Ο βομβαρδισμός του Πειραιά

Ο ναός της Αγίας Τριάδος χτίστηκε το 1850. Το μεσημέρι της 11ης Ιανουαρίου του 1944 βομβαρδίστηκε από τους συμμάχους και κατεστράφη. Για τρεις ώρες, από τις 12 το μεσημέρι (ώρα που ο κόσμος βρισκόταν στους δρόμους), τα “συμμαχικά” αεροπλάνα, έκαναν στάχτη την πόλη. Στους δρόμους σκορπισμένα πτώματα, φριχτές εικόνες ακρωτηριασμένων παιδιών. Οι δρόμοι κλεισμένοι από ξύλα, κεραμίδια από τις στέγες, αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και λάκκοι, που είχαν ανοίξει οι βόμβες.

Τα θύματα υπολογίστηκαν σε 5.500: Σχεδόν όλοι Ελληνες, μόνον 8 ήταν οι νεκροί Γερμανοί στρατιώτες.

Ανάμεσα στις χιλιάδες των θυμάτων της μέρας εκείνης, συγκαταλέγονται και 85 μαθήτριες μαζί με τις 15 δασκάλες τους της Δημοτικής Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής Πειραιά, που καταπλακώθηκαν στο καταφύγιο του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας. Ακόμη 200 μαθήτριες που πέθαναν από ασφυξία στη Γαλλική Σχολή, 70 άτομα στο εστιατόριο του Βίρβου, γωνία Ρέπουλη και Βασ. Κωνσταντίνου, στο κτίριο Ταβλαδωράκη με το “Κοντινένταλ” και αλλού.

Ανάμεσα στους 70 του εστιατορίου και ο μετέπειτα (1975) εφημεριδοπώλης Δημήτριος Μαρκαντώνης, που καταπλακώθηκε, αλλά είναι ο μόνος που διασώθηκε, 27 χρόνων τότε, αρραβωνιασμένος.

Στο ταφολόγιο του Δημοτικού Νεκροταφείου της Ανάστασης αναφέρονται τα ονόματα 492 νεκρών, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των πτωμάτων που μεταφέρθηκαν στο Α’ και Γ Νεκροταφείο Αθηνών. Ακόμη, θα πρέπει να υπολογιστεί κι ένας σημαντικός αριθμός νεκρών του ίδιου βομβαρδισμού, που τάφηκαν χωρίς να δοθούν τα στοιχεία τους, προκειμένου οι συγγενείς να διατηρήσουν τα ατομικά δελτία τροφίμων, με τα οποία δίνονταν η μερίδα του συσσιτίου ή τα 30 δράμια ψωμιού. Ο κόσμος άρχισε να παίρνει το δρόμο της προσφυγιάς προς την Αθήνα, που είχε χαρακτηριστεί “ανοχύρωτη πόλη”.

Μεγάλες ζημιές έπαθε κι ο Σταθμός του Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου. Ωστόσο, τα δρομολόγια διακόπηκαν μόνο για μία βδομάδα. Η εταιρeία του Αλεξ. Βλάγκαλη, τον επισκεύασε σύντομα.

Αθικτες έμειναν οι γερμανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Ναύσταθμου, το αεροδρόμιο, τα ναυπηγεία του Περάματος, μεταξύ αυτών και το μεγαλύτερο που κατασκεύαζε τσιμεντόπλοια για λογαριασμό των γερμανικών αρχών κατοχής. Πιο τυχεροί στάθηκαν οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που εκρατούντο στις φυλακές της Κάστορος, όταν έπεσε ξυστά στο κτίριο βόμβα. Κάτω απ’ τον κίνδυνο να σκοτωθεί η φρουρά κι ο διευθυντής, ο τελευταίος άφησε ν’ ανοίξουν τα κελιά και να φύγουν οι κρατούμενοι.

Πηγη,ellas

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο βομβαρδισμός του Πειραιά"

Η Στάση του Νίκα 532 μ.χ

Με αυτή την ονομασία έμεινε στην ιστορία η λαϊκή εξέγερση που συνέβη στο Βυζάντιο την εποχή του Ιουστινιανού και πνίγηκε στο αίμα από τον αυτοκράτορα. Πληροφορίες από «πρώτο χέρι» μας δίνει ο σύγχρονος του Ιουστινιανού, ιστορικός Προκόπιος, στο βιβλίο του «Η ιστορία των Πολέμων» (εκδόσεις Λιβάνη).

Πρωταγωνιστές της εξέγερσης ήταν οι δήμοι των «Πράσινων και «Βένετων» (μπλε), οργανώσεις φιλάθλων με λαϊκή καταγωγή, που ζούσαν για τις αρματοδρομίες στις εξέδρες του Ιππόδρομου της Κωνσταντινούπολης. Οι «Ρούσσοι» και οι «Λευκοί» υπολείπονταν αρκετά σε δημοτικότητα των άλλων δύο δήμων. Οι αρματοδρομίες ήταν ένα ιδιαίτερα δημοφιλές άθλημα εκείνη την περίοδο, όπως σήμερα είναι το ποδόσφαιρο.

Θα λέγαμε ότι οι «Βένετοι» και οι «Πράσινοι» θύμιζαν αρκετά σε πάθος και αφοσίωση τους σημερινούς συνδέσμους φιλάθλων, ιδιαίτερα τη «Θύρα 7» του Ολυμπιακού και τη «Θύρα 13» του Παναθηναϊκού. Οι ιστορικοί χαρακτηρίζουν του δήμους κάτι ανάμεσα σε συμμορία και πολιτικό κόμμα, καθώς συχνά προσπαθούσαν να επηρεάσουν τις πολιτικές αποφάσεις.

Το 531, ένας «βένετος» και ένας «πράσινος» συλλαμβάνονται με την κατηγορία της δολοφονίας και καταδικάζονται σε θάνατο διά απαγχονισμού. Ο Ιουστινιανός, δεδηλωμένος οπαδός των Βένετων, μετατρέπει τη θανατική ποινή σε φυλάκιση. Οι «Πράσινοι» και «Βένετοι» αξιώνουν την πλήρη απαλλαγή τους. Ο αυτοκράτωρ, όμως, τους αγνοεί.

Στις 11 Ιανουαρίου του 532 ξεσηκώνονται, πυρπολούν κτίρια, πολιορκούν το παλάτι και προξενούν ζημιές ακόμη και στην Αγία Σοφία. Η ιαχή «Νίκα» δονεί την ατμόσφαιρα. Είναι το σύνθημα που φώναζαν στον Ιππόδρομο για να εμψυχώσουν τους αρματοδρόμους.

Το πλήθος των εξεγερμένων όλο και μεγαλώνει, καθώς ο λαός δυσφορούσε για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις του αυτοκράτορα, τη βαριά φορολογία και την κρατική αυθαιρεσία. Απαιτεί την παραίτηση του Ιωάννη Καππαδόκη (Υπουργού Οικονομικών της εποχής) και του διάσημου νομομαθούς Τριβωνιανού.

Την κατάσταση επιχειρούν να εκμεταλλευτούν προς όφελός τους οι συγκλητικοί και οι ευγενείς, που έβλεπαν τα δικαιώματά τους να ψαλλιδίζονται από τις μεταρρυθμίσεις του Ιουστινιανού. Συγκεντρώνονται στον Ιππόδρομο και ανεβάζουν στο θρόνο τον Υπάτιο, ανιψιό του πρώην αυτοκράτορα Αναστάσιου.

Ο Ιουστινιανός αδυνατεί να ελέγξει την κατάσταση. Είναι καινούργιος στην εξουσία και έχει ένα σωρό σκοτούρες, με τους Πέρσες στα ανατολικά της αυτοκρατορίας. Για μια στιγμή περνά από το νου να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη. Η αυτοκρατορική σύζυγος, η δυναμική και αποφασιστική Θεοδώρα, γρήγορα τον μεταπείθει και οι στρατηγοί Βελισάριος και Μούνδος αναλαμβάνουν δράση. Εγκλωβίζουν τους επαναστάτες στον Ιππόδρομο και κυριολεκτικά τους κατασφάζουν. Η καταστολή της «Στάσης του Νίκα» στις 18 Ιανουαρίου του 532 άφησε πίσω της 30.000 νεκρούς.

Ο Ιουστινιανός πατούσε πλέον γερά στα πόδια του και την επομένη μέρα έδωσε εντολή να εκτελεσθούν ο σφετεριστής του θρόνου Υπάτιος και ο αδελφός του. Η περιουσία τους δημεύθηκε, όπως και πολλών ευγενών, που εξορίστηκαν, επειδή είχαν υποστηρίξει την εξέγερση. Η αυτοκρατορική θητεία μιας από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του Βυζαντίου, όπως ήταν ο Ιουστιανιανός, ξεκίνησε με τη χειρότερη περίοδο βίας και αναρχίας που γνώρισε η Βασιλεύουσα.

Πηγή.Σάν σήμερα.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Στάση του Νίκα 532 μ.χ"

Η αμερικανική βουλή αποδίδει φόρο τιμής στη μάχη του Μαραθώνα.

H. Res. 1704: Honoring the 2500th anniversary of the Battle of Marathon

Η αμερικανική βουλή των αντιπροσώπων, στις 8 Δεκεμβρίου 2010, ενέκρινε με 359 ψήφους υπέρ και μόνον 44 κατά, το ψήφισμα 1704 με το οποίο:

1. H μάχη του Μαραθώνα το 490 π.X. θεωρείται μια από τις σημαντικότερες μάχες της ανθρώπινης ιστορίας
2. Η μάχη του Μαραθώνα συνέβαλε στην ανάπτυξη του καινούριου τότε συστήματος διακυβέρνησης που ονομάστηκε Δημοκρατία, στις βασικές αρχές του οποίου στηρίχθηκε αιώνες αργότερα η ίδρυση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Η απόφαση αυτή της αμερικανική βουλής συνιστά κορυφαίας σημασίας γεγονός, καθώς για πρώτη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο οι ΗΠΑ παραδέχονται ότι το πολίτευμά τους έχει στηριχθεί στις αρχές της ελληνικής δημοκρατίας που διασώθηκε με τη μάχη του Μαραθώνα.
Το ψήφισμα 1704 της αμερικανικής βουλής κάνει επίσης συγκεκριμένη αναφορά στον αγγελιαφόρο Φειδιππίδη που έτρεξε 26 μίλια για να μεταφέρει το μήνυμα της νίκης στους Αθηναίους από το Μαραθώνα, εμπνέοντας έτσι την Ολυμπιακή Επιτροπή για την καθιέρωση του Μαραθωνίου Αγωνίσματος.
Τέλος, όπως ορίζει το ψήφισμα 1704, η φλόγα του Μαραθώνα που την άναψαν πριν χρόνια στον τόπο της μάχης, παραμένει αναμμένη συνεχώς στον Hopkinton της Μασαχουσέτης για να τιμά τη μνήμη όλων των μελών των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων που έδωσαν τη ζωή τους για τη Δημοκρατία, όπως έκαναν οι Αθηναίοι πολεμιστές το 490 π.χ.
http://www.gop.gov/bill/111/2/hres1704

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η αμερικανική βουλή αποδίδει φόρο τιμής στη μάχη του Μαραθώνα."

ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΟ ΑΙΦΝΙΔΙΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΠΟΛΕΜΟΥ

Ρ

Τι επιδιώκει η Αγκυρα στο Αιγαίο : Η στρατηγική του "πρώτου πλήγματος"

Σε μιαν από τις εμπεριστατωμένες και ακριβείς αναλύσεις, στις οποίες μας έχει συνηθίσει, ο διπλωματικός συντάκτης του «Βήματος» κ. Ν. Μαράκης παρουσίασε τις ελληνικές επιτελικές εκτιμήσεις για τις τουρκικές ασκήσεις στο Αιγαίο («Το Βήμα», 1.2.1998).
 Τέτοιες εκτιμήσεις έχουν ιδιαίτερη σημασία, αν σκεφθούμε ότι οι μείζονες στρατιωτικές ασκήσεις δεν αποτελούν απλώς θαλάσσιες ή αεροπορικές εκδρομές για ξεμούδιασμα ή προς γενική επίδειξη ισχύος αλλά διεξάγονται εν όψει ορισμένων επιτελικών σχεδίων πολέμου και συνιστούν μιαν υποτυπώδη εφαρμογή τους σε καιρό ειρήνης.
 Η ανάλυσή τους συνεπάγεται επομένως διείσδυση στις στρατηγικές προθέσεις της άλλης πλευράς. Και οι προθέσεις, σύμφωνα με τους έλληνες επιτελείς και τον κ. Μαράκη, διαγράφονται ως εξής:
«Καθήλωση» της ελληνικής αεροπορίας και του ελληνικού ναυτικού, πρόκληση «εκτεταμένης ζημίας» στην αμυντική ικανότητα της Ελλάδας «πριν από την απόπειρα κατάληψης εδάφους», «σοβαρότατη μείωση της μαχητικής ικανότητας» των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων ως προϋπόθεση της «διαπραγματευτικής αδυναμίας» της Ελλάδας.
Ειδικότερα επισημαίνεται η τουρκική προσπάθεια για «αύξηση της ικανότητας διείσδυσης των επιτιθέμενων αεροπλάνων», εφοδιασμένων με άκρως σύγχρονα συστήματα στοχοποίησης και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΟ ΑΙΦΝΙΔΙΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΠΟΛΕΜΟΥ"

Ιωάννης Βαρβάκης 1745 – 1825

Σάν σήμερα άπεβιωσε [10 τού γενάρη] ό Ψαριανός Έθνικός εύεργέτης.

Πλοιοκτήτης και έμπορος. Γεννήθηκε το 1745 στα Ψαρά και ήταν γιος του Ανδρέα Λεοντίδη και της Μαρίας Μάρου. Σε ηλικία 17 ετών ήταν ήδη ένας έμπειρος ναυτικός με δικό του πλοίο («Άγιος Ανδρέας»). Ξόδεψε όλη του την περιουσία για να το μετατρέψει σε πολεμικό και το 1768 το ενέταξε στη δύναμη του ρωσικού ναυτικού, που μαχόταν τους Οθωμανούς (Ρωσοτουρκικός Πόλεμος 1768-1774). Επέδειξε ιδιαίτερες οργανωτικές και πολεμικές ικανότητες κατά τη Ναυμαχία του Τσεσμέ (5 - 7 Ιουλίου 1770), με αποτέλεσμα οι συναγωνιστές του να του κολλήσουν το παρατσούκλι Βαρβάκης (από το αρπακτικό πουλί βαρβάκι). Του άρεσε και το χρησιμοποίησε ως επίθετο για το υπόλοιπο της ζωής του.

Μετά την υπογραφή της ταπεινωτικής για τους Οθωμανούς, Συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (21 Ιουλίου 1774), ο Βαρβάκης βρέθηκε άφραγκος, αφού το καράβι του κατασχέθηκε από τις τουρκικές αρχές, όταν επεχείρησε να το πουλήσει στην Κωνσταντινούπολη. Σκέφθηκε να μεταβεί στη Ρωσία και να ζητήσει ακρόαση από την Αικατερίνη τη Μεγάλη, όπου θα της διεκτραγωδούσε την κατάστασή του, αλλά και θα τις τόνιζε τις υπηρεσίες που προσέφερε στη χώρα της. Η συνάντηση κλείστηκε στην Αγία Πετρούπολη με τη μεσολάβηση του στρατάρχη Ποτέμκιν, εραστή της τσαρίνας.

Η Αικατερίνη προς μεγάλη του έκπληξη φάνηκε γενναιόδωρη μαζί του. Για τις υπηρεσίες του προς τη Ρωσία, τον ονόμασε ανθυποπλοίαρχο του ρωσικού πολεμικού ναυτικού, του έδωσε προνομιακή άδεια αλιείας στην Κασπία Θάλασσα και 1.000 χρυσά ρούβλια. Ο Ιβάν Αντρέγεβιτς Βαρβάτσι ήταν τώρα ρώσος πολίτης.

Με τα χρήματα της τσαρίνας και την άδεια αλιείας ανά χείρας και αφού διήνυσε απόσταση 5.000 χιλιομέτρων από την Αγία Πετρούπολη εγκαταστάθηκε στο Αστραχάν. Μέσα σε λίγα χρόνια έγινε πάμπλουτος από την αλιεία οξύρρυγχου και το εμπόριο του χαβιαριού.Ηταν αύτός πού μπόρεσε νά αξιολογήσει τήν ποιότητα τού χαβιάρη καί νά τόν αποθηκεύσει σέ βαρέλια άπό ξύλο φιλύρας [φλαμουριάς,άκόμη καί τώρα χρησιμοποιείται αύτό τό ξύλο!!! γιά τό χαβιάρι] και νά τόν εξάγει [τόν χαβιάρι] σέ όλη τήν Εύρώπη Το 1788 είχε στη δούλεψή του 3.000 άτομα. Μεγάλο μέρος της περιουσίας του το διέθεσε για κοινωφελή έργα στην περιοχή (γέφυρες, νοσοκομείο, διώρυγα κλπ).

Για τις υπηρεσίες αυτές παρασημοφορήθηκε από τον τσάρο Αλέξανδρο Α' και το 1810 απέκτησε τίτλους ευγενείας αυτός και η οικογένειά του. Το 1812 μετακόμισε πιο δυτικά και συγκεκριμένα στην πόλη Ταγκαρόγκ (Ταϊγάνι), όπου ανθούσε μια μεγάλη ελληνική κοινότητα. Διέθεσε 600.000 ρούβλια για την ανέγερση ενός επιβλητικού μοναστηριού, όπου εψάλη η νεκρώσιμος ακολουθία για τον τσάρο Αλέξανδρο Α'.

Ο Βαρβάκης δεν ξέχασε την πατρίδα του και βοήθησε παντοιοτρόπως τους επαναστατημένους Έλληνες. Μετά την καταστροφή των Ψαρών επανήλθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Ζάκυνθο, όπου πέθανε στις 10 Ιανουαρίου 1825. Δύο μέρες νωρίτερα, με τη διαθήκη του κληροδότησε το μεγαλύτερο μέρος για την ανέγερση Λυκείου («Βαρβάκειο»), κλειστής αγοράς («Βαρβάκειος Αγορά»), για τη συντήρηση άπορων οικογενειών και την εξαγορά αιχμαλώτων. Ανδριάντας του Ιωάννη Βαρβάκη βρίσκεται στο Ζάππειο.

Πηγή.Βιβλίον Βασιλείου Ασημομύτη,εκδόσεις Κάκτος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ιωάννης Βαρβάκης 1745 – 1825"

Ο Έρωτας στην Αρχαία Ελλάδα

Έρωτας της ποίησης, Έρωτας του μύθου. Γλυκύπικρο, τον λέει η Σαπφώ, λυσιμελή ο Ησίοδος στην αρχή της κοσμογονίας του. Δημιουργός για τους Ορφικούς, φτερωτός πάρεδρος της Αφροδίτης για τους Ολύμπιους.
Κι ο έρωτας ως βίωμα; Πως μεταφράζεται η δύναμη κι η πρωτοκαθεδρία του στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων; Από τις περιγραφές της σεξουαλικής τους ζωής που οι ίδιοι μας δίνουν, συνάγεται ότι, με την ποικιλομορφία του, ο Έρωτας στηρίζει το πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων.
Όσο παράδοξο και αν φαίνεται σ‘εμάς, ο περίφημος «ελληνικός έρως», που αξιοποιεί τη διφορούμενη εφηβική σεξουαλικότητα, πρέπει να νοηθεί ως προπαιδευτικός τόσο της εξέλιξης του ερωτικού συναισθήματος στη «φυσιολογική»σχέση του γάμου, όσο και στη διάπλαση μελλοντικών πολιτών και στην αναπαραγωγή της πόλης. Ο άντρας της κλασικής εποχής έχει τη δυνατότητα να εκδηλώσει τη σεξουαλικότητά του με διάφορες μορφές που μπορεί και να συνυπάρχουν. Η απλή ικανοποίηση του ενστίκτου θεωρείται παρέκκλιση που εικονογραφείται από υπάνθρωπους σατύρους. Σχεδόν πάντα ο Έρωτας είναι παρών. Ποικίλλει μόνον η κοινωνική σχέση που απορρέει απ‘αυτούς τους διάφορους τρόπους έκφρασης της σεξουαλικότητας.
Ήδη από τα επτά τους χρόνια, τα αγόρια αναπτύσσουν τη σεξουαλική τους ζωή στο γυμνάσιο και ειδικότερα στην παλαίστρα. Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις που δημιουργούνται είναι ασύμμετρες, στα όρια της παιδεραστίας: μεγαλύτερος σε ηλικία, ο εραστής γοητεύεται από το κάλλος του ερωμένου, στον οποίο εκείνος προσφέρει ένα πρότυπο ανδρείας, αρετής και γνώσης. Εἷς ἔρως γνήσιος, ὁ παιδικός ἐστιν, διακήρυσσαν οι Αθηναίοι ρήτορες. Στις σχέσεις που συνάπτονται, πρώτα στα γυμνάσια, κατόπιν στα συμπόσια, ομοφυλοφιλική και παιδευτική σχέση είναι αξεδιάλυτες. Ο όρος παιδεραστία περιέχει τις δύο έννοιες παις (=παιδί) και έράν (καθοδηγώ, διαπαιδαγωγώ). Ενώ ο όρος "παις" σημαίνει γενικά είτε το αρσενικό είτε το θηλυκό παιδί, εντούτοις, στην περίπτωση αυτή αναφέρεται μόνο στο αγόρι και συγκεκριμένα σ' εκείνο που βρίσκονταν προς το τέλος της εφηβείας.

Ο σύνδεσμος αυτός, ήταν μια ιδιαίτερη μορφή "ερώμενης" συμπεριφοράς, στην οποία κύριος στόχος ήταν η διαπαιδαγώγηση του εφήβου από τον ενήλικο άνδρα που όφειλε να διδάσκει το αγαπημένο του αγόρι πρότυπα συμπεριφοράς και να του δίνει μέτρα αξιών για τη ζωή του. Καθώς η αγωγή σε πολλές περιπτώσεις δεν δινόταν από δημόσια σχολεία αλλά βρισκόταν στα χέρια των ιδιωτών, στο πλαίσιο αυτό ο εραστής, όφειλε να παιδαγωγεί τον νεαρό ώστε να γίνει όμορφος και καλός άνθρωπος (καλοκαγαθία), ένα πρότυπο αρετής που περιελάμβανε σωματική ομορφιά, ηθική ανεπίληψία και μόρφωση. Ως προς το παιδαγωγικό σκοπό της παιδεραστίας, τα κείμενα της ελληνικής γραμματείας δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία.

Το ίδιο ισχύει και για τα κορίτσια, τουλάχιστον στην αρχαϊκή εποχή, στο πλαίσιο όμως χορικών ομάδων που χορεύουν και τραγουδούν σε μυητικές τελετουργίες.
Για τη γυναίκα το πέρασμα στην ωριμότητα γίνεται μέσα από τη «διαβατήρια τελετή» του γάμου που μετατρέπει τις ερωτικές σχέσεις σε κοινωνικές.
Η Χρυσηίδα και η Βρισηίδα της Ιλιάδας είναι οι μυθικές πρόγονοι των ανώνυμων παλλακίδων που, στην κλασική Αθήνα, αποτελούν κοινωνική πραγματικότητα. Γυναίκα ελεύθερη, η παλλακίδα γεννά παιδιά που έχουν δικαιώματα ίσα μ‘εκείνα των νόμιμων τέκνων. Η Παλλακεία, ήταν θεσμός που ίσχυε παράλληλα με τον γάμο, και που σήμαινε τη χωρίς γάμο συμβίωση άνδρα και γυναίκας.
Για τις ελεύθερες γυναίκες, αντίθετα από τους άνδρες, η σεξουαλική επικοινωνία επιτρεπόταν αποκλειστικά μόνο μέσα στο γάμο. Η παλλακεία αν και δεν ήταν νομιμοποιημένος γάμος πολιτών, εν τούτοις είχε de facto νομιμοποίηση και σε μερικά σημεία αντιμετωπίζονταν από τη νομοθεσία σαν νόμιμος γάμος. Νομικά, μόνο η σύζυγος έπαιρνε την κοινωνική θέση του άνδρα, αλλά η παλλακίδα είχε από τον νόμο την ίδια προστασία με τη σύζυγο σε περιπτώσεις προσβλητικής συμπεριφοράς προς το πρόσωπό της.

Είναι όμως αλήθεια πως η σχέση της παλλακίδας αντιμετωπιζόταν ως κατώτερου βαθμού συγκριτικά με τον κύριο γάμο, και τα παιδιά της είχαν ανάλογη αντιμετώπιση, με λιγότερα δικαιώματα από τα παιδιά της νόμιμης συζύγου. Σίγουρα αυτό σχετιζόταν και με την καταγωγή των γυναικών, καθώς το στοιχείο που θα όριζε αν μια κοπέλα είχε περισσότερες πιθανότητες να γίνει νόμιμη σύζυγος ή παλλακίδα, ήταν η προίκα, καθώς στην Αθήνα, σπάνια μια κοπέλα γινόταν νόμιμη σύζυγος χωρίς αυτήν. Έτσι εξάγεται το συμπέρασμα πως οι παλλακίδες θα πρέπει να ήταν φτωχά κορίτσια αττικών οικογενειών.

Δούλες, κατά κανόνα, οι πόρνες (από το πέρνημι, πουλάω) αποκτούν όλο και σημαντικότερο ρόλο στις πόλεις που ο πληθυσμός τους μεγαλώνει, χωρίς όμως να απαλλάσσονται από την ξεκάθαρα προσβλητική χροιά, ενυφασμένη στ’όνομά τους.
Ξεχωριστή περίπτωση συνιστούν οι εταίρες. Αυλητρίδες ή χορεύτριες, παρούσες στα συμπόσια των ανδρών, νοικιάζουν τις χάρες τους μόνο για λίγο. Οι χάρες τους όμως, και κάποτε η καλλιέργειά τους, ενδέχεται να είναι τέτοιες που να φέρουν στο παιχνίδι τον Έρωτα, όπως στην περίπτωση της Ασπασίας και του Περικλή.

Στην Αθήνα, η γνωστότερη συνοικία με πλήθος πορνείων ήταν ο Κεραμεικός, χώρος εργασίας των αγγειοπλαστών και συνοικία με αρκετή κίνηση. Όλοι εκείνοι που τα πενιχρά τους μέσα δεν τους επέτρεπαν να χαρούν στο σπίτι τους, όπως οι πλουσιότεροι, εταίρες πολυτελείας, οδηγούνται στη συνοικία του Κεραμεικού για να αναζητήσουν την ερωτική διασκέδαση.

Πηγές: Περιοδικό Αρχαιολογία και Τέχνες http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?artid=461 ,http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?artid=454 ,Βικιπαιδεία: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B9%CE%B5%CF%82_%CF%83%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Έρωτας στην Αρχαία Ελλάδα"

Ο εξισλαμισμός της Χώρας - Muslim Demographics (Greek)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο εξισλαμισμός της Χώρας - Muslim Demographics (Greek)"

Μια ελληνική ανασκαφή ανάμεσα στις σημαντικότερες του 2010

Μια ελληνική αρχαιολογική ανακάλυψη μπαίνει στο πάνθεον των 10 σημαντικότερων ανασκαφών για το 2010.

Νέα δεδομένα για τη ναυσιπλοΐα στη Μεσόγειο έφεραν στο φως οι ανακαλύψεις που έκανε η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών κοντά στην τοποθεσία Πλακιάς Ρεθύμνου. Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Thomas F. Strasser, την κ. Ελένη Παναγοπούλου και με τη συμβολή του καθηγητή του πανεπιστημίου της Βοστώνης κ. Curtis Runnels μετά από έρευνες που έκανε στο χώρο περισυνέλεξε λίθινα εργαλεία, τα οποία χρονολογικά τοποθετούνται ανάμεσα στα 700.000 με 130.000 χρόνια πριν από σήμερα. Τα εργαλεία αυτά μοιάζουν με εκείνα που κατασκευάστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν από τους Homo heidelbergensis και Homo erectus, καταδεικνύοντας ότι ένα από τα δύο αυτά είδη των πρώιμων ανθρώπων μπορούσε να ταξιδέψει τουλάχιστον 40 μίλια στην ανοιχτή θάλασσα για να φτάσει στο νησί της Κρήτης. Το στοιχείο αυτό αποτελεί την αρχαιότερη μαρτυρία για την ικανότητα του ανθρώπου να ταξιδεύει στην θάλασσα.

Με βάση αυτά τα ευρήματα από την Κρήτη υπάρχουν πλέον ισχυρές ενδείξεις πως οι γνωστές μέχρι τώρα ικανότητες των ανθρώπων να ταξιδεύουν στη Μεσόγειο πρέπει να αναθεωρηθούν. Χαρακτηριστικά ο Curtis Runnels αναφέρει: "όταν επιβεβαιωθούν παρόμοια ευρήματα και σε άλλα νησιά, θα ανοίξει η πόρτα για την επαναξιολόγηση της κάθε υπόθεσης που έχουμε κάνει σχετικά με την πρόωρη μετανάστευση των προγόνων του ανθρώπου".

Στο link της πηγής μπορείτε να δείτε και τις υπόλοιπες εννέα σημαντικότερες ανακαλύψεις του έτους.

Πηγή: Archaeology Magazine, http://www.archaeology.org/1101/topten/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μια ελληνική ανασκαφή ανάμεσα στις σημαντικότερες του 2010"

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ !

Το Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στη δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας. Η μέτρηση ήταν 9550 Μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150 !

Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών,
Θεσσαλονίκης, Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή (1), κλπ. Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ. Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.

Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί
υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros, η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο !!!.

Εμείς ερωτάμε….. ΠΟΙΟΣ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ;
Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας «Επενδυτής» στις 23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ.

Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η
αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για
δορυφόρους και πυραύλους.

Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων.

Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ. Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά
(το 1998) ήταν 20.000 δολάρια το γραμμάριο !.

ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΙΟ … ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ….
Να γιατί θέλουν λοιπόν τη Μακεδονία….

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ !"

Προδομένοι ήρωες

Σπυρίδων Γραμμένος

Ο Δικηγόρος Σπυρίδων Γραμμένος του Κωνσταντίνου υπήρξε ιδρυτής και αρχηγός της Απελευθερωτικής Γερμανικής Κατοχής Οργάνωσης Νέων (Α.Γ.Κ.Ο.Ν ή Α.Γ.Κ.Ω.Ν.) που ιδρύθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο 1941 και στη συνέχεια δραστήριο στέλεχος του ΕΔΕΣ. Η οργάνωσή του (Α.Γ.Κ.Ο.Ν) προδόθηκε και πέθανε στα χέρια των γερμανών την 11η Αυγούστου 1944 στη Ζάκυνθο σε ηλικία 31 ετών. Λίγες ημέρες πριν (1η Ιουλίου 1944) είχε εκτελεστεί στο Χαϊδάρι ο 28άχρονος αδελφός του Γεώργιος, μαζί με τα άλλα μέλη της οργάνωσης Χρήστο Γραμμένο, Σπύρο Φιλιππάτο, Κώστα και Παναγιώτη Καρατζέλη και τον 17αάχρονο Δημήτρη Ξαγοράρη,

Το έτος 1935 αποφοίτησε από την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολήθηκε με τη δικηγορία. Το Σεπτέμβριο του 1943 με εντολή του Στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα, χρησιμοποιώντας το δίκτυο και τις ισχυρές μυστικές διασυνδέσεις της Οργάνωσης Ε.Δ.Ε.Σ. στον κρατικό μηχανισμό, διορίζεται στο Υπουργείο Οικονομικών (με την υπ’αρίθμ. 224/15-9-1943 ΦΕΚ τ. Γ’) και τον Οκτώβρη του ιδίου έτους, αφήνει το δικηγορικό του γραφείο και το σπίτι του στο Κολωνάκι, στην οδό Ναβαρίνου αριθμός 6 στην Αθήνα, μετατίθεται και ορκίζεται ως «δόκιμος εφοριακός γραμματέας Α’ Τάξεως» με βαθμό «Υπουργικού Γραμματέα Β’ Τάξεως» στην Εφορία της Ζακύνθου, προκειμένου, με την κάλυψη αυτή να αναλάβει μυστικά την οργάνωση πυρήνων αντίστασης και στην συνέχεια την τοπική αρχηγία του Ε.Δ.Ε.Σ. Στοχεύει επίσης στην εξουδετέρωση ενός σκληρού φιλογερμανικού πυρήνα προδοτών του οποίου αρχηγός ήταν ο δοσίλογος και υπεράνω πάσης υποψίας 44άχρονος αξιωματικός της «πολεμικής διαθεσιμότητας» Ι.Κ.. Ταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού, πλαισιωμένος από τον 34άχρονο δραστηριοποιούμενο στην Αθήνα δικηγόρο με το ψευδώνυμο «Μπιτόλιο», τον 29χρονο Α.Κ,, το Δ.Κ., τον Ε.Β. και διάφορους πλιατσικολόγους και εγκληματικά στοιχεία που τους συνόδευαν, κυρίως ανήλικοι που χρησιμοποιούσαν ως εκτελεστικά όργανα στις αποφάσεις που ελάμβαναν στις μυστικές «συσκέψεις» τους στα ορεινά χωριά Άγιος Λέων, Κοιλιομένος και Καμπί, κατά τις οποίες αποφάσιζαν ή αδίστακτα ενέκριναν την θανατική εξόντωση των αποκαλουμένων από τους ίδιους «αντιστασιακών» και αντιπάλων τους.

Οι παραπάνω αρκετοί από τους οποίους ανήκουν μυστικά, για να έχουν σχετική κάλυψη και σε πολιτικές οργανώσεις, με την πλήρη ανοχή των Γερμανών, που όπως έχει αποδειχθεί, σε αρκετές περιοχές της χώρας τα μέλη των παραπάνω οργανώσεων ήταν τα μόνα που εφοδιασμένα με ειδικές ταυτότητες της Γκεστάπο, κυκλοφορούσαν ελεύθερα ακόμη και τις ώρες απαγορεύσεως της κυκλοφορίας, βαρύνονταν ήδη με πλήθος δολοφονίες, απαγωγές πολιτών και κλοπές περιουσιών (από είδη ιματισμού μέχρι είδη οικοσκευών).

 Την περιοχή της Ζακύνθου ο Σπύρος την γνώριζε πολύ καλά διότι εκεί είχε γεννηθεί και έζησε τα παιδικά του χρόνια όταν υπηρετούσε ο πατέρας του Κωνσταντίνος Γραμμένος του Σπυρίδωνος στην Χωροφυλακή του νησιού και εκεί επίσης ζούσε ο Νονός του και αρκετοί συγγενείς από την πλευρά της μητέρας του Αγγελικής Βεντούρη.

Από την πρώτη ημέρα που έφθασε στη Ζάκυνθο ο Σπύρος εντοπίσθηκε και αργότερα προδόθηκε από τον συμπατριώτη του (Ζακυνθινό) και συνάδελφό του δικηγόρο, Π.Μ. (ή «Μπιτόλιο»), τον οποίο γνώριζε από την Αθήνα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Προδομένοι ήρωες"

Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Πώς το life style εκμαύλισε τη Δημοκρατία 
«Φαίνεται πως εκείνοι που κατάντησαν την πολιτική ζωή της Ελλάδας, στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, γνώριζαν πολύ καλά ... τον Αριστοτέλη».
Με τα χαρακτηριστικά λόγια του Έλληνα φιλοσόφου, Αριστοτέλη, που προβληματίζεται για το πολίτευμα και περιγράφει την Δημοκρατία -χωρίς πάντως ο ίδιος να την υιοθετεί- ξεκινά το βιβλίο «Αριστοτέλης Πολιτικά, ποιοι πρέπει να μας κυβερνούν, ή πώς το life style εκμαύλισε τη Δημοκρατία», που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες, από τις εκδόσεις Αποτύπωμα, σε μετάφραση Διονύση Βίτσου.
Πρότυπο πολιτεύματος και ιδανικό αποτελεί σήμερα η περίφημη Αθηναϊκή Δημοκρατία, την οποία υμνολογεί κανείς χωρίς να ξέρει τι ακριβώς ήταν.
Σπάνια αναφέρεται ότι ο Αριστοτέλης, από τα τέσσερα είδη δημοκρατίας, που διέκρινε, θεωρούσε χειρότερο πολίτευμα τη δημοκρατία της εποχής του -την Αθηναϊκή Δημοκρατία- και καλύτερο το «γεωργικό» είδος της δημοκρατίας, τη δημοκρατία του Σόλωνα, το οποίο πολύ απέχει από την άμεση δημοκρατία.
Πρόκειται για το πρωτόγονο είδος της δημοκρατίας, όπου κυβερνούν το γεωργικό πλήθος και οι κάτοχοι περιουσίας- με άλλα λόγια όλοι όσοι έχουν κάποιο ορισμένο εισόδημα- αλλά βάσει νόμων και χωρίς προσωπικό όφελος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ"

Ζατρίκιον ή Σκάκι;

Ο Διάδρομος του Ζατρικίου στην Κνωσό

Σήμερα δεν υπάρχει άνθρωπος σε ολόκληρο τον πλανήτη που να μην γνωρίζει το σκάκι που στην αρχαιότητα το ονόμαζαν Ζατρίκιον και που ήταν επινόηση των αρχαίων ελλήνων από την αρχή της ιστορικής τους διαδρομής.

Όταν ο Βρετανός αρχαιολόγος Σερ Άρθουρ Έβανς πραγματοποιούσε ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού στα τέλη του 19ου αιώνα, έμεινε έκθαμβος όταν αντίκρισε μια μεγάλη πλάκα από ελεφαντόδοντο και πέτρα χρώματος μπλε, με γυάλινη επικάλυψη και χρυσά φύλλα. Το εντυπωσιακό αυτό εύρημα ήταν το «Μέγα Ζατρίκιον» που συνοδευόταν από πέντε πιόνια από ελεφαντόδοντο και είχε διαστάσεις 104Χ61 εκατοστά και χρονολογείται γύρω στο 1600 π.Χ. Το «Μέγα Ζατρίκιον» ήταν ένα βασιλικό παιχνίδι ανάλογο με το σύγχρονο σκάκι και γι’ αυτό ο χώρος που ανακαλύφθηκε ονομάστηκε «Διάδρομος του Ζατρικίου».

Στην αρχική του μορφή απεικόνιζε ένα τέλειο ημερολόγιο με τέσσερα έτη, όπου οι 72 περιφερειακές γραμμές αντιστοιχούν σε 72 χρονικά διαστήματα των 20 λεπτών, δηλαδή μια 24ωρη μέρα (72Χ20 =1440 λεπτά = 24ώρες Χ 60 λεπτά = μία 24ωρη ημέρα).

Η λέξη Ζατρίκιον είναι ξεκάθαρα αρχαιοελληνική και ετυμολογικά προέρχεται από δύο λέξεις, το επιτακτικό μόριο «ζα-» και του ρήματος τριάζω ή τριάσσω. Το επιτακτικό μόριο «ζα» είναι πολύ γνωστό και το χρησιμοποιούμε σε πολλές λέξεις και έχει ως στόχο να ενισχύει το δεύτερο συνθετικό της λέξης. Για παράδειγμα ζά(μ)πλουτος ή ζάπλουτος σημαίνει ο πολύ πλούσιος, ο πάμπλουτος, ο βαθύπλουτος.

Το ρήμα τριάζω ή τριάσσω ή τριάττω σημαίνει νικώ. Και τριαγμός σημαίνει νίκη. Ζατριάζω σημαίνει υπερνικώ ή κατανικώ. Ακόμη γνωρίζουμε την λέξη Τρισμέγιστος (τρεις φορές Μέγιστος) και η έκφραση «τρισί πάλαις» δηλώνει αυτόν που νίκησε τρεις φορές, ο Τρινικητής. Συνεπώς με την λέξη Ζατρίκιον δηλώνεται η πλήρης συντριβή του αντιπάλου. Και ο παίζω το Ζατρίκιον είναι ο αήττητος νικητής. Το νικητήριο άθυρμα Ζατρίκιον ή Ζητρίκιον.

Η Αθηνά επιβλέπει ένα παιχνίδι ζατρικίου ανάμεσα στον Αχιλλέα και τον Οδυσσέα

Το Ζατρίκιον ως άθυρμα (=άθλημα) πεττείας (=ρίψης) είχε και τις τρεις μορφές, δηλαδή Ζατρίκιον με κυβείες (σημερινά ζάρια), ζατρικίων με προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών και τέλος Ζατρίκιον με κυβείες και με προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών.
Το ότι προϋπήρχαν τα αρχαία ελληνικά αθύρματα είναι αυτονόητο γιατί γνωρίζουμε τις εκστρατείες του Διονύσου και του Ηρακλή που έγιναν χιλιάδες χρόνια πριν. Τα αθύρματα αναφέρονται στον Ησίοδο, την Σαπφώ, τον Αλκαίο, τον Όμηρο, τους Ομηρικούς ύμνους που γράφτηκαν αιώνες πριν τα περσικά ή ινδικά Ζατρίκια, τα οποία προφανώς είναι από εκείνες τις εκστρατείες. Δεν είναι τυχαίο όπου θεοί και προστάτες των πεττειών είναι η Αθηνά, ο Διόνυσος, ο Ερμής και ο Πάν.

Η θεά της σοφίας και των αθυρμάτων (παιχνιδιών) ήταν η Αθηνά η οποία ξεπήδησε από τον μυαλό του Διός ως σκέψη και την βλέπουμε σε πλήθος παραστάσεων σε αρχαία αγγεία με επιτραπέζια αθύρματα τύπου πεττείας ως επιβλέπον ή ως διαιτητής σε παρτίδες. Μεγάλοι αρχαίοι αντιπαίζοντες (πεττευτές και κυβευτές) είναι οι εξής: Αχιλλέας, Αίας του Οιλέα, Αίαντας ο Σαλαμίνιος, Πλάτων, Αλκιβιάδης, Περικλής, Μεγας Αλέξανδρος και οι στρατιώτες του, Ξενοφών, Οδυσσέας και μνηστήρες Πηνελόπης και τόσοι άλλοι.


Το πανάρχαιο άθλημα του ζατρικίου πέρασε μέσα από τους αιώνες στο Βυζάντιο και από εκεί εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Δύση με την γνωστή μορφή που ξέρουμε σήμερα.




Πηγή: Γρηγόρης Ζώρζος, Ελληνικό Αρχείο, http://www.ellinikoarxeio.com/2010/11/zatrikion-in-ancient-hellas.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ζατρίκιον ή Σκάκι;"

Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Η μεγαλύτερη ένοπλη δύναμη του πλανήτη: 8.000.000 Κινέζοι πολιτοφύλακες!

H μεγαλύτερη ένοπλη δύναμη του πλανήτη είναι η κινεζική πολιτοφυλακή με συνολικά 8.000.000 άνδρες και γυναίκες να υπηρετούν στις τάξεις της. Τηλεγράφημα του κινεζικού πρακτορείο ειδήσεων Xinhua, αναφέρει ότι η δύναμη της πολτοφυλακής μειώθηκε κατά ... 2.000.000 τα τελευταία χρόνια και από 10 εκατ. που ήταν μειώθηκε στα σημερινά επίπεδα.
Εντυπωσιακή πρόοδο δείχνουν να έχουν σημειώσει και τα ποσοστά των Κινέζων αξιωματικών που διαθέτουν αξιόλογη μόρφωση. Πλέον, μόρφωση ανωτάτου – πανεπιστημιακού επιπέδου (με τετραετή φοίτηση) διαθέτει το 80% των Κινέζων αξιωματικών, έναντι μόλις 25,8% το 1998.
Η κινεζική πολιτοφυλακή έχει δομή κανονικού Στρατού με μονάδες τεθωρακισμένων και βαρέως πυροβολικού, κεντρική διοίκηση ανάλογη με το κινεζικό ΓΕΣ, και δεν έχει σχέση με την ελαφρά πολιτοφυλακή άλλων κρατών.
Απίστευτες δηλώσεις του Kινέζου υπουργού Άμυνας : Ο Στρατός μας προετοιμάζεται για πόλεμο!

 O υπουργός Άμυνας της Κίνας Liang Guanglie σε συνέντευξη του δήλωσε σήμερα πως η Κίνα προετοιμάζεται για πόλεμο, παρά το γεγονός πως ζούμε σε ειρηνικούς καιρούς!
Τις απίστευτες αυτές δηλώσεις τις έκανε μιλώντας στα κρατικά μέσα της χώρα του και όλα αυτά ενόψει της τριήμερης επίσκεψης του Aμερικανού υπουργού Άμυνας στην Κίνα. «Στα επόμενα πέντε χρόνια ο στρατός μας θα εντείνει τις προετοιμασίες του για κάθε ενδεχόμενη στρατιωτική εμπλοκή προς πάσα κατεύθυνση. Μπορεί να ζούμε σε καιρούς ειρήνης αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ τον πόλεμο, ποτέ να μην στέλνουμε τα άλογα στο νότο (προφανώς κάποια κινεζική παροιμία) ούτε να βάζουμε τα όπλα μας μακριά».
Αν και η Κίνα έχει δηλώσει κατά καιρούς πως επιθυμεί μια ειρηνική «άνοδο» η πρόσφατη όμως αναδιοργάνωση των ενόπλων της δυνάμεων και τα μαζικά προγράμματα εκσυγχρονισμού οπλικών συστημάτων της έχουν θέσει σε επιφυλακή τόσο τις ΗΠΑ όσο και κυριότερα την Ιαπωνία. Τέτοια προγράμματα είναι το πρώτο κινεζικό αεροπλανοφόρο, ο βαλλιστικός πύραυλος DF-21 εναντίον αεροπλανοφόρων και φυσικά το νέο μαχητικό της πέμπτης γενιάς J-20.
Ο Kινέζος υπουργός δήλωσε επίσης πως ο εκσυγχρονισμός των ενόπλων δυνάμεων της χώρας του δεν μπορεί να εξαρτάται από άλλους (βλ. Ρωσία) ούτε και μπορεί να εξαγοραστεί (βλ. ΗΠΑ) για να καταλήξει «Στα επόμενα πέντε χρόνια η οικονομία μας και η κοινωνία μας θα αναπτυχθούν ταχύτερα ωθώντας την εθνική μας ισχύ. Θα αδράξουμε αυτή την ευκαιρία για να επιταχύνουμε τον εκσυγχρονισμό του Στρατού μας».
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ"

Γεώργιος Παπανικολάου

Γεώργιος Παπανικολάου.

Ένας αναμφισβήτητα μεγάλος Έλληνας επιστήμονας και όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλο τον κόσμο, είναι ο Γεώργιος Παπανικολάου. Ο εφευρέτης του τεστ-παπ, γεννήθηκε το 1883 στην Κύμη και πέθανε τον Φεβρουάριο του 1962 στο Μαϊάμι της Φλώριδας. Ήταν γιος του Κουμιώτη γιατρού, δημάρχου και βουλευτού της Κύμης Νικολάου Γ. Παπανικολάου.

Ο πατέρας του τον ήθελε στρατιωτικό γιατρό ή έναν καλό γιατρό στον τόπο του. Αυτά φαινόντουσαν πολύ λίγα στον νεαρό επιστήμονα. Ο ίδιος είχε φιλοδοξίες και όνειρα. 'Αλλωστε, ήταν η εποχή της περισσότερης φιλοσοφίας και της λιγότερης ιατρικής. Μέσα σε αυτό το κλίμα διάβασε Niche, Kahn, Schopenhauer, έμαθε Γαλλικά και Γερμανικά, μυήθηκε στη μουσική και την ποίηση και απέκτησε μια πολύπλευρη εσωτερική καλλιέργεια, η οποία και του έδωσε τη δύναμη να αντιμετωπίζει τις πιο δύσκολες καταστάσεις στη ζωή του.

13 Μαΐου 1883 γεννήθηκε στην Κύμη Ευβοίας.
1904 Πτυχίο Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών.
1910 Πτυχίο Φιλοσοφίας (τμήμα Ζωολογίας) Πανεπιστημίου Μονάχου.
10 Σεπτεμβρίου 1910 παντρεύτηκε την Ανδρομάχη Μαυρογέννους (απόγονο της Μαντώς Μαυρογέννους).
1911 Ερευνητής στο Ωκεανογραφικό μουσείο του Μονακό.
1912 -1913 Υπηρέτησε τον Ελληνικό στρατό στους Βαλκανικούς πολέμους ως γιατρός.
1913 Αναχωρεί για Αμερική όπου και εργάζεται με μερική απασχόληση στο τμήμα παθολογίας του Νοσοκομείου της Νέας Υόρκης.
1914 Ερευνητής Βιολόγος στο τμήμα Ανατομίας του πανεπιστημίου Cornell.
1916 Εισηγητής του τμήματος Ανατομίας του πανεπιστημίου Cornell.
1923 Επίκουρος Καθηγητής του τμήματος Ανατομίας του πανεπιστημίου Cornell.
1925 Ξεκινάει δοκιμές της τεχνικής «παπ-τεστ» σε ασθενείς του Νοσοκομείου της Νέας Υόρκης.
1938 Αναπληρωτής Καθηγητής του τμήματος Ανατομίας.
1939 – 1940 Αφιερώνεται ολοκληρωτικά την μελέτη κυτταρολογικών μεθόδων με τους Dr. Herbert F. Traut.
1941 Λαμβάνει επιχορήγηση από το ταμείο της Κοινοπολιτείας, 1800 δολαρίων.
1943 Δημοσιεύει (μαζί με τον F. Traut) την «Διάγνωση του καρκίνου δια του κολπικού επιχρίσματος».
1951 Ανακηρύσσεται Ομότιμος Καθηγητής της κλινικής ανατομίας.
1954 Δημοσιεύει τον Άτλα της Αποφολιδωτικής Κυτταρολογίας
1961 Μετακομίζει στο Μαϊάμι όπου αναλαμβάνει Διευθυντής της Ερευνητικής Κλινικής Καρκίνου «Παπανικολάου».
18 Φεβρουαρίου 1962 πεθαίνει στο σπίτι του στο Μαϊάμι από μυοκαρδιακό έμφραγμα.



Διακρίσεις
1948 Βραβείο Borden
1950 Βραβείο Amory
1950 Βραβείο Lasker της Αμερικάνικης Ένωσης Δημόσιας Υγείας.
1951 Πρώτο Βραβείο από το ΑΧΕΠΑ
1952 Μετάλλιο τιμής από την Αμερικάνικη Αντικαρκινική Εταιρεία.
1953 Βραβείο Κυτταρολογίας της Βιέννης
1953 Τιμήθηκε από τον Βασιλιά της Ελλάδας με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικα.
1954 Βραβείο σύγχρονης Ιατρικής για διακεκριμένο επίτευγμα.
1955 Βραβείο Bertner
1956 Βραβείο Passano
1957 Μετάλλιο τιμής του Γεωργίου του 1ου από την Ελληνική Κυβέρνηση.
1960 Βραβείο Clement Cleveland

Ο Γεώργιος Παπανικολάου είχε προταθεί δύο φορές για το βραβείο Νόμπελ. Η επιτροπή δεν έκανε δεκτή την πρόταση αφού θεώρησε ότι θα μπορούσε να βραβεύσει την ανακάλυψη μίας θεραπείας άλλα όχι μίας διαγνωστικής μεθόδου. Το λάθος της επιτροπής, σήμερα είναι ολοφάνερο, σύμφωνα με στατιστικές μετρήσεις, τα περιστατικά θανάτου λόγο καρκίνου της μήτρας μειώθηκαν κατά 70% μετά την εφαρμογή του τεστ Παπανικολάου.

Υπάρχουν προτομές του στο προαύλιο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην Πλατεία Κύμης, στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Αγ. Σάββας, το οποίο φέρει το όνομά του, όπως και τα Νοσοκομεία της Κύμης, και της Θεσσαλονίκης. Η ψηλή γέφυρα της Χαλκίδας επίσης ονομάζεται «Γεώργιος Παπανικολάου» και εκεί υπάρχει ο ανδριάντας του.

Για την συγγραφή του παρόντος αφιερώματος έχουν χρησιμοποιηθεί ως πηγές, το Cuma.gr καθώς και το Πανεπιστήμιο Cornell.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γεώργιος Παπανικολάου"

Η ΜΟΡΦΗ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ ΣΤΟ ΑΜΕΣΟ ΜΕΛΛΟΝ

Το σοκ του μέλλοντος;
Καλώς ήλθατε στο Νέο Μεσαίωνα
 Φανταστείτε ένα κόσμο με μια ισχυρή Κίνα που θα αλλάζει την όψη της Ασίας. Με μια Ινδία που θα απλώνει με αυτοπεποίθηση την εμβέλειά της από την Αφρική ως την Ινδονησία. Με το Ισλάμ να επεκτείνει την επιρροή του.
 Με την Ευρώπη να στενάζει από κρίσεις νομιμοποίησης. Με κυρίαρχες πόλεις κράτη να κατέχουν πλούτο και να οδηγούν την καινοτομία.
Και με ιδιωτικούς μισθοφορικούς στρατούς, ριζοσπαστικούς θρησκευτικούς κύκλους και ανθρωπιστικές οργανώσεις να παίζουν με τους δικούς τους κανόνες, ανταγωνιζόμενες για τις καρδιές, τα μυαλά και τα χρήματα των ανθρώπων.
Όλα αυτά μοιάζουν οικεία σήμερα. Αλλά κάπως έτσι ήταν ο κόσμος και πριν 1000 χρόνια περίπου, στην ακμή του Μεσαίωνα.
 Τα τελευταία χρόνια έγινε κοινός τόπος ότι ο μεταψυχροπολεμικός κόσμος, με την άνοδο νέων δυνάμεων όπως η Κίνα και η Βραζιλία, θα καταλήξει σε αυτό που οι επιστήμονες των διεθνών σχέσεων αποκαλούν ‘πολύ-πολική τάξη’.
 Όμως για τα επόμενα 10-20 χρόνια, δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο αν το μέλλον θα εξελιχθεί όντως έτσι όπως πολλοί το φαντάζονται – συγκεκριμένα αν θα συνεχιστεί η σχετική παρακμή των Ηνωμένων Πολιτειών, το ‘κουτσά-στραβά προχωράμε’ της Ευρώπης, η συνέχιση της ενίσχυσης της Κίνας και της Ινδίας κι όλες αυτές οι γνωστές προβολές.
Στην πραγματικότητα ο κόσμος εισέρχεται στο 2011 όχι απλά ως ένας κόσμος περισσότερων ισχυρών κρατών, αλλά σαν ένας κόσμος πολυάριθμων κέντρων ισχύος διαφορετικών τύπων.
Είναι με δυο λόγια σαν ένας νέο-μεσαιωνικός κόσμος. Ο 21ος αιώνας θα μοιάζει περισσότερο από καθετί άλλο με τον 12ο αιώνα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΜΟΡΦΗ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ ΣΤΟ ΑΜΕΣΟ ΜΕΛΛΟΝ"

ΑΝΕΚΔΟΤΑ και ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε: «Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων».
Ένας μοχθηρός άνθρωπος ήθελε να φυλάξει το σπίτι του από κάθε κακό. Έβαλε στην πόρτα μια επιγραφή που έλεγε: «Κανένα κακό να μη μπει στο σπίτι αυτό». Ο Διογένης διάβασε την επιγραφή και απόρησε: «Μα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού από που θα μπει;»
Ο Μέγας Αλέξανδρος έστειλε στον Φωκίωνα 100 τάλαντα. Ο αθηναίος πολιτικός ρώτησε τους ανθρώπους που του έφεραν το μεγάλο αυτό ποσό: «Γιατί ο Αλέξανδρος διάλεξε εμένα απʼ όλους τους Αθηναίους για να μου χαρίσει 100 τάλαντα;» Οι απεσταλμένοι απάντησαν: «Γιατί μόνο εσένα θεωρεί έντιμο άνθρωπο» Ο Φωκίωνας αρνήθηκε το δώρο λέγοντας: «Ας μʼαφήσει λοιπόν και να είμαι και να φαίνομαι έντιμος».
Παρακινούσαν τον Φίλιππο της Μακεδονίας να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε: «Δεν είστε καλά! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σʼάλλα μέρη;»
Είπαν στον Σωκράτη ότι κάποιος έλεγε άσχημα λόγια γιʼ αυτόν. Ο Σωκράτης απάντησε: «Καθόλου παράδοξο. Ποτέ του δεν έμαθε να λέει καλά λόγια».
Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν».
Ρώτησαν τον φιλόσοφο Στίλπωνα, αν υπάρχει κάτι πιο ψυχρό από ένα άγαλμα. «Ναι» είπε, «ένας αναίσθητος άνθρωπος».
Ένα φίδι τυλίχθηκε γύρω από το κλειδί μιας πόρτας. Οι μάντεις χαρακτήρισαν το γεγονός θαύμα. Ο Λεωτυχίδης όμως, βασιλιάς της Σπάρτης, θεώρησε αδικαιολόγητο τον χαρακτηρισμό.
«Για μένα θαύμα θα ήταν», είπε «αν τυλιγόταν το κλειδί γύρω από το φίδι και όχι το φίδι γύρω από το κλείδι».
Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιό του. Ο φιλόσοφος ζήτησε ως αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό. «Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο». «Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».
Η Ξανθίππη λέει στον Σωκράτη: «Άδικα σε καταδίκασαν σε θάνατο»
Κι ο Σωκράτης: «Αλίμονο αν η καταδίκη μου ήταν δίκαιη»
Ο Πλάτωνας επέπληξε κάποιον γιατί έπαιζε κύβους. Εκείνος δικαιολογήθηκε: «Τα ποσά που παίζω στο παιχνίδι είναι ασήμαντα»
Ο Πλάτωνας του παρατήρησε: «Η συνήθεια όμως να παίζεις δεν είναι καθόλου κάτι ασήμαντο».
Μια μέρα η Ξανθίππη έβαλε τις φωνές στον Σωκράτη και στην συνέχεια άδειασε πάνω του μια λεκάνη νερό. Ο Σωκράτης ατάραχος είπε: «Η Ξανθίππη κάνει ότι και ο Δίας: πρώτα βροντά και ύστερα βρέχει».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΕΚΔΟΤΑ και ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ"

Dimitri Mitropoulos conducts New York Philharmonic in rehearsal and concert

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Dimitri Mitropoulos conducts New York Philharmonic in rehearsal and concert"

Δημήτρης Μητρόπουλος (1896 - 1960)

Βιογραφικό σημείωμα

Γράφει ο Ιάσων Δημητριάδης
[Χριστοδούλου Ν.,
Δημήτρης Μητρόπουλος – Αφιέρωμα, Αθήνα 1996]

Ο Δημήτρης Μητρόπουλος ανήκει στους μεγαλύτερους μαέστρους της ιστορίας. Από πολύ νέος, αρχικά ως συνθέτης και στη συνέχεια κυρίως ως διευθυντής της Ορχήστρας του Ωδείου Αθηνών, υπήρξε πρωτεργάτης της ελληνικής μουσικής. Από το 1930 ξεκίνησε τη μεγάλη διεθνή του σταδιοδρομία που τον οδήγησε τελικά στις ΗΠΑ ως μουσικό διευθυντή της Συμφωνικής της Μιννεάπολης και στη συνέχεια διευθυντή της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης. Παράλληλα διηύθυνε πολλές από τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου.

Θαυμάστηκε για τη δύναμη και την πρωτοτυπία των ερμηνειών του, στις οποίες ιδιαίτερη θέση κατέχουν ερμηνείες μεγάλων γερμανών και ρομαντικών συνθετών, συνθετών του 20ου αιώνα, όπερας. Η διευθυντική του τεχνική, κυρίως χωρίς χρήση μπαγκέτας, υπήρξε απόλυτα προσωπική και παραστατική, με εκφραστική χειρονομία. Ήταν φημισμένος για τη μοναδική του μνήμη- διηύθυνε πάντοτε, ακόμη και στις δοκιμές, χωρίς παρτιτούρα το ευρύτατο ρεπερτόριό του.

Διηύθυνε πάνω από δύο χιλιάδες συναυλίες. Υπήρξε αφοσιωμένος και εμπνευσμένος υποστηρικτής της μουσικής του 20ου αιώνα και των συγχρόνων του συνθετών, τόσο των γνωστών, όσο και των νέων, ακόμη και παρά τις αντιδράσεις ορισμένες φορές του κοινού και των διοικήσεων των ορχηστρών. Παρουσίασε περισσότερα από ογδόντα έργα σε πρώτη εκτέλεση (των Χίντεμιτ, Μπάρμπερ, Γκουλντ, Κόπλαντ, Κρένεκ, Καλομοίρη, Σκαλκώτα, Πετρίδη, Σισιλιάνου κ.ά.). Ήταν επίσης ένας από τους πρωτοπόρους μεγάλους ερμηνευτές του Μάλερ και συνέβαλε αποφασιστικά στην καθιέρωση του έργου του συνθέτη στην Αμερική και την Ευρώπη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δημήτρης Μητρόπουλος (1896 - 1960)"

Έλληνες υπουργοί απέρριψαν τις γερμανικές αποζημιώσεις

του Κώστα Χαρδαβέλλα

Από το 2000 οι υπουργοί Δικαιοσύνης των κυβερνήσεων Σημίτη και Καραμανλή δεν επιτρέπουν να κατασχεθεί η περιουσία του γερμανικού δημοσίου, που βρίσκεται στην Ελλάδα (Γερμανικό Ινστιτούτο και άλλα), προκειμένου να καταβληθεί η αποζημίωση που έχει επιδικαστεί στα θύματα των εγκλημάτων των Γερμανών ναζί στο Δίστομο.

Το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και ο πρόεδρός του Μανώλης Γλέζος καταγγέλλουν τις ελληνικές κυβερνήσεις για τη διάπραξη αυτού του εγκλήματος σε βάρος των θυμάτων του Διστόμου.

Η Γερμανία μετά την προστατευτική αυτή παρέμβαση των Ελλήνων υπουργών Δικαιοσύνης την τελευταία δεκαετία έχει προσφύγει στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης για να απορριφθεί απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ιταλίας, με την οποία έχει οριστεί η κατάσχεση γερμανικού ακινήτου στη Φλωρεντία για την πληρωμή των κατοίκων του Διστόμου.
Αυτή την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ιταλίας δεν επέτρεψαν οι Έλληνες υπουργοί δικαιοσύνης να εφαρμοστεί στην Ελλάδα.

Το γεγονός είναι αποτρόπαιο και αφήνουν σοβαρότατα εκτεθειμένους τους υπουργούς Δικαιοσύνης των ελληνικών κυβερνήσεων από το 2000 μέχρι σήμερα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Έλληνες υπουργοί απέρριψαν τις γερμανικές αποζημιώσεις"

ΤΟ Α' ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΞΑΜΗΝΟ ΤΟΥ 2011 ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΝΑ ΕΞΑΜΗΝΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
Περίπου εκατόν ενενήντα χρόνια μετά τα πρώτα δάνεια στήριξης του αγώνα της εθνικής ανεξαρτησίας, με βάση τα οποία η χώρα χρεώθηκε 2.800.000 λίρες ενώ παρέλαβε λιγότερα από 540.000, ο κύκλος αυτής της κουτσής εθνικής ανεξαρτησίας μάλλον κλείνει οριστικά με τον ίδιο τραγικό τρόπο, αφήνοντας ανολοκλήρωτο το εθνικό αίτημα.
Στη διαδρομή αυτή, δεκάδες Ορλάνδοι και Λουριώτες (οι εξουσιοδοτημένοι να συνάψουν τα πρώτα δάνεια) θα επαναλάβουν σχεδόν απαράλλαχτα τις ίδιες αστοχίες στον χειρισμό των δανείων και θα απολαύσουν την ανάλογη σε κάθε εποχή τρυφηλή ευζωία, καταδικάζοντας τον τόπο στην εξάρτηση και στην παρακμή.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τέλος του 2009, τρεις χιλιάδες σύγχρονοι «απόγονοι» του Ορλάνδου και του Λουριώτη, διαθέτουν σε τράπεζες του εξωτερικού καταθέσεις, που υπερβαίνουν τα 15 δις ευρώ, δίχως να υπολογίζονται οι επενδύσεις σε real estate, επιχειρήσεις κλπ.
Έτσι, το έλλειμμα που διαπιστώνει ο πρώτος 6μηνιαίος προϋπολογισμός του 1823, (έξοδα 38.000.000 γρόσια – έσοδα 12.000.000 γρόσια) θα περάσει μέσα από τη αργόσυρτη γραμμή της Ιστορίας, για να σκάσει στα μούτρα των νεο-Ελλήνων, σε ευρώ βέβαια αυτή τη φορά. Λες και στην πλάστιγγα που ζυγιάζεται η ελληνική Ιστορία, ότι κερδίζεται με αίμα, είναι καταδικασμένο να χάνεται για μερικές χιλιάδες γρόσια.
Από το 1974 έως το 2009 το ελληνικό κράτος κατέβαλλε για την εξυπηρέτηση του χρέους πάνω από 640 δις ευρώ, ενώ την τελευταία δεκαετία (2000-2009) πάνω από 400 δις ευρώ. Κι’ όμως, παρ’ όλα αυτά, σήμερα οφείλονται ακόμη 350 δις. Ο Ορλάνδος ζει. Ο Λουριώτης ζει. Και οι δυό βασιλεύουν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ Α' ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΞΑΜΗΝΟ ΤΟΥ 2011 ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ"

Αρχαία επιγραφή καταγράφει γεγονότα από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα..!!.(Αλλά παραλείπει ένα ...γεγονός: την κάθοδο...των ινδοευρωπαίων)

Σε παριανό μάρμαρο του 3ου π.Χ. αιώνα καταγράφονται γεγονότα από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα.

Η φθαρμένη επιγραφή που βρέθηκε στο νησί της Πάρου κατέληξε στο Λονδίνο τον 17ο αιώνα και αναφέρει τα σημαντικά γεγονότα χιλίων τριακοσίων ετών:

Τόν κατακλυσμό Δευκαλίωνα,την εφεύρεση του καλαμποκιού από τη θεά Δήμητρα,*(!!!)τον Κέκροπα βασιλιά της Αθήναςτην πτώση της Τροίας,τον Ησίοδο,τον Όμηρο.
Αλλά παραλείπει ένα ...σημαντικό γεγονός: την κάθοδο της φυλής των ...ινδοευρωπαίων στην ελληνική χερσόνησο...(σσΒ:πού με ζήλο φωστήρες διδάσκουν τα παιδιά μας στα σχολεία!!)

Στην πινακίδα του μουσείου, όπου εκτίθεται, αναφέρονται τα εξής:


«Το παριανό μάρμαρο

Είναι ή αρχαιότερη σωζόμενη μαρτυρία ενός ελληνικού χρονολογικού πίνακα.

Καταγράφεται η περίοδος της ανόδου του Βασιλιά Κέκροπα στην Αθήνα. (η επιγραφή αναφέρεται από το 1581/0 π.Χ. έως το 264/3 π.Χ. όπου είναι η ημερομηνία που χαράχθηκε η επιγραφή.

Καθορίζει τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα το 1528/7, τη δημιουργία (ή εφεύρεση) του καλαμποκιού*(!!!) από το τη Δήμητρα το 1409/8 και την πτώση της Τροίας το 1209/8.

Χρονολογεί τον Ησίοδο μια γενιά νωρίτερα του Ομήρου, στο τέλος του δέκατου αιώνα. Όσο κοντεύει χρονολογικά στην εποχή του η καταγραφή του γίνεται πληρέστερη, αλλά η χρονολογία δεν είναι πάντοτε ακριβής και οι λόγοι της επιλογής των γεγονότων δεν είναι πάντοτε καθαροί. Η επιγραφή είναι πάρα πολύ φθαρμένη και είναι δύσκολο να διαβαστεί σήμερα.

Το σχέδιο των χαραγμάτων είναι καθαρά θεωρητικό. Για παράδειγμα, στη γραμμή 57 (στο τυπωμένο κείμενο)

Αφ’ ου εν Αιγος ποταμοίς ο λίθος έπεσε και Σιμωνίδης ο ποιητής ετελεύτησεν, βιούς έτη ΓΔΔΔΔ, έτη ΗΗΓ, άρχοντος Αθήνησι Θεαγενίδου.

«Από το έτος στο οποίο έπεσε ο λίθος (μετεωρόλιθος) στο ποταμό Αιγός και ο Σιμωνίδης ο ποιητής πέθανε, αφού έζησε για 90 χρόνια, 205 χρόνια, όταν ήταν άρχων στην Αθήνα ο Θεαγενίδης (468/7 π.Χ.)»

Το παριανό μάρμαρο αγοράστηκε από τη Σμύρνη εκ μέρους του Thomas Howard, κόμη του Arundel και μεταφέρθηκε στο Λονδίνο το 1667.

Το πάνω μέρος της επιγραφής χάθηκε και είναι γνωστό μόνο σε ένα αντίγραφο του Selden. Το κομμάτι του Oxford (μαζί με πάνω από 130 άλλες επιγραφές) παρουσιάστηκε στο Πανεπιστήμιο το 1667 από τον εγγονό του συλλέκτη, λόρδο Henry Howard κατόπιν παρότρυνσης του ημερολογιογράφου John Evelyn.

Καλύπτει τώρα τα έτη 895-355 π.Χ. Ένα μικρό κομμάτι καλύπτει τα χρόνια 336-299 και βρέθηκε στην Πάρο το 1897 όπου φυλάσσεται στο μουσείο του νησιού.» - (* καλαμπόκι στην προκατακλυσμιαία Ελλάδα;!!Μα οι "επιστημονες "δεν μας λένε ότι το καλαμπόκι ήρθε πριν λίγους αιώνες στην Ευρώπη από την Αμερική;)















Πηγη.Βισαλτης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αρχαία επιγραφή καταγράφει γεγονότα από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα..!!.(Αλλά παραλείπει ένα ...γεγονός: την κάθοδο...των ινδοευρωπαίων)"

Τελικά ποιός έχει δίκαιο

ΓΕΝ Έναντίον defencenet.gr

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού ανακοινώνεται ότι μία ημέρα πριν την τελετή εισδοχής του υποβρυχίου «Παπανικολής» στο Στόλο και αφού το πλοίο επί δύο και πλέον μήνες έπλευσε, ελέγχοντας όλα τα μέσα που διαθέτει υπό ακραίες καιρικές συνθήκες, από τη θάλασσα της Νορβηγίας στο Κίελο και από εκεί μέσω Ατλαντικού και Μεσογείου στην Ελλάδα, κάποιοι κύκλοι κάνουν την ύστατη προσπάθεια να υπονομεύσουν και να απαξιώσουν το πιο σύγχρονο και άρτιο πλοίο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Η μυθολογία όμως «περί του υποβρυχίου που γέρνει» διαψεύστηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο.
Το ΓΕΝ δηλώνει κατόπιν αυτού κατηγορηματικά ότι το «σημερινό ρεπορτάζ» της δημοσιογραφικής σελίδας defencenet.gr δεν είναι ακριβές και δεν έχει καμία «πηγή» στο εσωτερικό του Πολεμικού Ναυτικού (όπως στην αρχική εκδοχή του ανέφερε) ούτε έγινε κάποια προσπάθεια διασταύρωσης του πριν αναρτηθεί στο διαδίκτυο.
Το υποβρύχιο «Παπανικολής» προσορμίστηκε σύμφωνα με το πρόγραμμα χθες, ώρα 21:00, στα ναυπηγεία ΕΝΑΕ (Σκαραμαγκάς) προκειμένου να αντικατασταθεί μικρό τμήμα επικαλυπτικής λαμαρίνας που αποκολλήθηκε από τον πυργίσκο του υποβρυχίου λόγω εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών στη Βόρεια Θάλασσα και στο Βισκαϊκό Κόλπο (άνεμοι 8-9 Μποφόρ και ύψος κύματος μεγαλύτερο των έξι μέτρων). Το έλασσον αυτό συμβάν είναι απολύτως φυσιολογικό για τέτοιες καιρικές συνθήκες και δεν έχει καμία σχέση με την επιχειρησιακή λειτουργία του πλοίου που δοκιμάστηκε και επιβεβαιώθηκε με τον πιο απαιτητικό τρόπο.
Περιττεύει δε να σημειωθεί ότι όλα αυτά δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με «μεγάλες αβαρίες» που καθιστούν «μη επιχειρησιακό» το υποβρύχιο, όπως αναφέρει το δημοσίευμα. Το υποβρύχιο «Παπανικολής» εντάσσεται ήδη άμεσα στην επιχειρησιακή λειτουργία του Στόλου, σύμφωνα με το πρόγραμμα που έχει ήδη εκδοθεί.

Αντιπλοίαρχος Αδαμάντιος Χριστοδούλου ΠΝ
Εκπρόσωπος Τύπου ΓΕΝ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τελικά ποιός έχει δίκαιο"

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

 Τα χημικά στοιχεία είναι, όπως ξέρουμε, τα απλούστερα σώματα στη φύση, αυτά που δεν είναι δυνατό να διασπασθούν σε πιο απλά.

Τα εκατομμύρια διαφορετικά σώματα που μας περιβάλλουν είναι φτιαγμένα από αυτά ακριβώς τα χημικά στοιχεία (που σε αριθμό μόλις που ξεπερνούν τα 100), τα οποία ενώνονται μεταξύ τους με πολλούς τρόπους και σε διάφορες αναλογίες.

 Θα προσπαθήσουμε παρακάτω να ανιχνεύσουμε τη ρίζα, την ετυμολογία, του ονόματος του κάθε στοιχείου (Με ατομικό αριθμό από 1 έως και 103).

 Μερικά απ' αυτά τα στοιχεία (π.χ. άνθρακας, θείο) ήταν γνωστά στον άνθρωπο από την αρχαιότατη εποχή, χωρίς βέβαια αυτός να έχει συνείδηση του στοιχειακού τους χαρακτήρα: γι' αυτόν ο σίδηρος ή ο άνθρακας δεν είχαν -ως προς τη σύστασή τους- κάτι το ξεχωριστό από την άμμο, το νερό ή το ξύλο (που όπως γνωρίζουμε σήμερα δεν είναι χημικά στοιχεία).
Τα ονόματα αυτών των στοιχείων έχουν, τις πιο πολλές φορές, προέλευση άγνωστη, χαμένη στην αυγή του ανθρώπου και της γλώσσας του.. Τα περισσότερα στοιχεία όμως δε συναντώνται στη φύση σε ελεύθερη κατάσταση, αλλά ενωμένα με άλλα στοιχεία, σε μορφή χημικών ενώσεων.
 Αυτά απομονώθηκαν όλα μόνο κατά τους τελευταίους τρεις αιώνες, αφού κατά τις αρχές του 18ου αιώνα έγιναν τα πρώτα βήματα της σύγχρονης χημείας (Mendeleev περιοδικός πίνακας των στοιχείων 1869). Έτσι τα ονόματα αυτών των στοιχείων πλάστηκαν από τους επιστήμονες μετά την ανακάλυψη καθενός, και βέβαια, τις πιο πολλές φορές, το όνομα ήθελε να εκφράσει κάτι σχετικό με το στοιχείο. Στη συνέχεια ακολουθούν τα 103 στοιχεία με σειρά αύξοντος ατομικού αριθμού.
 Οι πληροφορίες που αφορούν σε κάθε στοιχείο είναι οι ακόλουθες:
Ατομικός αριθμός.
Σύμβολο.
Αγγλικό όνομα.
Ελληνικό όνομα.
Χρονολογία ανακάλυψης ή απομόνωσης του στοιχείου (όπου είναι γνωστή).
Ομάδα πηγής προέλευσης του ονόματος του στοιχείου, δηλαδή:
α. Όνομα που προέρχεται από το όνομα ενός προσώπου ιστορικού ή μυθικού.
β. Όνομα που προέρχεται από το όνομα ενός τόπου δηλ. χωριού, οικισμού ή και πλανήτη.
γ. Όνομα που προέρχεται από το όνομα κάποιου χρώματος.
δ. Όνομα που προέρχεται από κάποια χαρακτηριστική ιδιότητα του στοιχείου (εκτός του χρώματός του).
ε. Όνομα που προέρχεται από το όνομα του ορυκτού ή γενικότερα του υλικού από το οποίο απομονώθηκε το στοιχείο.
ζ. Όνομα αρχαίας προέλευσης για στοιχεία που ήταν γνωστά από την αρχαιότητα στην καθαρή τους (ή στην σχεδόν καθαρή τους) μορφή. Στην περίπτωση αυτή, η ετυμολογία του ονόματος είναι συνήθως άγνωστη ή αμφισβητήσιμη.
η. Όνομα που δεν επιτρέπει την κατάταξή του σε κάποια από τις προηγούμενες κατηγορίες. Πρόκειται για λίγες ειδικές περιπτώσεις.
7. Ετυμολογία του ονόματος του στοιχείου (όπου είναι γνωστή). Αξίζει να προσεχθεί, ιδιαίτερα στις ομάδες γ. και δ., το πόσα στοιχεία έχουν όνομα που η ρίζα του είναι ελληνικής προέλευσης.
1. Η HYDROGEN ΥΔΡΟΓΟΝΟ 1766 (δ)
Το όνομα προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ύδωρ και γίγνεσθαι. Δείχνει ότι από το στοιχείο αυτό μπορεί να γίνεται νερό (όταν αντιδρά με το οξυγόνο).
2. He HELIUM ΗΛΙΟ 1868 (β)
Από το όνομα του ήλιου, γιατί εκεί επισημάνθηκε με φασματοσκοπική μέθοδο για πρώτη φορά.
3. Li LITHIUM ΛΙΘΙΟ 1817 (δ)
Το όνομα προέρχεται από την ελληνική λέξη λίθος = πέτρα, και πλάστηκε για να εκφράσει την ορυκτή, πέτρινη προέλευση του στοιχείου, σε αντιδιαστολή με τα άλλα αλκάλια (νάτριο και κάλιο), που είχαν απομονωθεί από φυτικά προϊόντα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ"

Κατοχή 1941-44

(...ας μην τους ξεχνάμε!)

Η συγκρότηση της πρώτης ανταρτικής ομάδας

Όπως διαβάζουμε στο βιβλίο του Γρηγόρη Κριμπά «Η Εθνική Αντίσταση στη Μεσσηνία», η πρώτη ανταρτοομάδα συγκροτήθηκε στο χωριό Κόκλα στις 28 Φεβρουαρίου του 1943. Στρατιωτικός υπεύθυνος ορίστηκε ο Εύελπις Β΄ Τάξεως Ναπ. Παναγιωτόπουλος από το Ψάρι, πολιτικός υπεύθυνος ο Χρήστος Αντωνόπουλος από το Πιτσά (Σιτοχώρι), καπετάνιος ο Γιάννης Παπαδόπουλος από το Βασιλικό. Συμμετείχαν οι εξής αντάρτες: Γιώργης Τασιόπουλος (Πιτσά), Παναγιώτης Γεωργακόπουλος (Πιτσά), Κώστας Νταλαχάνης - Κορυζής (Κόκλα), Περικλής Ηλιόπουλος - Καραντάνης (Κόκλα), Νίκος Γεωργίτσης (Ψάρι), Παναγιώτης Καζάντζας (Αετός), Νίκος Λόντος (Αετός), Στάθης Μπινιώρης (Βιδίσοβα), Χρήστος Μάμαλος (δάσκαλος από την Κέρκυρα).
Σύμφωνα με το Ναπολέοντα Παπαγιαννόπουλο , τα πρώτα όπλα για το αντάρτικο ήρθαν με ρίψεις από βρετανικά αεροπλάνα το Νοέμβριο του 1942 στο Πιτσά, ενώ δεύτερη ρίψη έγινε στις 15 Μαΐου 1943. Τότε έφτασε στην Πελοπόννησο και η πρώτη βρετανική αποστολή με επικεφαλής τον ταγματάρχη Χένρυ (Ριντ;).

Η εκτέλεση του Νίκου Λόντου

Η πρώτη αυτή ανταρτική ομάδα γρήγορα δέχτηκε ένα αποφασιστικό πλήγμα. Ένας πράκτορας των Ιταλών από τη Θράκη, ονόματι Λευτέρης Κάτσικας, γνωρίστηκε με τον αντάρτη Στάθη Μπινιώρη και του παρουσίασε έναν Ιταλό ως Εγγλέζο που ζητούσε σύνδεση με τους αντάρτες.Ο Μπινιώρης έπεσε στην παγίδα και του εκμυστηρεύτηκε όσα ονόματα ανταρτών θυμόταν, καθώς και το όνομα του γιατρού Κωστόπουλου που είχε νοσηλεύσει έναν αντάρτη από το Ψάρι.
Στις 26 Μαρτίου του 1943 ένα ιταλικό απόσπασμα 60 αντρών έφτασε από την Καλαμάτα στο Κοπανάκι. Οι Ιταλοί ζήτησαν από τους προέδρους των χωριών να παρουσιαστούν και στις 12 τη νύχτα τρία τμήματα με οδηγούς τους προέδρους ξεκίνησαν για το Δώριο, τον Αετό και το Ψάρι. Στον Αετό συνέλαβαν τον Νίκο Λόντο μέσα στο γρέκι που κοιμόταν, ενώ ο σύντροφός του Παναγής Καζάντζας πρόλαβε να διαφύγει. Πάνω στον Λόντο βρήκαν ένα πιστόλι ή χειροβομβίδα και ένα ιταλικό τουφέκι. Όταν τον ρώτησαν τι τα θέλει, τους απάντησε:

"Για σας τα έχω".

Ο Νίκος Λόντος οδηγήθηκε ξημερώματα στο Κοπανάκι και εκτελέστηκε στο νεκροταφείο του χωριού. Πέθανε σαν ήρωας τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο .

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κατοχή 1941-44"

Σὰν νά ᾿χαν ποτὲ τελειωμὸ τὰ πάθια κι οἱ καημοὶ τοῦ κόσμου...

Σὰν σήμερα, ἑκατὸ χρόνια πρίν (3 Ἰαν. 1911), ἔφυγε ἀπὸ τὴν ζωὴ ὁ κυρ Ἀλέξανδρος τῶν γραμμάτων μας, ἡ μεγαλύτερη ἴσως μορφὴ τῆς νεώτερης λογοτεχνίας μας, καὶ ὁπωσδήποτε ὁ πιὸ γνήσια ἑλληνικὸς καὶ βαθιὰ ἀνθρώπινος ἐκπρόσωπός της...

* * *

Στὸν μισὸν καὶ πλέον αἰώνα ποὺ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸ θάνατο τοῦ Παπαδιαμάντη τ᾿ ἀντιστύλια τοῦ οἰκοδομήματός του ἔπεσαν ἕνα πρὸς ἕνα. Ἡ ἀγροτικὴ φάση πέρασε στὴ βιομηχανική, τὸ χωριὸ στὴν πολιτεία, ὁ χριστιανὸς στὸν ἄπιστο· κοινοτοπίες πού, ἂν εἶχαν τὴν ἴδια σημασία τοῦ ἀναπότρεπτου γιὰ τὸ πνεῦμα ὅση ἔχουν γιὰ τὴν καθημερινή μας ζωή, θὰ ἔπρεπε ἡ μορφὴ τοῦ Σκιαθίτη διηγηματογράφου νὰ ἔχει γίνει ἀέρας. Δὲν ἔγινε.

Μιὰ μέρα τὸ παρελθὸν θὰ μᾶς αἰφνιδιάσει μὲ τὴ δύναμη τῆς ἐπικαιρότητάς του. Δὲ θά ᾿χει ἀλλάξει ἐκεῖνο, ἀλλὰ τὸ μυαλό μας. Ἕνα ψήλωμα νοητό, ποὺ θὰ χρειαστεῖ νὰ τὸ ξανανεβοῦμε γιὰ νὰ ἐκτιμήσουμε σωστὰ τὶς διαστάσεις τῶν πραγμάτων γύρω μας.

(Ὀδυσσέας Ἐλύτης, «Ἡ μαγεία τοῦ Παπαδιαμάντη», 1975· στὸ Ὀδυσσέας Ἐλύτης, «Ἐν λευκῷ», ἐκδ. Ἴκαρος, 2006 (ζ' ἔκδ.· α' ἔκδ. 1992), ISBN 960-7233-26-3· σελ. 59-106· τὸ ἀπόσπασμα, σελ. 62)

* * *

[...] Ἔτσι ποὺ ὁ Παπαδιαμάντης μιλᾷ γιὰ τὴ ζωή, ἔτσι ὁ γεωργὸς ὀργώνει τὴ γῆ. Καὶ ὁ ἀγωγιάτης γκιζερᾷ στοὺς δρόμους. Καὶ ὁ βοσκὸς βόσκει τὰ βοσκήματα στὴ βοσκή.

Ποιὸς ἠμπορεῖ νὰ σταθεῖ καὶ νὰ τοῦ βγεῖ, γιὰ νὰ περιγράψει καλύτερα τὰ ἔξω καὶ τὰ μέσα μας!

Ὁ Παπαδιαμάντης ζωγραφίζει τὸ ἀόρατο. Κινηματογραφεῖ τὸν ἄνεμο. Βάζει τὴ σιωπὴ καὶ χορεύει. Καὶ φανερώνει στὰ ἀλλόκοτα μάτια μας τὴν ὀρατὴ τὴν κίνηση τοῦ νεαροῦ δέντρου, ποὺ μεγαλώνει.

Ἡ γλῶσσα του σωφυλλιάζει μὲ τὸν ἦχο τῆς σταλαματιᾶς, καὶ μὲ τὸ διάνεμα τῶν φύλλων τῆς λεύκας. Τὸν κοιτᾶμε νὰ φωτίζει ἁπλὰ τὶς ἔγνοιες καὶ τὸν καημὸ τοῦ καθημερινοῦ ἀνθρώπου, καὶ νιώθουμε νὰ μᾶς λογχίζουν τὰ κοντάρια τὸ φῶς, ὅταν ὁρμάει ἡ μέρα τὸ πρωῒ καὶ κυριεύει τοὺς λόφους.

Ὅλα τὰ φέρνει καὶ ὅλα τὰ παίρνει τὸ κυμάτισμα τῆς φωνῆς του: Τὴ λίγη ἐλπίδα τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν πολλὴ ἀπαντοχή τους. Τὸ πέρασμά μας ἀπὸ τὴ ζωὴ τὸ βιαστικό. Καὶ τὸ φευγιό μας γιὰ πάντα. Τὶς χαρὲς ἁπλὲς καὶ τὶς λύπες ἀμεμψίμοιρες. Ὁ ἀσβέστης του ψέλνει, οἱ θάλασσες ἀνεβαίνουν, τὸ κυπαρίσσι του φυλάει σκοπιὰ τὸ νούμερο δύο μὲ τέσσερες.

Εἶναι τὸ ξόμπλι του ἕνα δίχτυ ἡσυχίας, ποὺ μέσα του πέφτουν καὶ χωνεύουν καλόβολα ὅλα τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων.

Ὄμβροι, ἀνεμοζάλη, ἡ ἄνοιξη τῶν σπάρτων. Ἡ θροὴ τοῦ καλαμιῶνα, οἱ ἀπορρῶγες βράχοι, ἡ δρόσος Ἀερμών. Τὰ δέντρα, οἱ πόες, τὰ πουλιά, οἱ αἰγιαλοί, οἱ ὁρίζοντες. Ἡ ἀνυμέναιη κόρη ποὺ ἔμεινε, τὰ ράσα τοῦ καλοῦ ἱερέα, τοῦ παπα-Ἀδαμάντιου, ἡ ξενιτειά, τὰ καράβια καὶ τὰ κάρβουνα. Καὶ ἀκόμη ἡ στολὴ ἡ χιονόλευκη τοῦ μπαρμπα-Γιαννιοῦ τοῦ Ἔρωντα παραμονὴ Χριστούγεννα [1]. [...] Τὸ ποίημά του «Ὄνειρο στὸ κῦμα» εἶναι τὸ στέμμα τῆς ἐρωτικῆς ποίησης ὁλόκληρης τῆς νέας λογοτεχνίας μας.

[...] Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ ὁ Καύκασος σὰν ὄρος συναθροίζεται ὁλόκληρος στὴ στιγμὴ τοῦ Προμηθέα, παρόμοια τὸ ποιητικὸ σῶμα τοῦ Παπαδιαμάντη ἐκκεντρώνεται σὲ δυὸ γραμμὲς ποὺ ὀρθώνουν τὸν αἰώνιο ἄνθρωπο καὶ τὸ πικρὸ φυσικό του. Αὐτὸ τὸ δίστιχο [2] εἶναι τὸ δαχτυλικὸ ἀποτύπωμα ποὺ ἄφηκε σήμανση τὸ δάχτυλο τοῦ Παπαδιαμάντη στὸ μάγμα τοῦ χρόνου:

Σὰν νά ᾿χαν ποτὲ τελειωμὸ
τὰ πάθια κι οἱ καημοὶ τοῦ κόσμου.

Πηγη,Κρατυλος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σὰν νά ᾿χαν ποτὲ τελειωμὸ τὰ πάθια κι οἱ καημοὶ τοῦ κόσμου..."

Ο Όρκος του Ιπποκράτη

Απόδοση στα νεοελληνικά

«ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΤΗΡΗΣΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΕΙΘΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ, ΚΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΝΑ ΕΧΩ, ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ».

Στον Απόλλωνα δίνω τον όρκο, στο γιατρό και Θεό Ασκληπιό, στην Υγεία Θεά και Πανάκεια και ως μάρτυρες όλους καλώ τους Θεούς και Θεές πως τον όρκο τούτον δω θα τηρήσω εγώ και αυτήν την γραπτή συμφωνία όπως κρίνω και όπως μπορώ. Να νομίζω πως είναι εκείνος που με δίδαξε τούτη την τέχνη με αυτούς που με γέννησε ίσος. Στην ζωή μου αυτός να μετέχει και όσα πρέπει σε αυτόν να οφείλω και τους άρρενες τούτου απογόνους σαν αδέλφια δικά μου να βλέπω και την τέχνη αυτήν να διδάξω, αν αυτοί θελήσουν να μάθουν, χωρίς σύμφωνο ή άλλη αμοιβή. Τα αρχικά και μετά να διδάξω τα μαθήματα κι όλες τις γνώσεις, γενικές και ειδικές, στα παιδιά τα δικά μου κι εκείνου επίσης του δασκάλου που δίδαξε εμένα και σε όσους τον όρκο έχουν δώσει του γιατρού μαθητές κι έχουν γίνει, με γραπτή συμφωνία, δικοί μου και σε άλλον κανένα πια. Πως σε δίαιτες χρήση θα κάνω με σκοπό την ωφέλεια αρρώστων κατά δύναμη που έχω και κρίση κι αδικία αν φέρω και βλάβη θα αποφεύγω αυτές φυσικά. Δεν θα δώσω ποτέ σε κανέναν δηλητήριο θάνατο να βρει, έστω και αν μου ζητήσει αυτό κι ούτε σύσταση τέτοια θα κάνω. Και ομοίως εγώ σε γυναίκα δεν θα δώσω για έκτρωση μέσο. Την ζωή την δική μου και τέχνη θα φυλάξω αγνή και όσια. Δεν θα κάνω ακόμη ευνούχος ούτε και όσους λιθίαση έχουν, αλλά τούτη την πράξη θα αφήσω σε ανθρώπους εργάτες να κάνουν. Σε όσα σπίτια εγώ κι αν θα πάω για ωφέλεια θα μπω των αρρώστων μακριά από κάθε αδικία εθελούσια και άλλη φθορά κι από έργα ακόμη σε γυναίκας το σώμα και άνδρα ελευθέρων ακόμη και δούλων. Κι όσα δω θεραπεία όταν κάνω ή ακούσω και εκτός θεραπείας στην ζωή των ανθρώπων, αν πρέπει να μην βγουν προς τα έξω ποτέ, θα σωπαίνω αυτά θεωρώντας μυστικά ότι πρέπει να μείνουν.

Αν λοιπόν τούτον τον όρκο τηρήσω και δεν κάνω παράβαση, είθε τη ζωή να απολαύσω και τέχνη κι από όλους εκτίμηση να έχω τους ανθρώπους για πάντα.

Μα αν αυτόν τον όρκο παραβώ και αθετήσω από αυτά αντίθετα να βρω.

Ποιητική απόδοση από τον φιλόλογο Σταύρο Ι. Σπυρώνη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Όρκος του Ιπποκράτη"

Επιστήμονες κατόρθωσαν να διαβάσουν χαμένα έργα των Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αρχιλόχου και Ησιόδου

Αποσπάσματα από την τραγωδία του Σοφοκλή «Επίγονοι» κατάφεραν να διαβασουν οι επιστήμονες (φωτ. αρχείου)

Σβησμένους στίχους άγνωστων έργων τών Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αρχιλόχου και Ησιόδου από τους Παπύρους της Oξυρρύγχου κατάφεραν να διαβάσουν οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ανοίγοντας το δρόμο για να γνωρίσουμε χαμένα έργα της Αρχαίας Ελλάδας, της Ρώμης και άγνωστα Ευαγγέλια.
Σύμφωνα με δημοσίευμα των Νέων, πάνω από 400.000 αποσπάσματα σβησμένων παπύρων που είχαν βρεθεί κουρελιασμένα, μαυρισμένα και σκοροφαγωμένα από τον περασμένο αιώνα (το 1897) στη λάσπη της αρχαίας πόλης Oξύρρυγχος της Αιγύπτου και φυλάσσονταν σε 800 κούτες στη Βιβλιοθήκη Σάκλερ στο Πανεπιστήμιο της Oξφόρδης μπορούν τώρα να διαβαστούν χάρη σε μια επαναστατική φωτογραφική μέθοδο.
Συγκεκριμένα, με τη χρήση υπέρυθρων ακτίνων, το σβησμένο μελάνι φωτίζεται και βγαίνει στο φως και ταυτόχρονα τα κείμενα φωτογραφίζονται βάσει μιας τεχνολογίας που χρησιμοποιείται σε δορυφορικές φωτογραφίσεις και εφαρμόσθηκε από ειδικούς του Νέου Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ.
Κατά τις τέσσερις πρώτες ημέρες εφαρμογής αυτής της μεθόδου, οι κλασικοί φιλόλογοι και ιστορικοί του Πανεπιστημίου της Oξφόρδης έκαναν καταπληκτικές ανακαλύψεις, αφού κατάφεραν να διαβάσουν αποσπάσματα διαλόγων του Σοφοκλή, όπως αποδείχθηκε, από την τραγωδία του «Επίγονοι», το έργο που έγραψε για την τύχη των παιδιών τών «Επτά επί Θήβας», τριάντα ολόκληρους στίχους από τις Ελεγείες του ποιητή Αρχιλόχου του 7ου αι. π.Χ., αποσπάσματα ενός χαμένου μυθιστορήματος του Λουκιανού του 2ου αιώνα, ενός μυθολογικού ποιήματος του Παρθενίου του 1ου αι. π.Χ. και σπαράγματα έργων του Ησιόδου (επίσης του 7ου αι. π.Χ.).
Παγκόσμιο ενδιαφέρον προκάλεσαν επίσης η ανακάλυψη μιας ωδής του Πινδάρου και ενός αποσπάσματος από το βιβλίο της Αποκαλύψεως, όπου μιλά το Κτήνος.
Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, η ανακάλυψη αυτής της μεθόδου εμφάνισης των κειμένων μπορεί να αυξήσει κατά 20% το υλικό της αρχαίας γραμματείας, να μας γνωρίσει τα χαμένα έργα, να συμπληρώσει πολλά κενά. Oι επιστήμονες περιμένουν να διαβάσουν με την ίδια μέθοδο συνολικά 5.000.000 λέξεις.
Υπολογίζεται όμως ότι θα χρειασθεί μία δεκαετία για να διαβασθεί και να αποδοθεί ο μεγαλύτερος θησαυρός αρχαίων κλασικών χειρογράφων του κόσμου, τα οποία σώζονται σε αποσπασματική μορφή και συνθέτουν ένα τεράστιο παζλ.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των παπύρων είναι γραμμένο στην ελληνική γλώσσα। Υπάρχουν όμως κείμενα στις γλώσσες λατινική, εβραϊκή, κοπτική, συριακή, αραμαϊκή, αραβική, νουβιανή και πρώιμη περσική

Πηγη.Βισαλτης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Επιστήμονες κατόρθωσαν να διαβάσουν χαμένα έργα των Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αρχιλόχου και Ησιόδου"

Γίγαντες στήν Μεσσηνία....

(Αριστερά το δημοσίευμα του "Εμπρός" της 7ης Αυγούστου, του 1900)
Ένα περίεργο δημοσίευμα- απόκομμα εφημερίδας των αρχών του περασμένου αιώνα– μας έστειλε αγαπητός φίλος του εξωτερικού
Προσπαθήσαμε να το διασταυρώσουμε με την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Εμπρός, αλλά για άγνωστους λόγους μέχρι τώρα δεν ήταν δυνατή η πρόσβασή μας σε αυτήν.
Το δημοσίευμα με τους δύο γιγάντιους σκελετούς που βρέθηκαν στη Μεσσηνία και είχαν μήκος 3,5 μέτρων, αρχίζει ως εξής:


ΣΚΕΛΕΤΟΙ ΓΙΓΑΝΤΩΝ
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΝ ΕΥΡΗΜΑ
ΕΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑ
ΔΥΟ ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟΙ ΣΚΕΛΕΤΟΙ-ΠΡΟΣ ΓΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ– ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΙΝ ΕΝ ΤΩ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩ-Η ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ.

Εκ θετικής και λίαν αξιοπίστου πηγής ανακοινούται ημιν, ότι εν τινι χωρίω της Μεσσηνίας ανευρέθησαν προ τινος ανασκαπτομένου αγρού τινος δύο γιγάντιοι σκελετοί ανθρώπων, μήκους τριών και ημίσεος περίπου μέτρων.Ο κάτοχος αυτών κατώρθωσε να τους μεταφέρη λάθρα εις Καλάμας, όπου και τους φυλάττε, καραδοκών την ευκαιρίαν όπως τους εξαγάγη εις το εξωτερικόν. Εμάθομεν δ’ ότι ο κύριος ούτος ήλθεν ήδη εις διαπραγματεύσεις μετά της διευθύνσεως του εν Παρισίοις Παλαιοντολογικού μουσείου, και ζητεί υπέρογκον χρηματικόν ποσόν προς πώλησιν των σκελετών.Εν αποτυχία δε της εκεί πωλήσεως έγραψεν εις φίλους του εν Βερολίνω και Λονδίνω, όπως ερωτήσωσι τι προσφέρουσι τα εκεί Παλαιοντολικά μουσεία προς απόκτησιν των δύο σκελετών.Έχει γνώσιν των ευρημάτων τούτων η Αρχαιολογική Εταιρεία;Εάν δεν έχη, αρκεί μία ανάκρισις εν Καλάμαις ή δια να είπωμεν μάλλον συγκεκριμένως εν Πυλία, και θα μάθη τις ο κάτοχος των δύο γιγαντιαίων σκελετών.»

Πιο πάνω αναφερθήκαμε για διασταύρωση της είδησης αυτής. Μας φάνηκε τόσο εξωπραγματικό το εύρημα της Μεσσηνίας που για μια στιγμή νομίσαμε πως επρόκειτο για πρωτοαπριλιάτικο δημοσίευμα της εφημερίδας…
Ευχαριστούμε τον αναγνώστη για το θέμα.Είναι αξιοπερίεργο πως μια τέτοια σοβαρή ανακάλυψη, που επιβεβαιώνει -συν τοις άλλοις -πολλούς ελληνικούς μύθους της αρχαιότητας, δεν συγκίνησε την τότε ελληνική επιστημονική κοινότητα και καταφεύγουν να πουλήσουν τα ευρήματα στο εξωτερικό με σκοπό των πλουτισμό τους.
Και το ερώτημα παραμένει το ίδιο, όπως το 1900:
“Έχει γνώσιν των ευρημάτων τούτων η Αρχαιολογική Εταιρεία;».

- Πηγή το "Kosmos"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γίγαντες στήν Μεσσηνία...."