Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2019

Δημιουργικά παιχνίδια...για τα παιδιά μας.

6 δωρεάν online παιχνίδια που θα φέρουν πιο κοντά το παιδί στον πολιτισμό και τις τέχνες



Tα τελευταία χρόνια πολλά μουσεία αλλά και φορείς πολιτισμού έχουν δημιουργήσει διαδικτυακές εφαρμογές και παιχνίδια που φιλοξενούνται στις ιστοσελίδες τους ούτως ώστε να φέρουν τα παιδιά αλλά και το ενήλικο κοινό κοντά στα εκθέματα και να τους προσφέρουν μια μοναδική πολιτιστική εμπειρία.

Τα παιχνίδια ακολουθούν τη φιλοσοφία είτε του δημιουργικού παιχνιδιού  όπου το παιδί χρήστης καλείται να δημιουργήσει κάτι καινούργιο (μια ιστορία, μια ζωγραφιά κ. α). είτε των παιχνιδιών παζλ /μυστηρίου όταν ζητείται από τον επισκέπτη να σκεφτεί, να κάνει τους απαραίτητους συσχετισμούς προκειμένου να ενώσει τα κομμάτια του παζλ ή να βρει τη λύση του μυστηρίου είτε των παιχνιδιών ρόλων, στα οποία ο επισκέπτης επιλέγει μια ιστορία κι ένα ρόλο και κατά την εξέλιξη της ιστορίας καλείται να πάρει αποφάσεις και να βλέπει τις συνέπειες.

Το Infokids.gr συγκέντρωσε και σας παρουσιάζει 6 δωρεάν online παιχνίδια που συνδυάζουν με μοναδικό τρόπο μάθηση και διασκέδαση και συμβάλλουν τα μέγιστα ώστε τα παιδιά να εξοικειωθούν με σπουδαία μνημεία, ανυπέρβλητα έργα τέχνης και αρχαιολογικούς χώρους. Η τέχνη δημιουργεί κουλτούρες, χτίζει πολιτισμούς και παρέχει στα παιδιά τρόπους να αντιλαμβάνονται τις ανθρώπινες εμπειρίες, τους μαθαίνει να προσαρμόζονται και να σέβονται τους διαφορετικούς τρόπους σκέψης και πράξης.

Χρωμάτισε την Πεπλοφόρο

6 δωρεάν online παιχνίδια που θα φέρουν πιο κοντά το παιδί στον πολιτισμό και τις τέχνες

Οι μικροί επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα συμμετοχής στην εκθεσιακή δράση «Αρχαϊκά Χρώματα» στο σπίτι τους, μέσα από το ψηφιακό παιχνίδι. Εκεί μπορούν να διαλέξουν το πινέλο και τα χρώματα που επιθυμούν, χρωματίζοντας το άγαλμα της Πεπλοφόρου και αποθηκεύοντας ή τυπώνοντας το έργο τους όσες φορές επιθυμούν και με πολλές απίθανες παραλλαγές. 

Θα το βρείτε πατώντας https://www.theacropolismuseum.gr/peploforos/

Το πρόγραμμα Γλαύκα

6 δωρεάν online παιχνίδια που θα φέρουν πιο κοντά το παιδί στον πολιτισμό και τις τέχνες

Πρόκειται για μια εφαρμογή για παιδιά με θέμα την αποκατάσταση των μνημείων της Ακρόπολης που αποσκοπεί στη γνωριμία των παιδιών με τις φθορές, τα αίτια και τα είδη των επεμβάσεων, με τα επαγγέλματα των ανθρώπων που πραγματοποιούν τα αναστηλωτικά έργα καθώς και με τις σύγχρονες τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται σε αυτά.

Πρωταγωνιστής είναι η Γλαύκα, ένα ιπτάμενο ρομπότ που καθοδηγεί το παιδί σε όλες τις ενότητες της εφαρμογής. Αποστολή του παιδιού είναι να συμμετάσχει στο πρόγραμμα σχεδιασμού της Γλαύκας και να κερδίσει το βραβείο συμμετοχής του. Αυτό όμως προϋποθέτει την πολύ καλή γνώση της αποκατάστασης των μνημείων της Ακρόπολης, η οποία παρουσιάζεται μέσα από πέντε θεματικές ενότητες:το ταξίδι, τη βοήθεια, το πλήρωμα, τη δράση και το μέλλον.Κάθε ενότητα περιλαμβάνει την προετοιμασία, τη δοκιμασία, το παιχνίδι. 


Παίξε με τη Ζωφόρο

6 δωρεάν online παιχνίδια που θα φέρουν πιο κοντά το παιδί στον πολιτισμό και τις τέχνες

Η ψηφιακή ζωφόρος του Παρθενώνα έχει μια σειρά από ενδιαφέροντα ψηφιακά παιχνίδια για τα παιδιά όλων των ηλικιών.

Τα παιχνίδια "Γνωριμία με τις μορφές της πομπής", "Πορεία προς το βωμό" και "Παρατηρώντας τα άλογα" είναι παιχνίδια μνήμης και σκοπό έχουν να προσελκύσουν τα παιδιά σε μια πιο προσεκτική παρατήρηση των λεπτομερειών της ζωφόρου. Στην ίδια κατηγορία παιχνιδιών, όπου τα παιδιά καλούνται να ασκήσουν την παρατηρητικότητά τους, ανήκουν και τα δύο παζλ "Το κρυμμένο άρμα" και "Ένα δώρο για τη θεά Αθηνά".

Το παιχνίδι "Χρωματίζοντας ένα λίθο της ζωφόρου" έχει σκοπό να ζωντανέψει τις ανάγλυφες παραστάσεις της ζωφόρου και να βοηθήσει τα παιδιά να φανταστούν τα χρώματά τους. Το παιχνίδι "Γίνε συντηρητής" προτείνει στα παιδιά να χρησιμοποιήσουν ένα ομοίωμα του λέιζερ με το οποίο έχει γίνει ο καθαρισμός των λίθων. Στο "Συνθέτω τη δυτική ζωφόρο" τα παιδιά προσπαθούν να βρουν τη σωστή θέση των 16 λίθων της δυτικής ζωφόρου που εικονίζουν την προετοιμασία της πομπής των Παναθηναίων. Στα παιχνίδια "Ολύμπια αινίγματα: βρες τους θεούς" και "Αγώνες που έμειναν ... στα αγγεία" τα παιδιά πρέπει επίσης να αντιστοιχίσουν το κείμενο με την εικόνα.  

Όλα αυτά τα παιχνίδια θα τα βρείτε εδω

"Ένας αρχαίος ναός"

6 δωρεάν online παιχνίδια που θα φέρουν πιο κοντά το παιδί στον πολιτισμό και τις τέχνες

Είναι ένα διαδικτυακό εκπαιδευτικό παιχνίδι για την αρχιτεκτονική των αρχαίων ελληνικών ναών. Απευθύνεται κυρίως σε μαθητές από 9 ετών και αποσκοπεί να εξοικειώσει τους χρήστες με τη λειτουργία των αρχαίων ναών, το σχεδιασμό, τη μορφολογία, την τυπολογία, την κατασκευή αλλά και το γλυπτικό τους διάκοσμο. Έξι χαρακτήρες, ο καθένας μέσα από τον δικό του ρόλο που σχετίζεται με τον αρχαίο ελληνικό ναό, παρουσιάζουν τις θεματικές ενότητες του παιχνιδιού. 

Θα το βρείτε http://ancienttemple.gr/

«Η καστροπολιτεία του Μυστρά»

6 δωρεάν online παιχνίδια που θα φέρουν πιο κοντά το παιδί στον πολιτισμό και τις τέχνες

Τα παιδιά θα παίξουν σε ένα πρωτότυπο διαδραστικό «επιτραπέζιο» παιχνίδι (για έναν), για την καστροπολιτεία του Μυστρά. Περιλαμβάνει τρία διαφορετικά παιχνίδια με θέματα από την ιστορία του Βυζαντίου, την καλλιτεχνική δημιουργία και τους τεχνίτες και τα υλικά τους. Ο παίκτης υποδύεται κάθε φορά ένα ρόλο και καλείται να επιτύχει ένα στόχο: να διασχίσει την πολιτεία απαντώντας στις ερωτήσεις, να δημιουργήσει τοιχογραφίες, κ.α.


Ελ Γκρέκο: Το μεγάλο ταξίδι

6 δωρεάν online παιχνίδια που θα φέρουν πιο κοντά το παιδί στον πολιτισμό και τις τέχνες

Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, γνωστός και ως Ελ Γκρέκο, υπήρξε ζωγράφος και γλύπτης από την Κρήτη. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 16ου -17ου αιώνα και κατέχει μέχρι σήμερα δεσπόζουσα θέση ανάμεσα στους μεγαλύτερους ζωγράφους όλων των εποχών. Στην εκπαιδευτική εφαρμογή που είναι διαθέσιμη από το Ιστορικό Μουσείο της Κρήτης μπορείτε να ακολουθήσετε την καλλιτεχνική πορεία του Γκρέκο, επιλέγοντας στον χάρτη τους τόπους που έζησε και δημιούργησε. Επίσης, μπορείτε να δείτε τα χαρακτηριστικά της τέχνης του μέσα από τους πίνακες που φιλοτέχνησε και να ολοκληρώσετε το ταξίδι σας παίζοντας! 

Για να ξεκινήσετε την περιήγηση πατήστε https://www.historical-museum.gr/multimedia/elgreco/




Διαβάστε περισσότερα Ανασκαφή: 6 δωρεάν online παιχνίδια που θα φέρουν πιο κοντά το παιδί στον πολιτισμό και τις τέχνες http://anaskafi.blogspot.com/2019/02/6-online.html#ixzz5fFUItO
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δημιουργικά παιχνίδια...για τα παιδιά μας."

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2019

Δηλητηριάζουν μέ «ἐμφύλιο» τίς ψυχές μικρῶν μαθητῶν

Βιβλίο γιά τόν Διχασμό – Βραβεῖο στούς ἀριστεύσαντες τοῦ Δήμου Χαϊδαρίου

OTAN ἡ ἰσοπεδωτική Ἀριστερά ἀποφασίζει νά τιμήσει τήν ἀριστεία, θά πρέπει νά ἀνησυχοῦμε. Ὅταν ἕνας ἀριστερός δήμαρχος ἀποφασίζει νά βραβεύσει ἀριστούχους μαθητές, αὐτό πού στήν πραγματικότητα συμβαίνει εἶναι ὅτι θέτει σέ ἐφαρμογή ἕνα σχέδιο νά δηλητηριάσει τίς ψυχές τους καί νά καταστείλει τίς δημιουργικές διαθέσεις τους. Αὐτή εἶναι ἡ περίπτωσις τοῦ δημάρχου Χαϊδαρίου Μιχάλη Σελέκου, ὁ ὁποῖος ἐσχάτως δώρησε στούς ἀριστούχους τοῦ Δήμου του ἕνα βιβλίο πού ἀναδεικνύει τήν ἀριστερή μισαλλοδοξία διαστρεβλώνοντας τήν ἱστορία καί καταρρακώνοντας κάθε ἔννοια ἠθικῆς. Ὁ Μιχάλης Σελέκος εἶναι πτυχιοῦχος ΤΕΙ, ἐργάζεται στό νοσοκομεῖο «Ἁγία Βαρβάρα», ἀλλά κυρία ἀπασχόλησίς του εἶναι νά ἐκπροσωπεῖ τό ΚΚΕ στόν Δῆμο Χαϊδαρίου ὡς ἐκλεγόμενος δημοτικός σύμβουλος ἀπό τό 1994.
Αὐτός ὁ κ. Σελέκος ἐπέλεξε ὡς βραβεῖο ἀριστείας ἕνα βιβλίο ὑπό τόν τίτλο «Ἡ μεγάλη νύχτα». Πρόκειται γιά βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «Σύγχρονη Ἐποχή», τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου τοῦ ΚΚΕ δηλαδή, τό ὁποῖο ἀπό τήν ἀρχή μέχρι τό τέλος εἶναι ἕνα κήρυγμα διχασμοῦ καί μισαλλοδοξίας, βασισμένο σέ μία ἐξοργιστική διαστρέβλωση τῶν ἱστορικῶν γεγονότων. Ὁ συγγραφεύς Τάσος Αὐγερινός ἀποφεύγει ἐπιμελῶς νά ἀναφερθεῖ στό γεγονός ὅτι ἡ πολιτική ἀνωμαλία τῆς περιόδου ἐκείνης ἦταν ἀποτέλεσμα τοῦ γεγονότος, ὅτι ἕνα κόμμα καί συγκεκριμένως τό ΚΚΕ ἐπεχείρησε νά καταλύσει τό Κράτος διά τῶν ὅπλων. Ἤδη δέ, ἀπό τό προοίμιο τοῦ βιβλίου, δίδει τό στίγμα του: «Μετά τήν λήξη τοῦ Ἐμφύλιου πολέμου τό 1949 οἱ νικητές τῆς σύρραξης ἐγκαθιδρύουν στή χώρα ἕνα κράτος βίας, τρόμου καί παραλογισμοῦ μέ ἀποτέλεσμα νά ἁπλωθεῖ σέ ὁλόκληρη τήν ἑλληνική ἐπικράτεια μιά ἀτελείωτη νύχτα». Γεννηθείς τό 1946 βέβαια δέν μπορεῖ νά εἶχε ἰδίαν ἀντίληψη τῶν γεγονότων καί ἔτσι ἡ τεραστία ἀναπτυξιακή προσπάθεια τῆς Ἑλλάδος τῆς δεκαετίας τοῦ ’50, ἡ ὁποία ξαναέστησε τήν χώρα στά πόδια της καί τήν ἔφερε στήν χορεία τῶν προηγμένων λαῶν τῆς Εὐρώπης, πέρασε ἀπαρατήρητη.
Ἔτσι τό βιβλίο του περιλαμβάνει δέκα διηγήματα τά ὁποῖα ἐξιστοροῦν μίαν ἐφιαλτική εἰκόνα «μέ τά ἔκτακτα στρατοδικεῖα, τίς ἐκτελέσεις, τίς ἐκτοπίσεις, τή δράση τῶν παρακρατικῶν ὀργανώσεων καί τήν παραφροσύνη τῶν δημόσιων ἀρχῶν». Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο περιγράφει τήν Ἑλλάδα μιᾶς ἐποχῆς κατά τήν ὁποία πέρα ἀπό τήν ἀνάπτυξη λειτούργησαν οἱ δημοκρατικοί θεσμοί, σέ σημεῖο τό κόμμα πού ἐκπροσωποῦσε τό ΚΚΕ, ἡ ΕΔΑ δηλαδή, νά φθάσει νά γίνει ἀξιωματική Ἀντιπολίτευσις. Ὅμως ὁ συγγραφεύς δέν ἔβλεπε τίποτε ἄλλο ἀπό ἔκτακτα στρατοδικεῖα καί ἐκτοπίσεις. Τό χειρότερο ὅμως εἶναι ὅτι αὐτό τό στρεβλό μήνυμα θέλει ὁ δήμαρχος Χαϊδαρίου νά τό περάσει στούς μικρούς μαθητές. Νά δηλητηριάσει τίς ψυχές τους μέ κηρύγματα μίσους καί νά διατηρήσει ζωντανό τό σπέρμα τοῦ Ἐμφυλίου σπαραγμοῦ.
Αὐτόν τόν στόχο υἱοθετεῖ προφανῶς καί ὁ δήμαρχος Χαϊδαρίου, καί γι’ αὐτόν τόν λόγο δωρίζει τό συγκεκριμένο βιβλίο. Τό μοιράζει δέ ὅπως προαναφέραμε στούς ἀριστεύσαντες, διότι αὐτοί ἀποτελοῦν τόν πρῶτο στόχο. Αὐτοί εἶναι πού μεγαλώνοντας θά μποῦν στόν στίβο τῆς ζωῆς καί ἐνδεχομένως καί τῆς πολιτικῆς, συνιστώντας ἀνάχωμα στίς ἀναχρονιστικές ἐπιδιώξεις τῆς Ἀριστερᾶς. Γι’ αὐτό καί θέλει αὐτούς εἰδικῶς νά δηλητηριάσει. Γι’ αὐτό, ἐνοχλημένοι οἱ γονεῖς, ἐπιστρέφουν τό βιβλίο ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλον.
«Τό φίδι» εἶναι ὁ τίτλος τοῦ πρώτου διηγήματος, στό ὁποῖο μέσα ἀπό ἀναφορές σέ κάποιον πού «εἶχε γίνει χαφιές τῶν ναζί καί κατέδιδε πατριῶτες», ὑμνεῖται ἡ ἐγκληματική διάθεσις ἀφοῦ ἡ λύσις γιά τόν ἥρωα τοῦ διηγήματος δέν εἶναι ἡ προσφυγή στήν δικαιοσύνη, ἀλλά «νά τοῦ κάρφωνε ἕνα μαχαίρι» καί μάλιστα «στήν πλάτη».Ἐκφράσεις, πού δέν προσήκουν στήν Παιδεία πού πρέπει νά δίδεται σέ μαθητές ὅπως«σκουλῆκι, κτῆνος, ἀπεχθής συμπολίτης», διανθίζουν τό διήγημα. Ἡ φράσις ἐξ ἄλλου «Θά βρῶ τή δύναμη νά τόν σκοτώσω» ἐξιδανικεύει μία πράξη ἐξόχως ἐγκληματική. Στό δεύτερο διήγημα πού τιτλοφορεῖται «Ὁ ἐξόριστος» ἐντύπωση προκαλεῖ τό λεξιλόγιο πού χρησιμοποιεῖται καί τό ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι χρησιμοποιοῦν οἱ λειτουργοί τοῦ Κράτους. Ἡ φράσις «βούλωσέ το καθίκι καί μήν κάνεις τόν ψόφιο κοριό»φιγουράρει στήν πρώτη κιόλας σελίδα τοῦ διηγήματος. Προφανής στόχος τοῦ συγγραφέως εἶναι νά καλλιεργήσει ἀντιπάθεια ἄν μή καί μῖσος γι’ αὐτούς. Σέ μιά σκόπιμη προσπάθεια συκοφαντήσεως τῶν κρατικῶν θεσμῶν προσπαθεῖ νά φορτίσει συναισθηματικά τήν διαδικασία ἐκτελέσεως ἑνός κατασκόπου, γιά νά καταλήξει στήν αὐτοκτονία ἑνός μέλους τοῦ ἐκτελεστικοῦ ἀποσπάσματος.
Περιγραφές φαυλότητος σέ ἄλλο διήγημα ὑπό τόν τίτλο «Γιά μιά θέση στό δημόσιο», ὅπου ἀπαξιώνεται τό ἴδιο τό Κράτος, ἐνῶ σέ ἄλλο ὑπό τόν τίτλο «Ἡ συμμορία» περιγράφονται τραμπουκισμοί καί παρακρατική δρᾶσις. Ὅλα αὐτά βεβαίως εἰς βάρος τῶν μή κατονομαζομένων ἀριστερῶν, οἱ ὁποῖοι πάντα κατά τόν συγγραφέα εἶναι «ἀθῶες περιστερές».


Αὐτή λοιπόν εἶναι «Ἡ μεγάλη νύχτα», ἡ ὁποία δυστυχῶς ὑπάρχει. Εἶναι ἡ νύχτα τοῦ ἀριστεροῦ σκοταδισμοῦ, τήν ὁποία ὁ δήμαρχος Χαϊδαρίου καί οἱ ὅμοιοί του θέλουν νά ἐπιβάλλουν στήν σημερινή Ἑλλάδα. Ἡ νύχτα διά τῆς ὁποίας θέλουν νά συσκοτίσουν τά ἀθῶα μυαλά τῶν νεαρῶν μαθητῶν. Ἡ νύχτα τῆς ἱστορικῆς διαστρεβλώσεως καί τοῦ ψεύδους. Ὅμως ἡ νύχτα δέν εἶναι κάτι τό αὐθύπαρκτο. Ἡ νύχτα καί τό σκότος εἶναι ἡ ἀπουσία τοῦ φωτός. Τό ὁποῖο ἐν τέλει θά ἐπικρατήσει εἰς πεῖσμα τῆς Ἀριστερᾶς. Ὅμως πράξεις ὅπως αὐτή τοῦ δημάρχου Χαϊδαρίου μᾶς δίδουν μίαν ἔνδειξη τοῦ τί μπορεῖ νά γίνει στήν περίπτωση κατά τήν ὁποία τεθοῦν σέ ἐφαρμογή τά σχέδια τοῦ Κώστα Γαβρόγλου γιά τήν ἀναθεώρηση τῆς ὕλης, ὥστε νά διδάσκεται καί ὁ «ἐμφύλιος πόλεμος» στά σχολεῖα.  
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δηλητηριάζουν μέ «ἐμφύλιο» τίς ψυχές μικρῶν μαθητῶν"

ΧΑΡΡΙΣΟΝ: «ΟΛΑ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΟΥΝ ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟΝ ΑΘΑΝΑΤΟ ΒΡΑΧΟ…


ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ
ΝΑ ΤΑ ΚΡΑΤΑΜΕ;

ΚΑΘΕ ΘΡΑΥΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΤΟ
ΟΣΟ ΤΑ ΟΣΤΑ ΕΝΟΣ ΗΡΩΑ

ΣΤΟ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ,
ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΝΑ ΜΑΡΑΖΩΝΟΥΝ»

Του Ευάγγελου Φυλακτού

ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΜΕ ΤΑ ΠΥΡΙΝΑ ΛΟΓΙΑ, ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΣΤΟΧΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ, ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ ΦΡΕΝΤΕΡΙΚ ΧΑΡΡΙΣΟΝ (1831-1923), ΣΕ ΕΝΑ ΟΚΤΑΣΕΛΙΔΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ, ΤΟ 1890, ΟΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΕΚΚΛΗΣΗ ΣΤΑ ΕΥΓΕΝΕΣΤΕΡΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΓΛΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ....

«ΟΛΑ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΟΥΝ ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟΝ ΑΘΑΝΑΤΟ ΒΡΑΧΟ, ΟΠΟΥ ΤΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΑΝ Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΦΕΙΔΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΥΨΙΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»...

«ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ ΠΟΥ ΣΥΡΡΕΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ»…

«ΤΟ ΠΙΟ ΔΙΑΣΗΜΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΑΝ ΚΑΙ ΕΡΕΙΠΩΜΕΝΟ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΙΕΡΟ ΚΕΙΜΗΛΙΟ ΕΝΟΣ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ... ΕΝΑΣ ΤΟΠΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ»...

«ΚΑΘΕ ΘΡΑΥΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΤΟ ΟΣΟ ΤΑ ΟΣΤΑ ΕΝΟΣ ΗΡΩΑ»...

«ΣΤΟ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΝΑ ΜΑΡΑΖΩΝΟΥΝ»...

«ΠΟΙΑ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΑΣΗ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΛΕΗΛΑΤΟΥΣΕ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΜΑΣ;»....

«ΚΑΘΕ ΓΝΗΣΙΟΣ ΑΓΓΛΟΣ ΚΟΚΚΙΝΙΖΕΙ ΑΠΟ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΕΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΕΛΓΙΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ... ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΞΕΡΙΖΩΣΑΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟY ΦΕΙΔΙΑ!»...

AΥΤΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΚΤΑΣΕΛΙΔΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΦΡΕΝΤΕΡΙΚ ΧΑΡΡΙΣΟΝ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΒΡΕΤΑΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΣΟΦΙΣΤΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΤΡΥΝΕΙ ΚΑΘΕ ΓΝΗΣΙΟ ΑΓΓΛΟ ΠΟΥ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥ, ΝΑ ΣΥΝΗΓΟΡΕΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΧΑΡΡΙΣΟΝ: «ΟΛΑ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΟΥΝ ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟΝ ΑΘΑΝΑΤΟ ΒΡΑΧΟ…"

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019

Να μετονομαστεί άμεσα η ενιαία Μακεδονία μας σε «Αρχαία Μακεδονία»


Να καταργηθούν οι γεωγραφικοί διαχωρισμοί «Δυτική – Κεντρική – Ανατολική Μακεδονία» και να μετονομαστεί άμεσα η ενιαία Μακεδονία μας σε «Αρχαία Μακεδονία».
Αν δεν δράσουμε γρήγορα, κινδυνεύουμε τελικά, η Μακεδονία μας να χαρακτηριστεί διεθνώς ως «Νότια Μακεδονία». Αυτό θα είναι η απόλυτη ήττα, ο απόλυτος κίνδυνος για την ασφάλεια της Μακεδονίας και της χώρας. Όταν μάλιστα εμείς οι ίδιοι διατηρούμε γεωγραφικές διαιρέσεις του τύπου «Ανατολική – Κεντρική – Δυτική Μακεδονία», τότε αυτό δένει απόλυτα με το «Βόρεια Μακεδονία» και φυσικά στη συνέχεια και με το «Νότια Μακεδονία».
  
 Τι θα επιτευχθεί με την μετονομασία ολόκληρης της Μακεδονίας σε «Αρχαία Μακεδονία»:

(1) Θα αποφύγουμε τον κίνδυνο να ονομαστεί η Μακεδονία μας «Νότια Μακεδονία», κατοχυρώνοντας την ονομασία «Αρχαία Μακεδονία» και στα αγγλικά «Ancient Macedonia», όπως στα σχέδια χαρτών.
 Η ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» δεν είναι αυτοτελής γεωγραφικός προσδιορισμός. Είναι γεωγραφικός ετεροπροσδιορισμός ως προς κάτι άλλο που με λογική συνέπεια είναι η «Νότια Μακεδονία».
Και δεν μπήκε τυχαία. Μπήκε σκόπιμα για να δημιουργήσει μελλοντικό γεωπολιτικό πρόβλημα για να κάνουν πολιτικά παιχνίδια οι διεθνείς «προστάτες». 
Επομένως εμείς πρέπει να σπεύσουμε και να ακυρώσουμε αυτόν τον κίνδυνο, αυτό-ονομάζοντας το άλλο μέρος του ετεροπροσδιορισμού ως «Αρχαία Μακεδονία», αντί για το «Νότια Μακεδονία» το οποίο υπονοείται έμμεσα από τη Συνθήκη


(2) Θα εκνευρίσει τους Σκοπιανούς και θα τους ωθήσει σε σπασμωδικές κινήσεις και παραβιάσεις τη Συνθήκης, κάτι που θα μας βοηθήσει στην εύκολη λύση της ή ακόμα και στην ακύρωσή της. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκείνοι που θέλησαν να στήσουν τη «Μακεδονία του Αιγαίου» στήριξαν όλη την προπαγανδιστική τους προσπάθεια πάνω στο μύθευμα ότι οι Σκοπιανοί είναι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων. Επομένως ο ιστορικά ορθός χαρακτηρισμός της Μακεδονίας μας ως «Αρχαίας Μακεδονίας» θα δημιουργήσει εκνευρισμό στην σκοπιανή ελίτ και θα την οδηγήσει σε σπασμωδικές κινήσεις.

(3) Θα έχουμε την ευχέρεια να μετονομάσουμε αντίστοιχα όλες τις ονομασίες κτιρίων (Πανεπιστήμιο, αεροδρόμιο, υπουργείο κ.λ.π. με τον ανωτέρω επιθετικό προσδιορισμό), αλλά και προϊόντα με αυτή την ονομασία, αποφεύγοντας διεθνή σύγχυση. Διαφορετικά, πέρα από το «Νότια Μακεδονία», θα υπάρξουν και οικονομική σύγχυση και εμπορικά προβλήματα.

(4) Θα διατηρήσουμε όλα τα οφέλη του τουρισμού, αφού ολόκληρος ο πλανήτης θα γνωρίζει πως αν θέλει να δει αρχαιότητες, θα πρέπει να έρθει στην πηγή, στην «Αρχαία Μακεδονία».

(5) Θα διατηρήσουμε αλώβητη την αρχαία ελληνική ιστορία μας και θα είναι πάντα ταυτισμένη με τη συγκεκριμένη ελληνική γεωγραφική περιοχή.

(6) Δύσκολα θα αποτολμηθεί, με ενίσχυση των ξένων «προστατών», η διακινδύνευση και η αρπαγή εδαφών της Μακεδονίας μας, όταν διεθνώς θα ορίζεται πολιτιστικά ως ένας αρχαίος ελληνικός χώρος.

(7) Και το σημαντικότερο. Η συγκεκριμένη ενέργεια καλύπτεται απόλυτα από τα άρθρα 3 παρ. 1 και 7 παρ. 1, 2 και 3 της υπογραφείσας Συνθήκης των Πρεσπών και έτσι κανείς δεν μπορεί να μας κατηγορήσει για παραβίαση της συνθήκης.

ΠΕΤΡΟΣ ΧΑΣΑΠΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
ΠΗΓΗ
ellinondiktyo.blogspot.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Να μετονομαστεί άμεσα η ενιαία Μακεδονία μας σε «Αρχαία Μακεδονία»"

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019

Κύπρος 1974, ΜΑΡΤΥΡΙΑ προδοσίας; “Αττίλας”, σήματα και σοβιετική “εισβολή”


Το ότι ο αγώνας της Κύπρου το 1974 δεν στηρίχθηκε είναι παγκοίνως γνωστό. Οι ευθύνες που υπήρχαν, τόσο για την τότε στρατιωτική ηγεσία και όσο και για την μετέπειτα πολιτική κυβέρνηση δεν αποδόθηκαν ποτέ σε αυτούς που έπρεπε. Από όλους όσοι συμμετείχαν άμεσα ή έμμεσα στην, μέχρι τώρα, πιο πρόσφατη συμφορά του Ελληνισμού, μόνο ο δικτάτορας Ιωαννίδης πλήρωσε.

Όλοι οι «μεγάλοι», οι οποίοι έπεισαν και την πολιτική κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» ότι δεν υπήρχε δυνατότητα ελληνικής αντίδρασης στις τουρκικές κινήσεις, όχι μόνο δε τιμωρήθηκαν ποτέ, αλλά μεταφόρτωσαν τις ευθύνες τους σε κατώτερούς τους αξιωματικούς, μετατρέποντας αθώους και άξιους, πατριώτες αξιωματικούς, σε εξιλαστήρια θύματα μιας τραγωδίας που άλλοι έστησαν και οι ίδιοι κάλυψαν.


Οι «μεγάλοι» εμφάνισαν τέτοια έλλειψη ανδρισμού ώστε, ελαφρά τη καρδία, κρέμασαν την ταμπέλα του «χουντικού» στα εξιλαστήρια θύματά τους και φρόντισαν να τους εκδιώξουν από τις Ένοπλες Δυνάμεις, στο πλαίσιο μιας κακώς νοούμενης και εφαρμοζόμενης «αποχουντοποίησης».

Χούντα και Κύπρος



Η τραγική επταετία 1967-74 μπορεί εύκολα να χωριστεί σε δύο περιόδους. Η πρώτη είχε ως βασικό πρωταγωνιστή τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και ουσιαστικά τελείωσε με την εξέγερση του Πολυτεχνείου και μπορεί να συνδεθεί επίσης με τον Αραβοϊσραηλινό πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ που έλαβε χώρα από τις 6 έως τις 26 Οκτωβρίου 1973.

Ακολούθησε η ανατροπή Παπαδόπουλου από τον ταξίαρχο Ιωαννίδη, στις 25 Νοεμβρίου 1974. Ο Ιωαννίδης, στηριζόμενος σε πέραν του Ατλαντικού διαβεβαιώσεις, οργάνωσε το πραξικόπημα κατά του αρχιεπισκόπου Μακαρίου, στις 15 Ιουλίου 1974. Από την ημερομηνία αυτή η πορεία προς την εθνική καταστροφή ήταν χωρίς επιστροφή.

Ο Ιωαννίδης στην εξουσία

Στις 6 Οκτωβρίου 1973 οι αραβικές δυνάμεις – Αίγυπτος, Συρία, Λίβανος, Ιράκ, Ιορδανία, Μαρόκο, Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Αλγερία, Σουδάν, με συμμετοχή Κουβανών, Βορειοκορεατών και Πακιστανών, εθελοντών και «συμβούλων» – αποφάσισαν να εξαφανίσουν από τον χάρτη το Ισραήλ, με μια μεγάλης κλίμακας αιφνιδιαστική επίθεση την μέρα που οι Ισραηλινοί γιόρταζαν τη μεγαλύτερη από τις θρησκευτικές εορτές τους.

Ο αιφνιδιασμός πέτυχε και σύντομα οι Ισραηλινοί βρέθηκαν να δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα ζωής και θανάτου. Οι απώλειές τους ήταν σοβαρότατες σε μαχητές και υλικό. Οι ΗΠΑ επιθυμούσαν να ενισχύσουν τους συμμάχους τους και η Ελλάδα αποτελούσε την προφανή οδό.

Ο Παπαδόπουλος όμως, επιθυμώντας να πιέσει τους Αμερικανούς, αρνήθηκε την διέλευση και χρήση των αεροδρομίων της Σούδας και Ελευσίνας από τους Αμερικανούς προς συνδρομή των ισραηλινών. Στις 26 Οκτωβρίου 1973 ο πόλεμος τελικά έληξε με νίκη των Ισραηλινών.

Οι μέρες όμως του Παπαδόπουλου στην εξουσία ήταν μετρημένες. Στις 17 Νοεμβρίου κατεστάλη βίαια η εξέγερση στο Πολυτεχνείο. Στις 25 Νοεμβρίου νέο πραξικόπημα υπό τον Δημήτριο Ιωαννίδη ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο και τα γεγονότα για την Κύπρο πήραν πλέον τη μοιραία τους τροπή. Ο Ιωαννίδης ήταν πιο αφελής από τον Παπαδόπουλο και το κατάλληλο όργανο για να επιλύσουν οι ΗΠΑ το κυπριακό με τον καλύτερο, όπως πίστευαν τότε τουλάχιστον, τρόπο.

Οι Αμερικανοί φαίνεται πως υποσχέθηκαν στον Ιωαννίδη την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, φτάνει να εξουδετερωνόταν ο Μακάριος. Ο Ιωαννίδης φαίνεται ότι το 1974 είχε κάποιες διαβεβαιώσεις από  Ελληνοαμερικανό πράκτορα της CIA  να προχωρήσει με το πραξικόπημα.

Ο Μακάριος όμως ήταν πεπεισμένος ότι «δεν υπάρχει τρελός στο ελληνικό στράτευμα», ούτε καν ο Ιωαννίδης. Ήταν μία φράση που επαναλάμβανε συχνά στις συζητήσεις του με τους Αμερικανούς. Από την άλλη πλευρά όμως οι κινήσεις του Μακαρίου μόνο άγνοια κινδύνου δεν φανέρωναν.

Καταρχήν οι σχέσεις του με την διοίκηση της Εθνικής Φρουράς ήταν τυπικές. Στηριζόταν στους δικούς του ενόπλους, φοβούμενος την Εθνική Φρουρά, για αυτό άλλωστε προχώρησε στη μείωση της θητείας στην Εθνική Φρουρά, που είχε ως συνέπεια τον ποσοστό επάνδρωσης των μονάδων να πέσει κάτω από το 40%-60% της προβλεπόμενης εν ειρήνη σύνθεσης.

Έτσι στις κρίσιμες που ακολούθησαν βρέθηκαν ελληνικά τάγματα να πολεμούν τους Τούρκους διαθέτοντας 250 άνδρες κατά μέσο όρο, ώστε να μην είναι ικανά να λειτουργήσουν έστω τα ομαδικά τους όπλα. Ωστόσο παρά τα σύγχρονα τσέχικα όπλα οι «Μακαρικοί» διαλύθηκαν με ευκολία, εκτός του προεδρικού μεγάρου, από τους πραξικοπηματίες, στις 15 Ιουλίου 1974, όταν ξέσπασε το μοιραίο πραξικόπημα.

Τα δύο σήματα

Η εγκατάληψη – προδοσία για άλλους – της Κύπρου συντελέστηκε, χωρίς αμφιβολία, στις κρίσιμες μέρες μεταξύ της 15ης και 20ης Ιουλίου 1974. Τις ημέρες αυτές από τη μια ο Μακάριος ζητούσε τη συνδρομή των «εγγυητριών δυνάμεων» και από την άλλη κάποιοι στην Αθήνα επιχειρήσουν να διασκεδάσουν την αίσθηση περί επικείμενης τουρκικής εισβολής στη μεγαλόνησο, με κάθε, διαθέσιμο, τρόπο.

Η Ελλάδα έπρεπε με κάθε τρόπο να «πειστεί» ότι δεν μπορεί να πολεμήσει τους Τούρκους στην Κύπρο. Προφανώς συμφέρον επί του προκειμένου είχαν οι Αμερικανοί, οι οποίοι, άσχετα με τα γεγονότα της Κύπρου, δεν θα επέτρεπαν ποτέ να διαλυθεί η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Αμέσως λοιπόν τέθηκε σε εφαρμογή ένα σχέδιο ανοίγματος και «δεύτερου μετώπου», ώστε η πρόθυμη να πειστεί ελληνική στρατιωτική και κατόπιν πολιτική ηγεσία, να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πολεμική εμπλοκή με την Τουρκία ήταν αδιανόητη.

Στις 16 Ιουλίου ο Αμερικανός στρατιωτικός ακόλουθος στη Σόφια είχε ενημερώσει περί μετακινήσεων σοβιετικών αεροκίνητων δυνάμεων προς την Ουγγαρία. Ο Έλληνας ΑΚΑΜ στη Σόφια, σμήναρχος (Ι) Ασημάκης Παπανικολάου, ως όφειλε μετέφερε την πληροφορία αυτή στην υπηρεσία. Τι όμως ανέφερε το επίμαχο αυτό σήμα; Τίποτα συγκεκριμένο, τίποτα που να μπορεί να θεωρηθεί ανησυχητικό για την ελληνική πλευρά.



Αναγράφει ακριβώς το σήμα: «Αναφέρεται ότι στρατιωτικός ακόλουθος ΗΠΑ την 16/7/74 ενημερώθη υπό αρχών ότι την 3η έως 6η Ιουλίου 25 αεροσκάφη και την 11η έως την 13η Ιουλίου εκατόν πενήντα (150) αεροσκάφη τουρμποπρόπ μεγάλα μεταφορικά ιπτάθησαν από Ρωσία προς Ουγγαρία και αφού υπεριπτάθησαν περιοχής Βουδαπέστης κατευθύνθησαν νοτιοανατολικά με άγνωστον προορισμό. Ύψος πτήσεως από 5-8.000 πόδες. Κατεβλήθη προσπάθεια δια τυχόν εντοπισμόν ανωτέρω εν Ουγγαρία». Το σήμα αυτό στάλθηκε στην Αθήνα στις 18 Ιουλίου.

Ο πρώην Α/ΓΕΕΘΑ Νικόλαος Κουρής, στο βιβλίο του «Αιγαίο. Η μακροχρόνια διαμάχη και ο ρόλος των Αμερικανών» ανέφερε, εσφαλμένα, ότι ο σμήναρχος Παπανικολάου ενημερώθηκε από τον Αμερικανό ΑΚΑΜ για το σήμα στις 20 Ιουλίου, ενώ στο βιβλίο του, όπου έχει φωτογραφία του σήματος (σελ. 75), φαίνεται καθαρά η ημερομηνία αποστολής, που είναι η 18η Ιουλίου.

Επίσης απόλυτα λανθασμένος είναι ο ισχυρισμός του κ. Κουρή ότι λόγω του «κατασκευασμένου», όπως το χαρακτηρίζει, αυτού σήματος η τότε στρατιωτική ηγεσία δεν έστειλε βοήθεια στην Κύπρο. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Υπήρξαν δύο σήματα.

Το μεν πρώτο σήμα της 18ης Ιουλίου, όπου απλά ο Έλληνας ΑΚΑΜ στη Σόφια μεταφέρει πληροφορίες για μετακινήσεις σοβιετικών δυνάμεων προς την Ουγγαρία και νοτιοανατολικά αυτής, γεγονός που ουδόλως επηρέαζε την αποστολή ελληνικών δυνάμεων στην Κύπρο ή την εκδήλωση ελληνικής επίθεσης στη Θράκη και ένα δεύτερο σήμα, με ημερομηνία 23 Ιουλίου – τρεις δηλαδή μέρες μετά την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής και μερικών ωρών πριν την επιστροφή του Κων. Καραμανλή και του σχηματισμού πολιτικής κυβέρνησης.

Το δεύτερο σήμα ήταν το «κατασκευασμένο» από άγνωστη πηγή, την αυθεντικότητα του οποίου όμως υπερασπίστηκαν με σθένος ο τότε αρχηγός της ΚΥΠ αντιστράτηγος Σταθόπουλος, ο αρχηγός της ΑΣΔΕΝ, αντιστράτηγος Γκράτσιος και ο αρχηγός ΓΕΑ, αντιπτέραρχος Παπανικολάου, οι οποίοι δήλωναν: «Οι Βούλγαροι θα μας πάρουν την Θεσσαλονίκη».

Το εν λόγω, δεύτερο σήμα, ο Σταθόπουλος απέδωσε σε πληροφορίες προερχόμενες από τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς. Την ίδια ώρα ο «Αττίλας Ι» είχε ολοκληρωθεί. Θα ακολουθούσε ο «Αττίλας ΙΙ». Η Ελλάδα, με πολιτική κυβέρνηση πια, αλλά με τους ίδιους αρχηγούς κλάδων και πάλι δεν βοήθησε. Παρακολουθούσε ως θεατής τους Τούρκους να κερδίζουν, με μόνο σχεδόν αντίπαλο την ΕΛΔΥΚ, ακόμα ένα 34% του κυπριακού εδάφους.

Βάσει λοιπόν του δεύτερου σήματος η ελληνική  στρατιωτική ηγεσία αρνήθηκε να βοηθήσει την Κύπρο, γιατί «αν οι ελληνικές δυνάμεις εμπλέκονταν με τους Τούρκους, θα υπήρχε ο κίνδυνος οι «Ανατολικοί» να εισβάλουν στην Ελλάδα»! Στις 23 Ιουλίου ένας υπάλληλος της ελληνικής πρεσβεία και πράκτορας της ΚΥΠ, με την κωδική ονομασία «Πέτρος», έφερε, προς υπογραφή, ενώπιον του σμηνάρχου Παπανικολάου, ένα έτοιμο σήμα, στο οποίο αναγραφόταν ότι δύο σοβιετικές στρατιές βρίσκονταν στην Βουλγαρία από τις 20 Ιουλίου.



Ο σμήναρχος δεν δέχτηκε να υπογράψει το σήμα, εφόσον, δεν είχε πληροφορίες που να επιβεβαιώνουν τα αναγραφόμενα σε αυτό. Όταν ο σμήναρχος ρώτησε τον «Πέτρο» από πού άντλησε τις πληροφορίες του, εκείνος απάντησε ότι οι πληροφορίες προέρχονταν από τον Έλληνα πρέσβη Ιωάννη Κολιακόπουλο, μέσω γυναίκας, Βουλγάρας. Τότε ο σμήναρχος είπε στον «Πέτρο» να ζητήσει από τον πρέσβη να υπογράψει εκείνος το σήμα, αφού η πληροφορία προερχόταν από αυτόν.

Ο «Πέτρος» έφυγε από το γραφείο του σμηνάρχου και σε λίγο επέστρεψε, λέγοντάς του ότι ο πρέσβης, ως πολιτικό πρόσωπο δεν μπορεί να υπογράψει. Αφού επρόκειτο για στρατιωτικές πληροφορίες έπρεπε να υπογραφεί από τον ΑΚΕΑ και να αποσταλεί στην Αθήνα μέσω του γραφείου του. Όταν και πάλι ο σμήναρχος Παπανικολάου αρνήθηκε να υπογράψει, ο «Πέτρος» επέμεινε και έγραψε επί του σήματος «Πηγή: Πέτρος».

Μόνο μετά από αυτό το σήμα υπεγράφη από τον σμήναρχο Παπανικολάου, ως σήμα προερχόμενο από τον πράκτορα της ΚΥΠ «Πέτρο» και απεστάλη στην Αθήνα. Το σήμα αυτό λοιπόν, περιείχε, μέσω ΚΥΠ, την κατασκευασμένη πληροφορία για τις συγκεντρώσεις δύο σοβιετικών στρατιών στη Βουλγαρία, για να αποτελέσει άλλοθι υπέρ όλων όσοι αρνούνταν να βοηθήσουν την Κύπρο!

Ο Παπανικολάου, αναφέροντας την πηγή της εν λόγω «πληροφορίας» στο σήμα ξεκαθάριζε ότι δεν επρόκειτο για πληροφορία που προερχόταν από τον ίδιο, αλλά από τον «Πέτρο», δηλαδή τον πράκτορα της ΚΥΠ. Ο σμήναρχος απλώς διαβίβασε μια πληροφορία της ΚΥΠ. Το απίστευτο πάντως είναι ότι όταν η «πληροφορία» του «Πέτρου» έφτασε στην Αθήνα δεν έγινε πιστευτή και δόθηκε εντολή να επανεξεταστεί το ζήτημα. Δύο ημέρες μετά, στις 25 Ιουλίου, ο «Πέτρος» με νέο σήμα ανέφερε ότι όντος η πληροφορία περί της συγκέντρωσης δύο σοβιετικών στρατιών στη Βουλγαρία δεν αληθεύει. Στο μεταξύ η μάχη της Κύπρου είχε χαθεί.

Ο «φάκελος της Κύπρου»

Η προσπάθεια δημιουργίας άλλοθι για τους πρωταίτιους όμως συνεχίστηκε. Το 1987 η τότε κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου «άνοιξε» – κατ’ άλλους σφράγισε ερμητικά στα πλέον σκοτεινά υπόγεια – τον διαβόητο φάκελο της Κύπρου. Στην ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή που είχε συσταθεί κλήθηκε να καταθέσει και ο σμήναρχος Παπανικολάου, αλλά και ο «Πέτρος».

Ο «Πέτρος» επιβεβαίωσε τα όσα κατέθεσε ο σμήναρχος, αλλά επέμενε ότι το σήμα δεν ανέγραφε την φράση «Πηγή: Πέτρος». Η επίδειξη του σήματος, ενώπιον της επιτροπής, τον διέψευσε. Το ότι το παιχνίδι όμως ήταν στημένο κατέστη εμφανές από την πρώτη κιόλας ερώτηση που η επιτροπή έθεσε στον Παπανικολάου. Ο πρόεδρος της επιτροπής του ελληνικού κοινοβουλίου, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Χρήστος Μπασαγιάννης, ρώτησε τον σμήναρχο Παπανικολάου αν η πληροφορία περί των σοβιετικών στρατιών υποχρέωσε τους αρχηγούς των κλάδων να αναδιατάξουν τις ελληνικές δυνάμεις προς Βορρά και να μην βοηθήσουν την Κύπρο.

Αυτό δεν ευσταθούσε φυσικά. Η Κύπρος δέχτηκε την τουρκική επίθεση στις 20 Ιουλίου. Το δε σήμα απεστάλη την 23η Ιουλίου, όταν ήδη οι Τούρκοι είχαν διασπάσει την ελληνική άμυνα στην Κερύνεια. Αν η Ελλάδα ήθελε να βοηθήσει θα το είχε πράξει από τις 20 Ιουλίου. Δεν θα περίμενε την 23η Ιουλίου, όταν οι αόρατες σοβιετικές στρατιές «ετοιμάζονταν να εφορμήσουν» κατά της Ελλάδας.

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η κοινοβουλευτική επιτροπή κάλεσε ως μάρτυρες 131 άτομα. Τελικά εξήχθησαν δύο πορίσματα, ένα από το ΠΑΣΟΚ και ένα από τη ΝΔ τα οποία θεωρούσαν υπεύθυνους, όπως και για τον Εμφύλιο, τους ξένους, Αμερικανούς, Σοβιετικούς, Βρετανούς, τη Χούντα, γενικώς και αορίστως – χωρίς να αγγίζει τους Μπονάνο, Αραπάκη, Γκράτσιο και αντιπτέραρχο Παπανικολάου- οι οποίοι αποστρατεύτηκαν και συνταξιοδοτήθηκαν κανονικά, το 1974-75, χωρίς να υποστούν καμία συνέπεια.

Επίσης τα δύο πορίσματα «καθαγιάζουν» τόσο τον Κων. Καραμανλή, όσο και τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Ένα χρόνο αργότερα, το 1988, ο Ευάγγελος Αβέρωφ, υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Κων. Καραμανλή. Σε αγόρευση του στο κοινοβούλιο ο Αβέρωφ είχε πει: «Μας κατηγόρησαν τότε γιατί δεν στείλαμε στην Κύπρο τα «Phantom». «Phantom» είχαμε παραλάβει 18 εν συνόλω. Με διαταγή του Καραμανλή στάθμευαν στην Κρήτη, δια να είναι έτοιμα να πάνε στην Κύπρο. Το ένα χάλασε κατά την προσγείωση διότι δεν είχαν εκπαιδευτεί ακόμη οι αεροπόροι τους στο νέο αυτό όπλο.

“Και τόσο πολύ δεν είχαν εκπαιδευτεί, ώστε κατά την συντηρητική προσγείωση το ένα αχρηστεύτηκε. Αλλά και πέραν αυτοί, εάν πήγαιναν, διά να έχουν καύσιμα και να μπορούν να γυρίσουν, θα έπρεπε να μείνουν υπεράνω της Κύπρου μόνο 5 έως 8 λεπτά. Ποιος τρελός θα έστελνε αυτά τα αεροπλάνα τα τόσο χρήσιμα για το μέλλον, να κινδυνεύσουν να ριχθούν από τους Τούρκους;

“Διότι οι Τούρκοι στα νότια παράλια είχαν τρία ραντάρ και διάφορα αεροδρόμια, από τα οποία μπορούσαν να σηκώσουν 50 δικά τους αεροπλάνα και να τα ρίξουν. Η Χούντα έστειλε αεροπλάνα και από κακή συνεννόηση το ένα κατερρίφθη από την Εθνοφρουρά και σκοτώθηκαν τόσα παιδιά! Ελέχθη διά τα υποβρύχια, για τον στόλο ο οποίος έπρεπε να πάει στην Κύπρο. Ο υπερπατριωτισμός μας κάνει να διαστρέφουμε τα πράγματα. Λησμονείται ότι οι Τούρκοι είχανε εκλάβει τρία αντιτορπιλικά τους για δικά μας και με τρία αεροπλάνα βούλιαξαν το ένα και έβλαψαν πολύ σοβαρά το άλλο;

“Θέλατε με τέτοιαν έλλειψη αεροπορικής καλύψεως δικής μας, με πλήρη και συνεχή κάλυψη δική τους να στείλουμε τον Στόλο μας στην Κύπρο, να μην μπορούμε να υπερασπίσουμε έπειτα τα άλλα νησιά; Ομιλήσατε για τα υποβρύχια. Σας πληροφορώ ότι οι Τούρκοι εκείνη την εποχή είχαν μπροστά στην Κύπρο τρία υποβρύχια εν ακινησία, τα οποία με τα μηχανήματα Sonar, συνελάμβαναν παν υποβρύχιο που θα συναντούσε.

“Και θα στέλναμε τα καινούργια μας υποβρύχια, τα οποία ίσως θα καλούνταν να υπερασπιστούν τα νησιά μας, να πέσουν ως πρόβατα επί σφαγή;»…

Απάντηση δίνει το υπερασπιστικό υπόμνημα του γνωστού δικηγόρου Αθηνών κ. Γεωργίου Αλφαντάκη το οποίο αναφέρει τα εξής:



«Ενώπιον πάσης αρμοδίας Αρχής:

Εξώδικος Αναγγελία αξιοποίνων πράξεων του κ. Γεωργίου Αλφαντάκη, Δικηγόρου Αθηνών, υπερασπιστού κατηγορούμενων αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων συνεπεία των τελευταίων καταμηνύσεων και διώξεων αυτών, συμφώνως το άρθρο 40 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Προς τον Αξιότιμο κ. Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Αθηνών.

Κατ’ εντολή πελατών μου, ανωτέρων και ανωτάτων αξιωματικών, κατηγορουμένων και συκοφαντούμενων εσχάτως εν χορώ, εκ διαφόρων κατευθύνσεων και συνεπεία της αδυναμίας αυτών όπως προβώ σε νέες δημοσίας δηλώσεις, σας αναγγέλλω τα κάτωθι:

1) Εις προγενεστέρας δηλώσεις μου, δημοσιευθείσας μόνον από μίαν πρωινή εφημερίδα των Αθηνών «Ελεύθερος Κόσμος» της 27/10 που αφορούν το Κυπριακό θέμα εζήτησα από την Κυβέρνηση να πει την αλήθεια στον Ελληνικό λαό για την κυπριακή τραγωδία. Εζήτησα επίσης να απομακρύνει πάραυτα τους εν ενεργεία εισέτι ανωτάτους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίοι κατά το δεκαήμερο από 15 έως 23 Ιουλίου 1974 επρόδωσαν την Κύπρο, κατά την έννοια του άρθρου 26 εδάφιο β’ του στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα, γινόμενοι περαιτέρω υπαίτιοι, ως κατωτέρω θέλει καταδεχθεί και άλλων στρατιωτικών αδικημάτων.

2) Παρήλθε έκτοτε εν δεκαήμερο και ουδέν ηκούσθη σε απάντηση των δηλώσεων αυτών, τόσον από επισήμου κυβερνητικής πλευράς όσον και από πλευράς των ευκρινώς διαφαινομένων τότε ως καταγγελλομένων.
Επιθυμούν καταδήλως την συσκότιση περί το Κυπριακό και την παραπλάνηση του Ελληνικού Λαού.

3) Υπεσχέθην τότε, ότι θα επανέλθω με πλήρως αποκαλυπτικά στοιχεία εάν δεν ετύγχανον προσοχής. Εδέχθην ανωνύμους απειλάς και πιέσεις να απόσχω πάσης περαιτέρω συνεχείας. Μου δημιούργησαν την συναίσθηση κινδύνου, και δια αυτό θεωρώ πλέον ιερά μου υποχρέωση να αποκαλύψω τα όσα δύνανται αυτήν την στιγμήν να λεχθούν. Και ειδικότερα :

4) Μετά την ενέργεια κατά του Μακαρίου, ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγός Γρηγόριος Μπονάνος, προειδοποιήθηκε και ενημερώθηκε αρκούντως δια την επικειμένη τουρκική εισβολή και δη:

α) Διά επανειλημμένων αποκαλυπτικών σημάτων, του βοηθού Στρατιωτικού ακολούθου της Ελληνικής Πρεσβείας του Λονδίνου (από 15 έως 19 Ιουλίου) Ταγματάρχου κ. Αθανασίου Περδίκη.

β) Υπό του Έλληνα Ταξιάρχου κ. Σωτηριάδου, υπηρετούντος εις το Αρχηγείο του ΝΑΤΟ Σμύρνης, όστις ενημερώθηκε υπό του Αμερικανού Στρατηγού – Διοικητού των Δυνάμεων ΝΑΤΟ Νοτίου Ευρώπης, περί της πραγματοποιήσεως τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, εντός 48 ωρών, με την εντολή όπως ενημερώσει τον Έλληνα Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ο Ταξίαρχος κ. Σωτηριάδης, έσπευσε στην Ελλάδα και ενημέρωσε την 18.7.74 τον κ. Μπονάνο.

γ) Υπό Του ΓΕΕΦ Κύπρου, όπερ από του παρελθόντος έτους είχε ενημερωθεί λεπτομερειακώς από Βρετανό ανώτατον αξιωματικό περί του Τουρκικού σχεδίου εισβολής, όπερ και πράγματι εφαρμόστηκε υπό των εισβολέων τελικώς.

δ) Υπό την Ναυτική Διοίκηση Κύπρου από της 10ης νυκτερινής της 19ης Ιουλίου ’74 ήτις δια του Διοικητού αυτής Αντιπλοιάρχου κ. Γ. Παπαγιάννη, ειδοποίησε τον κ. Μπονάνο περί κατευθύνσεως της τουρκικής αρμάδας προς τας ακτές της Κερύνειας.

ε) Από το ΓΕΕΦ και την Ναυτική Διοίκηση Κύπρου τις πρώτες πρωινές ώρας της 20.7.1974 με την πολεμική κραυγή “ευρίσκονται εις απόσταση 20 μιλίων, πλησιάζουν 15… 10… 5… μίλια…”

5) Παρά ταύτα το Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων, αγνόησε την προειδοποίηση και δεν ενίσχυσε την Κυπριακή Εθνοφρουρά κατά το πενθήμερο 15 έως 20 Ιουλίου και δέχτηκε την αντικατάσταση 700 εμπείρων ανδρών της ΕΛΔΥΚ την 18 έως 19 Ιουλίου 1974 υπό απείρων κληρωτών αγνοούντων και τις τοπικές Κυπριακές συνθήκες.

6) Οι Αρχηγοί Ενόπλων Δυνάμεων και Αρχηγείου Στρατού Μπονάνος και Γαλατσάνος όταν πέραν των άνω προενημερώσεων ειδοποιήθηκαν την πρωία της 20.7.1974 παρά του ΓΕΕΦ ότι ρίπτονται Τούρκοι αλεξιπτωτιστές και ενώ προηγουμένως η τουρκική αεροπορία είχε βομβαρδίσει αγρίως το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ δεν διέταξαν τις Ελληνικές Κυπριακές δυνάμεις να αρχίσουν το πυρ. Δεν διέταξαν πυρ, μέχρι της 08.50 πρωινής της 20.7.1974. Την 8.50 ως άνω πρωινή, ο μόνος αφιχθείς εις την αίθουσα επιχειρήσεων του Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων Αντισυνταγματάρχης κ. Λούκουτος προσωπικώς είπε τηλεφωνικώς εις τον Διοικητή του ΓΕΕΦ Ταξίαρχο Γεωργίτσην «κτυπάτε διό όλων των μέσων». Έτσι κατόρθωσαν να προγεφυρωθούν ένιοι μονάδες των ρηθέντων τούρκων αλεξιπτωτιστών.

7) Επίσης ιδία πρωτοβουλία των Ελληνοκυπριακών μονάδων Κυρηνείας επλήγη το πρώτον κύμα της τουρκικής αποβάσεως, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να έχουν 2.000 – 3.000 νεκρούς και τραυματίας.

8) Η Κυβέρνηση και η Επανάσταση της 25.11.1973 απεφάσισαν και διέταξαν Γενική Επιστράτευση την 20.7.1974, ήτις ήρξατο εφαρμοζομένη από της 9ης πρωινής ώρας. Αυτή απαιτούσαν οι περιστάσεις και τα στρατιωτικά δεδομένα. Ο στρατηγός Μπονάνος μετά των επιτελών του, την 11ην πρωινή της αυτής ημέρας(20.7.1974) ανακάλεσε την γενική επιστράτευση, για άλλους λόγους.

9) Την 21.7.1974 ημέρα Κυριακή, συνήλθε υπό την Προεδρία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Γκιζίκη το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Χώρας. Η Ηγεσία του Έθνους κατά τις στιγμές εκείνες. Συμμετέσχον οι κ.κ. Γκιζίκης, Ανδρουτσόπουλος, Μπονάνος, Γαλατσάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου και ο Ταξίαρχος τότε κ. Δημήτριος Ιωαννίδης.

Ενημερώθηκαν:

α) Υπό του Α/ΓΕΝ, Αντιναυάρχου κ. Αραπάκη ειπόντες: “Ευρίσκομαι προ των ακτών της Κερύνειας με δύο υποβρύχια (Γερμανικά) εξοπλισμένα δια 14 τορπιλών έκαστον. Έχω τα 11 τουρκικά πλοία της αποβάσεως εις τα περισκόπια και τα σκόπευτρα. Λογικώς και μαθηματικώς δεν δύναται να εκφύγει ουδέν τουρκικό πλοίο. (Κυβερνήτες των υποβρυχίων ήταν γνωστοί πλωτάρχες του πολεμικού ναυτικού.) Έχω λάβει πρόνοια και δια τον υπόλοιπο τουρκικό στόλο».

β) Υπό του Αρχηγού Αεροπορίας κ. Παπανικολάου ειπόντος: «Τα Phantom ευρίσκονται εις την Κρήτη και φέρουν βόμβας – πυραύλους εκ των οποίων δεν δύναται να γλυτώσουν τα τουρκικά πλοία».

Δύο λεπτομέρειες: Ο Τούρκοι δεν είχαν μέσα ανασχέσεως ούτε των δύο υποβρυχίων ούτε των Ελληνικών Phantom διότι:

αα) Τα εν λόγω υποβρύχια πλέοντα εις βάθος 200 μέτρων και με 21 – 22 κόμβους ωριαίως υπό την επιφάνεια της θαλάσσης – κοινό μυστικόν – δεν δύνανται να επισημανθούν υπό των τουρκικών αντιτορπιλικών – καταστροφέων. Διότι τα ηχοληπτικά όργανα αυτών μετά την ταχύτητα των 18 μιλίων δεν λειτουργούσαν.

ββ) Οι Τούρκοι στερούνταν Phantom και ουδέν έτερον μέσο ανασχέσεως των Ελληνικών Phantom διέθεταν.

γγ) Υπό του Αρχηγού Στρατού κ. Γαλατσάνου ειπόντος: «εις τον Έβρο είμεθα έτοιμοι δια βολές πυροβολικού. Η άμυνα αυτού είναι πλήρως και μαθηματικώς εξασφαλισμένη. Οι Τούρκοι δεν δύνανται να περάσουν».

10) Απόφαση και διαταγή της Ηγεσίας του Έθνους (Γκιζίκη): «κ. Αραπάκη την πρωία της Δευτέρας 22.7.1974 ότε θέλει αρχίσει η κυρία απόβαση των Τούρκων, βυθίσατε τα προ του λιμένος Κερύνειας ευρισκόμενα εις συγκέντρωση, τουρκικά αποβατικά και λοιπά σκάφη του εχθρού. Κύριε Παπανικολάου κατά την αυτήν ώρα αποστείλατε έξι (6) Phantom από Κρήτη εις Κυρήνεια (διάρκεια πτήσεως Κρήτη – Κύπρος 9′) και πλήξατε τα τουρκικά σκάφη. Κύριε Γαλατσάνε αρχίσατε βολές πυροβολικού στον Έβρον για αντιπερισπασμό. Όχι άλλη επιθετική ενέργεια κατά του τουρκικού εδάφους. Κύριε Μπονάνε εποπτεύσατε την εκτέλεση των διαταγών».

11) Μετά ταύτα λύθηκε η συνεδρίαση του Έθνους χωρίς καμία διαταγή να αλλάξει.

12)Την πρωία της Δευτέρας 22.7.1974:

α) Ο κ. Αραπάκης διέταξε προσωπικά τα δύο υποβρύχια να επιστρέψουν εκ Κύπρου καταλειπόντα τον εχθρό ελεύθερον και ανενόχλητο να πραγματοποιήσει την στρατιωτικά αστεία απόβασή του.

β) Ο κ. Παπανικολάου σταμάτησε τα 6 Phantom εις την Κρήτη, με αποτέλεσμα οι Ελληνοκυπριακαί δυνάμεις να σφυροκοπούνται ανελέητα υπό της απαιδεύτου τουρκικής αεροπορίας και λοιπά λέγων απευθυνόμενος και προς κατωτέρους, αξιωματικούς «πώς να στείλω Phantom, οι Βούλγαροι είναι έτοιμοι να μας επιτεθούν, έχουν συγκεντρωθεί εις τα σύνορα, θα πάθουμε συμφορά». Ενώ τούτο ήτο απολύτως ανακριβές.

γ) Ο κ. Γαλατσάνος δεν επέτρεψε τις βολές πυροβολικού.

δ) Ο κ. Μπονάνος συνετόνισε τας ενεργείας των τριών Αρχηγών των Επιτελείων του δια να προληφθεί η πλήρης και δια ελληνικών θυσιών καταστροφή των τουρκικών δυνάμεων εισβολής.
Μερικές λεπτομέρειες:

α) Ο Ελληνικός στρατός ουδέποτε ήταν καλύτερον οπλισμένος μέχρι της 20.7.1974.

β) Πολεμοφόδια και υλικά υπήρχαν άφθονα παρά τις επείγουσες από εχθρικές για τη χώρα αντίθετες πληροφορίες.

γ) Οι Τούρκοι είχαν αεροναυμαχήσει μεταξύ τους και είχαν: 1) Καταβυθίσει ένα αντιτορπιλικό, 2) είχαν αχρηστεύσει έτερα δύο, 3) είχαν τα πληττόμενα αντιτορπιλικά καταρρίψει δύο δικά τους αεροσκάφη και 4) το ελληνικό πυροβολικό – όχι επάκτιο – είχε αχρηστεύσει έτερα δύο τουρκικά αντιτορπιλικά στην Κυρήνεια.

δ) Ο Αμερικανός Υφυπουργός κ. Σίσκο, τον οποίον αρνούνταν να δεχθούν πλέον – 20.7.74 και εντεύθεν – ο κ.κ. Γκιζίκης και Ανδρουτσόπουλος, ως επιτηρητή των Τουρκοαμερικανών συναντάτο την 21.7.74 μετά την ως άνω σύσκεψη της Ηγεσίας του Έθνους, τουλάχιστον με τους κ. Μπονάνο και Αραπάκη. Στο γραφείον του κ. Μπονάνου – άγνωστο ποίος τον πήγε – ακούστηκε να λέει: «σταματήστε τον στόλο και την αεροπορία σας και σας και υπόσχομαι να υποχρεώσουμε τους Τούρκους να επιστρέψουν στην Τουρκία».

15) Ο Αντιστράτηγος κ. Λάμπρος Σταθόπουλος, Διοικητής της Κ.Υ.Π. τότε, ανέφερε εις την ηγεσία, ότι είχε την πληροφορία ότι υπήρχε συγκέντρωση βουλγαρικού στρατού εις τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα και αεροσκαφών τύπου MiG. Οι επιτελείς του στρατηγού κ. Γαλατσάνου υποψιασθέντος δολία προέλευση της πληροφορίας ρώτησαν σχετικώς τα αρμόδια κλιμάκια της ΚΥΠ τα οποία την διέψευδαν. Επικοινώνησαν με τα 2α γραφεία των ταγμάτων της Ελληνοβουλγαρικής μεθορίου και ταύτα όχι μόνον διέψευσαν την πληροφορία του κ. Σταθοπούλου, αλλά είπαν ότι οι Βούλγαροι είχαν αραιώσει εσχάτως τις μεθοριακές φρουράς. Ο κ. Σταθόπουλος την πληροφορία είχε από αγγλο-αμερικανικές πηγές.

16) Ο Αντιστράτηγος κ. Αγαμέμνων Γκράτσιος Διοικητής ΑΣΔΕΝ τότε συνέδραμε με τους κ.κ. Σταθόπουλον και Παπανικολάου στο θέμα των Βουλγάρων, λέγων ενώπιον αξιωματικών κατά την 21ην, 22αν Ιουλίου: «Οι Βούλγαροι θα μας πάρουν την Θεσσαλονίκη. Ο στρατός μας δεν αντέχει. Οι επίστρατοι είναι διαλυμένοι και δεν έχουν ηθικό». Ότε και ηρωτήθη από Ταγματαρχών του Γεν. Επιτελείου πώς δύναται να λέγη τοιαύτας ανακριβείας όταν έχει και ο ίδιος επιστράτους εις την ΑΣΔΕΝ ενώ πάντα ταύτα ήσαν ανακριβή. (…) (…) Θα αναμείνω, ελπίζω όχι πάλιν επί ματαίω και εκ νέου κυβερνητική ενέργεια δια την επιβεβαίωση των ανωτέρω, δια την απόδοση του δικαίου και εξύψωση των Ενόπλων Δυνάμεων της Πατρίδος.

Επειδή λαβών γνώσιν των ανωτέρω εξ ων προκύπτει η διάπραξη των περιγραφομένων κακουργημάτων, υποχρέωση καθίσταται κατά Νόμο και δη κατ’ άρθρ. 40 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας να αναγγείλω ταύτα προς τον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.

Επειδή τα ανωτέρω δέον προς τούτοις να τεθούν πρωτίστως υπόψη του αξιότιμου προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Αθηνών, Αντισαγγελέα Εφετών κ. Φαφούτη, αρμοδίου κατά νόμο προς δίωξη πάσης αξιοποίνου πράξεως. Τούτο δε έστω και εάν τα προκύπτοντα αδικήματα διώκονται παρά των Στρατιωτικών Δικαστικών αρχών, οι οποίοι δέον να λάβουν γνώση προδήλως παρ’ Αυτού. Γνωστοποιώ τα ανωτέρω υπό την επιφύλαξη παντός εν γένει δικαιώματός μου ως Έλληνα πολίτη.

Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής επιδότω νομίμως την παρούσα προς τον αξιότιμο κ. Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών των Αθηνών προς γνώσιν του και δια την διενέργεια των νομίμων.
Εν Αθήνας τη 8η Νοεμβρίου 1974». Απάντηση δεν έλαβε ποτέ”.

Η Κύπρος προδόθηκε και διχοτομήθηκε γιατί απλά οι Έλληνες δικτάτορες, οι στρατιωτικοί ταγοί, αλλά και οι κατόπιν πολιτικοί ταγοί δεν ήθελαν να πολεμήσουν για αυτή. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίες και τίποτα άλλο.

Το ανωτέρω άρθρο βασίζεται σε στοιχεία και μαρτυρίες του αείμνηστου Σμηνάρχου Ασημάκη Παπανικολάου.
ΠΗΓΗ
www.history-point.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κύπρος 1974, ΜΑΡΤΥΡΙΑ προδοσίας; “Αττίλας”, σήματα και σοβιετική “εισβολή”"

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2019

Η Μάχη Λαχανά, 9000 Έλληνες πεσόντες κατά Βουλγάρων για την Ελευθεριά της Μακεδονίας

Η Μάχη Λαχανά, 9000 Έλληνες πεσόντες κατά Βουλγάρων για την Ελευθεριά της Μακεδονίας, όταν οι ανύπαρκτοι Σκοπιανοί πολεμούσαν ως Βούλγαροι !-Στους δολοφόνους μας παραδίδουμε την ιστορία μας!

Βόρεια Μακεδονία είναι το Κιλκίς.
Στο Κιλκίς έγινε η φονικότερη μάχη του ελληνικού στρατού τον 20ο αιώνα.
Η Μάχη του Κιλκίς – Λαχανά στις 19- 21 Ιουνίου 1913.
Περίπου 9000 Έλληνες στρατιώτες νεκροί.
Περίπου 7000 Βούλγαροι στρατιώτες νεκροί.
Περίπου 6000 Βούλγαροι στρατιώτες αιχμάλωτοι.
Υπολογίστε πόσοι σκοτώθηκαν. 16.000 νεκροί συνολικά, δια 3 ημέρες δια 12 ώρες πόλεμου την ημέρα = 450 νεκροί την ώρα!
Συγγνώμη, γείτονες της χώρας βορείως της Βόρειας Μακεδονίας. Εσείς τότε δεν υπήρχατε – ή μάλλον υπήρχατε, αλλά οι παππούδες σας πολεμούσαν στο πλευρό των Βουλγάρων.
Νίκησε λοιπόν ο ελληνικός στρατός!
Το Κιλκίς είναι βορειότερα από τη Φλώρινα, απλά κάπως πιο ανατολικά.
Λίγο πιο βόρεια από το Κιλκίς, αλλά στον οριζόντιο άξονα που περνάει από τη Φλώρινα, είναι το Μοναστήρι.
Το Μοναστήρι βρίσκεται στο ίδιο ύψος (ή ίσως και ελάχιστα πιο νότια), από τη λίμνη Δοϊράνη, που είναι το φυσικό σύνορο του νομού Κιλκίς με την γείτονα χώρα.
Η Αχρίδα λίγο πιο δυτικά από το Μοναστήρι. Πολύ κοντά του.
Κάπου εκεί, τελειώνει και η Μακεδονία προς βορρά. Δεν έχει άλλο. Ποτέ δεν είχε.
Η πόλη των Σκοπίων είναι τόσο πιο βόρεια από το Μοναστήρι όσο πιο βόρεια είναι η Θεσσαλονίκη από τη Λάρισα. Μάλιστα, μέχρι το 1913 ήταν η πρωτεύουσα του βιλαετίου του Κοσσυφοπεδίου! Σιγά σιγά έτσι όπως το πάνε οι γείτονες βορείως της Βόρειας Μακεδονίας, αλλά και οι εν Ελλάδι ανιστόρητοι, θα βγάλουν Μακεδονία και τη Ρουμανία.
Στις πεδιάδες του Κιλκίς ανθούν κατακόκκινες παπαρούνες!
Ο θρύλος λέει ότι συμβολίζουν το αίμα που χύθηκε.
Το ίδιο λουλούδι βγαίνει και στα πεδία μεγάλων μαχών του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Κάθε Νοέμβριο στο Ηνωμένο Βασίλειο γιορτάζουν τη λήξη του πολέμου φορώντας μία παπαρούνα στο πέτο.
Στείλτε παρακαλώ 151 παπαρούνες στη Βουλή την Τετάρτη το βράδυ.
Να θυμίσουν ή να διδάξουν στους εκπροσώπους μας τι συνέβη εκεί.
Κατάγομαι από το Κιλκίς, της βορείου Μακεδονίας.
Δεν υπογράφω. Ούτε οι 9000 νεκροί υπογράφουν.
Υπογράψτε μόνοι σας και όνειρα γλυκά.
Του Ανδρέα Σταλίδη
mknews.eu
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Μάχη Λαχανά, 9000 Έλληνες πεσόντες κατά Βουλγάρων για την Ελευθεριά της Μακεδονίας"

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2019

Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν.

"Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου."

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 4 Μαρτίου 1851. Ήταν ένα από τα εννέα παιδιά του δάσκαλου και ιερέα Αδαμάντιου Εμμανουήλ (1817-1897) και της Γκιουλώς Μοραΐτη (1822-1896). Έτσι, ο νεαρός Αλέξανδρος μεγάλωσε μέσα σ’ ένα κλίμα γεμάτο ευλάβεια και θρησκευτικότητα. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στην πατρίδα του και στη Σκόπελο, φοίτησε κατόπιν στο γυμνάσιο της Χαλκίδας και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Αθήνα (Βαρβάκειο) με χίλιες δυο στερήσεις. Το 1874 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν πήρε το δίπλωμά του.
Φύση ασκητική ο Παπαδιαμάντης, στα είκοσί του πήγε στο Άγιο Όρος μαζί με τον εξάδελφό του, επίσης διηγηματογράφο, Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, για να προσκυνήσει, όπως έλεγε ο ίδιος. Πάντως, δεν έμεινε πολύ εκεί. Γύρισε στην Αθήνα και όλη του η ζωή κύλησε λιτά και ασκητικά ανάμεσα στη βιοπάλη, τη συγγραφή και την εκκλησία. Επί χρόνια ήταν ο τακτικός ψάλτης στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου στο Μοναστηράκι και από τα μικρά του χρόνια ως το θάνατό του η πιο αγαπημένη του ενασχόληση ήταν η μελέτη εκκλησιαστικών βιβλίων.
Ο Παπαδιαμάντης πολύ νέος άρχισε να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά. Δημοσίευε ιδίως μεταφράσεις λογοτεχνικών έργων από τα αγγλικά και γαλλικά, γλώσσες που τις έμαθε μόνος του. Παράλληλα, άρχισε και το καθαυτό λογοτεχνικό του έργο. Τα πρώτα χρόνια καταγίνεται με ιστορικά μυθιστορήματα: «Μετανάστις (1880), «Οι Έμποροι των Εθνών» (1883), «Η Γυφτοπούλα» (1884). Γράφει και μερικά ποιήματα.
Γρήγορα, όμως, βρήκε τον αληθινό του δρόμο και στράφηκε προς το διήγημα. Ο «Χρήστος Μηλιόνης» (1885), εμπνευσμένος από ένα δημοτικό τραγούδι, είναι η απαρχή της στροφής αυτής. Από το 1885 καταγίνεται αποκλειστικά μ’ αυτό το είδος. Γράφει μικρά και μεγάλα διηγήματα (νουβέλες): «Η Χολεριασμένη (1901), «Ο Πεντάρφανος» (1905), «Ο Νεκρός ταξιδιώτης (1910), «Η Φόνισσα» (1903), «Οι Μάγισσες (1900), «Η Νοσταλγός» (1894), τα «Χριστουγεννιάτικα διηγήματα», τα « Πρωτοχρονιάτικα διηγήματα και τα «Πασχαλινά διηγήματα».
Το πλούσιο διηγηματικό του έργο, με θέματα και τύπους από τις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας ή την απλοϊκή ζωή της κοινωνίας της Σκιάθου, τον παρουσιάζει συγγραφέα του είδους, που λέγεται ηθογραφία. Αλλά η ηθογραφία του είναι μόνο ο σκηνικός διάκοσμος, όπου κινούνται τα πρόσωπα και ξετυλίγονται τα γεγονότα. Ο Παπαδιαμάντης δεν αντιγράφει ήθη και έθιμα. Βλέπει τη λαϊκή ψυχή, ζει τις εκδηλώσεις και αποτυπώνει όλα αυτά στο έργο του, ένα έργο τελείως προσωπικό και ιδιότυπο ως προς την εκλογή των θεμάτων, την έμπνευση και τη γλώσσα.
Ο Παπαδιαμάντης αγάπησε την απλοϊκή ζωή, τη νοσταλγούσε και την ονειροπολούσε συνεχώς και είχε το μεγάλο μυστικό να μεταμορφώνει τα ονειροπολήματά του σε εκλεκτά διηγήματα. Ασφαλώς τέτοιες ώρες νοσταλγίας και ονειροπόλησης έπλασε τα «Ρόδινα Ακρογιάλια» (1908), «Ολόγυρα, στη λίμνη» (1892), «Το Αστεράκι» (1909), «Το μοιρολόγι της φώκιας»(1908) κ.ά. Τέτοιες ώρες, επίσης, καθώς έσκυβε πάνω από τον ανθρώπινο πόνο, έγραψε τη «Μαυρομαντηλού» (1891), τη «Σταχομαζώχτρα» (1889), το «Σπιτάκι στο λιβάδι» (1896), την «Υπηρέτρα» (1888) ή το μικρό αριστούργημα «Στο Χριστό στο κάστρο» (1892).
Στο προσωπικό ύφος του Παπαδιαμάντη ανήκουν ακόμα η έντονη λατρεία της φύσης, η θρησκευτική ευλάβεια και η βυζαντινή μελωδία, που είναι διάχυτη στο έργο του. Άλλωστε, το λέει και ο ίδιος: «Όσον ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη».
Ιδιόμορφη είναι και η γλώσσα του Παπαδιαμάντη, επηρεασμένη από τα εκκλησιαστικά βιβλία. Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει ούτε τη σαφήνεια και κατανόηση, ούτε το να έχουν οι φυσικές του περιγραφές, ποίηση αληθινή.
Γενικά, ο Παπαδιαμάντης χάρισε σελίδες αριστοτεχνικές στη νεοελληνική λογοτεχνία και θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους διηγηματογράφους μας. Ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης στο δοκίμιό του για τον Μακρυγιάννη έγραψε: «Ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος, γιατί έχομε τον Παπαδιαμάντη».
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έζησε τον περισσότερο χρόνο του στην Αθήνα και όταν κατάλαβε το τέλος του, αναζήτησε την αγαπημένη του Σκιάθο, όπου και πέθανε από πνευμονία τα ξημερώματα της 3ης Ιανουαρίου 1911.

Παπαδιαμάντης Αυτοβιογραφούμενος

     Εγεννήθην εν Σκιάθω, τη 4η Μαρτίου 1851. Εβγήκα από το Ελληνικόν Σχολείον εις τα 1863, αλλά μόνον τω 1867 εστάλην εις το Γυμνάσιον Χαλκίδος, όπου ήκουσα την Α΄ και Β΄ τάξιν. Την Γ΄ εμαθήτευσα εις Πειραιά, είτα διέκοψα τας σπουδάς μου και έμεινα εις την πατρίδα. Κατά Ιούλιον του 1872 υπήγα εις το Άγιον Όρος χάριν προσκυνήσεως, όπου έμεινα ολίγους μήνας. Τω 1873 ήλθα εις Αθήνας και εφοίτησα εις την Δ΄ του Βαρβακείου. Τω 1874 ενεγράφην εις την Φιλοσοφικὴν Σχολήν, όπου ήκουα κατ' εκλογήν ολίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ’ ιδίαν δε ησχολούμην εις τα ξένας γλώσσας.
     Μικρὸς εζωγράφιζα Αγίους, είτα έγραφα στίχους, και εδοκίμαζα να συντάξω κωμωδίας. Τω 1868 επεχείρησα να γράψω μυθιστόρημα. Τω 1879 εδημοσιεύθη «Η Μετανάστις» , έργον μου, εις το περιοδικὸν «Σωτήρας». Τω 1882 εδημοσιεύθη «Οι έμποροι των Εθνών» εις το «Μὴ χάνεσαι». Αργότερα έγραψα περί τα εκατόν διηγήματα, δημοσιευθέντα εις διάφορα περιοδικά και εφημερίδας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. "

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2019

                Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ!!  
Το να υπερασπιζόμαστε την ελεύθερη έκφραση όταν συμφωνούμε με τις απόψεις που εκφράζονται και να κωφεύουμε στα διαπραττόμενα αδικήματα που πλήττουν το γενικό συμφέρον και τις θεμελιώδεις αρχές του πολιτεύματος, είναι εύκολο και αρεστό στον εκάστοτε επιβήτορα της εξουσίας.
Εμείς όμως, πιστεύοντας ακράδαντα ότι, δεν πρέπει να υπάρχει καμιά εκδοχή της πολιτικής που να απαγορεύεται να αμφισβητηθεί και κατ’ εφαρμογή της ακροτελεύτιας διατάξεως του Συντάγματος [άρθρο 120 # 4],ασκώντας το αναφαίρετο δικαίωμά μας της ελευθερίας της έκφρασης, αγνοούμε την οποιαδήποτε συνέπεια των πιστεύω μας και υψώνουμε την δική μας φωνή υπερασπιζόμενοι τις απόψεις μας και αντικρούομε το κλίμα φοβίας που καλλιεργεί μεθοδικά το καθεστώς ποινικοποιώντας την γνώμη, με σκοπό την υποβάθμιση της αποκρουστικής εφαρμοζόμενης πολιτικής και των ωμοτήτων του εναντίον της κοινωνίας και κατ’ επέκταση του Έθνους.
Συνήθως, όταν ο ασθενής πνέει τα λοίσθια, ακούγεται εκείνη η ρήση ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και ο ασθενής είναι δυνατόν να ανακάμψει αφού έχει διαγνωσθεί πλέον η αρρώστια.
Επί του προκειμένου όμως πιστεύουμε αδιαμφισβήτητα πλέον ότι δυστυχώς η ελπίδα έχει εισέλθει στο θάλαμο της εντατικής παρακολούθησης και ουδείς από τους «τεθλημένους και αγωνιούντες συγγενείς» τρέφει ψευδαισθήσεις για την τύχη της.
Στην πράξη βέβαια, εκτός από τις διαπιστώσεις της ασθένειας, χρειάζεται και η κατάλληλη θεραπεία, γιατί η μέχρι σήμερα ακολουθητέα αγωγή δείχνει να σκοτώνει τον ασθενή μια και οι εφαρμόζοντες την θεραπεία θεράποντες απλώς αποδείχθηκαν κομπογιαννήτες που στου κασίδη το κεφάλι πειραματίζονταν με θεραπεία από ξόρκια και μαντζούνια, αγωγή που επέφερε πλέον στον ασθενή ανήκεστο βλάβη και η πορεία προς τον θάνατο να είναι μη αναστρέψιμος και τώρα που οι πλάνες βγήκαν στην επιφάνεια διαπιστώνεται ότι τα αποτελέσματα της συνηθισμένης κακοδαιμονίας είναι οδυνηρά διότι τα σημεία της διάλυσης είναι πλέον εμφανή και βαίνουν προς το μοιραίο αφού η υφιστάμενη αγωγή δείχνει ότι σκοτώνει τον ασθενή.
Η κοινωνία αποσυντίθεται με ταχύτατο ρυθμό ενώ η πορεία της οικονομίας είναι τουλάχιστον τραγική αφού το δημόσιο χρέος έχει αναρριχηθεί σε δυσθεώρητα ύψη λόγω και της ανικανότητας μιας ανενδοίαστης κυβερνητικής νομενκλατούρας, ενός θλιβερού μισθοφορικού υπουργικού συμβουλίου η στρατολογημένη σύνθεση του οποίου ξεκινάει από τον χαβαλέ του τίποτα και φτάνει στην πλήρη ανεπάρκεια εφαρμόζοντας με περίσσιο θράσος τις «μαγικές φόρμουλες» της κάθε κυράτσας θαμώνος κάποιου γυμναστηρίου και κάθε μπαρόβιου που τους έλαχε η μοίρα να διασταυρωθούν με αυτόν που ως άλλος Καλιγούλας που έχρισε συγκλητικό το άλογό του, με «υπεροψίαν και μέθη» παριστάνει τον «μέγα» ηγεμόνα πρωθυπουργό της χώρας, αυτόν τον μεγάλο κλόουν της πολιτικής, τον ολετήρα του Έθνους, τον καταστροφέα του κράτους, τον πολιτικό απατεώνα της ιστορίας της πολιτικής, την ορντινάτσα των αγορών και της διαπλοκής που του φιλοτέχνησε μια προβολή την οποία ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ραντίζοντάς τον με λεμονανθούς σε τελετές και πανηγυρισμούς μιας εικονικής πραγματικότητας και ο οποίος ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΟΡΡΩΔΕΙ προ της εξαφάνισης ενός Έθνους αρκεί να γίνει αρεστός στους αφέντες που υπηρετεί, σπρώχνοντάς το να κατρακυλήσει σε ένα απύθμενο βάραθρο που ΟΥΔΕΙΣ γνωρίζει αν και πού θα φτάσει.
«Τι σημαίνει έγκλημα;» λέει ο Ρασκόλνικοφ.
«Εσείς το λέτε κακούργημα, εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα από όλα αυτά».
Εμείς όμως καταλαβαίνουμε, γιατί το ζούμε.
Εμείς καταλαβαίνουμε ότι αυτό τον καιρό διαπράττεται το ειδεχθέστερο των εγκλημάτων.
Εμείς καταλαβαίνουμε ότι τώρα συντελείται η μεγαλύτερη ΕΘΝΟΚΤΟΝΙΑ των αιώνων.
Εμείς καταλαβαίνουμε ότι τώρα εφαρμόζεται το τελικό σχέδιο και το ανοσιούργημα της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ με σκοπό την εξαφάνιση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.
Και οι πάντες μένουν απαθείς σαν να μην συμβαίνει τίποτε.
Λες και οι πάντες βρίσκονται υπό την επήρεια της φούντας από τις γλάστρες που καλλιεργούνται στα μπαλκόνια της πολιτικής παραίνεσης του πρωθυπουργού ο οποίος χαράζει την «δική του ανεξάρτητη και διαφοροποιημένη πολιτική» φοβούμενος ίσως μήπως χάσει την περίοπτη θέση που πιστεύει ότι του αξίζει στο πάνθεον των μεγάλων μεταρρυθμιστών.
Η αλογία, η ακρισία, η αγλωσσία, η χυδαιότητα, ο τραμπουκισμός, είναι το κυρίαρχο κλίμα συμπεριφοράς, τα αντανακλαστικά τεταρτοκοσμικής υπανάπτυξης που συγκροτούν σήμερα την εικόνα των ανήκεστα αχρηστευμένων πολιτικών δυνάμεων, μιας αδίστακτης πολιτικής συμμορίας, μιας συμμορίας λαφυραγωγών, του κατ’ επίφαση ελληνικού Κοινοβουλίου, που βρίσκεται σε κατάσταση ηθικής και πολιτικής σήψης, αφού το μισό κοντεύει σήμερα να απαρτίζεται από θλιβερά υποπροϊόντα εξευτελιστικού νεποτισμού, από εξώνητους πολιτικούς, από εθνομηδενιστές και υπηρετικώς συνδεδεμένους με τον ξένο παράγοντα και το εθνικό ξεπούλημα υπαλλήλους της «νέας τάξης» και των πιο δύσοσμων μεθοδεύσεων του διεθνούς Σιωνισμού!!
Και στο υπόλοιπο μισό του να συνωστίζεται το life style των ουτιδανών, της ψευδεπίγραφης «Δημοκρατίας», ένα εκτρωματικό συνονθύλευμα ανερμάτιστων που από τα τοξικά απόβλητα της διαφθοράς και της διαπλοκής της «πολιτικής» τους ποιότητος περιμένουμε λύσεις για το ασφαλιστικό, για το σύστημα υγείας, για την παιδεία, για την άμυνα, για τα ακραίας κρισιμότητας προβλήματα εξωτερικής πολιτικής ή την επέλαση ενός Κοινωνικού Αρμαγεδώνα;
Η ιστορία πέφτει συχνά σε ακατάλληλα χέρια, τα οποία την κακοποιούν.
Εδώ όμως, στην ελληνική πραγματικότητα, η ιστορία κατακρεουργείται και τα τραύματα στην ψυχή του Έθνους βαθαίνουν.
Η άρρωστη πλέον ελληνική κοινωνία έχει τεθεί στο στόχαστρο των κυβερνητικών επιλογών και βιώνει άμεσα, βίαια και κατά ριπές γεγονότα που αδυνατεί να αφομοιώσει δεχόμενη έναν καταιγισμό δηλητηριωδών μέτρων τα οποία προέρχονται από την βαριά ανεπάρκεια της δημόσιας διοίκησης και την υπερβολική κατανάλωση δημόσιου χρέους, τα ελλείμματα των ατάσθαλων μέχρι τώρα κυβερνήσεων αλλά και από την οξεία έλλειψη ρευστότητας, καθώς και την απώλεια αναπτυξιακής προοπτικής με μεθοδευμένη την συρρίκνωση της δυνατότητας ανάπτυξης της οικογένειας και κατ’ επέκταση του Έθνους.
Όταν τα δεδομένα της ανεργίας μιλούν για 1.400.000 ανέργους και μάλιστα στην πλέον παραγωγική ηλικία των πολιτών, δεν χρειάζεται κανείς τις στατιστικές για να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Το ανωτέρω γεγονός και μόνο υπερκαλύπτει οποιοδήποτε άλλο αρνητικό στοιχείο.
Ποιος άνεργος νέος και νέα θα διανοηθεί να δημιουργήσει οικογένεια υπό το κράτος της αβεβαιότητος;
Ποια οικογένεια θα τολμήσει να προβεί σε τεκνοποίηση υπό την σκιά της ανεργίας και της ανέχειας;
Η οικονομική επίθεση στην ελληνική οικογένεια και η συρρίκνωση των οικονομικών της δυνατοτήτων για ανάπτυξη, μοιραία οδηγεί στον μαρασμό του Έθνους διότι εντείνει τον εφιάλτη του δημογραφικού προβλήματος που μεθοδευμένα έχει την εφαρμογή του από την μεταπολίτευση και δώθε επιτυγχάνοντας έτσι, μέσα σε τριανταεπτά χρόνια ό,τι δεν κατάφερε η τουρκοκρατία μέσα σε τέσσερες αιώνες σκλαβιάς, τον πλήρη αφελληνισμό.
Αυτό είναι το θέμα στο οποίο οφείλουμε να στρέψουμε την προσοχή μας, όσοι από εμάς ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ.
Τα σημεία διαμηνύουν ότι, ως Έθνος, βιώνουμε μια άλλου είδους κρίση.
Οι «βόμβες» των εχθρών του Έθνους είναι όχι μόνο καλά κρυμμένες, αλλά έχουν και την ευλογία του πονηρού Έθνους που αιώνες τώρα αντιμάχεται τον ελληνισμό.
Έτσι τις εντοπίζεις μόνο όταν είναι αργά, όταν εκραγούν με πάταγο και έχουν καταστροφικά αποτελέσματα.
Η πενθηφόρος σύναξη για το αμετάκλητο δύσβατο πάνω από το πτώμα ενός Έθνους που βρίσκεται σε εθνολογική αποσύνθεση, ο φόβος και η οργή για την κοινωνική λέπρα της ιδεολογικής απαξίωσης και το συνεχές βούλιαγμα μιας ξεχαρβαλωμένης δωσίλογης πολιτικής συμμορίας, να είμαστε ρεαλιστές, σε άλλα αποτελέσματα οδηγούν.
Θέλουν το περίστροφο στο τραπέζι ως μέσο άσκησης πίεσης;
Και αν το οπλισμένο περίστροφο γίνει ρωσική ρουλέτα;
Αν τα πράγματα εξελιχθούν, απρόβλεπτα, κατά το χειρότερο δυνατό τρόπο, πόσο απέχουμε από τα γίνουμε Λιβύη;
Σήμερα, το περίστροφο παραμένει στο τραπέζι στραμμένο προς την καρδιά του Έθνους, αλλά δεν γνωρίζουμε αν το καθεστώς θα αναλάβει και το ρίσκο του τραβήγματος της σκανδάλης.
Με μια τέτοια επιλογή του όμως δεν σημαίνει ότι θα κερδίσει και τον πόλεμο.
Αυτό θα μείνει στη διάκριση της ιστορικής κρίσης.
Εμείς, ας έχουμε ανοιχτή την ψυχή μας και τα μάτια μας δεκατέσσερα και ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΜΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ!!!!
Τούτο είναι πασιφανές γιατί η σκανδαλώδης κατάχρησης εξουσίας ενός κράτους οπερέτας γίνεται άμεσα αντιληπτή από τον κάθε πολίτη ως ηθική παρεκτροπή, ως βάναυση πρόκληση του κοινού αισθήματος.
Γι’ αυτό κι εμείς ορθώνουμε το ανάστημά μας και φωνάζουμε με στεντόρεια φωνή:
Φθάνει πια! Φθάνει πια!
Και αυτή η φωνή είναι η κραυγή απόγνωσης της κοινωνίας.
Είναι η κραυγή του ελληνικού Λαού!!
Εμείς ανήκουμε στην κατηγορία εκείνη των ανυπότακτων πολιτών που έταξαν την ψυχή τους στην πατρίδα.
Αποτελούμε πλέον τη φωνή της συνείδησης μιας γενιάς που δεν επιδεικνύει απάθεια προς τα τεκταινόμενα του πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι, που δεν έχει εθισθεί στη χυδαιότητα και τη διαφθορά.
Ανήκουμε στην κατηγορία εκείνη των πολιτών που οραματίζεται έναν κόσμο και μια δημοκρατία ιδανικών εντός καθορισμένων προτύπων και πεποιθήσεων μιας δικαιότερης και ανθρωπινότερης κοινωνίας, λιγότερο υποκριτικής, λιγότερο απάνθρωπης.
Εμπρός, λοιπόν, Συνέλληνες, τώρα είναι η ώρα να εργαστούμε για την Έγερση, ασυμβίβαστα, συνειδητά, με πάθος για να αντιμετωπίσουμε την κοινοβουλευτική τρομοκρατία που βλάπτει σοβαρά την πνευματική και ψυχική υγεία των Ελλήνων.
Εμπρός, για της γενιάς μας την υπέρβαση για να διαφεντέψουμε τον Τόπο μας!
Εμπρός, να εξοστρακίσουμε τους τοποτηρητές που λεηλατούν και ασχημονούν σ’ αυτόν τον ιερό τόπο, τους εγγυητές των συμφερόντων, τους μακελάρηδες τού μέλλοντος του Eλληνισμού που δρουν ως οργανωμένο έγκλημα και ρουφούν, κάθε ικμάδα της Ελλάδας και το αίμα του Ελληνικού Λαού ξεπουλώντας την ψυχή τους στο διάβολο υπονομεύοντας την υπόσταση της Χώρας μας και αυτό αποτελεί δεινή ύβρη κατά του Eλληνικού λαού!!
Εμπρός, λοιπόν να εγερθούμε, όποιο κι αν είναι το κόστος, γιατί αυτός ο πολιτικός ζόφος δεν μπορεί να αλλάξει με φληναφήματα!!
Έχουμε υποχρέωση, να απαιτήσουμε μιαν άλλη Παιδεία!
Να χτίσουμε μιαν άλλη Πολιτεία!
Με θεμέλιο την αλήθεια, την ιστορική και πολιτιστική μας κληρονομιά!

Εμπρός, λοιπόν, αδέλφια Έλληνες!!
Έχουμε υποχρέωση, να απαιτήσουμε και να επιβάλλουμε, τον πλήρη, τον απόλυτο σεβασμό, στα ιδανικά της Πατρίδας και της Λευτεριάς.
Το χρωστάμε στο γένος μας, στους διαχρονικώς πεσόντες στους αγώνες της Πατρίδας, το χρωστάμε στα παιδιά μας!
Εμπρός, λοιπόν Συνέλληνες, να προασπισθούμε και να κάνουμε πράξη τους στίχους του μεγάλου μας ποιητή, του Γιάννη Ρίτσου, προτάσσοντας τα στήθη μας:
«Σε τούτα εδώ, τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει!
Μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού και στ΄ αγεριού το πόδι»!
Αδέλφια, Έλληνες και Ελληνίδες, ΕΜΠΡΟΣ!!! ΕΜΠΡΟΣ!!! ΕΜΠΡΟΣ είθε το προαιώνιο και αδιατάραχτο και ζωογόνο φως του Ήλιου να φωτίσει το νου και να ζεστάνει τις ψυχές μας απελευθερώνοντας αισθήματα Αγάπης , Ανθρωπιάς και Αλληλεγγύης και προπαντός αμείωτης αγωνιστικότητας!!!!!

Γιώργος Χαβαλές
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "
Related Posts with Thumbnails