Οι Κούρδοι κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου

 Οι Καρδούχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου--

Λαός γηγενής, ινδοευρωπαϊκής προέλευσης, κατοικούσε τουλάχιστον από τη 2η χιλιετία π.Χ. σε μια περιοχή όχι μεγαλύτερη των 500.000 τετρ. χλμ. εκατέρωθεν των οροσειρών Ταύρου και Ζάγρου, εκεί όπου σήμερα περνούν οι συνοριακές γραμμές Τουρκίας - Ιράν - Ιράκ και Συρίας.---

  Ως Καρδούχους τούς γνώρισε ο Μ. Αλέξανδρος κατά την εκστρατεία του, σύμφωνα με τον Αρριανό.

 Ο πολιτισμός των Κούρδων έλκει τις ρίζες του στο 3000 π.X. και έχει σφραγίσει το μεγάλο πολιτισμό της Μεσοποταμίας και των γύρω περιοχών.

Σύμφωνα με ένα από τα συμπεράσματα των επιστημόνων, γλωσσικά και ιστορικά οι αρχαίες φυλές των Σουβαρίων (Subari), των Ουρίων (Hurri), των Λούλου (Lulu), των Γκούτι (Guti), των Κασσιτών (Kasi) και των Χαλδαίων (Haldi ή Urartu) είναι προπάτορες των Κούρδων. Το 3000 π.Χ. πατρίδα των Σουβαρίων ήταν η Άνω Μεσοποταμία και η ευρύτερη περιοχή της σημερινής Μουσούλης. Σε δυο επιγραφικές στήλες του 2000 π.Χ. που βρέθηκαν στην περιοχή αναφέρεται ότι η «χώρα του νερού» – που πιθανότητα είναι η χώρα των Σουβαρίων – συνορεύει με την πόλη Καρυτάκα. Ο Ξενοφών το 401 π.Χ. στην «Κύρου Ανάβαση» αναφέρει ότι συνάντησε τους «Καρδούχους», δηλ. τους κατοίκους της Καρντάκα, βόρεια της Μοσούλης και ανατολικά του Τίγρη.

                                                                                  Ο Ξενοφών

Αυτοί οι Καρδούχοι ήταν οι Σουβάριοι, πρόγονοι των Κούρδων. Γράφει σχετικά στο τρίτο βιβλίο του, «Κάθοδος των Μυρίων» ο Ξενοφών: «…Προς δυτικά, πέρα από το ποτάμι, βρίσκεται ο δρόμος που οδηγεί στη Λυδία και την Ιωνία, ενώ εκείνος που περνά μέσα από τα βουνά και κατευθύνεται βόρεια, οδηγεί στη χώρα των Καρδούχων. Γι’ αυτούς, λένε πως κατοικούν πάνω στα βουνά, πως είναι ικανοί πολεμιστές και πως δεν πειθαρχούν στο μέγα Βασιλιά. Όταν κάποτε τους επιτέθηκε ο στρατός του Βασιλιά με 120.000 άνδρες, κανένας δεν γύρισε πίσω, παρά όλοι χάθηκαν, όλοι, στη δύσβατη και ορεινή χώρα».

Οι Μάρδοι (Mαrd) πρόγονοι των Μήδων ζούσαν στο Κουρδιστάν, στα ανατολικά της λίμνη Ούρμιγιε. Σχετικές αναφορές βρίσκουμε στον Ξενοφώντα και τον Στράβωνα. Πολεμικός λαός όπως και οι Πέρσες, οι Μήδοι ξεκίνησαν από τα ανατολικά, προσπέρασαν την Κασπία Θάλασσα και έφθασαν μέχρι το όρος Ζάγρος – στο σημερινό Κουρδιστάν Ιράκ– από το οποίο στη συνέχεια απλώθηκαν, ακολουθώντας την κατεύθυνση της οροσειράς, βορειοδυτικά και νοτιοδυτικά. Στην πορεία αναμείχθηκαν με τους Κούρδους. Ο Πολύβιος γράφει σχετικά με αυτήν την ανάμειξη ότι οι Κίρτιοι (ή Κούρδοι) είχαν προσληφθεί ως σφενδονιστές στο στρατό των Περσών κατά τη διάρκεια των πολέμων εναντίον του Σελευκίδη Αντιόχου Γ’. Σήμερα οι περισσότεροι Κούρδοι, που ονομάζονται Κουρμαντζί και μιλούν τη διάλεκτο Κουρμάντζ, είναι επίγονοι της ένωσης των δυο λαών (Kurd + Mard ή Κούρδος + Μαρδος) .

Το 633 μ.Χ. οι αραβικές στρατιές άρχισαν να καταλαμβάνουν περιοχές που ανήκαν στο Κουρδιστάν και την Περσία. Σε αραβικά κείμενα που εξιστορούν τους πολέμους των χρόνων εκείνων, αναφέρονται λεπτομέρειες για τα διάφορα κουρδικά βασίλεια και τους Κούρδους. Οι Άραβες δεν κατέκτησαν εύκολα την περιοχή. Πολλές φορές, άμαχοι Κούρδοι, προκειμένου να μην υποταχθούν, εγκατέλειπαν τα σπίτια τους και κατέφευγαν στα βουνά. Σε άλλες περιπτώσεις, κάποιες περιοχές κατακτήθηκαν ύστερα από σκληρές μάχες και σε άλλες κάποιες πέρασαν στη δικαιοδοσία των Αράβων, ύστερα από συμβιβασμούς και συμφωνίες που οδηγούσαν σε ειρηνευτικές συνθήκες. Ένας από τους Κούρδους βασιλιάδες που πολέμησε στο πλευρό των Αράβων εναντίον των Ευρωπαίων (750-755) ήταν και ο Σελαχατινί Εγιουμπί, ο γνωστός Σαλαντίν που σύντριψε τον Ριχάρδο Α’ τον Λεοντόκαρδο στη Γ’ Σταυροφορία.

Ποιοι είναι οι Κούρδοι; 
Οι Κούρδοι είναι ένας μη αραβικός λαός, ως επί το πλείστον   μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, με τη δική τους γλώσσα και πολιτισμό. Αριθμούν περίπου 20 με 25 εκατομμύρια, και κατοικούν κυρίως σε μια περιοχή που καταλαμβάνει την νοτιοανατολική Τουρκία, το βόρειο Ιράκ, το Ιράν και περιοχές της Συρίας. 

Σύμφωνα με τη Συνθήκη των Σεβρών (1920) οι Κούρδοι θα αποκτούσαν τη δική τους πατρίδα. Αλλά ο Κεμάλ Μουσταφά (Ατατούρκ) με τους ατάκτους του επέτυχε την ακύρωση της Συνθήκης των Σεβρών. Η Συνθήκη της Λοζάννης (1923) και η Συνθήκη των Στενών δεν έκαναν πλέον λόγο για Κουρδιστάν. Οι συνθήκες που αντιμετώπισαν οι Κούρδοι έκτοτε, οδήγησε πολλούς να μεταναστεύσουν σε ολόκληρη την Ευρώπη (μόνο στη Γερμανία αριθμούς περί τις 500.000), αλλά και στην πρώην Σοβιετική Ένωση.

Η γλώσσα τους δεν έχει καμία σχέση με την τουρκική ή την αραβική, διαθέτει όμως κάποια συγγένεια με την περσική. 

Σήμερα ο αριθμός τους υπολογίζεται σε 8-11 εκατομμύρια ψυχές στην Τουρκία, 5-7 εκατομμύρια στο Ιράν, 3-4 εκατομμύρια στο Ιράκ και περί τις 600.000 - 800.000 στη Συρία. Αναγνωρισμένη κουρδική μειονότητα (γύρω στις 100.000) ζει επίσης στην Αρμενία και στο Αζερμπαϊτζάν, όπου ανέκαθεν, και επί Σοβιετικής Ενώσεως, τα μέλη της ήταν ελεύθερα να ομιλούν την κουρδική, να εκδίδουν τις δικές τους εφημερίδες και να διαθέτουν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό.

Από όλους τους Κούρδους οι πιο μαχητικοί είναι αυτοί του Ιράκ οι οποίοι ελάχιστα αφομοιώθηκαν και γι' αυτό κατά καιρούς ηγήθηκαν των αποσχιστικών κινημάτων υπό τον φύλαρχο Μουσταφά Μπαρζανί για την εξασφάλιση της εθνικής οντότητάς τους.

Ο αγώνας των Κούρδων 
Μολονότι οι Κούρδοι καταγγέλλουν τη μεταχείρισή τους από τις τουρκικές και τις ιρακινές κυβερνήσεις, ωστόσο δεν έχουν επιτύχει την εθνική τους ενότητα. Ο Σαντάμ Χουσεϊν εκμεταλλεύτηκε αριστοτεχνικά τις βίαιες διαφωνίες μεταξύ διαφόρων κουρδικών οργανώσεων του βορείου Ιράκ, ώστε να επιτύχει την εδραίωση της ιρακινής κυριαρχίας στην περιοχή Μολονότι μεταξύ των Κούρδων της Τουρκίας το ΕΚΚ είναι η μεγαλύτερη πολιτικο-στρατιωτική οργάνωση, εντούτοις υπάρχουν και ορισμένες κουρδικές οργανώσεις που βρίσκονται σε διαμάχη με το κίνημα του Αμπντουλλάχ Οτσαλάν. Οι συγκρούσεις μεταξύ κουρδικών ομάδων και οργανώσεων ενισχύονται από τη δράση των τοπικών συνάμεων -- η Συρία, για παράδειγμα, τερμάτισε τη μακρόχρονη υποστήριξή της προς τον Οτσαλάν σε μιαδιπλωματική χειρονομία που αποσκοπούσε στη βελτίωση των τεταμένων σχέσεών της με την Τουρκία.

Οι Κούρδοι στην Τουρκία 
Στην Τουρκία οι Κούρδοι δεν αναγνωρίζονται ως εθνική μειονότητα, κατά συνέπεια δεν απολαμβάνουν ορισμένα δικαιώματα σχετικά με τη γλώσσα και την εκπαίδευση. Η τουρκική στρατιωτική χούντα επέτρεψε από το 1991 τη χρήση της κουρδικής γλώσσας σε ανεπίσημες συγκεντρώσεις, τα κουρδικά όμως εξακολουθούν να απαγορεύονται στα σχολεία, σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, στη δημόσια διοίκηση, στην πολιτική κλπ. Η τουρκική κυβέρνηση ανταπαντώντας σε σχετικές κριτικές ισχυρίζεται ότι οι Κούρδοι είναι πλήρως ενσωματωμένοι στη κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας, και χρησιμοποιούν ως παράδειγμα το γεγονός ότι αρκετοί πολιτικοί της έχουν κουρδική καταγωγή, όπως παραδείγματος χάριν ο τέως πρωθυπουργός Τπυργκούτ Οζάλ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Κούρδοι κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου"

Η Τουρκική τραγωδία

Με η χωρίς επιτυχημένο πραξικόπημα, η Τουρκία θα παραμείνει βαθειά λαβωμένη από την μεγάλη πληγή του Κουρδικού προβλήματος των 25.000.000 ανθρώπων, τον βαθύ διχασμό Ισλαμιστών - Κεμαλιστών καθώς και με τις συνέπειες της σκοτεινής συνεργασίας με την τρομοκρατία του ISIS.----

Μόλις πριν από δύο εβδομάδες (30/6/2016) στο άρθρο «Τουρκία: Εμφύλιος, τρομοκρατία και συγνώμες!» γράφαμε τα εξής:

«Η σύγχρονη Τουρκική Δημοκρατία περνάει ένα πραγματικό εφιάλτη υπό τον ασφυκτικό έλεγχο ενός μεγαλομανούς, ανισσόροπου και αντιφατικού ηγέτη. Ένα εφιάλτη που έχει βυθίσει την συντριπτική πλειοψηφία του γειτονικού μας λαού στο φόβο, στην ανασφάλεια και στην επιδεινούμενη οικονομική απαξίωση. Ένα εφιάλτη, με ολοένα και μεγαλύτερο τίμημα σε αίμα αθώων ανθρώπων που δολοφονούνται χωρίς να φταίνε σε τίποτα.»

Δύο εβδομάδες αργότερα, η απόπειρα πραξικοπήματος της 15^ης Ιουλίου 2016 στην  Τουρκία εξελίχτηκε σε οπερέτα γιατί ένα πραξικόπημα δεν ξεκινάει αν δεν έχει σιγουρέψει την σύλληψη των πολιτικών που θέλει να ανατρέψει, ούτε τους αφήνει να κάνουν διαγγέλματα με την μοναδική τέχνη του λαϊκισμού που είναι πασίγνωστο ότι διαθέτουν. 

Η οπερέτα αυτή αποτελεί μια ακόμα σκηνή της ίδιας τραγωδίας που βιώνει η σύγχρονη Τουρκία, με δεκάδες όμως νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και ένα πραγματικό πογκρόμ στα στελέχη των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων: Αρχηγοί, υπαρχηγοί, στρατηγοί, ναύαρχοι, πτέραρχοι ή συνταγματάρχες – κανένας δεν είναι ασφαλής, ακόμα και αν δεν συμπεριλαμβάνεται στους 2.800 στρατιωτικούς που ήδη βρίσκονται «υπό περιορισμό».

Παράλληλα, ο αριθμός των νεκρών στρατιωτών από την επίθεση εναντίον του Κουρδικού πληθυσμού της Τουρκίας αυξάνεται καθημερινά, οι αλλεπάλληλες βομβιστικές επιθέσεις γονατίζουν τον τουρισμό και την οικονομία της Τουρκίας και όσοι θεωρούν πως ο Ρ. Τ. Ερντογάν «θριάμβευσε» με την αποτυχία του πραξικοπήματος επιβάλλοντας πλήρως την εξουσία του στο εσωτερικό, ενώ με τις συγνώμες και την διαλλακτική «μεταμόρφωση» κέρδισε πάλι την εμπιστοσύνη Ρωσίας, Ισραήλ, Αιγύπτου,  Αμερικής ή άλλων χωρών στο εξωτερικό, πιστεύουμε πως σφάλλουν.

Ο διχασμός μέσα στην Τουρκία είναι βαθύτατος, οξύτατος και εκρηκτικός. Η έλλειψη εμπιστοσύνης από το εξωτερικό, ακόμα και από στενούς φίλους, εμφανέστατη. Ο Ρ. Τ. Ερντογάν διαθέτει αναμφισβήτητα μεγάλη επιρροή σε ευρύτατα λαϊκά στρώματα, μια επιρροή όμως που «αντισταθμίζεται» από την αντίθεση του μισού πληθυσμού της Τουρκίας στην «άνευ κανόνων» διοίκηση που ασκεί, ενώ η «απόλυτη» βεβαιότητα της ασφάλειας του, έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από τις εικόνες του βομβαρδισμένου προεδρικού μεγάρου.

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Η Τουρκική τραγωδία συνεχίζει την πορεία της. Ο Ρ.Τ. Ερντογάν θα σπεύσει να αξιοποιήσει την ευκαιρία που του πρόσφεραν οι πραξικοπηματίες για να εδραιώσει την εξουσία του χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, δηλαδή την κατάλυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας του τύπου, της διάκρισης των εξουσιών και φυσικά της Δημοκρατίας την οποία χρησιμοποιεί όπως και όποτε τον εξυπηρετεί «εν ονόματι του λαού».

Με η χωρίς επιτυχημένο πραξικόπημα, η Τουρκία θα παραμείνει βαθειά λαβωμένη από την μεγάλη πληγή του Κουρδικού προβλήματος των 25.000.000 ανθρώπων μέσα στην Τουρκία, τον βαθύ διχασμό των ισλαμιστών που προσπαθούν να επιβάλλουν ένα θεοκρατικό καθεστώς και των Κεμαλιστών που μάχονται για το κοσμικό κράτος που εγκαθίδρυσε ο Μουσταφά Κεμάλ καθώς και με τις συνέπειες της σκοτεινής συνεργασίας με την τρομοκρατία του ISIS.

Ο πολύπλοκος πόλεμος  εξουσίας στην γειτονική μας Τουρκία θα συνεχιστεί αδυσώπητος και η Ελλάδα πρέπει να παραμένει σε διαρκή επαγρύπνηση. Όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα σου, είναι πιθανό η φωτιά να επεκταθεί και στο δικό σου. Συνεπώς,  πρέπει να έχεις συνεχώς τα μάτια ορθάνοιχτα! 

Λεωνίδας Κουμάκης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Τουρκική τραγωδία"

Τουρκία: Εμφύλιος, τρομοκρατία και συγνώμες!

Ο πειρασμός να επιχειρηθεί ένας αντιπερισπασμός στην εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί μέσα στην Τουρκία, με στόχους τόσο την συσπείρωση του εσωτερικού μετώπου όσο και την διεκδίκηση «αντισταθμιστικών ωφελειών» για ένα μέρος των τεράστιων απωλειών σε όλα τα μέτωπα εξωτερικής πολιτικής, είναι μεγάλος.-----  

Η σύγχρονη Τουρκική Δημοκρατία περνάει ένα πραγματικό εφιάλτη υπό τον ασφυκτικό έλεγχο ενός μεγαλομανούς, ανισσόροπου και αντιφατικού ηγέτη. Ένα εφιάλτη που έχει βυθίσει την συντριπτική πλειοψηφία του γειτονικού μας λαού στο φόβο, στην ανασφάλεια και στην επιδεινούμενη οικονομική απαξίωση. Ένα εφιάλτη, με ολοένα και μεγαλύτερο τίμημα σε αίμα αθώων ανθρώπων που δολοφονούνται χωρίς να φταίνε σε τίποτα. 

Η Τουρκία τον τελευταίο χρόνο (Ιούνιος 2015 - Ιούνιος 2016) δέχτηκε τις περισσότερες αιματηρές επιθέσεις από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας (29 Οκτωβρίου 1923) και πραγματοποίησε τις μαζικότερες επιχειρήσεις στην Νοτιανατολική Τουρκία εναντίον του Κουρδικού πληθυσμού – όλα αυτά στοίχησαν την ζωή ή τραυμάτισαν χιλιάδες ανθρώπους, ένα μεγάλο μέρος των οποίων ήταν αθώοι, ανυποψίαστοι και άμαχοι. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά:

Ιούνιος 2015: Παραμονές βουλευτικών εκλογών, με ένα Πρόεδρο Δημοκρατίας να κάνει απροκάλυπτη προεκλογική εκστρατεία υπέρ του κόμματος των ισλαμιστών, να εξαπολύει απειλές για τιμωρίες και καταδίκες κατά παντός «αντιφρονούντος» και δύο εκρήξεις σε προεκλογική συγκέντρωση του φιλοκουρδικού Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP) στο Ντιγιάρμπακιρ όπου επρόκειτο να μιλήσει ο Σελαχετίν Ντεμιρτάς, που είχαν σαν αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους δύο άνθρωποι και να τραυματιστούν περισσότεροι από 100.

Οι εκλογές της 7^ης Ιουνίου 2015 στέρησαν την αυτοδυναμία από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης - AKP των Ισλαμιστών (258 έδρες) και επέτρεψαν για πρώτη φορά την παρουσία του φιλοκουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος  των Λαών - HDP (80 έδρες) στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, παρά το όργιο των 140 επιθέσεων που δέχτηκε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.

Το κλίμα της εποχής συμπληρώνουν οι αποκαλύψεις της Cumhuriyet για το φορτηγό που πιάστηκε να μεταφέρει όπλα στους αντάρτες και τους τζιχαντιστές της Συρίας σαν δήθεν ανθρωπιστική βοήθεια, η απολογία του (διωχθέντα) εισαγγελέα Aziz Takçı ότι από τις έρευνες που διενήργησε διαπίστωσε την αποστολή περισσοτέρων από 2.000 φορτηγών με όπλα από την Τουρκία προς τις τρομοκρατικές οργανώσεις της Συρίας και οι πρωτοφανείς επιθέσεις του Ρ. Τ. Ερντογάν σε διεθνή μέσα ενημέρωσης (BBC, CNN, Guardian) με αποκορύφωμα την επίθεση στους New York Times (Όλοι γνωρίζουμε ποιοί είναι τα αφεντικά τους. Δυστυχώς είναι το εβραϊκό κεφάλαιο).


Ιούλιος 2015: Στις 20 Ιουλίου 2015, βομβιστική επίθεση σε πολιτιστικό κέντρο κατά την διάρκεια Κουρδικής εκδήλωσης για την ανοικοδόμηση του Κομπάνι κοντά στα σύνορα με την Συρία (Suruç  Νοτιοανατολικής Τουρκίας), είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο 34 αθώων ανθρώπων και τον τραυματισμό περισσότερων από 100.

Στις 25 Ιουλίου 2015 δύο Τούρκοι στρατιώτες σκοτώθηκαν και άλλοι τέσσερις τραυματίστηκαν όταν εξερράγη παγιδευμένο αυτοκίνητο κατά τη διέλευση στρατιωτικής αυτοκινητοπομπής στην Κουρδική επαρχία του Ντιγιάρμπακιρ, στη νοτιοανατολική Τουρκία. Την ίδια μέρα η Τουρκική πολεμική αεροπορία πραγματοποιούσε επιδρομές εναντίον στρατοπέδων  των ανταρτών του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ) στο βόρειο Ιράκ, παραβιάζοντας την εκεχειρία που ίσχυε από τον Μάρτιο του 2013 και κατηγόρησε το φιλοκουρδικό κόμμα ότι συνδέεται με την τρομοκρατία.  

Στις 31 Ιουλίου 2015 στα Άδανα της νότιας Τουρκίας, δύο Τούρκοι αστυνομικοί σκοτώθηκαν σε ανταλλαγή πυρών μετά από επίθεση που δέχθηκαν από μαχητές του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) ενώ ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του Ιράν Hasan Firuzabadi, προειδοποίησε την Τουρκία ότι οι στρατιωτικές επιχειρήσεις που ξεκίνησε κατά των Κούρδων θα προκαλέσουν πόλεμο στο εσωτερικό της Τουρκίας.

Αύγουστος 2015: Την 1^η Αυγούστου 2015, σύμφωνα με το κυβερνητικό πρακτορείο ειδήσεων της Τουρκίας Ανατολή, έγινε γνωστό ότι 260 περίπου Κούρδοι μαχητές του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) σκοτώθηκαν και εκατοντάδες τραυματίσθηκαν σε διάστημα μιας εβδομάδας από τις επιδρομές της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας εναντίον βάσεων των ανταρτών.

Στις 10 Αυγούστου 2015 σημειώθηκε βομβιστική επίθεση στο αστυνομικό τμήμα Sultanbeyli της Κωνσταντινούπολης με ένα αστυνομικό νεκρό και 10 τραυματίες, ενώ δύο από τους δράστες σκοτώθηκαν και στις 18 Αυγούστου 2015 σε συμπλοκή μεταξύ ειδικών δυνάμεων της Τουρκικής στρατοφυλακής και Κούρδων, έχασαν την ζωή τους ένας μόνιμος λοχίας και δυο στρατιώτες ενώ τραυματίστηκαν άλλοι τρεις.

Στις 29 Αυγούστου 2015, ο στρατιωτικός βραχίονας του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (PKK), ανακοίνωσε ότι στον ένα μήνα μαχών που ξεκίνησαν από τις 22 Ιουλίου 2015, έχουν σκοτωθεί 394 Τούρκοι στρατιώτες, 16 Αστυνομικοί και 61 ασφαλίτες καθώς και 42 Κούρδοι μαχητές.

Σεπτέμβριος 2015: Η Ένωση Κοινοτήτων Κουρδιστάν (KCK – Kurdistan Communities Union), με ανακοίνωση της καλεί σε ολοκληρωτική αντίσταση του Κουρδικού λαού εναντίον του Τουρκικού κράτους και των δυνάμεων ασφαλείας, κηρύττοντας εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα μέχρι τελικής νίκης.

Μέσα στον Σεπτέμβριο του 2015 επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας σε τέσσερις συνοικίες του Ντιγιαρμπακίρ και της πόλης Τζίρε της επαρχίας Σιρνάκ λόγω των συνεχών συγκρούσεων μεταξύ ανταρτών του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) και των Τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας.

Οκτώβριος 2015: 10η Οκτωβρίου 2015 μια διαδήλωση στην Άγκυρα υπέρ της ειρήνης βάφτηκε στο αίμα: 95 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 177 τραυματίστηκαν. Οι Κούρδοι αντάρτες ανακοίνωσαν την μονομερή αναστολή οποιασδήποτε δράσης, ενόψει των Τουρκικών εκλογών της 1^ης Νοεμβρίου.

Στις 17 Οκτωβρίου 2015, το δεξί χέρι του Ρ. Τ. Ερντογάν και επικεφαλής της ΜΙΤ Φιντάν Χακάν καταδίκασε την στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στη Συρία δηλώνοντας πως «Η ISIS είναι μια πραγματικότητα και οφείλουμε να δεχθούμε πως δεν μπορούμε να εκριζώσουμε  ένα σύστημα τόσο καλά οργανωμένο και τόσο δημοφιλές όπως αυτό του Ισλαμικού Κράτους. Ζητάω λοιπόν από τους δυτικούς συναδέλφους μου να αναθεωρήσουν την οπτική τους πάνω στα ισλαμικά πολιτικά κινήματα αφήνοντας στην άκρη τις κυνικές τους νοοτροπίες και να ματαιώσουν τα σχέδια του Πούτιν που στοχεύουν να συντρίψουν τους Σύριους ισλαμιστές επαναστάτες».

Στις 23 Οκτωβρίου 2015 ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου έκανε, μιλώντας στο Α Haber μια δήλωση που θα μπορούσε εύκολα να παρεξηγηθεί: «Μετά από την επίθεση στην Άγκυρα κάναμε μια δημοσκόπηση, σφυγμομετρώντας την κοινή γνώμη και είδαμε λοιπόν πως υπάρχει μια τάση ανόδου στις ψήφους μας!»

Νοέμβριος 2015: Την 1^η Νοεμβρίου 2015 διεξήχθησαν επαναληπτικές εκλογές στην Τουρκία που ξανάδωσαν αυτοδυναμία στο κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης με 316 έδρες. Το φιλοκουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών κάτω από αφόρητες πιέσεις (επιθέσεις στα γραφεία του, έρευνα κατά του Σελαχατίν Ντεμιρτάς «για προσβολή του Προέδρου και για παραγωγή προπαγάνδας υπέρ τρομοκρατικής οργάνωσης», χωρίς προεκλογική εκστρατεία μετά την βομβιστική επίθεση της 10^ης Οκτωβρίου 2015 από τον φόβο δολοφονίας στελεχών του) εξασφάλισε ποσοστό 10,4% κι 59 έδρες στο νέο Τουρκικό Κοινοβούλιο.

Στις 2 Νοεμβρίου 2015 ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρ. Τ. Ερντογάν αρνήθηκε να καταδικάσει την κατάρριψη Ρωσικού Αirbus στην Αίγυπτο από την τρομοκρατική οργάνωση Ansar Bait al-Maqdis που δραστηριοποιείται στο Σινά και έχει ενωθεί με το ISIS, δηλώνοντας: «Πως μπορώ να καταδικάσω το ISIS για κατάρριψη του Ρωσικού αεροσκάφους καθώς οι επιβάτες του επέστρεφαν από χαρούμενες διακοπές σε μια στιγμή που οι ομόθρησκοι μας βομβαρδίζονται από τα μαχητικά του Β. Πούτιν; Είναι το φυσικό επακόλουθο των πράξεων της Μόσχας στη Συρία και της υποστήριξης της στον Μ. Άσαντ!», ενώ δεν παρέλειψε να τονίσει «πως θα συνεχίζει να υποστηρίζει την εκτός νόμου Μουσουλμανική Αδελφότητα και τον εξόριστο πρώην πρόεδρο Μόρσι στην Αίγυπτο»!

Στις 13 Νοεμβρίου 2015 έγινε γνωστό ότι αμέσως μετά τις εκλογές η πόλη Σιρβάν που κατοικείται από Κούρδους πολιορκείται από χιλιάδες στρατιώτες και ειδικές ομάδες της αστυνομίας, υποστηριζόμενες από ελικόπτερα και θωρακισμένα οχήματα για την αντιμετώπιση Κούρδων μαχητών. Άγνωστος είναι ο αριθμός νεκρών ή τραυματιών λόγω της απαγόρευσης μετάδοσης ειδήσεων.

Στις 20 Νοεμβρίου 2015 έγινε γνωστό ότι Ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη Su-25 και Su-24 κατέστρεψαν ολοσχερώς Τουρκική φάλαγγα που μετέφερε όπλα, πυρομαχικά και τρόφιμα σε έναν θύλακα Τουρκομάνων της al-Nusra στα μειονοτικά χωριά της Συρίας, προκαλώντας εκατόμβη νεκρών Τούρκων ισλαμιστών.

Στις 24 Νοεμβρίου 2015 μαχητικό αεροσκάφος F-16 της Τουρκικής πολεμικής αεροπορίας κατέρριψε ένα Ρωσικό βομβαρδιστικό τύπου Sukhoi Su-24M που επιχειρούσε κατά Σύριων Τουρκμένων ανταρτών μέσα στη βόρεια Συρία, με τον ισχυρισμό ότι παραβιάστηκε ο Τουρκικός εναέριος χώρος για… 17 δευτερόλεπτα!

Δεκέμβριος 2015: Από τις 15 Δεκεμβρίου 2015, δέκα χιλιάδες άνδρες των Τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας, με την υποστήριξη αρμάτων μάχης, συμμετέχουν σε επιχείρηση με στόχο την εκδίωξη Κούρδων μαχητών από τα αστικά κέντρα των πόλεων Τζίζρε και Σιλόπι, κοντά στα σύνορα Συρίας και Ιράκ. Σύμφωνα με Τουρκικές πηγές η επιχείρηση έχει στοιχίσει την ζωή σε 102 μαχητές του Ρ.Κ.Κ., δύο Τούρκους στρατιώτες και πέντε πολίτες.

Στις 21 Δεκεμβρίου 2015, στην ανατολική επαρχία Μπιτλίς, δύο Τούρκοι στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους και έξι ακόμη τραυματίστηκαν από εκρηκτικό μηχανισμό στο δρόμο.

Στις 23 Δεκεμβρίου 2015 το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανακοίνωσε ότι 100 γυναίκες και παιδιά σκοτώθηκαν κατά την διάρκεια επιχειρήσεων των κυβερνητικών δυνάμεων της Τουρκίας τους τελευταίους έξι μήνες, τονίζοντας πως ο αριθμός των θυμάτων, μπορεί να είναι μεγαλύτερος. Την ίδια μέρα στο αεροδρόμιο Sabiha Gökçen της Κωνσταντινούπολης σημειώθηκε έκρηξη σκορπώντας τον θάνατο σε μια μητέρα δύο παιδιών και τραυματίζοντας ένα πολίτη. 

Στις 24 Δεκεμβρίου 2015 έγινε δεκτός στην Μόσχα, με τιμές αρχηγού κράτους, ο Σελαχετίν Ντεμιρτάς.

Ιανουάριος 2016: Στις 2 Ιανουαρίου 2016 ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε πως «Η Τουρκία έχει ανάγκη το Ισραήλ» προετοιμάζοντας την εξομάλυνση των σχέσεων και «ξεχνώντας» παλαιότερες δηλώσεις του («Το Ισραήλ θα πνιγεί στο αίμα που χύνει»  -Αύγουστος 2014 κ.α.π.)

Στις 12 Ιανουαρίου 2016 στην πλατεία Σουλταναχμέτ της Κωνσταντινούπολης σε ώρα αιχμής, βομβιστής αυτοκτονίας παρέσυρε στον θάνατο 13 ανθρώπους τραυματίζοντας άλλους 16.

Στις 21 Ιανουαρίου 2016 η Υπουργός Δικαιοσύνης του Ισραήλ Ayelet Shaked, στα πλαίσια ομιλίας κατά την διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου του εβραϊκού Institute for National Security Studies, τάχτηκε υπέρ της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους.

Φεβρουάριος 2016: Στις 17 Φεβρουαρίου 2016 σημειώθηκε ισχυρή έκρηξη στο κέντρο της Άγκυρας όταν πυροδοτήθηκε παγιδευμένο με εκρηκτικά αυτοκίνητο δίπλα σε υπηρεσιακά οχήματα του Τουρκικού στρατού. Από την έκρηξη σκοτώθηκαν 28 άνθρωποι και τραυματίστηκαν άλλοι 61.

Σχεδόν ταυτόχρονα με την έκρηξη στο κέντρο της Άγκυρας, μια άλλη έκρηξη σε Τουρκικό κομβόι στην περιοχή Ντιγιαρμπακίρ είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο επτά στρατιωτικών και τον τραυματισμό πολλών άλλων. 

Στις 23 Φεβρουαρίου 2016 ο Stanley Weiss,  πρόεδρος και ιδρυτής του Αμερικανικού think tank Business Executives for National Security, σε άρθρο του στην αμερικανική Huffigton ζητάει την αποβολή της Άγκυρας από το ΝΑΤΟ και την άμεση στήριξη των Κούρδων στην δημιουργία μεγάλου "Κουρδιστάν" αλλά και την σύναψη συμμαχίας μαζί τους.

Μάρτιος 2016: Στις 4 Μαρτίου 2016 το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Τουρκίας υπέβαλε αίτημα στην Εθνοσυνέλευση προκειμένου να άρει την ασυλία των ηγετών και ορισμένων βουλευτών του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών (HDP). Την ίδια ημέρα, επίθεση με παγιδευμένο αυτοκίνητο και ρουκέτα στην επαρχία Μαρντίν της νοτιοανατολικής Τουρκίας στοίχισε τη ζωή σε δύο αστυνομικούς, ενώ τραυματίστηκαν άλλα 35 άτομα.

Στις 7 Μαρτίου 2016 ο Σερντάρ Καρτζιλίογλου, πρόεδρος του Συλλόγου Επαγγελματιών του Μπόντρουμ δήλωσε πως η περιοχή θα βιώσει την μεγαλύτερη κρίση των τελευταίων 30 ετών και ότι «Πριν ακόμη ανοίξει η τουριστική περίοδος, έμειναν άνεργοι 200.000 άνθρωποι».  

Στις 13 Μαρτίου 2016 σημειώθηκε η τρίτη μεγάλη έκρηξη  στην Άγκυρα μέσα στους τελευταίους πέντε μήνες, στην περιοχή Kızılay με απολογισμό 34 νεκρούς και 125 τραυματίες.

Στις 19 Μαρτίου 2016 στο κεντρικότερο σημείο της Κωνσταντινούπολης, την λεωφόρο του Πέρα, βομβιστής αυτοκτονίας παρέσυρε στον θάνατο 5 πολίτες και τραυμάτισε 37 ακόμα εκ των οποίων οι 5 βαριά.

Τον υπόλοιπο μήνα σημειώθηκαν τρείς ακόμα βομβιστικές επιθέσεις (μια στο Νούσαϊµπιν και δύο στο Ντιγιαρμπακίρ) με αποτέλεσμα τον θάνατο 12 στρατιωτών και πολιτών και τον τραυματισμό άλλων 46, ενώ κατά την διάρκεια συγκρούσεων μεταξύ αστυνομίας και ενόπλων στο Ντιγιάρμπακιρ, έχασαν την ζωή τους 4 άνθρωποι.

Στις 24 Μαρτίου 2016 έγινε γνωστό από Τουρκικές πηγές ότι σε μάχες Κούρδων με δυνάμεις ασφαλείας σε διάφορες πόλεις της νοτιοανατολικής Τουρκίας σκοτώθηκαν 30 Κούρδοι και πέντε Τούρκοι στρατιωτικοί ενώ τραυματίστηκαν επτά ακόμα.

Απρίλιος 2016: Στις 12 Απριλίου 2016, στο κέντρο Διοίκησης του Hani (επαρχία Amed) σημειώθηκε έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου με 34 νεκρούς και 70 τραυματίες. Σε ενέδρα που στήθηκε στους άνδρες των Τουρκικών ειδικών δυνάμεων οι οποίοι έσπευσαν στην περιοχή, σκοτώθηκαν άλλοι 11 άνδρες και τραυματίστηκαν 18 ακόμα.

Μάιος 2016: Την πρωτομαγιά σε συγκρούσεις του Τουρκικού στρατού μέσα στην πόλη Σιρνάκ σκοτώθηκε ένας Τούρκος στρατιώτης ενώ στην πόλη Γκαζιαντέπ βομβιστική επίθεση στο αστυνομικό τμήμα της πόλης με παγιδευμένο όχημα, παρέσυρε στον θάνατο δύο αστυνομικούς τραυματίζοντας άλλους 23.

Στις 5 Μαΐου 2016 ο Αχμέτ Νταβούτογλου ανακοίνωσε την παραίτησή του τόσο από την πρωθυπουργία, όσο και από την προεδρία του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP).

Στις 16 Μαΐου 2016 η πολεμική πτέρυγα του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) ανακοίνωσε ότι 48 Τούρκοι στρατιώτες σκοτώθηκαν από Κούρδους αντάρτες τις τελευταίες δύο ημέρες σε σκληρές μάχες στην ανατολική Τουρκία.

Ολόκληρο τον υπόλοιπο μήνα Μάιο, σε διάφορες βομβιστικές επιθέσεις ή πολεμικές επιχειρήσεις σε διάφορες περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας (Ντίτζλε, Ντιγιάρµπακιρ, Χακάρι, Σέµντινλι,  Μαρτίν, Τούντζελι, Σιρνάκ, Σιίρτ, Βάν) βρήκαν τον θάνατο 33 Τούρκοι στρατιώτες και τραυματίστηκαν περισσότεροι από 75.

Ιούνιος 2016: Την 1^η Ιουνίου 2016 ο Αντιπρόεδρος της Τουρκικής Κυβέρνησης Νουµάν Κουρτουλµούς αποκάλυψε ότι 6.320 σπίτια σε πέντε περιοχές της (Κουρδικής) νοτιοανατολικής Τουρκίας έχουν καταστραφεί κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων του Τουρκικού στρατού εναντίον των ανταρτών του PKK. 

Στις 7 Ιουνίου 2016 στο πολυσύχναστο Βέζνετζιλερ της Κωνσταντινούπολης σημειώθηκε ισχυρή έκρηξη με αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους 11 άνθρωποι (7 αστυνομικοί) και να τραυματιστούν άλλοι 36.

Στις 8 Ιουνίου 2016 σημειώθηκε βομβιστική επίθεση με όχημα – βόμβα έξω από τη Διεύθυνση Ασφαλείας του Μάρντιν σκοτώνοντας ένα αστυνομικό, δύο πολίτες και τραυματίζοντας άλλους 30.

Στις 9 Ιουνίου 2016 ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Ταγίπ Ερντογάν ενέκρινε τις τροποποιήσεις για την άρση ασυλίας βουλευτών ανοίγοντας τον δρόμο για την δίωξη 148 «αντιφρονούντων».

Στις 28 Ιουνίου 2016, την ημέρα υπογραφής της συμφωνίας για την εξομάλυνση των σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ, σημειώθηκε μεγάλη βομβιστική επίθεση στο τρίτο πιο πολυσύχναστο αεροδρόμιο της Ευρώπης – το αεροδρόμιο Ατατούρκ της Κωνσταντινούπολης. 41 νεκροί και 239 τραυματίες είναι ο απολογισμός της βομβιστικής επίθεσης.

Στις 29 Ιουνίου 2016 οι Πρόεδροι της Ρωσίας Βλαδιμίρ Πούτιν και Τουρκίας Ρ. Τ. Ερντογάν είχαν τηλεφωνική συνομιλία μετά την επιστολή του Ρ. Τ.  Ερντογάν προς τον Ρώσο ομόλογό του η οποία εστάλη στις 27 Ιουνίου 2016 και εξέφραζε τη βαθιά του λύπη για την κατάρριψη Ρωσικού βομβαρδιστικού αεροσκάφους από την Τουρκική πολεμική αεροπορία στις 24 Νοεμβρίου 2015.

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Μια απλή ανάγνωση της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η Τουρκία τον τελευταίο χρόνο με την άφρονα πολιτική του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, εξηγεί απόλυτα την στροφή 180 μοιρών του Τούρκου Προέδρου και τις συγνώμες που άρχισε να μοιράζει δεξιά και αριστερά.

Η Τουρκία θρηνεί περισσότερους από 500 νεκρούς στην επίθεση που εξαπέλυσε ο Ερντογάν εναντίον των Κούρδων από τον Ιούλιο του περσινού χρόνου και η κατάσταση χειροτερεύει καθημερινά. Οι συνεχείς βομβιστικές επιθέσεις γονατίζουν τον τουρισμό και την οικονομία της Τουρκίας, ακόμα και οι πλέον παραδοσιακοί σύμμαχοι αντιμετωπίζουν την χώρα με την μεγαλύτερη καχυποψία, οι απώλειες σε ένα αδιέξοδο εμφύλιο πόλεμο γίνονται ολοένα και μεγαλύτερες, ενώ στο εσωτερικό μέτωπο η καταδίωξη κάθε κατηγορίας «αντιφρονούντων», από Κούρδους μέχρι οπαδούς του «τρομοκράτη» και τέως μέντορα Φετουλλάχ Γκιουλέν, συνεχώς εντείνονται.

Όλα αυτά αποτελούν εξαιρετικά επικίνδυνα σημάδια για την Ελλάδα. Ο πειρασμός να επιχειρηθεί ένας αντιπερισπασμός στην εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί μέσα στην Τουρκία, με στόχους τόσο την συσπείρωση του εσωτερικού μετώπου όσο και την διεκδίκηση «αντισταθμιστικών ωφελειών» για ένα μέρος των τεράστιων απωλειών σε όλα τα μέτωπα εξωτερικής πολιτικής, είναι μεγάλος.

Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα αποτελεί τον διαχρονικό, παραδοσιακό και «ασφαλή» αποδέκτη των φαντασιώσεων και των παραλογισμών της Τουρκίας, ιδίως όποτε σπάει τα μούτρα της σε διάφορα άλλα μέτωπα.  

Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε πως η Ελλάδα είναι πανέτοιμη να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αν χρειαστεί, στέλνοντας μια και καλή τον ψευτο-σουλτάνο της Άγκυρας και την αυλή του, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας!

Λεωνίδας Κουμάκης

_________________________________________________________

Υ.Γ.: Ενώστε τώρα και εσείς την φωνή σας στην ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ για την προστασία της ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ, ενός ανεπανάληπτου μνημείου του παγκόσμιου πολιτισμού!

Υπογράψτε τώρα την έκκληση κάνοντας κλικ εδώ

Όταν υπογράψετε, κάντε ΚΛΙΚ ΣΕ FACEBOOK, TWITTER & EMAIL για να υποστηρίξετε την διάδοση της εκστρατείας!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τουρκία: Εμφύλιος, τρομοκρατία και συγνώμες!"

Τουρκία: Μάχη εξουσίας με σοβαρές απώλειες

Στις 28 Αυγούστου 2014, όταν ο «σουλτάνος» ή «προφήτης» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μεταπήδησε στην Προεδρία της Τουρκικής Δημοκρατίας όρισε σαν πρωθυπουργό και αρχηγό του  Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης τον καθηγητή – μέντορα του Αχμέτ Νταβούτογλου με τον οποίο μοιράζεται  το όραμα ανασύστασης της νέο - οθωμανικής αυτοκρατορίας. 

Ειδικά για τον διαχρονικό, αχαλίνωτο επεκτατισμό της Τουρκίας στο Αιγαίο που υιοθετήθηκε μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 (σχετικά άρθρα μας 4/5/2016 με τίτλο Τι συμβαίνει στο Αιγαίο; και 12 /1/2009 με τίτλο Ελληνικά νησιά του Αιγαίου & τουρκικός επεκτατισμός) ο Αχμέτ Νταβούτογλου τον «επένδυσε» και με θεωρητικά «επιχειρήματα» στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος» γράφοντας –ούτε λίγο, ούτε πολύ- πως «Η βασική πηγή του προβλήματος στο Αιγαίο είναι η αθεράπευτη αντίφαση μεταξύ του παρόντος καθεστώτος και της σημερινής γεωπολιτικής πραγματικότητας»!! 

Με ταυτόσημες λοιπόν απόψεις σε όλα τα θέματα της μακροπρόθεσμης Τουρκικής, νέο - οθωμανικής φαντασίωσης, ο «σουλτάνος» παρέδωσε τα πρωθυπουργικά καθήκοντα στον Αχμέτ Νταβούτογλου το 2014, προτρέποντας τον να μην «γίνει μαριονέτα». Φυσικά, το είπε αλλά δεν το εννοούσε. Έτσι, όταν στην διάρκεια των 20 μηνών «συγκυβέρνησης» ο «σουλτάνος» κατάλαβε ότι ο Αχμέτ Νταβούτογλου τον πίστεψε πραγματικά, απλά φρόντισε να τον καρατομήσει.

Οι προστριβές που προέκυψαν από την άσκηση της εξουσίας μεταξύ Ερντογάν και Νταβούτογλου είδαν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας – κυρίως από αντιπολιτευόμενες εφημερίδες (σχετική αναφορά σε δημοσίευμα της Τζουμχουριέτ στις 11/2/2016 υπάρχει στο άρθρο μας 12^ης Μαρτίου 2016 με τίτλο Τουρκικό θέατρο του παραλόγου).

Η εφημερίδα Hurriyet η οποία στο παρελθόν έχει κατ΄ επανάληψη χρησιμοποιηθεί από το Βαθύ Κράτος της Τουρκίας σε «ειδικές επιχειρήσεις», δημοσίευσε ένα αποκαλυπτικό άρθρο στο οποίο παραθέτει τους λόγους που οδήγησαν ένα ακόμα μέντορα του νέο - οθωμανού Σουλτάνου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο περιθώριο. 

Ας δούμε ποιοι είναι οι λόγοι που προβάλλονται για την εκπαραθύρωση του Αχμέτ Νταβούτογλου και την πολύ πιθανή αντικατάσταση του από την μαριονέτα - γαμπρό του «σουλτάνου» Μπεράκ Αλμπαιράκ: 

(1)        ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Ο Αχμέτ Νταβούτογλου σύστησε στους πρώην υπουργούς Zafer Çağlayan, Muammer Güler, Egemen Bağış και Erdoğan Bayraktar να δικαστούν για διαφθορά τον Δεκέμβριο του 2013 και να αθωωθούν από το Ανώτατο Δικαστήριο, θέση με την οποία διαφώνησε κάθετα ο «σουλτάνος».

(2)        Μ Ι Τ : Όταν ανακοινώθηκε η παραίτηση του επικεφαλής της Μυστικής Υπηρεσίας της Τουρκίας (ΜΙΤ) Χακάν Φιντάν (επρόκειτο να ισχύσει από τις 7 Ιουνίου 2015), ο Αχμέτ Νταβούτογλου την ενέκρινε, αλλά ο «σουλτάνος» παρενέβη αμέσως για να παραμείνει ο Χ. Φιντάν στην θέση του – όπως έγινε.

(3)        ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ: Κατά την σύνταξη των καταλόγων των υποψηφίων των Τουρκικών εκλογών της 7^ης Ιουνίου 2015 και της 1^ης Νοεμβρίου 2015 κυρίαρχο λόγο είχε ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου, παραμερίζοντας σε πολλές περιπτώσεις τις επιθυμίες του «σουλτάνου».

(4)        ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ & ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ: Σοβαρή κρίση ξέσπασε όταν ο έμπιστος του «σουλτάνου» Μπιναλί Γιλτιρίμ υποστηρίχτηκε απροκάλυπτα στο συνέδριο του κόμματος της 12^ης Σεπτεμβρίου 2015 κάτι που λειτούργησε σαν (προειδοποιητικός)  «μοχλός πίεσης» προς τον Αχμέτ Νταβούτογλου.

(5)        ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ: Μια κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Αχμέτ Νταβούτογλου  μετά τις εκλογές της 7^ης Ιουνίου 2015 ήταν πιθανή, αλλά ο Ερντογάν επέμενε να γίνουν νέες εκλογές – όπως και έγιναν 5 μήνες αργότερα.

(6)        ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ: Παρά την αντίθεση του πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου, δύο πρόσωπα (ο έμπιστος του Ερντογάν Μπιναλί Γιλντιρίμ και ο γαμπρός του Μπεράτ Αλμπαιράκ) μπήκαν στην κυβέρνηση μετά από επιμονή του «σουλτάνου».

(7)        ΠΑΛΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ: Η στενή σχέση του πρώην αναπληρωτή πρωθυπουργού Μπουλέντ Αρίντς με τον Αχμέτ Νταβούτογλου πυροδότησε φήμες για πάλη εξουσίας μεταξύ των συμβούλων  Νταβούτογλου και Ερντογάν.

(8)        ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: Υπήρξαν κατηγορίες κατά του Αχμέτ Νταβούτογλου ότι «δεν στηρίζει επαρκώς» το Προεδρικό σύστημα που επιθυμεί ο «σουλτάνος» - του αποδίδεται μάλιστα η ρήση «Εάν υπερασπιζόμουνα Προεδρικό σύστημα διακυβέρνησης θα αναιρούσα τον εαυτό μου».

(9)        ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: Ο Αχμέτ Νταβούτογλου ήθελε να παρουσιάσει ένα νέο σύνταγμα στο κοινοβούλιο το ταχύτερο δυνατό, ενώ ο Ερντογάν παρενέβη απροκάλυπτα για να επιβραδύνει την διαδικασία γιατί ήθελε καλύτερους συσχετισμούς δυνάμεων στο κοινοβούλιο οι οποίες θα ευνοούσαν τις Προεδρικές εξουσίες.

(10)     ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ: Η κίνηση του Αχμέτ Νταβούτογλου να φέρει στην επιφάνεια τις περιουσίες των πολιτικών και των εκλογικών δαπανών των υποψηφίων και των κομμάτων, προκάλεσε την άμεση αντίδραση του «σουλτάνου» με τον ισχυρισμό ότι δεν υπήρχαν επαρχιακές και περιφερειακές αρχές που θα μπορούσαν να ασχοληθούν, εάν περνούσε ένας τέτοιος νόμος.

(11)     ΑΡΣΗ ΑΣΥΛΙΑΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΚΟΥΡΔΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ: Ο Αχμέτ Νταβούτογλου δεν προχώρησε, όπως θα επιθυμούσε ο «σουλτάνος», την διαδικασία άρσης της ασυλίας βουλευτών του Κουρδικού κόμματος. Η καθυστέρηση άρσης της ασυλίας, παρά τις επανειλημμένες δηλώσεις του Ερντογάν, ήταν ένα ακόμα σοβαρό στοιχείο προστριβής.

(12)     ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΚΟΥΡΔΙΚΟΥ: Η θέση του Αχμέτ Νταβούτογλου ότι «εάν το εκτός νόμου ΡΚΚ επέστρεφε στην εκεχειρία που ίσχυε τον Μάιο του 2013, θα μπορούσαν να συζητηθούν όλα τα θέματα» συνάντησε την δημόσια αντίδραση του Ερντογάν: « Δεν υπάρχει τίποτα για συζήτηση, η μόνη λύση στο Κουρδικό πρόβλημα είναι ο στρατός».

(13)     ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ: Ο Αχμέτ Νταβούτογλου δεν προχώρησε στον αυστηρότερο επαναπροσδιορισμό της «τρομοκρατίας» στον Τουρκικό ποινικό κώδικα, όπως διακαώς επιθυμούσε ο «σουλτάνος».

(14)     ΕΚΠΤΩΣΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΑΠΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΡΚΚ: Ο Ερντογάν απαιτούσε την αφαίρεση της Τουρκικής ιθαγένειας από «υποστηρικτές» του ΡΚΚ, ενώ ο Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωνε πως το θέμα αυτό δεν ήταν στην κυβερνητική ατζέντα. (Αλήθεια, η Ελλάδα γιατί δεν αφαιρεί την Ελληνική ιθαγένεια από μερικούς ψευτο-μουφτήδες της Ελληνικής Θράκης που θέλουν να αυτοαποκαλούνται «Τούρκοι»;)

(15)     ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ: Μετά τις εκλογές ο Αχμέτ Νταβούτογλου εξέδωσε μια εγκύκλιο περιορισμού της γραφειοκρατίας  κορυφαίων αξιωματούχων και διοικητών περιφερειών, αλλά υποχρεώθηκε να την αποσύρει μετά από άκομψη παρέμβαση του «σουλτάνου».

(16)     ΣΥΛΛΗΨΗ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΩΝ: Ο Αχμέτ Νταβούτογλου ξεκαθάρισε πως ήταν αντίθετος στην σύλληψη Ακαδημαϊκών προκειμένου να δικαστούν επειδή υπέγραψαν διαμαρτυρία για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην νοτιοανατολική Τουρκία. Αντίθετα ο «σουλτάνος» χρησιμοποίησε κατ΄ επανάληψη την σκληρότερη ρητορική για τους Ακαδημαϊκούς αυτούς.

(17)     ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΖΟΥΜΧΟΥΡΙΕΤ: Ο Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε πως θα περιμένει την δίκη των δημοσιογράφων Ντουντάρ και Γκιούλ της Τζουμχουριέτ, ενώ ο Ερντογάν δήλωνε πως δεν υπακούει ούτε σέβεται την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου που τους απελευθέρωσε τον Φεβρουάριο του 2016 μέχρι την δίκη τους (Ήδη καταδικάστηκαν σε 5,5 χρόνια φυλακή)

(18)     ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΠΡΟΕΔΡΟ & ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟ ΗΠΑ: Η συνάντηση του Αχμέτ Νταβούτογλου με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα και τον Αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν στα τέλη Απριλίου 2016 αναβλήθηκε, μετά από φήμες για «έκφραση δυσαρέσκειας» του Τουρκικού Προεδρικού Μεγάρου.

(19)     ΝΕΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ: Η Διοικητική Επιτροπή του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ στις 29 Απριλίου 2016 αποφάσισε, κατά την διάρκεια απουσίας του Αχμέτ Νταβούτογλου στην Αμερική, να αφαιρέσει από τον Πρόεδρο του κόμματος την εξουσία να διορίζει τους υπεύθυνους των επαρχιακών και περιφερειακών υπευθύνων του κόμματος.

(20)     THE PELIKAN BRIEF: Μια πρωτοεμφανιζόμενη ιστοσελίδα (θεωρήθηκε ότι ανήκει σε «κολλητό» του σουλτάνου γιατί υπογράφει «κάποιος που θα θυσίαζε την ψυχή του για τον ΑΡΧΗΓΟ») καταφέρεται εναντίον του Αχμέτ Νταβούτογλου με βαρείς χαρακτηρισμούς («Ο τελευταίος προδότης δεν είναι άλλος από τον Αχμέτ Νταβούτογλου. Διότι ο ΑΡΧΗΓΟΣ τον ευλόγησε πριν δυο χρόνια με τη θέση του πρωθυπουργού, έχοντας μόνο δυο όρους: να μην συνεργαστεί με τη Δύση και τους Δούρειους Ίππους της και να ευνοήσει την προώθηση του προεδρικού αξιώματος).

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Όλες οι παραπάνω «αφορμές» σίγουρα κρύβουν πολύ περισσότερα για την πραγματική «μάχη εξουσίας» που συνεχίζεται στην Τουρκία. Η φάση που μόλις ολοκληρώθηκε με την καρατόμηση του Αχμέτ Νταβούτογλου είχε και σημαντικές απώλειες για την Τουρκία. 

Ο Αχμέτ Νταβούτογλου υπήρξε, με το μειλίχιο ύφος,  η βιτρίνα του ισλαμικού καθεστώτος της Τουρκίας απολαμβάνοντας ακόμα σημαντική ανοχή ή και υποστήριξη από Ευρώπη, Αμερική – και όχι μόνο. 

Δυστυχώς για την σημερινή Τουρκία, ο μεγαλομανής «σουλτάνος» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν απολαμβάνει πλέον καμιά εκτίμηση ούτε από τους γείτονες της Τουρκίας, ούτε από τους συμμάχους της, ούτε καν από παλαιούς φίλους. 

Πρόσφατα, η Αμερικανική Washington Post με 47 βραβεία Πούλιτζερ, δεν τσιγκουνεύτηκε καθόλου τα λόγια της για τον «σουλτάνο» (20/2/2016):  «Χάλασε τις σχέσεις της χώρας του με όλο τον κόσμο και τώρα δεν μπορεί να πείσει κάποιον να κάνει κάτι. Τα λόγια του Ερντογάν έχουν χάσει το ειδικό τους βάρος. Δεν τηρεί το λόγο του. Δεν μπορεί υποστηρίξει τα συμφέροντα της χώρας του, είναι σε διαφωνία με όλους, ακόμη και με τους συμμάχους του. Για μια χώρα που θεωρείτο σημαντική περιφερειακή δύναμη, αυτά τα γεγονότα είναι καταστροφικά».

Λίγες μέρες αργότερα (1/3/2016) ο βουλευτής Γκαζιάντεπ της Τουρκικής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Ακίφ Εκιτζί, ζήτησε «Να υποβάλουμε τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε ψυχολογική θεραπεία, καθότι, (στρεφόμενος προς τους βουλευτές της συμπολίτευσης) όπως κι εσείς, έχει απολέσει την λογική του. Φίλοι µου, εάν δεν ντρεπόσασταν θα τον ανακηρύσσατε Προφήτη! Βρισκόμαστε αντιμέτωποι µε κάποιον ο οποίος σέρνει τη χώρα στη φωτιά, την σπρώχνει στην καταστροφή!»

Στις 6/5/2016, ο πολύ πεπειραμένος Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, σε συνέντευξη στο πρακτορείο Ρία Νοβόστι, ήταν πολύ σαφής: «Ο τουρκικός επεκτατισμός και οι συνεχείς παραβιάσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο σε συνδυασμό µε την ανεκτικότητα των ΝΑΤΟικών δεν μπορεί να οδηγήσουν σε τίποτα καλό...»

Με τα σημερινά δεδομένα, η Τουρκία οδεύει στην εγκαθίδρυση μιας προσωπικής δικτατορίας με κοινοβουλευτικό μανδύα. Μιας δικτατορίας που ονειρεύεται ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας γιορτάζοντας θορυβωδώς τις επιτυχίες της αλλά αρνούμενη πεισματικά τα εγκλήματα και τις γενοκτονίες που διέπραξε. Όλα αυτά,  μέσα σε έντονες ζυμώσεις που δεν αποκλείουν καθόλου βίαιες ανατροπές.

Στην Ελλάδα απαιτείται μεγάλη αυτοσυγκέντρωση, ετοιμότητα και μεγάλη ψυχραιμία. Αν ο «σουλτάνος» έχει την φαεινή ιδέα να σαλτάρει κατά την δική μας πλευρά, δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως θα είμαστε προετοιμασμένοι να τον υποδεχτούμε καταλλήλως. 

Άλλωστε, η επέκταση των χωρικών μας υδάτων σε 12 μίλια προβλέπεται ρητά από το διεθνές δίκαιο και είναι κάτι που θα έχουμε την χρυσή ευκαιρία να κάνουμε, αμέσως μόλις ο «απωλέσας την λογική του» ψευτο- σουλτάνος κάνει το πρώτο βήμα…

Λεωνίδας Κουμάκης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τουρκία: Μάχη εξουσίας με σοβαρές απώλειες "

Τι συμβαίνει στο Αιγαίο;

Εδώ και λίγες δεκαετίες η Τουρκία προσπαθεί να επιβάλλει αλλαγή συνόρων με την Ελλάδα, επιδεικνύοντας ένα απροκάλυπτο επεκτατισμό, με ένταση που αυξάνεται ή μειώνεται ανάλογα με την συγκυριακή δύναμη ή αδυναμία της Ελλάδος.---- Για μισό περίπου αιώνα, από το 1923 που υπεγράφη η Συνθήκη της Λωζάνης μέχρι την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, το Αιγαίο υπήρξε μια ήρεμη και ειρηνική περιοχή με την Τουρκία να σέβεται υποδειγματικά την Ελληνική κυριαρχία που συμφωνήθηκε μετά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο και την Μικρασιατική καταστροφή.

Όταν όμως η Τουρκία βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να εισβάλλει στην Κύπρο το 1974, χρησιμοποιώντας τις πλάτες των δικών μας «συμμάχων» (Αγγλία, Αμερική, Ισραήλ), άρχισε να ενεργοποιείται η διαχρονική βουλιμία των Τούρκων για νέες κατακτήσεις.

Έτσι «ανακαλύφτηκαν» διάφορα «επιχειρήματα» για την στοιχειώδη υποστήριξη του Τουρκικού επεκτατισμού που χρησιμοποιούνται συνεχώς για να «θολώνουν τα νερά», μέχρι να προκύψει ξανά μια κατάλληλη ευκαιρία ώστε να κάνουν το επόμενο βήμα για το οποίο προετοιμάζονται επί δεκαετίες. Άλλωστε, αυτό ουσιαστικά δήλωσε ξεκάθαρα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπουλέντ Ετσεβίτ στις 27 Φεβρουαρίου 1975 μιλώντας για τις δήθεν πετρελαϊκές έρευνες που εγκαινίασε  συμβολικά στις 29 Μαΐου 1974, 521 χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, Τουρκικό σκάφος στο Αιγαίο: «Τα περί πετρελαϊκών ερευνών ήταν απλά τεχνάσματα. Σκοπός ήταν η διεκδίκηση νέων συνόρων!»*

Ας δούμε όμως τα θέματα που «άνοιξε» ο Τουρκικός επεκτατισμός στο Αιγαίο όταν είδε πόσο εύκολο ήταν, χρησιμοποιώντας τις πλάτες άλλων, να βάλει πόδι στην Κύπρο:   

Εθνικός εναέριος χώρος: Η Ελλάδα ήδη από το 1931 με Προεδρικό Διάταγμα έχει καθορίσει το εύρος του Εθνικού Εναέριου Χώρου σε 10 μίλια, με την Τουρκία να σέβεται πλήρως την οριοθέτηση αυτή μέχρι το 1974 όταν άρχισε να αμφισβητεί μονομερώς το όριο των 10 μιλίων με τον ισχυρισμό ότι αυτό «ταυτίζεται» με το εύρος των χωρικών υδάτων τα οποία πρέπει να συμφωνηθούν μεταξύ Ελλάδος - Τουρκίας.

Υφαλοκρηπίδα: Η Ελλάδα και η Τουρκία, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, πρέπει σαν όμορες χώρες να οριοθετήσουν την μεταξύ τους υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο. Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι η υφαλοκρηπίδα πρέπει να οριοθετηθεί με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, όπως ακριβώς προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο αλλά η Τουρκία μετά το 1974 «ανακάλυψε» ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν δικαίωμα υφαλοκρηπίδας (σε πλήρη αντίθεση με το Διεθνές Δίκαιο) και ότι η εγγύτητα των ελληνικών νησιών στα Τουρκικά παράλια αποτελεί «ειδική περίσταση» που δικαιολογεί απόκλιση από την αρχή της μέσης γραμμής! Η προσχηματική αυτή προσέγγιση της Τουρκίας με στόχο να «τεκμηριώσει» τον αχαλίνωτο επεκτατισμό της, υποχρέωσε την Ελλάδα στην πρόταση οι δύο χώρες να προσφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την ειρηνική διευθέτηση της διαφοράς, συνυπογράφοντας το απαραίτητο προσύμφωνο. Η Τουρκία απέρριψε την πρόταση παριστάνοντας την «ισχυρή υπερδύναμη» και απαιτώντας «διμερείς συνομιλίες» που θα ικανοποιήσουν τις  απαιτήσεις της.

Αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου: Η Τουρκία από το 1974 έχει δημιουργήσει, απέναντι από τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου, την 4^η στρατιά του Αιγαίου, στην οποία υπάγεται και η κατοχική δύναμη της Κύπρου (11^ο σώμα στρατού) από το 2006. Με την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 άρχισε να προβάλλεται με τον πιο επίσημο τρόπο ο τυχοδιωκτικός επεκτατισμός της Τουρκίας: Στις 9/6/1974 ο τότε αρχηγός της Τουρκικής αξιωματικής αντιπολίτευσης Σουλειμάν Ντεμιρέλ «τεκμηρίωσε» τις Τουρκικές απαιτήσεις με «επιχειρήματα» που δεν θα έπειθαν ούτε μικρά παιδιά: «Οι διαφωνίες με την Ελλάδα προκύπτουν γιατί τα νησιά που βρίσκονται πολύ πιο κοντά στην Τουρκία ανήκουν στην Ελλάδα και όχι στην Τουρκία! Τα νησιά αυτά συνιστούν μέρος της Ανατολίας και για αιώνες ανήκαν στο Κράτος εκείνο που ήταν κύριος της Ανατολίας!»**. Ο ίδιος άνθρωπος, όταν έγινε πρωθυπουργός, δήλωσε στις 9/8/1976 «Προτιμώ να τα αποκαλώ νησιά του Αιγαίου και όχι Ελληνικά νησιά!»**. Με αυτές ακριβώς τις «απόψεις» η Τουρκία έκτοτε απαιτεί την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου επικαλούμενη μάλιστα την Συνθήκη της Λωζάνης η οποία όχι μόνο δεν προβλέπει κάτι τέτοιο αλλά, επί πλέον, έχει κυριολεκτικά κατεξευτελιστεί από την ίδια την Τουρκία, η οποία δεν έχει σεβαστεί στο ακέραιο ΟΥΤΕ ΜΙΑ από τις υποχρεώσεις που ανέλαβε! Πλήρης Τουρκικός παραλογισμός που απαιτεί οι άλλοι να εφαρμόζουν την συνθήκη που η ίδια εξευτελίζει, που ζητάει φορτικά την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου ώστε να είναι εύκολη υπόθεση μια εισβολή μόλις παρουσιαστεί η κατάλληλη ευκαιρία!

Γκρίζες ζώνες: Επειδή «τρώγοντας έρχεται η όρεξη», οι Τούρκοι επινόησαν από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 τις «γκρίζες ζώνες», την αμφισβήτηση δηλαδή της Ελληνικής κυριαρχίας σε σειρά νησιών, νησίδων και βραχονησίδων επικαλούμενοι νεφελωδώς Διεθνείς Συνθήκες για να θολώσουν την κρυστάλλινη Ελληνική κυριαρχία που τεκμηριώνεται τόσο από την Συνθήκη της Λωζάνης (1923) όσο και από την Συνθήκη των Παρισίων (1947). Η επιχείρηση «Ίμια» της Τουρκικής ΜΙΤ (αποβίβαση δήθεν δημοσιογράφων στην νήσο Λημνιά στις 27/1/1996 και αντικατάσταση Ελληνικής σημαίας με Τουρκική) είχε σαν στόχο την καθιέρωση γκρίζων ζωνών στην κρυστάλλινη Ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο με την πρώτη κατάλληλη ευκαιρία που παρουσιάστηκε (Πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα με την ασθένεια του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, την παραίτηση του και την ανάληψη της πρωθυπουργικής ευθύνης από τον Κώστα Σημίτη).

Αιτία πολέμου (Casus Belli): Ήδη, με βάση σχετικό νόμο του 1936, τα Ελληνικά χωρικά ύδατα στο Αιγαίο επεκτείνονται στα 6 μίλια εκτός από τις περιοχές εκείνες όπου η απόσταση με τα Μικρασιατικά παράλια είναι μικρότερη, οπότε ισχύει ο κανόνας της μέσης γραμμής. Σύμφωνα με το πλήρες κείμενο μιας διεθνούς σύμβασης που τέθηκε σε εφαρμογή από τις 16 Ιανουαρίου 1994, όπως αυτή υπογράφηκε στο Montego  Bay της Ιαμαϊκής στις 10 Δεκεμβρίου 1982 από 117 κράτη μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, η χώρα μας έχει το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών της υδάτων από 6 σε 12 μίλια. Η πονηρή Τουρκία δεν υπέγραψε την Διεθνή σύμβαση αλλά έσπευσε αμέσως να εφαρμόσει τις νέες διατάξεις του διεθνούς δικαίου στα παράλια της στον Εύξεινο Πόντο και στην Μεσόγειο και να απειλήσει την Ελλάδα πως αν εκείνη εφαρμόσει την διεθνή σύμβαση που υπέγραψε, θα έχουμε Ελληνοτουρκικό πόλεμο!! Και για του λόγου το αληθές η Τουρκική εθνοσυνέλευση εξέδωσε το 1995 ψήφισμα με το οποίο θεωρεί αιτία πολέμου (casus belli) την ενδεχόμενη επέκταση των Ελληνικών χωρικών υδάτων από 6 σε 12 μίλια παραβιάζοντας προκλητικά τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών που απαγορεύει ρητά την απειλή ή την χρήση βίας στις διεθνείς σχέσεις!

FIR – Flight Information Region: Ο εναέριος χώρος ολόκληρου του Αιγαίου (εθνικός και διεθνής), σύμφωνα με τους κανονισμούς του Διεθνούς Οργανισμού Αεροπλοΐας (ICAO), ανήκει στην Ελλάδα η οποία ασκεί τον επιχειρησιακό έλεγχο για την ασφαλή διεξαγωγή των πτήσεων πολιτικών και στρατιωτικών αεροπλάνων. Η Τουρκία από το 1975 έχει πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων την υποχρέωση της να υποβάλλει σχέδια πτήσης των στρατιωτικών αεροπλάνων της, παραβιάζοντας συστηματικά τον εναέριο χώρο που εποπτεύει η Ελλάδα και πραγματοποιώντας στρατιωτικές πτήσεις όχι μόνο στον διεθνή αλλά και στον εθνικό εναέριο χώρο της Ελλάδος! Οι συστηματικές πτήσεις Τουρκικών μαχητικών πάνω από τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου αναγνωρίζονται και αναχαιτίζονται παγίως από την Ελληνική πολεμική αεροπορία προκαλώντας τεράστιο κόστος στην Εθνική οικονομία και μεγάλους κινδύνους εμπλοκής σε μια πολεμική σύρραξη. Η Τουρκία που κατέρριψε Ρωσικό στρατιωτικό αεροσκάφος ισχυριζόμενη ότι παραβίασε τον εθνικό εναέριο χώρο της για λίγα δευτερόλεπτα (Νοέμβριος 2015), δεν έχει κανένα πρόβλημα να παραβιάζει συνεχώς τον εναέριο χώρο της Ελλάδος με στρατιωτικά αεροσκάφη – πολλές φορές οπλισμένα!

Έρευνα και διάσωση στο Αιγαίο: Σύμφωνα με τους κανονισμούς του Διεθνούς Οργανισμού Αεροπλοΐας (ICAO) που ισχύουν από το 1952 και έχουν επικυρωθεί μεταγενέστερα και από τον Διεθνή Οργανισμό Ναυσιπλοΐας (ΙΜΟ) η Ελλάδα έχει την πλήρη ευθύνη έρευνας και διάσωσης σε ολόκληρη την θαλάσσια περιοχή που συμπίπτει με το FIR Αθηνών. Η Τουρκία με τον απαράμιλλο τραμπουκισμό που την διακρίνει, αποφάσισε μόνη της ότι έχει δικαίωμα έρευνας και διάσωσης …. μέχρι το μέσον του Αιγαίου εγκλωβίζοντας το μεγαλύτερο μέρος της νησιωτικής Ελλάδας! Έτσι απλά, με το «έτσι θέλω»!  

Παράνομη αποστολή αλλοδαπών: Το Βαθύ Κράτος της Τουρκίας, σε πλήρη συνεργασία με μια τεράστια επιχείρηση της ΜΙΤ, μας στέλνει  ασταμάτητα τα σαπιοκάραβα του θανάτου φορτωμένα με δυστυχισμένους ανθρώπους επιτυγχάνοντας με ένα σπάρο πολλά τρυγόνια: Θησαυρίζουν με αμύθητα ποσά, εκβιάζουν Ελλάδα και Ευρώπη με ποταμούς δυστυχισμένων ανθρώπων που συγκεντρώνουν συστηματικά στα Μικρασιατικά παράλια από την Μέση Ανατολή, την Ασία και την Αφρική, απαιτούν με απίστευτη θρασύτητα την δημιουργία χώρων «θρησκευτικής λατρείας» για τους μουσουλμάνους που προωθούν ασταμάτητα ώστε να ελέγχονται καλύτερα και επιτυγχάνουν την αργή και σταθερή αλλοίωση του Ελληνικού κοινωνικού ιστού στα πλαίσια της πολυπολιτισμικής νέο-Οθωμανικής αυτοκρατορίας που ονειρεύονται.

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Δυστυχώς οι φανατικοί ισλαμιστές, οι ανεγκέφαλοι τρομοκράτες δεν βρίσκονται μόνο στην Συρία ή στο Ιράκ, αλλά και ακριβώς δίπλα μας!

Οι νέο - οθωμανοί «σουλτάνοι» της Άγκυρας θεωρούν πως η Ελλάδα στις μέρες μας βρίσκεται σε προφανή αδυναμία - άρα υπάρχει η κατάλληλη ευκαιρία – αυξάνοντας συνεχώς την θρασύτητα των προκλήσεων τους.

Νομίζουν πως είναι η εποχή της πισώπλατης μαχαιριάς στην γονατισμένη Ελλάδα από την ασφάλεια της επιτήδειας ουδετερότητας τους το 1942. Ξεχνάνε πως οι ίδιοι αυτοπροσώπως έχουν ανεβάσει εδώ και χρόνια στην Τουρκική και στην Διεθνή πολιτική σκηνή το Τουρκικό θέατρο του παραλόγου που τους έχει απομονώσει από όλα τα ερείσματα που είχε η Τουρκία εδώ και σχεδόν ένα ολόκληρο αιώνα.

«Ξεχνάνε» πως διεξάγουν κυνικά ένα αιματηρό πόλεμο με τον πολυπληθή Κουρδικό πληθυσμό μέσα και έξω από την Τουρκία. Ότι βρίσκονται σε επικίνδυνη αντίθεση με σωρεία χωρών όπως η Ρωσία, η Συρία, η Αρμενία, η Κύπρος, το Ισραήλ, η Αίγυπτος – ακόμα και η «σύμμαχος» Αμερική.

Δείχνουν να ζούνε σε μια εικονική πραγματικότητα νομίζοντας πως έχει αναστηθεί η πεθαμένη Οθωμανική αυτοκρατορία με φαντασιώσεις εξαιρετικά επικίνδυνες για την ειρήνη και την ασφάλεια ολόκληρης της περιοχής.

Παρεξηγούν την αυτοσυγκράτηση και την σύνεση που δείχνει η Ελλάδα, από το 1974 μέχρι σήμερα, με τους θεατρινισμούς, τις προκλήσεις και την αρρωστημένη μεγαλομανία τους. Θεωρούν «υποταγή» το μόνιμα απλωμένο χέρι φιλίας που διαχρονικά προσφέρει η Ελλάδα στην απέναντι όχθη του Αιγαίου εκφράζοντας πρακτικά την επιθυμία της ειρηνικής συμβίωσης.

Ο γειτονικός γίγαντας με τα γυάλινα πόδια, μετά την κατάρρευση των φαντασιώσεων του στην Συρία, την Βόρεια Αφρική και το Κουρδιστάν γίνεται ολοένα και πιο νευρικός, ολοένα και πιο επιθετικός. Νομίζει πως η Ελλάδα με τα σημερινά προβλήματα της, προσφέρει βολικό «αντιστάθμισμα» των οδυνηρών απωλειών του.

Ας είμαστε προετοιμασμένοι, ας επαγρυπνούμε συνεχώς και ας ευχηθούμε να μην χρειαστεί οι μεγαλομανείς νέο - οθωμανοί σουλτάνοι της Άγκυρας να ανακαλύψουν έντρομοι εκ των υστέρων ότι έκαναν ένα ακόμα ασυγχώρητο λάθος με την Ελλάδα – ένα λάθος όμως που θα τους στοιχίσει περισσότερο από όλα τα άλλα...

Λεωνίδας Κουμάκης 

_______________________________________

 *«Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία», σελίδα 152.

**«Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία», σελίδα 149.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τι συμβαίνει στο Αιγαίο;"