« Η Πόλις Εάλω »

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ


1. Ποιες κοινωνικές τάξεις διαμορφώθηκαν στη Ρώμη μετά τις μεγάλες κατακτήσεις;
Λίγα λόγια για την κάθε μια )
Οι τάξεις που διαμορφώθηκαν στη ρωμαϊκή κοινωνία ήταν:
α) η τάξη των συγκλητικών,
β) οι ιππείς,
γ) ο λαός της Ρώμης,
δ) οι δούλοι.
2ο αι. π.Χ. οι τάξεις των πλούσιων πολιτών στην αρχαία Ρώμη ήταν δύο:



α) Η τάξη των συγκλητικών. Την τάξη αυτή αποτελούσαν οι μεγάλοι γαιοκτήμονες. Οικονομική της βάση ήταν τα λατιφούντια , δηλαδή οι πολύ μεγάλες ιδιοκτησίες. (Την ονόμασαν τάξη των συγκλητικών, γιατί από την τάξη αυτή προέρχονταν τα μέλη της συγκλήτου.)



β) Η τάξη των ιππέων. Την τάξη αυτή αποτελούσαν οι «πλούσιοι του χρήματος». Οικονομική της βάση ήταν οι χρηματιστικές επιχειρήσεις, όπως η κατασκευή δημόσιων έργων, ο δανεισμός χρημάτων, η εκμετάλ­λευση των φόρων που πλήρωναν οι κατακτημένες περιοχές (δημοσιώνες)



Ο «λαός της Ρώμης».



Πρόκειται για την τρίτη τάξη της ρωμαϊκής κοινωνίας, που ήταν η πολυπληθέστερη και περιλάμβανε ακτήμονες αγρότες, μικροτεχνίτες και εργάτες, οι οποίοι δεν είχαν μόνιμη απασχόληση, επομένως ούτε μόνιμο εισόδημα Ο «λαός» επιβίωνε χάρη στις δωρεές των πλουσίων και τις κρατικές διανομές τροφίμων. Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης είχαν ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι του λαού να χάνουν την πολιτική τους συνείδηση και να πουλούν ακόμη και την ψήφο τους.



Οι δούλοι.



Οι δούλοι στην αρχαία Ρώμη αποτελούσαν μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Δεν είχαν δικαιώματα και, σύμφωνα με το ρωμαϊκό δίκαιο, ήταν res, δηλαδή πράγματα. Η ζωή τους ήταν άθλια και οι συνθήκες δουλειάς απάνθρωπες. Ήταν ιδιοκτησία των κυρίων τους, οι οποίοι είχαν επάνω τους δικαίωμα ζωής και θανάτου. Οι δούλοι αντιδρούσαν με παραμέληση της εργασίας τους (παθητική αντίσταση) και μικροεξεγέρσεις.







2. Τι θέλησε να καταπολεμήσει ο Κάτων ο Τιμητής; Ποια μέτρα πήρε; Πέτυχε ή όχι;



Ο Κάτων προσπάθησε να καταπολεμήσει την διαφθορά που υπήρχε στην ρωμαϊκή κοινωνία. Για να το κατορθώσει αυτό



α) επέβαλε μεγάλους φόρους στα είδη πολυτελείας,



β) έδιωξε από την σύγκλητο και από τα άλλα αξιώματα εκείνους που δεν ήταν άξιοι,



γ)καταπολέμησε την ελληνική μόρφωση και τις συνθήκες της ανατολής γιατί πίστευε πως όλα αυτά συντελούσαν στην ηθική κατάπτωση των Ρωμαίων.



3. Με ποιους τρόπους έγινε η γνωριμία των Ρωμαίων με τον ελληνικό πολιτισμό; Ποιο το αποτέλεσμα;



Η γνωριμία των Ρωμαίων με τον ελληνικό πολιτισμό άρχισε από τον 4ο αι. π.Χ., μέσω της επικοινωνίας με τις ελληνικές αποικίες της Κάτω Ιταλίας, και ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους {146 πΧ), ως εξής:



α) Πολλοί μορφωμένοι Έλληνες σύρθηκαν στην Ιταλία ως δούλοι και έγιναν οικιακοί βοηθοί στα σπίτια των πλούσιων Ρωμαίων.



β) Πολλοί «ελεύθεροι» Έλληνες, γιατροί, ρήτορες, δάσκαλοι κ.ά. εγκατα­στάθηκαν στη Ρώμη για να εργαστούν.



γ) Πολλοί Ρωμαίοι, αντίστροφα, επισκέφτηκαν την Ελλάδα, είτε ως έμποροι είτε ως στρατιώτες, αλλά και ως θαυμαστές του μεγάλου πολιτισμού της.



δ) Η ελληνική γλώσσα είχε διαδοθεί τόσο στη Ρώμη, ώστε «κάθε Ρωμαίος που ήθελε να θεωρείται μορφωμένος έπρεπε να ξέρει ελληνικά»



ε) Η ελληνική λογοτεχνία συγκίνησε τους Ρωμαίους και συνέβαλε απο­φασιστικά τόσο στην καλλιέργεια της λατινικής γλώσσας όσο και στην ανάπτυξη της λατινικής λογοτεχνίας.



4. Τι ονόμαζαν με τον όρο «Επαρχία» οι Ρωμαίοι; Ποιοι τις εκμεταλλεύονταν;







4) Με τον όρο « επαρχία » οι Ρωμαίοι ονόμαζαν κάθε κατακτημένη περιοχή εκτός Ιταλίας . Τις επαρχίες τις εκμεταλλεύονταν, με ποικίλους τρόπους, πολλοί:



α) Ο νικητής στρατηγός που κυρίευε την επαρχία (λάφυρα, αιχμάλωτοι για να πουληθούν ως δούλοι),



β) Ο διοικητής της επαρχίας (αρπαγές και λεηλασίες δημόσιων θησαυρών



και ναών, αναγκαστικές εισφορές κ.ά.).



γ) Οι δημοσιώνες (=φοροεισπράκτορες) σε συνδυασμό με τη βαριά φορολογία,



δ) Οι τοκογλύφοι.







5. Αγροτικός νόμος: α) Ποιος ο εισηγητής του;



β) Ποιο το περιεχόμενο του; γ) Ποιος ο στόχος του;



5) Τον αγροτικό νόμο τον πρότεινε ο Τιβέριος Γράκχος . Σύμφωνα με αυτόν α) ο αρχηγός κάθε οικογένειας είχε το δικαίωμα να κατέχει ως 500 πλέθρα δημόσιας γης και ακόμη 250 πλέθρα για κάθε ενήλικο γιο της οικογένειας .Η συνολική ιδιοκτησία της οικογένειας δεν έπρεπε να ξεπερνά τα 1000 πλέθρα . β) η υπόλοιπη δημόσια γη μοιραζόταν σε κλήρους των 30 πλέθρων που μοιραζόταν στους ακτήμονες.







6. Τι ήταν το αγροτικό ζήτημα και τι συνέπειες είχε για τη Ρώμη;



Το αγροτικό ζήτημα ήταν ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που απασχόλησαν την Ρώμη τον 2° αιώνα πχ .Τα μεγάλα αγροκτήματα απορρόφησαν τις μικρές ιδιοκτησίες και χρησιμοποιούσαν στις καλλιέργειες δούλους. Σαν συνέπεια είχε την καταστροφή της μεσαίας τάξης που την αποτελούσαν αγρότες και που είχαν μεταβληθεί σε ένα πλήθος άνεργων και άπορων και δυσαρεστημένων πολιτών.



7. Σιτικός νόμος: α) Ποιος ο εισηγητής του;



β) Τι καθόριζε;



Εισηγητής ο Γάιος Γράκχος. Οι φτωχοί της Ρώμης να αγοράζουν το σιτάρι σε χαμηλή τιμή







8.Δικαστικός νόμος: α) Ποιος ο εισηγητής του;



β) Τι καθόριζε;



Εισηγητής ο Γάιος Γράκχος. Ως τότε στα δικαστήρια δίκαζαν μόνο οι συγκλητικοί .Τώρα με την μεταρρύθμιση μαζί με τους συγκλητικούς μπορούσαν να δικάζουν και οι ιππείς . Έτσι τώρα περιορίστηκε η ισχύς των συγκλητικών ενώ οι ιππείς απέκτησαν μεγάλη πολιτική δύναμη .







9.Συμμαχικός νόμος: α) Ποιος ο εισηγητής του;



β) Τι καθόριζε;



γ) Ποιοι αντιτάχθηκαν σ αυτόν;



Εισηγητής ο Γάιος Γράκχος. Το περιεχόμενο του συμμαχικού νόμου ήταν πως ο Γάιος Γράκχος για να κερδίσει την υποστήριξη των Ιταλών συμμάχων πρότεινε να τους παραχωρηθεί το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη .Σε αυτό αντέδρασαν α) οι ιππείς γιατί φοβήθηκαν τον ανταγωνισμό των Ιταλών επιχειρηματιών, β) αντέδρασαν οι ακτήμονες γιατί φοβήθηκαν ότι θα αποκτήσουν ανταγωνιστές στη απόκτηση γης και θα έχαναν το αποκλειστικό δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη .







10. 10. Επανάσταση των δούλων: Πότε έγινε, αίτια, αντίπαλοι, αποτέλεσμα, λόγοι αποτυχίας,







Το 73 π.Χ. ξέσπασε στην Ιταλία η μεγαλύτερη επανάσταση δούλων της αρχαιότητας.



Πρωταγωνιστές: ο Σπάρτακος, αρχηγός των δούλων, και ο στρατηγός Κράσσος, αρχηγός των ρωμαϊκών στρατευμάτων.



Διεξαγωγή: ο στρατός των δούλων νίκησε πολλές φορές τις ρωμαϊκές λεγεώνες. Στο στρατό των δούλων μάλλον είχαν προσχωρήσει και πολλοί φτωχοί Ρωμαίοι, κυρίως αγρότες.



Τα αίτια της διάσπασης: Ο στρατός των δούλων διασπάστηκε, διότι: α) Δεν είχε ομοιογένεια, αλλά τον αποτελούσαν άνθρωποι από διάφορες εθνικότητες.



β) Υπήρξαν διαφωνίες σχετικά με τον τρόπο δράσης.

Το τέλος: την επανάσταση των δούλων κατέπνιξε ο Μ. Κράσσος στη

"μάχη της Απουλίας, το 71 π.Χ. Ο Σπάρτακος σκοτώθηκε και ο στρατός του διαλύθηκε.



11. Ποιες μεταβολές έκανε ο Αύγουστος στη διοίκηση;



Ο Αύγουστος, προκειμένου να ισχυροποιήσει την εξουσία του, καθιέρωσε τα εξής διοικητικά όργανα:



α) Το συμβούλιο του αυτοκράτορα, που περιόριζε τη δύναμη της συγκλήτου.



β) Τη γραμματεία του αυτοκράτορα.



γ) Το αυτοκρατορικό ταμείο.



Στο στρατό οργάνωσε τις μονάδες των πραιτοριανών. Στις μονάδες αυτές εντάχθηκαν επίλεκτοι στρατιώτες, που αργότερα απέκτησαν τόση δύναμη, ώστε να ανεβοκατεβάζουν αυτοκράτορες.











12. Οι κοινωνικές τάξεις στα χρόνια της ακμής,







Στα χρόνια της ακμής οι κοινωνικές τάξεις ήταν:



- Οι συγκλητικοί και οι ιππείς, που αποτελούσαν τις πιο πλούσιες και

προνομιούχες τάξεις.



- Οι βιοτέχνες και οι τεχνίτες, οι οποίοι, οργανωμένοι σε «συντεχνίες»

(=σωματεία), είχαν συγκροτήσει μια νέα κοινωνική τάξη.



- Ο «αστικός όχλος», το μεγάλο πλήθος του ρωμαϊκού λαού.



- Οι δούλοι, πολλοί από τους οποίους απελευθερώνονταν («απελεύθε­ροι») και γίνονταν υπάλληλοι ή έμποροι.







13. Η συγκρότηση της λεγεώνας. Τι γνωρίζετε για τα ρωμαϊκά στρατόπεδα;



Η λεγεώνα ήταν η βασική μονάδα του ρωμαϊκού στρατού . Είχε 5000-6000 άντρες και συμπληρώνονταν από ανάλογη δύναμη βοηθητικών στρατευμάτων . Τα ρωμαϊκά στρατεύματα με τις λεγεώνες βρίσκονταν σε περιοχές που κινδύνευαν περισσότερο από επιδρομές . Όταν οι στρατιώτες δεν πολεμούσαν γυμνάζονταν ή κατασκεύαζαν δημόσια έργα. Γύρω από το στρατόπεδο συγκεντρώνονταν έμποροι και πολλές φορές και οικογένειες των στρατιωτών . Έτσι πολλά από αυτά τα στρατόπεδα εξελίχθηκαν σε συνοικισμούς και αργότερα σε πόλεις .







14) Ποιες ήταν οι επιπτώσεις της ρωμαϊκής ειρήνης στον οικονομικό τομέα;



Στο οικονομικό τομέα αναπτύχθηκε η γεωργία αφού τα χωράφια καλλιεργούνταν χωρίς τον φόβο καταστροφών. Ενισχύθηκε το εμπόριο αφού οι μεγάλοι εμπορικοί δρόμοι ήταν ανοικτοί και τα καραβάνια μπορούσαν να διασχίζουν την ρωμαϊκή επικράτεια χωρίς τον φόβο των ληστών . ευνοήθηκε η ναυσιπλοΐα γιατί η Μεσόγειος είχε απαλλαγεί από τους πειρατές .







15. Ποιες περιοχές της αυτοκρατορίας εκλατινίοτηκαν, ποιες όχι

και γιατί;



Οι περιοχές του ρωμαϊκού κράτους που επηρεάστηκαν από το ρωμαϊκό πολιτισμό και εκλατινίστηκαν, δηλαδή μίλησαν τη λατινική γλώσσα, ήταν: οι δυτικές επαρχίες, Γαλατία και Ισπανία, και η Δακία (Ρουμανία).



Δεν εκλατινίστηκαν οι ανατολικές επαρχίες, Ελλάδα, Μ. Ασία, Συρία και Αίγυπτος, διότι στις περιοχές αυτές είχαν διαδοθεί η ελληνική γλώσσα και ο ελληνικός πολιτισμός, που ήταν ανώτερος από το ρωμαϊκό και επηρέασε τους Ρωμαίους.



16.







17) Να αναφέρετε τα αίτια της διάδοσης του χριστιανισμού.



Σπουδαιότερα αίτια διάδοσης του χριστιανισμού ήταν ;



α) η νέα θρησκεία είχε απλό τελετουργικό, ήταν ανοικτή σε όλους τους ανθρώπους και πρόσφερε ηθική και υλική ενίσχυση ,



β) οι διωγμοί και τα μαρτύρια των χριστιανών προκάλεσαν τη συμπάθεια όλων,



γ) η καλή οργάνωση των χριστιανικών κοινοτήτων και η αλληλεγγύη που είχαν μεταξύ τους,



δ ) η κοινή γλώσσα που υπήρχε στις περιοχές όπου διαδόθηκε ο χριστιανισμός,



ε ) στην εξάπλωση του βοήθησε και το ότι στο ρωμαϊκό κράτος δεν υπήρχαν συνοριακά εμπόδια.







18) Να αναφέρετε γενικά τα αίτια παρακμής της Ρώμης, (απλή αναφορά)



Τα αίτια παρακμής της Ρώμης ήταν :



α) οι εμφύλιοι πόλεμοι και οι επιδρομές των εχθρών που έβλαψαν την οικονομία . β) ο τρόπος καλλιέργειας της γης που άλλαξε και που τώρα αναπτύχθηκαν οι μεγάλες ιδιοκτησίες . γ) η βαριά φορολογία που επέβαλαν οι αυτοκράτορες και που επιδείνωσε ακόμα περισσότερο την οικονομική κατάσταση των πολιτών ,δ) η μετατροπή του πολιτεύματος σε απόλυτη μοναρχία και η αλλαγή του ρόλου των πολιτών, ε) η αλλοίωση του στρατού . Ο στρατός δεν πολεμούσε πια για το μεγαλείο της Ρώμης αλλά για τον μισθό και τα λάφυρα .



ΜΕΡΟΣ Β' ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ







20. Γιατί η Ρώμη κρίθηκε ακατάλληλη για πρωτεύουσα;



Η Ρώμη έγινε ακατάλληλη για
πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας διότι:



α) η Ρώμη βρισκόταν πολύ μακριά από τις περιοχές του Δούναβη και του Ευφράτη όπου εκεί βρίσκονταν οι σοβαρότεροι εχθροί του κράτους, οι Γότθοι και οι Πέρσες.



β) οι αυτοκράτορες κατάγονταν από επαρχίες που δεν είχαν ιδιαίτερους δεσμούς με την Ρώμη



γ) ο Κωνσταντίνος υπολόγιζε στο χριστιανικό στοιχείο και η ανατολή ήταν η πηγή της θρησκείας αυτής,



δ) η πολιτική ατμόσφαιρα στη Ρώμη ταυτιζόταν με τις δημοκρατικές παραδόσεις, κάτι που ήταν αντίθετο με τις δεσποτικές τάσεις των αυτοκρατόρων.



21. Για ποιους λόγους προτιμήθηκε η Κωνσταντινούπολη ως νέα πρωτεύουσα;



Στρατηγικά πλεονεκτήματα : α) Το Βυζάντιο βρισκόταν κοντά στα ανατολικά σύνορα,



β) η τοποθεσία ήταν ιδιαίτερα ισχυρή γιατί από τις 3 πλευρές υπήρχε θάλασσα (ΙΙροποντίδα. Βόσπορος, Κεράτιος κόλπος) και από την άλλη πλευρά ήταν ξηρά και εύκολα μπορούσε να οχυρωθεί με τείχη .




Οικονομικά πλεονεκτήματα :



α) βρισκόταν πάνω στο σταυροδρόμι μεγάλων εμπορικών δρόμων ( θαλάσσια και χέρσα ) και



β) ο Κεράτιος κόλπος σχημάτιζε εξαιρετικό φυσικό λιμάνι.







22) Τι ήταν οι Δήμοι και ποια τα καθήκοντα τους;



Οι Δήμοι ήταν δημοτικές οργανώσεις του λαού της πρωτεύουσας

και ο καθένας τους είχε πολιτικό και στρατιωτικό τμήμα . Ακόμα ήταν ιπποδρομιακές φατρίες και έπαιρναν το όνομα τους από το χρώμα της στολής του ηνιόχου που υποστήριζαν. Έτσι υπήρχαν οι Πράσινοι και οι Βένετοι ( γαλάζιοι) . Είχαν μεγάλη δύναμη , φρόντιζαν για την οργάνωση και την διεξαγωγή των αρματοδρομιών, βοηθούσαν στην κατασκευή δημόσιων έργων και έπαιρναν μέρος στη αντιμετώπιση εχθρών όταν παρουσιάζονταν ανάγκη .







23) Η στάση του Νίκα; α) Πότε και πού έγινε;



β) Ποια τα αίτια;

γ) Γιατί απέτυχε;

δ) Ποιες οι συνέπειες της αποτυχίας;



Έγινε το 532 στην Κωνσταντινούπολη .



Τα αίτια ήταν



Α) η γενική δυσαρέσκεια από την καταπίεση



Β) η βαριά φορολογία



Γ) η διαφθορά πολλών ανώτερων αξιωματούχων τους κράτους



( Τριβωνιανός και Ιωάννης Καππαδόκης )



Απέτυχε Α) γιατί οι επαναστάτες δεν είχαν καθορισμένους στόχους Β) δεν είχαν οργάνωση



Γ) δεν υπήρχε μεταξύ τους στενός σύνδεσμος για αυτό και διασπάστηκαν.



Οι συνέπειες της αποτυχίας ήταν :α) μειώθηκε η δύναμη των δήμων και β) ενισχύθηκε η απόλυτη μοναρχία και εδραιώθηκε ο Ιουστινιανός.







24. Οι σπουδαιότεροι συνεργάτες του Ιουστινιανού.



Σπουδαιότεροι συνεργάτες του Ιουστινιανού ήταν : α) οι πολιτικοί του σύμβουλοι Τριβωνιανός και Ιωάννης Καππαδόκης , β) οι στρατιωτικοί του σύμβουλοι Βελισάριος και Ναρσής και γ) η γυναίκα του Θεοδώρα. Στην εξωτερική πολιτική κύρια φιλοδοξία του ήταν να αποκαταστήσει την ρωμαϊκή αυτοκρατορία στην παλιά της έκταση . Στην εσωτερική πολιτική κύριο φιλοδοξία του ήταν η προσπάθεια για βελτίωση της εσωτερικής οργάνωσης του κράτους .







27. Τι γνωρίζετε για τη θρησκευτική πολιτική του Ιουστινιανού;



Ο Ιουστινιανός πολέμησε τους ειδωλολάτρες και τους αιρετικούς

παίρνοντας αυστηρά μέτρα εναντίον τους . Το 529 έκλεισε την

φιλοσοφική σχολή της Αθήνας .Τους μόνους που δεν κατόρθωσε να

αντιμετωπίσει ήταν τους μονοφυσίτες γιατί τους υποστήριζε η

αυτοκράτειρα Θεοδώρα.







28) Γιατί έπρεπε να αναθεωρηθεί και να κωδικοποιηθεί η νομοθεσία;



Να αναφέρετε τα νομοθετικά έργα του Ιουστινιανού. [Σημασία (αναλυτικά)]



ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΕ :το νομοθετικό του έργο λόγω των νέων

συνθηκών που επικράτησαν και κυρίως λόγω της επίδρασης του

Χριστιανισμού.



Για αυτό προχώρησε στη ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ της νομοθεσίας διότι υπήρχαν πάρα πολλοί νόμοι, αταξία στο Ρωμαϊκό δίκαιο και δύσκολη απονομή δικαιοσύνης. Για τον σκοπό αυτό ΕΤΟΙΜΑΣΕ α) τον Ιουστινιάνειο κώδικα ,β) τον Πανδέκτη , γ) τις Εισηγήσεις και δ) τις Νεαρές.



Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ υπήρξε μεγάλη διότι



α) διευκόλυνε την απονομή δικαιοσύνης,



β) αποτέλεσε την βάση για τη εξέλιξη του βυζαντινού δικαίου και



γ) το Ρωμαϊκό δίκαιο αποτέλεσε την βάση για την εξέλιξη του δικαίου όλων των ευρωπαϊκών χωρών μέχρι την σύγχρονη εποχή .



29. Ποιες μεταβολές έκανε ο Ιουστινιανός στη διοίκηση και γιατί;



0 Ιουστινιανός έκανε τις παρακάτω μεταβολές στη διοίκηση των επαρχιών α) Καθόρισε με νόμους τη συμπεριφορά των υπαλλήλων, ώστε να μην καταπιέζουν τους υπηκόους της αυτοκρατορίας, β) Μείωσε το πλήθος των υπαλλήλων, για οικονομία χρημάτων. γ) Αύξησε τους μισθούς, για να μη δωροδοκούνται οι υπάλληλοι. δ) Σε περιοχές που απειλούνταν από εχθρικές επιδρομές συνένωσε την πολιτική και στρατιωτική εξουσία σ'ένα πρόσωπο, για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του κινδύνου. Οι μεταβολές αυτές έγιναν για να βελτιωθεί η διοίκηση των επαρχιών.



30. «Δυνατοί»: α) Ποιους ονομάζουμε «δυνατούς»;



β) Για ποιους αποτελούσαν απειλή και γιατί;



α. «Δυνατοί», λέγονταν οι μεγάλοι γαιοκτήμονες, προσπαθούσαν με εξαγορές, εκβιασμούς και άλλες αυθαιρεσίες να μεγαλώσουν τα «κτή­ματα» τους και την πολιτική τους δύναμη. Ασκούσαν κυριαρχική εξουσία στις περιοχές τους και διέθεταν ιδιωτικό στρατό και ιδιωτικές φυλακές.



β. Οι «δυνατοί» αποτελούσαν απειλή για:



α) την αγροτική τάξη, τα μέλη της οποίας συγκροτούσαν το Βυζαντινό στρατό·



β) τον ίδιο τον αυτοκράτορα και την εξουσία του.







31) Πώς κρίνετε το έργο του Ιουστινιανού;



Ο Ιουστινιανός σε γενικές γραμμές κατάφερε την ανασύσταση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και να επιβάλει την χριστιανική θρησκεία .

Όμως με τους συνεχείς πολέμους αποδυναμώθηκε η Βυζαντινή αυτοκρατορία και το κράτος εξαντλήθηκε στρατιωτικά και οικονομικά .

Όσο αφορά την εσωτερική πολιτική , με το νομοθετικό του έργο , την οργάνωση της διοίκησης, τα κτίσματα που έκανε αναδείχτηκε σε άξιο ηγέτη.



32. Σε ποια κατάσταση βρήκε το Βυζαντινό κράτος ο Ηράκλειος, ποιος τον βοήθησε να την



αντιμετωπίσει και με ποιο τρόπο;







Η κατάσταση στην αυτοκρατορία όταν ο Ηράκλειος πήρε την εξουσία στα χέρια του ήταν απελπιστική. Το κράτος κατέρρεε. Η οικονομία, ο στρατός, το ναυτικό βρίσκονταν σε διάλυση, ενώ οι Σλάβοι και οι Άβαροι με τις επιδρομές τους έφταναν ως τα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης.



Όλα αυτά οφείλονταν στην κακή διακυβέρνηση του κράτους από τον ανίκανο και μέθυσο αυτοκράτορα Φωκά (602-610), που έφερε στο βυζαντινό κράτος μόνο συμφορά.



Όταν ο Ηράκλειος, απελπισμένος από το βάρος των προβλημάτων, εσωτερικών και εξωτερικών, σκέφτηκε να εγκαταλείψει τον αγώνα και να φύγει στην Αφρική, ο πατριάρχης Σέργιος, άνθρωπος με μεγάλη μόρφωση και εμπνευσμένος ιεράρχης, πρόσφερε στον αυτοκράτορα ως δάνειο τους θησαυρούς της εκκλησίας, για να κόψει νόμισμα, και τον έπεισε να παραμείνει στην εξουσία.







33) Τι χαρακτήρα πήραν οι πόλεμοι του Ηρακλείου κατά των Περσών και γιατί;



Ο πόλεμος πήρε χαρακτήρα ιερού πολέμου γιατί όταν οι Πέρσες

μπήκαν στα Ιεροσόλυμα μετά τις καταστροφές και τις λεηλασίες που

έκαναν, πήραν τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφεραν στην

πρωτεύουσα τους . Ο χαρακτήρας αυτός φαίνεται από το ότι πριν την

αναχώρηση του ο αυτοκράτορας Ηράκλειος πήγε στη Αγία Σοφία

προσκύνησε και προσευχήθηκε και την μέρα της αναχώρησης του ο

λαός τον αποχαιρέτησε.







35. Τι είναι η εικονομαχία και ποια τα αίτια της;



Εικονομαχία είναι η θρησκευτική κρίση που άρχισε στα χρόνια

των Ισαύρων με θέμα αν ήταν σωστό ή όχι να προσκυνούν τις εικόνες οι χριστιανοί. Η εικονομαχία δίχασε τον λαό σε δυο αντιμαχόμενες

παρατάξεις τους εικονολάτρες και τους εικονομάχους.



Οι ρίζες της εντοπίζονται



α) στη προσπάθεια των Ισαύρων να εξουσιάσουν την εκκλησία,



β) σε οικονομικά αίτια γιατί οι μεγάλες μοναστηριακές περιουσίες δεν πλήρωναν φόρους και ζημίωναν το κράτος ,



γ) σε πολιτικά αίτια όπου οι μοναχοί ασκούσαν επιρροή στις λαϊκές τάξεις,



δ) σε κοινωνικά αίτια λόγω της κοινωνικής πρόνοιας που ανέλαβε η εκκλησία με την ίδρυση νοσοκομείων, γηροκομείων κ α



ε) σε θρησκευτικά και πνευματικά αίτια για το λόγο ότι οι πιστοί λάτρευαν το εικονιζόμενο

πρόσωπο αλλά την συγκεκριμένη φορητή εικόνα ως θαυματουργή .



Τα αποτελέσματα της ήταν ότι δίχασε τον λαό σε 2 παρατάξεις, τους εικονολάτρες και τους εικονομάχους .



Η άρνηση της εκκλησίας να υποταχθεί στη θέληση της κοσμικής εξουσίας .







36) Ποιους ονομάζουμε δυνατούς; Για ποιους αποτελούσαν κίνδυνο και γιατί; Εξηγήστε.



Δυνατοί λέγονταν οι ιδιοκτήτες των μεγάλων κτημάτων οι

γαιοκτήμονες . Θεωρούνταν επικίνδυνοι γιατί :α) ασκούσαν

ουσιαστική εξουσία στην περιοχή τους, β) είχαν συγκροτήσει

ιδιωτικό στρατό . Ήταν επικίνδυνοι για α) την ενότητα του κράτους,

β) την αριστοκρατική εξουσία και γ) για την μικρή ιδιοκτησία . ( Για

αυτούς ακούμε να γίνεται λόγος από την εποχή του Ιουστινιανού όταν

δημιουργούσαν προβλήματα στο Βυζαντινό κράτος).







37) Ποια μέτρα πήρε ο Βασίλειος ο Β' κατά των δυνατών και γιατί;



Οι Μακεδόνες αυτοκράτορες πήραν μέτρα κατά των δυνατών θεσπίζοντας νόμους για την προστασία των φτωχών από τις αρπακτικές διαθέσεις των δυνατών γιατί η αύξηση της δύναμης τους ήταν απειλή για την ίδια την αυτοκρατορία . Το αλληλέγγυο του Βασιλείου του Β ' όριζε ότι οι πλούσιοι ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν το φόρο των ταπεινών δηλ των φτωχών που δεν ήταν σε θέση να αντεπεξέλθουν στις φορολογικές τους υποχρεώσεις.







38)Πότε έγινε, ποια τα αίτια και ποιες οι συνέπειες του σχίσματος;



Το σχίσμα έγινε το 1054 όταν αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος Θ΄ο Μονομάχος και πατριάρχης ο Μιχαήλ Κηρουλάριος . Οι πολιτικές του συνέπειες ήταν α) η καλλιέργεια μίσους στην Δύση εναντίων της Ανατολής και η ιδέα υποταγής του Βυζαντίου β) η αδιαλλαξία που δίχασε το χριστιανικό κόσμο τόσο πολύ ώστε να αποτύχουν οι προσπάθειες των Παλαιολόγων για βοήθεια από την Δύση εναντίον των Τούρκων, γ) ο επηρεασμός της ιστορικής έρευνας ώστε να επικρατεί μια κακή ιδέα για τον βυζαντινό κόσμο .







39) Τι ξέρετε για την αποστολική δράση του Κύριλλου και του Μεθόδιου;



Κατάγονταν από την Θεσσαλονίκη και σπούδασαν στην Κωνσταντινούπολη την ελληνική παιδεία .Με εντολή του Βάρδα και του Πατριάρχη Φωτίου συνέβαλαν στον εκχριστιανισμό των Σλάβων . Ήταν γνώστες της σλαβικής γλώσσας, επινόησαν το σλαβικό αλφάβητο και μετάφρασαν στην σλαβική θρησκευτικά βιβλία όπως την αγία γραφή . Αν και συνάντησαν πολλές δυσκολίες πέτυχαν στην αποστολή τους και έθεσαν τις βάσεις της σλαβικής λογοτεχνίας .Η εκκλησία τους ανακήρυξε αγίους.







40) Μάχη στο Ματζικέρτ 1071 μ.Χ. (Πρωταγωνιστές, αποτέλεσμα, συνέπειες).



Μάχη του Ματζικέρτ : Έγινε το 1071 ανάμεσα στον Ρωμανό τον Δ'

τον Διογένη και τους Τούρκους .Η σημασία της μάχης ήταν πως άνοιξε ο δρόμος στους Τούρκους για την Μικρά Ασία και άρχισε το τέλος της

Βυζαντινής κυριαρχίας στην Ανατολή .







41. Ποια καταστροφή του βυζαντινού στρατού συμπλήρωσε την καταστροφή στο Ματζικέρτ;



Πού και πότε έγινε; Συνέπειες,



Μάχη του Μυριοκέφαλου : Έγινε το 1176 ανάμεσα στον Μανουήλ Α' τον Κομνηνό και τους Σελτζούκους Τούρκους .Η σημασία της μάχης ήταν ότι στέριωσαν οι Τούρκοι στη μικρασιατική χερσόνησο .







42. α) Ποια εμπορικά προνόμια παραχωρήθηκαν στους Βενετούς από τους Βυζαντινούς



β) Ποιες ήταν οι συνέπειες από την παραχώρηση των προνομίων,







Το χρυσόβουλο του 1082, που υπέγραψε ο Αλέξιος Α' ο Κομνηνός, παραχωρούσε στους εμπόρους της Βενετίας τα ακόλουθα προνόμιο:



α) Να μην πληρώνουν φόρο για τις εμπορικές πράξεις τους στη Βυζαντινή επικράτεια



β) Να μένουν όσο καιρό ήθελαν στη βυζαντινή πρωτεύουσα.







Η πολιτική παραχώρησης προνομίων προς τους Ιταλούς, που εφάρμοσαν



οι Κομνηνοί, είχε τις εξής συνέπειες:



-. Το Βυζάντιο εγκατέλειπε το εμπόριο στις ιταλικές πόλεις.



-Η οικονομική εκμετάλλευση του κράτους από ξένους κλόνιζε την πίστη



των υπηκόων του και γέμιζε την ψυχή τους με μίσος κατά των ξένων.



-Το Βυζάντιο δεν μπορούσε πλέον να παρακολουθεί την οικονομική



ανάπτυξη των Δυτικών και η οικονομική του υπεροχή ανατράπηκε.



- Το Βυζάντιο υποδουλώθηκε οικονομικά στους ξένους, γεγονός που σταδιακά οδηγούσε και στην πολιτική υποδούλωση.







43) Σταυροφορίες: Ποιος ήταν ο αρχικός τους στόχος και πώς οι στόχοι διαφοροποιήθηκαν μετά;



Οι Σταυροφορίες ήταν λαϊκές εκστρατείες χριστιανών από την Δύση

με σκοπό αρχικά την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους

Τούρκους . Με την πάροδο των χρόνων οι στόχοι διαφοροποιήθηκαν, τα

κίνητρα έγιναν κυρίως οικονομικά και πολύ λίγο ή καθόλου

θρησκευτικά.



44. Ποια συμφωνία έγινε ανάμεσα στον Αλέξιο Α' τον Κομνηνό και στους σταυροφόρους της Α' Σταυροφορίας;



Η παρουσία 100.000 σταυροφόρων έξω από την Κωνσταντινούπολη τρόμαξε τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α' Κομνηνό. Για το λόγο αυτό χειρίστηκε το θέμα ως εξής:







α) Έπεισε τους αρχηγούς των σταυροφόρων να τον αναγνωρίσουν με όρκο ως κύριο τους.







β) Τους υποχρέωσε να ξαναδώσουν στο Βυζάντιο τις πρώην βυζαντινές



επαρχίες που είχαν καταλάβει οι Τούρκοι.







γ) Υποσχέθηκε στους σταυροφόρους βοήθεια σε άντρες, τρόφιμα και πέρασμα στην Ασία.







45) Τα αποτελέσματα της Α' Σταυροφορίας ήταν :



α) η εμπλοκή του Βυζαντίου στην πρώτη σταυροφορία με την υπόσχεση βοήθειας στους σταυροφόρους



β) η άλωση της Ιερουσαλήμ και η φρικτή σφαγή των κατοίκων της



γ) η λατινική κυριαρχία στην Μέση Ανατολή με την ίδρυση φεουδαρχικών κρατών στην Συρία και Παλαιστίνη .



δ) Η οργάνωση την ιπποτικών ταγμάτων για την προστασία των νέων κρατών (Ιππότες του Αγίου Ιωάννη _ Ιωαννίτες, Ιππότες τον ναού _ Ναΐτες και Τεύτονες ) .



46) Η Κύπρος με ποια σταυροφορία σχετίζεται και πώς;



Η Κύπρος σχετίζεται με την 3η Σταυροφορία όταν ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, βασιλιάς της Αγγλίας πήγαινε στα Ιεροσόλυμα για να τα ελευθερώσει και πέρασε από την Κύπρο, την

κατέλαβε και μετά την πούλησε στους Γάλλους.







47. Ποιος ο αρχικός σκοπός, πώς διαφοροποιήθηκε και ποιο το αποτέλεσμα της Δ' Σταυροφορίας;



Αρχικός σκοπός της Δ' Σταυροφορίας ( με παρακινητή τον πάπα Ιννοκέντιο Γ') ήταν να χτυπηθούν οι μουσουλμάνοι στην Αίγυπτο και στη συνέχεια να απελευθερωθεί η Παλαιστίνη.



Αργότερα αποκτά καθαρά πολιτικό και οικονομικό χαρακτήρα . Οι Βενετοί σκεπτόμενοι τα δικά τους εμπορικά συμφέροντα ζήτησαν τεράστια ποσά, για να μεταφέρουν τους σταυροφόρους στην Αίγυπτο. Όταν όμως ο Αλέξιος Άγγελος ζήτησε τη βοήθεια τους για να ξαναπάρει το θρόνο του Βυζαντίου, τους υποσχέθηκε δώρα και μεγάλες αμοιβές. Όμως , τον Απρίλιο του 1203 οι Βενετοί με τους σταυροφόρους έβαλαν πλώρη για την Κωνσταντινούπολη αντί για την Αίγυπτο. Αποτέλεσμα ήταν η άλωση της.(1204 μ.Χ.)







48) Οι συνέπειες από την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 μ.Χ.



Η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους έγινε το 1204.

Οι συνέπειες της ήταν αρνητικές α) καταστράφηκε το βυζαντινό κράτος

και ο βυζαντινός πολιτισμός β) ζημιώθηκε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός (

αρπαγή και καταστροφή έργων τέχνης και χειρογράφων), γ) άρχισε η

φραγκοκρατία στην Ελλάδα. Θετικές συνέπειες .Η μόνη θετική αλλά

έμμεση συνέπεια ήταν η επιτάχυνση της αφύπνισης της εθνικής

συνείδησης του νέου ελληνισμού κάτω από την πίεση των Φράγκων

κατακτητών.



49) Τι γνωρίζετε για την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους;



Έγινε στις 29/5/1453. Η πολιορκία άρχισε αρχές Απριλίου όταν

σουλτάνος ήταν ο Μωάμεθ ο Β'. Στις 7 Απριλίου άρχισε ένας

κανονιοβολισμός που προκάλεσε ρήγματα στα τείχη της βασιλεύουσας

.Στις 20/4 ο πλοίαρχος Φλαντανελάς σπάει τον αποκλεισμό και περνάει

στο Κεράτιο .Ο Μωάμεθ στέλλει τότε πλοία από στεριά και τα ρίχνει

στο Κεράτιο . Στις 25/5 ο Μωάμεθ ζητά από τον αυτοκράτορα να του

παραδώσει την Πόλη ..Η απάντηση του Παλαιολόγου ήταν αρνητική .

Στις 29/5 μέρα Τρίτη έγινε η μεγάλη έφοδος των Τούρκων. Η

ανακάλυψη μια μικρής πύλης της Κερκόπορτας σπάζει την άμυνα των



Βυζαντινών . Οι εχθροί ορμούν στη Πόλη και τότε ακούστηκε το « Η Πόλις Εάλω » .Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ο τελευταίος αυτοκράτορας πολέμησε ηρωικά στην πρώτη γραμμή .


http://pilavakis.tripod.com/byzantini.htm

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "« Η Πόλις Εάλω »"

Συνέντευξη Ν.Λυγερού στον "Ενικό'' 17/12/2012

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη Ν.Λυγερού στον "Ενικό'' 17/12/2012"

ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΕΣ

Του Αριστομένη Δαμιανάκου
Οι Πανέλληνες έκαναν το εφετινό καλοκαίρι, όπως συνήθως κάθε καλοκαίρι, μία νέα εθνική αναβάπτιση.
 Από το Παλλακωνικό Συνέδριο ως το προσκύνημα στον ηρωικό Πολυάραβο, κάθε γωνιά της Ελλάδας, της Μάνης και του Μαλευρίου, είχε τις ιδιαίτερες συγκινήσεις και εκδηλώσεις της.
Έλληνες από την Αμερική και την Αυστραλία, από την Αφρική και τις Ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και Έλληνες της Αθήνας και των αστικών κέντρων βρίσκουν την ευκαιρία κάθε καλοκαίρι να επισκέπτονται τα χωριά τους και να προσκυνούν τα άγια χώματα του τόπου καταγωγής.
Οι Πανέλληνες αισθάνονται μία ψυχική ανάγκη. Ένα Εθνικό χρέος. Αναζητούν τις ρίζες τους και επιβεβαιώνουν την εθνική τους ταυτότητα.
 Είναι κυρίως το μεγαλείο της φυλής, της ψυχής και του πνεύματος του Έλληνα. Γιατί είμαστε λίγοι και είμαστε λαός της διασποράς. Η Ελλάδα μας, η Πατρίδα μας, το χωριό μας, το προγονικό μας σπίτι, είναι κυψέλη και κολυμβήθρα, είναι ναός και μαγνήτης, είναι η γάργαρη πηγή, η Κασταλία Κρήνη, για να ξεδιψάμε και να δροσιζόμαστε. Αναζητάμε τον ομφάλιο λώρο που να συνδέει ως Δελφική ιδέα με την ιδιαίτερη εθνική μας και τοπική μας καταγωγή.
Οι Πανέλληνες θυσιάζουν και χρόνο και χρήμα προκειμένου να δυναμώνουν τους δεσμούς τους με την πατρίδα τους. Οι γιορτές και τα πανηγύρια, οι εκδηλώσεις των Πολιτιστικών Συλλόγων, τα Συνέδρια και τα σεμινάρια μαζί με τις τοπικές και συγγενικές εκδηλώσεις γίνονται χρυσές ευκαιρίες για ένα πραγματικό αναστάσιμο της ύπαρξής μας.
Οι Πανέλληνες από την εποχή του Ομήρου (Β, 530) και του Ησιόδου ως τις ημέρες μας, είτε λέγονται Έλληνες, Γραικοί, Ρωμιοί, Greeks, είτε όπως αλλιώς ονομάζονται, έχουν μία γλώσσα από τις πλουσιότερες γλώσσες του κόσμου, που έχει πλουτίσει όλες σχεδόν τις Ευρωπαϊκές και Λατινογενείς γλώσσες και ιδιαίτερα την Αγγλική. Γι αυτό είναι ανάγκη να αισθάνονται ότι το θέμα της γλώσσας είναι υπαρξιακά εθνικό. «Νικήτρα του θανάτου» ονόμασε τη γλώσσα μας ο Παλαμάς. Και είναι ιστορική αλήθεια ότι η γλώσσα που κάθε λαός έχει διαμορφώσει είναι ο άξονας που γύρω του στρέφεται ο εθνικός βίος. «Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις».
Οι Πανέλληνες οφείλουν συγχρόνως να είναι πατριώτες και κοσμοπολίτες, υπερήφανοι και ευαίσθητοι ως Έλληνες και ως ανθρωπιστές λογικοί και συναισθηματικοί, με σεβασμό και αγάπη στον άνθρωπο ως τη μοναδική και ανεπανάληπτη αξία. Γιατί ο Ανθρωπισμός και η Λογική, η Πολιτική και η Φιλοσοφία, η Μυθολογία και η Ιστορία, η Τέχνη και η Δημοκρατία, είναι κατακτήσεις που ανυψώνουν τον άνθρωπο και οι Έλληνες είναι πρωταγωνιστές, δημιουργοί, κληρονόμοι και συνεχιστές αυτών των κατακτήσεων.
Οι Πανέλληνες σήμερα, σ έναν κόσμο που παγκοσμιοποιείται, που η τεχνολογία και η υλική δύναμη απειλούν την ανθρώπινη ουσία και αξία, έχουν χρέος ιστορικό να αναζητήσουν στον άνθρωπο την απάντηση για το μέλλον του. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ μπορεί να λύσει το αίνιγμα της σύγχρονης Σφίγγας που είναι η Τεχνολογία και η Επιστήμη.
Οι Πανέλληνες, όπου και να ζουν στα ξένα, οφείλουν να αισθάνονται ότι κάτι τους δένει και με τον τόπο παραμονής τους και με τον τόπο καταγωγής τους.
 Γιατί έχουν πάρει κι έχουν δώσει πλείστα στοιχεία στον παγκόσμιο πολιτισμό. Η Δημοκρατία του Περικλή, οι ιδέες του Πλάτωνα, η Λογική του Αριστοτέλη, η Ιστορία του Θουκυδίδη, το Δράμα των τραγικών, ο Λόγος του Ευαγγελίου, το Πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων έχουν γίνει παγκόσμια αγαθά για όλη την ανθρωπότητα και είναι κυρίως προσφορά των Πανελλήνων στον Παγκόσμιο Πολιτισμό. Γι αυτό αναδεικνύονται παγκόσμιοι Ολυμπιονίκες και οραματιστές ενός Ολυμπιακού πνεύματος που θα ανυψώνει τον άνθρωπο.
Ιδιαίτερα η Ευρώπη και το «Ευρώ» έχουν κοινό Ελληνικό Ιστορικό παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Οι Πανέλληνες σήμερα διαπρέπουν στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Δεν είναι λίγοι οι Έλληνες που πρώτα γίνονται γνωστοί στο εξωτερικό και μετά στην Ελλάδα. Δυστυχώς, η Ελλάδα διώχνει τα παιδιά της, όταν δεν τους παρέχει τις ευκαιρίες που αναζητούν και έχουν ανάγκη. Αλλά θα κρατήσουμε κακία στην πατρίδα μας; Όχι. Όπως και να έχουν τα πράγματα για την πατρίδα μας, για τους αυριανούς Έλληνες και ανθρώπους το χρέος είναι ιερό.
Οι Πανέλληνες δεν είναι χωρίς ελαττώματα. Είναι δραστήριοι αλλά και αμέθοδοι. Ενωμένοι αλλά και διχασμένοι. Ταπεινόφρονες αλλά και εγωιστές. Δίδαξαν το μέτρο αλλά συχνά είναι υπερβολικοί. Είναι «πολύτροποι» ανήσυχοι και ανικανοποίητοι, όπως ο Οδυσσέας και η ζωή τους συχνά μια Οδύσσεια.
Οι Πανέλληνες συνειδητοποιούν τραγικά το εφήμερο και το ανελέητο πέρασμα του χρόνου. Γι αυτό αγωνίζονται και αγωνιούν να κρατήσουν ζωντανό το δεσμό του παρελθόντος με το παρόν και το μέλλον.
Αλλά δεν είναι ηδονή και τιμή να αισθάνεσαι ότι κάτι έκανες ως Έλληνας και ως άνθρωπος για την Πατρίδα σου και την Ανθρωπότητα;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΕΣ"

Ο ΧΩΡΟ-ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

Ανάσταση ή «Πάει ο παλιός ο χρόνος»;

Πώς η σύγχρονη Φυσική απελευθερώνει τον άνθρωπο από τα δεσμά του χρόνου

Η Ανάσταση του Κυρίου είναι για τη χριστιανική θρησκεία μια πράξη απελευθέρωσης από την έννοια του Χρόνου που καταδυναστεύει τη ζωή μας.

«Ο εκ Θεού Πατρός Λόγος προ των αιώνων γεννηθείς» θα ψάλουν στις ορθόδοξες εκκλησίες το Σάββατο μετά την Ανάσταση, σε έναν ύμνο βγαλμένο από το Πεντηκοστάριο, το βιβλίο με τους ύμνους για τις Κυριακές από σήμερα έως και των Αγίων Πάντων (19 Ιουνίου). Στην ορθόδοξη θρησκεία η Ανάσταση σχετίζεται και με την αίσθηση που έχει ο χριστιανός για τον χώρο και τον χρόνο.

Με αυτό το «προ των αιώνων γεννηθείς» είναι φανερό ότι ο Θεός θεωρείται εκτός χρόνου και φυσικά εκτός τόπου, αφού εκείνος δημιούργησε και τον χώρο. Στην ερμηνεία του μάλιστα για τη δημιουργία του κόσμου στο βιβλίο για την «Εξαήμερο», γραμμένο γύρω στο 370 μ.Χ., ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει ότι μαζί με τον κόσμο, δηλαδή με τον χώρο και την ύλη, δημιουργήθηκε και ο χρόνος.

Κάτι που έγινε αποδεκτό αιώνες μετά χάρη και στις θεωρίες των κοσμολόγων και με τη γενική θεωρία της σχετικότητας.

 Ο χώρος και ο χρόνος λοιπόν από τον ορθόδοξο χριστιανό θεωρούνται δοσμένοι από τον Θεό και είμαστε δέσμιοί τους: «Είναι ζυγός ο χωροχρόνος και θέλει ο άνθρωπος να ξεφύγει από αυτόν, αλλά και αγαπάει και αγκαλιάζει και τον χώρο και τον χρόνο, ενώ θέλει να τον υπερβεί» (Πατήρ Γεώργιος Φλορόφσκι, 4.10.200). Με την Ανάσταση που εδράζεται στην Καινή Διαθήκη (ενώ η Δημιουργία έχει τη βάση της στην Παλαιά Διαθήκη) κάθε χρόνο μάς υπενθυμίζεται από την ορθόδοξη λατρεία ότι «ο Χριστός με την ενσάρκωση και ενανθρώπισή του εισήλθε και εχωρήθη στον χωροχρόνο μας που ο ίδιος δημιούργησε» (ομιλία Γ. Φλορόφσκι: «Ο άνθρωπος και ο χωροχρόνος») και από αυτόν τον χωροχρόνο φεύγει το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου.

Σχηματικά θα λέγαμε ότι οι αρχαίοι Ελληνες ασχολήθηκαν πολύ με τον τόπο και τον χώρο, γι' αυτό και πέτυχαν τόσο πολλά στη γεωμετρία, ενώ από την εβραϊκή παράδοση μας έρχεται μια πιο επίμονη ενασχόληση με τον χρόνο. Τα δύο θεωρείται ότι παντρεύονται στη συνέχεια στο πλαίσιο του χριστιανισμού και μένουν έτσι για αιώνες.

Δημιουργός εκτός τόπου και χρόνου

Ο Αγγλος Τζον Πόλκινγκχορν ανατράφηκε σε μια αφιερωμένη στον χριστιανισμό οικογένεια. Μεγαλώνοντας αισθάνθηκε ότι η επιστήμη και μάλιστα αυτή που είχε σχέση με τα στοιχειώδη σωμάτια, εξαιτίας ίσως και μιας εξαιρετικής επίδοσης στα μαθηματικά που έδειξε, τον κέρδισε για πολλά χρόνια.

Δούλεψε δίπλα στον διάσημο νομπελίστα φυσικό και γνωστό ισλαμιστή Αμπντους Σαλάμ, έγινε καθηγητής Φυσικής στο Κέιμπριτζ, ένας από τους φοιτητές του ήταν ο Μπράιαν Γιόζεφσον, ο οποίος πήρε και αυτός Νομπέλ στη Φυσική, και ήταν βασικός συνεργάτης τού Μάρεϊ Γκελ Μαν, όταν εκείνος αποδείκνυε για πρώτη φορά την ύπαρξη των κουάρκ. Το 1979, έπειτα από 25 χρόνια στην έρευνα, αποφάσισε ότι ήταν καιρός να πάρει τον δρόμο της Εκκλησίας και χειροτονήθηκε ιερέας.

Δεν σταμάτησε όμως να ενδιαφέρεται για τα προβλήματα της επιστήμης, μόνο που τώρα σε κάθε του παρέμβαση ήταν έντονο και το θρησκευτικό στοιχείο.

Μια από τις πιο γνωστές ήταν όταν θέλησε να κοντράρει την άποψη του Στίβεν Χόκινγκ ότι το Σύμπαν θα μπορούσε να δημιουργηθεί και από μόνο του.

Δεν χρειαζόταν δηλαδή να καταφύγουμε στην ιδέα της ύπαρξης ενός Δημιουργού για τον κόσμο μας. Εγραψε μάλιστα ένα ολόκληρο βιβλίο γι' αυτό και η βασική ιδέα του ήταν ότι «ο Θεός δρα στον κόσμο, αλλά όχι σαν ένας επιτήδειος ταχυδακτυλουργός που παραβιάζει τους νόμους της φύσης _ νόμους δηλαδή που ο ίδιος θέσπισε. Η ερώτηση που με απασχολεί είναι αν υπάρχει τρόπος να περιγράφουμε τις ενέργειες του Θεού έτσι ώστε να είναι αυτές συμβατές και με την επιστήμη».

Η αρχή της αβεβαιότητας

Συνδέθηκε με άλλους ομοϊδεάτες που είχαν την υποστήριξη του Βατικανού - αφού, όπως είναι γνωστό, στον Πάπα υπάγεται και ένα ολόκληρο αστεροσκοπείο - και άρχισαν την αναζήτηση του Δημιουργού με τη βοήθεια της κβαντομηχανικής. Και ο νους τους πήγε κατευθείαν - πού αλλού; - στην αρχή της αβεβαιότητας.

Εκεί, δηλαδή, στον μικρόκοσμο, φθάνοντας σε διαστάσεις ατόμων και μορίων, δεν μπορεί πλέον, όσα στοιχεία και αν διαθέτουμε, να προβλεφθεί με ακρίβεια η κίνηση και η συμπεριφορά τους. Μπορεί να έχεις στο χέρι σου δύο ακριβώς όμοια ραδιενεργά άτομα, αλλά δεν ξέρεις πότε ακριβώς το καθένα θα διασπαστεί και το πιο «πιθανό» είναι ότι δεν θα συμβεί και για τα δύο την ίδια στιγμή.

Η αρχή της αβεβαιότητας, πιο συγκεκριμένα, μας λέει ότι δεν μπορείς ταυτόχρονα να γνωρίζεις την ταχύτητα και τη θέση ενός σωματιδίου. Οσο μεγαλύτερη ακρίβεια επιδιώκεις στο ένα μέγεθος τόσο λιγότερη ακρίβεια προκύπτει για το άλλο.

Οπως όταν στριμώχνεις μια πεταλούδα στη γωνία και τότε εκείνη κάνει όλο και πιο απρόβλεπτες κινήσεις χτυπώντας έντονα τα φτερά της για να αποφύγει να την πιάσεις. Στα κβαντικά φαινόμενα λοιπόν έχουμε την πιθανότητα να συμβούν διάφορα πράγματα και εκεί ψάχνουν μερικοί τη θεία ενέργεια και παρέμβαση ως προς το τι τελικά θα συμβεί.

Επειδή αυτά όμως είναι αναρίθμητα και για την πιο απλή κίνηση, π.χ. το πέσιμο ενός μετεωρίτη στη Γη, υποδείχθηκε σε αυτούς που υποστήριζαν τη θεία παρέμβαση ότι φάνταζε παράλογο ο Δημιουργός να «ασχολείται» με τόσο πολλές μικροκινήσεις.

Το μπλέξιμο των σωματιδίων

Ο επόμενος λοιπόν χώρος αντίστασης επελέγη να είναι σχετικός με το φαινόμενο του «κβαντικού συσχετισμού». Οπου πάλι στον κόσμο των μικροσωματιδίων όταν δύο από αυτά, ας πούμε ότι είναι φωτόνια, συνδεθούν με κάποιες κοινές ιδιότητες ή μπλεχτούν, όπως θα το λέγαμε κάπως πιο χαλαρά, με κάποιο τρόπο, μετά όσο και αν τα απομακρύνουμε είναι σαν να υπακούουν σε κάποια αόρατη αλλά πολύ αποτελεσματική μορφή επικοινωνίας.

Για να το καταλάβουμε καλύτερα αυτό θα πούμε ότι, αν ήταν νομίσματα, ρίχνοντάς τα ταυτόχρονα στον αέρα όσο μακριά και αν ήταν το ένα από το άλλο θα παίρναμε πάντα το ίδιο αποτέλεσμα και από τα δύο, είτε κορόνα είτε γράμματα. Εγιναν πειράματα, λοιπόν, κάτω από πολύ αυστηρές συνθήκες και πάλι με το ίδιο αποτέλεσμα.

Ετσι ώστε τελικά ο Αντουάν Σουαρέζ, ειδικός στην Κβαντική Φυσική και μέλος του Κέντρου Κβαντικής Φιλοσοφίας με έδρα τη Ζυρίχη, να φθάσει να δηλώσει ότι «φαίνεται πως ο χωροχρόνος δεν μπορεί να στεγάσει όλες εκείνες τις έξυπνες οντότητες που θα επηρέαζαν τα πράγματα μέσα στον κόσμο μας, άρα κάτι απέξω δρα και ρυθμίζει τα διάφορα φαινόμενα (σε αυτό το επίπεδο)... Υπάρχουν τελικά σοβαρές ενδείξεις ότι άυλες υπάρξεις δρουν στον κόσμο μας».

Και πάντα βέβαια οι άπιστοι Θωμάδες θα ρωτούν τους Σουαρέζ: Γιατί τότε δεν διορθώνονται κάποια πράγματα όταν φθάνουμε στον εκτροχιασμό;

Βασικό ρόλο, όπως ίσως ήδη καταλάβαμε από τα προαναφερθέντα, παίζει για τη Θεολογία ο χρόνος. Ας μην ξεχνούμε ότι και στην ορθόδοξη παράδοση «εμπειρογνώμονας» σε θέματα χρόνου θεωρείται ο Οσιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο οποίος όμως ξεκινά πάντα από την κλασική διαίρεση του χρόνου σε παρελθόν, παρόν και μέλλον. Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, ξεκινώντας κυρίως από τη δεκαετία του 1980 και με αποκορύφωμα την περασμένη χρονιά, επιστήμονες της Θεωρητικής Φυσικής ξεκίνησαν να μελετούν τρόπους για να απαλλαγούμε από την έννοια του χρόνου εντελώς. Να τον εξορίσουμε κυριολεκτικά από τη Φυσική! Να φθάσουμε να λέμε ότι η έννοια του χρόνου εκεί ήταν ένα τρικ, ένα αποτελεσματικό κόλπο του Νεύτωνα για να βρει κάποια πράγματα και να βγάλει κάποια συμπεράσματα.

Η μέτρηση ενός δυναμικού γεγονότος, όπως είναι η έκλειψη, με ένα άλλο γεγονός, όπως είναι η άμμος που κυλά στην κλεψύδρα, δεν καλύπτει τις απαιτήσεις των σύγχρονων φυσικών ως προς τον ορισμό του χρόνου.

Σχετικότητα και Κβαντομηχανική

Για να κατανοήσουμε αυτό το παράδοξο που μας βγάζει εντελώς έξω από την καθημερινή λογική μας οι μυημένοι ήδη στην κατάργηση του χρόνου μάς λένε να σκεφθούμε αλλιώς μερικά κλασικά πράγματα. Διηγούνται ότι ο Γαλιλαίος, όταν βρέθηκε σε κάποια εκκλησία της Πίζας και είδε έναν πολυέλαιο να αιωρείται, βρήκε τη διάρκεια της κάθε αιώρησης και διαπίστωσε πως ήταν σχεδόν ίσες μεταξύ τους, έχοντας βάλει το χέρι στην καρδιά του και μετρώντας τους παλμούς της. Στην ουσία δηλαδή δεν μετρούμε τον χρόνο, αλλά βρίσκουμε κάποια μεταβλητή και με τη βοήθειά της υπολογίζουμε κάποιαν άλλη.

Ο Νεύτων όμως στις εξισώσεις του πρότεινε τη χρήση μιας απόλυτης και ανεξάρτητης μεταβλητής με το όνομα χρόνος, και μάλιστα οι τιμές της να είναι ένα συνεχές, δηλαδή να «παίζουν» όλες, άρα να είναι δυνατόν να εμφανισθούν όλες. Ο χρόνος εμφανίστηκε κάπως υποβαθμισμένος στη συνέχεια με τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, που δεν μπορούσε να δεχθεί ότι υπήρχαν τυχαία και ανεξέλεγκτα από τον Θεό και τις εξισώσεις φαινόμενα. Κάθε σύστημα κινούμενο εδώ έχει τον δικό του χρόνο. Μόνο που όταν εμφανίστηκε η Κβαντική Μηχανική, η Φυσική δηλαδή για το τι συμβαίνει στον μικρόκοσμο, αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσαμε να συμβιβάσουμε την Κβαντική Μηχανική του μικροκόσμου με τη θεωρία της σχετικότητας, μια Φυσική για τις μεγάλες κλίμακες με έντονη την παρουσία του χρόνου εκεί.

Η αλήθεια είναι ότι οι προτάσεις πέφτουν βροχή τον τελευταίο καιρό. Ο Κάρλο Ροβέλι, φυσικός στο Μεσογειακό Πανεπιστήμιο της Μασσαλίας, μαζί με τον διάσημο γάλλο μαθηματικό Αλέν Κον λέει: «Για εμάς ο χρόνος έχει να κάνει με το ότι αγνοούμε τις λεπτομέρειες. Αν ξέραμε όλες τις λεπτομέρειες, για παράδειγμα, στην κίνηση μιας ομάδας ατόμων, δεν θα καταφεύγαμε στο να τα μελετούμε στατιστικά και δεν θα είχαμε ανάγκη του χρόνου». Ο Ροβέλι μάλιστα συνηθίζει να διηγείται το εξής: Ανακαλύπτουν ένα νησί με ζώα που κατοικούν σε αυτό. Ενας βιολόγος ωστόσο λέει ότι αυτό που νομίζαμε για νησί είναι μια τεράστια φάλαινα, ένα άλλο ζώο δηλαδή όπου επάνω του κατοικούσαν τα άλλα πλάσματα. Αντί λοιπόν να έχουμε δύο διαφορετικά πράγματα, ένα νησί και τα ζώα, έχουμε αναγκαστικά ένα: μόνο ζώα. Αυτό λέμε τώρα ότι συμβαίνει και με τον χρόνο. Μετρούσαμε τη διάρκεια των φαινομένων με άλλα φαινόμενα: τη διάρκεια μιας έκλειψης, ενός δυναμικού φαινομένου δηλαδή, με τη ροή της άμμου σε μια κλεψύδρα (και ας λέμε ότι «κρατάμε χρόνο»).

Χρόνος ή «χρόνος»;

Στη Φυσική του Νεύτωνα είχαμε τον χώρο και τον χρόνο χωριστά. Στη Φυσική του Αϊνστάιν, χάρη στις εργασίες του Μινκόφσκι, προχωρήσαμε υποχρεωτικά στη συνένωση των δύο, στον χωροχρόνο. Σήμερα όμως η ίδια η ύπαρξη του χρόνου αμφισβητείται όχι από παραδοξολόγους, αλλά από ανθρώπους καλά εξοικειωμένους με ολόκληρο το σώμα των νόμων της Φυσικής. Και αυτό έχει να κάνει με το επίπεδο όπου βρίσκεται ο καθένας και θεωρεί τα πράματα. Οπως ένας που γνωρίζει ατομική φυσική ξέρει ότι, αν εξετάσει τα άτομα που αποτελούν ένα τραπέζι, θα βρει πως το πιο πολύ είναι κενό και όχι ύλη, κάποιος που απλώς το χρησιμοποιεί ξέρει ότι είναι κάτι πολύ στερεό.

Είμαστε εξοικειωμένοι με τη σκέψη του χρόνου που κυλάει και σε αυτόν αναφερόμαστε. Ενας ποιητής έγραψε ότι είναι ο άνεμος που φυσάει και φουσκώνει το πανί μας και με αυτόν πορευόμαστε. Οι αλλαγές που παρατηρούμε αναφέρονται όλες στον χρόνο. Χωρίς τον χρόνο μάς φαίνεται ότι δεν ζούμε, αυτός βάζει σε τάξη τα γεγονότα. Ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι της Φυσικής που μας λένε ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτόν. Να περιγράφουμε την αλλαγή στο χρώμα των μαλλιών μας καθώς αυτά γκριζάρουν με βάση όχι ένα ημερολόγιο ή ένα ρολόι, αλλά με τις διαφορετικές θέσεις ενός δορυφόρου στο Διάστημα!

Η μπάλα και ο τοίχος

Με την έννοια του χρόνου βολευόμαστε. Παρακολουθούμε μια λαστιχένια μπάλα με την κάμερα καθώς αυτή χτυπάει στον τοίχο και απομακρύνεται. Είναι πολύ εύκολο να κόψουμε την όλη σκηνή σε πλάνα με διαφορά ενός δευτερολέπτου το ένα από το άλλο και στο καθένα να έχουμε την εκάστοτε θέση της μπάλας. Εδώ ο χρόνος είναι βοηθός και με τη βοήθειά του μπορούμε να αναπαραστήσουμε όλο το στιγμιότυπο.

Μια άλλη προσέγγιση όμως θα ήταν να στήσουμε την κάμερα ακριβώς απέναντι στον τοίχο και πίσω από την μπάλα και να καταγράφουμε ό,τι συμβαίνει εκεί. Χωρίζουμε στη συνέχεια τον χώρο από την αρχική θέση της μπάλας ως τον τοίχο σε λεπτές επίπεδες φέτες και σε κάθε φέτα μοντάρουμε την μπάλα προτού χτυπήσει στον τοίχο αλλά και την μπάλα αφού έγινε η ανάκλασή της, όταν βρέθηκε ακριβώς στην ίδια απόσταση από τον τοίχο. Σχεδόν κάθε νέο πλάνο, πλην ενός, δηλαδή, περιέχει πλέον δύο μπάλες. Μπορώ και με αυτή τη νέα τεχνική να επανασυνθέσω την πορεία της μπάλας από τη στιγμή που ξεκίνησε ως τη στιγμή που, αφού χτύπησε στον τοίχο, έφθασε στην ίδια απόσταση όπου ήταν προηγουμένως. Η διαφορά με την προηγούμενη περίπτωση ποια είναι; Οτι τώρα δεν χρειάστηκα τον χρόνο.

Αυτό λοιπόν θέλουν να μας πουν δίνοντας κάποια πρώτα παραδείγματα ερευνητές όπως ο μαθηματικός Κρεγκ Μακ Μάστερ και ο φιλόσοφος Στίβεν Γουαϊνστάιν: ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε τον χωροχρόνο όχι με βάση τη διαδοχή των χρονικών στιγμών, αλλά μόνο με ψάξιμο στον χώρο. Εκτός δηλαδή από το να κόβουμε τη φραντζόλα του χωροχρόνου με τον συνηθισμένο τρόπο, από τη μια άκρη ως την άλλη, να έχουμε βρει κάποιον άλλο υπερβατικό τρόπο. Σήμερα γίνεται μεγάλος αγώνας από μια μερίδα επιστημόνων να δημιουργήσουν θεωρίες, όπως η κβαντική βαρύτητα, που θα είναι απαλλαγμένες από το πρόβλημα του χρόνου και θα καταφέρουν να συμβιβάσουν τη θεωρία της σχετικότητας με την κβαντική θεωρία του μικροκόσμου.

Η κατάργηση βέβαια του χρόνου μάς φέρνει ξανά πίσω και σε δικούς μας φιλοσόφους, όπως οι Ελεάτες και ο Παρμενίδης, ενώ δίνει τη δυνατότητα και στους θρησκευομένους να μιλούν και αυτοί για την υπερβατικότητα εννοιών όπως η Ανάσταση και η κατάργηση του χρόνου.

ΤOY A.ΓΑΛΔΑΔΑ

ΤΟ ΒΗΜΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΧΩΡΟ-ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ"

ΤΕΛΟΣ οι Ελληνικες φρυγανιές Elite.

ΤΕΛΟΣ οι φρυγανιές Elite.

Η επόμενη ποικιλία της elite θα ονομάζεται " Μέγας Αλέξανδρος ο σλάβος " ...!

Απίστευτο και όμως αληθινό. Μπροστά στο κέρδος ορισμένοι δεν λογαριάζουν ούτε έθνος ούτε έχουν ηθικούς και κοινωνικούς φραγμούς. Απίστευτο γεγονός αλλά με αυξητικές τάσεις καθώς πολλοί έλληνες επιχειρηματίες δίνουν δουλείες στους σκοπιανούς ,

αφήνοντας αντίστοιχα έλληνες στην ανεργία .

Από σήμερα ΤΕΛΟΣ οι φρυγανιές Elite.

Όχι μόνο επειδή στερήσανε από δεκάδες Έλληνες μια θέση εργασίας με το να μεταφέρουν το εργοστάσιο παραγωγής τους εκεί, αλλά και επειδή -ακριβώς- πήγαν εκεί !!!

Στους σκοπιανούς λοιπόν να τις πουλήσετε τις φρυγανιές σας κύριοι της Εlite!

Εις το εξής,κάθε επιχειρησιακή δραστηριότητα που αποβαίνει σε βάρος του Ελληνικού λαού,αλλά και που έρχεται σε αντίθεση με τα εξωτερικά μας συμφέροντα θα στιγματίζεται, οφείλουμε να την σαμποτάρουμε ΧΩΡΙΣ ΣΑΛΙΟ.


http://ellinikiafipnisis.blogspot.gr/2012/12/elite.html

Οι σκοπιανοί θα μηνύσουν Ελλάδα και Βουλγαρία στο δικαστήριο της Χάγης για την ένταξη στην ΕΕ

Κυβερνητικές πηγές δήλωσαν ότι εξετάζουν την πιθανότητα εκτός από την Ελλάδα να μηνύσουν και τη Βουλγαρία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπως δημοσιεύει η αλβανική ‘Lajm press’ των Σκοπίων.
«Τα Σκόπια μελετούν μία νέα μήνυση εναντίον της Ελλάδας, ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης», ανέφερε Σκοπιανός κυβερνητικός αξιωματούχος του υπουργείο Εξωτερικών.
Η απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μην ορίσει συγκεκριμένη ημερομηνία για την έναρξη των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, έδωσε την επιλογή σε σκοπιανά κυβερνητικά στελέχη του VMRO-DPMNE να αρχίσουν μία συζήτηση για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μια νέας προσφυγής στη Χάγη.
Σύμφωνα με την εφημερίδα εκτός από την Ελλάδα, τώρα εξετάζεται το ενδεχόμενο μήνυσης και κατά της Βουλγαρίας.
Η δυνατότητα αυτή εξετάζεται επί του παρόντος μόνο στα πλαίσια του κομματικού μηχανισμού του κόμματος του Νίκολα Γκρούεφσκι, ενώ το αλβανικό κόμμα του Αλί Αχμέτι, που συμμετέχει στην κυβέρνηση είναι αντίθετο σε μια τέτοια ενέργεια αναφέρει η εφημερίδα Lajm press.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΕΛΟΣ οι Ελληνικες φρυγανιές Elite. "

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗ ΣΥΜΜΑΧΙΚΗ ΝΙΚΗ ΣΤΟ Β΄ ΠΠ

Ο τακτικός συνεργάτης της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ κ. Άγγελος Στάγκος σε άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ του Σαββάτου 1 Οκτωβρίου με τίτλο «Η απειλή αποβολής από τη Δύση» αναφέρει ότι πολλοί ηγέτες της Ευρωζώνης βλαστημούν τη στιγμή που η Ελλάδα έγινε μέλος της ΟΝΕ. Οι ηγέτες αυτοί λησμονούν ή δεν γνωρίζουν ότι εάν δεν ήταν η Ελλάδα, θα κυβερνούσε την Ευρώπη ο Χίτλερ και το Ναζιστικό Κόμμα.
Τη σημαντική συμβολή της μικρής Ελλάδας στη συμμαχική Νίκη στον Β΄ ΠΠ, εκτός των άλλων ιστορικών γεγονότων, ομολογούν α) ο Στρατάρχης Καϊτέλ, Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Γερμανίας, β) ο Χίτλερ, γ) ο Γάλλος δημοσιογράφος και πολιτικός PierreBourdan και δ) ο Ρ/Σ της Μόσχας.
Ο Στρατάρχης Κάιτελ, Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Γερμανίας στον Β΄ ΠΠ, δήλωσε στη Δίκη της Νυρεμβέργης ότι: «Η αναπάντεχη και ισχυρή αντίσταση των Ελλήνων επιβράδυνε κατά δύο και πλέον ζωτικούς μήνες την επίθεση μας κατά της Ρωσίας. Αν δεν είχαμε τη μεγάλη αυτή καθυστέρηση, άλλη θα ήταν η έκβαση του πολέμου στο Ανατολικό Μέτωπο και γενικά του Πολέμου και άλλοι θα ήταν σήμερα κατηγορούμενοι».
Ο Χίτλερ, σε συνομιλία του στις 30 Μαρτίου 1944, με τη γνωστή κινηματογραφίστρια φίλη τουLeniRiefenstahl, δήλωσε ότι: «Η επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδος υπήρξε καταστροφική για την Γερμανία. Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και δεν χρειάζονταν τη βοήθεια μας, ο Πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσουμε το Λένινγκραντ και τη Μόσχα, πριν μας πιάσει το ρωσικό ψύχος»(από το βιβλίο της Riefenstahl). Τα ίδια επανέλαβε και στην Πολιτική του Διαθήκη που υπαγόρευσε προ του θανάτου του στις 30.4.1945.
Ο Γάλλος δημοσιογράφος και πολιτικός Pierre Bourdan, σε εκπομπή του στο BBC το 1942 δήλωσε: «Με την πάροδο του χρόνου θα φανεί ότι μετά την απόφαση της Αγγλίας του 1940 ήταν η ανδρεία του ελληνικού λαού, που συνέβαλε περισσότερο για να σωθεί ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, ο δημιουργημένος από τον ίδιο αυτό λαό πριν από 2.400 χρόνια. Πρέπει να το σκέπτονται αυτό όταν θα διαμορφώσουν την Ευρώπη. Κάθε αχαριστία στην Ελλάδα θα ισοδυναμούσε με προδοσία προς την Ευρώπη».


Ο Ρ/Σ της Μόσχας το 1942, στην Επέτειο της Εισόδου των Γερμανών στην Αθήνα, μετέδωσε «Άοπλοι πολεμήσατε πάνοπλους και νικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και υπερισχύσατε. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, διότι είστε Έλληνες. Οι Ρώσοι κερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε, χάριν στην αντίσταση σας. Σας ευχαριστούμε».
Οι σημερινοί μας εταίροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρέπει να ξεχνούν ότι σε δύσκολους καιρούς η Ελλάδα πάντα προσέφερε στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο και πρέπει να βοηθηθεί να ξεπεράσει με επιτυχία τη σημερινή της οικονομική δυσπραγία.

Νίκος Μάρτης, πρώην Υπουργός


ΠΗΓΗ
http://olympia.gr/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗ ΣΥΜΜΑΧΙΚΗ ΝΙΚΗ ΣΤΟ Β΄ ΠΠ"

Διάλεξη Ν.Λυγερού "Στρατηγική & Νοημοσύνη" Νεμέα 15/12/12

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη Ν.Λυγερού "Στρατηγική & Νοημοσύνη" Νεμέα 15/12/12"

Η ιερότητα της Ελληνικότητας...

Η ιερότητα της Ελληνικότητας...

Γράφει ο ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

Όταν ένας λαός βάλλεται από τους εχθρούς του δια χειρών της πολιτικής του ηγεσίας, τότε η οφειλόμενη αντίδραση πρέπει να δώσει απάντηση στο ερώτημα περί της σκοπιμότητας της γενομένης επιθέσεως.

Ή ο λαός είναι άξιος των ταγών του μη έχοντας δικαίωμα άλλο πλην της συμμορφώσεως προς τα πολιτικά πυρά ή οι ταγοί δεν εκπροσωπούν το έθνος παρά μονάχα ένα κράτος κατοχικό, κατώτερο των περιστάσεων και ξένο προς την Ελληνική Φυλή που πρέπει να ανατραπεί. Η κατοχική κατάσταση είναι η μόνη που είναι αναμφισβήτητη.

Η μεγαλύτερη κληρονομιά που φέρει ο λαός μας είναι η εθνική του ταυτότητα, η αναντίρρητος ελληνικότητα που ουδείς έως σήμερα έχει τολμήσει να αμφισβητήσει ακόμη και όταν έχει βρωμίσει τον άγιο τόπο μας το πέλμα του χειρότερου τύραννου. Πράμα που σημαίνει πως το φυλετικό μας συναίσθημα έχει προστατευθεί τόσο σε καιρούς πολεμικούς όσο και σε καιρούς πλήρους φιμώσεως της λαϊκής έκφρασης.

Σήμερα στερούμεθα τις ελευθερίες μας, ληστεύεται το βιός μας, χάνονται ψυχές, πωλείται η πατρίς, νοθεύεται ο κοινωνικός μας ιστός, μας ζητούν γη οι εκφραστές της ξενοκρατίας. Η τρόικα στην κυβέρνηση, οι λαθρομετανάστες στην κοινωνία, οι προσωρινοί γείτονες που ζητούν δικαιώματα όταν εμείς βαστούμε μετανάστες ενεργούμενα δικά τους στην εθνική μας επικράτεια, με τους ζήτουλες του αστικού κοινοβουλευτικού καθεστώτος να βαράνε προσοχές στους γυρολόγους του διεθνιστικού νεοταξισμού. Πέστε μου έναν τομέα που διοικείται και λειτουργεί υπέρ Ελλήνων. Ουδείς!

Ο τόπος που γέννησε Ήρωες και Αγίους, που έκτισε πολιτισμούς και αυτοκρατορίες και έγινε ο αγγελιοφόρος του Θεού δεν ελέγχεται και δεν υπηρετεί τον εκπολιτιστή Έλληνα και το Δίκαιο. Ακόμη και η Πίστη θεωρείται για κάποιους ελληνόφωνους μειονέκτημα. Όλα ένα χυτήριο σε βάρος του Εθνικισμού και του Ελληνισμού μας. Η ελληνική λαλιά δέχεται χτυπήματα τόσο σε εκπαιδευτικό επίπεδο όσο και ως μέσον επικοινωνίας ανά τις οδούς από τους αλλόφυλους και αλλόθρησκους που ήρθαν δίχως μέτρο δεκτικότητας και προορισμού.

Οι εθνικές μας επέτειοι διεθνοποιούνται και οι βάρβαροι ανθέλληνες γιορτάζουν λέγοντάς μας πως ο τόπος αυτός θα έρθει στα χέρια τους. Και οι ψευτοσύμμαχοι με τους τοκογλύφους μάς λέγουν πως το έθνος μας είναι πλέον χειραγωγούμενο μα και μέλος της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας και κατόπιν της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Οι Έλληνες δεν είναι ένα απροσδιόριστο μόρφωμα που γεννήθηκε στην υπηρεσία ενός αφέντη. Δεν υπήρξαμε ποτέ γυρολόγοι ούτε τμήμα ενός πολυπολιτισμικού συνόλου. Είμαστε αυτόχθονες, κυρίαρχο έθνος και λαός που δημιούργησε άλλα κρατικά σύνολα και γλώσσες. Στηριχθήκαμε ανέκαθεν στις δικές μας δυνάμεις και αναπτύξαμε τις δικές μας δεξιότητες. Δώσαμε νόημα στον ορισμό της εθνικής και λαϊκής πολιτείας μα και στη θυσία ακόμη. Το νόημα αυτό το ονομάσαμε Αίμα. Είναι το μοναδικό στον κόσμο συναπάντημα της Φιλοσοφικής Σκέψης και του Πολεμικού Θάρρους.

Το κορυφαίο συμβόλαιο που υπέγραψε αναμεταξύ του τούτος ο λαός είναι αυτό που λέει πως Έλληνες γεννηθήκαμε και Έλληνες θα πεθάνουμε. Ο Ελληνισμός είναι μαζί κάστρο άπαρτο και ναός ιερός. Τα υπάρχοντά μας έχουμε την υποχρέωση να τα φυλάσσουμε και να τα μεγιστοποιούμε. Ο ιδρώτας του προσώπου μας μεταφράζεται σε συναλλαγή που μόνο σκοπό έχει την ενίσχυση του δημοσίου ταμείου για να εξασφαλίζεται εντός συνόρων η ανάπτυξη και η συνοχή της ελληνικής κοινωνίας και εκτός των συνόρων η επιρροή και η αδιάλειπτη παρουσία στην κορυφή της εξουσιαστικής πυραμίδας. Με τον πολιτισμό, με την εργασία, με το εμπόριο, με την παιδεία, με τον στρατό, με την ακατάρριπτη ελληνικότητα.

Το Ελληνικό Αίμα χύνεται στο πολεμικό πεδίο για τον ίδιο λόγο που μεταλαμπαδεύεται μέσα από τις γενιές Ελλήνων που αναπαράγουν και αναπαράγονται ως θείες εικόνες ελληνικότητας. Η ανανέωση των γενεών και η ελευθερία των ψυχών είναι η αποστολή του Γένους να διατηρηθεί άσβεστος ο Φάρος της Ανθρωπότητος. Να μείνει απαραβίαστο το άβατο του ελληνισμού από αλλότριες παρεμβάσεις και φυλετικές μεταλλάξεις. Αν επιτρέψουμε να αλλάξει ο νεοταξισμός τη φύση μας και να απαρνηθούμε τους προγόνους μας και τα πιστεύω μας, τότε θα είναι σαν να βιάζουμε εμείς οι ίδιοι τα παιδιά μας. Σαν να έχουμε ανοίξει την πόρτα της προδοσίας και την πύλη της κολάσεως με τα χέρια μας.

Οι απροσδιόριστες οντότητες και οι μεταλλαγμένες υπάρξεις έχουν ημερομηνία λήξης που απαντούν στο χρονικό σημείο ανόδου στον εξουσιαστικό θώκο του εχθρού σου. Ο κάτοικος ενός τόπου που δεν έχει σαφή εθνικό προσδιορισμό έχει μετατρέψει τη χώρα σε χώρο μέσα στην πολυεθνική χωματερή της παγκοσμιοποίησης. Έχει αποποιηθεί κάθε ανθρώπινο συναίσθημα και δεν νιώθει τον πόνο και την ανάγκη του συνανθρώπου του που έως χθες είχαν έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας.Τον κώδικα της Φυλής. Το εμείς έχει γίνει πολλά ξένα εγώ και το ιερό πρόσωπο του έθνους παύει να είναι άνθρωπος.

Ο Έλλην δεν έχει ζωή μακριά από τη Φυλή του. Η δε ελληνικότητα είναι μια ασύγκριτη και αναντικατάστατη μοναδικότητα. Είναι πυξίδα ζωής και σύστημα αξιών. Αξίες δομικές και ως εκ τούτου ηγεμονικές αφού έτσι χτίζεις κράτος σοβαρό που υπηρετεί έθνος και λαό. Ελληνικότητα λοιπόν και φύλακας αυτής ο Λαϊκός Εθνικισμός.

http://ethnikistikosagwn.blogspot.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ιερότητα της Ελληνικότητας..."

Η ιστορία της τράπουλας.

 

Η καταγωγή των μαγικών παιγνιοχάρτων. Η διάδοσή τους στον ελληνικό χώρο με την ιταλική ονομασία trappola, που σημαίνει ποντικοπαγίδα

      

 

Αν θα έπρεπε να αναζητήσουμε ένα σύμβολο παγκόσμιας αποδοχής, που να αποτελεί το σήμα κατατεθέν για το κυνήγι της τύχης, ασφαλώς το πιο αντιπροσωπευτικό θα ήταν η τράπουλα1. Εδώ και αιώνες τα μικρά αυτά πολύχρωμα χαρτάκια ασκούν ακατανίκητη έλξη και γοητεία στον άνθρωπο ανεξάρτητα από τη φυλή στην οποία ανήκει, την κοινωνική τάξη ή το επίπεδο μορφώσεώς του. Βασιλιάδες και μεροκαματιάρηδες από τη στιγμή που θα καθίσουν γύρω από το τραπέζι με την πράσινη τσόχα κρατώντας μια τράπουλα στα χέρια εξομοιώνονται απόλυτα και συμπεριφέρονται κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Πότε άραγε πρωτοεμφανίστηκε η τράπουλα και ποια είναι η καταγωγή της; Ολοι όσοι ασχολήθηκαν με την αναζήτηση και τον εντοπισμό των απαρχών του εκπληκτικού αυτού κοινωνικού φαινομένου (γιατί βέβαια η χαρτοπαιξία είναι ένα πολύ σημαντικό κοινωνικό φαινόμενο) συμφωνούν ότι η καταγωγή του είναι ασιατική. Οπως τόσα και τόσα άλλα παιγνίδια, συνήθειες, ανακαλύψεις, έτσι και η τράπουλα, σύμφωνα με συγκλίνουσες ενδείξεις, πιθανολογείται ότι γεννήθηκε κάπου μεταξύ Ινδίας και Κίνας γύρω στον 10ο αιώνα. Το βέβαιο πάντως είναι ότι κατά την πρώτη περίοδο η χαρτοπαιξία υπήρξε προνόμιο των ευγενών και των προνομιούχων, δεδομένου ότι οι πρώτες τράπουλες ήσαν χειροποίητες με πολύπλοκη διακόσμηση και φυσικά πανάκριβες. Η εισβολή στην Ευρώπη Στην Ευρώπη η τράπουλα φαίνεται ότι πρωτοεμφανίστηκε κατά την τελευταία τριακονταετία του 14ου αιώνα. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι στην Ισπανία έγινε γνωστή το 1371, στην Ιταλία το 1376, στη Γαλλία το 1377 και στη Γερμανία το 1384. Ενας από τους πρώτους επώνυμους μανιώδεις χαρτοπαίκτες, που μνημονεύει η Ιστορία, ήταν ο Δούκας του Μιλάνου Φίλιππος - Μαρία Visconti (1491-1547), ο οποίος όντας ακόμη παιδί δεν άφηνε την τράπουλα από τα χέρια του. Ταυτόχρονα με τη διάδοση της χαρτοπαιξίας στην Ευρώπη εκδηλώθηκε έντονη και η αντίδραση της εκκλησίας. Ετσι οι επίσκοποι της Σιένας (1377) και Παρισίων (1389) απαγόρευσαν στους πιστούς να παίζουν με την τράπουλα. Πολύ πιο δυναμική όμως υπήρξε η αντίδραση του ιουδαϊκού ιερατείου: οι συναγωγές της Bologna, του Forli, της Κρακοβίας, όπως και η Σύνοδος Μπρεστ-Λιτόφσκ (1623) καταδίκασαν επίσημα και απερίφραστα τη χαρτοπαιξία. Πάντως παρά τις όποιες αντιδράσεις η τράπουλα τελικά εθριάμβευσε. Και στον θρίαμβο αυτό σημαντικό ρόλο έπαιξε η ανακάλυψη της τυπογραφίας, που κατέστησε δυνατή την παραγωγή φθηνών παιγνιοχάρτων. Εκπαίδευση και προπαγάνδα Η τράπουλα δεν χρησιμοποιήθηκε μόνο για το κυνήγι της τύχης. Κατά την ιστορική διαδρομή της και ως σήμερα ακόμη απετέλεσε όργανο εκπαιδεύσεως αλλά και... προπαγάνδας! Κατά τη Γαλλική Επανάσταση λ.χ. εκυκλοφόρησαν τράπουλες με αντιθρησκευτικές παραστάσεις! Το ίδιο επανέλαβαν και οι Μπολσεβίκοι στα 1917! Η χρησιμοποίηση της τράπουλας για εκπαιδευτικούς σκοπούς είναι πολύ παλαιότερη. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι ο Θωμάς Murner (1475-1537) παρουσίασε σύστημα λογικής σε δέσμη παιγνιοχάρτων!2 Ο βαπτιστής Pendelton (1651) εχρησιμοποίησε τράπουλα για την πρακτική... διδασκαλίας της Γραμματικής! Και οι γερμανοί φιλόλογοι εδίδασκαν κατά τον 17ο αιώνα τη Λατινική γλώσσα με τραπουλόχαρτα! Τέλος πολλοί γεωγράφοι, όπως ο De Val (1599-1677) και οι Poilly και Mitoire (1763) εχρησιμοποίησαν την τράπουλα για την εκλαΐκευση και διάδοση των γεωγραφικών γνώσεων της εποχής τους. Σε νεώτερες εποχές η τράπουλα χρησιμοποιήθηκε ακόμη και στην επιστήμη, αφού η θεωρία των πιθανοτήτων οφείλει πολλά σε αυτήν. Οσο για τη σύγχρονη εποχή τα τραπουλόχαρτα και συγκεκριμένα η οπίσθια όψη τους κρίθηκαν κατάλληλος χώρος για διαφημιστική προβολή επιχειρήσεων, προϊόντων και υπηρεσιών. Στον ελλαδικό χώρο Στον ελλαδικό χώρο δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς εμφανίσθηκε η τράπουλα, καθώς δεν έχει διασωθεί (ή τουλάχιστον δεν έχει ως σήμερα εντοπισθεί) καμία σχετική μαρτυρία. Πάντως πρέπει να δεχθούμε ότι στα Ιόνια νησιά η χαρτοπαιξία συνηθιζόταν ήδη από την περίοδο της Ενετοκρατίας. Αντίθετα στον ηπειρωτικό χώρο οι ελάχιστες μαρτυρίες που υπάρχουν από ξένους περιηγητές σχετικά με τις συνήθειες ψυχαγωγίας Ελλήνων και Οθωμανών δεν αναφέρουν τη χρήση παιγνιοχάρτων. Πάντως είναι δύσκολο να δεχθούμε ότι οι ξενιτεμένοι Ελληνες, οι οποίοι ζούσαν σε ευρωπαϊκές χώρες ή αυτοί που ταξίδευαν δεν θα μετέφεραν τη συνήθεια της χαρτοπαιξίας και στην υπόδουλη πατρίδα, έστω και σαν ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο. Οι δύο τύποι των παιγνιοχάρτων Δύο τύποι παιγνιοχάρτων κυκλοφορούσαν στον ελλαδικό χώρο: ο ενετικός και ο γαλλικός. Ο ενετικός τύπος παιγνιοχάρτων είχε απεικονίσεις πολύ παραστατικές, που συνοδεύονταν μάλιστα από ιταλικά ρητά. Οι διαστάσεις των φύλλων ήσαν (συγκριτικά προς τον γαλλικό τύπο) μικρότερες. Ο τύπος αυτός χρησιμοποιήθηκε κυρίως στα Επτάνησα αλλά και στην Πελοπόννησο που διατηρούσε στενή επικοινωνία με αυτά. Σπανιότερα ο ενετικός τύπος εχρησιμοποιείτο και σε ορισμένες περιοχές της Δυτικής Στερεάς. Ο γαλλικός τύπος παιγνιοχάρτων είναι αυτός που συνηθίζεται ως σήμερα. Με εικονογράφηση πολύ πιο απλή, αλλά και πολύ πιο εύχρηστος (χάρις στο πρακτικότερο σχήμα των φύλλων), εκτόπισε σιγά σιγά ολοκληρωτικά τον ενετικό τύπο. Οταν δημιουργήθηκε εγχώρια παραγωγή παιγνιοχάρτων αμφότεροι οι τύποι ελληνοποιήθηκαν: τα ιταλικά ρητά που έφερε ο ενετικός τύπος αντικαταστάθηκαν με αντίστοιχα ελληνικά. Και οι φιγούρες των παιγνιοχάρτων του γαλλικού τύπου απέκτησαν ελληνικές ονομασίες. Η χρήση των παιγνιοχάρτων ενετικού τύπου τερματίστηκε ουσιαστικά λίγο πριν από την έκρηξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αν και σε μερικές σπάνιες περιπτώσεις συνεχίσθηκε και στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Αξίζει να αναφερθεί ότι το 1937 οι φιγούρες της τράπουλας λίγο έλειψε να φορέσουν... τσαρούχια, φουστανέλες και τσεμπέρια! Πραγματικά όπως έγραψαν οι εφημερίδες (Ιανουάριος 1937) η κυβέρνηση, αφού παρά τις ομολογούμενες φιλότιμες προσπάθειές της δεν κατόρθωσε να εξαφανίσει τη χαρτοπαιξία, αποφάσισε τουλάχιστον οι Ελληνες να παίζουν με τραπουλόχαρτα, τα οποία έφεραν... ελληνοπρεπείς παραστάσεις! Φαίνεται πάντως ότι έστω και την τελευταία στιγμή επικράτησαν κάποιες νηφαλιότερες σκέψεις και έτσι οι φουστανελάδες δεν εμφανίσθηκαν στα τραπουλόχαρτα. Αν όμως δεν άλλαξαν οι παραστάσεις, άλλαξαν οι τιμές πωλήσεως με την καθιέρωση ειδικού τέλους υπέρ της Κοινωνικής Πρόνοιας. Και έτσι από την 1η Ιουλίου 1937 η δεσμίδα των 52 φύλλων κοινού τύπου εκόστιζε 34 δραχμές (η παλαιά τιμή ήταν 30 δραχμές) και η δεσμίδα πολυτελείας δραχμές 60 (παλαιά τιμή: 54 δραχμές). Η Μπουμπουλίνα και ο Υψηλάντης
Ως πρόσφατα γενική ήταν η εντύπωση ότι η παλαιότερη τράπουλα ελληνικού ενδιαφέροντος είχε κυκλοφορήσει από φιλελληνικούς κύκλους στην Ουγγαρία το 1829. Με αυτή τη διαπίστωση συμφωνούσαν όλες οι πηγές (πρβλ. Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια κτλ.). Πρόσφατα όμως το περιοδικό «Αρχαιολογία» εδημοσίευσε στο τεύχος 59 (1996, σελ. 98) την είδηση ότι σώζεται σε ιδιωτική συλλογή στη Γερμανία μια άλλη τράπουλα με φιλελληνικά μοτίβα, που πιστεύεται ότι είχε κυκλοφορήσει το 1822! Την αποκάλυψη έκανε η αρχαιολόγος Β. Μπουσέ, η οποία μας πληροφορεί ότι στην τράπουλα αυτή οι τέσσερις «ρηγάδες» απεικονίζονται με τις μορφές των Αλέξανδρου Υψηλάντη, Οδυσσέα Ανδρούτσου, Γεωργάκη Ολύμπιου και Γεωργίου Καντακουζηνού. Τις «ντάμες» της τράπουλας αντιπροσωπεύουν η πριγκίπισσα Μουρούζη, η Ελενα Τοπάλη, η αδελφή των Υψηλάντηδων και η Μπουμπουλίνα. Τέλος τους βαλέδες απεικονίζουν αγωνιστές από διάφορες περιοχές, όπως λ.χ. ο Υδραίος, ο Μοραΐτης, ο «Εταιριστής» (μέλος ασφαλώς της Φιλικής Εταιρείας) και ο Αρναούτης (Αρβανίτης). Από τη δεύτερη τράπουλα αυτή που εκυκλοφόρησε το 1829 έχουν διασωθεί 11 φιγούρες (τραπουλόχαρτα), που σώζονται στο Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο. Στα τραπουλόχαρτα αυτά απεικονίζονται οι: ­ Καποδίστριας (Ρήγας κούπα), ­ Κουντουριώτης (Ρήγας σπαθί), ­ Μαυροκορδάτος (Ρήγας καρό), ­ Υψηλάντης (Ρήγας μπαστούνι), ­ Ελλάς (Ντάμα κούπα), ­ Αθηνά (Ντάμα καρό), ­ Καρτερία (Ντάμα μπαστούνι), ­ Μιαούλης (Βαλές κούπα), ­ Κολοκοτρώνης (Βαλές σπαθί), ­ Μπότσαρης (Βαλές καρό), ­ Κανάρης (Βαλές μπαστούνι). Ο εξοβελισμός και ο εξορκισμός
Σε παλαιότερες εποχές η χαρτοπαιξία αποτελούσε μια ιδιαίτερα διαδεδομένη και δημοφιλή ενασχόληση των Ελλήνων όλων των κοινωνικών τάξεων. Στα σπίτια, στα καφενεία, στις λέσχες, παντού όπου συναντιόντουσαν οι άνθρωποι η τράπουλα εμφανιζόταν χωρίς καθυστέρηση. Και συχνά γινόταν πρόξενος κοινωνικών σκανδάλων ή τραγωδιών. Γι' αυτό η πολιτεία προσπάθησε επανειλημμένως να αντιμετωπίσει το σοβαρό αυτό πρόβλημα ακολουθώντας όμως ολότελα λαθεμένη τακτική. Γιατί βέβαια τέτοιες νοσηρές καταστάσεις δεν επιλύονται με αυστηρά αλλά αφελή μέτρα αστυνόμευσης. Χρειάζεται πολύ πιο συστηματική και σφαιρική προσπάθεια. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της εκστρατείας εξοβελισμού της χαρτοπαιξίας κατά την περίοδο των εορτών του 1894. Εκείνη τη χρονιά η αστυνομία κινήθηκε με ιδιαίτερη αυστηρότητα και φαίνεται ότι επέτυχε να περιορίσει σημαντικά τη χαρτοπαιξία που κυριαρχούσε κατά το εορταστικό 15ήμερο. Η αυστηρή αντιμετώπιση έφερε λοιπόν πολύ καλά αποτελέσματα αλλά και έντονες αντιδράσεις! Γι' αυτό τον επόμενο χρόνο η διεύθυνση της αστυνομίας έκρινε φρόνιμο, πριν επαναλάβει την πρωτοβουλία της προηγούμενης χρονιάς, να ζητήσει τη γνώμη (ουσιαστικά δηλαδή την άδεια!) της προϊσταμένης αρχής. Και η «Εφημερίς των Συζητήσεων» της 1ης Ιανουαρίου 1895 έγραφε με δικαιολογημένη έκπληξη και πικρία: Η γνώμη της αστυνομίας «Δεν έχει, λέγει, ωρισμένην γνώμην η αστυνομία ημών και ηρώτησεν αν πρέπει να επιτρέψη ή μη την ελευθέραν χαρτοπαιξίαν κατά την παραμονήν της πρωτοχρονιάς. Αράχναι λοιπόν ήσαν επί του στεφάνου της οι έπαινοι όσους πέρυσιν ήκουσεν από όλην την κοινωνίαν, από όλον τον Τύπον και σπεύδει να τον ξεσκονίση τον στέφανον αυτόν, τον τόσον ολίγα δαφνόφυλλα έχοντα; ή μάλλον μόνον αυτά: την αληθώς νικηφόρον εκστρατείαν της κατά των χαρτοπαικτών; Είδε τις πέρυσιν επανάστασιν; Και αφού αποδείχθη το μεν κοινόν επευφημούν και ευγνωμονούν μάλιστα, η δε κατάργησις του ανηθίκου εθίμου τόσον εύκολος, τις ο λόγος και σκέψεως απλής αν πρέπει να επανέλθωμεν εις το κατάπτυστον εκείνο παρελθόν; Και ηρώτησε, λέγει, την προϊσταμένην της αρχήν. Αλλά η ερώτησις δεν ελέγχει ασέβειαν προς αυτήν; Τίνα λόγον είχε να υποθέση ότι ο υπουργός των Εσωτερικών μετέβαλε γνώμων όσον αφορά την ηθικότητα του ανά τα καφενεία και τας οδούς σχεδόν διεξαγομένου χαρτοπαιγνίου; Αλλά τον ερωτά τότε εν πάση παρουσιαζομένη περιστάσει αν πρέπει να εξακολουθή την καταδίωξιν των λωποδυτών;». Πολλές 10ετίες αργότερα μία ελληνική κινηματογραφική ταινία η «Χαρτοπαίχτρα», με πρωταγωνίστρια την ανεπανάληπτη Ρένα Βλαχοπούλου, ερχόταν να μας υπενθυμίσει με χιούμορ αλλά και με καυστικότητα την ευρύτατη διάδοση που εξακολουθούσε πάντα να έχει η χαρτοπαιξία στην ελληνική κοινωνία. Οταν λοιπόν η Ρένα με την παρέα της (που αποτελείτο από «επωνύμους», όπως συνηθίζουμε να τους ονομάζουμε σήμερα), συλλαμβάνεται κάποια νύχτα γιατί έπαιζαν «μια απλή ποκίτσα» και προσάγεται στο αυτόφωρο διαπιστώνει με έκπληξη και ευνόητη χαρά ότι ο επί της έδρας δικαστής είναι... συμπαίκτης της· και μόνο από τυχαία σύμπτωση απουσίασε το προηγούμενο βράδυ από την παρέα! Σήμερα η χαρτοπαιξία δεν έχει βέβαια εκλείψει. Και ιδιαίτερα κατά την περίοδο των εορτών κάνει αισθητή την παρουσία της. Οι νέες συνθήκες ζωής όμως που έχουν δημιουργηθεί κατά τις τελευταίες 10ετίες έχουν περιορίσει το φαινόμενο σημαντικά, καθώς οι εναλλακτικές δυνατότητες ψυχαγωγίας που μας προσφέρονται είναι πολλές. Ετσι η παντοκρατορία της τράπουλας περιορίζεται πλέον μόνο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όταν «για το καλό του χρόνου» αφήνουμε προσωρινά κατά μέρος το Προ-Πο, το Λοττο και τα άλλα συναφή ποικιλώνυμα, και πιάνουμε την τράπουλα κυνηγώντας την εύνοια της θεάς τύχης. 1. Η τράπουλα είναι λέξη ιταλική (trappola). Και σημαίνει την παγίδα, ειδικότερα μάλιστα την ποντικοπαγίδα. 2. Ο φραγκισκανός μοναχός Θωμάς Murner διακρίθηκε κυρίως ως σατιρικός συγγραφέας. Υποπτεύομαι λοιπόν ότι το σύστημα λογικής που επινόησε με τράπουλα μάλλον πρέπει να ήταν κάποιο σατιρικό παιχνίδι.
Τα σκληρά και τα μαλακά Στην Ελλάδα τα παιχνίδια που παίχτηκαν και παίζονται με τράπουλα είναι πολλά. Μερικά από αυτά έχουν σήμερα εκλείψει. Αλλα όμως εξακολουθούν πάντα να είναι δημοφιλή και φυσικά πολύ διαδεδομένα. Ανάλογα με τον χώρο και τον χρόνο που παίζονται τα παιχνίδια αυτά θα μπορούσαν να χωριστούν σε κατηγορίες: * Τα πιο γνωστά, που συνηθίζεται να παίζονται όλο τον χρόνο σε φιλικές συναναστροφές σε σπίτια, είναι το πινάκλ, το κουμ-καν και η μπιρίμπα (που διαδόθηκε στη χώρα μας κυρίως μετά το 1950). * Το μπριτζ αποτελεί ιδιαίτερη κατηγορία. Δεν είναι ένα απλό «τυχηρόν παίγνιον». Απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις, άσκηση και πολλές ικανότητες, σε σημείο που να ξεχωρίζει ολότελα από όλα τα άλλα παιχνίδια που παίζονται με τράπουλα. Γι' αυτό άλλωστε έχει δημιουργηθεί και το «αγωνιστικό μπριτζ», στο πλαίσιο του οποίου διοργανώνονται εθνικά πρωταθλήματα, διεθνείς αγώνες κτλ. * Στα καφενεία, ιδιαίτερα στην επαρχία, συνηθίζεται να παίζονται η κοντσίνα και η πρέφα, ενώ παλαιότερα ήσαν πολύ δημοφιλή το πικέτο, το μπεζίκι, η πασέτα και το σκαμπίλι. * Υπάρχουν και τα παιχνίδια των εορτών, δηλαδή αυτά που σύμφωνα με το έθιμο παίζονται κυρίως κατά την περίοδο των εορτών και ιδιαίτερα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Είναι το δημοφιλέστατο «τριάντα-ένα» και ο μπακαράς. Τα παιχνίδια αυτά συναντώνται επίσης στα καζίνα. * Ιδιαίτερη κατηγορία αποτελούν τα «σκληρά» παιχνίδια, αυτά δηλαδή στα οποία παίζονται συνήθως μεγάλα χρηματικά ποσά και τα οποία χαρακτηρίζουν την κοινωνικά κατακριτέα χαρτοπαιξία. Είναι το πόκερ, η πόκα και οι συναφείς ποικιλίες. * Τέλος παλαιότερα υπήρξαν παιχνίδια που για συντομότερη ή μακρύτερη χρονική περίοδο έγιναν του συρμού και αγαπήθηκαν με... πάθος για να περιπέσουν αργότερα στη... λησμονιά! Το πιο γνωστό από αυτά είναι το «μάους», που αποτελούσε την απαραίτητη διασκέδαση του Γεωργίου Σουρή και της παρέας του. Παιζόταν κατά τις θρυλικές συναντήσεις που πραγματοποιούντο στο σπίτι του ποιητή, δίνοντας μάλιστα αφορμή για συχνές χαριτωμένες αναφορές στον «Ρωμηό».
Εξομολόγησις χαρτοπαίκτου Ο Κωστής Παλαμάς ασχολήθηκε κάποτε με την τράπουλα και τη χαρτοπαιξία! Οχι όμως ως παίκτης αλλά ως χρονογράφος. Το κείμενό του αυτό πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Εμπρός» (4 Ιανουαρίου 1915) και αναδημοσιεύτηκε πολλά χρόνια αργότερα το 1959, στο τεύχος 765 της «Νέας Εστίας»! Κατά τον Κωστή Παλαμά, λοιπόν, η τράπουλα δεν είναι μόνο το τυφλό όργανο της θεάς τύχης. Εχει και άλλες θετικές ιδιότητες. Αλλά καλύτερα να παρακολουθήσουμε τι ακριβώς έγραφε ο εθνικός μας ποιητής: «Εξομολόγησις χαρτοπαίκτου Χαρτοπαίκτης ουδέποτε υπήρξα. Αλλοτε, εις τους παιδικούς μου χρόνους, με προσείλκυε το χρώμα και το σχήμα των παιγνιοχάρτων, και οι ρηγάδες, οι ντάμες και οι φάντηδες της τράπουλας και τα περίεργα καβαλλιστικά σχήματα και σύμβολα εκείνης, υπήρξαν δι' εμέ αι πρώται καλαισθητικαί απολαύσεις των οφθαλμών μου, προπαίδεια και προεισαγωγή τρόπον τινά, αν αγαπάτε, εις την εκ των εικόνων και των αγαλμάτων χαράν».Να λοιπόν που όπως εξομολογείται ο Κωστής Παλαμάς η τράπουλα του προσέφερε τις πρώτες «καλαισθητικές απολαύσεις των οφθαλμών του». Και αξίζει ασφαλώς στο σημείο αυτό να θυμηθούμε ότι, όπως ήδη αναφέρθηκε, τα παιγνιόχαρτα είχαν χρησιμοποιηθεί σε παλαιότερες εποχές και για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Η παλαμική «εξομολόγηση χαρτοπαίκτου» (που πάντως δεν ήταν χαρτοπαίκτης!) έρχεται, λοιπόν, να επιβεβαιώσει την σε ορισμένες τουλάχιστον περιπτώσεις εκπαιδευτική αξία της τράπουλας... Ο κ. Κώστας Χ. Χατζιώτης είναι ιστορικός. Ετοιμάζει την Ιστορία του Ελληνικού Παιγνιοχάρτου για λογαριασμό του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ιστορία της τράπουλας."

Το Cambridge καλεί να υπογράψουμε για να μην σταματήσει η διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας

Συνάδελφοι,

Ο κοσμήτορας της οικείας Σχολής του πανεπιστημίου του Cambridge καλεί να υπογράψουμε για να μην σταματήσει η διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας με την παρακάτω ανακοίνωση:

«As of October 2013, the Faculty of Medieval and Modern Languages will suspend the teaching of Modern Greek as a full Tripos language on financial grounds. Cambridge is one of only three universities in the United Kingdom which offer a full undergraduate degree course with a specialisation in Modern Greek.»

Αφορμή: συνταξιοδοτείται ο καθηγητής David Holton, αγαπητός συνάδελφος, στο τέλος της ακαδ. χρονιάς.

Υπογραφές στο:

http://tinyurl.com/greekcam

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Cambridge καλεί να υπογράψουμε για να μην σταματήσει η διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας "

Μειοψηφία οι λευκοί στο Λονδίνο.

Έφτασε ο καιρός που η Μεγάλη Βρετανία θα πλήρωνε την "χαλαρή" της μεταναστευτική πολιτική, οπότε μπορεί κάποιος να καταλάβει τι θα συμβεί και στη χώρα μας.



Το 45% του πληθυσμού του Λονδίνου είναι πλέον λευκοί ενώ το 2001 το ποσοστό αυτό άγγιζε το 60%.



Αύξηση πληθυσμού στο Λονδίνου κατά 3,7 εκ., εκ των οποίων το 60% είναι μετανάστες.



1 στους 3 κατοίκους έχει γεννηθεί εκτός Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ πλέον οι Βρετανοί είναι περισσότερο μορφωμένοι και λιγότερο θρησκευόμενοι…!



Αυτό είναι το προφίλ της πολυπολιτισμικότητας. Απολαύστε το.



Γράφει η Norma Cohen



Οι λευκοί Βρετανοί δεν αποτελούν πλέον την πλειονότητα των ανθρώπων στο Λονδίνο, για πρώτη φορά, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της απογραφής κάτι που μας οδηγεί σε μια κοσμοπολίτικη πλέον πρωτεύουσα ολοένα και πιο αποκλίνουσα από την εθνική οικονομία γύρω από αυτό.



Τα στοιχεία για το 2011 αποκάλυψαν επίσης έναν πληθυσμό της Αγγλίας και της Ουαλίας, που είναι γενικά περισσότερο μορφωμένος αλλά λιγότερο θρησκευόμενος από ό, τι ήταν πριν από μια δεκαετία - και με μικρότερη πιθανότητα να ζουν σε ένα σπίτι που κατέχουν οι ίδοι.



Ο συνολικός πληθυσμός αυξήθηκε κατά 3,7 εκ. , σημειώνοντας μια αύξηση της τάξης του 7% από την προηγούμενη απογραφή του 2001. Η μετανάστευση ήταν υπεύθυνη για το 60% της ανάπτυξης - 2,1 εκατ. άνθρωποι.



Από το 13% του πληθυσμού που γεννήθηκαν εκτός Ηνωμένου Βασιλείου, οι 7,5 εκατ. Κάτοικοι, μόλις πάνω από το μισό έχουν έρθει τα τελευταία 10 χρόνια στη χώρα. Αυτό μπορεί να συγκριθεί με την απογραφή του 2001, όταν 9 τοις εκατό του πληθυσμού είχε γεννηθεί εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου.



Το κύμα της μετανάστευσης υπήρξε ιδιαίτερα εντυπωσιακό στο Λονδίνο, όπου περισσότεροι από ένας στους τρεις ανθρώπους, ποσοστό 37%, γεννήθηκαν εκτός Ηνωμένου Βασιλείου.Μόνο το 45% του πληθυσμού του Λονδίνου ήταν λευκοί άνθρωποι που προέρχονταν από την Αγγλία, τη Σκωτία και την Ουαλία, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, πολύ κάτω από το σχεδόν 60% το 2001.



Το γεγονός αυτό καθιστά το Λονδίνο την πρώτη περιοχή του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου το εθνικό στοιχείο, οι λευκοί Βρετανοί, έχουν γίνει πλέον μειονότητα.



Η κορυφαία πηγή των νέων μεταναστών στην Αγγλία και την Ουαλία συνολικά για τη δεκαετία ήταν η Ινδία, υποσκελίζοντας την Ιρλανδία στη δεκαετία έως το 2001, ενώ η δεύτερη μεγαλύτερη πηγή ήταν η Πολωνία.



Σε μια άλλη σημαντική δημογραφική αλλαγή, η ιδιοκατοίκηση έχει μειωθεί κατά τα τελευταία 10 χρόνια, σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα.



Τα στοιχεία δείχνουν πως η αύξηση του πληθυσμού του Λονδίνου τους δυσκολεύει στο να πραγματοποιήσουν αγορά ακινήτων κάτι που συνεπικουρείται και από τις υψηλές τιμές και την έλλειψη πιστώσεων. Το ποσοστό των κατοίκων που μένουν σε σπίτι που τους ανήκει ή έχουν υποθηκεύσει έπεσε στο 64% το 2011, από 68% που ήταν το 2001, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία.



Τα επίπεδα της εκπαίδευσης στο Λονδίνο είναι πολύ υψηλότερα από τον εθνικό μέσο όρο, με το 27,2% του πληθυσμού της χώρας να έχει αποκτήσει πανεπιστημιακό πτυχίο ή καλύτερα, σε σύγκριση με το 44,7% των ατόμων που ζουν στο Λονδίνο.



Μάλιστα, σε πέντε από 14 εσωτερικές συνοικίες του Λονδίνου, περισσότερο από το ήμισυ του πληθυσμού έχει τελειώσει κάποιο πανεπιστήμιο ή διαθέτει ίσο επίπεδο προσόντων.



Τέλος ο πληθυσμός της Βρετανίας είναι εμφανώς όλο και λιγότερο θρησκευόμενος. Το ερώτημα για το θρήσκευμα ήταν προαιρετικό στην έρευνα, έτσι δεν έχουν ανταποκριθεί όλοι στο να απαντήσουν. Ωστόσο, το ποσοστό που αυτοπροσδιορίζονται ως Χριστιανοί έπεσε στο 59%, από 72% το 2001. Ο Χριστιανισμός ήταν η μόνη θρησκευτική ομάδα που σημείωσε αριθμητική πτώση, παρά την αύξηση του πληθυσμού γενικά.



Η δεύτερη μεγαλύτερη θρησκευτική ταυτότητα ήταν το «καθόλου». Το 2011, το ένα τέταρτο του πληθυσμού δήλωσε ότι δεν είχε κανένα θρήσκευμα, από 15% εκατό το 2001, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, την Τρίτη.



Μήπως σας θυμίζει εργαστήριο Παγκοσμιοποίησης με "αχταρμά" φυλών, και πιστεύω μόνο "στην φριτέζα μου, και στο καινούργιο λαμπατέρ";



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μειοψηφία οι λευκοί στο Λονδίνο."

''ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ''

Το δάκρυ των Προγώνων στην κρίση των ...Απογόνων !


Του Βασιλείου Στυλιανέση*

Φίλοι μου

Όσοι παρακολουθούν την Αιώνια Ελληνική Πίστη θα ξέρουν ότι είναι λίγες οι φορές που παρεμβαίνω με άρθρα μου στα κοινά.Αν χρειάζεται περιορίζομαι σε μικρά σχόλια.

Αυτό που με έκανε να πάρω χαρτί και μολύβι ήταν το άκουσμα της είδησης ότι πουλήθηκε η μαρίνα του Φλοίσβου σε Τούρκο επιχειρηματία (άκουσον άκουσον).

Ο θυμός ήταν τόσο μεγάλος που την πλήρωσε ένα πληκτρολόγιο ενός Η/Υ. Η θλίψη και η αγανάκτηση με περιέλουσαν.Αργότερα αφού ηρέμησα καθόμουν σκεπτικός και από το μυαλό μου πέρναγαν διάφορες εικόνες.

Αλήθεια! Ερχόταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος με κοίταγε με ένα βλέμμα που ήθελα η γη να με καταπιεί.Όλοι οι νεκροί που έπεσαν από Τουρκικό μαχαίρι πέρναγαν μπροστά μου και έκλεινα τα μάτια.Έφερνα τη σκηνή από την ταινία <<Παπαφλέσσας>> εκεί που ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πάνω στο άλογο μιλά στους Έλληνες λέγοντας τους : Που πάτε ορέ Έλληνες; Τι τους φοβάστε μια χούφτα είναι; και ντρέπομαι στη σκέψη ότι αυτούς που πολέμησε για του <<Χριστού την Πίστη την Αγία και τις Πατρίδος την Ελευθερία>> τους ξανάφερε εδώ μέσα οι λεγόμενοι απόγονοί του.

Περνούν από μπροστά μου ο Παύλος Μελάς που δολοφονήθηκε από Τούρκικο βόλη,οι ήρωες λεβέντες των Βαλκανικών Πολέμων,Ο Χρυσόστομος Σμύρνης που τον έγδαραν οι Τούρκοι και τον περιέφεραν στους δρόμους της Σμύρνης,τα θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής, η Γενιά του '40,οι ήρωες της Κύπρου το 1974.

Όλοι με κοιτούν με δάκρυα στα μάτια και λένε ΓΙΑΤΙ;

Αλήθεια πώς θα αντικρίσω τον αδερφικό μου Κύπριο φίλο Μιχάλη που στο σπίτι του σήμερα ζούνε από το 1974 Τούρκοι;

Πραγματικά είναι πολύ επίκαιρη η ρήση του Πλάτωνα που λέει : ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ όπως επίσης και ο τίτλος που συνοδεύει το ιστολόγιο της Αιώνιας Ελληνικής Πίστης : "τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα, αλλ' αχρείων νομίζομεν" - ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΕΡΟΣ ΣΤΑ ΚΟΙΝΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΕΙΝΟΣ ΑΘΛΙΟΣ ΑΧΡΗΣΤΟΣ .........(ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ Β'40 .ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ)

Γι αυτό θα ξαναπώ αυτό που κάθε μέρα συζητώ με πολλούς συνανθρώπους μου.Η κρίση αξιών είναι αυτή που μας έχει φέρει σε αυτή την κατάσταση,το να θέλουμε δηλαδή να ζούμε κάτω από την διαταγή του Τούρκου για άλλη μια φορά.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΤΟΜΑΡΙ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΤΣΕΠΗ ΜΑΣ ΝΑ ΚΟΥΔΟΥΝΙΖΕΙ...Αυτό είναι το σύνθημα που έχει αντικαταστήσει τον στίχο του Εθνικού μας Ύμνου

''Απ΄τα κόκαλα βγαλμένη

Των Ελλήνων τα ιερά

και σαν πρώτα ανδρειωμένη

Χαίρε ω Χαίρε Ελευθεριά



Τέλος σημερινέ Έλληνα μην ξεχνάς.

''ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ''



Πλάτων 427-347π.Χ.

*Ο Βασίλειος Στυλιανέσης

Υπευθυνου του ιστολογίου

Αιώνια Ελληνική Πίστη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "''ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ''"

Άλλο βεβαιότητα, άλλο πιθανότητα

Του Νίκου Λυγερού

Πολλοί λόγω έλλειψης μαθηματικών γνώσεων δυσκολεύονται να κατανοήσουν μερικές βασικές έννοιες στον τομέα των υδρογονανθράκων, αλλά και γενικότερα για την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Αν και όλοι πλέον γνωρίζουν τις εκτιμήσεις για τους υδρογονάνθρακες που βρίσκονται στην ελληνική ΑΟΖ, πολλοί αναρωτιούνται για το μέγεθος και τη φύση των αριθμών. Δεν γνωρίζουν ότι η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ στη Μεσόγειο, ότι η περιοχή που ελέγχει η νορβηγική εταιρία PGS έχει εμβαδόν μεγαλύτερο από 200.000 km2, ότι το οικόπεδο 12 της Κύπρου είναι ένα από τα πιο φτωχά, ενώ έχει ήδη ένα κοίτασμα αξίας 100 δισεκατομμύρια ευρώ, ότι η Κύπρος έχει αποφασίσει να κάνει ένα σταθμό υγροποίησης της τάξης 12 δισεκατομμύρια ευρώ, ότι στην Ανατολική Μεσόγειο βρίσκονται τρία από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα του κόσμου της τελευταίας δεκαετίας, ότι μιλούμε για βεβαιότητες και όχι πιθανότητες, ότι η αναλογική γεωλογία είναι μια επιστήμη και ότι δεν χρειάζονται οι γεωτρήσεις για να βεβαιωθούμε, αλλά απλώς για να αρχίσουμε πρακτικά τις εξορύξεις και στη συνέχεια την εκμετάλλευση. Όλοι βιάζονται για να μιλήσουν για επιστημονική φαντασία επειδή έχουν ήδη ξεχάσει ότι καμία από όλες αυτές τις συζητήσεις δεν έχει νόημα αν δεν έχουμε θεσπίσει την ΑΟΖ και κάνει τις πρώτες οριοθετήσεις. Διότι πρόκειται για μια βεβαιότητα και όχι μια πιθανότητα ότι δίχως ελληνική ΑΟΖ, δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά για τον πολύ απλό λόγο, ότι όλα αυτά τα κοιτάσματα βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις και βέβαια εκτός εθνικών χωρικών υδάτων. Κατά συνέπεια πρέπει τώρα που γνωρίζουμε όλα αυτά τα δεδομένα, πρέπει να επικεντρωθούμε στον βασικό μας στόχο δηλαδή τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, η οποία είναι το πρώτο βήμα για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων μας. Πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, που κυρώσαμε το 1995, προβλέπει αποτελεσματικά χωρίς άλλη επιλογή τη μονομερή ανακήρυξη, η οποία στην Ελλάδα μπορεί να γίνει μέσω Προεδρικού Διατάγματος ή με ψήφισμα στη Βουλή των Ελλήνων μετά από υποβολή νομοσχεδίου από την κυβέρνηση. Με το δεύτερο τρόπο θα μπορούν να συμμετέχουν όλα τα κόμματα της Βουλής και να έχουμε μια σφαιρική απόφαση όσον αφορά σε αυτό το εθνικό θέμα. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν ας αρχίσουμε από το πρώτο βέβαιο βήμα και ας αφήσουμε τις γενικόλογες συζητήσεις περί χρονικού διαστήματος για τις μέγιστες απολαβές. Όλα θα έρθουν στη σειρά τους αρκεί να κάνουμε τώρα το πρώτο βήμα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=10742&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Άλλο βεβαιότητα, άλλο πιθανότητα"

Ο ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ

ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ – ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ – ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Τι θα γίνει τελικά με τον «Ευρωστρατό» ; Αυτό ήταν το ερώτημα που κυριαρχούσε για ένα χρονικό διάστημα στην ελληνική κοινή γνώμη, όταν διαπιστώθηκε ότι είχαμε υποτιμήσει ως χώρα τη δυναμική που δημιουργήθηκε με το κείμενο της Κωνσταντινούπολης που είχαν εκπονήσει οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί και οι Τούρκοι.
 Ειδικοί και μη ειδικοί, διερωτώντο τότε γιατί ως χώρα δεν κινηθήκαμε να αποτρέψουμε τα δυσάρεστα επακόλουθα των συσκέψεων μεταξύ των λοιπών χωρών που ήταν γνωστό που αποσκοπούσαν από τον Αύγουστο του 2001. Η απάντηση δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Άλλωστε, κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Η χώρα μας δεν αποδέχθηκε τη ρύθμιση που προέβλεπε η συμφωνία των τριών με αποτέλεσμα να αρχίσει ένας κύκλος διαβουλεύσεων το πρώτο εξάμηνο του 2002. Στη Σύνοδο Κορυφής της Βαρκελώνης (15 Μαρτίου 2002) με διπλωματικούς ελιγμούς αποφεύχθηκε η «εισαγωγή» του θέματος του Ευρωστρατού στην ημερησία διάταξη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, πράγμα που θα οδηγούσε τη χώρα μας στην άσκηση βέτο.
Οι διπλωματικές ζυμώσεις συνεχίσθηκαν με αποτέλεσμα στο κείμενο των συμπερασμάτων της Προεδρίας της Ε.Ε. στην Σύνοδο της Σεβίλλης (22 Ιουνίου 2002) να προστεθεί η φράση «Η διαβούλευση με χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, μη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι συμβουλευτικού χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση τα κράτη αυτά δεν έχουν δικαίωμα βέτο σε αποστολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης…..».
Επίσης αναφέρει ότι οποιαδήποτε επιχείρηση αναληφθεί σε εθνικό χώρο χώρας-μέλους πρέπει να λαμβάνει υπ΄όψη και τα εθνικά συμφέροντα της οικείας χώρας-μέλους. Με το περιεχόμενο της «διακήρυξης» τα αρχηγών κρατών και κυβερνήσεως των 15 της Συνόδου της Σεβίλλης «εξουδετερώθηκε» το δικαίωμα της Τουρκίας να έχει εμπλοκή στους μηχανισμούς λήψεως αποφάσεων, κάτι που αντίκειται στην βασική αρχή της αυτονομίας στη δράση του Ευρωστρατού και την προνομιακή μεταχείριση της Τουρκίας σε επιχειρήσεις έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου.
Η Τουρκία από την πλευρά της αμφισβητεί ότι στη Σεβίλλη «λήφθηκε απόφαση» του Συμβουλίου της Ε.Ε., θεωρεί ότι στη Σεβίλλη έχει επιτευχθεί μια «κατ΄αρχήν συνεννόηση μεταξύ των 15» σχετικά με το θέμα του Ευρωστρατού, αλλά δεν αποδέχεται ότι έχει ακυρωθεί το λεγόμενο «κείμενο της Κωνσταντινούπολης» και δεν έχει δεσμευθεί να μην ασκεί το δικαίωμα του βέτο που έχει στο ΝΑΤΟ για κάθε περίπτωση που θα χρησιμοποιείται η υποδομή του ΝΑΤΟ.
Έτσι αποτυπώνεται η σημερινή εξέλιξη του θέματος του Ευρωστρατού από πλευράς λήψεως αποφάσεων στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι στη χώρα μας δώσαμε στον Ευρωστρατό επιχειρησιακές δυνατότητες που δεν έχει. Στη Σύνοδο Κορυφής της Νίκαιας πέρυσι, οι ηγέτες της Ε.Ε. αποδέχθηκαν ότι τον κύριο λόγο για την ευρωπαϊκή άμυνα θα συνεχίσει να έχει το ΝΑΤΟ, μέσω των υποδομών του και αυτό για να αποφευχθεί η δημιουργία παράλληλων υποδομών που συνεπάγεται οικονομικό τίμημα.
Ο Ευρωστρατός θα επεμβαίνει σε περιφερειακές κρίσεις εκεί όπου δεν θέλουν να αναμειχθούν οι ΗΠΑ μέσω του ΝΑΤΟ.
 Θα αναλαμβάνει δηλαδή αποστολές αναζήτησης και διάσωσης (SAR), ανθρωπιστικές, διατήρησης και επιβολής της Ευρώπης. Ως πρώτη αποστολή έχει αποφασισθεί να είναι η αντικατάσταση της διεθνούς αστυνομικής δύναμης του ΟΗΕ στα Σκόπια και τη Βοσνία. Σ΄αυτή τη δύναμη θα διαθέσουν δυνάμεις οι 14 χώρες-μέλη της Ε.Ε. (15 πλην της Δανίας) και οι υπό ένταξη χώρες. Στόχος είναι να αποφευχθεί από 1-1-2003 μια δύναμη 60.000 ατόμων.
 Οι συνεισφορές των κρατών έφθασαν τις 100.000 άτομα, 400 Α/Φ και 100 πλοία. Φυσικά μέχρι σήμερα δεν έχει ληφθεί τελική απόφαση όσον αφορά τη διοικητική δομή, την διαδικασία λήψεως αποφάσεων και την γεωγραφική αρμοδιότητά του.
Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου υπήρχε δυσπιστία και καχυποψία της Ουάσιγκτον για την προώθηση από την Ευρώπη κοινής αμυντικής πολιτικής. Ο πρώτος πόλεμος που διεξήγαγε το ΝΑΤΟ από της ιδρύσεώς του (πόλεμος εναντίον του Κοσσυφοπεδίου) ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτικός κατά μια διαφορετική έννοια. Ορισμένοι σύμμαχοι των ΗΠΑ ανακάλυψαν ότι το ΝΑΤΟ είναι ένας μηχανισμός στον οποίον κυριαρχούν οι ΗΠΑ. Ο πόλεμος αυτός απογύμνωσε και ίσως να ενίσχυσε τις διαφωνίες μεταξύ Αμερικανών και Ευρωπαίων.
Η Ε.Ε. κινείται ανάμεσα στις προκλήσεις του Αμερικανικού ηγεμονισμού, των ενδοευρωπαϊκών αντιθέσεων και της παγκοσμιοποίησης με αποτέλεσμα η αμυντική χειραφέτηση της Ευρώπης να παρουσιάζει όλες αυτές τις παρενέργειες που διαπιστώσαμε στην προσπάθεια δημιουργίας του Ευρωστρατού.

Στις Ευρωατλαντικές σχέσεις στα 53 χρόνια διαδρομής του ΝΑΤΟ υπήρχαν οι ιδιαιτερότητες. Από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 έχει δημιουργηθεί ένα διαφορετικό πλαίσιο σ΄αυτές, με τις ΗΠΑ να κινούνται σε μια ακόμη πιο απόλυτης λογικής επιβολής των θέσεών τους ενώ οι αντιδράσεις στην Ευρώπη έχουν καμφθεί εκτός από ορισμένες μεμονωμένες περιπτώσεις.
Η αντιπαράθεση μεταξύ των «Ατλαντιστών» (ΗΠΑ, Αγγλία, Νορβηγία) και «Ευρωπαϊστών» (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) στην Ε.Ε. έχει αμβλυνθεί καθώς η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας που έχει αναμφισβήτητα προτεραιότητα έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε τα ειδικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν χώρες όπως η Ελλάδα από τον καθορισμό των σχέσεων συνεργασίας ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής δύναμης ταχείας αντίδρασης να έχουν χάσει τον θεσμικό ευρωπαϊκό «μανδύα» και να προσπαθούν να τα παρουσιάσουν ως ασήμαντες ιδιαιτερότητες και ανησυχίες που πρέπει να ξεπεραστούν με την μέθοδο «να τα βρουν μεταξύ τους».
 Εάν λάβουμε υπόψη μας και τον αναβαθμισμένο γεωστρατηγικό ρόλο που έχει ανατεθεί στην Τουρκία από τον αμερικανικό αντιτρομοκρατικό σχεδιασμό και το γεγονός ότι παραδοσιακοί «ευρωπαϊστές» όπως οι Γάλλοι, έχουν χαμηλώσει τους τόνους και έχουν ευθυγραμμισθεί με την υπερατλαντική πολιτική. Είμαστε υποχρεωμένοι ως χώρα να παραμείνουμε ενσωματωμένοι στα ισχυρά συστήματα ασφαλείας (τα υπάρχοντα και πιθανά νέα τοιαύτα) εργαζόμενοι ανταγωνιστικά προς τους «εχθρούς», συναγωνιστικά προς τους «εχθρούς των εχθρών μας».
Εξυπηρετούνται καλύτερα τα εθνικά μας συμφέροντα όταν επιβεβαιώνουμε την «ηγετική παρουσία μας» στα Βαλκάνια και στις εκεί επιχειρήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πιστεύω ότι οποιαδήποτε τελική ρύθμιση στο θέμα των σχέσεων της Ευρωπαϊκής πολιτικής Αμύνης και Ασφαλείας με το ΝΑΤΟ θα αντικατοπτρίζει την υπεροχή και όχι την ισότητα του ΝΑΤΟ έναντι της Ε.Ε. και θα λαμβάνει ως εκ τούτου τα συμφέροντα της Τουρκίας και στο πλαίσιο αυτό υποχρεούμαστε ως χώρα να συντονίσουμε όλες τις δυνάμεις μας για να εξασφαλίσουμε τον κεντρικό μας στόχο που είναι η κατοχύρωση της ασφάλειάς μας (επιβίωση, εδαφική κυριαρχία, ανεξαρτησία) σε ένα άναρχο πολιτικό διεθνή στίβο που δεν στηρίζεται στις αρχές του δικαίου και της ηθικής αλλά στην ισχύ και δύναμη των όπλων.
Του Αντιστρατήγου ε.α. Γ. ΚΟΡΑΚΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ"

Κίνημα της αμφισβητήσεως των αποδομητών.

Αποδομήστε τώρα τους αποδομητές



Κωνσταντίνος Χολέβας

Μετά τη Μεταπολίτευση του 1974, περισσότερο δε κατά την τελευταία δεκαετία, έχει εμφανιστεί μία πολύχρωμη και θορυβώδης ομάδα ιστορικών αποδομητών.

Προσπαθούν να αλλάξουν ό,τι γνωρίζαμε μέχρι τώρα για τον Ελληνισμό, να αλλοιώσουν την εθνική μας ταυτότητα, να γκρεμίσουν ήρωες και μάρτυρες, να αθωώσουν τις ξένες κατακτήσεις και τους εθνικισμούς των γειτόνων.

Αλλοι δίνουν έμφαση στην προπαγάνδα κατά του εθνικού και εκπαιδευτικού ρόλου της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κάποιοι άλλοι επιχειρούν να αμφισβητήσουν τη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού.

Και μία άλλη ομάδα άρχισε μετά το 2000 να υλοποιεί τη συμφωνία Γ. Παπανδρέου – Ισμαήλ Τζεμ.

Θέλει να εξωραΐσει την οθωμανική καταπίεση και να γράψει σχολικά βιβλία αρεστά στους Τούρκους.

Ευτυχώς, η δράση προκαλεί αντίδραση. Το κίνημα της αμφισβητήσεως των αποδομητών είναι πλέον ορατό και ισχυροποιείται καθημερινά.

Με σοβαρή μελέτη των πηγών, με προβολή νέων ή παλαιών στοιχείων που δεν είναι τόσο γνωστά, με τεκμηρίωση και με εμπιστοσύνη στο παρόν και στο μέλλον του έθνους μας, διάφορες φωνές ακούγονται και αποδεικνύουν τα ψεύδη των αποδομητών.

Το βιβλίο του «συνωστισμού» έφερε την απάντηση του Κώστα Ζουράρι με το έργο του «Βέβηλα, κίβδηλα, σκύβαλα» (Εκδόσεις Αρμός), το οποίο καταρρίπτει με ντοκουμέντα πολλές απόψεις της κυρίας Ρεπούση.

Η σειρά οκτώ ντοκυμανταίρ του Σκάι για το 1821 και η προσπάθεια αγιοποιήσεως της Τουρκοκρατίας οδήγησε στην παρουσίαση τεσσάρων βίντεο από το ηλεκτρονικό περιοδικό «Αντίβαρο» (www.antibaro.gr), με τα οποία αποδεικνύονται ως ανακριβή τα περισσότερα επιχειρήματα των δημιουργών της σειράς.

Η Εκκλησία της Ελλάδος, σε μία νηφάλια προσπάθεια προσεγγίσεως των γεγονότων που οδήγησαν στην Επανάσταση του 1821, άρχισε από τον Οκτώβριο τη διοργάνωση 10 επιστημονικών συνεδρίων μέχρι και το 2021, οπότε συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Εθνεγερσία.

Σημαντικό ρόλο στην αντίκρουση των ανακριβειών διαδραματίζει και η εφημερίδα «δημοκρατία».

Οι αποδομητές με φανατισμό αγωνίστηκαν να αποδείξουν ότι το κρυφό σχολειό είναι μύθος.

Τώρα έρχεται η αποστομωτική απάντηση.

Πρόκειται για το νέο βιβλίο του Γιώργου Κεκαυμένου «Το κρυφό σχολειό – Το χρονικό μιας ιστορίας» (από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις).

Περιλαμβάνει έναν εντυπωσιακό πλούτο στοιχείων που αποδεικνύουν περίτρανα την ύπαρξη κρυφών σχολειών και την καταπίεση της πίστης και της παιδείας μας από τους Τούρκους. Καιρός να αποδομήσουμε τους αποδομητές!





dimokratianews.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κίνημα της αμφισβητήσεως των αποδομητών."

Ν.Λυγερός "Νέες προοπτικές της ΑΟΖ", Ιωάννινα 5/12/12

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν.Λυγερός "Νέες προοπτικές της ΑΟΖ", Ιωάννινα 5/12/12"

Ο Βυζαντινός Στρατός.

Υποδειγματική διάρθρωσις και τάξις Όποιος μελετήση την οργάνωσι και διάρθρωσι, τάξι και πειθαρχία του στρατού του Βυζαντίου, δεν αργεί να πεισθή πώς ό στρατός αυτός υπήρξε ένα θαυμάσιο πολεμικό όργανο, που εστήριξε επί τόσους αιώνες την ισχύ τής αυτοκρατορίας.--- Πλούσια είναι η σχετική βιβλιογραφία, την οποία μάς κατέλιπαν οι Βυζαντινοί συγγραφείς και χρονογράφοι, ανάμεσα στους οποίους όχι ολίγοι στρατηγοί και εστεμμένοι. Ο αρχιπλοίαρχος κ. Μαρ. Σίμψας αναπτύσσει διεξοδικώτατα το θέμα αυτό με βάσι όλες τις υπάρχουσες ιστορικές πηγές.

ΥΟ Βυζαντινός Στρατός αρχίζει να υφίσταται, σαν οργανωμένο σύνολο, κυρίως από την εποχή τού Αναστασίου Α’ (491 518), όπως το Βυζαντινό Ναυτικό από την εποχή τού Λέοντος τού Θρακός (457 - 474). Βασικά αποτελείται:

1. Από εκείνον πού στρατολογείται άττ’ ευθείας από τον Βασιλέα, δηλ. από την Κυβέρνησι τής Κωνσταντινουπόλεως, Συντίθεται από εθελοντάς, υπηκόους τού Βασιλέως και ξένους.

2. Από εκείνον, τον οποίον στρατολογούν και οργανώνουν οι στρατηγοί, διοικηταί των επαρχιών (Θεμάτων), αποτελούμενον από υπηκόους τού Βασιλέως.
Ο πρώτος αποτελεί τον κυρίως βασιλικό στρατό, τα τάγματα• ό δεύτερος, τον κυρίως εθνικό στρατό, τον στρατό των Θεμάτων.
Στις δύο αυτές κατηγορίες πρέπει να προσθέσωμε τούς συμμάχους, δηλ. τα ξένα, επικουρικά στρατεύματα, τα οποία καλούνται και άτακτα. Οι σύμμαχοι καλούνται κατά τις εκστρατείες τού Βυζαντίου, αλλά δεν ενσωματώνονται στις μονάδες τού Βυζαντινού Στρατού. Ήσαν στρατιωτικά τμήματα, από τα οποία άλλα μεν έστελναν υποτελείς ή και ανεξάρτητοι ηγεμόνες, είτε βάσει συνθήκης είτε ως δείγμα φιλίας, άλλοι δε εστρατολογούντο σε ανεξάρτητα έθνη με αδρή αμοιβή. Πάντως, όλοι οι σύμμαχοι ελάμβαναν μισθό και άλλα ανταλλάγματα, είχαν δε τούς ιδικούς των διοικητάς και διατηρούσαν τον οπλισμό και τα έθιμά τους.

Άλλοι ήσαν οι μισθοφόροι. Προσήρχοντο καθ’ ομάδες ή κατετάσσοντο ατομικώς στον Βυζαντινό Στρατό, πάντοτε με μισθό, και ή ετάσσοντο στις διάφορες μονάδες ή αποτελούσαν ιδιαίτερα τμήματα, με Βυζαντινούς όμως διοικητάς. Αυτοί ελέγοντο φοιδεράτοι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Βυζαντινός Στρατός."

Ο "ΙΕΡΟΣ ΤΡΟΜΟΣ.."

«Μα εμείς, αφεντικό" (μ' έλεγε αφεντικό και γελούσε) "εμείς αφεντικό, έχουμε άλλους, μεγάλους σκοπούς. -Ποιους, μωρέ Ζορμπά;» τον ρωτούσα. « Σκάβουμε για να δούμε, λέει, τι δαιμόνους έχουμε μέσα μας.»
Κάθε άνθρωπος είναι θεάνθρωπος, σάρκα και πνέμα, να γιατί το μυστήριο μιας ορισμένης θρησκείας, είναι πανανθρώπινο. Σε κάθε άνθρωπο ξεσπάει η πάλη Θεού κι ανθρώπου, και συνάμα η λαχτάρα της φίλιωσης. Τις περισσότερες φορές η πάλη αυτή είναι ασύνειδη, βαστάει λίγο, δεν αντέχει μια αδύνατη ψυχή ν' αντιστέκεται καιρό πολύ στη σάρκα, βαραίνει, γίνεται κι αυτή σάρκα, κι ο αγώνας παίρνει τέλος. Μα στους υπεύθυνους ανθρώπους, που έχουν μερόνυχτα καρφωμένα τα μάτια τους στο ανώτατο Χρέος, η πάλη ανάμεσα στη σάρκα και στο πνέμα ξεσπάει χωρίς έλεος και μπορεί να βαστάξει ως το θάνατο...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο "ΙΕΡΟΣ ΤΡΟΜΟΣ..""

Η ΑΟΖ δίνει ρέστα

Του Νίκου Λυγερού

Με την έκθεση της Deutsche Bank, η ελληνική ΑΟΖ δίνει ρέστα. Διότι τώρα δεν εμφανίζεται πια κανένας να αμφισβητήσει την αξία της. Η έκθεση όχι μόνο επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις μας και το έργο του Ηλία Κονοφάγου και του Αντώνη Φώσκολου, μ' έναν ανεξάρτητο τρόπο, αλλά επιπλέον ενισχύει τη στρατηγική μας αφού η ανάλυση της αποδεικνύει ότι οι επενδύσεις έχουν χαμηλό ρίσκο στην περιοχή. Ανοίγουν επίσημα λοιπόν τη δήλωση ενδιαφέροντος από τις εταιρείες που έχουν την τεχνογνωσία στον τομέα των υδρογονανθράκων και ειδικά στην περιοχή νότια της Κρήτης. Αυτό το σημείο είναι ακόμα πιο σημαντικό, διότι η ύπαρξη των κοιτασμάτων είναι γνωστή. Αν δεν υπήρχε αυτή η αναφορά τότε ακόμα και με την ύπαρξη δεν θα άλλαζε τίποτα για την οικονομική μας κατάσταση. Τώρα λοιπόν ακόμα και οι πιο επιφυλακτικοί για την αξία της ελληνικής ΑΟΖ πρέπει να αποδεχθούν, αν δεν το παραδεχθούν, ότι υπάρχουν στοιχεία και από ξένους φορείς. Είχε ήδη γίνει μια αναφορά από το αγγλικό BBC πριν μερικούς μήνες, αλλά τώρα πρόκειται για μια χρηματοοικονομική ανάλυση που δίνει κατευθύνσεις στους ξένους επενδυτές. Η Ελλάδα μπορεί πλέον ν' ακολουθήσει ανεμπόδιστη τη στρατηγική της Κύπρου και να αξιοποιήσει την ελληνική ΑΟΖ και τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Άρα ήρθε η ώρα της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ για να ξεκινήσει επιτέλους η όλη διαδικασία. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο και δεν μπορούμε να δεχθούμε άλλη καθυστέρηση. Τώρα όλοι ξέρουν την αξία και αναμένουν την αξιοποίηση. Η Ελλάδα μπορεί να περάσει σε αυτή τη φάση. Έχει την τεχνογνωσία και οι ξένες εταιρείες που θέλουν να κάνουν συμβάσεις μαζί μας έχουν ήδη δηλώσει το ενδιαφέρον τους. Πρέπει επίσης να περάσουμε γρήγορα και αποτελεσματικά στη φάση των οριοθετήσεων και της οικοπεδοποίησης, για να υλοποιηθεί ο πρώτος πραγματικός γύρος αδειοδότησης που να αφορά ουσιαστικά στην ελληνική ΑΟΖ. Τώρα υπάρχει πολιτική βούληση και υπάρχει και γνώση του αντικειμένου. Το νομοσχέδιο πρέπει να περάσει από τη ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων για να δείξουμε σε όλους αλλά και στους δικούς μας ότι δεν πρόκειται να καθίσουμε στα αβγά μας, έχοντας έναν τέτοιο πλούτο στη διάθεση μας. Δε μπορούμε ν' αφήσουμε άλλο τον λαό μας να υποφέρει και να περιμένει δίχως προοπτικές. Το ηθικό των Ελλήνων μπορεί ν' ανέβει από αυτές τις διαδικασίες και να μπορέσουν με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο να ξεπεράσουν τα οικονομικά εμπόδια, αλλά και να αναπτύξουμε επί του πρακτέου την υψηλή στρατηγική μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=10740&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΟΖ δίνει ρέστα"