Οι Βόες του Ηλίου και τα βόδια

Της ανοησίας της σπατάλης της επίδειξης  της διασκέδασης  της απληστίας

μ Οδυσσείας

Επιστρέφοντας από τον Κάτω Κόσμο ο Οδυσσέας περνά πάλι από το νησί της Κίρκης, όπου η μάγισσα του δίνει συμβουλές για ν’ αντιμετωπίσει τα εμπόδια που θα βρει στον δρόμο του. Το πλοίο περνά από το νησί των Σειρήνων και, ακολουθώντας τις οδηγίες της Κίρκης, ο Οδυσσέας βουλώνει με κερί τ’ αυτιά των συντρόφων που τον δένουν σφιχτά στο κατάρτι κι ακούει το μαγευτικό τραγούδι τους χωρίς να υποστεί το τραγικό τέλος όσων το είχαν ακούσει. Ύστερα πέρασαν από το στενό της Σκύλλας και της Χάρυβδης, όπου τα έξι κεφάλια του φοβερού τέρατος, της Σκύλλας, άρπαξαν έξι συντρόφους του Οδυσσέα. Τέλος έφτασαν στο νησί του Ήλιου. Ο Οδυσσέας επανέλαβε στους συντρόφους την προειδοποίηση του Τειρεσία και της Κίρκης να μη πειράξουν τα βόδια του Ήλιου, αλλά οι άνεμοι ήταν ενάντιοι, οι προμήθειες τελείωσαν και οι άντρες άρχισαν να πεινούν. Τελικά έσφαξαν κι έφαγαν τις αγελάδες την ώρα που ο Οδυσσέας κοιμόταν. Ο Ήλιος παραπονέθηκε στον Δία κι αυτός σήκωσε θύελλα τρομερή και χτύπησε με κεραυνό το πλοίο. Όλοι οι σύντροφοι του Οδυσσέα χάθηκαν κι αυτός έφτασε ύστερα από εννιά μέρες, άθλιος ναυαγός, στο νησί των Φαιάκων. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Στο νησί του Ήλιου οι συντρόφοι του, ανόητοι  πεινασμένοι  για φθηνή επιβεβαίωση, εγωμανείς και κουρασμένοι  σφάζουν όλους  τους Βόες  του Χρόνου σαν βόδια. Η προειδοποίηση όμως  είναι σαφής. Δεν θα επιστρέψει κανείς εκτός από τον Οδυσσέα  που θα συνεχίσει μόνος για το νησί της Καλυψούς.
Ο θεός του Ήλιου ο Απόλλων αμείλικτος δεν θα δεχθεί  καμία δικαιολογία.

Στο νησί του Ήλιου  σπαταλούν τον χρόνο τους  διασκεδάζοντας  σε in πολύβουα  μέρη, με in  ηλίθιους ανθρώπους που το πιο ακριβό πράγμα που έχουν πάνω τους είναι η πανάκριβη τσάντα Λουι Βιττόν, παντρεύονται  ανύπαρκτου εγκεφάλου τοπ μόντελ, παρακολουθούν παραστάσεις στο μέγαρο για να φωτογραφηθούν με επώνυμους  «μνηστήρες» και οδηγούν τζιπ 4χ4 σην πόλη  «σπουδαίοι «πολύ, προσέχουν τις μάρκες  και τις φίρμες  οπωσδήποτε γιατί έχουν ακριβά γούστα αν και φθηνοί και, μερικές φορές χωρίς να πληρώνουν τα τέλη κυκλοφορίας,  καθώς το θέμα που τους απασχολεί είναι  τα ποσοστά  τηλεθέασης της  πρωινής γλάστρας  μαζί με τις συνταγές άφθονες της μαγειρικής και τους χαρωπούς  κομμωτές  της ασυμμάζευτης ακριτομυθίας. Ενίοτε ασχολούνται και με την πολιτική  για να την καταντήσουν μια διασκέδαση άρτων και θεαμάτων φθηνή μαζί με τα βλακώδη περιοδικά του down down   life που οδηγούν  την  ζωή όλο και  πιο κάτω χαμηλά…… Λόλα.

Τα βόδια τα  ξανασυναντούμε στο παλάτι της Ιθάκης μαζί με την σπατάλη, την απληστιά των μνηστήρων που τα σφάζουν,.Τα  φυλά ο  τυχερός Φιλοίτιος που την τελευταία στιγμή στην τύχη τους τα παρατά και είναι χαρακτηριστική η πανίδα στην Ομηρική Αλληγορία.

Το πρόβλημα των βοδιών είναι πάντοτε ένα. Πάντα θα κοιτούν τα τρένα να περνούν  χωρίς αυτά με το βλέμμα της αγελάδος γιατί βόσκουν  ηλίθια  σε λιβάδια μεγάλης ανοησίας, ούτε δακρύζουν ούτε καταλαβαίνουν ούτε  ξέρουν να χαμογελούν.

Το πρόβλημα της  ψυχαγωγίας είναι ένα πρόβλημα   ψυχολογίας και η αγωγή της ψυχής απουσιάζει  στην διασκόρπιση της διασκέδασης.

Το πρόβλημα στο νησί του Ήλιου είναι η  γνώση και η  συνείδηση,  όταν  απουσιάζει ο άνθρωπος  καταστρέφεται χωρίς επιστροφή.

Και είναι πάντοτε  ερωτική η αναζήτηση για την γνώση αυτή  στον μεγάλο ΕΡΩΤΙΚΟ Λόγο τον Ομηρικό.
ΠΗΓΗ
astreaastreaa.wordpress.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Βόες του Ηλίου και τα βόδια"

Στην κορυφή βρέθηκε η Οδύσσεια του Ομήρου

H «Οδύσσεια» του Ομήρου ανακηρύχθηκε ως «η κορυφαία ιστορία που διαμόρφωσε τον κόσμο»

Το αριστούργημα του επικού ποιητή βρέθηκε στην πρώτη θέση της λίστας του BBC σχετικά με τα έργα που στιγμάτισαν την ιστορία της ανθρωπότητας, διαμορφώνοντας κοσμοθεωρίες.
Η «Οδύσσεια του Ομήρου, το δεύτερο κατά σειρά έπος που δημιουργήθηκε στις απαρχές της ανθρώπινης ενασχόλησης με την συγγραφή κειμένων, ανακηρύχθηκε ως η κορυφαία ιστορία που διαμόρφωσε τον κόσμο, καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση στην σχετική λίστα του BBC Culture.

Τον περασμένο Απρίλιο, το BBC Culture ζήτησε από δεκάδες ειδικούς ανά τον κόσμο να δημιουργήσουν την κορυφαία πεντάδα σχετικά με τις ιστορίες που συνέβαλαν στην ανάπτυξη και την εξέλιξη της παγκόμσιας κουλτούρας και σκέψης.
Έτσι τουλάχιστον 108 συγγραφείς, δημοσιογράφοι, πανεπιστημικοί, κριτικοί και μεταφραστές από 35 κράτη, επέλεξαν τα βιβλία, τα μυθιστορήματα, τα ποιήματα και τα θεατρικά έργα που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους.
Στην κορυφή βρέθηκε η Οδύσσεια του Ομήρου και ακολουθεί στη δεύτερη θέση η «Καλύβα του μπαρμπα-Θωμά», ενώ η πρώτη δεκάδα κλείνει με το έτερο αριστούργημα του Ομήρου, την Ιλιάδα.
Αναλυτικά η πρώτη δεκάδα, που συμπεριλαμβάνει μοναδικά αριστουργήματα της ανθρώπινης έμπνευσης
1. Οδύσσεια (Όμηρος, 8ος αιώνας πΧ)
2. Η Καλύβα του μπαρμπα-Θωμά (Χάριετ Μπίτσερ Στόου, 1852)
3. Φρανκενστάιν (Μαίρη Σέλεϊ, 1818)
4. 1984 (Τζορτζ Όργουελ, 1949)
5. Τα πάντα γίνονται κομμάτια (Τσινούα Ατσέμπε, 1958)
6. Χίλιες και Μία Νύχτες (πολλαπλοί συγγραφείς, 8ος- 18ος αιώνας)
7. Δον Κιχώτης (Μιχαήλ Θερβάντες, 1605-1615)
8. Άμλετ (Σαίξπηρ, 1603)
9. 100 Χρόνια Μοναξιά (Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, 1967)
10. Ιλιάδα (Όμηρος, 8ος αιώνας πΧ).
ΠΗΓΗ ellaniapili.blogspot.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Στην κορυφή βρέθηκε η Οδύσσεια του Ομήρου"

Τή τών 'Ελλήνων γλώττη χρώνται.

Κάποιοι ίσχυρίζονται,πώς όμιλούμε τήν Όμηρικήν γλώσσαν αυτούσίαν,κατά 80 %.

Τά Όμηρικά έπη,είναι γραμμένα σέ δακτυλικό έξάμμετρο καί απηγγέλλοντο.

Τά έλεγαν τραγουδιστά λοιπόν οί πρό γονείς μας.

Στά έπη,δέν θά βρείς φθόγγους,μπου,γκου,ντου,κ.α.

Άυτούς τούς φθόγγους άκουγαν,από τούς τότε γείτονές τους,οί αγαθοί πρό γονείς μας

και γιά αυτό,τούς είπαν βάρβαρους.

Έχει τόσο όμορφες λέξεις ό Όμηρος,..εύηχες,....μελωδικές.

Όμφαλόεσσαι ασπίδες

Λευκώλενος Ήρη

Καλλιπάρηον Χρησηίδα

Βουληφόρος ανήρ

Εύδμητον βωμόν

Αίθοπα οίνον

Ροδοδάκτυλος Ήώς

Έπεα πτερόεντα προσηύδα

Κομόωντας Άχαιούς

Βουληφόρον άνδρα

Έυρυάγυιαν πόλιν

Πτολίεθρον πόλιν

Μελίφρων ύπνος.

Κατανοητά από όλους μας.

Μά καί τόσο ώραία όνόματα.....

Έλεφήνωρ...Πανοπεύς....Αίας....Νέστωρ....Σθένελος....Διομήδης....Εύρύαλος....

Ίδομενεύς.....Άντιφος....Πρωτεσίαλος....Έύμηλος....Σαρπηδών.

Ό Κύριος Κωνσταντίνος Δούκας,έχει άποδώσει τόν Θείο Όμηρο,στήν ποιητική μορφή τού πρωτοτύπου κειμένου,δηλαδή τόν έξάμετρο δακτυλικό.

 Χρησιμοποιεί καί εκφέρει μέ τόν ίδιο τρόπο άνω τού 80% τών όμηρικών λέξεων αυτούσιων.  

Καταδεικνύοντας έτσι ότι ή σύγχρονη καθομιλουμένη τών Ελλήνων  είναι ή αύτή ή ίδία.

Καί σάς βεβαιώνω,πώς είναι άπόλυτα κατανοητό το κείμενο.

 Έπιβεβαιώνεται έτσι ότι οί πανάρχαιοι Έλληνες μιλούσαν μέ τόν ίδιο τρόπο πού μιλούν οί σύγχρονοι απόγονοί τους.

Έχει γράψει κι ένα βιβλίο,μέ τίτλο....Λεξικό 15500 λέξεων του Ομήρου της καθομιλουμένης,εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ.

Ένώ ή Ήλιάδα καί ή Όδύσσεια του είναι εκδόσεις ΑΙΓΗΙΣ,γιά όσους ένδιαφέρονται.

Νά είναι καλά ό άνθρωπος.

Ζητώ τήν κατανόησή σας,γιά μερικά μαργαριτάρια μου,σύνταξης καί όρθογραφίας,καθώς δέν έχω λάβει τήν άνάλογη μόρφωση,

γιά νά δικαιούμαι νά άσχολούμαι,μέ τόσο ύψιστα θέματα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τή τών 'Ελλήνων γλώττη χρώνται."

Η ομηρική Ιθάκη και ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΈΑ

  ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΈΑ -ΑΝΑΣΚΑΦΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ 

Η ομηρική Ιθάκη είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει περισσότερο από έναν αιώνα πάρα πολλούς επιστήμονες. Aλλοι την τοποθετούν στην Ιθάκη, άλλοι στην Κεφαλονιά, ο Ντέρπεφελντ στη Λευκάδα, κάποιοι άλλοι στο νησάκι Ερεικούσα κοντά στην Κέρκυρα.

Η ΕΊΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ 

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΟΥ ΝΤΕΡΠΕΦΕΛΝΤ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΑΔΑ

Ανάμεσα σε αυτούς που αναζήτησαν τις αποδείξεις για την ύπαρξη της ομηρικής Ιθάκης ήταν, για παράδειγμα, ο Σλήμαν, ενώ τα τελευταία χρόνια επιστημονικές αποστολές έκαναν ανασκαφικά προγράμματα στην Ιθάκη, αναζητώντας ίχνη του ομηρικού ήρωα.

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ -Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

«Σύμφωνα με τα έως σήμερα στοιχεία, κινητά και ακίνητα, που είναι ιδιαίτερα σοβαρά, και με κάθε επιστημονική επιφύλαξη, πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά στο Ανάκτορο του Οδυσσέα και της Πηνελόπης, το μόνο από τα ανάκτορα των Ομηρικών Επών, που δεν έχει ανακαλυφθεί», δήλωσε ο ομότιμος καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Θανάσης Παπαδόπουλος, ο οποίος μαζί με τη σύζυγό του Λίτσα Κοντορλή- Παπαδοπούλου, συνταξιούχο αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, παρουσίασαν στις 20 Αυγούστου την επιστημονική τους ανακάλυψη σε συνέδριο στην Ιθάκη.

Η επιστημονική κοινότητα αρνείται να μιλήσει και να σχολιάσει τα ευρήματα της κυρίας Κοντορλή στην Ιθάκη. Το ίδιο και το υπουργείο Πολιτισμού.

Σε επικοινωνία με τον κ. Παπαδόπουλο, πληροφορηθήκαμε ότι, κατά καιρούς, στην ανασκαφή στην περιοχή Αγιος Αθανάσιος στη βόρεια Ιθάκη (έχουν ανασκαφεί περίπου δέκα από τα 25 στρέμματα της απαλλοτριωμένης περιοχής) έχει έρθει στο φως «κτιριακό σύμπλεγμα σε δύο επίπεδα τα οποία επικοινωνούν με κλιμακοστάσια, στις διαστάσεις της Τίρυνθας και της Πύλου.

Στο κάτω άνδηρο βρίσκεται ένα τριμερές οικοδόμημα τύπου μεγάρου (23μ. Χ 11μ. πλάτος) με λαξευμένο κλιμακοστάσιο. Ανατολικά του συγκροτήματος, στα 50 μέτρα υπάρχει μια υπόγεια τυκτή κρήνη. Είναι χτισμένη με τον εκφορικό τρόπο, όπως στην Τίρυνθα και στις Μυκήνες, οι οποίες κατασκευάζονταν έτσι ώστε η περιοχή να έχει ύδρευση και τον καιρό του πολέμου. Σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή υδρολογίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου, Γιοστ Κνάουστ, η τυκτή κρήνη χρονολογείται στον 13ο αιώνα π.Χ.».

Ο ΧΩΡΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ

ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙ ΤΡΕΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΟΜΗΡΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ.

ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΑ  ,ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ 

Εργαστήρι

«Μέσα στα χρόνια βρέθηκαν ακόμα ένα εργαστήρι μεταλλοτεχνίας για χαλκό και σίδηρο και δίπλα ένας σπασμένος λουτήρας- ασάμινθος, όπως το αναφέρει ο Ομηρος- εκεί όπου μάλλον ήταν το λουτρό. Επίσης, ένα μεγάλο ταφικό μνημείο που περιείχε δύο κρανία ταύρων, προφανώς από θυσία, ενώ στον ταφικό περίβολο βρέθηκε κιβωτιόσχημος τάφος που πρέπει να είναι προϊστορικός. Τέλος σώζεται τμήμα από το κυκλώπειο τείχος».

Σύμφωνα με τον καθηγητή κ. Παπαδόπουλο, ανάμεσα στα κινητά ευρήματα, ανακαλύφθηκαν και κάποια που χρονολογούνται στη μυκηναϊκή εποχή, αλλά υπάρχουν και ευρήματα «υστερότερων εποχών, γιατί η περιοχή κατοικήθηκε διαχρονικά μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια. Οι επόμενοι καθάριζαν τους προηγούμενους. Ο χώρος ήταν απροστάτευτος, άφρακτος, καλλιεργούνταν, έμπαιναν αρχαιοκάπηλοι και πρέπει να έχει γίνει μεγάλη καταστροφή».

Όταν ζητήσαμε από τον κ. Παπαδόπουλο να μας παραθέσει χωρία του Ομήρου που να ταυτοποιούν ότι πρόκειται για το ανάκτορο του Οδυσσέα, μας απάντησε: «Ψάξτε. Δεν μπορώ να τα θυμάμαι απέξω. Τα γράφει όλα ο Ομηρος».

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση 

Οι επιστήμονες μπορεί να έχουν ενστάσεις, η τοπική αυτοδιοίκηση όμως έχει αποφασίσει. «Είμαι βέβαιος πως πρόκειται για το Ανάκτορο του Οδυσσέα» μας είπε ο δήμαρχος Ιθάκης, Γιώργος Βασιλόπουλος. «Ακούγοντας την ανακοίνωση, διαπίστωσα ότι τα ευρήματα βεβαιώνουν πως πρόκειται για το μυκηναϊκό άστυ. Είμαι δε σίγουρος ότι το ανάκτορο βρίσκεται στην Ιθάκη για δύο λόγους. Το όνομά της δεν έχει αλλάξει από τα προϊστορικά χρόνια, ενώ εδώ έχει βρεθεί το μοναδικό λατρευτικό σπήλαιο στη θάλασσα. Δεν υπάρχει κάτι ανάλογο στο Ιόνιο».

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ 

Ο επί εικοσαετίας πρώην δήμαρχος Ιθάκης, Σπύρος Αρσένης, δήλωσε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ότι «πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις για την ελληνική, και όχι μόνον, αρχαιολογία, καθώς ο Οδυσσέας αποτελεί εμβληματική μορφή για την παγκόσμια κοινότητα, τα μέλη της οποίας τον γνωρίζουν από τα μαθητικά τους χρόνια».

Σε μια από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις των τελευταίων δεκαετιών εκτιμούν ότι βρίσκονται δύο Έλληνες αρχαιολόγοι από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, που τα τελευταία 16 χρόνια ανασκάπτουν την περιοχή Αγ. Αθανάσιος στην Ιθάκη.«Σύμφωνα με τα έως σήμερα στοιχεία, κινητά και ακίνητα, που είναι ιδιαίτερα σοβαρά, και με κάθε επιστημονική επιφύλαξη, πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά στο Ανάκτορο του Οδυσσέα και της Πηνελόπης, το μόνο από τα Ανάκτορα των Ομηρικών Επών, που δεν έχει ανακαλυφθεί», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής Αρχαιολογίας, Θανάσης Παπαδόπουλος, ο οποίος μαζί με τη συζυγό του, Λίτσα Κοντορλή, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων παρουσίασαν στις 20 Αυγούστου την επιστημονική τους ανακάλυψη.

Πρόκειται για ένα μέγαρο τριών επιπέδων με κλιμακοστάσιο λαξευμένο στον βράχο και μέσα σε αυτό υπολείμματα μυκηναϊκής κεραμικής. Ένα ακόμα σημαντικό εύρημα είναι μια κρήνη, που τοποθετείται στον 13ο αιώνα π.Χ, περίοδο κατά την οποία έζησε ο Οδυσσέας. Αντίστοιχες κρήνες ήρθαν στο φως στην Ακρόπολη των Μυκηνών και την Τίρυνθα.

«Πιστεύουμε ότι με τα ευρήματα, που έχουμε, τεκμηριώνουμε με επιστημονικό τρόπο την παράδοση, που αναφέρεται από τον Όμηρο και οι περιγραφές που γίνονται ταιριάζουν, παρά τις καταστροφές που έχουν υποστεί, γιατί πρώτον, η περιοχή κατοικήθηκε και χάθηκαν πολύτιμα στοιχεία και δευτερευόντως επειδή ο χώρος ήταν άφρακτος με αποτέλεσμα περίεργοι περιπατητές να εισβάλλουν σε αυτόν καθημερινά».

 

Ο κ. Παπαδόπουλος ζητεί την φροντίδα της Πολιτείας και του Υπουργείου Πολιτισμού, προκειμένου να συνεχισθεί η ανασκαφή, αλλά να γίνει και η περίφραξη του χώρου.
Σημειώνεται ότι πριν από τέσσερα χρόνια, τον Νοέμβριο του 2006, ήρθε στο φώς ένα σημαντικό εύρημα από την Ιθάκη. Επρόκειτο για πινακίδα, στην οποία γίνεται αναφορά σε ένα από τα επεισόδια της Οδύσσειας. Το εύρημα παρουσιάστηκε σε γερμανικό έγκριτο αρχαιολογικό έντυπο (ΚΑDMOS). Πρόκειται για την απεικόνιση πλοίου με τον Οδυσσέα, δεμένο στο κατάρτι, και τερατόμορφα σχέδια, μια τρίαινα και σημάδια γραφής Γραμμικής Α. Την επιστημονική δημοσίευση συνυπογράφουν δύο Έλληνες αρχαιολόγοι με τον ειδικό σε θέματα επιγραφικής Βρετανό Τζ. Οουενς.

Η περιοχή Αγ. Αθανασίου, στην οποία γίνονται ανασκαφές είναι έκτασης 25 στρεμμάτων και είναι απαλλοτριωμένη με απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου. Προσφάτως, μάλιστα, το Νομαρχιακό Συμβούλιο Ιθάκης ενέκρινε για το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων χρηματοδότηση 115.000 ευρώ, προκειμένου να συνεχισθεί η αρχαιολογική έρευνα.

Ο επί εικοσαετίας πρώην δήμαρχος Ιθάκης, Σπύρος Αρσένης, δήλωσε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ότι «πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις για την ελληνική, και όχι μόνον, αρχαιολογία, καθώς ο Οδυσσέας αποτελεί εμβληματική μορφή για την παγκόσμια κοινότητα, τα μέλη της οποίας τον γνωρίζουν από τα μαθητικά τους χρόνια».Από την πλευρά του Υπουργείου Πολιτισμού δεν διατυπώθηκε σχόλιο για το θέμα.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ

Η Ιθάκη κατοικήθηκε από την Νεολιθική περίοδο (4000 - 3000 π.Χ.) και από την Πρωτοελλαδική Περίοδο (3000 - 2000 π.Χ.) υπήρχαν οργανωμένοι οικισμοί στο νησί, όπως μαρτυρούν τα ερείπια συνοικισμού, δρόμων και τειχών στην περιοχή των Πηλικάτων καθώς και τα ευρήματα στην Σπηλιά του Λοίζου.

ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΜΥΚΗΝΑΪΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΚΑΦΗ

Η προέλευση των πρώτων κατοίκων του νησιού παραμένει άγνωστη.
Αρχικά, οι κάτοικοι του νησιού ήταν συγκεντρωμένοι στο βόρειο τμήμα του νησιού και αργότερα, γύρω στο 1500 π.Χ., απλώνονται ως το κεντρικό τμήμα, γύρω από το Βαθύ.

ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ  ΑΝΑΣΚΑΦΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΠΑΛΑΤΙΟΥ 

Αυτή η μετακίνηση σηματοδοτεί την αρχή μιας περιόδου ακμής στην ζωή του νησιού με την ίδρυση του κράτους των Κεφαλλήνων, που έχει πρωτεύουσα την Ιθάκη και περιλαμβάνει τα γύρω νησιά και μέρος της γειτονικής ηπειρωτικής ακτής.

Πόλη των Αλαλκομενών

Η Πόλη των Αλαλκομενών που βρίσκεται κοντά στον Αετό εικάζεται ότι χτίστηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. Εδώ βρίσκεται ναός που ήταν αφιερωμένος ή στην θεά Άρτεμη ή στον αδελφό της, θεό Απόλλωνα. Τους δύο τελευταίους αιώνας έχουν γίνει κάποιες ανασκαφές στην περιοχή οι οποίες όμως δεν έχουν ολοκληρωθεί.
Παρ’ όλο που ένας σημαντικός αριθμός ευρημάτων έγινε λεία αρχαιοκαπήλων, πολλά αντικείμενα που σώθηκαν από την περιοχή
φιλοξενούνται στο μουσείο του Βαθύ και περιλαμβάνουν αγγεία, εργαλεία και νομίσματα της Μυκηναϊκής, Κορινθιακής και Δωρικής περιόδου του νησιού.
Στην ίδια περιοχή με την Πόλη των Αλαλκομενών βρίσκονται τα Κυκλώπεια Τείχη ή ‘‘Κάστρο του Οδυσσέα’’, όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι, που χρονολογούνται τον 7ο αιώνα π.Χ.

Πηλικάτα

Ο λόφος των Πηλικάτων, κοντά στον Σταυρό, πήρε τ’ όνομά του από την οικογένεια Πήλικα που ήταν ιδιοκτήτες όλης της περιοχής. Σε αυτόν τον λόφο τοποθετείται η πόλη του Οδυσσέα.
Σύμφωνα με την περιγραφή του Ομήρου που ταιριάζει στην περιοχή το παλάτι του Οδυσσέα βρισκόταν σε σημείο που είχε θέα τρεις θάλασσες και το περιτριγύριζαν τρία βουνά.
Εξάλλου την άποψη περί της πόλης του Οδυσσέα σε αυτήν την περιοχή ενισχύουν τα ευρήματα και τα ίχνη οικισμών της Νεολιθικής Περιόδου που έφεραν στο φως οι αρχαιολόγοι.
Στα Πηλικάτα βρίσκεται το μουσείο του Σταυρού και ανασκαφές που έχουν γίνει στην περιοχή μας έχουν δώσει ευρήματα της Μυκηναϊκής και Κορινθιακής περιόδου.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ομηρική Ιθάκη και ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΈΑ"

Τι απέγινε τελικά ο Οδυσσέας;

 Το όνομα «Οδυσσέας»  που προέρχεται από το ρήμα «ὀδύσσομαι» (οργίζομαι, μισώ κάποιον) και σημαίνει εξοργισμένος, αλλά και ο μισούμενος από τους θεούς, αυτός που έδωσε αφορμές. δυσαρέσκειας, το έδωσε ο παππούς του (από την πλευρά της μητέρας του), ο Αυτόλυκος.

Σύμφωνα με τον Όμηρο το όνομα σημαίνει «γιος της πέτρας», αλλά πιο πιθανό είναι να συγγενεύει ετυμολογικά με την λέξη «οδηγός»...

 Μπορεί επίσης να προέρχεται από το ρήμα «ὀδυνάω» που σημαίνει «προκαλώ πόνο» με την έννοια «αυτός που προκαλεί και αισθάνεται πόνο». 

Ο Οδυσσέας εξάλλου αισθάνεται έναν διαρκή πόνο πνευματικό ή/και σωματικό - προκαλεί δηλαδή πόνο σε κάποιον άλλο και παράλληλα κάποιος άλλος σ΄αυτόν.
Στον Οδυσσέα αποδίδεται μερικές φορές και το πατρωνυμικό ουσιαστικό Λαερτιάδης, δηλαδή «γιος του Λαέρτη». 

Οι περισσότεροι θεωρούν ότι αφού σκότωσε τους μνηστήρες και ανακατέλαβε το βασίλειο του, "ζήσανε (με την Πηνελόπη και τον Τηλέμαχο), αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα". 
Είναι όμως έτσι; .

Προσπάθησε να ξαναφτιάξει τη ζωή του όμως η σχέση του με την Πηνελόπη δεν εξελίχθηκε καλά. Άρχισαν οι τσακωμοί καθώς η Πηνελόπη, ακούγοντας τον Οδυσσέα να τις ιστορεί τα κατορθώματα και τις περιπέτειες της, ζήλεψε την Καλυψώ, στο νησί της οποίας ο Οδυσσέας είχε περάσει επτά χρόνια. 

Η ίδια τον περίμενε υπομονετικά και δεν υπέκυπτε στους μνηστήρες, ενώ αυτός έπεφτε από την αγκαλιά της Κίρκης και της Καλυψούς.

Τι απέγινε λοιπόν  ο Οδυσσέας; Ας δούμε παρακάτω,,

Οι εκατό μνηστήρες της βασίλισσας Πηνελόπης είχαν σκοτωθεί και τα πτώματά τους, το ένα μετά το άλλο, τα έβγαλαν από τη σάλα της γιορτής τυλιγμένα με χαλιά. Μολονότι κόντευαν μεσάνυχτα, το σπίτι ήταν ακόμη στο πόδι μετά τα φοβερά συμβάντα, τα παράθυρα άπλωναν φως μέσα στη νύχτα κι οι υπηρέτες έτρεχαν πέρα - δώθε. 

Στο λαμπροφώτιστο υπνοδωμάτιο ο Οδυσσέας άρχισε να μιλάει στη γυναίκα του την Πηνελόπη για τις εικοσάχρονες του περιπέτειες,για την Τροία, για τη διαμάχη των βασιλιάδων στο στρατόπεδο, για το ταξίδι της επιστροφής και τα παράξενα της μακρινής θάλασσας.

Συγκεκριμένα στο τέλος της Ι Ραψωδίας αναφέρεται :

Είπα, κ' εκείνος εύχονταν στον μέγαν Ποσειδώνα, στον αστροφόρον ουρανόν απλώνοντας τα χέρια «ω Ποσειδώνα, εισάκου με, γεωφόρε μαυροχήτη αν είμ' υιός σου αληθινά, πατέρα, μην αφήσης ο Οδυσσηάς ο πορθητής 'ς σπίτι του να φθάση    

Λαερτιάδης, κάτοικος της πετρωτής Ιθάκης αλλ' αν το θέλ' η μοίρα του να ιδή τους ποθητούς του, το σπίτι το καλόκτιστο, και την γλυκειά πατρίδα, ας κακοφθάση αργά πολύ και από συντρόφους έρμος, με ξένην πλώρη, και κακά 'ς το σπίτι μέσα ναύρη 

 Όμως όταν έφτασε στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, παρατήρησε πως η Πηνελόπη δίπλα του είχε αποκοιμηθεί. Και σκέφτηκε: "τράβηξε πολλά σήμερα η καημένη θα συνεχίσω αύριο." 
Κι ακούμπησε το κεφάλι του πλάι στο δικό της, πάνω στο πορφυρένιο προσκεφάλι. 

Στο μακρινό ταξίδι της επιστροφής απ' όλα πιο πολλή χαρά έδινε στον Οδυσσέα το πως θα διηγιόταν στη γυναίκα του όλες αυτές τις περιπέτειες και πως εκείνη θα κρεμόταν αχόρταγα απ' τα χείλη του και θα τον διέκοπτε με ερωτήσεις.
Όμως γρήγορα κατάλαβε πως δεν ήταν τόσο προσεκτικός ακροατής σαν τους Φαίακες, που δύο μέρες ολάκερες άκουγαν με προσήλωση τη μελωδική του αφήγηση.
Όταν άρχισε τη διήγηση στην Πηνελόπη, εκείνη δούλευε αμίλητη το χρυσό σχέδιο ενός κεντήματος και κοίταζε αφηρημένη απ' το παράθυρο. 

Όταν κάποτε της έκανε μια ερώτηση, κατάλαβε πως μπέρδευε τους Λαιστρυγόνες με τους Λωτοφάγους, κι αυτό τον πόναγε, γιατί θυμόταν με ακρίβεια τις εμπειρίες του, που όσο γίνονταν πιο μακρινές, όλο και πιο πολύ τις αγαπούσε.

Μόνον όταν μιλούσε για τη νύμφη Καλυψώ φαινόταν ν' ακούει προσεκτικότερα. Και το ενδιαφέρον της αυτό τον ερέθιζε κι εξιστορούσε τούτο το κομμάτι της περιπλάνησής του πιο διεξοδικά: το μοναχικό νησί, το θαυμαστό ιερό άλσος, που στα δέντρα του φώλιαζαν τα θαλασσοπούλια, και την ευωδιαστή σπηλιά της θεάς.

-Πόσο καιρό έμεινες σ' αυτή την Καλυψώ; ρώτησε μια φορά. 
-Επτά χρόνια, απάντησε αυτός.
Έσκυψε στο εργόχειρό της και τα μάτια της σκοτείνιασαν. 
-Περισσότερο θα ήθελα να μάθω για σένα, τι έκανες αυτά τα δέκα χρόνια στην Καλυψώ.
-Επτά χρόνια, απάντησε.
-Χθες έλεγες δέκα έχεις, φαίνεται, πει τόσα ψέματα στα ταξίδια σου, καημένε μου φίλε, που δεν ξέρεις πια να πεις την αλήθεια. Όμως είτε δέκα χρόνια ήταν είτε επτά, ήταν σίγουρα πολύς καιρός και φαίνεται πως καλοπέρασες εκεί. Απάντησε λοιπόν στην ερώτησή μου: τι έκανες τόσο καιρό;
Τώρα έπρεπε να της απαντήσει: 
"-Γυναίκα, όλα αυτά τα χρόνια νοσταλγούσα εσένα, αυτά τα χρόνια καθόμουν στην αμμουδιά του μακρινού νησιού, κοίταζα πέρα από τη θάλασσα και παρακαλούσα τους θεούς, να μπορέσω να δω μια φορά μονάχα ακόμα τον καπνό του σπιτιού σου. "
Έτσι έπρεπε να απαντήσει.... 
Βλέποντας όμως πως τα μάτια της τον κοίταζαν παγερά και σκληρά, τα κράτησε μέσα του αυτά.  
Και ποτέ της δεν έμαθε για τη μεγάλη του νοσταλγία για την πατρίδα.
-Έπινα κρασί εκεί, απάντησε ήρεμα, το κρασί είναι καλό σ' αυτά τα νησιά, μολονότι λίγο ξινό...

Στη διάρκεια της Οδύσσειας, ο Οδυσσέας, είχε κατέβει στον Άδη για να συμβουλευτεί τον μάντη Τειρεσία.  

Αυτός, μεταξύ άλλων, του προφήτεψε ότι θα σκοτωθεί από τη θάλασσα και από το γιο του.  
Ο χρησμός του Τειρεσία κρατά συνεχώς δέσμιο τον ήρωα: 

"Πηνελόπη, πρέπει να ξαναφύγω. Ξύπνα. Ξύπνα. Γυρίζω απ’ τους νεκρούς. Πλέοντας όλο προς τη δύση, βρέθηκα στη χώρα των νεκρών, ρώτησα το νεκρό Τειρεσία για το γυρισμό μου, κι εκείνος μου ’πε πως μια δοκιμασία ακόμα με περιμένει, μια δοκιμασία φοβερή. Πρέπει να ξαναφύγω μ’ ένα κουπί στον ώμο, να πάω από πόλη σε πόλη, από χώρα σε χώρα, να περπατάω συνέχεια ωσότου συναντήσω ανθρώπους που δε γνωρίζουν τη θάλασσα. Μια μέρα, στο δρόμο μου, θ’ ανταμώσω έναν άλλον οδοιπόρο που θα με ρωτήσει: «Γιατί έχεις ένα δίκρανο στον ώμο;» Την ημέρα αυτή, και στο ίδιο μέρος, θα φυτέψω το κουπί μου στη γη. Και θα γυρίσω στην πατρίδα, στην Ιθάκη. Αργότερα είπε, όταν θα ’μαι πια γέρος, θα ’ρθει προς εμέ ο θάνατος, θα ’ρθει από τη θάλασσα. Από τη θάλασσα; Ή μακριά από τη θάλασσα; "

Η Πηνελόπη μάταια προσπαθεί να τον καθησυχάσει. Ο Οδυσσέας εξακολουθεί να ανησυχεί, να αναρωτιέται:  
Από πού θα ’ρθει θάνατος; 
Από τη θάλασσα ή μακριά απ’ τη θάλασσα; Και ποιος θα με χτυπήσει; 

Παρακάτω στην Ψ Ραψωδία, κατά τη συνομιλία με την Πηνελόπη, λέει:

Εκείνης ο πολύγνωμος απάντησε Οδυσσέας· «Ω τρομερή, πόσο σφοδρά με βιάζεις να τον είπω· κ' ιδού τον φανερόνω εγώ, χωρίς το ουδέν να κρύψω,  

αλλά ποσώς δεν θα χαρής, καθώς κ' εγώ δεν χαίρω· ότ' εις πολλαίς χώραις θνητών παράγγειλε μου εκείνος να πάρω δρόμο, φέρνοντας ίσιο κουπί μαζή μου, όσο να φθάσω 'ς τους θνητούς 'που θάλασσα δεν ξεύρουν, και οπού δεν τρώγουν φαγητό με  άλατ' αρτυμένο.  

ούτε τα κοκκινόπλωρα καράβι' αυτοί γνωρίζουν, ούτε τα ίσια κουπιά, 'που 'ναι πτερά των πλοίων, κ' ένα σημάδι φανερό μου είπε, οπού δεν κρύβω· 'ς τον δρόμον άμ' απαντηθή μ' εμέν' άλλος οδίτης και ειπή, 'ς τον λαμπρόν ώμον μου πως έχω λιχνιστήρι,  

'ς την γη να στήσω το κουπί, μου είπε, και, αφού κάμω του Ποσειδώνα βασιληά καλόδεκταις θυσίαις, κριάρι, ταύρον σφάζοντας, και χοίρον αναβάτην, να γύρω 'ς την πατρίδα μου και να δώσ' εκατόμβαις των αθανάτων, 'πώχουσι των ουρανών τους θόλους,  

με την σειρά του καθενός· και θάνατος θα μ' εύρη έξω απ' τα πέλαγα ελαφρός, και θα με σβύση αγάλι μες τα λαμπρά γεράματα· και ωστόσ' ολόγυρά μου θα 'ναι μακάριος ο λαός· τούτ' όλ', είπε, θα γείνουν. 

 Υποψιάζεται τον Τηλέμαχο, τον οποίο και αποφασίζει να εξορίσει στην Κεφαλληνία. Αργότερα, όμως, το μετανιώνει, πείθεται και ηρεμεί. O Τηλέμαχος ανησυχεί, καθώς είναι βέβαιος ότι αυτός, σύμφωνα με τον χρησμό, θα σκοτώσει τον πατέρα του. Αργότερα αποχαιρετά τους γονείς του και φεύγει. Ο Οδυσσέας εκφράζει στην Πηνελόπη την λύπη αλλά και την ανακούφισή του για την φυγή του Τηλεμάχου, το κέφι του να κατέβει στη θάλασσα με τα σκυλιά, και την επιθυμία του να βρεθούν επιτέλους μόνοι το βράδυ.
 Ο Τειρεσίας, τον είχε επίσης συμβουλεύσει ότι για να εξευμενίσει τον Ποσειδώνα έπρεπε, όταν θα γύριζε στην Ιθάκη, να φύγει από τον τόπο το να πάρει ένα κουπί στον ώμο και να ταξιδέψει στη στεριά μέχρι να βρει κάποιον που να μην γνωρίζει τη θάλασσα και τι είναι το κουπί. Εκεί να θυσιάσει στους θεούς.

Σ' αυτή τη νέα περιπλάνησή του θα συναντήσει κάποιον που θα νομίσει πως το κουπί στον ώμο του είναι λιχνιστήρι (ξύλινο, αγροτικό εργαλείο με το οποίο ξεχωρίζεται ο καρπός των σιτηρών από το άχυρο). Εκεί να σταματήσει, θυσιάζοντας στον Ποσειδώνα ένα κριάρι, έναν κάπρο κι έναν ταύρο. 

Μόνο έτσι θα εξασφαλίσει τον οριστικό του πια νόστο στην Ιθάκη·  όπου τον περιμένουν ήσυχα χρόνια και βαθιά γεράματα· και γύρω του όλοι οι λαοί του θα ζουν ευτυχισμένοι εκεί θα τον βρει ανώδυνος θάνατος, κάπου μακριά ωστόσο από το νερό της θάλασσας. (ἐξ ἁλὸς).

Πράγματι κατά τη μυθολογία έτσι κι έγινε. 

 Ο Οδυσσέας μετά τον φόνο των μνηστήρων  έφυγε πάλι γρήγορα μ' ένα κουπί στον ώμο, για τη Θεσπρωτία της Ηπείρου. Προχωρώντας στο εσωτερικό της χώρας, συνάντησε κάποιους ανθρώπους που τον ρώτησαν γιατί κουβαλούσε μαζί του το λιχνιστήρι. Τότε κατάλαβε πως αυτός ήταν ο τόπος που έπρεπε να μπήξει το κουπί και να θυσιάσει στον Ποσειδώνα. 

Στη Θεσπρωτία ο Οδυσσέας παντρεύτηκε τη βασίλισσα Καλλιδίκη. Απέκτησε μαζί της  ένα παιδί  τον Πολυποίτη. Μετά τον θάνατο της Καλλιδίκης ύστερα από έναν πόλεμο των Θεσπρωτών με τους Βρύγους, ο Οδυσσέας παρέδωσε τη βασιλεία των Θεσπρωτών στον Πολυποίτη και επέστρεψε στην Ιθάκη, πιστεύοντας πως θα περάσει ήρεμα γεράματα.

Στην  Χρηστομάθεια του Πρόκλου διαβάζουμε τα εξής: 

"Μετά την ταφή των μνηστήρων, ο Οδυσσέας, αφού θυσίασε στις Νύμφες, ταξίδεψε στην Ήλιδα, για να επιθεωρήσει τα βουκόλιά του. Εκεί φιλοξενήθηκε από τον Πολύξενο, από τον οποίο και έλαβε ως δώρο έναν κρατήρα. Έπειτα επέστρεψε στην Ιθάκη και τέλεσε τὰς ὑπὸ Τειρεσίου ῥηθεῖσας θυσίας. Στην συνέχεια πήγε στην Θεσπρωτία, παντρεύτηκε την βασίλισσα Καλλιδίκη, ηγήθηκε δε των Θεσπρωτών στον πόλεμο που ξέσπασε ανάμεσα σ’ αυτούς και τους Βρύγους. Μετά τον θάνατο της Καλλιδίκης, την εξουσία ανέλαβε οΠολυποίτης, γιος του Οδυσσέα από την Καλλιδίκη, ο δε Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη. 

  Στο μεταξύ ο Τηλέγονος, γιος που απέκτησε ο Οδυσσέας με την Κίρκη, αναζητώντας τον πατέρα του αποβιβάστηκε στην Ιθάκη και οι σύντροφοί του κατέστρεψαν το νησί.

Όταν ο Οδυσσέας έμαθε πως κάποιο καράβι είχε αράξει στην Ιθάκη, και πως οι ναύτες είχαν βγει έξω για λεηλασίες, έτρεξε με τον στρατό του, να τους διώξει. Χτυπήθηκε όμως από τον αρχηγό των επιδρομέων μ’ ένα κοντάρι, που αντί για σιδερένια λόγχη είχε το αγκάθι ενός σαλαχιού. Ετοιμοθάνατος μεταφέρθηκε στο παλάτι, όπου παραπονέθηκε για το μαντείο που τον είχε γελάσει, λέγοντάς του να φυλάγεται από τον γιο του, ενώ τελικά χτυπήθηκε από κάποιον ξένο. 

Σύντομα όμως φανερώθηκε πως ο φονιάς ήταν ο γιος του Τηλέγονος, που του είχε γεννήσει η Κίρκη, ο οποίος δεν τον γνώριζε. Η αιχμή του δόρατος, με το οποίο ο Τηλέγονος τραυμάτισε θανάσιμα τον Οδυσσέα, ήταν κατασκευασμένη από το κέντρον τρυγόνος (το σημερινό όνομα είναι «σελάχι» ή «σαλάχι»). Πρόκειται για ψάρι με  πιεσμένο στη ράχη και την κοιλιά σώμα, πλακοειδή λέπια, μεγάλη ουρά σαν μαστίγιο που έχει μερικές φορές δηλητηριώδες αγκάθι, το οποίο κολυμπά γρήγορα και συνήθως κινείται σε αμμώδεις και λασπώδεις βυθούς. 

 Ο Ι. Κακριδής (Ελληνική Μυθολογία. Εκδοτική Αθηνών, ) αναφερόμενος στην νεκρομαντεία του Τειρεσία, παρατηρεί ότι «…οι προφητείες είναι πάντα διφορούμενες…» και ότι «πραγματικά, ο θάνατος βρίσκει τον Οδυσσέα από τη θάλασσα, όχι μόνο επειδή ο φονιάς είχε φθάσει στην Ιθάκη με καράβι, αλλά και γιατί το φονικό όπλο ήταν θαλασσινό». Όταν ο Τηλέγονος κατάλαβε πως είχε σκοτώσει τον πατέρα του, ήταν πια αργά. 

Πήρε το άψυχο κορμί του, το γιο του, τον Τηλέμαχο, και την Πηνελόπη και κατευθύνθηκε στην Αία. 

Εκεί η Κίρκη τους έκανε όλους αθάνατους. Ο Μύθος λέει ότι η Κίρκη  παντρεύτηκε τον Τηλέμαχο και η Πηνελόπη τον Τηλέγονο...

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τι απέγινε τελικά ο Οδυσσέας;"