Ὁ 12ος καὶ λησμονημένος πλανήτης.

Ἕνα πολὺ ἐνδιαφέρον ἄρθρο θὰ μεταφέρω σήμερα ἀπὸ τὸ ἱστολόγιον τοῦ Κυκεῶνος. Ὁ 12ος πλανήτης εἶναι ὁ Φαέθων; Διότι γνωρίζουμε πὼς ὑπῆρχε. Ἀπὸ γραφές τῶν προγόνων μας, οἱ ὁποῖοι ἤξεραν (ἀλήθεια μὲ ποιόν τρόπο;) λεπτομέρειες καὶ γιὰ τοὺς προσέληνες Ἀρκᾶδες καὶ γιὰ τοὺς 12 πλανῆτες.
Ἔχω μεγάλη φαντασία ἀλλὰ προτιμῶ νὰ τὴν χαληναγωγῶ διότι μὲ τὴν φαντασία δὲν ἀποδεικνύεις. Μόνον ἴσως ἀνοίξῃς κάποιους δρόμους.
Φιλονόη.

Φαέθων, ο χαμένος πλανήτης – Γιατί 12 ;

Υπάρχουν ομάδες που μελετούν την αρχαία ελληνική γνώση και πράγματι βγάζουν το συμπέρασμα ότι οι αρχαίοι θεωρούσαν ότι τα ηλιακά συστήματα περιέχουν από 12 πλανήτες, ή τουλάχιστον περισσότερους από 9…
Υπάρχει και ο νόμος Titius-Bode αρμονικών τροχιών που τοποθετεί ένα αρχαίο πλανήτη στη θέση που καταλαμβάνει σήμερα η ζώνη των αστεροειδών, μεταξύ τροχιών Δια-Άρη στα 2,8 AU.
Αυτός ο κατεστραμμένος πλανήτης πιθανόν να ήταν ο “ Φαέθων” καθώς σχετίζεται άμεσα με την αποκωδικοποίηση του αντίστοιχου ελληνικού μύθου/μίτου που δίνει ο Αιγύπτιος ιερέας στον Σόλων:
“ η παράδοσις που επικρατεί εις την χώραν σας, ότι δηλαδή κάποτε ο Φαέθων o υιός του Ηλίου, αφού έζευξε το άρμα του πατρός του, επειδή δεν είχε την ικανότητα να ακολουθήση τον ίδιον με τον πατέρα τον δρόμον και τα επί γης επυρπόλησε και αυτός κτυπηθείς από κεραυνόν εφονεύθη, αυτό λέγεται ως μύθος, ενώ η πραγματικότης είναι η “ παράλλαξις” των πέριξ της γης περιφερομένων ουρανίων σωμάτων και η καταστροφή από το άφθονον πυρ κατά μακροχρόνια διαστήματα των επί της γης ευρισκομένων όντων.” Πλάτων-Τίμαιος 22δ
Όμως οι Πυθαγόρειοι 2500 χρόνια πριν γνώριζαν δέκα πλανήτες, από τους οποίους ορατοί ήταν οι εννέα:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ὁ 12ος καὶ λησμονημένος πλανήτης."

Ορέστης και Ηλέκτρα (Επίλογος)

Επίλογος: Η σκιά και το φώς
Του Νίκου Λυγερού
Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου

Ο χορός βρίσκεται ήδη στη σκηνή. Ο Κορυφαίος φτάνει με βήμα αργό και μπαίνει μπροστά στον Χορό. Τα άλλα πρόσωπα μπαίνουν διαδοχικά στον ρυθμό τής αφήγησης, από τις δύο πλευρές, συμμετρικά και πολύ αργά.

Από πού ν’ αρχίσω; Πως ν’ αφηγηθώ την τρομερή μάχη που έλαβε χώρα μέσα στο παλάτι των Ατρειδών; Και ποιος ανάμεσά σας θα μπορούσε να προβλέψει αυτή την ιστορία; Χρόνος. Ο Αίγισθος, κατά τη συνήθειά του, ήταν καθήμενος πάνω στον θρόνο που είχε σφετερισθεί. Οσάκις είχε την ευκαιρία, καθόταν πάνω στο σύμβολο της εξουσίας. Ως εάν το σύμβολο τούτο επαρκούσε για να δώσει αξία στο στυγερό του έγκλημα. Μα η έλλειψη σθένους δεν ελέγχεται, βιώνεται. Καθησυχάζει την ηλιθιότητα και επιβεβαιώνει τη δυσπιστία. Έτσι ώστε δεν εξεπλάγη όταν είδε τους ξένους με τη συνοδεία της Ηλέκτρας.

Ήχος και κίνηση του Χορού.

Η καρδιά του διέβλεψε πιο γρήγορα από το πνεύμα του την αδυσώπητη προφητεία. Κι άρχισε να φωνάζει, δείχνοντας τον Ορέστη: «Μα εσύ είσαι νεκρός! Μα εσύ είσαι νεκρός!». Μόνον που εκείνος ήταν αυτός που ο Άδης απαιτούσε! Χρόνος. Ενώ άκουγε τον Ορέστη να του λέει: « Φονιά, ετοιμάσου να υποστείς την ύστατη δικαιοσύνη!», κράδαινε το ξίφος του και εφόρμησε πάνω του μ’ έναν άγριο μορφασμό. Η μονομαχία που ακολούθησε ήταν άγρια, δίχως έλεος και αβέβαιη. Διότι η δικαιοσύνη που δεν γνώριζε τη μυρωδιά του θανάτου, πολεμούσε την εμπειρία της ζωντανής δολιότητας του πτώματος.

Ο Πυλάδης παρέμενε σε απόσταση, όπως του είχε υποδείξει ο φίλος του και η Ηλέκτρα πονούσε σε κάθε χτύπημα. Οι μαχητές λαβώθηκαν σε διάφορες πλευρές, το αίμα κυλούσε στα κορμιά τους και πορφύρισε τις φορεσιές τους. Χρόνος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ορέστης και Ηλέκτρα (Επίλογος)"

ΜΙΚΡΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΑΚΡΑΣ ΠΟΡΕΙΑΣ..

Από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 16/102001 ένα μικρό χρονικό για το νόμισμα στην Ελλάδα από το 1929 μέχρι το 2000

1833-2000

Μικρό χρονικό μακράς πορείας

1828Πρώτο ελληνικό νομισματικό σύστημα από τον Ιωάννη Καποδίστρια. Νόμισμα ο φοίνικας, βάση ο άργυρος.

1829
ΦεβρουάριοςΙδρυση της Εθνικής Χρηματιστικής Τράπεζας.
ΜάιοςΜεταφορά στην Αίγινα από τη Μάλτα του παλαιού μηχανήματος για την κοπή νομισμάτων του Τάγματος των Ιωαννιτών της Ρόδου. Είναι το πρώτο εθνικό νομισματοκοπείο. Αρχίζουν να κόβονται οι φοίνικες και οι υποδιαιρέσεις τους, τα χάλκινα λεπτά.

1831
17 Ιουνίου
Οι προσπάθειες του Ιωάννη Καποδίστρια για δάνειο από το εξωτερικό έχουν αποτύχει. Σταματάει η μετατρεψιμότητα του νομίσματος. Αναστέλλεται η εξαργύρωσή του, εκδίδονται χαρτονομίσματα.
27 Σεπτεμβρίου
Δολοφονία του κυβερνήτη της Ελλάδας.

1832
4 Ιανουαρίου
Διάταγμα της προσωρινής διοικητικής επιτροπής ορίζει ότι οι συναλλαγές θα γίνονται μόνο με χάρτινους φοίνικες.
8 Μαΐου
Οι προστάτιδες δυνάμεις αποφασίζουν τον ερχομό του Οθωνα.

1833
8 Φεβρουαρίου
Νέο ελληνικό νομισματικό σύστημα. Με διάταγμα της αντιβασιλείας γεννιέται η δραχμή. Τυπικά διμεταλλισμός, ουσιαστικά βάση παραμένει ο άργυρος. Οι πρώτες δραχμές του Οθωνα κόβονται στα νομισματοκοπεία πρώτα του Μονάχου και μετά του Παρισιού.


1836
Πρώτες κοπές νομισμάτων στο νομισματοκοπείο της Αθήνας. Κόβονται μόνο χάλκινα των ενός, δύο, πέντε και δέκα λεπτών. Οι κοπές χάλκινων θα συνεχιστούν κάθε χρόνο. Αργυρές δραχμές θα κοπούν πάλι από το 1842.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΜΙΚΡΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΑΚΡΑΣ ΠΟΡΕΙΑΣ.."

Διεξαγωγή Διαγωνιστικής Πορείας στο Κόσσοβο

Παρά τα δυσάρεστα των καιρών, την απαξίωση θεσμών και αρχών και την περίεργη και αδιάντροπη εκστρατεία εναντίον της εθνικής μας υπερηφάνειας, το προσωπικό του στρατού μας, εργάζεται αθόρυβα και συναγωνίζεται σε όλους τους τομείς τους ξένους συναδέλφους τους.

Μία ακόμη απόδειξη είναι η δραστηριότητα που περιγράφεται παρακάτω, παρμένη από την ιστοσελίδα του ΓΕΣ. Έχω την εντύπωση ότι Έλληνες συμμετέχοντες, είναι των Ειδικών Δυνάμεων. Μπράβο σας λεβέντες!

Ανιχνευτής

Την 29/5/2011, στην Αμερικανική βάση ‘’BOND STEEL’’ (Κοσσυφοπέδιο) διεξήχθη διαγωνιστική πορεία 21 χλμ με φόρτο 34 λιβρών (15 κιλά) στην οποία συμμετείχαν από Ελληνικής πλευράς ο Υπλγoς(ΠΖ) Σονικιάν Βασίλειος και ο ΕΠΟΠ Δνέας(ΕΜ) Μακρής Διονύσιος.

Τα παραπάνω στελέχη κατέλαβαν την πρώτη και δεύτερη θέση αντίστοιχα σε σύνολο 72 διαγωνιζομένων και μεταξύ εννέα εθνών ( Ελλάδα, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ουκρανία, Ρουμανία, Πολωνία, Τσεχία, Ελβετία, Γερμανία και Γαλλία), αντιπροσωπεύοντας με τον καλύτερο τρόπο τα Ελληνικά χρώματα και αποσπώντας τα ευμενέστατα σχόλια των υπολοίπων συμμάχων.

Αξίζει να τονισθεί ότι ο χρόνος που επετεύχθη από τον Υπλγό(ΠΖ) Σονικιάν Βασίλειο ήταν 2 ώρες και 15 λεπτά, η δε υποδοχή που τους επιφυλάχθηκε στον τερματισμό από τους συμμετέχοντες ήταν κάτι παραπάνω από ενθουσιώδης.

Πηγή

http://tolmwnnika.blogspot.com/

Αναρτήθηκε από Ανιχνευτής

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διεξαγωγή Διαγωνιστικής Πορείας στο Κόσσοβο"

Το ολοκαύτωμα της Κάσου

Την άνοιξη του 1824 ο Ιμπραήμ, γιος του Μωχάμετ Άλι της Αιγύπτου, ορίστηκε διοικητής των τουρκοαιγυπτιακών στρατευμάτων στην Πελοπόννησο και αποφάσισε να ενωθούν οι δυνάμεις του με αυτές που είχαν καταστείλει την εξέγερση στην Κρήτη. Η Κάσος έχοντας συμβάλει, με το στόλο της, στην επανάσταση της Κρήτης και καθώς στο νησί είχε καταφύγει ένα σώμα μάχιμων εξόριστων Κρητικών, αποτελούσε τον πρώτο στόχο των οθωμανικοαιγυπτιακών επιχειρήσεων. Στις 14 Μαΐου 1824 ο οθωμανικοαιγυπτιακός στόλος εμφανίστηκε για πρώτη φορά έξω από την Κάσο. Τρεις μέρες μετά αποχώρησε και στις 27 Μαΐου επανεμφανίστηκε ενισχυμένος. Παρά τις εκκλήσεις των Κασίων, η κεντρική κυβέρνηση δεν απέστειλε βοήθεια και οι κάτοικοι του μικρού νησιού έμειναν αβοήθητοι. Ύστερα από συνεχή βομβαρδισμό δύο ημερών, οι εχθροί πραγματοποίησαν απόβαση και στις 7 Ιουνίου η Κάσος καταλήφθηκε. Οι Κάσιοι αντιστάθηκαν σθεναρά και όσοι από αυτούς μπόρεσαν να διασπάσουν τις γραμμές των αντιπάλων κατέφυγαν στα βουνά ή σε άλλα νησιά. Ο ανδρικός πληθυσμός σφαγιάστηκε και δύο χιλιάδες γυναικόπαιδα εξανδραποδίστηκαν. Το ολοκαύτωμα αποτέλεσε ένα από τα γεγονότα-ορόσημα στην ιστορία του νησιού αλλά και της εξέγερσης του 1821. Σήμερα, η επέτειος του ολοκαυτώματος γιορτάζεται στο νησί με εκδηλώσεις μνήμης στις 6 και 7 Ιουνίου

πηγή

Αναρτήθηκε από Θαλασσινή

http://ellinwnparadosi.blogspot.com/Αναρτήθηκε από Θαλασσινή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το ολοκαύτωμα της Κάσου"

Ο θησαυρός των αρχαίων Θρακών

Μπουργκάς.

Ο θησαυρός του Παναγκιουρίστε είναι μοναδικός στον κόσμο, δήλωσε η Πάλε Κάνεβα, επικεφαλής του Κεντρικού Εργαστηρίου Συντήρησης και Αποκατάστασης του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου του Μπουργκάς, κατά την παρουσίαση των θησαυρών των αρχαίων Θρακών στους δημοσιογράφους.

Υπάρχει μια αμφισβήτηση αν οι θησαυροί αυτοί, που βρέθηκαν στην περιοχή Παναγκιουρίστε της Βουλγαρίας, έχουν επεξεργαστεί στην Ελλάδα ή αν καλλιτεχνήθηκαν στα εδάφη μας, δήλωσε η Κάνεβα και αμέσως θα τονίσει:

«Εκείνη την εποχή στην Ελλάδα δεν υπήρχε κάποια μορφή εξουσίας που να συλλέγει αντικείμενα πολυτελείας. Επικρατούσε, τότε, το πολιτικό σύστημα της Δημοκρατίας, την εποχή που στη Θράκη υπήρχε ένα πλούσιο Βασίλειο, με αριστοκρατία που ζούσε μέσα στην πολυτέλεια. Δεν έχουμε, επίσης, κάποια μαρτυρία ή παράδοση για τους ηγέτες της εποχής εκείνης.

Σημειώνεται ότι ο θησαυρός αυτός βρέθηκε το 1949 από εργάτες τυχαία σε κοντινή απόσταση από την πόλη Παναγκιουρίστε, από όπου έλαβε και την ονομασία του. Πρόκειται για εννέα ολόχρυσα αντικείμενα, συνολικού βάρους έξι κιλών και εκατόν εξήντα τεσσάρων γραμμαρίων, που ανήκαν σε βασιλική οικογένεια των Οδρυσών Θρακών και αναφέρονται στο τέλος του τέταρτου προ Χριστού αιώνα και αρχές του τρίτου.

Η Κάνεβα θα σημειώσει ότι ο θησαυρός είναι αποτέλεσμα μιας εξαιρετικά λεπτής εργασίας.

«Τα αντικείμενα έγιναν με τη μέθοδο της χύτευσης, ξεχωριστές χυτεύσεις έγιναν στις λαβές των σκευών, στα κεφάλια των ζώων», πρόσθεσε.

Το σύνολο των εκθεμάτων του θησαυρού του Παναγκιουρίστε , συγκροτούν εννέα ολόχρυσα αντικείμενα.

Σε αυτά απεικονίζονται η Ήρα, η Αφροδίτη και η Αθηνά, σε τρία σκεύη που έχουν το σχήμα γυναικείας κεφαλής.

Υπάρχουν επίσης παραστάσεις με την Άρτέμιδα, τον Απόλλωνα, την φτερωτή Νίκη κ.α.

Μικρές Εκδόσεις Γιῶργος Ἐχέδωρος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο θησαυρός των αρχαίων Θρακών"

Μία ….Ποντιακή ἀνάγνωσις τοῦ Σοφοκλέους

(ἀπό Καθημερινή)

Μια νέα ανάγνωση του Σοφοκλή

Του Θαναση Τσιγγανα

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. «Νέπε, Θόδωρε, θα βαλτς ατα με τον Κρέονταν;», ρώτησε η Αντιγόνη του Σοφοκλή όταν «συνάντησε» τον συγγραφέα της στα Ποντιακά πριν από λίγο καιρό. «Και ντο δουλείαν εχ ατός με τ’ εμόν το χρέον τ’ ιερόν;», απάντησε ο Θόδωρον (Κωνσταντινίδης)… Ο 70χρονος εκπαιδευτικός και συγγραφέας από την Κοζάνη, με τη βοήθεια του γιου του Στάθη, καταπιάστηκε να μεταφέρει το αρχαίο κείμενο της Αντιγόνης κατευθείαν στα Ποντιακά, σαν ένα χρέος προς τον εαυτό του και όλους του Πόντιους, και τα κατάφερε. Η Αντιγόνη του Σοφοκλή στην ποντιακή διάλεκτο που έχει ήδη κυκλοφορήσει, είναι ένα ξεχωριστό παράθυρο γλωσσικής απόδοσης, «μια νέα ανάγνωση», όπως λέει ο συγγραφέας. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη και εξέπληξε.

Γιατί την Αντιγόνη; «Η Αντιγόνη είναι γόνος ενός οίκου καταραμένου από τον Θεό. Αντιγόνη και Μήδεια μου θυμίζουν την τραγική μοίρα των πατέρων μας, τον ξεριζωμό που έχει αποδοθεί σε κατάρα. Από μαθητής πάντα είχα μια ιδιαίτερη αδυναμία στην Αντιγόνη. Σε ένα ποντιακό στίχο του κειμένου λέει “Θεού κατάρας και βοήν”. Η Αντιγόνη είναι η ηρωίδα που επικεντρώνει την οργή των Θεών για τα σφάλματα των προγόνων της. Πολύ τολμηρό, θα μπορούσε κανείς, με τη σημερινή κρίση, να πει ότι η νέα γενιά επικεντρώνει την μήνιν των σφαλμάτων που διέπραξε η δική μας γενιά…».

«Η ποντιακή φωνή της Αντιγόνης είναι πιο κοντά από ιστορικής άποψης στη γλώσσα που πρωτακούστηκε στο θέατρο της Αρχαίας Αθήνας. Η ποντιακή είναι η διάλεκτος η οποία θεωρείται ότι προέρχεται από την τοπική όψιμη ελληνιστική κοινή και μορφοποιήθηκε σε χώρο με ιωνικό υπόστρωμα», σημειώνει στον πρόλογο της έκδοσης ο καθηγητής Ιστορίας της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας κ. Κωνσταντίνος Φωτιάδης. Η μεταγλώττιση, πάντως, δεν ήταν εύκολη υπόθεση, παρ’ όλο που ο κ. Κωνσταντινίδης προτίμησε η απόδοση να είναι στη σημερινή Ποντιακή. «Υπήρξαν μάλιστα και αντιρρήσεις φίλων γλωσσολόγων που μου είπαν ότι θα προτιμούσαν τη γλώσσα της γιαγιάς, αλλά έτσι δεν θα διαφέραμε από το να κάνουμε την ποντιακή διάλεκτο… μούμια. Η γλώσσα είναι κίνηση κι ότι δεν κινείται πεθαίνει», ανέφερε ο κ. Κωνσταντινίδης

«Αυτήν την περίοδο», προσθέτει, «παρατηρείται στην Ευρώπη μια στροφή στις διαλέκτους. Από διαλέκτους προήλθε και η νέα ελληνική γλώσσα, συνεπώς η ενασχόληση με τα σημερινά Ποντιακά δεν αποτελεί παρακωλυτικό παράγοντα της πληρέστερης εκμάθησης της γλώσσας, αλλά γέφυρα υπαγωγής στα Aρχαία και αναγωγής στα Nέα Eλληνικά».

Επρεπε επίσης να διατηρηθεί η διάνοια του έργου, το μέτρο, τα σχήματα λόγου, τα χορικά. Μάλιστα, το σημείο που ο Φύλακας μιλάει στον Κρέοντα κάνοντας λογοπαίγνιο με τη λέξη δόξα, στην ποντιακή διάλεκτο δεν μπορούσε να αποδοθεί έτσι (… μεγάλο κακό ο άρχοντας να σχηματίζει απόψεις εσφαλμένες…) κι έγινε «κακόν τρανόν ο Κύριον, να κυριεύκεται α’ σο ψέμαν» (μεγάλο κακό ο Αρχοντας, ο Κύριος, να κυριεύεται ο ίδιος, να κατακτιέται από το ψέμα και να μη σχηματίζει σωστή αντίληψη…), ένας στίχος για τον οποίο ο κ. Κωνσταντινίδης «αφιέρωσε» τέσσερις ώρες.

Η έκδοση, που περιλαμβάνει σχόλια και λεξικό, χρειάστηκε ένα χρόνο περίπου με καθημερινή εργασία 8-10 ωρών.

Στα Ποντιακά μιλούν ήδη (έχουν μεταγλωττιστεί) ο Λυσίας (Λόγος υπέρ του Αδυνάτου), ο Περικλής (Επιτάφιος) και σε λίγο καιρό θα τα μιλούν ο Πλάτωνας (Αλληγορία του Σπηλαίου), ο Αριστοτέλης (Ηθικά Νικομάχεια) και οι «Βάτραχοι» του Αριστοφάνη।

Πηγή.

http://filonohpontou.wordpress.com/2011/06/06/pontiakossofoklis/#more-12690

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μία ….Ποντιακή ἀνάγνωσις τοῦ Σοφοκλέους"

Η ΚΛΟΠΗ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΗΣ ΑΦΑΙΑΣ

Τα γλυπτά που αρπάξανε οι Γερμανοί από τον Ναό της Αφαίας, αποτελούν μία “ άγνωστη” ιστορία που για κάποιο λόγο αποφεύγουν να διηγούνται οι γνωρίζοντες αρχαιολόγοι!

Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε ΠΟΥ βρίσκονται σήμερα τα κλεμμένα γλυπτά και πόσοι τα έχουμε επισκεφτεί; Γιατί κανείς δεν ζητάει επισήμως την επιστροφή τους;

Η αρπαγή από τους Γερμανούς

Η ιστορία ξεκινάει το 1811, όταν ο αρχιτέκτονας Ch. R. Cockerell και ο φίλος του βαρώνος von Hallerstein, επισκέφθηκαν την Αίγινα και λεηλάτησαν το Ναό Αφαίας. Με αδιαφανείς διαδικασίες και δωροδοκία των ντόπιων προεστών, κρυφά μετέφεραν 17 αγάλματα και πολλά άλλα κομμάτια από τα αετώματα του Ναού στον Πειραιά.

Από εκεί, με τη βοήθεια του Αυστριακού Gropius, μέλους της ίδιας παρέας αρχαιοκαπήλων και “ αρχιτέκτονα” της λεηλασίας των γλυπτών του Ναού του Απόλλωνα στις Βάσσες Αρκαδίας αλλά και την κάλυψη του Γάλλου προξένου Louis Fauvel (που, σύμφωνα με δημοσίευμα του “ Λόγιου Ερμή”), όταν έμαθε τι γίνεται έσπευσε στην Αίγινα και έκλεψε και αυτός ότι μπόρεσε και του συνεργάτη του λόρδου Έλγιν (!!!) Giovani Lusieri, έγινε μεταφορά στα Αγγλοκρατούμενα, τότε, Επτάνησα, χωρίς να αντιμετωπίσουν προβλήματα από την Οθωμανική Διοίκηση.

To “ σπορ” της αρπαγής εθνικών θησαυρών!

Διαπιστώνεται εύκολα ότι το ίδιο κύκλωμα περιηγητών και αξιωματούχων της εποχής είχε αναγάγει σε … επικερδές “ άθλημα” την αρπαγή των πολιτιστικών εθνικών μας θησαυρών. “ Ευτυχώς”, επειδή οι αρχαιοκάπηλοι “ περιηγητές” αλληλοϋποβλέπονταν, είχαν υπογράψει ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ τους και δεσμεύτηκαν τα γλυπτά να μείνουν σε ενιαίο σύνολο, αλλιώς τώρα θα ήταν αδύνατος ο εντοπισμός τους.

Τελικά, εκτέθηκαν σε δημοπρασία, το Νοέμβρη του 1812 στη Ζάκυνθο. Προσφορές κατέθεσαν η Γαλλία, η Βαυαρία ενώ ο εκπρόσωπος της Αγγλίας θεώρησε μεγάλο το ποσό που έπρεπε να προσφέρει και προτίμησε να παραμείνει στη Μάλτα και να κάνει κρυφές συζητήσεις με τον Cockerell για ακύρωση της πώλησης. Τελικά μετά από ένα αξιοθρήνητο διπλωματικό παρασκήνιο (στην πλάτη της “ Ελλαδίτσας”), το 1814 κατέληξαν στη Γερμανία (τότε Βαυαρία).

Πού βρίσκονται σήμερα τα γλυπτά της Αφαίας

Σήμερα κοσμούν ειδική αίθουσα της Γλυπτοθήκης του Μονάχου και έχουν επονομαστεί ως “ ΑΙΓΙΝΗΤΕΣ”. Σύμφωνα με ��πισκέπτες, αν έλειπαν από εκεί, η Γλυπτοθήκη θα ήταν ένα επαρχιακό συνηθισμένο Μουσείο !!! Συγκινητική είναι η μαρτυρία Αιγινήτη που επισκέφθηκε την Γλυπτοθήκη του Μονάχου, εκεί κατά την είσοδο του και συγκεκριμένα στο ταμείο του ζητήθηκε να πληρώσει είσοδο για να θαυμάσει τα εκθέματα. Εκείνος με σθένος ψυχής και με πόνο καρδιάς αρνήθηκε να πληρώσει για κάτι που ήταν δικό του, για κάτι που ήταν της πατρίδας του, για κάτι που έπρεπε να είναι εκεί που γεννήθηκε στον Ναό της Αφαίας.

Δεν ξεχνάμε και δε ζητάμε αντίγραφα. Θέλουμε πίσω τους πολιτιστικούς μας θησαυρούς όπου και αν βρίσκονται. Ο καιρός του ραγιαδισμού και της αποικιοκρατίας είναι περασμένος πια, για τα καλά στις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας.

Το παραπάνω άρθρο δεν θα μπορούσε να γραφτεί χωρίς τις πολύτιμες πληροφορίες από το ενδιαφέρον πορταλwww.aeginaportal.gr, ενώ το εκπληκτικό βίντεο που ακολουθέι, έχει δημιουργήσει και “ ανεβάσει” στο youtube o χρήστης dionisosb με τίτλο “ Η κλοπή των γλυπτών της Αφαίας”. Απολαύστε το:

Πηγή.
http://filonohpontou.wordpress.com/2011/06/07/1956/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΚΛΟΠΗ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΗΣ ΑΦΑΙΑΣ"

6 μαθητές από τη Κρήτη στους ευφυέστερους ανθρώπους του κόσμου

15 άτομα από την Κρήτη, ανάμεσα τους και 6 μαθητές κατατάσσονται στο 2% του ανθρώπινου πληθυσμού με ανώτατο δείκτη ευφυΐας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα από τον πρώτο διαγωνισμό της MENSA που διεξήχθη σε Χανιά και Ηράκλειο το περασμένο Σαββατοκύριακο.
Τα χαρισματικά αυτά άτομα μπορούν πλέον να αποτελέσουν μέλη του οργανισμού που καταγράφει τους ευφυέστερους ανθρώπους παγκοσμίως...
Όπως δήλωσε ο πρόεδρος της Ελληνικής MENSA κύριος Χρήστος Αποστολίδης, ο οποίος επόπτευσε ο ίδιος την διαδικασία,

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "6 μαθητές από τη Κρήτη στους ευφυέστερους ανθρώπους του κόσμου"

ΝΟΕΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

Η πόλη Εγέστα στη Σικελία είχε διαμάχη με τους γείτονες της, που είχαν τη βοήθεια των ισχυρών Συρακουσών. Οι κάτοικοι τής Εγέστας αποφάσισαν να ζητήσουν στρατιωτική βοήθεια από τούς Αθηναίους.
Η εκκλησία τού δήμου στην Αθήνα ήταν σκεπτική αλλά επειδή οι Συρακούσιοι ήταν πιστοί σύμμαχοι τής Σπάρτης αποφάσισαν, λαμβάνοντας υπ΄ όψη τα μελλοντικά στρατιωτικά έξοδα, να ερευνήσουν πόσο πλούσια ήταν πραγματικά η Εγέστα. Έστειλαν λοιπόν μια διερευνητική αποστολή στη Σικελία. Όταν οι απεσταλμένοι έφτασαν στην Εγέστα, τούς πήγαιναν από δείπνο σε δείπνο σε ολόκληρη την πόλη. Σαστισμένοι διαπίστωσαν, ότι όλα τα σπίτια ήταν γεμάτα με πανάκριβα ασημένια σερβίτσια. Στην πραγματικότητα, όμως κάθε βράδυ ήταν τα ίδια ποτήρια και πιάτα, που πήγαιναν μυστικά από σπίτι σε σπίτι. Οι απεσταλμένοι πείστηκαν για τις δυνατότητες τού σχεδίου και επέστρεψαν στην Αθήνα. Εκεί δέχθηκαν με ενθουσιασμό την αναφορά τους και τον επόμενο χρόνο, το -415, έστειλαν έναν ισχυρό στόλο στη Σικελία. Θυκυδίδης 6,6-8. 6,46
Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος παντρεύτηκε στα Σούσα τη Στάτειρα, την κόρη τού βασιλιά των Περσών Δαρείου Γ΄, διοργάνωσε μια γιορτή ασύγκριτης μεγαλοπρέπειας. Μετά το δείπνο δόθηκε σε κάθε έναν από τους 9.000 καλεσμένους ένα χρυσό κύπελλο με κρασί, για να κάνουν σπονδές. Με αφορμή το γάμο, ο Αλέξανδρος εξόφλησε τα χρέη των στρατιωτών του, που έφτασαν περίπου στους 225 τόνους ασήμι. Πλούταρχος, Βίος Αλεξ. 70
Δεν γνωρίζουμε πολλά για τις τιμές των βιβλίων - ή μάλλον των ρολών παπύρων τής Αρχαιότητας. Κανένας όμως, δεν είχε πληρώσει περισσότερα από τον Αριστοτέλη, όταν αγόρασε για τη βιβλιοθήκη του τα λιγοστά έργα τού φιλόσοφου Σπεύσιππου. Η τιμή ανερχόταν στα τρία τάλαντα, δηλαδή 77 κιλά ασήμι ή 72.000 δηνάρια, όπως γράφει 400 χρόνια αργότερα ο Αύλος Γέλλιος. Ο ίδιος συγγραφέας αναφέρει, ότι κάποιος φίλος του αγόρασε από ένα βιβλιοπώλη έναντι 20 χρυσών νομισμάτων ένα αντίγραφο από το δεύτερο άσμα τής Αινειάδας τού Βιργιλίου. Η υψηλή τιμή ήταν δικαιολογημένη, γιατί το βιβλίο ανήκε στον ίδιο τον Βιργίλιο. Ενδεχομένως μάλιστα να ήταν και το γνήσιο χειρόγραφο του. Γέλλιος, Α.Ν. 2,3,5. 3,17,3
Το πιο πιστό έργο ζωγραφικής στην Αρχαιότητα το είχε φτιάξει ο Παρράσιος, σε ένα διαγωνισμό με αντίπαλο το συνάδελφό του, Ζεύξη. Ο δεύτερος είχε παρουσιάσει σε ένα θέατρο έναν πίνακα με σταφύλια, τα οποία φαίνονταν τόσο αληθινά, που τα πουλιά πήγαιναν συνεχώς και τα τσιμπούσαν. Η επιτυχία αυτή τού είχε πάρει τα μυαλά. Τότε, ο Παρράσιος ζωγράφισε μια κουρτίνα και την έδειξε στους συναδέλφους του. Φαινόταν τόσο αληθινή, που ο Ζεύξης τον ρώτησε τι ζωγραφιά κρύβεται πίσω από την κουρτίνα. Όταν κατάλαβε το λάθος του, παραδέχτηκε, ότι ο Παρράσιος είναι πιο ταλαντούχος από εκείνον, επειδή είχε καταφέρει να ξεγελάσει έναν καλλιτέχνη, ενώ εκείνος είχε κοροϊδέψει μόνο μερικά πουλιά. Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Φ.Ι. 35,65
Τον -4ο αιώνα ζούσε στο λιμάνι τής Κορίνθου η διάσημη πόρνη Λαΐδα. Όταν κάποτε την επισκέφτηκε ο ρήτορας Δημοσθένης, για να τη ρωτήσει πόσο αμείβεται για τις υπηρεσίες της, εκείνη απαίτησε 10.000 δραχμές, ποσό, που αντιστοιχούσε στα εισοδήματα 27 χρόνων ενός τεχνίτη στην Ακρόπολη. Σοκαρισμένος ο Δημοσθένης λέγεται, ότι απάντησε: «Σε αυτή την τιμή δεν αγοράζω κανενός τις ενοχές». Γέλιος, Α.Ν. 1,8 Πηγή.

http://enneaetifotos.blogspot.com/2011/06/blog-post_04.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΝΟΕΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ"

"Πέντε κινήσεις για μια σιωπή" Πρέβεζα 21/5/11

Πέντε κινήσεις για μια σιωπή
Θεατρικό έργο του Νίκου Λυγερού για τη Γενοκτονία
Εξωραϊστικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Ν.Σαμψούντας « Η ΑΜΙΣΟΣ». Τ. .Δ. Ν. Σαμψούντας, Πρέβεζα
21/05/2011

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ""Πέντε κινήσεις για μια σιωπή" Πρέβεζα 21/5/11"

ΚΙΜΩΝ - ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ - ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ

ΚΙΜΩΝ

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ

Ενώ ο Αριστείδης και ο Θεμιστοκλής, έβαζαν τις βάσεις για το μελλοντικό μεγαλείο της Αθήνας, ο καθένας στον τομέα του, παρουσιάσθηκε στην πολιτική σκηνή ο Κίμων. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς γεννήθηκε. Συμπερασματικά βγαίνει ως χρονολογία γεννήσεώς του το έτος 506 π.Χ., με κύριο δεδομένο ότι το 476 εξελέγη στρατηγός, οπότε θα πρέπει να ήταν οπωσδήποτε τριάντα χρόνων.

Ο Κίμων άνηκε στο μεγάλο γένος των Φιλαΐδων. Ήταν γιος του Μιλτιάδου, του νικητού του Μαραθώνος, και της Ηγησιπύλης, μιας πριγκίπισσας από τη Θράκη, κόρης του βασιλέως Ολόρου από την ίδια οικογένεια καταγόταν και ο ιστορικός Θουκυδίδης. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του Κίμωνος υπήρξαν πολύ δύσκολα, αφού ο πατέρας του πεθαίνοντας του άφησε χρέος τεράστιο, το πρόστιμο που του είχε επιβληθεί για την αποτυχημένη εκστρατεία στην Πάρο. Το χρέος αυτό θα έπρεπε κάποτε να πληρωθεί, αν μάλιστα ο Κίμων λογάριαζε να αναμιχθεί στην πολιτική.

Η αδελφή του Κίμωνος Ελπινίκη, μία γυναίκα έξυπνη και ενεργητική, που άφησε εποχή στην Αθήνα, χάρη στον γάμο της με τον πάμπλουτο Αθηναίο Καλλία - από το μεγάλο γένος των Κηρύκων -, είχε την ευχέρεια να τακτοποιήσει την πληρωμή του πατρικού προστίμου, παρ' όλες τις αντιρρήσεις πού προέβαλε ο Κίμων, ώστε να προχωρήσει ύστερα από αυτό ο αδελφός της, απρόσκοπτα πια, στην πραγματοποίηση των πολιτικών του σχεδίων.

Οι πληροφορίες για την προσωπικότητα του Κίμωνος είναι πολύ αντιφατικές, αρκετές ωστόσο, όταν ελεγχθούν, να δώσουν μερικά ασφαλή στοιχεία. Ήταν ψηλός, με πυκνά σγουρά μαλλιά και ωραίο πρόσωπο.

Η μόρφωσή του δεν ήταν σπουδαία, γιατί στα κρίσιμα χρόνια της νεότητός του έχασε τον πατέρα του πού θα του έδινε την ορθή κατεύθυνση. Ήξερε ιππασία, ποίηση και έπαιζε λύρα, είχε δηλαδή την τυπική εκπαίδευση ενός Αθηναίου γαιοκτήμονας της προπερσικής εποχής. 

Ως νέος έζησε άτακτη ζωή, γρήγορα όμως, όπως φαίνεται, κυριάρχησε εντός του η λογική, πού τον χαρακτηρίζει σε ολόκληρη την πολιτική του σταδιοδρομία, και βρήκε τον δρόμο του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΚΙΜΩΝ - ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ - ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ"

Τα μυστικά της Σφίγγας

Οιδίπους και Σφίγγα - Πίνακας του Francois-Xavier Fabre (Francois Xavier Fabre) (1766-1837)

Λίγα μέτρα πιο πέρα από την Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας (Χέοπος) βρίσκεται η περίφημη Σφίγγα της Αιγύπτου που έχει κεφάλι γυναίκας, σώμα ταύρου, πόδια λονταριού και φτερά αετού. Ποια είναι όμως η σκοπιμότητα της υπάρξεώς της μέσα στο χώρο των πυραμίδων της Γκίζας, κάτω από τα πόδια της Μεγάλης Πυραμίδας και τι παριστάνει;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σφίγγες γενικά είναι κατά την μυθολογία διάφορα τέρατα που τα μέλη του σώματός των αποτελούνται από διάφορα του ενός όντα. Ήσαν άγρια τέρατα, σιωπηλά και αινιγματικά. Τέτοιες σγίγγες κατά την αρχαιότητα υπήρχαν σε διάφορα μέρη του τότε γνωστού κόσμου και είχαν περιβληθεί με διάφορες μυθολογικές ιστορίες. Στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστή η Σφίγγα της Βοιωτίας που είχε πρόσωπο και στήθος γυναίκας, σώμα λιονταριού, φτερά όρνιθας και ουρά φιδιού.

Η μυθολογία λέει ότι γεννήθηκε από την Έχιδνα και τον Τυφώνα ή Όρθρον και καθόταν στο δρος Φικίον, όπου περίμενε του διερχόμενους από εκεί στους οποίους έθετε το γνωστό περίφημο αίνιγμα : «Τι εστίν ό, μίαν έχων φωνήν, τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίγνεται;» και εφόσον ως ήταν επόμενο οι διαβάτες που δεν έβρισκαν την λύση τους κατέτρωγε.
Λέγεται ότι από εκεί κάποτε πέρασε και ο Οιδίποδας και συναντήθηκε με την Σφίγγα, η οποία έθεσε και σε αυτόν το ίδιο αίνιγμα. Ο Οιδίποδας έδωσε τη σωστή απάντηση: "O 'Ανθρωπος!".. και η Σφίγγα από το κακό της έπεσε στο γκρεμό και σκοτώθηκε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα μυστικά της Σφίγγας"

ΔΙΑΒΑΖΕ ΟΧΙ ΓΙΑ Ν' ΑΝΤΙΛΕΓΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΤΙΜΑΣ

«Διάβαζε όχι για ν' αντιλέγεις, να αμφισβητείς, ν' αναιρείς, να διαψεύδει ς και ανασκευάζεις, όχι για να πιστεύεις, και να τα παίρνεις όλα για αλήθεια, άλλα για να κρίνεις και να εκτιμάς σωστά την κατάσταση και να σκέφτεσαι σαν λογικός άνθρωπος». Φράνσις Μπέικον
Ο μεγάλος αριθμός των θρησκειών, των αιρέσεων και των δογμάτων που δημιουργήθηκαν στη μακραίωνη ιστορία της ανθρωπότητας, μαρτυρά ότι οι ιδρυτές τους δεν είχαν καμία σχέση με τον Υπέρτατο Νου.
Όλες ήταν και είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα μυθοπλασίας και αυθαιρεσιών.
Πιστεύω πως ο Υπέρτατος Νους δεν διαχωρίζει τα πλάσματα του σε εκλεκτούς και μη. Αυτό αποτελεί ανθρώπινη διαστροφή και καταστροφική παράνοια.
Η γνώση δεν γέννησε τις θρησκείες, τις αμφισβήτησε. Η άγνοια τις βοήθησε να κυριαρχήσουν. Οι θρησκείες είναι προϊόντα αμάθειας, μοιρολατρίας και παγανισμού. Όλες ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν την αλήθεια και πολεμούν όποιον την αναζητά, με κατάρες, αφορισμούς και οχετούς ύβρεων.
Στην πατρίδα του Δία και της Αθηνάς, της Δήμητρας και του Απόλλωνα, δεν λατρεύτηκαν γαϊδούρια και περιστέρια που μιλούσαν, δεν υπήρχαν χρυσοκάνθαροι και χρυσές αγελάδες, ούτε ευαγγέλια και ιερά κείμενα, ούτε ιερές γραφές και πίστη «Έξ αποκαλύψεως». Υπήρχε η διαύγεια του Ελληνικού στοχασμού που εκπορευόταν από το φως των ουρανών που κουβαλούσε μαζί του. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν οφείλει τίποτα σε κανέναν όλοι πήραν από αυτόν και πολλοί τον πολέμησαν γιατί δεν κατάφεραν να φθάσουν το ύψος του. Αυτές οι θρησκευτικές αυθαιρεσίες μας υποχρέωσαν να σηκώσουμε τα μάτια μας στον ουρανό, να ψάξουμε τους δεσμούς συγγένειας Ελλήνων και Ολυμπίων, τη σχέση ουρανού και γης. Όταν σηκώνεις το κεφάλι ψηλά, και δεν σέρνεσαι γονατιστός, αυτό αποτελεί τόλμημα ψυχής, θεϊκή αναζήτηση. Αισθάνεσαι στενά τα όρια της γης, πετάς στ' άστρα και τους γαλαξίες, αναζητάς τους θεούς σαν καταφυγή και γαλήνεμα της ψυχής.
Πηγή: «Η Άγνωστη Αρχαιολογία Των Ελλήνων», σελ.32, του Γεράσιμου Καλογεράκη, εκδόσεις Δίον.

Πηγή

http://enneaetifotos.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΔΙΑΒΑΖΕ ΟΧΙ ΓΙΑ Ν' ΑΝΤΙΛΕΓΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΤΙΜΑΣ"

1821.—Μάχη τού Δραγατσανίου .

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, επιθυμών ν’ αναπτερώση τό φρόνημα τών στρατιωτών του, έπειτα από διαφόρους προδοσίας καί λιποταξίας πού είχον σημειωθή, συνεκέντρωσε τάς δυνάμεις του είς τό Δραγατσάνι, μέ την βεβαιότητα ότι θά ηδύνατο νά νικήση τούς εκεί ευρισκομένους Τούρκους। Αλλά τά σώματα έφθασαν καταπεπονημένα, λόγω της επί ημέρας πιπτούσης συνεχώς βροχής, επί πλέον δέ ο Καραβιάς, παρά τάς αντιθέτους διαταγάς τοϋ Υψηλάντη, εβιάσθη να επιτεθή μέ τό ιππικόν του κατά τών Τούρκων, συμπαρασύρας καί τούς υπό τόν Ν। Υψηλάντην Ιερολοχίτας. Οι Τούρκοι, λαβόντες, έν τώ μεταξύ, ενισχύσεις, αντεπετέθησαν μέ ορμήν, καί, αφού διέλυσαν τό σώμα τού Καραβιά, περιεκύκλωσαν τόν Ιερόν Λόχον. Οι Ιερολοχίται παρέμειναν ακλόνητοι είς τάς θέσεις των καί επολέμησαν μέ απαράμιλλον γενναιότητα, έπεσαν δέ οί πλείστοί έξ αυτών. Τριάντα επτά, οίτινες συνελήφθησαν αιχμάλωτοι, ωδηγήθησαν είς τό Βουκουρέστι, όπου απεκεφαλίσθησαν. Μετά τών Ιερολοχιτών εφονεύθη καί ο Ελβετός φιλέλλην Μπουρντιέ.

Πηγή

http://eistorias.wordpress.com/

.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "1821.—Μάχη τού Δραγατσανίου ."

Κοινωνικοί άνθρωποι και ανθρώπινη κοινωνία

Κάποιες μέρες της ιστορίας χαρακτηρίζονται ως ιστορικές διότι δηλώνουν με τη σφραγίδα τους την ύπαρξη συνόρων μεταξύ πριν και μετά. Μπορεί να μη φαίνονται την ίδια μέρα ως σημαντικές αλλά αποκτούν με το χρόνο μια συμβολική βαρύτητα. Ξεφεύγουν από το έργο της καθημερινής ζωής που σέρνει ασήμαντες και ανώνυμες μέρες για να δημιουργήσουν μιαν εικόνα, μια μνήμη του μέλλοντος.

Υπάρχουν βέβαια διάφορα πλαίσια που επιτρέπουν την ύπαρξη τέτοιου είδους ημερών. Εδώ θα ασχοληθούμε με το συλλογικό πλαίσιο και τη σημασία της ιστορικής ημέρας. Αν και στη φύση η συλλογική σκέψη είναι δεδομένη, παραμένει σπάνια στον ανθρώπινο τομέα. Ο πρώτος λόγος είναι ότι όσο εύκολο είναι για τον άνθρωπο να καταλάβει ότι υπάρχει και να ξέρει ότι υπάρχει τόσο δύσκολο είναι το ανάλογο για την κοινωνία. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το σύνολο δεν αποτελεί ομάδα. Ο τρίτος λόγος είναι η δυσκολία δημιουργίας νέων σχέσεων ανάμεσα στα άτομα της κοινωνίας.

Η κοινωνία υπάρχει όντως, όμως δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει σαν υπεροντότητα σε σχέση με το άτομο. Η δυσκολία της διαδικασίας προέρχεται από την έλλειψη στόχου, κοινού στόχου. Διότι εξ ορισμού αυτός ο κοινός στόχος θα έπρεπε να είχε διαλεχτεί από την κοινωνία άρα σαν πραγματική υπεροντότητα. Και όντως η επίτευξη της επιλογής του στόχου είναι δύσκολη γιατί ανήκει σ'ένα μετα-πλαίσιο. Αν και εσωτερικά υπάρχει πρόβλημα δημιουργίας κοινού στόχου, εξωτερικά είναι εφικτός. Μια εξωτερική πίεση μπορεί εύκολα να προκαλέσει έναν κοινό στόχο στη θεματολογία της αντίστασης πχ σεισμός, καταστροφή, πόλεμος. Σ' αυτό το πλαίσιο η κοινωνία είναι αναγκασμένη ν'αντισταθεί. Και μπορούμε να ερμηνεύσουμε την αντίδραση ως αντανακλαστική κίνηση. Όταν όμως ο στόχος είναι θετικός και αφηρημένος και χρειάζεται μια δημιουργική τάση για να επιτευχθεί τότε η κοινωνία παραμένει αμήχανη.

Όλος ο κόσμος θέλει να ζήσει ελεύθερος. Ποιος όμως είναι διατεθειμένος να θυσιάσει κάτι για να πετύχει αυτό το στόχο; Ποιος όμως θα δεχτεί να θυσιαστεί για την κοινωνία του; Ο καθένας ζει από την κοινωνία, ποιος όμως ζει για την κοινωνία του; Τι σημαίνει ατομική πρωτοβουλία αν δεν υπάρχει κοινωνική προσφορά; Όπως βλέπουμε είναι δύσκολο για το κάθε άτομο να προσφέρει, ανεξάρτητα αν το ίδιο δεν υπάρχει παρά μόνο μέσα στο βλέμμα της κοινωνίας. Διότι αν δεν σε κοιτάζει κανείς, κανείς δεν σε βλέπει και δεν υπάρχεις ως κοινωνικό ον, πράγμα το οποίο αποτελεί την ιδιαιτερότητα του ανθρώπου. Θεωρούμε σημαντικά τα στοιχεία του συνόλου δίχως να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά τα στοιχεία δεν θα είχαν το νόημα που έχουν αν δεν υπήρχε το σύνολο. Ποιος είναι ο ρόλος του ανθρώπου αν δεν υπάρχει κοινωνία;

Μερικοί από το λαό μας έφαγαν πέτρες για να μας χαρίσουν την ελευθερία. Μερικοί από το λαό μας έδεσαν τη ζωή τους με το νήμα της. Μερικοί από το λαό μας έχασαν τους ανθρώπους τους σ'έναν άδικο αγώνα. Όλους αυτούς, εμείς δεν πρέπει να τους ξεχάσουμε. Κι αν αυτοί δεν είναι παρά μνήμες για μας, εμείς είμαστε το μέλλον τους. Για μας θυσιάστηκαν. Έδωσαν τη ζωή τους για να ζήσουμε. Ενώ εμείς πρέπει μόνο να προστατέψουμε τη ζωή μας για να ζήσουν τα παιδιά μας. Και τώρα πρέπει να σκεφτούμε σαν υπεροντότητα όλες αυτές τις κρίσιμες ημέρες όχι μόνο για το παρόν μα και για το μέλλον των παιδιών μας. Κι αυτό το μέλλον βρίσκεται πέρα από τον ορίζοντα της ζωής μας. Πρέπει να νιώσουμε ότι ένας λαός δεν είναι μόνο αυτό το διαχρονικό στοιχείο, σκέφτεται υποφέρει συλλογικά και άρα υπάρχει σαν ελεύθερο ον.

Πηγή: http://www.lygeros.org/0359-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κοινωνικοί άνθρωποι και ανθρώπινη κοινωνία"

“Προσκύνησαν” Τούρκοι και Γερμανοί: Παράδειγμα η Π.Α. για όλους!

«Αστεράκια» είδαν οι Γερμανοί πιλότοι των Eurofighter Typhoon και οι Τούρκοι των F-4E 2020 Terminator, από τις απανωτές «σφαλιάρες» που έφαγαν από την 343 Μοίρα «Αστέρι» της 115 Π.Μ. του Tactical Leadership Programme (TLP), που διεξήχθη στο αεροδρόμιο του Albacete της Ισπανίας από τις 2 μέχρι τις 27 Μαΐου 2011.

Έχασαν όλες τις αερομαχίες από τα τέσσερα ελληνικά F-16 Block 52+, και οι δύο Έλληνες πιλότοι αναδείχθηκαν οι κορυφαίοι πιλότοι της άσκησης. Κάτι που κάνει πιο εντυπωσιακό το επίτευγμα: Η 343 είναι Μοίρα με ειδίκευση στις αποστολές SEAD, δηλαδή καταστολής αεράμυνας. Οι γερμανικές, ισπανικές και γαλλικές μοίρες που κατανίκησε είναι ειδικευμένες Μοίρες σε αποστολές αέρος-αέρος!

Τουλάχιστον κάποιος “παίρνει πίσω” το αίμα του ελληνικού λαού που του έχουν ροφήξει οι γκαουλάϊτερ της τρόϊκας, της Γερμανίας προεξαρχούσης.

Αυτό που εντυπωσίασε τους ξένους είναι ότι τα ισπανικά και γερμανικά Eurofighter Typhoon δεν είχε καμία ελπίδα απέναντι στα ελληνικά F-16, παρά το γεγονός ότι θεωρητικά διέθεταν καλύτερο ραντάρ και έκαναν χρήση της υπερηχητικής ταχύτητας χωρίς την χρήση μετακαυστήρα. Για τα τουρκικά αεροσκάφη δεν το συζητάμε: Μόλις ερχόντουσαν σε επαφή ραντάρ με τα ελληνικά μαχητικά ήταν «kill» με συνοπτικές διαδικασίες!

«Αυτό είναι δαίμονες δεν είναι πιλότοι» σχολίασε Ισπανός συνάδελφός τους κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας, όπου φυσιολογικά, μετά απ’όλα αυτά. ο πρώτος και ο δεύτερος πιλότος ολόκληρης της άσκησης (συνολικά ψηφίζονται τρεις) εκλέχθηκαν από την ελληνική ομάδα! Μάλιστα τους ψήφισαν ακόμα και οι Τούρκοι, αφού δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς.

Τα στελέχη της 343Μ κατέκτησαν την πρώτη θέση σε ρόλο Εναέριας Υπεροχής (Air to Air), ενώ σε αποστολές Καταστολής Εχθρικής Αεράμυνας-Suppression Enemy Air Defense (SEAD) εκτέλεσαν με απόλυτη επιτυχία και ακρίβεια βολές Harm εξουδετερώνοντας όλους τους στόχους που τους είχαν ανατεθεί σε όλες τις αποστολές που έλαβαν μέρος.

Ένα ακόμα εντυπωσιακό στοιχείο: Δεν συμμετείχαν σε όλες τις ασκήσεις, λόγω της αναγκαστικής καθήλωσης για διερεύνηση του ριναίου σκέλους τους, αφού στην ίδια χρονική περίοδο είχαμε το ατύχημα στον Άραξο. Πρώτος και κατακτητής του τίτλου «The Warrior of the TLP Course» ο υποσμηναγός Χαράλαμπος Νίκου και δεύτερος ο σμηναγός Λουκάς Θεοχαρόπουλος, ενώ και ο τρίτος θα έβγαινε Έλληνας, αλλά για ευνόητους λόγους εκλέχθηκε ένας Πολωνός.

Στην εκπαιδευτική σειρά συμμετείχαν αεροπορικές δυνάμεις από: τη Γαλλία τέσσερα Mirage 2000 και δύο Alpha Jet, την Πολωνία τέσσερα F-16 και τέσσερα Mig-29, τη Γερμανία δύο Eurofighter και δύο Tornado, το Ηνωμένο Βασίλειο δύο Hawk, την Ισπανία δύο Eurofighter και την Τουρκία δύο F-4E. H Ιταλία διέθεσε δύο αεροσκάφη, ένα ελικοφόρο και ένα Ηλεκτρονικού Πολέμου.

Σκοπός του προγράμματος είναι η εκπαίδευση των Ιπταμένων του ΝΑΤΟ στη συγκρότηση και την ηγεσία μικτών σχηματισμών (COMAO) καθώς και η εξοικείωση και συνεργασία όλου του προσωπικού που υποστηρίζει τέτοιου είδους αποστολές, σύμφωνα με τα Νατοϊκά πρότυπα και διαδικασίες. Εκτελέσθηκαν αποστολές AI, OCA, Slow Mover Protection/Attack, TST, DEAD, No Flying Zone, CAS, PR και CSAR ημέρας και νύχτας.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Πηγή

Ιουνίου 6, 2011 — Λουκάςhttp://gdailynews.wordpress.com/2011/06/06/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BA%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BA%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CF%80%CE%B1/#more-17815

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "“Προσκύνησαν” Τούρκοι και Γερμανοί: Παράδειγμα η Π.Α. για όλους!"

Δε θα ξεχάσουμε το μέλλον μας

Του Νίκου Λυγερού

Όσο μικρή είναι η πατρίδα μας, τόσο μεγάλη είναι η ιστορία μας. Όσο μικρή είναι η δύναμή μας, τόσο μεγάλη είναι η αντίστασή μας. Όλη μας η ιστορία είναι μια απόδειξη της αντίστασής μας. Κι όσες φορές κι αν λαβωθήκαμε ποτέ δεν εγκαταλείψαμε τη γη μας. Ποτέ δεν υπήρξαμε κατακτητές, πάντα ήμασταν πολιορκημένοι, όμως οι ψυχές μας παρέμειναν ελεύθερες. Κι ο ελληνισμός που ζει πάνω σ΄αυτό το ακριτικό νησί, ακόμα κι αν τον θέρισαν αμέτρητες φορές άνθισε και πάλι. Κι ας ήταν ακριβή η άνοιξη ο λαός μας κατάφερε να γυρίσει τον ήλιο. Κι αν το νησί μας πλέει πάνω στη θάλασσα σαν χρυσοπράσινο φύλλο, είναι γιατί το κρατάνε γερά στα χέρια τους οι νεκροί μας, όλοι αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους, για να ζήσουμε εμείς.
Το να μην έχεις ελπίδες δε σημαίνει απελπισία. Απλώς ξέρεις ότι το πεπρωμένο σου ανήκει στις πράξεις σου. Με τα χρόνια μάθαμε ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από τους άλλους. Αυτό που έχουμε είναι αυτό που κρατήσαμε κι όχι αυτό που μας έδωσαν. Ο ελληνισμός ανάθρεψε τον ουμανισμό που αποτελεί τα βάθη της ευρωπαϊκής συνείδησης. Και τώρα αυτές τις μέρες ανακαλύπτουμε την πραγματικότητα ενός οράματος που ανήκει στη σκέψη μας.

Κι αν δεχόμαστε καθημερινά πιέσεις είναι μόνο και μόνο γιατί ανήκουμε ήδη σ΄αυτή την πραγματικότητα. Όσο κι αν προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν με τις φοβίες του καθενός, ξέρουμε ότι το ευρωπαϊκό μας μέλλον μας ανήκει, όχι επειδή το κλέψαμε ή το αγοράσαμε, μα γιατί είναι η κληρονομιά μας. Εξ αρχής περιέχει δικά μας στοιχεία, όπως η μέρα τον ήλιο. Αυτό τον ήλιο που κατάφερε να επιζήσει ακόμα και στους σκοτεινούς αιώνες. Αυτό τον ήλιο, το νοητό, που δεν έπαψε να λάμπει. Αυτό είναι που φωτίζει την πατρίδα μας. Κι αν υπάρχει ακόμα μια σκιά πάνω της εδώ και μερικά χρόνια θα περάσει κι αυτή όπως φεύγουν οι συννεφιασμένες Κυριακές.

Ποτέ μας δεν κατεβάσαμε τα χέρια μας και δεν έχουμε καν το δικαίωμα να το κάνουμε τώρα, διότι το μέλλον της πατρίδας μας είναι και το μέλλον των παιδιών μας. Κι εκείνα θέλουν να πιούν μόνο φως, μόνο έτσι θα ζήσουν ελεύθερα την ειρήνη που θα τους χαρίσουμε. Κι αν τρώει κάθε μέρα το σαράκι μερικούς από μας, κι άλλοι κλαίνε σκεφτόμενοι τη νοσταλγία του παρελθόντος, πρέπει να μη ξεχάσουμε όλοι μας ότι και η γέννα προκαλεί πόνους κι ότι τα παιδιά μας είναι οι εικόνες του παρελθόντος μέσα στο μέλλον. Στα μάτια των παιδιών μας θα υπάρχει πάντα το βλέμμα των προγόνων μας. Η πραγματικότητα του μέλλοντος είναι το όραμα του παρελθόντος.

Κι εμείς τώρα δαμέ, σ΄αυτές τις κρίσιμες ημέρες ζούμε το παρόν, εκείνο το μοναδικό κρίκο που αλλάζει κάθε μέρα για να δημιουργήσει την αλυσίδα του χρόνου. Αυτό τον κρίκο πρέπει να κρατήσουμε γερά στα χέρια μας όπως οι παλιοί κρατούσαν το χώμα τους, όπως οι νέοι θα κρατούν την ειρήνη μας. Είμαστε υπεύθυνοι για όλους μπροστά σε όλα. Γι΄αυτό αυτές τις μέρες που αντιστεκόμαστε στις άδικες και ύπουλες πιέσεις, πρέπεινα κρατήσουμε γερά. Κι όταν λέμε δεν ξεχνώ, πρέπει να σκεφτόμαστε δεν ξεχνώ το μέλλον μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/0355-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δε θα ξεχάσουμε το μέλλον μας"

Οι Διόσκουροι, Κάστωρ και Πολυδεύκης – Τα παιδιά τού Ταΰγετου

«Όταν οι μαύρες θύελλες σηκώνουν μαυρισμένα κύματα, οι άνθρωποι στέκουν όρθιοι στην πλώρη και προσεύχονται στα θεϊκά παιδιά του Δία και σφάζουν άσπρα αρνιά. Τότε αμέσως γαληνεύουν τα κύματα της αφρισμένης θάλασσας και ο διάπλους γίνεται εύκολος και ακίνδυνος».
Ομηρικός ύμνος

Ο ΜΥΘΟΣ
Σύμφωνα με τον μύθο, οι δίδυμοι ήρωες Διόσκουροι, Κάστορας και Πολυδεύκης, γεννηθήκαν στον Ταΰγετο, το μεγάλο βουνό της Σπάρτης και του Ταινάρου, έτσι είναι κατεξοχήν ήρωες δωρικής καταγωγής.

Στην Σπάρτη, ο βασιλιάς Τυνδάρεως, είχε για γυναίκα του την πανέμορφη Λήδα, κόρη του βασιλιά τής Αιτωλίας, Θέστιου. Η Λήδα έσμιξε με τον Δία κι απέκτησε μαζί του δύο παιδιά, την Ελένη, πού ήταν ωραία σαν θεά και τον Πολυδεύκη τον τρανό ήρωα. Με τον βασιλιά Τυνδάρεω η Λήδα είχε άλλα δύο παιδιά, την Κλυταιμνήστρα, και τον Κάστορα. Ο Πολυδεύκης πήρε απ’ τον πατέρα του θεό Δία την αθανασία, μα ο αδελφός του, ο Κάστορας, παρέμεινε θνητός, επειδή ήταν γιος του θνητού βασιλιά. Έγιναν και οι δύο τους μεγάλοι και τρανοί, κανένας δε μπορούσε να παραβγεί με τον Κάστορα, στη μαστοριά του να οδηγάει το άρμα, όπου κατάφερνε να δαμάσει και τα πιο ατίθασα άλογα. Ο δε Πολυδεύκης ήτανε γενναίος πρωταθλητής στην πυγμαχία. Οι δυο τους δεν αποχωρίστηκαν ποτέ μεταξύ τους γιατί τους ένωνε φλογερή αγάπη.

Οι Διόσκουροι πήραν μέρος σε πολλά μεγάλα κατορθώματα των Ελλήνων ηρώων, πήραν μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία και διακρίθηκαν ιδιαίτερα εναντίον του βασιλιά των Βεβρύκων, Αμύκου, τον οποίο νίκησε ο Πολυδεύκης τρέποντας έτσι σε φυγή όλους τους Βέβρυκες. Όταν ο Θησέας και ο Πειρίθους κατέβηκαν στον Κάτω Κόσμο προκειμένου να αρπάξουν την Περσεφόνη, οι Διόσκουροι ξεκίνησαν εκστρατεία εναντίον της Αθήνας, διεκδικώντας την αδελφή τους Ελένη, την οποία ο Θησέας είχε απαγάγει και την είχε φυλακίσει στο οχυρό των Αφιδνών στην Λακωνία. Έτσι, ενώ έλειπε ο Θησέας ελευθέρωσαν την αδελφή τους και πήραν την μητέρα του Θησέα, Αίθρα, αιχμάλωτη στη Σπάρτη. Επιπλέον, απομάκρυναν από το θρόνο της Αθήνας, τους γιους του Θησέα και τους αντικατέστησαν με τον διεκδικητή της βασιλείας Μενεσθέα.

Οι Διόσκουροι είχαν δύο ξαδέλφια, το Λυγκέα και τον Ίδα, πού ήταν παιδιά του βασιλιά τής Μεσσηνίας, Αφαρέα. Ο Ίδας ήταν ατρόμητος πολεμιστής και ο αδελφός του, ο Λυγκέας, ήταν ονομαστός για τη δύναμη της ματιάς του· μπορούσε να δει ακόμα και κάτω απ’ τη γη. Οι Διόσκουροι μαζί με αυτά τα Μεσσήνια ξαδέλφια τους κάνανε πολλούς άθλους μαζί. Κάποτε, κι οι τέσσερις άρπαξαν, από την Αρκαδία, ένα κοπάδι βόδια κι αποφάσισαν να τα μοιράσουν συναμεταξύ τους. Τη μοιρασιά θα την έκανε ο Ιδας. Αυτός όμως θέλησε να βάλει στο χέρι ολάκερο το κοπάδι μαζί με τον αδελφό του και σοφίστηκε μια πονηριά: Έκοψε στα τέσσερα ένα βόδι. έδωκε στον καθέναν από ένα κομμάτι και πρότεινε να πάρει το μισό κοπάδι εκείνος πού θα καταβροχθίσει πρώτος το μεράδι του, και τ’ άλλο μισό να πέσει σε εκείνον που θα έρθει δεύτερος. Ο Ίδας έφαγε πρώτος το κομμάτι του και βόηθησε και τον Λυγκέα να φάει το δικό του. Ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης οργίστηκαν τρομερά σαν είδαν ότι τούς γέλασε ο Ίδας κι αποφασίσανε να εκδικηθούνε τα ξαδέρφια τους, που ως τότε είχανε μαζί τους ακλόνητη φιλία. Έκαναν επιδρομή στη Μεσσηνία κι άρπαξαν, όχι μονάχα το κοπάδι που είχανε πάρει απ’ την Αρκαδία, αλλά και μερικά απ’ τα κοπάδια του Ίδα και του Λυγκέα. Δεν αρκεστήκανε όμως σ’ αυτά, αλλά τους κλέψανε και τις αρραβωνιαστικιές τους.

Οι Διόσκουροι ήξεραν ότι ο Ίδας και ο Λυγκέας δεν θα τους συχωρέσουν για αυτά που τους έκαναν, κι αποφασίσαμε να κρυφτούν στο κούφωμα ενός πελώριου δέντρου και να περιμένουν εκεί, ώσπου ν’ αρχίσουν τα ξαδέρφια τους να τους κυνηγούν. Θέλαν να τους ριχτούνε αναπάντεχα, γιατί σκιαζόντουσαν να πιάσουν μάχη με τον υπερδύναμο Ίδα που, κάποτε, τόλμησε να παλέψει για μια γυναίκα, ακόμα και με τον θεό Απόλλωνα. Δεν μπόρεσαν όμως να κρυφτούμε από τα διαπεραστικά μάτια Λυγκέα, που τους διέκρινε μέσα στην κουφάλα του δέντρου, πάνω από τις κορυφές του Ταΰγετου. Ο Ίδας και ο Λυγκέας όρμησαν πάνω στους Διόσκουρους. Προτού ακόμα καταφέρουν να βγουν απ’ τον κρυψώνα, ο Ίδας έριξε το κοντάρι του στο δέντρο και πλήγωσε κατάστηθα τον Κάστορα. Ο Πολυδεύκης χίμηξε επάνω τους. Οι Αφαρείδες δεν μπόρεσαν να τα βγάλουν μαζί του και το βάλαν στα πόδια. Ο Πολυδεύκης τους έφτασε κάπου κοντά στον τάφο των γονιών τους. Σκότωσε τον Λυγκέα κι άρχισε να παλεύει, για ζωή ή για θάνατο, με τον Ίδα. Ο μέγιστος Δίας τότε παρενέβη για να σταματήσει την μάχη, ρίχνοντας ένα αστροπελέκι που έκανε στάχτη και τον Ίδα, και το κουφάρι του Λυγκέα.

Ο Πολυδεύκης γύρισε εκεί πού κείτονταν θανάσιμα λαβωμένος ο Κάστορας κι έκλαψε πικρά σαν είδε τον θάνατο να τους χωρίζει. Παρακάλεσε τον πατέρα του τον Δία, να τον αφήσει να πεθάνει μαζί με τον αγαπημένο αδελφό του. Ο Δίας φανερώθηκε τότε στο γιο του και τον έβαλε να διαλέξει: Ή να ζήσει παντοτινά νέος ανάμεσα στους φωτεινούς θεούς του Ολύμπου ή να ζήσει για πάντα με τον αδελφό του τη μια μέρα στο ζοφερό βασίλειο του Άδη, και την άλλη στον Όλυμπο. Ο Πολυδεύκης δεν θέλησε να χωριστεί από τον αδερφό του. Και έτσι μοιράστηκε την τύχη του.

Από τότε, τα δυο αυτά αδέλφια πλανιούνται την μια μέρα στους σκοτεινούς κάμπους του βασιλείου του Άδη και την άλλη, ζούνε μαζί τούς θεούς στα παλάτια του ηγέτη των θεών, Δία.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Οι Λάκωνες Διόσκουροι, τα δύο θρυλικά αδέλφια, λατρεύτηκαν από τους πολλούς Έλληνες ως θεοί. Ο αρχαίος ποιητής Πίνδαρος αναφέρει ότι οι δύο αδελφοί ζούσαν στη Θεράπνη, κάτω από τη γη. Τους είχαν σε περίοπτη θέση όσο αφορά τη λατρεία, όταν βαδίζανε να συναντήσουν τον εχθρό τραγουδούσαν έναν παιάνα προς τιμή των Διόσκουρων. Οι Έλληνες λάτρευσαν τους αδελφούς Διόσκουρους σαν θεούς του φωτός, και τους τίμησαν για τη γενναιοψυχία, την τόλμη, την ευγένεια και την αρετή τους. Έγιναν προστάτες όλων των ανθρώπων, απ’ όλους τούς κινδύνους, ήταν οι σωτήρες τους, ενώ παράλληλα ήταν μαζί και προστάτες των καραβιών και των ναυτικών. Γενικά, η λατρεία των Διόσκουρων κυρίως γινόταν στην Πελοπόννησο, τα Κύθηρα, την Κέρκυρα, την Αθήνα την Μεγάλη Ελλάδα, την Κυρηναϊκή.

Οι λατρεία τους μεταφέρθηκε και στην Ιταλία. Οι Ρωμαίοι τους είχαν για προστάτες του στρατού, τα δύο αδέλφια, τους προστάτευαν κατά την διάρκεια των μαχών, ενώ είχε κτισθεί και ναός προς τιμήν τους (Tempio dei Dioscuri) στην περιοχή της Ρωμαϊκής Αγοράς, στην Ρώμη, μετά την νίκη των Ρωμαίων στην μάχη της λίμνης Ρηγίλλης κατά των Ετρούσκων, το 498 π.Χ.

Τέλος, το όνομα του αστερισμού των Διδύμων, το έδωσε η παράδοση από τα βάθη της αρχαιότητας, καθώς αυτό δεν μπορεί να αποδοθεί σε κάποιο αστρονόμο ή συγγραφέα της αρχαιότητας. Για τους αρχαίους Έλληνες (και Ρωμαίους) ήταν οι Διόσκουροι, οι δίδυμοι γιοι του Διός και της Λήδας, που μεταφέρθηκαν στον ουρανό από τον πατέρα τους Δία σε ανταμοιβή της αδελφικής αγάπης που επέδειξαν επί της γης. Είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που έχει θεσπίσει η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Είναι βόρειος αστερισμός του Ζωδιακού Κύκλου, Και συνορεύει με τους αστερισμούς Ηνίοχο, Ταύρο, Ωρίωνα, Μονόκερω, Μικρό Κύνα, Καρκίνο και Λύγκα.

ΕΠΙΜΥΘΙΟ
Ο θρυλικοί Διόσκουροι, Κάστορας και Πολυδεύκης θα συμβολίζουν για πάντα: Την αδελφική αγάπη, την αρετή, τη γενναιοψυχία, την τόλμη, την ευγένεια και την αρετή…

Μιχάλης Μανιάτης

Πηγή
http://www.pare-dose.net/?p=4316#ixzz1OW5aHaCi

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Διόσκουροι, Κάστωρ και Πολυδεύκης – Τα παιδιά τού Ταΰγετου"

ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ !!

Βλάχοι, οι μεγάλοι εθνικοί ευεργέτες!

Σταύρου Γεώργιος

Προκαλεί κατάπληξη σε όσους θα προσπαθήσουν να ερευνήσουν τους μεγάλους ευεργέτες και δωρητές του Γένους μας: Θα διαπιστώσει πως όλοι σχεδόν οι Μεγάλοι Ευεργέτες είναι Βλάχοι. Και αυτή η κατάπληξη είναι που δήγησε τον (Βλάχο) δημοσιογράφο Νικόλαο Μέρτζο να τονίσει: «Βλάχοι όλοι περίπου οι Μεγάλοι Εθνικοί ευεργέτες πλην του Συγγρού».

Γι αυτό και επιχείρησα να καταγράψω τους μεγαλύτερους Δωρητές του Έθνους και τα πιο σημαντικά μνημεία που έγιναν με τα χρήματα τους. Επίσης έχω καταγράψει και τους σημαντικότερους Βλάχους αγωνιστές της Επανάστασης του 1821, έναν άλλο τομέα όπου οι μεγάλοι πρωταγωνιστές επίσης ήταν Βλάχοι.

Κλείνοντας την εισαγωγή αυτή, και απλά για να δείξω το μέγεθος της φιλοπατρίας των βλαχόφωνων Ελλήνων αναφέρω τα παρακάτω περιστατικά:

Στους δωρητές του Πανεπιστημίου Αθηνών αναφέρεται και το όνομα ενός πάμφτωχου Μετσοβίτη ονόματι Όκας, ο οποίος βρέθηκε νεκρός από το κρύο ένα χειμωνιάτικο βράδυ, και που στο χέρι του κράταγε το πουγγί του με το μοναδικό του τάλιρο μέσα, και ένα σημείωμα που έγραφε: «για τον έρανο του Πανεπιστημίου». Το τάλιρο αυτό όμως, μαζί με τις εικοσιοκτώ δραχμές ενός άλλου πολύ φτωχού Μετσοβίτη ονόματι Φαφαλά, συγκίνησαν και ευαισθητοποίησαν τόσο πολύ την Αθηναϊκή κοινωνία ώστε να πολλαπλασιαστούν οι δωρεές και να πετύχει ο έρανος για αυτόν τον ιερό σκοπό.

Ή την περίπτωση του Ι. Μπάγκα από την Κορυτσά, ο οποίος με πολλές στερήσεις έγινε πλούσιος στην Ρουμανία και σε μεγάλη ηλικία αποφάσισε να μείνει στην Αθήνα. Αφού δώρισε όλη την περιουσία του στο Ελληνικό κράτος, κράτησε για τον εαυτό του 500 δρχ. τον μήνα, που και αυτές πάντα τις μοιραζόταν με αγωνιστές αγνοημένους από το επίσημο κράτος.

«Εδώ και πενήντα χρόνια οι Βλάχοι δούλεψαν για να γίνουν κάθε μέρα περισσότερο Έλληνες και για να σκορπίσουν γύρω τους την ελληνική πίστη. Υπήρξαν οι μεγαλύτεροι ευεργέτες του Γένους. Κληροδότησαν τα πιο όμορφα δώρα, έκτισαν για τον ελληνικό λαό τα πιο όμορφα οικοδομήματα, θεμελίωσαν στην Αθήνα τα ομορφότερα φιλανθρωπικά και εκπαιδευτικά κτίρια του ελληνικού κόσμου».

Victor Berard

“La Turqie et l’ Hellenisme Contemporain”

Paris 1896

Γνωστοί Βλάχοι Εθνικοί Ευεργέτες και Δωρητές είναι:

Αβέρωφ Γεώργιος (1818-1899). Γεννήθηκε στο Μέτσοβο και πέθανε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Απόκτησε με το εμπόριο τεράστια περιουσία την οποία διέθεσε για εθνικούς και κοινωφελείς σκοπούς. Με χρήματα του εκτός των άλλων που αναφέραμε στην προηγούμενη σελίδα, έγιναν οι ανδριάντες του Ρήγα Φεραίου και του πατριάρχη Αθηναγόρα του Ε΄ που κοσμούν τα προπύλαια του Πανεπιστημίου των Αθηνών. Διαχειριστή της τεράστιας κληρονομιάς του όρισε την ανιψιά του Μαριγούλα Αβέρωφ, μητέρα του στρατηγού Παπάγου. Το άγαλμά του βρίσκεται μπροστά από το Παναθηναϊκό Στάδιο.

Αρσάκης Απόστολος (1792-1874). Γεννήθηκε στη Χοτάχοβα της Ηπείρου, σπούδασε Ιατρική στη Γερμανία και εγκαταστάθηκε στις παραδουνάβιες ηγεμονίες.

Δούμπας Νικόλαος (1830-1900). Είχε καταγωγή από το Μπλάτσι (Βλάστη) της Μακεδονίας. Μεγαλέμπορος και βουλευτής στη Βιέννη, χάρισε στην πατρίδα του το πρώτο ελληνικό αλληλοδιδακτικό σχολείο το οποίο και συντήρησε με τακτικές επιχορηγήσεις. Στο σπίτι του Ν. Δούμπα στη Βιέννη ο Γιόχαν Στράους συνέθεσε το μοναδικό αριστούργημα, τον ¨Γαλάζιο Δούναβη¨, τον εθνικό ύμνο της Βιέννης. Επίσης προς τιμήν του έγραψε το έργο “Dumba Marsch” ο Άντον Κραλ. Οι δωρεές του Ν. Δούμπα κοσμούν και σήμερα τη Βιέννη, με σπουδαιότερο το ¨Musikvereinsaal¨ το Μέγαρο Μουσικής της Βιέννης δηλαδή, και γι’ αυτό ο κεντρικός δρόμος της Βιέννης μπροστά από το Μέγαρο φέρει σήμερα το όνομά του (Dumba Strasse). Ο εμπορικός και τραπεζικός οίκος Δούμπα είχε το 1866 τη φίρμα: ¨Fratii M. Dumba, Viena¨.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ !!"

Τα χρυσά στεφάνια τών Μακεδόνων .

ΤΗΣ ΧΡΥΣΑΣ ΝΑΝΟΥ

Εναν ασυνήθιστο τύπο χρυσών στεφανιών, μοναδικό στον κόσμο, δημιούργησαν τα εργαστήρια χρυσοχοΐας της αρχαίας Μακεδονίας. Φτιαγμένα συνήθως με μεγάλα κλαδιά και πλούσια φυτικά στοιχεία, αποτελούν αληθινά κομψοτεχνήματα, δείγματα της ακμής του βασιλείου των Μακεδόνων, τα οποία κανείς τεχνίτης πουθενά αλλού δεν κατάφερε ποτέ να μιμηθεί.

Το «θαύμα» των στεφανιών της Αρχαίας Μακεδονίας θα διερευνήσει μία επιστημονική ημερίδα που διοργανώνεται αύριο (09.00) στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Ομιλητές θα είναι ανασκαφείς και μελετητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Λεπτοδουλεμένα, με μίσχους που κάποιες φορές δεν ξεπερνούν σε πάχος το ένα χιλιοστό, είναι άξιο θαυμασμού το γεγονός ότι αυτά το εύθραυστα αντικείμενα, έργα κυρίως του 4ου και του 3ου αιώνα π.Χ., επιβίωσαν ανά τους αιώνες. «Τα στεφάνια διασώζονται διότι είναι φτιαγμένα από χρυσό, ένα υλικό που δε διαβρώνεται, ενώ επιπλέον δεν τσαλακώνονται, καθώς εντοπίζονται κατά κανόνα μέσα σε τάφους, οι οποίοι δε γεμίζουν με χώμα» εξηγεί στον «Α» η αρχαιολόγος Δέσποινα Ιγνατιάδου, προϊσταμένη του Τμήματος Μεταλλοτεχνίας του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης.

Η Μακεδονία διέθετε πολύ χρυσό κατά την αρχαιότητα. Σύμφωνα με τον Στράβωνα, οι χείμαρροί της κουβαλούσαν χρυσό από τα βουνά. Οι σημαντικότερες πηγές χρυσού που ελέγχονταν από τους αρχαίους Ελληνες ήταν ο ποταμός Εχέδωρος (Γαλλικός), το όρος Παγγαίο και η Θάσος.
Αξιοι τεχνίτες
Τα μακεδονικά εργαστήρια που επεξεργάζονταν αυτόν το χρυσό έφτασαν κάποιες εποχές σε
εντυπωσιακά επίπεδα ανάπτυξης της τεχνικής τους. Δείγματά της, εκτός από τα στεφάνια, αποτελούν τα κοσμήματα (περιδέραια, σκουλαρίκια, δαχτυλίδια). Δυστυχώς δε γνωρίζουμε τα ονόματα των ανθρώπων που τα έφτιαξαν. «Δεν υπέγραφαν ποτέ τη δουλειά τους διότι δε θεωρούσαν τους εαυτούς τους καλλιτέχνες, αλλά τεχνίτες. Καλλιτέχνης ήταν στην αρχαιότητα μόνο ο ζωγράφος και κάποιες φορές ο γλύπτης», λέει η κ. Ιγνατιάδου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα χρυσά στεφάνια τών Μακεδόνων ."

H Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες.

Τι γλώσσα μου έδωσαν; Eλληνική;

Ο Αλέξανδρος και ο διδάσκαλός του, Αριστοτέλης

Hellenic Quest λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους. Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας.. Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o Πρόεδρος της οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά: Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων. Άλλη συναφής εκδήλωση: Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων. Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες. Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως .. Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρμάιν της Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλτ και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι. Στον Η/Υ Ίβυκο αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας όταν η Αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους, δηλαδή σαν γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας. Στον Ίβυκο ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο συνεχίζεται. Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας μ' αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας . Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής. Το ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές . Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η λέξη, και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα, κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ σημειολογική είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το πράγμα (σημαινόμενο) εννοείται με το (σημαίνον). Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμβατικές, σημαίνουν, δηλαδή, κάτι, απλώς επειδή έτσι 'συμφωνήθηκε' μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν. ΟΛΕΣ οι λέξεις στην Ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, π.χ. η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ, γεωμετρία = γη +μετρώ, προφητεία = προ + φάω, άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο). Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες. Τα πιο τέλεια προγράμματα Ίβυκος , Γνώσεις και Νεύτων αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες. Και τούτο επειδή η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση. < BR> Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα ΟΠΩΣ : τηλέ , λάνδη =...LAND, ΓΕΩ...,νάνο, μίκρο, μέγα, σκοπό....ισμός, ΗΛΕΚΤΡΟ...., κυκλο....., ΦΩΝΟ...., ΜΑΚΡΟ...., ΜΙΚΡΟ......, ΔΙΣΚΟ...., ΓΡΑΦΟ..., ΓΡΑΜΜΑ..., ΣΥΝ..., ΣΥΜ..., κ.λπ... ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ : ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ C D = COMPACT DISK = ΣΥΜΠΑΚΤΩΜΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες. Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει. Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι το να μιλά κανείς για Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα. Προωθήστε αυτό το μήνυμα! Όχι για λόγους σοβινιστικούς, Μα για να μαθαίνουμε σιγά-σιγά την αλήθεια ! Πηγή

http://wwwaristofanis.blogspot.com/2011/06/blog-post_4260.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "H Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες."