ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

 Τα γνήσια μανιάτικα ονόματα δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη κατάληξη πριν το 1600. Ιδιαίτερα όσα είναι γνήσια επώνυμα και όχι πατρωνυμικά. 1) Γιατί τα από το βυζαντινό -άκιος προερχόμενα σε -άκης (και -άκος μεταγενέστερα) μανιάτικα ονόματα είναι πριν το 1600 πατρωνυμικά, και όχι επώνυμα. Περίπου το ίδιο συμβαίνει σε άλλες Ελληνικές «ατόφιες» περιοχές όπως η Αθήνα (τότε), το Μεσολόγγι, ο Μιστράς, το Ναύπλιο. Τελευταίοι που «κόλλησαν» το -άκης είναι οι Κρητικοί κι οι Αρβανίτες της Β. Ελλάδας (Θράκη κ.λ.π.) γι’ αυτό και το διατηρούν μιας και ενώθηκαν τελευταίοι με την Ελλάδα και το «κόλλησαν» αργότερα στα ονόματα τους ομαδικά.Το -άκιος είναι βαφτιστικό αυτών πού λέγονταν «Ρωμιοί» δηλ. των απογόνων των κατοίκων του Ελλαδικού χώρου απ’ το 212 ως τον 10ο αιώνα μ.Χ. Από κει κι ύστερα γίνεται βαφτιστικό και πατρωνυμικό και από κει πατρωνυμικό...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ "

Τοπωνύµια από ονόµατα εξερευνητών ~

 ΣΥΝΗΘΗΣ τρόπος ονοµασίας µιας περιοχής που ανακαλυπτόταν για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των µεγάλων εξερευνήσεων ήταν να πάρει το όνοµα τού εξερευνητή-θαλασσοπόρου που την ανακάλυψε. Το όνοµα αυτό δινόταν άλλοτε απευθείας από τον εξερευνητή, άλλοτε αργότερα προς τιµήν του. Η Αµερική (νεολατινικό America) οφείλεται στο όνοµα τού Ιταλού θαλασσοπόρου Amerigo Vespucci (1454-1512), ο οποίος πραγµατοποίησε τρία ταξίδια στην αµερικανική ήπειρο και παρέπλευσε τη δυτική ακτή τής Ν. Αµερικής το 1501. Το όνοµα του Βερίγγειου πορθµού µεταξύ ΒΑ. Ρωσίας και Δ. Αλάσκας (από το γαλλικό détroit de Béring ή το γερµανικό Beringstraße) οφείλεται στον Δανό εξερευνητή και χαρτογράφο Vitus J. Bering (1681-1741), που ηγήθηκε δύο εξερευνητικών αποστολών στην περιοχή για λογαριασµό τού τσάρου Πέτρου τού Μεγάλου και τής Ρωσικής αυτοκρατορίας. ...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Τοπωνύµια από ονόµατα εξερευνητών ~"