Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Η Μάχη της Κω

Στη διάρκεια του Ιταλοτουρκικού Πολέμου, τα Δωδεκάνησα κατελήφθησαν το 1912 από την Ιταλία και έκτοτε αποτελούσαν ιταλικό έδαφος.
Το 1940 η Ιταλία κήρυξε τον ανεπιτυχή πόλεμο κατά της Ελλάδας, την οποία τελικά κατέλαβε το 1941 η Γερμανία. Το 1943, καθώς η νικηφόρα γερμανική επέλαση ανακόπτονταν, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ αποφάσισε την κατάληψη των Δωδεκανήσων, διότι αυτή θα αφαιρούσε από τον Άξονα προκεχωρημένες βάσεις στη Μεσόγειο, θα εξασφάλιζε τέτοιες βάσεις στους Συμμάχους, ενώ σε συνδυασμό με την επιθυμητή από την Τουρκία και συζητούμενη από την Αγγλίαπαράδοσή τους στην πρώτη, θα βοηθούσε στην είσοδο της ως τότε ουδέτερης Τουρκίας στον πόλεμο υπέρ των Συμμάχων.
Απώτερη επιδίωξη του Τσόρτσιλ ήταν η εξασφάλιση ενός εναλλακτικού δρομολογίου εφοδιασμού της Σοβιετικής Ένωσης με συμμαχικό υλικό μέσω Δαρδανελίων. Στις 27 Ιανουαρίου 1943 ο Τσόρτσιλ διέταξε τους επιτελείς του να καταστρώσουν τα αναγκαία σχέδια για την επιχείρηση κατάληψης των Δωδεκανήσων, που πήρε την κωδική ονομασία «Accolade(Απονομή Τιμής)». Το σοβαρότερο πρόβλημα της σχεδιαζόμενης επιχείρησης ήταν η αεροπορική υποστήριξη, καθώς ηLuftwaffe ήταν μεν ανύπαρκτη στο υπό ιταλική κατοχή Αιγαίο, αλλά παντοδύναμη στην ηπειρωτική Ελλάδα. Επιπλέον η συμμαχική αεροπορία έπρεπε να εξορμά από τις αγγλικές βάσεις της Κύπρου.

Την άνοιξη του 1943 οι Σύμμαχοι είχαν καταλάβει όλη τη Β. Αφρική και ο σημαντικότερος επόμενος στόχος τους ήταν η απόβαση πρώτα στη Σικελία και αμέσως μετά στην ηπειρωτική Ιταλία, ώστε να δημιουργήσουν προγεφύρωμα επί ευρωπαϊκού εδάφους, όσον το δυνατόν πλησιέστερα στην ίδια τη Γερμανία. Η κατάληψη των Δωδεκανήσων ερχόταν, λοιπόν, σε δεύτερη μοίρα και οι Αμερικανοί ξεκαθάρισαν στους Άγγλους ότι την Επιχείρηση Accolade θα έπρεπε να την κάνουν μόνοι τους, με όσες χερσαίες δυνάμεις θα τους περίσσευαν και όσες αεροναυτικές δυνάμεις θα αποδεσμεύονταν περιστασιακά από την προπαρασκευή της κρίσιμης απόβασης στη Σικελία και τις άλλες σημαντικές επιχειρήσεις στη Μεσόγειο. Η επιμονή των Άγγλων να επιχειρήσουν έστω και μόνοι τους κατά των Δωδεκανήσων, ενώ ήταν προφανές ότι δεν διέθεταν τις αναγκαίες για επιτυχές αποτέλεσμα δυνάμεις, καθιστά σαφές πέραν πάσης αμφιβολίας ότι αποσκοπούσε κυρίως –αν όχι αποκλειστικά- σε μεταπολεμικά οφέλη.
Την ίδια ώρα η Ιταλία αντιμετώπιζε σοβαρότατα προβλήματα τόσο στη βιομηχανική παραγωγή όσο και στην κοινωνία της, είχε χάσει τη Βόρειο Αφρική και ανέμενε συμμαχική επίθεση κατά της Σικελίας. Απ’ την άλλη πλευρά, οι Γερμανοί είχαν συντριπτική χερσαία και αεροπορική υπεροχή στην Ελλάδα, ένα μόλις βήμα από τα Δωδεκάνησα. Και φυσικά, περίμεναν κι αυτοί την κατάρρευση της Ιταλίας.
Έτσι το καλοκαίρι του 1943 αποβίβασαν στην ιταλοκρατούμενη Ρόδο την Τεθωρακισμένη Επιθετική Μεραρχία «Ρόδος» (Sturm Division Rodos) με 7.500 περίπου άντρες υπό τον υποστράτηγο Ούλριχ Κλέεμαν. Η Ρόδος, το μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων, ήταν από τότε το διοικητικό κέντρο του συμπλέγματος και διέθετε δύο στρατιωτικά αεροδρόμια (στα Μαριτσά και στην Κάλαθο) και έναν εφεδρικό αεροδιάδρομο (στην Κατταβιά). Ήταν, λοιπόν, ο κυριότερος στόχος στην κατάληψη των Δωδεκανήσων και οι Γερμανοί μερίμνησαν έγκαιρα για την εξασφάλισή της.

Στις 10 Ιουλίου 1943 έγινε η συμμαχική απόβαση στη Σικελία και το πολιτικό σκηνικό στην Ιταλία ανατράπηκε: στις 25 Ιουλίου 1943 ο Μουσολίνι συνελήφθη και στις 3 Σεπτεμβρίου η Ιταλία και οι Σύμμαχοι υπέγραψαν ανακωχή, την οποία κράτησαν μυστική, για να αποφύγουν την άμεση αντίδραση της Γερμανίας. Οι σχετικές διαταγές προς την ιταλική φρουρά της Κω ήταν να μην εμποδίσουν καμία πιθανή συμμαχική δύναμη, αλλά να προβάλουν ένοπλη αντίσταση σε τέτοιες ενέργειες άλλων δυνάμεων. Αυτές οι διαταγές δημιούργησαν ένα επικίνδυνο για τις κατά τόπους στρατιωτικές φρουρές των Ιταλών νομικό παράδοξο. Οι Ιταλοί τυπικά παρέμεναν σύμμαχοι των Γερμανών, κι όμως διατάσσονταν να στρέψουν τα όπλα εναντίον τους χωρίς προγενέστερη κήρυξη πολέμου.
Αποβίβαση βρετανικών δυνάμεων και γερμανικές αεροπορικές επιθέσεις
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1943 η ιταλική φρουρά του Καστελόριζου παραδόθηκε σε ένα βρετανικό απόσπασμα. Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου ένα αγγλικό αεροπλάνο έριξε στην Κω προκηρύξεις με οδηγίες προς την ιταλική φρουρά σχετικά με την ανακωχή και τους όρους της. Τις υπέγραφε ο Ανώτατος Στρατιωτικός Διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, σερ Χένρυ Μέητλαντ Ουίλσον. Ο κορυφαίος αυτός Βρετανός αξιωματικός είχε δείξει την περιορισμένη αξία της επιτελικής σκέψης του δύο χρόνια νωρίτερα στην Ελλάδα, όταν κατέστρεψε το Σύνταγμα Δωδεκανησίων Εθελοντών, το Τμήμα Στρατιάς Κεντρικής Μακεδονίας, το Βρετανικό Εκστρατευτικό Σώμα και μαζί μ’ αυτά κάθε δυνατότητα αντίστασης στη γερμανική επίθεση, υποχρεώνοντας τον νικηφόρο ελληνικό στρατό σε ατιμωτική άνευ όρων παράδοση.
Την ίδια μέρα (9 Σεπτεμβρίου) μία βρετανική αντιπροσωπεία έπεσε με αλεξίπτωτα στη Ρόδο, για να πείσει την ιταλική φρουρά να πολεμήσει υπέρ των Συμμάχων, αλλά η γερμανική μεραρχία επιτέθηκε αμέσως και δύο μέρες αργότερα υποχρέωσε τους 40.000 άντρες της ιταλικής φρουράς να παραδοθούν. Οι εξαιρετικά κρίσιμες επιχειρήσεις στην Αφρική είχαν απορροφήσει τους σημαντικότερους πόρους του ιταλικού στρατού και απολύτως λογικά οι δυνάμεις των Δωδεκανήσων, που βρίσκονταν σε μεγάλη απόσταση από το πλησιέστερο μέτωπο, δεν είχαν ούτε το ποιοτικότερο προσωπικό, ούτε τα πιο σύγχρονα μηχανήματα πυρός, ούτε αφθονία πυρομαχικών, ούτε αξιόλογη αεροναυτική υποστήριξη. Αντίθετα οι γερμανικές δυνάμεις στην Ελλάδα ήταν πρώτης γραμμής, με κορυφαίας ποιότητας προσωπικό, σύγχρονα μηχανήματα πυρός, αφθονία πυρομαχικών και αεροπορική υπεροπλία. Έτσι ο κυριότερος στόχος της βρετανικής Επιχείρησης Accolade χάθηκε μέσα σε δύο μέρες, όσες πάνω-κάτω χρειαζόταν η γερμανική μεραρχία, για να βγει από τα στρατόπεδα και να αναπτυχθεί σε όλο το νησί.

Παρά ταύτα και πέρα από κάθε λογική επιθετικού σχεδιασμού οι Βρετανοί επέμειναν να ελπίζουν ότι, καταλαμβάνοντας τα υπόλοιπα νησιά και βοηθούμενοι από τις τοπικές ιταλικές φρουρές, θα μπορούσαν να ανακαταλάβουν τη Ρόδο. Η βρετανική 234 Ταξιαρχία Πεζικού, ένας Λόχος Αλεξιπτωτιστών, τμήματα του ελληνικού Ιερού Λόχου, 160 άντρες της SBS και 130 τουLRDG αναχώρησαν από τη Μάλτα υπό τις διαταγές του υποστράτηγου Μπρίττορους και με την υποστήριξη πλοίων του βρετανικού και ελληνικού στόλου μεταξύ 10 και 17 Σεπτεμβρίου κατέλαβαν τα νησιά Κω, Κάλυμνο, Σάμο, Λέρο, Σύμη και Αστυπάλαια. Παράλληλα κινήθηκαν και οι Γερμανοί, για να καταλάβουν τα υπό ιταλική κατοχή νησιά του Αιγαίου. Διέθεταν ελάχιστες αεροναυτικές δυνάμεις στο Αιγαίο και τα περισσότερα σκάφη επιφανείας ήταν καταληφθέντα ιταλικά, σε αντίθεση προς τους Βρετανούς που υπερείχαν συντριπτικά σε ναυτική δύναμη. Αυτός ο συσχετισμός των δυνάμεων δημιούργησε στους Βρετανούς τη βεβαιότητα ότι οι Γερμανοί δεν θα επιχειρούσαν απόβαση, αλλά αεραπόβαση, όπως είχαν κάνει και στην Κρήτη.
Στις 10 Σεπτεμβρίου ένα ιταλικό καταδιωκτικό από το αεροδρόμιο της Αντιμάχειας κατέρριψε ένα από τα 6 Heinkel 111 ενός γερμανικού σμήνους, που επέστρεφε στην Αθήνα, αφού είχε βομβαρδίσει ιταλικές θέσεις στη Ρόδο. Περί την 19:00 έπεσαν στην περιοχή του Ασκληπιείου δύο Άγγλοι αλεξιπτωτιστές με ασύρματο και αποστολή να φέρουν σε επαφή την ιταλική φρουρά με τη συμμαχική διοίκηση στο Κάιρο. O Ιταλός στρατιωτικός διοικητής της Κω, συνταγματάρχης Felice Leggio, δίσταζε να αποφασίσει, καθώς στις κλήσεις του δεν απαντούσε καμία προϊσταμένη αρχή, ούτε στη Ρόδο ούτε στη Ρώμη.
Την επομένη (11 Σεπτεμβρίου) δύο Ιταλοί αξιωματικοί κατάφεραν να διαφύγουν από τη Ρόδο στην Κω και τον ενημέρωσαν για την τύχη της φρουράς της Ρόδου. Τότε ο Λέτζιο πείσθηκε να ταχθεί με τους Συμμάχους και αμέσως διέταξε να συλληφθούν οι λίγοι Γερμανοί, που στάθμευαν στην Αντιμάχεια ως προσωπικό εδάφους για τα διερχόμενα αεροσκάφη της Luftwaffe. Στην Αντιμάχεια προσγειώθηκαν και όσα ιταλικά αεροσκάφη πρόλαβαν να εγκαταλείψουν τη Ρόδο. Αυθημερόν η Luftwaffe έκανε την πρώτη επιδρομή κατά του αεροδρομίου της Αντιμάχειας, καταστρέφοντας επί του εδάφους δύο ιταλικά αεροσκάφη και προκαλώντας ζημιές σε ένα ακόμη. Την ίδια μέρα ο Χίτλερ εξέδωσε διαταγή να εκτελούνται, όσοι αιχμάλωτοι Ιταλοί αξιωματικοί είχαν πολεμήσει εναντίον των Γερμανών. Ως νομιμοποιητική βάση αυτής της διαταγής χρησιμοποίησε το γεγονός ότι η Ιταλία δεν είχε κηρύξει τον πόλεμο στη Γερμανία (το έκανε ένα μήνα αργότερα, στις 13 Οκτωβρίου 1943) και συνεπώς, όσοι Ιταλοί πολεμούσαν εναντίον των Γερμανών, τυπικά ήταν στασιαστές που στρέφονταν κατά συμμάχων.
Στις 12 Σεπτεμβρίου λόγω της απώλειας της Ρόδου οι Άγγλοι αποφάσισαν να κάνουν πιο αισθητή την παρουσία τους στην Κω. Τη νύχτα 38 βομβαρδιστικά Liberator της SAAFβομβάρδισαν και τα τρία αεροδρόμια της Ρόδου σε μία επιχείρηση κυρίως αντιπερισπασμού. Την ίδια ώρα μία ιταλική, μία αγγλική τορπιλάκατος και μερικά εξοπλισμένα καΐκια μετέφεραν από το Καστελλόριζο στην Κω τον ταγματάρχη λόρδο Τζέλικο, τον αντισυνταγματάρχη Κένυον, που θα αναλάμβανε τη βρετανική στρατιωτική διοίκηση του νησιού, τον ταγματάρχη Σάλλιβαν και περί τους 45 άντρες των ειδικών δυνάμεων (SBS). Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για ενισχύσεις. Οι άντρες αυτοί είχαν προφανή σκοπό την ψυχολογική στήριξη του ιταλικού επιτελείου, την επιτόπια αναγνώριση, την αξιολόγηση των ικανοτήτων της ιταλικής φρουράς και την εκτίμηση των αμυντικών αναγκών του νησιού. Οι Βρετανοί διαπίστωσαν ότι το ιταλικό πυροβολικό ήταν ταγμένο σε ακατάλληλες θέσεις, τα πυροβόλα παλιάς τεχνολογίας και οι πυροβολητές ανεπαρκώς εκπαιδευμένοι, τα δε αντιαεροπορικά καθώς και τα αεροσκάφη ήταν ανεπαρκή και σε αριθμό.
Στις 13 Σεπτεμβρίου το πρωί έφτασε στην Κω το παραπάνω βρετανικό απόσπασμα αναγνώρισης. Τη στιγμή εκείνη η ιταλική αεροπορία διέθετε στην Αντιμάχεια 5 επιχειρησιακώς ικανά αεροσκάφη και ένα χτυπημένο στην επιδρομή της 11ης. Στις 14 Σεπτεμβρίου έφτασαν 2Beaufighter του 46ου Σμήνους της RAF και οι Βρετανοί άρχισαν να οργανώνουν την άμυνα και τις επικοινωνίες του αεροδρομίου, όσο καλύτερα γινόταν. Η έλλειψη χωματουργικών μηχανημάτων και το βραχώδες έδαφος δεν επέτρεπαν την κατασκευή ορυγμάτων και άλλων μέσων παθητικής προστασίας των πτητικών μέσων και του προσωπικού. Το ίδιο βράδυ προσγειώθηκαν κι εγκαταστάθηκαν στην Αντιμάχεια 6 Spitfire του 7ου Σμήνους της SAAF. Επίσης τρία Dakota του 216ου Σμήνους Μεταφορών με το προσωπικό εδάφους της RAFσυνοδευόμενα από 6 Beaufighter του 46ου Σμήνους προσέγγισαν την Κω, αλλά η ιταλική αεράμυνα τα αναγνώρισε ως γερμανικά, άνοιξε πυρ και χτύπησε ένα Dakota στην ουρά, υποχρεώνοντάς το να επιστρέψει στην Κύπρο. Το 216 της RAF μετέφερε και 120 άντρες του 1ου Λόχου του 11ου Τάγματος του Βρετανικού Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών από την Ιορδανία. Το βρετανικό στρατηγείο στεγάσθηκε στο ξενοδοχείο Ζέφυρος.
Στις 01:45 της 15ης Σεπτεμβρίου έπεσαν στην Κω οι αλεξιπτωτιστές υπό τον αντισυνταγματάρχη Ρ. Τόμας. Αργότερα έφτασαν και 9 αντιαεροπορικά πολυβόλα Hispano-Suiza HS.404 των 20 χιλ για την περιμετρική άμυνα του αεροδρομίου της Αντιμάχειας, ενώ 2Spitfire του 7ου Σμήνους της SAAFεπιτέθηκαν σε ένα γερμανικό σμήνος μεταγωγικών Ju 52και καταδιωκτικών Me 109, καταρρίπτοντας έναJu 52. Η ισχνή βρετανική αεροπορία στην Κω είχε αρχίσει να ενοχλεί τη γερμανική παρουσία στη Ρόδο.
Στις 16 Σεπτεμβρίου σε μία πρωινή επιδρομή ένα μοναχικό Ju 88 χτύπησε το αεροδρόμιο και σκότωσε έναν πυροβολητή, πριν καταρριφθεί. Την ίδια μέρα άρχισε η αποβίβαση του 1ου Τάγματος Ελαφρού Πεζικού του Ντάραμ (συνολικά περί τους 700 άντρες) και της 4ης Πυροβολαρχίας του 1ου Συντάγματος Ελαφρών Αντιαεροπορικών Πυροβόλων. Στις 17 Σεπτεμβρίου έφτασαν και άλλες ενισχύσεις, τα πυροβόλα Bofors της 4ης Πυροβολαρχίας και 7 ακόμη επανδρωμένα Hispano-Suiza HS.404, εκ των οποίων 2 τάχθηκαν στην Αντιμάχεια, 2 στη Λάμπη και 3 γύρω από το λιμάνι της Κω. Με δύο διαδοχικές επιδρομές η Luftwaffe κατέστρεψε επί του εδάφους 4 Dakota, 2 Spitfire και προξένησε αρκετές απώλειες στο προσωπικό εδάφους. Η επί του εδάφους καταστροφή αεροσκαφών δείχνει την αδυναμία της αεράμυνας να αποκρούσει την εχθρική αεροπορία. Αυτή η αδυναμία δεν επρόκειτο να θεραπευθεί ποτέ. Επιπλέον, επειδή οι Βρετανοί δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν εξαρχής επαρκή αεροπορική και αντιαεροπορική άμυνα στην Κω, τα αεροσκάφη και τα αντιαεροπορικά, που τμηματικά έστελναν στη συνέχεια, απλώς αναπλήρωναν απώλειες και οι δυνάμεις τους στην Κω είχαν σταθερά μικρή δύναμη πυρός.
Στις 19 Σεπτεμβρίου έφτασαν άλλα 6 Spitfire του 7ου Σμήνους της SAAF. Ένα σμήνος από 5Me 109 και 5 Ju 88 χτύπησε το αεροδρόμιο της Αντιμάχειας και κατέστρεψε επί του εδάφους ένα Dakota, για να ακολουθήσει και δεύτερη επιδρομή το απόγευμα με το προσωπικό εδάφους να αγωνίζεται για την αποκατάσταση των ζημιών στον αεροδιάδρομο. Το ίδιο βράδυ οι Σποράδες, οι Κυκλάδες και από τα Δωδεκάνησα η Κάρπαθος και η Κάσος τελούσαν υπό γερμανική κατοχή. Παράλληλα η Luftwaffe (X Fliegerkorps) συγκέντρωσε δυνάμεις από τη νότια Ρωσία και τη Γαλλία αυξάνοντας την δύναμή της στο Αιγαίο σε 362 αεροσκάφη. Η ενέργεια αυτή δείχνει πόσο ψηλά στην αξιολόγηση του γερμανικού επιτελείου βρισκόταν ο έλεγχος του Αιγαίου. Έτσι, ανατράπηκε το μέχρι τότε αεροπορικό πλεονέκτημα των Βρετανών και οι αμυνόμενοι στην Κω ήρθαν σε ακόμη δυσχερέστερη θέση.
Η γερμανική απόφαση και η προπαρασκευή για την κατάληψη της Κω

Στις 21 Σεπτεμβρίου η Luftwaffe κατέστρεψε το πρόχειρο βρετανικό νοσοκομείο, που στεγαζόταν σε ένα σχολείο 8 μίλια έξω από την πόλη. Παρελήφθησαν άλλα δύο Hispano-Suiza HS.404 για την Αντιμάχεια, ενώ τα Bofors είχαν σιγήσει ελλείψει πυρομαχικών, δείχνοντας ξεκάθαρα τις βρετανικές αδυναμίες στη ροή εφοδίων. Στο μεταξύ με κοπιώδη εργασία και πενιχρά μηχανικά μέσα είχε ολοκληρωθεί ο αεροδιάδρομος της Λάμπης, όπου εγκαταστάθηκαν τα 6 νεοαφιχθέντα Spitfire του 7ου Σμήνους τηςSAAF. Αργότερα θα δημιουργούσαν ακόμη έναν αεροδιάδρομο στην Αλυκή, όταν αυτή αποξηράνθηκε.
Στις 23 Σεπτεμβρίου αποβιβάσθηκαν ακόμη 24 Bofors με τους χειριστές τους και πυρομαχικά. ΗLuftwaffe έθεσε και πάλι εκτός λειτουργίας το αεροδρόμιο της Αντιμάχειας, ενώ ο διοικητής της γερμανικής22ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας Πεζικού στην Κρήτη, υποστράτηγος Φρίντριχ Μύλλερ, διατάχθηκε να καταλάβει την Κω και τη Λέρο.Στις 25 Σεπτεμβρίου οι απώλειες μεταξύ των αρχικά 120 αλεξιπτωτιστών του 1ου Λόχου του 11ου Τάγματος του Βρετανικού Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών ήταν τόσο βαρειές, ώστε διατάχθηκε η αποχώρηση των επιζώντων.

Στις 27 Σεπτεμβρίου οι υπό τον αντισυνταγματάρχη Κένυον βρετανικές δυνάμεις στην Κω αριθμούσαν περί τους 1.500 άντρες όλων των ειδικοτήτων, εκ των οποίων περί τους 1.100 ήταν μάχιμοι. Στις φίλιες δυνάμεις της Κω είχε ενταχθεί και η ιταλική φρουρά συνόλου 3.500-4.000 αντρών, η διοίκηση της οποίας βρισκόταν στο στρατόπεδο του Αμπάβρη. Τα γερμανικά πλήγματα από αέρος είχαν αυξηθεί και ηΑντιμάχεια βρισκόταν για άλλη μια φορά εκτός λειτουργίας. Το απόγευμα οι Βρετανοί διέθεταν μόνο 4 μάχιμα αεροσκάφη.

Στις 28 Σεπτεμβρίου 9 Spitfire του 74ου Σμήνους της RAF έφυγαν από την Κύπρο, αλλά πριν φτάσουν στο Καστελλόριζο το ένα έπεσε στη θάλασσα λόγω βλάβης. Αποστολή τους ήταν να αντικαταστήσουν το αποδεκατισμένο 7ο Σμήνος της SAAF, που από τα συνολικά 12 Spitfireδιέθετε πλέον μόνο 2 μάχιμα.Στις 29 Σεπτεμβρίου έφτασε στην Κω και το προσωπικό εδάφους του 74ου Σμήνους της RAF. Παρά τις παράτολμες επιχειρήσεις των Βρετανών αεροπόρων, το αεροδρόμιο της Αντιμάχειαςαχρηστεύτηκε για πολλοστή φορά και το 74 υποχρεώθηκε να εγκατασταθεί στον χρησιμοποιούμενο για πρώτη φορά αεροδιάδρομο της Αλυκής. Η διαρκώς αυξανόμενη συχνότητα των γερμανικών αεροπορικών επιχειρήσεων έδειχνε ότι η μέρα της τελικής επίθεσης δεν ήταν μακριά. Μετά από δύο εβδομάδες συνεχούς σφυροκοπήματος από τη Luftwaffe η κόπωση των αμυνομένων στην Κω ήταν τόσο μεγάλη, ώστε γερμανικά αεροσκάφη μπορούσαν να κάνουν αναγνωρίσεις σε όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Στη 1 Οκτωβρίου οι επιτελείς και το 2/16 Τάγμα Γρεναδιέρων (μηχανοκίνητο πεζικό) επιβιβάσθηκαν σε πλοία στο Ηράκλειο, το 2/65 Γρεναδιέρων, το πυροβολικό και το μηχανικό της 22ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας Πεζικού επιβιβάσθηκαν σε πλοία στη Σούδα. Τις προηγούμενες μέρες από τη Χίο και τη Μυτιλήνη είχαν προωθηθεί κοντά στην Αθήνα ο 1οςΛόχος Πεζοναυτών (Küstenjäger) και ο 15ος Λόχος Αλεξιπτωτιστών της Τεθωρακισμένη Μεραρχίας Brandenburg. Οι πεζοναύτες επιβιβάσθηκαν σε πλοία στον Πειραιά και οι αλεξιπτωτιστές παρέμειναν στο αεροδρόμιο του Τατοΐου αναμένοντας την αερομεταφορά τους.Οι τρεις νηοπομπές απέπλευσαν στις 20:00 και άλλαζαν συνεχώς κατευθύνσεις, για να παραπλανήσουν τους Βρετανούς και τους Ιταλούς ως προς τον προορισμό τους.
Οι δύο πρώτες, με τις δυνάμεις της 22ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας Πεζικού προερχόμενες από το Ηράκλειο και τη Σούδα, συναντήθηκαν κοντά στη Θήρα και συνέχισαν κοινή πορεία προς Πάρο-Νάξο. Οι κινήσεις αυτές έγιναν αντιληπτές από τη βρετανική αεροπορία στις 17:15 αλλά λόγω των παραπλανητικών κατευθύνσεων θεωρήθηκε ότι ήταν άσχετες μεταξύ τους νηοπομπές προς τη Ρόδο και την Κρήτη και δεν έγινε καμία κινητοποίηση.Στις 2 Οκτωβρίου δεν σημειώθηκε καμία αεροπορική επιδρομή στην Κω. Πριν το μεσημέρι οι νηοπομπές από την Κρήτη και τον Πειραιά αγκυροβόλησαν σε προκαθορισμένα σημείαστα δυτικά της Νάξου και της Πάρου.
Ο αποβατικός στολίσκος αποτελούνταν συνολικά από 5 ατμόπλοια, 9 αποβατικά, 4 ναρκαλιευτικά, 2 ναρκοθέτιδες, μερικά ταχύπλοα και 2 εξοπλισμένα ψαροκάϊκα, που μετέφεραν συνολικά 1.000-1.200 άντρες υπό τις διαταγές του υποστράτηγου Φρίντριχ Μύλλερ. Ο στολίσκος εντοπίστηκε και πάλι στα αγκυροβόλιά του, χωρίς ούτε τότε να θεωρηθεί ύποπτος, παρά την παράδοξη παύση των αεροπορικών επιδρομών στην Κω. Μετά το μεσημέρι απέπλευσε κατά τμήματα με διαφορετικές πορείες προς την Κω, όπου το 7ο Σμήνος της SAAF διέθετε πλέον 1 και το 74ο Σμήνος της RAF 5 μάχιμα Spitfire.
Η μάχη της Κω
Στις 3 Οκτωβρίου 1943, τις πρώτες πρωινές ώρες τα παρατηρητήρια της Καλύμνου εντόπισαν τον αποβατικό στολίσκο, αλλά τον εξέλαβαν ως συμμαχική νηοπομπή με εφόδια. Η γερμανική επιχείρηση αιφνιδιαστικής κατάληψης της Κω (Unternehmen Eisbär = Επιχείρηση Πολική Άρκτος) προέβλεπε απόβαση σε τρία σημεία της ακτής:

η Ομάδα Μάχης φον Ζάλντερν ανέλαβε την κύρια προσπάθεια κατάληψης του νησιού και έπρεπε να αποβιβαστεί στη βόρεια ακτή, νότια του Μαρμαρίου

το δεύτερο τμήμα έπρεπε να αποβιβαστεί στη νότια ακτή, κάτω από το ύψωμα Ερημίτης με κύρια αποστολή την καταστροφή θέσεων ιταλικού πυροβολικού νότια του Πλατανίου, τα πυρά των οποίων μπορούσαν να εμποδίσουν την κύρια προσπάθεια, αφού κάλυπταν την πόλη και το λιμάνι της Κω

το τρίτο τμήμα έπρεπε να αποβιβαστεί στον όρμο Αλμυρού (γνωστό σήμερα ωςParadise Beach) και να καταλάβει το αεροδρόμιο της Αντιμάχειας: πρώτα θα αποβιβαζόταν ο 1ος Λόχος Πεζοναυτών και θα εξασφάλιζε μία συγκεκριμένη περιοχή ως ζώνη ρίψης, στην οποία προβλεπόταν να πέσει λίγο αργότερα ο 15ος Λόχος Αλεξιπτωτιστών.
Στις 04:00 η νηοπομπή με την Ομάδα Μάχης φον Ζάλντερν βρισκόταν νοτίως της νησίδας Πλατύ και δυτικά της Ψερίμου και πρώτο επιβιβάστηκε στα αποβατικά το 2/65 Τάγμα Γρεναδιέρων. Μέχρι την τελευταία στιγμή οι Βρετανοί θεωρούσαν ότι ο αποβατικός στολίσκος ήταν δική τους εφοδιοπομπή και επέτρεψαν στις γερμανικές δυνάμεις να αποβιβαστούν ανενόχλητες. Μόνο μία ιταλική τορπιλάκατος, που περιπολούσε μεταξύ Ψερίμου και Κω, αντιλήφθηκε την τελευταία στιγμή τα γερμανικά αποβατικά και έρριξε τις τορπίλες της, αλλά χωρίς επιτυχία.
Στις 04:45 το 1ο Τάγμα Ελαφρού Πεζικού Ντάραμ ειδοποιήθηκε ότι δύο άγνωστης ταυτότητας αποβατικά σκάφη πλησίαζαν το Μαρμάρι. Μία μηχανοκίνητη διμοιρία εστάλη για αναγνώριση, αλλά αναγκάστηκε να υποχωρήσει υπό τα δραστικά πυρά των Γρεναδιέρων και το Τάγμα Ντάραμ έλαβε γνώση της εχθρικής απόβασης. Ο αιφνιδιασμός ήταν πλήρης και οι προελαύνουσες γερμανικές δυνάμεις κατέλαβαν τον αεροδιάδρομο της Αλυκής, πριν προλάβουν να απογειωθούν τα 6 Spitfire.

Στα άλλα δύο σημεία απόβασης το σχέδιο μάχης εκτελέστηκε με καθυστέρηση, λόγω θαλασσοταραχής τα αποβατικά μέσα άργησαν δύο ώρες. Επίσης δύο από τα Ju 52, που μετέφεραν τον 15ο Λόχο Αλεξιπτωτιστών, αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στο Τατόι λόγω μηχανικών βλαβών. Έτσι στις 06:10 ο λόχος μειωμένος κατά τους 24 απόντες αλεξιπτωτιστές έπεσε στον όρμο Αλμυρού, όμως λόγω της καθυστέρησης των πεζοναυτών η ζώνη ρίψεως δεν ήταν εξασφαλισμένη και οι αλεξιπτωτιστές δέχθηκαν πυρά πυροβολικού και βαρέων όπλων πεζικού από τις βρετανο-ιταλικές δυνάμεις της περιοχής. Ο ιταλικός ασύρματος στο Θυμιανό άρχισε να ζητά ενισχύσεις από τον ιταλικό ναύσταθμο στη Λέρο και ο Βρετανός διοικητής Κένυον ζήτησε από την Αλεξάνδρεια αεροπορική υποστήριξη.

Στις 06:10 δεν ήταν ακόμη σαφές πού και πώς ακριβώς εξελισσόταν η απόβαση. Ο 2ος Λόχος του Ντάραμ διατάχθηκε να αναπτυχθεί στο Ιντζιρλίκι επί της κεντρικής οδού. Ο Λόχος Διοικήσεως αναπτύχθηκε μεταξύ του 2ου και της ακτής, ο 1ος Λόχος ήταν σε εφεδρεία στοΑντισλί (ανάμεσα στοΙντζιρλίκι και την Κω) και ο 3ος ήταν σε εφεδρεία στην Κω. Το αρχηγείο του 1ου Τάγματος Ντάραμ ήταν στον ελαιώνα ΒΔ του Πλατανίου και ο 4ος Λόχος βρισκόταν στην Αντιμάχεια ως φρουρά του αεροδρομίου.
Περί την 07:00 αποβιβάσθηκε στον όρμο Αλμυρού ο 1ος Λόχος Πεζοναυτών. Δύο διμοιρίες έμειναν στο στενό, για να καθηλώσουν τους Ιταλούς της Κεφάλου, και η τρίτη μαζί με τους αλεξιπτωτιστές κινήθηκε για την κατάληψη του αεροδρομίου της Αντιμάχειας.

Το δεύτερο αποβατικό τμήμα αποβιβάστηκε στην ανατολική ακτή λίγο μετά τις 07:00 και άρχισε την κοπιώδη αναρρίχηση στην απόκρημνη πλαγιά του ρέματος του Αγ. Ζαχαρία.


Με το πρώτο φως της ημέρας άρχισαν και οι αεροπορικές επιχειρήσεις. Η αεροπορική υποστήριξη στους υπερασπιστές της Κω περιορίστηκε σε μερικά μόνο κύματα λίγων καταδιωκτικών Beaufighter της 46ης, 227ης, 252ης και της 89ης Μοίρας από τις βρετανικές βάσεις της Κύπρου. Τα βρετανικά πληρώματα έδειξαν επιμονή και ηρωισμό, αλλά ήταν αδύνατο να ανακόψουν τα αριθμητικά περισσότερα και εξαιρετικά έμπειρα πληρώματα της Luftwaffe.
Κατά τις 07:30 δύο ιταλικοί λόχοι υπό τον έφεδρο υπολοχαγό Francesco di Giovanni επεχείρησαν μια ανεπιτυχή αντεπίθεση κατά των πεζοναυτών, που κρατούσαν το στενό. Η δύναμη κρούσης με τον λόχο αλεξιπτωτιστών στα αριστερά και τη διμοιρία πεζοναυτών στα δεξιά προέλαυνε μέσα από σφοδρά πυρά πυροβολικού.
Περί την 08:00 άρχισε στο Μαρμάρι η αποβίβαση και του 3/440 Τάγματος Γρεναδιέρων, που κινήθηκε χωρίς αξιόλογη αντίσταση προς Άγ. Γεώργιο, Πυλί, Άγ. Νικόλαο. Λόγω της χαλαρής αντίστασης, που συνάντησε, διατάχθηκε εν συνεχεία να κινηθεί προς την Αντιμάχεια και να έρθει σε επαφή με τους καταδρομείς. Στο μεταξύ το ιταλικό πυροβολικό έβαλε κατά του αποβατικού στολίσκου στο Μαρμάρι και υποχρέωσε τα σκάφη να κινηθούν σε θέσεις εκτός βεληνεκούς, απ’ όπου συνέχισαν ως το μεσημέρι την εκφόρτωση οχημάτων, βαρέων όπλων και υλικού.
Στις 09:00 το 2/16 είχε φτάσει στην κορυφογραμμή και άρχισε την καταρρίχηση προς το Πλατάνι, απ’ όπου το ιταλικό πυροβολικό έβαλλε κατά των αποβιβαζόμενων στο Μαρμάρι γερμανικών δυνάμεων. Την ίδια ώρα το 2/65 κατέλαβε το ύψωμα του Προφήτη Ηλία, όπου βρισκόταν το βρετανικό κέντρο επικοινωνιών, πετυχαίνοντας την πλήρη αποδιοργάνωση των βρετανο-ιταλικών δυνάμεων.
Περί την 11:30 το 3/440 είχε καταλάβει το Πυλί και λόγω της χαλαρής αντίστασης των εκεί Ιταλών, διατάχθηκε να στραφεί προς την Αντιμάχεια..
Τα πυρά πυροβολικού στην Αντιμάχεια αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά, οι καταδρομείς συνέχιζαν να προελαύνουν και μετά το μεσημέρι κατέλαβαν τρεις πυροβολαρχίες, δύο πεδινές και την 62η αντιαεροπορική των 75χιλ.
Μάλιστα, η 62η πυροβολαρχία υπό τον Ιταλό λοχαγό Νάσκα συντάχθηκε με τους Γερμανούς κι έστρεψε τα πυρά της κατά βρετανικών στόχων. Ούτε στα περίχωρα της πόλης φάνηκαν αποτελεσματικά τα πυρά του ιταλικού πυροβολικού. Περί την 13:00 το γερμανικό 2/65 τάγμα ήρθε σε επαφή με τους δύο λόχους του 1/Ντάραμ.
Λόγω μιας εσφαλμένης πληροφορίας ο 3ος Λόχος Ντάραμ είχε μετακινηθεί στα ανατολικά της Κω, για να αποκρούσει μία υποτιθέμενη απόβαση στον Άγιο Φωκά., και δεν μπορούσε να ενισχύσει τον 1ο και το Λόχο Διοίκησης, που ήταν έτοιμοι να καταρρεύσουν υπό την πίεση του 2/65.

Στο μεταξύ το 2/16 είχε λάβει θέσεις στα υψώματα πάνω από το Πλατάνι και έβαλλε κατά του αρχηγείου του Τάγματος Ντάραμ και των θέσεων του ιταλικού πυροβολικού. Ο αιφνιδιασμός των βρετανο-ιταλικών δυνάμεων ήταν τέτοιος, ώστε αρχικά εξέλαβαν τα γερμανικά πυρά ως άστοχα φίλια πυρά. Εν συνεχεία ανταπέδωσαν σφοδρά πυρά πυροβολικού, αλλά η επιμονή τωνΓρεναδιέρων και οι επιθέσεις των Stukaπερί τις 14:30 έφεραν το 2/16 σε απόσταση 2 χλμ από το Πλατάνι, το οποίο κατέλαβαν λίγο μετά την 18:00.
Στις 17:10 οι καταδρομείς κατέλαβαν το αεροδρόμιο της Αντιμάχειας και συνέλαβαν 33 Βρετανούς. Όσοι είχαν απομείνει από τον 4ο Λόχο Ντάραμ και από το προσωπικό εδάφους τηςRAF, διέρρευσαν προς την Καρδάμαινα.
Η άμυνα των Βρετανών στο Ιντζιρλίκι είχε καταρρεύσει από ώρα. Περί την 18:00 το 2/65 είχε καταλάβει τον αεροδιάδρομο της Λάμπης και μαζί με το 2/16 έπαιρνε θέσεις γύρω από την Κω, την οποία οι περισσότεροι κάτοικοι είχαν εγκαταλείψει αναζητώντας ασφάλεια στις εξοχές. Στη διάρκεια της νύχτας ο Κένυον συνέπτυξε, όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει, στα ΝΔ της πόλης, ενώ πολλοί Βρετανοί και λίγοι Ιταλοί διέφυγαν στις τουρκικές ακτές.
Αγνοώντας τις νυχτερινές κινήσεις των Βρετανών, με το πρώτο φως της ημέρας στις 4 Οκτωβρίου ηLuftwaffe άρχισε να σφυροκοπεί τις κενές πλέον θέσεις, που κατείχαν το προηγούμενο απόγευμα.

Περί την 06:00 τα 2/65 και 2/16 άρχισαν να μπαίνουν στην πόλη της Κω και περί την 07:00 είχαν ολοκληρώσει την κατάληψή της.
Νωρίς το πρωί το 3/440 απέκτησε επαφή με τους καταδρομείς στην Αντιμάχεια. Γρεναδιέροι και καταδρομείς υποστηριζόμενοι από δύο αυτοκινούμενα πυροβόλα των 20χιλ και δύο αντιαρματικά των 75χιλ, προέλασαν προς την Καρδάμαινα, όπου συνέλαβαν χωρίς αντίσταση μεγάλο αριθμό Βρετανών και Ιταλών.
Στο στενό της Κεφάλου οι 200 Ιταλοί υπό τον έφεδρο υπολοχαγό Francesco di Giovanni είχαν ανακόψει προσωρινά τη γερμανική προέλαση προς νότο, αλλά περί το μεσημέριυποχρεώθηκαν να συμπτυχθούν στο Θυμιανό και οι Γερμανοί κατέλαβαν το χωριό της Κεφάλου. Το απόγευμα οι Γερμανοί είχαν εκκαθαρίσει και τον τελευταίο θύλακα αντίστασης στην περιοχή.
Στις 16:00 ο υποστράτηγος Μύλλερ ενημερώθηκε ότι οι δυνάμεις του είχαν εκκαθαρίσει όλη την περιοχή στα ανατολικά της πόλης ως τον Άγιο Φωκά. Ανάμεσα στους αιχμαλώτους ήταν και οι διοικητές των βρετανικών δυνάμεων, αντισυνταγματάρχης Κένυον, και ο διοικητής της ιταλικής φρουράς, συνταγματάρχης Λέτζιο.
Με την κατάληψη της Κω συνελήφθησαν 1.388 Βρετανοί και 3.145 Ιταλοί αιχμάλωτοι (κατά τους Γερμανούς 600 Βρετανοί και άνω των 2.500 Ιταλών). Ο συνταγματάρχης Λέτζιο και 100 ή 115 ακόμη Ιταλοί αξιωματικοί οδηγήθηκαν στον Λινοπότη, κοντά στην Αλυκή και εκτελέστηκαν σύμφωνα με την από 11 Σεπτεμβρίου διαταγή του Χίτλερ.

Οι γερμανικές απώλειες ήταν 15 νεκροί και 70 τραυματίες ή 20 νεκροί και 88 τραυματίες. Τα λάφυρα των Γερμανών περιελάμβαναν 40 πυροβόλα, 16 αντιαεροπορικά πυροβόλα, 1 αποβατικό αρματαγωγό, 12 οπλισμένα ψαροκάϊκα, 11 άθικτα αεροσκάφη, φορητό οπλισμό επαρκή για 5.000 άντρες και πολύ μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών, καυσίμων και λοιπών εφοδίων.

Λίγο μετά την κατάληψη της Κω άρχισαν να συγκεντρώνονται στο νησί οι γερμανικές δυνάμεις, που επρόκειτο να επιτεθούν στη Λέρο. Στις 16 Νοεμβρίου έπεσε η Λέρος μετά από ανηλεείς βομβαρδισμούς περίπου 50 ημερών και χερσαίες επιχειρήσεις 4 ημερών ˙ στις 18 οι Γερμανοί κατέλαβαν και τα τελευταία υπό συμμαχική κατοχή νησιά, την Πάτμο, τους Φούρνους και την Ικαρία. Η μάχη των Δωδεκανήσων ήταν η τελευταία μεγάλη ήττα των Βρετανών και η τελευταία μεγάλη νίκη των Γερμανών. Στη συνέχεια και υπό την πίεση των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων οι Γερμανοί θα άρχιζαν τη σύμπτυξη ως την τελική παράδοση της Γερμανίας.

Οι κάτοικοι των Δωδεκανήσων είχαν ήδη βιώσει δύο δεκαετίες σκληρής φασιστικής κατοχής και επρόκειτο να βιώσουν εν συνεχεία τη ναζιστική αγριότητα, που συν τοις άλλοις αφάνισε την εβραϊκή κοινότητα των νησιών.

Επίλογος
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι ηττημένοι Γερμανοί έχασαν τις αποικίες τους και ήταν απολύτως φυσιολογικό ότι και στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου θα συνέβαινε κάτι ανάλογο. Μία προφανής απώλεια για τους Ιταλούς θα ήταν τα Δωδεκάνησα, που απείχαν πολύ από το μητροπολιτικό ιταλικό έδαφος και δεν είχαν γηγενή ιταλικό πληθυσμό. Τα νησιά αυτά συνορεύουν με την Ελλάδα και η Τουρκία και έχουν πληθυσμό και των δύο εθνοτικών προελεύσεων. Συνεπώς αυτές οι δύο χώρες μπορούσαν να εγείρουν εδαφικές διεκδικήσεις επί των Δωδεκανήσων. Η Ελλάδα πλεονεκτούσε, διότι ο εκεί ελληνικός πληθυσμός υπερείχε συντριπτικά του τουρκικού, διότι η χώρα είχε συνταχθεί εξ αρχής υπέρ των Συμμάχων και διότι Δωδεκανήσιοι εθελοντές παρά την ιταλική υπηκοότητά τους είχαν πολεμήσει δίπλα στις βρετανικές δυνάμεις εναντίον των Γερμανών στην Κεντρική Μακεδονία. Η Τουρκία δεν φαινόταν να νομιμοποιείται για μεταπολεμική διεκδίκηση των Δωδεκανήσων, διότι μέχρι το τέλος αρνήθηκε να λάβει μέρος στις επιχειρήσεις κατά του Άξονα. Οι Βρετανοί δεν είχαν καμία δικαιολογητική βάση, για να διεκδικήσουν τα Δωδεκάνησα. Ωστόσο δεν έχασαν τόσο προσωπικό και πολεμικό υλικό, από απλή διπλωματική απερισκεψία ή στρατιωτική ανικανότητα.
Σύμφωνα με το άρθρο 15 της Συνθήκης της Λωζάνης η Τουρκία είχε παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση επί των Δωδεκανήσων υπέρ της Ιταλίας. Ενώ, λοιπόν, ήταν προφανές ότι η Ιταλία θα υποχρεωνόταν να παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση επί των Δωδεκανήσων, ήταν θέμα μεταπολεμικών διαπραγματεύσεων υπέρ ποιας χώρας θα παραιτείτο. Μέχρι να ληφθεί η σχετική απόφαση οι Άγγλοι πέτυχαν να τους παραχωρηθούν τα νησιά και ενεργούσαν, ώστε να παραμείνουν οριστικά στην κατοχή τους. Αν το πετύχαιναν, θα κατασκεύαζαν άλλο ένα ζήτημα με προδιαγραφές Κύπρου, όπως δείχνουν οι ενέργειές τους σε όλη τη διάρκεια του πολέμου. Τελικά δεν πέτυχαν ούτε τα Δωδεκάνησα να κρατήσουν ούτε σύστημα εγγυήσεων να επιβάλουν, αλλά πέτυχαν να επιβάλουν μειωμένα κυριαρχικά δικαιώματα στην Ελλάδα, με την έννοια ότι η Συνθήκη Ειρήνης με την Ιταλία προβλέπει την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών.


Δέτσης Λευτέρης - Detsis Lefteris
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Μάχη της Κω"

Αρχαία Ελληνικά και εγκέφαλος

 -
Σχετικά θέματα:Τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ θεραπεύουν!
Η Γλώσσα είναι ο Πλάστης της Νόησης 

Από το "Λόγιος Ερμής"

Σε επιστολή του στην εφημερίδα «Καθημερινή» των Αθηνών (στην έκδοση της 17ης Οκτωβρίου 2010) και υπό τον τίτλο «Τα Αρχαία Ελληνικά και ο εγκέφαλος», ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών και μέλος του Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας κ. Σταύρος Παπαμαρινόπουλος αναφέρεται στη θεωρία του καθηγητή Eric Havelock, σύμφωνα με την οποία το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του.

Πλήθος κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων κατέληξαν σε επιστημονικά αποτελέσματα, τα οποία είναι δημοσιευμένα σε έκδοση που επιμελήθηκαν ο καθηγητής Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Τορόντο Charles Lumsden και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας Derrick de Kerckhove. Τα αποτελέσματα που υποστηρίζουν τη θεωρία του Havelock είναι τα εξής:
1.Η περιοχή Broka, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο λόγω του ελληνικού αλφαβήτου, διότι χρησιμοποιήθηκαν
επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά.

2.Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε ριζικώς.
3.Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στη λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μια ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου, από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών διά της λειτουργίας του θεάτρου.

Στη συνέχεια ο κ. Παπαμαρινόπουλος αναφέρεται σε πειράματα που απέδειξαν ότι με τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών επιταχύνονται οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης. Τονίζει επίσης την περίπτωση, κατά την οποία η Αυστραλή πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock περιγράφει σε βιβλίο της, που εκδόθηκε το 2006, πώς κατόρθωσε να μετατρέψει έναν αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά! Τέλος, ο κ. Παπαμαρινόπουλος τονίζει ότι από φέτος τα μεν παιδιά του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης στην Αγγλία, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας Ελληνόπουλα, με πολιτική απόφαση δεν θα διδάσκονται την αρχαία ελληνική γλώσσα, αλλά. Αγγλικά.

Έχοντας κάποιος υπόψη τα πιο πάνω αλλά και πολλά άλλα που προέκυψαν από έρευνες και μελέτες για την αρχαία ελληνική γλώσσα και τη συμβολή της στον παγκόσμιο πολιτισμό, διερωτάται γιατί εμείς οι Έλληνες κατέχουμε μιαν από τις τελευταίες θέσεις στην παγκόσμια βιβλιογραφία όσον αφορά στο ευρύτατο αυτό θέμα. Ανατρέχουμε σε ξένη βιβλιογραφία και σπεύδουμε να ενημερωθούμε για τα αποτελέσματα επιστημονικών συνεδρίων και ερευνών, ώστε να γίνουμε κι εμείς μέτοχοι των τελευταίων εξελίξεων αναφορικά με τη δική μας γλώσσα και το δικό μας πολιτισμό. Μας ικανοποιεί βέβαια το γεγονός ότι ξένοι ειδικοί εισηγούνται ένα άνοιγμα προς τον αρχαίο ελληνικό κόσμο και προωθούν τη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας ακόμα και από το Δημοτικό.

Από την άλλη, όμως, προκαλεί θλίψη η αδιαφορία του σύγχρονου Ελληνισμού για το μεγάλο θησαυρό που οδήγησε στο ελληνικό θαύμα και που πάντα τον αξιοποιούν όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς. Οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται για να προσαρμοστεί η κοινωνία στις ανάγκες που δημιουργεί η πρόοδος του σύγχρονου πολιτισμού. Αντίθετα, γίνονται για να προσαρμοστεί η επιτευχθείσα πρόοδος στις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας. Το ίδιο και οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Δεν γίνονται για να προσαρμοστεί η κοινωνία στο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά για να προσαρμοστεί το εκπαιδευτικό σύστημα στις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας.

Και έχει πολλές ανάγκες μια σύγχρονη κοινωνία, όχι μόνο τεχνολογικές, αλλά περισσότερο ανάγκες που αφορούν στον άνθρωπο ως ανώτερο πνευματικό ον, ανάγκες που σχετίζονται με πανανθρώπινες αρχές και αξίες. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε αυτό, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχουμε να φτιάξουμε μια παιδεία που θα είναι και πάλι οδηγός και όχι ουραγός στο παγκόσμιο επιστημονικό και πολιτισμικό πεδίο.

ΧΡHΣΤΟΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ
Φιλόλογος, τ. Πρώτος Λειτουργός Εκπαίδευσης


ΠΗΓΗ
http://visaltis.blogspot.com/2011/10/blog-post_02.html#more
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αρχαία Ελληνικά και εγκέφαλος"

Τρύπες στο νερό (Σκηνή 2η)

Το θεατρικό έργο «Τα βάσανα της Ψωροκώσταινας» γράφτηκε από τον Νίκο Λυγερό για τους μαθητές της Σαντράπειας Αστικής Σχολής Μεγίστης μετά από παραγγελία της δασκάλας τους Χρυσούλας Χαρισμαΐδου


Δέσποινα: Άκουσες για τις τρύπες στο νερό;

Μαρία: Και βέβαια ! Και στο ράδιο ακόμα…

Δέσποινα: Μαρία μου, εσύ όλα τα πιάνεις. Δεν είχα ιδέα…

Μαρία: Τώρα ξέρεις !

Δέσποινα: Αν ξέρω λέει, μου έκαναν το κεφάλι καζάνι !

Μαρία: Καλύτερα να ξέρουμε τι γίνεται παρά να πιστεύουμε τους πάντες.

Δέσποινα: Μας πουλούσαν αέρα λοιπόν...

Μαρία: Τι άλλο περίμενες από αυτούς;

Δέσποινα: Ξέρω γω; Τώρα ναι, μόνο τσίχλες...

Μαρία: Μόνο έτσι δημιουργείς οικονομία φούσκας !

Δέσποινα: Κι εμείς εδώ πού ήμασταν;

Μαρία: Έξω από τη φούσκα…

Δέσποινα: Και τώρα που έσκασε, τι κάνουν;

Μαρία: Τα μασάν…

Δέσποινα: Και να φανταστείς ότι του έδινα σημασία…

Μαρία: Στις τσίχλες να προσέχεις τις γεύσεις όχι τα χρώματα...

Δέσποινα: Θα το θυμάμαι... Εσύ Μαρία μου τι πιστεύεις για τις τρύπες στο νερό;

Μαρία: Καλύτερα τρύπα παρά φελλό !

Δέσποινα: Σωστά, είναι και αυτό.

Μαρία: Τι σε απασχολεί;

Δέσποινα: Γιατί δεν συμφωνούν όλοι με τον προφήτη;

Μαρία: Επειδή είναι απίστευτος !

Δέσποινα: Έχεις απάντηση για όλα !

Μαρία: Μπα, απλώς περιμένω τις ερωτήσεις.

Δέσποινα: Άρα όσο πιστεύαμε στους άλλους δεν γινόταν τίποτα και τώρα γίνεται με τον απίστευτο !

Μαρία: Το πέτυχες !

Δέσποινα: Δηλαδή ακόμα και αν είμαστε μόνοι στο νησί τα πράγματα πάνε καλύτερα.

Μαρία: Δεν θα το έλεγα αλλιώς.

Δέσποινα: Ε, τώρα τι να πω;

Μαρία: Μάλλον τίποτα...

Δέσποινα: Πάλι θα το βουλώσουμε ;

Μαρία: Όχι, τώρα θα κάνουμε δουλειά !

Δέσποινα: Μα πώς;

Μαρία: Κοίτα τη θάλασσα...

Δέσποινα: Λάδι είναι σήμερα...

Μαρία: Αυτή είναι η ιδέα !

Θανάσης: Πάμε για ψάρεμα;

Στέλιος: Ναι βέβαια... αλλά πού;

Θανάσης: Στην Αποκλειστική Οικουμενική Ζώνη του Θεού !

Στέλιος: Είσαι σοβαρός; Δεν ξέρουμε καν πού είναι τα όρια.

Θανάσης: Τα εξήγησε όλα ο απίστευτος.

Στέλιος: Πού;

Θανάσης: Στην τηλεόραση ! Τον κάλεσε εκείνη που δεν μασά.

Στέλιος: Έχουμε και τέτοιες λοιπόν… Και τα είπε;

Θανάσης: Αν τα είπε λέει… Δεν άφησε χλωρό κλαρί.

Στέλιος: Πάλι καλά μας είχαν πρήξει με τις τσίχλες !

Θανάσης: Λοιπόν θα έρθεις;

Στέλιος: Μαζί σου, Θανάση !

Θανάσης: Ωραία, λέω να πάμε κοντά στο νησί του Αρχιμήδη.

Στέλιος: Πού είναι αυτό;

Θανάσης: Εκεί που δεν ταράζουν τους κύκλους !

Στέλιος: Ε, πες το για να καταλάβω κι εγώ.

Θανάσης: Το ‘πα !

Στέλιος: Έχουμε παραγάδι;

Θανάσης: Σωστά ! Αλλιώς πώς θα άρεσε στη Fräulein ;

Στέλιος: Βλέπω δεν ξέχασες το τραγούδι.

Θανάσης: Δεν είναι μόνο το τραγούδι…

Στέλιος: Τι άλλο;

Θανάσης: Αν τα πάμε καλά εδώ θα γίνει της… τον Καγκελάριο !

Στέλιος: Σίγουρα θα της αρέσει.

Θανάσης: Είπαμε Μεσογειακή διατροφή δεν γίνεται χωρίς λάδι…

Στέλιος: Ε τι, θα ξεχάσουμε τα βασικά !

Θανάσης: Το λάδι θα μας σώσει.

Στέλιος: Ποιο λάδι, ρε Θανάση;

Θανάσης: Το λάδι της πέτρας !

Στέλιος: Είναι όντως απίστευτος ! Ποιος άλλος θα σκεφτόταν ότι όταν πας για ψάρεμα μπορείς να κάνεις τρύπες στο νερό και να βρεις το λάδι της πέτρας.

Θανάσης: Ενώ οι άλλοι παίζουν ακόμα με τη φυσαλίδα !

Στέλιος: Άντε να πάω να ετοιμαστώ.

Θανάσης: Φέρε και τις γυναίκες.

Στέλιος: Αυτό είναι το μόνο σίγουρο !

Θανάσης: Ψάρεμα δίχως καμάκι δεν γίνεται !

Στέλιος: Για να μην ξεχάσουμε την παράδοση μας.


Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7903-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τρύπες στο νερό (Σκηνή 2η)"

Η ιστορία του Ισθμού της Κορίνθου


Ο Ισθμός της Κορίνθου υπήρξε ένα κατασκευαστικό όνειρο - πρόκληση που κράτησε 2.300 χρόνια. Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, η «Άφνειος Κόρινθος» αναδείχθηκε από την αρχαιότητα σε σπουδαίο ναυτικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο. Η δυσκολία στη μεταφορά των εμπορευμάτων δια ξηράς ώθησε τον Τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο να κατασκευάσει τον περίφημο δίολκο, ένα πλακόστρωτο διάδρομο, «ντυμένο» με ξύλα, πάνω στον οποίο γλιστρούσαν τα πλοία της εποχής αλειμμένα με λίπος για να περάσουν τον Ισθμό από τη μια ακτή στην άλλη. Τα πανάκριβα τέλη (διόδια) που καταβάλλονταν στην Κόρινθο ήταν και το πιο σημαντικό έσοδο της πόλης.
Από μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων προκύπτει ότι ο Περίανδρος ήταν ο πρώτος που σκέφθηκε και τη διάνοιξη του Ισθμού, γύρω στο 602 π.Χ. Γρήγορα, όμως, εγκατέλειψε το σχέδιο του, από το φόβο ότι θα προκαλούσε την οργή των Θεών, έπειτα από το χρησμό της Πυθίας που έλεγε: «Ισθμόν δε μη πυργούτε μήδ' ορύσσετε. Ζευς γαρ έθηκε νήσον η κ' εβούλετο». Το πιθανότερο είναι ότι ο χρησμός προκλήθηκε από τους ιερείς των διαφόρων ναών, που φοβήθηκαν ότι διανοίγοντας τον Ισθμό θα έχαναν τα πλούσια δώρα και αφιερώματα των εμπόρων, που δεν θα είχαν πια λόγο να μένουν στην Κόρινθο.
Ο βασικός, όμως, λόγος που ανάγκασε τον Περίανδρο να εγκαταλείψει το σχέδιό του δεν ήταν η θεϊκή οργή αυτή καθαυτή, αλλά οι τεράστιες τεχνικές δυσκολίες εκτέλεσης του έργου και τα οικονομικά συμφέροντα της Κορίνθου, που επιθυμούσε να διατηρήσει την προνομιούχο θέση της ως «κλειδούχος» του διαμετακομιστικού εμπορίου της Μεσογείου. Άλλωστε, η συνέχιση του «περάσματος» των πλοίων δια της «διόλκου» δεν παρουσίαζε ιδιαίτερα προβλήματα στην Κόρινθο, διότι τα τότε πλοία ήταν μικρών διαστάσεων (τριήρεις) και η μυϊκή δύναμη των δούλων και των ζώων ήταν επαρκής για το σκοπό αυτό.

Τρεις αιώνες αργότερα, το 307 π.Χ., ο Δημήτριος ο Πολιορκητής επιχείρησε να θέσει σ' εφαρμογή το ίδιο σχέδιο, αλλά εγκατέλειψε την ιδέα, όταν οι Αιγύπτιοι Μηχανικοί που έφερε γι' αυτό το σκοπό τον διαβεβαίωσαν ότι η διαφορά της στάθμης του Κορινθιακού από τον Σαρωνικό ήταν τέτοια που με την τομή του Ισθμού τα νερά του Κορινθιακού που θα χύνονταν στον Σαρωνικό θα τον πλημμύριζαν, με συνέπεια την καταπόντιση της Αίγινας και των γειτονικών νησιών και ακτών.
Κατά τη ρωμαϊκή εποχή, ο Ιούλιος Καίσαρ το 44 π.Χ. και ο Καλιγούλας το 37 π.Χ. έκαναν ανάλογα σχέδια, τα οποία όμως εγκαταλείφθηκαν για πολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους. Στα σχέδια αυτά βασίσθηκε ο Νέρωνας, όταν αποφάσισε το 66 μ.Χ. να πραγματοποιήσει το έργο. Οι εργασίες άρχισαν το 67 μ.Χ. και από τις δυο άκρες (Κορινθιακό – Σαρωνικό), και χρησιμοποιήθηκαν τότε χιλιάδες εργάτες. Την έναρξη των εργασιών έκανε ο ίδιος ο αυτοκράτορας, στις 28 Νοεμβρίου, δίδοντας το πρώτο χτύπημα στη γη του Ισθμού με χρυσή αξίνα.
Οι εργασίες εκσκαφής είχαν προχωρήσει σε μήκος 3.300 μ., σταμάτησαν όμως, όταν ο Νέρωνας αναγκάστηκε να γυρίσει στη Ρώμη για να αντιμετωπίσει την εξέγερση του στρατηγού Γάλβα. Τελικά, με το θάνατο του Νέρωνα -που συνέβη λίγο μετά την επιστροφή του- το έργο εγκαταλείφθηκε. Το πόσο σοβαρή και μελετημένη ήταν η προσπάθειά του αποδεικνύεται κι από το γεγονός ότι κατά την οριστική διάνοιξη της διώρυγας, στους νεότερους χρόνους, βρέθηκαν 26 δοκιμαστικά πηγάδια βάθους 10 μέτρων το καθένα και διάφοροι τάφροι της εποχής του.
Ο επόμενος που επιχείρησε να διανοίξει τη διώρυγα ήταν ο Ηρώδης ο Αττικός, αλλά οι προσπάθειες του σταμάτησαν σχεδόν αμέσως, όπως και αυτές των Βυζαντινών που ακολούθησαν. Αιώνες αργότερα, οι Ενετοί προσπάθησαν να διανοίξουν τον ισθμό ξεκινώντας, αυτή τη φορά, τις εκσκαφές από τον Κορινθιακό. Οι μεγάλες, όμως, δυσκολίες που συνάντησαν οδήγησαν και πάλι στη διακοπή των εργασιών.

Το τέλος της οθωμανικής κυριαρχίας βρήκε την Ελλάδα στο κατώφλι της βιομηχανικής εποχής. Οι συνθήκες ήταν πιο ευνοϊκές και ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, προβλέποντας τη μεγάλη σημασία που θα είχε γενικότερα για την ανάπτυξη της χώρας η κατασκευή της διώρυγας, ανέθεσε τη σχετική μελέτη σε ειδικό μηχανικό. Το κονδύλι, όμως, των 40 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων που κρίθηκε αναγκαίο σύμφωνα με τον προϋπολογισμό δαπάνης για την εκτέλεση του έργου, δεν μπορούσε να εξευρεθεί από τη διεθνή χρηματαγορά, πολύ περισσότερο δε να διατεθεί από τον ελληνικό προϋπολογισμό. Έτσι, η προσπάθεια του κυβερνήτη εγκαταλείφθηκε.
Με τη Βιομηχανική Επανάσταση του 19ου αιώνα, η τεχνολογική εξέλιξη επέτρεψε την υλοποίηση της πανάρχαιας ιδέας διόρυξης του Ισθμού. Η πραγματοποίηση του έργου κρίθηκε αναγκαία από τη μελέτη των συνθηκών του διεθνούς εμπορίου και της ναυτιλίας στη Μεσόγειο. Έτσι, άρχισε η προσπάθεια εξεύρεσης κεφαλαίων από τη διεθνή χρηματαγορά. Η δια του Ισθμού οδός παρείχε δυο σημαντικά πλεονεκτήματα στη διεθνή ναυτιλία και κατ' επέκταση στο διεθνές εμπόριο: Ασφάλεια και Οικονομία. Η παράκαμψη των επικίνδυνων ακρωτηρίων Κάβο Μαλέα και Κάβο Ματαπά δεν θα μείωνε μόνο τους κινδύνους από ναυτικά ατυχήματα, αλλά και το κόστος μεταφοράς (ασφάλιστρα, καύσιμα, χρόνος).
Μετά τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ, η Κυβέρνηση Ζαΐμη έλαβε την απόφαση τομής του Ισθμού και το Νοέμβριο του 1869 ψήφισε το νόμο της «περί διορύξεως του Ισθμού της Κορίνθου». Με το νόμο αυτό είχε δικαίωμα να παραχωρήσει σε εταιρεία ή ιδιώτη το προνόμιο κατασκευής και εκμετάλλευσης της Διώρυγας. Το ελληνικό δημόσιο κατακύρωσε το έργο το 1881 στον στρατηγό Στέφανο Τύρρ, μαζί με το προνόμιο εκμετάλλευσης της διώρυγας για 99 χρόνια.
Οι εργασίες διάνοιξης ξεκίνησαν στις 23 Απριλίου 1882. Η μελέτη του έργου έγινε από τον Ούγγρο Β. Gerfer, αρχιμηχανικό της διώρυγας Φραγκίσκου στην Ουγγαρία, και ελέγχθηκε από τον μηχανικό Daujats, αρχιμηχανικό της διώρυγας του Σουέζ. Για την τελική κατάληξη έγιναν μελέτες τριών χαράξεων. Ως η πιο σωστή και οικονομική, προκρίθηκε η χάραξη που είχε εφαρμόσει ο Νέρωνας. Υστερα, όμως, από 8 χρόνια, η εταιρεία αυτή διέκοψε τις εργασίες της -εξαιτίας της εξάντλησης όλων των κεφαλαίων της- και τελικά διαλύθηκε.

Τη συνέχιση του έργου ανέλαβε ελληνική εταιρεία με την επωνυμία «Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου» υπό τον Ανδρέα Συγγρό, που ανέθεσε την εκτέλεση των εργασιών στην εργοληπτική εταιρεία του Α. Μάτσα, η οποία και αποπεράτωσε το έργο. Αυτό το οικονομικό τόλμημα, αυτός ο τεχνικός άθλος, με τη χρησιμοποίηση 2.500 εργατών και των τελειότερων μηχανικών μέσων της εποχής, ολοκληρώθηκε μετά 11 χρόνια. Τα εγκαίνια έγιναν στις 25 Ιουλίου 1893 με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια.
Η διώρυγα κόβει σε ευθεία γραμμή τον Ισθμό της Κορίνθου σε μήκος 6.346 μ. Το πλάτος της στην επιφάνεια της θάλασσας είναι 24,6 μ. και στο βυθό της 21,3 μ., ενώ το βάθος της κυμαίνεται μεταξύ 7,50 έως 8 μ. Ο συνολικός όγκος των χωμάτων που εξορύχτηκαν για την κατασκευή της έφθασε τα 12 εκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Η γεωλογική σύσταση των πρανών της Διώρυγας είναι ανομοιόμορφη, με ποικιλία γεωλογικής συστάσεως εδαφών. Μία ιδιομορφία, που κατά καιρούς είχε ως συνέπεια την κατάπτωση μεγάλων χωμάτινων όγκων και κατά συνέπεια το κλείσιμο του καναλιού. Συνολικά, από την έναρξη λειτουργίας της έως το 1940, η Διώρυγα παρέμεινε κλειστή για διάστημα τεσσάρων χρόνων. Μεγάλη διακοπή της λειτουργίας της έγινε και το 1944, όταν οι Γερμανοί, κατά την αποχώρησή τους, ανατίναξαν τα πρανή, προκαλώντας την κατάπτωση 60.000 κυβικών μέτρων χωμάτων. Οι εργασίες εκφράξεως διήρκεσαν πέντε χρόνια (1944-1949).
Σήμερα, η Διώρυγα της Κορίνθου αποτελεί διεθνή κόμβο θαλάσσιων συγκοινωνιών και εξυπηρετεί περί τα 12.000 πλοία ετησίως, όλων των εθνικοτήτων.
ΠΗΓΗ
http://www.sansimera.gr/articles/115
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ιστορία του Ισθμού της Κορίνθου"

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Οι ριψάσπιδες και η εκφώνηση συνθημάτων!


Η ΕΚΦΩΝΗΣΗ ΣΥΝΘΗΜΑΤΩΝ ΕΧΕΙ ΤIΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤIΣ ΦΑΛΑΓΓΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ.
ΣΤIΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ Η ΕΚΦΩΝΗΣΗ ΣΥΝΘΗΜΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΕΛΑΣΕΩΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤAI ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗN ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ. ΠΡΙΝ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΞΚΟΣ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΕΣΤΑΛΗ ΔΥΣΜΕΝΗ ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΔΙΟΤΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΕΛΑΣΗΣ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΕΚΦΩΝΗΣΕ ΑΝΤΙΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΗΣΕ ΤΟΥΣ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΣ ΧΛΕΧΛΕΔΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ.
ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΚΑΤΑ ΚΟΡΟΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ. ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΕΝΩ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΤΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΟΒΙΝΙΣΤΙΚΑ.
 ΕΠΙΣΗΣ  ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ  ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟ.
ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΠΕΖΟΙ ΗΤΑΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΣΕ ΦΑΛΑΓΓΕΣ. ΕΝΑΣ ΟΠΛΙΤΗΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΦΑΛΑΓΓΑΣ ΕΙΧΕ ΤΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΚΦΩΝΗΣΗΣ ΣΥΝΘΗΜΑΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΑΝ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ.
Η ΦΑΛΑΓΓΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΟ ΑΠΟ ΣΤΟΙΧΟΥΣ ΚΑΙ ΖΥΓΟΥΣ ΑΠΟ ΟΠΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ  ΟΠΛΙΤΙΚΗ ΦΑΛΑΓΓΑ ΚΑΙ ΗΤΑΝ Ο ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΑΧΗΣ. ΑΥΤΗ ΕΚΙΝΕΙΤΟ ΩΣ ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΝΟΛΟ ΖΥΓΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟΙΧΙΣΜΕΝΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΕΦΟΣΟΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΕΓΕΝΕΤΟ ΕΚΦΩΝΙΣΗ ΣΥΝΘΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΑΝΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΗΘΙΚΟΥ. ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΚΙΝΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΜΠΡΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΝΤΟΝΙΖΜΕΝΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΠΛΙΤΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΝΟΛΟ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΙΩΝΤΑΝ Ο ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.
Ο ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΕΚΦΩΝΗΣΗ ΣΥΝΘΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΩΣ ΙΑΧΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΑΝΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΗΘΙΚΟΥ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΗΘΙΚΟΥ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΑΦΟΥ ΔΙΕΣΠΕΙΡΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΣΤΟΝ ΕΧΘΡΟ.
ΟΙ ΚΛΑΣΙΚΕΣ ΦΑΛΑΓΓΕΣ ΕΙΧΑΝ ΒΑΘΟΣ ΟΚΤΩ ΑΣΠΙΔΩΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΤΡΕΙΣ ΝΑ ΦΘΑΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΜΕ ΤΑ ΔΟΡΑΤΑ ΤΟΥΣ ΜΗΚΟΥΣ 2,3-2,7 ΜΕΤΡΩΝ. Η ΚΑΤΑ ΜΗΚΟΣ ΣΤΟΙΧΙΣΗ ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ. ΣΤΟ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΟΠΛΙΤΗ ΚΑΛΥΠΤΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΤΟΥ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΙ Η ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΛΥΠΤΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΔΙΠΛΑΝΟΥ ΤΟΥ ΠΟΥ Ο ΚΑΘΕ ΔΙΠΛΑΝΟΣ ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΠΑΡΑΣΤΑΤΗΣ. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ Ο ΠΑΡΑΣΤΑΤΗΣ ΦΑΙΝΕΤΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΕΦΗΒΩΝ[ΟΥ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΩ ΟΠΛΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ΟΥΔΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΩ ΤΟΝ ΠΑΡΑΣΤΑΤΗΝ ΟΤΩ ΑΝ ΣΤΟΙΧΙΣΩ] ΔΗΛΑΔΗ [ΔΕΝ ΘΑ ΝΤΡΟΠΙΑΣΩ ΤΑ ΙΕΡΑ ΟΠΛΑ ΟΥΤΕ ΘΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΩ ΤΟΝ ΠΑΡΑΣΤΑΤΗ ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΑΝ ΣΤΟΙΧΙΣΩ.] ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΠΕ ΤΟΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΣΤΗΝ ΕΚΦΩΝΗΣΗ ΣΥΝΘΗΜΑΤΩΝ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΤΑΔΙΟ ΗΤΑΝ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΤΗΝ ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΑΚΑΛΥΠΤΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΑΤΑΚΤΟΝ ΦΥΓΗ ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΡΙΨΑΣΠΙΣ. Ο ΡΙΨΑΣΠΙΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΔΕΙΛΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΟΧΗ ΤΗΣ ΦΑΛΑΓΓΑΣ ΚΑΙ Η ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΤΑΥΤΟΣΗΜΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Η ΠΡΩΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΡΙΨΑΣΠΗ ΗΤΑΝ Η ΜΗ ΕΚΦΩΝΙΣΗ ΣΥΝΘΗΜΑΤΟΣ.ΑΡΑΓΕ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΣΟΙ ΡΙΨΑΣΠΙΔΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ.
Σάββας Πέτρου
Ταγματάρχης ε.α
ΠΗΓΗ
http://antistasi.org/?p=21063

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι ριψάσπιδες και η εκφώνηση συνθημάτων!"

Τσακώνικα: Η αρχαιότερη ζωντανή γλώσσα στην Ελλάδα






Τσακωνική διάλεκτος· η επιβίωση της αρχαίας λακωνικής

Τα τσακώνικα είναι επιβίωση της αρχαίας Λακωνικής και το μοναδικό γλωσσικό ιδίωμα, από αυτά που κρατούν από τις αρχαίες ελληνικές διαλέκτους, το οποίο έμεινε ζωντανό- δηλαδή ομιλούμενο- τουλάχιστον στον Ελλαδικό χώρο. (Εκτός του Ελλαδικού χώρου παρόμοιους δεσμούς έχουν η  Ποντιακή, η Καππαδοκική και τα Ελληνικά της Νότιας Ιταλίας). Η σπανιότητα οφείλεται στο γεγονός ότι από τον 3ο αιώνα π.Χ. και εντεύθεν, όπως είναι γνωστό, επικράτησε στον ελληνικό κόσμο η Αλεξανδρινή ή Ελληνιστική Κοινή, που προήλθε από την Αττική διάλεκτο και είχε υπερδιαλεκτικό χαρακτήρα.
Διάδοχός της ήταν η Μεσαιωνική ελληνική (6ος –18ος αι.) που εξελίχθηκε στη σημερινή Νέα Ελληνική. Ετσι, τα τσακώνικα θεωρούνται παραφθορά και εξέλιξη της αρχαίας Λακωνικής, αναμεμιγμένη με όλες τις επιρροές της ελληνικής γλώσσας κατά την εξέλιξή της μέχρι σήμερα. Ομιλείται στις περιοχές της Κυνουρίας όπου υπάρχει τσακώνικος πληθυσμός, δηλαδή στον Τυρό, τα Σαπουνακαίικα, τα Μέλανα, τον Αγιο Ανδρέα, την Πραματευτή, τη Βασκίνα, το Λιβάδι, τη Σαμπατική, τον Πραστό, τη Σίταινα και την Καστάνιτσα.
Από τα υπάρχοντα στοιχεία φαίνεται ότι τα τσακώνικα μιλήθηκαν κατά το παρελθόν και εκτός των ορίων της σημερινής Τσακωνιάς, όπως, για παράδειγμα, στη γειτονική περιοχή της Λακωνίας, αλλά και στις τσακώνικες αποικίες. Η τελευταία εκτίμηση στηρίζεται στην πρόσφατη -σχετικά- αποκάλυψη ότι στα χωριά Βάτικα και Χαβουτσί, των ανατολικών παραλίων της θάλασσας του Μαρμαρά, όπου ήταν συγκεντρωμένοι Τσάκωνες, μέχρι του έτους 1924 τουλάχιστον ήταν σε χρήση τα τσακώνικα. Σήμερα, βέβαια, η χρήση αυτού του ιδιώματος έχει υποχωρήσει αισθητά. Υπολογίζεται ότι το μιλούν (από μέτρια έως καλά) έως και 2.000 κάτοικοι της Τσακωνιάς, που οι περισσότεροι είναι υπερήλικες. Αξίζει να σημειωθεί πως μέχρι το 1997 τα τσακώνικα διδάσκονταν στο Γυμνάσιο του Τυρού από ντόπιους καθηγητές. Τα κυριότερα γλωσσικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η Τσακωνική έχει στενούς δεσμούς με την Αρχαία Λακωνική είναι:

α. Διατήρηση του δωρικού α εκεί που η Ιωνική είχε η (μάτηρ- μήτηρ).
β. Τροπή του σ σε δασεία, μεταξύ φωνηέντων, και αποκοπή του έπειτα.
γ. Τροπή του θ σε σ.
δ. Τροπή του τελικού ς σε ρ (ρωτακισμός) όταν ακολουθεί φωνήεν.
ε. Διπλή προφορά του υ σαν ου και ιου, ανάλογα με το ποιο σύμφωνο υπάρχει πριν το υ (κύων-κούε, λύκος-λιούκο).
ζ. Αποβολή του τελικού ς (τοίχο-τοίχος).

Εδώ θα αναφερθώ σε δύο λέξεις - φράσεις. Οι νέοι, και όχι μόνο, όταν προσφωνούσαν πρόσωπα που ενέπνεαν το σεβασμό, τους γονείς, τους συγγενείς, τους πρεσβύτερους, χρησιμοποιούσαν το πρόθεμα «λο», π.χ. έρχομαι λο πατέρα, ή τι κάνεις λο θείε; ή που είσαι λο; (χωρίς πρόθεμα). Κατά τον Λάζαρο Χαρακάκο, είναι το αρχαίο υπερθετικό του αγαθός, λώον, λώστος, το οποίο παρεφθάρει σε λο. Ηταν σε χρήση λοιπόν για να δείξει το σεβασμό προς τα άξια σεβασμού πρόσωπα, πολύ πριν μας έρθει ο γαλλικιστί πληθυντικός αριθμός ευγενείας, αλλά όμως παρέμεινε σε χρήση και με τη γενίκευση αυτού. Η δεύτερη φράση που συναντάται στην καθομιλουμένη γλώσσα είναι το «έγινε άρατος». Χρησιμοποιείται για να δηλώσει πως κάποιος έγινε καπνός. Αλλά ας εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο. Αν ρωτήσεις τους μεγαλύτερους σου απαντούν με την παραπάνω εξήγηση, χωρίς να ξέρουν ότι το άρατος είναι ο Αρατος, αρχιστράτηγος της Αχαϊκής Συμπολιτείας, όπου σε μάχες που δόθηκαν, με τους Σπαρτιάτες, αυτός και τα στρατεύματά του τρέπονταν σε φυγή, εξ ου και το έγινε άρατος. Ολα αυτά τα γεγονότα λάμβαναν χώρα το 262-222 π.Χ. Φανταζόμαστε τι εντύπωση θα είχε προκαλέσει τότε που διατηρήθηκε απ’ τους γηγενείς κατοίκους.

Η τσακώνικη διάλεκτος θεωρείται από τις αρχαιότερες στον κόσμο. Η αρχαιότητα και η καταγωγή της διαλέκτου αποδείχθηκε και από τον μεγάλο Γερμανό φιλόλογο Μιχαήλ Δέφνερ. Επίσης, για τη διάλεκτο αυτή έχουν γίνει αρκετές έρευνες από Ελληνες και ξένους ειδικούς και γλωσσολόγους και έχει εκπονηθεί γραμματική (Κωστάκης) και λεξικό της. Υπάρχει επίσης και αναγνωστικό με στοιχεία λεξιλογίου και γραμματικής.
Τα τσακώνικα ζωντανεύουν σήμερα και στη μουσική παράδοση, με αρκετά δημοτικά τραγούδια που συνοδεύουν κυρίως τον τσακώνικο χορό. Μάλιστα τελευταία έχει εκδοθεί και ποίηση στην τσακώνικη διάλεκτο. Μια καλή αναφορά μεταξύ άλλων για την τσακώνικη διάλεκτο είναι τα"Χρονικά των Τσακώνων", έκδοση του συλλόγου του "Αρχείου των Τσακώνων" με έδρα το Λεωνίδιο, όπου δημοσιεύονται αρκετά άρθρα και εργασίες γύρω από την προέλευση και την εξέλιξη της γλώσσας. 

ΠΗΓΗ
http://irakleitos.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τσακώνικα: Η αρχαιότερη ζωντανή γλώσσα στην Ελλάδα"

"Magna Grecia" - Η δεύτερη Ελλάδα (ΒΙΝΤΕΟ)







«Είσαι Γκρίκο; Εμπα στο σπίτι μον να μπει ο ήλιος».

Μ' αυτόν τον τρόπο οι κάτοικοι των ελληνόφωνων χωριών της Κάτω Ιταλίας, υποδέχονται σήμερα τους Ελληνες. Ταυτόχρονα απευθύνουν μια δραματική έκκληση προς κάθε αρμόδια Αρχή της μητέρας Ελλάδας, η οποία φαίνεται συχνά να αγνοεί ακόμη και την ύπαρξη τους. Ομως, οι Γκρεκάνοι φωνάζουν γεμάτοι υπερηφάνεια με όλη τους την ψυχή: «Είμαστε Γκρέτσοι, γιατί έχομε το ίντιο αίμα τσε την ίδια γκλώσσα». Ποιος έχει δικαίωμα να μείνει αδιάφορος αντιμετωπίζοντας αυτό το αγωνιώδες μήνυμα;

Σε αντίθεση με τους Τούρκους ...
(οι οποίοι με επιμέλεια αποκρύπτουν το ελληνικό παρελθόν των τουριστικών περιοχών, όπως των παραλίων της Μ. Ασίας) οι Ιταλοί ευτυχώς αποκαλούν ακόμη και διαφημίζουν την Κάτω Ιταλία και τη Σικελία ως «Μεγάλη Ελλάδα» (Magna Grecia). (hellasontheweb.)

Ταξιδέψτε νοερά στην "Μεγάλη Ελλάδα"  με τα παρακάτω βίντεο
 ΠΗΓΗ
http://wwwaristofanis.blogspot.com/2011/10/magna-grecia.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ""Magna Grecia" - Η δεύτερη Ελλάδα (ΒΙΝΤΕΟ)"

Ο διάσημος "Έλληνας Αϊνστάιν" τιμήθηκε με το ασιατικό "Νόμπελ" στα μαθηματικά

Image
Ο Δημήτρης Χριστοδούλου, ο οποίος σε ηλικία 21 ετών ήταν ήδη καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (!), ο διεθνώς καταξιωμένος Έλληνας μαθηματικός, φυσικός και διανοητής των επιστημονικών ιδεών, παρέλαβε το βραβείο «Shaw Prize» της Ασίας στα μαθηματικά, το οποίο είναι αντίστοιχο του βραβείου Νόμπελ (αφού δεν είχε προβλεφθεί βράβευση μαθηματικών), την προηγούμενη Τετάρτη, σε επίσημη τελετή στο Χονγκ Κονγκ.




Ο κορυφαίος καθηγητής, γνωστός και ως "Έλληνας Αϊνστάιν", καθηγητής σήμερα στο Πολυτεχνείο ΕΤΗ της Ζυρίχης, διαθέτοντας σπάνια αρχαιογνωσία, με υψηλή εξειδίκευση και...
στοχαστικό βάθος που θα ζήλευε οποιοσδήποτε καθηγητής Πανεπιστημίου Κλασικών Σπουδών στον κόσμο, θεωρεί ότι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός στον επιστημονικό τομέα έκανε τέτοια τομή στην ιστορία της ανθρωπότητας και στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, η οποία δεν επαναλήφθηκε ποτέ μέχρι σήμερα, παρά την καινοτομία και την επαναστατικότητα νεότερων επιστημονικών ιδεών.


Ο Δ. Χριστοδούλου, μιλώντας στην «Ελευθεροτυπία», δήλωσε ότι θεωρεί τον Αρχιμήδη «τη μεγαλύτερη επιστημονική μεγαλοφυΐα όλων των εποχών», ο οποίος «είναι ό,τι ακριβώς ο Όμηρος για τους ποιητές ή ο Μέγας Αλέξανδρος για τους ηγέτες».
ΠΗΓΕΣ
 defencenet.gr


http://wwwaristofanis.blogspot.com/2011/10/blog-post_9608.html#more 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο διάσημος "Έλληνας Αϊνστάιν" τιμήθηκε με το ασιατικό "Νόμπελ" στα μαθηματικά"

Τα βάσανα της Ψωροκώσταινας

Το θεατρικό έργο «Τα βάσανα της Ψωροκώσταινας» γράφτηκε από τον Νίκο Λυγερό για τους μαθητές της Σαντράπειας Αστικής Σχολής Μεγίστης μετά από παραγγελία της δασκάλας τους Χρυσούλας Χαρισμαΐδου


Δύο ψηλοί και δύο κοντές σ' ένα μαγαζί του λιμανιού.

Θανάσης: Εμείς το έχουμε τούμπανο!

Χρύσα: Κι εγώ κρυφό καμάρι…

Στέλιος: Ποιο πράγμα, ρε παιδιά;

Δέσποινα: Για να καταλάβουμε κι εμείς.

Θανάσης: Ακόμα να καταλάβετε;

Χρύσα: Τίποτα δεν πιάσατε;

Στέλιος: Μα καλά θα μας τρελάνετε;

Δέσποινα: Τι έπρεπε να καταλάβουμε;

Θανάσης: Δεν υπάρχει τίποτα!

Χρύσα: Απολύτως τίποτα!

Στέλιος: Πες μου ότι δεν κατάλαβα καλά.

Δέσποινα: Δεν κατάλαβες καλά!

Στέλιος: Καλά, ρε Δέσποινα, τζάμπα το κάνεις ή σε πληρώνουν;

Θανάσης: Δεν υπάρχει κανείς να την πληρώσει.

Χρύσα: Άπονη ζωή.

Δέσποινα: Με σκάσατε! Θα μου πείτε και μένα κάτι;

Στέλιος: Μα νομίζεις σοβαρά ότι έχω καταλάβει κάτι;

Δέσποινα: Ξέρω εγώ;

Θανάσης: Κι εμείς που ξέρουμε τώρα, μην πιστεύεις ότι είμαστε σε καλύτερη θέση.

Χρύσα: Άστα να πάνε…

Στέλιος: Μα είναι τόσο χάλια τα πράγματα;

Χρύσα: Και πού είσαι ακόμα.

Δέσποινα: Λοιπόν, αν δεν πείτε τίποτα θα τα κάνω γυαλιά καρφιά εδώ μέσα!

Θανάσης: Δεν θα αλλάξει τίποτα! Κανείς δεν θα έρθει εδώ!

Χρύσα: Ακούς, κανείς!

Δέσποινα: Μα θα μας αφήσουν μόνους μας;

Χρύσα: Ολομόναχους!

Στέλιος: Αυτό το ανακοίνωσαν επίσημα;

Θανάσης: Αστειεύεσαι; Κι ούτε πρόκειται! Επίσημα θα συνεχίζουν να λένε τα ίδια…

Δέσποινα: Δεν το πιστεύω!

Στέλιος: Τι να πιστέψεις, ρε γυναίκα; Δεν κατάλαβες, μάς παράτησαν στη μοίρα μας. Τι άλλο να μας πουν;

Δέσποινα: Στέλιο μου, τι θα κάνουμε;

Στέλιος: Θα ζήσουμε, αγάπη μου…

Δέσποινα: Μας άφησαν στο έλεος του Θεού.

Στέλιος: Ο Θεός είναι μεγάλος.

Θανάσης: Πάλι καλά που είμαστε στην Αποκλειστική Οικουμενική του Ζώνη.

Χρύσα: Καλά το 'πες, Θανάση μου.

Δέσποινα: Τι είναι πάλι αυτό;

Στέλιος: Μια παλιά ιδέα...

Δέσποινα: Πόσο παλιά;

Θανάσης: Γεννήθηκε το 1982...

Δέσποινα: Τόσο παλιά; Και γιατί το ακούμε μόνο τώρα;

Χρύσα: Πάντως δεν φταίει ο προφήτης.

Δέσποινα: Ποιος προφήτης;

Θανάσης: Το δώρο του θεού !

Χρύσα: Τι σας έχει πιάσει σήμερα;

Στέλιος: Σήμερα έμαθαν την αλήθεια...

Δέσποινα: Και τι λέει πάλι αυτή;

Χρύσα: Πάντα τα ίδια... Απλώς τώρα την ακούσαμε !

Θανάσης: Κανείς δεν θα έρθει στο νησί μας !

Δέσποινα: Δεν θα έχουμε πια τουρισμό;

Στέλιος: Ο τουρισμός δεν είναι πια το θέμα... Κι αν έρθουν τι θα δουν; Εμάς κι εμάς... Τίποτα άλλο.

Δέσποινα: Μα τότε είμαστε χαμένοι... μόνοι μας...

Στέλιος: Χαμένοι ήμασταν και πριν, μόνο που τώρα το ξέρουμε... Κατάλαβες;

Δέσποινα: Αν κατάλαβα λέει... Μα καλά αυτός ο προφήτης γιατί δεν το φώναζε πιο δυνατά;

Θανάσης: Ο Λευκός Οίκος είναι μακριά απ' τα μαύρα χάλια.

Δέσποινα: Άκου δικαιολογία !

Στέλιος: Μα δεν είναι δικαιολογία, μόνο η πραγματικότητα.

Δέσποινα: Και τώρα που τον ακούμε τι λέει ο προφήτης;

Θανάσης: Να κάνουμε τρύπες στο νερό !

Δέσποινα: Χριστός και παναγιά ! Μα αν λέει τέτοια ποιος θα τον ακούσει ;

Στέλιος: Τρύπες στο νερό, ε; Που το σκέφτηκε ο μπαγάσας.

Δέσποινα: Καλά, πες ότι το κάνουμε αυτό και τι θα βγει;

Θανάσης: Αέρια !

Δέσποινα: Ε, τώρα, τι να πω! Πολύ χιούμορ αυτός ο προφήτης !

Χρύσα: Ούτε εγώ το ήξερα αυτό...

Στέλιος: Για να τα βγάλουμε πέρα μ' αυτούς που έχουν μέντες πρέπει να βγάλουμε αέρια.

Δέσποινα: Απόψε κάνω μπαμ !

Θανάσης: Αν το σκεφτείτε όμως.. Από το να πιστεύουμε στον κοπανιστό αέρα, καλύτερα να...

Δέσποινα: Τι άλλο θ' ακούσω;


Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7902-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα βάσανα της Ψωροκώσταινας"

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Στη Δήλο το 454 π.χ η πρώτη πτώχευση στην παγκόσμια ιστορία



Στην Ελλάδα γεννήθηκε ως γνωστόν η Δημοκρατία, η Τραγωδία, η Ιστορία. Αυτό που δεν είναι γνωστό ότι στην αρχαία Ελλάδα έγινε και η πρώτη χρεοκοπία στα χρονικά.




Σύμφωνα με το Έθνος, η πρώτη πτώχευση στην παγόσμια ιστορία έγινε στην Δήλο ως εξής:

Τον 4ο αιώνα π.Χ. στο ναό της Δήλου που ήταν αφιερωμένος στον Απόλλωνα βρίσκονταν οι θησαυροί της συνομοσπονδίας των ελληνικών πόλεων - κρατών κάτω από την ηγεσία της Αθήνας. Εκεί φυλασσόταν και το τεράστιο ποσό των εισφορών των συμμάχων.

Το 454 π.Χ. 13 πόλεις κράτη δανείστηκαν από το ταμείο της Αθηναϊκής Συμμαχίας. Ωστόσο δεν μπόρεσαν να αποπληρώσουν τα χρέη του και έτσι κήρυξαν στάση πληρωμών. Δύο από τις δέκα εφάρμοσαν το "δεν πληρώνω" επ' αόριστον, ενώ οι υπόλοιπες έκαναν αρχαίο haircut με διακανονισμό.

Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη στάση πληρωμών έγινε στην αρχαία Ελλάδα σύμφωνα με το Έθνος, καθώς οι Έλληνες - έμποροι γαρ- αναγνώριζαν αυτό που σήμερα αποκαλείται συνυπευθυνότητα χρέους, δηλαδή ότι αυτός που δανείζει πρέπει να αναλάβει το ρίσκο και την ευθύνη που του αναλογεί αν κάτι δεν πάει καλά με την αποπληρωμή.

Μετά το "κανόνι" πάντως ο Περικλής πήρε μέτρα και μετέφερε το Ταμείο από την Δήλο στην Αθήνα. Πλέον δεν αποφάσιζε συμβούλιο με εκπροσώπηση όλων αλλά η Εκκλησία του Δήμου..
ΠΗΓΕΣ

(ethnos.gr)
http://irakleitos.blogspot.com/ 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Στη Δήλο το 454 π.χ η πρώτη πτώχευση στην παγκόσμια ιστορία"

Η μάχη στα Γαυγάμηλα


331 π.Χ.—Η έν Γαυγαμήλοις μάχη. Ο περσικός στρατός απετελείτο από τρείς στρατιάς, Περσίας, Μηδείας καί Βαβυλώνος, συνολικής δυνάμεως 600.000 ανδρών, τεταγμένων είς βάθος 100 ζυγών, μετά 200 δρεπανοφόρων αρμάτων καί 15 πολεμικών ελεφάντων. Οι Έλληνες ανήρχοντο μόνον είς 52.000. Ο Μ. Αλέξανδρος ήρχισεν ό ίδιος τήν επίθεσιν κατά τού αριστερού τής περσικής παρατάξεως, ενώ αί άλλαι ελληνικαί δυνάμεις επέπιπτον κατά τού δεξιού, αφού δέ έκαμψε τά δύο άκρα, ώρμησε κατά τού κέντρου, όπου ευρίσκετο ό Δαρείος. Οι Πέρσαι αντέστησαν γενναίως, άλλ’ ό Δαρείος, πανικοβληθείς, έστρεψε τό άρμα του καί ετράπη είς φυγήν. Μετ’ ολίγον, ολόκληρον τό πλήθος τών βαρβαρικών στρατευμάτων ηκολούθει τό παράδειγμά του. Κατά τήν ιστορικήν αυτήν μάχην, εφονεύθησαν 90.000 Πέρσαι, ενώ αί ελληνικαί απώλειαι ανήλθον μόνον είς 500 άνδρας. ‘Ο Αλέξανδρος γνωρίζων τήν συντριπτικήν υπεροχήν τού αντιπάλου του καί θέλων ν’ αποφύγη τήν υπερφαλάγγισιν, κατέστησε τήν παράταξίν του «αμφίστομον», ικανήν, δηλαδή νά πολεμήση καί επί ανεστραμμένου μετώπου εναντίον εχθρού επιτιθεμένου κατά τών πλευρών ή τών νώτων της. Επρόκειτο περί μιάς καινοτομίας, ήτις χαρακτηρίζει τό στρατηγικόν δαιμόνιον τού Μ. Αλεξάνδρου. Κατά τήν μάχην αυτήν, αί ωργανωμέναι καί πειθαρχημέναι δυνάμεις τού Έλληνισμού συνέτριψαν τάς άδρανες μάζας τής Ασίας, καταδείξασαι ούτω διά μίαν ακόμη φοράν τήν υπεροχήν των.

ΠΗΓΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η μάχη στα Γαυγάμηλα"

Ελληνικό Γένος και ιθαγένεια


logo-kea11



Σε δήλωση της, κατά την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, που έγινε στις 08/02/10 στην Βουλή των Ελλήνων για το εθνοκτόνο νομοσχέδιο χορήγησης της Ελληνικής Ιθαγένειας σε αλλογενείς εποίκους εισβολείς, οι οποίοι κατ΄ ευφημισμό καλούνται οικονομικοί μετανάστες, η Γ.Γ του Κ.Κ.Ε Αλέκα Παπαρήγα τοποθετήθηκε απαξιωτικά  προς τους ομογενείς αποδήμους δηλώνοντας επί λέξει: «…οι ομογενείς που λείπουν 50 και 100 χρόνια από την Ελλάδα έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους μετανάστες και είναι οι παρατρεχάμενοι του Σβαρτζενέγκερ και του εκάστοτε Μπους….»! 

Αυτή η δήλωση έρχεται σε συνέχεια προηγούμενης άρνησης του Κόμματός της, που έγινε περί τις αρχές καλοκαιριού του 2009, να χορηγηθεί Ελληνική Ιθαγένεια σε Έλληνες Ομογενείς, οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν την κατείχαν, καθώς και να χορηγηθεί και δικαίωμα ψήφου στους διάφορους Ομογενείς Αποδήμους, οι οποίοι θα το ασκούσαν στους τόπους διαμονής τους. Η ως άνω δήλωση μπορεί να ξενίζει διάφορους αφελείς πατριώτες – εθνικόφρονες- οι οποίοι τα τελευταία χρόνια, ιδίως εδώ στην Κύπρο, πιστώνουν την ηγεσία του ΚΚΕ με πατριωτισμό λόγω ορισμένων αντιτουρκικών και αντιαμερικανικών δηλώσεων της και την στάση της κατά του εθνοκτόνου σχεδίου Ανάν (σε αντίθεση με το εντελώς ξεπουλημένο εγχώριο ΑΚΕL). Ωστόσο δεν ξενίζει καθόλου αυτούς που μελετούν την ιστορική πορεία του ΚΚΕ και του εγχώριου ΑΚΕL και έχουν γνώση των ανθελληνικών θέσεων που διαχρονικά έχουν πάρει αυτά τα κόμματα επί όλων των εθνικών θεμάτων. 

Από την υπονόμευση της μικρασιατικής εκστρατείας, μέσω του ψιθύρου της ηττοπαθούς προπαγάνδας και των κομματικών εντύπων του ΚΚΕ, βλ. Ριζοσπάστη, τον οποίον οι τούρκοι του Κεμάλ  καρφίτσωναν στα συρματοπλέγματα των Ελληνικών αμυντικών γραμμών για να κλονίσουν το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών εώς την προπαγάνδιση από το 1924 εώς το 1936 αλλά και κατά την διάρκεια του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου  περί σλαβικής Μακεδονίας, η οποία έπρεπε να γίνει ανεξάρτητη, την υπονόμευση του αγώνα της ΕΟΚΑ και την αποκάλυψη της ταυτότητας του αρχηγού της, με αποκορύφωμα την εκ μέρους του ΑΚΕL λυσσώδη καλλιέργεια ανθελληνικού μίσους κατά τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι και σήμερα, στόχος της ηγεσίας του ΚΚΕ και του εγχώριου ΑΚΕΛ ήταν η αποεθνικοποίηση του πιο δυναμικού τμήματος του λαού, δηλαδή της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων στρωμάτων και της φτωχής αγροτιάς δια της προπαγάνδισης ότι  ταξικοί αγώνες και εθνική συνείδηση δεν συμβιβάζονται, ότι το ένα αποκλείει το άλλο και ότι οι εργαζόμενοι, προκειμένου να οικοδομήσουν τον σοσιαλισμό, πρέπει να εγκαταλείψουν τις εθνικές τους ρίζες, οι οποίες, κατά την μαρξιστική  δογματική, θεωρούνται μικροαστική δοξασία, η οποία παρήχθη δήθεν σε συγκεκριμένα στάδια της ιστορικής πορείας του ταξικού αγώνα.

Για το Κίνημά μας, το οποίο διεξάγει αγώνα ιδεολογικό και πολιτικό τόσο εθνικοαπελευθερωτικό όσο και κοινωνικής απελευθέρωσης και το οποίο αντιτάσσεται στις επιβουλές τόσο των ξένων επεκτατιστών σε βάρος του Έθνους όσο και του ντόπιου και πολυεθνικού κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων, οι δύο ως άνω έννοιες (εθνική συνείδηση και κοινωνικός- αντιπλουτοκρατικός αγώνας) δεν είναι ασυμβίβαστες αλλά αντιθέτως άρρηκτα συνδεδεμένες. Όπως είχε δηλώσει και ο πρωτοπόρος σοσιαλιστής, μέγας εθνικόφρων Μαρίνος Αντύπας (όπως επίσης και οι πρώιμοι Έλληνες σοσιαλιστές Γ. Σκληρός, Γ. Φιλάρετος και Ρόκος Χοϊδάς), έθνη δυνατά υπάρχουν μόνο όταν οι λαοί που βιολογικά τα ενσαρκώνουν είναι ευημερούντες και ευτυχισμένοι. Ως εκ τούτου το Κίνημά μας διακηρύττει διαπρυσίως, όσο αφορά το θέμα της ιθαγένειας, ότι δικαίωμα στην Ελληνική Ιθαγένεια, έχουν μόνο οι Έλληνες στο γένος, όπως αντιστοίχως σε κάθε εθνική ιθαγένεια δικαίωμα πρέπει να έχουν τα μέλη του αντιστοίχου γένους.

Αυτό σημαίνει ότι Έλληνες ομογενείς είτε απόδημοι, είτε Ελληνογενείς, οι οποίοι μπορεί να έχουν και χιλιάδες χρόνια να δουν την Ελλάδα όπως π.χ οι Έλληνες της Κ. Ιταλίας ( Γκρεκάλη της Καλημέρα), Μανιάτες της Κορσικής, Έλληνες της Μαριούπολης Ουκρανίας, φυλή Καλάς στο Πακιστάν) έχουν το δικαίωμα αυτοδίκαιης κτίσης της Ελληνικής Ιθαγένειας ενώ αντιθέτως αλλογενείς αλλοδαποί, μετανάστες και οτιδήποτε άλλο, έστω και αν κατοικούν χίλια χρόνια στην Ελλάδα (συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου), δεν έχουν το δικαίωμα κτίσης της Ελληνικής Ιθαγένειας καθ΄ όσον το δικαίωμα αυτό είναι σύμφυτο με την έννοια της καταγωγής και το γένος. Εξαίρεση αποτελεί  η χορήγηση ιθαγένειας βάσει διεθνών συνθηκών (μουσουλμάνοι της Θράκης) καθώς και η πολιτογράφηση.

Για το Κίνημα μας η πολιτογράφηση αλλογενών πρέπει να γίνεται μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις έμπρακτης επίδειξης φιλελληνικής συμπεριφοράς είτε σε περίπτωση πολέμου είτε στο τομέα του πολιτισμού όπως π.χ ο Λόρδος Βύρων και λοιποί φιλέλληνες του 1821 και στην σύγχρονη εποχή ο μουσουργός Ρος Ντέηλυ και ο Αφρικανός ( Νιγηριανός), ο οποίος εκδίδει αρχαίους Έλληνες συγγραφείς στην Νέα Υόρκη.

Στην περίπτωση της πολιτογράφησης πρέπει να τονισθεί ότι η Ελληνική Ιθαγένεια θα αφορά μόνο τους πολιτογραφημένους και δεν θα μεταβιβάζεται στους απόγονους τους όπως γίνεται στην περίπτωση ιθαγένειας εξ΄ αίματος (απολυτοποίηση – jus sanguinis-). Oλα τα υπόλοιπα περί δήθεν μετεχόντων της ημετέρας παιδείας αλλογενών ή περί επίδειξης ανθρωπισμού προς τους οικονομικούς μετανάστες είναι εκ του πονηρού και προπαγαδίζονται από μίσθαρνα όργανα της παγκοσμιοποίησης, τα οποία δεν  διακρίνει ίχνος ανθρωπισμού αλλά ισχυρά αισθήματα μισελληνισμού και υποτέλειας και τα οποία έχουν ταχθεί από τους παγκόσμιους πάτρωνες σε διατεταγμένη αποστολή διάλυσης των εθνικών κρατών δια του δούρειου ίππου  της μεταναστεύσεως και μετατροπής των ιστορικών λαών του πλανήτη σε άμορφους πολυεθνικούς πολτούς καταναλωτικών χτηνών χωρίς ρίζες και πολιτισμική αναφορά, αυτογνωσία, και ιδιοπροσωπία, άβουλοι υποτελείς των κελευσμάτων των εξουσιαστών της ανθρωπότητας.

Ειδικά στο κοινοτικό πεδίο η επιδίωξη αυτή στοχεύει στην συρρίκνωση έως εξαφάνιση των κεκτημένων δικαιωμάτων των εργαζομένων μαζών δια της χρήσεως των μεταναστών ως φθηνού εργατικού δυναμικού, χωρίς ταξική συνείδηση σε βάρος των εγχώριων εργαζομένων και ως  μάζας πρόθυμης να παίζει το ρόλο απεργοσπάστη, προκειμένου να φαλκιδεθούν οι κοινωνικοί αγώνες.   

Συμπέρασμα: η αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση, η υπεράσπιση του Έθνους και η υπεράσπιση των κοινωνικών κεκτημένων των λαϊκών τάξεων προϋποθέτει την πλέρια αντίθεση στην μέθοδο που χρησιμοποιούν οι παγκόσμιοι ιθύνοντες για την πραγματοποίηση του στόχου των, δηλαδή την μετανάστευση. Η αντίθεση στην μετανάστευση βεβαίως αφορά το φαινόμενο και δεν συνοδεύεται με αισθήματα μίσους σε προσωπικό επίπεδο σε βάρος των μεταναστών, οι οποίοι και αυτοί  αποτελούν άβουλα αθύρματα και θύματα εν τέλει της παγκοσμιοποίησης. Για το λόγο αυτό σεντόρεια υψώνουμε την φωνή μας στον ανθελληνικό εσμό, είτε λέγεται Παπαρήγα είτε Συλικιώτης είτε Πολυκάρπου είτε οτιδήποτε άλλο, καταγγέλλοντας ότι πέραν από υπονομευτές του Έθνους μας αποτελούν και στυγνούς εκμεταλλευτές και εμπόρους ψυχών αυτών τους οποίους υποτίθεται υπερασπίζονται  τους μετανάστες!

Η Εθνική και κοινωνική απελευθέρωση προϋποθέτει πολιτικό στιγματισμό  και την πολιτική περιθωριοποίηση αυτών των εμπόρων των Εθνών.

Οδυσσέας Διομήδους
Γραφείο Ιδεολογίας και Μελετών
Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης
ΠΗΓΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελληνικό Γένος και ιθαγένεια"

Υ/Β Β.Π.Ν. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ - ΠΛΩΤΑΡΧΗΣ ΜΙΛΤΩΝ ΙΑΤΡΙΔΗΣ


Μέσα από το ιστολόγιο του εξαίρετου πατριώτη και φίλου Κωνσταντίνου Δημητριάδη (Μαυροσκούφη)

Πριν από 70 περίπου χρόνια, το Δεκέμβριο του 1940, ένα άγνωστο, ως τότε, υποβρύχιο του Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού έγραφε μια από τις πιο ένδοξες σελίδες στην ιστορία της Ελλάδας, κατά τη διάρκεια του ελληνο-ιταλικού πολέμου του 1940-1941.
Είχε προηγηθεί η ιταλική πρόκληση της 28ης Οκτωβρίου, η οποία είχε βρει την Ελλάδα έτοιμη να δώσει τη μάχη «υπέρ βωμών και εστιών», από κάθε σπιθαμή της επικράτειας.
Το υποβρύχιο ονομαζόταν «Παπανικολής» και είχε, κατά τη διάρκεια του πολέμου, ως Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη ΒΠΝ Μίλτωνα Ιατρίδη.
Στις 24 Δεκεμβρίου 1940, το υποβρύχιο «Παπανικολής» επιτέθηκε εναντίον μεγάλης ιταλικής νηοπομπής στην Αδριατική θάλασσα και κατόρθωσε να βυθίσει στα Στενά του Οτράντο τρία ιταλικά οπλιταγωγά, συνολικού βάρους 25.000 τόνων, που μετέφεραν όπλα, πολεμοφόδια και εν γένει πολεμικό υλικό στα παράλια της Αλβανίας, για να ενισχυθούν οι ιταλικές μονάδες που προσπαθούσαν να νικήσουν τους Έλληνες ...
Για το κατόρθωμά του αυτό, ο Κυβερνήτης Μίλτων Ιατρίδης προβιβάστηκε άμεσα σε Αντιπλοίαρχο επ' ανδραγαθία και του απονεμήθηκε το «Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας» (30 Δεκεμβρίου 1940).
Το γεγονός αυτό περιποιεί ιδιαίτερη τιμή όχι μόνο στο Πολεμικό μας Ναυτικό, που αγωνίστηκε ισάξια με το Στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά και στο Νομό Κορινθίας, καθώς ο Πλωτάρχης Μ. Ιατρίδης είχε και Κορινθιακή καταγωγή.
Ο ΠΛΩΤΑΡΧΗΣ ΜΙΛΤΩΝ ΙΑΤΡΙΔΗΣ (ΑΡΙΣΤΕΡΑ) ΣΤΟΝ ΝΑΥΣΤΑΘΜΟ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ, ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΩΝ ΙΤΑΛΙΚΩΝ ΠΛΟΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΔΡΙΑΤΙΚΗ, ΟΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΔΕΚΤΟΣ ΜΕ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΥ ΑΠΟ ΝΑΥΤΕΣ & ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ
Γεννήθηκε στο Σοφικό το 1906, τον τόπο καταγωγής της μητέρας του. Ο πατέρας του, Βασίλειος Ιατρίδης, καταγόταν από τον Πύργο Ηλείας και ασκούσε το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Μετά την ολοκλήρωση των εγκυκλίων σπουδών του, ο Μίλτων Ιατρίδης εισήλθε στη Σχολή των Ναυτικών Δοκίμων το 1921 και αποφοίτησε ως μάχιμος Σημαιοφόρος στις 26 Ιανουαρίου 1926. Από τότε υπηρέτησε κυρίως στα υποβρύχια.
Δεκατρία χρόνια αργότερα, στις 10 Φεβρουαρίου 1939, προβιβάστηκε στο βαθμό του Πλωτάρχη. Από τη θέση αυτή και με τη συνακόλουθη ανάληψη του αξιώματος του Κυβερνήτου του «Παπανικολής», συνέβαλε τα μέγιστα στον αγώνα εναντίον του Άξονα.
Είναι βέβαιο πως η πράξη του έχει γραφεί με «χρυσά γράμματα» στην ιστορία του ελληνο-ιταλικού πολέμου.
Ως τα μέσα του 1941 και τη συνθηκολόγηση της Ελλάδας - με την ταυτόχρονη πτώση της Κρήτης -, όργωνε κυριολεκτικά με το υποβρύχιό του τη θάλασσα του Σαρωνικού, απ' τις ακτές του οποίου, κυρίως στην περιοχή του Σοφικού, παρελάμβανε Άγγλους και Νεοζηλανδούς σαμποτέρ, οι οποίοι είχαν φθάσει στην περιοχή για να προκαλέσουν δολιοφθορές στις πρώτες δυνάμεις Κατοχής που κατέφθαναν στην Κορινθία. Οι σαμποτέρ μεταφέρονταν με τον «Παπανικολή» στην Κρήτη, απ' όπου συνέχιζαν τον αγώνα κατά των Γερμανών. Στην περιοχή του Σοφικού, υπάρχει ο όρμος της «Σελόντας», που αποτελούσε και το καταφύγιο του υποβρυχίου, όταν ο Κυβερνήτης του επισκεπτόταν το χωριό του.
Μετά το τέλος του πολέμου, οδήγησε το υποβρύχιό του στη Μέση Ανατολή, όπου είχε καταφύγει η ελληνική Κυβέρνηση, αφού αντιμετώπισε πολλούς κινδύνους.
Στα τέλη Δεκεμβρίου 1941, ο Ιατρίδης στάλθηκε στην Αγγλία για να παραλάβει το αντιτορπιλικό «Μιαούλης», του οποίου πλέον είχε τοποθετηθεί Κυβερνήτης και επέστρεψε με αυτό στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στα τέλη του 1942. Στη συνέχεια υπηρέτησε στη Βάση Υποβρυχίων και σε άλλες υπηρεσίες της ξηράς.
Μετά το τέλος του πολέμου, επιστάτησε στις επισκευές του ιταλικού καταδρομικού «Ευγένιος της Σαβοΐας», που είχε δοθεί, τότε, στην Ελλάδα ως πολεμική αποζημίωση και μετονομάστηκε «Έλλη».
Ο Μ. Ιατρίδης αποστρατεύτηκε αυτεπάγγελτα στις 29 Δεκεμβρίου 1952, με σύγχρονη προαγωγή στον βαθμό του Πλοιάρχου. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1960, ο μεγάλος αυτός άνδρας του Πολεμικού μας Ναυτικού, σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας, σε ηλικία 54 ετών. Ήταν παντρεμένος με τη Λέλα Ιατρίδη (η οποία απεβίωσε πρόσφατα) και έχει μια κόρη, την Αδριατική, η οποία πήρε το όνομα της θάλασσας όπου ο Πλωτάρχης πατέρας της έγραψε μια από τις λαμπρότερες σελίδες της εμπόλεμης ιστορίας μας.
Στη γενέτειρά του, το Σοφικό, έχει τοποθετηθεί η προτομή του Μίλτωνος Ιατρίδη, στο προαύλιο του Ναού της Αγίας Τριάδος. Παρόμοια προτομή υπάρχει και στην πόλη της Κορίνθου, ως τιμή στον μεγάλο Κορίνθιο Πλωτάρχη.
ΚΑΤΑ ΤΟ 1971, ΤΟΤΕ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΝ ΝΕΩΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΕΘΕΩΡΗΤΟ "ΑΜΑΡΤΗΜΑ" ΚΑΙ "ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ", ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ Η ΤΑΙΝΙΑ "ΥΠΟΒΡΥΧΙΟΝ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ" ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΑΖΑΚΟ ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΠΛΩΤΑΡΧΗ ΙΑΤΡΙΔΗ, ΤΗΝ ΑΙΜΙΛΙΑ ΥΨΗΛΑΝΤΗ ΣΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΟΥ ΛΕΛΑΣ, ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΦΕΡΤΗ ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ, ΤΟΝ Γ.ΜΑΛΟΥΧΟ, ΤΟΝ Π.ΛΙΑΡΟ κα ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ.
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ!
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ.ΝΙΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΤΟ 2008 ΣΕ ΤΟΠΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΜΕΛΟΣ.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΣ 
ΠΗΓΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Υ/Β Β.Π.Ν. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ - ΠΛΩΤΑΡΧΗΣ ΜΙΛΤΩΝ ΙΑΤΡΙΔΗΣ"

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Ο κυπριακός Ελληνισμός στηρίζει έμπρακτα τη μητέρα Ελλάδα

Σχόλιο Σ.Ο: Η απόφαση της κυπριακής Βουλής για υπερδιπλασιασμό της συνεισφοράς μας στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), αποδεικνύει και πάλι ότι οι Έλληνες Κύπριοι βρίσκονται με πράξεις - και όχι με λόγια - δίπλα στην εβρισκόμενη σε δυσχερέστατη οικονομική συγκυρία, μητέρα Ελλάδα. Οι ενέργειες αυτές είναι θετικότατες και ελπίζουμε το κυπριακό παράδειγμα να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
greece-cyprus-300x240‘ Defence Point GR ‘
«Παράδειγμα κοινοτικής αλληλεγγύης από τους Κύπριους»
30 Σεπτεμβρίου 2011
Μαθήματα σε όλη την Ευρώπη παρέδωσε η Κυπριακή Δημοκρατία και οι Έλληνες Κύπριοι με τη στάση που τήρησαν στο ζήτημα της αύξησης των κεφαλαίων που θα βρίσκονται στη διάθεση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF).
Το Κυπριακό Κοινοβούλιο, χωρίς πολλές διατυπώσεις και παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η μεγαλόνησος εξαιτίας του τρομακτικού δυστυχήματος με την έκρηξη στο Μαρί, υπερδιπλασίασε τη συνεισφορά του κράτους στον ευρωπαϊκό μηχανισμό.
Όπως ανακοινώθηκε, η κυπριακή συνεισφορά θα διαμορφωθεί στα δύο δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ μέχρι στιγμής ήταν 863 εκατομμύρια. Ο πρόεδρος της Βουλής, Γιαννάκης Ομήρου, χωρίς πολλές φανφάρες (π.χ. όπως κάνει τις… ελεημοσύνες της Τουρκίας ο Ερντογάν στην κάθε Σομαλία), προέβη σε μια λιτή δήλωση, αναφέροντας ότι η ψήφος του πολιτικού κόσμου στο νησί,αποδεικνύει την αλληλεγγύη των Κυπρίων στα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης.
Μακάρι να λάβουν το μήνυμα και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και να αναλογιστούν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι το κράτος-μέλος το οποίο θα παίξει τις δεκαετίες που έρχονται κομβικό ρόλο στην τροφοδότηση της οικονομικής ανάταξης της Ενωμένης Ευρώπης, μέσω της σταθερής και αδιάλειπτης τροφοδοσίας της με πετρέλαιο και φυσικό αέριο, σε συνεργασία με το Ισραήλ.
Αν μη τι άλλο, εκτός από τα μπράβο που αξίζει ο κυπριακός λαός, εμείς οι Ελλαδίτες Έλληνες οφείλουμε και ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, μέσα από την καρδιά μας, στα αδέρφια μας στην Κύπρο, διότι με την πράξη τους αυτή δήλωσαν έμμεσα ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ελλάδα δεν τους αφήνουν αδιάφορους. Όσο αυτονόητο κι αν φαντάζει, το να μας απασχολήσει για λίγο και να σκεφτούμε ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ είναι από μόνο του σημαντικό.
ΠΗΓΗ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο κυπριακός Ελληνισμός στηρίζει έμπρακτα τη μητέρα Ελλάδα"

Συνέντευξη Ν.Λυγερού Blue sky 23/9/11

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού
στην εκπομπή "Φωνή λαού, οργή θεού".
Blue sky
23/09/2011

Πηγή: http://www.lygeros.org/Interviews/BlueSky_20110923.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη Ν.Λυγερού Blue sky 23/9/11"
Related Posts with Thumbnails