ΔΕΛΦΙΚΑ

Στον πρόναο του Ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς, ανεγράφοντο τα δύο περίφημα Δελφικά παραγγέλματα, "ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ" και "ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ", εκατέρωθεν του ιερού γράμματος "Ε".
Τα Δελφικά αυτά παραγγέλματα, μαζί με άλλα 145 ακόμη, 147 συνολικά ήταν οι υποθήκες που παρέδωσαν οι Επτά Σοφοί στις επερχόμενες γενιές, "ωφελήματα ανθρώποις ες βίον".

Παυσανίας, "Ελλάδος Περιήγησις", βιβλ. 10 ("Φωκικά"), κεφ. 24, §1, 1-13: Εν δε τω προνάω τω εν Δελφοίς γεγραμμένα εστίν ωφελήματα ανθρώποις ες βίον, εγράφη δε υπό ανδρών ους γενέσθαι σοφούς λέγουσιν Έλληνες. Ούτοι δε ήσαν εκ μεν Ιωνίας Θαλής τε Μιλήσιος και Πριηνεύς Βίας, Αιολέων δε των εν Λέσβωι Πιττακός Μυτιληναίος, εκ δε Δωριέων των εν τη Ασία Κλεόβουλος Λίνδιος, και Αθηναίός τε Σόλων και Σπαρτιάτης Χίλων· τον δε έβδομον Πλάτων ο Αρίστωνος αντί Περιάνδρου του Κυψέλου Μύσωνα κατείλοχε τον Χηνέα· κώμη δε εν τη Οίτη τω όρει ωκούντο αι Χήναι. Ούτοι ουν οι άνδρες αφικόμενοι ες Δελφούς ανέθεσαν τω Απόλλωνι τα αδόμενα Γνώθι σαυτόν και Μηδέν άγαν.
Ιωάννης Στοβαίος, "Ανθολόγιον", βιβλ. 3, κεφ. 1, §173:
Σωσιάδου των επτά σοφών υποθήκαι. Έπου Θεώ
Νόμω πείθου
Θεούς σέβου
Γονείς σέβου
Ηττώ υπέρ δικαίους
Γνώθι μαθών
Ακούσας νόει
Σαυτόν ίσθι
Φρόνει θνητά
Εστίαν τιμά
Άρχε σεαυτού
Φίλοις βοήθει
Θυμού κράτει
Φρόνησιν άσκει
Πρόνοιαν τίμα
Όρκω μή χρώ
Φιλίαν αγάπαν
Παιδείας αντέχου
Δόξαν δίωκε
Σοφίαν ζήτει
Καλόν εύ λέγε
ψέγε μηδένα
Επαίνει Αρετήν
Πράττε δίκαια
Φίλοις ευνόει
Εχθρούς αμύνου
Ευγένειαν άσκει
Κακίας απέχου
Κοινός γίνου
Ίδια φύλαττε
Αλλοτρίων απέχου
Εύφημος ίσθι
Άκουε πάντα
Φίλω χαρίζου
Ύβριν μίσει
Χρόνου Φείδου Ορατό μέλλον
Ικέτας αιδού
Υιούς παίδευε
Έχων χαρίζου
Δόλου φοβού
Ευλόγει πάντας
Φιλόσοφος γίνου
Όσια κρίνε
Γνούς πράττε
Φόνου απέχου
Εύχου δυνατά
Σοφοίς χρώ
Ήθος δοκίμαζε
Λαβών απόδας
Υφορώ μηδένα
Τέχνη χρώ
Ό μέλλεις δός
Ευεργεσίας τίμα
Φθόνει μηδενί
Φυλακή πρόσεχε
Ελπίδα αίνει
Διαβολήν μίσει
Δικαίως κτώ
Αγαθούς τίμα
Κριτήν γνώθι
Γάμους πράτει
Τύχην νόμιζε
Εγγύην φεύγε
Πάσι διαλέγου
Ομοίοις χρώ
Δαπανών άρχου
Κτώμενος ήδου
Αισχύνην σέβου
Χάριν εκτέλει
Ευτυχίαν εύχου
Τύχην στέργε Ακούον όρα
Τώ βίω μή μάχου
Εύ πάσχε ώς θνητός
Παίς ών κόσμιοι ίσθι (ηβών) Εργάζου κτητά
Έριν μίσει
Όνειδος έχθαιρε
Γλώσσαν ίσχε
Ύβριν αμύνου
Κρίνε δίκαια
Χρώ χρήμασι
Αδωροδόκητος δοκίμαζε
Αιτιώ παρόντα
Βίας μή έχου
Λέγε ειδώς
Αλύπως βίου
Ομίλει πράως
Φιλοφρονείν πάσιν
Υιοίς μή καθάρρει
Γλώττης άρχε
Σαυτόν εύ ποίει
Ευπροσήγορος γίνου
Αποκρίνου έν καιρώ
Πόνει μετά δικαίου
Πράττε αμετανοήτως
Αμαρτάνων μετανόει
Οφθαλμού κράτει
Βουλεύου χρήσιμα
Επιτέλει συντόμως
Φιλίαν φίλαττε
Ευγνώμων γίνου
Οόνοιαν δίωκε
Άρρητα μή λέγε
Τό κρατούν φοβού
Καιρόν προσδέχου
Έχθρας διάλυε
Γήρας προσδέχου
Επί ρώμη μή καυχώ
Ευφημίαν άσκει
Απέχθειαν φεύγε
Τό συμφέρον θυρώ
Θνήσκε υπέρ πετρίδος
Πλούτει δικαίως
Δόξαν μή λείπε
Κακίαν μίσει
Κινδύνευε φρονίμως
Χρησμούς θαύμαζε
Ούς τρέφεις αγάπα
Απόντι μή μάχου
Πρεσβύτερον αιδού
Νεώτερον δίδασκε
Πλούτω απίστει
Σεαυτόν αιδού
Μή άρχε υβρίζων
Πλούτω απίστει
Σεαυτόν αιδού
Μή άρχε υβρίζων
Προγόνους στεφάνου
Επί νεκρώ μή γέλα
Ατυχούντι συνάχθου
Χαρίζου ευλαβώς
Εξ ευγενών γένα
Επαγγέλου μηδενί
Τύχη μή πίστευε
Τελεύτα άλυτος
Μέτρον άριστον
Ευσέβειαν φυλάσσειν
Αδικείν μισείν
Ηδονής κραττείν
Βία μηδέν πράττειν
Τέκνα παιδεύειν
Μή θρασύνου
Νόμοις πείθου
Μελέτει τό πάν
Γαμείν μέλλο καιρόν γνώθι
Μή επί παντί λυπού
Πίνων άρμοζε
Πέρας επιτέλει μή αποδειλιών