Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Η μια στις τέσσερις Αγγλικές λέξεις είναι Ελληνική!


Έρευνα του συγγραφέα Αριστείδη Κωνσταντινίδη αποδεικνύει το μέγεθος του δανεισμού λέξεων από την ελληνική γλώσσα.
Εκατόν πενήντα και πλέον, χιλιάδες (150.000) ελληνικές λέξεις, περιέχει η αγγλική γλώσσα και η διεθνής επιστημονική ορολογία.
Η μια στις τέσσερις αγγλικές λέξεις είναι ελληνική.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε η μοναδική εργασία του συγγραφέα από τη Θεσσαλονίκη κ. Αριστείδη Κωνσταντινίδη, που κράτησε 28 χρόνια και ανακοινώθηκε πριν λίγες μέρες, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου Αθηνών, αφήνοντας άναυδους επιστήμονες και ακροατήριο.
Το λεξικογραφικό ενδιαφέρον, είναι τέτοιο, που αποδεικνύει ότι η ελληνική γλώσσα, είναι η γλώσσα των επιστημών και της λόγιας έκφρασης, στην ..
αγγλική γλώσσα.
Μέχρι το 1991 όπως τόνισε ο κος Κωνσταντινίδης υπήρχαν δύο μόνο εργασίες για την επίδραση της ελληνικής γλώσσας στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο. Η μια για τη γαλλική γλώσσα με 1250 ελληνικές ρίζες, και η άλλη για τη γερμανική με 1450 λέξεις, πράγμα φτωχό για τον πλούτο της ελληνικής. Σήμερα, η αγγλική γλώσσα έχει λέξεις από τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Ηρόδοτο, τον Ιπποκράτη, το Θουκυδίδη, το Γαληνό.
Η επίδραση που έχει ασκήσει η ελληνική γλώσσα στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο και ιδιαίτερα στην αγγλική είναι εν μέρει γνωστή, αλλά όχι συστηματικά καταγεγραμμένη και τεκμηριωμένη. Οι δύο εργασίες που υπήρχαν η μια για τη γαλλική και η άλλη για τη γερμανική περιελάμβαναν περί τις 1500 ρίζες-λέξεις που όχι μόνο δεν έδιναν μια ολοκληρωμένη εικόνα της επίδρασης, αλλά αντίθετα, δημιουργούσαν παραπλανητική εικόνα, σε βάρος της ελληνικής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ"

200 τουρκικές λέξεις που πρεπει να αλλαξουμε και χρησιμοποιούμε καθημερινά!

 Καθημερινά χρησιμοποιούμε πολλές δεκάδες λέξεις οι οποίες είναι Τουρκικές και έχουν παρεισφρύσει στη γλώσσα μας χωρίς να μην γνωρίζουμε την προέλευση τους και την αντίστοιχη Ελληνική έννοια.

Βέβαια μπορούμε να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τουρκικά σήριαλ που παίζονται καθημερινά από τα κανάλια μας, και με τον καιρό να κάνουμε περισσότερες αυτές τις λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά στην ζωή μας.

Σε αλφαβητική σειρά, μερικές από τις τουρκικές λέξεις που χρησιμοποιούμε συχνότερα:

ΑΛΑΝΙ (αλήτης),                                            

ΑΛΑΝΑ (ανοιχτός χώρος),

ΑΓΑΣ (δεσποτικός-αυταρχικός),

ΑΓΙΑΖΙ (πρωινό ή νυχτερινό κρύο),

 ΓΙΑΟΥΡΤΙ (πηγμένο γάλα),

ΤΣΕΠΗ (θυλάκιο),

ΤΑΒΑΝΙ (οροφή),

ΤΖΑΚΙ (παραγώνι),

ΚΑΙΚΙ (βάρκα),

ΜΕΛΤΕΜΙ (άνεμος ετησίας),

ΜΑΝΑΒΗΣ (οπωροπώλης),

ΜΠΑΚΑΛΗΣ (παντοπώλης),

ΓΛΕΝΤΙ (διασκέδαση),

ΚΑΒΓΑΣ (φιλονικία)

ΚΕΦΙ (ευδιαθεσία),

ΧΑΤΙΡΙ (χάρη),

ΝΤΕΡΤΙ (καημός),

ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ (σύγχυση),

ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ (καπνοσύριγγα),

ΧΑΣΑΠΙΚΟ (κρεοπωλείο),

ΝΤΟΥΛΑΠΙ (ιματιοθήκη),

ΔΕΡΒΕΝΙ (κλεισούρα),

ΜΠΑΙΡΑΚΙ (σημαία),

ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ (βοσκός-ποιμένας),

ΓΙΛΕΚΟ (περιθωράκιον),

ΧΑΜΠΑΡΙΑ (αγγελία-νέα),

ΓΙΑΠΙ (οικοδομή),

ΓΙΑΚΑΣ (περιλαίμιο),

ΓΙΑΡΜΑΣ (ροδάκινο),

ΓΙΝΑΤΙ (πείσμα),

ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ (επίθεση),

ΓΚΕΜΙ (χαλινάρι),

ΓΟΥΡΙ (τύχη),

ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ (κακότυχος),

ΓΚΑΙΝΤΑ (άσκαυλος),

ΕΡΓΕΝΗΣ (άγαμος),

ΖΑΜΑΝΙΑ (μεγάλο χρονικό διάστημα),

ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ (λαχανικά),

ΖΟΡΙ (δυσκολία),

ΖΟΥΜΠΟΥΛΙ (υάκινθος),

ΚΑΒΟΥΚΙ (καύκαλο),

ΚΑΒΟΥΡΔΙΖΩ (φρυγανίζω-ξεροψήνω),

ΚΑΖΑΝΙ (λέβητας),

ΚΑΣΜΑΣ (αξίνα-σκαπάνη),

ΚΑΛΕΜΙ (γραφίδα),

ΚΑΛΟΥΠΙ (μήτρα-πρότυπο),

ΚΑΛΠΙΚΟΣ (κίβδηλος),

ΚΑΠΑΚΙ (σκέπασμα- κάλυμμα),

ΚΑΡΑΟΥΛΙ (φρουρά-σκοπιά),

ΚΑΡΠΟΥΖΙ (υδροπέπων),

ΚΟΥΒΑΣ (κάδος-αγγείο),

ΝΤΙΠ ΓΙΑ ΝΤΙΠ (ολωσδιόλου),

ΚΑΤΣΙΚΑ (ερίφι-γίδα),

ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ (ανέλπιστο εύρημα),

ΚΙΜΑΣ (ψιλοκομμένο κρέας),

ΚΙΟΣΚΙ (περίπτερο),

ΚΟΛΑΙ (ευκολία-άνεση),

ΚΟΛΑΟΥΖΟΣ (οδηγός),

ΚΟΠΙΤΣΑ (πόρπη),

ΚΟΤΖΑΜ (τεράστιος-πελώριος),

ΚΟΤΣΑΝΙ (μίσχος),ΚΑΦΑΣΙ (κιβώτιο),

ΚΟΤΣΙ (αστράγαλος),

ΚΟΥΒΑΡΝΤΑΣ (γενναιόδωρος-ανοιχτοχέρης),

ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ (δοχείο χρημάτων),

ΚΟΥΣΟΥΡΙ (ελάττωμα-μειονέκτημα),

ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ (ασύνετα-απερίσκεπτα),

ΛΑΓΟΥΜΙ (υπόνομος-οχετός),

ΛΑΠΑΣ (χυλός),

ΛΕΒΕΝΤΗΣ (ανδρείος-ευσταλής),

ΛΕΚΕΣ (κηλίδα),

ΛΕΛΕΚΙ (πελαργός),

ΛΟΥΚΙ (υδροσωλήνας),

ΜΑΓΙΑ (προζύμη-ζυθοζύμη),

ΜΑΓΚΑΛΙ (πύραυνο),

ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ (έρημος),

ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ (πετροσέλινο-μακεδονίσι),

ΜΑΝΤΖΟΥΝΙ (φάρμακο),

ΜΑΟΥΝΑ (φορτηγίδα),

ΜΑΡΑΖΙ (φθίση),

ΜΑΡΑΦΕΤΙ (μικρό εργαλείο),

ΜΑΣΟΥΡΙ (μικρό ξύλο),

ΜΑΧΑΛΑΣ (συνοικία),

ΜΕΖΕΣ (ορεκτικά),

ΜΕΝΤΕΣΕΣ (στρόφιγγα),

ΜΕΝΕΞΕΣ (εύοσμο λουλούδι),

ΜΕΡΑΚΙ (πόθος),

ΜΕΡΕΜΕΤΙ (επισκευή-επιδιόρθωση),

ΜΟΥΣΑΜΑΣ (κερωμένο-αδιάβροχο ύφασμα),

ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ(φιλοξενούμενος-επισκέπτης),

ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟ (μη νωπό),

ΜΠΑΓΛΑΡΩΝΩ (δένω-φυλακίζω),

ΜΠΑΛΤΑΣ (πελέκι),

ΜΠΑΜΙΑ (ιβίσκος ο εδώδιμος),

ΜΠΑΜΠΑΣ (πατέρας),

ΜΠΑΜΠΑΛΗΣ (ο πολύ γέρος),

ΜΠΑΞΕΣ (περιβόλι-κήπος),

ΜΠΑΡΟΥΤΙ (πυρίτιδα),

ΜΠΑΤΖΑΚΙ (κνήμη-σκέλη),

ΜΠΑΤΖΑΝΑΚΗΣ (σύγαμπρος-συννυφάδα),

ΜΠΑΤΙΡΙΣΑ(πτωχεύω-χρεοκοπώ),

ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ (αρωματικό άρτυμα),

ΜΠΕΚΡΗΣ (μέθυσος),
ΜΠΕΛΑΣ(ενόχληση),

ΠΟΥΣΤΗΣ-ΜΠΙΝΕΣ (κίναιδος-ασελγής),

ΜΠΟΓΙΑ (βαφή-χρώμα),

ΜΠΟΓΙΑΤΖΗΣ (ελαιοχρωματιστής)

ΜΠΟΙ (ανάστημα-ύψος),

ΜΠΟΛΙΚΟΣ (άφθονος),

ΜΠΟΣΤΑΝΙ (λαχανόκηπος),

ΜΠΟΣΙΚΟΣ (χαλαρός),

ΜΠΟΥΖΙ (πάγος-ψύχρα),

ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ (στίφος-άτακτο πλήθος),

ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ (καλοθρεμμένος-παχουλός),

ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ (κουτός-ανόητος),

ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙ (φυλακή),

ΜΠΟΥΡΙ (καπνοσωλήνας),

ΜΠΟΡΑ (καταιγίδα)

ΜΠΟΥΤΙ (μηρός),

ΜΠΟΥΧΤΙΣΜΑ (κορεσμός),

ΝΑΖΙ (κάμωμα-φιλαρέσκεια),

ΝΤΑΜΑΡΙ (φλέβα-λατομείο),

ΝΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία),

ΝΤΑΝΤΑ (παραμάνα-τροφός),

ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ (συναλλαγή-αγοραπωλησία),

ΝΤΕΛΑΛΗΣ (διαλαλητής),

ΝΤΕΛΗΣ (παράφρονας),

ΝΤΙΒΑΝΙ (κρεβάτι),

ΝΤΟΥΒΑΡΙ (τοίχος),

ΝΤΟΥΜΑΝΙ (καταχνιά-καπνός),

ΝΤΟΥΝΙΑΣ (κόσμος-ανθρωπότητα),

ΠΑΖΑΡΙ (αγορά-διαπραγμάτευση),

ΠΑΝΤΖΑΡΙ (κοκκινογούλι-τεύτλο),

ΠΑΤΖΟΥΡΙ (παραθυρόφυλλο),

ΠΑΠΟΥΤΣΙ (υπόδημα),

ΠΕΡΒΑΖΙ (πλαίσιο θυρών),

ΠΙΛΑΦΙ (ρύζι),

ΡΑΧΑΤΙ (ησυχία)

ΣΑΚΑΤΗΣ (ανάπηρος),

ΣΑΜΑΤΑΣ (θόρυβος),

ΣΕΝΤΟΥΚΙ (κιβώτιο),

ΣΕΡΤΙΚΟ (τσουχτερό, βαρύ),

ΣΙΝΑΦΙ (συντεχνία, κοινωνική τάξη),

ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ(πίδακας),

ΣΙΡΟΠΙ (πυκνόρρευστο διάλυμα ζάχαρης),

ΣΑΙΝΙ (ευφυής),

ΣΟΥΓΙΑΣ (μαχαιράκι),

ΡΟΥΣΦΕΤΙ (χαριστική εξυπηρέτηση),

ΣΟΒΑΣ (ασβεστοκονίαμα),

ΣΟΙ (καταγωγή-γένος),

ΣΟΚΑΚΙ (δρόμος),

ΣΟΜΠΑ (θερμάστρα),

ΣΟΥΛΟΥΠΙ (μορφή-σχήμα),

ΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία-συγκοπή),

ΤΑΠΙ (χωρίς χρήματα),

ΤΑΡΑΜΑΣ (αυγοτάραχο),

ΤΑΣΑΚΙ (σταχτοδοχείο),

ΤΑΧΙΝΙ (αλεσμένο σουσάμι),

ΤΑΨΙ (μαγειρικό σκεύος),

ΤΕΚΕΣ (καταγώγιο),

ΤΕΝΕΚΕΣ (δοχείο),

TΕΜΠΕΛΗΣ (οκνηρός-ακαμάτης),

ΤΕΡΤΙΠΙ (τέχνασμα-απάτη),

ΤΕΦΑΡΙΚΙ (εκλεκτό-αριστούργημα),

ΤΕΦΤΕΡΙ(κατάστιχο),

ΤΖΑΜΙ (υαλοπίνακας-γυαλί),

ΤΣΑΜΠΑ (δωρεάν),

ΤΖΑΝΑΜΠΕΤΗΣ (κακότροπος-δύστροπος),

ΤΟΠΙ (σφαίρα),

ΤΟΥΛΟΥΜΙ (ασκός),

ΤΟΥΛΟΥΜΠΑ (αντλία),

ΤΟΥΜΠΕΚΙ (σιωπή),

ΤΡΑΜΠΑ (ανταλλαγή),

ΤΣΑΙΡΙ (λιβάδι-βοσκοτόπι),

ΤΣΑΚΑΛΙ (θώς),

ΤΣΑΚΙΡΗΣ (γαλανομάτης),

ΤΣΑΚΜΑΚΙ (αναπτήρας),

ΤΣΑΝΤΑ (δερμάτινη θήκη),

ΤΣΑΝΤΙΡΙ (σκηνή),

ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΣ (ανοικοκύρευτος-άτσαλος),

ΤΣΑΡΚΑ (επιδρομή-περιπλάνηση),

ΤΣΑΝΤΙΖΩ (εξοργίζω-προσβάλω),

ΤΣΑΧΠΙΝΗΣ(κατεργάρης-πονηρός),

ΤΣΙΓΚΕΛΙ(αρπάγη-σιδερένιο άγκιστρο),

ΤΣΙΦΟΥΤΗΣ-ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ (φιλάργυρος),

ΤΣΙΡΑΚΙ (ακόλουθος),

ΤΣΙΣΑ (ούρα),

ΤΣΙΦΤΗΣ (άψογος-ικανός),

ΤΣΟΥΒΑΛΙ (σακί),

ΤΣΟΥΛΟΥΦΙ (δέσμη μαλλιών),

ΤΖΟΓΛΑΝΙ (νέος)

ΤΣΟΠΑΝΗΣ (βοσκός)

ΦΑΡΑΣΙ (φτυάρι-σκουπιδολόγος),

ΦΑΡΣΙ (τέλεια-άπταιστα),

ΦΛΙΤΖΑΝΙ (κύπελλο),

ΦΥΝΤΑΝΙ(φυτώριο),

ΦΙΣΤΙΚΙ (πιστάκη),

ΦΥΤΙΛΙ (θρυαλλίδα),

ΦΟΥΚΑΡΑΣ (κακομοίρης-άθλιος),

ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ (λεπτοκάρυο-λευτόκαρο),

ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ (ψωμί),

XABOYZA(δεξαμενή νερού),

ΧΑΖΙ (ευχαρίστηση),

ΧΑΛΑΛΙΖΩ (συγχωρώ),

ΧΑΛΙ (άθλιο),

ΧΑΛΙ (τάπητας),

ΧΑΛΚΑΣ (κρίκος),

ΧΑΜΑΛΗΣ(αχθοφόρος),

ΧΑΝΙ (πανδοχείο),

ΧΑΠΙ (καταπότι),

ΧΑΡΑΜΙ (άδικα),

ΧΑΡΜΑΝΗΣ (χασισοπότης),

ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ (μικρό χρηματικό ποσό),

ΧΑΒΑΣ (μουσικός σκοπός)

ΧΑΦΙΕΣ(καταδότης),

ΧΟΥΖΟΥΡΕΜΑ (ανάπαυση),

ΧΟΥΙ (ιδιοτροπία),

ΧΟΥΝΕΡΙ (πάθημα-εξαπάτηση).

via

https://destora.com/poies-einai-oi-200-toyrkikes-lexeis-poy-chrisimopoioyme-kathimerin/?fbclid=IwAR0Yv8KwuCuVlrNvR2RObwW5mqkISoexhhc-8pRqozvXiEiVH2aqWo11lB8

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "200 τουρκικές λέξεις που πρεπει να αλλαξουμε και χρησιμοποιούμε καθημερινά!"

Mi Ultimo Tango en Atenas

Κι  άς  έχουν  περάσει  τόσα  χρόνια, έτσι  για  καλό  μήνα, να  ξανά  ακούσουμε  αυτό  το  τραγουδάκι, να  μας  ανεβάσει  την διάθεση

Η Οικουμενικότητα  της  Ελληνικής  γλώσσας , επιβεβαιώνετε  για  ακόμη  μία  φορά.

Ένα ισπανικό τραγούδι που περιλαμβάνει μόνο ελληνικές λέξεις.

Πρόκειται για ένα τραγούδι που εμπνεύστηκε ο Αργεντίνος συνθέτης Ντανιέλ Αρμάντο, όταν κατά την διάρκεια επίσκεψης του στη Κούβα είδε σε ένα βιβλιοπωλείο ένα βιβλίο με τίτλο: Οι 17.000 Ελληνικές λέξεις στην Ισπανική γλώσσα.


Έτσι το τραγούδι του ενώ ακούγεται ισπανικό δεν έχει ούτε μία ισπανική αλλά μόνο ελληνικές οι οποίες λόγω της ισπανικής προφοράς ακούγονται σχεδόν ίδιες με την ελληνική προφορά!

Ο ίδιος δήλωσε ότι : Έζησα δύο χρόνια στην Ισπανία και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι Ελληνικές λέξεις είναι πολύ περισσότερες. Θα μού πείτε, πού το ξέρεις, τις μέτρησες; Δεν χρειάζεται. Όλες οι λέξεις πού υποδηλώνουν κάποια έννοια επιστημονική, κοινωνιολογική, ανθρωπιστική και όχι μόνο είναι Ελληνικές. Αυτό βέβαια συμβαίνει σε όλες τις γλώσσες, είπε...

Ακολουθούν οι στίχοι του τραγουδιού του Ντανιέλ Αρμάντο (Daniel Armando).

"Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli cultura narcisista en una monarquia dogmatica simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosfera melodia simbolo, melodrama y tragedia.

Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria politico dislexico en parodia onirica tirania fantasma, dilema megalomano de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis.

Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2)

Patriota heroicο, tragicο, sistematico hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο teatro ironicο, sindicato plasticο y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia.

Energia hyperbole, antidotο democraticο Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima musica epidermica en un pentagrama masoquista y la simetria toxica de un epilogo necrologico.

Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2)

Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo sin racismos ni extremismos, sin tabues etnicos en lirica extasis sus praxis es el melodico y fantastico antropo.

Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2)"

Ακούστε το:

Το βρήκα στο https://ellaniapili.blogspot.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Mi Ultimo Tango en Atenas"

Ξένες λέξεις που έχουν ρίζα ελληνική;

Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών.

Ακόμα κι αν δν υπήρχε καμία άλλη αναφορά ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού.

Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι 'εξόδευσαν', για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια κ να την 'βαπτίσουν' με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη».

Υπάρχουν χιλιάδες λέξεις με ελληνική ρίζα. Ας δούμε μερικές από αυτές

AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: "θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ".

AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!

BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα 'τραπέζια' (πάγκους) της αγοράς...

BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.

BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.

BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.

BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.

CARE = από το καρέζω.

COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.

DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα 'δία'. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.

DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ

DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!

DOUBLE = από το διπλούς - διπλός.

EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.

EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε

EYES = από το φάεα = μάτια.

FATHER = από το πάτερ (πατήρ).

FLOWER = λατινικά flos από το φλόος.

FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ (F= δίγαμμα).

GLAMO UR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramo ur -glamou r , πήρε την σημερινή έννοια.

HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.

HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό 'ς' προφέρεται ως 'ρ'. Π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης).

I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.

ILLUSION = από το λίζει = παίζει.

ΙS = από το είς.

KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).

KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με ( ...;είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).

LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης - πατέρας του Οδυσσέα).

LOVE = λατινικό: love από το 'λάFω'. Το δίγαμμα (F) γίνεται 'αυ' και 'λάF ω ' σημαίνει "θέλω πολύ".

MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.

MATRIX = από το μήτρα.

MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.

MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.

MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.

ME = από το με.

MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.

MENACE = από το μήνις.

MENTOR = από το μέντωρ.

MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι». (Διοδ.Σικελ.Ε'84,2).

MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το ...; menu!

MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda ).

MOKE = από το μώκος = αυτός που χλευάζει.

MONEY = λατινικό: moneta από το μονία = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας: Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).

MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.

MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!

MOW = από το αμάω = θερίζω.

NIGHT = από το νύχτα.

NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο ("νέ τρώει, νέ πίνει"), ή ( νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.

PAUSE = από το παύση.

RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.

RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.

RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ. ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.

SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία (') προφέρεται ως σ = σερπετό.

SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.

SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).

SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.

SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω ( σπονδή).

TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.

TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.

YES = από το γέ = βεβαίως.

WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ.

http://www.pronews.gr/istoria/396636_xerete-poses-xenes-lexeis-ehoyn-riza-elliniki

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ξένες λέξεις που έχουν ρίζα ελληνική;"

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Η μια στις τέσσερις Αγγλικές λέξεις είναι Ελληνική!


Έρευνα του συγγραφέα Αριστείδη Κωνσταντινίδη αποδεικνύει το μέγεθος του δανεισμού λέξεων από την ελληνική γλώσσα.
Εκατόν πενήντα και πλέον, χιλιάδες (150.000) ελληνικές λέξεις, περιέχει η αγγλική γλώσσα και η διεθνής επιστημονική ορολογία.
Η μια στις τέσσερις αγγλικές λέξεις είναι ελληνική.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε η μοναδική εργασία του συγγραφέα από τη Θεσσαλονίκη κ. Αριστείδη Κωνσταντινίδη, που κράτησε 28 χρόνια και ανακοινώθηκε πριν λίγες μέρες, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου Αθηνών, αφήνοντας άναυδους επιστήμονες και ακροατήριο.
Το λεξικογραφικό ενδιαφέρον, είναι τέτοιο, που αποδεικνύει ότι η ελληνική γλώσσα, είναι η γλώσσα των επιστημών και της λόγιας έκφρασης, στην ..
αγγλική γλώσσα.
Μέχρι το 1991 όπως τόνισε ο κος Κωνσταντινίδης υπήρχαν δύο μόνο εργασίες για την επίδραση της ελληνικής γλώσσας στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο. Η μια για τη γαλλική γλώσσα με 1250 ελληνικές ρίζες, και η άλλη για τη γερμανική με 1450 λέξεις, πράγμα φτωχό για τον πλούτο της ελληνικής. Σήμερα, η αγγλική γλώσσα έχει λέξεις από τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Ηρόδοτο, τον Ιπποκράτη, το Θουκυδίδη, το Γαληνό.
Η επίδραση που έχει ασκήσει η ελληνική γλώσσα στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο και ιδιαίτερα στην αγγλική είναι εν μέρει γνωστή, αλλά όχι συστηματικά καταγεγραμμένη και τεκμηριωμένη. Οι δύο εργασίες που υπήρχαν η μια για τη γαλλική και η άλλη για τη γερμανική περιελάμβαναν περί τις 1500 ρίζες-λέξεις που όχι μόνο δεν έδιναν μια ολοκληρωμένη εικόνα της επίδρασης, αλλά αντίθετα, δημιουργούσαν παραπλανητική εικόνα, σε βάρος της ελληνικής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ"

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Τα αρχαία μνημεία των ονομάτων.----

Επάνω στη σημασία και στην εκφορά των λέξεων έχουν καταγραφεί κομμάτια από την ιστορία της ανθρωπότητας

Η πιεστική ανάγκη του ανθρώπου να μεταδώσει πληρoφoρίες συνέβαλε στην ανάπτυξη των φωνητικών του οργάνων κατά τρόπο ώστε να μπορέσει να εκφράζεται με έναρθρο λόγο. Από τη μελέτη σκελετικών απολιθωμάτων προκύπτει ότι το απαραίτητο για την ομιλία υοειδές οστούν είχε διαμορφωθεί στον ανθρώπινο λάρυγγα τουλάχιστον από την εποχή του Νεάντερταλ.

 Η ανάπτυξη δε των δυνατοτήτων ομιλίας είχε ως επακόλουθο την ταχεία αύξηση τόσο του όγκου όσο και των πολύπλοκων δυνατοτήτων του ανθρώπινου μυαλού. Ετσι, ανάλογα με τις προκλήσεις που δεχόταν, ο άνθρωπος μπορούσε πλέον να κατασκευάζει λέξεις/ονόματα που συμβόλιζαν πραγματικά αντικείμενα. Αρκούσε, επομένως, η εκφορά ενός τέτοιου συμβόλου/ονόματος για να αναπλαστεί και να μεταδοθεί η εικόνα του αντίστοιχου αντικειμένου, εφ' όσον βεβαίως ο δέκτης του μηνύματος ήταν ή είναι μέλος της κοινότητας που χρησιμοποιεί τον ίδιο λεκτικό κώδικα επικοινωνίας, την ίδια γλώσσα.
 Για παράδειγμα, η εκφορά της λέξης «δέντρο» αρκεί για να κατανοήσει κάποιος που μιλάει την ελληνική γλώσσα ότι πρόκειται για πολυετές φυτό μεγάλων διαστάσεων. Κάθε λέξη/όνομα στην αρχική διαμόρφωσή της έχει κατά κανόνα σημασία περιγραφική, η οποία όμως μπορεί να μεταβληθεί με τη χρήση και ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες.
 Ετσι τα ονόματα αποκτούν μια σημασιολογική στρωματογραφία, από τη μελέτη της οποίας μπορεί κανείς να αναχθεί στην αρχή και να αναζητήσει τους λόγους δημιουργίας τους. Αυτό μάλιστα μπορεί να γίνει συσχετίζοντας το αρχικό όνομα με την πολιτισμική φάση κατά την οποία εντοπίζεται αρχαιολογικά η αρχική εμφάνιση ή χρήση του σημαινόμενου πράγματος.
Ενα επιφώνημα
Αν υποθέσουμε ότι η λέξη «αλς» ξεκίνησε από ένα επιφώνημα, με το οποίο αυτός που δοκίμασε να σβήσει τη δίψα του, με γάργαρο πεντακάθαρο νερό σε μιαν ακρογιαλιά στη θάλασσα, εκδήλωσε την απέχθειά του για την αλμυρή γεύση
. Με τον καιρό το επιφώνημα αυτό έγινε το σύμβολο λεκτικής επικοινωνίας για να μεταδώσει ακριβώς αυτό το μήνυμα: ότι το νερό αυτό ήταν ακατάλληλο τόσο για πόση όσο και για άρδευση. Φαίνεται δε ότι το νόημα του απόμακρου και ταυτόχρονα επικίνδυνου κρύβεται στη σημασία που έχει η λέξη «αλς» στον Ομηρο: τη θάλασσα όταν τη βλέπει κανείς από την ξηρά. Η παρουσία της ρίζας στις πινακίδες της Γραμμικής Β γραφής ως συνθετικού σε άλλες λέξεις (π. χ. αμφίαλος) δείχνει μακρά χρήση, κατά τη διάρκεια της οποίας το επιφώνημα εξελίχθηκε σε εύπλαστο τριτόκλιτο όνομα που άνετα συντίθεται με άλλες ρίζες.
 Τη μακρά και συνεχή χρήση του ονόματος υποδηλώνουν επίσης τα πολλά παράγωγά του με ρίζες, όπως άλ-, άλι-, άλο-, άλμ-, άλυκ-, από τις οποίες έχουν προκύψει εκατοντάδες ονομάτων, επιθέτων, ρημάτων, επιρρημάτων κ. λπ. Το γεγονός δε ότι με την αρχική ρίζα καλύφθηκαν τόσο πολλές και τόσο ποικίλες ανάγκες της ελληνικής γλώσσας (π. χ. άλιος/ήλιος, άλως/αλώνι, αλογόνο) δείχνει αφ' ενός τη στενή σχέση της αιγαιακής κοινωνίας με τη θάλασσα και αφ' ετέρου την ισχυρή επίδραση του υγρού αυτού στοιχείου στην ιστορία και τον πολιτισμό της περιοχής (βλ. «Κ» 7 Δεκεμβρίου 2008). Το όνομα στον πληθυντικό (άλες) χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα με τη σημασία του κοινού αλατιού, για το οποίο από τον Αριστοτέλη και μετά χρησιμοποιείται ο όρος «άλας».
Ο Ομηρος για τη θάλασσα χρησιμοποιεί επίσης τα ονόματα «πόρος» και «πόντος». Αν και νεότερα του αλς, τα ονόματα αυτά είναι επίσης πολύ παλιά, σύμφωνα με την ετυμολογία τους. Παράγωγο του ρήματος πείρω (= διαπερνώ, διασχίζω) το όνομα «πόρος» σημαίνει τον θαλάσσιο δρόμο (πρβλ. πέραμα, πορεία, πορθμός).
 Ομοίως η λέξη «πόντος» σημαίνει το στενό πέρασμα που συνδέει δύο θάλασσες (π. χ. Ελλήσποντος), κατ' επέκταση δε και την ανοιχτή θάλασσα (πρβλ. λατ. pons, -tis = γέφυρα). Από τις σημασίες αυτές προκύπτει ότι εκείνοι που επινόησαν τα αντίστοιχα ονόματα είχαν πάψει να φοβούνται τη θάλασσα, αφού στο μεταξύ την είχαν μετατρέψει σε δρόμο επικοινωνίας. Από τη διακίνηση και τη διάδοση του μηλιακού οψιανού γνωρίζουμε ότι αυτό είχε συμβεί ήδη από την 7η χιλιετία π. Χ. (βλ. «Κ» 19 Οκτωβρίου 2008), οπότε η αναγωγή της δημιουργίας των ονομάτων «πόρος» και «πόντος» σ' εκείνη την περίοδο δεν πρέπει να αφίσταται και πολύ της πραγματικότητας.
Γλωσσικά δάνεια
Στην πληθώρα των ονομάτων που χρησιμοποιούνται σε κάθε γλώσσα εντάσσονται και εκείνα που είτε είναι δάνεια από άλλες γλώσσες είτε έχουν δοθεί σε αγαθά εισηγμένα από άλλους τόπους. Συχνά δε τα τελευταία αυτά ονόματα είναι άσχετα από εκείνα που είχαν δοθεί στα αντίστοιχα αγαθά στον τόπο προέλευσής τους. Για παράδειγμα, στην ιαπωνική η λέξη «sayonara» σημαίνει «εις το επανιδείν, καλή αvτάμωση».
 Ωστόσο, το όνομα αυτό μπήκε στο ελληνικό λεξιλόγιο συνοδεύοντας τα πλαστικά ανατολίτικα πρόχειρα σανδάλια, τις «σαγιονάρες», που κατακλύζουν τις ελληνικές ακρογιαλιές το καλοκαίρι. Το ίδιο είχε συμβεί μερικές δεκαετίες νωρίτερα με τον ιδιόρρυθμο σκούφο που οι Ελληνες τον υιοθέτησαν με το όνομα «τραγιάσκα», επειδή άκουσαν Ρουμάνους εκδρομείς στο λιμάνι του Πειραιά να κραυγάζουν «trašasca Grecia!» (ζήτω η Ελλάδα) πετώντας τις σκούφιες τους στον αέρα.
 Οτι κάτι παρόμοιο συνέβαινε και στην αρχαιότητα το πληροφορούμαστε ευθέως από τον περιηγητή Παυσανία (2ος αι. μ. Χ.), ο οποίος αναφέρει ότι τα υφάδια από τα οποία οι Κινέζοι (Σήρες) κατασκευάζουν τις εσθήτες τους παράγονται από κάποιο «ζωύφιον …, οv σήρα καλούσιv Ελληvες, υπό δε αυτών Σηρών άλλο πoυ τι και ου σηρ ονoμάζεται» (Ηλιακώv Β XXVI: 6).
 Οι Ελληνες δηλαδή ονόμασαν τον μεταξοσκώληκα σήρα (δηλ. Κινέζο), ενώ οι ίδιοι οι Κινέζοι έχουν άλλο όνομα γι' αυτόν. Υστερα από αυτή την πληροφορία κατανοούμε πώς στην ελληνική γλώσσα η διαδικασία παραγωγής φυσικού μεταξιού έγινε «σηροτροφία» (κινεζοτροφία!).
Ο Παυσαvίας επίσης μας πληροφορεί ότι από όλες τις περιοχές της Ελλάδας η Ηλεία ήταν η μόνη στην οποία καλλιεργούνταν η βύσσος και ότι από τη βύσσο παράγονταν κλωστές για πολύ λεπτά υφάσματα (Ηλιακώv Α, V: 2. Β, XXVI: 6). Ακόμη παλιότερα (5ος αι. π. Χ.), ο Ηρόδοτος αναφέρει τελαμώνες «σινδόνος βυσσίνης» (λεπτούς επιδέσμους), με τους οποίους οι μεν Αιγύπτιοι περιτύλιγαν τις μούμιες μετά την ταρίχευση (II: 86), οι δε Πέρσες έδεναν τα τραύματα (VII, 181). Από δε τον γεωγράφο Στράβωνα (δεύτερο μισό 1ου αι. π. Χ. - πρώτο τέταρτο 1ου αι. μ. Χ.) μαθαίνουμε ότι στην Ινδία το άνθος ορισμένων δέντρων είναι μαλλί, από το οποίο υφαίνονται λεπτά υφάσματα (15. Ι. 21). Προφανώς πρόκειται για το βαμβάκι, η καλλιέργεια του οποίου, λίγο μετά το 3000 π. Χ., έχει αρχαιολογικά τεκμηριωθεί στο νότιο τμήμα της κοιλάδας του Ινδού ποταμού, όπου ήκμασε μεγάλος πρωτοαστικός πολιτισμός. Ισως για τον λόγο αυτό νεότεροι συγγραφείς ερμηνεύουν το όνομα «βύσσος», του Ηροδότου και του Παυσανία, ως «ιvδικό βαμβάκι».
Από την Ινδία
Εκείνο που δεν υποψιαζόμαστε είναι η μεγάλη παλαιότητα του ονόματος «σινδών» ή «σινδόνη» των αρχαίων ή του δικού μας «σεντόνι». Αν και, σύμφωνα με τα λεξικά, πρόκειται για σημιτικό δάνειο που σημαίνει λεπτό ύφασμα, η πραγματικότητα φαίνεται πως είναι κάπως διαφορετική.
 Η περιοχή όπου εντοπίστηκε η αρχαιότερη καλλιέργειά του είναι αυτή που, όπως προαναφέρθηκε, γνώρισε τον μεγάλο πρωτοαστικό πολιτισμό της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού και είναι ακριβώς αυτή που έδωσε το όνομα σε ολόκληρη τη χώρα (Ινδία): η περιοχή Sind. Κατάλοιπα από λεπτά βαμβακερά υφάσματα έχουν βρεθεί σε αρχαιολογικές συνάφειες της 3ης χιλιετίας π. Χ. στο Mohenjo Daro, αλλά και στο μεγάλο εμπορικό λιμάνι Lothal, από όπου ενδεχομένως γινόταν εξαγωγή τους. Πότε ακριβώς το βαμβακερό ύφασμα έφτασε στην Ελλάδα δεν το γνωρίζουμε. Είδαμε όμως ότι το ύφασμα αυτό ο Ηρόδοτος το αναφέρει με το όνομα «σινδών».
 Είναι, λοιπόν, προφανές ότι οι Ελληνες δέχτηκαν αυτό το εξωτικό αγαθό δίνοντάς του το όνομα της χώρας προελεύσεως «sindhu». Πιθανώς από την ελληνική «σινδόνη» προέκυψε το αραβικό «zaytuni», το οποίο με τη σειρά του έδωσε το όνομα στο ατλάζι (satin). Χτυπητό παράδειγμα που δείχνει πώς εξωτικά αγαθά έχουν ονομαστεί από τη χώρα προελεύσεώς τους αποτελεί και ο όρος «china» (Kίνα), ο οποίος στην αγγλική γλώσσα σημαίνει συλλήβδην τα πορσελάνινα σκεύη.

Αν και λίγα, τα παραδείγματα που αναφέρθηκαν είναι αρκετά για να δείξουν ότι και τα ονόματα αποτελούν μνημεία, στα οποία έχουν καταγραφεί κομμάτια από την ιστορία της ανθρωπότητας, και δεν πρέπει να αγνοούνται από την ιστορική έρευνα. Αλλωστε αυτό υποστήριζε και ο Αντισθένης, μαθητής του Σωκράτη και ιδρυτής της Σχολής των Κυνικών (444-370 π. Χ.), διακηρύσσοντας το περίφημο «αρχή παιδεύσεως η των ονομάτων επίσκεψις».
* Ο κ. Χρ. Γ. Ντούμας είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ"