Το Παιδομάζωμα: ένα φρικτό μεταπολεμικό έγκλημα

Ο Σουλτάνος ΣελήμA‘, ο οποίος και επέρασε δια τούτο εις την ιστορίαν με το επώνυμον του σκληρού, είναι πράγματι εκείνος όστις πρώτος εθέσπισε το παιδομάζωμα των χριστανοπαίδων, εκ των οποίων συνεκροτούντο τα περιβόητα τάγματα των γενιτσάρων(δείτε εδώ).Αλλά και οι Σουλτάνοι της ζοφεράς αύτης περιόδου του μεσαίωνος της Ανατολής δεν απέσπων από τας οικογενείας όλα τα παι­διά όπως ο Μάρκος...

ΕΠΙΣΗΜΟΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

 Η κατωτέρω «σύνοψις» των σχετικών με το παιδομάζωμα κατά την περίοδον από 1ης Ιουνίου μέχρι 15ης Αύγουστου πληροφοριών, μαρτυριών και αποδείξεων, τας οποίας συνέλεξε και εξηκρίβωσεν η Βαλκανική Επιτροπή του ΟΗΕ, είναι ένα «ντάϊτζεστ»,προπαρασκευασθέν από την γραμματείαν της Επιτροπής, ακριβώς ίνα χρησιμεύση από την αρμοδίαν υποε­πιτροπήν συντάξεως της συμπληρωματικής της εκθέσεως.
 Συνεζητήθη κατά την επίσημον δημοσίαν συνεδρίασιν της Επιτροπής, την 8ην Σεπτεμβρίου, εγκριθέν ως «ντοκουμέντον, υπ’ αριθ. Α)ΑΣ. 16)384 της 6ης Σεπτεμβρίου. Και εγένετο ομοφώνως δεκτόν ως ζήτημα υπ’ αριθ. 7 της ημερησίας διατάξεως της σχετικής δημοσίας συνεδρίασε ως της Βαλκανικής Επιτροπής. Είναι, συνεπώς, αδιάβλητον διεθνώς και επισημότατον.
 Ιδού τι λέγει: Το παιδομάζωμα εις την Αλβανίαν
 α)Γεγονότα: Μαρτυρούμενα παρ’ αυτοπτών, των οποίων ηλέγχθησαν η αξιοπιστία και αι μαρτυρίαι. 
β) Γεγονότα καταχωρηθέντα εις εκθέσεις ομάδων παρατηρητών της Επιτροπής· (Ομάδες υπ’ αριθ. 1 και 12. Μάρτυρες καταγεγραμμένοι υπό τους αριθμούς Μ: (μάρτυς) 58 59. 38, 51, 5Α, 55, 101. 106. 1C7, 108. 109, 125, 133. 
γ) Εκθέσεις και σχετικοί αποφάσεις της υπ’ αριθ. 1 υποεπιτροπής.  

Επί τη βάσει όλων αυτών των στοιχείων προκύ­πτουν τα εξής:

 1)   Μεταξύ 15 Ιανουαρίου και τέλους Απριλίου, τρεις φάλαγ­γες,έκαστη από 100 παιδάκια, συνοδευόμενα από συμμορίτας και δύο άλλαι φάλαγγες (ειδικώς εις τα τέλη Απριλίου αυταί, από60 η μία και 130 η άλλη παιδάκια) διήλθον δια του Βατοχωρίου.Αι μητέρες των παιδιών ηκολούθουν εις θλιβερωτάτην φάλαγγα κλαίουσαι.Τα παιδάκια απήχθησαν εις Αλβανίαν.Αι μητέρες, απαρηγόρητοι, επανήλθον την επομένην, εκδιωχθείσαι από τους συμμορίτας εις τα σύνορα. 
2) Από το Τρίγωνον διήλθον την 25ηνΜαρτίου (του Ευαγγε­λισμού) 500 παιδιά απαγόμενα προς την Αλβανίαν. Τρεις ημέρας αργότερα διήλθον από το ίδιο χωριό άλλα 300 παιδιά.
 3) Την αυτήν εποχήν εις άλλο σημείον των προς την Αλβανίαν συνόρων, εις την Ιεροπηγήν,μαζεύθηκαν από τους ληστάς 250 παιδάκια, απαχθέντα εκ των γύρω χωριών. Μέχρις Ιεροπηγής είχον συνοδεύσει τα παιδάκια πολλαί μητέρες και πατέρες, με οδυρμούς και σπαρακτικά κλάματα, προσπαθούντες να διασώσουν τα τέκνα των.Τα παιδάκια απήχθησαν βιαίως, οδηγηθέντα προς Αλβανίαν·
 4) Επίσης εις Αλβανίαν απήχθησαν, διακομισθέντα πάλιν δια Βατοχωρίου κατά το πρώτον 15θήμερον του Απριλίου εις διαφό­ρους «αποστολάς» από 100—150 εκάστη, τρεις χιλιάδες -3.000- εν συνόλω παιδάκια, βιαίως αποσπασθέντα από τας οικογενείας των.
 5) Παρά τας απεγνωσμένας προσπαθείας και αντιστάσεις των γονέων των, ανηρπάγησαν κατά την ιδίαν εποχήν 10 παιδάκια ειδικώς και συγκεκριμένως από το χωρίον Καλλονή.
 6)   Κατά τα τέλη Απριλίου αντάρται ήλθον εις Διποταμιάν δια το παιδομάζωμα.Μόνον δύο οικογένειαι του χωριού συγκατετέθησαν να δώσουν τα παιδιά των.
Οι λησταί, εν τούτοις, απήγαγον βιαίως άλλα 22 παιδιά, παρά τους δυναμένους να συγκινήσουν και θηρία οδυρμούς των μητέρων των και τας απέλπιδας προσπαθείας των πατέρων των. Οι συμμορίται έλεγαν ότι παίρνουν τα παιδιά να τους εξασφαλίσουν «καλύτερη τροφή και δημοκρατική μόρφωσι». 
7)  Τέλος, κατά τας τελευταίας ημέρας του Μαρτίου,απήχθησαν 720 εν όλω παιδιά από τας περιοχάς Γιαννοχώρι και Κομνηνάδες, οδηγηθέντα εις την Αλβανίαν, με πρώτον σταθμόν, εντός του αλβανικού εδάφους, το χωρίον Βιντέχοβα. 
Συνολικώς αναφέρονται ένδεκα διαπιστωθέντα τοιαύτα περι­στατικά απαγωγής παιδιών από τους συμμορίτας εις την Αλβα­νίαν κατά την ανωτέρω περίοδον.Το σύνολον των Ελληνόπουλων, τα οποία ανηρπάγησαν, κατά τα ένδεκα αυτά «περιστατικά», από τις αγκαλιές των γονέων των, ανέρχονται εις 5.172. Άρθρον, δημοσιευθέν εις τo«GiornaledellaSera» την 1-4-48 και αναφερόμενον εις το παιδομάζωμα, γράφει: «… Παραλλήλως οι συμμορίται ήρχισαν την τακτικήν τηςαπαγωγής κορασίδωναπό τα χωρία της παραμεθορίου περιοχής. 
Αι ελληνικαί αρχαί ανεκοίνωσαν τα ονόματα εκατοντάδων απαχθεισών γυναικών, 21 δε Ελληνικαί γυναικείαι οργανώσεις ύψωσαν την φωνήν του πόνου των διαβιβάσασαι τας διαμαρτυρίας των προς τας αναλόγους οργανώσεις όλου του κόσμου. Μερικαί συμμορίτισσαι αιχμαλωτισθείσαι προέβησαν εις κατα­πληκτικός αποκαλύψεις περί του τρόπου με τον οποίον οι άνδρες του Μάρκου συνηθίζουν να στρατολογούν και να μεταχειρίζωνται τας γυναίκας. 
Αλλά μίαν εύγλωττον απόδειξιν της αντιλήψεως την οποίαν έχουν οι συμμορίται του Μάρκου δια την γυναίκα, αποτελεί το εξής επεισόδιον: 
Εις το χωρίον Μεσοχώρι της Υπάτης το αρχηγείονμιαςσυμμορίας ωργάνωσε θεατρικήν παράστασιν ενός έργου της συμμορίτισσας Κούλας Μανέντα υπό τον τίτλον «Κάτω η Παρθενία». Εις τη παράστασιν υπεχρεώθησαν να παραστούν 70 κορίτσια προς διασκέδασιν των συμμοριτών, οι οποίοι μετά το τέ­λος της παραστάσεως τα ηνάγκασαν να παραδοθούν εις την διάθεσίν των
. Ήδη ο Μάρκος υιοθέτησεν εν άλλο σύστημα έτι αγριώτερον: Το παιδομάζωμα. Εις ορεινά χωρία των συνοριακών τμημάτων της χώρας οι συμμορίται απάγουν βιαίως τα παιδιά ηλικίας τριών μέχρι δεκα­τεσσάρων ετών από τας οικογενείας των και τα αποστέλλουν εις τας κομμουνιστικάς χώρας (Αλβανίαν, Βουλγαρίαν, Γιουγκοσλαυίαν, Ρουμανίαν και Ουγγαρίαν) δια να παιδαγωγηθούν εις τον κομμουνισμόν. 
Οι συμμορίται του Μάρκου και οι Ραδιοσταθμοί της Μόσχας και των δορυφόρων, οι οποιοι τους υποστηρίζουν, ομολογούν την αρπαγήν αυτήν των παιδιών! Το πρόγραμμα των σλαυοκομμουνιστών προβλέπει τον εκτοπισμόν 80.000 παιδιών, εκ των οποίων 30.000 θα σταλούν εις την Ουγγαρίαν, 30.000 εις την Ρουμανίαν και την Βουλγαρίαν και 20.000 εις την Γιουγκοσλαυίαν και την Αλβανίαν.
 Προς ποίον σκοπόν; Εν πρώτοις επιδιώκουν να κάμψουν δια του πόνου την αντίστασιν του παραμεθορίου πληθυσμού και να τον αναγκάσουν να εξυπηρετή και βοηθή την δράσιν των συμμοριτών από φόβον αντι­ποίνων κατά των παιδιών τα οποία ο Μάρκος και οι υποστηρικταί του κρατούν ούτω ως ομήρους 
Κατά δεύτερον λόγον επιδιώκουν να καταστήσουν τα αθώα αυτά παιδιά φανατικούς πράκτορας του κομμουνισμού, δια να τους εξαπολύσουν κατόπιν εις τας διαφόρους χώρας και κυρίως εις την Ελλάδα ως όργανα της πέμπτης φάλαγγος. 
Κατά τρίτον λόγον οι δορυφόροι επιδιώκουν να εκριζώσουν την Ελληνικήν φυλήν από τας παραμεθορίους περιοχάς, επί των οποίων τρέφουν ως γνωστόν, εξαπλωτικά σχέδια. 
Είναι εύκολον να φαντασθή κανείς την οδύνην και την αγανάκτησιν που επροκάλεσε το παιδομάζωμα μεταξύ όλου του Ελληνικού Λαού· Πρόκειται, ως ορθώς εχαρακτηρίσθη, περί του τερατωδεστέρου εγκλήματος της μεταπολεμικής περιόδου, θα έπρεπε να ανατρέξη κανείς εις τους πρώτους αιώνας της τουρκικής κυριαρχίας δια να συναντήση ανάλογα προηγούμενα. 
Ο Σουλτάνος ΣελήμA‘, ο οποίος και επέρασε δια τούτο εις την ιστορίαν με το επώνυμον του σκληρού, είναι πράγματι εκείνος όστις πρώτος εθέσπισε το παιδομάζωμα των χριστανοπαίδων, εκ των οποίων συνεκροτούντο τα περιβόητα τάγματα των γενιτσάρων.Αλλά και οι Σουλτάνοι της ζοφεράς αύτης περιόδου του μεσαίωνος της Ανατολής δεν απέσπων από τας οικογενείας όλα τα παι­διά όπως ο Μάρκος. 
Οι κομμουνισταί υπερέβησαν επί του σημείου αυτού και τον ναζισμόν, ο οποίος απεπειράθη, ως γνωστόν, να αλλοιώση τον εθνολογικόν χαρακτήρα της Πολωνίας και άλλων κατακτηθεισών υπ’ αυτού χωρών δια του εκτοπισμού των νέων».

 Η ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ 

Ο αείμνηστος
Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός απηύθυνε προς τον ΟΗΕ, προς το εν Γενεύη Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών και προς την Βαλκανικήν Επιτροπήν την κατω­τέρω τηλεγραφικήν έκλησιν δια το διενεργούμενον υπό των συμμοριτών παιδομάζωμα: Δεν παρήλθε μην, αφ’ ης ηναγκάσθην να διαμαρτυρηθώ εκ μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδος δια τας βιαιοπραγίας καιαρπαγάς γυναικώνυπό των συμμοριτών του Μάρκου και ιδού έτερον φρικιαστικόν έγκλημα παρά των ιδίων επιχειρούμενον με αναγκάζει να προσφύγω πάλιν προς Υμάς δια να ζητήσω επει­γόντως την ηθικήν αρωγήν σας προς περαιτέρω αποτροπήν του κακού.
Οι συμμορίται, εισβαλλόντες αιφνιδιαστικούς εις χωρία, κείμενα εις την μακράν συνοριακήν μας γραμμήν, αρπάζουν δια της βίας από τους γονείς των παιδιά δια να τα σώσουν δήθεν από την κακομεταχείρισιν, ην δοκιμάζουν από τον ελληνοαμερικανικόν ιμπεριαλισμόν, πράγματι όμως δια να τα χρησιμοποιήσουν ως ομήρους και τελικώς δια να μειώσουν την δύναμιν της ελληνικής εθνότητος.
Το ελληνικόν κράτος περιθάλπει και σώζει δια των ποικίλων οργανώσεών του, εν στενή συνεργασία με τους Συμμάχους του και άλλους φιλανθρώπους φίλους, τα παιδιά της Ελλάδος, τα οποία δεινώς εταλαιπωρήθησαν κατά την κατοχήν και από την συνεχιζομένην δυσπραγίαν.
 Είναι επομένως πλέον ψευδής ο ισχυ­ρισμός των συμμοριτών. Αληθές είναι ότι η ελληνική εθνότης, κατέχουσα από αιώνων την κρισιμωτάτην αυτήν θέσιν της Μεσογείου και έχουσα ως ακατάλυτον σύμβολον της ζωής της την πίστιν και τον σεβασμόν προς την αληθινήν ελευθερίαν του ανθρώπου, αποτελεί εμπόδιον εις τους παλαιούς κατακτητικούς σκοπούς των Σλαύων, οι οποίοι βοηθούν και οδηγούν κυριαρχικώς τους συμμορίτας και εν συνεργασία μετ’ αυτών επιδιώκουν την εξόντωσιν και εκρίζωσιν της ελληνικής εθνότητος. Αυτή είναι η αλήθεια. Η Ελ­ληνική Εκκλησία προ αυτής της απειλουμένης γενοκτονίας ποιείται έκκλησιν προς υμάς, ίνα καταβληθή πάσα δυνατή προσπάθεια και αποτραπή το έγκλημα τούτο, το οποίον δεν πλήσσει μόνον ένα Έθνος αλλά και τας θεμελιώδεις αρχάς του ανθρωπισμού και της θρησκείας.
 Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ. ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ
 Η απελευθέρωσις της περιοχής του Γράμμου απεκάλυψεν, εις όλην του την στυγνότητα, το φοβερόν δράμα των πληθυσμών της περιοχής. Και το αποκορύφωμα του δράματος αυτού υπήρξενη ανεύρεσις πεντακοσίων παιδιών, ηλικίας από τριών έως δεκαπέντε ετών,—εγκαταλελειμμένων εις τας αποκρημνούς κορυφάς και τας χα­ράδρας του Γράμμου — τα οποία οι συμμορίται, κατά την διάρκειαν της αλλόφρονος φυγής των προς την Αλβανίαν, δεν είχαν προφθάσει να παραλάβουν μαζί των.Τ
α ατυχή αυτά παιδάκια, απεριγράπτως αποσκελετωμένα, μόλις ο συμμοριακός εφιάλτης απομακρύνθη οριστικώς πλέον από τας περιοχάς, όπου διεξήγοντο αι μάχαι και αι εθνικαί δυνάμεις απηλευθέρωναν τας ως άνω περιοχάς, έντρομα και εξουθενωμένα από τας φρικτάς ημέρας πείνης και τρόμου, που είχαν διέλθει, εξήλθον από τα σπήλαια και τας χαράδρας, όπου εκρύπτοντο.
 Πολλά από αυτά είχαν να φάγουν επί ημέρας και χόρτα ακόμη άγρια του βουνού, διότι αι μάχαι, που εμαίνοντο καθ’ όλον το μήκος του Γράμμου, τα ημπόδιζαν να μετακινηθούν από τα κρη­σφύγετά των, δια την ανεύρεσιν τροφής, καταλλήλου, άλλωστε μόνον δι’ αγρίμια. Μαζί με τα παιδιά ήσαν και αρκεταί γυναίκες, καθώς και γέροντες, που μόλις εστέκοντο στα πόδια από τας κα­κουχίας και την αδυναμίαν και που το πρόσωπόν των πάντως έλαμπεν από αγαλλίασιν, διότι επί τέλους η ελευθερία και μαζί με αυτήν και λίγο ψωμί επανήρχοντο εις τας χαροκαμένας περιοχάς των.. 

Η τραγική έξοδος 

Το δράμα των ανθρώπων αυτών, γερόντων, γυναικών και παι­διών — ότι απέμεινεν από τους πληθυσμούς των περιοχών του Γράμμου και δεν εσαρώθη από το πέρασμα της συμμοριακής θυέλλης υπό μορφήν βιαίας στρατολογίας, καταναγκαστικής εργασίας παιδομαζώματος και δολοφονιών — ήτο πραγματικά απερίγραπτον. 
Την παραμονήν της εσπευσμένης φυγής των από τας περιοχάς του Γράμμου και μετά την διάσπασιν των θέσεών των από τας εθνικάς δυνάμεις, οι συμμορίται διέταξαν όλους τους κα­τοίκους — όσοι απέμειναν ακόμη — των χωρίων που εξεκένουν κατά την διάρκειαν της ίδιας νυκτός, να είναι έτοιμοι δια να τους ακολουθήσουν εις την Αλβανία. Την νύκτα όμως εκείνην, ακριβώς την παραμονήν της εορτής της Παναγίας, επραγματοποιήθη μία αληθής έξοδος από τα συμμοριοκρατούμενα ακόμη χωρία προς την ύπαιθρον παντός ό,τι απέμεινεν εις ανθρωπίνας ψυχάς και είχε την δυνατότητα να διαφύγη την συμμοριακήν επιτήρησιν. Μεταξύ αυτών, των διαφυγόντων, συγκαταλέγοντο και
300 παιδάκια, των οποίων η ανεύρεσις επραγματοποιήθη την 21ηνΣεπτεμβρίου. 
Ήδη τα παιδιά αυτά, μαζί με τους πλέον ασθενείς εκ των γερόντων και των γυναικών που συναπελευθερώθησαν, προωθήθησαν βραδέως και με διάφορα μέσα — λόγω της καταστάσεώς των — προς την Κόνιτσαν. 
ΣΤΥΓΕΡΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
 Σχετική περικοπή άρθρου των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» της 21-8-48 επιλέγει: «—Αι επαναστάσεις των μπολσεβίκων και των ναζί επανέφεραν εις την Ευρώπην πολλάς των τρομοκρατικών μεθόδων των σκοτεινών αιώνων και ιδιαιτέρως την μέθοδον των ομαδικών θανα­τώσεων ή εκτοπίσεων ολοκλήρων πληθυσμών. Τώρα οι ηγέται των κομμουνιστών εγκαινιάζουν νέαν μέθοδον,χρησιμοποιηθείσαν προ αιώνων εις την Οθωμανικήν Αυτοκρατορίαν, την μέθοδον του παι­δομαζώματος, δια να κάνουν τα παιδιά γενιτσάρους της σοβιετι­κής αυτοκρατορίας και μονάδας κρούσεως δια την επέκτασίν της. »Οι νέοι γενίτσαροι είναι Ελληνόπαιδες απαγόμενοι κατά χι­λιάδας υπό των Ελλήνων συμμοριτών και στέλλονται εις τα δορυφόρα κράτη δια να παιδαγωγηθούν ως πράκτορες του κομμουνι­σμού και συμμορίται του μέλλοντος».
 ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΣΤΑ ΣΛΑΥΪΚΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ
 Η αφιχθείσα την 27ηνΜαΐου εκ της Τσεχοσλοβακικής πρωτευούσης Ελληνίς κυρία Κούλα Ζωγράφου, η οποία παραμείνασα εις την Πράγαν προσήγγισε το περιφραγμένον με συρματοπλέγματα στρατόπεδον εις το οποίον κρατούνται πολυάριθμα Ελληνόπουλα, απαχθέντα από τας ορδάς του Μάρκου, καταθέτει: «Τα Ελληνόπουλα αυτά είναι τρομερά εξησθενημένα. Τα πρόσωπά των είναι ωχρά και ο φόβος είναι ζωγραφισμένος εις αυτά.Πολλά κλαίουν συνεχώς, ζητούντα τους γονείς των.Το θέα­μα το οποίον παρουσιάζει το στρατόπεδον είναι απεριγράπτως τραγικόν. 
Τα παιδιά έχουν υποχρεωθή vα αποκαλούνται μεταξύ των σύντροφοι. Έλληνες κομμουνισταί τα διδάσκουν επί τρεις ώρας καθημερινώς κομμουνιστικά μαθήματα. Η κυρία Ζωγρά­φου ετόνισεν ότι το θέαμα των χιλιάδων ασθενικών παιδιών, των στιβαγμένων εις το οικτρόν στρατόπεδον, έχει συγκινήσει όλους τους Τσέχους αντικομμουνιστάς. Πλην της Πράγας έχουν μεταφερθή Ελληνόπαιδες και εις άλλα σημεία της Τσεχοσλοβακίας. Ούτω εις το στρατόπεδον Μικούλωφ ενεκλείσθησαν περί τα 700 παιδιά, εις το παλαιόν γερμανικόν στρατόπεδον της πόλεως Άουσσιγκ παρά τα Τσεχοσλοβακογερμανικά σύνορα περί τα 800 και εις το στρατόπεδον παρά το Μπρνό της Μοραβίας άλλα 400 περίπου παιδιά αμφοτέρων των φύλων. Όλα αυτά τα δυστυχισμένα παιδάκιαηλικίας μέχρι 15 ετών,μεταξύ των οποίων υπάρχουν καιαρκετά νήπια ολίγων μηνών, ηρπάγησαν βιαίως υπό των συμμοριτών από διαφόρους περιφέ­ρειας της Βορείου Ελλάδος.Είναι απαρηγόρητα και κλαίουν συ­νεχώς ζητούντα να επιστρέφουν εις τους γονείς των. 
Δια τούτο τρο­μοκρατούνται αγρίως από τους ξένους φύλακάς των. Στεγάζονται στιβαγμένα σωρηδόν εις πεπαλαιωμένα ξύλινα παραπήγματα, κοι­μούνται επάνω εις αχυροστρωμνάς και διαιτώνται μάλλον ανεπαρκώς. Ιδίως υποφέρουν από έλλειψιν άρτου. Υπό έποψιν ενδύσεως η κατάστασίς των είναι αξιοθρήνητος. Φορούν ράκη, τα περισσό­τερα είναι ανυπόδητα και μερικά είναι τυλιγμένα με ένα κλινο­σκέπασμα δια να καλύψουν την γυμνότητα των. Πολλά μετεφέρθησαν εις τα πρόχειρα νοσοκομεία των στρατοπέδων συγκεντρώσεως διότι πάσχουν από τύφον, ψώραν και προχωρημένην αβιταμίνωσιν. Μεγάλη προσπάθεια καταβάλλεται δια να εμποτισθούν αι ψυχαί των με τας θεωρίας του σλαυοκομμουνισμού. 
Εις το Άουσσιγκ την επίβλεψιν των παιδιών έχει αναλάβει νεαρός Έλλην κομμουνιστής και τρεις διδασκάλισσαι κομμουνίστριαι, αι οποίαιπλην των μπολσεβικικών θεωριώνπροσπαθούν να τους μάθουν την σλαυοκομμουνιστικήν διάλεκτον. Όλα τα παιδάκια κατέχονται από την έμμονον ιδέαν παλιννοστήσεως εις τα χωριά των και ιδίως τα μεγαλύτερα εξ αυτών, παρ’ όλην την τρομοκράτησίν των, δεν παραλείπουν να εκδηλώνουν τα Ελληνικά των αισθήματα. Παραπονούνται δια την έλλειψιν Ελληνικού σχολείου και ζητούν επιμόνως μολυμβοκόνδυλα και τετράδια δια να γράφουν και μη λησμονήσουν την γλώσσαν των. Επίσης ζητούν να γράψουν εις τους γονείς των.
 Τέλος οι μικροί μάρτυρες ζουν ως φυλακισμένοι, διότι πάσα επικοινωνία των μετά του έξω του στρατοπέδου κόσμου είναι αυστηρώς απηγορευμένη. ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ Εις την Αμερικήν Η «The Boston Herald», την 20ηνΟκτωβρίου, έγραφεν: «Είκοσι χιλιάδες Ελληνοαμερικανοί της Βοστώνης έκαμαν έκκλησιν εις τας εφημερίδας της πόλεώς μας ζητούντες όπως δημοσιευθή εις αυτάς διαμαρτυρία κατά της απαγωγής των Ελληνοπαίδων». Εις την Τουρκίαν Δημοσιογραφικαί πληροφορίαι αναφέρουν ότι η υπό του Μάρ­κου απαγωγή των Ελληνοπαίδων γίνεται κατόπιν συμφωνίας αυτού μετά της Κόμινφορμ, η οποία και έδωσεν οδηγίας εις τας μεθοριακάς αρχάς της Αλβανίας και της Γιουγκοσλαυίας να παραλαμβάνουν τους απαγομένους Ελληνόπαιδας, να παρέχουν εις αυτούς τρόφιμα και ρουχισμόν και να διευκολύνουν την αποστολήν των εις την Ουγγαρίαν και την Γιουγκοσλαυίαν. Αι αυταί πληροφορίαι αναφέρουν ότι της εκπαιδεύσεως των απαχθέντων Ελληνοπαίδων ηγείται ο εν Άγκυρα άλλοτε πρεσβευτής της Γισυγκοσλαυίας συνταγματάρχης Σίμιτς, ο οποίος είναι σήμερον αρχηγός της Βαλκανικής Νεολαίας της Κόμινφορμ. 
Αι τουρκικαί εφημερίδες, δημοσιεύουσαι τας ανωτέρω πληρο­φορίας, χαρακτηρίζουν το παιδομάζωμα αυτό ως απάνθρωπον και ανήκουστον δια την σύγχρονον ιστορίαν πράξιν. Εις την Αγγλίαν Εκπρόσωπος του βρετανικού Υπουργείου των Εξωτερικών ομιλών προς δημοσιογράφους την 7ηνΟκτωβρίου κατεδίκασε σφοδρώς την υπό των συμμοριτών του Μάρκου απαγωγήν Ελληνοπαίδων. «Η αυτή μέθοδος, προσέθεσεν ο Βρετανός εκπρόσωπος, εφηρμόσθη και υπό των Γερμανών εν Πολωνία και εις άλλας χώρας, είναι δε μέθοδος την οποίαν ημείς ελεεινολογούμεν». Απάντων εις ερώτησιν, εδήλωσεν ότι δεν υπάρχει λόγος να αμφιβάλλη τις περί της αυθεντικότητος των πληροφοριών αυτών, καθ’ όσον αύται διεβιβάσθησαν και δια του Ραδιοσταθμού των ανταρτών. 
Εις την Ιταλίαν Το συμβούλιον της διακοινοβουλευτικής ενώσεως εδέχθη την 7-9-48 παμψηφεί πρότασιν όπως καταδικασθή το παιδομάζωμα ως έγκλημα κατά της διεθνούς ηθικής. ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗ Εις Στοκχόλμην, η διάσκεψις του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού απεφάσισε την 30 Σεπτεμβρίου παμψηφεί τον επαναπατρισμόν των απαχθέντων υπό των συμμοριτών Ελληνοπαίδων, οίτινες ευρίσκονται εις τας σλαυϊκάς χώρας. Προς τούτοις η διάσκεψις εξέδωκε την κάτωθι απόφασιν: «Η διεθνής Διάσκεψις εκφράζει ομοφώνως την ευχήν όπως οι Ελληνόπαιδες οι απαχθέντες πέραν των συνόρων επαναπατρισθούν το ταχύτερον». 
Ο πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Ερυθρών Σταυρών και ο πρόεδρος του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού κ. Οκόνορ, λα­βών τον λόγον μεταξύ άλλων εκπροσώπων, είπε ότι το ζητούμενον είναι το ελάχιστον όπερ δύναται να ζητηθή. Υπό το αυτό πνεύμα ωμίλησαν και πολλοί άλλοι εκπρόσωποι, ως και ο λόρδος Γούλτων της Αγγλίας, ο κ. Μόρρις της Αυστραλίας, ο κ. Λαμάρκ της Γαλ­λίας, ο κ. Σώλτερ της Βραζιλίας κα. Ο πρόεδρος της διασκέψεως είπεν ότι τα λεχθέντα απηχούν εις την ψυχήν πάντων. Η ανωτέρω απόφασις εψηφίσθη παρά 57 εκπροσώπων κυβερ­νήσεων και ισαρίθμων εκπροσώπων Ερυθρών Σταυρών. Εις την Σουηδίαν Η εφημερίς «Σβένσκα Μοργκενμπλάντετ» της Στοκχόλμηςεδημοσίευσεν άρθρον του επανελθόντος εκ δημοσιογραφικής περι­οδείας εν Ευρώπη συντάκτου της, εις το οποίον γίνεται ιδιαιτέρα μνεία περί των απαχθέντων Ελληνοπαίδων, των ευρισκομένων ήδη εις στρατόπεδα συγκεντρώσεως εν Τσεχοσλοβακία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Γιουγκοσλαυία και Βουλγαρία. 
Ο αρθρογράφος περιγράφει με τα ζοφερώτερα χρώματα την θλιβεράν κατάστασιν των ατυχών τούτων θυμάτων, ιδία εν Ουγ­γαρία, την οποίαν ιδιαιτέρως στιγματίζει και συνηγορεί υπέρ της ανάγκης αμέσου τερματισμού της απανθρώπου ταύτης εγκλημα­τικής μεταχειρίσεως των Ελληνοπαίδων ιδία εν Ουγγαρία, όπου υφίστανται μεγάλας στερήσεις, ως ο ίδιος αντελήφθη. Συνηγορεί επίσης υπέρ της επιστροφής εις την Ελλάδα των Ελληνοπαίδων και της παροχής Σουηδικής βοήθειας προς περίθαλψιν εις τα οργανωθέντα υπό της Βασιλίσσης Φρειδερίκης κέντρα περιθάλψεως εν Ρόδω και αλλαχού. Είναι τρομερόν, καταλήγει, να μεταφέρωνται τα παιδία ταύτα εις χώρας στερουμένας των πάντων. 
ΕΡΥΘΡΟI ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ
 Εις την ρωσικήν εκπομπήν της 17 Αύγουστου π.ε. η «Φωνή της Αμερικής»  είπε τα εξής: «Ο αποκλεισμός του Βερολίνου, αι συζητήσεις εις την Μόσχαν, ο πόλεμος εις την Ελλάδα και την Παλαιστίνην, παρεμέρισαν, ως ήτο φυσικόν,το γεγονός της απαγωγής υπό των συμμοριτών του Μάρκου 14.000 Ελληνοπαίδων, ώστε και τούτο να θεωρήται σήμε­ρον ως μία επί πλέον τραγωδία μεταξύ άλλων χιλίων. »Αι επί τούτου διαμαρτυρίαι των Δυτικών Δυνάμεων δεν έφερον αποτέλεσμα, όπως άλλωστε και όλαι αι άλλαι διαμαρτυρίαι των που απηυθύνοντο προς τας όπισθεν του Σίδηρου Παραπετά­σματος χώρας.Αλλά το γεγονός του παιδομαζώματος παραμένει και δεν δύναται κανείς να το αντιπαρέλθη όταν ευρίσκεται μάλιστα εις την Ελλάδα, διότι ευρισκόμενος εδώ κατανοεί ότι επιστρέφει εις την εποχήν του σκοτεινού μεσαίωνος και ενθυμείται τους «γενιτσάρους» των μέσων του 14ουαιώνος, που ήσαν και αυτοί εκτουρκισθέντα Ελληνόπουλα, βιαίως απαχθέντα από την Ελλάδα και αποτελέσαντα το αγριώτερον και φανατικώτερον στοιχείον του τουρκικού στρατού. Τελευταίως επί του ζητήματος αυτού περιήλθον εις χείρας μου ωρισμένα στοιχεία από τα οποία προκύπτει: 
1)Ότιη βιαία απαγωγή των Ελληνοπαίδων διετάχθη υπό της Κόμινφορμ.
Το σχέδιον της Κόμινφορμ αποβλέπει εις την δη­μιουργίαν κομμουνιστών — γενιτσάρων και εις την ανατροφήν των παιδιών αυτών εν τω πνεύματι της απολύτου αφοσιώσεως προς τον Στάλιν.
 2)Επί κεφαλής αυτού του «τραστ του παιδομαζώματος» ευρίσκεται μία γυναίκα — ηΜήτρα Τζίλας— υπουργός της παι­δείας της γιουγκοσλαυικής Λαϊκής Δημοκρατίας
.Η Μήτρα Τζί­λας είναι από τα πλέον ενδιαφέροντα πρόσωπα της Κόμινφορμ. Λέγουν δι’ αυτήν ότι ο εγκέφαλός της στερείται τελείως των συν­δετικών κέντρων και ότι εκ φύσεως είναι απάνθρωπος και σκληρά. Ακόμη και οι στενοί της φίλοι και συνεργάται εκπλήσσονται με τα διάφορα σατανικά σχέδιά της. 
3)Η ιδέα της απαγωγής των Ελληνοπαίδων ανήκει εις την Μήτραν Τζίλας.Αυτή είναι η εμπνεύστρια του σχεδίου και αυτή έπεισε την Κόμινφορμ να το εγκρίνη. 
Τούτο εγένετο όταν τα Σοβιέτ επείσθησαν ότι ο πόλεμος εις την Ελλάδα παρατείνεται και ότι δεν πρέπει να υπολογίζουν στη νίκη του Μάρκου. Τότε ακριβώς η Μήτρα Τζίλας απεφάσισεν εις την πράξιν να ελέγξη τας «παιδαγωγικάς μεθόδους» και ως πειραματόζωα δια το ανατριχιαστικόν αυτό πείραμα εξελέγησαν τα Ελληνόπουλα. 4)Εις την επικράτειαν της Γιουγκοσλαυίας ιδρύθησαν δια τα παιδιά αυτά έξη κλειστά εκπαιδευτικά κέντρα, όπου φοιτούν επίσης και τα παιδιά των Γιουγκοσλαύων πολιτικών εγκληματιών όπου η διαπαιδαγώγησις γίνεται επί τη βάσει καθαρώς κομμουνι­στικού προγράμματος.Πάσα επικοινωνία με τον έξω κόσμον απαγορεύεται αυστηρώς. Κατ’ ουσίαν αυτά τα σχολεία είναι φυλακαί. 
5)Το εκπαιδευτικόν προσωπικόν αυτών των σχολείων αποτελείται κατά μέγα μέρος από Ρώσους.
Η διδασκαλία γίνεται εις την ρωσικήν. Το κύριον μέλημα των παιδαγωγών είναι να μετα­δώσουν εις τα παιδιά αυτά τον ολοκληρωτικόν κολλεκτιβισμόν. Ούτω μακράν της πατρίδος και της οικογενείας μεγαλώνει η γενεά των νεαρών κομμουνιστών Γενιτσάρων. Και αυτό συντελείται κατά τον 20οναιώνα και υπό τα όμματα όλου του πεπολιτισμένου κόσμου. Δριμύ κατηγορητήριον Η άρνησις των δορυφόρων όπως επιστρέφουν τους απαχθέντας Ελληνόπαιδαςαπησχόλησε την 2αν Ιουλίου ε.ε τον Αμερικανικόν Τύπον.
 Εις μακρά άρθρα των αι εφημερίδες στιγματί­ζουν το απαίσιον παιδομάζωμα και ζητούν την άμεσον επέμβασιν του Ο Η. Ε. Ούτω η εφημερίς «Ηβνιγκ Στάρ» έγραψεν ότι η παραβίασις των εκ παραδόσεως κανόνων της διεθνούς ηθικής δεν πρέπει να αποφύγη τον συλλογικόν κολασμόν της πολιτισμένης ανθρωπότητος και ότι αποτελεί αύτη νέαν κηλίδα του κομμουνιστικού οικο­σήμου, το οποίον είναι ήδη κηλιδωμένον δια τόσον πολλών απανθρώπων πράξεων. 
Επίσης η εφημερίς «Ινκουάρερ» της Φιλαδελφείας τονίζει ότι οι κομμουνισταί θέλουν να εντάξουν τους νέους εις ομάδας καταναγκαστικής εργασίας και να τους μορφώσουν προς τας ολοκληρωτικάς των Αρχάς. 
Εις τα ελεύθερα έθνη λέγει τελικώς η εφημε­ρίς, εναπόκειται να επιτύχουν τον επαναπατρισμόν των παιδιών και να σταματήσουν κάθε τοιαύτην βάναυσον διαρπαγήν. Τέλος η εφημερίς «Τάϊμς της Ν. Ορλεάνης» εις άρθρον της υπό τον τίτλον: «Εν μεσαιωνικόν έθιμον» κατέληξεν ότι εφ’ όσον η Βαλκανική Επιτροπή διεπίστωσε το αληθές των Ελληνικών κα­ταγγελιών, «πρέπει να παύση να γράφη τόμους ολοκλήρους περί των δικαιωμάτων των παιδιών και των γυναικών και να επίδειξη τα δόντια της».


 ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ
 Αποσπάσματα από το βιβλίο: «ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΙΔΟΦΥΛΑΓΜΑ» ΕΚΔΟΣΕΩΝ Γ.Ε.Σ., ΑΘΗΝΑΙ 1949
 Πηγή: egolpion.com antexoume.wordpress.com                

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ    ΕΔΩ
 Αναρτήθηκε από ΙΛΑΡΧΟΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Παιδομάζωμα: ένα φρικτό μεταπολεμικό έγκλημα"

          ΘΥΜΟΣ , ΘΥΜΩΝΩ……………!!!!!

Σβήσε τα φώτα όπως θα βγαίνεις!!

Είναι τελικά ένα πρωτόγονο ένστικτο που κουβαλάμε, θλιβερό κατάλοιπο της προϊστορίας μας, που δεν έχουμε καταφέρει να το χαλιναγωγήσουμε;;;;

Γαμώτο με έπιασε κόψιμο!!

Για αυτό ρε μαλάκα σου είπα όχι μοτσαρέλα στην πίτσα!!

Ή είναι ιός που διαδίδεται και λειτουργεί ανασταλτικά στην πρόοδο και την εξέλιξη του ανθρώπου;;;

Ποιος έβηξε;;

Εγώ γιατί;;;

Είσαι άρρωστη;;

Όχι μπήκε κάτι στον λαιμό μου.

Ένας ανίατος θανατηφόρος ιός, που εμβολιάζεται στα νεογέννητα για να τα ακολουθεί να μεγαλώνουν ώστε να μεγαλώνει και αυτός;;;

Θα μείνουμε πολύ ακόμα;;

Ξέρει κανείς πόσο νερό θέλουν οι φακές για να βράσουν;;

Όσο πάρει!!

Λες να είναι ο θυμός η αιτία που αδυνατούμε να δούμε καθαρά την εικόνα μας, άρα και την εικόνα των άλλων;;

Πάντως όλο κόψιμο σε πιάνει εσένα!!

Είναι ένα είδος φίλτρου δηλαδή που παραμορφώνει την πραγματικότητα;;

Μήπως είναι ο θυμός υπεύθυνος που τις περισσότερες φορές οδηγούμαστε σε πράξεις και συμπεριφορές που τελικά μας βλάπτουν;;;;

Δε μου αρέσουν οι φακές μου φέρνουν φούσκωμα.

Πότε ο θυμός βγαίνει σε καλό;;

Στην Τέχνη;;;

Να φτιάξω και μια ομελέτα;;

Είμαι άπαιχτος στην ομελέτα!!

Ίσως!!

Να είναι αυτός ο τρόπος λειτουργίας του θυμού;;

Ή να σημαίνει ότι ελάχιστοι μπορούν να τον διαχειριστούν χωρίς να βλάψουν τους εαυτούς τους αλλά και τους άλλους;;

Τελικά  με τον θυμό να μας εξουσιάζει, είμαστε παγιδευμένοι σε όποιον ή όποιους τον ελέγχουν!!

Έλεγξε κανείς τον κεντρικό διακόπτη;;

Μάλλον έχουμε πτώση της τάσης λόγω υπερφόρτωσης δικτύου!!

Λες γι΄αυτό ο κόσμος να δυστυχεί όλο και περισσότερο;;

Θα λιώσουμε ρε πούστη χωρίς air condition!!

Γιατί μεγαλώνοντας θυμώνουμε περισσότερο;;;

Άραγε τι φταίει και κοιτώντας πίσω στον χρόνο, βλέπουμε χαμόγελα, ενώ κοιτώντας μπροστά βλέπουμε θλίψη;;;

Πως κάνετε έτσι ρε;;

Κοτζάμ  άντρες!!!

Υπάρχει και μια γυναίκα ξέρετε!!

Μετά συγχωρήσεως μαντάμ!!

Να είναι τελικά το κουμπί της δυστυχίας ο θυμός που κάποιοι έχουν βρει έχοντας φυλακισμένη όλη την ανθρωπότητα;;;

Ένα κουμπί εδώ κάτω τίνος είναι;;

Α ..δικό μου από την φούστα μου!!

Και τι μπορούμε να κάνουμε;;

Μπορούμε;;;

Θα το ράψω σπίτι!!

Έπειτα πως μπορείς να μην θυμώνεις;;;

Τόσα και τόσα υποφέρουν καθημερινά οι άνθρωποι σ΄όλο τον κόσμο!!

Να μη θυμώσεις;;;

Να παραμείνεις απαθής;;;

Και γιατί να είναι η  απάθεια ψυχραιμία;;;;

Μαζέψου φαίνεται το  string σου!!

Ψυχραιμία δεν έχεις ξαναδεί;;;;;;;;

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Μην αναρωτιOμαστε λοιπOν γιατI εIμαστε στο χAλι που εIμαστε!!!!

Το 146 π.Χ. η Ελλάδα κατελήφθη από τη Ρώμη και οι Έλληνες έγιναν υπήκοοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ήτοι Ρωμαίοι πολίτες με Ελληνική εθνικότητα.

Αν και η πολιτική και η πολιτιστική ζωντάνια στον ελλαδικό χώρο με την κατάργηση της πόλης-κράτους βαθμιαία ξέφτιζε, για πεντακόσια ακόμη χρόνια συνεχίστηκε η απήχηση του ελληνικού πολιτισμού στους λαούς της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και η κοσμοπολίτικη εξάπλωση και επίδραση του αρχαιοελληνικού πνεύματος στη διαμόρφωση νέων πεποιθήσεων και ιδεολογιών.

Αυτό το πνεύμα της ελευθερίας και της ομορφιάς το έβλεπαν απόλυτα εχθρικά οι Εβραιοχριστιανοί, σαν τον μέγιστο φορέα αμφισβήτησης της διαμορφούμενης ιδεολογίας τους.

Ήταν το φεγγοβόλο αντίπαλο δέος απέναντι στην φτώχια, στην παραίτηση από τη χαρά της ζωής, στη στέρηση και στην υποταγή που έφερνε το κίνημά τους.

Και βάλθηκαν να το εξαφανίσουν με όλο τον φανατισμό και τη βαρβαρότητα που τους χαρακτηρίζει.

Όταν κατά τον τέταρτο αιώνα η στρατοκρατική Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επέλεξε να βασίσει τη συνεκτικότητά της στην δουλική και άκριτη ιδεοληψία των χριστιανών, ήρθε το τέλος των Ελλήνων, του Ελληνισμού, της Ελλάδας.

Άγριες ορδές φανατικών ρασοφόρων γκρέμισαν, έκαψαν, ρήμαξαν, έκλεψαν, εξανδραπόδισαν, σκότωσαν βάναυσα κάθε έμψυχο ή άψυχο που σχετίζονταν με τον Ελληνικό πολιτισμό.

Υπό την καθοδήγηση και με την παραίνεση των ιεραρχών τους και κάποτε με την κάλυψη αυτοκρατορικών διαταγμάτων.

Είναι όλα αυτά λεπτομερώς καταγεγραμμένα, θα χρειαζόταν ένας τεράστιος χώρος για να τα απαριθμήσουμε.

Όμως πρόκειται χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση για το ΜΕΓΙΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ και κατά του ανθρώπινου πολιτισμού που ρίχτηκε έτσι στον Μεσαίωνα για χίλια χρόνια.

Σκεφτείτε πώς θα ‘ταν ο κόσμος σήμερα αν δεν είχε μεσολαβήσει αυτή η βάρβαρη καταστροφή κι οπισθοδρόμηση.

Σκεφτείτε πως θα ήταν να διατρέχεις μιαν Ελλάδα με ακέρια τα αρχαία της κτίσματα, τους ναούς, τα στάδια, τα αγάλματα, τις βιβλιοθήκες, τους παπύρους και τις περγαμηνές με τα έργα, μιαν Ελλάδα με τη συνέχεια του πνεύματος και της ομορφιάς!!!!!!!

 Όλα αυτά δεν πέσανε μόνα τους!!

Αυτόν τον πολιτισμό τον κατάστρεψε η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!

Αυτή η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ είναι η EΝΟΧΗ!!!

Πρέπει να δικαστεί.

Και θα δικαστεί όταν η ιστορία θα γράφεται αληθινά και δεν θα χαλκεύεται από το ιερατείο και τους δικούς του.

Οι υπό ανελέητο διωγμό Έλληνες υποχρεώθηκαν να σβήσουν το Έλληνες και να το αντικαταστήσουν με το Χριστιανοί.

Πάει ο Ελληνισμός, βαθμιαία εξέπνευσε.

Το ιερατείο είχε νικήσει.

"Ρωμιοί και Χριστιανοί" γινήκαν όλοι.

Μόνο κάποιοι λίγοι ξέθαψαν το Γραικοί και το διατήρησαν σαν εθνική ταυτότητα.

Τίποτα στην χριστιανική αυτοκρατορία δεν ήταν ελληνικό εκτός από τη γλώσσα που ήδη είχε εξαπλωθεί στους λαούς σαν κοινή τους διεθνής γλώσσα!!!

 Αλλά κι αυτήν "Ρωμαίικη" την είπαν.

Για τους άρχοντες και τους λόγιους του Βυζαντίου "Ελλάδα" δεν υπήρχε.

Είτε ως Ρωμανία αναφέρονταν είτε και σαν τα ασήμαντα "Κατωτινά μέρη".

Εγκατάλειψη, φτώχια, αλλεπάλληλες οι κάθοδοι και οι καταστροφές από βαρβαρικά φύλλα, απώθηση των γηγενών κι εγκατάστασή εποίκων, μεσαίωνας αμάθειας, πλήρης η απώλεια εθνικής συνείδησης και μνήμης.

Όταν κάποιοι δυτικοί περιηγητές ρωτούσαν ντόπιους -"Τι είστε;" η απάντηση ήταν "Χριστιανοί".!!!

Μόνο κατά τους τελευταίους αιώνες του Βυζαντίου, από τους Κομνηνούς και μετά, όταν η "αυτοκρατορία" συνεχώς συρρικνώνονταν γύρω απ’ την Πόλη και στον Μοριά - από τη μια οι Τούρκοι από την άλλη Φράγκοι και Βενετοί - άρχισαν ν ’αναφαίνονται κάποιες αναφορές σε Ελλάδα!!!

Με την Άλωση "επιβίωσε" και μια χαρά βολεύτηκε ο Πατριάρχης (και ο κάθε επόμενος που συνωστίζονταν ποιος θα πλειοδοτήσει με χρήμα στον "θεόσταλτο" Σουλτάνο για να πάρει τη θέση) να διαφεντεύει τους χριστιανούς της ανεξίθρησκης Μωαμεθανικής Αυτοκρατορίας.

Και να οικονομάει πλούτο και να φτιάχνει τεράστιες περιουσίες.

Η ιεραρχία της εκκλησίας λειτουργούσε σαν ο επιτηρητής του σουλτάνου πάνω στο λαό, να πληρώνει και να μη σηκώνει κεφάλι στο τούρκο.

Τέσσερεις ακόμη αιώνες εγκατάλειψης, σκοταδιού, αμάθειας για το λαό, απαγόρευσης για σχολείο που να μην είναι ιερατικό, αποθάρρυνσης κάθε ίχνους εθνικής συνείδησης, κι αφορισμοί από την εκκλησία των διάφορων μικροεξεγέρσεων που κατά καιρούς ξεσπούσαν εδώ κι εκεί στο Μοριά ή στη Ρούμελη σαν αποτέλεσμα φεουδαρχικών ανταγωνισμών.

Φράγκοι, Βενετοί και Τούρκοι και Κοτζαμπάσηδες να πολεμούν και να αλληλοτρώγονται, με σφαγές αντιποίνων για τον κοσμάκη, Μαλτέζοι και Καταλανοί κι άλλοι πειρατές να λεηλατούν και ν’ αρπάζουν κόσμο για τα σκλαβοπάζαρα, οι έλληνες όλο και να λιγοστεύουν μεταναστεύοντας ή αλλαξοπιστώντας για να γλυτώσουν τα χαράτσια, το παιδομάζωμα με τη συνεργεία της εκκλησίας να μετατρέπει σε μουσουλμάνους γενίτσαρους ή διοικητικά στελέχη ή υπηρέτες τα επιλεγμένα παιδιά των ντόπιων, τελικά ένας λαός συνονθύλευμα από διάφορες "φάρες" γηγενών, Τούρκων, "εξελληνισμένων" Σλάβων, πολλών Αρβανιτών, Βλάχων, κλπ που έμαθε να επιβιώνει άγρια κι όπως-όπως!!!!

Απλά να επιβιώνει και να στασιάζει δώθε-κείθε.

Ούτε Αναγέννηση πέρασε, ούτε Ουμανισμό, ούτε Διαφωτισμό.

Φρόντιζε και το Πατριαρχείο να μην εμφανίζονται τέτοια μιάσματα.

Κι έτσι θα συνεχίζονταν αν δεν ερχόταν απέξω, τέλη 18ου – αρχή 19ου αιώνα, ο επαναστατικός αντίκτυπος κοσμοϊστορικών αλλαγών σαν τη Γαλλική επανάσταση, τη δημιουργία εθνικών κρατών, την εξάπλωση του Διαφωτισμού!!!

Και να κάποιοι δικοί μας από την Εσπερία με μόρφωση και γνώση και εθνικό ΚΑΗΜΟ, και να πολλοί Ευρωπαίοι διανοούμενοι εραστές του αρχαίου ελληνικού πνεύματος που ονειρεύονταν ΕΚΕΙΝΗ την Ελλάδα, και να οι μεγάλες δυνάμεις που είπαν να βάλουν τέλος στην εξάπλωση της παρακμάζουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και να ο Αλή Πασάς που άναψε τις φωτιές, και να η Ελληνική Επανάσταση.!!

Ελληνική γιατί κάποιο όνομα έπρεπε να πάρει.

Το Βυζαντινή αποκλείστηκε μετά βδελυγμίας.

Τι απέμενε;

Η Αρχαία Ελλάδα, η δήθεν "συνέχισή" της!

Κανείς από τις επαναστατημένες φάρες των γηγενών, των Αρβανιτών, των Σλάβων, των Βλάχων, δεν είχε ενδοιασμό να είναι κατευθείαν απόγονος του Περικλή και του Μεγαλέξανδρου!!

 Όλοι έγιναν Έλληνες λοιπόν.

Και με την αξία τους.

Μόνο που δεν βγήκε έτσι όπως το ήθελαν οι οραματιστές της Ελληνικής αναγέννησης.

Δηλαδή ένα σύγχρονο, συγκροτημένο, δημοκρατικό κι ευρωπαϊκό όχι ανατολίτικο κράτος.

Γιατί και πάλι η Ορθόδοξη Εκκλησία έδρασε συμφεροντολογικά και μακιαβελικά!!!

Αφού είχε λυσσάξει να αποτρέψει την επανάσταση, αφού ανθελληνικά πρόδωσε και κατέδωσε κινήσεις και φορείς της προετοιμασίας της, αφού αφόρισε σκαιά την ίδια την επανάσταση, όταν είδε ότι αυτή θα πετύχει, έκανε την αναίσχυντη κωλοτούμπα (τι πείραζε δα αυτό το άτιμο το "ελληνο…;) και την καπέλωσε.!!

Συνεννοήθηκε με τους κοτζαμπάσηδες και τους κάθε λογής κρατούντες του παλιού φεουδαρχικού κατεστημένου και την είπανε επανάσταση ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ!!!

Ο εθνικοαπελευθερωτικός και ταξικός αγώνας του λαού έγινε θρησκευτικός πόλεμος!!

Και μια και είχε ήδη φορέσει και μανδύα "ελληνικό" την είπανε την επανάσταση ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ!!!!!

Ώστε να είναι αυτοί μέσα.

Και τίποτα να μην αλλάξει στο κοτζαμπασίδικο θεοκρατικό νεοελληνικό κράτος.

Η Εκκλησία ξανακαβάλησε την εξουσία και μας περνιέται - χωρίς ίχνος ντροπής – ως ο προστάτης του επί χιλιαπεντακόσια χρόνια ΘΥΜΑΤΟΣ της, του Ελληνισμού!!!

Μην αναρωτιόμαστε λοιπόν γιατί είμαστε στο χάλι που είμαστε!!!!!!!!!

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Ο Bουκεφάλας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το ενδοξότερο άλογο της Ιστορίας

Κανένα ίσως άλογο στην ιστορία δεν είχε την τύχη της επωνυμίας του Βουκεφάλα, του μοναδικού ίσως αλόγου που μοιράστηκε ένα μέρος από τη δόξα του αναβάτη του, ακολουθώντας και εισπράττοντας, ταυτόχρονα, την εξέλιξη της μορφής του Αλεξάνδρου από ιστορική σε μυθική, και τη μετατροπή της εκστρατείας του από συγκροτημένη χρονική αλληλουχία γεγονότων σε υπερφυσική περιήγηση στον κόσμο των θαυμάτων.

Η μυθοπλαστική προσέγγιση και η υπερφυσική διάσταση της εκστρατείας του Αλεξάνδρου στην Ανατολή, όπως καταγράφηκε στο Μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου (αλλιώς Βίος του Αλεξάνδρου του Μακεδόνος), έξι αιώνες μετά τον θάνατό του, από έναν άγνωστο aλεξανδρινό που συμβατικά ονομάζεται Ψευδοκαλλισθένης (τέλος 3ου μ.Χ. αι.), εγκαινίασε μια μεγάλη σειρά από μεταφράσεις, διασκευές και παραλλαγές του, που διέδωσαν τις περιπέτειές του, διανθίζοντάς τες με πλήθος υπερβατικών επεισοδίων άσχετων με την ιστορική πραγματικότητα. Τελευταία ανάμεσά τους, H Φυλλάδα του Μεγαλέξαντρου, τυπωμένη στα τέλη του 17ου αι., αναδείχτηκε σε αγαπημένο λαϊκό ανάγνωσμα μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα.

Η παλαιότερη φιλολογική μαρτυρία για τον Βουκεφάλα διασώζεται από τον Πλούταρχο (Βίος Αλεξάνδρου, 6) και αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίον το άλογο αγοράστηκε από τον Φίλιππο στη μυθική τιμή των δεκατριών ταλάντων. Ο Φίλιππος ήταν έτοιμος να απορρίψει την προσφορά του Φιλόνικου από τη Θεσσαλία, επειδή κανείς δεν κατάφερε να τιθασεύσει το άλογο, αλλά υποχώρησε στην επιμονή του νεαρού Αλεξάνδρου να δοκιμάσει και εκείνος, και δέχτηκε το στοίχημα που του πρότεινε, να του πληρώσει, αν δεν τα κατάφερνε, το υπέρογκο ποσό. 

Ο Αλέξανδρος είχε παρατηρήσει πως το ζώο τρόμαζε από τη σκιά του, καθώς την έβλεπε να σαλεύει μπροστά και γύρω του.
Αρπαξε λοιπόν τα χαλινάρια και έστρεψε το άλογο προς τη μεριά του ήλιου. Ο Βουκεφάλας ηρέμησε λίγο, αφού δεν έβλεπε πια τη σκιά του, κι ο Αλέξανδρος κατάφερε να τον ιππεύσει. Μαλακά στην αρχή, πιο έντονα ύστερα, τον παρότρυνε να τρέξει. O Φίλιππος και οι άλλοι παρακολουθούσαν αμίλητοι τη σκηνή. Oταν ο Αλέξανδρος επέστρεψε σοβαρός και περήφανος για το κατόρθωμά του, όλοι ζητωκραύγασαν και ο πατέρας του που δάκρυσε, λένε, από τη χαρά του, τον φίλησε και του είπε: «Γιε μου, ψάξε πια για βασίλειο αντάξιό σου. Η Μακεδονία δε σε χωράει.»

O Aλέξανδρος δαμάζει τον Βουκεφαλα. Πίνακας του Γερμανού ζωγράφου, F. Schommer, 19ος αιώνας. 

Για τον Βουκεφάλα και τη μετέπειτα σχέση του με τον Αλέξανδρο, διαφωτιστικά είναι τα λιγοστά που αναφέρει ο Αρριανός (Αλεξάνδρου Ανάβασις, V. 19) με αφορμή τη μάχη στον Υδάσπη ποταμό, στα 327 π.Χ.: «Μετά τη νίκη του εναντίον των Ινδών, ο Αλέξανδρος ίδρυσε δύο πόλεις. Τη μια, στη θέση της μάχης, την ονόμασε Νίκαια, σε ανάμνηση της νίκης του. Την άλλη, στο σημείο που επρόκειτο να διασχίσει τον Υδάσπη, Βουκεφάλεια, στη μνήμη του αλόγου του, που πέθανε εκεί, όχι επειδή πληγώθηκε στη μάχη, αλλά από την κούραση και τα χρόνια.

Ο Βουκεφάλας ήταν κιόλας τριάντα χρόνων και εξαντλημένος. Είχε μοιραστεί με τον Αλέξανδρο πολλές δυσκολίες και είχε αντιμετωπίσει μαζί του πολλούς κινδύνους για πολλά χρόνια. Κανένας δεν είχε καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να τον ιππεύσει, εκτός από τον ίδιο τον Αλέξανδρο. Μεγαλύτερος από το φυσιολογικό και γεμάτος σφρίγος, είχε χαραγμένη επάνω του, σημάδι να τον διακρίνει, μια κεφαλή βοδιού, και μερικοί πιστεύουν πως γι’ αυτό τον ονόμασαν Βουκεφάλα. Αλλοι όμως λένε πως ήταν μαύρος και είχε στο μέτωπό του ένα σημάδι που έμοιαζε πολύ με κεφάλι βοδιού. 

Στη χώρα των Οξιανών, το άλογο εξαφανίστηκε και ο Αλέξανδρος απείλησε πως θα σκοτώσει όλους τους κατοίκους της αν δεν του φέρουν πίσω το άλογό του, με αποτέλεσμα να του επιστραφεί αμέσως. Τόσο μεγάλη ήταν η αγάπη που είχε ο Αλέξανδρος στο άλογό του και τόσο μεγάλος ο φόβος που ενέπνεε στους βαρβάρους».

Tο όνομα Bουκεφάλας

Βυζαντινοί σχολιαστές αρχαίων κειμένων αναφέρουν τη χρήση του όρου «βουκέφαλος» για τη δήλωση μιας συγκεκριμένης θεσσαλικής ράτσας αλόγων που είχαν για σφραγίδα τους ένα κεφάλι βοδιού. Αυτήν την παράδοση ακολουθούν οι πηγές, που αναφέρουν πως ο Βουκεφάλας είχε χαραγμένο στον μηρό του ένα κεφάλι βοδιού, και αυτή η ερμηνεία του ονόματος φαίνεται, επομένως, η πιο πιθανή. 

Αλεξανδρος και Βουκεφαλας. Βυζαντινο χειρογραφο, Μαρκιανη βιβλιοθηκη.

Η εναλλακτική προέλευση του ονόματος Βουκεφάλας από ένα λευκό σημάδι όμοιο με κεφαλή βοδιού που είχε εκ γενετής στο μέτωπό του, όπως αναφέρει ο Αρριανός, δεν πιστοποιείται στις λιγοστές απεικονίσεις του, οι οποίες ανάγονται στα χρόνια του Αλεξάνδρου.

Τον Βουκεφάλα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε στο χάλκινο αγαλμάτιο που αναπαριστά τον έφιππο Αλέξανδρο σε δράση. Πιστεύεται πως αναπαράγει τμήμα ενός μεγάλου συνόλου χάλκινων έργων του Λυσίππου, το οποίο αφιέρωσε ο aλέξανδρος στο Ιερό του Δία στο Δίον, μετά τη νίκη του στον Γρανικό. Φλωρεντία, aρχαιολογικό Mουσείο.dot clear Ο Bουκεφάλας του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Oτι το όνομά του Βουκεφάλα προέρχεται, όπως αναφέρει ο Στράβων (XV,698) από το εύρος του μετώπου του, θα μπορούσε, ενδεχομένως, να συνδυαστεί με τη μαρτυρία του Αρριανού ότι ο Βουκεφάλας ήταν μεγαλύτερος από το φυσιολογικό είναι, εν τούτοις, αδύνατο επίσης να αποδειχτεί από τα λιγοστά έργα της τέχνης που τον απεικονίζουν.

Με αφορμή το όνομά του, μεταγενέστερες πηγές προσέδωσαν τερατικές μορφές στον Βουκεφάλα. Oτι είχε κεφάλι ή κέρατα βοδιού και πως το προσωνύμιο Δικέρατος (Dho’l Qarnayn), με το οποίο αναφέρεται ο Αλέξανδρος στο Κοράνιο, προέρχεται στην ουσία από τα κέρατα του αλόγου του.

Τερατικές απεικονίσεις του Βουκεφάλα με κέρατα, εμπνευσμένες προφανώς από τις μυθοπλαστικές διασκευές της ιστορίας, αποτυπώνονται σε ταπισερί που κοσμούνται με σκηνές από τις περιπέτειες του Αλεξάνδρου. Στις τερατικές προσεγγίσεις του Βουκεφάλα θα έπρεπε, από την άποψη αυτή, να ενταχτεί, τουλάχιστον ως προς τη συνήθειά του να τρώει ανθρώπους, και η ποιητική περιγραφή του από τον Ιωάννη Τζέτζη, αν βεβαίως δεν θεωρηθεί ως απλή μεταφορά που αποσκοπεί να δηλώσει απλώς και μόνον την άγρια φύση του:

«Του Βουκεφάλου σύμπασαν έχεις την ιστορίαν,

Ως ίππος ήν ατίθασσος ανθρώπους κατεσθίων.

Μόνω δε Μακεδόνι υπείκων Αλεξάνδρω

Την Βουκεφάλα κλήσιν δε τοιουτοτρόπως έσχε.

Βοός ως έχων κεφαλήν εν τω μηρώ σφραγίδα,

Ού μην βοός εκέκτητο ή κεφαλήν ή κέρας».

O Βουκεφάλας στο μοναδικό νόμισμα του Βασιλιά Σέλευκου Α’ Νικάτωρ 281 π.Χ, ενός από τους διαδόχους του Αλέξανδρου, ιδρυτού της δυναστείας των Σελευκιδών.

Εκτός από τον Πλούταρχο, που μας πληροφορεί πως ο Βουκεφάλας ήταν από τη Θεσσαλία και αγοράστηκε από τον Φίλιππο μετά την πετυχημένη προσπάθεια του νεαρού διαδόχου του να τον τιθασεύσει, μεταγενέστερη πηγή αναφέρει πως ο Βουκεφάλας ήταν από την Καππαδοκία και δόθηκε δώρο στον Φίλιππο όταν ο Αλέξανδρος ήταν περίπου δώδεκα χρόνων. Η καππαδοκική καταγωγή του Βουκεφάλα αναφέρεται σε μια ακόμη πηγή, που λέει ότι ο Δημάρατος από την Κόρινθο έδωσε στον Αλέξανδρο «Βουκέφαλον ίππον. Καππάδοξ δε ην».

Η μυθοπλαστική λογική που διέπει όλες τις μη ιστορικές αναφορές στον Αλέξανδρο είχε επίδραση και στον Βουκεφάλα. Tα θρυλούμενα πως γεννήθηκε από την ένωση ελέφαντα με καμήλα δρομάδα, ή αλόγου και γρύπα, δεν μπορούν βεβαίως να θεωρηθούν παρά μόνο μέσα από το σκοτεινό πρίσμα της μεσαιωνικής Ευρώπης.

Η στενή σχέση του Βουκεφάλα με τον Αλέξανδρο, σε συνδυασμό με την πληροφορία του Αρριανού πως το άλογο πέθανε στα τριάντα του χρόνια, επέτρεψαν αρχικώς συνειρμικούς συσχετισμούς με τον θάνατο του Αλεξάνδρου στα τριάντα τρία του χρόνια. Εν τούτοις, είναι δύσκολο να αποδεχτούμε πως ο Βουκεφάλας ήταν κιόλας δεκατριών ή δεκατεσσάρων χρόνων όταν τον τιθάσευσε ο Αλέξανδρος.  Είναι πιθανότερο πως το άλογο που γνώρισε ο Αλέξανδρος στη Μακεδονία και πήρε μαζί του στην Ασία δεν ήταν παραπάνω από τριών ή τεσσάρων χρόνων, αν όχι λιγότερο.

Μ. Αλέξανδρος και Βουκεφάλας. Τμήμα από γερμανική γκραβούρα του 19ου αιώ.

Ακόμη πιο έντονη είναι η προσπάθεια συσχετισμού ιππέα και αναβάτη στην αραβική εκδοχή του Mυθιστορήματος του Αλεξάνδρου, όπως διασώθηκε στην αιθιοπική παραλλαγή του, από την οποία προκύπτει πως σχεδόν ταυτόχρονα με τη σύλληψη του Αλεξάνδρου, από το σμίξιμο της Ολυμπιάδας με τον αετό, λιοντάρι και δράκοντα Νεκτανεβώ, μια από τις φοράδες του βασιλιά Φιλίππου συνέλαβε τον Βουκεφάλα, πίνοντας νερό από την πηγή που λούστηκε ο Νεκτανεβώ όταν άφησε την Ολυμπιάδα.

Οι τερατικές μορφές του αλόγου και του αναβάτη του, όπως αποτυπώθηκαν με αφορμή το ψευδοκαλλισθένειο μυθιστόρημα και τις μεταγενέστερες μεταφράσεις, παραλλαγές ή διασκευές του, δεν είναι δυνατό να συμβάλουν στη γνώση μας για τον Βουκεφάλα της ιστορίας. Ούτε βεβαίως είναι εφικτό, στα περιορισμένα όρια του κειμένου αυτού, να περιλάβουμε τους τρόπους με τους οποίους εικονίστηκε το άλογο του Αλεξάνδρου στην τέχνη της Ευρώπης ή της Ανατολής. Αν θέλουμε να απαλλάξουμε τον Βουκεφάλα από τις μεταπλάσεις τις οποίες δέχτηκε στη διάρκεια της μακρόχρονης επίδρασης που είχε η εκστρατεία του Αλεξάνδρου στη λογοτεχνία, την τέχνη και τη λαϊκή συνείδηση, πρέπει να περιοριστούμε στις λιγοστές απεικονίσεις του έφιππου Αλέξανδρου που ανάγονται στα χρόνια της ιστορικής δράσης του, ή αντανακλούν απεικονίσεις του που χρονικά σχετίζονται με αυτήν.
Απεικονίσεις

Αν δεχτούμε πως ο Αλέξανδρος ήταν περίπου δωδεκαετής όταν απέκτησε τον Βουκεφάλα, είναι πολύ πιθανό πως στην εντυπωσιακή τοιχογραφία με το κυνήγι που διατηρείται στην πρόσοψη του τάφου του Φιλίππου στη Βεργίνα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε στο άλογο του νεαρού ιππέα που εικονίζεται στο κέντρο της παράστασης, την παλαιότερη προφανώς απεικόνιση του Βουκεφάλα.

Τοιχογραφία με πολυπρόσωπη σκηνή κυνηγιού, στην πρόσοψη του μεγαλύτερου από τους μακεδονικούς τάφους της Μεγάλης Τούμπας, στη Βεργίνα. (άνω: η αυθεντική τοιχογραφία, κάτω: αναπαράστασή της)

Στο περίφημο ψηφιδωτό δάπεδο από την Πομπηία, σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης, όλοι οι ερευνητές αναγνωρίζουν το αντίγραφο ενός μεγάλου, χαμένου σήμερα, ζωγραφικού έργου του 4ου π.Χ. αι., που εικόνιζε μιαν από τις μεγάλες μάχες του Αλεξάνδρου στην Ανατολή.

Αντανάκλαση του ίδιου ζωγράφου που κόσμησε με την τοιχογραφία του την πρόσοψη του τάφου του Φιλίππου, το ψηφιδωτό αναπαράγει με θαυμαστή ακρίβεια τα εικονογραφικά στοιχεία του πρωτοτύπου, ανάμεσά τους και τον Βουκεφάλα, στο καστανόχρωμο, αλλά αποσπασματικά διατηρημένο άλογο που ιππεύει ο Αλέξανδρος. Είναι κρίμα ότι δεν σώζεται κανένας από τους μηρούς του εικονιζόμενου αλόγου, που θα επιβεβαίωνε ή θα αναιρούσε την πληροφορία για το εγκεκαυμένο σημάδι σε σχήμα κεφαλής βοδιού που αναφέρουν οι φιλολογικές μαρτυρίες.

Αντιθέτως, είναι σαφές πως η πληροφορία του Αρριανού πως ο Βουκεφάλας ήταν μαύρος, με ένα λευκό σημάδι όμοιο με κεφάλι βοδιού στο μέτωπό του, δεν πιστοποιείται ούτε στην τοιχογραφία με το κυνήγι, στη Βεργίνα ούτε, πολύ περισσότερο, στο κατά τα άλλα εντυπωσιακό -για τη λεπτομερειακή απόδοση των εικονογραφικών στοιχείων του ζωγραφικού προτύπου του- ψηφιδωτό δάπεδο από την Πομπηία. Η αναντιστοιχία, επομένως, ανάμεσα στη γραπτή και τις εικαστικές μαρτυρίες θα πρέπει να ερμηνευτεί μάλλον ως ανακριβής πληροφόρηση του συγγραφέα, που έγραψε για τον Αλέξανδρο πέντε αιώνες μετά τη δράση του, παρά ως καλλιτεχνική αυθαιρεσία του σύγχρονου με τον Αλέξανδρο μεγάλου ζωγράφου των ύστερων κλασικών χρόνων που ανέλαβε να απεικονίσει σκηνές από τη δράση του στη Μακεδονία και την Ασία. Οι απεικονίσεις, επομένως, του Βουκεφάλα σε δύο έργα που δημιουργήθηκαν στα χρόνια του Αλεξάνδρου βεβαιώνουν πως το άλογό του ήταν καστανόχρωμο, χωρίς σημάδι σαν κεφαλή βοδιού στο μέτωπό του.

Τον Βουκεφάλα θα πρέπει, επίσης, να αναγνωρίσουμε σ’ ένα μικρής κλίμακας χάλκινο αγαλμάτιο, που αναπαριστά τον έφιππο Αλέξανδρο σε δράση και πιστεύεται πως αναπαράγει τμήμα ενός μεγάλου συνόλου χάλκινων έργων του Λυσίππου, το οποίο αφιέρωσε ο Mακεδόνας βασιλιάς στο Ιερό του Δία, στο Δίον της Μακεδονίας, μετά τη νικηφόρα μάχη του στον Γρανικό ποταμό.

Tέλος, στην πίσω όψη ενός αναμνηστικού αργυρού νομίσματος που κυκλοφόρησε με αφορμή τη νίκη των Μακεδόνων εναντίον των Ινδών το 327 π.Χ. έχουμε την τελευταία απεικόνιση του Αλέξανδρου με τον Βουκεφάλα, αντιμέτωπων με τον Πώρο και τον ελέφαντά του, στη μεγάλη μάχη στις όχθες του Υδάσπη (σημ. Τζέλουμ), όπου κοντά στη θέση Τζαλαλπούρ της πολύπαθης Κεντρικής Ασίας, θα πρέπει να αναζητήσουμε και την πόλη που έχτισε ο Αλέξανδρος για να τιμήσει τον Bουκεφάλα.
της Χρυσούλας Σαατσόγλου – Παλιαδέλη,

Πηγή: istoria-korosisgeorge.blogspot.gr, hellinon.net, irakleitos.blogspot.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Bουκεφάλας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το ενδοξότερο άλογο της Ιστορίας"