ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Παριανά επιθετα ----

B

–Βαβανός: Γνωστή οικογένεια ως και σήμερα στις Καμάρες, Νάουσα και στα Μάρμαρα.

–Ο Διαθέτης Αντώνιος Ντελέντας αφήνει ανάμεσα σε άλλα και του υιού του Γεώργη το χωράφι εις τον Άγιον Ευθύμιον πλησίον Αντώνιος Βαβανός στις 2 Φεβρ. 1733 στη Νάουσα.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Βαβανός Θεόδωρος του Νικολάου, 35 ετών, γεωργός από τον Κώστο, Βαβανός Αντώνιος του Ιάκωβου, ετών 34, γεωργός από τη Νάουσα, Βαβανός Ιάκωβος του Ιωάννη, ετών 63, γεωργός από τη Νάουσα, Βαβανός Ιωάννης του Στυλιανού, ετών 41, εργάτης από τη Νάουσα, Βαβανός Νικόλαος του Ιωάννη, 70 ετών εργάτης από τη Νάουσα, Βαβανός Νικόλαος του Στυλιανού, ετών 33, εργάτης από τη Νάουσα και Βαβανός Νικόλαος του Ιάκωβου, 30 ετών, εργάτης από τη Νάουσα.

–Βάβουλας: –Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου Ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: +Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, μεταξύ άλλων και ο Αντώνιος Βάβουλας.

–Βάγιας: –To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οικογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.

–1921. Δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Νάουσας, Ιωάννης Βάγιας.

–Νίκος Βάγιας 1963, μαθητής Γυμνασίου Πάρου, Παροικιά.

–Βαζέος – Βαζαίος – Βαζαίγιος – Μπαζέος – Μπαζαίος - Μπαζέγιος: Φράγκο-λεβαντίνικο επίθετο καθολικού δόγματος. Στα Πρακτικά της Επιστημονικής Συνάντησης "Το Δουκάτο του Αιγαίου" (Νάξος-Αθήνα 2007) το οικόσημο της οικογένειας Βαζαίου αναφέρεται ως "Baseggio-Baseo". Προφανώς οι Βαζαίοι κατάγονται από την βενετική οικογένεια των Baseggio. Το επίθετο αυτό συναντάται έως σήμερα στην Βενετία με παράδειγμα τον γνωστό Ιταλό ηθοποιό Cesco Baseggio (1897-1971). Το επίθετο μαρτυράτε έως και σήμερα στα Μάρμαρα, κλάδος της οικογενείας υπάρχει στην Βραζιλία.

–Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυράτε ο Γιάκουμος Μπαζέγιος.

–Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυράτε ο Γιάκουμος Μπαζέγιος.

–Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυράτε ο Γιάκουμος Μπαζέγιος.

–Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για την διατίμηση των προϊόντων και την απογραφή της κτηματικής περιουσίας όλων των κατοίκων. Κατά τη Γενική Συνέλευση της 13 Δεκεμβρίου 1724, αναφέρετε ο Γιάκουμος Μπαζέγιος.

–Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυράτε ο Γιάκουμος Μπαζέγιος.

–Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυράτε ο Ιάκωβος Μπαζέγιος.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 12 Νοεμβρίου 1730, αναφέρετε ο Γιάκουμος Μπαζέγιος.

–Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού της Παροικιάς, σε πρακτικό Γενικής Συνέλευσης της 1 Μαρτίου 1731 μαρτυράτε ο Γιάκουμος Μπαζέος

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρετε ο Ανδρέας Μπαζέγιος.

–Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρετε ο Δημήτριος Μπαζέγιος.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 1η Μαρτίου του 1742 αναφέρετε ο Δημήτρης Μπαζέγιος.

–Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυράτε ο Δημήτριος Μπαζέγιος.

–Σε αφιέρωση περιουσίας στην Ξεχωριανή στις 29 Μαρτίου του 1750, ο Δημήτρης Μπαζέος είναι μάρτυρας.

–Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυράτε ο κάτοικος Κεφάλου Δημήτρης Μπαζέγιος.

–Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Γεώργιος Παζέως (Βαζαίος) από τα χωριά του Κεφάλου.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχουν εγγεγραμμένοι τα αδέρφια Βαζαίγιος Γιώργος 42 ετών, Νικόλαος 38 ετών και Ιωσήφ 40 ετών, του Κωνσταντίνου γεωργοί. Ο Νικόλαος και Ιωσήφ ήταν κάτοικοι Σμύρνης.

–Μαρτυράτε στα Μάρμαρα το 1883.

–Βαζουράκης: –Σε ομαδική φωτογράφιση του εμπορικού συλλόγου στον Άγιο Φωκά, το 1959 εμφανίζονται ο Βαγγέλης & Θέκλα Βαζουράκη.

–Βάλβης:  Το συναντάμε ως και σήμερα στην Σαντορίνη από όπου μεταπήδησε σε Πάρο και Σύρο στην συνέχεια. 

Οίκος Βενετών πατρικίων, που έδωσε μεταξύ των άλλων δύο δούκες της Κρήτης (15ος αι.).

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Βάλβης Εμμανουήλ του Γεωργίου, 48 ετών, μεταπράτης από τη Νάουσα, κάτοικος Βλαχίας (Μολδαβία).
–Αφιέρωμα Γεωργίου Βάλβη, 1914, στην εκκλησία του Αγ. Γεωργίου. πλ. Βεντουρή.

 
–Βαλέντζας – Βελέντζας – Βελέτζας: Φράγκο-λεβαντίνικη καταγωγής καθολικού δόγματος. Valenza, Vale= βασιλιάς. Το οικόσημο των Βαλέντζα μαρτυρά και το όνομα (9ακτινο στέμμα = Βασιλιάς).

–Προικοσύμφωνο του Τζαννή Βαλέντζα και Σεβαστής Καζανόβα στην Νάουσα στις 13 Νοεμβρ. 1719.

–Προικοσύμφωνο Νάουσας 7 Νοεμ. 1737 του Ανδρ. Βαλέντζα και Αικατερίνης «εις την Ρούγα του Δεσπότη Χριστού πλησίον Ιακώβου Καλλέργη».

–Το 1750 Ιερομόναχος στον Αγ. Γιώργη Νάουσας.

–Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυράτε ο Περούλης και Ιωάννης Βελέντζας από την Παροικιά. 

–Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς της 16ης Ιαν. 1820 μνημονεύεται ο Αναστάσιος Πιέρος Ιακήσιος, ο οποίος παίρνει γυναίκα του τη Μαρία Τζανή Βελέντζα. 

–Ένας κλάδος της οικογένειας Βαλέντζα από τον Κώστο, μετοίκισε στην Σίφνο μετά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο και πριν τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Το παρατσούκλι τους είναι Παριανός.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Βελέντζας Αντώνιος του Ζαννή, ετών 64, γεωργός από τη Νάουσα, Βαλέντζας ....ης, του Αντωνίου, 32 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Βαλέντζας Στυλιανός του Νικολάου, 38 ετών, αρτοποιός από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου, Βαλέντζας Βασίλειος του Αντωνίου, 27 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Βαλέντζας Εμμανουήλ του Αντωνίου, 26 ετών, στρατιώτης, από τη Νάουσα, Βαλέντζας Αντώνιος του Ιωάννη, 80 ετών, κηπουρός από την Κώστο, κάτοικος Σίφνου, Βαλέντζας Αθανάσιος του Ιωάννη, 49 ετών, οινοπώλης από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας, Βαλέντζας Ιωάννης του Φραγκίσκου, 48 ετών, εργάτης από τον Κώστο, Βαλέντζας Ιωάννης του Γεωργίου, ετών 54, κτηματίας από τον Κώστο, Βαλέντζας Ιωάννης του Αντωνίου, 40 ετών, εργάτης από τον Κώστο, κάτοικος Σίφνου, Βαλέντζας Μπατίστας του Ανδρέα, ετών 73, εργάτης από τον Κώστο και Βαλέντζας Φραγκίσκος του Ιωάννη, 49 ετών, κηπουρός από τον Κώστο.

–Σε σχολικές εκδηλώσεις στην Παροικιά, στις 9 Ιουλίου 1973 διακρίνεται ο Φραγκίσκος Βελέντζας.

–Βάλληνδας: 1845 Στυλιανός Νικολάου Βάλληνδας (1845 - 1903) από την Κύθνο. Ο Στυλιανός Ν. Βάλληνδας εγκαταστάθηκε στην Πάρο και παντρεύτηκε την θυγατέρα του Φρίτσου Λ. Κονδύλη. Έγκριτος ως νομομαθείς εξασκούσε την δικηγορία.

–Ο Φρίτσος Στυλ. Βάλληνδρας, γεννήθηκε στην Πάρο το 1875.

–Το 1892 ο Στυλιανός Ν. Βάλληνδας εξελέγη βουλευτής. Είχε εκλεχθεί και άλλοτε ως βουλευτής στην επαρχία Κέας. Διετέλεσε πρόεδρος του Νομαρχιακού Συμβουλίου και του Δικηγορικού Συλλόγου Σύρου.

–Φρίτσος Στυλ. Βάλληνδρας. Γιος του πολιτευτή Στυλ. Βάλληνδα, αρίστευσε στη Νομική Σχολή. Εξάσκησε την δικηγορία στην Σύρο από το 1894-1895.

–Το 1903 πέθανε στην Πάρο ο Στυλιανός Ν. Βάλληνδας.

–Φρίτσος Στυλ. Βάλληνδρας. Το 1905 σε ηλικία 29 ετών εξελέγη α’ βουλευτής της Επαρχίας Νάξου.

–Γεώργιος Στυλ Βάλληνδρας, σπούδασε νομικά. Το 1905 διορίσθηκε στην Τράπεζα Αθηνών και το 1907 διορίσθηκε υποδιευθυντής στο υποκατάστημα Χανίων.

–1911; Κωνσταντίνος Στυλ Βάλληνδρας, Γεννήθηκε στην Πάρο, γιος του Στυλ. Βάλληνδρα σπούδασε γεωλογία και ορυκτολογία  σε Βιέννη, Μόναχο και Ελβετία. Εργάστηκε στα μεταλλεία λευκόλιθου Ερμιόνης.

–Βαλσαμάκης: 

–Ο Παναγιώτης Δ. Δημητρακόπουλος εμυήθη εγκαίρως στην Φιλική Εταιρία στην οποία ήταν και ο επικεφαλής στην Πάρο. Σε χειρόγραφο του τελετουργικού της μυήσεως στην Φιλική Εταιρία αναφέρεται η δράση σε σχετικό σημείωμα. 1821 των Φιλικών τη 12 Μαΐου. Καθιέρωσα τον Ιωάννη Πέτα Βαλσαμή. ‘Έλαβαν γρόσια 65.

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Κωνσταντίνος Βαλσαμάκης.

–Βαλσαμής: –Κατάλογος της ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 16 Απρ. 1818, χωράφι εις το Πίσω Λιβάδι πλησίον Μελανίτης Νικόλαος και Ιωάννης Βαλσαμής, κοντά Άγιος Αντώνιος.

–26 Σεπτ. 1818 Σκευοφύλακα Παπαδόπουλος και Ι. Βαλσαμής σύντροφοι στην Ξεχωριανή.

–1820 Ανάμεσα στους προύχοντες του Τζιπίδου ήταν και ο Ιωάννης Βαλσαμής που είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρία.

–Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Θεόδωρος Βαλσαμής.

–Οι υπογεγραμμένοι στρατιώτες υπόσχονται να ακολουθήσουν τον Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο και να απέλθωσιν εις Πελοπόννησο για να ενωθούν υπό τις οδηγίες του εκ λαμπρότατου Πρίγκηπος Δημήτριο Υψηλάντη ελληνικών στρατευμάτων. Εις βεβαίωση υπογράφονται Νάουσα Πάρου τη 20 Αυγούστου 1821, δια χειρός εμού Ιωάννης Βαλσαμής.

–Την 1η Αυγούστου 1825 δημογέροντας Τσιπίδου Ιωάννης Βαλσαμής.

–Σε επιστολή στις 18 Σεπτεμβρίου του 1826, αναφέρεται ο δημογέροντας Τσιπίδου Ιωάννης Βαλσαμής.

–Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ιωάννης, Θεώδορος και ο Μιχάλης Βαλσαμής από το χωρίων Κεφάλου.

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Μάρπησσας του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Βαλσαμής Ιωάννης.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρίας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 35χρονος Βαλσαμής Γεώργιος του Κυριάκου γεωργός όπως και ο 50χρονος Βαλσαμής Εμμανουήλ του Θεόδωρου, γεωργός, αλλά και ο 38χρονος Ζώρζης Βαλσαμής του Θεοδώρου γεωργός. Στον ίδιο κατάλογο είναι εγγεγραμμένος ο Βαλσαμής Νικόλαος του Θωμά 26 χρονών υπηρέτης αλλά και ο Περικλής Βαλσαμής του Θεόδωρου 50 χρονών γεωργός.

–«Εις τας 25 του Μαρτίου 1894 έδωσα εις τον Ιάκωβο Καβάλλην τα χόρτα της Κεροδοσίας δραχμάς 25,00 μάρτυρες Μιχαήλ Βαλσάμης, Ιωάννης Μηλαίος και Γεώργιος Τζανακόπουλος».

–Βαλσαμόπουλος: –Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Παναγής Σ. Βαλσαμόπουλος, τέχνη πατέρα πλοίαρχος.

–Βαμβακάρης: Καταγωγή από Σύρο, Καθολικού δόγματος.

–Σε σχολικές εκδηλώσεις στις 9 Ιουλίου 1973, στην Παροικιά, διακρίνεται ο Γιώργος Βαμβακάρης

–Βάος ή Μπάος: –Ένας από τους ορφανούς νέους ο Αντώνιος Εμμ. Βάος ο Πάριος, τέκνο του αγωνιστεί του 21 Εμμανουήλ Βάου (ή Μπάου), ιερέως και της Καλίτσας η οποία, μετά τον θάνατο του συζύγου της (που επήλθε εξ αιτίας τραύματος που έλαβε αγωνιζόμενος στην εκστρατεία της Χίου το 1828) υπότροφος του Γυμνασίου Αθηνών το 1841.

–Βαρβέρης:

–Ιωάννης Βαρβέρης, αστυνομικός στον Δήμο Υρίας το 1911.

–Βαρδαλάμος: –Σε πληρεξούσιο του 1829 αναφέρεται ο Δημήτριος Βαρδαλάμος.

–Βαρθακοκύλης: Προέλευση από Νάξο.

–Βαρούχας: Κρητική οικογένεια, ήρθε στην Πάρο από την Φολέγανδρο. 

–Το Πάριον Χρονικόν, μετά την ανακάλυψη του, φυλάχθηκε προσωρινά στο σπίτι του Βαρούχα, ο οποίος ακολούθως, το δώρισε στο Μουσείο της Πάρου. (Ανδρέας Π. Βαρούχας Φολέγανδρος 1853-Αθήνα 1826).

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βαρούχας Γεώργιος του Γεωργίου 32 ετών έμπορος.

–Πρόεδρος της κοινότητας Πάρου, Ανδρέας Βαρούχας το 1914.

–Η πρώτη αυτή συλλογή στεγάστηκε αρχικά στα ισόγεια κελιά της βόρειας πτέρυγας της Εκατονταπυλιανής, γνωστή ως "Βυζαντινό Μουσείο Πάρου", που οργάνωσε γύρω στο 1931 η παριανή αρχαιολόγος Ειρήνη Βαρούχα Χριστοδουλοπούλου (1896 - 1979). Με το θάνατο όμως του πατρός Γεωργίου Σκαραμαγκά, ο οποίος από το 1936 είχε διοριστεί έκτακτος επιμελητής αρχαιοτήτων, το μουσείο έκλεισε.

–Βαρριάς: Αριστείδης Βαρριάς Από το 1979 ζει και εργάζεται στην Πάρο ως εκπαιδευτικός και ως γλύπτης, αναζητώντας την αλήθεια του προσώπου, τόσο μέσα από τις διαύλους της διανόησης και της επιστημονικής έρευνας, όσο και μέσα από τους αποκαλυπτικούς δρόμους της τέχνης. Είναι παντρεμένος με τη Μαρία Αρκουλή και έχει δύο γιους. Τα τελευταία χρόνια είναι σύνδεσμος της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα των Βράχων (E.C.O.S.), υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος του Διεθνούς Κύκλου Τέχνης Πάρου ( I.P.A.C.) και δίδαξε γλυπτική στο Hellenic International School of Arts ( H.I.S.A.).

–Βασάλος - Βασσάλος: Οικογένεια καταγόμενη από Μάλτα. Το όνομα ΒΑΣΣΑΛΟΣ προέρχεται από την λατινική λέξη VASSALE που σημαίνει υποτελής (φόρου υποτελής). Για να είναι υποτελής γράφετε το όνομα με ένα σίγμα. Το επώνυμο Βασάλος υπάρχει από τον 13ο αιώνα, στην Κρήτη (και μέχρι σήμερα Βασσάλος και Βασσαλάκης), στη Μήλο και στη Νάξο από το 16ο αιώνα, στην Τήνο τον 18ο αιώνα ως Vassalo, στην Σύρο Μπασσάλου, στη Ζάκυνθο στα 1600 και στη Σαντορίνη γνωστή η οικογ. Κωνσταντίνου Συρίγου-Βασάλου από τον 16ο αιώνα.

Σε παλιά έγγραφα τους υποτακτικούς  που ήταν στην υπηρεσία του τοπικού άρχοντα, τους ονομάζουν ή Βιλάνους (αυτός που ζει στη Βίλα, στην εξοχή) ή Βασσάλους.

–Οικογένεια Βασάλου υπήρχε τον 18ο αιώνα στη Νάουσα, (προικοσύμφωνο Ιωάννου Βασάλου και Αννέζας Κορτιάνου, Νάουσα, 27 Σεπτ. 1724)

–Προικοσύμφωνο Ιωάννη Βασάλου και Αννέζας (Νάουσα 27 Σεπτ. 1724) «έτερον χωράφι εις τον Ξηροπόταμο πλησίον βικαρίου Γεράρδη, έτερον χωράφι εις την Κατηφόρα πλησίον Ιωάννης Τριαντάφυλλους».

– Έγγραφο Ναούσης, Άννα Βασάλου 18 Οκτ. 1730.

–Βασιλάκης:

–Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων.

–Βασιλειόπουλος: Πατρωνυμικό επίθετο (ο γιος του Βασιλείου). Τον κλάδο της οικογένειας τον συναντιέται στην Πάρο με τρεις τύπους, Βασιλειόπουλος, Βασιλιόπουλος και Βασιλόπουλος. Ο προπάτορας της οικογένειας είναι ο Φραγκίσκος Βασιλειόπουλος από τη Νάουσα.

–Σε αγιοταφίτικο έγγραφο του 1625, του πατριαρχείου Ιεροσολύμων αναφέρεται ο Φραγκίσκος Βασιλείοπουλος και η γυνή αυτού Ζαμπέτα και τα τέκνα αυτού.

–1720 Σε νοταριακή πράξη της περιοχή του Αμπελά, αναφέρεται ως κολητεράνος (γείτονας) ο Ιωάννης Βασιλειόπουλος.  

–Προικοσύμφωνο Νάουσας 30 Οκτ. 1729 «ένα σπίτι εις την Ρούγαν της Θεοσκέπαστης πλησίον της κυρά- Άννας Βασιλειόπουλου εδικό της». 

–Σε νοταριακή πράξη του 1840,  αναφέρεται ο Ιωάννης Βασιλειόπουλος που το σπίτι του βρίσκεται στο "Νιό Χωριό ή Ξόμπουργο" το σημερινό κηπάριο με το άγαλμα το Γυμνασιάρχη Σαγκριώτη. 

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βασιλειόπουλος Δημήτριος του Μιχαήλ, ετών 31, εργάτης από τη Νάουσα. Τα τέκνα αυτού είναι ο Μιχαήλ, ο Ιωάννης και ο Μοσχονάς.

–Ο Μοσχονάς Βασιλειόπουλος αναφέρεται στο πρώτο καταστατικό του μεσοπολέμου το 1930; σαν ιδρυτικό μέλος του συλλόγου Ναουσαίων Αθηνών και Πειραιώς. Ήταν κάτοικος Κορυδαλλού. ο αδερφός του Ιωάννης την ίδια περίοδο κατοικούσε στο Μαρούσι. Και οι δύο ήταν άκληροι ενώ ο τρίτος αδερφός τους που έμενε στην Πάρο ο Μιχάλης που ήταν γεννημένος στη Νάουσα το 1892, είχε εννέα παιδιά. Οι κληρονόμοι του σήμερα είναι διασκορπισμένοι με τα επίθετα Βασιλειόπουλος και Βασιλόπουλος, στον Κορυδαλλό, στη Νέα Ερυθραία, στα Μέγαρα, στην Πάτρα, στη Σύρο, στη Μύκονο και στην Πάρο στη Νάουσα και τα Μάρμαρα. 

–Ιωάννης Βασιλειόπουλος, συλλέκτης, φιλίστορ και μελετητής, Νάουσα 2014.

–Βασιλείου: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βασιλείου Ιωάννης του Βασιλείου, 78 ετών, υποδηματοπώλης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.

–Βασιλικότης: –Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Ανδρέας Κ. Βασιλικότης, τέχνη πατρός ναύτης.

–Βατιμπέλας - Βατημπέλας - Βατιμπέλλας: Φράγκο-λεβαντίνικης προέλευσης (vatti bella= πήγαινε όμορφη ή Βαθύ όμορφο) καθολικού δόγματος. Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισμένοι παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Χαμάρτου, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Ναυπλιώτη, Καμπάνη κ.α. Η οικογένεια Βατιμπέλα, ιταλικής καταγωγής, είναι γνωστή στην Πάρο και ιδίως στη Νάουσα από τον 17ο αιώνα. Διατηρούνταν ως τις αρχές του 20ου αιώνα. Μέλη ξεχωριστά αναφέρονται ο παπά-Διονύσιος Βατιμπέλας κα.

–1611 Στον Αγ. Ιωάννη στα Κραύγα υπάρχει στο κάτω τμήμα του ανάγλυφου είναι χαραγμένη η επιγραφή: Αυτή η κατάπαυσής μου εις αιώνος Βισ- κοντη Βατημπέλα 1611. Πρόκειται πιθανότατα για επιτύμβια πλάκα κάποιου καθολικού. 

–Βιοκόντης Βατημπέλας 1611 και την ίδια χρονολογία ο Βισκόντης Βατημπέλας.

–Σε έγγραφο του καθολικού επισκόπου τον Ιανουάριο του 1715 αναφέρει τον αφέντη Τζουανάκι Βατιμπέλα. 

–Σε προικοσύμφωνο του Γ. Χειλά και Μαρκέτας Ροδαίου (Καστρί Νάουσας 21 Οκτ. 1717) «το αμπέλι όπου έχω στου Ούγγαρι σύμπλιον του Ιωάννη Βατιμπέλα» .

–παπά-Διονύσιος Βατιμπέλας (Νάουσα 1727).

–Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυράτε ο Τζουανάκης Βατιμπέλας.

–Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού της Παροικιάς, σε πρακτικό Γενικής Συνέλευσης της 1 Μαρτίου 1731 μαρτυράτε ο Τζουανάκης Βατιμπέλας.

–Σε έγγραφο του 1740 της οικ. Βατιμπέλλα αναφέρει "Νήσος Πάρος Καστελιω εις τα 1740 νέο 3 Ιανουαρίου ημέρα Κυριακή και ώρα 3 της ημέρας. Ήλθασι εις την Νάουσα τέσσερις λεβέντες αρματωμένοι από το μπαστιμέντο του Καπετάν Φραγκίσκου Μαρία κοματάντε μίαν πουλάκα αρματωμένη εις την αμάχη με πατιέρα της Μάλτας οι άνθρωποι όπου ήλθαν ήτον ένας σαρτζελτές, το όνομά του Μπορταλαμαίος..."

–Σιόρ Νικόλαος Βατιμπέλλας 1740.

–Αρχιδιάκονος στα 1740 ο Νεόφυτος Βατιμπέλλας. 

–Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει ο παπά Φραγκίσκος Βατιμπέλας και ο Κωνσταντής Βατιμπέλας

–Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυράτε ο Κωνσταντίνος Βατιμπέλας και ο παπά Φραγκίσκος Βατιμπέλας.

–Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυράτε ο Κωνσταντίνος Βατιμπέλας.

–Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυράτε ο παπάς Κεφάλου Φραγκίσκος Βατιμπέλας.

–Το 1752, Το κοινό της Παροικιάς Πάρου, με γράμμα τους προς τους εγκατεστημένους στην Κωνσταντινούπολη συμπατριώτες τους, τους παρακαλούν να συνδράμουν και βοηθήσουν την εκεί απεσταλμένη τριμελή επιτροπή του νησιού τους, για να επιτύχουν μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων, εκ μέρους των οθωμανικών αρχών. Υπογράφουν… ο αφέντης Κωνσταντάκης Βατιμπέλας.

–Ο παπά-Φραγκίσκος Βατιμπέλας (Μάρμαρα 1824).

–Σε πληρεξούσιο του 1829 αναφέρεται ο Ελευθέριος Βατιμπέλας.

–Σε πληρεξούσιο στις 3 Ιουνίου του 1829 αναφέρεται ο Δημογέροντας Νικόλαος Βατιμπέλας.

–Σε έγγραφο Παροικιάς, 20 Απρ. 1831, μνημονεύεται «το αμπέλιον κείμενο εις την Αμπέλαν πλησίον ο οικονόμος Βατιμπέλας.

–Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ν. Βατιμπέλας.

–Το 1832 ο Ελευθέριος Βατιμπέλας απέρχεται εις την Κωνσταντινούπολη και καθιστά ενταύθα [στην Πάρο] αντιπρόσωπων του τον κύριο Νικόλαο Π. Κυπραίον εις το να επιστάτη και να φροντίζει να καλλιεργώνται όλα τα υποστατικά, αμπέλια και χωράφια της συζύγου του Μαργαριταρακιού και θα συνάζει τους καρπούς αυτών…».

–Στο προικοδοτήριο της 17ης Αυγούστου 1835 ο Μάρκος Μάτσας Μαυρογένης δίδει στην κόρη του Μαρουσώ «το χωράφι (που) έχει και Αγίαν Βαρβάραν πλησίον Νικ. Βατιμπέλα».

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Αλκιβιάδης Βατιμπέλας.

–Ο Νικόλαος Βατιμπέλας δήμαρχος Μαρπήσσης (1837). 

–Σε έγγραφο στις 26 _ 1840 υπογράφει ο Δήμαρχος Μάρπησσας Ν. Βατιμπέλας. 

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βατιμπέλας Αρίσταρχος του Νικολάου 38 ετών υπάλληλος. Επίσης ο Νικόλαος Βατιμπέλας του Λυκούργου 63 ετών κτηματίας και ο Φραγκίσκος Βατιμπέλας του Νικολάου 40 ετών υπάλληλος. Επίσης στον εκλογικό κατάλογο των Μαρμάρων του 1877, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Όθων Βατιμπέλας του Νικολάου κτηματίας.

–Ο Κων. Αλκιβ. Βατιμπέλας, υπηρετεί ως δημοδιδάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Παροικιάς το 1911.

–Νικόλαος Αρισταρ. Βατιμπέλας, διακεκριμένος δικαστικός στην Αλεξάνδρεια το 1911.

–Bατιμπέλας Κωνσταντίνος Αλκιβ. τόπος γέννησης Παροικιά Πάρου 1860 έτος θανάτου 1933.

–Βατικιώτης: Πατριδωνύμιο από τα Βάτικα της Λακωνίας 

–1821 στη στήλη πεσόντων του Ηρώου Δραγουλά.

–Βατοπεδινός: Πατριδωνύμιο, προερχόμενος από τη Μονή Βατοπεδίου του Αγ. Όρους. -Σε πωλητήριο Ναούσης της 2ας Μαΐου 1712 υπογράφει ο ιερομόναχος Σεραφείμ Βατοπεδινός.

–Βαφιόπουλος: –30 Απριλίου 1822. Αστυνομικός Παροικιάς Παναγιώτης Βαφιόπουλος και σε έγγραφο στις 23 Δεκεμβρίου 1822. 

–Έγγραφο Ιουλίου 1823 του αστυνόμου Παροικιάς Παναγιώτη Βαφιόπουλου.

–Έγγραφο κλοπής του αστυνόμου Παναγιώτη Βαφιόπουλου στην 1η Απριλίου 1824.

–Βελέντζας - Βελέτζας: Βλέπε Βαλέντζας.

–Βελισσάριος: Επίθετο παρατσούκλι και σημαίνει παλικάρι.

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος η μαθήτρια Βελισάριου Ιω. Αικατερίνη.

–Μάρτυρας σε έγγραφο το 1839 Ιωάννης Βελισσάριος, έμπορος Παροικιάς.

–Βέλκος: Καταγωγή από τη Ρούμελη. Κάτοικος Νάουσας.

–Οι υπογεγραμμένοι στρατιώτες υπόσχονται να ακολουθήσουν τον Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο και να απέλθωσιν εις Πελοπόννησο για να ενωθούν υπό τις οδηγίες του εκ λαμπρότατου Πρίγκηπος Δημήτριο Υψηλάντη ελληνικών στρατευμάτων. Εις βεβαίωση υπογράφονται Νάουσα Πάρου τη 20 Αυγούστου 1821, Βασίλειος Βέλκος Ρουμελιώτης.

–Βενιέρης: Φράγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος. Η οικογένεια Βενιέρη, ενετικής καταγωγής, είναι γνωστή από τον 16ο αιώνα στην Πάρο. Ήρθε στην Πάρο ως Άρχοντας των Κυθήρων το 1520 και σύζυγος της Φλωρεντίας Σομμαρίπα. Οικογένεια γνωστή ως και σήμερα στην Πάρο (στις Πεταλούδες) με κλάδους αυτής της οικ. σήμερα στην Αθήνα.

–Το 1520 ξεκινάει η Δυναστεία Βενιέρη στην Πάρο. Τζιοβάνι Βενιέρη Nicolo B’ Venier έως το θάνατό του το 1531.

–Oι Βενιέρηδες κράτησαν το Δουκάτο της Πάρου έντεκα χρόνια, δηλαδή από το 1520 ως το 1531. Το 1520, όταν ο τελευταίος πέθανε άκληρος Σομμαρίπα, η Βενετία, προστάτης του νησιού, ανέγνωσε για νόμιμο κληρονόμο του την Φλωρεντία Σομμαρίπα, γυναίκα του άρχοντα των Κυθήρων Βενιέρι. Η Φλωρεντία, κατά το έθιμο της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, σαν αδελφή του Σομμαρίπα, ήταν και η νόμιμη κληρονόμος του νησιού. Έτσι η Πάρος πέρασε στους Βενιέριδες.

–Το 1531 η Βενετία αναγνωρίζει ως κληρονόμο της Πάρου την Καικκιλία Βενιέρι, γυναίκα του Βενετσιάνου Μπενάρντο Σαγκρέντο, που ο ηρωισμός του στην άμυνα του νησιού εναντίον των Τούρκων είναι μια από τις τελευταίες σελίδες της Φραγκοκρατίας του Αιγαίου.   

–Το 1537, το νησί ανήκε στη Σερίλια Βενιέρ, που είχε παντρευτεί τον Μπερνάρ Σαγκρέντο. 

–1537 Η άλωση του κεφάλου από τον Χαϊμεντήν Μπαρμπαρόσα. Μαζί και η Καικιλία Βενιέρη, η γυναίκα του ευπατρίδη Σαγρέρου, που σύμφωνα με την παράδοση, γκρεμίστηκε από το Κάστρο.

–Το 1580 ο Μουράτ Γ’ έδωσε αρκετά προνόμια στους νησιώτες. Σ’ αυτό συνετέλεσε και στο ότι η μητέρα του Μουρλατ ήταν παριανή. Ως σκλάβα είχε μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη, όπου εκεί έγινε γυναίκα του Σελίμ Β’ και ως σουλτάνα είχε ενδιαφερθεί για την τύχη των συμπολιτών της. Καλούνταν Καικιλία Βενιέρη ή Νούρ Μπανού (γυναίκα του φωτός).

–1627 Βενιέρης Νικόλαος.

–Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυράτε ο χωροεπίσκοπος Βενιέρης.

–Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυράτε ο χωροεπίσκοπος Παροικιάς Βενιέρης.

–1725 στο βενετικό φρούριο του Αγίου Αντωνίου στα Κεφαλομάρμαρα (Μάρμαρα) όπου ζούσε και ο Νικόλαος Μαυρογένης, κτηματίας της περιοχής είναι ο πρίγκιπας Βενιέρι που υπερασπίστηκε με μεγάλη γενναιότητα απέναντι στον Μπαρμπαρόσα, παραδόθηκε λόγο λιμού.

–Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυράτε ο χωροεπίσκοπος Βενιέρης.

–Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού της Παροικιάς, σε πρακτικό Γενικής Συνέλευσης της 1 Μαρτίου 1731 μαρτυράτε ο χωροεπίσκοπος Βενιέρης.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 12 Νοεμβρίου 1730, αναφέρετε ο χωροεπίσκοπος Παροικιάς Βενιέρης.

–Σε έγγραφο Παροικιάς 11 Φεβρ. 1731 «έτερον χωράφι στο Κρωτήρι, έχει μέσα την εκκλησίαν Αγίους Αναργύρους, σύμπλιος ευλαβέστατος παπά-Αντώνης Νικήτας Βενιέρης...».

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 6 Δεκεμβρίου 1731, αναφέρετε ο χωροεπίσκοπος Βενιέρης.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρετε ο χωροεπίσκοπος Βενιέρης.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρετε ο χωροεπίσκοπος Βενιέρης και ο παπά Αντώνης Βενιέρης.

–Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 20 Ιουνίου 1733, αναφέρετε ο χωροεπίσκοπος Βενιέρης.

–Πρακτικό εκλογής απεσταλμένων του κοινού της Νάουσας στην Κωνσταντινούπολη στις 26 Οκτωβρίου 1733 αναφέρετε ο σακελλίου Βενιέρης

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 18 Ιανουαρίου 1734, αναφέρετε ο χωροεπίσκοπος Βενιέρης.

–Στις 24 Φεβρουαρίου 1734, οι προεστοί και επίτροποι του κοινού Παροικιάς Πάρου, με συστατικό γράμμα βεβαιώνουν ότι ο κάτοικος του νησιού τους, γαλλικής καταγωγής, Γιόζε Ντάλες, δια της βίας και παρά τη θέλησή του συνεργάστηκε με ξένους πειρατές, ένας εκ αυτών είναι ο παπά Αντώνης Βενιέρης.

–Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για επαναπατρισμό συμπατριωτών τους (λόγω της βαριάς φορολογίας από τους Τούρκους, με το οποίο τους καλούσε να επιστρέψουν στο νησί τους, δίνοντας την υπόσχεση για μείωση των φόρων τους) στις 16 Σεπτεμβρίου 1734, υπογράφει ο χωροεπίσκοπος Βενιέρης.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρετε ο χωροεπίσκοπος Βενιέρης.

–Πρόσκληση επαναπατρισμού κατοίκων Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση του κοινού Παροικιάς, της 24 Φεβρουαρίου 1736, υπογράφει και ο χωροεπίσκοπος επίτροπος Βενιέρης.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1^η Μαρτίου 1737 αναφέρετε ο χωροεπίσκοπος Βενιέρης και ο παπά Αντώνιος Βενιέρης.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρετε ο χωροεπίσκοπος Βενιέρης.

–Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο παπα Αντώνης Βενιέρης.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 14 Απριλίου του 1739 αναφέρετε ο χωρεπίσκοπος Βενιέρης αλλά και ο παπά Αντώνιος Βενιέρης.

–Πρόσκληση επιστροφής προς τους ξενιτεμένους Παρίους στις 30 Αυγούστου 1739, υπογράφεται και από τον χωροεπίσκοπο Βενιέρη και ο παπά Αντώνης Βενιέρης

–Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 12 Απριλίου 1740, αναφέρετε ο χωροεπίσκοπος Παροικιάς Βενιέρης.

–Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρετε ο χωροπίσκοπος Βενιέρης.

–Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο χωροεπίσκοπος Βενιέρης και ο παπά Αντώνης Βενιέρης.

–Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο χωροεπίσκολος Βενιέρης.

–Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο χωροεπίσκοπος Βενιέρης.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 1η Μαρτίου του 1742 αναφέρετε ο επίτροπος για ένα χρόνο ο χωρεπίσκοπος Βενιέρης.

–Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυράτε ο ιερέας Παροικιάς Αντώνης Βενιέρης και ο σακελλίου Νάουσας Βενιέρης.

–Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυράτε ο παπά Αντώνης Βενιέρης.

–Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυράτε ο κάτοικος Δραγουλά Ιωάννης Βενιέρης.

–Εν της Πάρου τη 24 Απριλίου 1821 ο συμπατριώτης σας Παναγιώτης Δ. Δημητρακόπουλος Κάτωθεν της προκηρύξεως της απευθυνθείσης εις Νάουσα σημειώνονται τα ονόματα των πρώτων προσελθόντων για να συμμετέχουν εις τον ιερό υπέρ της ελευθερίας αγώνα: Μανώλης Βενιέρης κ.α.

–To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οικογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.

–Στη διαθήκη του Νικολάου Γ. Μπιζά (Παροικιά 13 Μαρτίου 1826) «δύω οσπίτια αγοράν του κατώγια εν τω μαχαλέ Ποταμώ σύμπλιος Ιωάννης Βενιέρης».

–Ο Λεωνίδας Γ Βενιέρης ιατρός έχει καταγωγή από την Φολέγανδρο. Παντρεύτηκε την κόρη του Παρίου Δημάρχου Αντώνιου Χαμάρτου. Πέθανε στο εξοχικό του στην περιοχή Σαρακίνικο τον Οκτώβριο του 1906.

–Ελευθέριος Λεον. Βενιέρης, Ειρηνοδίκης της Σπάρτης το 1911. Έφεδρος υπολοχαγός του Πεζικού.

–Βεντούρας: –Διερμηνέας του Τουρκικού στόλου τον 18ο αιω. ο παριανός Κωνσταντίνος Βεντούρας.

–Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για την διατίμηση των προϊόντων και την απογραφή της κτηματικής περιουσίας όλων των κατοίκων (Η απόφαση και η καταχώριση στο κτηματολόγιο του νησιού έγινε και με την παρακίνηση του τότε Έλληνα δραγομάνου Κωνσταντίνου Βεντούρα. Κατά τη Γενική Συνέλευση της 13 Δεκεμβρίου 1724.

–Βεντουρής: Οικογένεια με ενετικές ρίζες, καθολικού δόγματος, ίσος προερχόμενοι στις Κυκλάδες (Μήλο, Κίμωλο, Πάρο) από τις Κρητηκοβενέτικες οικογένειες. Το οικόσημο τους είναι φανερό – ομιλούμενο και τους συμβολίζει ως λεοντόκαρδους, το V προέρχεται από το ενετικό Venturin, που είναι η γαλάζια πέτρα και συμβολίζει καλοτυχία, τύχη, εύνοια.

–Εν της Πάρου τη 24 Απριλίου 1821^Ο συμπατριώτης σας Παναγιώτης Δ. Δημητρακόπουλος Κάτωθεν της προκηρύξεως της απευθυνθείσης εις Νάουσα σειμειούνται τα ονόματα των πρώτων προσελθόντων για να συμμετέχουν εις τον ιερό υπέρ της ελευθερίας αγώνα: Σταμάτης Βεντουρής κ.α.

–O Εμμανουήλ Σαγκριώτης σημειώνει, Εντεύθεν προκύπτει ότι πλείσται Ενετικαί οικογένειες γνωριζόμενε εκ των ονομάτων ησπάσθησαν την Ορθοδοξία ως οι Μαλατέσται, Κορτιάνοι, Βεντούροι, Γαβαλά, Βιτσαρά, Δαβερώνα, Δελέντα και άλλοι γεννώμενοι, μάλιστα, ως εικός, οι φανατικότεροι των Ορθοδόξων. 

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Βεντουρής Γεώργιος του Λογγίνου, ετών 53, κτίστης από τη Νάουσα, Βεντουρής Λογγίνος του Γεωργίου, ετών 23, σουβλατζής από τη Νάουσα, Βεντουρής Γεώργιος του Κωνσταντίνου, 50 ετών, κτίστη από τη Νάουσα, Βεντουρής Γεώργιος του Χριστόδουλου. 37 ετών, βυρσοδέψης από τη Νάουσα, Βεντουρής Ιωάννης του Αντωνίου, ετών 44, ναυτικός από τη Νάουσα, Βεντουρής Ιωάννης του Χριστόδουλου, 49 ετών, βυρσοδέψης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου, Βεντουρής Χριστόδουλος του Νικολάου, ετών 71, βυρσοδέψης από τη Νάουσα και Βεντουρής Κωνσταντίνος του Γεωργίου, ετών 24, ναυτικός από τη Νάουσα.

–Βερνίκος: Γνωστή οικογένεια έως και σήμερα στις Λεύκες.

–Λεύκες, έτος 1873.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρίας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 28χρονος Γεώργιος Βερνίκος του Ανδρέα, γεωργός.

-Βλάσης: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Βλάσης Αντώνιος του Μάρκου, 58 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα, Βλάσης Μάρκος του Ζαννή, 50 ετών, εργάτης από τη Νάουσα και ο Βλάσης Μάρκος του Αντωνίου, 30 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα.

–Βλαστός: Κρητικής αρχοντικής οικογένειας μια των 12 οικογενειών των αναφερομένων ως Αρχοντόπουλων, ενδεχομένως βυζαντινής προέλευσης. Το οικόσημο των Βλαστών βρίσκεται στη Μονή του Πρ. Ηλία Κρήτης και συνδέεται με τον ανακαινιστή της ιερομονάχου Μητροφάνη Βλαστού. -17ος αιώνας. Ο Γεώργιος Βλαστός, επιδέξιος ζωγράφος και μάλιστα προσωπογράφος, έχει εκτελέσει αρκετά έργα στην Πάρο, στα μέσα του 17ου αἰ..

–Βλαχάκης: –Σε καταστατικό της Εν Αθήναις Αδελφότητος «Η Εκατονταπυλιανή» στις 11 Νοεμβρίου 1899 εν Αθήναις υπογράφει ως [Η επί της αναθεωρήσεως Επιτροπή] ο Δημήτριος Ν. Βλαχάκης.

–Βλαχογιάννης: καταγωγή από Καλαμπάκα Ν. Τρικάλων, έτος 1986, Δήμαρχος Παρίων 2007-2014.

–Βλάχος: Επίθετο πατριδωνύμιο αλλά και σύνηθες παρατσούκλι. Κοινότυπο σε όλη την Ελλάδα.

–To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οικογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας, του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βλάχος Ιωάννης του Εμμανουήλ, 52 ετών, γεωργός από τη Νάουσα.

–Βιάζης Μπιάζης: Το Βιάζης. Βενετσιάν, προελεύσεως. Ο Γιάννης Ψυχάρης στο βιβλίο "το ταξείδι μου" αναφέρει τα ακόλουθα "Κατάγομαι από την Βενετία και από την Πάρο είμαι στο γένος DE VIAΖΙ ΜΑURO"...

«το χωράφι εις την Σκαμνιάν πλησίον η κυρά-Μαργαριταράκη Μπιάζη».

–1760 Ραμπελιώ Δελαγραμμάτη ¬ Νικόλαος Μάτσας *6 ¬ Πέτρος Μάτσας, Τζώρτζης Μάτσας, Κατίγκω Μάτσα Κρίσπη ¬ Σιόρ Μιχελής Ιω. Κρίσπης *7 ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Μαρία Δ. Χαμάρτου ¬ Ραμπελιώ Ν. Καμπάνη *8, Μαρουσώ Δ. Μαύρου, Νικόλαος Δ. Μάτσας, Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Σμαράγδα Βιάζη ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Αναστασία Ραγκούση ¬ Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Καλυψώ Μέγκουλα ¬ Δημήτριος Γ. Μάτσας-Μαυρογένης (Αρχαιολόγος) ¬ Χρύσα Κ. Καραδήμα (Αρχαιολόγος).

–Διαθήκη Νικήτα Ν. Σιφάκη (Δραγουλάς, 12 Μαρτίου 1870) «εις την θυγατέρα αυτού Ταρώ, σύζυγο Εμμανουήλ Αλιπράντη, αφήνει μιαν άμπελον εκ ζευγαριών τεσσάρων κατά την θέσιν Καλαμίτσαν του αυτού δήμου Μαρπήσσης». «εις την θυγατέρα αυτού Μαριγώ αφήνει δύο εξωμάνδρια εις θέσν Σμυρίγλια του Δήμου τούτου, ομορεύοντα με εξωμάνδριον Βιάζη Καρούτσα, Γεωργίου Ρωμανού και ετέραν του διαθέτουν, με την παρατήρησιν ότι αν ποτέ ήθελε γίνει εξόρυξις σμύριδος εξ αυτών να είναι προς όφελος εξίσου αυτής και της αδερφής αυτής Ταρώς διαδοχικώς και εις τους κληρονόμους αυτών».

–Στο προικοσύμφωνο του Νικολάου Μωραΐτη και Κατερινακιού Κονταράτου (Μάρμαρα 3 Νοεμ. 1820) 

–Εξωμανδρι στον Δραγουλά 1870.

–Γεώργιος Π. Βιάζης, ιδιοκτήτης καφενείου στην Αντίπαρο το 1911.

–1911 Δαμιανός Αντ. Βιάζης, ιατρός στην Αντίπαρο.

–Βίγλας: Πατριδωνύμιο τοπωνύμιο –Γόνοι Δελαγραμματαίων Παροικίας: Τζώτζης Συμ. Δελαγραμμάτης *1 (1770) Νοτάριος – Πρόξενος της Ρωσίας στα Ορλωφικά στην Πάρο: Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης *4 (Δήμαρχος-Βουλευτής) ¬ Μαρουσώ Δ. Δημητρακοπούλου, Ερατώ Νικ. Κονδύλη, Αγγελική Δαμία, Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης ¬ Καλυψώ Ζαννή Μάτζα ¬ Μάρκος Μαυρογένης ¬Χαϊδεμένη Σπ. Κρίσπη ¬ Καλυψώ Μάρκ. Μαυρογένη ¬ Κων/νος Ιω. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Ιωάννης Κων. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Μαρία Χανιώτη ¬ Κων/νος Ι. Γράβαρης (Επιχ/τίας) ¬ Αντιγόνη Γ. Βίγλα (Φαρμακοποιός).

–Βιζάσης: ίσως πρόκειται για την οικογένεια της Νάουσας Βιάζη ή Μπιάζη.

–Πρακτικό εκλογής απεσταλμένων του κοινού της Νάουσας στην Κωνσταντινούπολη στις 26 Οκτωβρίου 1733 αναφέρετε ο Βιζάσης.

–Βιντζηλαίος: Βλέπε Βιτζηλαίος, Βιντζηλαίος.

–Βιτζαράς – Βιτσαράς – Βουτζαράς - Βιτζορέος: Επίθετο παρατσούκλι, το οικόσημο απεικονίζει το επίθετο της οικογένειας (χέρι που κρατά τρεις βίτσες-βέργες).

Ως προς τη προέλευση του επιθέτου, είναι Λατινικό, πιθανώς από τη Βερώνα. Η πρώτη αναφορά του επωνύμου είναι το 1205 στο βιβλίο «Χρονικό του Μωρέα» στην Πελοπόννησο.

Σήμερα συναντάμε κλάδο της Παριανής οικογένειας και στην Κρήτη όπου είναι ήδη τέσσερις γενιές αλλά και στην Ικαρία όπως και στη Βραζιλία. Από τις γνωστότερες και πολυπληθέστερες οικογένειες της Παροικίας και της Νάουσας, που έδωσε στην κοινωνία αρκετούς κληρικούς από τον 16ο αιώνα, υπήρξε η οικογένεια. Μεγάλες εκτάσεις γης στην Πάρο ανήκαν κατά τους χρόνους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στις γνωστές αρχοντικές οικογένειες Βιτσαρά, Κονδύλη. Κρίσπη, Μαυρογένη, Μαύρου, Νταμουλή, Σομαρίπα, Σπυρίδου κ.α.

–O Εμμανουήλ Σαγκριώτης σημειώνει, Εντεύθεν προκύπτει ότι πλείσται Ενετικαί οικογένειες γνωριζόμενε εκ των ονομάτων ησπάσθησαν την Ορθοδοξία ως οι Μαλατέσται, Κορτιάνοι, Βεντούροι, Βιτσαρά, Δαβερώνα, Δελέντα και άλλοι γεννώμενοι, μάλιστα, ως εικός, οι φανατικότεροι των Ορθοδόξων.

–Ο παπά Σάββας Βουτζαράς είχε διατελέσει νοτάριος και οικονόμος στην Εκατονταπυλιανή κατά τα έτη 1600, 1610.

–Ιάκωβος Βουτζαράς, ιερομόναχος το έτος 1630.

–Βουτζαράς Σταφανής 1633

–Μαρίνος Βυτζαράς 1643.

–Βουτζαράς Αναγνώστης 1645

–Μιχελάκης Βιτζαράς 1652.

–Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου Ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος αλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, μεταξύ άλλων και ο Ιερεύς Χρύσανθος Βιτζαράς, Γεώργιος Βυτζαράς, Φραγκίσκος Βιτζαράς και Ιωαν. Βιτζαράς.

–Πιέρρος (Πέτρος) Βισαράς φοιτητής του Πανεπιστημίου της Πάδοβας το 1678.

–Νικόλαος Αντώνη Βιτζαράς. Υπογράφει έγγραφο Παροικιάς της 13 Δεκεμβρίου 1688.

–Φλωρεντζάκη δοτόρε Βιτζαρά, σε έγγραφο Τσιπίδου της 5 Αυγούστου 1690.

–Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυράτε ο σακελλάριος Βιτζαράς, ο παπά Δημήτρης Βιτζαράς, ο παπά Γιώργης, ο παπά Κωνσταντής, ο παπά Ιωάννης Βιτζαράς, ο Αντώνης ο Κυριάκος και ο Ιωάννης Βιτζαράς.

–Αντώνιος Βυτζαράς, ιερεύς (+1717).

–Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυράτε ο σακελλάριος Βιτζαράς, ο παπά Κωνστανής, ο παπά Δημήτρης, ο παπά Τζώρτζης, ο Αντώνης και ο Ιωάννης Βιτζαράς.

–Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για την διατίμηση των προϊόντων και την απογραφή της κτηματικής περιουσίας όλων των κατοίκων. Κατά τη Γενική Συνέλευση της 13 Δεκεμβρίου 1724, αναφέρετε ο Αντώνης Γεωργίου Βιτζαράς.

–Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυράτε ο Ιωάννης Βιτζαράς.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 12 Νοεμβρίου 1730, αναφέρει τον οιονόμο Παροικιάς Μπορταλαμιό Βιτζαρά.

–Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυράτε ο σακελλιός, ο σακελλάριος Παροικιάς, ο παπά Δημήτρης, ο Μπορταλαμιός και ο Ιωάννης Βιτζαράς.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 6 Δεκεμβρίου 1731, αναφέρετε ο σακελλάριος Βιτζαράς.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 6 Δεκεμβρίου 1731, αναφέρετε ο Μπορταλαμιός Βιτζαράς.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρετε ο σακελλάριος Βιτζαράς ο Μπορταλαμιός Βιτζαράς και ο Ιωάννης Βιτζαράς.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρετε ο παπά Γεώργης Βιτζαράς και ο Ιωάννης Βιτζαράς.

–Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 αναφέρετε ο παπα Δημήτρης, ο παπα Τζώρτζης και ο Μπαρταλαμιός Βιτζαράς,

–Πωλητήριο στην Παροικιά στις 14 Απρ. 1732 και σε διαθήκη Σακελλαρίου Βιτζαρά.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρετε ο χωροεπίσκοπος Ιωάννης Βιτζαράς, ο σακελλάριος Βιτζαράς και ο παπά Τζώρτζης Βιτζαράς.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρετε ο σακελλίου Βιτζαράς, ο παπά Δημήτρης Βιτζαράς, και ο Μπορταλαμιός Βιτζαράς.

–Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 20 Ιουνίου 1733, αναφέρετε ο σακελλάριος Βιτζαράς καθώς και ο Μπορταλαμιός Βιτζαράς.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 18 Ιανουαρίου 1734, αναφέρετε ο σακελλίου Βιτζαράς, ο Μπορταλαμιός Βιτζαράς και ο Ιωάννης Βιτζαράς.

–Στις 24 Φεβρουαρίου 1734, οι προεστοί και επίτροποι του κοινού Παροικιάς Πάρου, με συστατικό γράμμα βεβαιώνουν ότι ο κάτοικος του νησιού τους, γαλλικής καταγωγής, Γιόζε Ντάλες, δια της βίας και παρά τη θέλησή του συνεργάστηκε με ξένους πειρατές, ένας εκ αυτών είναι ο σακελλάριος Βιτζαράς, ο παπά Τζώρτζης Βιτζαράς ο Μπαρταλαμιός και ο Ιωάννης Βιτζαράς.

–Παροικιά, 4 Απρ. 1734: Του αδερφού του Γιαννάκη αφήνει την εκκλησία του Αγ. Γεωργίου με το περιβολάκι και το λιβάδι Βορνά, σύμπλιος Μάρκου Αξιώτη. «και εν πρώτοις μεν θέλει και ζητά να θαύγεται εις την εκκλησίαν Μέγα Ταξιάρχη γονικό ντος και αφήνει του εφημέριου της όμοιας εκκλησίας παπά-κύρ Ιωάννου Μοστράτου το ξώφορόν του τζοχίτικο μαύρο».

–Εκλογή εκπροσώπων των  κοινών της Πάρου για να διευθετήσει σοβαρό θέμα με «Επιδρομή πειρατών». Σε έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης στις 6 Αυγούστου 1734 αναφέρετε ο επίτροπος Παροικίας Ιωάννης Βιτζαράς.

–Γράμμα των κοινών της Πάρου προς τον καπουδάν πασά, εξ αφορμής του σοβαρού θέματος που δημιουργήθηκε με την αιχμαλωσία Οθωμανών, κατά την επιδρομή πειρατών στην Πάρο. Σε έγγραφο σε ικετήριας επιστολής της συνέλευσης στις 6 Αυγούστου 1734 προς τον καπουδάν Πασά Κιααγιά μπέη αναφέρετε ο επίτροπος Παροικιάς Ιωάννης Βιτζαράς.

–Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για επαναπατρισμό συμπατριωτών τους (λόγω της βαριάς φορολογίας από τους Τούρκους, με το οποίο τους καλούσε να επιστρεψουν στο νησί τους, δίνοντας την υπόσχεση για μείωση των φόρων τους) στις 16 Σεπτεμβρίου 1734, υπογράφει ο σακελλάριος και ο σακελλίου Βιτζαράς, ο παπά Δημήτρης Βιτζαράς, ο Μπορταλαμιός και ο Ιωάννης Βιτζαράς επίτροπος Παροικιάς.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρετε ο παπά Δημήτρης Βιτζαράς ο Ιωάννης και ο Μπορταλαμιός Βιτζαράς.

–Πρόσκληση επαναπατρισμού κατοίκων Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση του κοινού Παροικιάς, της 24 Φεβρουαρίου 1736, υπογράφει και ο Μπορταλαμιός και ο Ιωάννης Βιτζαράς.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1^η Μαρτίου 1737 αναφέρετε ο σακελλίου Βιτζαράς, ο Ιωάννης ο παπά Χοούσης ο Μπαρταλαμιός και ο Νικόλαος Βιτζαράς.

–Διαθήκη του ιερέως (καθολικού δόγματος) Δημητρίου Βιτ(σ)ζαρά (Παροικιά, 14 Απρ. 1737), σύμφωνα με την διαθήκη το, κατά την οποία ο ανωτέρω ιερέας αφήνει του ανιψιού του Αντώνη την εκκλησία Άγιος Βασίλειος.

–Διαθήκη παπά-Δημήτρη Βιτσαρά (Παρ. 14 Απρ. 1737) «έτερο άλλο χωράφι εις τοποθεσίαν Τουρλομπερέτη σύμλιος Γιαννάκη Βιτζαρά έχει την εκκλησία του Χριστού μέσα».

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρετε ο σακελλίου Βιτζαράς, ο παπά Τζώρτζης και ο Μπορταλαμιός Βιτζαράς.

–Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο παπά Χούσης Βιτζαράς, ο Μπορταλαμιός, ο Ιωάννης και ο Νικόλαος Βιτζαράς από την Παροικιά και ο Γεώργιος Βιτζαράς από τη Νάουσα της Πάρου.

–Καταγραφή [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] της περιουσίας της Ευαγγελίστριας, κτήματα τους γειτονεύουν με τα κτήματα της Ευαγγελίστριας, παπά Δημήτρης Βιτζαράς.

–Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο ιερέας Κωνσταντίνος Βιτζαράς, ο παπα Τζώρτζης Βιτζαράς, ο παπα Χούσης Βιτζαράς, ο Ιωάννης Βιτζαράς και ο Μπορταλαμιός Βιτζαράς.

–Στη διαθήκη της η Μαρουσάκη Τζανάκη Μαυρογένη (Παροικιά 27 Μαρτίου 1739) παραγγέλλει όπως «την ημέραν Αγίου Ελευθερίου να βάνει η Ειρήνη Βιτζαρά άλλους τέσσαρους ιερείς να λειτουργούν εις μνημόσυνον Ιωάννου και Μαρία του Σκληρού.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 14 Απριλίου του 1739 αναφέρετε ο σακελλίου Βιτζαράς, ο Ιωάννης και ο Μπορταλαμιός Βιτζαράς.

–Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρετε ο σακελλίου Παροικιάς Βιτζαράς, ο παπά Χούσης, ο Βαρθολομιός Βιτζαρας από την Παροικιάς, ενώ από την Νάουσα ο Γεώριος Βιτζαράς.

–Πρόσκληση επιστροφής προς τους ξενιτεμένους Παρίους στις 30 Αυγούστου 1739, υπογράφεται και από τον Ιωάννη και τον παπά Χούση Βιτζαρά.

–Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 12 Απριλίου 1740, αναφέρετε ο Βαρθολομιός Βιτζαράς.

–Σε πρακτικό εκλογής «καταστιχογράφων» των φόρων του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση της 23 Απριλίου 1740, μαρτυράτε ο σακελλάριος Βιτζαράς και ο Ιωάννης Βιτζαράς.

–Σε προικοσύμφωνο της Παροικιάς στις 18 Μαΐου 1740, στο οποίο η Μαρουσα Γιακουμή Βιτζαρά μεταξύ άλλων δίδει στο γιό της Αντώνη ως προίκα και «τα σπίτια όλα με τα δικαιώματά του εις τα Χάλαρα αγορά από τον μακαρίτη Μάσο».

–Εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς. Κατά τη Γενική συνέλευση το 1741 εκλέγουν ηγούμενο (αμπάτε) αφέντη Βιτζαρά και αφέντη Νικολάκη Μαυρογένη.

–Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, εκλέγεται ο Βαρθολομιός Βιτζαράς.

–Για την εκλογή απεσταλμένων στην Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Παροικιάς στη Γενική συνέλευση το 1741 αναφέρετε ο Μπαρτολομιός από την Νάουσα και ο Γεώργιος από την Παροικιά.

–Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο παπά Κωνσταντής Βιτζαράς, ο σακελλίου Βιτζαράς καθώς και Μπορταλαμιός και Ιωάνης Βιτζαράς.

–Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο άρχοντας Βαρθολομιός Βιτζαράς, ο παπά Τζώρτης Βιτζαράς, ο Ιωάννης και ο Νικόλαος Βιτζαράς.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 1η Μαρτίου του 1742 αναφέρετε ο σακελλαρίου Βιτζαράς, ο πρωτοσακελλίου Βιτζαράς, ο παπά Τζώρτζης, ο Μπορταλαμιός και ο Ιωάννης Βιτζαράς.

–Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρετε ο πρώην σακελλίου Βιτζαράς και ο Ιωάννης Βιτζαράς.

–Διαθήκη του παπά Τζώρτζη Βιτζαρά, Παροικιά, 27 Οκτ. 1743 « ακόμη εδικόν της το χωράφι εις τον Βούτημο λεγόμενο του Καλλικάτζαρου σύμπλιος Βασίλης Κωστόπουλος. 

–Έγγραφο του 18ου αιώνα (1725-1740) από την περιοχή της Νάουσας «χωράφι Καψάλου σύμπλιον Μπαρμπαρήγου από τον παπά-Γιαννάκη Βιτζαρά», «θέλει και παίρνει η θυγατέραν του η κερά Ανδριάννα την εκκλησίαν του Φωτοδότου Χριστού… (ιδιοκτησία του παπά Τζώρτζη Βιτζαρά)». 

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 28 Μαρτίου του 1744 αναφέρετε ο σακελλίου Βιτζαράς.

–Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο Γεώργιος Βιτζαράς.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 22 Μαρτίου του 1746 αναφέρετε ο σακελλίου Βιτζαράς.

–Διαθήκη του Σακελλίου Κων. Βιτζαρά (Παρ. 30 Μαρτίου 1747) «το αμπέλι του στις Τζιριτές…».

–Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυράτε ο Γεώργιος Βιτζαράς.

–Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυράτε ο σακελλίου Βιτζαράς, καθώς και ο παπά Αντώνης Βιτζαράς.

–Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυράτε ο Γεώργιος Βιτζαράς.

–Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυράτε ο Γεώργης Βιτζαράς από τη Νάουσα

–Στο προικοσύμφωνο του Ιωάννου Γιωργάκη Γιαννούλη Βιτζαρά (Καστέλλι Νάουσας, 4 Νοέμ. 1751) «έτερο χωράφι του Λεύχαρου με περιβολάκι, με σπίτια, μάνδρες και κάμαρα», «έτερο χωράφι εις την αυτην τοποθεσίαν καινούργια, όπου ο ναός της Παναγίας σύμπλιος Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας με δύο δένδρα συκιές και πατητήρι, λεγόμενο Ξαμπέλισμα». 

–Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυράτε ο Γεώργιος Βιτζαράς από τη Νάουσα.

–Ιωσήφ Βιτζαράς, ηγούμενος Μονής Ταξιαρχών 1787.

–Σε πωλητήριο στη Νάουσα το 1804 αναφέρει, Γεώργιος Βιτζαράς.

–Γεώργιος Βιτζαράς, προεστός και κοινός επιστάτης Ναούσης 1812.

–Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Αναστάσιος Βιτζαράς. 

–Ο Παναγιώτης Δ. Δημητρακόπουλος εμυήθη εγκαίρως στην Φιλική Εταιρία στην οποία ήταν και ο επικεφαλής στην Πάρο. Σε χειρόγραφο του τελετουργικού της μυήσεως στην Φιλική Εταιρία αναφέρεται η δράση σε σχετικό σημείωμα. 1821 των Φιλικών τη 7 Μαΐου. Καθιέρωσα τον Γεώργιο Ιωαν. Βιτζαρά.  ‘Έλαβαν κριθάρι γρόσια 150.

–Την 1η Νοεμβρίου 1823, έπεμψε τας εν λόγω επιταγάς με τον Αναστάση Ρεϊζη Τζιρογώτη προς τον εν Ναούση Γεώργιο Βιτζαρά. δια να φροντίσει να εισπράξει το ποσό και να το εγχειρίσει προς τον ξάδερφο του Νικόλαο Κατζαρό συγκατοικούντα μετ' αυτού εις την εν Ναούση κατοικίαν του.

–Υπογράφων ως έφορος Νάουσας στις 29 Δεκεμβρίου 1826 ο Γεώργιος Βιτζαράς και ο Αναγνώστης Βιτζαράς.

–Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυράτε ο Γεώργης Βιτζαράς.

–Δημογέροντες αναφέρεται στα 1827 στον Τσιπίδο ο Αναστάσιος Βιτζαράς.

–24 Νοεμβρίου 1827. Δημογέροντας της Παροικιάς Γεώργιος Βιτζαράς

–Εν Παροικία 18 Φεβρ. 1830. Οι πρόκριτοι της Πάρου Παρευρεθείς λέγω τα αυτά ως και οι πρόκριτοι περί τε της χρηστοηθείας και φιλομαθείας του νέου Γεωργίου Βιτζαρά.

–Στην Κωνσταντινούπολη, όπου ζούσαν πολλοί Παριανοί, έφθασαν τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο 1830 ο Φραγκ. Ανδρ. Βιτζαράς.

–Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Γεώργιος Βιτζαράς και ο παπά Νικόλαος Βιτζαράς, όπως και οι Αντώνης και  Αναγνώστης Βιτσαράς από το χωρίων Κεφάλου.

–Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Νικόλαος και Κωνσταντίνος Βιτζαράς.

–Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο ρωσικός ατζέντης εις Νάουσα Ιωάννης Βιτζαράς. 

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Βιτσαράς Δ. Γεράσιμος, τέχνη πατέρα ιερεύς. Και ο Διογένης Βυτζαράς.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βιτζαράς Αναγνώστης του Ανδρέα 75 ετών κτηματίας. Καθώς και ο Ανδρέας Βιτζαράς του Αναγνώστη 37 ετών γεωργός. Αλλά και ο Βιτζαράς Γεώργιος του Αναγνώστη 49 ετών έμπορος.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Βιτσαράς Γεώργιος του Ιωάννη, ετών 54, μεταπράτης από τη Νάουσα, κάτοικος Ικαρίας, Βιτσαράς Γεώργιος του Εμμανουήλ, 38 ετών, ναυτικός από τη Νάουσας, κάτοικος Βρασ(ζ)ιλίας, Βιτζαράς Ιωάννης του Νικολάου, 55 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Βιτσαράς Ιάκωβος του Γεωργίου, 40 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Βιτσαράς Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ, 42 ετών κτηματίας από τη Νάουσα, Βιτσαράς Λάζαρος του Εμμανουήλ, 36 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα και Βιτσαράς Νικήτας του Γεωργίου, 36 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, κάτοικος Βούρλα.

–Νικόλαος Ιω. Π. Ν. Βιτζαράς, θετός γιος του Ιωάννη Π.Ν. Βιτσαρά, ιατρός. Καταγόταν από την Φολέγανδρο και την οικογένεια Λύδη. Το 1911, εξασκούσε το επάγγελμα του ιατρού στην Σούμλη της Βουλγαρίας. Μέχρι το 1897 υπηρετεί στην Βουλγαρικό στρατό ως ανθυπίατρος.

–Βιτζηλαίος - Βιντζηλαίος: Ήρθαν διωγμένοι από τη Νάξο έτος 1860, προγενέστερη καταγωγή από την Κρήτη και το επίθετο Βιντζηλαιάκης – Βιτζηλαιάκης. Τα Κτήματα της περιοχής του Κάμπου στο Άσπρο Χωριό όπου τα κατέχουν από παλαιά μέχρι σήμερα οι απόγονοι του Γ. Βιτζηλαίου, ναξιακής καταγωγής, γι’ αυτό η περιοχή παλαιότερα καλούνταν «Των Αξώτω».

–Σε Φωτογραφεία του 1951 ο Νικόλαος Βιτζηλαίος παίζει κλαρίνο σε καφενείο της Παροικιάς.

–Βιτζορέος: Βλέπε Βιτζαράς, Βιτσαράς, Βιτσορέος, Βιτζορέος.

–Βιτσαδάκης - Βιτζαδακης - Βουτζαδάκης: Το αρχικό επίθετο της Κρητικής (Χανιά) οικογένειας είναι Βουτζ(σ)αδάκης και όπως αρκετά Ναουσαίϊκα επίθετα όπως Βουτζαράς κ.α. άλλαξαν από την τοπολαλειά. Η σημασία του επίθετου έχει κάποια σχέση με πάτο βαρελιού 

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Βουτζαδάκης Εμμανουήλ του Παναγιώτη, 38 ετών, γεωργός από τη Νάουσα και Βουτσαδάκης Σπύρος του Παναγιώτη, 42 ετών γεωργός από τη Νάουσα.

–Βιτσαράς: Βλέπε Βιτζαρας.

–Βιώνης: Το επίθετο μαρτυράτε για πρώτη φορά στην Αντίπαρο στις αρχές του 1700. Στην Πάρο το βρίσκουμε για πρώτη φορά στον Κώστο.

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Νικ. Χ. Βιώνης.

–Βογιατζής: κλώνος της οικογένειας Μπογιαντζή από τον Κώστο.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βογιατζής Ευστράτιος του Γεωργίου, 27 ετών, γεωργός από τον Κώστο.

–Βόϊκος: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Βόϊκος Νικόλαος του Αναστάσιου, 75 ετών, μεταπράτης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου και Βόϊκος Παντελής του Νικολάου, 36 ετών, ράπτης από τη Νάουσα, κάτοικος Νάουσας.

–Βολονέλος:

–Βολονέλος Βλάσιος 1664.

–Βουλαξής: βλέπε Μπουλαξής

–Βουτζ(σ)αδάκης: Βλέπε Βιτσαδάκης.

–Βουτζ(σ)αράς: Καθολικός ιερέας το 1682 Βλέπει, Βιτζαράς, Βιτσαράς, Βιτζορέος.

–Βουτσάς: –Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Νικ. Α. Βουτσάς, τέχνη πατέρα καδοποιός.

–Βρανάς: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν οι, Βρανάς Γουλιέλμος του Πέτρου, 60 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Βρανάς Πέτρος του Γουλιέλμου, 32 ετών, εργάτης από τη Νάουσα και Βρανάς Λεωνίδας του ----, ετών 34, εργάτης από τη Νάουσα.

–Βυτζιμάνου: –Στην περιοχή Μάρπησσας. Προικοσύμφωνο Γ. Άσου και Περτουμίας Σκορδίλη (Τζιπίδος 21 Οκτ. 1672) «ακόμη και το χωράφι στην Κερά, σύμπλιο Φραγία Βυτζιμάνου».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ"

Οι ελέφαντες στην Ελλαδα

Οι τελευταίοι ελέφαντες της Ευρώπης.---Δεινοί ... κολυμβητές οι ελέφαντες της Τήλου----
Πριν από 45.000 χρόνια εκμεταλλεύτηκαν την πτώση της στάθμης της θάλασσας και έφτασαν στο νησί----

Μπορεί να μην είναι γνωστοί για τις κολυμβητικές τους ικανότητες, όμως εκείνες είναι που οδήγησαν τους ελέφαντες του ηπειρωτικού χώρου σε έναν νησιωτικό παράδεισο, την Τήλο, όπου κατάφεραν να επιβιώσουν για πολλές χιλιάδες χρόνια και να κερδίσουν έτσι τον τίτλο των τελευταίων Ευρωπαίων ελεφάντων.

 Πριν από περίπου 45.000 χρόνια, τα συμπαθή τετράποδα εκμεταλλεύτηκαν την πτώση της στάθμης της θάλασσας και το γεγονός ότι τότε τα νησιά βρίσκονταν πιο κοντά στις ηπειρωτικές μάζες. Αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, μακριά από το ψύχος που επικρατούσε τότε στους τόπους όπου ζούσαν, κολύμπησαν αρκετά για να φτάσουν στην Τήλο, στα σημερινά Δωδεκάνησα και εγκαταστάθηκαν σε μια περιοχή όπου υπήρχε νερό αλλά και ένα έτοιμο σπιτικό: το σπήλαιο Χαρκαδιό στη Μεσαριά, ένα ευνοϊκό, προστατευμένο περιβάλλον, όπου οι νάνοι ελέφαντες της Τήλου ζούσαν μέχρι πριν από 3.500 με 4.000 χρόνια, μαζί με τα μικρά τους.

 "Το γεγονός ότι πρόκειται για τους τελευταίους ελέφαντες της Ευρώπης είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς όλα τα ζητήματα των εξαφανίσεων ζωικών ειδών συνδέονται με τη μεταβολή της βιοποικιλότητας, τις φυσικές και κλιματολογικές αλλαγές" τονίζει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο καθηγητής παλαιοντολογίας και στρωματογραφίας και διευθυντής του Μουσείου Παλαιοντολογίας και Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιος Θεοδώρου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι ελέφαντες στην Ελλαδα"

Η Ονοματολογία των Rock Συγκροτημάτων

Μάθετε πως βγήκαν τα ονόματα των πιο γνωστών rock συγκροτημάτων
Τα groups
Θα ξεκινήσω καθαρά αλφαβητικά με τους AC/DC.
 Πήραν το όνομα τους από το εναλλασσόμενο και συνεχές ρεύμα.
 Τα δύο αδέλφια ζήτησαν από την αδελφή τους να διαλέξει ένα όνομα και αυτή κοίταξε μία ηλεκτρική σκούπα όπου έγραφε επάνω AC/DC και τους έδωσε αυτό το όνομα.
 Σε κάποια βόλτα τους μπήκαν σε ένα ταξί και μόλις τους είδε ο ταξιτζής τους ρώτησε αν είναι συγκρότημα και όταν του απάντησαν θετικά τους ρώτησε πως τους λένε.
Η απαντησή τους τον έκανε να γελάσει. Ο λόγος γιατί στην αργκό AC/DC σημαίνει ο άντρας με αμφίφυλες τάσεις.
Σχηματίστηκαν το 1970 με βασικά μέλη τον τραγουδιστή Steve Tyler και τον κιθαρίστα Brad Whitford. Όταν με τα άλλα μέλη του συγκροτήματος έψαχναν να βρουν ένα όνομα για την μπάντα τους, ο Joey Krammer (drummer), τους πρότεινε το Aerosmith, που είχε ίδια προφορά με ένα σχολικό του βιβλίο το Arrowsmith. Η απάντηση τους ήταν ότι είναι πολύ σοφιστικέ. Τότε ο Joey διευκρίνησε ότι εννοούσε A-E-R-O.
Ξεκίνησαν σαν όνομα Papathanasiou Set οι Βαγγέλης Παπαθανασίου, Λουκάς Σιδεράς, Ντέμης Ρούσσος και Αργύρης Κουλούρης με προορισμό το Λονδίνο, όπου η δισκογραφική εταιρεία Phonogram είχε εγκρίνει δοκιμαστική τους ηχογράφηση, αλλά εν μέσω απεργιών έμειναν στο Παρίσι. Ο Lou Raisner τους μετονόμασε σε Aphrodite’s Child.
Όταν το 1961 τρεις αδερφοί, ένας ξάδερφος και ένας φίλος από το σχολείο (Brian, Carl και Dennis Wilson, Mike Love και Al Jardine) σχημάτισαν στο Λος Άντζελες ένα φωνητικό γκρουπ, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι ξεκινούσαν μία από τις πιο θρυλικές ιστορίες της pop μουσικής, για ένα άκρως επιτυχημένο εμπορικά γκρουπ της Αμερικής στη δεκαετία του ’60. Πριν καταλήξουν στο όνομα The Beach Boys (που ήταν ιδέα του Love), άλλαξαν κάποιες συνθέσεις και ονόματα όπως το "The Beach Boys Band" και το "Endless Summer Band".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ονοματολογία των Rock Συγκροτημάτων"

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Το αίμα της ανθρώπινης τιμής". 6ο ΕΠΑ.Λ Ηρακλείου. 20/02/2015

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Το αίμα της ανθρώπινης τιμής". 6ο ΕΠΑ.Λ Ηρακλείου. 20/02/2015 "

Ν. Λυγερός "Δράση ζεόλιθου αμπελουργίας, ελαιοκομίας και κτηνοτροφίας". Άγιος Θωμάς. 20/2/2015

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν. Λυγερός "Δράση ζεόλιθου αμπελουργίας, ελαιοκομίας και κτηνοτροφίας". Άγιος Θωμάς. 20/2/2015 "

Οι ημερομηνίες που προαναγγέλλουν το τέλος του κόσμου

Ο άνθρωπος σίγουρα δεν είναι και το πιο αισιόδοξο ον που υπάρχει.------- Η τάση του προς τον αρνητισμό είναι έμφυτη και αν σε αυτή προσθέσουμε την απογοήτευση για τις συνθήκες που επικρατούν στον κόσμο μας τότε το μείγμα είναι ιδανικό για να «ανθίσει» μια εσχατολογία χωρίς όρια. Η ανάγκη για μια δικαίωση που θα βάλει τέλος στην μιζέρια του παρόντος, θα αποκαταστήσει τις αδικίες

και θα κάνει «επανεκκίνηση» στις ζωές μας οδηγεί σε μια άκρατη καταστροφολαγνεία.

Οι πιο αισιόδοξοι μιλούν για ένα τέλος που θα αποτελέσει νέα αρχή ή ένα πέρασμα σε μια πνευματική κατάσταση. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που θεωρούν πως δεν υπάρχει ύστερα και είτε λόγω ότι απλά ήρθε η ώρα μας είτε λόγω κάποιας θρησκευτικής τιμωρίας πρέπει να κλείσουμε τον κύκλο μας.
 Είτε γιατί κάποιος θέλει να πουλήσει βιβλία, είτε γιατί έχει φάει βαριά το βράδυ ή γιατί απλά ήπιε ένα μπουκάλι ουίσκι «πετάει» τη δική του θεωρία «πατώντας» στις ανθρώπινες φοβίες.

Μέσω της φυσικής ή της θρησκευτικής οδού λοιπόν το τέλος έρχεται, όπως βέβαια είχε έρθει και πριν 11, πριν 111 ακόμα και πριν 1011 χρόνια. Μέσα σε όλη αυτή την ιστορία το τραγικό είναι πως κάποιοι πίστεψαν τόσο πολύ στο τέλος που θα τα άλλαξε όλα και έφυγαν πριν καν αυτό έρθει.

Οι… επιστημονικές θεωρίες
Ακόμα και οι πιο σκεπτικιστές τρομάζουν από θεωρίες που έχουν επιστημονικό υπόβαθρο. Το δημοφιλέστερο αλλά και πιο βάσιμο σενάριο είναι η σύγκρουση με έναν αστεροειδή. Έχει γίνει στον παρελθόν και δεν είναι απίθανο να γίνει ξανά στο μέλλον. Η «Nasa» τονίζει ότι μέχρι το 2036 η μόνη «πέτρα» που μας απειλεί είναι ο «Απόφι» με τις πιθανότητας να μας χτυπήσει να είναι μια στις 37. Πάντως θεωρείται πιθανό, αν ο αστεροειδής δεν είναι γιγάντιος, να μπορέσουμε να τον κομματιάσουμε ή να αλλάξουμε την πορεία του με πυρηνικά όπλα. (Στο http://neo.jpl.nasa.gov/ μπορείτε να δείτε αντικείμενα που βρίσκονται γύρω από τον πλανήτη)

Η επόμενη απειλή είναι ένας εσωτερικός εχθρός. Η έκρηξη ενός υπερηφαιστείου μπορεί να βάλει τέλος στη ζωή. Το ηφαίστειο στο Yellowstone των ΗΠΑ είναι αυτό που προβληματίζει περισσότερο τους επιστήμονες. Πάντως μια τέτοια έκρηξη είναι σπάνια καθώς οι μελέτες μιλούν για 1-2 κάθε ένα εκατομμύριο χρόνια. (Στο http://topdocumentaryfilms.com/supervolcanoes/ μπορείτε να δείτε ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ για το θέμα). Η τρίτη επικρατέστερη επιστημονική θεωρία καταστροφής είναι μια πανδημία που θα σαρώσει τον πλανήτη. Η φτώχεια και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο μπορούν να οδηγήσουν και να γιγαντώσουν έναν λοιμό. Αυτό το σενάριο επίσης δεν θεωρείται απίθανο.



Υπάρχουν και αυτοί που μιλούν για την μακρινή εποχή που ο Ήλιος θα σβήσει. Σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια είναι αλήθεια ότι ο Ήλιος θα εξαντλήσει τα καύσιμα του. Οι επιστήμονες όμως τονίζουν πως το μέγεθος του είναι μικρό για να γίνει σουπερνοβα και να εκραγεί. Έτσι απλά θα αποδυναμώνεται σταδιακά έως ότου γίνει μια παγωμένη πέτρα. Τέλος δύο ακόμα θεωρίες μιλούν για μια πλήρης αντιστροφή της πολικότητάς του πλανήτη και για καταστροφή από μια μαύρη τρύπα που θα ρουφήξει τη Γη. Μάλιστα κάποιοι λένε πως ίσως το πείραμα που πραγματοποιείται στο ερευνητικό κέντρο CERN να δημιουργήσει μια μαύρη τρύπα που θα καταπιεί τον πλανήτη μας.
Το θρησκευτικό τέλος
Στις θρησκείες το τέλος αντιμετωπίζεται σαν λύτρωση και ώρα της κρίσης. Οι κακοί θα τιμωρηθούν και οι καλοί θα ανταμειφθούν για τον σεμνό τους βίο. Το εντυπωσιακό είναι πάντως πως σχεδόν όλες οι θεωρίες έχουν κοινά στοιχεία. Στον Χριστιανισμό η εσχατολογία βασίζεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννου. Το τρομερά γεγονότα που περιγράφει θα οδηγήσουν στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και την τελική κρίση. Η θεωρία του Ισλαμισμού δεν απέχει πολύ από την Χριστιανική καθώς μιλάει για τεράστιες καταστροφές, ένα κτήνος που θα κυριαρχήσει και τελικά τον Ιμάμ Μαντχί που θα διδάξει και θα ιδρύσει την αυτοκρατορία του Αλλάχ πάνω στη Γη. Ο Ιουδαισμός μιλάει για το τέλος των ημερών. Ο κόσμος με τη σημερινή του μορφή θα διατηρηθεί για 6.000 χρόνια και το τέλος του κόσμου ορίζεται στο 2240 μ.Χ.. Όλοι οι Εβραίοι του κόσμου θα συγκεντρωθούν στο Ισραήλ και οι εχθροί του θα αφανιστούν. Οι προφητείες μιλούν για ανακατασκευή του Ναού του Σολομώντα, ανάσταση των νεκρών και την εμφάνιση του Μεσσία που θα γίνει Βασιλιάς του Ισραήλ.

Τότε θα γίνει ο Αρμαγεδδών, ο πόλεμος του Γωγ και του Μαγώγ, με παρέμβαση του Θεού και επικράτηση των Εβραίων. Οι ινδουιστές πιστεύουν ότι βαθμιαία η ανθρωπότητα θα χειροτερεύει και τα σκοτεινότερα ένστικτα των ανθρώπων θα βγουν στην επιφάνεια. Όμως ένας Άβαταρ, ο Καλκί, θα αποκαταστήσει τις αδικίες και ένας χρυσός αιώνας, ο Κρτα Γιούγκα θα ανατείλει. Ο Βούδας τώρα είχε προφητεύσει ότι οι διδασκαλίες του θα ξεχνιούνταν σε 500 χρόνια, αλλά μεταγενέστεροί του, όπως ο Μπούνταγκόσα μετέθεσαν το χρονικό διάστημα στα 5000 χρόνια. Αφού ξεχαστούν τα πάντα ένας νέος Βούδας, ο Μετρέγια, θα εμφανιστεί, αφού ενσαρκωθεί από τον Παράδεισο που βρίσκεται και θα βοηθήσει ξανά τους ανθρώπους να βρουν το δρόμο προς τη Νιρβάνα.

Ο Ζωροαστρισμός μιλάει για μια μάχη μεταξύ των καλών και των κακών και στη συνέχεια την τελική κρίση. Οι κακοί θα τιμωρηθούν για τρεις ημέρες αλλά τελικά θα συγχωρεθούν. Σύμφωνα με τους Ινδιάνους Χόπι το τέλος του κόσμου θα σημάνει ο ερχομός του λευκού ανθρώπου, οπότε και η γη θα μαστιγώνεται από σιδερένια φίδια, πέτρινα ποτάμια και δίχτυα αράχνης, ενώ η θάλασσα θα γίνει μαύρη. Ένα μπλε αστέρι θα πέσει στη γη και θα ξεκινήσουν πόλεμοι αλλά όσοι κατανοήσουν τις προφητείες και ζήσουν στις περιοχές των Χόπι, θα σωθούν.

Έπειτα, ο Παχάνα, ο μεγάλος λευκός αδελφός θα έρθει στη γη για να διδάξει τους ανθρώπους. Τέλος στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε η πίστη ότι η κυριαρχία του Δία δεν θα είναι παντοτινή. Ο πατέρας Θεών και ανθρώπων θα εκθρονιστεί από έναν απόγονό του, ακριβώς όπως είχε συμβεί με τον πατέρα του Κρόνο και τον παππού του Ουρανό, αιώνες παλιότερα. Το όνομα του νέου Θεού δεν αποκαλύπτεται αλλά είναι ένα τρομερό μυστικό που γνωρίζει μόνος ο Προμηθέας.

Οι θεωρίες που έπεσαν έξω

1000: Τότε περίμεναν για πρώτη φορά την Αποκάλυψη που όμως δεν ήρθε.

1033: Η Αποκάλυψη μετατέθηκε για τα 1000 χρόνια από την σταύρωση του Χριστού αλλά και πάλι τίποτα

20 Φεβρουαρίου 1524: Ένας κατακλυσμός 8α αφάνιζε τον κόσμο σύμφωνα με τον Γερμανό Γιόχανες Στέφλερ.

19 Μαΐου 1719: Ο Ελβετός μα8ηματικός Ζακ Μπερνούλι προέβλεψε τη σύγκρουση ενός κομήτη με τη Γη.

1732: Το… πρώτο Τέλος του Κόσμου,σύμφωνα με τον Νοστράδαμο.

1834.: Ο αμερικάνος μεθοδιστής Ουίλιαμ Μίλερ ανακοινώνει πως στις 3 Απριλίου επιστρέφει ο Χριστός. Τελικά μεταθέτει την ημερομηνία για τις 7 Ιουλίου και στη συνέχεια για τις 21 Μαρτίου 1844. Τελικά καταλήγει στις 22 Οκτωβρίου 1844. Κατάφερε να συγκεντρώσει 50.000 που μάταια περίμεναν τον Μεσσία.

1874: Οι «Μάρτυρες του Ιαχωβά» περίμεναν την τελική μάχη του Αρμαγεδδώνα που τελικά πήρε αναβολή.

1910: Ο κομήτης του Χάλεϊ πλησιάζει τη Γη και κάποιοι είναι σίγουροι ότι θα μας χτυπήσει. Τελικά πέρασε σε τόσο μεγάλη απόσταση που ίσα που ήταν ορατός δια γυμνού οφθαλμού.

1914: Οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» περιμένουν και πάλι τη μάχη του Αρμαγεδδώνα αλλά αναβάλλεται ξανά.

1982: Οι αστρονόμοι Γκρίμπιν και Πλάγκερμαν γράφουν σε ένα βιβλίο του ότι στις 10 Μαρτίου του 1982 η ευθυγράμμιση των πλανητών θα διαλύσει τα πάντα. Αφού δεν συμβαίνει τίποτα βγάζουν και δεύτερο βιβλίο που τονίζουν ότι τελικά η ευθυγράμμιση είχε γίνει το 1980 χωρίς να συμβεί κάτι.

1992: Ο Νοτιοκορεάτης Λι Γιάνγκ Λιμ έχει προβλέψει το τέλος του κόσμου για τις 28 Οκτωβρίου. Τελικά αποδεικνύεται πως έχει καταχραστεί τα χρήματα των 100.000 οπαδών του.

1999: Οι οπαδοί του Νοστράδαμου περίμεναν το τέλος στις 11 Αυγούστου.

2000: Οι χριστιανοί περίμεναν την Δευτέρα Παρουσία ενώ υπήρξε και η απειλή του «ιού της χιλιετίας» Τελικά τίποτα δεν χάλασε το ρεβεγιόν.

2008: Ένας Ρώσος προβλέπει το τέλος του κόσμου τον Μάιο του 2008. Περίπου 40 άτομα κλείνονται σε μια σπηλιά και περιμένουν. Τελικά βγαίνουν μετά από πέντε μήνες.

Τα θύματα της εσχατολογίας

Δυστυχώς υπάρχουν και αυτοί που η ανάγκη του να πιστέψουν τους οδηγεί στην παράνοια και σε ένα τραγικό τέλος. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η σέχτα «Πύλη του Παραδείσου» που έπεισε τα μέλη της ότι πρέπει να αυτοκτονήσουν για να πάρουν τις ψυχές του οι εξωγήινοι. Το 1997 λοιπόν σε ένα ράντσο στη Σάντα Φε η αστυνομία βρήκε τα πτώματα 39 ατόμων που είχαν βάλει τέλος στη ζωή τους. Είχαν όλοι στις τσέπες τους το διαβατήριο τους και πέντε δολάριο θεωρώντας πως πάνε κάποιο ταξίδι. Τέσσερα χρόνια πριν ο Ντέιβιντ Κορές πείθει τους οπαδούς του πως η αστυνομία που έχει κυκλώσει το ράντσο είναι σατανικές δυνάμεις. Ακολουθεί μαζική αυτοκτονία και φωτιά με 75 θύματα. Το Μαρτίο του 2000 οι ηγέτες της «Κίνησης για την αποκατάσταση των Δέκα Εντολών του Θεού» στην Ουγκάντα ανακοινώνουν ότι η Παναγία του ενημέρωσε πως έρχεται το τέλος. Στις 17 Μαρτίου 778 μέλη αυτοκτονούν μαζικά (όσοι προέβαλαν αντίσταση στραγγαλίστηκαν). Τέλος για αρκετά χρόνια ο Ρος Θεριό είχε πείσει μια ομάδα γυναικών πως είναι ο προφήτης. Τις βίαζε, σκότωσε μια, έκοψε το χέρι από μια άλλη και ευνούχισε δύο παιδιά πριν συλληφθεί.

Μην κανονίσετε τίποτα…
Οι ημερομηνίες που προαναγγέλλουν το τέλος του κόσμου

9 Σεπτεμβρίου 2017: Σύμφωνα την φυλή Ζάποτέκ από το Μεξικό ένας τεράστιος κατακλυσμός θα μας πνίξει όλους

2017: Η αδελφότητα «Ξίφος του Θεού» λέει ότι ο άγγελος Γαβριήλ θα κατέβει μια μέρα και δεν θα αφήσει κανέναν ζωντανό. Εκτός φυσικά από τα μέλη της αδελφότητας.

28 Σεπτεμβρίου 2020: Ο δόκτωρ Τζορτζ Μαντράι προέβλεψε το τέλος για αυτή την ημερομηνία.

8 Ιουλίου 2022: Εδώ έχουμε και ώρα καθώς σύμφωνα με τη θεωρεία των New Age στις 18:42 θα εισβάλουν εξωγήινοι από τον πλανήτη 3 Reticuli

3 Απριλίου 2033: Ο Ήλιος πάει στον 13ος ζωδιακό αστερισμό, λένε οι Σουμέριοι, και δεν θα μείνει τίποτα όρθιο.

2033: Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 2000 ετών από την σταύρωση του Χριστού καταστρέφεται και ο κόσμος.

2035: Οι Raelians δηλώνουν ευθαρσώς ότι οι εξωγήινοι Ελοχίμ θα έρθουν στον πλανήτη μας και θα βάλουν τέλος.

Μια Παρασκευή στις 21:47 κάποτε: Αυτή είναι η πρόβλεψη του καθηγητή Έμετ Μέντλερ. Μόνο το έτος δεν βρήκε ο άνθρωπος και σε ποια χρονική ζώνη της γης θα είναι 21:47.



Διαβάστε περισσότερα: http://www.dinfo.gr/%ce%ae%cf%81%ce%b8%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%82/#ixzz1wuudqN2s

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι ημερομηνίες που προαναγγέλλουν το τέλος του κόσμου"

Ν. Λυγερός: "Νέα στρατηγικά και ενεργειακά δεδομένα στην Ελλάδα και Ε.Ε". Ρέθυμνο. 19/02/2015

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν. Λυγερός: "Νέα στρατηγικά και ενεργειακά δεδομένα στην Ελλάδα και Ε.Ε". Ρέθυμνο. 19/02/2015 "

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Το βάθος της Ασκητικής". Ηράκλειο, 18/02/2015

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Το βάθος της Ασκητικής". Ηράκλειο, 18/02/2015 "

Ο ΣΤΑΛΙΝ ΚΑΙ Η ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΕΠΙ ΣΤΑΛΙΝ.---

Κατά τη σταλινική περίοδο άρχισαν οι εκκαθαρίσεις των εθνικών μειονοτήτων με τη δικαιολογία δήθεν την ανάπτυξη απ’ αυτούς αντεπαναστατικών ομάδων. -----
Το 1936 το κομουνιστικό κόμμα ξεκίνησε μια πολιτική εθνικής κάθαρσης στη Γεωργία σε βάρος των μικρών μειονοτήτων και ιδιαίτερα των Ελλήνων του Πόντου, οι οποίοι για να γλιτώσουν από τους Τούρκους είχαν εγκαταλείψει τις πόλεις και τα χωριά τους χωρίς να φέρουν πάνω τους στοιχεία της εθνικής τους ταυτότητας. Άρχισαν έτσι συλλήψεις και εκτελέσεις, καταστράφηκαν ελληνικά σχολεία, ενώ εφημερίδες, εκδοτικοί οίκοι και θέατρα αναγκάστηκαν να κλείσουν. Την περίοδο 1937-1938 έγιναν εθνικές εκκαθαρίσεις των Ελλήνων στην περιοχή της Μαριούπολης. Όλοι οι άνδρες από 17 χρονών και πάνω δικάστηκαν σε στημένα δικαστήρια και εξορίστηκαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας (Γκουλάγκ) με την κατηγορία ότι προσπάθησαν να δημιουργήσουν ανεξάρτητο ελληνικό κράτος. Οι εκκαθαρίσεις αυτές επεκτάθηκαν και σε άλλες περιοχές, αλλά τις σταμάτησε προσωρινά ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. 

Εκμεταλλευόμενος ο Στάλιν την περίοδο του πολέμου εξέδωσε στις 29 Μαΐου 1942 το υπ' αριθ. 1828 διάταγμα της κρατικής Επιτροπής Άμυνας με βάση το οποίο εξορίστηκαν Έλληνες του Κρασνοντάρ και του Ροστόβ στην ανατολική Σιβηρία. Νέα διατάγματα συνέχισαν αυτούς τους εκτοπισμούς προς τις δημοκρατίες της κεντρικής Ασίας και το Καζακστάν. Μόνο από το Κρασνοντάρ εξορίστηκαν 33.565 Έλληνες, Ένα νέο διάταγμα υπ' αριθ. 5984 της κρατικής Επιτροπής Άμυνας στις 2 Ιουνίου 1944 επέβαλε τον εκτοπισμό των Ελλήνων, Βουλγάρων και Αρμενίων της Κριμαίας προς το Ουζμπεκιστάν, με την κατηγορία της δήθεν συνεργασίας τους με τους Γερμανούς. Ο εκτοπισμός αυτός τιτλοφορήθηκε «μετοίκηση» και έγινε μέσα σε πέντε μέρες (1-5 Ιουλίου). Στις 24 Ιουνίου 1944 ένα νέο διάταγμα του Στάλιν επιβάλλει στο Υπουργείο Εσωτερικών να «μεταφέρει» από την Κριμαία ντόπιους πληθυσμούς τουρκικής, ελληνικής και ιρανικής υπηκοότητας στη Δημοκρατία του Ουζμπεκιστάν. Ο εκτοπισμός Ελλήνων συνεχίστηκε την ίδια εποχή και από τις δημοκρατίες της Γεωργίας, του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας προς την έρημη και πρωτόγονη περιοχή του Καζακστάν και άλλες περιοχές των Σοβιετικών δημοκρατιών (16.375 Έλληνες). 

Το ανθυγιεινό κλίμα του νότιου Καζακστάν, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης, η έλλειψη πόσιμου νερού και οι λοιμοί αποδεκάτισαν τότε το μεγαλύτερο όγκο των εξαντλημένων Ελλήνων. 

Σύμφωνα με τον Ν. Μπουκάι, ο σκοπός του Στάλιν ήταν να εκτονώσει υποτίθεται την εθνικιστική ένταση στον Β. Καύκασο και την Κριμαία και να απομακρύνει τους εκπροσώπους των διαφόρων εθνοτήτων από τις παραμεθόριες περιοχές. Πουθενά όμως τα επίσημα έγγραφα δεν αναφέρουν καμιά αντεπαναστατική δράση των Ελλήνων ή σχέση τους με οποιαδήποτε ξένα εχθρικά κέντρα. Το ότι όλα αυτά ήταν απλά προφάσεις, φαίνεται και από το γεγονός ότι οι εκτοπισμοί συνεχίστηκαν και μετά το τέλος του πολέμου και τη συντριβή του Χίτλερ. 

Τον Μάιο του 1990 ο ελληνικής καταγωγής δήμαρχος της Μόσχας Γαβριήλ Ποπόφ Μιλώντας στο Συνέδριο του Πανσοβιετικού Συνδέσμου Ελλήνων, ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής: 

«Οι Έλληνες, όπως και οι άλλοι λαοί, πήραν ενεργό μέρος στην Επανάσταση του 1917, στο επαναστατικό κίνημα, σ' αυτό το τεράστιο πείραμα, τα αποτελέσματα του οποίου δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε ακόμη στις μέρες μας... Η πρώτη γυναίκα οδηγός τρακτέρ στη Σοβιετική Ένωση ήταν η Ελληνίδα Πάσα Αγγελίνα. Ο πρώτος άνθρωπος, που πάτησε στον Βόρειο Πόλο ήταν ο Έλληνας Iβάν Παπάνιν. ο πρώτος, που πέταξε με υπερηχητικό αεροπλάνο ήταν ο Έλληνας Γρηγόρης Κοκκινάκης. Όμως, από την άλλη, χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες Έλληνες πέθαναν από την πείνα τα χρόνια της κολεκτιβοποίησης, διώχθηκαν, φυλακίστηκαν, έπεσαν θύματα των παρανομιών του Μπέρια. Γι αυτό μπορούμε να πούμε τα εξής: «Όσα πέρασε όλη η χώρα, τα περάσαμε και εμείς. Δυστυχώς, όμως, το τίμημα για τους Έλληνες ήταν πολύ βαρύ"». 


Μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα και την ήττα των αριστερών δυνάμεων, πολλοί αριστεροί του δημοκρατικού στρατού διέφυγαν στις σοσιαλιστικές χώρες και ιδιαίτερα στο μεγάλο καμάρι τους τη Σοβιετική Ένωση, λογαριάζοντας όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Ο Στάλιν βρήκε έτσι την αφορμή να ολοκληρώσει το έργο του εκτοπισμού των Ελλήνων της Μαύρης θάλασσας δίνοντας εντολή να εκτοπιστούν μαζικά, χωρίς εξαίρεση οι Έλληνες των σοβιετικών ακτών του Ευξείνου πόντου στις στέπες του Καζακστάν: «Με συνοδεία τμημάτων του στρατού και της Ασφαλείας στριμώχθηκαν μέσα σε κλειστά φορτηγά τρένα, ειδικά για μεταφορά ζώων, μάλιστα με δικά τους έξοδα, χωρίς να ξέρουν τον τόπο προορισμού τους". 

Ο γιατρός Π. Μπουμπουρίδη από το Σοχούμ λέει για αυτά τα σταλινικά μέτρα εναντίον των Ελλήνων Ποντίων: 

«Στις 13 με 14 Ιουνίου 1949, στις 9 η ώρα τη νύχτα, χτύπησαν οι άνθρωποι της ΕΝ ΓΚΑ ΒΕ ΝΤΕ. Εξοριζόμαστε σε μακρινές περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης. Στην ερώτηση μας για ποιο λόγο, δεν μας απάντησαν. Βούιζε η πόλη, ούρλιαζαν τα σκυλιά. Στις πόρτες των ποντίων περίμεναν τα φορτηγά αυτοκίνητα να τους πάρουν. Έκλαιγαν τα παιδιά και οι μανάδες. Έκλαιγαν οι γείτονες που τους έδιωχναν να μη μας βοηθήσουν». Τους πήγαν τελικά στο θανατηφόρο για την υγεία τους Νότιο Καζανκστάν και σ' άλλα μέρη της Κεντρικής Ασίας. Τους δόθηκαν μόνο λίγα λεπτά διορία να μαζέψουν τα λίαν απαραίτητα που θα μπορούσαν να πάρουν μαζί τους. 

Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών διαμαρτυρήθηκε έντονα για τον εκτοπισμό αυτό των Ελλήνων στο Σοβιετικό Υπουργείο των Εξωτερικών, που όμως δεν έδωσε καμία απάντηση... 

Στις 12 Οκτωβρίου 1949 επίσης το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών εξέφρασε τη "βαθιά του ανησυχία" στο σοβιετικό διπλωματικό ακόλουθο στην Αθήνα για τον εκτοπισμό των 17.000 Ελλήνων της Γεωργίας κάτω από στρατιωτική συνοδεία, με κατάφωρη παραβίαση της συμφωνίας των Η.Ε. για τη γενοκτονία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. 

Ο εκτοπισμός αυτός βαπτίστηκε από το Σταλινικό καθεστώς "εθελοντική αναχώρηση" και οι Έλληνες, κάτω από την απειλή βίας, αναγκάστηκαν να υπογράψουν τις αντίστοιχες δηλώσεις της αστυνομίας. Συνολικά εκτοπίστηκαν από τις παραλίες της Μαύρης θάλασσας 41.618 άτομα, μόνο στις περιοχές της Κεντρικής Ασίας. 

Οι εκτοπισμοί των Ελλήνων συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια. Στις 10 Αυγούστου 1951 μάλιστα το Συμβούλιο Υπουργών του ΚΚΣΕ αποφάσισε με πρόταση του Στάλιν να εκτοπιστούν από την περιοχή της Γεωργίας οι Έλληνες, οι Τούρκοι και οι Αρμένιοι, που σύμφωνα με τα διατάγματα Νο 2214-856/29.5.1949 και Νο 727-269/21.5.1950 απουσίαζαν από τον τόπο διαμονής τους, όταν είχαν γίνει εκείνες οι καθορισμένες ομαδικές εκτοπίσεις. 

Ο καθηγητής του Ινστιτούτου Μαρξισμού-Λενινισμού της Μόσχας Γκ. Τραπέζνικοφ, θέλοντας να ερμηνεύσει τις σταλινικές θηριωδίες εις βάρος των Ελλήνων, δέχεται ως μια από τις αιτιολογίες των γενοκτονιών μέτρων την οικονομική απληστία των σταλινικών: 

"Εμείς οι Έλληνες είμαστε από τα μεγάλα θύματα της ιστορίας της Ρωσίας. Φίλεργοι, συνεργαζόμαστε όχι με κανένα "ξένο κέντρο" αλλά με όλους τους Έλληνες της διασποράς. Σε όλες τις γωνιές του κόσμου δημιουργήσαμε πλούτη, περιουσίες. Γι’ αυτό μας καταδίωξαν οι εχθροί μας, για να μας τα αφαιρέσουν. Μόνο στη Μόσχα μας πήρανε δεκάδες ωραία κτίρια που ανήκαν σε Έλληνες. Από αυτά και μόνο ζημιωθήκαμε 12 εκατομ. χρυσά ρούβλια….Κατά τη διάρκεια των εκτοπίσεων ένας μεγάλος αριθμός ηλικιωμένων και παιδιών πέθαναν κάτω από άθλιες συνθήκες που τους επιφύλαξε η πικρή μοίρα της υποχρεωτικής μετανάστευσης σε ασυνήθιστες συνθήκες διαπεραστικού ηπειρωτικού κλίματος χωρίς χειμωνιάτικη ενδυμασία" 

Ένα από τα θύματα της σταλινικής αυτής πολιτικής εναντίον των Ελλήνων περιγράφει ρεαλιστικά τις σκηνές φρίκης στους νέους τόπους εγκατάστασης: 

"Εκατοντάδες τάφοι με ξύλινους σταυρούς (αν ακόμη βρίσκονται) θα σας δείχνουν τη διαδρομή από τον ζεστό τόπο μας ως την έρημο της Μέσης Ασίας και τα άγνωστα μέρη της δυτικής Σιβηρίας. Δεν ξεχνιούνται τα δυστυχισμένα θύματα της δυσεντερίας, οστρακιάς, τύφου και της φοβερής λέξης "περιορισμός" στους νέους τόπους εγκατάστασης. Και ξανά δυσβάσταχτη εργασία, αξιοποίηση χέρσων εκτάσεων, πάλι χτίσιμο κατοικιών, καυτός ήλιος και θάνατος χιλιάδων συγγενών, γερόντων και παιδιών"... 

Το δράμα των Ελλήνων συγκίνησε ιδιαίτερα και τον Αλέξανδρο Σολτζενίτσιν, ο οποίος στο μυθιστόρημά του "Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ", έκανε αναφορά και στους εκτοπισμένους Έλληνες. 

Τα επίσημα έγγραφα έδειχναν πως πολλά από τα σπίτια των εκτοπισθέντων παραχωρήθηκαν στις οικονομικές υπηρεσίες, ενώ τα πιο ωραία τα πήραν για προσωπική τους χρήση ηγετικά κομματικά στελέχη. Αρκετά αργότερα, μετά το θάνατο του κτήνους, όταν άρθηκαν πολλά από τα διατάγματά του, αποφασίστηκε και η αποζημίωση των πληγέντων από τους αυθαίρετους και απαράδεκτους εκτοπισμούς τους Ελλήνων οι οποίοι αναγκάστηκαν να χάσουν όλη την περιουσία τους. Οι εκτιμήσεις τελικά για αποζημιώσεις των Ελλήνων, παρότι ήταν σκόπιμα εξευτελιστικές από το ίδιο το Σοβιετικό κράτος, ποτέ δεν εκτελέστηκαν, ούτε καν μέχρι σήμερα, με τη δικαιολογία της έλλειψης χρημάτων 


Είναι σίγουρο πως τα εγκάθετα σταλινικά κτήνη του μπλογκ μας θα απαντήσουν με κομματικές αναρτήσεις του Ριζοσπάστη, προστατεύοντας τον Θείο Μακελάρη τους εναντίον των ίδιων των ομοεθνών τους, που θα τους χαρακτηρίσουν βεβαίως, κατά τη προσφιλή επαίσχυντη συνήθειά τους, «δοσίλογους», «αντεπαναστάτες» και «εχθρούς τους λαού και ο γνωστός σε όλους «Δήμιος του Λαού» αντίστοιχα σαν «τοκογλύφους» και λακέδες των τότε Μπομπολαίων, Αλαφουζαίων και Λάτσηδων… Θα προσπαθήσουν έτσι τον καθαρίσουν για μια ακόμη φορά από τις ανομίες του, παρουσιάζοντάς τον σαν άκακο «παππούλη» που σηκώνει σε μια προπαγανδιστική αφίσα ένα κοριτσάκι ψηλά (ξεχνώντας τα εκατομμύρια παιδιά των οποίων υπήρξε ο ίδιος θύτης) που κρατά στο χέρι του μια μικρή κατακόκκινη σημαιούλα – κατακόκκινη όχι από το χυμένο αίμα των αγωνιζόμενων για τα δικαιώματά τους εργατών, όπως θα ήθελαν να εννοήσουν κάποιοιψευδοεπαναστάτες - αλλά από το αθώο αίμα των πολιτών που θυσίασε το Κτήνος στον σοσιαλφασιστικό Μολώχ του. Για μια ακόμη φορά η κωλοφυλλάδα θα τα βάλλει εναντίον των ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα, σα να μην ξέρουν οι ίδιοι τι πραγματικά συνέβη, παρά μόνον το δικό της διευθυτήριο των σοφών κτηνανθρώπων και γουρουνανθρώπων, εκπαιδευμένων στα μεγάλα και αίσχιστα ψεύδη και παραποιήσεις της ιστορίας, τις οποίες αποφάσεις θα ακουλοιυθήσουν μετά ως θεία θέσφατα οι αμόρφωτοι και ανόητοι οπαδοί τους που θα μας προβάλλουν το τόσο καλά γνωστό σε μας Κτήνος θα θείςο αρχάγγελο των λαών… 

Δύο μεγάλα απάνθρωπα και θηριώδη Κτήνη έχει να μας παρουσίασει η σύγχρονη ιστορία: τον Χίτλερ και τον Στάλιν. που πολέμησαν με ιδιαίτερο μίσος μεταξύ τους, όπως μισούνται και πολεμούν μεταξύ τους τις μέρες μας οι οπαδοί τους γουρουνάνθρωποι της φασιστικής δεξιάς και της φασιστικής σταλινικής αριστεράς. Ο οπαδός του κάθε κτήνους επιτίθεται με μένος και κατηγορεί τον οπαδό του άλλου κτήνους, ενώ εξαίρει τον δικό του κτήνος εξαγνίζοντάς το πλήρως από τις κτηνωδίες του από το γεγονός και μόνον της αντιπαράθεσής του με το άλλο κτήνος…. 

Οι γουρουνάνθρωποι, όπως όλοι οι χοίροι, ήδονται κόπροις και βορβόροις! 

Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι στο Δ’ Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού, Η Λιάνα Κανέλη είχε την τόλμη να παραδεχθεί την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από το Σταλινικό καθεστώς πηγαίνοντας ενάντια στη γραμμή του κόμματός της: “Να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους” και όχι “με προσχήματα διπλωματικά”, είπε: “Και όταν μιλάμε για γενοκτονία των Ποντίων να αρχίσουμε να την φτάνουμε και στη γενοκτονία που έχει γίνει σε άλλες περιοχές, όπως στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Συγνώμη, αλλά και εκεί είχαμε μια μορφή γενοκτονίας με τον δικό της τρόπο. Χάθηκαν άνθρωποι και χάνονται ακόμη, αν συνεχίσουμε θα τους χάσουμε όλους. Παίρνω την ευθύνη και το βάρος αυτού του σχολιασμού….” 

Το Δ’ Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού έχει αποφασίσει επίσης ομοφώνως, εις πείσμα των κραυγαζόντων ανθελληνικών σταλινικών γουρουνιών την καθιέρωση της 13ης Ιουνίου ως Ημέρας Μνήμης για τις σταλινικές διώξεις κατά των Ελλήνων της ΕΣΣΔ. Από την άλλη μεριά ο Πόντιος διδάκτορας ιστορίας Βλάσης Αγτζίδης παρατηρεί για την αποκατάσταση του Στάλιν από το ΚΚΕ : 

«Η αποκατάσταση του Στάλιν και των σταλινικών πρακτικών ξαναφέρνει αυτά τα ζητήματα στην πολιτική μας καθημερινότητα. Η διαμόρφωση ενός σκληρότατου σταλινικού ιδεολογικού πυρήνα αναφοράς για τα μέλη και τους οπαδούς του ΚΚΕ θα διευρύνει τη ρήξη εντός της κοινωνίας μας. Θα έρθει σε αναπόφευκτη ιδεολογική σύγκρουση με κοινωνικούς χώρους, όπως είναι οι Πόντιοι, οι οποίο στο 4ο Παγκόσμιο Συνέδριό τους το 1997, καταδίκασαν τις σταλινικές διώξεις. Θέσπισαν επίσης και μια Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του σταλινισμού, την 13η Ιουνίου, ημέρα που το ’49 οι σταλινικές αρχές της Σοβιετικής Ένωσης εκτόπισαν το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων του Καυκάσου στην Κεντρική Ασία.” 

zougla.gr

 

Αυτή η ανάρτηση προέρχεται από: Λιμενικά Δρώμενα: Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΕΠΙ ΣΤΑΛΙΝ http://limenikadromena.blogspot.com/2015/02/blog-post_673.html#ixzz3SIKB4vCT
 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΣΤΑΛΙΝ ΚΑΙ Η ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ"

Διάλεξη του Ν. Λυγερού: "Tα νέα δεδομένα για την Κρήτη στο πλαίσιο της ΑΟΖ". Ηράκλειο, 18/02/2015

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού: "Tα νέα δεδομένα για την Κρήτη στο πλαίσιο της ΑΟΖ". Ηράκλειο, 18/02/2015 "

Aρχαίες ελληνικές εφευρέσεις

Παράξενες αρχαίες ελληνικές εφευρέσεις.------Ήταν η εφεύρεση των Aρχαίων Eλλήνων για την παρουσία της θείας βούλησης στις τραγωδίες των μεγάλων ποιητών, ένα δείγμα της εφευρετικότητας αυτών των ανθρώπων.------

 

Oι μηχανές των προγόνων μας αποτελούν σίγουρα τις πιο αινιγματικές και σε αρκετές περιπτώσεις παράδοξες εφευρέσεις. Kαι αυτό γιατί πριν από 2.500 χρόνια οι αρχαίοι Έλληνες ανακάλυψαν τον τηλέγραφο, κατάφεραν να αποξηράνουν εκτάσεις, κατασκεύασαν πτητικές μηχανές,, υπολογιστές, τσιμέντο ακόμη και ρομπότ!

Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν λαός τόσο πολύ στραμμένος στην τεχνολογία , ώστε από τα βάθη των αιώνων να υπάρχει η έννοια της τεχνολογίας στο μυθοθρησκευτικό επίπεδο του πολιτισμού τους. Ο Προμηθεϊκός μύθος (Πλάτωνος «Πρωταγόρας» 321c) αναφέρει τον Προμηθέα να παρατηρεί το νεοδημιούργητο άνθρωπο γυμνό, άοπλο και άστεγο και να σπεύδει να δώσει στους ανθρώπους την «έντεχνον σοφίαν» (δηλαδή Τεχνογνωσία). Έτσι,κατά την ελληνική μυθολογία γεννήθηκε η Τεχνολογία την επόμενη κιόλας μέρα της Δημιουργίας.

 

Άλλωστε οι αρχαίοι Έλληνες είχαν θεό Τεχνολόγο (τον Ήφαιστο ) και μυθικά ρομπότ, όπως ο Τάλως που διέσχιζε ταχύτατα όλη την Κρήτη και έριχνε βράχους στα πλοία των εχθρών. Ίσως να θεωρηθεί υπερβολή,αν κάποιος υποστηρίξει,ότι τίποτα δεν ήταν αδύνατο για τους αρχαίους Έλληνες. Mνημεία, έργα, φιλοσοφία, διανόηση, ιατρική είναι μερικοί από τους τομείς που καταπιάστηκαν οι πρόγονοί μας και μεγαλούργησαν.

 

H μόνη απάντηση που δεν μπορούμε να πάρουμε ακόμη είναι από πού προήλθε τόση γνώση. Σημαντικό πλήγμα έφερε η επικράτηση των Ρωμαίων, όχι μόνον επειδή στέρησαν από την τεχνολογία τον πλούτο και τις ιδέες των ελληνικών πόλεων, αλλά γιατί οι Ρωμαίοι στην τεχνολογική τους προσφορά, αντίθετα με τους Έλληνες, παρέβλεψαν το ζωογόνο ρόλο της επιστήμης.

 

Ο βασικότερος όμως ανασταλτικός παράγοντας της τεχνολογικής δυναμικής των αρχαίων Ελλήνων είναι η καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας ( Ιούλιος Καίσαρ 47 π.Χ. , Αυρηλιανός 270 μ.Χ. καταστροφή του Σεραπείου 391 μ.Χ. Χαλίφης Ομάρ 641 μ.Χ. ). Ένα τέτοιο γεγονός είναι μείζονος σημασίας,αν λάβουμε υπόψη την απουσία της τυπογραφίας και, επομένως, την αναπόφευκτη συγκέντρωση της πληροφορίας σε μεγάλες βιβλιοθήκες.

 

Πτήσεις

 

Πολλοί απ’ τους Θεούς των Ελλήνων πετούσανε με τη βοήθεια ή όχι των οχημάτων. Η Αθηνά και η Ήρα αναφέρονται στην Ιλιάδα να πετάνε με τα οχήματά τους, τα οποία γίνονταν κατά βούληση τους ορατά ή αόρατα για τους κοινούς θνητούς. O Ερμής είναι ο διασημότερος ιπτάμενος Θεός μια και εκτελούσε και χρέη θεϊκού αγγελιοφόρου.

 

Ο Απόλλωνας λέγεται ότι κάποιους χειμωνιάτικους μήνες άφηνε το Μαντείο των Δελφών και ταξίδευε σε κάποια χώρα πολύ πιο βόρεια με το άρμα του,που το έσερναν κύκνοι. Πιθανόν να μην είναι τυχαίο το γεγονός ότι ευθυγραμμισμένα με το Μαντείο των Δελφών είναι τέσσερα αρχαία μνημεία της Δανίας…. Σήμερα, θεωρούμε δεδομένο ότι για να ταξιδέψει κανείς στο φεγγάρι χρειάζεται έναν πύραυλο.

 

Σ’ αυτόν τα αέρια της καύσης εκτονώνονται προς μία κατεύθυνση, ωθώντας τον πύραυλο προς την αντίθετη. Αυτή η ώθηση λέγεται ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ. Την αρχή της αντίδρασης πρωτοχρησιμοποίησαν στις μηχανές τους οι αρχαίοι Έλληνες.

 

Ο Αρχύτας ο Ταραντινός (4ος αιώνας π.X.) κατασκεύασε ένα αιωρούμενο αεριοπροωθούμενο περιστέρι και ο Ήρωνας ο Αλεξανδρινός (1ος αιώνας π.X.) ένα καζάνι με ατμοστρόβιλο.

 

Ο Αρχύτας, μαθητής του Πυθαγόρα που ασχολήθηκε μεταξύ πολλών άλλων και με πτήσεις, κατασκεύασε γύρω στο 420 π.Χ. ένα τεχνητό περιστέρι. Με κάποιο μηχανισμό κι ένα βάρος που κρεμόταν από τροχαλία το ομοίωμα περιστεριού κουνούσε τα φτερά του. Όταν πια βρισκόταν στον αέρα για την προώθησή του,χρησιμοποιούσε ένα μπαλόνι που ξεφούσκωνε αργά αλλά με δύναμη από μία μικρή τρύπα. Για μπαλόνι χρησιμοποίησε την ουροδόχο κύστη ενός γουρουνιού.

 

Έτσι,το πανάλαφρο ομοίωμα περιστεριού,που είχε κατασκευάσει,μπορούσε να πετάει σχεδόν 200 μέτρα μέχρι να ξεφουσκώσει εντελώς το μπαλόνι! Δεν ξέρουμε αν τελικά πέταξε ο ίδιος ο Αρχύτας. Πάντως, κάποιο παράξενο κείμενο,που λέγεται ότι είναι γραμμένο από εκείνον,περιγράφει ένα ταξίδι γύρω από τη γη μέσα σε μια αεροστεγώς κλεισμένη σφαίρα! Τί είδους ιπτάμενη σφαίρα ήταν αυτή που ταξίδευε γύρω απ’ τη γη και γιατί ήταν αεροστεγώς κλειστή; Τί ήξερε ο Αρχύτας που για κάποιον λόγο δεν μπόρεσε να φτάσει μέχρι τις μέρες μας; Κείμενα του Αρχύτα λέγεται ότι μελετούσε αρκετούς αιώνες αργότερα ο Γαλιλαίος…

 

Kάποιες περιγραφές ιπτάμενων μηχανών παρόμοιες με την κατασκευή του Ήρωνα και μάλιστα με αρκετές λεπτομέρειες υπάρχουν στα Ινδικά έπη «Μαχαμπαράτα». Μάλιστα στο κομμάτι «Σαμαρανγκάνα Σουτραδάρα» υπάρχουν οδηγίες κατασκευής ενός «βιμάνα» (ιπτάμενου οχήματος).

 

Για την προώθηση των Vimanas λέγεται ότι χρησιμοποιούταν υδράργυρος. Αυτό φαινόταν εντελώς αλλόκοτο και εξωπραγματικό μέχρι που ο Μ.Λ.Ζεραρντέν στο διεθνές συνέδριο διαστήματος,που έγινε το 1959 στο Παρίσι,πρότεινε κινητήρα ιόντων υδραργύρου για την προώθηση των διαστημικών πυραύλων! Στην Οδύσσεια έχουμε εντυπωσιακή αναφορά στα χωρίς κυβερνήτες πλοία των Φαιάκων που γνώριζαν τα πάντα. Επίσης, η «Αργώ», το πλοίο της Αργοναυτικής εκστρατείας, λέγεται ότι είχε παρόμοιες ιδιότητες.

 

Υπάρχουν ιστορικές αναφορές ότι όταν ο Μεγάλος Αλέξανδρος πέρασε από την Ινδία, 2300 χρόνια πριν, ο στρατός του κατατρομοκρατήθηκε σε ένα σημείο από «ιπτάμενες ασπίδες που πέταγαν μανιασμένα». Αυτοί οι ιπτάμενοι δίσκοι πάντως δεν χρησιμοποίησαν πυρηνικά όπλα εναντίον του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος προχώρησε μετέπειτα στην «κατάκτηση» της Ινδίας.

 

Kαι, φυσικά, δε μπορούμε να μην αναφέρουμε τις θεωρίες για την αντιβαρύτητα. Δεν είναι λίγες οι μαρτυρίες για αιώρηση αντικειμένων και προσώπων, αντίθετα με γνωστούς νόμους της φυσικής και της βαρύτητας και οι περισσότεροι λαοί περιλαμβάνουν στις παραδόσεις τους σχετικά φαινόμενα. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι με χρήση αντιβαρύτητας μεταφέρθηκαν οι ογκόλιθοι πολλών μεγαλιθικών μνημείων. Αρχαιοελληνικές μαρτυρίες αναφέρουν ότι ένα σιδερένιο άγαλμα αιωρούταν στο ναό της Αρτέμιδος.

 

Pομποτικές Kατασκευές

 

Mηχανικοί σκύλοι και κινούμενες κούκλες είναι μερικές από τις ρομποτικές μηχανές των αρχαίων οι οποίες όμως αναφέρονται στη μυθοπλασία. Οι θεοί ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι με το βασιλιά Αλκίνοο και μέσω της τέχνης του Ηφαίστου τού χάρισαν χρυσούς και ασημένιους αθάνατους και πανίσχυρους μηχανικούς σκύλους για την προστασία του παλατιού του.

Αν και οι κούκλες που μιλάνε και κινούνται θεωρούνται καινούργια σχετικά εφαρμογή, τις συναντάμε και στην εποχή του Μίνωα στην Κρήτη. Ο Δαίδαλος ανάμεσα στις άλλες εντυπωσιακές του κατασκευές έφτιαξε και κούκλες για τα παιδιά του Μίνωα, που μπορούσαν να μιλάνε και να κινούνται.

 

Λέγεται μάλιστα ότι αναγκαζόταν να τις δένουν για να μην τους φεύγουν μακριά και τις χάνουν. Το ίδιο λέγεται και για τους μηχανικούς ανθρωπόμορφους φύλακες του λαβύρινθου που κινούταν με υδράργυρο.

 

Τάλως

 

Φυσικά δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε το ρομπότ Tάλω, ένα γιγάντιο πλάσμα με κορμί από μπρούντζο. Ωστόσο, είχε ένα αδύναμο σημείο στο σώμα του. Τη μοναδική του φλέβα, που ξεκινούσε από τον αυχένα και κατέληγε στον αστράγαλο του.

 

Το μπρούντζινο σώμα του κρατιόταν ζωντανό από το ιχώρ, το «ολύμπιο» αίμα που έρεε μέσα στη φλέβα του.

 

Οι κάτοικοι της Φαιστού έβαλαν το ανάγλυφό του στα νομίσματα του κράτους τους. Απεικονίζεται σ’ αυτά νέος, γυμνός και με φτερά στους ώμους. Έτσι, ίσως, ερμήνευσαν τη γρηγοράδα του να προλαβαίνει και να περιδιαβαίνει τρεις φορές τη μέρα την Κρήτη- με μέση ωριαία ταχύτητα 250 χιλιόμετρα- και να την προστατεύει από εχθρικές επιδρομές.

 

Tον Tάλω σκότωσε η Mήδεια, τραβώντας το καρφί από τον αστράγαλο του, που προστάτευε το ιχώρ να μη χυθεί. Το θεϊκό υγρό χύθηκε χάμω σαν «λιωμένο μολύβι» και ο Τάλως σωριάστηκε νεκρός σαν πελώριο πεύκο. Tο ιχώρ υποστηρίζουν οι σύγχρονοι μελετητές δεν ήταν τίποτα άλλο από πετρέλαιο. Oι μύθοι, όμως, δεν πεθαίνουν και συχνά ο λαός τους αναπλάθει ανάλογα με τα δεδομένα της εποχής. Oι κάτοικοι μάλιστα του χωριού Aρχάνες στο Hράκλειο υποστηρίζουν ότι οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν κομμάτια του Tάλω, καθώς η σκαπάνη έφερε στο φως χάλκινα ευρήματα, αιτιολογώντας την αυστηρή φρούρηση στο χώρο των ανασκαφών, αλλά και την παύση των εργασιών.

 

H τοπική κοινωνία συζητά εδώ και χρόνια για τα μορφοποιημένα κράματα από άγνωστο μέταλλο που ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι, τα οποία, σε συνδυασμό με τα υαλοποιημένα εσωτερικά τοιχώματα ενός κτίσματος, αποτελούν «κομμάτια» από το σώμα του Tάλω. Tις απαντήσεις, βέβαια, θα τις δώσουν οι αρχαιολόγοι….

 

Η τεχνολογία της αρχαιότητας τέθηκε φυσικά και στην υπηρεσία της θρησκείας. Ο Ήρωνας και ο Κτησίβιος λέγεται ότι είχαν φτιάξει συσκευές, που μόλις άναβαν οι βωμοί του ναού μία πέτρινη σάλπιγγα ηχούσε αυτόματα προσκαλώντας τους πιστούς. Επίσης, αυτόματα έπεφτε μέσα στο ναό μία λεπτή βροχή αρωματισμένου νερού, διάφορα μεταλλικά πουλιά άνοιγαν το ράμφος τους και κελαηδούσαν, κάποια αγάλματα κινούνταν ή και πετούσαν! Λέγεται, επίσης, ότι έλεγχαν αποτελεσματικά το φωτισμό μέσα κι έξω απ’ το ναό προκαλώντας ακόμη και τεχνητή ομίχλη!

 

πηγή

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Aρχαίες ελληνικές εφευρέσεις"

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Ελληνική ΑΟΖ και επαγγελματικές προοπτικές". 16/02/2015

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Ελληνική ΑΟΖ και επαγγελματικές προοπτικές". 16/02/2015 "

Η απελευθέρωση των κατεχομένων

Του Ν. Λυγερού

Η απελευθέρωση των κατεχομένων δεν είναι μια εθνικιστική πράξη, αλλά μια αναγκαία ανθρώπινη πράξη. Θέλουμε δεν θέλουμε ο εποικισμός είναι ένα έγκλημα πολέμου και κατά συνέπεια δεν διαγράφεται, δεν παραγράφεται. Οι έποικοι με την ίδια τους την εγκατάσταση διαπράττουν ένα έγκλημα πολέμου, αφού συμβάλλουν στην τεχνητή αλλοίωση του πληθυσμού. Η αντίσταση και η θέληση απελευθέρωσης είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα. Διότι στα κατεχόμενα καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Βέβαια αν δεν γνωρίζουμε το Δίκαιο Πολέμου έχουμε και πάλι την εντύπωση ότι πρόκειται απλώς για μια διαμάχη μεταξύ λαών, όμως αυτό είναι ξεκάθαρα λάθος. Οι έποικοι δεν είναι ένας λαός, αλλά ένα εργαλείο, ένα όργανο εγκλήματος πολέμου. Δεν πρόκειται για πληθυσμό που ζει ειρηνικά, αλλά για μια μάζα που έχει επιβληθεί για να διατελέσει ένα έγκλημα που εκμεταλλεύεται τη δύσκολη οικονομική κατάσταση, για να αλλοιώσει οριστικά μία κατάσταση και να αλλάξει στη συνέχεια όλα τα δεδομένα της περιοχής. Και είναι ακριβώς αυτό το γεγονός που πρέπει να αντικρούσουμε με τις αποστολές και το έργο μας. Η απελευθέρωση των κατεχομένων είναι η δικαίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν είναι λοιπόν μία σύρραξη, η οποία έχει μια παράλογη βάση. Είναι η συνέχεια της Ανθρωπότητας στην περιοχή, διότι είναι το δίκαιο που αναζητά την ειρήνη. Δεν πρέπει αντιθέτως η τεχνητή ειρήνη που γίνεται μέσω της καταπίεσης των ανθρώπων, να ταυτιστεί με την έννοια της ειρήνης, διότι τότε η βαρβαρότητα γίνεται αποδεκτή ως καθεστώς και αυτό είναι απαράδεκτο για την ιστορία της Ανθρωπότητας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=18709&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η απελευθέρωση των κατεχομένων"

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ

   

Τα παιχνίδια που έπαιζαν στην Αρχαία Ελλάδα,  αρκετά εκ των οποίων έχουν φτάσει ως τις μέρες μας...... 

Όπως έχουμε επισημάνει σε πολλά προηγούμενα άρθρα μας, ο ελληνισμός σε πολλές εκφάνσεις του έχει διατηρηθεί αναλλοίωτος ανά τους αιώνες. Πολλά στοιχεία της κουλτούρας μας και των συνηθειών μας έχουν «γεννηθεί» εδώ και χιλιάδες χρόνια και συνεχίζουν να μας χαρακτηρίζουν ως λαό.

Μία ακόμη ένδειξη αποτελούν τα παιχνίδια που έπαιζαν τόσο κατά την αρχαία ελληνική περίοδο όσο και κατά την βυζαντινή, αρκετά εκ των οποίων έχουν φτάσει ως τις μέρες μας.

Άθυρμα: Αφορούσε κάθε παιχνίδι ή φυλαχτό που προοριζόταν για παιδιά. Επρόκειτο για μικρά αντικείμενα τα οποία κρεμούσαν οι μητέρες στα παιδιά τους, προκειμένου να τα προστατεύουν από την κακή τύχη, κλπ. Κάτι σαν τα σημερινές γαλάζιες χάντρες, «ματάκια». Τα παιδιά χρησιμοποιούσαν αυτά τα αντικείμενα και ως παιχνίδι.

Αιώρα: Η γνωστή σε όλους μας κούνια. Μόνο που η αιώρα σήμερα παραπέμπει συνειρμικά όχι στις παιδικές κούνιες αλλά στις υφασμάτινες κούνιες που προορίζονται κυρίως για ανάπαυση. Κατά τα αρχαία όμως χρόνια υπήρχαν δύο είδη αιώρας: η «σφενδόνη», κατασκευασμένη από σχοινί και το «πέταυρον», που είχε για κάθισμα μία ξύλινη σανίδα. Κατά την βυζαντινή περίοδο την αποκαλούσαν «αιώρα κρεμάστρα».

Βραχιόνιος: Η σημερινή τραμπάλα. Διέθετε μία μεγάλη οριζόντια σανίδα στις δύο άκρες της οποίας ισορροπούσαν δύο άτομα σε ορθή στάση και λυγίζοντας τα γόνατα ταλαντεύονταν πάνω-κάτω.

Ακινητίνδα: Κάτι σαν το σημερινό κουτσό. Συγκεκριμένα, δύο παιδιά στέκονταν όρθια στο ένα πόδι και νικούσε αυτό που άντεχε περισσότερη ώρα.

Αγώνες αλεκτρυόνων: Οι γνωστές κοκορομαχίες.

Άμαξις: Προάγγελος των σύγχρονων μικρών αυτοκινήτων, στα οποία ανεβαίνουν τα μικρά παιδιά. Μόνο που η άμαξις διέθετε δύο ρόδες.

Αποδιδρασκίνδα < αποδιδράσκω (=δραπετεύω): Το περίφημο κρυφτό.

Απόρραξις: ένα είδος παιχνιδιού παραπλήσιο στο μπάσκετ. Πρόκειται για το γκελ που κάνει η μπάλα κάθε φορά που τη χτυπάει κάποιος στο έδαφος. Υπήρχε ακόμη και η ανακρουσία, κατά την οποία το χτύπημα λάμβανε χώρα σε τοίχο.

Αρτιασμός: Γνωστό σήμερα ως μονά-ζυγά. Ένα παιδί έκρυβε στο χέρι του έναν αριθμό αντικειμένων, τον οποίον έπρεπε να μαντέψει ο συμπαίχτης του. Εάν μάντευε σωστά τότε έπαιρνε εκείνος τα αντικείμενα. Εάν πάλι μάντευε λάθος έπρεπε να δώσει στον άλλον ίσο αριθμό αντικειμένων.
Γιο-γιο: Το συγκεκριμένο παιχνίδι γνωρίζουμε πως παιζόταν κατά την αρχαιότητα, βάσει παραστάσεων σε αγγεία. Η αρχαία ελληνική ονομασία του προφανώς δεν είναι η προαναφερθείσα, αλλά δεν γνωρίζουμε ποια ήταν. Επρόκειτο πάντως για μικρά ξύλινα ή μεταλλικά αντικείμενα και παίζονταν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως και σήμερα.

Γρίφοι: τα αινίγματα

Δενδροβατείν: η συνήθεια του σκαρφαλώματος στα δέντρα.

Εποστρακισμός: Η συλλογή πλακουτσερών, λεπτών πετρών στην παραλία και η ακόλουθη εκσφενδόνιση τους κατά μήκος της επιφάνειας της θάλασσας μέχρι ωσότου να βυθιστεί. Κατά την αρχαιότητα χρησιμοποιούσαν και θραύσματα αγγείων-οστράκων, εξ' ου και η ονομασία.

Κερητίζειν: Παιχνίδι παραπλήσιο στο σημερινό χόκεϊ. Παιζόταν με πολλά άτομα 

που κρατούσαν ένα ραβδί, ο καθένας, με κυρτή την άκρη του και προσπαθούσαν να δώσουν ώθηση σε μία μικρή μπάλα.

Κολλαβίζειν: Το περίφημο μπιζζζ. Ένα άτομο κάθεται με δεμένα τα μάτια και έχοντας πίσω του πολλά παιδιά. Τον χτυπάει ένα από αυτά και εκείνος προσπαθεί να μαντέψει ποιος ήταν.

Κυβεία: Παιχνίδι στο οποίο χρησιμοποιούνταν κύβοι, όμοιοι με ζάρια. Αποτελούνταν δηλαδή από έξι πλευρές. Η χειρότερη ζαριά θεωρούνταν ο άσσος και η καλύτερη το έξι. Παίζονταν είτε βοηθητικά σε κάποιο επιτραπέζιο, είτε μόνα τους ως ξεχωριστό παιχνίδι.

Μεταμφιέσεις: Τα παιδιά μεταμφιέζονταν χρησιμοποιώντας διάφορα αντικείμενα και έπαιζαν μεταξύ τους.

Μοσκίνδα: Η σημερινή μακριά γαϊδούρα. Ένας παίχτης. Δηλαδή, σκύβει και ένας άλλος τρέχει και πηδά πάνω του. Και η ίδια διαδικασία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.

Ομοιώματα: Κάτι αντίστοιχο με τις σημερινές κούκλες. Ομοιώματα ανθρώπων ή ζώων, κατασκευασμένα από κερί, κοράλλι, μπρούντζο, ξύλο, πηλό, κλπ. Το ανάλογο κοριτσίστικο παιχνίδι ήταν η «πλαγγόνα» ή αλλιώς «νύμφη, κόρη, γλυνή, νευρόσπαστο (η αρθρωτή κούκλα), κλπ.

Οστρακίνδα: Ομαδικό παιχνίδι που παραπέμπει κατά κάποιον τρόπο στο κορώνα ή γράμματα. Μόνο που τότε υπήρχαν δύο ομάδες, τις οποίες χώριζε μία γραμμή στο έδαφος. Ένας παίχτης πετούσε στον αέρα ένα όστρακο (εξ' ου και η ονομασία) που ήταν απ' τη μία πλευρά αλειμμένο με πίσσα και φώναξε «νύξ ή ημέρα;» Τότε η κάθε ομάδα έκανε την μαντεψιά της και η νικήτρια κυνηγάει την αντίπαλη. Σε κάποιες περιοχές ακόμα και σήμερα παίζεται ακριβώς το ίδιο παιχνίδι με τη μόνη διαφορά ότι αντί για όστρακο χρησιμοποιούν κέρμα ή πέτρα.

Πεσσεία: Αντιστοιχούν στα σημερινά δημοφιλή παιχνίδια «σκάκι, ντάμα και τάβλι». Παίζονταν με «πεσσούς» (ζάρια) και «ψήφους» (στρογγυλά πιόνια).

Ποδόσφαιρο: Στο πασίγνωστο αυτό παιχνίδι, σύμφωνα με ανάγλυφες αναπαραστάσεις, σημειώνονταν και κόλπα ανάλογα των σημερινών ποδοσφαιριστών.

Στρόμβος: η σημερινή σβούρα. Άλλες ονομασίες είναι ρόμβος, στρόβιλος, βέμβιξ.

Συρίκτρα: η σφυρίχτρα

Σφαίρα: Κάτι ανάλογο με τις αυτοσχέδιες μπάλες που όλοι έχουμε φτιάξει. Τις παραγέμιζαν με πούπουλα, χώμα, αλεύρι, πανί, άχυρο, κλπ.

Σφαιρία: οι σημερινοί βόλοι.

Σχοινάκι: το δημοφιλέστατο παιχνίδι που παίζεται ακόμη και σήμερα.

Σχοινοφιλίνδα: Μία ομάδα καθισμένη σε κύκλο και ένα παιδί περπατά γύρω γύρω, πίσω από τα υπόλοιπα παιδιά και αφήνει ξαφνικά ένα σχοινί (σήμερα παίζεται με μαντήλι) πίσω από την πλάτη οποιουδήποτε ατόμου. Αν το παιδί το καταλάβαινε τότε κυνηγούσε το άλλο μέχρι αυτό να κάτσει στη θέση του. Εάν όχι τότε έπρεπε να κάνει τρέχοντας τον γύρο του κύκλου και να καθίσει πάλι στην θέση του.
Τηλία: Το περίφημο τάβλι, που όμως δεν γνωρίζουμε τον ακριβή τρόπο που παιζόταν στην αρχαιότητα.

Ψάμμου οικοδομαί: Οι διάφορες κατασκευές των παιδιών πάνω στην άμμο.

Χαλκή Μυία: η σημερινή τυφλόμυγα.

Α μπε, μπα μπλόν: «Ά μπε, μπα μπλόν, του κείθε μπλόν, μπλήν-μπλόν» < «Απεμπολών, του κείθεν εμβολών», φράση που έλεγε η επιτιθέμενη ομάδα στην αντίπαλη. Σημαίνει: «Σε απεμπολώ, σε αποθώ, σε σπρώχνω, πέρα.»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ"

Οι πλημμύρες του Έβρου και ο ζεόλιθος

Του Νίκου Λυγερού

Οι πλημμύρες του Έβρου με όλα τα προβλήματα που προκαλούν στους αγρότες, έχουν το καλό να ενημερώνουν ακόμα και τους πιο αδιάφορους πολίτες μας και τους πιο ανίκανους πολιτικούς. Τώρα όλοι φωνάζουν ενάντια στο ποτάμι και σε όλες τις ουσίες που φέρνει και καταστρέφουν όλα τα χωράφια κι όχι μόνο τις καλλιέργειες. Το θέμα είναι ότι κανείς δεν προτείνει μια συγκεκριμένη λύση για τα προβλήματα που προκύπτουν. Διότι στην πραγματικότητα λύση υπάρχει και μάλιστα στον Έβρο. Ο ζεόλιθος επιτρέπει την αντιμετώπιση της υγρασίας, πράγμα το οποίο είναι πολύ σημαντικό σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν πρέπει να γίνει και αποκατάσταση. Ο ζεόλιθος ως μοριακό κόσκινο επιτρέπει το φιλτράρισμα, καθώς δεσμεύει τα βαρέα μέταλλα, τις τοξίνες και τις ελεύθερες ρίζες. Έτσι ο ζεόλιθος μπορεί να καθαρίσει άμεσα τα χωράφια. Επίσης ο ζεόλιθος βρίσκεται σε αφθονία στην Θράκη και ειδικά στο Βόρειο Έβρο. Κατά συνέπεια αντί να κοιτάζονται όλοι και να παρηγορούν ο ένας τον άλλο ή να κατηγορούν ο ένας τον άλλο, ας κινηθούν όλοι μαζί για να προχωρήσει το θέμα του ελληνικού ζεόλιθου, έτσι ώστε να μπορούμε και ως Ελλάδα να επιδοτήσουμε τους αγρότες μας για να σώσουν τη γη μας. Αυτή η πρόταση δεν είναι ούτε αδιανόητη, ούτε ουτοπική, είναι μόνο και μόνο θέμα βούλησης να εφαρμοστεί άμεσα και να προσφέρει ένα πλαίσιο αποκατάστασης που να είναι δυναμικό, δίχως άλλες καθυστερήσεις, αφού η λύση έχει νόημα και υπάρχει. Ενώ όλα τα άλλα είναι απλώς δηλώσεις για να γεμίσει το κενό της πολιτικής βούλησης. Διότι πολύ απλά, δεν είναι δυνατόν ο ελληνικός στρατός να χρησιμοποιεί το ζεόλιθο για να στεγνώσει τους δρόμους και να μην το ξέρουν ακόμα οι πολιτικοί για να βοηθήσουν τους αγρότες. Η Θράκη είναι πλούτος απλώς πρέπει να αξιοποιηθεί αν θέλουμε να είναι ανθεκτική, αλλιώς θα την αφήσουμε σε μια πολιτική μιζέρια που είναι ανίκανη ν’ αλλάξει τα δεδομένα με τις πράξεις, γιατί δεν έχει κανένα Όραμα λόγω έλλειψης στρατηγικής σκέψης.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18834&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι πλημμύρες του Έβρου και ο ζεόλιθος"

Ο μεγάλος διαγωνισμός της ελληνικής ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Ο μεγάλος διαγωνισμός για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα εκδόθηκε στην εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 13 Νοεμβρίου 2014, κατά συνέπεια πέρασαν τρεις μήνες και μένουν άλλοι τρεις για να υποβληθούν οι υποψηφιότητες των εταιρειών. Δεν έγινε προς το παρόν καμία αλλαγή ακόμα και στη διατύπωση του διαγωνισμού που αναγνωρίστηκε ως νόμιμος από τα 28 κράτη-μέλη, ενώ βρίσκεται το πλαίσιό του εντός ελληνικής ΑΟΖ. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η Ελλάδα έχει ήδη κερδίσει κάτι που έχει γεωπολιτικές διαστάσεις από αυτόν το διαγωνισμό. Έτσι μπορούμε να φανταστούμε και τα επόμενα οφέλη λόγω των συμφωνιών που θα προκύψουν. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι με προηγούμενες δηλώσεις το κλίμα δεν είναι πια τόσο θετικό και είδαμε τις επιπτώσεις στο μικρό διαγωνισμό που αφορούσε τα Ιωάννινα, τον Πατραϊκό και το Κατάκολο από τον οποίο έφυγαν οι μεγάλες εταιρείες. Είναι λοιπόν απαραίτητο να δοθεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα από την Ελλάδα ότι ακολουθεί τη διαδικασία του διαγωνισμού, για να παραμείνουν αυτοί που εκδήλωσαν ήδη το ενδιαφέρον τους, αλλά και για να έρθουν κι άλλοι σε αυτό το τρίμηνο. Διότι αυτός ο διαγωνισμός ουσιαστικά αποτελείται από είκοσι ανεξάρτητους διαγωνισμούς, όπου ο καθένας αφορά ένα θαλάσσιο οικόπεδο. Επίσης πολλά από αυτά τα θαλάσσια οικόπεδα αγγίζουν τη μέση γραμμή με την Αλβανία, την Ιταλία και τη Λιβύη συν ότι βρίσκονται ταυτόχρονα και σε ξένα FIR. Αυτό σημαίνει ότι παίζουν όχι μόνο ένα ρόλο ενεργειακό, αλλά βέβαια και γεωπολιτικό. Κατά συνέπεια αν ο μεγάλος διαγωνισμός δεν έχει πολλές και ισχυρές υποψηφιότητες, τότε θα είναι ένα πλήγμα στο εκτόπισμα του όλου διαγωνισμού της ελληνικής ΑΟΖ και της Ελλάδας αυτό πρέπει να προσέξουμε, για να αξιοποιήσουμε αποτελεσματικά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18836&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο μεγάλος διαγωνισμός της ελληνικής ΑΟΖ"