«Εκτροπή από τη νομιμότητα»

Εκτροπή από τη συνταγματική, την ευρωπαϊκή και τη διεθνή νομιμότητα χαρακτηρίζουν τη σημερινή ψήφιση του νομοσχεδίου από τη Βουλή με κοινή δήλωσή τους πέντε καθηγητές συνταγματικού δικαίου, οι Γ. Κασιμάτης (Παν. Αθηνών), Ανδ. Δημητρόπουλος (Παν. Αθηνών), Γ. Κατρούγκαλος (Παν. Θράκης), Ηλ. Νικολόπουλος (Πάντειο), Κ. Χρυσόγονος (Παν. Θεσσαλονίκης).

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της δήλωσής τους:

«Αισθανόμαστε την υποχρέωση να επισημάνουμε προς τη Βουλή και τον ελληνικό λαό ότι το κείμενο, το οποίο καλείται σήμερα να ψηφίσει η λαϊκή αντιπροσωπεία, παραβιάζει κατάφωρα θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος και του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου για τους λόγους που ακολουθούν:

1. Η παρούσα Βουλή εκλέχθηκε τον Οκτώβριο του 2009 κάτω από εντελώς διαφορετικές πολιτικές προϋποθέσεις και η λαϊκή εντολή προς αυτή, κατά την έννοια του άρθρου 41 του Συντάγματος, ήταν διαμετρικά αντίθετη από όσα προβλέπει τώρα το κατατεθειμένο κείμενο. Λείπει, συνεπώς, η δημοκρατική νομιμοποίηση για την ψήφισή του.

2. Το περιεχόμενο του κειμένου, που καλείται να ψηφίσει η Βουλή είναι προϊόν οικονομικού και πολιτικού εκβιασμού, εκ μέρους των εκπροσώπων των δανειστών, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου (άρθρο 52 της Διεθνούς Σύμβασης της Βιέννης του 1969).

3. Το κείμενο που κατατέθηκε για ψήφιση δεν αποτελεί κατά το Σύνταγμα ούτε σχέδιο νόμου, δεδομένου ότι δεν περιλαμβάνει διατάξεις νομοθετικού περιεχομένου ούτε σχέδιο νόμου κυρωτικού διεθνούς σύμβασης, δεδομένου ότι δεν περιέχει το υπογεγραμμένο κείμενο της διεθνούς σύμβασης.

Πρόκειται για κείμενο προγράμματος, που επιχειρείται να δεσμεύσει ανεπίτρεπτα επί δεκαετίες το μέλλον της χώρας. Παρουσιαζόμενο, συνεπώς, ως δεσμευτικό κείμενο νόμου, παραβιάζει την αντιπροσωπευτική αρχή και την κατά το Σύνταγμα άσκηση της νομοθετικής λειτουργίας (άρθρο 26 Σ).

4. Το κείμενο επιχειρείται να υπερψηφιστεί κατά παράβαση του άρθρου 29 του Συντάγματος, στον βαθμό που επιβάλλεται κομματική πειθαρχία χωρίς προηγούμενη εσωτερική ψηφοφορία και απόφαση συλλογικών κομματικών οργάνων.

5. Η πρόβλεψη ότι οι νέες δανειακές συμβάσεις θα ισχύουν από την υπογραφή τους, χωρίς κύρωση από την Βουλή, παραβιάζει τα άρθρα 28 παρ. 2 και 36 παρ. 2 του Συντάγματος, καθώς και το διεθνές δίκαιο.

6. Οι συνταγματικές και οι διεθνούς δικαίου εγγυήσεις σεβασμού και προστασίας της εθνικής κυριαρχίας προσβάλλονται επιπλέον:

α. Με την επανάληψη – όπως και στη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης της 10.5.2010 – της ρήτρας παραίτησης από τις ασυλίες της εθνικής κυριαρχίας,

β. με τον υπερδανεισμό της χώρας και την άμεση στέρηση της δυνατότητας ικανοποίησης των βασικών αναγκών του ελληνικού λαού και της αξιοπρεπούς διαβίωσης των ελλήνων πολιτών,

γ. με τη σώρευση «επαχθούς» δανεισμού και

δ. με την εφαρμογή του αγγλικού δικαίου και όχι του δημοσίου διεθνούς δικαίου που διέπει τις διεθνείς συμβάσεις των κρατών.

Συνεπώς το κείμενο που καλείται η Βουλή να ψηφίσει παραβιάζει στον πυρήνα τους τις συνταγματικές εγγυήσεις της εθνικής κυριαρχίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατικής αρχής (άρθρο 1 του Συντάγματος).

7. Τα μέτρα που προβλέπει το προς ψήφιση κείμενο ότι θα επιβληθούν στον ελληνικό λαό παραβιάζουν τις αρχές της ισότητας των βαρών, του κοινωνικού κράτους δικαίου (άρθρα 4 παρ. 5 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος) και τις εγγυήσεις των κοινωνικών δικαιωμάτων των Ελλήνων (άρθρα 22 και 23 του Συντάγματος).

Παραβιάζουν επίσης θεμελιώδεις εγγυήσεις της Συνθήκης της Λισσαβώνας (του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων) και του διεθνούς δικαίου, καθώς και εγγυήσεις του διεθνούς εργατικού δικαίου.

Η ψήφιση του νομοσχεδίου συνιστά, συνεπώς, εκτροπή από τη συνταγματική, την ευρωπαϊκή και τη διεθνή νομιμότητα»।

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«Εκτροπή από τη νομιμότητα»"

Η γενιά του "Πολυτεχνείου" και η οικονομική καταστροφή και κατασυκοφάντηση του Ελληνισμού

γράφει ο Γιάννης Χαραλαμπίδης Μιά ἀποκάλυψη ὑπῆρξε ἡ συνέντευξη στήν Καθημερινή τῆς 20/6 τοῦ πολύπειρου δικαστή καί νῦν Γενικοῦ Ἐπιθεωρητή τῆς Δημοσίας Διοικήσεως, τοῦ Λέανδρου

Αριστερά ο υπουργός "προστασίας του πολίτη" Χρήστος Παπουτσής

Ρακιντζῆ. Ἦθος καί ὡριμότητα σκέψεως καί λόγου δίδαξε ὁ παλαίμαχος δικαστικός. Δύο ὅμως εἶναι οἱ προσεγγίσεις του, πού φέρουν την μείζονα σημασία. Ἡ πρώτη ἀφορᾶ την συμβολή τῆς περιώνυμης «γενιᾶς τοῦ Πολυτεχνείου» στήν πολιτική καί οἰκονομική μας κρίση και ἡ δεύτερη τόν καθοριστικό ρόλο τῆς πολιτιστικῆς κρίσης στήν γενική μας κακοδαιμονία.

Ἡ γενιά πού αὐτοθαυμάστηκε καί αὐτοδοξάστηκε ὅσο καμμία ἄλλη ἴσως τούς τελευταίους δύο αἰῶνες στήν χῶρα μας, ἀλλά καί ταυτόχρονα πού αὐτοαναιρέθηκε ὅσο καμμία, εἶναι ἀκριβῶς αὐτή, ἡ «γενιά τοῦ Πολυτεχνείου». Ἔδωσε πλησμονή ὑποσχέσεων, ἀνήγγειλε τήν δημιουργία ἑνός νέου κράτους καί μιᾶς νέας κοινωνίας, επαγγέλθηκε μιά οἰωνεί πολιτιστική ἐπανάσταση και ἀπετυχέ παντοῦ παταγωδῶς.
Ἡ γενιά τῆς «Ἀλλαγῆς», πού ἄλλαξε τά πάντα πρός τό χειρότερο… ἔτσι θά μείνει δυστυχῶς στήν Ἱστορία. Συγκροτήθηκε κατά βάση ἀπό ἐπιστήμονες πού ἐξελίχθηκαν εἴτε σέ τεχνοκράτες εἴτε σέ ἐπαγγελματίες πολιτικούς. Ἀναδείχθηκαν μέσα ἀπό μία περίοδο μέ ἰδιαίτερα ὀξεία πολιτική ἀντιπαλότητα καί ἔντονες κοινωνικές ἀναζητήσεις ἀλλά συνάμα καί ἐξαιρετικά σημαντική οἰκονομική καί παραγωγική ἀνάπτυξη. Ἡ μετεμφυλιακή περίοδος, δηλαδή χονδρικά ἡ εἰκοσιπενταετία 1950-1975, δημιούργησε κρίσιμα πολιτικά ἀδιέξοδα, τόσο πρίν ὅσο καί μετά τό 1967, ἀλλά τουλάχιστον δημιούργησε πρωτογενή καί δευτερογενή ἀνάπτυξη διόλου εὐκαταφρόνητη γιά μιά χῶρα πού ὡς τό 1949 εἶχε φθάσει σε ὁριακό σημεῖο.
Ἀνέλαβαν λοιπόν οἱ ἐκπρόσωποι τῆς γενιᾶς τοῦ Πολυτεχνείου νά σηκώσουν στούς ὤμους τους μιά πολιτικά δοκιμασμένη ἀλλά οἰκονομικά εὔρωστη χῶρα πού ἐπιπλέον διέθετε ἐντυπωσιακή πολιτιστική ὁμοιογένεια. Πάνω στήν ἐξέγερση τοῦ Πολυτεχνείου, ἡ ὁποία παρ’ ὅλη τήν ἱστορική της θολούρα συγκρότησε ἕνα ἐκπληκτικῆς διείσδυσης καί μακρᾶς διαρκείας πολιτικό ὑπόβαθρο, ἑδραιώθηκε ὅλη ἡ πορεία τῆς μεταπολίτευσης. Ἀρκεῖ νά σημειώσουμε ὅτι ἡ πολύ μεγαλύτερη σέ κλίμακα καί προβολή ἐξέγερση τοῦ γαλλικοῦ Μάη τοῦ ’68, σέ καμμία περίπτωση δέν ἐπέτυχε νά ἐπιβάλλει μία πολιτική τάξη στήν γαλλική κοινωνία. Δηλαδή, ἐνῶ ὁ ἑλληνικός Νοέμβρης τοῦ ’73 δέν πέτυχε τόν ἀντικειμενικό του σκοπό, την κατάρρευση τοῦ δικτατορικοῦ καθεστῶτος, πέτυχε ὡστόσο νά γίνει ἄμεσα ἀναγνωρίσιμο σύμβολο καί μέ ἐντυπωσιακή ἀποτελεσματικότητα νά συνθέσει τήν νομιμοποιητική βάση σχεδόν κάθε πολιτικῆς καί πολιτιστικῆς ἐπιλογῆς τῶν κυβερνήσεων ἀπό τό 1974 κι ἔπειτα.

Πάνω στόν μύθο τοῦ Πολυτεχνείου ἀναδείχθηκαν καί καθιερώθηκαν ἄνθρωποι μέ πρώτιστο μέλημα τήν προσωπική τους ἀνέλιξη κι ἐπιτυχία. Τό κράτος θεωρήθηκε, ἰδίως μετά τό 1981 γιά νά εἴμαστε δίκαιοι, λάφυρο και ἡ πολιτική μηχανισμός προσωπικῆς ἐπαγγελματικῆς ἀναγνώρισης. Μέσα ἀπό αὐτό τό μονοπάτι κάθε θεσμός τῆς δημοκρατίας, ὅπως τό κοινοβούλιο κι ὁ συνδικαλισμός, κάθε πυλῶνας τῆς πολιτείας, ὅπως ἡ δημόσια διοίκηση καί ἡ τοπική αὐτοδιοίκηση, ἀκόμα καί κάθε ἔκφραση τοῦ πολιτισμοῦ, ὅπως ἡ ἀκαδημαϊκή παιδεία καί ἡ τέχνη, βρέθηκαν αἰχμάλωτοι τοῦ κόμματος-κράτους. Χρησιμοποιήθηκαν ἀπό τόν προσωπικό τυχοδιωκτισμό καί τόν πολιτικό ἀριβισμό ὅλες οἱ λειτουργίες, οἱ ἀξίες καί τά ἐρείσματα τῆς κοινωνίας. Παράλληλα ὁ κρατικός μηχανισμός θεωρήθηκε καί μετατράπηκε σέ ὄχημα εὔκολου καί γρήγορου πλουτισμοῦ, τόσο αὐτῶν πού

Κώστας Λαλιώτης εν ώρα πολιτικής δράσης

ἐπέβαιναν στό ὄχημα ὅσο κι αὐτῶν πού κατάφερναν νά συνάψουν οἱαδήποτε σχέση μέ τήν λειτουργία του. Βλέποντας κάποιος τήν κατάσταση μέσω αὐτοῦ τοῦ πρίσματος ἡ θέση στήν ὁποία ἔχουμε βρεθῆ σήμερα, μέ χιλιαπλασιασμό τοῦ ἐξωτερικοῦ χρέους ἀπό τό 1974, δέν φαίνεται παράδοξη.

Τό κυριότερο ὅμως «ἐπίτευγμα» τῆς γενιᾶς πού κυβερνᾶ τήν χῶρα τά τελευταῖα 20-25 ἔτη καί συνεχίζει καί σήμερα νά ὁρίζει τίς τύχες τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ εἶναι ἡ χωρίς προηγούμενο πνευματική καί ἠθική ἀφαίμαξη τῶν Ἑλλήνων. Μπορεῖ τά ποσοστά ἐπιμὀρφωσης νά ἀνέβηκαν ἀλλά ἡ οὐσία τῆς παιδείας τῶν Ἑλλήνων καταβαραθρώθηκε. Σημειώνει εὔστοχα ὁ κ.Ρακιντζής: «Τό μόνο πού μένει στή χῶρα μας εἶναι νά κρατήσει ζωντανό κι ἀκμαῖο ἕνα ἄλλο κεφάλαιο: τόν ἑλληνικό πολιτισμό, τήν ἑλληνικότητα μέσα στο εὐρωπαϊκό γίγνεσθαι. Ἕνα σημάδι τῆς παρακμῆς μας εἶναι ὅτι τά παιδιά μας εἶχαν σταματήσει νά μεγαλώνουν ἑλληνοκεντρικά». Πλήρης ἀφελληνισμός τῆς παιδείας καί τοῦ σκέπτεσθαι. Αὐτή ἡ πορεία ἔφτασε τά παιδιά μας στό σοβαρό ἔλλειμμα γλωσσικῆς, ἱστορικῆς καί πολιτιστικῆς παιδείας. Ὡς συνέπεια ἦρθε τό μεγάλο παθητικό στήν ἐθνική αὐτοσυνείδηση. Γίναμε ἕνας λαός – ἰδίως οἱ νεώτεροι, οἱ κάτω τῶν 40 – χωρίς πολιτιστική κι ἐθνική ρίζα, ἤ μάλλον χωρίς σύνδεση μέ τήν ρίζα του.

Κάθε σχέση μέ τήν ἑλληνικότητα, μέ τήν κρυστάλλινη διαύγεια τοῦ πολιτιστικοῦ μας πεπραγμένου, ποινικοποιήθηκε συνδεόμενη μέ μελανές πολιτικές πρακτικές μιᾶς ἐποχῆς ἀκραίου φανατισμοῦ καί ἐθνικοῦ διχασμοῦ. Ὅποιος μιλοῦσε γιά ἑλληνικό πολιτισμό, ἑλληνική γλῶσσα, ἑλληνική ἱστορία, ἑλληνική παράδοση αὐτοδικαίως ἐπέσυρε κι ἐν πολλοῖς καί σήμερα ἐπισύρει τόν χαρακτηρισμό τοῦ φασίστα, τοῦ άκροδεξιοῦ καί λοιπούς τίτλους πού ἀφειδῶς χρησιμοποιεῖ ἡ χορεία τῶν ἐπαγγελματιῶν προοδευτικῶν καί δημοκρατῶν. Ἐξοῦ καί ἡ ἀκολουθοῦσα ἐρώτηση: «Δέν φοβόσαστε στήν ἐποχή μας μήπως σᾶς ποῦν φασίστα;». Μέ παρρησία ὅμως ἔρχεται κι ἡ ἀπάντηση: « Ὄχι. Εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος πού ἔχω ζήσει στό ἐξωτερικό καί ἐκτιμῶ τήν μοναδικότητά μας, τόν πολιτισμό καί τήν παράδοσή μας. Ἄν τά χάσουμε ὅλα αὐτά, θά ἀπορροφηθοῦμε καί θά γίνουμε μιά ἀσήμαντη εὐρωπαϊκή ἐπαρχία, πού θά ἀκολουθεῖ τά χαρακτηριστικά τῶν ἄλλων, τά ὁποῖα δέν μᾶς ταιριάζουν κιόλας. Ὀφείλουμε νά κοιτάξουμε τήν ἱστορία μας γιά νά μπορέσουμε νά βγοῦμε ἀπό τήν κρίση, νά διαβάσουμε τούς ἀρχαίους συγγραφεῖς, νά ἀνακαλύψουμε ποιοί εἴμαστε. Δέν νομίζω ὅτι αὐτό εἶναι φασιστικό ἤ σωβινιστικό. Νομίζω ὅτι εἶναι ἀναγκαῖο».

Αὐτό ἐπέτυχε ἡ «γενιά τοῦ Πολυτεχνείου». Νά μεταλλάξει τό ἀναγκαῖο καί φυσικό σέ φασιστικό καί σωβινιστικό. Νά κάνει τά αὐτονόητα, ἀπαγορευμένα. Νά μᾶς κάνει «τῶν Εὐρωπαίων περίγελο καί τῶν ἀρχαίων παλιάτσους», ὅπως ἔγραψε κάποτε ὁ ποιητής. Τῶρα βέβαια πού ἡ γύμνια αὐτῆς τῆς γενιᾶς ἀποκαλύφθηκε ψάχνει τόν ἔνοχο ὁπουδήποτε μακριά της. Κάποιος ἄλλος πρέπει νά φταίει γιά τήν δική της ἀνεπάρκεια. Πότε-πότε ὅμως ἡ καμήλα πρέπει νά σταματᾶ νά κοιτᾶ γιά τίς ἄλλες καμποῦρες καί νά γυρίζει νά δεῖ τή δική της. Ἴσως ἐκεῖ βρίσκεται τό πρόβλημα…

Πηγή
http://antibaro.gr/node/1696
http://www.istorikathemata.com/2012/02/blog-post_12.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η γενιά του "Πολυτεχνείου" και η οικονομική καταστροφή και κατασυκοφάντηση του Ελληνισμού"

Τα άγνωστα Σεπτεμβριανά: Άνοιγαν ελληνικούς τάφους, μαχαίρωναν τα φέρετρα…

Πενήντα χρόνια από τα επεισόδια της Κωνσταντινούπολης, ένας τόμος με κείμενα-τεκμήρια και μαρτυρίες φωτίζει περισσότερο τις εφιαλτικές ημέρες.

«Θανατηφόρα τραύματα εδέχθη η γραία Αικατερίνη Θυμιάκη, κατάκοιτος εις την εν Μ. Ρεύματι οικίαν της. Ωσαύτως είναι βέβαιον ότι εφονεύθη ο γηραιός ιερεύς του Μπαλουκλή Αρχιμανδρίτης Χρύσανθος Μαντάς, αποκλεισθείς υπό των φλογών εις την καιομένην μονήν».

Ακόμη μία ψηφίδα του εφιάλτη: «Ο νεκρός τού ολίγον προ των γεγονότων αποβιώσαντος Νικολάου Ηλιάσκου εξήχθη από τον τάφον και επί του φερέτρου κατηνέχθησαν πλείονα πλήγματα μαχαίρας».

Είναι αποσπάσματα από την απόρρητη έκθεση για τη νύχτα των Σεπτεμβριανών του 1955 του τότε προξένου της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη Βύρωνα Θεοδωρόπουλου, που περιλαμβάνεται για πρώτη φορά στη δεύτερη έκδοση του τόμου «Πενήντα χρόνια από τα Σεπτεμβριανά – Κωνσταντινούπολη – Πριν, τότε, μετά», δουλειά μελετητών του Ιδρύματος Ιστορικών Μελετών.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο συγγραφέας Αζίζ Νεσίν είχε χαρακτηρίσει σε κείμενό του τη νύχτα εκείνη στην Πόλη «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» – αν και εδώ η εντολή δόθηκε, όπως σημείωνε, από το Δημοκρατικό Κόμμα της Τουρκίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλά χρόνια αργότερα ο κύριος οργανωτής των επεισοδίων Χικμέτ Μπιλ αποκάλυπτε ότι το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου συναντήθηκε στην Κωνσταντινούπολη με τον Τούρκο πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό για την κατάστρωση του σχεδίου βάσει του οποίου διεξήχθησαν οι ανθελληνικές ταραχές.

Τα γεγονότα του 1955 στην Κωνσταντινούπολη δεν ήλθαν βέβαια ως κεραυνός εν αιθρία. Σύμφωνα μάλιστα με τη μία εκ των συγγραφέων του τόμου, την Ειρήνη Σαρίογλου-Scott, αποτελούν τον τελευταίο κρίκο μιας μακρόχρονης εθνικιστικής πολιτικής που εφαρμόστηκε με επιτυχία από την ίδρυση του τουρκικού κράτους με στόχο την εξόντωση του ελληνικού στοιχείου της Πόλης.

Ο εκτουρκισμός της οικονομίας αλλά και της κοινωνίας, που ολοκληρωνόταν αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης (1923) και με πρόσημο τον κεμαλισμό, επέβαλε σημαντικούς περιορισμούς αρχικά και στην πολιτιστική ζωή των Ελλήνων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το κλείσιμο και η δήμευση της περιουσίας του Ελληνικού Φιλολογικού Συλλόγου Κωνσταντινουπόλεως, ενώ ακολούθησε η απαγόρευση λειτουργίας της Πατριαρχικής Σχολής Γλωσσών και Εμπορίου και άλλων φορέων, καθώς και οι πρώτες διώξεις της ελληνικής μειονότητας.

Για να καταλάβουμε την αλληλουχία των γεγονότων και πώς οδήγησαν στα εφιαλτικά Σεπτεμβριανά του 1955 αξίζει επίσης να λάβουμε υπόψη ότι το 1932 για παράδειγμα εφαρμόζεται ο νόμος 2007 που απαγορεύει στους αλλοδαπούς την άσκηση πλήθους επαγγελμάτων, όπως χημικός, μηχανικός, ράφτης κτλ. Τότε εγκατέλειψαν την Πόλη 10.000 πολίτες ελληνικής υπηκοότητας. Ετσι η τραγική νύχτα της 6/7 Σεπτεμβρίου στην Κωνσταντινούπολη υπήρξε ημερομηνία-σταθμός για την ελληνική μειονότητα αλλά και ένα προδιαγεγραμμένο φινάλε της τελευταίας πνευματικά δημιουργικής δεκαετίας της Ρωμιοσύνης। [Δημήτρης Ν. Μανιάτης, www.tanea.gr]

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα άγνωστα Σεπτεμβριανά: Άνοιγαν ελληνικούς τάφους, μαχαίρωναν τα φέρετρα…"

Πέταξαν τον Μέγα Αλέξανδρο από τον Δήμο Παπάγου - Χολαργού

Πριν από λίγες ημέρες ο στρατηγός Παρίσης, από την σχολή γονέων Κατερίνης, εξήγγειλε την τοποθέτηση του ΠΡΩΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΝΟΤΙΩΣ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ, στο Δήμο των στρατιωτικών, στο Δήμο Παπάγου Χολαργού.

Από το ακροατήριο υπήρξαν αμφιβολίες. όχι για τις προθέσεις του εγχειρήματος, αλλά για το αν τελικά θα καταστεί δυνατόν...

Από :ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ

Τελικά οι αμφισβητίες είχαν δίκιο όπως διαβάζουμε παρακάτω...

Ελπίζουμε τελικά να το καταφέρουν και να μπει και εκείνος το αγαλμα που έχει σε μια αποθήκη εδώ και πολλά χρόνια και ο Δήμος Αθηναίων. (ΕΔΩ).

BEBAIA OTAN ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ 30 ΛΕΠΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΕΡΓΙΝΑ ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΜΑΣ ΑΦΑΙΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΕΝΟΠΛΗΚΤΗ ΑΘΗΝΑ; (ΕΔΩ).......

* Με απειλές και προπηλακισμούς σε βάρος πολιτών, ακόμη και εναντίον του δημάρχου, φανατικοί αριστεριστές, σπέρνοντας φόβο, διχασμό και μίσος στην πόλη όπου γεννήθηκε ο Περικλής, εμπόδισαν την ανέγερση του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου!

* Κατά τα άλλα, αυτοί οι εμπαθείς με τον Μέγα Στρατηλάτη, περιμένουν στις ουρές να πληρώσουν τα χαράτσια της τρόϊκας!

*Στα Σκόπια τιμούν τον Μέγα-Αλέξανδρο και εδώ στην Αττική δεν έχουμε ούτε ένα γλυπτό του μνημείο σε δημόσιο χώρο!

Η πρωτοβουλία 250 κατοίκων του Δήμου Παπάγου-Χολαργού να ανεγερθεί το υπό κατασκευήν άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε πλατεία της πόλης, ζητώντας παράλληλα τη μετωνομασία της οδού «17 Νοεμβρίου» που θα φιλοξενήσει το γλυπτό, σε «Μεγάλου Αλεξάνδρου», τορπιλίστηκε από φανατικούς αριστεριστές, οι οποίοι με απειλές, ακόμη και σε βάρος του Δημάρχου, ανάγκασαν την απόσυρση της πρότασης!!!

Να υπογραμμιστεί ότι σε ολόκληρη την Αττική δεν υπάρχει ούτε ένα άγαλμα αφιερωμένο στον Μέγα-Αλέξανδρο!

Η πρωτοβουλία 250 κατοίκων οι οποίοι ενυπογράφως αιτήθηκαν τη συζήτηση της πρότασής τους από το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Παπάγου-Χολαργού, βρέθηκαν αντιμέτωποι με ενορχηστρωμένη σφοδρή αντίδραση αριστεριστικών φασιστικών στοιχείων, οι οποίοι αφού συγκεντρώθηκαν σε café της περιοχής, εξέδωσαν απειλητικά μηνύματα που στρέφονταν ευθέως κατά της δημοκρατίας και των θεσμών της. Ανάμεσα στα όσα απειλητικά εκτόξευσαν, ήταν: "Κανένας δήμαρχος, κανένας άρχοντας
δε θα ορίσει την αλλαγή ονόματος της κεντρικής οδού εισόδου στο Χολαργό..ΤΩΡΑ ΜΙΛΑΜΕ ΕΜΕΙΣ.."

Λίγες ημέρες πριν, γνωστός ιστότοπος που κινείται επίσης σε «αριστεριστικό» χώρο, αναρτούσε απειλητικού περιεχομένου μηνύματα, όπως το ακόλουθο: «ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ! Η 17η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΕΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ..ΣΑΝ ΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΣΑΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ...».

Μετά από αυτή την απαράδεκτη εξέλιξη, ο δωροδότης του αγάλματος, αρχιτέκτονας Μπάμπης Στάϊκος, απέσυρε την χορηγία του γλυπτού, εκφράζοντας την απογοήτευσή του, διότι ποτέ δεν φανταζόταν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος θα δίχαζε, αντί να ενώνει τους πολίτες!

Ο…εξωβελισμός του γλυπτού του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τις πόλεις Παπάγου-Χολαργού, έρχεται σε μια δύσκολη για τη χώρα συγκυρία, την ώρα δηλαδή που βάλλεται από εντόπιους και εξωτερικούς εχθρούς. Όταν μάλιστα, οι Σκοπιανοί αυτοαποκαλούνται «Μακεδόνες», κλέβοντας την ιστορία μας και τα ιερά σύμβολα της Μακεδονίας, όταν οι γείτονές μας έχουν το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε κεντρική πλατεία των Σκοπίων, έχοντας ταυτόχρονα δώσει το όνομα του Μακεδόνα στρατηλάτη στο αεροδρόμιό τους, οι βίαιες αντιδράσεις ορισμένων φανατισμένων σε βάρος της τοποθέτησης του αγάλματος του Μέγα-Αλέξανδρου σε κεντρικό σημείο της πόλης του Χολαργού, δείχνει το επίπεδο κατάπτωσης στο οποίο έχει οδηγηθεί η ελληνική κοινωνία!
Οι 250 πολίτες, υπό το κράτος απειλών και προπηλακισμού (ένας πολίτης δέχθηκε επίθεση με κλωτσιές και γροθιές), υποχρεώθηκαν βιαίως να αποσύρουν την πρότασή τους για το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Απέστειλαν όμως επιστολή-καταπέλτη στο Δ.Σ. του Δήμου Παπάγου-Χολαργού, όπου σημειώνουν μεταξύ των άλλων:

«Κύριε Πρόεδρε,
Ένας από τους λόγους για τους οποίους η χώρα μας βρίσκεται στις εσχατιές της διεθνούς απαξίωσης και καταισχύνης, είναι επειδή κομμάτι του λαού μας, περιφρονεί την ιστορία, τις παραδόσεις και τον πολιτισμό μας.
Όταν υπάρχουν πολίτες που υποστηρίζουν ότι προτιμούν να τοποθετήσουν γλάστρες αντί για το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όταν λένε ότι υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα από το να ασχολείσαι με τον Μέγα-Αλέξανδρο, τότε μένεις άναυδος μπροστά στο όνειδος, το οποίο όμως, ερμηνεύει και τους λόγους για τους οποίους οδηγηθήκαμε στη σημερινή ανυποληψία. Η Ελλάς, εάν έχει να επιδείξει δυο-τρία «όπλα» στην πορεία της, από τα βάθη των αιώνων έως και τις μέρες μας, αυτά είναι, ο πολιτισμός, η Γλώσσα και η Ιστορία της. Ακόμη και για την οικονομική της ανάταση, αυτά τα τρία όπλα επιστρατεύει.
Όταν όμως ο Μέγας Αλέξανδρος και το υπό διαμόρφωση άγαλμά του αντιμετωπίζονται με τόση απαξία, δημιουργώντας ταυτόχρονα διχασμό στην κοινωνία, τότε εξηγείς πώς και γιατί άλλοι λαοί σαν τους Σκοπιανούς ή τους Τούρκους, οικειοποιούνται την ιστορία και τον πολιτισμό μας.
Όταν εμείς οι Έλληνες, αδιαφορούμε και περιφρονούμε τον Μέγα-Αλέξανδρο για τον οποίο δεν υπάρχει ούτε ένα άγαλμα προς τιμήν του σε όλη την Αττική, ας μην διερωτώμεθα γιατί εμφανίζονται γείτονες λαοί που οικειοποιούνται με πάθος και τον Μέγα-Αλέξανδρο και την ιστορία που έγραψε. Ας μείνουμε λοιπόν εμείς με τις… γλάστρες και ας αφήσουμε τους Σκοπιανούς να αφιερώνουν στον Μέγα Στρατηλάτη αγάλματα και αεροδρόμια, και να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες! Άραγε αυτό μας αξίζει;»

Συνεχίζοντας την επιστολή-καταπέλτη, οι 250 ευπατρίδες πολίτες, αναφέρουν:

«Επειδή πιστεύουμε ότι η Ιστορία, η Παράδοση, ο Πολιτισμός μας, είναι τα αναγκαία υλικά που αναπτερώνουν το ηθικό, τη φιλοπατρία και την εθνική υπερηφάνεια, αρετές που επιδιώκουν πάση θυσία να καταρρακώσουν οι εχθροί μας, πρότειναμε την μετωνομασία της οδού «17 Νοέμβρη» σε «Μεγάλου Αλεξάνδρου», με ταυτόχρονη τοποθέτηση του υπό κατασκευή αγάλματός του, στο τέρμα της οδού. Ο επιφανέστερος των Ελλήνων, ύστερα μάλιστα και από σχετική πολύμηνη σε διάρκεια ψηφοφορία, που διοργάνωσε ο ΣΚΑΙ, θα άξιζε προς τιμήν του, να τού αφιερωθεί μία μεγάλη οδός, το δε άγαλμά του να τοποθετηθεί σε περίοπτη θέση. Μετά τον Περικλή το δημιουργό της Δημοκρατίας, στον οποίο αφιερώθηκε ο ομώνυμος δρόμος του Χολαργού, ως καταλληλότερη οδός, αντάξια του ονόματός του Έλληνα στρατηλάτη, κρίθηκε η οδός «17 Νοέμβρη», το δε τέρμα της, το προσφορότερο σημείο για την ανέγερση του αγάλματός του.
Όσοι έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν απειλώντας κιόλας, στο άκουσμα και μόνον της πρότασης, είναι βέβαιον ότι κινήθηκαν από ελατήρια στενά κομματικά, γνωστής αριστερής απόχρωσης, αλλά πάντως καθόλου εθνικά. Αντιθέτως, η πρωτοβουλία των 250 κατοίκων, είχε αποκλειστικά εθνικό χαρακτήρα, αφού ο Μέγας Αλέξανδρος και η ακτινοβολούσα στους αιώνες ιστορία του, αποτελούν παγκόσμιο σύμβολο που κοσμεί την Ελλάδα. Σε καιρούς χαλεπούς σαν τους σημερινούς, που το ηθικό των Ελλήνων κάμπτεται από δωσίλογους πολιτικούς ταγούς και από εγκληματίες της διεθνούς τοκογλυφίας, οι οποίοι θέλουν να αρπάξουν τη χώρα μας και τον πλούτο της, ο Μέγας Αλέξανδρος αποτελεί το σύμβολο ανδρείας, φιλοπατρίας και πολιτισμού, στο οποίο προστρέχουμε για να αντλήσουμε σθένος και πυγμή. Αρετές δηλαδή που επιδιώκουν να αποδομήσουν εντόπιοι και ξένοι εχθροί.
Όσοι δε, περιφρονούν με τέτοιο χυδαίο τρόπο τον Μέγα Αλέξανδρο, τούς καλούμε να θυμηθούν τον, αριστερής ιδεολογίας κομμαντάντε Μάρκος, επικεφαλής των επαναστατών Ζαπατίστας, ο οποίος είπε: «Μέσα από την ιστορία, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις των Ίνκας, θα αντισταθούμε στους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές». Τέλος, προτείνουμε σε όσους, αρνούνται λυσσαλέα την πρόταση μετωνομασίας της οδού «17 Νοέμβρη» σε «Μεγάλου Αλεξάνδρου», προτάσσοντας το επιχείρημα ότι η «17 Νοέμβρη έχει ιστορία σαν δρόμος και σαν ημερομηνία», να κάνουν ένα γκάλοπ στο εξωτερικό. Ας ρωτήσουν λοιπόν τους ξένους τι γνωρίζουν για την «17 Νοέμβρη» και τι για τον «Μέγα-Αλέξανδρο»; Είναι βέβαιον ότι οι περισσότεροι θα συνδέουν την «17 Νοέμβρη» με την τρομοκρατική οργάνωση παρά με την επέτειο, ενώ για τον Μέγα-Αλέξανδρο, σχεδόν όλοι έχουν να που κάτι. Γιατί είναι ο Έλληνας που ακόμη μνημονεύουν και διδάσκονται σε σχολεία του εξωτερικού! Εδώ όμως στον Παπάγο-Χολαργό, αντί να αποτελεί σύμβολο ενότητας, προκάλεσε λυσσαλέες αντιδράσεις και δίχασε! Ντροπή μας.
Γι’ αυτό τον λόγο, Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώντας σας να αναγνώσετε την παρούσα επιστολή στο Δ.Σ. καθιστούμε γνωστό ότι αποσύρουμε την πρωτοβουλία των 250 πολιτών».

Εάν όλοι αυτοί οι φανατισμένοι αριστεριστές, που εναντιώθηκαν με τόση σφοδρότητα στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εμποδίζοντας ακόμη και τη διεξαγωγή συζήτησης του θέματος στα δημοτικά συμβούλια, εάν αυτοί λοιπόν επιτίθεντο με την ίδια σφοδρότητα στα βάρβαρα μέτρα που επιβάλλει η τρόϊκα, τότε τα αποτελέσματα για την χώρα μας ίσως ήταν ευεργετικά! Δυστυχώς όμως αποφάσισαν να εναντιωθούν στον Μέγα Αλέξανδρο και την ίδια ώρα να σταθούν στις ουρές για να πληρώσουν τα χαράτσια που επιβάλει η Μέρκελ και ο Πωλ Τόμσεν!

http://indobserver.blogspot.com/2012/02/blog-post_3212.html

Το Αυτονόητο

http://www.mikres-ekdoseis.gr/2012/02/blog-post_03.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πέταξαν τον Μέγα Αλέξανδρο από τον Δήμο Παπάγου - Χολαργού"

Η παρέλαση της 25ης Μαρτίου θα γίνει με face control και στημένο κοινό

Σχόλιο Σ.Ο.: Χωρίς καμία λαϊκή νομιμοποίηση η νεοφιλελεύθερη κατοχική κυβέρνηση ΔΝΤ-Παπαδήμου-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΝΔ, φοβάται πλέον και την σκιά της. Πως ακριβώς θα “τιμήσουν” την επέτειο της Εθνικοαπελευθερωτικής Επανάστασης του 1821 με στημένο κοινό; Έτσι εορτάζεται το «Ελευθερία ή Θάνατος»;

Όσοι αξιωματικοί των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας σέβονται τον όρκο τους και τιμούν την στολή του οφείλουν να αρνηθούν να παρακολουθήσουν την παρέλαση υπό τέτοιες συνθήκες.

Τα έκτροπα που σημειώθηκαν στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, με αποκορύφωμα το περιστατικό με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, χτύπησαν «καμπανάκι» στο στρατιωτικό επιτελείο.

Με έγγραφό της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης, σχεδόν δύο μήνες πριν από τη παρέλαση της 25ης Μαρτίου καθορίζονται πόσα και ποια άτομα θα βρεθούν στη παρέλαση!

Mε κατεπείγουσα διαταγή της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης Υποστήριξης Στρατού (ΑΣΔΥΣ), σχεδιάζεται προστατευτική ανθρώπινη ασπίδα 800 αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων με τις οικογένειες τους.

Το έγγραφο εστάλη από τη Διεύθυνση Δημοσίων Σχέσεων και Εθιμοτυπίας της ΑΣΔΥΣ προς τους άμεσα ενδιαφερομένους, δηλαδή Αρχηγείο Ελληνικής Αστυνομίας, ΓΕΕΘΑ, ΓΔΑΕΕ, ΓΕΣ, ΓΕΑ, Πυροσβεστικό Σώμα κ.λπ.

Aναλυτικά το έγγραφο αναφέρει:

1. Οι προσκλήσεις θα είναι ονομαστικές και οι κάτοχοι τους θα παρακολουθήσουν την παρέλαση όρθιοι σε ειδικό χώρο απέναντι από τον Άγνωστο Στρατιώτη.


2. Για την παραλαβή των προσκλήσεων (16 έως 23 Μαρτίου 2012), που θα είναι ονομαστικές, θα πρέπει να αναφέρονται οπωσδήποτε στην αποστολή των αποδεικτικών στοιχείων ονοματεπώνυμο ενδιαφερομένων καθώς και η σχέση που έχουν μεταξύ τους (στέλεχος υπηρεσίας, σύζυγος, τέκνο μέλους κ.λπ.).

3. Η είσοδος στον συγκεκριμένο περιφραγμένο χώρο για την παρακολούθηση της παρέλασης θα πραγματοποιείται από καθορισμένο σημείο (σαν πόρτα μπαρ ή νυχτερινού καταστήματος δηλαδή). Εκεί άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. «θα ελέγχουν την είσοδο, με αντιπαραβολή πρόσκλησης - Δελτίου Ταυτότητας - και ονομαστική κατάσταση ΑΣΔΥΣ».

4. Οι αποδέκτες των προσκλήσεων παρακαλούνται να αναφέρουν στην ΑΣΔΥΣ ως τις 2 Μαρτίου 2012 τον αριθμό των προσκλήσεων που επιθυμούν, υποβάλλοντας ταυτόχρονα και τα ονοματεπώνυμα αυτών που θα παρακολουθήσουν την παρέλαση καθώς και τη σχέση τους με την υπηρεσία (βαθμός, μονάδα όπου ανήκει, σύζυγος, τέκνο στελέχους ή μόνιμου υπαλλήλου κ.λπ.).

πηγή: DefenceNet (16/01/2012) «Με “σικέ” κοινό θα γίνει η παρέλαση»

http://www.defencenet.gr/

http://www.efylakas.com/archives/11277

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η παρέλαση της 25ης Μαρτίου θα γίνει με face control και στημένο κοινό"

ΟΙ ΕΚΤΟΠΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΦΑΓΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ 1913-1914: ΠΡΟΒΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ

Του Τανέρ Ακσάμ (Taner Akçam)*

Όλες οι διαθέσιμες οθωμανικές πηγές καταδεικνύουν μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: πριν τον πόλεμο, η Επιτροπή Ένωσης και Προόδου (ΕΕΠ), αφού πρώτα σχεδίασε και έθεσε σε εφαρμογή ένα σχέδιο με στόχο την –με δικά τους λόγια– «απελευθέρωση από τα μη-τουρκικά στοιχεία» της περιοχής του Αιγαίου, στη συνέχεια, και με πρόσχημα τον πόλεμο, επεξέτειναν το εν λόγω σχέδιο ώστε να περιλαμβάνει ολόκληρη την Ανατολία.

Πρωταρχικός στόχος αυτού του σχεδίου, το οποίο μπορεί να περιγραφεί ως «εθνολογική και θρησκευτική ομογενοποίηση» της Ανατολίας στη βάση του τουρκο-μουσουλμανικού πληθυσμού της. Οι δύο βασικοί πυλώνες αυτής της πολιτικής, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως κυβερνητική «πολιτική πληθυσμών και επανακατοίκισης» είχαν ως εξής: ο πρώτος συνεπαγόταν μια «εκκαθάριση» της Ανατολίας από τον μη-μουσουλμανικό πληθυσμό της (αναφερόταν ουσιαστικά στους χριστιανούς), ο οποίος εθεωρείτο ως θανάσιμη απειλή για την ύπαρξη του κράτους, έχοντας μάλιστα χαρακτηριστεί και ως «καρκίνο» στο σώμα της Αυτοκρατορίας· ο δεύτερος ήταν η αφομοίωση (διάβασε: εκτουρκισμός) όλων των μη-τουρκικών και μη-μουσουλμανικών κοινοτήτων της Ανατολίας.

Οι πολιτικές αυτές εφαρμόστηκαν από το 1913 με την ενεργοποίηση ενός «διπλού» μηχανισμού από παράλληλες επίσημες και ανεπίσημες μεθόδους. Ακολουθήθηκε, από τη μία, η επίσημη πολιτική της απέλασης και, από την άλλη, της αναγκαστικής μετανάστευσης. Η πολιτική αυτή αποφασίστηκε και εφαρμόστηκε επίσημα είτε στη βάση του διμερούς πλαισίου περί «ανταλλαγής πληθυσμών» με άλλες χώρες, όπως την Ελλάδα, τη Σερβία και τη Βουλγαρία, είτε ως μονομερής απομάκρυνση και απέλαση, όπως έγινε με την περίπτωση των Αρμενίων. Από την άλλη, έγιναν μια σειρά από μυστικές, ημινόμιμες αλλά επιχορηγούμενες από το κράτος τρομοκρατικές ενέργειες κάτω από την προστατευτική ομπρέλα της «επίσημης» κρατικής πολιτικής.

Η ΕΕΠ δημιούργησε μια οργανωτική δομή κατάλληλη για τον διττό αυτό μηχανισμό. Στο βασικό κατηγορητήριο εναντίον των μελών της Κεντρικής Επιτροπής της ΕΕΠ, που δικάστηκαν το 1919 από Στρατοδικείο της Κωνσταντινούπολης το 1919, ο εισαγγελέας ανέφερε ότι, σύμφωνα με τη δομή του Ενωτικού Κόμματος και τους τρόπους δράσης του, είχε δημιουργηθεί ένα «μυστικό δίκτυο» (şebeke-yi hafiye) με στόχο την υλοποίηση των παράνομων δραστηριοτήτων του. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η ΕΕΠ ήταν μια οργάνωση «με δύο αντιφατικές φύσεις» (iki mâhiyet-i mütezâdde): η πρώτη ήταν ορατή και δημόσια, βασιζόταν σε ένα (δημόσιο) πρόγραμμα και καταστατικό (nizâmnâme-i dâhilîye), και η άλλη στηριζόταν στη μυστικότητα και (λειτουργούσε σύμφωνα με άγραφες) προφορικές οδηγίες. /1/

Με τις ανωτέρω πολιτικές, οι οποίες εφαρμόστηκαν μεταξύ των ετών 1913 και 1918, ο εθνικός χαρακτήρας της Ανατολίας μεταμορφώθηκε απόλυτα. Ο πληθυσμός της Ανατολίας /2/ αλλοιώθηκε ολοκληρωτικά κατά τη διάρκεια αυτής της εξάχρονης περιόδου. Το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού (ο οποίος το 1914 υπολογίζεται γύρω στα 7,5 εκατομμύρια ψυχές) είτε εκτοπίστηκε στο εσωτερικό της χώρας, είτε απελάθηκε είτε εκμηδενίστηκε.

Ο «διπλός μηχανισμός» ενεργοποιείται στην περιοχή του Αιγαίου

Οι οθωμανικές αρχές, παράλληλα με τις προσπάθειες να δώσουν ένα επίσημο και νομικό χαρακτήρα στην ανταλλαγή πληθυσμών, οργάνωσαν την διά της βίας απομάκρυνση των χριστιανικών πληθυσμών από τα εδάφη τους, εφαρμόζοντας μια πολιτική τρομοκράτησης και, επιπλέον, όταν κρινόταν αναγκαίο, ακόμα και σφαγές. Ο διπλός μηχανισμός, αφού εφαρμόστηκε για πρώτη φορά εναντίον του ελληνικού πληθυσμού της περιοχής του Αιγαίου της αυτοκρατορίας, θα εφαρμοστεί και πάλι κατά την περίοδο της εκτόπισης και της σφαγής των Αρμενίων. Στα απομνημονεύματα των Kuşçubaşı Eşref, Halil Menteşe, Celal Bayar, αλλά και άλλων που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο σ’ αυτά τα γεγονότα, οι συγγραφείς μάς παρέχουν εκτενείς πληροφορίες σχετικά με τις κατευθυντήριες γραμμές του μυστικού, παράλληλου σχεδίου αναγκαστικής μετανάστευσης που τέθηκε σε εφαρμογή προτού υπογραφούν και τεθούν σε ισχύ οι επίσημες συμφωνίες. /3/ Ο πρωταρχικός στόχος της κυβερνητικής πολιτικής, ιδιαίτερα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Θράκη, ήταν να μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των χριστιανών, οι οποίοι εθεωρούντο απειλή για την ασφάλεια του κράτους. Ο Halil Menteşe, στις αναμνήσεις του σχετικά με τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν στην περιοχή του Αιγαίου την άνοιξη του 1914, αναφέρει: «Ο (υπουργός Εσωτερικών) Talat Bey… πρότεινε ότι η χώρα πρέπει να εκκαθαριστεί από εκείνα τα στοιχεία που θεωρούνταν ικανά για προδοσία του κράτους». /4/

Γερμανικά έγγραφα εκείνης της περιόδου καταδεικνύουν ότι ο υπουργός Εσωτερικών μίλησε σε γερμανούς διπλωμάτες με την ίδια ειλικρίνεια: «Ο Talat Bey… εξήγησε χωρίς κανένα δισταγμό ότι η κυβέρνησή (του) επιθυμούσε να χρησιμοποιήσει τον Παγκόσμιο Πόλεμο ως πρόσχημα (ούτως ώστε να μην επιτραπεί σε ξένες χώρες να παρέμβουν), με σκοπό να εκκαθαρίσει τη χώρα από τους εσωτερικούς εχθρούς της – δηλαδή τους χριστιανούς όλων των δογμάτων». /5/ Σύμφωνα με τα λόγια του Kuşçubaşı Eşref, ενός από τους βασικούς πρωταγωνιστές των επιχειρήσεων εθνικής εκκαθάρισης, οι μη-μουσουλμάνοι ήταν «εσωτερικά καρκινώματα» στο σώμα του οθωμανικού κράτους και έπρεπε να «αφαιρεθούν». Το να γίνει αυτό, ισχυρίστηκε, ήταν «υπόθεση εθνικής σημασίας». /6/

Ο κύριος στόχος ήταν να πειστούν οι χριστιανοί χωρικοί να φύγουν, με μέσο τον εκφοβισμό, όπου αυτό ήταν απαραίτητο. Ανάμεσα στις κύριες μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν για την επίτευξη αυτού του στόχου ήταν «η παρακολούθηση, η ταπείνωση, οι δολοφονίες, η παρεμπόδισή τους να καλλιεργούν τη γη τους, η βαριά φορολογία, η κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων… η βίαιη επιστράτευση» /7/, πράγματα στα οποία, και λόγω της εφαρμογής του προαναφερθέντος διπλού μηχανισμού, η οθωμανική κυβέρνηση θα μπορεί να δηλώνει στις διαμαρτυρίες της ελληνικής κυβέρνησης και των άλλων ξένων δυνάμεων, ότι δεν έχει καμία συμμετοχή στα τεκταινόμενα.

Οι βίαιες απελάσεις και εκδιώξεις από την περιοχή της Ανατολικής Θράκης άρχισαν την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1913. Οι επιθέσεις εναντίον του ντόπιου χριστιανικού πληθυσμού συνεχίστηκαν όλο το χρόνο, όμως μετά τον Μάρτιο του 1914 άρχισαν να παίρνουν πιο συστηματική μορφή.

Τα κύρια χαρακτηριστικά των εφαρμοζόμενων πολιτικών ήταν:

1) επιθέσεις σε ελληνικά χωριά και χωρικούς από τις μονάδες της Ειδικής Οργάνωσης, με την κεντρική διοίκηση (κυβέρνηση) να ισχυρίζεται και να ενεργεί σαν να μην έχει καμία σχέση με την όλη υπόθεση
2) εξαναγκασμός ατόμων/πληθυσμών να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους λόγω της τρομοκρατίας και των δολοφονιών
3) άδειασμα ολόκληρων χωριών και στρατολόγηση όλου του ανδρικού πληθυσμού που ήταν σε ηλικία στράτευσης σε τάγματα εργασίας
4) κατάσχεση των ελληνικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεων και μεταβίβασή τους σε μουσουλμάνους. /8/
Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 1913 το ελληνικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεων έστειλε έναν ολόκληρο ποταμό επιστολών στην Υψηλή Πύλη, διαμαρτυρόμενο για τις διαρκείς επιθέσεις σε ελληνικά χωριά στην περιοχή του Αιγαίου, τις λεηλασίες οικιών, τις άνευ αιτίας κρατήσεις και τις συλλήψεις ατόμων, και την αναγκαστική απέλαση τους. /9/

Μία από τις πλουσιότερες πηγής άντλησης πληροφοριών σχετικά με τη λειτουργία του διπλού συστήματος που η κυβέρνηση είχε θέσει σε εφαρμογή είναι τα απομνημονεύματα των προαναφερθέντων στελεχών της Ειδικής Οργάνωσης. Ο Halil Menteşe, για παράδειγμα, γράφει ότι: «Δεν θα φαινόταν ότι δρουν εξ ονόματος της κυβέρνησης οι κυβερνήτες των επαρχιών και οι κρατικοί υπάλληλοι. Την υπόθεση θα αναλάμβανε η οργάνωση της Επιτροπής (Ένωση και Πρόοδος)…» /10/ Επιπλέον, θα οργανώνονταν συναντήσεις υψηλότερου επιπέδου, ώστε να διασφαλίζεται ότι τα σωστά άτομα θα επόπτευαν τα γεγονότα και θα διασφάλιζαν ότι όλα εξελίσσονται σύμφωνα με το σχέδιο. Μεγάλο μέρος της ευθύνης για την υλοποίηση του προγράμματος ανέλαβε ο Kuşçubaşı:

«Οι Έλληνες παρενοχλούνταν με διάφορα μέσα και αναγκάζονταν να μεταναστεύουν εξ αιτίας των επιθέσεων και της καταπίεσης που τους ασκούταν. Οι ένοπλες συμμορίες υπό τον διοικητή των Ειδικών Δυνάμεων Kuşçubaşı Eşref Bey… διεξήγαγαν επιδρομές εναντίον των ελληνικών χωριών… Εκείνο το κομμάτι της ελληνικής νεολαίας που μπορούσε να κρατήσει όπλο συνελήφθη με στόχο (την τοποθέτησή του) σε τάγματα εργασίας, ώστε να δουλεύει στην κατασκευή δρόμων, στη δασοκομία και τις οικοδομές». /11/

Οι πληροφορίες που έδωσα ως εδώ είναι ευρέως γνωστές στον ακαδημαϊκό κόσμο. Αυτό που πρόσφατα ανακάλυψα είναι ότι η λειτουργία του διπλού μηχανισμού μπορεί να αποδειχτεί από τα Πρωθυπουργικά Αρχεία.

Η προσπάθεια του Talat Pasha να εμφανίσει τόσο τον εαυτό του όσο και την οθωμανική κυβέρνηση ως ανίδεους σχετικά με τις βίαιες εξώσεις και τις δολοφονίες –μια θέση που στη συνέχεια διαψεύστηκε από τα απομνημονεύματα πολλών Τούρκων που είχαν άμεση εμπλοκή στα παραπάνω γεγονότα– πρέπει να θεωρηθεί απλώς ως ένα άλλο παράδειγμα των πολιτικών του «διπλού μηχανισμού» που περιγράφηκε προηγουμένως. Ένας από τους πρωταγωνιστές αυτών των «εκκαθαριστικών» επιχειρήσεων, ο Kuşçubaşı Eşref, αναφέρει ότι τον καιρό που ο Talat πραγματοποιούσε την περιοδεία του στην περιοχή του Αιγαίου, συναντήθηκε μαζί του κρυφά στη Μαγνησία και ο Talat του είπε: «Προσπαθήστε να μην είστε και τόσο ορατοί τώρα, τουλάχιστον μέχρι εγώ να επιστρέψω (στην Κωνσταντινούπολη)… Να μην έρθετε ούτε στη Σμύρνη κατά τις επόμενες δυο-τρεις μέρες. Προσπαθήστε να μη γίνετε αντιληπτοί από ανατρεπτικά στοιχεία στις παράκτιες περιοχές, όπως επίσης και από ξένες πρεσβείες και προξενεία – ακόμα και αυτά των συμμάχων μας». /12/

* Ο Taner Akçam είναι ιστορικός και διδάσκει στο Τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου Clark στο Worchester της Μασαχουσέτης. To παραπάνω κείμενο αποτελεί τμήμα της εισήγησής του με τίτλο «The Greek “Deportations” and Massacres of 1913-1914. A Trial Run for the Armenian Genocide» που έγινε στην «Ακαδημαϊκή Σύνοδο για την Μικρασιατική Καταστροφή», 7 Νοεμβρίου 2010, Ρόουζμοντ, Ιλλινόις. Το Μάιο του 2009, συμμετείχε στο διεθνές επιστημονικό συνέδριο που έγινε στην Αθήνα υπό τον τίτλο: «Πόντιοι-Αρμένιοι-Ασσύριοι. Τρεις γενοκτονίες, ένας θύτης».

Η «απέλαση» των Ελλήνων: Μια πρόβα για τις απελάσεις των Αρμενίων του 1915-17

Η θέση που υποστηρίζω εδώ είναι ότι υπάρχει μια συνέχεια ανάμεσα στις οργανωμένες «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» των μη-μουσουλμανικών πληθυσμών της Δυτικής Ανατολίας, και πρωτίστως ανάμεσα τη βίαιη εκδίωξη του ελληνικού πληθυσμού που άρχισε την άνοιξη του 1914 και στην «εκκαθάριση» της Ανατολίας από τον αρμένικο πληθυσμό της κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου. Ακόμα κι αν επί του παρόντος δεν έχουμε απτές αποδείξεις σχετικά με το κατά πόσο αυτές οι δύο «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» αποτελούν ένα ενιαίο και συνολικό σχέδιο, μπορούμε όμως να διακρίνουμε μια σαφέστατη συνέχεια ανάμεσα στις δύο αυτές δράσεις τόσο όσον αφορά στις γενικές γραμμές οργάνωσής τους όσο και στα άτομα που συμμετείχαν. Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν εναντίον των Ελλήνων μεταξύ του 1913 και του 1914 μας φαίνονται ως ένα είδος «προπομπού» των κατοπινών και εν καιρώ πολέμου απελάσεων εναντίων του αρμενικού πληθυσμού. /13/

Στις αναμνήσεις του από αυτή την περίοδο ο αμερικανός πρέσβης Henry Morgenthau αναφέρει ότι ο Bedri Bey, ο Επίτροπος Αστυνομίας Κωνσταντινουπόλεως, είπε σε έναν από τους γραμματείς του ότι «οι Τούρκοι έδιωξαν τόσο επιτυχώς τους Έλληνες, που αποφάσισαν να εφαρμόσουν την ίδια μέθοδο και σε άλλες φυλές της αυτοκρατορίας»./14/

Ο ίδιος, στην πρεσβευτική αναφορά του της 18ης Νοεμβρίου του 1915, επισημαίνει μια παράλληλη ομοιότητα και τονίζει ότι η ανεμπόδιστη απέλαση 100-150.000 ατόμων τον Μάιο και τον Ιούνιο του 1914 μπροστά στα μάτια των Μεγάλων Δυνάμεων αποτέλεσε έναν σοβαρό παράγοντα ενθάρρυνσης για την κατοπινή και εν καιρώ πολέμου απέλαση των Αρμενίων. /15/

Όσον αφορά τη συνέχεια των επιχειρησιακών στελεχών στις δύο επιχειρήσεις, εμφανίζεται στη σκηνή η μορφή του Şükrü Kaya ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Όπως είδαμε και προηγουμένως, ο Kaya είχε κατά το παρελθόν συμμετάσχει στην επιτροπή που ήταν επιφορτισμένη με την εποπτεία την τουρκο-βουλγαρική ανταλλαγή πληθυσμών μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων. Μετά από αυτό το ρόλο, εργάστηκε στην τουρκο-ελληνική επιτροπή που ανέλαβε να εκτελέσει παρόμοια αποστολή και, στη συνέχεια, ως γενικός διευθυντής του Γραφείου Φυλετικού και Μεταναστευτικού Διακανονισμού (İAMM) του Υπουργείου Εσωτερικών, έγινε ένας από τους κύριους οργανωτές των απελάσεων των Αρμενίων. Μια άλλη σημαντική προσωπικότητα σ’ αυτή την υπόθεση ήταν το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΕΕΠ Δρ. Nâzım. Ο Nâzım, ως ηγετικό στέλεχος της Ειδικής Οργάνωσης (Teşkilat-ı Mahsusa), θα δράσει επίσης ως ένας από τους κεντρικούς σχεδιαστές των απελάσεων και των δολοφονιών των Αρμενίων. Προηγουμένως όμως είχε εμπλακεί στην επεξεργασία του σχεδίου ανθελληνικών επιχειρήσεων στη Σμύρνη, το καλοκαίρι του 1914. Εκθέσεις του Αμερικανικού Προξενείου Σμύρνης αναφέρονται σ’ αυτόν ως έναν από τους «αγκιτάτορες» της περιοχής /16/. Ο Alfred van der Zee, πρόξενος της Δανίας στη Σμύρνη στις εκθέσεις του αναφέρει ότι οι δράσεις εναντίον των «φιλειρηνικών και εργατικών» Ελλήνων στηρίζονταν σε κυβερνητικές εντολές και ότι «ευρείας κλίμακας, συστηματικές και βίαια τιμωρητικές» δράσεις διευθύνονταν από τον Δρ. Nâzım. /17/

Ένα τρίτο σημείο σύνδεσης των δύο αυτών επιχειρήσεων είναι ο Δρ. Reşit, ο οποίος υπηρέτησε ως κυβερνήτης της επαρχίας του Diyarbakır την εποχή των απελάσεων των Αρμενίων. Αυτός αναδείχθηκε αρχικά με το ρόλο που έπαιξε στην οργάνωση της απέλασης/εκδίωξης των Ελλήνων από την περιοχή του Balıkesir την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1914. Μετά την ολοκλήρωση αυτού του έργου, αρχικά διορίστηκε κυβερνήτης της επαρχίας της Μοσούλης, στη συνέχεια μετατέθηκε στο Diyarbakır, όπου θα συντελέσει στη δημιουργία του σώματος των κιργισίων χωροφυλάκων, που θα εργαστούν μαζί του κατά τη διάρκεια των απελάσεων. /18/

Το τέταρτο και τελευταίο πρόσωπο που θα δώσουμε ως παράδειγμα είναι ο Pertev Pasha, στρατιωτικός διοικητής, τον οποίο ο Celal Bayar περιγράφει ως το πρόσωπο που ευθύνεται για την «επιχείρηση εκκαθάρισης της λεκάνης του Αιγαίου» κατά τη διάρκεια του 1913-1914. Αργότερα τοποθετήθηκε στην περιοχή του Sivas, όπου θα διαδραματίσει βασικό ρόλο στις εκτοπίσεις και τις δολοφονίες των Αρμενίων. /19/ Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του πρώτου κοινοβουλίου της νεοσύστατης Τουρκικής Δημοκρατίας στις 6 Οκτωβρίου του 1921, ο τότε Υπουργός Οικονομικών περιέγραψε τον Pertev Pasha ως «έναν που πλούτισε από τον πόλεμο» (savaş zengini). /20/

Τόσο στην περίπτωση των Ελλήνων όσο και των Αρμενίων, οι βίαιες εκτοπίσεις και οι απελάσεις φαινομενικά διεξήχθησαν κάτω από την ομπρέλα νομιμότητας του οθωμανικού καθεστώτος ως μέρος μιας συνολικότερης πληθυσμιακής πολιτικής, όμως, παράλληλα με το νομικό πλαίσιο, τέθηκε σε εφαρμογή ένα ανεπίσημο σχέδιο με τη λειτουργία ενός σκιώδους μηχανισμού που ανέλαβε να διαπράξει μια σειρά από πράξεις βίας και τρομοκρατίας κατά των χριστιανών της Αυτοκρατορίας. Μεταξύ των πιο εντυπωσιακών ομοιοτήτων ανάμεσα στις δύο αυτές περιπτώσεις είναι η δημιουργία Ειδικών Επιχειρησιακών Μονάδων και η στράτευση των νεαρών αντρών στα τάγματα εργασίας.

Οι ομοιότητες αυτές δεν διέφυγαν της προσοχής ούτε του Morgenthau ούτε του Toynbee. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο αμερικανός πρέσβης στις εκθέσεις του εφιστούσε τη προσοχή στην ομοιότητα των μεθόδων που χρησιμοποίησε η οθωμανική κυβέρνηση στην εκδίωξη των ελληνικών πληθυσμών κατά το 1913-1914 με αυτές που χρησιμοποιήθηκαν τον επόμενο χρόνο εναντίον των Αρμενίων.

Οι Τούρκοι εφάρμοσαν σχεδόν πανομοιότυπα την ίδια διαδικασία εναντίον των Ελλήνων με εκείνη που εφάρμοσαν και εναντίον των Αρμενίων. Άρχισαν με την ενσωμάτωση των Ελλήνων στον οθωμανικό στρατό που στη συνέχεια τους μετέφεραν στα τάγματα εργασίας, χρησιμοποιώντας τους στην κατασκευή δρόμων στην περιοχή του Καυκάσου και άλλους τομείς εργασίας. Αυτοί οι έλληνες στρατιώτες, όπως και οι Αρμένιοι, πέθαναν κατά χιλιάδες από το κρύο, την πείνα και άλλες στερήσεις… Παντού οι Έλληνες τοποθετήθηκαν σε ομάδες και, υπό την «προστασία» τούρκων χωροφυλάκων, μεταφέρθηκαν, διανύοντας τη μεγαλύτερη απόσταση με τα πόδια, στην ενδοχώρα. /21/

Ο Arnold Toynbee από την πλευρά του θα προβεί σε ανάλογες διαπιστώσεις σχετικά με των συστηματικό και οργανωμένο χαρακτήρα των δύο αυτών δράσεων: «… έτσι λοιπόν ο Βαλκανικός πόλεμος είχε διπλή συγκομιδή θυμάτων: πρώτον, τους Rumili Τούρκους από τη μία και τους Έλληνες της Ανατολίας από την άλλη». Στη συνέχεια προσθέτει ότι:

«Ολόκληρες ελληνικές κοινότητες εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους με την άσκηση τρομοκρατίας σε βάρος τους, τα σπίτια τους, τα κτήματά τους και συχνά η κινητή τους περιουσία κατασχέθηκαν, και πολλοί σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας… Η διαδικασία αυτή φέρει στοιχεία που δείχνουν ότι ήταν συστηματική. Η τρομοκρατία χτυπούσε τη μία περιοχή μετά την άλλη και ασκήθηκε από τις συμμορίες των «τσετών» που δημιουργήθηκαν τόσο από τους πρόσφυγες απ’ τα Βαλκάνια, όσο και από τον ντόπιο πληθυσμό και κατά περιπτώσεις ενισχύθηκαν από την τακτική οθωμανική χωροφυλακή… Οι τουρκικές «πολιτικές» τσέτες που έκαναν την εμφάνισή τους το 1914 στα δυτικά παράλια… εξετέλεσαν τα σχέδια της κυβέρνησης της Ένωσης και Προόδου εναντίον των Αρμενίων…» /22/

Σημειώσεις

[1] Takvim-i Vekayi, no. 3540 (5 May 1919).
[2] Σύμφωνα με την οθωμανική απογραφή του 1914, ο πληθυσμός της αυτοκρατορίας, συμπεριλαμβανομένων και των αραβικών επαρχιών της, ήταν περίπου 18,5 εκατομμύρια. Αν εξαιρέσουμε τις τελευταίες, ο πληθυσμός της Ανατολίας θα πρέπει να κυμαινόταν ανάμεσα στα 15 με 17,5 εκατομμύρια. Στις μελέτες του για τον πληθυσμό της αυτοκρατορίας ο Kemal Karpat εκτιμά ότι ο πληθυσμός της Ανατολίας πρέπει να ανερχόταν γύρω στα 15 εκατομμύρια. [Osmanlı Nüfusu (1830-1914), Demografik ve Sosyal Özellikleri, (İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları, 2003), σ. 226]. Στη βάση διάφορων αυξητικών διορθώσεων αυτών των στοιχείων ο Justin McCarthy ανεβάζει τον αριθμό του πληθυσμού της Ανατολίας στα 17,5 εκατομμύρια. [Mulsim and Minorities, The Population of Ottoman Anatolia and the End of the Empire (İstanbul: İnkılap, 1998), σ. 110.]
[3] Για πιο λεπτομερείς πληροφορίες επί του θέματος, βλέπε: Taner Akçam, A Shameful Act. The Armenian Genocide and the Question of Turkish Responsibility, op. cit., pp. 102-108.
[4]Halil Menteşe, Osmanlı Mebusan Meclisi Reisi Halil Menteşe’nin Anıları, (İstanbul, Hürriyet Vakfı Yayınları, 1986), p. 165.
[5] PA-AA/Botschaft Konstantinopel/Bd. 169. Νότα που προστέθηκε από τον Γενικό Πρόξενο της Γερμανίας στην Κωνσταντινούπολη και ειδικό για τις αρμενικές υποθέσεις Johannes Mordtman στην έκθεση του Προξένου στο Χαλέπι Rössler προς τη Γερμανική Πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη, με ημερομηνία 6 Ιουνίου 1915.
[6] Από τα απομνημονεύματα του Kuşçubaşı Eşref, ενός εκ των βασικών στελεχών τη ‘‘Ειδικής Οργάνωσης’’ (Teşkilat-ı Mahsusa) που ευθύνεται για την «εκκαθάριση» της Ανατολίας από τους μη-μουσουλμανικούς πληθυσμούς΄ περιλαμβάνεται στο: Celal Bayar, Ben de Yazdım, vol. 5, (İstanbul: Baha Matbaası, 1967), p. 1578.
[7] Elisabeth Kontogiorgi, «Forced Migration, Repatriation, Exodus: the Case of Ganos-Chora and Myriophyto-Peristaris Orthodox Communities in Eastern Thrace», Balkan Studies, vol. 35, no. 1 (1995), pp. 22-24.
[8] Μια λεπτομερής περιγραφή των επιθέσεων εναντίον των ελληνικών χωριών στην περιοχή του Αιγαίου μπορεί να αναζητηθεί στο: Archimandrite Alexander Papadopoulos, Persecution of the Greeks in Turkey before the European War (New York: Oxford University Press American Branch, 1919).
[9] ibid., pp. 27-29.
[10] Halil Menteşe, Osmanlı Mebusan Meclisi Reisi…, op. cit., p. 166.
[11] Nurdoğan Taçalan, Ege’de Kurtuluş Savaşı Başlarken (Istanbul, Milliyet Yayınları, 1970), pp. 71-3.
[12] Cemal Kutay, Etniki Etarya’dan Günümüze, Ege’nin Türk Kalma Savaşı, (İstanbul: Boğaziçi Yayınları, 1980), p. 226
[13] Εδώ θα κάνουμε μόνο κάποιες περιορισμένου εύρους παρατηρήσεις σχετικά με το θέμα. Στην πραγματικότητα, ο βαθμός συνέχειας των προσώπων που ενεπλάκησαν τόσο στις ανθελληνικές όσο και στις αντιαρμενικές πολιτικές είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα και χρήζει ξεχωριστής μελέτης.
[14]Henry Morgenthau, Ambassador Morgenthau’s Story, (Garden City, New York: Doubleday, Page & Company, 1918), p. 323.
[15] NA/RG59/867.00/798.5, Έκθεση του Πρέσβη Morgenthau, με ημερομηνία 18 Νοεμβρίου του 1915; αναπαραγωγή στο: Sarafyan (ed.), United States Official Record…, op. cit., p. 372.
[16] Έκθεση του Αμερικανού Αναπληρωτή Πρόξενου στη Σμύρνη W. H. Anderson, dated 18 July 1914; United States National Archives Record Group 59/867.00/636, pp. 3-4, Adalian (ed.), AGUS, microfiche no. 6.
[17] Matthias Bjørnlund, «The 1914 cleansing of Aegean Greeks as a case of violent Turkification», Journal of Genocide Research, 1:2 (2006), p. 43
[18] «Όσον καιρό που ο Dr. Reşid Bey ήταν κυβερνήτης του διοικητικού διαμερίσματος του Karesi (Balıkesir), όπου και παρέμεινε μέχρι τις 23 Ιουλίου, έδειξε μεγάλο ζήλο στην εξαναγκασμό τον Ελλήνων να μεταναστεύσουν, και στις δημόσιες υπηρεσίες», Nejdet Bilgi, Dr. Mehmed Reşid Şahingiray Hayatı ve Hatıraları, (İzmir: Akademi Kitabevi, 1997), pp. 21-22; 87-89.
[19] Για τη θητεία και τις δραστηριότητες του Pertev Pasha στην περιοχή Sivas, βλέπε: Dadrian, «Ottoman Archives and Denials…», loc. cit., p. 309.
[20] T.B.M.M. Zabıt Cerideleri, Devre 1, İçtima 2, Cilt 13, (Ankara: T.B.M.M. Matbaası, 1958), pp. 96-7.
[21] Morgenthau, Ambassador Morgenthau’s Story…, op. cit., pp.324-325. Ο Morgenthau σημειώνει επίσης ότι, αντίθετα από τους Αρμένιους, οι Έλληνες δεν έγιναν αντικείμενο μαζικού σφαγιασμού.
[22] Toynbee, The Western Question in Greece and Turkey…, op. cit., pp. 139, 280.

Πηγή e-dromos.गर

http://www.hellinon.net/parallila/?p=954

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΕΚΤΟΠΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΦΑΓΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ 1913-1914: ΠΡΟΒΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ"

ΟΙ ΦΟΙΝΙΚΕΣ ... ΕΚΠΟΛΙΤΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ (ΣΤΟ ΑΡΧ. ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΝΙΚΗΣ/)

-
...και πήραν οι Έλληνες τα (17)σύμφωνα και μέσα σε μερικά χρόνια δημιούργησαν Γραμματική,Συντακτικό και συνέγραψε ο Όμηρος τα δυο εκπληκτικά Έπη του με την εκπληκτική γλωσσική ποικιλία...


Από ηλεκτρονικό μήνυμα που παραθέτουμε παρακάτω αυτούσιο(πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση):



ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ "ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΓΑΠΗΣ", ΤΟ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟ ΠΡΙΟΝΙ ΤΟΥ ΤΖΑΚ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΒΓΑΛΤΗ) ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΕΚΘΕΣΙΣ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΦΟΙΝΙΚΩΝ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΩΝ, ΑΥΤΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΑΣ "ΕΔΩΣΑΝ" ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ (ΑΛΛΑ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΜΕΝΟ, ΔΙΧΩΣ ΤΑ ΦΩΝΗΕΝΤΑ, ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΤΑ ΕΙΧΑΝ ΜΑΘΕΙ ΑΚΟΜΗ. ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΟΛΛΕΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΦΩΝΗΕΝΤΑ, Ή ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΗΣΑΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ, ΔΙΟΤΙ ΕΣΥΝΕΝΟΟΥΝΤΟ ΘΑΥΜΑΣΙΩΣ ΜΟΝΟΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΡΥΛΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΩΝ).

ΕΠΕΙΣΚΕΦΘΗΤΕ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣH ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΤΕ ΤΑ ΕΥΕΡΓEΤΙΚΑ ΣΑΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΕΣ. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΑΛΛΩΣΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΡΗΜΑ ΦΟΙΝΙΚΙΖΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΙΜΜΟΥΜΑΙ ΣΕ ΑΣΕΛΓΕΙΑ ΤΟΥΣ ΦΟΙΝΙΚΕΣΕΙΣ
ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ Η ΛΕΞΙΣ ΕΥΡΩΠΗ ΕΙΝΑΙ .... ΦΟΙΝΙΚΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ- ΤΟ ΦΟΙΝΙΚΟ "ΑΛΦΑΒΗΤΟ" ΕΙΧΕ ΜΟΝΟΝ ΣΥΜΦΩΝΑ. ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΘΑ ΠΡΕΠΗ ΝΑ ΤΗΝ ΕΓΡΑΦΑΝ .... ΡΠ ! ΚΑΙ ΝΑ ΕΒΑΖΑΝ ΟΤΙ "ΦΩΝΗΕΝΤΑ" -ΦΘΟΓΓΟΥΣ- ΗΘΕΛΑΝ. Π.Χ. ΑΥΡΕΠΑ , ΟΥΡΑΠΕ, ...... !!!!!

ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΗΡΑΝ ΤΑ (17) ΣΥΜΦΩΝΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ, ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΓΡΑΨΕ Ο ΟΜΗΡΟΣ ΤΑ ΔΥΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΕΠΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗKTΙΚΗ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ. 8 ΠΤΩΣΕΙΣ, 3 ΧΡΟΝΟΥΣ , 8 ΕΓΚΛΙΣΕΙΣ, .........

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΧΟΝΤΕΣ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΦΟΙΝΙΚΟ - ΕΡΓΑΛΕΙΟ, ΕΓΓΡΑΨΑΝ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ.
ΚΑΙ ΟΙ (ΣΗΜΙΤΟ)ΦΟΙΝΙΚΕΣ "ΕΜΕΙΝΑΝ" ΜΟΝΟΝ ΜΕ ΤΑ 17 (Ή 22) ΣΥΜΦΩΝΑ.!!!!! ΔΙΧΩΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ Ή ΑΛΛΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ. ΔΙΧΩΣ "ΑΛΛΗ ΣΥΜΒΟΛΗ" ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ! ΜΗΠΩΣ ΕΔΩΣΑΝ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑΣ ΦΡΕΝΑΣ ΜΕΝΟΝΤΕΣ "ΑΦΡΟΝΕΣ";;;;;;;;

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΡΚΑΔΟΣ ΑΓΗΝΩΡΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΝΥΜΦΕΥΘΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΦΑΣΣΑ, ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ, ΑΠΟΚΤΑ ΤΟΝ ΚΑΔΜΟ, ΤΟΝ ΦΟΙΝΙΚΑ, ΤΟΝ ΚΙΛΙΚΑ, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, .... ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΗΤΕ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ. ΘΥΜΗΘΗΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙ ΦΟΙΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΗΠΕΙΡΟ.

http://kapodistria-httpsxolianewsblogspotcom.blogspot.com/2010/07/blog-post_23.html

ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟΣ (ΑΒΑΣΙΜΟΣ, ΑΣΤΗΡΙΚΤΟΣ) ΦΟΙΝΙΚΟΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ;;;;

ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΤΕ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΙ ΓΡΑΨΤΕ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ. ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΑΙΣΘΗΤΟ"ΠΡΙΟΝΙ῾!

ΣΥΝΗΜΜΕΝΩΣ ΤΟ ΠΡΟΠΡΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΟ, ΥΠΕΡ ΤΩΝ (ΣΗΜΙΤΟ)ΦΟΙΝΙΚΩΝ, ΑΝΥΠΟΓΡΑΦΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ "ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ"
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΦΟΙΝΙΚΕΣ ... ΕΚΠΟΛΙΤΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ (ΣΤΟ ΑΡΧ. ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΝΙΚΗΣ/)"

Η ΘΡΑΚΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ!

Ορισμένοι «τουρκικοί» κύκλοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απίστευτα γραφικοί, αν δεν ήταν επικίνδυνοι. Έτσι οι προσκείμενοι στο τουρκικό προξενείο μειονοτικοί της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Θράκης δεν διστάζουν να εξευτελίζουν την ιστορία στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν τις, ανύπαρκτες, μέχρι τον 14ο αιώνα μ.Χ. τουρκικές «ρίζες» στην περιοχή. το παιχνίδι αυτό εμπεριέχει κινδύνους – βλέπε Σκόπια – για την Ελλάδα, η ηγεσία της οποίας δεν ασχολείται με τοιαύτα φαιδρά.

Απολαύστε λοιπόν τις ιστορικές γνώσεις των «Τούρκων»:

«Η Δυτική Θράκη είναι μια περιοχή που κατοικείται από το 2000 π.Χ. Ο αρχαιότερος λαός της περιοχής είναι ο αρχαίος λαός των Θρακών, που ανήκανε στην ινδοευρωπαϊκή φυλή. Η περιοχή από 700 π.Χ. κατοικήθηκε από τους Πέρσες, Έλληνες και Μακεδόνες. Μέχρι το 335 π.Χ. διοικήθηκε κάτω από την ηγεμονία του Θρακικού Βασιλείου. Στην συνέχεια η Δυτική Θράκη έζησε κάτω από τις ηγεμονίες της Ρωμαϊκής και της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Το Οθωμανικό κράτος κατάκτησε την περιοχή το 1354 και την διοίκησε για 559 χρόνια. Αλλά το τουρκικό στοιχείο άρχισε να εμφανίζεται στην περιοχή από το 2000 π.Χ. όπου ερχόντουσαν στην περιοχή οι διάφορες τουρκικές φυλές από την κεντρική Ασία μεταξύ άλλων και οι Σκυθές Τούρκοι.

Οι Ούννοι το 4. αιώνα μ.Χ., οι Άβαροι, το 5. αιώνα μ.Χ., οι Πετσενέγκοι το 9. αιώνα μ.Χ. και οι Κουμάνοι το 11. αιώνα μ.Χ. εγκατασταθήκανε στην περιοχή. Αυτές οι τουρκικές φυλές ευνοήσανε σε αρκετό βαθμό την κατάκτηση των Βαλκανίων από τους Οθωμανούς. Στο θέμα των Βαλκανίων, η από τα σλαβικά προερχόμενη ονομασία των Πομάκων, «Pomaga ή Pomagadiç» που σημαίνει βοηθός, ήτανε η ονομασία που είχε δοθεί από τους Οθωμανούς στους Κουμάνους Τούρκους κατά την διάρκεια της κατάκτησης των Βαλκανίων. Οι Ούννοι στα μέσα του 4ου αιώνα που παρατήσανε τα πάτρια τους εδάφη με κατεύθυνση την δύση, κατακτήσανε την γη των Αλανών υποτάσσοντας τους Ανατολικούς Γότθους. Μετέπειτα διασχίζοντας τον Δούναβη φτάσανε μέχρι την Θράκη. Κατά την διάρκεια της ηγεσίας του Ούννου ηγέτη Ρούα, αναγκάσανε οι Ούννοι την Ανατολική Ρώμη να τους πληρώνει χαράτσι. Αυτός ο λαός κατά την διάρκεια της ηγεμονίας του Αττίλα μέσου τον πολέμων του Σινγκουδούνουν (Βελιγραδίου), Νις και Φιλιππούπολης, αποσπάσανε και ενώσανε στα εδάφη τους 70 Βυζαντινές πόλεις.

Μετά το θάνατο του Αττίλα, οι Ούννοι που απομείνανε στην Ευρώπη, αναμιχθήκανε με τους Αβάρους, τις γερμανικές και σλαβικές φυλές. Είναι αξιοσημείωτο ότι στις περιοχές αυτές ήρθανε οι Κέλτες, οι Ιλλυριοί και οι Θράκες πολλή πριν τους Ούννους. Οι Αβάροι Τούρκοι που ακολουθήσανε την πορεία και την κατεύθυνση των Ούννων παίρνοντας μαζί και τους Σλάβους της Δυτικής Ρωσίας, της σημερινής Πολωνίας, των βαλτικών περιοχών του Δνείπερου, τους μεταφέρανε στα Βαλκάνια και συνεισφέρανε σε μεγάλο βαθμό στο σλαβισμό των Βαλκανίων. Μετέπειτα ήρθανε στην περιοχή οι Βούλγαροι και Ούγγροι που ανήκουνε σε τουρκικές φυλές. Οι Βούλγαροι το 11ο αιώνα δείξανε πολιτική ύπαρξη στις περιοχές της σημερινής Σερβίας, Βοσνίας, Μακεδονίας. Οι Ούγγροι το 896 μ.Χ. και μετά την αποχώρηση των Πετζενέγκων Τούρκων, εγκατασταθήκανε στις περιοχές του Δούναβη και με την συμμαχία με το Βυζάντιο πολεμήσανε εναντίων των άλλων τουρκικών φυλών.

Οι Πετζενέγκοι που προέρχονται από τις τουρκικές ορδές των Ογκούζ, με τους πολέμους που κάνανε εναντίων του Βυζαντίου, περάσανε αλλεπάλληλες φορές τον Δούναβη, και φτάσανε μέχρι την σημερινή Σερβία, Μακεδονία και στην Βοσνία. Τον 12. αιώνα όμως αρχίσανε να χάνουνε την προέλευση τους και αφομοιωθήκανε μέσα στους Ούγγρους. Την ίδια εποχή οι Κουμάνοι (Κιπτσάκοι) ιδρύσανε στην ανατολική Ευρώπη δικό τους κράτος. Οι Βούλγαροι Τούρκοι, μετά την ταύτιση τους με την Ορθόδοξη Εκκλησία του Βυζαντίου, χάσανε με την πάροδο του χρόνου την πραγματική τους ταυτότητα και αφομοιωθήκανε μέσα στους Σλάβους και το 10. αιώνα ξεχάσανε τελείως την πραγματική τους γλώσσα. Οι Ούγγροι, για να μην έχουνε το παρόμοιο τέλος των Βουλγάρων Τούρκων, διαλέξανε την Καθολική Εκκλησία και αναμιχθήκανε με τις άλλες τουρκικές φυλές των Κουμάνων και Κιπτσάκιδων. Μετά την διάλυση της Ομοσπονδίας μεταξύ των Κουμάνων και των Κιπτσάκιδων το 1091μ.Χ., οι Κουμάνοι στα Βαλκάνια, Ροδόπη και στην Θράκη πιστεύανε μέχρι την κατάκτηση των Βαλκανίων από τους Οθωμανούς Τούρκους, στον Σαμανισμό. Στις 20 Αυγούστου του 1389 μ.Χ. μετά τον πρώτο πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου, δεχτήκανε από μόνοι τους το Ισλάμ σαν θρησκεία.

Θα περιοριστούμε να απαντήσουμε στους αξιότιμους παραχαράκτες τα εξής; Οι Σκύθες, ευτυχώς για αυτούς, δεν υπήρξαν ποτέ Τούρκοι. Όπως επίσης και οι Ούνοι, Άβαροι, Πετσενέγκοι και Κουμάνοι που ήταν όλοι τους μογγολικής καταγωγής, μεν, αλλά όχι Τούρκοι – δεν είστε ο μόνος μογγολικός λαός στον κόσμο κύριοι. Εξάλλου όλοι αυτοί οι εκλεκτοί σφαγείς, επέδραμαν μεν στη Θράκη, αλλά δεν εγκαταστάθηκαν ποτέ εκεί. Ίσως γιατί κάποιοι ανόητοι Βυζαντινοί έπραξαν αυτό που αδυνατούν οι σημερινοί ηγέτες μας.

Όσον αφορά τους Πετσενέγκους, ένας αυτοκράτορας, Ιωάννης Κομνηνός λεγόταν, τους εξόντωσε κυριολεκτικά σε μάχη στη σημερινή Βουλγαρία, το 1122. Οι έρημοι οι Πομάκοι, τέλος, δεν είχαν καμία σχέση με τους Κουμάνους ομοεθνείς σας. Ήταν και είναι γηγενείς Θρακιώτες που βίαια εξισλαμίσθηκαν από τον 14ο αιώνα μ.Χ. και μετά. Όσον αφορά το θρακικό βασίλειο που «διοικούσε» την περιοχή, αν δεν μας απατά η μνήμη μας είχε βασιλιά τον στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου τον Λυσίμαχο. Μήπως ήταν κι αυτός τίποτα κρυφοτούρκος και δεν τον είχαμε καταλάβει;

Έλεος πια।
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΘΡΑΚΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ!"

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Γράφει ο ΙΑΣΩΝ

Τα στοιχεία:

1. Η υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της συγκλήτου του Πολυτεχνείου της 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβάν, που επιβεβαιώνει ότι κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο
2. Η μαρτυρία του πρυτάνεως του Ε.Μ.Π. Κωνσταντίνου Κονοφάγου στις 20/1/1975, στο πενταμελές εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του « Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» 1982 με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο.
3. Μολονότι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος απεφάσισε, κατόπιν εντολών του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων και μετέπειτα Δικαιοσύνης Γ.Α.Μαγκάκη, να απονείμη «τιμητική σύνταξη» στις οικογένειες των σπουδαστών που «έχασαν την ζωή τους στο Πολυτεχνείο», ουδείς δικαιούμενος ή μαυροφορεμένη μητέρα ανευρέθη ή έλαβε την ανωτέρω σύνταξιν, που παρέμεινε τελικώς αζήτητη.
4. Στην μαρμάρινη πλάκα ( την οποίαν απεκάλυψεν ως Πρωθυπουργός το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου) και η οποία εναποτέθη πλησίον της μεγάλης ασώματης κεφάλας, στο χώρο «της θυσίας» στο Πολυτεχνείο, τελικώς έχουν αναγραφή δεκαοκτώ ονόματα με την μισοσβυσμένη πλην όμως αναγνώσιμη, διευκρινιστική περιγραφή, «Φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944». Δηλαδή ελλείψει, ευτυχώς, θυμάτων, στον αποκαλούμενο «ιερό χώρο » θυσίας, της λογικής και της αλήθειας μάλλον ή φανταστικών νεκρών αγωνιστών, επιστρατεύθησαν οι φοιτητές του 1941-1942!! .
5. Τα ατυχή θύματα των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973, που όλα τους σκοτώθησαν έξω και μακριά από το Πολυτεχνείο επιβεβαιώθησαν από το υπ αριθμόν 677/1975 παραπεμπτικό βούλευμα και την υπ αριθμόν 723/1975 απόφαση του πενταμελούς Εφετείου Αθηνών από τα οποία προέκυψε ότι οι πολίτες που σκοτώθησαν κατά το τριήμερο των συγκρούσεων είναι συνολικώς 23.
6. Όμως με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία κατόπιν εντολής του τότε υπουργού Δημόσιας τάξεως Γ. Σκουλαρίκη επαναφέρθη στην ενεργό υπηρεσία με τα εύσημα του αντιστασιακού και ανέλαβε αστυνομικός διευθυντής ο Γ. Σαμπάνης . Η έρευνα του αστυνομικού διευθυντού Γ. Σαμπάνη κατέληξε στην διαπίστωση ότι κατά το τριήμερο έχασαν την ζωή τους συνολικώς δώδεκα.

Τα ψεύδη:

1. Ο τότε δήμαρχος Ζωγράφου Δ. Μπέης εβεβαίωνε με μεγαλειώδη σοβαρότητα ότι οι νεκροί ήσαν τόσο πολλοί ώστε η χούντα τους έθαψε σε ομαδικούς τάφους με μπουλντόζες έξω από το νεκροταφείο του Ζωγράφου.
2. Η «θλιβερή» ιστορία της Ηλένια. Την πρώτη επέτειο του «Πολυτεχνείου», το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων «νεκρών» που γέμισαν το πολύπαθες κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: «Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».

Το «δράμα» το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές, δε - η «Αυγή» - έγραψε, κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: «Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρα από σφαίρα. Τι απόγινε» λέει:
«Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».
Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε όλες αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν από τα γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: «Τι απόγινε;».

Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής». Κατέληγε το άρθρο.
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ηλένιας - στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι – είχε ληφθή από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «ΜΠΡΕΚ» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «Βόγκ» (το σκίτσο της διαφημίσεως - είναι «παστέλ» - το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νικόλας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο).
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο - από το όνομα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια - ο οποίος καταδικάστηκε (άρον - άρον, στις 18 / 2 / 75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών....

Η πολιτική εκμετάλλευση.

Ισχυρίσθησαν οι επανακάμψαντες παλαιοί και νέοι πολιτικοί ότι χάρις σ’αυτά τα γεγονότα «επανήλθε η Δημοκρατία στην Ελλάδα». Ενώ την 25η Νοεμβρίου 1973, με αφορμή τα γεγονότα αυτά ουσιαστικώς διεκόπη το εγχείρημα επιστροφής στην Δημοκρατία, ανετράπη η τότε μεταβατική κυβέρνηση Μαρκεζίνη ( λόγω της αρνήσεως της, να επιτρέψει τον ελλιμενισμό του 6ου στόλου στην Ελευσίνα και την χρήση της αεροπορικής βάσεως στη Σούδα, κατά τον πόλεμο του Γιαμ Κιπούρ, τον Σεπτέμβριο του 1973.)
Και την εκτροπή συνέχισε το σκληρό δικτατορικό καθεστώς Δ. Ιωαννίδη. Το οποίο κατέρρευσε και παρέδωσε την εξουσία στους πολιτικούς μόνο με την τραγική εμπλοκή της Κύπρου στις 23 Ιουλίου του 1974, οκτώ μήνες περίπου μετά από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Ακόμη και η Πανσπουδαστική ( όργανο του ΚΚΕ εξωτερικού) στο φύλλο υπ αριθμόν 8 έγραφε ότι «το Πολυτεχνείο ήταν έργο 350 πρακτόρων του Ρουφογάλη» τότε αρχηγού της ΚΥΠ.
Ενώ το θείον βρέφος ( μεγαλούτσικο τότε) ο Λαλιώτης μέλος της συντονιστικής επιτροπής στην Αυγή της 17.11.1976 εδήλωνε ότι «Οι μάζες δεν είχαν καμιά διάθεση για αγωνιστική κινητοποίηση»

Η συντονιστική Επιτροπή

Η λεγόμενη συντονιστική επιτροπή με ανακοίνωση της 29ης Σεπτεμβρίου 1974, εβεβαίωνε ότι τα γεγονότα ήσαν «μερικώς αυθόρμητα. «Το κίνημά μας είναι πολιτικό αλλά κομματικό. Ανάμεσά μας υπάρχουν πολλές τάσεις, αλλά καμιά από αυτές δεν ταυτίζεται με κανένα κόμμα»
Βεβαίως οι επικυρίαρχοι των γεγονότων του Πολυτεχνείου είναι διαχρονικώς οι ίδιοι. Οι διάφοροι αριστεριστές που προκάλεσαν και προκαλούν τους εμπρησμούς τις καταστροφές τις λεηλασίες ακόμη τότε και τις επιθέσεις εναντίον του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και του κέντρου ΟΤΕ επί της Πατησιών.
Ενώ ταυτόχρονα διαιωνίζεται η «ευγενής» άμιλλα καπηλείας των γεγονότων του Πολυτεχνείου από όλα τα κόμματα μολονότι κανένα από αυτά ουσιαστικώς δεν υπήρξε πρωταγωνιστής.

Έτσι:

Σε λίγες μέρες θα δούμε πάλι, δυστυχώς, οδοφράγματα, αυτοκίνητα να πυρπολούνται, περιουσίες να λεηλατούνται, σημαίες να βεβηλώνονται..Και την κορύφωση της πορείας έξω από κει που τελειώνουν όλες οι «σοβαρές» διαδηλωσεις στην Ελλάδα. Την Αμερικανική πρεσβεία.
Ταυτόχρονα, πολιτικούς, ηθοποιούς, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους να τιμούν την «εξέγερση του Πολυτεχνείου» που χάρις αυτής επανήλθε η «Δημοκρατία» ( του Ιωαννίδη) στην Ελλάδα, ενώ αρκετοί συμπολίτες μας θα σπεύσουν συν γυναιξί και τέκνοις, γονυκλινείς στην ασώματη κεφάλα του Σβορώνου συγχέοντες τους αναφερόμενους στην μαρμάρινη πλάκα ( φοιτητές που έπεσαν επί κατοχής) με τους ανύπαρκτους νεκρούς σπουδαστές στο Πολυτεχνείο.
Δια πολλοστή φόρα η αγνή, ειλικρινής, ανιδιοτελής και υπέρμετρος αγάπη που έχουν οι νέοι προς την ελευθερία παραμένει ανεξάντλητο κεφάλαιο προς εκμετάλλευση.

Έκθεσης Εισαγγελέως Κυριαζή:

«..Ολόκληρον το κτιριακόν συγκρότημα πλην του τελευταίου προς την οδόν Τοσίτσα οικοδομήματος, καθώς και οι πέριξ αυτού χώροι, προαύλια και κλιμακοστάσια, παρουσιάζουν όψιν γενικής λεηλασίας και εκτεταμένων φθορών. Ιδία αι φθοραί παρουσιάζονται εις τους τοίχους εσωτερικώς και εξωτερικώς, αι επιφάνειαι των οποίων γέμουν συνθημάτων και εμβλημάτων.. Ενδεικτικώς τα αναγραφέντα συνθήματα, άτινα συνοδεύονται και με ρυπάνσεις δια διαφόρων χρωστικών ουσιών, έχουσιν ως ακολούθως: Λαοκρατία, Προλετάριε σήκω, Ζήτω το προλεταριάτο, Προλετάριοι της Ελλάδος ενωθήτε, ΚΚΕ, KNE, SS = US, σεξουαλική επανάσταση, κάτω η χούντα, θάνατος στον Παπαδόπουλο, παραιτήσου Παπαδόπουλε, θάνατος στο φασισμό, σπιούνοι φασίστες θα πεθάνετε, Χούντα στο απόσπασμα, έξω το NATO, ψωμί - παιδεία - ελευθερία, εργάτες, φοιτητές στον αγώνα, εργάτες - φοιτητές - αγρότες, όχι εκλογές, θάνατος στον ιμπεριαλισμό, ελευθερία - ισότητα - δικαιοσύνη, κάτω το κεφάλαιο και η γραφειοκρατία, ΕΣΑ = βασανιστές, έφτασε η ώρα σας καθάρματα, Έλληνες αντισταθήτε, Αμερικανοί σπίτια σας, απόψε πεθαίνει η Χούντα, επανάσταση λαέ, ζήτω ο ελληνικός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω ο λαϊκός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω η λαϊκή αντίσταση, κ.ά. ... Επίσης ο εσωτερικός χώρος των προαυλίων, των κλιμακοστασίων γέμει τεμαχίων εκ κατεστραμμένων ξύλινων επίπλων, πάσης φύσεως απορριμμάτων και ιχνών εσβεσμένων πυρών.»

Απολογία του Γ.Παπαδοπούλου (Απόσπασμα σχετικό προς τα συνθήματα Ψωμί παιδεία ελευθερία)

«..Ως προς το ψωμί, την οικονομίαν, παραλάβαμεν το εθνικόν εισόδημα εις τα 565 δολλάρια, και παραδώσαμε την διαχείρισιν της εξουσίας όταν ανετράπημεν εις 1.100.
Παραλάβαμεν τον προϋπολογισμόν της χώρας εις το ύψος των 29 δισεκατομμυρίων και παραδώσαμεν την αρχήν, με τον προϋπολογισμόν της χώρας εις 109 δισεκατομμύρια.
Παραλάβαμεν το συναλλαγματικόν απόθεμα της χώρας εις τα 200 εκατομμύρια δολλάρια και το παραδώσαμεν εις τον ένα δισεκατομμύριον πεντήκοντα εκατομμύρια δολλάρια. ..
Παιδεία! Δύο δισεκατομμύρια τετρακόσια εκατομμύρια ήσαν αι δαπάναι του προϋπολογισμού υπέρ της παιδείας όταν αναλάβομεν την αρχήν. Και παραδώσαμεν κονδύλιον εγγεγραμμένον εις τον προϋπολογισμόν ύψους 15 δισεκατομμυρίων.
Εξακόσιες είκοσι επτά ήσαν αι θέσεις των λειτουργών της ανωτάτης παιδείας, διότι δεν θα αναφερθώ εις την γενικήν, και ανεπτύξαμεν τας καθηγητικάς έδρας εις τον αριθμόν των εννεακοσίων εβδομήκοντα περίπου.
Δύο χιλιάδες εξακόσιοι ήσαν οι προβλεπόμενοι βοηθοί Καθηγητών, ως βοηθητικόν εκπαιδευτικόν προσωπικόν εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, και όταν παραδώσαμεν την αρχήν αι νομοθετημέναι θέσεις ανήρχοντο εις έξι χιλιάδας επτακοσίας, εάν δεν με απατά η μνήμη, εξ αυτών δε είχε κατορθωθεί να συμπληρωθούν περί τας τέσσερεις χιλιάδας οκτακοσίας.
Εδιπλασιάσαμε τας δυναμένας να προσφερθώσι υπηρεσίας εκ μέρους των φοιτητικών λεσχών, εβελτιώσαμε το φοιτητικόν συσσίτιον. Εχορηγήσαμεν τα φοιτητικά δάνεια.
Εχορηγήσαμε δωρεάν τα συγγράματα προς τους φοιτητάς. Εν πάση δε περιπτώσει ολοκληρώσαμε την έννοιαν εις την πραγματικήν μορφήν της δωρεάν παιδείας εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα...»

Αντί Επιλόγου...:

Οπως γράφει ο αείμνηστος Θ. Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του "Η Μεγάλη Περιπέτεια" εκδόσεις Κάκτος, σελίς 298, "...Θα έλθη όμως κάποτε η ωρα που η υπόθεση "Πολυτεχνείο" θα μελετάται απο τους ιστορικούς, τους κοινωνιολόγους και τους ψυχιάτρους ως μία από τας χαρακτηριστικωτέρας αποδείξεις της ηθικής και πνευματικής καταπτώσεως της εποχής μας..."

ΠΗΓΗ
http://www.thermopilai.org/content/o-mythos-toy-polytexneioy

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ"

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ : ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΑ ΠΑΝΤΟΥ «ΑΝΟΙΓΟΥΝ» ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Κι άλλο πλήγμα δέχεται η Ελλάδα τη δυσκολότερη ώρα λόγω της οικονομικής κρίσης, ενώ ο πολιτικός της κόσμος κοιμάται βαθιά… Οι «Τούρκοι της Δυτικής Θράκης» προκαλούν και αναγνωρίζουν μακεδονική, αρβανίτικη, εβραϊκή και βλάχικη μειονότητα στην Ελλάδα!

Τι έγινε όμως; «Στη Βόρεια Ελλάδα, στην περιοχή που περικυκλώνεται από την Πίνδο, τα βουνά της Ροδόπης και το Αιγαίο Πέλαγος υπάρχει μια κοινότητα η οποία υποστηρίζει ότι έχει διαφορετική εθνική καταγωγή από άλλους Έλληνες υπηκόους κι έτσι αποτελεί μια μειονότητα που ονομάζεται Μακεδονική. Η Ελληνική Κυβέρνηση αποδέχεται τη λέξη ‘Μακεδονική’ σαν μια γεωγραφική φράση που χαρακτηρίζει όλους τους Έλληνες υπηκόους της Βόρειας Ελλάδας και αρνείται τους ισχυρισμούς ότι οι Μακεδόνιοι στην Ελλάδα είναι μια μειονοτική ομάδα και αναγνωρίζει αυτή την ομάδα σαν ‘Σλαβικοί Έλληνες’ ή ‘Δίγλωσσοι’».

Ακολουθεί όμως και μάθημα… διεστραμμένης Ιστορίας: «Από τις πρώτες κινήσεις εισβολής οι Ινδογερμανοί, οι Κέλτες, οι Ιλλύριοι, οι Θρακιώτες, οι Δάκοι, οι Δωριείς, οι Αχαιοί, οι Άβαροι, οι Σκυθές, οι Κουμάνοι-Κιπτσάκοι, οι Μυκήνες, οι Βούλγαροι, οι Σλάβοι και οι Ρωμαίοι έχουν επηρεάσει αυτή την περιοχή είτε με προσωρινές επιδρομές, είτε με μόνιμες εισβολές και οι διαφορετικές φυλές έχουν κυριαρχήσει στην περιοχή με διαδοχικές διοικήσεις. Στις αρχές του 1000 Π.Χ. μια μικρή φυλή που λεγόταν Μακεδονική είχε την εξουσία γύρω στο ποταμό Μπιστρίτσα με την ηγεσία του 1ου Πέρδικα».
Και συνεχίζουν: «Κατά τη διάρκεια της μεγάλης μακεδονικής ιστορίας την περίοδο μεταξύ του 7ου και του 10ου αιώνα Π.Χ. κυριαρχούσαν στην περιοχή το Μακεδονικό Βασίλειο (Β’ Φίλιππος, Μεγάλος Αλέξανδρος) , η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο), τα Βουλγαρικά και Σερβικά Βασιλεία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι Βαλκανική Πόλεμοι του 1912-1913 έχουν γίνει το ορόσημο στην ιστορία της Μακεδονίας. Η Σερβία κατέλαβε ‘τη Μακεδονία του Αξιού’ κι ενώ η Βουλγαρία ‘τη Μακεδονία της Πύρινης’ και η Ελλάδα κατέλαβε τη ‘Μακεδονία του Αιγαίου’ που έχει έκταση 33.953 τμ. και έναν πληθυσμό περισσότερο από ένα εκατομμύριο».

Κι εδώ αρχίζει ο οχετός σε βάρος των Ελλήνων: «Η Ελλάδα με την πολιτική εθνικής κάθαρσης και εντατικής αφομοίωσης, άρχισε να τρομοκρατεί και να εξοντώνει την εθνικότητα των Μακεδόνων του Αιγαίου και αυτή η κατάσταση συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Η Ελλάδα με το νόμο αρ. 352 του 1926, ξεκίνησε μια εξόρμηση μεγάλης κλίμακας με σκοπό να ‘εξελληνίζει’ τα Μακεδονικά επώνυμα κι όλες τις τοπωνυμίες στη Μακεδονία του Αιγαίου. Στις εφημερίδες της Κυβερνήσεως αρ. 322 και 324 και της 21 και 23 Νοεμβρίου μαζί με τις τοπωνυμίες έγινε απαραίτητο και να μετατραπούν τα επώνυμα στα ονόματα που τελειώνουν με καταλήξεις ‘-ος’, ‘-ης’ ή ‘-όπουλος’. Από την άλλη πλευρά, εξαφανίστηκαν όλα τα μακεδονικά ονόματα και σύμβολα από τις εκκλησίες, τα μνημεία, τα αρχαιολογικά έργα και από τα νεκροταφεία και σφετερίστηκαν και πυρπολήθηκαν όλα τα Μακεδονικά-Σλαβικά θρησκευτικά και λογοτεχνικά έργα. Τα Μακεδονικά απαγορεύτηκαν με αυστηρά μέτρα, δεν επιτρέπονταν να μιλιούνται ούτε στους γάμους, στις λειτουργίες και οι Μακεδόνιοι εξαναγκάστηκαν να μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα».

Τα πράγματα όμως εξελίσσονται ακόμα χειρότερα: «Εκείνοι που μιλούσαν Μακεδονικά δέχτηκαν μεγάλες καταπιέσεις, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αυτή η πολιτική όμως προκάλεσε να βελτιωθεί περισσότερο η εθνική συνείδηση των Μακεδόνων. Ως αποτέλεσμα του Εμφυλίου Πολέμου που ξέσπασε στην Ελλάδα κατά τη διάρκειά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά, αυξήθηκαν τα μακελειά προς τους Μακεδόνιους του Αιγαίου. Στο δυτικό της Μακεδονίας του Αιγαίου σκοτώθηκαν 16.000 άτομα, βιάστηκαν 440 γυναίκες, 120 άτομα βασανίστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκατοντάδες άνθρωποι έπαθαν φρενοβλάβεια λόγω των βασανιστηρίων, πυρπολήθηκαν 1291 σπίτια, λεηλατήθηκαν 80 χωριά και χιλιάδες άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτιά τους. Αυτές οι καταπιέσεις έβαλαν ένα μεγάλο ποσό των Μακεδόνων του Αιγαίου να μεταναστεύσουν στις υπερπόντιες χώρες και ειδικά στον Καναδά, τις ΗΠΑ και στην Αυστραλία. Ο νόμος αρ. 3958 του 1959 προβλεπόταν την κατάσχεση των οικόπεδων εκείνων οι οποίοι δεν είναι ‘Έλληνες εκ γεννήσεως’ και οι οποίοι εγκατέλειψαν την Ελλάδα και δεν έχουν γυρίσει πίσω τα τελευταία 5 χρόνια. οι Μακεδόνιοι του Αιγαίου επηρεάστηκαν περισσότερο απ’ όλους από το συγκεκριμένο νόμο. Όλες αυτές οι καταπιέσεις προκάλεσαν να ιδρύσουν οι Μακεδόνιοι του Αιγαίου έξω ή μέσα στην Ελλάδα ενώσεις με σκοπό να προστατέψουν και να ζωντανέψουν την εθνική ύπαρξή τους συσπειρώνοντας περισσότερο».

Και περνάμε πλέον στη σύγχρονη εποχή: «Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις όπως η Οργανωτική Επιτροπή του Κέντρου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Μακεδόνων, Κίνημα Ανθρωπίνων και Εθνικών Δικαιωμάτων για τους Μακεδόνιους της Μακεδονίας του Αιγαίου, Το Κέντρο Μακεδονικών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ιδρύθηκαν τις δεκαετίες του ’80 μέσα στα σύνορα της Ελλάδας, όμως δεν αναγνωρίζονται επίσημα από την Ελληνική Κυβέρνηση. Οι οργανώσεις αυτές έχουν αρχίσει να δραστηριοποιούνται προκειμένου να αντισταθούν κάθε λογής καταπίεσης που ασκείται εναντίων των Μακεδόνων που ζούνε στην Ελλάδα και να αγωνιστούν για την χρησιμοποίηση των Μακεδονικών ελεύθερα στη εκπαίδευση, στις εκκλησίες και σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής και για την ανάπτυξη της Μακεδονικής κοινωνίας. Πραγματικά, όλα τα σλαβικά-μακεδονικά νόμιμα ή παράνομα στοιχεία (που δεν αναγνωρίζεται η ύπαρξή τους από την Ελλάδα) που ζουν στη Μακεδονία του Αιγαίου βασικά είναι θεμιτά. Γιατί οι Μακεδονικές μειονότητες οι οποίες ζούνε στην Ελλάδα είναι υπήκοοι αυτής της χώρας και η Ελλάδα είναι ένα κράτος το οποίο έχει υπογράψει πολλά διεθνή έγγραφα και το οποίο έχει μια σειρά υποχρεώσεων προπαντός σαν μια χώρα της ΕΕ για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα το οποίο όμως δεν εκπληρώνει καμιά από αυτές».

Αν νομίζεται ότι τα… εγκλήματα των Ελλήνων τελειώνουν εκεί, κάνετε λάθος! «Η Ελλάδα που πάντα παραβλέπει τα διεθνή έθιμα όχι μόνο διεκδικεί τον ‘Μεγάλο Αλέξανδρο Μακεδονικής καταγωγής’ αλλά και δεν αναγνωρίζει ούτε το όνομα, ούτε το σύνταγμα, κι ούτε τη σημαία με κόκκινη βάση και με ήλιο της Βεργίνας με 16 ακτίνες. Όμως η Μακεδονία ως αποτέλεσμα των μεγάλων οικονομικών αποκλεισμών που επιβάλλει η Ελλάδα αναγκάστηκε να αλλάξει τη σημαία του και κάποια άρθρα από το σύνταγμά του. Η Ελλάδα που έχει ανησυχίες από το νεοσύστατο Μακεδονικό Κράτος λόγω της Μακεδονικής εθνικής μειονότητας η οποία βρίσκεται στα σύνορά του, πρώτα ακύρωσε τα πτυχία του Πανεπιστημίου Κiril Metodi που βρίσκεται στα Σκοπιά με το αιτιολογικό ότι η εκπαίδευση του συγκεκριμένου πανεπιστημίου γίνεται στα Μακεδονικά και ότι δεν υπάρχει μια τέτοια γλώσσα. Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα δεν βρήκε την υποστήριξη που περίμενε ούτε από την Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ούτε από τις ΗΠΑ παρά όλες τις πρωτοβουλίες της και δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα ακριβώς αντίθετα υπέρ της Μακεδονίας και κατά της Ελλάδας κι έτσι πρόσθετα τις προσπάθειες αναχαίτισης μεταφοράς υλικών και πετρελαίου που σε πρώτη φάση άρχισε να επιβάλλει σ’ αυτή τη χώρα, άρχισε να αναχαιτίζει και όλες τις εμπορικές δραστηριότητες εκτός από τα υλικά έκτακτης ανάγκης».

Και συνεχίζει: «Στα χρόνια του 1994-1995 η Ελλάδα επέβαλε ένας πολύ αυστηρός αποκλεισμός στη Μακεδονία και κατάργησε πρωταρχικά το σιδηρόδρομο Θεσσαλονίκης-Σκοπιών. Γι’ αυτό δημιουργήθηκαν σοβαρές δυσκολίες στη Μακεδονική οικονομία. Δεν αγνοούνται οι Ελληνικές επιβολές στις μειονότητες που ζουν στην Ελλάδα η οποία έχει υπογράψει σημαντικές διεθνείς συμφωνίες στον τομέα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σε πολλές εκθέσεις που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα παρουσιάζεται ολοφάνερα αυτή η κατάσταση. Η Ελλάδα έχει κατακριθεί ρητά λόγω των διακριτικών και καταπιεστικών πολιτικών της στις Μακεδονικές και Τουρκικές μειονότητες σε εκθέσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων τις οποίες έχουν εκδώσει οι ΗΠΑ το 1990 και τα αλλεπάλληλα χρόνια, ενώ τις ίδιες φράσεις συναντιούνται στις ετήσιες εκθέσεις πολλών διεθνών οργανώσεων όπως οι Amnesty International, Helsinki Watch κτλ».

Περνάμε όμως και στους «αγωνιστές»… μακεδονομάχους: «Στην Ελλάδα οι υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Μακεδόνων παρακολουθούνται συνεχώς και υφίστανται την καταπίεση. Ο Χρήστος Σιδηρόπουλος, ο Τάσος Βουλής, ο Νικοδήμος Τσαρκνίας, ο Πέτρος Δημητσής, ο Σταύρος Αναστασιάδης, ο Κωνσταντίνος Γώτσης και ο Σταύρος Σοβισλής έρχονται μπροστά των ανθρώπων οι οποίοι περνάνε σε πρώτο πλάνο ανάλογα με άλλους ακτιβιστές στη διεθνής κοινωνία μέσω των περιστατικών που έχουν μπλεχτεί. Για τις δικαστικές και κυβερνητικές πιέσεις και τους φυσικές ζημιές των δυνάμεων ασφάλειας που υφίστανται αυτοί οι άνθρωποι έχουν ετοιμαστεί εκθέσεις και αυτές έχουν ανακοινωθεί στη κοινή γνώμη. Ένας από τους υποστηρικτές ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Μακεδόνων ο Σιδηρόπορτας αναφέρει ότι το 1913 αμέσως μετά την κατάληψη της Μακεδονίας του Αιγαίου, ο πατέρας του έπαθε μεγάλα βασανιστήρια με δικαιολογία πως έκανε συνεργασία με τους Κομμουνιστές μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο και ο παππούς του κρεμάστηκε από τη γλώσσα του από τους Έλληνες για να εκφοβηθεί ο Μακεδονικός λαός και να εμποδιστεί να πηγαίνουν τα παιδιά σε μακεδονικά σχολεία. Ο Σιδηρόπουλος κατηγορήθηκε στο δικαστήριο για πρώτη φορά το 1990 επειδή ήθελε να ιδρύσει το ‘Κέντρο Μακεδονικού Πολιτισμού’ για τη διατήρηση της Μακεδονικής γλώσσας και του πολιτισμού και πάλι επειδή χρησιμοποίησε τον όρο ότι ‘Υπάρχει Μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα’ στη συνεδρίαση Ανθρωπίνου Πλαισίου του ΕΣΣΑ που είχε συγκεντρωθεί τον Ιούνιο του 1990 στη Κοπεγχάγη. Επίσης έχει περιληφθεί μια είδηση-σχόλιο στο περιοδικό ‘The Times’ της 22ης Αυγούστου του 1994 που έλεγε ότι ‘έναντι της απανθρωπιάς που υπέστη ο Σιδηρόπουλος πρέπει να του δοθεί το δίκαιο του ασύλου από την Αγγλία’».

Πάμε και στους… φωτισμένους κληρικούς: «Όσο για τον παπά, τον Νικοδήμο Τσαρκνία έναν από τους υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Μακεδόνων, κι αυτός δέχθηκε πολύ μεγάλες καταπιέσεις και φυσικές επιθέσεις, πέρασε πολλά χρόνια στα δικαστήρια και ανακαλέστηκε με συκοφαντίες αν και δεν είχε καμιά δήλωση ή ζήτηση για το ότι πρέπει να αποσπαστεί η Μακεδονία του Αιγαίου από την Ελλάδα και ζητούσε μόνο τα βασικά τους δικαιώματα όπως την χρησιμοποίηση της Μακεδονικής γλώσσας, να κάνουν τις θρησκευτικές τελετές στη δική τους γλώσσα και να τραγουδήσουν τα εθνικά τους τραγούδια κτλ. Αυτές οι φυσικές επιθέσεις έχουν αποδειχθεί με πιστοποιητικά γιατρού και μεταφέρθηκαν στο προσκήνιο της δημοσιότητας των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Πάμε και παρακάτω: «Στα χρόνια 1947-1948 περίπου 30.000 παιδιά από τα 2 έως 14 χρονών που είχαν απομακρυνθεί από την Ελλάδα για να προστατευτούν από τους επιθέσεις των Ελλήνων από τον Ερυθρό Σταυρό τώρα είναι περίπου στα 50 τους και δεν μπόρεσαν ακόμη να γυρίσουν τη πατρίδα τους στην Ελλάδα. Αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν άδεια εισόδου στην Ελλάδα ούτε για μικρή διάρκεια έχουν οργανωθεί μεταξύ τους και ίδρυσαν έναν σύλλογο που ονομάζεται ‘Τhe Association of Refugee Children from Aegean Macedonia’. Τα στελέχη του προαναφερόμενου συλλόγου σχεδίασαν το 1998 μια τελετή μνήμης και συνάντησης για να επισκεφτούν τα μέρη που γεννήθηκαν με την ευκαιρία 50ης επετείου του 1948, αλλά επειδή ήξεραν τη στάση της Ελλάδας ήρθαν σε επαφή με την οργάνωση ‘Ιnternational Helsinki Federation of Human Rights’ και της ζήτησαν βοήθεια. Μολονότι η συγκεκριμένη οργάνωση ήρθε σε επαφή με τον ίδιο τον υφυπουργό εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου και ζήτησε υποστήριξη και ανταποκρίθηκε θετικά από τον υφυπουργό, τελικά δεν άφησαν αυτούς τους ανθρώπους να μπουν μέσα απ’ τα σύνορα. Αυτό το περιστατικό φέρνει μαζί του και το ερώτημα πώς και σε ποιό βαθμό μπορεί κανείς να εμπιστεύεται την ελληνική γραφειοκρατία και τους πολιτικούς. Η Ελλάδα δεν δίνει κανένα από τα δικαιώματα των Μακεδόνων του Αιγαίου όσον αφορά τις πολιτικές δραστηριότητες τους. Την 6η Σεπτεμβρίου του 1995 αντιδραστικέ αμέσως στην ίδρυση του Μακεδονικού μειονοτικού κόμματος που λέγεται ‘Vinojito-Ουράνιο τόξο’ το οποίο ιδρύθηκε στη Φλώρινα και με την πρόκληση του Δημάρχου της Φλώρινας πραγματοποιήθηκαν επιθέσεις στο κτίριο του κόμματος και κατεβάστηκε η ταμπέλα του. Κατατέθηκε μήνυση έναντι των ιδρυτών του κόμματος του Βασίλη Ρωμά, του Κώστα Τασοπούλου, του Πέτρου Βασιλίδη και του Παύλου Βασκοπούλου με το σκεπτικό ότι ‘μιλάνε δημοσίως τη γλώσσα τους’ και στη δίκη που πραγματοποιήθηκε τη 15 Σεπτεμβρίου του 1998 το Κόμμα Ουράνιου Τόξου αθωώθηκε μπροστά παρατηρητών των διεθνών οργανώσεων που συμμετείχαν στη δίκη με την ενημέρωση και την πρόσκληση των Μακεδόνων. Ένας άλλος αγωνιστής εκδίκησης της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα είναι μία πολιτική οργάνωση που λέγεται ‘Μακεδονικό Κίνημα για την ευημερία των Βαλκανίων’ που έχει ιδρυθεί το 1989 στο Σοβότσκο (Αριδέα). Αυτό το κίνημα αν και συμμετείχε μαζί με το Ουράνιο Τόξο στις εκλογές του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, μπόρεσε να έχει μόνο 7.263 ψήφους εξαιτίας των ανασχέσεων και των διαφόρων μέτρων που λάβανε οι Έλληνες με διοικητικά και δικαστικά μέσα».

Υπομονή, τελειώνουν: «Ολοκληρώθηκε στην Ελλάδα η δικαστική διαδικασία για το ‘Κέντρο Μακεδονικού Πολιτισμού’ (Οίκος Πολιτισμού της Μακεδονίας) το οποίο ήθελε να ιδρύσει το 1990 η Μακεδονική μειονότητα, όμως δεν το μπορούσε λόγω της απόφασης του περιφερειακού δικαστηρίου της Φλώρινας και συνεπώς δεν βγήκε η άδεια. Στη συνέχεια οι ιδρυτές του Κέντρου μετέφεραν το θέμα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου. Η δικαστική διαδικασία άρχισε την 24η Μαρτίου του 1998 και κατέληξε στο συμπέρασμα τη 10 Ιουνίου του 1998. Κατά συνέπεια η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σύμφωνα με τις αποφάσεις της συνεδρίασης Ανθρωπίνου Πλαισίου του ΕΣΣΑ της Κοπεγχάγης με το 11ο άρθρο της Ευρωπαϊκής Συμφωνίας. Δυστυχώς η Αθήνα αντιστέκεται ακόμη με μια παράνομη στάση να δώσει άδεια στην εγκαινίαση του συγκεκριμένου κέντρου. Είναι δυνατόν να συναντηθούν όλες αυτές οι επιβολές των Ελλήνων που αγνοούν τα ανθρώπινα δικαιώματα των Μακεδόνων του Αιγαίου στις ετήσιες εκθέσεις όλων των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ελπίζουμε ότι η Ελλάδα που είναι μία χώρα της ΕΕ θα σταματήσει να βλέπει σαν απειλή όλες τις μειονότητες που ζουν στην Ελλάδα και να αρχίσει να τους συμπεριφέρεται εν όψει των πολιτικών τους δικαιωμάτων που πρέπει να έχουν βασικά».

Αυτά αναφέρει στην επίσημη ιστοσελίδα της η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης»। Είπατε τίποτε; Τα συμπεράσματα δικά σας.
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ : ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΑ ΠΑΝΤΟΥ «ΑΝΟΙΓΟΥΝ» ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"