ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ 3ο

ΠΥΘΑΓΌΡΕΙΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΊ 'Η ΡΗΤΆ

1. Μην υπερβαίνεις το ζυγό. (Μην παραβιάζεις τη δικαιοσύνη.)

2. Μην κάθεσαι πάνω σε χοίνικα. (Μην τεμπελιάζεις στην εργασία σου.)

3. Μη μαδάς το στεφάνι. (Μην καταστρέφεις την ενότητα.)

4. Μην τρως την καρδιά σου. (Μη θλίβεσαι υπερβολικά.)

5. Μη σκαλίζεις τη φωτιά με το μαχαίρι. (Μην εξάπτεις πε­ρισσότερο την οργή.)

6. 'Οταν φθάνεις στα σύνορα, μη γυρίζεις πίσω.

(Μη θέλεις να ξαναζήσεις τη ζωή σου.)

7. Μη βαδίζεις στις λεωφόρους.

(Μην ακολουθείς τις γνώ­μες των πολλών, που οδηγούν στην καταστροφή.)

8. Μη δέχεσαι χελιδόνια στο σπίτι σου. (Μη συναναστρέφεσαι με φλύαρους.)

9. Μη χαράζεις σε δαχτυλίδια εικόνες των θεών. (Μη βε­βηλώνεις το όνομα του Θεού.)

10. Μην απαλλάσσεις τους ανθρώπους από το φορτίο τους, αλλά να τους φορτώνεις.

(Μην ενθαρρύνεις την αδράνεια αλλά την αρετή.)

11. Μη δίνεις εύκολα το χέρι σε άνθρωπο. (Μην κάνεις απρόσεκτα φιλίες.)

12. Μην αφήνεις το παραμικρό σημάδι της χύτρας στη στά­χτη.

(Μετά τη συμφιλίωση, ξέχνα κάθε διαφωνία.)

13. Σπέρνε μολόχες, αλλά ποτέ μην τις τρως.

(Να είσαι ε­πιεικής με τους άλλους αλλά όχι με τον εαυτό σου.)

14. Μη χαλάς τη θέση του πυρσού. (Μην αφήνεις να σβήσει το φως της λογικής.)

15. Μη φοράς στενό δαχτυλίδι. (Να αναζητάς την ελευθε­ρία, όχι τη σκλαβιά.)

16. Μην τρέφεις ζώα που έχουν γαμψά νύχια.

(Στην οικογέ­νειά σου μη δέχεπαι κλέφτη ή προδότη.)

17. Μην τρως κουκιά. (Να αποφεύγεις τροφές που προκαλούν τυμπανισμό μη ζητάς

την ψήφο των πολλών.)

18. Μην τρως ψάρια μελανούρια. (Μη συναναστρέφεσαι ά­τομα κακής φήμης.)

19. Μην τρως χελιδονόψαρα. (Απόφευγε την εκδίκηση.)

20. Μην τρως τη μήτρα των Ζώων.

(Να απέχεις απ' αυτό που οδηγεί στη γέννηση' απόφευγε τη λαγνεία.)

21. Να αποφεύγεις τη σάρκα ζώων που πεθαίνουν μόνα τους.

(Να αποφεύγεις σάπια τροφή.)

22. Μην τρως ζώα. (Μη συναναστρέφεσαι με παράλογους ανθρώπους.)

23. Πάντα να βάζεις αλάτι στο τραπέζι.

(Πάντα να χρησιμο­ποιείς την αρχή της δικαιοσύνης για τη λύση των προβλημάτων.)

24. Ποτέ μην κόβεις το καρβέλι. (Οταν κάνεις ελεημοσύνη, ποτέ μην τσιγκουνεύεσαι.)

25. Μη ρίχνεις λάδι στο κάθισμα. (Μην κολακεύεις τους άρ­χοντες, να υμνείς μόνο το Θεό.)

26. Μη βάζεις κρέας σε γεμάτο δοχείο.

(Μη δίνεις καλες συμβουλές σε μια ακόλαστη ψυχή.)

27. Τάιζε τον κόκκορα, αλλά μην τον θυσιάζεις' γιατϊ αυτός είναι αφιερωμένος στον ήλιο και τη σελήνη. (Να φροντίζεις εκείνους που σε προειδοποιούν, μην τους θυσιάζεις εξαιτίας της πικρίας.)

28. Μη σπας το δόντι. (Μη βρίζεις άσχημα μην είσαι σαρκαστικός.)

29. Κράτα μακριά σου το δοχείο του ξιδιού. (Απόφευγε την κακία και το σαρκασμό.)

30. Να φτύνεις πάνω στα κομμένα νύχια και μαλλιά σου.

(Να αποστρέφεσαι τις επιθυμίες.)

31. Μην ουρείς απέναντι στον ήλιο. (Να είσαι ταπεινάς)

32. Μη μιλάς μπροστά στον ήλιο. (Μη φανερώνεις τις σκέ­ψεις της καρδιάς σου.)

33. Μην κοιμάσαι το μεσημέρι. (Μην προχωράς στα σκοτει­νά.)

34. Τίναζε το κρεββάτι αμέσως μόλις σrκωθείς- μην αφήνεις σ' αυτό κανένα σημάδι του σώματος. ('Οταν εργά­ζεσαι, μη ζητάς την πολυτελή άνεση. )

35. Ποτέ μην τραγουδάς χωρίς τη συνοδεία άρπας. (Κάνε τη ζωή πλήρη.)

36. Να έχεις πάντα τα πράγματά σου έτοιμα.

(Να είσαι πάντα έτοιμος για κάθε επείγουσα ανάγκη.)

37. Μην εγκαταλείπεις τη θέση σου χωρίς τη διαταγή του στρατηγού σου.

(Μη διαπράπεις αυτοκτονία.)

38. Μην κόβεις ξύλα στη λεωφόρο.

(Μη χρησιμοποιείς για δική σου χρήση αυτό που ανήκει στο κοινό.)

39. Μην ψήνεις ό,τι είναι βρασμένο.

(Μην μπερδεύεις εκεί­νο που γίνεται με απλότητα η πραότητα δεν έχει ανάγκη θυμού.)

40. Να αποφεύγεις το δίκοπο ξίφος. (Μη συνομιλείς με συκοφάντες.)

41. Μη μαζεύεις ό,τι πέφτει από το τραπέζι.

(Να αφήνεις πάντα κάτι για φιλανθρωπία.)

42. Να αποφεύγεις τα κιβώτια από κυπαρίσσι. (Μην πηγαίνεις σε κηδείες.)

43. Στους ουράνιους θεούς να θυσιάζεις μονό αριθμό, αλλά στους χθόνιους ζυγό.

(Στο Θεό αφιέρωσε την αδιαίρετη ψυχή' το σώμα στην κόλαση.)

44. Μην προσφέρεις στους θεούς κρασί ακλάδευτου αμπελιού.

(Η γεωργία είναι μια σπουδαία πράξη σεβασμού.)

45. Ποτέ μη θυσιάζεις χωρίς τροφή.

(Ενθάρρυνε τη γεωρ­γία, να προσφέρεις αναίμακτες προσφορές.)

46. Να λατρεύεις τους θεούς και να θυσιάζεις ξυπόλητος.

(Να προσεύχεσαι και να θυσιάζεις με ταπεινότητα καρδιάς.)

47. 'Οταν λατρεύεις, να κάνεις στροφή.

(Να λατρεύεις την απειροσύνη του Θεού, που γεμίζει το σύμπαν.)

48. Να κάθεσαι όταν τελείς λατρεία. (Ποτέ μη λατρεύεις βιαστικά.)

49. Μην κόβεις τα νύχια σου στη διάρκεια της θυσίας.

(Στο ναό να φέρεσαι με σεβασμό.)

50. '0ταν βροντάει, να αγγίζεις το έδαφος. (Να κατευνάζεις το Θεό με ταπεινότητα.)

51. Μη στολίζεσαι με το φως rων πυρσών. (Να κοιτάζεις τα πράγματα στο φως του Θεού.)

52. 'Ενα. Δυο. (Θεός και Φύση: όλα τα πράγματα είναι γνω­στά στο Θεό.)

53. Να τιμάς τα σημάδια του μεγαλείου, του Θρόνου και της Τετρακτύος.

(Να λατρεύεις τους δικαστές, τους Βασιλείς, τους 'Ηρωες, τους Σοφούς και το Θεό.)

54. 'Οταν ο άνεμος φυσάει, θαύμαζε την ηχώ.

(Κατά τη διάρ­κεια επαναστάσεων, να καταφεύγεις στην ερημιά.)

55. Μην τρως στην άμαξα'.

(Μην τρως κατά τη διάρκεια βιαστικών, σημαντικών εργασιών.)

56. Να φοράς πρώτα το δεξί παπούτοι, και να πλένεις πρώτα το αριστερό οου πόδι.

(Να προτιμάς τη δραστήρια ζωή από την άνετη και ευχάριστη.)

57. Μην τρως τον εγκέφαλο. (Μη φθείρεις τον εγκέφαλο να ανανεώνεσαι.)

58. Μη φυτεύεις φοινικιά. (Να κάνεις μόνο αυτό που είναι καλό και χρήσιμο.)

59. Να κάνεις τις σπονδές στους θεούς με το αυτί. (Στόλιζε τη λατρεία με μουσική.)

60. Ποτέ μην πιάνεις σουπιά.

(Μην επιχειρείς σκοτεινές, περίπλοκες υποθέσεις που θα σε βλάψουν.)

61. Μη σταματάς στο κατώφλι.

(Μην αμφιταλαντεύεσαι, αλλά να διαλέγεις τη θέση σου.)

62. Παραμέρισε στο πλήθος που περνάει. (Μην έρχεσαι σε αντίθεση με το πλή8ος.)

63. Απόφευγε τη νυφίτσα, (Να αποφεύγεις τους παραμυθάδες.)

64. Μη δέχεσαι τα όπλα που σου προσφέρει μια γυναίκα.

(Να απορρίπτεις κάθε υπόδειξη που εμπνέεται από την εκδίκηση.)

65. Μη σκοτώνεις το φίδι που θα τύχει να πέσει στην αυλή σου.

(Μη βλάπτεις τον εχθρό που γίνεται φιλοξενούμενος ή ικέτης σου.)

66. Είναι έγκλημα να ρίχνεις πέτρες σε πηγή.

(Είναι έγκλη­μα να εκτελούνται αγαθοί άνδρες.)

67. Μην τρως με το αριστερό χέρι.

(Να συντηρείσαι με τον τίμιο μόχθο και όχι με την κλοπή

68. Είναι έγκλημα να σκουπίζεις το κάθισμα με σίδερο.

(Εί­ναι εγκληματικό να στερείς με τη βία τον άνθρωπο απ' αυτό που κέρδισε με μόχθο.)

69. Μην κολλάς σίδερο στα χνάρια ενός ανθρώπου.

(Μην αμαυρώνεις τη μνήμη ενός ανθρώποιi )

70. Μην κοιμάσαι σε τάφο.

(Μη ζεις αδρανής με την περιου­σία που κληρονόμηαες από τους γανείς.)

71. Μη βάζεις όλο το δεμάτι ξύλων στη φωτιά.

(Να ζεις λιτά, μην τα ξοδεύεις όλα μεμιάς.)

72, Μην πηδάς από άμαξα με τα πόδια ενωμένα. (Μην κάνεις τίποτε απερίσκεπτα.)

73. Μην απειλείς τα άστρα. (Μην οργίζεσσι με τους ανωτέ­ρους σου.)

74. Μη βάζεις τη λυχνία πάνω στον τοίχο.

(Μην επιμένεις να διαφωτίσεις τους ανόητους.)

75.Μη γράφεις στο χιόνι.

(Μην εμπιστεύεσαι τις εντολές σου σε άτομα ασταθούς χαρακτήρα.)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ 3ο"

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΕΛΛΑΣ

Η «φθηνή πώληση» της Ελλάδας

 Η «φθηνή πώληση» της Ελλάδας, τα πλεονεκτήματα μίας εθελούσιας συμμετοχής των Πολιτών στο ριζικό περιορισμό του χρέους, οι ευθύνες απέναντι στα παιδιά μας και ο θάνατος της Δημοκρατίας.
Συμπληρώνοντας το άρθρο μας «Ο μηδενισμός του χρέους» και θεωρώντας επίκαιρο ένα παλαιότερο, το οποίο δημοσιεύσαμε στις 25.04.2010, όταν δηλαδή μας ανακοινώθηκε η αυθαίρετη «προσφυγή» της Ελλάδας στο ΔΝΤ και η «διακυβέρνηση» της από μία σκιώδη, μη εκλεγμένη εξουσία (μία νέα «χούντα», κατά κάποιον τρόπο, μία δύναμη κατοχής καλύτερα), με οδηγό τις «μαύρες βίβλους» των «αναθεωρημένων μνημονίων», το παραθέτουμε ακόμη μία φορά, ελαφρά διαμορφωμένο, στο τέλος της ανάλυσης μας.
Ίσως οφείλουμε να επισημάνουμε εδώ το ότι, η εκάστοτε «εισβολή» του ΔΝΤ επιτυγχάνεται συνήθως (όχι πάντοτε) μέσω ολοκληρωτικά φιλελεύθερων «νεοσοσιαλιστικών» κυβερνήσεων, των οποίων συχνά ηγούνται «καλόβολοι» πρωθυπουργοί, ήρεμοι, κατά προτίμηση με αγγελικό «προσωπείο», τους οποίους σπάνια «υποπτεύονται» οι Πολίτες (όπως στο παράδειγμα της Αργεντινής) - ενώ είναι άριστα εκπαιδευμένοι και από αρκετά χρόνια πριν «προγραμματισμένοι», έτσι ώστε να φέρνουν με επιτυχία εις πέρας τη «διαβολική» τους «αποστολή».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΕΛΛΑΣ"

Η ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ
Η γη περιβάλλεται από ένα στρώμα αέρα το οποίο ονομάζεται ατμόσφαιρα, η οποία συμμετέχει στις κινήσεις της. Μέσα στην ατμόσφαιρα συμβαίνουν πολλά φυσικά φαινόμενα τα οποία ονομάζονται μετεωρολογικά φαινόμενα. Η ονομασία προήλθε από την αρχαία ελληνική λέξη «μετέωρα» που σημαίνει οτιδήποτε βρίσκεται στον ουρανό. Ο κλάδος της επιστήμης ο οποίος ασχολείται με τα φαινόμενα αυτά ονομάζεται Μετεωρολογία.
  Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε ο άνθρωπος πάνω στη γη άρχισε να δέχεται στην καθημερινή του ζωή τις επιδράσεις των καιρικών φαινομένων. Μια ισχυρή καταιγίδα μπορούσε να προκαλέσει πλημμύρα, να καταστρέψει τη σοδειά ή να πνίξει ανθρώπους. Γι’ αυτό και οι πρώτοι θεοί που λάτρεψε ήταν θεοί που μπορούσαν να ελέγχουν τα βίαια καιρικά φαινόμενα.

Κατά την αρχαιότητα οι διάφοροι λαοί απέδιδαν τη δημιουργία των ατμοσφαιρικών-καιρικών φαινομένων στους θεούς. Η Ελληνική μυθολογία αποτελεί τον αδιάψευστο μάρτυρα σύμφωνα με τον οποίο στον Ελληνικό χώρο η δημιουργία τέτοιων φαινομένων αποδίδονταν στους θεούς, με κορυφαίο φυσικά το θεό Δια (Ζεύς). Αξιοσημείωτες από την αρχαία Ελληνική μυθολογία είναι οι εκφράσεις “Σημεία των Καιρών” και οι “Αλκυονίδες ημέρες”.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ"

Η γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων·

  Για μεγάλο χρονικό διάστημα η γλώσσα που μιλούσε ο λαός των Μακεδόνων υπήρξε αντικείμενο συζητήσεων και διαφορετικών προσεγγίσεων. Από μερικούς μάλιστα ερευνητές, τον αμερικανό καθηγητή BORZA και τους μαθητές του, θεωρήθηκε πως το σύνολο των ελληνικών επιγραφών που βρέθηκε στη μεγάλη Τούμπα της Βεργίνας ανήκουν στους συγγενείς των βασιλέων, αφού οι τάφοι είναι βασιλικοί. Η γλώσσα τους λένε είναι φυσικό να είναι η ελληνική αφού οι ίδιοι μελετητές υποστηρίζουν πως η βασιλική οικογένεια και η ανώτατη τάξη μόνο είχαν εξελληνιστεί. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Είναι προφανές πως το επιχείρημα αυτό θα κατέπιπτε αν είχαμε ελληνικά κείμενα που ανήκουν στους κοινούς ανθρώπους και χρονολογούνται πριν από τα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της κοινής ελληνικής, ας πούμε πριν από τα μέσα του 4ου αι. π.Χ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων·"

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΦΟΡΟΥΣ

* Με νόμο του κράτους απαλλάσσονται την καταβολής κάθε φόρου στο ελληνικό δημόσιο*
Γνωστές τεράστιες βιομηχανίες που λειτουργούν στην Ελλάδα, είναι εβραϊκών συμφερόντων και δεν πληρώνουν κανέναν φόρο!!!Με βάση το υπ’ αριθμόν 182 Προεδρικό Διάταγμα (22-3-1978), βάσει του οποίου το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, όντας Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου(!) έχει (και ασκεί) δικαιώματα, τα οποία μόνο το Κράτος κατέχει. Ειδικότερα, με αυτό το Π.Δ…«Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (Ελλάδος) δικαιούται να εισπράττει φόρους, για δική του χρήση, από τους εβραίους που διαμένουν στην Ελλάδα, αντί του ελληνικού κράτους»!!!
Με απλά λόγια, κανένας εβραίος δεν πληρώνει φόρο στο ελληνικό δημόσιο, αλλά μόνο στο Κ.Ι.Σ.!!!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΦΟΡΟΥΣ"

Ηφαιστία (ή Ηφαιστιάς ή Ηφαίστη)

Ήταν η σπουδαιοτέρα πόλη της αρχαίας Λήμνου, εν ζωή από το 1000 π.Χ. έως το 1200 μ.Χ περίπου.
Βρισκόταν – και ευρίσκεται – στο Β. μέρος του νησιού.
Ήταν μια από τις δυο γνωστές αρχαίες πόλεις του νησιού.
Το όνομά της το έλαβε από την επιχωριάζουσα λατρεία του Ηφαίστου, που κρατούσε στο νησί. Η πόλις κατοικείτο από τα παλαιότατα χρόνια, από Πελασγούς που ήλθαν εδώ εξ Αττικής ορμώμενοι.
Από τον 8ο αι. π.Χ. ο καθαρά και αδιαμφισβήτητα ελληνικός - πολιτισμός που αναπτύσσεται στην πόλη είναι σπουδαίος.
Πλησίον αυτής εξωρύσσετο η λημνία γη ή σφραγίς, φημισμένο ιαματικό μέσον της αρχαιότητος.
Κάποια στιγμή η αρχαία πόλη εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους της και επ’ αυτής εκτίσθη ο οχυρός Κότζινος (Κόκκινος), που αναφέρεται από το 1136 σε λατινικό έγγραφο του αρχιεπισκόπου Λήμνου, Μιχαήλ.
Η μορφήεσσα Ηφαιστία, που έφθασε να γίνει έως και μητρόπολη της νήσου, κατελήφθη υπό των Τούρκων το 1395.
Και έκτοτε δεν ανηγέρθη ξανά, εντόρευσε η Ιστορία…
Οι ανασκαφές της Ιταλικής Αρχ. Σχολής έφεραν στο φως πολλά αναθηματικά.
Πρώτος ανέσκαψε εδώ επίσημα ο Ιταλός αρχαιολόγος Della Seta (επί δεκαετία 1926-1936).
Από κινητά ευρήματα, τα σπουδαιότερα απ’ αυτά είναι μια σειρά από Σειρήνες, καθώς και ένα ειδώλιο πτερωτής θεάς. Όλα ανάγονται χρονολογικά στον 6ο αι. π.Χ. Επίσης, ευρέθησαν
και μοναδικά πήλινα ομοιώματα, που κοσμούν το Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, με
θρησκευτική, αλλά και πολιτισμική αξία (κυρίως για την μελέτη της αρχιτεκτονικής της εποχής).
Επίσης, όπλα, χρυσά αντικείμενα, σφραγιδόλιθοι, πήλινα ειδώλια και αγγεία τοπικής τεχνοτροπίας, με γεωμετρικές απεικονίσεις και καμπύλες μορφές, κάτι που δείχνει επιρροή από τον κρητο-μινωικό πολιτισμό. Άρα στενές σχέσεις με Κρήτη (αλλά και Αιγαίο, και Μακεδονία, κ.α.).
Σημαντικό ότι εδώ ευρέθησαν και θραύσματα αγγείων, που φέρουν την ίδια γραφή με την
περίφημη «Στήλη των Καμινίων», μια επιτάφια στήλη, επί της οποίας αναγράφεται το αρ-
χαιότερο – έως σήμερα - γραπτό κείμενο της πελασγικής περιόδου της Λήμνου, αφού
χρονολογείται προ του 510 π.Χ.
(Η Στήλη αυτή ευρέθη εντοιχισμένη στον ΙΝ Αγ. Αλεξάνδρου στα Καμίνια Λήμνου το 1886)…
Άρα η γραφή αυτή δεν ήταν ούτε μόνη, ούτε τυχαία…
Ανακαλύφθηκε ιερό αφιερωμένο στην Μεγάλη Θεά, άλλο ιερό (που καταστράφηκε στα τέλη
του 6ου μ.Χ. αι.), κατοικίες, νεκροπόλεις, λουτρά, πηγάδια, και ένα μεγάλο οικοδόμημα,
ίσως ανάκτορο. Και ένα θέατρο ελληνιστικής περιόδου, ένα από τα σημαντικότερα μνημεία
του αρχαίου ελληνικού πνευματικού κόσμου… Χρονολογείται από το τέλος του 5ου – αρχές
του 4ου αι. π.Χ. Εδώ ελάλησε ο «Λημνιακός κύκλος τραγουδιών» κατά την κλασική περίοδο.
Η κατάκτηση της Λήμνου (510 π.Χ.) από τον Αθηναίο στρατηγό Μιλτιάδη, συνέδεσε το νησί με την πόλη των Αθηνών, κι έφερε και την θεία φωνή των τραγικών στο νησί. Το θέατρο εδέχθη κάποιες προσθήκες την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο. Και αναστηλώθηκε προσφάτως (2000-2004), δαπάναις του υπ. Αιγαίου, με την μελέτη της αρχιτέκτονος Ελ.-Ά.
Χλέπα και της τοπογράφου μηχανικού Σ. Σοϊλέ.
Ε, λοιπόν, σ’ αυτό το θέατρο ήθελα να καταλήξω… Γιατί σ’ αυτόν τον τόπο, την Ελλάδα,
γίνονται και ωραία πράγματα, μα τα χάνουμε πνιγμένοι στην γκρίνια μας… Το αρχαίο θεσπιέπειο θέατρο Ηφαιστίας που ξαναλάλησε μετά από 2.300 χρόνια!... Κι όταν λαλεί ένα αρχαίο θέατρο, σιγά ένα αναμορφωτήριο ανηλίκων… Αρκεί να μη γίνει κι αυτό… Επίδαυρος, όπου μπαίνει όποιος θέλει και παίζει ό,τι θέλει κι όπως το θέλει… Το αναστηλωμένο μνημείο στις 11 Αυγούστου 2010, φιλοξένησε την παρουσίαση «Οιδίπους Τύραννος», σε σκηνοθεσία Σπ. Ευαγγελάτου, με την Κ. Καραμπέτη και τον Κ. Μαρκουλάκη.
Θα κλείσω, λέγοντας πως το επόμενο στόιχημα για την αρχαιολογία στην Λήμνο είναι να
βρει τον περίφημο αρχαίο λαβύρινθο, που διέθετε το νησί, ο οποίος στηριζόταν πάνω σε
150 κολώνες (!) και οι θύρες του ήταν τόσο αριστοτεχνικά κατασκευασμένες και τοποθετημέ-
νες, ώστε τις άνοιγε με ευκολία και ένα μικρό παιδί! Είθε!
[ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
Γράφει ο συγγραφέας-λαογράφος ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΕΚΑΚΗΣ / www.lekakis.com
Λάλησε το θέατρο της Ηφαιστίας!
Άντε να βρούμε και τον άγνωστο λαβύρινθο της Λήμνου…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ηφαιστία (ή Ηφαιστιάς ή Ηφαίστη)"

ΣΚΑΚΙ

 ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ

Το σκάκι που όλοι γνωρίζουμε σήμερα είναι το αρχαιοελληνικό ΖΑΤΡΙΚΙΟΝ.Σήμερα δεν υπάρχει άνθρωπος σε ολόκληρο τον πλανήτη που να μην γνωρίζει το ΣΚΑΚΙ που στην αρχαιότητα το ονόμαζαν ΖΑΤΡΙΚΙΟΝ και που ήταν επινόηση των αρχαίων ελλήνων από την αρχή της ιστορικής τους διαδρομής.
Στην αρχαία Ελλάδα οι Πεττείες ήταν τριών διαφορετικών ειδών. Οι πεττείες του πρώτου είδους είναι αυτές όπου ο παίκτης είχε τον μικρόκοσμο και που με την ρίψη κυβειών έκανε τις κινήσεις που τον υποχρέωναν οι αριθμοί που έφερνε. Η έννοια της κυβείας δεν περιείχε πάντα την έννοια της τύχης μια και είναι γνωστό «τα ζάρια του θεού».

Οι πεττείες του πρώτου είδους είναι αυτές όπου ο παίκτης είχε τον μικρόκοσμο και τα κομμάτια του είχαν συγκεκριμένη δραστηριότητα σε κινήσεις πάνω στον πίνακα.
Η πλέον εξελιγμένη μορφή ήταν οι πεττείες που συνδύαζαν τις κυβείες και τις προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών. Το Ζατρίκιον ως άθυρμα πεττείας είχε και τις τρεις μορφές, δηλαδή Ζατρίκιον με κυβείες, ζατρικίων με προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών και τέλος Ζατρίκιον με κυβείες και με προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΚΑΚΙ"

GREEK LAST NAMES FROM -A.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΕ ΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ ΣΟΥ
ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΛΙΣΤΑΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ
--Α---------------------------------------------------------------------------------
ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ . Επωνυμο πατρωνυμικο προερχομενο απο το εβραικο βαπτιστικο ονομα Αβραμ.Η καταληξη -πουλος προσδιοριζει την περιοχη Ελληνοποιησης του επωνυμου την Πελοποννησο.
ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ . Ιδιαιτερη νεοελληνικη κατηγορια αποτελει συφωνα με τον καθ. πανεπιστημιου κο.Συμεωνιδη το ονομα Αγοραστος που παραπεμπει σε παιδια που εχουν υιοθετηθει απο δευτερους γονεις.Συμφωνα με τον κο. Τριανταφυλλιδη προερχεται απο το ευχετικο βαπτιστικο ονομα η ξορκιστικο απ' οπου και εγινε επωνυμο.
ΑΓΓΕΛΗΣ .Επωνυμο πατρωνυμικο προερχομενο απο το βαπτιστικο ονομα Άγγελος.Αγγελος αρχαιο ελληνικο ονομα ηταν η θυγατερα του Δια και της Ηρας ηταν η θεα των νεκρων αυτη που εφερνε τις ειδησειςΠαρομοια επωνυμα Αγγελοπουλος
ΑΔΑΜ, ΑΔΑΜΑΚΗΣ, ΑΔΑΜΗΣ, ΑΔΑΜΙΔΗΣ, ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΔΑΜΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από το εβραϊκό όνομα Αδάμ.
Aδαμοπουλος. Επωνυμο το οποιο προερχεται απο παρατσουκλι το οποιο επισης προερχεται απο παρατσουκλι το οποιο επισης προερχεται απο την περιβαλλουσα φυση, πολυτιμοι λιθοι, μεταλλα με την προσθηκη της καταληξης –πουλος, αλλα μαλαμα = μαλαμας, σμαραγδι = σμαραγδης.
Αρβανιτης.Επωνυμο που ανηκει στην κατηγορια των εθνικων και χαρακτηριζει την καταγωγη..

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "GREEK LAST NAMES FROM -A."

ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΦΙΜΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΤΩΝ “ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΙΣΤΟΛΟΓΩΝ” ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ - ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ...

Όπως φαίνεται αγαπητοί φίλοι ενοχλούμε, ενοχλούμε πολύ και πολλούς. Δεν εξηγείται αλλιώς ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες ημέρες εναντίον μας.
Στις 2 Σεπτεμβρίου το χυδαίο blog που φαίνεται παρακάτω, και εμφανίστηκε ως ένα δήθεν αντίγραφο του «Τρωκτικού», επιτέθηκε ύπουλα και άνανδρα, σε ένα πατριωτικό ιστολόγιο αιχμής, στον φίλο και συναγωνιστή Θάνο http://koukfamily.blogspot.com/, δίνοντας με ανάρτησή του, το έναυσμα στους “κουκουλοφόρους”, όπως αποδεικνύεται, του διαδικτύου, να επιτεθούν σπιλώνοντας με ύβρεις το ιστολόγιό του.
Το πατριωτικό ιστολόγιο κατακλύστηκε από υβριστικά σχόλια, και η αντίδραση του διαχειριστή ήταν άμεση, αποκαθιστώντας την τάξη.
Ποιοί όμως είναι οι άνανδροι που κρύβονται πίσω από το blog αυτό, και για ποιόν λόγο επιτέθηκαν; ... Σε αναρτήσεις τους διαφημίζουν φεστιβάλ αντιεξουσίας με τους τρεις δολοφονημένους Έλληνες από τις μολότοφ τους.
Αναγνωρίζουν τους «ψευτομακεδόνες», και έχουν σχόλια αντιεξουσιαστών που διατηρούν και άλλα αναρχικά blogs. Είναι λοιπόν προφανές ότι πρόκειται για παραφυάδες του εγχώριου Ιndymedia, και όργανα του αντιεξουσιαστικού χώρου, και η επίθεση αυτή δεν έγινε τυχαία, για να “διασκεδάσουν” υβρίζοντας, μερικά “ατίθασα νιάτα”. Σημειωτέον, ότι αυτή δεν είναι η πρώτη τους επίθεση σε πατριωτικό ιστολόγιο.
Στις 4 Σεπτεμβρίου το μαχητικό ιστολόγιο «Ελληνες Δημοκράτες Κρήτης» του φίλου Αλέξη http://cretanpatriot.wordpress.com/, επίσης μέλος των Ακομμάτιστων Ελλήνων Ιστολόγων, δέχθηκε σφοδρές λεκτικές επιθέσεις, με ύβρεις και απειλές κατά την ίδιας του της ζωής και των οικείων του. Εγκάθετοι που εξυπηρετούν συγκεκριμένα ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ συμφέροντα (και τους οποίους θα αποκαλύψουμε εν ευθέτω χρόνω), προσπαθούν με κάθε τρόπο να φιμώσουν την ανεξάρτητη και αδιάφθορη ενημέρωση που προσφέρει μέσω των αποκαλύψεών του, τόσο στους πολίτες της Κρήτης όσο και σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Ξέραμε έως τώρα, ότι στο παρακρατικό Indymedia αναρτώνται σχέδια επιθέσεων, και διθύραμβοι για δολοφόνους αστυνομικών. Μετά και την δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια, είναι ηλίου φαεινότερον, ότι τα τσιράκια της παγκόσμιας νέας τάξης, απλώνουν τα πλοκάμια τους και στο διαδίκτυο, τρομοκρατώντας και δολοφονώντας, όποιον αντιτίθεται στα σχέδια και στα συμφέροντά τους.
Ταυτόχρονα, το πολιτικό σύστημα ετοιμάζει μέτρα ελέγχου της Ελληνικής μπλογκόσφαιρας, απαγορεύει την πρόσβαση των δημοσίων υπαλλήλων στα ανεξάρτητα blogs, και ολοένα πληθαίνουν οι εκούσιες και ακούσιες αναστολές λειτουργίας ιστολογίων.
Έντρομοι, παρακρατικός και κρατικός συρφετός, καταφεύγουν πλέον στην βία για να εκφοβίσουν και να φιμώσουν τα πατριωτικά ιστολόγια, έχοντας νιώσει πλέον βαθιά στο πετσί τους ότι εμείς αποτελούμε την μοναδική ελεύθερη φωνή που μπορεί να σταθεί εμπόδιο στα σχέδια διαμελισμού της πατρίδος, και να τους στείλει στον αγύριστο.

Ακούστε μας λοιπόν, και βάλτε το καλά στο μυαλό σας. «Κτυπώντας» εμάς, που καταθέτουμε καθημερινά την Ψυχή μας ΧΩΡΙΣ προσωπικό όφελος, σε έναν «στεφανίτη αγώνα», με μοναδική ανταμοιβή να δούμε μια μέρα την ΠΑΤΡΙΔΑ Ελεύθερη και Περήφανη, μας κάνετε ακόμη πιο ΔΥΝΑΤΟΥΣ.
Η Ελληνική Ψυχή ποτέ δεν λύγισε, ούτε απέναντι σε άνανδρους, ούτε και σε ανδρειωμένους. Δεν θα λυγίσει ούτε και τώρα μπροστά σε διεφθαρμένους, πληρωμένους και προδότες. Παραμένουμε ΕΝΩΜΕΝΟΙ και ΔΥΝΑΤΟΙ, μια ΓΡΟΘΙΑ, και παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις για το καλό της Πατρίδος!
«Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ», «ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ» Πατριώτες
Ακομμάτιστοι Έλληνες Ιστολόγοι

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ"

ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΣ ΠΡΩΤΙΕΣ
Ο Ασκληπιός ήταν ο θεός της ιατρικής και της υγείας των Αρχαίων Ελλήνων, γιος, όπως μας λέει η μυθολογία, του θεού Απόλλωνα.Μητέρα του ήταν η Κορωνίδα, η πανέμορφη κόρη του βασιλιά Φλεγία, που την αγάπησε τρελά ο θεός Απόλλωνας.
Όταν, όμως, η Κορωνίδα κατάλαβε ότι θ' αποκτούσε παιδί, παντρεύτηκε έναν άλλο νέο τον Ίσχιο, γιο του Ελάτου. Την απιστία της αυτή, την πληροφορήθηκε ο Απόλλωνας από τον πιστό του υπηρέτη τον Κόρακα, που ήταν μέχρι τότε άσπρος, αλλά που ο θεός μέσα στην οργή του τον καταράστηκε και τον έκανε μαύρο.
Την άπιστη Κορωνίδα ανέλαβε να την τιμωρήσει η θεά Άρτεμη, η αδελφή του Απόλλωνα, σκοτώνοντάς την με τα βέλη της.Τη στιγμή όμως που το κορμί της πεθαμένης το έβαλαν στη φωτιά για να το κάψουν, όπως συνηθιζόταν εκείνα τα χρόνια, ο Απόλλωνας, αόρατος, πήρε το έμβρυο από την κοιλιά της μητέρας του και το μετέφερε στο Πήλιο, όπου το εμπιστεύτηκε στις φροντίδες του Κένταυρου Χείρωνα. Ο Χείρωνας ήταν ο πρώτος που έδειξε στο νεαρό Ασκληπιό τα θεραπευτικά βοτάνια και του έμαθε την τέχνη της ιατρικής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ"

ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ 2ο

11. Γεωμετρία και Δυσαναλογία

Όπως αναφέρεται ανωτέρω, ο τρόπος απεικόνισης των αριθμών γεννά προβλήματα γεωμετρικής φύσεως κουκκίδες πού συμβολίζουν τα χαλίκια συμμετρικά ονομάζονται «οριακοί λίθοι ή σημεία» και η περιοχή πού οριοθετούν είναι «ο χώρος».Αυτός ο τόσο πρώιμος τρόπος ίσως όντως αναφέρεται στον ίδιο τον Πυθαγόρα. Ο Σάμιος θα πρέπει να σκέφτηκε ότι, χώροι και αριθμοί μπορούν να συγκριθούν και πολύ πιθανόν να ήξερε και τούς τρόπους προσέγγισης με τούς οποίους γινόταν παραδοσιακά η σύγκριση στην Αίγυπτο και οι τρόποι αυτοί σε τελική ανάλυση δεν θα τον ικανοποιούσαν.

Ήταν γνώστης φυσικά τής χρήσης τού Τριγώνου – πολύ οικείο στην Ανατολή από τα πολύ παλιά χρόνια – και τις πλευρές 3, 4, 5 για την κατασκευή ορθών γωνιών.

Αυτό το τρίγωνο νεώτεροι το αποκάλεσαν «Πυθαγόρειο Τρίγωνο».

Τώρα, σύμφωνα με το «Πυθαγόρειο Θεώρημα»: (το τετράγωνο τής υποτεινούσης κ.λ.π.), το Πυθαγόρειο Τρίγωνο δεν αποτελεί παρά εφαρμογή τού Θεωρήματος.

Αυτή καθεαυτή η ονομασία «υποτείνουσα», είναι ισχυρή επιβεβαίωση στη φανερή σχέση μεταξύ των δύο πραγμάτων.

Κατά λέξη σημαίνει «εκτείνομαι κάτωθεν ή απέναντι τινός» και εδώ σίγουρα συμβολίζει την τεντωμένη χορδή τής άρπας με το σχήμα και κατ’ επέκταση με τις αρμονικές της. Από αυτό το σημείο και μετά όμως, αρχίζει η μεγάλη απογοήτευση.

Βάσει τού θεωρήματός του, το τετράγωνο τής διαγωνίου ενός Τετραγώνου πρέπει να ισούται με το διπλάσιο τού τετραγώνου τής πλευράς του. Δηλ. Χ2=2α2

Η δε πρόταση αυτή πρέπει να εκφρασθεί αριθμητικά. Όμως είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει τετράγωνο αριθμού πού να μπορεί να διαιρεθεί σε δύο ίσα τετράγωνα αριθμών.

Έτσι το πρόβλημα δεν έχει λύση και από αυτή την άποψη επαληθεύεται ο Αριστοτέλης και

και όντως την πατρότητα τής Δυσαναλογίας την έχει ο Πυθαγόρας. Συνίσταται δε στο ότι,

εάν η διαγώνιος και η πλευρά ήσαν ανάλογες, θα έπρεπε ένας περιττός αριθμός να ισούται

με έναν άρτιο. Όπως και αν έχει το πράγμα, ο Πυθαγόρας μάλλον δεν ενδιαφερόταν να εμβαθύνει πιο πέρα, ή σκόνταψε στο γεγονός ότι η τετρ. ρίζα τού Δύο δέν είναι Ακέραιος;

Τελικά ο Θεόδωρος εκ Κυρηνίας και ο Θεαίτητος, φίλοι τού Πλάτωνα, διετύπωσαν μία ολοκληρωμένη θεωρία γύρω από τα ασύμετρα μεγέθη. Πρός το παρόν η δυσαναλογία διαγωνίου και πλευράς Τετραγώνου παρέμενε όπως είχε ειπωθεί «μία σκανδαλώδης εξαίρεση». Μάλιστα ο Ιπασσος από το Μεταπόντιο πνίγηκε στη θάλασσα επειδή αποκάλυψε αυτό το ατιμωτικό μυστικό.

12. Αναλογία και Αρμονία.

Είναι φανερό ότι ο Πυθαγόρας μελέτησε τις Αναλογίες με το δικό του τρόπο.

Λέγοντας «αναλογία» εννοεί «ομοιότητα λόγων».

Διέκριναν δε τρία είδη «αναλογικής μεσότητας»:

την Αριθμητική, την Γεωμετρική και την Υπεναντίαν τήν οποία αποκαλούσαν Αρμονική και ήταν εκείνη πού σχετίζεται ιδιαίτερα με την ανακάλυψη τής Οκτάβας.

Αν πάρουμε τον αρμονικό λόγο 12:8:6 βρίσκουμε ότι ο λόγος 12:6 αντιστοιχεί στην οκτάβα, ο 12:8 στην πέμπτη και ο 8:6 στην τετάρτη και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί πώς τα διαστήματα αυτά ανακαλύφθηκαν από τον Σάμιο! Ότι αφορά δε τις φήμες περί πειραμάτων με σφυριά και χορδές μέσα στο σιδηρουργείο, μάλλον αδύνατες και παράλογες μπορούν να χαρακτηρισθούν.

Τέλος, η δήλωση πώς στον Σάμιο οφείλεται η ανακάλυψη των «αρμονικών» ενός ήχου με τη μέτρηση των μηκών τής χορδής πού αντιστοιχούν σε αυτούς στο μονόχορδο, είναι αξιόπιστη και δεν εμπλέκει ακουστικά λάθη.

13. Τα Πράγματα είναι Αριθμοί.

Αυτή είναι βασική διατύπωση τού Πυθαγόρα και υποστήριξε ότι εάν οι μουσικοί ήχοι μπορούν να μετατραπούν σε «αριθμούς», γιατί να μην μπορεί να συμβεί το ίδιο και με οποιοδήποτε έμβιο ή άβιο όν;.

Αργότερα οι Πυθαγόρειοι ονόμασαν και ταύτισαν τούς αριθμούς με γεωμετρικά σχήματα και ο δε Αριστοτέλης παρ’ ότι αναφέρει ότι οι Πυθαγόρειοι πολύ λίγα εξήγησαν με τήν βοήθεια τών αριθμών, εντούτοις αφήνει να εννοηθεί ότι ο «καιρός» συμβολίζεται με το 7, η δικαιοσύνη με το 4 και ο γάμος με το 3.

Εν κατακλείδι, οι συμβολισμοί μπορούν με ασφάλεια να αποδοθούν στον Πυθαγόρα και ανήκουν στην πρώιμη μορφή τού συστήματος. Είναι χρήσιμο δε, να εντοπίσουμε τούς συνδετικούς κρίκους μεταξύ τής Πυθαγόρειας φιλοσοφίας και τής διδασκαλίας τής Σχολής τής Μιλήτου.

14. Κοσμολογία.

Στα κείμενα τού Αριστοτέλη βρίσκουμε αντιπροσωπευτικά κοινά σημεία των δύο Σχολών.

Οι Πυθαγόρειοι θεωρούν πώς έξω από την ουράνια σφαίρα υπάρχει «απέραντη πνοή» η

οποία εισπνέεται από τον κόσμο. Στην ουσία αυτό είναι το δόγμα τού Αναξιμένη.

Επιβεβαιώνεται δε πρακτικά πώς το εδίδαξε ο Πυθαγόρας όταν βρίσκουμε ότι ο Ξενοφάνης

το αρνείται. Επίσης και η περαιτέρω ανάπτυξη αυτής τής ιδέας οφείλεται στόν Σάμιο.

Ειδικότερα, αφού σχηματίστηκε η πρώτη Μονάδα – ανεξάρτητα τού πώς συνέβη αυτή η μορφοποίηση – το εγγύτατο μέρος τού Απείρου αρχικά μίκρυνε και περιορίστηκε.

Μάλιστα, αυτό ακριβώς το Άπειρο, καθώς εισπνέεται διατηρεί τις μονάδες χωριστά τη μία

από την άλλη. Με άλλα λόγια αντιπροσωπεύει το διάστημα μεταξύ τους.

Τα παραπάνω αποτελούν έναν πρωτόγονο τρόπο περιγραφής των διακριτών μεγεθών.

Σε αυτά τα χωρία τού Αριστοτέλη η «πνοή» αναφέρεται και ως «κενό» ή «άδειο».

Η ίδια σύγχυση απαντάται και στον Αναξιμένη, καθώς και τα ίχνη μιας άλλης πού έχει σχέση με τον αέρα και τον ατμό. Στην πραγματικότητα ο Πυθαγόρας είχε ταυτίσει το Όριο

με τη Φωτιά και το Απειρο με το Σκότος. Σύμφωνα πάντα με τον Αριστοτέλη, ο Ιπασσος είχε καταστήσει τη Φωτιά την «πρώτη Αρχή», ο δε Παρμενίδης, σε συζήτηση για τις εν λόγω απόψεις, υποστήριξε την ύπαρξη δύο πρωταρχικών «μορφών».Φωτιά και Νύχτα.

Στην Πυθαγόρεια φιλοσοφία, η ταύτιση τής «πνοής» με το σκοτάδι, είναι ισχυρή απόδειξη τού πρωτόγονου χαρακτήρα τού δόγματος διότι στον 6ο π.Χ. αιώνα εθεωρείτο ότι το σκοτάδι ήταν ένα είδος ατμού, ενώ έναν αιώνα αργότερα η πραγματική του φύση ήταν γνωστή. Ο Πλάτωνας με τη συνηθισμένη ιστορική του τακτική εμφανίζει τον Τίμαιο να περιγράφει την ομίχλη και το σκοτάδι ως συμπυκνωμένο αέρα.

Μπορούμε κάλλιστα να αποδώσουμε στον Πυθαγόρα την άποψη τής Σχολής τής Μιλήτου

για την πολλαπλότητα των κόσμων, αν και δεν θα ήταν λογικό γι’ αυτόν να μιλάει γιά έναν

άπειρο αριθμό! Ας σημειώσουμε ότι ο Πέτρωνας, ένας από τούς πρώτους Πυθαγορείους,

δηλώνει ότι υπήρχαν μόνον εκατόν ογδόντα τρείς κόσμοι τοποθετημένοι μέσα σε τρίγωνο.

15. Τα Ουράνια Σώματα.

Σύμφωνα με το κοσμολογικό σύστημα τού Αναξίμανδρου, τόσο η ξηρά όσο και η θάλασσα περιβάλλονται από αέρα πού με τη σειρά του περιβάλλεται από πύρινη σφαίρα.

Η Συνεχής περιστροφική κίνηση τής όλης σφαίρας επέφερε τη διάρρηξη τής εξωτερικής πύρινης, παρέσυρε μάζες αέρος πού με τη σειρά τους περιέβαλαν τις νέες μάζες φωτιάς,

σχηματίζοντας φλοιούς υπό μορφήν κυκλικών ζωνών σαν τη στεφάνη των τροχών.

Γύρω λοιπόν από τη Γή περιδινούνται τέτοια στεφάνια όπου το καθένα έχει συγκεκριμένα ανοίγματα, αυλώδεις πόρους, σαν στόμια τής φύσης από όπου εκπέμπεται φωτιά η οποία σκορπίζει φώς. Ώστε ο Ήλιος, η Σελήνη και τα άλλα άστρα είναι ανοίγματα στα από αέρα αποτελούμενα και κυκλικώς περιδινούμενα γύρω από τη Γή στεφάνια.

Επειδή δε υποτίθετο η ύπαρξη τριών τέτοιων «στεφανιών», είναι πολύ πιθανόν ο Σάμιος να ταύτισε τα διαστήματα μεταξύ τους με τα τρία μουσικά διαστήματα πού είχε ανακαλύψει, την τετάρτη, την πέμπτη και τήν ογδόη. Αυτό σε με τη σειρά του ήταν η πιό φυσική αρχή για το δόγμα τής «αρμονίας των σφαιρών».

Η λέξη «αρμονία» δεν σημαίνει «σύμμετρος διάταξη» αλλά Ογδόη (οκτάβα),

όσον αφορά την έκφραση «σφαίρες» είναι αναχρονιστική σε μιά εποχή όπου σχήματα όπως «τροχοί & δακτύλιοι» θεωρούνταν ικανοποιητικά για την περιγραφή ουρανίων σωμάτων.

Η διάκριση μεταξύ τής ημερήσιας περιστροφής τής ουράνιας σφαίρας από ανατολάς πρός δυσμάς και η με την ίδια κατεύθυνση αλλά βραδύτερη περιστροφή των πλανητών, μπορεί κάλλιστα να τοποθετηθεί και στα πρώτα χρόνια τής Σχολής και στον ίδιο τον Πυθαγόρα.

Δεν θα επεκταθώ – για οικονομία χρόνου – στη ρήξη αυτής τής άποψης με εκείνη τής «δίνης» και τής σφαιρικότητας τού σύμπαντος, όμως θα τονίσω ότι μπορεί να αποδοθεί με βεβαιότητα στον ίδιο τον Πυθαγόρα η ανακάλυψη τής σφαιρικότητας τής Γής, την οποία , ας μην ξεχνάμε, ακόμα και ο Αναξαγόρας και ο Δημόκριτος αρνήθηκαν να δεχθούν.

Εν πάση περιπτώσει, μία μεγάλη συμβολή τού Πυθαγόρα στην επιστήμη ήταν η ανακάλυψη πώς τα σύμφωνα διαστήματα μπορούν να εκφραστούν με απλές αριθμητικές αναλογίες.

Εδώ κρίνω ότι αξίζει να κλείσω με μία γλαφυρή περιγραφή τού SEHURE, μιά περιγραφή πού προσπαθεί, όσο είναι δυνατόν, να εισαγάγει τον αναγνώστη μέσα στον υπερκόσμιο χώρο τού Μεγάλου Διδασκάλου:

{Οι φωνές τού έλεγαν:

«Υποτάξου ήσυχα στο μοιραίο τής φύσης νόμο. `Η μόνη σου αξία θα είναι να τον γνωρίσεις και να τού υποταχθείς!»

Μα ύστερα, όπως ύψωνε τα βλέμματά του στόν ουρανό, οι πεποιθήσεις του, οι εντυπώσεις του άλλαζαν. "Έβλεπε τούς αστερισμούς σάν πύρινα γράμματα, μέσα στη γαλανή άβυσσο. Γράμματα πού έπρεπε να έχουν ένα νόημα...

Μα ποιός θα εξηγούσε ποτέ το αλφάβητο των άστρων; Ποιός θά εύρισκε τον μαγικό 'Αριθμό, πού συμβολίζει την υπέρτατη αρμονία τους, για να συνθέσει στο σύμπαν τούς ουρανίους αυτούς κόσμους, πού ό καθένας υπάρχει καί κινείται με τούς δικούς του νόμους;

Οι ιερείς τής "Ήρας τού είχαν πεί:

-Πρίν από τη γή υπήρξε ο ουρανός των θεών. 'Από κεί έρχεται ή ψυχή σου.

-Παρακάλεσε τους, να ξανανέβει εκεί I

Θεοί! Μέσα σ' αυτό το πλέγμα των ιδεών και των αντιφάσεων, ποιά ήταν ή 'Αλήθεια!

Τί έπρεπε να πιστέψει; Ξαφνικά, ένας λάγνος σκοπός τού έκοψε τούς στοχασμούς του.

Και γέλια τρελά μαζί. Τραγουδούσαν από κάποιον κήπο ανδρικές και γυναικείες φωνές με τον ήχο κιθάρας.

Μα δεν κράτησε πολύ αυτή ή φιλήδονη μουσική: Τιjν ετάραζαν άγριες φωνές και πονεμένα στενάγματα σκλάβων, πού τούς φόρτωναν στο λιμάνι, για να τούς πουλήσουν στην 'Ασία.

Ήταν Σάμιοι, πού είχαν στασιάσει εναντίον τού τυράννου τού νησιού, τού Πολυκράτη.

"Ένας πόνος έσφιξε την καρδιά τού νέου, ώσπου νά ησυχάσουν πάλι όλα γύρω του. Προσπάθησε τότε νά συγκεντρωθεί στους διαλογισμούς του.

Μα τώρα το πρόβλημα στηνόταν μπρός του πιό δύσκολο καi πιό σπαραχτικό.

`Η γή έλεγε: -Ειμαρμένη!

`Ο ουρανός έλεγε: -Πρόνοια!

Κ' ή Ανθρωπότης, ανάμεσα, στα δυό, αποκρινόταν: -Τρέλα! Πόνος! Σκλαβιά!

'Το μυαλό τού Πυθαγόρα χτυπιόταν μέσα στίς άντιθέσεις αύ­τές καί στούς προβληματισμούς του.

`Ωστόσο, απόψε, γινόταν μιά αποκάλυψη μέσα του. Στό βάθος τής συνείδησής του άκουγε τώρα μιάν αδάμαστη φωνή ν' αποκρίνεται στα φέγγη τ' Ουρανού και στίς αλυσίδες τής Γής: Ελευθερία!

Ποιός όμως είχε δίκιο -οι σοφοί, οι ιερείς, οι τρελοί, οι δύστυχοι, ή ό ίδιος αυτός;

"Ίσως όλοι. `Υπήρχε και από μια αλήθεια γιά κάθε κόσμο, μα καμιά δε τού εξηγούσε τόν λόγο τής ύπαρξής της.

Οι τρείς οντότητες -ή Γή, ό Ουρανός, ό "Άνθρωπος- ήταν αμετακίνητες, όπως τα σπλάχνα τής πρώτης, τα φώτα τού δεύτερου, ή καρδιά τού τρίτου:

'Αλλά ποιός γνώριζε τη μυστική τους συμφωνία, τον νόμο τής ισορροπίας τους;

Όποιος θα τα εύρισκε, αυτός θα ήταν ο αληθινός σοφός! Αυτός θα κάτεχε τη θεία επιστήμη και θα μπορούσε να βοηθήσει τούς ανθρώπους:

Μέσα στη σύνθεση λοιπόν των τριών κόσμων υπήρχε το μυστικό τού Κ ό σ μ ο υ!

Καθώς πρόφερε αυτήν τη λέξη, πού μόλις την είχε βρεί, ο Πυθαγόρας τινάχτηκε όρθιος. Μαγεμένο τό βλέμμα του καρφώθηκε πάνω στη δωρική πρόσοψη τού ναού τής "Ήρας. Κάτω από την πανσέληνο φαινόταν μεταμορφωμένο το κτίριο.

Κι ο Πυθαγόρας. νόμισε τότε πώς έβλεπε σ' αυτό την ιδανική εικόνα τού Κ όσ μ ο υ,

τη λύση στο πρόβλημα που ζητούσε:

'Η βάση, οι κολόνες, το επιστύλιο και το τριγωνικό αέτωμα τού ναού τού παρίσταναν ξαφνικά, την τριπλή φύση τού ανθρώπου και τον Σύμπαντος, τού μικρόκοσμου καί τού μακρόκοσμου στεφανωμένου με τη θεία Μονάδα, πού και αυτή είναι μια Τριάδα:

"Έτσι ο Κόσμος, που μέσα του ζει κυρίαρχος ο Θεός, σχημάτιζε την iερή Τετράδα-απέραντο και αγνό σύμβολο, πηγή τής Φύσεως και πρότυπο των θεών !

Ναι, μέσα στις γεωμετρικές εκείνες γραμμές τού ναού, ήταν κρυμμένο το κλειδί τού σύμπαντος, ή επιστήμη των αριθμών, ο Τριαδικός νόμος, πού ορίζει την υπόσταση των όντων και ο νόμος τής Επτάδας, πού επιβλέπει στην εξέλιξή τους.

Και, μέσα σε μια μεγαλόπρεπη οπτασία, ο Πυθαγόρας είδε τούς νόμους νά κινούνται με τον ρυθμό καi την αρμονία των ιερών 'Αριθμών.

Είδε την ισορροπία τής Γής καί τ' 0ύρανού, πού δείχτης της είναι ή ανθρώπινη Ελευθερία. Είδε τούς τρείς κόσμους, τον φυσικό, τον ανθρώπινο και τον θείο, ν' άλληλοσυγκρατούνται, να αλληλοσυμπληρώνονται και να παίζουν το παγκόσμιο δράμα, με διπλή κίνηση, επάνω και κάτω. Μάντεψε ακόμη τις σφαίρες τού αόρατου κόσμου, πού περιβάλλει τον ορατό καi τον ζωογονεί αδιάκοπα. "Ένοιωσε τέλος τον εξαγνισμό και τη λύτρωση τού ανθρώπου απ' αυτήν εδώ κάτω τη γη, με την τριπλή μύηση.

"Όλα αυτά, βέβαια, τα είδε σε μιαν επιφοίτηση, σε στιγμιαία έ λ α μ ψ η, με τη βεβαιότητα τού πνεύματος, πού αντικρίζει την 'Α λ ή θ ε ι α. Και τώρα αισθανόταν χρέος του ν' αποδείξει με τη λογική ό,τι το καθαρό του πνεύμα είχε συλλάβει μέσα στο άπειρο.}

Εν κατακλείδι και με κατάθεση τής υποκειμενικής γνώμης τού γράφοντος, τα περισσότερα

από όλα όσα «Εκείνος Εφα» ήσαν αποτελέσματα μιάς συνεχούς καθόδου και ανόδου πρός τα δύο Άπειρα, μιάς συνεχούς προσπάθειας ταξινόμησης όλων όσων οι εξασκημένες, πέραν των γνωστών, αισθήσεις περισυνέλλεγαν και η μετάδοση τής Γνώσης χωρίς τον κίνδυνο τού ευτελισμού τής αξίας των μαργαριταριών από τούς χοίρους.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. ANDRE LALANDE : Λεξικό τής Φιλοσοφίας. Ελληνική μετάφραση από Γαλλική Εκδ.

2. ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ : Εκδοτική Αθηνών. Εκπαιδ/κή Ελλ. Εγκ/δεια.

3. ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΔΑΤΟΣ : Ιστορία τής Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας.

Εκδ.Μπουκουμάνη

4. ΗΛΙΟΣ : Εγκυκλοπαιδικές Εκδόσεις.

5. THOMAS TAYLOR : Η Θεωρητική και Αριθμητική αριθμοσοφία τών Πυθαγορείων.

Εκδόσεις: Πύρινος Κόσμος Αθήνα 1994

6. KENETH GATHRE : Οι Διδασκαλίες τών Πυθαγορείων μέσα από τα Αρχαία κείμενα.

Εκδόσεις: Πύρινος Κόσμος Αθήνα 1995

7. JOHN BARNET: Διαδίκτυον

Γερασίμη.Λάζαρη: Μετάφραση καί ταξινόμηση Πυθαγορικών κειμένων.

8. ED. SEHURE : Οι Μεγάλοι Μύσται. Δ.Τ. 2001

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ 2ο"

ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΗΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΙΑΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ
Στην αρχαιότητα η Σοκότρα λεγόταν Διοσκορίδιος νήσος λόγω ενός δικού μας Έλληνα βοτανολόγου (του πατέρα της Βοτανολογίας) Διοσκορίδη.
 Ο Διοσκορίδης στα Βιβλία του «Περι ύλης Ιατρικής» αναφέρει για την Αλόη “αποτοξινώνει το στομάχι, βοηθά στο έλκος, στη φαγούρα, στους ερεθισμούς του δέρματος, στις αιμορροΐδες, στα κτυπήματα και στους μώλωπες, σταματά την τριχόπτωση, τους στομαχικούς πόνους, την αιμορραγία από πληγές, τις αρρώστιες στόματος και ματιών και την αμυγδαλίτιδα” . Οι παραπάνω περιπτώσεις έχουν πλέον σήμερα επαληθευτεί και επιστημονικά.

Τα βιβλία του Διοσκορίδη είναι τόσο σημαντικά που είναι το δεύτερο βιβλίο που τυπώθηκε στην ιστορία της τυπογραφίας μετά την Αγία Γραφή.
Διοσκουρίδης, ο θεμελιωτής της Φαρμακολογίας
ΣTEΦaNOΣ ΓEPOYΛaNOΣ
Διευθυντής Kαρδιοχειρουργικής MEΘ
στο Ωνάσειο Kαρδιοχειρουργικό Kέντρο
Ο ΔIOΣKOYPIΔHΣ είναι, μετά τον πατέρα της Βοτανολογίας Θεόφραστο (372-287 π.Χ.), ο θεμελιωτής της Φαρμακολογίας. Μέσα από το πεντάτομο έργο του «Περί Yλης Ιατρικής» κέρδισε, μαζί με τον Ιπποκράτη και τον Γαληνό, την ύψιστη θέση στην Ιστορία της Ιατρικής. Το έργο του, με μοναδικές απεικονίσεις φαρμακευτικών φυτών, έχει πρακτική αξία έως σήμερα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΗΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΙΑΣ"

ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ

1.Ο Χαρακτήρας τής Παράδοσης.

Δέν είναι εύκολο να δοθούν περιγραφές γιά τόν Πυθαγόρα οι οποίες να μπορούν να διεκδικούν με αξιώσεις τόν χαρακτηρισμό «ιστορικές». Στήν πραγματικότητα οι πρώτες σε αυτόν αναφορές είναι πρακτικά «σύγχρονες». Ορισμένες απόψεις παρατίθενται από τόν Ξενοφάνη όπου καί αναφέρεται η περίπτωση τής αναγνώρισης τής φωνής τού φίλου του,

σε ένα σκύλο πού ούρλιαζε! Ετσι θέλει να κάνη φανερό ότι ο Πυθαγόρας πρέσβευε και δίδασκε το δόγμα τής μετεμψύχωσης.

Ο Ηράκλειτος, έναν αιώνα αργότερα, λέει για τόν Πυθαγόρα πώς εκείνος προώθησε τήν επιστημονική έρευνα «ιστορίη» περισσότερο από οποιονδήποτε, άν και τήν χρησιμοποίησε

γιά να εξαπατήση, κατατάσσοντας τον εις τούς «ψευδών τέκτονας» καί «κοπίδων αρχηγόν» καθώς επίσης καί «πολυμαθίην» καί «κακοτεχνίην».

Σχεδόν με το ίδιο πνεύμα τόν είδε και ο Ηρόδοτος, καταρίπτοντας όμως τίς διαδόσεις περί τού τάχα σκλάβου του, τού νομοθέτη Σάλμοξη.

Συμπεριλαμβανομένων καί τών παραπάνω στοιχείων, είναι αποδεδειγμένο ότι ο Σάμιος ήταν πολύ γνωστός τόν 5ον π.Χ. αιώνα τόσο σάν φιλόσοφος όσο καί σάν κήρυκας τής Αθανασίας καί αυτό μας προσανατολίζει πρός ορισμένες κατευθύνσεις.

Ο Πλάτων ενδιαφερόταν βαθειά γιά τόν Πυθαγορισμό, όντας περιέργως επιφυλακτικός γιά τόν ίδιο τον Πυθαγόρα. Πράγματι σε όλα τα γραπτά του μόνο μιά φορά τόν προσφωνεί,

ενώ αναφέρει με έμφαση ότι κέρδισε τήν αγάπη τών οπαδών του σε ασυνήθιστο βαθμό

με το να διδάσκει «έναν τρόπο ζωής πού ακόμα καλείται Πυθαγόρειος».

Απ’ τήν άλλη μεριά παραθέτει λεπτομερείς πληροφορίες, αποφεύγοντας τα ονόματα, σχετικά με προσωπικότητες γιά τίς οποίες αποκαλύπτεται από άλλες πηγές ότι ανήκαν σε Πυθαγορείους.

Ο δε Σωκράτης αναφέρει μόνον μία φορά σε κείμενο τούς Πυθαγορείους, διατυπώνοντας

τήν άποψη ότι «οι υπέρμαχοι τής εν λόγω φιλοσοφίας θεωρούν τή μουσική καί τήν αστρονομία αδελφές επιστήμες».

Ο Αριστοτέλης με τή σειρά του, μιμείται τό δάσκαλό του στήν επιφύλαξη. Το όνομα τού Πυθαγόρα απαντάται μόνο δύο φορές μέσα σε όλα τα αυθεντικά κείμενα πού έχουν σωθεί.

Ο Σταγειρίτης δέν είναι τόσο επιφυλακτικός όσο ο Πλάτωνας στο να χρησιμοποιεί τή λέξη «Πυθαγόρειος» μόνο πού τη μεταχειρίζεται με ένα περίεργο τρόπο. Δηλ. λέει πράγματα όπως «οι άνθρωποι από τήν Ιταλία πού ονομάζονται Πυθαγόρειοι» ή «μερικοί από τούς Πυθαγορείους».

Οπως διακρίνεται, κατά τόν 4ον αιώνα υπήρχε κάποια αμφιβολία σχετικά με το ποιοί τελικά είναι οι πραγματικοί οπαδοί αυτού τού φιλοσοφικού ρεύματος.

Αποσπάσματα νεωτέρων συγγραφέων από μία πραγματεία τού Αριστοτέλη πού δέν διασώθηκε, καθίστανται αξιόλογα διότι πραγματεύονται τή θρησκευτική πλευρά τής Πυθαγορείου Φιλοσοφίας.

Αλλες πηγές από τίς οποίες αντλούμε πληροφορίες γιά τόν σπουδαίο αυτόν Μαθηματικό και Φιλόσοφο είναι από από Τίμαιο τον Ταυρομενίτη, τόν Δικαίαρχο τόν Μεσσήνιο καί τόν Αριστόξενο τόν Ταραντίνο. Ο Ιάμβλιχος με τη σειρά του βασίζεται κυρίως στόν Τίμαιο ο οποίος καίτοι υπήρξε επιπόλαιος ιστορικός, εντούτοις είχε πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με τήν Ιταλία καί Σικελία καί έτσι επιτυγχάνεται η διασταύρωση.

Ο Αριστόξενος προσπάθησε να ανασκευάσει τήν άποψη ότι επρόκειτο γιά θρησκευτικό διδάσκαλο καί να εμφανίσει τόν Πυθαγόρα απλά ως άνθρωπο τής Επιστήμης.

Ο δε Δικαίαρχος προσπάθησε να ισχυριστεί ότι ο Πυθαγόρας υπήρξε απλά πολιτική προσωπικότητα καί μεταρρυθμιστής.

Οι περισσότερες βιογραφικές πληροφορίες οφείλονται σε μεταγενέστερους όπως ο Διογένης ο Λαέρτιος, ο Πορφύριος και ο μαθητής του Ιάμβλιχος καί περιβάλλονται από τόν πέπλο τού μυστηρίου και τού θαυμαστού, έτσι ώστε να πλησιάζει τη μυθιστοριογραφία.

2. Η Σχολή

Η Πυθαγόρειος Σχολή ήταν απλά στή καταγωγή της, μία κατα κάποιο τρόπο θρησκευτική αδελφοσύνη καί όχι όπως ορισμένοι έχουν ισχυρισθεί ένας πολιτικός συνασπισμός.

Ούτε σχετιζόταν καθ’ οιονδήποτε τρόπο με τό «Δωρικό αριστοκρατικό ιδεώδες».

Ο Πυθαγόρας ήταν Ιωνας και η Σχολή είχε περιορισθεί αρχικά σε Αχαϊκές πόλεις-κράτη.

Επιπλέον το Δωρικό αριστοκρατικό ιδεώδες είναι μία φανταστική υπόθεση βασισμένη στόν Σωκρατικό ιδεαλισμό τής Σπάρτης και τής Κρήτης.Δέν υπάρχει επίσης καμμία απόδειξη ότι οι Πυθαγόρειοι προτιμούσαν το Αριστοκρατικό κόμμα. Ο κεντρικός σκοπός τής Σχολής ήταν μάλλον η αγιοσύνη. Από αυτή τήν άποψη προσομοίαζε με μία Ορφική κοινωνία, άν και ο Απόλλων και όχι ο Διόνυσος ήταν ο επικεφαλής Πυθαγόρειος Θεός. Αυτό οφείλεται χωρίς αμφιβολία, στή στενή σχέση τού Πυθαγόρα με τή νήσο Δήλο καί εξηγεί το γιατί οι Κροτωνιάτες τόν ταύτισαν με τόν Υπερβόρειο Απόλλωνα.

3. Αναζήτηση αποδείξεων αναφορικά με το περιεχόμενο τής Διδασκαλίας.

Γιά το ακριβές περιεχόμενο γνωρίζουμε λιγότερα και από τή ζωή του. Τόσο ο Πλάτωνας όσο καί οΑριστοτέλης στή κυριολεξία δέν ήξεραν τίποτα με βεβαιότητα αναφορικά με ηθικά καί φυσικά δόγματα. Ο Αριστόξενος έδωσε μία γεύση τών ηθικών κανόνων.

Ο Δικαίαρχος δηλώνει πλήρη άγνοια σε ότι αφορά τή διδασκαλία πρός τούς μαθητές, εκτός από τό δόγμα τής μετεμψύχωσης, τόν περιοδικό κύκλο καί τή συγγένεια όλων τών ζωντανών πλασμάτων. Καθώς λοιπόν ο Πυθαγόρας προτιμούσε τήν προφορική διδασκαλία,

κανείς μέχρι και τούς Αλεξανδρινούς χρόνους δέν ριψοκινδύνεψε να πλαστογραφήση με το όνομά του και ως εκ τούτου μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η πρώϊμη ιστορία τού Πυθαγορισμού καθίσταται υποθετική.

4. Μετεμψύχωση

Ο Πυθαγόρας όντως εδίδασκε το δόγμα τής μετεμψύχωσης. Αυτό γίνεται εύκολα εξηγήσιμο ως εξέλιξη τής αρχέγονης άποψης για τή συγγένεια μεταξύ ανθρώπων και ζώων,

μίας άποψης τήν οποία κατά τόν Δικαίαρχο, εδίδασκε ο Πυθαγόρας και πού στηρίζεται και σχετίζεται με ένα σύστημα απαγορεύσεων πάνω σε συγκεκριμένη διατροφή και πού ο Πυθαγόρειος κανόνας είναι γνωστός για τήν αυστηρότητα σε τέτοιες μορφές εγκράτειας.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι κουβαλούσε Ιωνικές συνήθειες καθώς ο Τίμαιος αναφέρει πώς ο Σάμιος δεχόταν να θυσιάση μόνον στόν Δήλιο Απόλλωνα όπου μόνον αναίμακτες θυσίες επιτρέπονταν.

5. Εγκράτεια

Εχουν διατυπωθεί αμφιβολίες από νεώτερους συγγραφείς όπως ο Πορφύριος, σε ότι αφορά τήν αποδοχή τών αναφορών τής Πυθαγορείου εγκρατείας. Ο Αριστόξενος μάλιστα αναφέρει ότι δέν εδιδάσκετο η γενική αποχή από τή ζωϊκή τροφή. Απαγόρευε τό βόδι πού όργωνε τή γή και τόν κριό. Αντιθέτως είχε ιδιάιτερη προτίμηση στό κρέας τών χοιριδίων καί τών μικρών κατσικιών. Μπορεί όμως και να συμπεράνουμε ότι η ολοφάνερη υπερβολή αυτών τών αναφορών, μάλλον προσπαθεί να πολεμήση μία δοξασία πού υπήρχε στίς μέρες του και στό ότι ο Αριστόξενος υπήρξε φίλος ενός εκ τών τελευταίων Πυθαγορείων στήν εποχή τών οποίων η αυστηρή τήρηση τού τυπικού είχε χαλαρώσει.

Οι Πυθαγοριστές πού είχαν μείνει προσκολλημένοι στίς παλαιές πρακτικές θεωρήθηκαν

τώρα ως αιρετικοί καί ελέγετο ότι οι Ακουσματικοί, όπως τούς αποκαλούσαν, ήταν στή πραγματικότητα οπαδοί τού Υπάσσου ο οποίος είχε αφορισθεί διότι είχε αποκαλύψει

απόκρυφα δόγματα. Γνήσιοι απόγονοι τού Πυθαγόρα ήταν οι μαθηματικοί

καί μαθαίνουμε από τον Ισοκράτη ότι τηρούσαν αυστηρά το νόμο τής σιωπής.

Η διδασκαλία περί τής συγγενείας ανθρώπων και ζώων καί η αποχή από τη ζωϊκή τροφή,

υποστηρίζεται ότι δέν έχει ανθρωπιστικές ή ασκητικές βάσεις, αλλά μάλλον βασιζόταν σε ταμπού. Σύμφωνα με τα λεγόμενα τού Πορφυρίου,στήν «Υπεράσπιση τής Εγκράτειας»,

δέν έτρωγαν το κρέας πού θυσίαζαν στούς θεούς.

6. Ακούσματα (Κανόνες)

Οι Πυθαγόριοι κανόνες και διδάγματα πού σώζωνται μέχρι σήμερα είναι δύο ειδών καί έχουν διαφορετικές πηγές. Αλλα προέρχονται από τόν Αριστόξενο και άλλα από τον Ιάβλιχο καί δέν είναι τίποτε περισσότερο από κανόνες ηθικής.

Το ένα είδος εντάσσεται στά λεγόμενα τής τελευταίας γεννιάς τών «Μαθηματικών» και το άλλο στα Ακούσματα πού συνιστούν τήν περιουσία τής αίρεσης, που διεφύλαξε με πίστη τα παλιά έθιμα. Νομίζω ότι όλοι ξέρουν περί τών γνωστών απαγορεύσεων για τήν αποχή από τα κουκιά, το καρβέλι, τα κλινοσκεπάσματα κ.λ π., ώστε να μή χρειάζεται ανάλυση.

7. Ο Πυθαγόρας ως επιστήμων.

Το Πυθαγόριο Πανεπιστήμιο είναι η πρώτη επιστημονική σχολή τής Ελλάδος. Ο Ηρόδοτος τόν χαρακτηρίζει δυνατό Ελληνα σοφιστή και ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι ασχολήθηκε με τούς αριθμούς καί μνημονεύει τόν χαρακτηρισμό τού Φερεκίδη ως «εμπόρου Θαυμάτων».

Γνωρίζοντας πώς ο σκοπός τών Ορφικών και άλλων οργίων ήταν η αποδέσμευση από τόν

«τροχό τής γέννας» διά μέσου ενός πρωτόγονου τύπου καθαρμών , η κοινωνία τού Πυθαγόρα καινοτομεί προτείνοντας μιά νέα ιδέα περί τού τι είναι «καθαρμός».

Ο Αριστόξενος αναφέρει ότι χρησιμοποιούσε τή μουσική για εξαγνισμό τής ψυχής όπως

τα φάρμακα γιά το σώμα καί ακολουθούσε το ενδιαφέρον για τήν Αρμονία.

Εάν εμπιστευτούμε τόν Ηρακλείδη, ο Πυθαγόρας ήταν εκείνος πού διαχώρισε τίς τρείς ζωές

δηλ. τήν Θεωρητική, τήν Πρακτική και τήν Απολαυστική τίς οποίες ο Αριστοτέλης χρησιμοποίησε στά «Περί Ηθικής». Το δόγμα έχει τήν εξής έννοια:

Είμαστε ξένοι σ’ αυτόν τόν κόσμο καί το σώμα είναι ο τάφος τής ψυχής. Παρόλα αυτά δέν

πρέπει να επιδιώκουμε τήν απόδραση μέσω τής αυτοθανάτωσης διότι είμαστε περιουσία τού Θεού (προσοχή: αναφέρει Εναν!).

Σ’ αυτή τή ζωή υπάρχουν τρία είδη ανθρώπων. Η χαμηλότερη τάξη συνίσταται από εκείνους πού έρχονται γιά να πωλούν και να αγοράζουν, η αμέσως επόμενη από εκείνους που συναγωνίζονται και οι καλύτεροι είναι εκείνοι πού εφαρμόζουν ως πρακτική ζωή το «θεωρείν». Ως εκ τούτου ύψιστος εξαγνισμός είναι η επιστήμη και όποιος αφιερώνει τη ζωή του σ’αυτήν είναι ο αληθινός Φιλόσοφος,

Ετσι όπως σκεφτόταν ο Πυθαγόρας, δημιουργεί τό γεφύρωμα στό χάσμα πού χωρίζει τόν Επιστήμονα από τόν Θρησκευτικό Δάσκαλο.

8. Αριθμητική.

Ο Πυθαγόρας (κατά τόν Αριστόξενο) ήταν ο πρώτος που προχώρησε τήν επιστήμη τών αριθμών πέρα από τίς ανάγκες τού εμπορίου. Η δήλωση αυτή άλλωστε επικυρώνεται από όλα όσα έτσι κι’ αλλιώς γνωρίζουμε. Με το τέλος τού 5ου π.Χ. αιώνα, βρίσκουμε πώς υπάρχει ένα ευρέως διαδεδομένο ενδιαφέρον και μελέτες γιά τίς Πυθαγόρειες θεωρίες .

Επειδή ωστόσο ο Σάμιος δέν άφησε γραπτά, δέν γίνεται δυνατή η διάκριση μεταξύ τής δικής του διδασκαλίας και εκείνης τών οπαδών του στίς επόμενες δύο γενιές.

Γεγονός είναι ότι, όσο πιό αρχέγονο εμφανίζεται κάποιο Πυθαγόρειο δόγμα, τόσο πιό πιθανόν είναι να ανήκει στόν ίδιο και επίσης σίγουρα κανένας σήμερα δέν είναι σε θέση να

τραβήξη διαχωριστικές γραμμές μεταξύ τών αλλεπαλλήλων σταδίων τής όλης διδασκαλίας.

9. Τά Σχήματα

Ο Ευρύτας υπήρξε μαθητής τού Φιλολάου και ο Αριστόξενος τόν αναφέρει ως δάσκαλο τών τελευταίων Πυθαγορείων με τούς οποίους είχε συνδεθεί προσωπικά καί επομένως τοποθετείται στίς αρχές τού 4ου αιώνα, εποχή πού το Πυθαγόρειο σύστημα βρισκόταν σε πλήρη ανάπτυξη. Κατά τα λεγόμενά του λοιπόν, εκείνος συνήθιζε να αντιστοιχίζει σε κάθε αντικείμενο και έναν αριθμό είτε έμβια και άβια. Ανακάλυπτε δε αυτούς τούς αριθμούς με το να τοποθετεί χαλίκια με ένα συγκεκριμένο τρόπο, πού όπως προβάλλεται από τόν Αριστοτέλη, μετατρέπονταν οι αριθμοί σε σχήματα όπως το τρίγωνο και το τετράγωνο.

Τα σχόλια τού Αριστοτέλη φαίνεται να υπαινίσσονται τήν ύπαρξη ενός αριθμητικού συμβολισμού αρκετά διαφορετικού τόσο από τήν Αλφαβητική σημειογραφία όσο και από τήν Ευκλείδεια παρουσίαση τών αριθμών σε γραμμές (σειρές).

Η πρώτη ήταν ακατάλληλη γιά αριθμητικούς σκοπούς διότι το μηδέν δέν είχε ακόμα επινοηθεί.

Η δεύτερη, η οποία χρονολογείται πολύ αργότερα, υιοθετήθηκε προκειμένου να αποφευχθούν οι δυσκολίες πού φανερώθηκαν με τήν ανακάλυψη τών ασύμμετρων μεγεθών. Προφανώς οι αριθμοί αρχικά απεικονίζονταν από κουκκίδες τοποθετημένες σε συμμετρικές και εύκολα αναγνωρίσιμες μορφές, κάτι σάν στα ζάρια και στό ντόμινο, πράγμα πού έκανε αυτά τα στίγματα τήν καλύτερη απόδειξη μιάς εντελώς πρωτόγονης μεθόδου απεικόνισης αριθμών και πού η ηλικία της χάνεται στα βάθη τής αρχαιότητας.

Κατά τόν Νικόμαχο τόν Γερασηνό (~100μ.Χ), τα γράμματα αναπαριστούν τούς αριθμούς

με εντελώς συμβατικό τρόπο. Το πιό φυσικό θα ήταν οι γραμμικοί και οι πρώτοι αριθμοί να συμβολίζονται από μία σειρά μονάδων, ενώ οι πολυγωνικοί αριθμοί από μονάδες διατεταγμένες με τέτοιο τρόπο πού να ξεχωρίζουν τα ποικίλα επίπεδα σχήματα. Τέλος οι στερεοί (συμπαγείς) αριθμοί έπρεπε να απεικονίζονται από μονάδες παρατεταγμένες σε πυραμίδες κ.ο.κ. Συναντάμε επομένως σχήματα σάν τα προαναφερθέντα.

Ολα τα παραπάνω βέβαια δέν συνιστούν κάποια καινοτομία. Απλά η χρησιμοποίηση τού Άλφα εκ τού συμβατικού συμβολισμού είναι για τήν απεικόνιση τών Μονάδων και οι Κουκκίδες προφανώς απεικόνιζαν χαλίκια, φωτίζοντας κάπως τίς πρώτες μεθόδους αυτού πού σήμερα καλείται Λογιστική.

10. Τρίγωνοι, Τετράγωνοι καί Ορθογώνιοι Αριθμοί.

Ο Αριστοτέλης, ο Σπεύσιππος και η παράδοση επιβεβαιώνουν, μαρτυρούν και αναγνωρίζουν στόν Πυθαγόρα τήν μεγάλη αποκάλυψη τής Τετρακτύος όπου και πάνω στήν οποίαν οι Πυθαγόρειοι συνήθιζαν να ορκίζονται. Στά νεώτερα χρόνια υπήρξαν πολλοί τύποι «τετρακτύων» μα η αυθεντική ήταν μόνον η Τετρακτύς τής Δεκάδος.

Είναι ένα σύμβολο πού απεικονίζει τόν αριθμό Δέκα ως το τρίγωνο τού 1,2,3,4.

Είναι φανερό πώς η Τετρακτύς μπορεί να επεκτείνεται επ’ αόριστον ώστε να εκθέτη γραφικά τα αθροίσματα τών σειρών τών διαδοχικών ακεραίων αριθμών.

Αυτά τα αθροίσματα συνεπώς θα ονομάζονται «Τετράγωνοι Αριθμοί» καί εκείνα τών διαδοχικών αρτίων «Ορθογώνιοι».

Οι Πυθαγόριοι λαμβάνοντας σάν αφετηρία τή Μονάδα καταρτίζουν

σειρές με διαδοχική προσθήκη περριτών αριθμών. Τό άθροισμα τών σειρών αυτών πάντα εμφανίζεται με τήν ίδια μορφή δηλ. έχει σχήμα τετραγώνου:

Κατά τόν ίδιο τρόπο τα αθροίσμτα τών αρτίων εφορμώμενα από τόν αριθμό Δύο, σχηματίζουν ορθογώνια παραλληλόγραμμα.

Αυτοί οι αριθμοί είναι οι ετερομήκεις καί ορίζονται ως «οι έχοντες τήν ετέραν πλευράν τής ετέρας, μονάδι μείζονα». Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, αποδίδουμε τή μελέτη τών αθροισμάτων στόν Πυθαγόρα, χωρίς όμως τή βεβαιότητα ότι προχώρησε και μελέτησε

τούς κυβικούς και τούς πυραμιδικούς αριθμούς.

( Παραθέτω το πρώτο από τα τέσσερα τμήματα,

ευελπιστώντας να γίνει κατανοητή

η κληρονομιά του Μεγάλου μας φιλοσόφου.

Στο τέλος οι πηγές άντλησης)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ"

Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

 ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 20ΕΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Tου ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ*
ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 33 ΧΡΟΝΙΑ
Δύο χρόνια μετά την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο, η Άγκυρα πίστευε
ότι είχε «λύσει» το κυπριακό πρόβλημα και πως ήταν ζήτημα χρόνου η ελληνική πλευρά να το «χωνέψει».
 Σειρά είχαν το πλέγμα των υπολοίπων ζητημάτων που θεωρούσαν ότι ήταν σε εκκρεμότητα, δίδοντας άμεση προτεραιότητα στο Αιγαίο, για το οποίο κάτω από το πρόσχημα της χάραξης της υφαλοκρηπίδας του (στο οποίο με τον χρόνο προστέθηκαν και οι θεωρίες των «γκρίζων» ζωνών) υπέβοσκε η ίδια με την Κύπρο στοχοθεσία: μια ιδιότυπη ελληνοτουρκική συγκυριαρχία με βαρύνουσα σ' αυτήν την τουρκική επικυριαρχία επί του συνόλου, κατά τον τύπο «τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μας».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ"