Η κραυγή της μάνας

Βασίλειος Τσούπρας

Ω παιδιά μου προδομένα, ω βλαστάρια Ελληνικά,
ω αθάνατων ηρώων και μαρτύρων σεις γενιά,
δεν ακούτε που σας κράζω, σας φωνάζω γοερά,
και σας δείχνω τις πληγές μου, τα δεσμά μου τα σκληρά;
Δεν τους βλέπετε τριγύρω πόσοι είναι οι εχθροί;
Για κοιτάξτε ανάμεσά τους πόσοι άχρηστοι ταγοί!
Για κοιτάχτε και πιο πέρα πόσοι υφαίνουν τον ιστό
και σχεδιάζουν ν’αφανίσουν κάθε τι το ελληνικό.

Δεν ακούτε του Αττίλα τη βαριά πατημασιά
που την Κύπρο μας ματώνει και τόσα άλλα μου παιδιά;
Που ‘ν’ ο Πόντος και η Προύσα, που ‘ν’ η Σμύρνη, τ’ Αϊβαλί,
Που ‘ν’ η Τένεδος κι η Ίμβρος και η Πόλη η τρανή;
Όλα τα ‘χουνε ρημάξει των βαρβάρων οι ορδές,
δεν χορταίνουν, όλο ουρλιάζουν με βρισιές και απειλές.

Μα και τ’ άγριου του Κρούμου τα τσακάλια τα σκληρά
κλέβουν όνομα κι αστέρι Μακεδόνων τα ιερά.
Στο Βιτώλιο, στην Αχρίδα, Πρίλαπο και Γευγελή
και στου Κρούσοβου τα μέρη, στου Μελένικου τη γη,
Εκεί Παίονες γενναίους, Πελαγόνες όσους βρουν
τους κλαδεύουν οι Κρουμίτες και οι Γραικοί τους αγνοούν.

Μα και πέρα από της Πίνδου τα πανύψηλα βουνά
μέχρι πάνω στην Αυλώνα πόσα αλύτρωτα χωριά!
Δεν ακούτε τις κραυγές τους, την πικρή τους οιμωγή;
Δεν είν’ κύματα κι αγέρας ή του Αώου οι παφλασμοί,
είναι σκούξιμο και θρήνοι, σπαραγμοί μικρών παιδιών,
βογκητά φυλακισμένων, κλάματα των γυναικών.
Των Τουρκαλβανών τ’ ασκέρια κόρες βιάζουν και παιδιά,
καίνε, αρπάζουν και ληστεύουν χριστιανών τα σπιτικά.

Μα κι εδώ μέσα στη χώρα τί μεγάλη αδιαντροπιά!
Πείνα, ψέμα κι αδικία, γενική κακομοιριά
Τα παιδιά μου τα σκοτώνουν με φαρμάκια δυνατά,
τα κορίτσια τα πουλάνε σε παζάρια πονηρά
κι οι πολύχρωμοι αρχηγοί μας και τα ξένα αφεντικά
βρίσκουν τρόπους και τερτίπια να σας ρίχνουν πιο βαθιά.
Μαύρα σύννεφα σκεπάσαν το γαλάζιο ουρανό,
έξω μπόρες, μέσα φρίκη, ποιός θα φέρει λυτρωμό;
Ω παιδιά μου προδομένα, φοβισμένα και δειλά
πού ‘ν’ η πρώτη φρονιμάδα, των παλιών η ανδρειά;

Μπρος, ξυπνήστε, σηκωθείτε, σύρτε πρώτοι το χορό
και συνάξτε και τον άλλο τον αδιάφορο λαό.
Ενωμένοι αγωνιστείτε, σπάστε τόξα και ιστούς,
διώξτ’ αφέντες, κλέφτες, ψεύτες κι όλους γύρω τους εχθρούς.
Προχωρήστε και λυτρώστε κάθε σκλάβο αδελφό,
τρέξτε, τρέξτ’ ελευθερώστε κάθε χώμα ελληνικό.
Και διαλέχτ’ ανάμεσά σας τους πιο τίμιους και καλούς
να διευθύνουν τα κοινά σας σαν τους χρόνους τους παλιούς.

Μη σκιαχτείτ’ οχτρών πληθώρα και τα όπλα τα τρανά,
σπέρνουν βέβαια τον τρόμο, μα δεν έχουνε καρδιά.
Ο Σταυρός θα σας φυλάει κι η ευχή της Παναγιάς
σαν θα μάχεστε με πίστη για τα δίκια της γενιάς.
Την Ελληνορθόδοξή μας πολιτεία και ζωή
όταν ζείτε, να σας βλάψει πια κανένας δεν μπορεί.
Μπρός λοιπόν, τί καρτερείτε, γιατί χάνετε καιρό;
Αν αμέσως κινηθείτε θε να βρείτε λυτρωμο.
Μην ντροπιάστε τη γενιά σας, λυπηθείτε τα παιδιά,
μην τ’ αφήστε να χαθούνε στο σκοτάδι, στη σκλαβιά.

Ω παιδιά μου προδομένα, θα προδώσετε κι εσείς
πίστη, δίκιο και αλήθεια για οφέλη της στιγμής;
Αν ετούτο μελετάτε, θυμηθείτε το καλά
πως τη μάνα όσοι προδίνουν πάντα χάνονται φρικτά

Πηγή.

http://ipapanik.wordpress.com/2011/01/09/tsoupras-kraugi-manas/#more-883

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η κραυγή της μάνας"

Γεώργιος Αβέρωφ 1818 – 1899

Επιχειρηματίας και μέγας εθνικός ευεργέτης. Βλάχικης καταγωγής, γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1818 στο Μέτσοβο. Ήταν ο νεώτερος από τα πέντε αδέλφια της οικογενείας και οι γονείς του τον προόριζαν για δάσκαλο στο εκεί σχολείο. Εκείνος, όμως, πνεύμα ανήσυχο, προτίμησε να αναζητήσει την τύχη του στο εξωτερικό.

Σε ηλικία 22 ετών μετέβη στο Κάιρο για να εργασθεί κοντά στον αδελφό του, ο οποίος είχε υφασματοπωλείο. Γρήγορα άνοιξε τα δικά του φτερά και αρχικά ασχολήθηκε με τη γεωργία, νοικιάζοντας κτήματα πλησίον του Νείλου. Στη συνέχεια επιδόθηκε στο εμπόριο σίτου στη Ρωσία και το 1866 ίδρυσε εμπορικό και τραπεζιτικό οίκο στην Αλεξάνδρεια.

Ανεδείχθη ταχύτατα ως ένας από τους πλουσιότερους Έλληνες της διασποράς, με περιουσία που ξεπερνούσε τα 100.000.000 δραχμές, όταν η περιουσία του πιο πλούσιου ελλαδίτη δεν ξεπερνούσε το 1.000.000 δραχμές. Οι πρώτες του δωρεές έγιναν προς την ελληνική κοινότητα της Αλεξανδρείας με την ίδρυση γυμνασίου, παρθεναγωγείου και νοσοκομείου. Ακολούθως, μερίμνησε για την ιδιαίτερη πατρίδα του, το Μέτσοβο, όπου διέθεσε 1.500.00 δραχμές για κοινωφελή έργα.

Με χρήματα του Γεωργίου Αβέρωφ:

• Αποπερατώθηκε το Πολυτεχνείο της Αθήνας. Το αρχικό κεφάλαιο για την ανέγερσή του είχαν διαθέσει οι επίσης Μετσοβίτες μεγαλέμποροι της Αιγύπτου, Στουρνάρας και Τοσίτσας, εξ ου και η ονομασία του Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ).
• Χτίστηκαν η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (σημερινά Δικαστήρια της Ευελπίδων) και οι Φυλακές στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας (στο χώρο που σήμερα υψώνεται τα Μέγαρα του Αρείου Πάγου και του Εφετείου).
• Ανεγέρθηκαν οι ανδριάντες του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε' και του Ρήγα Φεραίου στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών.
• Αναναμαρμαρώθηκε το αρχαίο Παναθηναϊκό Στάδιο, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, ένα τεχνικό επίτευγμα για την εποχή του.

Ο Αβέρωφ υπήρξε οπαδός του Χαρίλαου Τρικούπη, καθώς πίστευε στην εκσυγχρονιστική προσπάθεια του Μεσολογγίτη πολιτικού. Πίστευε ότι αν κυβερνούσε ο Τρικούπης θα είχε αποφευχθεί η εθνική ταπείνωση του 1897 και η πτώχευση της χώρας.

Ο Γεώργιος Αβέρωφ πέθανε στις 15 Ιουλίου 1899 στο Ράμλεχ της Αλεξάνδρειας και ο τάφος του βρίσκεται στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Άφησε περιουσία που υπολογίσθηκε σε 31.000.000 δραχμές. Από το κληροδότημά του για κοινωφελείς σκοπούς διατέθηκαν σε χρυσές ελληνικές δραχμές:

• 2.500.000 (300.000 λίρες Αγγλίας) υπέρ του Ταμείου του Εθνικού Στόλου για τη ναυπήγηση πολεμικού πλοίου που θα έφερε το όνομά του. Πρόκειται για το θωρηκτό «Αβέρωφ», που κυριάρχησε στο Αιγαίο κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.
• 1.500.000 υπέρ της ελληνικής κοινότητας της Αλεξανδρείας.
• 500.000 για την ίδρυση Γεωργικής Σχολής στη Λάρισα.
• 500.000 υπέρ του Ε.Μ.Π.
• 500.000 υπέρ του Ωδείου Αθηνών.
• 900.000 υπέρ της κοινότητας Μετσόβου.
• 1.000.000 για την αποπεράτωση του Παναθηναϊκού Σταδίου.

Ο Γεώργιος Αβέρωφ διέθετε πρακτικό νου, που αναπλήρωνε την έλλειψη μόρφωσης. Αγαπούσε ειλικρινά την πατρίδα του και αυτός ήταν ο λόγος των δωρεών του και όχι οποιαδήποτε σκέψη επίδειξης. Το ελληνικό κράτος, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον εθνικό τούτο άνδρα, έστησε τον ανδριάντα του προ του Παναθηναϊκού Σταδίου.

http://www.sansimera.gr/biographies/277

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γεώργιος Αβέρωφ 1818 – 1899"

Πατρίδα μας είναι το Καστελλόριζο

Του Νίκου Λυγερού

Για όσους δεν έχουν καταλάβει το μήνυμα του λαού μας, θα πούμε τα πράγματα πιο απλά: Πατρίδα μας είναι το Καστελλόριζο. Κι όσοι δεν ήθελαν να το καταλάβουν, θα το δουν μέσα από το έργο του λαού μας. Οι πρόσφατες αποκαλύψεις από την πλευρά της Κύπρου όσον αφορά στη διακρατική συμφωνία με την Αίγυπτο στις 17 Φεβρουαρίου 2003, αναδεικνύουν πολλά βασικά νοητικά σχήματα, τα οποία έγιναν ορατά με το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Τα όρια της ΑΟΖ αλλάζουν ριζικά την αντίληψή μας αναφορικά με τη θάλασσα. Οι αποστάσεις δεν έχουν καμία σχέση με τα προβλήματα των 6 και 12 ναυτικών μιλίων. Το μήκος έχει επιπτώσεις και στο εμβαδόν. Κι όσοι αναρωτιούνται ποια είναι η αξία του Καστελλόριζου σε αυτό το πλαίσιο, η πιο απλή απόδειξη της επιρροής του είναι η παρέμβαση της ελληνικής κυβέρνησης στην απόφαση της κυπριακής κυβέρνησης εκείνη την εποχή. Σε μια τόσο μεγάλη απόσταση η ύπαρξη του Καστελλόριζου αλλάζει τα τριπλά σημεία των διαγραμμάτων Voronoi. Το πρώτο είναι Ελλάδα – Κύπρος – Τουρκία και το δεύτερο Αίγυπτος – Ελλάδα – Κύπρος. Αυτό το φαινόμενο εξηγείται απλά όχι από την τοποθέτηση του Καστελλόριζου πάνω στο χάρτη, αλλά από την ακριτικότητα του! Αν δεν ήταν ακριτικό νησί με την μαθηματική κυριολεξία της έννοιας, τότε δεν θα είχε μία τόσο μεγάλη σφαίρα επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο. Το πρόβλημα της αποκάλυψης του παρασκηνίου το 2003, θα βάλει σε δύσκολη θέση όσους εκείνη την εποχή εξέτασαν τη χώρα μόνο ως χώρο. Διότι τώρα έρχεται η διεκδίκηση του χρόνου. Μπορεί βέβαια να θεωρούσαν ότι η καθυστέρηση της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ δεν θα επέτρεπε στο λαό μας ν' αντιληφθεί την πράξη τους, έκαναν ένα σοβαρό λάθος. Διότι τώρα θα πρέπει να δικαιολογηθούν και να εξηγήσουν γιατί πίεσαν την Κύπρο να κάνει πίσω μερικά ναυτικά μίλια στο ακριτικό της block, για να μην χρησιμοποιηθεί ως στοιχείο σταθεροποίησης της ύπαρξης της ΑΟΖ του Καστελλόριζου. Είχαν ποντάρει στην καθυστέρηση ή ακόμα και στην μη ύπαρξη της ελληνικής ΑΟΖ. Τώρα όμως έχουν ήδη εκτεθεί δίχως να έχουν καταφέρει να χαλάσουν το τελικό πλαίσιο της διαπραγμάτευσης. Όντως η Κύπρος μπορεί ακόμα και τώρα να ζητήσει από την Αίγυπτο να κάνει μία επέκταση της κοινής γραμμής των ΑΟΖ. Με άλλα λόγια ακόμα και αν η κατάσταση είναι δύσκολη δεν είναι μη αναστρέψιμη. Και το ίδιο ισχύει για το Καστελλόριζο. Έτσι ακόμα κι αν προσπάθησαν να αποφύγουν τα προβλήματα με την Τουρκία δεν θα τα καταφέρουν με το λαό μας, ο οποίος δεν αποδέχεται τέτοιες πράξεις που μερικοί ονομάζουν απλώς λάθη. Διότι δεν μπορούμε απλώς να ξεχάσουμε τους δικούς μας στο Καστελλόριζο, διότι όπως το είπαμε: Πατρίδα μας είναι το Καστελλόριζο.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7474-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πατρίδα μας είναι το Καστελλόριζο"

Θεσσαλονίκη: Ο Διόνυσος και τα δώρα του

Έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης για το κρασί στην αρχαιότητα

13/07/2011

Με «σταρ» το χάλκινο κρατήρα, που είναι διακοσμημένος με αργυρό, επίχρυσο στεφάνι αμπέλου στο λαιμό, ένα εξαιρετικής τέχνης αντικείμενο του 4ου π. Χ. αιώνα, το οποίο είχε εξαχθεί παράνομα από την Ελλάδα για να μας επιστραφεί ως προϊόν αρχαιοκαπηλίας από την αμερικανική συλλογή των Σέλμπι Γουάιτ _ Λεόν Λεβί εγκαινιάζεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης η έκθεση «Το δώρο του Διονύσου. Η μυθολογία του κρασιού στην Κεντρική Ιταλία (Μολίζε) και τη Βόρεια Ελλάδα».

Γιατί από αυτές τις δύο περιοχές προέρχονται τα αντικείμενα της έκθεσης, που έχουν σχέση με τον Διόνυσο, έναν από τους πιο αγαπητούς θεούς της αρχαιότητας και το κρασί, το «θείο» δώρο του, σημαντικό και ως οικονομικό αγαθό ολόκληρης της Μεσογείου. Γιατί, όπως αναφέρει στο εισαγωγικό της σημείωμα η γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού κυρία Λίνα Μενδώνη «Γύρω από το αμπέλι και το κρασί, περιστρέφεται ως τις μέρες μας ο μεσογειακός πολιτισμός ενώ η παρακαταθήκη του Διονύσου με την ποίηση, τον χορό, το τραγούδι, τη μεταμφίεση, το θέατρο και αυτό που αποκαλούμε διονυσιασμό, αποτελεί μέρος της κοινής μας μεσογειακής κληρονομιάς».

Στους αρχαίους δρόμους του κρασιού της Μακεδονίας και της Κεντρικής Ιταλίας λοιπόν, ταξιδεύει τους επισκέπτες η έκθεση με στόχο να παρουσιαστούν οι πολλαπλές και αμφίσημες όψεις του Διονύσου αφενός και αφετέρου η μακραίωνη ιστορία του κρασιού στον μεσογειακό χώρο και ο κυρίαρχος ρόλος του στην οικονομία, τη θρησκεία και τις κοινωνικές εκδηλώσεις.

«Η σύνθετη υπόσταση του θεού Διονύσου και οι πολλαπλές ιδιότητές του, που σχετίζονται άμεσα με τη χαρά της ζωής, δεν είναι δυνατόν να εξαντληθούν μέσα σε μία έκθεση. Για τον λόγο αυτόν το ενδιαφέρον μας εστιάστηκε σε ο, τι αφορά τον οίνο, το πολύτιμο αυτό προϊόν που αποτέλεσε βασικό είδος διατροφής και εμπορικών συναλλαγών σε όλο τον μεσογειακό χώρο κατά την αρχαιότητα», λέει η διευθύντρια του μουσείου κυρία Πολυξένη Αδάμ - Βελένη, ενώ η Έφορος Αρχαιοτήτων του Molise κυρία Αλφοσίνα Ρούσο αναφέρεται στον «αρχαιότατο δεσμό που συνδέει την Ιταλία με την Ελλάδα, έλκει την καταγωγή του από τον ελληνικό αποικισμό του 8ου - 7ου π. Χ. αιώνα και σταθεροποιείται κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου».

Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία του ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού με το ιταλικό Υπουργείο Πολιτισμού και συγκεκριμένα με την Εφορεία Αρχαιοτήτων του Molise, την Περιφέρεια του Molise και το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης.

Πού και Πότε

Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (Μαν. Ανδρόνικου 6, τηλ: +30 2310 830538).

Διάρκεια:13 Ιουλίου ως 30 Σεπτεμβρίου

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=410747

Π.Β. Αυστραλία- Μικρές Εκδόσεις Γιῶργος Ἐχέδωρος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Θεσσαλονίκη: Ο Διόνυσος και τα δώρα του"

Τα ελληνόπουλα έσπασαν τα...κοντέρ στο Ευρωπαϊκό Σχολείο!

Έλληνας ο καλύτερος μαθητής του Ευρωπαϊκού Σχολείου για τέταρτη φορά τα τελευταία δέκα χρόνια!

O Μιχάλης Ντινόπουλος με 9,75 στα 10 κονιορτοποίησε τα ρεκόρ των βαθμών του μπακαλορεά από συστάσεως του Σχολείου

Το Σάββατο 9 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε στην μεγάλη αίθουσα της Φιλαρμονικής του Λουξεμβούργου, η καθιερωμένη ετήσια εκδήλωση για την απονομή των "μπακαλορεά" των απολυτηρίων δηλ. του Λυκείου του Ευρωπαϊκού Σχολείου.

Το απολυτήριο αυτό αποκτιέται μετά από ιδιαίτερα δύσκολες εξετάσεις, προφορικές και γραπτές ενώπιον επιτροπής καθηγητών από όλες τις χώρες της Ε.Ε.. Η απόκτηση του απολυτηρίου αυτού επιτρέπει στους κατόχους του να εγγραφούν σε πανεπιστήμιο της αρεσκείας τους, σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης....

Το Ευρωπαϊκό Σχολείο του Λουξεμβούργου έχει 3000 περίπου μαθητές από 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φέτος 257 μαθητές απόκτησαν τον πολυπόθητο τίτλο του μπακαλορεά. Στην λαμπρή αυτή τελετή παρίσταται η διοίκηση του Σχολείου, οι πρέσβεις των χωρών μελών ή εκπρόσωποί τους, ο υπουργός Παιδείας του Λουξεμβούργου οι τελειόφοιτοι, οι γονείς και οι φίλοι τους. Ορχήστρα αποτελούμενη από μαθητές του Σχολείου "ντύνει" καλλιτεχνικά την εκδήλωση.

Μετά από τις καθιερωμένες ομιλίες, με αλφαβητική σειρά ο κάθε μαθητής και μαθήτρια παραλαμβάνει το απολυτήριό του από τα χέρια των εκπροσώπων του σχολείου. Στη συνέχεια κάθε χώρα βραβεύει τον καλύτερο μαθητή της. Δίδονται και άλλα βραβεία όπως για παράδειγμα στα Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, αλλά και στο Σχέδιο και στη Γυμναστική.

.
Αυτό που περιμένουν όμως όλοι με αγωνία, που είναι και το πιο εντυπωσιακό και με το οποίο κλείνει η εκδήλωση, είναι να μάθουν ποιος μαθητής από τους 257 που διαγωνίστηκαν από όλες τις φυλές του Ισραήλ που φοιτούν στο Ευρωπαϊκό Σχολείο θα επιτύχει τον καλύτερο βαθμό. Ποιος θα είναι ο πρώτος των πρώτων! Ο παρουσιαστής ανεβαίνει στο βήμα για την τελική ανακοίνωση και απόλυτη σιγή απλώνεται στην αίθουσα.

Η Ελλάδα δια των εκπροσώπων της που δεν είναι άλλοι από τα ελληνόπουλα της διασποράς, για τέταρτη φορά τα τελευταία δέκα χρόνια πέτυχε το δύσκολο κατόρθωμα της πρωτιάς.. Και στους χαλεπούς καιρούς που περνάει η χώρα, επιτυχίες σαν και αυτή δίνουν πόντους στην Ελλάδα που τόσο τους έχει ανάγκη. Και ενώ τις προηγούμενες φορές οι νικήτριες ήταν κορίτσια, (Τσίγκου, Ορφανού και Ζαχαρή), φέτος ένα αγόρι ο Μιχάλης Ντινόπουλος με 9,75 στα 10 κονιορτοποίησε τα ρεκόρ των βαθμών του μπακαλορεά από συστάσεως Ευρωπαϊκού Σχολείου Λουξεμβούργου. Ο δίδυμος αδελφός του ανέβηκε επίσης στο βάθρο για να πάρει βραβείο του καλύτερου μαθητή στη Χημεία. Όλα τα ελληνόπουλα (και αυτό μεταξύ άλλων δείχνει και το φιλοπρόοδον της ράτσας μας) πέτυχαν στις εξετάσεις τους και εγγράφονται ήδη στα καλύτερα πανεπιστήμια της Ευρώπης και όχι μόνο, για τις ανώτατες σπουδές τους.

Βλέποντας όλα αυτά αρχίζουμε σιγά-σιγά να καταλαβαίνουμε κι εκείνον τον αρχαίο Έλληνα που τον έλεγαν Αρχιμήδη, όταν είπε: «Δος μοι ποι σταθώ και την γαν κινάσω». Δος μου κάπου για να σταθώ και θα κουνήσω τη γη. Το είπε όταν κατάλαβε τη σημασία του μοχλού στη Φυσική. Πού να σταθεί ο Αρχιμήδης; Πού να σταθούμε όλοι μας; Αν είχαμε πού να σταθούμε, θα κουνούσαμε τη γη, μόνο και μόνο με το ανθρώπινο δυναμικό που έχομε. Που ξεδιπλώνει τα φτερά του και διαπρέπει εκεί που αυτοί που σε κρίνουν, σε κρίνουν από την αξία σου και μόνο. Γιατί έτσι όπως είμαστε τώρα, δεν στεκόμαστε πουθενά. Είμαστε μετέωροι. Αιωρούμενοι. Είμαστε φτερά στον άνεμο. Στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε τα πράγματα!
Πηγές.

cretalive.gr
http://wwwaristofanis.blogspot.com/2011/07/blog-post_6052.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα ελληνόπουλα έσπασαν τα...κοντέρ στο Ευρωπαϊκό Σχολείο!"

Τα ονόματα ΑΧΙΛΛΕΑΣ και ΟΔΥΣΣΕΑΣ δεν είναι ελληνικά!

Ο Αχιλλέας δένει την πληγή του Πάτροκλου (Κύλιξ του 500 π.Χ.)

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

«Το λάκκο τον ανοίγουμε μόνοι μας. Το φτυάρι και τον κασμά τον κρατούν οι κονδυλοφόροι από έδρας... Μυθοπλασίες και λόγια παραπλανητικά. Χωρίς ουσία, χωρίς υπόβαθρο, αλλά με ...μέλλον.»
Έτσι είχα αρχίσει μια επιστολή πριν από αρκετά χρόνια και την έστειλα σε αθηναϊκή εφημερίδα. Δημοσιεύθηκε μια περίληψή της. Είναι η ώρα να δημοσιευθεί η ουσία της, τώρα, μέσα από τη δυνατότητα που μου δίνει το ελεύθερο βήμα των Blogs, χωρίς λογοκρισία, κοψο-ραψίματα και ...αναμονές.

Μέσα στα πολλά βιβλία που έχουν εκδοθεί στην Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια βρίσκει κανείς διάφορες γνώμες, απόψεις, αμφισβητήσεις, διαστρεβλώσεις και διάφορα άλλα συμπλέγματα που διαμορφώνουν την εικόνα του γράφοντος για αρχέγονα κείμενα-σύμβολα του παγκόσμιου πολιτισμού. Όπως είναι τα μοναδικά Ομηρικά Έπη.

Επιχειρήθηκε στη δεκαετία του ’80 να γίνει μια προσέγγιση της ελληνικής μυθολογίας από τον τότε καθηγητή Ιωάννη Κακριδή και την ομάδα του. Δημοσιεύθηκε μάλιστα σε πολυτελή έκδοση πέντε τόμων από γνωστό εκδοτικό οίκο των Αθηνών. Κατηγορείται ο ελληνικός λαός από τη ...γέννησή του γιατί έδινε ετυμολογικές εξηγήσεις στους ήρωές του που σύμφωνα με τον μακαρίτη, σήμερα, καθηγητή αυθαιρετούσε ακόμη και ο Όμηρος!!

Διαβάστε ένα μικρό κομμάτι για να ...κουφαθείτε και εσείς!

Δεν ανήκε στους Έλληνες ο Οδυσσέας
«Γενικά, ο λαός ( ο ελληνικός) έχει την τάση και τα ξενικής καταγωγής ονόματα να τα ετυμολογεί αυθαίρετα, με το να
συνδυάζει το όνομα του ήρωα με κάποιο στοιχείο είτε της δικής του ζωής είτε κάποιου προγόνου του. Για τον Οδυσσέα π.χ. δεν υπάρχει αμφιβολία πως έχει προελληνικό όνομα, που αγνοούμε τι σήμαινε αρχικά. Και όμως, ήδη, στην Οδύσσεια (τ 406 κ.ε.)αναφέρεται πως στον ήρωα δόθηκε το όνομα αυτό, γιατί ο παππούς του ο Αυτόλυκος είχε προκαλέσει πολλών ανθρώπων το θυμό (ὀδύσσομαι= μισώ).
(Ελληνική Μυθολογία – Γενική Εποπτεία Ι.Θ. Κακριδής. Τόμος 1 σελίδα 80, έκδοση Εκδοτική Αθηνών)

Τρέξαμε, λοιπόν, στο κείμενο του Ομήρου για να δούμε τι λέει για τον Οδυσσέα:
Έτσι βρήκαμε:

"τὴν δ᾽ αὖτ᾽ Αὐτόλυκος ἀπαμείβετο φώνησέν τε· 405
"γαμβρὸς ἐμὸς θυγάτηρ τε, τίθεσθ᾽ ὄνομ᾽ ὅττι κεν εἴπω·
πολλοῖσιν γὰρ ἐγώ γε ὀδυσσάμενος τόδ᾽ ἱκάνω,
ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξὶν ἀνὰ χθόνα πουλυβότειραν·
τῷ δ᾽ Ὀδυσεὺς ὄνομ᾽ ἔστω ἐπώνυμον·"
Οδύσσεια Τ 405

που σύμφωνα με τη μετάφραση του Α. Εφταλιώτη θα πει:
«Κι ὁ Αὐτόλυκος ἀπάντησε· “Γαμπρὲ καὶ θυγατέρα,νά, τ' ὄνομα θὰ σᾶς πῶ νὰ βάλτε τοῦ ἀγοριοῦ σας.Περίσσιους δυσαρέστησα ἐγὼ ποὺ ἐδῶ σᾶς ἦρθα,γυναῖκες κι ἄντρες, πὰς σ' αὐτὴ τὴ γῆς τὴν τροφοδότρα·γι' αὐτὸ Δυσσέας νὰ λεχτῆ τ' ἀγόρι·»

Αυτή είναι η εξήγηση του Ομήρου για το πως προήλθε το όνομα του Οδυσσέας. Και αυτό αμφισβητείται από ένα σοβαρό κατά τα άλλα έργο του αναφερόμενου καθηγητή, δίχως έστω μια τεκμηρίωση. Απλά η γνώμη του θεωρήθηκε ως θέσφατο.

Ούτε ο Αχιλλέας ήταν Έλληνας
Πιο κάτω στο ίδιο βιβλίο θα διαβάσουμε και τα άλλα ...βαρύγδουπα του Ι. Κακριδή:
Αξίζει τον κόπο να ρίξουμε μια ματιά:
« Και ο Αχιλλέας δεν έχει ελληνικό όνομα, και όμως οι Έλληνες στην επιθυμία τους να το ετυμολογήσουν, θυμήθηκαν πως ο ήρωας είχε μεγαλώσει στη σπηλιά του Χείρωνα με τα εντόσθια και το μυαλό αγρίων θηρίων, αυτό σήμαινε πως δεν είχε πλησιάσει τα χείλη του στο μαστό της μητέρας του, γι’ αυτό πίστευαν πως το όνομά του έχει σχηματιστεί από το στερητικό α- και το ουσιαστικό χείλη (Απολλόδωρος 3, 172).

''Πιο αυθαίρετη είναι εξήγηση ότι ο Αχιλλέας χρωστούσε το όνομά του στο ότι είχε καμένο το ένα του χείλος (Πτολεμαίος Χέννος, Καινή Ιστορία 7,1 – κάτι που θυμίζει τη νεοελληνική συνήθεια να δίνουν το όνομα Αχιλλέας ως παρωνύμιο σε όποιον έχει μεγάλα (α) χείλια! "
(Ελληνική Μυθολογία – Γενική Εποπτεία Ι.Θ. Κακριδής. Τόμος 1 σελ.80. έκδοση ΕκδοτικήΑθηνών)

Κουφάθηκα! Δηλαδή τι ...καλύτερο θα μπορούσε να γράψει ένας ...ανθέλληνας;
Έτρεξα πάλι στην ελληνική γραμματεία, να δώ τι λένε αυτοί οι ...αυθαίρετοι πρόγονοι...
Ο Απολλόδωρος γράφει:
«... καὶ ὠνόμασεν Ἀχιλλέα (πρότερον δὲ ἦν ὄνομα αὐτῷ Λιγύρων) ὅτι τὰ χείλη μαστοῖς οὐ προσήνεγκε.» (Απολλόδωρος Βιβλιοθήκη Γ, 13.6)
Με τα χείλη του, λέει, δεν βύζαξε, γι’ αυτό ονομάστηκε Αχιλλέας. Αυτή η εξήγηση δεν του άρεσε του καθηγητή, αλλά ούτε και του Πτολεμαίου του Χέννου που έγραψε τέσσερις αιώνες μετά τον Απολλόδωρο:
«Ὡς Ἀχιλλεὺς διὰ μὲν τὸ ἐκ πυρὸς αὐτὸν σωθῆναι καόμενον ὑπὸ τῆς μητρὸς Πυρίσσοος ἐκαλεῖτο, διότι δὲ ἓν τῶν χειλέων αὐτοῦ κατακαυθείη, Ἀχιλλεὺς ὑπὸ τοῦ πατρὸς ὠνομάσθη.» (Πτολεμαίου Χέννου, Καινή Ιστορία 7,1)

Ονομάστηκε από τον πατέρα του Αχιλλέας γιατί ένα χείλι του είχε καεί. Αλλά ούτε αυτή η εξήγηση ήταν καλή για τον Ι. Κακριδή.
Αλλά εκτός από τον Οδυσσέα και τον Αχιλλέα που έβαλε στο ...μάτι καταφέρεται και για αρκετούς άλλους ήρωες του Ομήρου.Αλλά και αυτά που τα βρίσκει ελληνικά τα θεωρεί πλασμένα από τους Ίωνες επικούς. Έτσι γράφει τα εξής:

«Από τα ονόματα των ηρώων τα περισσότερα είναι γνήσια ελληνικά, πλασμένα κατά κύριο λόγο από τους επικούς της Ιωνίας: Αγαμέμνων, Μενέλαος, Διομήδης, Πρωτεσίλαος, Ετεοκλής, Πολυνείκης κτλ. Υπάρχουν όμως άλλα που δεν μπορούμε να τα αναγάγουμε σε ελληνικές ρίζες: Πέλοψ, Τυνδάρεως, Σίσυφος, Κάδμος, Μίνως, Ατρεύς, Πηλεύς, Τυδεύς και πλήθος άλλα, πρέπει λοιπόν να είναι προελληνικά.»

Τώρα, αν κάνουμε προσπάθεια ετυμολόγησής τους, θα μας πούνε πως διακατεχόμαστε και εμείς από αυθαιρεσία όπως ο Όμηρος, ο Απολλόδωρος, ο Πτολεμαίος και όλοι αυτοί οι ...διαστρεβλωτές των αρχαίων κειμένων.
Άρθρα και Σκέψεις

Πηγή.

http://visaltis.blogspot.com/2011/07/blog-post_9835.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα ονόματα ΑΧΙΛΛΕΑΣ και ΟΔΥΣΣΕΑΣ δεν είναι ελληνικά!"

Συμβουλές για έναν ηθικό βίο - ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΝΙΚΟΝ

"Στο έργο αυτό, παρατίθενται διάφορες πρακτικές διδαχές του Ισοκράτη προς κάποιον Δημόνικο για το πως θα πρέπει να είναι ένας ορθός και ηθικός τρόπος ζωής."

Κανένα να μη κάνεις φίλον πρότου εξετάσης πώς έχει συμπεριφερθή προς τους παλαιούς του φίλους· διότι πρέπει να προβλέπης ότι θα συμπεριφερθή και προς σε, όπως συμπεριεφέρθη προς εκείνους. Να γίνεσαι μεν βραδέως φίλος, αφού δε γίνης φίλος να μένης πιστός εις την φιλίαν. Διότι είναι εξ ίσου απρεπές να μη έχης κανένα φίλον και να αλλάζης πολλούς φίλους συχνά. Να μη δοκιμάζης τους φίλους σου κατά τοιούτον τρόπον ώστε εκ της δοκιμής ταύτης να προέρχεται διά σε ζημία, μήτε όμως να θέλης να έχης τους φίλους σου αδοκιμάστους. Τούτο δε θα κατορθώσης, αν προσποιείσαι ενώπιον αυτών ότι έχεις ανάγκας τας οποίας δεν έχεις· [25] να ανακοινώνης εις αυτούς ζητήματα, τα οποία δύνανται να κοινολογηθούν, παρουσιάζων αυτά ως μυστικά· αν διαψευσθής εις τας ελπίδας σου, δεν θα υποστής εκ τούτου καμμίαν ζημίαν, εάν δε αι ελπίδες σου επιβεβαιωθούν, θα έχης ασφαλεστέραν γνώσιν του χαρακτήρος των φίλων σου. Να δοκιμάζης τους φίλους εις τας δυστυχίας και εις τους κοινούς κινδύνους· διότι τον μεν χρυσόν δοκιμάζομεν εις το πυρ, τους δε φίλους διακρίνομεν εις τας ατυχίας. Θα τηρήσης την αρίστην στάσιν απέναντι των φίλων σου, αν δεν περιμένης ούτοι να σου γνωρίσουν τας ανάγκας των, αλλ' αν αυθορμήτως έλθης εις βοήθειάν των, όταν αι περιστάσεις το επιβάλλουν.

[26] Να νομίζης ότι είναι εξ ίσου επαίσχυντον να νικάσαι υπό των εχθρών σου εις το κακόν και να φαίνεσαι κατώτερος των φίλων σου εις τας ευεργεσίας που σου κάμνουν. Να θεωρής ως αληθείς φίλους όχι μόνον εκείνους που λυπούνται διά τας δυστυχίας σου, αλλά και εκείνους οι οποίοι δεν σε φθονούν διά την ευτυχίαν σου· διότι πολλοί λυπούνται μεν μαζί με τους φίλους των διά τας ατυχίας των, αλλά τους φθονούν, όταν ευτυχούν. Να ενθυμήσαι τους απόντας φίλους σου ενώπιον των παρόντων, διά να φαίνεσαι ότι ουδέ τούτους λησμονείς, όταν είναι απόντες.

[27] Να θέλης να είσαι όσον αφορά την ενδυμασίαν σου φιλόκαλος και όχι καλλωπιστής. Είναι δε ίδιον γνώρισμα του μεν φιλοκάλου η μεγαλοπρέπεια, του δε καλλωπιστού το εξεζητημένον (η επίδειξις, ίνα κινηθή η περιέργεια των άλλων). Να αγαπάς ουχί την υπερβολικήν αύξησιν των υπαρχόντων αγαθών, αλλά την μετρίαν απόλαυσιν τούτων. Να καταφρονής τους φιλοχρημάτους, οι οποίοι ζητούν να συσσωρεύουν θησαυρούς και δεν γνωρίζουν να απολαύσουν εκείνους που έχουν· διότι ούτοι πάσχουν κάτι παρόμοιον με εκείνους οι οποίοι αγοράζουν ωραίον ίππον, ενώ γνωρίζουν να ιππεύουν κακώς.

[28] Προσπάθει να καθιστάς τον πλούτον σου προσοδοφόρον και χρήσιμον· είναι δε ο πλούτος χρήσιμος μεν εις τους επιθυμούντας να μεταχειρίζωνται τούτον ελευθερίως, προσοδοφόρος δε εις τους δυναμένους να αποκτούν κτήματα προσοδοφόρα. Να εκτιμάς την υπάρχουσαν περιουσίαν διά δύο λόγους, και διά να δύνασαι να πληρώσης μέγα πρόστιμον και διά να βοηθής χρηστόν φίλον όταν δυστυχή· διά τας άλλας δε ανάγκας της ζωής σου να μη προσκολλάσαι εις αυτήν υπερβολικά, αλλά να την αγαπάς με μέτρον.

---

Πρωτότυπο Κείμενο

Μηδένα φίλον ποιοῦ, πρὶν ἂν ἐξετάσῃς πῶς κέχρηται τοῖς πρότερον φίλοις· ἔλπιζε γὰρ αὐτὸν καὶ περὶ σὲ γενέσθαι τοιοῦτον, οἷος καὶ περὶ ἐκείνους γέγονε. βραδέως μὲν φίλος γίγνου, γενόμενος δὲ πειρῶ διαμένειν· ὁμοίως γὰρ αἰσχρὸν μηδένα φίλον ἔχειν καὶ πολλοὺς ἑταίρους μεταλλάττειν. μήτε μετὰ βλάβης πειρῶ τῶν φίλων, μήτ’ ἄπειρος εἶναι τῶν ἑταίρων θέλε. τοῦτο δὲ ποιήσεις, ἐὰν μὴ δεόμενος τὸ δεῖσθαι προσποιῇ. [25] περὶ τῶν ῥητῶν ὡς ἀπορρήτων ἀνακοινοῦ· μὴ τυχὼν μὲν γὰρ οὐδὲν βλαβήσει, τυχὼν δὲ μᾶλλον αὐτῶν τὸν τρόπον ἐπιστήσει. δοκίμαζε τοὺς φίλους ἔκ τε τῆς περὶ τὸν βίον ἀτυχίας καὶ τῆς ἐν τοῖς κινδύνοις κοινωνίας· τὸ μὲν γὰρ χρυσίον ἐν τῷ πυρὶ βασανίζομεν, τοὺς δὲ φίλους ἐν ταῖς ἀτυχίαις διαγιγνώσκομεν. οὕτως ἄριστα χρήσει τοῖς φίλοις, ἐὰν μὴ προσμένῃς τὰς παρ’ ἐκείνων δεήσεις, ἀλλ’ αὐτεπάγγελτος αὐτοῖς ἐν τοῖς καιροῖς βοηθῇς.

[26] ὁμοίως αἰσχρὸν εἶναι νόμιζε τῶν ἐχθρῶν νικᾶσθαι ταῖς κακοποιίαις καὶ τῶν φίλων ἡττᾶσθαι ταῖς εὐεργεσίαις. ἀποδέχου τῶν ἑταίρων μὴ μόνον τοὺς ἐπὶ τοῖς κακοῖς δυσχεραίνοντας, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐπὶ τοῖς ἀγαθοῖς μὴ φθονοῦντας· πολλοὶ γὰρ ἀτυχοῦσι μὲν τοῖς φίλοις συνάχθονται, καλῶς δὲ πράττουσι φθονοῦσι. τῶν ἀπόντων φίλων μέμνησο πρὸς τοὺς παρόντας, ἵνα δοκῇς μηδὲ τούτων ἀπόντων ὀλιγωρεῖν.

[27] Εἶναι βούλου τὰ περὶ τὴν ἐσθῆτα φιλόκαλος, ἀλλὰ μὴ καλλωπιστής. ἔστι δὲ φιλοκάλου μὲν τὸ μεγαλοπρεπές, καλλωπιστοῦ δὲ τὸ περίεργον. Ἀγάπα τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν μὴ τὴν ὑπερβάλλουσαν κτῆσιν ἀλλὰ τὴν μετρίαν ἀπόλαυσιν. καταφρόνει τῶν περὶ τὸν πλοῦτον σπουδαζόντων μέν, χρῆσθαι δὲ τοῖς ὑπάρχουσι μὴ δυναμένων· παραπλήσιον γὰρ οἱ τοιοῦτοι πάσχουσιν, ὥσπερ ἂν εἴ τις ἵππον κτήσαιτο καλὸν κακῶς ἱππεύειν ἐπιστάμενος.

[28] πειρῶ τὸν πλοῦτον χρήματα καὶ κτήματα κατασκευάζειν. ἔστι δὲ χρήματα μὲν τοῖς ἀπολαύειν ἐπισταμένοις, κτήματα δὲ τοῖς κτᾶσθαι δυναμένοις. τίμα τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν δυοῖν ἕνεκεν, τοῦ τε ζημίαν μεγάλην ἐκτῖσαι δύνασθαι, καὶ τοῦ φίλῳ σπουδαίῳ δυστυχοῦντι βοηθῆσαι· πρὸς δὲ τὸν ἄλλον βίον μηδὲν ὑπερβαλλόντως ἀλλὰ μετρίως αὐτὴν ἀγάπα.


Μτφρ. Κ.Θ. Αραπόπουλος. 1950. Ισοκράτους Προς Δημόνικον, Προς Νικοκλέα, Νικοκλής ή Κύπριοι.
Αρχαίον κείμενον, εισαγωγή, μετάφρασις, σημειώσεις. Αθήνα: Πάπυρος.

Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com/2011/07/symvoules-hthikou-viou-isocrates.html#ixzz1S5GQYKed

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συμβουλές για έναν ηθικό βίο - ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ"

«ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ;»

Η φυσική εξέλιξη του θηλαστικού Άνθρωπος μέσα στο γήινο περιβάλλον «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» Ενίοτε συνοδεύεται και από το γνωστό ευγενικό μόριο «ρε», «ξέρεις ρε, ποιος είμαι εγώ;». Συνήθως αυτός που ερωτάται δεν ξέρει, αλλά κι αν ξέρει σκοτίστηκε. Είναι φυσική λοιπόν η απάντησή του: «Όχι ρε φίλε δεν ξέρω, κι ούτε θέλω να μάθω, και άει παράτα μας». Εκεί αρχίζει και ο καυγάς, απόρροια και αυτός αυτού που πράγματι είμαστε. Γιατί η απάντηση έπρεπε να είναι πιο απλή, αλλά και πιο περιεκτική: «Ναι ξέρω είσαι και συ, όπως κι εγώ, ένα ζώο, που από το προγονικό σου ένστικτο διεκδικείς το χώρο της επιρροής σου». H εξέλιξη της ζωής. (Πηγή: Κ. Κουνελάκη, Τhe Sciences of Education Online.) Είσαι ο άνθρωπος, αυτό το περίεργο ζώο της δημιουργίας, που κυριάρχησες στον πλανήτη γη και, γιατί όχι, και στο δορυφόρο του. Κατόρθωσες να δαμάσεις, αυτό βέβαια μέχρις ενός ορίου, τις φυσικές δυνάμεις, εκμεταλλεύτηκες τους φυσικούς πόρους, νομίζεις ότι κατακυριάρχησες σε όλα τα έμβια πλάσματα, από τα μικροσκοπικά ως τα γιγάντια, και κατόρθωσες να κατασκευάσεις ακόμη και βάραθρα μεγαλύτερα από τα φυσικά μέσα στις πόλεις σου. (Δεν έχουμε παρά να σκεφτούμε τα τρομερά βάραθρα που σχηματίζουν οι ουρανοξύστες στο Manchatan της Νέας Υόρκης, στη Σαγκάη ή όπου αλλού). Γνώρισες ένα ασήμαντο μέρος από τα βαθειά μυστήρια της φύσης, εξερεύνησες τη δομή της ύλης, πιστεύεις ακόμη, ότι έμαθες τους νόμους, που ρυθμίζουν την ίδια τη ζωή, αλλά δεν κατόρθωσες ακόμη να μάθεις ένα πράγμα. Τον ίδιο τον εαυτό σου! Ποιος είμαι λοιπόν; Εγώ, εσύ, όλοι μας; Πολύ απλά είμαι το προϊόν της διασταύρωσης του πατέρα μου και της μάνας μου, που και αυτοί ήσαν προϊόντα διασταύρωσης άλλων δύο ατόμων ο καθένας, ενός αρσενικού και ενός θηλυκού. Αν πάω πιο πίσω, όχι πολύ δέκα με είκοσι δεκαετίες, θα βρω μέσα στους προγόνους μου μερικούς άρχοντες, μερικούς ζωοκλέφτες, ίσως λίγους ήρωες, δεν αποκλείεται να βρεθούν μερικοί ηλίθιοι και άλλοι τόσοι πολύ έξυπνοι. Μέσα σε αυτούς μερικοί θα έβοσκαν γιδοπρόβατα στα ορεινά της Πελοποννήσου και της Ηπείρου ή στους κάμπους της Μακεδονίας, κάποιοι άλλοι θα έφτιαχναν τριήρεις στα καρνάγια των Κυκλαδίτικων νησιών ή ίσως άλλοι θα έβγαζαν πύρινους λόγους στην αγορά των Αθηνών ή της κάποιας Συμπολιτείας του αρχαίου κόσμου. Λίγο πιο πίσω κάτι άλλοι ίσως να βρίσκονταν μέσα στο Δούρειο Ίππο στην πολιορκία της Τροίας, κι ακόμα πιο πίσω ίσως μερικοί να έχτιζαν τα Κυκλώπεια τοίχοι των Μυκηνών ή ακόμη να προσεύχονταν στις μυστηριακές τελετές των Ορφικών στη Θράκη. Φοβούμενος την εκκλησιαστική καταδίωξη, ο Κάρολος Δαρβίνος, ασχολούταν με την ανάπτυξη της Θεωρίας της Εξέλιξης μυστικά για δεκαετίες. Οι προσπάθειες των θρησκευτικών κύκλων να γελοιποιήσουν το Δαρβίνο (αριστερά εικονίζεται σε ηλικία 51 ετών, λίγο μετά τη δημοσίευση της «Προέλευσης των ειδών») ήταν πάμπολλες. Στη δεξιά εικόνα φαίνεται μιά δυσφημιστική παράστασή του. (Βλ. «Θρησκεία εναντίον Δαρβίνου».) Έξη, εφτά ή δέκα και περισσότερες χιλιάδες χρόνια πιο πίσω, κάποιοι πρόγονοί μου, φορώντας δέρματα, θα ζωγράφιζαν σε σπηλιές και θα πέφτανε στα γόνατα σε κάθε βροντή ενός βροχερού απογεύματος. Ίσως να ζούσαν όλοι μαζί σε μια κοινή σεξουαλική κοινωνία. Ακόμη πιο πίσω, κάπου 100.000 ως ένα εκατομμύριο χρόνια, κάποιος από τους προγόνους μου, δεν θα μου έμοιαζε και τόσο, πιο μικρόσωμος, με πιο μικρό κεφάλι, περισσότερο με πίθηκο θα έμοιαζε, (μήπως σήμερα αν κοιτάξουμε προσεκτικά γύρω μας δεν υπάρχουν πολλοί που μοιάζουν με πιθήκο;) αλλά κάτι θα ετοίμαζε κι αυτός να αφήσει σε μένα. Θα φόραγε ή δεν θα φόραγε κάποιο δέρμα για ρούχο, ίσως ακόμα δεν θα ήξερε τη φωτιά, θα έτρωγε φρούτα σκαρφαλωμένος επάνω στα δένδρα, μερμήγκια, βατράχια και ζωντανά μολυντηράκια. Ο πρόγονός μου; Βεβαίως! Αυτός είμαι. Είμαι ο απόγονος όλων αυτών, που έχω μέσα στο γονιδίωμά μου καταβολές από όλους αυτούς, κι ακόμη πιο πίσω από εκείνο το μικρό ζωάκι που έτρωγε μερμήγκια. Συνηθίσαμε να βλέπουμε τον εαυτό μας σαν κάτι ξέχωρο μέσα στο γήινο περιβάλλον. Πόσο λάθος! Βέβαια με μια πρώτη ματιά η διαφορά ανάμεσα σε μας και στα ζώα φαίνεται πολύ μεγάλη. Δεν είναι όμως. Ένας ζωολόγος, ας πούμε από άλλο πλανήτη, θα πει πως ο Homo sapiens («Άνθρωπος ο σοφός», έτσι αυτοβαφτίστηκε) είναι καθαρά ένα ζώο. Ένα θηλαστικό που ανήκει στο φύλο των Χορδωτών, στην τάξη των Ανθρωποειδών και στην Οικογένεια Ανθρωπίδαι. Στην διπλανή ακριβώς οικογένεια των Πονγκιδών ανήκουν οι μεγάλοι πίθηκοι. Τώρα διαφέρουμε από αυτούς. Σίγουρα. Ένας Χιμπατζής ή ένας Γορίλας δεν μπορεί να γίνει άνθρωπος. Το αντίθετο, φοβάμαι, πως συμβαίνει με αρκετή συχνότητα. Κάποτε, όμως, κάπου μεταξύ 15 και 30 εκατομμύρια χρόνια πίσω, ίσως και πιο πολύ, είχαμε έναν κοινό πρόγονο, ένα κάποιο ζώο που έμοιαζε με κάποια μαϊμού που βρισκόταν πολύ μπροστά από την εποχή της! Μια μαϊμού που είχε αρχίσει, ας πούμε, να αποκτά ή καλύτερα να δημιουργεί ανθρώπινες συνήθειες. Τα χρόνια πέρασαν. Η μαϊμού εξελίχτηκε. Ξεχώρισε. Οι πιο έξυπνες μαϊμούδες έφτιαξαν άλλο γένος, ίσως το Ramapithecus, αργότερα τον Australopithecus, πιο έπειτα το Homo, κάπου μεταξύ 2 με 4 εκατομμύρια χρόνια πριν από μας. Παλαιοντολογικό Δενδρόγραμμα των Σπονδυλωτών του Ερνστ Χαίκελ (1879). Κι η ζωή κύλαγε το δρόμο της. Κατώτερο Πλειστόκαινο, Μέσο, Ανώτερο, Παλαιολιθική εποχή, κάπου 30.000 χρόνια πριν κι ο πληθυσμός του σημερινού ανθρώπου άρχισε να αυξάνει και να κατακυριεύει τη γη. Το παρελθόν χανόταν μες στη θολούρα των αναμνήσεων, που πήγαιναν από γενιά σε γενιά. Θρύλοι, παραδόσεις, πολιτισμοί, θρησκείες, στα τελευταία 1.000 χρόνια, έγιναν τόσα πολλά όσα δεν είχαν γίνει στα προηγούμενα 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια της ζωής της γης. Ο άνθρωπος ανέβηκε στο βάθρο του «Κυρίαρχου» και ξέχασε το ταπεινό του παρελθόν. Το ξέχασε τόσο πολύ, ώστε μια κυρία της Βικτωριανής εποχής να πει, όταν έμαθε για τη Θεωρία της Εξέλιξης του Δαρβίνου: «Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι αλήθεια, αλλά αν είναι, ας ευχηθούμε πως δεν θα γίνει πλατύτερα γνωστή». Αυτή η κυρία και οι όμοιοι της κάνανε το μεγάλο Huxley να πει: «Δεν θα ντρεπόμουν να έχω για πρόγονό μου μια μαϊμού, αλλά θα ντρεπόμουν να συναναστρέφομαι με άνθρωπο, που προσφέρει δώρα για να συσκοτίσει την αλήθεια». «Ας ελπίσουμε, ότι δεν είναι αλήθεια, αλλά αν είναι, ας ευχηθούμε πως δεν θα γίνει πλατύτερα γνωστή». Κυρία της Βικτωριανής εποχής, όταν έμαθε για τη Θεωρία της Εξέλιξης του Δαρβίνου. Κι αλήθεια πόσο σκοτάδι περιβάλλει την ύπαρξή μας. Πόσο έχουμε ωραιοποιήσει την κάθε μας ενέργεια και πόσο περήφανοι είμαστε για τον ανθρωπισμό μας και για τις δήθεν περίπλοκες και μοναδικές στη φύση ιδιότητές μας. Είναι όμως τόσο μοναδικές; Υπάρχουν άραγε επειδή είμαστε Homo sapiens, σοφοί δηλαδή; Ή μήπως είναι μια συνέχεια από εκείνο το μακρινό παρελθόν όταν η ανθρώπινη παρουσία επάνω στη γη χαρακτηριζότανε το πολύ, πολύ σαν μια παραδοξολογία της φύσης; Ξέχασε τις βασικές του ιδιότητες ο άνθρωπος, το σεξ, τη διατροφή, το μεγάλωμα των παιδιών του, την πάλη για την επικράτηση μέσα και έξω από το γένος. Άλλα μεν τα έντυσε με το μανδύα της αιδημοσύνης και της σιωπής και άλλα τα εξιδανίκευσε και τα τοποθέτησε σε σφαίρες υψηλές. Κακά τα ψέματα. Τίποτε δεν είναι νέο. Όλα ξεκινάνε από την ίδια βάση. Χωρίς φαΐ δεν φαντάζομαι να μπορούσε να κάθεται και να σκέπτεται. Σκελετοί ανθρωποειδών. Κάποτε σε τούτο τον πλανήτη κυριαρχούσαν τα μεγάλα ερπετά. Η κυριαρχία τους κράτησε κάπου 200 εκατομμύρια χρόνια κι ύστερα χάθηκαν. Το πιο πιθανό είναι ότι δεν κατόρθωσαν να προσαρμόσουν τον εαυτό τους στην έλλειψη της άφθονης τροφής που για κάποιους λόγους παρουσιάστηκε. Και χάθηκαν. Ο άνθρωπος φάνηκε πιο έξυπνος. Από χορτοφάγο ζώο στην αρχή κατόρθωσε να γίνει παμφάγο και βέβαια τούτο τον βοήθησε να επικρατήσει. Τι θα γίνει όμως στο μέλλον; Το φάσμα της πείνας πλανιέται απειλητικό στον πολιτισμένο κόσμο μας. Θα το ξεπεράσουμε; Ή μήπως πλησιάζει η εποχή που κάποιο άλλο γένος θα ξεκινήσει να γίνει ο κυρίαρχος της γης; Ποιό; Μα ίσως τα έντομα, οι κατσαρίδες ας πούμε, το αρχαιότερο ζώο επί της γης! Ποιος ξέρει. Η βασική αυτή λειτουργία της ζωής, δηλαδή το φαΐ, έχει γίνει ολόκληρη ιεροτελεστία στο σημερινό κόσμο μας και είναι πολύ χυδαίο, ας πούμε να τρώμε με τα χέρια. Μπροστά στους άλλους όμως! Γιατί κατ’ ιδίαν πόσοι θυμόμαστε τον παλιό εκείνο πρόγονο και τρώμε όπως κι αυτός, γιατί είναι, λέει, πιο νόστιμο. Βέβαια ο πολιτισμός μας επέβαλε το πιρούνι, το μαχαίρι και την πετσέτα, αλλά ο τρόπος που μασάμε, που καταπίνουμε, που χωνεύουμε, και να μη γελιόμαστε, κι εκείνος που απορρίπτουμε προϊόντα του καταβολισμού μας έμεινε αναλλοίωτος στις χιλιετηρίδες. Για να αποκτήσουμε, λοιπόν, αυτή την τροφή τι κάνουμε; Τίποτε παραπάνω από εκείνο που έκανε και ο γυμνός πρόγονος μας. Φεύγουμε το πρωί και πάμε στη δουλειά, όπως ακριβώς έκανε κι εκείνος. Μόνο που εκείνος έφερνε απ’ ευθείας την τροφή στη σπηλιά ενώ εμείς φέρνουμε στη δική μας λεφτά και με αυτά παίρνουμε την τροφή. Όχι και σπουδαία διαφορά. Πολλά είδη φυτών και ζώων υπήρχαν πριν από εκατομμύρια χρόνια, αλλά εξαφανίστηκαν και δεν υπάρχουν σήμερα (π.χ. οι δεινόσαυροι.) Άλλα ζώα, που δεν υπήρχαν παλαιότερα, εμφανίστηκαν πολύ αργότερα (π.χ. τα θηλαστικά.) Είναι αντιεπιστημονικό και πέραν της λογικής να υποστηρίζεται, ότι όλα τα ζώα τα έφτιαξε «μιά κι έξω» ο Θεός μέσα σε μιά βδομάδα το 5.508 π.Χ., σύμφωνα με τις βιβλικές περιγραφές. Ας δούμε, όμως, μια άλλη ανθρώπινη ιδιότητα. Την επιθετικότητα. Το ζώο τούτο, που λέγεται ανθρωπος, κατ’ εξοχήν επιθετικό, άλλαξε άραγε από τότε; Μάλλον όχι. Απλώς οι τρόποι επιθετικότητας, και οι λόγοι, αντικαταστάθηκαν με πιο εξευγενισμένους. Η επιθετικότητα προς άλλα γένη αντικαταστάθηκε από το ‘ευγενές σπορ’, το κυνήγι, και προς τα μέλη του ιδίου γένους μας από τον επαγγελματικό ανταγωνισμό ή σε πιο ακραίες περιπτώσεις από τον πόλεμο. Δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας και θα βεβαιωθούμε για την αλήθεια ιδίως του πρώτου που αναφέρθηκε. Σε μια κοινωνική εκδήλωση, ας πούμε σε μια δεξίωση, μια μικρή παρατήρηση μας επιτρέπει να ξεχωρίσουμε τους ισχυρούς από τους λιγότερο ισχυρούς ως τα απλά «σαλιγκάρια». Όσο πιο πολλές υποκλίσεις και εξυπηρετήσεις βλέπει κανείς προς το ισχυρό μέλος της συντροφιάς τόσο περισσότερη γλοιώδης ουσία υπάρχει. Αλλά αυτό είναι συνήθεια μόνο του πολιτισμού; Κάθε άλλο μάλιστα. Η συμπεριφορά των χιμπατζήδων ή άλλων ανθρωποειδών στην αγέλη καθόλου δεν διαφέρει. Έτσι κι εκεί. Ο ηγέτης της αγέλης δέχεται τις περιποιήσεις των μελών της μέχρι να βρεθεί κάποιος που θα τον διώξει για να τις δέχεται αυτός μετά κ.ο.κ. Έχουν άραγε οι χιμπατζήδες ανθρώπινες συνήθειες ή οι άνθρωποι διατηρούν τις προαιώνιες ενστικτώδεις συνήθειες γυαλισμένες με το λούστρο του πολιτισμού; Πόσες άλλες ανθρώπινες συνήθειες της σημερινής πολιτισμένης εποχής μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά ραφιναρισμένες συνέχειες εκείνου του προγόνου μας που έτρωγε ωμά μολυντηράκια. Αλλά ας δούμε λίγο πιο μέσα τον ίδιο τον εαυτό μας. Αν αφαιρέσουμε ένα, ένα τα όργανα του κορμιού μας, θα βρούμε μύες, ίνες, νεύρα, αίμα κτλ., κι αν ψάξουμε πιο πολύ θα ιδούμε κύτταρα. Αν κοιτάξουμε μέσα στα κύτταρα θα βρούμε τα γονίδια. Ψάχνοντας λίγο ακόμη θα δούμε μέσα σε αυτά το περίφημο DNA, το δεσοξυριβουνοκλεϊκό οξύ, το θεμέλιο της ζωής, που όλοι σήμερα το πιπιλίζουν σαν καραμέλα και λίγοι ξέρουν τι ακριβώς είναι. Όταν το αρσενικό σπέρμα σμίγει με το θηλυκό ωάριο είναι καθαρή τύχη ποιο από τα εκατομμύρια σπερματοζωάρια θα προλάβει να γονιμοποιήσει το ωάριο, και τότε τη στιγμή εκείνη γεννιέται ένα νέο ανθρώπινο πλάσμα, όπως ακριβώς γίνεται και σε όλα τα άλλα έμβια όντα του πλανήτη μας. Αν θα γίνει ψηλό ή κοντό, αν θα έχει γαλανά ή μαύρα μάτια και κατσαρά μαλλιά, αυτό καθορίζεται τη στιγμή εκείνη. Η τύχη έπαιξε το ρόλο της και σημάδεψε για μια ζωή το πλάσμα που θα γεννηθεί. Αλλά μόνο εκεί η τύχη παίζει τα παιγνίδια της; Αν πάμε μερικά εκατομμύρια χρόνια πίσω, όταν ο άνθρωπος ακόμη δεν υπήρχε, θα βρούμε κι εκεί κάποιο ζώο, ίσως το Ramapithecus, που βεβαίως κατά τον ίδιο τρόπο πολλαπλασιαζόταν. Ποια αιτία, τι επίδραση άραγε, ποιο καπρίτσιο της τύχης, προκάλεσε τη μεταλλαγή εκείνη στην κληρονομική ουσία που επέτρεψε να φανεί ένας νέος Ramapithecus αλλιώτικος, αυτός που στο πέρασμα των αιώνων έφτιαξε εμένα, εσάς, όλους μας; Κι ήταν μήπως η μεταλλαγή αυτή προϊόν κάποιας αναγκαίας επίδρασης; Η σημερινές γνώσεις μας στη βιολογία λένε όχι. Τα οργανικά συστήματα είναι πολύ συντηρητικά. Οι μεταβολές είναι η εξαίρεση, όταν όμως κάποιο αναπάντεχο συμβάν γραφτεί μέσα στη δομή του DNA, της ουσίας δηλαδή που κυβερνάει την κληρονομικότητα, τότε αρχίζει να αναπαράγεται κανονικά και να γίνεται μια αναγκαιότητα. Με άλλα λόγια το «συμβάν προερχόμενο από το βασίλειο της καθαρής τύχης περνάει στο βασίλειο της ανάγκης», τονίζει ο Νομπελίστας Γάλλος Monod. Μοιραία τώρα βλέπουμε ότι κι η εξέλιξη ακολουθεί τα ίδια χνάρια. Από τη στιγμή που το πρώτο ζωντανό κύτταρο πήρε πνοή ζωής με τον ίδιο τυχαίο τρόπο που περιγράφηκε, μέχρι τη στιγμή που αυτό το κύτταρο εξελίχθηκε στις ανώτερες βαθμίδες των ζώντων όντων η τύχη έπαιξε και παίζει το βασικό ρόλο της στην εξέλιξη, στην επιλογή και στη γένεση. Το ανθρώπινο ζώο σε τίποτα δεν διαφέρει και καθόλου δεν μπορεί να ξεφύγει από τους κανόνες της φύσης, όσο και να θέλει να ωραιοποιήσει και να ιδανικοποιήσει την ύπαρξή του με ηθικούς και κοινωνικούς κανόνες. * * * Προϊόντα κι εμείς μιας τύχης που κάποτε δημιούργησε το γένος μας και προϊόντα μιας άλλης τύχης τη στιγμή της σύλληψης περνάμε στον κόσμο και νομίζουμε πως κάτι είμαστε, και πως ο προορισμός μας είναι πολύ υψηλός, ιδανικός. Μάλλον, όμως, είμαστε κι εμείς εξαρτήματα της φύσης, που ξέρουμε να μουτζουρώνουμε χαρτιά, που περνάμε και φεύγουμε αφήνοντας πίσω μας μίσος, απογοητεύσεις, κακία και σπάνια, ή εξαίρεση, μια αγαθή ανάμνηση. Βιβλιογραφικές επιλογές Βoner, D.M. and Mills S.E. 1967. Heredity. Prentice Hall, p. 112. Darwin, C. The origin of species. P. 479. Dobzhansky,T. 1951. Genetics and the origin of species. Columbia Univ. press, p.361. Guyénot, 1944. The origin of species. Walker sun books, p. 139. Monod, J. 1970. Le hazard et la nécessité. Ed. Du Seuil, p. 197. Morris, D. 1967. The naked ape. Gorgi, p. 219. Πηγή. http://freeinquiry.gr/pro.php?id=545 Κώστας Θανασουλόπουλος Ομότιμος καθηγητής Α.Π.Θ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ;»"

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΕΛΑΤΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ 1943

.Το ξημέρωμα της 14ης Ιουλίου 1943 στην κορυφογραμμή του βουνού της Βροπίστας έκανε την εμφάνισή του ένας λόχος Γερμανών. Έχοντας εντοπίσει τη θέση που κρύβονταν οι κάτοικοι του χωριού με τη ρήψη φωτοβολίδων από τις θέσεις Βροπίστα και Λάπητο πολυβολούν προς την κατεύθυνση των συγκεντρωμένων αναγκάζοντάς τους να κινηθούν προς τα πάνω στην θέση Πρικατσόρια. Από τη θέση αυτή θα παρακολουθήσουν την καταστροφή του χωριού.

Οι Γερμανοί μπαίνουν στο χωριό, σπάζουν τις πόρτες των σπιτιών και τα πυρπολούν πυροδοτώντας την εμπρηστική σκόνη που είχαν ρίξει προηγουμένως. Καταστρέφουν το χωριό στο μεγαλύτερό του μέρος εκτός από έναν μαχαλά και την κεντρική εκκλησία. Κάποιοι από τους κατοίκους θα βρουν προσωρινά στέγη στα γειτονικά σπίτια του μαχαλά που διεσώθη και άλλοι θα φύγουν αναζητώντας στέγη και τροφή προς διάφορες κατευθύνσεις. Θα ζήσουν για χρόνια στη φτώχεια και στη δυστυχία προσπαθώντας να επιβιώσουν στις σκληρές συνθήκες της Κατοχής.

Ελάτη, Η καταστροφή (Μαρτυρία)

Τα γεγονότα της καταστροφής της Ελάτης περιγράφει η μαρτυρία που ακολουθεί :

«..το πρωί, όπως ξυπνήσαμε, ήμασταν 7-8 άτομα και είδαμε στην κορυφογραμμή του βουνού της Βροπίστας να παρατάσσονται σε φάλαγγα ανά άνδρα λόχος Γερμανών. Μας είχαν εντοπίσει με τα κιάλια γιατί το βράδυ σκεπαζόμασταν με κόκκινες βελέντζες. Ο Σταύρος Έξαρχος, παλιός αξιωματικός του στρατού, μας είπε να καλύψουμε τις βελέντζες και να φύγουμε αμέσως προς το λάκκο της Ράχης από το πίσω μέρος για να φυλαχτούμε και να προστατευτούμε. Οι Γερμανοί από τη Βροπίστα έριξαν μια φωτοβολίδα και από την άλλη μεριά της κορυφογραμμής του Μιτσικελλίου (θέση Λάπητο) ανταπέδωσαν με μια άλλη φωτοβολίδα και αμέσως άρχισε το «πανηγύρι». Πυροβολισμοί και βομβαρδισμοί, μας είχαν εντοπίσει και άρχισαν να πυροβολούν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΕΛΑΤΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ 1943"

Φροντίδα για τη γλώσσα

(Η ανάγκη χρήσεως αρχαιότροπης γενικής στα ουσιαστικά) Του Aιμίλιου Ψαθά 20/6/2011 Η γενική πτώση δημιουργεί μερικές φορές προβλήματα στη γλώσσα μας. Γενικώς η γενική στα βυζαντινά χρόνια είχε αρχίσει να κλονίζεται. Πάντως τελευταία, με την επίδραση της λόγιας γλώσσας και με την παιδεία, άρχισε να αναζωογονείται. Ομως δυσκολίες εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές και πολλά θα μπορούσε να γράψει κανείς για το πρόβλημα γενικής στη νεοελληνική. Εδώ θα θίξομε μερικές μόνο περιπτώσεις, τις πιο συνηθισμένες. Ενα μεγάλο πρόβλημα είναι πώς θα πούμε στη γενική πτώση το θηλυκό των ουσιαστικών που δηλώνουν επάγγελμα ή τίτλο. Πώς θα πούμε π.χ. στη γενική τα ουσιαστικά η συγγραφέας, η επιστήμονας, η υποθηκοφύλακας, η γυμνασιάρχης, η νομάρχης, η ταμίας, η ειρηνοδίκης... Μέχρι τώρα έχομε ακούσει ή έχομε δει γραμμένους τύπους όπως: της συγγραφέα ή της συγγαφέας, της γυμνασιάρχη ή της γυμνασιάρχης και άλλα τέτοια γλωσσικά τέρατα. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε από τότε που, με την ισότητα των δύο φύλων, η γυναίκα βγήκε από το σπίτι, στο οποίο παλαιότερα ασχολούνταν αποκλειστικά ως νοικοκυρά, και πήρε μέσα στην κοινωνία θέση δίπλα στον άντρα και ανέβηκε σε επαγγέλματα και σε τιμητικές θέσεις. Η μόνη λύση που υπάρχει στην περίπτωση αυτή, είναι να πούμε τη γενική σε αρχαία μορφή: της γραμματέως, της λυκειάρχου, της βιβλιοφύλακος, της διδάκτορος, της επαγγελματίου, της κτηματομεσίτου, της ειρηνοδίκου 1 κ.τ.λ. Επίσης πρόβλημα συνήθως στη γενική πτώση, του πληθυντικού όμως αριθμού, παρουσιάζουν τα θηλυκά ουσιαστικά καθαρώς λαϊκής προελεύσεως, που δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο της αρχαίας ελληνικής ή που στη νεοελληνική άλλαξαν μορφή. Τέτοια είναι π.χ. η μπάλα, η κούκλα, η μαυρίλα, η σκούπα, η κότα, η ράχη, η φλούδα, η δουλειά, η ρόδα, η βρύση, η βρισιά και άλλα πολλά. Και σε αυτές τις περιπτώσεις βοήθεια παίρνομε από τις παλαιότερες μορφές της γλώσσας μας. Χρησιμοποιούμε δηλαδή την παλιά λέξη, όπου υπάρχει: θύματα των τροχών, πίνακας εργασιών, ασθένειες ορνίθων, κείμενο πλήρες ύβρεων κ.τ.λ. γιατί γενικές όπως των ροδών, των δουλειών, των κοτών... δε λέγονται. Ετσι, σε βιβλίο π.χ. εσόδων - εξόδων του σχολείου μπορεί να γράψεις: αγορά μιας σκούπας, αλλά στον πληθυντικό θα γράψεις: αγορά πέντε σαρώθρων. Αλλο που πρέπει να προσέξομε είναι ότι τα προπαροξύτονα αρσενικά σε -ος και ουδέτερα σε -ο, κατεβάζουν στη γενική ενικού και πληθυντικού τον τόνο τους στην παραλήγουσα (τα αρσενικά και στην αιτιατική πληθυντικού). Λέμε δηλαδή στα λόγια ουσιαστικά: ο παιδίατρος, του παιδιάτρου, των παιδιάτρων, τους παιδιάτρους (όχι του παιδίατρου), ο φιλόλογος, του φιλολόγου, των φιλολόγων, τους φιλολόγους, το πανεπιστήμιο του πανεπιστημίου, των πανεπιστημίων (και όχι του πανεπιστήμιου), το συμπόσιο, του συμποσίου. Ετσι και για τα αρχαία ονόματα ή ονόματα σε λόγια μορφή: ο Όμηρος, του Ομήρου, ο Ηρόδοτος, του Ηροδότου, ο Βασίλειος, του Βασιλείου. Είναι εντελώς αφύσικο σε μια λόγια λέξη ή σε ένα αρχαίο κύριο όνομα να μην κατεβάζεις τον τόνο και να λες: των πανεπιστήμιων, του Όμηρου... Εξαιρούνται μόνο οι καθαρώς λαϊκές λέξεις, λέξεις δηλαδή που τις λέει ο πολύς κόσμος, ο λαός, στην καθημερινή του ομιλία κάτι που δεν είναι σύγχρονα λόγια δημιουργήματα και δεν υπήρχαν στην αρχαία μας γλώσσα, με τη μορφή τουλάχιστον με την οποία λέγονται σήμερα. Αυτές οι λέξεις δεν κατεβάζουν τον τόνο τους. Λέμε δηλαδή στα λαϊκά ουσιαστικά: ο καλόγερος, του καλόγερου, των καλόγερων, τους καλόγερους (όμως στη λόγιο μορφή: ο καλόγηρος, του καλογήρου, των καλογήρων), ο αυλόγυρος, του αυλόγυρου, κ.τλ. Ετσι, στα ουδέτερα λαϊκής προελεύσεως: το σίδερο, του σίδερου (όμως λόγια μορφή: ο σίδηρος, του σιδήρου), το Σαββατοκύριακο, του Σαββατοκύριακου, το ροδάκινο, του ροδάκινου (και όχι του Σαββατοκυριάκου) κ.τλ. Ετσι ακόμη και: ο Θεόδωρος, του Θεοδώρου, ενώ στη λαϊκή μορφή: ο Θόδωρος, του Θόδωρου. Ακόμη γενική ενική ενικού ονομάτων πόλεων, χωριών, τοποθεσιών που λήγουν σε -ι θα μπορούσε, κάπως επίσημα, να σχηματιστεί μόνο αρχαιότροπα: το Τυμπάκι, του Τυμπακίου, το Πετρίτσι, του Πετριτσίου, το Λουτράκι, του Λουτρακίου, το Πλατύ, του Πλατέος. Και ακόμη θα ήθελα εδώ να τονίσω ότι ο καλός χειριστής του νεοελληνικού λόγου πρέπει να αποφεύγει εκείνη τη συνηθισμένη δυστυχώς σήμερα σπασμωδική συγκόλληση λόγιας δομής με καταλήξεις δημοτικές. Διότι μια τέτοια σύνταξη γεννά στο λόγο εμπλοκή, αρρυθμία και αποτέλεσμα αντιαισθητικό: περί ενσωμάτωσης, επί κυβέρνησης Καραμανλή, τα περί παραίτησης στερούνται υπόστασης, εν όψει επίθεσης, αντί: περί ενσωματώσεως κ.τ.λ. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα που παρουσιάζει η γενική πτώση στη νεοελληνική γλώσσα. Και σχεδόν όλα ξεπερνιούνται μόνο με τη χρήση λόγιων τύπων. Διότι η γενική πτώση στη γλώσσα μας, σε κάποιες περιπτώσεις αποτελεί λόγιο στοιχείο και όντως μπερδεύει εκείνους που έχουν μάλλον μικρή μόρφωση. Ομως είναι απαραίτητο στοιχείο για την εξυπηρέτησή μας στο λόγο. Και η εξυπηρέτηση γίνεται με τη βοήθεια από τη λόγια γλώσσα. Αλλιώς δε γίνεται. Γιατί αλλιώς καταλήγομε σε εκχυδαϊσμό και σε εκβαρβάρωση. Εκβαρβάρωση που, εκτός από τις βίαιες γραμματικές προσαρμογές, τη δημιουργούν ακόμη και οι παρατονισμοί, οι χονδροειδείς ανορθογραφίες, οι στρεβλές διατυπώσεις, που συχνά ακούγονται από εκφωνητές ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, που ο λόγος τους φτάνει στα πέρατα της χώρας, από ανακοινώσεις που κάνουν επίσημα πρόσωπα σε συλλόγους... Ακούγονται σε ομιλίες πολιτικών ή φοιτητών σε συγκεντρώσεις. Ή γράφονται σε εφημερίδες και περιοδικά, σε επιστημονικά συγγράμματα, σε ανακοινώσεις, σε έγγραφα διοικήσεως... από ανθρώπους που, λόγω της θέσεώς τους, επηρεάζουν γλωσσικώς εκατομμύρια Ελλήνων. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η νεοελληνική γλώσσα έχει πίσω της μια μακρόχρονη ιστορία, από την οποία δεν μπορεί αλλά και ούτε είναι λογικό ή και ορθό να αποκοπεί. Εχει βέβαια επικρατήσει πια η δημοτική μορφή της, και στην επίσημη ομιλία και στο γραπτό και επιστημονικό λόγο· η γραμματική της και η σύνταξή της είναι γενικώς σε νεοελληνική μορφή χωρίς εξεζητημένους αρχαϊσμούς. Οπωσδήποτε όμως, εξαιτίας ακριβώς της μακρόχρονης ιστορίας της, εξακολουθεί να φέρει μέσα της και κάποια λόγια στοιχεία, που όχι μόνο δεν ενοχλούν, αλλά αντιθέως αυξάνουν την εκφραστική της ικανότητα· την κάνουν ευρύχωρη γλώσσα και κατάλληλη για επιστήμες ή και για δημιουργία ειδικού ύφους π.χ. ύφους ειδησεογραφικού, γραφειοκρατικού, θεολογικού... Εξάλλου κάθε μορφωμένος σήμερα χρησιμοποιεί στο λόγο του, εντελώς αβίαστα και φυσικά, αρκετά στοιχεία από παλαιότερες μορφές της γλώσσας μας, που δεν ταράζουν την ομοιομορφία της, αλλά αντιθέτως της δίνουν ποικιλία και εκφραστικότητα. Ας εξηγηθεί ότι, όταν λέμε νεοελληνική γλώσσα, εννοούμε τη γλώσσα που μιλιέται σήμερα στην Ελλάδα από τους κάπως μορφωμένους στις κάπως μεγάλες πόλεις. Υπάρχουν βέβαια και τα ιδιώματα. Το να αποστειρώνομε λοιπόν το λόγο μας από λογιογενή ή λογιοσχημάτιστα στοιχεία είναι ανόητο. Γιατί τότε η γλώσσα μας καταντά πενιχρή, ανάπηρη και βαδίζει τρικλίζοντας. Σημείωση 1: Ως κλητική στην περίπτωση αυτή συνήθως χρησιμοποιείται τύπος όμοιος με την ονομαστική: Ελάτε, κυρία νομάρχης. Υπογράψτε, κυρία διευθυντής Πηγή. http://www.kairatos.com.gr/glosaarxaiopoihsh.htm

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Φροντίδα για τη γλώσσα"

Οι περισσότερες βιβλιογραφικές αναφορές στο έργο του - Ιατρική

Χρούσος Γεώργιος

Ο Καθηγητής Γεώργιος Χρούσος γεννήθηκε στην Πάτρα και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακά στην Ενδοκρινολογία και στην Παιδιατρική στις ΗΠΑ και διετέλεσε καθηγητής Παιδιατρικής, Φυσιολογίας και Βιοφυσικής στο Πανεπιστήμιο Georgetown στην Washington. Επίσης δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και σήμερα είναι Καθηγητής της Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ο Γεώργιος Χρούσος έχει συνεισφέρει σημαντικά στη βιοϊατρική πέραν της κλασικής ενδοκρινολογίας και συγκαταλέγεται μεταξύ των 200 καλυτέρων κλινικών ερευνητών όλων των ειδικοτήτων στον κόσμο.
Έχει αναγνωριστεί διεθνώς για την έρευνά του στις νευροενδοκρινολογικές μεταβολές του άξονα υποθαλάμου- υπόφυσης- επινεφριδίων και των επιπτώσεών τους, που έχουν ως αποτέλεσμα διαταραχές του συναισθήματος, του ύπνου, της αντίληψης του πόνου και της ανοσολογικής λειτουργίας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι περισσότερες βιβλιογραφικές αναφορές στο έργο του - Ιατρική"

Αφού αυτοί δεν λένε την αλήθεια, θα την πω εγώ...

Αφού κανείς από τους επίσημους φορείς δεν βγαίνει επιτέλους να πει την πολυπόθητη αλήθεια στον ελληνικό λαό αποφάσισα να το κάνω εγώ.

Ξέρετε η αλήθεια στα οικονομικά δεν είναι ούτε θέσφατο, ούτε κρυφή γνώση, φυλαγμένη για τους εκλεκτούς, ούτε όλες αυτές οι βλακείες που ακούγονται τριγύρω από τα πιο επίσημα -δυστυχώς- χείλη της χώρας.
Απλά ανοίγεις τον Προϋπολογισμό - είναι στο ίντερνετ- και βλέπεις τα νουμεράκια.
Πάμε λοιπόν:
Αλήθεια Νο 1
Εισπράττουμε περί τα 40 δις ευρώ το χρόνο και ξοδεύουμε περί τα 60.
Κατ' αναλογία είναι σαν να βγάζω 1.000 ευρώ το μήνα και να χαλάω 1.500.
Αλήθεια Νο 2
Χρωστάμε περί τα 360 δισ. ευρώ με έσοδα 40 δισ. όπως προείπα.
Κατ' αναλογία είναι σαν να βγάζω 12.000 ευρώ το χρόνο και να χρωστάω 108.000.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αφού αυτοί δεν λένε την αλήθεια, θα την πω εγώ..."

Ευρήματα στο σπήλαιο του Κύκλωπα

Σπάνια ευρήματα ανακαλύφθηκαν στην σπηλιά του Κύκλωπα, που βρίσκεται στο νησί Γιούρα των Βορείων Σποράδων, στη διάρκεια πολύμηνης ανασκαφικής έρευνας που διενήργησε η Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας - Σπηλαιολογίας Νότιας Ελλάδος, με επικεφαλής τον κ. Αδαμάντιο Σάμψων, καθηγητή προϊστορικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου. Ο ερευνητικός άθλος της ομάδας, που τόλμησε να προσεγγίσει το θρυλικό σπήλαιο κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, απέφερε καρπούς, που μεταφράζονται σε εκπληκτικά ευρήματα, τα οποία εκτείνονται από την προϊστορική περίοδο, φθάνοντας έως τα Ρωμαϊκά και Βυζαντινά χρόνια.

Το συγκεκριμένο σπήλαιο, που όπως προαναφέρθηκε χρησιμοποιήθηκε 11.000 χρόνια πριν, διερευνήθηκε από το 1992 έως το 1996, αποκαλύπτοντας τα μυστικά που έκρυβε επί πολλούς αιώνες. Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν πλήθος κεραμικών υψηλής αισθητικής, εργαλεία από πέτρα και οστά ζώων, κοσμήματα φτιαγμένα από θαλασσινά όστρακα και δεκάδες ακόμη αντικείμενα, που αποτελούν τεκμήρια του μακρινού παρελθόντος.

Το σπήλαιο βρίσκεται στην νότια πλευρά του νησιού, έχει μήκος 50 μέτρα, πλάτος 40 και 15 ύψος, ενώ το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι ότι γίνεται βαραθρώδες καθώς προχωράει κανείς στο εσωτερικό του, με αποτέλεσμα να καθίσταται επικίνδυνη η προσέγγιση. Οι όποιες δυσκολίες, ωστόσο, δεν πτόησαν την ερευνητική ομάδα και όπως αποκαλύπτει μάλιστα ο εκ Σκοπέλου καταγόμενος καθηγητής «την ύπαρξη του συγκεκριμένου σπηλαίου την γνώριζα από τότε που ήμουν παιδί». Οι ανασκαφές επεκτάθηκαν «κυρίως στην πρώτη αίθουσα, πολύ κοντά στην είσοδο, όπου υπάρχει μεγάλη πυκνότητα κατοίκησης, ενώ στο εσωτερικό του, η έρευνα απέδωσε λίγα δείγματα χρήσης κατά την κλασσική, ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο. Ιδιαίτερα οι ρωμαϊκοί χρόνοι (1^ος - 2^ος μ.Χ. αιώνας) αντιπροσωπεύονται από πλούσια ευρήματα σε όλους τους χώρους του σπηλαίου, και κυρίως λύχνους, που μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι την συγκεκριμένη περίοδο, το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε ως χώρος λατρείας» επισημαίνει ο κ. Σάμψων.

Μοναδικά ευρήματα

Τα σημαντικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν, συμπληρώνουν το παζλ των πληροφοριών που αφορούν στην νεολιθική περίοδο (6.500 - 4.000 π.Χ.) καθώς εκτείνονται από την αρχαιότερη, μέση και στο πρώϊμο τμήμα της νεώτερης νεολιθικής. Στην συγκεκριμένη περίοδο ανάγεται η γραπτή κεραμική που έχει βρεθεί, η οποία στην μέση νεολιθική περίοδο φθάνει σε «ύψιστη τελειότητα» όπως υπογραμμίζει ο επικεφαλής της έρευνας. Εκπληξη προκάλεσαν, εξάλλου, στους αρχαιολόγους τα θραύσματα είκοσι περίπου αγγείων που βρέθηκαν στο εσωτερικό του σπηλαίου, τα οποία είχαν διακοσμητικά θέματα επηρεασμένα από την υφαντική και σύμφωνα με την επισήμανση του καθηγητή προϊστορικής αρχαιολογίας «δημιουργήθηκαν κατά πάσα πιθανότητα από γυναικεία χέρια σε τοπικό εργαστήριο». Στη νεότερη νεολιθική περίοδο η χρήση του σπηλαίου έγινε πιο εντατική και οι άνθρωποι ασχολούνταν περισσότερο με την κτηνοτροφία, όπως δείχνουν άλλωστε τα πολυάριθμα οστά ζώων που έχουν βρεθεί.

Το μεγαλύτερο όμως ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα βαθύτερα στρώματα, στις τομές που ανοίχθηκαν κοντά στην είσοδο, που ανήκουν στην μεσολιθική εποχή και χρονολογούνται από την 9^η έως την 7^η χιλιετία π.Χ. «Πρόκειται για επάλληλα δάπεδα κατοίκησης, πάνω στα οποία βρέθηκαν εστίες και υπολείμματα τροφών, που συνίστανται σε εκατοντάδες χιλιάδες οστά ζώων, πουλιών και κυρίως ψαριών, ενώ επίσης βρέθηκαν τεράστιες ποσότητες θαλάσσιων οστρέων και σαλιγκαριών» σημειώνει ο ερευνητής του σπηλαίου. Τα συγκεκριμένα ευρήματα είναι πολύ σημαντικά, διότι φωτίζουν μια εποχή που για πρώτη φορά δείχνει το πρόσωπό της, στον χώρο του Αιγαίου. Ανάμεσα στα άλλα ευρήματα ξεχωρίζουν τα αγκίστρια, 45 περίπου, διαφόρων μεγεθών, που όμοιά τους δεν έχουν ξαναβρεθεί μέχρι σήμερα στον ελλαδικό χώρο. Επίσης βρέθηκαν κοσμήματα από όστρακα, πεταλίδες που είχαν μετατραπεί σε κουτάλια καθώς και πλήθος από λίθινα και οστέϊνα εργαλεία. Το τμήμα ανθρώπινου κρανίου που βρέθηκε στα βαθύτερα στρώματα της ανασκαφής, ανήκει, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, σε γυναίκα ηλικίας 65 - 70 ετών και θεωρείται σπάνιο φαινόμενο αν αναλογιστεί κανείς ότι ήταν χαμηλός ο μέσος όρος ζωής.

Αλιείς και ναυτικοί

Τα δεδομένα που προέκυψαν από την καθ’ όλα γόνιμη έρευνα στο σπήλαιο του Κύκλωπα, δείχνουν ότι πριν από 11.000 χρόνια, οι ένοικοι του σπηλαίου εκτός από το κυνήγι ασχολούνταν συστηματικά με την συλλογή θαλάσσιων όστρεων και το ψάρεμα. Επίσης η παρουσία εργαλείων από οψιανό της Μήλου, στα μεσολιθικά στρώματα, δείχνει ότι είχε αναπτυχθεί η ναυσιπλοΐα και η θαλάσσια επικοινωνία μεταξύ των διαφόρων περιοχών. Οι μετέπειτα έρευνες τα τελευταία 15 χρόνια από τον ίδιο ερευνητή έχουν δείξει ότι ο νησιωτικός αυτός μεσολιθικός πολιτισμός επεκτείνεται σε όλο το Αιγαίο. Οι ανασκαφές των τελευταίων χρόνων στο μεσολιθικό οικισμό του Μαρουλά της Κύθνου, στο Κεραμέ της Ικαρίας και οι επιφανειακές έρευνες στη Νάξο και στη Χάλκη της Δωδεκανήσου αποκαλύπτουν ένα δραστήριο πληθυσμό που δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην αλιεία και στις θαλάσσιες μετακινήσεις.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα, εξάγεται το συμπέρασμα ότι το σπήλαιο του Κύκλωπα αποτελεί μια από τις αρχαιότερες, μέχρι στιγμής, θέσεις του νησιωτικού Αιγαίου. Οσο για τα αποτελέσματα της έρευνας απέσπασαν δικαιολογημένα το ενδιαφέρον της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας και μάλιστα πρόσφατα εκδόθηκε και δεύτερος τόμος στην Αμερική, για το συγκεκριμένο σπήλαιο.

Μέρος των ευρημάτων που περιλαμβάνουν τμήματα αγγείων, διάφορα μικροαντικείμενα, οστά ζώων και θαλάσσια όστρεα, φυλάσσονται στις αποθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου και στις προθέσεις των ιθυνόντων είναι να παρουσιαστούν μελλοντικά στο κοινό, στο πλαίσιο περιοδικής έκθεσης στην ειδική αίθουσα του Μουσείου, ενώ άλλα ευρήματα βρίσκονται στην Εφορεία Σπηλαιολογίας. Στην διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες δημοσιεύσεις σχετικά με το μοναδικό αυτό εύρημα, που αποκαλύπτει, χάρη σε μια τολμηρή ερευνητική προσπάθεια, τα δεδομένα που επικρατούσαν χιλιάδες χρόνια πριν.


Πηγή:taxydromos.gr

http://erroso.blogspot.com/2011/07/blog-post_9060.html#ixzz1RyQyJjrD

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ευρήματα στο σπήλαιο του Κύκλωπα"

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ?

Τι τελικά σημαίνει “επιλεκτική χρεοκοπία”;

Ο Υπουργός Οικονομικών μίλησε για “επιλεκτική χρεοκοπία” και μας προέτρεψε να μην φοβόμαστε.
Ο όρος “επιλεκτική χρεοκοπία” είναι τεχνικός και ουδείς στην ουσία μπορεί να καταλάβει τι εννοεί ο …ποιητής.
 Όσον αφορά το γεγονός πως μας καθησυχάζει να μην φοβόμαστε, από μόνο του μας κάνει να φοβόμαστε περισσότερο!
 Διαχρονικά, οι Έλληνες πολιτικοί δεν μας έχουν πείσει για τη καθαρότητα του λόγου τους αλλά και για την αξιοπιστία των όσων λένε και υπόσχονται.

Τι σημαίνει λοιπόν ο όρος “επιλεκτική χρεοκοπία”;
- Η χώρα αυτομάτως δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει κάποιες από τις υποχρεώσεις της προς τους πιστωτές της. Ωστόσο δεν θα υποστεί τις συνέπειες μιας πτώχευσης γιατί θα πληρώνει επιλεκτικά κάποιες από τις υποχρεώσεις της.
- Θα ληφθούν ακόμα σκληρότερα μέτρα, μιας και η χώρα θα είναι κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού και δίχως πολλές επιλογές. Πέρα αυτού θα είναι περίπου απολύτως εξαρτημένη από τα …κέφια της Ε.Ε.
- Κανείς δεν θα μπορεί να πει με βεβαιότητα πόσο θα είναι το χρονικό διάστημα που η χώρα θα βρίσκεται δέσμια των συγκεκριμένων συνθηκών.

- Σημαντικότατο ρόλο για το μέλλον της χώρας θα παίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Θα δέχεται ή όχι ως εγγύηση τα ελληνικά ομόλογα; Προς το παρόν η ΕΚΤ δηλώνει πως δεν θα στηρίξει τις ελληνικές τράπεζες, ωστόσο απομένει να το δούμε.

- Θα αντέξει το τραπεζικό σύστημα; και αν ναι μέχρι πότε; Στη περίπτωση που η “επιλεκτική χρεοκοπία” έχει διάρκεια πέρα του ενός έτους, η έλλειψη ρευστότητας θα επηρεάσει τις τράπεζες και κατ’ επέκταση τη καθημερινότητα του πολίτη.

- Η περιβόητη ανάπτυξη θα πάει ένα βήμα ακόμη πιο πίσω, η ήδη ταλαιπωρημένη αγορά ίσως ξεμείνει από κεφάλαια, τα λουκέτα θα αυξηθούν, η ανεργία θα αυξηθεί και ίσως να υπάρχουν ελλείψεις στα καύσιμα όπως επίσης και στα ράφια των σούπερ-μάρκετ.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΛΕΤΣΟΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ?"