Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2024

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

 Η έρευνα έγινε σε 60000 ανδρικά ελληνικά ονόματα και έδειξε ότι – με πολύ μικρή πιθανότητα σφάλματος – το πλέον διαδεδομένο όνομα είναι το ΓΕΩΡΓΙΟΣ.

Γύρω στο 11% των ελλήνων -550000 περίπου- πρέπει να έχουν αυτό το όνομα.
Το δεύτερο σε συχνότητα εμφάνισης (8,5%) όνομα είναι το ΙΩΑΝΝΗΣ και αρκετά «κοντά» βρίσκεται το ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ.
Ακολουθούν με υψηλά ποσοστά τα ονόματα ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ και ΝΙΚΟΛΑΟΣ και η εξάδα συμπληρώνεται με το ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ. Οι μισοί περίπου ΈΛΛΗΝΕΣ (47%) έχουν τα έξι αυτά ονόματα, ενώ στους άλλους μισούς εμφανίζεται μια ποικιλία με πάνω από 500 ονόματα.
Τα 36 πιο συνηθισμένα
Γεώργιος 11,1
Ιωάννης 8,55
Κώστας 7,97
Δημήτρης 7,65
Νικόλαος 6,93
Παναγιώτης 4,71
Βασίλης 3,60
Χρήστος 3,56
Αθανάσιος 2,43
Μιχαήλ 2,27
Ευάγγελος 1,98 Σπύρος 1,98 Αντώνης 1,87 Αναστάσιος 1,64 Θεόδωρος 1,57 Ανδρέας 1,54 Χαράλαμπος 1,54 Αλέξανδρος 1,45 Εμμανουήλ 1,37 Ηλίας 1,34 Σταύρος 1,02 Πέτρος 0,94
Σωτήριος 0,92 Στυλιανός 0,88 Ελευθέριος 0,78 Απόστολος 0,75 Φώτιος 0,68 Διονύσιος 0,65 Γρηγόριος 0,64 Άγγελος 0,62 Στέφανος 0,59 Ευστάθιος 0,59 Παύλος 0,56 Παρασκευάς 0,56 Αριστείδης 0,56 Λεωνίδας 0,50
36 ονόματα σχετικά πιο σπάνια από τα προηγούμενα
Παντελής
Θωμάς
Κυριάκος
Ευθύμιος
Σταμάτης
Ανάργυρος
Λάμπρος, Σάββας ,Ευστράτιος, Λάζαρος, Χαρίλαος ,Γεράσιμος ,Φίλιππος ,Περικλής ,Θεοφάνης Μάρκος ,Μιλτιάδης ,Αχιλλέας, Δημοσθένης, Χριστόφορος ,Ηρακλής ,Ιορδάνης ,Αριστοτέλης
Λουκάς, Σωκράτης, Αλέξιος, Θεμιστοκλής, Ματθαίος, Ιάκωβος, Κοσμάς, Νικήτας ,Μάριος
Δαμιανός ,Τριαντάφυλλος, Πρόδρομος, Σεραφείμ
74 ονόματα ακόμα πιο σπάνιαΑβραάμ
Αγησίλαος Αδαμάντιος Αιμίλιος Ανέστης Αριστομένης Αρτέμιος Ασημάκης Αστέριος
Βάιος Βίκτωρ Βλαδίμηρος Βλάσσιος Βύρων
Γαβριήλ
Δήμος
Επαμεινώνδας Ευριπίδης
Ζαφείριος Ζαχαρίας Ζήσης
Θαλής Θεμιστοκλής Θεοδόσιος Θεόφιλος
Ιπποκράτης Ισαάκ Ισίδωρος Ιωσήφ
Κίμων Κλεάνθης Κλέαρχος
Λυκούργος
Μαρίνος Ματθαίος Μελέτιος Μενέλαος Μηνάς
Ναπολέων Νεκτάριος
Νεοκλής Νέστωρ Νικηφόρος
Ξενοφών
Οδυσσέα
Πολυχρόνης Προκόπιος Όμηρος Ορέστης Ορφέας Πάρις Πασχάλης Πλάτων Πλούταρχος
Πολυζώης Πολύκαρπος Ρήγας
Σαράντος Σέργιος Σόλων Σοφοκλής Σπήλιος Στέργιος
Τηλέμαχος Τιμόθεος Τρύφων
Φαίδων Φανούριος Φοίβος Φραγκίσκος Φωκίων
Χριστόδουλος Χρύσανθος Χρυσόστομος
330 σπάνια ονόματα
Αγαθάγγελος Αγαθοκλής Αγαθόνικος Αγαπητός Αγάπιος Αγις Αγοραστός Αδάμ Αδάμος
Αδριανός Άδωνις Αετιδεύς Αετός Αθηνόδωρος Αιμιλιανός Αινείας Ακριβός Ακύλας Αλβέρτος
Αλεξάντερ Αλκαίος Αλκίνοος Αλφρέδος Αμβρόσιος Αμύντας Αναγνώστης Ανακρέων Ανανίας
Ανατόλιος Ανδροκλής Ανδρόνικος Ανδρόφιλος Άνθιμος Αννίβας Αντίνοος Αξιώτης Απόλλων Αρθούρος Αρίσταρχος Αριστόβουλος Αριστόδουλος Αριστοκλής Αριστόνους ΑριστοφάνηςΑρσένιος Αρχιμήδης Αρχοντής Ασκληπιός Αστέρης Ατταλος Αυγερινός Αυγουστής Αυγουστίνος Αύγουστος Αφεντούλης
Βαλεντίνος Βαλέριος Βαλσάμης Βαρδής Βαρθολομαίος Βασιλικός Βελισάριος Βενέδικτος Βενετσάνος Βενιαμίν Βενιζέλος Βησσαρίων Βίας Βικέντιος Βίκτωρ Βιτώριος Βλαδίμηρος Βόρις
Βρασίδας Βρεττός
Γαϊτάνος Γάσπαρης Γεβράσιος Γεννάδιος Γερμανός Γεωργογιάννης Γιάγκος Γιακουμής Γιαννούλης Γιασεμής Γιούρι Γκέντι Γκολφίνος Γλύμης Γλυνός Γουλιέλμος
Δαμασκηνός Δάμων Δανιήλ Δαυίδ Δημοκράτης Δημόκριτος Δικαίος Διογένης Διομήδης Δομένικος Δούκας Δραγούμης Δράκος Δρόσος
Εδουάρδος Ειρηναίος Εκτωρ Ελισσαίος Ελπιδοφόρος Εξαρχος Επιφάνιος Ερμής Ερμοκράτης
Ερρίκος Ερωτόκριτος Ευγένιος Ευδόκιμος Εύδοξος Ευθύφρων Ευκλείδης Ευρήλιος Ευριπίδης
Ευρυβιάδης Ευτύχης Εφραίμ
Ζαφείρης Ζευς Ζήνων Ζήσιμος Ζήσος
Ήλιος Ησαΐας
Θαλής Θεαγένης Θεαγένης Θεόδουλος Θεοκλής Θεοκλής Θεόκλητος Θεόκριτος Θεόπιστος Θεοτόκης Θεόφραστος Θεοφύλακτος
Ιάσων Ιγνάτιος Ιδομενεύς Ιερόθεος Ιεροκλής Ιερώνυμος Ιουλιανός Ιούλιος Ιπποκράτης Ιωακείμ Ιώβ Ιων Ιωνάθαν
Κάδμος Καίσαρ Καλλίνικος Κανέλος Κάρολος Κήρυκος Κλέανδρος Κλέαρχος Κλεισθένης Κλείτος Κλεόβουλος Κλεομένης Κλέων Κλημέντιος Κλήμης Κλήνης Κομνηνός Κορνήλιος
Κροίσος Κρυστάλλης Κυπριανός Κυριαζής Κύριλλος Κύρκος Κύρος
Λαέρτης Λαμπρινός Λαοκράτης Λάσκαρης Λαυρέντης Λέανδρος Λεονάρδος Λιβέρης Λινάρδος Λορέντζος Λούης Λούθηρος Λουΐζος Λουκιανός Λυκούργος Λυμπέρης Λυμπέρης Λυσίμαχος
Λύσανδρος
Μακάριος Μάξιμος Μαργαρίτης Μάρκελλος Μεγακλής Μεθόδιος Μένανδρος ΜερκούριοςΜητροφάνης Μικέλης Μίλτων Μίνως Μόδεστος Μόσχος Μπατίστας Μπόρις Μύρων Μωυσής Ναθαναήλ
Ναούμ Νείλος Νεοπτόλεμος Νεόφυτος Νεοχάρης Νίκανδρος Νικήστρατος Νικόδημος Νικοκλής
Ξένος
Ολυμπιος Ονούφριος Ορφέας Ουμβέρτος Ουράνιος
Πάβελ Πάικος Παϊσιος Παλαιολόγος Πανίκος Πανταζής Παντολέων Παράσχος Παρθένιος Πάτροκλος Πελοπίδας Περίανδρος Πιέρρος Ποθητός Πολύβιος Πολύδωρος Πολύζος Πολύτιμος
Ποσειδώνας Πραξιτέλης Πύρρος
Ράλλης Ραούλ Ραφαήλ Ρενάτος Ρένος Ρηγίνος Ρίζος Ριχάρδος Ροβέρτος Ροδόλφος Ρολάνδος Ρομάν Ρομπέρτο Ρουσέτος Ρούσσος Ρωμανός
Σαμουήλ Σεβαστιανός Σεβαστός Σεργκέι Σερεμέτης Σήφης Σιλβέστρος Σίμος Σίμων Σκεύος
Σολομών Σοφιανός Σπάρτακος Στάικος Σταμέλος Σταμούλης Στασινός Σώζων Σωσίπατρος Σωφρόνης
Ταξιάρχης Ταΰγετος Τζάκος Τζανέτος Τζανής Τζώνης Τζώρτζης Τίτος Τραϊανός Τριάντης Τισσαφέρνης
Υάκινθος Υπάτιος
Φάνος Φειδίας Φιλάρετος Φιλήμων Φιλόδαμος Φιλόθεος Φιλοκτήτης ΦιλοποίμηνΦιλόστρατος Φραγκούλης Φραντζέσκος Φρειδερίκος Φρίξος Φωτανέστης
Χαρίδημος Χαρίσης Χαρίτος Χαρίτων Χρυσολέων Χρυσοσθένης
Ψαραντώνης
Στα 500 αυτά ονόματα τα αρχαιοελληνικά είναι 120. 
Ανάμεσά τους τα πιο διαδεδομένα είναι το Αριστείδης και το Λεωνίδας τα οποία βρίσκονται στην 35η και την 36η θέση αντίστοιχα. Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι στα «πρώτα» 34 σύγχρονα ελληνικά ονόματα κανένα δεν είναι αρχαιοελληνικό. Σύμφωνα με μία εκτίμηση βασιζόμενη στην έρευνα τα αρχαιοελληνικά ονόματα αποτελούν το 5% - περίπου - των σύγχρονων ελληνικών ονομάτων.
Ανάμεσά τους τα 50 πιο διαδεδομένα – κατά σειράν συχνότητας εμφάνισης – είναι:

Αριστείδης
Λεωνίδας
Περικλής
Δημοσθένης
Μιλτιάδης
Αχιλλέας
Θεμιστοκλής
Ηρακλής
Σωκράτης
Αριστοτέλης Επαμεινώνδας Ξενοφών Οδυσσέας Σοφοκλής Ορέστης Αριστομένης Μενέλαος Τηλέμαχος Αλκιβιάδης Κίμων Θρασύβουλος Αγησίλαος Αρης Νέστωρ Πάρις Όμηρος Κλεάνθης Φωκίων Ευριπίδης Πλάτων Νεοκλής Φαίδων Φοίβος Πλούταρχος Σόλων Ιπποκράτης Διομήδης Αγαμέμνων Πολυδεύκης Λυκούργος Ιάσων Κλεομένης Λυκούργος Κλέων Μίνως Αγαθοκλής Εκτωρ Αρίσταρχος Ορφέας Μύρων
Ονόματα που «κατάγονται» από τον μικρασιατικό ελληνισμό, ονόματα που δύσκολα θα συναντήσεις στα Επτάνησα ή στις Κυκλάδες. Και πολλά από αυτά έχουν εμφανή τα σημάδια της εβραϊκής καταγωγής τουςΙορδάνης
Συμεών
Πρόδρομος
Σεραφείμ
Ανέστης Γαβριήλ Δανιήλ Αβραάμ Ισαάκ Ιωακείμ Αδάμ Ελισσαίος Ναθαναήλ Σολομών
Σίμων Ανατόλιος Βενιαμίν Μωϋσής Σαμουήλ Ραφαήλ Ναούμ Ανανίας Εφραίμ Ισραήλ Ιώβ Ησαϊας Ανανίας Αλβέρτος Βαλέριος Βίκτωρ Γουλιέλμος Δομένικος Εδουάρδος Ερρίκος Ιάκωβος Ιγνάτιος Ιούλιος Ισίδωρος Ιωσήφ Κάρολος Κορνήλιος Λεονάρδος Λορέντζος Λουΐζος
Λουκιανός Μάρκος Ναπολέων Ριχάρδος Ροβέρτος Τζώρτζης Φραγκίσκος ΦρειδερίκοςΑδριανός Αιμιλιανός Αλουίζος Αλφρέδος Αμβρόσιος Αρθούρος Αυγουστής Αυγουστίνος Βαλεντίνος Βενέτης Βενετσάνος Βικέντιος Βιτώριος Γιακουμής Ιουλιανός
Καίσαρ Κλημέντιος Λιβέρης Λινάρδος Λούης Λούθηρος Μάξιμος Μαριανός Μάρκελλος
Μαυρίκιος Μικέλης Μίλτων Ονούφριος Ουμβέρτος Ρενιέρης Ρηγίνος Ροβήρος Ρογήρος
Ροδόλφος Ρολάνδος Ρομάν Ρομπέρτο Ρουσέτος Ρούσσος Ρωμανός Ρωμύλος Σεβαστιανός
Σιλβεστρος Τζανέτος Τζανής Τζώνης Φραντζέσκος
Οι εξ Ανατολης Έχουν κι αυτοί κάποιο όνομα. Ανάμεσά τους οι Χασάν, οι Μεμέτ, οι Μουσταφά, οι Αλή, οι Αχμέτ και οι Μεχμέτ είναι οι περισσότεροι.
Χασάν
Μεμέτ
Μουσταφά
Αλή Αχμέτ Μεχμέτ Σαλή Αμέτ Χαλήλ Ισμαήλ Μουμίν Ρετζέπ Τζεμαλή Οσμάν Ισμέτ
Ιμπραήμ Γιουσούφ Ριτβάν Χαμδή Νιαζή Νουρή Μουζαφέρ Αρίφ Εμίν Σουκρή Νιχάτ Χαλήτ
Ομέρ Ορχάν Αζήζ Μουράτ Μαχμούτ Κεμάλ Εμβέρ Σαλήμ Ερχάν Τεφήκ Χουσεΐν Λατήφ
Τζεχάτ Ρεφίκ Φαρεντίν Ερδάλ Μπαϊράμ Σουλεϊμάν
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ"

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2024

Παρατσούκλια για τους κατοίκους Ελληνικων πόλεων.


 Γνωρίζατε ότι υπάρχουν παρατσούκλια για τους κατοίκους σχεδόν κάθε ελληνικής πόλης;

Και δεν εννοούμε απλώς τα ονόματα που βγαίνουν από την πόλη, πχ Αθήνα – Αθηναίοι, αλλά κάποιες ειδικές ονομασίες, οι οποίες έχουν βγει για διάφορους λόγους.

Σίγουρα έχετε ακούσει μερικά από τα παρατσούκλια αλλά ας δούμε πως αποκαλούνται οι κάτοικοι διαφορων πόλεων!

Κως – Μπόχαλοι

Προέρχεται από την τοπική διάλεκτο στην οποία το μπουκάλι το λένε μποχάλι.

Ρόδος – Τσαμπίκοι

Από το γνωστό τοπικό όνομα.

Θεσσαλονίκη – Καρντάσια

Καρντάσι είναι ο αδερφός στα τουρκικά. Παλιά επεφτε πολυ δούλεμα από τους Αθηναίους επί του θέματος. Σαλονίκη δε, γνωστή και ως Καρντασούπολη! Οι θεσσαλονικείς είναι επίσης γνωστοί ως μπαγιάτηδες και ως παυλοκαταραμένοι.

Έβρος – Γκάτζοι ή Γκάτζολοι

Στο Σουφλί του νομού Έβρου παλαιότερα υπήρχαν πολλά γαϊδούρια, τα οποία τα έλεγαν αλλιώς και γκάτζους. Έτσι οι φαντάροι έβγαλαν κοροϊδευτικά την περιοχή Γκατζολία και έμεινε να φωνάζουν τους κατοίκους Γκάτζολους. Η ιστορική αμαξοστοιχία 604 ΕΒΡΟΣ ΕΞΠΡΕΣ λέγεται και Γκάτζος Εξπρές.

Πτολεμαΐδα – Καϊλαριώτες

Αυτό συμβαίνει γιατί η Πτολεμαϊδα λέγεται αλλιώς και Καϊλάρια. Επίσης λέγεται και λασποχώρι γιατί παλιά όταν έβρεχε ήταν ένα χωριό γεμάτο λάσπες.

Κοζάνη – Σούρδοι

Λέγονται έτσι διότι προσποιούνταν ότι δεν άκουσαν κάτι – κοινώς ποιούσαν τη νήσσαν – όταν φυσικά δεν τους συνέφερε. Και ενώ οι μεν υπόλοιποι Έλληνες τους δέχτηκαν με αυτήν τους τη νοοτροποία, οι δε Εβραίοι δεν κατάφεραν να στεργιώσουν ούτε στιγμή στην περιοχή. Στα βλάχικα σούρδος σημαίνει κουφός / βλάκας.

Κέρκυρα – Παγανέλια ή Φρανκολαντσέρηδες

Ονομάστηκαν έτσι γιατί παγανέλι στην κερκυραϊκή διάλεκτο σημαίνει περιστέρι και η Κέρκυρα (κυρίως οι πλατείες, αλλα γενικά όλη η πόλη της) είναι γεμάτη περιστέρια. Το φρανκολαντσέρηδες είναι άγνωστο από που βγαίνει.

Ιωάννινα – Παγουράδες

Αποκαλούνται έτσι, γιατί παλιά λέγανε ότι στη λίμνη στα Γιάννενα καθρεπτιζόταν το φεγγάρι και οι Γιαννιώτες έτρεχαν με τα παγούρια για να μαζέψουν και καλά το μαγικό νερό!

Λάρισα – Πλατυποδαράδες ή Πλατύποδες ή Τυρόγαλα

Οι Λαρισαίοι λέγονται έτσι λόγω του κάμπου που είναι επίπεδος και δεν βοηθάει στο σχηματισμό καμάρας στο πόδι. Το τυρόγαλα βγαίνει απ’ το τοπικό προϊόν.

Βόλος – Αυστριακοί

Kυκλοφορούν διάφορες εκδοχές:

* Διότι οι Βολιώτες είναι τσιγκούνηδες – σαν τους Αυστριακούς

* Διότι είναι ψυχροί άνθρωποι – σαν τους Αυστριακούς

* Διότι είναι μοχθηροί – επί Τουρκοκρατίας, οι Αυστριακοί είχαν χειρότερη φήμη κι απ’ τους Τούρκους.

* Διότι στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μπήκε στον Παγασητικό ένα αυστριακό πολεμικό, αν και εχθρικό, οι Βολιώτες το υποδέχθηκαν με μπάντες και αυστριακές σημαίες.

Αυτά τα λένε οι Λαρισαίοι. Οι εξηγήσεις που δίνουν οι ίδιοι οι Βολιώτες είναι:

* Επί Τουρκοκρατίας, η πόλη είχε διάφορα εμπορικά προνόμια, ένα από τα οποία ήταν και η ύπαρξη αυστριακού προξενείου και η δυνατότητα που είχαν οι Βολιώτες να εμπορεύονται υπό αυστριακή προστασία.

* Μετά το 1881, που ο Βόλος ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος, η νέα διοίκηση φορολόγησε βαριά τη Θεσσαλία. Μπήκε ένας ιδιότυπος νέος κεφαλικός φόρος σε όλους τους <<Έλληνες το γένος>> (κατά κύριο λόγο εμπόρους), κάτι το οποίο οδήγησε στους μαγαζάτορες να βάλουν ξένες, αυστριακές σημαίες στα μαγαζιά τους για να αποφύγουν να φορολογηθούν.

Υπάρχει και η εκδοχή της Φρικηπαίδειας.

* Ο Βόλος είναι μία πόλη στην κεντρική Ελλάδα. Γνωστή αυστριακή αποικία που εξελίχθηκε σε αποικία των ΕΛ, μετά την εκδίωξή τους από την αφιλόξενη προσωρινή τους κατοικία, τη γνωστή υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας.

Άρτα – Νερατζοκώληδες

Λόγω του ότι στην Άρτα έχουν πολλά νεράτζια και μεγάλους κώλους, άρα έχουν κώλους σαν νεράτζια.

Πρέβεζα – Σαρδέλες

Διότι λέγεται ότι βάζουν τις σαρδέλες στο κλουβί.

Αθήνα – Γκάγκαροι

Γκάγκαρο ήταν το βαρύ ξύλο που ήταν κρεμασμένο με σκοινί πίσω από τις αυλόπορτες, τις οποίες έκλεινε με το βάρος του (gaga στα τούρκικα το ράμφος). Γκάγκαρος λεγόταν επί τουρκοκρατίας ο Αθηναίος της ανώτερης κοινωνικής τάξης, ο οποίος στην πόρτα του είχε γκάγκαρο. Σημαίνει σήμερα ο γνήσιος Αθηναίος.

Φλώρινα – Απόγονοι της Γιουργίας

Γιατί η γιούργα ήταν η Γεωργία στα φλωρινιώτικα. Ήταν η μεγαλύτερη πόρνη της Φλώρινας. Απ’ τις μεγαλύτερες βρισιές για τους Φλωρινιώτες!

Πόντος – Ντουντούμια / Τουρκούλια

Άγνωστη προέλευση.

Λέσβος – Γκαζμάδες

Τη Μυτιλήνη τη λένε Γκασμαδία ή Κασμαδία οι φαντάροι που υπηρετούν εκεί, επειδή η στρατιωτική ζωή εκεί έχει πολύ σκάψιμο, σκάβουν ορύγματα. Επίσης, υπάρχει και ο παλιός μύθος που λέει ότι (σύμφωνα με την παράδοση από στόμα σε στόμα των φαντάρων) όταν ήταν να φτιαχτεί το αεροδρόμιο της Μυτιλήνης, όλοι οι κάτοικοι πήγαν να συνδράμουν κρατώντας από έναν κασμά (και κανένας δεν κρατούσε φτυάρι ή σκαπέτι).

Σέρρες – Ακανέδες

Λόγω του ότι στη πόλη των Σερρών φτιάχνονται ακανέδες (ένα είδος γλυκού σαν λουκούμι).

Πάτρα – Μινάρες

Λίγο υποτιμητική λέξη για τους Πατρινούς που σημαίνει μ..άκας αλλά σε πιο light εκδοχή. Τυπικός χαιρετισμός: “που ‘σαι ρε μιναρα”

Ηράκλειο – Σουμπερίτες ή Καστρινούς

Σουμπερίτες, διότι στην κατοχή ο Σούμπερ είχε την έδρα του στο Hράκλειο και Καστρινούς επειδή το Ηράκλειο ονομαζόταν και Κάστρο.

Αγρίνιο – Βλάχοι

Έτσι τους αποκαλούν οι Μεσολογγίτες, οι οποίοι θεωρούν τον εαυτό τους πολύ διακεκριμένο.

Ναύπλιο – Κωλοπλένηδες

Οι Aργίτες τους αποκαλούν έτσι διότι πλένονταν στις τούρκικες τουαλέτες.

Άργος – Πρασάδες

Ως αντίποινα τους έβγαλαν έτσι, διότι έτρωγαν το πράσο με το οποίο χτυπούσαν το γαϊδούρι τους.

Καβάλα – Ψαροκασέλες

Έτσι τους αποκαλούν οι Ξανθιώτες.

Αρκαδία – Σκορδάς ή Αβγοζύγης

Σκορδάς λόγω των τοπικών προϊόντων και αβγοζύγης γιατί πρώτοι οι Αρκάδες πουλούσαν αυγά βάσει του μεγέθους τους – των αυγών -.

Κόρινθος – Λαΐδες

Γιατί Λαΐδα ήταν μια εταίρα της αρχαιότητας από την Κόρινθο.

Κρήτη – Πέτσακες ή Σβούρους

Μάλλον από Ρέθυμνο, Ηράκλειο. Ο ορεσίβιος ή χωρικός που κατεβαίνει στην πόλη με ιμπεριαλιστικές διαθέσεις ως προς γυναίκες, μπάρια κλπ. με τα γνωστά αξεσουάρ (4χ4, μαύρο πουκάμισο κλπ κλπ). Τείνει να αντικαταστήσει και στα Χανιά το <<κούργιαλος>>. Σβούροι είναι οι κάγκουρες στην τοπική διάλεκτο.

Σαλαμίνα – Μπακαουκες ή Μανάρια

Για το “Μπακαουκας” υπάρχει και το γνωστό ανέκδοτο ότι στη σαλαμίνα επικρατεί… εμφύλιος μεταξύ των Μπακις και των Ουκας.

Xαλκίδα – Τρελονερίτες

Απο το φαινόμενο της παλίρροιας. Τα τρελά νερά του Ευρίπου λένε οτι έχουν πειράξει και τα μυάλα των Χαλκιδέων.

Τρίκαλα – Κασέρια ή Σακαφλιάδες

Κασέρια λόγω τοπικού τυριού και Σακαφλιάδες λόγω του Σακαφλιά, ο οποίος έζησε την εποχή του Μεσοπολέμου, λίγο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και ήταν ο Δον Ζουάν της εποχής.

Ήταν ένας ωραίος άντρας που είχε αναστατώσει την τρικαλινή κοινωνία με τα καμώματά του, ώσπου κάποιοι του στήσανε καρτέρι στα στενά σοκάκια του Βαρουσίου και τον μαχαιρώσανε (εξού και το γνωστό στιχάκι “Στα τρίκαλα στα δυό στενά σκοτώσανε τον Σακαφλιά”). Το σακαφλιάς κατά λέξη σημαίνει ο φίλος της σάρκας.

via

https://destora.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Παρατσούκλια για τους κατοίκους Ελληνικων πόλεων."

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2024

200 τουρκικές λέξεις που πρεπει να αλλαξουμε και χρησιμοποιούμε καθημερινά!

 Καθημερινά χρησιμοποιούμε πολλές δεκάδες λέξεις οι οποίες είναι Τουρκικές και έχουν παρεισφρύσει στη γλώσσα μας χωρίς να μην γνωρίζουμε την προέλευση τους και την αντίστοιχη Ελληνική έννοια.

Βέβαια μπορούμε να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τουρκικά σήριαλ που παίζονται καθημερινά από τα κανάλια μας, και με τον καιρό να κάνουμε περισσότερες αυτές τις λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά στην ζωή μας.

Σε αλφαβητική σειρά, μερικές από τις τουρκικές λέξεις που χρησιμοποιούμε συχνότερα:

ΑΛΑΝΙ (αλήτης),                                            

ΑΛΑΝΑ (ανοιχτός χώρος),

ΑΓΑΣ (δεσποτικός-αυταρχικός),

ΑΓΙΑΖΙ (πρωινό ή νυχτερινό κρύο),

 ΓΙΑΟΥΡΤΙ (πηγμένο γάλα),

ΤΣΕΠΗ (θυλάκιο),

ΤΑΒΑΝΙ (οροφή),

ΤΖΑΚΙ (παραγώνι),

ΚΑΙΚΙ (βάρκα),

ΜΕΛΤΕΜΙ (άνεμος ετησίας),

ΜΑΝΑΒΗΣ (οπωροπώλης),

ΜΠΑΚΑΛΗΣ (παντοπώλης),

ΓΛΕΝΤΙ (διασκέδαση),

ΚΑΒΓΑΣ (φιλονικία)

ΚΕΦΙ (ευδιαθεσία),

ΧΑΤΙΡΙ (χάρη),

ΝΤΕΡΤΙ (καημός),

ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ (σύγχυση),

ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ (καπνοσύριγγα),

ΧΑΣΑΠΙΚΟ (κρεοπωλείο),

ΝΤΟΥΛΑΠΙ (ιματιοθήκη),

ΔΕΡΒΕΝΙ (κλεισούρα),

ΜΠΑΙΡΑΚΙ (σημαία),

ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ (βοσκός-ποιμένας),

ΓΙΛΕΚΟ (περιθωράκιον),

ΧΑΜΠΑΡΙΑ (αγγελία-νέα),

ΓΙΑΠΙ (οικοδομή),

ΓΙΑΚΑΣ (περιλαίμιο),

ΓΙΑΡΜΑΣ (ροδάκινο),

ΓΙΝΑΤΙ (πείσμα),

ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ (επίθεση),

ΓΚΕΜΙ (χαλινάρι),

ΓΟΥΡΙ (τύχη),

ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ (κακότυχος),

ΓΚΑΙΝΤΑ (άσκαυλος),

ΕΡΓΕΝΗΣ (άγαμος),

ΖΑΜΑΝΙΑ (μεγάλο χρονικό διάστημα),

ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ (λαχανικά),

ΖΟΡΙ (δυσκολία),

ΖΟΥΜΠΟΥΛΙ (υάκινθος),

ΚΑΒΟΥΚΙ (καύκαλο),

ΚΑΒΟΥΡΔΙΖΩ (φρυγανίζω-ξεροψήνω),

ΚΑΖΑΝΙ (λέβητας),

ΚΑΣΜΑΣ (αξίνα-σκαπάνη),

ΚΑΛΕΜΙ (γραφίδα),

ΚΑΛΟΥΠΙ (μήτρα-πρότυπο),

ΚΑΛΠΙΚΟΣ (κίβδηλος),

ΚΑΠΑΚΙ (σκέπασμα- κάλυμμα),

ΚΑΡΑΟΥΛΙ (φρουρά-σκοπιά),

ΚΑΡΠΟΥΖΙ (υδροπέπων),

ΚΟΥΒΑΣ (κάδος-αγγείο),

ΝΤΙΠ ΓΙΑ ΝΤΙΠ (ολωσδιόλου),

ΚΑΤΣΙΚΑ (ερίφι-γίδα),

ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ (ανέλπιστο εύρημα),

ΚΙΜΑΣ (ψιλοκομμένο κρέας),

ΚΙΟΣΚΙ (περίπτερο),

ΚΟΛΑΙ (ευκολία-άνεση),

ΚΟΛΑΟΥΖΟΣ (οδηγός),

ΚΟΠΙΤΣΑ (πόρπη),

ΚΟΤΖΑΜ (τεράστιος-πελώριος),

ΚΟΤΣΑΝΙ (μίσχος),ΚΑΦΑΣΙ (κιβώτιο),

ΚΟΤΣΙ (αστράγαλος),

ΚΟΥΒΑΡΝΤΑΣ (γενναιόδωρος-ανοιχτοχέρης),

ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ (δοχείο χρημάτων),

ΚΟΥΣΟΥΡΙ (ελάττωμα-μειονέκτημα),

ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ (ασύνετα-απερίσκεπτα),

ΛΑΓΟΥΜΙ (υπόνομος-οχετός),

ΛΑΠΑΣ (χυλός),

ΛΕΒΕΝΤΗΣ (ανδρείος-ευσταλής),

ΛΕΚΕΣ (κηλίδα),

ΛΕΛΕΚΙ (πελαργός),

ΛΟΥΚΙ (υδροσωλήνας),

ΜΑΓΙΑ (προζύμη-ζυθοζύμη),

ΜΑΓΚΑΛΙ (πύραυνο),

ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ (έρημος),

ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ (πετροσέλινο-μακεδονίσι),

ΜΑΝΤΖΟΥΝΙ (φάρμακο),

ΜΑΟΥΝΑ (φορτηγίδα),

ΜΑΡΑΖΙ (φθίση),

ΜΑΡΑΦΕΤΙ (μικρό εργαλείο),

ΜΑΣΟΥΡΙ (μικρό ξύλο),

ΜΑΧΑΛΑΣ (συνοικία),

ΜΕΖΕΣ (ορεκτικά),

ΜΕΝΤΕΣΕΣ (στρόφιγγα),

ΜΕΝΕΞΕΣ (εύοσμο λουλούδι),

ΜΕΡΑΚΙ (πόθος),

ΜΕΡΕΜΕΤΙ (επισκευή-επιδιόρθωση),

ΜΟΥΣΑΜΑΣ (κερωμένο-αδιάβροχο ύφασμα),

ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ(φιλοξενούμενος-επισκέπτης),

ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟ (μη νωπό),

ΜΠΑΓΛΑΡΩΝΩ (δένω-φυλακίζω),

ΜΠΑΛΤΑΣ (πελέκι),

ΜΠΑΜΙΑ (ιβίσκος ο εδώδιμος),

ΜΠΑΜΠΑΣ (πατέρας),

ΜΠΑΜΠΑΛΗΣ (ο πολύ γέρος),

ΜΠΑΞΕΣ (περιβόλι-κήπος),

ΜΠΑΡΟΥΤΙ (πυρίτιδα),

ΜΠΑΤΖΑΚΙ (κνήμη-σκέλη),

ΜΠΑΤΖΑΝΑΚΗΣ (σύγαμπρος-συννυφάδα),

ΜΠΑΤΙΡΙΣΑ(πτωχεύω-χρεοκοπώ),

ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ (αρωματικό άρτυμα),

ΜΠΕΚΡΗΣ (μέθυσος),
ΜΠΕΛΑΣ(ενόχληση),

ΠΟΥΣΤΗΣ-ΜΠΙΝΕΣ (κίναιδος-ασελγής),

ΜΠΟΓΙΑ (βαφή-χρώμα),

ΜΠΟΓΙΑΤΖΗΣ (ελαιοχρωματιστής)

ΜΠΟΙ (ανάστημα-ύψος),

ΜΠΟΛΙΚΟΣ (άφθονος),

ΜΠΟΣΤΑΝΙ (λαχανόκηπος),

ΜΠΟΣΙΚΟΣ (χαλαρός),

ΜΠΟΥΖΙ (πάγος-ψύχρα),

ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ (στίφος-άτακτο πλήθος),

ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ (καλοθρεμμένος-παχουλός),

ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ (κουτός-ανόητος),

ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙ (φυλακή),

ΜΠΟΥΡΙ (καπνοσωλήνας),

ΜΠΟΡΑ (καταιγίδα)

ΜΠΟΥΤΙ (μηρός),

ΜΠΟΥΧΤΙΣΜΑ (κορεσμός),

ΝΑΖΙ (κάμωμα-φιλαρέσκεια),

ΝΤΑΜΑΡΙ (φλέβα-λατομείο),

ΝΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία),

ΝΤΑΝΤΑ (παραμάνα-τροφός),

ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ (συναλλαγή-αγοραπωλησία),

ΝΤΕΛΑΛΗΣ (διαλαλητής),

ΝΤΕΛΗΣ (παράφρονας),

ΝΤΙΒΑΝΙ (κρεβάτι),

ΝΤΟΥΒΑΡΙ (τοίχος),

ΝΤΟΥΜΑΝΙ (καταχνιά-καπνός),

ΝΤΟΥΝΙΑΣ (κόσμος-ανθρωπότητα),

ΠΑΖΑΡΙ (αγορά-διαπραγμάτευση),

ΠΑΝΤΖΑΡΙ (κοκκινογούλι-τεύτλο),

ΠΑΤΖΟΥΡΙ (παραθυρόφυλλο),

ΠΑΠΟΥΤΣΙ (υπόδημα),

ΠΕΡΒΑΖΙ (πλαίσιο θυρών),

ΠΙΛΑΦΙ (ρύζι),

ΡΑΧΑΤΙ (ησυχία)

ΣΑΚΑΤΗΣ (ανάπηρος),

ΣΑΜΑΤΑΣ (θόρυβος),

ΣΕΝΤΟΥΚΙ (κιβώτιο),

ΣΕΡΤΙΚΟ (τσουχτερό, βαρύ),

ΣΙΝΑΦΙ (συντεχνία, κοινωνική τάξη),

ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ(πίδακας),

ΣΙΡΟΠΙ (πυκνόρρευστο διάλυμα ζάχαρης),

ΣΑΙΝΙ (ευφυής),

ΣΟΥΓΙΑΣ (μαχαιράκι),

ΡΟΥΣΦΕΤΙ (χαριστική εξυπηρέτηση),

ΣΟΒΑΣ (ασβεστοκονίαμα),

ΣΟΙ (καταγωγή-γένος),

ΣΟΚΑΚΙ (δρόμος),

ΣΟΜΠΑ (θερμάστρα),

ΣΟΥΛΟΥΠΙ (μορφή-σχήμα),

ΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία-συγκοπή),

ΤΑΠΙ (χωρίς χρήματα),

ΤΑΡΑΜΑΣ (αυγοτάραχο),

ΤΑΣΑΚΙ (σταχτοδοχείο),

ΤΑΧΙΝΙ (αλεσμένο σουσάμι),

ΤΑΨΙ (μαγειρικό σκεύος),

ΤΕΚΕΣ (καταγώγιο),

ΤΕΝΕΚΕΣ (δοχείο),

TΕΜΠΕΛΗΣ (οκνηρός-ακαμάτης),

ΤΕΡΤΙΠΙ (τέχνασμα-απάτη),

ΤΕΦΑΡΙΚΙ (εκλεκτό-αριστούργημα),

ΤΕΦΤΕΡΙ(κατάστιχο),

ΤΖΑΜΙ (υαλοπίνακας-γυαλί),

ΤΣΑΜΠΑ (δωρεάν),

ΤΖΑΝΑΜΠΕΤΗΣ (κακότροπος-δύστροπος),

ΤΟΠΙ (σφαίρα),

ΤΟΥΛΟΥΜΙ (ασκός),

ΤΟΥΛΟΥΜΠΑ (αντλία),

ΤΟΥΜΠΕΚΙ (σιωπή),

ΤΡΑΜΠΑ (ανταλλαγή),

ΤΣΑΙΡΙ (λιβάδι-βοσκοτόπι),

ΤΣΑΚΑΛΙ (θώς),

ΤΣΑΚΙΡΗΣ (γαλανομάτης),

ΤΣΑΚΜΑΚΙ (αναπτήρας),

ΤΣΑΝΤΑ (δερμάτινη θήκη),

ΤΣΑΝΤΙΡΙ (σκηνή),

ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΣ (ανοικοκύρευτος-άτσαλος),

ΤΣΑΡΚΑ (επιδρομή-περιπλάνηση),

ΤΣΑΝΤΙΖΩ (εξοργίζω-προσβάλω),

ΤΣΑΧΠΙΝΗΣ(κατεργάρης-πονηρός),

ΤΣΙΓΚΕΛΙ(αρπάγη-σιδερένιο άγκιστρο),

ΤΣΙΦΟΥΤΗΣ-ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ (φιλάργυρος),

ΤΣΙΡΑΚΙ (ακόλουθος),

ΤΣΙΣΑ (ούρα),

ΤΣΙΦΤΗΣ (άψογος-ικανός),

ΤΣΟΥΒΑΛΙ (σακί),

ΤΣΟΥΛΟΥΦΙ (δέσμη μαλλιών),

ΤΖΟΓΛΑΝΙ (νέος)

ΤΣΟΠΑΝΗΣ (βοσκός)

ΦΑΡΑΣΙ (φτυάρι-σκουπιδολόγος),

ΦΑΡΣΙ (τέλεια-άπταιστα),

ΦΛΙΤΖΑΝΙ (κύπελλο),

ΦΥΝΤΑΝΙ(φυτώριο),

ΦΙΣΤΙΚΙ (πιστάκη),

ΦΥΤΙΛΙ (θρυαλλίδα),

ΦΟΥΚΑΡΑΣ (κακομοίρης-άθλιος),

ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ (λεπτοκάρυο-λευτόκαρο),

ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ (ψωμί),

XABOYZA(δεξαμενή νερού),

ΧΑΖΙ (ευχαρίστηση),

ΧΑΛΑΛΙΖΩ (συγχωρώ),

ΧΑΛΙ (άθλιο),

ΧΑΛΙ (τάπητας),

ΧΑΛΚΑΣ (κρίκος),

ΧΑΜΑΛΗΣ(αχθοφόρος),

ΧΑΝΙ (πανδοχείο),

ΧΑΠΙ (καταπότι),

ΧΑΡΑΜΙ (άδικα),

ΧΑΡΜΑΝΗΣ (χασισοπότης),

ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ (μικρό χρηματικό ποσό),

ΧΑΒΑΣ (μουσικός σκοπός)

ΧΑΦΙΕΣ(καταδότης),

ΧΟΥΖΟΥΡΕΜΑ (ανάπαυση),

ΧΟΥΙ (ιδιοτροπία),

ΧΟΥΝΕΡΙ (πάθημα-εξαπάτηση).

via

https://destora.com/poies-einai-oi-200-toyrkikes-lexeis-poy-chrisimopoioyme-kathimerin/?fbclid=IwAR0Yv8KwuCuVlrNvR2RObwW5mqkISoexhhc-8pRqozvXiEiVH2aqWo11lB8

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "200 τουρκικές λέξεις που πρεπει να αλλαξουμε και χρησιμοποιούμε καθημερινά!"
Related Posts with Thumbnails