Αα(h)a The School of Athens. Fresco by Raphael (1510–1511) ἀγεωμέτρητος μηδεὶς εἰσίτω Ageōmétrētos mēdeìs eisítō. "Let no one untrained in geometry enter." Motto over the entrance to Plato's Academy (quoted in Elias' commentary on Aristotle's Categories). ἀεὶ Λιβύη φέρει τι κακόν / καινόν Aeì Libýē phérei ti kakón / kainón. "Libya always bears something evil / new", Aristotle, Historia Animalium. ἀεὶ κολοιὸς παρὰ κολοιῷ ἱζάνει Aeì koloiòs parà koloiôi hizánei. "A jackdaw is always found near a jackdaw" Similar to English "birds of a feather flock together." Papyrus, dated 75–125 A.D. describing one of the oldest diagrams of Euclid's Elements ἀεὶ ὁ θεὸς γεωμετρεῖ Aei ho theos geōmetrei. "God always geometrizes", Plato Plutarch elaborated on this phrase in his essay Πῶς Πλάτων ἔλεγε τὸν θεὸν ἀεί γεωμετρεῖν "What is Plato’s meaning when he says that god always applies geometry".[1] Based on the above phrase of Plato, a present day mnemonic for π (pi) was derived: ἀεὶ ὁ θεὸς ὁ μέγας γεωμετρεῖ τὸ σύμπαν Aeì ho theòs ho mégas geōmetreî tò sýmpan. "Always the great God applies geometry to everything"
ἀετοῦ γῆρας, κορυδοῦ νεότης Aetoû gêras, korydoû neótēs. "An eagle's old age (is worth) a sparrow's youth". Aἰὲν ἀριστεύειν motto, Depicted on engraving at the Boston College ἀἰὲν ἀριστεύειν aièn aristeúein Motto of the University of St Andrews (founded 1410), the Edinburgh Academy (founded 1824), and Boston College (founded 1863). The source is the sixth book of Homer's Iliad, (Iliad 6. 208) in a speech Glaucus delivers to Diomedes: "Hippolocus begat me. I claim to be his son, and he sent me to Troy with strict instructions: Ever to excel, to do better than others, and to bring glory to your forebears, who indeed were very great ... This is my ancestry; this is the blood I am proud to inherit." ἀνάγκᾳ δ’ οὐδὲ θεοὶ μάχονται Anánkā(i) d'oudè theoì mákhontai. "Not even the gods fight necessity" — Simonides, 8, 20. ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος Andrôn gàr epiphanôn pâsa gê táphos. For illustrious men have the whole earth for their tomb. Pericles' Funeral Oration from Thucydides, The Peloponnesian War 2.43.1 ἀνεῤῥίφθω κύβος Anerríphthō kýbos. Latin: "The die has been cast"; Greek: "Let the die be cast." Julius Caesar as reported by Plutarch, when he entered Italy with his army in 49 BC. Translated into Latin by Suetonius as alea iacta est. ἄνθρωπος μέτρον Ánthrōpos métron. "Man [is] the measure [of all things]" Motto of Protagoras. ἅπαξ λεγόμενον "Once said" A word that only occurs once. ἀπὸ μηχανῆς Θεός Apò mēkhanês theós "God from the machine" The phrase originates from the way god figures appeared in ancient Greek theaters, held high up by a machine, to solve a problem in the plot. "Ἀπὸ τοῦ ἡλίου μετάστηθι" — Diogenes the Cynic - in a 1763 painting by Jacques Gamelin ἀπὸ τοῦ ἡλίου μετάστηθι Apo tou heliou metástēthi "Stand a little out of my sun" Legendary reply of Diogenes the Cynic when Alexander the Great asked him if he had any wish he desired to fulfil — version recounted by Plutarch[2] Entrance of the Pump Room at Bath ἄριστον μὲν ὕδωρ Áriston mèn hýdōr. "Greatest however [is] water" — Pindar, Olymp. 1, 1 Used as the inscription over the Pump Room at Bath. Ββb βασιλεία τῶν οὐρανῶν basileía tôn ouranôn "kingdom of the heavens" "Heaven" is a foundational theological concept in Christianity and Judaism. "God's Kingdom" (Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, Basileia tou Theou), or the "Kingdom of [the] Heaven[s]" was the main point of Jesus Christ's preaching on earth. The phrase occurs more than a hundred times in the New Testament. Βελλεροφόντης τὰ γράμματα Bellerophóntēs tà grámmata "Bellerophontic letter" King Proetus dared not to kill a guest, so he sent Bellerophon to King Iobates, his father-in-law, bearing a sealed message in a folded tablet: "Pray remove the bearer from this world: he attempted to violate my wife, your daughter." βρῶμα θεῶν brôma theôn "Food of the gods" Allegedly said by Nero of the poisoned mushrooms with which his mother Agrippina the Younger murdered Claudius. Γγg γενηθήτω φῶς. Genēthḗtō phôs. Fiat lux. Translated from Hebrew יְהִי אוֹר (yehiy ʾor) in Genesis. Often used for its metaphorical meaning of dispelling ignorance. Athenian tetradrachm depicting goddess Athena (obverse) and owl (reverse). In daily use, Athenian drachmas were called glaukai, "owls" [3] γλαῦκ’ Ἀθήναζε / εἰς Ἀθήνας Glaûk’ Athḗnaze / eis Athḗnas "Owls (Athenian drachmas) to Athens" — Aristophanes, The Birds [4] I.e., coals to Newcastle, ice to the Eskimos. γνῶθι σεαυτόν. Gnôthi seautón. Alexander cuts the Gordian Knot, (Jean-Simon Berthélemy) Γόρδιος δεσμός Górdios desmós The Gordian Knot is a legend associated with Alexander the Great. It is often used as a metaphor for an intractable problem, solved by a bold stroke Δδd Δεῖμος καὶ Φόβος Deîmos kaì Phóbos "Horror and Fear" Deimos and Phobos, the moons of Mars, are named after the sons of the Greek god Ares (Roman Mars): Deimos "horror"[5] and Phobos "fear".[6] διαίρει καὶ βασίλευε Diaírei kaì basíleue. διπλοῦν ὁρῶσιν οἱ μαθόντες γράμματα. Diploûn horôsin hoi mathóntes grámmata. "Those who know the letters see double." Attributed to Pythagoras. — Inscription in Edinburgh from 1954: ΔΙΠΛΟΥΝ ΟΡΩΣΙΝ ΟΙ ΜΑΘΟΝΤΕΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ. δῶς μοι πᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσω Dôs moi pā stô, kaì tān gân kīnā́sō. "Give me somewhere to stand, and I will move the earth". Attributed to Archimedes. Εε(h)e εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης Heîs oiōnòs áristos, amýnesthai perì pátrēs "There is only one omen, to fight for one's country" Hector to Polydamas when the latter was superstitious about a bird omen. The omen was an eagle that flew with a snake in its talons, still alive and struggling to escape. The snake was twisting itself backwards till it struck the bird on the neck, forcing the eagle to let the snake fall. [7] ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ Ek tôn hôn ouk áneu "Without things which [one can]not [be] without" Helmet and the skull of an Athenian hoplite uncovered from the tomb at the Battle of Marathon Ἑλλήνων προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι Μαραθῶνι χρυσοφόρων Μήδων ἐστόρεσαν δύναμιν Hellḗnōn promachoûntes Athēnaîoi Marathôni chrysophórōn Mḗdōn estóresan dýnamin Fighting in the forefront of the Hellenes, the Athenians at Marathon brought low the Medes' gilded power. Epigram by Simonides on the tomb of the Athenians who died in the Battle of Marathon. ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα Hèn oîda hóti oudèn oîda Socrates, paraphrased from Plato's Apology. ἐπεὶ δ' οὖν πάντες ὅσοι τε περιπολοῦσιν φανερῶς καὶ ὅσοι φαίνονται καθ' ὅσον ἂν ἐθέλωσιν θεοὶ γένεσιν ἔσχον, λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ τόδε τὸ πᾶν γεννήσας τάδε Epeì d' oûn pántes hṓsoi te peripoloûsin phanerôs kaì hṓsoi phaínontai kath' hóson àn ethélōsin theoì génesin éskhon, légei pròs autoùs ho tóde tò pân gennḗsas táde "When all of them, those gods who appear in their revolutions, as well as those other gods who appear at will had come into being, the creator of the universe addressed them the following" :Plato, Timaios, 41a, on gods and the Creator of the universe. Archimedes, a medieval portrait εὕρηκα! "I have found [it]!" While Archimedes was taking a bath, he noticed that the level of the water rose as he got in; having suddenly discovered what is today known as Archimedes' Principle, i.e. that the volume of water displaced must be equal to the volume of the part of his body he had submerged. This meant that the volume of irregular objects could be calculated with precision, a previously intractable problem. He was so excited that he ran through the streets naked and still wet from his bath, crying "I have found it!". Ζζ370 BC copy of marble statue of Plato ζῷον δίπουν ἄπτερον zô(i)on dípoun ápteron "two-legged featherless animal" To criticize this definition, Diogenes the Cynic plucked a chicken and brought it into Plato's Academy saying: οὗτός ἐστιν ὁ Πλάτωνος ἄνθρωπος oûtós estin o Plátōnos ánthrōpos "Here is Plato's man." In response, Plato added to his definition: πλατυώνυχον platuṓnychon "having broad nails" — Diogenes Laertios, Lives of eminent philosophers[9] ζῷον πολιτικὸν zô(i)on politikòn "Man is by nature a political animal", i.e. animal of the polis or social being Ηη(h)ē Maniot flag: Νίκη ἢ Θάνατος - ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς "Victory or Death : Either With Your Shield or On It" ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς Ḕ tā̀n ḕ epì tâs "Either [with] it [your shield], or on it" Meaning "either you will win the battle, or you will die and then be carried back home on your shield". It was said by Spartan mothers to their sons before they went out to battle to remind them of their bravery and duty to Sparta and Greece. A hoplite could not escape the field of battle unless he tossed away the heavy and cumbersome shield. Therefore losing one's shield meant desertion. (Plutarch, Moralia, 241) ἡ φύσις οὐδὲν ποιεῖ ἅλματα. Hē phýsis oudèn poieî hálmata. "Nature does not make [sudden] jumps." A principle of natural philosophies since Aristotle's time, the exact phrase coming from Carl von Linné. ἦλθον, εἶδον, ἐνίκησα. Êlthon, eîdon, eníkēsa. "I came, I saw, I conquered". Θθth θάλασσα καὶ πῦρ καὶ γυνή, κακὰ τρία Thálassa kaì pŷr kaì gynḗ, kakà tría. "Sea and fire and woman, three evils." θάλαττα, θάλαττα. Thálatta, thálatta. “The Sea! The Sea!“ Thalatta! Thalatta! from Xenophon's Anabasis. It was the shouting of joy when the roaming 10,000 Greeks saw Euxeinos Pontos (the Black Sea) from Mount Theches (Θήχης) in Armenia after participating in Cyrus the Younger's failed march against Persian Empire in the year 401 BC. θάνατος οὐδὲν διαφέρει τοῦ ζῆν. Thánatos oudèn diaférei tou zên. "Death is no different than life." θέρος, τρύγος, πόλεμος. Théros, trýgos, pólemos. “Summer, harvest, war.“ Ιι(h)i ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν. Iatré, therápeuson seautón. "Physician, take care of yourself!" An injunction urging physicians to care for and heal themselves first before dealing with patients. It was made famous in the Latin translation of the Bible, the Vulgate. The proverb was quoted by Jesus, recorded in the Gospel of Luke chapter 4:23. Luke the Evangelist was himself a physician. Ἰησοῦς Χριστὸς Θεοῦ Υἱὸς Σωτήρ Iēsoûs Khristòs Theoû Hyiòs Sōtḗr ἰσχύς μου ἡ ἀγάπη τοῦ λαοῦ. Ischýs mou hē agápē toû laoû. "The people's love [is] my strength.“ Motto of the Royal House of Glücksburg. Κκk, c καὶ σὺ τέκνον; Kaì sỳ téknon; "And thou, my child?" or "Even you, my child?" On March 15, 44 BC, Julius Caesar was attacked by a group of senators, including Marcus Junius Brutus, a senator and Caesar's adopted son. Caesar initially resisted his attackers, but when he saw Brutus, he supposedly spoke those words and resigned himself to his fate. It is almost certain that Caesar did not actually say these exact words. Ancient sources report that he either died wordlessly or spoke in Greek (Suetonius, De Vita Caesarum, LXXXII [1]). The Latin version was made famous by William Shakespeare, who used it in his play, Julius Caesar (act 3, scene 1,85). κακοῦ κόρακος κακὸν ὠόν Kakoû kórakos kakòn ōón. "From a bad crow, a bad egg" I.e. like father, like son. κακὸς ἀνὴρ μακρόβιος Kakòs anḕr makróbios "A bad man lives long" "Kallístēi" inscription in the Euboean alphabet καλλίστῃ Kallístēi "For the prettiest one", "To the most beautiful" From the myth of the Golden Apple of Discord. Diagoras of Rhodes carried in the stadium by his two sons κάτθανε, Διαγόρα, οὐ καὶ ἐς Ὄλυμπον ἀναβήσῃ Kátthane, Diagóra, ou kaì es Ólympon anabḗsē. A Spartan spectator to Diagoras of Rhodes, a former Olympic champion himself, during the 79th Olympiad, when his two sons became Olympic champions and carried him around the stadium on their shoulders. Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται Krêtes aeì pseûstai "Cretans always lie" — One of the earliest logical paradoxes attributed to Epimenides of Knossos known as the Epimenides paradox. As Epimenides is a Cretan himself, it leads to the conclusion that the above statement is not true, hence the paradox. κτῆμα ἐς ἀεί ktêma es aeí "possession for eternity" (Thucydides) Κύριε ἐλέησον Kýrie eléēson or Kírie eléison. "Lord have mercy" — a very common phrase in Greek Orthodox liturgies, and also used in Greek in the Roman Catholic Mass. Λλl λάθε βιώσας Láthe biṓsas "Live hidden" An Epicurean phrase, because of his belief that politics troubles men and doesn't allow them to reach inner peace. So Epicurus suggested that everybody should live "Hidden" far from cities, not even considering a political career. Cicero criticized this idea because, as a stoic, he had a completely different opinion of politics, but the sentiment is echoed by Ovid's statement bene qui latuit bene vixit ("he has lived well who has stayed well hidden", Tristia 3.4.25). Plutarch elaborated in his essay Is the Saying "Live in Obscurity" Right? (Εί καλῶς είρηται το λάθε βιώσας) 1128c. λέγειν τὰ λεγόμενα Légein tà legómena Prodenda, quia prodita or Relata refero "I tell as I was told" or "I report reports" From Herodotus (7,52 etc.): Ἐγὼ δὲ ὀφείλω λέγειν τὰ λεγόμενα, πείθεσθαί γε μὲν οὐ παντάπασι ὀφείλω. And I must tell what I am told, since I don't have to be persuaded completely. Μμm μὴ γένοιτο. Mḕ génoito. "Let it not be!" / "Heaven forbid!" Phrase used by St Paul. μέτρον ἄριστον. métron áriston "Moderation is best" On occasions where neither too much nor too little is a good choice, as when eating or celebrating. Cleobulus, according to Diogenes Laertius.[12] Archimedes: Μὴ μοῦ τοὺς κύκλους τάραττε Mḕ moû toùs kúklous táratte. "Do not disturb my circles." The last words attributed to Archimedes. During the raid of Syracuse by the Romans, Archimedes was busy drawing circles. He was eventually attacked and killed by a Roman soldier. μὴ χεῖρον βέλτιστον. Mḕ kheíron béltiston. "The least bad [choice] is the best." When there is no good option, one should pick the one that does the least harm. μηδὲν ἄγαν. Mēdèn ágan. "Nothing in excess" μῆλον της Ἔριδος. Mêlon tês Éridos. "Apple of Discord" goddess Eris tossed the Apple of Discord "to the fairest". Paris was the judge of the prettiest one. μηκέτι ὑδροπότει, αλλ' οἴνῳ ὀλίγῳ χρῶ διὰ τὸν στόμαχόν σου καὶ τὰς πυκνάς σου ασθενείας. Mēkéti hydropótei, all' oínōi olígō(i) khrô dià tòn stómakhón sou kaì tàs pyknás sou astheneías. Stop drinking only water, but take a little wine for your stomach and your frequent illnesses. From the I Timothy 5:23 The words (ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ) as they are inscribed on the marble of the modern era monument at Thermopylae. μολὼν λαβέ! "Come take [them]!" King Leonidas of Sparta, in response to King Xerxes of Persia's demand that the Greek army lay down their arms before the Battle of Thermopylae.[13] μυστήριον τῆς πίστεως mystḗrion tês písteōs "mystery of faith" Latinized as Mysterium Fidei is a Christian theological term. It means that believing has an unexplainable way of changing one's life. The phrase appears in the Roman Rite without indicating a specific mystery as the word mystery in that phrase has a more general meaning. Ννn ναὶ ναί, οὒ οὔ· Naì naí, où oú; "Yes yes, no no." Gospel of Matthew, Chapter 5 “33 Again, you have heard that it was said to the people long ago, ‘Do not break your oath, but keep the oaths you have made to the Lord.’ 34 But I tell you, Do not swear at all: either by heaven, for it is God’s throne; 35 or by the earth, for it is his footstool; or by Jerusalem, for it is the city of the Great King. 36 And do not swear by your head, for you cannot make even one hair white or black. 37 Simply let your ‘Yes’ be ‘Yes,’ and your ‘No,’ ‘No’; anything beyond this comes from the evil one." Painting of Pheidippides as he gave word of the Greek victory over Persia at the Battle of Marathon to the people of Athens. Luc-Olivier Merson, 1869 νενικήκαμεν. Nenikḗkamen. "We have won." The traditional story relates that the Athenian herald Pheidippides ran the 40 km (25 miles) from the battlefield near the town of Marathon to Athens to announce the Greek victory over Persia in the Battle of Marathon (490 BC) with the word 'We have won') and collapsed and died on the spot because of exhaustion. νίψον ἀνομήματα μὴ μόναν ὄψιν "Wash the sins not only the face" A palindromic inscription attributed to Gregory of Nazianzus,[14] inscribed in Hagia Sophia and on many church fonts. In the Greek alphabet, the /ps/ sound is rendered by the single letter ψ (psi). νοῦς ὑγιὴς ἐν σώματι ὑγιεῖ Noûs hugiḕs en sṓmati hugieî. Latin: Mens sana in corpore sano "Healthy mind in healthy body." A healthy body can sustain a healthy mind. Ξξx Trireme during the Persian Wars ξένος ὢν ἀκολούθει τοῖς ἐπιχωρίοις νόμοις. Xénos ṑn akoloúthei toîs epikhōríois nómois. "As a foreigner, follow the laws of that country." Loosely, "Do in Rome as Rome does." Quotation from the works of Menander. ξύλινον τεῖχος xýlinon teîkhos "wooden defensive wall" The "walls" of ships during the Persian Wars. Οο(h)o οἶνοψ πόντος oînops póntos "Wine dark sea" A common Homeric epithet of the sea, on which many articles have been written. ὅπερ ἔδει δεῖξαι (ΟΕΔ) Hóper édei deîxai. (abbreviated as OED) "what was required to be proved" Used by early mathematicians including Euclid (Elements, 1.4), Aristotle (APo.90b34) and Archimedes, written at the end of a mathematical proof or philosophical argument, to signify the proof as complete. Later it was latinized as "QED" or the Halmos tombstone box symbol. οὔ με πείσεις, κἂν με πείσῃς Oú me peíseis, kàn me peísēis "You will not convince me even if you do convince me" οὐ φροντὶς Ἱπποκλείδῃ Ou phrontìs Hippokleídē(i). "Hippocleides doesn't care." From a story in Herodotus (6.129), in which Hippocleides loses the chance to marry Cleisthenes' daughter after getting drunk and dancing on his head. Herodotus says the phrase was a common expression in his own day. Οὖτις ἐμοὶ γ' ὄνομα Oûtis emoì g' ónoma. "My name is Nobody". Odysseus to Polyphemus when asked what his name was. (Homer, Odyssey, ix, 366). Ππp Kotinos, the prize for the winner at the Ancient Olympic Games. παπαί, Μαρδόνιε, κοίους ἐπ' ἄνδρας ἤγαγες μαχησομένους ἡμέας, οἳ οὐ περὶ χρημάτων τὸν ἀγῶνα ποιεῦνται ἀλλὰ περὶ ἀρετῆς. Papaí, Mardónie, koíous ep' ándras ḗgages makhēsoménous hēméas, hoì ou perì khrēmátōn tòn agôna poieûntai allà perì aretês. "Good heavens! Mardonius, what kind of men have brought us to fight against? Men who do not compete for possessions, but for honour." Spontaneous response of Tigranes, a Persian general (who seemed to be speaking Greek), while Xerxes was interrogating some Arcadians after the Battle of Thermopylae. Xerxes asked why there were so few Greek men defending the Thermopylae. The answer was "All the other men are participating in the Olympic Games". And when asked "What is the prize for the winner?", "An olive-wreath" came the answer. — Herodotus, The Histories[15] πάθει μάθος páthei máthos "(there is) learning in suffering/experience" Aeschylus, Agamemnon - I also like the variant πάθος μάθος "suffering is learning/learning is suffering." πέμπε δέ μιν Λυκίηνδε, πόρεν δ' ὅ γε σήματα λυγρὰ γράψας ἐν πίνακι πτυκτῷ θυμοφθόρα πολλά pémpe dé min Lykíēnde, póren d' hó ge sḗmata lygrà grápsas en pínaki ptyktô(i) thȳmophthóra pollá "So he sent him to Lycia, and gave (him) terrible signs/letters he had engraved these on a folded tablet, they were many and life-destroying." Homer, Iliad 6.168-9 - This passage shows that Homer actually knew the verb γράφειν (inscribe, later write).[16] πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη Pístis, elpís, agápē πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι Pólemos pántōn mèn patḗr esti "War is the father of all" — Heraclitus πύξ, λάξ, δάξ pýx, láx, dáx "With fists, kicks, and bites" Πύξ: πυγμή = fist, Λάξ: λάκτισμα = kick, Δάξ: δαγκωματια = bite Epigram describing how laypersons were chased away from the Eleusinian Mysteries. Ρρrh ῥοδοδάκτυλος Ἠώς Rhododáktylos Ēṓs "Rosy-fingered Dawn." This phrase occurs frequently in the Homeric poems referring to Eos, the Titanic goddess of the dawn. Eos opened the gates of heaven so that Helios could ride his chariot across the sky every day. Σσs σπεῦδε βραδέως Speûde bradéōs. "Hasten slowly" (cf. Latin festina lente), "less haste, more speed". σὺν Ἀθηνᾷ καὶ χεῖρα κίνει Sỳn Athēnâi kaì kheîra kinei. "Along with Athena, move also your hand" — cf. the English "God helps those who help themselves." Ττt Tà pánta rheî kaì oudèn ménei. τὰ πάντα ῥεῖ καὶ οὐδὲν μένει. "Everything flows, nothing stands still." Heraclitus — Plato, in his dialogue Cratylus, recounts Heraclitus' saying: τὰ ὄντα ἰέναι τε πάντα καὶ μένειν οὐδέν Ta ónta iénai te pánta kaì ménein oudèn "[That] things that exist move and nothing remains still",[17] which he expands: πάντα χωρεῖ καὶ οὐδὲν μένει καὶ δὶς ἐς τὸν αὐτὸν ποταμὸν οὐκ ἂν ἐμβαίης Pánta chōreî kaì oudèn ménei kaì dìs es tòn autòn potamòn ouk àn embaíēs "All things move and nothing remains still, and you cannot step twice into the same stream".[18] τάδ᾽ ἐστὶ Πελοπόννησος, οὐκ Ἰωνία. Tád' estì Pelopónnēsos, ouk Iōnía. "Here is Peloponnesus, not Ionia" — Inscription written on a pillar erected by Theseus on the Isthmus of Corinth facing towards the West, i.e. towards the Peloponnese.[19] τάδ᾽ οὐχὶ Πελοπόννησος, ἀλλ᾽ Ἰωνία. Tád' oukhì Pelopónnēsos, all' Iōnía. "Here is not Peloponnesus, but Ionia" — inscription as per above, but towards East, i.e. towards Attica. Plutarch. Marble statue at the Delphi Archaeological Museum τὴν δέ μεγάλην ἤπειρον, ὑφ' ἧς ἡ μεγάλη περιέχεται κύκλῳ θάλαττα, τῶν μὲν ἂλλων ἔλαττον ἀπέχει, τῆς δ' Ὠγυγίας περὶ πεντακισχιλίους σταδίους. Tḕn dè megáalēn ḗpeiron hyph' hês hē megálē periékhetai kýklō thálatta, tôn mèn állōn élatton apékhei, tês d' Ōgygíās perì pentakiskhilíous stadíous. "The great continent, by which the great sea is surrounded on all sides, lies less distant from the others, but about five thousand stadia from Ogygia." Plutarch on the great continent west of the Atlantic Ocean (From: “On the Face in the Moon”, 941 B) Bust of Thales, one of the seven Sages of Greece τί δύσκολον; Τὸ ἐαυτὸν γνῶναι. Tí dýskolon? Tò eautòn gnônai. "What is hard? To know thyself." — attributed (among other sages) to Thales, according to Pausanias [20] τί ἐστιν ὃ μίαν ἔχον φωνὴν τετράπουν καὶ δίπουν καὶ τρίπουν γίνεται; Ti estin ho mian ekhon phōnēn tetrapoun kai dipoun kai tripoun ginetai? "What is that which has one voice and yet becomes four-footed and two-footed and three-footed?." — The famous riddle of the Sphinx. Oedipus solved the riddle correctly by answering: “Man: as an infant, he crawls on fours; as an adult, he walks on two legs and; in old age, he uses a walking stick”.[21] In allegorical terms it also describes the development of man: from a primitive state (four-footed animal), to self-sustained (two-footed) and finally to stable and mature (see also tripod). τί εὔκολον; Τὸ ἄλλῳ ὑποτίθεσθαι. Tí eúkolon? Tò állō hypotíthesthai. "What is easy? To advise another." — Thales τί καινὸν εἴη τεθεαμένος; Γέροντα τύραννον. Tí kainón eiē tetheaménos? Géronta túrannon. "What is the strangest thing to see? "An aged tyrant." — Thales τί κοινότατον; Ἐλπίς. Καὶ γὰρ οἷς ἄλλο μηδέν, αὔτη παρέστη. Tí koinótaton? Elpís. Kaì gàr hoîs állo mēdén, aútē paréstē. "What is quite common? Hope. "When all is gone, there is still hope". Literally: "Because even to those who have nothing else, it is still nearby." — Thales τί τάχιστον; Νοῦς. Διὰ παντὸς γὰρ τρέχει. "What is the fastest? The mind. It travels through everything." — Thales τί πρότερον γεγόνοι, νὺξ ἢ ἡμέρα; "νύξ, μιᾷ ἡμέρᾳ πρότερον. Tí pròteron gegònoi, núx ē ēméra? núx, miâi hēméra pròteron. "Which is older, day or night? "Night is the older, by one day." — Thales τὸ γὰρ ἡδύ, ἐὰν πολύ, οὐ τί γε ἡδύ. Tò gàr hēdý, eàn polý, ou tí ge hēdý. "A sweet thing tasted too often is no longer sweet." τὸ δὶς ἐξαμαρτεῖν οὐκ ἀνδρὸς σοφοῦ. Tò dìs examarteîn ouk andròs sophoû. "To commit the same sin twice [is] not [a sign] of a wise man." τὸ πεπρωμένον φυγεῖν ἀδύνατον. Tò peprōménon phygeîn adýnaton. "It's impossible to escape from what is destined." Υυ(h)y υἱὸς μονογενὴς hyiòs monogenḕs "only-begotten son" Unigenitus (named for its Latin opening words Unigenitus dei filius, or "Only-begotten son of God") is an apostolic constitution in the form of a papal bull promulgated by Pope Clement XI in 1713. ὕστερον πρότερον "the latter one first" Rhetorical device in which the most important action is placed first, even though it happens after the other action. The standard example comes from the Aeneid of Virgil (2.353): Moriamur, et in media arma ruamus "Let us die, and charge into the thick of the fight". Φφph Φοβοῦ τοὺς Δαναοὺς καὶ δῶρα φέροντας — Maquette Trojan Horse, used in Troy film, a gift from Brad Pitt to the Turkish town Canakkale. φοβοῦ τοὺς Δαναοὺς καὶ δῶρα φέροντας Phoboû toùs Danaoùs kaì dôra phérontas. "Fear the Danaans (Greeks), even when bearing gifts." King Priam decides to take the abandoned by the Danaans Trojan Horse into the walls of Troy. In an effort to stop him, Laocoön the priest of Poseidon warns of the plot using according to Virgil, the well known verses from the Aeneid reading (Quidquid id est) timeo Danaos et dona ferentīs. But two sea serpents sent by Athena strangle Laocoön and his sons. Thus, the Trojan Horse is brought into the city and Troy is sacked. An expression to urge cautiousness when an enemy acts as a friend. — Literally: don't "swallow the bait".[22] Φοινικήϊα γράμματα Phoinikḗia grámmata "Phoenician letters" The Phoenician prince Cadmus was generally accredited by Greeks like Herodotus[23] with the introduction of the Phoenician alphabet several centuries before the Trojan war, around 2000 BC.[24] Χχkh, ch χαῖρε, αὐτοκράτορ· οἱ ἀπολούμενοί σε ἀσπαζόμεθα Khaîre, autokrátor: hoi apoloúmenoí se aspazómetha. "Hail, Emperor: we who are about to perish salute you." Latin: Ave Caesar morituri te salutant. The first literary attestation of the Latin is in Suetonius, De Vita Caesarum, 5 (Divus Claudius), 21, 6, χαλεπὰ τὰ καλά Khalepá tà kalá "The good/beautiful things [are] difficult [to attain]." "Naught without labor." Ψψps ψυχῆς ἰατρεῖον psykhês iatreîon. "hospital of the soul" The Library of Alexandria, also known as the Great Library in Alexandria, Egypt, was once the largest library in the world. A story concerns how its collection grew so large: by decree of Ptolemy III of Egypt, all visitors to the city were required to surrender any form of written media in any language in their possession which were listed under the heading "books of the ships". These writings were then swiftly copied by official scribes. Sometimes the copies were so precise that the originals were put into the library and the copies were delivered to the unsuspecting previous owners. This process also helped to create a reservoir of books in the relatively new city. The phrase is used in reverse as ἰατρεῖον ψυχῆς as a motto for Carolina Rediviva, a university library in Uppsala, and is echoed in the motto of the American Philological Association, "ψυχῆς ἰατρὸς τὰ γράμματα" ("literature is the soul's physician"). Ωω(h)ō Ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε / κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι. Ô xeîn’, angéllein Lakedaimoníois hóti tê(i)de / keímetha toîs keínōn rhē’masi peithómenoi. "Stranger, tell the Spartans that here we lie, obedient to their laws." Epigram , a single elegiac couplet by Simonides on the dead of Thermopylae. ὤδινεν ὄρος καὶ ἔτεκε μῦν. Ṓdinen óros kaì éteke mŷn. A mountain had labour pains and a mouse was born Horace wrote Parturient montes, nascetur ridiculus mus;[25] "the mountains will labour, a ridiculous mouse will be born." Horace here meant to poke fun at heroic labours producing meager results; his line is also an allusion to one of Aesop's fables, The Mountain in Labour. The title to Shakespeare's play, Much Ado about Nothing, expresses a similar sentiment. ὡς ἐν ἄλλῳ κόσμῳ hōs en állō(i) kósmō(i) as if in another world Proverb quoted by Desiderius Erasmus in his Adagia. Notes14. ^ Alex Preminger, Terry V.F. Brogan, and Frank J. Warnke, The New Princeton Encyclopedia of Poetry and Poetics, 3rd ed., Princeton University Press, 1993, ISBN 0-691-02123-6, p. 874. 22. ^ Meaning, "do not completely accept something, especially an offer that is a trick or way of getting something from you. See also Definition of swallow the bait | ||||||||||||||||||||||||||||
|
Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011
Greek Phrases/Proverbs
Το λίθινο χέρι
Του Αθανάσιου Τσακνάκη
.
.
Η κοινωνία είναι προϊόν τής ανθρώπινης συνεργασίας. Εάν συνεργασία είναι η από κοινού παραγωγή έργου, τότε η κοινωνία είναι δημιούργημα των εργαζομένων. Εντός τής κοινωνίας, κάθε εργαζόμενος κατέχει μία θέση, η οποία ονομάζεται «θέση εργασίας». Η κάθε θέση εργασίας δικαιούται να υφίσταται εφόσον ο κάτοχός της παράγει έργο. Εάν δεν παράγεται έργο, τότε η θέση παύει να υφίσταται, επειδή ο κάτοχός της έχει πάψει να είναι εργαζόμενος, ενώ «είναι αναγκαίο να μοχθούν οι άνθρωποι» (Ευριπίδης, «Ιππόλυτος», 207).
Οι εργαζόμενοι αμείβονται επειδή παράγουν έργο μέσω τής θέσης εργασίας που κατέχουν. Εάν πάψουν να παράγουν έργο, δεν δικαιούνται αμοιβή, με εξαίρεση την περίπτωση των κάθε είδους συνταξιούχων. Άρα, κανείς δεν δικαιούται να λαμβάνει αμοιβή επειδή απλά και μόνον κατέχει μία θέση εργασίας, διότι η θέση είναι το μέσον, αλλά όχι ο σκοπός τού εργαζόμενου, ενώ η αμοιβή καταβάλλεται λόγω τής επίτευξης τού σκοπού τής εργασίας. Η λογική, λοιπόν, αποδέχεται δύο σαφείς κανόνες: (1) μία θέση εργασίας υφίσταται μόνον εάν ο κάτοχός της παράγει έργο και (2) η αμοιβή καταβάλλεται στον εργαζόμενο επειδή παράγει έργο. Η νεοελληνική παράνοια, ωστόσο, εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες, έχει υιοθετήσει δύο διαφορετικούς κανόνες: (1) μία θέση εργασίας δύναται να υφίσταται ασχέτως προς το αν ο κάτοχός της παράγει ή δεν παράγει έργο και (2) ο κάτοχος μιάς θέσης εργασίας αμείβεται ακριβώς επειδή κατέχει την συγκεκριμένη θέση.
Οι δύο παρανοϊκοί κανόνες, συνεπικουρούμενοι και από το σχιζοφρενικό σόφισμα τής «μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων», βρίσκουν άμεση εφαρμογή στον δημόσιο τομέα τής Πατρίδας μας. Οι άνευ ουσιαστικού αντικειμένου θέσεις εργασίας είναι πλέον αμέτρητες, ενώ οι κάτοχοί τους αμείβονται επειδή απλά και μόνον τις κατέχουν και όχι επειδή παράγουν κάποιο έργο μέσω αυτών. Προς επίρρωση, μάλιστα, αυτού τού παρασιτισμού, οι εν λόγω αμειβόμενοι και οι επαγγελματίες εργατοπατέρες τους έχουν μετονομάσει αυτή την «κατοχή» σε «κεκτημένο δικαίωμα», έχοντας το απύθμενο θράσος να θεωρούν δικαίωμά τους το να αμείβονται χωρίς να εργάζονται. Εάν, μάλιστα, λάβουμε υπ’ όψιν το γεγονός ότι οι παράσιτοι εξασθενούν οικονομικά το κρατικό ταμείο και εμποδίζουν, με την άσκοπη και ως εκ τούτου ενοχλητική παρουσία τους στον χώρο εργασίας, τους πραγματικά εργαζόμενους δημοσίους υπαλλήλους, τότε θα πρέπει να αντικαταστήσουμε τον όρο «παράνοια» με τον όρο «αυτοκτονική τάση».
Μία ιδιαίτερα προκλητική απόπειρα δικαιολόγησης αυτού τού φαινομένου πηγάζει και συντηρείται από εκείνα τα κέντρα, τα οποία επιθυμούν, προς ίδιον όφελος, να δουν την Πατρίδα μας να καταντά «σοβιετική δημοκρατία», σε μιά εποχή κατά την οποία ο κομμουνισμός, με όσα όργανα βασανισμού τον συνόδευαν κάποτε, όπως η απέραντη γραφειοκρατία, ο αδιάλειπτος κρατικός παρεμβατισμός σε κάθε τομέα τού βίου, η δημοσιοϋπαλληλοποίηση των πάντων, και άλλα δεινά, έχουν καταδικαστεί οριστικά από ολόκληρη την πολιτισμένη ανθρωπότητα. Στηριζόμενοι στον παθολογικό, πλέον, συναισθηματισμό των Νεοελλήνων και στην ύπουλα εξαπλωνόμενη ηττοπάθειά τους, οι μελιστάλακτοι ψευδοστοχαστές τού νεοκομμουνισμού, εραστές των σοβιετικών «κολχόζ» και «γκουλάγκ», συμπεραίνουν ανερυθρίαστα ότι «ο κοσμάκης δεν έχει άλλες επιλογές και κοιτάζει να τρυπώσει στο Δημόσιο γιά να σωθεί». Με άλλα λόγια, περισσότερο ξεκάθαρα: «ας κατασκευάσουμε μία πολυάριθμη κοινωνική τάξη δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι θα υποκρίνονται ότι εργάζονται, ενώ το κράτος θα υποκρίνεται ότι τους αμείβει, και ας τους καθίσουμε ως επιστάτες ή δεσμοφύλακες επάνω στην ράχη των κατ’ ουσία εργαζομένων, τους οποίους θα ελέγχουν, θα τιμωρούν, θα φορολογούν και θα βασανίζουν με γραφειοκρατικές μεθόδους, απομυζώντας παράλληλα τον κόπο και τον ιδρώτα τους».
Η σταδιακή απόπειρα εφαρμογής αυτών των καταχθόνιων σχεδίων έχει στεφθεί αρκετές φορές από επιτυχία, αφού «συχνά η ανομία νικά τους νόμους» (Ευριπίδης, «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι», 1095), αλλά η φιλελεύθερη ελληνική ιδιοσυγκρασία έχει, προς στιγμήν, κατορθώσει να αποτρέψει την οριστική επιβολή τους, στηριγμένη στις μόνες υγιείς βάσεις τού Ελληνισμού, που είναι η ελεύθερη σκέψη, η ελεύθερη αναζήτηση, η ελεύθερη εργασία και η δημιουργικότατη ιδιωτική πρωτοβουλία. «Αυτόν, που καταπονείται, τον βοηθά και ο Θεός» (Ευριπίδης, Αποσπάσματα). Εξάλλου, η κοινή λογική, που αργά ή γρήγορα θα επανέλθει στυγνή και ανελέητη στην ονειροπόλα καθημερινότητά μας, έχει αποδείξει ότι, εάν σε έναν χώρο εργασίας, όπως το ελληνικό Δημόσιο, στον οποίο κατέχουν θέσεις εργασίας πολύ περισσότεροι από τους αναγκαίους υπαλλήλους, όπως είναι οι εν Ελλάδι δημόσιοι υπάλληλοι, δεν παράγεται το αναμενόμενο έργο, όπως συμβαίνει στην Πατρίδα μας, η οποία στερείται, μεταξύ πολλών άλλων, αξιοπρεπούς δημόσιας Παιδείας και δημόσιας Υγείας, τότε είναι σαφές ότι ένα μεγάλο μέρος των εν λόγω αμειβομένων δεν είναι εργαζόμενοι, αφού δεν παράγουν έργο αντάξιο τού επικίνδυνα διογκωμένου αριθμού τους. Εξάλλου, «τα ψεύτικα λόγια δεν αποφέρουν καρπούς» (Σοφοκλής, Αποσπάσματα). Σε τι βαθμό αυταπάτης ή υποκρισίας ή πονηρίας θα πρέπει να έχει φτάσει ένας ανθρώπινος νους, ώστε να καταδεχτεί να υποστηρίξει ότι είναι απολύτως λογικό τέσσερις άνθρωποι να μην είναι σε θέση να παράγουν έργο τουλάχιστον ισάξιο προς το έργο που παράγουν αλλού μόνον δύο ή μόνον ένας άνθρωπος; Πώς να δεχτούμε το γεγονός ότι η Πατρίδα μας, η οποία επί δεκαετίες τρέφει εξωφρενικά υπεράριθμους δημοσίους υπαλλήλους, δεν έχει ακόμη κατορθώσει να κατασκευάσει μία ταχύτατη, αποτελεσματικότατη και υποδειγματική κρατική μηχανή; Μήπως μας απαντά ο Αισχύλος; «Σεβάσου τής Δικαιοσύνης τον βωμό και μην τον λακτίζεις με άθεο πόδι, γιά χάρη τού κέρδους, επειδή θα επέλθει η ποινή» (Αισχύλος, «Ευμενίδες», 539-541).
Η αλήθεια, την οποία συνηθίζουμε να ονομάζουμε «πικρή» όταν δεν μας αγγίζει, αλλά προσπαθούμε να «γλυκάνουμε» όταν χτυπήσει την εξώθυρά μας, είναι απλή: όταν ο εργαζόμενος πεινά τόσο, όσο και ο μη εργαζόμενος, τότε ο δεύτερος οφείλει είτε να εργαστεί είτε να πεινάσει περισσότερο, γιατί «είναι βαριά η οργή και η κραυγή τού λαού, και πάντοτε εκπληρώνεται η κατάρα των δημοκρατικών» (Αισχύλος, «Αγαμέμνων», 456-457). Εάν ακόμη διαθέτουμε έστω και λίγη από την φρόνηση και την αξιοπρέπεια, που κάποτε διέκριναν τον λαό μας, ας ακούσουμε τον λόγο τού Αριστοτέλη: «Και είναι φυσικό να ίσταται η πόλη πάνω από την οικογένεια ή από τον καθένα μας, γιατί το σύνολο βρίσκεται κατ’ ανάγκη πάνω από το μέρος και, εάν απονεκρωθεί το σύνολο, δεν υφίσταται ούτε πόδι ούτε χέρι, εκτός εάν ως χέρι εννοούμε το λίθινο» (Αριστοτέλης, «Πολιτικά», Α΄ 2).
Αρκετά «λίθινα χέρια» έχουν φυτρώσει στον κορμό τής Πατρίδας μας. Αρκετά «λίθινα χέρια» έχουν αρπάξει το ψωμί από τα ροζιασμένα, μαυρισμένα, κυρτωμένα, ιδρωμένα, σκισμένα, αλλά πάντως σάρκινα και ζωντανά και παραγωγικά χέρια τού Έλληνα εργαζόμενου, και κυρίως τού Έλληνα ιδιώτη. Η σιωπή είναι συνενοχή και «είναι χαρακτηριστικό δούλου να μην λέει κάποιος όσα φρονεί» (Ευριπίδης, «Φοίνισσαι», 392).
Πηγή.
Συνέντευξη Ν.Λυγερού "Πρόσωπα" 4/7/11
στην εκπομπή "Πρόσωπα"
με τη Δήμητρα Αλεξάκη
Κανάλι 10, 04/07/11
Τρίτη 5 Ιουλίου 2011
Συνέντευξη Ν.Λυγερού "Ταξίδια και οράματα" 4/7/11
στην ραδιοφωνική εκπομπή της Ουρανίας Πανταζή
"Ταξίδια και οράματα"
Ραδιοφωνικός Σταθμός της Ιεράς Μητροπόλεως Σύρου
04/07/2011
Πηγή: http://www.lygeros.org/Interviews/radio-syros_20110704.html
Οταν ο Αρχιμήδης «έπαιζε» με τα τετράγωνα
Πρόκειται για τα σημαντικότερα _αν και όχι όλα_ πορίσματα της νέας μελέτης του περίφημου «Παλίμψηστου» του Αρχιμήδη, που αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές για τον μεγάλο μαθηματικό της αρχαιότητας και για πρώτη φορά εκδίδεται τώρα στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Νεφέλη» με επιμέλεια του αν. καθηγητή Ιστορίας των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Γιάννη Χριστιανίδη.
«Πώς ένα μεσαιωνικό βιβλίο του 10ου αιώνα ανατρέπει παγιωμένες απόψεις για τα αρχαία ελληνικά μαθηματικά» είναι ο υπότιτλος, που έχει επιλέξει ο κ. Χριστιανίδης για το βιβλίο. Γιατί «Εκατό χρόνια μετά από την πρώτη ανάγνωση του Παλίμψηστου από τον φιλόλογο Γιόχαν Λούντβιχ Χάιμπεργκ, τώρα έρχονται στο φως στοιχεία, που εκείνος δεν είχε κατορθώσει να διαβάσει και επομένως ήταν άγνωστα», όπως λέει ο ίδιος στο «Βήμα».
Ο λόγος είναι, ότι σήμερα προηγμένες τεχνολογικές μέθοδοι επιτρέπουν στους ερευνητές να δουν κυριολεκτικά κάτω και πίσω από τις γραμμές. Διαβάστηκαν έτσι, αράδες που βρίσκονταν ακριβώς στο δίπλωμα του χειρογράφου, στη ράχη του δηλαδή και λέξεις φθαρμένες από το χρόνο. Σ΄ αυτό βοήθησαν πολύ και οι φωτογραφίες του κώδικα, τις οποίες έκανε ο Χάιμπεργκ και σε πολλές περιπτώσεις είναι σε καλύτερη κατάσταση από το ίδιο το χειρόγραφο, το οποίο φυλάχτηκε στη συνέχεια κάτω από άσχημες συνθήκες.
Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις άλλωστε αρκούν κάποιες λέξεις και μόνον για να ανατρέψουν τα ισχύοντα, να δώσουν επιπλέον πληροφορίες ή ακόμη και νέα στοιχεία. Αυτά τα οποία αναζήτησαν οι ξένοι επιστήμονες, μελετητές του Κώδικα Ρ. Νέτζ, Κ. Σέιτο, Ναταλί Τσερνέτσκα, Φ. Ακέρμπι, Ν. Γουίλσον και από ελληνικής πλευράς μαζί με τον κ. Χριστιανίδη ο Απόστολος Δέμης.
Δύο είναι τα έργα, από τα επτά που περιλαμβάνει το Παλίμψηστο, που μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα λόγω της νέας ανάγνωσης. «Το ένα είναι η «Πρόταση 14» της «Πραγματείας Περί των μηχανικών θεωρημάτων προς Ερατοσθένη έφοδος» (μέθοδος) στην οποία ο Αρχιμήδης πραγματεύεται το πρόβλημα του κυβισμού μιας μορφής κυλινδρικού τμήματος, που στη σύγχρονη βιβλιογραφία αναφέρεται μερικές φορές με την ονομασία το νύχι (ή η οπλή) του αλόγου», λέει ο κ. Χριστιανίδης. Κι εδώ παρουσιάζεται για πρώτη φορά ένα τμήμα του κειμένου, το οποίο ο Χάιμπεργκ δεν είχε κατορθώσει να διαβάσει, έτσι στην έκδοσή του, το είχε αντικαταστήσει με αποσιωπητικά. Μάλιστα έγραφε σε υποσημείωση: «Δεν μπορώ να φανταστώ τι ήταν γραμμένο σε ένα τόσο μεγάλο κενό».
«Από την ανάγνωση του φθαρμένου κειμένου προέκυψε ένα μάλλον αναπάντεχο αποτέλεσμα: Ο Αρχιμήδης αποφαίνεται σε αυτό ότι τέσσερα άπειρα σύνολα είναι "πλήθει ίσα" μεταξύ τους. Κάτι που δεν υπάρχει σε κανένα άλλο κείμενο της αρχαίας ελληνικής μαθηματικής γραμματείας και σημαίνει ότι ο Αρχιμήδης ήταν ως έναν βαθμό εξοικειωμένος με την έννοια του ενεστωτικού απείρου. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί τέτοιοι συλλογισμοί άρχισαν να υπεισέρχονται στα μαθηματικά μετά τον 17ο αιώνα», εξηγεί ο κ. Χριστιανίδης.
Δεύτερο θέμα, που προκύπτει από την νέα μελέτη του Παλίμψηστου είναι από την πραγματεία στην οποία ο Αρχιμήδης εκθέτει τον τρόπο που έκανε τις ανακαλύψεις του, δηλαδή το πώς οδηγούνταν στη λύση των προβλημάτων. Αυτή μάλιστα έχει τη μορφή μίας επιστολής προς τον Ερατοσθένη στην Αλεξάνδρεια, ο οποίος λειτουργούσε ως ο «ενδιάμεσος» που συγκέντρωνε το υλικό, το οποίο έστελναν από όλο τον ελληνικό κόσμο οι φιλόσοφοι.
Μία λέξη εξάλλου, το «πλήθος» συγκεκριμένα, η οποία διαβάστηκε τώρα, έδωσε το έναυσμα για μία πρόταση ερμηνείας του έργου «Στομάχιον», που λόγω του περίεργου τίτλου του αλλά και γιατί σώζεται μόνον μία σελίδα του δεν έτυχε ποτέ του ενδιαφέροντος των μελετητών. Σύμφωνα με τους συγγραφείς, λοιπόν, το θέμα που πραγματεύεται ο Αρχιμήδης εδώ είναι το πλήθος των τρόπων με τους οποίους δεκατέσσερα ευθύγραμμα επίπεδα σχήματα, στα οποία διαιρείται ένα τετράγωνο με βάση ένα προκαθορισμένο μοτίβο, μπορούν να συνενωθούν ώστε να σχηματιστεί και πάλι ένα ίσο τετράγωνο.
«Αυτή η ερμηνεία καθιστά το Στομάχιον ένα έργο συνδυαστικής μόνον που η συνδυαστική θεωρούνταν ως πρόσφατα ένα πεδίο το οποίο εμφανίστηκε όψιμα στην ιστορία των μαθηματικών. Τα τελευταία χρόνια όμως αυτό έχει ανατραπεί, έτσι έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η συνδυαστική ήταν ένα υπαρκτό πεδίο έρευνας για τους αρχαίους έλληνες μαθηματικούς και επομένως αυτή η ερμηνεία του Στομαχίου θεωρείται πειστική», λέει ο κ. Χριστιανίδης.
Ο Παλίμψηστος Κώδικας του Αρχιμήδη _ όρος για αρχαίους παπύρους και περγαμηνές που χρησιμοποιούνταν πολλές φορές, αφού πρώτα «σβήνονταν» οι προηγούμενες καταγραφές_ ήταν αρχικώς ένα χειρόγραφο, το οποίο είχε αντιγραφεί τον 10o αιώνα από άγνωστο γραφέα. Περί τον 13ο αιώνα όμως ένας μοναχός στην Ιερουσαλήμ έξυσε το αρχικό κείμενο, έκοψε τα χειρόγραφα στη μέση για να τα δέσει και πάνω τους κατέγραψε προσευχές. Στην Ευρώπη εντοπίσθηκε το 1846 αλλά μόνον το 1907 δόθηκε για μετάφραση και μελέτη. Στη συνέχεια «εξαφανίστηκε» για εμφανισθεί εκ νέου το 1998 σε δημοπρασία των Christie's της Νέας Υόρκης, όπου και πωλήθηκε αντί 2,2 εκατ. δολαρίων, χωρίς η Ελλάδα να κατορθώσει να τον διεκδικήσει. Ηταν και η ευκαιρία για νέα ανάγνωση των κειμένων χάρη στις σύγχρονες μεθόδους που ο Χάιμπεργκ δεν μπορούσε να έχει στη διάθεσή του.
Πηγή: Μαρία Θερμού, Εφημερίδα "Το Βήμα"
http://erroso.blogspot.com/2011/07/blog-post_05.html#ixzz1RDRGIV9E
Μαζικός τάφος κατά τη διάνοιξη δρόμου σε τοποθεσία του Ερζερούμ! > Αυτή τη στιγμή ο Έλληνας πρέσβης στην Άγκυρα θα έπρεπε να βρισκόταν καθ' οδόν προς
Ανατριχιάζω και μόνο με τη σκέψη ότι σε αυτό τον ταπεινό τάφο ίσως να πετάχθηκαν κάποιοι από τους χωριανούς μου, που συνελήφθησαν από τους Τούρκος κατά την πυρπόληση των επτά χωριών της Σάντας και εξορίστηκαν στο Ερζερούμ, για να αφήσουν τα κόκκαλά τους εκεί από το κρύο, τις αρρώστεις και την ασιτία. Ίσως μάλιστα αυτός ο τάφος να είναι εκείνος πάνω στον οποίο οι (ελάχιστοι) επιζώντες τέλεσαν το χειμώνα του 1922-1923 το τελευταίο μνημόσυνο των δικών τους, αμέσως μόλις πληροφορήθηκαν ότι πρόκειται να επιστρέψουν στην Τραπεζούντα για να επιβιβαστούν στα πλοία που θα τους μεταφέρουν στην Ελλάδα...
Και φυσικά, αν η Ελλάδα ήταν χώρα με στοιχειώδη σοβαρότητα, αυτή τη στιγμή ο Έλληνας πρέσβης στην Άγκυρα θα βρισκόταν ήδη καθ' οδόν προς το Ερζερούμ, τουλάχιστον για να ζητήσει τη διενέργεια μιας εξέτασης DNA. Αν, λέω...
Και μία πρόταση: γνωρίζω ότι ο Σύλλογος Σανταίων Θεσσαλονίκης σκοπεύει να ταξιδέψει το Σεπτέμβριο στην Τραπεζούντα με αφορμή τη συμπλήρωση 90 χρόνων από το ολοκαύτωμα της Σάντας. Το Ερζερούμ είναι λίγες ώρες δρόμος από την Τραπεζούντα. Μήπως να έκανε και μια επίσκεψη προς τα εκεί; Η ακόμη καλύτερα να επισκεπτόταν το Βαλή της πόλης και να του ζητούσε να διεξαγάγει έρευνα για την ταυτότητα των ανθρώπων που θάφτηκαν σε αυτόν τον τάφο; Ακόμη και αν δεν ήταν Σανταίοι, ακόμη κι αν δεν ήταν καν Έλληνες (μπορεί π.χ. να ήταν Αρμένιοι), ήταν σίγουρα θύματα της ίδιας μισαλλοδοξίας...
Κι επειδή "βράση κολλάει το σίδερο", άρχισα να ήδη να συγκεντρώνω τα ονόματα των κατοίκων της Σάντας του Πόντου, που ξέρουμε βάσιμα ότι πέθαναν κατά τη διάρκεια της εξορίας τους στο Ερζερούμ. Ευτυχώς ο μακαρίτης ο Ιεροκλής Γωνιάδης μας άφησε ένα χειρόγραφο κατάλογο των θυμάτων του χωριού του, που είδε να πεθαίνουν εκεί μπροστά στα μάτια του. Τον συμπληρώνω με τα ονόματα των απογόνων τους, που ζουν στην Ελλάδα, και τον στέλνω σε κάθε αρμόδιο. Να ζητήσουμε άμεσα εξέταση DNA. Είναι μια μοναδική ευκαιρία να αποδείξουμε διεθνώς ότι όσα λέμε περί Γενοκτονίας, δεν είναι αποκυήματα της φαντασίας μας, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι της τραγικότητας που έζησε ο λαός μας. Να το στείλω άραγε και στο ελληνικό ΥΠΕΞ;