Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ!!

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ!!

Για εκείνους που πιστεύουν ότι η Ελλάς είναι συνώνυμη με την Αθήνα, αποτελεί μομφή το γεγονός ότι κανείς από τους μεγάλους Έλληνες στοχαστές πριν τον Σωκράτη δεν ανήκε στη πόλη αυτή, μετά δε τον Σωκράτη, μόνον ο Πλάτων ήταν Αθηναίος.

Η μοίρα του Αναξαγόρα και του Σωκράτη, αποδεικνύει, ότι η θρησκευτική συντηρητικότητα ήταν ισχυρότερη στην Αθήνα παρά στις αποικίες, όπου ο γεωγραφικός αποχωρισμός είχε θραύσει τους δεσμούς της παράδοσης.

Ίσως η Αθήνα να είχε παραμείνει στο σκοτάδι και την μισαλλοδοξία μέχρι ανοησίας εάν δεν είχε δημιουργηθεί μια κοσμοπολιτική εμπορική τάξη και δεν έρχονταν στην Αθήνα οι σοφιστές.

Οι συζητήσεις της Εκκλησίας του Δήμου οι δίκες ενώπιον της Ηλιαίας και η ανάγκη να σκέφτονται οι άνθρωποι με λογική και να μιλούν με σαφήνεια και πειθώ, μαζί με τον πλούτο και την περιέργεια, συνετέλεσαν στο να δημιουργηθεί ζήτηση για κάτι άγνωστο στην Αθήνα πριν τον Περικλή – ανώτερη μόρφωση στα γράμματα , την ρητορική, την επιστήμη, την φιλοσοφία και την πολιτική.

Η ζήτηση στην αρχή δεν αντιμετωπίστηκε με την οργάνωση Πανεπιστημίων, αλλά με περιπλανώμενους δασκάλους, οι οποίοι νοίκιαζαν αίθουσες, και έδιναν εκεί τα μαθήματα τους και ακολούθως μετέβαιναν σε άλλες πόλεις για να τα επαναλάβουν.

Μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους, όπως ο Πρωταγόρας, καλούσαν τους εαυτούς τους ΣΟΦΙΣΤΕΣ δηλαδή δασκάλους της σοφίας.

Η λέξη αυτή έγινε δεκτή σαν αντίστοιχη της δικής μας έκφρασης <<Καθηγητής Πανεπιστημίου>>, και δεν είχε κακή σημασία, προτού η σύγκρουση μεταξύ θρησκείας και φιλοσοφίας προκαλέσει την επίθεση των συντηρητικών εναντίων των σοφιστών.

Η ιδιοτέλεια μερικών εξ αυτών έκανε τον Πλάτωνα να τους κατηγορήσει για χρηματισμό και έκτοτε επισκιάστηκε το όνομα τους.

Ίσως το κοινό να είχε κάποια αντιπάθεια εναντίων αυτών των δασκάλων από την πρώτη τους εμφάνιση, αφού η δαπανηρή διδασκαλία τους στην λογική και την ρητορική μπορούσε να αγοραστεί μόνον από τους πλούσιους, οι οποίοι έτσι αποκτούσαν ένα πλεονέκτημα κατά την εκδίκαση των υποθέσεων τους ενώπιον των δικαστηρίων.

Είναι αλήθεια ότι οι διασημότεροι σοφιστές ελάμβαναν ως δίδακτρα μεγάλα ποσά.

Ο Πρωταγόρας και ο Γοργίας λέγεται ότι ζητούσαν δέκα χιλιάδες δραχμές για την εκπαίδευση ενός μόνον μαθητή.

Ο Πρόδικος ο οποίος ήταν διάσημος σε όλη την Ελλάδα ζητούσε πενήντα δραχμές για την παρακολούθηση των μαθημάτων του.

Ο Πρωταγόρας ο πλέον περίφημος από όλους τους σοφιστές, γεννήθηκε στα Άβδηρα μια γενεά πριν τον Δημόκριτο.

Ενώ ζούσε, ήταν περισσότερο γνωστός και ασκούσε μεγαλύτερη επιρροή από τον Δημόκριτο.

Συμπεραίνουμε την φήμη του από τον ενθουσιασμό που δημιουργούσαν οι επισκέψεις του στην Αθήνα.

Ακόμη και ο Πλάτων ο οποίος δεν ήταν δίκαιος απέναντι των σοφιστών, τον σέβονταν και τον περιέγραφε ως άνθρωπο με ανώτερο χαρακτήρα.

Στο Πλατωνικό διάλογο που φέρει το όνομα του, ο Πρωταγόρας έχει καλύτερη εμφάνιση από το νεαρό τότε Σωκράτη.

Εδώ ο Σωκράτης ομιλεί ως σοφιστής και ο Πρωταγόρας φέρεται ως κύριος και φιλόσοφος, που ουδέποτε χάνει την ψυχραιμία του και ουδέποτε ζηλεύει την λάμψη του άλλου.

Παραδέχεται ότι αναλαμβάνει να διδάξει στους μαθητές του φρόνηση στις ιδιωτικές και δημόσιες υποθέσεις τους δηλαδή στην διεύθυνση του οίκου και της οικογένειας, στη τέχνη της ρητορικής ή της πειστικής ομιλίας και στην ικανότητα να κατανοούν και να διευθύνουν τις υποθέσεις του Κράτους.

Υπεραμύνεται των υψηλών διδάκτρων λέγοντας ότι είναι συνήθεια του, όταν ο μαθητής έχει αντίρρηση για το ζητούμενο ποσόν , να δέχεται ό,τι ποσόν κρίνει ο μαθητής δίκαιο, δηλώνοντας αυτό επισήμως ενώπιον ιερού βωμού – πράγμα απερίσκεπτο για ένα δάσκαλο ο οποίος αμφέβαλλε για την ύπαρξη των θεών.

Ο Διογένης ο Λαέρτιος τον κατηγορεί ότι είναι ο πρώτος πού << όπλισε τους συζητητές με το όπλο της σοφιστίας >> και η κατηγορία αυτή θα ευχαριστούσε τον Σωκράτη.

Ένας από τους πολλούς του τίτλους είναι ότι ίδρυσε την ευρωπαϊκή γραμματική και φιλολογία.

Πραγματεύτηκε την ορθή χρήση των λέξεων μας λέει ο Πλάτων και ήταν ο πρώτος που έκανε διάκριση μεταξύ των τριών γενών των ονομάτων και ορισμένων χρόνων και φωνών των ρημάτων.

Αλλά το κυριότερο είναι, ότι με αυτόν μάλλον παρά με τον Σωκράτη άρχισε η υποκειμενική άποψη της φιλοσοφίας.

Σε αντίθεση  προς τους Ίωνες, ενδιαφέρονταν ολιγότερο για τα πράγματα  και περισσότερο με την σκέψη, ήτοι ολόκληρη την λειτουργία του αισθήματος, της αντίληψης, της κατανόησης και της έκφρασης.

Ενώ ο Παρμενίδης απέρριπτε το αίσθημα ως οδηγό της αλήθειας, ο Πρωταγόρας, το δεχόταν ως το μόνον μέσον της γνώσης  και αρνιόταν να δεχτεί πάσα υπερβατική – πέρα των αισθήσεων – πραγματικότητα.

Δεν μπορεί να ευρεθεί απόλυτη αλήθεια,  έλεγε ο Πρωταγόρας, παρά μόνον οι αλήθειες εκείνες που ισχύουν για ορισμένους ανθρώπους υπό ορισμένες συνθήκες.

Οι αντιφατικοί ισχυρισμοί μπορεί να είναι εξίσου αληθείς, για διάφορους ανθρώπους ή σε διάφορο χρόνο.

Πάσα αλήθεια, καλοσύνη και παν κάλλος είναι πράγματα σχετικά και υποκειμενικά:  

<< Ο άνθρωπος είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων - περί εκείνων που υπάρχουν και περί εκείνων που δεν υπάρχουν, ότι δεν υπάρχουν ».

Στα μάτια του ιστορικού, ένας ολόκληρος κόσμος αρχίζει να τρέμει, όταν ο Πρωταγόρας αναγγέλλει αυτή την απλή γνώμη περί του ανθρωπισμού και της σχετικότητας.

Όλες οι καθιερωμένες αλήθειες και ιερές αρχές κλονίζονται.

Ο ατομικισμός βρήκε φωνή και φιλοσοφία.

Και οι υπερφυσικές βάσεις της κοινωνικής τάξης απειλούνται πλέον να διαλυθούν.

Ο απώτερος σκεπτικισμός αυτής της περίφημης αναγγελίας ίσως να παρέμεινε θεωρητικός, εάν ο Πρωταγόρας δεν τον εφάρμοζε προς στιγμή στην θεολογία.

Ενώπιον ομάδας διακεκριμένων ανδρών στην οικία του αντιδημοφιλούς ελευθερόφρονος Ευριπίδη, ο Πρωταγόρας ανάγνωσε μια πραγματεία, η πρώτη φράση της οποίας δημιούργησε πάταγο στην Αθήνα:

<<Όσον αφορά στους θεούς δεν γνωρίζω αν υπάρχουν ή όχι ή με τι ομοιάζουν. Πολλά πράγματα εμποδίζουν την γνώση μας το θέμα είναι σκοτεινό και η έκταση της θνητής μας ζωής είναι βραχεία>>

Η Αθηναϊκή Εκκλησία του Δήμου φοβισμένη από την δυσοίωνη αυτή εισαγωγή, εξόρισε τον Πρωταγόρα, διέταξε όλους τους Αθηναίους να παραδώσουν τυχόν αντίγραφα των γραπτών του και έκαψαν τα βιβλία στην αγορά.

Ο Πρωταγόρας έφυγε για την Σικελία και λέγεται ότι πνίγηκε καθ’ οδόν.

Ο Γοργίας ο Λεοντίνος συνέχισε αυτή την σκεπτικιστική επανάσταση, αλλά είχε την φρόνηση να ζήσει ως επί το πλείστον έξω από την Αθήνα.

Η σταδιοδρομία του ήταν χαρακτηριστική της ένωσης που υπήρχε μεταξύ φιλοσοφίας και πολιτικής στην Ελλάδα.

Γεννήθηκε περί το 483 π.Χ σπούδασε φιλοσοφία και ρητορική με τον Εμπεδοκλή και έγινε τόσο διάσημος στη Σικελία ως ρήτορας και δάσκαλος της ρητορικής, ώστε κατά το 427 π.Χ στάλθηκε από τους Λεοντίνους ως πρεσβευτής στην Αθήνα.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 408 π.Χ σαγήνευσε μέγα πλήθος με ένα λόγο του όπου έκανε έκκληση προς τους μαχόμενους Έλληνες να ειρηνεύσουν μεταξύ τους, για να αντιμετωπίσουν με ενότητα και εμπιστοσύνη την αναγεννηθείσα δύναμη της Περσίας.

Ταξιδεύοντας από πόλη σε πόλη , εξέθετε τις απόψεις του με ένα ρητορικό ύφος τόσον ευφυώς διακοσμημένο, τόσον συμμετρικά αντιθετικό σε ιδέες και φράσεις και τόσον λεπτά ισορροπημένο μεταξύ ποίησης και πεζού λόγου, ώστε με μεγάλη ευκολία προσείλκυε μαθητές που του πρόσφεραν εκατόν μνας για την διδασκαλία του.

Στα βιβλίο του <<Περί Φύσεως>> ήθελε να αποδείξει τρεις εκπληκτικές προτάσεις:

1) Δεν υπάρχει τίποτα .

2) Αν υπάρχει κάτι δεν υπάρχει τρόπος να γνωστεί.

3) Αν υπήρχε κάτι δυνατόν να γνωστεί η γνώση του δεν θα μπορούσε να μεταβιβαστεί από πρόσωπο σε πρόσωπο.

Ωστόσο δεν απομένει τίποτα άλλο από τα γραπτά του Γοργία.

Αφού δέχτηκε την φιλοξενία και τα δίδακτρα πολλών πολιτειών, εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλία και είχε την φρόνηση να ξοδέψει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του πριν πεθάνει.

Έζησε όπως μας βεβαιώνουν όλες οι πηγές, τουλάχιστον μέχρι ηλικίας εκατό πέντε ετών.

Και ένας αρχαίος συγγραφέας μας λέει ότι << ενώ ο Γοργίας έφτασε στην ηλικία των εκατό οκτώ ετών, το σώμα του δεν εξασθένησε από το γήρας, αλλά μέχρι τέλους της ζωής του ήταν σε αρίστη κατάσταση και είχε τις αισθήσεις νέου ανθρώπου>>.

Εάν οι σοφιστές όλοι μαζί αποτελούσαν ένα διασκορπισμένο πανεπιστήμιο, ο Ιππίας από την Ήλιδα αποτελούσε μόνος του πανεπιστήμιο.

Ήταν ο τύπος του πολυμαθούς σε ένα κόσμο όπου η γνώση δεν ήταν ακόμη απέραντη, ώστε να εκφεύγει σαφώς πέραν της διανοίας ενός ανθρώπου.

Δίδασκε αστρονομία και μαθηματικά και η συμβολή του στη γεωμετρία υπήρξε πρωτότυπη.

Ήταν ποιητής μουσικός και ρήτορας.

Δίδασκε φιλολογία, ηθική και πολιτική.

Ήταν ιστορικός και έθεσε τα θεμέλια της ελληνικής χρονολογίας συντάσσοντας το κατάλογο των νικητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Χρησιμοποιήθηκε από την Ήλιδα ως απεσταλμένος σε άλλες πολιτείες.

Γνώριζε δε τόσες πολλές τέχνες, ώστε κατασκεύαζε ιδιόχειρα τα ενδύματα και τα κοσμήματα του.

Τα φιλοσοφικό του έργο ήταν μικρό αλλά σημαντικό.

Διαμαρτυρήθηκε κατά της εκφυλιστικής επίδρασης της τεχνητής ζωής των πόλεων, αντιπαράθεσε την φύση προς τον νόμο και αποκάλεσε τον νόμο τύραννο της ανθρωπότητας.

Ο Πρόδικος ο Κείος συνέχισε το γραμματικό έργο του Πρωταγόρα.

Καθόρισε τα μέρη του λόγου και ευχαρίστησε τους πρεσβύτερους με ένα μύθο, όπου παρουσίασε τον Ηρακλή εκλέγοντα την Αρετή αντί της Κακίας.

Άλλοι σοφιστές δεν ήταν τόσο ευσεβείς.

Ο Αντίφων ο Αθηναίος ακολούθησε τον Δημόκριτο στον υλισμό και την αθεΐα και είπε ότι η δικαιοσύνη διέπετε από την σκοπιμότητα.

Ο Θρασύμαχος ο Χαλκηδόνιος (αν πιστέψουμε τον Πλάτωνα) ταύτισε το δίκαιο με την ισχύ και παρατήρησε, ότι η επιτυχία των φαύλων ενέπνεε αμφιβολία για την ύπαρξη των θεών.

Συνολικά οι σοφιστές πρέπει να συγκαταλεχθούν μεταξύ  των ζωτικότερων παραγόντων στην ιστορία της Ελλάδος.

Έφεραν την γραμματική και την λογική για την Ευρώπη.

Ανάπτυξαν την διαλεκτική, ανάλυσαν τις μορφές του επιχειρήματος και δίδαξαν στους ανθρώπους πώς να διακρίνουν και πώς να εφαρμόζουν τις πλάνες.

Με την παρόρμηση και του παραδείγματος τους, η λογική έγινε το κυρίαρχο πάθος των Ελλήνων.

Εφαρμόζοντας την λογική στη γλώσσα, προήγαγαν την σαφήνεια και την ακρίβεια της σκέψης και διευκόλυναν την ακριβή μετάδοση της γνώσης!!

Επιμέλεια/ιστορική ανάλυση : Γιώργος Χαβαλές

ΠΗΓΕΣ:

Αρκετοί τόμοι από την Αρχαιοελληνική Γραμματεία

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ!!"

Το Έθνος των Ελλήνων στη μέγγενη της Νέας Παγκόσμιας Τάξης!

''Το Ελληνικόν, το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον'', διατράνωνε από την αρχαία εποχή ο Ηρόδοτος, στοιχειοθετώντας τα τέσσερα ισχυρά θεμέλια πάνω στα οποία είναι δομημένο διαχρονικά το Ελληνικό Έθνος. Δηλαδή, την κοινή καταγωγή και γλώσσα, την ίδια θρησκεία, και τα κοινά ήθη και έθιμα (πολιτιστική κληρονομιά).

Τι είναι όμως έθνος; Αντλώντας στοιχεία από ελληνικά και ξένα λεξικά, συμπεραίνουμε ότι όλα σχεδόν συμφωνούν πως, έθνος είναι ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν κοινή καταγωγή και ιστορία, κοινό πολιτισμό, κοινή γλώσσα και θρησκεία, κοινά ιδεώδη και κοινή εθνική συνείδηση.

Το Έθνος αποτελεί μια αντικειμενική πραγματικότητα και είναι το πιο ισχυρό στοιχείο ύπαρξης και παραγωγής πολιτισμού εκ μέρους των λαών. Έτσι, νομοτελειακά, στο διάβα της ιστορίας, όταν αυτή η αντικειμενικότητα αγνοήθηκε και δημιουργήθηκαν τα πολυεθνικά κράτη και οι πολυεθνικές αυτοκρατορίες, αργά ή γρήγορα κατέρρευσαν.

Θεμέλιο του έθνους θεωρείται η εθνική συνείδηση, η οποία εάν αλλοιωθεί σκοπίμως ή αφανισθεί, τότε το έθνος πεθαίνει. Οι κυριότεροι συστατικοί παράγοντες της Ελληνικής, εν προκειμένου, εθνικής συνείδησης, είναι η θρησκεία (η ορθόδοξη χριστιανική  πίστη), η ελληνική γλώσσα, η πολιτιστική μας  κληρονομιά (τα ελληνικά ήθη και έθιμα και οι παραδόσεις), η ιστορική μνήμη και τα εθνικά χρώματα.

Τι είναι το Ελληνικό έθνος και τι έδωσε στον κόσμο, νομίζω ότι είναι σε όλους γνωστό. Παντού στον πλανήτη γη θεωρούν την Ελλάδα ως χώρα ορόσημο, κοιτίδα του σύγχρονου πολιτισμού, λίκνο της δημοκρατίας. Οι Έλληνες διαχρονικά έδωσαν στον κόσμο το φως του πνεύματος, τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας και όλες σχεδόν τις επιστήμες (φιλοσοφία, ιατρική, μαθηματικά, φυσική, χημεία, αστρονομία κλπ), δόμησαν την πολιτική και την στρατηγική, εφεύραν το θέατρο, και γενικά δίδαξαν τον ανθρώπινο τρόπο ζωής.

''Του κόσμου δασκάλα, καπετάνισσα, αφρό, θάμα, του πουλιού το γάλα'', αποκαλεί την Ελλάδα με συναρπαστικό τρόπο ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς. Εάν επιχειρούσαμε δε να γράψουμε τους ξένους φιλοσόφους, επιστήμονες, λογοτέχνες, ποιητές, πολιτικούς κλπ, οι οποίοι κατά καιρούς εξύμνησαν την Ελλάδα για την φωτοδότηση του κόσμου, ίσως θα χρειαζόταν μια ξεχωριστή συγγραφική έκδοση. Και βέβαια δεν λείπουν και δηλώσεις ηγετών των μεγαλύτερων κρατών του κόσμου του τύπου ''είμαστε όλοι Έλληνες''!

Τι επιχειρείται όμως σήμερα διεθνώς και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας; Σήμερα, δυστυχώς, στο βωμό της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, επιχειρείται η απεθνικοποίηση των κρατών-εθνών, όπως θα αποδειχθεί παρακάτω.

Μετά την κατάρρευση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ήρθε στο φως ένα νέο Παγκόσμιο Σύστημα, που επιχειρεί να εγκαθιδρύσει μια Νέα Παγκόσμια Τάξη (ΝΠΤ). Ο τελικός σκοπός αυτού του Συστήματος είναι η υλοποίηση ενός τολμηρού οράματος για εξασφάλιση της υπεροχής μιας νέας παγκόσμιας υπερεθνικής ελίτ στον 21ο αιώνα και την μετεξέλιξη της μέχρι τώρα δυτικής ηγεμονίας σε μια παγκόσμια συλλογική ηγεσία, δηλ. παγκόσμια διακυβέρνηση.

Η Νέα Παγκόσμια Τάξη έχει ως βασικά χαρακτηριστικά, ένα συλλογικό σύστημα ασφαλείας (με πυρήνα το ΝΑΤΟ), μια παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση (με εργαλεία την παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), την Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου κλπ), μια παγκόσμια δικαστική δομή (Διεθνές Δικαστήριο), Δημοκρατίες δυτικού τύπου, Οργανισμούς με διαδικασίες λήψεως αποφάσεων όπου κυριαρχεί η δυτική επιδιαιτησία και τον 24ωρο κύκλο επικοινωνίας παγκοσμίως (με τα χειραγωγημένα ΜΜΕ, διεθνή και εθνικά).

Γενική απειλή στην εφαρμογή του Παγκόσμιου Συστήματος είναι η πιθανή εμφάνιση μιας υπερδύναμης που θα αμφισβητήσει τον μεγάλο νικητή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στον ρόλο του αυτό. Ως κύρια όμως γραμμή αντίστασης διακρίνονται τα θεσμικά τείχη των εθνικών κρατών, πίσω από τα οποία οχυρώνονται τα εθνικά συμφέροντα, οι εθνικοί πολιτισμοί και όλοι εκείνοι οι παράμετροι που στοιχειοθετούν την εθνικότητα των λαών.

Έτσι οι παγκοσμιοποιητές χρησιμοποιούν, όπως φαίνεται καθαρά σήμερα, τρεις μεθόδους για να πετύχουν τους σκοπούς τους.

Πρώτον, την οικονομική εξαθλίωση των λαών κυρίως με τεχνητές οικονομικές κρίσεις, οι οποίες συνεπικουρούνται με την αθρόα και άνευ κανόνων λαθραία μετανάστευση, με αποτέλεσμα τον δανεισμό των εθνικών κρατών και την απώλεια μέρους της εθνικής των κυριαρχίας.

Δεύτερον, την πολυδιάσπαση των κρατών, με την αναζωπύρωση μειονοτικών ζητημάτων, με σκοπό τη δημιουργία αδύναμων κρατικών οντοτήτων που θα υποκύπτουν σε εκβιασμούς και πιέσεις των παγκόσμιων εντολέων. Τρίτον, με την καθ' εαυτή απεθνικοποίηση των κρατών, με σκοπό την άμβλυνση της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και κατ’ επέκταση του εθνικού φρονήματος. Εδώ χρησιμοποιείται η μαζική είσοδος στα εθνικά κράτη παρανόμων μεταναστών με τελείως διαφορετικά εθνικά, θρησκευτικά και πολιτιστικά στοιχεία, αλλά και ο ανηλεής βομβαρδισμός των παραμέτρων της κάθε εθνικής συνείδησης.

Τα έθνη που αντιδρούν δέχονται ένα ανηλεή πόλεμο. Όσο πιο περήφανο είναι ένα έθνος, όσο πιο μεγάλη ιστορία και πολιτισμό έχει, τόσο πιο δύσκολος στόχος είναι και τόσο πιο λυσσαλέα πολεμείται. Στον πόλεμο αυτό επιστρατεύονται κάθε λογής ''οπλικά συστήματα'', όπως ΜΜΕ και κάθε λογής φερέφωνα της ΝΠΤ. Υπάρχουν δε περιπτώσεις, ενδεικτικές των μεθόδων αποδόμησης της εθνικής ταυτότητας, κατά τις οποίες συναντούμε μέχρι και  ιδεολογική τρομοκρατία από κάποιους δήθεν προοδευτικούς που δαιμονοποιούν τον πατριωτισμό, θέτοντας ψευδεπίγραφα διλήμματα και χαρακτηρίζοντας την αγάπη για την πατρίδα και το έθνος, ως σοβινιστικό εθνικισμό και ρατσισμό.

Εδώ αξίζει να αποδώσουμε και μερικές σχετικές έννοιες και όρους, έτσι ώστε η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων που σκέφτεται εθνικά, να μη γίνεται αδίκως στόχος τέτοιων επιθέσεων, ούτε να νοιώθει ενοχές. Εθνικισμός είναι μια ιδεολογία που έχει ως θεμέλιο την αντικειμενική πραγματικότητα που λέγεται έθνος, την οποία και θεωρεί ως φυσική βάση της κοινωνικής ζωής. Υπάρχουν δυο μορφές εθνικισμού, ο ισότιμος εθνικισμός ή εθνισμός και ο σοβινιστικός εθνικισμός.

Εθνισμός ή ισότιμος εθνικισμός είναι αυτός που βασίζεται στην πίστη και αφοσίωση στα εθνικά ιδεώδη και παράλληλα πιστεύει  στην πλήρη ισοτιμία όλων των εθνών του πλανήτη. Σωβινιστικός είναι αυτός, ο οποίος πιστεύει ότι το έθνος στο οποίο ανήκει είναι ανώτερο όλων, και έτσι διακατέχεται από άκρατο φυλετισμό και ξενοφοβία.

Έτσι λοιπόν διαμορφώνεται σήμερα το τοπίο στον παγκόσμιο στίβο και στην πατρίδα μας, η οποία αποτελεί ένα από τα πιο μεγάλα θύματα της δόμησης της ΝΠΤ, αφού επελέγη σκοπίμως (ή εξελίχθηκε στην πορεία) ως ''πειραματόζωο'', αφενός της οικονομικής εξάρτησης ενός κράτους με τεράστιο πλούτο και αφετέρου της απεθνικοποίησης ενός συμπαγούς κράτους-έθνους. Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η χώρα είναι πολλοί και μεγάλοι. Από την πλήρη οικονομική εξαθλίωση του λαού (βρίσκεται σε εξέλιξη) και την υποθήκευση του τεράστιου πλούτου μας στους δανειστές (έχει συντελεστεί σε μεγάλο βαθμό), μέχρι και την τραγωδία στα εθνικά μας θέματα, κάτι που άρχισε πλέον να φαίνεται με την επιχειρούμενη εσχάτη προδοσία από όλο το πολιτικό φάσμα στο θέμα της Μακεδονίας.

Η σημερινή Ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται δυστυχώς σε διεθνή λήθαργο, δεμένη χειροπόδαρα από τους δανειστές, αναπνέοντας ίσα για να επιζεί, βυθιζόμενη μέσα στην κατάθλιψη της οικονομικής και πολιτικής χρεωκοπίας. Έτσι δεν βλέπουμε κάποια αντίδραση εκ μέρους της. Αντιθέτως! Οι θλιβεροί νεομπολσεβίκοι, τρίβοντας τα χέρια τους γιατί ο μαρξιστικός διεθνισμός, με τον οποίο γαλουχήθηκαν, συμβαδίζει με τον καπιταλιστικό διεθνισμό της παγκοσμιοποίησης, εκτοξεύουν καθημερινά αντεθνικές κορόνες και καταστρέφουν κάθε εθνικό πρότυπο!

Το ίδιο συμβαίνει και με μερίδα της αλωμένης και αποπροσανατολισμένης  πνευματικής λεγόμενης ηγεσίας. Μέσα από τους ασφαλείς χώρους των πολιτικών γραφείων ή των πανεπιστημιακών κομματικών χώρων της δήθεν διανόησης, είτε ενεργούντες ως εντεταλμένα όργανα είτε παρασυρόμενοι από τις νεανικές αναρχικές και αντεθνικές καταβολές τους, δεν χάνουν ευκαιρία να αποδομούν κάθε τι το εθνικό (παιδεία, ιστορία, καταγωγή, γλώσσα, παραδόσεις) και να επιτίθενται κατά των θεσμών που εκπροσωπούν τις παραμέτρους της εθνικής συνειδήσεως (εκκλησία, ένοπλες δυνάμεις, σώματα ασφαλείας κλπ).

Τα δε ΜΜΕ, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, αλυσοδεμένα κι αυτά από ξένα και εγχώρια συμφέροντα, και ενεργώντας δήθεν στο όνομα της ελευθεροτυπίας, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συντελούν εκούσια ή ακούσια τα μέγιστα στη αποδόμηση όποιας πατριωτικής φωνής. Παρουσιάζουν την αθρόα εισαγωγή παρανόμων μεταναστών στη χώρα μας (η οποία έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια και τις δυνατότητες φιλοξενίας) ως κάτι το φυσιολογικό.

Εκμεταλλευόμενα τις ελληνορθόδοξες ανθρωπιστικές ευαισθησίες, με κροκοδείλια δάκρυα στα τηλεοπτικά παράθυρα, καλλιεργούν καθημερινά ένα κλίμα συμπάθειας προς τους πάσης φύσεως αλλοεθνείς, προς ρατσιστική στοχοποίηση και απομόνωση των φωνών για εθνικό συναγερμό στην επιχειρούμενη απεθνικοποίηση. Έτσι γυαλίζουν γονυπετώς, από τη μια πλευρά τα σκαρπίνια των γραβατωμένων δανειστών της Δύσης, και από την άλλη τις μπότες των στρατοκρατών πασάδων της Ανατολής.  

Έλληνες γρηγορείτε! προσκαλεί η συνήθης κραυγή εθνικής αγωνίας. Το Έθνος κινδυνεύει! Πρέπει άμεσα να αποφασίσουμε. Θα θυσιάσουμε την εθνική μας υπόσταση και ανεξαρτησία στο βωμό της οικονομίας των δανειστών και στο όνομα του ψευδεπίγραφου ευρωπαϊκού ουμανισμού; Όχι! Τί πρέπει να κάνουμε;

Η Ελλάδα πρέπει άμεσα να αφυπνισθεί, να αλλάξει πορεία και να ορθώσει ανάστημα, βασιζόμενη στην τεράστια δυναμική της εθνικής μας υπόστασης, στην σημαντική γεωπολιτική μας θέση και αξία, καθώς και στον μεγάλο πλούτο που έχουν τα εδάφη και οι θάλασσές μας. Να απαιτήσει τα δίκαιά της δυναμικά από τους ''συμμάχους'' μας. Καλές και απαραίτητες είναι οι συμμαχίες και οι οργανισμοί στους οποίους ανήκουμε, αλλά η συμμετοχή μας θα πρέπει να διασφαλίζει και το μέγιστο δυνατό εθνικό συμφέρον.

Ο κάθε δε Έλληνας πολίτης, πρέπει να αφυπνισθεί και να αγωνισθεί. Να ενστερνιστεί ότι η Ελληνορθόδοξη ταυτότητα είναι η δύναμη και η ελπίδα μας και να πιστέψει πως αυτός πρέπει να σώσει το Έθνος. Να πει στον εαυτό του: «Από μένα μόνον εξαρτάται η σωτηρία του Έθνους! Δεν κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι, πιστεύω πως εγώ έχω το μεγάλο χρέος». Γιατί, όλοι μας χρωστάμε, χρωστάμε σ' όσους ήρθαν, πέρασαν, θα' ρθούνε, θα περάσουν ...

Ήρθε η ώρα! Οι υγιείς ελληνικές δυνάμεις επιβάλλεται να ενωθούν δημιουργώντας ένα νέο Ελληνικό φορέα πολιτικής ανατροπής, με διακριτή πολιτική φυσιογνωμία, εθνική ατζέντα με αδιαπραγμάτευτες εθνικές προτεραιότητες και σοβαρή ελληνική πολιτική πρόταση. Τούτη η ώρα είναι η δικιά μας ώρα!

*Ο Νίκος Ταμουρίδης είναι Αντιστράτηγος (ε.α), Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ και Αντιπρόεδρος ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Έθνος των Ελλήνων στη μέγγενη της Νέας Παγκόσμιας Τάξης!"