Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στο Udemand

Στην συνέντευξη που ακολουθεί μας μίλησε για τη σχέση Ελλάδας – Τουρκίας, την συμμαχία Κύπρου – Ισραήλ, την σημασία του Ελληνικού Πολιτισμού αλλά και για την τωρινή οικονομική και κοινωνική κρίση. Διαβάστε την…

1. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 η ελληνική εξωτερική πολιτική απέναντι στην Τουρκία άλλαξε. Της ανοίξαμε την Ευρωπαϊκή πόρτα, ελπίζοντας στον εκδημοκρατισμό και εξευρωπαϊσμό της. Τελικά η πολιτική αυτή είχε αποτέλεσμα;

Για να αλλάξει κάτι, πρέπει να υπάρχει… Ύστερα το θέμα είναι αν άλλαξε ή την άλλαξαν οι συνθήκες και οι συγκυρίες. Η εξερεύνηση της αδιεξόδου της έλλειψης στρατηγικής μετά από εξάντληση, προκάλεσε την επιλογή του ανοίγματος, ενώ κανείς δεν προέβλεψε όχι μόνο το finale, αλλά και το μέσον της παρτίδας. Έγινε η πολιτική, τακτική δίχως να έχει στρατηγικό βάθος. Και τώρα βλέπουμε τις παράπλευρες απώλειες αυτής της κίνησης με τον προβληματισμό των συμμάχων σε αυτό το θέμα. Η μίμηση στον τομέα της διπλωματίας έχει τα όρια της και τώρα τα βλέπουμε.

2. Ποια είναι η άποψή σας για τις προτάσεις που ακούγονται για μία νέα πολιτική απέναντι στην Τουρκία; Μήπως είμαστε πολύ φοβικοί απέναντί της; Και αν ναι μήπως αυτό οφείλεται σε έλλειψη σχεδιασμού;

Δίνουμε την εντύπωση ότι δεν έχουμε φόβο… Αυτό όμως που δεν εξηγούμε είναι ότι είμαστε στο πλαίσιο της φοβίας. Οι πράξεις μας είναι εσωστρεφείς, διότι δεν τολμάμε να κάνουμε μία στρατηγική ανάλυση της κατάστασης που να ξεπερνά τα σύνορά μας. Προβάλλουμε τον ελληνισμό, αλλά πιστεύουμε μόνο στον ελλαδισμό. Λειτουργούμε ανάλογα μ’ αυτούς που ταυτίζουν τον ουμανισμό με το ανθρωπιστικό.

3. Πως αξιολογείται την συμμαχία της Ελλάδας και της Κύπρου με το Ισραήλ; Η συμμαχία αυτή θα προκαλέσει αλλαγές στην περιοχή μας;

Η συμμαχία αυτή θα αξιολογηθεί από μόνη της και σύντομα, τουλάχιστον όσον αφορά στην ανθεκτικότητά της. Προς το παρόν βασίζεται αποκλειστικά σε ταύτιση τοπικών συμφερόντων και δεν ανοίγεται στο επίπεδο της υψηλής στρατηγικής, όπου θα μπορούσε όντως να προκαλέσει ουσιαστικές αλλαγές. Χρειάζεται μία ωριμότητα που δεν έχει ακόμα αλλά δεν πρέπει να βιαστούμε να την κρίνουμε. Είμαστε από το 1981 σε ευρωπαϊκό πλαίσιο και δεν έχουμε ακόμα αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες του, ενώ μερικοί συνεχίζουν να είναι σκεπτικιστικοί. Ο χρόνος είναι μαζί μας. Και το πεδίο είναι ορθολογικό.

4. Γίνεται μία προσπάθεια να αμβλυνθούν οι ιστορικές μνήμες και να δημιουργηθεί μία κοινή ιστορία για όλες τις Βαλκανικές χώρες. Πιστεύετε ότι είναι χρήσιμη μία τέτοια πολιτική;

Η ιστορία είναι πάντα πολιτική αλλά σπάνια η πολιτική είναι ιστορική. Αυτές οι προσπάθειες είναι προσποιήσεις για να μην φανεί η έλλειψη ιστορικότητας. Αφήνουν αδιάφορη την ιστορία της ανθρωπότητας, αλλά ακόμα και της περιοχής. Πρέπει απλώς να τις προσέχουμε, έτσι ώστε να τις βάζουμε στις θέσεις τους, όταν είναι το πρέπον.

5. Η Ελλάδα έχει μία μακραίωνη ιστορία. Πρόσφατα στο Βρετανικό μουσείο παρουσιάστηκε η ιστορία του Αφγανιστάν, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα την επίδραση που είχε ο Μέγας Αλέξανδρος στις περιοχές αυτές. Στην Αίγυπτο η Ελληνική παρουσία υπήρξε έντονη και σημαντική, το ίδιο και σε χώρες της Μέσης Ανατολής. Πόσο αποτελεσματικά έχουμε χρησιμοποιήσει την επιρροή μας αυτή;

Η Ελλάδα είναι μία χώρα του χρόνου κι όχι του χώρου. Μόνο που λίγοι είναι αυτοί που το καταλαβαίνουν πραγματικά και γι’ αυτό το λόγο δεν υπάρχει ουσιαστική αξιοποίηση. Όπου και να πάτε στο εξωτερικό, όλοι ξέρουν τον πολιτισμό μας, μόνο στην Ελλάδα έχουμε την πολυτέλεια να τον φτύσουμε και να είμαστε και περήφανοι κιόλας. Σε βάθος χρόνου όμως τα ψάρια του Αιγαίου δεν αλλάζουν μέσα από την καθημερινότητά τους και δεν προσφέρουν τίποτα. Ενώ ο πολιτισμός μας είναι μόνο προσφορά. Ο ελληνισμός είναι μήνυμα από μόνος του και για όλη την ανθρωπότητα.

6. Η κυβέρνηση αποφασίζει αλλαγές, νομοθετεί αλλά τελικά δεν εφαρμόζει η ίδια τους νόμους. Πολλές φορές η κοινωνία συμφωνεί με τους προτεινόμενους νόμους με τους οποίους όμως το σύστημα είναι αντίθετο. Μήπως τελικά οι αλλαγές δεν εφαρμόζονται γιατί αντιστέκεται το πολιτικό σύστημα και όχι η κοινωνία;

Σπάνια υπάρχουν κυβερνήσεις που αξίζουν να ασχολούμαστε μαζί τους, στις άλλες περιπτώσεις οι αξιολογήσεις τους δεν έχουν νόημα. Όσο για την αντιπαράθεση μεταξύ κοινωνίας και πολιτικού συστήματος, δεν υπάρχει. Η κοινωνία έχει το πολιτικό σύστημα που της αξίζει, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Ας μην αναζητούμε λοιπόν δικαιολογίες και προσχήματα. Αυτό που έχει σημασία είναι ο λαός μας κι η πατρίδα μας, όλα τα άλλα είναι τοπικές λεπτομέρειες που δεν έχουν σχέση με την ολότητα του θέματος. Το μέλλον μας είναι η νοημοσύνη μας. Κι αυτή μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα μόνο μέσω της στρατηγικής, ειδικά όταν υπάρχει θέμα κρίσης.

7. Η ελληνική κρίση είναι τελικά τόσο βαθειά και σημαντική όσο λέγεται; Πως βλέπεται το μέλλον της χώρας; Και ποιος θα μπορούσε να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος αντίδρασης;

Δίχως στρατηγικό σχεδιασμό και αποτελεσματικές κινήσεις για την εφαρμογή του, δεν υπάρχει τρόπος αντίδρασης, αλλά ανάδρασης. Τώρα πολλοί από εμάς κατανοούν επιτέλους ότι μερικές κινήσεις είναι καθοριστικές για το μέλλον, πράγμα που σημαίνει πιο αφαιρετικά, ότι το μέλλον είναι εγκλωβισμένο μέσα στο παρελθόν, ενώ το παρόν δεν το αποδέχεται. Το στρατηγικό μας βάθος είναι ο χρόνος. Εκεί είναι τα προβλήματα, εκεί είναι και οι λύσεις. Αν ασχοληθούμε με τα προβλήματα, η νοημοσύνη του ελληνισμού θα βρει τις λύσεις.

8. Ακούγονται διάφορες θεωρίες συνομωσίας. ¨Ότι η διεθνής ελίτ θέλει να υποτάξει κάποιες χώρες όπως για παράδειγμα η Ελλάδα και ότι κάποιοι έχουν μαζέψει ‘όλο το χρήμα του κόσμου’ και τώρα κάνουν τους ‘σερίφηδες’. Έχουν βάσει οι θεωρίες αυτές;

Όταν δεν έχεις σκεφτεί ολιστικά τα θέματα που σε αφορούν και σου έρχονται αποτελέσματα που δεν περίμενες, πάντα ψάχνεις εξωτερικούς παράγοντες που να δικαιολογούν την προσωπική σου αδράνεια. Αυτές όμως δεν αλλάζουν ούτε τα πράγματα, ούτε τα δεδομένα, κατά συνέπεια αποτελούν μία μορφή εκτόνωσης και τίποτα άλλο. Όταν όμως δημιουργούμε γεγονότα με μία στρατηγική δίχως φοβίες, τότε παράγουμε έργο. Αυτό το έργο είναι η πραγματική μας ζωή. Και τότε πια δεν ασχολούμαστε πια με θεωρίες τέτοιου τύπου, διότι ο κόσμος είναι πλέον το πλαίσιο της σκέψης μας.

Αναδημοσίευση από:

http://udemand.wordpress.com/2011/09/15/%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στο Udemand"

Ο Γερμανικός Άξονας στον ίδιο καταστροφικό ρόλο

Σπάνια φωτογραφία από ένα ελληνικό χωριό την ώρα που εισβάλλουν Γερμανοί στρατιώτες.
του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
Έφθασε στην Αθήνα για να αναλάβει τα καθήκοντα του Ανώτατου Διοικητή της χώρας μας ο εκπρόσωπος του 4ου Ράϊχ, «Γερμανός τεχνοκράτης» Χορστ Ράϊχενμπαχ. Όσο προχωράει η διαδικασία της νέας γερμανικής κατοχής, με οικονομικό μανδύα, καλό είναι να μην ξεχνάμε τον ρόλο που έχει παίξει η Γερμανία και οι εκάστοτε σύμμαχοί της (Αυστρία, Βουλγαρία, κ.ά.) σε κρίσιμες για την Ελλάδα και τον ελληνισμό καταστροφικές περιόδους της νεώτερης ιστορίας μας.
Όταν, το πρωΐ της 27ης Απριλίου 1941, η Αθήνα ξυπνούσε τρομαγμένη μετά από ολονύκτιες εκρήξεις και οι Αθηναίοι έβλεπαν περίλυποι τα εχθρικά αεροπορικά σμήνη να πετούν επιδεικτικά πάνω από την ελληνική πρωτεύουσα, άρχιζε η μακριά νύχτα της γερμανικής κατοχής.
Ο Γερμανός στρατηγός Φον Στούμε, που έδωσε διαταγή να υψωθεί στην σκλαβωμένη πρωτεύουσα ο γερμανικός αγκυλωτός σταυρός, το έκανε με την ίδια αλαζονεία που σήμερα η φράου Μέρκελ, ο Ράϊχενμπαχ και οι λοιποί ευρωκατακτητές μάς διατάζουν… να τους πουλήσουμε την δημόσια περιουσία, τα νησιά μας και την Ακρόπολη.
Η Γερμανία, ο «μεγαλύτερος αμαρτωλός χρεών του 20ου αιώνα» -σύμφωνα με το ίδιο το γερμανικό περιοδικό DerSpiegel- έχει το θράσος να μας εκβιάζει με την ρήση: «λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτά που σας λέμε» και συγχρόνως να μας σερβίρει την εξαθλίωση και την πτώχευση ως «σωτηρία».
Αν οι Έλληνες πολιτικοί είχαν το ανάστημα να ζητήσουν τις γερμανικές αποζημιώσεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, θα μπορούσαν να «πάρουν ακόμα και τα σώβρακα» των Γερμανών, λέει ο καθηγητής Ιστορίας της Οικονομίας Albrecht Ritsch (Spiegel Online, 21/06/2011).
Το σύνολο των γερμανικών οφειλών προς το ελληνικό δημόσιο ξεπερνάει, με πρόχειρους υπολογισμούς, το 1 τρις… χωρίς να μπορεί να υπολογιστεί το κόστος των 89 αναγνωρισμένων ολοκαυτωμάτων και των αμέτρητων αρπαγών και λεηλασιών σε όλη την Ελλάδα.
Ακόμη και την διατροφή της στρατιάς του Ρόμμελ, του περίφημου Africa Corps, είχε αναλάβει κατ’ αποκλειστικότητα η υποδουλωμένη Ελλάδα, η οποία έχανε τα παιδιά της καθημερινά από την ασιτία.
Σήμερα, στην θέση του Africa Corps και των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής βρίσκεται η πανίσχυρη πολυεθνική τράπεζα Deutsche Bank, η οποία έχει τον πιο βρώμικο ρόλο στην διάλυση της χώρας μας. Είναι εξ άλλου γνωστό ότι ο πρόεδρος της D.B., Γιόζεφ Άκερμαν, επισκέφθηκε την Αθήνα λίγο πριν ληφθούν οι αποφάσεις για το ΔΝΤ και ελάχιστα ξέρουμε για εκείνες τις συνομιλίες του με τον ΓΑΠ και τον Παπακωσταντίνου.
Περίεργα, επίσης, θεωρούνται τα τεράστια κέρδη που παρουσίασε την ίδια περίοδο η Deutsche Bank, την ώρα που έσπρωχνε την χώρα μας στη νέα εθνική τραγωδία.

Πανηγυρισμοί για την γερμανική ενοποίηση στο Βερολίνο. Ο τότε καγκελλάριος Κολ αρνήθηκε να εφαρμόσει την Συμφωνία του Λονδίνου του 1953, που υποχρέωνε την Γερμανία, σε περίπτωση επανένωσης των δύο γερμανικών κρατών, να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Παρ’ όλα αυτά, οι Γερμανοί έχουν το θράσος να μας επιτιμούν για τα χρέη μας απέναντί τους τα οποία έχουν πληρωθεί δύο και τρεις φορές από τους τόκους και τα γερμανικά προϊόντα που μας πουλάνε.
Ο γερμανικός δάκτυλος πίσω από την ενορχήστρωση πολλών εθνικών τραγωδιών για το νεοελληνικό έθνος-κράτος καταδεικνύεται σε πλείστες περιπτώσεις από την εποχή της Βαυαροκρατίας μετά την Ελληνική Επανάσταση. Η εξόντωση πολλών αγωνιστών του ’21 και ο εξαναγκασμός άλλων σε φυγή από την ελεύθερη πατρίδα είναι ένα από τα δραματικότερα γεγονότα που έχει καταγράψει η ιστορία μας.
Το 1897, η προσπάθεια των Γερμανών να καταστούν η κυρίαρχη δύναμη στην Μεσόγειο, ώθησε την Ελλάδα, σύμφωνα με αποδείξεις της ιστορικής έρευνας, δια των πρακτόρων της μέσα στην Εθνική Εταιρεία στον ατυχή πόλεμο με την Τουρκία.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι Γερμανοί οργανωτές του τουρκικού στρατού, ιδιαίτερα οι Φον ντερ Γκολτς και Λήμαν φον Σάντερς, ήταν υπεύθυνοι για το δεκαετές σχέδιο εξοντώσεως των ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Η εξόντωση των Ποντίων και όλων των άλλων λαών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που δεν ήταν Τούρκοι, άρχισε από την στιγμή που ο Κάϊζερ Β’ έθεσε υπό την προστασία του τους Οθωμανούς, κατά την διάρκεια του Β’ Γερμανικού Ράϊχ
Oταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος οι γερμανόφιλοι του Παλατιού προκάλεσαν τον εθνικό διχασμό και συνέπραξαν στην Μικρασιατική καταστροφή.
Η γερμανική λατρεία της δύναμης, που επιχειρεί ξανά να επιβάλλει την γερμανική κυριαρχία στην γηραιά ήπειρο με οικονομικούς όρους, έχει επανειλημμένα βρει τον ελληνικό λαό απέναντί της. Δεν πρέπει να αμφιβάλλουμε ούτε στιγμή για τις διαθέσεις της Γερμανίας εναντίον μας και ούτε να εφησυχάζουμε μπροστά στο πνεύμα συγκέντρωσης της απόλυτης εξουσίας που διαφαίνεται ξανά στον ορίζοντα του Βερολίνου.
Σήμερα, όπως οι δοσίλογοι της κατοχής κραύγαζαν «βάστα Ρόμμελ» για να προστατεύσουν τα άνομα συμφέροντα που τους στήριζαν, βλέπουμε τους νεο-δοσίλογους της τροϊκανής χρεοκρατίας να συνωμοτούν πίσω από τις πλάτες του ελληνικού λαού για να μας ξεπουλήσουν.
Οι εθελόδουλοι πολιτικοί προστατεύουν καθημερινά με ψεύδη τα γερμανικά συμφέροντα και δεν διστάζουν ακόμα και να δηλητηριάζουν τον ελληνικό λαό με μολυσμένα από τον φονικό ιό e-coli γερμανικά τρόφιμα.
Όλα αυτά, τα οποία έχουν συμβεί τα τελευταία δύο χρόνια, συνιστούν έσχατη προδοσία και αυτή την φορά, μετά την απελευθέρωση της χώρας, θα πρέπει να έλθει η βαριά τιμωρία των ενόχων.

ΠΗΓΗ
http://olympia.gr/2011/09/15/%CE%BF-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%AC%CE%BE%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81/#more-91394

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Γερμανικός Άξονας στον ίδιο καταστροφικό ρόλο"

Ελληνικό χρώμα στο Harvard

ΗΠΑ. Έως τις 30 Σεπτεμβρίου οι υποψηφιότητες για το Διεθνές Βραβείο Ελληνικού Πολιτισμού

Αθήνα,  15.09.2011

Την εκδοτική σειρά Harvard Early Modern and Modern Greek Library (ΗEMMGL) όπως και ένα Διεθνές Βραβείο Ελληνικού Πολιτισμού, που θα απονέμεται κάθε χρόνο σε ποιητικά και πεζογραφικά έργα και σε δοκίμια-μελέτες, καθιέρωσε το πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (Harvard) και η «Έδρα Σεφέρη».
Το Διεθνές Βραβείο Ελληνικού Πολιτισμού απευθύνεται σε συγγραφείς από όλο τον κόσμο. Προϋπόθεση για τις δύο πρώτες κατηγορίες (ποιητικά και πεζογραφικά έργα) είναι να έχει γραφεί στην ελληνική, ενώ για το δοκίμιο το έργο θα πρέπει να αφορά τον ελληνικό πολιτισμό και να είναι γραμμένο στα ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, ισπανικά ή ιταλικά.
Οι ενδιαφερόμενοι για το εφετινό βραβείο μπορούν να αποστείλουν τις υποψηφιότητές τους, για έργα της τελευταίας διετίας, ως τις 30 Σεπτεμβρίου στον πρόεδρο της κριτικής επιτροπής, Δημήτριο Γιατρομανωλάκη (Department of the Classics, 204 Boylston Hall, Harvard Yard, Harvard Universtity, Cambridge, Massachusetts 02138, USA).
H απονομή των βραβείων προγραμματίζεται για την πρώτη εβδομάδα του Δεκεμβρίου. Ο θεσμός προβλέπει βραβεία, κατόπιν διαγωνισμού, με έμφαση στους νέους λογοτέχνες, όπως και βραβεία που θα απονέμονται τιμής ένεκεν σε καθιερωμένους λογοτέχνες.
Την κριτική επιτροπή απαρτίζουν μέλη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και της συμβουλευτικής επιτροπής της σειράς ΗEMMGL.
Στις προθέσεις της επιτροπής είναι να προσκαλεί από το 2012 τους εννέα επικρατέστερους υποψηφίους του έτους να παρουσιάσουν το έργο τους σε εκδήλωση στο Χάρβαρντ, όπως και η δημοσίευση επιλογής από το έργο των βραβευμένων στη σειρά ΗEMMGL.
Επίσης, από το 2012 και σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το πανεπιστήμιο θα θεσπίσει ένα ακόμη βραβείο – μουσικής – μουσικολογίας. Στα μελλοντικά σχέδια είναι και η θέσπιση βραβείων για έλληνες δημιουργούς και σε άλλους τομείς της Τέχνης και της Επιστήμης.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
http://www.sofiatimes.com/index.php?option=com_content&task=view&id=20879&Itemid=85
http://www.sae.gr/?id=22647&tag=%CE%97%CE%A0%CE%91%3A+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C+%CF%87%CF%81%CF%8E%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CF%84%CE%BF+Harvard.+%CE%88%CF%89%CF%82+%CF%84%CE%B9%CF%82+30+%CE%A3%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85+%CE%BF%CE%B9+%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%88%CE%B7%CF%86%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%BF+%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AD%CF%82+%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%BF+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D+%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελληνικό χρώμα στο Harvard"

Καβείρια Μυστήρια.

Ποιοι ήταν οι Κάβειροι;

Για τα Καβείρια μυστήρια σώζονται οι λιγότερες ίσως πληροφορίες σε σχέση με τα άλλα ελληνικά μυστήρια. Ο Στράβων γράφει σχετικά με τις λίγες πληροφορίες που γνώριζαν από την εποχή του ακόμα: «Για τους Σαμοθράκη τιμώμενους θεούς πολλοί έχουν πει ότι είναι οι Κάβειροι οι ίδιοι, αλλά ούτε και αυτοί που είπαν αυτό μπορούν να μας πουν ποιοι ήταν οι Κάβειροι στην πραγματικότητα».

Είναι πολύ απροσδιόριστα τόσο ο αριθμός όσο και τα ονόματα τους, έτσι που η σύγχυση γύρω απ’ την προσωπικότητα τους αυξάνει συνεχώς. Στις αρχαίες πηγές υπάρχουν αρκετές εκδοχές σχετικά με την προέλευση τους και επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι οι Κάβειροι είναι μια ομάδα χθονίων Θεοτήτων Θρακοπελασγικής προέλευσης, οι οποίοι είναι δαίμονες και παιδιά του Ηφαίστου, του θεού της φωτιάς και των τεχνών.
Το βέβαιο είναι ότι οι πρώτοι Αχαιοί το 2000 π.χ. περίπου κατέγραψαν στον κατάλογο των θεοτήτων τα ονόματα του Δια, της Εκάτης, του Απόλλωνα και των Καβείρων. Η λατρεία των Καβείρων σχετιζόταν με τον Ήφαιστο και τα Καβείρια μυστήρια τελούνταν κυρίως στη Σαμοθράκη , την Λήμνο, την Ίμβρο, την Μακεδονία, την Θράκη, την Βοιωτία, την Μικρά Ασία και την Κάρπαθο από τα οποία το πιο κέντρο λατρείας ήταν στη Σαμοθράκη.

Ο Όμηρος αναφέρεται στην Σαμοθράκη με το επίθετο «Ζαθέη» δηλαδή Σεπτή και Αγιότατη και επίσης την ονομάζει Ιερά χώρα: Σαμοθράκη όπου τελετές προκαλούν ρίγος φόβου γίνονται για χάρη των θεών οι οποίες είναι απόρρητες στους κοινούς θνητούς.

Πότε ξεκίνησαν τα Καβείρια Μυστήρια;

Στην λατρεία των Καβειρίων μυστηρίων πρωτεύοντα ρόλο έπαιζε το πυρ, η φωτιά, από όπου φαίνεται πήραν το όνομα τους και η εσωτερική διδασκαλία των Καβειρίων μυστηρίων ήταν η γέννηση και η αναγέννηση του ανθρώπου.

Η αρχή της τελέσεως των καβειρίων μυστηρίων χάνεται στα βάθη της ελληνικής προϊστορίας και εδώ πάλι οι απόψεις διίστανται. Ο Ηρόδοτος υποστηρίζει ότι η λατρεία των Κάβειρων ήταν αυτόχθων μυστηριακή λατρεία των Πελασγών.
Ο Στησίμβροτος υποστηρίζει ότι η λατρεία των Κάβειρων εισάγεται στον ελλαδικό χώρο από την Μικρά Ασία που την κατοικούσαν Πελασγοί.

Μια ακόμα σημαντική πληροφορία είναι αυτή που μας έχει δώσει ο χριστιανός συγγραφέας Ιππόλυτος (2ο αιώνας μ.X) που αναφέρει τα εξής: «Οι Σαμοθρακες ονομάζουν αυτόν που τιμούν στα μυστήρια που τελούν Αδαμο, τον αρχικό άνθρωπο, ενώ στο ιερό της Σαμοθράκης υπάρχουν δυο αγάλματα γυμνών ανθρώπων με τα χεριά τεντωμένα προς τον ουρανό και τους φαλλούς στραμμένους προς τα πάνω, όπως έχει και το άγαλμα του Ερμή στην Κυλλήνη. Τα αγάλματα αυτά είναι εικόνες του πρώτου ανθρώπου και του αναγεννημένου πνευματικά ανθρώπου».

Οι Τελετές και ο πανανθρώπινος χαρακτήρας των Καβειριων.

Δεν γνωρίζουμε ακριβώς το τι γινόταν στις τελετές γιατί οι μυημένοι τις τελούσαν μυστικά και δεν μιλούσαν γι’ αυτές. Αυτό που ξέρουμε και είναι αξιοσημείωτο είναι ότι αντίθετα με αλλά μυστήρια τα Καβειρια είχαν πανανθρώπινο χαρακτήρα. Δηλαδή μπορούσαν να πάρουν μέρος άτομα ανεξαρτήτου φύλου, εθνότητας, αξιώματος η ηλικίας! (Στα Ελευσίνια μυστήρια για παράδειγμα μπορούσαν να λάβουν μέρος μονό Έλληνες ελεύθεροι πολίτες). Άνδρες και γυναίκες, δούλοι και δουλοπάροικοι, αλλοεθνείς, και αλλόπιστοι ήταν δεκτοί ενώ θεμελιώδης σκοπός των μυστηρίων αυτών ήταν η ηθικοποίηση του ανθρώπου. Με τη μύηση τους αναλάμβαναν ηθικές και κοινωνικές υποχρεώσεις και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης λέει ότι «οι μυούμενοι εγίνοντο ευσεβέστεροι, δικαιότεροι και κατά πάντα καλλίτεροι».

Επίσης, κάτι ακόμα που διαφοροποιεί τα μυστήρια σε σχέση με όλα τα αλλά ήταν ένας ρητός και απαράβατος όρος που υπήρχε και τον συναντάμε μονό εδώ. Βασική και απαραίτητη προϋπόθεση και προπαρασκευαστικό στάδιο της μυήσεως, ήταν η ψυχική κάθαρση του ανθρώπου που ζητούσε να μυηθεί, η εξομολόγηση. Γι' αυτόν τον σκοπό υπήρχε ένας ειδικός ιερέας γνωστός ως Κοής ο οποίος άκουγε τον εξομολογούμενο και είχε το αξίωμα να εξαγνίζει ακόμα και τον φονιά που μετάνιωνε για την πράξη του. Έτσι, εκτός απ’ τη λατρευτική και θρησκευτική έννοια, βλέπουμε πως τα μυστήρια της Σαμοθράκης, είχαν φιλοσοφική βάση και χαρακτήρα κοινωνικής αρετής.

Ύστερα από την εξομολόγηση και την έγκριση του Κοή και των Ανακτοτελεστών, ο κατηχημένος μπορούσε να προσέλθει στην τελετή της μυήσεως. Πιστεύεται πως η μύηση γινόταν τη νύχτα, με το φως των δαδιών και των λυχναριών των μυημένων που παραβρίσκονταν στην τελετή. Πολλά λυχνάρια που βρέθηκαν στις ανασκαφές είχαν χαραγμένο το γράμμα Θ δηλωτικό των Μεγάλων Θεών, αλλά και στους τοίχους του Ιερού υπάρχουν πολλές οι θέσεις για τοποθέτηση δαδιών. Ο μειούμενος καθόταν πάνω σε θρόνο γι' αυτό και η τελετή λεγόταν «θρονισμός». Φαίνεται πως σ' αυτό το στάδιο οι μυούντες χόρευαν γύρω απ’ τον μυούμενο. Πολλές μαρτυρίες και κυρίως του Πλούταρχου υπάρχουν γι' αυτή τη φάση της τελετής. «Καθάπερ ειώθασιν εν τω καλουμένω θρονισμώ καθίσαντες τους μυουμένους οι τελούντες κύκλω περιχορεύειν».
Ύστερα από τον θρονισμό, ο ιερέας οδηγούσε τον μύστη στο άβατο του Ιερού και εκεί το νέο μέλος, είχε δηλαδή την εποπτεία, κάποιας ιερής αναπαράστασης με πιθανό αντικείμενο την έκφραση κοσμογονικών ιδεών στις όποιες πρώτευε η μυστηριώδης τους γενεαλογία. Έτσι, έφθανε στον βαθμό της εποπτείας. Μπροστά στο άβατο του Ιερού υπήρχε επιγραφή, που αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη και που απαγόρευε με λιτό αλλά απόλυτο τρόπο, την είσοδο. «Αμύητον μη εισιέναι». Αργότερα, με την προσέλευση και των Ρωμαίων στα μυστήρια, προστέθηκε απαγορευτική επιγραφή και στα Λατινικά.

Στον καινούργιο μύστη προσέφεραν στεφάνι από ελιά και πορφυρή ζώνη που τον προφύλαγε απ’ τους κινδύνους. H μύηση μπορούσε να γίνει σ' οποιαδήποτε εποχή και κυρίως απ’ τον Απρίλη ως τον Σεπτέμβριο. Φαίνεται δηλαδή πώς δεν ήταν απαραίτητο να συμπέσει η μύηση με τις ετήσιες πανηγυρικές εκδηλώσεις. Αυτές, διαρκούσαν εννιά μέρες κατά τις όποιες κάθε πόλη απ’ τα νησιά, τη Θράκη και τα Μικρασιατικά παράλια έστελνε τους πρεσβευτές της. Πρεσβευτή έστελνε ακόμα και η πόλη της Σαμοθράκης κι' αυτό αποδεικνύει ότι το Ιερό δεν θεωρούνταν ότι ανήκε στο νησί αλλά πως ήταν όλου του κόσμου.

Πριν από τις τελετές έσβηναν γενικά κάθε φωτιά στο νησί και έφερναν νέα φλόγα απ’ το ιερό των Καβείρων της Δήλου. Δεν μπόρεσε να καθορισθεί πότε γίνονταν οι γιορτές αυτές ενώ ο αρχαιολόγος Λέμαν που ήταν επί χρόνια επικεφαλής της Αμερικανικής Αρχαιολογικής αποστολής στην Σαμοθράκη αποτολμά σε ένα σύγγραμμα του να αναφέρει ότι πιστεύει πως οι τελετές είναι πολύ πιθανόν να γίνονταν τον Ιούλιο.

Παρ' όλο που η μύηση γίνονταν αποκλειστικά στη Σαμοθράκη, όπου η λατρεία των Καβείρων άρχισε πριν από τον 7ο αιώνα, η διδασκαλία ξαπλώθηκε γρήγορα, πρώτα στα γειτονικά νησιά, Λήμνο, Ίμβρο, Τένεδο, πέρασε στις ακτές της Θράκης και της Ιωνίας και τελικά έφτασε σ' ολόκληρη την Ελλάδα. Σύμφωνα με περιγραφές του Στράβωνα και του Παυσανία αλλά και διαπιστώσεις από ανασκαφές, ιερά των Καβείρων υπήρχαν στη Σύρο, στη Θήβα, στη Δήλο, στην Πάρο, στην Χίο, στην Πέργαμο, ακόμα και στο Ιόνιο, στην Κέρκυρα. Μάλιστα ο Παυσανίας, αναφερόμενος στο ιερό των Καβείρων στη Θήβα, λέει ότι ήταν ανέκαθεν «άγιον» και «θαυματουργόν».


Οι Κάβειροι εξακολούθησαν να λατρεύονται και τα μυστήρια τους να τελούνται μέχρι το τέλος του 4ου μΧ αιώνα. Διαπιστώθηκε από τις ανασκαφές ότι οι Ρωμαίοι περιτείχισαν τον ιερό χώρο και πως παρ' όλο που μεγάλες καταστροφές σημειώθηκαν στα 200 μΧ. πιθανώς από σεισμό, αμέσως έγιναν αναστηλώσεις και αποκαταστάσεις των ζημιών σε μεγάλη έκταση. Ο ιερός χώρος εξακολούθησε να ακμάζει, η φήμη του παρέμεινε αμείωτη και η αρχαία θρησκεία είχε πάντα τους πιστούς της, ως το τέλος του 4ου μΧ. αιώνα οπότε εγκαταλείφθηκε αφού εγκαταστάθηκε η νέα θρησκεία. Στα μέσα του 6ου αιώνα μΧ. ένας καταστρεπτικός σεισμός ισοπέδωσε ότι είχε απομείνει.

Άλλες σημαντικές πληροφορίες:

• Στα Καβείρια μυστήρια είχαν μυηθεί ο Ορφέας , ο Ηρακλής, οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης, ο Αγαμέμνων, ο Οδυσσέας, ο Ιάσωνας αλλά και άλλοι Έλληνες που έλαβαν μέρος στον τρωικό πόλεμο.
• Στην Λήμνο οι Κάβειροι ήταν και προστάτες της αμπελουργίας.
• Οι Κάβειροι της Σαμοθράκης τιμόταν από τους Έλληνες και σαν προστάτες των ναυτικών. Οι διασωθέντες από ναυάγια κατέθεταν αφιερώματα στο ιερό της Σαμοθράκης
• Ο Πίνδαρος αναφέρει για τους μυημένους στα Μυστήρια των Καβείρων: «Ευτυχής εκείνος ο οποίος αφού είδε αυτό το θέαμα, κατέρχεται στα βάθη της Γης. Γνωρίζει το τέλος της ζωής, γνωρίζει την Θεία πηγή».
• Ο Περσέας, ο τελευταίος Βασιλιάς της Μακεδονίας, κατά την διάρκεια των μαχών εναντίον των Ρωμαίων πήγε στην Σαμοθράκη για να ζητήσει την βοήθεια των Μεγάλων Θεών.
• Ο Βασιλιάς Φίλιππος ήταν μυημένος στα μυστήρια της Σαμοθράκης, όπου και γνώρισε την Ολυμπιάδα την μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία ήταν και ιέρεια των Καβείρων.
• Ο Γερμανικός, ο διάδοχος του Αυτοκράτορα Τιβέριου πηγαίνοντας στην Συρία για να αναλάβει την διοίκηση των Ρωμαϊκών στρατευμάτων, πήγε μέσω του Αιγαίου στην Σαμοθράκη για να μυηθεί στα Καβείρια μυστήρια, αλλά λόγω των σφοδρών βορείων ανέμων δεν μπόρεσε να φτάσει. Αυτό θεωρήθηκε κακός οιωνός και μετά λίγους μήνες ο Γερμανικός πέθανε, δηλητηριασμένος από την γιαγιά του Λυβια, γυναίκα του Αυγούστου.

___________________________________________
Βιβλιογραφία & άλλες πηγές πληροφοριών:
Ηροδότου, Ιστορίαι. Μετάφρ. Ε. Πανέτσου. Βιβλ. ΙΙ έκδ. Πάπυρος.
Πλουτάρχου, Βίοι Παράλληλοι. Μετάφρ. Α. Ι. Πουρνάρα έκδ. Πάπυρος.
Εγώ ο Κλαύδιος, Ρόμπερτ Γκρεηβς, εκδόσεις Ηριδανός
http://www.metafysiko.gr/epikairotita.php?id=13
http://www.diodos.gr/diodos/index.php?opti...d=133&Itemid=54
http://www.ysee.gr/index.php?type=article&f=kaveiria
http://www.freehellenes.org/keimena/kaveiria/kaveiria.htm
http://www.esoterica.gr/articles/esoteric/...ria/kaviria.htm

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Καβείρια Μυστήρια."

Στο στρατόπεδο "Λαμία" στο Σίδνεϊ, εκδηλώσεις για τα 70 χρόνια από τη Μάχη της Κρήτης

Στην Αυστραλία υπάρχει στρατώνας "Λαμία", σε ανάμνηση της παραμονής στην πόλη αυτή της Στερεάς Ελλάδας, των Αυστραλών στρατιωτών κατά τις επιχειρήσεις των συμμάχων εναντίον των δυνάμεων του Άξονα, τους πρώτους μήνες του 1941. Εκεί θα γίνει αύριο άλλη μία εκδήλωση για τα 70 χρόνια από την Μάχη της Κρήτης, αλλά και για την εν γένει παρουσία αυστραλιανών και νεοζηλανδικών στρατευμάτων στο ελληνικό έδαφος κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που τιμώνται καθ' όλη τη διάρκεια του τρέχοντος έτους. Η εκδήλωση γίνεται από το Αυστραλο-ελληνικό Συμβούλιο, παράρτημα Ν.Ν.Ουαλίας, σε συνεργασία με το Κέντρο Εκπαίδευσης Στρατονόμων των Ενόπλων Δυνάμεων που εδρεύει στον στρατώνα, καθώς και τη Μεικτή Επιτροπή Εορτασμών Μάχης της Κρήτης. Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει ξεναγήσεις στα διάφορα τμήματα - μονάδες του στρατώνα, που περιλαμβάνουν και μουσεία.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ - Σ. Χατζημανώλης
http://www.sofiatimes.com/index.php?option=com_content&task=view&id=20878&Itemid=98 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Στο στρατόπεδο "Λαμία" στο Σίδνεϊ, εκδηλώσεις για τα 70 χρόνια από τη Μάχη της Κρήτης"

ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ,ΕΝΟΨΕΙ ΤΗΣ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ

Συναγερμός έχει σημάνει στις οργανώσεις των Βορειοηπειρωτών, καθώς την 1η Οκτωβρίου 2011, ξεκινά η απογραφή πληθυσμού στην Αλβανία. Οι Έλληνες της περιοχής, ετοιμάζονται να δώσουν δυναμικό παρών, αλλά και να δηλώσουν ανεπιφύλακτα την εθνική τους ταυτότητα, όπως και το θρήσκευμά τους, ώστε να βάλουν φρένο στις επιδιώξεις της αλβανικής κυβέρνησης, η οποία προσδοκά στον αφελληνισμό της περιοχής, εμφανίζοντας ως μικρό τον ελληνικό πληθυσμό.

Οι Βορειοηπειρώτες ήδη προσπαθούν να οργανώσουν τη μετακίνηση προς την πατρώα γη όλων των συντοπιτών τους, ώστε τις ημέρες πριν την απογραφή, να μη σημειωθούν προβλήματα. Ήδη, έχουν απευθυνθεί στο ΥΠΕΞ, ζητώντας να τους παράσχει κάθε βοήθεια σε όλα τα επίπεδα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις διελεύσεις από τους συνοριακούς σταθμούς. Την ίδια ώρα, όπως τονίζουν οι Έλληνες της περιοχής, απαιτείται η δραστηριοποίηση του προξενείου στο Αργυρόκαστρο, ώστε να ενθαρρυνθούν οι ομοεθνείς μας και να τονωθεί το φρόνημά τους, παρά τις απειλές για αντίποινα.

Φυσικά, η έλλειψη ενδιαφέροντος από τον Έλληνα ΥΠΕΞ Σταύρο Λαμπρινίδη, είναι παραπάνω από φανερή. Αν και προ ημερών βρέθηκε στα Τίρανα με τον Ιταλό ομόλογό του Φράνκο Φρατίνι, δεν άσκησε καμία πίεση στους Αλβανούς ιθύνοντες για τα θέματα που ανακύπτουν ενώπιον της απογραφής, αν και βασικό κριτήριο για την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας, για την ενίσχυση της οποίας βρέθηκε ο κ. Λαμπρινίδης στα Τίρανα, είναι ο σεβασμός των μειονοτικών δικαιωμάτων.

Την ίδια ώρα, η αλβανική κυβέρνηση έχει αποδοθεί σε μια υπόγεια εκστρατεία εκφοβισμού των πάντων στη Βόρειο Ήπειρο, με απειλές για όσους δεν δηλώσουν αλβανική εθνικότητα, ιδιαίτερα στη Χειμάρα. Σαφής είναι και η προσπάθεια που καταβάλλουν τα Τίρανα να μεταφέρουν πληθυσμούς την ημέρα της απογραφής, ώστε να δηλωθούν ως κάτοικοι στη Βόρεια Ήπειρο, με υποσχέσεις για την παροχή γης και με σκοπό φυσικά, την πληθυσμιακή αλλοίωση στην ελληνική γη.

Σύμφωνα με Βορειοηπειρώτες πρόκριτους, η αλβανική κυβέρνηση έχει ήδη καταφέρει να αλλοιώσει πληθυσμιακά την ευρύτερη περιοχή της Κορυτσάς, των Αγίων Σαράντα, του Αργυρόκαστρου, του Δυρραχίου και της Χιμάρας, συμπιέζοντας τους Έλληνες ακόμα και στο Νότο... Φυσικά, οι Ηπειρώτες ομογενείς δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Οι οργανώσεις τους στις ΗΠΑ, ζήτησαν τη συνδρομή της αμερικανικής κυβέρνησης (της οποίας η Αλβανία είναι δορυφόρος), ώστε να διασφαλιστεί η αξιοπιστία της διαδικασίας.

Ε.Κ. 

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ,ΕΝΟΨΕΙ ΤΗΣ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ"

Η γεώτρηση ως αιχμή του δόρατος

Του Νίκου Λυγερού

Όταν υπάρχει αγώνας ακόμα και η επιλογή των λέξεων είναι σημαντική, όχι μόνο για τις κινήσεις αλλά και για το πλαίσιο. Τώρα αυτό ονομάζεται Αφροδίτη και η πλατφόρμα της εταιρείας Noble, Όμηρος. Έχει ενδιαφέρον να το προσέξουμε ειδικά από εδώ και πέρα, πιο λεπτή λεπτομέρεια είναι η λέξη γεώτρηση. Από μόνη της δεν είναι εντυπωσιακή, αλλά αποκτά μια απίστευτη δυναμική μέσα στο πλαίσιο της ΑΟΖ. Ο λόγος είναι απλός, αλλά όχι απλοϊκός. Η ΑΟΖ καθορίστηκε από το 1982 μέσω του Δικαίου της θάλασσας και διαχωρίζεται με την υφαλοκρηπίδα μεταξύ άλλων από την αλιεία . Κατά συνέπεια, δεν παραπέμπει άμεσα στη γη και δίνει την εντύπωση ότι είναι μόνο ένα μήκος 200ΝΜ, ενώ είναι ένα εμβαδόν που έχει βάθος και μάλιστα τόσο βάθος που αγγίζει τη γη. Ενώ η γεώτρηση παραπέμπει άμεσα στον πλούτο της γης. Αυτή η λεπτή λεπτομέρεια είναι αυτή που διαχωρίζει το δυνητικό με την πραγματικότητα. Όσο δεν γίνεται γεώτρηση έχουμε την εντύπωση ότι το θέμα αφορά το άυλο και με αυτόν τον τρόπο το όλο πλαίσιο είναι αόρατο, πράγμα το οποίο συσχετίζεται με τη στρατηγική. Η υλοποίηση μέσω της γεώτρησης προκαλεί μια αλλαγή φάσης, αφού η στρατηγική δεν είναι πλέον δυνητική και έχει εφαρμογή σε τακτικό επίπεδο. Γίνεται το ανάλογο πολεμολογικά με τις έννοιες του πολέμου και της μάχης. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας δεν είναι μόνο θέμα θέλησης, αλλά και πράξης. Σε αυτή τη φάση η Κύπρος μάς αποδεικνύει ότι έχει και τα δύο. Η θέληση έχει αποδειχθεί εδώ και χρόνια με τις τρεις διακρατικές συμφωνίες που έχει υπογράψει και τώρα βλέπουμε ότι δεν λυγίζει λόγω των πιέσεων και συνεχίζει ορθολογικά την πορεία της όσον αφορά στην πράξη. Αν μερικοί από τους δικούς μας δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι ένα μικρό νησί έχει τη δυνατότητα να έχει μια υψηλή στρατηγική, τώρα θα πρέπει να αποδεχτούν τα αποτελέσματά της. Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρούμε ότι υπάρχει ήδη μια σημαντικότατη κίνηση. Αυτό είναι λάθος, είναι προς το παρόν συμβολική, διότι αποδεικνύει με τη de facto στρατηγική της ότι οι απειλές είναι ισχυρές μόνο όταν τις πιστεύει κανείς και μόνο. Η μεγάλη αλλαγή φάσης θα γίνει με την εύρεση αερίου ή πετρελαίου, διότι ξαφνικά η οικονομία θα δείξει σε όλους την αποτελεσματικότητα και τη δυναμική της στρατηγικής της ΑΟΖ. Έτσι η γεώτρηση λειτουργεί ως αιχμή του δόρατος για όλο το θέμα. Απλώς, μην ξεχνάμε ότι η αιχμή είναι ισχυρή, όταν το δόρυ είναι σκληρό.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7840-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η γεώτρηση ως αιχμή του δόρατος"

Οι Γερμανοί ανακαλύπτουν τον πολιτισμό και μεταδίδουν τον δικό τους

.—Οι Γερμανοί εισβάλουν στο χωριό Συκολόγος του Νομού Ηρακλείου.

Τα χαράματα στις 15 Σεπτεμβρίου ο Συκολόγος βρέθηκε περικυκλωμένος από τους Γερμανούς που είχαν τοποθετήσει πολυβόλα σε όλους τις εξόδους. Μια ομάδα μπήκε στη συνέχεια στο χωριό και μάζεψε στην πλατεία του μεγάλου Πρίνου περίπου τριάντα άντρες, όλους υπερήλικες. Οι νέοι άνδρες του Συκολόγου είχαν μεταφερθεί όμηροι στη Βιάννο και έτσι ο Συκολόγος γλίτωσε από τις ομαδικές εκτελέσεις. [βλ. και προηγούμενη ημέρα]

.—Σφαγές και ολοκαυτώματα στα χωριά της Ιεράπετρας του Νομού Λασιθίου στην Κρήτη.

Το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου 1943 δύναμη Γερμανών φτάνει στο Λουτράκι, βάζει φωτιά στα σπίτια και στην εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και εκτελεί τον μοναδικό κάτοικο που βρήκε εκεί, ενώ ένα άλλο τμήμα Γερμανών κατευθύνεται στη Ρίζα.

Συλλαμβάνουν όσους άνδρες βρίσκουν εκεί, δέκα (10) τον αριθμό και τους εκτελούν έξω από το σχολείο κοντά στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα.

Στο συνοικισμό Καημένου συλλαμβάνουν ακόμη πέντε(5) άντρες και τους εκτελούν επί τόπου.

Στο συνοικισμό Σφακούρα συλλαμβάνουν έξι (6) άνδρες και μία (1) γυναίκα που βρήκαν εκεί και την έκαψαν ζωντανή μέσα στο σπίτι της.

.—Σφαγές στις Μουρνιές Ιεράπετρας.

Οι Γερμανοί κινούνται από τη Ρίζα προς τις Μουρνιές. Φτάνοντας εκεί συλλαμβάνουν δεκαπέντε (15) άντρες και τους οδηγούν στη Σφακούρα. Επίσης  στο ίδιο σημείο οδηγούν έξι (6) άνδρες από τον Παρσά και στη συνέχεια εκτελούν όλους τους συγκεντρωμένους στα Σφάκουρα στη θέση Σελί.

Εκατοντάδες χιλιάδες τα ορφανά στην Ελλάδα εξαιτίας των Γερμανών

Οι Γερμανοί που κατέστρεψαν τα Γδόχια και εκτέλεσαν τους κατοίκους (16 Σεπτεμβρίου 1943) μπαίνουν στις Μουρνιές. Διατάσσουν τα γυναικόπαιδα να συγκεντρωθούν για να φύγουν για την Ιεράπετρα. 1ο η ώρα το πρωί μόλις τα γυναικόπαιδα αποχώρησαν μια ομάδα Γερμανών που έμεινε πίσω έβαλε φωτιά στο χωριό. Κάηκε ζωντανή μέσα στο σπίτι της μία γυναίκα. Η ίδια ομάδα προχώρησε προς τη Ρίζα περίπου ώρα 11.30 και έβαλε φωτιά στο συνοικισμό Καημένου. Τα γυναικόπαιδα οδηγήθηκαν στην Ιεράπετρα. Η περιοχή κηρύχθηκε νεκρή ζώνη και οι εκτελεσμένοι παρέμειναν άταφοι μέχρις ότου 45 μέρες μετά δόθηκε η 24ωρη άδεια μετάβασης στην περιοχή για να περισυλλεγεί ότι είχε απομείνει από τα πτώματα.

.—Σφαγές στον Μύρτο Ιεράπετρας.

Το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου 1943, ημέρα Τετάρτη οι Γερμανοί ξεκινούν από τα Τσέρτσα και στις 9 ή ώρα φτάνουν στο Βάτο. Ύστερα από δίωρη στάση στη τοποθεσία αυτή χωρίζονται σε δύο τμήματα και ο ένας λόχος με μια διμοιρία Βάφεν  Ες Ες φτάνουν στο Μύρτο. Ο γερμανός αξιωματικός δηλώνει στον πρόεδρο του χωριού πως το χωριό θα καεί και δίνει προθεσμία δύο ώρες για να πάρουν οι κάτοικοι ότι μπορούν και φύγουν. Η διμοιρία των Ες Ες ξεχύνεται μέσα στο χωριό και συλλαμβάνει δέκα (10) άνδρες  τους οποίους οδηγεί πίσω από τον Άγιο Αντώνιο και τους εκτελούν επί τόπου ενώ οι άλλοι Γερμανοί πηγαινοέρχονται στο χωριό μήπως ξεφύγει κανείς και εκτελούν στις θέσεις Πέτρου και Μαγατζέ άλλα επτά (7) άτομα, μεταξύ των οποίων μια γυναίκα μέσα στο σπίτι της και έναν ανάπηρο άνδρα.

Τούρκοι και Γερμανοί, συνεργάζονται για περισσότερα από 150 χρόνια εναντίον της Ελλάδος

Μετά τις εκτελέσεις οι Γερμανοί λεηλατούν το χωριό και στις 4 η ώρα το απόγευμα βάζουν φωτιά στα σπίτια. Για μέρες ολόκληρες από το Μύρτο ξεπηδούν καπνοί και όσοι κάτοικοι γλίτωσαν την εκτέλεση καταφεύγουν ξεριζωμένοι στα χωριά Καρκάσα, Ανατολή και στην Ιεράπετρα, ενώ ολόκληρη η περιοχή κηρύσσεται νεκρή ζώνη.

Οι Γερμανοί από το Μύρτο ενώνονται με μια άλλη ομάδα που  έφτασε στο χωριό και φεύγουν αργά το απόγευμα για το Βάτο και από εκεί σκορπίζονται σε όλη την παραλιακή ζώνη έως την περιοχή Ψαρή Φοράδα.

Δύο μέρες αργότερα σε μια αιφνιδιαστική επίσκεψη των Γερμανών στο Μύρτο συλλαμβάνονται μέσα στο χωριό τέσσερις άνδρες που είχαν επιστρέψει αναζητώντας ανάμεσα στα ερείπια κάτι από το βιός τους. Οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν για να μεταφέρουν στη παραλία διάφορα αντικείμενα από σπίτια που δεν κάηκαν και εκτέλεσαν έναν από αυτούς στη θέση Πλατανάκια. Με την εκτέλεση αυτή, οι εκτελεσθέντες στο Μύρτο φτάνουν τους 18. Το χωριό καταστρέφεται ολοκληρωτικά.

.—Σφαγές στην Γδόχια Ιεράπετρας.

Την ίδια ημέρα με την καταστροφή του Μύρτου, 15 Σεπτεμβρίου 1943, οι Γερμανοί μπαίνουν στο χωριό Γδόχια, αφού προηγουμένως συλλαμβάνουν και εκτελούν επί τόπου σε διάφορα σημεία δώδεκα (12) άτομα από τα Γδόχια και την Κάτω Σύμη μεταξύ των οποίων τρεις (3) γυναίκες και ένα βρέφος 6 μηνών.

Αυτά τα παιδιά, τότε είδαν την ορφάνια. Σήμερα την Τρόϊκα

Μπαίνουν στα Γδόχια από τα Κάτω Γδόχια και τα Παπαδιανά και συλλαμβάνουν όλους τους κατοίκους άνδρες, γυναίκες, παιδιά. Κλείνουν τους Κατωγδοχιανούς μέσα στην εκκλησία των Αγίων Δέκα και τους Παπαδιανούς και Δασκαλιανούς  μέσα στο σχολείο.

Την ίδια στιγμή λεηλατούν το χωριό και αρπάζουν ότι αξιόλογο υπήρχε. Το απόγευμα της ίδιας μέρας μια ομάδα Γερμανών που μετακινήθηκε από Γδόχια προς Μύρτο συνέλαβε και οδήγησε στη θέση Στενά, όπου τους εκτέλεσε πέντε (5) άτομα από τα Γδόχια. Ο αριθμός των έγκλειστων γυναικόπαιδων ήταν μεγάλος (από τα Παπαδιανά, και από την Κάτω Σύμη που είχαν καταφύγει στα Γδόχια με την ελπίδα να σωθούν) και δεν χωρούσαν πλέον μέσα στο σχολείο γι΄ αυτό γέμισαν και δύο ακόμη σπίτια. Το βράδυ μετακίνησαν τα γυναικόπαιδα από την εκκλησία των Αγίων Δέκα στα παπαδιανά για να τα συγκεντρώσουν όλα στο ίδιο μέρος και άφησαν τους άνδρες, 17 τον αριθμό στην εκκλησία. Από εκεί , 9 η ώρα το βράδυ τους μετέφεραν στην τοποθεσία Καρτσανά και τους εκτέλεσαν. Μαζί τους εκτέλεσαν και ένα ακόμη ανάπηρο πνευματικά παιδί από το Συκολόγο που συνάντησαν στο δρόμο. Από τη χαριστική βολή διασώθηκε ο Ιωάννης Ν.Πηγιάκης. Στα Κάτω Γδόχια έκαψαν ζωντανό πάνω στο κρεβάτι του έναν τραυματισμένο άνδρα και μια παράλυτη γυναίκα.

Ο τελικός απολογισμός της επιχείρησης των Γερμανών στα Γδόχια ανέρχεται σε 42 εκτελεσθέντες, μεταξύ των οποίων τέσσερις (4) από Κάτω Σύμη και έναν από το Συκολόγο. Επίσης εκτελέστηκαν στην Άνω και Κάτω Σύμη ακόμη 6 κάτοικοι Γδοχίων.

Τα γυναικόπαιδα οδηγήθηκαν σε φάλαγγα προς την Ιεράπετρα χωρίς να τους επιτραπεί να πάρουν μαζί τους ούτε ένα κομμάτι ψωμί για τα παιδιά. Οι Γερμανοί περίμεναν αρκετή ώρα ώσπου να απομακρυνθούν τα γυναικόπαιδα, λεηλάτησαν το χωριό και έβαλαν φωτιά ρίχνοντας εμπρηστική σκόνη την οποία πυροδοτούσαν πυροβολώντας με τα πιστόλια. Μέσα σε λίγη ώρα το χωριό παραδόθηκε στις φλόγες ενώ τα πτώματα των εκτελεσμένων κείτονταν άταφα μέσα και έξω από το χωριό κατακρεουργημένα από τις σφαίρες.

Τα γυναικόπαιδα οδηγήθηκαν στην Ιεράπετρα. Εκεί παρέμειναν για 15 περίπου ημέρες και μετά από έγκριση των Αρχών Κατοχής μοιράστηκαν στα γύρω χωριά ενώ. Στο μεταξύ επέστρεφαν δειλά στις οικογένειές τους οι άνδρες που διασώθηκαν. Οι νεκροί παρέμειναν άταφοι στα χωριά που είχαν κηρυχθεί νεκρή ζώνη και μόνο μετά από 45 ημέρες δόθηκε 24ωρη άδεια για  να περισυλλεγούν ότι είχε απομείνει από τα πτώματα και να ταφούν πρόχειρα.

ΠΗΓΗ.

http://eistorias.wordpress.com/ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Γερμανοί ανακαλύπτουν τον πολιτισμό και μεταδίδουν τον δικό τους"

Έλληνα! Ε, ‘Ελληνα! Του κάμω, τι ζητάς εδώ; είμαι νεκρός, μου κάμει. (Ν. Εγγονόπουλος)

Ποιος σκότωσε τον τελευταίο Έλληνα;

Εσύ τον σκότωσες, που δημιούργησες μια πολιτεία που σκοτώνει τους πολίτες της, με όπλο τους άχρηστους ασύδοτους ανίκανους κυβερνήτες της και άρχοντές της. «Που κατά βάθος έγιναν /σαν ένα είδος υπηρέται των Ρωμαίων.» (Κ. Καβάφης). «Μέτριοι άψυχοι μεγαλοκατεργάρηδες με το δέος της οικονομίας» (Γ. Σεφέρης) και την αδιαφορία για τις ανθρώπινες αξίες.

«Μιλούν για τη μεγάλη κρίση με το στόμα. Στην ψυχή τους καμία αλλοίωση. Μένουν όπως πάντα οι άνθρωποι της πλατείας Συντάγματος, οι άνθρωποι του Κολωνακίου» (Γ. Σεφέρης).
Χωρίς στρατηγικό σκοπό έγινε στάχτη ο τόπος ανεύθυνα και ασύδοτα.

Από τα παπατζίδικα κόλπα των Ευρωπαίων δημοσίων υπαλλήλων — που «ξυπνούν, ξυρίζουνται κι αρχίζουν μεροκάματο τον σκοτωμό» (Γ. Σεφέρης) των ανθρώπων (θυμάστε τη Γιουγκοσλαβία; Και το Ιράκ; Και το Αφγανιστάν;), των αξιών, των συνειδήσεων — και των ντόπιων σφουγγοκωλαρίων τους, εξαρτάται αν θα καταστραφεί η χώρα. Η «Ελλάδα το εξανδραποδισμένο έθνος».

Εσύ, σκότωσες τον τελευταίο Έλληνα. Εσύ, Κυβερνήτη ολίγιστε με τ’ όνομα. Αδιάφορε, κουρασμένε κατά δήλωσίν σου, που άφησες τους παρατρεχάμενούς της αυλής σου να καθορίζουν την κυβερνητική πολιτική. Βατοπέδι και Siemens και ομόλογα και υποκλοπές και DVD κομιστών. Και όταν η μπόχα ξέφυγε από το υπόγειο της αυλής σου, καμώνεσαι πως δεν ήξερες. Και στο τέλος εξαφανίζεσαι, αφού παρέγραψες των δικών σου και άλλων τα σκάνδαλα. Μια υπόθεση, λες, χωρίς ιδιαίτερη σημασία, περίπου.

Στρουθοκαμήλα της εξουσίας.

Εσύ, σκότωσες τον τελευταίο Έλληνα. Εσύ, Κυβερνήτη του εκσυγχρονισμού της χρηματιστηριακής φούσκας και του στρατηγού, κουβαλητή της ζημενσοβαλίτσας στα κομματικά, κατά πως αυτός λέει, στα ταμεία. Και του Μαντέλη, που αμάρτησε για την εκλογική του περιφέρεια με τη χορηγία της Ζήμενς και για την κόρη του. Και του χλιδάτου Υπουργού του σοσιαλισμού, του ωραίου Μπρούμελ. Και διαμηνύεις πως οργίζεσαι, και αγανακτείς, διότι, λέει δεν ήξερες. Γίνεται να είναι τόσο τυφλός και κωφός ο Κυβερνήτης;

Εσύ, σκότωσες τον τελευταίο Έλληνα. Εσύ, άρχοντα της οικονομίας πολυώνυμε, με τα πολλά ταλέντα στη δημιουργική λογιστική και την αλχημεία, που αυξομειώνεις το έλλειμμα, κατά πως βολεύει, και τώρα, που οι ομοϊδεάτες σου, της Εσπερίας, ξερνούν την αλήθεια, καμώνεσαι πως αυτοί μόνο φταίνε και συ δεν ήξερες. Ήξερες, μα έλεγες ψέματα.

Εσύ, ο άρχων των οικονομικών, με φόρο αίματος και εν ονόματι της σωτηρίας της Πατρίδας, προσπαθώντας να γεμίσεις τον λάκκο των άδειων κρατικών ταμείων. Τον λάκκο, που εσύ τον έσκαψες, μαζί με τους δόλιους και ανίκανους διοικητές των ΔΕΚΟ, που τις λεηλάτησαν και που εσύ διόρισες.

Και κουτσουρεύεις, τώρα, τον μισθό του βιοπαλαιστή, τη σύνταξη του φουκαρά συνταξιούχου. Περικόπτεις τη δεκάρα για το δώρο στα εγγόνια. Το ευρώ για τη βοήθεια στον άνεργο-γιο. Και ας σκάνε οι σαπιοκοιλιές από τα άνομα κέρδη τους.

Και κόπτεσαι, δήθεν, για την Πατρίδα, που εσύ και οι όμοιοί σου περιφέρετε κουρελοντυμένη στα σαλόνια της Εσπερίας.

«Γίνεται να συχωρεθείς απολαμβάνοντας το άδικο;» (Ο. Ελύτης).

Εσύ, πολιτικάντη, εσύ τον σκότωσες τον τελευταίο Έλληνα. Αδίστακτε, που με τον τζόγο, κρατικό και ιδιωτικό, πας να γεμίσεις τα άδεια σου ταμεία, αδειάζοντας τις τσέπες του κοσμάκη, που έχει πια εναποθέσει τις ελπίδες του στη θεά τύχη.

«Κι ο άνθρωπος κατάντησε πραμάτεια» (Γ. Σεφέρης).

Εσύ, τον σκότωσες, πολιτικατζή με το γυάλινο πρόσωπο το μαργωμένο πονηρό χαμόγελο. Ψηφοσυλλέκτη της ψήφου των αναγκεμένων ανθρώπων. Τον μαζοχυλό των ψηφοφόρων, όπως τους κατάντησες, σαν τα μούτρα σου — «το της όλης πόλεως ήθος ομοιούται τοις άρχουσι» (Ισοκράτης).

Εσύ, πολιτικατζή, που μπήκες ξεβράκωτος στην πολιτική και διά της πολιτικής απόκτησες βίλες και κότερα και επιδεικνύεις ασύστολα τη χλιδή σου, μπερδεύοντας το νόμιμο με το ηθικό. Ξεδιάντροπε των πολλών διαμερισμάτων και των κτημάτων και των μετοχών (τι θα τα κάνεις όλα αυτά; Τα σάβανα δεν έχουν τσέπες).

Εσύ, σκότωσες τον τελευταίο Έλληνα. Εσύ, δικαστή που μοίρασες Δικαιοσύνη, κλείνοντας το μάτι στον ισχυρό, σανιδώνοντας το δίκαιο και τον νόμο για να περάσουν αβρόχοις ποσί οι καπάτσοι διαπλεκόμενοι με τους εωσφοράκους, χαντακώνοντας τον ανήμπορο.

Εσύ, τον σκότωσες, διανοούμενε, ο ανίκανος να μιλήσεις τη γλώσσα του Ελληνισμού, που είναι η ιδέα της αξιοσύνης και της ελευθερίας του ανθρώπου. Που ζεις σαν πτώμα τυμπανιαίο, σκαρφαλωμένος πάνω στο άδειο σου κεφάλι, που έτσι κι αλλιώς δεν σου χρειάζεται, γιατί το έχει αντικαταστήσει η εύκαμπτη σπονδυλική σου στήλη. Και μόνη σου έγνοια να καθίσεις τον κώλο σου πάνω στην έδρα της Ακαδημίας.

Εσύ, διεφθαρμένε πλουτοκράτη, βουλιμικέ κοιλιόδουλε. Αναίσχυντε μεταπράτη κάθε αξίας. Εσύ, χρυσοκωλόπαιδο της αμεριμνησίας και της διαφθοράς. Άχθος αρούρης που βρομίζεις τα πάντα, κι αυτήν τη γη που πατάς και την καταπατάς παράνομα.

Εσύ, τον σκότωσες, άθλιε των χαφιέδων. Ξεπεσμένε πόρνε! Βιαστή των ελπίδων των φτωχών ανθρώπων. Εξωνημένε έμπορα των ελπίδων ενός ολοκλήρου λάου. Εσύ, που θησαυρίζεις στον θάνατο του εμποράκου. Εσύ, που στο ράντζο του αναγκεμένου άρρωστου ζητάς φακελάκι.

Εσύ, σκότωσες τον τελευταίο Έλληνα. Εσύ, Ελληναρά, οπαδέ της αρπαχτής και του σταρχιδισμού, με το «κούφιο νταηλίκι» (Κ. Παλαμάς). Οπαδέ του «ό,τι φάμε, ότι πιούμε, και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας» και του «Πούστευε και μην ερεύνα» (Τζίμης Πανούσης).

Εσύ, ο πουλημένος στη γκλαμουράτη Εσπερία των Νεοευρωπαίων, που λησμόνησαν τις πανανθρώπινες αξίες του ελληνοευρωπαϊκού πολιτισμού — και αλέθουν τις σάρκες και τις ψυχές των λαών στη μηχανή του νεοφιλελεύθερου δόγματος της Νέας Οικονομικής Ιδεολογίας των ασύδοτων αγορών της κερδοσκοπίας.

Εσύ, Νεοελληναρά, σκότωσες τον τελευταίο Έλληνα. Εσύ που έγινες για τους ξένους, που τόσο θαυμάζεις και ευλαβικά προσκυνάς, «The Greek malaka». Πονούν, ωρέ, τα παλικάρια. Πονούν και σκούζουν όταν κωλοπροβάλλουν και εισπράττουν το παλούκι ΔΝΤ και της τρόικας του μηχανισμού στήριξης.

«Μας μεταχειρίστηκαν σαν ανθρώπους άλλης φυλής που τους κάνουν ελεημοσύνη... Ευρωπαϊκός πολιτισμός μπιχλιμπίδι. Να χέσω τον ευρωπαϊκό πολιτισμό je m'en fous de la civilisation europeenne» (Γ. Σεφέρης)

Εσύ, σκότωσες τον τελευταίο Έλληνα. Εσύ, που παριστάνεις τον πατριώτη, ο πατριδέμπορος. Και πουλάς «κούφιο νταηλίκι» (Κ. Παλαμάς) .

Αρχαιοκάπηλε του κλέους εκείνων των Ελλήνων. Ψευτοέλληνα.

«Κοράκοι, όλοι κοράκοι αληθινοί, χειρότεροι από τον κόρακα όπου βγήκε από την Κιβωτό και εθρέφοταν από τα λείψανα, όπου είχε αφήσει ο κατακλυσμός του κόσμου» (Σολωμός).

«Μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις πολύ ταχτικά πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά ... Δεν έχουμε να σώσουμε τίποτα σ αυτόν τον πολιτισμό» (Γ. Σεφέρης).

Φαρμακωμένο να είναι το πλούσιο τραπέζι των ασυνείδητων, που κλέβουν τον ιδρώτα του εργάτη.

Βούλα πυρακτωμένη στην άδεια καρδιά τους το κλεμμένο νόμισμα του μεροκαματιάρη λαού.

Οι Ερινύες πλησιάζουν με γοργό βήμα. Το νιώθετε;

«Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες» (Γ. Σεφέρης)

πατριδέμποροι, χριστέμποροι, σκλάβοι του χρήματος και της αδικίας,

δεν μπορείτε να κρυφτείτε από το σκοτεινό μάτι των Ερινύων.

Αυτές δεν μπερδεύουν το ηθικό με το νόμιμο. Και θα ζητήσουν και θα πάρουν εκδίκηση.

Όταν έλθει ο καιρός της Δημοκρατίας του Δίκαιου Λόγου. 
ΠΗΓΗ
http://www.anevlavis.gr/Default.aspx?tabid=122

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Έλληνα! Ε, ‘Ελληνα! Του κάμω, τι ζητάς εδώ; είμαι νεκρός, μου κάμει. (Ν. Εγγονόπουλος)"

Οι φιλοσκοπιανοί διώκουν τα μέλη των ΟΥΚ γιατί φώναζαν εθνικά συνθήματα!

Σε δίκη στο Ναυτοδικείο Πειραιά, παραπέμπονται στις 20 Σεπτεμβρίου 2011 μετά από δίωξη που ασκήθηκε από την Εισαγγελία Πειραιά κατόπιν έγκλησης από τον εκπρόσωπο του Ελληνικού Παρατηρητήριου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) Παναγιώτη Δημητρά, οι 39 άνδρες των ΟΥΚ του Λιμενικού, που κατηγορούνται για παράβαση του Άρθρου 2 του αντιρατσιστικού Ν. 927/79 για τα συνθήματα που αναφώνησαν κατά την παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2010 στην Αθήνα.

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του Παρατηρητηρίου ο Παναγιώτης Δημητράς υπέβαλε παράσταση πολιτικής αγωγής εκπροσωπών των εθνικών ομάδων που προσβάλλονταν από τα συνθήματα αυτά («Σκοπιανοί», Αλβανοί και Τούρκοι).
Το ερωτηματικό που προκύπτει άμεσα από.....
αυτή την μήνυση είναι ποιοι είναι οι εκπρόσωποι των Εθνικών Ομάδων που προσεβλήθησαν από τα συνθήματα των ανδρών των ΟΥΚ του Λιμενικού και για ποιο λόγο ο Παναγιώτης Δημητράς εκπροσωπεί τις ομάδες αυτές ; Με απλά λόγια οι πολίτες του γειτονικού κράτους της ΠΓΔΜ και της Τουρκίας που ζούν στην Ελλάδα ζήτησαν από το Δημητρά να υποβάλει μηνυτήρια αναφορά εκ μέρους τους ;
Επιπλέον από όσο είναι γνωστό σύμφωνα με αυτά που αναφέρονται στην ιστοσελίδα τουΠαρατηρητηρίου το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) δημιουργήθηκε όπως αναφέρει "ως το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Ομάδας για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων τον Ιανουάριο του 1992.
Τα μέλη της ίδρυσαν το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) στα τέλη του 1992, ύστερα από παρότρυνση της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ελσίνκι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (IHF). Ένα χρόνο αργότερα, το Δεκέμβριο του 1993, η Γενική Συνέλευση της Ομοσπονδίας δέχθηκε το ΕΠΣΕ ως Ελληνική Εθνική Επιτροπή με καθεστώς παρατηρητή.
Το Νοέμβριο του 1994, η Γενική Συνέλευση έδωσε στο ΕΠΣΕ την ιδιότητα του πλήρους μέλους. Τον Απρίλη του 1998, το ΕΠΣΕ επίσης έγινε μέλος του Διεθνούς Δικτύου Ανταλλαγής Πληροφοριών για Θέματα Ελευθερίας της Έκφρασης (IFEX). Το 1997 το ΕΠΣΕ και η ΕΟΔΜ συνίδρυσαν το Κέντρο Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τις Μειονότητες στην Ευρώπη - Νοτιανατολική Ευρώπη (CEDIME-SE), το οποίο υπήρξε το 2000 συνιδρυτής του Κονσόρτιουμ Πηγών Πληροφοριών για Μειονότητες (COMIR).
Το 2000, το ΕΠΣΕ έγινε μέλος του Ευρω-Μεσογειακού Δικτύου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων (EMHRN) και της Οργάνωσης ΜΜΕ Νοτιανατολκής Ευρώπης (SEEMO).
Το 1994 το ΕΠΣΕ ξεκίνησε την εκπόνηση λεπτομερών εκθέσεων για όλες τις εθνικές, εθνογλωσσικές και τις μεγαλύτερες θρησκευτικές μειονοτικές κοινότητες στην Ελλάδα, (Μακεδόνες και Τούρκοι, Αρβανίτες, Πομάκοι και Βλάχοι, Καθολικοί, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Προτεστάντες και Νέα Θρησκευτικά Κινήματα), καθώς και για τις ελληνικές μειονότητες σε Αλβανία και Τουρκία και για τους Αλβανούς μετανάστες στην Ελλάδα.
Εκτός από τη συνήθη παρακολούθηση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικών που σχετίζονται με αυτά και εκτός από την έκδοση δελτίων τύπου (ξεχωριστά ή μαζί με άλλες ΜΚΟ) και την εποπτεία των ελληνικών και βαλκανικών ΜΜΕ σε ότι αφορά τα στερεότυπα και τη ρητορική του μίσους, το ΕΠΣΕ εγκαινίασε το 1997 ένα γραφείο Ρομά σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κέντρο για τα Δικαιώματα των Ρομά."
Όπως φαίνεται από αυτή την ανακοίνωση του Παρατηρητηρίου πρώτα από όλα τα στελέχη του αναγνωρίζουν την ύπαρξη «Μακεδόνων» όπως αναφέρουν στην Ελλάδα, λαμβάνοντας ουσιαστικά ξεκάθαρη θέση στο ζήτημα της διαφοράς που έχει προκύψει μεταξύ της Ελλάδας και της αλυτρωτικής πολιτικής της ΠΓΔΜ, αγνοώντας φυσικά την ιστορική αλήθεια που και ο ίδιος ο πρώην Πρόεδρος της ΠΓΔΜ Κίρο Γκλιγκόροφ είχε ξεκαθαρίσει ότι δηλαδή ο λαός του είναι Σλάβοι και δεν έχουν καμία σχέση με τους Μακεδόνες.
Δεύτερον τα στελέχη του Παρατηρητηρίου αναγνωρίζουν την ύπαρξη Τούρκων στην Ελλάδα ως μειονότητα, τη στιγμή που η Συνθήκη της Λωζάνης αναφέρεται στην ύπαρξη θρησκευτικής μειονότητας στην Ελλάδα, την μουσουλμανική και όχι κάποια εθνική. Η τροποποίηση της προαναφερθείσας Συνθήκης, ώστε η μειονότητα να χαρακτηριστεί από θρησκευτική σε εθνική, αποτελεί πάγια πολιτική της Τουρκίας εδώ και αρκετές δεκαετίες, την οποία όπως φαίνεται «υιοθετεί» και το Παρατηρητήριο.
Τρίτον στην ιστοσελίδα του Παρατηρητηρίου αναφέρονται ως μέρος της αποστολής του η παρακολούθηση ων δικαιωμάτων και η σύνταξη μελετών για τους Πομάκους στην Ελλάδα καθώς και για την κατάσταση της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία και στην Αλβανία.
Με λύπη διαπιστώνει κανείς ότι το ΕΠΣΕ ενώ δείχνει ένα ιδιαίτερο ζήλο για την προβολή των προβλημάτων των Ρομά, των «Μακεδόνων», των «Τούρκων», των μεταναστών στην Ελλάδα, αγνοεί τα προβλήματα που οι Πομάκοι στην Θράκη βιώνουν καθημερινά από τα πλοκάμια του τουρκικού παρακράτους.
Αγνοεί την χειραγώγηση και την ψυχολογικό εξαναγκασμό που δέχονται οι Πομάκοι για να απαρνηθούν την ταυτότητας τους, οι οποίοι το μόνο που ζητούν είναι να έχουν τα παιδιά τους την ίδια παιδεία και τις ίδιες ευκαιρίες στη ζωή που έχουν και οι υπόλοιποι Έλληνες πολίτες και όχι αυτή που το τουρκικό προξενείο επιθυμεί.
Με λύπη ο αναγνώστης των ανακοινώσεων του ΕΠΣΕ βλέπει ότι τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά για τα προβλήματα και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες της Τουρκίας, ούτε καν για τους βανδαλισμούς για παράδειγμα στο ελληνoορθόδοξο νεκροταφείο της Ίμβρου που έλαβαν χώρα στις 29 Οκτωβρίου του 2010.
Δεν υπάρχει κανένα σχόλιο για το σχέδιο της δολοφονίας του Οικουμενικού Πατριάρχη που αποκαλύφτηκε τον περασμένο Δεκέμβριο από την τουρκική Αστυνομία και φυσικά καμία αντίδραση για το σχέδιο «Κλωβός» το οποίο περιελάμβανε επιθέσεις κατά των μη μουσουλμάνων της Κωνσταντινούπολης.
Το αποκορύφωμα δε της αδιαφορίας του ΕΠΣΕ για την αποστολή που υποτίθεται ότι έχει αναλάβει είναι η πλήρη απουσία οποιασδήποτε ανακοίνωσης για την δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα ο οποίος σκοτώθηκε από θερμοκέφαλους εθνικιστές Αλβανούς (προφανώς για το Παρατηρητήριο μόνο οι Έλληνες είναι εθνικιστές) επειδή μιλούσε Ελληνικά.
Ίσως τελικά ο Παναγιώτης Δημητράς και οι συνεργάτες του στο ΕΠΣΕ να έβγαζαν μία ανακοίνωση για τον άτυχο και ήρωα Αριστοτέλη Γκούμα αν το θύμα ονομαζόταν διαφορετικά και ομιλούσε μία άλλη γλώσσα αντί για ελληνικά.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Πηγή

http://hellenicflamegr.blogspot.com/ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι φιλοσκοπιανοί διώκουν τα μέλη των ΟΥΚ γιατί φώναζαν εθνικά συνθήματα!"

Η κουλτούρα της Γερμανίας πριν λίγα μόλις χρόνια

Πυρπόληση και καταστροφή 11 χωριών και εκτέλεση από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής 352 Κρητών της Επαρχίας Βιάννου Ηρακλείου. Η πρόθεση των γερμανών να εκτελέσουν και άλλους 400 ομήρους ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή μετά από επέμβαση του μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγένιου Ψαλιδάκη.

Εκτελέσεις στον Πεύκο: ξεκίνησαν από τις 12 Σεπτεμβρίου αμέσως μετά τη Μάχη στη Σύμη. Οι Γερμανοί που σώθηκαν από την επίθεση των ανταρτών, στην οπισθοχώρηση τους προς τον Πεύκο συνάντησαν και σκότωσαν τέσσερις άνδρες και έβαλαν φωτιά στα πρώτα σπίτια.

Όταν οι Γερμανοί ξαναπήγαν στο Πεύκο τις απογευματινέ ώρες στις 14 Σεπτεμβρίου, οι περισσότεροι άνδρες είχαν φύγει προς την περιοχή του Κόρνια αφού είχαν πληροφορηθεί τις εκτελέσεις στα γύρω χωριά. Βρήκαν μονάχα πέντε άντρες τους οποίους σκότωσαν επί τόπου.

Άγιος Βασίλειος: Μετά την εκτέλεση των κατοίκων στον Κρεββατά οι Γερμανοί μπήκαν στον Άγιο Βασίλειο και σκορπίστηκαν στους δρόμους βιαστικοί.

Τοποθέτησαν ένα πολυβόλο πάνω στη στέγη του οστεοφυλακίου στην Κάτω άκρη του χωριού και ένα άλλο δίπλα στον Άγιο Τρύφωνα στην πάνω άκρη. Άνοιγαν τις πόρτες των σπιτιών άρπαζαν τους άντρες που έβρισκαν. Εκτέλεσαν και έσφαξαν ορισμένους σε διάφορα σημεία. Οδήγησαν όσους είχαν συγκεντρωθεί στο καφενείο του Προέδρου μαζί και τον πρόεδρο και όσους βρήκαν στα σπίτια στην πάνω άκρη του χωριού κάτω από το σχολείο. Τους έστησαν στη γραμμή και τους εκτέλεσαν. Εκτελέστηκαν 31 άνδρες από ενώ διασώθηκαν τραυματισμένοι δύο άνδρες που κατάφεραν να ξεφύγουν τρέχοντας και τρεις ακόμη που καταπλακώθηκαν ζωντανοί ανάμεσα στους σκοτωμένους. Οι Γερμανοί αποχώρησαν αφήνοντας πίσω τους ξεκληρισμένες οικογένειες και ζωντανά θύματα. Οι γυναίκες θα θάψουν τους δικούς τους μεταφέροντάς τους πάνω σε τάβλες στα σπίτια και στο νεκροταφείο.

Οι συνήθειες των Γερμανών πριν λίγα χρόνια

Εκτελέσεις κατοίκων από το χωριό Καλάμι: Οι άνδρες του Καλαμίου είχαν οδηγηθεί στις 14 Σεπτεμβρίου 1943 στη Άνω Βιάννο όπου κρατήθηκαν όμηροι στο κτίριο του Γυμνασίου. Το χωριό είχε 4 θύματα που κατά τη διάρκεια της Κατοχής.

Κεφαλοβρύσι: Οι Γερμανοί με τα όπλα προτεταμένα μπήκαν, ύστερα από το μακελειό στα Αμιρά, στο Κεφαλοβρύσι, έκαναν έρευνα στα σπίτια και άρπαζαν τους άντρες που ήταν μέσα. Σκότωναν επί τόπου γέρους και αρρώστους που δεν μπορούσαν να βαδίσουν. Ανάμεσά τους ένα ανάπηρο άντρα με πατερίτσες που τον σκότωσαν στην αυλή του και ένα υπερήλικα 93 ετών με ξιφολόγχη πάνω στο κρεβάτι του και δύο ακόμη ηλικιωμένους. Οδήγησαν τους υπόλοιπους στη θέση «Καλύβα» δίπλα στο διδακτήριο του Δημοτικού Σχολείου και τους εκτέλεσαν ομαδικά 34  άνδρες και δύο γυναίκες. Τους εγκατέλειψαν εκεί και έφυγαν βιαστικά για να συνεχίσουν το μακάβριο έργο τους στον Κρεββατά. Οι Γερμανοί στο Κεφαλοβρυσι εκτέλεσαν 29 μέσα στο χωριό, 1 στον Πεύκο και 6 στην περιοχή της Λυγιάς.

Μια νέα τραγωδία εκτυλίχθηκε όταν οι γυναίκες έφτασαν στον τόπο της εκτέλεσης, Στη συνέχεια άρχισαν παρέες-παρέες να μεταφέρουν τους σκοτωμένους στο νεκροταφείο και άνοιξαν μόνες του τάφους και τους έθαψαν.

Όταν οι Γερμανοί πρωτοήλθαν στην Ελλάδα

Αμιρά: Οι Γερμανοί οδήγησαν τους άνδρες κατοίκους από τις γειτονιές των Αμιρών στον Κάτω οικισμό του χωριού τα Μελιανά. Εκτέλεσαν επί τόπου όσους αντιστάθηκαν ή δεν μπορούσαν να κινηθούν από ανημπόρια και έναν  άρρωστο ηλικιωμένο  άνδρα πάνω στο κρεβάτι του. Οι συλληφθέντες ξεπέρασαν τους εκατό. Οι Γερμανοί χώρισαν τους συγκεντρωμένους σε ομάδες των είκοσι-τριάντα ατόμων. Πήραν την πρώτη ομάδα και σε λίγο ακούστηκαν πυροβολισμού από τη θέση Αμπέλια στο σημείο μιας  πεζούλας. Ακολούθησε η δεύτερη ομάδα που αντίκρισε όταν έφτασε στο σημείο τα στημένα πολυβόλα και το σωρό των εκτελεσμένων της πρώτης ομάδας. Ακολούθησαν και οι άλλες ομάδες των αντρών που εκτελέστηκαν  στο ίδιο σημείο. Οι Γερμανοί αποχώρησαν αφού πρώτα τους έδωσαν τη χαριστική βολή. Εκτέλεσαν συνολικά 114 άνδρες του χωριού ηλικίας από 16-60 χρόνων.

Οι γυναίκες κατέβηκαν από τα Αμιρά και έφτασαν στον τόπο της εκτέλεσης. Ακολούθησαν σκηνές αλλοφροσύνης. Ανάμεσα στους εκτελεσμένους αρκετοί τραυματίες, που μεταφέρθηκαν τις επόμενες ημέρες στο Ηράκλειο και επέζησαν αλλά οι περισσότεροι από αυτούς με μεγάλη αναπηρία. Οι γυναίκες μετέφεραν τους νεκρούς στο χωριό, στις αυλές και το νεκροταφείο. Τα μνήματα δεν τους χωρούσαν και άνοιξαν καινούργιους λάκκους στα γύρω χωράφια.

Οι Γερμανικές ...ιδιαιτερότητες και συνήθειες

Βαχός: Οι Γερμανοί κύκλωσαν το Βαχό και συνέλαβαν όσους κατοίκους βρήκαν και τους οδήγησαν σε χείμαρρο στην ανατολική είσοδο του κάτω οικισμού του Βαχού. Άφησαν εκεί τα γυναικόπαιδα και πήραν του άντρες. Οδήγησαν τους άντρες στην πεζούλα του Πέτρου, κοντά στην Εκκλησία του Αφέντη-Χρηστού, τους έστησαν στη σειρά στον τοίχο και τους εκτέλεσαν. Φεύγοντας συνάντησαν στην πόρτα της εκκλησίας έναν ακόμη κάτοικο και τον εκτέλεσαν επί τόπου. Κινήθηκαν προς το επάνω χωριό, από σπίτι σε σπίτι αρπάζοντας τους άντρες τους οποίους συγκέντρωσαν στο επάνω μέρος του χωριού. Οδήγησαν τους συγκεντρωμένους στο δρόμο προς τα Αμιρά, όπου δίπλα σε ένα ρυάκι τους έστησαν στη γραμμή και τους εκτέλεσαν.

Οι γυναίκες έτρεξαν στον τόπο των εκτελέσεων. Ανάμεσα στους νεκρούς της εκκλησίας δύο τραυματίες. Ένα άλλος άνδρας τραυματισμένος είχε τη δύναμη να κινηθεί προς το σπίτι του. Στην άλλη ομάδα των εκτελεσμένων υπήρχαν δύο ακόμη τραυματίες που πέθαναν τις επόμενες μέρες. Με ξινάρια άρχισαν να σκάβουν λάκκους στην εκκλησία του Αφέντη Χρηστού, δίπλα στα κυπαρίσσια. Εκεί έθαψαν 19 άτομα. Την επομένη έθαψαν εκεί και τον παπά του χωριού που τον σκότωσαν οι Γερμανοί στον Κρεβαττά και ακόμη έναν άνδρα που εκτέλεσαν στη Γρα-Λυγιά. Στο ίδιο σημείο θάφτηκαν και οι δύο τραυματίες που πέθαναν τις επόμενες ημέρες.

Άνω Βιάννος: Στις 14 Σεπτεμβρίου, εορτή του τιμίου Σταυρού, οι Γερμανοί κύκλωσαν το χωριό Άνω Βιάννος και με τη βία οδήγησαν τους κατοίκους στην πλατεία. Πολλοί λίγοι κατάφεραν να διαφύγουν. Ενώ ελάχιστοι ήταν εκείνοι που είχαν διανυκτερεύσει έξω από το χωριό ύστερα από την ανακοίνωση της προηγούμενης ημέρας που υποχρέωσαν τον Πρόεδρο να κάνει γνωστή σε όλους τους κατοίκους πως δεν θα πειράξουν όσους βρουν στα σπίτια τους. Πυκνοί πυροβολισμοί έπεσαν από τον Κουλέ και την Καβαλαρά. Σκότωσαν μια ηλικιωμένη άρρωστη από ημιπληγία γυναίκα και ένα 15χρονο νεαρό την ώρα που προσπαθούσε να διαφύγει από το χωριό.

Στην πλατεία χώρισαν τις γυναίκες και τα μικρά παιδιά. Όλους τους άλλους τους οδήγησαν στο Γυμνάσιο, όπου βρίσκονταν από την προηγούμενη οι συλληφθέντες από το Καλάμι.

Την επομένη 15 Σεπτεμβρίου έδιωξαν από το Γυμνάσιο τους πολύ ηλικιωμένους πάνω από 60 ετών, εκτός από έναν και κράτησαν τους υπόλοιπους με σκοπό  να τους εκτελέσουν. Τις απογευματινές ώρες οδήγησαν τους κρατούμενους στην αριστερή πλευρά του προαυλίου του σχολείου και έστησαν ένα πολυβόλο.

Οι Γερμανοί δεν έκαναν ποτέ διακρίσεις, σκοτώναν από μωρά παιδιά και γυυναίκες μέχρι ιερείς και υπερήλικες

Συνοπτικά: Συλλήψεις στην Άνω Βιάννο και μεταφορά των συλληφθέντων στο γυμνάσιο. Εκτελέσεις στην Άνω Βιάννο (2), Βαχό (22), Αμιρά (114), Κεφαλοβρύση (36), Κρεββατά (21), Άγιο Βασίλειο (33), Πεύκο (16, από 12 έως 17/9), Κάτω Σύμη (22, στις 14 και 16/9), Συκολόγος (1). Πυρπολείται ο Πεύκος.

ΠΗΓΗ.

http://eistorias.wordpress.com/ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η κουλτούρα της Γερμανίας πριν λίγα μόλις χρόνια"

Το μεγάλο διδασκαλείο των νεαρών Αθηναίων, στο κέντρο της Αθήνας

 Τόπος σκιερός κοντά στο ποτάμι, με δέντρα και θάμνους κάθε λογής, χώρος επαφής με τη φύση. Αλλά και τόπος περισυλλογής, ιδανικός για τη διδασκαλία των νέων. Στο κέντρο της Αθήνας σήμερα, περικλεισμένος ασφυκτικά από λεωφόρους και σύγχρονα κτίρια, με τον ποταμό θαμμένο κάτω από τόνους ασφάλτου και με ελάχιστη βλάστηση. Ό,τι έχει απομείνει από το Άλσος του Λυκείου Απόλλωνα που λατρευόταν εδώ περικλείεται σε αυτό το οικόπεδο των έντεκα στρεμμάτων, όπου το 1996 ήλθαν στο φως τα πενιχρά κατάλοιπα της σχολής στην οποία, αιώνες πριν, δίδαξε ο Αριστοτέλης.
Εύρημα εντυπωσιακό, είδηση διεθνούς βεληνεκούς, που όμως εξανεμίστηκε μέσα στη σύγχρονη, πεζή πραγματικότητα. Χρειάστηκε έτσι να περάσουν δεκαπέντε χρόνια ώστε να υπάρξει ένα πλήρες σχέδιο διαμόρφωσης του χώρου για την ανάδειξη των αρχαίων, αλλά και τα χρήματα για την υλοποίησή του. Ήπιες παρεμβάσεις και αρχιτεκτονικές λύσεις, οι οποίες με το έλασσον επιδιώκουν το μέγιστο, χαρακτηρίζουν αυτή την πρόταση, εγκεκριμένη ήδη από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και με εξασφαλισμένο από τον ΟΠΑΠ προϋπολογισμό, της τάξεως του 1,2 εκατ. ευρώ. Οπως λέει άλλωστε η προϊσταμένη της Γ΄ Εφορείας Αρ χαιοτήτων κυρία Έφη Μπαζιωτοπούλου, «σκοπός μας είναι να τονιστούν η διδασκαλία και η φιλοσοφία του Αριστοτέλη, ώστε ο χώρος να αποκτήσει το ειδικό βάρος που του αξίζει. Γιατί τα κατάλοιπα μπορεί να είναι φτωχά,έχουν όμως τεράστια σημασία».
Διαδρομές, καθιστικά, χώρος πολυμέσων, αμφιθέατρο, πινακίδες και άλλα μέσα πληροφόρησης, ειδικός φωτισμός, φύτευση και διαμορφώσεις του περιμετρικού χώρου συνθέτουν μέσα από τη μελέτη των αρχιτεκτόνων Δημήτρη Κουτσογιάννη και Δημήτρη Κουκουλά το κατάλληλο πλαίσιο για την ανάδειξη των αρχαίων. Ένας ενιαίος χώρος πολιτισμού, περιπάτου και πρασίνου 36 στρεμμάτων δημιουργείται εξάλλου με την ενοποίηση του Λυκείου και του Βυζαντινού Μουσείου.
Ιδιαίτερα διακριτική είναι η προσέγγιση των αρχαίων καταλοίπων με μικρά στέγαστρα, τα οποία τοποθετούνται στα πλέον ευπαθή σημεία, ενώ ενδιαφέρον στοιχείο της διαμόρφωσης θα είναι ο διαφορετικός χρωματισμός του χώμα τος επίστρωσης όπου αυτό είναι δυνατό- προκειμένου να επισημαίνονται οι κλειστοί ή ανοιχτοί χώροι της Παλαίστρας-, στοιχείο που μπορεί να συντελέσει στην αναγνωσιμότητα των αρχαίων. «Θέλουμε να δοθεί η αίσθηση του φυσικού χώρου, ο οποίος συνέβαλε στην εκπαιδευτική διαδικασία του Λυκείου, δεδομένου ότι δεν είναι το οικοδόμημα αυτό που αναδεικνύεται αλλά ο χώρος των ιδεών» σημειώνει ο κ. Κουτσογιάννης.
Η μύηση
«Μυητική διαδικασία» χαρακτηρίζει η κυρία Μπαζιωτοπούλου την επίσκεψη στο Λύκειο. Η είσοδος τοποθετείται στη γωνία Βασιλίσσης Σοφίας και Ρηγίλλης, δίπλα στο μνημείο των πεσόντων του γλύπτη Λάζαρου Σώχου. Ο επισκέπτης θα ακολουθεί το μονοπάτι, το οποίο γρήγορα χωρίζεται σε δύο διακλαδώσεις, η μία από τις οποίες θα οδηγεί στο Βυζαντινό Μουσείο ενώ η άλλη στο φυλακείο του Λυκείου.
Πρόκειται για ένα κτήριο υποδοχής σε μορφή πύλης με κλειστούς και ανοιχτούς χώρους, που συνοψίζει σε μόλις 40 τ.μ. όλα όσα θα έπρεπε να διαθέτει κάθε αρχαιολογικός χώρος και ο πιο μικρός: Μια μεγάλη επιφάνεια για την τοποθέτηση ενημερωτικού-πληροφοριακού υλικού. Χώρο πολυμέσων όπου θα παρουσιάζονται μεταξύ άλλων προτάσεις αναπαράστασης της Παλαίστρας του Λυκείου, κείμενα για τον Αριστοτέλη και τα σπουδαιότερα στοιχεία της φιλοσοφίας του. Και, φυσικά, χώρο για τον φύλακα και WC. Γυαλί, οξειδωμένα μεταλλικά φύλλα και εμφανές μπετόν θα είναι τα υλικά της πύλης.
Στη συνέχεια το μονοπάτι φτάνει σε μια «πλατεία», όπου δημιουργείται ένα εξαιρετικά λιτό αμφιθέατρο, το οποίο πάντως θα μπορεί να φιλοξενήσει ως 150 άτομα. Μπροστά του διαμορφώνεται μια υποτυπώδης σκηνή που θα βρίσκεται ακριβώς στο ύψος του εδάφους, από το οποίο θα διακρίνεται μόνο χάρη στον διαφορετικό χρωματισμό της. Προσφέρεται για μικρές συναυλίες, συνέδρια ή απλώς συγκέντρωση των επισκεπτών για να ακούσουν τον ξεναγό τους.
Στέγαστρα
Στο τελευταίο τμήμα της διαδρομής ο επισκέπτης προσεγγίζει τον αρχαιολογικό χώρο με τα κατάλοιπα της Παλαίστρας. Δύο είσοδοι αντικριστά τοποθετημένες, η μία από την πλευρά της οδού Ρηγίλλης και η άλλη από την πλευρά της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, επιτρέπουν την εισχώρηση στην αυλή της Παλαίστρας, το μόνο μη στεγασμένο τμήμα της, αφού εδώ στην αρχαιότητα γινόταν η άθληση των νέων. Τρία χαμηλά, γυάλινα στέγαστρα υψηλής αντοχής- για την περίπτωση που πατήσει κανείς κατά λάθος επάνω τους- τοποθετούνται εξάλλου στη δεξαμενή ψυχρού ύδατος που βρίσκεται στην αυλή και στα δύο υπόκαυστα όπου θερμαινόταν το νερό για τα λουτρά.
Ροδιές, μυρτιές, δάφνες και διάφορα βότανα έχουν επιλεγεί για τη φύτευση των γύρω χώρων, ενώ ψηλά δέντρα θα χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη των πίσω όψεων του Σαρόγλειου Μεγάρου και του Ωδείου Αθηνών.
Η συντήρηση των αρχαίων προηγείται ωστόσο όλων αυτών, έργο το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη. Θα ακολουθήσει μια ειδική μελέτη ανάταξης των αρχαίων (μικρές συμπληρώσεις και προσθήκες), ώστε, όπως εξηγεί η κυρία Μπαζιωτοπούλου, να προστατευθούν αποτελεσματικά από τη φθορά. Για την ολοκλήρωση του έργου πάντως, το οποίο επί της ουσίας θα ξεκινήσει το 2012, απαιτούνται περίπου δύο χρόνια.
ΤΟ ΠΡΟΑΣΤΙΟ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ
«Η θέση όπου βρέθηκε η Παλαίστρα είναι απόλυτα σύμφωνη με τις αρχαίες μαρτυρίες» λέει η αρχαιολόγος κυρία Έφη Λυγκούρη, η οποία ανέσκαψε τον χώρο του Λυκείου. «Λύκειον ονομαζόταν στην αρχαιότητα ένα μεγάλο προάστιο εκτός των τειχών στα ανατολικά της Αθήνας. Εκτεινόταν ανάμεσα στην Πύλη του Διοχάρους- δυτικά της πλατείας Συντάγματος, στη διασταύρωση των οδών Βουλής και Πεντέλης-, το Ολυμπιείο, τον Ιλισό, τον Ηριδανό και τον Λυκαβηττό» προσθέτει.
Η πρώτη αναφορά για έναν χώρο Γυμνασίου στο Λύκειο γίνεται στον πλατωνικό διάλογο «Ευθύδημος». Στην αρχή του διαλόγου ο Σωκράτης κάθεται στο «Αποδυτήριο» μόνος και, ενώ ετοιμάζεται να φύγει, βλέπει να εισέρχονται στο Λύκειο από τον «Κατάστεγο δρόμο» ο Ευθύδημος και ο Διονυσόδωρος συνοδευόμενοι από μαθητές τους. Και από τον ζωηρό διάλογο που ακολούθησε «οι κίονες του Λυκείου εθορύβησαν»…
Οπως εξηγεί η κυρία Λυγκούρη, «το Αποδυτήριον σύμφωνα με τον πλατωνικό διάλογο ήταν ένας χώρος κοντά στην είσοδο του Γυμνασίου με καθίσματα στο εσωτερικό του, ενώ ο Κατάστεγος δρόμος πιθανόν να υποδηλώνει έναν δρόμο σκεπασμένο, που προοριζόταν για την προπόνηση των δρομέων».
Σαφής αναφορά όμως στο Γυμνάσιο του Λυκείου γίνεται στα «Ελληνικά» του Ξενοφώντα», όπου μια αθηναϊκή δύναμη, προκειμένου να αντιμετωπίσει επίθεση των Σπαρτιατών το 410 π.Χ., βγήκε έξω από την πόλη διά μιας Πύλης και σε σχηματισμό μάχης έφθασε ως το Λύκειο Γυμνάσιο. Ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ. και άλλοι σοφιστές παρέδιδαν μαθήματα στο Λύκειο, όπως ο Πρωταγόρας και ο Πρόδικος ο Χίος.
Παλεύοντας… διδασκόμενοι
Το κτήριο της Παλαίστρας έχει αποκαλυφθεί σε μήκος 50 μέτρων με πλάτος 48-50 μέτρα, καλύπτει δηλαδή έκταση 2,5 στρεμμάτων. Αποτελείται από μια ορθογώνια αυλή (23Χ26 μέτρα), η οποία περιβάλλεται από στοές. Ανατολικά, δυτικά και βόρεια της αυλής υπήρχαν κλειστοί χώροι για διάφορες χρήσεις, ενώ ακριβώς στο κέντρο της βόρειας πλευράς ξεχωρίζει λόγω διαστάσεων η αίθουσα διδασκαλίας, το Εφηβείο. Δύο στενοί συμμετρικοί χώροι στις απέναντι πλευρές της έχουν θεωρηθεί εξάλλου από την κυρία Λυγκούρη οι βιβλιοθήκες της σχολής. Άλλωστε ο Αριστοτέλης είχε συγκεντρώσει στο Λύκειο μεγάλο αριθμό χειρογράφων, όπως αναφέρεται στις αρχαίες πηγές.
Αριστερά και δεξιά του Εφηβείου πρέπει να ήταν το Ελαιοθέσιον, όπου οι μαθητές-αθλητές άλειφαν το σώμα τους με λάδι πριν από την άσκηση, το Κονιστήριον όπου έβαζαν σκόνη, το Κωρυκείον (χώρος όπου υπήρχε στημένος ο κώρυκος, πυγμαχικός δηλαδή σάκος για άσκηση), ενώ στην Παλαίστρα υπήρχαν επίσης τα λουτρά. Στο Λύκειο διασώζεται μια αψιδωτή δεξαμενή λουτρού η οποία επικοινωνεί με φρεάτιο και στη συνέχεια με κτιστό αγωγό που κατευθυνόταν στον Ιλισό. Να σημειωθεί ακόμη ότι τμήμα της Παλαίστρας δεν έχει αποκαλυφθεί, καθώς συνεχίζεται στο οικόπεδο του Ωδείου Αθηνών, ενώ τη μεγαλύτερη καταστροφή του το αρχαίο κτίσμα υπέστη κατά τον 19ο αιώνα, λόγω της εγκατάστασης στον χώρο αυτόν του στρατοπέδου.
Από τα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. υπήρχε πάντως το Λύκειον, ο χώρος έξω από τα τείχη όπου γινόταν η εκγύμναση των αθηναίων οπλιτών και ιππέων και όπου εκτελούσαν οι έφηβοι τα στρατιωτικά τους καθήκοντα. Το Γυμνάσιον είχε ιδρυθεί στις παρυφές αυτής της περιοχής και πλησίον του, όπως συνηθιζόταν στην αρχαιότητα, ιδρύθηκε σε κάποιες απλές εγκαταστάσεις το 335 π.Χ. η φιλοσοφική σχολή του Αριστοτέλη.
Η αρχική εγκατάσταση του Γυμνασίου είναι πιθανόν να έγινε στην αρχαϊκή εποχή, ενώ μεγάλο τμήμα κατασκευάστηκε στο β΄ μισό του 4ου αιώνα π.Χ. Κατά τους πρώιμους ρωμαϊκούς χρόνους το κτήριο εμπλουτίζεται με υπόκαυστα, λουτρικές εγκαταστάσεις και δεξαμενή, ενώ από τα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ. αρχίζει η παρακμή του. Οριστικά όμως η Παλαίστρα εγκαταλείπεται από τον 4ο αιώνα μ.Χ.
ΠΗΓΕΣ
[Μαρία Θερμού, www.tovima.gr]
http://ellas2.wordpress.com/2011/09/14/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BD%CE%B5%CE%B1%CF%81%CF%8E%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1/#more-25749 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το μεγάλο διδασκαλείο των νεαρών Αθηναίων, στο κέντρο της Αθήνας"

Όταν γεννήθηκαν οι σταυρωμένοι αετοί

Του Νίκου Λυγερού

Σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο, μια ομάδα ανθρώπων συζητά έντονα γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι. Πίσω τους έχουν ράφια γεμάτα βιβλία. Υπάρχει μόνο μια πόρτα δεξιά. Αριστερά βρίσκεται ένας πίνακας που δεν φαίνεται καλά… Από την πόρτα ακούγεται ο Δον Κιχώτης του Strauss...

Αντρέας: Πάλι τα ίδια !
Βαγγέλης: Ε όχι και τα ίδια ! Αυτή τη φορά είναι σημαντικό να πάρουμε μια απόφαση.
Γιάννης: Για ποιο πράγμα;
Δημήτρης: Για το θέμα της γενοκτονίας…
Αντρέας: Αυτό έλεγα ! Τόσο καιρό τα ίδια λέμε…
Βαγγέλης: Τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά…
Γιάννης: Γιατί τι έγινε και είναι διαφορετικά πλέον;
Δημήτρης: Μας έχουν εντοπίσει…
Αντρέας: Επιτέλους ! Αλλά ποια είναι η κατηγορία;
Βαγγέλης: Αυτό ήθελα να σου πω και δε μ' άφησες Χρόνος. Δεν μας έχουν εντοπίσει οι εχθροί μας αλλά οι δικοί μας.
Γιάννης: Έλεγα κι εγώ ! Τι να είχαμε κάνει το τόσο τρομερό.
Δημήτρης: Κι όμως σκεφτήκαμε…
Αντρέας: Αυτή είναι η κατηγορία ! Ας γελάσω !
Βαγγέλης: Μη γελάς… Μας είπαν ότι δεν θα μας βγει σε καλό…
Γιάννης: Τι είναι πάλι αυτό; Δεν έχουμε δικαίωμα να σκεφτούμε;
Δημήτρης: Απ' ότι φαίνεται η σκέψη μας ενόχλησε. Σιωπή. Και υπάρχουν δύο λόγοι… Δεν ακολουθήσαμε την ιεραρχία… και αποδείξαμε την απραξία τους.
Αντρέας: Δεν περίμεναν τίποτα από εμάς… Απλώς να εκτελούμε τις διαταγές τους ! Πάλι τα ίδια δηλαδή.
Βαγγέλης: Δεν είναι πια ίδια τα πράγματα.
Γιάννης: Τώρα τους προκαλέσαμε…
Δημήτρης: Ενώ ο στόχος μας ήταν αποκλειστικά να δυσκολέψουμε τους εχθρούς μας με αυτήν την ιδέα.
Αντρέας: Φοβήθηκαν λοιπόν τους Σταυρωμένους Αετούς.
Βαγγέλης: Ακριβώς ! Δεν περίμεναν τέτοια πρωτοβουλία εκ μέρους μας.
Γιάννης: Αυτό δεν είναι μια επιτυχία;
Δημήτρης: Κατά κάποιο τρόπο ναι… Αλλά θα προσπαθήσουν να μας εμποδίσουν.
Αντρέας: Για ένα απλό σήμα;
Βαγγέλης: Δεν είναι μόνο αυτό… Το σήμα μας είναι όντως ένα σύμβολο!
Γιάννης: Μιλάς για τον συνδυασμό του αετού και του σταυρού;
Δημήτρης: Ναι, διότι χαρακτηρίζει τη γενοκτονία μας.
Αντρέας: Πώς κάνουν έτσι; Επειδή δεν το σκέφτηκαν;
Βαγγέλης: Επειδή θα το υλοποιήσουμε. Αυτή είναι η απόφαση που πρέπει να πάρουμε τώρα.
Γιάννης: Εγώ είμαι υπέρ! Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε.
Δημήτρης: Συμφωνώ! Μας κατηγόρησαν για μία ιδέα, ας μας καταδικάσουν για μία πράξη.
Αντρέας: Πρέπει να το σκεφτούμε σοβαρά… Η υλοποίηση έχει επιπτώσεις…
Βαγγέλης: Αυτός δεν είναι ο σκοπός μας;
Γιάννης: Ακόμα και με κόστος.
Δημήτρης: Δεν υπάρχει έργο δίχως κόστος.
Αντρέας: Άρα, θα προχωρήσουμε λοιπόν.
Βαγγέλης: Φανταστείτε κάθε νέο που θα φορά το σήμα αυτό, θα είναι σαν να λέει ότι όχι μόνο δεν ξέχασε τη γενοκτονία, αλλά θα αγωνιστεί για την αναγνώρισή της!
Γιάννης: Θα πρέπει να είναι όμορφο το σήμα. Γιατί η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο.
Δημήτρης: Θα είναι στην ώρα του!
Αντρέας: Έχετε δίκιο τελικά. Τα πράγματα θα είναι διαφορετικά πλέον.
Βαγγέλης: Είμαστε όλοι σύμφωνοι λοιπόν;
Γιάννης: Και τι θα κάνουμε με τους δικούς μας.
Δημήτρης: Θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με τους εχθρούς μας.
Αντρέας: Έτσι θα δουν κι αυτοί ότι δεν παίζουμε πια.
Βαγγέλης: Θα πρέπει τα σήματα να είναι έτοιμα για την επέτειο.
Γιάννης: Θα είναι! Αλλιώς δεν αξίζουμε τίποτα.
Δημήτρης: Θα πρέπει να σταλεί μήνυμα σε όλους.
Αντρέας: Ας το κάνει λοιπόν ο καθένας μας για την περιφέρειά του.
Βαγγέλης: Θα προλάβουμε όμως;
Γιάννης: Δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Δημήτρης: Σωστά.
Αντρέας: Ποιος ακούει αυτή τη μουσική;
Βαγγέλης: Ποια μουσική;
Γιάννης: Αυτή. Δείχνει την πόρτα.
Δημήτρης: Ένας άνθρωπος από το παρελθόν.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7826-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Όταν γεννήθηκαν οι σταυρωμένοι αετοί"