Η Μάχη Λαχανά, 9000 Έλληνες πεσόντες κατά Βουλγάρων για την Ελευθεριά της Μακεδονίας

Η Μάχη Λαχανά, 9000 Έλληνες πεσόντες κατά Βουλγάρων για την Ελευθεριά της Μακεδονίας, όταν οι ανύπαρκτοι Σκοπιανοί πολεμούσαν ως Βούλγαροι !-Στους δολοφόνους μας παραδίδουμε την ιστορία μας!

Βόρεια Μακεδονία είναι το Κιλκίς.

Στο Κιλκίς έγινε η φονικότερη μάχη του ελληνικού στρατού τον 20ο αιώνα.

Η Μάχη του Κιλκίς – Λαχανά στις 19- 21 Ιουνίου 1913.

Περίπου 9000 Έλληνες στρατιώτες νεκροί.

Περίπου 7000 Βούλγαροι στρατιώτες νεκροί.

Περίπου 6000 Βούλγαροι στρατιώτες αιχμάλωτοι.

Υπολογίστε πόσοι σκοτώθηκαν. 16.000 νεκροί συνολικά, δια 3 ημέρες δια 12 ώρες πόλεμου την ημέρα = 450 νεκροί την ώρα!

Συγγνώμη, γείτονες της χώρας βορείως της Βόρειας Μακεδονίας. Εσείς τότε δεν υπήρχατε – ή μάλλον υπήρχατε, αλλά οι παππούδες σας πολεμούσαν στο πλευρό των Βουλγάρων.

Νίκησε λοιπόν ο ελληνικός στρατός!

Το Κιλκίς είναι βορειότερα από τη Φλώρινα, απλά κάπως πιο ανατολικά.

Λίγο πιο βόρεια από το Κιλκίς, αλλά στον οριζόντιο άξονα που περνάει από τη Φλώρινα, είναι το Μοναστήρι.

Το Μοναστήρι βρίσκεται στο ίδιο ύψος (ή ίσως και ελάχιστα πιο νότια), από τη λίμνη Δοϊράνη, που είναι το φυσικό σύνορο του νομού Κιλκίς με την γείτονα χώρα.

Η Αχρίδα λίγο πιο δυτικά από το Μοναστήρι. Πολύ κοντά του.

Κάπου εκεί, τελειώνει και η Μακεδονία προς βορρά. Δεν έχει άλλο. Ποτέ δεν είχε.

Η πόλη των Σκοπίων είναι τόσο πιο βόρεια από το Μοναστήρι όσο πιο βόρεια είναι η Θεσσαλονίκη από τη Λάρισα. Μάλιστα, μέχρι το 1913 ήταν η πρωτεύουσα του βιλαετίου του Κοσσυφοπεδίου! Σιγά σιγά έτσι όπως το πάνε οι γείτονες βορείως της Βόρειας Μακεδονίας, αλλά και οι εν Ελλάδι ανιστόρητοι, θα βγάλουν Μακεδονία και τη Ρουμανία.

Στις πεδιάδες του Κιλκίς ανθούν κατακόκκινες παπαρούνες!

Ο θρύλος λέει ότι συμβολίζουν το αίμα που χύθηκε.

Το ίδιο λουλούδι βγαίνει και στα πεδία μεγάλων μαχών του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Κάθε Νοέμβριο στο Ηνωμένο Βασίλειο γιορτάζουν τη λήξη του πολέμου φορώντας μία παπαρούνα στο πέτο.

Στείλτε παρακαλώ 151 παπαρούνες στη Βουλή την Τετάρτη το βράδυ.

Να θυμίσουν ή να διδάξουν στους εκπροσώπους μας τι συνέβη εκεί.

Κατάγομαι από το Κιλκίς, της βορείου Μακεδονίας.

Δεν υπογράφω. Ούτε οι 9000 νεκροί υπογράφουν.

Υπογράψτε μόνοι σας και όνειρα γλυκά.
Του Ανδρέα Σταλίδη

mknews.eu

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Μάχη Λαχανά, 9000 Έλληνες πεσόντες κατά Βουλγάρων για την Ελευθεριά της Μακεδονίας"

Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν.

"Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου."

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 4 Μαρτίου 1851. Ήταν ένα από τα εννέα παιδιά του δάσκαλου και ιερέα Αδαμάντιου Εμμανουήλ (1817-1897) και της Γκιουλώς Μοραΐτη (1822-1896). Έτσι, ο νεαρός Αλέξανδρος μεγάλωσε μέσα σ’ ένα κλίμα γεμάτο ευλάβεια και θρησκευτικότητα. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στην πατρίδα του και στη Σκόπελο, φοίτησε κατόπιν στο γυμνάσιο της Χαλκίδας και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Αθήνα (Βαρβάκειο) με χίλιες δυο στερήσεις. Το 1874 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν πήρε το δίπλωμά του.

Φύση ασκητική ο Παπαδιαμάντης, στα είκοσί του πήγε στο Άγιο Όρος μαζί με τον εξάδελφό του, επίσης διηγηματογράφο, Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, για να προσκυνήσει, όπως έλεγε ο ίδιος. Πάντως, δεν έμεινε πολύ εκεί. Γύρισε στην Αθήνα και όλη του η ζωή κύλησε λιτά και ασκητικά ανάμεσα στη βιοπάλη, τη συγγραφή και την εκκλησία. Επί χρόνια ήταν ο τακτικός ψάλτης στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου στο Μοναστηράκι και από τα μικρά του χρόνια ως το θάνατό του η πιο αγαπημένη του ενασχόληση ήταν η μελέτη εκκλησιαστικών βιβλίων.

Ο Παπαδιαμάντης πολύ νέος άρχισε να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά. Δημοσίευε ιδίως μεταφράσεις λογοτεχνικών έργων από τα αγγλικά και γαλλικά, γλώσσες που τις έμαθε μόνος του. Παράλληλα, άρχισε και το καθαυτό λογοτεχνικό του έργο. Τα πρώτα χρόνια καταγίνεται με ιστορικά μυθιστορήματα: «Μετανάστις (1880), «Οι Έμποροι των Εθνών» (1883), «Η Γυφτοπούλα» (1884). Γράφει και μερικά ποιήματα.

Γρήγορα, όμως, βρήκε τον αληθινό του δρόμο και στράφηκε προς το διήγημα. Ο «Χρήστος Μηλιόνης» (1885), εμπνευσμένος από ένα δημοτικό τραγούδι, είναι η απαρχή της στροφής αυτής. Από το 1885 καταγίνεται αποκλειστικά μ’ αυτό το είδος. Γράφει μικρά και μεγάλα διηγήματα (νουβέλες): «Η Χολεριασμένη (1901), «Ο Πεντάρφανος» (1905), «Ο Νεκρός ταξιδιώτης (1910), «Η Φόνισσα» (1903), «Οι Μάγισσες (1900), «Η Νοσταλγός» (1894), τα «Χριστουγεννιάτικα διηγήματα», τα « Πρωτοχρονιάτικα διηγήματα και τα «Πασχαλινά διηγήματα».

Το πλούσιο διηγηματικό του έργο, με θέματα και τύπους από τις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας ή την απλοϊκή ζωή της κοινωνίας της Σκιάθου, τον παρουσιάζει συγγραφέα του είδους, που λέγεται ηθογραφία. Αλλά η ηθογραφία του είναι μόνο ο σκηνικός διάκοσμος, όπου κινούνται τα πρόσωπα και ξετυλίγονται τα γεγονότα. Ο Παπαδιαμάντης δεν αντιγράφει ήθη και έθιμα. Βλέπει τη λαϊκή ψυχή, ζει τις εκδηλώσεις και αποτυπώνει όλα αυτά στο έργο του, ένα έργο τελείως προσωπικό και ιδιότυπο ως προς την εκλογή των θεμάτων, την έμπνευση και τη γλώσσα.

Ο Παπαδιαμάντης αγάπησε την απλοϊκή ζωή, τη νοσταλγούσε και την ονειροπολούσε συνεχώς και είχε το μεγάλο μυστικό να μεταμορφώνει τα ονειροπολήματά του σε εκλεκτά διηγήματα. Ασφαλώς τέτοιες ώρες νοσταλγίας και ονειροπόλησης έπλασε τα «Ρόδινα Ακρογιάλια» (1908), «Ολόγυρα, στη λίμνη» (1892), «Το Αστεράκι» (1909), «Το μοιρολόγι της φώκιας»(1908) κ.ά. Τέτοιες ώρες, επίσης, καθώς έσκυβε πάνω από τον ανθρώπινο πόνο, έγραψε τη «Μαυρομαντηλού» (1891), τη «Σταχομαζώχτρα» (1889), το «Σπιτάκι στο λιβάδι» (1896), την «Υπηρέτρα» (1888) ή το μικρό αριστούργημα «Στο Χριστό στο κάστρο» (1892).

Στο προσωπικό ύφος του Παπαδιαμάντη ανήκουν ακόμα η έντονη λατρεία της φύσης, η θρησκευτική ευλάβεια και η βυζαντινή μελωδία, που είναι διάχυτη στο έργο του. Άλλωστε, το λέει και ο ίδιος: «Όσον ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη».

Ιδιόμορφη είναι και η γλώσσα του Παπαδιαμάντη, επηρεασμένη από τα εκκλησιαστικά βιβλία. Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει ούτε τη σαφήνεια και κατανόηση, ούτε το να έχουν οι φυσικές του περιγραφές, ποίηση αληθινή.

Γενικά, ο Παπαδιαμάντης χάρισε σελίδες αριστοτεχνικές στη νεοελληνική λογοτεχνία και θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους διηγηματογράφους μας. Ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης στο δοκίμιό του για τον Μακρυγιάννη έγραψε: «Ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος, γιατί έχομε τον Παπαδιαμάντη».

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έζησε τον περισσότερο χρόνο του στην Αθήνα και όταν κατάλαβε το τέλος του, αναζήτησε την αγαπημένη του Σκιάθο, όπου και πέθανε από πνευμονία τα ξημερώματα της 3ης Ιανουαρίου 1911.

Παπαδιαμάντης Αυτοβιογραφούμενος

     Εγεννήθην εν Σκιάθω, τη 4η Μαρτίου 1851. Εβγήκα από το Ελληνικόν Σχολείον εις τα 1863, αλλά μόνον τω 1867 εστάλην εις το Γυμνάσιον Χαλκίδος, όπου ήκουσα την Α΄ και Β΄ τάξιν. Την Γ΄ εμαθήτευσα εις Πειραιά, είτα διέκοψα τας σπουδάς μου και έμεινα εις την πατρίδα. Κατά Ιούλιον του 1872 υπήγα εις το Άγιον Όρος χάριν προσκυνήσεως, όπου έμεινα ολίγους μήνας. Τω 1873 ήλθα εις Αθήνας και εφοίτησα εις την Δ΄ του Βαρβακείου. Τω 1874 ενεγράφην εις την Φιλοσοφικὴν Σχολήν, όπου ήκουα κατ' εκλογήν ολίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ’ ιδίαν δε ησχολούμην εις τα ξένας γλώσσας.
     Μικρὸς εζωγράφιζα Αγίους, είτα έγραφα στίχους, και εδοκίμαζα να συντάξω κωμωδίας. Τω 1868 επεχείρησα να γράψω μυθιστόρημα. Τω 1879 εδημοσιεύθη «Η Μετανάστις» , έργον μου, εις το περιοδικὸν «Σωτήρας». Τω 1882 εδημοσιεύθη «Οι έμποροι των Εθνών» εις το «Μὴ χάνεσαι». Αργότερα έγραψα περί τα εκατόν διηγήματα, δημοσιευθέντα εις διάφορα περιοδικά και εφημερίδας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. "

                Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ!!  

Το να υπερασπιζόμαστε την ελεύθερη έκφραση όταν συμφωνούμε με τις απόψεις που εκφράζονται και να κωφεύουμε στα διαπραττόμενα αδικήματα που πλήττουν το γενικό συμφέρον και τις θεμελιώδεις αρχές του πολιτεύματος, είναι εύκολο και αρεστό στον εκάστοτε επιβήτορα της εξουσίας.

Εμείς όμως, πιστεύοντας ακράδαντα ότι, δεν πρέπει να υπάρχει καμιά εκδοχή της πολιτικής που να απαγορεύεται να αμφισβητηθεί και κατ’ εφαρμογή της ακροτελεύτιας διατάξεως του Συντάγματος [άρθρο 120 # 4],ασκώντας το αναφαίρετο δικαίωμά μας της ελευθερίας της έκφρασης, αγνοούμε την οποιαδήποτε συνέπεια των πιστεύω μας και υψώνουμε την δική μας φωνή υπερασπιζόμενοι τις απόψεις μας και αντικρούομε το κλίμα φοβίας που καλλιεργεί μεθοδικά το καθεστώς ποινικοποιώντας την γνώμη, με σκοπό την υποβάθμιση της αποκρουστικής εφαρμοζόμενης πολιτικής και των ωμοτήτων του εναντίον της κοινωνίας και κατ’ επέκταση του Έθνους.

Συνήθως, όταν ο ασθενής πνέει τα λοίσθια, ακούγεται εκείνη η ρήση ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και ο ασθενής είναι δυνατόν να ανακάμψει αφού έχει διαγνωσθεί πλέον η αρρώστια.

Επί του προκειμένου όμως πιστεύουμε αδιαμφισβήτητα πλέον ότι δυστυχώς η ελπίδα έχει εισέλθει στο θάλαμο της εντατικής παρακολούθησης και ουδείς από τους «τεθλημένους και αγωνιούντες συγγενείς» τρέφει ψευδαισθήσεις για την τύχη της.

Στην πράξη βέβαια, εκτός από τις διαπιστώσεις της ασθένειας, χρειάζεται και η κατάλληλη θεραπεία, γιατί η μέχρι σήμερα ακολουθητέα αγωγή δείχνει να σκοτώνει τον ασθενή μια και οι εφαρμόζοντες την θεραπεία θεράποντες απλώς αποδείχθηκαν κομπογιαννήτες που στου κασίδη το κεφάλι πειραματίζονταν με θεραπεία από ξόρκια και μαντζούνια, αγωγή που επέφερε πλέον στον ασθενή ανήκεστο βλάβη και η πορεία προς τον θάνατο να είναι μη αναστρέψιμος και τώρα που οι πλάνες βγήκαν στην επιφάνεια διαπιστώνεται ότι τα αποτελέσματα της συνηθισμένης κακοδαιμονίας είναι οδυνηρά διότι τα σημεία της διάλυσης είναι πλέον εμφανή και βαίνουν προς το μοιραίο αφού η υφιστάμενη αγωγή δείχνει ότι σκοτώνει τον ασθενή.

Η κοινωνία αποσυντίθεται με ταχύτατο ρυθμό ενώ η πορεία της οικονομίας είναι τουλάχιστον τραγική αφού το δημόσιο χρέος έχει αναρριχηθεί σε δυσθεώρητα ύψη λόγω και της ανικανότητας μιας ανενδοίαστης κυβερνητικής νομενκλατούρας, ενός θλιβερού μισθοφορικού υπουργικού συμβουλίου η στρατολογημένη σύνθεση του οποίου ξεκινάει από τον χαβαλέ του τίποτα και φτάνει στην πλήρη ανεπάρκεια εφαρμόζοντας με περίσσιο θράσος τις «μαγικές φόρμουλες» της κάθε κυράτσας θαμώνος κάποιου γυμναστηρίου και κάθε μπαρόβιου που τους έλαχε η μοίρα να διασταυρωθούν με αυτόν που ως άλλος Καλιγούλας που έχρισε συγκλητικό το άλογό του, με «υπεροψίαν και μέθη» παριστάνει τον «μέγα» ηγεμόνα πρωθυπουργό της χώρας, αυτόν τον μεγάλο κλόουν της πολιτικής, τον ολετήρα του Έθνους, τον καταστροφέα του κράτους, τον πολιτικό απατεώνα της ιστορίας της πολιτικής, την ορντινάτσα των αγορών και της διαπλοκής που του φιλοτέχνησε μια προβολή την οποία ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ραντίζοντάς τον με λεμονανθούς σε τελετές και πανηγυρισμούς μιας εικονικής πραγματικότητας και ο οποίος ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΟΡΡΩΔΕΙ προ της εξαφάνισης ενός Έθνους αρκεί να γίνει αρεστός στους αφέντες που υπηρετεί, σπρώχνοντάς το να κατρακυλήσει σε ένα απύθμενο βάραθρο που ΟΥΔΕΙΣ γνωρίζει αν και πού θα φτάσει.

«Τι σημαίνει έγκλημα;» λέει ο Ρασκόλνικοφ.

«Εσείς το λέτε κακούργημα, εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα από όλα αυτά».

Εμείς όμως καταλαβαίνουμε, γιατί το ζούμε.

Εμείς καταλαβαίνουμε ότι αυτό τον καιρό διαπράττεται το ειδεχθέστερο των εγκλημάτων.

Εμείς καταλαβαίνουμε ότι τώρα συντελείται η μεγαλύτερη ΕΘΝΟΚΤΟΝΙΑ των αιώνων.

Εμείς καταλαβαίνουμε ότι τώρα εφαρμόζεται το τελικό σχέδιο και το ανοσιούργημα της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ με σκοπό την εξαφάνιση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.

Και οι πάντες μένουν απαθείς σαν να μην συμβαίνει τίποτε.

Λες και οι πάντες βρίσκονται υπό την επήρεια της φούντας από τις γλάστρες που καλλιεργούνται στα μπαλκόνια της πολιτικής παραίνεσης του πρωθυπουργού ο οποίος χαράζει την «δική του ανεξάρτητη και διαφοροποιημένη πολιτική» φοβούμενος ίσως μήπως χάσει την περίοπτη θέση που πιστεύει ότι του αξίζει στο πάνθεον των μεγάλων μεταρρυθμιστών.

Η αλογία, η ακρισία, η αγλωσσία, η χυδαιότητα, ο τραμπουκισμός, είναι το κυρίαρχο κλίμα συμπεριφοράς, τα αντανακλαστικά τεταρτοκοσμικής υπανάπτυξης που συγκροτούν σήμερα την εικόνα των ανήκεστα αχρηστευμένων πολιτικών δυνάμεων, μιας αδίστακτης πολιτικής συμμορίας, μιας συμμορίας λαφυραγωγών, του κατ’ επίφαση ελληνικού Κοινοβουλίου, που βρίσκεται σε κατάσταση ηθικής και πολιτικής σήψης, αφού το μισό κοντεύει σήμερα να απαρτίζεται από θλιβερά υποπροϊόντα εξευτελιστικού νεποτισμού, από εξώνητους πολιτικούς, από εθνομηδενιστές και υπηρετικώς συνδεδεμένους με τον ξένο παράγοντα και το εθνικό ξεπούλημα υπαλλήλους της «νέας τάξης» και των πιο δύσοσμων μεθοδεύσεων του διεθνούς Σιωνισμού!!

Και στο υπόλοιπο μισό του να συνωστίζεται το life style των ουτιδανών, της ψευδεπίγραφης «Δημοκρατίας», ένα εκτρωματικό συνονθύλευμα ανερμάτιστων που από τα τοξικά απόβλητα της διαφθοράς και της διαπλοκής της «πολιτικής» τους ποιότητος περιμένουμε λύσεις για το ασφαλιστικό, για το σύστημα υγείας, για την παιδεία, για την άμυνα, για τα ακραίας κρισιμότητας προβλήματα εξωτερικής πολιτικής ή την επέλαση ενός Κοινωνικού Αρμαγεδώνα;

Η ιστορία πέφτει συχνά σε ακατάλληλα χέρια, τα οποία την κακοποιούν.

Εδώ όμως, στην ελληνική πραγματικότητα, η ιστορία κατακρεουργείται και τα τραύματα στην ψυχή του Έθνους βαθαίνουν.

Η άρρωστη πλέον ελληνική κοινωνία έχει τεθεί στο στόχαστρο των κυβερνητικών επιλογών και βιώνει άμεσα, βίαια και κατά ριπές γεγονότα που αδυνατεί να αφομοιώσει δεχόμενη έναν καταιγισμό δηλητηριωδών μέτρων τα οποία προέρχονται από την βαριά ανεπάρκεια της δημόσιας διοίκησης και την υπερβολική κατανάλωση δημόσιου χρέους, τα ελλείμματα των ατάσθαλων μέχρι τώρα κυβερνήσεων αλλά και από την οξεία έλλειψη ρευστότητας, καθώς και την απώλεια αναπτυξιακής προοπτικής με μεθοδευμένη την συρρίκνωση της δυνατότητας ανάπτυξης της οικογένειας και κατ’ επέκταση του Έθνους.

Όταν τα δεδομένα της ανεργίας μιλούν για 1.400.000 ανέργους και μάλιστα στην πλέον παραγωγική ηλικία των πολιτών, δεν χρειάζεται κανείς τις στατιστικές για να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Το ανωτέρω γεγονός και μόνο υπερκαλύπτει οποιοδήποτε άλλο αρνητικό στοιχείο.

Ποιος άνεργος νέος και νέα θα διανοηθεί να δημιουργήσει οικογένεια υπό το κράτος της αβεβαιότητος;

Ποια οικογένεια θα τολμήσει να προβεί σε τεκνοποίηση υπό την σκιά της ανεργίας και της ανέχειας;

Η οικονομική επίθεση στην ελληνική οικογένεια και η συρρίκνωση των οικονομικών της δυνατοτήτων για ανάπτυξη, μοιραία οδηγεί στον μαρασμό του Έθνους διότι εντείνει τον εφιάλτη του δημογραφικού προβλήματος που μεθοδευμένα έχει την εφαρμογή του από την μεταπολίτευση και δώθε επιτυγχάνοντας έτσι, μέσα σε τριανταεπτά χρόνια ό,τι δεν κατάφερε η τουρκοκρατία μέσα σε τέσσερες αιώνες σκλαβιάς, τον πλήρη αφελληνισμό.

Αυτό είναι το θέμα στο οποίο οφείλουμε να στρέψουμε την προσοχή μας, όσοι από εμάς ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ.

Τα σημεία διαμηνύουν ότι, ως Έθνος, βιώνουμε μια άλλου είδους κρίση.

Οι «βόμβες» των εχθρών του Έθνους είναι όχι μόνο καλά κρυμμένες, αλλά έχουν και την ευλογία του πονηρού Έθνους που αιώνες τώρα αντιμάχεται τον ελληνισμό.

Έτσι τις εντοπίζεις μόνο όταν είναι αργά, όταν εκραγούν με πάταγο και έχουν καταστροφικά αποτελέσματα.

Η πενθηφόρος σύναξη για το αμετάκλητο δύσβατο πάνω από το πτώμα ενός Έθνους που βρίσκεται σε εθνολογική αποσύνθεση, ο φόβος και η οργή για την κοινωνική λέπρα της ιδεολογικής απαξίωσης και το συνεχές βούλιαγμα μιας ξεχαρβαλωμένης δωσίλογης πολιτικής συμμορίας, να είμαστε ρεαλιστές, σε άλλα αποτελέσματα οδηγούν.

Θέλουν το περίστροφο στο τραπέζι ως μέσο άσκησης πίεσης;

Και αν το οπλισμένο περίστροφο γίνει ρωσική ρουλέτα;

Αν τα πράγματα εξελιχθούν, απρόβλεπτα, κατά το χειρότερο δυνατό τρόπο, πόσο απέχουμε από τα γίνουμε Λιβύη;

Σήμερα, το περίστροφο παραμένει στο τραπέζι στραμμένο προς την καρδιά του Έθνους, αλλά δεν γνωρίζουμε αν το καθεστώς θα αναλάβει και το ρίσκο του τραβήγματος της σκανδάλης.

Με μια τέτοια επιλογή του όμως δεν σημαίνει ότι θα κερδίσει και τον πόλεμο.

Αυτό θα μείνει στη διάκριση της ιστορικής κρίσης.

Εμείς, ας έχουμε ανοιχτή την ψυχή μας και τα μάτια μας δεκατέσσερα και ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΜΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ!!!!

Τούτο είναι πασιφανές γιατί η σκανδαλώδης κατάχρησης εξουσίας ενός κράτους οπερέτας γίνεται άμεσα αντιληπτή από τον κάθε πολίτη ως ηθική παρεκτροπή, ως βάναυση πρόκληση του κοινού αισθήματος.

Γι’ αυτό κι εμείς ορθώνουμε το ανάστημά μας και φωνάζουμε με στεντόρεια φωνή:

Φθάνει πια! Φθάνει πια!

Και αυτή η φωνή είναι η κραυγή απόγνωσης της κοινωνίας.

Είναι η κραυγή του ελληνικού Λαού!!

Εμείς ανήκουμε στην κατηγορία εκείνη των ανυπότακτων πολιτών που έταξαν την ψυχή τους στην πατρίδα.

Αποτελούμε πλέον τη φωνή της συνείδησης μιας γενιάς που δεν επιδεικνύει απάθεια προς τα τεκταινόμενα του πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι, που δεν έχει εθισθεί στη χυδαιότητα και τη διαφθορά.

Ανήκουμε στην κατηγορία εκείνη των πολιτών που οραματίζεται έναν κόσμο και μια δημοκρατία ιδανικών εντός καθορισμένων προτύπων και πεποιθήσεων μιας δικαιότερης και ανθρωπινότερης κοινωνίας, λιγότερο υποκριτικής, λιγότερο απάνθρωπης.

Εμπρός, λοιπόν, Συνέλληνες, τώρα είναι η ώρα να εργαστούμε για την Έγερση, ασυμβίβαστα, συνειδητά, με πάθος για να αντιμετωπίσουμε την κοινοβουλευτική τρομοκρατία που βλάπτει σοβαρά την πνευματική και ψυχική υγεία των Ελλήνων.

Εμπρός, για της γενιάς μας την υπέρβαση για να διαφεντέψουμε τον Τόπο μας!

Εμπρός, να εξοστρακίσουμε τους τοποτηρητές που λεηλατούν και ασχημονούν σ’ αυτόν τον ιερό τόπο, τους εγγυητές των συμφερόντων, τους μακελάρηδες τού μέλλοντος του Eλληνισμού που δρουν ως οργανωμένο έγκλημα και ρουφούν, κάθε ικμάδα της Ελλάδας και το αίμα του Ελληνικού Λαού ξεπουλώντας την ψυχή τους στο διάβολο υπονομεύοντας την υπόσταση της Χώρας μας και αυτό αποτελεί δεινή ύβρη κατά του Eλληνικού λαού!!

Εμπρός, λοιπόν να εγερθούμε, όποιο κι αν είναι το κόστος, γιατί αυτός ο πολιτικός ζόφος δεν μπορεί να αλλάξει με φληναφήματα!!

Έχουμε υποχρέωση, να απαιτήσουμε μιαν άλλη Παιδεία!

Να χτίσουμε μιαν άλλη Πολιτεία!

Με θεμέλιο την αλήθεια, την ιστορική και πολιτιστική μας κληρονομιά!

Εμπρός, λοιπόν, αδέλφια Έλληνες!!

Έχουμε υποχρέωση, να απαιτήσουμε και να επιβάλλουμε, τον πλήρη, τον απόλυτο σεβασμό, στα ιδανικά της Πατρίδας και της Λευτεριάς.

Το χρωστάμε στο γένος μας, στους διαχρονικώς πεσόντες στους αγώνες της Πατρίδας, το χρωστάμε στα παιδιά μας!

Εμπρός, λοιπόν Συνέλληνες, να προασπισθούμε και να κάνουμε πράξη τους στίχους του μεγάλου μας ποιητή, του Γιάννη Ρίτσου, προτάσσοντας τα στήθη μας:

«Σε τούτα εδώ, τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει!
Μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού και στ΄ αγεριού το πόδι»!

Αδέλφια, Έλληνες και Ελληνίδες, ΕΜΠΡΟΣ!!! ΕΜΠΡΟΣ!!! ΕΜΠΡΟΣ είθε το προαιώνιο και αδιατάραχτο και ζωογόνο φως του Ήλιου να φωτίσει το νου και να ζεστάνει τις ψυχές μας απελευθερώνοντας αισθήματα Αγάπης , Ανθρωπιάς και Αλληλεγγύης και προπαντός αμείωτης αγωνιστικότητας!!!!!

Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

     ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ!!!

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ 2019 ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΟΤΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΕΤΕΡΙΖΙ ΝΑ ΑΦΥΠΝΗΣΕΙ ΤΗΝ ΧΕΙΜΑΖΟΥΣΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ ΜΕ ΑΠΩΤΕΡΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΜΕ ΤΑ ΑΠΑΡΑΜΙΛΛΑ ΕΘΝΙΚΑ ΤΟΥ ΙΔΕΩΔΗ!!

ΘΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ Η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ ΣΦΑΛΜΑΤΟΣ (Ο.ΜΑ.Σ) !!!!!!!!!

ΕΠΙΣΗΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΣΕ ΕΝΑ ΣΤΙΧΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΤΩΝ ΑΦΩΝ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑ:

«ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ!!!»

ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΡΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ;;

ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ:

ΟΛΑ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ!!!

ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ!!!!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΒΑΛΕΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Τι θα έκανε ο Οδυσσέας σήμερα;

Όχι άλλα δάκρυα για την Ελλάδα.
Ομηρικά Ερωτήματα και   Μεταομηρικές Απαντήσεις
» Η αρχαία Ελλάδα, δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν στείρο πρότυπο και μοντέλο μίμησης, όπως και κάθε παρελθόν έργο, αλλά σαν σπέρμα δυνατό, κέντρισμα, πηγή έμπνευσης και εφαλτήρι»
Κ. Καστοριάδης

Οι σωστές ερωτήσεις είναι το ανοιχτήρι της ζωής.

Ας ξεκινήσουμε από αυτές, για να μη μένουμε σε μια στείρα προγονολατρεία και αποστήθιση αρχαίων ρητών, χωρίς άμεση εφαρμογή και ουσία.

Τι θα έκανε ο Οδυσσέας σήμερα;

Τι θα  έκανε ο Όμηρος σήμερα;

Τι θα  έκανε ο Αλέξανδρος;

Ο Θεμιστοκλής;

Ο  Νέστορας;

Ο Μενέλαος;

Ο Αχιλλέας;

Ο Λάερτης;

Ο Τηλέμαχος;

Εκεί βρίσκονται όλες οι απαντήσεις στα ερωτήματα που μας απασχολούν.

«σε άνδρες που αποδείχτηκαν γενναίοι με έργα, πρέπει με έργα να τους αποδίδονται τιμές»
Επιτάφειοι Λόγοι του Περικλή.

Τα προβλήματα, τα  σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, δεν μπορούν να λυθούν αν μείνουμε στο ίδιο επίπεδο σκέψης που είχαμε όταν τα δημιουργήσαμε. Σε δύσκολες αλγεβρικές εξισώσεις απαιτείται πλάγια σκέψη, εκτός από τον ορθό λόγο. . Καλούμαστε να σκεφτούμε με καινούργιο τρόπο ασυνήθιστο, όπως οι μαέστροι μιας πλάγιας σκέψης, ο Αλέξανδρος, ο Θεμιστοκλής, ο Μιλτιάδης, ο Οδυσσέας, ο θεατρικός Διόνυσος και πολλοί άλλοι Έλληνες πολεμιστές. Η ουσία του Ελληνικού Πνεύματος είναι ότι θέτει ερωτήματα που δεν διανοήθηκαν να θέσουν άλλοι και δίνει απαντήσεις και λύσεις που μπορούν να καταπλήξουν τους πάντες.

Οι Έλληνες και η Ελλάδα, αυτοκρατορία την προγενέστερη εποχή,
ήταν η φυσική αυτοκρατορία, κοσμοκρατορία του πνεύματος,  και οι Έλληνες, κυβερνήτες, στο κέντρο, της γης.
Μετά διασκορπίστηκαν , κοσμοπολίτες και γονιμοποίησαν κυρίως πολυπολιστισμικά, όλο τον πλανήτη.
Επιστρέφουν, σαν πνευματική σοφή ηγεσία,  για να βρεθούν στο κέντρου ενός κύκλου, αυτό  του Ολυμπιακού Πνεύματος μετά από απουσία αιώνων.

Η πρώτη, α ραψωδία της Οδύσσειας, αρχίζει εντυπωσιακά με την παρουσία της Αθηνάς σοφίας προστρέχουσα σε  βοήθεια αρωγή και συμβουλή προς τον απογοητευμένο Τηλέμαχο για το τι να κάνει. Σε μια δύσκολη κατάσταση και αδιέξοδη στιγμή.
Συμπατριώτες,για σας δεν έχει καμιά χρησιμότητα η καταγωγή σας από τον Ηρακλή,αν δεν κάνετε εκείνα για τα οποία αναδείχθηκε εκείνος,ο πιο ένδοξος και ο πιο ευγενής»

Λυκούργος ο Αθηναίος.


Ομηρικοί Διάλογοι.…..Ατλάντων με Ομηρικούς Ήρωες σε σύγχρονα Ομηρικά Έπη

Λέει ο Ηρακλής  στον Άτλαντα :
-Κράτησε για λίγο τον Ουρανό,  μέχρι να τοποθετήσω καλά το μαξιλάρι με το πούπουλο και φτερό.
Λέει ο Άτλας:
-Ηρακλή είσαι  ένας ελεύθερος  άνθρωπος ,  δικαιούσαι να φθάσεις μέχρι τον Όλυμπο, τον φωτεινό.    Δεν μπορώ να σε νικήσω γιατί δεν είσαι εξαγοράσιμος. Κρατώ τον  μεγάλο μπλε Ουρανό, κράτησε εσύ μια όμορφη ανθρώπινη γαλαζοπράσινη μικρούλα ΓΗ και όμορφους ανθρώπους να ταξιδεύουν στον γαλάζιο  Ωκεανό.

Λέει η    Ευρω Ατλαντική Καλυψώ  στον Οδυσσέα:
-Δεν μπορώ να σε κρατήσω φυλακισμένο, ξέρεις να σκέπτεσαι. Ποτέ δεν  μπορείς να φυλακίσεις ένα άνθρωπο που σκέπτεται ελεύθερα   σε μνημόνια και χαρτιά σε μια σπηλιά. Δεν θέλω να γίνω ΚΥΚΛΩΠΑΣ για σένα. Είσαι  ελεύθερος.
Λέει ο Οδυσσέας:
-Δεν μπορώ να είμαι ελεύθερος σε ένα κόσμο που υπάρχουν δούλοι και μνηστήρες. Επειδή ξέρω να σκέπτομαι, ξέρω και να σκέπτομαι ελεύθερα και καλά.
Ή όλοι ελεύθεροι ή κανείς. Θέλω να είμαι ανάμεσα σε ελεύθερους συντρόφους και ανθρώπους, για να είμαι Ελεύθερος  πραγματικά και εγώ.
Οικονομική δικαιοσύνη, λοιπόν  και νοήμων ανθρωπιά.

Σεισάχθεια και διαγραφή χρεών όλων των μικρών λαών.
Βασικό επίδομα ύπαρξης  για τα χρειώδη, για κάθε ανθρώπινο ον πάνω στη γη να μπορεί να ζήσει χωρίς επαιτεία, ελεημοσύνη και  άλλα υποκριτικά φιλανθρωπικά γκαλά.  Για να μη χρειαστεί η Τροία να αλωθεί ξανά, θα θρηνήσουν έτσι πολλοί και,  για να μη ξαναδημιουργηθεί  η μεγάλη κατάχρηση και μνηστηριακή κλοπή που γεννά ζητιάνους και  δούλους  σε άνοο ανθρωπογενές περιβάλλον, χωρίς κρίση και διάκριση σοφή.
Εδώ είμαστε στο μεγάλο παλάτι της Γης  κλεισμένοι όλοι , εδώ που φθάσανε τα πράγματα για όλους.
Δεν υπάρχει διέξοδος για κανένα   άνθρωπο, κανένα  έθνος ή λαό.
Ή όλοι μαζί σε δίκαιη πολιτεία και σωστή ή, ΚΑΝΕΙΣ.
Αυτό λέει ένας μεγάλος Πολεμιστής και Ποιητής που τα ατσάλινα  Πτερόεντα  Έπη του, έχουν το  Βέλος και το Τόξο του Απόλλωνος, σφυρηλατημένου από τη φωτιά του Ήφαιστου Πυρός σε λόγους σαν ΣΠΑΘΙ κοφτερούς.
ΠΗΓΗ
astreaastreaa.wordpress.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τι θα έκανε ο Οδυσσέας σήμερα;"