ΚΙΚΕΡΩΝ
ΠΗΓΗ
Πριν από 37 δευτερόλεπτα
Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011
Ο εσωτερικός εχθρός...
ΚΙΚΕΡΩΝ
ΠΗΓΗ
Πολίτες στα όπλα!
Υπό τις εντολές των δανειστών και των τοκογλύφων, γίνεται Πραξικόπημα εις βάρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Αυτήν τη στιγμή συντελείται ένα Πραξικόπημα εις βάρος της Δημοκρατίας και της ίδιας της πατρίδας μας. Η σύμπραξη του Παπανδρέου με τον Σαμαρά είναι καθαρά πραξικοπηματική πράξη, εφόσον δεν μπορεί να υπάρξει νόμιμη Κυβέρνηση χωρίς τη λαϊκή νομιμοποίηση ...Δεν μπορεί να υπάρξει Κυβέρνηση με μόνο "εφόδιο" τη σύμπραξη δύο κομματαρχών ...Δεν μπορεί να υπάρξει Πρωθυπουργός της Ελλάδας με τις δύο "ψήφους" των δύο κομματαρχών. Δεν μπορεί να υπάρξει Κυβέρνηση, η οποία δεν πήρε "εντολή" σχηματισμού από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τον τρόπο που προβλέπεται από το Σύνταγμα.
Κανένα "επείγον περιστατικό" ή "εθνική ανάγκη" —πλην της πολεμικής σύρραξης— δεν αναγνωρίζεται από τη Συνταγματική λειτουργία ως "άλλοθι" της αλλοίωσης της λειτουργίας της Δημοκρατίας μας ...Αυτό, δηλαδή, το οποίο σήμερα προσπαθούν να μας επιβάλουν τα δύο αγράμματα ανθρωποειδή του Κολεγίου. Με "άλλοθι" το γνωστό φόβητρο του "επείγοντος" και των απειλών των δανειστών, η συμμορία του Κολεγίου προσπαθεί να καταλύσει τη Δημοκρατία μας.
Γιατί υπάρχει κατάλυση του Συντάγματος; Γιατί απλούστατα "νοθεύεται" η βούληση του ελληνικού λαού. Νοθεύεται η λειτουργία της εκλογικής διαδικασίας, που είναι το θεμέλιο της δημοκρατικής λειτουργίας και η εγγύηση της λαϊκής κυριαρχίας.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης το εγκληματικό της όλης διαδικασίας της δήθεν "συναίνεσης". Συναίνεση εντός της Βουλής και ερήμην του λαού δεν υπάρχει στη Συνταγματική λογική. Το Σύνταγμα δεν επιτρέπει σε κανέναν να παρακάμπτει τον λαό. Στη Συνταγματική λογική υπάρχει η έννοια της "απόλυτης λαϊκής κυριαρχίας". Μιας κυριαρχίας, η οποία "εκφράζεται" με την εκλογική διαδικασία και μέσω της οποίας ο λαός "αποφαίνεται" με τον πιο απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο.
Ο λαός, μέσω των εκλογών, αποφασίζει τόσο για το κόμμα που θα τον κυβερνήσει όσο και για το κόμμα το οποίο θα λάβει τον ρόλο του βασικού "ελεγκτή" του και το οποίο είναι η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Αποφασίζει για τη "σειρά" με την οποία θα διεκδικηθεί η εξουσία, αν για τον οποιονδήποτε λόγο προκύψει πρόβλημα και ο πρώτος δεν μπορεί ν' ανταποκριθεί στο καθήκον που του ανέθεσε ο λαός. Ο ρόλος, δηλαδή, της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν είναι διακοσμητικός. Όσο σημαντικός και διακριτός είναι ο ρόλος της Κυβέρνησης, άλλο τόσο σημαντικός και διακριτός είναι και ο ρόλος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Ο λαός αποφασίζει για το ποιος θα τον κυβερνήσει, αλλά αποφασίζει και γι' αυτόν που θα πάρει την κύρια ευθύνη για τον έλεγχό του. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση έχει θεσμικό ρόλο στη λειτουργία της Δημοκρατίας μας. Δεν είναι το "απόκομμα" αυτού που περίσσεψε και δεν έλαβε την εξουσία. Δεν είναι τα "ρέστα", που τα χρησιμοποιούμε όταν δεν μας "φτάνουν" τα "ψιλά", για να εξασφαλίσουμε πλειοψηφία.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Το εξής απλό. Όταν έγιναν οι τελευταίες εκλογές, ο ελληνικός λαός αποφάσισε να τον κυβερνήσει το ΠΑΣΟΚ και να ελέγχεται από τη ΝΔ. Όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα, το ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του πήραν την "εντολή" του λαού από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για να συνθέσουν κυβέρνηση. Την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης την πήρε το ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του. Συνέθεσε κυβέρνηση, όπως προβλεπόταν, και στη συνέχεια απέκτησε τη νομιμότητα που απαιτεί το Σύνταγμα με την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής.
Η Κυβέρνηση, δηλαδή, είναι του ΠΑΣΟΚ, γιατί αυτό έλαβε την "εντολή" του λαού από τα χέρια του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η παραίτηση του αρχηγού του δεν σημαίνει αυτόματα παραίτηση της Κυβέρνησης του εντολοδόχου κόμματος. Ένας αρχηγός μπορεί να αρρωστήσει ή να σκοτωθεί σε ένα ατύχημα, χωρίς αυτό να σημάνει απώλεια της "εντολής" για το κόμμα του. Αυτό είναι κάτι, το οποίο το έχουμε δει να συμβαίνει στο πρόσφατο παρελθόν με την περίπτωση της ασθένειας του Ανδρέα Παπανδρέου.
Εφόσον δεν χάνει τη "δεδηλωμένη" μέσα στη Βουλή, η "εντολή" παραμένει στα χέρια του κόμματος που την έχει λάβει. Αν χαθεί η "δεδηλωμένη", δεν ψάχνουμε για τα συμπληρωματικά αποκόμματα, που μιλήσαμε πιο πάνω. Η Κυβέρνηση συνήθως "πέφτει" και πάει σε εκλογές, όχι επειδή είναι υποχρεωτικό, αλλά γιατί συνήθως το κόμμα που την φέρει σε αυτήν τη δυνατότητά του εξαντλεί την όποια εξουσία τού απομένει. Συνήθως αρνείται να επιστρέψει την "εντολή" που έλαβε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και άρα στην πιθανότητα να πάει αυτήν η "εντολή" στο δεύτερο κόμμα. Με την εξουσία που του απομένει οδηγεί στις εκλογές, για να διεκδικήσει νέα εντολή από τον ίδιο τον λαό, εφόσον έχασε την "εμπιστοσύνη" της Βουλής.
Σήμερα, αυτό το οποίο βλέπουμε είναι όχι μόνον πρωτοφανές, αλλά και παράνομο. Το κόμμα, το οποίο έχει την "εντολή" σχηματισμού Κυβέρνησης, δεν χάνει τη "δεδηλωμένη" και ταυτόχρονα επιχειρεί να "μοιραστεί" την εκτελεστική εξουσία με την Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Αυτό είναι όχι απλά παράνομο, αλλά Πραξικοπηματικό. Γιατί; Γιατί η νέα Κυβέρνηση δεν έχει καμία νομιμότητα. Δεν έχει καμία νομιμότητα, γιατί απλούστατα δεν έχει απολέσει τη νομιμότητά της η προηγούμενη. Για να απολέσει τη νομιμότητά της η προηγούμενη, θα πρέπει να επιστρέψει την "εντολή" που έλαβε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτά, δηλαδή, τα περί συναινετικών διαδικασιών και άλλων ηλιθιοτήτων, υπάρχουν μόνον στα μυαλά των ηλιθίων και των Πραξικοπηματιών. Όλα αυτά είναι παράνομα και παράλογα, γιατί το γεγονός ότι ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς "συσκέπτονται" από κοινού δεν σημαίνει τίποτε στο πρακτικό επίπεδο. Όποια Κυβέρνηση και να προκύψει από τη "συνεργασία" τους, θα εξακολουθεί να είναι ΠΑΣΟΚ, γιατί το ΠΑΣΟΚ φέρει την "εντολή" σχηματισμού Κυβέρνησης. Όσα "πόστα" κι αν δοθούν στη ΝΔ, η ίδια δεν θα συμμετέχει σ' αυτήν την Κυβέρνηση, γιατί απλούστατα ο λαός τής έδωσε τον ρόλο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Εφόσον λοιπόν αυτοί θέλουν να σχηματίσουν Κυβέρνηση συνεργασίας, θα πρέπει ν' ακολουθηθεί διαφορετική διαδικασία. Είτε θα πρέπει να μας οδηγήσουν σε εκλογές, ζητώντας την "εντολή" του λαού, ενώνοντας τις δυνάμεις τους ως "συνασπισμός", είτε να συνεχίσουν το "παιχνίδι" των "εντολών", το οποίο προκύπτει από τις προηγούμενες εκλογές. Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει ν' αρχίσει ξανά το μετεκλογικό προεδρικό "παιχνίδι" των διερευνητικών "εντολών". Εφόσον δεν αναζητούν μια νέα λαϊκή "εντολή", θα ξεκινήσουν το "παιχνίδι" με βάση την τελευταία που τους δόθηκε.
Απλά πράγματα. Το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να επιστρέψει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την "εντολή" σχηματισμού Κυβέρνησης και αυτός ν' αρχίσει το προβλεπόμενο από το Σύνταγμα "παιχνίδι". Να δώσει την "εντολή" στη δεύτερη ΝΔ, για να σχηματίσει δική της Κυβέρνηση. Αν η ΝΔ δεν θέλει να σχηματίσει τέτοια Κυβέρνηση, φοβούμενη να φορτωθεί μόνη της το "κόστος" των "αμαρτιών" του Γιωργάκη, θα πρέπει να "επιστρέψει" την "εντολή" και πάλι στον Πρόεδρο. Ο Πρόεδρος και πάλι, όπως επιβάλει το Σύνταγμα, θα αναζητήσει τον τρίτο, τον τέταρτο κ.ο.κ.. Η "εντολή", δηλαδή, θα "περάσει" από το ΚΚΕ, το ΛΑΟΣ, τον Συνασπισμό, για να "ξαναγυρίσει" στον Πρόεδρο. Όλα τα κόμματα, τα οποία συμμετείχαν στις εκλογές —και όχι αυτά τα οποία "δημιουργήθηκαν" εντός της Βουλής μετεκλογικά— έχουν δικαίωμα να λάβουν την "εντολή" από τον Πρόεδρο.
Άσχετα λοιπόν με τον αριθμό των βουλευτών, που θα ψηφίζουν μια τέτοια Κυβέρνηση "ψευδοσυνεργασίας", αυτή θα ανήκει στο κόμμα που έχει την "εντολή". Αν βρεθούν δηλαδή 151 βουλευτές να ψηφίσουν την Κυβέρνηση της ΝΔ, θα είναι τέτοια, ακόμα κι αν οι περισσότεροι βουλευτές που την ψήφισαν θα είναι ΠΑΣΟΚ ή οτιδήποτε άλλο. Το ίδιο θα συμβεί και με τον οποιονδήποτε κληθεί ν' αναλάβει και να πάρει την "ψήφο εμπιστοσύνης" της Βουλής. Ακόμα κι αν συμφωνήσουν όλοι να ψηφίσουν τον Τσίπρα για Πρωθυπουργό, η Κυβέρνηση θα είναι του Συνασπισμού και όχι αυτών που την ψήφισαν. Η "εντολή" πάντα παραμένει στα χέρια αυτού, που την πήρε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Μόνον αν δεν θέλει κανένας από αυτούς ν' αναλάβει ως κόμμα την Κυβέρνηση, τότε ξεκινάει η διαδικασία από την αρχή και μπορεί να συζητηθεί η περίπτωση Κυβέρνησης Συνεργασίας, η οποία δεν θα είναι ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε ΝΔ ...Μια Οικουμενική Κυβέρνηση, στην οποία θα συμμετέχουν όλα τα κόμματα της Βουλής, όπως αυτήν του '89. Το Σύνταγμα, δηλαδή, προβλέπει αυτόν τον "κύκλο", προκειμένου να εμποδίζει Πραξικοπηματικές πράξεις των "μεγάλων" της Βουλής.
Το Σύνταγμα δεν είναι "κουτό", για να δίνει τη δυνατότητα σε κάποιους "μεγαλοκομματάρχες" να καταλύουν τη Δημοκρατία ...Ιδιώτες, που κάθε φορά θα λειτουργούν υπέρ των συμφερόντων τους και εις βάρος της Δημοκρατίας ...Ιδιώτες, που, με μια τεράστια ισχύ εντός της Βουλής, θα επικαλούνται εθνικούς κινδύνους ή απειλή εξωγήινων, για ν' αποφύγουν ακόμα και την εκλογική διαδικασία. Να επικαλούνται ακόμα και λόγους "οικονομίας", για ν' αποφεύγουν να δώσουν τον λόγο στον λαό. Αυτά δεν γίνονται ποτέ, γιατί το Σύνταγμα δεν τα επιτρέπει.
Γι' αυτόν τον λόγο κάνει αυτούς τους "κύκλους" των "εντολών". Χρησιμοποιεί το σύνολο του "εύρους" της Βουλής, ώστε σε περίπτωση Πραξικοπήματος να υπάρχει συνυπευθυνότητα του συνόλου της, ώστε να μην υπάρχει ούτε ίχνος δημοκρατικής "νομιμοποίησης".
Επιπλέον αυτήν η συνταγματική "απαίτηση" δυσκολεύει δραματικά το εγχείρημα, εφόσον δεν έχουν όλοι μέσα στη Βουλή τα ίδια συμφέροντα. Ως εκ τούτου οι "συνεργασίες" ή οι "μεγάλοι συνασπισμοί" γίνονται πριν τις εκλογές και όχι μετά από αυτές ...Γίνονται από τους πολιτικούς και τις ψηφίζει ο λαός και όχι εντός της Βουλής μετά τις εκλογές. Συνασπισμοί εντός Βουλής γίνονται μόνον μετά από τον "κύκλο" που αναφέραμε και ποτέ πριν από αυτόν. Πριν από αυτόν τον "κύκλο" μόνον εκτός Βουλής και προεκλογικά μπορεί να γίνει.
Το ζητούμενο πάντα είναι ο λαός ν' αποφασίζει τι ακριβώς θα αντιπροσωπεύουν μέσα στη Βουλή αυτοί οι Συνασπισμοί και όχι οι κομματάρχες μόνοι τους. Τα κόμματα, τα οποία συμμετέχουν σε αυτούς τους συνασπισμούς, είναι πραγματικά και δοκιμασμένα στην "πυρά" των εκλογών και όχι της "πλάκας", που φτιάχνονται σε υπόγεια και σαλόνια σαν αυτό της Μπακογιάννη ή του Κουβέλη.
Αν λοιπόν τολμήσουν τα δύο αγράμματα κι ανεπάγγελτα ανθρωποειδή του Κολεγίου με τη βοήθεια του "συναδέρφου" τους Προέδρου της Δημοκρατίας να καταλύσουν το Σύνταγμα, ας γνωρίζουν από τώρα ότι θα υποστούν τις συνέπειες αυτού του εγκλήματος. Απλά πράγματα. Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να συλληφθούν από τις αρμόδιες αρχές όλοι οι Πραξικοπηματίες και στην περίπτωσή μας οι Παπούλιας, Παπανδρέου, Σαμαράς και Παπαδήμος.
Αν δεν μπορούν οι αρχές να τους συλλάβουν, ο λαός πρέπει ν' αναλάβει τον ρόλο του ...Τον προβλεπόμενο από το Σύνταγμα ρόλο του, που είναι να προστατεύσει το Σύνταγμα με όλα τα μέσα ...Τον προβλεπόμενο ρόλο, που "θωρακίζει" νομικά τον πολίτη στο τελευταίο άρθρο του. Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει ο λαός ν' αναζητήσει και να συλλάβει ζωντανούς ή νεκρούς όλους τους Πραξικοπηματίες.
Ο κάθε πολίτης έχει την υποχρέωση και όχι απλά το δικαίωμα, όπου βρει κάποιον από αυτούς τους τρεις, να τον συλλάβει ζωντανό και αν αυτό δεν είναι δυνατό, να τον εκτελέσει επιτόπου. Οι Πραξικοπηματίες σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι κάτι το διαφορετικό από τον Καντάφι. Όπως συνελήφθη από τους όχλους ο Καντάφι, έτσι και οι Έλληνες πρέπει να τους συλλάβουν με το δικαίωμα να τους χειριστούν κατά βούληση και χωρίς καμία ποινική ή άλλη συνέπεια ...Ο Καντάφι, ο οποίος "έφυγε" σφαγμένος σαν γουρούνι, εφόσον, για να τον ατιμάσουν, του έκοψαν με μαχαίρι τον σφικτήρα του πρωκτού του. Αυτός είναι ο θάνατος που περιμένει τον οποιονδήποτε επιχειρεί να προδώσει τον λαό και βρίσκεται απέναντί του.
Σε περίπτωση που αυτοί οι Πραξικοπηματίες προλάβουν και πάρουν "ψήφο" εμπιστοσύνης από τη Βουλή των Ελλήνων, μετατρέπουν το σύνολο της Βουλής σε Πραξικοπηματική και άρα μη νόμιμη. Σε αυτήν την περίπτωση ο Ναός της Δημοκρατίας χάνει την ιερότητά του και μετατρέπεται σε ένα απλό κτίριο ...Ένα κτίριο, όπου θα στεγάζεται το "Κωλοχανείο" του Φασισμού. Την επόμενη φορά, που θα μαζευτούν κατά χιλιάδες οι Έλληνες μπροστά από αυτό το άντρο της παρανομίας, μπορούν όχι απλά να το απειλήσουν με εισβολή, αλλά νομιμοποιούνται να του βάλουν φωτιά και να το ισοπεδώσουν μαζί με όλους όσους βρίσκονται εντός του.
Κανένα έλεος στους φασίστες και στα δουλικά των τοκογλύφων.
Η Μεταπολίτευση, που μας οδήγησε στη σημερινή αθλιότητα, παίζει τα τελευταία της "χαρτιά" και αυτό είναι επικίνδυνο. Επικίνδυνο όμως όχι μόνον για τον λαό, αλλά και γι' αυτούς που θα τολμήσουν να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλειά του. Δεν είναι δυνατόν τα "τσιράκια" των τοκογλύφων να μας απειλούν με Πραξικόπημα. Δεν είναι δυνατόν οι υπάλληλοι των τοκογλύφων, όπως ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς ή ο Παπαδήμος, να μας υπόσχονται δήθεν "σωτηρία", θυσιάζοντας όχι μόνον τη Δημοκρατία μας, αλλά την ίδια την πατρίδα μας.
Ανάξιοι να ονομαζόμαστε "Έλληνες" θα είμαστε, αν δεν τους σταματήσουμε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β’
Υ.Γ. 1
Οι κατά τον νόμο υπεύθυνοι να προλάβουν και να ελέγξουν όλα αυτά τα συνταγματικά εγκλήματα εν τη γενέσει τους είναι οι ηγέτες της Δικαιοσύνης. Αν δεν κινηθούν εντός εικοσιτετραώρου, προκειμένου να συλληφθούν οι Πραξικοπηματίες και να οδηγηθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης, τότε θα πρέπει να λογαριάζονται και οι ίδιοι ως συνεργάτες τους.
Υ.Γ. 2
Οι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου ας "ξυπνήσουν" επιτέλους και ας κάνουν το καθήκον τους. Ας κάνουν το καθήκον τους απέναντι στον λαό που τους ψήφισε και να μην γίνονται άβουλα υποχείρια της προδοτικής συμμορίας του Κολεγίου Αθηνών. Αν δεν σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, δεν θα μπορούν να σταθούν σε κανένα "ύψος", εφόσον θα τους "ψάχνει" ο λαός ...και όχι για να τους δοξάσει. Ας δουν μερικά βίντεο με το τέλος του Καντάφι και είναι σίγουρο ότι θα έρθουν στα "ίσα" τους.
Υ.Γ. 3
Τώρα εξηγείται γιατί το ΠΑΣΟΚ προχώρησε πριν από λίγες ημέρες σε "αποκεφαλισμό" της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αστυνομίας χωρίς η ΝΔ ν' αντιδράσει σχεδόν καθόλου। Κανονισμένα τα είχαν οι Πραξικοπηματίες, προκειμένου να μην υπάρχει ούτε η θεωρητική πιθανότητα να βρουν μπροστά τους αντίδραση. Οι Χούντες δεν είναι μόνον στρατιωτικές ...Είναι και πολιτικές.
ΠΗΓΗ
ΠΗΓΗ
Κοινοβουλευτικό Πραξικόπημα και συνταγματική εκτροπή
 | |
| Ο μοναδικός στόχος της μη εκλεγμένης κυβέρνησης που μας ετοιμάζουν, είναι να ξεπουλήσουν τη χώρα στους δανειστές. |
Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!
Τη νύχτα της 6/11/2011 συντελέστηκε το μεγαλύτερο έγκλημα στη χώρα από τη μεταπολίτευση.
Ο απερχόμενος Πρωθυπουργός Παπανδρέου και ο Σαμαράς απεργάζονται κυβέρνηση Εθνικής Προδοσίας για να δεσμεύσουν τη χώρα και να την παραδώσουν στους δανειστές –δυνάστες.
Οι δύο αρχηγοί, παρόντος του Προέδρου της Δημοκρατίας, παρακάμπτοντας όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες, ασελγώντας στη Δημοκρατία δημιουργούν μια εκτρωματική κυβέρνηση των αγορών για να ψηφιστεί η δανειακή σύμβαση ώστε να εκχωρηθεί η Εθνική Κυριαρχία στους «δανειστές».
Η συγκρότηση κυβέρνησης ανδρείκελων των αγορών είναι Κοινοβουλευτικό Πραξικόπημα, Προεδρικό ατόπημα και Συνταγματική εκτροπή.
Γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, Σύνταγμα, Κοινοβούλιο και νόμους, Παπανδρέου και Σαμαράς δίνουν ραντεβού με την δικαστική ιστορία…
Βρισκόμαστε προ των πυλών της μεγάλης σφαγής, έως εξαφανίσεως του Ελληνικού λαού.
Αυτή τη στιγμή Παπανδρέου και Σαμαράς οργανώνουν την Εθνοκάθαρση των Ελλήνων.
Τρέμουν Παπανδρέου και Σαμαράς στην ιδέα να προσφύγουν στο λαό για εκλογές. Χαρακτηρίζεται καταστροφικό και αντεθνικό το ύψιστο δικαίωμα της Δημοκρατίας. Το δικαίωμα του εκλέγειν. Σε λίγο το δικαίωμα του εκλέγειν θα ποινικοποιηθεί κιόλας…
Δίνουν, τον νυν υπέρ πάντων αγών να ψηφίσουν τη δανειακή σύμβαση για να ξεπουλήσουν χώρα και λαό στα σκλαβοπάζαρα των αγορών.
Ταυτόχρονα οι δύο «ηγέτες» του χάους ετοιμάζουν το νέο Εθνικό Διχασμό, στέλνοντας στο πυρ το εξώτερον όποιον αντιδράσει στο κυβερνητικό έκτρωμα που δημιουργούν, για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Μια ακόμη παράμετρος των τελευταίων ημερών είναι ότι τα γερμανικά συμφέροντα κυριάρχησαν έναντι των Αμερικανικών στη χώρα.
Ζητώ συγνώμη, αλλά εγώ μεγάλωσα υπερήφανος με «την Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες» και θα μάχομαι για αυτό…
Υ.Γ. Εάν αφήσουμε αυτή την κοινοβουλευτική εκτροπή χωρίς αντίδραση και τιμωρία των υπεύθυνων, τότε αυτή η νύχτα θα φέρει το σκοτάδι στη χώρα για 30 χρόνια…
Στάθης Διομήδης
Ο Νίκος Λυγερός στο Καστελλόριζο (07/11/2011)
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του ο κύριος Λυγερός επισκέφτηκε το εκκλησάκι του Αγίου Στεφάνου και Ευαγγελιστή Λουκά. Στη συνέχεια ο κύριος Λυγερός μετέβη στην Σαντράπεια Αστική Σχολή Μεγίστης, όπου μαζί με τις Δασκάλες του σχολείου συναρμολόγησαν το νέο τηλεσκόπιο Celestron (διάμετρος 127mm) που ήρθε στο σχολείο ως δωρεά από τον κύριο Γιάννη Παπαχρήστο ομογενή από τις ΗΠΑ.
Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011
Δεκατρία έτη από τον θάνατο τού Federico Carlos Krutwig Sagredo
Μεταξύ των δημιουργικότερων πνευματικών προσωπικοτήτων τής Χώρας των Βάσκων συγκαταλέγεται ο ελληνοκεντρικός φιλόσοφος, συγγραφέας και γλωσσολόγος, Φεδερίκο Κάρλος Κρούτβιγκ Σαγρέδο, ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος τής Ελληνικής Ακαδημίας τής Χώρας των Βάσκων. Η δυναμική παρουσία του στον χώρο τής πολιτικής και τής επιστήμης ξεκίνησε πολύ νωρίς, και στην συνέχεια υπήρξε ιδιαιτέρως καρποφόρα. Οι πρωτοποριακές ιδέες του επηρέασαν πολλούς Βάσκους διανοητές των τελευταίων δεκαετιών και έγιναν αντικείμενο έντονων συζητήσεων, αναλύσεων, διαφωνιών και συγκρούσεων. Η επαναστατική κοσμοθεωρία του, προϊόν τής πολύχρονης ενασχόλησής του με την Αρχαία Ελληνική Παιδεία, έδωσε νέα πνοή στις κοινωνικές και πολιτισμικές ανακατατάξεις τής πατρίδας του. Οι βαθυστόχαστες μελέτες του απετέλεσαν σημείο αναφοράς γιά μιά πληθώρα Βάσκων και ξένων ερευνητών και επιστημόνων, ενώ η στιβαρή παρουσία του στον συγγραφικό χώρο χάρισε, και εξακολουθεί, μέχρι σήμερα, να χαρίζει, στο ανθρώπινο πνεύμα την αφορμή γιά νέους προβληματισμούς και αναζητήσεις.
Ο Φεδερίκο γεννήθηκε στην Χώρα των Βάσκων, στις 15 Μαΐου 1921, από πατέρα Γερμανό και μητέρα Βάσκα. Σπούδασε στην Γαλλική και στην Γερμανική Σχολή, μελετώντας καθημερινά, επί πολλές ώρες, και ως έφηβος μιλούσε, ήδη, την βασκική, την ισπανική, την γαλλική και την γερμανική γλώσσα, έχοντας επανειλημμένα διακριθεί ως ένας από τους επιμελέστερους μαθητές των δύο ξενόγλωσσων Σχολών. Εκείνη την εποχή γνωρίστηκε με τον Βάσκο διανοητή Ρεσουρρεκθιόν Μαρία Δε Άσκουε και συνδέθηκαν με ισχυρή φιλία. Στις 29 Οκτωβρίου 1942 ο Φεδερίκο ονομάστηκε Τακτικό Μέλος τής Βασιλικής Ακαδημίας τής Βασκικής Γλώσσας έχοντας στο ενεργητικό του ένα αξιόλογο μεταφραστικό έργο από την γερμανική στην βασκική γλώσσα, καθώς και πολλές ενδιαφέρουσες γλωσσολογικές μελέτες.
Η παρουσία του στις συνεδριάσεις τής Ακαδημίας ήταν επιβλητική και οι εμπεριστατωμένες εισηγήσεις του, σχετικές με την ιστορία, τον πλούτο, την χρήση και την ανάγκη εκμάθησης και αναβάθμισης τής βασκικής γλώσσας, έγιναν αφορμή γιά σημαντικές έρευνες και ιστορικές αποφάσεις στον χώρο των βασκικών γραμμάτων. Μετά από δική του πρόταση, ορίστηκε η βασκική, αντί γιά την έως τότε χρησιμοποιούμενη ισπανική, ως επίσημη γλώσσα των εργασιών τής Ακαδημίας. Αξεπέραστα γιά την επιστημονική πληρότητα και τις πρωτοποριακές τοποθετήσεις τους παραμένουν τα άρθρα του στα βασκόφωνα περιοδικά Gernika, Egan και Euzko Gogoa, όπου ασχολήθηκε με την αναδιοργάνωση τής λειτουργίας τής Ακαδημίας, με την λεπτομερή έκθεση των κανόνων τής βασκικής ορθογραφίας και με την καθιέρωση μιάς κοινής βασκικής γλώσσας στην θέση των κατά τόπους ομιλουμένων διαλέκτων.
Στα 1951, χρονιά θανάτου τού Ρεσουρρεκθιόν Μαρία Δε Άσκουε, ο Φεδερίκο προκάλεσε θετικότατες εντυπώσεις στον χώρο των Καλών Τεχνών τής πατρίδας του, με την εισήγησή του, «Ο Συμβολισμός στην Πλαστική», προς τον Σύνδεσμο Καλλιτεχνών τής Βισκάιας. Έναν χρόνο αργότερα, ο Βάσκος ιερέας Βιλλιασάντε Κορταμπιτάρτε παρουσίασε στην ολομέλεια τής Βασιλικής Ακαδημίας τής Βασκικής Γλώσσας την εμπεριστατωμένη εισήγηση εισδοχής του στο ίδρυμα, με θέμα «Η λόγια βασκική γλώσσα ως δημιούργημα τής κλασσικής λαβορτανής». Ο ίδιος ο Φεδερίκο ανέγνωσε, στην συνέχεια, τον πολύκροτο λόγο αποδοχής τού υποψηφίου μέλους από την Ακαδημία, κατά την τελετή που πραγματοποιήθηκε στην Βισκάια. Στην πανηγυρική εκείνη συνεδρίαση σχολιάστηκαν οι από χρόνια παραμελημένες υποχρεώσεις τής Καθολικής Εκκλησίας απέναντι στην εθνική γλώσσα των Βάσκων και ακούστηκαν αυστηρότατες κριτικές γιά έναν «πνευματικό» θεσμό που τότε ήταν απαραβίαστος. Αποτέλεσμα όλων αυτών των γεγονότων υπήρξε η αναγκαστική εξορία τού Φεδερίκο, προκειμένου να αποφύγει την φυλάκιση, ή οτιδήποτε χειρότερο θα ακολουθούσε, με την οποία θα τον τιμωρούσε η στρατοκρατία τού Φρανθίσκο Φράνκο, τής οποίας οι σχέσεις με την Καθολική Εκκλησία ήταν λίαν αγαστές.
Η πρώτη περιπλάνησή του στο εξωτερικό είχε διάρκεια εννέα ετών, τα οποία έζησε στην Γαλλία και στην Γερμανία, σπουδάζοντας Οικονομικό Δίκαιο και Ανατολικές Γλώσσες. Στην πατρίδα του, στην γαλλική, όμως, επικράτεια, επέστρεψε στα 1961. Μετά από δύο χρόνια διαμονής στην Βιαρρίτη και εξαιτίας τού επαναστατικού βιβλίου του «Βασκωνία: διαλεκτική μελέτη μιάς εθνότητας», όπου έκανε εκτεταμένες αναφορές στο θέμα τής βασκικής εθνικής ανεξαρτησίας, καλώντας το Βασκικό Έθνος σε συνεχή επαγρύπνηση και αγώνα, εξορίστηκε και πάλι, αυτή την φορά από την «δημοκρατική» κυβέρνηση τού Στρατηγού Σαρλ ντε Γκωλλ. Τότε κατευθύνθηκε προς το Βέλγιο, όπου νυμφεύτηκε την καθηγήτρια Αγνή Κάερς. Στην συνέχεια πέρασε στην Ιταλία, στην Αλγερία και αλλού. Έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και έντονη έφεση στην εκμάθηση των γλωσσών και στην σαφέστερη κατανόηση τού πολιτισμού των λαών που συναναστρεφόταν, ώστε έφτασε να κατέχει πλήρως είκοσι ξένες γλώσσες και να έχει σημαντικές γνώσεις γιά τουλάχιστον άλλες τόσες.
Κατά την πολυετή και επώδυνη Οδύσσειά του, είχε την ευκαιρία να εντρυφήσει με πάθος στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία και να συμπεράνει έκθαμβος ότι «όντως, η Ελληνική Παιδεία, η οποία δύναται να διαμορφώσει ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους, αποτελεί την αστείρευτη πηγή ολόκληρου τού Ευρωπαϊκού Πολιτισμού». Η επιστροφή του στην πατρίδα του, μετά από τον θάνατο τού Φρανθίσκο Φράνκο και την άνοδο τού συνταγματικού Βασιλιά Χουάν Κάρλος στον Ισπανικό Θρόνο, συνοδεύτηκε από την ίδρυση τής Ελληνικής Ακαδημίας τής Βασκωνίας, με σκοπό την διάδοση τού Ελληνικού Πνεύματος στον κατατρεγμένο βασκικό λαό. Γύρω από τον Φεδερίκο σχηματίστηκε γρήγορα ένας πυρήνας αξιόλογων ανθρώπων των γραμμάτων, στους οποίους μεταλαμπάδευσε τις ελληνοκεντρικές ιδέες του, μέσα από τους Ετήσιους Κύκλους Διαλέξεων περί τού Ελληνικού Πολιτισμού, και βρήκε μεγάλη απήχηση. Η επανασύσταση και ενδυνάμωση τής Βασιλικής Ακαδημίας τής Βασκικής Γλώσσας, καθώς και η δυναμική επιστροφή τού Φεδερίκο στον προσφιλή του χώρο τής βασκικής γλωσσολογίας, τον ανέδειξαν σε κορυφαία πνευματική μορφή τόσο στην πατρίδα του, όσο και στην λοιπή δυτική Ευρώπη.
Επισκέφτηκε πολλές φορές την αγαπημένη του Ελλάδα, κυρίως γιά να συμμετάσχει σε γλωσσικά συνέδρια, με εισηγήσεις συντεταγμένες πάντοτε και μόνον στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Συναντήθηκε επανειλημμένα με Ευρωπαίους επιστήμονες, στοχαστές, πολιτικούς και καλλιτέχνες, σκοπεύοντας να διεγείρει το ενδιαφέρον τους γιά τις Κλασσικές Σπουδές, ονομάστηκε Επίτιμο Μέλος διαφόρων πνευματικών ιδρυμάτων και πολιτιστικών σωματείων, ενώ υπήρξε ο εμπνευστής τής πρότασης γιά την καθιέρωση τής ελληνικής ως μόνης επίσημης γλώσσας τής Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η πολυτάραχη ζωή του έφτασε αιφνιδίως στο τέλος της το πρωί τής 15ης Νοεμβρίου 1998, στην κατοικία του, στην οδό Βεράστεγκη τού Βιλβάου. Όλες οι βασκικές εφημερίδες αναφέρθηκαν με δέος στον θάνατο τού μεγάλου στοχαστή, αποχαιρετώντας εκείνον τού οποίου «η καρδιά χτυπούσε δυνατά γιά την Βασκωνία και την Ελλάδα».
Κλείνοντας το παρόν, σύντομο αφιέρωμα Μνήμης και Τιμής, παραθέτω έξι χαρακτηριστικά αποσπάσματα από ελληνοκεντρικά κείμενα τού μεγάλου Βάσκου διανοητή:
«Έχουμε την υποχρέωση να εξετάσουμε την κατάστασή μας και να αναγνωρίσουμε ότι αποτελούμε αναπόσπαστο τμήμα τού Ελληνικού Πολιτισμικού Κύκλου και γι’ αυτό ακριβώς, σε αυτές τις συνθήκες, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να μελετήσουμε πολύ και καλώς την Ελληνική Γλώσσα».
«Εμείς, οι Ευρωπαίοι, πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό, πρώτα γιατί γεννηθήκαμε μέσα στον Ελληνικό Πολιτισμό και έπειτα γιατί ανήκουμε σε κάποια εθνική ομάδα, όποια και αν είναι αυτή».
«Σήμερα, όποιος σπουδάζει την ελληνική γλώσσα, είναι βέβαιος ότι τρέφει το πνεύμα του με συστατικά μοναδικής επιλογής και τής καλλίτερης ποιότητας».
«Οποιοδήποτε στοιχείο πολιτισμού υπάρχει στην Ευρώπη, δημιουργήθηκε μέσω τής ελληνικής γλώσσας και, όπως έλεγε ένας Άγγλος ιστορικός, «μεταξύ των Ευρωπαίων, οτιδήποτε δεν είναι ελληνικό, είναι πρωτόγονο». Οι συνθήκες ανωτερότητας, που παρέχει η ελληνική έναντι των υπολοίπων γλωσσών, όχι μόνον των συγχρόνων, αλλά και των αρχαίων, είναι αναρίθμητες. Μόνον οι ηλίθιοι τής σύγχρονης εποχής κατόρθωσαν να κρίνουν ως «άχρηστη» την εκμάθηση ενός αντικειμένου που δεν είναι «υλικώς χρήσιμο» κατ’ άμεσο τρόπο. Αυτή η «πνευματική βραχύτητα» ορισμένων «εκσυγχρονιστών» υποδεικνύει πολύ καλώς την εκφυλισμένη εποχή στην οποία βρισκόμαστε, όπου το «μέτριο» εκφράζεται απ’ όλα τα «μέτρια» μυαλά και η ανόητη μάζα επιθυμεί να εμφανίζεται ως «ανώτατος νόμος». Έτσι, όμως, φτάνουμε σε εκείνον τον τύπο ανθρώπου, που είναι περισσότερο πίθηκος, ίσως και πιθηκάνθρωπος, ενός ανθρώπου τού οποίου το μυαλό υποβιβάζεται σε επίπεδο κατώτερο τού μηχανικού ανθρωποειδούς».
«Μιά ανώτερη ευφυΐα χρειάζεται να έχει στην διάθεσή της μιά πολυφασική γλώσσα, με ιδιαίτερες δομές, που να παρέχουν ένα ευρύ και πλούσιο πεδίο σκέψης, που να δημιουργούν διανοητικούς ορίζοντες, όπως ακριβώς η περίπτωση τής Κλασικής Ελληνικής, που είναι η τελειότερη γλώσσα από όσες μέχρι σήμερα δημιούργησε η ανθρωπότητα».
«Ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι οφειλέτης έναντι τής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία διατήρησε εκείνη την ιστορική κληρονομιά τής Μιλήτου, τής Αθήνας, τής Αλεξάνδρειας, τής Αντιόχειας και των άλλων πόλεων. Δεν υπήρξε, λοιπόν, μεγαλύτερη κακοτυχία από την κατάκτηση τής Κωνσταντινούπολης από τις τουρκικές ορδές, και ίσως να μην υπάρχει μεγαλύτερη ατίμωση γιά την Ευρώπη από το να πρέπει να ατενίζει τον τουρκικό βαρβαρισμό μέσα στην Μίλητο, στην Έφεσο, στην Πέργαμο, στο Βυζάντιο, στην Σμύρνη, την πατρίδα τού Ομήρου, στην Αδριανούπολη, στην Αντιόχεια, στην Τραπεζούντα και αλλού, στις πόλεις που ήταν πάντοτε ελληνικές».
.
Αθανάσιος Τσακνάκης
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
.
.
.
Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, μη κερδοσκοπικό σωματείο 920 επιφανών Θεσσαλονικέων, αποτελεί το ισχυρότερο επιστημονικό ερευνητικό κέντρο της χώρας εξειδικευμένο στο Μακεδονικό Ζήτημα και στα Βαλκάνια. Προς τούτο συνεργάζεται με τα Βουλγαρικά Κρατικά Αρχεία, το Αρχείο της Γιουγκοσλαβίας, τα Κρατικά Αρχεία της Αλβανίας, τα Κρατικά Αρχεία της Γερμανίας, τα Οθωμανικά Αρχεία του Πρωθυπουργού της Τουρκίας και το Διπλωματικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος. Αποδελτιώνει καθημερινά τα ΜΜΕ των ομόρων χωρών. Το σύνολο των επιστημονικών εκδόσεών της από το 1939 υπερβαίνει τις 250. Από τον Απρίλιο 2006 μέχρι την 1η Νοεμβρίου 2011 κυκλοφόρησε 21 εμβληματικές επιστημονικές μελέτες της τεκμηριωμένες σε ξένα Αρχεία. Αναρτά στο Διαδίκτυο και προσφέρει δωρεάν όλες τις μελέτες της. Προγραμμάτισε και ήδη ολοκληρώνει 14 τουλάχιστον μελέτες της αφιερωμένες αποκλειστικά στα Εκατό Χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Είναι ο μοναδικός Οργανισμός που εορτάζει δημιουργικά την εθνική αυτή επέτειο. Από 2/11 έως και 16/12/ 2011 οργανώνει εισηγήσεις κορυφαίων ειδικών με θέμα Βαλκάνια, 100 χρόνια χίμαιρες και θύελλες.
Όλες οι εκδόσεις της αποστέλλονται δωρεάν στην πολιτική ηγεσία, σε όλες τις Βιβλιοθήκες της χώρας και σε Δήμους, Μητροπόλεις και οργανώσεις της Μακεδονίας. Εφέτος δώρισε 4.638 αντίτυπα εκδόσεών της σε 55 Βιβλιοθήκες,
Το έργο της Εταιρείας προς υπεράσπιση της Μακεδονίας χρηματοδοτούν οι ευγενείς χορηγοί της και τα μισθώματα των κτιρίων της τα οποία είτε της κληροδότησαν Μακεδόνες ευεργέτες είτε ανηγέρθησαν με υψηλές χορηγίες, κρατικές ενισχύσεις και συνεισφορές όλων των Βορείων Ελλήνων. Τα πάντα για την Πατρίδα.
Προκαλεί, συνεπώς, έκπληξη και βαθειά ανησυχία το γεγονός ότι, μέσω της κυβερνήσεώς της και της Βουλής των Ελλήνων, η Πατρίδα έπληξε ήδη βαρύτατα τη δυνατότητα της Εταιρείας να την υπηρετεί με απόλυτη ανιδιοτέλεια και αποτελεσματικότητα. Συγκεκριμένα η Πατρίδα:
1. Φορολόγησε με 20% όλα τα μισθώματά μας και
2. Φορολόγησε με το «έκτακτο» τέλος ακινήτων –και με τον υψηλότερο μάλιστα συντελεστή– όλα τα μισθωμένα ακίνητά μας ανάλογα με το εμβαδόν τους το οποίο υπερβαίνει συνολικά τα 15.000 τ.μ.
3. Αφαιρεί από το οπλοστάσιο της Εταιρείας περισσότερα από 120.000 € ετησίως.
4. Αδιαφορεί ότι το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος οφείλει μισθώματα 265.000 € στην Εταιρεία την οποία ταυτόχρονα εξαναγκάζεται να πληρώσει «έκτακτο» τέλος 55.000 € για το κτίριο του Θεάτρου της που έχει συνολικό εμβαδόν 11.000 τ.μ.
Κρίμα που η Ελληνική Δημοκρατία σήμερα επιβεβαιώνει εμπράκτως ότι εν Ελλάδι ουδεμία πατρωτική πράξις παρέμεινε ποτέ ατιμώρητος!
Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, παρόλα αυτά, παραμένει αταλάντευτα αποφασισμένη να υπερασπισθεί τη Μακεδονία μας έναντι παντός τιμήματος. Ο ελληνισμός διαθέτει ακόμη ισχυρές πατριωτικές δυνάμεις και την εμπιστεύεται.
.
.
Το Διοικητικό Συμβούλιο
Θεσσαλονίκη, 1 Νοεμβρίου २०११
.
Ζωτικός χώρος ολόκληρη η Ευρώπη για το «4ο Ράϊχ»
Το ευρώ λειτούργησε ως μία πανευρωπαϊκή εκδοχή του μάρκου, καθιστώντας αδύνατο για τα κράτη της περιφέρειας να φθάσουν τη γερμανική ανταγωνιστικότητα.
Είναι γνωστό ότι τα κράτη και δη τα μεγάλα που έχουν αναλόγου εμβέλειας συμφέροντα και ανάλογες φιλοδοξίες, αλλά κυρίως τα σοβαρά, που δεν αφήνουν την ύπαρξή τους στην τύχη, κινούνται με βάση ένα σχεδιασμό. Ο σχεδιασμός αυτός σχετίζεται με το γεωγραφικό χώρο και τη σύνδεσή του με άλλες συνιστώσες ισχύος, οριζόντιες και κάθετες, από την οικονομία και την τεχνολογία μέχρι τον πολιτισμό, το δημογραφικό παράγοντα και την κοινωνική συνοχή. Η Γερμανία είναι από τα κράτη που επιδιώκουν να έχουν πολιτική με χρονικό βάθος και ιστορική οπτική.
O πατέρας της γεωπολιτικής, Γερμανός γεωγράφος και συγγραφέας του «Der Lebenstraum – Ο Ζωτικός Χώρος», Friedrich Ratzel, προσδιόρισε τη γεωπολιτική ως τη «γεωγραφία στην υπηρεσία της πολιτικής του κράτους». *
Ο επίσης Γερμανός, με βαθιά επιρροή στην επιστήμη της γεωπολιτικής και επηρεασμένος ο ίδιος από τον Ratzel, γεωγράφος Karl Haushoffer, την περιέγραψε ως εξής:
«Η γεωπολιτική θα είναι και πρέπει να είναι η γεωγραφική συνείδηση του κράτους. Το αντικείμενό της είναι η μελέτη των μεγάλων ζωτικών συσχετίσεων του σύγχρονου ανθρώπου στο πλαίσιο του σύγχρονου χώρου και ο σκοπός της είναι ο συντονισμός των φαινομένων που συνδέουν το κράτος με το χώρο»
Επειδή και οι δύο προαναφερθέντες επιστήμονες έδρασαν στο 19ο αιώνα και μέχρι τις αρχές του 20ού ο πρώτος, μέχρι το μέσο του ο δεύτερος, οι αναφορές αυτές γίνονται για να υπογραμμιστεί ότι οι Γερμανοί έχουν βαθιά γεωπολιτική συνείδηση και ως εκ τούτου επιμονή και συνέχεια στις σχετικές επιδιώξεις τους.
Η Ε.Ε. με τον τρόπο που δομήθηκε, και ακόμα περισσότερο με τον τρόπο που εξελίχθηκε μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, την επανένωση της Γερμανίας και την υιοθέτηση του κοινού νομίσματος, αντιμετωπίστηκε από το Βερολίνο ως η νέα εκδοχή του ζωτικού χώρου, η κατάκτηση του οποίου θα γινόταν αυτή τη φορά με οικονομικά μέσα και μόνο εμμέσως με στρατιωτικά, ήτοι χωρίς άμεση γερμανική πολεμική εμπλοκή, όπου χρειαζόταν.
Η επιτάχυνση και με όρους εμφυλίου του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα. Πέραν του ότι εξουδετέρωσε μία ισχυρή κρατική οντότητα -η οποία είχε δημιουργηθεί μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ενισχυθεί μετά το Β’, δηλαδή μετά από δύο γερμανικές ήττες- στο μαλακό υπογάστριο του Reich, στα βαλκανικά σύνορα της Αυστρίας, «απελευθέρωσε» άμεσες ζώνες γερμανικής επιρροής, Σλοβενία και Κροατία, και εκμηδένισε μία χώρα, τη Σερβία, η οποία αν έβγαινε με άλλες συνθήκες από τη διάλυση της γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο στη περιοχή μαζί με την Ελλάδα.
Εκμεταλλευόμενη και την αμερικανική επιπόλαια ανάγνωση της περιοχής, η Γερμανία προώθησε τότε σχεδόν αθέατη τους σκοπούς της. Δύο εν δυνάμει σημαντικοί παίκτες της Βαλκανικής, η συνεργασία των οποίων θα λειτουργούσε ως πολλαπλασιαστής διπλωματικής, οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος, βρίσκονται σήμερα νοκ άουτ. Πέραν της διαφαινόμενης εξυπηρέτησης στρατηγικών στόχων από την αποδυνάμωση των δύο, δεν πρέπει να υποτιμάται η αταβιστική λειτουργία κρατών που έχουν ιστορική στοχοπροσήλωση και γεωπολιτική εμμονή, όπως η Γερμανία. Ελλάδα και Σερβία ήταν οι χώρες όπου η ναζιστική Γερμανία αντιμετώπισε τη μεγαλύτερη αντίσταση. Η διάλυση της Τσεχοσλοβακίας επίσης θα πρέπει να σημειωθεί. Αυτά ως επισήμανση.
Το ευρώ λειτούργησε ως μία πανευρωπαϊκή εκδοχή του μάρκου, καθιστώντας αδύνατο για τα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας να εξισορροπήσουν με άλλους τρόπους την αδυναμία τους να φθάσουν τη γερμανική ανταγωνιστικότητα. Τα ελλείμματα των υπολοίπων τροφοδότησαν τα γερμανικά πλεονάσματα, λόγω και της ανυπαρξίας οικονομικού και παραγωγικού σχεδιασμού από πολιτικές ηγεσίες όπως η ελληνική, οδηγώντας στη σημερινή κατάσταση.
Δύο φορές τον προηγούμενο αιώνα, μετά από ισάριθμες στρατιωτικές ήττες και αφού κατέστρεψε την Ευρώπη, η Γερμανία ανέκαμψε με εντυπωσιακό τρόπο, κουβαλώντας όμως το σπόρο της επόμενης (αυτο)καταστροφής. Η Ιστορία απειλεί να επαναληφθεί, δυστυχώς όχι ως φάρσα, αλλά πάλι ως τραγωδία. Με τις οικονομίες γύρω της να παραπαίουν, από τη Βρετανία μέχρι την Ιταλία και από τις ΗΠΑ μέχρι τις πρώτες «γρατζουνιές» της Γαλλίας, η Γερμανία αισθάνεται αρκετά ισχυρή ώστε να κουνάει το δάχτυλο ακόμα και στην Ουάσιγκτον. [Λάμπρος Καλαρρύτης στον “Τύπο της Κυριακής”, Πηγή]
http://ellas2.wordpress.com/2011/11/07/%ce%b6%cf%89%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%87%cf%8e%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%ce%b7-%ce%b7-%ce%b5%cf%85%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf/#more-28490
Η ΣΥΓΚΑΡΔΙΩΣΗ
Του Σαράντου Καργάκου
Ιστορικού - Συγγραφέως
Κάθε νίκη τοῦ ΠΑΣΟΚ ἦταν καί μιά ἥττα γιά τήν Ἑλλάδα. Κατά μίμηση καί γιά τή Ν.Δ. ἴσχυσε τό αὐτό. Διότι, ὁσάκις παρέλαβε τήν ἐξουσία, ἔδρασε ὡς «καρμπόν» τοῦ ΠΑΣΟΚ. Γι᾽ αὐτό ὅλα στή χώρα μας κατέληξαν στή λέξη τοῦ Καμπρόν, ὅπως τό βροντοφώναξε καί ὁ φιλέλλην Στρώς-Κάν, – νά ᾽ναι καλά. Ἀρκεῖ νά σταθμεύσει κανείς σ᾽ ἕνα ὑπαίθριο «πάρκινγκ» τῶν ἐθνικῶν μας ὁδῶν, γιά νά διαπιστώσει ὀπτικῶς καί ὀσμητικῶς πώς ἡ Ἑλλάς κατάντησε μιά ἀπέραντη ὑπαίθρια Βεσπασιανή.
Ἄς μήν ἀναφερθοῦμε σέ θέματα ἠθικῆς, διότι πρός χαρακτηρισμό οὐδεμία ἀπό τίς χρησιμοποιούμενες ἐπί αἰσχρᾶς ἐννοίας λέξη ἐπαρκεῖ.
Κάποτε γράφαμε, ἀναφερόμενοι στά φρικτά τοῦ παρελθόντος, ὅτι κόλαση καί ἱστορία εἶναι τό ἴδιο. Δυστυχῶς, τά ὅρια τῆς κόλασης ἐπεκτάθηκαν καί στό παρόν. Οὐσιαστικά ἡ χώρα μας βιώνει τό θάνατό της. Ἀφότου εἰσέβαλε στήν πατρίδα μας ἡ κουλτούρα τοῦ ΠΑΣΟΚ, πού διαβρέχει ὅλο τό κοινωνικό σῶμα, ἄρχισε ἡ ἀποχώρηση τῶν ἀρίστων καί ἡ ἄνοδος τῶν ἀχρήστων. Ὅπως συμβαίνει μέ τά φρόκαλα. Οἱ καλύτεροι Ἕλληνες ἀποσύρθηκαν στήν ἀγκαλιά τῆς σιωπῆς, ἐφαρμόζοντας τό Ἐπικούρειο πρόσταγμα: «Κυάμων ἀπέχεσθαι». Μακριά ἀπό τά κουκκιά, δηλαδή μακριά ἀπό τήν πολιτική. Ἦταν ἡ χειρότερη συνταγή. Ὅταν ἀποχωροῦν οἱ ἄριστοι ἀπό τήν πολιτική, εἶναι εὔκολο νά καταλάβουμε γιατί βρέθηκαν σέ θέσεις ἐξουσίας ἄνθρωποι ἄγνωστοι καί στό θυρωρό τους, κατά τήν Κατσιφάρειον ρῆσιν ἤ ἄνθρωποι πού εἶχαν περισσότερη σχέση μέ τό σχοινί καί τό παλούκι. Ἄνθρωποι ὄχι ἐπαίνου ἀλλά δημίου ἄξιοι. Ἄς τό σκεφθοῦμε καλά, ὅσο ὑπάρχει καιρός καί ἐν ὄψει νέων ἐκλογῶν: μήπως, ὅσο ἁπλώνεται ἡ κτηνωδία καί ἡ ἀπανθρωπιά χρειάζεται ὡς ἀντίβαρο γιά τή σωτηρία τῆς χώρας μας ἡ λογική, ἡ ἠθική καί ἡ ἀνθρωπιά;
Τό ΠΑΣΟΚ ὑπό τόν Ἀνδρέα Παπανδρέου δέν ἦλθε γιά νά κυβερνήσει, ἦλθε γιά νά κατακτήσει. Γιά νά τό πετύχει, χρειαζόταν τούς διαθέσιμους ἀνθρώπους πάσης πολιτικῆς ἀποχρώσεως. Ὅλοι αὐτοί ἀνήγαγαν τό κόμμα σέ φετίχ. Ἐν ὀνόματι τοῦ κομματικοῦ συμφέροντος χορηγήθηκαν indulgentia (= συγχωροχάρτια) ἀκόμη καί γιά τήν κλεψιά. Αὐτό πού εἶπε ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου γιά τά 500 ἑκατομμύρια ὡς bonus ἀξιωματούχου πρός τόν ἑαυτό του ἦταν μία ἐνδιαφέρουσα ἄποψη γιά τή σκλαβιά. Πρός τήν ὁποία πορευόμαστε τροπαιοῦχοι, ὅπως φαντάζονταν καί οἱ Γερμανοί πού ἐνῶ μετά τό 1943 ὑποχωροῦσαν παντοῦ, ἔβλεπαν σέ κάθε τοῖχο, σέ κάθε πλατεία νά κυριαρχεῖ ἡ ἐπιγραφή: «Deutshland siegt an allen Fronten» (= ἡ Γερμανία νικᾶ σέ ὅλα τά μέτωπα). Ἀκούγοντας τά ἀτμιδοῦχα καί ἀεριοῦχα λόγια τῶν πολιτικῶν μας, πιστέψαμε πώς γίναμε πρωτάρχοντες τῆς Βαλκανικῆς, ἰσότιμοι τῶν Εὐρωπαίων. ἩἙλλάς πού μποροῦσε νά γίνει ἡ Ἑλβετία τῆς Μεσογείου ἔγινε περίγελως ἀκόμη καί τῶν ἄλλοτε γυμνοσκελῶν Σκοπιανῶν.
ἩἙλλάς, πού κάποτε –καί στή φτώχεια της– ἔλαμπε ἀπό ἀρχοντιά καί ὀμορφιά, μοιάζει σήμερα μέ ἕνα σουρρεαλιστικό πίνακα, στόν ὁποῖο πάλλει ἡ ἀσχήμια, ἡ χυδαιοπρέπεια καί ἡ κακομοιριά. Καί δέν βλέπω διάθεση νά θέλουμε νά ἀποσπασθοῦμε ἀπό αὐτή τή φρικαλέα σκηνή καί στιγμή. Βεβαίως ὅλοι τά ᾽χουμε μέ τήν κυβέρνηση, ἀλλά συνάμα καί ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου. Βλέμματα κοφτερά σάν ξυράφι, ἀγέλαστα πρόσωπα, ἐπιθετική συμπεριφορά, τρόποι βάναυσοι. Εἶναι θεῖο δῶρο ἄν εἰσπράξεις σήμερα καλό λόγο. Μισοῦμε τή χώρα μας καί τόν συνάνθρωπό μας. Αὐτό –κατ᾽ ἐμέ– εἶναι ἡ χειρότερη σκλαβιά. Διότι, ὅπως μᾶς εἶπε διδακτικά ὁ Σολωμός, ἄν μισούμεθα ἀνάμεσά μας δέν μᾶς πρέπει λευτεριά.
Εἶναι γεγονός ὅτι περνᾶμε ὧρες δύσκολες. Ἡ πενία πού, κατά τόν Ἡρόδοτο, «ἀείποτε σύντροφος τῆς Ἑλλάδος ἐστί», ξανακτυπᾶ τήν πόρτα μας. Αὐτός δέν εἶναι λόγος νά γίνουμε μεταξύ μας ἐχθροί. Ἡ ἔχθρα θά φέρει κι ἄλλες συμφορές. Κάθε ἡμέρα διαβάζουμε γιά φονικά, πράξεις βίας, κλοπές, λεηλασίες, ἀκόμη καί πνευματικῶν περιουσιῶν ἀπό κανάλια ποικίλων εἰδῶν. Καί τό σπαραξικάρδιο εἶναι ὅτι μερικοί πού ἀνήγαγαν τήν κομπίνα καί τήν ἐξαπάτηση σέ περιωπή θέλουν ἀπό πάνω νά παριστάνουν τόν τιμητή!
Ἔχω συχνά τόν τελευταῖο καιρό ἀδικηθεῖ. Πολλοί μοῦ συνιστοῦν προσφυγή στά ἔνδικα μέσα. Ὡς Μανιάτης προτιμῶ τήν ἐκδίκηση καί ἀπαντῶ: «Ἡπεριφρόνηση εἶναι ἡ καλύτερη τιμωρία». Ὅταν πυγμαχεῖς μ᾽ ἕνα σάκκο γεμάτο βρομιά, εἶναι σίγουρο ὅτι θά λερωθεῖς. Πολλά μποροῦν νά μοῦ κλέψουν –καί μοῦ κλέβουν–, ἕνα ὅμως δέν μποροῦν: τήν ὑπερηφάνεια τοῦ λόγου τιμῆς.
Πιστεύω ὅτι ἄν ξαναφέρουμε στή ζωή μας τήν καλή πίστη, τήν bona fides, κι ἄν πάψουμε νά εἴμαστε «σεντζαφέντες» (= ἄνθρωποι χωρίς μπέσα), τότε –παρά τίς δύσκολες συνθῆκες– θά γίνουμε καλύτεροι, θά ζήσουμε καλύτερα, δηλαδή ἀνθρωπινότερα. Ἄν ὅμως ἀντιδροῦμε, ὅπως ἀντιδρᾶ ὁ καρχαρίας στήν ὀσμή τοῦ αἵματος, τότε εἶναι βέβαιο πώς ἡ Ἑλλάς θά γίνει ἀνάμνηση.
Στίς στρατιωτικές σχολές διδάσκουν ὅτι στόν πόλεμο δέν κερδίζει αὐτός πού ἔχει ὅπλα πολλά καί καλά, οὔτε κάν πολύ μυαλό. Κερδίζει ἐκεῖνος πού διαθέτει περισσότερες πληροφορίες. Ἐγώ κατά τήν τελευταία 20ετία, διδάσκοντας στίς ἀνώτατες στρατιωτικές σχολές, τό λέω κάπως διαφορετικά: Κερδίζει ἐκεῖνος πού ἔχει καρδιά. Καί δέν ἐννοῶ μόνον τήν γενναία, ἀλλά καί τήν καλή καρδιά. Ἄν χάσουμε τή συγκαρδίωσή μας, τήν concordia μας, τότε χάσαμε τό πᾶν: τή χώρα μας καί τόν ἑαυτό μας.
http://www.sarantoskargakos.gr/
http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/
Το Ισραήλ αποκαλύπτει τα νέα όπλα του στο σαλόνι ISDEF του Τελ Αβίβ.
προκαλεί ναυτία και, κύριο προσόν πώλησης, τους κάνει να θέλουν να κάνουν ένα βήμα πίσω και να σταματήσουν τις μάχες χωρίς να χυθεί σταγόνα αίματος. Και γυαλιά ηλίου η μάσκα του σκι δεν θα αλλάξουν το αποτέλεσμα! Αυτό το προϊόν θα πρέπει να εγκριθεί από μια ομάδα γιατρών σχετικά με τη μη επικινδυνότητα του όπλου.
Δεν είναι λιγότερο από 90 διεθνείς εταιρείες που έδωσαν ραντεβού, πριν από λίγες ημέρες στο Τελ Αβίβ, για να δείξουν και να ανακαλύψετε τις τελευταίες καινοτομίες στον τομέα της άμυνας και των συστημάτων προστασίας.
Παραδόξως ή όχι, η παγκόσμια ενεργειακή κρίση, η εκτίναξη των τιμών του πετρελαίου, και ακόμη και η επιθυμία του φιλικού προς το περιβάλλον, δεν αναφέρεται στα φυλλάδια της ισραηλινής εταιρείας El-Hadeshe, η οποία ανέπτυξε ένα φορητό ηλιακό σύστημα πάνελ για την τροφοδότηση οπλικών συστημάτων. Το σύστημα ονομάζεται Σάμπρα 24 / 7 και η εταιρεία επιβεβαιώνει ότι έχει νόημα σε καταστάσεις όπου, εξαιτίας των προβλημάτων πρόσβασης, μαχών στην περιοχή, ή μιας φυσικής καταστροφής, δεν είναι δυνατόν να παραχθεί καύσιμο στους εκτοξευτές συστοιχιών πυραύλων που έχουν αναπτυχθεί εδώ και εκεί. Το σύστημα παράγει ηλιακή ενέργεια και την μεταδίδει στους πυραύλους αναχαίτισης πυραύλων και ρουκετών.
Στην αρένα της μάχης, η ισραηλινή εταιρία CAA προσφέρει μια ενδιαφέρουσα καινοτομία: ένα μετατροπέα πιστολιού σε τουφέκι σε δευτερόλεπτα, ακριβώς αυτό που ζητούσαν οι ειδικές δυνάμεις για πολλά χρόνια. Η μετατροπή επιτυγχάνεται μέσω ενός μοναδικού και κατοχυρωμένου με παγκόσμιο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας προσαρμογέα. Με αυτή τη μεταμόρφωση, το «πιστόλι-ντουφέκι» θα είναι σε θέση να πυροβολήσει μακρύτερα, με μεγαλύτερη ακρίβεια, και με αυξημένο ρυθμό. Το κιτ πωλείται με το τηλεσκοπικό σκόπευτρο του ...
Οι Ισραηλινοί στρατηγικοί θα μπορέσουν ίσως σύντομα να είναι σε θέση να απολαύσουν μια ενδιαφέρουσα καινοτομία για τα άρματα μάχης και οχήματα του στρατού, χάρη σε ένα σύστημα που βρίσκεται στη τελευταία φάση ανάπτυξης από την ισραηλινή εταιρία Eltics. Η «μαύρη αλεπού» (black fox ) είναι ένα σύστημα stealth προσαρμόσιμο σε οχήματα του στρατού που θα μετατρέψει ένα «στρατιωτικό στόχο» σε «δέντρο» στα ραντάρ του εχθρού. Επιπλέον, πέραν από τα ραντάρ, οι πύραυλοι εξοπλισμένοι με θερμική καθοδήγηση δεν θα μπορούν να ανιχνεύσουν την παρουσία αυτών των οχημάτων. Ο Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας εξηγεί ότι, «αντί άρματος μάχης, ο εχθρός βλέπει δέντρο». Αλλά, αν θέλει, αντί να δεί 20 τζιπ που καταφθάνουν, μπορεί να δείξει 20 άρματα μάχης που επιτίθενται στις θέσεις του. Μπορείτε να αλλάξετε και να χειραγωγήσετε οποιαδήποτε εικόνα με το κατοχυρωμένο εργαλείο μας. «Μέχρι στιγμής, 2,5 εκατ. δολάρια έχουν επενδυθεί σε αυτό το σύστημα της Eltics, ένα μεγάλο μέρος προερχόμενο από τα Kibbutz Kinneret. Το άλλο μέρος της χρηματοδότησης καταβάλλεται απευθείας από πρώην στρατηγούς του αμερικανικού στρατού!
Nathan Berdigo
Πηγή: JSSNews
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/11/isdef.html#.TreFgXITCjg
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
