ΟΙ ΒΟΥΡΓΑΡΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΔΟΞΑΤΟ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ

Ημερομηνία…29 Σεπτεμβρίου 1941

Εκτελέσθηκαν…189

Στις 28-9-1941, ώρα 23.30, μια ομάδα Ελλήνων ανταρτών , παρασύροντας και μερικούς Δοξατιανούς, περικύκλωσαν τον Αστυνομικό Σταθμό Δοξάτου. Η επιχείρηση αυτή των ανταρτών ήταν γνωστή στο Δήμαρχο Δοξάτου Δασκάλωφ και στο Νομάρχη Δράμας Γκιωργκίεφ, οι οποίοι και εκπόνησαν σχέδιο ανάλογο για ένα θετικό αποτέλεσμα των ανταρτών αλλά και μια ευκαιρία για αιματοκύλισμα του Δοξάτου.

Αντικατέστησαν 4 παλιούς χωροφύλακες με νέους, ώστε λόγω της απειρίας τους να μην αντιληφθούν τίποτα, ενώ ο Ενωμοτάρχης απουσίασε από το χωριό εσκεμμένα. Οι 3 από τους 4 χωροφύλακες σκοτώθηκαν και την επόμενη βρέθηκαν απανθρακωμένα τα πτώματά τους. Ξημέρωσε η 29-9-1941, η αποφράδα ημέρα του Δοξάτου-Δράμας.

Οι ελαφρά οπλισμένοι αντάρτες έφυγαν και οι φράσεις τους : «βγείτε έξω, απελευθερωθήκαμε, Χριστός Ανέστη κ.τ.λ.» θα αποδεικνύονταν τραγικές στη συνέχεια. Στις 07:30 περίπου ένα απόσπασμα στρατιωτών Βουλγάρων πλησίασε στα πρώτα σπίτια του Δοξάτου και κατά τις 10:00 άλλοι 100 Βούλγαροι στρατιώτες πύκνωσαν τον κλοιό που δημιουργήθηκε γύρω από το χωριό. Στις 14:00 ήρθε από την Καβάλα άλλο ένα απόσπασμα στρατού με πρόθεση να πυρπολήσει το Δοξάτο, αλλά αντέδρασε η βουλγαρική επιτροπή συγκέντρωσης σίτου και καπνού που ήταν αποθηκεμένο στα ξηραντήρια και οι Βούλγαροι θα έχαναν πολύτιμα κέρδη. Οι κάτοικοι οδηγήθηκαν βίαια προς την κατεύθυνση του δημοτικού σχολείου. Έγινε διαχωρισμός, τα γυναικόπαιδα κλείστηκαν στο σχολείο και οι άντρες στοιβαχτήκαν σε μια άδεια οικοδομή. Σε λίγο άρχισαν οι εκτελέσεις. Κατά ομάδες 10 ατόμων περίπου, οι μελλοθάνατοι οδηγούνταν έξω από το κτίριο και εκτελούνταν επί τόπου. Μέχρι τα χαράματα της 30-9-1941 συνεχίζονταν με αμείωτο ρυθμό οι εκτελέσεις.

Οι εκτελεστές ζαλισμένοι από το κρασί που κατανάλωναν, ασυνείδητοι, εξακολουθούσαν να πίνουν περιχαρείς μπροστά στο αποτρόπαιο έργο τους. Τίποτα δεν τους κλόνιζε , γι? αυτούς το πάτημα της σκανδάλης ήταν ρουτίνα. Αυτοί οι αιμοδιψείς Βούλγαροι, έβαψαν κόκκινο το χώμα του Δοξάτου – Δράμας. Το Δημοτικό σχολείο το λεηλάτησαν, το κατέστρεψαν και το κατάντησαν σταύλο

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

Δημητρακούδη Ανδριάνα του Σταύρου, σύζυγος Πηγαδά Θεοδώρου, κάτοικος Δοξάτου – ΔράμαςΜαρτυρία της 3-6-1991, ώρα 12.00 ΘΕΜΑ: Συλλήψεις-Ξυλοδαρμοί ?Εκτελέσεις (Περίληψη) Πρωινές ώρες της 29-9-1941, άρχισαν στο Δοξάτο – Δράμας οι συλλήψεις αθώων κατοίκων, οι συγκεντρώσεις αυτών κατά ομάδες σε διάφορα σημεία του χωριού και η προσαγωγή τους στον τόπο εκτέλεσης. Φοβούμενοι εμπρησμούς οικημάτων οι περισσότεροι άφησαν ελεύθερα τα ζώα τους και είτε με τη βία είτε αυθόρμητα παρουσιάστηκαν στους χώρους συγκέντρωσης, ενώ αρκετοί συνειδητοποίησαν από την αρχή τον κίνδυνο θανάτου και κρύφτηκαν. Οι Βούλγαροι απέφευγαν να ερευνούν συστηματικά τα σπίτια μας από φόβο, ένιωθαν ανασφάλεια στον κλειστό χώρο των δωματίων, αλλά και δεν είχαν κατάλληλο χρόνο δεδομένου ότι έπρεπε συγχρόνως τα ίδια άτομα να επιτηρούν τους συγκεντρωθέντες, γι? αυτό όσοι κατάφεραν και κρύφτηκαν καλά ή έφυγαν από το χωριό, σωθήκανε. Οι εκτελέσεις άρχισαν τα μεσάνυχτα περίπου της 29-9-1941, ενώ αξιόπιστες πληροφορίες περί των εκτελέσεων άρχισαν να φτάνουν στα σπίτια τα ξημερώματα της 30-9-1941. Μετά 2 ημέρες από τις εκτελέσεις οι Βούλγαροι έστησαν τα κανόνια τους κοντά στο νεκροταφείο και βομβάρδισαν τα Κύργια- Δράμας , γιατί δεν τολμούσαν να πλησιάσουν προς την περιοχή εκείνη.

Θασίτης Άγγελος του Γεωργίου, γεννήθηκε το 1913 στο Δοξάτο ? Δράμας και κατοικεί ομοίως, συνταξιούχος ΟΓΑ.Μαρτυρία της 25-4-1991, ώρα18.00 ΘΕΜΑ :Διαφυγή ?Εκτελέσεις (Περίληψη) Πέρασαν τα χρόνια, έφτασε το 1940, γράψαμε το Αλβανικό Έπος, κατέρρευσε το Αλβανικό Μέτωπο και αρχές Μαΐου του 1941 ήρθαν πάλι οι Βούλγαροι και εγκαταστάθηκαν στο Δοξάτο. Πέρασαν οι ημέρες γρήγορα και ήρθε ο μαρτυρικός Σεπτέμβρης του 1941. Ενώ το 1942 δημιουργήθηκε το γνήσιο αντάρτικο, από τις αρχές του καλοκαιριού του 1941 δημιουργήθηκε ένα ψευτοαντάρτικο με 5-6 Δοξατιανούς κομμουνιστές και μερικούς από τη Χωριστή ? Δράμας. Η τροφοδότησή τους γινόταν από χωριανούς μας ως και από κατοίκους των γύρω χωριών, οι δε κινήσεις τους ήταν πασίγνωστες στους Βουλγάρους , αφού σε λίγο στις τάξεις τους κατάφεραν να εισχωρήσουν Βούλγαροι στρατιώτες, κατάσκοποι δήθεν αντιφρονούντες, αντίθετοι του Βούλγαρου Βασιλέα Μπόρις. Πλησίαζαν μεσάνυχτα της 28-9-1941 όταν κατέβηκαν από το πλησιέστερο Βουνό οι οπλισμένοι αντάρτες και μπλόκαραν την αστυνομία που έδρευε στο σημερινό παιδικό σταθμό. Η όλη επιχείρηση των ψευτοανταρτών ήταν γνωστή στο δολοφόνο Βούλγαρο Δήμαρχο, ο οποίος επιζητούσε αφορμή για αντίποινα, οπότε εκπόνησε σε συνεργασία με τον Βούλγαρο Νομάρχη της Δράμας σχέδιο καταστροφής του Δοξάτου. Αντικατέστησε τους 4 παλιούς χωροφύλακες με νέους, ώστε λόγω απειρίας των να μην αντιληφθούν τίποτα, ο Ενωματάρχης ήταν απών και ο ίδιος εσκεμμένα απουσίαζε από το χωριό. Ανύποπτοι οι νέοι χωροφύλακες δέχτηκαν απ? όλες τις πλευρές τα πυρά των ανταρτών και η μάχη κορυφώθηκε. Το κτίριο της αστυνομίας κάηκε, οι δύο χωροφύλακες σκοτώθηκαν . Οι Βούλγαροι που εμφανίστηκαν από την πλευρά της Δράμας, φοβούμενοι τους αντάρτες που όμως είχαν αποχωρήσει παίρνοντας μαζί τους και τον ένα νεκρό τους, πυροβολώντας συνεχώς και έρποντας αργά με προφυλάξεις, αφού κατατρύπησαν τους τοίχους των σπιτιών με σφαίρες για εκφοβισμό μπήκαν στο χωριό. Τα αντίποινα ήταν τραγικά . Σκοτώσανε σε συνεργασία με τους Γερμανούς και με βασανιστικό τρόπο πάρα πολλούς.

Κιτσιούκης Νικόλαος του Δημητρίου, γεννήθηκε το 1919 στο Δοξάτο ? Δράμας και κατοικεί ομοίως, συνταξιούχος του ΟΓΑ Μαρτυρία της 03/06/1991, ώρα 11:00ΘΕΜΑ: Εκτελέσεις (περίληψη) Στις 28-9-1941 παραμονή του αιματοκυλίσματος του Δοξάτου ? Δράμας, απουσίαζα από το χωριό (Δοξάτο). Συγκεκριμένα βρισκόμουν στην περιοχή Σύψας (Ταξιαρχών), μαζί με άλλους συγχωριανούς μου για κοπή καυσόξυλων απ? το βουνό. Βρισκόμασταν έξω από τη Δράμα, μεσάνυχτα περίπου, όταν ακούσαμε πυροβολισμούς από την πλευρά του Δοξάτου και είδαμε φωτοβολίδες και φλόγες τεράστιες να γλείφουν το γαλάζιο ουρανό του χωριού μας. Είχε πυρποληθεί το κτίριο που έδρευε η βουλγαρική χωροφυλακή. Κρυφτήκαμε σε μια χαράδρα , ξεζέψαμε τα ζώα απ? τα κάρα και κρυφτήκαμε μέχρι το ξημέρωμα. Ήμασταν 4 συγχωριανοί, μαζί και ο φίλος μου Παπαϊωάννου Θεόδωρος που στη συνέχεια εκτελέστηκε? Ξημέρωσε και πλησιάσαμε ακόμα περισσότερο προς το σημείο των χωροφυλάκων. Μας είδαν οι Βούλγαροι χωροφύλακες και φάνηκε πως μας αγνόησαν, γιατί συνέχισαν τη συζήτησή τους. Ξαφνικά κι ενώ βρισκόμασταν 5 μέτρα από αυτούς, γύρισαν απότομα και μας φώναξαν δυνατά, «κάραιτε» (συνεχίστε). Ήρθαν κοντά μας και στα βουλγαρικά μας απείλησαν? Φτάσαμε στα σπίτια μας? Οι γονείς μου ήταν ανήσυχοι, αλλά δε γνώριζαν τίποτα, νόμιζαν ότι επρόκειτο για ένα απλό συμβάν που θα περνούσε γρήγορα? Ώρα 9.00 ένα αεροπλάνο έριξε 2 βόμβες, μια στα βόρεια και μια στα νότια του χωριού? Δεν πρόλαβα να σηκωθώ και οι φωνές της περιπόλου στη γειτονιά, «βγείτε όλοι έξω, γιατί θα κάψουμε το χωριό» με γέμισαν ανησυχία? Οικογενειακώς, σχεδόν βιαστικά με τη θέλησή μας κατευθυνθήκαμε προς το σημείο συγκέντρωσης, την οδό Βενιζέλοι, που οδηγεί προς τα νεκροταφεία. ? Εκεί συναντήσαμε πάνω από 200 συγχωριανούς μας και συνεχώς ο αριθμός μεγάλωνε, με νέες «φουρνιές» αθώων συγχωριανών, από διάφορες γειτονιές του Δοξάτου ? Δράμας. Κάθε φουρνιά συνοδευόταν από 10 περίπου Βουλγάρους, οι οποίοι παρέδιναν τα άτομα στον επικεφαλή της κύριας συγκέντρωσης των «Πεύκων» και ξανάφευγαν για να επαναλάβουν το βρώμικο έργο τους. Βορειοδυτικά της κύριας συγκέντρωσης ήταν στημένα πολυβόλα και κάπου 20 αγριεμένοι Βούλγαροι στρατιώτες κυκλοφορούσαν πέρα ? δώθε, γύρω κι ανάμεσα απ? το ανήσυχο πλήθος, προσπαθώντας να μας κρατήσουν, αποφεύγοντας πιθανή εκρηκτική ατμόσφαιρα?..«Φσίτσκιτε να γκλαβάτα» (όλους θα σας πάρουμε τα κεφάλια), φώναξε. Ακολούθησαν τρομερές στιγμές?.Μας οδήγησαν βίαια εμάς τους νέους, απ? το χαντάκι προς το νεόκτιστο ακατοίκητο σπίτι, ενώ οι υποκόπανοι των όπλων τους μελάνιαζαν τις πλάτες μας. Στριμωχτήκαμε σα σαρδέλες στο μονώροφο ακατοίκητο τριάρι κι είμαστε 150-200. Σε λίγο ομάδες των 15-20 ατόμων, ανά 20 λεπτά, έβγαιναν απ? τα δωμάτια, δένονταν με σύρματα και οδηγούνταν για εκτέλεση?. Μας αράδιασαν μετά το τελευταίο πτώμα της προηγούμενης σειράς, με τα νώτα προς το εκτελεστικό απόσπασμα. Μετά το πέσιμό μας, αμέσως σχεδόν, το ασυντόνιστο κροτάλισμα των πολυβόλων στέρησε τη ζωή των περισσοτέρων μας. Τα καυτά μολύβια καρφώθηκαν στους ήρωες Δοξατιανούς που με την πτώση τους γέμισαν το χαντάκι. ??.Στην ομάδα μας νόμισα ότι οι μοναδικοί επιζώντες ήταν η δυάδα μας. Ρώτησα σχετικά το γαμπρό μου και μου απάντησε «εγώ πάντως είμαι ζωντανός».. .?. Έπρεπε να φύγουμε , να φύγουμε αμέσως, τώρα ότι κι αν γίνει. Οι εκτελεστές ήταν σε απόσταση 10 μέτρων περίπου και μετακινούσαν στο ανάλογο σημείο τα πολυβόλα τους. Ο ήχος των πολυβόλων δεν άργησε να μας ξεκουφάνει. Σαν ελατήρια ο γαμπρός μου κι εγώ τιναχτήκαμε απ? το χώμα και τρέξαμε, τρέξαμε στη λευτεριά, στη ζωή?.. Αιτία της καταστροφής του Δοξάτου ήταν η ατυχής ενέργεια των ανταρτών, διαφορετικά δε θα θρηνούσαμε θύματα. Εξ? άλλου με το θάνατο των 3 χωροφυλάκων Βουλγάρων η κατάσταση δεν άλλαζε.

Μπαλίδης Ευάγγελος του Σωτηρίου, γεννήθηκε το 1914 στην Ανατολική Θράκη (Κεσάνη) και κατοικεί στο Δοξάτο ? Δράμας, συνταξιούχος ΙΚΑ Μαρτυρία της 3-6-1991, ώρα 14.00΄ ΘΕΜΑ: Εκτελέσεις ? Διαφυγή (Περίληψη) Στις 29-9-1941, ημερομηνία εκτελέσεων, Δήμαρχος του Δοξάτου ? Δράμας ήταν ο Βούλγαρος Δασκάλωφ. Γιγαντόσωμος, σκληρός και προβληματικός. Ο Σλαύκος ή Σλιαύκος, Βουλγαροέλληνας, Αλιστρατινός, ψυχρός δολοφόνος, ήταν ο υπάνθρωπος, που έδινε τις χαριστικές βολές στους τραυματισμένους ήρωες του χώρου των εκτελέσεων. Απαθής, κυνικός, ασυνείδητος, γνωστός για τα αιμοδιψή ένστικτά του, εκλέχτηκε για το μακάβριο έργο των χαριστικών βολών και εμφανίστηκε στο Δοξάτο το πρωί της 29-9-2942. Αν και γνώριζε πολλούς Δοξατιανούς, λόγω των πολλών επισκέψεών του στην περιοχή, την ημέρα εκείνη τους ξέχασε όλους, δεν άκουγε κανένα, μόνο την επιτυχία των εκτελέσεων σκεπτόταν, τίποτα άλλο. Η 28-9-191 ξημέρωσε και πέρασε ήρεμα, πλησίαζαν μεσάνυχτα. Πυροβολισμοί ξεσήκωσαν το χωριό κι ανήσυχες συζητήσεις άρχισαν μεταξύ των συγχωριανών??..Ξημερώνοντας ο πατέρας μου, ηλικίας τότε 63 ετών, μου είπε, «έγινε βομβαρδισμός , σκότωσαν χωροφύλακες, πάμε να φύγουμε». Ενώ ο πατέρας μας έφυγε από το χωριό, εγώ φοβούμενος για την τύχη των δύο μικρών παιδιών μου παρέμεινα. Ώρα 8.00 της 29-9-1941, η φράση «βγείτε έξω, γιατί θα κάνουμε ανακρίσεις», επαναλαμβανόταν συνεχώς στις γειτονιές απ? τους βουλγαροέλληνες που συνόδευαν τους Βουλγάρους στο αποτρόπαιο έγκλημά τους. Θα ήταν 9.00 η ώρα και τα συγκεντρωθέντα άτομα δεν ξεπερνούσαν τη στιγμή εκείνη τα 20. Ξαφνικά απ? την απέναντι πλευρά της οδού, 2 Βούλγαροι έστρεψαν τα όπλα τους προς εμένα και η σκληρή φωνή τους «Αλτ» με κοκάλωσε. Σήκωσα ψηλά τα χέρια και με οδήγησαν ανάμεσα στους συγκεντρωθέντες. Γρήγορα γίναμε 40 και με βουλγαρική συνοδεία πήραμε το δρόμο για το δημοτικό σχολείο, προς τα πεύκα??.. Στα πεύκα συναντήσαμε κι άλλες ομάδες συγκεντρωθέντων που ξεπερνούσαν τους 100, σε λίγο ήρθαν κι άλλοι, κι άλλοι συνεχώς κατέφθανα ομάδες πού αφετηρία είχαν κυρίως την οδό Βενιζέλου??Τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου που έμειναν στο σπίτι, οι Βούλγαροι τους έβγαλαν έξω και με τη βία τους έστειλαν ανάμεσά μας. Οι Βούλγαροι φρουροί μας ήταν 20, άλλοι με στρατιωτικά ρούχα κι άλλοι με πολιτικά. Ήταν Βουλγαροέλληνες ελληνικών χωριών της περιοχής Προσοτσάνης ? Δράμας οι περισσότεροι οι οποίοι με τις οικογένειές τους το Σεπτέμβριο του 1944, ακολούθησαν τους Βουλγάρους στη Βουλγαρία. Τα γυναικόπαιδα και οι γέροι κλείστηκαν στο σχολείο κι εμείς, μ? ενισχυμένη φρουρά που κατέφθασε τη στιγμή εκείνη με δύο φορτηγά από την Καβάλα στο γειτονικό ακατοίκητο κτίριο. Ήμασταν πάνω από 200? Ώρα 20.00 μας οδήγησαν για εκτέλεση?σαν αγέλη, μας έσπρωχναν προς το θάνατο. Σοφίστηκα αμέσως κι έκανα τον κουτσό, μήπως και μου δοθεί η ανάλογη ευκαιρία απόδρασης. Κουτσαίνοντας έμεινα πίσω γύρω στα 200 μέτρα και αναγκαστικά παρέμεινε μαζί μου ο τελευταίος φρουρός. Ο φρουρός φανερά εκνευρισμένος για την καθυστέρησή μου, έβριζε και με χτυπούσε με το κοντάκι. Δεν άντεχα άλλο, το ελληνικό πατριωτικό μου συναίσθημα είχε ξεφαντώσει μέσα μού. Ενώ δεχόμουν τα χτυπήματα, παρατήρησα καλά το Βούλγαρο φρουρό, που ήταν πιο κοντός από μένα και σκέφτηκα « είναι του χεριού μου, αφού είμαι για εκτέλεση, θα του επιτεθώ, θα του επιτεθώ». Όπως μ? έσπρωχνε, γύρισα ξαφνικά του άρπαξα το όπλο και το τράβηξα, το τράβηξα με τόση δύναμη, που χτύπησε στο έδαφος κι έσπασε στη μέση. Πάγωσε ο φρουρός , φοβήθηκε , τον παράτησα και άρχισα να τρέχω σα λαγός προς την κατεύθυνση μεταξύ Αδριανής και Χωριστής. Δεν πέρασε ένας μήνας απ? την επιστροφή μου και οι Βούλγαροι μ? επιστράτευσαν ως «ντουρντουβάκι» στα καταναγκαστικά έργα της περιοχής Σιδηροδρομικού Σταθμού Σιδηροκάστρου – Κούλας ?Τσεμετλί για 12 ολόκληρους μήνες. Με το τέλος των 12 μηνών, λόγω σοβαρής ασθένειας της θυγατέρας μου και θερμών παρακλήσεων της συζύγου μου, μου δόθηκε ολιγοήμερη άδεια και ξανά δεν επέστρεψα στα καταναγκαστικά έργα. Δεν μπορώ να αποδώσω ευθύνες σε συγκεκριμένα άτομα για το αιματοκύλισμα του Δοξάτου, όμως μπορώ να πω με σιγουριά ότι δώσαμε εμείς την ευκαιρία στους αιμοσταγείς Βουλγάρους να προβούν στις εκτελέσεις. Ενώ η πατρίδα μας είχε καταληφθεί σχεδόν όλη από τις γερμανικές δυνάμεις, εμείς διαδίδαμε ότι οι δήθεν σύμμαχοί μας Ρώσοι πλησιάζουν στα σύνορά μας φέρνουν τη λευτεριά και πρέπει να ξεσηκωθούμε. Οι χωριανοί μας αντάρτες και των γύρω χωριών, κομμουνιστές, μια χούφτα άοπλοι αγωνιστές, αστρατικοποίητοι, απειροπόλεμοι εντελώς, νόμισαν ότι με τη δολοφονία ενός πολίτη Βούλγαρου, κεραμοποιού στο επάγγελμα και μάλιστα μέσα στο κεραμοποιείο του Δοξάτου και των χωροφυλάκων θα έφερναν αισιοδοξία και αύξηση στελεχών στις τάξεις τους. Νόμισαν ότι θα προσέλκυαν επίδοξους αντάρτες, ότι θα έφερναν αποτέλεσμα, αλλά έφεραν την καταστροφή??.. Εκτελέστηκαν περίπου 189 άτομα.

Πηγαδά Ευδοκία, σύζυγος Δημοσθένη, γεννήθηκε το 1905 στην Ανατολική Θράκη (Βιζύη ή Βίζα ή Βιζού) και κατοικεί στο Δοξάτο Δράμας, συνταξιούχος ΟΓΑ. Μαρτυρία της 3-6-1991, ώρα 11.00΄ ΘΕΜΑ: Εκτελέσεις (Περίληψη) Τέλος Απριλίου 1941 εμφανίστηκαν οι Βούλγαροι και μετά από συνεχείς αναγνωρίσεις της περιοχής εγκαταστάθηκαν στο Δήμο μας στο κτίριο που είναι ο σημερινός παιδικός σταθμός. Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Γιαννάκου Φανής του Θωμά, στο δεύτερο όροφο του σπιτιού τους, εγκαταστάθηκαν 2 υπάλληλοι του Δήμου, ο ένας ονόματι  Μπόρις?Αν και αρχικά οι Βούλγαροι δε δημιουργούσαν προβλήματα, παρά ταύτα πολλοί Δοξατιανοί προύχοντες αναχώρησαν για Θεσ/νίκη πρώτα και μετά για Νιγρίτα, όπου πέρασαν καλύτερα τα κατοχικά χρόνια, γιατί η περιοχή πέρα από το Σττρυμόνα ποταμό θεωρείτο ελεύθερη Ελλάδα και γενικά η διαβίωση στα εδάφη εκείνα δεν προκαλούσε αγωνία και κίνδυνο?Προβλήματα στις σχέσεις μας δεν υπήρχαν και όταν οι Βούλγαροι έφεραν και τις οικογένειές τους μαζί, το κλίμα ήταν πολύ καλύτερο. Τον ίδιο καιρό όμως αρκετοί κάτοικοι του Δοξάτου και της γύρω περιοχής, κυρίως κομμουνιστές , κατέφευγαν στο βουνό, δημιούργησαν κάποιο ψευτοαντάρτικο και οι πρώτες βουλγαρικές ανησυχίες, αλλά και προβληματισμοί, φώλιασαν στον ορίζοντα?Έφτασε η 28-9-1941, είχαν αρχίσει να πέφτουν σκοτάδια όταν ξαφνικά ακούστηκαν καμπάνες και η φράση τώρα, ήρθε η ώρα?» Η ώρα πέρασε γρήγορα και τον ήχο της καμπάνας τον αντικατέστησαν οι πυροβολισμοί. Σε λίγο φούντωσε η μάχη μεταξύ ανταρτών και χωροφυλάκων. Τα κτίριο της φυλακής πυρπολήθηκε. Προς στιγμή η νίκη φαινόταν να είναι με το μέρος των ανταρτών, μια νίκη που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του Δοξάτου. Μπορεί να μην ήταν πεπειραμένοι στρατιωτικοί οι αντάρτες, μπορεί να παρασύρθηκαν από άλλους, μπορεί να παραδόθηκαν, όμως και ο πιο επιεικής κριτής, μπροστά στο αποτέλεσμα, τους επικρίνει και τους κατηγορεί για την αφέλειά τους. Ξημέρωσε. Ένα αεροπλάνο έριξε 3-4 βόμβες γύρω από το χωριό, χτύπησαν οι καμπάνες και οι Βούλγαροι στους δρόμους φώναζαν μανιασμένοι, «βγείτε όλοι έξω, γιατί θα κάψουμε το χωριό»?Μας μάζεψαν στο σχολείο κι εκεί έγινε διαχωρισμός ανδρών και γυναικόπαιδων, ενώ μεταξύ των ανδρών έγινε διαχωρισμός νέων και γερόντων?Τα μεσάνυχτα έφτασε στ? αυτιά μας ο ήχος των πολυβόλων και η φράση «σκοτώνουν τους άνδρες μας» πάγωσε το αίμα μας. Η Λιούσια Σοφία, που ήταν έγκυος, της ήρθαν πόνοι γέννας και με τη βοήθεια της γριάς Μαλέα πρακτικής μαμής ήρθε στον κόσμο ένα αγόρι που τα πρώτα ρουχαλάκια ήταν κομμάτια από τα φουστάνια μας?Ρωτήσαμε τους Βουλγάρους φρουρούς για την τύχη των ανδρών μας και αυτοί απάντησαν «αυτοί πάνε, λυπόμαστε που είχε και νέους»?.Μετά 8 ημέρες, αφού τα πτώματα είχαν μυρίσει τα ξεθάψαμε και τα θάψαμε σε ομαδικό τάφο. Οι γυναίκες φόρεσαν όλες μαύρα, το γέλιο έσβησε από τα χείλια μας , η αποφράδα εκείνη ημέρα δεν ξεχάστηκε, ούτε θα ξεχαστεί ποτέ.

Πηγαδάς Θεόδωρος του του Δημοσθένη, γεννήθηκε το 1926 στο Δοξάτο ? Δράμας και κατοικεί ομοίως, συνταξιούχος Μαρτυρία της 3-6-1991, ώρα 13.00 Θέμα: Εκτελέσεις (περίληψη) Οι εκτελέσεις έγιναν κοντά στα πεύκα, αριστερά από το σημερινό γυμνάσιο, στην θέση «Εντριτζήλο». Οι συγκεντρωθέντες διαχωρίστηκαν κατά ηλικία, από 20-40 ετών και από 40 και πάνω συμπεριλαμβάνονταν οι έφηβοι και τα γυναικόπαιδα. Οι μελλοθάνατοι χωρίστηκαν σε δυάδες των τριών σειρών, δηλαδή κάθε δυάδα αποτελούσε μια σειρά και κάθε σειρά απείχε από την άλλη γύρω στο μέτρο. Ήμουν ένας από τους συγκεντρωθέντες, ηλικίας τότε 15 ετών. ?Ο Κηρογιάγκου Ευάγγελος, που ήταν στο οίκημα των μελλοθανάτων, δεν τον βρήκαν οι σφαίρες στον τόπο εκτέλεσης, έλυσε τα δεμένα με σύρμα χέρια του, προσπάθησε να λύσει και του αδελφού του Πασχάλη, στάθηκε όμως αδύνατο, οπότε ο Πασχάλης επιτακτικά του είπε φύγε να σωθείς, είμαι σφιχτά δεμένος» και ο Ευάγγελος τον φίλησε και έφυγε χωρίς να τον αντιληφθούν Πέρασε η 29-9-1941, ξημέρωσε η 30-0-1941 κι ακόμα οι πυροβολισμοί του εκτελεστικού αποσπάσματος συνεχιζόταν?Ξημέρωσε και οι Βούλγαροι δεν προλάβαιναν να τους οδηγήσουν στο σημείο εκτέλεσης, και με άγχος, βιασύνη, φόβο και ντροπή ακόμα, τους οδηγούσαν σε άλλο σημείο εκτέλεσης κοντά στο σχολείο, μπροστά στα μάτια μου. Τα στημένα πυροβόλα τους θέρισαν. Ένα άτομο όμως με λυμένα τα χέρια, κατάφερε και με υπερβολική ταχύτητα ξέφυγε προς την πλευρά της Χωριστής ? Δράμας, ενώ οι σφαίρες βούιζαν γύρω του σα ζαλισμένες μέλισσες. Στις 9:οο ώρα της 30-9-41 μας άφησαν ελεύθερους και γυρίσαμε σπίτια μας. Μετά 8 ημέρες έγινε η εκταφή των νεκρών και η ταφή τους σε ομαδικό τάφο που σκάψαμε.

Αιτία της καταστροφής ήταν η επίθεση των μελών του προσωρινού αντάρτικου στη βουλγαρική αστυνομία. Ήταν σφάλμα των ανταρτών αυτών γιατί ο ξεσηκωμός ήταν πρόχειρος και ανώριμος?.Λέγεται μάλιστα ότι οι αντάρτικες ομάδες της Θες/νίκης συνεννοηθήκαν με τους αντάρτες της περιοχής μας και διάλεξαν ως ημερομηνία ξεσηκωμού την 28-9-1941, αλλά τελευταία στιγμή οι ομάδες της Θεσσαλονίκης διαφοροποίησα το σχέδιό τους και έστειλαν σύνδεσμό στην περιοχή μας για ενημέρωση και τροποποίηση του σχεδίου, πλην όμως ο σύνδεσμος σκοτώθηκε κοντά στον ποταμό Στρυμόνα κι έτσι οι της περιοχής μας έμειναν ανημέρωτοί και η επιχείρησή τους καταδικάστηκε σε αποτυχία. Γι? αυτό θα πρέπει να είμαστε πιο επιεικείς στις κρίσεις μας.

ΔΗΜΟΣ ΔΟΞΑΤΟΥ (ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ)
Βλαχόπουλος Αναστάσιος	Αθανάσιος	26
Γιολτσίδης Ιωάννης	Συμεών	22
Ζηλακάκης Γεώργιος	Χρήστος	36
Καμπάνταης Αλέξανδρος	Δημήτριος	29
Κατσαντώνης Θωμάς	Παναγιώτης	56
Κατσαντώνης Σωτήρης	Θωμάς	24
Ρεπάκης Στέφανος	Πέτρος	35
Σακκόπουλος Γεώργιος	Γεώργιος	22
ΔΗΜΟΣ ΔΟΞΑΤΟΥ (ΑΓΟΡΑ- Πάζαρλαρ)
Κυζίρογλου Αναστάσιος	Ιωσήφ	45
Μυλονόπουλος Ευσέβιος	Αντώνιος	40
Μυρισίδης Δημήτριος	Ιωάννης	33
ΔΗΜΟΣ ΔΟΞΑΤΟΥ
Αγγέλου Άγγελος	Χριστόδουλος	31
Αγόρι (ψευδώνυμο Αρμενίου)		17
Αθανασίου Δημήτριος	Αναστάσιος	33
Αινίτης Μιλτιάδης	Κωνσταντίνος	28
Αλεξανδρίδης Αλέξανδρος	Μιλτιάδης	25
Αλεξίου Αλέξιος	Χριστόδουλος	37
Αλεξίου Θεόδωρος	Απόστολος	36
Αλεξίου Νικόλαος	Απόστολος	20
Αλεξίου Νικόλαος	Αλέξιος	28
Αλεξίου Παναγιώτης	Γεώργιος	27
Αλεξίου Παναγιώτης	Θεόδωρος	31
Αλτίκης Δημήτρης	Γεώργιος	20
Αμβράζης Αριστοτέλης	Παναγιώτης	26
Αμβράζης Δημοσθένης	Παναγιώτης	24
Αραπίδης Μιχαήλ	Γεώργιος	36
Αρβανιτίδης Ιωάννης	Μενέλαος	20
Αρβανιτίδης Μιχαήλ	Ισαάκ	65
Βασιλειάδης Χρήστος	Παναγιώτης	17
Βαφείδης Χρήστος	Αθανάσιος	18
Βελένης Ανέστης	Σταμάτιος	38
Βελέντζας Ιωάννης	Νικολάος	26
Βλαχάτσης Ιωάννης	Κωνσταντίνος	31
Βλαχάτσης Χρήστος	Κωνσταντίνος	27
Βογιατζής Αλέξανδρος	Αθανάσιος	40
Βογιατζής Ορέστης	Αθανάσιος	38
Βογιατζής Χρήστος	Κλεάνθης	44
Βουλούτης Νικόλαος	Δημήτριος	33
Γεωργιάδης Γεώργιος	παπα-Χριστόδουλος	39
Γεωργιάδης ή Δούλης Δημήτριος	Αθανάσιος	35
Γιαμαλής Αθανάσιος	Νικολάος	40
Γιαννάκης Ανδρέας	Κωνσταντίνος	33
Γιαρμουκάκη Σουλτάνα	Κωνσταντίνος (σύζυγος)	46
Γκαϊντακλής Αθανάσιος	Αντώνιος	19
Γκαρνίκ ή Γκαρνέκ (Αρμένιος)		40
Γκόγκουλης Κίμων	Ανδρέας	33
Γοργίας Νικόλαος	Στέργιος	23
Δαγλής Νικόλαος	Κωνσταντίνος	25
Δαμιανίδης Βασίλειος	Γεώργιος	28
Δαμιανίδης Κωνσταντίνος	Γεώργιος	32
Δημητρακούδης Σταύρος	Θεόδωρος	50
Δημόπουλος Γεώργιος	Δημήτριος	29
Δημόπουλος Νικόλαος	Δημήτριος	32
Δικονιμάκης Ιωάννης	Ανδρέας	22
Δοντάκης Στέργιος	Κωνσταντίνος	22
Δόσπαπας Αλέξανδρος	Γεώργιος	32
Δρογούτης Γεώργιος	Απόστολος	26
Ζυρνόβαλης Μιχαήλ	Πέτρος	32
Ήτιος Δημήτριος	Νικολάος	37
Θασίτηςή Ανθουλιάς Αριστοκλής	Γεώργιος	30
Θεοδωράκης Παναγιώτης	Λάμπρος	47
Θεολογίδης Δημήτριος	Γεώργιος	28
Ιακωβίδης Αιμίλιος	Τρύφων	34
Ιωαννίδης Σταύρος
Καλακίκος Στρατής
Καπουτζής Γεώργιος	Δημήτριος	24
Καραγεβρέκης Χριστόδουλος	Γεώργιος	26
Καραγεβρέκης Αθανάσιος	Γεώργιος	28
Καραγιάννης Κλέαρχος	Ιωάννης	38
Καραγκιόζης Ανέστης		27
Καραγκούνης Στέφανος	Γεώργιος	32
Καραμήτρου ή Κυριατζής Αθανάσιος	Ανέστης	28
Καράμπελας Δημήτριος	Ιωάννης	20
Καραπαναγιωτίδου Παναγιώτα	Θεμιστοκλής (σύζυγος)	38
Καρατζεμδένης Στέργιος	Αθανάσιος	65
Καρατζόγλου Κύρος	Ιωάννης	29
Καρατζόγλου Γεώργιος	Αναστάσιος	31
Καρατζόγλου Μενέλαος	Ιωάννης	40
Καρατζόγλου Χαρίλαοςή Χαράλαμπος	Μιχαήλ	29
Καρβουνίδης Θεόδωρος	Χαράλαμπος	57
Καρκατζέλης Κωνσταντίνος	Αναστάσιος	19
Καρακατζέλης Λεωνίδας	Αθανάσιος	50
Κατσέρης Νικόλαος	Γεώργιος	24
Κιάμος Θεόδωρος	Χρήστος	22
Κιμπάρης Ιωάννης	Γεώργιος	35
Κιτσιούκης Απόστολος	Δημήτριος	19
Κόρδας Σταύρος (Πάπιας)		40
Κουμούρης Γεώργιος	Κωνσταντίνος	48
Κουμούρης Κωνσταντίνος	Νέστορας	21
Κουνδουράς Κωνσταντίνος	Δημήτριος	40
Κουνδουράς Στέφανος	Δημήτριος	45
Κουνδουράς Χρήστος	Δημήτριος	38
Κουρόγλου Μιλτιάδης	Θεολόγος	63
Κουρτίδης Νικόλαος	Λεωνίδας	26
Κουτσουράδης Κωνσταντίνος	Ευστράτιος	38
Κριτζέληςή Γριζέλης Σάββας	Δημήτριος	31
Κυνηγόπουλος Ηλίας	Χρήστος	20
Κυριατζής Χρήστος	Γεώργιος	18
Κύρου Πασχάλης	Γεώργιος	21
Κωνσταντινίδης Πρόδρομος	Κωνσταντίνος	22
Μαγαρσιώτης Στέργιος	Κωνσταντίνος	31
Μαδεμλής Δημοσθένης	Χρήστος	42
Μαδεμλής Ζήσης	Ιωάννης	29
Μαδεμλής Θεοδόσιος	Ιωάννης	24
Μαδεμλής Θεόδωρος	Διονύσιος	25
Μαδεμλής Θεόδωρος	Ιωάννης	22
Μαδεμλής Νικόλαος	Χρήστος	27
Μαδεμλής Πρόδρομος	Χρήστος	21
Μάλλιος Ευστάθιος	Αναστάσιος	30
Μαραπίδης Ηρακλής	Νικολάος	23
Μαργαρίτης Κωνσταντίνος	Αντώνιος	31
Μαργαρίτης Μαργαρίτης	Χρήστος	23
Μαργαρίτης Σοφοκλής	Χρήστος	35
Ματραπάζης Απόστολος	Μιχαήλ	18
Μηλιούσης Αθανάσιος	Χρήστος	29
Μολιστάνος Αντώνιος	Γεώργιος	28
Μοσχόπουλος Σταύρος	Νικολάος	35
Μοσχούτης ή Μοσχούδης Εμμανουήλ	Νικολάος	28
Μουραλόπουλος Θεοχάρης	Ιωάννης	28
Μπαλωτής Αναγνώστης
Μπαμπούρας Κωνσταντίνος	Απόστολος	22
Μπεάκης ή Δεμερτζής Αργύριος	Δημήτριος	22
Μπεσίκας Ιωάννης	Στέργιος	27
Μπεσίκας Στέργιος	Ιωάννης	53
Μπεσιρίδης Λεωνίδας	Θεόδωρος	18
Μπουντάκης Κωνσταντίνος	Λάμπρος	26
Μυλόπουλος Λάζαρος	Βασίλειος	20
Μυτιλέτσης Μιλτιάδης	Παναγιώτης	51
Ναλμπάντης Δημήτριος	Παναγιώτης	20
Ναλμπάντης Παναγιώτης	Δημήτριος	72
Ναούμ Θεόδωρος	Βασίλειος	18
Ξανθόπουλος Κωνσταντίνος	Αλέξανδρος	23
Ξανθόπουλος Λάζαρος	Κωνσταντίνος	28
Ξανθόπουλος Παναγιώτης	Κωνσταντίνος	35
Ξανθόπουλος Χαράλαμπος
Παλουκόπουλος Γεώργιος	Αναστάσιος	26
Πανανός Σωτήριος	Ιωάννης	17
Παπαδημητρίου Γεώργιος	Ιωάννης	30
Παπαδόπουλος Γεώργιος	Βασίλειος	44
Παπαδόπουλος Παύλος	Δημήτριος	55
Παπάζογλου Δημήτριος	Ιωάννης	36
Παπάζογλου Χρήστος	Ιωάννης	35
Παπαθανασίου Αθανάσιος	Αριστείδης	18
Παπαθανασίου Θεμιστοκλής	Αριστείδης	27
Παπαϊωάννου Δημήτριος	Τηλέμαχος	41
Παπαϊωάννου Διογένης	Ιωάννης	16
Παπαϊωάννου Θεόδωρος	Κωνσταντίνος	22
Παπαϊωάννου Χρήστος
Παπακωνσταντίνου Αθανάσιος	Αχιλλέας	40
Παπανικολάου Χρήστος	Βασίλειος	22
Παραδεισόπουλος Ιωάννης	Αναστάσιος	21
Παράσχου Αλέξανδρος	Γεώργιος	28
Παυλάτος Δημήτριος	Σωτήριος	31
Παυλάτος Χρήστος	Θεόκλητος	25
Πεζοδρόμος Αθανάσιος	Δημήτριος	29
Πεζοδρόμος Στέφανος	Δημήτριος	50
Πεντηκούσης Αναστάσιος	Κωνσταντίνος	18
Πηγαδάς Δημοσθένης	Κωνσταντίνος	42
Πηγουνάκης Γεώργιος		22
Πλακοπίτης Δημήτριος	Ιωάννης	35
Ράιτσιος Άξιος	Αναστάσιος	38
Ραφτόπουλος Εμμανουήλ	Νικολάος	33
Ρουμανιώτης Γεώργιος
Σακκόπουλος ή Σακκάς Μιχαήλ	Πασχάλης	45
Σαμαράς Μιχαήλ	Δημήτριος	29
Σαραπάρης Ευάγγελος	Δημοσθένης	19
Σαριπανίδης Κλεάνθης	Παναγιώτης	65
Σαριπανίδης Πέτρος	Κλεάνθης	31
Σατσής Παναγιώτης	Δημήτριος	33
Σερέτης Απόστολος	Θεόδωρος	29
Σινώκας Γεώργιος	Αθανάσιος	21
Σιρλαντζής Γεώργιος	Δημήτριος	32
Σλιάτσης Αναστάσιος	Ιωάννης	23
Σλιάτσης Κωνσταντίνος	Νικολάος	25
Σλιάτσης Σωτήριος	Νικολάος	22
Σταύρου Ευάγγελος	Νικολάος	38
Σταύρου Σταύρος	Νικολάος	30
Στεργίου Δημήτριος	Ιωάννης	16
Τασλής Ζήσης	Παναγιώτης	25
Τασλής Χρήστος	Παναγιώτης	35
Ταυλαρίδης Αναστάσιος	Αθανάσιος	39
Τελωνιάτης Χρήστος
Τζιτζιμπάσης Μάρκος	Νικολάος	28
Τσάνταλης ή Κατσαρός Κων/νος	Δημήτριος	54
Τσάνταλης ή Κατσαρός Σταύρος	Κωνσταντίνος	23
Τσαρακλίδης Ανέστης
ΤσερπιστάληςΘεοχάρης(ή Κοκάρης)	Γεώργιος	17
Τσιβελεκίδης Αλέξανδρος	Κωνσταντίνος	50
Τσιβελεκίδης Σάββας	Γεώργιος	46
Τσιγγίζης Αναστάσιος	Νικολάος	32
Τσίπας Χρήστος	Αθανάσιος	17
Τσουκαλίδης Σωτήριος	Άγγελος	37
Φαμιλωνίδης Στυλιανός	Γεώργιος	70
Φιλιππίδης Βασίλειος	Γεώργιος	21
Φωτίου Βασίλειος	Διαμαντής	21
Φωτίου Κωνσταντίνος	Διαμαντής	18
Χαλβατζής Ιωάννης	Δημήτριος	37
Χαραλαμπίδης Γεώργιος	Θεόδωρος	32
Χατζηβασιλείου Αναστάσιος	Διονύσιος	35
Χατζηβασιλείου Άξιος	Ιωάννης	28
Χατζηβασιλείου Κωνσταντίνος	Ιωάννης	19
Χατζηβασιλείου Κωνσταντίνος	Στέφανος	32
Χατζηδημητρίου Γεώργιος	Λεωνίδας	33
Χατζηδημητρίου Δημήτριος	Λεωνίδας	22
Χατζηδημητρίου Νικόλαος	Λεωνίδας	27
Χατζηδημητρίου Τιμόθεος	Χρήστος	22
Χατζηδημητρίου Χρήστος	Αριστομένης	34
Χατζηελευθερίου Αθανάσιος	Συμεών	47
Χατζής ή Χατζόπουλος Ιωάννης		30
Χατζής Λάμπρος	Ιωάννης	44
Χατζόπουλος Ιωάννης	Πασχάλης	30

(Πηγή Πληροφοριών: “ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΗΡΩΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 1940-1944″, Θεόδωρος Κ. Ξομάλης Ταγματάρχης Δικαστικού Σώματος Ενόπλων Δυνάμεων)
ΠΗΓΗ.
http://eistorias.wordpress.com/2010/09/27/%CE%BF%CE%B9-%CE%B2%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%B9/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΒΟΥΡΓΑΡΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"

Συνέντευξη του Ν.Λυγερού "Πολιτικοί διάλογοι" 22/9/11

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού
στην τηλεοπτική εκπομπή του Γ. Κολλάτου
"Πολιτικοί διάλογοι"
Θεσσαλία Tv
22/09/2011

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη του Ν.Λυγερού "Πολιτικοί διάλογοι" 22/9/11"

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΙΛΕΡ ΣΤΟ … FOCUS: ΤΑ ΚΟΜΠΛΕΞ ΤΩΝ ΝΕΟΝΑΖΙ .!

-

 Γράφει ο Γεώργιος Ντόνας-Οικονομολόγος/Olympia

” Καταραμένε Έλληνα,

Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω.
Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά πρώτος και αξεπέραστος.
Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
Για Δημοκρατία διψώ; Ισονομία και Ισότητα εσύ μπροστά μου ασυναγώνιστος και ανεπισκίαστος.
Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη γνώση.
Γιατί να σε αγγίξω;

Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;

Γιατί δεν με αφήνεις στη δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;”

(Φρίντριχ Σίλερ 1759-1805) Γερμανός συγγραφέας και ποιητής).

Που να φανταζόταν ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Σίλερ (1759-1805), όταν μ’ αυτό τον τρόπο εξέφραζε το
θαυμασμό του στην παγκόσμια πνευματική προσφορά της Δοξασμένης Ελλάδας μας, ότι κάποιοι απόγονοί του, διακόσια και κάτι χρόνια από το θάνατό του, θα προέβαιναν στη βλάσφημη ιεροσυλία να προσπαθήσουν να αποκαθηλώσουν τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως, το μοναδικό αυτό σύμβολο και στολίδι του Παναθρώπινου Πολιτισμού .!

Είχαν, βέβαια προηγηθεί οι βέβηλοι του STATUS, ασχημονώντας πάνω σ’ ένα από τα σωζόμενα αριστουργήματα της Ελληνικής τέχνης, την Αφροδίτη της Μήλου, που κοσμεί, ως φωτοστέφανο, το περίφημο Μουσείο του Λούβρου, στο Παρίσι .! Αλλά φαίνεται ότι, επειδή ο πνευματικός κόσμος σ’ όλο τον Κόσμο δεν αντέδρασε με τον αποτροπιασμό και
την δυναμικότητα που έπρεπε, γι’ αυτό αποφάσισαν και προχώρησαν στη θρασύτατη αυτή ασχημοσύνη, που προσβάλλει τον Οικουμενικό Πολιτισμό και την Ανώτατη ανθρώπινη πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία !!!

Όχι ότι από τη χυδαιότητα τη δική τους θα καταποντισθεί και θα βουλιάξει η Ακρόπολις ! Αυτοί οι διεστραμμένοι αποδεικνύουν ότι, κολυμπάνε μέσα στις ακαθαρσίες του ανθελληνικού τους μίσους, της απύθμενης ζηλοφθονίας και των αβυσσαλέων κόμπλεξ τους ..! Η Ελλάδα, ούτε έπαθε ούτε θα πάθει τίποτε απ’ αυτούς! Σύντομα θα ανασυνταχθεί, γιατί ιστορικά πάντοτε απεδείκνυε ότι, στα δύσκολα φαίνεται η αξία της και ότι όταν περνάει απ’ το καμίνι, ξελαμπικάρει όπως το καθαρό χρυσάφι ! Αλλοίμονο σ’ αυτούς, τους τρομακτικούς απογόνους των Ούννων, του Αττίλα και του Χίτλερ που, όπως πριν από λίγες δεκαετίες, έτσι και σήμερα η πανανθρώπινη συνείδηση τους καταδικάζει για την φρικώδη Ύβρι τους στην εσχάτη των ποινών (!): Τους στιγματίζει ως ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΟΥΣ και ΑΙΣΧΡΟΥΣ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΥΣ !!!

ΠΗΓΗ.

http://visaltis.blogspot.com/2011/09/focus.html 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΙΛΕΡ ΣΤΟ … FOCUS: ΤΑ ΚΟΜΠΛΕΞ ΤΩΝ ΝΕΟΝΑΖΙ .!"

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ 400.000 ΕΤΩΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ

Στη Θεσσαλία αναπτύχθηκε ένας από τους αρχαιότερους πολιτισμούς της Ευρώπης.
Εργαλεία της Παλαιολιθικής περιόδου που βρέθηκαν στη Ροδιά, κοντά στη Λάρισα, χρονολογούνται από 200.000 - 400.000 χρόνια. Άλλα ευρήματα, στην περιοχή της λίμνης Πλαστήρα και στις όχθες του Πηνειού, που χρονολογούνται από το 50.000 έως το 30.000 χρόνια, τεκμηριώνουν την ανθρώπινη δραστηριότητα κατά τη Μέση Παλαιολιθική εποχή.
Με τις ανασκαφές στο σπήλαιο της Θεόπετρας Τρικάλων, διαπιστώθηκε η συνεχής ανθρώπινη παρουσία από την παλαιολιθική έως τη νεολιθική εποχή, η οποία ξεκίνησε με το τέλος των παγετώνων στην Ευρώπη.

ΠΗΓΕΣ

http://erevna-enimerwsi.blogspot.com/2011/03/400000.html

http://enneaetifotos.blogspot.com/ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ 400.000 ΕΤΩΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ"

Εντοπίστηκαν νετρίνα που κινούνται ταχύτερα από το φως

O Kύπριος, Μάρκος Δράκος που κατάγεται από το Πραστειό Μόρφου, περιλαμβάνεται στα στελέχη της διεθνούς ομάδας επιστημόνων που ανέτρεψαν θεμελιώσεις αρχές της επιστήμης της σύγχρονης φυσικής, προκαλώντας το παγκόσμιο ενδιαφέρον τις τελευταίες μέρες, αφού ουσιαστικά οι έρευνές της ομάδας δείχνουν ότι ο περίφημος νόμος της Σχετικότητας του Αϊνστάιν, ενδεχομένως να μην ισχύει, τουλάχιστον πλήρως. Η διεθνής ομάδα επιστημόνων στην οποία συμμετέχει ο Κύπριος Πυρηνικός Φυσικός, με ειδικότητα στα υποατομικά σωματίδια, καταγράφουν σωματίδια τα οποία ταξιδεύουν με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός. Πρόκειται για διαπιστώσεις από μετρήσεις, στα πλαίσια πειράματος που διεξάγεται στο CΕRΝ της Γενεύης. Οι μετρήσεις που διεξάγονται τα τελευταία τρία χρόνια αποκάλυψαν νετρίνα, τα οποία κινούνταν με ταχύτητα μεγαλύτερη κατά 60 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου (νανοδευτερόλεπτα) σε σύγκριση με εκείνη του φωτός, καλύπτοντας μια απόσταση 730 χιλιομέτρων μεταξύ της Γενεύης και ενός εργαστηρίου στο Γκραν Σάσο της Ιταλίας, μέσω ειδικής σήραγγας που κατασκεύασαν οι επιστήμονες 1400 μέτρα κάτω από το βουνό, ώστε να εμποδίσουν την εμφάνιση άλλων σωματιδίων. Ο Μάρκος Δράκος και η ομάδα του έμειναν τόσο έκπληκτοι από τα αποτελέσματά τους ώστε επανέλαβαν το πείραμα περί τις 15.000 φορές. Υπεύθυνος για τα συστήματα μετρήσεων του πειράματος είναι ο συμπατριώτης μας επιστήμονας.
Όπως δηλώνει στον "Φιλελεύθερο" ο Μάρκος Δράκος από τη Γενεύη, όπου έγινε χθες και η πρώτη επίσημη ανακοίνωση των επιστημόνων, πιθανότατα καταρρίπτεται η θεωρία της σχετικότητας που θεμελίωσε το 1905 ο Αλβέρτος Αϊνστάιν. "Ενδεχομένως μόνο τα νετρίνα, να είναι πιο γρήγορα από τα φωτόνια και να μην υπάρχει οτιδήποτε άλλο", σημειώνει ο επιστήμονας. Αν αυτό επιβεβαιωθεί τότε απειλείται όχι μόνον η θεωρία του Αλμπερτ Αϊνστάιν -ο ακρογωνιαίος λίθος της Φυσικής- αλλά και όλο το οικοδόμημα της σύγχρονης Φυσικής, ίσως και ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο, ενώ μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για ταξίδια στο μέλλον, ακόμα και στο παρελθόν. Ο Μάρκος Δράκος, μετοίκησε στο Στρασβούργο το 1997 μετά την τουρκική εισβολή και εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ - Α. Βικέτος
http://www.sofiatimes.com/index.php?option=com_content&task=view&id=20963&Itemid=85 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εντοπίστηκαν νετρίνα που κινούνται ταχύτερα από το φως"

Η Ιστορία της Αρχαίας Θράκης

Κατά τις κρατούσες ιστορικές αντιλήψεις - τις οποίες δεν συμμερίζομαι - οι Θράκες είναι αρχαίο ινδοευρωπαϊκό φύλο συγγενές προς τους Έλληνες, Φρύγες, Ιλλυριούς. Κατά την προσωπική μου άποψη, όλοι οι πληθυσμοί της χερσονήσου του Αίμου είναι γηγενείς και σε χρόνους πολύ μακρινούς είχαν κοινή ανθρωπολογική βάση. Η οποιαδήποτε πολιτιστική τους ανάπτυξη συντελείται με κέντρο το Αιγαίο. Συνεπώς, οι λεγόμενοι Θράκες, Ιλλυριοί, Μακεδόνες, Τρώες, Κρήτες κ.λπ. είναι περιφερειακοί πληθυσμοί που έχουν σαν κέντρο τον Αιγαιακό πολιτισμό.

Οι οποιεσδήποτε διαφοροποιήσεις συντελούνται μετά την καταστροφή -λόγω της εκρήξεως του Ηφαιστείου της Θήρας— του Αιγαιακού πολιτισμού. Μοιραία την πολιτική σκυτάλη παίρνουν πρώτα η Κρήτη και ακολούθως τα οχυρά πολίσματα της Πελοποννήσου και της Βοιωτίας. Η περίοδος που ονομάζεται μυκηναϊκή είναι, όπως αποδεικνύουν τα γλωσσικά ευρήματα, περίοδος ελληνική, άρα και η προγενέστερη πρέπει να ήταν περίοδος Ελλήνων, εφόσον υπάρχει μια αδιάσπαστη πολιτιστική και γλωσσική ενότητα.

Εξελληνισμός σημαίνει εκπολιτισμός. Και συνεπώς, ανεξάρτητα από ονομασίες, οι λαοί εξελληνίζονται, δηλαδή εκπολιτίζονται, όχι με τον ερχομό κάποιων δήθεν ελληνικών φύλων από το Βορρά, αλλά με την άνοδο του πολιτισμού από το Νότο προς το Βορρά. Άρα και οι Θράκες, στο μέτρο που μετέχουν μια κοινής πολιτικής παραδόσεως που ονομάστηκε ελληνική και η οποία ανεξάρτητα από επιρροές —κυρίως από Ανατολή και Νότο—, είναι μια ιθαγενής πολιτιστική δημιουργία. Οι Θράκες για πρώτη φορά απαντούν στον Όμηρο, ως συγγενείς και σύμμαχοι των Τρώων. Ονομάζονται δε «Θρήικες ακρόκομοι». Ο Ηρόδοτος θεωρεί τους Θράκες ως τον πολυπληθέστερο μετά τους Ινδούς λαό του αρχαίου κόσμου. Το ίδιο υποστηρίζει και ο περιηγητής Παυσανίας. Ο γεωγράφος Στράβων (2ος μ.Χ. αιώνας) υπολογίζει τους Θράκες σε 2.000.000 και τους χωρίζει σε 22 φυλές.
Οι θρακικές φυλές δεν είχαν μόνιμη εγκατάσταση, αλλά λόγω ποιμενικού βίου ήσαν μετακινούμενες. Ίσως μάλιστα οι φυλές να δημιουργήθηκαν με βάση κάποιον ισχυρό ποιμένα πατριάρχη, που εξελίχθηκε σε φύλαρχο. Την κινητικότητα των θρακικών φυλών υποδηλώνει το όνομα μιας θρακικής φυλής, των «αλητών». Αλητοί, από το ρήμα αλάομαι, σημαίνει περιπλανώμενοι.

Άλλες γνωστές Θρακικές φυλές είναι οι Αψίνθιοι (ανατολικά του Αίμου), οι Βέσσοι ή Βησσοί (μεταξύ Ροδόπης και Αίμου), οι Βισαλτοί (κατά μήκος του Στρυμόνα), οι Βίστονες (στις ακτές του Αιγαίου), οι Βρίαντες (απέναντι από τη Σαμοθράκη), οι Γέτες (μεταξύ Αίμου και Δουνάβεως), οι Δερραίοι (στον κάτω Στρυμόνα), οι Δίοι (στη Ροδόπη), οι Ηδώνες (στην πεδιάδα του κάτω Στρυμόνα), οι Θυνοί (στην ενδοχώρα του Βυζαντίου), οι Κορπίλοι (κοντά στο Διδυμότειχο), οι Μαίδοι, (στις κοιλάδες του άνω Στρυμόνα), οι Οδρύσσαι (στην κοιλάδα του Έβρου), οι Πίερες (στην περιοχή του Παγγαίου), οι Σαπαίοι (μεταξύ Βιστονίδος και Νέστου), οι Σέρδαι (στην περιοχή της Σερδικής νυν Σόφιας), οι Σίθωνες (στη Σιθωνία), οι Σιντοί (μεταξύ Στρυμόνα και Νέστου), οι Τραλείς (στον άνω Νέστο) κ.ά. Από τον Ξενοφώντα μνημονεύεται και μια θρακική φυλή, οι Μελινοφάγοι , επειδή έτρωγαν μελίνη, είδος κέγχρου (Ξεν. Αν. 7, 5, 12). Από τις τοποθεσίες που μνημονεύσαμε φαίνεται σαφώς, ότι το ανατολικό Τμήμα της προ του Φιλίππου Μακεδονίας το κατοικούσαν θρακικά φύλα. Ήταν με άλλα λόγια Θράκη. Άρα, το βασίλειο του Φιλίππου ήταν Μακεδονο-θρακικό.

Οι πληροφορίες των αρχαίων για τους Θράκες ποικίλλουν. Στον Όμηρο αναφέρονται ως δίκαιοι, φιλήσυχοι και λιτοδίαιτοι. Άλλοι γράφουν πως ήσαν φιλήδονοι και οινοπότες. Ο Θουκυδίδης, που ήταν Θραξ από τον πατέρα του κι έζησε το 2ο ήμισυ της ζωής του στη Θράκη, τους χαρακτηρίζει λαό μαχητικό. Ο Μένανδρος γράφει ότι μεταξύ των Θρακών ίσχυε η πολυγαμία, πράγμα που δημιουργούσε δημογραφικά προβλήματα με ιδιότυπες κοινωνικές προεκτάσεις (π.χ. πώληση γυναικών και παιδιών, θρήνοι κατά τη γέννηση των παιδιών, χαρές και χοροί όταν πέθαινε κάποιος). Οι νεκροί καιγόταν και οι τάφοι των πλουσίων καλύπτονταν με τύμβους. Για να υποδηλώσουν την ευγενή καταγωγή τους συνήθιζαν να στιγματίζουν το σώμα τους, να κάνουν, δηλαδή, «τατουάζ». Ο οπλισμός τους, όπως μαθαίνουμε από τον Ηρόδοτο, ήταν ελαφρύς μικρές ασπίδες (πέλτες), ακόντια και κοντά εγχειρίδια. Δεν είχαν ανεπτυγμένη οικονομία. Ζούσαν κυρίως από τον πόλεμο. Μόνο όταν δημιουργήθηκαν μεγάλα ελληνικά κέντρα στις παραλιακές περιοχές, αρχίζει ν’ αναπτύσσεται η υλοτομία, η γεωργία, η κτηνοτροφία και η μεταλλουργία με κέντρο τη Σπαπτή ‘Υλη του Παγγαίου.

Μπορεί οι Θράκες να πήραν πολλά πολιτιστικά στοιχεία από τη Νότια Ελλάδα, έδωσαν όμως σ’ αυτήν κάτι πολύ σημαντικότερο: την Ορφική λατρεία και τη Διονυσιακή λατρεία από την οποία γεννήθηκαν η αρχαία μουσική, τα αρχαία μυστήρια, η αρχαία ποίηση και ειδικά στο Νότο, εκτός από τα μυστήρια, και πολλές άλλες θεότητες, κυρίως χθόνιες. Είναι ενδεικτικό ότι ο Εύμολπος, γιος του Μουσαίου, θεωρείται ιδρυτής των Ελευσινίων Μυστηρίων, και ο Ορφεύς, των ορφικών μυστηρίων. Τα παραπάνω ονόματα (Μουσαίος, Εύμολπος, Ορφεύς) δείχνουν πως οι ποιητικές καταβολές του ελληνικού κόσμου έχουν αφετηρία τις θρακικές τελετές. Είναι ακόμη ενδεικτικό ότι οι Θράκες μετείχαν στις εορτές των Αθηναίων. Στο περίφημο προοίμιο της “Πολιτείας του Πλάτωνα ο Σωκράτης λέγει για μια εορτή του Πειρειά:

‘Καλή μεν συν μοι και η των επιχωρίων πομπή έδοξε είναι, ου μέντοι ήταν εφαίνεται πρέπειν ην οι Θράκες έπιμπον” (Ωραία μου φάνηκε και η πομπή των εντοπίων, αλλά νομίζω ότι, καθόλου δεν υστερούσε και η πομπή που έστειλαν οι Θράκες).

Εξάλλου, οι κάτοικοι των νοτίων περιοχών δεν έκαναν διάκριση ανάμεσα στον εαυτό τους και τους Θράκες πάνω στη βάση της φυλετικότητας. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλοί ελληνικοί μύθοι συνδέουν τους Θράκες με τους κατοίκους νοτίων περιοχών. Π.χ. ο «Θρήικιος Βορέας» αρπάζει την Ωρείθνια, ο Ηρακλής αρπάζει τ’ άλογα του Θρακός Διομήδη, ο Φινεύς από τη Θράκη μετέχει στην αργοναυτική εκστρατεία, ο Τηρεύς (Θραξ και αυτός) βοηθά τον Αθηναίο Πανδίωνα και νυμφεύεται τη θυγατέρα του Πρόκνη. Τέλος, ο Ορέστης ιδρύει πόλη στη Θράκη που φέρει τ’ όνομά του, Ορεστιάδα.

Εκείνο πάντως που διαφοροποιούσε τους κατοίκους της Θράκης από τους κατοίκους των νοτίων περιοχών είναι η γλώσσα. Δεν ξέρω σε ποια γλωσσικά στοιχεία στηρίζονται διάφοροι ερευνητές, ώστε να θεωρούν την αρχαία θρακική τμήμα της ινδοευρωπαϊκής, γλώσσα συγγενή προς τη φρυγική και αρμενική, με επιδράσεις Ιλλυρικές, Σκυθικές, κ.λπ. Όμως διερωτώμαι: χωρίς γλωσσική συγγένεια προς την ελληνική, πώς επετεύχθη η διείσδυση τόσων λατρευτικών στοιχείων της Θράκης στη Ν. Ελλάδα;

Εκείνο πάντως που είναι βέβαιο, μια και οι Θράκες δεν είχαν δική τους γραφή, είναι πως τα πρώτα γραπτά ίχνη της Θράκης είναι ελληνικά. Αυτό που οι ερευνητές —ακόμη και οι δικοί μας— ονομάζουν «εξελληνισμό», ενώ πρόκειται περί εκπολιτισμού, συντελείται εντονότερα μετά τον 7ο π. Χ. αιώνα. Οι διαφορές Βορρά-Νότου δεν ήταν τόσο φυλετικού όσο πολιτιστικού επιπέδου. Με άλλα λόγια κατά τον 6ο και 5ο π. Χ. αιώνα δεν υπάρχουν μεταξύ Αθηναίων και Θρακών φυλετικές προκαταλήψεις. Είναι ενδεικτικό ότι η Αβρότονος, μητέρα του Θεμιστοκλή, και η Ηγησιπύλη μητέρα του Κίμωνα, αλλά και ο Όμηρος πατέρας του Θουκυδίδη, ήσαν από τη Θράκη. (Οι Αθηναίοι είχαν εξ αρχής επισημάνει τη σημασία ειδικά της Καλλιπόλεως. Μετά από πρόσκληση των Δολόγκων, ο Μιλτιάδης ο Πρεσβύτερος, έκτισε εκεί αποικία. Στη διοίκηση τον διαδέχθηκε αργότερα ο Μιλτιάδης ο Νεώτερος, ο νικητής του Μαραθώνα. Ο Μιλτιάδης νυμφεύθηκε την Ηγησιούλη, μητέρα του Κίμωνα. Επίσης στη Θράκη κατέφυγε μετά την τελευταία εξορία του ο Αλκιβιάδης, που είχε στενούς δεσμούς με τοπικούς άρχοντες). Πάντως στους μετά το Φίλιππο χρόνους, το μεγαλύτερο μέρος της Θράκης, κυρίως το νοτίως του Αίμου και των παραλίων του Εύξεινου, της Προποντίδας και του Αιγαίου είχε ως μητρική γλώσσα την ελληνική.

Οι Θράκες μετείχαν σ’ όλες τις περιπέτειες του ελληνισμού. Στους Μηδικούς πολέμους, στον Πελοποννησιακό πόλεμο (τότε αναδεικνύεται ο βασιλιάς Σιτάλκης), στους πολέμους Αθηναίων-Φιλίππου (τότε ακούγεται το όνομα του Κερσοβλέπτη), στην εκστρατεία του Αλεξάνδρου και σ’ όλη πια την ύστερη περίοδο, ελληνιστική, ελληνορωμαϊκή, βυζαντινή, λογίζονται ως τμήμα του ευρύτερου ελληνικού χώρου. Ακμαίες ελληνικές αποικίες θα δώσουν ιδιαίτερη λάμψη στην περιοχή, όπως τα Άβδηρα, η Μεσημβρία, η Μαρώνεια, η Σηστός, η Πέρινθος και τέλος η Αγχίαλος

Για τους αρχαίους προγόνους μας η Θράκη πήρε την ονομασία της από την Κόρη του Ωκεανού και της Παρθενόπης και ότι για τον Πλάτωνα, τον Πίνδαρο και τον Αισχύλο η ονομασία της είχε συμβολικό χαρακτήρα και υποδήλωνε τον τόπο της αγνής διδασκαλίας και της ιερής ποίησης. Για μας μέχρι πρόσφατα ήταν τόπος τιμωρίας, εξορίας, δυσμενούς μεταθέσεως, έτσι που οι εντόπιοι να αποκαλούν χλευαστικά την ευλογημένη γη τους Θρακιστάν!


Σαράντος Καργάκος

Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com/2011/09/istoria-arxaias-thraces.html#ixzz1ZEADvNzh

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ιστορία της Αρχαίας Θράκης"

ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΒΑΣΤΙΚΑΣ

 πηγή
http://pyrisporos.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΒΑΣΤΙΚΑΣ"

ΑΟΖ, ονομασίες και στρατηγική

Του Νίκου Λυγερού

Το πλαίσιο της ΑΟΖ δημιουργεί μια δυναμική σε πολλούς τομείς και ενώ φαίνεται να αφορά αποκλειστικά ένα οικονομικό θέμα έχει επιπτώσεις σε διάφορους τομείς λόγω στρατηγικής. Ένα χειροπιαστό παράδειγμα αφορά τη σημειωτική. Οι ονομασίες των κοιτασμάτων στο πεδίο της έρευνας δεν είναι τυχαίες. Όσον αφορά στο Ισραήλ έχουμε ήδη τις ονομασίες Dalit, Leviathan και Tamar, οι οποίες έχουν σχέση με την εβραϊκή μυθολογία. Όσον αφορά στην Κύπρο έχουμε πλέον την Αφροδίτη, κι ας μην ξεχάσουμε ότι η πλατφόρμα της γεώτρησης ονομάζεται Όμηρος όπως το είχαμε ήδη επισημάνει σε παλαιότερη αναφορά. Για λόγους λειτουργικότητας τα blocks, τα οικόπεδα δηλαδή, καθορίζονται γεωμετρικά έτσι ώστε να ελαχιστοποιούν τις κορυφές του τόπου και για λόγους απλοποίησης έχουμε συχνά ένα τετραγωνικό σχήμα. Στην περίπτωση της Κύπρου, τα 13 οικόπεδα έχουν αυτήν την ιδιότητα, δεν έχουν όμως σημασία. Και οι ονομασίες των εταιριών αφορούν τα κοιτάσματα που έχουν μια πολυπλοκότερη δομή λόγω γεωλογίας. Από την άλλη πλευρά, η τοποστρατηγική ανάλυση της ΑΟΖ μέσω των διαγραμμάτων Voronoi, επιτρέπει με τις κυψέλες αλλά και τις γενικευμένες κυψέλες να καθοριστούν εύκολα και αποτελεσματικά περιοχές. Δηλαδή, με άλλα λόγια προσφέρει τη δυνατότητα της ονομασίας. Πιο συγκεκριμένα, για την περίπτωση της Ελληνικής ΑΟΖ, κάθε νησί μας μπορεί να έχει μια γενικευμένη κυψέλη, η οποία αποτελείται από τα σημεία της θάλασσας, τα οποία βρίσκονται σε κοντινότερη απόσταση από το νησί. Αφού τα διαγράμματα Voronoi υποστηρίζουν τη μέση γραμμή είναι εύκολο να γίνει ο επιμερισμός της ΑΟΖ μας με τις γενικευμένες κυψέλες και αυτές να έχουν την ονομασία των νησιών. Με αυτόν τον τρόπο, δείχνουμε με άμεσο τρόπο την περιοχή της ΑΟΖ, που υπάγεται σε αυτό το νησί. Αυτή η στρατηγική ονομασία επιτρέπει βέβαια την επικάλυψη όλης της ελληνικής ΑΟΖ και αναδεικνύει και την επιρροή κάθε νησιού. Έτσι, δίχως να υπάρχει αρίθμηση μπορούμε εύκολα να αναφερόμαστε σε μια ειδική περιοχή της ΑΟΖ μας. Και η ελληνική ονομασία αποτελεί το επιπλέον στίγμα όταν πρόκειται να βρεθούμε σε κρατικές διαπραγματεύσεις για τις διακρατικές συμφωνίες. Ακόμα και αν υπάρχει μια χώρα που να αμφισβητεί μερικά σημεία της ΑΟΖ μας, θα πρέπει να κάνει χρήση της ονομασίας αυτής και όχι μιας ουδέτερης αρίθμησης που δεν θα αντιπροσωπεύει κανένα από τα μέρη της διαπραγμάτευσης και της διεκδίκησης.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7884-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΟΖ, ονομασίες και στρατηγική"

Ιωάννης Καποδίστριας 1776 – 1831

Έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης. Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και πρώτος Κυβερνήτης του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, το οποίο ίδρυσε εκ θεμελίων και με την προσωπική του περιουσία.
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776 την περίοδο της Ενετοκρατίας. Ο πατέρας του Αντώνιος - Μαρία καταγόταν από οικογένεια ευγενών, καθώς ένας από τους πρόγονούς του είχε λάβει τον τίτλο του Κόμη από τον Δούκα της Σαβοΐας Κάρολο Εμμανουήλ τον Β'. Ο τίτλος εισήχθη στη «Χρυσή Βίβλο» (Libro d' Oro) των ευγενών της Κέρκυρας το 1679 και έλκει την καταγωγή του από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας. Η οικογένεια της μητέρας του Διαμαντίνας (Αδαμαντίας) Γονέμη, ήταν επίσης εγγεγραμμένη στη «Χρυσή Βίβλο» από το 1606.
Ο νεαρός Ιωάννης σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Παταβίας (Πάντοβα) της Ιταλίας. Το 1797 εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του Κέρκυρα και άσκησε το επάγγελμα του ιατρού - χειρούργου. Δύο χρόνια αργότερα, όταν η Ρωσία και η Τουρκία κατέλαβαν για λίγο τα Επτάνησα, του ανατέθηκε η διοίκηση του στρατιωτικού νοσοκομείου.
Το 1801 τα Επτάνησα αυτονομούνται και ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται ένας από τους δύο διοικητές της Ιονίου Πολιτείας, σε ηλικία 25 ετών. Χάρη στην πολιτική του οξυδέρκεια και πειθώ απέτρεψε την εξέγερση της Κεφαλονιάς, που θα είχε απρόβλεπτες στη συνοχή του νεότευκτης πολιτείας. Έδειξε ευαισθησία και προσοχή στις ανησυχίες των Επτανησίων και πήρε πρωτοβουλίες για τη αναθεώρηση επί το δημοκρατικότερο του επτανησιακού συντάγματος, που είχαν επιβάλει Ρώσοι και Τούρκοι υπό τον τίτλο «Βυζαντινό Σύνταγμα».
Αποτέλεσμα των προσπαθειών του Καποδίστρια ήταν η ψήφιση ενός πιο φιλελεύθερου και δημοκρατικού συντάγματος το 1803. Οι μεγάλες δυνάμεις θορυβήθηκαν κι έστειλαν τον Γεώργιο Μοτσενίγο, προκειμένου να τον επιπλήξει. Όταν, όμως, ο εκπρόσωπός τους συναντήθηκε μαζί του, εντυπωσιάστηκε από την πολιτική και ηθική συγκρότηση του ανδρός. Ο Καποδίστριας διορίστηκε ομόφωνα από τη Γερουσία της Ιονίου Πολιτείας, Γραμματέας της Επικρατείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του αναδιοργάνωσε τη δημόσια διοίκηση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση.
Τον Μάρτιο του 1807 εστάλη στη Λευκάδα, την οποία απειλούσε με κατάληψη ο Αλή Πασάς. Αναδιοργάνωσε την άμυνα του νησιού, αποτρέποντας την απειλή. Εκεί γνωρίστηκε με τους οπλαρχηγούς Κολοκοτρώνη, Νικηταρά, Ανδρούτσο και Μπότσαρη, που αργότερα θα πρωτοστατήσουν στην Επανάσταση του '21.
Τον Ιανουάριο 1809 ο Καποδίστριας εισήλθε στη διπλωματική υπηρεσία της Ρωσίας, κατόπιν προσκλήσεως του Τσάρου Αλέξανδρου Α'. Το 1813, διορίστηκε εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, στην πρώτη του μεγάλη αποστολή, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε τα μέγιστα στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε 19 αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως συστατικά μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας.
Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης, που έθεσε της βάσεις της «Ιεράς Συμμαχίας», ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας, αποτελώντας το φιλελεύθερο αντίβαρο στην αντιδραστική πολιτική του αυστριακού πρίγκιπα Μέτερνιχ. Πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη, μετά την πτώση του Ναπολέοντα, καθώς και τη διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας, υπό την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Μετά τις μεγάλες του διπλωματικές επιτυχίες, ο Τσάρος τον έχρισε Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1816 έως το 1822. Ο Καποδίστριας, όμως, δεν ξέχασε τη γενέτειρά του και τα Επτάνησα, που είχαν περάσει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1819 μετέβη στο Λονδίνο και προσπάθησε ματαίως να πείσει τη βρετανική κυβέρνηση να μετριάσει το αυταρχικό καθεστώς που είχε επιβάλει στα Ιόνια Νησιά.
Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του, καθώς είχε διαφωνήσει ανοιχτά με τον τσάρο Αλέξανδρο, που καταδίκαζε κάθε επαναστατική κίνηση στην Ευρώπη, πιστός στις αποφάσεις της Ιεράς Συμμαχίας. Το 1822 εγκαταστάθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του στη δημιουργία της Ελβετικής Ομοσπονδίας, λαμβάνοντας τον τίτλο του επίτιμου πολίτη. Παρέμεινε εκεί έως το 1827, βοηθώντας ποικιλοτρόπως το επαναστατημένο έθνος.

Στις 30 Μαρτίου 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, σε μία περίοδο που η Επανάσταση καρκινοβατούσε. Έπειτα από επίπονες διαβουλεύσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την εξασφάλιση της απαραίτητης υποστήριξης για το ελληνικό κράτος, έφτασε στο Ναύπλιο στις 7 Ιανουαρίου 1828, γενόμενος δεκτός με ζητωκραυγές και ενθουσιώδεις εκδηλώσεις από τον λαό. Δύο ημέρες αργότερα μετέβη στην Αίγινα, η οποία είχε κριθεί καταλληλοτέρα από το Ναύπλιο ως προσωρινή έδρα της Κυβέρνησης.
Η πρώτη επαφή του με την ηπειρωτική Ελλάδα υπήρξε αποκαρδιωτική, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο πολιτικό σκηνικό. Οι αντιπαλότητες που είχαν προκύψει μεταξύ των φατριών κατά τη διάρκεια της επανάστασης δεν είχαν κοπάσει, ενώ η χώρα είχε καταστραφεί και η οικονομία της τελούσε υπό πτώχευση.
Ο Καποδίστριας εκλήθη να κυβερνήσει με βάση το Δημοκρατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας, αλλά ως οπαδός της πεφωτισμένης δεσποτείας πίστευε ότι τα Συντάγματα και τα Κοινοβουλευτικά Σώματα ήσαν πρόωρα για το ασύστατο ακόμα κράτος. Πρέσβευε εις την αρχή του ενός ανδρός, έστω και υπό προθεσμία. Στις 18 Ιανουαρίου 1828 πέτυχε ψήφισμα της Βουλής περί αναστολής του Συντάγματος. Έτσι, κατέστη η μοναδική πηγή εξουσίας, συνεπικουρούμενος από το Πανελλήνιον, ένα συμβουλευτικό σώμα αποτελούμενο από 27 μέλη. Στη σύγκληση μιας νέας Εθνοσυνέλευσης στο άμεσο μέλλον παραπεμπόταν η ψήφιση του νέου Συντάγματος. Ο Καποδίστριας εγκαινίασε την περίοδο της απολυταρχίας, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το Σύνταγμα του 1843.
Ο νέος Κυβερνήτης έθεσε ως στόχο να βάλει τέλος στις εμφύλιες διαμάχες και επιδόθηκε αμέσως στο έργο της δημιουργίας Κράτους εκ του μηδενός, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη δραστηριότητα. Ίδρυσε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα με τη βοήθεια του φίλου του ελβετού τραπεζίτη Εϋνάρδου, η οποία δεν ευδοκίμησε για πολύ. Ρύθμισε το νομισματικό σύστημα, καθότι ακόμη κυκλοφορούσαν τουρκικά και ξένα νομίσματα εντός της επικράτειας. Στις 28 Ιουλίου 1828 καθιέρωσε ως εθνική νομισματική μονάδα τον Φοίνικα και ίδρυσε Εθνικό Νομισματοκοπείο. Στις 24 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου οργάνωσε και την πρώτη ταχυδρομική υπηρεσία.
Ερχόμενος στο Ναύπλιο, ο Καποδίστριας βρήκε την Ελλάδα χωρίς δικαστική οργάνωση. Γνωρίζοντας ότι η απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί θεμέλιο για τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας, ενδιαφέρθηκε προσωπικά για τη δημιουργία δικαστηρίων και τη στελέχωσή τους με το κατάλληλο προσωπικό. Οργάνωσε, ακόμη, τη διοίκηση του κράτους και ίδρυσε Στατιστική Υπηρεσία, η οποία διενήργησε την πρώτη απογραφή.
Αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση, πετυχαίνοντας αφενός να καταπολεμήσει το κατεστημένο των οπλαρχηγών και αφετέρου να παρεμποδίσει την Οθωμανική προέλαση, όπως έδειξε η Μάχη της Πέτρας, όπου ο ελληνικός στρατός εμφανίσθηκε πειθαρχημένος και συγκροτημένος στην τελευταία μάχη του Αγώνα. Ο Καποδίστριας αντιμετώπισε επιτυχώς την πειρατεία, αναθέτοντας στον ναύαρχο Μιαούλη την καταστολή της. Εφάρμοσε την πρακτική της απομόνωσης (καραντίνας) των κοινοτήτων που πλήττονταν από τις επιδημίες του τύφου, της ελονοσίας και άλλων μολυσματικών ασθενειών. Προσπάθησε να ανοικοδομήσει το κατεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, ιδρύοντας πολλά αλληλοδιδακτικά σχολεία, καθώς και το Ορφανοτροφείο της Αίγινας.
Ο Καποδίστριας ενδιαφέρθηκε αποφασιστικά για τη γεωργία, που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής οικονομίας. Εισήγαγε πρώτος την καλλιέργεια της πατάτας, με ένα τρόπο που έδειχνε τη βαθειά του γνώση για τον ψυχισμό του Έλληνα εκείνης της εποχής. Διέταξε, λοιπόν, να αποθέσουν ένα φορτίο με πατάτες στο λιμάνι του Ναυπλίου και προέτρεψε τον καθένα να πάρει όσες θέλει. Συνάντησε, όμως, την παγερή αδιαφορία των πρωτευουσιάνων. Στη συνέχεια τοποθέτησε φρουρούς στο φορτίο και αμέσως σχεδόν στο Ναύπλιο κυκλοφόρησαν ψίθυροι ότι για να φυλάσσεται το φορτίο κάτι το πολύτιμο θα περιέχει. Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν στο λιμάνι και λοξοκοίταζαν τις πατάτες. Άρχισαν σιγά-σιγά να τις κλέβουν κάτω από τη μύτη των φρουρών και στο τέλος έκαναν όλες φτερά. Δεν γνώριζαν, όμως, ότι ο Καποδίστριας είχε διατάξει τους φρουρούς να κάνουν τα στραβά μάτια. Με αυτή την ευφυή κίνηση, η πατάτα έγινε τότε μέρος της καθημερινής διατροφής του Έλληνα.
Οι πολιτικές κινήσεις του Καποδίστρια προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια, τόσο των οπαδών του συνταγματικού πολιτεύματος, όσο και των προκρίτων και των ναυτικών. Η αίγλη που τον περιέβαλε άρχισε να διαλύεται. Η αδυναμία ικανοποιήσεως όλων των αιτημάτων, σε συνδυασμό με την καθυστέρηση διεξαγωγής των εκλογών, έδωσαν την αφορμή για το σχηματισμό ισχυρής αντιπολίτευσης κατά του Κυβερνήτη. Ο Καποδίστριας κατηγορήθηκε ακόμη ότι αγνόησε τη μακρά κοινοτική παράδοση της χώρας και θέλησε να μεταφυτεύσει από την αλλοδαπή θεσμούς, μη προσιδιάζοντες στην τότε πραγματικότητα.
Η πρώτη δυναμική αντιπολιτευτική ενέργεια ήλθε με τα στασιαστικά κινήματα της Ύδρας το 1829, που επιδίωκαν την ανατροπή του Καποδίστρια. Ζήτησαν από τον Μιαούλη να καταλάβει τον ναύσταθμο του Πόρου, πριν προλάβει ο διοικητής του Κανάρης να έλθει εναντίον της Ύδρας. Ο Καποδίστριας παρακάλεσε τον ναύαρχο Ρίκορντ να επιτεθεί κατά των στασιαστών. Πράγματι, ο ρώσος ναύαρχος απέκλεισε το ναύσταθμο και προ του κινδύνου να συλληφθεί ο Μιαούλης ανατίναξε τη φρεγάτα «Ελλάς» και την κορβέτα «Ύδρα» (τα δύο πιο αξιόπλοα πλοία του ελληνικού στόλου) και διέφυγε στην Ύδρα. Η αντίδραση κατά του Κυβερνήτη διογκωνόταν. Οι Μανιάτες αρνούνταν να πληρώσουν τους φόρους προς την κεντρική εξουσία και στασίασαν με τη σειρά τους.
Μοιραία στάθηκε η αντιπαλότητα του Καποδίστρια με τους Μαυρομιχάληδες, την ισχυρότερη οικογένεια της Μάνης. Ο Καποδίστριας συν το χρόνω γινόταν όλο και πιο ευερέθιστος και δύσπιστος έναντι όλων. Δεν είχε την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, με συνέπεια την αδικαιολόγητη όξυνση των προσωπικών παθών. Σε αυτή την κατάσταση θα πρέπει να αποδοθεί και ο σκληρός τρόπος συμπεριφοράς του κατά του γηραιού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Ο Καποδίστριας διέταξε τη σύλληψή του και τον εγκλεισμό του στη φυλακή. Τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον υιό του Γεώργιο τους κρατούσε στο Ναύπλιο, όπου είχε μεταφερθεί η πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους. Το γεγονός αυτό εξέθρεψε το μίσος και την ανάγκη εκδίκηση από την πλευρά των Μαυρομιχαλαίων.
Στις 5:35 το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 ο Ιωάννης Καποδίστριας δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου μετέβαινε για να εκκλησιασθεί και έπεσε νεκρός. Ο μόνος που τον συνόδευε ήταν ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του, ονόματι Κοκκώνης.
Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εφονεύθη επί τόπου από τους προστρέξαντες, οι οποίοι κυριολεκτικώς τον λυντσάρισαν. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ζήτησε προστασία στη Γαλλική Πρεσβεία. Κατόπιν επιμόνου απαιτήσεως του συγκεντρωμένου πλήθους, που απείλησε ότι θα κάψει την πρεσβεία, ο αντιπρεσβευτής βαρόνος Ρουάν τον παρέδωσε στις αρχές. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης καταδικάσθηκε σε θάνατο από στρατοδικείο και εθανατώθη δια τυφεκισμού το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1831.
Στη θέση του δολοφονημένου Ιωάννη Καποδίστρια διορίστηκε για μικρό διάστημα ο αδερφός του Αυγουστίνος. Η χώρα είχε βυθιστεί στο χάος και την αναρχία και οι Προστάτιδες Δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν βασιλεία, φοβούμενες την επικράτηση ενός φιλελεύθερου κινήματος.
Η ελληνική πολιτεία τίμησε τον Κυβερνήτη, δίνοντας το όνομά του σε δημόσιους χώρους και ιδρύματα, όπως στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο επίσημος τίτλος του οποίου είναι Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακόμη, ο Ιωάννης Καποδίστριας απεικονίζεται στο κέρμα των 20 λεπτών της ελληνικής έκδοσης του ευρώ, ενώ το σχέδιο διοικητικής αναδιοργάνωσης της χώρας που εισηγήθηκε η κυβέρνηση Σημίτη έλαβε το όνομά του («Πρόγραμμα Ι. Καποδίστριας»).
ΠΗΓΗ
http://www.sansimera.gr/biographies/195

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ιωάννης Καποδίστριας 1776 – 1831"

ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΦΥΡΙ ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΦΤΙΑΞΕ;

Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η ικανότητα που έχουν ορισμένα μικροσκοπικά αντικείμενα που ανακαλύπτονται τυχαία, να κατεδαφίζουν μέσα σε μια στιγμή ολόκληρα οικοδομήματα. Βέβαια, στη συγκεκριμένη περίπτωση, το αντικείμενο δεν είναι ένα, αλλά εκατοντάδες και το υπό κατεδάφιση οικοδόμημα είναι ήδη, εδώ και πολλές δεκαετίες, ετοιμόρροπο...
Αναφερόμαστε φυσικά στο οικοδόμημα του συνόλου της θεωρίας της ανθρώπινης προϊστορίας, η οποία δυστυχώς εξακολουθεί να διδάσκεται στα σχολεία ως η μόνη αλήθεια, παρόλο που ακόμα και οι ίδιοι οι ιστορικοί, παλαιοντολόγοι, γεωλόγοι, κλπ., την αμφισβητούν πλέον ευθέως...
Όλοι μας γνωρίζουμε τη "θεωρία της εξέλιξης των ειδών" του Δαρβίνου, σύμφωνα με την οποία ο σύγχρονος άνθρωπος είναι το αποτέλεσμα εξέλιξης από τον αυτραλοπίθηκο (την περίφημη Λούσυ - τον σκελετό του πρώτου ανθρωποειδούς που ζούσε στον πλανήτη πριν από 3,2 περίπου εκατομμύρια χρόνια).
Αντίστοιχα, θεωρούμε ως αυτονόητη την εκτίμηση ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός εξελίχθηκε όταν νομαδικές φυλές ημι- άγριων πιθηκόμορφων ανθρωποειδών αναγκάστηκαν να εγκατασταθούν επειδή είχαν πλέον αρχίσει να μαθαίνουν πώς να καλλιεργούν τη Γη.
Παραβλέπουμε όμως κάποια ευρήματα, όπως αυτό το σφυρί, που βρέθηκε στο London του Τεξας στις Η.ΠΑ. πριν από 70 περίπου χρόνια, με το πέτρωμα που έχει σχηματιστεί γύρω του να χρονολογείται στα 110-135 εκατομμύρια χρόνια (κρητιδική περίοδος). Το μέταλλό του είναι απόλυτα καθαρό, χωρίς τις φυσαλίδες οξυγόνου που αναπόφευκτα έχουν τα μεταλλικά αντικείμενα που κατασκευάζουμε σήμερα.
Δεν ξέρουμε αν οι πρόγονοι όλων εκείνων που προσπαθούν πάσει θυσία να μας υποβαθμίσουν σε μια ζωώδη κατάσταση αμάθειας ήταν πίθηκοι (ας μην ξεχνάμε ότι και ο Δαρβίνος μέλος της βρετανικής αριστοκρατίας ήταν, και μάλιστα εξέχον), πάντως οι δικοί μας ήταν άνθρωποι, και μάλιστα φορούσαν και υποδήματα.

Το εύρημα ανακαλύφθηκε στο Antelope Springs της Γιούτα και έχει χρονολογηθεί στα 500 εκατομμύρια έτη (σωστά διαβάσατε).
Τα ευρήματα που παρουσιάσαμε δεν είναι παρά ελάχιστα από τα εκατοντάδες που υπάρχουν και μαρτυρούν μια εντελώς διαφορετική (πολύ πιο περίπλοκη, αινιγματική και ενδιαφέρουσα) πορεία του ανθρώπινου είδους στη Γη, από αυτή που γνωρίζαμε.
Δεν είναι δύσκολο, ωστόσο, να κατανοήσουμε γιατί οι κύκλοι των σκοταδιστών που ελέγχουν τη γνώση, προσποιούνται ότι όλα τα παραπάνω δεν υπάρχουν:
Αν αναγνώριζαν την ύπαρξή τους, θα ήταν υποχρεωμένοι ακολούθως να απαντήσουν σε μια σειρά από "άβολα" ερωτήματα για τον πολιτισμό (ή τους πολιτισμούς) που τα δημιούργησε, όπως τι απέγινε, αν κληροδότησε σε κάποιους τη γνώση του και το κυριότερο: ποια ήταν τα λάθη που έκανε και τον οδήγησαν στην καταστροφή του, ώστε να τα αποφύγουμε.

Κι όσο για τους σκελετούς των αυστραλοπιθήκων κλπ. που μας παρουσιάζουν ως προγόνους, το πιο πιθανό είναι να αποτελούν είδη που εξαφανίστηκαν με το πέρασμα των αιώνων (κάθε μέρα αφανίζονται από τον πλανήτη περίπου 25 είδη και δημιουργούνται καινούρια - έτσι είναι η πορεία της ζωής), καθώς όλα δείχνουν ότι συνυπήρξαν με τον άνθρωπο, στη σημερινή του μορφή.
Τα παραπάνω ευρήματα προέρχονται από την κρητιδική περίοδο (σχηματίστηκαν περίπου 110 εκατομμύρια χρόνια πριν) και φανερώνουν τέλεια ανατομική λεπτομέρεια, (ακόμα και τα νύχια είναι ολόιδια με αυτά του σημερινού ανθρώπου).      Πηγή.

(Σχόλιο… Οι Κινέζοι λένε: οι λευκοί πιστεύουν ότι κατάγονται από τον πίθηκο. Αφού θέλουν… ας το πιστεύουν.)

 

ΠΗΓΗ

http://enneaetifotos.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΦΥΡΙ ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΦΤΙΑΞΕ;"

Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ

Η συνάντηση Πάρη και Ελένης.

.

.

.

Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ

μαρτυρεί, ως ένα βαθμό και την καταγωγή του μεγάλου ποιητή
Του Χρήστου Κουβαρά
«Επτά εριδμαίνουσι πόλεις δια ρίζαν Ομήρου. Σμύρνα, Ιθάκη, Χίος, Κολοφών, Πύλος, Άργος, Αθήνα», χωρίς βέβαια η Κύμη (Μικράς Ασίας), η Σαλαμίνα ή η Ρόδος, να παραιτούνται από τη διεκδίκησή τους ως γενέτειρες του μεγάλου ποιητή. Κάνοντας μερικές υποθετικές σκέψεις γι’ αυτές τις πόλεις, μπορούμε δια της εις άτοπον απαγωγής να καταλήξουμε ποιες απ’ αυτές δεν συγκεντρώνουν ισχυρά λογικά στοιχεία να ’ναι η γενέτειρα του ποιητή. Βέβαια, στη συνέχεια, τούτου του άρθρου θα προσπαθήσουμε να δούμε με βάση τη διάλεκτο που ’ναι γραμμένη η ΙΛΙΑΔΑ και η ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ποια πόλη συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες να είναι η γενέτειρά του. Όπως π.χ. και σήμερα, ένας που γράφει στην Κρητική διάλεκτο φανερώνει την Κρητική του καταγωγή, ως επίσης κι ένας που μιλάει τη Θεσσαλική διάλεκτο, μαρτυρεί την Θεσσαλική του καταγωγή και ούτω καθεξής.
Όσον αφορά τώρα για τις παραπάνω πόλεις που ερίζουν για την καταγωγή του ποιητή, στον Κολοφώνα ξέρουμε ότι έφτασε επιστρέφοντας από την Ιθάκη και μάλλον δεν θα είχε ακόμα γράψει την Οδύσσεια. Η Κύμη της Μικράς Ασίας μάλλον θα ήταν η γενέτειρα της μητέρας του, η οποία έφυγε από εκεί. Οι Μυκήνες, το Άργος και η Κνωσσός, πρέπει να μπήκαν στο παιχνίδι της διεκδίκησης της γενέτειράς του λόγω των λαμπρών των ονομάτων και της ιστορίας τους. Η Αθήνα και λόγω λαμπρού ονόματος και ιστορίας, αλλά και γιατί την εποχή που γεννήθηκε ο Όμηρος υπήρχε μεγάλο ρεύμα εποικισμού από Αθηναίους προς Ιωνία.
Η Ιθάκη γιατί αναφέρει έντονα το όνομά της η παράδοση και γιατί ακόμα υπήρχε χρησμός του μαντείου των Δελφών για τούτο, ότι ήταν γιος του Τηλέμαχου, εγγονός του Οδυσσέα και της Επικάστης κόρης του Νέστορα.
Η Χίος έχει πολλά και γερά επιχειρήματα για το θέμα αυτό και κυρίως τους Ομηρίδες και ακόμα το γεγονός ότι τόσον ο Όμηρος όσο και η μια του κόρη παντρεύτηκαν στη Χίο. Γι’ αυτό οι Ομηρίδες αυτοαποκαλούντο ότι ήσαν «του Εκείνου γένος».
Πλούσια επιχειρήματα έχει και η Σμύρνη, με κυρίαρχο το όνομά του: Μελησιγενής, αφού εκεί βρίσκεται ο ποταμός Μέλης, στις όχθες του οποίου, κατά την παράδοση γεννήθηκε, παίρνοντας έτσι το όνομά του.
Η Λέσβος οικίστηκε 130 χρόνια μετά τον Τρωικό πόλεμο. Η Κύμη της Μικράς Ασίας οικίστηκε 20 χρόνια αργότερα της Λέσβου ήτοι: 130+20 = 150. Η Σμύρνη οικίστηκε 18 χρόνια μετά την Κύμη ήτοι: 150+18=168 χρόνια μετά τον Τρωικό πόλεμο. Κάπου εκεί περίπου πρέπει να γεννήθηκε και ο Όμηρος. Ο Πορφύριος υποστηρίζει πως γεννήθηκε 275 χρόνια μετά τον Τρωικό πόλεμο. Ο Τρωικός πόλεμος πρέπει να έγινε γύρω στα 1200 με 1190 π.Χ. Υπάρχει όμως και μια αναφορά ότι τον Όμηρο αντάμωσε στη Χίο ο Λυκούργος ο οποίος αντέγραψε τα ομηρικά έπη και τα μετέφερε στη Σπάρτη, όπου και νομοθέτησε. Αυτό βέβαια έγινε προ του 776 π.Χ. (ημερομηνία επανέναρξης των Ολυμπιακών αγώνων). Γι’ αυτό ο Όμηρος πουθενά δεν αναφέρει τον επίσημο πανελλαδικό θεσμό των Ολυμπιακών αγώνων. Γιατί είχε ήδη γράψει τα αριστουργήματά του προ του 776 π.Χ.
Ας έλθουμε τώρα σε κάτι πιο συγκεκριμένο. Στην Ελληνική διάλεκτο που είναι γραμμένες η ΙΛΙΑΔΑ και η ΟΔΥΣΣΕΙΑ. Οι αρχαίες ελληνικές διάλεκτοι, διαιρούνται γεωγραφικά σε δυτικές και ανατολικές. Οι δυτικές περιλαμβάνουν την βορειοδυτική Ελλάδα, Φωκική, Λοκρική, διάλεκτος της Ηλείας και της Αιτωλίας και τη Δωρική, Λακωνική, Αργολική, Δωδεκανησιακή κ.ά.
Οι ανατολικές περιλαμβάνουν: Την Ιωνική, την Αιολική και την Αρκαδο-κυπριακή. Αυτές οι διάλεκτοι είχαν αρκετές διαφορές μεταξύ τους στην φωνητική, αλλά όχι τόσο πολύ μεγάλη, ώστε να μην καταλαβαίνουν μεταξύ τους. Χοντρά ο διαλεκτικός χάρτης ήταν ο εξής:

Αιολική διάλεκτος, μιλιόταν: Στην Βοιωτία, στην Θεσσαλία, Λέσβο με την απέναντί της μικρασιατική ακτή, (Κύμη, Πέργαμος, Ελαία).
Ιωνοαττική διάλεκτος μιλιόταν: Στην Αττική, Εύβοια, Κυκλάδες, Σμύρνη, Φώκαια, Μίληττο, Σάμο, Χίο, Δήλο, Νάξο, Άνδρο, Έφεσσο, Κολοφώνας.
Αρκαδοκυπριακή διάλεκτος μιλιόταν: Στην Αρκαδία, στο μεγαλύτερο μέρος της Κύπρου.
Δωρική διάλεκτος: Το 1/3 της Πελοποννήσου, μερικά νησιά των Σποράδων όπως η Μήλος, η Θήρα, όλη σχεδόν η Κρήτη, η Ρόδος, τα Δωδεκάνησα, Κως, Αλικαρνασσός, Κνίδος.
Οι Δυτικές διάλεκτοι, που λέμε παραπάνω, χρησίμευσαν σαν γέφυρες που οδηγούσαν στις δωρικές διαλέκτους. Δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στη διαμόρφωση της επικής διαλέκτου.
Φαίνεται πως κάποτε υπήρχε μια γλωσσική ενότητα, από την οποία αποκλείονταν μόνο όσοι μιλούσαν την Αρκαδοκυπριακή. Δηλαδή με απλά λόγια πρέπει να υπήρχε μια ενότητα η οποία συμπεριελάμβανε τους Έλληνες της δυτικής Ελλάδας, τους Αιολείς και τους Ίωνες. Μερικοί υποστηρίζουν, όπως και ο August Fick, ότι τα ομηρικά έπη συντέθηκαν αρχικά στην Αιολική και ότι αργότερα μεταφράστηκε στην Ιωνική διάλεκτο και ότι σ’ αυτή την μεταφορά από την μια διάλεκτο στην άλλη διατηρήθηκαν οι αιολικοί τύποι, αν δεν ήσαν μετρικά ισοδύναμοι με αντίστοιχους ιωνικούς τύπους. Ο εξάμετρος δεν είναι ο πιο κατάλληλος για μία εύκολη χρήση της ελληνικής γλώσσας. Αποκλείει για μετρικούς λόγους πολλές λέξεις. Αυτός είναι ο λόγος που ο Όμηρος δεν χρησιμοποιεί ορισμένες λέξεις που θα του ήταν γνωστές, δεν μπορούσαν όμως να ταιριάσουν στον στοίχο. Άλλωστε η ιστορία της Ιλιάδας εξελίσσεται γύρω από έναν αιολικό ήρωα, τον Αχιλλέα από την Φθία της Θεσσαλίας, ενώ η Σμύρνη ήταν αρχικά αιολική πόλη, πριν από την κατάληψή της από τους Ίωνες. Όσο για τα λίγα αττικά στοιχεία που περιέχει η ομηρική διάλεκτος, άλλα απ’ αυτά αποτελούν γλωσσικά κατάλοιπα της διαλέκτου των Ιώνων, ενώ άλλα παρεισέφρησαν κατά την συγκέντρωση και καταγραφή της Ιλιάδας και της Οδύσσειας στην Αθήνα. Το ότι όμως τα ομηρικά έπη δεν περιέχουν στοιχεία Δωρικής γλώσσας δεν αποκλείει καθόλου την περίπτωση να είναι ο ποιητής δωρικής καταγωγής κι αυτό γιατί χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα εξής:
Ο ποιητής Πίνδαρος που αν και κατάγεται από τη Βοιωτία και έχει μητρική γλώσσα την αιολική διάλεκτο, εν τούτοις γράφει στη δωρική τα ποιήματά του. Κι αυτό γιατί οι αρχαίοι γράφουν όχι στη γλώσσα, του τόπου τους, αλλά στη γλώσσα που καλλιεργήθηκε το είδος με το οποίο ασχολούνται. Ακόμα και ο ποιητής Βακχιλίδης είχε μητρική διάλεκτο διαφορετική απ’ αυτή που έγραψε, δηλαδή τη δωρική διάλεκτο. Ο Ηρόδοτος από την δωρική Αλικαρνασσό γράφει στην Ιωνική διάλεκτο. Τα ιατρικά κείμενα του Ιπποκράτη από τη δωρική Κω, είναι γραμμένα στην Ιωνική διάλεκτο. Τον 5ον π.Χ. αιώνα επικρατεί και διαδίδεται η αττική διάλεκτος στη Μακεδονία, όπου μιλούσαν μια διάλεκτο δωρική συγγενική με τη δωρική της Θεσσαλίας. Ο δε Μέγας Αλέξανδρος με τις κατακτήσεις του διέδωσε την αττική διάλεκτο σ’ όλο τον κόσμο της αυτοκρατορίας του. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στα Ομηρικά έπη εξυμνούνται οι δόξες μόνο των τότε Αχαιών, ενός από τους 4 βασικούς ελληνικούς κλάδου, που όλοι ξεπήδησαν μέσα από το γηγενές υπάρχον ελληνικό στοιχείο το Πελασγικό.

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΟΜΗΡΙΚΩΝ ΕΠΩΝ:
Νεότερες και πολύ σοβαρές έρευνες αποδεικνύουν ότι τα ομηρικά έπη, εξ αρχής γράφτηκαν από τον Όμηρο, στο δεύτερο μισό του 8ου π.Χ. αιώνα και οι ραψωδοί και οι αοιδοί τα αποστήθιζαν από το γραπτό κείμενο και τα απήγγειλαν. Όμως η γλώσσα (διάλεκτος) των ομηρικών αριστουργημάτων δεν συμπίπτει με μια ορισμένη διάλεκτο, αλλά χαρακτηρίζεται από μια διαλεκτική ποικιλία. Γι’ αυτό μερικοί από τους παλαιότερους φιλόλογους πίστευαν πως η Ιλιάδα είναι αρχαιότερη και ότι είχε γραφεί στα αιολικά, από την οποία λένε ότι προήλθε η μεταγενέστερη Ιωνική Ιλιάδα. Οι απόψεις όμως αυτές δεν ευσταθούν και γι’ αυτό δεν καρποφόρησαν, γιατί αποδείχθηκε ότι η ομηρική γλώσσα (διάλεκτος) δεν ανήκει καθαρά σε καμιά διάλεκτο παρουσιάζοντας στοιχεία κυρίως αιολικά και ιωνικά. Και τούτο γιατί οι Ίωνες και οι Αιολείς συμπορεύτηκαν στην κατάκτηση αυτής της περιοχής και ιδιαίτερα μετά τον Τρωικό πόλεμο.
Πάντως όλα αυτά τα αιολικά, ιωνικά και αττικά στοιχεία δουλεύτηκαν τέλεια από τον Όμηρο στην ιωνική διάλεκτο. Αυτό το δούλεμα στις διαλέκτους μαζί με την τεράστια γλωσσοπλαστική και λεξοπλαστική δεινότητα του ποιητή, στάθηκε αφορμή να υποστηριχθεί η άποψη από μερικούς ότι η γλώσσα των επών είναι τεχνητή, καθαρά λογοτεχνική και δεν μιλιόταν από τον κόσμο. Αυτό όμως δεν μπορεί να ευσταθεί. Γιατί ποτέ και πουθενά δεν έγιναν αξιόλογα έργα του λόγου με φτιαχτή γλώσσα. Παντού και πάντα οι ποιητές δημιουργούν μια ζωντανή γλώσσα του τόπου τους, γιατί μόνο μ’ αυτήν μπορούν να επικοινωνούν με τον κόσμο τους. Την αναπλάθουν δουλεύοντάς την λεξοπλαστικά, ναι. Όμως ποτέ δεν την παραμερίζουν.
Ο Όμηρος λοιπόν έγραψε στην Ιωνική της εποχής του. Αυτό όμως δεν θα μας κάνει να ανατρέξουμε παραπάνω για να θυμηθούμε ποιες πόλεις μιλούσαν την ιωνική διάλεκτο, για να αποδώσουμε ιωνική καταγωγή στον ποιητή. Μην ξεχνάμε ότι η ιωνική Σμύρνη, πρώτα ήταν αιολική και την κατέκτησαν οι Ίωνες.
ΜΙΝΩΪΚΗ ΚΑΙ ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ
Το 1952 ο Άγγλος αρχιτέκτονας Βέντρις με τη συνεργασία του συμπατριώτη του ελληνιστή Τσάντγουικ διάβασε ελληνικά γραπτά κείμενα, τα οποία ήταν χαραγμένα με αιχμηρό εργαλείο πάνω σε πήλινες πινακίδες ξεραμένες στον ήλιο και κατά την πυρκαγιά των ανακτόρων ψήθηκαν κι έτσι διατηρήθηκαν ως τα σήμερα. Ήταν γραμμένες στη γραμμική γραφή Β΄ και βρέθηκαν στ’ ανάκτορα Κρήτης του Μίνωα και Πύλου του Νέστορα. Η γλώσσα των επιγραφών αυτών είναι ελληνικότατη και μάλιστα πολλά στοιχεία τα συναντάμε στην ομηρική γλώσσα ή στις ελληνικές διαλέκτους. Το συμπέρασμα αυτών των γραπτών επί των κεραμικών, της γραμμικής γραφής Β΄ είναι ότι η γλώσσα τους συγγενεύει περισσότερο με την γλώσσα των Ομηρικών επών. π.χ. τό(σ)σα. Η κοινή αυτή και σήμερα αντωνυμία είναι συνηθισμένη στα Μυκηναϊκά κείμενα. Άλλη λέξη: φάσγανα (το φάσγανο): Συνηθισμένη και στα ομηρικά έπη λέξη, για το ξίφος την συναντάμε και στην αρχαία Κυπριακή διάλεκτο και φυσικά στις παραπάνω πινακίδες. Ο Ventris και ο Chadwick έγραψαν: «Αν αυτή ήταν η γλώσσα του Νέστορα και Αγαμέμνονα, τότε αυτή ήταν και η γλώσσα του Δημόδοκου και των ποιητών εκείνης της εποχής». Ομολογείται δηλαδή ότι ο Όμηρος ο Νέστορας, ο Οδυσσέας, ο Αγαμέμνονας και ο Μίνωας στην Κρήτη μιλούσαν την ίδια γλώσσα, την ελληνική. Στην Μυκηναϊκή διάλεκτο παρατηρούμε και την ύπαρξη αμιγών δωρικών στοιχείων. Άλλωστε ο Όμηρος στην Οδύσσεια, ραψωδία τ, στίχοι: 172-180 μας λέει ότι πολλά χρόνια προ του Τρωικού πολέμου (1200π.Χ.) στην Κρήτη ζούσαν ανάμεσα σε άλλους και οι Δωριείς.
.
.
.
Πηγή: http://www.ithacanews.gr/
.
Πηγή 2: www.e-istoria.com
.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ"

Οικονομική δραστηριότητα στο σύμπλεγμα Καστελλόριζου

Του Νίκου Λυγερού

Η ΑΟΖ είναι πιο ανθρώπινη από την υφαλοκρηπίδα. Με την απαίτηση της οικονομικής δραστηριότητας, ενεργοποιεί και την ανθρώπινη. Γι' αυτό το λόγο, το κατοικημένο νησί έχει εξ ορισμού οικονομική δραστηριότητα. Η ύπαρξη και μόνο των ανθρώπων εξασφαλίζει την ύπαρξη της ΑΟΖ. Ενώ αυτό δεν ισχύει με την υφαλοκρηπίδα. Αυτή η διαφορά κάνει και τη διαφορά για τους δικούς μας στο σύμπλεγμα Καστελλόριζου. Όλα τα νησιά είναι σημαντικά σε αυτό το σύμπλεγμα διότι το καθένα παρέχει κάτι στα άλλα, και όλα μαζί βοηθούν την πατρίδα μας για να έχει αυτό το απέραντο γαλάζιο, που την ενώνει με την Κύπρο και επιτρέπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει μια συνεκτική ΑΟΖ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό σημαίνει όμως ότι πρέπει πραγματικά να προσέχουμε τους δικούς μας σε αυτές τις περιοχές, τις οποίες αμφισβητεί η Τουρκία για λόγους ευνόητους. Με άλλα λόγια δεν επαρκεί η απασχόλησή μας με το έδαφος, πρέπει να δώσουμε σημασία και στους ανθρώπους μας. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει μ' έναν παθητικό τρόπο αλλιώς θα έχουμε ένα μουσειακό αποτέλεσμα. Στο Καστελλόριζο δεν αρκεί να θυμόμαστε το παρελθόν. Η ουσία είναι να ενισχύσουμε το μέλλον με αυτό. Σε αυτό το πλαίσιο είναι εύκολο να κατανοήσουμε ότι το σχολείο χρειάζεται μια ενεργή όχι μόνο υποστήριξη αλλά και παρουσία για να βλέπουν οι δικοί μας ότι είμαστε όντως εδώ μαζί τους και ειδικά στις κρίσιμες μέρες. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τους ανθρώπους και πρέπει να νιώθουν ότι τους θέλουμε πραγματικά λόγω σχέσεων και όχι από συμφέρον αλλιώς το μέλλον θα έχει ημερομηνία λήξης. Ούτως ή άλλως, οι ανθρώπινες δραστηριότητες παράγουν και αυτές οικονομικές δραστηριότητες. Κατά συνέπεια πρέπει να επικεντρωθούμε στις δράσεις για να είμαστε μαζί με τους ανθρώπους μας, για να έχουν ονόματα που μας αγγίζουν. Κι ύστερα η οικονομική δραστηριότητα θα είναι δεδομένη. Έτσι, θα φάμε μαζί το ψαράκι που ψάρεψε δικός μας στην ΑΟΖ μας, είτε θα πάμε μαζί βόλτα στο απέραντο γαλάζιο. Οι ανθρώπινες σχέσεις μπορεί να είναι οι πιο αδύναμοι θεσμοί αλλά είναι οι πιο ισχυροί δεσμοί και αυτούς έχουμε ανάγκη. Τα πλατάνια υπάρχουν και χωρίς δέντρα διότι υπάρχουν οι άνθρωποι αλλά γιατί να μην φυτέψουμε καινούρια δέντρα για τους ανθρώπους; Αυτές οι λεπτομέρειες όταν συνδυάζονται παράγουν ένα διαχρονικό έργο το οποίο υποστηρίζει το μέλλον, χάρη στις αξίες που προωθεί. Η οικονομική αξία, δίχως ανθρώπινη αξία είναι απλώς μια τιμή που δεν έχει τιμή. Ας αρχίσουμε λοιπόν με τον φόρο τιμής στο σύμπλεγμα Καστελλόριζου κι όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7882-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οικονομική δραστηριότητα στο σύμπλεγμα Καστελλόριζου"

ΟΙ EΛΛΗΝΕΣ, ΤOΤΕ ΚΑΙ ΣHΜΕΡΑ…

ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ [50]. Τοσούτον δ' απολέλοιπεν η πόλις ημών περί τό φρονείν καί λέγειν τούς άλλους ανθρώπους, ώσθ' οι ταύτης μαθηταί τών άλλων διδάσκαλοι γεγόνασιν, καί τό τών Ελλήνων όνομα πεποίηκεν μηκέτι τού γένους, αλλά τής διανοίας δοκείν είναι, καί μάλλον Έλληνας καλείσθαι τούς τής παιδεύσεως τής ημετέρας ή τούς τής κοινής φύσεως μετέχοντας».
Δηλαδή: Τόσο πίσω της έχει αφήσει (έχει ξεπεράσει) η πόλις μας στην φρόνησι και τον έντεχνο λόγο τους άλλους ανθρώπους, ώστε οι μαθητές αυτής έχουν γίνει διδάσκαλοι των άλλων, και έχει κάμει ώστε το όνομα Έλληνες να μη θεωρείται πλέον δηλωτικόν τού γένους, αλλά τής πνευματικής μορφώσεως, και Έλληνες να αποκαλούνται μάλλον εκείνοι που είναι μέτοχοι τής δικής μας παιδείας, παρά όσοι μετέχουν στην κοινή μας φύσι (καταγωγή).
Επομένως, δεν μιλά για καμμιά ιθαγένεια. Και μάλιστα λίγο παρακάτω στον Πανηγυρικό [63], το ξεκαθαρίζει ο Ισοκράτης «...ου δη πάτριον εστί ηγείσθαι τους επήλυδας των αυτοχθόνων, ουδέ τους ευπαθόντας των ευ ποιησάντων, ουδέ τους ικέτας γενομένους των υποδεξαμένων».
ΔΗΛΑΔΗ: ...δεν είναι πατροπαράδοτη αρχή μας, να εξουσιάζουν οι αλλοδαποί τους εντοπίους, ούτε οι ευεγετηθέντες τους ευεργετήσαντας, ούτε αυτοί που έφθασαν εδώ ως ικέτες, τους ανθρώπους που τους εδέχθησαν.
Συνεπώς, πάει και αυτή η προσβλητική για τη νοημοσύνη μας σοφιστεία με το «της ημετέρας παιδεύσεως μετέχοντας».
Φυσικά. Πώς μπορεί να γίνεσαι Έλληνας, αν πας 3 χρονάκια στο υποβαθμισμένο, πολυ-πολιτισμικό σχολείο της σημερινής (μη εθνικής πλέον) Παιδείας μαζί με ένα σωρό άλλους μη Έλληνες; http://www.aueb.gr/users/episcopos/panhgyrikos.htmgr
Πριν από τη μάχη των Ελλήνων εναντίον των Περσών στον Μαραθώνα, την 11^η Σεπτεμβρίου του -490 ο στρατηγός των Αθηναίων Μιλτιάδης, απευθυνόμενος στους Έλληνες, είπε: «Εάν τους νικήσουμε αυτοί έχουν πατρίδα να επιστρέψουν. Εάν μας νικήσουν εμείς δεν έχουμε πού αλλού να πάμε.»
Οι Έλληνες συνειδητοποίησαν τα λόγια του Ηγέτη - Στρατηγού Μιλτιάδη και έκαναν πραγματικότητα το φαινομενικά και λογικά αδύνατο.
Κατατρόπωσαν τους Πέρσες, έσωσαν την Πατρίδα και έγραψαν μία από τις πιο λαμπρές και ένδοξες σελίδες όχι μόνο της δικής μας, αλλά και της παγκόσμιας Ιστορίας.
Σήμερα, δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά, δεν υπάρχει ένας Έλληνας αληθινός ;;;;
Κομματικά άφθαρτος, φωτισμένος, δυνατός και αποφασισμένος, ένας Ηγέτης για να εμπνεύσει, να εμψυχώσει και να οδηγήσει, ως άλλος Μιλτιάδης, τους εναπομείναντες πιστούς Έλληνες στον υπέρ πάντων αγώνα, όσο ακόμα υπάρχει καιρός; http://daeirakem.blogspot.com/

Ξύπνα Έλληνα και αρματώσου ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ।
Πηγή.

http://enneaetifotos।blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ EΛΛΗΝΕΣ, ΤOΤΕ ΚΑΙ ΣHΜΕΡΑ…"

Ο Πόντος ως Ανθεκτικότητα του Ελληνισμού | Ν.Λυγερός

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα "Ο Πόντος ως Ανθεκτικότητα του Ελληνισμού", Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011 | Σύλλογος Ποντίων Ρόδου "Ο Διγενής"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Πόντος ως Ανθεκτικότητα του Ελληνισμού | Ν.Λυγερός"