Φράσεις λαϊκής σοφίας

 ΦράσειςΤα περίεργα της ετυμολογίας Φράση – σταθερός συνδυασμός λέξεων, συνήθως με χαρακτήρα ιδιωτισμού, το περιεχόμενο του οποίου είναι διαφορετικό από αυτό που θα προέκυπτε κανονικά από τον συνδυασμό των σημασιών των λέξεων αυτών (π. χ. «φαύλος κύκλος», «λευκός θάνατος», «σπάω πλάκα» κ. λπ.) A τρώω / πίνω τον αβλέμμονα – για άνθρωπο εξαιρετικά λαίμαργο, αδηφάγο ή για κάποιον που καταναλώνει μεγάλη ποσότητα φαγητού ή ποτού.άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε – όταν υπάρχει ασυνεννοησία, άλλα λέει ο ένας και άλλα ο άλλος ή όταν κάποιος αποφεύγει να μιλήσει για το θέμα που συζητείται.περίοδος ισχνών / παχιών αγελάδων – περίοδος οικονομικής δυσπραγίας, φτώχιας / οικονομικής ευμάρειας, ευημερίας.σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω – για όσους δείχνουν παθητική στάση απέναντι σε εχθρικές προκλήσεις.κολάζω και άγιο – βάζω σε πειρασμό ακόμα και τον πιο ενάρετο άνθρωπο.καρδιά αγκινάρα – για άνθρωπος...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Φράσεις λαϊκής σοφίας"

Άλλοτε σε εποχές κρίσης οι Έλληνες  βασίζονταν στις δικές τους δυνάμεις για  να επιβιώσουν!!!!!!!!!!!!!!!!! Ο Έλληνας πολίτης είχε μόνιμη σχέση με τα θεία δρώμενα, τα οποία αγωνιούσε να αναγνωρίσει στην ζωή της πολιτείας του, να τους δώσει ζωή και υπόσταση, αφού τα αναγνωρίσει στον εαυτό του ή σε άλλους, να τα μορφοποιήσει και να τα παρουσιάσει στο ευρύ κοινό που για κάθε Έλληνα πάντοτε αποτελούσε ο συνολικός πληθυσμός της Πόλης του. Κάθε Έλληνας πολίτης ήταν φύσει και θέσει δραματουργός, εκ φύσεως γιατί ο έλλογος βίος του αποτελούσε την συνέχεια της επουράνιας πολιτείας του και εκ θέσεως διότι όλη η κοινωνία γύρω του, αυτό του ζητούσε να κάνει, να παράξει δηλαδή με τις πράξεις του δρώμενα που τους κινητοποιούσαν, τους αφύπνιζαν, τους ένωναν, τους έδειχναν τον δρόμο της ένωσης με την συλλογική τους διάνοια,...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "