Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2024

Η ανάλυση του ονόματος στην Αριθμολογία

  Στην σύγχρονη μορφή της αριθμολογίας, έχουμε την ακόλουθη σειρά στον πίνακα των γραμμάτων:-

1
2
3
4
5
6
7
8
9
Α
Β
Γ
Δ
Ε

Ζ
Η
Θ
Ι
Κ
Λ
Μ
Ν
Ξ
Ο
Π
Ρ
Σ
Τ
Υ
Φ

Χ
Ψ
Ω

1
2
3
4
5
6
7
8
9
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z


Με τους πίνακες αυτούς, αν έχουμε ένα ελληνικό ή ένα λατινικό όνομα και επώνυμο, βρίσκουμε τους αριθμούς που προκύπτουν συνολικά από αυτά. Συνηθίζεται να λαμβάνεται υπ’ όψη το βαφτιστικό όνομα και όχι το υποκοριστικό. Επειδή όμως όλα είναι δόνηση, έχω διαπιστώσει πως αν προστεθεί το υποκοριστικό στο βαφτιστικό όνομα, τότε έχουμε πιο σωστή εικόνα του ατόμου που εξετάζουμε.

Κατά συνέπεια, από το ονοματεπώνυμο προκύπτουν τα εξής:

1) Ο ονομαστικός μας αριθμός, από όλα τα γράμματα επωνύμου και ονόματος. Είναι η Έκφραση, δηλαδή ο γενικός συντελεστής ψυχής και εξωτερικής εκδήλωσης.

2) Το άθροισμα των φωνηέντων δείχνει την Ψυχή, δηλαδή τον εσωτερικό μας κόσμο.

3) Το άθροισμα των συμφώνων δείχνει την Εντύπωση, δηλαδή την προβολή της εικόνας μας προς τα έξω.

Ας δούμε σε συντομία τι σημαίνει κάθε προσωπικότητα, ανάλογα με τον αριθμό της στα θετικά και αρνητικά της χαρακτηριστικά:

1.

+ Αρχηγική τάση, στρατιωτικό πνεύμα, εξυπνάδα, δυνατά ηγετικά χαρίσματα, ανεξάρτητη φύση, οργανωτική, με πρωτοβουλία και δημιουργική πρωτοτυπία, θάρρος και τόλμη.

-Πολύ επιθετικός, απότομος, κυριαρχικός, εγωιστής.

Προτιμά να είναι μόνος, να δρα αυτεξούσια και να κοπιάζει υπερβολικά. Τους ταιριάζει η δραστηριότητα της μέρας. Συναίσθηση ευθυνών και καθηκόντων, προικισμένος να πηγαίνει μπροστά.

2.

+ Διπλωμάτης, συνεργάσιμος, ισορροπημένος, ευαίσθητος, μετριόφρων, διακριτικός, συνετός, ειλικρινής.

-Ντροπαλός, άτολμος, φοβισμένος, χαμένος στην λεπτομέρεια, απαισιόδοξος, θλιμμένος.

Θαυμάσιος συνεργάτης, προσπαθεί δίχως να διστάζει μπροστά σε εμπόδια, έχει αμηχανία στο προσκήνιο, αλλά δημιουργική πρωτοτυπία και καλή εκτέλεση καθηκόντων.

3.

+τελειομανής, καλλιτεχνικός, συμπαθής, ερωτικός, γενναιόδωρος, καλλιεργημένος, ευχάριστος, αισιόδοξος, με φαντασία.

-σπαταλά την ενέργειά του, υπερβολικός, με μισοτελειωμένα σχέδια, δίχως προσανατολισμό, με εναλλαγές διάθεσης.

Αγαπά την κοινωνική ζωή, την λογοτεχνία, τον εντυπωσιασμό σε εμφάνιση και παρουσία, την κουλτούρα, τα γλέντια.

4.

+δυνατή αίσθηση αξιών, επιστημονικό μυαλό, προσοχή στην λεπτομέρεια, θεμελιωτής, πολύ πρακτικός, ορθολογιστής, στερεότυπος, έντιμος, ικανός να ολοκληρώνει, οργανωτικός, με διοικητικά χαρίσματα.

-Έλλειψη φαντασίας, στενοκεφαλιά, επιχειρηματολογία, αργός στη δράση, πολύ σοβαρός, συγκεχυμένος.

Συντηρητική προσωπικότητα, εργασιομανής και διστακτικός στο καινούργιο, αντιπαθεί το επιπόλαιο, το επιφανειακό και το άχρηστο. Αναζητά την πνευματική συντροφιά.

5.

+Οραματιστής, νευρικός, ευμετάβλητος, ικανός στο εμπόριο, εμπνευσμένος, μαγνητικός, περιπετειώδης, νεωτεριστής.

-πολύ νευρικός, ανυπόμονος, με έλλειψη εφαρμογής σχεδίων, έλλειψη ικανοποίησης, πολλές σκέψεις και λίγες αποφάσεις.

Με διαρκείς εναλλαγές διάθεσης, φαίνεται άστατος, αν και έχει εξαιρετική ικανότητα προσαρμογής. Ανήσυχος, έχει οράματα, αλλά και είναι έτοιμος για κάτι νέο διαρκώς.

6.

+Καλλιτεχνικός, υπερβολικά υπεύθυνος, διαθέσιμος, κοινωνικός, ισορροπημένος, συμπαθής, ανθρωπιστής, αγαπά το σπίτι, την υπηρεσία σε άλλους.

-επίμονος, στενοκέφαλος, θέλει να ελέγχει φίλους και οικογένεια, εγωιστής, υποκύπτει στην κολακεία, ιδιότροπος στην λεπτομέρεια.

Παραδειγματικός πολίτης, με τους κανόνες και τα ήθη, αντιπαθεί την αγένεια και την φασαρία. Αλτρουιστής, έτοιμος να παλέψει και να ευεργετήσει. Προστατευτικός.
7.
+εσωστρεφής, φιλόξενος, πρωτότυπος, με φαντασία, με αγάπη στον εσωτερισμό, στη θρησκεία, στην πνευματικότητα, στις μελέτες, διπλωμάτης.

-επίμονος, αφηρημένος, καχύποπτος, σαρκαστικός, μοναχικός, άκαμπτος, αποσυρμένος από τα επίγεια.

Εσωστρεφής και δεκτικός, αλλά με βάθος σκέψης, είναι ο μυστικιστής ή ο φιλόσοφος. Επιφυλακτικός, γίνεται εξαιρετικός σύμβουλος και είναι εχέμυθος.

8.
+ικανότητα στην πολιτική, θεληματικός, εργατικός, ικανός να πετύχει, δυναμικός, εγωιστής, θαρραλέος, γενναιόδωρος, εμπορικός νους, με αγάπη για τον πλούτο.
-αγάπη για την ύλη, την άνεση, την εξωτερική εικόνα, έλλειψη ανθρωπιστικών ιδεωδών, πιεστικός, ανυπόμονος.
Δεν είναι απερίσκεπτος, αλλά δυναμικός, δραστήριος και φιλόδοξος, Θέλει ανεξαρτησία και ευχέρεια κίνησης για να πετύχει και χρειάζεται ηθικές αξίες για να ολοκληρωθεί.
9.
+ευαίσθητος και φιλικός, με πρωτοβουλία, υψηλά ιδανικά, τάση για μυστικισμό, κοινωνική συνείδηση, ενδιαφέρον για πνευματικά θέματα.
-κτητικός, κακοδιάθετος, αμελής στα οικονομικά, επιζητά την προσοχή των άλλων.
Κήρυκας μεγάλων αιτημάτων, ευαίσθητος στα μεγάλα προβλήματα, έλκεται από ανθρωπιστικά προγράμματα και μεγάλες προοπτικές.

Οι αριθμοί 11 και 22 ονομάζονται «μείζονες» και περιγράφουν ξεχωριστές προσωπικότητες.
11 (ή 2)
Έμφαση στην πνευματικότητα, αλλά μπορεί αυτό να έχει και θετική και αρνητική επίδραση τελικά. Δεν συνδέεται εύκολα με άλλους και έχει οραματισμούς που σπάνια εκτιμά το περιβάλλον. Περίεργος, αγαπά την έρευνα, τα μυστήρια, την ανάλυση και τα αινίγματα. Είναι ο άνθρωπος που θέλει να αποκαλύπτει και να ανακαλύπτει.
22 (ή 4)
Ικανότητα για ξεχωριστά σχέδια, αλλά μπορεί να εφαρμοστούν για θετική ή αρνητική χρήση. Πρόκειται για την προσωπικότητα που μπορεί να βιώσει την ολική συγκίνηση, σε στενή επαφή δεν δίνει χαρά, αλλά σε ένα ευρύτερο χώρο συγκινεί και προσφέρει ιδέες, έμπνευση και καθοδηγεί άλλους. Στην μη υγιή μορφή, μπορεί όμως να φέρει το χάος!
Οι κλασσικοί αριθμολόγοι δεν δέχονται το 11 και το 22, αλλά οι σύγχρονοι τα συμπεριλαμβάνουν στην έρευνά τους.

Από την Λίλιαν Σίμου
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ανάλυση του ονόματος στην Αριθμολογία"

Κυριακή 28 Ιουλίου 2024

Πλάτων και Σωκράτης για τα Μαθηματικά και την Γεωμετρία

 




Τα μαθηματικά και η φιλοσοφία γεννήθηκαν στην αρχαία Ελλάδα, ως αποτέλεσμα της αγάπης των αρχαίων ελλήνων στην ακριβολόγηση και την απόδειξη. Μια ιστορική επομένως ανασκόπηση της φιλοσοφίας των μαθηματικών είναι φυσιολογικό να αρχίζει από εκεί. Σύμφωνα με τον Thomas Kuhn για να κατανοήσουμε παλαιότερες εργασίες οφείλουμε να ξεχάσουμε την τρέχουσα επιστήμη και να εμβαπτισθούμε στην ανατραπείσα θεωρία.

Ένας όμως σύγχρονος μαθηματικός δεν χρειάζεται να αναδιοργανώσει τη σκέψη του για να μελετήσει τα Στοιχεία του Ευκλείδη, τα οποία μοιάζουν με τις σύγχρονες εργασίες. Σήμερα είναι παραδεκτό πως τα Στοιχεία είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της ζωής του Πλάτωνα.


Ο Κόσμος του Είναι

Πρόκειται για μια σύντομη περιγραφή της θεωρίας των Ιδεών του Πλάτωνα. Έχουμε πχ εικόνες του ωραίου παρόλα αυτά τίποτα δεν είναι απολύτως ωραίο. Ο υλικός κόσμος έχει ψεγάδια. Υπάρχει όμως ο κόσμος των Μορφών (Ιδεών), αιώνιος και αναλλοίωτος στον οποίο υπάρχει η «όντως Ομορφιά», η «Όντως Δικαιοσύνη» κλπ. Οι ιδέες είναι οντολογικά υπαρκτές όχι νοητικά κατασκευάσματα. Έτσι ο Πλάτων δεν θα συμφωνούσε με την άποψη ότι η ομορφιά ή δικαιοσύνη κλπ βρίσκονται στο τρόπο που βλέπει κανείς τα πράγματα. Ο φυσικός κόσμος ονομάζεται κόσμος του γίγνεσθαι γιατί υπόκειται σε αλλαγή και στη φθορά, κατανοείται δε με τις αισθήσεις.


Πώς κατά τον Πλάτωνα αντιλαμβανόμαστε τις Μορφές, δηλ. ποια είναι η επιστημολογία του; Τις αντιλαμβανόμαστε μέσω της νόησης. Στον έργο του «Μένων», ο Πλάτωνας υποστηρίζει ότι η «μάθηση» στην πραγματικότητα είναι ανάμνηση από τη ζωή της ψυχής στον κόσμο της Αληθείας, πριν εισέλθει στο σώμα. Τα μαθηματικά κατά τον Πλάτωνα είναι ένα μέσο για να εξυψωθεί το πνεύμα πέρα από τον υλικό κόσμο στον αιώνιο κόσμο του Είναι.


Ο Πλάτωνας για τα Μαθηματικά

Η γεωμετρία αποτελεί κατά τον Πλάτωνα ένα παράδειγμα του κόσμου των Ιδεών και της σχέσης του με τον φυσικό κόσμο. Ο τελευταίος δεν περιέχει τέλειους κύκλους ευθείες ή σημεία, σε αντίθεση με τον πρώτο. Τα γεωμετρικά αντικείμενα ως αιώνια και αναλλοίωτα δεν υπάρχουν στον φυσικό κόσμο. Τοιουτοτρόπως τα θεωρήματα της γεωμετρίας είναι αντικειμενικά αληθή ανεξάρτητα από τον νου την γλώσσα, ή άλλα χαρακτηριστικά του μαθηματικού. Πρόκειται για ένα ρεαλισμό ως προς την τιμή αληθείας, που φθάνει μέχρι τον ρεαλισμό στην οντολογία. Η ιεράρχηση στην οντολογία του Πλάτωνα φαίνεται στο σχήμα. Η γεωμετρική γνώση αποκτάται με καθαρή σκέψη, ή με ανάμνηση της ψυχής από την ύπαρξή της στον κόσμο του Είναι πριν εισέλθει στο σώμα.

Η δυναμική γλώσσα στη γεωμετρία (πχ κατασκευές) έφερε σε δύσκολη θέση πολλούς από την Ακαδημία του Πλάτωνα, αφού δεν συμβιβάζεται με το αναλλοίωτο και αιώνιο των γεωμετρικών αντικειμένων. Το γεωμετρικό σχήμα κατά τον Πλάτωνα βοηθά τον νου να συλλάβει τον αιώνιο και αναλλοίωτο κόσμο της γεωμετρίας, πως γίνεται όμως αυτό αφού ο κόσμος του Είναι είναι προσεγγίσιμος μόνο μέσω του νου και όχι των αισθήσεων. Οι συνεχιστές των θεωριών του Πλάτωνα, αν και εγκατέλειψαν κάποιες μυστικιστικές απόψεις του σχετικά με την επιστημολογία, διατήρησαν την άποψη ότι η γεωμετρική γνώση είναι a priori, ανεξάρτητη από την αισθητηριακή εμπειρία. Ένα εγειρόμενο ερώτημα που ζητά απάντηση είναι το πώς η γεωμετρία έχει εφαρμογές στο φυσικό κόσμο. Τις ίδιες απόψεις του ρεαλισμού ως προς την τιμή αληθείας, και ως προς την οντολογία έχει ο Πλάτων και για την αριθμητική και την άλγεβρα. Ισχύουν προσεγγιστικά στο φυσικό κόσμο, ενώ ισχύουν ακριβώς και αυστηρώς στον κόσμο του Είναι.

Η θεωρία των αριθμών στη αρχαία Ελλάδα ονομάζετο αριθμητική, ενώ η πρακτική αριθμητική λογιστική. Και η λογιστική και η αριθμητική κατά τον Πλάτωνα ανήκουν στον κόσμο των Ιδεών. Η αριθμητική ασχολείται με τους φυσικούς αριθμούς και η λογιστική ασχολείται με την σχέση μεταξύ των αριθμών. Και οι δύο βοηθούν το πνεύμα να συλλάβει τη φύση του αριθμού καθεαυτή.


Ο Σωκράτης για τα Μαθηματικά

Ο Πλάτωνας θαύμαζε τα επιτεύγματα των μαθηματικών. Δεν ήταν όμως ίδια η στάση του Σωκράτη. Ο Σωκράτης ενδιαφερόταν για την πολιτική και ηθική και όχι για την επιστήμη. Συζητούσε με τον καθένα που ήθελε και αυτό το έπραττε σε καθημερινή βάση. Στη συζήτηση προχωρούσε προσεκτικά, εκμαιεύοντας το πιστεύω του συνομιλητή του και κατόπιν προχωρούσε σε απροσδόκητες και ανεπιθύμητες συνέπειες αυτού του πιστεύω. Η όλη συζήτηση βοηθούσε στο ξεκαθάρισμα των αντιλήψεων. Αντίθετα ο ώριμος Πλάτων, ενδιαφέρεται για τα μαθηματικά και διατείνεται ότι είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθει κάποιος, αφού είναι χρήσιμα σε όλες τις τέχνες αλλά και σε κάθε μορφή γνώσης και διανοητικής λειτουργίας. Υποστήριζε ότι με τα μαθηματικά μπορούσε να περάσει κάποιος την πύλη που οδηγεί στο όντως Είναι. Με τα μαθηματικά οι άρχοντες θα περάσουν από τον κόσμο του γίγνεσθαι στον κόσμο του Είναι. Για αυτό συνιστούσε πολύχρονη μελέτη των μαθηματικών, των οποίων η γνώση προϋποτίθετο για την ενασχόληση με την φιλοσοφία.

Ο Πλάτωνας δεν πιστεύει ότι η φιλοσοφία είναι για τον οποιονδήποτε. Στην ιδανική του πολιτεία, ελάχιστοι συμμετέχουν στον φιλοσοφικό στοχασμό, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία παίρνει τις οδηγίες από αυτούς κοιτώντας την δουλειά της. Έφθανε στο σημείο να υποστηρίξει ότι η φιλοσοφία είναι ακόμη και επικίνδυνη για τις μάζες. Τα μαθηματικά προχωρούν με την μέθοδο της αποδείξεως, ενώ η Σωκρατική μεθοδολογία προχωρά με την μέθοδο της δοκιμής και του λάθους. Έτσι προϊόντος του χρόνου η μέθοδος του Σωκράτη εγκαταλείπεται από τον Πλάτωνα, ο οποίος θέλγεται από την χωρίς περιπλοκές μαθηματική μεθοδολογία την οποία θέλει να εφαρμόσει σε όλη την γνώση. Μετά τις σπουδές στα μαθηματικά και την φιλοσοφία κάποιοι θα συναντήσουν και κατανοήσουν τις Μορφές, ανεξάρτητα από παραδείγματα του υλικού κόσμου, φθάνοντας σε μη υποθετικές πρώτες αρχές.

http://www.ellinikoarxeio.com/2011/01/plato-and-socrates-mathematics.html#ixzz1EDzeUGzX
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πλάτων και Σωκράτης για τα Μαθηματικά και την Γεωμετρία"

Παρασκευή 26 Απριλίου 2024

Τα 10 πολύτιμα μαθήματα ευτυχίας που μας δίνουν οι αρχαίοι πρόγονοι μας!

 Όπως πίστευε ο Επίκουρος, ο άνθρωπος είναι κάτι μεγάλο και πολύτιμο. Την ευτυχία, τη μακαριότητα, την έχει μέσα του, φτάνει να παραμερίσει όσα τον ενοχλούν και του κάνουν κόλαση τη ζωή. Εδώ σας δίνουμε 10 μικρά αλλά πολύτιμα μαθήματα ευτυχίας που μας δίνουν οι αρχαίοι πρόγονοι μας!

1. Κάνε τα πάντα με αγάπη!
Ζούμε με συναισθήματα, όχι με τις ώρες στο ηλιακό ρολόι. Θα έπρεπε να μετράμε το χρόνο με τους χτύπους της καρδιάς.
Η αγάπη είναι η αιτία ενότητας όλων των πραγμάτων
2. Αγκάλιασε τις προκλήσεις και μάθε από αυτές
Όπως λέει και το αρχαίο γνωμικό: «Ζήσε το σήμερα και ξέχασε το παρελθόν». Οι προκλήσεις είναι πάντα μια ευκαιρία για κάτι καινούριο. Ακόμη και το ΟΧΙ μπορεί να γίνει μια νέα για να κινηθούμε σε μια νέα κατεύθυνση. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στη ζωή μας είναι ο εαυτός μας.
«Οι μικρές ευκαιρίες είναι συχνά η αρχή μεγάλων έργων».
3. Πίστεψε στον εαυτό σου, άκουσε τον και μην παίρνεις πολύ σοβαρά αυτά που σου λένε οι άλλοι.
Κανείς δεν γνωρίζει τον εαυτό σου καλύτερα από εσένα τον ίδιο. Και κανείς τα παιδιά σου. Θα συναντήσεις πολλούς ανθρώπους που δεν θα μοιραστούν τις ίδιες ιδέες, τις ίδιες απόψεις και το ίδιο όραμα με εσένα, όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών. Θα υπάρξουν πολλοί που θα σου δώσουν δωρεάν συμβουλές για το πώς θα πρέπει να είναι η ζωή σου ως μητέρα ή πατέρας. Άκουσε τους χωρίς να τους κρίνεις και ακολούθησε αυτό που σου λέει η καρδιά σου
«Εκείνος που ξέρει να ακούει επωφελείται ακόμη κι από εκείνους που μιλούν άσχημα».
«Μάθε να είσαι σιωπηλός, άφησε το μυαλό ήσυχο να ακούσει και ν’ απορροφήσει»
4. Ονειρέψου αυτά που θέλεις, και όχι αυτά που δεν θέλεις
Είναι σημαντικό να ονειρευόμαστε, να κάνουμε μεγάλα όνειρα και να μην σταματήσουμε ποτέ να ονειρευόμαστε. Αλλά πάντα να ελπίζουμε στα καλύτερα
«Μην ξοδεύεις αυτό που έχεις επιθυμώντας αυτό που δεν έχεις. Θυμήσου ότι αυτό που έχεις τώρα, είναι κάτι απ’ όλα αυτά που κάποτε ονειρεύτηκες να αποκτήσεις»
5. Ποτέ μην τα παρατάς και ποτέ μη χάνεις την πίστη σου
Αντικατέστησε τον φόβο με την ελπίδα.Η ταπεινοφροσύνη, ή αγάπη και η πίστη, μπορούν να κάνουν θαύματα. Και όλα θα συμβούν την κατάλληλη στιγμή και την κατάλληλη εποχή.
«Δεν υπάρχει τίποτα «μεγάλο» που δημιουργείται ξαφνικά…Ένα τσαμπί σταφύλια χρειάζεται χρόνο να ανθίσει, να καρποφορήσει και να…ωριμάσει»!
6. Πάντα να σκέφτεσαι και να «νιώθεις» θετικά
Η θετική σκέψη είναι δημιούργημα των αρχαίων Ελλήνων. Εστιάστε πάντα στο παρόν και στους λόγους για τους οποίους χαίρεστε! Απομακρύνετε από τη ζωή σας τους αρνητικούς ανθρώπους και φροντίστε πάντα να περιβάλλεστε από ανθρώπους με θετική ενέργεια. Και όπως λένε και οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι:
«Η ιατρική είναι συνυφασμένη με την ουσία του νου»
«Η ευτυχία εξαρτάται από τον εαυτό μας»
7. Ψάξε μέσα σου τις απαντήσεις
Πάντα η σκέψη και η ενδοσκόπηση μας βοηθάει να βρούμε τη σωστή λύση, όταν νιώθουμε μπερδεμένοι
«Αυτό που μπορούμε να επιτύχουμε εσωτερικά θα αλλάξει την εξωτερική πραγματικότητα.» Πλούταρχος
8. Οι δύσκολες καταστάσεις είναι που μας κάνουν πιο θαρραλέους
«Το θάρρος μας δε φαίνεται στις καθημερινές μας χαρούμενες σχέσεις, αλλά στις προκλήσεις της ζωής και τις αντιξοότητες»
9. Μην αντιστέκεσαι στο πεπρωμένο σου
«Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του»
«Στον καθένα υπάρχουν τρεις αρετές: Η σύνεση, η δύναμη και η καλή τύχη»
Ίων ο Χίος
10. Δες τα λάθη σου θετικά και σαν εμπειρίες που θα κινούνται προς την κατεύθυνση των ονείρων σου.
«Αυτός που κάνει τα περισσότερα κάνει τα περισσότερα λάθη»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα 10 πολύτιμα μαθήματα ευτυχίας που μας δίνουν οι αρχαίοι πρόγονοι μας!"

Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2024

Τα 10 πιο πολύτιμα μαθήματα ευτυχίας που μας δίνουν οι αρχαίοι πρόγονοι μας!

 Όπως πίστευε ο Επίκουρος, ο άνθρωπος είναι κάτι μεγάλο και πολύτιμο. Την ευτυχία, τη μακαριότητα, την έχει μέσα του, φτάνει να παραμερίσει όσα τον ενοχλούν και του κάνουν κόλαση τη ζωή. Εδώ σας δίνουμε 10 μικρά αλλά πολύτιμα μαθήματα ευτυχίας που μας δίνουν οι αρχαίοι πρόγονοι μας!

1. Κάνε τα πάντα με αγάπη!
Ζούμε με συναισθήματα, όχι με τις ώρες στο ηλιακό ρολόι. Θα έπρεπε να μετράμε το χρόνο με τους χτύπους της καρδιάς.
Η αγάπη είναι η αιτία ενότητας όλων των πραγμάτων
2. Αγκάλιασε τις προκλήσεις και μάθε από αυτές
Όπως λέει και το αρχαίο γνωμικό: «Ζήσε το σήμερα και ξέχασε το παρελθόν». Οι προκλήσεις είναι πάντα μια ευκαιρία για κάτι καινούριο. Ακόμη και το ΟΧΙ μπορεί να γίνει μια νέα για να κινηθούμε σε μια νέα κατεύθυνση. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στη ζωή μας είναι ο εαυτός μας.
«Οι μικρές ευκαιρίες είναι συχνά η αρχή μεγάλων έργων».
3. Πίστεψε στον εαυτό σου, άκουσε τον και μην παίρνεις πολύ σοβαρά αυτά που σου λένε οι άλλοι.
Κανείς δεν γνωρίζει τον εαυτό σου καλύτερα από εσένα τον ίδιο. Και κανείς τα παιδιά σου. Θα συναντήσεις πολλούς ανθρώπους που δεν θα μοιραστούν τις ίδιες ιδέες, τις ίδιες απόψεις και το ίδιο όραμα με εσένα, όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών. Θα υπάρξουν πολλοί που θα σου δώσουν δωρεάν συμβουλές για το πώς θα πρέπει να είναι η ζωή σου ως μητέρα ή πατέρας. Άκουσε τους χωρίς να τους κρίνεις και ακολούθησε αυτό που σου λέει η καρδιά σου
«Εκείνος που ξέρει να ακούει επωφελείται ακόμη κι από εκείνους που μιλούν άσχημα».
«Μάθε να είσαι σιωπηλός, άφησε το μυαλό ήσυχο να ακούσει και ν’ απορροφήσει»
4. Ονειρέψου αυτά που θέλεις, και όχι αυτά που δεν θέλεις
Είναι σημαντικό να ονειρευόμαστε, να κάνουμε μεγάλα όνειρα και να μην σταματήσουμε ποτέ να ονειρευόμαστε. Αλλά πάντα να ελπίζουμε στα καλύτερα
«Μην ξοδεύεις αυτό που έχεις επιθυμώντας αυτό που δεν έχεις. Θυμήσου ότι αυτό που έχεις τώρα, είναι κάτι απ’ όλα αυτά που κάποτε ονειρεύτηκες να αποκτήσεις»
5. Ποτέ μην τα παρατάς και ποτέ μη χάνεις την πίστη σου
Αντικατέστησε τον φόβο με την ελπίδα.Η ταπεινοφροσύνη, ή αγάπη και η πίστη, μπορούν να κάνουν θαύματα. Και όλα θα συμβούν την κατάλληλη στιγμή και την κατάλληλη εποχή.
«Δεν υπάρχει τίποτα «μεγάλο» που δημιουργείται ξαφνικά…Ένα τσαμπί σταφύλια χρειάζεται χρόνο να ανθίσει, να καρποφορήσει και να…ωριμάσει»!
6. Πάντα να σκέφτεσαι και να «νιώθεις» θετικά
Η θετική σκέψη είναι δημιούργημα των αρχαίων Ελλήνων. Εστιάστε πάντα στο παρόν και στους λόγους για τους οποίους χαίρεστε! Απομακρύνετε από τη ζωή σας τους αρνητικούς ανθρώπους και φροντίστε πάντα να περιβάλλεστε από ανθρώπους με θετική ενέργεια. Και όπως λένε και οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι:
«Η ιατρική είναι συνυφασμένη με την ουσία του νου»
«Η ευτυχία εξαρτάται από τον εαυτό μας»
7. Ψάξε μέσα σου τις απαντήσεις
Πάντα η σκέψη και η ενδοσκόπηση μας βοηθάει να βρούμε τη σωστή λύση, όταν νιώθουμε μπερδεμένοι
«Αυτό που μπορούμε να επιτύχουμε εσωτερικά θα αλλάξει την εξωτερική πραγματικότητα.» Πλούταρχος
8. Οι δύσκολες καταστάσεις είναι που μας κάνουν πιο θαρραλέους
«Το θάρρος μας δε φαίνεται στις καθημερινές μας χαρούμενες σχέσεις, αλλά στις προκλήσεις της ζωής και τις αντιξοότητες»
9. Μην αντιστέκεσαι στο πεπρωμένο σου
«Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του»
«Στον καθένα υπάρχουν τρεις αρετές: Η σύνεση, η δύναμη και η καλή τύχη»
Ίων ο Χίος
10. Δες τα λάθη σου θετικά και σαν εμπειρίες που θα κινούνται προς την κατεύθυνση των ονείρων σου.
«Αυτός που κάνει τα περισσότερα κάνει τα περισσότερα λάθη»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα 10 πιο πολύτιμα μαθήματα ευτυχίας που μας δίνουν οι αρχαίοι πρόγονοι μας!"

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2024

Η ιδεώδης πολιτεία του Πλατωνα

 

Οι απόψεις του Πλάτωνος για την ιδεώδη πολιτεία, η οποία διασφαλίζει στον πολίτη της τον άριστον βίον, εκθέτονται στον διάλογό του που τιτλοφορείται Πολιτεία.------
Με το παρόν θα εξετάσουμε το χωρίο 427c-445e από το τέταρτο βιβλίο της «Πολιτείας» και θα επιχειρήσουμε, σε πρώτη φάση, να προσδιορίσουμε τις αρετές της πόλεως και το περιεχόμενό τους.
Έπειτα θα σκιαγραφήσουμε τα μέρη της ψυχής και θα ασχοληθούμε με την παραλληλότητα των αρετών της πόλεως με αυτές της ψυχής. Τέλος, θα αναφερθούμε στην πλατωνική εικόνα της δικαιοσύνης, τόσο στην κοινωνική όσο και στην ατομική της διάσταση, σε συνδυασμό με την ευδαιμονία πόλεως και ατόμου. Η ανάπτυξη θα γίνει σε τρεις ενότητες. Θα ακολουθήσουν τα συμπεράσματα.
ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥΣ
Στον στίχο 427e10 της Πολιτείας η ιδεώδης πολιτεία ενσαρκώνει τις τέσσερις θεμελιώδεις αρετές.
Χαρακτηρίζεται από Σοφία, Ανδρεία, Σωφροσύνη και Δικαιοσύνη. Η πόλη είναι σοφή, επειδή οι άρχοντές της (οι φιλόσοφοι-βασιλείς) είναι σοφοί και την καθοδηγούν προς το Αγαθόν. Είναι επίσης ανδρεία, για τον λόγο του ότι οι φύλακες-επίκουροι είναι ανδρείοι και μπορούν να υπερασπιστούν αφενός μεν τη εδαφική της ακεραιότητα αφετέρου δε τις αξίες που προβάλλει το εκπαιδευτικό της σύστημα.
Χαρακτηρίζεται από σωφροσύνη, για το γεγονός ότι ανάμεσα στις τρεις τάξεις βασιλεύει η αρμονία, προκύπτουσα από την υποταγή της κατώτερης στις ανώτερες. Είναι ακόμη δίκαιη, επειδή το κάθε στοιχείο εκπληρώνει τη λειτουργία του δίχως να παρακωλύει την αντίστοιχη λειτουργία των άλλων.
Εξετάζοντας, τώρα, εις βάθος κάθε μία από τις παραπάνω αρετές, θα ξεκινήσουμε από την Σοφία. Στον στίχο 428b1 ο Πλάτων, διά στόματος του Σωκράτους, την αναφέρει ως το πρώτο πράγμα το οποίο διακρίνεται καθαρά αναφορικά με το αντικείμενο της συζητήσεως τους. Η Σοφία διαφαίνεται από την δυνατότητα της ορθής κρίσεως, από μέρους της πόλεως.
Αυτό φυσικά είναι απόρροια της γνώσης την οποία κατέχουν οι κεφαλές αυτής. Βεβαίως, η διευκρίνιση για τους κυβερνήτες δίδεται παρακάτω, όταν γίνεται διαχωρισμός των ειδών της γνώσης που δύναται να κατέχουν οι διάφορες τάξεις.
Έτσι, σύμφωνα με το παράδειγμα που δίδεται, η ξυλουργική γνώση δεν δύναται σε καμία των περιπτώσεων να χαρακτηριστεί σοφή.
Κατά τον ίδιο τρόπο αποκλείει από την Σοφία την κατοχή οποιασδήποτε τέχνης, για να καταλήξει στην ορθή κρίση των επικεφαλής της πολιτείας, οι οποίοι θεωρούνται ως οι καθ’ ύλην αρμόδιοι να κατέχουν την αληθινή σοφία.
Τους ονομάζει, μάλιστα, ως τέλειους φύλακες της πόλης. Οι ίδιοι αποτελούν, όπως είναι φυσικό άλλωστε, την πλέον ολιγάριθμη κοινωνική ομάδα και βάσει της γνώσεως, η οποία είναι δοσμένη από τη φύση, άρχουν στους υπολοίπους. (Στίχοι 428b1-429a7).
Συνεχίζοντας την αναδίφησή μας στις πλατωνικές αρετές της ιδανικής πολιτείας θα συναντήσουμε στον στίχο 429a8 την αναφορά του συγγραφέως στην Ανδρεία.
Εδώ βλέπουμε ότι ο μεν Σωκράτης εξακολουθεί να φιλοσοφεί, να επιχειρηματολογεί και να απευθύνει ρητορικές ερωτήσεις στον Γλαύκωνα, όπου μέσω αυτών συμπεραίνει κάποια πράγματα.  
Από την άλλη ο Γλαύκων ακούει, μετά της δεούσης προσοχής, τα λεγόμενα του Σωκράτους για τη Ανδρεία, την οποία αντιλαμβάνεται ως ένα είδος σωτηρίας.
Στο σημείο αυτό, για την καλύτερη κατανόηση της λειτουργίας της Ανδρείας, παρατίθεται μία παρομοίωση των βαφέων, των βαφών και του βαψίματος με τους στρατιώτες, καθώς και τις αντιλήψεις που τους περνούν μέσα από την εκπαίδευσή τους.
Με μία επιδέξια προσέγγιση, παρατηρούμε ότι συνδέει το άνθος, δηλαδή την λαμπρότητα, την στιλπνότητα του χρώματος, το οποίο αν χρησιμοποιηθεί στην βαφή καλά, γίνεται ανεξίτηλο και δεν αφαιρείται, με τους νέους που θα υπηρετήσουν την θητεία τους, εκπαιδευόμενοι με μουσική και γυμναστική.
Ταυτοχρόνως, οι νέοι αυτοί οπλίτες θα δέχονται τους νόμους σαν βαφή της ψυχής. Εξάλλου, ο χαρακτήρας που έχουν αποκτήσει, όπως και η ανατροφή που τους έχει δοθεί, τους κάνουν ικανούς να υπακούουν και να διαφυλάττουν την «βαφή» τους. (Στίχοι 429a8-430c6).
Μετά την Ανδρεία ακολουθεί η αναφορά του συγγραφέως, πάντα εντός του διαλογικού πλαισίου, στην Σωφροσύνη στον στίχο 430d1 . Εδώ η αρετή της σωφροσύνης εκλαμβάνεται ως ένα είδος αυτοκυριαρχίας και νομιμοφροσύνης. Η αυτοκυριαρχία συνίσταται στην χαλιναγώγηση ορισμένων απολαύσεων και επιθυμιών.
Εκείνος που θα το καταφέρει θεωρείται ανώτερος του εαυτού του. Κατά τον ίδιο τρόπο, όποιος αδυνατεί να επιβληθεί του κακού του εαυτού και κυριαρχηθεί από αυτόν θεωρείται χειρότερος και χαρακτηρίζεται ακόλαστος.
Αποδεικνύεται, επομένως, κατώτερος των περιστάσεων. Η αυτή κατάσταση λαμβάνει χώρα και στην πόλη. Θεωρείται ανώτερη του εαυτού της όταν συμβαίνει να κυριαρχεί το πλέον εκλεκτό κομμάτι της.
Οι λίγοι ικανοί έχουν την δυνατότητα να ελέγξουν, μέσω του ορθού λογισμού τον οποίο έχουν, τις επιθυμίες των πολλών, ακόμη και των πλέον ασήμαντων. Με αυτόν τον τρόπο η κοινωνία ξεπερνά τις απολαύσεις και τις επιθυμίες και ανυψώνεται σε άλλες σφαίρες.
Αναφορικά με την νομιμοφροσύνη, τούτη επιτυγχάνεται όταν τόσο οι κυβερνώντες όσο και οι κυβερνώμενοι τυγχάνουν της ιδίας γνώμης ως προς το ποιοι είναι σωστό και δίκαιο να άρχουν της πόλεως. Κατά συνέπεια, η έννοια της σωφροσύνης εκτείνεται σε όλη την πολιτεία, αποτελώντας το στοιχείο εκείνο της ομοφωνίας και της αρμονικής συνύπαρξης των τάξεων που την απαρτίζουν. (Στίχοι 430d1-432b1).
Μετά λοιπόν και την παρουσίαση της σωφροσύνης ερχόμαστε στην αρετή που απέμεινε και η οποία δεν άλλη από την Δικαιοσύνη(στίχος 432b5 ).
Είναι αλήθεια ότι το μείζον θέμα που συζητείται στην Πολιτεία είναι η δικαιοσύνη. Το αναφέρει, άλλωστε, ξεκάθαρα ο Σωκράτης στον 433a. Αποτελεί τον θεμέλιο λίθο, βάσει του οποίου θεμελιώνεται όλο το οικοδόμημα της ιδανικής Πλατωνικής Πολιτείας.
 Βασική αρχή της δικαιοσύνης, όπως την αντιλαμβάνεται ο Πλάτων, αποτελεί το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι μέσα στην πολιτεία, κάθε πολίτης και κάθε τάξη ασχολείται και εργάζεται μόνον στον τομέα του και αποκλειστικά με το αντικείμενό του.
Ο Σωκράτης την ορίζει ως την ενασχόληση κάποιου με το οικείον του, δηλαδή τη δουλειά του. Αυτό θα τον αποτρέψει με το να ασχολείται με ανάρμοστες εργασίες. Ειδικά η πολυπραγμοσύνη (434b7), ανάμεσα στις τάξεις που αποτελούν την πόλη, θεωρείται ζημιογόνος. Φθάνει δε, μέχρι του σημείου να την χαρακτηρίσει κακούργημα.
Το σκεπτικό είναι ότι ο καθένας προσφέρει αυτό που δύναται από το πόστο του, ενώ παράλληλα συνεισφέρει στην αρμονική συνύπαρξη και στην κοινωνική πρόοδο. (Στίχοι 432b5-434c6).
ellinikoarxeio
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ιδεώδης πολιτεία του Πλατωνα"

Παρασκευή 19 Μαΐου 2023

Ο κόσμος του Αριστοτέλη

 Εκτός από τη γνώμη του τη σχετική με τις "ιδέες" του Πλάτωνα ο Αριστοτέλης υποστηρίζει και άλλες αρχές. Δεν αποκρούει την ηδονή, αλλά προτιμά την πιο τέλεια, αυτή δηλαδή που πηγάζει από τη διάνοια. Ο σκοπός των ανθρώπινων ενεργειών, κατά τον Αριστοτέλη, είναι η ευδαιμονία, την οποία ορίζει ως ενέργεια σύμφωνη με την αρετή. Η αρετή, όταν κυριαρχεί στα πάθη και στις ορμές, τα ρυθμίζει, παίζοντας το ρόλο του μέτρου ανάμεσα στις δύο ακρότητες, δηλαδή στην υπερβολή και την έλλειψη. Έτσι π.χ. η "πραότης" είναι αρετή ως μεσότητα της οργής και της αναισθησίας, η "ανδρεία", επειδή βρίσκεται ανάμεσα στη θρασύτητα και στη δειλία, και η "αιδώς", επειδή κατέχει το μέσο της αδιαντροπιάς και της κατάπληξης, που είναι ακρότητες. Συμπλήρωμα της αρετής είναι και τα αγαθά του σώματος (δύναμη, υγεία, ομορφιά) και τα αγαθά της τύχης (πλούτος, ευγενική καταγωγή κλπ.). Σύμφωνα μ' αυτά, ευτυχισμένος είναι εκείνος που ενεργεί κατά τις επιταγές της αρετής και συγχρόνως έχει μερίδιο και στα άλλα αγαθά, τα "εκτός αγαθά", όπως τα ονομάζει.

Ο Αριστοτέλης ταλαντεύεται ανάμεσα στον ιδεαλισμό και τον υλισμό. Κάθε πράγμα, κατ' αυτόν, αποτελείται από ύλη και πνεύμα, που είναι μεταξύ τους αδιάσπαστα ενωμένα. Η ύλη είναι παθητική, είναι η δυνατότητα του πράγματος, ενώ το πνεύμα ενεργητικό, δηλ. η δύναμη που μεταβάλλει τη δυνατότητα σε πραγματικότητα.

Ο κόσμος, κατά τον Αριστοτέλη, είναι ενιαίος και αιώνιος, ενώ η οικουμένη έχει σχήμα σφαίρας με κέντρο τη Γη. Με το να δέχεται την καταγωγή των γνώσεων από τις αισθήσεις, πλησιάζει πολύ τον υλισμό. Τέλος, με την τυπική λογική, βλέπει την αντικειμενική πραγματικότητα "στατικά" και όχι μέσα στην αέναη μεταβολή και κίνησή της. Ο Αριστοτέλης ήταν ο φιλόσοφος που διετύπωσε τη θεωρία της ύπαρξης του πέμπτου στοιχείου της φύσης. Συγκεκριμένα οι Έλληνες φιλόσοφοι από την Ιωνία θεωρούσαν ότι στη φύση υπάρχουν τέσσερα στοιχεία ή ουσίες. Γη, ύδωρ, πυρ και αήρ. Ο Αριστοτέλης πρόσθεσε στην τετράδα τον αιθέρα ο οποίος θα αποτελέσει την πέμπτη ουσία την πεμπτουσία. Το στοιχείο αυτό παρουσιάζει κάποιες ιδιαιτερότητες, είναι αγέννητο, αγήρατο, άφθαρτο, αΐδιο, αναυξές και αναλλοίωτο. Επιπλέον εντοπίζεται στον "άνω τόπο" όπου κατοικεί η Θεότητα.

Σχετικά με την επιλογή προκειμένων[22]
Ιδιαίτερη σημασία έχει η επιλογή προκειμένων άμεσων (αυταπόδεικτων), γνωριμοτέρων του συμπεράσματος και ουσιωδών αιτιών του. Αν πάρουμε τις έννοιες πλανήτης, ουράνιο σώμα που φωτίζει σταθερά (μη στίλβον) και κοντινό (εγγύς) ουράνιο σώμα θα μπορούσαμε να φτιάξουμε τους 2 παρακάτω συλλογισμούς:
[Σ1] Τα μη στίλβοντα ουράνια σώματα είναι εγγύς ουράνια σώματα
Οι πλανήτες είναι μη στίλβοντα ουράνια σώματα
Οι πλανήτες είναι εγγύς ουράνια σώματα
[Σ2] Τα εγγύς ουράνια σώματα είναι μη στίλβοντα ουράνια σώματα
Οι πλανήτες είναι εγγύς ουράνια σώματα
Οι πλανήτες είναι μη στίλβοντα ουράνια σώματα
Ο Σ1 είναι συλλογισμός του ότι (του γεγονότος), ενώ ο Σ2 είναι συλλογισμός του διότι (του αιτιολογημένου γεγονότος). Δηλαδή η προκείμενη «Τα εγγύς ουράνια σώματα είναι μη στίλβοντα ουράνια σώματα» είναι ορθότερη από την προκείμενη «Τα μη στίλβοντα ουράνια σώματα είναι εγγύς ουράνια σώματα», καθόσον επειδή είναι εγγύς δεν στίλβουν, και όχι επειδή δεν στίλβουν είναι εγγύς.

Σχετικά με την επιστημονική εξήγηση [23]
Σημαντικό ρόλο στην επιστημονική εξήγηση γεγονότων κατά τον Αριστοτέλη έχει η αγχίνοια (ευστροφία) ή ευστοχία στην ανακάλυψη του μέσου όρου σε άσκεπτο χρόνο (ακαριαία), π.χ. βλέποντας ότι η σελήνη έχει συνεχώς στραμμένη την ίδια φωτεινή πλευρά της προς τον ήλιο, και βάσει του ότι ο ήλιος φωτίζει, αποδίδει τη φωτεινότητα της σελήνης στο φως του ήλιου.
Τυπική διατύπωση:
Προκείμενες
Αν ένα σώμα έχει στραμμένη μια πλευρά του σε μια φωτεινή πηγή (σε ένα αντικείμενο που φωτίζει) τότε φωτίζεται δανειζόμενη το φως της φωτεινής πηγής
Η σελήνη έχει συνεχώς στραμμένη την ίδια πλευρά της Α στον ήλιο
Ο ήλιος είναι φωτεινή πηγή
Συμπέρασμα
Η πλευρά Α της σελήνης φωτίζεται δανειζόμενη το φως του ήλιου


https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CF%82#%CE%96%CF%89%CE%AE_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%B4%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B7

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο κόσμος του Αριστοτέλη"

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2023

Αριστοτέλης, ο απώτερος σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι απλώς η ευτυχία.

 

Κατά την άποψη του Αριστοτέλη, ο απώτερος σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι απλώς η ευτυχία. (EDITH HALL)

Στην εισαγωγή των Ηθικών Ευδημείων ο Αριστοτέλης παραθέτει ένα σοφό δίστιxο που ήταν λαξευμένο σε έναν αρχαίο λίθο στο ιερό νησί της Δήλου. Σύμφωνα με αυτό, τα τρία καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι η δικαιοσύνη, η υγεία και η εκπλήρωση των επιθυμιών.

Ο Αριστοτέλης διαφωνεί κάθετα. Κατά την άποψή του, ο απώτερος σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι απλώς η ευτυχία, που σημαίνει να βρεις έναν σκοπό για να αξιοποιήσεις τις δυνατότητές σου και να εργαστείς πάνω στη συμπεριφορά σου ώστε να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Εσύ ο ίδιος είσαι ο ηθικός παράγοντάς σου, αλλά ενεργείς σε έναν κόσμο με διασυνδέσεις, όπου οι συνεργασίες με άλλους ανθρώπους είναι πολύ σημαντικές.

Δάσκαλος του Αριστοτέλη ήταν ο Πλάτων, ο οποίος ήταν μαθητής του Σωκράτη, πού είχε πει το περιβόητο «ὁ δὲ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ» («ζωή που δεν την εξετάζεις, δεν αξίζει να τη ζεις»). Ο Αριστοτέλης θεωρούσε κάπως σκληρά αυτά τα λόγια. Ήξερε ότι πολλοί άνθρωποι – η πλειονότητα ίσως- ζουν ενστικτωδώς και συχνά χωρίς καν να σκέφτονται, αλλά απολαμβάνουν πολλή ευτυχία, ακόμα κι αν ζουν στον «αυτόματο πιλότο». Εκείνος θα έδινε έμφαση στην πρακτική δραστηριότητα και στο μέλλον, ενώ το εναλλακτικό απόφθεγμά του θα ήταν: «Η μη προγραμματισμένη ζωή μάλλον δεν είναι απόλυτα ευτυχής».

Η αριστοτελική ηθική έθεσε το άτομο προ των ευθυνών του. Όπως διαπίστωσε ο Αβραάμ Λίνκολν, «Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι τόσο ευτυχισμένοι όσο αποφασίζουν να είναι». Αντί να εργάζεσαι στον αυτόματο πιλότο, η αριστοτελική ηθική σε τοποθετεί ως μοναδικό πιλότο σε έναν πλήρη πίνακα ελέγχου. Το σημείο αφετηρίας του ηθικού παράγοντα της αριστοτελικής ηθικής έχει κοινά στοιχεία με τον ηθικό εγωισμό που συνδέεται με τον φιλόσοφο της πρώιμης νεότερης εποχής Μπέρναρντ ντε Μάντεβιλ (1670-1733), αλλά μόνο ως εκεί. Το συγκεκριμένο σύστημα συστήνει σε κάθε άτομο να ενεργεί συνειδητά με στόχο τη μεγιστοποίηση τον προσωπικού οφέλους του.

Φανταστείτε ότι έχετε καλέσει σε τσάι δέκα γείτονές σας. Γνωρίζετε ότι δύο από αυτούς είναι χορτοφάγοι. Αλλά τα σάντουιτς για χορτοφάγους είναι τρεις φορές ακριβότερα από τα σάντουιτς με ζαμπόν. Αν αγοράσετε δύο μερίδες σάντουιτς για χορτοφάγους περιορίζοντας τα σάντουιτς με ζαμπόν, θα υπάρχει λιγότερο φαγητό συνολικά για όλους. Ο εγωιστής θα αγνοούσε τις ανάγκες όλων των άλλων και είτε θα προνοούσε είτε όχι για το φαγητό των χορτοφάγων ανάλογα με τις προσωπικές διατροφικές συνήθειες του. Αν δεν ήταν χορτοφάγος, σίγουρα δεν θα ήθελε να μειώσει τηv ποσότητα των σάντουιτς με ζαμπόν για να φροντίσει τις διαφορετικές διατροφικές επιλογές οποιουδήποτε άλλου. Αν ήταν χορτοφάγος, θα αγνοούσε τη στέρηση που θα βίωναν οι οκτώ κρεατοφάγοι με τις μικρότερες μερίδες και απλώς θα φρόντιζε να υπάρχει άφθονη χορτοφαγική τροφή για τον ίδιο και θα παράγγελνε και μια επιπλέον μερίδα ειδικά γι’ αυτόν.

Οι ωφελιμιστές, από την άλλη, προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν την ευτυχία των περισσότερων ανθρώπων εστιάζοντας στις συνέπειες των πράξεων: για τους ωφελιμιστές το αποτέλεσμα οκτώ ευτυχισμένων κρεατοφάγων υπερέχει του ταυτόχρονου προβλήματος των δύο δυστυχισμένων χορτοφάγων. Ο ωφελιμισμός καθίσταται δύσκολος όταν οι μειονότητες είναι μεγάλες: ένα τσάι με τέσσερις δυστυχισμένους χορτοφάγους, για παράδειγμα, και μόλις έξι ευτυχείς κρεατοφάγους σίγουρα δεν θα γινόταν σε εορταστικό κλίμα.

Οι οπαδοί του Ιμμάνουελ Καντ δίνουν έμφαση στα καθήκοντα και στις υποχρεώσεις, διερωτώμενοι αν θα έπρεπε να υπάρχει ένας συμπαντικός και σταθερός νόμος σχετικά με τηv αναλογία των διαφορετiκών ειδών σάντουιτς που θα έπρεπε να είναι διαθέσιμα στο τσάι.

Οι οπαδοί του πολιτισμικού σχετικισμού, από την άλλη, έχουν επιμείνει στο γεγονός ότι δεν υπάρχει συμπαντικός ηθικός νόμος. Όλοι, όπως ισχυρίζονται, ανήκουν σε μια ομάδα ή σε ομάδες που έχουν δικούς τούς εσωτερικούς νόμους και έθιμα. Σε όλο τον πλανήτη υπάρχουν πολλοί πολιτισμοί και κοινόmτες που δεν καταναλώνουν καθόλου χοιρινό˙ άλλοι δεν μπορούν να κατανοήσουν τη χορτοφαγία ή ακόμα και τις συγκεντρώσεις για τσάι.

Ο Αριστοτέλης, αντίθετα, θα συνειδητοποιούσε ότι η απόφαση σχετικά με τα σάντουιτς δεν θα μπορούσε να ληφθεί απερίσκεπτα και αβασάνιστα. Θα αφιέρωνε χρόνο για να στοχαστεί σχετικά με το πρόβλημα και να κάνει κάποιο προγραμματισμό. Θα κοίταζε πίσω από τον προγραμματισμό των εδεσμάτων για να εντοπίσει συνειδητά την πρόθεσή του – αν η πρόθεση είναι να νιώσουν και οι δέκα γείτονες ευπρόσδεκτοι και να φάνε καλά, επειδή αυτό θα έκανε τη γειτονιά καλύτερη για να ζει κάποιος εκεί, συμβάλλοντας στην ατομική και συλλογική ευτυχία, τότε η απόφασή του θα έπρεπε να μεγιστοποιεί την πιθανότητα να υλοποιηθεί η συγκεκριμένη πρόθεση. Δεν θα είχε νόημα να προσβάλει έστω και λίγους καλεσμένους. Στη συνέχεια θα συμβουλευόταν τους ενδιαφερομένους, μεταξύ αυτών τους καλεσμένους και τους υπεύθυνους για το φαγητό, για να ελέγξει τις πιθανές αντιδράσεις. Θα σκεφτόταν συναντήσεις για τσάι που είχε οργανώσει ή στις οποίες είχε παραστεί στο παρελθόν, θα εξέταζε τα προηγούμενα δεδομένα και πιθανότατα θα ανακάλυπτε μια λύση για το πρόβλημα ρίχνοντας μια ματιά στην ιστορία των συναντήσεων για τσάι – για παράδειγμα, θα σέρβιρε γλυκά χωρίς γαλακτοκομικά που θα άρεσαν σε όλους αντί για τα διχαστικά σάντουιτς. Επίσης, θα φρόντιζε να απολαύσει και ο ίδιος προσωπικά τα γλυκά που θα επέλεγε, γιατί η περιττή αυταπάρνηση δεν έχει θέση στη φιλοσοφία του, η οποία προβλέπει τον σεβασμό τόσο προς τον εαυτό μας όσο και προς τους άλλους.

Η βασική προϋπόθεση της αντίληψης του Αριστοτέλη περί ευτυχίας είναι υπέροχα απλή και δημοκρατική: όλοι μπορούν να αποφασίσουν να είναι ευτυχισμένοι. Έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα οι σωστές πράξεις εδραιώνονται ως συνήθεια κι έτσι νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας˙ η επακόλουθη κατάσταση του νου είναι η ευδαιμονία, που είναι και η λέξη την οποία χρησιμοποιεί ο Αριστοτέλης για την ευτυχία.

Edith Hall

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ – Η ΑΡΧΑΙΑ ΣΟΦΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΖΩΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Αριστοτέλης, ο απώτερος σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι απλώς η ευτυχία."

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2022

Πλάτων και Σωκράτης για τα Μαθηματικά και την Γεωμετρία



Τα μαθηματικά και η φιλοσοφία γεννήθηκαν στην αρχαία Ελλάδα, ως αποτέλεσμα της αγάπης των αρχαίων ελλήνων στην ακριβολόγηση και την απόδειξη. Μια ιστορική επομένως ανασκόπηση της φιλοσοφίας των μαθηματικών είναι φυσιολογικό να αρχίζει από εκεί. Σύμφωνα με τον Thomas Kuhn για να κατανοήσουμε παλαιότερες εργασίες οφείλουμε να ξεχάσουμε την τρέχουσα επιστήμη και να εμβαπτισθούμε στην ανατραπείσα θεωρία.

Ένας όμως σύγχρονος μαθηματικός δεν χρειάζεται να αναδιοργανώσει τη σκέψη του για να μελετήσει τα Στοιχεία του Ευκλείδη, τα οποία μοιάζουν με τις σύγχρονες εργασίες. Σήμερα είναι παραδεκτό πως τα Στοιχεία είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της ζωής του Πλάτωνα.


Ο Κόσμος του Είναι

Πρόκειται για μια σύντομη περιγραφή της θεωρίας των Ιδεών του Πλάτωνα. Έχουμε πχ εικόνες του ωραίου παρόλα αυτά τίποτα δεν είναι απολύτως ωραίο. Ο υλικός κόσμος έχει ψεγάδια. Υπάρχει όμως ο κόσμος των Μορφών (Ιδεών), αιώνιος και αναλλοίωτος στον οποίο υπάρχει η «όντως Ομορφιά», η «Όντως Δικαιοσύνη» κλπ. Οι ιδέες είναι οντολογικά υπαρκτές όχι νοητικά κατασκευάσματα. Έτσι ο Πλάτων δεν θα συμφωνούσε με την άποψη ότι η ομορφιά ή δικαιοσύνη κλπ βρίσκονται στο τρόπο που βλέπει κανείς τα πράγματα. Ο φυσικός κόσμος ονομάζεται κόσμος του γίγνεσθαι γιατί υπόκειται σε αλλαγή και στη φθορά, κατανοείται δε με τις αισθήσεις.


Πώς κατά τον Πλάτωνα αντιλαμβανόμαστε τις Μορφές, δηλ. ποια είναι η επιστημολογία του; Τις αντιλαμβανόμαστε μέσω της νόησης. Στον έργο του «Μένων», ο Πλάτωνας υποστηρίζει ότι η «μάθηση» στην πραγματικότητα είναι ανάμνηση από τη ζωή της ψυχής στον κόσμο της Αληθείας, πριν εισέλθει στο σώμα. Τα μαθηματικά κατά τον Πλάτωνα είναι ένα μέσο για να εξυψωθεί το πνεύμα πέρα από τον υλικό κόσμο στον αιώνιο κόσμο του Είναι.


Ο Πλάτωνας για τα Μαθηματικά

Η γεωμετρία αποτελεί κατά τον Πλάτωνα ένα παράδειγμα του κόσμου των Ιδεών και της σχέσης του με τον φυσικό κόσμο. Ο τελευταίος δεν περιέχει τέλειους κύκλους ευθείες ή σημεία, σε αντίθεση με τον πρώτο. Τα γεωμετρικά αντικείμενα ως αιώνια και αναλλοίωτα δεν υπάρχουν στον φυσικό κόσμο. Τοιουτοτρόπως τα θεωρήματα της γεωμετρίας είναι αντικειμενικά αληθή ανεξάρτητα από τον νου την γλώσσα, ή άλλα χαρακτηριστικά του μαθηματικού. Πρόκειται για ένα ρεαλισμό ως προς την τιμή αληθείας, που φθάνει μέχρι τον ρεαλισμό στην οντολογία. Η ιεράρχηση στην οντολογία του Πλάτωνα φαίνεται στο σχήμα. Η γεωμετρική γνώση αποκτάται με καθαρή σκέψη, ή με ανάμνηση της ψυχής από την ύπαρξή της στον κόσμο του Είναι πριν εισέλθει στο σώμα.

Η δυναμική γλώσσα στη γεωμετρία (πχ κατασκευές) έφερε σε δύσκολη θέση πολλούς από την Ακαδημία του Πλάτωνα, αφού δεν συμβιβάζεται με το αναλλοίωτο και αιώνιο των γεωμετρικών αντικειμένων. Το γεωμετρικό σχήμα κατά τον Πλάτωνα βοηθά τον νου να συλλάβει τον αιώνιο και αναλλοίωτο κόσμο της γεωμετρίας, πως γίνεται όμως αυτό αφού ο κόσμος του Είναι είναι προσεγγίσιμος μόνο μέσω του νου και όχι των αισθήσεων. Οι συνεχιστές των θεωριών του Πλάτωνα, αν και εγκατέλειψαν κάποιες μυστικιστικές απόψεις του σχετικά με την επιστημολογία, διατήρησαν την άποψη ότι η γεωμετρική γνώση είναι a priori, ανεξάρτητη από την αισθητηριακή εμπειρία. Ένα εγειρόμενο ερώτημα που ζητά απάντηση είναι το πώς η γεωμετρία έχει εφαρμογές στο φυσικό κόσμο. Τις ίδιες απόψεις του ρεαλισμού ως προς την τιμή αληθείας, και ως προς την οντολογία έχει ο Πλάτων και για την αριθμητική και την άλγεβρα. Ισχύουν προσεγγιστικά στο φυσικό κόσμο, ενώ ισχύουν ακριβώς και αυστηρώς στον κόσμο του Είναι.

Η θεωρία των αριθμών στη αρχαία Ελλάδα ονομάζετο αριθμητική, ενώ η πρακτική αριθμητική λογιστική. Και η λογιστική και η αριθμητική κατά τον Πλάτωνα ανήκουν στον κόσμο των Ιδεών. Η αριθμητική ασχολείται με τους φυσικούς αριθμούς και η λογιστική ασχολείται με την σχέση μεταξύ των αριθμών. Και οι δύο βοηθούν το πνεύμα να συλλάβει τη φύση του αριθμού καθεαυτή.


Ο Σωκράτης για τα Μαθηματικά

Ο Πλάτωνας θαύμαζε τα επιτεύγματα των μαθηματικών. Δεν ήταν όμως ίδια η στάση του Σωκράτη. Ο Σωκράτης ενδιαφερόταν για την πολιτική και ηθική και όχι για την επιστήμη. Συζητούσε με τον καθένα που ήθελε και αυτό το έπραττε σε καθημερινή βάση. Στη συζήτηση προχωρούσε προσεκτικά, εκμαιεύοντας το πιστεύω του συνομιλητή του και κατόπιν προχωρούσε σε απροσδόκητες και ανεπιθύμητες συνέπειες αυτού του πιστεύω. Η όλη συζήτηση βοηθούσε στο ξεκαθάρισμα των αντιλήψεων. Αντίθετα ο ώριμος Πλάτων, ενδιαφέρεται για τα μαθηματικά και διατείνεται ότι είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθει κάποιος, αφού είναι χρήσιμα σε όλες τις τέχνες αλλά και σε κάθε μορφή γνώσης και διανοητικής λειτουργίας. Υποστήριζε ότι με τα μαθηματικά μπορούσε να περάσει κάποιος την πύλη που οδηγεί στο όντως Είναι. Με τα μαθηματικά οι άρχοντες θα περάσουν από τον κόσμο του γίγνεσθαι στον κόσμο του Είναι. Για αυτό συνιστούσε πολύχρονη μελέτη των μαθηματικών, των οποίων η γνώση προϋποτίθετο για την ενασχόληση με την φιλοσοφία.

Ο Πλάτωνας δεν πιστεύει ότι η φιλοσοφία είναι για τον οποιονδήποτε. Στην ιδανική του πολιτεία, ελάχιστοι συμμετέχουν στον φιλοσοφικό στοχασμό, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία παίρνει τις οδηγίες από αυτούς κοιτώντας την δουλειά της. Έφθανε στο σημείο να υποστηρίξει ότι η φιλοσοφία είναι ακόμη και επικίνδυνη για τις μάζες. Τα μαθηματικά προχωρούν με την μέθοδο της αποδείξεως, ενώ η Σωκρατική μεθοδολογία προχωρά με την μέθοδο της δοκιμής και του λάθους. Έτσι προϊόντος του χρόνου η μέθοδος του Σωκράτη εγκαταλείπεται από τον Πλάτωνα, ο οποίος θέλγεται από την χωρίς περιπλοκές μαθηματική μεθοδολογία την οποία θέλει να εφαρμόσει σε όλη την γνώση. Μετά τις σπουδές στα μαθηματικά και την φιλοσοφία κάποιοι θα συναντήσουν και κατανοήσουν τις Μορφές, ανεξάρτητα από παραδείγματα του υλικού κόσμου, φθάνοντας σε μη υποθετικές πρώτες αρχές.

http://www.ellinikoarxeio.com/2011/01/plato-and-socrates-mathematics.html#ixzz1EDzeUGzX
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πλάτων και Σωκράτης για τα Μαθηματικά και την Γεωμετρία"
Related Posts with Thumbnails