Οι όροι «Βυζάντιο» και «βυζαντινή αυτοκρατορία» επινοήθηκαν τον ιη΄ αιώνα, προκειμένου να εμπεδώσουν τον δήθεν ελληνικό χαρακτήρα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Στα ιστορικά κείμενα του μεσαίωνα, η συγκεκριμένη αυτοκρατορία ποτέ δεν χαρακτηρίστηκε βυζαντινή ή ελληνική. Το Βυζάντιο ουδέποτε υπήρξε ελληνικό, ούτε καν φιλελληνικό. Ουδέποτε εξελληνίστηκε, όπως λανθασμένα διδάσκεται, τουναντίον όλες οι συνιστώσες του ελληνικού πολιτισμού (Φιλοσοφία, Θέατρο, Αθλητισμός, Τέχνες, Επιστήμες κ.τ.λ.), αλλά και το ίδιο το όνομα έλλην είχαν κηρυχθεί από την πολιτικοθρησκευτική του εξουσία υπό άγριο διωγμό. Οι δε βυζαντινοί αυτοκράτορες ουδεμία σχέση με την Ελλάδα είχαν, καθ’ ότι στα 1100 χρόνια βυζαντινής ιστορίας κανείς τους δεν είχε καν ελληνική καταγωγή. Ούτε ένας δεν καταγόταν από περιοχές με συμπαγή ελληνικό πληθυσμό, πολλοί δε εξ αυτών αγνοούσαν την ελληνική γλώσσα.
Η εισαγωγή των όρων «βυζαντινή αυτοκρατορία» και «βυζάντιο» στις αρχές του ιη΄ αιώνα αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες παραχαράξεις τής Ιστορίας. Ο όρος «βυζαντινός» ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε από αυτούς που χαρακτηρίζει (δηλαδή τους ίδιους τους βυζαντινούς κατοίκους του πολυεθνικού ρωμαϊκού κράτους). Στην περίοδο τού ΄21 ,το επίθετο «βυζαντινός» εσήμαινε «σουλτανικός» (π.χ. «εξήλθε των Δαρδανελλίων ο βυζαντινός στόλος»: από το Ημερολόγιο της ναυαρχίδας του Μιαούλη «Θεμιστοκλής»).
Aπό αριστερά: Κωνσταντίνος Θ΄ Μονομάχος (ια΄αι.). Αλέξιος Κομνηνός (ιβ΄ αι.). Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις (ιγ΄ αι.). Όλοι τους φέρουν μή ελληνικές ενδυμασίες κι αποκαλούνται βασιλείς των ρωμαίων.
Παραθέτουμε παρακάτω τον πίνακα των αυτοκρατόρων τής ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με την εθνική καταγωγή ενός εκάστου.
Οι παρατιθέμενες στο άρθρο φωτογραφίες από ψηφιδωτά, νομίσματα, έγγραφα κ.α. ελήφθησαν δειγματοληπτικά από την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» («Εκδοτική Αθηνών»). Απεικονίζουν διάφορους αυτοκράτορες με τους τίτλους τους, στους οποίους πουθενά δεν υπάρχουν οι λέξεις «Ελλάς» ή «έλλην»· ακόμα και σ’ αυτούς της τελευταίας δυναστείας, των Παλαιολόγων, δεσπόζουν οι τίτλοι: «αυτοκράτωρ των ρωμαίων» και «βασιλεύς των ρωμαίων».
Eπάνω: Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος (ιδ΄-ιε΄ αι.). Στο μετάλλιο (Hôtel des Medailles, Παρίσι) εικονίζεται ο προτελευταίος Βυζαντινός αυτοκράτορας, Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος, αδελφός του τελευταίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, με δυτική ενδυμασία και κάλυμμα κεφαλής, τιτλοφορείται δε: «Βασιλεύς και Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων.» Κάτω: Η ιδιόχειρη υπογραφή του τελευταίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου, ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως: «Κωνσταντίνος ο εν Χριστώ τω Θεώ πιστός βασιλεύς και αυτοκράτωρ Ρωμαίων ο Παλαιολόγος».
Η αυτοκράτειρα Ειρήνη, η οποία φέρεται ως γεννηθείσα στην Αθήνα, ήταν πιθανότατα εβραϊκής καταγωγής. Αφού δηλητηρίασε τον άνδρα της, Λέοντα Δ΄, ακρωτηρίασε και δολοφόνησε με φρικτούς τρόπους διάφορους στρατιωτικούς, καθώς και του έξι γυιούς του Κωνσταντίνου Ε΄ και τύφλωσε το μονογενή γυιό της και συμβασιλέα Κωνσταντίνο ΣΤ΄. Δύο αδέλφια από άλλη μητέρα του Κωνσταντίνου τα εξόρισε σε ένα μοναστήρι του Υμηττού· κι επειδή οι κρατούμενοι είχαν τον τίτλο του Καίσαρα, από τότε το μοναστήρι πήρε το όνομα Καισαριανή. Η πραγματική καταγωγή αρκετών αυτοκρατόρων έχει εσκεμμένα αποκρυβεί, γεγονός, που δημιουργεί εύλογες υπόνοιες, όπως π.χ. του Θεοδοσίου, ο οποίος φέρεται ως ίβηρας με διαφορετικό αρχικά –άγνωστο– όνομα κι επίσης άγνωστη καταγωγή. Οι ρωμιορθόδοξοι υποστηρίζουν διάφορες αστείες αρκετές φορές θέσεις, όπως ο Φ. Κουκουλές στην «Επετηρίδα της Εταιρείας των Βυζαντινών Σπουδών», τομ. Ε΄, ο οποίος διατύπωσε τη γνώμη, πως το όνομα Λάσκαρις (lascar=πολεμιστής στα Περσικά) προέρχεται από το δάσκαλης, άρα ο πρώτος Λάσκαρις ήταν δάσκαλος! Για άλλους αυτοκράτορες υπάρχουν αντικρουόμενα στοιχεία, όπως π.χ. για τη δυναστεία των Ισαύρων, η οποία φέρεται να έχει μάλλον συριακή κι όχι ισαυρική καταγωγή. Σε καμμία όμως περίπτωση στη χιλιόχρονη βυζαντινή Ιστορία δεν παρουσιάστηκε κάποιος αυτοκράτορας, όχι κατ’ ανάγκην έλληνας, αλλά έστω φορέας τού αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, πλήν του Ιουλιανού από την Ιλλυρία. (Πρόκειται για τον μόνο μή μισέλληνα αυτοκράτορα, ο οποίος -για το λόγο αυτό- δολοφονήθηκε κι ονομάστηκε από την Εκκλησία Παραβάτης.
Ο συνήθης τίτλος, που έφεραν όλοι οι βυζαντινοί αυτοκράτορες, ήταν: «Βασιλεύς και απόλυτος μονάρχης των Ρωμαίων». Η βυζαντινή αυτοκρατορία, η οποία υπήρξε ένα πολυεθνικό συνονθύλευμα δεκάδων λαών, δεν απέκτησε ποτέ ελληνικό εθνικό χαρακτήρα, το αντίθετο μάλιστα. Η λέξη έλληνας ταυτιζόταν με τον ειδωλολάτρη και θεωρούνταν ύβρις. «Επειδή τινες εύρηνται εκ των ανοσίων και μυσαρών ελλήνων κατεχόμενοι πλάνη...» (Κωδ. Ιουστ. Α 11,10। από Ελεύθερη Έρευνα |
Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011
ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ!
Έγραψε στις 09.04.2009 ο/η: Ελευθερίου Κίμων
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ!"
Παγκόσμια πρωτιά από έλληνες ερευνητές στη μάχη κατά του καρκίνου
Από όλους τους γυναικολογικούς καρκίνους (κολπικό, μήτρας, ωοθηκών), ο τελευταίος προκαλεί τους περισσότερους θανάτους, καθώς είναι και ο πιο δύσκολος στον εντοπισμό του. Η αφαίρεση όσο το δυνατό μεγαλύτερου μέρους του καρκινικού ιστού είναι ζωτικής σημασίας για την αποτελεσματικότητα της χημειοθεραπείας και της ακτινοθεραπείας μετά την επέμβαση, ώστε να σκοτωθούν όλα τα εναπομένοντα καρκινικά κύτταρα.
Για "πραγματικό άλμα προόδου στην χειρουργική απεικόνιση" έκανε λόγο ο Ντζιαχρήστος και πρόσθεσε ότι "μέχρι τώρα έπρεπε να βασιστούμε μόνο στο ανθρώπινο μάτι για να εντοπίσουμε τον καρκινογόνο ιστό ή σε μη εξειδικευμένες χρωστικές ουσίες που χρωμάτιχαν τόσο τα επιμέρους καρκινικά κύτταρα όσο και τον (υγιή) αγγειακό ιστό. Τώρα πια ακολουθούμε ακριβείς μοριακές ενδείξεις και όχι απλώς την φυσιολογία. Αυτό παρέχει μεγαλύτερη ακρίβεια και βεβαιότητα στους γιατρούς για να αφαιρέσουν τα καρκινικά κύτταρα στο χειρουργείο σε πραγματικό χρόνο".
Στην πρώτη τους κλινική δοκιμή (που περιλάμβανε δέκα επεμβάσεις σε γυναίκες ηλικίας 41-76 ετών), οι γιατροί κατάφεραν να αφαιρέσουν όγκους μικρότερους από ένα χιλιοστό σε μέγεθος, δηλαδή περίπου 30 φορές μικρότερο σε σχέση με τους μικρότερους όγκους που μπορεί να εντοπίσει η συμβατική χειρουργική τεχνική. Σύμφωνα μάλιστα με τον Ντζιαχρήστο, η τεχνική θα μπορούσε να εντοπίσει καρκινογόνο ιστό πολύ μικρότερο, μέχρι και 50 μικρόμετρα (εκατομμυριοστά του μέτρου).
Οι μέχρι τώρα απεικονιστικές τεχνικές (ακτίνες Χ, μαγνητική τομογραφία, υπολογιστική τομογραφία, υπέρηχοι κ.α.) βοηθούν τους γιατρούς να υπολογίσουν το μέγεθος ενός όγκου και την θέση του στο σώμα, όμως δεν μπορούν να διακρίνουν με ακρίβεια ένα καρκινικό κύτταρο από ένα υγιές, γεγονός που περιορίζει την αποτελεσματικότητα της χειρουργικής επέμβασης. Η νέα τεχνική μοριακής απεικόνισης, που αρχικά δοκιμάστηκε σε ποντίκια και τώρα για πρώτη φορά δοκιμάστηκε σε ανθρώπους, φαίνεται πια να ξεπερνά αυτή τη δυσκολία.
Σε αυτό το δοκιμαστικό στάδιο, σύμφωνα με τον Ντζιαχρήστο, απλώς επιβεβαιώθηκε ότι η τεχνική "δουλεύει" στους ασθενείς, αν και στην πορεία θα πρέπει να βελτιωθεί κι άλλο, ώστε να διασφαλιστεί ότι σε όλους τους καρκινοπαθείς θα λάμπουν τα κύτταρά τους. Το επόμενο βήμα επίσης θα είναι να εξακριβωθεί ότι όντως η τεχνική βελτιώνει την κατάσταση της υγείας των ασθενών μετά την χειρουργική επέμβαση και αυτό απαιτεί μια νέα μεγάλη κλινική δοκιμή σε τυχαίο δείγμα.
Ο Βασίλης Ντζιαχρήστος αποφοίτησε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου Χάρβαρντ στις ΗΠΑ, όπου ειδικεύτηκε στην τεχνολογία της ιατρικής απεικόνισης, πριν μετακινηθεί στη Γερμανία.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση:http://www.nature.com/nm/journal/vaop/ncurrent/abs/nm.2472.html
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ - Παύλος Δρακόπουλος
http://www.sofiatimes.com/index.php?option=com_content&task=view&id=20917&Itemid=98
Ο άγνωστος εγκλωβισμός του stealth F-22 της USAF από τα ελληνικά F-16!
Η άσκηση της σειράς που διήρκεσε από τις 18 μέχρι τις 31 Οκτωβρίου 2008, επιφύλασσε στην USAF εξαιρετικά αρνητικά αποτελέσματα έναντι της 343 Μοίρας της Π.Α. με μαχητικά F-16 Block 52+, καθώς στις δύο φάσεις της άσκησης ο λόγος καταρρίψεων ήταν στην αρχική 11:0 υπέρ της Π.Α. και στην δεύτερη 6:3, πάλι υπέρ της Π.Α.
Κάτι ανάλογο (αλλά όχι σε τέτοια έκταση) είχαν πετύχει ένα χρόνο πριν και οι Ινδοί συνάδελφοι της Π.Α. αλλά με τελείως διαφορετικό αεροσκάφος, το Su-30MKI, το οποίο είναι άλλη κατηγορία σε σχέση με το F-16 και ανώτερο και από το F-15 που επίσης χρησιμοποιεί η Μοίρα των Aggressors. Συν το γεγονός ότι στα ινδικά Su-30MKI υπηρετούν οι καλύτεροι πιλότοι ενός έθνους με πληθυσμό 1 δισ. ψυχών.
Ελληνικά και ινδικά αεροσκάφη, είχαν όμως ένα κοινό παρανομαστή: Και οι δυο συμμετοχές χρησιμοποιούσαν κάσκες JHMCS (οι Ινδοί πιλότοι την ρωσική έκδοση του JHMCS που είναι και η πρώτη που εμφανίστηκε ποτέ σε μαχητικό). Η κάσκα μπορεί να κατευθυνει τα βλήματα προς το στόχο, εκτός της γωνίας ανίχνευσης της κεφαλής των βλημάτων αέρος-αέρος μικρής ακτίνας δράσης. Απλά κατευθυνονται βάσει της οπτικής θέασης που εξασφαλίζει η κάσκα JHMCS. Δηλαδή "κοιτώ-καταρρίπτω".
Για να το πούμε απλά, όπου κοιτάζει ο πιλότος από το κόκπιτ εκεί πάει το βλήμα. Τα ελληνικά μαχητικά ήταν εξοπλισμένα και με το βλήμα αέρος-αέρος, μικρής ακτίνας Iris-T, το οποίο θεωρείται ανώτερο σε όλες τις παραμέτρους από τις διάφορες εκδόσεις του AIM-9, πλην ίσως της έκδοσης “X”.
Η πρώτη ημέρα έληξε με το εντυπωσιακό 11-0 υπέρ της Π.Α. και η δεύτερη όπου εκτελέστηκαν αποστολές DCA και HVAA (προστασία στόχων υψηλής αξίας) όπου τον ρόλο της προστασίας των είχαν αναλάβει τα τέσσερα F-16 της Π.Α., τα αποτελέσματα ήταν εξίσου εντυπωσιακά έναντι 13 αμερικανικών μαχητικών με 6 καταρρίψεις για τους Έλληνες έναντι 3 ελληνικών μαχητικών για τους Αμερικανούς πιλότους.
Ήταν η πρώτη φορά που η Μοίρα των Agrressors «έτρωγε ξύλο» σε τέτοια έκταση από συμμαχική Αεροπορία και μάλιστα από το F-16, το οποίο εν πάση περιπτώσει θεωρείται υποδεέστερο από το F-15 που π.χ. χρησιμοποίησε η ιαπωνική Αεροπορία στην ίδια άσκηση.
Σύμφωνα λοιπόν με αξιόπιστες μαρτυρίες στελεχών της ελληνικής αποστολής, τις τελευταίες ημέρες της Red Flag, τους περίμενε μία έκπληξη: Οι Αμερικανοί εντυπωσιασμένοι από τον συνδυασμό F-16/JHMCS/Iris-T/Έλληνες πιλότοι, θέλησαν να δοκιμάσουν πως το, αναμφίβολα κορυφαίο μαχητικό παραγωγής παγκοσμίως σήμερα, το stealth F-22 Raptor θα ανταποκρινόταν απέναντι στα ελληνικά F-16.
Σημειώνουμε ότι επίσημα, ουδέποτε έλαβε μέρος το F-22 σε εκείνη την εκπαιδευτική σειρά, αφού ποτέ δεν λαμβάνει μέρος σε Red Flag που συμμετέχουν συμμαχικές Αεροπορίες ακριβώς για να μην υπάρξει διακρίβωση πιθανών «ασθενών» σημείων του. Το F-22 είχε μετάσχει στην προηγούμενη και στην επόμενη σειρά του Ιανουαρίου του 2009. Εν πάση περιπτώσει η αερομαχίας ξεκίνησε.
Δεν γνωρίζουμε την αναλογία της αερομαχίας, αν ήταν ένα ή περισσότερα F-22 ή ένα ή περισσότερα F-16. Αυτό που μας μεταδίδεται με απόλυτη βεβαιότητα είναι ότι τα ελληνικά ή το ελληνικό F-16 που συμμετείχε στην άσκηση πέτυχε εγκλωβισμό σε παραμέτρους βολής του F-22! Όχι κατάρριψη, απλά εγκλωβισμό.
Ο εγκλωβισμός σε παραμέτρους κατάρριψης δεν ήταν δυνατός γιατί η κεφαλή του Iris-T δεν μπόρεσε παρά την χρήση JHMCS να προχωρήσει σε εγκλωβισμό του stealth F-22, από την οπίσθια γωνία του F-22, αλλά αυτό έχει μικρή σημασία, αφού πλέον υπάρχουν όπλα (το ισραηλινό βλήμα Python-5, αλλά πιθανότατα και το AIM-9X) το οποίο έχει δυνατότητες Image IR, δηλάδή «βλέπει» το αντικείμενο δεν ανιχνεύει το υπέρυθρο φάσμαπου κρύβει έντεχνα ο stealth σχεδιασμός του F-22.
Με δεδομένο ότι τα στοιχεία είναι άκρως απόρρητα το μόνο που μας μεταφέρθηκε είναι οι συνθήκες του συγκεκριμένου εγκλωβισμού. Σύμφωνα με την μαρτυρία, το F-22 εγκλωβίστηκε στην «Ώρα 6» κατά την αεροπορική ορολογία, δηλαδή όταν το ελληνικό F-16 που πετούσε πίσω και αρκετά χαμηλότερα από αυτό κατάφερε να κάνει πρόσκτηση στο στόχο σε επίπεδο «επάνω-μπροστά».
Ο εγκλωβισμός του στόχου σε παραμέτρους βολής, συνεχίστηκε μέχρι την «‘Ωρα 10», δηλαδή πλάγια-επάνω-μπροστά, ενώ το αμερικανικό μαχητικό προσπαθούσε να ξεφύγει από την στοχοποίηση του ελληνικού μαχητικού.
Είναι σαφές δηλαδή ότι με εξαίρεση το εμπρόσθιο τόξο το F-22 «έχει θέμα» στην πίσω πλευρά (τα καινούρια ρωσικά βλήματα δίνουν 100% αποτελεσμα κατάρριψης), παρά την εξαιρετική δουλειά που έχουν κάνει σε ότι αφορά την απόκρυψη του θερμικού ίχνους οι τεχνικοί της Lockheed Martin.
Σε ότι αφορά την συνέχεια, μας περιγράφεται μια εξαιρετικά «παγερή» ατμόσφαιρα από την πλευρά των Αμερικανών πιλότων και ιθυνόντων κατά την προσγείωση των αεροσκαφών. «Με το ζόρι μας έδωσαν το χέρι» δηλώνει μέλος της αποστολής.
Πέρα από τα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα της αερομαχίας αυτής, που θα τα αναλύσουμε σε μελλοντικό σημείωμα στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, θέλουμε να καταλήξουμε αλλού: Με τέτοιους πιλότους και τέτοιο αεροπορικό υλικό δεν νιώθουμε ότι κινδυνεύουμε. Καλά είναι για εσωτερική τους κατανάλωση τα «γαυγίσματα» Ρ.Τ.Ερντογάν, Α.Νταβούτογλου και σία, αλλά τις δύσκολες στιγμές, όταν τον λόγο έχουν τα όπλα, και όταν η αεροπορική υπεροχή κρίνει τον πόλεμο σήμερα, η Π.Α. κρίνει τα δεδομένα.
Όπως θα είχε κάνει και το 1974 αν είχαν αφεθεί τα νεοπαραληφθέντα F-4E Phantom να εκτελέσουν την αποστολή προσβολής του τουρκικού αποβατικού στόλου και των δυνάμεων που μόλις είχαν αποβιβαστεί. Όπως θα είχε κάνει και ο Ελληνικός Στρατός στην Μικρά Ασία το 1919-1922 αν είχαν ακούσει οι πολιτικοί τον επιτελάρχη Ιωάννη Μεταξά, αρχικά και εν συνεχεία τον Πλαστήρα…
ΠΗΓΗ.
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr
http://www.thermopilai.org/content/o-agnostos-egklobismos-tou-stealth-f-22-tes-usaf-apo-ta-ellenika-f-16
Η ανατίναξη του κτιρίου της ΕΣΠΟ
|
Την εποχή εκείνη η ΕΣΠΟ, με αρχηγό τον γιατρό Σπύρο Στεροδήμο, προκαλούσε τους υπόδουλους Έλληνες, επειδή προσπαθούσε να στρατολογήσει νέους για να συγκροτήσουν την «Ελληνική Λεγεώνα», που θα πολεμούσε στο πλευρό της Βέρμαχτ στο ανατολικό μέτωπο. Η ΠΕΑΝ ήταν μια μικρή αντιστασιακή οργάνωση με αρχηγό τον δημοκρατικό αξιωματικό της Αεροπορίας Κώστα Περρίκο, που είχε αποταχθεί από τη δικτατορία Μεταξά.
Πολλά από τα μέλη της οργάνωσης συμπαθούσαν πολιτικά τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και βρίσκονταν σε ανοιχτή γραμμή μαζί του. Ιδεολογικά κινούνταν μεταξύ φιλελευθερισμού και σοσιαλδημοκρατίας. Η ΠΕΑΝ προέτρεπε τους Έλληνες σε αντίσταση με κάθε μέσο, προκειμένου να ενισχυθεί η μεταπολεμική θέση της χώρας και οι εθνικές διεκδικήσεις και καλούσε σε ενότητα όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις. Ήταν δημοφιλής στη μορφωμένη νεολαία των αστικών κέντρων, αλλά οι σχέσεις της με το ΕΑΜ ήταν ψυχρές.
Το χτύπημα εναντίον της ΕΣΠΟ προετοιμάστηκε προσεκτικά και αποφασίστηκε να γίνει το πρωί της Κυριακής 20 Σεπτεμβρίου. Στην επιχείρηση πήραν μέρος τέσσερα άτομα: Ο Περρίκος, ο τεχνικός τηλεπικοινωνιών Αντώνης Μυτιληναίος, ο φοιτητής Νομικής Σπύρος Γαλάτης και η δασκάλα Ιουλία Μπίμπα. Η βόμβα συναρμολογήθηκε στο σπίτι της Μπίμπα και μεταφέρθηκε από την ίδια και τον Μυτιληναίο με μεγάλη προσοχή έξω από τα γραφεία της ΕΣΠΟ.
|
Ήταν ακριβώς 12:03 το μεσημέρι, όταν ακούστηκε μια εκκωφαντική έκρηξη και πυκνός μαύρος καπνός σκέπασε την Πατησίων. Επικράτησε μεγάλη σύγχυση και πανικός, ώστε οι Γερμανοί σήμαναν συναγερμό, νομίζοντας ότι επρόκειτο για αεροπορική επιδρομή. Το εσωτερικό του κτιρίου κατέρρευσε και πήρε φωτιά. Η πυροσβεστική ξέθαβε νεκρούς από τα ερείπια: 29 μέλη της ΕΣΠΟ και 48 Γερμανοί αξιωματικοί έχασαν τη ζωή τους. Ο αρχηγός της ΕΣΠΟ Σπύρος Στεροδήμος ανασύρθηκε βαρύτατα τραυματισμένος και εξέπνευσε λίγες μέρες αργότερα. Η ναζιστική οργάνωση, μετά το πλήγμα, διαλύθηκε.
Σχεδόν αμέσως, η Γκεστάπο εξαπέλυσε ανθρωποκυνηγητό για τη σύλληψη των δραστών της βομβιστικής επίθεσης. Χρειάστηκαν τη συνδρομή ενός προδότη υπαξιωματικού της Χωροφυλακής, του Πολύκαρπου Νταλιάνη, για να εξαρθρώσουν στις 11 Νοεμβρίου 1942 τον επιχειρησιακό πυρήνα της ΠΕΑΝ. Περρίκος, Μπίμπα, Μυτιληναίος και Γαλάτης συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στα ανακριτικά γραφεία της Γκεστάπο στον Πειραιά. Παρότι υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια, δεν λύγισαν και δεν μίλησαν. Μάλιστα, ο Αντώνης Μυτιληναίος κατόρθωσε να δραπετεύσει και να διαφύγει στη Μέση Ανατολή.
Τα υπόλοιπα τρία μέλη της οργάνωσης πέρασαν από γερμανικό στρατοδικείο και καταδικάσθηκαν στην εσχάτη των ποινών. Ο αρχηγός της ΠΕΑΝ Κώστας Περρίκος τρις εις θάνατον και 15 χρόνια δεσμά και η δασκάλα Ιουλία Μπίμπα δις εις θάνατον και 15 χρόνια δεσμά. Ο Γαλάτης καταδικάσθηκε σε θάνατο και 5 χρόνια δεσμά, αλλά τελικά του δόθηκε χάρη, αφού η οικογένειά του πλήρωσε 1.000 λίρες και μεταφέρθηκε σε φυλακές στη Γερμανία. Στις 4 Φεβρουαρίου 1943, ο 37χρονος υποσμηναγός Κώστας Περρίκος εκτελέστηκε στην Καισαριανή, παρά τις μεγάλες προσπάθειες του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού. Η Ιουλία Μπίμπα μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία και καρατομήθηκε δια πελέκεως. Ο προδότης Νταλιάνης σκοτώθηκε αργότερα από αντιστασιακούς.
Η είδηση της ανατίναξης του κτιρίου της ΕΣΠΟ πέρασε γρήγορα τα σύνορα της Ελλάδας. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί Λονδίνου και Μόσχας μίλησαν με ενθουσιασμό για το εγχείρημα, χαρακτηρίζοντάς το ως το μεγαλύτερο σαμποτάζ στην τότε κατεχόμενη Ευρώπη. Το ΕΑΜ, είτε από επίξειξη μικρότητας είτε από κακή εκτίμηση, καταδίκασε το εγχείρημα κάνοντας λόγο για «επικίνδυνη και πρόωρη ατομική τρομοκρατία» και το χαρακτήρισε «προβοκάτσια», ενώ εκτίμησε ότι ο Περρίκος ήταν άνθρωπος της Γκεστάπο και ότι σύντομα επρόκειτο να αφεθεί ελεύθερος.
ΠΗΓΗ.
http://www.sansimera.gr/articles/309
«ΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΚΩΝ»...Συμβαίνει σήμερα...
Το ολέθριο έργο αυτής της μεθόδου έχει δοκιμασθεί σε κοινωνία ποντικών. Αυτά τα ζώα είναι γνωστά για την αντοχή τους σε δυσμενείς συνθήκες. Η αντοχή αυτή έχει βάση στους κοινωνικούς δεσμούς που αναπτύσσονται μεταξύ των μελών της κοινωνίας τους, οι οποίοι είναι άξιοι θαυμασμού. Π.χ στη διαδικασία αναζήτησης τροφής αναπτύσσεται μεταξύ τους πρωτοφανής αλληλεγγύη και αλληλοπροστασία. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί το γεγονός ότι κατά την υποχώρηση τους οι ποντικοί δεν εγκαταλείπουν τους πληγωμένους τους αλλά τους μεταφέρουν στην κρύπτη τους. Η κοινωνία των ποντικών λειτουργεί σαν ένας τέλειος οργανισμός. Ανταλλάσσουν μεταξύ τους πληροφορίες και προειδοποιούν για τυχόν κίνδυνο, μεταφέρουν στις επόμενες γενεές τις γνώσεις τους για τις μεθόδους προστασίας και πρόληψης. Οι προστατευτικοί μηχανισμοί λειτουργούν για το καλό του είδους. Ο αγώνας των ποντικών για επιβίωση βασίζεται σε δίκαιους κανόνες και αυτό επηρεάζει την ηθική των μελών του είδους.
Ο άνθρωπος ανακάλυψε,, μετά από πειράματα, ότι ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος εξολόθρευσης των ποντικών δεν είναι το ποντικοφάρμακο, αλλά η καταστροφή των πιο πάνω μηχανισμών. Επειδή αυτός ο προστατευτικός μηχανισμός έχει ως βάση την ηθική και κοινωνική συνοχή, συνεστήθη από μελετητές/ζωολόγους να καταπολεμηθούν αυτοί οι παράμετροι. Ο ηθικός κώδικας των ποντικών δεν μπορεί να σπάσει ταυτόχρονα. Μπορεί να σπάσει εξατομικευμένα και προϊόντος του χρόνου. Επελέγη η δημιουργία ευνοϊκού περιβάλλοντος επί τη βάσει του κανόνα ότι παντού και σε όλα επικρατεί η εγωιστική λογική και όχι η ηθική. Ο πρώτιστος στόχος είναι η δημιουργία του πρώτου βήματος, να εκδηλωθεί δηλαδή η πρώτη πράξη, πράξη που μέχρι τότε εθεωρείτο ταμπού, στην κοινωνία των ποντικών.
Επελέγη για πείραμα ένας μεγάλος και δυνατός ποντικός φυλακίσθηκε σε κλουβί, τον άφησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα πεινασμένο. Στη συνέχεια του πέταξαν στο κλουβί έναν ψόφιο ποντικό. Μετά από κάποιο διάστημα ηθικού διλήμματος ο πεινασμένος ποντικός διέπραξε το μεγάλο αμάρτημα και έφαγε τον ψόφιο αδελφό του. Ο αδελφοφάγος ποντικός λειτούργησε εγκεφαλικά: «αυτός δεν είναι πλέον ο αδελφός μου, είναι η τροφή μου. Ο ψόφιος πλέον δεν ζει, εγώ όμως πρέπει να επιβιώσω»!
Την επόμενη φορά το πείραμα έγινε σκληρότερο. Πέταξαν στο κλουβί ετοιμοθάνατο ποντικό. Η νέα τροφή είναι σχεδόν νεκρή, αλλά ζωντανή. Η ωμή λογική κάνει πάλι την δουλεία της: «Θα πεθάνει έτσι και αλλιώς, εγώ πρέπει να επιβιώσω». Και ο ποντικός τρέφεται πάλι με την σάρκα του ζωντανού αδελφού του. Τρίτη φορά στο κλουβί ρίχνεται ολοζώντανος αλλά πιο αδύναμος ποντικός. Στον δυνατό ποντικό ενεργοποιείται πάλι η εγωιστική λογική. «Δεν υπάρχει τροφή. Θα είναι καλύτερα να πεθάνουμε και οι δύο; Ας ζήσει ο καλλίτερος και ο δυνατότερος», και επιβιώνει ο ένας…
Για τη λήψη της απόφασης κάθε φορά ο ποντικός όλο και σπαταλάει λιγότερο χρόνο. Τα ηθικά αντανακλαστικά του ποντικού , μετά από κάθε φαγοπότι όλο και περιορίζονται. Μετά από… μερικά γεύματα, ο ποντικός έχασε παντελώς κάθε ηθική αναστολή . Έβλεπε μόνο τροφή. Μόλις αντίκριζε έναν ποντικό – τον έτρωγε αμέσως. Από την στιγμή που εξέλειπε το δίλημμα – να φάει η όχι – η ηθική έπαυσε να τον απασχολεί.
Στη συνέχεια τον άφησαν στην κοινωνία απ’ όπου τον απέσπασαν. Όμως αυτός ο ποντικός δεν είναι πλέον ο ποντικός που ήταν παλαιότερα. Τώρα είναι ένα ον χωρίς ηθική. Αυτός ο ποντικός πλέον βασίζεται μόνο στην εγωπάθειά του. Ναι, αλλά οι γύρω δεν το ξέρουν αυτό!!! Νομίζουν ότι είναι ένας από αυτούς και τον εμπιστεύονται. Πολύ νωρίς όμως το «εγκληματικό ον» το οποίο εξωτερικά δεν διαφέρει από τους υπόλοιπους, «σκέφτεται»: γιατί να ψάχνω τροφή, γιατί να κουραστώ, αφού έχω την τροφή δίπλα μου; Η εγωιστική λογική του καθοδηγεί τις πράξεις του. Ο ποντικοφάγος ποντικός επιλέγει ένα θύμα και το τρώει. Το έγκλημα βέβαια γίνεται κρυφά. Η κοινωνία δεν τον επισημαίνει. Ωστόσο η κοινωνία δεν έχει αμφιβολίες, ότι μεταξύ τους υπάρχει ένα πολύ επικίνδυνο ον. Επειδή ο εγκληματίας είναι άγνωστος και συνεπώς μπορεί να είναι οποιοσδήποτε μεταξύ των άλλων, οι ποντικοί ομαδοποιούνται ανά οικογένεια και μεταναστεύουν. Κατακερματίζονται για να σωθούν. Ολόκληρη η κοινωνία διαλύεται σε οικογένειες, όπου η κάθε οικογένεια δημιουργεί εκ νέου μια νέα κοινωνία, αποτρέποντας την είσοδο ξένων. Θα εξαλειφθεί μόνο η μία οικογένεια, δηλ μόνο εκείνη η άτυχη που στις τάξεις της παρέμεινε ο εγκληματίας, ο «βασιλιάς των ποντικών». Οι ποντικοί δεν διαθέτουν άλλους μηχανισμούς προστασίας, και αυτή η μέθοδος απομόνωσης του ποντικοφάγου σε κλειστό κλοιό – είναι ο πιο αποτελεσματικός. Η μέθοδος φυγής είναι η μοίρα των ποντικών.
Γιατί όμως οι ποντικοί προτιμούν την φυγή και όχι την ενεργή αντίσταση; Γιατί η κοινωνία τους δεν εντοπίζει τον «βασιλιά» για να τον σκοτώσει ;
Η απάντηση που δόθηκε από επιστήμονες είναι μόνο μία και κατηγορηματική. Τα υπόλοιπα ποντίκια φοβούνται να γίνουν σαν τον «βασιλιά». Νιώθουν ότι αν αλλοτριωθεί η συνείδησή τους, θα δημιουργηθεί νέα κοινωνία χωρίς φραγμούς, μια κοινωνία προδοτών και αδελφοκτόνων. Η ανηθικότητα θα καταστρέψει τους μηχανισμούς άμυνας της κοινωνίας και θα τους εξαφανίσει.
Αντιλαμβάνονται ότι αν πολεμήσουν κατά του «βασιλιά», θα πάρουν μέρος τα πιο δυνατά ποντίκια, η ελίτ, η βάση της κοινωνίας. Ποίος ξέρει όμως τι θα απογίνουν οι «πολεμιστές» όταν θα δαγκώσουν και σκοτώσουν έναν «βασιλιά». Δεν θα γίνουν όπως αυτός; Δεν θα δηλητηριαστούν από την μετάλλαξη του;
Φαίνεται ότι οι ποντικοί δεν θέλουν να ζήσουν σε μια χαλαρή, ανήθικη κοινωνία, χωρίς φραγμούς και ασύνδετη
ΑΝΑΛΟΓΙΑ
Σκεφθείτε μια κοινωνία. Σε αυτήν εντάχθηκε ένα μέλος , ο οποίος έχει ξένη παιδεία, κουβαλάει ξένο πολιτισμό και το κυριότερο δεν συμμερίζεται την ηθική της κοινωνίας που τον φιλοξενεί, έχει άλλον κώδικα συμπεριφοράς και δεν τον συνδέει τίποτα με την κοινωνία των αυτοχθόνων. Πολύ εύκολα αυτός μπορεί να δηλητηριάσει την ελίτ της κοινωνίας με την εγωιστική λογική του. Με την λέξη «ελίτ» εννοούμε τους φορομπήχτες , τους ρουφιάνους, αυτούς που λυμαίνονται τον κοινωνικό πλούτο, τους δικαστές, τα ΜΜΕ κλπ. Αυτοί δεν παράγουν κοινωνικό πλούτο. Είναι μέλη τις κοινωνίας, που έχουν μια θέση σε αυτήν, καταναλώνουν αγαθά που δεν παράγουν ο ίδιοι. Ο κυριότερος ρόλος που ανατέθηκε σε αυτούς δεν είναι η παραγωγή. Σε καιρούς ειρηνικούς, όταν η κοινωνία δεν απειλείται, μέρος αυτής τις «κάστας» μεταμορφώνεται σε κοινωνικά παράσιτα, που δεν προσφέρει τίποτα στην κοινωνία. Αυτές οι συνθήκες είναι η ιδανικές για ενσωμάτωση του «βασιλιά των ποντικών» στις κοινωνίες. Αυτή η οκνηρή, παρασιτική κάστα, είναι πρόθυμη να εντάξει στους αριθμούς της έναν δυνατό και πολλά υποσχόμενο ξένο ο οποίος ενδεχομένως να είναι μια παραγωγική μηχανή από τον οποίο θα κερδίζουν.
Η εγωιστική λογική του «βασιλιά των ποντικών», όταν η ηθική είναι απούσα, ξεκινά την καταστροφική εργασία. Με τον χρόνο εμφανίζονται πιο πολλά μεταλλαγμένα όντα. Μη έχοντας κάποιους κανόνες συμπεριφοράς και ηθικής γρήγορα κερδίζουν και αλλοτριώνουν την παραδοσιακή κοινωνία. Ύστερα προσπαθούν να αλλάξουν τους κανόνες και να δώσουν νομική κάλυψη στις πράξεις τους.
Οι ποντικοί σώζονται από τέτοια μετάλλαξη επειδή δεν έχουν την αίσθηση τις ελευθερίας, όπως την έχει ο σύγχρονος άνθρωπος. Δεν έχουν επίσης και τόσο δυνατό εγκέφαλο. Αυτοί δρουν μόνο με βάση τα ένστικτα. Αυτά τα ένστικτα, μέχρι να παραμορφωθούν, καθορίζουν τις αξίες της κοινωνίας τους και την κοινωνική ηθική. Για να τα κρατήσουν όλα αυτά οι ποντικοί φεύγουν από τον αρρωστημένο συγγενή τους. Με αυτόν τον τρόπο, φυλάσσοντας την δομή της κοινωνίας τους, φυλάγονται σαν είδος με παραδοσιακές αξίες και διατηρούνται στη φύση ως είδος.
Οι ριζωμένοι άνθρωποι δεν είναι εύκολο να μεταναστεύουν. Αν καταστραφεί το θεμέλιο της κοινωνίας – η κοινωνική ηθική – όλα τα οικοδομήματα του Ανθρώπου γίνονται σκόνη. Σκόνη – δηλ καταστροφή της παράδοσης, της μνήμης, των εθίμων και το κυριότερο – η καταστροφή των Αξιών. Πιο λεπτό από σκόνη – δεν γίνετε. Η σκόνη είναι το ιδανικό υλικό για να δημιουργηθεί ένα νέο είδος. Μια Νέα Εποχή.
Θέλετε να δείτε το μοντέλο των εξελίξεων σε παγκόσμιο επίπεδο; Δείτε το γραφείο το οποίο έχετε μπροστά σας. Υπάρχουν διάφορα πράγματα πάνω του. Τα κάθε πράγμα είναι κάτι ξεχωριστό και δεν μπορεί να αναμιχθεί με άλλο (σκεφθείτε ότι το κάθε πράγμα εκπροσωπεί ένα Έθνος). Όσον αυτά είναι συμπαγή και αποτελούν κάτι ξεχωριστό – δεν μπορεί να δημιουργηθεί κάτι καινούργιο από αυτά. Αλλά αν όλα αυτά (η σταχτοθήκη, το χαρτί, το στυλό) σταλούν στον αλευρόμυλο και γίνουν σκόνη, τότε θα έχουμε ένα ομοιογενείς μίγμα. Ύστερα θα μπορέσουμε να πλάσουμε απο αυτό κάτι καινούριο. Αυτό το δημιούργημα θα είναι εκ βάσεως κάτι νέο και το αποτέλεσμα – απρόβλεπτο.
Η καταστροφή της ανθρώπινων κοινωνιών πραγματοποιείται σταδιακά, με την μέθοδο του «βασιλιάς των ποντικών». Όλη η πίεση αποβλέπει στην καταστροφή της ηθικής του κάθε έθνους ξεχωριστά. Με όλους τους τρόπους οι εθνικοί πολιτισμοί δέχονται χτυπήματα για να πάψουν να θεωρούνται εθνικά αλλά «πανανθρώπινα». Δημιουργείται κοινωνία εγωιστών/καταναλωτών, όπου δεν υπάρχει το «εμείς» και το «δικό μας». Όλοι οι συνάνθρωποι είναι μόνο «τροφή» για εγωιστική «άνοδο». Η καταλληλότερη και η πιο εύκολη τροφή είναι οι άνθρωποι που θεωρούν εσένα κοντινό τους και σε εμπιστεύονται. Αυτοί σε πιστεύουν αλλά εσύ τους καταβροχθίζεις.
Τέτοιοι «βασιλιάδες» στην κοινωνία μας γίνονται όλο και περισσότεροι. Οι πολιτικοί στις μέρες μας είναι οι πιο τρομακτικοί λυκάνθρωποι της κοινωνίας. Ενώνονται σε διάφορα οργανωμένα σύνολα και βλέπουν τον συνάνθρωπο τους σαν τροφή. Ξέρουν ταυτόχρονα ότι πριν από την «τράπεζα» η ζωντανή αυτή τροφή πρέπει να μεταμορφωθεί σε ανήξερο και ανυποψίαστο πράγμα. Από ένστικτο ζώου, για προστασία, καλύπτονται με όμορφες λέξεις. Αν σας ενδιαφέρει έστω και λίγο οι κοινωνία και το Έθνος σας – να είστε προσεκτικοί ποιους ακούτε και ποιους εμπιστεύεστε.
Ο κίνδυνος είναι αόρατος, οι «βασιλείς» δεν ξεχωρίζουν από τα υγιή μέλη της κοινωνίας. Μάθανε μα μασκαρεύονται τόσο καλά, που φαίνονται πιο υγιείς από άλλους. Αν δεν ακούς τη δημαγωγία τους, αλλά τους κρίνεις από τις πράξεις και τις επιλογές τους, μόνο τότε θα δεις την καταστροφική φύση αυτών των όντων. Αυτοί δεν μπορούν να σκεφτούν με γνώμονα τις έννοιες: Κοινωνία, Έθνος, Πατρίδα, Κράτος. Έχουν χωριστεί σε μεγάλους και μικρούς, πράσινους και κόκκινους, κίτρινους και γαλάζιους, έχουν μοιράσει το Έθνος και την Πατρίδα σε σφαίρες επιρροής και σε κυνηγότοπους για αναζήτηση τροφής.
ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΟΝΤΙΚΟΙ ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥΣ
Μικροί ποντικοί. Είναι οι ποντικοί που έχουν δημιουργηθεί σε σχέση με το έγκλημα. «Να ένας μεθύστακας, έχει λεφτά ή κάτι πολύτιμο. Θα τα φάει ή θα του τα πάρει κάποιος άλλος. Ας είμαι εγώ». Και τον κλέβει. Το επόμενο θύμα το κτυπά, το βιάζει. Γίνεται συμμορία και ληστεύει. Σκοτώνει ύστερα και τον φίλο του.
Ποντικοί του μπίζνες. Στο μπίζνες η λογική είναι γνωστή: «Αν δεν απολύσω τον μη αρεστό, θα καταστραφώ οικονομικά, με αποτέλεσμα να βρεθούμε και οι δύο έξω. Προτιμώ να βρεθεί μόνος του εκεί». Το δεύτερο βήμα τις ηθικής: «Ας δουλέψει, αλλά δεν θα πληρώνεται όσα αξίζει». Τρίτο βήμα: «Να κάνω το πάν για να αυξήσω τα κέρδη μου. (π.χ. μη επαρκής έλεγχος στα φάρμακα και τροφές, επικίνδυνα φρούτα και λαχανικά). Όταν θα σκέφτομαι τους συνανθρώπους, θα κινδυνέψω, ας σκέφτονται οι ίδιοι των εαυτό τους για να μην γίνουν ζωντανή λεία για μένα».
Ποντικοί της πολιτικής. Πρώτο βήμα: «Να δείξω πόσο καλός χριστιανός είμαι, ας φιλήσω και καμιά εικόνα σε κανένα εκκλησάκι». Δεύτερο βήμα: «Να υπόσχομαι, να υπόσχομαι πολλά, αυτά που δεν πρόκειται να υλοποιήσω ή να υλοποιήσω αυτά που μόνο εικονικά είναι προς όφελος του συνόλου. Αν δεν υποσχεθώ – δεν θα εκλεγώ, θα εκλεγεί άλλος, χειρότερος από μένα. Σε κάθε περίπτωση η κοινωνία θα είναι κορόιδο. Ας είμαι εγώ λοιπόν αυτός του υπόσχεται και ας είμαι στην ομάδα που κοροϊδεύει». Τρίτο βήμα: «Λεφτά για εκλογές. Πρέπει να πουλάμε τις θέσεις στο κόμμα, να παίρνουμε μαύρα, να βγάζουμε νόμους (π.χ. χρηματοδότηση κομμάτων από κράτος, νόμοι περί πολυπολιτισμών) που ζημιώνουν την κοινωνία. Αλλιώς δεν θα εκλεγούμε. Αν δεν είμαστε εμείς – θα ληστεύουν την κοινωνία άλλοι, ας το κάνω εγώ τότε».
Σήμερα τα πολιτικά κόμματα δεν είναι τίποτα άλλο παρά εταιρίες συμφερόντων. Δεν έχουν τίποτα άγιο, τίποτα κοινωνικό, μόνο μπίζνες. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να σταματήσει ή να αλλάξει από μόνο του.
Ποντικοί των Υπουργείων και του Δημοσίου. Πρώτο βήμα: λαμβάνουν μαύρα για νόμιμα. Δεύτερο βήμα: εργασία εν μέρει παράνομη, π.χ. να περάσει ή όχι μια προσφορά κάποιου έργου, άδεια μιας «ανάπτυξης». «Αν πω όχι – θα δεχθεί άλλος». Τρίτο βήμα: κλοπή από ταμεία, προϋπολογισμούς κλπ.
Το κείμενο μεταφράσθηκε από τα Ρώσικα από τον ΣΠΑΡΤΙΑΤΗ Ν.Ι. Στέλεχος ΚΕΑ. Να μας συγχωρέσετε για τα όποια λάθη.
Έλληνες!
Αυτά τα όντα μπορούν να καταπολεμηθούν μόνο αν χάσουν την εμπιστοσύνη μας.. Όταν χάσουν την εμπιστοσύνη μας, δεν θα έχουν δύναμη τα ψέματά τους. Βγάζοντας τα ροζ γυαλιά μας θα δούμε τους λυκάνθρωπους όπως είναι πραγματικά. Μόνο τότε η κοινωνία μας θα βρεί το δρόμο της.
Έλληνες!
Γιατί στην κοινωνία μας υπάρχουν τέτοιοι λυκάνθρωποί; Πως γεννήθηκαν; Το Έθνος μας έχει χάσει τα αντανακλαστικά του;
Έλληνες!
Υπάρχουν συμπατριώτες, που σαν και σας δεν πάσχουν από πνευματική αναπηρία. Υπάρχουν σαν και σας συμπατριώτες σας που δοξάζουν τους ένδοξους προγόνους που τους γέννησαν. Εμπιστευθείτε τους και συμπαραταχθείτε μαζί τους.
ΠΗΓΗ.
http://antistasi.org/?p=9181
Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011
Το τέλος της αγροτικής κοινωνίας σήμανε και το τέλος των πολεμιστών;
Του Παναγιώτη Κλεοβούλου
Δικηγόρου και στελέχους Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης
Ο πρωτόγονος άνθρωπος, αφ΄ ότου επεδόθη στη γεωργία, αναγκάσθηκε να κατασκευάσει μόνιμες κατοικίες στο χώρο τον οποίο επέλεξε. Ως εκ τούτου φυσικότατα επήγασε το συναίσθημα της αγάπης του προς το χώρο στον οποίο εμπιστεύθηκε την ύπαρξη του, την οικογένεια του, την περιουσία του. Στο χώρο αυτό είδαν το πρώτο φως του ήλιου τα παιδιά του, εκεί γαλουχήθησαν, εκεί έθαψε τους προσφιλείς νεκρούς του. Στην πατρώα γη δημιούργησε τα πρώτα ήθη και έθιμα, τα οποία αποτέλεσαν και τους πρώτους νόμους. Εκεί το γένος του λάτρευσε τους ίδιους θεούς. Ως ήτο επόμενο οι άνθρωποι ανέπτυξαν ιδιαίτερο ψυχικό δεσμό με το χώρο. Ο χώρος αυτός κατέστη η γη η αγαπημένη. Κάθε κομμάτι της γης, κάθε δέντρο, κάθε βράχος, συνδέθηκε άρρηκτα με τη ζωή των ανθρώπων και στο χώρο αυτό των πατέρων εδόθη το όνομα Πατρίς.
Η όμαιμη κοινωνία που ανεπτύχθη σ΄ αυτό το χώρο, είχε πλήρη συνείδηση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Δημιούργησε δηλαδή εθνική συνείδηση και ήταν έτοιμη να υπερασπισθεί την αγαπημένη γη των πατέρων και των παιδιών της με πλήρη αυταπάρνηση. Η γη αυτή γεννούσε μαζί με τη φύση και ανθρώπινα λιοντάρια, αγρίμια, που με πλήρη επίγνωση της ιστορικής τους καταγωγής και σε πλήρη ταύτιση με τη γη που τους γέννησε, τους έτρεφε, τους έδινε ζωή και έφερε στα σπλάχνα της τα οστά των πατέρων τους, ήσαν πανέτοιμοι να την υπερασπιστούν, μαζί μ’ αυτή και την τιμή του Έθνους, άχρι θανάτου!
Μέχρι τις περασμένες δεκαετίες διατηρήθηκε αυτός ο κώδικας τιμής και αυτή η κοσμοαντίληψη στην Ελληνική ύπαιθρο όπου το Έθνος διατηρούσε την αυθυπαρξία του δια των κοινοτήτων. Η αγροτιά, ιδιαίτερα η ορεινή ήταν η κοινωνία που τροφοδότησε όλους τους εθνικούς αγώνες μέχρι την ΕΟΚΑ και ακόμη μέχρι τις μάχες της Μασούρας.
Όμως η άλλοτε ακμάζουσα και θάλλουσα από Ελληνικότητα Κυπριακή ύπαιθρος των παππούδων μας εξέλειπε πλέον και τούτο οφείλεται στην έλευση της αστικής τάξης. Η αστική τάξη ως καθαρά παρασιτική τάξη, παράλληλα με την οικονομική της δραστηριότητα στους τομείς εισαγωγών, τραπεζικών εργασιών, τοκογλυφίας και της κερδοσκοπίας δια της αγοραπωλησίας γης, νομισμάτων, πολύτιμων μετάλλων ή μετοχών ανέπτυξε και ανάλογη «κουλτούρα». Μια κουλτούρα παρασιτική και επιζήμια για το Έθνος.
Η επέλαση της επέβαλε και τις σαθρές της αξίες, εις βάρος της αγροτικής κοινωνίας και κατακρήμνισε το παραδοσιακό οικοδόμημα και τις αξίες του. Και έχει κάθε λόγο να κατακρημνίσει και να υπονομεύσει την έννοια της πατρίδας, αφού η παρασιτική λειτουργία και η εμπορική δραστηριότητα (της αστικής τάξης) αποβαίνει επιβλαβής για την εγχώρια παραγωγή. Κάθε μέτρο προστασίας της εθνικής οικονομίας ανακόπτει τις δικές της δραστηριότητες. Έτσι μπαίνει σε λειτουργία το ανίερο έργο. Κρημνίζεται και λοιδορείται πλέον το ηρωικό ιδεώδες, η πολεμική αρετή, τα θρησκευτικά ιδεώδη. Κρημνίζονται και υπονομεύονται επίσης τα δύο κύρια ιδεώδη της παραδοσιακής αγροτικής κοινωνίας. Το ιδεώδες της αρρήκτου συνδέσεως με τον τόπο, (δηλαδή η έννοια της πατρίδος) και το συνδεδεμένο με το πρώτο, ιδεώδες της φυλετικής καθαρότητας, της έννοιας δηλαδή ότι αυτή η φυλή είναι αυτόχθων και από αρχαιοτάτων χρόνων κατέχει αυτή τη γη ως δικαίωμα βιολογικής διαδοχής.
Οι αξίες του αστικού πολιτισμού διαπλάθουν ένα χαρακτήρα άκρως αντίθετο του γεωργικού ιδεώδους της συνδέσεως προς τη φύση και προς το ρυθμό του Κόσμου και της υπομονετικής προσαρμογής στις εποχές, στις καιρικές συνθήκες και στη θεία πρόνοια.
Πλάθεται έτσι ο νέος άνθρωπος του αστικού πολιτισμού ο οποίος μισεί τους ποιητές, τους θεματοφύλακες της παράδοσης, τους ασχολούμενους με τις πνευματικές αξίες, τους δημιουργούς, τους πολεμιστές, τους ήρωες, όσους δεν θέλουν να καταναλώσουν τα εισαγόμενα προϊόντα, όσους δεν θέλουν να δανεισθούν. Ο αστός όντας ο ίδιος κοσμοπολίτης καθίσταται δεινός πολέμιος των εθνικών παραδόσεων, της εθνικής γλώσσας, των εθνικών συνόρων, της θρησκείας. Οι αστοί κοσμοπολίτες είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν οιανδήποτε κοσμοπολίτικη οργάνωση υποσχεθεί ισοπέδωση της εθνικής γλώσσας, των εθνικών παραδόσεων, των εθνικών συνόρων.
Όλη αυτή η θεωρία επαληθεύεται βεβαίως, σε Ελλάδα και Κύπρο και μας παραπέμπει στα φαινόμενα της νεόπλουτης αστικής τάξης, η οποία πίεσε για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, επεδίωξε την καθιέρωση της Αγγλικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο, μεθόδευσε την κατάργηση της εθνικής ιδιομορφίας και των εθνικών συνόρων και επέβαλε την επέλαση των λαθρομεταναστών.
Η αστική δραστηριότητα δημιουργεί παράλληλα άλλα δύο φθοροποιά στοιχεία: την αστυφιλία και τη μεγαλούπολη. Η μεγαλούπολη από τη φύση της δημιουργεί διαλυτικά της κοινωνίας στοιχεία. Δημιουργεί τις στρατιές των ανέργων, απαραίτητο στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος για να κρατούνται τα ημερομίσθια σε χαμηλά επίπεδα. Από τη δεξαμενή των ανέργων εκτρέφεται σαν μινώταυρος η καπιταλιστική οικονομία και ο υπόκοσμος.
Όλη αυτή η μάζα που συνέρευσε από την ύπαιθρο στην πόλη διέκοψε απότομα την παραδοσιακή της ζωή. Εξέλειπε πλέον ο σύνδεσμος με τις παραδόσεις και τη φυσική ζωή, η δε νεώτερες γενεές δεν γνωρίζουν τίποτε για τη ζωή, για τη φύση, για τις εποχές, δεν έχουν οιανδήποτε σύνδεση ούτε με την ζωή των ζώων ούτε με την ανθρώπινη κοινότητα. Αυτό τους καθιστά επιρρεπείς σε οιανδήποτε βαρβαρότητα καθώς και σε οιανδήποτε αντιφυσική διδασκαλία, κυρίως όμως έχει εγκατασταθεί στην ψυχή τους η αποξένωση και η αλλοτρίωση. Αυτοί δεν απολαμβάνουν κανένα από τα αγαθά της μεγαλουπόλεως, δεν αισθάνονται πολίτες της, η ζωή σε αυτήν είναι ανιαρή, όπως και η εργασία τους, που δεν είναι πλέον δημιουργική. Από δημιουργικοί άνθρωποι συνδεδεμένοι με τον ρυθμό του Κόσμου κατέστησαν ασήμαντα πιόνια μιας οικονομικής μηχανής. Ζουν σε μια κοινωνία που δεν την εννοούν και ούτε τους εκφράζει, είναι λοιπόν έτοιμοι να τείνουν ευήκοον στους διαβόλους των κοσμοπολίτικων οργανώσεων που θα εμφανισθούν στην φτωχογειτονιά τους ή στην πλούσια συνοικία τους και θα ευαγγελίζονται την ισοπέδωση των πάντων.
Στην μεγαλούπολη υπάρχει επίσης και μια άλλη ομάδα ατόμων, που αποτελεί μάλιστα και την αριθμητική πλειοψηφία. Πρόκειται για τους αλλοδαπούς που συρρέουν από το περιθώριο του κόσμου. Οι αλλοεθνείς αυτοί δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις ιδέες του ιθαγενούς πολιτισμού. Οι ιδέες αυτές, τους είναι απολύτως ξένες, επομένως εδώ δεν έχουμε απλώς πλήρη αποξένωση αλλά έχουμε ακόμη θετικό μίσος, αβυσσαλέο, θέληση ισοπεδώσεως. Σε αυτή την περίπτωση δεν έχει καμία σημασία το εάν ο αλλοδαπός είναι ανέστιος εργάτης ή υπέρπλουτος αστός. Το μίσος είναι το ίδιο.
Ένα ακόμη σημαντικό συστατικό αναπτύσσεται στην μεγαλούπολη. Αφορά τους «ανθρώπους του πνεύματος», τους «λογοτέχνες», τα στελέχη των μέσων μαζικής ενημέρωσης, οι οποίοι είτε κινούνται από μίσος διότι η κοινωνία αυτή δεν ανεγνώρισε το ταλέντο τους, είτε είναι μίσθαρνα όργανα της οργανωμένης κοσμοπολίτικης οργανώσεως. Οι μισθοφόροι αυτοί έχουν μια συνεχή παραγωγή έργων με σημαντική προπαγανδιστική εμβέλεια. Το έργο τους είναι αρνητικής υφής, βλέπει μόνον τα κακά της κοινωνίας και μεγαλοποιεί συνήθεις περιθωριακές κοινωνικές καταστάσεις.
Η αστική επανάσταση έχει διαβρώσει όλες τις κοινωνικές αξίες. Τα αξιώματα αγοράζονται και πωλούνται. Οι αστοί δεν συμπαθούν τους ισχυρούς κυβερνήτες, ισχυρούς υπό την έννοια της διαθέσεως ισχυρής θελήσεως που στηρίζεται στην γνώση των κοινωνικών φαινομένων. Αυτοί προτιμούν ανδρείκελα που τα προωθούν οι ίδιοι με τα χρήματα τους και τα οποία για να κυβερνήσουν στηρίζονται σε ασταθείς πολιτικές συμμαχίες.
Μέσα στην σύγχυση του μεγαλοπολιτικού περιβάλλοντος είναι φυσικό πολλές ομάδες συμφερόντων να διαγωνίζονται για την κατάλυση του κράτους και για την κατάληψη της εξουσίας. Εμπρός τους ανοίγονται δύο δρόμοι, είτε να διατηρήσουν τους θεσμούς ως φαντάσματα και να διοικούν εκ των παρασκηνίων, είτε να ισοπεδώσουν τον πολιτισμό και να τοποθετήσουν στην θέση του μια κοσμοπολίτικη προπαγάνδα που θα προσελκύει τις προαναφερθείσες ομάδες.
Η δεύτερη λύση φαίνεται προτιμητέα διότι καταστρέφοντας, μετατρέποντας σε αδίκημα και ύβρη τον Ελληνικό πολιτισμό, εξαφανίζεται η αντίδραση και μένει κυρίαρχος ο νέος κοσμοπολίτικος εκφασισμός. Καταστρεφομένης της κύριας φυλής στο μελλοντικό κοσμοπολίτικο κράτος θα κυριαρχήσει απολύτως και χωρίς αντίπαλο η πολιτική συνωμοσία που το κατέλαβε.
Εθνικές μειονότητες εγκατεσπαρμένες σε όλες τις μεγαλουπόλεις του Κράτους βρίσκονται σε πολύ πλεονεκτική θέση εφόσον αποφασίσουν να επέμβουν για την κατάκτηση της εξουσίας. Οι μειονότητες αυτές μπορούν ευχερώς να χρηματοδοτήσουν, να οργανώσουν, να υποστηρίξουν, να προστατεύσουν μια πολιτική οργάνωση, δεν μπορούν όμως να προσηλυτίσουν επιτυχώς στα δικά τους εθνικά ιδεώδη, πρέπει να καλύψουν την πολιτική οργάνωση τους με ένα προσηλυτιστικό προπαγανδιστικό μανδύα κοσμοπολίτικου τύπου.
Βιβλιογραφία:
- Η Ελληνική Κοσμοθέαση Παν. Μαρίνης, εκδόσεις «Νέα Θέσις».
- Ηθικαί Διδασκαλίαι για τους Αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού, εκδόσεις 1937, επανέκδοση από τις εκδόσεις «Λόγχη».
ΠΗΓΗ.
http://antistasi.org/?p=9769
Η ΑΝΑΓΝΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
.
.
.
Δημήτρης Τσιρόγλου
Πρώην γενικός γραμματέας Σωματείου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου
Νομού Θεσσαλονίκης
Τελευταία έλαβε χώρα μία πρωτοφανής,
στα ελληνικά χρονικά, είδηση, που μας άφησε εμβρόντητους. Ειλικρινά δεν
πιστεύαμε στα μάτια μας. Ανήκουστη. Πρωτάκουστη: ‘’Οι Έλληνες είναι
τελευταίοι στην ανάγνωση και μελέτη των βιβλίων, ανάμεσα στους
αναγνώστες όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης’’. Τρομερή διαπίστωση!!
Και όλα αυτά σύμφωνα με έρευνα της περίφημης Eurostat, η οποία
αποφαίνεται κάθε λίγο και λιγάκι για οτιδήποτε αφορά τους πολίτες της
Ένωσης. Τι, πώς, πόσο δηλαδή. Παρόμοια είναι και τα πρόσφατα
αποτελέσματα της πολλής «Πανελλήνιας Έρευνας Αναγνωστικής Συμπεριφοράς
και Πολιτιστικών Πρακτικών» του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ).
Την είδηση φρόντισαν να αναδημοσιεύσουν
οι γνωστοί αδηφάγοι δεινόσαυροι, ώστε να εμπεδώσουμε και να αφομοιώσουμε
την συγκλονιστική είδηση, μπας και συνέλθουμε λιγάκι κι αρχίσουμε να
μελετάμε λιγουλάκι παραπάνω. Δημοσιεύθηκαν άρθρα με ‘’βαρύγδουπους
τίτλους’’, όπως: ‘’Πιαστήκαμε αδιάβαστοι‘’, ‘’ένας στους δύο δεν ανοίγει
βιβλίο’’ κ.ά.
Ποτέ, μα ποτέ, κανένας ανευθυνοϋπεύθυνος
δεν μελέτησε, και κυρίως, δεν συνδύασε και τα αποτελέσματα των άλλων
στατιστικών αναλύσεων της eurostat, που αφορούν άλλα ζητήματα, όπως –
και κυρίως – είναι ο συνολικός χρόνος εργασίας των εργαζομένων στη χώρα
μας σε σχέση με τους συναδέλφους των άλλων χωρών. Τι σύμπτωση(!!): Ο
Έλληνας εργαζόμενος είναι ο περισσότερο εργαζόμενος σ’ όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από το γεγονός αυτό (αλλά κι από στατιστικές) προκύπτει ότι έχει τον λιγότερο ελεύθερο χρόνο από κάθε άλλον πολίτη. Να ανατρέξουμε και σ’ άλλα στατιστικά στοιχεία; Είναι επί πλέον και ο λιγότερο αμειβόμενος απ’ όλους. Επίσης (αν αντέχετε) είναι ο σκληρότερα εργαζόμενος σ’ όλη την Ένωση.*
Πριν από λίγα χρόνια η εφημερίδα
‘’Καθημερινή’’, προς τιμήν της, ερεύνησε στατιστικά τις τιμές ενός
συγκεκριμένου τίτλου βιβλίου, ‘’Ο Χάρι Πόττερ και η φιλοσοφική λίθος’’,
του οποίου η ελληνική έκδοση ήταν (τι σύμπτωση πάλι) η ακριβότερη
σ’ όλη την Ένωση. Γενικά ο μέσος όρος του κόστους ενός βιβλίου
κυμαίνεται περί τα 18 ευρώ, κοντά δηλαδή ένα μεροκάματο, καθιστώντας το
βιβλίο το ακριβότερο στην Ευρώπη.
Σ’ όλα αυτά προστίθεται και η ανυπαρξία
κρατικής πολιτικής βιβλίου. Η πολιτεία συμμετέχει σε εκδηλώσεις που
αφορούν το βιβλίο με… χαιρετισμούς. ‘’Χαιρετισμό απηύθυνε ο χ υπουργός
πολιτισμού’’. Ή με παραστάσεις: ‘’Παρέστη ο χ υπουργός’’. Ή με τις
περίφημες αιγίδες: ‘’Υπό την αιγίδα του τάδε υπουργείου’’ κλπ. Δηλαδή νά
‘χαμε να λέγαμε.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι, κύρια
αιτία, εκτός των άλλων που έχουν αναφερθεί, αποτελεί η πλήρης
εμπορευματοποίηση του αγαθού που λέγεται βιβλίο, η ανεξέλεγκτη
κερδοσκοπία των εκδοτικών οίκων (επίσημα ονομάζεται ‘’ένταξη της χώρας
στο ευρώ’’), η κρατική πολιτική που επικεντρώνεται κυρίως στην ενίσχυση
των καημένων εκδοτικών επιχειρήσεων, για την οποία αποτελεί
‘’πολιτιστικό καθήκον’’. Η μέριμνα εκδοτών, βιβλιοπωλών και πολιτικών
παραγόντων επικεντρώνεται κυρίως στην δημιουργία όλο και περισσοτέρων
σχολικών βιβλιοθηκών με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος
(ελάτε τώρα Φαρισαίοι, δεν περνάν αυτά σε μας). Μεταξύ των αιτίων είναι
και το γεγονός ότι πολύ μεγάλος αριθμός βιβλίων και μάλιστα παιδικών
τυπώνονται στην Κίνα και στην Ταϊλάνδη, με ό,τι συνεπάγεται αυτό: Π.χ.
ορθογραφικά λάθη ακόμη και στους τίτλους των βιβλίων, δηλαδή στα
εξώφυλλα. Μέχρι εκεί μπορεί να φτάσει η αγάπη των εκδοτών γενιτσάρων
προς τους λιλλιπούτειους αναγνώστες.
Ένας σημαντικός λόγος είναι και η
ποιότητα του βιβλίου. Σήμερα οι κατηγορίες έχουν αλλάξει σημαντικά:
Βιβλία ‘’θαλάσσης’’, ‘’ελαφρά’’, ανάλαφρα’’, χαλαρωτικά’’, που όταν τα
διαβάσεις γίνεσαι αλοιφή. Δηλαδή ό,τι χρειάζεται σήμερα η
παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και ο παγκοσμιοποιημένος ανήθικος
καπιταλισμός.
Ουσιαστικά δεν βλέπουν τους πολίτες ως
αναγνώστες, αλλά ως αγοραστές. Δεν τους ενδιαφέρει η ανάγνωση του
βιβλίου, αλλά η αγορά του, η κατανάλωσή του και μόνο, που θα φέρει νέα
κέρδη στα ήδη υπάρχοντα.
Συμπερασματικά υπάρχουν (ευτυχώς) απλές
λύσεις-κινήσεις που , αν γίνουν, θα φέρουν και τα επιθυμητά
αποτελέσματα, δηλαδή αύξηση της αναγνωσιμότητας, και είναι: γενναία
αύξηση των αμοιβών των εργαζομένων τουλάχιστον σύμφωνα με τις
πραγματικές πληθωριστικές τιμές και άνω,** μείωση ή και κατάργηση του
Φ.Π.Α. στο βιβλίο, μείωση των ωρών εργασίας στις 35 κ.ά.
Μήπως κανείς από τους αναγνώστες αυτού
του αρθριδίου εξακολουθεί να διερωτάται γιατί οι Έλληνες διαβάζουν
λιγότερο απ’ όλους του πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
.
.
*Απλή λογική: Έχουμε ως χώρα την
ακριβότερη τηλεφωνική μονάδα, άρα θα έχουμε και το μικρότερο ποσοστό
προσβάσιμων πολιτών στο διαδίκτυο. Πράγμα το οποίο, ακριβώς, συμβαίνει.
Τα αυτά και για το βιβλίο, όπως και για πολλά άλλα αγαθά.
**Πρόσφατα διεθνούς φήμης οικονομικός
σύμβουλος μεγάλης πολυεθνικής είπε το περίφημο: ‘’Πρέπει να γίνουν
αυξήσεις μισθών ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να αγοράσουν τα
προϊόντα που παράγουμε’’.
ΠΗΓΗ.
Ποιος είναι και ποιος δεν είναι Μακεδόνας
Για να κατανοήσουμε καλά ποια είναι στον Κόσμο η ελληνική επιρροή -εκείνη που οφείλεται στην μακεδονική εξάπλωση— θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αναφερόμαστε αποκλειστικά και μόνον στους ελληνικής καταγωγής Μακεδόνες, σι οποίοι δεν είχαν Ποτέ καμμία απολύτως σχέση με τους Σλάβους, που εμφανίστηκαν χίλια χρόνια μετά και που τώρα έδωσαν το όνομα «Μακεδονία» σε κάποιες εκτάσεις, οι οποίες υπήρξαν ιλλυρικές και θρακικές.
Κοντά σ’ εκείνη την ελληνική περιοχή, που αποτελεί την πραγματική Μακεδονική γη, υπάρχει και ένας άλλος λαός, που έφτασε να αποκαλείται «μακεδονικός» χωρίς να είναι. Στην περίπτωση αυτή θα ήταν προτιμότερο να μιλούμε για «ψευδο-Μακεδόνες» ή «κλεπτο-Μακεδόνες». Ας εξετάσουμε το γιατί.
Οι Σλάβοι πρωτοεμφανίζονται στην ευρωπαϊκή ιστορία χίλια περίπου χρόνια μετά από την μακεδονική εξάπλωση. Πρόκειται για έναν από εκείνους τους λαούς που, επειδή ακριβώς δεν είχαν τίποτε, δεν είχαν ούτε όνομα. Η λέξη «σλάβος», που κάποτε αναφέρεται και ως «σκλάβος», με την έννοια τού αλυσοδεμένου εργάτη, φαίνεται να Προέρχεται από τον όρο «slοwο», ο οποίος πιστεύεται ότι σημαίνει «λόγος». Αυτοί, λοιπόν, ήταν οι λαοί, τους οποίους οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν «servi» —το σχεδόν «εθνικό» όνομά τους— το οποίο στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκε για να υποδηλώσει τους νικημένους, κυριευμένους και άμοιρους παντός ανθρωπίνου δικαιώματος λαούς.
Όταν, ωστόσο, εμφανίζονται στην Ιστορία, το κάνουν ως αγέλες υποταγμένων μαζών, στερημένων παντός ανθρωπίνου δικαιώματος, ως ένας λαός για τον οποίο μπορεί Κανείς να πει ότι —ακριβώς για τον λόγο αυτό— το όνομα τού γένους ή τού έθνους του, «σλάβος» ή «σκλάβος», θα χρησιμοποιηθεί στο εξής για να ονομάσει τους αλυσοδεμένους ανθρώπους, τους στερημένους ελευθερίας και κάθε δικαιώματος, που ενίοτε χρησιμοποιούνται μέχρι και σαν κτήνη. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, όταν εμφανίζονται συμμετέχοντας στις ξενικές εισβολές, οι σλάβοι φαίνονται να είναι υποταγμένοι και κατακτημένοι τόσο από τους Αβάρους, έναν λαό τουρκικής καταγωγής, όσο και από τους Βουλγάρους, άλλον έναν λαό τουρκικής καταγωγής. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ο κυρίαρχος λαός που επιτίθεται στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είναι οι Τούρκοι, που φέρνουν μαζί τους μία αγέλη ανθρώπων, της οποίας τους άνδρες υποχρεώνουν να πολεμούν, ενώ τις γυναίκες να βαδίζουν κυρίως εμπρός από τις άμαξες, σαν κτήνη έλξεως. Τους χρησιμοποιούν,
επίσης, στις κατ’ οίκον εργασίες και στην καλλιέργια της γης. Αυτή η κατάσταση έχει ως συνέπεια την απελευθέρωση των σλάβων και την παραμονή τους εκεί όπου τους έχουν φέρει ως σκλάβους, κάθε φορά που οι Τούρκοι —όντας πάντοτε μια μειονότητα που ενσωματώνει στον στρατό της υποταγμένους λαούς- υφίστανται κάποια μεγάλη ήττα και εξαφανίζονται από τον χάρτη και από την ιστορία. Στην περίπτωση των σκλάβων των Βουλγάρων, που ως σλάβοι/σκλάβοι δεν είχαν ούτε όνομα, ούτε προσωπικότητα, συνέβη το εξής: υιοθέτησαν το όνομα των παλαιών Κυρίων και αφεντών τους, αν και στην περίπτωση των Αβάρων εξαφανίστηκαν εντελώς.
Μετά την πτώση των Αβάρων εμφανίζονται κάποια σλαβικά «φύλα», μεταξύ των οποίων οι «σεβέρεοι, σμολεάνοι, σαγουδάτες, βελεγεζήτες, δραγοβίτσες» και άλλοι, ονόματα τα οποία στην πραγματικότητα δανείζονται από μικρές λίμνες και ρυάκια γύρω από τα οποία εγκαθίστανται, αφού οι σλάβοι —εραστές τής ελευθερίας μέχρι παραλογισμού— δεν σχημάτιζαν ποτέ πολιτικού τύπου ενότητες μεγαλύτερες τής μορφής που οι ίδιοι ονόμαζαν «zadruga», δηλαδή «οικογένεια» με την ευρύτερη έννοια. Ο χώρος συγκέντρωσης μιας ομάδας ονομαζόταν «zhupa» και αυτή κυβερνιόταν από τους γεροντότερους, σι οποίοι συνήθιζαν να εκλέγουν έναν εξ αυτών, τον καλούμενο «zupan» ή, μεταξύ των Κροατών, «banus».
Έτσι, λοιπόν, οι σλάβοι δεν είχαν ποτέ αυθεντικά εθνικά ονόματα, αφού ποτέ δεν σχημάτισαν έθνος. Οι ίδιοι οι ανατολικοί σλάβοι, που σήμερα ονομάζονται στην πλειονότητά τους «Ρώσου>, Φέρουν ένα όνομα δανεικό. Αυτοί ζούσαν στα ανατολικά τής Ευρώπης, σε εδάφη όπου υπήρχαν κάτοικοι διαφόρων προελεύσεων, ειδικά προς τον Βορρά, όπου ζούσαν λαοί φινλανδικής καταγωγής (συχνά αναμεμειγμένοι με «σλάβους») επί των οποίων είχε εγκατασταθεί η κυριαρχία των Σουηδών, ενός γερμανικού λαού. Οι Φιλανδοί, που έφταναν μέχρι τον ποταμό Δβίνα, αποκαλούσαν τους Σουηδούς «ruotsi» και στους σλάβους που τους υπηρετούσαν —δηλαδή στους σκλάβους των Σουηδών— έδωσαν το ίδιο το όνομα των Κυρίων τους. Οι «υπηρέτες των Σουηδών» (στα Φινλανδικά: «ruotsi») Κατέληξαν να ονομάζονται απλώς «Σουηδοί». Αυτό το όνομα, η αρχική προέλευση τού οποίου δεν είναι εξακριβωμένη, δόθηκε αρχικά στους κατοίκους τής περιοχής τού Κιέβου (δηλαδή τής Ουκρανίας) και αργότερα σε όσους ζούσαν γύρω από το Νοβγκορόντ και την Μοσχοβία.
Οι Σουηδοί συνέχισαν να είναι οι κύριοι όλης τής κατοικημένης περιοχής τής Νότιας Φινλανδίας, όπου έμεναν φινλανδικοί λαοί, όπως ήταν οι Εσθονοί και οι Λιβονοί, οι Καρέλιοι και οι κάτοικοι του καλουμένου «Ingermanland». Μόνον μετά από την μάχη τής Πολτάβας, ο Μέγας Πέτρος κατέλαβε αυτά τα φινλανδικά εδάφη και, για να εκπολιτίσει την χώρα, έφερε Γερμανούς αποίκους, με τους οποίους ίδρυσε και εποίκησε την πόλη Persburg (Πετρούπολη), όπως και τις πόλεις Kronstand, Schlusselburg, Oranienburg και άλλες, που πήραν και εξακολουθούν να έχουν γερμανικά ονόματα. Εκεί κατέφθασαν και οι σλάβοι, δηλαδή οι σκλάβοι των Σουηδών (ruotsi) για να δουλέψουν ως υπηρέτες των Γερμανών αποίκων. Ο Μέγας Πέτρος ονόμαζε την περιοχή, που αποίκησαν σι Γερμανοί, «παραθυράκι προς την Ευρώπη» και είναι προφανές ότι, επιθυμώντας να εξευρωπαΐσει και να εκπολιτίσει την αυτοκρατορία του, δεν είχε καμμία επιθυμία να επιτρέψει τον εκρωσισμό των Γερμανών.
Στα νότια τού Δούναβη, μεταξύ των λαών που επίσης τέθηκαν στην υπηρεσία των Τούρκων κατακτητών, είπαμε ότι υπήρχαν και σι «σκλάβοι των Βουλγάρων» (στην τουρκική γλώσσα «bul» σημαίνει «ευγενής» και αρχικά ήταν μόνον το όνομα τής ηγετικής ομάδας). Αυτοί εγκαταστάθηκαν σε περιοχές στα δυτικά τής πόλης τής Σόφιας.
Οι σύγχρονοι Βούλγαροι ότι «τούτοι οι σημερινοί σλαβο-Μακεδόνες είναι απλά ένας βουλγαρικός κλάδος και ότι η εφεύρεση τής σλαβικής μακεδονικής εθνότητας είναι μία απόπειρα ακρωτηριασμού τής (σλαβο-) βουλγαρικής ενότητας», από την οποία λίγο μόνον διαφέρουν τούτοι οι ψευδείς Μακεδόνες. Είναι προφανές ότι, προσδιορίζοντας το όνομα «Μακεδόνες» σε τούτους τους σλάβους, διαπράττεται μία διανοητική και πολιτική απάτη, αφού οι αυθεντικοί Μακεδόνες ήταν μία ελληνική ομάδα, τής οποίας η γλώσσα ελάχιστα διέφερε από τις άλλες ελληνικές διαλέκτους. Γνωρίζουμε για παράδειγμα, ότι τα ονόματα «Φίλιππος» και «Φερενίκη» προφέρονταν ως «Βίλιππος» και «Βερενίκη» μεταξύ των Αρχαίων Μακεδόνων, και ότι έλεγαν «πτόλις» αντί «πόλις» και «πτόλεμος» αντί «πόλεμος» (που είναι ελληνικοί τύποι, αρχαιότεροι από τους συνηθέστερους ιωνικούς δωρικούς και αχαϊκούς). Αυτές σι μορφές παρέμειναν ζωντανές σε ονόματα ανδρών, όπως «Πτολεμαίος», αλλά και ελληνίδων Βασιλισσών τής Μακεδονίας, όπως «Βερενίκη». Οι Μακεδόνες εξάλλου, συμμετείχαν από νωρίς στους Ολυμπιακούς αγώνες, στους οποίους μπορούσαν να συμμετέχουν μόνον οι ‘Έλληνες.
Οι σλάβοι, που υιοθέτησαν το όνομα «Μακεδόνες», πρωτοεμφανίστηκαν, όπως προείπα, χίλια με χίλια διακόσια χρόνια μετά από την εξάπλωση των Ελλήνων Μακεδόνων. Είναι προφανές ότι υιοθέτησαν, το όνομα των γειτόνων τους επειδή οι ίδιοι δεν είχαν -ούτε εκεί- δικό τους εθνικό όνομα, όπως ποτέ οι σλάβοι δεν είχα, δικά τους εθνικά ονόματα σε κανένα μέρος τής γης. Για τούτους τους λόγους, οι σλάβοι που σήμερα έφτασαν να αποκαλούνται «Μακεδόνες και που κατοικούν στα περίχωρα των Σκοπίων δεν έχουν απολύτως καμμία σχέση με τους αυθεντικούς Μακεδόνες, οι οποίοι ζούσαν στην ελληνική περιοχή που μέχρι σήμερα ονομάζεται Μακεδονία. Από την γη αυτή, κάτω από τις διαταγές τού Έλληνα Μακεδόνα Βασιλιά Αλεξάνδρου, κατέκτησαν την Περσική Αυτοκρατορία, εξαπλώνοντας μέχρι εκεί τον Ελληνικό Πολιτισμό και υποβάλλοντας την ελληνική κλασική νοοτροπία σε μία αυθεντική επανάσταση, αφού από εκείνη την στιγμή οι Έλληνες, που είχαν συνηθίσει να ζουν σε μικρές (και μόνον κατ’ εξαίρεση σε κάπως μεγαλύτερες) πόλεις, αντιμετώπιζαν μία παγκόσμια αποστολή ως κληρονόμοι και μεταλαμπαδευτές τού πιο έξοχου πολιτισμού που δημιούργησε η Ανθρωπότητα. Αυτοί οι άνθρωποι έφτασαν να χτίσουν ελληνόφωνες πόλεις μέχρι την Ινδία, το Αφγανιστάν, την Μεσοποταμία και αλλού!
Στα τέλη τού 9ου μ.Χ. αιώνα, ανέρχεται στον Πατριαρχικό Θρόνο τής Κωνσταντινουπόλεως ο Φώτιος, μία από τις μεγαλύτερες μορφές τής διανόησης που γέννησε ο Βυζαντινός Πολιτισμός. Αυτός ο άνδρας, που διακρίθηκε για την ευρεία καλλιέργειά του, ευνόησε ένα είδος Αναγέννησης τού Ελληνικού Κλασικού Πολιτισμού. Μεταξύ των πεπραγμένων του — εκτός τού αξίου κατορθώματός του να διακόψει τις σχέσεις του με την Ρώμη, στην οποία κυριαρχούσε ο βαρβαρισμός, ακόμη και μέσα στο Παπικό Κράτος— συγκαταλέγεται και η ανάθεση σε δύο Έλληνες τής Θεσσαλονίκης, στους αδελφούς Κωνσταντίνο (ονομαζόμενο και Κύριλλο) και Μεθόδιο, τής μετάφρασης τής Αγίας Γραφής στην γλώσσα των σλάβων.
Αυτοί υιοθέτησαν, για τούτον τον σκοπό, την γλώσσα που χρησιμοποιούσε κάποια από εκείνες τις σλαβικές φυλές, που ακόμη περιφέρονταν ύποπτα γύρω από την Θεσσαλονίκη, μετά από την ήττα των Βουλγάρων και των λοιπών Τούρκων. Πρέπει να τονιστεί, λοιπόν, ότι δεν ήταν σλάβοι εκείνοι που μετέφρασαν την Βίβλο, αλλά δύο Έλληνες, οι οποίοι το κατάφεραν εφευρίσκοντας για τον σκοπό αυτό μέχρι και το σλαβικό αλφάβητο, το αποκαλούμενο γλαγολιτικό. Αυτή η μετάφραση βοήθησε τους σλάβους να μην απορροφηθούν από άλλους λαούς, κάτι που οπωσδήποτε θα είχε συμβεί χωρίς ένα τέτοιο λογοτεχνικό έργο. Η σλαβική γλώσσα αυτής τής μετάφρασης ονομάζεται τόσο «αρχαία βουλγαρική», όσο και «αρχαία σλαβική». Η μετάφραση της, την οποία πραγματοποίησαν οι δύο Έλληνες λόγιοι από την ίδια την ελληνική γλώσσα τους στην σλάβικη, συνέβαλε στην στερεοποίηση τής προσέγγισης των σλάβων στο Βυζάντιο. Τούτη η Βίβλος μετατράπηκε σε γλώσσα τής Θρησκείας και τής γραπτής επικοινωνίας, χρησιμοποιούμενη μέχρι προσφάτως στην ίδια την Ρωσική Αυτοκρατορία. Πρόκειται, λοιπόν, για μια δεύτερη ελληνική πολιτισμική εξάπλωση που κατορθώθηκε ξεκινώντας από την Μακεδονία, μέσω τής μετάφρασης τής Βίβλου στην γλώσσα των σλάβων. Τούτο το έργο υπήρξε η βάση τού εξευρωπαϊσμού των Ρώσων, οι οποίοι εξαπλώθηκαν στην ευρύτερη περιοχή τής σημερινής Ρωσίας μετά από το χριστιανικό βάπτισμα τού Βλαντισλάβ.
.
.
Φεδερίκο Κάρλος Κρούτβιγκ Σαγρέδο
.
.
Το κείμενο είναι απόσπασμα απο το βιβλίο ” Το Ελληνικό Θαύμα ” του αειμνείστου Βάσκου Ελληνιστή και η μετάφραση είναι του Αθανάσιου Τσακνάκη.
ΠΗΓΗ
http://eistorias.wordpress.com/
Εθνικά θέματα
Συνέντευξη του Ν.Λυγερού, Θ. Καρυώτη
Άγνωστος Μ
με τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εθνικά θέματα"
Άγνωστος Μ
με τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο
‘Αργοπεθαίνει το Χωριό !
Γράφει η Αρτάνη
- Για το Χωριό μας ο λόγος!. Γιά το κάθε Ελληνικό Χωριό. Του παραχωρούμε(;) λίγο χρόνο καί χώρο(;) για να μεταφέρουμε έστω και επιγραμματικά, τη δραματική του κραυγή της εγκατάλειψης. Μακριά οι λυρικοί οίστροι. Χρόνια τώρα το υμνήσαμε εμμέτρως, καιρός να το θρηνήσουμε με σεβασμό και αγάπη υπερμέτρως. Ιστός των κυττάρων του Κράτους, είναι το Χωριό. Από το Χωριό, και με όλα τα Χωριά ζει και υπάρχει ούτως ή άλλως η κάθε Πόλις (Άστυ) η Πρωτεύουσα και η συμπρωτεύουσα! (παγκόσμια Ελλαδική πρωτοτυπία!). Εδώ το Χωριό γενικά της Ελληνικής γης εξετάζουμε. Με λίγες λέξεις προβάλουμε την εικόνα του, χωρίς υπερβολές, προκαταλήψεις, ακρότητες. Ξεχασμένοι και περιφρονημένοι συνέλληνες το κατοικούν. Τόσοι, όσοι για να μην σβήσει ο χάρτης την ήδη και ξεθωριασμένη, καί θολή latinogrameni με graffiti’s και σπρέϊ μουντζουρωμένη, με το ρυπαρό σύνθημα PAOK, G 13, φεύγω αγάπη μου, και άλλα εμετικά, νταμπέλα στην είσοδό του, που μαρτυρά την ύπαρξη του!!! πρός το παρόν.
Τα τελευταία χρόνια τα Χωριά μας έχουν έρθει σε τραγική κατάσταση. Φυγή, και μάλιστα άτακτη των νέων, στα «ξένα», ή για αλλού. Μάλιστα, και με την ευλογημένη Πατρική κατάρα « φευγάτε από τα χωράφια ..νά γλιτώσετε». Στα Πατρικά έχουν μείνει οι Σεβάσμιοι. Σε λίγα χρόνια κι αυτοί, θα φύγουν λησμονημένοι για το αγύριστο ταξίδι...κρίμα. Ουδείς αρμόδιος αιρετός ή διορισμένος νεόπλουτος μικροαστός, κι αυτός με το δίκιο του - μέχρι σήμερα, άκουσε τις φωνές του χωριού και μελέτησε με προσοχή τα σοβαρά ζητήματά του, στην πραγματική τους βάση. Κι ας κόπτονται όλοι τους για το αντίθετο!. Μας έφαγε ο στίχος, η νοσταλγία και η φιλολογία για τη ζωή του χωριού. Με χορούς, πανηγύρια ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ με νεο-αστούς και νεογενιτσαρισμούς, και πολιτιστικούς συλλόγους, οι περισσότεροι σφραγίδες, -εκείνες οι γιορτές κερασιού, καλαμποκιού, μελιτζάνας, ρυζιού, και άλλες γραφικότητες - φαίνεται κανέναν δεν προβληματίζουν επί της ουσίας- προσπαθούμε να το κρατήσουμε στη ζωή. Εκείνες οι αναβιώσεις, λέει, εθίμων γιατί να μην είναι Βιώσεις, η ίδια κατά Φύση Ζωή;;;
Οι «πολιτικοί» ή μάλλον οι πολιτικάντηδες το επισκέπτονται μόνο τις παραμονές των εκλογών! Λαγοί με πετραχήλια, και μπόλικα θα, θα, θα...
Κούφια λόγια, σχέδια προτάσεις, μουλωχτές διαβουλεύσεις, απόλυτο κενό, κάλπικες υποσχέσεις καί ταξίματα.. μόνο! Ούτε ένας ασφαλής αγροτικός δρόμος, ούτε ένας μοριοποιημένος, έστω, γιατρός στα πολύ ορεινά χωριά, ούτε μία βιοτεχνία, ούτε ένα εργοστάσιο, ούτε.. ούτε.. τής προκοπής. Τα ήδη υπάρχοντα υπολειτουργούν ή κλείνουν και φεύγουν γι’ αλλού. Πώς να ζήσουν οι Χωρικοί μας; Ουδείς νοσταλγεί τη ξενιτιά. Παίρνουν τα μάτια τους τα νιάτα και το σφρίγος του Χωριού, διότι ουδείς τους έριξε μια Πατρική - Εθνική ματιά. Απεναντίας μάλιστα. Αντικίνητρα, και εξευτελιστικές τιμές των παραγομένων προϊόντων τής πολύπαθης και πολυθρεύτρας γής μας. Πού είναι οι τιμές κρατικής παρέμβασης; Βρίσκονται μάλλον στον Καιάδα της ελεύθερης αγοράς!!! και στα συρτάρια του χρονοπρογράμματος γιά ωρίμανση και επιδοτήσεις. Πού, ευτυχώς, τελειώνουν τό 2013, λένε…
Λύσεις δεν προτείνονται, για τα αυτονόητα. ΟΛΟΙ μας συνυπεύθυνοι. Με αδρές λέξεις, το Χωριό που αργοπεθαίνει και μαραζώνει εκ των προτέρων θρηνούμε. Οι αρμόδιοι, εάν έχουν φωνή και θάρρος, να φωνάξουν στο Κοινοβούλιο για τα χάλια του. Σύνθημα μας: Να σωθεί το Χωριό. Όχι με Νόμους μόνο με λόγια απατηλά και ψεύτικες Αναπτυξιακές Μελέτες που μένουν στα χαρτιά, ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΕΣ και ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΔΕΣ στις καλένδες. Έργα κι αγάπη ζητά το ξεχασμένο χωριό. Ζητά, γιατί όχι, τη Μαμή του, την προξενήτρα, τον Πρόεδρο, τον Γραμματέα του, τον Κλητήρα του, τον Ιερέα του, τον Δάσκαλό του, τους ΔΙΚΟΥΣ του ανθρώπους. Θέλει τα οικόσιτα και συναθρωπευόμενα ζώα του μέσα στο χωριό, τους επαγγελματοβιοτέχνες του!. Θέλει τα τραγούδια του, τα εθιμά του τις συνήθειές του.
Θέλει τούς δικούς του ήχους, τις δικές του μυρουδιές. Θέλει τις Καλημέρες του τα πρωϊνά. Θέλει τους κοινωνικούς του ιστούς!. Όχι μόνον τούς μισθοσυντήρητους μοριοποιημένους άγνωστους ξένους - μέσα σε ξένους - προς αυτό, υπαλλήλους του οκταώρου και του πενθημέρου. Λές και η ζωή είναι οκτάωρο τυποποιημένο! Τους θέλει να μένουν μαζί του, υποχρεωτικά να το ζούν το χωριό!. Τόσα απλά.
Στην άκρη τα ποιητικά λόγια και η αδιαφορία. Μελέτη της υπαίθρου χρειάζεται και με τους ίδιους τους Χωρικούς συμμέτοχους, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ. Αφουγκρασμός και μέτρα άμεσα για το ετοιμοθάνατο Χωριό. Ο Αγρότης και ο Επαγγελματίας, ο Χωριάτης, ο υπερήφανος αυτός ροζιασμένος και ηλιοκαμένος Χωρικός βρίσκονται σε απόγνωση. Με ποιούς τέλος πάντων, θα ζήσει η Ελλάδα; .Απαιτείται πάθος και έμπρακτα κρατικά μέτρα, για τον ετοιμοθάνατο ασθενή της Ελληνικής υπαίθρου!!!
Τα Χωριά αρχίζουν να ερημώνονται. Οι κάτοικοι των Χωριών μας, δεν επιθυμούν γλυκιά ζωή μόνο. Ζωή ανθρώπινη, και Ελληνική αξιοπρέπεια λαχταρούν. Ποιός θα τους την προσφέρει; Ιδού το καυτό ερώτημα που απάντηση, χρόνια τώρα, δεν βρίσκει. Η γνήσια Ελληνική ύπαιθρος, που άλλοτε έσφυζε από ζωή, ψυχορραγεί!.
Ζητά Κράτος, δηλαδή Πολιτεία με Πολίτες κι ανθρώπους να σκέπτονται αγνά Ελληνικά, χωρίς πολιτικά πάθη – επιτέλους - και ατομικές μικρότητες και σκοπιμότητες. Έλληνες με καθαρά μυαλά προόδου και προκοπής. Πολλά ζητάνε ;;!.Ένα μόνο πρέπει να τονιστεί: Όλες οι χώρες έχουν τις πληγές τους και η Ελλάς τους Έλληνες!. Γρηγορείτε, συνέλληνες γιατί το Ελληνικό Χωριό, αργοπεθαίνει από κακή εθνική, διάγνωση. Σήμερα το Χωριό κατάντησε (;) χορταριασμένο αραχνοτόπι, και έγινε χώρος ιστορικών και λαογραφικών μελετών, για κάτι περίεργους γραφικούς και μόνο.
-Αρκετά όμως φλυαρήσαμε!!!. Οι τεχνοκράτες καταγραφείς στατιστικολόγοι επαΐοντες ειδικοί αναλυτές, αφού επεξεργαστούν στη βάση των δεδομένων «τους» τα απογραφέντα και καταγραφέντα στοιχεία της πρόσφατης απογραφής για το ΟΛΟΝ, (άνθρωποι, αστοί-χωρικοί, μορφωτικό - βιοτικό επίπεδο, ακίνητα, υπαίθριοι, υμιυπαίθριοι και άλλα) θα προβούν σε αναλύσεις .. τού τύπου, για την μετακίνηση πληθυσμού στα άστεα, φταίει η αστυφιλία!!!: θα κάνουν βαρύγδουπες και στοφμώδεις δηλώσεις, θα βγάλουν συμπεράσματα, θα λάβουν αμοιβές. Τό Ελληνικό Χωριό, όμως, θα εξακολουθεί να φθίνει, να νοσεί βαριά, η Ελληνική ύπαιθρος να «αργοπεθαίνει», το νεκροταφείο να «εμπλουτίζεται!» .
Αρκετά όμως με τις διαπιστώσεις. Αρκετούς Πακτωλούς στερέψαμε! Πολλά πακέτα ντελόρ ξεκοκαλίσαμε, και με τις επιδοτήσεις τετραωρόφων μονοκαλλιεργειών, πεντάδυμων κοπαδιών, άτοκων (;) δανείων. Κάμποσους άπληστους Κροίσους, πλουτίσαμε. Πάμπολους υβριστές κηφήνες τοκογλύφους, τους μετατρέψαμε σε αρχολίπαρους και αρχομανείς. Αρκετά στρουθοκαμηλίσαμε και μιθριδατιστήκαμε!!!. Αρκετό δηλητήριο και φαρμάκι, ποτίσαμε την Μάνα Γή μας. Τη ς οφείλουμε, έστω, μία έμπρακτη συγνώμη. Φτάνει πια το λαγοκάρδισμα και το γλείψιμο των πληγών του Λαζάρου. Νισάφι!.
Καιρός για προτάσεις, για άμεσες υλοποιήσιμες προτάσεις. Επιστροφή στις ρίζες στα Πάτρια και στα Μήτρια. Στις Ανατολές του Ζωοδότη Ήλιου, στα Ηλιοβασιλέματα. Στα χορταριασμένα σπιτικά των Γονιών μας. Στην αυτάρκη οικιακή Χωριάτικη οικονομία. Επιστροφή στην ΚΟΙΝΗ ΜΟΙΡΑ.
Επιστροφή τώρα, σήμερα!!! στόν βασιλικό και στον ασβέστη.. στά βελάσματα, στα γαυγίσματα, στα χλιμιντρίσματα, στα καλημερίσματα των γειτόνων, στις μυρουδιές, στα χρώματα, στα Άγια Χώματα, στη Γενέθλια Γή, στα καμπανίσματα του εσπερινού και των Κυριακάτικων πρωϊνών. Επιστροφή στην κατά Φύση Ζωή. Στά περιβόλια, στα αμπέλια καί μποστάνια!!!. Στό ζυμωτό ψωμί, στον αναμμένο φούρνο, στα κακαρίσματα. Στίς νερομάνες βρύσες, και στους ίσκιους των πλατανιών, στις δροσιές των ελάτων, στα βοσκοτόπια, στις ρεματιές.
Μακριά από τις κονσέρβες των εμφιαλωμένων νερών. Μακριά από τους καρκίνους, των σκουπιδουπόλεων, των σολάριουμ, των κομμωτηρίων, των μπότοξ, των γυμναστηρίων, των τεχνιτών και αφύσικων αναγκών. Καιρός, οι Χωρικοί να αποδείξουμε πώς δεν είμαστε χάσκακες καί μπουνταλάδες σαν τους πτυχιούχους άπληστους τεχνοκράτες νεόπτωχους αστούς -πού δεν προλάβαμε να γίνουμε σαν κι αυτούς- πού κατέστρεψαν τα πάντα, και δεν έχουμε καμία σχέση με τον τοτινό Μήτσιου ή Θύμιου, τρελό του Χωριού του ασπρόμαυρου ελληνικού σινεμά, και της έγχρωμης τωρινής ρεκλάμας της απληστίας, της απάτης, της τροφονοθείας. Μακριά από μιζανθρώπους και μισανθρώπους και πανούργους κουστουμάτους. Τα μωρμολύκια ( κουρκουλούκια) είναι για τα αμπέλια και τις ερημιές.
Καιρός να ανασυγκροτηθεί το Χωριό, αφού διαθέτει μεταξύ των άλλων και περισπούδαστους μορφομένους, τόσο της Φυτικής, όσο και Ζωικής παραγωγής. Καιρός να πούμε όχι στους μεταλλαγμένους υβριδικούς σπόρους στα χημικά λιπάσματα, στα επικίνδυνα ζιζανιοκτόνα, στα κλωνοποιημένα υβριδικά ζώα. Επιστροφή στους σπόρους, των Παππούδων μας, των Γιαγιάδων μας, στις δικές μας Πατροπαράδοτες ράτσες ζώων. Μακριά από τις επιδοτούμενες (;) υβριδικές μονοκαλλιέργειες. Επιστροφή στις δικές μας Παραδοσιακές, πού χάθηκαν ή λησμονήθηκαν!. Εκείνες οι απαγορεύσεις περί τρελλών αγελάδων, γρίπες των πτηνών, νέες γρίπες των χοίρων, μάλλον έχουν ύποπτη προέλευση!!! ή είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Καιρός, οι εναπομείναντες Χωρικοί του κάθε Χωριού, να αναλάβουμε οι ίδιοι τις τύχες της Ζωής του ΧΩΡΙΟΥ μας στα χέρια μας με ΚΛΗΡΩΤΗ πραγματική αιρετή Δημοκρατική αυτό-διοίκηση. Πόσο επίκαιρο είναι το: Πάντων αιρετώτατον του Ομήρου!!! Μακριά από δόγματα, κόμματα και άλλα αποτυχημένα απάνθρωπα συστήματα, μπαγιάτικες συνταγές των αστών και ανόητων νεοαστών, πού δεν πάτησαν ποτέ τους ΧΩΜΑ. Πώς μπορούν οι βέβηλοι να αποφασίζουν για το ΟΛΟΝ; αφού υπάρχουν και οι Χωρικοί; Καιρός να ανασυσταθούν οι γεωργικοί συνεταιρισμοί, και να φύγουν μακριά οι απάνθρωποι δυνάστες μεσάζοντες, μεταπράτες.
Πώς εξηγείται το γεγονός για να αγοράσει κανείς, και στο Χωριό!!! ένα Ψωμί του κιλού, να χρειάζεται ένα σακί σιτάρι!!!. Καιρός για αυτογνωσία και αυτοκριτική και μακριά από τά ξενόφερτα εισαγόμενα τρόφιμα, με τις επώνυμες φίρμες μέ τις φανταχτερές ετικέτες. Υπάρχουν τα δικά μας, πού είναι Χίλιες φορές καλύτερα. Μακριά, πολύ μακριά από πράγματα άγνωστης προέλευσης, και τις πρόχειρες πλαστικές τροφές των φαστφουντάδικων. Μακριά από τις πλανεύτρες Σειρήνες και τις Κίρκες της και δολερής ελεύθερης αγοράς, πού έρχεται από την μαγδαληνή Ευρώπη και στυλώνεται στην ιερόδουλη εσπερία.
Η τραγουδομάνα Ελλάδα του Μέτρου, της Αρμονίας, της Φιλοσοφίας, των Επιστημών, των Τεχνών, των Ποιητών, των Ηρώων, του καθαρού Αέρα, του Φωτοδότη Ήλιου, της Σιτοφόρας Γης, του γαλανού Ουρανού και της γαλάζιας Θάλασσας, της Δημοκρατίας, έθρεψε και γαλούχησε γενεές - γενεών Ελλήνων. Μπορεί να εξακολουθήσει να το κάνει και τώρα, σε πείσμα των καιρών, σαν άλλος Ανταίος, παρά τις όποιες κακοτοπιές, παρά τα ανελέητα γονθροκοπήματα του ροπαλοφόρου Ηρακλή. Διότι: ή γη ευ πάσχουσα, ευ ποιεί ( αν η γη ευεργετείται με την καλλιέργειά της, ευεργετεί τον άνθρωπο!)... «καλώς δε κακείνος είπεν ος έφη την γεωργίαν Μητέρα και τροφόν των άλλων τεχνών είναι, και αι άλλαι πάσαι τέχναι και κατά γήν και κατά θάλατταν, όπου δ΄ αν αγκασθή ή γη χερσεύειν, αποσβέννυνται και αι άλλαι τέχναι». Ελεύθερη απόδοση: (καλά μίλησε και εκείνος πού είπε ότι: η γεωργία είναι μητέρα και τροφοδότρια των άλλων επαγγελμάτων διότι , όταν η γεωργία πηγαίνει καλά, δυναμώνουν και όλα τα άλλα επαγγέλματα και σε στεριά και σε θάλασσα, ενώ όπου αναγκαστικά η γη μείνει χέρσα, μαραζώνουν και τα άλλα επαγγέλματα). Ξενοφώντος, απόσπασμα – Οικονομικός.
Καιρός να ξαναθυμηθούμε: «Ω! Φύση Πολυμήχανη, Μητέρα, Περίπλοκη, Μέγιστη, Φιλική, Πάνσοφη Κόρη, Γης και Θαλάσσης, Βασιλεύουσα. Πάντων μεν συ και Πατήρ και Μήτηρ, Κραταιή, Αθάνατη, Αιωνίας ζωής πρόνοια, Πάντων εσύ Βασιλεύουσα». (Ορφικά: Ορφεύς προς Μουσαίον, το φύσεως θυμίαμα - αρώματα). Καιρός να ξαναθυμηθούμε επίσης πώς: ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ.-
Υ.Γ.1ον - Η Πόλις-εως: από το πολέω ( = κατοικώ), ακρόπολις (άκρη), πολιάοχος (έχω), πολιούχος πολισμός, πολίτης, συμπολίτης, συμπολιτεία, συμπολίτευσις, πολίτις, πολιτεύω, πολιτεία, πολίτευμα, πολιτευτής, πολιτικός, πολιτισμός, πολιτίζω, εκπολιτίζω, πολίχνη, πτόλις (χάριν του μέτρου), πτολίεθρον, πτόλισμα, (πέρθω), πτολίπορθος, πολεοδομία, πολεοδομική, πολεοδόμος, πολιορκέω (έρκος), πολιορκία, πολιορκητής, κ.α.
Υ.Γ.2ον-Τό Άστυ, του Άστεος, εκ του στένω = είμαι πλήρης (βλέπε καί στείνω), το α, επιτατ.. Αλλά: «οι παλαιοί φασι πόλιν μεν την πολιτείαν, άστυ δε το τείχος» Ευστ., «ότι ικόμεσθα ποτέ πόλιν αιπύ τε τείχος, περί άστυ κατά ρωπήϊα κείμεθα» Όμηρ. (ξ 473). Εάν έτσι έχει το πράγμα τότε μάλλον εκ του ίστημι (ρίζα στα-, α>υ, α>ε), δηλαδή, ότι ισχυρώς (α, επιτατ.) ίσταται στους κινδύνους, έδρα ανθρώπων, πόλη.
Υ.Γ.3ον- Η Ύβρις- εως: Πάσα αυθάδης βία πού πηγάζει από την υπερβολική δύναμη ή πάθος, ή αυθάδεια, ή αυθάδη αλαζονεία, ή προπέτεια. Η λέξις συναντάται στον Όμηρο:(Ο-329). Η ύβρις ακολουθείται από τη βία, που και οι δύο «κατοικούν» στον σιδερένιο Ουρανό, δηλαδή, στον σκοτεινό και σκληρό τόπο, όπου οι υβριστές φαίνονται να έχουν πάνω και μέσα στα κεφάλια τους. Η ύβρις ακόμη αντιπαλεύεται την ευνομία. Ανθρώπινες πράξεις οι οποίες προσβάλλουν την «δίκην» και τό «νέμειν», δηλαδή, το κοινόν συμφέρον καί την διανομήν κατ’ αξίαν των αγαθών, επειδή δι’ αυτών των ανθρωπίνων υβριστικών πράξεων, κλονίζεται η αρμονική ανάπτυξη στο κοινωνικό γίγνεσθαι, και αυτές ακόμη οι πράξεις ονομάζονται «ύβρις» (Ησίοδ. έργα και ημέραι στίχ. 252 – 255). ’Επομένως υβριστής είναι ο άνθρωπος ο βίαιος, ο θρασύς, ο αυθάδης, ο αλαζονικός, ο αχαλίνωτος, ο άρπαγας, ο άπληστος, ο ακόλαστος.
Υ.Γ.4ον.- Αφού πρώτα ξεκρεμάσετε κυρίες και κύριοι των « πολιτιστικών» συλλόγων (εδώ κλαυσίγελως με άφθονο δάκρυ!!!) τά μετεωριζόμενα και ξεσκισμένα με τα γλοιώδη μηνύματα και συνθήματα πανό σας από κολώνες της ΔΕΗ, στύλους των έρημων πλέον πλατειών, από επιλεγμένες διασταυρώσεις δρόμων κλπ, που αναφέρονται στις πολιτιστικές - πάλι κλαυσίγελος - εκδηλώσεις σας παρελθόντων Μηνών – ημερών .
Αρτάνη
.visaltis.blogspot.
-
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
