Η επικούρεια τετραφάρμακος συνταγή

Όλη η φιλοσοφία σύμφωνα με τον Επίκουρο,πρέπει να υπηρετεί έναν χρήσιμο σκοπό για την ανθρώπινη ζωή, διαφορετικά αυτή δεν έχει νόημα και σημασία.«Μάταιος (κενός) είναι ο φιλοσοφικός λόγος που δεν θεραπεύει κανένα ανθρώπινο πάθος, ακριβώς όπως η ιατρική δεν οφελεί παρά μόνο όταν θεραπεύει τις αρρώστιεςτου σώματος, έτσι και η φιλοσοφία δεν προσφέρει τίποτα, αν δεν απαλλάσσει την ψυχή από τα πάθη της.» ( Άγνωστος αρχαίος Συγγραφέας)

Η φιλοσοφία γενικά και η ηθική θεωρία ειδικότερα, στην περίπτωση του Επίκουρου, είναι αναγκαίο μέσο για την εξασφάλιση της ψυχικής υγείας, που είναι απαραίτητη για την ευδαιμονία του ατόμου. Ο θεραπευτικός ρόλος της φιλοσοφίας αποσκοπεί στην επιδίωξη της ευδαιμονίας, που είναι και ο τελικός σκοπός της ανθρώπινης ζωής.
Η ηθική θεωρία του Επίκουρου έχει δύο σκέλη, την τετραφάρμακο που έχει προληπτικό χαρακτήρα και την αρχή της ηδονής. Το πρώτο στηριζόμενο στην φυσιολογία στοχεύει στην εξάλειψη του αδικαιολόγητου φόβου και της ταραχής από την ανθρώπινη ψυχή. Το δεύτερο, στηριζόμενο σε ένα φυσιοκρατικό αλγόριθμο των επιθυμιών, προσφέρει ένα θετικό πρόγραμμα για την επιδίωξη της ευδαιμονίας του τελικού σκοπού του ανθρώπου. Το πρώτο, λοιπόν μέλημα της φιλοσοφίας αυτής είναι η εξάλειψη των αιτίων της δυστυχίας, που προκαλούν αδικαιολόγητο φόβο και ανησυχία στον ανθρώπινο νου και οφείλονται σε πλάνη και σε εσφαλμένη ερμηνεία των φαινομένων.
Η Επικούρεια φιλοσοφία διατυπώνει επιγραμματικά τις κύριες θέσεις της ηθικής θεωρίας :

« ΑΦΟΒΟΝ Ο ΘΕΟΣ, ΑΝΥΠΟΠΤΟΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, Τ ΑΓΑΘΟΝ ΜΕΝ ΕΥΚΤΗΤΟΝ, ΤΟ ΔΕ ΔΕΙΝΟΝ ΕΥΕΚΚΑΡΤΕΡΗΤΟΝ»
« Ο θεός δεν είναι επίφοβος, ο θάνατος δεν είναι αντιληπτός, το μεν καλό εύκολα αποκτιέται, το δε κακό εύκολα υπομένεται.» ( Φιλόδημος Γαδαρηνός)

Η διατύπωση αυτή είναι γνωστή ως τετραφάρμακος και συμπυκνώνει τις απαραίτητες αρχές για την επιδίωξη της ευδαιμονίας. Το τετραπλό αυτό φάρμακο έχει σκοπό να προστατεύσει το άτομο από ψεύτικους φόβους ανησυχίες και ανώφελα βάσανα, που πηγάζουν από τις εσφαλμένες δοξασίες σχετικά με τη φύση του θείου, του θανάτου του καλού και του κακού.
Αλλά ας εξετάσουμε σε συντομία τις επικούρειες δόξασίες σχετικά με τον θεό, τον θάνατο,το καλό και το κακό.

Α. Ο θεός
Η εξάλειψη των φόβων του ατόμου θα πρέπει να στηρίζεται στη σαφή γνώση της φύσεως του θεού και της θέσης του στον φυσικό και τον ανθρώπινο κόσμο. Ο Επίκουρος δέχεται την ύπαρξη του θεού, ως όντος που είναι άφθαρτο, αθάνατο και μακάριο, αφού η γνώση μας γι ΄αυτό είναι σαφής (εναργής) και προχωρά στον προσδιορισμό της φύσεως του θείου, διότι διαφορετικα το άτομο θα κυριαρχείται από τη λανθασμένη γνώση γι΄ αυτό.
« πρώτα - πρώτα πιστεύοντας ότι ο θεός είναι ον ζωντανό, αθάνατο και μακάριο, σύμφωνα με την παράσταση του θεού που έχει αποτυπωθεί στο νου των ανθρώπων, να μην αποδίδεις σ΄αυτόν τίποτα ξένο προς την αφθαρσία του, τίποτα αταίριαστο στην μακαριότητά του. Απεναντίας να πιστεύεις γι΄ αυτόν οτιδήποτε είναι ικανό να διαφυλάξει την μακαριότητά του και την αθανασία του. Οι θεοί υπάρχουν. Πρόδηλη είναι η γνώση γι΄αυτούς. Ωστόσο δεν είναι οι θεοί όπως τους πιστεύει ο πολύς ό κόσμος, διότι ο πολύς κόσμος δεν κρατά ακέραιη την αρχική παράσταση των θεών. Και ασεβής δεν είναι όποιος αρνείται τους θεούς των πολλών ανθρώπων, αλλά όποιος αποδίδει στους θεούς, όσα οι πολλοί πιστεύουν γι΄αυτους. Οι απόψεις του κόσμου για τους θεούς, δεν είναι προλήψεις, αλλά ψευδείς δοξασίες (υπολήψεις). Από τέτοιες δοξασίες προέρχεται η ιδέα ότι οι θεοί τιμωρούν τους κακούς με τις μεγαλύτερες συμφορές και ευεργετούν τους καλούς.» ( Επίκουρος επιστολή προς Μενοικέα.)
Ο συνετός άνθρωπος, όπως μας λέει ο Επίκουρος, που βασίζει τις κρίσεις του στις προλήψεις και όχι σε απλές υπολήψεις ( ψευδείς απόψεις), θεωρεί ότι ο θεός είναι ένα άφθαρτο και μακάριο όν και πρέπει να του αποδίδονται οι ιδιότητες της αφθαρσίας και της μακαριότητας. Κάθε άλλη ιδιότητα είναι εσφαλμένη και στηρίζεται σε μύθους.

Ένα τέτοιο όν :
« το μακάριο και άφθαρτο ον, ούτε το ίδιο έχει προβλήματα, ούτε σε άλλους προκαλεί. Έτσι δεν οργίζεται με κανέναν και δεν χαρίζεται σε κανένα. Γιατί όλα αυτά είναι γνωρίσματα αδυνάμων όντων.»( Επίκουρος Κύριαι Δόξαι 1 ).
Είναι λοιπόν λάθος να θεωρούμε ότι το θείο ενδιαφέρεται για οτιδήποτε εκτός από την μακαριότητά του. Η πίστη που υπάρχει σχετικά με τη φύση του θείου αλλά και την επιρροή του στο κόσμο, αλλά και στον άνθρωπο είναι και εσφαλμένες και επικίνδυνες και δημιουργουν φόβο και ταραχή, αφού αποδίδουν φυσικά φαινόμενα, και ανθρώπινες καταστάσεις και συμπεριφορές στη σκοτεινή δύναμη και την παρέμβαση των θεών. Σε ότι αφορά στο φυσικό κόσμο και τα ουράνια σώματα, το θεϊκό όν δεν παρεμβαίνει, διότι αυτό θα ήταν αντίθετο προς τη φύση του.
« δεν πρέπει να νομίζουμε ότι στα ουράνια σώματα η κίνηση, η θέση, η έκλειψη, η ανατολή και η δύση και τα συναφή φαινόμενα γίνονται επειδή κάποιος (θεός) έχει αναλάβει αυτή τη λειτουργία και τα ρυθμίζει ή τα ρύθμισε, ενώ συγχρόνως κατέχει την πλήρη μακαριότητα μαζί με την αφθαρσία. Διότι οι ασχολίες, οι φροντίδες, οι θυμοί και οι εύνοιες δεν συνυπάρχουν με τη μακαριότητα, αλλά είναι συνέπειες της αδυναμίας, του φόβου και της εξάρτησης από τους άλλους» ( Επίκουρος προς Πυθοκλέα)
Η απόδοση στους θεούς κάθε ανθρώπινης συμπεριφοράς ( ταραχή, οργή, θυμός, ευμένεια κλπ.) είναι λανθασμένη. Ο φωτισμένος άνθρωπος πρέπει να θεωρεί τα θεϊκά όντα ως πηγή δύναμης και παρηγοριάς και να προσπαθεί να προσεγγίσει και να μιμηθεί την θεϊκή γαλήνη και μακαριότητα, που είναι απαραίτητη για την προσωπική του ευδαιμονία.
Η αταραξία, η κατάσταση αυτή εσωτερικής ηρεμίας, η πνευματική γαλήνη, που είναι ουσιαστική για την κατάκτηση της ευδαιμονίας, γίνεται αδύνατη αν πιστεύει κανείς, όπως ο πολύς ο κόσμος, ότι η ανεξιχνίαστη δράση των θεών καθοδηγεί τη λειτουργία του κόσμου.

Β. Ο Θάνατος
Στη συνέχεια ο Επίκουρος διαλύει το φόβο, τον τρόμο και την αγωνία που κατέχει τους ανθρώπους σχετικά με το θάνατο. Η τετραφάρμακος βεβαιώνει ότι ο θάνατος δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός, αφού δεν είναι παρά η απώλεια κάθε αίσθησης, το τέλος της ζωής και η διάλυση του σώματος και της ψυχής στα άτομα της ύλης που τα συνθέτουν.
Στην επιστολή προς Μενοικέα γράφει για το θέμα του θανάτου κατά τρόπο μοναδικό και συγκλονιστικό:
«κοίτα να συνηθίζεις την ιδέα ότι ο θάνατος είναι ένα τίποτα για μας ( μηδέν προς ημάς), διότι κάθε καλό και κακό βρίσκεται στην αίσθηση, ενώ ο θάνατος σημαίνει στέρηση της αίσθησης. Γι΄ αυτό, η ορθή γνώση ότι ο θάνατος δεν σημαίνει τίποτα για μας, μας κάνει να απολαμβάνουμε τη θνητότητα του βίου. Όχι επειδή μας χαρίζει άπειρα χρόνια, αλλά επειδή μας απαλλάσσει από τον πόθο της αθανασίας. Δεν υπάρχει, βλέπεις, τίποτα το φοβερό στη ζωή, για εκείνον που έχει αληθινά καταλάβει ότι δεν υπάρχει τίποτα το φοβερό στο να μη ζεί. Άρα είναι ανόητος όποιος λέει ότι φοβάται το θάνατο, όχι γιατί θα τον κάνει να υποφέρει όταν έρθει, αλλά επειδή υποφέρει με την προσδοκία του θανάτου. Γιατί ότι δεν σε στεναχωρεί όταν είναι παρόν δεν υπάρχει λόγος να σε στεναχωρεί όταν το περιμένεις. Το πιο ανατριχιαστικό, λοιπόν από τα κακά, ο θάνατος, είναι ένα τίποτα για μας, ακριβώς επειδή όταν υπάρχουμε εμείς αυτός δεν υπάρχει και όταν έρχεται αυτός εμείς δεν υπάρχουμε. Ο θάνατος, λοιπόν δεν έχει να κανει ούτε με τους ζωντανούς ούτε με του πεθαμένους, αφού για τους ζωντανούς δεν υπάρχει, ενώ οι πεθαμένοι δεν υπάρχουν πιά.»

Όπως φαίνεται στο κείμενο αυτό, ο θάνατος είναι το αντίθετο της ζωής.Η ζωή σημαίνει αντίληψη, αίσθηση, συναίσθήματα και συνείδηση, ενώ ο θάνατος σημαίνει την πλήρη απουσία τους. Ο θάνατος είναι απλώς η παύση της ζωής. Δεν υπάρχει αθανασία στο φυσικό κόσμο. Συνεπώς δεν υπάρχει τίποτα για να φοβάται ή να ελπίζει κανείς, από τη στιγμή που παύει να ζει. Ό,τι ακολουθεί είναι η απλή αποσύνθεση της ύλης, αφού τίποτα δεν απομένει εκτός άτομα ύλης, χωρίς αίσθηση και συνείδηση, που κάποτε αποτελούσαν το σώμα και την ψυχή του. Η ελπίδα για αθανασία ή μεταθανάτια ζωή είναι για τον Επίκουρο μάταιη. Δεν έχει τίποτα να περιμένει ή να φοβάται κανείς από μια ανύπαρκτη κατάσταση. Τίποτα δεν υπάρχει μετά την ζωή εκτός από την ανυπαρξία. Το άτομο, λοιπόν, που ενδιαφέρεται να ρυθμίσει την ζωή του με τη λογική και να αναζητήσει την ευδαιμονία πρέπει να πορευτεί στη ζωή του, αποβάλλοντας κάθε παράλογη ελπίδα και φόβο για μετά θάνατο ανταμοιβή ή τιμωρία.
« Ω τύχη, σε έχω προκαταλάβει και έχω φράξει κάθε σου περείσφρηση. Και ούτε σε σένα, ούτε σε καμιά άλλη περίσταση, θα αφήσουμε τους εαυτούς μας εκτεθειμένους. Αλλά όταν θα πρέπει να τελειώνουμε, αφού φτύσουμε και τη ζωή, αλλά και εκείνους που προσκολλώνται σ΄αυτήν κενολογόντας, θα αποχωρήσουμε από τη Ζωή, τραγουδώντας έναν όμορφο ύμνο για το πόσο ωραία ζήσαμε» (Μητρόδωρος ο Λαμψακινός - Επικούρου προσφώνησις 47)

Συνεπώς, η θνητότητα όταν αντιμετωπίζεται με ηρεμία και σύνεση, μπορεί να γίνει πηγή δύναμης και παρηγοριάς. Αυτό που έχει να αντιμετωπίσει ό άνθρωπος δεν είναι οι απατηλοί φόβοι ή οι προσδοκίες για μετά θάνατο ζωή, αλλά οι πραγματικές δυσκολίες της ζωής. Δεν πρέπει να αναβάλλει την ζωή του από φόβο ή ελπίδα για κάποιο πράγμα, που ακόμη και αν υπήρχε, δεν είναι παρόν στη ζωή του. Η ζωή δεν είναι πουθενά αλλού. Είναι εδώ και τώρα.
« Μια φορά γεννιόμαστε, δεν γίνεται να γεννηθούμε δυό φορές και ούτε θα υπάρξουμε ξανά ποτέ πιά, στον αιώνα τον άπαντα. Και συ χωρίς να έχεις το αύριο στο χέρι σου, αφήνεις τη χαρά για άλλωτε, και στο μεταξύ η ζωή- από αναβολή σε αναβολή - χάνεται και ο θάνατος βρίσκει τον καθένα μας απασχολημένο.» ( Επικούρου Προσφώνησις)

Γ. Καλό και Κακό
Ένα ακόμη αίτιο ταραχής του ατόμου είναι οι πεποιθήσεις σχετικά με το καλό και το κακό.Πρέπει να ξεκαθαρίσουν οι βασικές έννοιες του καλού και του κακού και ποιά είναι η σημασία τους στην ανθρώπινη συμπεριφορά.Ο Επίκουρος χρησιμοποιεί τους όρους αγαθό ( καλό ) και δεινόν (κακό ) για να προσδιορίσει πράγματα που είναι θεμιτό να επίζητά κανείς ή να αποφεύγει. Κάθε κίνηση προς την κατεύθυνση του φυσικού σκοπού είναι καλή. Κάθε δραστηριότητα που στοχεύει σε ένα μη φυσικό τέλος είναι κακή. Οι σκοποί ή οι στόχοι που θέτει η φύση είναι αγαθοί. Αντίθετα κάθε τι που αντιστρατεύεται αυτούς είναι κακό. Το άτομο, που κατ΄ουσίαν είναι είναι φυσικό όν, πρέπει να φροντίζει ώστε η ζωή του να κυλά με τρόπο που να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της φύσης του. Η επικούρια προτροπή, που καλεί το άτομο να ζήσει σύμφωνα με τη φύση (κατά φύσην ζην ), προσδιορίζει τις θεμιτές για τον άνθρωπο επιλογές και αποφυγές.

Για τον Επίκουρο το αγαθόν είναι αυτό που προκαλεί ηδονήν, ενώ το δεινόν είναι αυτό που προκαλεί πόνον. Είναι εύκολο να αποκτήσουμε το αγαθό και εύκολο να υπομείνουμε το δεινό, κατά τον Επίκουρο, γιατί το πρώτο συνδέεται με την ενίσχυση της ανάπτυξης της φυσικής διαδικασίας της ζωής, ενώ το δεύτερο εμποδίζει την φυσική εξέλιξη της ζωής. Κάθε τι που καταφάσκει στη ζωή γεννά ηδονήν και κάθε τι που την αρνείται συνοδεύεται από πόνο. Η ηδονή και ο πόνος, τα δύο θεμελιώδη συναισθήματα (πάθη), που βιώνουν όλα τα έμψυχα όντα - το πρώτο « οικείον προς την φύσην » ενώ το δεύτερο αλλότριον προς την φύσην μπορούν να προσδιορίσουν τι είναι καλό και τι κακό.

Και το μέν καλό εύκολα μπορεί να αποκτηθεί επειδή η ηδονή προυποθέτει ένα σύνολο σαφώς προσδιορισμένων στόχων και ενεργειών:
« Την ηδονήν ονομάζουμε αρχή και τέλος ( αξία και σκοπό ) της ευτυχισμένης ζωής. Διότι αυτή γνωρίσαμε ως αγαθό, πρώτο και συγγενικό προς τη φύση μας και χάρη σ΄αυτήν αποφασίζουμε για κάθε επιλογή και αποφυγή, αλλά και σε αυτήν οδηγούμαστε όταν κρίνουμε κάθε καλό με κριτήριο αυτό το συναίσθημα.» (Επίκουρος Επιστολή προς Μενοικέα.) ενώ ο πόνος, εφόσον υπάρχει η κατάλληλη ψυχική δύναμη, μπορεί να αντιμετωπισθεί.

Συνεπώς η τετραφάρμακος έχει προληπτικό χαρακτήρα, για την εξάλειψη του φόβου και της αγωνίας, που πηγάζουν από τις εσφαλμένες δοξασίες, σχετικά με τη φύση του θείου, του θανατου, του καλού και του κακού.Η ταραχή και ο φόβος που κυριεύουν την ψυχή εξαιτίας των εσφαλμένων κρίσεων, πρέπει να εξαλειφθούν πρίν από κάθε θετική επιδίωξη της ευδαιμονίας. Η τετραφάρμακος αποβλέπει, λοιπόν, στην προληπτική εξάλειψη των πηγών της ψυχικής οδύνης και αγωνίας, που μας οδηγούν, ώστε να γίνουμε δυστυχείς ( κακοδαίμονες). Σε ότι αφορά τις δύο πρώτες προτάσεις, η τετραφάρμακος αποτελεί τη λύση για την εξάλειψη της ταραχής και του φόβου. Οι δύο τελευταίες προτάσεις,που αφορούν το καλό και το κακό, παραπέμπουν στον αλγόριθμο της ηδονής, που συνιστά την θετική θεραπευτική πλευρά της ηθικής θεωρίας του Επίκουρου.

Έτσι είναι πραγματικά εύκτητον το αγαθόν, αν έχουμε κατά νου ότι αγαθό σημαίνει προπάντων αναχαίτιση ή εξάλειψη του κακού. Και για να επιτευχθεί αυτό, ο Επίκουρος έχει παρουσιάσει έναν ηθικό κανόνα με σκοπό την επίτευξη της ευδαιμονίας.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ Α. ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗΣ
πηγή

http://gomedusa.blogspot.com/2011/10/blog-post_25.html#ixzz1jAZKZPQz

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η επικούρεια τετραφάρμακος συνταγή"

Η ιστορία της Βασιλόπιτας.

Το κόψιμο της βασιλόπιτας είναι από τα ελάχιστα αρχέγονα έθιμα που επιβιώνουν.

Η αναζήτησή μας για τις ρίζες του εθίμου της βασιλόπιτας, μας οδηγεί πίσω, στην αρχαιότητα, στις προσφορές άρτου ή και μελιπήκτων των αρχαίων ημών προγόνων, προς τους θεούς, κατά τη διάρκεια εορτών। Αναφέρει ο λαογράφος Φίλιππος Βρετάκος (“Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των”)

“Οι πρόγονοί μας εις την αρχαιότητα κατά τας μεγάλας αγροτικάς εορτάς προσέφερον εις τους θεούς, ως απαρχήν, έναν άρτον. Επί παραδείγματι κατά την εορτήν του θερισμού, που ελέγετο Θαλύσια και ήτο αφιερωμένη εις την Δήμητρα, κατασκευάζετο από το νέον σιτάρι ένας μεγάλος εορταστικός άρτος (ένα καρβέλι), που ελέγετο “Θαλύσιος άρτος”, κατά δε την προς τιμήν Απόλλωνος εορτήν των Θαργηλίων εψήνετο, κατά το έθιμον,ο “θάργηλος άρτος”.
Στο Σέλινιο Χανίων, για παράδειγμα, ζυμώνονταν με λάδι, αλεύρι , ζάχαρη και πολλά μυρωδικά, σύμβολα της αφθονίας των οικογενειακών αγαθών. Και μόλις την έστρωνε η νοικοκυρά στο ταψί, σχεδίαζε στην όψη της με πιρούνι τσιμπητό σταυρό και άλλα πλουμίδια , που σκοπό είχαν να εξορκίσουν το κακό μάτι. Παρόμοια πίτα, με ζάχαρη και μυρωδικά, ετοίμαζαν και στις Κυδωνίες. Κι επί πλέον με κλειδί τη στόλιζαν με παράξενα σχήματα, για να κλειδώσουν την κακογλωσσιά, ενώ με δαχτυλήθρα, σύμβολο της νοικοκυροσύνης, γέμιζαν με σχέδια τα ενδιάμεσα κενά, για να είναι οι γυναίκες του σπιτιού γερές και προκομμένες.

Γλυκές βασιλόπιτες συνήθιζαν κυρίως στα αστικά κέντρα, αλλά και σε αρκετές αγροτικές περιοχές της πατρίδας μας. Τα υλικά ήταν περίπου τα ίδια. Ποίκιλε μόνο, από τόπο σε τόπο και από οικογένεια σε οικογένεια, ο τρόπος διακόσμησής της, “τα γράμματα” όπως έλεγαν. Στολίδια δηλαδή από ζυμάρι, που το καθένα αντιστοιχούσε σε μια ευχή, έναν πόθο ή μια λαχτάρα. Ετσι η γυναίκα του γεωργού “έγραφε” στην πίτα το αλέτρι, τα ζωντανά, τα στάχυα, τα σακιά με το γέννημα, για να τα ευλογεί ο Αι-Βασίλης και να δώσει η χάρη του πλούσια σοδειά. Η γυναίκα του τσέλιγκα το μαντρί, τα πρόβατα ,τα σκυλιά, τις καρδάρες με το γάλα .Η γυναίκα του αμπελουργού τα κούτσουρα, το βαρέλι, το πατητήρι και ό,τι άλλο ποθούσε η καρδιά της να ευλογεί ο καλοσυνάτος Αγιος.

Η παραδοσιακή Μικρασιάτικη βασιλόπιτα ήταν πολύ εντυπωσιακή σε εμφάνιση και γεύση. Εμοιαζε με ένα μεγάλο τραγανό πεντανόστιμο μπισκότο στολισμένο με δικέφαλο αετό στη μέση, ενδόμυχο ίσως πόθο και ευχή για εθνική νεκρανάσταση και ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η Κωνσταντινουπολίτικη πάλι βασιλόπιτα ήταν γλυκιά, φουσκωτή, αρωματισμένη με χίλια δυο μπαχαρικά και έφερε στο μέσον μεγάλο Β, το αρχικό του Αι- Βασίλη, ή το αρχικό του ονόματος του νοικοκύρη, ενώ γύρω χαραγμένα ξόμπλια με το ψαλίδι, παρέπεμπαν σε πουλιά με ανοιγμένα φτερά.

Ομως η περισσότερο συνηθισμένη πατροπαράδοτη ελληνική πρωτοχρονιάτικη πίτα ήταν η αλμυρή, πολύφυλλη και με κύριο στοιχείο γέμισης το κρέας, όπου τις ενδόμυχες ευχές και τον βαθύτερο συμβολισμό δεν έκρυβε η διακόσμηση. Αλλωστε δεν έμεναν περιθώρια για στολίδια, αφού πάνω και κάτω είχε αλλεπάλληλα καλοβουτυρωμένα φύλλα, που κατά τόπους τα ονόμαζαν “πέταρα”. Το πολύ-πολύ το επιφανειακό φύλλο, αισθητά μεγαλύτερο, ρίχνονταν κυματιστό, ώστε η επιφάνεια της πίτας να είναι πλούσια, ανάγλυφη, κυματιστή εκφράζοντας έτσι την ευχή για αφθονία των οικιακών αγαθών, σαν το κύμα της απέραντης θάλασσας. Στην αλμυρή πίτα οι ευχές, τα μαντέματα και οι συμβολισμοί εκφράζονταν κυρίως με τα “σημάδια”, που θα έκρυβε η νοικοκυρά στη βάση της ,πέρα από το πατροπαράδοτο νόμισμα για τον τυχερό του χρόνου.

Ετσι, για παράδειγμα, η ηπειρώτικη παράδοση απαιτούσε βασιλόπιτα με κοτόπουλο, χοντροκομμένο αρνίσιο κιμά ή ολόκληρα κομμάτια χοιρινό κρέας ,ανάμικτα με τραχανά, πράσα και αυγά. Και εκτός από το νόμισμα, ανάλογα με το επάγγελμα των μελών της οικογένειας, σαν “σημάδια”, μικρό ξυλάκι για υγεία των αγωγιατών, μικρό κουκουνάρι για τους ξυλοκόπους, φύλλο πουρνάρι για τον τσομπάνο, άχυρο για τον γεωργό, σταυρουδάκι για το καλό του σπιτιού ή διάφορους καρπούς, όπως σπυρί στάρι, κουκί, φασόλι, καλαμπόκι και ό,τι άλλο ποθούσε η καρδιά τους να ευλογεί και να χιλιάζει η χάρη του Αι- Βασίλη.

Στη Δυτική Μακεδονία και στη Θράκη, όταν έρχονταν ο καιρός, να μοιράσει ο πατέρας της μεγάλης πατριαρχικής οικογένειας το βιός του στους γιους, άφηνε στη χάρη του Αι-Βασίλη να κρίνει το τι έπρεπε να πάρει ο καθείς. Ετσι στη μεγάλη βασιλόπιτα τα “σημάδια” δεν έμπαιναν για ευχή, αλλά για ” τάξιμο”. Και τα κομμάτια της τη χρονιά εκείνη τα ονόμαζαν “φιλιά”. Σ΄ όποιου γιου το “φιλί” έπεφτε το νόμισμα, θα έπαιρνε το σπίτι. Σ΄ όποιου το φασόλι, το ποτιστικό χωράφι. Το στάρι, το ξηρικό χωράφι. Η κληματόβεργα, το αμπέλι. Το άχερο τα ζωντανά κ.λ.π. Αλλά και η κοπή της βασιλόπιτας γίνονταν με αληθινή ιεροπρέπεια. Πρώτα ο νοικοκύρης την έστρεφε τρεις φορές στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Επειτα έκανε με κλειδί , με μαχαίρι ή με πιρούνι τρεις φορές το σημείο του σταυρού, για να κόβεται η κακογλωσσιά, να κλειδώνονται τα κακά στόματα ή να αποτρέπεται το κακό μάτι. Και την ώρα ακριβώς, που άλλαζε ο χρόνος, άρχιζε να ονοματίζει τα κομμάτια, με καθιερωμένη πάντα σειρά Πρώτο ήταν του Αι-Βασίλη. Επειτα του Χριστού και της Παναγίας, του σπιτιού και στη σειρά όλων των μελών της οικογένειας, κατά ηλικία , αρχίζοντας από τους μεγαλύτερους και καταλήγοντας στα παιδιά. Κομμάτι έκοβε και για τους φτωχούς, τα ζωντανά, τα χωράφια και τα αμπέλια, το μύλο και τη βάρκα, γιατί όλα έπρεπε να πάρουν την ευλογία του Αι-Βασίλη. Και σαν απόσωνε τον εορταστικό δείπνο η οικογένεια, ο νοικοκύρης κατέβαινε στο στάβλο, να ταΐσει την πίτα τους στα ζωντανά, ενώ την επαύριο θριμάτιζε και σκορπούσε το δικό τους κομμάτι στα κτήματα και στα αμπέλια.

Σε μερικούς τόπους, όπως στην Κάρπαθο και τη Σκύρο, έπλαθαν ξεχωριστή πίτα για τα μεγάλα ζώα, τους πολύτιμους συνεργάτες του νοικοκύρη στον καθημερινό μόχθο, την οποία ονόμαζαν “βουόπιτα” ή “βοδόκλουρα” και θριματισμένη, με λίγο αλάτι, τους την τάιζαν ανήμερα της πρωτοχρονιάς. Στα Χάσια,ξεχωριστή πίτα έπλαθαν και για τον τσομπάνο, τον βοσκό των προβάτων. Αφού η οικογένεια θα είχε κόψει τη δική της πίτα, λίγο μετά τα μεσάνυχτα οι άντρες του σπιτιού πήγαιναν στη στάνη να κόψουν και την πίτα του τσομπάνου και μαζί του τραγουδούσαν και γελούσαν και χόρευαν ως το πρωί σε πασίχαρο γλέντι, που το σεκοντάριζαν τα βελάσματα των προβάτων και των κατσικιών. Στην πίτα εκείνη το νόμισμα δεν είχε καμιά σημασία. Αντ΄ αυτού έβαζαν ένα κουλουριασμένο ξυλάκι, που το έλεγαν “μαντρί” και το θεωρούσαν σαν κάτι ιερό . Γι αυτό κι όποιος το εύρισκε, το παράχωνε στη στάνη, σε μέρος που δεν θα το πατούσαν άνθρωποι και ζώα.

Στην αρχοντική Σιάτιστα η παράδοση ήθελε δύο βασιλόπιτες. Μιά γλυκιά και μια αλμυρή με φύλλα. Την γλυκιά έκοβαν τα μεσάνυχτα, στην αλλαγή του χρόνου, για να τους φέρει γλυκές μέρες. Την αλμυρή, που περιείχε και το ασημένιο νόμισμα “το δώρο”, όπως το έλεγαν, την ονόμαζαν “του σπιτιού”, την έκοβαν στο εορταστικό μεσημεριανό τραπέζι της πρωτοχρονιάς , και ο τυχερός άναβε με το νόμισμα λαμπάδα για το καλό όλης της οικογένειας. Η πίτα εκείνη περιείχε επί πλέον και σταυρουδάκι από χλωρά κλαράκια για υγεία και ευτυχία.

Αναδημοσίευση:

—————————————-

Στην ορθόδοξη παράδοση
Το έθιμο των ημερών απαιτεί ένα γλυκό «τυχερό» παιχνίδι …την κοπή της Βασιλόπιτας. Πολλές συνταγές κυκλοφορούν όμως όλες έχουν ένα βασικό συστατικό …το πολυπόθητο φλουρί! Πριν την κόψετε, διαβάστε την ιστορία της.
Η ιστορία της βασιλόπιτας, είναι μια ιστορία που συνέβηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια, πριν από 1500 χρόνια περίπου, στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια
Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός – τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να τη λεηλατήσει.
Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη.
Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχεια, δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό. Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει.
Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν, ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης.
Ο Δεσπότης, ο Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι. Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά έγινε το θαύμα!
‘Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.
Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας। Τότε όμως, ο δεσπότης της, ο Μέγας Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ό,τι ήταν δικό του। Αυτό ήταν πολύ δύσκολο। Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει। Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, η βασιλόπιτα . Έφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί. Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου.

www.glykokyriakis.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ιστορία της Βασιλόπιτας."

Η Στρογγύλη και η τακτική του αστακού

Του Νίκου Λυγερού

Η Στρογγύλη ως νησί μπορεί να είναι μόνο και μόνο μια λεπτομέρεια την οποία αγνοούν οι περισσότεροι.  Κι όμως αυτό το νησί, τοποστρατηγικά, είναι από τα πιο σημαντικά, διότι επιτρέπει την ένωση της ελληνικής ΑΟΖ  με την κυπριακή. Η θέση της Στρογγύλης είναι όχι μόνο σημαντική, αλλά και κρίσιμη όσον αφορά στο θέμα της ανθεκτικότητας. Αν κάποιος θέλει να εισχωρήσει μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, η Στρογγύλη αποτελεί ένα ιδανικό στόχο. Και ο λόγος είναι απλός. Μια απλή κατάληψη του νησιού αρκεί για να προβληματίσει τις σχέσεις μας. Επιπλέον, θεσμικά το πρόβλημα των άρθρων  της Συνθήκης Παρισίων του 1974 αλλά και η ύπαρξη κατοίκων, όποιος και να είναι αυτός ο τρόπος, με γαλλική  μεθοδολογία ή όχι, απαιτεί μια υποστήριξη που δεν μπορεί να είναι μόνο και μόνο θεωρητική. Το πλαίσιο της ΑΟΖ είναι ξεκάθαρο όσον αφορά στα κατοικημένα και κατοικήσιμα νησιά. Η πρώτη κατηγορία είναι αυτονόητη ενώ η δεύτερη  χρειάζεται αποδεικτικά στοιχεία για να πεισθεί η διεθνής  κοινότητα και ειδικά στο πλαίσιο της ΑΟΖ. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ενισχυθεί μια οικονομική δραστηριότητα στα ύδατα του νησιού, παραδείγματος χάριν με το απλό ψάρεμα ή και την ιχθυοτροφία. Το θέμα αυτό μπορεί να λυθεί, βέβαια, και με φωτοβολταϊκά ή ανεμογεννήτριες. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνει για να εξασφαλίζει και μια υπόσταση στο νησί που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί με κανένα τρόπο, ακόμα και από τους πιο σκεπτικιστές του Δικαίου της θάλασσας. Από την άλλη πλευρά, πρέπει να υπολογίσουμε ότι μια στρατιωτική επέμβαση είναι όχι μόνο εφικτή αλλά και σχετικά εύκολη. Επιπλέον, θα διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό μακρόχρονες διαδικασίες και θα αποτελέσει τετελεσμένο το οποίο ακόμα και αν δεν λειτουργούσε ως δεδικασμένο θα ήταν ένα εύχρηστο υπόβαθρο για να γίνουν συμφωνίες, οι οποίες δεν θα είχαν νόημα με τα τωρινά δεδομένα. Ξέρουμε επίσης ότι σχέδια του τύπου βαριοπούλα είναι απόλυτα εφικτά στην περιοχή. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι κατά πόσο μπορεί κανείς να κρατήσει το νησί σε περίπτωση επίθεσης καταδρομικής ή όχι. Αν η απάντηση είναι ότι αυτό γίνεται μόνο για μερικές ώρες, τότε το πεδίο δράσης είναι ληγμένο. Διότι, τα σενάρια ανακατάληψης είναι εξαιρετικά δύσκολα. Θα έπρεπε, τουλάχιστον, μια άμυνα να είναι ικανή να κρατήσει μερικές μέρες, οι οποίες θα ήταν αρκετές για να ενημερωθεί αποτελεσματικά η διεθνής κοινότητα και ειδικά η Ευρωπαϊκή Ένωση για να κινηθεί διπλωματικά αλλά όχι μόνο. Με αυτό το νέο προβληματισμό προσπαθούμε να αναδείξουμε ένα δομικό στοιχείο το οποίο είναι ουσιαστικό.  Το θέμα των ημερών λύνεται βέβαια με την τακτική του αστακού, η οποία είναι γνωστή και στο Ισραήλ και στην Φινλανδία. Για να εφαρμοστεί όμως αυτή η στρατηγική, θα πρέπει η εθνική στρατηγική να είναι ικανή να αντιληφθεί το πρόβλημα και η πολιτική να έχει τη θέληση να το λύσει. Επιπλέον, αυτός ο συνδυασμός πρέπει να υλοποιηθεί σχετικά γρήγορα διότι η δυναμικότητα της ΑΟΖ, θα αναγκάσει όλους τους παίκτες να παίξουν άμεσα ή έμμεσα δίχως να ασχοληθεί με το θέμα, αν το θέλουν ή όχι. Η Στρογγύλη είναι το κέντρο του πεδίου, η τακτική του αστακού υπάρχει, ας παρθεί λοιπόν η πρέπουσα απόφαση.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8527-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Στρογγύλη και η τακτική του αστακού"

Τα ήθελε όλα!

Του Νίκου Λυγερού

Τα ήθελε όλα και όλα, τώρα! Δεν είχε σημασία η μάχη και το βάρος της ασπίδας, ακόμα λιγότερο οι πληγές. Διότι τον ήθελε όλον, όλη τη ζωή του για ένα και μόνο σκοπό, το πάθος της. Έτσι όταν λαβώθηκε από το πρώτο βέλος, έπεσε στα πόδια του για να καλυφθεί από τους εχθρούς. Εκείνος έβαλε την ασπίδα μπροστά της, για να την προστατέψει από τα πυρά, στα οποία δεν έδινε σημασία για τον εαυτό του. Έπρεπε να γυρίσει μαζί της και να φτάσει πρώτα αυτή. Την τράβηξε πάνω του δυνατά αλλά ταυτόχρονα τρυφερά, όπως εκείνες τις νύχτες που έπεφτε πάνω του, για να την σηκώσει από εκείνη την επικίνδυνη θέση. Τότε, τον λάβωσε ένα δεύτερο βέλος στο πόδι. Δεν του έδωσε σημασία και το έσπασε στη βάση του για να μην φοβηθεί εκείνη που τον ήθελε. Αντιστάθηκε όπως πάντα και την έπιασε διαφορετικά, καλύπτοντας και πάλι με την ασπίδα του . Εκείνη δεν αντιλήφθηκε τον πόνο του όταν περπατούσε με αυτό το διπλό σώμα. Τα βέλη τον έκαιγαν αλλά της χαμογελούσε όπως το συνήθιζε όταν την κοίταζε στα μάτια. Έκανε ακόμα κι εκείνον τον μορφασμό ευχαρίστησης, που τόσο αγαπούσε όταν τον εξέταζε όταν έκαναν έρωτα. Ακόμα και μέσα στη μάχη, ήταν γυναίκα, η γυναίκα του, εκείνη που μπορούσε να του ζητήσει τα πάντα, αρκεί να την έβλεπε γυμνή μέσα στην ομορφιά της. Και τώρα του ζητούσε να τα κάνει όλα γι’ αυτήν. Υπήρχε άλλος λόγος ύπαρξης για εκείνον; Εκείνη ήξερε πως όχι ! Και τον αγκάλιασε πιο σφιχτά, εκεί που πονούσε, αλλά το βέλος σώπασε πάνω στο κόκκαλό του και ο πόνος τους πάνω στο στόμα του, για να της δώσει το φιλί που περίμενε. Ήταν πλέον ολότελα δικός της ακόμα και νεκρός.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8523-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα ήθελε όλα!"

Βούλγαρος καθηγητής: «Η γελοιότητα των Σκοπιανών για την ανακάλυψη της …Αμερικής»

Σόφια.

Είναι απολύτως αστήρικτη η θέση για τον «Alonso de Hojeda» ή «Ντράγκαν από την Οχρίδα» ή «Ο Σκοπιανός που ανακάλυψε την Αμερική», δήλωσε σε συνέντευξή του προς το βουλγαρικό ‘Φόκους’ ο ιστορικός καθηγητής Δρ. Ντράγκομιρ Ντρακάνοφ του Πανεπιστημίου της Σόφιας «Άγιος Κλήμης της Αχρίδας».

Ο Ντρακάνοφ έχει μελετήσει όλα τα ισπανικά αρχεία και όλα τα αρνητικά και θετικά επιχειρήματα της δεκαετίας του ‘ 80 του εικοστού αιώνα.

«Δεν υπάρχει κανένας Σλάβος ή Βούλγαρος από τη Μακεδονία και οπωσδήποτε δεν αναφέρεται σε κανέναν ‘Βούλγαρο από την Οχρίδα» στα ισπανικά κείμενα, δυστυχώς, αναφέρει ο καθηγητής.

«Υπάρχει μια αναφορά για ένα χωριό κοντά στο Τολέδο, το οποίο έχει την ονομασία Hojeda», δήλωσε ο καθηγητής Ντραγκάνοφ, με την ευκαιρία της δημοσίευσης σε έντυπα των Σκοπίων ότι ο περίφημος «Ντράγκαν από την Οχρίδα» έφθασε με τον Κολόμβο στις ακτές τις Αμερικής κατά το δέκατο πέμπτο αιώνα και ως εκ τούτου «Σλάβος από τη Μακεδονία ανακάλυψε την …Αμερική».

Σύμφωνα με τις τεκμηριωμένες θέσεις του Βούλγαρου καθηγητή, η ιστορία ξεκινάει από τη δεκαετία του ’80 του εικοστού αιώνα, όταν ο Βούλγαρος συγγραφέας, Ιβάν Ντιμιτρόφ, ανέπτυξε τη θέση ότι οι Βούλγαροι ανακάλυψαν την Αμερική» (!!) με τον ονομαζόμενο Alonso de Hojeda που τον μετέφρασαν ως «Ντράγκαν από την Οχρίδα» (!!).

«Εδώ ο άνθρωπος προέκυψε ότι ο Αλόνσο μεταφράστηκε ως Ντράγκαν, διότι στα γαλλικά Alonso σημαίνει ‘ο εξ αποστάσεως, ο μακρινός, ο από άλλη χώρα» τώρα πως έγινε το «De Hojeda» σε «από την Οχρίδα» είναι ένα άλλο θέμα που περιέχει αρκετή δόση γέλιου», λέει χαρακτηριστικά ο καθηγητής.

»Το 1981, έγινε κάποιος θόρυβος κατά την επέτειο της Βουλγαρίας, στα 1300 χρόνια παρουσίας των Βουλγάρων στα Βαλκάνια και από κάποιον συνάδελφο (Βούλγαρο καθηγητή) ειπώθηκαν τα ρηθέντα (από βουλγαρικό σοβινισμό).

»Άρχισε τότε ενδελεχής έλεγχος (μελέτη) σε όλα τα ισπανικά αρχεία. Στη συνέχεια πήγα στη Μαδρίτη και εργάστηκα για αυτό.

» Βέβαια, θα ήμουν πολύ ευτυχής να έβρισκα ότι κάποιος Βούλγαρος από τη Μακεδονία (αυτή τη Μακεδονία που υπήρχε πριν το 1991) ότι ήταν με τον Κολόμβο. Αλλά δεν βγήκε τίποτε», δήλωσε ο ιστορικός καθηγητής Ντράκομιρ Ντραγκάνοφ.

---

Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Βούλγαρος καθηγητής: «Η γελοιότητα των Σκοπιανών για την ανακάλυψη της …Αμερικής»"

Το Βατικανό ανοίγει μυστικά αρχεία αιώνων

Εκατοντάδες από τα πιο σημαντικά έγγραφα των μυστικών αρχείων του Βατικανού θα εκτεθούν για πρώτη – και, ίσως, για τελευταία- φορά στο κοινό της Ρώμης.

Πρόκειται για μυστικά έγγραφα που φυλάσσονται περισσότερο από μία χιλιετία και σχετίζονται με πολλά και σημαντικά ιστορικά πρόσωπα και οργανώσεις, όπως οι Ναΐτες, Ο Γκαλιλέο Γκαλιλέι, ο Μάρτιν Λούθερ, ο Λουδοβίκος ο 8^ος κλπ.

Τα έγγραφα φυλάσσονται σε κλιματιζόμενα δωμάτια στο Βατικανό Αποστολικό Παλάτι, του οποίου τα ράφια έχουν συνολικό μήκος 80 χιλιομέτρων. Μερικά από αυτά είναι κρυμμένα στα βαρέως τύπου καταφύγια, δεκάδες μέτρα μέσα στη γη.

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία , που το Βατικανό αποφάσισε να δείξει στο κοινό, στο Μουσείο του Καπιτωλίου της Ρώμης, τα αρχεία που άλλαξαν τη ζωή των ανθρώπων εδώ και 400 χρόνια.

«Πρόκειται για εξαιρετικό γεγονός, το πρώτο στο είδος του. Δεν έχει επιτραπεί ποτέ τόσα πολλά έγγραφα να βγουν από το αρχείο και να εκτεθούν στο κοινό», δήλωσε ο πατέρας Φεντερίκο Λομπάρτ, εκπρόσωπος του Βατικανού.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα έγγραφα είναι εκείνα της δίκης του Galileo Galilei, των οποίων το ένα είναι με την υπογραφή του. Θα εκτεθεί επίσης το γράμμα της Mary I, βασίλισσας της Σκωτίας που έγραψε λίγες εβδομάδες πριν την εκτέλεσή της για τη φερόμενη συμμετοχή της σε σχέδιο της δολοφονίας της Elizabeth I.

Θα υπάρξουν τα τόσο αμφιλεγόμενα και άνευ προηγουμένου παπικά έγγραφα του DrinkXII, του Βατικανού, ο οποίος αρνήθηκε πεισματικά να τα δείξει, αφ’ ότου κατηγορήθηκε ότι δεν έκανε ότι ήταν δυνατό για να σώσει τους Εβραίους από το Ολοκαύτωμα.

Η έκθεση που θα έχει τον τίτλο «Στο Λουξεμβούργο κατά την Arcana: Ανακαλύπτοντας τα μυστικά αρχεία του Βατικανού» θα ανοίξει το Φεβρουάριο και θα κλείσει το Σεπτέμβριο του 2012.

Ενδιαφέρον για τους Έλληνες θα έχουν τα γραμμένα με χρυσό έγγραφα των Βυζαντινών αυτοκρατόρων καθώς και των Οικουμενικών Πατριαρχών του Βυζαντίου.

--

Μικρές Εκδόσεις Γιῶργος Ἐχέδωρος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Βατικανό ανοίγει μυστικά αρχεία αιώνων"

Οι 6 πιο διαβόητες κλοπές έργων τέχνης στην Ιστορία

Από τη «Μόνα Λίζα» στην «Κραυγή» και από τα κάστρα της Σκωτίας στις ταινίες του Τζέιμς Μποντ, αυτές είναι οι πιο συναρπαστικές ιστορίες κλοπής διάσημων πινάκων στην Ιστορία. Μπροστά τους, η ιστορία της Εθνικής Πινακοθήκης μοιάζει μικροδιάρρηξη.
Γιατί μας συναρπάζουν τόσο πολύ οι κλοπές έργων τέχνης; Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για να απαντήσει κανείς. Γιατί ο βαθμός δυσκολίας που αντιμετωπίζουν οι ληστές είναι ιδιαίτερος. Γιατί οι κλοπές γίνονται συνήθως χωρίς βία.
Γιατί το κάθε κλαπέν αντικείμενο έχει τεράστια αξία. Και, βεβαίως, για την ομορφιά του. Αλλά οι λόγοι δεν τελειώνουν εκεί. Σε αντίθεση με τη ληστεία μιας τράπεζας, όπου τα λάφυρα –τα χαρτονομίσματα- εξαφανίζονται σχεδόν αμέσως στο διψασμένο χωνί της αγοράς, ένας πίνακας κάποιου διάσημου ζωγράφου ταξιδεύει αυτούσιος από τα χέρια του ληστή σ' αυτά του κλεπταποδόχου, στη συνέχεια στου διακινητή και τέλος στου αγοραστή, προσθέτοντας συνεχώς νέα κεφάλαια στην περιπέτεια.
Ή, ακόμη καλύτερα, ο ίδιος ο ληστής είναι και ο τελικός αποδέκτης. Εξαιτίας της τεράστιας δυσκολίας να διακινήσει κανείς ένα τέτοιο αντικείμενο, τις περισσότερες φορές οι ληστές ζητούν λύτρα για να επιστρέψουν τους πίνακες που αφαίρεσαν ή... τους κρατούν για τις προσωπικές τους συλλογές.
Αυτό που είναι δεδομένο, πάντως, είναι ότι στη συντριπτική του πλειονότητα τα έργα τέχνης επιστρέφουν σύντομα στις κορνίζες τους. Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που κάποιος διάσημος πίνακας εκλάπη και η τύχη του αγνοείται έκτοτε. Αναμένοντας, λοιπόν, την τύχη του Πικασό, του Μοντριάν και του Μονκάλβο που έκαναν φτερά τα ξημερώματα της Δευτέρας από την Εθνική Πινακοθήκη, ας ρίξουμε μια ματιά σε 6 άλλες κλοπές που έγραψαν Ιστορία. Στη λίστα μας έχουμε συμπεριλάβει μόνο διαρρήξεις με σκοπό την κλοπή κάποιου πίνακα –ιστορίες σαν την κινηματογραφική «Υπόθεση Τόμας Κράουν» δηλαδή- και όχι συστηματικές αφαιρέσεις αρχαίων ή λεηλατήσεις Μουσείων σε ειδικές συνθήκες (π.χ. τα Ελγίνεια Μάρμαρα ή τους θησαυρούς των Ναζί), έτσι ώστε να μείνουμε όσο πιο κοντά γίνεται στο γεγονός της Εθνικής Πινακοθήκης.



1911, Παρίσι: Η «Μόνα Λίζα» χάνεται από το Λούβρο



Η πιο διαβόητη ληστεία όλων των εποχών ήταν αυτή της Τζοκόντας. Η «Μόνα Λίζα» μέχρι το 1911 εθεωρείτο ένα από τα αριστουργήματα του Ντα Βίντσι, αλλά μέχρι εκεί. Ήταν η κλοπή της που την μετέτρεψε στον διασημότερο πίνακα του πλανήτη. Ο Βιτσέντσο Περούτζια ήταν ένας Ιταλός υπάλληλος του Λούβρου που θεωρούσε ότι η «Μόνα Λίζα» έπρεπε να επιστρέψει στην πατρίδα της. Τον πίνακα τον είχε πουλήσει ο ίδιος ο Ντα Βίντσι στον Γάλλο βασιλιά Φραγκίσκο Α' το 1516, αλλά ο Περούτζια πίστευε ότι από την στιγμή που υπήρχε πλέον ιταλικό κράτος (από το 1861) και όχι διάφορα βασίλεια και δουκάτα, η «Μόνα Λίζα» έπρεπε να θεωρείται εθνικός θησαυρός και να εκτίθεται σε κάποιο Μουσείο της Φλωρεντίας ή της Ρώμης. Γνωρίζοντας ότι την Δευτέρα, 21 Αυγούστου, το Μουσείο θα παρέμενε κλειστό για έργα συντήρησης, χώθηκε σ' ένα ντουλάπι το βράδυ της Κυριακής και την επόμενη, φορώντας τη φαρδιά φόρμα των εργατών, έκρυψε μέσα της τον πίνακα, με το που έμεινε μόνος στην αίθουσα όπου εκτίθετο, κι έφυγε ανενόχλητος από μια έξοδο της οποίας ο φύλακας είχε πάει να πιει νερό... Μετά από δύο χρόνια κατόρθωσε να πάει τον πίνακα στην Ιταλία, όπου και επιχείρησε να τον πουλήσει σε μια γκαλερί στην Φλωρεντία και συνελήφθη από την ιταλική αστυνομία. Στο μεταξύ, οι γαλλικές αρχές είχαν ανακρίνει ως κύριους υπόπτους τον ποιητή Γκιγιόμ Απολινέρ που είχε κάποτε καλέσει το πλήθος «να κάψει το Λούβρο» και τον Πάμπλο Πικασό, του οποίου το όνομα ενέπλεξε ο Απολινέρ όταν η γαλλική αστυνομία τον προφυλάκισε!



1961, Λονδίνο: Ο Δούκας του Ουέλινγκτον στο γραφείο του «Δρος Νο»



Ο Τσαρλς Ράιτσμαν ήταν ένας πετρελαιάς από τις ΗΠΑ που κατόρθωσε να αγοράσει το πορτρέτο του Δούκα του Ουέλινγκτον που είχε ζωγραφίσει ο Γκόγια και σκόπευε να το μεταφέρει στις ΗΠΑ. Οι Βρετανοί επαναστάτησαν και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αγοράσει πίσω τον πίνακα και να ετοιμάσει μια εντυπωσιακή υποδοχή του στην Εθνική Πινακοθήκη. Δεν πέρασαν όμως ούτε είκοσι ημέρες, και ο πίνακας του Γκόγια εκλάπη. Από έναν οδηγό λεωφορείου που ακούγοντας όλον τον ντόρο γύρω από το έργο, σκαρφάλωσε από ένα ανοικτό παράθυρο τουαλέτας και τον αφαίρεσει όταν η έκθεση είχει κλείσει για το βράδυ! Στη συνέχεια ζήτησε λύτρα, δεν πήρε τίποτε και τελικά επέστρεψε ο ίδιος τον πίνακα τρία χρόνια αργότερα. Στο μεταξύ ο Δούκας του Ουέλινγκτον (ένα αντίτυπό του πίνακα, τέλος πάντων) έκανε την εμφάνισή του στην πρώτη ταινία του 007, στο «Τζέιμς Μποντ εναντίον Δρος Νο», στο γραφείο του Δρος Νο, αφού όλοι στην Βρετανία θεωρούσαν ότι είχε κλαπεί από κάποιον διαβόητο κακοποιό!



1990, Βοστώνη: Πίνακες αξίας 300 εκατ. δολαρίων παραμένουν άφαντοι ως σήμερα!



Η πιο μεγάλη κλοπή της Ιστορίας έγινε από το Isabella Stewart Gardner Museum τον Μάρτιο του 1990 και παραμένει ανεξχνίαστη. Οι πίνακες που έκαναν φτερά δεν είναι τόσο διάσημοι όσο άλλων ληστειών, αλλά ήταν πολλοί και από σπουδαίους ζωγράφους. Ο πιο γνωστός ήταν «Η Καταιγίδα στη θάλασσα της Γαλιλαίας» του Ρέμπραντ (ο μοναδικός ναυτικός πίνακας που ζωγράφισε ποτέ). Μαζί του χάθηκαν και ένας Φερμέερ, ένας Μανέ και πέντε Ντεγκά. Δύο ληστές, ντυμένοι αστυνομικοί, κατέφθασαν αργά μετά τα μεσάνυκτα στο Μουσείο και έπεισαν τους φρουρούς να τούς ανοίξουν γιατί «είχαν ακουστεί ύποπτοι ήχοι». Τους ακινητοποίησαν, τους κλείδωσαν στο υπόγειο και αφαίρεσαν τα έργα, των οποίων η συνολική αξία σήμερα φθάνει τα 300 εκατ. δολάρια. Το 1997 ένας όχι ιδιαίτερα ευυπόληπτος έμπορος αντικών επικοινώνησε με τις αρχές λέγοντας ότι μαζί με κάποιον κακοποιό που βρισκόταν στη φυλακή εξαιτίας μιας μικρότερης ληστείας στο ίδιο μουσείο μπορούσαν να βρουν τους πίνακες, αρκεί να τούς δινόταν αμνηστεία και τα 5 εκατ. δολάρια της ανταμοιβής. Ένας δημοσιογράφος, μάλιστα, έλαβε ένα τηλεφώνημα και οδηγήθηκε μέσα στη νύκτα σε μια αποθήκη όπου τού έδειξαν υπό το ημίφως κεριών έναν πίνακα που ίσως ήταν ο κλεμμένος Ρέμπραντ. Οι αρχές απαίτησαν να επιστραφεί τουλάχιστον ένας από τους πίνακες ως απόδειξη ότι ο αντικέρ ξέρει όντως πού βρίσκονται, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ. Το 2010 το έγκλημα παραγράφηκε, αλλά μέχρι σήμερα οι πίνακες παραμένουν άφαντοι...



2000, Στοκχόλμη: Υπό την απειλή πολυβόλου...



Λίγο πριν κλείσει η Εθνική Πινακοθήκη της Στοκχόλμης, ένα δεκεμβριάτικο απόγευμα, ένας άντρας πλησίασε τους φρουρούς της εισόδου και έβγαλε ένα μικρό πολυβόλο όπλο. Στον δεύτερο όροφο δύο συνένοχοί του που βρίσκονταν από ώρα στο Μουσείο αφαιρούσαν μια αυτοπροσωπογραφία του Ρέμπραντ και δύο πίνακες του Ρενουάρ (μεταξύ τους η «Μικρή Παριζιάνα» της φωτογραφίας). Οι φρουροί, αδύναμοι να αντιδράσουν, είδαν τους τρεις άντρες να πετούν καρφιά πίσω τους ώστε να μην μπορούν να τους κυνηγήσουν με οχήματα και μετά από λίγο να μετεπιβιβάζονται σε ένα ταχύπλοο και να χάνονται στη βαλτική θάλασσα. Μετά από λίγο καιρό οι ληστές επικοινώνησαν με τις αρχές μέσω ενός δικηγόρου, ζητώντας 10 εκατ. δολάρια για τον κάθε πίνακα. Η σουηδική αστυνομία έκανε μια δραστική κίνηση: συνέλαβε τον δικηγόρο, αυτός «έδωσε» άλλους οκτώ συνεργάτες και όλοι τους πήγαν στην φυλακή. Οι πίνακες, πάντως, ακόμη αγνοούνται.



2003, Σκωτία: Η Παναγία με το αδράχτι



Ο Δούκας του Μπάκλου είναι ένας από τους πλουσιότερους Σκωτσέζους και διαθέτει μια συλλογή αξίας πάνω από 700 εκατ. δολάρια. Ωστόσο, οι τέσσερις άνδρες που εισέβαλαν στο κάστρο του, προσποιούμενοι αρχικά τους τουρίστες και τους αστυνομικούς, τον Αύγουστο του 2003 ήθελαν έναν πολύ συγκεκριμένο πίνακα: Την «Παναγία με το αδράχρι» του Ντα Βίντσι. Τέσσερα χρόνια μετά ο πίνακας βρέθηκε σε ένα δικηγορικό γραφείο στην Γλασκώβη και συνελήφθησαν τέσσερα άτομα. Οι τέσσερις αυτοί όμως, δεν ήταν οι ληστές του κάστρου, αλλά μέλη δικηγορικών γραφείων και ιδιωτικοί ντετέκτιβ οι οποίοι είχαν εμπλακεί σε μια πολύ μπερδεμένη ιστορία πληρωμής λύτρων για την επιστροφή του πίνακα στον Δούκα. Πέρσι αφέθησαν ελεύθεροι, αφού δεν έγινε δυνατόν να αποδειχθεί ότι είχαν σχέση με την ληστεία.



1994 & 2004: Κλέβοντας και ξανακλέβονας την «Κραυγή» του Μουνχ



Ο Έντβαρντ Μουνχ, ο διασημότερος Νορβηγός ζωγράφος, είχε φιλοτεχνήσει τέσσερις εκδοχές της περίφημης «Κραυγής» του. Οι δύο έπεσαν θύματα ληστειών! Τον Φεβρουάριο του 1994, ολοκληρη η Νορβηγία είχε το βλέμμα της στραμμένο στην τελετή έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Λίλεχάμερ εκτός από τους κλέφτες που εισέβαλαν στην Εθνική Πινακοθήκη μέσω ενός παραθύρου και έφυγαν μέσα σε ελάχιστα λεπτά με το λάφυρό τους. Προσπαθώντας να τον πουλήσουν για λύτρα στην νορβηγική κυβέρνηση, προδόθηκαν και συνελήφθησαν μερικούς μήνες μετά. Το 2004, στο Μουσείο Munch της ίδιας πόλης, η κλοπή ήταν πιο εντυπωσιακή. Οι ληστές εισέβαλαν μέρα μεσημέρι, φορώντας μάσκες και οπλισμένοι, σε μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που η κλοπή ενός έργου τέχνης μοιάζει με αυτήν μια τράπεζας. Και αυτήν την φορά η αστυνομία ανακάλυψε πολύ γρήγορα τα ίχνη των ληστών και μέσα σε 2 χρόνια τούς βρήκε και ανάκτησε τον πίνακα.

Από τον Παναγιώτη Χριστόπουλο

http://www.newsbomb.gr/diethnh/story/105958/oi-6-pio-diavoites-klopes-ergon-tehnis-stin-istoria

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι 6 πιο διαβόητες κλοπές έργων τέχνης στην Ιστορία"

Απόφαση του ΕΔΑΔ (υπόθεση Λόρδου και Λοιπών εναντίον της Τουρκίας)

Απόφαση της 10ης Ιανουαρίου 2012 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σχετικά με την υπόθεση Λόρδου και Λοιπών εναντίον της Τουρκίας.

 

FOR THESE REASONS, THE COURT UNANIMOUSLY
1.  Holds
(a)  that the respondent State is to pay the applicants, within three months from the date on which the judgment becomes final in accordance with Article 44 § 2 of the Convention, the following amounts:
(i)  in respect of pecuniary and non-pecuniary damage:
- EUR 8,000,000 (eight million euros) to applicant no. 1;
- EUR 1,300,000 (one million three hundred thousand euros) to applicant no. 2;
- EUR 120,000 (one hundred and twenty thousand euros) to applicant no. 3;
- EUR 4,000,000 (four million euros) to applicant no. 5;
- EUR 110,000 (one hundred and ten thousand euros) to applicant no. 6;
- EUR 1,200,000 (one million two hundred thousand euros) to the heirs of applicant no. 9;
- EUR 100,000 (one hundred thousand euros) to applicant no. 12;
- EUR 6,000,000 (six million euros) to applicant no. 13;
plus any tax that may be chargeable on these sums;

(ii)  EUR 15,000 (fifteen thousand euros) jointly to all the applicants, plus any tax that may be chargeable to the applicants or to their heirs, in respect of costs and expenses;
(b)  that from the expiry of the above-mentioned three months until settlement simple interest shall be payable on the above amounts at a rate equal to the marginal lending rate of the European Central Bank during the default period plus three percentage points;
2.  Dismisses the remainder of the applicants’ claim for just satisfaction.
Done in English, and notified in writing on 10 January 2012, pursuant to Rule 77 §§ 2 and 3 of the Rules of Court.
Fatoş Aracı Nicolas Bratza
 Deputy Registrar President

LORDOS AND OTHERS v. TURKEY (JUST SATISFACTION)  JUDGMENT

LORDOS AND OTHERS v. TURKEY (JUST SATISFACTION)  JUDGMENT 

 

 

http://www.lygeros.org/section_recours/CEDH%20Mode%20d'affichage%20HTML.htm

 

Τα στοιχεία αυτά είναι σημαντικά να προωθηθούν  μέσω της επίσημης αναφοράς που περιγράφει την υπόθεση προκειμένου να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η ηττοπάθεια των δικών μας και αποτελεί συνέχεια του αγώνα ο οποίος μέχρι αυτή τη στιγμή έχει τα αποτελέσματα που υπάρχουν στον συγκεκριμένο σύνδεσμο 

 

http://www.lygeros.org/Recours.html#content2

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Απόφαση του ΕΔΑΔ (υπόθεση Λόρδου και Λοιπών εναντίον της Τουρκίας)"

Νοητικό μοντέλο τού αλτρουισμού

Του Νίκου Λυγερού

Μεταφρασμένο (στα γαλλικά) από τον Ν. Λυγερός

Γεγονός: Η ενσυναίσθηση είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της ακραίας νοημοσύνης.
Θέση: Η νοημοσύνη είναι σφαιρική, ενιαία και πρωτεϊκή.

Συμπέρασμα: Η νοημοσύνη παρατηρούμενη σε τοπικό επίπεδο φαίνεται πολλαπλή.

Φαινόμενο Χαμαιλέων: Η πρωτεϊκή όψη της νοημοσύνης, προπάντων όταν εκείνη είναι εφοδιασμένη με μία πολύπλοκη δομή σκέψης, της επιτρέπει να δημιουργεί νοητικά μοντέλα που προσποιούνται την πραγματικότητα άλλων. Με τον τρόπο αυτόν, το ον προσεγγίζει τόσο τη φύση τού άλλου, που αυτός είναι πεπεισμένος πως βρίσκεται απέναντι από ένα όμοιο πρόσωπο. Ενώ η συνθήκη θα ήταν ταυτόσημη με ένα άλλο πρόσωπο που θα ήταν διαφορετικό από το πρώτο.

Φαινόμενο Πυγμαλίων: Φαινόμενο κατά το οποίο η πρόβλεψη ενός γεγονότος για ένα πρόσωπο που εμπλέκεται στη συνθήκη, έχει ως επίπτωση την πραγματοποίηση της πρόβλεψης.

Άλλη διατύπωση (A. Rosenthal et Jacobson): Η πρόβλεψη που γίνεται από ένα άτομο Α πάνω σε ένα άτομο Β καταλήγει με την πραγματοποίηση αυτού που υπάρχει μόνο μέσα στη διάνοια του Α, ή – με μία έξυπνη διαδικασία και απρόβλεπτη ενίοτε – με μία μετατροπή της πραγματικής συμπεριφοράς του Β υπό την πίεση των προσδοκιών του Α.

Θεώρημα: Σε μία προμηθεϊκή νοημοσύνη ο συνδυασμός τού φαινομένου Χαμαιλέων και του φαινομένου Πυγμαλίων αναπτύσσει τον αλτρουισμό.

Απόδειξη: Η προμηθεϊκή νοημοσύνη είναι η νοητική πραγματοποίηση ενός τολμηρού ουμανισμού που εργάζεται για το καλό της ανθρωπότητας. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η σκέψη είναι ένα μέσο που μεταμορφώνει τον κόσμο εν αντιθέσει τής εντροπίας. Έτσι η συνειδητοποίηση της ανωτερότητας της ομάδας επί του συνόλου, η γνωστική ικανότητα διά του φαινομένου Χαμαιλέων να αντιλαμβάνεται την εγγενή φύση του άλλου και της αποτελεσματικής βούλησης διά του φαινομένου Πυγμαλίων που διακρίνει στον άλλον ένα συστατικό τής ανθρωπότητας, αναπτύσσει διά μίας αμετάκλητης διαδικασίας την αναγκαιότητα να βοηθά τον άλλον, όπερ σημαίνει την αρχή του αλτρουισμού, όπερ έδει δείξαι.

Πόρισμα (Céline): Σε επιλεγμένα υποκείμενα, περισσότερος αλτρουισμός από εγωισμό.

Πόρισμα (Schopenhauer): Οικουμενική συμπόνια είναι η μόνη εγγύηση ηθικής.

Αναφορές:
N. Lygeros : M-classification. Perfection 1 01/2000.
N. Lygeros, J. Martinez : An Exegesis of Promethean Myth. Perfection 2 02/2000.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/160-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Νοητικό μοντέλο τού αλτρουισμού"

Μέγα πρώτοι αριθμοί, υπολογιστικά τέρατα και στρατηγική

Του Νίκου Λυγερού

Με το τέλος της χρονιάς φτάσαμε στους 41 μέγα πρώτους αριθμούς. Αυτοί οι πρώτοι αριθμοί έχουν περισσότερα από ένα εκατομμύρια ψηφία. Δεν έχουν από μόνοι τους ενδιαφέρον για τη μαθηματική έρευνα, αλλά μέσω των οικογενειών που ανήκουν. Ο κατάλογος αποδεικνύει από μόνος του την ισχύ των αριθμών. Μάλιστα, στους δέκα μεγαλύτερους πρώτους αριθμούς σε παγκόσμιο επίπεδο, οι εννέα είναι του τύπου Mersenne. Υπάρχουν βέβαια και οι γενικευμένοι αριθμοί του Fermat, αλλά και μερικοί από τους διαιρέτες τέτοιων αριθμών. Και μπορούμε να προσθέσουμε και τους αριθμούς Cullen και Woodal. Οι άλλοι πρώτοι αριθμοί αυτού του καταλόγου αποτελούν στην ουσία ένα συμπαγές μείγμα αριθμο-γεωμετρικού τύπου. Από την άλλη πλευρά, όσον αφορά στην υπολογιστική ισχύ, αν εξαιρέσουμε το 1999, όλοι οι άλλοι πρώτοι αριθμοί αυτού του καταλόγου ανήκουν στον XXI αιώνα. Αυτή η διαπίστωση σχετίζεται βέβαια και με την εξέλιξη των υπολογιστών, αλλά και των υπολογισμών μέσω του διαδικτύου και του συστήματος Grid. Το υπολογιστικό κόστος για να αποδειχθεί ότι ένα υποψήφιος αριθμός είναι όντως πρώτος αριθμός, είναι μεγάλο στην πράξη ακόμα κι αν υπάρχει το θεώρημα AKS. Αυτό σημαίνει ότι οι μαθηματικοί πρέπει όλο και περισσότερο να προσέχουν και τις ιδιότητες των υπολογιστών, αλλά και των αλγορίθμων απόδειξης αυτής της ιδιότητας, οι οποίοι χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: οι γενικοί και οι ειδικοί που ελέγχουν μία ή πολύ περιορισμένο αριθμό διαφορετικών τύπων υποψηφίων πρώτων αριθμών. Σε αυτό το πλαίσιο, οι μαθηματικές ιδιότητες των αριθμών είναι απόλυτα καθοριστικές. Διότι προς το παρόν, το παγκόσμιο ρεκόρ απόδειξης μέσω ενός γενικού αλγορίθμου το κατέχει ένας αριθμός με «μόνο» 26.643 ψηφία. Η έρευνα στον τομέα των μέγα πρώτων αριθμών γίνεται κατά συνέπεια αποκλειστικά με ειδικούς αλγορίθμους. Εδώ λοιπόν, το θέμα είναι εύρεση, ενός ειδικού αλγορίθμου όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικού μέσω της χρήσης των ιδιοτήτων των αριθμών που εξετάζει. Αυτό βέβαια, δίνει πολλές δυνατότητες από πλευράς στρατηγικής. Πιο συγκεκριμένα, μπορούμε να ακολουθήσουμε κλασικά τη βελτιστοποίηση των υπολογισμών για τους αριθμούς Mersenne. Αυτή η προσέγγιση βέβαια είναι βασικά πληροφορικής δράσης. Υπάρχει όμως και άλλη οδός λιγότερο συμβατική, αλλά που απαιτεί περισσότερα μαθηματικά και δημιουργικότητα. Αυτή η έρευνα νέων τύπων αριθμών που μπορούν να είναι ακόμα και ισάξιοι των αριθμών Mersenne, στην εύρεση μέγα πρώτων αριθμών. Διότι στην ουσία, δεν υπάρχει κανένας περιορισμός, αφού το πλήθος των πρώτων αριθμών είναι άπειρο. Απλώς αυτή η έρευνα είναι εκ φύσης δύσκολη και ριψοκίνδυνη. Ένας τρόπος να αποφύγουμε το δεύτερο σκέλος είναι να εξετάσουμε κατηγορίες που έχουν ενδιαφέρον ήδη από μόνες τους. Σε αυτήν την περίπτωση η έρευνα είναι πολλαπλή. Γι’ αυτό το λόγο είναι αναμενόμενο ότι θα έχουμε βαθιά αποτελέσματα μέσω αυτής της μεθοδολογίας, καθώς το δείχνουν ήδη τα πρώτα ενδιάμεσα αποτελέσματα στην παραγωγή μεγάλων υποψηφίων πρώτων αριθμών, οι οποίοι έχουν πραγματικά ενδιαφέρουσες και βαθιές ιδιότητες.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8522-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μέγα πρώτοι αριθμοί, υπολογιστικά τέρατα και στρατηγική"

ΧΩΡΙΣ ΑΣΠΙΔΑ ΚΑΙ ΔΟΡΥ, ΠΩΣ;

Ἐσχάτως δὲ ἐν ταῖς Ἀθηναϊκαῖς ψυχαῖς (ἀπεικονίζεται)∙ ἔστι γὰρ καὶ ἐν ταύταις ἡ μὲν ἀσπίς τὸ άδάμαστον τοῦ λόγου καὶ ἀκλινές, δόρυ δὲ τὸ τμητικὸν τῆς ὕλης καὶ τῶν δαιμονίων ἢ μοιραίων παθημάτων ἀπαλλάττον τὰς ψυχάς.

(Πρόκλος, Εἰς Πλάτωνος Τίμαιον)

*********************

Χωρίς Ασπίδα και Δόρυ, πώς;
Πώς θα επιβιώσεις, δύσμοιρη Πατρίδα,
ανάμεσα στο Μίσος τής Ανατολής
και στον Φθόνο τής Δύσεως;


Χωρίς Ασπίδα και Δόρυ, πώς;
Πώς θα μπορέσεις να ζήσεις, ώ Ελλάδα,
ανάμεσα στις Ύαινες τής Ανατολής
και στους Γύπες τής Δύσεως;


Χωρίς Ασπίδα και Δόρυ, πώς;
Πώς το Φώς σου θα λάμψει ξανά,
αν το διπλό Σκότος δεν Πολεμήσεις,
που απ’ Ανατολή και Δύση σε σκιάζει;

Ιαλυσσός
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΧΩΡΙΣ ΑΣΠΙΔΑ ΚΑΙ ΔΟΡΥ, ΠΩΣ;"

ΕΛΛΗΝΑ Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ' αυτά;

Κ α τ ά λ α β ε ς  τ ώ ρ α...

Κατάλαβες τώρα... γιατί σε λέγανε εθνικιστή 

όταν έλεγες πως αγαπάς την  Πατρίδα σου; 

Για να την πουλήσουν πιο εύκολα. 

Γι' αυτούς κάθε λέξη που αρχίζει από –εθν  και 

-ελλ  ήταν και  είναι εμπόδιο όταν  ακούγεται  

μέσα στο μαντρί τού "εκσυγχρονισμού" που 

μας μπουζούριασαν.

Κατάλαβες τώρα... γιατί σε λέγανε ρατσιστή;

Γιατί σε πολύ λίγο δεν θα είσαι ιδιοκτήτης τής 

πατρίδας σου·  θα είσαι ένας κάτοικος μιας 

χώρας που θα ανήκει στους παγκόσμιους τρα-

πεζίτες  και στους υπαλλήλους τους, οι οποίοι 

παριστάνουν την... κυβέρνηση.

Κατάλαβες τώρα γιατί πριονίσανε την παιδεία 

και την υποβάθμισαν σε "εκπαίδευση"; 

Για να σε κάνουν υπαλληλάκο τών 3,60. 

Να σε βάλουν πίσω από τον πάγκο τών μπακάλικών 

τους που απλώσανε στη χώρα σου, να σερβίρεις 

καφέδες και να πηγαίνεις με το παπί πίτσες στα 

πάρτι τού Χριστοφοράκου.

Κατάλαβες τώρα γιατί σου δίνανε τζάμπα 

κάρτες οι τράπεζες; 

Για να σου πάρουν το πατρικό σου.  Δεκάρα δεν 

δίνανε για τις δόσεις σου.  Με χαρτιά τυπωμένα 

σου πήραν και  σου παίρνουνε  το σπίτι, το χωρά-

φι, το μαγαζί.

Κατάλαβες τώρα γιατί σε χώσανε στο 

χρηματιστήριο;

Όταν ένας πρωθυπουργός τής χώρας προέτρεπε 

τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του στο 

στημένο παιγνίδι τού χρηματιστηρίου, δεν εννο-

ούσε ακριβώς τις παραγωγικές επενδύσεις, αλλά 

τον τζόγο. 

Κατάλαβες τώρα ότι κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι 

σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας τον πλούτο σου, 

τον ιδρώτα σου, με  αέρα;

Κατάλαβες τώρα γιατί γουστάρουν τόσο την... 

"ελεύθερη αγορά";

Για να κλείσει ο μπακάλης τής γειτονιάς και να 

στέλνεις τον κόπο σου στα μεγαλομπακάλικα 

τής Γερμανίας. 

Σε βγάλανε, ψαράκι, από τη γυάλα σου και στη 

συνέχεια σε πέταξαν στον ωκεανό με τα σκυλό-

ψαρα, που έχουν τους δικούς τους  κανόνες... 

διατροφής.

Κατάλαβες τώρα γιατί αγαπάνε τους "μη νόμιμους 

μετανάστες" τόσο πολύ οι εκλεγμένοι «αλήτες» μας; 

Για να κάνουν με τη δυστυχία εκείνων  κι' εμάς

δυστυχισμένους.

Κατάλαβες τώρα, ψαράκι, πόσο αξίζει η γυάλα σου; 

Γιατί αυτή είναι η καλύτερη γωνιά στον κόσμο - το 

καλύτερο οικόπεδο - και την κοστολογούν μόλις 

300 δις συμπεριλαμβανομένων και τών... αρχαιοτήτων.

Κατάλαβες τώρα γιατί  αλλάζουν το ονοματάκι 

στην Εθνική σου Οδό; 

Θέλεις 20€ πλέον για να πας από Αθήνα στη

Θεσσαλονίκη  χρησιμοποιώντας την Εθνική σου 

Οδό,  ενώ ήταν υποχρέωση τού κράτους να την 

κατασκευάσει και όχι να την ξεπουλήσουν στον 

κάθε "όμορφο" που παριστάνει τον... εργολάβο.

Κατάλαβες τώρα γιατί σου πουλάνε φθηνά τα... 

χαζοκούτια; 

Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια 

τών... σήριαλς.  Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη 

μεσημεριανή  χαζοβιόλα στον απογευματινό 

πληρωμένο τελάλη της προπαγάνδας τους.  Από το 

πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση υπερεκτι-

μημένων "τίποτα", με καμιά ειδικότητα, στον αέρα.

Κατάλαβες τώρα γιατί σ' έδιωξαν από το χωριό 

και από τη γη σου, δίνοντάς σου μια θέση στο... 

"δημόσιο"; 

Για να τα δώσουν δωρεάν στους νέους... "εποίκους".

Κατάλαβες τώρα γιατί πρέπει το ζευγάρι να δουλεύει

σε δυο δουλειές, ενώ ο παππούς θα πρέπει να δουλεύει

ακόμα και στα... 70 του; 

Για να μεγαλώνουν τα παιδιά μόνα τους χωρίς κανένα

προσανατολισμό και αρχές. Για να χαθεί η «καταραμέ-

νη» φυλή σου. Τούτο το ξέρουν πολύ καλά και γι' αυτό 

προωθούν την... υπογεννητικότητα.

Κατάλαβες τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει κανένας 

σοβαρός άνθρωπος;

Επειδή αυτός δεν θέλει ν' ανήκει στον θίασο τών 300 

που προδιαγράφουν οι κομματικές λίστες,  τις οποίες 

συντάσσουν κυρίαρχα οι ντόπιοι τοποτηρητές τής 

παγκοσμιοποίησης μαζί με τις  "άγιες οικογένειες" 

τού τόπου.

Έτσι, στο θέατρο που λέγεται... Βουλή, δεν θα βρείτε 

σήμερα σχεδόν κανέναν από τους λαμπρούς  Έλληνες 

διανοητές και επιστήμονες, επειδή δεν είναι... θεατρίνοι.

Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ' αυτά; 

Επειδή είναι υπεύθυνοι για τον κάθε 

ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ...ΓΕΝΝΗΘΕΙ,  για την κάθε 

ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ...ΓΕΝΝΗΘΕΙ.  

Γιατί δεν θέλουν άλλους Έλληνες σ' αυτόν τον τόπο.  Ούτε στο γένος, ούτε στη σκέψη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΑ Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ' αυτά;"

«ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ-ΣΚΟΥΠΑ» ΓΙΑ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΕΙΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

Του Βασίλειου Μαρκεζίνη*
Παρόν, 8-1-2012

Ο Αρμαγεδδών θα είναι φρικτός όχι μόνο για τους Έλληνες, αλλά και για τα συμφέροντα που εκπροσωπεί ο κ. Τόμσεν...

Τα γεγονότα που ζούμε σήμερα αποδεικνύουν πόσο δίκιο είχε ο κ. Βασίλης Μαρκεζίνης όταν πριν από τέσσερα χρόνια υποστήριζε την ανάγκη ανακήρυξης ΑΟΖ. Τώρα ανακαλύφθηκε ότι π δεύτερη μεγαλύτερη πηγή φυσικού αερίου, μετά τα αποθέματα που έχει η Ρωσία στον Βόρειο Πόλο, βρίσκεται μεταξύ Ισραήλ, νοτίως της Κύπρου και νοτίως της Κρήτης. Και ορθώς ο κ. Μαρκεζίνης, με την παραμονή της παράδοσης της δικαιοδοσίας στην αγγλική Δικαιοσύνη των νέων ομολόγων που θα προέλθουν από το κούρεμα, λέει: Προσέξτε μη χάσετε από την πίσω πόρτα αυτά που θα κερδίσετε από τις γεωτρήσεις. Ο κ. Μαρκεζίνης στο άρθρο του, που δημοσιεύουμε στη συνέχεια, υποδεικνύει τι πρέπει να κάνουμε για να διασφαλίσει η χώρα μας τα συμφέροντα της.

Καθώς η βιοτική κατάσταση του μέσου Έλληνα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, ακόμη και... η περίοδos των εορτών (για όσους έχουν ακόμη την οικονομική δυνατότητα να τις εορτάζουν) δεν μπορεί μας κάνει να παραβλέψουμε ότι οι εξελίξεις προχωρούν αλματωδώς - σε μια στιγμή μάλιστα που, ενώ η Ελλάδα καίγεται, οι έλληνες πολιτικοί συνεχίζουν να παίζουν το βιολί τους...
Εντούτοις παρά τη διάχυτη μελαγχολική εσωστρέφεια, οι συμπατριώτες μου πρέπει να συνειδητοποιήσουν πλήρως τις πρόσφατες ειδήσεις για τον υποθαλάσσιο πλούτο μα;. Εκείνοι οι Έλληνες, λοιπόν, που μέχρι τώρα δεν πίστευαν ούτε εμένα ούτε τους άλλους σχολίαστες που, εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια, τονίζουμε τη σπουδαιότητα της ΑΟΖ και την ανάγκη αναπροσαρμογής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, οφείλουν σήμερα να αναθεωρήσουν τις απόψείς τους.
Οι τότε προειδοποιήσεις μου είχαν λάβει ως απάντηση μόνο χωλές δικαιολογίες και επικρίσεις, προερχόμενες από πολιτικά νεκρούς και οριστικά ξεχασμένους unoupγoύς Εξωτερικών. Ως πού όμως μπορεί να φτάσει η πνευματική και πολιτική ανεπάρκεια ενός επικριτή; θα αρκεστώ απλώς να θυμίσω ότι στα κοντόφθαλμα άρθρα τους ορισμένοι «πανεπιστημιακοί», αρωγοί του υπουργείου Εξωτερικών, αμφισβητούσαν ακόμη και τον ισχυρισμό μου ότι υπήρχε όντως φυσικό αέριο, στη συγκεκριμένη περιοχή! Όλοι όμως γνωρίζουν σήμερα όχι μόνο ότι υπάρχει αέριο αλλά και πόσο ακριβώς υπάρχει. Και είμαστε ακόμη στην αρχή!
Τι οφείλουμε όμως να κάνουμε τώρα;
Πρώτον, να συνειδητοποιήσουμε ότι τα κοιτάσματα αερίου στα ισραηλινοκυπριακά σύνορα είναι τεράστια.
Δεύτερον, να αντιληφθούμε πόσο αναγκαίο είναι να αξιολογήσουμε τάχιστα την πρόταση Ρώσων και Ισραηλινών για διεξαγωγή γεωτρήσεων νοτίως της Ιεράπετρας με δικά μας έξοδα - μια και, εξ όσων γνωρίζω, οι Τούρκοι δεν μας έχουν... ακόμη αμφισβητήσει την Κρήτη!
Τρίτον, και σπουδαιότατον, πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία η επικείμενη μετατροπή σε αγγλικό δίκαιο των νέων δανειακών συμβάσεων. Μιας και η πτώχευση μας δεν πρέπει να αποκλείεται, όπως άλλωστε και η επάνοδός μας στην δραχμή, κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι οι πιστωτές μας θα γίνονταν νόμιμοι ιδιοκτήτες των κοιτασμάτων μας! θα χάναμε έτσι τη μόνη σίγουρη προίκα που μας απομένει! θα δεχθεί κάτι τέτοιο η πρόσκαιρη κυβέρνηση μας, η οποία κυριαρχεί μεν στη Βουλή, αλλά ίσως όχι και στον λαό;
Τέταρτον, καιρός είναι να επανεξετάσουμε, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδιασμού την εξωτερική μας πολιτική , τις αυξανόμενες ενδείξεις ασταθές -οικονομία και πολιτικής- στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Θα πρέπει, έτσι, να υπενθυμίσουμε στον ελληνικό λαό όχι μόνο πόσο ΑΔΙΚΟ είχαν εξαρχής οι άνθρωποι που αρνήθηκαν να διακηρύξουν τα σχετικά με την ΑΟΖ δικαιώματα μας, αλλά και ότι εκείνοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που εφάρμοσαν με ενθουσιασμό τη συγκεκριμένη «πολιτική απραξίας» δεν είναι δυνατόν να παραμένουν ακόμη στα καλοπληρωμένα πόστα τους στο υπουργείο Εξωτερικών, μόνο και μόνο γιατί έχουν από κάπου... πελάτες. Ενώ τα πολιτικά αφεντικά τους τα έχει ήδη καταπιεί η ανελέητη Ιστορία, γιατί πρέπει οι ίδιοι να συνεχίζουν να διαμορφώνουν την εξωτερική πολιτική μας;
Όσο κι αν κάποια κατεστημένα συμφέροντα -μικροσκοπικά κόμματα, μη επανεκλεγόμενοι (λόγω της γενικής αγανάκτησης) υπουργοί, πολιτικά συνωμοτούσες εφημερίδες- απεχθάνονται την ιδέα των εκλογών, οι εκλογές θα γίνουν, αργά ή γρήγορα! Και τότε το εκλογικό σώμα θα σαρώσει όλα εκείνα τα πολιτικά ζιζάνια που έχουν ριζώσει στη χώρα μας εδώ και δέκα τουλάχιστον χρόνια και παριστάνουν σήμερα τα μεταμορφωμένα και όμορφα λουλούδια...
Μπορεί κάποιοι να νομίζουν ότι οι'Ελληνες ξεχνούν γρήγορα ή ότι τους κοροϊδεύει εύκολα προσωπικά, αρνούμαι να πιστέψω κάτι τέτοιο. Όλα τα προαναφερθέντα κατεστημένα πρέπει να ξεριζωθούν, να σαρωθούν και να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων της Ιστορίας! θα πρόσθετα όμως ότι εκεί πρέπει να καταλήξουν και όλα τα αραχνιασμένα μυαλά της Βασιλίσσης Σοφίας, τα οποία μας εμποδίζουν να δούμε καθαρά (τα προβλήματα εξωτερικής πολιτικής).
Την πρόσφατη, κατά τα φαινόμενα ελκυστική, προσφορά των Ρώσων δεν πρέπει απλά να σπεύσουμε να τη μελετήσουμε με θετική διάθεση: πρέπει επίσης να την επεκτείνουμε και σε άλλες γειτονεύουσες υποθαλάσσιες περιοχές, προσεγγίζοντας και άλλες εταιρείες -π.χ. αμερικανικές, βρετανικές, γαλλικές-, ώστε να βοηθήσουμε τη χώρα μας να βρει ασφάλεια στο πλαίσιο μιας πολυπλευρης ξένης συμμετοχής στην ενεργειακή μας πολιτική.
Λίγο προτού κάποιοι παραχωρήσουν, κατά τον πλέον ασυγχώρητο τρόπο, σημαντικά νομικά δικαιώματα στous ξένους δανειστές μας, δεν μπορούμε παρά να αντιμετωπίσουμε ως «μάννα εξ ουρανού» τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στις νότιες θάλασσές μας και να λάβουμε τα αναγκαία πολιτικά και νομικά μέτρα που θα τα κρατήσουν μακριά από τα χέρια των πιστωτών μας, οι οποίοι παριστάνουν τους «φίλους» μας.
Όταν σήμερα στο δικαστήριο οδηγούνται εκπρόσωποι της Εκκλησίας, κατηγορούμενοι για αδικήματα που διαπράχθηκαν, σύμφωνα με την κοινή πεποίθηση, με τη συνεργεία πολιτικών οι οποίοι, τεχνηέντως, έχουν αυτοαθωωθεί, δεν θα έπρεπε ο ελληνικός λαός να αρχίσει να σκέφτεται ότι οφείλει να καταλογίσει πολιτικές ή -ίσως-και ποινικές ευθύνες τόσο σε πολιτικούς όσο και σε άλλους αξιωματούχους για ζημίες που προκάλεσαν στη χώρα με διάφορους τρόπους;
Μια τέτοια δραστική κίνηση θα κέρδιζε ευρεία επιδοκιμασία. Οι δε βουλιμικοί τραπεζίτες -που είναι συνεχώς είναι οι κύριοι ευεργετούμενοι από τις δόσεις που δήθεν πάνε σε συντάξεις και μισθούς- καθώς και η πανταχού παρούσα «τρόικα», πρέπει να το καταλάβουν: τα έγγραφα που υπογράφονται από φοβισμένους πολιτικούς υπό ασφυκτικές πιέσει δεν θα μπορούν να προστατεύουν για πάντα τα αφεντικά τους.
Ο κ. Τόμσεν, λοιπόν, καλά θα κάνει να φρεσκάρει τις θρησκευτικές του γνώσεις και να καταλάβει ότι ο επαπειλούμενος από τους φίλους του Αρμαγεδδών θα είναι φρικτός: όχι όμως μόνο για τους Έλληνες, αλλά και για τα συμφέροντα που ο ίδιος εκπροσωπεί.

* Αναδημοσίευση με την άδεια του συγγραφέως

http://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2012/01/blog-post_09.html

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/search?updated-max=2012-01-10T01:17:00-08:00&max-results=7

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ-ΣΚΟΥΠΑ» ΓΙΑ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΕΙΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ"

Ο «φόρος τιμής» του Πάμπλο Πικάσο προς τον ελληνικό λαό

Ο «φόρος τιμής» του Πάμπλο Πικάσο προς τον ελληνικό λαό ήταν ένα από τα έργα τέχνης που εκλάπησαν από την Εθνική Πινακοθήκη τη Δευτέρα. Το «Γυναικείο Κεφάλι» ανήκε σε συλλογή έργων τέχνης που είχαν συγκεντρώσει οι Ροζέ Μιλλιέξ και Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ, ως συμπαράσταση στους Έλληνες που αντιστέκονταν στη ναζιστική Κατοχή.

Το «Γυναικείο Κεφάλι» της Ντόρα Μάαρ φιλοτεχνήθηκε το 1939 από τον Πάμπλο Πικάσο και αποτελεί δωρεά του καλλιτέχνη στον ελληνικό λαό και τιμητική προσφορά του για τη γενναία αντίστασή του κατά τη διάρκεια της ναζιστικής Κατοχής.
Ο διαστάσεων 56x40 εκ. πίνακας απεικονίζει τη Ντόρα Μάαρ, «μούσα» του Πικάσο κατά την περίοδο 1936-1943.
Η μοναδικότητά του έγκειται στην αφιέρωση που φέρει ο πίνακας στο πίσω μέρος του: «Για τον ελληνικό λαό, φόρος τιμής από τον Πικάσο, Παρίσι, Μάιος 1946». Από κάτω υπάρχει η υπογραφή του καλλιτέχνη και η ημερομηνία δημιουργίας του έργου τέχνης (14.10.39).
Το έργο αποτελούσε έναν από τα 46 έργα τέχνης Γάλλων δημιουργών που συγκεντρώθηκαν από τον φιλέλληνα Ροζέ Μιλλιέξ και τη σύντροφό του Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ, σε μια προσπάθεια να βοηθηθεί η ελληνική αντίσταση.
Το ένα γλίτωσε, το άλλο εκλάπη. Πρόκειται για δύο έργα του Ολλανδού ζωγράφου, Πιετ Μοντριάν.
Και οι δύο πίνακες φιλοτεχνήθηκαν το 1905. Το «Τοπίο» είναι ο πίνακας που έπεσε από τα χέρια του διαρρήκτη και σώθηκε και απεικονίζει ένα αγρόκτημα κοντά στο Άμστερνταμ. Πρόκειται για έργο διαστάσεων 24x31 εκ.
O πίνακας που εκλάπη φέρει τον τίτλο «Μύλος» και απεικονίζει τον ανεμόμυλο Στάμερ κατά μήκος του ποταμού Γκάσπερ Τρέκβααρτ.
Το έργο είχε αγοραστεί το 1963 από τον Αλ.Παππά και αποτέλεσε δωρεά στην Εθνική Πινακοθήκη.
Ένα από τα έργα τέχνης που έκλεψαν οι διαρρήκτες ήταν και το σχέδιο του Ιταλού Γκουλιέλμο Κάτσια, γνωστού ως Μονκάλβο, που απεικονίζει «τον Άγιο Ντιέγκο ντε Αλκάλα σε έκσταση με την Αγία Τριάδα και τα σύμβολα του πάθους».
Το έργο -διαστάσεων 27x16,5 εκ.- αποτέλεσε δωρεά του Γρηγορίου Μαρασλή στην Εθνική Πινακοθήκη το 1907.
Newsroom ΔΟΛ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο «φόρος τιμής» του Πάμπλο Πικάσο προς τον ελληνικό λαό"