Που πάμε αλήθεια;

Quo vadis? Που πάμε αλήθεια; Από Μνημόνιο σε Μνημόνιο, από μέτρα σε μέτρα, από εξουθένωση σε εξαθλίωση, χωρίς προοπτική, χωρίς ελπίδα και η Τρόϊκα το βιολί της. Όταν λέμε τρόϊκα, εννοούμε την κ.Μέρκελ.
του Νίκου Αναγνωστάτου

Στον τρίτο αυτό παγκόσμιο πόλεμο, οικονομικό αυτή τη φορά, πάλι η Γερμανία πρωτοστατεί, πάλι η Γερμανία στο τέλος θα ζημιωθεί . Όσο για μας, μπροστά γκρεμός και πίσω ρέμα, τι θα επιλέξουμε; Στο γκρεμό θα τσακιστούμε, στο ρέμα θα πνιγούμε;

Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι το δημόσιο χρέος θα γίνει ποτέ βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο, με όποιο κούρεμα; Τότε γιατί μας δανείζουν; Για να φθάσουμε στο 1920, όπως λένε, το χρέος μας να είναι το 120% του ΑΕΠ και τούτο με τις αισιόδοξες προοπτικές, οι οποίες μέχρι τώρα ουδέποτε επαληθεύτηκαν. Δηλαδή για να πετύχουμε ότι είχαμε το 2009! Τότε γιατί το 2009 δεν μας άρεσε και προσφύγαμε σε «διασώστες», «μνημόνια» και τα τοιαύτα; Είμαστε εμείς ανόητοι ή εκείνοι μας παγίδευσαν; Ή και τα δύο;

Επομένως προκύπτουν δύο καίρια ερωτήματα. Γιατί η Τρόϊκα μας δανείζει; το ένα και το δύο γιατί εμείς δεχόμαστε δάνεια με τέτοιους σκληρούς όρους; Είναι πλέον φανερό ότι οι δανειστές μας αυτό που επιδιώκουν είναι να αντικαταστήσουν τα «έωλα» ομόλογα που έχουν με άλλα εγγυημένα με το δημόσιό μας πλούτο και επειδή ξέρουν καλά ότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τα ξεπληρώσουμε, θα πάρουν κοψοχρονιά όλη τη δημόσια περιουσία, επίγεια, υπόγεια και υποθαλάσσια, χωρίς να αποφύγουμε την χρεοκοπία!

Εμείς; Τι κάνουμε εμείς; Με το φόβητρο της χρεοκοπίας και την δήθεν ανάγκη πληρωμής μισθών και συντάξεων, δεχόμαστε να κόβουμε μισθούς και συντάξεις μέχρι εξαθλίωσης, την κατάρρευση της οικονομίας μας με αποτέλεσμα τα μαγαζιά και οι επιχειρήσεις να κλείνουν η μία μετά την άλλη και η ανεργία να ανέρχεται σε ανησυχητικά επίπεδα. Όλα αυτά, με ό,τι συνεπάγεται, χωρίς ελπίδα σταματημού, την κοινωνία σε απελπισία αφού δεν προβλέπεται καμιά βελτίωση και αφού έχουμε παραδοθεί πλήρως και ακολουθούμε πιστά τις επιταγές τους. Όλα αυτά επαναλαμβάνονται και επιδεινώνονται με κάθε επόμενη «δόση» του δανείου!!! Και όλα αυτά για να μη χρεοκοπήσουμε λέει.

Τι σημαίνει χρεοκοπία που μας έχουν τρομοκρατήσει; Στάση πληρωμών σημαίνει. Στο εσωτερικό έχουν ήδη σταματήσει οι πληρωμές. Δεν υπολείπεται λοιπόν να σταματήσουμε και τις πληρωμές προς τα έξω, δηλαδή τις δόσεις του δημόσιου χρέους. Αυτό είναι όλο και θα αισθανθούμε ελεύθεροι.

Αν η υποτέλειά μας στην Τρόϊκα είναι ο γκρεμός, η χρεοκοπία είναι το ρέμα. Στο γκρεμό θα τσακιστούμε σίγουρα. Στο ρέμα υπάρχει ελπίδα να κρατηθούμε από κάποιο κλαδί του ρέματος και να γλιτώσουμε. Ας επιλέξουμε λοιπόν το ρέμα που υπάρχει ελπίδα να επιβιώσουμε και τότε όλα θα τακτοποιηθούν με λιγότερες θυσίες και δεινά από τώρα.

Οι όποιες συνέπειες θα είναι αντιμετωπίσιμες με σύνεση, ορθολογισμό, υπομονή και προ πάντων ενότητα. Πέραν του γεγονότος ότι ενδέχεται να μας συγκρατήσουν πριν το γκρεμό και πριν το ρέμα, με εναλλακτικές λύσεις που πάντοτε υπάρχουν.