Βιολογικοί πόλεμοι στην αρχαιότητα

Όλο θυμό τα πίσω ο γέροντας γυρνάει, κι ο Φοίβος τότε
την προσευκή του ευτύς επάκουσε, τι στην καρδιά τον είχε.
Φαρμακερές σαγίτες έριχνε στους Αχαιούς, κι εκείνοι
πέθαιναν πανωτά, και χύνουνταν οι θεϊκές σαγίτες
απ᾿ άκρη σ᾿ άκρη μες στ᾿ Αργίτικα φαρδιά λημέρια...
ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ -Α- 380
Ο Απόλλων (Φοίβος) προκάλεσε τον λοιμό της Τροίας. Γι’ αυτό και τον αποκαλούσαν λοίμιον.Πιθανώς λοιπόν, η μαζική καύση των νεκρών Αχαιών να μην είναι κάποιος αναχρονισμός του Ομήρου, αλλά να έγινε προς αποφυγήν λοιμώξεων.

«Οι μαχητές στην αρχαιότητα χρησιμοποιούσαν πρωτόγονα βιολογικά όπλα»
λέει στην επιστημονική επιθεώρηση «Discover» ο Ρόμερτ Φέιγκλς, πρόεδρος του Τομεα Συγκριτικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, μεταφραστής - στα αγγλικά - της ομηρικής «Ιλιάδας».
Περί βιολογικού πολέμου εύστοχα γράφει ο κύριος Θεόδωρος Πέππας,Παθολόγος-Λοιμωξιολόγος, ότι υπάρχουν σκόρπιες ιστορικές αναφορές, από προσπάθεια να δηλητηριαστούν τα πηγάδια με ψόφια ζώα*, από τους Ασσύριους, κι από τις δύο πλευρές κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, ή από την εκσφενδόνιση πήλινων δοχείων γεμάτα φίδια** στο κατάστρωμα των τριήρεων του αντιπάλου, από τους Καρχηδόνιους σε ναυμαχία εναντίον του Ευμενίδη της Περγάμου (184 πΧ) (*κατι που θα επαναληφθεί και από τον Στρατηγό Σέρμαν κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο το 1863 ** κατι που θα επαναληφθεί και από 300 Ιαπωνικά αεροσκάφη στην Μαντζουρία το 1939).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Βιολογικοί πόλεμοι στην αρχαιότητα"

Ένας λαός με αξίες.

Νίκος Λυγερός

Υπάρχουν πολλές κατηγορίες εναντίον της Ελλάδας, αλλά όλες αυτές δικαιώνουν τον ελληνισμό! Η πατρίδα μας είναι ο χώρoς μιας ανοιχτής δομής. Λειτουργούμε διαχρονικά με τις πολιτείες ή με μια πολλαπλή δομή, όπως ήταν η Αυτοκρατορία του Μεγαλεξάνδρου ή η Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Έχουμε μια αναρχική προσέγγιση της έννοιας του κράτους, διότι είμαστε ένας λαός με αξίες. Δεν βασίζουμε την οντότητά μας πάνω στις αρχές αλλά στις αξίες. Με άλλα λόγια, είμαστε τα παιδιά της Αντιγόνης κι όχι οι σκλάβοι του Κρέοντα. Βέβαια αυτό μας προκαλεί προβλήματα, αλλά μόνο οι νεκροί δεν έχουν προβλήματα. Κι όπως δεν είμαστε όλοι στωικοί, πρέπει να πατήσουμε πάνω στις έννοιες της αντίστασης και της θυσίας για να μην γονατίσουμε. Κι αν πολλοί ερμηνεύουν τις κινήσεις μας ως χαοτικές, είναι απλώς διότι δεν υπολογίζουν την χρονική πολυπλοκότητά μας και ότι έχουμε μάθει να ζούμε μακράν της ισορροπίας, διότι θέλουμε να δημιουργήσουμε όχι μόνο για μας αλλά και για τους άλλους, δηλαδή για την ανθρωπότητα.

Τότε πώς να διαχειριστούμε με άλλο τρόπο τα προβλήματά μας; Ξέρουμε όλοι ότι οι αρχές μας είναι αυθαίρετες κάθε φορά που απέκτησαν δύναμη μετατράπηκαν σε δικτατορίες, οι οποίες καταπάτησαν τα δικαιώματα του λαού μας. Κατά συνέπεια, είναι ορθολογικό να είμαστε επιφυλακτικοί προς αυτές τις τάσεις της κανονικοποίησης για το δήθεν κοινό όφελος.

Δεν είμαστε συντηρητικοί, διότι είμαστε παραδοσιακοί κι όταν δεν είμαστε ούτε αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είμαστε ένας παλιός λαός με όλη τη σημασία της έννοιας. Δίνουμε μεγάλη σημασία στους ανθρώπους μας, διότι ξέρουμε ότι είμαστε λίγοι και σπάνιοι. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να σπαταλήσουμε ανθρωπιά. Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποί μας είναι η γη μας και με τη διασπορά μας ζούμε βιωματικά την έννοια της ελεύθερης δομής, η οποία είναι de facto και de jure ανεξάρτητη από τη λεγόμενη κρατική μας οντότητα. Είμαστε συνειδητοποιημένοι με την ιδέα ότι το κράτος έχει ανάγκη από το λαό και όχι το αντίθετο, αλλιώς δημιουργείται μια δημόσια εξάρτηση που συνεχίζεται και μετά τη σύνταξη έως την απελευθέρωση του θανάτου. Στο κάτω κάτω της γραφής, ακόμα και το σύνθημα της επανάστασης δεν αφορά στο κράτος αλλά στην ελευθερία και τον θάνατο. Μόλις σκεφτόμαστε κρατικά, αναπαράγουμε τα νοητικά σχήματα του συστήματος, το οποίο έχει υπόσταση μόνο όταν καταπατά ανθρώπους, για να εξασφαλίσει την εξουσία του πάνω στα ανώνυμα άτομα. Κι όταν θυμόμαστε τον Προμηθέα δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι τον έδεσαν πάνω στο βράχο του Καυκάσου, το Κράτος και η Βία. Διαχρονικά θέλουμε την ελευθερία της σκέψης μας μέσω της δράσης του φωτός και δεν σεβόμαστε τους θύτες, διότι αγαπάμε τα θύματα. Ακόμα και η γενοκτονία μάς δίδαξε το ίδιο σχήμα και αν δίνουμε τόσο λίγη σημασία στο παρόν είναι γιατί ξέρουμε ότι είμαστε λαός του χρόνου και όχι του χώρου. Οι νεκροί μας και οι αγέννητοί μας καθορίζουν την ύπαρξή μας ως γέφυρες μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος. Για όλους αυτούς τους λόγους δεν μπορεί να μας πλήξει μια τεχνητή κρίση, διότι ως λαός έχουμε ζήσει και πεθάνει με αμύθητες δυσκολίες. Μας αρέσει να μαθαίνουμε και να ανακαλύπτουμε, και τα εμπόδια είναι μόνο για να τα ξεπεράσουμε. Η ζωή μας δεν ήταν ποτέ εύκολη, δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι, διότι δίνουμε αγώνα για όλα και για τις αξίες μας.

http://www.lygeros.org/lygeros/7142-gr.html

http://gdailynews.wordpress.com/2011/04/21/%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%BB%CE%B1%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B5%CF%82/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ένας λαός με αξίες."

Πρόσεχε την ψυχή σου!

Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο. Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί.

Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος: το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει. «-Πώς και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση, γιέ μου;», ρώτησε ο πατέρας.

«-Πατέρα μου και κύριέ μου», απάντησε ο γιος, «πώς είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;».
«-Καλώς, παιδί μου», παρατήρησε ο βασιλιάς. «Επειδή προφανώς έχεις έρθει στα συγκαλά σου, θα σε συγχωρήσω. Όμως, θα χρειαστεί να τηρήσεις αυτή την διάθεση επιφυλακής της ψυχής σου, για την υπόλοιπη ζωή σου».
«-Πατέρα μου», απάντησε ο γιος, «αυτό είναι αδύνατο. Πώς θα μπορέσω να αντισταθώ στα αμέτρητα ξελογιάσματα και τους πειρασμούς;».
Ο βασιλιάς τότε διέταξε να του φέρουν ένα δοχείο γεμάτο λάδι, και είπε στον γιο του:
«-Πάρε αυτό το δοχείο, και μετάφερέ το στα χέρια σου, διασχίζοντας όλους τους δρόμους της πόλεως. Θα σε ακολουθούν δύο στρατιώτες με κοφτερά σπαθιά. Εάν χυθεί έστω και μία σταγόνα από το λάδι, θα σε αποκεφαλίσουν».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πρόσεχε την ψυχή σου!"

Κωνσταντίνος Γεράκης, ο πρωθυπουργός των μουσώνων

http://enlefko.blogspot.com

Σαν σήμερα το 1668 πέθανε ο Κωνσταντίνος Γεράκης, έλληνας τυχοδιώκτης, που διετέλεσε και πρωθυπουργός του Σιάμ (σημερινή Ταϊλάνδη).

Η ζωή του Κωνσταντίνου Γεράκη μοιάζει σαν παραμύθι και είναι χαρακτηριστική ενός Κεφαλονίτη τυχοδιώκτη. Ο Κωνσταντίνος Γεράκης γεννήθηκε στη Κεφαλονιά το 1647. Ο ελληνικής καταγωγής Κωνσταντίνος Γεράκης -κακοποιημένο παιδί που ζούσε σε άθλιο περιβάλλον- μπαίνει ως μούτσος σε πλοίο υπό τον πλοίαρχο Χάουαρντ. Ο πλοίαρχος αυτός, άνθρωπος καλλιεργημένος, παίρνει τον Κωνσταντίνο υπό την προστασία του και του διδάσκει ό,τι γνωρίζει. Τότε αρχίζει για το νεαρό έφηβο η ζωή του ναυτικού και του τυχοδιώκτη. Αλλαγή; Χρήμα; Γυναίκες; Δύναμη; Εξουσία; Θα τα έχει όλα, μέσα σε ένα φρενιτιώδη τρόπο ζωής που τον γοητεύει.

Έπειτα από τον περίπλου όλων των θαλασσών, εγκαθίσταται στην Άπω Ανατολή, όπου εισέρχεται σε εμπορικές επιχειρήσεις στο μέσο μιας φοβερής διαπάλης και ανταγωνισμού ανάμεσα στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ολλανδία και την Πορτογαλία. Είναι πια γνωστός με το όνομα Κοστάντζο Φαλκόνε.

Η φήμη του μεγαλώνει και ο Γεράκης εισέρχεται στην αυλή του βασιλιά του Σιάμ. Λίγο-λίγο κερδίζει την εμπιστοσύνη του βασιλιά: γίνεται ευνοούμενός του, ύστερα πρωθυπουργός του. Ο Κωνσταντίνος βρίσκεται στον κολοφώνα της δύναμής του. Είναι επιφορτισμένος να υποδεχθεί μια πρεσβεία του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄ και εκτελεί στην εντέλεια αυτό το έργο, εξυπηρετώντας με πολλή επιδεξιότητα τα συμφέροντα του βασιλείου και τα δικά του.

Ο Κωνσταντίνος, προσωπικότητα εξαιρετικά γοητευτική, με τις αμφιβολίες του, τους φόβους και τα πάθη του, τελικά θα εξαφανιστεί εξαιτίας μιας παλατινής συνωμοσίας. Το 1688 ο βασιλιάς και προστάτης του Γεράκη αρρώστησε πολύ βαρειά, τότε βρήκε ευκαιρία η αντιπολίτευση να συλλάβει τον τετραπέρατο κεφαλονίτη. Αφού τον βασάνισαν, στις 5 Ιουνίου μια μέρα σαν κι αυτή, τον αποκεφάλισαν.

Η συναρπαστική ζωή του έγινε μυθιστόρημα στην αγγλόφωνη πεζογραφία. Κυκλοφόρησε το 2001 και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Τροχαλία. Συγγραφέας : Κιφ - Φοξ Κλερ Μεταφραστής : Τσάγκας Νίκος.
Τίτλος της μυθιστορηματικής βιογραφίας: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΡΑΚΗΣ, Ο υπουργός των μουσώνων

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κωνσταντίνος Γεράκης, ο πρωθυπουργός των μουσώνων"

"Αθήνα - Κατερίνη με ένα λίτρο βενζίνη"

Τρία υψηλής τεχνολογίας μονοθέσια, που σχεδιάστηκαν και...
κατασκευάστηκαν από Ελληνες φοιτητές και μαθητές, θα εκπροσωπήσουν τη χώρα μας στον 27ο Ευρωπαϊκό Μαραθώνιο Οικονομίας της Shell.

Παρά τις οικονομικές δυσκολίες, οι ομάδες του Μετσόβιου, του Πολυτεχνείου Κρήτης και του 2ου Επαγγελματικού Λυκείου Αιγάλεω...

δούλεψαν σκληρά και κατάφεραν να πάρουν το «εισιτήριο» για τον σημαντικότερο διαγωνισμό ενεργειακής αποδοτικότητας της Γηραιάς Ηπείρου.

Τα ελληνικά οχήματα θα ανταγωνιστούν 219 ανάλογες κατασκευές από είκοσι δύο ευρωπαϊκές χώρες στον μαραθώνιο που θα διεξαχθεί από τις 26 έως τις 28 Μαΐου στην πίστα Eurospeedway στο Lausitz της Γερμανίας. Στόχος των συμμετεχόντων είναι η δημιουργία ενός οχήματος που θα καλύπτει τη μεγαλύτερη απόσταση καταναλώνοντας όσο το δυνατόν λιγότερη ενέργεια.

«Φτιάχνουμε από το μηδέν ολόκληρο το αυτοκίνητο. Eχουμε ήδη φτιάξει καινούργια πλακέτα ηλεκτρονικών και κατασκευάζουμε καινούργιο ηλεκτροκινητήρα» δηλώνει ο Μάνος Πολιούδης από την ομάδα «Προμηθέας» του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Για την τρίτη συμμετοχή τους στη διοργάνωση, οι είκοσι ένας προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές του ΕΜΠ σχεδίασαν και κατασκευάζουν του ηλεκτροκίνητο όχημα «Πυρφόρος».

Σε αντίθεση με την κατασκευή του 2010, που χρησιμοποιούσε κυψέλη υδρογόνου, το φετινό όχημα είναι 100% ηλεκτροκίνητο, καθώς ο ηλεκτροκινητήρας τροφοδοτείται από μπαταρία. Αυτό μεταφράζεται σε αύξηση του βαθμού απόδοσης από 40% σε 90%. Με δεδομένο ότι το νέο αυτοκίνητο θα είναι καλύτερο και σε πολλούς άλλους τομείς, όπως την αεροδυναμική και τον κινητήρα, οι φοιτητές του ΕΜΠ αισιοδοξούν ότι ο «Πυρφόρος» θα ξεπεράσει τα 2.000 χιλιόμετρα καταναλώνοντας ενέργεια ισοδύναμη με ένα λίτρο αμόλυβδης βενζίνης 95 οκτανίων.

Η επταμελής ομάδα TUC Eco Racing Team τουυ Πολυτεχνείου Κρήτης κατεβαίνει στον διαγωνισμό οικονομίας για τέταρτη χρονιά. Το φετινό μονοθέσιο ονομάζεται ER11 και είναι βελτιωμένο σε όλους τους τομείς σε σχέση με το περσινό ER10, όπως αναφέρει το μέλος της ομάδας Χρόνης Σπανουδάκης: «Εχουμε επικεντρωθεί στη μείωση βάρους και με στη βελτίωση της κατανάλωσης. Γι’ αυτό φτιάξαμε στο εργαστήριο ζάντες από ανθρακονήματα και κάναμε μια σειρά από επεμβάσεις στο ενεργειακό σύστημα, δηλαδή στον τρόπο που λειτουργεί η κυψέλη καυσίμου με τον ηλεκτροκινητήρα, ενώ αλλάξαμε και το κιβώτιο ταχυτήτων. Στόχος είναι να βελτιστοποιήσουμε τη συνεργασία όλων αυτών και να έχουμε τη μέγιστη απόδοση». Το ER11 θα διαθέτει κανονικό ταμπλό αυτοκινήτου και ένα πρωτότυπο σύστημα δεδομένων του ηλεκτρικού συστήματος, που θα του επιτρέψει να συμμετάσχει και στους παράλληλους διαγωνισμούς σχεδίασης και καινοτομίας.

Η πρώτη ελληνική ομάδα που συμμετείχε στο Shell Eco Marathon το 1993 είναι εκείνη του 2ου ΕΠΑΛ Αιγάλεω. Η ίδια κατέχει το ρεκόρ συμμετοχών -η φετινή είναι η έννατη- καθώς και το επίσημο πανελλήνιο ρεκόρ οικονομίας καυσίμου, με επίδοση 471 χιλιομέτρων ανά λίτρο, που πέτυχε το 2007 με το όχημα «Πήγασος». «Αθήνα-Κατερίνη με ένα λίτρο βενζίνη» λέει χαριτολογώντας ο Δημήτρης Οικονόμου, μηχανολόγος και ένας από τους τέσσερις εκπαιδευτικούς που έχουν αναλάβει να καθοδηγήσουν τους έξι μαθητές και μαθήτριες της ομάδας. Το φετινό όχημα ονομάζεται «Ιρις», έχει πλαίσιο από ανθρακονήματα, είναι βενζινοκίνητο και αποτελεί μετεξέλιξη του «Πήγασου».

«Είναι πιο αεροδυναμικό, έχει χαμηλότερο βάρος και είναι πιο στιβαρό» αναφέρει ο εκπαιδευτικός, προσθέτοντας ότι η ομάδα κατασκεύασε βελτιωμένα συστήματα μετάδοσης, διεύθυνσης, πέδησης κ.ά. Στόχος είναι το όχημα να πλησιάσει τα 1.000 χιλιόμετρα ανά λίτρο. Ωστόσο, το σημαντικότερο είναι η συμμετοχή των παιδιών στη διοργάνωση. «Είναι εμπειρία ζωής γι' αυτά» λέει ο κ. Οικονόμου, τονίζοντας ότι οι μαθητές συμμετέχουν με ιδέες και δουλειά σε όλη τη διαδικασία της κατασκευής του οχήματος.

http://wwwaristofanis.blogspot.com/2011/04/blog-post_9681.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ""Αθήνα - Κατερίνη με ένα λίτρο βενζίνη""

Πυθέας ο Έλληνας

http://lalei-kairia.blogspot.com/2011/04/blog-post_5406.html

Πριν από 2.300 χρόνια ή και περισσότερο, ξεκίνησε, από την ελληνική αποικία της Μασσαλίας, μια εκπληκτική αποστολή με επικεφαλής τον Πυθέα για να εξερευνήσει τις μυθικές χώρες της Βόρειας Ευρώπης που ενέπνεαν τον τρόμο: μια μυστηριώδη περιοχή, την οποία θεωρούσαν κατά το μεγαλύτερο τουλάχιστον μέρος της φανταστική και όπου, λόγω του φοβερού ψύχους, ήταν αδύνατο να ζουν άνθρωποι σύμφωνα με τις επικρατούσες επιστημονικές απόψεις της εποχής.

Ο Πυθέας ήταν ο Κολόμβος της αρχαιότητας. Ήταν ο πρώτος πολιτισμένος άνθρωπος που πάτησε ποτέ το πόδι του στα βρετανικά νησιά, τις γερμανικές ακτές και τις Εβρίδες, που ταξίδεψε στην Ισλανδία και στις παρυφές των παγόβουνων. Το πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι δεν υπήρξε συνέχεια σ'αυτό το ταξίδι. Κανείς μετά από αυτόν δεν εξερεύνησε τη Βρετανία μέχρι την εποχή που ο Ιούλιος Καίσαρας και οι λεγεώνες του αποβιβάστηκαν στο νησί μετά από 300 χρόνια.

Ο Barry Cunliffe ίσως να γνωρίζει περισσότερο από τον καθένα τον κόσμο τον οποίο διέσχισε ταξιδεύονταος ο Πυθέας για να μας παρουσιάσει το μεγάλο Έλληνα θαλασσοπόρο και στον κόσμο στον οποίο έζησε. Ό,τι γνωρίζουμε από αυτό ταξίδι είναι από δευτερεύουσες πηγές (ο απολογισμός που έγραψε ο ίδιος ο Πυθέας δεν έχει διασωθεί, μάλλον κάηκε κατά την πυρκαγιά που κατέστρεψε τη Μεγάλη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας) αλλά, μελετώντας διεξοδικά τα αρχαιολογικά ευρήματα και τις γραπτές μαρτυρίες, ο συγγραφέας αναπλάθει αυτό το καταπληκτικό ταξίδι.

Σαν τον διαστημικό δορυφόρο που πετάει δίπλα από κάποιο μακρινό πλανήτη, τα σήματα που στέλνει ο Πυθέας στη σύγχρονη εποχή μας, όσο ασθενή ή ασαφή κι αν είναι, μεταδίδουν τα απώτατα όρια της εμπειρίας του πολιτισμένου ανθρώπου για τις βόρειες περιοχές του πλανήτη μας। Αυτό το βιβλίο μας επιτρέπει να νιώσουμε κάτι από τον ενθουσιασμό και την έκπληξη του Πυθέα, τη στιγμή που, όρθιος στο πλοίο του, θα ατένισε τη μυθική Έσχατη θούλη και τον Αρκτικό Ωκεανό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πυθέας ο Έλληνας"

ΗΡΩΙΚΕΣ ΣΥΖΥΓΟΙ & ΜΗΤΕΡΕΣ

Τριάντα έπτά χρόνια μετά την τουρκική εισβολή του 1974, οι σύζυγοι και οι μητέρες των αγνοουμένων δεν σταμάτησαν στιγμή να τους αναζητούν.

Παναγιώτα Παύλου Σολωμή

Η υπόθεση του συζύγου και του γιού της αποτελεί κλασικό παράδειγμα περίπτωσης ατόμων, τα οποία ενώπιον μαρτύρων, συνελήφθησαν από τούρκους στρατιώτες, κρατήθηκαν δήθεν για ανάκριση και έκτοτε αγνοούνται τα ίχνη τους.

Η Παναγιώτα Σολωμή είναι από το χωριό Κώμη Κεπήρ της Αμμοχώστου και ήταν αγρότισσα πριν από την εισβολή. Είχε στη δούλεψή της πολλούς Τουρκοκύπριους και τους φερόταν με τον καλύτερο τρόπο. Ζούσαν καλά, δεν είχαν κανένα πρόβλημα μεταξύ τους και ποτέ δεν φανταζόταν αυτό που θα συνέβαινε, μέχρι που ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Κύπρο. Τότε οι Τουρκοκύπριοι που πριν δούλευαν στα κτήματα και τις δουλειές της, άλλαξαν στάση.

Στις 15 του Αυγούστου 1974, όταν μπήκαν στο χωριό της οι ορδές του Αττίλα, πήραν τον 42 ετών τότε σύζυγό της Παύλο και τον 17 ετών γιο της με την «υπόσχεση» να τους αφήσουν να γυρίσουν πίσω κοντά της σε τρεις μέρες. Η υπόσχεση ποτέ δεν τηρήθηκε, δεν γύρισαν. Στα χρόνια που πέρασαν, όμως, ούτε στιγμή δεν έπαψε να αγωνίζεται για να βρει τους αγνοούμενούς της - σύνολο 16 άτομα.

Μετά την εισβολή έμεινε εγκλωβισμένη στο χωριό της για δυόμισι χρόνια και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να μάθει για τους δικούς της. «Οι συνθήκες διαβίωσης ήταν πολύ δύσκολες και τα βάσανα που μας έκαναν οι Τούρκοι πολλά», λέει χαρακτηριστικά. Μετά από δυόμισι χρόνια εξαναγκάστηκε από το κατοχικό καθεστώς να φύγει από τον τόπο της και συνεχίζει τις προσπάθειές της να βρει τα ίχνη των δικών της από τις ελεύθερες περιοχές.

Η κ. Σολωμή το 1975 επέδωσε προσωπικά επιστολή στον Τ/Κ ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς ζητώντας πληροφόρηση για την τύχη των δικών της, χωρίς όμως να λάβει καμία απάντηση, ενώ με θάρρος στάθηκε μπροστά στον Βάλτερ Σίλμερ και επηρέασε μαζί με μέλη του «Τάματος» την απόφαση της 4ης Διακρατικής, παίρνοντας τις 68.000 υπογραφές για τα αγνοούμενα παιδιά. Ο αγώνας της ήταν συνεχής, επίμονος και ακούραστος. 76 ετών σήμερα, η κ. Σολωμή ζει με τον πόνο και τις αναμνήσεις, χωρίς ακόμα να ξεχνά.

Με μεγάλη θλίψη λέει ότι «το να μην ξέρεις αν οι δικοί σου πέθαναν ή ζουν πονάει περισσότερο από το να ξέρεις ότι είναι νεκροί και είναι θαμμένοι κάπου χριστιανικά». Το μόνο που ζητάει είναι να μάθει με συγκεκριμένες και πειστικές αποδείξεις τι έχει συμβεί στους αγνοούμενούς.

Γράμμα της κ. Σολωμή στο «Προσφυγικό Βήμα»:

«Ονομάζομαι Παναγιώτα Παύλου και είμαι πρόσφυγας από την Κόμη Κεπήρ της επαρχίας Αμμοχώστου.

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1974, η Τουρκία εισέβαλε στην πατρίδα μου. Ως αποτέλεσμα, ο τουρκικός στρατός εξακολουθεί να έχει υπό κατοχή του ένα μεγάλο μέρος της Κύπρου, συμπεριλαμβανομένου του χωριού μου. Διακόσιες χιλιάδες πρόσφυγες, μερικές χιλιάδες νεκροί ή τραυματίες και 1.619 αγνοούμενοι είναι σε γενικές γραμμές ο απολογισμός της εισβολής και κατοχής, που ακόμη συνεχίζει.

Ανάμεσα στους 1.619 αγνοουμένους είναι και ο σύζυγός μου Παύλος Σολωμή (τότε ηλικίας 42 χρόνων) και ο γιος μου Σολωμής Παύλου Σολωμή (τότε ηλικίας 17 χρόνων).

Στις 15 Αυγούστου 1974, γύρω στις 9:30 π.μ., Τούρκοι στρατιώτες μπήκαν μέσα στο σπίτι μας και μας συνέλαβαν. Οδηγηθήκαμε σ' ένα κοντινό τουρκικό χωριό, όπου ένας ανώτερος Τούρκος αξιωματικός μάς ανέκρινε. Στα γυναικόπαιδα επετράπη η επιστροφή στα σπίτια τους, ενώ 14 άνδρες κρατήθηκαν για περαιτέρω ανάκριση. Οι αξιωματικοί του στρατού μάς διαβεβαίωσαν ότι οι άνδρες θα αφήνονταν ελεύθεροι σε 3 μέρες. Κανείς από αυτούς δεν ήταν στρατιώτης ή έλαβε μέρος σε οποιαδήποτε διαμάχη. Οι περισσότεροι ήταν ηλικιωμένοι, που έμειναν πίσω για να προστατέψουν την περιουσία τους και ο μικρότερος ήταν ο γιος μου.

ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑΕΙΔΑ ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑΚΟΥΣΑ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΧΩΡΗΜΕΝΟΙ ΩΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ. Οι Τούρκοι αρνούνται να δώσουν οποιαδήποτε πληροφορία για αυτούς.

Το μεγάλο ερώτημα που θέτω είναι: "Πού βρίσκονται;". Ήταν ζωντανοί και σε τουρκικά χέρια όταν τους άφησα. "Τι τους έχει συμβεί;" "Δεν έχω το δικαίωμα να ξέρω;".

Το πρόβλημα των αγνοουμένων είναι ένα διεθνές πρόβλημα, το οποίο πρέπει να λυθεί ανεξαρτήτως των πολιτικών πεποιθήσεων και λύσεων. Ζητώ από τον καθένα σας, σαν υπεύθυνα ανθρώπινα όντα, να βάλετε πρώτα τον εαυτό σας στη θέση μου, για να καταλάβετε τι περνώ τα τελευταία 24 χρόνια και να υψώσετε τη φωνή σας προς τις σεβαστές κυβερνήσεις σας, ζητώντας την άσκηση πιέσεων προς την τουρκική κυβέρνηση, έτσι ώστε να αναγκαστεί να δώσει ικανοποιητικές πληροφορίες για το τι τους έχει συμβεί.

Σας ευχαριστώ
Παναγιώτα Παύλου»
http://ellhnides.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΗΡΩΙΚΕΣ ΣΥΖΥΓΟΙ & ΜΗΤΕΡΕΣ"

Φιλμ στο Χόλιγουντ το βιβλίο που ξεσκέπασε τον Μέιντοφ

Πως ο μαθηματικός εγκέφαλος Χάρι Μαρκόπουλος
ανακάλυψε την πυραμίδα απάτης - αναφέρεται
και στον παγκόσμιο χρηματιστηριακό εκβιασμό
που βρίσκεται και η Ελλάδα ως πειραματόζωο

Οι διάσημοι σκηνοθέτες αδελφοί Κοέν ανακοίνωσαν ότι αγόρασαν τα δικαιώματα του μπεστσέλερ του Ελληνοαμερικανού χρηματιστή Χάρι Μαρκόπουλου, που μέσω μαθηματικών υπολογισμών ανακάλυψε το μεγαλύτερο hedge fund όλων των εποχών. Το βιβλίο φέρνει σε φως συγκλονιστικά στοιχεία, που αφορούν και τον σημερινό παγκόσμιο τραπεζο-χρηματιστηριακό εκβιασμό,που δέχεται -ως πειραματόζωο- και η χώρας μας. Ο Madoff στην απολογία του παραδέχτηκε και αυτό το φοβερό, ότι «η SEC είναι αιχµάλωτη της αγοράς που έχει αναλάβει να ελέγχει και φοβάται να ξεκινήσει διώξεις κατά ισχυρών προσώπων». Εγώ όμως ήμουν -λέει ο Μαρκόπουλος- που φοβόμουν περισσότερο για τη ζωή μου και κάθε φορά που έμπενα στο αυτοκίνητό μου έτρεμα μήπως με ανατινάξουν...

Για χρόνια ο Έλληνας από τη Βοστόνη, έστελνε υπομνήματα στην Αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) ότι η χρυσοφόρα πυραμίδα Bernie Madoff ήταν απάτη, αλλά τον θεωρούσαν φαντασιόπληκτο... Τελικά, όταν το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε ο δημιουργός της απάτης συνελήφθη (Δεκέµβριος 2008) και ο Μαρκόπουλος έγινε πρωτοσέλιδος, ως ο άνθρωπος που ανακάλυψε την μεγαλύτερη χρηματιστηριακή απάτη όλων των εποχών ύψους 65 δισεκατομμυρίων δολαρίων, απλώς με μαθηματικές πράξεις!

Ο πρώην πρόεδρος του Nasdaq βρέθηκε ένοχος 11 κατηγοριών για υπεξαίρεση και άλλες χρηµατιστηριακές παραβιάσεις και καταδικάστηκε σε 150 χρόνια φυλάκισης!

http://www.liberopoulos.gr/listcats3.php?subaction=showfull&id=1240909110&archive=&start_from=&ucat=12&

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Φιλμ στο Χόλιγουντ το βιβλίο που ξεσκέπασε τον Μέιντοφ"

ΑΡΧΑΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ «Ελληνες, αεί παίδες εστέ»

Τη δυνατότητα να κατανοήσουµε κυριολεκτικά την παραπάνω ρήση από τον «Τίµαιο» του Πλάτωνα µας προσφέρει ο Χρήστος Δ. Λάζος στο τελευταίο του βιβλίο.

Χαράκτης, λάτρης της επιστηµονικής φαντασίας, µελετητής του αρχαίου ελληνικού πολιτισµού και συγγραφέας πολλών βιβλίων µε θέµα την αρχαία ελληνική τεχνολογία, ο Λάζος παρουσιάζει µέσα από τις σελίδες ενός προσεγµένου λευκώµατος τη θέση που κατείχε το παιχνίδι στη ζωή των Ελλήνων. Ερευνώντας πηγές 3.200 χρόνων, από την προϊστορική αρχαιότητα έως το Βυζάντιο, και καταγράφοντας 150 (!) παιχνίδια, ο συγγραφέας καταφεύγει κυρίως στους καλλιτέχνες και τεχνίτες της εποχής για να µας τα εκθέσει.

Αγγειογραφίες, αντικείµενα λατρευτικά, καθηµερινά και άλλα που χρησίµευαν ως παιχνίδια και βρέθηκαν ατόφια σε ανασκαφές αναδεικνύουν πέρα από την ευρηµατικότητα και την πρωτοτυπία των προγόνων µας, τη διαχρονικότητα των παιχνιδιών αυτών.

Πολλά από αυτά φτάνουν έως τις µέρες µας σχεδόν απαράλλαχτα. Υπάρχουν παιχνίδια για όλους και για όλα τα γούστα: παιχνίδια για µωρά όπως το σείστρο (κουδουνίστρα), για παιδιά όπως η µοσκίνδα (µακριά γαϊδούρα) και η αποδιδρασκίνδα (κρυφτό) και τυχερά όπως η κυβεία (ζάρια) και ο άβαξ (τάβλι). Επίσης παιχνίδια στρατη γικής όπως οι πεσσοί, οι εννιάρες και οι τρίλιζες, καθώς και ερωτικής µαντείας όπως ο κότταβος.

Η εξαιρετική παρουσίαση των παιχνιδιών των αρχαίων και των βυζαντινών από τον Χρήστο ∆. Λάζο ολοκληρώνεται µε την παράλληλη παράθεση ιστορικών και µυθολογικών στοιχείων που σχετίζονται άµεσα µε αυτά. Χαρακτηριστική η περίπτωση της αιώρας, κοινώς κούνιας: σύµφωνα µε τον µύθο, ο Ικάριος, ήρωας από τον αττικό δήµο Ικαρία, φιλοξένησε κάποτε, δίχως να το γνωρίζει, τον θεό ∆ιόνυσο.

Ο θεός θέλοντας να δείξει την ευγνωµοσύνη του στον φιλόξενο θνητό φεύγοντας του δίδαξε τα µυστικά της αµπελουργίας και της οινοποιίας. Ενθουσιασµένος ο Ικάριος, βάλθηκε να καλλιεργεί αµπέλια, γεύτηκε τον χυµό τους και ευφράνθηκε τόσο πολύ που θέλησε να µοιραστεί το νέο αγαθό µε τους γείτονές του. Γέµισε τότε ασκούς µε κρασί, ανέβηκε στο άρµα του και τριγυρνώντας στις εξοχές της Αττικής κερνούσε τους γεωργούς και τους βοσκούς, οι οποίοι όµως, πίνοντας κρασί για πρώτη φορά στη ζωή τους µέθυσαν. Αδαείς οι βοσκοί και πανικόβλητοι από τη µέθη νόµισαν ότι ο Ικάριος τούς δηλητηρίασε και γι’ αυτό τον σκότωσαν και έκρυψαν το πτώµα του. Αναζητώντας τον πατέρα της, η κόρη του Ικάριου, η Ηριγόνη, βρήκε το πτώµα του και αφού το έθαψε, κρεµάστηκε από ένα δέντρο πάνω από τον τάφο του. Οργισµένος ο ∆ιόνυσος µε τους Αθηναίους, καταράστηκε τις κόρες τους οι οποίες µαινόµενες έτρεχαν να κρεµαστούν και αυτές. Τροµαγµένοι τότε αυτοί, κατέφυγαν στο Μαντείο των ∆ελφών όπου έµαθαν ότι για να εξευµενίσουν τον θεό έπρεπε να καθιερώσουν γιορτή προς τιµήν του Ικάριου και της Ηριγόνης. Ετσι, καθιερώθηκε στην Αθήνα η γιορτή της Αιώρας (τελούνταν στις 13 του µήνα Ανθεστηριώνα όταν άρχιζαν να ανθίζουν τ’ αµπέλια) κατά την οποία οι παρθένες της Αττικής κρεµούσαν στα δέντρα µικρές κούκλες από κερί ή άργιλο, τις πλαγγόνες οι οποίες παρίσταναν τις κόρες που είχαν κρεµαστεί.

Με το πέρασµα του χρόνου, τη θέση των πλαγγόνων πήραν ξανά οι κόρες της Αττικής οι οποίες τραγουδώντας αιωρούνταν, ακριβώς όπως εµείς σήµερα,µικροί και ενίοτε και µεγάλοι ανεβαίνοντας στην αιώρα.

Πηγή: Σάκης Μαλαβάκης, Εφημερίδα ¨Τα Νέα¨

http://erroso.blogspot.com/2011/04/blog-post_20.html#ixzz1K32L7Woe

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΡΧΑΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ «Ελληνες, αεί παίδες εστέ»"

Η Ελληνική μεσαία τάξη θυσιάζεται.

Η ραχοκοκαλιά της αστικής κοινωνίας μας είναι η μεσαία τάξη. Χωρίς αμφιβολία η μεσαία τάξη σήκωσε στους ώμους της τη μετάβαση από τη διαλυμένη οικονομία και κοινωνία που παρέδωσαν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Κατοχή και ο Εμφύλιος, στη μέχρι πρότινος αξιοπρεπή διαβίωση που αξίωνε ο Έλληνας μεσοαστός στην 24η μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως, την Ελλάδα. Η μεσαία τάξη είναι εκείνη που στερήθηκε για να σπουδάσει τα παιδιά της, που πληρώνει την παιδεία αλλά υποχρεώνεται να πληρώσει και φροντιστήρια, που δουλεύει 43 ώρες τη βδομάδα.
Είναι εκείνη που η εργασία της ενεργοποιεί το μικρό και το μεσαίο κεφάλαιο να παράγει υπεραξία, ώστε να πληρώνει φόρους και εισφορές για να διατηρεί το Ελληνικό Δημόσιο.
Είναι εκείνη που υλοποιεί την αλληλεγγύη των γενεών πληρώνοντας με τις εισφορές της πλουσιοπάροχες συντάξεις σε σημερινούς συνταξιούχους οι οποίοι όμως στη διάρκεια της εργάσιμης ζωής τους έβαλαν λιγότερες εισφορές από όσα εισέπραξαν ως σύνταξη στα προηγούμενα 2 χρόνια.
Επάνω στη μεσαία τάξη ασελγούν τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια οι διεφθαρμένοι κρατικοί “λειτουργοί” όπως ονομάζουμε τους δημοσίους υπαλλήλους που εκβιάζουν τον πολίτη για να του παρέχουν τις υπηρεσίες που έχει ήδη πληρώσει με τους φόρους του.
Η ασέλγεια περιλαμβάνει θεατρικά έργα όπως το “Φακελάκι ή ψοφάς σαν αδέσποτο σκυλί στο ράτζο”, “Λάδωμα για να μη σου κλείσω το ψωρομάγαζο με πρόστιμα που δεν θα μπορείς να πληρώσεις”, “Γρηγορόσημο γιατί αλλιώς σπίτι δε χτίζεις αυτή τη δεκαετία”, και αμέτρητα νταβατζηλίκια που νομοθετικά πλέον επιβάλλονται σε κάθε έκφανση της ζωής όπως εκατοντάδες φόροι υπέρ τρίτων, φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας από τριάρι και πάνω, συντελεστές φορολόγησης που κάνουν τους ξένους να ανατριχιάζουν συγκριτικά με το τι παίρνει σε αντάλλαγμα για τους τεράστιους φόρους του ο Έλληνας μεσοαστός: μια μεγάλη μούντζα.
Ταυτόχρονα οι φόροι της μεσαίας τάξης αποτελούν λάφυρο για πλιατσικολόγηση από κάθε είδους απατεώνα υπουργό, κομματικό διορισμένο, ή δημοσιοϋπάλληλο, με αγορές και εξαγορές άχρηστων πανάκριβων προμηθειών από διαγνωστικά αντιδραστήρια στην τριπλάσια τιμή που τα ίδια πωλούνται στον πολιτισμένο κόσμο, ορθοπεδικά και εμφυτεύματα στη δεκαπλάσια τιμή, βαγόνια που δεν χωρούν στις ελληνικές σιδηροτροχιές, υποβρύχια στην διπλάσια τιμή για να χωράνε οι μίζες των υπουργών, ολόκληρα δίκτυα τηλεφωνίας που αγοράστηκαν με λεφτά των φορολογούμενων στην τετραπλάσια τιμή από γερμανικές εταιρίες που κάνουν κουμάντο στη χώρα μας από τη δεκαετία του ‘50.
Με τις εισφορές της μεσαίας τάξης πληρώνονται στρατιές ψευδοαναπήρων, σαν τις 40.000 που “ανακάλυψαν” τις προάλλες στην Κρήτη, που από την αρχή του έτους έχουν στοιχίσει 300.000.000 ευρώ, αλλά δεν μας λέει κανείς ότι θα τα πάρει πίσω.
Τόσα όσα εισπράττουν στο ίδιο διάστημα από την αύξηση των φόρων της βενζίνης καπνού και των τροφίμων μέσω ΦΠΑ δηλαδή.
Με άλλα λόγια, εξαθλιώνουν και εξανδραποδίζουν συνειδητά τους Έλληνες μεσοαστούς, αντί να απαιτήσουν την επιστροφή των κλοπιμαίων από τους πάσης φύσεως συντρόφους τους απατεώνες υπουργούς ως ψευδοανάπηρους ως διεφθαρμένους γιατρούς, νομάρχες, πολεοδόμους, εφοριακούς που πιάνονται με τα μετρητά στο χέρι, και πάσης φύσεως άεργο δημόσιο υπάλληλο ως παραδικαστικό, και κάθε υπεράριθμο υπάλληλο της βουλής που πληρώνεται 16 μισθούς από τους φόρους της μεσαίας τάξης για να πηγαίνει στο γραφείο του εναλλάξ με το συνάδελφό του, που μοιράζονται το γραφείο διότι αν πάνε όλοι την ίδια μέρα δεν θα έχει αρκετές καρέκλες για να καθήσουν, ούτε αρκετούς υπολογιστές για να παίζουν Φέησμπουκ.
Στους φόρους της μεσαίας τάξης έγινε η λεηλασία των τελευταίων 36 ετών, κι όταν αυτοί δεν αρκούσαν για να κορεσθεί η απληστία των κυβερνώντων, τότε δανείστηκαν στο όνομά της δισεκατομμύρια για να πληρώσουν δρόμους στην εξαπλάσια τιμή της πραγματικής, για να διαφημίσουν με τεράστια κονδύλια τα κρατικά μονοπώλια στα Μέσα των υποστηρικτών τους, να πληρώνουν εκατοντάδες χιλιάδες “συμβασιούχους” για να κάνουν τη δουλειά που οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ένιωθαν τη διάθεση να κάνουν παρά το γεγονός ότι γι΄ αυτό πληρώνονταν.
Με την άκριτη παρορμητικότητα οι ίδιοι οι πολιτικοί που ενορχήστρωσαν την κλοπή των αποταμιεύσεων της μεσαίας τάξης μέσω του χωρίς δικλείδες προστασίας χρηματιστηριακού ολέθρου της προηγούμενης δεκαετίας, μας έβαλαν κομποριμονώντας σε ένα ανοχύρωτο νόμισμα πλαστογραφώντας την εικόνα της οικονομίας μας.
Η παγκόσμια τραπεζική κρίση του 2008 μεταφέρθηκε στην ανοχύρωτη Ευρώπη με το γυάλινο νόμισμα, και μετά στην Ελλάδα με την αλυσοδεμένη από το κράτος και ασθμαίνουσα οικονομία. Τρεις κρίσεις στην τιμή της μιάς, (Παγκόσμια Τραπεζική, Θεσμική Ευρωπαϊκή, Ελληνοκρατικιστική) χτύπησαν την Ελλάδα ταυτόχρονα με 9 ρίχτερ.
Ποιός πληρώνει την κρίση; Μα φυσικά η μεσαία τάξη, ο συνήθης βλάκας.
Αντί να ακρωτηριάσουν τα σάπια πλοκάμια του τερατώδους κράτους πέρασαν σε φορολογική αφαίμαξη της μεσαίας τάξης. Αντί να φορολογήσουν τις πολυεθνικές επί των transfer prices έβγαλαν περαίωση. Αντί να φορολογήσουν την Εκκλησία στο βαθμό που της αναλογεί, βγαίνει ο πρωτοκαθήμενος σεβασμιότατος και παριστάνει ότι θέλει να “αξιοποιήσει” την εκκλησιαστική περιουσία για να βοηθήσει το Λαό.
Αντί να πληρώσει φόρους δηλαδή η εκκλησία θέλει να δώσει ελεημοσύνη στα νεόπτωχα κορόιδα που σηκώνουν όλο το βάρος της τριπλής κρίσης, και που κάποιοι επιθυμούν να της ρίξουν το μέσο μισθό στα 300 ευρώ της Βουλγαρίας για παραδειγματισμό των λαών.
Πολιτικοί νάνοι ευρωπαϊκού βεληνεκούς συζητούν το “κούρεμα” του Ελληνικού χρέους, που θα μηδενίσει την αξία των τραπεζικών μετοχών που έχουν στα χέρια τους οι μεσοαστοί, επενδυμένα για τα γεράματά τους, και θα κρατικοποιήσει τις τράπεζες σε ένα βράδυ, για να πωληθούν βολικά την επομένη μέρα σε Ευρωπαϊκούς κολοσσούς για μισό κομμάτι ψωμί.
Την ίδια ώρα η μεσαία τάξη μετράει ένα εκατομμύριο ανέργους από την ύφεση που προκάλεσε η φοροαφαίμαξη. Αυτοί αθροίζουν σε 750 χιλιάδες μισθωτούς και καμιά 300αριά χιλιάδες μαγαζάτορες και επαγγελματίες που δεν δηλώνονται πουθενά ως άνεργοι (δεν υπάρχει πρόβλεψη βλέπεις).
Θέλει τώρα η νομενκλατούρα να κόψει και το επίδομα ανεργίας από τους νεόπτωχους ώστε να συνεχίσει να πληρώνει μισθούς σε 40 κηπουρούς στον Ευαγγελισμό που δεν έχει κήπο, και συντάξεις σε 60.000 νεκρούς.
Η μεσαία τάξη θυσιάζεται ως Ιφιγένεια στο βωμό ενός αδήλωτου οικονομικού πολέμου. Η μεσαία τάξη θυσιάζεται για να “μη χαθεί ούτε μια θέση εργασίας στο Δημόσιο” όπως απείλησε ο κ. Πρωθυπουργός στην περυσινή ομιλία του στη ΔΕΘ.
Η μεσαία τάξη της Ελλάδος θυσιάζεται για να παραδειγματίσουν τους άλλους λαούς στην υποταγή οι πολιτικοί νάνοι του γαλλογερμανικού άξονα.
Η Ελληνική μεσαία τάξη θυσιάζεται γιατί οι γραφειοκράτες του Ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος δεν είχαν προβλέψει τη δυνατότητα να τυπώνουν ευρώ για να κάνουν “Ποσοτική Χαλάρωση” και να διορθώνουν καταστάσεις παρόμοιες με την σημερινή κρίση χρέους στις “Γουρουνοχώρες”.
Αναρωτιέμαι αν οι θύτες της αναλογίστηκαν ότι η ελληνική μεσαία τάξη μπορεί να διαφωνήσει με την άδικη και ανήθικη θυσία της, και τελικά να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.
Του Άγη Βερούτη

* Ο Άγης Βερούτης είναι επιχειρηματίας, Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στις ΗΠΑ όπου και εργάστηκε σχεδόν είκοσι χρόνια.
Πηγή:www.capital.gr
Δρ. Πάνος Μ.Παυλίδης MCIM,MPDMA
Marketing & Investment Specialist

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ελληνική μεσαία τάξη θυσιάζεται."

Οἱ σφετεριστές

Τὶ μαθαίνει κάποιος ὅταν ἔχῃ φίλους νομικούς…

Σὲ μίαν πολὺ ἐνδιαφέρουσα συζήτησι μὲ φίλο νομικὸ ἀπόψε, ἔμαθα κάτι ποὺ ἀδυνατοῦσα ἀρχικῶς νὰ πιστεύσω!

Ὁ μέσος (λογικὸς) Ἕλλην πολίτης (καὶ κάθε Ἕλλην νομικὸς) ἰσχυρίζεται ὅτι δὲν δέχεται τὸ ὀθωμανικὸν δίκαιον, διότι ποτὲ στὸ παρελθὸν του δὲν παρεδόθη στὸν ὀθωμανὸ, ἀλλὰ ἡττήθη!!!!

Τὸ ὀθωμανικὸν δίκαιον ὅμως, θεωρεῖ ὅτι ὁ Ἕλλην (διὰ τοῦ ἐκπροσώπου του) παρεδόθη.

Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος ἔπεσε μαχόμενος καὶ μαζὶ μὲ αὐτὸν ἀμέτρητοι πολεμιστὲς καὶ πολῖτες.

Ἐπίσης γνωρίζουμε ὅτι ἡ Κωνσταντινούπολις ἔπεσε (ἐπισήμως τοὐλάχιστον) διότι ἄνοιξε ἡ Κερκόπορτα! Ἐὰν θὰ ἔπεφτε ἢ ὄχι σὲ ἐκείνην τὴν χρονικὴ στιγμὴ, ὑπάρχουν πολλὲς ἱστορικὲς ἀπόψεις ποὺ διίστανται.Ὅμως, ἡ Κερκόπορτα ἄνοιξε καὶ ἐπετάχυνε τὶς διαδικασίες! Ἢ ἁπλῶς τὶς δρομολόγησε!

Ἔρχεται λοιπὸν ὁ σουλτᾶνος καὶ δωρίζει ἐκτάσεις καὶ τσιφλίκια στὴν ἐκκλησία. Μὲ διάφορες ἐκχωρήσεις καὶ παραχωρήσεις τῶν σουλτάνων, πέρασαν χιλιᾶδες στρέμματα στὴν ἰδιοκτησία τῆς ἐκκλησίας!

Ἔρχεται τὸ ἑλληνικὸν δημόσιον, αἰῶνες μετὰ, ποὺ δὲν ἀναγνωρίζει τὸ ὀθωμανικὸν δίκαιον καὶ ὅμως ἀναγνωρίζει τὴν ἐκκλησιαστικὴ περιουσία ποὺ ἀπεκτήθη μὲ σουλτανικὲς ἀποφάσεις!!!!!
Ἔρχεται ἐπισήμως ἡ ἑλληνικὴ νομοθεσία καὶ καταργεῖ τὴν, κατὰ τὴν ἐπίσημο πολιτεία, ἐπιβληθεῖσα ὀθωμανικὴ!
(Ἀλλὰ, σὲ ὅσα ἀφοροῦν τὴν ἐκκλησία…..)
Καὶ ἔρχεται ἡ ὀθωμανικὴ νομοθεσία καὶ ἰσχυρίζεται πὼς εἶναι ὁ μοναδικὸς καὶ δίκαιος κληρονόμος τοῦ ῥωμαϊκοῦ δικαίου καὶ κατ’ ἐπέκτασιν ὅλες οἱ ἀποφάσεις της εἶναι νόμιμες!!! Ἄλλως τε, ἐπιμένει. Δὲν κατέκτησε!!! Παρέλαβε!!!!
Τὸ ἑλληνικὸν νομικὸν δίκαιον βασίζει τὶς γενικὲς του ἀρχὲς στὸ ῥωμαϊκὸν δίκαιον.
Τὸ ὀθωμανικὸν δίκαιο δὲν ἀναγνωρίζει τὸ ῥωμαϊκὸ δίκαιον. Ἔχει δικοὺς του κανόνες ἀλλὰ θεωρεῖ ἑαυτὸν συνέχεια τοῦ ῥωμαϊκοῦ….
Ζαλίστηκα!!!!!!!!!!!
Ἐν ὁλίγοις!
Ἡ ἐκκλησιαστικὴ περιουσία ὑφίσταται διότι βασίζεται στὰ ταπιά! (Συμβόλαια-παραχωρητήρια ἐκ τοῦ σουλτάνου!!!!!)
Τὰ ὁποῖα ταπιὰ δὲν ἀναγνωρίζει ἡ ἑλληνικὴ δικαιοσύνη παρὰ μόνον στὴν ἐκκλησία!!! (Ὅπως ἐπίσης καὶ κανέναν ὀθωμανικὸ κανόνα ἢ νόμο!!)
Χρησικτησίες, ἰδιοκτησίες, καταπατήσεις, ὅλα κρίνονται νόμιμα διότι ὑπάρχουν ταπιὰ!!!!
Κι ἐρωτῶ:
Γιατὶ ἐξακολουθεῖ ὁ τραγέλαφος; Γιατὶ οἱ δικαστὲς καὶ ἡ δικαιοσύνη γενικότερα, δὲν βάζουν ἐδῶ καὶ σχεδὸν 200 χρόνια, τὰ πράγματα στὴν θέσι του; Ἕνας ἔντιμος δικαστὴς δὲν ὑπάρχει; Ὅλοι παρέμειναν ἐπιλεκτικῶς στὰ τοῦ ὀθωμανικοῦ δικαίου;

Τὸ δεύτερον καὶ σοβαρότερον ἐρώτημα, ἀφορᾷ τὸ «παραχωρητήριον» κατὰ τοὺς ὀθωμανοὺς!!! Πάντα ὑποψιαζόμουν τὸν περίεργον καὶ ἡττοπαθῇ ῥόλο, τὸν ὁποῖον ὁ Σχολάριος καὶ ὁ «στρατὸς» τῶν μοναχῶν του ἔπαιξαν. Πάντα σὲ συζητήσεις μὲ οἰκείους θεωροῦσα τὴν ἐκκλησία ἁπολύτως ὑπεύθυνη γιὰ πάρα πολλὲς μεθοδεύσεις πρὸ, κατὰ καὶ μετὰ ἀλώσεως!!! Ὅμως σήμερα ἔχω ἀπόδειξι κύριοι παπᾶδες!!!!
Γιατὶ οἱ ὀθωμανοὶ λοιπὸν ἰσχυρίζονται τὴν παράδοσι κι ὄχι τὴν κατάκτησι τῆς Κωνσταντινουπόλεως; Ἀπὸ ποιὸν παρέλαβαν; Ποιὸς ἦταν ὁ διάδοχος τοῦ Παλαιολόγου ἀπέναντι στὸν σουλτᾶνο; Ὁ Σχολάριος κι ὁ στρατὸς του; Ἐλεεινοὶ καὶ τρισάθλιοι λοιπὸν; Καὶ σὲ αὐτὸ; Ἁπλοὶ ποταποὶ καὶ ὁλίγιστοι σφετεριστὲς; Ἔως πότε; Γιὰ πόσο ἀκόμη πιστεύετε πὼς θὰ κρατήσῃ ἡ βασιλεία σας; Τὸ μοναδικὸ σας ὅπλο, τὸ συνειδητῶς ἀφημένο στὸ σκοτάδι ποίμνιὸν σας, ξυπνᾶ!!! Ξεφεύγει!!! Σᾶς χαιρετᾶ!!! Τὸ ἴδιο τὸ ὅπλο σας, θὰ σᾶς ἀφανίσῃ!!!
Σφετεριστὲς!!! Αὐτὸ εἶστε!
Πασχίσατε γιὰ πολλοστὴ φορὰ μέσα στὴν ἱστορία νὰ ἀνακόψετε τὴν πορεία ἀφυπνίσεως τοῦ γένους! Ὁ ἐχθρὸς σας δὲν ἦταν ΠΟΤΕ ὁ ὀθωμανὸς. ΠΟΤΕ!!! Τὸν ὑπηρετήσατε καὶ σᾶς ἐξυπηρέτησε!
Πάντα ὁ μοναδικὸς σας ἐχθρὸς ἦταν ὁ Ἕλλην!!!
Δὲν τοῦ ἐπιτρέψατε νὰ ἀνασάνῃ ΠΟΤΕ!!! Πασχίσατε νὰ τὸν ἐξαφανίσετε ἀπὸ προσώπου γῆς! Κι ὅμως, νὰ μία μεγάλη εἰρωνία……. Οἱ ἴδιοι αὐτοὶ ποὺ ἀφανίσατε, ποὺ διώξατε, ποὺ λιώσατε… οἱ ἴδιοι αὐτοὶ ἐπιστρέφουν σήμερα καὶ σᾶς ἀκυρώνουν, σᾶς ξεφλουδίζουν, σᾶς γκρεμίζουν… Ὑποκριτὲς!!!! Καὶ σήμερα κλαυθμηρίζετε, ὡς μαυροφορεμένες χῆρες…. Γιὰ τὰ περασμένα μεγαλεῖα…
Τελειώσατε πλέον!!! Μαζὶ μὲ ὅσα πρεσβεύετε καὶ σέρνετε πίσω σας!!! Κοντοζυγώνει ἡ στιγμὴ………. Εἶναι πολὺ ἀργὰ πλέον…….

Φιλονόη.
http://filonohpontou.wordpress.com/2011/02/06/3-67/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οἱ σφετεριστές"

Πώς τιμωρούσαν το μοιχό και τη μοιχαλίδα στην αρχαιότητα;

του Θ. Καρζή*

Τι ήταν η ραφανίδωσις; Γιατί έβαζαν στα οπίσθια του μοιχού τη ραφανίδα (: ραπανάκι); Ποιοι ήταν οι εύπροικτοι; Πως ήταν το κούρεμα ” μοιχόν”; Ποια ήταν η ονοβάτιδα;

Στην αρχαία Αθήνα, όταν ο σύζυγος έλειπε – και, έλειπε τις περισσότερες ώρες – η γυναίκα του δεν είχε το δικαίωμα να δεχτεί άντρα στο σπίτι. Μερικές βέβαια θα το ήθελαν, αν τυχόν ήταν αηδιασμένες από το σύζυγο ή ερωτευμένες με άλλον· αλλά στην αρχαία Αθήνα η μοιχεία ήταν έγκλημα βαρύτατο και η τιμωρία των μοιχών αφηνόταν στην διάκριση του δικαστή – αν έφταναν τελικά ως εκεί, γιατί οι παλιότεροι νόμου του Δράκοντα τους παρατούσαν στο έλεος εκείνου που τους έπιανε αυτόφωρα, ενώ οι νεώτεροι του Σόλωνα πρόσφεραν στο σύζυγο τρεις εναλλακτικές λύσεις: είτε να τους σκοτώσει και τους δύο, είτε να ευνουχίσει το μοιχό, είτε να τον εξαναγκάσει με...

βασανιστήρια να εξαχοράσει τη ζωή του στην τιμή που ήθελε ο απατημένος. Συχνά η εκτέλεση του μοιχού γινόταν με λιθοβολισμό, από πολλούς μαζί πολίτες, που πρόστρεχαν στις κραυγές του συζύγου. Αν ωστόσο αποδειχνόταν ότι ο ένοχος είχε χρησιμοποιήσει βία για να συνευρεθεί με τη σύζυγο, τότε ο σύζυγος δε δικαιούταν παρά μιαν αποζημίωση, που το ύψος της οριζόταν από τους δικαστές και ήταν συνήθως μια μνα (100 δραχμές). Όπως γίνεται φανερό, ο νομοθέτης, συντάσσοντας τον περίεργο τούτο νόμο, θεώρησε πιο επικίνδυνη για την κοινωνική τάξη της αποπλάνηση από το βιασμό.

Από δίκη περνούσαν οπωσδήποτε οι μοιχοί στην περίπτωση που δεν υπήρχε αυτόφωτο αδίκημα· και τότε ο δικαστής, εφόσον τους έκρινε ένοχους, τους καταδίκαζε σ’ οποιαδήποτε ποινή εκτός από θάνατο. Μια από τις ποινές των μοιχών ήταν η ραφανίδωσις ή παράτιλμος, δηλαδή το μπήξιμο μιας ραφανίδος μεγέθους καρότου στον πρωκτό τους, οπότε στο εξής τους αποκαλούσαν ονειδιστικά ευπροίκτους. Άλλη ποινή ήταν το κούρεμα, γι’ αυτό και το είδος του κουρέματος που εμείς το λέμε «σύριζα», οι αρχαίοι Αθηναίοι το αποκαλούσαν μοιχόν. Το δικαστήριο μπορούσε να επιβάλει και πρόστιμο, τα μοιχάγρια. Όπως είπαμε και σε προηγούμενες σελίδες, η τελευταία αυτή ποινή είχε ταξικό χαρακτήρα, αφού μονάχα οι πλούσιοι μπορούσαν να ξεμπλέξουν εξαγοράζοντας την ποινή τους. Αν η γυναίκα που πιανόταν αυτόφωρα σε παράνομη σεξουαλική πράξη ήταν ανύπαντρη ή κόρη, ο αδερφός ή ο πατέρας είχε δικαίωμα να την πουλήσει σκλάβα. Ένας μεταγενέστερος νόμος, που φαίνεται ότι επιχειρεί να περιορίσει κάπως τις καταχρήσεις του αρσενικού πληθυσμού σε βάρος του θηλυκού, δεν επέτρεπε στον Αθηναίο να πουλήσει την κόρη του ή την αδερφή του, κάτι που μέχρι τότε ήταν νόμιμο, παρά «μόνο» εφόσον αποδειχνόταν πως είχε έρθει σε σεξουαλική επαφή πριν από το γάμο της. Σε περίπτωση βιασμού παρθένας, το δικαστήριο επέβαλλε στο βιαστή πρόστιμο 10 μνων (1.000 δραχμών), δεκαπλάσιο δηλαδή από το πρόστιμο για το βιασμό παντρεμένης. Μετά την καταδίκη της, η μοιχαλίδα διωχνόταν αμέσως από το σπίτι και στο εξής της απαγορευόταν να μετέχει σε θρησκευτικές τελετές· ενώ, αν παρουσιαζόταν μ’ εμφάνιση εξεζητημένη, ο καθένας μπορούσε να την προσβάλει, να της ξηλώσει τα κοσμήματα, να της σκίσει τα ρούχα, να τη βρίσει, να την εξευτελίσει**…

http://wwwaristofanis.blogspot.com/2011/04/blog-post_8819.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πώς τιμωρούσαν το μοιχό και τη μοιχαλίδα στην αρχαιότητα;"

Αρχαία Ελαιοπιεστήρια. Είδη πρέσας λαδιού.

Παραγωγή - Καλλιέργεια του Λαδιού

Γενική εισαγωγή

Την πίεση με ποδοπάτημα διαδέχτηκαν τα πιεστήρια. Ένα τέτοιο απλό πιεστήριο απεικονίζεται στο αγγείο του 6ου αιώνα από τη Θηρασία. Στο αγγείο αυτό οι σαργάναι που περιέχουν τη ζύμη παριστάνονται με τις παράλληλες γραμμές που βρίσκονται στο δεξιό μέρος της εικόνας, ενώ από κάτω υπάρχει αγγείο στο οποίο μέσα από το αυλάκι συγκεντρώνεται το λάδι. Η πίεση εφαρμόζεται μ' ένα μακρύ δοκάρι, το όρος, στο άλλο άκρο του οποίου ένας άντρας στερεώνει μ' ένα σχοινί δύο μεγάλα βάρη, ενώ στο μέσο του δοκαριού κρέμεται ένας άλλος άνδρας για την αύξηση της πίεσης επάνω στις σαργάνες.

Περιγραφή

Το πιεστήριο της κλασικής περιόδου ήταν πολύ απλό. Αποτελούνταν από δύο πέτρινες ή ξύλινες στήλες που στηρίζονταν σε πέτρινες βάσεις και στο επάνω μέρος συνδέονταν με λίθινο ορθογώνιο δοκάρι. Οι στήλες έφεραν στα πλάγια τρύπες στις οποίες τοποθετούνταν ξύλινες δοκίδες για τη στερέωση του όρους (pressing beam). Στο ελεύθερο άκρο του όρους προσδένονταν ογκώδεις πέτρες που αργότερα αντικαταστάθηκαν με βαρούλκα.
Ο μοχλός ανεβοκατεβάζονταν στο ληνό, πατώντας τις σαργάνες που περιείχαν τη ζύμη. Στην κορυφή της αναπτυσσόμενης με τους κύρτους στήλης για ομοιόμορφη πίεση τοποθετούνταν μία σανίδα, η θύρα. Η πρώτη εμφάνιση του μοχλού αναφέρεται στην Παλαιστίνη την εποχή του σιδήρου.
Γενικά η χρήση του μοχλού στο δεύτερο στάδιο της διαδικασίας σύνθλιψης αποτελεί μία σημαντική τεχνική βελτίωση. Ο μοχλός με διάφορους συνδυασμούς μάλιστα θα μείνει σε χρήση μέχρι και τον 20ο αιώνα. Στην Παλαιστίνη ο μοχλός εμφανίζεται για πρώτη φορά στις αρχές της Εποχής του Σιδήρου, παράλληλα με την εμφάνισή του και στην Κύπρο σε συνδυασμό με μεγάλες αβαθείς, κινητές λεκάνες συμπίεσης.
 Η λεκάνη αυτή τοποθετείται επάνω σε υπερυψωμένη εξέδρα κοντά σε τοίχο για να διευκολύνει την αγκίστρωση του μοχλού, ενώ κάτω από τη λεκάνη υπάρχει το αγγείο υποδοχής.
Με το πέρασμα των χρόνων η εξέλιξη που σημειώνεται δεν είναι ιδιαίτερα σημαντική.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αρχαία Ελαιοπιεστήρια. Είδη πρέσας λαδιού."

Δύο πολιτισμοι...

Ο Γερμανικός "πολιτισμός"

Ο επικεφαλής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα, Σουηδός Στούρε Λιννέρ, στο βιβλίο του «Η Οδύσσειά μου» γράφει για το Δίστομο:

Παντρευτήκαμε στις 14 Ιουνίου. Ο υπεύθυνος της ελληνικής επιτροπής, Έμιλ Σάντστρομ, παρέθεσε γαμήλιο γεύμα προς τιμήν μας. Αργά το βράδυ με πλησίασε και με απομάκρυνε από τα γέλια και τις φωνές, προς μια γωνιά όπου θα μπορούσαμε να μιλήσουμε οι δυο μας.
Μου έδειξε ένα τηλεγράφημα που μόλις είχε λάβει: οι Γερμανοί έσφαζαν για τρεις ημέρες τον πληθυσμό του Διστόμου, στην περιοχή των Δελφών, και στη συνέχεια πυρπόλησαν το χωριό. Πιθανοί επιζώντες είχαν ανάγκη άμεσης βοήθειας.
Το Δίστομο ήταν μέσα στα όρια της περιοχής την οποία, την εποχή εκείνη, ήμουν αρμόδιος να τροφοδοτώ με τρόφιμα και φάρμακα.
 Έδωσα με τη σειρά μου το τηλεγράφημα στην Κλειώ να το διαβάσει, εκείνη έγνεψε κι έτσι αποχωρήσαμε διακριτικά από τη χαρούμενη γιορτή.

Περίπου μα ώρα αργότερα ήμασταν καθ' οδόν μέσα στη νύχτα.
 Απαιτήθηκε ανυπόφορα μεγάλο χρονικό διάστημα έως ότου διασχίσουμε τους χαλασμένους δρόμους και τα πολλά μπλόκα για να φτάσουμε, χαράματα πια, στον κεντρικό δρόμο που οδηγούσε στο Δίστομο.
 Από τις άκρες του δρόμου ανασηκώνονταν γύπες από χαμηλό ύψος, αργά και απρόθυμα, όταν μας άκουγαν που πλησιάζαμε. Σε κάθε δέντρο, κατά μήκος του δρόμου και για εκατοντάδες μέτρα, κρεμόντουσαν ανθρώπινα σώματα, σταθεροποιημένα με ξιφολόγχες, κάποια εκ των οποίων ήταν ακόμη ζωντανά. Ήταν οι κάτοικοι του χωριού που τιμωρήθηκαν με αυτό τον τρόπο: θεωρήθηκαν ύποπτοι για παροχή βοήθειας στους αντάρτες της περιοχής, οι οποίοι επιτέθηκαν σε δύναμη των Ες-Ες.

Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη. Μέσα στο χωριό σιγόκαιγε ακόμη φωτιά στα αποκαΐδια των σπιτιών. Στο χώμα κείτονταν διασκορπισμένοι εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, από υπερήλικες έως νεογέννητα. Σε πολλές γυναίκες είχαν σχίσει τη μήτρα με την ξιφολόγχη και αφαιρέσει τα στήθη, άλλες κείτονταν στραγγαλισμένες, με τα εντόσθια τυλιγμένα γύρω από το λαιμό. Φαινόταν σαν να μην είχε επιζήσει κανείς.

Μα να! Ένας παππούς στην άκρη του χωριού! Από θαύμα είχε καταφέρει να γλιτώσει τη σφαγή. Ήταν σ ο κ α ρ ι σ μ έ ν ο ς από τον τρόμο, με άδειο βλέμμα, τα λόγια του πλέον μη κατανοητά. Κατεβήκαμε στη μέση της συμφοράς και φωνάζαμε στα ελληνικά: «Ερυθρός Σταυρός! Ερυθρός Σταυρός! Ήρθαμε να βοηθήσουμε».

Από μακριά μας πλησίασε διστακτικά μια γυναίκα. Μας αφηγήθηκε ότι ένας μικρός αριθμός χωρικών πρόλαβε να διαφύγει προτού ξεκινήσει η επίθεση. Μαζί με εκείνη αρχίσαμε να τους ψάχνουμε. Αφού ξεκινήσαμε οι τρεις μας, διαπιστώσαμε ότι [η γυναίκα] είχε πυροβοληθεί στο χέρι. Τη χειρουργήσαμε αμέσως με χειρουργό την Κλειώ. Ήταν το ταξίδι του μέλιτός μας.

και ο Ελληνικός Πολιτισμός

Λίγο καιρό αργότερα η επαφή μας με το Δίστομο θ' αποκτούσε και έναν αξιοσημείωτο επίλογο. Όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, δεν πήγαν και τόσο καλά τα πράγματα, αφού μια γερμανική μονάδα κατάφερε να περικυκλωθεί από αντάρτες ακριβώς στην περιοχή του Διστόμου.
 Σκέφτηκα ότι αυτό ίσως θεωρηθεί από τους Έλληνες ως ευκαιρία για αιματηρή εκδίκηση, πόσο μάλλον που η περιοχή εδώ και καιρό είχε αποκοπεί από κάθε παροχή βοήθειας σε τρόφιμα. Ετοίμασα λοιπόν φορτηγά με τα αναγκαία τρόφιμα, έστειλα μήνυμα στο Δίστομο για την άφιξή μας και έτσι βρεθήκαμε στο δρόμο για εκεί, για άλλη μια φορά, η Κλειώ και εγώ.

Όταν φτάσαμε στα όρια του χωριού, μας συνάντησε μια επιτροπή, με τον παπά στη μέση. Έναν παλαιών αρχών πατριάρχη, με μακριά, κυματιστή, λευκή γενειάδα. Δίπλα του στεκόταν ο αρχηγός των ανταρτών, με πλήρη εξάρτυση. Ο παπάς πήρε το λόγο και μας ευχαρίστησε εκ μέρους όλων που ήρθαμε με τρόφιμα. Μετά πρόσθεσε: «Εδώ είμαστε όλοι πεινασμένοι, τόσο εμείς οι ίδιοι, όσο και οι Γερμανοί αιχμάλωτοι.
Τώρα, εάν εμείς λιμοκτονούμε, είμαστε τουλάχιστον στον τόπο μας. Οι Γερμανοί δεν έχουν χάσει μόνο τον πόλεμο, είναι επιπλέον και μακριά από την πατρίδα τους. Δώστε τους το φαγητό που έχετε μαζί σας, έχουν μακρύ δρόμο μπροστά τους».
 Σ' αυτή του τη φράση γύρισε η Κλειώ το βλέμμα της και με κοίταξε. Yποψιαζόμουν τι ήθελε να μου πει με αυτό το βλέμμα, αλλά δεν έβλεπα πλέον καθαρά. Απλά στεκόμουν κι έκλαιγα.

Από το βιβλίο "Η Μαύρη Βίβλος της Αντίστασης"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δύο πολιτισμοι..."

Ο πρώτος Ελληνας Καμικάζι

Ο ήρωας Γρηγόρης Βαλκανάς

Παράλληλα με τον εορτασμό της Πολεμική Αεροπορία 6-7-8 Νοεμβρίου η Ηγεσία προβλέπει κάθε χρόνο την πραγματοποίηση επιμνημόσυνων στους γνωστούς και αγνώστους Ήρωας Αεροπόρους μας.
Με την ευκαιρία αυτή θ' αναφερθώ σ' έναν άγνωστο Ήρωα Αεροπόρο τον Σμηνία Βαλκανά Γρηγόρη Χειριστή ενός Ελληνικού P.Z.L. της 23ης Μοίρας, που στις 18 Νοεμβρίου 1940 έδωσε το πρώτο μάθημα Παγκοσμίως πιλότου "Καμικάζι", που όλοι οι θαυμαστές της Αεροπορίας γνωρίζουν μόνο τους Ιάπωνες "Καμικάζι" του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Σύμφωνα με το γενικό σχέδιο επιστράτευσης τον Οκτώβριο 1940, το Ελληνικό Κέντρο Διώξεως περιελάμβανε 28 -30 διαθέσιμα καταδιωκτικά και διασπάστηκε σε δύο Μοίρες Διώξεως. Η 22η Μοίρα Διώξεως με έδρα το Σέδες, ανέλαβε την προστασία της Θεσσαλονίκης και άλλες αποστολές μετώπου, ενώ η 23η Μ.Δ. με έδρα την Λάρισα, ανέλαβε την προστασία της ευρύτερης περιοχής Λάρισας - Βόλου καθώς και την υποστήριξη των μονάδων του Τμήματος Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας. Διοικητής Μοίρας ο Σμηναγός Θεοδωρόπουλος Γρηγόριος Χειριστής.
Τα αεροπλάνα P.Z.L. εξοπλισμένα με δύο πυροβόλα Herlicon Ελβετικής προέλευσης ,και δύο πολυβόλα Scoda Τσεχοσλαβικής κατασκευής. Η Μοίρα διάθετε 11 αεροπλάνα P.Z.L. αριθμός ανεπαρκέστατος καθώς η φύση των αποστολών που αναλάμβανε, απαιτούσε, σύμφωνα με την γνώμη των Αξιωματικών τουλάχιστον 15, παρά ταύτα απετέλεσαν το φόβητρο των Ιταλικών α/φών. Η σύνθεση του προσωπικού Μοίρας περιελάμβανε 7 Ιπτάμενους Αξιωματικούς, 9 Χειριστές Υπαξ/κούς, 7 Αξιωματικούς Εδάφους, 19 Υπαξιωματικούς Τεχνικούς και 120 περίπου Σμηνίτες.
Την Ιστορία της Μοίρας ελάμπρυνε με το Ηρωϊκό θάνατό του και ο Σμηνίας (Ιπτ.) Γρηγόρης Βαλκάνας που γεννήθηκε το 1916 στους Χράνους Αρκαδίας τον Αύγουστο του 1936, κατατάχθηκε στη Σχολή Αεροπορίας (Τμήμα Υπαξιωματικών ) και αποφοίτησε τον Σεπτέμβριο του 1938 με τον βαθμό του Σμηνία και ειδικότητα Χειριστή.
Στις 18 Νοεμβρίου 1940, κατά την εκτέλεση διατεταγμένης αποστολής περιπολίας με α/φ P.Z.L. της Μοίρας Διώξεως, ενεπλάκη σε αερομαχία με ιταλικά αεροπλάνα διώξεως στην περιοχή Ιβάν Αλβανίας, Β.Α της Κορυτσάς.
Ως γνωστόν η Πολεμική μας Αεροπορία συνολικά διέθετε τότε 78 περίπου επιχειρησιακά, ετοιμοπόλεμα να αντιμετωπίσουν περίπου 468 και πλέον α/φ της Ιταλικής Regia aeronautica.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο πρώτος Ελληνας Καμικάζι"

Ο καλός Δίας, ο... αντιπαθής Αρης

Τι κοινό έχει το αθηναϊκό τετράδραχμο του 5ου π.Χ. αιώνα με το ευρώ; Το ίδιο σύμβολο, την κουκουβάγια. Και ποιοι θεοί του 12θεου δεν ήταν καθόλου αγαπητοί στους αρχαίους ημών προγόνους; Ο Ηφαιστος και ο Άρης.

Οι αποτυπώσεις τους σε νομίσματα που έφτασαν σε εμάς είναι ελάχιστες, εν αντιθέσει με την Αφροδίτη, τον Δία (φυσικά), αλλά και άλλες δευτερεύουσες θεότητες ή τον ημίθεο Ηρακλή. Τις παραπάνω πληροφορίες αλλά και άλλες, πολύ ιδιαίτερες, θα βρει ο ενδιαφερόμενος, ωραία δοσμένες, φιλικά στον επισκέπτη, στην περιοδική σπονδυλωτή έκθεση «Μύθος και Νόμισμα», που εγκαινιάζεται σήμερα (διάρκεια έως 27/11) στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και στο Νομισματικό Μουσείο, σε συνεργασία με τη Νομισματική Συλλογή της Alpha Bank.
 Η έκθεση προσφέρει έναν διάλογο ανάμεσα στην ελληνική μυθολογία και τη νομισματοκοπία της αρχαιότητας και εστιάζει στην εικονογράφηση και τη χρήση του μύθου στις όψεις των νομισμάτων, από τον 7ο αι. π.Χ.

Στο ΕΑΜ θα παρουσιάζεται «Η εικονογράφηση του Μύθου», ενώ στο ΝΜ «Η χρήση του μύθου», σε συνολικά 500 περίπου νομίσματα, 22 μετάλλια και 15 χαρτονομίσματα που πλαισιώνουν γλυπτά, κεραμικά και πίνακες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο καλός Δίας, ο... αντιπαθής Αρης"

Μόνο 2.000.000 οι Εβραίοι της Ευρώπης κατα το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σύμφωνα με στοιχεία του FBI

Ένα υπόμνημα του "Σιωνιστικού Οργανισμού της Αμερικής" απο το 1943 με τον δρ. Heller να είναι Πρόεδρος του Σιωνιστικού Οργανισμού, αναφέρει οτι σύμφωνα με υπολογισμούς οι Εβραίοι στην Ευρώπη κατα τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν 2.000.000. Πως γίνεται λοιπόν να μας λένε οι Εβραίοι ότι πέθαναν 6.000.000 Εβραίοι στο Ολοκαύτωμα την στιγμή που ένας Εβραϊκός οργανισμός λέει πως οι Εβραίοι κατα τον Β' Παγκόσμιο στην Ευρώπη ήταν μόνον 2.000.000; Ακολουθεί το απόσπασμα απο τα αρχεία του FBI.

Όλα τα σχετικά αρχεία μπορείτε να τα δείτε στην ιστοσελίδα του FBI. Στείλ' τε την είδηση σε φίλους σας ιστορικούς και εκπαιδευτικούς!!!


Rense - antipliroforisi
http://greeknation.blogspot.com/2011/04/2000000-fbi.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μόνο 2.000.000 οι Εβραίοι της Ευρώπης κατα το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σύμφωνα με στοιχεία του FBI"

Ανοίγει ξανά το Ακρωτήρι της Σαντορίνης

Η μεταλλική στέγη τοποθετήθηκε, η θηραϊκή γη την κάλυψε και η αγριάδα που έσπειραν στο χώμα φύτρωσε προαναγγέλλοντας μια πράσινη άνοιξη για το Ακρωτήρι. Το θέαμα από ψηλά είναι μοναδικό αφού τα 12 στρέμματα του στεγάστρου που ήρθε να καλύψει τον εντυπωσιακά διατηρημένο προϊστορικό οικισμό του Ακρωτηρίου της Σαντορίνης μοιάζουν να είναι συνέχεια του εδάφους της. Αυτός ήταν και ο στόχος.

Από τις 31 Μαΐου, καταληκτική ημερομηνία παράδοσης του έργου, μια νέα εποχή αρχίζει για τον αρχαιολογικό χώρο αλλά και για ολόκληρο το νησί. Δεν υπάρχει άλλωστε αντίστοιχο αρχαίας πόλης 3.500 ετών που να έχει δώσει τόσα ευρήματα, να είναι σε θέση να προσφέρει τέτοιον πλούτο πληροφοριών για τους ανθρώπους και τη ζωή τους σε εποχές μη καταγεγραμμένες στον ιστορικό χάρτη, ενώ ταυτόχρονα να συνδέεται με ένα συνταρακτικό γεγονός, μία από τις μεγαλύτερες εκρήξεις ηφαιστείου στον κόσμο.

Θα μπορούσε να το δει κανείς και σαν ένα υπερθέαμα που τα έχει όλα: ηφαίστεια, εκρήξεις, σεισμούς, καταποντισμούς, τσουνάμι που έφθασε ως την Κρήτη και ηφαιστειακό χειμώνα. Ενας από τους μεγαλύτερους μύθους της προϊστορίας είναι αυτός της Θήρας. Και ένας λαμπρός πολιτισμός γεμάτος ορμή και ζωντάνια που έσβησε πάνω στην ακμή του σαν πυροτέχνημα ήταν αυτός στο Ακρωτήρι. Σπουδαίος ο ρόλος του στεγάστρου, λοιπόν, αφού καλείται να προστατέψει και να αναδείξει τον πολιτισμό που θάφτηκε μέσα στην ηφαιστειακή σποδό αλλά και να αναστρέψει μέσω της νέας, ενισχυμένης στο έπακρο κατασκευής του την αρνητική εικόνα που δημιουργήθηκε διεθνώς πριν από μερικά χρόνια με την πτώση ενός τμήματός του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ανοίγει ξανά το Ακρωτήρι της Σαντορίνης"

ΝΙΤΣΕ για όλους

Συγγραφέας: ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΣΤΕΛΙΟΣ Ο ΝΙΤΣΕ (ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ) Ο άνθρωπος αγωνίζεται πρωταρχικά να επιβιώσει. Για να καταφέρει αυτό θα πρέπει να συντηρεί το σώμα του, να το προφυλάξει από κινδύνους και να συμβιώνει με άλλους. Αντίπαλο σ’ αυτά έχει το φόβο και την άγνοια. Ο φόβος οφείλεται στην άγνοια και η άγνοια στον φόβο. Βλέποντας τους άλλους να αγνοούν και να φοβούνται λιγότερο ή περισσότερο από αυτόν πρέπει γρήγορα κι αυτός να λάβει μια θέση ώστε να εξατομικευθεί και να ξεχωρίσει. Μια επώδυνη λύση του αίρει την ηδονή και μια ανώδυνη τη δημιουργία. Αυτό που πρέπει να κάνει τώρα είναι να βρει μια τρίτη λύση που να απαλύνει τις άλλες δύο. Πλάθει θεούς και ήρωες οι οποίοι γνωρίζουν τα πάντα και δε φοβούνται τίποτα , είναι στο πλευρό του και ιδιαίτερα όταν αυτός είναι ανίσχυρος. Τώρα καλείται ο άνθρωπος ή να τους μιμηθεί και να ενταχθεί με τους ισχυρούς ή να φιλοσοφήσει πάνω τους και να ενταχθεί με τους ανίσχυρους. Αν τους μιμηθεί οι ανίσχυροι θα του καταλογίσουν βλασφημία και αλαζονεία. Αν φιλοσοφήσει πάνω τους οι ισχυροί θα του καταλογίσουν υπεκφυγή κι αδυναμία. Αυτό που μένει να γίνει τώρα είναι να διαλυθεί η σύγχυση με έναν πιο έξυπνο τρόπο. Ο ανίσχυρος άνθρωπος εισαγάγει τώρα την ηθική: αν ανήκω στους αδύναμους θα υποστώ πολλά, αλλά θα ανταμειφθώ μετά θάνατο. Αν ανήκω στους ισχυρούς θα καρπωθώ πολλά αλλά θα τιμωρηθώ μετά θάνατο. Έτσι ως καλός θα αρκούμαι στο να ονειρεύομαι μόνο όσα οι κακοί διαπράττουν, αλλά οι καλοί θεοί μου θα τιμωρήσουν μετά το θάνατο αυτούς τους ισχυρούς που αδυνατώ να τιμωρήσω εγώ εν ζωή. Βλέποντας ο ισχυρός αυτή την ηθική, ταυτίζεται υποκριτικά μαζί της και ενισχύεται η θέση του. Καταλαβαίνει ότι είναι ένα τέχνασμα αδυναμίας , το ενθαρρύνει και το επισφραγίζει προκειμένου να παραμείνει πάντα ισχυρός. Δίνει χρήματα να σηκωθούν ναοί και να γραφτούν βιβλία. Ο ανίσχυρος τώρα γοητεύετε και γίνεται πιο υποτελής, δοξάζει στις τελετές του το Θεό που τα όρισε όλα έτσι βολικά και περνάει στα βιβλία του τη βούληση του ισχυρού. Συνεπώς και οι δύο συνάπτουν στο βάθος ένα συμβόλαιο, μια συμφωνία κι αλίμονο σ’ αυτόν τον τρίτο που θα την διαταράξει. Το δρόμο αυτό επέλεξαν και οι δύο προκειμένου με κάποιον τρόπο να στηθούν και να ξεχωρίσουν απέναντι στη ζωή με όσο γίνεται πιο ανώδυνο για αυτούς τρόπο. Συνεπώς το πρώτο αίτιο της φιλοσοφίας δεν είναι ο θαυμασμός αλλά η διάκριση και η επικράτηση πάνω στους άλλους έστω και πλαστά. Αυτό με μια λέξη λέγεται εγωισμός ο οποίος είναι αληθινό κίνητρο. Ο λόγος και η ισχύς είναι συμπληρώματα κι όχι αιτίες. Αφού σφραγιστεί η συμφωνία ισχυρού-ανίσχυρου, ακολουθεί ένα άλλο ζητούμενο που δίνει χρώμα και στους δύο, η ηδονή: είναι και οι δύο πια σκεπτόμενοι και ολοκληρωμένοι, υιοθετούν στάση ζωής και την μεταδίδουν στους απογόνους τους. Θεσπίζουν ιερά σύμβολα και αξίες. Ανοίγουν πανεπιστήμια που’ ναι οι ναοί της γνώσης, διακηρύττουν δημοκρατίες, ελευθερίες και ισότητες. Κάποιοι πιο ευφυείς ισχυροί επινοούν την ισότητα των τάξεων και των ευκαιριών. Οι ανίσχυροι ενθαρρύνονται και ζητούν διαρκώς να αλλάξουν όλα εκείνα που οι ίδιοι θα διατηρούσαν αν ήταν στη θέση των άλλων. Το θέατρο αποκρυσταλλώνεται και αλίμονο πάλι σε όποιον εναντιωθεί προφορικά και μόνο σε αυτά. Πρακτικά ισχύει και επιτρέπεται οτιδήποτε όπως ένας ανίσχυρος μπορεί κάλλιστα να ζει φαυλότερα από έναν ισχυρό αρκεί να μη το ομολογεί. Ο εγωισμός αφορά τον προφορικό λόγο και όχι την πράξη. Ουδείς δύναται να τολμήσει να εναντιωθεί προφορικά της ισότητας ή της δημοκρατίας άσχετα αν στο όνομά τους γίνανε τα μεγαλύτερα αίσχη. Ως κερασάκι στην τούρτα της ηδονής έρχεται η απληστία : Εγώ ο ισχυρός θα αποκτώ όλο και περισσότερα υλικά, εσύ ο ανίσχυρος θα μοιρολατρείς επικριτικά μέσα σε ένα σωρό από βιβλία που εγώ σου υπέδειξα και θα καταφέρεσαι πάνω σ’ αυτά που έχω για να μην μπεις και συ ποτέ στον επώδυνο κόπο να τα αποκτήσεις. Συνεπώς ο ισχυρός και ο ανίσχυρος είναι έτσι όχι από βιολογική αδυναμία ή φυσική ιδιότητα αλλά από γνωστική επιλογή κατά την οποία ζητούν να αλλάξουν όλα γύρω τους προκειμένου να αποφύγουν να αλλάξουν οι ίδιοι. Ο ένας φοβάται την ανέχεια και ο άλλος τη δράση. Αυτό όμως είναι σύμβαση κι όχι αληθινή επιθυμία γιατί αν αλλάξουν όντως τα πράγματα γύρω τους θα πανικοβληθούν ακόμα περισσότερο. Όποιος βγαίνει από μια πλαστή κατάσταση δεν ξέρει τι είναι αληθινό για να το επιλέξει. Γίνεται κανείς ηθικός όχι επειδή είναι ηθικός. Η υποταγή σε μια ηθική είναι δουλική, ιδιοτελής ή απελπισμένη. Γι’ αυτό δεν έχει τίποτα ηθικό μέσα της. Να δέχεσαι μια πίστη από έθιμο δείχνει ότι είσαι ή δειλός ή τεμπέλης στη σκέψη κι αυτά γίνανε οι προϋποθέσεις για να ‘σαι ηθικός. Οι άνθρωποι σκεπτόμενοι τον εγωισμό τους δεν κάνουν τίποτα για το εγώ τους αλλά μόνο για το φάντασμα του εγώ τους. Όλοι μαζί ζουν σε ένα νέφος από αυθαίρετες προσωπικές γνώμες σε διαδοχικά κεφάλια: ένας θαυμαστός κόσμος φαντασμάτων με νηφάλια εμφάνιση. Έτσι συνάπτουν ένα αναιμικό πλάσμα ως πρότυπο ηθικής το οποίο απευθύνεται σε άτομα που τρομάζουν με την ευτυχία. Αυτό που θέλουν είναι η διάκριση κατά βαθμίδες: δισταγμός, φόβος, θαυμασμός, φθόνος, χλευασμός, ανάταση, καταξίωση, θάνατος. Στο τέλος της βαθμίδας ο μάρτυρας-ασκητής έχει ως απόλαυση μόνο τη διάκρισή του από το βάρβαρο στον οποίο επιβάλλει το δίδαγμα να υποφέρουν πάντα οι άλλοι ενώπιον των οποίων θέλει να διακριθεί. Τώρα όλοι οι υπόλοιποι θεατές συντάσσουν τα απομνημονεύματα του Αγίου τους, καθένας γίνεται τέλειος ηθικός κριτής ενώ το βάρος της εκτέλεσης κουβαλούν πάντα ξένοι ώμοι. Το σκουλήκι μαζεύεται όταν το πατούν. Με τούτο τον τρόπο μειώνει την πιθανότητα να το πατήσουν πάλι. Στη γλώσσα της ηθικής αυτό λέγεται ταπεινοφροσύνη. Ο ηθικός είναι εκείνος ο γεννημένος για ηθοποιός που υποδύεται τον γεννημένο για ηθικό. Αυταπατώνται όσοι νομίζουν ότι απαλλάσσονται από μια παρακμή με το να κηρύσσουν απλώς πόλεμο εναντίον της. Αυτό που διαλέγουν τελικά δεν είναι παρά μια άλλη έκφραση της παρακμής καθόσον υψώνουν νέους ναούς, ηθικότερους από αυτούς που τάχα γκρέμισαν. Η χριστιανική ηθική είναι ένας κηρυγμένος πόλεμος εναντίον του ανθρώπινου πάθους σε συμμαχία με όλα τα πανάρχαια ηθικά τέρατα και με βασικό στόχο την αυθόρμητη σεξουαλικότητα. Ενοχοποιεί το σώμα και ευνουχίζει την πρωτοβουλία. Μετά είναι εύκολο υποχείριο του ιερέα ο οποίος όντας βαθιά άθεος αθετεί τα ιερά του. Ο Άγιος ως ιδεώδης ευνούχος των αδυνάτων καλεί όλους τους πιστούς να κοιτούν μόνο τα γραπτά κι όχι ότι νιώθουν μέσα τους. Κατασκευάζει για όλους κρεβάτια σαν του Προκρούστη αλλά ποτέ για δική του χρήση. Έχει ποτέ αναρωτηθεί αν ο άνθρωπος είναι ένα λάθος του θεού ή μήπως ο Θεός ένα λάθος του ανθρώπου;………………………Φρειδερίκος ΝΙΤΣΕ http://www.filosofia.gr/item.php?id=1089

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΝΙΤΣΕ για όλους"

Αλέξανδρος Κορυζής 1885 – 1941

Τραπεζίτης και πολιτικός, διορισμένος πρωθυπουργός, που είπε το δεύτερο ΟΧΙ.
Γεννήθηκε το 1885 στον Πόρο και καταγόταν από αρβανίτικη οικογένεια πολιτικών. Τα εγκύκλια μαθήματα τα διδάχθηκε στον Πόρο και την Αθήνα. Το 1903 διορίσθηκε στην Εθνική Τράπεζα, ενώ παράλληλα σπούδαζε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως έφεδρος ανθυπολοχαγός και τιμήθηκε για τη δράση του.
Μετά την αφυπηρέτησή του ανήλθε ταχέως τα κλιμάκια της Εθνικής Τράπεζας και το 1921 έφθασε στο βαθμό του οργανωτικού διευθυντή. Με την ιδιότητά του αυτή διατέλεσε οικονομικός σύμβουλος του Ύπατου Αρμοστή στη Σμύρνη Αριστείδη Στεργιάδη και οργάνωσε το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη μικρασιατική πόλη.
Υπήρξε από τους πρωτοπόρους της αγροτικής πίστης στην Ελλάδα και συνέβαλε στην ίδρυση του Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού (ΑΣΟ) το 1925 και της Αγροτικής Τράπεζας (1929), της οποίας διατέλεσε και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου. Εκτός από άνθρωπος της δράσης ήταν και συγγραφέας μελετών οικονομικού περιεχομένου.
Στην πολιτική εισήλθε το 1933, όταν διατέλεσε για τρεις μέρες Υπουργός Οικονομικών (7 - 10 Μαρτίου) στη βραχύβια κυβέρνηση του βενιζελικού Αλέξανδρου Οθωναίου, ενώ στη συνέχεια συντάχθηκε με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Στις 5 Αυγούστου 1936 διορίστηκε από τον δικτάτορα Μεταξά Υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως και παρέμεινε στη θέση αυτή έως τις 12 Ιουλίου 1939, όταν παραιτήθηκε για να αναλάβει τη διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας.
Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Ιωάννη Μεταξά (29 Ιανουαρίου 1941) κι ενώ η χώρα βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ιταλία, διορίστηκε πρωθυπουργός από τον βασιλιά Γεώργιο Β', με εισήγηση του ισχυρού άνδρα του καθεστώτος Κωνσταντίνου Μανιαδάκη. Παράλληλα, ανέλαβε τα Υπουργεία Εξωτερικών, Παιδείας, Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας, όπως και ο προκάτοχός του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αλέξανδρος Κορυζής 1885 – 1941"

Αὐτὰ μᾶς μαγειρεύουν;

Ἔλαβα σήμερα ἀπὸ τὸν φίλο Πολύδωρο τὸ παρακάτω μήνυμα. Τὴν ἱστορία τοῦ Κοσσυφοπεδίου, λίγο ἒως πολὺ τὴν γνωρίζουμε ὅλοι. Ὅπως ἐπίσης γνωρίζουμε ἀρκετὲς μεθοδεύσεις ἀπὸ ὅσες στήθηκαν εἰς βάρος τῶν Σέρβων.

ΝΑ ΤΙ ΜΑΣ ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΥΝ

Άκρα σιγή για το λαθρομεταναστευτικό στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που καταστρέφει σιγά σιγά αλλά σίγουρα τον Ελληνισμό. Υβριζόταν καθημερινά ο Ελληνικός λαός από τους οργανωμένους νεοταξικούς, ως, ρατσιστής, ξενόφοβος, εθνικιστής κτλ με κατάληξη τη σημερινή κατάσταση. Όλα τα ψευτο-φιλανθρωπικά, ψευτο-αντιρατσιστικά κινηματα (ουσία νεοταξικά), οδηγούν τον Ελληνισμό σε καταστροφή.

Επειδή η ιστορία διδάσκει, δείτε κατωτέρω την ιστορία του Κοσσυφοπεδίου (το κείμενο γράφτηκε πριν “ ανεξαρτοποιηθεί”) για να αντιληφθείτε τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον στη χώρα μας και στην Κύπρο.

Το Κοσσυφοπέδιο.

Του Ευαγγέλου Ανδριανού, επίτιμου Αεροπαγίτη, Καστόρειον Λακωνίας

Σχετικά με το θέμα του Κοσσυφοπεδίου που τον τελευταίο καιρό έχει επανέλθει στην επικαιρότητα εξαιτίας των συζητήσεων για το μέλλον του, σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε μερικές παρατηρήσεις.

Στο Κοσσυφοπέδιο έγινε η μεγάλη μάχη του 1389 που απέληξε στην υποδούλωση της Σερβίας στους Τούρκους. Εκεί χύθηκε το αίμα των ηρώων της και ο εθνικός ήρωας των Σέρβων, ο Μίλαν Ομπλιτς, κατόρθωσε, αν και μισοπεθαμένος, να σκοτώσει τον νικητή σουλτάνο Μουράτ Α πριν πεθάνει.

Εκεί το 1448 ο αρχηγός των Χριστιανών Ιωάννης Ουνυάδης-Γιάνγκο- έδωσε μία ακόμη μάχη για να προστατέψει την Ευρώπη από τους Τούρκους.

Από το 1557 ως το 1766 το Κοσσυφοπέδιο ήταν η έδρα του Ορθοδόξου Σερβικού Πατριαρχείου, για πολύ καιρό ήταν η έδρα των Σέρβων ηγεμόνων και κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας ήταν η σκηνή πολυάριθμων εξεγέρσεων κατά των Τούρκων.

Το 1912 οι Σέρβοι σύμμαχοι μας έδιωξαν από το Κοσσυφοπέδιο τους Τούρκους όπως τους διώξαμε και μεις από τη Μακεδονία και την Ήπειρο. Το 1915 οι Σέρβοι διώχθηκαν από εκεί από τους στρατούς των Αυστριακών και των Βουλγάρων και επανήλθαν μετά την ήττα των Γερμανών και των συμμάχων τους.

Για τους Σέρβους το Κοσσυφοπέδιο είναι ό,τι για μας η Κωνσταντινούπολη και οι Θερμοπύλες.

Για να αποσπάσουν το Κοσσυφοπέδιο από τη Σερβία προβάλλεται από την προπαγάνδα και τους υποστηρικτές της Αλβανίας ότι οι Αλβανοί αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού του. Αυτή η κατάσταση, όμως, δημιουργήθηκε από τους εχθρούς των Σέρβων, φανερούς και κρυφούς ενώ τα πράγματα δεν ήταν έτσι, αλλά μέχρι τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο πλειοψηφούσαν οι Σέρβοι, όπως πάντοτε μέχρι τότε.

Μετά την ηρωική αντίσταση των Σέρβων κατά των Γερμανών τον Απρίλιο του 1941 και την υποδούλωση της Σερβίας στις δυνάμεις του Άξονα Γερμανίας – Ιταλίας, ο Μουσολίνι προσάρτησε το Κοσσυφοπέδιο στην Αλβανία που ήταν προτεκτοράτο του από το 1939 και οι Αλβανοί, που τώρα παριστάνουν τους πολέμιους του φασισμού, στηριζόμενοι στις πλάτες των συμμάχων τους Γερμανών και Ιταλών, εξεδίωξαν δια της βίας μεγάλο μέρος του σερβικού πληθυσμού και, για πρώτη φορά, έγιναν πλειοψηφία. Η φυγή των Σέρβων συνεχίστηκε επί Τίτο ο οποίος εκ παραδόσεως εχθρός των Σέρβων ως Κροάτης, εφαρμόζοντας την πολιτική του εξασθενίσεως της Σερβίας, στην οποία εντάσσεται και η ίδρυσις του εξαμβλώματος των Σκοπίων, παραχώρησε αυτονομία στους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου και τους έδωσε έτσι τη δυνατότητα να κάνουν προβληματική τη ζωή των Σέρβων και να τους αναγκάζουν να φεύγουν.

Κατά την προ του 1999 περίοδο και πριν την επέμβαση του σερβικού στρατού στο Κοσσυφοπέδιο, οι Αλβανοί είχαν εξοπλισθεί με βαρύ οπλισμό από το εξωτερικό και με την υποκίνηση αυτών που προετοίμαζαν τον πόλεμο κατά της Σερβίας και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, είχαν εξαπολύσει την επίθεση τους κατά του σερβικού στοιχείου με πολυάριθμα θύματα Σέρβους αμάχους και αστυνομικούς.

Πίσω από το προβαλλόμενο θέμα της αυτοδιαθέσεως των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου είναι ο μουσολινικής εμπνεύσεως ιταλικός ιμπεριαλισμός, προγεφύρωμα του οποίου στα Βαλκάνια είναι η Αλβανία.

Με την προώθηση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου υπό τη σημερινή κατάσταση της κυριαρχίας των Αλβανών, επιδιώκεται στην ουσία η επέκταση της ιταλικής επιρροής προς ανατολάς.

Οι Αλβανοί, από τότε που άρχισαν τις επιθέσεις τους μέχρι σήμερα, καταστρέφουν συστηματικά τα χριστιανικά και πολιτιστικά μνημεία του Κοσσυφοπεδίου και θα ολοκληρώσουν την καταστροφή αν τους παραχωρηθεί ανεξαρτησία.

Για όλους αυτούς τους λόγους οι Σέρβοι δεν πρόκειται να παραιτηθούν από τα δικαιώματα τους στο Κοσσυφοπέδιο και στον αγώνα τους αυτό πρέπει να έχουν τη συμπαράσταση μας.

(το κείμενο γράφτηκε πριν το Κοσσυφοπεδιο “ ανεξαρτοποιηθεί”)

ΝΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ Η ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΗ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΩΡΟ (ΚΥΠΡΟΣ, ΚΡΗΤΗ, ΘΡΑΚΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ…. )

Τόσους χρόνους μᾶς τρομοκρατοῦν χαρακτηρίζοντάς μας ὡς ῥατσιστές, ξενοφοβικούς, μισανθρώπους… Κι ἐπεί δὴ κατὰ βάσιν οἱ Ἕλληνες δὲν ἦταν ποτὲ ὅλα αὐτά, σιωπούσαμε, μήπως καὶ κάπου ἐκεῖ γύρω ὑπῆρχε κάποιος κάπως ἔτσι… Δὲν καταλάβαμε πὼς οἱ πραγματικοὶ ῥατσιστές καὶ μισἀνθρωποι ἦταν πάντα αὐτοί… Οἱ διῶκτες μας… Μᾶς μισοῦσαν καὶ μᾶς ἐδίωκαν…

Κι ἀκριβῶς ἐκεῖ εἶναι τὸ σημεῖον ποὺ τοὺς τρομάζει καὶ πλέον κραυγάζουν ὡς τέρατα τῆς κολάσεως…

Ξυπνοῦν οἱ Ἕλληνες… Καὶ ἀρχίζουν νὰ ἀντιλαμβάνονται… Ἐλπίζω μόνον νὰ μὴν εἶναι ἀργὰ γιὰ κάποιους….

http://filonohpontou.wordpress.com/2011/04/16/666-20/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αὐτὰ μᾶς μαγειρεύουν;"