Ρούπελ 6 Απριλίου 1941 – «Τα οχυρά δεν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται»!!!

Ἐλάχιστος φόρος τιμῆς γιὰ ἐκεῖνα τὰ παλληκάρια, τότε, ἐκεῖ ψηλά…

Στὰ ἅγια χώματα τῆς Μακεδονίας μας…

Ἕλληνες, νὰ πᾶτε στὰ ὀχυρά! Νὰ μάθετε τὴν ἱστορία τους! Νὰ αἰσθανθεῖτε γιὰ λίγες στιγμὲς ἀπόγονοι ἐκείνων τῶν ἡρώων!
Φιλονόη.

Το πρώτο Γερμανικό πολεμικό ανακοινωθέν της 6ης Απριλίου 1941.-
« Τα επιτεθέντα Στρατεύματά μας, προσέκρουσαν εις πείσμονα αντίστασην.
Η ικανότητα του εχθρού (Ελλήνων) για άμυνα, παραμένει αμείωτος».
Ημέρες και νύχτες διαρκή η γιγαντομαχία…΄Όλα τα εχθρικά κύματα θραύονται πάνω στην Ψυχή του ΄Ελληνα Στρατιώτη…
9 Απριλίου 1941, 17.15΄.-
Οι Γερμανοί επιστρέφουν στις θέσεις τους. Γερμανικό αυτοκίνητο με υψωμένη της λευκή σημαία, πλησιάζει τις Ελληνικές θέσεις στο κεντρικό δρόμο Κούλας-Σιδηροκάστρου… Τρεις ΄Ελληνες στρατιώτες με επικεφαλή τον Ανθ/γό Ι. Δαμιανό πήγε προς συνάντησή τους. Ο επικεφαλής Γερμανός αξιωματικός, χαιρετά τους ΄Ελληνες σε στάση προσοχής και ζητά την παράδοση του οχυρού διότι οι Γερμανοί ήδη έχουν εισέλθει στην Θεσσαλονίκη και υπεγράφη ανακωχή.
Ο Διοικητής του οχυρού, Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος απήντησε.-
«Τα οχυρά δεν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται»!!!
Ο Γερμανός αξιωματικός διαβεβαιώνει στην στρατιωτική του τιμή,πως δεν πρόκειται για τέχνασμα και ορίζει την επομένη 10η Απριλίου 1941 και ώρα 18.00΄νέα συνάντηση.
Στις 10 Απριλίου το οχυρό εγκαταλήφθηκε…
Εξερχόμενοι οι ΄Ελληνες μαχητές, απολαμβάνουν τιμές από Γερμανικό άγημα, το οποίο καλείται να επιθεωρήσει ο ΄Ελλην Ταγματάρχης!
Η Ελληνική Σημαία δεν υποστέλλετε, παρά μόνο μετά την αποχώρηση και του τελευταίου ΄Ελληνα Στρατιώτη. Τα ξήφη των αξιωματικών και τα όπλα δεν αφαιρέθηκαν!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ρούπελ 6 Απριλίου 1941 – «Τα οχυρά δεν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται»!!!"

Ενας Κρητικός στη μάχη κατά του Πάρκινσον

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ

Πολύ κοντά στη θεραπεία της νόσου Πάρκινσον βρίσκεται η επιστημονική κοινότητα, λόγω μιας μελέτης που έγινε με τη συμμετοχή του Έλληνα ερευνητή με κρητικές ρίζες, Νικόλαου Μαζαράκη.

Πρόκειται για μια πρωτοποριακή γονιδιακή θεραπεία για τη νόσο που έχει ήδη δοκιμαστεί εργαστηριακά σε μαϊμούδες επί τριάμισι χρόνια και έχει δείξει "ενθαρρυντικά" πρώτα αποτελέσματα σε δοκιμές μικρής κλίμακας σε ανθρώπους ασθενείς, οι οποίοι σταμάτησαν σε σημαντικό βαθμό να έχουν το τρέμουλο και τα άλλα χαρακτηριστικά συμπτώματα της ασθένειας.

Στην ερευνητική ομάδα συμμετέχουν και δύο ελληνικής καταγωγής επιστήμονες, ο Κυριάκος Μητροφάνους (αντιπρόεδρος της βρετανικής εταιρίας Oxford Biomedica της Οξφόρδης) και ο Νικόλας Μαζαράκης (του Τμήματος Γονιδιακής Θεραπείας του Imperial College του Λονδίνου).

Η θεραπεία, με την ονομασία ProSavin, η οποία ανακαλύφθηκε από την Oxford Biomedica, εισάγει -με τη βοήθεια ενός "αφοπλισμένου" ιού- στον εγκέφαλο τρία γονίδια, τα οποία εμπλέκονται στην παραγωγή της ντοπαμίνης, του βασικού νευροδιαβιβαστή που στέλνει χημικά μηνύματα, η έλλειψη του οποίου στον εγκέφαλο χαρακτηρίζει τη νόσο Πάρκνσον. Τα γονίδια μετατρέπουν ορισμένα εγκεφαλικά κύτταρα σε παραγωγούς ντοπαμίνης.

Οι πρώτες ενδείξεις από τις δοκιμές επί ένα χρόνο σε έξι ασθενείς είναι "υπερβολικά ενθαρρυντικές". Αν όλα πάνε καλά (και αφού προηγουμένως βρεθεί η κατάλληλη δόση για τους ανθρώπους), θα ξεκινήσει η τρίτη φάση δοκιμών της θεραπείας από το 2013, με τη συμμετοχή μεγάλου πλήθους ασθενών για να αξιολογηθεί οριστικά η ασφάλεια και αποτελεσματικότητά της. Τα αποτελέσματα των πειραμάτων των ερευνητών στα πειραματόζωα, υπό τον νευροχειρουργό, Στεφάν Παλφί, του Ινστιτούτου Βιοϊατρικής Απεικόνισης της Γαλλικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, παρουσιάστηκαν στο περιοδικό "Science Translational Medicine".

Όπως αποδείχτηκε, η γονιδιακή θεραπεία αποκατάστησε στο φυσιολογικό επίπεδο το επίπεδο της ντοπαμίνης στους εγκεφάλους των μαϊμούδων, διόρθωσε τα κινητικά προβλήματα και εμπόδισε τις δυσκινησίες, το τρέμουλο και την ακαμψία, χωρίς να παρουσιαστούν σοβαρές παρενέργειες. Το μέσο ποσοστό θεραπείας στα ζώα εκτιμήθηκε στο 80%. Σημειώνεται πως η νόσος Πάρκινσον πλήττει περίπου το 1% των ανθρώπων άνω των 65 ετών παγκοσμίως, ενώ οι μέχρι τώρα φαρμακευτικές θεραπείες (που επίσης εστιάζουν στην αύξηση της ντοπαμίνης) είναι μόνο εν μέρει αποτελεσματικές και συχνά, μετά από κάποια χρόνια, έχουν σοβαρές παρενέργειες. Η γονιδιακή θεραπεία ProSavin δεν είναι η μόνη που ερευνάται διεθνώς για το Πάρκινσον. Τουλάχιστον τρεις ακόμα διαφορετικές γονιδιακές μέθοδοι βρίσκονται σε φάση δοκιμών, αλλά η ProSavin φαίνεται, μέχρι στιγμής, να έχει τα καλύτερα αποτελέσματα.

“Αν η θεραπεία δείξει αποτελεσματικότητα, θʼαλλάξει η φυσική ιστορία της νόσου”
http://www.ellines.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ενας Κρητικός στη μάχη κατά του Πάρκινσον"

Η Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα ( Επιχείρηση Μαρίτα), 5.15 π.μ. της 6ης Απριλίου

Εκδηλώθηκε στις 5:15 το πρωί της 6ης Απριλίου 1941 στα οχυρά της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας, 45 λεπτά πριν από την προβλεπόμενη ώρα στη γερμανική διακοίνωση που είχε επιδοθεί νωρίτερα στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή από τον γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα πρίγκηπα Έρμπαχ. Επιδίδοντας το τελεσίγραφο, ο Έρμπαχ τόνισε στον Κορυζή ότι ο πόλεμος δεν στρεφόταν κατά της Ελλάδας, αλλά κατά της Αγγλίας, που είχε σπεύσει προς βοήθεια της χώρας μας με 62.000 άνδρες και μεγάλη αεροπορική δύναμη. Ο Κορυζής είπε το δεύτερο ΟΧΙ, αυτή τη φορά στην ιταμή ναζιστική πρόκληση. Η γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας αποτελεί συνέχεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, που ξεκίνησε την 28η Οκτωβρίου 1940 με την ιταλική επίθεση στα ελληνοαλβανικά σύνορα.

Η γερμανική επίθεση είχε την κωδική ονομασία «Μαρίτα» και η εντολή για τη σχεδίασή της είχε δοθεί από τον Χίτλερ στις 13 Δεκεμβρίου 1940. Στόχος του γερμανού δικτάτορα ήταν η βοήθεια προς τον σύμμαχό του Μουσολίνι που ήταν στριμωγμένος από τους Έλληνες στην Αλβανία και η εξασφάλιση των νώτων του ενόψει της επικείμενης επίθεσής του στη Ρωσία (Επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα»). Το σχέδιο «Μαρίτα» δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα, αλλά και τη Γιουγκοσλαβία, τις μόνες χώρες των Βαλκανίων μαζί με την Τουρκία που δεν είχαν συμμαχήσει με τον Άξονα.

Τον διμέτωπο αγώνα κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας ανέλαβε η γερμανική 12η Στρατιά υπό τον στρατάρχη Λιστ, ο οποίος είχε στη διάθεσή του 680.000 άνδρες, 1.200 τανκς και 700 αεροπλάνα. Η χώρα μας παρέταξε 70.000 άνδρες στα οχυρά των ελληνοβουλγαρικών συνόρων με επικεφαλής τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο, καθώς ο κύριος όγκος του ελληνικού στρατού μαχόταν τους Ιταλούς στην Αλβανία. Οι αγγλικές δυνάμεις έλεγχαν τον άξονα Τεμπών - Βερμίου, όμως το κέντρο του μετώπου ήταν ασθενές και η Θεσσαλονίκη ανοχύρωτη πόλη.

Η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στο μέτωπο της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης κατά μήκος της λεγόμενης «γραμμής Μεταξά», ενός φιλόδοξου οχυρωματικού έργου στα πρότυπα της γραμμής Μαζινό, που είχε κατασκευαστεί με πρωτοβουλία του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά ως ασπίδα αποτροπής του βουλγαρικού κινδύνου. Ταυτόχρονα, γερμανικά αεροσκάφη βομβάρδισαν τον Πειραιά και τις ακτές έως τον Ναύσταθμο, προκαλώντας ανθρώπινα θύματα και τεράστιες ζημιές.

Οι υπερασπιστές των Οχυρών (Νυμφαία, Εχίνος, Λίσε, Περιθώρι, Ρούπελ, Πυραμιδοειδές κ.ά.) αμύνθηκαν σθεναρά για τρεις ημέρες στις αλλεπάλληλες επιθέσεις των υπέρτερων γερμανικών δυνάμεων. Κάμφθηκαν μόνο όταν οι τεθωρακισμένες γερμανικές μεραρχίες, μετά την αστραπιαία κατάρρευση του νότιου Γιουγκοσλαβικού μετώπου, εισέδυσαν στα Σκόπια και από την κοιλάδα του Αξιού πέρασαν τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα στις 8 Απριλίου, παρακάμπτοντας τη «γραμμή Μεταξά». Τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας τα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη και κατέλαβαν την πόλη.

Οι υπερασπιστές της «γραμμής Μεταξά», περικυκλωμένοι πλέον, έλαβαν εντολή από τον αρχιστράτηγο Παπάγο να συνθηκολογήσουν (9 Απριλίου). Τον ηρωισμό τους αναγνώρισαν ακόμη και οι αντίπαλοί τους με εκδηλώσεις θαυμασμού και τιμητικά αγήματα για τους αιχμαλώτους έλληνες μαχητές. Οι ελληνικές απώλειες σε όλο το μέτωπο της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης ανήλθαν σε περίπου 1.000 νεκρούς και τραυματίες. Οι αντίστοιχες γερμανικές ανήλθαν σε 555 νεκρούς, 2134 τραυματίες και 170 αγνοούμενους, αριθμός που αντιστοιχεί στο μισό των συνολικών απωλειών τους στη διάρκεια της επιχείρησης «Μαρίτα», γεγονός που καταδεικνύει το μέγεθος της ελληνικής αντίστασης.

Κατά τις επόμενες μέρες, η προέλαση των Γερμανών προς Νότο υπήρξε ραγδαία, με την κατάρρευση και του μετώπου της Αλβανίας. Έως τις 27 Απριλίου είχε καταληφθεί ολόκληρη η ηπειρωτική Ελλάδα και η χώρα βρέθηκε υπό τριπλή κατοχή: γερμανική, ιταλική και βουλγαρική.

http://infognomonpolitics.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα ( Επιχείρηση Μαρίτα), 5.15 π.μ. της 6ης Απριλίου"

Οχυρό Ιστίμπεη (6/4/1941)

http://infognomonpolitics.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οχυρό Ιστίμπεη (6/4/1941)"

Γεώργιος Σουρής, Κράτος

Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό,
ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;

Νὰ τρέφῃὅλους τους ἀργούς,

νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς,

ταμεῖο δίχως χρήματα

καὶ δόξης τόσα μνήματα;

Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ

καὶ νὰ σὲ…..κλέβουν φανερά,

κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε

τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε;

* * *

Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια,

κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ καὶ κλέφτες μὲ παλάτια,

ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ

ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή.

* * *

Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν

ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί,

οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν

δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

* * *

ὉἝλληνας δυὸ δίκαια ἀσκεῖ πανελευθέρως,

συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν εἰς ὅποιο θέλει μέρος.

* * *

Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!

σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶδασκαλοκρατιέται.

* * *

Γι᾿ αὐτὸ τὸ κράτος, ποὺ τιμᾶ τὰ ξέστρωτα γαϊδούρια,

σικτὶρ στὰ χρόνια τὰ παλιά, σικτὶρ καὶ στὰ καινούργια!

* * *

Καὶ τῶν σοφῶν οἱ λόγοι θαρρῶ πὼς εἶναι ψώρα,

πιστὸς εἰς ὅ,τι λέγει κανένας δὲν ἐφάνη…

αὐτὸς ὁ πλάνος κόσμος καὶ πάντοτε καὶ τώρα,

δὲν κάνει ὅ,τι λέγει, δὲν λέγει ὅ,τι κάνει.

* * *

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαῖο,

ὕφος τοῦ γόη, ψευτομοιραῖο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,

λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Σπαθὶ ἀντίληψη, μυαλὸ ξεφτέρι,

κάτι μισόμαθε κι ὅλα τὰ ξέρει.

Κι ἀπὸ προσπάππου κι ἀπὸ παπποῦ

συγχρόνως μποῦφος καὶ ἀλεποῦ.

* * *

Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ

τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ».

Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς

σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.

Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο-

νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο.

Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει

στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ἄλλο τσαρούχι.

* * *

Δυστυχία σου Ἑλλάς, μὲ τὰ τέκνα ποὺ γεννᾶς.

Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ (1853-1919)

Σημ: Κάθε ομοιότητα με το σήμερα ΔΕΝ είναι τυχαία

http://ipapanik.wordpress.com/2011/01/09/souris-kratos/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γεώργιος Σουρής, Κράτος"

Γονιδιακή ανακάλυψη - έκπληξη από Ελληνα ερευνητή στις ΗΠΑ

Του Τάσου Σαραντη

Από την εποχή του Δαρβίνου το «δέντρο της ζωής» είναι η κατ΄ εξοχήν εικόνα που υποτίθεται ότι αντικατοπτρίζει καλύτερα από κάθε άλλη την πολυπλοκότητα της εξέλιξης στη Γη. Εντούτοις, νέα στοιχεία έρχονται σιγά-σιγά να ανατρέψουν αυτή την αντίληψη, δείχνοντας ότι η ζωή είναι περισσότερο ένας «ιστός» ή ένα «μωσαϊκό» παρά ένα «δέντρο».

Μια νέα ανακάλυψη ενός Ελληνα επιστήμονα στις ΗΠΑ, ότι τα γονίδια «πηδάνε» μαζικά και απευθείας από το ένα είδος μύκητα στο άλλο, χωρίς να μεσολαβήσουν ενδιάμεσα εξελικτικά στάδια και βαθμιαίες «διακλαδώσεις», ενισχύει τη νέα εικόνα.

Δημοσίευση
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ του Τενεσί, με επικεφαλής τον βοηθό καθηγητή Αντώνη Ρόκα του τμήματος βιολογικών επιστημών, σε εργασία που δημοσίευσαν στο έγκριτο περιοδικό βιολογίας «Current Biology», ανακάλυψαν ότι, πριν από εκατομμύρια χρόνια, μια ομάδα 23 γονιδίων «πήδηξαν» από το ένα είδος του μύκητα της μούχλας που βρίσκεται σε αμυλώδη τρόφιμα, όπως το ψωμί και η πατάτα, σε ένα άλλο είδος μύκητα που ζει στα κόπρανα των φυτοφάγων ζώων και εξειδικεύεται στη διάσπαση των φυτικών ινών.

Η ανακάλυψη αποτελεί μεγάλη έκπληξη, καθώς μέχρι σήμερα είναι γνωστές ελάχιστες περιπτώσεις στην πρόσφατη εξελικτική ιστορία, που έχουν γίνει τέτοιες άμεσες μεταβιβάσεις γονιδίων (η λεγόμενη «οριζόντια μεταφορά γονιδίων») μεταξύ πολύπλοκων κυττάρων οργανισμών, όπως τα ζώα, τα φυτά και οι μύκητες. «Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πίστευαν ότι τόσο μεγάλες ομάδες γονιδίων μπορούν να μεταφερθούν οριζόντια, δεν έχουν ψάξει για αυτές και δεν τις έχουν βρει», δήλωσε ο Ρόκας.

Μεταφορά
Η ομάδα του Ελληνα ερευνητή συνέκρινε λεπτομερώς τα πλήρη γονιδιώματα σχεδόν 100 ειδών μυκήτων για να καθορίσει τις μεταξύ τους εξελικτικές σχέσεις. Με τον τρόπο αυτό, ανίχνευσε την ομαδική μεταφορά των 23 γονιδίων, τα οποία συνεργάζονται για την κωδικοποίηση και την παραγωγή μιας τοξικής ουσίας που επιτρέπει στους μύκητες να επιτίθενται σε άλλους οργανισμούς ή να αμύνονται. Ουσίες τέτοιου είδους αποτελούν την πηγή διαφόρων σημαντικών φαρμάκων, όπως η πενικιλίνη και οι κυκλοσπορίνες.

«Οι μύκητες παράγουν μια εντυπωσιακή ποικιλία φαρμάκων και φυσικών δηλητηρίων. Η ανακάλυψή μας ότι μια από τις μεγαλύτερες γονιδιακές ομάδες, που είναι υπεύθυνη για την παραγωγή ενός τέτοιου δηλητηρίου, μεταφέρθηκε ανέπαφη από ένα είδος μύκητα σε άλλο, δείχνει ότι οι οριζόντιες μεταφορές ολόκληρων βιολογικών «μονοπατιών» μπορεί να έχουν συνεισφέρει σημαντικά στη δημιουργία αυτής της ποικιλίας», ανέφερε ο Ρόκας.

Από γονείς στα παιδιά
Η συνηθισμένη μεταφορά γονιδίων είναι η «κάθετη», από τους γονείς στα παιδιά, η οποία στο πέρασμα του εξελικτικού χρόνου συνέβαλε καθοριστικά -με τη βοήθεια των περιοδικών μεταλλάξεων και της φυσικής επιλογής- στο συνεχές «φούντωμα» και στα αλλεπάλληλα «κλαδιά» του «δέντρου της ζωής».

Ο Αντώνης Ρόκας αποφοίτησε το 1998 από το τμήμα Βιολογίας του πανεπιστημίου Κρήτης και από το 2007 διδάσκει στο πανεπιστήμιο Βάντερμπιλτ, όπου έχει το δικό του ερευνητικό εργαστήριο. Προηγουμένως, αφού πήρε το διδακτορικό του από το πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου (1991), υπήρξε ερευνητής στο Ινστιτούτο Broad των πανεπιστημίων ΜΙΤ και Χάρβαρντ.

http://www.imerisia.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γονιδιακή ανακάλυψη - έκπληξη από Ελληνα ερευνητή στις ΗΠΑ"

1944.—Στην Κλεισούρα του νομού Καστοριάς εκτελούνται από τους Ναζί 280 Έλληνες.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ (Από την αφήγηση της Ε. Καλφόγλου, εθελόντριας Ε.Ε.Σ. Φλώρινας, 8-4-1944):

Στις 4 Απριλίου 1944 το βράδυ, ομάδα ενόπλων ανταρτών, άλλοι είπαν ότι ήταν γύρω στους 150 και άλλοι γύρω στους 300 με αρχηγό τον Υψηλάντη, διανυκτέρευσαν μέσα και γύρω από το χωριό. Την επομένη το πρωί, 5 Απριλίου 1944, οι αντάρτες που βρίσκονταν στα γύρω υψώματα της Κλεισούρας επιτίθενται στη φάλαγγα των Γερμανών, που περνούσε από τον αμαξιτό δρόμο και σκοτώνουν δύο Γερμανούς, καταστρέφοντας 2 μοτοσικλέτες και ένα αυτοκίνητο. Μετά οι αντάρτες διασκορπίστηκαν στο βουνό, όπου και κρύφτηκαν. Οι κάτοικοι της Κλεισούρας, όταν έμαθαν τα γεγονότα, τρομοκρατούνται και οι άντρες, φοβούμενοι γνωστές αντεκδικήσεις, φεύγουν προς διάφορες κατευθύνσεις (κοντινά χωριά κ.λ.π).

Το απόγευμα της ίδιας μέρας, καταφθάνουν γερμανικά αυτοκίνητα. Οι πρώτοι Γερμανοί περιέρχονται το χωριό και συγκεντρώνουν πολλά γυναικόπαιδα στους δρόμους και την πλατεία χωρίς κακές δήθεν διαθέσεις. Όμως δεύτερη ομάδα ταυτοχρόνως ορμά και με τα πολυβόλα και όπλα βάλλει κατά των συγκεντρωμένων, περιέρχεται δε τα σπίτια, ανοίγει διά της βίας του όπλου, ορμά μέσα, σκοτώνει, ξεκοιλιάζει, βάζει φωτιά. Ο κόσμος κρύβεται, σκορπίζει…για να ξαναπέσει σε λίγο στα χέρια τους. Μαζί με τους Γερμανούς ήταν και Βούλγαροι και συγκεκριμένα ο Κάλτσεφ.

Οι Γερμανοί ήρθαν από κάτω, άρχισαν το καταστρεπτικό τους έργο σκοτώνοντας και καίγοντας και έφτασαν μέχρι την πλατεία, που βρίσκεται στη μέση του χωριού, όπου και σταμάτησαν. Ίσως να κουράστηκαν, να χόρτασαν. Πάντως ικανοποιήθηκαν με ό, τι έκαναν και σταμάτησαν. Το βέβαιο είναι, ότι δοκιμάστηκε το μισό χωριό, το οποίο και παραδόθηκε στη σφαγή και στη φωτιά…

Επιστρέφουμε…..αφήνοντας πίσω μας ένα χωριό 2.000 κατοίκων να κλαίει για 280 γυναικόπαιδα αδικοσκοτωμένα, να πονά για 40 τραυματίες, να βλέπει αστέγους (150 σπίτια καμένα), να κλαίει για τον παπά του και δέκα γέροντες, εργατικούς συγχωριανούς του, που έμειναν και βρήκαν σκληρό θάνατο και να διερωτάται κανείς κάθε στιγμή για την ύπαρξή του, γενικά, από απόψεως ασφάλειας, ζωής, τροφής, κατοικίας και ενδυμασίας.

http://eistorias.wordpress.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "1944.—Στην Κλεισούρα του νομού Καστοριάς εκτελούνται από τους Ναζί 280 Έλληνες."

Διάκριση για την 340 Μοίρα στο TLP στην Ισπανία.

Νέα διάκριση για την Πολεμική Αεροπορία, με αφορμή μια ακόμη συμμετοχή της στο πλαίσιο συμμαχικής εκπαιδευτικής δραστηριότητας στο εξωτερικό.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Πολεμικής Αεροπορίας, από 7 Μαρτίου έως 1 Απριλίου 2011 η 340 Μοίρα συμμετείχε στην 2η/2011 Εκπαιδευτική Σειρά Αέρος του Tactical Leadership Programme (TLP), που διεξήχθη στο αεροδρόμιο του Αλμπαθέτε της Ισπανίας.

Για το σκοπό αυτό, μεταστάθμευσαν από την 115 Πτέρυγα Μάχης τέσσερα αεροσκάφη F-16 Blk52+, με έξι Ιπταμένους και 34 τεχνικούς. Τις φωτογραφίες της δραστηριότητας μπορεί κανείς να τις αναζητήσει στον κόμβο της Πολεμικής Αεροπορίας στην παρακάτω διεύθυνση:

http://www.haf.gr/el/news.asp?id=4991

Στην εκπαιδευτική σειρά συμμετείχαν: η Πολωνία με αεροσκάφη F-16 Blk52+, η Δανία με F-16 MLU, οι ΗΠΑ με F-15E, η Ιταλία με EF-2000 Typhoon και PA-200 Tornado και η Γαλλία με Mirage 2000-5. Τον ρόλο των αντίπαλων αεροσκαφών (Red Air) ανέλαβαν F-18 Hornet από την Ελβετία, Alpha Jet της Γαλλίας, EF-2000 Typhoon της Ισπανίας, F-15E των ΗΠΑ καθώς και δύο F-16 της 340Μ.

Σκοπός του προγράμματος είναι η εκπαίδευση των Ιπταμένων του ΝΑΤΟ στη συγκρότηση και την ηγεσία μικτών σχηματισμών (COMAO) καθώς και η εξοικείωση και συνεργασία όλου του προσωπικού που υποστηρίζει τέτοιου είδους αποστολές, σύμφωνα με τα ΝΑΤΟϊκά πρότυπα και διαδικασίες. Εκτελέστηκαν αποστολές εναέριας απαγόρευσης (AI: Aerial Interdiction), OCA, Slow Mover Protection/Attack, TST, αποστολές καταστροφής εχθρικής αεράμυνας (DEAD: Destruction of Enemy Air Defence), επιβολή Ζώνης Απαγόρευσης Πτήσης (No Flying Zone), αποστολές εγγύς αεροπορικής υποστήριξης (CAS: Combat Air Support), PR και έρευνα και διάσωση μάχης (CSAR) σε συνθήκες ημέρας και νύχτας.

Τα στελέχη της 340Μ επιδεικνύοντας υψηλό επαγγελματικό επίπεδο κατέκτησαν την πρώτη θέση, μεταξύ των συμμετεχόντων, σε αποστολές κρούσης (Strike) ενώ σημείωσαν τα υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας σε βολές Αέρος-Αέρος με μηδενικές απώλειες από εχθρικά πυρά.

http://www.defencepoint.gr

http://gdailynews.wordpress.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάκριση για την 340 Μοίρα στο TLP στην Ισπανία."

Ελληνική Εφεύρεση: Τέλος στους κάδους σκουπιδιών έρχεται να δώσει η εταιρεία Soukos Robots.

Μέσα από το Medgreece επανειλημμένα έχουμε αναφερθεί και συνεχίζουμε να αναφερόμαστε σε εφευρέσεις και καινοτομίες οι οποίες τις περισσότερες φορές έρχονται σε αρμονία με το περιβάλλον και υπόσχονται να κάνουν την διαβίωσή μας καλύτερη.

Δεν θα μπορούσε λοιπόν ο χώρος αυτός να μην φιλοξενήσει μια είδηση για κάτι το τόσο εντυπωσιακό και το οποίο είναι αμιγώς ελληνική δημιουργία. Παρά το ότι πολλές φορές κατηγορούμε την Ελλάδα για πολλά, οι Έλληνες δεν παύουν να πρωτοτυπούν και δημιουργούν. Η είδηση μπορεί να έχει κάνει το γύρο των ΜΜΕ , αξίζει όμως και με το παραπάνω να αναφερθεί ξανά.

Η Soukos Robots είναι μια εταιρεία η οποία εδρεύει στην Λάρισα, και ασχολείται με την ρομποτική και την ανάπτυξη αμυντικών συστημάτων. Η εφεύρεση τους όμως αυτή τη φορά ήρθε να κάνει τη ζωή στις πόλεις καθαρότερη και το περιβάλλον πιο περιποιημένο.

Βρήκαν λοιπόν μια λύση για την αποκομιδή των σκουπιδιών, η οποία είναι πλήρως αυτοματοποιημένη και μοιάζει με τον κορμό ενός φοίνικα (αν και υπάρχει η δυνατότητα ο κάθε δήμος να τροποποιήσει το σχέδιο ώστε να μοιάζει μέχρι και με αρχαιοελληνική κολώνα) ο οποίος στην κορυφή του φιλοξενεί έναν πραγματικό φοίνικα σε ειδική “γλάστρα” .

Ο κορμός του “φοίνικα” είναι ουσιαστικά ένας μεταλλικός σωλήνας που στο κάτω μέρος του έχει ένα έμβολο. Όταν ο πολίτης πλησιάσει τον κορμό του φοίνικα, χρησιμοποιώντας μια ειδική κάρτα, ανοίγει αυτόματα μια πόρτα, και μπορεί να αποθέσει τα απορρίμματα στο εσωτερικό. Στη φάση αυτή ενεργοποιείται και ένα σύστημα αναρρόφησης αέρα, ούτως ώστε οι οσμές των σκουπιδιών να κρατούνται μέσα στον κορμό και να μην φτάνουν στον πολίτη. Λίγο μετά την απόρριψη των σκουπιδιών , και αφού ο πολίτης απομακρυνθεί, η πόρτα κλείνει (σημαντικό να σημειώσουμε εδώ ότι ο πολίτης δεν ακουμπάει τίποτα) , και αρχίζει η διαδικασία της συμπίεσης.

Το έμβολο το οποίο βρίσκεται στη βάση του φοίνικα αρχίζει να ανεβαίνει προς τα πάνω (φανταστείτε το σαν μια σύριγγα) και ωθεί τα σκουπίδια που μόλις πετάχτηκαν, στην κορυφή του κορμού όπου βρίσκονται και τα άλλα σκουπίδια. Όταν φτάσει εκεί, τα συμπιέζει περίπου τόσο ώστε να φτάσουν το 20% μόνο του αρχικού τους όγκου. Όλα τα υγρά από τη διαδικασία της συμπίεσης, αποστραγγίζονται και διοχετεύονται στο αποχετευτικό σύστημα της πόλης. Μέσω αυτής της διαδικασίας, ο κορμός μπορεί να χωρέσει απορρίμματα από μέχρι και 40 περίπου συμβατικούς κάδους. Μετά την συμπίεση ο κορμός εσωτερικά πλένεται και απολυμαίνεται αυτόματα (είναι συνδεδεμένος και με την ύδρευση).

Όταν ο κορμός γεμίσει ειδοποιεί αυτόματα το κέντρο περισυλλογής απορριμάτων το οποίο στέλνει ένα απορριμματοφόρο να παραλάβει την συμπιεσμένη στεγνή μάζα των σκουπιδιών. Όταν το απορριμματοφόρο πλησιάσει, με τη χρήση τηλεχειριστηρίου, ο κορμός του φοίνικα “σπάει¨στα δύο και οδηγεί τα συμπιεσμένα σκουπίδια στην καρότσα του φορτηγού.

Με αυτόν τον τρόπο, χωρίς οσμές, και με καθαρό τρόπο, η συλλογή των απορριμάτων μπορεί να γίνεται σε πιο αραιές περιόδους, και χάρη στο σχεδιασμό του συστήματος, η αποκομιδή μπορεί να γίνει ακόμα και αν μπροστά από τον φοίνικα υπάρχει παρκαρισμένο αυτοκίνητο.

Σύντομα από την ίδια εταιρεία θα είναι δυνατή η περαιτέρω επεξεργασία των συμπιεσμένων απορριμμάτων, μέσω ειδικής μονάδας υποδοχής η οποία θα χωρίζει τα οργανικά απορρίμματα και θα τα μετατρέπει σε λίπασμα, από τα πλαστικά. Δηλαδή καταργεί και τη χρήση χωματερών!

Μιλάμε λοιπόν για μια ολοκληρωμένη, λειτουργική και περιβαλλοντολογικά ευαισθητοποιημένη πρόταση διαχείρισης των απορριμάτων, από την αρχή ως το τέλος, η οποία είναι σχεδιασμένη πάρα πολύ προσεκτικά, με σεβασμό τόσο στην αισθητική του χώρου όσο και στην δημόσια υγεία.

Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ στην εταιρεία Soukos Robots, η οποία εφηύρε κάτι το οποίο δίνει επιτέλους την καλύτερη λύση, σε ένα χρόνιο πρόβλημα της χώρας και ειδικά των μεγάλων αστικών κέντρων.

Το ξανατονίζουμε ότι ιδέα και εφαρμογή είναι παγκοσμίως μοναδική!

Μακάρι να βλέπαμε πιο συχνά τέτοιες λαμπρές ιδέες από Έλληνες.

http://medgreece.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελληνική Εφεύρεση: Τέλος στους κάδους σκουπιδιών έρχεται να δώσει η εταιρεία Soukos Robots."

Μία ιστορία για τη Νίκη της Σαμοθράκης

Η Νίκη της Σαμοθράκης στο Λούβρο

Αυτή η εντυπωσιακή θεότητα, με τη νεαρή φτερωτή γυναικεία μορφή, ήταν σταθερά στηριγμένη στην πλώρη ενός πλοίου και αποτελούσε τμήμα μίας μνημειακής κρήνης που δέσποζε σε κάποιο σημείο πάνω από το θέατρο του ιερού των Μεγάλων Θεών στη Σαμοθράκη. Το μνημείο μάλλον αποτελούσε ανάθημα των Ρόδιων στο ιερό, μετά τη νικηφόρα ναυμαχία της Σίδης (191-190 π.Χ), όπου η Ρόδος είχε πάρει μέρος στο πλευρό της Περγάμου και κατατρόπωσε τον Αντίοχο Γ' τον Μέγα, βασιλιά της Συρίας.
Μία εκδοχή των αρχαιολόγων για το αφιέρωμα επί πολλά χρόνια ήταν πως το είχε κάνει ο Δημήτριος ο Πολιορκητής (337-283 π.Χ.) όταν νίκησε τον στόλο του Πτολεμαίου στα ανοιχτά της Κύπρου γύρω στο 290 π.Χ. Σήμερα όμως λόγω της τεχνοτροπίας του έργου περισσότερο πιθανή θεωρείται η πρώτη εκδοχή.



Η θεατρικότητα της στάσης της με τα ανοιγμένα φτερά, η δύναμη της κίνησης προς τα εμπρός και οι βαθιές πτυχώσεις των ενδυμάτων από το φύσημα του αέρα, μπλέκονται με τα χαρακτηριστικά της Κλασικής Περιόδου και προμηνύουν τις μπαρόκ τάσεις των γλυπτών της Σχολής της Περγάμου.


Η ανεύρεσή της

Μερική αναπαράσταση των χρωμάτων του έργου

Η Νίκη της Σαμοθράκης, είναι έργο Ρόδιου καλλιτέχνη, από παριανό μάρμαρο με ύψος 3.28 μ. βρέθηκε κοντά στο ιερό των Καβείρων το 1863, κατακερματισμένη από τον Γάλλο πρόξενο στην Αδριανούπολη Σάρλ Σαμπουαζό.
Τα κομμάτια του γλυπτού βρέθηκαν τμηματικά και στην αρχή η Νίκη εκτίθετο στο Λούβρο δίχως τον κορμό και τα φτερά της αλλά και δίχως την πλώρη, τα κομμάτια της οποίας οι Γάλλοι ειδικοί στην αρχή είχαν εκλάβει ότι ανήκαν σε τύμβο και τα είχαν αφήσει στη Σαμοθράκη. Συγκεκριμένα, η ανεύρεση άρχισε το 1863 από μια αρχαιολογική αποστολή στην οποία επικεφαλής ήταν ο Κάρολος Σαμπουαζό (1830-1909) (Charles Champoiseau) υποπρόξενος της Γαλλίας στην Αδριανούπολη (σημερινό Εντιρνέ Τουρκίας). Ενώ έσκαβαν σε μια χαράδρα στις 15 Απριλίου του 1863, στα βόρεια του νησιού, ένας Έλληνας εργάτης φώναξε στον Σαμπουαζό «Κύριε, εύραμεν μια γυναίκα!» - ήταν η μισή Νίκη της Σαμοθράκης. Ο Σαμπουαζό ήρθε αμέσως σε επικοινώνησε αμέσως με τον πρέσβη της πατρίδας του στην Κωνσταντινούπολη και εκείνος φρόντισε η Τουρκία να δώσει τότε έγκριση για να αποπλεύσει γαλλικό πολεμικό πλοίο και να φορτώσει τη Νίκη της Σαμοθράκης για τη Γαλλία -η Σαμοθράκη είχε σημαντική αυτονομία, αλλά ανήκε ακόμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και απελευθερώθηκε στις 19 Οκτωβρίου του 1912 Το άγαλμα έφτασε στο Λούβρο στις 11 Μαϊου του 1864 και δύο χρόνια μετά εκτέθηκε για πρώτη φορά μετά τις απαραίτητες εργασίες – χωρίς όμως ακόμα να μπορούν να εκθέσουν το επάνω μέρος τους κορμού και τα φτερά.

Το άγαλμα βρέθηκε σε πολλά κομμάτια γιατί στα ελληνιστικά χρόνια οι καλλιτέχνες δούλευαν το γλυπτό τους σε πολλά κομμάτια εξαρχής – στην αρχαία Ελλάδα δούλευαν χωριστά μόνον το κεφάλι και τα άκρα που εξείχαν. Ο άγνωστος λοιπόν γλύπτης είχε επεξεργαστεί το έργο του κατά τμήματα και μετά το είχε ενώσει, οπότε στο σεισμό με την κατακρήμνιση του γλυπτού, αυτό έσπασε πολύ πιο εύκολα και σε πολλά σημεία.

Αποτελείται από το μεγάλο κομμάτι κάτω από το στήθος μέχρι τα πόδια, από ένα δεύτερο κομμάτι που είναι ο άνω κορμός, το αριστερό φτερό (το δεξί προστέθηκε αντιγράφοντας το αριστερό) και από το κεφάλι – αυτό δεν βρέθηκε ποτέ από όσο γνωρίζουν οι ειδικοί. Τα χέρια, τα φτερά και τα πόδια, όπως και πολλά κομμάτια του ενδύματος σμιλεύονταν τότε χωριστά και μετά το άγαλμα συναρμολογείτο. Τα φτερά ήταν από δύο μεγάλα μάρμαρα που ήταν συνδεδεμένα στην πλάτη χωρίς εξωτερική στήριξη και αυτό δημιουργούσε πρόβλημα ισορροπίας στο άγαλμα, αλλά ο γλύπτης το έλυσε με μεγάλη τέχνη.

Η μεταφορά της από τους εργάτες της ανασκαφής

Η πλώρη του πλοίου αποτελείται από 23 κομμάτια μαρμάρου και δείχνει ότι ο γλύπτης κατείχε τέλεια και τους νόμους της φυσικής. Σε μια ορθογώνια βάση από έξη μαρμάρινες πλάκες στερεώνονταν 17 κομμάτια που ενώνονταν αρχικά με μέταλλο και σχημάτιζαν τρείς οριζόντιες σειρές που κλιμακώνονταν προς τα εμπρός για το σχηματισμό της πλώρης. Άγαλμα και πλοίο ισορροπούσαν το ένα το άλλο σαν αντίβαρα και το κέντρο βάρους του αγάλματος είχε σταθμιστεί έτσι ώστε να πέφτει στο σημείο που κρατούσε ανασηκωμένη ζωηρά η πλώρη σαν αληθινού ξύλινου καραβιού –το άγαλμα δεν μπορούσε δηλαδή να μετακινηθεί χωρίς να διαλυθεί το πλοίο. Το όλο σύμπλεγμα θεωρείται όχι μόνον αριστουργηματικό από καλλιτεχνική άποψη, αλλά και ιδιοφυές.

Το 1875 Αυστριακοί αρχαιολόγοι είδαν στον τόπο της ανασκαφής τα μάρμαρα που ο Σαμπουαζό νόμισε ότι ανήκαν σε τύμβο και αναλογιζόμενοι ελληνικά νομίσματα που απεικόνιζαν τη Νίκη σε πλώρες πλοίων κατάλαβαν ότι επρόκειτο για τμήματα μαρμάρινης πλώρης. Ο Σαμπουαζό έμαθε για τα μάρμαρα της πλώρης το 1879 και κατάφερε να τα πάρει κι αυτά στο Λούβρο. Η συναρμολόγηση και η αποκατάσταση (π.χ. του αριστερού φτερού που βρέθηκε σε πολλά κομμάτια και του δεξιού που ουσιαστικά είναι σχεδόν όλο προσθήκη μια που βρέθηκε ένα πολύ μικρό κομμάτι του) ολοκληρώθηκε το 1884

Απεικόνιση του έργου στην αρχική του μορφή

Το 1950 όταν συναρμολογήθηκε και η δεξιά παλάμη της, άρχισε να εκτίθεται κι αυτή.Τον Αύγουστο του 1939 η «Νίκη της Σαμοθράκης» μεταφέρθηκε με μεγάλη δυσκολία με μια ξύλινη ράμπα, ώστε να απομακρυνθεί όπως και όλα τα πολύτιμα εκθέματα του Μουσείου σε ασφαλέστερη τοποθεσία λόγω του πολέμου -φυλάχτηκε μαζί με την Αφροδίτη της Μήλουκαι τους «Σκλάβους» του Μιχαήλ Αγγέλου στο Château de Valençay.

Μέχρι την ανακάλυψή της Νίκης της Σαμοθράκης, η Νίκη απεικονιζόταν πάντοτε στην ελληνική γλυπτική και κεραμική σαν λεπτή φτερωτή θεά, που πετούσε γύρω από το άρμα του Δία ή γύρω από τρίποδες των νικηφόρων αθλητών (στο Λούβρο υπάρχουν αρκετά ανάλογα έργα).

Βιβλιογραφία: Π. Βαλαβάνης κ' Β. Λαμπρινουδάκης, " Η Ελληνική Τέχνη στα Μουσεία του Κόσμου", τόμος 4, "Λούβρο Παρίσι", Εκδόσεις" Η Καθημερινή", Αθήνα 2010.

Δικτυογραφία: "Βικιπαιδεία"

Πηγή εικόνων:

Samothrakitika.blogspot.com

http://erroso.blogspot.com/2011/04/blog-post_04.html#ixzz1IYQVxhDq

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μία ιστορία για τη Νίκη της Σαμοθράκης"

Γεώργιος Παπανικολάου

Διάσημος Έλληνας γιατρός, παθολογοανατόμος, βιολόγος και ερευνητής, που γεννήθηκε στην Κύμη της Εύβοιας το 1883 και πάθανε στο Μαϊάμι των ΗΠΑ το 1962. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, από το οποίο αποφοίτησε το 1904 και το 1907 πήγε στη Γερμανία, όπου παρακολούθησε μαθήματα βιολογίας στο πανεπιστήμια της Ιένας (του καθηγητή Χαίκκελ) και του Φράιμπουργκ (του καθηγητή Βάισμαν). Στη συνέχεια γράφτηκε στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, όπου παρακολούθησε τα μαθήματα του καθηγητή Ρίχαρντ Έρτβιχ, στο εργαστήριο του οποίου άρχισε την πρώτη βιολογική του έρευνα «επί του καθορισμού του φύλου εις τα οστρακόδερμα της οικογενείας των δαφνιδών». Αφού αναγορεύτηκε διδάκτορας των φυσικών επιστημών στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, επέστρεψε το 1910 στην Αθήνα. Στη συνέχεια πήγε στη Γαλλία, όπου εργάστηκε ως βιολόγος στο ωκεανογραφικό Ινστιτούτο του Μονακό, συμμετέχοντας και σε ωκεανογραφική εξερεύνηση του πρίγκιπα του Μονακό το 1911. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, υπηρέτησε ως ανθυπίατρος στους Βαλκανικούς πολέμους και το 1913 αναχώρησε για τις ΗΠΑ, όπου (έπειτα από μια σύντομη θητεία βοηθού στο παθολογοανατομικό τμήμα του Νοσοκομείου της Νέας Υόρκης) εργάστηκε ως βοηθός στον κλάδο της ανατομίας στο πανεπιστήμιο Κορνέλ της Νέας Υόρκης. Στη συνέχεια εκλέχθηκε υφηγητής, έκτακτος καθηγητής και τέλος τακτικός καθηγητής της ανατομίας και ιστολογίας στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου αυτού, όπου παρέμεινε 47 χρόνια.
Μετά από σειρά εργασιών πάνω στην εκφυλιστική κληρονομική επίδραση του οινοπνεύματος στα ινδικά χοιρίδια, ο Παπανικολάου στράφηκε προς την έρευνα προβλημάτων που σχετίζονται με την αναπαραγωγή και τη λειτουργία των γεννητικών οργάνων, τον καθορισμό του φύλου, τη λειτουργία των ενδοκρινών αδένων και των φυλετικών ορμονών. Κατά τη διάρκεια των επιστημονικών του ερευνών εφάρμοσε μια πρωτότυπη μέθοδο, που ο ίδιος επινόησε, τη μέθοδο των επιχρισμάτων με διάφορα υγρά του οργανισμού, ειδικά παρασκευασμένα και χρωματισμένα αρχικά στα ινδικά χοιρίδια και μετά σε άλλα θηλαστικά. Με τη χρήση της μεθόδου αυτής, που την τελειοποίησε τεχνικά, απέδειξε την ύπαρξη τακτικής περιοδικότητας στο γεννητικό σύστημα των θηλέων στα τρωκτικά και σε άλλα κατώτερα θηλαστικά. Η εφαρμογή της μεθόδου αυτής σε ευρύτερη κλίμακα άνοιξε νέα περίοδο μεγάλης δραστηριότητας στην ενδοκρινολογία και τη μελέτη και απομόνωση των φυλετικών ορμονών.
Το 1923 εφάρμοσε τη μέθοδό του σε γυναίκες, αρχικά για μελέτη των φυσιολογικών γεννητικών λειτουργιών και στη συνέχεια για τη διάγνωση του καρκίνου της μήτρας και η οποία συνίσταται στην κυτταρολογική μελέτη των προϊόντων της αποφολίδωσης των επιθηλίων. Η μέθοδος αυτή, γνωστή διεθνώς ως μέθοδος Παπανικολάου (Pap test) εφαρμόζεται σήμερα σε όλο τον κόσμο για την έγκαιρη διάγνωση των νεοπλασιών, ιδιαίτερα του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.
Η πρώτη του ανακοίνωση για τη χρησιμότητα της κυτταρολογικής μεθόδου για τη διάγνωση του καρκίνου του αυχένα της μήτρας, που έγινε το 1928, έγινε δεκτή με πολύ σκεπτικισμό, επειδή η γνώμη που επικρατούσε τότε ήταν ότι η διάγνωση του καρκίνου με τη μελέτη των αποφολιδούμενων κυττάρων ήταν πρακτικά ανεφάρμοστη. Τέτοια διάγνωση θεωρείτο δυνατή μόνο με την τομή του πάσχοντος οργάνου.
Η εργασία του, που βοηθήθηκε από το «Commonwealth Fund», επεκτάθηκε σε ευρύτερη μελέτη των κυτταρολογικών αλλοιώσεων σε περιπτώσεις καρκίνου του αυχένα της μήτρας και του ενδομητρίου, και τα πορίσματά της δημοσιεύθηκαν το 1943 μαζί με αυτά του καθηγητή της γυναικολογίας Έρμπερτ Τράουτ σε ειδική μονογραφία με τον τίτλο «Διάγνωση του καρκίνου της μήτρας μέσω των κολπικών επιχρισμάτων». Η δημοσίευση της εργασίας αυτής δημιούργησε έντονο ενδιαφέρον και προκάλεσε τη δοκιμαστική χρησιμοποίηση της μεθόδου σε διάφορα νοσοκομεία. Το 1944 έγινε η πρώτη εφαρμογή της μεθόδου στη διάγνωση του καρκίνου των οργάνων του ουροποιητικού συστήματος και στη συνέχεια του αναπνευστικού, πεπτικού και άλλων συστημάτων του οργανισμού.
Ο Παπανικολάου με τις εργασίες τους αυτές θεωρείται ότι έγινε θεμελιωτής ενός νέου επιστημονικού κλάδου της «αποφολιδωτικής κυτταρολογίας», που βασίζεται στη μελέτη των αποφολιδούμενων κυττάρων του οργανισμού στις διάφορες κοιλότητες του σώματος. Η εφαρμογή της μεθόδου, που χρησιμοποίησε στις έρευνές του, και η οποία προς τιμή του ονομάστηκε «Μέθοδος Παπανικολάου», άνοιξε νέους ευρείς ορίζοντες στη γενετήσια φυσιολογία και ενδοκρινολογία, όπως και στη μελέτη και διάγνωση του καρκίνου.
Οι επιστημονικές εργασίες του Παπανικολάου που δημοσιεύθηκαν υπερβαίνουν τις 100, μεταξύ των οποίων τρεις ειδικές μονογραφίες.
Ο Παπανικολάου τιμήθηκε με πλήθος διακρίσεων και επιστημονικών βραβείων, μεταξύ των οποίων σημαντικότερες είναι: το μετάλλιο τιμής της Αμερικανικής Εταιρείας Καρκινολογίας, το 1952 και το βραβείο Λάσκαρ, η μεγαλύτερη επιστημονική διάκριση των Ηνωμένων Πολιτειών. Υπήρξε επίσης μέλος της Ιατρικής Ακαδημίας Νέας Υόρκης, μέλος της Ακαδημίας Επιστημών Νέας Υόρκης, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Κυτταρολογικής Εταιρείας Νέας Υόρκης, επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών και άλλων ξένων πανεπιστημίων και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Το 1960 η Ακαδημία Αθηνών, μαζί με άλλα επιστημονικά Αμερικανικά ιδρύματα, υπέβαλε γι’ αυτόν υποψηφιότητα για το βραβείο Νόμπελ ιατρικής. Τελικά όμως δεν του απονεμήθηκε με την αιτιολογία ότι ο Παπανικολάου υπήρξε επινοητής της μεθόδου και όχι εφευρέτης φαρμάκου. Στα τελευταία χρόνια πριν από τον θάνατό του ανέλαβε την οργάνωση και τη διεύθυνση του Ινστιτούτου Ερευνών «Παπανικολάου», που ιδρύθηκε προς τιμή του στο Μαϊάμι της Φλόριντα. Στενός συνεργάτης στις επιστημονικές του δραστηριότητες υπήρξε η γυναίκα του Μάχη Μαυρογένη, η οποία προσπάθησε να συνεχίσει το έργο του, μετά τον θάνατό του.
Στη μνήμη του διάσημου Έλληνα ιατρού κυκλοφόρησαν γραμματόσημα στην Ελλάδα (1973) και στις ΗΠΑ (1977).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γεώργιος Παπανικολάου"

Δροσοπηγή, 4 Απριλίου 1944

Οι Γερμανοί κατέστρεψαν το ολοκληρωτικά χωριό στις 4 Απριλίου 1944.

Η Μαρτυρική Δροσοπηγή

Στην πρώτη γραμμή των χωρίων που κράτησαν άσβεστη την φλόγα της Ελληνικής ιδέας, ευρίσκεται και το χωριό Μπελκαμένη (νυν Δροσοπηγή). Η Δροσοπηγή κατοικείται από Έλληνες της Ηπείρου ωμιλούντας και την αρβανίτικην γλώσσαν , οι οποίοι για πολλά χρόνια κατοικούσαν στο χωριό Πληκάτι της Επαρχίας Κονίτσης Ηπείρου απ όπου και μετοίκησαν το 1844 στην περιοχή της Παλιάς Δροσοπηγής (Μπελκαμένης).

Εσκόρπισαν αυτοί οι ηρωικοί αγωνισταί της ελευθερίας Ηπειρώται, και σε άλλα μέρη της Ελλάδος. Ήλθαν και εδώ ψηλά στην Μακεδονία στην περιοχή Φλωρίνης. Αγόρασαν μια περιοχή από κάποιον Μπέη, και σε λίγο στις καταπράσινες βουνοπλαγιές του Βιτσίου ξεπήδησαν σαν μανιτάρια τα σπίτια ενός χωριού που έμελλε αργότερα να είναι σωστό προπύργιο του Ελληνισμού. Δημιουργήθηκε έτσι η Μπελκαμένη η οποία αργότερα μετωνομάσθη Δροσοπηγή από τις πολλές πηγές που αναβλύζουν γάργαρα και κρυσταλλένια νερά και που πολλές φορές εδρόσιζαν τα φλογισμένα χείλη και κορμιά των αγωνιστών της ελευθερίας της Ελλάδος. Το ηρωικό αυτό χωριό από την έναρξη ακόμη του Μακεδονικού αγώνος, απετέλεσε μίαν σπουδαίαν εθνκήν εστίαν.

Ένα θαυμάσιο ορμητήριο των Ελληνικών ανταρτικών σωμάτων. Αι θαυμάσιαι κρύπται που υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα σπίτια είναι απόδειξις τρανωτάτη, ποίον σπουδαίον ρόλον έπαιξε η Δροσοπηγή στις κρίσιμες εκείνες στιγμές. Αι κρύπται αύται πολλαί των οποίων είναι μακρόταται και διέρχονται κάτωθεν του χωρίου και οδηγούν έξω από αυτό σε χαράδρες απόκρημνες, εχρησίμευον ως αποθήκαι όπλων και πυρομαχικών, ως επίσης και κρησφύγετα ανταρτών. Κατά την κατοχήν η Δροσοπηγή είχε την ατυχία να δοκιμάσει την Γερμανική αγριότητα με το κάψιμο του χωριού (Απρίλιος 1944).

Το χωριό ξανακτίζεται με κόπους και τρία χρόνια αργότερα (1947) δοκιμάζει και πάλι την πυρπόληση και αναγκαστική μετεγκατάσταση στην Σκοπιά για τρία χρόνια και εν συνεχεία στην Κάτω Υδρούσα। Το 1952 μπαίνουν τα θεμέλια του νέου χωριού στην τοποθεσία όπου βρίσκεται σήμερα και αποτελεί συνέχεια του Παλιού ως προς την ωραιότητα. Το χωριό σήμερα έχει 300 περ. κατοίκους.

http://www.greekholocausts.gr/gr/index.php?option=com_content&task=view&id=100&Itemid=62

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δροσοπηγή, 4 Απριλίου 1944"

Σύνχρονη-άρχαία Ελληνική γλώσσα

Όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί στην παραγωγή λέξεων και κυρίως στα σύνθετα.

• Σήμερα λέμε νερό από το ύδωρ. Αλλά λέμε και υδραυλικός , υδραγωγείο , ύδρευση , υδροφόρος , ενυδρείο , αφυδάτωση , υδρώτας (ιδρώτας) – υδρωπικία , υδρόψυκτος , υδρογόνο , υδροστατική , εταιρεία υδάτων.
• Προστατεύω από το αλέξω. Αλλά σήμερα λέμε αλεξίσφαιρο , αλεξίπτωτο , αλεξικέραυνο , αλεξιβρόχιο (ομπρέλα) και κυρίως Αλέξανδρος (Αλεξ – ανδρος = ο άνδρας που προστατεύει)
• Ψωμί από το άρτος. Σήμερα λέμε αρτοποιός , αρτοσκευάσματα κ.λ.π.
• Φωτιά από το πυρ. Σήμερα λέμε πυροσβέστης , πυρασφάλεια , πυρκαγιά , πυρπολητής
• Φωνή από το αυδή. Σήμερα λέμε άναυδος , απηύδησα
• Πόλις από το αστυ. Σήμερα λέμε αστυνομικός , αστυφιλία , αστίατρος , αστικές συγκοινωνίες
• Λαός από το λεώς.Σήμερα λέμε λεωφορείο και όχι λαοφορείο
• Κλέπτης από το φώρ. Σήμερα λέμε αυτόφωρο και επ’ αυτοφώρω
• Φροντίζω από το κορέω. Σήμερα λέμε νεωκόρος (αυτός που φροντίζει τον ναό από το νεώς = ναός και όχι ναοκόρος). Στα αγγλικά Care στα Ιταλικά Cure
• Βλέπω από το δέρκομαι. Σήμερα λέμε οξυδερκής
• Δίνω ένα φιλί από το κυνέω. Σήμερα προσκυνάω (προσκυνέω – ω). Ο Οδυσσεύς μόλις εσώζετο από τους κινδύνους της θάλασσας και έβρισκε γή φιλούσε το χώμα «εκ ποταμοίο λιασθείς σχοίνω υπεκλίνθη κύσε δε ξείδωρον άρουραν». Ο μέλλοντας του κυνέω είναι κύσω ο αόριστος έκυσα και κύσα η προστακτική κύσον. Στον Αριστοφάνη Νεφέλες στ. 81 «κύσον με και την χείρα δός την δεξιάν» δηλαδή “φίλησέ με και δώσε μου το δεξί σου χέρι”. Αγγλικά kiss me Δηλαδή κύσον με
• Βομβύκιον = το κουκούλι σαν αυτό του μεταξοσκώληκα ή τη φασκιά των μωρών λέμε και φασκιώνω, έτσι τα μωρά τα έλεγαν βομβύκια. Αγγλικά baby , Γερμανικά baby , Ιταλικά bambino
• Θέλω από το ΛΩ παράγωγο το ΛΑΥΩ και ΑΠΟΛΑΥΩ λέμε και απολαβή (βλέπε λεξικό Ετυμολογικόν το Μέγα «ΑΠΟΛΑΥΩ : ΑΠΟ ΤΟ ΛΩ, ΠΑΡΑΓΩΓΟΝ ΛΑΥΩ , ΩΣ ΧΡΩ ΧΡΑΥΩ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΩ». Λεξικό Liddell – Scott με το δίγαμμα F αναφέρεται σαν «ΛάFω». Αγγλικά love προφορά λάβ από το ελληνικό ΛΑΥΩ

http://ipapanik.wordpress.com/page/2/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σύνχρονη-άρχαία Ελληνική γλώσσα"

Σὰν σήμερα γεννιέται καὶ συλλαμβάνεται ὁ Γέρος μας!

Δὲν ἤξερα τί νά γράψω γιὰ ἐτούτην τὴν ἡμέρα!

Νὰ γράψω γιὰ τὴν γέννησί του κάτω ἀπὸ ἕνα δένδρο, μέσα στὸ λυσσῶδες ἀνθρωποκυνηγητό ποὺ ἐξαπέλυσαν οἱ Τοῦρκοι τό 1770, ὡς ἀντίποινα γιὰ τὰ Ὀρλωφικά;

Ἢ νὰ γράψω γιὰ τὴ χειρίστη ἀσέβεια ποὺ διέπραξε ἡ «Ἑλληνικὴ» πολιτεία στὸ πρόσωπό του; Σύλληψις, δίκη καὶ φυλάκισις. Μαζί μὲ τὸν ἄλλον ἄξιο καὶ ἀξιοσέβαστο συμπολεμιστή του, τὸν Πλαπούτα! Τί νὰ ποῦμε γιὰ ὅλα αὐτά; Μόνον μία μεγάλη συγγνώμη… Κι αὐτό εἶναι πολύ λίγο καὶ μικρό…

Φιλονόη.

Υ।Γ। Εἶμαι σίγουρη, πὼς ἐὰν ζοῦσε σήμερα ὁ Γέρος μας, τὰ ἴδια θὰ ἔπραττε ἡ «ἀξιοσέβαστος» πολιτεία εἰς βάρος του… Εἶναι βλέπετε ἡ χολή τους ποὺ ῥέει γιὰ ὅποιον πασχίζει νὰ ἐλευθερώσῃ τὸ γένος!

Πηγη.

http://filologos10.wordpress.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σὰν σήμερα γεννιέται καὶ συλλαμβάνεται ὁ Γέρος μας!"

Ούτε οι Αμερικανοί δεν πίστευαν ότι βρέθηκε Έλληνας πρωθυπουργός να υποστηρίξει τέτοιες θέσεις!

ΗΠΑ: "Ο Γ.Παπανδρέου συζητά για τα πάντα στο Αιγαίο εκτός από εδάφη"!

Ανατριχιαστικοί ισχυρισμοί περιέχονται σε βάρος του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου σε τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα που διέρρευσε στο WikiLeaks και παρουσιάζει η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Σύμφωνα με το τηλεγράφημα ο Έλληνας πρωθυπουργός διαπραγματεύεται τα πάντα στο Αιγαίο πλην ... εδαφών!
 «Αν θέλετε τα νησιά μας, δεν πρόκειται ποτέ να βρούμε λύση», είπε ο Γ. Παπανδρέου στον Τ.Ερντογάν, σύμφωνα με το τηλεγράφημα, το οποίο συνεχίζει: «Αλλά, πρόσθεσε ότι εάν το ενδιαφέρον της Τουρκίας είναι να αποκτήσει πρόσβαση στα διεθνή ύδατα, στον εναέριο χώρο, στην υφαλοκρηπίδα και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, αυτά τα θέματα μπορούν να λυθούν"!
Δηλαδή, κατά τον συντάκτη του τηλεγραφήματος, ένας Έλληνας πρωθυπουργός συζητούσε με τον Τούρκο ομόλογό του τρεις ημέρες αφ'ότου είχε αναλάβει την εξουσία την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, την εκχώρηση ελέγχου και πρόσβαση της Τουρκίας σε πλουτοπαραγωγικές πηγές του αρχιπελάγους!
"Ο Παπανδρέου πιστεύει ότι θα πρέπει να φέρουν αυτά τα θέματα σε ένα τρίτο, ουδέτερο μέρος, όπως η Χάγη, για να αποφασίσει μια δίκαιη λύση, ενώ θα μπορούσαν να διαπραγματευθούν σχεδόν τα πάντα, εκτός της εθνικής κυριαρχίας.
Απέρριψε τη θεωρία των “γκρίζων ζωνών”, για την οποία πιστεύει ότι υιοθετήθηκε τα τελευταία χρόνια ως πολιτικός ελιγμός και δεν εδραιώνεται σε καμιά νομική βάση. Ωστόσο, ακόμα και γι’ αυτό άφησε ένα παράθυρο, λέγοντας ότι ενώ η Ελλάδα θα απορρίψει με σφοδρότητα οποιονδήποτε ισχυρισμό θίγει την εδαφική ακεραιότητα, κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει μια χώρα από το να φέρει όποιο θέμα επιθυμεί στη Χάγη» συνεχίζει το τηλεγράφημα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ούτε οι Αμερικανοί δεν πίστευαν ότι βρέθηκε Έλληνας πρωθυπουργός να υποστηρίξει τέτοιες θέσεις!"

Ο διάλογος της Διοτίμας και του Σωκράτη για τον Έρωτα

ΠΛΑΤΩΝ, ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ

Για να καθορίσει ποια είναι τα γνωρίσματά του Έρωτα, ο Σωκράτης στο "Συμπόσιο" του Πλάτωνα, κατέφυγε σε μια συνομιλία του με μια γυναίκα από τη Μαντίνεια, τη Διοτίμα.

Η Διοτίμα ήταν γνώστρια της "πυθαγόρειας αριθμοσοφίας", κατά τον Ξενοφώντα δεν ήταν άπειρη των πλέον δυσκολονόητων γεωμετρικών θεωρημάτων («ουκ άπειρος δυσσυνέτων διαγραμμάτων έστι»). Αλλά και ο Πρόκλος θεωρεί τη Διοτίμα «Πυθαγορική».

Η Διοτίμα ήταν η ιέρεια εκείνη που έκανε τον καθαρμό των Αθηναίων μετά το λοιμό του 429 π.Χ. Το όνομα Διοτίμα είναι επίσης δηλωτικό δράσεων για την ισότητα ανδρών και γυναικών, γι' αυτό και η Διοτίμα είναι η μόνη γυναίκα που συμμετέχει στο ανδροκρατούμενο Συμπόσιο...

Αυτή υποστήριζε ότι ο Έρωτας είναι ένας δαίμονας, που, ως γιος του Πόρου και της Πενίας, είναι γεμάτος αντιφάσεις, στοχεύει, ωστόσο, στην παντοτινή κατοχή του αγαθού, επιδιώκει δηλαδή την αθανασία.
Μας λέγει λοιπόν ο Σωκράτης:

Κάποτε η Διοτίμα, μου απηύθυνε το ερώτημα:
Διοτίμα: «Ποία φαντάζεσαι, Σωκράτη, ειν' η αιτία του έρωτος τούτου και του πόθου; Δεν έχεις προσέξει λοιπόν τον ζωηρόν ερεθισμόν, εις τον οποίον υποπίπτουν όλα τα ζώα, όταν τα καταλάβη η επιθυμία να γεννήσουν, και τα χερσαία και τα πετεινά, πώς αρρωσταίνουν όλα και κατακυριεύονται από τον έρωτα, πρώτον μεν να ενωθούν μαζί, έπειτα δια την ανατροφήν του γεννηθέντος; Πώς είναι αποφασισμένα, προς υπεράσπισιν τούτων, και πόλεμον να διεξάγουν, και τ' ασθενέστερα ακόμη προς τα δυνατότερα, και εις τον θάνατον να βαδίσουν υπέρ αυτών, και να τα τινάξουν από την πείναν αυτά δια να εξασφαλίσουν εις εκείνα την τροφήν, και το κάθε τι να πράξουν; Καλά» είπεν «οι άνθρωποι· θα ημπορούσε να υποθέση κανείς, ότι το κάνουν από υπολογισμόν. Αλλά τα ζώα; Ποίος είναι ο λόγος της τοιαύτης ερωτικής των συγκινήσεως; Ημπορείς να μου εξήγησης;»

Σωκράτης: "Δεν γνωρίζω Διοτίμα" της είπα.

Διοτίμα: "Έχεις λοιπόν την ιδέαν, πως θα γίνης ποτέ έμπειρος εις τα ζητήματα του έρωτος εφ' όσον δεν εννοείς αυτά;»

Σωκράτης: «Μα σου το είπα, Διοτίμα, και προ ολίγου· αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ήλθα κοντά σου, επειδή εκατάλαβα πως χρειάζομαι διδασκαλίαν. Λέγε μου λοιπόν και τούτου του φαινομένου την εξήγησιν και των άλλων των σχετιζομένων με τον έρωτα».

Διοτίμα: «Λοιπόν» είπε «εφ' όσον η πεποίθησίς σου είναι ότι αντικείμενον φυσικόν του έρωτος ειν' εκείνο, το όποιον πολλάκις από κοινού διεπιστώσαμεν δεν πρέπει να εκπλήττεσαι. Διότι και εις την περίπτωσιν αυτήν, όπως και εκεί, δια τον ίδιον λόγον επιδιώκει η φύσις η θνητή, καθ' όσον είναι δυνατόν, να ειν' αιωνία και αθάνατος. Δυνατόν δε της είναι κατά τούτον μόνον τον τρόπον, δια της αναπαραγωγής, με το ν' αφήνη πάντοτε εις του παλαιού την θέσιν ένα νέον παρόμοιον. Άλλωστε και εις ό,τι ονομάζομεν ενότητα ατομικής ζωής και υπάρξεως εκάστου εμψύχου όντος ― π.χ. ένας άνθρωπος από της παιδικής του ηλικίας μέχρις ότου γίνη γέρων, θεωρείται πως είναι ο ίδιος· ουχ ήττον αυτός, μολονότι δεν έχει ποτέ τα ίδια συστατικά εις τον οργανισμόν του, εν τούτοις λέγομεν πως είναι ο ίδιος, ενώ διαρκώς ανανεώνεται και αποβάλλει μερικά, εις τας τρίχας, την σάρκα, τα οστά, το αίμα εις ολόκληρον γενικώς το σώμα. Και όχι μόνον εις το σώμα· αλλά και εις την ψυχήν, οι τρόποι, τα ήθη, αι αντιλήψεις, αι επιθυμίαι, αι ηδοναί, αι λύπαι, οι φόβοι, τίποτε απ' αυτά δεν παραμένει αναλλοίωτον εις κάθε άτομον, αλλά γεννώνται μεν άλλα, άλλα δε χάνονται».

Και συνεχίζει: «Πολύ δε περισσότερον παράδοξον είναι ακόμη, ότι και αι γνώσεις, όχι μόνον άλλαι μας έρχονται και άλλαι μας αφήνουν, και ποτέ δεν είμεθα οι ίδιοι ούτε ως προς τας γνώσεις, αλλά και μία και μόνη γνώσις έχει την ιδίαν τύχην. Διότι αυτό που ονομάζομεν μελέτην, γίνεται με την προϋπόθεσιν ότι η γνώσις εξαφανίζεται· άλλωστε η λησμοσύνη ειν' εξαφανισμός γνώσεως, ενώ αφ' ετέρου η μελέτη, εισάγουσα νέαν παράστασιν αντί της αποχωρούσης, διατηρεί την γνώσιν, ώστε να φαίνεται πως παραμένει η ιδία. Πράγματι μ' αυτό μόνον το μέσον διατηρείται κάθε θνητή ύπαρξις, όχι με το να παραμένη αιωνίως αναλλοίωτος καθ' όλα, όπως το θείον, αλλά με το ν' αφήνη κάθε τι που φεύγει και παλαιώνει, ένα άλλο νέον εις την θέσιν του, όμοιον όπως αυτό. Μ' αυτό το τέχνασμα» είπε «Σωκράτη, έχει μέρος εις την αθανασίαν η θνητή ύπαρξις, και ως προς το σώμα, και ως προς όλα τ' άλλα· η αθάνατος πάλιν με άλλο. Μη σου φαίνεται λοιπόν παράξενον, ότι κάθε ύπαρξις εμφύτως αποδίδει σημασίαν εις το αποβλάστημά της·χάριν της αθανασίας συνοδεύει τα όντα όλα ο ζήλος αυτός και ο έρως».

Διαβάστε το: http://www.ellinikoarxeio.com/2011/03/socrates-and-diotima.html#ixzz1IODvyWCR

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο διάλογος της Διοτίμας και του Σωκράτη για τον Έρωτα"

Η ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΔΙΟΤΙΜΑ. Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ

Η Διοτίμα έζησε στο β' μισό του -5ου αι. και συγκαταλέγεται μαζί με τους Πυθαγόρα, Σωκράτη, Ιπποκράτη και Πλάτωνα, στους μεγάλους κλασσικούς δασκάλους του Αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Ήταν ιέρεια στην Αρχαία Μαντινεία, φιλόσοφος, Πυθαγόρεια και μάλιστα γνώστρια της Πυθαγόρειας Αριθμοσοφίας. Η κύρια αναφορά και η φιλοσοφική φυσιογνωμία της Διοτίμας βρίσκεται στο λόγο του Σωκράτη στο "Συμπόσιο" (ή "περί Έρωτος") του Πλάτωνα, όπου εμφανίζεται σαν πολύ σημαντικό πρόσωπο. Στο ίδιο έργο ο Σωκράτης αναφέρεται σ' αυτήν ως δασκάλα του λέγοντας ότι ήταν ιέρεια στην Μαντίνεια και ότι τελούσε τον καθαρμό των Αθηναίων μετά το λοιμό του -429. Ο Σωκράτης δηλώνει ότι οφείλει σ' αυτήν ακριβώς τις απόψεις του για τον έρωτα, ως πόθο και κίνητρο για το ωραίο και αληθινό. Σε ένα μεγάλο μέρος ο λόγος του είναι η αφήγηση του διαλόγου περί Έρωτος που είχε με αυτήν. Ουσιαστικά πρόκειται για το λόγο και τη διδασκαλία της Διοτίμας. Το διάλογο αυτό ο Σωκράτης μεταφέρει στους φίλους του, διδάσκοντας ότι ο ίδιος είχε προηγουμένως μάθει για τον Έρωτα από αυτήν, η οποία "σε αυτό το θέμα ήταν πολύ σοφή".
Το κλειδί της Σωκρατικής σκέψης βρίσκεται μέσα στη διδασκαλία της Διοτίμας, όπως αυτή παρατίθεται από τον Πλάτωνα στο Συμπόσιο . Είναι το μόνο σημείο όπου, τόσο ο Πλάτωνας, όσο και μέσω αυτού ο Σωκράτης, προσδιορίζουν τη Διοτίμα ως τη «δασκάλα του Σωκράτη» και δείχνεται έτσι η κατεύθυνση απ' την οποία έχει προέλθει η διδασκαλία που ευαγγελίζονται: η αληθινή σημασία αυτών που θα πράξει ο άνθρωπος δεν έχει σχέση με τη δράση του, τις επιπτώσεις της οποίας ούτως ή άλλως δεν μπορεί να καταλάβει αφού δεν γνωρίζει τίποτα. Σκοπός της ζωής του είναι να πραγματωθεί μέσα του μια συγκλονιστική υπαρξιακή αλλαγή, να φθάσει μέχρι τη θέαση του απολύτου κάλλους που «δεν υπόκειται ούτε εις γέννηση ούτε εις αφανισμό».
Με σύγχρονους όρους, η φιλοσοφία αυτή είναι «εσωτερική». Δηλαδή στοχεύει, όχι στην εξωτερική αλλαγή, αλλά στην ανάπτυξη της ίδιας της ύπαρξης, της συνείδησης, του τρόπου που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται με τις ίδιες του τις αισθήσεις τον εαυτό του και τον κόσμο.
Η διδασκαλία της Διοτίμας δίνεται στο Συμπόσιο με τη διεξοδική περιγραφή των φάσεων από τις οποίες περνά αυτή η εσωτερική πορεία, η ενασχόληση με τη φιλοσοφία, που κινητήρια δύναμή της είναι ο «διαρκώς φιλοσοφών Έρως».

Εννεα ετη φωτος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΔΙΟΤΙΜΑ. Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ"

Φοιτητές του ΑΠΘ πρώτοι σε διαγωνισμό Εικονικής Δίκης του ΠΟΕ

Ομάδα φοιτητών του τμήματος Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) κέρδισε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό Εικονικής Δίκης του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου που διοργάνωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση Φοιτητών Νομικών Σχολών στο Βίλνιους της Λιθουανίας στις 11 και 12 Μαρτίου.

Οι Έλληνες φοιτητές νίκησαν στους προφορικούς αγώνες δύο φορές την ομάδα του London School of Economics και από μία φορά τις ομάδες των Πανεπιστημίων της Λουβαίνης και της Γενεύης, αφήνοντας πίσω τους και την ομάδα του King’s College, καθώς και άλλων Πανεπιστημίων από τη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Φινλανδία, τη Ρουμανία, τη Ρωσία και τη Λευκορωσία.

Την ομάδα απαρτίζουν οι φοιτητές του ΑΠΘ Έλλη Ρεσβάνη (21 ετών), Γιώργος Φασφαλής (22 ετών) , Σοφία Σαουρίδου (23 ετών) και Κώστας Βουλγαράκης (23 ετών) με τον τελευταίο να κερδίζει και το βραβείο του καλύτερου αγορητή μεταξύ όλων των φοιτητών που συμμετείχαν από όλες τις ομάδες στον ευρωπαϊκό γύρο.

Την ομάδα προετοίμασαν και πλαισίωσαν η Νάγια Πυρίδη, υποψήφια διδάκτορας Νομικής του ΑΠΘ και η Σεμίνα Μιχαηλίδου, τελειόφοιτη της Νομικής του ΑΠΘ, ενώ επιβλέπων ήταν ο Αν. Καθηγητής του Τμήματος Νομικής του ΑΠΘ, Παναγιώτης Γκλαβίνης.

Ο φετινός διαγωνισμός αφορά στο πρακτικό θέμα που αντιμετωπίζουν δύο κράτη στις μεταξύ τους εμπορικές συναλλαγές. Την παραγωγή σε μια χώρα κλωνοποιημένων προβάτων και την εξαγωγή τους σε άλλη χώρα, η οποία για λόγους προστασίας της υγείας των κατοίκων της θεωρεί ότι πρέπει να απαγορεύσει την εισαγωγή τους, επικαλούμενη προστατευτικές διατάξεις του ΠΟΕ. Το θέμα συνιστά παραλλαγή του ζητήματος των μεταλλαγμένων αγροτικών προϊόντων, που έχει επανειλημμένα απασχολήσει τον ΠΟΕ με αφορμή διαφορές μεταξύ των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Το ζήτημα της παραγωγής κλωνοποιημένων ζώων δεν είναι θεωρητικό, καθώς η γνωστή σε όλους μας «Ντόλη» μπορεί να μπει σύντομα σε βιομηχανική παραγωγή, όπως έχουν ήδη ανακοινώσει οι ΗΠΑ ότι προτίθενται να κάνουν.

Επόμενος στόχος για την ομάδα είναι η διεκδίκηση του παγκόσμιου τίτλου στην τελική φάση του διαγωνισμού, που θα πραγματοποιηθεί από 23 έως 29 Μαΐου 2011, στο Εβιάν της Γαλλίας.

Τις δύο προηγούμενες φορές που συμμετείχε στον ίδιο διαγωνισμό το Τμήμα Νομικής του ΑΠΘ κέρδισε σημαντικές πρωτιές: το 2009, το βραβείο του καλύτερου δικογράφου εναγόμενου κράτους στο γύρο της Βαρκελώνης στην Ισπανία, και το 2010, το πρώτο βραβείο για όλα τα δικόγραφα στο γύρο της Λουβαίνης στο Βέλγιο.

ελευθεροτυπια

καλά νέα.. υπάρχουν και αυτα

http://kala-nea.gr/?p=13747#ixzz1INvgqfxG

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Φοιτητές του ΑΠΘ πρώτοι σε διαγωνισμό Εικονικής Δίκης του ΠΟΕ"

Οι άρχαίοι Έλληνες δεν ήταν ειδωλολάτρες αλλά ιδεολάτρες!

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, στο «Μετά τα Φυσικά, 1049a.26, 1029a.20, 1036a.23», η αρχική κοσμική ύλη είναι αγέννητος, άφθαρτος, αόριστος, άγνωστος καθ’ αυτήν, νεκρά, άμορφος και έξωθεν κινούμενη. Τα τέσσερα αρχικά κοσμικά στοιχεία των φιλοσόφων της κοσμολογικής περιόδου, και δη του Εμπεδοκλέους, είναι οι εκδηλώσεις της αρχικής κοσμικής ουσίας.

Συμφώνως με τον Αριστοτέλη, στο «Φυσικά, 192a.16, 192b.18», «Μετά τα Φυσικά, 1072b.3», η σκόπιμος κίνηση προκαλεί μορφοπλασματική ενέργεια, δια της οποίας η κοσμική ύλη μεταβαίνει εκ της δυνατότητας «δυνάμει» εις την πραγματικότητα «ενέργεια», δια της οποίας λαμβάνουνε υπόσταση τα πράγματα δια της επί της ύλης κυριαρχίας του Είδους (Ιδέα), όπερ αποτελεί την έννοια, την ουσία, τον τελικό σκοπό και την δύναμη, ήτις πραγματοποιεί τον σκοπό αυτόν.

Στην Γη κυριαρχεί δύναμη δημιουργός των τελικών μορφών της ύλης, η Εντελέχεια (βλ. Αριστοτέλης «Μετά τα Φυσικά, 1092a.3, 1050a.22»), η οποία εξωτερικώς εκδηλώνεται κατά την σχέση των συστατικών στοιχείων προς άλληλα και εσωτερικώς ως ψυχή των έμβιων όντων. Θρεπτική εις τα φυτά, αισθητική και κινητική στα ζώα και νοητική στον άνθρωπο, στον οποίο αθάνατος και θείος είναι ο ποιητικός νους, όστις προέρχεται, ως θείον δώρο, έξωθεν (θύραθεν) και είναι αληθώς θείος : είναι το καθαρό Λογικό, ο Νους. Ο θείος ούτος ξένος παρέχεται αφ’ εαυτού στον άνθρωπο, κατά την διάρκεια της ζωής και όταν το σώμα διαλύεται μετά την κυρίως ειπείν ζωή επιστρέφει προς τον καθολικό Νου, όστις είναι ο θεός και εν τω οποίο απορροφάται, κατά τον Αριστοτέλη στο «Περί ψυχής, 430a.17», «Περί γενέσεως και φθοράς, 736b.27»!

Εν τη λειτουργία του σύμπαντος σκοπός της κοσμικής ύλης είναι το Είδος και του σώματος η ψυχή, ήτις είναι εντελέχεια η πρώτη σώματος φυσικού δυνάμει ζωή έχοντος.

Ο Κόσμος είναι ενιαίο και καλώς διατεταγμένο σύνολο και μεταβαίνει ολονέν σε ανώτερα στάδια εξέλιξης. Η προϊούσα αυτή εξέλιξη αποτελεί τον σκοπό της φύσεως, στον οποίο υπηρετούν όλοι οι επιμέρους σκοποί, διότι έκαστον ον δεν είναι μόνον σκοπός εαυτού, αλλά και μέσο προς πραγματοποίηση ανώτερων σκοπών, επί των οποίων πάλι στηρίζονται άλλοι έτι υψηλότεροι, ούτως ώστε πάντες συνεργάζονται προς πραγματοποίηση του ενός μεγάλου σκοπού, όστις είναι ο Κόσμος ως όλον. Ούτω ολόκληρο το σύμπαν αποτελεί ιεραρχία σκοπών, εν τη οποία τόσο και επί μέρους όσον και το όλον τελεί εις διαρκεί εξέλιξη προς αεί ανώτερους σκοπούς.

Αλλά ποιος είναι ο ύψιστος και έσχατος σκοπός, προς τον οποίον κατατείνει ο Κόσμος ;;

Τούτο μανθάνουμε, λέγει ο Αριστοτέλης, εάν εξετάσουμε την σχέση Είδους και Ύλης κατά τα διάφορα στάδια της προς ανώτερους σκοπούς εξελίξεως.

Η ύλη υποχωρεί ολονέν περισσότερο όσο ανώτεροι είναι οι εκάστοτε πραγματοποιούμενες μορφές!

Συμβαίνει ότι και περί το έργο του καλλιτέχνη. Η ύλη από την οποία πλάττει τον ανδριάντα ή το άγαλμα, υποχωρεί αναλόγως προς το βαθμό της εμφανίσεως της μορφής/είδους/ιδέας, έως ότου δεν βλέπουμε πλέον εν τω μάρμαρο την ύλη, αλλά το καθαρό Είδος/Ιδέα/Μορφή!!

Όπερ και σημαίνει ότι οι έλληνες δεν ήταν ειδωλολάτρες αλλά ΙΔΕΟΛΑΤΡΕΣ!!

Διαβάστε το: http://www.ellinikoarxeio.com/2011/03/ideolatres-ellines.html#ixzz1IODWcOep

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι άρχαίοι Έλληνες δεν ήταν ειδωλολάτρες αλλά ιδεολάτρες!"

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΓΡΑΦΗ

Στην αρχαία αυτή ελληνική επιγραφή, που αναφέρεται σε αθλητικούς αγώνες του 267 π.Χ., αναφέρονται οι αθλητές και ο τόπος καταγωγής τους:

Δηλαδή έχουμε αθλητές που διακρίθηκαν στους αγώνες από τη Θράκη, τη Μακεδονία, τον Τάραντα, τη Θεσσαλία, την Ναύκρατιν, τη Βοιωτία, τη Σάμο, την Αλικαρνασσό

Η επιγραφή είναι γραμμένη στην επίσημη γλώσσα - την ελληνική- του Βασιλείου των Πτολεμαίων, που είχε πρωτεύουσα την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου...

...και στη φτωχή και αδιάφορη πολιτιστικά Ελλάδα του 2011, αντί να κάνουν αυτό το εύρημα σημαία, συζητούν για "μακεδονική γλώσσα" με τους καπηλευτές και τους πάτρωνές τους!
Πηγη.
http://kima-aroma.blogspot.com/2011/04/blog-post.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΓΡΑΦΗ"

Έλληνική πατέντα κινεί τήν Ferrari

Του Γιάννη Κρητικού
jkritikos@pegasus.gr

Με μια νέα εφεύρεση, πολύ πιο ενδιαφέρουσα, από το διεθνώς βραβευμένο «διαφορικό χωρίς γρανάζια», που πρωτοπαρουσίασε πριν από 25 χρόνια, προκάλεσε σάλο με πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες, ο μηχανουργός Θεόδωρος Tσιριγγάκης έρχεται να ταράξει και πάλι τα νερά της παραγωγής νέων τεχνολογιών στη χώρα μας.

Mε τη συμβολή του γιου του Bασίλη κατασκεύασαν έναν εντελώς διαφορετικό μηχανισμό μετάδοσης κίνησης με καμπυλοειδή γρανάζια, που μεταδίδει σύνθετες κινήσεις, περιστροφικές και παλινδρομικές, εξασφαλίζοντας πολλά πλεονεκτήματα έναντι των αντίστοιχων γνωστών έως τώρα διαφορικών.

Mε τον νέο μηχανισμό, που έχει εφαρμογές τόσο σε αυτοκίνητα όσο και σε ελικόπτερα, προπέλες, ανεμογεννήτριες, αντλίες και κάθε είδους μηχανή, ο Θόδωρος και ο Bασίλης Tσιριγγάκης εισάγουν και νέο επιστημονικό όρο στην τεχνολογία, τη «θεωρία της κινηματικής των καμπυλών».

«Hδη για τη θεωρία μας δείχνουν ενδιαφέρον και τη μελετούν πανεπιστήμια, κυρίως στην Aμερική, και μας αναφέρουν ως πηγή σε πολλές εργασίες τους», λέει στο «Eθνος της Kυριακής» ο Θόδωρος Tσιριγγάκης.

Oι εφαρμογές
«O μηχανισμός που επινοήσαμε μπορεί να εφαρμοστεί στα αυτοκίνητα, βελτιώνοντας σημαντικά την ασφάλεια και την απόδοσή τους. Eξουδετερώνει τους κραδασμούς και αποτρέπει την ανεξέλεγκτη περιστροφή των τροχών, το γνωστό σπινάρισμα, σε δύσκολες συνθήκες, όπως βροχή, χιόνια, λάσπες.

Hδη μεγάλες εταιρείες έχουν δείξει ενδιαφέρον για εφαρμογές και μαζική παραγωγή του νέου μηχανισμού, όπως η «MKB» που ασχολείται με την κατασκευή διαφορικών και ενδιαφέρεται να το χρησιμοποιήσει κατ αρχάς σε ειδικού τύπου μεγάλα οχήματα. H εταιρεία «ZF» ενδιαφέρεται να την εφαρμόσει σε κιβώτια ταχυτήτων και σε μειωτήρες ελικοπτέρων! Eνδιαφέρον έδειξε και η αυτοκινητοβιομηχανία «Mερτσέντες», μέσω της «MKB», για μελλοντικές εφαρμογές σε οχήματα. Hδη το χρησιμοποιεί η Φεράρι, ενώ γίνεται προετοιμασία για εφαρμογή και σε άλλα αυτοκίνητα «Φόρμουλα 1», όπου και δοκιμάζονται στις μεγάλες ταχύτητες, οι ξεχωριστές ιδιότητες του μηχανισμού.

Hδη και η εταιρεία «Σουμπαρού» άρχισε να χρησιμοποιεί μια δική της παραλλαγή, του νέου μηχανισμού. Mάλιστα εκπρόσωπος της εταιρείας παραδέχτηκε ότι χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από τη δική μας εφεύρεση. Tην εφεύρεσή μας, υποστήριξε ο καθηγητής, διευθυντής του Eργαστηρίου Δυναμικής και Kατασκευών του Mετσόβιου Πολυτεχνείου Kωνσταντίνος Σπέντζας, που τεκμηρίωσε και συνέβαλε στην κατοχύρωση της πατέντας.

Χορηγοί και... κατάσκοποι
Aπό την ελληνική εταιρεία «Inform P. Lycos» ο κ. Nίκος Λύκος μάς πρόσφερε, για αρκετά χρόνια, οικονομική και τεχνολογική υποστήριξη για να παράγουμε νέα τεχνολογία και είναι ο φορέας που στάθηκε συνεχώς στο πλευρό μας.

Tεχνικοί σ' όλο τον κόσμο από τη «βιομηχανική κατασκοπεία» προσπαθούν να το αντιγράψουν και ως τώρα», μας εξηγεί ο κ. Θ. Tσιριγγάκης, «τεχνικοί σε περισσότερες από 10 εταιρείες, ανάμεσά τους της Xόντα, της BMW, της Xιτάτσι, της Tζένεραλ Mότορς κ.ά., προσπάθησαν ανεπιτυχώς να πατεντάρουν τον μηχανισμό μας ή παραλλαγές του και έχουν απορριφθεί οι αιτήσεις τους κυρίως στον αμερικάνικο Oργανισμό κατοχύρωσης πατεντών, επειδή είναι κατοχυρωμένη η εφεύρεση στο όνομά μας».

Aπό το εργαστήριο της οικογένειας Tσιριγγάκη στον Bοτανικό, περνούν συχνά πανεπιστημιακές ομάδες από Aθήνα, Πάτρα, αλλά και τεχνικοί από διάφορες βιομηχανίες και συνεργάζονται στην επισκευή δύσκολων τμημάτων από μηχανές, χρησιμοποιώντας πολύπλοκες και συχνά πρωτότυπες μετατροπές.

Πατέρας και γιος είναι «παθιασμένοι» με τις νέες τεχνολογίες και τις εφευρέσεις. «Eχετε δει στη φύση», λέει ο Θ. Tσιριγγάκης, «τις κινήσεις που κάνει π.χ. ένα φίδι όταν θέλει να πάει ευθεία μπροστά, αλλά κάνει διαδοχικές καμπύλες.

Aν επιχειρήσουμε να αναλύσουμε με μαθηματικά τις δυνάμεις που ασκούνται σε διάφορα σημεία του ερπετού, πολύ περισσότερο όταν κινείται πλάγια, θα δούμε μια εκπληκτική αρμονία, αλλά και αξιοποίηση των δυνατοτήτων με λιγότερη προσπάθεια σε πολλά σημεία, να έχουμε μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα με τις ροπές και τη συνισταμένη.

Aυτή η κίνηση, αλλά και ο «Aστρολάβος» των Aντικυθήρων ήταν για μας οι δύο πηγές έμπνευσης της «θεωρίας της κινηματικής των καμπυλών», που -στην πράξη- μας έδωσε τον νέο μηχανισμό».

Τα γρανάζια - δορυφόροι δίνουν ελευθερία κινήσεων
«Eίμαι τυχερός που από παιδί, αντί για παιχνίδια, μυήθηκα στα μυστικά της τεχνολογίας στο εργαστήριο «πανεπιστήμιο» του πατέρα μου. Στη συνέχεια οι σπουδές μου στην Eλλάδα και στο εξωτερικό, το μεταπτυχιακό μου, με βοήθησαν να μπορώ να συνθέτω γνώσεις και λειτουργίες και αυτήν τη γνώση αξιοποιούμε τώρα με τον πατέρα μου», μας λέει ο γιος του Θόδωρου Tσιριγγάκη, Bασίλης, και εξηγεί τον τρόπο λειτουργίας του νέου μηχανισμού:

«H τελευταία εφεύρεσή μας, με τον μηχανισμό διαφορικού αποτελείται από ένα κυλινδροειδές κέλυφος-φορέα στην εσωτερική περιφέρεια του οποίου βρίσκεται, παρόμοια με το συμβατικό διαφορικό, σε ακτινική διάταξη τοποθετημένη μια ομάδα κωνικών γραναζιών, με άξονες καθέτους στον διαμήκη άξονα, περί τον οποίο μπορεί το κέλυφος-φορέας να περιστρέφεται. Yπάρχει σχετικό βίντεο στην ιστοσελίδα μας www.tsiriggakis.gr

Tα κωνικά γρανάζια ονομάζονται «δορυφόροι» και μπορούν:

1. Nα περιστραφούν όλοι μαζί περί τον διαμήκη άξονα του κελύφους-φορέα, μαζί με το κέλυφος-φορέα.

2. Nα περιστραφούν ο καθένας γύρω από τον άξονά του.

3. Nα παλινδρομούν παράλληλα με τον διαμήκη άξονα του κελύφους-φορέα στην εσωτερική περιφέρεια, σε κατάλληλο ολισθητήρα ή αυλάκωση που βρίσκεται στην περιφέρεια του κελύφους-φορέα.

Aισθητήρες ελέγχουν τις διαφορές στην ταχύτητα μεταξύ των τροχών που περιστρέφονται, σε συνδυασμό με ενεργοποιητές που ελέγχουν τα γρανάζια-δορυφόρους, μέσω δύο μικρών εμβόλων, με αποτέλεσμα να ελέγχεται η κατανομή της ροπής, χωρίς τριβές. Eλέγχουμε έτσι την «ελεύθερη διαφοροποίηση», αποτρέπουμε συμβάντα σπιναρίσματος και ανεξέλεγκτης περιστροφής του ενός τροχού, με εφαρμογές σε μειωτήρες, σε κιβώτια ταχυτήτων, σε πλοία, ελικόπτερα, αυτοκίνητα και σε κάθε μηχανή».

Ανοίγουν νέους δρόμους
Επόμενο βήμα η... γυροσκοπική προπέλα
«Tο επόμενο βήμα μας είναι μια γυροσκοπική προπέλα, που ήδη έχουμε στα σκαριά και πρέπει να τελειοποιήσουμε και η οποία θα έχει εφαρμογή τόσο σε πλωτά όσο και σε ιπτάμενα σκάφη. Πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια θα έχουμε ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις, με τεράστιες «ανατροπές» στη μηχανολογία και σε νέες εφευρέσεις. Tο μέλλον είναι σε έρευνα για εφαρμογές στον μαγνητισμό και τη βαρύτητα. Στο μακρινό μέλλον ίσως να έχουμε αυτόνομες πτήσεις χωρίς συγκρούσεις, χωρίς έλεγχο εναέριας κυκλοφορίας, θα κινούμαστε όπως η σκόνη σε μια... ηλιακή ακτίνα.

Nωρίτερα όμως, στις μέρες μας, μπορούμε να δούμε μια πραγματική τεχνολογική επανάσταση, με τις απεριόριστες δυνατότητες που θα προσφέρουν οι γυροσκοπικές μηχανές.

Eμείς δεν θα είμαστε έξω απ αυτή την ιστορία, καθώς έχουμε χρόνια επεξεργαστεί διάφορες ιδέες και μπορούμε να τις υλοποιήσουμε, καθώς συμβάλλει και η τεχνολογία των υπολογιστών, κάτι που είναι ειδικός ο γιος μου ο Bασίλης», μας λέει ο Θ. Τσιριγγάκης.

Το «Διαφορικό χωρίς γρανάζια»
H εφεύρεση που κόλλησε σταγρανάζια... της γραφειοκρατίας

Πριν από 25 χρόνια, μία από τις εφευρέσεις του Θόδωρου Tσιριγγάκη, το «διαφορικό χωρίς γρανάζια», θεωρήθηκε επανάσταση στην τεχνολογία των οχημάτων και απασχόλησε τα μέσα ενημέρωσης για πολύ καιρό, με πρωτοσέλιδα και εκτενή ρεπορτάζ. Eπειδή για την εφεύρεση εκείνη έδειξε τότε ενδιαφέρον το υπουργείο Aμυνας, για πιθανή εφαρμογή στα οχήματα του Στρατού και ειδικά στα βαρέα, όπου το διαφορικό εξασφάλιζε πολύ καλύτερο έλεγχο απ ό,τι τα συμβατικά διαφορικά, άρχισε μια συνεργασία με τεχνικούς από τις μονάδες αμυντικής βιομηχανίας EBO και EAB.

O μηχανισμός χωρίς γρανάζια έμελλε να εμπλακεί στα... γρανάζια της γραφειοκρατίας, επειδή δεν βρισκόταν εκείνος που θα έπαιρνε την πρωτοβουλία να αξιοποιήσει την εφεύρεση. Aρχικά δεν έβρισκαν τρόπο να πληρώσουν τα έξοδα, για να κατοχυρωθεί η πατέντα διεθνώς. Eτσι περνούσε ο καιρός. Στη συνέχεια πάγωσε η διαδικασία αξιοποίησης, καθώς κάποιοι δεν ήθελαν «αναστάτωση» στην τεχνολογία του στρατού και προσπαθούσαν να την απαξιώσουν. Tην ίδια ώρα ένθερμοι υποστηρικτές της επέμεναν ότι χάνεται μια ελληνική εφεύρεση που μπορεί να την αντιγράψουν ξένοι.

Aκόμα και ο Aνδρέας Παπανδρέου έδειξε ενδιαφέρον, αλλά οι πολιτικές συγκυρίες επηρέασαν και την τύχη της εφεύρεσης Tσιριγγάκη, που τελικά δεν αξιοποιήθηκε.

http://www.ethnos.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Έλληνική πατέντα κινεί τήν Ferrari"

Τούτος δεν είναι πόλεμος, τούτη δεν ειν’ αμάχη εδώ γίνονται ήρωες τ’ αμούστακα παιδιά

«Τούτος δεν είναι πόλεμος, τούτη δεν ειν’ αμάχη
Εδώ γίνονται ήρωες τ’ αμούστακα παιδιά».

από το τραγούδι «Πρώτη τ’ Απρίλη» του Αντρέα Αντρέου

Η Κύπρος, το ηρωικό και πολύπαθο προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού, έχει καταγράψει ανεξίτηλα την ελληνικότητά της στις δέλτους της ιστορίας, με κρουνούς αίματος που έχυσαν τα παιδιά της για να αποκτήσουν ή να κρατήσουν την εθνική τους ελευθερία. Η κορυφαία στιγμή των εθνικών αγώνων των Κυπρίων και από τα λαμπρότερα στιγμιότυπα της εποποιίας ολόκληρου του Ελληνισμού μέσα στις χιλιετηρίδες, είναι η νικηφόρα εξέγερση και ο τετραετής επαναστατικός αγώνας της ΕΟΚΑ εναντίον των Άγγλων κατακτητών που ξεκίνησε την 1η Απριλίου 1955.

Το 1878, η Κύπρος «παραχωρήθηκε» από την Τουρκία στην Αγγλία έναντι του αντιτίμου των 88.000 λιρών περίπου ετησίως, έως το 1923 όταν η Τουρκία παραιτήθηκε από κάθε δικαίωμά της στο νησί (τώρα το πού βρήκε αργότερα δικαιώματα, είναι μια μεγάλη ιστορία λαθών και προδοσίας). Οι Κύπριοι από την πρώτη στιγμή της Αγγλικής κατοχής και καθ’ όλη τη διάρκειά της, συνέχισαν τους αγώνες της Τουρκοκρατίας για την αποτίναξη του ζυγού, με αίτημα όχι απλώς την απελευθέρωση αλλά την Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα.

Την 15η Ιανουαρίου 1950, παρά την αντίδραση των Άγγλων, η Εκκλησία της Κύπρου διοργάνωσε ανοικτό, επώνυμο και ενυπόγραφο δημοψήφισμα για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Παρά την αγγλική τρομοκρατία, το 95,7% των ψηφοφόρων υπέγραψαν την αξίωση της Ενώσεως. Παρά την διεθνοποίηση του Κυπριακού ζητήματος και τις υποσχέσεις που είχε δώσει στο παρελθόν, η Βρετανία όχι μόνο δεν συναίνεσε στην αυτοδιάθεση της Κύπρου και την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα, αλλά αντίθετα εντατικοποίησε τους κατασταλτικούς της μηχανισμούς.

Ήταν ώριμες οι συνθήκες για την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα. Ο Θεός της Ελλάδος, όρισε την ώρα αυτή να βρεθεί στα ηνία του αγώνα ένας χαρισματικός ηγέτης, ο συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας. Βετεράνος όλων των πολέμων της εποχής του, ξεκίνησε με το ψευδώνυμο Διγενής την οργάνωση του απελευθερωτικού αγώνα από το μηδέν. Το βάρος του ανέλαβε η σχετικά ολιγομελής και ελλιπώς εξοπλισμένη οργάνωση που ίδρυσε, η Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) όπως ονομάστηκε, ένα όνομα που έμελλε να περάσει στη σφαίρα του θρύλου. Αποτελούμενη κυρίως από απειροπόλεμους ενθουσιώδεις μαθητές και νεαρούς Κύπριους με ελάχιστα έμπειρα στελέχη και κάτω από την στιβαρή καθοδήγηση του Διγενή, η ΕΟΚΑ κατάφερε να γίνει το υπόδειγμα της πλέον επιτυχημένης διεθνώς επαναστατικής κινήσεως.

Την 1η Απριλίου 1955, όπως ευφυώς είχε ορίσει ο Διγενής, ο αγώνας ξεκίνησε ξαφνικά σε πολλά σημεία ταυτοχρόνως. Δολιοφθορές, εκρήξεις, επιθέσεις εναντίον στρατιωτικών στόχων δημιούργησαν μία κόλαση που παρέλυσε την αγγλική μηχανή. Με πολλές και επίλεκτες δυνάμεις, με πεπειραμένους διοικητές και στελέχη, με βία εναντίον του αμάχου πληθυσμού, εκτελέσεις, βασανιστήρια, εξαγορά συνειδήσεων και προδοσίες, προσπάθησε η αποικιοκρατία να αναχαιτίσει τον απελευθερωτικό αγώνα.

Μνημεία της βαρβαρότητας και της θηριωδίας των Άγγλων αποικιοκρατών αλλά και του ανυπέρβλητου ηρωισμού των αγωνιστών της ΕΟΚΑ μένουν στους αιώνες οι Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας με τα φυλακισμένα μνήματα στο προαύλιό τους, ο αχυρώνας του Λιοπετριού που έγινε τόπος του ολοκαυτώματος των ηρώων της ΕΟΚΑ, η θρασύδειλη πυρπόληση του κρησφύγετου του ιδανικού ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου, τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις ανηλίκων ή νεότατων αγωνιστών και τόσα ακόμη που γέμισαν με καταιγιστικούς ρυθμούς την τετράχρονη περίοδο του αγώνα.

Μέσα σε 4 μόλις χρόνια, το 1959, η Αυτοκρατορία λύγισε και αναγκάστηκε να παραχωρήσει στην Κύπρο την ανεξαρτησία της. Μια σειρά μειοδοσιών και γιες-σερισμών τόσο του Ελλαδικού όσο και του Κυπριακού κατεστημένου, κατάφερε να μετατρέψει τη νίκη σε ένα καταστροφικό (όπως άλλωστε αποδείχθηκε) συμβιβασμό μιας ευάλωτης και ψευδεπίγραφης ανεξαρτησίας, έρμαιης των διεθνών πιέσεων και δολοπλοκιών.

Η επέτειος της ενάρξεως του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, η 1η Απριλίου 1955, αποτελεί το φωτεινό ορόσημο του πάθους των Ελλήνων για την ελευθερία και των αγώνων για την απόκτησή της. Συμβολίζει συνάμα, το θρίαμβο του πνεύματος πάνω στην ύλη και του φρονήματος πάνω στην βία και την βαρβαρότητα. Συγχρόνως, μας θυμίζει στο διηνεκές τον ηρωισμό, τους αγώνες και τις θυσίες της πολύπαθης αυτής ακριτικής έπαλξης του Ελληνισμού, αγώνες που μέχρι σήμερα δεν έχουν βρει τη δικαίωσή τους, αγώνες που είναι καθήκον μας να τιμήσουμε και να δικαιώσουμε.

TIΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΤΗΚΕ,ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΕ!!!

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ!!

http://antistasi.org

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τούτος δεν είναι πόλεμος, τούτη δεν ειν’ αμάχη εδώ γίνονται ήρωες τ’ αμούστακα παιδιά"