Η Μάχη της Πέτρας

Η Μάχη της Πέτρας υπήρξε τελευταία μάχη του Αγώνα για την ελληνική ανεξαρτησία. Έλαβε χώρα στις 12 Σεπτεμβρίου 1829 στην Πέτρα της Βοιωτίας, μεταξύ Θήβας και Λιβαδειάς. Την εποχή εκείνη ήταν μία στενή δίοδος, που σχημάτιζαν οι όχθες της Λίμνης Κωπαΐδας και το βουνό Ζαγαρά (Ελικών). Επικεφαλής των ελληνικών δυνάμεων ήταν ο Δημήτριος Υψηλάντης, που κατά περίεργη συγκυρία έθεσε τέρμα στον Αγώνα, τον οποίον είχε αρχίσει ο αδελφός του, Αλέξανδρος, με τη διάβαση του Προύθου στις 24 Φεβρουαρίου 1821.
Το καλοκαίρι του 1829, η Πελοπόννησος με τα νησιά και μεγάλο μέρος της Στερεάς Ελλάδας είχαν απελευθερωθεί. Τη διακυβέρνηση των περιοχών αυτών είχε αναλάβει με απόφαση της Εθνοσυνέλευσης ο Ιωάννης Καποδίστριας. Πρώτο μέλημα του Κυβερνήτη ήταν η δημιουργία τακτικού στρατού και η εκκαθάριση της Στερεάς Ελλάδας από τα υπολείμματα των Οθωμανών. Ο Καποδίστριας είχε πληροφορίες ότι στο μελλοντικό ελληνικό κράτος θα συμπεριλαμβάνονταν όσες περιοχές θα είχαν απελευθερωθεί δι' ιδίων δυνάμεων.
Οι Έλληνες ήταν απογοητευμένοι με τη Συνθήκη του Λονδίνου (10/3/1829), που προέβλεπε ελληνικό κράτος με σύνορα τη γραμμή Παγασητικού - Αμβρακικού, υπό την επικυριαρχία του σουλτάνου. Όμως, το ξέσπασμα του ρωσοτουρκικού πολέμου τούς αναπτέρωσε το ηθικό, καθώς πίστευαν ότι η φορά των πραγμάτων θα ήταν διαφορετική και η εθνική ανεξαρτησία δεν θα αργούσε.
Τον Αύγουστο του 1829 ο τουρκαλβανός πολέμαρχος Ασλάν Μπέης Μουχουρδάρης, σταλμένος από τη Λάρισα με 4.000 άνδρες, προέλασε ανενόχλητος και διαμέσου Λαμίας και Θήβας έφθασε στην Αθήνα. Στόχος του, να ανεφοδιάσει τη φρουρά της Ακροπόλεως και στη συνέχεια να οδηγήσει στη Θράκη όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις για την αντιμετώπιση του ρωσικού κινδύνου. Αφού συγκέντρωσε περί τους 7.000 άνδρες, άρχισε την προς βορρά πορεία του. Μαζί του ήταν και ο Οσμάναγας Ουτσιάκαγας, επικεφαλής των τουρκικών δυνάμεων της Αττικής.
Ο Υψηλάντης είχε πληροφορηθεί έγκαιρα τις προθέσεις των Τούρκων και επέλεξε τη στενή δίοδο της Πέτρας για να εμποδίσει το πέρασμα του εχθρού, που διέθετε πυροβολικό και ισχυρές δυνάμεις πεζικού και ιππικού. Η ελληνική δύναμη εμφανίσθηκε στην περιοχή στις 28 Αυγούστου. Ανερχόταν σε περίπου 3.000 άνδρες και ήταν χωρισμένη σε 4 χιλιαρχίες. Για πρώτη, ίσως, φορά οι Έλληνες παρουσίασαν τακτικό στρατό, που οφείλεται στις στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις του Καποδίστρια, με τη δημιουργία το 1828 του Λόχου των Ευελπίδων. Ο Υψηλάντης είχε σχέδιο για τη μάχη, προχωρώντας σε πρώτη φάση στην κατασκευή οχυρωματικών έργων.
Το απόγευμα της 10ης Σεπτεμβρίου φάνηκε, επιτέλους, ο τουρκικός στρατός, που στρατοπέδευσε σε μικρή απόσταση από τις ελληνικές δυνάμεις. Τα χαράματα της 12ης Σεπτεμβρίου το σύνολο των τουρκικών δυνάμεων κινήθηκε εναντίον των ελληνικών οχυρωματικών θέσεων. Ένα βήμα πριν από την εισπήδηση των οχυρωμάτων, οι Τούρκοι δέχτηκαν καταιγισμό πυρών από τους Έλληνες, οι οποίοι στη συνέχεια βγήκαν από τα χαρακώματα και με τα ξίφη τους επέπεσαν επί των επιτιθεμένων. Οι τουρκαλβανοί άτακτοι γρήγορα υποχώρησαν, παρασύροντας και τους υπόλοιπους Τούρκους, που κινδύνευαν να περικυκλωθούν.
Η Μάχη της Πέτρας, παρότι δεν επέφερε την τελειωτική ήττα του εχθρού, αποτελεί οπωσδήποτε λαμπρή νίκη των ελληνικών όπλων. Το ηθικό των Τούρκών καταρρακώθηκε, ενώ δεν πέτυχαν και τον στόχο τους να διαβούν το στενά. Οι απώλειες και από τις δύο πλευρές δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλες. Οι Έλληνες είχαν 3 νεκρούς και 12 τραυματίες, ενώ οι Τούρκοι άφησαν στο πεδίο της μάχης περίπου 100 νεκρούς και 4 σημαίες.
Την επομένη της μάχης (13 Σεπτεμβρίου) ο τούρκος διοικητής Οσμάναγας Ουτσιάκαγας, που ενδιαφερόταν να εκτελέσει τις διαταγές της Πύλης και να βρεθεί στη Θράκη, προσφέρθηκε να συνθηκολογήσει με τους Έλληνες, προκειμένου να περάσει τα στενά της Πέτρας. Οι Έλληνες δέχθηκαν, υπό τον όρο να παραδώσουν την περιοχή από τη Λιβαδιά ως τις Θερμοπύλες και την Αλαμάνα. Έπειτα από διαπραγματεύσεις που κράτησαν όλη τη μέρα, η συνθήκη υπογράφηκε τη νύχτα της 13ης προς τη 14η Σεπτεμβρίου.
Οι Τούρκοι θα παραχωρούσαν όλη την Ανατολική Στερεά Ελλάδα, εκτός από την Αθήνα και τη Χαλκίδα. Οι Έλληνες, από την πλευρά τους, ανέλαβαν την υποχρέωση να αφήσουν τον εχθρό να διέλθει ακωλύτως από το στενό της Πέτρας. Και εκτέλεσαν στο ακέραιο τα συμφωνηθέντα το πρωί της 14ης Σεπτεμβρίου 1829. Την ίδια ημέρα οι ηττημένοι του ρωσσοτουρκικού πολέμου, Τούρκοι, υπέγραφαν τη συνθήκη της Ανδριανουπόλεως με την οποία ουσιαστικά αναγνώριζαν την ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Η Μάχη της Πέτρας έχει ιδιαίτερη αξία, γιατί ήταν η πρώτη και μοναδική φορά κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του '21, που μία επίλεκτη τουρκική στρατιά συνθηκολόγησε επί του πεδίου της μάχης.

ΠΗΓΗ http://www.sansimera.gr/articles/173

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Μάχη της Πέτρας"

Ο μυθικός κόσμος του Αισώπου

 της Ελίνας Γαληνού
"Λαγός την πτέρην έσειε, κακό της κεφαλής του..."
Διδάγματα σαν αυτό που αντλήσαμε στα παιδικά μας χρόνια από τα επιμύθια του Αισώπου, αποδείχτηκαν διαχρονικά και πάσης ηλικίας. Η αφήγηση των μύθων του, συνόδευε κάθε γενιά από το νανούρισμά της ως την βαθειά ωριμότητα των γηρατειών. Ο Αίσωπος από τη Φρυγία, ο δύσμορφος και βραδύγλωσσος σκλάβος, επινόησε μέσα από τα αφηγήματά του έναν κόσμο όπου η αρετή με την κακία αναμετρώνται συνεχώς και μας τον δίδαξε με συμβολισμούς και αλληγορίες.  Ο ίδιος στα χρόνια που ήταν δούλος, έλεγε "η φύση μου έδωσε ζωή ελεύθερη, οι άνθρωποι όμως σκλάβωσαν το σώμα μου". Η αγωνία του για τις συμφορές που μπορεί να σπείρει η αδικία, εμφανίζεται έντονα στους μύθους του.
Δεν γνωρίζουμε αν όλοι επινοήθηκαν από τον ίδιο ή κάποιοι αφορούν αρχαιότερους Ελληνες ή άλλους λαούς. Εχουμε όμως σίγουρα γευτεί την ηδονή που προκαλεί το συναίσθημα της κάθαρσης στις σύντομες γλυκόπικρες ιστοριούλες του. Με άλλοτε τη δικαίωση να προέρχεται από θείο δάκτυλο και άλλοτε μέσω του θριάμβου του σωστού και του έντιμου στοιχείου. Προ παντός όμως, του φυσιολογικού που συνεχώς αποκαλύπτει δυνάμεις και λύσεις ώστε να γελοιοποιήσει τις κακές πράξεις και πονηρές σκέψεις..
Ο Ηρόδοτος τον αποκαλούσε "λογοποιό", όμως στην Ιστορία πέρασε ως ο πατέρας του αρχαίου μύθου. Με το ευρύ παρατηρητικό του πνεύμα, τη βαθειά του σοφία, αποδοκίμαζε τη βία, την απάτη, τη μοχθηρία, την αλαζονεία και την πλεονεξία. Η πεποίθησή του ότι το καλό και το κακό επιστρέφονται στο πολλαπλάσιο σ΄εκείνους που το πράττουν, είναι κοινό χαρακτηριστικό στα αφηγήματά του. Ο Αίσωπος μας προσφέρει έναν κόσμο όπου ο έντιμος δικαιώνεται και επιβραβεύεται ενώ ο κακός εξευτελίζεται και ντροπιάζεται, ενώ τα όντα οφείλουν πάντα να προσπαθούν με γέλιο και πείσμα. Η διήγηση των μύθων του, έγινε αναπόσπαστο μέρος της ζωής του καθιστώντας τον δημοφιλή και αγαπητό στον κόσμο, που έτρεχε κοντά του να αντλήσει κάποιο χρήσιμο δίδαγμα στις δύσκολες στιγμές της ζωής. Κάποιες μαρτυρίες αναφέρουν ότι μετείχε στο Συμπόσιο των 7 σοφών της αρχαιότητας.  Οι μύθοι του διαδόθηκαν από στόμα σε στόμα και έφτασαν μέχρι την εποχή των Ελληνιστικών χρόνων, όπου συγκεντρώθηκαν και γράφτηκαν σε πεζό λόγο. Κάποιες επιλογές τους, πρωτοεκδόθηκαν από τον Δημήτριο Φαληρέα ενώ υπήρξαν και μεταγενέστερες εκδόσεις του πρώτου και δεύτερου μ.Χ αιώνα. Στην Ευρώπη, τυπώθηκαν σε χαρτί για πρώτη φορά στο Μιλάνο το 1479 μ.Χ . Λίγο πριν την ελληνική επανάσταση, τυπώθηκαν από τον Κοραή στο Παρίσι. Γενικά θεωρούνται ως σήμερα, από τα πλέον διαβασμένα και αγαπητά βιβλία στον κόσμο.
Με μια σειρά από παιχνίδια χειροτεχνίας και ιχνογραφίας, αυθόρμητες αποτυπώσεις με ανάλαφρη διάθεση, έντονες χρωματικές αντιθέσεις, ο εικαστικός Μανώλης Χάρος συνιστά στο κοινό τον μαγικό Αισώπειο κόσμο με τα μεστά διδάγματα. "Το βόδι με τον βάτραχο", "Η αλεπού", "Ο τζίτζικας και ο μέρμυγκας" είναι οι ζωικοί πρωταγωνιστές στο έργο του μυθοποιού, που ο καλλιτέχνης αναπαριστά μεταφέροντας ανάλογα με τις συνθήκες κάθε εποχής, διάφορα μηνύματα των εκάστοτε κοινωνικών και πολιτισμικών αιτημάτων. Η έκθεση με τα 25 έργα του, φιλοξενείται στο κεντρικό κτίριο του Μουσείου Μπενάκη από τις 6 Σεπτεμβρίου, αναβιώνοντας αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων, αλλά και την δύναμη ενός πνεύματος, που διατηρείται ζωντανό στον κόσμο εδώ και 2500 χρόνια!  

 

ΠΗΓΗ

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/09/blog-post_8937.html#more 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο μυθικός κόσμος του Αισώπου"

Ηλιακό ρολόι των Φιλίππων

Το ηλιακό ρολόι από τους Φιλίππους αποτελείται από τρεις χάλκινους δακτυλίους. Ο εξωτερικός δακτύλιος έχει εξωτερική διάμετρο 72,5mm και εσωτερική 64,9mm, και φέρει διαμετρικά δύο κρίκους για την ανάρτηση. Ο μεσαίος δακτύλιος αποτελείται από δύο χωριστούς ημιδακτύλιους. Κάθε ημιδακτύλιος συγκρατείται από άξονα, ο οποίος αποτελεί ενιαία κατασκευή με το στέλεχος, στο οποίο περνά ο κρίκος. Οι άξονες και μαζί οι ημιδακτύλιοι έχουν δυνατότητα περιστροφής κατά 360^o. Για να τεθεί το όργανο σε λειτουργία πρέπει να προσανατολιστεί πρώτα ο εξωτερικός δακτύλιος σε κάθετη θέση με το μεσημβρινό επίπεδο, ώστε να πάρει τη θέση ανατολής-δύσης. Μετά, ο εσωτερικός δακτύλιος, με την οπτομετρική οπή, τοποθετείται στο μήνα που διανύεται. Η φωτεινή κηλίδα δείχνει την ώρα πάνω στην άντυγα πριν ή μετά τη μεσουράνηση. Η μέτρηση του ύψους του ηλίου κατά τη μεσουράνησή του την ημέρα της ισημερίας δίνει το συμπλήρωμα του γεωγραφικού πλάτους. Το όργανο προσδιορίζει επίσης το αζιμούθιο και το ύψος του ήλιου ή κάποιου άλλου αστέρα. Το όργανο αυτό παρουσιάζει κοινά χαρακτηριστικά με το «βραχιιόνιο αστρολάβο» που πρότεινε ο Ίππαρχος. Το πνεύμα της κατασκευής του ρολογιού των Φιλίππων, με μόνο τα γεωγραφικά πλάτη των πόλεων Αλεξάνδρειας, Ρόδου, Ρώμης και Ουιέννης, οδηγεί στην κατάταξη του οργάνου στον τύπο που αναφέρεται «προς τα ιστορούμενα». Οι επιγραφές στο όργανο επιτρέπουν τη χρονολόγηση στο διάστημα από το 250 μέχρι το 350 μ.Χ

 

ΠΗΓΗ.

http://irakleitos.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ηλιακό ρολόι των Φιλίππων"

Ν.Λυγερός "Στρατηγικές Διδασκαλίας" 9/9/2011

Εισήγηση του Καθηγητή Νίκου Λυγερού
με θέμα: «Στρατηγικές Διδασκαλίας»
«Παιδαγωγική Επιμορφωτική Συνάντηση Εκπαιδευτικών»
Αίθουσα Εκδηλώσεων «Μίκης Θεοδωράκης» του Δημαρχείου Χολαργού
9 Σεπτεμβρίου 2011

Πηγή: http://www.lygeros.org/Talks/xolargos_20110909.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν.Λυγερός "Στρατηγικές Διδασκαλίας" 9/9/2011"

Εκ νεκρού Λεωνίδα διερχόμενος Αλέξανδρος

Χαράλαμπος Λυσή

Σε γνωρίζω μέσα από την στάση των Ελλήνων, την αξιοπρεπή, βασιλιά της Σπάρτης. Σε γνωρίζω μέσα απο τους βάρβαρους που αποθρασύνονται με ηδονή για τις υπεράριθμες ορδές τους, που θα διαβούν και θα συνθλίψουν. Για τον σαδισμό τους που αποχαλυβδώνεται στο αντίκρισμα της αδυναμίας που με αξιοπρέπεια, τους αντιστέκεται.

Σε βλέπω κάθε μέρα μπροστά μου, στα πέρατα της οικουμένης, όπου ο άνθρωπος αρνείται, όπου ο άνθρωπος διώκεται σαν ζωό, στην ανασφάλεια.

Σε είδα, σε γνώρισα από κοντά, στο σπίτι μου, στην χώρα μου να σε αναφωνούν στα φλεγόμενα χείλη τους, ημίθεοι Θερμοπύλαρχοι.

Σε είδα ολόιδιο, σαν να ξαναγεννήθηκες, πρόσφατα, κάπου εκεί στο Μαρί, κάπου εκεί που ξαποστένουν τα καράβια των Μυκηναίων, ταλαιπωρημένα αλλά πανέτοιμα να αράξουν στο λιμάνι της Κερύνειας.

Κάπου εκεί, απάνω στην πλώρη του καθήκοντος, μέσα στην απέραντι θάλασσα του φιλότιμου, σε είδα να κομματιάζεσαι, εσένα και τους συντρόφους σου.

Να κομματιάζεστε, να γίνεστε χίλια κομμάτια για την πατρίδα, «υπο την σκιή» της ανθρώπινης βλακείας, ασέβειας και ασυδοσίας.

Και πέρασαν οι βάρβαροι, και έφτασαν στην Αθήνα, όπου έκαψαν τους ναούς, βίασαν και λεηλάτησαν. Φαίνεται δεν τους άγγιξε καν το μεγαλείο της γνώσης του ανθρώπου. Δεν άγγιξε τα νοσηρά, απολίτιστα μυαλά, η λακωνική αξιοπρέπεια, στις Θερμοπύλες.

Αποθρασύνθηκαν περαιτέρω, και ετοίμαστηκαν για άλλα σχέδια σκλαβιάς, κατοχής και καταπίεσης.

Το Αθάνατο όμως Ελληνικό πνεύμα ταξίδεψε βόρεια, στην γή της Μακεδονίας. Στην γή του ένδοξου, φιλεύσπλαχνου και ανδριωμένου βασιλιά. Του Μέγα. Για να συσσωρεύσει μέσα του όλο το φώς που αναβλύζει αναλλοίωτο απο τον πανάρχαιο πολιτισμό των Ελλήνων. Να το συσσωρεύσει και να το στείλει σαν αστραπή στην Περσέπολη, την Βαβυλώνα, τον Ιδάσπη και τα όρη του Πουντζάμπ.

Να το στείλει για να μάθει τους βάρβαρους καλά, ότι οι πολιτισμένοι ανθρώποι οφείλουν να τιμούν, ακόμα και νεκρούς, εκείνους που αγωνίζονται έστω και άν «προβλέπουν πως ο Εφιάλτης στο τέλος θα φανεί, και οι Μήδοι επι τέλους θα διαβούνε.»

ΠΗΓΗ

http://www.efylakas.com/archives/9655 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εκ νεκρού Λεωνίδα διερχόμενος Αλέξανδρος"

Μπορεί να γίνει πόλεμος Ισραήλ-Τουρκίας; Τι πιστεύουν οι ισραηλινοί.

Τι πιστεύουν οι ισραηλινοί για τη σύγκρουση με τη Τουρκία; Μέχρι που μπορεί να φθάσει. Ένα άρθρο-ανάλυση γραμμένη από ισραηλινούς,είναι ενδεικτική:

“Λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες δηλώσεις του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών, η απάντηση φαίνεται να είναι προφανή. Μόλις δήλωσε ότι η χώρα του θα επενδύσει μαζικά στο πολεμικό ναυτικό της στην περιοχή της Μεσογείου για την «προστασία των πολιτών» κατά της «πλήρης ατιμωρησίας» του Ισραήλ που «τρομοκρατεί αυτή τη θάλασσα». Εξάλλου, αναμένεται οι Τούρκοι να διοργανώσουν
κατά πάσα πιθανότητα ένα νέο στολίσκο, αλλά αυτή τη φορά θα συνοδευτεί από το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό.
Συνεπώς, ποιές είναι οι επιλογές μας για να αποφύγουμε αυτή τη σύγκρουση και αν γίνει ποτέ, πώς θα βγούμε νικητές;
Η Τουρκία δεν χώνεψε καλά την Έκθεση Palmer που την ενοχοποιεί και την ορίζει σαφώς ως υπεύθυνη για το θάνατο των δικών της «ιδίων» πολιτών καθώς δεν τους εμπόδισε από το να θέσουν το εαυτό τους οικιοθελώς σε κίνδυνο.
Μέχρι εκεί τα ξέραμε.
Αλλά αυτό που ανακαλύπτουμε με τρόμο είναι η πολεμική στάση των Τούρκων. Αυτή η συμπεριφορά φαίνεται τρελή όσον αφορά τις συνέπειες για την Τουρκία, εάν το Ισραήλ την θεωρεί ως εχθρική χώρα. Τρελάθηκαν οι Τούρκοι;
Οι πρόσφατες δηλώσεις δεν μπορούν σε καμία περίπτωση παρά να ερμηνευτούν ως σαφείς δηλώσεις πολέμου, και προπαντός, το κυριότερο: τους είναι τώρα αδύνατο να κάνουν πίσω, αλλιώς θα χάσουν τελείως το πρόσωπο τους.
Έτσι, ανακαλύπτουμε ότι θυμώνουν εξαιρετικά γρήγορα. Και αυτό δεν είναι καλό σημείο σε περίοδο πολέμου. Τώρα που αποκάλυψαν μια από τις αδυναμίες τους, και δεν είναι από τις λιγότερες, θα πρέπει να κάνουμε ό, τι πρότεινε ο Sun Tzu πριν από 2000 χρόνια, ήτοι: αν ο εχθρός σου είναι θυμωμένος, θα πρέπει να τον ερεθίσεις!
Πώς να τους ερεθίσουμε;
Πρώτον, με την άμεση αναγνώριση του κουρδικού PKK με μια πρεσβεία στο Ισραήλ και την παροχή επίσημων υπηρεσιών για να εκπαιδεύσουμε τους μαχητές τους, πράγμα που κάνουμε ήδη, αλλά λίγο και ανεπίσημα. Αυτό το μέτρο θα έχει το πλεονέκτημα όχι μόνο να τους ταπεινώσουμε, αλλά και να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι αν επιμείνουν για κλιμάκωση της βίας, τότε το επόμενο βήμα θα είναι η παροχή εξελιγμένων όπλων στην κουρδική αντίσταση η οποία πολύ γρήγορα θα γονατίσει την Τουρκία.
Περαιτέρω, την ίδια στιγμή, θα μπορούσαμε να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στους Έλληνες και Κύπριους που θα μπουν τότε στον πειρασμό να διώξουν τους Τούρκους εποίκους από τα εδάφη τους. Και με αυτό τον τρόπο, η Τουρκία θα έχανε σε τρία μέτωπα και θα σταματούσε τις προκλήσεις της εναντίον μας!
Ωστόσο, πρέπει πρώτα από όλα να προγραμματίσουμε αυτή τη μεγάλη σύγκρουση με την Τουρκία. Πράγματι, αν το τουρκικό ναυτικό συνοδεύει ένα στολίσκο προς τα χωρικά μας ύδατα, θα μας είναι αδύνατο να παραμείνουμε παθητικοί και δεν θα είχαμε άλλη επιλογή παρά να απαντήσουμε.
Καταρχήν πρέπει να καταλάβουμε ότι ο τουρκικός στρατός είναι ίσως ένας από τους πιο ισχυρούς στην περιοχή. Παρά το γεγονός ότι σήμερα είμαστε πολύ πιο μπροστά, στην επόμενη δεκαετία, θα έχει ανακτήσει όλες τις καθυστερήσεις του και σίγουρα θα μας προσπεράσει. Και όλα αυτά χάρη στην εξαιρετική ανάπτυξη που της επιτρέπει να επενδύει, ήδη σε μεγάλο βαθμό στον εκσυγχρονισμό του στρατού της. Ο εκσυγχρονισμός αυτός λαμβάνει χώρα κυρίως μέσω του ναυτικού της και της πολεμικής αεροπορίας της.
Για το Πολεμικό Ναυτικό, αναμένεται να λάβει μέσα σε δέκα χρόνια, οκτώ κορβέτες Milgen βαρέως τύπου, τέσσερεις φρεγάτες TF-100, έξι υποβρύχια 214 AIP, τέσσερα αντιτορπιλικά TF-2000 και δεκαέξι ανθυποβρυχιακά περιπολικά ASW OPV για τα κυριότερα. Το Ναυτικό της θα αποτελείται από 18-22 υποβρύχια T-209 και Τ-214, 20-24 φρεγάτες (ΜΕΚΟ / G Class/TF-100/TF-2000) και 8 κορβέτες Milgen, ήτοι μια τεχνολογική και αριθμητική υπέροχη σε σχέση με το Ναυτικό μας, το οποίο σε περίπτωση σύγκρουσης, ακόμα και με νίκη, θα καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς. Μας είναι λοιπόν τελείως αδύνατο να θεωρήσουμε μόνον μια σύγκρουση στη θάλασσα. Αλλά θα επιστρέψω σε αυτό.
Στη συνέχεια, μέσα σε πέντε χρόνια η Τουρκία θα λάβει πάνω από 100 F-35, ενώ η παράδοση των δικών μας αναμένεται πολύ αργότερα, και μόνο 25 μονάδες με 50 σε όπτιον. Επιπλέον, η Τουρκία ανέλαβε ένα μεγάλο έργο για τον εκσυγχρονισμό του στόλου της των F-16, ήδη σημαντικού, με 220 αεροπλάνα! Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε την παράδοση των 25 με 50 F-15SE ή Typhon ενώ έχουμε μόνο 25 F-15I, ισοδύναμα του F-15SE υπερ-εκσυγχρονισμένου. Επιπλέον, η αεροπορία τους διαθέτει πάνω από 150 F-4 Phantom, όλα υπερσύγχρονα, και μάντεψε ποιος είναι υπεύθυνος για τον εκσυγχρονισμό τους; Ναι, ναι, είμαστε εμείς!
Τώρα, εκτός από τα F-35, διαθέτουμε ένα στόλο υπερσύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών τύπου F-16 και F-15 (μεταξύ 400-500), χωρίς να υπολογίσουμε τα άλλα αεροπλάνα Kfir, Nesher η F-4 2000 Kurnas, όλα σε άριστη κατάσταση που μπορούν να κερδίσουν άνετα μάχες κατά των μαχητικών αεροσκαφών F-15 ή F-16. Διαθέτουν σύγχρονες ανέσεις και εξοπλισμό που εγκαταστάθηκαν και αναπτύχθηκαν από τις πολεμικές βιομηχανίες μας, για να μην αναφέρουμε την ποιότητα των πιλότων μας. Σήμερα, η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία διαθέτει μεταξύ 950 και 1.000 μαχητικά αεροσκάφη. Για σύγκριση, η Γαλλία διαθέτει μεταξύ 330 και 350 μαχητικά αεροσκάφη.
Δυστυχώς, κατά της Τουρκίας, το ναυτικό μας υστερεί αριθμητικά προκειμένου να ξεκινήσουμε μια σοβαρή σύγκρουση. Δεν μπορούμε να αρκεστούμε να πολεμήσουμε καλώς κακώς στο πεδίο που υπερτερούν, σε αριθμούς και όπλα. Αν και είμαστε τεχνολογικά πολύ ανώτεροι, τα χτυπήματα που θα δεχθούμε θα μας βάλουν σε κίνδυνο για το μέλλον. Μας είναι λοιπόν τελείως αδύνατο να περιμένουμε να έρθει η Τουρκία να μας προκαλέσει.
Όχι! Πρέπει να τους δώσουμε να καταλάβουν, και γρήγορα μάλιστα, ότι εάν επιθυμούν μια αντιπαράθεση στη θάλασσα, αυτή θα είναι μια παιδική μάχη σε σχέση με το ολικό πόλεμο που θα μπορούσαμε να τους κάνομε σε όλα τα μέτωπα.
Πρέπει να γνωρίσει η Τουρκία ότι θα την χτυπήσουμε στο σπίτι της, θα καταστρέψουμε τις υποδομές της, την οικονομία, τον στρατό και θα χρειαστούν δεκαετίες προτού ανακάμψει.
Τέλος, και από τώρα, οι Αμερικανοί φίλοι μας βουλευτές η γερουσιαστές, θα πρέπει να ασκούν εντατικές πιέσεις για την απαγόρευση προμήθειας αεροσκαφών των ΗΠΑ στους Τούρκους και να αρνηθούν την παράδοση κάθε ανταλλακτικού, αλλά και να ασκήσουν πίεση στους συμμάχους τους, απαγορεύοντας τους την πώληση όπλων, και εν τέλει να τους απελάσουν από το ΝΑΤΟ.
Όσο για το Ισραήλ, πρέπει να αυξήσουμε τις δυνατότητές μας στη θάλασσα με την αγορά τουλάχιστον δύο SA’AR 5, 6 με 10 Sa’ar 4.5 et 4, καθώς και δύο ακόμα υποβρύχια της κλάσης Dolphin που είναι απλά εξαιρετικά!
Από σήμερα, έχουμε μπροστά μας ένα τρομερό εχθρό!
Θα ήταν σοφό επομένως να αυξηθεί σημαντικά ο προϋπολογισμός της άμυνας με την άντληση κονδυλιών, για παράδειγμα από το εθνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης (Bitouah Lehumi), που είναι ο μεγαλύτερος προϋπολογισμός της χώρας, που καταβάλλει σχεδόν το 50% στους Ισραηλινούς Άραβες, ενώ συμμετέχουν μόνο για το 2%!
Έτσι, δεν θα χρειαστούμε να αυξήσουμε τους φόρους!
πηγη

 http://antistasi.org/?p=20425

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μπορεί να γίνει πόλεμος Ισραήλ-Τουρκίας; Τι πιστεύουν οι ισραηλινοί."

O KYΠΡΙΑΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

 

του Όμηρου Αλεξάνδρου

Η συμφωνία που η κυβέρνηση Χριστόφια έχει υπογράψει με την Αμερικάνικη εταιρεία Noble Energy για εξόρυξη φυσικού αερίου δεν έχει δοθεί στην δημοσιότητα, για να γνωρίζει ο κυπριακός λαός τους όρους της σημαντικότερης οικονομικής συμφωνίας που έχει υπογράψει ποτέ κυβέρνηση από το 1960. Δεν υπάρχει προηγούμενο σε δημοκρατική χώρα του πλανήτη, μια τόσο σημαντική συμφωνία να κρατείται μυστική και απόρρητη από την κυβέρνηση και η αντιπολίτευση να σιωπά.
Στην περίπτωση της Κύπρου η ‘’Δημοκρατική’’ κυβέρνηση του Χριστόφια και του ΑΚΕΛ, που μετά την έκρηξη στο Μαρί κανείς πλέον δεν εμπιστεύεται την κρίση τους, την συμφωνία αυτή όχι μόνο δεν την έχουν δώσει στην δημοσιότητα και στην αντιπολίτευση, αλλά ούτε και τα καθ’ ύλην αρμόδια σώματα και φορείς που έχουν γνώση του αντικειμένου, όπως η ΔΕΦΑ και ΡΑΕΚ γνωρίζουν λεπτομέρειες της.
Από πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει, γίνεται αντιληπτό ότι με βάση την συμφωνία τα δικαιώματα για την εξόρυξη φυσικού αερίου ανήκουν κατά 100% στην αμερικάνικη εταιρεία, η οποία έχει αναλάβει ταυτόχρονα και την εξόρυξη του Ισραήλ. Επίσης, όπως δημοσιεύτηκε σε συγκεκριμένο έντυπο και δεν διαψεύστηκε, η Εταιρεία Noble Energy, αν και εφόσον εντοπίσει σημαντικά και εμπορεύσιμα αποθέματα θα μπορεί να αποσβέσει όλες τις δαπάνες εντοπισμού αερίου για τις οποίες, δαπάνες, θα ελέγχει πλήρως τον μηχανισμό προσδιορισμού τους. Με απλά λόγια η εταιρεία θα αποσβέσει όλες τις δαπάνες, θα καλύπτει όλα τα υπό αυτήν καθοριζόμενα έξοδα και σε όσα κέρδη δείξει (αν δείξει), τα οποία θα είναι αφορολόγητα, στο μέλλον θα δίνει ένα άγνωστο και ακαθόριστο ποσοστό στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Σε αντίθεση με την μυστικοπάθεια και την αδιαφάνεια της κυβέρνησης Χριστόφια, η Κυβέρνηση του Ισραήλ έχει δώσει με πλήρη διαφάνεια στη δημοσιότητα όλους τους όρους της συμφωνίας με την ίδια εταιρεία, η οποία ανεβάζει το ποσοστό του Ισραήλ πέραν του 50% στα έσοδα ανόρυξης, καθώς επίσης και θα εισπράττει και φόρο στα κέρδη της εταιρείας. Η συμφωνία του Ισραήλ έχει περάσει και από το Κοινοβούλιο της χώρας και έχει εμπλέξει στις διαδικασίες δικούς της εμπειρογνώμονες και επιστήμονες για να πετύχουν στο μέλλον μεγαλύτερα ποσοστά εσόδων για τους Ισραηλινούς.
Με ανάλογη μυστικοπάθεια και αδιαφάνεια η ‘’Δημοκρατική’’ Κυβέρνηση του ΑΚΕΛ ήταν έτοιμη να υπογράψει πριν μερικούς μήνες συμφωνία με την Shell για μεταφορά φυσικού αερίου με απίστευτα ετεροβαρείς όρους για την Κυπριακή Δημοκρατία. Μετά όμως από αντιδράσεις της ΔΕΦΑ και της αντιπολίτευσης ευτυχώς έκανε πίσω.
Σε αντίθεση με ότι έχει συμβεί με την Shell στην περίπτωση της συμφωνίας με την Noble Energy, τα κόμματα της αντιπολίτευσης τηρούν σιγή ιχθύος και δεν αντιδρούν καθ’ όλου. Αυτό με  βάζει, όπως πιστεύω και πολλούς πολίτες, σε σκέψεις μήπως κάτι ύποπτο ψήνεται.
Πρόσφατα τα κόμματα της αντιπολίτευση απείλησαν ότι αν η κυβέρνηση δεν δώσει στην δημοσιότητα αυτούσιο το πόρισμα για την έκρηξη στο Μαρί, θα κατάθεταν πρόταση νόμου με τον οποίον η Κυβέρνηση θα υποχρεωνόταν να δώσει στην δημοσιότητα το πόρισμα. Δεν είδαμε όμως ανάλογη κίνηση για αυτή την τόσο σημαντική συμφωνία για το αέριο. Αυτό σας λέγει τίποτα; εμένα πάντως με βάζει σε σκέψεις και αν δεν δω άμεσα ανάλογη αντίδραση από την αντιπολίτευση θα δικαιούμαι να κάνω συνειρμούς και παραλληλισμούς με την περίπτωση της Siemens στην Ελλάδα.
Η περίπτωση του φυσικού αερίου θα μπορούσε να δώσει τέλος στα οικονομικά προβλήματα της Κύπρου και να αποτελέσει τον ισχυρό καταλύτη οριστικής επίλυσης του κυπριακού, υπό την προϋπόθεση ότι θα την χειρίζοντο σωστά, πραγματικοί πατριώτες κύπριοι πολιτικοί, που δυστυχώς δεν υπάρχουν. Δεν είμαι όμως αισιόδοξος ότι θα συμβεί αυτό γιατί όπως και στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο διεφθαρμένοι πολιτικοί και ελεεινό πολιτικοοικονομικό κατεστημένο που έχουν οδηγήσει την μητέρα Ελλάδα στην πτώχευση και εκεί οδηγούν και την κόρη οι δικοί μας.
Αν κάποιοι θεωρούν ότι είμαι άδικος και χρησιμοποιώ σκληρές εκφράσεις για τους πολιτικούς, τους υπενθυμίζω ότι: το 1974 έδωσαν την μισή Κύπρο στους τούρκους, το 1999 μάζεψαν τις οικονομίες του κυπριακού μέσω του Χρηματιστηρίου, το 2005 σκότωσαν 121 ανθρώπους στο αεροπορικό δυστύχημα της ΗΛΙΟΣ που ιδρύθηκε με τα κλεμμένα χρήματα του ΧΑΚ, και το 2011 σκότωσαν 13 και τραυμάτισαν 61 ανθρώπους, κατέστρεψαν τον ηλεκτρολογικό σταθμό Βασιλικού και κατ’ επέκταση την κυπριακή οικονομία.
Όλα τα πιο πάνω εγκλήματα έχουν συγκαλυφτεί από τον νυν Γενικό Εισαγγελέα και την ανύπαρκτη και χειραγωγημένη από τους πολιτικούς κυπριακή δικαιοσύνη. Εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι είμαι άδικος;
Οσφραίνομαι ότι το επόμενο (και τελευταίο υπό την ιδιότητα μας σαν κράτος) μεγάλο έγκλημα που θα επισυμβεί και στην πορεία θα συγκαλυφθεί, θα είναι η περίπτωση του φυσικού αερίου. Αν η συμφωνία του φυσικού αερίου δεν έρθει στο φως και αντί διεφθαρμένων και ανίκανων πολιτικών δεν την χειριστούν με διαφάνεια ειδήμονες εμπειρογνώμονες και τεχνοκράτες, τότε το μόνο που εγώ βλέπω να συμβαίνει είναι, αφενός μεν η οικονομική ενίσχυση του διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου και αφετέρου η οριστική πτώχευση και της  Κύπρου.

ΠΗΓΗ
http://antistasi.org/?p=20434

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "O KYΠΡΙΑΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ"

ΤΟ ελαιόλαδο στην αρχαιότητα

Στον Ιπποκράτειο Κώδικα συναντώνται περισσότερες από εξήντα φαρμακευτικές χρήσεις του ελαιόλαδου, με κυριότατη τη χρήση κατά των δερματικών παθήσεων, αλλά και ως αντισυλληπτικό μέσο. Μάλιστα γίνεται σαφής διαχωρισμός του ελαιόλαδου, το οποίο, σε συνδυασμό με το σίτο και τον οίνο, αποτελεί τη βάση της ιπποκρατικής διαιτητικής από άλλα έλαια, όπως του σχίνου, της πικραμυγδαλιάς και της βελανιδιάς.


Στο βιβλίο του «Διαιτητική και Θεραπευτική», ο Ιπποκράτης γράφει για το λάδι: «Οι ασκήσεις στη σκόνη και οι ασκήσεις με λάδι διαφέρουν στο εξής: Η σκόνη είναι κρύα, το λάδι είναι ζεστό. Το χειμώνα το λάδι ευνοεί περισσότερο την ανάπτυξη, γιατί εμποδίζει την ψυχρότητα να απομακρυνθεί από το σώμα. Το καλοκαίρι το λάδι με την παραγωγή λιώνει τη σάρκα καθώς αυτή ζεσταίνεται λόγω εποχής Η εντριβή με λάδι και νερό μαλακώνει το σώμα και δεν το αφήνει να ζεσταθεί υπερβολικά».

Με ζεστό ελαιόλαδο αλείφονταν οι γυναίκες που απέβαλαν, και κυρίως σε περιπτώσεις προχωρημένης εγκυμοσύνης ενώ σε περιπτώσεις μητρορραγίας δινόταν ένα μείγμα από βρασμένα φύλλα άγριας ελιάς μέσα σε ξίδι. Για τη διευκόλυνση του τοκετού προτείνει παρασκεύασμα που « φτιάχνετε και με ρετσίνι τερμίνθου (κοκορεβιθιάς), μέλι και λάδι διπλάσιο σε ποσότητα από τα προηγούμενα και αρωματικό κρασί», το οποίο και πρέπει να πιει η επίτοκος.

’λλες εφαρμογές του ελαιόλαδου που αναφέρονται από τον Ιπποκράτη ήταν στη θεραπεία των χρόνιων πυρετών, των μικρών πληγών, των διηθημάτων, όπως οι καλόγεροι και τα αποστήματα, των ερεθισμένων ούλων, καθώς και στη διατήρηση της λευκότητας των δοντιών και ως αντίδοτο σε περιπτώσεις ελαφρών δηλητηριάσεων.

Ο Πλούταρχος στα «Ηθικά» του αναφέρεται στη θεραπεία της μαστίτιδας με νερό και λάδι «υδρέλαιο».

Ιπποκράτης

Για την αρχαία θεραπευτική το εκλεκτότερο εξ όλων των ελαιόλαδων ήταν αυτό που έδινε η αγριελιά, το οποίο ήταν και λίγο σπάνιο, καθώς και το ελαιόλαδο της πρώτης συμπίεσης (ομφάκινον), που λαμβάνεται με την «απαλή» σύνθλιψη της ελιάς και χωρίς την παρεμβολή ζεστού νερού. Κατά τον Πλίνιο, το λάδι αυτό λαμβάνεται πρώτον πιέζοντας την ελιά όταν είναι ακόμη άσπρη (άγουρη), και δεύτερον όταν η ελιά αρχίζει να αλλάζει χρώμα χωρίς να έχει, ωστόσο, ωριμάσει. Το πρώτον ομφακικόν είναι λευκό, το δεύτερο πράσινο. Το δεύτερο κάνει καλό στα ούλα και είναι εξαίρετο για να διατηρηθούν τα δόντια λευκά.

Στις επιγραφές του φημισμένου Ασκληπιού της Λεβήνας, στην Κρήτη, όπου λατρευόταν η Υγιεία Σώτειρα, αναφέρεται ότι «ο θεός έδωσε μια οδηγία να τοποθετηθεί πάνω στο στρείδι το όστρακο, αφού καεί και τριφτεί για να γίνει λείο με λάδι αρωματισμένο με ρόδα και μολόχα με λάδι ». Στο ιερό του Ασκληπιού χρησιμοποιούσαν το έλαιον για να παρασκευάσουν ειδικές αλοιφές και ιάματα.

Ροφήματα, τέλος, από φύλλα και άνθη ελιάς χρησιμοποιήθηκαν ως κρύο κολλύριο για τα ερεθισμένα μάτια αλλά και για το έλκος του στομάχου. Για καλλωπισμό και υγιεινή

Καθαρισμός και περιποίηση αθλητή. Ως μέσον καλλωπισμού το ελαιόλαδο είναι γνωστό από τις πινακίδες της Γραμμικής Β Γραφής. Το λάδι που προοριζόταν για την ατομική καθαριότητα ήταν καλής ποιότητας και συχνά αρωματισμένο με βότανα και αρωματικά φυτά. Σε εποχές που δεν υπήρχαν ούτε σαπούνια ούτε υλικά καθαρισμού και σωματικής υγιεινής το λάδι φαίνεται να διαδραματίζει και σε αυτόν τον τομέα πρωτεύοντα ρόλο. Σε μια πρόσφατη μελέτη υπολογίστηκε ότι το λάδι που χρειαζόταν ετησίως στα πλούσια σπίτια της αρχαίας Αθήνας ήταν 200-300 κιλά, ποσότητα σημαντική αν λάβει κανείς υπ όψη του την αποδοτικότητα των ελαιοδέντρων αλλά και τις τεχνολογικές δυνατότητες εξαγωγής του λαδιού.

Στην περιποίηση του σώματος χρησιμοποιούσαν τα ειδικά αρωματισμένα λάδια αλλά και τα αρώματα που είχαν ως βάση το ελαιόλαδο. Οι θεές του Ολύμπου χρησιμοποιούσαν ένα είδος «αλοιφής» από λάδι ελιάς, το οποίο πίστευαν ότι είχε θαυματουργικές ιδιότητες για το σώμα. Στην Ιλιάδα, για παράδειγμα, η Ήρα αλείφει το σώμα της με ένα αρωματικό ελαιόλαδο. Κι ενώ οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν αρωματικά λάδια, οι άντρες περιορίζονταν στο «καθαρό» αγνό λάδι, για τον καθαρισμό και την υγιεινή.

Καθαρισμός και περιποίηση αθλητή. Σε ό,τι αφορά την υγιεινή του σώματος, οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι είναι ίσως οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν το ελαιόλαδο για την επάλειψη των μυών, ώστε να τους διατηρούν ελαστικούς. Οι αθλητές και οι έχοντες ανώτερη κοινωνική θέση χρησιμοποιούσαν το λάδι και για την καθαριότητα του σώματός τους, το οποίο μετά την επάλειψη απομάκρυναν με τη βοήθεια της «στλεγγίδας», ένα ειδικό εργαλείο, και μαζί με αυτό τις σκόνες και τον ιδρώτα.

Ο Δημόκριτος έδινε μεγάλη σημασία στην επάλειψη του σώματος με λάδι για τη διατήρηση της υγείας. Όταν μάλιστα τον ρωτούσαν πώς μπορεί να είναι κανείς υγιής απαντούσε: «Μουσκεύοντας το εσωτερικό με μέλι και το εξωτερικό με λάδι».

Ο στρατηγός Αννίβας γνώριζε ότι το λάδι το λάδι ξεκουράζει όλο το σώμα, γι αυτό, μέσα στο χειμώνα, στις όχθες του ποταμού Τρεβία, διέταξε τους στρατιώτες του, πριν τη μάχη κι αφού φάνε καλά, να τριφτούν στη συνέχεια με ελαιόλαδο.

Στην Ιλιάδα, ο Οδυσσέας μαζί με το Διομήδη πλένονται πρώτα με ζεστό νερό και αμέσως μετά αλείφονται με λάδι. Στην Οδύσσεια παρακολουθούμε το λουτρό του Τηλέμαχου στη Σπάρτη, όπου, αφού τον έπλυναν, άλειψαν το σώμα του με ελαιόλαδο.

Σε άλλες πηγές διαβάζουμε ότι οι Έλληνες άλειφαν όχι μόνο τις χαίτες των αλόγων τους με λάδι αλλά και τα δικά τους μαλλιά, κυρίως οι γυναίκες, συχνά και τα ίδια τους τα ρούχα. Στις «Εκκλησιάζουσες», για παράδειγμα, του Αριστοφάνη, μια νεαρή γυναίκα ζητά από μιαν άλλη να πλησιάσει και να μυρίσει τα μαλλιά της που μόλις είχε αλείψει με αρωματικό ελαιόλαδο.

Όσο για τη χρήση του ελαιόλαδου στο γυάλισμα των ρούχων, αυτό δεν αποκλείεται να συνδέεται με τις τεχνικές που εφάρμοζαν οι αρχαίοι Έλληνες, και που βασίζονταν στα εκχυλίσματα διαφόρων φυτών, ενώ στον Ιπποκράτη γίνεται αναφορά επάλειψης των ρούχων με λάδι ακόμη και θεραπευτικούς λόγους.

ΠΗΓΗ

http://irakleitos.blogspot.com/2011/04/blog-post_15.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ελαιόλαδο στην αρχαιότητα"

Συγγνώμη που υπάρχω

Του Νίκου Λυγερού

Κάθε ειδικός των προικισμένων παιδιών που δεν είναι ο ίδιος προικισμένος, πρέπει ν' ακούει μέσα του κάθε προικισμένο παιδί να του λέει: συγγνώμη που υπάρχω . Διότι σε μία κοινωνία όπου όλα είναι φτιαγμένα για τη μάζα, όπου η ιδιομορφία θεωρείται ως ιδιοτροπία, όπου η νοημοσύνη θεωρείται ως επικίνδυνη, είναι φυσιολογικό για τα παιδιά που είναι μόνο και μόνο προικισμένα, να νιώθουν ότι με την ύπαρξή τους ενοχλούν τη δομή της κοινωνίας. Τα προικισμένα παιδιά όπως και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες δεν είναι μόνο ένας γνωστικός τομέας όπως κάθε άλλος. Δεν είναι μόνο θέμα μιας εργασίας, είναι ζωές που είναι καταδικασμένες να ζήσουν σ' έναν χώρο που δεν τις θέλει και δεν τις αναγνωρίζει διότι ανατρέπουν με τα νοητικά τους σχήματα, τις κοινωνικές αρχές. Συνεπώς η μελέτη αυτού του θέματος δεν πρέπει να γίνεται μ' έναν κλασικό και παραδοσιακό τρόπο. Κάθε βήμα του ερευνητή πρέπει να γίνεται μέσα σ' ένα στρατηγικό πλαίσιο, καθορισμένο όχι μόνο από τα δεδομένα του γνωστικού αντικειμένου αλλά και από τις κοινωνικές προεκτάσεις. Αλλιώς δεν μπορεί να γίνει κατανοητή η σχετική αποτυχία των προικισμένων παιδιών στο συμβατικό σχολείο. Διότι δεν υπάρχει πλαίσιο γενικής μάθησης, παρά μόνο ειδικές περιπτώσεις μαθητών. Το κάθε προικισμένο παιδί έχει διαφορετικές ανάγκες. Βέβαια θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό ισχύει για κάθε παιδί. Όμως με το προικισμένο παιδί όλα τα δεδομένα γίνονται πιο ακραία διότι είναι εξ αρχής διαφορετικό. Διαβάζει και γράφει πιο γρήγορα, πράγμα το οποίο του δίνει πρόσβαση σε πληροφορίες και γνώσεις που δεν έχουν άμεση σχέση με τη χρονολογική του ηλικία. Συνεπώς το ανθρώπινο στοιχείο αναπτύσσεται πιο γρήγορα και οι απαιτήσεις του θα είναι πιο συγκεκριμένες. Κατά μέσο όρο θα είναι πολύ πιο παραγωγικό και δημιουργικό. Η νοόσφαιρά του είναι πιο αναπτυγμένη και πιέζει περισσότερο την πραγματικότητα. Και η ίδια η πραγματικότητα αποκτά ιδιότητες που δεν είναι προφανείς στα άλλα παιδιά. Το νοητικό μοντέλο της πραγματικότητας είναι πιο αποτελεσματικό διότι βασίζεται στη διαφορά που κάνει τη διαφορά. Επιπλέον ένα από τα χαρακτηριστικά των προικισμένων παιδιών είναι η υπερευαισθησία και όχι η ευαισθησία, ιδιότητα που μετατρέπεται σε αλτρουισμό στις πιο ακραίες περιπτώσεις. Άρα η ανταπόκρισή τους σε πολλά θέματα είναι ριζικά διαφορετική. Είναι παιδιά των ανθρώπων και των βιβλίων, δηλαδή των ζωντανών και των νεκρών και όχι της ανωνυμίας και της αδιαφορίας. Γι' αυτόν τον λόγο προσέχουν τα ονόματα και έχουν πολλά ενδιαφέροντα. Επιπλέον όταν η νοητική ισχύς το επιτρέπει, αυτές οι τάσεις συντονίζονται και δημιουργούν ένα πεδίο δράσης που αγγίζει και την ουσία των πραγμάτων. Κατά συνέπεια αγγίζουν και τον μελετητή τους. Δεν προσπαθούν να είναι διαφορετικά. Απλώς είναι η κοινωνία που είναι τρομερά ομοιόμορφη. Με άλλα λόγια, αν τα χαρακτηριστικά των προικισμένων παιδιών ενοχλούν κάποιους, είναι διότι τα άλλα κοινωνικά δεδομένα είναι απολύτως επίπεδα και δεν αντέχουν το βάθος του προβληματισμού τους. Τα παιδιά τα προικισμένα είναι ευάλωτα διότι η κοινωνία είναι επιθετική ως προς αυτά. Ακόμα και μέσα στο πεδίο δράσης τους πρέπει να προσέχουν διότι αγγίζουν τα ανθρώπινα στοιχεία μας ακριβώς επειδή τα θεωρούμε ακοινώνητα. Γι' αυτό μας ζητούν συγγνώμη που υπάρχουν.

Πηγή: http://www.lygeros.org/1691-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συγγνώμη που υπάρχω"

Ποιος ευθύνεται για την γλωσσική μας φτώχεια…

Γράφει ο Αθανάσιος Δέμος
Διαβάζουμε συχνά στον Τύπο, ημερήσιο και περιοδικό, διαπιστώσεις και σχόλια γύρω από το θλιβερό φαινόμενο της γλωσσικής φτώχειας των νέων μας, μαθητών και φοιτητών, αλλά και των Ελλήνων πολιτών της εποχής μας. Δεν βλέπουμε όμως να γράφεται κάτι για τα αίτια αυτού του φαινομένου.
Ο Ευάγγελος Παπανούτσος δίνει την απάντηση σ’ αυτό το θέμα: «Δεν μπορεί κανείς να μιλήσει και να γράψει σωστά την δημοτική, αν δεν πατάει στέρεα στη γνώση της αρχαίας κλασικής γλώσσας». Και αναφέρω τον Παπανούτσο, γιατί δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς ως συντηρητικό. Αντίθετα, μάλιστα, θεωρείται ως ένας από τους πιο προοδευτικούς στα θέματα της Γλώσσας και της Παιδείας.
Τη στενή σχέση της Αρχαίας με την νέα Ελληνική είχε διατυπώσει πριν από διακόσια χρόνια ο μεγάλος Διδάσκαλος του Γένους Αδαμάντιος Κοραής: «Όποιος χωρίς την γνώσιν της Αρχαίας, επιχειρεί να μελετήση και ερμηνεύση την νέαν, ή απατάται ή απατά».
Τα αίτια, λοιπόν, της σημερινής γλωσσικής πενίας των Νεοελλήνων είναι:
1) Η υποβάθμιση της διδασκαλίας των αρχαίων Ελληνικών στα σχολεία μας.
2) Η επιβολή του Μονοτονικού Συστήματος Γραφής πραξικοπηματικά.
3) Η λάθος διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας.
Ο Στέλιος Γιατρουδάκης διαπιστώνει: Λάθη που «σαρκάζουν» την καθιερωμένη γραμματική του Τζαρτζάνου και του Τριανταφυλλίδη, εμποδίζουν την σχολική επίδοση και την πνευματική ανάπτυξη των μαθητών και υπονομεύουν το μέλλον τους και το μέλλον του τόπου μας.
Ο Μάριος Πλωρίτης, ένας διαπρεπής προοδευτικός λόγιος διακήρυξε: «Οι Αρχαίοι Έλληνες έπλασαν μια γλώσσα με άπειρους θησαυρούς, που τα όριά της έφθασαν στα πέρατα του κόσμου. Οι ξένοι την μελετούν, την μιμούνται, την χρησιμοποιούν για να πλουτίσουν τις δικές τους γλώσσες. Πανάξιος ο μισθός τους. Κι εμείς όχι μόνον δεν την «επισκεπτόμαστε», αλλά την αγνοούμε, την περιφρονούμε, την κακοποιούμε χωρίς όρια. Άξιος κι εμάς ο μισθός μας, όπως όλων των απαιδεύτων και ασόφων»…
Ο μεγάλος διανοητής και φιλόσοφος, αλλά και μαρξιστικών ιδεολογιών Κορνήλιος Καστοριάδης (πέθανε το 1997), ετόνισε με έμφαση: «Τώρα για το μονοτονικό. Αν δεν θέλετε, κύριοι του Υπουργείου, να κάνετε φωνητική ορθογραφία, τότε πρέπει ν’ αφήσετε τους τόνους και τα πνεύματα, διότι αυτοί που τους βάλανε ξέρανε τι κάνανε. Δεν υπήρχαν στα αρχαία ελληνικά, διότι απλούστατα υπήρχαν μέσα στις ίδιες τις λέξεις (προσωδία). Αυτοί, οι Κριαράς και οι άλλοι (…) που έκαναν αυτές τις μεταρρυθμίσεις –αυτό να γραφή στις εφημερίδες- δεν ξέρουν τι είναι γλώσσα. Δεν ξέρουν αυτό που γνώριζε η κόρη μου στα τρία της χρόνια. Μάθαινε μία λέξη και μετά έψαχνε για τις συγγενείς της. Αυτό είναι μια γλώσσα. Ένα μάλγμα, ένα πλέγμα, όπου οι λέξεις παράγονται οι μεν από τις δε, όπου οι σημασίες γλιστράνε από την μια στην άλλη, είναι μια οργανική ενότητα από την οποία δεν μπορείς να βγάλεις και να κολλήσεις πράγματα καθισμένος σ’ ένα γραφείο στο υπουργείο Παιδείας. Η κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων είναι κατάργηση της ορθογραφίας, που είναι τελικά η καταστροφή της συνέχειας. Ήδη τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη, διότι αυτοί είναι γεμάτοι από τον πλούτο των αρχαίων ελληνικών. Δηλαδή πάμε να καταστρέψουμε ό,τι κτίσαμε πριν λίγα χρόνια; Αυτή είναι η δραματική μοίρα του σύγχρονου ελληνισμού».
Όταν ένας διανοούμενος του αναστήματος ενός Καστοριάδη κάνει αυτές τις διαπιστώσεις, εμείς το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να ανησυχούμε πολύ για την γλωσσική πορεία αυτού του τόπου…
Ο καθηγητής της φιλοσοφίας Ιω. Θεοδωρακόπουλος διακήρυξε: «Την γλώσσα την αναπτύσσουν μόνον εκείνοι οι οποίοι έχουν να ειπούν κάτι, δηλαδή οι πνευματικοί άνθρωποι και όχι οι απνευμάτιστοι γλωσσοπλάστες και νομοθέτες… Οι γλωσσικοί νομοθέτες δεν έχουν καμιά αρμοδιότητα και ανακόπτουν απλώς την εξέλιξη του γλωσσικού μας πολιτισμού».
Ο Οδυσσέας Ελύτης εδήλωσε: «Εγώ είμαι υπέρ του παλαιού συστήματος, εναντίον του μονοτονικού και υπέρ της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών. Είναι η βάση για να ξέρης την ετυμολογία των λέξεων. Η σημερινή κακοποίηση της γλώσσης με ενοχλεί και αισθητικά, θέλω να ιδώ γραμμένο «καφενείον» κι ας μη το προφέρω με το «ν». Τώρα όλες οι λέξεις έχουν μια τρύπα».
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος υπογράμμισε: «Υπερτιμήθηκε η άποψη ότι διευκολύνει τους μαθητές, κάτι που, ίσως, είναι αντιπαιδαγωγικό. Υπάρχει, άλλωστε και μια παράδοση που εκφράζει την άποψη μεγάλων παιδαγωγών, οι οποίοι επιμένουν ότι το παιδί πρέπει να κοπιάζη για να γίνη άνθρωπος ικανός ώστε στην ζωή του να αντιμετωπίση όλες τις αντιξοότητες…».
Σήμερα έχουμε και μια βαρυσήμαντη έρευνα, που έκαμε ο Ιω. Τσέγκας με τους συνεργάτες του. Η έρευνα αυτή απέδειξε ότι η εκμάθηση των «Αρχαίων Ελληνικών» (πολυτονικού, έστω για ένα δίωρο την εβδομάδα), επιταχύνει σημαντικά την ανάπτυξη των ικανοτήτων που, κατά την Γνωστική Ψυχολογία, αναμένονται να αναπτυχθούν σε κάθε κατάλληλη ηλικιακή περίοδο.
Αντιθέτως, στους Μονοτονικούς φαίνεται να μην επιταχύνονται, πέραν του αναμενομένου, οι ικανότητες αυτές, ούτε να συγκλίνουν συνδυαστικά.
Η έρευνα έγινε ως εξής: Συγκρίθηκαν 50 φυσιολογικά παιδιά, τα οποία χωρίστηκαν σε δύο ομάδες 25μελείς, μαθητών και μαθητριών των τριών πρώτων τάξεων του Δημοτικού. Διέφεραν μεταξύ τους μόνον ως προς το ότι η μία 25μελής ομάδα, σε ισόχρονες με την άλλη, εξωσχολικές δραστηριότητες συμπεριλάμβανε και την εκμάθηση στοιχειωδών αρχαίων ελληνικών, δηλαδή της ιστορικής ορθογραφίας. Η άλλη ομάδα διδάσκονταν μόνον το μονοτονικό.
Οι Άγγλοι κατάλαβαν καλύτερα από μας την αξία αυτής της διδασκαλίας, γι’ αυτό πριν από δύο χρόνια άρχισαν να διδάσκουν αρχαία ελληνικάστο Δημοτικό Σχολείο…
Ο Γιάννης Ψυχάρης, ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της δημοτικής, έχει γράψει στο έργο του «Το ταξίδι μου» τα εξής: «…Γλώσσα και Πατρίδα είναι το ίδιο. Να πολεμά κανείς για την πατρίδα του ή για την εθνική τη γλώσσα, ένας είναι ο αγώνας. Πάντα αμύνεται περί πάτρης…».
Σε όλα τα παραπάνω ανέφερα γνώμες μόνον προοδευτικών. Ακόμη και μαρξιστικών αποκλίσεων, όπως ο Καστοριάδης. Έτσι, δεν μπορούν να μας πουν κάποιοι, ότι αυτά είναι συντηρητικές αντιλήψεις και θεωρίες. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι προοδευτικοί που υποστηρίζουν την διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών από το πρωτότυπο, όπως ο Κώστας Βάρναλης… [Πρωϊνός Λόγος]

ΠΗΓΗ
http://ellas2.wordpress.com/2011/09/10/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CF%85%CE%B8%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%86/#more-25585

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ποιος ευθύνεται για την γλωσσική μας φτώχεια…"

Πλατείες της Αθήνας: πως πήραν το όνομά τους

 

Αμερικής

Περιβάλλεται από τις οδούς Πατησίων, Μηθύμνης, προεκτ. Λευκωσίας και Σπάρτης.

Παλαιότερα η πλατεία αυτή λεγόταν «Αγάμων». Το όνομα είχε δοθεί από τον λαό επειδή τότε ήταν ερημική και αποτελούσε κέντρο ερωτικών συναντήσεων και επειδή στο «άθλημα» αυτό επιδίδονταν τότε περισσότερο οι άγαμοι. Αρχικά λεγόταν επίσημα και πλατεία Ανθεστηρίων, επειδή στην περιοχή της, όπου τότε δεν υπήρχε κανένα σπίτι, γιορταζόταν η Πρωτομαγιά. Η σημερινή πλατεία Αμερικής, σύμφωνα με την Πράξη Ονοματοθεσίας του Δημοτικού Συμβουλίου, δόθηκε προς τιμή των ΗΠΑ, για τον φιλελληνισμό που επέδειξαν οι κάτοικοί τους.

Ανεξαρτησίας (Βάθης)

Η πλατεία αυτή είναι περισσότερο γνωστή ως ..«Πλατεία Βάθης», όνομα που προέρχεται από πάλαια ονομασία της θέσεως (Βάθη), γιατί από εκεί περνούσε ο δρόμος του Μενιδίου (Αχαρνών) μέσα από την κοίτη του ρέματος του Κυκλοβόρου. Το ρέμα αυτό στη συνέχεια καλύφθηκε και αποτέλεσε την σημερινή οδό Μάρνη.

Η πλατεία ονομάστηκε επίσημα «Ανεξαρτησίας» για να τιμηθεί η απελευθέρωση και ανεξαρτησία της Ελλάδας μετά την επανάσταση του 1821.Βρίσκεται στην συμβολή των οδών Αχαρνών, Μάρνη, Καματερού, Μαιζώνος και Λιοσίων.

Βικτωρίας

Βικτωρία Αλεξανδρινή (1819-1901): Βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας. Ήταν κόρη του Εδουάρδου, Δούκα του Κέντ, και της πριγκήπισσας Λουΐζας Βικτωρίας. Ανέβηκε στο θρόνο σε ηλικία 18 χρονών και έμεινε σ' αυτόν επί 64 χρόνια. Παντρεύτηκε το γερμανό πρίγκηπα Αλβέρτο του Σάξ-Κόμπουργκ-Γκότα το 1840 και απέκτησε πολλά παιδιά. Ήταν ικανή βασίλισσα και θεωρήθηκε σύμβολο της ακμής και της ισχύος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η βασιλεία της σημάδεψε μία ολόκληρη εποχή και νοοτροπία για τη Μεγάλη Βρετανία (Βικτωριανή εποχή). Στις μέρες της έγινε η ένωση των Επτανήσων (που ήταν υπό Βρετανική προστασία) με την Ελλάδα (1864). Στο θρόνο τη διαδέχθηκε ο γιος της Εδουάρδος, πρίγκηψ της Ουαλλίας, ως Εδουάρδος Ζ'.

Η πλατεία αυτή λεγόταν άλλοτε πλατεία «Κυριακού» από το Δήμαρχο Αθηναίων Παναγή Κυριάκο (1870-1879), που είχε εκεί κοντά το σπίτι του.

Οι εργασίες διαμορφώσεώς της άρχισαν το 1872. Η ονομασία Πλατεία Βικτωρίας δόθηκε προς τιμήν της βασίλισσας της Αγγλίας, οι πολιτικοί όμως αντίπαλοι του Παν. Κυριάκου, τότε δημάρχου, έλεγαν ότι δόθηκε προς τιμήν της … κόρης του Βικτωρίας.

Βεΐκου (Γαργαρέττα)

Βεΐκος Λάμπρος (+1827): Σουλιώτης οπλαρχηγός και αγωνιστής του 1821, γιος του επίσης οπλαρχηγού Φώτου Βεϊκου. Όταν ο Αλή Πασάς κατέλαβε το Σούλι (1802) κατέφυγε στην Κέρκυρα, από όπου ξαναγύρισε στην πατρίδα του, για να αγωνιστεί εναντίον του Αλή Πασά. Κατέβηκε κατόπιν στηνεπαναστατημένη Ελλάδα, μπήκε στο πολιορκημένο Μεσολόγγι και από εκεί στάλθηκε στην Ύδρα για να συγκεντρώσει βοήθεια για τους πολιορκημένους. Αργότερα πολέμησε με τον Καραϊσκάκη και τον Κίτσο Τζαβέλα. Σκοτώθηκε στη μάχη του Αναλάτου (στη σημερινή περιοχή του Αγίου Σώστη της λεωφόρου Συγγρού) Η πλατεία (και η συνοικία) αρχικά ονομάστηκε «Γαργαρέττα» πήρε την ονομασία της από την μεσαιωνική οικογένεια Γαργαρέττα, που είχε κτήματα στην περιοχή της.

Εξαρχείων

Η πλατεία αυτή, όπως και ολόκληρη η συνοικία αυτή των Αθηνών, πήρε την ονομασία της από κάποιο Έξαρχο (Ηπειρώτη) που κατά τα χρόνια του Γεωργίου Α’ είχε παντοπωλείο στην γωνία των οδών Θεμιστοκλέους και Σολωμού.

Κάνιγγος

(σωστότερα «Κάννινγκος») Κάννινγκ, Γεώργιος (Canning 1770-1827): Περίφημος βρεττανός πολιτικός και φιλέλληνας, από το Λονδίνο. Διακρίθηκε ως υπουργός των Εξωτερικών. Την εποχή εκείνη η πολιτική της Αγγλίας, όπως και των άλλων Μεγάλων Δυνάμεων (Ιερά Συμμαχία), ήταν γενικά υπέρ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από φόβο όμως προς την επιρροή της Ρωσίας στην Ελλάδα, ο Κάννιγκ απηύθυνε το 1823 διακοίνωση στην Τουρκία καλώντας την να σεβαστεί τις υποχρεώσεις της προς τους χριστιανούς. Το 1825 διέταξε την κυβέρνηση των Ιονίων Νήσων να θεωρούν τους Έλληνες  επαναστάτες ως εμπόλεμους. Δε δέχθηκε πρόταση των Ελλήνων να πάρει υπό την προστασία του τον Αγώνα τους, τους έδωσε όμως υποσχέσεις για τη μεσολάβηση του. Είναι από τους πρωτεργάτες του Πρωτοκόλλου των Μεγάλων Δυνάμεων «Περί ανεξαρτησίας της Ελλάδος», που υπογράφτηκε στο Λονδίνο στις 6 Ιουλίου 1827. Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1827, δηλ. σχεδόν αμέσως μετά την υπογραφή του πρωτοκόλλου αυτού.

Μαρμάρινος ανδριάντας του, έργο του Βρετανού γλύπτη Τσάντρεϋ (Chantray) βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία.

Κλαυθμώνος

Το όνομα αυτής της πλατείας οφείλεται στο ότι στην προ του 1909 περίοδο, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ήταν μόνιμοι όπως σήμερα, οι απολυμένοι, οι «Παυσανίες» όπως τους έλεγαν, πήγαιναν εμπρός από το Υπουργείο Εσωτερικών που ήταν στην πλατεία αυτή και με κλάματα και θρήνους («κλαυθμούς») παρακαλούσαν να τους ξαναπροσλάβουν. Δεδομένου ότι τέτοιες απολύσεις συνέβαιναν τακτικά σε κάθε αλλαγή κυβερνήσεως, οι σκηνές αυτές ήταν αρκετά συχνές στην πλατεία.

Ανάδοχος της ονομασίας ήταν πάντως ο συγγραφέας και κατόπιν ακαδημαϊκός Δημ. Γρ.Καμπούρογλου, που πρώτος ονόμασε την πλατεία «Κλαυθμώνος» σε ένα χρονογράφημα του στην «Εστία» το 1878.

Η πλατεία Κλαυθμώνος είναι ο πρώτος χώρος που δεντροφυτεύτηκε στην Αθήνα. Για το σκοπό αυτό ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος έστειλε τον ειδικό κηποτεχνικό Σμάρατ. Στη δυτική πλευρά της υπήρχαν οι τρεις συνεχόμενες οικίες των Βούρου, Μαστρονικόλα και Αφθονίδου, όπου έμειναν αρχικά οι βασιλείς Οθων και Αμαλία μετά τους γάμους τους. Στα σπίτια αυτά (όσα σώζονται) στεγάζεται σήμερα το «Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών». Στην πλατεία υπήρχαν επίσης τα κτίρια των Υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών. Πολλές περιπέτειες πέρασε η επίσημη ονομασία της πλατείας. Στο αρχικό σχέδιο της πόλεως των Αθηνών (του von Klentze) λεγόταν «Πλατεία Αισχύλου». Κατόπιν ονομάστηκε «Πλατεία Νομισματοκοπείου» γιατί εκεί ήταν το κτίριο του Νομισματοκοπείου. Στη συνέχεια η πλατεία ονομάστηκε «25ης Μαρτίου», όνομα που κράτησε για πολλά χρόνια. Κατόπιν μετονομάστηκε σε «Πλατεία Δημοκρατίας» και μετά πήρε και επίσημα πλέον το όνομα με το οποίο ήταν πάντοτε γνωστή, «Πλατεία Κλαυθμώνος». Τέλος τον Ιούνιο του 1989 μετονομάστηκε σε «Πλατεία Εθνικής Συμφιλιώσεως» με την αφορμή των αποκαλυπτηρίων του ομώνυμου μνημείου στην πλατεία.

Κολιάτσου

Κολιάτσος, Στυλιανός (+ 1878): Στρατιωτικός και πολιτικός που έδρασε στο γ' τέταρτο του 19ου αιώνα.Η οικογένεια Κολιάτσου είχε κτήματα στην περιοχή που είναι σήμερα η πλατεία και η ομώνυμη συνοικία.

Ο Στυλιανός Κολιάτσος ήταν αξιωματικός της χωροφυλακής επί Οθωνος και εκλέχτηκε πληρεξούσιος στη Β' Εθνοσυνέλευση (1864) και πολλές φορές βουλευτής. Έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στις συζητήσεις για το Σύνταγμα της χώρας. Διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων από το 1866 έως το 1878 και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου (1866-1874).Βρίσκεται μεταξύ των οδών Πατησίων, Καλλινίκου και Σίφνου.

Κολωνακίου

Η επίσημη ονομασία είναι Πλατεία Φιλικής Εταιρείας.

Η ονομασία προέρχεται από κάποιο παλαιό στύλο (κολωνάκι) που υπήρχε εκεί κοντά (υπάρχει και σήμερα στο κηπάριο της πλατείας) και που μάλλον ήταν «αποτρεπτικό» νόσων και θεομηνιών. Ο στύλος αυτός έδωσε το όνομά του στη σημερινή συνοικία, μια από τις καλύτερες της Αθήνας. Πρέπει πάντως να σημειώσουμε ότι η περιοχή του Κολωνακίου πάνω από την Δεξαμενή λεγόταν παλαιότερα «Κατσικάδα»,γιατί Λιδωρικιώτες γαλατάδες έβοσκαν εκεί τις κατσίκες τους, στις πλαγιές του Λυκαβηττού.

Κουκάκη (και όχι Κουκακίου)

Κουκάκης Γεώργιος: Εργοστασιάρχης σιδερένιων κρεβατιών, που πρώτος έκτισε σπίτι στην περιοχή αυτή και της έδωσε το όνομά της. Το σπίτι αυτό βρισκόταν στην ανατολική γωνία των οδών Δημητρακοπούλου και Γεωργ. Ολυμπίου και κατεδαφίστηκε στα μέσα του 20ου αιώνα.Η πλατεία σχηματίζεται στη συμβολή των οδών Βεΐκουτ, Ορλωφ, Ματρόζου και Γεωργ. Ολυμπίου.

Κυνοσάργους

Κυνόσαργες:  ένα από τα τρία μεγάλα γυμναστήρια των αρχαίων Αθηνών.  Ανήκε στο δήμο Διομείας και βρισκόταν έξω από τα τείχη της πόλεως στα νότια του ναού του Ολυμπίου Διός στην αριστερή όχθη του Ιλισού, όπου σήμερα η συνοικία Κυνοσάργους  (παλιότερα Κατσιπόδι). Το γυμναστήριο του Κυνοσάργους ιδρύθηκε τον  6ο π.Χ. αιώνα. Εκεί εγυμνάζοντο οι νέοι που ένας από τους γονείς τους δεν ήταν Αθηναίος (νόθοι). Η ονομασία προέρχεται από έναν  «κύνα αργόν» (σκύλο λευκό ή ταχύ) που άρπαξε κομμάτια από το ζώο τη στιγμή της θυσίας στον Ηρακλή στον οποίο ήταν αφιερωμένο το άλσος που περιέβαλε το γυμναστήριο. Στο σημείο που άρπαξε τα κομμάτια το ζώο σύμφωνα με χρησμό του Μαντείου ιδρύθηκε το γυμναστήριο για να εξευμενιστεί ο Ηρακλής.  Η διάκριση μεταξύ γνήσιων και νόθων Αθηναίων καταργήθηκε όταν ο Θεμιστοκλής  (που η μητέρα του δεν ήταν Αθηναία)  έπεισε γνήσιους Αθηναίους να γυμνάζονται στο Κυνόσαργες.

Λαυρίου

Στην πλατεία Λαυρίου ήταν παλιότερα ο σιδηροδρομικός σταθμός του τοπικού τραίνου που πήγαινε στο Λαύριο

Μαβίλη

Η πλατεία ονομάστηκε προς τιμήν του Ιθακήσιου ποιητή Λορέντζου Μαβίλη (1860-1912). Από οικογένεια ευγενούς καταγωγής σπούδασε στη Γερμανία και στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα και,  ως θερμός πατριώτης, πήρε μέρος στις πολεμικές περιπέτειες του έθνους στην Κρήτη (1896) και στην Ήπειρο (1987)  όπου και τραυματίστηκε. Το 1910  εκλέχθηκε βουλευτής. Στη Βουλή πρωτοστάτησε στους αγώνες για τη Δημοτική γλώσσα.  Σε μια αγόρευσή του είπε  «δεν υπάρχει γλώσσα χυδαία υπάρχουν μόνο χυδαίοι άνθρωποι». Πήρε μέρος στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο ως λοχαγός στο εθελοντικό σώμα των Γαριβαλδινών.  Σκοτώθηκε στη μάχη του Δρίσκου στην Ήπειρο.
Η πλατεία παλιότερα λεγόταν  «Στέγη Πατρίδος»  επειδή σε μικρή απόσταση υπήρχαν οι προσφυγικές
πολυκατοικίες του ομώνυμου Οργανισμού.

Μεταξουργείου

Η ονομασία της προήλθε από εργοστάσιο κατασκευής μεταξωτών υφασμάτων που ιδρύθηκε εκεί το 1835.  Το εργοστάσιο εγκαταστάθηκε στην ημιτελή οικία του πρίγκιπα Καντακουζηνού (που διατηρείται ακόμα και σήμερα στις οδούς Μεγ. Αλεξάνδρου, Μυλλέρου, Γιατράκου). Το Μεταξουργείο είναι από τις παραδοσιακές συνοικίες της Αθήνας και από εκεί ξεκινούσαν οι αποκριάτικες  «ατραξιόν»  της παλιάς πόλης όπως το «Γαιτανάκι».

 Μοναστηρακίου

Πήρε το όνομά της από το  «Μέγα Μοναστήριον της Παντανάσσσης» που ιδρύθηκε στον 10ον αιώνα. Εκεί ύφαιναν τους  «αμπάδες» φθηνά και χονδρά υφάσματα που έγιναν παράδοση για την περιοχή  (απ’  όπου και η ονομασία της Αμπατζήδικα). Με την πάροδο του χρόνου τα κτίρια εγκαταλείφθηκαν και ερειπώθηκαν,  έμεινε μόνον η μικρή εκκλησία  (τρίκλιτη βασιλική)  της Παντανάσσης)  που σκεπάστηκε από χώματα και μόνο ένα μέρος της ήταν πάνω από το έδαφος.  Γύρω στα 1760 κτίστηκε το τούρκικο τζαμί που υπάρχει μέχρι και σήμερα. Η πλατεία Μοναστηρακίου λεγόταν παλαιότερα και Πλατεία της Παλιάς Στρατώνας  (από τους στρατώνες που υπήρχαν τότε στην περιοχή).

Ομόνοιας

Η αρχική της ονομασία ήταν Όθωνος προς τιμήν του πρώτου βασιλέως. Τη σημερινή της ονομασία πήρε το 1863 γιατί εκεί συμφιλιώθηκαν οι δύο αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις, των Ορεινών και των Πεδινών, που είχαν δημιουργηθεί μετά την έξωση του Όθωνος. Οι Ορεινοί πήραν την ονομασία αυτή γιατί μαζί τους είχε συνταχθεί το ορεινό πυροβολικό, ενώ οι Πεδινοί πήραν το όνομά τους σε αντίθεση με τους Ορεινούς. Οι Ορεινοί ήταν με το μέρος του Κω/νου Κανάρη ενώ οι Πεδινοί με το μέρος του Δημητρίου Βούλγαροι.
Μεγάλη αιματηρή σύγκρουση μεταξύ των δύο παρατάξεων έγινε στις 18-21  Ιουνίου με 120  νεκρούς και 300  τραυματίες.  Οι αντιμαχόμενοι συμφιλιώθηκαν τελικά στην πλατεία με την μεσολάβηση των πρεσβευτών των μεγάλων δυνάμεων.

Παγκρατίου

Η ονομασία της περιοχής πίσω από το Παναθηναϊκό Στάδιο οφείλεται στο ότι εκεί ήταν,  κατά την αρχαιότητα, το ιερό του Παγκρατίου Ηρακλέους  (ως προστάτη του αγωνίσματος του παγκρατίου που ήταν συνδυασμός πυγμαχίας και πάλης).

Παλαιών Ανακτόρων  

Βρίσκεται στο χώρο του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη.  Το κτίριο των Παλαιών Ανακτόρων  (όπου σήμερα βρίσκεται η Βουλή των Ελλήνων κτίστηκε για να στεγάσει το βασιλέα Όθωνα.  Αρχικά ο Όθων ήθελε να κτίσει το ανάκτορό του στην Ακρόπολη επενέβη όμως ο πατέρας του,  ο φιλέλληνας βασιλιάς Λουδοβίκος Α’ της Βαυαρίας, και έτσι αποσοβήθηκε το ανοσιούργημα. Ο θεμέλιος λίθος μπήκε το 1836 και το έργο τελείωσε το 1840. Το μεγαλύτερο μέρος των δαπανών ανέγερσης του κτιρίου ανέλαβε ο πατέρας του Όθωνα Λουδοβίκος Α’. Η Βουλή στεγάστηκε εκεί το 1922.

Πλάκας

Για την προέλευση του ονόματος της  συνοικίας αλλά και της πλατείας της  Πλάκας υπάρχουν πολλές εκδοχές: Κατά τον Δημ. Καμπούρογλου η ονομασία οφείλεται σε μία μεγάλη πέτρινη πλάκα που βρέθηκε κοντά στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου  (μέσα στον αρχαιολογικό χώρο του θεάτρου Διονύσου).  Κατά άλλη εκδοχή η ονομασία προέρχεται από την αλβανική λέξη  «πλιάκα» που σημαίνει παλαιός. Επικράτησε κατά την εγκατάσταση Αρβανιτών  «γκαγκαρέων»  κατά τον 17ο
αιώνα στην περιοχή γύρω από την Ακρόπολη που ήταν έρημη και εγκαταλελειμμένη μετά τους ρωμαϊκούς και βυζαντινούς χρόνους.  Οι αρβανίτες αυτοί έλεγαν ότι κατοικούν στην «πλιάκα» (παληά) Αθήνα και έτσι έμεινε το όνομα.

Ρηγίλλης

Ρήγιλλα Αππία-Αννια (2ος μ.Χ αιώνας): σύζυγος του Αθηναίου σοφιστή και πολιτικού Ηρώδου του Αττικού.  Πέθανε λίγο μετά το γάμο τους που έγινε γύρω στο 143  μ.Χ.  Ο Ηρώδης κατηγορήθηκε τότε από τους εχθρούς του ότι ήταν υπαίτιος του θανάτου της, αθωώθηκε όμως μετά από δίκη στη Ρώμη και στη μνήμη της ίδρυσε στους νοτιοανατολικούς πρόποδες της Ακροπόλεως το Ηρώδειον  (Ωδείον Ηρώδου του Αττικού)  που ονομάστηκε «επί Ρηγίλλη». Κατ’ άλλους η Ρηγίλλα πέθανε γύρω στο 160 μ. Χ   Ο Ηρώδης ο  (υιός του)  Αττικού Τιβέριος-Κλαύδιος (103-179  μ.Χ.)  γεννήθηκε στον Μαραθώνα,  πήρε εξαιρετική μόρφωση και ήταν ένας από τους καλύτερους ρήτορες της εποχής του και δάσκαλος Ρωμαίων αυτοκρατόρων  (ως ο Μάρκος Αυρήλιος). Πήρε ανώτατα αξιώματα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία  (Ύπατος &  άρχων των Αθηνών).  Είχε μεγάλη περιουσία και διέθεσε πολλά χρήματα σε έργα κοινής ωφελείας στην Κόρινθο, Δελφούς, Θερμοπύλες και την Αθήνα. Μεταξύ των δωρεών του ήταν και το Παναθηναϊκό Στάδιο,  το οποίο αναμαρμαρώθηκε με δωρεά του Γ.  Αβέρωφ προκειμένου να τελεσθούν οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες το 1896.

Συντάγματος

Η πλατεία ονομάστηκε για να τιμηθεί το Σύνταγμα,  ο πρώτος Καταστατικός  Χάρτης της Χώρας,  που ρυθμίζει τον τρόπο οργάνωσης της πολιτικής εξουσίας και τι σχέσεις της με τους πολίτες.  Το πρώτο Σύνταγμα αποφασίστηκε να δοθεί από τον Όθωνα ύστερα από την επανάσταση της  3ης Σεπτεμβρίου 1843  με αρχηγούς τους Δημ.  Καλλέργη,  Ι.  Μακρυγιάννη κ.α.  Ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε από την Εθνοσυνέλευση του 1844. Τότε απέκτησαν για πρώτη φορά οι Έλληνες το δικαίωμα ψήφου.

Φιλοπάππου

Φιλόπαππος Γάιος - Ιούλιος - Αντίοχος (1ος αιώνας μ.Χ.): Ύπατος και άρχων των Αθηνών από την Συρία (εγγονός του βασιλιά της Συρίας Αντίοχου Δ’).  Ευεργέτησε την Αθήνα και ανακηρύχθηκε Αθηναίος πολίτης.   Στον ομώνυμο λόφο απέναντι από την Ακρόπολη έκτισε το ομώνυμο μνημείο εις μνήμην του παππού του κ.α επιφανών. Κατά την αρχαιότητα ο λόφος του Φιλοπάππου ονομαζόταν «Μουσείον» (από τον εκεί τάφο του ποιητή Μουσαίου) ή λόφος Μουσών επειδή παλιά ήταν αφιερωμένος στις μούσες.
Από τον λόφο του Φιλοπάππου ο Ενετός Φραγκίσκος Μοροζίνης βομβάρδισε την Ακρόπολη και κατέστρεψετον ναό της Απτέρου Νίκης (1687)

πηγη 

http://wwwaristofanis.blogspot.com/2011/09/blog-post_8649.html#more 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πλατείες της Αθήνας: πως πήραν το όνομά τους"

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΗ ΘΡΑΚΗ : ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ «ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑ»;

Του Ιωάννη Θεοδωράτου

Δημοσιογράφου - Αμυντικού Αναλυτή

Η ευκαιρία της επετείου των Σεπτεμβριανών στην Κων/πολη, οδηγεί τον συνεργάτη του περιοδικού ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ & ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ, τον δημοσιογράφο και αμυντικό αναλυτή, Ιωάννη Σ. Θεοδωράτο, να συλλάβει κάποιες ενδιαφέρουσες ομοιότητες με όσα τείνουν να εξελιχθούν στη Θράκη…

Ο Ελληνισμός έχει αποδείξει την μακροθυμία του, καθώς και την τάση να συγχωρεί ακόμη και τους πιο επικίνδυνους εχθρούς του. Σήμερα όμως με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 56 ετών από τα Σεπτεμβριανά, την τουρκικής έκδοσης «Νύκτα των κρυστάλλων», κατά την οποία ξεριζώθηκε ο ελληνικός μειονοτικός πληθυσμός της Κων/πολης, έχει έλθει ο καιρός να μελετήσουμε σοβαρά την προοπτική εφαρμογής μέτρων «αμοιβαιότητας» στη Δυτική Θράκη, καθώς νεκρανασταίνεται το κόμμα του Σαδίκ, που χαρακτηρίζεται ως ο νέος «δούρειος ίππος της Άγκυρας».

Το 1953 οι Τούρκοι πανηγύρισαν τη συμπλήρωση 500 ετών από την άλωση της Κων/πολης από τον Μωάμεθ τον Β΄ τον επικαλούμενο Πορθητή. Στα σκοτεινά δωμάτια της ΜΙΤ ήδη σχεδιαζόταν μια νέας μορφής άλωση, η οποία αποσκοπούσε στην εξαφάνιση του Ελληνισμού της Πόλης, καθώς πέντε αιώνες μετά οι «Γκιαούρηδες» δεν είχαν αφομοιωθεί ούτε γλωσσικά, ούτε θρησκευτικά.

Το διήμερο 6 και 7 Σεπτεμβρίου με την ανοχή του κράτους και την δράση του παρακράτους, την «αδυναμία» του τότε πρωθυπουργού Αντνάν Μεντερές να επιβάλλει την τάξη, οργανωμένα, καθοδηγούμενα και εξοπλισμένα τουρκικά στίφη κατάφεραν καίριο πλήγμα κατά των Ελλήνων, μειώνοντας στη συνέχεια κάθετα τη δημογραφική παρουσία του, η οποία συρρικνώθηκε από τις 100.000 στις 2.000 περίπου. Την ίδια περίοδο κανένα μέτρο αντιποίνων δεν λήφθηκε κατά της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης.

Οι πάλαι ποτέ ανθηρές συνοικίες των Ρωμιών (εκ του Ρουμ, δηλαδή των Ρωμαίων, της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) έχουν καταληφθεί από εσωτερικούς μετανάστες της Ανατολίας. Ελάχιστοι είναι πλέον όσοι ζουν στην Κων/πολη, οι τελευταίοι μιας γενεαλογικής σειράς, η απαρχή της οποίας βρίσκεται στον Βύζαντα, τον οικιστή από την πόλη των Μεγάρων. Σε αντίθεση η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης ακμάζει, αυξάνεται, δεν υπέστη ποτέ πογκρόμ τύπου Σεπτεμβρίου 1955 και ήδη ετοιμάζεται να εκμεταλλευτεί πολιτικά και στρατηγικά την ευκαιρία που της παρουσιάζεται στην Ελλάδα. Η απαξίωση του πολιτικού συστήματος στην χώρα μας έχει οδηγήσει ένα ποσοστό της τάξης του 30% του εκλογικού σώματος – σύμφωνα με δημοσκοπήσεις – να μην επιθυμεί την συμμετοχή σε εκλογές, επιλέγοντας λευκό-αποχή.

Αυτήν ακριβώς την αναπάντεχη συγκυρία επιχειρούν οι «θεματοφύλακες του Τουρκισμού» στην Δυτική Θράκη να αξιοποιήσουν, καθώς γνωρίζουν ότι το όριο του 3% καθίσταται πρακτικά πολύ μικρότερο – λόγω αποχής – και προσιτό εάν επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση γύρω από ένα « τουρκικό κόμμα». Κατά συνέπεια ρωτούμε τους υπευθύνους, εάν θα ήταν αποδεκτό για την ελληνική στρατηγική, να αφήσουμε ένα κόμμα – υπό την παρούσα συγκυρία – που θέλει να εκφράσει τον Τουρκισμό και μέσω αυτού την πολιτική της Άγκυρας να εκμεταλλευτεί την κρίση και να κερδίσει είσοδο στο Κοινοβούλιο, επιχειρώντας να διαδραματίσει ρυθμιστικό-ρόλο κλειδί;

Μήπως αναλογιζόμενοι τους νεκρούς και τους πληγέντες των Σεπτεμβριανών του 1955, τις λεηλατημένες περιουσίες και τα προσωπικά δράματα, ανεβάσουμε τον πήχη των ενεργειών μας και αντιμετωπίσουμε ριζικά το ζήτημα στην πραγματική του διάσταση; Οι «φιλέλληνες» Τούρκοι έλεγαν στους δυστυχείς Πολίτες, ότι υπεύθυνοι ήταν εκείνοι που ζητούσαν την «Ένωση» και ταλαιπωρούσαν τους Τουρκοκύπριους. Σήμερα μπορούμε να συστήσουμε για παράδειγμα στην Άγκυρα, σεβόμενοι την αρχή της «αμοιβαιότητας», ότι αφού δεν σέβεται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και απειλεί απροκάλυπτα τη χώρα, η Αθήνα θα πρέπει να αλλάξει στάση.

Η εποχή της καλής θέλησης πρέπει να τελειώσει καθώς η Ελλάδα έχει αποδεχτεί πολλές κινήσεις εκ μέρους της Τουρκίας στη Δυτική Θράκη, οι οποίες φαίνεται ότι κινούνται αντίθετα προς τους σκοπούς, για τους οποίους δόθηκαν οι σχετικές άδειες. Ο Σεπτέμβρης του 1955 ας γίνει επιτέλους πολύτιμο δίδαγμα της «επιτήδειας» τουρκικής συμπεριφοράς.

Πηγές.
http://www.defence-point.gr/news/?p=19231 http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΗ ΘΡΑΚΗ : ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ «ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑ»;"

Ανακάλυψη Σ.Ό.Κ.Το αρχαιότερο αλφάβητο γεννήθηκε στην πόλη Ουγκαρίτ.

Πολλοί από εσάς που θα δείτε τον τίτλο της ανάρτησης θα αναρωτιέσται πώς και γιατί?Τα ίδια ερωτήματα κάναμε  και εμείς όταν διαβάσαμε ένα άρθρο του κ.(Νικόλα Ζώη)από την εφημερίδα ΤΑ ΝΈΑ στον ιστιότοπο http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?artid=9646 στις 3-09-2011 από όπου ανεβάζουμε στο μπλόγκ σήμερα το συγκεκριμένο άρθρο..
Στην αρχή ο δημοσιογράφος μας ενημερώνει ότι πριν 4.000 χρόνια γεννήθηκε στην πόλη ΟΥΓΚΑΡΙΤ το αρχαιότερο αλφάβητο ανάμεσα τους και το ελληνικό.Τα επίμαχα σημεία τα έχουμε υπογραμμίσει με κόκκινο για να μη σας ξεφύγει τίποτα από την σπουδαία ανακάλυψη.
Το πιο άσχημο  της υπόθεσης είναι ότι στο τέλος του κείμενου ο αρθρογράφος  ειρωνεύεται με άσχημο τρόπο τους μετέπειτα επιστήμονες λέγοντας ( αρχαίοι Έλληνες σχολιαστές θα υποστήριζαν ότι το αλφάβητό τους έπεσε από τον ουρανό κάπου κοντά στην Έφεσο ή ότι το έφερε ο Κάδμος από τη Φοινίκη, όπως έγραψε ο Ηρόδοτος. )
Αυτά για την -ΟΥΓΚΑΡΙΤ-και ότι να σκεφτείτε ότι και να σχολιάσετε να είναι μέσα στα όρια και να μην ξεφύγουν από τα όρια της δεοντολογίας..
Όσο για τυχόν απορίες η ερωτήματα  προτείνουμε να επικοινωνήσετε με την εφημερίδα ή τον κ.ΖΩΗ για να μπορέσει να σας απαντήσει!

Ουγκαρίτ

 

ΠΗΓΗhttp://irakleitos.blogspot.com/2011/09/blog-post_08.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ανακάλυψη Σ.Ό.Κ.Το αρχαιότερο αλφάβητο γεννήθηκε στην πόλη Ουγκαρίτ."

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΝΕΑ ΙΜΙΑ

Eδώ και μήνες, οι άνθρωποι του ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α., έχοντας πλήρη γνώση της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η κυπριακή άμυνα και αποτροπή, κρούουμε τους κώδωνες του κινδύνου. Επισημάναμε πολλάκις την ανάγκη αλλαγής στάσης της πολιτικής ηγεσίας και της κυβέρνησης Χριστόφια  απέναντι στο στράτευμα. Μάταια. Ώσπου ήρθε η καταδρομική επιχείρηση των Τούρκων κομμάντο στο φυλάκιο της Λεύκας και η αφαίρεση της ελληνικής και κυπριακής σημαίας.
Η επιθετική αυτή κίνηση των Τούρκων, εντασσόμενη στην (αναμενόμενη) κλιμάκωση της κρίσης, εν όψει των γεωτρήσεων που θα αρχίσουν,  ξεπερνά τα όρια, αλλά ταυτοχρόνως ξεπερνά και τα όρια και η ανευθυνότητα του κυπριακού υπουργείου Άμυνας και της κυβέρνησης Χριστόφια: Εγκατέλειψαν αφύλακτο στην γραμμή αντιπαράταξης, σε ανεπάνδρωτο φυλάκιο και απέναντι στον Τούρκο εισβολέα, το πιο ιερό σύμβολο, την σημαία.
Παρά τις προειδοποιήσεις των κατοίκων της περιοχής, πολλά φυλάκια έχουν μείνει ανεπάνδρωτα, στα πλαίσια της ήπιας, φιλειρηνικής κτλ κτλ πολιτικής της κυπριακής κυβέρνησης. Αυτό συνεπάγεται την έκθεση ολόκληρων περιοχών, με χωριά ολόκληρα μέσα, στις ορέξεις του ”Αττίλα”.
Στο ΓΕΕΦ στη Λευκωσία, επικρατεί προβληματισμός από το γεγονός, που εντείνεται από τις αρνητικές διαπιστώσεις του νέου Α/ΓΕΕΦ για το αξιόμαχον της Εθνικής Φρουράς, η οποία βεβαίως, μετά την τουρκική πρόκληση τέθηκε σε κατάσταση αυξημένης επιφυλακής, μαζί της και η ΕΛΔΥΚ.
Με κίνδυνο να καταστούμε αφόρητα μονότονοι, ξανατονίζουμε τον αυξημένο κίνδυνο τουρκικής πρόκλησης τις επόμενες εβδομάδες, πρόκλησης περιορισμένου ή και μείζονος παρονομαστή, είτε στην νεκρή ζώνη στην Κύπρο, είτε στο νησιωτικό σύμπλεγμα Καστελορίζου είτε σε κάποιο ακατοίκητο μικρονήσι του Αιγαίου. Η εμπιστοσύνη μας απέναντι στις ένοπλες δυνάμεις και την ηγεσία τους, δεν μπορεί να επεκταθεί -δυστυχώς- στον πολιτικό κόσμο και τους κυβερνώντες.
Οι οποίοι ας μετρήσουν μόνο τούτο, αυτές τις κρίσιμες (και θα γίνουν πιό κρίσιμες) ώρες: Το Έθνος, δεν αντέχει νέα Ίμια…
ΠΗΓΗ.http://antistasi.org/?p=20406

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΝΕΑ ΙΜΙΑ"

Το θέατρο, η κοινωνία και ο Χρόνος

(Συνέντευξη στον Λούης Γκόμεζμπεκ)

Ν. Λυγερός

1) Το θέατρο είναι τελικά μαθηματική τέχνη;

Η ερώτησή σας εμπεριέχει πολλαπλά νοητικά σχήματα που αποτελούν ένα σύμπλεγμα δίχως αναφορά στην ολική σκέψη. Αν παραδεχτούμε ότι τα μαθηματικά δεν είναι μια επιστήμη όπως νομίζουν πολλοί, αλλά μια τέχνη όπως ξέρουν λίγοι, τότε, η ερώτησή σας έχει νόημα. Το θέατρο αποτελείται αναγκαστικά από μαθηματικά εφόσον αφορά τη δομή της ομάδας και όχι μόνο του συνόλου, η οποία βασίζεται πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις σε ένα ειδικό πλαίσιο όπου εφαρμόζεται η θεωρία σχέσεων και γραφημάτων. Επιπλέον το θέατρο λειτουργεί μόνο και μόνο σε ένα εικονικό και νοητικό πεδίο που του επιτρέπει να ξεπεράσει όχι μόνο τα όρια της πραγματικότητας αλλά και να δημιουργήσει μέσω του τεχνητού, νέες πραγματικότητες, πράγμα το οποίο δεν έχει νόημα δίχως τη μαθηματική έννοια. Το θέατρο όμως δεν είναι μόνο αυτό!

2) Το θέατρο ως μέσο επικοινωνίας κι επαφής, πετυχαίνει το στόχο του στην εποχή μας;

Όντως η μεγάλη διαφορά του θεάτρου με τα μαθηματικά και γενικότερα τις τέχνες είναι το μηντιολογικό στοιχείο που εμπεριέχει. Το θέατρο είναι πρώτα κείμενο, μετά σκηνοθεσία και ύστερα παράσταση. Δίχως αυτά τα συστατικά δεν υπάρχει η ουσία του θεάτρου. Αλλά όλο αυτό το σύστημα, υλοποιείται μόνο μέσω του κοινού. Για το θέατρο είναι δύσκολη η φιλοδοξία τέχνης για την τέχνη. Το θέατρο υπάρχει μόνο σε ένα κοινωνικό πλαίσιο και έχει μία αξία ως έργο όταν διαμορφώνει όχι μόνο την τοπική αξιολογία αλλά και τη διαχρονική. Ως σημείο επαφής και ως σημείο αναφοράς, ο στόχος του θεάτρου έχει αλλάξει ριζικά από την αρχαιότητα. Το θέατρο δεν αποτελεί πια ένα κεντρικό σημείο της κοινωνίας εκτός από τεχνητές εξαιρέσεις του τύπου Επίδαυρος. Το θέατρο πια ζει στο περιθώριο της κοινωνίας όπως ήταν και σε άλλες φάσεις της εξελίξεις του. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν παίζει πια ένα σημαντικό ρόλο. Σίγουρα πάντως δεν είναι μαζικός. Όμως υπάρχει ακόμα το θέατρο ιδεών που εκπροσωπεί φιλοσοφικές αντιλήψεις, όπως και υπάρχει το θέατρο που δίνει τη διάσταση της ανθρώπινης παρουσίας.

3) Πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε σωστή θεατρική κουλτούρα σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης και επαγγελματικά στελέχη;

Δε νομίζω ότι υπάρχει σωστή κουλτούρα, ή ότι είναι επαρκής. Η δυσκολία προέρχεται από το ευρύ φάσμα του θεάτρου που πρέπει να έχει κανείς. Βέβαια στην εκπαίδευση είναι αναγκαία η πρόσβαση στο θέατρο για την ανάπτυξη του παιδιού όχι μόνο ως θεατής αλλά και ως ηθοποιός, διότι ξέρουμε πόσο σημαντικό είναι για το γνωστικό επίπεδο. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο δέχτηκα να γράψω και να ανεβάσω μια θεατρική παράσταση για παιδιά στην Κύπρο (βλ. "Χούφτες ζωής"). Σε υψηλότερο επίπεδο όπως είναι το πανεπιστήμιο μπορούμε βέβαια να χρησιμοποιήσουμε και να αξιοποιήσουμε πολυπλοκότερες ανθρώπινες σχέσεις που συμπίπτουν με το ύφος της τραγωδίας και του δράματος. Όσο αφορά στο θέμα του επαγγελματικού θεάτρου, θεωρώ ότι δε συσχετίζεται άμεσα με την εκπαίδευση διότι είναι πολιτικό θέμα. Πρέπει η πολιτεία να συνειδητοποιήσει το ρόλο του θεάτρου στο κοινωνικό πλαίσιο και εδώ εισχωρούμε σε έναν τομέα όπου υπάρχουν πολιτικές σκοπιμότητες. Μόνο αν ξεπεράσουμε αυτά τα εμπόδια μπορούμε να δώσουμε στο θέατρο τη διάσταση που του ανήκει.

4) Ποιος αποφασίζει για τις επιλογές του κοινού, για το τι καταλαβαίνει και τι όχι;

Είναι όντως ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα του θεάτρου και στο θεωρητικό και στο πρακτικό τομέα. Οι προσεγγίσεις οι πιο συνηθισμένες είναι αυτές που μαζικοποιούν το κοινό και θεωρούν ούτως ή άλλως ότι δεν μπορεί να κατανοήσει την ουσία του θεάτρου και συνεπώς το θέατρο μετατρέπεται απλώς σε όργανο της γενικής κατανάλωσης. Οι άλλες αφορούν το πειραματικό θέατρο που έχει μία πιο ριψοκίνδυνη άποψη διότι ακολουθεί τη σκέψη ότι η ανακάλυψη νέων ιδεών είναι σημαντική από μόνη της και θεωρώ βέβαια ότι είναι η μόνη που έχει κάποια αξία. Βλέπουμε όμως ότι παρόλο το νοητικό πρόβλημα που προκύπτει, η απόφαση παραμένει πολιτική.

5) Ποιος είναι ο ορίζοντας του σημερινού θεάτρου;

Ο μοναδικός ορίζοντας παραμένει η κοινωνία, διότι όλα τ’ άλλα είναι εφικτά. Όπως είπα και πριν, το θέατρο λειτουργεί μέσα σε ένα εικονικό πλαίσιο. Τα όριά του καθορίζονται από τη νοημοσύνη και τη φαντασία, αλλά δεν αποτελούν έναν ορίζοντα. Ενώ η κοινωνία που έχει το δικαίωμα ή μάλλον που το παίρνει, να ελέγξει την εξέλιξη του θεάτρου, το εγκλωβίζει αναγκαστικά. Έτσι εξηγείται ο αντιδραστικός ρόλος που νομίζουμε ότι έχει το θέατρο ενώ στην πραγματικότητα είναι η αδράνεια της κοινωνίας που προκαλεί αυτό το αίσθημα. Το θέατρο δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να ερευνήσουν πολλούς χώρους της προσωπικότητάς τους αλλά και την πολλαπλότητα που αποτελεί η ανθρωπότητα ως υπερομάδα ανθρώπων.

6) Το αρχαίο κείμενο είναι πάντα επίκαιρο. Αλλά, πώς το αντιλαμβάνεται το σημερινό κοινό; Αρνείται τις σύγχρονες διασκευές, τις θεωρεί ιεροσυλία;

Το αρχαίο κείμενο είναι πάντα επίκαιρο διότι η οντολογία του είναι η ουσία και η θεολογία του, η διαχρονικότητα. Το κείμενο είναι ήδη αντικειμενικό και το αντικείμενο, έργο ζωής. Δεν είναι γραμμένο για να περάσει αλλά για να μείνει. Ο σκοπός του είναι η έρευνα των νοητικών σχημάτων που αποτελούν και χαρακτηρίζουν το ον που ονομάζουμε άνθρωπος. Η ιεροσυλία ανήκει στο θέατρο και δεν είναι σύγχρονη εφεύρεση, δεν πρέπει να είναι όμως και ένα πρόσχημα που επιτρέπει την αδρανοποίηση της δημιουργικότητας. Η έννοια της διασκευής είναι μια εξελιγμένη μορφή θαυμασμού απέναντι σε ένα κείμενο-αντικείμενο που έχει πολλαπλές ερμηνείες και που μπορεί τελικά να εμπλουτιστεί άσχετα αν αυτό φαίνεται παράδοξο για την κοινή λογική, με νέα δεδομένα που όχι μόνο ανασκευάζουν το παρελθόν αλλά που δημιουργούν και μέλλον.

Μερικά έργα του Νίκου Λυγερού

Τραγωδίες : Ορέστης και Ηλέκτρα. Αχιλλέας και Πενθεσύλια, Οδυσσέας και Καλυψώ.
Δράματα : Οι Δημιουργοί. Τα Τσακάλια. Οι Μαυροσκούφηδες. Το φως του μαύρου. Χούφτες ζωής. Ο δάσκαλος του χρόνου.
Κωμωδίες : Autoréférence. Alter Ego και Un Deux-pièces.
Σενάρια : Οι σκιές του πύργου. Στο σταυροδρόμι του γαλάζιου. Οι χορδές του χρόνου.
Μυθιστορήματα : Οι Χαμαιλέοντες. Τα τριάντα φιλιά του ηλίου.
Ποιητικές συλλογές : Πηγή ρωμιοσύνης. Φωτεινή νοσταλγία. Το χρώμα του αόρατου.
Ορατόριο : Προμηθέας και Αθηνά.
Όπερα : Ο Κένταυρος και ο Τιτάνας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/0915-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το θέατρο, η κοινωνία και ο Χρόνος"