Η μεγαλύτερη ντροπή στα χρόνια τη ελληνικής δικαιοσύνης.

Η μεγαλύτερη ντροπή στα χρόνια τη ελληνικής δικαιοσύνης ήταν η δίκη του Κολοκοτρώνη------

 Θα συνεχίσουμεσήμερα την αναφορά μας στον μεγαλύτερο ήρωα του ΄21, τον Γέρο του Μοριά και στην πρωτοφανή περιπέτεια που είχε, όταν οι βαυαροί πραιτοριανοί και οι Έλληνες πράκτορες τους, έβαλαν στόχο να μην αφήσουν ρουθούνι ζωντανό ανάμεσα στους ελευθερωτές της Ελλάδας από τον οθωμανικό ζυγό. 

Στα προηγούμενα κείμενα μας περιγράψαμε τις πρωτοφανείς συνθήκες κάτω από τις οποίες ο Κολοκοτρώνης συνελήφθηκε και οδηγήθηκε, μαζί με τον εξάδελφο του Δημήτριο Πλαπούτα, στις φυλακές του Ίτς Καλέ. Σήμερα θα δούμε κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες απ’ όσα τραγικά ακολούθησαν.

Σύμφωνα με το νόμο έπρεπε μέσα σε 24 ώρες από τη σύλληψη των Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα (που πραγματοποιήθηκε εν αγνοία των Ελλήνων υπουργών) να τους φανερώσουν την αιτία που τους πιάσανε. Ωστόσο οι δύο Αρχιστράτηγοι της επανάστασης περίμεναν τρεις ολόκληρους μήνες για να τη μάθουν! 
Η αλήθεια είναι ότι η δικαιοσύνη στην πατρίδα μας αμέσως μετά την απελευθέρωση (;) στεκόταν, ταιριαστή με τη δικαιοσύνη του γερμανού νομοδιδάσκαλου Μάουρερ και του εγγλέζου «ηθικοφιλόσοφου» Μάσσων (στην πορεία του χρόνου, και οι δυο τους αποδείχθηκαν βρομεροί ανθέλληνες). Τα γεγονότα απέδειξαν ότι η πραγματική αιτία της καθυστέρησης οφειλόταν στην προσπάθεια των βαυαρών να ανακαλύψουν ή επί το ακριβέστερο να δημιουργήσουν ψευδομάρτυρας, πότε φοβερίζοντας και άλλοτε λαδώνοντας, όπως παραδέχθηκε και ο πρεσβευτής της Πρωσίας στο Ναύπλιο, Λούτζι.

Ο Μάσσων ήταν ο πρώτος άνθρωπος που έβλεπε τον Κολοκοτρώνη (εκτός φυσικά από τους δεσμοφύλακες), ύστερα από τόσους μήνες που ήταν κλεισμένος στην φυλακή!

Μόλις κάθισε μαζί του άρχισε να παίζει την κωμωδία που είχε προμελετήσει. Ύστερα από τα τόσα τρομερά που παρουσιάστηκαν που τα δημιούργησαν οι βαυαροί και οι Έλληνες χαφιέδες τους, ο Κολοκοτρώνης αναρωτήθηκε ποια είναι αυτά τα φοβερά που ανακάλυψε η δοτή κυβέρνηση των βαυαρών! «Υπόσχομαι τιμίως» του είπε ο Μάσσων, «αν ομολογήσεις την αλήθεια, πως όχι μονάχα θα σε συγχωρέσει η κυβέρνησις αλλά θα σε στεφανώσει μ’ όσα αγαθά δε φαντάζεσαι».
 Όπως γράφει ο Φρανζής, «λαμπρότατα και στεφάνους εννοούσεν ο Μάσσων την προπαρασκευήν της λαιμητόμου (Γκιλοτίνα) υπό την οποίαν ήλπιζε να θέση τον Θοδωρή Κολοκοτρώνη, και άλλους».

Βλέποντας ο Μάσσων πως δεν είχε τίποτα να πετύχει από τον πεισματάρη Γέρο του Μοριά, έφυγε για να δει τί θα μπορούσε να ψαρέψει από τους άλλους φυλακισμένους, μεταξύ τους και ο Δημήτρης Πλαπούτας και άλλοι πολλοί.
 Ο Μάσσων δεν σταμάτησε ούτε στιγμή τις ανακρίσεις του, προσπαθώντας αδιάκοπα να ψάχνει για ψευδομάρτυρες κατηγορίας! Άμα λοιπόν άρχισε τις ανακρίσεις ο Μάσσων και «συνήλθε στο Ναύπλιο ένα μέρος ψευδομαρτύρων», με τα πολλά αποφασίστηκε να κριθούν ο Κολοκοτρώνης κι ο Πλαπούτας από το εγκληματικό δικαστήριο του Ναυπλίου, φροντίζοντας η σύνθεση του δικαστηρίου να ήταν ολότελα εχθρική στους κατηγορουμένους.
 Από τους δικαστές που απαρτίζανε το δικαστήριο η αντιβασιλεία λογάριαζε ως πιο φανατικούς εχθρούς των κατηγορουμένων τους Πολυζωίδη και Τερτσέτη! Τα γεγονότα απέδειξαν ότι έπεσαν πολύ έξω, αφού βασιλιάς γι΄ αυτούς τους τεράστιους δικαστές αναδείχτηκε η συνείδηση τους!!! Κολοκοτρώνης και Πλαπούτας νίκησαν τον τούρκο δυνάστη. Πολυζωίδης και Τερτσέτης νίκησαν την αδικία των ξένων που ήθελαν να μας κυβερνούν (όπως θέλουν και σήμερα) σαν δούλους ….

Με την έναρξη της δίκης Κολοκοτρώνης και Πλαπούτας ζητούν εξαίρεση των δικαστών Δημήτρη Βούλγαρη και Φωκά Φραγκούλη (ο άλλος ήταν ο Δημήτρης Σούτσος), επειδή πριν αρχίσει η δίκη και οι δύο τους εξέφρασαν γνώμη καταδικαστική! Τέσσερα ήταν τα «εγκλήματα» των Κολοκοτρώνη-Πλαπούτα, όπως διαβάζουμε στη σελ 166 στο βιβλίο του Δ, Φωτιάδη «Η Δίκη του Κολοκοτρώνη»: Γύρεψαν να «καταργήσουν το καθεστώς πολίτευμα του Έθνους», «παρεκίνησαν εις ληστείαν διαφόρους αρχιληστές» για να παραλύσουν τη βασική εξουσία και να ετοιμάσουν εμφύλιο πόλεμο, υπόγραψαν αναφορά σε ξένη δύναμη (τη Ρωσία) όπου μ’ αυτή γύρευαν την κατάργηση της αντιβασιλείας και ότι βοήθησαν τον κόντε Ρώμα στα σχέδια του να ζητήσουν οι Έλληνες από το βασιλιά της Βαυαρίας ν΄ ανακαλέσει τους δύο αντιβασιλείς δίνοντας στον τρίτο (Άρμανσπεργκ) όλη την εξουσία.

Επρόκειτο ασφαλώς για τεράστια ψέματα, αφού όπως είναι γνωστό ο Κολοκοτρώνης, ακόμα κι όταν στυγεροί εγκληματίες «αγωνιστές», δολοφόνησαν το 1824 τον γιο του Πάνο (εξαιρετικό πολεμιστή και μεγάλη ανιδιοτελής μορφή της επανάστασης), για το καλό της πατρίδας, δεν θέλησε να εκδικηθεί τους δολοφόνους του! 
Γιατί όπως χαρακτηριστικά έλεγε, δυο φορές βαφτίστηκε στη ζωή του: την μια με λάδι για να γίνει Χριστιανός και την άλλη με αίμα για τη λευτεριά της πατρίδας! Και για το καλό της πατρίδας θυσίαζε τα πάντα ο Κολοκοτρώνης!

Ο Γέρος του Μοριά, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα ζούσε απογοητευμένος λίγο έξω από το Ναύπλιο σε ένα ταπεινό σπιτάκι στην Πρόνοια, κοντά στην εκκλησιά του Άη Θεόδωρου που ο ίδιος έκτισε. 
Εδώ αποτραβήχτηκε ο μπροστάρης της απελευθέρωσης όταν ήρθαν οι Βαυαροί και κατάλαβε πως δεν τον γούσταραν, χωρίς να έχει καμία σχέση με όλα τα τραγικά που συνέβαιναν καθημερινά! «Ό,τι μπορούσα έκανα», γράφει στην σελίδα 196 των απομνημονευμάτων του που υπαγόρευσε στον Τερτσέτη. «Έκαμα το χρέος μου προς την πατρίδα και εγώ και όλη η φαμελιά μου. Είδα την πατρίδα μου ελεύθερη, είδα εκείνο οπού ποθούσα και εγώ και ο πατέρας μου και ο πάππος μου και όλη η γενεά μου, καθώς και όλοι οι Έλληνες. Απεφάσισα να πάω εις ένα περιβόλι, οπού είχα έξω από τ’ Ανάπλι. Επήγα, εκάθισα και απερνούσα τον καιρό μου καλλιεργώντας, και ευχαριστούμην να βλέπω να προοδεύουν τα μικρά φυτά οπού εφύτευα».

Οι Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και Δημήτριος Πλαπούτας καταδικάζονται τελικά εις θάνατον ως ένοχοι εσχάτης προδοσίας!
 Την απόφαση υπογράφουν οι Δ. Βούλγαρης, Κ. Σούτσος Και Φ. Φραγκούλης. Στα «πρακτικά» της δίκης δεν θα βρεις ποτέ την απόφαση. Στο τέλος της όμως θα βρεις δύο λευκά μέρη που άφησαν οι συντάχτες για να μπουν οι υπογραφές του Πολυζωίδη και του Τερτσέτη που με τη βία τους κάθισαν στις έδρες τους. «Τα λευκά αυτά μέρη του χαρτιού», γράφει ο Δ. Φωτιάδης, «είναι ίσαμε και σήμερα η μεγαλύτερη δόξα της δικαιοσύνης της πατρίδας μας».

Τελικά η θανατική ποινή με απόφαση του Όθωνα (που φοβήθηκε τη θύελλα των ταραχών και των εξεγέρσεων που θα ακολουθούσαν των εκτελέσεων – Την ίδια ανησυχία εξέφρασαν και οι πρόξενοι της Αγγλίας, Ρωσίας και Βαυαρίας, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και όχι γιατί αγαπούσαν την Ελλάδα), μετατράπηκε σε κάθειρξη 20 ετών. Όταν το άκουσε ο Κολοκοτρώνης είπε πάλιν τον ευτράπελο λόγο του: «θα τον γελάσω τον βασιλιά, δεν θα ζήσω τόσους χρόνους …». Την άλλη μέρα τους ανέβασαν στο Παλαμήδι. Εκεί όπου για ένδεκα μήνες έζησαν ένα πραγματικό κολαστήριο! Η δίκη και η καταδίκη των δύο από τους πιο γενναίους οπλαρχηγούς του ’21 θα αποτελεί, στους αιώνες των αιώνων, μια από τις μεγαλύτερες (αν όχι τη μεγαλύτερη) ντροπές της ελληνικής δικαιοσύνης.

Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού

a.avgoustis@hotmail.com

http://mignatiou.com/2016/09/i-megaliteri-ntropi-sta-chronia-ti-ellinikis-dikeosinis-itan-i-diki-tou-kolokotroni/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η μεγαλύτερη ντροπή στα χρόνια τη ελληνικής δικαιοσύνης."

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΟΤΑΝ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ!!

                                   Για το Αρχείο κάθε Έλληνα.! 

11 Ιανουαρίου 1828 ο Καποδίστριας απεβιβάσθη στην Αίγινα.

Ο Γ. Τερτσέτης στα « Απόλογα για τον Καποδίστρια » περιγράφει συνομιλία του Κυβερνήτη με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη: 

«Είναι καιροί πού πρέπει να φορούμε όλοι ζώνη δερματένια και να τρώμε ακρίδες και μέλι άγριο.

Είδα πολλά είς την ζωή μου, αλλά σαν το θέαμα όταν έφθασα εδώ εις την Αίγινα δεν είδα τί παρόμοιο ποτέ, και άλλος να μην το ιδή…

«Ζήτω ο κυβερνήτης ο σωτήρας μας, ο ελευθερωτής μας!»
εφώναζαν γυναίκες αναμαλλιάρες, άνδρες με λαβωματιές πολέμου, ορφανά
κατεβασμένα από τις σπηλιές.

Μαυροφορεμένες γυναίκες, γέροντες μου εζητούσαν να αναστήσω τους πεθαμένους τους, μανάδες μου έδειχναν εις το βυζί τα παιδιά τους και μου έλεγαν να τα ζήσω και ότι δεν τους απέμειναν παρά εκείνα κι εγώ και με δίκαιο μου εζητούσαν όλα αυτά, διότι εγώ ήλθα και σεις με προσκαλέσατε να οικοδομήσω, να θεμελιώσω κυβέρνησιν και κυβέρνησις και ως πρέπει ζει, ευτυχεί τους ζωντανούς, ανασταίνει και αποθαμένους διατί διορθώνει την ζημία του θανάτου και της αδικίας.

Δεν ζει ο άνθρωπος, ζει το έργο του, καρποφορεί, αν ο διοικητής είναι δίκαιος, αν το κράτος έχη συνείδησι, ευσπλαχνία, μέτρα σοφίας.

 
“…Ώς ψάρι εις το δίχτυ σπαράζει είς πολλούς κινδύνους ακόμη ή ελληνική ελευθερία.

Μου εδώσατε τους χαλινούς του κράτους.

Τίνος κράτους;

Μετρούμε είς τα δάκτυλα την επικράτειάν μας.

Τ’ Ανάπλι, την Αίγιναν, Πόρο, Ύδρα, Κόρινθο, Μέγαρα, Σαλαμίνα.

Ο Ιμπραΐμης κρατεί τα κάστρα και το μεσόγειο της Πελοποννήσου, ο Κιουτάγιας την Ρούμελη, πολλά νησιά βασανίζονται από αυτεξούσιο στρατό καί από πειρατείαν, τα δύο μεγάλα πολεμικά καράβια μας είναι αραγμένα ξαρμάτωτα εις τον Πόρο, η Αθήνα έφαγε πέρυσι τους ανδρειότερους των Ελλήνων.

Που το θησαυροφυλάκιον του έθνους;

Ακούω επουλήσατε και την δεκατία του φετεινού έτους πρίν σπαρθή ακόμα το γέννημα, ο τόπος είναι χέρσος, σπάνιοι οι κάτοικοι; σκόρπιοι είς τα βουνά και εις τα σπήλαια.

Το δημόσιο είναι πλακωμένο από δυο εκατομμύρια λίρες στερλίνες
χρέος, άλλα τόσα ζητούν οι στρατιωτικοί, η γη είναι υποθηκευμένη είς τους
Άγγλους δανειστάς, ανάγκη να την ελευθερώσωμε με την ίδια απόφασι ως την ελευθερώσαμε καί από τα άρματα του Κιουτάγια και του Αιγυπτίου. 

Δεν λυπούμαι, δεν απελπίζομαι, προτιμώ αυτό το σκήπτρο του πόνου καί των δακρύων παρά άλλο.

Ο θεός μου τάδωσε, το παίρνω, θέλει να με δοκιμάση.

Είμαι από τη φυλή σας, είς ένα μνήμα μαζί με σας θα θαφτώ, ό,τι έχω, ζωή, περιουσία, φιλίες είς την Ευρώπην, κεφάλαια γνώσεων αποκτημένα από τόσα θεάματα και ακροάματα συμβάντων του κόσμου είς τάς ημέρας μου, τα αφιερώνω είς την κοινήν πατρίδα… 

Κατεβαίνω πολεμιστής είς το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων πού είναι φυτευμένες είς ψυχές πολλών, τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένων πρακτικής ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών.  

Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση είς την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό, ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.” 

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΟΤΑΝ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ!!"

       

    ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΝΑΓΟΣ..

Στρατηγέ...μέσα σε 2 αιώνες μην θαρρείς ότι άλλαξαν πολλά από εκείνα που άφησες πίσω σου ...

Τότε η φλόγα της Πίστης σιγόκαιγε.....μέσα σε σκλαβωμένα στήθη..

Ο κλήρος συνέδραμε τα μέγιστα...4 αιώνες απόλυτου σκοταδισμού και πνευματικής πενίας..

Είμαστε μορφωμένοι οι Έλληνες εν έτει 2016 ....εν αντιθέσει με τους προγόνους μας....που παρόλη την ανάγκη τους.....για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...δεν παρέδωσαν ΧΡΙΣΤΟ και ΠΑΤΡΙΔΑ..έκαμαν ΑΓΩΝΑ...και τον κέρδισαν ..μια χούφτα Έλληνες ...υποταγμένοι στην ΙΔΕΑ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ...και όταν οι σισάνες σας έπαψαν να ρίχνουν στον εχθρό....άρχισε η αναμεταξύ μας αιώνια φαγωμάρα..για τα οφίτσια...

Οι άνθρωποι άλλαξαν ..τα οφίτσια όμως ΟΧΙ...η γλύκα της ΕΞΟΥΣΙΑΣ...αυτής καθ αυτής δεν έχει απουσιάσει στιγμή από τους θώκους....

Ένας Παπαφλέσσας θα μας ήταν αρκετός..ένας ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ...στρατηγέ..Μακρυγιάννη....και εσύ με τον Καραϊσκάκη...τον Διάκο...τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη...ένας ωσάν τον ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ ΚΑΛΟΜΕΡΗ-ΒΟΝΑΠΑΡΤΗ....θα μας ήταν αρκετός ΕΝΑΣ και ΕΛΛΗΝ....!!!...

Θυμήσου τι μας ένωνε και τι μας χώριζε....!!!....

Ευελπιστώ όμως...ότι κάπου εκεί ΕΞΩ...ετοιμάζεται αυτός ο ΑΛΛΟΣ....το καλό το ΔΕΚΑ...ξέρεις γιατί το πιστεύω ....ΓΙΑΤΙ από πάντα η πατρίδα....όσο και αν έπεφτε...από τα λάθη των αιρετών της...βρισκόταν λίγο προ του τέλους μας...ο ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ..και μαζί με τον λαό..συνοδοιπόρο....έβγαινε η πατρίδα ....νικήτρια....!!..

ΖΟΥΜΕ ΚΑΘΟΛΙΚΑ έναν οικονομικοκοινωνικό ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑ...που μας έχει κόψει τα φτερά και τις ΑΝΤΙΣΤAΣΕΙΣ...δεν ανθίσταται ουδείς..όλοι τρέχουν να καταβάλλουν ΕΝΦΙΑ...και φόρους.. ΟΛΟΙ.....΄ 

Μέρος του λαού πένηται...λιμοκτονεί...οι σωτήρες του..τρέχουν να σώσουν ...τον οιονδήποτε....άλλον ...που ήρθε ως ήρθε στην γη μας....και όχι εκείνον..

Φτύσιμο στα μούτρα μας...που θέλουμε και έχουμε την απαίτηση να βγούμε από αυτό το τέναγος όπου οι βαθρακοί συνοδεύουν με κλάματα ....τον δικό μας βουβό θρήνο...

ΔΕΝ ΚΙΝEIΤΑΙ ΟΥΔΕΙΣ στρατηγέ...

Αλήθεια τι θα μας έλεγες αν ήσουν εδώ μαζί μας;;;...

Εσύ ..ο Κολοκοτρώνης,ο Διάκος,ο Ανδρούτσος..ο δικός μου προπάππος ο Μπότσαρης, οι Τζαβελλαίοι....;;;;;......!!!!!!!

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

ΔΟΞΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΥΝ!!!!

Οι άνθρωποι θεωρούν την θρησκεία αναγκαία μόνον γιατί συνήθισαν σ'αυτή και χάνουν τον προσανατολισμό τους όταν η πρόοδος της γνώσης εκμηδενίζει την πίστη τους.

Η ηθική έχει φυσική προέλευση στηρίζεται είτε στη κοινωνική σύμβαση ή την ανάγκη και όχι στην θεία τάξη.

Η φύση είναι αδιάφορη απέναντι στο καλό και το κακό στην αρετή και την κακία ενώ ο ήλιος φωτίζει αδιάκριτα τους πονηρούς και τους αγίους.

Εάν η φύση μπορεί να έχει ηθική επίδραση η συμβολή της θα συνίσταται στην υπεροχή της ανηθικότητας.

Δεν είναι αναγκαίο να περιορίσουμε το ένστικτο και το πάθος γιατί τα εμπνέει στον άνθρωπο η φύση.

Η αρετή είναι σφάλμα ο σκοπός της ζωής είναι να ζεις και η μόνη σοφία είναι η ευτυχία.

Είναι καθαρή παραφροσύνη να υποθέσουμε ότι κάποιος άλλος εκτός από εμάς τους ίδιους μπορεί να μας δώσει την ευτυχία ή να μας κάνει δυστυχισμένους.

Δηλαδή η ευτυχία και η δυστυχία είναι πάντοτε το αποτέλεσμα της δικής μας συμπεριφοράς και ο καρπός των επιθυμιών μας.

Στο κράμα τάξης και σύγχυσης καλού και κακού δεν μπορούμε να διαπιστώσουμε καμιά σταθερή αρχή κανένα διαρκή κέντρο πραγματικότητας.

Εδώ μέσα βλέπουμε την αδιάκοπη άμπωτη και πλημμυρίδα της ζωής στην οποία η μόνη σκοπιμότητα μεταφυσικής τάξης είναι η αλλαγή!!!

Η ζωή είναι αλλαγή ένα αδιάφορο γίγνεσθαι και θανάτου.

Η ψυχή είναι μύθος που χάρη ευκολίας της αδύνατης διάνοιας μας τον τοποθετούμε πίσω από το κύμα των καταστάσεων της συνείδησης.

Όλες μας λοιπόν οι κρίσεις είναι περιορισμένες και συμβατικές και μόνον οι <<ΛΥΤΡΩΤΕΣ>> που εμφανίζονται κατά καιρούς μπορούσαν να συλλάβουν την απόλυτη αλήθεια.

Δεν είναι αναγκαίο να υποθέσουμε την ύπαρξη ενός δημιουργού ή μιας πρώτης αιτίας.

Είναι λογικότερο να πιστέψουμε ότι το σύμπαν υπήρχε από την αιωνιότητα και ότι οι μεταβολές που υφίσταται οφείλονται στις εσωτερικές και συμφυείς δυνάμεις της ίδιας της φύσης και όχι στην επέμβαση κάποιας θεότητας.

Η ύπαρξη ενός πραγματικού δημιουργού δεν θα μπορούσε ποτέ να αποδειχτεί από την ανθρώπινη λογική γιατί κάθε τι που υπάρχει πρέπει να είναι είτε ελεύθερο ή εξαρτημένο και ο θεός δεν μπορεί να είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Εάν ο θεός είναι τέλειος δεν θα είχε ανάγκη να δημιουργήσει ένα σύμπαν.

Εάν είναι ατελής τότε δεν είναι θεός.

Η δημιουργία δεν κινείται προς ένα τελικό σκοπό δεν υπάρχει πρόοδος το μόνο που υπάρχει είναι η αέναος επανάληψη.

Τέλος στην πραγματικότητα ένα άτομο δεν είναι το άτομο αλλά ένας κρίκος στην αλυσίδα της ζωής μια σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Καλή ενατένιση σε όλους σας!!!

Έγραψε ο : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ

Τα παρατσούκλια των κατοίκων κάθε Ελληνικης πόλης------
Δεν ξέρω αν έχει τύχει ποτέ να τ’ ακούσετε αλλά οι άνθρωποι που ζουν σε κάθε πόλη δεν ονομάζονται μόνο από την πόλη (π.χ. Θεσσαλονίκη – Θεσσαλονικιός) αλλά έχουν και κάποιες ειδικές ονομασίες ανα πόλη οι οποίες έχουν βγει για διαφορετικό λόγο σε κάθε μία.
 Ορίστε λοιπόν μερικές απ’ τις πόλεις. Για όποιες άλλες ξέρετε που δεν υπάρχουν, ή ξέρετε κάτι παραπάνω που δεν υπάρχει εδώ αφήστε σχόλιο.
+ Θεσσαλονίκη – Καρντασια:
Καρντασι είναι ο αδερφός στα τουρκικά. Παλιά επεφτε πολυ κοροϊδεμα από τους Αθηναίους επί του θέματος.
Σαλονίκη δε, γνωστή και ως Καρντασούπολη!
+ Έβρος (κυρίως Κομοτηνή) – Γκάτζοι ή Γκάτζολοι:
Στο Σουφλί του νομού Έβρου παλαιότερα υπήρχαν πολλά γαϊδούρια, τα οποία.... τα έλεγαν αλλιώς και γκάτζους. Έτσι οι φαντάροι έβγαλαν κοροϊδευτικά την περιοχή Γκατζολία και έμεινε να φωνάζουν τους κατοίκους Γκάτζολους. Η ιστορική αμαξοστοιχία 604 ΕΒΡΟΣ ΕΞΠΡΕΣ καλείται και Γκάτζος Εξπρές.
+ Πτολεμαΐδα – Καϊλαριώτες:
Αυτό συμβαίνει γιατί η πτολεμαϊδα λέγεται αλλιώς και Καϊλάρια. Επίσης λέγεται και λασποχώρι γιατί παλιά ήταν χωριό όλο λάσπες όταν έβρεχε.
+ Κοζάνη – Σούρδοι:
Λέγονται έτσι διότι προσποιούνταν ότι δεν άκουσαν κάτι – κοινώς ποιούσαν την νήσσαν – όταν φυσικά δεν τους συνέφερε. Και ενώ οι μεν υπόλοιποι Έλληνες τους δέχτηκαν με αυτήν τους τη νοοτροποία, οι δε Εβραίοι δεν κατάφεραν να στεργιώσουν ούτε στιγμή στην περιοχή. Στα βλάχικα σούρδος σημαίνει κουφός / βλάκας.
+ Κέρκυρα – Παγανέλια ή Φρανκολαντσέρηδες:
Αυτοί ονομάστηκαν έτσι γιατί παγανέλι στην κερκυραϊκή διάλεκτο σημαίνει περιστέρι και η Κέρκυρα (κυρίως οι πλατείες αλλα γενικά όλη η πολη της) είναι γεμάτη περιστέρια. Το φρανκολαντσέρηδες δεν ξέρουμε από που βγαίνει.
+ Ιωάννινα – Παγουράδες:
Λέγονται έτσι γιατί παλιά λέγανε ότι στην λίμνη στα γιάννενα καθρεπτίζοταν το φεγγάρι και οι γιαννιότες έτρεχαν με τα παγούρια για να μαζέψουν και καλά το μαγικό νερό!
 + Λάρισα – Πλατυποδαράδες ή Πλατύποδες ή Τυρόγαλα:
Αυτοί λέγονται έτσι λόγω του κάμπου που είναι επίπεδος και δεν βοηθάει στο σχηματισμό καμάρας στο πόδι. Το τυρόγαλα βγαίνει απ’ το τοπικό προϊόν.
+ Βόλος – Αυστριακοί:
Kυκλοφορούν διάφορες εκδοχές:
* Διότι οι Βολιώτες είναι τσιγκούνηδες – σαν τους Αυστριακούς
* Διότι είναι ψυχροί άνθρωποι – σαν τους Αυστριακούς
* Διότι είναι μοχθηροί – επί Τουρκοκρατίας, οι Αυστριακοί είχαν χειρότερη φήμη κι απ’ τους Τούρκους.
* Διότι στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μπήκε στον Παγασητικό ένα Αυστριακό πολεμικό, αν και εχθρικό, οι Βολιώτες το υποδέχθηκαν με μπάντες και αυστριακές σημαίες.
Αυτά τα λένε οι Λαρισαίοι. Οι εξηγήσεις που δίνουν οι ίδιοι οι Βολιώτες είναι:
* Επί Τουρκοκρατίας, η πόλη είχε διάφορα εμπορικά προνόμια ένα από τα οποία ήταν και η ύπαρξη Αυστριακού προξενείου και η δυνατότητα που είχαν οι Βολιώτες να εμπορεύονται υπό Αυστριακή προστασία.
* Μετά το 1881, που ο Βόλος ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος, η νέα διοίκηση φορολόγησε βαριά την Θεσσαλία. Μπήκε ένας ιδιότυπος νέος κεφαλικός φόρος σε όλους τους «Έλληνες το γένος» (κατά κύριο λόγο εμπόρους), κάτι το οποίο οδήγησε στους μαγαζάτορες να βάλουν ξένες, Αυστριακές σημαίες στα μαγαζιά τους για να αποφύγουν να φορολογηθούν.
Και υπάρχει και η εκδοχή της Φρικηπαίδειας.
* Ο Βόλος είναι μία πόλη στην κεντρική Ελλάδα. Γνωστή αυστριακή αποικία που εξελίχθηκε σε αποικία των ΕΛ, μετά την εκδίωξή τους από την αφιλόξενη προσωρινή τους κατοικία, την γνωστή υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας.
(Πηγή: http://www.slang.gr/lemma/show/Austriakoi_5697:Αυστριακοί)
+ Άρτα – Νερατζοκώλιδες:
Λόγω του ότι στην Άρτα έχουν πολλά νεράτζια και μεγάλους κώλους άρα έχουν κώλους σαν νεράτζια…
+ Πρέβεζα – Σαρδέλες:
Διότι λέγεται ότι βάζουν τις σαρδέλες στο κλουβί.
+ Αθήνα – Γκάγκαροι:
Γκάγκαρο ήταν το βαρύ ξύλο που ήταν κρεμασμένο με σκοινί πίσω από τις αυλόπορτες, τις οποίες έκλεινε με το βάρος του. {gaga στα τούρκικα το ράμφος – Lady gaga that can’t be good for you )
Γκάγκαρος λεγόταν επί τουρκοκρατίας ο Αθηναίος της ανώτερης κοινωνικής τάξης, ο οποίος στην πόρτα του είχε γκάγκαρο…
Σημαίνει σήμερα ο γνήσιος Αθηναίος.
+ Φλώρινα – Απόγονοι της Γιουργίας:
Γιατί η γιούργα ήταν η Γεωργία στα Φλωρινιώτικα. Ήταν η μεγαλύτερη που**να της Φλώρινας… Απ’ τις μεγαλύτερες βρισιές για τους Φλωρινιώτες.
+ Πόντος – Ντουντούμια / Τουρκούλια:
Δυστυχώς δεν εχω ιδέα από που βγαίνει αυτό.
+ Λέσβος – Γκαζμάδες:
Τη Μυτιλήνη τη λένε Γκασμαδία ή Κασμαδία οι φαντάροι που υπηρετούν εκεί, επειδή η στρατιωτική ζωή εκεί έχει πολύ σκάψιμο, σκάβουν ορύγματα. Επίσης υπάρχει και ο παλιός μύθος που λέει ότι (σύμφωνα με την στόμα-στόμα παράδοση των φαντάρων) όταν ήταν να φτιαχτεί το αεροδρόμιο της Μυτιλήνης, όλοι οι κάτοικοι πήγαν να συνδράμουν κρατώντας από έναν κασμά (και κανένας δεν κρατούσε φτυάρι ή σκαπέτι).
+ Καστοριά – Τσιρουνιάιδες:
Δυστυχώς δεν εχω ιδέα από που βγαίνει αυτό.
+ Σέρρες – Ακανέδες:
Λόγω του ότι στη πόλη των Σερρών φτιάχνονται ακανέδες (ένα είδος γλυκού σαν λουκούμι)…
+ Πάτρα – Μινάραδες:
Λίγο υποτιμητική λέξη για τους Πατρινούς που σημαίνει μαλάκας αλλά σε πιο light εκδοχή.
+ Ηράκλειο – Σουμπερίτες ή Καστρινούς:
Σουμπερίτες διότι στην κατοχή ο Σούμπερ είχε την έδρα του στο Hράκλειο και Καστρινούς επειδή το Ηράκλειο ονομαζόταν και Κάστρο.
+ Αγρίνιο – Βλάχοι:
Έτσι τους αποκαλούν οι μεσολογγίτες, οι οποίοι θεωρούν τον εαυτό τους πολύ διακεκριμένο.
+ Ναύπλιο – Κωλοπλένηδες:
Οι Aργίτες τους αποκαλούν έτσι διότι πλένονταν στις τούρκικες τουαλέτες.
+ Άργος – Πρασάδες:
Ως αντίποινα οι Aναπλιώτες τους έβγαλαν έτσι διότι έτρωγαν το πράσο με το οποίο χτυπούσαν το γαϊδούρι τους.
+ Καβάλα – Ψαροκασέλες:
Έτσι τους αποκαλούν οι Ξανθιώτες.
+ Αρκαδία – Σκορδάς ή Αβγοζύγης:
Σκορδάς λόγω των τοπικών προϊόντων και αβγοζύγης γιατί πρώτοι οι αρκάδες πουλούσαν αυγά βάσει του μεγέθους τους – των αυγών -.
+ Καλαμάτα – Σωματέμπορες:
Δυστυχώς δεν εχω ιδέα από που βγαίνει αυτό.
+ Κόρινθος – Λαΐδες:
Γιατί Λαΐδα ήταν μια εταίρα της αρχαιότητας από την Κόρινθο.
+ Κρήτη – Πέτσακες ή Σβούρους:
Μάλλον από Ρέθυμνο, Ηράκλειο. Ο ορεσίβιος ή χωρικός που κατεβαίνει στην πόλη με ιμπεριαλιστικές διαθέσεις ως προς γυναίκες, μπάρια κλπ. με τα γνωστά αξεσουάρ (4χ4, μαύρο πουκάμισο κλπ κλπ). Τείνει να αντικαταστήσει και στα Χανιά το «κούργιαλος». Σβούροι είναι οι κάγκουρες στην τοπική διάλεκτο.
+ Κως – Μπόχαλοι:
Γιατί στην τοπική διάλεκτο το μπουκάλι το λένε μποχάλι.
+ Ρόδος – Τσαμπίκοι:
Λόγω τοπικού ονόματος.
+ Τρίκαλα – Κασέρια ή Σακαφλιάδες:
Κασέρια λόγω τοπικού τυριού και Σακαφλιάδες λόγω του Σακαφλιά, ο οποίος έζησε την εποχή του Μεσοπολέμου, λίγο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και ήταν ο Δον Ζουάν της εποχής. Ήταν ένας ωραίος άντρας που είχε αναστατώσει την τρικαλινή κοινωνία με τα καμώματα του, ώσπου κάποιοι του στήσανε καρτέρι στα στενά σοκάκια του Βαρουσίου και τον μαχαιρώσανε (εξού και το γνωστό στιχάκι “Στα τρίκαλα στα δυό στενά σκοτώσανε τον σακαφλιά”). Το σακαφλιάς κατά λέξη σημαίνει ο φίλος της σάρκας.
Πηγή : http://salonicasunitedbitches.wordpress.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ"

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Η μια στις τέσσερις Αγγλικές λέξεις είναι Ελληνική!


Έρευνα του συγγραφέα Αριστείδη Κωνσταντινίδη αποδεικνύει το μέγεθος του δανεισμού λέξεων από την ελληνική γλώσσα.
Εκατόν πενήντα και πλέον, χιλιάδες (150.000) ελληνικές λέξεις, περιέχει η αγγλική γλώσσα και η διεθνής επιστημονική ορολογία.
Η μια στις τέσσερις αγγλικές λέξεις είναι ελληνική.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε η μοναδική εργασία του συγγραφέα από τη Θεσσαλονίκη κ. Αριστείδη Κωνσταντινίδη, που κράτησε 28 χρόνια και ανακοινώθηκε πριν λίγες μέρες, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου Αθηνών, αφήνοντας άναυδους επιστήμονες και ακροατήριο.
Το λεξικογραφικό ενδιαφέρον, είναι τέτοιο, που αποδεικνύει ότι η ελληνική γλώσσα, είναι η γλώσσα των επιστημών και της λόγιας έκφρασης, στην ..
αγγλική γλώσσα.
Μέχρι το 1991 όπως τόνισε ο κος Κωνσταντινίδης υπήρχαν δύο μόνο εργασίες για την επίδραση της ελληνικής γλώσσας στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο. Η μια για τη γαλλική γλώσσα με 1250 ελληνικές ρίζες, και η άλλη για τη γερμανική με 1450 λέξεις, πράγμα φτωχό για τον πλούτο της ελληνικής. Σήμερα, η αγγλική γλώσσα έχει λέξεις από τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Ηρόδοτο, τον Ιπποκράτη, το Θουκυδίδη, το Γαληνό.
Η επίδραση που έχει ασκήσει η ελληνική γλώσσα στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο και ιδιαίτερα στην αγγλική είναι εν μέρει γνωστή, αλλά όχι συστηματικά καταγεγραμμένη και τεκμηριωμένη. Οι δύο εργασίες που υπήρχαν η μια για τη γαλλική και η άλλη για τη γερμανική περιελάμβαναν περί τις 1500 ρίζες-λέξεις που όχι μόνο δεν έδιναν μια ολοκληρωμένη εικόνα της επίδρασης, αλλά αντίθετα, δημιουργούσαν παραπλανητική εικόνα, σε βάρος της ελληνικής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ"

1944 Η ανατίναξη του Ισθμού Κορίνθου από τους Γερμανούς

ΒΙΝΤΕΟ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "1944 Η ανατίναξη του Ισθμού Κορίνθου από τους Γερμανούς"

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Τα αρχαία μνημεία των ονομάτων.----

Επάνω στη σημασία και στην εκφορά των λέξεων έχουν καταγραφεί κομμάτια από την ιστορία της ανθρωπότητας

Η πιεστική ανάγκη του ανθρώπου να μεταδώσει πληρoφoρίες συνέβαλε στην ανάπτυξη των φωνητικών του οργάνων κατά τρόπο ώστε να μπορέσει να εκφράζεται με έναρθρο λόγο. Από τη μελέτη σκελετικών απολιθωμάτων προκύπτει ότι το απαραίτητο για την ομιλία υοειδές οστούν είχε διαμορφωθεί στον ανθρώπινο λάρυγγα τουλάχιστον από την εποχή του Νεάντερταλ.

 Η ανάπτυξη δε των δυνατοτήτων ομιλίας είχε ως επακόλουθο την ταχεία αύξηση τόσο του όγκου όσο και των πολύπλοκων δυνατοτήτων του ανθρώπινου μυαλού. Ετσι, ανάλογα με τις προκλήσεις που δεχόταν, ο άνθρωπος μπορούσε πλέον να κατασκευάζει λέξεις/ονόματα που συμβόλιζαν πραγματικά αντικείμενα. Αρκούσε, επομένως, η εκφορά ενός τέτοιου συμβόλου/ονόματος για να αναπλαστεί και να μεταδοθεί η εικόνα του αντίστοιχου αντικειμένου, εφ' όσον βεβαίως ο δέκτης του μηνύματος ήταν ή είναι μέλος της κοινότητας που χρησιμοποιεί τον ίδιο λεκτικό κώδικα επικοινωνίας, την ίδια γλώσσα.
 Για παράδειγμα, η εκφορά της λέξης «δέντρο» αρκεί για να κατανοήσει κάποιος που μιλάει την ελληνική γλώσσα ότι πρόκειται για πολυετές φυτό μεγάλων διαστάσεων. Κάθε λέξη/όνομα στην αρχική διαμόρφωσή της έχει κατά κανόνα σημασία περιγραφική, η οποία όμως μπορεί να μεταβληθεί με τη χρήση και ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες.
 Ετσι τα ονόματα αποκτούν μια σημασιολογική στρωματογραφία, από τη μελέτη της οποίας μπορεί κανείς να αναχθεί στην αρχή και να αναζητήσει τους λόγους δημιουργίας τους. Αυτό μάλιστα μπορεί να γίνει συσχετίζοντας το αρχικό όνομα με την πολιτισμική φάση κατά την οποία εντοπίζεται αρχαιολογικά η αρχική εμφάνιση ή χρήση του σημαινόμενου πράγματος.
Ενα επιφώνημα
Αν υποθέσουμε ότι η λέξη «αλς» ξεκίνησε από ένα επιφώνημα, με το οποίο αυτός που δοκίμασε να σβήσει τη δίψα του, με γάργαρο πεντακάθαρο νερό σε μιαν ακρογιαλιά στη θάλασσα, εκδήλωσε την απέχθειά του για την αλμυρή γεύση
. Με τον καιρό το επιφώνημα αυτό έγινε το σύμβολο λεκτικής επικοινωνίας για να μεταδώσει ακριβώς αυτό το μήνυμα: ότι το νερό αυτό ήταν ακατάλληλο τόσο για πόση όσο και για άρδευση. Φαίνεται δε ότι το νόημα του απόμακρου και ταυτόχρονα επικίνδυνου κρύβεται στη σημασία που έχει η λέξη «αλς» στον Ομηρο: τη θάλασσα όταν τη βλέπει κανείς από την ξηρά. Η παρουσία της ρίζας στις πινακίδες της Γραμμικής Β γραφής ως συνθετικού σε άλλες λέξεις (π. χ. αμφίαλος) δείχνει μακρά χρήση, κατά τη διάρκεια της οποίας το επιφώνημα εξελίχθηκε σε εύπλαστο τριτόκλιτο όνομα που άνετα συντίθεται με άλλες ρίζες.
 Τη μακρά και συνεχή χρήση του ονόματος υποδηλώνουν επίσης τα πολλά παράγωγά του με ρίζες, όπως άλ-, άλι-, άλο-, άλμ-, άλυκ-, από τις οποίες έχουν προκύψει εκατοντάδες ονομάτων, επιθέτων, ρημάτων, επιρρημάτων κ. λπ. Το γεγονός δε ότι με την αρχική ρίζα καλύφθηκαν τόσο πολλές και τόσο ποικίλες ανάγκες της ελληνικής γλώσσας (π. χ. άλιος/ήλιος, άλως/αλώνι, αλογόνο) δείχνει αφ' ενός τη στενή σχέση της αιγαιακής κοινωνίας με τη θάλασσα και αφ' ετέρου την ισχυρή επίδραση του υγρού αυτού στοιχείου στην ιστορία και τον πολιτισμό της περιοχής (βλ. «Κ» 7 Δεκεμβρίου 2008). Το όνομα στον πληθυντικό (άλες) χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα με τη σημασία του κοινού αλατιού, για το οποίο από τον Αριστοτέλη και μετά χρησιμοποιείται ο όρος «άλας».
Ο Ομηρος για τη θάλασσα χρησιμοποιεί επίσης τα ονόματα «πόρος» και «πόντος». Αν και νεότερα του αλς, τα ονόματα αυτά είναι επίσης πολύ παλιά, σύμφωνα με την ετυμολογία τους. Παράγωγο του ρήματος πείρω (= διαπερνώ, διασχίζω) το όνομα «πόρος» σημαίνει τον θαλάσσιο δρόμο (πρβλ. πέραμα, πορεία, πορθμός).
 Ομοίως η λέξη «πόντος» σημαίνει το στενό πέρασμα που συνδέει δύο θάλασσες (π. χ. Ελλήσποντος), κατ' επέκταση δε και την ανοιχτή θάλασσα (πρβλ. λατ. pons, -tis = γέφυρα). Από τις σημασίες αυτές προκύπτει ότι εκείνοι που επινόησαν τα αντίστοιχα ονόματα είχαν πάψει να φοβούνται τη θάλασσα, αφού στο μεταξύ την είχαν μετατρέψει σε δρόμο επικοινωνίας. Από τη διακίνηση και τη διάδοση του μηλιακού οψιανού γνωρίζουμε ότι αυτό είχε συμβεί ήδη από την 7η χιλιετία π. Χ. (βλ. «Κ» 19 Οκτωβρίου 2008), οπότε η αναγωγή της δημιουργίας των ονομάτων «πόρος» και «πόντος» σ' εκείνη την περίοδο δεν πρέπει να αφίσταται και πολύ της πραγματικότητας.
Γλωσσικά δάνεια
Στην πληθώρα των ονομάτων που χρησιμοποιούνται σε κάθε γλώσσα εντάσσονται και εκείνα που είτε είναι δάνεια από άλλες γλώσσες είτε έχουν δοθεί σε αγαθά εισηγμένα από άλλους τόπους. Συχνά δε τα τελευταία αυτά ονόματα είναι άσχετα από εκείνα που είχαν δοθεί στα αντίστοιχα αγαθά στον τόπο προέλευσής τους. Για παράδειγμα, στην ιαπωνική η λέξη «sayonara» σημαίνει «εις το επανιδείν, καλή αvτάμωση».
 Ωστόσο, το όνομα αυτό μπήκε στο ελληνικό λεξιλόγιο συνοδεύοντας τα πλαστικά ανατολίτικα πρόχειρα σανδάλια, τις «σαγιονάρες», που κατακλύζουν τις ελληνικές ακρογιαλιές το καλοκαίρι. Το ίδιο είχε συμβεί μερικές δεκαετίες νωρίτερα με τον ιδιόρρυθμο σκούφο που οι Ελληνες τον υιοθέτησαν με το όνομα «τραγιάσκα», επειδή άκουσαν Ρουμάνους εκδρομείς στο λιμάνι του Πειραιά να κραυγάζουν «trašasca Grecia!» (ζήτω η Ελλάδα) πετώντας τις σκούφιες τους στον αέρα.
 Οτι κάτι παρόμοιο συνέβαινε και στην αρχαιότητα το πληροφορούμαστε ευθέως από τον περιηγητή Παυσανία (2ος αι. μ. Χ.), ο οποίος αναφέρει ότι τα υφάδια από τα οποία οι Κινέζοι (Σήρες) κατασκευάζουν τις εσθήτες τους παράγονται από κάποιο «ζωύφιον …, οv σήρα καλούσιv Ελληvες, υπό δε αυτών Σηρών άλλο πoυ τι και ου σηρ ονoμάζεται» (Ηλιακώv Β XXVI: 6).
 Οι Ελληνες δηλαδή ονόμασαν τον μεταξοσκώληκα σήρα (δηλ. Κινέζο), ενώ οι ίδιοι οι Κινέζοι έχουν άλλο όνομα γι' αυτόν. Υστερα από αυτή την πληροφορία κατανοούμε πώς στην ελληνική γλώσσα η διαδικασία παραγωγής φυσικού μεταξιού έγινε «σηροτροφία» (κινεζοτροφία!).
Ο Παυσαvίας επίσης μας πληροφορεί ότι από όλες τις περιοχές της Ελλάδας η Ηλεία ήταν η μόνη στην οποία καλλιεργούνταν η βύσσος και ότι από τη βύσσο παράγονταν κλωστές για πολύ λεπτά υφάσματα (Ηλιακώv Α, V: 2. Β, XXVI: 6). Ακόμη παλιότερα (5ος αι. π. Χ.), ο Ηρόδοτος αναφέρει τελαμώνες «σινδόνος βυσσίνης» (λεπτούς επιδέσμους), με τους οποίους οι μεν Αιγύπτιοι περιτύλιγαν τις μούμιες μετά την ταρίχευση (II: 86), οι δε Πέρσες έδεναν τα τραύματα (VII, 181). Από δε τον γεωγράφο Στράβωνα (δεύτερο μισό 1ου αι. π. Χ. - πρώτο τέταρτο 1ου αι. μ. Χ.) μαθαίνουμε ότι στην Ινδία το άνθος ορισμένων δέντρων είναι μαλλί, από το οποίο υφαίνονται λεπτά υφάσματα (15. Ι. 21). Προφανώς πρόκειται για το βαμβάκι, η καλλιέργεια του οποίου, λίγο μετά το 3000 π. Χ., έχει αρχαιολογικά τεκμηριωθεί στο νότιο τμήμα της κοιλάδας του Ινδού ποταμού, όπου ήκμασε μεγάλος πρωτοαστικός πολιτισμός. Ισως για τον λόγο αυτό νεότεροι συγγραφείς ερμηνεύουν το όνομα «βύσσος», του Ηροδότου και του Παυσανία, ως «ιvδικό βαμβάκι».
Από την Ινδία
Εκείνο που δεν υποψιαζόμαστε είναι η μεγάλη παλαιότητα του ονόματος «σινδών» ή «σινδόνη» των αρχαίων ή του δικού μας «σεντόνι». Αν και, σύμφωνα με τα λεξικά, πρόκειται για σημιτικό δάνειο που σημαίνει λεπτό ύφασμα, η πραγματικότητα φαίνεται πως είναι κάπως διαφορετική.
 Η περιοχή όπου εντοπίστηκε η αρχαιότερη καλλιέργειά του είναι αυτή που, όπως προαναφέρθηκε, γνώρισε τον μεγάλο πρωτοαστικό πολιτισμό της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού και είναι ακριβώς αυτή που έδωσε το όνομα σε ολόκληρη τη χώρα (Ινδία): η περιοχή Sind. Κατάλοιπα από λεπτά βαμβακερά υφάσματα έχουν βρεθεί σε αρχαιολογικές συνάφειες της 3ης χιλιετίας π. Χ. στο Mohenjo Daro, αλλά και στο μεγάλο εμπορικό λιμάνι Lothal, από όπου ενδεχομένως γινόταν εξαγωγή τους. Πότε ακριβώς το βαμβακερό ύφασμα έφτασε στην Ελλάδα δεν το γνωρίζουμε. Είδαμε όμως ότι το ύφασμα αυτό ο Ηρόδοτος το αναφέρει με το όνομα «σινδών».
 Είναι, λοιπόν, προφανές ότι οι Ελληνες δέχτηκαν αυτό το εξωτικό αγαθό δίνοντάς του το όνομα της χώρας προελεύσεως «sindhu». Πιθανώς από την ελληνική «σινδόνη» προέκυψε το αραβικό «zaytuni», το οποίο με τη σειρά του έδωσε το όνομα στο ατλάζι (satin). Χτυπητό παράδειγμα που δείχνει πώς εξωτικά αγαθά έχουν ονομαστεί από τη χώρα προελεύσεώς τους αποτελεί και ο όρος «china» (Kίνα), ο οποίος στην αγγλική γλώσσα σημαίνει συλλήβδην τα πορσελάνινα σκεύη.

Αν και λίγα, τα παραδείγματα που αναφέρθηκαν είναι αρκετά για να δείξουν ότι και τα ονόματα αποτελούν μνημεία, στα οποία έχουν καταγραφεί κομμάτια από την ιστορία της ανθρωπότητας, και δεν πρέπει να αγνοούνται από την ιστορική έρευνα. Αλλωστε αυτό υποστήριζε και ο Αντισθένης, μαθητής του Σωκράτη και ιδρυτής της Σχολής των Κυνικών (444-370 π. Χ.), διακηρύσσοντας το περίφημο «αρχή παιδεύσεως η των ονομάτων επίσκεψις».
* Ο κ. Χρ. Γ. Ντούμας είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ"

ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΤΟΥΒΛΑ!!

ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΤΟΥΒΛΑ!! 

Είναι εντυπωσιακό αυτό που γίνεται και ποτέ δεν θα μπορέσω να το καταλάβω...

Απέναντι σε όλους τους Έλληνες υπάρχει ένας κοινός εχθρός που τον κατασπαράζει...

Του επιβάλλει συνθήκες φτώχειας, του ξεπουλάει την πατρίδα του, του παίρνει τα σπίτια του, του διώχνει τα παιδιά του στην ξενιτιά, τον οδηγεί σε αυτοκτονίες, του κλείνει την επιχείρηση του, του αφήνει τους γονείς του χωρίς σύνταξη, του λέει συνέχεια ψέματα και κάνει το αντίθετο, το "όχι" του το κάνει μέσα σε ένα βράδυ "ναι", χαρίζει δάνεια στους ημετέρους και τα χρεώνει σαν δάνεια στο λαό, διαφθείρει την δικαιοσύνη και όλες τις εξουσίες και αγνοεί τα συμφέροντα του λαού, ατελείωτη λίστα...

Κι όμως, αυτό δεν συσπειρώνει τον ελληνικό λαό...

Ο καθένας το κόμμα του, το μαγαζί του, τα δικά του μικροσυμφέροντα και ας πάνε οι άλλοι στο διάολο...τουλάχιστον μέχρι να έρθει και η δικιά τους σειρά και ίσως τότε να νοιαστούν!

Καμία ανθρωπιά για τον πόνο του άλλου, του φίλου, του γείτονα.....

Από την άλλη όμως...δώσε τους την ευκαιρία της πόλωσης.

Χαμός!

Είπες για την ομάδα μας, για το κόμμα μας, για την θρησκεία μας, αλήτη;;

Είπες για τους πρόσφυγες ρατσιστή, φασίστα;

Και να οι ετικέτες στους άλλους, να ο αιχμηρός ο λόγος για να δείξουμε ότι εμείς πάντα είμαστε με τους καλούς (καλοί βέβαια είναι αυτοί που έχουν μόνο τις ίδιες απόψεις).

Τι πάθος είναι αυτό ρε παιδιά!

Τι έπαρση!

Τι μαγκιά!

Χαλαρώστε λίγο!

Μήπως είστε απλά οι ηλίθιοι που εξυπηρετούν το σύστημα και τίποτα παραπάνω;

Μήπως να ξακαβαλικεύσετε από την βλακεία σας, να καθίσετε να σκεφτείτε, όσο μπορείτε λογικά και μετά να ξεκινήσετε να νοιάζεστε ξεκινώντας από τα άτομα τα κοντινά σας και να προχωρήσετε σταδιακά σε όσους περισσότερους μπορείτε εσείς οι ίδιοι;

Αφήστε τι θα κάνουν οι άλλοι που είναι εύκολο να τους κρίνετε και το κράτος που δεν υπάρχει εδώ και χρόνια, κοιτάξτε τι θα κάνετε εσείς...

Σας στέλνουν τα παιδιά σας στην ξενιτιά και εσείς νοιάζεστε για τα προσφυγόπουλα που έρχονται.

Σας παίρνουν το σπίτι σας και εσείς ζητάτε σπίτια για τους πρόσφυγες που έρχονται.

Δεν έχετε νοσοκομειακή κάλυψη και ζητάτε νοσοκομειακή κάλυψη για τους πρόσφυγες.

Δεν σας αφήνουν ευρώ στην τσέπη και εσείς ζητάτε για τους πρόσφυγες.

Σταματάνε να μορφώνουν τα παιδιά σας και εσείς ζητάτε μόρφωση για τα προσφυγόπουλα.

Μήπως να το κοιτάξετε ρε παιδιά...

Η ανάγκη να δείξετε ότι δεν είστε ρατσιστές δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη από την καταστροφή που πραγματικά συμβαίνει στους ανθρώπους που κατοικούν στο σπίτι σας, στο σπίτι του αδελφού σας, του γείτονα σας, του συγχωριανού σας, του συμπολίτη σας, του ανθρώπου που σε συνδέουν κοινή γλώσσα, κοινά έθιμα, κοινά σύνορα.

Αν η οικονομία της Ελλάδας ήταν σε καλή κατάσταση, ευχαρίστως να βοηθήσουμε και τους άλλους.

Και πάλι, κάνουμε ότι μπορούμε.

Τι ακριβώς ζητάτε;

Όποιοι δεν μπορούν παγκοσμίως να επιβιώσουν, να έρθουν στην Ελλάδα να τους ταΐσουμε εμείς;

Σκέφτεσαι αν μπορούμε;

Αν απλά δεν έχουμε πλέον, είμαστε ρατσιστές;

Πρέπει να το δεχτούμε για να σας πείσουμε ότι δεν είμαστε ρατσιστές;

Αν πρέπει να παίρνουμε δάνεια για να τους βοηθήσουμε, είσαι διατεθειμένος ακόμα και γι αυτό;

Γιατί εσύ που ακόμα και τώρα θέλεις να πεις την παπαριά σου, δεν τους χαρίζεις το σπίτι σου και να πας να μείνεις σε μια σκηνή;

Γιατί δεν αφήνεις νηστικό το παιδί σου και να το δώσει το φαί στα προσφυγόπουλα;

Γιατί θέλεις να μεταβιβάσεις αυτό το πακέτο σε κάποιους άλλους που απλά δεν έχουν;

Γιατί προτιμάς να μην καλύψεις πρώτα την ήδη υπάρχουσα και αυξανόμενη εγχώρια δυστυχία ελλήνων που ψάχνουν στα σκουπίδια για φαί, αλλά να ικανοποιήσεις την ανάγκη σου να βροντοφωνάξεις ότι ΕΣΥ δεν είσαι ρατσιστής;;;;

Είναι λογικό αν έχει πιάσει φωτιά το σπίτι σου, να μην κάτσεις να σβήσεις την φωτιά που θα το κάψει, γιατί έχεις προτεραιότητα να χτίσεις το σπίτι του πρόσφυγα που τόσο πολύ σε εκφράζει;

Αν ναι, πήγαινε χτίσε το, φώναξε και άλλους που σκέφτονται σαν εσένα...

θα χρειαστούν πολλά τούβλα!!!!!!

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΤΟΥΒΛΑ!!"

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ

ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ !

Έβαλαν οι φωστήρες τις σημαίες της κάθε χώρας στο πάτωμα για να σταθούν επάνω της οι Πρωθυπουργοί για φωτογραφία ποδοπατώντας την. (Στις μασονικές στοές το τυπικό για να ανεβεί κάποιος στον 18 βαθμό είναι να.....ποδοπατήσει την σημαία της χώρας του). Ο δικός μας έτρεξε πρώτος να πατήσει τον σταυρό και εξευτελίστηκε μπροστά στον Τούρκο που σεβάστηκε την ημισέληνο. Και όμως δεν είναι απύθμενη ανοησία που δέρνει τους δικούς μας. Είναι δείγματα τελείας υποταγής.
Η Εθνική σημαία αποτελεί κρατικό σύμβολο που θεωρείται το πιο σεβαστό σε ένα κράτος και προστατεύεται από τη κείμενη ανά Χώρα νομοθεσία.

Νόμος 851 (ΦΕΚ Α΄ 233 από 21/22.12.1978)
Η Εθνική Σημαία της Ελλάδος αποτελείται από εννέα ίσου πλάτους οριζόντιες, παράλληλες γραμμές, πέντε κυανές και τέσσερις λευκές, σε διαδοχή, έτσι ώστε η πρώτη και η τελευταία να είναι κυανές. Στο πάνω αριστερό τμήμα σχηματίζεται ένα κυανό τετράγωνο που καταλαμβάνει τις πέντε πρώτες γραμμές, μέσα στο οποίο υπάρχει λευκός σταυρός.

Η σημαία αναρτάται πάνω σε λευκό κοντό στη κορυφή του οποίου υπάρχει (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) λευκός σταυρός.
Ο τύπος και τα χρώματα (κυανό και λευκό) της εθνικής σημαίας καθιερώθηκαν τον Ιανουάριο του 1822 στην Α΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου. Στις 15 Μαρτίου του ίδιου χρόνου το Εκτελεστικό Σώμα (Κυβέρνηση), που είχε αναλάβει την προσωρινή διοίκηση της Ελλάδας, όρισε με το Διάταγμα 540 τρεις τύπους σημαιών : μια σημαία ξηράς και δυο θαλάσσης, μια για το πολεμικό και μια για το εμπορικό ναυτικό.
Η σημαία της ξηράς είχε σχήμα τετράγωνο, κυανό και έφερε έναν λευκό σταυρό που κάλυπτε όλη της την επιφάνεια. Οι σημαίες της θαλάσσης είχαν την ίδια μορφή που διαθέτει η σημερινή εθνική σημαία. Μοναδική διαφορά στη σημαία του εμπορικού ναυτικού ήταν η αντιστροφή των χρωμάτων (κυανό αντί λευκού) στη θέση του σταυρού. Η σημαία των εμπορικών πλοίων εξομοιώθηκε με εκείνη των πολεμικών το 1828, όταν αναγνωρίστηκε ότι τα εμπορικά πλοία είχαν λάβει μέρος στον αγώνα ως πολεμικά.
Η εθνική σημαία τροποποιήθηκε έκτοτε αρκετές φορές, κυρίως ως συνέπεια των πολιτειακών μεταβολών, χωρίς όμως να μεταβληθεί ριζικά. Το 1833 προστέθηκε στις σημαίες του στρατού ξηράς και του πολεμικού ναυτικού ο βαυαρικός θυρεός ο οποίος διατηρήθηκε μέχρι την ανατροπή του Όθωνα τον Οκτώβριο του 1862. Με την άφιξη του Γεωργίου Α΄ το 1863 περιελήφθη στις σημαίες των ανωτέρω σωμάτων το στέμμα το οποίο παρέμεινε μέχρι τη μεταπολίτευση του 1924.
Από το 1864 η σημαία για τα τάγματα Πεζικού απετελείτο από μεταξωτό ύφασμα που έφερε τριγύρω χρυσά κρόσσια και στο κέντρο του λευκού σταυρού την εικόνα του προστάτη της, Αγίου Γεωργίου.
Οι πολεμικές σημαίες που ισχύουν σήμερα είναι για το ναυτικό η εθνική σημαία, και για το στρατό ξηράς και την πολεμική αεροπορία ο τύπος της ορθογώνιας κυανής με το λευκό σταυρό που εκτείνεται μέχρι τις πλευρές της χωρίζοντάς την σε τέσσερα ίσα τμήματα. Στο κέντρο του σταυρού, η σημαία του στρατού ξηράς φέρει την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, η δε σημαία της αεροπορίας την εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ"

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Η έννοια του έθνους στην αρχαιότητα.--


Επειδή έχουμε φτάσει στο σημείο, όπου θα πρέπει να δίνονται απαντήσεις και για τα πλέον αυτονόητα, κι επειδή η προπαγάνδα όταν μένει αναπάντητη, ισχυροποιείται στον μέσο νου ως η απόλυτη αλήθεια, καλό θα είναι να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτόν τον στείρο «αντιαρχαιοελληνισμό» που έρπει καιρό τώρα στα διάφορα μονοπάτια του διαδικτύου και όχι μόνο.--


Πολλοί είναι λοιπόν αυτοί -κι ανάμεσά τους και αρκετοί «μορφωμένοι»- που υποστηρίζουν πως δεν υπήρχε το έθνος ως έννοια στους αρχαίους Έλληνες. Ένα ακλόνητο «επιχείρημα» είναι πως ο χώρος της Ελλάδος ήταν χωρισμένος σε πόλεις-κράτη που ενίοτε πολεμούσαν το ένα το άλλο.



Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, τους διαψεύδει η ίδια η ιστορία…



Παρ’ ότι η έννοια «εθνικό κράτος» και όχι απλά έθνος άρχισε να σχηματοποιείται, έτσι όπως την γνωρίζουμε σήμερα, κυρίως από τον 18ο αιώνα, εντούτοις ο όρος «έθνος» (αλλά και «γένος»), δεν ήταν άγνωστος στον αρχαίο κόσμο. Ο Ηρόδοτος συχνά χρησιμοποιεί τον όρο «έθνεο» για να περιγράψει τις διάφορες φυλές, ελληνικές και μη που είχαν κοινή καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία κ.τ.λ. (π.χ. «…Ἄβαντες μὲν ἐξ Εὐβοίες εἰσὶ οὐκ ἐλαχίστη μοῖρα, τοῖσι Ἰωνίης μέτα οὐδὲ τοῦ οὐνόματος οὐδέν, Μινύαι δὲ Ὀρχομένιοί σφι ἀναμεμίχαται καὶ Καδμεῖοι καὶ Δρύοπες καὶ Φωκέες ἀποδάσμιοι καὶ Μολοσσοὶ καὶ Ἀρκάδες Πελασγοὶ καὶ Δωριέες Ἐπιδαύριοι, ἄλλα τε ἔθνεα πολλὰ ἀναμεμίχαται…» [βιβλίο «Κλειώ»], «ἔθνεα Βοιωτῶν καὶ Χαλκιδέων» [βιβλίο «Τερψιχόρη»], «Μακεδόνων ἔθνεα» [βιβλίο «Ερατώ»] κ.ά.)



Η έννοια της πανελλήνιας εθνικής συνείδησης, έστω και σε πρώιμο στάδιο· και η γνώση ότι υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία που ενώνουν τις διάφορες ελληνικές φυλές και πόλεις-κράτη, κάτω από τον όρο «Έλληνες» δεν απουσιάζει («οἱ δὲ Ἕλληνες κατὰ τάξις τε καὶ κατὰ ἔθνεα κεκοσμημένοι ἦσαν» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Πολύμνια»]), όπως δεν απουσιάζει και η κατανόηση της ελληνικότητας («τὸ Ἑλληνικὸν ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Ουρανία»]). Τα ιστορικά τεκμήρια είναι αρκετά. Ενδεικτικά:



1. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, συμμετείχαν μόνο όσοι ήταν Έλληνες και την ευθύνη της εξακρίβωσης της καταγωγής των αθλητών, επιφορτίζονταν οι γνωστοί Ελλανοδίκες, ή Ελληνοδίκες (Έλλην+δίκη). Ο Ηρόδοτος αναφέρει μάλιστα, ότι απ’ αυτόν τον έλεγχο πέρασε και ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος ο Α’ κι αφού απέδειξε την ελληνικότητά του, τού επετράπη να συμμετάσχει στους αγώνες («πρὸς δὲ καὶ οἱ τὸν ἐν Ὀλυμπίῃ διέποντες ἀγῶνα Ἑλληνοδίκαι οὕτω ἔγνωσαν εἶναι. Ἀλεξάνδρου γὰρ ἀεθλεύειν ἑλομένου καὶ καταβάντος ἐπ᾽ αὐτὸ τοῦτο, οἱ ἀντιθευσόμενοι Ἑλλήνων ἐξεῖργόν μιν, φάμενοι οὐ βαρβάρων ἀγωνιστέων εἶναι τὸν ἀγῶνα ἀλλὰ Ἑλλήνων· Ἀλέξανδρος δὲ ἐπειδὴ ἀπέδεξε ὡς εἴη Ἀργεῖος, ἐκρίθη τε εἶναι Ἕλλην καὶ ἀγωνιζόμενος στάδιον συνεξέπιπτε τῷ πρώτῳ» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Τερψιχόρη»]).



2. Σε κείμενο που έγραψε ο Ισοκράτης με αφορμή τους εκατοστούς Ολυμπιακούς Αγώνες και το οποίο απέστειλε για ανάγνωση στην Ολυμπία, διαβάζουμε: «Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ’ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ’ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ’ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν, ὥστ’ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες…».



Δηλαδή: «Κατοικούμε σ’ αυτήν την χώρα, χωρίς να έχουμε εκδιώξει άλλους από εδώ, ούτε την καταλάβαμε βρίσκοντάς την έρημη, ούτε είμαστε μιγάδες ανακατεμένοι από διάφορα έθνη ανθρώπων, αλλά υπάρχουμε καλώς και γνησίως, διότι κατέχουμε την χώρα στην οποία γεννηθήκαμε και ζούμε καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας μας, αφού είμαστε αυτόχθονες…» (Πανηγυρικός, εδάφιο 24).



3. Στον «Πανηγυρικό» που εκφώνησε προς τους Αθηναίους ο Ισοκράτης, αναφέρεται σαφέστατα στο γένος των Ελλήνων: «Τοσοῦτον δ’ ἀπολέλοιπεν ἡ πόλις ἡμῶν περὶ τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὥσθ’ οἱ ταύτης μαθηταὶ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκε μηκέτι τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας».



Δηλαδή: «Είναι δε τόσο μεγάλη η απόσταση που χωρίζει την πολιτεία μας από τούς άλλους ανθρώπους ως προς την πνευματική ανάπτυξη και την τέχνη τού λόγου, ώστε οι μαθητές της έχουν γίνει διδάσκαλοι τών άλλων και κατόρθωσε ώστε το όνομα τών Ελλήνων να είναι σύμβολο όχι πλέον τής καταγωγής αλλά τής πνευματικής ανυψώσεως, και να ονομάζονται Έλληνες εκείνοι που παίρνουν τη δική μας μόρφωση και όχι αυτοί που έχουν την ίδια καταγωγή».



4. Στην μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.), ο Σιμωνίδης ο Κείος αφιέρωσε το εξής επίγραμμα: «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν» (Μετάφραση: «Αμυνόμενοι υπέρ των Ελλήνων οι Αθηναίοι στον Μαραθώνα, κατέστρεψαν τη δύναμη των χρυσοφορεμένων Περσών»). Να θυμίσουμε, ότι στην νικηφόρα μάχη του Μαραθώνα, απέναντι από τους 55.000 Πέρσες, μαζί με τους 10.000 Αθηναίους, συντάχθηκαν και 1.000 Πλαταιείς, ενώ υπήρχε και στρατιωτική βοήθεια 1.000 οπλιτών από την Σπάρτη, που όμως έφτασε καθυστερημένα στο πεδίο της μάχης.



Στην ναυμαχία της Σαλαμίνας που ακολούθησε το ίδιο έτος, ο Αισχύλος (ο οποίος συμμετείχε ενεργά στην μάχη του Μαραθώνα και στις ναυμαχίες του Αρτεμισίου και της Σαλαμίνας) μάς αφηγείται μέσα από την τραγωδία του «Πέρσες», τον παιάνα των Ελλήνων: «Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ’, ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων: νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών». (Μετάφραση: «Εμπρός, τέκνα των Ελλήνων, ελευθερώστε την πατρίδα, ελευθερώστε τα παιδιά σας, τις γυναίκες σας, τα ιερά των πατρογονικών θεών σας, τους τάφους των προγόνων σας· τώρα ο αγώνας είναι για τα πάντα»).



5. Έλληνες δεν λογίζονταν μόνο όσοι κατοικούσαν στον κυρίως ελλαδικό χώρο, αλλά και έξω απ’ αυτόν. Το 481 π.Χ., έναν χρόνο πριν την επική μάχη των Θερμοπυλών (480 π.Χ.), συγκλήθηκε πανελλήνιο συνέδριο στην Κόρινθο, για να αποφασιστεί η στάση που θα έπρεπε να κρατήσουν οι Έλληνες απέναντι στους Πέρσες. Προσκλήθηκαν επίσης οι Έλληνες της Μασσαλίας και της Κριμαίας, που δεν μπόρεσαν να προσέλθουν λόγω απόστασης, ενώ το παρόν έδωσαν οι Έλληνες της Κάτω Ιταλίας, οι Κρήτες, οι Κερκυραίοι κ.ά. Σ’ αυτό το συνέδριο δεν προσκλήθηκαν μόνο οι Έλληνες που είχαν υποταχθεί στους Πέρσες, δηλαδή οι Έλληνες της Κύπρου, της Αιγύπτου, της Ιωνίας, της Μακεδονίας κ.ά. Έχουν ιδιαίτερη σημασία δε, οι δύο εκ των αποφάσεων που τελικά ελήφθησαν και που όριζαν πως:



α) Οι Έλληνες να πολεμήσουν μέχρι θανάτου τους Πέρσες.



β) Να τιμωρηθούν όσοι Έλληνες πολεμήσουν με το μέρος των Περσών.



6. Τις παραμονές της ιστορικής μάχης των Πλαταιών (479 π.Χ.), όπου σύμφωνα και με το επίγραμμα του περιηγητή Παυσανία «Σε αυτόν το πόλεμο πολέμησαν: Λακεδαιμόνιοι, Αθηναίοι, Κορίνθιοι, Τεγεάτες, Σικυώνιοι, Αιγινήτες, Μεγαρείς, Επιδαύριοι, Ορχομένιοι, Φλειάσιοι, Τροιζήνιοι, Ερμιονείς, Τιρύνθιοι, Πλαταιείς, Θεσπιείς, Μυκηναίοι, Κείοι, Μήλιοι, Τήνιοι, Νάξιοι, Ερετριείς, Χαλκιδείς, Στυρείς, Ηλείοι, Ποτειδαιάτες, Λευκάδιοι, Ανακτορείς, Κύθνιοι, Σίφνιοι, Αμβρακιώτες και Λεπρεάτες», ο βασιλιάς των Μακεδόνων, Αλέξανδρος ο Α’, που είχε υποταχθεί στους Πέρσες, πάει κρυφά στο στρατόπεδο των Ελλήνων και τους μεταφέρει το στρατιωτικό σχέδιο του Μαρδόνιου και αιτιολόγησε την πράξη του, ότι ως Έλληνας δεν θα ήθελε να δει την Ελλάδα σκλαβωμένη: «αὐτός τε γὰρ Ἕλλην γένος εἰμὶ τὠρχαῖον καὶ ἀντ᾽ ἐλευθέρης δεδουλωμένην οὐκ ἂν ἐθέλοιμι ὁρᾶν τὴν Ἑλλάδα» («Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Καλλιόπη»).



7. Όπως εξιστορεί ο Αρριανός, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος νίκησε τους Πέρσες στην μάχη του Γρανικού ποταμού (334 π.Χ), αιχμαλώτισε όσους Έλληνες είχαν πολεμήσει ως μισθοφόροι στο πλευρό των Περσών και είχαν παραβιάσει την κοινή απόφαση, να μην πολεμήσουν Έλληνες εναντίον Ελλήνων, και τους έστειλε στη Μακεδονία για να εργαστούν σε καταναγκαστικά έργα. Παράλληλα έστειλε 300 περσικές πανοπλίες στην Αθήνα, ως ανάθημα στη θεά Αθηνά, με τη εντολή να συνοδεύεται από το επίγραμμα «Ἀλέξανδρος Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων»:



«ἔθαψε δὲ καὶ τοὺς μισθοφόρους Ἕλληνας, οἳ ξὺν τοῖς πολεμίοις στρατεύοντες ἀπέθανον. ὅσους δὲ αὐτῶν αἰχμαλώτους ἔλαβε, τούτους δὲ δήσας ἐν πέδαις εἰς Μακεδονίαν ἀπέπεμψεν ἐργάζεσθαι, ὅτι παρὰ τὰ κοινῇ δόξαντα τοῖς Ἕλλησιν Ἕλληνες ὄντες ἐναντία τῇ Ἑλλάδι ὑπὲρ τῶν βαρβάρων ἐμάχοντο. ἀποπέμπει δὲ καὶ εἰς Ἀθήνας τριακοσίας πανοπλίας Περσικὰς ἀνάθημα εἶναι τῇ Ἀθηνᾷ ἐν πόλει. καὶ ἐπίγραμμα ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσε τόδε. Ἀλέξανδρος Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων» («Αλεξάνδρου Ανάβασις», Βιβλίο Α).



8. Αιώνες αργότερα, τον 15ο αιώνα, όταν ο όρος «Έλληνας» είχε αποκτήσει μια αρνητική σημασία, ο Έλληνας φιλόσοφος Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός, «υπενθυμίζει» στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Εμμανουήλ Παλαιολόγο, πως «Ἑλληνες ἐσμέν ὧν ἡγεῖσθε καί βασιλεύετε, δέσποτα, ὡς ἡ φωνή ἡμῶν καί ἡ πάτριος παιδεία μαρτυρεῖ» (Μετάφραση: «Έλληνες είμαστε, αυτοί των οποίων είστε βασιλιάς, όπως η γλώσσα μας και η παιδεία μας μαρτυρούν»).



[Πηγή: arxaia-ellinika.blogspot.gr]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ"