ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΖΩΗ!!!!!!!!!!!!!!

Πριν 2.500 χρόνια ο Αριστοτέλης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι αποζητούν την ευτυχία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Οποιοδήποτε άλλο επίτευγμα, υγεία, ομορφιά, εξουσία, χρήμα, εκτιμάται ανάλογα με την ευτυχία που νιώθουμε όταν το κατακτούμε.

Από την εποχή του Αριστοτέλη μέχρι τώρα έχουν αλλάξει πολλά, αλλά ακόμη δεν έχουμε κατανοήσει καλύτερα από τότε τι είναι ευτυχία και πώς μπορούμε να την κατακτήσουμε.

Πολλοί άνθρωποι σπαταλούν τη ζωή τους σε μία εναγώνια αναζήτηση της ευτυχίας, σ’ ένα αδιάκοπο κυνηγητό της χαράς.

Ενεργούν σαν να πρόκειται αυτά τα πράγματα να βρίσκονται κάπου εκεί έξω και όχι μέσα σε μας.

Την αλήθεια αυτή οι Αρχαίοι Έλληνες την εκφράζουν στον μύθο του Νάρκισσου!!!!

Σύμφωνα με τον ελληνικό μύθο, ο Νάρκισσος ήταν ένας όμορφος νέος τον οποίο ερωτεύτηκε η νύμφη Ηχώ.

Η Ηχώ είχε στερηθεί την ικανότητα της ομιλίας από την Ήρα και μπορούσε μόνο να επαναλαμβάνει τις τελευταίες συλλαβές από τις λέξεις που άκουγε.

Αφού δε μπορούσε να εκφράσει την αγάπη της στον Νάρκισσο, εκείνος την απέρριψε.

Η Ηχώ πέθανε από ραγισμένη καρδιά.

Οι θεοί τιμώρησαν τον Νάρκισσο για τη σκληρή του συμπεριφορά κάνοντάς τον να ερωτευτεί την εικόνα του.

Ο μάντης Τειρεσίας είχε προβλέψει ότι ο Νάρκισσος θα ζούσε μέχρι που θα έβλεπε την εικόνα του.

Μία μέρα, καθώς έσκυβε πάνω από τα ήσυχα νερά μιας πηγής, ο Νάρκισσος είδε την εικόνα του να αντικατοπτρίζεται στο νερό.

Ερωτεύτηκε την εικόνα του τόσο πολύ που δεν ήθελε να εγκαταλείψει εκείνο το σημείο.

Πέθανε από μαράζι και μετατράπηκε σε λουλούδι, τον νάρκισσο που φυτρώνει στις όχθες των ποταμών.

Ο Νάρκισσος ερωτεύτηκε το είδωλό του αφού είχε απορρίψει την αγάπη της Ηχώς.

Το να αγαπήσει κανείς την εικόνα του, δηλαδή να γίνει νάρκισσος, φαίνεται στο μύθο να είναι η τιμωρία για την αδυναμία να αγαπήσει άλλο άτομο.

Η Ηχώ είναι η δική μας φωνή που επιστρέφει σε εμάς.

Η φωνή είναι η έκφραση του εσωτερικού κόσμου του ατόμου και όχι της εξωτερικής του εμφάνισης.

Η ποιότητα της φωνής καθορίζεται από τον συντονισμό του αέρα στους εσωτερικούς θαλάμους και αγωγούς.

Η λέξη «προσωπικότητα» εκφράζει αυτή την ιδέα, ότι δηλαδή το άτομο μπορεί να αναγνωριστεί από τον ήχο που παράγει.

Σύμφωνα μ’ αυτή την ερμηνεία, Νάρκισσος είναι αυτός που απαρνείται τον εσωτερικό του εαυτό δίνοντας έμφαση στην εξωτερική του εμφάνιση, την εικόνα!!!!!

Η έμφαση στην εικόνα καλλιεργείται με κάθε τρόπο από τα ΜΜΕ και τα περιοδικά.

Οι πλειοψηφία των ανθρώπων ξοδεύει πολύ χρόνο και χρήμα για να διαλέξει ρούχα, για να κάνει πλαστικές εγχειρήσεις, επισκέψεις σε ινστιτούτα που θα τους βοηθήσουν να δημιουργήσουν την εικόνα που ονειρεύονται για τον εαυτό τους.

(Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο υγιές ενδιαφέρον του ατόμου για την εμφάνισή του, το οποίο βασίζεται στην αίσθηση του εαυτού και στην μετατόπιση της ταυτότητας από τον εαυτό στην εικόνα.)

Στην κουλτούρα μας η ευτυχία έχει ταυτιστεί με τον πλούτο και την επιτυχία και η επιτυχία με τη θετική σκέψη.

Οι οπαδοί της θετικής σκέψης, διαστρεβλώνοντας τον όρο, αρνούνται συστηματικά καθετί που είναι δυσάρεστο, που τους τρομάζει ή τους δυσκολεύει.

Μια ματιά στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον θάνατο, την αρρώστια ή άλλες σοβαρές αναποδιές είναι αρκετή για να αντιληφθούμε ότι η κοινωνία μας αρνείται να αποδεχτεί τις καταστάσεις αυτές ως κάτι φυσιολογικό για την ανθρώπινη ύπαρξη.

Είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε διαρκώς ευτυχισμένοι και η μόνη αποδεχτή πορεία στη ζωή μας είναι η διαρκώς ανοδική (περισσότερα υλικά αγαθά).

Αυτή η στάση ζωής προέκυψε μετά τη βιομηχανική επανάσταση, όπου ο τρόπος σκέψης των ανθρώπων έπρεπε οπωσδήποτε να τροποποιηθεί προκειμένου να αγοράζονται τα νέα μαζικά παραγόμενα προϊόντα.

Ο Μπερνέζ, ο ανιψιός του Φρόιντ, στηριζόμενος στο έργο του θείου του για την ψυχολογία της μάζας και σε συνεργασία με ομάδα ψυχολόγων δημιούργησε το καταναλωτικό άτομο (ο όρος ανήκει σε αυτόν).

Οι εργαζόμενοι έπρεπε να πειστούν πως κάθε μέρα μπορούν να αποδώσουν περισσότερο από την προηγούμενη.

Η έννοια των ορίων καταργήθηκε!!!!

Εξάλλου, μέσα στο νέο πνεύμα, η προνοητικότητα ήταν ασύμφορη!

Σταδιακά υιοθετήθηκε ένα υπεράνθρωπο πρότυπο που χωρίς φόβο για το αύριο μετατρέπει κάθε αποτυχία σε θρίαμβο και καταρρίπτει διαρκώς τα όρια του για να φθάσει σε μία θολά καθορισμένη κορυφή.

Όμως αυτός ο τρόπος ζωής δεν είναι απλά καταστροφικός αλλά και ανέφικτος!!!!!.

Όσα υλικά αγαθά και να αποκτήσουμε, όσες θετικές σκέψεις και αν κάνουμε, δεν μπορούμε να ακυρώσουμε τον θάνατο, τον πόνο, τις αποτυχίες…

Ο Κυνικός φιλόσοφος Δημήτριος υποστήριζε ότι δεν υπάρχει χειρότερη τύχη για τον άνθρωπο από το να μην του έρθουν αντιξοότητες στη ζωή και ονόμαζε «νεκρή θάλασσα» τη ζωή που δεν έχει δεχθεί τις αναποδιές της τύχης.

Ο Στωικός φιλόσοφος Σενέκας δίδασκε ότι ένα πετράδι δε μπορεί να γυαλίσει χωρίς τριβή, ούτε ένας άνθρωπος χωρίς δυσκολίες.

Μια ζωή ανενόχλητης ευκολίας δεν είναι γαλήνη αλλά νεκρική ηρεμία!

Προϋποθέσεις για μια ευτυχισμένη ζωή:

Ο Στωικός φιλόσοφος Επίκτητος δίδασκε ότι οι άνθρωποι θα είναι οι ευτυχισμένοι όταν δεν ζητούν τα πράγματα να γίνονται όπως τα θέλουν αλλά τα αποδέχονται όπως έρχονται. (Εγχειρίδιον Κεφάλαιο Η)

Στο Κεφάλαιο ΙΖ γράφει «Να θυμάσαι ότι είσαι ηθοποιός σ’ ένα δράμα, όπως το θέλει ο συγγραφέας του έργου.

Αν το θέλει σύντομο, θα είναι σύντομο.

Αν το θέλει μακροσκελές, θα είναι μακροσκελές.

Αν θέλει να παίξεις το ρόλο του φτωχού, πρόσεχε να τον παίξεις και αυτόν με ευφυΐα.

Πρόσεξε να κάνεις το ίδιο είτε πρόκειται για τον ρόλο του χωλού ή για τον ρόλο του άρχοντα ή ακόμα απλού ανθρώπου.

Από σένα εξαρτάται αν θα τον παίξεις καλά ή όχι.

Η εκλογή όμως του ρόλου ανήκει σ’ άλλον και όχι σε σένα».

Η ευτυχία, λοιπόν, είναι εσωτερική υπόθεση, δεν εξαρτάται από τις εξωτερικές συνθήκες.

«Σταμάτα να φιλοδοξείς να γίνεις οτιδήποτε άλλο εκτός από τον καλύτερο εαυτό σου γιατί μόνο αυτό βρίσκεται υπό τον έλεγχό σου».

Αυτό στην ουσία μας προτείνει ο Επίκτητος στο ΙΖ Κεφάλαιο του εγχειριδίου του.

Ο Μάρκος Αυρήλιος (Ρωμαίος αυτοκράτορας – οπαδός των στωικών) δίδασκε πως λανθασμένα θεωρούμε ότι κάτι εξωτερικό έχει τη δύναμη να μας αναστατώσει.

Στην ουσία, ανάμεσα στο εξωτερικό γεγονός και το εσωτερικό συναίσθημα παρεμβάλλεται η πεποίθησή μας για το πώς πρέπει να είναι ο κόσμος.

Δηλαδή το πώς νιώθουμε για τον εαυτό μας αλλά και η χαρά της ζωής εξαρτώνται άμεσα από τον τρόπο που ο νους μας φιλτράρει και ερμηνεύει τις καθημερινές μας εμπειρίες (θετική σκέψη).

Για παράδειγμα, παθαίνω καρκίνο!!

Μπορώ ή να γεμίσω με θλίψη, θυμό, να δω την αρρώστια μου ως τιμωρία ή αποτυχία, ή σαν αφορμή για να επαναπροσδιορίσω την ζωή μου, τα αληθινά θέλω μου.

Για τον Επίκτητο, η ευτυχισμένη ζωή και η ζωή της αρετής είναι συνώνυμες.

Η ευτυχία και η ελευθερία αρχίζουν όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να εξουσιάσει.

Στην εξουσία μας βρίσκονται οι γνώμες μας, οι φιλοδοξίες μας, οι επιθυμίες μας και τα πράγματα που μας προκαλούν απέχθεια.

Έξω από τον έλεγχό μας βρίσκονται πράγματα όπως τι είδους σώμα έχουμε, το αν θα γεννηθούμε μέσα στα πλούτη, η θέση μας στην κοινωνία.

Η προσπάθεια να ελέγξουμε ή να αλλάξουμε αυτά που δεν μπορούμε έχει ως αποτέλεσμα να νιώθουμε δυστυχισμένοι!!!

Για τους Στωικούς, η επαγγελματική επιτυχία, τα πλούτη, η δύναμη, η φήμη είναι άσχετα προς την αυθεντική ευτυχία.

Το σημαντικό είναι τι είδους άτομο θέλεις να γίνεις.

Τι είδους ζωή επιλέγεις να κάνεις.

«Πρώτα πες στον εαυτό σου τι θα είσαι, μετά κάνε αυτό που έχεις να κάνεις»

Οι Στωικοί μας ζητούν να είμαστε συνειδητοί.

Καθένας μας έχει μια εικόνα, έστω και αμυδρή, για το τι θα ήθελε να πραγματοποιήσει πριν πεθάνει.

Η ποιότητα της ζωής μας καθορίζεται από το πόσο πλησιάζουμε αυτόν τον στόχο.

Αν ο στόχος παραμένει μακρινός, γινόμαστε μνησίκακοι ή παραιτούμαστε.

Αν επιτευχθεί νιώθουμε ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι.

Το πρόβλημα προκύπτει όταν οι άνθρωποι προσκολλώνται τόσο πολύ σ’ αυτό που επιθυμούν, ώστε παύουν να απολαμβάνουν το σήμερα.

Συνήθως οι άνθρωποι ζούμε στο παρελθόν ή στο μέλλον, χάνοντας το παρόν.

Ο Επίκτητος μας συμβουλεύει να μην θεωρούμε τίποτα δεδομένο, ούτε τους αγαπημένους μας, αλλά κάθε φορά που τους φιλάμε να θυμόμαστε ότι μπορεί αύριο να τους χάσουμε.

(Αν θέλεις τα παιδιά σου, η γυναίκα σου και οι φίλοι σου να ζουν αιώνια, τότε είσαι ηλίθιος! Εγχειρίδιον Κεφάλαιο ΙΔ)

Ο άνθρωπος που διαλογίζεται τον θάνατο, συνειδητοποιεί ότι είναι θνητός, ότι η ζωή είναι μικρής διάρκειας , ότι δεν πρόκειται να ζήσει αιώνια και φροντίζει να ζει έντονα στο παρών, νιώθοντας ευγνωμοσύνη για όλα όσα του χάρισε η ζωή.

Δεν χάνει την ζωή του μεμψιμοιρώντας και αναβάλλοντας!!!!

Οι Στωικοί αντιλαμβάνονται ως ευτυχία την εσωτερική ηρεμία και γαλήνη.

Η ηρεμία μπορεί να επιτευχθεί με την καλλιέργεια μιας ήρεμης αδιαφορίας απέναντι στις συνθήκες της ζωής.

Αυτό επιτυγχάνεται όταν δεν φοβόμαστε να βυθιστούμε στις αρνητικές εμπειρίες και συναισθήματα εξετάζοντας τα προσεκτικά.

Οι σωματικοί ψυχοθεραπευτές γνωρίζουν πολύ καλά πόση αλήθεια έχει αυτή η παραίνεση.

Τα αρνητικά συναισθήματα (φόβος – θλίψη – θυμός) όταν βιώνονται, αποδυναμώνονται.

Συνειδητοποιούμε βιώνοντας τα ότι τα πράγματα θα πάνε στραβά, αλλά όχι τόσο στραβά όσο φοβόμαστε, ότι μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε.

Ο Σενέκας μας συμβουλεύει αν ο χειρότερος φόβος μας είναι η φτώχεια, να μην προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι δεν θα συμβεί ποτέ.

Αντιθέτως, μερικές μέρες να τρεφόμαστε με το χειρότερο φαγητό, ντυμένοι με τα φθηνότερα ρούχα, λέγοντας στον εαυτό μου «αυτή είναι η κατάσταση που φοβόμουν;».

Για τους Στωικούς ο κόσμος μοιάζει μ’ ένα τεράστιο έμβιο οργανισμό, του οποίου η λειτουργία του ενός οργάνου δεν είναι ανεξάρτητη από τη λειτουργία κάποιου άλλου οργάνου του.

Έτσι, καθώς, βάσει της αρχής της συμπάθειας διαδοχικά το ένα εγκόσμιο ον επηρεάζει το άλλο, είναι δυνατόν να μεταφερθεί η ενέργεια από το πιο μακρινό αστέρι του ουρανού στο πιο τελευταίο πράγμα της γης και να το επηρεάσει.

Επομένως, δεν μπορεί κανείς να επιδιώκει το ανώτατο γι’ αυτόν αγαθό χωρίς ταυτόχρονα να προωθεί και το καλό των άλλων.

Είμαστε πολίτες του Σύμπαντος κόσμου και αυτό συνεπάγεται ευθύνη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Όπως καταλαβαίνει κανείς ή ευτυχία δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Δεν είναι κατάσταση για αδύναμους, ντροπαλούς, ευκολόπιστους ή αβέβαιους ανθρώπους.

Η ευτυχία δεν είναι για δειλούς, διότι απαιτεί κουράγιο, ενεργητικότητα, θάρρος, παλικαριά, τόλμη, βούληση, πείσμα, σταθερότητα και πάνω απ’ όλα συνείδηση… απαιτεί       ε ν H λ ι κ ο εαυτό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΖΩΗ!!!!!!!!!!!!!!"

                Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ!!  

Το να υπερασπιζόμαστε την ελεύθερη έκφραση όταν συμφωνούμε με τις απόψεις που εκφράζονται και να κωφεύουμε στα διαπραττόμενα αδικήματα που πλήττουν το γενικό συμφέρον και τις θεμελιώδεις αρχές του πολιτεύματος, είναι εύκολο και αρεστό στον εκάστοτε επιβήτορα της εξουσίας.

Εμείς όμως, πιστεύοντας ακράδαντα ότι, δεν πρέπει να υπάρχει καμιά εκδοχή της πολιτικής που να απαγορεύεται να αμφισβητηθεί και κατ’ εφαρμογή της ακροτελεύτιας διατάξεως του Συντάγματος [άρθρο 120 # 4],ασκώντας το αναφαίρετο δικαίωμά μας της ελευθερίας της έκφρασης, αγνοούμε την οποιαδήποτε συνέπεια των πιστεύω μας και υψώνουμε την δική μας φωνή υπερασπιζόμενοι τις απόψεις μας και αντικρούομε το κλίμα φοβίας που καλλιεργεί μεθοδικά το καθεστώς ποινικοποιώντας την γνώμη, με σκοπό την υποβάθμιση της αποκρουστικής εφαρμοζόμενης πολιτικής και των ωμοτήτων του εναντίον της κοινωνίας και κατ’ επέκταση του Έθνους.

Συνήθως, όταν ο ασθενής πνέει τα λοίσθια, ακούγεται εκείνη η ρήση ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και ο ασθενής είναι δυνατόν να ανακάμψει αφού έχει διαγνωσθεί πλέον η αρρώστια.

Επί του προκειμένου όμως πιστεύουμε αδιαμφισβήτητα πλέον ότι δυστυχώς η ελπίδα έχει εισέλθει στο θάλαμο της εντατικής παρακολούθησης και ουδείς από τους «τεθλημένους και αγωνιούντες συγγενείς» τρέφει ψευδαισθήσεις για την τύχη της.

Στην πράξη βέβαια, εκτός από τις διαπιστώσεις της ασθένειας, χρειάζεται και η κατάλληλη θεραπεία, γιατί η μέχρι σήμερα ακολουθητέα αγωγή δείχνει να σκοτώνει τον ασθενή μια και οι εφαρμόζοντες την θεραπεία θεράποντες απλώς αποδείχθηκαν κομπογιαννήτες που στου κασίδη το κεφάλι πειραματίζονταν με θεραπεία από ξόρκια και μαντζούνια, αγωγή που επέφερε πλέον στον ασθενή ανήκεστο βλάβη και η πορεία προς τον θάνατο να είναι μη αναστρέψιμος και τώρα που οι πλάνες βγήκαν στην επιφάνεια διαπιστώνεται ότι τα αποτελέσματα της συνηθισμένης κακοδαιμονίας είναι οδυνηρά διότι τα σημεία της διάλυσης είναι πλέον εμφανή και βαίνουν προς το μοιραίο αφού η υφιστάμενη αγωγή δείχνει ότι σκοτώνει τον ασθενή.

Η κοινωνία αποσυντίθεται με ταχύτατο ρυθμό ενώ η πορεία της οικονομίας είναι τουλάχιστον τραγική αφού το δημόσιο χρέος έχει αναρριχηθεί σε δυσθεώρητα ύψη λόγω και της ανικανότητας μιας ανενδοίαστης κυβερνητικής νομενκλατούρας, ενός θλιβερού μισθοφορικού υπουργικού συμβουλίου η στρατολογημένη σύνθεση του οποίου ξεκινάει από τον χαβαλέ του τίποτα και φτάνει στην πλήρη ανεπάρκεια εφαρμόζοντας με περίσσιο θράσος τις «μαγικές φόρμουλες» της κάθε κυράτσας θαμώνος κάποιου γυμναστηρίου και κάθε μπαρόβιου που τους έλαχε η μοίρα να διασταυρωθούν με αυτόν που ως άλλος Καλιγούλας που έχρισε συγκλητικό το άλογό του, με «υπεροψίαν και μέθη» παριστάνει τον «μέγα» ηγεμόνα πρωθυπουργό της χώρας, αυτόν τον μεγάλο κλόουν της πολιτικής, τον ολετήρα του Έθνους, τον καταστροφέα του κράτους, τον πολιτικό απατεώνα της ιστορίας της πολιτικής, την ορντινάτσα των αγορών και της διαπλοκής που του φιλοτέχνησε μια προβολή την οποία ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ραντίζοντάς τον με λεμονανθούς σε τελετές και πανηγυρισμούς μιας εικονικής πραγματικότητας και ο οποίος ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΟΡΡΩΔΕΙ προ της εξαφάνισης ενός Έθνους αρκεί να γίνει αρεστός στους αφέντες που υπηρετεί, σπρώχνοντάς το να κατρακυλήσει σε ένα απύθμενο βάραθρο που ΟΥΔΕΙΣ γνωρίζει αν και πού θα φτάσει.

«Τι σημαίνει έγκλημα;» λέει ο Ρασκόλνικοφ.

«Εσείς το λέτε κακούργημα, εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα από όλα αυτά».

Εμείς όμως καταλαβαίνουμε, γιατί το ζούμε.

Εμείς καταλαβαίνουμε ότι αυτό τον καιρό διαπράττεται το ειδεχθέστερο των εγκλημάτων.

Εμείς καταλαβαίνουμε ότι τώρα συντελείται η μεγαλύτερη ΕΘΝΟΚΤΟΝΙΑ των αιώνων.

Εμείς καταλαβαίνουμε ότι τώρα εφαρμόζεται το τελικό σχέδιο και το ανοσιούργημα της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ με σκοπό την εξαφάνιση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.

Και οι πάντες μένουν απαθείς σαν να μην συμβαίνει τίποτε.

Λες και οι πάντες βρίσκονται υπό την επήρεια της φούντας από τις γλάστρες που καλλιεργούνται στα μπαλκόνια της πολιτικής παραίνεσης του πρωθυπουργού ο οποίος χαράζει την «δική του ανεξάρτητη και διαφοροποιημένη πολιτική» φοβούμενος ίσως μήπως χάσει την περίοπτη θέση που πιστεύει ότι του αξίζει στο πάνθεον των μεγάλων μεταρρυθμιστών.

Η αλογία, η ακρισία, η αγλωσσία, η χυδαιότητα, ο τραμπουκισμός, είναι το κυρίαρχο κλίμα συμπεριφοράς, τα αντανακλαστικά τεταρτοκοσμικής υπανάπτυξης που συγκροτούν σήμερα την εικόνα των ανήκεστα αχρηστευμένων πολιτικών δυνάμεων, μιας αδίστακτης πολιτικής συμμορίας, μιας συμμορίας λαφυραγωγών, του κατ’ επίφαση ελληνικού Κοινοβουλίου, που βρίσκεται σε κατάσταση ηθικής και πολιτικής σήψης, αφού το μισό κοντεύει σήμερα να απαρτίζεται από θλιβερά υποπροϊόντα εξευτελιστικού νεποτισμού, από εξώνητους πολιτικούς, από εθνομηδενιστές και υπηρετικώς συνδεδεμένους με τον ξένο παράγοντα και το εθνικό ξεπούλημα υπαλλήλους της «νέας τάξης» και των πιο δύσοσμων μεθοδεύσεων του διεθνούς Σιωνισμού!!

Και στο υπόλοιπο μισό του να συνωστίζεται το life style των ουτιδανών, της ψευδεπίγραφης «Δημοκρατίας», ένα εκτρωματικό συνονθύλευμα ανερμάτιστων που από τα τοξικά απόβλητα της διαφθοράς και της διαπλοκής της «πολιτικής» τους ποιότητος περιμένουμε λύσεις για το ασφαλιστικό, για το σύστημα υγείας, για την παιδεία, για την άμυνα, για τα ακραίας κρισιμότητας προβλήματα εξωτερικής πολιτικής ή την επέλαση ενός Κοινωνικού Αρμαγεδώνα;

Η ιστορία πέφτει συχνά σε ακατάλληλα χέρια, τα οποία την κακοποιούν.

Εδώ όμως, στην ελληνική πραγματικότητα, η ιστορία κατακρεουργείται και τα τραύματα στην ψυχή του Έθνους βαθαίνουν.

Η άρρωστη πλέον ελληνική κοινωνία έχει τεθεί στο στόχαστρο των κυβερνητικών επιλογών και βιώνει άμεσα, βίαια και κατά ριπές γεγονότα που αδυνατεί να αφομοιώσει δεχόμενη έναν καταιγισμό δηλητηριωδών μέτρων τα οποία προέρχονται από την βαριά ανεπάρκεια της δημόσιας διοίκησης και την υπερβολική κατανάλωση δημόσιου χρέους, τα ελλείμματα των ατάσθαλων μέχρι τώρα κυβερνήσεων αλλά και από την οξεία έλλειψη ρευστότητας, καθώς και την απώλεια αναπτυξιακής προοπτικής με μεθοδευμένη την συρρίκνωση της δυνατότητας ανάπτυξης της οικογένειας και κατ’ επέκταση του Έθνους.

Όταν τα δεδομένα της ανεργίας μιλούν για 1.400.000 ανέργους και μάλιστα στην πλέον παραγωγική ηλικία των πολιτών, δεν χρειάζεται κανείς τις στατιστικές για να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Το ανωτέρω γεγονός και μόνο υπερκαλύπτει οποιοδήποτε άλλο αρνητικό στοιχείο.

Ποιος άνεργος νέος και νέα θα διανοηθεί να δημιουργήσει οικογένεια υπό το κράτος της αβεβαιότητος;

Ποια οικογένεια θα τολμήσει να προβεί σε τεκνοποίηση υπό την σκιά της ανεργίας και της ανέχειας;

Η οικονομική επίθεση στην ελληνική οικογένεια και η συρρίκνωση των οικονομικών της δυνατοτήτων για ανάπτυξη, μοιραία οδηγεί στον μαρασμό του Έθνους διότι εντείνει τον εφιάλτη του δημογραφικού προβλήματος που μεθοδευμένα έχει την εφαρμογή του από την μεταπολίτευση και δώθε επιτυγχάνοντας έτσι, μέσα σε τριανταεπτά χρόνια ό,τι δεν κατάφερε η τουρκοκρατία μέσα σε τέσσερες αιώνες σκλαβιάς, τον πλήρη αφελληνισμό.

Αυτό είναι το θέμα στο οποίο οφείλουμε να στρέψουμε την προσοχή μας, όσοι από εμάς ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ.

Τα σημεία διαμηνύουν ότι, ως Έθνος, βιώνουμε μια άλλου είδους κρίση.

Οι «βόμβες» των εχθρών του Έθνους είναι όχι μόνο καλά κρυμμένες, αλλά έχουν και την ευλογία του πονηρού Έθνους που αιώνες τώρα αντιμάχεται τον ελληνισμό.

Έτσι τις εντοπίζεις μόνο όταν είναι αργά, όταν εκραγούν με πάταγο και έχουν καταστροφικά αποτελέσματα.

Η πενθηφόρος σύναξη για το αμετάκλητο δύσβατο πάνω από το πτώμα ενός Έθνους που βρίσκεται σε εθνολογική αποσύνθεση, ο φόβος και η οργή για την κοινωνική λέπρα της ιδεολογικής απαξίωσης και το συνεχές βούλιαγμα μιας ξεχαρβαλωμένης δωσίλογης πολιτικής συμμορίας, να είμαστε ρεαλιστές, σε άλλα αποτελέσματα οδηγούν.

Θέλουν το περίστροφο στο τραπέζι ως μέσο άσκησης πίεσης;

Και αν το οπλισμένο περίστροφο γίνει ρωσική ρουλέτα;

Αν τα πράγματα εξελιχθούν, απρόβλεπτα, κατά το χειρότερο δυνατό τρόπο, πόσο απέχουμε από τα γίνουμε Λιβύη;

Σήμερα, το περίστροφο παραμένει στο τραπέζι στραμμένο προς την καρδιά του Έθνους, αλλά δεν γνωρίζουμε αν το καθεστώς θα αναλάβει και το ρίσκο του τραβήγματος της σκανδάλης.

Με μια τέτοια επιλογή του όμως δεν σημαίνει ότι θα κερδίσει και τον πόλεμο.

Αυτό θα μείνει στη διάκριση της ιστορικής κρίσης.

Εμείς, ας έχουμε ανοιχτή την ψυχή μας και τα μάτια μας δεκατέσσερα και ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΜΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ!!!!

Τούτο είναι πασιφανές γιατί η σκανδαλώδης κατάχρησης εξουσίας ενός κράτους οπερέτας γίνεται άμεσα αντιληπτή από τον κάθε πολίτη ως ηθική παρεκτροπή, ως βάναυση πρόκληση του κοινού αισθήματος.

Γι’ αυτό κι εμείς ορθώνουμε το ανάστημά μας και φωνάζουμε με στεντόρεια φωνή:

Φθάνει πια! Φθάνει πια!

Και αυτή η φωνή είναι η κραυγή απόγνωσης της κοινωνίας.

Είναι η κραυγή του ελληνικού Λαού!!

Εμείς ανήκουμε στην κατηγορία εκείνη των ανυπότακτων πολιτών που έταξαν την ψυχή τους στην πατρίδα.

Αποτελούμε πλέον τη φωνή της συνείδησης μιας γενιάς που δεν επιδεικνύει απάθεια προς τα τεκταινόμενα του πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι, που δεν έχει εθισθεί στη χυδαιότητα και τη διαφθορά.

Ανήκουμε στην κατηγορία εκείνη των πολιτών που οραματίζεται έναν κόσμο και μια δημοκρατία ιδανικών εντός καθορισμένων προτύπων και πεποιθήσεων μιας δικαιότερης και ανθρωπινότερης κοινωνίας, λιγότερο υποκριτικής, λιγότερο απάνθρωπης.

Εμπρός, λοιπόν, Συνέλληνες, τώρα είναι η ώρα να εργαστούμε για την Έγερση, ασυμβίβαστα, συνειδητά, με πάθος για να αντιμετωπίσουμε την κοινοβουλευτική τρομοκρατία που βλάπτει σοβαρά την πνευματική και ψυχική υγεία των Ελλήνων.

Εμπρός, για της γενιάς μας την υπέρβαση για να διαφεντέψουμε τον Τόπο μας!

Εμπρός, να εξοστρακίσουμε τους τοποτηρητές που λεηλατούν και ασχημονούν σ’ αυτόν τον ιερό τόπο, τους εγγυητές των συμφερόντων, τους μακελάρηδες τού μέλλοντος του Eλληνισμού που δρουν ως οργανωμένο έγκλημα και ρουφούν, κάθε ικμάδα της Ελλάδας και το αίμα του Ελληνικού Λαού ξεπουλώντας την ψυχή τους στο διάβολο υπονομεύοντας την υπόσταση της Χώρας μας και αυτό αποτελεί δεινή ύβρη κατά του Eλληνικού λαού!!

Εμπρός, λοιπόν να εγερθούμε, όποιο κι αν είναι το κόστος, γιατί αυτός ο πολιτικός ζόφος δεν μπορεί να αλλάξει με φληναφήματα!!

Έχουμε υποχρέωση, να απαιτήσουμε μιαν άλλη Παιδεία!

Να χτίσουμε μιαν άλλη Πολιτεία!

Με θεμέλιο την αλήθεια, την ιστορική και πολιτιστική μας κληρονομιά!

Εμπρός, λοιπόν, αδέλφια Έλληνες!!

Έχουμε υποχρέωση, να απαιτήσουμε και να επιβάλλουμε, τον πλήρη, τον απόλυτο σεβασμό, στα ιδανικά της Πατρίδας και της Λευτεριάς.

Το χρωστάμε στο γένος μας, στους διαχρονικώς πεσόντες στους αγώνες της Πατρίδας, το χρωστάμε στα παιδιά μας!

Εμπρός, λοιπόν Συνέλληνες, να προασπισθούμε και να κάνουμε πράξη τους στίχους του μεγάλου μας ποιητή, του Γιάννη Ρίτσου, προτάσσοντας τα στήθη μας:

«Σε τούτα εδώ, τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει!
Μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού και στ΄ αγεριού το πόδι»!

Αδέλφια, Έλληνες και Ελληνίδες, ΕΜΠΡΟΣ!!! ΕΜΠΡΟΣ!!! ΕΜΠΡΟΣ είθε το προαιώνιο και αδιατάραχτο και ζωογόνο φως του Ήλιου να φωτίσει το νου και να ζεστάνει τις ψυχές μας απελευθερώνοντας αισθήματα Αγάπης , Ανθρωπιάς και Αλληλεγγύης και προπαντός αμείωτης αγωνιστικότητας!!!!!

Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

     ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ!!!

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ 2019 ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΟΤΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΕΤΕΡΙΖΙ ΝΑ ΑΦΥΠΝΗΣΕΙ ΤΗΝ ΧΕΙΜΑΖΟΥΣΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ ΜΕ ΑΠΩΤΕΡΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΜΕ ΤΑ ΑΠΑΡΑΜΙΛΛΑ ΕΘΝΙΚΑ ΤΟΥ ΙΔΕΩΔΗ!!

ΘΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ Η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ ΣΦΑΛΜΑΤΟΣ (Ο.ΜΑ.Σ) !!!!!!!!!

ΕΠΙΣΗΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΣΕ ΕΝΑ ΣΤΙΧΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΤΩΝ ΑΦΩΝ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑ:

«ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ!!!»

ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΡΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ;;

ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ:

ΟΛΑ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ!!!

ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ!!!!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΒΑΛΕΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΠΟΥ ΦΟΒΙΖΕΙ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ!!

Αυτά που θα σας πω, θα τα πω απλά και με λίγα λόγια.

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν οι ελεύθεροι και οι δούλοι.

Οι δούλοι δεν ήταν σκλάβοι όπως στην αρχαία Ρώμη ή την Περσία, αλλά ήταν οι μισθωτοί εργαζόμενοι.

Οι ελεύθεροι ήταν οι ελεύθεροι επαγγελματίες που είχαν μικρές μεσαίες ή μεγάλες επιχειρήσεις.

Το όνειρο όλων ήταν να γίνει ελεύθερος πολίτης δηλαδή ελεύθερος επαγγελματίας ή επιχειρηματίας.

Η διαφορά ελεύθερων επαγγελματιών και δούλων ήταν, ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες , οι έμποροι κτλ έβγαζαν χρήματα ανάλογα με τις ικανότητες και την ευρηματικότητά τους.

Οι δούλοι έπαιρναν ένα συγκεκριμένο μισθό με καμία ελπίδα αλλαγής χωρίς να μπορούν να έχουν καμία πρωτοβουλία.

Όνειρο των δούλων ήταν να γίνουν ελεύθεροι.

Ήταν ελεύθεροι στο πνεύμα και περίμεναν την ευκαιρία να γίνουν ελεύθεροι επαγγελματίες.

Οι δούλοι, που απλά ήθελαν να εργάζονται χωρίς ευθύνες, δεν εθεωρούντο αξιόπιστοι και δεν γινότανε δεκτοί στην οπλιτική φάλαγγα.

Αυτή η αίσθηση ελευθερίας με την οποία ήταν εμποτισμένοι οι Έλληνες και τους έδινε την αίσθηση της δυνατότητας του ότι ελέγχουν την ζωή τους, τους έδινε διαρκώς την ελπίδα της βελτίωσης της καθημερινότητάς τους και αυτό τους έκανε τους μεγαλύτερους εξερευνητές και μαχητές όλων των εποχών.

ΣΗΜΕΡΑ:

Έχουμε τους Έλληνες που θέλουν να επιχειρούν, από τον μικροϋδραυλικό μέχρι τον μεγαλοβιομήχανο, από τον ψαρά μέχρι τον μεγαλοεφοπλιστή, θέλουν την ελευθερία και την ευκαιρία να ελέγχουν την προσωπική τους οικονομία.

Η κατάρα, η συνταγή αν θέλετε, της νέας τάξης , που λέγεται σοσιαλισμός ή κομμουνισμός ή αριστερά, θέλει να μην υπάρχουν οι ελεύθεροι επιχειρηματίες και επαγγελματίες, ούτε μικροί, ούτε μεσαίοι, ούτε μεγάλοι.

Θέλει να υπάρχουν μόνο οι δούλοι, οι λεγόμενοι σήμερα εργαζόμενοι, που θα παίρνουν μόνο το μισθό που θα τους δίνει η νέα τάξη, χωρίς ελπίδα και έλεγχο των εσόδων τους.

Τους δίνει τη δυνατότητα να παρακαλούν, νομίζοντας ότι αγωνίζονται με...διαδηλώσεις, για να πάρουν ένα κομμάτι ψωμί παραπάνω.

Και όταν τους δίνει ένα ξεροκόματο, τους το παίρνει πίσω με τις αυξήσεις των τιμών ή με τα χαράτσια.

Στις εκλογές που έρχονται αποφασίζουμε τι θέλουμε να είμαστε.

Ελεύθεροι Έλληνες, με ελπίδα να ελέγχουμε την οικονομία μας, ή δούλοι της αριστεράς και της νέας τάξης των πραγμάτων που θα ζητιανεύουμε να μας αυξήσουν το μισθό.

Αν δεν σας άρεσαν αυτά που διαβάσατε, φροντίστε να το ξεπεράσετε, γιατί αυτή είναι η αλήθεια!!!

ΕΛ-ΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΟΧΙ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΤΗΣ NEΑΣ ΤΑΞΗΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

     ΤΟΥΣ ΤΡΕΛΟΥΣ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΣΑΙ!!!

Άλλωστε τι είναι τελικά η τρέλα που όπως έλεγε και ο αγαπητός μας ηθοποιός Λάμπρος Κωνσταντάρας σε μια χαρακτηριστική κινηματογραφική ατάκα του :

<ΤΡΕΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ>>!!!!!!!!!!!!

Έτη φωτός μακριά η αντίληψη του Λάμπρου μας που μάταια οι ψυχαναλυτές σήμερα προσπαθούν να εντάξουν την τρέλα ως ψυχικό νόσημα και όχι σαν το έσχατο σύνορο της λογικής όπου ο άνθρωπος σπάει τα δεσμά του και απελευθερωμένος από το φόβο και την εγωπάθεια του γίνεται τότε η αδελφή ψυχή και θυσιάζει τα πάντα σε ότι αγαπάει!!!!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΒΑΛΕΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "