ΕΠΩΝΥΜΑ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΟΡΩΝΟΣ

Κόρωνος Νάξου: Οι άνθρωποι και τα επώνυμά τους-----

   "Οι άνθρωποι και τα επώνυμά τους" περιλαμβάνει στοιχεία ιστορίας οικογενειών, περιλαμβάνει την κατάσταση γεννήσεων στην Κόρωνο 1904 - 1930, την κατάσταση Μικρασιατών που προσέφυγαν στο χωριό το 1922 και την κατάσταση των καταγεγραμμένων στα μητρώα αρρένων του χωριού.
Οι γενικές πληροφορίες για το χωριό, η ιστορία τoυ χωριού, η ιστορία των ονομασιών του, ένα έγγραφο του 1666, η παρουσίαση του οικισμού και της ευρύτερης περιοχής, ότι αφορά το σμιρίγλι, τις ασχολίες των κατοίκων, τον τρόπο ζωής, τα τραγούδια τους χορούς, τις γιορτές , τα ονόματα, το γλωσσικό ιδίωμα, μια παρουσίαση ενός εκατόλογου που είχε αποστείλει ο ιερέας και δάσκαλος Γαβριήλ Λεγάκης στον Νικόλαο Πολίτη μαζί με άλλο λαογραφικό υλικό και τέλος η βιβλιογραφία, περιέχονται στην αρχική ανάρτηση για την Κόρωνο.

Περιεχόμενα

1. Άνθρωποι, επίθετα και παρατσούκλια
2. Γεννήσεις στην Κόρωνο ανά οικογένεια 1904-1930
3. Μικρασιάτες στην Κόρωνο το 1922
4. Καταγεγραμμένοι στα μητρώα αρρένων της Κορώνου

Άνθρωποι, επίθετα και παρατσούκλια

Οι πληροφορίες για τα επίθετα ή επώνυμα των Κορωνιδιατών που αναφέρονται εδώ προέρχονται από προσωπική γνώση , από τα στοιχεία των μητρώων αρρένων του χωριού (1845 - 1943), από τα στοιχεία των μητρώων αρρένων του δήμου Κορωνίδας (1845-1878), από τα στοιχεία μιας σειράς πηγών που αναφέρονται στις σημειώσεις¹, από εκδόσεις και δημοσιεύσεις σχετικές με την ετυμολογία και την προέλευση ελληνικών επωνύμων και από τα στοιχεία που παρατίθενται στο βιβλίο του Ιωάννη Χουζούρη «Λαϊκή Ποίηση για την Κόρωνο Νάξου και την Ιστορία της». Αν και η ιστορία των οικογενειών του χωριού καταλαμβάνει στο βιβλίο του Ιωάννη Χουζούρη έκταση 160 σελίδων και περιλαμβάνει πολλές και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που δεν μπορεί να αναφερθούν εδώ, πρέπει να σημειωθεί ότι στο βιβλίο του Χουζούρη παρατίθενται 44 επώνυμα, ενώ εδώ καταχωρούνται πολύ περισσότερα. Πρόκειται για την πληρέστερη καταγραφή επωνύμων Κορωνιδιατών που έχει δημοσιευθεί μέχρι σήμερα.

Πρέπει να επισημανθεί ότι υπήρξαν επίθετα στην Κόρωνο που σήμερα δεν αποτελούν επώνυμα ατόμων που έλκουν την καταγωγή τους από το χωριό. Στον κατάλογο επισημαίνονται με αστεράκι(*). Τα επίθετα αυτά βρέθηκαν σε έγγραφα και στα μητρώα αρρένων. Σε ό,τι αφορά τα επίθετα που δεν υπάρχουν σήμερα μεταξύ των Κορωνιδιατών και δεν εμφανίζονται στα μητρώα αρρένων αλλά εμφανίζονται μόνο σε έγγραφα προγενέστερα του 1845, από το περιεχόμενο των εγγράφων προκύπτει και όχι πάντοτε με βεβαιότητα, το ποια από τα αναφερόμενα στα έγγραφα άτομα κατοικούσαν στην Κόρωνο. Στον κατάλογο που ακολουθεί παραθέτω όλα τα επώνυμα σε ενιαία αλφαβητική σειρά.

Ένα άλλο θέμα είναι τα παρατσούκλια ή αλλιώς τα παρώνυμα. Η λέξη παρατσούκλι προέρχεται από τη λέξη των ελληνιστικών χρόνων παρατίτλιον υποκοριστικό της λέξης παράτιτλος (Ετυμολογικό λεξικό της Νέας Ελληνικής, Γεωργίου Μπαμπινιώτη ). Στο χωριό τα παρατσούκλια αποτελούσαν ένα είδος δεύτερου επωνύμου που ξεχώριζε μεταξύ τους οικογένειες με το ίδιο επώνυμο και για αυτό κατά κανόνα είναι νεώτερα από τα επώνυμα στα οποία αντιστοιχούν.
Αναφέρω μόνο τα κυριότερα από τα παρατσούκλια που αντιστοιχούν σε σημερινά επώνυμα και τα παραθέτω συνήθως στο τέλος του κειμένου που αφιερώνεται σε κάθε επώνυμο. 
Όμως πριν τα επώνυμα παραθέτω ένα ευρετήριο παρωνύμων.Στην πρώτη στήλη του ευρετηρίου παρατίθενται τα παρώνυμα  (παρατσούκλια) με αλφαβητική σειρά, ενώ στη δεύτερη αναγράφεται απέναντι από κάθε παρώνυμο της πρώτης στήλης, το επώνυμο στο οποίο αντιστοιχεί αυτό το παρώνυμο.
Μετά το ευρετήριο  ακολουθούν οι πληροφορίες για τα επώνυμα με αλφαβητική σειρά. Συνήθως στο τέλος του κεειμένου που αφιερώνεται σε κάθε επώνυμο, καταχωρούνται και οι πληροφορίες για τα παρατσούκλια που έχουν δοθεί σε άτομα που φέρουν αυτό το επώνυμο

Ευρετήριο παρωνύμων

Στον πίνακα που ακολουθεί, στην πρώτη στήλη παρατίθενται σε αλφαβητική σειρά τα παρωνύμια (παρατσούκλια) του χωριού και στη δεύτερη τα επώνυμα των οικογενειών στις οποίες έχει παρουσιασθεί κάθε παρατσούκλι. Στην παράγραφο για κάθε επώνυμο μπορείτε να βρείτε πρόσθετες πληροφορίες για τα παρατσούκλια που συνδέονται με οικογένειες που έχουν αυτό το επώνυμο.

Αθανασάκης,-η                                       Επταήμερος

Αλεξάνδρου                                             Φακίνος

Ανατολίτης,-η                                         Μανωλάς

Ανεστάσης, -η                                         Μελισσουργός

Άννης, -η                                                   Μελισσουργός

Αντραγαθεάκης, -η                                 Σιδερής

Αντρεάκης, -η                                           Φακίνος

Αντωνάκης,-η, Αντωνο                       Χουζούρης

Αντωνίου                                                    Παντελιάς

Αντωνόπουλοι,                                       Μανωλάς

Αξάης, Αξάηδες                                        Αξαόπουλος

Αρβανάκης –η                                           Μαγγιώρος

Αρτίμης, -η                                                  Ψαρρός

Ασκηστής, Ασκηστο-                             Φακίνος

Αστείος                                                         Λεγάκης

Αφεντάκης, -η                                             Πρωτονοτάριος

Βαρκάρης, -η                                                Χουζούρης

Βασιλακάκης,-η, Βασιλακο-                  Κουφόπουλος

Βρέστας, -ηδες                                            Μανωλάς

Γαβριήλ                                                          Λεγάκης

Γερμανός, Γερμανο-                                 Παπακωνσταντής

Γεωργακάς –ά                                              Κουφόπουλος

Γεώργιος, -ίου                                             Μαγκανάρης

Γεώργιος, -ίου                                             Χουζούρης

Γιάγκος, -ου                                                  Χουζούρης

Γιαγκούλας                                                    Κοντόπουλος

Γιαλίνης –η                                                    Λεγάκης

Γιάννος,- ου                                                  Κουφόπουλος

Γιαννούλης -η                                              Μαγγιώρος

Γιαννούλης, -η                                             Φακίνος

Γιωργάκης                                                     Μανδηλαράς.

Γιωργαντάς, -ά                                            Κωνσταντάκης

Γιωργαντάς, -ά                                            Xουζούρης

Γιώργου                                                          Μανδηλαράς

Γκιδιώτης, -η                                                 Σιδερής

Γλέπος, -οι                                                     Κουφόπουλος

Γλιστρίτης -η (1)                                         Κουφόπουλος

Γλιστρίτης -η (2)                                         Κουφόπουλος

Γλύμης                                                             Μαγγιώρος

Γνήσιος                                                           Κωνσταντάκης

Γούμενος, -ου,                                             Μελισσουργός

Γουρνάς, Γουρνο-                                      Μανδηλαράς

Δαγκλής, -ή                                                   Πρωτονοτάριος

Δασκάλου                                                       Παυλόπουλος 

Δήμαρχος, -ου                                              Πρωτονοτάριος 

Δημητράκης, Δημητρακο-                       Μανωλάς  

Δημήτρη                                                           Χουζούρης 

Δημητρίου                                                       Ψαρρός

Εφταήμερος                                                    Επταήμερος

Ζαζάνης, Ζαζανο-                                         Μανδηλαράς

Ζαχαρο-                                                            Μανδηλαράς

Ζερβός, Ζερβού                                             Σιδερής     

Θανάσης, -η                                                    Μελισσουργός

Θεοχάρης, -η, Θεοχαρο-                            Χουζούρης 

Ιππότης, -η                                                     Μανωλάς

Ιωάννης, -η                                                     Κουφόπουλος

Ιωάννης. -η                                                     Μαγκανάρης

Καλοεράκης,-η                                               Κουφόπουλος

Καλόερος, -ου                                                Κουφόπουλος

Κάμας ή Καμάς                                               Κουμερτάς

Καρατζάς ( Τζα- )                                           Γληνός

Καράτζος –ου                                                 Λεγάκης

Καρούμπας, -α, Καρουμπο-                     Μανωλάς

Κατσιμήδης, -η, -ηδο-                                Μαστρογιαννόπουλος

Κολώνης                                                           Επταήμερος

Κοροβίδας, -α                                                 Σιδερής 

Κορωνιάτης Κορωνιάτο-                           Κουφόπουλος

Κουντούρης, Κουντουρο-                         Σιδερής

Κουτσοκέρης, -η, Κουτσοκερο-              Μανωλάς

Κουφίτης, -η, Κουφιτο-                              Ψαρρός

Κύριος, -ίου                                                      Νομικός

Κωνσταντάκης, -η                                         Μανδηλαράς

Κωνσταντάρα                                                  Κουμερτάς

Λεβέντης, Λεβεντο-                                       Παντελιάς

Λεντούδης, -η,                                                 Μελισσουργός

Λεντουδάκης, -η                                              Μελισσουργός

Λεωνιδάκης, -η                                                  Σιδερής

Λιανούδης, Λιανουδο-                                  Σπανός

Λουκά                                                                    Νομικός

Λυερός, Λυερο-                                                 Φυρογένης

Μαγγιώρος Μαγγιωρο-                                 Μαγγιώρος

Μαθαιάκης,-η                                                     Μελισσουργός

Μαλιφέστης, -η                                                 Μελισσουργός

Μαμίδης, -η,  Μαμιδο-                                    Χουζούρης 

Μαμουλιάρης, -η                                              Μελισσουργός

Μανωλάκης, -η                                                  Μανδηλαράς, Κωσταντάκης

Μανωλάς, Μανωλο-                                        Μανωλάς

Μανώλης, -η                                                       Μελισσουργός

Μανώλης Ψαράς                                               Μελισσουργός

Μαριολάς, -α,                                                     Μανωλάς

Μάρκου, Μαρκο-                                               Μαγκανάρης 

Μάρκου, Μαρκο-                                                Χουζούρης

Μαρκουο-                                                              Χουζούρης

Μαρκούριος, -ίου                                              Χουζούρης

Μαρούσο-                                                             Λεγάκης

Μαστοράδες                                                        Κουμερτάς

Ματζουράνης, -η                                                Φακίνος

Ματθαίου                                                               Μαγκανάρης

Ματθαίου                                                               Σιδερής

Μαυρομίχαλος, -ου                                           Κουφόπουλος

Μητσάκης, -η                                                       Χουζούρης

Μήτσου                                                                  Μαγγιώρος

Μήτσου                                                                  Παυλόπουλος

Μηχανικός, -ού                                                   Μανδηλαράς

Μικρός , Μικρο-                                                  Μαγγιώρος

Μιμίκος, -ου                                                          Μανωλάς

Μίμυτας, Μιμυτο-                                               Μανωλάς

Μιχαλάκης -η                                                        Μαγγιώρος

Μιχάλης, Μιχαλέος,                                          Μανωλάς        

Μιχάλης, Μιχαλο-                                               Μαγγιώρος

Μιχελής, -ή, -ήδες                                               Μανωλάς

Μόντζος, Μοντζο-                                              Μανωλάς

Μουντρουλάς, Μουντρουλο-                        Παυλόπουλος

Μουστάκας Μουστακο-                                   Κωνσταντάκης

Μπαρμπεράκης, -η                                              Φακίνος

Μπαρμπέρης, Μπαρμπερο-                            Φακίνος

Μπαρουξής, Μπαρουξο-                                 Κοντόπουλος

Μπέης, Μπεο-                                                       Σιδερής

Μπέκος, Μπεκο-                                                  Μουτσόπουλος

Μπεκογιαννο-                                                      Μουτσόπουλος

Μπεοσιδερής, -ή                                                  Σιδερής

Μπερέας, Μπερεάκης, -η                                 Σιδερής

Μπλήλος, -ου                                                       Μανωλάς

Μπουλαμάτσης, Μπουλαματσο-                Παυλόπουλος

Μπούμπλης, Μπουμπλο-                               Μανδηλαράς

Μπουρδούκος, -άς, Μπουρδουκο-             Παντελιάς

Μπραζέρης , Μπραζερο-                                 Λεγάκης

Μυκόνιος –οι                                                        Κουφόπουλος

Μυλωνάς, -ά,                                                        Μαστρογιαννόπουλος

Νεροβίτσης,  Νεροβιτσο-                                Μανωλάς

Νικητάκης –η                                                        Μαγγιώρος

Νικηφοράκης, -η                                                  Μανδηλαράς

Νικηφόρου                                                             Κουφόπουλος

Νικόλα                                                                      Μανδηλαράς

Νικολάκη                                                                 Παυλόπουλος

Νικολάου                                                                 Μαγκανάρης

Νίκου                                                                         Πρωτονοτάριος  

Νιότη                                                                         Κουφόπουλος 

Ντουζένης, η, Ντουζενο-                                 Μανωλάς

Ντουντούνης,-η, Ντουντουνο-                    Μανωλάς

Ξύδης, Ξυδο-                                                         Μανωλάς

Όθωνα, Οθωνο-                                                   Πρωτονοτάριος

Παλιός, Παλιού,                                                   Μανωλάς 

Παναγιωτάκης -η                                                 Κουφόπουλος

Παναγιωτάκης, -η                                                Κωσταντάκης 

Πανανής Πανανήδο-                                         Κουφόπουλος

Πανούργος                                                             Κορρές 

Παπαγιαννάκης, -η                                             Κορρές

Παπαγιώργης-η                                                    Παυλόπουλος

Παπαδέλης –η                                                       Κουφόπουλος

Παπαδογιάννης, -η                                             Παυλόπουλος

Παπαδογιώργης, -η                                            Παυλόπουλος

Παπαπαναγιώτης, -η                                          Παυλόπουλος 

Παραμυθάς –ο                                                       Μαγγιώρος

Παύληδοι (Παύλου)                                            Κουφόπουλος

Πέπος, Πέπου,  Πεπο-                                        Νομικός, Μανδηλαράς

Πέτρου                                                                      Πρωτονοτάριος 

Πετρουλάδες, Πετρουλο-                                 Μανδηλαράς

Πετρούλης, Πετρουλο-                                      Μανωλάς

Πέτρου-Νταή                                                          Κοντόπουλος

Πρέσβης, -η                                                             Μανωλάς 

Προβατάρης, Προβαταρο-                               Μανωλάς

Προέδρου                                                                 Κουφόπουλος

Ροκάς, -ά, Ροκο-                                                     Κοντόπουλος

Σαγιάς, -ά                                                                  Σιδερής

Σακελιομάρκος –ου                                              Λεγάκης

Σάλιακας, Σαλιακο-                                              Σιδερής

Σαλιμπούργος-ου                                                 Κουφόπουλος

Σέργης                                                                        Μανδηλαράς

Σήμερης, -η                                                               Μανδηλαράς

Σιανός, Σιανο-                                                         Μανωλάς

Σιδερής, Σιδερο-                                                     Σιδερής

Σιφνιός, Σιφνο-                                                       Παντελιάς

Σπαλιέρης, -η                                                            Μελισσουργός

Σπίθας                                                                          Μανωλάς

Σπυριδάκης, Σπυριδακο-                                     Μανωλάς

Σπυριδάκης, -η                                                         Μελισσουργός

Σπύρου                                                                        Ψαρρός 

Στάθης,-η                                                                    Μαγγιώρος

Σταμάτης,-η, Σταματο-                                         Μανωλάς

Σταυράκης, Σταυρακο-                                         Μανωλάς                             

Σταυριανός Σταυριανού                                      Κουμερτάς

Στεφανίδας, -α                                                         Μανδηλαράς

Στέφανος, -ου, Στεφανο-                                    Μαστρογιαννόπουλος

Στέφανου, Στεφανο-                                              Χουζούρης

Στοβάκης, -η,                                                             Μανωλάς

Στόβος (Στοβοκώστας )                                        Βιντζηλαίος

Στρατηγός, -ού                                                          Παπακωνσταντή

Τάκη                                                                               Κουμερτάς

Τάσου                                                                           Λεγάκης

Τζαπέτρος (Τζαπετρογιάννης)                         Γληνός

Τζοβενάκης, Τζόβενος                                          Επταήμερος

Τζουάνος, Τζουανο-                                              Μανδηλαράς

Τζουντάνης, Τζουντανο-                                    Βιντζηλαίος

Τσαμπουνάρης, Τσαμπουναρο-                     Μανωλάς

Τσάρος                                                                       Μανδηλαράς

Τσεργίνης Τσεργινο-                                          Κουφόπουλος

Τσιγγρός, Τσιγγρο-                                             Μανωλάς

Τσικαλάς Τσικαλαδο-                                          Κοντόπουλος

Τσικαλάς, Τσικαλαδο-                                       Ψαρρός 

Τσίκνας                                                                    Κουφόπουλος

Φάκος, Φάκο-                                                         Κουφόπουλος

Φασκιανός, Φασκιανο-                                      Φακίνος

Φασόλης, -η,                                                          Μελισσουργός

Φασόλης, -η                                                            Παπαϊωάννου

Φαφούλης Φαφούληδες                                   Κουφόπουλος

Φώτης,-η, -ηδες                                                    Μελισσουργός

Φωτιάς                                                                       Μανωλάς

Χαρχαλιάς                                                               Μαγγιώρος

Χατζήδες Χατζηδο-                                              Μαγγιώρος

Χελιαμπάς Χελιαμπά                                          Κουφόπουλος

Χοχλιός, -ιού                                                          Μελισσουργός

Χρήστηδοι (Χρήστου)                                        Κουφόπουλος

Χριστοδουλάκης, -η,                                           Μανωλάς

Χριστόδουλου                                                        Πρωτονοτάριος

Χρυσός, Χρυσο-                                                     Νικολάκης 

Άνθρωποι επώνυμα και παρατσούκλια

Αγαπητός

Το επώνυμο υπάρχει στον ελλαδικό χώρο από τους βυζαντινούς χρόνους. Έχει καταγραφεί τον 14^ο αιώνα στον Γαλατά στην Πόλη, το 1321 στη Χαλκιδική και το 1268 στην Κρήτη^1η.
Ο Ιωάννης Αγαπητός από την Απείρανθο ήρθε στην Κόρωνο μετά το 1940, παντρεύτηκε τη Φλώρα Εμμανουήλ Κουφοπούλου (από τους Κορωνιάτηδες)  και έμεινε και απόκτησε παιδιά στην Κόρωνο. Ο γιός τους Γεώργιος 1942, είναι καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Αγαπητοί γεννημένοι στην Κόρωνο

Επώνυμο Όνομα Πατέρας Μητέρα τόπος έτος γέν. παρατηρήσεις ΑΓΑΠΗΤΟΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ Ήρθε από την Απείρανθο και παντρεύτηκε τη Φλώρα Κουφοπούλου 1917, κόρη του Κοπωνιατομανώλη 1876                   ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ   ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΛΩΡΑ 1942 καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών

Αξαόπουλος

Αξάι ή αξάγι, από το εξάγιον, είναι το αλεύρι που δινόταν στον μυλωνά ως αμοιβή του για το άλεσμα. Ένας μυλωνάς με το επώνυμο Κουφόπουλος είχε το παρατσούκλι Αξάης. Τα παιδιά του καταγράφτηκαν ως Αξαόπουλοι^1ζ. Σε προικοσύμφωνο του Γιάννη Πουλημένου του έτους 1824 αναφέρεται χωράφι του Γιάννη Αξαόπουλου, άρα αυτή η δημιουργία του επωνύμου πρέπει να ανάγεται σε χρονολογία προγενέστερη του 1800.
Από τα μητρώα αρρένων του χωριού προκύπτει ότι οι σημερινοί Αξαόπουλοι προέρχονται από τέσσερα αδέλφια γιους ενός Παναγιώτη Αξαόπουλου που είχε τέσσερεις γιους και δύο κόρες.
Η πρώτη του κόρη Κυριακή 1849 παντρεύτηκε με τον Μανώλη Μουτσόπουλο, και η δεύτερη Σοφία 1853 παντρεύτηκε με τον Ιωάννη Παυλόπουλο από τους Μουντρουλάδες.
Ο πρώτος του γιος Γιάννης γεννήθηκε πριν το 1845, ο Κωσταντής γεννήθηκε το 1851, ο Βασίλης το 1859 και ο Πέτρος το 1861.
Ο Γεώργιος Αξαόπουλος (1892)^1ε γιος του παραπάνω Κωσταντή έχασε τη ζωή του στον πόλεμο 1912-1913^1ζ.
Μεταξύ των Αξαόπουλων πρέπει να αναφερθεί η γεννημένη στο χωριό το 1917 ζωγράφος Σοφία Μάγκουρα - Αξαοπούλου, κόρη του παπα Στυλιανού Αξαόπουλου 1892 και εγγονή του γεννημένου πριν το 1845 Γιάννη Αξαόπουλου.

Παρατσούκλια

Όλοι οι Αξαόπουλοι έχουν το παρώνυμο Αξάηδες(Αξαοπαναγιώτης για παράδειγμα). Μόνο ο Κατίνας Γεωργίου Αξαοπουλος 1922 εγγονός του παραπάνω Βασιλείου Αξαόπουλου 1859 και οι απόγονοί του έχουν το παρατσούκλι Καρδερίνης χωρίς να πάψουν να είναι Αξάηδες.

Αξαόπουλοι γεννημένοι στην Κόρωνο

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΓΙΑΝΝΗΣ				Αναφέρεται με περιουσία σε έγγραφο του 1824 1ι
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ				Ο  Γιάννης του γεννήθηκε πριν το το 1845
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΓΙΑΝΝΗΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ			Ο Αξαογιάννης. Γεννήθηκε πριν το 1845
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ		1851	ο Αξαοκωσταντής
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ		1859	ο Αξαοβασίλης
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ		1861	ο Αξαοπέτρος
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ  του Παναγιώτη		1887	Αξαοέργης
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ	ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του Παναγιώτη		1904	του  Αξαοβασίλη
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ  του Βασιλείου	ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ	23/5 1918	του Αξαοέργη
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ  του Βασιλείου	ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ	13/1 1919	Αξαογιάννης
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΚΑΤΙΝΑΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ  του Βασιλείου	ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ	26/5 1922	Καρδερίνης
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΦΩΤΙΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΤΑΣΙΑ	1937
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΤΑΣΙΑ	1939
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΥ	ΕΙΡΗΝΗ	ΙΑΚΩΒΟΣ  του Πέτρου	ΜΑΡΙΝΑ	03/02 1927
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΥ	ΚΑΛΛΙΟΠΗ	ΙΑΚΩΒΟΣ  του Πέτρου	ΜΑΡΙΝΑ	07/04 1928
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΙΑΚΩΒΟΣ  του Πέτρου	ΜΑΡΙΝΑ	1937
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ	ΙΑΚΩΒΟΣ  του Πέτρου	ΜΑΡΙΝΑ	1939
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ του Παναγιώτη		1874
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ  του Παναγιώτη		1877
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ  του Παναγιώτη		1881	Αξαοπαναγιώτης
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ  του Παναγιώτη		1892	Ο παπα Στελιανός
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ  του Παναγιώτη	ΖΩΪΤΣΑ	1934	του Γιάννη του Αξαοπαναγιώτη
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ του Παναγιώτη		1892	θύμα.πολέμου, γιος του Αξαοκωσταντή
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ  του Βασιλείου	ΚΑΛΛΙΟΠΗ	18/8 1929
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ  του Βασιλείου	ΚΑΛΛΙΟΠΗ	1932
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ  του Βασιλείου	ΚΑΛΛΙΟΠΗ	1933
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΓΙΑΝΝΗΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ			Ο Αξαογιάννης. Γεννήθηκε πριν το 1845
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΚΩΝ/νΝΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ		1851	ο Αξαοκωσταντής
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ		1859	ο Αξαοβασίλης
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ		1861	ο Αξαοπέτρος
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Ιωάννη	ΒΑΣΙΛΙΚΗ	9/3 1907	του Αξαοπαναγιώτη
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Ιωάννη	ΒΑΣΙΛΙΚΗ	12/3 1909	του Αξαοπαναγιώτη
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΥ	ΜΑΡΙΑ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Ιωάννη	ΒΑΣΙΛΙΚΗ	22/04 1911	του Αξαοπαναγιώτη
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΥ	ΜΑΡΙΑ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Ιωάννη	ΒΑΣΙΛΙΚΗ	03/01 1915	του Αξαοπαναγιώτη
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΥ	ΣΟΦΙΑ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Ιωάννη	ΒΑΣΙΛΙΚΗ	15/07 1917	του Αξαοπαναγιώτη
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Ιωάννη	ΒΑΣΙΛΙΚΗ	27/3 1922	του Αξαοπαναγιώτη
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Ιωάννη	ΒΑΣΙΛΙΚΗ	5/4 1924	του Αξαοπαναγιώτη
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Πέτρου	ΚΥΡΙΑΚΗ Γεωργ.Ψαρρού	8/2 1926
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΥ	ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Πέτρου	ΚΥΡΙΑΚΗ Γεωρ. Ψαρρού	14/07 1927
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΥ	ΚΑΛΛΙΟΠΗ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Πέτρου	ΚΥΡΙΑΚΗ Γεωρ. Ψαρρού	09/09 1929
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Πέτρου	ΚΥΡΙΑΚΗ Γεωρ.Ψαρρού	1930
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΥ	ΜΑΡΙΑ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Πέτρου	ΚΥΡΙΑΚΗ Γεωρ. Ψαρρού
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΥ	ΣΟΦΙΑ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Πέτρου	ΚΥΡΙΑΚΗ Γεωρ. Ψαρρού
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΜΙΧΑΗΛ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Πέτρου	ΚΥΡΙΑΚΗ Γεωρ.Ψαρρού	1945
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΥ	ΦΛΩΡΑ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Πέτρου	ΚΥΡΙΑΚΗ Γεωρ. Ψαρρού
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ	ΠΕΤΡΟΣ του Παναγιώτη	ΚΑΛΛΙΟΠΗ	1901
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΙΑΚΩΒΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ του Παναγιώτη	ΚΑΛΛΙΟΠΗ	1904
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΙΑΚΩΒΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ του Παναγιώτη	ΚΑΛΛΙΟΠΗ	13/3 1905
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΥ	ΔΕΣΠΟΙΝΑ	ΠΕΤΡΟΣ του Παναγιώτη	ΚΑΛΛΙΟΠΗ	24/12 1909
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΥ	ΣΟΦΙΑ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ  του Ιωάννη	ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ	18/07 1917	Του παπα Στελιανού
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ  δάσκαλος	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ του Ιωάννη	ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ	9/1 1920	Ο Γιάγκος του παπα Στελιανού
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΥ	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ του Ιωάννη	ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ	15/12 1921	Του παπα Στελιανού
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΥ	ΓΕΩΡΓΙΑ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ  του Ιωάννη	ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ	10/09 1924	Του παπα Στελιανού
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ ιερέας	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ  του Ιωάννη	ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ	18/10 1926	Του παπα Στελιανού
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΥ	ΜΑΡΙΑ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ του Ιωάννη	ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ	01/04 1929	Του παπα Στελιανού
ΑΞΑΟΠΟΥΛΟΣ	ΚΙΜΩΝ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ  του Ιωάννη	ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ	1938	Του παπα Στελιανού

Βασαλάκης

Το επώνυμο έχει ιταλική προέλευση. Προέρχεται από το Βασάλος που ανάγεται τελικά στο λατινικό vassallus (υπηρέτης). Στην Κρήτη το Βασάλος αναφέρεται από το1271³. Η λέξη βασάλος σήμαινε μεν υποτελής αλλά χρησιμοποιήθηκε για αξιωματούχους υποτελείς στους οποίους αναγνωριζόταν τιμητική σχέση με τον κύριό τους που μπορούσε να είναι ο δούκας⁶.
Για το Γεώργιο Βασαλάκη αναφέρεται σε ναξιακό έγγραφο ότι κατέθεσε στις 24 Οκτωβριου του 1667 επισυναπτόμενο έγγραφο του 1568 στο οποίο επανειλημμένα αναφερόταν ο Γιάκουμος (Ιάκωβος) Βασάλος^1β.
Ο Στέλιος Βασαλάκης ήρθε από τον Δαμαριώνα, παντρεύτηκε την Κορωνιδιάτισα Σοφία Μάρκου Λεγάκη, αδελφή του Μπραζεροέργη 1869, και έμεινε στην Κόρωνο^1ζ. Ο γιος τους Γεώργιος γεννήθηκε το 1895 και ο γιός τους Μάρκος το 1897^1ε. Ακολούθησαν οι Μαρία 1899, Μιχάλης 1900, Ιωάννης 1903, Ευδοξία 1905, Γεώργιος 1907 και Αικατερίνη 1909.
Ο Μιχάλης  Στυλιανού Βασαλάκης 1900 γιος του Στελιανουδάκη, σκοτώθηκε στη Μικρά Ασία το 1921

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος  έτος   γέν.	παρατηρήσεις
ΒΑΣΑΛΑ      ΚΗΣ	ΣΤΥΛΙΑ ΝΟΣ				Ο Στελιανουδάκης. Ήρθε από τον Δαμαριώνα και παντρεύτηκε τη Σοφία λεγάκη, κόρη του Μπραζερομάρκου
ΒΑΣΑΛΑ  ΚΗΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΣΟΦΙΑ	1895	Του Στελιανουδάκη
ΒΑΣΑΛΑ  ΚΗΣ	ΜΑΡΚΟΣ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΣΟΦΙΑ	1897	Του Στελιανουδάκη
ΒΑΣΑΛΑ   ΚΗ	ΜΑΡΙΑ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΣΟΦΙΑ	1899	Του Στελιανουδάκη
ΒΑΣΑΛΑ    ΚΗΣ	ΜΙΧΑΗΛ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΣΟΦΙΑ	1900	Του Στελιανουδάκη  Θ.Π. (1921 στη Μικρά Ασία )
ΒΑΣΑΛΑ  ΚΗΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΣΟΦΙΑ	1903	Του Στελιανουδάκη
ΒΑΣΑΛΑ   ΚΗ	ΕΥΔΟΞΙΑ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΣΟΦΙΑ	22/10 1905	Του Στελιανουδάκη
ΒΑΣΑΛΑ  ΚΗΣ	ΕΜΜΑΝΟΥ ΗΛ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΣΟΦΙΑ	05/08    1908	Του Στελιανουδάκη
ΒΑΣΑΛΑ   ΚΗ	ΑΙΚΑΤΕΡΙ ΝΗ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΣΟΦΙΑ	25/11 1909	Του Στελιανουδάκη

Βασιλαρέ * ή Φασιλαρέ *

Αναφέρονται στο χωριό σε έγγραφο του 1740 ο  Νικόλας Νικηφόρου Φασιλαρέ και σε έγγραφο του 1806 ο Νικόλας Βασιλαρέ^1γ. Το επώνυμο είναι σε πτώση γενική και σημαίνει του Βασιλαρέ , του Βασίλαρου αλλά υπάρχει και στην ονομαστική (Βασιλαρές). Ο Γεώργιος Βασιλαρές του Νικολάου εμφανίζεται στα μητρώα αρρένων του δήμου Τραγαίας ως γεννημένος στο χωριό Καλόξυλος το έτος 1866. Επώνυμα με κατάληξη -ές ή -ες αν είναι στην ονομαστική,είναι πιο συνηθισμένα στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΒΑΣΙΛΑΡΕ ή Φασιλαρέ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ
ΒΑΣΙΛΑΡΕ ή Φασιλαρέ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ			Αναφέρεται σε προικοσύμφωνο  του 1740 (1γ, τ. 13 αρ.4)
ΒΑΣΙΛΑΡΕ ή Φασιλαρέ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ			Αναφέρεται σε προικοσύμφωνο  του 1740 (1γ, τ. 13 αρ.4)
ΒΑΣΙΛΑΡΕ ή Φασιλαρέ	ΜΑΡΙΑ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΣΤΑΜΑΤΑ		Αναφέρεται σε προικοσύμφωνο  του 1740 (1γ, τ. 13 αρ.4)
ΒΑΣΙΛΑΡΕ	ΜΑΝΩΛΗΣ
ΒΑΣΙΛΑΡΕ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ			Αναφέρεται σε έγγραφοο του   1806 (1γ, τ. 15 αρ.12)

Βελόνης *

Από το βελόνη. Μαρτυρείται το 1262 στην Κεφαλονιά^1η. Υπήρχε και το βυζαντινό Βελωνάς³. Το Vellona υπήρξε (1370 αλλά και αργότερα) επώνυμο με ελληνική ρίζα στην ευρύτερη περιοχή της Βενετίας³.
Στην Κόρωνο ένα από τα 13 νοικοκυριά που καταγράφτηκαν το 1708 ανήκε στο Δημήτρη Βελόνη^1δ. Βελόνηδες υπάρχουν σήμερα στη Χώρα Νάξου. Στα μητρώα αρρένων της Χώρας εμφανίζονται από το 1847.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΒΕΛΟΝΗΣ	ΔΗΜΗΤΡΗΣ				Ένας από τους 13 φορολογούμενους που καταγράφτηκαν στις Τρικοκκιές το 1708 (1δ)

Βιλαντώνης

Ίσως σημαίνει ο βιλάνος Αντώνης δηλαδή ο Αντώνης που δουλεύει στη βίλα (από το ιταλικό villa και το Αντώνης)⁶. Η Χρυσούλα Τσικριτσή - Κατσιανάκη³ αναφέρει ότι στην Κρήτη την εποχή της βενετοκρατίας οι βιλάνοι καλλιεργούσαν τα φέουδα.
Ο Μάρκος Βιλαντώνης από την Κωμιακή, παντρεύτηκε την Ανέζα Βιντζηλαίου (έτος γέννησης 1914) του Κωνσταντίνου (Τζουντάνη). Ήταν γραμμένος σμυριδεργάτης   και απόκτησε παιδιά στην Κόρωνο^1ζ.
Άλλος Βιλαντώνης αναφέρεται ότι παντρεύτηκε στην Κόρωνο τη Βασιλική Μάρκου Μυλωνά^1θ, γεννημένη όχι πολύ μετά το 1930^1στ.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΒΙΛΑΝΤΩΝΗΣ	ΜΑΡΚΟΣ				Ήρθε από την Κωμιακή, δούλεψε ως Σμυριδεργάτης, παντρεύτηκε την Ανέζα Βιντζηλαίου 1914 κόρη Τζουνντανοκώστα και απόκτησε παιδιά στο χωριό
ΒΙΛΑΝΤΩΝΗΣ					Ήρθε από την Κωμιακή και καντρευτηκε τη Βασιλική Μάρκου Μυλωνά 1932

Βιντζηλαίος

Σε έγγραφα του 1694 μαρτυρείται στην Κωμιακή το επώνυμο Γεώργιος Μπίτζης (ΚΩΜΙΑΚΗ τ. Α΄, σ. 387). Επίσης σε φορολογικό κατάστιχο της Κωμιακής του 1757 καταγράφονται τα επώνυμα Γιώργης-Δημήτρης-Κωνσταντής-Καλή Μπιτζηλέου (ΚΩΜΙΑΚΗ τ. Α΄, σ386). Οι απόγονοι του Γεωργίου Μπίτζη έγιναν Μπιτζηλέοι. Εκείνοι που έχουν το επώνυμο Κουμερτάς αποκαλούνται Κουμερτάδες ή Κουμερτέοι και εκείνοι που έχουν το επώνυμο Μπίτζης αποκαλούνται Μπίτζηδες ή Μπιτζη(λ)έοι (Το (λ) γίνεται απαραίτητο για λόγους ευφωνίας). "Μπιτζηλέος" επίσης σημαίνει εκείνον που είναι "του Μπίτζη".
Η Χρυσούλα Τσικριτσή - Κατσιανάκη³ αναφέρει ότι υπήρχε στο Ηράκλειο το επώνυμο Μπίτζος και ότι το Μπίτζος προέρχεται από το ενετικό επώνυμο Bizzo που προέρχεται από ενετικό βαπτιστικό. Προσθέτει επίσης ότι τo ενετικό επώνυμο Bigi προέρχεται από την ενετική λέξη bigio = γκρίζο (για το χρώμα των μαλλιών). Από το Bigi πρέπει να προέρχεται και το Μπίτζης και το Μπίτζιος. Μπίτζης σημαίνει Γκριζομάλλης ή αλλιώς Ψαρρός.
Η άποψη που θέλει να προέρχεται το επώνυμο των Βιντζηλαίων της Κωμιακής από το "πιτυλός -πιτσυλέος -πιτζυλέος" (= στικτός, παρδαλός) αγνοεί ιστορικά στοιχεία. Αγνοεί πρώτα  την ύπαρξη στην Κωμιακή του επωνύμου Μπίτζης, αγνοεί το γεγονός της εξαφάνισης του επωνύμου αυτού και της ταυτόχρονη εμφάνισης στην Κωμιακή του επωνύμου Μπιτζηλέος, αγνοεί την ύπαρξη του  ενετικού επωνύμου Bigi, και αγνοεί επίσης ότι το επώνυμο  Μπιτζηλέος εμφανίστηκε μόνο σε περιοχές που δέχτηκαν ενετική επίδραση.

Κατά παλαιότερη άποψη του Νίκου Λεβογιάννη, η προέλευση των Βιντζηλαίων της Κωμιακής είναι η εξής: Οι Μπιτζηλέοι > Βιντζηλαίοι, έχουν ρίζες απ’ το Αϊβαλί και οι Μπιτζηλάκηδες από την Κρήτη. Αργότερα έγιναν κι αυτοί Μπιτζηλέοι και τελικά Βιντζηλαίοι.
Ό μως τo Μπίτζης (από το ενετικό επώνυμο Bigi), είναι πιθανότερο να δημιουργήθηκε στην Κρήτη ή στη Νάξο. Στο Ηράκλειο υπάρχουν και το Μπιτζηλαίος και το Μπιτζίνης, ενώ στο Ρέθυμνο υπάρχει το Μπίτζιος. Στη Νάξο, στην Κωμιακή, οι απόγονοι ενός Μπίτζη καταγεγραμμένου το 1694, έγιναν Μπιτζηλέοι. Αν πήγαν Μπιντζηλέοι στην Κωμιακή και από το Αϊβαλί, θα πρέπει να είχαν και αυτοί μακρινή καταγωγή από περιοχή που είχε δεχτεί ενετική ή άλλη ιταλική γλωσσική επίδραση.
Στη γειτονική Λέσβο είχε υπάρξει παρουσία Γενοβέζων επί 100 περίπου χρόνια (1355-1462) και το Αϊβαλί ιδρύθηκε από κατοίκους της Λέσβου. Στη Λέσβο υπάρχει σήμερα το επώνυμο Μπιτζίνης, λέξη που σημαίνει ότι και το Μπιτζηλέος, δηλαδή τον απόγονο του Μπίτζη ενώ δεν καταγράφεται το Μπιτζηλέος.  Αυτό αδυνατίζει αλλά δεν κάνει εντελώς απορριπτέα την υπόθεση να δημιουργήθηκε το επώνυμο Μπιτζιλέος και στη Λέσβο ή στο Αϊβαλί. Έχω όμως μια επιπλέον επιφύλαξη. 
Το Αϊβαλί ιδρύθηκε περί το 1600 και μέχρι το 1821 είχε συνεχή και εντυπωσιακή ανάπτυξη. Οι κάτοικοί του δεν έφευγαν, αντιθέτως πήγαιναν εκεί και έμεναν Έλληνες από άλλες περιοχές. Αν ήρθαν Μπιτζηλέοι από το Αίβαλί στη Νάξο αυτό πρέπει να έγινε αμέσως μετά τη μεγάλη σφαγή και καταστροφή που βίωσε αυτή η πόλη στις 2 Ιουνίου του 1821, και αν πράγματι τότε ήρθαν, τότε πρέπει να ήταν απόγονοι Μπιτζηλέων που είχαν μετοικήσει από την Κωμιακή στο Αϊβαλί (δείτε και το επώνυμο Επταήμερος). Άλλωστε για ποιον άλλο λόγο θα διάλεγαν να μετοικήσουν σε ένα χωριό σαν τα τότε χωριά της βορειοανατολικής Νάξου, έχοντας προηγουμένως βιώσει τη ζωή σε μια πόλη σαν το Αϊβαλί;    
Θα προσθέσω στα παραπάνω  ότι και στην Αργολίδα το επώνυμο Μπιτζής δεν είναι ασυνήθιστο, αλλά δεν υπάρχει καμιά ένδειξη για το ενδεχόμενο  ύπαρξης σχέσης μεταξύ των Μπιτζηλέων της Κωμιακής και των Αργιτών με επώνυμο Μπιτζής.

Ο Κώστας Βιντζηλαίος από την Κωμιακή ήρθε και παντρεύτηκε στην στην Κόρωνο τη Βασιλική κόρη του Γεωργίου  Μανωλά (Μόντζου). Ο Βιντζηλαίος Βασίλειος του Κωνσταντίνου και της Βασιλικής γεννήθηκε το 1907 και δεύτερος Βιντζηλαίος Βασίλειος του Κωνσταντίνου και της Βασιλικής το 1910^1ε. Τα αδέλφια τους Ανέζα, Γεώργιος και Στυλιανή γεννήθηκαν τα έτη 1914, 1917 και 1919^1ε,1στ.
Οι Βιντζηλαίοι της Κορώνου που αναφέρω παραπάνω είχαν το παρώνυμο Τζουντάνηδες.

Ο Χουζούρης αναφέρει και άλλον Βιντζηλαίο Κώστα στο χωριό, επίσης Κωμιακίτη που είχε το παρατσούκλι Στοβοκώστας, είχε παντρευτεί με την Μαρία Μανδηλαρά και είχαν αποκτήσει στο χωριό τρεις γιους, τον Μάρκο 1932, το Γιάννη 1934 και τον Μανώλη 1937.

Βιτζηλαίοι ή Βιντζηλαίοι διωγμένοι από τη Νάξο μετοίκησαν το 1860 στην Πάρο. Είχαν προγενέστερη καταγωγή από την Κρήτη αναφέρεται στο ιστολόγιο "παριανά επίθετα". Τα κτήματα της περιοχής του Κάμπου στο Άσπρο Χωριό, τα κατέχουν από παλαιά μέχρι σήμερα οι απόγονοι του Γ. Βιτζηλαίου, ναξιακής καταγωγής, γι’αυτό η περιοχή παλαιότερα καλούνταν «Των Αξώτω», προστίθεται (Ιστοσελίδα "παριανά επίθετα").

Ο Βιτζηλαιαδίστικος χορός ήταν αντρικός χορός των Βιντζηλαίων της Κωμιακής. Οι χορευτές τον χόρευαν σε ευθεία γραμμή, ο ένας πλάι στον άλλο. Τον χόρευαν πάντοτε με την ίδια μελωδία (Βιτζηλαιαδίστικος σκοπός). Πάνω σε αυτήν τη μελωδία έχει αναπτυχθεί το τραγούδι "χορέψετε , χορέψετε" που έχει περιληφθεί στην δεύτερη σειρά νησιώτικων τραγουδιών του Γιάννη Πάριου. Για περισσότερες πληροφορίες κάνετε κλικ στην υπογραμμισμένη λέξη Βιτζηλαιαδίστικος.

ΒΙΝΤΖΗ ΛΑΙΟΣ	ΚΩΝ?ΝΟΣ				Ο Τζουντάνης. Ήρθε  από την Κωμιακή
ΒΙΝΤΖΗ ΛΑΙΟΣ	ΒΑΣΙΛΕΙ  ΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΒΑΣΙΛΙΚΗ Μανωλά	22/8   1907	του Τζουντάνη
ΒΙΝΤΖΗ ΛΑΙΟΣ	ΒΑΣΙΛΕΙ  ΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΒΑΣΙΛΙΚΗ Μανωλά	28/11 1910	του Τζουντάνη
ΒΙΝΤΖΗ ΛΑΙΟΥ	ΑΝΕΖΑ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΒΑΣΙΛΙΚΗ Μανωλά	17/3   1914	του Τζουντάνη
ΒΙΝΤΖΗ ΛΑΙΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΒΑΣΙΛΙΚΗ Μανωλά	25/2   1917	του Τζουντάνη
ΒΙΝΤΖΗ ΛΑΙΟΥ	ΣΤΥΛΙΑ ΝΗ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΒΑΣΙΛΙΚΗ Μανωλά	14/11 1919	του Τζουντάνη
ΒΙΝΤΖΗ ΛΑΙΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ				Ο Στοβοκώστας. Ήρθε από την Κωμιακή
ΒΙΤΖΗ ΛΑΙΟΣ	ΜΑΡΚΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΜΑΡΙΑ Μανδηλαρά	1932	του Στοβοκώστα
ΒΙΤΖΗ ΛΑΙΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΜΑΡΙΑ Μανδηλαρά	1934	του Στοβοκώκώστ
ΒΙΤΖΗ ΛΑΙΟΣ	ΕΜΜΑΝΟΥ ΗΛ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΜΑΡΙΑ Μανδηλαρά	1937	του Στοβοκώστα

Γαλάνης *

Στα μητρώα αρρένων ο Νικηφόρος Γαλάνης του Νικολάου και της Ελένης αναφέρεται με έτος γέννησης 1898, ο αδελφός του Αριστείδης με έτος γέννησης 1904 και ο αδελφός Γεώργιος με έτος γέννησης 1905. Τα αδέλφια τους Σοφία και Δημήτρης γεννήθηκαν στο χωριό το 1907 και το1911^1στ. Ο Δημήτρης δεν αναφέρεται στα μητρώα αρρένων που συντάχθηκαν για το έτος 1911 αρκετά αργότερα.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΓΑΛΑΝΗΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΓΑΛΑΝΗΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΕΛΕΝΗ	1898
ΓΑΛΑΝΗΣ	ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΕΛΕΝΗ	1904
ΓΑΛΑΝΗΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΕΛΕΝΗ	10/9 1905
ΓΑΛΑΝΗ	ΣΟΦΙΑ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΕΛΕΝΗ	2/3  1909
ΓΑΛΑΝΗΣ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΕΛΕΝΗ	5/9  1911

Γεράκης *

Η Ειρήνη του Μάρκου Γεράκη και της Μαρίας Μανωλά γεννήθηκε στο χωριό το 1909. Στο χωριό γεννήθηκαν επίσης ο αδελφός της Νικήτας στις 23-1-1911 και ο δεύτερος αδελφός της επίσης Νικήτας στις 31-8-1912^1στ.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΓΕΡΑΚΗΣ	ΜΑΡΚΟΣ
ΓΕΡΑΚΗ	ΕΙΡΗΝΗ	ΜΑΡΚΟΣ	ΜΑΡΙΑ	29/10 1909
ΓΕΡΑΚΗΣ	ΝΙΚΗΤΑΣ	ΜΑΡΚΟΣ	ΜΑΡΙΑ	23/1 1911
ΓΕΡΑΚΗ	ΝΙΚΗΤΑΣ	ΜΑΡΚΟΣ	ΜΑΡΙΑ	31/9 1912

Γιαμάς *

Η κερά Μαρία συμβία ποτέ του Μανώλη Γιαμά αναφέρεται σε έγγραφο του 1625 ή του 1675^α. Η κερά Μαρία προικίζει τον γιο της Δημήτρη με περιουσίες που βρίσκονται στην Κόρωνο. Το έγγραφο συντάχθηκε στο χωριό, στην αγία Μαρίνα και καταχωρήθηκε ως προικοσύμφωνο Δημήτρη Μανωλά που έγινει έτσι Μανωλάς, που αφού είναι πρόγονος των Παλιούδων (των Παλιών από τους Μανωλάδες) πρέπει να θεωρηθεί ως ο πρώτος Μανωλάς στο χωριό.
Το επώνυμο Γιαμάς προέρχεται από την τουρκική λέξη yama και σημαίνει άνθρωπο με κηλίδα στο δέρμα. (Μανόλη Τριανταφυλλίδη: Τα οικογενειακά μας ονόματα). Δεν έχω υπόψη μου άλλη αναφορά του επωνύμου στην Κόρωνο. Στη Νάξο η Ανέζα η Γιαμάδαινα προικίζει την κόρη της Ελένη με το σπίτι στο οποίο μένει και βρίσκεται στον Μπούργον της Χώρας αναφέρεται σε έγγραφο με ημερομηνία 3 Απριλίου 1541, γεγονός που δημιουργεί ερωτηματικά για το πώς μπορεί το επώνυμο Γιαμάς να προέρχεται από τουρκική λέξη. Είναι πιθανό οι Γιαμάδες να ήρθαν με το επώνυμο αυτό στη Νάξο πριν το 1541, άγνωστο όμως από πού.

(α). Στο έγγραφο που είναι στην κατοχή του Απόστολου Ιωάννη Ψαρρούεγγονού του  Γιακουμάκη Μανωλά (από τους Παλιούς), αναφέρεται ότι συντάχθηκε στο ναό της αγίας μεγαλομάρτυρος Μαρίνας στις 16 Οκτωβρίου του 1625 ή του 1675. Το ψηφίο που διαβάζεται 2 στη χρονολογία μοιάζει πολύ με το ψηφίο που διαβάζεται 7 στη χρονολογία τριών  άλλων εγγράφων που τα έχει στην κατοχή του το ίδιο άτομο. Αναφέρονται επίσης στο έγγραφο τα τοπωνύμια Βόθροι, Βόθροι-Τρικκοκιά, Παλαχώρι και Πόρτα. Σε έγγραφο του 1745 που είναι επίσης στην κατοχή του Απόστολου Ιωάννη Ψαρρού αναφέρονται τα τοπωνύμια Σκαδό και Βόθροι-Σκαδό. 

ΓΙΑΜΑΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ				Πατέρας του επομένου
ΓΙΑΜΑΣ    ΜΑΝΩΛΑΣ	ΔΗΜΗΤΡΗΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΜΑΡΙΑ		Το προικοσύμφωνο του έτους 1625 ή 1675 του Δημήτρη, γιου της κεράς Μαρίας  και του μακαρίτη ΜΑΝΩΛΗ Γιαμά , καταχωρείται ως προικοσύμφωνο Δημήτρη ΜΑΝΩΛΑ.

Γιαννούκος

Ο Κωνσταντίνος Γιαννούκος από τη Στενή Ευβοίας ήρθε στην Κόρωνο χωροφύλακας. Παντρεύτηκε με την Καλλιόπη Γεωργίου Ψαρρού και απόκτησαν δύο παιδιά. Την Καλλιόπη (1949) και το Δημήτρη (1950). H μητέρα των παιδιών πέθανε όταν τα παιδιά ήταν πολύ μικρά. Η Καλλιόπη είναι σύζυγος του Γεωργίου Γούναρη καθηγητού θεωρητικής φυσικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έχει οκτώ παιδιά. Ο Δημήτρης έχει δύο κόρες.

Επώνυμο Όνομα Πατέρας Μητέρα τόπος έτος γέν. παρατηρήσεις ΓΙΑΝΝΟΥΚΟΣ  ΚΩΝ/ΝΟΣ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ήρθε από τη Στενή της Εύβοιας ως  αστυνομικός και παντρεύτηκε την Καλλιόπη Γεωργίου Ψαρρού 1916 - 1951, κόρη του Τσικαλά ΓΙΑΝΝΟΥΚΟΥ ΨΑΡΡΟΥ   ΚΑΛΛΙΟΠΗ   ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΛΛΙΟΠΗ   1949 Παντρεύτηκε τον Γεώργιο Γούναρη, καθηγητή θεωρητικής φυσικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και απόκτησαν 9 παιδιά. ΓΙΑΝΝΟΥΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ      ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΛΛΙΟΠΗ   1950 Παντρεύτηκε την Αντωνία και απόκτησαν δύο κόρες
Γιαννούλης*

Στη Νάξο ο Γιάννης του Γιαννούλη εμφανίζεται με περιβόλι στ’ Απεράθου σε έγγραφο του 1539^1α και ο άρχοντας Πρε - Γιαννούλης αναφέρεται στη Χώρα σε δύο έγγραφα των ετών 1630 και 1636^1β. Σε έγγραφο του 1692 αναφέρεται στο χωριό ο Μιχάλης Γιαννούλης.^1γΟι Δημήτρης, Μιχάλης, Νικόλας και Πέτρος Γιαννούλης αναφέρονται στο χωριό στους φορολογικούς καταλόγους του 1757^1δ. Το επώνυμο εμφανίζεται σε σχέση με το χωριό και σε έγγραφο του 1774 και σε έγγραφο του 1792 (Κωνσταντίνος, Ανέζα και Δημήτρης Γιαννούλης)^1γ.

Επώνυμο Όνομα Πατέρας Μητέρα τόπος έτος γέν. παρατηρήσεις ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ  Αναφέρεται σε προικοσύμφωνο της κόρης του Σταμάτας του έτους 1692 που συντάχθηκε στο σπίτι του στο χωριό ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Αδελφός του προηγουμένου. Αναφέρεται στο ίδιο προικοσύμφωνο (1γ, τ.13, αρ.2) ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ ΣΤΑΜΑΤΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΖΙΛΙΑ ή    ΣΤΙΛΙΑ   Κόρη του παραπάνω Μιχάλη ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ ΛΕΝΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΖΙΛΙΑ ή    ΣΤΙΛΙΑ   Αδελφή της Σταμάτας ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Αναφέρεται στο φορολογικό κατάλογο του 1757 (1δ) ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ Αναφέρεται στο φορολογικό κατάλογο του 1757 ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ Αναφέρεται στο φορολογικό κατάλογο του 1757 ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΣ Αναφέρεται στο φορολογικό κατάλογο του 1757 ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΠΕΤΡΟΣ στο φορολογικό κατάλογο του 1757 αναφέρεται ότι "απόθανεν". ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΄Ήτα;ν πατέρας του Ιωάννη που ακολουθεί. ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ Παραχωρεί έναντι ποσού την καλλιέργεια χωραφιού στο Ποτιστικό, αναφέρεται σε έγγραφο του 1774   (1γ. τ.14, αρ.14 ) ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Σε έγγραφο του 1792 αναφέρονται τα αδέλφια Ανέζα, Κωσταντής και Δημήτρης Γιαννούλης. (1γ, τ15,αρ.10) ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ ΑΝΕΖΑ

Γιαννούσης

Στα μητρώα αρρένων ο Ιωάννης του Νικολάου Γιαννούση και της Ευδοκίας Βασιλείου Μαγγιώρου αναφέρεται με έτος γέννησης 1921^1ε,1στ. Η αδελφή του Ολυμπία γεννήθηκε το 1924 και η Αικατερίνη το 1927^1στ. Η κατάληξη –ούσης μπορεί να σημαίνει καταγωγή από τη Χίο.

Επώνυμο Όνομα Πατέρας Μητέρα τόπος έτος γέν. παρατηρήσεις ΓΙΑΝΝΟΥΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΙΑΝΝΟΥΣΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ   του Ανδρέα ΕΥΔΟΚΙΑ 3/6 1921 ΓΙΑΝΝΟΥΣΗ ΟΛΥΜΠΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΣ   του Ανδρέα ΕΥΔΟΚΙΑ 31/5 1924 ΓΙΑΝΟΥΣΗ ΣΤΥΛΙΑΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΣ   του Ανδρέα ΕΥΔΟΚΙΑ 20/8 1926 ΓΙΑΝΟΥΣΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΣ   του Ανδρέα ΕΥΔΟΚΙΑ 22/8 192

Γλέζος

Το επώνυμο Γλέζος θα μπορούσε ίσως να προέρχεται από το Εγγλέζος, παρατσούκλι ή επώνυμο που μπορούσε να δίδεται σε κάποιους που είχαν ταξιδέψει στην Αγγλία ή είχαν κάποιο χαρακτηριστικό ή ιδιότητα που παρέπεμπε σε Εγγλέζο. Ίσως πάλι να προέρχεται η λέξη γλέζος από την ίδια ρίζα που προέρχονται οι λέξεις γλάρος και γληνός που η αρχική τους σημασία ήταν λαμπρός, φωτεινός, αστραφτερός, και αν είναι  έτσι ίσως τελικά να απόκτησε την ίδια έννοια που απόκτησε και η λέξη γληνός, δηλαδή την έννοια λεπτός αδύνατος (από την έννοια φωτεινός την έννοια διάφανος και από το διάφανος την έννοια  αυτός που έχει φέξει δηλαδή λεπτός αδύνατος). Ίσως όμως να έχει μιαν άλλη προέλευση.

Από τα στοιχεία του Ellis Island Org, προκύπτει ότι το επώνυμο Glezos υπήρχε κυρίως στην περιοχή Τεγέας της Αρκαδίας (6 εγγραφές) και στη Νάξο (4 εγγραφές)¹⁷. Υπήρχε ακόμη στη Σκόπελο και στα Δυο Βουνά της περιοχής του Γοργοπόταμου. Σήμερα εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων υπάρχει κυρίως στη Νάξο. Στην Αρκαδία στη Φθιώτιδα και στη Μαγνησία δε φαίνεται να υπάρχει αλλά υπάρχουν 6 παροχές του ΟΤΕ στο όνομα Γλέζος στην Καλαμάτα. Στις Κυκλάδες υπάρχουν 27 παροχές εκ των οποίων 2 βρίσκονται στην Κόρωνο, 3 στη Χώρα της Νάξου, 3 στο νησί Σαντορίνη και 20 στην Απείρανθο.
Ο Ιωάννης Γλέζος από την Απείρανθο παντρεύτηκε και απόκτησε παιδιά στην Κόρωνο^1ζ. Ο πρώτος του γιος Ανδρέας γεννήθηκε το 1851 και ο δεύτερος Παντελής το 1854^1ε. Στα μητρώα αρρένων του δήμου Κορωνίδας αναφέρονται ως Γλεζόπουλοι.
Παιδιά του Ανδρέα Γλέζου ήταν ο Αντώνης (1888), ο Γεώργιος (1892) και η Σοφία (1900) που παντρέφτηκε με τον Στέλιο Σιδερή (από τους Σαλιάκηδες). Ο Γεώργιος σκοτώθηκε στα σμυριδορυχεία^1ζκαι ο γιος του ονομάστηκε και εκείνος Γεώργιος.
Παιδιά του Παντελή Γλέζου ήταν ο Γιάννης(1899) και ο Στέλιος (1907)^1ε

Για τους Γλέζους του χωριού το επώνυμό τους εχρησιμοποιείτο και σαν παρατσούκλι (Γλεζαντώνης). Ο Γεώργιος Γεωργίου Γλέζος που αναφέρεται παραπάνω είχε το παρατσούκλι Μπέμπης.
O Μανώλης Γλέζος, που μαζί με τον Απόστολο Σάντα κατέβασε κατά την πρώτη περίοδο της κατοχής τη γερμανική σημαία από την ακρόπολη, γεννήθηκε και τέλειωσε το πρώτο σχολείο στην Απείρανθο. Θα προσθέσω  όμως ότι η μητέρα-μου,  μου είχε πεί ότι ο Μανώλης Γλέζος είχε μείνει σε πολύ μικρή ηλικία και μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα  μαζί με τη μητέρα του Μάχη στην Κόρωνο, σε σπίτι που ήταν απέναντι στο δικό μας σπίτι. 

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΓΛΕΖΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ				Ήρθε από την Απείρανθο
ΓΛΕΖΟΣ	ΑΝΔΡΕΑΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ		1851
ΓΛΕΖΟΣ	ΠΑΝΤΕΛΗΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ		1854
ΓΛΕΖΟΣ	ΑΝΤΩΝΙΟΣ	ΑΝΔΡΕΑΣ του Ιωάνννη		1888	Ο Γλεζαντώνης
ΓΛΕΖΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΑΝΔΡΕΑΣ του Ιωάνννη		1892	Ο Γλεζογιώργης. Σκοτώθηκε στα σμυριδορυχεία και ο γιός του πήρε το όνομά του
ΓΛΕΖΟΥ	ΣΟΦΙΑ	ΑΝΔΡΕΑΣ  του Ιωάνννη			Παντρεύτηκε το Στέλιο τον Σιδερή από τους Σαλιάκηδες
ΓΛΕΖΟΥ	ΒΑΣΙΛΙΚΗ	ΑΝΤΩΝΙΟΣ  του Ανδρέα	ΣΟΦΙΑ	07/08 1915	Του Γλεζαντώνη
ΓΛΕΖΟΥ	ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ	ΑΝΤΩΝΙΟΣ  του Ανδρέα	ΣΟΦΙΑ	16/11 1917	Του Γλεζαντώνη
ΓΛΕΖΟΣ	ΑΝΔΡΕΑΣ	ΑΝΤΩΝΙΟΣ  του Ανδρέα	ΣΟΦΙΑ	27/01 1920	Του Γλεζαντώνη
ΓΛΕΖΟΣ	ΣΤΕΦΑΝΟΣ	ΑΝΤΩΝΙΟΣ  του Ανδρέα	ΣΟΦΙΑ	21/07 1922	Του Γλεζαντώνη
ΓΛΕΖΟΥ	ΦΛΩΡΑ	ΑΝΤΩΝΙΟΣ  του Ανδρέα	ΣΟΦΙΑ	19/04 1925	Του Γλεζαντώνη
ΓΛΕΖΟΥ	ΜΑΡΙΑ	ΑΝΤΩΝΙΟΣ  του Ανδρέα	ΣΟΦΙΑ	27/10 1927	Του Γλεζαντώνη
ΓΛΕΖΟΥ	ΣΟΦΙΑ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ  του Ανδρέα	ΕΛΕΝΗ	14/04 1922	Του Γλεζογιώργη
ΓΛΕΖΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ  του Ανδρέα	ΕΛΕΝΗ	24/05 1923	Ο Μπέμπης Του Γλεζογιώργη
ΓΛΕΖΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΠΑΝΤΕΛΗΣ του Ιωάννη		1899	Ο Γλεζογιάννης
ΓΛΕΖΟΣ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΠΑΝΤΕΛΗΣ του Ιωάννη		13/10 1907
ΓΛΕΖΟΥ	ΜΑΡΙΑ	ΙΩΑΝΝΗΣ    του Παντελή	ΧΡΥΣΟΥΛΑ	24/09 1926	Του Γλεζογιάννη
ΓΛΕΖΟΣ	ΠΑΝΤΕΛΗΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ   του Παντελή	ΧΡΥΣΟΥΛΑ	20/04 1924	Του Γλεζογιάννη
ΓΛΕΖΟΥ	ΜΑΡΙΑ	ΙΩΑΝΝΗΣ    του Παντελή	ΧΡΥΣΟΥΛΑ	24/09 1926	Του Γλεζογιάννη
ΓΛΕΖΟΣ	ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ    του Παντελή	ΧΡΥΣΟΥΛΑ	05/08 1929	Του Γλεζογιάννη
ΓΛΕΖΟΣ	ΑΝΔΡΕΑΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ    του Παντελή	ΧΡΥΣΟΥΛΑ	1931	Ο Αντρίκος του Γλεζογιάννη
ΓΛΕΖΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ    του Παντελή	ΧΡΥΣΟΥΛΑ	1934	Ο Πέπος του Γλεζογιάννη
ΓΛΕΖΟΣ	ΜΙΧΑΗΛ	ΙΩΑΝΝΗΣ    του Παντελή	ΧΡΥΣΟΥΛΑ	1939	Του Γλεζογιάννη

Γληνός

Γλήνεα κατά την αρχαιότητα σήμαινε άστρα, γλήνος σήμαινε φώς⁹και γληνός σήμαινε λαμπερός. Γληνός (στιλπνός, λαμπερός), ήταν το όνομα ενός γιου του Ηρακλή. Το επώνυμο όμως θα πρέπει να σχετίζεται άμεσα με τις νεώτερες σημασίες της λέξης.

Στο λεξικό μεσαιωνικής γραμματείας του καθηγητή Εμμ. Κριαρά η λέξη γλινός αποδίδεται ως αναγραμματισμός της λέξης λιγνός και προστίθεται ότι το λιγνός εμφανίζεται με τον τύπο γλινός σε έγγραφο του 16ου αιώνα. Στη Δυτική Κρήτη, αυτός που είχε λεπτά ατζιά δηλαδή λεπτές κνήμες, λεγόταν γλυνάτζης αντί λυγνάτζης αναφέρει η Χρυσούλα Τσικριτσή-Κατσιανάκη³ και σε έγγραφο του 1527 που παραθέτει ο Αντ. Κατσουρός^1β τα μικρά ζώα αναφέρονται στη Νάξο ως «γλινά ζώα».

Ίσως όμως η έννοια λεπτός , αδύνατος της λέξης γληνός να μην προέκυψε με τον τρόπο που υποδεικνύει ο καθηγητής Κριαράς αλλά να οφείλεται σε βαθμιαία μεταβολή της αρχικής έννοιας (λαμπρός, φωτεινός > διάφανος > λεπτός, αδύνατος). Αλλωστε "έχει φέξει" λέμε για κάποιον πολύ λεπτό, πολύ αδύνατο. Να προσθέσω εδώ ότι ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης αναφέρει στο Ετυμολογικό Λεξικό ότι οι λέξεις γελώ, γαλήνη, γλήνη (από όπου οι λέξεις γλήνος, γλήνεα και γληνός) προέρχονται από ινδοευρωπαϊκή ρίζα, που σημαίνει "λάμπω - γελώ". Ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης αναφέρει επίσης ότι η αγγλική λέξη clean (καθαρός) και η γερμανική klein (μικρός) έχουν την απώτερη αρχή τους σε αυτήν τη ρίζα και προσθέτει ότι η αρχική σημασία της γερμανικής λέξης klein ήταν "καθαρός - λεπτός".

Σε έγγραφο του 1538 αναφέρεται στον Έξω Μπούργο στη Χώρα, «το σπίτι του Αντώνη Ραμούντου του επονομαζόμενου Γλινού», σε έγγραφο του 1539 αναφέρεται «χωράφι των Γληνάδων» στ' Απεράθου και σε έγγραφο του 1540 αναφέρεται "ο κυρ Ιωάννης Ραμούντος ο λεγόμενος Γλινός με χωράφι στο μέρος της Άχαψης ονώματι Κοπριά"^1α. Το επώνυμο Ραμούνδος έχει ιταλική προέλευση και εμφανίστηκε στην Κρήτη με τη μορφή Arimondo το 1508 και με τη μορφή Remundo το 1521³. Το επώνυμο με τη μορφή Ραμούνδος εμφανίζεται σήμερα και στην Κρήτη (χωριό Αρμένοι Ρεθύμνου), και κυρίως στην Άνδρο.

Ο καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Μανόλης Γ. Σέργης αναφέρει στο βιβλίο του "Λαογραφικά του Γλινάδου Νάξου" ότι το όνομα και η κατάληξη -άδο του ονόματος του Γλινάδου οφείλεται στο ότι το χωριό κτίστηκε (περί το 1650) "στα μέρη των Γλινάδων" και συγκεκριμένα στα μέρη του Μανόλη Γλινού και των συγγενών του που τους θεωρεί πρώτους οικιστές του χωριού.
Την ίδια περίπου εποχή σε πωλητήριο χωραφιού στην περιοχή Απειράνθου με ημερομηνία 20-03-1669 αναφέρεται ως μάρτυρας ο Νικόλαος Γληνός,^1β ενώ σε έγγραφο του 1685 αναφέρεται ότι ο παπα- Μιχάλης Γληνός "προσκαλεσάμενος από χωρίο Τρικοκκιές", κατέγραψε εκεί ποιοι έχουν αφήσει κάτι «στον άγιο ναό της Αγίας Μαρίνας» καθώς και το τι έχουν αφήσει^1γ. Τρικοκκιές είναι η Κόρωνος. Λίγο αργότερα σε συμβόλαιο με ημερομηνία 03-02-1717 αναφέρεται ότι παραχωρείται έναντι του ποσού 1,5 ρεαλιού στον "παπα Μανουήλ Γλινό α το χωρίον  Απεράθου", ένα χωράφι στο Φιλότι,"εις την Κυλίστρα", ως "μισιάρικο παντοτινό" (κληρονομούμενο δικαίωμα και υποχρέωση καλλιέργειας του χωραφιού, με υποχρέωση απόδοσης του μισού από το παραγόμενο προϊόν στους ιδιοκτήτες του).

Το επώνυμο Γληνός εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων  υπάρχει σήμερα κυρίως στην Άνδρο. Εμφανίζεται  σε τρεις μορφέςˑ  Γλυνός, Γληνός και Γλινός¹. Στην Αθήνα η αναλογία Γλυνών, Γληνών και Γλινών εμφανίζεται περίπου 300:50:5 αντιστοίχως ενώ στην Άνδρο εμφανίζεται αποκλειστικά το Γλυνός. Ωστόσο μεταξύ των Κορωνιδιατών υπαρχει μόνο το επώνυμο Γληνός, και ομοίως μεταξύ των αναφερομένων στην εγκυκλοπαίδεια μόνο το Γληνός εμφανίζεται. Και ο γεννημένος στη Σμύρνη και καταγόμενος από την Άνδρο εκπαιδευτικός, συγγραφέας και διανοητής Δημήτρης Γληνός και ολόκληρη η ευρύτερη οικογένειά του με ήτα, δηλαδή «Γληνός», έγραφαν το επώνυμό τους. 

Από τα μητρώα αρρένων του χωριού και των δήμων Κορωνίδας και Απειρανθίας προκύπτει ότι ο Γεώργιος, ο Πέτρος και ο Μανώλης Γληνός ήταν γιοι του Νικολάου Γληνού. Ο Πέτρος και ο Μανώλης παντρεύτηκαν και απόκτησαν παιδιά στην Απείρανθο όπου υπήρχε και άλλη οικογένεια Γληνών. Γληνοί της Απειράνθου (όχι όλοι), είχαν το παρατσούκλι Προεστός αναφέρει ο Μανωλάς. Αντιθέτως ο Γεώργιος παντρεύτηκε και απόκτησε παιδιά στην Κόρωνο. Ο Νίκος Γεωργίου Γληνός γεννήθηκε στο χωριό το 1847, ο Εμμανουήλ Γεωργίου Γληνός το 1851, ο Ιωάννης Γεωργίου Γληνός το 1856, ο Κώστας Γεωργίου Γληνός το 1866 ^1ε . Γεννήθηκε και η Αικατερίνη  Γεωργίου Γληνού που παντεύτηκε τον Σπύρο Αποστόλου Ψαρρό 1861 τον Κουφιτοσπύρο.

Ο Μανώλης Γεωργίου Γληνός (Τζαπετρομανώλης) παντρεύτηκε στη Μέση. Ο Κώστας Γεωργίου Γληνός (Τζαπετροκωνσταντής) παντρεύτηκε και απόκτησε πέντε γιους στην Κόρωνο.
Ο πρώτος του γιος Γεώργιος γεννήθηκε το 1897 και έχασε τη ζωή του τον Μάιο του 1918 κατά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο στη Μακεδονία στη μάχη του Σκρα^1ζ.
Οι άλλοι ήταν ο Γιάννης (1900), ο Μανώλης (1902), ο Νίκος ο γνωστός χωριανός δικηγόρος (1908) και ο Δημήτρης (1911)^1ε. Απόκτησε και τρεις κόρες. Τη  Μαρία 1892, την  Αριάδνη (1899) και την Ανέζα (1905).

Ο Κώστας Νικολάου Γληνός γιος του παραπάνω δικηγόρου Νικολάου Γληνού, έχει εργασθεί και εργάζεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως επικεφαλής τμημάτων και υπεύθυνος προγραμμάτων προώθησης νέων και μελλοντικών τεχνολογιών και ήταν ο διευθυντής του προγράμματος προηγμένης έρευνας για ενσωματούμενη νοημοσύνη και ενσωματούμενα συστήματα ειδικών λειτουργιών (Πρόγραμμα ARTEMIS 2003-2008). Ο αδελφός του Σταύρος (1945) εργάζεται επίσης σε υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Οι Γληνοί του χωριού έχουν το παρατσούκλι Τζαπέτροι.  Το παρατσούκλι Τζαπέτρος είχε δώσει και τοπωνύμιο (Τζαπετράδο) σε τοποθεσία στη βορειανατολική Νάξο. Κατα το Μεγάλο Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας (Δημ. Δημητράκου) η λέξη καρατζάς σημαίνει τον μαύρο (καρα) αίγαγρο ή το αντίστοιχο οικιακό ζώο. Το -τζας θα πρέπει επομένως να σημαίνει το αγριόγιδο ή το γίδι, το κατσίκι. Αν έτσι έχουν τα πράγματα τότε Τζαπέτρος πρέπει να σημαίνει ο Πέτρος με τα γίδια, ο Πέτρος ο γιδάς. 


Ένας από τους «μικρούς πλανήτες – αστεροειδείς» της κύριας ζώνης αστεροειδών ο 7124, ονομάζεται «GLINOS» προς τιμήν του ελληνικής καταγωγής Καναδού αστρονόμου Tom Glinos. Ο Tom Glinos κατάγεται όμως από το χωριό Πικέρνης ή Πικέρνι του νομού Αρκαδίας. Οι γονείς του είχαν μεταναστεύσει στο London του Καναδά  το 1958 και εκεί γεννήθηκε οTom το 1960.

Σημειώσεις 

1.  Στα αρχεία του Ellis Island Org. υπάρχουν 74 εγγραφές ατόμων με το επώνυμο Glinos, 101 εγγραφές ατόμων με το επίθετο Glynosκαι 6 εγγραφές ατόμων με το επώνυμο Glenos που μετανάστευσαν στην Αμερική μεταξύ των ετών 1895 και 1925. Στο Glinos έχουν καταχωρηθεί άτομα  με επώνυμα Γλυνός, Γληνός και Γλινός. Αντιθέτως στο  Glynos έχουν καταχωρηθεί μόνο άτομα με επώνυμο Γλυνός, και στο  Glenos μόνο άτομα με το επώνυμο Γληνός. Για όλους αναφέρεται η εθνικότητα. Όλοι εκτός ενός Αυστριακού και ενός Ιρλανδού είναι Έλληνες. Για 25 μετανάστες αναφέρεται ως τελευταίος πριν τη μετανάστευση τόπος μόνιμης κατοικίας το νησί Άνδρος, για 7 κάποιο χωριό στο νομό Αρκαδίας, για 6 ο Πειραιάς, για 3 το Άργος, για 2 κάποια πόλη στις ΗΠΑ, για 2 η Κωνσταντινούπολη, για 1 η Νάξος, για 1 η Μασσαλία, για 1 μία πόλις της Ιρλανδίας και για 1 μία πόλη της Αυστρίας. Για τους υπόλοιπους δεν αναφέρεται ο τελευταίος πριν τη μετανάστευση τόπος μόνιμης διαμονής. Σήμερα στην Ανδρο υπάρχουν περί τις 100 παροχές του ΟΤΕ, και οι 100 στο επώνυμο Γλυνός ενώ στη Νάξο και την Κρήτη υπάρχουν συνολικά τρεις παροχές σε Γληνούς.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΓΛΗΝΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ				Ο Τζαπετρονικολός
ΓΛΗΝΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ			Ο Τζαπετρογιώργης. Οι αδελφοί του Πέτρος και Μανώληςπαντρεύτηκαν στην Απείρανθο
ΓΛΗΝΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ      του Νικολάου	ΑΝΕΖΑ	1847
ΓΛΗΝΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ      του Νικολάου	ΑΝΕΖΑ	1851	Ο Τζαπετρομανώλης. Παντρεύτηκε στη Μέση
ΓΛΗΝΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ      του Νικολάου	ΑΝΕΖΑ	1856
ΓΛΗΝΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ      του Νικολάου	ΑΝΕΖΑ	1866	Ο Τζαπετροκωσταντής
ΓΛΗΝΟΥ	ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ      του Νικολάου	ΑΝΕΖΑ	1871	Παντρεύτηκε τον Σπύρο Ψαρρό 1861 (τον Κουφιτοσπύρο)
ΓΛΗΝΟΥ	ΜΑΡΙΑ	ΚΩΝ/ΝΟΣ       του Γεωργίου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	1892	Του Τζαπετροκωσταντή
ΓΛΗΝΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ       του Γεωργίου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	1897	Σκοτώθηκε το Μάιο του 1918 στη μάχη του Σκρα στη Μακεδονία
ΓΛΗΝΟΥ	ΑΡΙΑΔΝΗ	ΚΩΝ/ΝΟΣ        του Γεωργίου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	1899	Του Τζαπετροκωσταντή
ΓΛΗΝΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ         του Γεωργίου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	1902	Του Τζαπετροκωσταντή
ΓΛΗΝΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ         του Γεωργίου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	1902	Ο Τζαπετρο(γ)ιάννης
ΓΛΗΝΟΥ	ΑΝΕΖΑ	ΚΩΝ/ΝΟΣ      του Γεωργίου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	01/10 1905	Του Τζαπετροκωσταντή
ΓΛΗΝΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ         του Γεωργίου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	14/12 1908	Του Τζαπετροκωσταντή. Ο γνωστός χωριανός δικηγόρος
ΓΛΗΝΟΣ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ         του Γεωργίου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	21/06 1911	Του Τζαπετροκωσταντή
ΓΛΗΝΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ        του Κων/νου	ΚΑΤΙΝΑ Παυλοπούλου	1931
ΓΛΗΝΟΣ	ΣΤΑΥΡΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ       του Κων/νου	ΑΝΝΑ Κοκκινάκη	1945	Εργάσθηκε στις υπηρεσίες της Ε.Ε.
ΓΛΗΝΟΥ	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ       του Κων/νου	ΑΝΝΑ Κοκκινάκη	1948	Η Λίνα
ΓΛΗΝΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ        του Κων/νου	ΑΝΝΑ Κοκκινάκη	1957	Υπευθυνος του προγράμματος ΑΡΤΕΜΙΣ 2003- 2008 της Ε.Ε

Γρύλης*

Το 1922 ΄ρθαν ως πρόσφυγες στο χωριό από τα Βουρλά, τα αδέλφια Αγάπη, Νίκος και Χρήστος Γρύλης.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΓΡΥΛΛΗΣ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ				Δεν έφτασε στο χωριό
ΓΡΥΛΛΗ	ΑΓΑΠΗ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ		Β   1902	Το 1922 ήρθε από τα Βουρλά στο Χωριό
ΓΡΥΛΛΗΣ	ΝΙΚΟΣ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ		Β  1903	Το 1922 ήρθε από τα Βουρλά στο Χωριό
ΓΡΥΛΛΗΣ	ΧΡΗΣΤΟΣ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ		Β   1907	Το 1922 ήρθε από τα Βουρλά στο Χωριό

Δαμιανός *

Από το βαφτιστικό Δαμιανός που κατά τον Γεώργιο Μπαμπινιώτη σχετίζεται με το αρχαιοελληνικό Δάμων. Στα μητρώα αρρένων ο Βασίλειος Δαμιανός του Ευσταθίου και της Αικατερίνης αναφέρεται με έτος γέννησης 1921 και ο αδελφός του Μιχαήλ με έτος γέννησης 1929.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΔΑΜΙΑΝΟΣ	ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
ΔΑΜΙΑΝΟΣ	ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ	ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ	ΑΙΚΑΤΕΡΙ ΝΗ	ΑΘ 19/08 1921	Στα μητρώα αρρένων  της Κορώνου αναφέρεται ως γεννημένος στην Αθήνα
ΔΑΜΙΑΝΟΣ	ΜΙΧΑΗΛ	ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ	ΑΙΚΑΤΕΡΙ ΝΗ	11/03 1929	Στα μητρώα αρρένων  της Κορώνου αναφέρεται ως γεννημένος στην Κόρωνο

Δεκαβάλας *

Επώνυμο ιταλικής προέλευσης. Η λέξη έχει έννοια σχετική με τον ίππο, το ιππεύω και το ιππότης. Το επώνυμο Cavallo εμφανίζεται στην Κρήτη από το1280³. Ο Δημήτριος Δεκαβάλας ήρθε στην Κόρωνο από τη Φολέγανδρο και παντεύτηκε την Μαρία, κόρη του Στυλιανού Σιδερή από τους Κουντούρηδες. Ο Ιωάννης Δεκαβάλας του Δημητρίου και της Μαρίας είναι καταχωρημένος στην κατάσταση γεννήσεων του χωριού 1904-1930 με έτος γέννησης 1909 και ο αδελφός του Στέλιος με έτος γέννησης 1910. Οι αδελφές τους Μαργαρίτα και Ανέζα γεννήθηκαν το 1912 και το 1914 αντίστοιχα και ο δεύτερος αδελφός με το όνομα Ιωάννης το 1917.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΔΕΚΑΒΑΛΑΣ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ				Ήρθε στο χωριό από τη Φολέγανδρο και παντρεύτηκε τη Μαρία Σιδερή, κόρη του Κουντουροστελιανού (1853)
ΔΕΚΑΒΑΛΑΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΜΑΡΙΑ	16/02 1909
ΔΕΚΑΒΑΛΑΣ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΜΑΡΙΑ	12/04 1910
ΔΕΚΑΒΑΛΑ	ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΜΑΡΙΑ	22/05 1912
ΔΕΚΑΒΑΛΑ	ΑΝΕΖΑ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΜΑΡΙΑ	01/10 1914
ΔΕΚΑΒΑΛΑΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΜΑΡΙΑ	06/05 1917

Δημητροκάλης *

Η Μαρία Κουμερτά κόρη του Παπαδονικολή, παντρεύτηκε με τον δάσκαλο Γεώργιο Δημητροκάλλη από το Γλινάδο και απόκτησαν δύο γιούς. Τον Ιωάννη το 1938 και τον Νικόλαο το 1948^1θ που δεν φαίνεται να γεννήθηκαν στην Κόρωνο.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΔΗΜΗΤΡΟΚΑΛΗΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ			Δάσκαλος από το Γλινάδο. ΄Παντρεύτηκε τη Μαρία Κουμερτά κόρη του Παπαδονικολή 1883
ΔΗΜΗΤΡΟΚΑΛΗΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΜΑΡΙΑ	1938	Δεν εμφανίζεται στα αρχεία του χωριού.
ΔΗΜΗΤΡΟΚΑΛΗΣ	ΝΙΚΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΜΑΡΙΑ	1938	Δεν εμφανίζεται στα αρχεία του χωριού.

Διαμαντόπουλος *

Από το Διαμαντής. Στα μητρώα αρρένων ο Δημήτριος του Περικλή Διαμαντόπουλου και της Καλλιόπης Κουφοπούλου αναφέρεται με έτος γέννησης 1933. Η αδελφή του Βασιλική ήταν μικρότερη^1θ.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΔΙΑΜΑΝΤΟ ΠΟΥΛΟΣ	ΠΕΡΙΚΛΗΣ				Παντρεύτηκε την Καλλιόπη Κουφοπούλου, κόρη του Πέτρου Κων/νου Κουφόπουλου 1869 ( Κορωνιατοπέτρου). Απόκτησαν δύο παιδιά.
ΔΙΑΜΑΝΤΟ ΠΟΥΛΟΣ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΠΕΡΙΚΛΗΣ	ΚΑΛΛΙΟΠΗ	1933	Αναφέρεται στα μητρώα αρρένων του χωριού
ΔΙΑΜΑΝΤΟ ΠΟΥΛΟΥ	ΒΑΣΙΛΙΚΗ	ΠΕΡΙΚΛΗΣ	ΚΑΛΛΙΟΠΗ		Είναι νεότερη από τον αδελφό της.

Δρακόπουλος

Ο Κωνσταντίνος Ιωάννου Δρακόπουλος από τη Βλαχέρνα Αρκαδίας παντρεύτηκε την Αντωνία Μανωλά ^1θ. Στα μητρώα αρρένων του χωριού αναφέρεται ο Χρήστος Δρακόπουλος του Κωνσταντίνου με έτος γέννησης 1934 ως γεννημένος στην Αθήνα και ο αδελφός του Ιωάννης με έτος γέννησης 1935 ως γεννημένος στο χωριό.
Η μητέρα των παιδιών πέθανε και στη συνέχεια χάθηκε το δεύτερο παιδί ο Ιωάννης. Αργότερα πέθανε και ο πατέρας. Ο Χρήστος παντρεύτηκε την Ανέζα Γεωργίου Κουφοπούλου από τους Φαφούληδες, και απόκτησαν στην Κόρωνο τρία παιδιά· τον Κωνσταντίνο, τη Μαρία και το Γιώργο.^1θ

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΔΡΑΚΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ			Από την Αρκαδία. Παντρεύτηκε την Αντωνίτσα Μανωλά 1910 κόρη του Χριστόδουλου Μανωλά 1887, του Βρέστα.Πατέρας τιυ Χρήστου και του Ιωάννη που ακολουθούν
ΔΡΑΚΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΧΡΗΣΤΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΑΝΤΩΝΙΤΣΑ	ΑΘ 1934	Αναφέρεται στα μητρώα ως γεννημένος το 1934 στην Κόρωνο. Παντρεύτηκε την Ανέζα Κουφοπούλου , κόρη του Γεωργίου Αποστόλου Κουφόπουλου 1907 (Φαφουλοέργη).
ΔΡΑΚΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΑΝΤΩΝΙΤΣΑ	1935	Αναφέρεται στα μητρώα ως γεννημένος το 1935 στην Κόρωνο. Πέθανε σε βρεφική ηλικία.
ΔΡΑΚΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΧΡΗΣΤΟΣ	ΑΝΕΖΑ
ΔΡΑΚΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΜΑΡΙΑ	ΧΡΗΣΤΟΣ	ΑΝΕΖΑ
ΔΡΑΚΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΓΙΩΡΓΟΣ	ΧΡΗΣΤΟΣ	ΑΝΕΖΑ

Επταήμερος

Οι Γιαννούλης και Αθανάσιος γιοι του Κωνσταντίνου Επταημέρου^1ε  ήρθαν κατά το Μανωλά από τις Κυδωνίες  (Αϊβαλί)^1θ.

To Αϊβαλί που είχε ιδρυθεί λίγο πριν το 1600 από κατοίκους της Λέσβου, είχε το 1821 πληθυσμό 30000 κατοίκους (Έλληνες)  και ήταν πόλη ακμαία οικονομικά, με ανεπτυγμένη βιοτεχνία και εμπόριο, με νοσοκομείο. Είχε  σχολεία όλων των βαθμίδων μεταξύ των οποίων και Ακαδημία στην οποία είχε διδάξει  ο Θεόφιλος Καϊρης και ο Βενιαμίν ο Λέσβιος (φυσική και μαθηματικά). Είχε επίσης μεγάλους ναούς και μεγάλη και πλούσια βιβλιοθήκη. Αργότερα έγινε πατρίδα του Φώτη Κόντογλου του Ηλία Βενέζη και του Στρατή Δούκα.
Στις 2 Ιουνίου του 1821 καταλήφθηκε κάηκε και καταστράφηκε από τον Οθωμανικό στρατό. 

"Η πυρκαϊά, άμα τεθείσα, ηυξήθη κολοσσιαία, ένεκα των πολλών ελαιουργείων και ελαιοπωλείων· οι ναοί, η σχολή, η βιβλιοθήκη και πάντα τα καταστήματα κατέπεσαν ολόκαυστα. Πατέρες, σύζυγοι, τέκνα, περιέτρεχον από του ενός εις το άλλο μέρος τρομώδη και αμηχανούντα, όπως διεκφύγωσι την σφαγήν... Ούτω κατεστράφη η πόλις των Κυδωνιών, σφαγείσα και αιχμαλωτισθείσα κατά το έν τρίτον, λεηλατηθείσα κατά το όλον και αποτεφρωθείσα κατά κράτος"

αναφέρεται σε σχέση με το τι συνέβη από τον Ιωάννη Φιλήμονα .

Η άφιξη και στο χωριό μας ανθρώπων από το Αϊβαλί, σχετίζεται άμεσα με αυτήν την καταστροφή, και στο χωριό πρέπει να ήρθαν Αιβαλιώτες που είχαν μακρινή έστω καταγωγή από το χωριό.
Για την ιστορία αναφέρω ότι  από το 1830 περίπου το Αϊβαλί άρχισε να αναλαμβάνει εκ νέου, αλλά το 1922 γνώρισε για δεύτερη φορά την καταστροφή και τον αφανισμό και την προσφυγιά των κατοίκων του.

Ο Κωνσταντίνος Επταήμερος, ο γιος του παραπάνω Γιαννούλη , γεννήθηκε πριν το 1845 και δεν αναφέρεται στα μητρώα αρρένων. 
Ο Γιαννούλης ο γιός αυτού του Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1867, ο Χριστόδουλος το 1870, ο Νικηφόρος το 1878. Γεννήθηκε και η Μαργαρίτα.

Ο Αθανάσιος Επταήμερος απόκτησε δύο γιους, τον Κωσταντίνο 1850 και το Φώτη 1857.
Από τον Κωνσταντίνο 1850 γεννήθηκαν ο Μανώλης 1898, ο Θανάσης 1900, ο Μιχάλης  1910,
Οι εγγονοί του Κωνσταντίνου Αθανασίου Επταημέρου 1850 από τον γιο του Μιχάλη 1910 έχουν το Επταήμερος επώνυμο και παρατσούκλι.

Παρατσούκλια

Τζοβενάκηδες, Από τον Κωνσταντίνο Γιαννούλη Επταήμερο τον Τζόβενο που γεννήθηκε πριν το 1845 και τον πρώτο γιο του Γιαννούλη 1867. Το Τζόβενος από το βενετικό zoven = νέος, νεαρός (Γεώργιος. Μπαμπινιώτης). 

Κολώνηδες, από τον Νικηφόρο 1878 τον Κολώνη,τον δεύτερο γιο του Τζόβενου. Το Κολώνης υπήρξε ενετικής προέλευσης επώνυμο στην Κρήτη (από λέξη που σήμαινε τον στρατιωτικό αξιωματούχο όπως και η λέξη colonello)³. Μπορεί να υπήρξε επώνυμο ή παρατσούκλι και σε άλλες περιοχές που δέχτηκαν ενετική επίδραση.

Του Αθανασάκη, από τον Αθανάσιο Επταήμερο 1900, γιο του Κωνσταντίνου Αθανασίου Επταήμερου 1850

Του Εφταημερομιχάλη, από τον Μιχάλη 1910 αδελφό του παραπάνω Αθανασίου 1900.

Επταήμεροι της Κορώνου

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ			Ήρθε από το Αϊβαλί μετά την καστροφή του Ιουνίου του 1821
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΘΑΝΑΣΗΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ			αδελφός του προηγουμένου. Ήρθαν μαζί από το Αϊβαλί
ΑΠΌ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ    του Κων/νου			Ο Τζόβενος (γεννήθηκε.πριν το 1845)
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ         του Γιαννούλη		1867	Ο Τζοβενογιαννούλης
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ του Κων/νου	ΒΑΣΙΛΙΚΗ	1892	Ο Τζοβενάκης
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΥ	ΑΝΝΑ	ΚΩΝ/ΝΟΣ        του Γιαννούλη	ΔΕΣΠΟΙΝΑ Κουμερτά	04/02 1925	Του Τζοβενάκη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΥ	ΒΑΣΩ	ΚΩΝ/ΝΟΣ        του Γιαννούλη	ΔΕΣΠΟΙΝΑ Κουμερτά	11/09 1926	Παντρεύτηκε τον Βασίλη Κουφόπουλο τον Τσίκνα, έζησαν πολλά χρόνια στις ΗΠΑ και απόκτησαν 4 κόρες._
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΥ	ΑΝΝΑ	ΚΩΝ/ΝΟΣ        του Γιαννούλη	ΔΕΣΠΟΙΝΑ Κουμερτά	02/12 1928	Παντρεύτηκε τον Γιάννη τον Σιδερή._
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ         του Γιαννούλη	ΔΕΣΠΟΙΝΑ Κουμερτά	1929	Παντρεύτηκε την Κατίνα Χωριανοπούλου και απόκτησαν 2 παιδιά._
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΥ	ΕΛΙΣΑΒΕΤ	ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ του Κων/νου	ΚΑΤΙΝΑ Χωριανοπούλου	1950
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ του Κων/νου	ΚΑΤΙΝΑ Χωριανοπούλου	1954
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ         του Γιαννούλη		1878	Ο Κολώνης γιος του Τζόβενου
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΥ	ΣΟΦΙΑ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ του Κων/νου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	26/06 1905	Του Κολώνη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ   του Κων/νου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	15/07 1907	Του Κολώνη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΧΡΗΣΤΟΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ   του Κων/νου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	22/11 1908	Του Κολώνη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ   του Κων/νου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	02/01 1910	Του Κολώνη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΧΡΗΣΤΟΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ   του Κων/νου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	17/03 1913	Του Κολώνη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΧΡΗΣΤΟΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ   του Κων/νου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	16/11 1914	Του Κολώνη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ   του Κων/νου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	30/10 1916	Του Κολώνη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ   του Κων/νου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	17/06 1919	Του Κολώνη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΧΡΗΣΤΟΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ   του Κων/νου	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	16/01 1928	Του Κολώνη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ         του Γιαννούλη		1870	Του Τζόβενου
ΑΠΌ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΘΑΝΑΣΗΣ       του Κων/νου		1850
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΦΩΤΗΣ	ΘΑΝΑΣΗΣ       του Κων/νου		1857
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ        του Θανάση	ΕΙΡΗΝΗ	1899
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΘΑΝΑΣΗΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ        του Θανάση	ΕΙΡΗΝΗ	1900	Ο Αθανασάκης
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΥ	ΣΤΑΜΑΤΑ	ΚΩΝ/ΝΟΣ        του Θανάση	ΕΙΡΗΝΗ	13/02 1905
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΥ	ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ	ΚΩΝ/ΝΟΣ        του Θανάση	ΕΙΡΗΝΗ	12/08 1907
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΜΙΧΑΛΗΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ        του Θανάση	ΕΙΡΗΝΗ	29/11 1910	Ο Εφταημερομιχάλης
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΥ	ΕΙΡΗΝΗ	ΜΑΝΩΛΗΣ      του Κων/νου	ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ	24/3 1925	Του Μανώλη του Κων/νου και της Ειρήνης
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΥ	ΣΤΑΜΑΤΑ	ΜΑΝΩΛΗΣ      του Κων/νου	ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ	14/8 1926	Του Μανώλη του Κων/νου και της Ειρήνης
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ     του Κων/νου	ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ	13/03 1929	Του Μανώλη του Κων/νου και της Ειρήνης
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΘΑΝΑΣΗΣ       του Κων/νου	ΤΑΣΙΑ	21/01 1927	Του Αθανασάκη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΣΠΥΡΟΣ	ΘΑΝΑΣΗΣ       του Κων/νου	ΤΑΣΙΑ	23/01 1930	Του Αθανασάκη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΘΑΝΑΣΗΣ       του Κων/νου	ΤΑΣΙΑ	1933	Του Αθανασάκη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΘΑΝΑΣΗΣ       του Κων/νου	ΤΑΣΙΑ	1941	Του Αθανασάκη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΚΩΣΤΑΣ	ΜΙΧΑΛΗΣ         του Κων/νου			Του Εφταημερομιχάλη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ	ΜΙΧΑΛΗΣ         του Κων/νου			Του Εφταημερομιχάλη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΜΙΧΑΛΗΣ         του Κων/νου			Του Εφταημερομιχάλη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΓΙΑΝΝΗΣ	ΜΙΧΑΛΗΣ         του Κων/νου			Του Εφταημερομιχάλη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ	ΘΑΝΑΣΗΣ	ΜΙΧΑΛΗΣ         του Κων/νου			Του Εφταημερομιχάλη
ΕΠΤΑΗΜΕΡΟΣ		ΜΙΧΑΛΗΣ         του Κων/νου			Του Εφταημερομιχάλη

Θέρος *

Σε προικοσύμφωνο του 1824 μεταξύ του Παναγιώτη Ποστόλη Φακίνου και της Σοφίας Παναγιώτη Παύλου αναφέρεται ο Ποστόλης Δημήτρη Φακίνου ως Ποστόλης Δημήτρη Θέρου (στίχος 6) και υπογράφει ως Ποστόλης Δημήτρη Θέρου (στίχος 57)^1ι.

Καλαμπάκης *

Το επώνυμο Καλαμπάκης υπάρχει από τους βυζαντινούς χρόνους. Είχε καταγραφεί στη Σμύρνη το 1264 και το 1280^1η.  Στο Φιλότι εμφανίζεται σε έγγραφο του 1660 (Καλαμπάκης ως ενορίτηςτης ενορίας του Φιλοτιού). Στο χωριό εμφανίζεται σε έγγραφα των ετών 1677, 1682, 1685, 1694, 1742, 1750 και 1792. Στο έγγραφο του 1685 ο Δημήτρης Καλαμπάκης αναφέρεται ως ένας από τους «γέροντες των Τρικοκκιώ^1γ». Τα μικροτοπωνύμια Νιοτόπι του Καλαμπάκη και Κυλίστρα του Καλαμπάκη (στον Καλαντό), αναφέρονται  σε έγγραφα του 1729, και η συνοικία του Κλεφάρου στο Φιλότι αποκαλείται από τους Φιλοτίτες και σήμερα ως "του Καλαμπάκη". Ο Βασίλης Νικηφόρου Καλαμπάκης αναφέρεται το 1689 σε προικοσύμφωνο που συντάχθηκε στην Κωμιακή.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΚΑΛΑΜΠΑΚΗΣ	ΔΗΜΗΤΡΗΣ				Ο Δημήτρης της Καλαμπάκαινς αναφέρεται ως ιδιοκτήτης μισής σκόφας σε έγραφο του 1677 (1γ τ.13 αρ. 1). Αναφέρεται επίσης ως μάρτυρας σε εκκλησιαστικό έγγραφο του  1685 που αφορά αφιερώματα στην Αγία Μαρίνα (1γ, τ. 15, αρ. 5).
ΚΑΛΑΜΠΑΚΗΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ				Πατέρας του επομένου
ΚΑΛΑΜΠΑΚΗΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ			Ο Γεώργιος του Μακαρίτη Νικηφόρου Καλαμπάκη, αγοόρασε σπίτι στο χωριό από τη Μαρία Πιζικού, αναφέρεται σε έγγραφο του 1694 που συντάχτηκε στις Τρικοκκιές (1γ, τ. 14 αρ.1).
ΚΑΛΑΜΠΑΚΗΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ				Ο Νικηφόρος Καλαμπάκης αναφέρέται ως κριτής για την ιδιοκτησία βοδιού σε έγγραφο του 1750  (1γ, τ. 15, αρ. 15).

Καλογρηάς *

Ένα από τα 13 νοικοκυριά της Κορώνου που καταγράφτηκαν το 1708 ανήκε στο Δημήτρη Καλογρηά ^1δ.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΚΑΛΟΓΡΙΑΣ	ΔΗΜΗΤΡΗΣ				Καταγράφτηκε το 1708 ως ένας από τους 13 φορολογούμενους στις Τρικοκκιές

Καπίρης

Ο Μάρκος Καπίρης 1885, από την Κεραμωτή παντρεύτηκε την Αθηνά (1893-1982), θυγατέρα του Γεωργίου Σάλτη, και έζησαν στην Κόρωνο. Απόκτησαν τέσσερεις γιούς (Γιώργος το 1915 στην Κεραμωτή, Δημήτρης 1922, Μενέλαος 1928, Νικόλαος 1933)^1ε και τέσσερεις κόρες (Μελπομένη 1924, Φιλοθέα 1926,  Μαριά, Λεμονιά). Η Αθηνά Καπίρη – Σάλτη έγραψε σε λαϊκούς στίχους για «Τα βάσανα των Σμυριδεργάτων», ποίημα που το έστειλε και στις αρχές ζητώντας να προστατευθούν με τεχνικά μέτρα και με ασφάλιση οι σμυριδεργάτες. Έγραφε επίσης στίχους για τα παιδιά στο σχολείο^(α) και έγραφε και απευθυνόταν στις αρχές για κάθε σοβαρό θέμα που απασχολούσε το χωριό.

(α): Η μητέρα μου Ειρήνη Κουμερτά – Ψαρρού (1921-2011), θυμόταν την Αθηνά Καπίρη σαν πολύ καλλιεργημένο, σαν εξαιρετικό, σαν πολύ ωραίο άνθρωπο (χρησιμοποιώ δικές της εκφράσεις). Θυμόταν ακόμη η μητέρα μου ένα μικρό στιχούργημα που προφανώς είχε ετοιμάσει η Αθηνά Καπίρη και είχε πει σε σχολική γιορτή ο γιος της Αθηνάς Δημήτρης που είχε γεννηθεί το 1922. Το στιχούργημα, εντελώς παιδικό, αναφέρεται στην οικογένεια Μάρκου και Αθηνάς Καπίρη και αμέσως το παραθέτω.

Τον μπαμπά μου λένε Μάρκο, τη μαμά μου Αθηνά
Είμαστε επτά αδέλφια, μια Μαριά, μια Λεμονιά.
Μελπομένη, Φιλοθέα, Γιώργο και Μενέλαο
και εμένα Δημητράκη πού ‘χω γούστο και μεράκι.

Ο Νικόλαος δεν είχε γεννηθεί ακόμη (γεννήθηκε το 1933)

( Δείτε και το επώνυμο Σάλτης ).

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΚΑΠΙΡΗΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ				Πατέρας του επόμενου
ΚΑΠΙΡΗΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ		1874
ΚΑΠΙΡΗΣ	ΜΑΡΚΟΣ	ΔΗΜΗΤΡΗΣ		1885	Από την Κεραμωτή. Παντρεύτηκε στο χωριό την Αθηνά Γεωργίου Σάλτη, γυναίκα με ιδιαίτερη καλλιέργεια και χαρακτήρα που είχε σημαντική επιρροή και έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στο χωριό. Απόκτησαν πολλά παιδιά.
ΚΑΠΙΡΗΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΜΑΡΚΟΣ του Δημητρίου	ΑΘΗΝΑ Σάλτη	1915
ΚΑΠΙΡΗ	ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ	ΜΑΡΚΟΣ του Δημητρίου	ΑΘΗΝΑ Σάλτη	9/10 1920
ΚΑΠΙΡΗΣ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΜΑΡΚΟΣ του Δημητρίου	ΑΘΗΝΑ Σάλτη	16/9 1922
ΚΑΠΙΡΗΣ	ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ	ΜΑΡΚΟΣ του Δημητρίου	ΑΘΗΝΑ Σάλτη	3/5 1924
ΚΑΠΙΡΗ	ΦΙΛΟΘΕΑ	ΜΑΡΚΟΣ του Δημητρίου	ΑΘΗΝΑ Σάλτη	26/1 1926
ΚΑΠΙΡΗΣ	ΜΕΝΕΛΑΟΣ	ΜΑΡΚΟΣ του Δημητρίου	ΑΘΗΝΑ Σάλτη	26/6 1927
ΚΑΠΙΡΗΣ	ΜΕΝΕΛΑΟΣ	ΜΑΡΚΟΣ του Δημητρίου	ΑΘΗΝΑ Σάλτη	28/11 1928
ΚΑΠΙΡΗ	ΛΕΜΟΝΙΑ	ΜΑΡΚΟΣ του Δημητρίου	ΑΘΗΝΑ Σάλτη
ΚΑΠΙΡΗΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΜΑΡΚΟΣ του Δημητρίου	ΑΘΗΝΑ Σάλτη	1933

Καραβοκύρης *

Ο Νικηφόρος Καραβοκύρης αναφέρεται σε προικοσύμφωνο του 1796 και η Σταμάτα Καραβοκύρη αναφέρεται σε διαθήκη του 1807^1γ. Λόγω του κατανοητού της σημασίας του, το επώνυμο ήταν δυνατόν να δημιουργηθεί σε πολλές περιοχές, ήταν όμως αρκετά συχνό στο νομό Λευκάδας (χωριό Καλαμίτσι).

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΗΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ				Αναφέρεται ΄με ιδιοκυησί στην περιοχή του χωριού στο πρικοσύμφωνο του έτους 1796 της Μαρίας Λιαρμακόπουλου που συνταχθηκε στις Τρικοκκιές στον οίκο και κατοικία του [πατέρατης Μάρκου (1γ, τ.13, αρ. 8)
ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΗ	ΣΤΑΜΑΤΑ				Υπάρχει διαθήκη του έτους 1807 της Σταμάτας Καραβοκύρη με κληρονόμο την κόρη της Ανέζα (1γ, τ.15, αρ. 3)..
ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΗ	ΑΝΕΖΑ		ΣΤΑΜΑΤΑ		Κόρη της προηγουμένης.

Καραγιάννης *

Η Ασημίνα Καραγιάννη και τα πέντε παιδιά της ηλικίας 3 έως 12 ετών, ήρθαν από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας στο χωριό ως πρόσφυγες το 1922.
Ο Παναγιώτης Καραγιάννης κάτοικος Βόλου γεννημένος στη Θήρα της Μικράς Ασίας,  παντρεύτηκε την Ειρήνη Σιδερή  1919, κόρη του Αντωνίου Σιδερή (Μπεαντώνη). Ήταν δεύτερος γάμος για την Ειρήνη. Η εγγονή τους Ειρήνη (εγγονή από την κόρη τους Μαριάνα) έχει παντρευτεί με το Νίκο Γεωργίου Παυλόπουλο. 

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ	ΑΣΗΜΙΝΑ				Γεννήθηκε στα Βουρλά. ΄Ηρθε το 1922 στο χωριό
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΑΣΗΜΙΝΑ	1910	Γεννήθηκε στα Βουρλά. ΄Ηρθε το 1922 στο χωριό
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ	ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΑΣΗΜΙΝΑ	1912	Γεννήθηκε στα Βουρλά. ΄Ηρθε το 1922 στο χωριό
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΑΣΗΜΙΝΑ	1915	Γεννήθηκε στα Βουρλά. ΄Ηρθε το 1922 στο χωριό
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ	ΜΙΧΑΛΗΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΑΣΗΜΙΝΑ	2/8  1918	Γεννήθηκε στα Βουρλά. ΄Ηρθε το 1922 στο χωριό
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ	ΔΕΣΠΟΙΝΑ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΑΣΗΜΙΝΑ	1919	Γεννήθηκε στα Βουρλά. ΄Ηρθε το 1922 στο χωριό

Καρούσος

Τα Καρούζος, Καρούσος, Καρούσης έχουν κοινή προέλευση. Κατά την Τσικριτσή-Κατσιανάκη προέρχονται από τα οικογενειακά ιταλικά Caro, Caroso και το βαφτιστικό Caro³. Η λατινική λέξη carus και η σημερινή ιταλική λέξη caro αναφέρονται επί προσώπων και σημαίνουν τον προσφιλή, τον αγαπητό, τον ακριβό τον πολύτιμο.
Ο Καρούσος ήρθε στην Κόρωνο, άγνωστο από πού. Είχε το παρώνυμο Ιταλός και κατά το Μανωλά ήταν καθολικός. Καρούσοι αναφέρονται στα αρχεία της  Κορώνου μετά το 1900. Ο Καρούσος Δημήτριος του Πέτρου και της Πηνελόπης Παπακωνσταντή, φέρεται με έτος γέννησης 1909^1ε. Η αδελφή του Μαρία γεννήθηκε το 1908^1στ. Ο Ιωάννης Χουζούρης αναφέρει ότι  είχε γνωρίσει τον Μανώλη Καρούσο γιο του Δημήτρη. Ο Δημήτρης ( γυναίκα του η Ελένη Μανωλά), είχε δύο ακόμη γιους, τον Πέτρο και το Γιώργο.
Στην Κωμιακή εμφανίζεται το επώνυμο Καρούσης. Οι Καρούσηδες της Κωμιακής είναι Χιώτες με ρίζες Μικρασιάτικες γράφει ο Νίκος Λεβογιάννης.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΚΑΡΟΥΣΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ				Ήρθε στο χωριό και παντρεύτηκε την Πηνελόπη κόρη του Δημητρίου Παπακωσταντή (Γερμανού)
ΚΑΡΟΥΣΟΥ	ΜΑΡΙΑ	ΠΕΤΡΟΣ           του Κων/νου	ΠΗΝΕΛΟΠΗ	14/8 1908
ΚΑΡΟΥΣΟΣ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ           του Κων/νου	ΠΗΝΕΛΟΠΗ	12/3 1910
ΚΑΡΟΥΣΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ	ΔΗΜΗΤΡΗΣ του Πέτρου	ΕΛΕΝΗ Μανωλά		Η ΕΛΕΝΗ ήταν κόρη του Γεωργίου Νικηφόρου Μανωλά1867 του Ντουζενοέργη
ΚΑΡΟΥΣΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΔΗΜΗΤΡΗΣ του Πέτρου	ΕΛΕΝΗ Μανωλά
ΚΑΡΟΥΣΟΣ	ΓΙΩΡΓΟΣ	ΔΗΜΗΤΡΗΣ του Πέτρου	ΕΛΕΝΗ Μανωλά

Κεχαγιάς*

Η Παρασκευή Κεχαγιά ήρθε το 1922 από τα Βουρλά στο χωριό, μαζί με τα τέσσερα παιδιά της ηλικίας 8 έως 17 ετών. Ο σύζυγός της δεν ήρθε.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΚΕΧΑΓΙΑ	ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ	Σύζυγος ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ		1877	Γεννήθηκε στα Βουρλά
ΚΕΧΑΓΙΑΣ	ΧΡΗΣΤΟΣ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ	1905	Γεννήθηκε στα Βουρλά
ΚΕΧΑΓΙΑΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ	1906	Γεννήθηκε στα Βουρλά
ΚΕΧΑΓΙΑ	ΜΑΡΙΑ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ	1910	Γεννήθηκε στα Βουρλά
ΚΕΧΑΓΙΑΣ	ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ	ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ	ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ	1914	Γεννήθηκε στα Βουρλά

Κατηγιάννης *

Ένα από τα 13 νοικοκυριά που καταγράφτηκαν στις Τρικοκκιές το 1708 ανήκε στον Αυγουστή Κατηγιάννη^1δ. Ο Αυγουστής Κατηγιάννης  νοικιάζει από τον Νικόλαο Ατταλιώτη το έτος 1718, την εκμετάλευση νερόμυλου στον Παπατρέχο (ρύακα που δεν βρίσκεται στην περιοχή της Κορώνου).  

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΚΑΤΗΓΙΑΝΝΗΣ	ΑΥΓΟΥΣΤΗΣ				Καταγράφτηκε το 1708 στις Τρικοκκιές ως ένας από τους 13 φορολογούμενους του χωριού

Κίταλος *

"Ο Ιαννούλης του Κιτάλου από τους Βόθρους, από το χωρίον ονοματισμένο Τρικοκκές," και "ένα αμπέλι οπού έχει στις Βόθρους, στο χωρίον Τρικοκκές σύμπλιο", όμορο δηλαδή, "του αδελφού ντου Ιωάννη" αναφέρονται σε έγγραφο του 1666.^1β Για τη Φλουρέντζα του Μιχάλη του Κιτάλου αναφέρεται σε έγγραφο του 1685 ότι όπως μαρτυρούν "οι (γ)έρο(ν)τες" του χωριού είχε αφήσει στον «άγιο ναό της Αγίας Μαρίνας» περουσιακό της στοιχείο.^1γ Το επώνυμο Κίταλος σήμερα, (με οποιαδήποτε ορθογραφία), δεν υπάρχει ούτε στη Νάξο, ούτε στον ενοποιημένο τηλεφωνικό κατάλογο Αθηνών Πειραιώς και προαστείων. Σε έγγραφο του 1810 αναφέρεται ότι η Ειρήνη Μανωλά εξοφλεί μεταξύ άλλων χρεών και χρέος προς τον Βασίλη Κούτελο^1γ.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΚΙΤΑΛΟΣ	ΙΑΝΝΟΥΛΗΣ				"Ο Ιαννούλης του Κιτάλου από τους Βόθρους, από το χωρίον ονοματισμένο Τρικοκκές," και "ένα αμπέλι οπού έχει στις Βόθρους, στο χωρίον Τρικοκκές σύμπλιο του αδελφού ντου Ιωάννη" αναφέρονται σε έγγραφο του 1666.(1β )
ΚΙΤΑΛΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ				Αδελφός του προηγουμένου
ΚΙΤΑΛΟΣ	ΜΙΧΑΛΗΣ				Αναφέρεται  παρακάτω
ΚΙΤΑΛΟΥ	ΦΛΟΥΡΕΝΤΖΑ				Για τη  Φλουρέντζα του Μιχάλη του Κιτάλου αναφέρεται σε έγγραφο του 1685 ότι όπως μαρτυρούν "οι (γ)έρο(ν)τες" του χωριού είχε αφήσει στον «άγιο ναό της Αγίας Μαρίνας» περουσιακό της στοιχείο.(1γ).

Κολοβάρης *

Ένα από τα 13 νοικοκυριά που καταγράφτηκαν το 1708 στην Κόρωνο (Τρικοκκιές), ανήκε στο Γεώργη Κολοβάρη. Στους φορολογικούς καταλόγους του 1757 αναφέρεται ο Δημήτρης Κολοβάρης.^1δ

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΚΟΛΟΒΑΡΗΣ	ΓΕΩΡΓΗΣ				Καταγράφτηκε το 1708 στις Τρικοκκιές ως ένας από τους 13 φορολογούμενους του χωριού (1δ)
ΚΟΛΟΒΑΡΗΣ	ΔΗΜΗΤΡΗΣ				Καταγράφτηκε το 1757 ως ένας από τους φορολογούμενους του χωριού (1δ)

Κοντοπίδης *

Στη Νάξο γεννήθηκε το 1651 ο Μιχαήλ Κοντοπίδης Μαρκέλλος μετέπειτα ιατρός και αντιπρύτανις του Πανεπιστημίου της Πάντοβας. Η Σοφία Κοντοπίδη του Μάρκου και της Αικατερίνης γεννήθηκε στο χωριό στις 18-09-1922^1στ.  Ο Κοντοπίδης Κωσταντίνος του Γεωργίου γεννήθηκε στο χωριό το 1903. Στα μητρώα αρρένων του χωριού αναφέρεται  και ο Κοντοπίδης Νικόλαος του Ιωάννη και της Άννας ως γεννημένος στην Αθήνα το 1891.

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΚΟΝΤΟΠΙΔΗΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ				Πατέρας του εποόμενου
ΚΟΝΤΟΠΙΔΗΣ	ΝΙΚΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΑΝΝΑ	1891	Αναφέρεται στα μητρώα αρρένων του χωριού ωςςεννημένος στην Αθήνα
ΚΟΝΤΟΠΙΔΗΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ		1903	Γεννήθηκε στο χωριό  και αναφέρεται στα μητρώα αρρένων
ΚΟΝΤΟΠΙΔΗΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ				Πατέρας του προηγουμένου
ΚΟΝΤΟΠΙΔΗΣ	ΜΑΡΚΟΣ				Πατέρας της Σοφίας (επόμενη εγγραφή)
ΚΟΝΤΟΠΙΔΗ	ΣΟΦΙΑ	ΜΑΡΚΟΣ	ΚΑΤΕΡΙΝΑ	18/9  1922	Αναφέρεται στην κατάσταση γεννήσεων 1904-1930

Κοντόπουλος

Kοντόπουλος είναι ο γιος, ο απόγονος του Κόντου ή του Κόντη ή του Κοντού . Το Κοντός ήταν και είναι συχνότερο από τα άλλα δύο. Το επώνυμο Κοντόπουλος μαρτυρείται  στη Μίλητο το 1212, στη Σμύρνη το 1251 και το1274, στην Τραπεζούντα περί το 1300^1η. Εξ άλλου Κοντόπουλος και Κόντογλου αποτελούν τοπικές εκδοχές του ίδιου επωνύμου.

Ο παλαιότερα αναφερόμενος στα μητρώα αρρένων του χωριού είναι ο Ιωάννης Κοντόπουλος. Ο πρώτος του γιός Πέτρος γεννήθηκε το 1853. Στα μητρώα αναφέρονται ακόμη οι γιοί του Μανώλης (1860), Γιώργος (1868) και Νικόλαος (1870). Από αυτούς τους τέσσερεις γιους του Ιωάννη προέρχονται όλοι οι σημερινοί Κοντόπουλοι του χωριού.
Ο Μανώλης Μανωλάς ωστόσο αναφέρει ότι υπήρχαν και οι Γεώργιος, Ελένη και Σοφία Κοντοπούλου αδέλφια του Ιωάννη. Αναφέρει επιπλέον ότι ο Γεώργιος υιοθετήθηκε στη Σύρο από κάποιον Σάλτη,  ότι η Σοφία παντρεύτηκε στη Σύρο τον Ευστράτιο Σάλτη και ότι από αυτόν, τον Ευστράτιο Σάλτη,  προέρχονται οι Σάλτηδες της Κορώνου.  Αναφέρει τέλος ότι η Ελένη παντρεύτηκε στην Κόρωνο τον Νικόλαο Κουμερτά (Σταυριανονικόλα).

Ο Μανώλης Ιωάννου Κοντόπουλος 1915 (Τσικαλαδομανώλης) εγγονός του παραπάνω Μανώλη 1860, υπήρξε θύμα του εμφυλίου.
Ο επίσης εγγονός του παραπάνω Μανώλη 1860, δικηγόρος Μάνος Γεωργίου Κοντόπουλος (1932) πέθανε σε εμπορικό κατάστημα από τους καπνούς πυρκαγιάς που προκλήθηκε από δακρυγόνα της αστυνομίας που είχαν ριφθεί κατά τη διάρκεια διαδήλωσης μαθητών για το θάνατο του Τεμπονέρα.
Ο πατέρας του Γεώργιος Εμμανουήλ Κοντόπουλος (Μπαρουξογιώργης) γεννήθηκε το 1907, έφυγε από τη ζωή τον Ιούνιο του 2012 σε ηλικία 105 ετών και ήταν τότε ο μεγαλύτερος εν  ζωή  Κορωνιδιάτης.

Οι Κοντόπουλοι του χωριού είχαν αρχικά το παρατσούκλι Μπαρουξής. Τα επώνυμα Μπαρουξής και Βαρουξής έχουν κοινή προέλευση. Κατά τον Μανόλη Τριανταφυλλίδη («Τα οικογενειακά μας Ονόματα»), το Βαρουξής προέρχεται από την τούρκικη λέξη varakci που σημαίνει επιχρυσωτής. Ο Δημήτρης Τομπαϊδης αναφέρει ότι η άποψη του Τριανταφυλλίδη στηρίζεται στην ετυμολόγηση του επωνύμου Βαρακτσόγλου και ότι το Μπαρουξής προέρχεται από το τουρκικό barutcu = πυριτιδοποιός, μπαρουτάς⁵. Αυτό σημαίνει ότι οι πρώτοι Κοντόπουλοι του χωριού ήταν πιθανώς μπαρουτάδες και επομένως η Αρκαδία με τους μπαρουτόμυλους της Δημητσάνας αποτελεί πιθανό τόπο προέλευσης τους.

Παρατσούκλια

Μπαρουξήδες από τον Ιωάννη τον παλαιότερα αναφερόμενο Κοντόπουλο στα μητρώα αρρένων 1845-1943 του χωριού. Αναφέρεται ως πατέρας σε 4 γεννήσεις.

Του Πέτρου 1853 πρώτου από τους τέσσερεις γιους του Ιωάννη.

Του Μπαρουξογιάννη 1879, πρώτου γιου του Πέτρου 1853.

Του Μπαρουξονικολή 1884, δεύτερου γιου του Πέτρου 1853.

Του Γιαγκούλα, από τον Γιαννούλη τέταρτο γιο του Πέτρου 1853.

Του Εμμανουήλ 1860 δεύτερου γιου του Ιωάννη

Του Μπαρουξοβασίλη 1899 τέταρτου γιου του Εμμανουήλ 1860. Ο δεύτερος γιος του Μπαρουξοβασίλη γεννήθηκε το 1928 και είχε το σπάνιο όνομα Μπερέας.

Του Πέτρου - Νταή 1902 πέμπτου γιου του Εμμανουήλ 1860.

Του Μπαρουξογιώργη 1907 έβδομου γιου του Εμμανουήλ 1860.  Ο γιος του Μάνος 1932, δικηγόρος, έχασε τη ζωή του κατά το περιστατικό που αναφέρεται παραπάνω.

Τσικαλάδες, από τον Ιωάννη τον Τσικαλά 1887, πρώτο γιου του Εμμανουήλ 1860. Ο Ιωάννης 1887 απόκτησε πέντε γιους. Ο πρώτος του γιος, ο Τσικαλαδομανώλης 1915, υπήρξε θύμα πολέμου.

Ροκάδες από το Νικόλαο 1870, τέταρτο γιου του Ιωάννη

Του Ροκογιάννη 1901, πρώτου γιου του Νικολάου 1870.

Του Ροκογιώργη 1906, δεύτερου γιου του Νικολάου 1870.

Κοντόπουλοι γεννημένοι στην Κόρωνο

Επώνυμο	Όνομα	Πατέρας	Μητέρα	τόπος έτος γέν.	παρατηρήσεις
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ				γεννήθηκε πριν το 1830. Από αυτόν προέρχονται όλοι οι Κοντόπουλοι του χωριού. Ίσως ο Μπαρουξής.
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ				Αδελφός του Ιωάννη. Ίσως υιοθετήθηκε στη Σύρο από Σάλτη. Γεννήθηκε πριν το 1845.
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΥ	ΣΟΦΙΑ				Παντρεύτηκε στη Σύρο τον Ευστράτιο Σάλτη.
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΥ	ΕΛΕΝΗ				Αδελφή των προηγουμένων. Παντρεύτηκε στο χωριό τον Νικόλαο Κουμερτά τον Σταυριανονικολή.
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ		1853	Γιος του παραπάνω Ιωάννη
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ		1860	Γιος του παραπάνω Ιωάννη
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ		1868	Γιος του παραπάνω Ιωάννη
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ		1870	Γιος του παραπάνω Ιωάννη

                                 ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟ 1ΩΑΝΝΗ ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟ 1853

ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΠΕΤΡΟΣ         του Ιωάννη		1879	ο Μπαρουξογιάννης
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ         του Ιωάννη		1884	ο Μπαρουξονικολής
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ         του Ιωάννη		1894
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΓΙΑΝΝΟΥ ΛΗΣ	ΠΕΤΡΟΣ         του Ιωάννη		1903	ο Γιαγκούλας
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ   του Πέτρου	ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ	28/11 1905	του Μπαρουξογιάννη
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ   του Πέτρου	ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ	8/9 1907	του Μπαρουξογιάννη
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ   του Πέτρου	ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ	20/6 1909	του Μπαρουξογιάννη
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ   του Πέτρου	ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ	27/3 1913	του Μπαρουξογιάννη
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ   του Πέτρου	ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ	2/10 1915	του Μπαρουξογιάννη
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΥ	ΑΙΚΑΤΕΡΙ ΝΗ	ΙΩΑΝΝΗΣ   του Πέτρου	ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ	1/1 1919	του Μπαρουξογιάννη
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ   του Πέτρου	ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ	8/10 1921	του Μπαρουξογιάννη
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ   του Πέτρου	ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ	3/1 1925	του Μπαρουξογιάννη
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΥ	ΚΥΡΙΑΚΗ	ΙΩΑΝΝΗΣ   του Πέτρου	ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ	4/4 1927	του Μπαρουξογιάννη
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ του Ιωάννη	ΒΑΣΙΛΙΚΗ	1942	Του ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ  του γιου του Μπαρουξογιάννη
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ	ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Πέτρου	ΜΑΡΙΑ	28/9 1909	του Μπαρουξονικολή
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ     του Πέτρου	ΜΑΡΙΑ	20/1 1913	του Μπαρουξονικολή
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΥ	ΣΤΥΛΙΑΝΗ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Πέτρου	ΜΑΡΙΑ	29/6 1915	του Μπαρουξονικολή
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΥ	ΣΟΦΙΑ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Πέτρου	ΜΑΡΙΑ	18/12 1917	του Μπαρουξονικολή
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ (Δάσκαλος)	ΝΙΚΟΛΑΟΣ     του Πέτρου	ΜΑΡΙΑ	27/9 1920	του Μπαρουξονικολή
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΙΑΚΩΒΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ     του Πέτρου	ΜΑΡΙΑ	10/9 1923	του Μπαρουξονικολή
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΥ	ΑΙΚΑΤΕΡΙ ΝΗ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Πέτρου	ΜΑΡΙΑ	25/1 1926	του Μπαρουξονικολή
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ     του Πέτρου	ΜΑΡΙΑ	20/6 1928	του Μπαρουξονικολή
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ (Δικηγόρος)	ΝΙΚΟΛΑΟΣ     του Πέτρου	ΜΑΡΙΑ	1931	του Μπαρουξονικολή
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΥ	ΑΙΚΑΤΕΡΙ ΝΗ	ΚΩΝ/ΝΟΣ   του Πέτρου	ΚΥΡΙΑΚΗ	26/5 1925	Κόρη του Κων/νου  1894 γιου του Πέτρου Κοντόπουλου (1853)
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΥ	ΑΙΚΑΤΕΡΙ ΝΗ	ΚΩΝ/ΝΟΣ   του Πέτρου	ΚΥΡΙΑΚΗ	2/11 1927	Κόρη του Κων/νου  1894 γιου του Πέτρου Κοντόπουλου (1853)
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΥ	ΑΡΓΥΡΩ	ΚΩΝ/ΝΟΣ   του Πέτρου	ΚΥΡΙΑΚΗ	15/4 1929	Κόρη του Κων/νου  1894 γιου του Πέτρου Κοντόπουλου (1853)
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΥ	ΜΑΡΙΑ	ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ του Πέτρου	ΑΝΝΑ	26/10 1927	του Γιαγκούλα
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ	ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ του Πέτρου	ΑΝΝΑ	12/2 1929	του Γιαγκούλα
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΑΡΙΣΤΕΙ ΔΗΣ	ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ του Πέτρου	ΑΝΝΑ	1934	του Γιαγκούλα
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ του Πέτρου	ΑΝΝΑ	1938	του Γιαγκούλα
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΜΙΧΑΛΗΣ	ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ του Πέτρου	ΑΝΝΑ	1943	του Γιαγκούλα

                         ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΙΩΑΝΝΗ ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟ 1860

ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ   του Ιωάννη.	ΕΛΕΝΗ	1887	ο Τσικαλάς
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ   του Ιωάννη.	ΕΛΕΝΗ	1891
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ   του Ιωάννη.	ΕΛΕΝΗ	1893
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ   του Ιωάννη.	ΕΛΕΝΗ	1899	ο Μπαρουξοβασίλης
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ   του Ιωάννη.	ΕΛΕΝΗ	1902	ο Νταής-Πέτρος
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ   του Ιωάννη.	ΕΛΕΝΗ	1905
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ   του Ιωάννη.	ΕΛΕΝΗ	8/10 1908	Ο Μπαρουξογιώργης Απεβίωσε τον Ιούνιο του 2012
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ	ΚΑΛΛΙΟΠΗ	ΙΩΑΝΝΗΣ   του Μανώλη	ΜΑΡΙΝΑ	29/1 1913	του Τσικαλά
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ	ΕΛΕΝΗ	ΙΩΑΝΝΗΣ   του Μανώλη	ΜΑΡΙΝΑ	12/11 1914	του Τσικαλά
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ      του Μανώλη	ΜΑΡΙΝΑ	28/5 1917	του Τσικαλά
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ	ΚΥΡΙΑΚΗ	ΙΩΑΝΝΗΣ   του Μανώλη	ΜΑΡΙΝΑ	10/1 1920	του Τσικαλά
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ      του Μανώλη	ΜΑΡΙΝΑ	15/10 1922	του Τσικαλά
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ      του Μανώλη	ΜΑΡΙΝΑ	17/9 1926	του Τσικαλά
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ      του Μανώλη	ΜΑΡΙΝΑ	1/4 1929	του Τσικαλά
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΓΕΩΡΓΙΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ      του Μανώλη	ΜΑΡΙΝΑ	1934	του Τσικαλά

ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ   του Μανώλη	ΚΥΡΙΑΚΗ	9/7 1925	του Μπαρουξοβασίλη
ΚΟΝΤΟΠΟΥ ΛΟΣ	ΜΠΕΡΕΑΣ	ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ    του Μανώλη	ΚΥΡΙΑΚΗ	17/11 1926	του Μπαρουξοβασίλη
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ	ΛΕΜΟΝΙΑ	ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ  του Μανώλη	ΚΥΡΙΑΚΗ	9/7 1928	του Μπαρουξοβασίλη
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΚΩΝ/ΝΟΣ	ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ    του Μανώλη	ΚΥΡΙΑΚΗ	1939	του Μπαρουξοβασίλη
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΝΙΚΟΣ	ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ    του Μανώλη	ΚΥΡΙΑΚΗ		του Μπαρουξοβασίλη
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΜΑΝΩΛΗΣ	ΠΕΤΡΟΣ        του Μανώλη	ΕΙΡΗΝΗ	2/6 1926	του Νταή - Πέτρου
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ	ΕΛΕΝΗ	ΠΕΤΡΟΣ        του Μανώλη	ΕΙΡΗΝΗ	9/4 1929	του Νταή - Πέτρου
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΝΙΚΟΛΑΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ          του Μανώλη	ΕΙΡΗΝΗ	1933	του Νταή - Πέτρου
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΙΩΑΝΝΗΣ	ΠΕΤΡΟΣ          του Μανώλη	ΕΙΡΗΝΗ	1937	του Νταή - Πέτρου
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ	ΚΩ/ΝΟΣ - ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ	ΠΕΤΡΟΣ          του Μανώλη	ΕΙΡΗΝΗ	1940	του Νταή - Πέτρου

Τεχνικό πρόβλημα. Δεν ολοκληρώνεται η ανάρτηση του πίνακα

Κορρές

Κατά το Νίκο Λεβογιάννη οι Κορρέδες έχουν ρίζες από τους Αγίους Τόπους και κατά το Μανώλη Τρανταφυλλίδη² το επώνυμο Κορρές προέρχεται από Ισραηλίτες που ήρθαν στην Ελλάδα περί το 1300. Σε έγγραφο του 1540 αναφέρεται στη Νάξο χωράφι κάποιου Κορρέ^1α.

Ο παπάς Ιωάννης Κορρές από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας  με καταγωγή από το Σκαδό, παντρεύτηκε και έζησε στην Κόρωνο και απόκτησε εκεί και  γιους. Τον Μιχαήλ το 1852, τον  Αντώνιο το 1861, τον Εμμανουήλ το1867^1ε. Έχει αναφερθεί ως αδελφός αυτών γεννημένος το 1860, ο Νικηφόρος που όμως δεν αναφέρεται στα μητρώα αρρένων.
Την ίδια εποχή ο Δημήτριος Κορρές αποκτά στο χωριό το γιο του Ιωάννη (1866)
Όλοι όμως οι σημερινοί Κορρέδες της Κορώνου φαίνετα να προέρχονται από τους απογόνους του Αντώνη 1861 και του Εμμανουήλ1867 που παντρεύτηκαν και απόκτησαν παιδιά στο χωριό.
Ο Αντώνιος τον Ιωάννη (ιερέα) το 1903.
Ο Εμμανουήλ τον Γεώργιο το 1904, τον Ιωάννη  1907, τον Αντώνιο το 1913 και τον Στυλιανό το 1916.
 Πρέπει να παρατηρηθεί ότι και ο Ιωάννης Κορρές 1903 γιος του Αντωνίου 1861 και ο  Γεώργιος Κορρές 1904 γιος του Εμμανουήλ 1867, ονόμασαν και οι δύο Δημήτριο,  έναν από τους γιους τους.

Παρατσούκλια

Ο Εμμανουήλ 1867 είχε το παρώνυμο Πανούργος και Πανούργοι(Πανουργοέργης για παράδειγμα) ονομάζονταν οι απόγονοί του.

Οι απόγονοι του Αντωνίου 1861 ονομάζονταν του Παπαγιαννάκηαπό τον γιο του και ιερέα Ιωάννη 1903.

Κορώρου ή Κορόρου ή Κορορού *

Η Κορώρου του Παναγιώτη και της Αικατερίνης φέρεται γεννημένη στο χωριό στις 20-8-1926 ^1στ. Το επώνυμο Κορορού υπάρχει σήμερα στην Αθήνα και στην Ανάφη.

Κουμερτάς

Το να έχει το επώνυμο δυτική προέλευση δεν είναι ευεξήγητο. Η λέξη δε σημαίνει τίποτε σε δυτικές γλώσσες και τα μόνα παρόμοια δυτικά επώνυμα είναι το γαλλικό Coumert που προφέρεται όμως Κουμέρ, και το γερμανικό Kumert^11,α. Τα δύο αυτά επώνυμα δεν έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα.
Η λέξη Κουμερτάς όμως δεν σημαίνει κάτι ούτε στην ελληνική γλώσσα. Η υπόθεση δημιουργίας του επωνύμου από τη λέξη κουμερτίκης, μεσαιωνική λέξη που προήλθε από αναγραμματισμό της λέξης κουμερκίτης = τελώνης, φοροεισπράκτορας (κουμέρκι = φόρος αλλά και τελωνείο)⁷, προσκρούει στο ότι τα επώνυμα Κουμερτίκης ή Κουμερκίτης δεν έχουν καταγραφεί και στο ότι η λέξη κουμερτίκης δεν φαίνεται να έχει χρησιμοποιηθεί στη Νάξο.

Η παλαιότερη γνωστή γραπτή αναφορά σε Κουμερτά υπάρχει σε έγγραφο του 1555. Στίς 30 Μαρτίου αυτού του έτους ο τιμαριούχος Ιάκωβος Μπελόνιας παρεχώρησε με τη συγκατάθεση του δούκα της Νάξου το αξίωμα του ιερέως της Παναγίας της Δροσιανής στον παπα-Μιχάλη Κουμερτά.^1α,12
Το επώνυμο εμφανίζεται και μεταγενέστερα στην κεντρική Νάξο. Σε συμβόλαιο  με ημερομηνία 26-10-1724 που γράφεται και υπογράφεται στο Φιλώτι, αναφέρεται ότι η κερά Αναστασία του ποτέ Ιω Κουμερτά πουλεί στην κερά Καλή ποτέ Ιωάννου Μιξάκη, χωράφι στο Απλίκι στο Ακρωτήρι στην τοποθεσία Σαλιάρη, και σε συμβόλαιο του 1733 αναφέρεται ότι ο Λιανός (Ιουλιανός) Κουμερτάς α τον Καλόξυλο πουλεί του Σταμάτη Μιξάκη χωράφι στο τοποθέσιον Ακρωτήρι στα Σπεδά, με μιτάτο κ(αι) θεμωνιά κ(αι) αλώνι (Στέφ. Ήμελλου- Στέφ. Ψαρρά: Νοταριακές Πράξεις παπά Στέφανου  Αρώνη 1716-1742).  Πιο σημαντικά όμως για την ιστορία μας είναι άλλα στοιχεία.
Στις 8 Ιουλίου του 1718 μετά από απειλή σύρραξης μεταξύ Μονιατών και Χαλκιωτών, ο Χρίστος Πολίτης από το Χαλκί νυμφεύεται στην εκκλησία της Πρωτόθρονης τη δεκαεξάχρονη Σοφία Μερμενάκη από τη Μονή, ανηψιά του παπα-Γιάννη Κουμερτά.¹³
Επίσης συμφωνητικό των τριών κοινών της Νάξου με ημερομηνία 04-01-1731 το υπογράφουν μεταξύ άλλων ο παραπάνω παπα-Γιάννης Κουμερτάς, και οι Βασίλης και Ηλίας Κουμερτάς.¹⁴ Το έγγραφο είχε υπογραφές κατοίκων της κεντρικής ορεινής Νάξου αλλά όχι υπογραφές κατοίκων του χωριού, ούτε κατοίκων άλλων χωριών της βορειοανατολικής Νάξου.
Ο παραπάνω παπα-Γιάννης Κουμερτάς εμφανίζεται ως παπάς και νοτάριος στην ευρύτερη περιοχή του χωριού μας αργότερα, σε τρία έγγραφα των ετών 1749, 1753 και 1757^1γ. Φαίνεται ότι  εγκαταστάθηκε στο χωριό ότι είναι επομένως ο πρώτος Κουμερτάς που έγινε κάτοικος Κορώνου. Είναι πρόγονός μου.  Όχι μόνο το επώνυμό μου , αλλά και το όνομά μου από αυτόν προέρχεται.
Ο παπα-Σταύρος (Σταυριανός) Κουμερτάς αναφέρεται σε έγγραφο του 1790 ως παπάς και ως μάρτυρας σε διαθήκη που συντάσσεται στην Κόρωνο (Τρικοκκιές) και αφορά την Αγία Μαρίνα^1γ. και ήταν γιος του παραπάνω παπα Γιάννη Κουμερτά. Δεν υπηρχαν άλλοι Κουμερτάδες στην περιοχή. Από το όνομα του παπα-Σταυριανού προέρχεται το παρώνυμο Σταυριανάδες. Οι γιοί του παπα Σταυριανού, Ιωάννης και Νικόλας  αναφέρονται σε έγγραφα του 1811 και του 1812 ως Ιωάννης του μακαρίτη παπά Σταυριανού και Νικόλας του πάλαι ποτέ παπά Σταυριανού. Οι μεταγενέστεροι Σταυριανογιάννηδες και Σταυριανονικολήδες από αυτούς προέρχονται. Αναφέρονται ακόμη σε μεταγενέστερα έγγραφα (του 1835) η Μαρία και ο Γεώργης του μακαρίτη Γιάννη παπα Σταυριανού όλοι στην περιοχή της Κορώνου (Τρικοκκιές)^1γ.

Πρώτος στα μητρώα αρρένων αναφέρεται ο Γιαννούλης Σταυριανού Κουμερτάς που γεννήθηκε στο χωριό το 1849. Οι αμέσως επόμενες καταγραφές είναι του Γεωργίου  Κουμερτά  το 1858 γιου του Σταυριανονικόλα  και του Γεωργίου Ιωάννου Κουμερτά (ιερέα) το 1861 που σκοτώθηκε από κεραυνό έξω από τον περίβολο της εκκλησίας στο Αργοκοίλι^1ζ. Ο ίδιος προερχόταν από τους Σταυριανάδες αλλά οι απόγονοί του έχουν το παρώνυμο του Παπά ή Παπάδες.
Ο γιος του Νικόλαος (1883) είναι γνωστός ως Παπαδονικολής. Ο Παπαδονικολής ήταν εκείνος που έφερε τον Νεόφυτο Σαμψούντιο το 1918, πρόσφυγα από τον Πόντο και παιδί ακόμα, στο χωριό. Το βιβλίο "Νικόλαος Ιερέως Κουμερτάς" του γαμπρού του Γεωργίου Δημητροκάλλη σ' αυτόν, στον Παπαδονικολή, αναφέρεται.
Ο Γιάγκος 1894 αδελφός του Παπαδονικολή υπήρξε θύμα πολέμου. Χάθηκε στη Σμύρνη το 1922.
Ο Στράτος 1892 επίσης αδελφός του Παπαδονικολή, πήγε στην Αμερική τo 1910 και έζησε εκεί. Η κόρη του Τούλα (Διαλεχτή) Κουμερτά του Ευστρατίου είχε αναδειχθεί πρώτη σε διαγωνισμό ομορφιάς μεταξύ ομογενών της Αμερικής το 1952^1θ.
Ο Γεώργιος Νικολάου Κουμερτάς, γιος του Παπαδονικολή, μπάρκαρε σε Κασώτικα καράβια και παντρεύτηκε στην Κάσο όπου απόκτησε μια κόρη και ένα γιο, και ίσως και άλλα παιδιά. Η κόρη του Φωτεινή εργαζόταν πρόσφατα (2011) ως εκπαιδευτικός σε ελληνικό σχολείο της Αιθιοπίας. Σήμερα όποιος οπουδήποτε λέγεται Κουμερτάς έλκει την από πατέρα σε πατέρα καταγωγή του από την Κόρωνο Νάξου.

Οι Μαστοράδες  συνδέονται με άλλες ιστορίες. Σύμφωνα με όχι ταυτόσημες μεταξύ τους αφηγήσεις, οι Μαστοράδες είναι κατά κάποιο τρόπο υιοθετημένοι Κουμερτάδες. Σύμφωνα με μια από αυτές τις αφηγήσεις, τα δύο από τα τρία παιδιά ένός τεχνίτη (μάστορα) από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας ήταν γνωστά ως Μαστορόπουλοι. Το ένα έμεινε στο Φιλότι και από αυτόν προέρχονται οι Μαστορόπουλοι του Φιλοτιού, μεταξύ των οποίων και ο γνωστός αρχαιολόγος Γεώργιος Μαστορόπουλος. Το δεύτερο πήγε στην Κόρωνο και πήρε το επώνυμο Κουμερτάς από το επώνυμο του τεχνίτη (αναφέρεται κάποιος Σταυριανονικόλας) που τον πήρε στη δούλεψή του. Έτσι οι απόγονοί του πήραν το επώνυμο Κουμερτάς και το παρώνυμο Μαστοράδες. Το τρίτο από τα παιδιά πήγε στη Σύρο. Απόγονοί του έχουν το επώνυμο Βασιλειάδης.
Ο Ματθαίος Εμμανουήλ Κουμερτάς από τους Μαστοράδες(1892), υπήρξε αιχμάλωτος του 1ου παγκοσμίου πολέμου στη Γερμανία και ήταν και ο πρώτος γιατρός από το χωριό.
Ο Νίκος Ιωάννη Κουμερτάς επίσης από τους Μαστοράδες (1927), μαραγκός κατά το επάγγελμα και λάτρης και θεράπων του βιολιού, συνέγραψε και εξέδωσε το έτος 2007 βιβλίο με τίτλο "Α! Βρε Κόσμε Παράλογε..." στο οποίο καταγράφει αναμνήσεις και ιστορίες από τα χρόνια της κατοχής και την πρώτη μετακατοχική δεκαετία.
Ο αδελφός του Μάρκος Ιωάννη Κουμερτάς ήταν θύμα του εμφυλίου. Σκοτώθηκε το 1944 στου Ρέντη.

Ο παπούς μου Ιωάννης  Παναγιώτη Κουμερτάς 1874, (Σταυριανογιάννης ως απόγονος του παπά Σταυριανού που έχουμε αναφέρει), ταξίδευε συχνά στα Βουρλά και ταξίδεψε και στην Αμερική το 1910 ήδη παντρεμένος στο χωριό και με παιδιά, και ίσως γι αυτό δεν έμεινε επί πολύ εκεί. Είχε παντρευτεί στο χωριό την Άννα Νικολάου Κουφοπούλου από τους Χιλιαμπάδες και απόκτησαν  τον Παναγιώτη 1902, τη Δέσποινα 1905, τη Μαρία  1907, το Νικόλαο 1908, την Κυριακή 1909, το Νικόλαο 1913, την Ειρήνη 1915, τη Μαρία 1917, τον Ανδρέα (τον πατέρα μου) 1918, τη Μαρία 1922, την Αικατερίνη 1924 και τον Κωσταντίνο το 1928. Οι δύο πρώτες Μαρίες, ο πρώτος Νικόλαος και η Κυριακή πέθαναν σε πολύ μικρή ηλικία.
Ο θείος μου Νικόλαος Ιωάννου Κουμερτάς (1913)  έχασε στην Αλβανία κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και τα δυο του μάτια, από θραύσματα βλήματος όλμου.

Η Βασιλεία Κουμερτά του Γιαννούλη από τη Σμύρνη με καταγωγή απότην Κόρωνο, ήρθε στο χωριό το 1922 σε ηλικία 44 ετών ως πρόσφυγας.

Παρατσούκλια

Εκτός από τα παρατσούκλια που ήδη έχουν αναφερθεί

Σταυριανάδες, 
του Παπά,
του Παπαδονικολή, 
Μαστοράδες,

υπήρξαν και τα παρατσούκλια 

Κάμας ή Καμάς παρατσούκλι του Στέλιου Κουμερτά 1874 γιου του Γιαννούλη Κουμερτά από τους Σταυριανάδες.

Του Κωσταντάρα, από τον Κωσταντίνο Κουμερτά 1867 τονΚωσταντάρα, αδελφό του παπού μου και γιο του Παναγιώτη Κουμερτά από τους Σταυριανάδες.

Του Τάκη από τον Παναγιώτη Κουμερτά 1899 τον Τάκη, πρώτο γιο του Κωσταντάρα.

Σημειώσεις

(α). Αν και η Anna Kumert μετανάστευσε το1882 από τη Γερμανία στην Αμερική, το γερμανικό Kumert δεν είναι συνηθισμένο επώνυμο. Το γαλλικό Coumert δεν είναι σπάνιο ούτε στη Λυών, ούτε στο Σαιντ-Ετιέν. Γάλλος με το επώνυμο Coumert με πληροφόρησε ότι οι Coumert είναι και ήταν προτεστάντες και απόφευγαν να καταγραφούν από τις διοικητικές αρχές μιας καθολικής χώρας. Με πληροφόρησε ακόμη ότι η οικογένειά του κατάγεται από περιοχή της νότιας Γαλίας κοντά στα Πυρηναία και ότι Coum στο γλωσσικό ιδίωμα αυτής της περιοχής σημαίνει κορυφή (βουνού) και επομένως το Coumert θα μπορούσε να σημαίνει αυτόν που ζει κοντά στην κορυφή, τον βουνίσιο, τον ορεσίβιο, τον ανουμερίτη. Στα ελληνικά όμως η δημιουργία του επωνύμου κατά παρόμοιο τρόπο αποκλείεται. Ο μόνος δυνατός τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε το Κουμερτάς να συνδέεται με το Coumert είναι να προέρχεται το Κουμερτάς από το επώνυμο κάποιου Coumert. Αυτή η υπόθεση όμως προσκρούει στο ότι το Coumert προφέρεται Κουμέρ και στο ότι το Coumert δεν έχει βρεθεί καταγεγραμμένο στην Ελλάδα. Ούτε το γερμανικό Kumert καταγράφτηκε ποτέ.

Κουφόπουλος

Ένα από τα δύο πιο συχνά επώνυμα στην Κόρωνο. Ο Ιωάννης Κουφός υιός του μισέρ Αγγελέτου αναφέρεται σε ναξιακό έγγραφο του 1539 με αμπέλι στην Πλάκα εις το ντεστέτον (περιοχή) του Αγίου Πέτρου^1α. Το 1708 ο Νικόλας Κουφός καταγράφτηκε στην απογραφή χανέδων του Ισούφ Aγά ως κάτοικος της Κορώνου^1δαλλά τα παιδιά του έγιναν Κουφόπουλοι, αναφέρει ο Ιωάννης Χουζούρης^1ζ.
Σε προικοσύμφωνο του  1729 αναφέρεται ως προικίζων την κόρη του Λιανή στο Φιλότι ο κυρ Γλιμάκης (από το Γουλιέλμος) Κουφόπουλος, και σε έγγραφο του 1732 αναφέρεται στο Φιλότι ο Γλιμάκης της Κουφής .
Το Κουφός ήταν ένα από τα συνηθισμένα παρώνυμα των Βυζαντινών (Φαίδωνος Κουκουλέ: Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός) αλλά και επώνυμο (καταγράφεται το1096 στη νότια Ιταλία)^1η. Στην Κόρωνο το επώνυμο Κουφός δεν ξαναεμφανίστηκε μετά το 1708.

Κουφόπουλοι δεν αναφέρονται στο χωριό στους φορολογικούς καταλόγους του 1757, όμως το επώνυμο Κουφόπουλος εμφανίζεται στην Κόρωνο  σε δέκα τουλάχιστον έγγραφα των ετών 1792 έως 1824^1γ. Σε έγγραφο του 1796 αναφέρεται ότι ο Κωσταντής Αποστόλου Κουφόπουλος προικίζει εν όψει γάμου, τον γιο του Γιώργη με σπίτι στην "Κάτω Ειτονιά", με "ανπέλι στο Λειβαδάκι" και με άλλα χωράφια που βρίσκονταν στην ευρύτερη περιοχή του χωριού. Αυτό σημαίνει ότι ο Κωσταντής Κουφόπουλος ζούσε στο χωριό και είχε γεννηθεί πριν το 1760 και ότι ο πατέρας του Απόστολος είχε γεννηθεί πριν το 1740.
Στο χωριό και οι Αξαόπουλοι και οι Πρωτονοτάριοι προήλθαν από μετονομασία Κουφόπουλων. Η μετονομασία έγινε πριν το 1800.

Με τον Παύλο Γεωργίου Κουφόπουλο (1847) ξεκινούν οι Κουφόπουλοι στα μητρώα αρρένων.

Ο Κων/νος Κουφόπουλος 1887 από τους Κορωνιάτηδες ήταν σχεδόν ισόβιος πρόεδρος της κοινότητας Κορώνου.
Ο γιος του Προέδρου Ιωάννης Κων/νου Κουφόπουλος 1915, διετέλεσε γενικός διευθυντής υπουργείων.
Ο Κωνσταντίνος 1934 γιος του Δημήτρη Κουφόπουλου 1901 (Χελιαμπαδοδημήτρη) και της Βάσως Κουφοπούλου κόρης του Προέδρου, διετέλεσε γενικός διευθυντής του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας.
Ο Κωνσταντίνος Κουφόπουλος (1949) γιος του Νικολάου Κουφοπούλου (1911) και εγγονός από τον πατέρα του του Χελιαμπαδοκωσταντή, έχει ευρύτατη αναγνώριση στον ιατρικό κόσμο ως κορυφαίος ιατρός ακτινοδιαγνώστης.
Ο Κωσταντής Νικ. Κουφόπουλος 1889 ο Χελιαμπαδοκωσταντής  ήταν ένας από τους 11 χωριανούς που το 1917 τους συνέλαβαν, τους κράτησαν και τους ανέκριναν επί μια εβδομάδα στη Χώρα , τη Σύρο και τα Χανιά για υποκίνηση απεργίας στα σμυριδορυχεία, αλλα τελικά τους άφησαν ελεύθερους.

Ο Αναστάσιος Κουφόπουλος του Εμμανουήλ 48 ετών με τη γυναίκα του Μαρία 47 ετών και τέσσερα παιδιά τους ηλικίας 15-27 ετών,
Ο Ιωάννης Κουφόπουλος του Εμμανουήλ 52 ετών με τη γυναίκα του Καιτούλη 48 ετών και πέντε παιδιά τους ηλικίας 15-28 ετών,
Η Αρχοντούλα Κουφοπούλου του Κυριάκου 34 ετών και
Η Θεοδοσία Κουφοπούλου του Ιωάννη 46 ετών με πέντε παιδιά της ηλικίας 7-30 ετών,
ήρθαν το 1922 ως πρόσφυγες στο χωριό από τα Βουρλά (Βρύουλα) της Μικράς Ασίας.

Ο Κωνσταντίνος Χρήστου Κουφόπουλος 1884 από τους Χρήστηδες,
Ο Δημήτρης Γεωργίου Κουφόπουλος 1896 γιος του Παπαδελοέργη,
Ο Κωνσταντίνος Κουφόπουλος 1898 γιός του Μανώλη Κουφόπουλου του Σαλιμπούργου,
Ο Δημήτρης Μανώλη Κουφόπουλος 1900 αδελφός του προηγουμένου,
Ο Μανώλης Βασιλείου Κουφόπουλος (Βασιλακομανώλης) 1902 ,
σκοτώθηκαν  στο μέτωπο της Μικράς Ασίας
Ο Μανώλης Πέτρου Κουφόπουλος (Κορωνιάτης ) 1918 σκοτώθηκε σε οχυρό του συνοριακού τομέα στις 7- 4- 1941
Ο Ιωάννης Κουφόπουλος 1910 γιος του Γιαννούλη (Καλοεράκη), σκοτώθηκε το 1941 στην Κλεισούρα^1ζ.
Ο αδελφός του τελευταίου Νικηφόρος 1922 και
Ο Στέλιος Κουφόπουλος 1900 γιος του Γλεπογιάννη,
σκοτώθηκαν κατά την κατοχή συμμετέχοντας στην αντίσταση.

Παρατσούκλια

Κορωνιάτηδες, από τον Κωνσταντίνο Κουφόπουλο τον Κορωνιάτηπου απόκτησε τον πρώτο του γιο τον Γιάννο το 1861

Του Γιάννου 1861
Του Νικηφόρου 1867 δεύτερου γιού του Κωνσταντίνου Κουφόπουλου του Κορωνιάτη
Του Κορωνιατοπέτρου 1869 τρίτου γιού του Κωνσταντίνου Κουφόπουλου του Κορωνιάτη
Του Κορωνιατομανώλη 1876 τέταρτου γιού του Κωνσταντίνου Κουφόπουλου του Κορωνιάτη
Του Προέδρου, από τον Κωσταντή 1887 ισόβιο σχεδόν πρόεδρο του χωριού, γιο του Γιάννου 1861

Γλυστριτάδες, από τον Κωνσταντίνο Κουφόπουλο τον Γλυστρίτηκαι τον γιό του Γιάννη 1869.

Χελιαμπάδες από τον Νίκο Κουφόπουλο τον Χελιαμπά 1853, γιο του Κωνσταντίνου Κουφόπουλου (Γλυστρίτη). Ο πρώτος του γιος Κωσταντής γεννήθηκε το 1889.

Βασιλακάκηδες, από τον Βασίλη Κουφόπουλο 1867, γιο του Κωνσταντίνου Κουφόπουλου ( Γλυστρίτη).

Τσεργίνηδες από τον Γιώργο Κουφόπουλο 1875 γιο του Κωνσταντίνου Κουφόπουλου (Γλυστρίτη). Ο Βασίλης Κουφόπουλος 1918 (Τσεργινοβασίλης), απόκτησε το παρατσούκλι Τσίκνας. 
[Τσεργίνης θα μπορούσε να σημαίνει σημαίνει του Έργη (του Γιώργη) ή της Εργίνας. Όμως ο Τριανταφυλλάκος Τσεργίνης ήταν προπάτορας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στη γραμμή από πατέρα σε πατέρα, και το επώνυμο αυτό των Κολοκοτρωναίων δηλαδή το Τσεργίνης, θεωρείται ότι προέρχεται από το ιταλικό sergente που σημαίνει λοχίας. (Ο Τριανταφυλλάκος Τσεργίνης που μετέφερε το 1536 λόγω διώξεων την οικογένειά του στο Λιμποβίτσι της Αρκαδίας από το χωριό Ρουπάκι επίσης της Αρκαδίας, ήταν παπούς του προπάπου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ).] 

Μαυρομίχαλοι, από τον Μιχάλη Κουφόπουλο 1878 τον Μαυρομίχαλο, γιο του Κωνσταντίνου Κουφόπουλου ( Γλυστρίτη). Ο Μανώλης Κουφόπουλος 1910, γιος του Μαυρομίχαλου, βρίσκεται σήμερα,(Αύγουστος 2011) εν ζωή, έχει ηλικία 101 ετών και είναι ο δεύτερος εν ζωή υπεραιωνόβιος Κορωνιδιάτης.

Γλέποι, από τον Γιαννούλη Κουφόπουλο (Γλέπο) και τον γιό του Ιωάννη 1855 τον Γλεπογιάννη.
(Η λέξη γλέπω αναφέρεται στα λεξικά με την έννοια βλέπω. Να έλεγε άραγε ο Γλέπος γλέπω αντί βλέπω και να δημιουργήθηκε έτσι το παρατσούκλι του;)

Καλόεροι, από τον Κωνσταντίνο Κουφόπουλο τον Καλόερο 1851, πρώτο γιο του Γιαννούλη Κουφόπουλου ( Γλέπου).
Του Καλοεράκη από τον Γιαννούλη 1874 τον Καλοεράκη, πρώτο γιο του Καλόερου.
Του Νιότη από τον Μανώλη 1879 δεύτερο γιο του Καλόερου

Σαλιμπούργοι, από τον Μανώλη Κουφόπουλο τον Σαλιμπούργο1858, γιο του Γιαννούλη Κουφόπουλου (Γλέπου). Η λέξηΣαλιμπούργος αποδίδει στην Κέρκυρα εξελληνισμένα ένα συγκεκριμένο ενετικό επώνυμο (Σούλεμπουργκ).

Πανανήδες (παράδειγμα Πανανηδογιάννης), από τον Πανανήδηλαδή από τον Παναγιώτη Κουφόπουλο 1902, γιο του Γλεπογιάννη 1855.

Φαφούληδες, από τον Γιάννη Κουφόπουλο τον Φαφούλη και τον γιο του Απόστολο 1861 επίσης Φαφούλη.

Φάκοι, από τον Πέτρο Κουφόπουλο τον Φάκο (με τις φακίδες) 1867, γιο του Γιάννη Κουφόπουλου (Φαφούλη).

Παπαδέληδες, από τον Παναγιώτη Κουφόπουλο τον Παπαδέληγεννημένο πριν το 1845
Του Παναγιωτάκη, από τον Παναγιώτη 1884, εγγονό του Παπαδέλη και γιο του Παπαδελοέργη 1850
Του Ιωάννη από τον Ιωάννη 1861 γιο του Παπαδέλη.

Γιωργακάδες, από τον Γεώργιο Κουφόπουλο που απόκτησε τον πρώτο του γιο το 1862

Χελιαμπάδες, από τον Νίκο Κουφόπουλο τον Χελιαμπά που απόκτησε τον πρώτο του γιο Μανώλη το 1887. Είναι πιθανό Μανώλης να ήταν και ο πατέρας του και Νίκος Κουφόπουλος (Χελιαμπάς) ο παπούς του. Ακόμη είναι πιθανό ο παπούς του να ήταν παπούς και του άλλου Νίκου Κουφόπουλου (Χελιαμπά) που έχουμε αναφέρει.

Μυκόνιοι, από τον Νίκο Κουφόπουλο τον Μυκόνιο 1879. Ο Γεώργιος Νικολάου Κουφόπουλος (Μυκονογιώργης) 1902, γιος του Μυκόνιου, υπήρξε ο τελευταίος βρακάς. (Μανώλης Μανωλάς)

Παύληδοι, από τον Παύλο Γεωργίου Κουφόπουλο 1847

Χρήστηδοι από τον Χρήστο Γεωργίου Κουφόπουλο1850 αδελφό του προηγουμένου

Κουφός *

Το 1708 ο Νικόλας Κουφός καταγράφτηκε στην απογραφή χανέδων του Ισούφ Aγά ως κάτοικος του χωριού Τρικοκκιές (Κόρωνος)^1δαλλά τα παιδιά του έγιναν Κουφόπουλοι^1ζ.

Κυδωνιάτης *

Σε έγγραφο του 1823 αναφέρεται ότι ή κερά Μαρία κόρη του παπα –Μιχάλη και συμβία του Ιωάννη παραχωρεί στον Μιχάλη τον Κυδωνιάτη, δηλαδή τον Μιχάλη από το Αϊβαλί χωράφια και μια κάμαρα  "δια να την κοιτάζει ζωντανή και πεθαμένη"^1ι. Το όνομα Κυδωνίες είναι άλλη ονομασία για το Αϊβαλί και Αϊβαλί σημαίνει ο τόπος με τις κυδωνιές. Το όνομα του χωριού της κεράς Μαρίας δεν αναφέρεται στο έγγραφο,  όμως τουλάχιστον πέντε από τα χωράφια που παραχωρεί βρίσκονται στην περιοχή της Κορώνου. Η πληροφορία που δημοσιεύεται αλλού ότι τάχα η παραπάνω κερά Μαρία είχε το επώνυμο Μαγγιώρου ούτε υπάρχει στο έγγραφο, ούτε προκύπτει από άλλο έγγραφο. Είναι αυθαίρετος και εντελώς αναιτιολόγητος ισχυρισμός. Το επώνυμο Κυδωνιάτης δεν εμφανίζεται ούτε στα μητρώα αρρένων του χωριού (1845-1943), ούτε στα μητρώα αρρένων (1845-1879) της Χώρας και όλων των χωριών της Νάξου.

Κωνσταντάκης

Οι Κωσταντάκηδες του χωριού φαίνεται να προέρχονται από τον Παναγιώτη Κωσταντάκη που από το !845 μέχρι το 1865 απόκτησε τρείς γιους στο χωριό.
Στα μητρώα αρρένων αναφέρεται πρώτος ο Ιωάννης Παναγιώτη Κωνσταντάκης (Μουστακογιάννης) με έτος γέννησης 1845. Ο αδελφός του Μουστακοσπύρος γεννήθηκε το 1858 και ο αδελφός του Μουστακογιώργος το 1865.  Και οι τρεις έμειναν και έκαναν οικογένεια στο χωριό.
Μουστάκηδες ήταν το αρχικό παρατσούκλι των Κωνσταντάκηδων.

Ο Παναγιώτης  Κωνσταντάκης 1881^1ε , γιος του Μουστακογιάννη 1845, πήρε το παρατσούκλι Γνήσιος.
Ο αδελφός του Γιώργος γεννήθηκε το 1899 και πήρε το παρατσούκλι Γιωργαντάς.

Ο Μουστακοσπύρος 1858 απόκτησε τρεις γιους . Τον Παναγιώτη 1895, τον Στέλιο 1902 και τον Δημήτρη 1903. Ο Στέλιος σκοτώθηκε σε ηλικία 19 ετών στο μέτωπο της Μικράς Ασίας

Ο Παναγιώτης Κωσταντάκης 1891 γιος του Μουστακογιώργου 1865, είχε το παρατσούκλι Παναγιωτάκης και  ο αδελφός του Μανώλης 1894 το παρατσούκλι Μανωλάκης. Ο Μουστακογιώργης απόκτησε έξι γιους. Για κόρες ξέρουμε ότι μετά το 1904 γεννήθηκαν τρεις κόρες του.
Ο εγγονός του Μουστακογιώργου Γιάννης Παναγιώτη Κωσταντάκης έγινε δικηγόρος, και ο επίσης εγγονός του Μουστακογιώργου Νίκος Μανώλη Κωσταντάκης υπήρξε γιατρός.
Ο Σπύρος Κωσταντάκης (1909) γιος του Μουστακογιώργου, σκοτώθηκε το 1941 στην Κορυτσά κατά τον Ελληνοιταλικό πόλεμο.

Λαμνής *

Στα μητρώα αρρένων της Κορώνου, ο Αριστείδης Ιωάννου Λαμνής αναφέρεται με έτος γέννησης 1875 και τόπο γέννησης την Κωνσταντινούπολη. Η λέξη λάμνω σημαίνει κωπηλατώ

Λεγάκης

Ένα από τα πιο παλιά επώνυμα του χωριού. Στη Σμύρνη αναφέρεται το επώνυμο Λεγάς (1235)^1η με το οποίο το επώνυμο Λεγάκης μπορεί να σχετίζεται. Όπως και να έχει, το επώνυμο δεν προέρχεται από την Κρήτη. Κανείς Λεγάκης μετανάστης προς την Αμερική δεν προερχόταν από την Κρήτη. Όλοι σχεδόν προέρχονταν από τη Λακωνία και τη Νάξο με αναλογία δύο προς ένα αντίστοιχα¹⁵. Και σήμερα, εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων, το επώνυμο μόνο στη Λακωνία και στη Νάξο εμφανίζεται με αντίστροφη όμως αναλογία¹⁶.
Στη Νάξο (στ' Απεράθου), αναφέρεται σε συμβόλαιο του 1659 η Καλή χήρα Δημητρίου Λεγάκη^1β. Το επώνυμο εμφανίζεται πολύ νωρίς και στην Κόρωνο.
Ο Νικόλας Γεώργη Λεγάκης αναφέρεται σε έγγραφο του 1685 ως ένας από τους έξι (γ)έρο(ν)τες ( λειτουργούσαν σαν κοινοτικό συμβούλιο), των Τρικοκκιώ^1γ, δημογέροντας δηλαδή. Στο έγγραφο το πατρώνυμο αναφέρεται μόνο για το Νικόλα Λεγάκη και αυτό μπορεί να οφείλεται στην ύπαρξη και άλλου Νικόλα Λεγάκη  στο χωριό.
Ο παπα-Γεώργιος υιός παπά-Γιάννη Λεγάκη από τις Τρικοκκιές αναφέρεται σε συστατικό αρχιερατικό γράμμα αναγγελίας προαγωγής του το έτος 1726¹.  Η Λεντού Λεγάκη αναφέρεται ως φορολογούμενη στο χωριό στους φορολογικούς καταλόγους του 1757 ^1δ.
Υπάρχουν και πολλές μεταγενέστερες καταγραφές.Το επώνυμο το συναντάμε σε σειρά εγγράφων των ετών 1792, 1810, 1816, 1817, 1823, 1825, 1827, 1828 και 1831.
Περνώντας στα μητρώα αρρένων, πρώτον βρίσκουμε τον  ιερέα και δάσκαλο Γαβριήλ Αναγνώστη Λεγάκη που αναφέρεται ως πατέρας στις γεννήσεις πέντε γιων του από το 1886 έως το 1898, και είναι εκείνος που ταίριαξε τις τρεις καμπάνες που υπάρχουν μέχρι σήμερα στην Αγία Μαρίνα. Ο ίδιος συγκέντρωσε και έστειλε στον Νικόλαο Πολίτη το 1888, λαογραφικό υλικό που αφορά την Κόρωνο¹⁷. Ο γιος του Αναστάσιος 1886,υπήρξε διευθυντής του Πειραματικού σχολείου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Αντώνιος Λεγάκης (1922), γιος του Αναστασίου και εγγονός του παπα-Γαβριήλ, είναι πολιτικός μηχανικός και υπήρξε επιμελητής του ΕΜΠ. Ο γιος του Αναστάσιος Αντωνίου Λεγάκης γεννημένος στην Αθήνα το 1953, είναι αναπληρωτής καθηγητής ζωολογίας ασπονδύλων του Πανεπιστημίου Αθηνών. Καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών έχουν αναδειχθεί ο Νικόλαος Χ. Λεγάκης και ο Νικόλαος Ι. Λεγάκης που όμως προέρχονται από τους Λεγάκηδες της Κεραμωτής. Ο χωριανός Μάρκος Λεγάκης έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές.
Ο Νικηφόρος Λεγάκης 1907 γιος του Μπραζερογιώργη  καθηγητής γυμναστικής,σκοτώθηκε κατά τη "μάχη της Χώρας" στο τέλος της κατοχής.
Ο Γιώργος Ιωάννη Λεγάκη 1918 (Γιαλινάκης) υπήρξε επίσης θύμα πολέμου. Σκοτώθηκε κατά την κατοχή.
Ο Γεώργιος Λεγάκης (Αστείος)  ήταν ένας από τους 11 χωριανούς που το 1917 τους συνέλαβαν, τους κράτησαν και τους ανέκριναν επί μια εβδομάδα στη Χώρα , τη Σύρο και τα Χανιά για υποκίνηση σε απεργία στα σμυριδορυχεία, αλλα τελικά τους άφησαν ελεύθερους.

Παρατσούκλια

Μπραζέρηδες, από τον Μάρκο Λεγάκη και τον γιο του Γιώργο (Μπραζερογιώργη) 1869. 
Η λέξη μπραζέρης σημαίνει αδελφοποιητός, δηλαδή αυτόν που γίνεται αδελφός με κάποιον ενώ δεν ήταν, με τελετή αδελφοποίησης με την οποία επισφραγίζονται δεσμοί αδελφικής αγάπης και αμοιβαίας υποστήριξης. Υπάρχει ίσως σχετική προφορική αναφορά για υιοθεσία από Λεγάκη ανηψιού του .
H λέξη μπραζέρης έχει κοινή ρίζα με τη λατινική λέξη frater, την ιταλική fratello και την αγγλική brother και με όλες σχεδόν τις λέξεις ινδοευρωπαϊκών γλωσσών που σημαίνουν αδελφός, καθώς και με την αρχαιοελληνική λέξη φράτηρ που σήμαινε εκείνον που ανήκε σεφράτρα = φ(ρ)ατρία, αδελφότητα. 

Γιαλίνηδες, από τον Γιάννη Μάρκου Λεγάκη 1873, αδελφό του Μπραζερογιώργη.,

Μαρούσηδες δηλαδή της Μαρούσας, από τους, Γιώργο Νικολάου Λεγάκη (Μαρουσογιώργο) και Γιάννη Νικολάου Λεγάκη (Μαρουσογιάννη) 1876 ή από τον πατέρα τους Νικόλαο Λεγάκη.

Καράτζοι, από τον Γιώργο Λεγάκη τον Καράτζο και τους γιους του. Ο πρώτος από τους έξι γιους του γεννήθηκε το 1907.

Αστείος ο Νίκος Λεγάκης.

Του Γαβριήλ από τον αρχιμανδρίτη και δάσκαλο Γαβριήλ Λεγάκη . Ο Γαβριήλ απόκτησε πέντε γιους.
Του Τάσου από τον γιό του Τάσο 1886
Του Σακελιομάρκου από τον Μάρκο 1860 αδελφό του Γαβριήλ

16. Στην Κρήτη οι κατάλογοι του ΟΤΕ εμφανίζουν μόνο τρείς τηλεφωνικές παροχές στο επώνυμο «Λεγάκης» και τις τρεις στην πόλη του Ηρακλείου, καμμιά σε χωριό. Στη Λακωνία εμφανίζουν 21 τέτοιες παροχές διάσπαρτες σε πέντε χωριά της περιοχής Μολάων, και 1 παροχή σε χωριό της περιοχής της Σκάλας. Στη Νάξο εμφανίζουν στο επώνυμο Λεγάκης 45 τηλεφωνικές παροχές.

(β) "Οι γέροτες των Τρικοκκιώ" είχαν προσκαλέσει το 1685 τον παπά Μιχάλη Γληνό να καταγράψει σε επίσημο εκκλησιαστικό έγγραφο τα αφιερώματα και τις δωρεές των χωριανών στην εκκλησία της αγίας Μαρίνας. Ο παπα Μιχάλης τους αναφέρει και ως μάρτυρες για τα όσα καταγράφει. Ήταν οι  οι Ιωάννης Μπουμπουδάκης, Γεώργης Πουλημένος, Κωστάκης Χωτρόπουλος, Δημήτρης της Καλαμπάκαινας, Ιωάννης Μυλωνά και Νικόλας Γεώργη Λεγάκης. Η αναφορά του πατρωνύμου του Νικόλα Λεγάκη μπορεί να σημαίνει ότι στο χωριό υπήρχε και άλλος Νικόλας Λεγάκης.

Λιαρμακόπουλος *

Προικώο του Μάρκου Λιαρμακόπουλου και του Γιώργη Μανωλά προς τα παιδιά τους συντάσσεται το έτος 1790 εις το χωριό Τρικοκκιές, εις τον οίκο Μάρκου Νικόλα Λιαρμακόπουλου.^1γ Το επώνυμο δεν εμφανίζεται στα μητρώα αρρένων του χωριού. Εμφανίζεται στα μητρώα αρρένων της Μονής το 1875.

Λιοκαμένος *

Ο Σταμάτης και ο Δημήτρης Λιοκαμένος αναφέρονται ως προικίζων και προικιζόμενος σε προικοσύμφωνο του έτους 1692^1γ.

Λουμπαρδάρης *

Ο γιος του Ιουλίου Λουμπαρδάρη προικίζει την κόρη του Φλουρού με προικοσύμφωνο που συντάχθηκε στην Κόρωνο στο ναό της αγίας Μαρίνας αναφέρεται σε έγγραφο του 1625 ή του1675 (δείτε και τα επώνυμα Γιαμάς, Μανωλάς) Το επώνυμο εμφανίζεται τρεις φορές στον αναλυτικό φορολογικό κατάλογο του χωριού Μονή του έτους 1670.

Λυκούρης ή Λυκουρόπουλος *

Λυκούρης είναι εκείνος που ακολουθεί τους λύκους.  Στη μυκημαϊκή ελληνική υπήρχε λέξη  ru-ko-u-ro που αποδίδεται λεκτικά ωςλυκουρός και ερμηνεύται ως "παρατηρητής λύκων" ( Γεώργιος Μπαμπινιώτης ).
Στα μητρώα αρρένων ο Βασίλειος Δημητρίου Λυκούρης αναφέρεται με έτος γέννησης 1908. Στην κατάσταση γεννήσεων αναφέρεται ο Βασίλειος Λυκουρόπουλος του Δημητρίου και της Στυλιανής 1908 και τα αδέλφια του Καλλιόπη 1906, Αγγελική 1914, Μαρία 1917 και Διαλεχτή  1919.^1στ Σήμερα Λυκουρόπουλοι υπάρχουν στη Μέση και στο Σκαδό.

Μαγγιώρος

Η λέξη μαγκιόρος είναι νεοελληνική μεν, ιταλικής προέλευσης όμως. Αναφέρεται για τον  ικανό άνθρωπο, για  εκείνον που κάνει κάτι όμορφα και σωστά. Στην λαϊκή  φράση "είναι μαγκιόρος" αναφέρεται ο Μανόλης Τριανταφυλλίδης στο βιβλίο του "Τα οικογενειακά μας ονόματα", για να δείξει την συνήθη προέλευση του επωνύμου. Όμως στα ιταλικά, maggiore σημαίνει μεγάλος, μείζων, σημαντικός αλλά και βαθμοφόρος στρατιωτικός, και ο Τριανταφυλλίδης σημειώνει ότι και στα ελληνικά η λέξη μαγκιόρος έχει χρησιμοποιηθεί με αυτήν την έννοια, προσθέτοντας ακόμη ότι ως μαγκιόρος< maggiore, είχε υπηρετήσει ο Κολοκοτρώνης στα Επτάνησα. Έτσι το ελληνικό επώνυμο Μαγγιώρος απονέμεται σε εκείνον που είναι μαγκιόρος με οποιαδήποτε από αυτές τις έννοιες. Και στον ικανό και σωστό άνθρωπο, και στον ικανό σε κάτι, και στον στρατιωτικό αλλά και σε εκείνον που τάχα έχει τέτοιες  ιδιότητες. Μπορεί όμως να έχει προκύψει κάπου και από ιταλικό επώνυμο αφού το επώνυμο Maggiorus έχει καταγραφεί στη βόρεια Ιταλία. Στον ελληνικό χώρο ξέρω ότι  το επώνυμο Μαγγιώρος  είχε καταγραφεί στον Τσεσμέ απέναντι στη Χίο, στην ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης, στα Δαρδανέλια, στη Βόνιτσα, στην Ηλεία (Γιαννιτσοχώρι), στη Λακωνία.

Κάποια οικογενειακή παράδοση για την προέλευση των Μαγγιώρων της Κορώνου έχει επικαλεσθεί ο Νικόλαος Δημητρίου Μαγγιώρος 1940, γιος του Χατζηδοδημήτρη 1870. Δεν γνωρίζω το περιεχόμενό της.
Οικογενειακή παράδοση για το ίδιο θέμα αναφέρει και ο Δημήτριος Νικολάου Μαγγιώρος 1956. Ο  πατέρας του Νικόλαος Δημητρίου Μαγγιώρος 1924, ήταν εγγονός του Γιαννούλη Μιιχαήλ Μαγγιώρου 1848. Σύμφωνα με αυτήν την παράδοση οι Μαγγιώροι του χωριού προήλθαν από κάποιον Μανωλά από τους Τσαμπουνάρηδες που επανερχόμενος  στο χωριό από την Μικρά Ασία απόκτησε πρώτα το παρατσούκλι και στη συνέχεια και το επώνυμο Μαγγιώρος. Η όλη ιστορία εξελίσσεται πριν το 1800. Υπάρχει λένε καταγεγραμμένη  πλήρης σειρά γεννήσεων από τον Μανωλά - Μαγγιώρο εκείνης της εποχής μέχρι τη γέννηση του παραπάνω Γιαννούλη Μιχαήλ Μαγγιώρου 1848. Ίσως σύντομα  να έχω στη διάθεσή μου ακριβέστερα στοιχεία σχετικά με το θέμα (17 -6 -2013).
Ακόμη, σύμφωνα  με προφορική αφήγηση που αναφέρει  και  ο Χουζούρης,  το επώνυμο Μαγγιώρος στην Κόρωνο προήλθε από μετονομασία ενός χωριανού με το επώνυμο Μανωλάς^1ζ. Ένας Μανωλάς που είχε παλαιά απαχθεί στη Σμύρνη κατάφερε και ξέφυγε και επέστρεψε τελικά  στο χωριό και απόκτησε το επώνυμο Μαγγιώρος γιατί με όσα είχε καταφέρει "είχε αποδειχθεί σε όλα του μαγκιόρος", γράφει ο Χουζούρης.  Είναι φυσικά πιθανό να είχε ήδη αποκτήσει αυτός ο Μανωλάς το επώνυμο Μαγγιώρος πριν επιστρέψει στο χωριό, και η αλλαγή του επωνύμου να τον βοήθησε να ξεφύγει αν και αυτό δεν αντίκειται κατ' ανάγκην στην  οικογενειακή παράδοση της οικογένειας του Δημήτρη Μαγγιώρου 1956.
Τέλος, θέλω να επισημάνω ακόμη ότι η άποψη που έχει δημοσιευθεί και αποδίδει τη δημιουργία του επωνύμου Μαγγιώρος σε τροποποίηση του επωνύμου Μακέρος είναι αυθαίρετη, αβάσιμη και εσφαλμένη. Συγκεκριμένα:
- Το επώνυμο Μαγγιώρος σχηματίζεται με τον τρόπο που παραπάνω αναφέρω. Βεβαίως σε κάποιες περιπτώσεις  έγινε πρώτα παρατσούκλι και μετά επώνυμο. Όλα αυτά είναι καθολικά αποδεκτά.
-Δεν υπάρχει καμιά συσχέτιση των δύο επωνύμων σε οποιοδήποτε έγγραφο σχετικό με το χωριό . Ούτε οι προβάλλοντες αυτήν την άποψη αναφέρουν το περιεχόμενο κάποιου συγκεκριμένου εγγράφου.
-Δεν εμφανίζουν οι προβάλλοντες αυτήν την άποψη κανένα στοιχείο που την στηρίζει.
-Δεν εμφανίζεται καμιά παραλλαγή του επωνύμου Μακέρος (Μανκέρος Μαγκέρος ή άλλη) σε κανένα έγγραφο.  Αυτό  ισχύει όχι για έναν νοτάριο αλλά για όλους τους νοτάριους που έχουν γράψει έγγραφα στα οποία αναφέρεται  το όνομα Μακέρος. Το επώνυμο Μακέρος εμφανίζεται σε έγγραφα σχετικά με το χωριό από το 1736 μέχρι και το 1825, και σε όλο αυτό το διάστημα διατηρεί αναλλοίωτη τη μορφή του. Δείτε σχετικά και τα αναφερόμενα στο επώνυμο Μακέρος
-Δεν υπάρχει καμμιά σχετική προφορική παράδοση για συσχέτιση των δύο επωνύμων, σε καμιά από τις οικογένειες των Μαγγιώρων του χωριού.  Εδώ θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι υπάρχουν  μεταξύ των Μαγγιώρων αρκετοί που η γενιά των γονέων μου και του Χουζούρη τους είχε γνωρίσει καλά, και αρκετοί από αυτούς τους Μαγγιώρους είχαν γνωρίσει τους παπούδες τους που είχαν γεννηθεί γύρω στα 1840. Κάποιοι κάτι θα είχαν ακούσει.
-Αντιθέτως σώζεται μεταξύ των οικογενειών των Μαγγιώρων η προφορική παράδοση που αναφέρω πιο πάνω και έχει καταγράψει και ο Γιάννης Χουζούρης.  Προσθέτω ότι στοιχεία της ιστορίας μιας οικογένειας όπως σώζονται προφορικά από τα μέλη της οικογένειας, μπορεί να μήν είναι απολύτως ακριβή και συχνά δεν είναι. Μια τέτοια προφορική αφήγηση όμως βασίζεται κατά κανόνα σε πραγματικά περιστατικά έστω και αν δεν  τα αποδίδει με ακρίβεια.
-Δεν δικαιολογείται γλωσσικά η μετατροπή του Μακέρος  σε Μαγγιώρος στα ναξιακά γλωσσικά ιδιώματα. Τα δυνατά πάθη των φθόγγων τα παραθέτει αναλυτικά ο Ιωάννης Προμπονάς στο πόνημά του "Η γλώσσα των Ναξιακών εγγράφων και το παλαιό ναξιακό γλωσσικό ιδίωμα".

Το επώνυμο Μαγγιώρος στο χωριό δεν έχει βρεθεί σε έγγραφα παλαιότερα του 1845. Από τα μητρώα αρρένων 1845 - 1943 φαίνεται ότι οι Μαγγιώροι του χωριού "ξεκινούν" με τους
Μιχάλη, Ιωάννη, Βασίλειο, Δημήτριο (Νικητάκη), Γεώργιο και Ιάκωβο (Γιακουμή) Μαγγιώρο,
που φαίνεται ότι έχουν γεννηθεί πριν το 1845 (ίσως όχι οι δύο τελευταίοι). Οι γεννήσεις τους δεν εμφανίζονται στα μητρώα αρρένων 1845 - 1879 και επιπλέον από τα μητρώα αρρένων προκύπτει ότι
Ο Γιαννούλης Μιχαήλ Μαγγιώρος γεννήθηκε στο χωριό το 1848^1ε
Ο Δημήτριος Ιωάννη Μαγγιώρος γεννήθηκε στο χωριό το 1849
Ο Μιχάλης Βασιλείου Μαγγιώρος γεννήθηκε στο χωριό το 1855
Ο Νικόλαος Δημητρίου  Μαγγιώρος , γιος του Νικητάκη, γεννήθηκε στο χωριό το 1862
Ο Ιωάννης Γεωργίου Μαγγιώρος γεννήθηκε στο χωριό το 1870 και
Ο  Μιχάλης Ιακώβου  Μαγγιώρος γεννήθηκε στο χωριό το 1878

Από τα μητρώα αρρένων προκύπτει επίσης ότι  απόγονοι των Μιχάλη , Βασίλη και  Δημήτρη (Νικητάκη), έμειναν και απόκτησαν οικογένειες στην Κόρωνο.

Τα αναφερόμενα αλλού ότι κάποιος Μιχάλης από το Αϊβαλί που πράγματι του παραχωρήθηκαν κτήματα  στο χωριό από την κερά Μαρία (συμβία του Γιάννη) "δια να την κοιτάζει ζωντανή και πεθαμένη", υιοθετήθηκε τάχα από την κερά Μαρία Μαγγιώρου και έμεινε  και απόκτησε τάχα παιδιά στο χωριό και έγινε έτσι ο γενάρχης των σημερινών Μαγγιώρων, δεν στηρίζονται πουθενά.
Το επώνυμο  της κεράς Μαρίας και το επώνυμο του συμβίου της δεν αναφέρονται στοέγγραφο και δεν προκύπτουν από συσχέτιση του εγγράφου με άλλα δημοσιευμένα έγγραφα. Δεν αναφέρεται επίσης πουθενά, ούτε προκύπτει από κάτι ούτε ότι ο Μιχάλης ο Κυδωνιάτης απόκτησε το επώνυμο της κεράς Μαρίας ή του συζύγου της ούτε ότι έμεινε και απόκτησε οικογένεια στο χωριό.  Δεν υπάρχει τέλος καμιά οικογενειακή προφορική παράδοση οικογένειας Μαγγιώρων στο χωριό για καταγωγή της από "υιοθετημένο" Κυδωνιάτη.

Ο Δημήτριος Γεωργίου Μαγγιώρος (1902) εγγονός του Νικητάκη, διετέλεσε πρόεδρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους^1ζ.
Ο Γεώργιος Μαγγιώρος 1918, γιος του Μαγγιωρονικόλα υπήρξε θύμα του εμφυλίου πολέμου.  Σκοτώθηκε το 1949.

Παρατσούκλια

Από τον Μιχάλη Μαγγιώρο τον Μαγγιώρο
Του Γιαννούλη 1848 πρώτου γιου του παραπάνω Μιχάλη
Παραμυθάδες, από τον Μιχάλη Μαγγιώρο τον Παραμυθά 1875 πρώτο του γιο Γιαννούλη 1848
Του Δημήτρη 1885, δεύτερου γιου του Γιαννούλη 1848
Μαγγιώροι, από τον Γιώργο (Μαγγιώρο) 1852 δεύτερο γιο του παραπάνω Μιχάλη.
Του Μαγγιωρομιχάλη 1888, Μαγγιωροβασίλη 1890,Μαγγιωρονικόλα 1896, Μαγγιωρογιάννη 1897, Μαγγιωροκώστα1899, γιων του Γιώργου 1852
Γιος του Μαγγιωροβασίλη 1890 ήταν o Μπερέας Μαγγιώρος 1927 (σπάνιο όνομα), και γιος του Μαγγιωρονικόλα 1896 ήταν o Γιώργος Μαγγιώρος 1924 που υπήρξε θύμα πολέμου.

Από τον Βασίλη Μαγγιώρο
Του Μιχάλη 1855, του Γιαννούλη 1865, του Χατζηδοδημήτρη 1870 γιων του παραπάνω Βασίλη.
Αρβανάκηδες, από τον Βασίλη Μαγγιώρο τον Αρβανάκη 1893 γιο του Μιχάλη 1855.
Του Μικρού από το Νίκο 1899, γιο του παραπάνω Γιαννούλη 1865.
Χαρχαλιάς, ο Μιχάλης Μαγγιώρος 1907  γιος του Γιαννούλη 1865.

Χατζήδες, από τον παραπάνω Χατζηδοδημήτρη 1870.
Του Χατζηδοβασίλη 1899, πρώτου γιου του Χατζηδοδημήτρη 1870.

Από τον Δημήτρη Μαγγιώρο τον Νικητάκη
Γλύμης ο Αντώνης Δημητρίου Μαγγιώρος 1867 δεύτερος γιος του Νικητάκη.

Η λέξη γλυμίζω είναι λέξη της δημοτικής και σημαίνει περιθρύπτω, περιτρίβω, περικόπτω. Είναι λέξη συγγενής με τη λέξη γλύφω από την οποία προέρχονται και οι λέξεις γλυπτό και γλυπτική. Κατά την αντίληψή μου γλύμης είναι εκείνος που του έχει αφαιρεθεί οτιδήποτε εξωτερικό και έχει μείνει σκελετός, αποστεωμένος, δηλαδή εκείνος που είναι παρα πολύ αδύνατος. Ωστόσο στη Νάξο (Φιλότι, Γλινάδο), έχει υπάρξει και το όνομα Γλιμάκης, προερχόμενο από το Γουλιέλμος, και με τον ίδιο τρόπο  ίσως να μπορούσε να σχηματισθεί και το Γλίμης.
^{Του Στάθη 1871, του Γιώργη 1874, του Νικητομανώλη 1880, γιών του Νικητάκη. 
Του Μιχαλάκη 1897 πρώτου γιου του Στάθη 1871. 
Του Μήτσου 1902 πρώτου γιου του Γιώργη 1874.} 

^{Μαγκανάρης}

Μάγγανο σημαίνει γερανός και βαρούλκο. Το μαγγάνι είναι το βαρούλκο του μαγγανοπήγαδου. Η λέξη μαγγανάρης σημαίνει κατασκευαστής, χειριστής μάγγανου και γενικά μηχανουργός αλλά σημαίνει και εκείνον που κάνει μαγγανείες, και γι αυτό και τον δόλιο ή τον ψεύτη ^1η,2. Το επώνυμο αναφέρεται το 13ο  αιώνα στην Ιερισσό και το 14ο αιώνα στην Κρήτη^1η,3. Καταγράφεται επίσης στη Σμύρνη το 1278. Το επώνυμο Μαγγάνης έχει καταγραφεί τον δέκατο αιώνα στον Πόντο. Ας σημειωθεί ότι Ανώνυμος έχει δημοσιεύσει ότι οι Μαγκανάρηδες ήταν ένοπλοι που ακολουθούσαν τους ιππότες φεουδάρχες των Κυκλάδων, όπως και οι  Κονταράτοι και οι Κουντουβερνίκοι. Επί του παρόντος δεν έχω άλλα στοιχεία σχετικά με αυτήν την πληροφορία.

Οι Μαγκανάρηδες έχουν σχέση με την Κόρωνο από πολύ παλιά. Η παλαιότερη γνωστή γραπτή αναφορά υπάρχει σε συμβόλαιο του 1541 που αναφέρει περιβόλι των Μαγκανάρω στην περιοχή της Κορώνου^1α και είναι η παλαιότερη αναφορά του επωνύμου στη Νάξο και η παλαιότερη αναφορά ατόμων με ιδιοκτησία στο χωριό. Επίσης στον φορολογικό κατάλογο του χωριού Μονή του έτους 1670 αναφέρονται ο Γεώργιος Δημητρίου Μαγκανάρας και ο Πέτρος Δημητρίου Μαγκανάρης.  Μαγκανάρηδες ωστόσο ως κάτοικοι του χωριού βεβαιώνονται πολύ αργότερα.
Μέχρι  το 1879 στα μητρώα αρρένων όλης της Νάξου των ετών 1845- 1879, αναφέρονται  8 γεννήσεις Μαγκανάρηδων στη Μονή, 2 γεννήσεις Μαγκανάρηδων στον Κινίδαρο και τίποτε άλλο. Μεταξύ αυτών αναφέρονται η γέννηση του Γεωργίου Νικολάου Μαγκανάρη το 1860 στη Μονή και η γέννηση  του Ματθαίου  Νικολάου Μαγκανάρη το1865 επίσης στη Μονή.

Από τον Γεώργιο Νικολάου Μαγκανάρη γενιούνται στο χωριό ο Νικόλαος το 1890,ο Μάρκος το 1892, ο Νικόλαος το 1896, ο Μάρκος το 1899, ο Ιωάννης το 1903 και ο Δημήτριος το 1905.

Από το Ματθαίο Νικολάου Μαγκανάρη γεννιούνται στο χωριο ο Νικόλαος το 1895, ο Ιωάννης το 1902, ο Κωσταντίνος το 1904, ο Μιχαήλ το1906,  ο Εμμανουήλ το 1907 και ο Παντελής το 1911^{1ε, 1ζ}.

Από αυτούς προέρχονται όλοι οι σημερινοί Κορωνιδιάτες με το επώνυμο Μαγκανάρης.

^{Παρατσούκλια}

<sup>Του Γεωργίου
Του Νικολάου 1896, του Μάρκου 1899, του Ιωάννη 1903, γιων του Γεωργίου.

Του Ματθαίου
Του Νικολάου 1895, γιού του Ματθαίου</sup>

Μαγερόπουλος *

Σε έγγραφο του 1757 αναφέρεται ως μάρτυρας αγοροπωλησίας γης μεταξύ χωριανών ο μαστρο-Γεώργης Μαγερόπουλος^1γ. Ο Πρωτονοτάριος ιερέας Γεώργιος Μαγερόπουλος αναφέρεται στη Χώρα σε έγγραφο του 1796. Στα μητρώα αρρένων (1845 – 1879) του Δαμαριώνα αναφέρεται δύο φορές το επώνυμο Μαγειρόπουλος.

Μακερόπουλος *

Ο Γιάννης και ο Βασίλης Γιάννη Μακερόπουλος αναφέρονται σε σχέση με το χωριό σε έγγραφο του 1810^1γ.  Το Μακερόπουλος πρέπει να προέρχεται από το Μακέρος.

Μακέρος*

Η Καλή και ο Δημήτρης Μακέρος πουλούν το σπίτι τους στην Κόρωνο (Τρικοκκιές), αναφέρεται σε έγγραφο του 1736^1γ. Ο επίτροπος της Αγίας Μαρίνας Ιωάννης Μακέρος αναφέρεται σε έγγραφο του 1792^1γ. Η Σταμάτα, χήρα του Βασίλη Μακέρου, προικίζει την κόρη τους Καλή που επρόκειτο να παντρυτεί τον Γιάννη του μακαρίτη  Πέτρου Σιδερή αναφέρεται σε αβα(ν)τάριο (προικοσύμφωνο) του έτους 1825 (Στέφανου Ψαρρά: Ο Κώδικας του Πρωτονοτάριου παπα Ιακώβου Κουφόπουλου).
Αντίθετα με όσα αυθαίρετα αναφέρονται αλλού, το επώνυμο Μακέρος διατηρεί αναλλοίωτη τη μορφή του σε όλα τα έγγραφα σε όλα τα έγγραφα όλων των συντακτών εγγράφων στα οποία αναφέρεται,  και δεν συσχετίζεται σε κανένα έγγραφο με το επώνυμο Μαγγιώρος ή με άλλο επώνυμο.

Η λατινική λέξη macero σημαίνει μαλάσσω, καταπονώ και έχει κοινή ρίζα με τη  λέξη μάσσω = πλάθω, ζυμώνω, την αγγλική λέξη  maker = κατασκευαστής τη  γερμανική machen = οικοδομώ κατασκευάζω, τη λέξη μασόνος = τέκτων, κατασκευαστής και την ιταλική λέξη massone = κτίστης. Επίσης η λέξη  macero σήμαινε στα λατινικά και διαβρέχω, διαποτίζω και με αυτή την έννοια διατηρείται και σήμερα.

Το επώνυμο Macero υπάρχει και σε χώρες όπως η Ιταλία, οι ΗΠΑ, το Μεξικό, η Βραζιλία, η Ισπανία, η Γαλλία, η Ισπανία και πιθανώς και άλλες.

Μάκρας

Ο Σπύρος Μάκρας ήρθε από το Αϊβαλί το 1922 με τη γυναίκα του, την Κορωνιδιάτισα Λεμονιά Χουζούρη και τα έξι παιδιά τους (δυο γιους και τέσσερεις κόρες)^1ζ,1θ.

Μαλεγένης *

Σε έγγραφο του 1828 αναφέρεται ότι ο Κωσταντής Γιάννη Μαλεγένης πουλεί στον Γεώργιο Δημητρίου Πουλημένο ξαμπέλισμα σύμπλιον Κατερίνας Νικηφόρου Παντελιά^1γ.

Μανδηλαράς

Η λέξη θυμίζει και το μαντήλι και το κρασοστάφυλο μαντηλαριά που καλλιεργείται στην Κόρωνο. Στη Νότια Ιταλία (1096) αναφέρεται το επώνυμο Mandilas^1η. Σε έγγραφο του 1541 αναφέρεται ο κυρ Ιωάννης ο Μαντιλάς με σπίτι εις τον Μπούργον της Χώρας^1α. Το Μανδηλαράς προέρχεται από το Μαντιλαράς και το Μαντιλαράς πρέπει να προέκυψε ως μεγενθυτικό του Μαντιλάς. 

Η παλαιότερη γνωστή γραπτή αναφορά του επωνύμου Μανδηλαράς στο χωριό υπάρχει στους καταλόγους των φορολογουμένων του 1757^1δ. Αναφέρονται τα ονόματα Ανέζα, Αποστόλης, Ειρήνη γυναίκα ή κόρη του Αποστόλη, Μιχάλης και Γιάννης του Μιχάλη Μαντηλαράς. Το επώνυμο αναφέρεται ακόμη σε πολλά άλλα έγγραφα από το 1792 και εδώ^1γ. Στα αρχεία του ellisisland.οrg υπάρχουν καταχωρημένοι τρεις μετανάστες στην Αμερική με το επώνυμο Μανδηλαράς που πρέρχονται και οι τρεις από τη Νάξο. Στα μητρώα αρρένων  1845- 1879 όλης της Νάξου  αναφέρονται 14 γεννήσεις Μανδηλαράδων στην Κόρωνο, 3 στην  Κωμιακή και 3 στο Σκαδό.  Φαίνεται πολύ πιθανό ότι όποιος έχει σήμερα το επώνυμο Μανδηλαράς έλκει τελικά την από πατέρα σε πατέρα καταγωγή του από την Κόρωνο Νάξου.

Αρκετοί από τους Μανδηλαράδες έχουν το παρώνυμο Μπούμπληδες. Τέσσερα ναξιακά έγγραφα των ετών 1632, 1633, 1646 και 1647 αντιστοίχως, αναφέρουν στη Νάξο (όχι στην Κόρωνο), άτομα με το επώνυμο Μπoύμπλης^1β. Μπούμπλης κατά το επώνυμο έχει γεννηθεί και στην Κόρωνο το 1873^1ε. Σήμερα το επώνυμο Μπούμπλης δεν συναντάται στη Νάξο.

Οι παλαιότεροι Μανδηλαράδες που αναφέρονται στα μητρώα του χωριού είναι
Ο Μανώλης Μανδηλαράς ο Μπούμπλης. Γιοι του ο Νικόλας 1846, Γιάννης 1849, Νικηφόρος (Τζουάνος) 1860 και Κωσταντάκης 1867.
Ο Δημήτρης Μανδηλαράς ο Γουρνάς. Γιοί του ο Νικόλας και ο Νικηφοράκης. Εγγονοί του από τον Νικόλα ο Μανώλης 1859,  ο Δημήτρης 1868 και ο Βασίλης 1873.  Εγγονοί του από το Νικηφοράκη, ο Μαστρογιώργης  1855, ο Μανώλης 1876  και ο Δημήτρης 1884.
Ο Μανώλης Μανδηλαράς ο πρόγονος των Ζαχάρηδων. Από τον γιο του Γιώργο 1852 προέρχονται άμεσα οι Ζαχάρηδες.
Ο Πέτρος Μανδηλαράς. Από αυτόν οι Πετρουλάδες. Ο πρώτος του γιος Γιώργος γεννήθηκε το1872.
Ο Δημήτρης Μανδηλαράς ο Ζαζάνης.  Ο πρώτος του γιος Μανώλης γεννήθηκε το1875

Ο δικηγόρος Νικηφόρος Μανδηλαράς (1928) από τους Μπούμπληδες, ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΜΕ (ΕΔΑ και συνεργαζόμενοι) στις Κύκλάδες το 1961, και ενεργό και επώνυμο μέλος της Ένωσης Δημοκρατικών δικηγόρων. Από την προδικτατορική ακόμη περίοδο, ως συνήγορος κατηγορουμένων για την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, είχε προκαλέσει την μήνι κάποιων που αναδείχθηκαν λίγο αργότερα ισχυρά στελέχη της δικτατορίας του 1967 καιτελικώς υπήρξε ένα από τα πρώτα θύματά της. Στο σπίτι του προγραμματίζεται να στεγασθεί η βιβλιοθήκη της Κορώνου.
Ο πατέρας του Νικηφόρου, Γεώργιος (Έργης) Ιωάννη Μανδηλαράς (1883), είχε πολεμήσει στη Ρωσία, υπήρξε αιχμάλωτος το Α΄παγκοσμιόυ πολέμου στη Γερμανία και είχε εργασθεί ως μετανάστης στην Αμερική.
Ο παπούς του Νικηφόρου (από την μητέρα του την Αριέττα), Νικηφόρος Γεωργίου Σιδερής, υπήρξε ο προσχολικός δάσκαλός του και δάσκαλός του στην πρώτη δημοτικού.
Ο Βασίλειος Γεωργίου Μανδηλαράς (1933) από τους Γουρνάδες εγγονός του Γουρνοβασίλη, είναι καθηγητής κλασσικής φιλολογίας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και ειδικός σε θέματα παπυρολογίας^1ζ.

Ο Γεώργιος Δημητρίου Μανδηλαράς (1894) από τους Ζαζάνηδες σκοτώθηκε το 1912 κατά τους βαλκανικούς πολέμους
Ο Πέτρος Γεωργίου Μανδηλαράς (1901) από τους Πετρουλάδες χάθηκε το 1919 στον πόλεμο της Μικράς Ασίας,
Ο Κωνσταντίνος Δημητρίου Μανδηλαράς  1904 γιος του Γουρνοδημήτρη σκοτώθηκε το 1921 επίσης στο μέτωπο της Μικράς Ασίας.
Ο Γεώργιος Μανδηλαράς 1922, γιος του Μπουμπλομανωλάκη σκοτώθηκε στην Αλβανία στο Τεπελένι το 1940.

Παρατσούκλια

Ζαχάρηδες από τον Ζαχαρογιάννη 1888, Ζαχαροδημητράκη 1891, Ζαχαροπέτρο1899 και Ζαχαραντώνη 1902, γιους του Γεωργίου Μανδηλαρά 1852.
Ίσως έλεγαν τη μητέρα τους Ζαχαρούλα ή Ζαχάρω, ίσως κάποιος πρόγονός τος λεγόταν Ζαχαρίας, ίσως για κάποιον άλλο λόγο. Τα ονόματα Ζαχαρίας και Ζαχάρω ή Ζαχαρούλα δεν τα έχω βρεί στο χωριό.

Πετρουλάδες από τον Πέτρο Μανδηλαρά και τους γιους του.
Πετρουλοέργη 1872 πρώτου γιού του Πετρουλά.
Πετρουλομανώλη 1904 δεύτερου γιου του Πετρουλοέργη.
Πετρουλογιάννη 1876 δεύτερου γιου του Πετρουλά.
Πετρουλοδημήτρη 1884 τρίτου γιου του Πετρουλά.

Γουρνάδες, από τον Δημήτρη Μανδηλαρά τον Γουρνά.

Νικόλα γιου του Γουρνά
Γουρνοδημήτρη 1868 εγγονού του Γουρνά και πρώτου γιού του Νικόλα γιου του Γουρνά.
Γουρνομανώλη 1899 πρώτου γιου του Γουρνοδημήτρη
Γουρνοβασίλη εγγονού του Γουρνά και δεύτερου γιού του Νικόλα γιου του Γουρνά.
Του Σήμερη, Από τον Νικολή Μανδηλαρά τον Σήμερη 1897, γιο του Γουρνοβασίλη.

Του Γιώργου, από τον Γιώργο Μανδηλαρά 1909, επίσης γιο του Γουρνοβασίλη.

Νικηφοράκη γιου του Γουρνά
Του Μηχανικού από τον Δημήτρη 1884 γιο του Νικηφοράκη.

Ζαζάνηδες από τον Δημήτρη Μανδηλαρά τον Ζαζάνη που απόκτησε τον πρώτο του γιο το 1875. Ζαζάνης σημαίνει φλύαρος.

Του Ζαζανοπέτρου από τον Πέτρο 1892 δεύτερο γιο του Ζαζάνη.
Του Πέπου ή Πέπο- (Πεποέργης 1937), από τους γιούς του  Ζαζανοπέτρου

Μπούμπληδες, από τον Μανώλη Μανδηλαρά τον Μπούμπλη

Μπουμπλονικόλα 1846, πρώτου γιου του Μπούμπλη.
Μπουμπλομανώλη 1876 πρώτου γιου του Μπουμπλονικόλα 1846.
Μπουμπλονικολή 1899 πρώτου γιου του Μπουμπλομανώλη 1876.
Μπουμπλαντώνη 1889 δεύτερου γιου του Μπουμπλονικόλα 1847

Μπουμπλογιάννη 1849 δεύτερου γιου του Μπούμπλη
Μαυρονικόλα 1878 πρώτου γιου του Μπουμπλογιάννη.
Μανωλάκη 1883 δεύτερου γιου του Μπουμπλογιάννη.
Γιωργάκης ή Σέργης, από τον Γιώργο 1883 τρίτο γιο του Μπουμπλογιάννη και πατέρα του δικηγόρου Νικηφόρου Μανδηλαρά.

Τζουάνηδες από τον Νικηφόρο Μανδηλαρά τον Τζουάνο 1860, τρίτο γιο του Μπούμπλη.
Τζουανομανώλη 1887 πρώτου γιου του Τζουάνου
Τσάρος, ο Νικηφόρος 1904 γιός του Τζουανομανώλη.
Τζουανογιάννη 1888 δεύτερου από τους έξι γιους του Τζουάνου.

Κωσταντάκη από τον Κωσταντή Μανδηλαρά 1867, τέταρτο γιο του Μπούμπλη.
Μανωλάκη, από τον Μανώλη 1899 πρώτο γιο του Κωνσταντάκη

Στεφανίδα από τον Στέφανο 1901, δεύτερο γιο του Κωσταντάκη.

Μανωλάς

Ένα από τα δύο πιο συχνά και ένα από τα πιο παλιά επώνυμα στην Κόρωνο. Ετυμολογείται από το όνομα Μανώλης και με παραλλαγή του σε ποια συλλαβή τονίζεται, δημιουργήθηκε σε πολλές περιοχές. Από τα αρχεία του Ellis Island προκύπτει ότι ήταν ιδιαίτερα συνηθισμένο και στην Αργυρούπολη Ρεθύμνου και λόγω ενετικής επίδρασης θα πρέπει εκεί να τονιζόταν στη λήγουσα. Ήταν εξ ίσου συνηθισμένο στη Μυτιλήνη, στη Νάξο, στην Κοζάνη και αρκετά συνηθισμένο στη Ρόδο, στη Σάμο και στη Μικρά Ασία. Σήμερα με τη μορφή Μανώλας συνηθίζεται στους νομούς Κοζάνης, Πιερίας, Χαλκιδικής και Σάμου (κυρίως στο χωριό Μανωλάτες). Με τη μορφή Μανωλάς συνηθίζεται στη Νάξο στη Ρόδο (χωριό Κοσκινού) και στη Μυτιλήνη. Στη Μυτιλήνη (Αγιάσος) και στη Ρόδο (Αρχάγγελος και Γεννάδι) υπάρχει και το Μανώλας. Φαίνεται ότι στα μέρη που υπήρξε δυτική επίδραση το επώνυμο τονίστηκε στη λήγουσα. Το επώνυμο Manola είχε και έχει μεγάλη συχνότητα στην Ιταλία και υπάρχει και στην Ινδία. Ας σημειωθεί ότι σε νομοθέτημα του 1912 (ΦΕΚ 261/ 31-08-1912) η κοινότητα Θηρασία της επαρχίας Θήρας αναφαίρεται ως Θηρασία ή Μανωλάς.

Στο αρχείο της καθολικής αρχιεπισκοπής Νάξου υπάρχει διαθήκη του Νικολάου Μανωλά (Αμαθενικόλα) με ημερομηνία 07-09-1651.

Στην Κόρωνο, το επώνυμο Μανωλάς το βρίσκουμε σε έγγραφο του 1625 ή του 1675 με ημερομηνία 16 Οκτωβρίου. Το έγγραφο αποτελεί προικοσύμφωνο. Ο (;) Ιουλίου Λουμπαρδιάρης προικίζει την κόρη του Φλουρού και η κερά Μαρία συμβία ποτέ του Μανόλη Γιαμά προικίζει το γιό της Δημήτρη. Ο Δημήτρης και η Φλουρού επρόκειτο να παντρευτούν.
Το έγγραφο είναι καταχωρημένο ως προικοσύμφωνο Δημήτρη Μανωλά και βρίσκεται σήμερα στα χέρια του Απόστολου, γιου του Ιωάννη Ψαρρού και της Μαρίνας του Γιακουμάκη Μανωλά από τους Παλιούδες^17α. Προφανώς στο έγγραφο ο Δημήτρης του Μανώλη Γιαμά καταχωρείται ως Δημήτρης Μανωλάς και εφ όσον είναι πρόγονος των Παλιούδων δηλαδή των παλιών Μανωλάδων του χωριού, πρέπει να θεωρήσουμε ότι είναι ο παλαιότερος Μανωλάς της Κορώνου.

Κατά τον Μανόλη Τριανταφυλλίδη το επώνυμο Γιαμάς προέρχεται από την τουρκική λέξη yama που σημαίνει άνθρωπο με σημάδι στο δέρμα. [Μανόλη Τριανταφυλλίδη  «Τα οικογενειακά μας ονόματα»]. Δεν έχω υπόψη μου άλλη αναφορά του επωνύμου στην Κόρωνο. Στη Νάξο το 1541 καταγράφονται στον Μπούργο της Χώρας η Ανέζα η Γιαμάδαινα και η  κόρη της η Ελένη, γεγονός που δημιουργεί ερωτηματικά για το αν μπορεί το επώνυμο Γιαμάς να έχει σχηματισθεί στη Νάξο τόσο νωρίς και να προέρχεται από τουρκική λέξη. Είναι πιθανό να ήρθαν οι Γιαμάδες με το επώνυμο αυτό στη Νάξο πριν το 1541, άγνωστο όμως από πού.
 Στο έγγραφο- προικοσύμφωνο του Δημήτρη Γιαμά – Μανωλά, αναφέρεται ότι το έγγραφο συντάχθηκε στο ναό της αγίας μεγαλομάρτυρος Μαρίνας. Αναφέρονται επίσης στο έγγραφο τα τοπωνύμια Βόθροι, Βόθροι-Τρικκοκιά, Παλαχώρι και Πόρτα. Σε έγγραφο του 1745 που είναι επίσης στην κατοχή του Απόστολου Ιωάννη Ψαρρού αναφέρονται τα τοπωνύμια Σκαδό και Βόθροι-Σκαδό. Το 2 της χρονολογίας 1625 μοιάζει πολύ με το 7 της χρονολογίας 1745 και με το 7 της χρονολογίας δύο ακόμη εγγράφων που κατέχει ο  Απόστολος Ψαρρός.

Το παρατσούκλι "Παλιοί" μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι αργότερα ήρθαν στο χωριό και άλλοι Μανωλάδες. Μανωλάδες δεν περιλαμβάνονται όμως ούτε μεταξύ των φορολογικών μερίδων που κατάγράφτηκαν στο χωριό το 1708 ούτε μεταξύ των γερόντων των Τρικοκκιώ που αναφέρονται σε έγγραφο του 1685.
Στο έγγραφο ωστόσο του 1685 αναφέρεται στο χωριό η Ευδοκιά Μανωλά^1γ. Το επώνυμο υπάρχει επίσης πολλές φορές καταχωρημένο στους καταλόγους φορολογουμένων του 1757 (επτά διαφορετικά ονόματα)^1δ. Εμφανίζεται ακόμη σε πολλά άλλα ναξιακά έγγραφα από το 1720^1γ. Στα μητρώα αρρένων αναφέρεται πρώτος ο Μανωλάς Ιωάννης του Αναγνώστου (1845).

Ο γιατρός Γιαννούλης Εμμανουήλ Μανωλάς (1913) από τους Νεροβιτσάδες, είχε δημιουργήσει μεγάλη ιδιωτική κλινική στη Χώρα της Νάξου. Λίγο αργότερα πέθανε, και η χήρα του Μαργαρίτα Κονδύλη έκανε την κλινική ξενοδοχείο και μπόρεσε να ολοκληρώσει το μεγάλωμα των παιδιών τους. (τρεις γιοι). Ο γιός τους Μανώλης (1945) είναι διακεκριμένος ιατρός νευροφυσιολόγος στην Αθήνα, ο γιός τους Κώστας, (γεννήθηκε το1947 και απεβίωσε στις 28 Μαρτίου του 2010), υπήρξε καθηγητής χειρουργικής της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου της Θράκης και ο  γιός τους Ευάγγελος 1961 είναι Καθηγητής Κοινωνιολογίας και Περιβαλλοντικής-Δασικής Εκπαίδευσης στο ίδιο Πανεπιστήμιο.

Ο γνωστός πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ και της Εθνικής Στέλιος Μανωλάς είναι  από την Κόρωνο. Ο Κώστας Μανωλάς ποδοσφαιριστής αρχικά της ΑΕΚ και σήμερα του Ολυμπιακού, είναι ανηψιός του.
Ο Μανώλης Δημητρίου Μανωλάς (1947), υπήρξε πρόεδρος της ΟΝΑΣ, ο τελευταίος πρόεδρος της κοινότητας Κορώνου αλλά και επί σειράν θητειών πρόεδρός της.
Ο Ιωάννης Μανωλάς του Ανδρέα 50 έτών. η γυναίκα του Αγγέλα 45 ετών και οι γιοι τους Δημήτριος 14 ετών και Ευάγγελος 12 ετών ήρθαν το 1922 από τα Βουρλά στο χωριό ως πρόσφυγες.
Ως πρόσφυγας ήρθε στο χωριό το 1922 από τη Σμύρνη και η Βασιλεία Μανωλά του Δημητρίου, 19 ετών τότε.
Ο Νίκος Ιωάννη Μανωλάς (Σιανός) 1902 από τους Τσαμπουνάρηδες και ο Μανώλης Μανωλάς 1916 γιος του Κουτσοκερογιάννη υπήρξαν θύματα της κατοχής και του πολέμου^1ζ.
Οι Νίκος Μανωλάς 1929 του Νεροβιτσαντρίκου, Νίκος Μανωλάς 1920 του Νεροβιτσοδημήτρη, και Μανώλης Μανωλάς 1915 του Σταυράκη (από τους Παλιούς), σκοτώθηκαν κατά την κατοχή συμμετέχοντας στην αντίσταση.
Οι Σπύρος Μαν. Μανωλάς 1885 και Μιχάλης Μαν. Μανωλάς 1887  ήταν δύο από τους 11 χωριανούς που το 1917 τους συνέλαβαν, τους κράτησαν και τους ανέκριναν επί μια εβδομάδα στη Χώρα , τη Σύρο και τα Χανιά για υποκίνηση σε απεργία στα σμυριδορυχεία, αλλα τελικά τους άφησαν ελεύθερους.

Παρατσούκλια

Αντωνοπουλάδες, από τον Αντώνη Στυλιανού Μανωλά 1864.

Τσιγγροί, από τον Γιώργο Μανωλά 1893 τον Τσιγγρό, γιο του παραπάνω Αντώνη Στυλιανού Μανωλά. Τσιγκρώνω σημαίνει κατσουφιάζω και το Συγγρός είναι πιο εκλεπτυσμένη εκδοχή του Τσιγγρός.

Πετρούληδες, από τον Πέτρο Μανωλά 1896 αδελφό του Τσιγγρού.

Ξύδηδες, από τον Βασίλη Στυλιανού Μανωλά 1866 τον Ξύδη, αδελφό του Αντώνη Στυλιανού Μανωλά 1864

Παλιοί, από τον Μανώλη Μανωλά τον Παλιό που απόκτησε τον πρώτο του γιό Σταυράκη το 1880. Πρέπει να έλκουν την από πατέρα σε πατέρα καταγωγή από τον Δημήτρη Μανωλά το γιο του Μανώλη και της Μαρίας Γιαμά του οποίου το προικοσύμφωνο συντάχθηκε το 1625 ή το 1675.

Του Σταυράκη, από τον Σταυράκη Μανωλά τον πρώτο γιο του Παλιού και τους έξι γιούς του.

Του Σπυριδάκη, από τον Σπυριδάκη Μανωλά 1885, δεύτερο γιο του Παλιού.

Μιχαλέοι, από τον Μιχαλέο Μανωλά 1887, τρίτο γιο του Παλιού.
Του Δημητράκη, από τον Δημητράκη Μανωλά, πρώτο γιο του Μιχαλέου

Νεροβιτσάδες, από τον Δημήτρη Μανωλά το Νεροβίτση που αποκτησε τον πρώτο από τους πέντε γιούς του το 1872. Νεροβίτσης μπορεί να ήταν εκείνος που είχε, χρησιμοποιούσε ή έφτιαχνε βίτσια, δηλαδή μικρά βυτία νερού. Στην Κόρωνο το σταμνί το λένε και βίτσι.
Του Πρέσβη, από το Νίκο Μανωλά 1872 τον Πρέσβη, γιό του παραπάνω Δημήτρη Μανωλά του Νεροβίτση
Του Μίμυτα, από τον Δημήτρη Μανωλά 1896, γιο του Πρέσβη.
Του Καρούμπα, από τον Γιάγκο Μανωλά τον Καρούμπα, επίσης γιο του Πρέσβη. Η ιταλικής προέλευσης ελληνική λέξη καρούμπα σημαίνει καρούμπαλο.

Κουτσοκέρηδες, από τον Ιάκωβο Αναγνώστη Μανωλά τον Κουτσοκέρη 1853. Η λέξη κουτσοκέρης σημαίνει κουτσοχέρης, δηλαδή τον με κομμένο χέρι. Το Κουτσοχέρης έχει καταγραφεί ως παρώνυμο από τους βυζαντινούς χρόνους (Φαίδων Κουκουλές). Η περιοχή Κουτσοκεράδο ή Κουτσοχεράδο οφείλει το όνομά της σε ιδιοκτήτη ή οικιστή που είχε ήδη το παρατσούκλι ή το επώνυμο Κουτσοκέρης και ήταν γνωστός ως ο Κουτσοκέρης. Το Κουτσοκέρης έχει χρησιμοποιηθεί στα χωριά Κωμιακή και Μέση και ίσως και σε άλλα χωριά της Νάξου, ως επώνυμο.
Του Μπλήλου, από τον Δημήτρη Μανωλά 1876, γιο του Ιάκωβου Μανωλά του Κουτσοκέρη.

Τσαμπουνάρηδες, από τον Νίκο Μανωλά τον Τσαμπουνάρη. Ο πρώτος του γιος γεννήθηκε το 1863.
Ιππότες, από τον Νίκο Μανωλά 1889 τον Ιππότη, εγγονό του Τσαμπουνάρη και γιο του Μιχάλη Μανωλά του Τσαμπουναράκη1863, πρώτου γιου του Τσαμπουνάρη.
Σιανοί, από το Νίκο Μανωλά τον Σιανό 1902, γιο του Τσαμπουναροδημήτρη 1871 δεύτερου γιου του Τσαμπουνάρη. Σιανός σημαίνει Σι(γ)ανός. Το [γ] μεταξύ δύο φωνηέντων αποβάλλεται.
Φωτιάς ο Γιώργος Μανωλάς 1904 αδελφός του Σιανού 1902
Σπίθας ο Μανώλης Μανωλάς 1919, αδελφός των δύο προηγουμένων

Χριστοδουλάκηδες, από τον Νικηφόρο Μανωλά τον Χριστοδουλάκη. Ο πρώτος του γιος γεννήθηκε το 1887.
Βρέστηδες, από τον Χρήστο Μανωλά τον Βρέστα 1887, πρώτο γιο του Χριστοδουλάκη.
Ντουντούνηδες, από τον Νίκο Μανωλά τον Ντουντούνη 1890, δεύτερο γιο του Χριστοδουλάκη.

Στοβάκηδες, από τον Ματθαίο Νικολάου Μανωλά τον Στοβάκη. Ο πρώτος του γιος Νίκος γεννήθηκε το 1904. Στοβέω σημαίνει λοιδορώ.

Ανατολίτες, από τον Κώστα Μανωλά τον Ανατολίτη. Η πρώτη του κόρη Αικατερίνη γεννήθηκε το 1909, ο πρώτος του γιος Ανδρέας το 1911 ενώ ο δεύτερος γιος Λεωνίδας το 1915. Μέχρι το 1932 είχε αποκτήσει πέντε γιους και τρεις κόρες. Στα μητρώα αρρένων αναφέρεται ο Μανωλάς Γεώργιος του Ανδρέα ως γεννημένος το 1881 στα Βουρλά της Μικράς Ασίας. Ακόμη στην  κατάσταση Μικρασιατών του χωριού εμφανίζεται ο Ιωάννης Μανωλάς του Ανδρέα ως γεννημένος το1872 και ως προερχόμενος από τα Βουρλά. Επειδή τώρα ο Κωσταντίνος Μανωλάς είχε το παρατσούκλι Ανατολίτης και η γέννησή του δεν αναφέρεται στα μητρώα αρρένων του χωριού, και επειδή τον πρώτο του γιο τον ονόμασε Ανδρέα, μπορεί να υποθέσει κανείς ότι οι παραπάνω Κωσταντίνος, Γεώργιος και Ιωάννης Μανωλάς ήταν αδέλφια, γιοι  ενός Ανδρέα Μανωλά και είχαν γεννηθεί και οι τρεις στα Βουρλά.

Προβατάρηδες Προβαταράκηδες, από το Νικηφόρο Μανωλά τον Προβαταράκη 1885 γιο του Προβατάρη.

Μόντζοι, από τον Νικηφόρο Μανωλά τον Μόντζο. Ο εγγονός του Γιώργος Δημητρίου Μανωλάς ο Μοντζογιώργης, γεννήθηκε το 1853.

Σταμάτηδες, από τον Σταμάτη Νικολάου Μανωλά 1892.

Ντουζένηδες, από τον Νικηφόρο Μανωλά τον Ντουζένη. Ο πρώτος του γιος ο Ντουζενοέργης γεννήθηκε το 1867. Ντουζένης είναι ο τακτικός.

Μανωλάδες, από τον Νικόλα Αναγνώστη Μανωλά 1865 τον Μανωλονικόλα.

Μαριολάδες, από τον Γιώργο Αναγνώστη Μανωλά 1856 τον Μαριολά, αδελφό του Μανωλονικόλα.
Το Μαργιολάς σημαίνει μαργιόλης από το ενετικό mariol = άνθρωπος πονηρός, άνθρωπος που επιδιώκει να γελάσει τον άλλο⁴, χαρακτηριστικά που ταιριάζουν με τα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του Μαργιολά όπως παρουσιάζονται στις ιστορίες που διηγούνται γι αυτόν.

Μιχελήδες, από τον Μιχάλη Αναγνώστη Μανωλά 1863, αδελφό των προηγουμένων.
Του Μιμίκου, από τον Δημήτρη Μιχάλη Μανωλά 1894, γιο του προηγουμένου.

Μαρούλης *

Το επώνυμο Μαρούλης έχει καταγραφεί στη Σμύρνη το 1236 και στη Θεσσαλονίκη το 1384^1η. Στη Νάξο είναι πιθανό να προήλθε από το υποκοριστικό του Μαρής ή να έχει σχέση με το μαρούλι ή  να προέρχεται από κάποιον που ήρθε από άλλη περιοχή. Στην Κρήτη αναφέρεται ζωγράφος με το επώνυμο Μαρούλης³. Στην Κόρωνο η Μαρία Μαρούλη αναφέρεται σε έγγραφο του 1692^1γ και ο Στάθης Μαρούλης σε έγγραφο του 1806^1γ. Ο Εμμανουήλ Αντωνίου Μαρούλης γεννήθηκε στο χωριό το 1877 αναφέρεται στα μητρώα αρρένων.

Μαστρογιαννόπουλος

Το επώνυμο προέρχεται πιθανώς από μετονομασία. Το Μαστρογιάννης δημιουργείται εύκολα. Ο Μαστροανόπουλος αναφέρεται σε έγγραφο του 1810 και ο Γεώργιος Δημήτρη Μαστρογιαννόπουλος σε έγγραφο του 1828^1γ.
Από τα μητρώα αρρένων φαίνεται ότι οι Ιωάννης, Δημήτριος, Στέφανος και Δημήτριος Μαστρογιαννόπουλος είχαν γεννηθεί πριν το 1845 και απόκτησαν παιδιά στο χωριό. Ένας ακόμη Δημήτρης Μαστρογιαννόπουλος είχε γεννηθεί πριν το 1845 και απόκτησε γιο τον Γεώργιο στα Βουρλά το 1858, που καταγράφτηκε στα μητρώα αρρένων του χωριού. Ένας ακόμη  Γεώργιος Δημητρίου  Μαστρογιαννόπουλος γεννήθηκε στην Κόρωνο το 1858, που για αυτόν όμως δεν είναι σαφές αν είναι γιος άλλου Δημητρίου Μαστρογιαννόπουλου ή ενός από τους ήδη  αναφερθέντες.
Οι παραπάνω Ιωάννης , Δημήτριος (Κατσιμήδης) και ίσως  ο Στέφανος  μπορεί να είναι γιοι ενός Νικόλα Μαστρογιαννόπουλου.

Ο Ιωάννης Μαστρογιαννόπουλος (Μυλωνογιάννης) φαίνεται ότι είχε αποκτήσει ένα γιο το Νικόλα το1857.

Ο Δημήτρης Μαστρογιαννόπουλος (Κατσιμιδοδημήτρης), τον Κατσιμιδονικόλα το 1866 και ίσως τον Γεώργιο το 1858.

Ο Στέφανος Μαστρογιαννόπουλος απόκτησε έξι γιούς.
τον Γεώργιο (Στεφανοέργη) το 1867,
το Νικόλα ( Στεφανονικόλα) το1869,
τον Ιωάννη 1871,
το Μανώλη 1873,
τον Σταμάτη 1886,
και το Βασίλειο 1887.

Ο Δημήτριος Μαστρογιαννόπουλος (Μυλωνοδημήτρης),  απόκτησε δύο γιούς, τον Ιωάννη το1873 και το Νικηφόρο το 1877 ^1ε,1θ.

Η Φώτω Μαστρογιαννοπούλου του Γεωργίου ήρθε το 1922 σε ηλικία 14 ετών από τα Βουρλά στο χωριό ως πρόσφυγας. Ίσως ήρθε μαζί με την οικογένεια Καραγιάννη.
Ο Νικος Νικηφόρου Μαστρογιαννόπουλος 1925 γιος του Μυλωνονικηφόρου, υπήρξε θύμα του εμφυλίου. Σκοτώθηκε το 1947.

Παρατσούκλια

Μυλωνάδες, από τον Γιάννη Μαστρογιαννόπουλο τον Μυλονογιάννη και ίσως από τον πατέρα του. Και οι δύο γεννήθηκαν αρκετά πρι το 1845.
Μυλωνάδες επίσης και από τον Μυλωνοδημήτρη, που αποκτησε τον γιό του  Γιάννη (Μυλονογιάννης και αυτός), το 1873

Κατσιμήδηδες, από τον Δημήτρη Μαστρογιαννόπουλο τον Κατσιμήδη . Ο Νικόλας του γεννήθηκε το 1866

Στεφανάδες, από τον Στέφανο Μαστρογιαννόπουλο. Ο πρώτος του γιος ο Στεφανοέργης γεννήθηκε το 1867

Μαύρος *

Η Βασιλική Μαύρου του Στυλιανού και της Μαρίνας γεννήθηκε στο χωριό στις 24 Δεκεμβρίου 1925^1στ.

Μελισσουργός

Τα επώνυμα Μελισσηνός και Μελισσουργός χρησιμοποιούντο και στο Βυζάντιο. Το επώνυμο αναφέρεται στη Νάξο από το 1636 και αναφέρεται σε σχέση με τη Χώρα σε πέντε έγγραφατου 17ου αιώνα.^1β Στη Χώρα το επώνυμο Μελισσουργός αναφέρεται και σε σειρά εγγράφων των ετών 1714, 1730, 1732, 1764, 1766, 1801, 1819. Αναφέρεται επίσης στα μητρώα αρένων του δήμου Νάξου 1845 -1879 και υπάρχει στη Χώρα μεχρι σήμερα. Στα μητρώα αρρένων της Νάξου, οι περισσότεροι Μελισσουργοί έχουν καταγραφεί στην Κόρωνο.

Ο συσχετισμός που έχει γίνει από κάποιους ανάμεσα στα επώνυμα Πουλημένος και Μελισσουργός οφείλεται σε διπλό λάθος. Σε έγγραφο του 1824 αναφέρεται στην  αρχή ότι ο Ατώνης παπα Γιάννη Πουλημένου με τη συμβία του ΛΕΤΟΥ προικίζουν το γιο τους Γιάννη και στο τέλος του εγγράφου αναφέρεται ότι βεβαιώνουν το περιεχόμενο του εγγράφου ο Ατώνης παπα Γιάννη Μελισσουργού με τη συμβία του ΚΑΤΕΡΙΝΑ. Υπήρξε λάθος του συντάκτη του εγγράφου και λάθος ερμηνεία του από τον επιμελητή της δημοσίευσης, που θεώρησε ότι αναφέρεται το ίδιο πρόσωπο στην αρχή και στο τέλος του εγγράφου με άλλο όνομα. Το άτομο όμως με συμβία τη ΛΕΤΟΥ είναι άλλο από το άτομο με συμβία την ΚΑΤΕΡΙΝΑ.

Στο χωριό οι Στέφανος και Ατώνης παπα-Γιάννη Μελισσουργός αναφέρονται σε έγγραφα του1824 ενώ ο Γεώργης παπα-Γιάννη Μελισσουργός σε έγγραφο της περιόδου 1820- 1830.
Πρώτη αναφορά στα μητρώα αρρένων είναι η του Απόστολου Αναγνώστη Μελισσουργού (1858). Για το έτος 1859 αναφέρονται οι γεννήσεις των Σπύρου Νικολάου Μελισσουργού στα Βουρλά και Πέτρου Δημητρίου Μελισσουργού στο χωριό.

Ως γεννημένοι στο χωριό το 1867 αναφέρονται στα μητρώα αρρένων του χωριού οι Μελισσουργός Γεώργιος του Δημητρίου, Μελισσουργός Βασίλειος του Νικολάου και Μελισσουργός Κωνσταντίνος του Δημητρίου. Για το ίδιο έτος στα μητρώα αρρένων του δήμου Κορωνίδας αναφέρονται ως γεννημένοι στο χωριό οι Μελισσουργός Γεώργιος του Δημητρίου, Μελισσουργός Βασίλειος του Νικολάου και Παπαϊωάννου Κωνσταντίνος του Δημητρίου στη θέση του Μελισσουργού Κωνσταντίνου του Δημητρίου. Ο Κωσταντίνος Παπαϊωαννου  ο Φασόλης από τη Μέση είχε μελίσσια και μετοίκησε στην Κόρωνο όπου πήρε και αυτός το επώνυμο Μελισσουργός γράφει ο Χουζούρης.

Το 1922 ήρθαν από τα Βουρλά ο Δημήτρης Νικολάου Μελισσουργός ετών 49, η γυναίκα του Μαρία ετών 41, οι 5 γιοι τους ηλικίας 15 έως 25 ετών και η κόρη τους Σοφία 9 ετών.
Ο Γεώργιος 1888 ή 1889, γιος του Πέτρου Μελισσουργύ 1859 (του Λεντούδη) και αδελφός του Λεντουδάκη, υπήρξε θύμα πολέμου. Σκοτώθηκε στη Μακεδονία κατά τους βαλκανικούς πολέμους.

Παρατσούκλια

Λεντούδηδες. Λεντούδης είναι ο γιος της Λεντούς [της Λε(ο)ντούς δηλαδή της Λεοντώς], από τον Πέτρο Δημήτρη Μελισσουργό τον Λεντούδη 1859.

Χοχλιοί, από τον Γιώργο 1867 τον Χοχλιό, αδελφό του Πέτρου (Λεντούδη) 1859.

Γούμενοι (Ηγούμενοι), από τον Γουμενογιάννη 1871, αδελφό των προηγουμένων.

Του Μανώλη-Ψαρά, από τον Μανώλη 1875 τέταρτο γιο του Δημήτρη Μελισσουργού 1859 και αδελφό των προηγουμένων.

Του Ανεστάση, από τον Αναστάσιο 1879 τον πέμπτο γιο .

Του Λεντουδάκη, από τον Δημήτρη 1886, γιο του Πέτρου Μελισσουργού (Λεντούδη) 1859.

Φασόληδες, από τον Κωσταντίνο Μελισσουργό Παπαϊωάννου, τον Φασόλη. Ο πρώτος από τους τέσσερεις γιους του ο Δημήτρης γεννήθηκε το 1899.

Μαλιφέστης, ο Στέφανος Μελισσουργός.

Μαμουλιάρης, ο Μιχάλης 1871, πρώτος γιος του Μαλιφέστη.

Άννης (Ιωάννης > Ιάννης > Άννης), ο Γιάννης 1881 δεύτερος γιος του Μαλιφέστη.

Του Σπυριδάκη, από τον Σπύρο 1883 τρίτο γιο.

Του Μανώλη από τον Μανώλη 1890 τέταρτο γιο.

Σπαλιέρης (Ψαλιδάς?), ο Δημήτρης 1903 πέμπτος γιος.

Του Μαθαιάκη, Από τον Ματθαίο 1904 έκτο γιο του Μαλιφέστη.

Του Θανάση, από τον Θανάση Ιωάννη Μελισσουργό 1879.

Του Φώτη, από τον Φώτη Ιωάννη Μελισσουργό 1882.

Μενδρινός ή Μπελιώτης

Ο Σιφωνιάτης Γιώργος Μενδρινός ήρθε από την Απείρανθο στο χωριό παντρεύτηκε Κορωνιδιάτισα (τη Στέλλα Κουφοπούλου, κόρη του Παυλόσπυρου 1890) και έμεινε στο χωριό, στην Κάτω Γειτονιά αναφέρει ο Ιωάννης Χουζούρης^1ζ. Ο Γιώργος Μανωλάς αναφέρει ότι το Μενδρινός ήταν παρατσούκλι και ότι το επώνυμο ήταν Μπελιώτης. Το επώνυμο Μενδρινός αναφέρεται σε έγγραφο του 1644 που αφορά πώληση οικίας στην Απείρανθο^1β και ό Θοδωρής Μεντρινός αναφέρεται στην περιοχή της Χώρας το 1539^1α. Το επώνυμο μπορεί να σχετίζεται με το επώνυμο Μαιανδρινός (αυτός που είναι από την περιοχή του ποταμού Μαίανδρος της Μικράς Ασίας ή από ομώνυμο χωριό ή πόλη), το οποίο έχει καταγραφεί το 1214 στην Κρήτη και το 1250 στην Κω^1η. Για το Μπελιώτης η κατάληξη -ιώτης δείχνει ότι το επώνυμο θα μπορούσε να ορίζει επίσης τόπο καταγωγής (Αμπελιώτης), όπως για παράδειγμα ορίζουν τα Ναυπλιώτης, Χιώτης, Χανιώτης.

Μόρτης

Τα αδέλφια Ιωάννης Μόρτης και Χρυσούλα Μόρτη ήρθαν πρόσφυγες στο χωριό μετά την καταστροφή του 1922^1ζ. Η Χρυσούλα παντρεύτηκε το Γλεζογιάννη και απόκτησαν τέσσερεις γιους (Γλέζους). Ο Ιωάννης παντρεύτηκε την Κατερίνα Κουφοπούλου του Μανώλη (του Σαλιμπούργου) και απόκτησαν δύο γιους στην Κόρωνο. Το Λευτέρη το 1928 και το Μανώλη το 1930^1στ.

Μουτσόπουλος

Το επώνυμο προέρχεται από επάγγελμα. Στα αρχεία του Ellis Island Org υπάρχουν 11 εγγραφές Μουτσόπουλων που είχαν μεταναστεύσει στην Αμερική μεταξύ των ετών 1907 και 1921. Τέσσερεις προέρχονταν από την Αρκαδία, δύο από το Αργυρόκαστρο, ένας από τη Λακωνία και ένας από την Αιγιαλεία. Σήμερα το επώνυμο συνηθίζεται κυρίως στα χωριά της περιοχής του Αιγίου από όπου κατάγονται και Μουτσόπουλοι της Κορινθίας. Υπάρχει ακόμη στη Αρκαδία (Στεμνίτσα, Τρίπολη), στη Λακωνία και τη Θεσσαλονίκη. Δωρεά Μουτσόπουλου από τη Στεμνίτσα ήταν το ρολόι του δημαρχείου στο λιμάνι του Πειραιά. Κατά τους Στεμνιτσιάνους οι Μουτσόπουλοι της Θεσσαλονίκης κατάγονται από τη Στεμνίτσα.
Κατά το Μανωλά οι Μουτσόπουλοι ήρθαν στην Κόρωνο μετά την ελληνική επανάσταση^1u. Στα μητρώα αρρένων ο Νικόλαος Μουτσόπουλος του Εμμανουήλ αναγράφεται με έτος γέννησης 1867 και ο Νικόλαος Ιωάννη Μουτσόπουλος με έτος γέννησης 1871. Οι γονείς τους Μπεκομανώλης και Μπεκογιάννης ήταν αδέλφια και γιοι κάποιου Νικόλα Μουτσόπουλου (ίσως του Μπέκου). Μέχρι το 1893 απόκτησαν τέσσερεις γιούς ο καθένας από τους οποίους προήλθαν όλοι οι μετέπειτα Μουτσόπουλοι του χωριού.
Ο Χρήστος Μουτσόπουλος 1897 δεύτερος γιος του Μπεκονικόλα 1867 και εγγονός του Μπεκομανώλη υπήρξε θύμα πολέμου. Σκοτώθηκε το 1918 στη Δοϊράνη.

Παρατσούκλια

Όλοι οι Μουτσόπουλοι έχουν το παρατσούκλι Μπέκουδοι(Μπεκοβασίλης π.χ.). Η τουρκική λέξη μπέκα σημαίνει τη διάρκεια την αιωνιότητα. Έχουμε:

Του Μπεκομανώλη

Του Μπεκονικόλα από τον Νικόλα 1867, πρώτο γιο του Μπεκομανώλη.
Του Μπεκομανώλη 1892 πρώτου γιου του Μπεκονικόλα 1867.
Του Μπεκογιάννη 1900 τρίτου γιου του Μπεκονικόλα 1867.
Του Μπεκοδημήτρη 1906 τέταρτου από του 6 γιους του Μπεκονικόλα 1867.

Του Μπεκογιάννη από τον Γιάννη 1886, τρίτο γιο του Μπεκομανώλη.

Του Μπεκοβασίλη από τον Βασίλη 1889, τέταρτο γιο του Μπεκομανώλη.


Του Μπεκογιάννη

Του Μπεκονικόλα 1871 πρώτου γιου του Μπεκογιάννη.
Του Μπεκογιάννη 1899 πρώτου γιου του Μπεκονικόλα 1871
Του Πέτρου του Μπεκογιάννη 1930 δεύτερου γιού του Μπεκογιάννη 1899

Του Μπεκογιαννονικηφόρου, από τον Νικηφόρο1881 δεύτερο γιο του Μπεκογιάννη.

Του Μπεκογιαννομάρκου, από τον Μάρκο 1893 τέταρτο γιο του Μπεκογιάννη.

Μπουδάκης *

Το νοικοκυριό του Βασίλη Μπουδάκη καταγράφτηκε στην Κόρωνο κατά την καταγραφή του 1708 και ο Μανώλης Μπουδάκης αναφέρεται στους φορολογικούς καταλόγους του 1757^1δ.

Μπούμπλης *

Το επώνυμο και το παρατσούκλι Μπoύμπλης θα μπορούσε να είχε προηγουμένως τη μορφή Μπούμπουλης. Μπούμπληδες από το χωριό Μονή εμφανίζονται σε έγγραφο του 1632, σε έγγραφο του 1633 σε έγγραφο του 1646 και σε έγγραφο του 1647 να έχουν ή να πουλούν μύλους ή δικαιώματα σε μύλο στα χωριά Μονή και Κεραμωτή^1β Στα μητρώα αρρένων της Κορώνου αναφέρεται ο Εμμανουήλ Νικολάου Μπούμπλης με έτος γέννησης 1873. Σήμερα κάποιοι Μανδηλαράδες έχουν το παρώνυμο Μπούμπληδες.

Μπουμπουδάκης *

Ο Ιωάννης Μπουμπουδάκης αναφέρεται ως γέροντας των Τρικοκκιώ σε έγγραφο του 1685, οι Βασίλης και Μανώλης Μπουμπουδάκης αγοράζουν «περδιγάριν σύμπλιον της Σανούδαινας» αναφέρεται σε έγγραφο του 1722 και οι Μανώλης και Στα(θ)ης Μπουμπουδάκης αναφέρονται σε έγγραφο του 1808^1γ. Σε έγγραφο του 1757 ο Γεώργιος Μανώλη Πουμπουδάκης αναφέρεται ως εκτιμητής οικοπέδου που πωλείται στη Μαρία γυνή Γιαννούλη Μανωλά. Στους φορολογικούς καταλόγους του 1757 αναφέρεται ο Γιώργης Μπουμπούδακας^1δ.

Μπουμπούς

Η παλαιότερη γνωστή γραπτή αναφορά στο χωριό είναι η αναφορά στους καταλόγους φορολογουμένων του 1757 (Γιώργης και Νικόλας Γιώργη Μπουμπούς)^1δ. Στα μητρώα αρρένων από το 1848 (Μπουμπούς Γεώργιος του Νικολάου). Τα επώνυμα Μπουμπουδάκης και Μπουμπούς προέρχονται το ένα από το άλλο. Από τον Αντώνιο 1888 γιο του Γεωργίου 1848 προέρχονται όλοι οι σημερινοί Κορωνιδιάτες με το επώνυμο Μπουμπούς.
Το επώνυμο Μπουμπούς είναι και το παρατσούκλι όλων των Μπουμπούδων (Μπουμπουδαντώνης για παράδειγμα).

Μυκώνιος *

Στα μητρώα αρρένων του χωριού αναφέρoνται ο Δημήτριος, ο Νικόλαος και ο Αλκιβιάδης Σοφοκλή Μυκώνιος με έτος γέννησης 1877, 1878 και 1895 αντιστοίχως. Τόπος γέννησης για τους δύο πρώτους το χωριό, για τον τρίτο η Αθήνα. Το Μυκόνιος ήταν και παρατσούκλι οικογένειας Κουφόπουλων

Μυλωνάς

Ο Ιωάννης Μυλωνάς αναφέρεται ως γέροντας του χωριού Τρικοκκιές σε έγγραφο του 1685 και ο Πέτρος Γιάννη Μυλωνάς αναφέρεται σε προικοσύμφωνο του 1748^1γ. Στα μητρώα αρρένων ο Εμμανουήλ Μυλωνάς του Μάρκου αναφέρεται με έτος γέννησης 1928 και ο Κωνσταντίνος Μυλωνάς του Μάρκου με έτος γέννησης 1930.

Νιάπης *

Σε διαθήκη της Ειρήνης Γιάννη Νιάπη του έτους 1827 αναφέρεται ότι αφήνει στα παιδιά της μεταξύ άλλων, αμπέλι στις Ντρυάδες, στην Ποταμίδα, στη λίμνη του Λυώνα, και χωράφια στου Κοντογιάννη και στην Ποταμίδα^1ι. Το επώνυμο Νιάπης δεν εμφανίζεται ούτε στα μητρώα αρρένων του χωριού (1845-1943), ούτε στα μητρώα αρρένων (1845-1879) όλων των χωριών της Νάξου.

Νικολάκης

Το επώνυμο εμφανίζεται σε σχέση με το χωριό σε έγγραφο του 1790 (Μαρία Νικολάκαινα) και και σε έγγραφο του 1810 (Καλή Νικολάκαινα)^1γ. Ο Ιωάννης Νικολάκης του Βασιλείου είχε το παρατσούκλι Χρυσογιάννης και γεννήθηκε στο χωριό το 1882. Ο αδελφός του Δημήτρης Νικολάκης του Βασιλείου γεννήθηκε το 1885^1ε. Από το 1905 έως το1931 ο Ιωάννης και ο Δημήτριος απόκτησαν 14 παιδιά στο χωριό^1στ,1θ. Ο Πέτρος Νικολάκης του Βασιλείου παντρεύτηκε στην Κωμιακή όπου υπήρχαν και άλλες οικογένειες Νικολάκη^1ε.

Νομικός

Το επώνυμο προέκυψε από τη έννοια της λέξης νομικός που σημαίνει κάποιο αξίωμα κατώτερου εκκλησιαστικού αξιωματούχου⁷. Ο Λέος Νομικός αναφέρεται στη Χώρα της Νάξου το 1540 ^1α. Ο Ιωάννης Νομικός ήρθε στο χωριό από τη Σύρο^1ζ. Απόκτησε συνολικά επτά γιούς^1ε.
Ο πρώτος του γιος Λουκάς, γεννήθηκε στην Κόρωνο το 1891.
Ο τρίτος του γιος Νικόλαος 1896, υπήρξε θύμα πολέμου. Σκοτώθηκε το 1921 στη Μικρά Ασία
Θύμα του εφυλίου πολέμου υπήρξε  ο Μανώλης Γεωργίου Νομικός (του Κυρίου) που γεννήθηκε το 1919.  Ήταν εγγονός του Ιωάννη από τον Γεώργιο1893 τον δεύτερο  γιο του Ιωάννη.
Ο  Γιάννης 1911, πρώτος γιος του Λουκά 1891 στερήθηκε την όρασή του από τραυματισμό κατά τον πόλεμο στην Αλβανία.

Παρατσούκλια

Του Λουκά, από τον Λουκά Νομικό 1891, πρώτο γιο του Ιωάννη.

Του Γιώργου (Κυρίου), από τον Γιώργο Νομικό τον Κύριο 1893 δεύτερο γιο του Ιωάννη.

Πεπο- και του Πέπου δηλαδή του Πέτρου, από τον Πέτρο Νομικό 1900, πέμπτο γιο του Ιωάννη. 

Παντελιάς

Οι Παντελιάδες είχαν το παρώνυμο Σιφνιούδες. Ο αρχαιολόγος Γεώργιος Μαστορόπουλος αναφέρει ότι ο Σμυρναίος τεχνίτης οικοδόμος Νικόλαος Παντελιάς ανέλαβε το 1816 την κατασκευή του σημερινού μεσαίου κλίτους της εκκλησίας της Θεοσκέπαστης στην Κωμιακή¹⁸. Ιδιοκτησία στο χωριό μας της Κατερίνας Νικηφόρου Παντελιά αναφέρεται σε έγγραφο του 1828^1γ.
Στα μητρώα αρρένων του χωριού πρώτοι εμφανίζονται ως γονείς ο Νικηφόρος Παντελιάς ο Σιφνιός και ο Αντώνιος Παντελιάς ο Λεβέντης. Έχουν και οι δύο γιο Γιάννη και πιθανώς ήταν αδέλφια και τον πατέρα τους τον έλεγαν Γιάννη.
Ο Δημήτριος Παντελιάς του Νικηφόρου (Σιφνιοδημήτρης) γεννήθηκε στην Κόρωνο το 1854, ο αδελφός του Γιάννης (Σιφνιογιάννης) γεννήθηκε το 1868 και ο αδελφός του Μανώλης έφυγε και εγκαταστάθηκε στα Βουρλά^1ε,1ζ.
Ο Νικηφόρος Παντελιας 1898 δεύτερος γιος του Σιφνιοδημήτρη και εγγονός του Νικηφόρου (Σιφνιού), υπήρξε θύμα πολέμου^1ζ. Σκοτώθηκε το 1922 στη Μικρά Ασία.
Ο Νικηφόρος Παντελιάς 1894 του Σιφνιογιώργη  ήταν ένας από τους 11 χωριανούς που το 1917 τους συνέλαβαν, τους κράτησαν και τους ανέκριναν επί μια εβδομάδα στη Χώρα , τη Σύρο και τα Χανιά για υποκίνηση σε απεργία στα σμυριδορυχεία, αλλα τελικά τους άφησαν ελεύθερους.
Ο Γιάννης Παντελιάς του Αντωνίου (Λεβέντης) γεννήθηκε το 1858 και ο αδελφός του Στέλιος (Λεβεντοστελιανός) το 1861. Οι απόγονοι του Αντώνη του Λεβεντοστελιανού (Μπυρδουκαντώνη), είναι οι Μπουρδουκάδες^1ζ.
Η Δήμητρα Παντελιά-Γριτσοπούλου ανίχνευσε μελέτησε και δημοσίευσε σχολιασμένα στο περιοδικό Μνημοσύνη (τόμοι 13, 14, 15), 54 έγγραφα των ετών 1677-1835 που αφορούν την ευρύτερη περιοχή της Κορώνου. Ο γεννημένος και μεγαλωμένος στις Μέλανες φυσικός Γαβριήλ Παντελιάς γιος του χωριανού Μανώλη Παντελιά, εργάζεται ερευνητικά στο Δημόκριτο.

Παρατσούκλια

Σιφνιοί, από το Νικηφόρο Παντελιά τον Σιφνιό.

Του Σιφνιοδημήτρη 1854 πρώτου γιου του Σιφνιού.

Του Νικολιδάκη, από το Νίκο 1889 πρώτο γιο του Σιφνιοδημήτρη

Του Σιφνιοκωσταντή, από τον Κωσταντή 1900 τρίτο γιο του Σιφνιοδημήτρη.

Του Σιφνιογιάννη 1868 δεύτερου γιου του Σιφνιού.

Του Σιφνιονικολή 1900 δεύτερου γιου του Σιφνιογιλαννη.

Του Σιφνιογιώργη 1903 τρίτου από τους πέντε γιους του Σιφνιογιάννη.

Λεβέντες, από τον Αντώνη Παντελιά, τον πρώτο του γιο Γιάννη 1858 και τον εγγονό του Αντώνη 1886 γιο του Γιάννη.

Του Λεβεντοστελιανού 1861 δεύτερου γιου του Αντώνη (Λεβέντη).

Του Μπουρδουκαντώνη 1886 γιού του Λεβεντοστελιανού.

Του Αντωνίου, από τον Αντώνη Γιάννη Παντελιά. Ο πρώτος του γιος Γιάννης γεννήθηκε το 1914.

Παπαδόπουλος *

Ο Εμμανουήλ Παπαδόπουλος του Ανδρέα και της Παρασκευής γεννήθηκε στο χωριό στις 11 -10-1908^1στ.

Παπαϊωάννου *

Ο Γεώργιος Δημητρίου Παπαϊωάννου γεννήθηκε στο χωριό το 1864^1ε. Παπαϊωάννου αναφέρονται στα μητρώα αρρένων ως γεννημένοι στο χωριό και τα έτη 1867, 1875 και 1915. Πρέπει όμως να συμπληρώσουμε ότι καθώς φαίνεται, από τη σύγκριση των μητρώων αρρένων του δήμου Κορωνίδας και του χωριού, κάποιοι, Μελισσουργοί (οι Φασόληδες), καταγράφονταν άλλοτε ως Μελισσουργοί και άλλοτε ως Παπαϊωάννου.

Παπακωνσταντής

Ο Δημήτριος Παπακωνσταντής ( Γερμανός ) εργαζόταν ως υπάλληλος στα ορυχεία και διέμενε στην Κόρωνο . Ο γιος του Κωνσταντίνος γεννήθηκε στην Κόρωνο το 1876 (πρώτος Παπακωνσταντής στα μητρώα αρρένων του χωριού), ο γιος του Μάρκος το 1890, ο γιος του Αντώνιος το 1892 και ο γιος του Γρηγόριος το 1895^1ε.  Από αυτούς, και επομένως από τον πατέρα τους Δημήτριο, προέρχονται όλοι οι Παπακωσταντήδες του χωριού.

Ο Κωσταντίνος 1876 απόκτησε δύο γιους, τον Μήτσο 1917 και τον Γιάννη 1926.
Ο Μήτσος υπήρξε θύμα πολέμου. Σκοτώθηκε στην Κόνιτσα στις 20 -4 -1941.
Ο Κωσταντίνος ήταν επίσης υπάλληλος στα ορυχεία και το 1917 υπερασπίστηκε και βοήθησε έντεκα σμυριδορύκτες που ανακρίθηκαν (για κατηγορίες υποκίνησης σε απεργία), στη Χώρα στη Σύρο στα Χανιά, και ξανά στη Σύρο όπου αφέθηκαν τελικά ελεύθεροι μετά από κράτηση  αρκετών ημερών.

Ο Μάρκος 1890 απόκτησε τρείς γιους, τον Μήτσο 1923 που έφτασε στρατηγός (αναφέρει ο Ιωάννης Χουζούρης) , τον Νικηφόρο 1933 και τον Κωσταντίνο 1935.
Ο Αντώνιος 1892 απόκτησε τον Μήτσο 1921, τον Γιαννούλη 1923, τον Κώστα 1928 και τον Γρηγόρη 1930.
Ο Γρηγόριος 1895 απόκτησε τον Μήτσο το 1924 και τον Αντώνη 1933.

Τα αναφερόμενα αλλού για σχέση του επωνύμου Παπακωσταντή με τον "παπα  κυρ Κωσταντή του Ψαρογιάννη"  για τον οποίο αναφέρεται σε έγγραφο του 1823  ότι προικίζει μαζί με τη νύφη του Γιάννα τον εγγονό του Ανεγνώστη οφείλονται σε παρανόηση. 
Το Κωσταντής στο έγγραφο είναι όνομα και όχι μέρος επωνύμου. Και είναι αλήθεια ότι το επώνυμο Παπακωσταντής όλων των Παπακωσταντήδων προέρχεται τελικά από κάποιον παπα- Κωσταντή, άλλον για κάποια οικογένεια άλλον εν γενει για κάποια άλλη, αλλά ο ισχυρισμός ότι ο εγγονός Αναγνώστης του παραπανω παπα κυρ Κωσταντή πήρε το επώνυμο Παπακωσταντής και είναι ο πατέρας του Δημήτρη Παπακωσταντή δηλαδη ο πατέρας του πρώτου Παπακωσταντή στο χωριο και ο παπούς του Γερμανοκωσταντή 1876 δεν βασίζεται πουθενά και δεν  ευσταθεί. 
Δεν βασίζεται πουθενά γιατί η συγκεκριμένη μετονομασία δεν αναφέρεται ούτε σε αυτό ούτε σε άλλο έγγραφο. Άλλωστε ούτε ο ίδιος ο εγγονός, ούτε ο πατέρας του είχαν το όνομα Κωσταντής. Το όνομα Κωσταντής το είχε ο παπούς του που όμως δεν αναφέρεται ως Παπακωσταντής αλλά ως παπάς κυρ Κωσταντής.
Πέρα από αυτό αν συνέβαινε κάτι τέτοιο ο Γερμανοκωσταντής θα το ήξερε και θα το ήξεραν όλοι οι Παπακωστσντήδες και θα ήξεραν και το πρώτο επώνυμο του παπα κυρ Κωσταντή και θα υπηρχε σχετική προφορική  παράδοση που όμως δεν υπάρχει. Επιπλέον αυτός ο ισχυρισμός δεν επιβεβαιώνεται ούτε από κάποιο έγγραφο όπως έχουμε ήδη πει, ούτε από τα ονόματα των παιδιών του Δημήτρη Παπακωσταντή. Αφήνει επίσης ανεξήγητο αυτός ο ιχυρισμός και το παρατσούκλι Γερμανός και αφήνει επίσης ανεξήγητη τη διαφαινόμενη σχέση των Παπακωσταντήδων της Κορώνου με τους Παπακωσταντήδες της Χώρας.

Παρατσούκλια

Γερμανοί, από τον Δημήτριο Παπακωσταντή τον Γερμανό που αναφέρεται παραπάνω. Το παρατσούκλι Γερμανός θα μπορούσε να σημαίνει καταγωγή ή προέλευση από το χωριό Γέρμα της Λακωνίας ή από περιοχή με παρόμοιο όνομα. Εφ' όσον όμως το βαφτιστικό Γερμανός υπάρχει μεταξύ των Παπακωσταντήδων της Χώρας, το παρατσούκλι Γερμανός πρέπει να δόθηκε αρχικά σε κάποιον Παπακωσταντή που το όνομα του πατέρα του ήταν Γερμανός, και μάλιστα εξ αιτίας αυτού. Υπάρχουν άγιοι με το όνομα Γερμανός στην ορθόδοξη εκκλησία. 

Του Στρατηγού από τον Μήτσο Παπακωσταντή 1927 στρατιωτικό που έφτασε βαθμό στρατηγού, γιο του Μάρκου Δημητρίου Παπακωσταντή ( Γερμανομάρκου ) 1890.

Σημειώσεις

(α). Στα μητρώα αρρένων του χωριού αναφέρεται ως  γεννημένος το 1891 στα Βουρλά ο Ιωάννης Κοσμά Παπακωσταντής.
 (β). Ο Μανώλης Μανωλάς αναφέρει καποιον Ματθαίο Παπακωσταντή που η κόρη του Ελένη παντρεύτηκε τον Αρτήμη Ψαρρό που γεννήθηκε το 1897. Ο Μανωλάς πρέπει να αντλεί  αυτήν την πληροφορία  από το αδημοσίευτο αρχείο γάμων της αγίας Μαρίνας. Αν αυτό ισχύει, μπορεί  να πρόκειται για Παπακωσταντή της Χώρας χωρίς όμως αυτό το τελευταίο να μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο.
(γ). Οι χωριανοί που κρατήθηκαν και ανακρίθηκαν ήταν οι Νικηφόρος Σιδερής 1872, Αντώνιος Χουζούρης 1898, Λευτέρης Σιδερής 1889, Κωνσταντίνος Κουφόπουλος (Χιλιαμπάς) 1891, Γεώργιος Λεγάκης (Αστείος), Σπύρος Μανωλάς 1885, Μιχάλης Μανωλάς 1887, Νικηφόρος Παντελιάς 1894, Ευγενόπουλος (γαμπρός των Παυλοπουλαίων), Δημήτριος Παυλόπουλος 1891 γιος του Παπαγιώργη 1864 και Νικόλαος Παυλόπουλος 1872 αδελφός του Παπαγιώργη. .

Παρασκευάς

Η Ειρήνη, χήρα Νικολάου Παρασκευά, ήρθε μετά τη Μικρασιατική καταστροφή από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας με δυο μικρά παιδιά, τον Πάνο και τη Στέλλα, που έμειναν, παντρεύτηκαν και απόκτησαν παιδιά στο χωριό. Ο Πάνος Παρασκευάς απόκτησε δύο γιούς, το Νίκο και το Νικηφόρο^1ζ.

Πάσουλας

Έγγραφο του 1777 αποτελεί προικοδοσία στο χωριό του Γιάννη Νικηφόρου Πάσουλα και της συμβίας του Ειρήνης προς την κόρη τους Μαρία, ενώ σε έγγραφο του 1807 αναφέρεται η Σταμάτα Γιάννη Πάσουλα^1γ. Στα μητρώα αρρένων του χωριού (1845-1943) υπάρχουν 6 εγγραφές. Η πρώτη το 1851 (Εμμανουήλ Γεωργίου Πάσουλας) και η τελευταία το 1939 (Μιχαήλ Γεωργίου Πάσουλας).

Πατακός *

Το επώνυμο προέρχεται από την κρητική λέξη πατακός, πατακιός = μικρόσωμος^1η που προέρχεται από το αρχαίο πάταικος². Ο Στέλιος Πέτρου Πατακός αναφέρεται στα μητρώα αρρένων του χωριού ως γεννημένος το έτος 1918 στην Αθήνα.

Παυλόπουλος

Το επώνυμο έχει καταγραφεί στο Ηράκλειο (Χάνδακα)το 1452 και στη Νότια Ιταλία^1η. Κατά τον Μανωλά οι Παυλόπουλοι προέρχονται από το Ναύπλιο^1θ. Σε έγγραφο του 1824 αναφέρεται ότι η Κατερίνα, χήρα Παναγιώτη Παύλου, προικίζει την κόρη της Σοφία με τα σπίτια που έχει στο Σκαδό^1ι. Δεν υπάρχουν στοιχεία για να ελεγχθεί το αν ο Παναγιώτης Παύλου του εγγράφου έχει κάποια σχέση με τους Παυλόπουλους του χωριού.
Οι Παυλόπουλοι του χωριού φαίνεται να προέρχονται από έναν Στυλιανό Παυλόπουλο τον "Μπουλαμάτση" και από έναν Ιωάννη Παυλόπουλο τον "Μουντρουλά"
Ο ιερέας Γεώργιος Στυλιανού Παυλόπουλος από τους Μπουλαμάτσηδες γεννήθηκε στο χωριό το 1864^1ε. Ο ιερέας Παναγιώτης Ιωάννη Παυλόπουλος από τους Μουντρουλάδες γεννήθηκε το 1876. Οι δύο παλαιοί κρυστάλλινοι πολυέλαιοι που υπάρχουν και σήμερα στην Αγία Μαρίνα αποτελούν δωρεά (1904) των δύο παραπάνω νέων τότε ιερέων Γεωργίου και Παναγιώτη Παυλόπουλου.

Ο Πέτρος Παυλόπουλος 1903 από τους Μουντρουλάδες, γιος του παπα-Παναγιώτη, υπήρξε επί πολλά χρόνια δάσκαλος στο χωριό.
Ο Νικόδημος Παυλόπουλος, γιος του δασκάλου και εγγονός του παπα Παναγιώτη  είναι ηγούμενος στη Μονή Λειμώνος στη Μυτιλήνη.
Ο Παναγιώτης (Τάκης) Γεωργίου Παυλόπουλος 1930 επίσης εγγονός του παπα Παναγιώτη, υπήρξε καθηγητής του Οικονομικού τμήματος της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Προτέριος (κατά κόσμον Στυλιανός) Νικολάου Παυλόπουλος, γιος του Νικολάκη Πέτρου Παυλόπουλου1895 και εγγονός του Πέτρου Στυλιανού Παυλόπουλου ( Μπουλαματσοπέτρου) 1870,  είναι μητροπολίτης Πτολεμαϊδας της Αιγύπτου. Το Προτέριος ήταν το όνομα μάρτυρος αρχιεπισκόπου της Αλεξανδρείας.

Ο παραπάνω Μπουλαματσοπέτρος ήταν επίσης παπούς, και η κόρη του Παρασκευή ήταν η μητέρα της ηθοποιού Γκιζέλας Ντάλι που έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στην περιοχή του χωριού.
Ο γιος του Νίκος 1895, ό πατέρας του Προτέριου, έχασε τη ζωή του στη θάλλασσα μαζί με έναν γιο του, τον  Γιώργο (ήταν και οι δύο αλιείς).
Ο Νίκος Στυλιανού  Παυλόπουλος 1872, ο Μπουλαματσονικόλας (αδελφός του Μπουλαματσοπέτρου και του Παπαγιώργη), έχασε επίσης τη ζωή του μαζί με έναν γιο του. τον Πέτρο 1913 (τον Πέτρο της Καλής), σε άτυχο επεισόδιο με τη στρατονομία στο χωριό ^1ζ. Ο γιος του Πέτρος  είχε προλάβει να αποκτήσει και κόρη και γιο (Νίκος). Το επισόδειο το είχε καταγράψει σε στίχους η Αθηνά Καπίρη.

Οι  Ευγενόπουλος (γαμπρός των Παυλοπουλαίων), Δημήτριος Παυλόπουλος 1891 γιος του Παπαγιώργη  και Νικόλαος Παυλόπουλος (Μπουλαματσονικόλας) 1872 αδελφός του Παπαγιώργη, περιλαμβάνονταν μεταξύ των 11 χωριανών που το 1917 συνελήφθησαν και ανακρίθηκαν στη Χώρα, στη Σύρο και στα Χανιά, για υποκίνηση απεργίας στα σμυριδορυχεία. 

Παρατσούκλια

Μπουλαμάτσηδες, από το Στυλιανό Παυλόπουλο τον Μπουλαμάτση. Ο πρώτος του γιος είναι ο ιερέας Γεώργιος Παυλόπουλος 1864 που έχει ήδη αναφερθεί. Το παρατσούκλι εμφανίζεται και και μεταξύ Απεραθιτών με το επώνυμο Πολυκρέτης.
Η λέξη  μπουλαμάτσης σήμαινε στην τουρκική ένα είδος κουρκουτιού ή τον παρασκευαστή του (Δημήτρης Τομπαϊδης⁵). Όμως στην ιταλική πόλη Lucca υπάρχει οδός Burlamacchi και επομένως το Burlamacchi είναι ή  ήταν  ιταλικό επώνυμο (Πληροφορία Σταύρου Γληνού). Eπιπλέον το Μπουλαμάτσης εμφανίζεται ως βλάχικο επώνυμο  και επομένως ως λέξη προέλευσης από γλώσσα ρομανική. 
Η λατινική λέξη bulla (από όπου και η ελληνική βούλα = σφραγίδα) σήμαινε ένα στρογγυλό διακοσμητικό θυρών και ζωνών αλλά και ένα κόσμημα το οποίο οι Ρωμαίοι φορούσαν σε παιδιά. Η ιταλική λέξη burla σημαίνει αστείο, φάρσα.

Του Παπαγιώργη, από τον παραπάνω ιερέα Γεώργιο Παυλόπουλο 1864
Του Μήτσου από τον Μήτσο Παυλόπουλο 1891 γιο του Παπαγιώργη.

Του Μπουλαματσοπέτρου, από τον Πέτρο Παυλόπουλο 1870 αδελφό του Παπαγιώργη.
Του Νικολάκη, από τον Νικολάκη Παυλόπουλο 1895 γιο του Μπουλαματσοπέτρου.

Του Μπουλαματσονικόλα, από τον Νίκο 1872 αδελφό του Παπαγιώργη.

Μουντρουλάδες, από τον Ιωάννη Παυλόπουλο τον Μουντρουλά πατέρα του παπα Παναγιώτη 1876 και του Μουντρουλαντώνη 1883. Η λέξη μουντρουλάς σήμαινε τον διοικητικό αξιωματούχο⁵.

Του Παπαπαναγιώτη, από τον παπα Παναγιώτη 1876, πρώτο γιο του Μουντρουλά
Του Παπαδογιάννη από τον Γιάννη 1900 πρώτο γιο του παπα Παναγιώτη.
Του Δασκάλου από τον δάσκαλο Πέτρο Παυλόπουλο 1903 δεύτερο γιό του παπα Παναγιώτη.
Του Παπαδογιώργη, από τον Γιώργο 1905, τρίτο γιό του παπα Παναγιώτη.

Του Μουντρουλαντώνη, από τον Αντώνη 1883 δεύτερο γιο του Μουντρουλά

Περουλάκης *

Το επώνυμο Περουλάκης προέρχεται από τα βαπτιστικά Pietro, Perro, Piero = Πέτρος και τα υποκοριστικά τους. Το υποκοριστικό Περούλης εμφανίζεται στη Νάξο από το 1347¹⁹. Η Σοφία Περουλάκη αναφέρεται στο χωριό σε έγγραφο του 1677^1γ Στην καταγραφή των νοικοκυριών του 1708 καταγράφονται στο χωριό τα νοικοκυριά του Βασίλη και του Παρασκευά Περουλάκη^1δ

19. Ο γεννημένος το 1347 Pietro, γιος του Γουλιέλμου του Α΄ τέταρτου δούκα της Νάξου, μετέπειτα ιππότης του τάγματος των Ιωαννιτών ιπποτών, είχε το υποκοριστικό Περούλης. (Κωνσταντίνου Κατσουρού: Αναζητώντας το Μάρκο Σανούδο τον Α΄. Περιοδικό Φλέα, τεύχος 9, σελίδα 27).

Πετεινάρης *

Σε προικοσύμφωνο του έτους 1823 αναφέρεται ότι ο Γεώργιος Πετεινάρης και η γυναίκα του Μαρία δίνουν στο γιο τους Γιάννη μεταξύ άλλων κτήματα στην Πίτα, στο Αλωνάκι, στο Λυώνα, στην Πολέχρη^1ι. Το επώνυμο Πετεινάρης δεν εμφανίζεται ούτε στα μητρώα αρρένων του χωριού (1845-1943), ούτε στα μητρώα αρρένων (1845-1879) της Χώρας και όλων των χωριών της Νάξου.

Πέτρου *

Στην καταγραφή των νοικοκυριών του 1708 καταγράφεται στο χωριό Τρικοκκιές το νοικοκυριό του Νικόλα Πέτρου^1δ.

Πιζικός *

Σε έγγραφο του 1694 αναφέρεται ότι η η Μαρία του Μανώλη Πιζικού πουλεί στο Γεώργη του μακαρίτη Νικηφόρου Καλαμπάκη το σπίτι της που είχε από προικιό στις Τρικοκκιές ^1γ.

Πολυκρέτης *

Στα μητρώα αρρένων ο Βασίλειος Σταύρου Πολυκρέτης φέρεται γεννημένος στο χωριό το έτος 1915. Το επώνυμο αναφέρεται επανειλημμένα σε παλαιότερα έγγραφα που αφορούν την Απείρανθο²⁰.

Πουλημένος *

Στη Σμύρνη καταγράφτηκε το 1264 το επώνυμο Πεπωλημένος και στη Νότια Ιταλία άδηλο πότε, το επώνυμο Polimeno^1η.
Κατά τον Μανώλη Τριανταφυλλίδη το επώνυμο Πουλημένος προέρχεται από το όνομα Πουλημένος και το όνομα Πουλημένος ήταν  ένα από τα εξορκιστικά βαπτιστικά, όπως ήταν και το Αγοραστός, το Εβρετός και το Ευρετός². Το όνομα Πουλημένος, (όχι το επώνυμο), αναφέρεται στη Νάξο σε έγγραφο του 1592 και σε έγγραφο του 1599^1β. Η ενδεχόμενη χρησιμοποίηση του βαπτιστικού Πουλημένος ως εξορκιστικού θα πρέπει να οφειλόταν στο φόβο πειρατικών επιδρομών.
Ο Στέφανος Εμ. Ψαρράς παρατηρεί ότι ναι μεν το επώνυμο προέρχεται από το όνομα Πουλημένος, αλλά στη Νάξο το όνομα Πουλημένος προέρχεται κυρίως από τα ιταλικά ονόματα Polymena (Πολύμνια) και Polymeno (Πολύμνιος). Τα ονόματα αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί στη Νάξο και ως ονόματα αρχόντων^1ι.
Το επώνυμο εμφανίζεται συνεχώς στο χωριό από το 1685 μέχρι το 1828^1γ.
Ο Γεώργης Πουλημένος αναφέρεται ως «(γ)έρο(ν)τας των Τρικοκκιώ» σε έγγραφο του 1685^1γ.
Στην καταγραφή των νοικοκυριών του 1708 καταγράφεται στο χωριό το νοικοκυριό του Ιωάννη Πουλημένου.^1δΣτους φορολογικούς καταλόγους του 1757 εμφανίζεται ο Νικόλας Πουλημένος^1δ.
Το επώνυμο Πουλημένος εμφανίζεται επίσης σε έγγραφα των ετών 1749, 1757, 1777, 1792, 1811, 1823, 1824, 1825, 1827 και 1828^1γ,1ι. Στα μητρώα αρρένων του χωριού 1845-1943 και στα μητρώα αρρένων όλης της Νάξου 1845 – 1879 , δεν εμφανίζεται. Οι γονείς μου ήξεραν ότι το επώνυμο Πουλημένος υπήρχε παλαιότερα στο χωριό.
Προσθέτω ακόμη ότι η συσχέτιση που γίνεται από κάποιους ανάμεσα στα επώνυμα Πουλημένος και Μελισσουργός οφείλεται σε λάθος στη σύνταξη και σε λάθος  στην ερμηνεία εγγράφου του 1825. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμμιά συσχέτιση μεταξύ των δύο επωνύμων. Δες τη σχετική λεπτομερή αναφορά στο επώνυμο Μελισσουργός.

Πούπου *

Ο Γεώργης Πούπου εμφανίζεται στο χωριό σε έγγραφο του 1735, η Μαρία Πούπου σε έγγραφο του 1740 και ο παπα Γεώργης Παναγιώτη Πούπου σε έγγραφο του 1811 και του 1812^1γ. Κατά την Τσικριτσή-Κατσιανάκη το επώνυμο προέρχεται από ενετικό επώνυμο και παρώνυμο³.

Πουπουδάκης *

Το 1735 ο Βασίλης Πουπουδάκης αφήνει με διαθήκη του στην Αγία Μαρίνα το αμπέλι του στην Κουμαριά που είναι σύμπλιο (όμορο) της Αγίας Μαρίνας. Στο έγγραφο αναφέρονται τα παιδιά του Καλή, Μανώλης και Μαριά και μεταξύ των μαρτύρων αναφέρεται ο Γεώργης Πούπου^1γ.

Πρωτονοτάριος

Το 1830 ο ιερέας Ιάκωβος Κωσταντή Κουφόπουλος ήταν πρωτονοτάριος στα πάνω χωριά. Τα δικαιοπρακτικά έγγραφα που συνέταξε εκτείνονται χρονικά από το 1806 έως το 1833 και αφορούν την περιοχή των Ανωμερών ^1ι.
Ο γιος του Νικόλαος καταγράφτηκε ως Πρωτονοτάριος και από αυτόν προέρχονται όλοι οι Πρωτονοτάριοι του χωριού.  Ο Νικόλαος Πρωτονοτάριος, υπήρξε επίσης ιερέας και νοτάριος και είχε πέντε γιους,
τον Ιάκωβο  γεννημένο πριν το 1845
τον Αριστείδη γεννημένο πριν το 1845,
τον Αντώνιο 1858 ,
τον Γεώργιο (1861) και
τον Χριστόδουλο (1865) ^1ζ.

Ο Αντώνιος Νικολάου Πρωτονοτάριου (1858), είχε διατελέσει δήμαρχος Κορωνίδας ^1ζ.
Ο γιος του Νίκος 1896 έγινε δικηγόρος,
ο γιος του Αριστείδης 1903 έγινε δικαστής,
ο εγγονός του, Αντώνιος Όθωνα Πρωτρονοτάριος 1924, διετέλεσε επί πολλά χρόνια πρόεδρος της κοινότητας Κορώνου.
Από τους άλλους εγγονούς του δημάρχου,
ο Αντώνιος Νικολάου Πρωτονοτάριος 1925, υπήρξε πρεσβευτής ^1ζ ,
ο Γιώργος Νικολάου Πρωτονοτάριος 1926 υπήρξε εμπορικός ακόλουθος και
ο Πέτρος Νικολάου Πρωτονοτάριος1930, ηταν γιατρός.

Ο Γεώργιος Νικολάου Πρωτονοτάριος (1861) είχε το παρώνυμο Αφεντάκης.
Ο Στέλιος Γεωργίου Πρωτονοτάριος (1893) πρώτος γιος του Αφεντάκη, αναφέρεται από τη Φιλιώ Χαϊδεμένου - Σιδερή ως εξάδελφός της και ως καθηγητής στην Πάντειο Σχολή^21α. Ο Ιωάννης Χουζούρης αναφέρει γι αυτόν ότι πήγε στην Αμερική και έμεινε μόνιμα εκεί^1ζ.

Παρατσούκλια

Του Δημάρχου, από τον Αντώνιο Πρωτονοτάριο 1858 δήμαρχο δήμου Κορωνίδας, τρίτο γιο του Νικολάου Πρωτονοταρίου.
Του Νίκου, από τον Νίκο 1896 πρώτο γιο του Δημάρχου.
Του Όθωνα, από τον Όθωνα 1899 δεύτερο γιο του Δημάρχου.

Του Αφεντάκη, από τον Γεώργιο Πρωτονοτάριο τον Αφεντάκη 1861 τέταρτο γιο του Νικολάου Πρωτονοταρίου.
Του Νίκου, από τον Νίκο 1896 δεύτερο γιο του Αφεντάκη.
Του Δαγκλή, από τον Δημήτρη 1899, τρίτο γιο του Αφεντάκη. Δαγκλής σημαίνει ορεσίβιος.

Του Χριστόδουλου 1865, πέμπτου γιου του Νικολάου Πρωτονοταρίου.
Του Πέτρου, από τον Πέτρο 1895 πρώτο γιο του Χριστόδουλου.

Ρηγάκης

Ο Κρητικής καταγωγής Στυλιανός Ρηγάκης ήρθε στο χωριό χωροφύλακας περί το 1930 και παντρεύτηκε την Ελένη Μανδηλαρά. Έζησαν και απόκτησαν παιδιά στην Κόρωνο^1ζ.

Σάλτης

Ο Ευστράτιος Σάλτης ήρθε από τον Πολύγυρο της Χαλκιδικής παντρεύτηκε στο χωριό με τη Σοφία Κοντοπούλου και απόκτησαν τον Γεώργιο Σάλτη^1θπου θα πρέπει να γεννήθηκε πριν το 1845 και για αυτό η γέννησή του δεν αναφέρεται στα μητρώα αρρένων. Ο Γεώργιος Σάλτης παντρεύτηκε με τη Λεμονιά Χουζούρη και απόκτησαν 6 παιδιά.
Τον Νικόλαο το 1878,
τον Ιωάννη το 1889,
τον Αντώνιο το 1892 ,
την Αθηνά το 1893,
το Μανώλη το1894 και
τον Γεώργιο το 1897^1ε,1θ.

Ο Γιώργος έγινε ζωγράφος και έζησε στη Χώρα. Ο Χουζούρης έγραφε το1996 ότι οι Σάλτηδες της Νάξου προέρχονται από τον Γιώργο.
Μετά το θάνατο του πατέρα τους, όλα τα παιδιά μετοίκησαν στη Σύρο μαζί με τη μητέρα τους^1ζ.
Ο Αντώνιος έγινε μοναχός και πήρε το όνομα Σεραφείμ. Μοναχός με το όνομα Γεράσιμος έγινε ο μεγάλος αδελφός Νικόλαος^1ζ. Και οι δύο πέθαναν σε νεαρή ηλικία.
Η Αθηνά γεννημένη στην Κόρωνο και μεγαλωμένη στη Σύρο, παντρεύτηκε στην Κόρωνο με τον Μάρκο Καπίρη και απόκτησαν οκτώ παιδιά. Μια κόρη της την ονόμασε Φιλοθέα από το όνομα μοναχού που επισκέφθηκε το χωριό και τον είχαν αρχικά νομίσει ως τον αδελφό της μοναχό Σεραφείμ^1ζ. Η Αθηνά έγραψε σε τριακόσιους περίπου λαϊκούς στίχους για «Τα βάσανα των σμυριδοεργάτων». Έγραφε επίσης στίχους για τα παιδιά στο σχολείο , και έγραψε ποιήματα για κάθε θέμα που απασχόλησε έντονα το χωριό.

( Δείτε και το επώνυμο Καπίρης. 
Δείτε επίσης στην ανάρτηση Κόρωνος Νάξου την παράγραφο "Η περίοδος ανάπτυξης του χωριού και η τραγωδία της κατοχής" και τη σημείωση 4 αυτής της παραγράφου ).

Σαμψούντιος

To Νεόφυτο Σαμψούντιο έφερε στην Κόρωνο το 1918 σε μικρή ηλικία ο Παπαδονικολής^1θ. Ήταν διωγμένος από την Σαμψούντα. Παντρεύτηκε την Αικατερίνη Σπύρου Κωνσταντάκη και απόκτησε παιδιά στην Κόρωνο. Ο Στυλιανός Νεοφύτου Σαμψούντιος γεννήθηκε στο χωριό το έτος 1928, ο αδελφός του Ιωάννης το 1930 και ο αδελφός του Σπύρος το 1943^1ε,1στ. Ο Μανωλάς αναφέρει ότι ο Νεόφυτος Σαμψούντιος απόκτησε 4 παιδιά, τον Στέλιο, τον Ιωάννη, το Νίκο και τη Σουλτάνα και ότι ο ίδιος ο Σαμψούντιος έλεγε ότι το επώνυμό του στην Σαμψούντα ήταν Παντελιάς^1θ. Στέλιο και Νίκο γιους του Νεόφυτου Σαμψούντιου, αναφέρει και ο Ιωάννης Χουζούρης.

Σιγάλας *

Ο Ιωάννης Σιγάλας της Καλίτσας αναφέρεται στην κατάσταση γεννήσεων στην Κόρωνο 1904-1930 με ημερομηνία γέννησης 16-07-1904.

Σιδερής

Ο γεννημένος «στο χωρίο Τρικοκκιαίς» Νάξου στις 22 Μαρτίου 1821 Μιχαήλ Σιδερής (Μπερεάκης), απολύεται από τον Ελληνικό Βασιλικό Στρατό στις 12 Ιουλίου 1844^α. Ίσως Μπερέας να ήταν το όνομα του πατέρα του ή κάποιου προγόνου του. Στην Κόρωνο το Μπερέας έχει χρησιμοποιηθεί δύο τουλάχιστον φορές ως κύριο όνομα (Μπερέας Βασιλείου Μαγγιώρος 1927 και Μπερέας Βασιλείου Κοντόπουλος 1928). Ο Εμμανουήλ Μιχαήλ Σιδερής (1846)^1ε, είναι Μπερεάκης όπως και τα αδέλφια του Ανδρέας Μιχαήλ Σιδερής (1849), Γεώργιος (1858) και Βασίλειος (1866), αλλά ό αδελφός τους Λεωνίδας (1851) ξεκινά τους Λεωνιδάκηδες^1ζ. Ο τρισέγγονος του πρώτου Μπερεάκη, Μιχάλης Βασιλείου Σιδερής, έχει εταιρεία κατασκευής ηλεκτρικών και ηλιακών θερμοσιφώνων.

Ο Ιωάννης Σιδερής, λίγα χρόνια μεγαλύτερος του Μπερεάκη 1821, είναι ο Μπέης. Από τον Μπέη γεννιώνται:
ο Μανώλης Ιωάννου Σιδερής Μπεομαμώλης, πριν το 1845.
ο Κωνσταντίνος Ιωάννου Σιδερής Μπεοκώστας πριν το 1845, που παντρεύτηκε στην Κεραμωτή
ο Δημήτριος Ιωάννη Σιδερή το 1846^1ε
ο Φώτιος Ιωάννη Σιδερής (Μπεοφώτης) το 1853 και
μία τουλάχιστον κόρη η Αθηνά Ιωάννη  Σιδερή το 1861, που παντρεύτηκε τον Γεώργιο Νικολάου Πρωτονοτάριο 1861 τον Αφεντάκη και απόκτησαν τρεις γιους. Τον Στέλιο 1893 που υπήρξε  καθηγητής της Παντείου και τον αναφέρει ως εξάδελφό της που τη βοήθησε η Φιλιώ Σιδερή-Χαϊδεμένου, τον Νίκο 1896 και τον Δημήτρη (Δαγκλή) 1899 και μια τουλάχιστον κόρη, την Βασιλική 1890. Η Αθηνά και η κόρη της Βασιλική, (σύζυγος Αναστάση Μελισσουργού), πέθαναν το 1943.

Ο Μπεομανώλης απόκτησε τον Γιάννη το 1874, το Νικόλα το 1879, τον Αντώνη το 1885, τον Γιώργο το 1887 και 4 κόρες.

Ο Μπεοκώστας απόκτησε τον Ιωάννη, τον Δημήτρη το 1883, τον Γιώργο το 1892 και πέντε κόρες.

Ο Δημήτριος 1846 παντρεύτηκε στα Βουρλά της Μικράς Ασίας και απόκτησε 6 γιούς και μιά κόρη από δύο γάμους. Όλα τα παιδιά του γεννήθηκαν στα Βουρλά, όμως ο Γιωργής (1886) και ο Σταύρος (1875) είναι καταχωρημένοι στα μητρώα αρρένων του χωριού με την σημείωση ότι είναι γεννημένοι στα Βουρλά. Η κόρη του Φιλιώ 1899 και ο μικρός γιος του Αντώνιος 1901, δηλαδή τα παιδιά από τον δεύτερο γάμο του, κατάφεραν το 1922 να επιστρέψουν στην Ελλάδα μαζί με τη μητέρα τους Ουρανία. Ο ίδιος και τα άλλα παιδιά του χάθηκαν κατά τη Μικρασιατική καταστροφή.

Σε «κατάσταση Μικρασιατών που ήρθαν στην Κόρωνο  το 1922», που έχει κατατεθεί δακτυλογραφημένη από τον Γεώργιο Μανωλά στο Ιστορικό Αρχείο Νάξου, αναφέρονται η Ουρανία, η Φιλιώ και ο Αντώνιος Δημητρίου Σιδερής. Πρόκειται για τη Φιλιώ Σιδερή-Χαϊδεμένου, τη «Γιαγιά Μικρασιάτισα» που γεννήθηκε στις 28-10-1899 στα Βρύουλα (Βουρλά) της Μικράς Ασίας, την μητέρα της Ουρανία (Κιουρανιώ) από τη Σμύρνη με καταγωγή από τη Μεσσηνία και τον αδελφό της Αντώνη. Ο πατέρας της, Δημήτριος Ιωάννη Σιδερής (1846), και τα άλλα πέντε αδέλφια της χάθηκαν στη Μικρά Ασία. Η Φιλιώ ήταν το έκτο παιδί και το μοναδικό κορίτσι του Δημητρίου Σιδερή.

Η Φιλιώ Σιδερή -Χαϊδεμένου ήταν η δημιουργός και μέχρι το θάνατό της σε ηλικία 108 ετών στις 6 Ιουνίου 2007, η ψυχή του Μουσείου Μικρασιατικού Ελληνισμού. Στο βιβλίο της «Τρεις Αιώνες μια Ζωή» αναφέρει ότι όταν ήρθαν από τα Βουρλά στην Ελλάδα, πήγαν για λίγο καιρό στη Νάξο, στο χωριό του πατέρα της Δημητρίου Σιδερή για να μπορέσουν να ζήσουν. Αναφέρει ότι οι κάτοικοι του χωριού δούλευαν όλον τον καιρό στα ορυχεία και πληρώνονταν όλοι μαζί μια φορά, μια μέρα  κάθε χρόνο . 
Σταύρο και Γιωργή έλεγαν δύο αδελφούς της Φιλιώς που χάθηκαν στη Μικρά Ασία αφηγείται η ίδια στο βιβλίο της «Τρεις Αιώνες Μια Ζωή». Για τον Γιωργή η Φιλιώ Χαϊδεμένου αναφέρει ότι το 1918 ήταν 32 χρόνων,  άρα ήταν γεννημένος το 1886 όπως αναφέρεται και στα μητρώα αρρένων του χωριού. 
Στον Πειραιά η Φιλιώ είχε γνωρίσει το 1922 τον εξάδελφό της και ανηψιό του πατέρα της Γιάννη Σιδερή (1876) που όλα δείχνουν ότι ήταν γιος του Μπεοφώτη, ως αξιωματούχο του τελωνείου. Ο πατέρας της ήταν αδελφός του Μπεοφώτη (1853) του Μπεομανώλη και του Μπεοκώστα, και αν και ζούσε στα Βουρλά είχε διατηρήσει ελληνική υπηκοότητα. 
Αναφέρεται επίσης η Φιλιώ σε έναν ακόμη εξάδελφό της, γιο του Γεωργίου Πρωτονοταρίου (Αφεντάκη) 1861, τον Στέλιο Γεωργίου Πρωτονοτάριο 1893 καθηγητή της Παντείου. Η μητέρα του Αθηνά Ιωάννη Σιδερή ήταν αδελφή του πατέρα της.

Ο Μπεοφώτης 1853 απόκτησε 7 γιους και 2 κόρες.

Οι γιοί του Μπεοφώτη  Γιάννης (1876) και Νικόλας (1887) μετοίκησαν στου Ρέντη. Ο Γιάννης ήταν το 1922 εξηκοντάρχης του τελωνείου στον Πειραιά και ο πρώτος συγγενής που βρήκε η Φιλιώ Χαϊδεμένου στην Ελλάδα.

Ο παλιός γνωστός διεθνής ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού και της Εθνικής Γιώργος Σιδέρης (1938), προέρχεται από οικογένεια Σιδερήδων της Κορώνου, (από τους Μπέηδες), που γύρω στο 1900 εγκαταστάθηκε στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη.

Ο γιος του Μπεοφώτη Ματθαίος (1894), σκοτώθηκε κατά τον Μακεδονικό αγώνα.

Θύμα πολέμου υπήρξε και ο εγγονός του πρώτου Μπεοφώτη, Φώτης Σιδερής 1915, γιος του Μανώλη Σιδερή (Σαγιά) 1884.

Ο Δημήτρης 1879 γιος του Μπεοφώτη 1853 είχε το παρατσούκλι Μπεοσιδερής

Ο εγγονός του Μπεοφώτη 1853, Φώτιος Σιδερής 1920 γιος του Κωσταντίνου Σιδερή 1890 έγραψε για «Το Δέντρο Των Μπέηδων»  

Το 1855 αναφέρεται στα μητρώα αρρένων ο Ιωάννης Γεωργίου Σιδερής (Σαλιακογιάνης) και το 1858 ο Εμμανουήλ Γεωργίου Σιδερής (Σαλιακομανώλης). Ο Γεώργιος Σιδερής ο πατέρας τους αναφέρεται από τον Χουζούρη ως ο Σάλιακας και οι δυο του γιοί ως Σαλιάκηδες.
Η Μαργαρίτα Ιωάννη Σιδερή 1872 παντρεύτηκε τον Γεώργιο Ψαρρό καιν ήταν γιαγιά μου από τη μητέρα μου Ειρήνη 1921.
Ο Κώστας Σιδερής 1907, γιος του Σαλιακομανώλη και εγγονός του Σάλιακα υπήρξε θύμα του ελληνοϊταλικού πολέμου. Σκοτώθηκε στην Κορυτσά στις 25- 3- 1941. Στις 7- 1- 1942 πέθανε και το κοριτσάκι του Κωσταντία που είχε πάρει το όνομά του.
Ο Ηλίας Σιδερής 1921 γιος του Γεωργίου Εμμανουήλ Σιδερή 1891 (Σαλιακογιώργη)  και εγγονός του Σαλιακομανώλη υπήρξε θύμα του εμφυλίου.^1ζ

Σύμφωνα με πληροφορίες του Μπεοφώτη (Φώτη Κωνσταντίνου Σιδερή 1920) που βασίζονται σε προφορικές μη επιβεβαιωμένες αφηγήσεις, από τους Σιδερήδες της Κορώνου οι Μπέηδες κατάγονται από τον Γιάννη Σιδερή τρίτο γιό ενός Κωνσταντίνου Χατζηκυριακάκη που ήρθε στη Νάξο φυγόδικος από τη Μικρά Ασία, παντρεύτηκε στην Κεραμωτή περί το 1780, δούλεψε σαν σιδεράς, πήρε το επώνυμό Σιδερής και κατά τις φήμες χάθηκε στη θάλασσα. Σύμφωνα με αυτήν την εκδοχή οι Σαλιάκηδες κατάγονται από τον Στυλιανό Σιδερή τέταρτο γιο του Χατζηκυριακάκη. Προστίθεται ότι από τον μεγάλο γιο του Χατζηκυριακάκη τον Μανώλη προέρχονται οι Σιδερήδες της Μέσης και έχουν το παρατσούκλι Πατέρας παρατσούκλι του πρώτου γιου του Χατζηκυριακάκη. Σήμερα αυτό το παρατσούκλι το έχουν και Σιδερήδες της Κωμιακής. [Φώτη Σιδερή: Το δέντρο των Μπέηδων].

Από Βασίλειο Σιδερή γεννιούνται ο Απόστολος το 1849, ο Στέλιος το 1852, ο Πέτρος το 1859 και ο Νίκος το 1871^1ε.
Ο Απόστολος ξεκινά τους Ζερβούς.
Ο Στέλιος ξεκινά τους Αντραγαθεάκηδες^1ζ

Από άλλον Ιωάννη Σιδερή,γεννιούνται στο χωριό ο Στέλιος (1853) και Νικόλαος (1871).
Ο Ιωάννης ο πατέρας τους αναφέρεται από τον Χουζούρη ως ο Κουντούρης και ο γιοι του Στέλιος (1853) και Νικόλαος (1871) ως Κουντούρηδες^1ζ.
Η λέξη κουντούρης αναφερόμενη σε πρόσωπο σημαίνει τον μικρού αναστήματος άνθρωπο.

Γεννημένος το 1870 αναφέρεται στα μητρώα ο Δημήτριος Νικηφόρου Σιδερής. Ο πατέρας του Νικηφόρος αναφέρεται από τον Χουζούρη ως ο Γκιδιώτης,^1ζ που ίσως σημαίνει τον (Α)γκιδιώτη (απο το χωριό Αγκίδια).
Ο Νικηφόρος απόκτησε άλλους τρεις γιους. Τον Κωνσταντίνο το 1872, τον Ιωάννη το 1877 και τον Γεώργιο το 1885^1ε. Ο Γεώργιος (Γκιδιογιώργης), απόκτησε 6 γιους. Ο γιος του Ιωάννης Γεωργίου Σιδερής (1914) υπήρξε θύμα πολέμου^1ζ. Σκοτώθηκε στο ελληνογερμανικό μέτωπο το 1941.

Το 1872 αναφέρεται στα μητρώα αρρένων ο Νικηφόρος Γεωργίου Σιδερής (Σιδερονικηφόρος) και το 1889 ο Λευτέρης Γεωργίου Σιδερής (Σιδερολεφτέρης) που αναφέρονται από τον Χουζούρη ως Σιδεράκηδες. Ο πατέρας τους Γεώργιος αναφέρεται ως ο Σιδέρης.
Και οι δύο περιλαμβάνονται στους 11 χωριανούς που το 1917 τους συνέλαβαν, τους κράτησαν και τους ανέκριναν επί μια εβδομάδα στη Χώρα , τη Σύρο και τα Χανιά για υποκίνηση σε απεργία στα σμυριδορυχεία, αλλα τελικά τους άφησαν ελεύθερους.
Ο Σιδερονικηφόρος απόκτησε τρεις γιους.
Ο πρώτος ήταν ο Γιώργος 1904 που έγινε αξιωματικός, σπούδασε νομικά, πρωτοστάτησε στο να μετονομασθεί το χωριό και να πάρει το όνομα Κόρωνος και πέθανε πρόωρα σε ηλικία 30 περίπου ετών.
Ο δεύτερος ο Αντώνης (1907) έγινε γιατρός και έζησε στη Σύρο όπου  παντρεύτηκε την πολλά υποσχόμενη λογοτέχνιδα Κατίνα Μπάιλα που άν και έφυγε πρόωρα από τη ζωή (1950), άφησε το  στίγμα της στην ελληνική λογοτεχνία.  Ο Δημήτριος Αντωνίου Σιδερής καθηγητής της Καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων είναι γιος του Αντωνίου Σιδερή και της Κατίνας Μπάιλα- Σιδερή και εγγονός του παραπάνω Νικηφόρου Σιδερή (Σιδερονικηφόρου)^1ζ. Εγγονός του Σιδερονικηφόρου αλλά από την Αριέττα τη μητέρα του, ήταν και ο δικηγόρος Νικηφόρος Μανδηλαράς. Ο θείος του Νικηφόρου Μανδηλαρά, ο Αντώνιος Νικηφόρου Σιδερής ήταν εκείνος που αναγνώρισε νεκρό τον Νικηφόρο Μανδηλαρά στη Ρόδο το 1967.

Ο Ελευθέριος Βασιλείου Σιδερής (1951), εγγονός του Σιδερολεφτέρη, υπήρξε αναπληρωτής καθηγητής παιδικής καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και έχει επινοήσει μέθοδο θεραπείας της συγγενούς καρδιοπάθειας με συνήθη εγχείρηση και όχι με εγχείρηση ανοικτής καρδιάς που ήταν η εφαμοζόμενη μέθοδος.

Όπως συμβαίνει και με τα περισσότερα επώνυμα οι Σιδερήδες είναι πολλά σόια και δεν είναι απαραίτητο να έχουν όλοι κοινή καταγωγή. Ο Ιωάννης Χουζούρης θεωρεί ότι το επώνυμο Σιδερής μπορεί να προέρχεται και από Σεριφιώτες ή από άτομα που είχαν δουλέψει στα μεταλλεία σιδήρου στη Σέριφο. Στην Κόρωνο, εκτός από το επώνυμο Σιδερής υπάρχει και το κύριο όνομα Σιδερής από τον Άγιο Ισίδωρο. Παλιά Εκκλησία του Αγίου Ισιδώρου κτισμένη πριν τον 11ο αιώνα²², υπάρχει στην Ατσιπάπη. Το επώνυμο Σιδερής μπορεί να δημιουργηθεί από το όνομα Σιδερής.

Παρατσούκλια

Έχουν ήδη αναφερθεί αρκετά. Συνοψίζω και συμπληρώνω.

Μπέηδες από τον Ιωάννη Σιδερή τον Μπέη

Του Κοροβίδα από τον Γιώργο 1903 τον Κοροβίδα, εγγονό του Μπεομανώλη (που γεννήθηκε πριν το 1845) γιου του Μπέη.

Του Μπεοσιδερή από τον Δημήτρη 1879 γιο του Μπεοφώτη 1853.

Του Σαγιά από τον Μανώλη 1884 γιο του Μπεοφώτη 1853.

Του Ματθαίου 1894 γιου του Μπεοφώτη 1853.

Σαλιάκηδες από Γεώργιο Σιδερή τον Σάλιακα. Ο πρώτος του γιος γεννήθηκε το 1855.

Μπερεάκηδες, από τον Μιχάλη Σιδερή τον Μπερεάκη 1821. Μπερέας πρέπει να ήταν το όνομα του πατέρα του. Στο χωριό το Μπερέας έχει καταγραφεί ως το όνομα ενός Κοντόπουλου γιου του Μπαρουξοβασίλη το 1928 και ενός Μαγγιώρου γιου του Μαγγιωροβασίλη το 1927. Ο Μανώλης πρώτος του γιος του Μπερεάκη γεννήθηκε το 1846.  

Λεωνιδάκηδες από τον Λεωνίδα 1851 τρίτο γιο του Μπερεάκη 1821.
Ο Ανδρέας 1849 δεύτερος γιος του Μπερεάκη και ο Βασίλης 1866 πέμπτος γιος είχαν το παρατσούκλι Μπερέας

Σιδερήδες από τον Γεώργιο Σιδερή τον Σιδερή. Ο πρώτος του γιος Νικηφόρος (Σιδερονικηφόρος) γεννήθηκε το 1872 και ο δεύτερος Λευτέρης (Σιδερολευτέρης) το 1889.

Κουντούρηδες, από τον Ιωάννη Σιδερή τον Κουντούρη. Ο πρώτος του γιος Στέλιος γεννήθηκε το 1853.

Γκιδιώτες, από τον Νικηφόρο Σιδερή τον Γκιδιώτη ( από το χωριό Αγκίδια). Ο πρώτος του γιος Γιώργος γεννήθηκε το1885.

Ζερβοί,από τον Αποστόλη Σιδερή τον Ζερβό. Ο πρώτος του γιος Βασίλης γεννήθηκε το 1891.

Του Αντραγαθεάκη, από τον Βασίλη Στυλιανού Σιδερή 1890, τον Αντραγαθεάκη.

(α). Ο τρισέγγονός του, Μιχάλης Βασιλείου Σιδερής έχει στην κατοχή του το απολυτήριο από το στρατό του προ-προπάππου του. Στο απολυτήριο αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι ο προ- προπάπος του εφέρθη εξαιρέτως στο στρατό, και ότι είχε χρώμα οφθαλμών και μαλλιών καστανό και ανάστημα 1,65.

Σκλάβος *

Ο Ιάκωβος Σκλάβος του Γεωργίου και της Δέσποινας αναφέρεται στα μητρώα αρρένων ως γεννημένος στο χωριό το έτος 1933 και ο αδελφός του Γιαννούλης το 1934.

Σπανός

Το επώνυμο Σπανός αναφέρεται ως προερχόμενο από βυζαντινό παρατσούκλι². Έχει καταγραφεί ως επώνυμο από το 1096 (Νότια Ιταλία)^1η. Οι Σπανοί αναφέρονται σε έγγραφα στη Χώρα από το 1538 και στην κεντρική Νάξο από το 1568^1α. Η παλαιότερη γνωστή γραπτή αναφορά του επωνύμου στην περιοχή της Κορώνου υπάρχει στην καταγραφή χανέδων του 1708 ^1δ. Στην καταγραφή αναφέρεται στο χωριό (Τρικοκκιές) το νοικοκυριό του Γεώργη Σπανού. Ο Δημήτριος Στεφάνου Σπανός αναφέρεται στα μητρώα αρρένων του χωριού ως γεννημένος το έτος 1891 στην Αθήνα. Στα μητρώα αρρένων (1845- 1943) υπάρχουν επτά καταχωρήσεις Σπανών γεννημένων στο χωριό. Η πρώτη το 1904 και η τελευταία το 1938 (Σπανός Λεονάρδος του Ιωάννη και της Ελένης).

Παρατσούκλια

Οι Σπανοί έχουν το παρατσούκλι πρόθημα Λιανούδο- (Λιανουδοέργης, Λιανουδονικόλας π.χ) που σημαίνει του Ιουλιανού ή της Ιουλιανής. Η Ιουλιανή στη Νάξο λέγεται Λιανή. Οι σημερινές οικογένειες προέρχονται από τον Νικόλα Ιωάννη Σπανό (Λιανουδονικόλα) και τον αδελφό του Γιώργο (Λιανουδοέργη). Ο Γιάννης του Λιανουδονικόλα γεννήθηκε το 1904 και ο Γιάννης του Λιανουδοέργη το 1916.

Σπυρόπουλος *

Η Μαρία Σπυροπούλου του Χρήστου και της Παρασκευής αναφέρεται στην κατάσταση γεννήσεων στην Κόρωνο 1904-1930 με ημερομηνία γέννησης 27 -11 -1923.

Στάθης *

Η Στάθη του Ιωάννη και της Δέσποινας αναφέρεται στην κατάσταση γεννήσεων στην Κόρωνο 1904-1930 με ημερομηνία γέννησης 26 -09 -1928.

Τσαγγάρης *

Η Ασπασία Τσαγγάρη τουΙωάννη και της Ασπασίας αναφέρεται στην κατάσταση γεννήσεων στην Κόρωνο 1904-1930 με ημερομηνία γέννησης 13 -08 - 1926.

Τσικαλάς *

Ο Διονύσιος Τσικαλάς του Μιχαήλ και της Σταμάτας αναφέρεται στα μητρώα αρρένων του χωριού ως γεννημένος το έτος 1923 στη Γαλλία. Ο ίδιος αναφέρεται στην κατάσταση γεννήσεων στην Κόρωνο 1904-1930 με ημερομηνία γέννησης 13 -01 -1923 .

Φακίνος

Φακίνος στα ιταλικά σημαίνει αχθοφόρος και μπορεί το επώνυμο να προέρχεται από επάγγελμα. Υπάρχουν όμως και τα ιταλικά βαπτιστικά ανόματα Fazio, Facio, Facino και είναι πιθανότερο το επώνυμο Φακίνος να προέρχεται από κάποιο από αυτά τα ονόματα όπως εικάζεται ότι συμβαίνει και με το κρητικό επώνυμο Φατσίνος⁶. Η Ειρήνη Φακίνου αναφέρεται ως μάρτυρας σε σύμβαση καλλιέργειας κτήματος ως μισιάρικου, του έτους 1830^1γ. Ο Παναγιώτης Νικολάου Φακίνος ή Καρυδάκης γεννήθηκε στα Βουρλά το 1845 και ο γιος του Νικόλαος το 1879 πάλι στα Βουρλά, αναφέρεται στα μητρώα αρρένων του χωριού.
Τα αδέλφια(;) Γιαννούλης Μανώλης και Δημήτρης Φακίνος αποκτούν αντιστοίχως τα παρατσούκλια Φασκιανός, Μπαρμπέρης και Ασκηστής που γίνονται παρατσούκλια προθήματα των απογόνων τους^1ζ. Και οι τρείς είχαν γιο Γιάννη και απόκτησαν τα πρώτα παιδιά τους στο χωριό τα έτη 1861, 1855 και 1865 αντιστοίχως.
Ο Ιωάννης Αλεξάνδρου Φακίνος 1912 από τους Μπαρμπέρηδες ήταν θύμα πολέμου^1ζ.
Σε προικοσύμφωνο του 1824 μεταξύ του Παναγιώτη Ποστόλη Φακίνου και της Σοφίας Παναγιώτη Παύλου αναφέρεται ο Ποστόλης Δημήτρη Φακίνου ως Ποστόλης Δημήτρη Θέρου (στίχοι 6 και 57)^1ι

Παρατσούκλια

Μπαρμπέρηδες, από τον Μανώλη Φακίνο τον Μπαρμπέρη.

Του Μπαρμπερογιάννη 1855, πρώτου γιού του Μπαρμπέρη

Του Μπαρμπερομανώλη 1886, πρώτου γιού του Μπαρμπερογιάννη 1855

Του Μπαρμπερογιάννη 1913, γιου του Μπαρμπερομανώλη 1886

Μπαρμπεράκης, ο Μανώλης Φακίνος γιος Μπαρμπερογιάννη 1913

Του Μπαρμπεροπέτρου 1904, δεύτερου γιου του Μπαρμπερογιάννη 1855

Του Αλεξάνδρου 1877, δεύτερου γιου του Μπαρμπέρη.

Φασκιανοί, από τον Γιαννούλη Φακίνο τον Φασκιανό.

Του Φασκιανομηχάλη 1861, πρώτου γιου του Φασκιανού

Του Φασκιανογιάννη 1863, δεύτερου γιου του Φασκιανού

Του Γιαννούλη 1893, δεύτερου γιου του Φασκιανογιάννη 1863.

Του Ματζουράνη, από τον Μανώλη 1898 τρίτο γιο του Φασκιανογιάννη 1863

Του Φασκιανοηλία 1872, τρίτου γιου του Φασκιανού.

Αντρεάκηδες ή του Φασκιαναντρέα 1875 τέταρτου γιου του Φασκιανού.

Ασκηστάδες

Του Ασκηστοέργη 1865

Του Ασκηστοδημήτρη 1891 πρώτου γιού του Ασκηστοέργη.

Φραγκίσκος

Ο Τζαννής Φρατζίσκος αναφέρεται σε σύμβαση καλλιέργειας αμπελιού στο Ποτιστικό το έτος 1774^1γ Ο Μανώλης Φραγκίσκος ήρθε από την Απείρανθο και παντρεύτηκε κόρη του Ιωάννη Νικολάκη. Έμειναν και απόκτησαν τέσσερα παιδιά στην Κόρωνο ( Δημήτρη, Στέλιο, Λογοθέτη και Ιωάννη)^1στ. Στα μητρώα αρρένων ο Ιωάννης Φραγκίσκος του Εμμανουήλ και της Μαρίας αναφέρεται με έτος γέννησης 1937.

Φυρογένης

Φυρογένης σημαίνει κοκκινογένης (πυρρός > φυρρός > φυρός).
Το επώνυμο εμφανίζεται στη Νάξο από τις αρχές του 14ου αιώνα. Σε επιγραφή στον άγιο Γεώργιο Μαραθού αναφέρονται κάποιος Φυρογένης και ο γιος του Νικήτας²³.   Δεν είναι γνωστή καμμιά παλιότερη αναφορά στη Νάξο, οποιουδήποτε Κορωνιδιάτικου επωνύμου.
Εξ άλλου, σε έγγραφο του 1817 αναφέρεται ότι η Σταμάτα Κωσταντή Φυρογένη είχε από γονικού της χωράφι στην Αμόμαξη^1γ.
Από τα μητρώα αρρένων προκύπει ότι ο Δημήτριος Φυρογένης του Σαράντη γεννήθηκε στο χωριό το 1878,  και ο Στέφανος Φυρογένης του Νικολάου  το 1879.
Ο Στέφανος παντρεύτηκε στο χωριό τη Μαρία Κωνσταντάκη^1ε,1ζκαι από αυτούς προέρχονται οι σημερινοί χωριανοί Φυρογένηδες.  Ο γιος τους Νικόλαος  γεννήθηκε στο χωριό το 1909, ο Γεώργιος το 1910, ο Σαράντης το 1913, ο Μάρκος το 1915, ο Νικόλαος το 1920 και ο Μιχάλης το 1929^1ε. Απόκτησαν και τέσσερα κορίτσια (Κυριακή 1916, Κυριακή 1917, Άννα 1923 και Ευδοκία 1925)^1στ.

Παρατσούκλια

Οι σημερινοί χωριανοί Φυρογέννηδες έχουν το παρατσούκλι Λυερός=Λυ(γ)ερός και προέρχονται από τον Λυεροστέφανο 1879.

Χατζηδάκης *

Η Ελευθερία Χατζηδάκη του Χαράλαμπου και και της Ματθίλδης αναφέρεται στην κατάσταση γεννήσεων στην Κόρωνο 1904-1930 με ημερομηνία γέννησης 30 -11 -1920.

Χατζόπουλος *

Ο Ιωάννης Χατζόπουλος του Μιχάλη και της Βασιλικής αναφέρεται στην κατάσταση γεννήσεων στην Κόρωνο 1904-1930 με ημερομηνία γέννησης 17 -03 -1930.

Χοτρόπουλος *

Ο Κωσταντής Χοτρόπουλος αναφέρεται ως γέροντας «των Τρικοκιώ» σε έγγραφο του 1685^1γ.

Χουζούρης

Φυσικά από το χουζούρι και το χουζουρεύω. Από τια πιο παλιά  επώνυμα στο χωριό.
Ο Γιώργης Χουζούρης αναφέρεται στους καταλόγους φορολογουμένων του 1757^1δ. Ο Νικηφόρος Γεώργη Χουζούρης αναφέρεται σε έγγραφο του 1810 και σε έγγραφο του 1819 και ο γιος του, παπα-Γεώργης Νικιηφόρου Χουζούρης, αναφέρεται σε έγγραφο του 1813^1γ. Ο επίσης γιος του, Γιάννης Νικηφόρου Χουζούρης αναφέρεται σε έγγραφο του 1832 ως εκτιμητής της αξίας ακινήτου^1γ. Ο Μάρκος Ιωάννου Χουζούρης γεννήθηκε στο χωριό το 1859 και ο αδελφός του Νικόλαος το 1862.
Ο Γιώργος Χουζούρης 1922 τρίτος γιος του Στεφανογιάννη και ο Νικος Χουζούρης 1918 τέταρτος γιος του Μητσάκη υπήρξαν θύματα πολέμου.
Ο Αντώνης Ι. Χουζούρης  1898, ήταν ένας από τους 11 χωριανούς που το 1917 τους συνέλαβαν, τους κράτησαν και τους ανέκριναν επί μια εβδομάδα στη Χώρα , τη Σύρο και τα Χανιά για υποκίνηση σε απεργία στα σμυριδορυχεία, αλλα τελικά τους άφησαν ελεύθερους.
Ο Ιωάννης Χουζούρης   (1927-2012)  γιος του Αντωναντώνη, υπήρξε ο ποιητής του χωριού και της ιστορίας του. Μεταξύ άλλων έγραψε και βιβλίο 500 σελίδων με 11000 λαϊκούς δεκαπεντασύλλαβους στίχους για την Κόρωνο και την ιστορία της. που χαρακτηρίζεται από το πολύπλευρο της εξέτασης και παρουσίασης του θέματος, από το ενδιαφέρον και την αγάπη του ίδιου για το χωριό και τους χωριανούς και από την οξυδέρκεια, την ευθυκρισία, και την εντιμότητα που επέδειξε στην αντιμετώπιση κάθε θέματος που αφορούσε τους ίδιους ή το χωριό.

Παρατσούκλια

Του Αντωνάκη ή Αντώνηδες.

Του Αντωνογιάννη 1866, πρώτου γιού του Αντωνάκη.

Του Αντωναντώνη 1898, πρώτου γιου του Αντωνογιάννη 1866.

Του Θεοχάρη 1880, δεύτερου γιου του Αντωνάκη.

Του Θεοχαραντώνη 1905, πρώτου γιού του Θεοχάρη.

Του Γιάγκου 1913, τρίτου γιου του Θεοχάρη.

Του Στέφανου

Του Στεφανογιάννη 1887, πρώτου γιου του Στέφανου.

Του Στέφανου 1918, πρώτου γιου του Στεφανογιάννη 1887.

Του Μαρκογιάννη γεννημένου πριν το 1845

Του Μάρκου 1859 πρώτου, του Μαμίδη 1871 τρίτου και του Γιωργαντά (Γεωργίου) 1876 τέταρτου γιου του παραπάνω Μαρκογιάννη.

Του Μαρκογιάννη 1889 πρώτου γιου του Μάρκου 1859
Του Βαρκάρη από τον Δημήτρη 1895 δεύτερο γιο του Μάρκου 1859.

Του Μαμιδογιάννη 1901, πρώτου γιου του Μαμίδη 1871.

Του Δημήτρη γεννημένου πριν το 1845αδελφού του Μαρκογιάννη.

Του Μαρκουρίου, από τον Μάρκο 1867 γιο του παραπάνω Δημήτρη.

Του Μητσάκη 1885 πρώτου γου του Μαρκουρίου 1867.

Του Μαρκουονικολή 1899 δεύτερου γιου του Μαρκουρίου 1867.

Του Μιχαλέου 1901 τρίτου γιού του Μαρκουρίου.

Του Μαρκουογιάννη τέταρτου γιου του Μαρκουρίου

Χωριανόπουλος

Ο Γεώργιος Ιωάννη Χωριανόπουλος γεννήθηκε στο χωριό το 1866^1ε. Ο Κωνσταντίνος Χωριανόπουλος απο την Τραγαία ή την Κωμιακή απόκτησε στην Κορωνο από το 1888 μέχρι το 1905 πέντε γιούς^1ε και μια τουλάχιστον κόρη^1στ. Ο Δημήτριος Εμμανουήλ Χωριανόπουλος από την Κωμιακή παντρεύεται τη Σοφία του Σταύρου Κουμερτά και αποκτούν στην Κόρωνο πέντε γιούς από το 1926 μέχρι το 1937^1ε Ο Μανωλάς αναφέρει ακόμη δύο κόρες του Δημητρίου και της Σοφίας που γεννήθηκαν μετά το 1930^1θ. Ο Αντώνιος Κωνσταντίνου Χωριανόπουλος 1894 σκοτώθηκε στη Μικρά Ασία^1ζ. Ο αδελφός του Στρατής παντρεύτηκε τη Βάσω Σιδερή και έζησε και απόκτησε παιδιά στην Κόρωνο.
Το 1729 αναφέρεται στο Φιλότι ο Γεώργιος Στεφάνου Χωριανός. Οι Χωριανόπουλοι της Κωμιακής πήγαν στην Κωμιακή από το Χαλκί, αλλά η καταγωγή τους ήταν από τη Σπάρτη αναφέρει ο Νίκος Λεβογιάννης. Ο επί 24 έτη Μητροπολίτης Σμύρνης και επί δύο έτη (1822-1824) Οικουμενικός Πατριάρχης Άνθιμος, ήταν κατά τον Νίκο Λεβογιάννη Χωριανόπουλος από την Κωμιακή.

Ψαρρός

Το Ψαρρός σημαίνει γκριζομάλης. Το ψαρός = γκρίζος, γκριζομάλης  προέρχεται από το αρχαιότατο ψαρ, αρχικό όνομα του πουλιού ψάρος = ψαρόνι. Και το ψάρος (κατά το γλάρος) είναι αρχαιοελληνική  λέξη.  Η σημασία γκρίζος της λέξης ψαρός είναι μεσαιωνική. Η αρχική της σημασία ήταν στικτός. Το επώνυμο Ψαρρός υπάρχει σήμερα σε πολλές περιοχές, μεταξύ των οποίων η Νάξος (Χώρα και Κόρωνος) και τα γύρω από τη Νάξο νησιά. 

Ο Δημήτρης Ψαρός, (με ένα ρο στο δημοσίευμα του Περικλή Ζερλέντη στη "Νησιώτικη Επετηρίδα"), αναφέρεται μεταξύ εκείνων που την 17 Οκτωβρίου 1714 υπογράφουν "Ικετήριο Γράμμα των Φιλωτειτών προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κοσμάν τον από Αλεξανδρείας κατά του τιμαριούχου αυτών Χρυσάνθου Μπαρότση"²⁴ . Ίσως όμως η αναφορά του ονόματος Ψαρός στο δημοσίευμα του Ζερλέντη να οφείλεται σε λάθος αντιγραφής και το Ψαρός να αναφέρεται αντί του επωνύμου Ψαράς.

Ο Νικόλας Κωσταντή Ψαρρός αναφέρεται σε έγγραφο του 1810 που έχει σχέση με την Κόρωνο^1γ. Η κερά Παρασκευή, ποτέ συμβία μακαρίτη Κωσταντή Ψαρρού προικίζει την κόρη της Μαρία με αμπέλι που έχει στις Πεντακρήνες και με πατίκιν που έχει στην Προβόλα, φυτιά του αφέντη της^1ι. Η Σταμάτα Κωσταντή Ψαρρού και η αδελφή της Μαρία αναφέρονται σε έγγγραφο του 1829 που αποτελεί πωλητήριο αμπελιού που είχαν από μητρικό τους στις Πεντακρήνες και ο Γιάννης Κωσταντή Ψαρρός νοικιάζει το έτος 1824 στον Γεώργιο Δημητρίου Πουλημένο, χωράφι που έχει από γονικού του στου Κακανάση^1γ.

Ο Κωσταντής Ψαρρός είχε επομένως αποκτήσει περιουσία στην Κόρωνο και φαίνεται ο πρώτος καταγεγραμμένος Ψαρρός στο χωριό. Η σύζυγός του Παρασκευή πρέπει να ήταν Κορωνιδιάτισα αφού και εκείνη είχε περιουσία στο χωριό.

Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Κωνσταντής Ψαρρός παντρεύτηκε στο χωριό πριν το 1790. Μπορεί να ήρθε στο χωριό μόνος του ή να ήρθε με τους γονείς του ή και να γεννήθηκε στο χωριό. Αν ο ίδιος ή κάποιοι πρόγονοί του δεν ήρθαν από το άλλο χωριό της Νάξου, μπορεί να ήρθαν στη Νάξο στο χωριό μετά τα Ορλωφικά, από περιοχές όπως η Πελοπόννησος στις οποίες ο πληθυσμός υπέστη σκληρές διώξεις ή μπορεί να ήρθαν από τα γύρω νησιά.

Ο Απόστολος Ψαρρός, γιος κατά τον Μανωλά του Σπύρου Ψαρρού, παντρεύτηκε την Καλή Μανδηλαρά (Κουφίταινα). Κατά τον Ιωάννη Χουζούρη όλοι οι Ψαρροί και όλοι οι Αποστόληδες του χωριού είναι απόγονοι του Απόστολου Ψαρρού του άντρα της Κουφίταινας.

Ο Δημήτριος Ψαρρός πρώτος γιος του Απόστολου γεννήθηκε το 1849.
Ο γιος του Δημητρίου και εγγονός του Απόστολου, Γεώργιος Δημητρίου Ψαρρός 1870 (παππούς μου), δημιούργησε το τσικαλαριό και του δόθηκε το παρώνυμο Τσικαλάς. Παντρεύτηκε τη Μαργαρίτα Σιδερή από τους Σαλιάκηδες και απόκτησαν πέντε γιούς και έξι  κόρες.  Το Δημήτρη 1898, τον Ιωάννη 1899, το Μιχάλη 1903, τον Απόστολο 1905, την Κυριακή 1907, τη Μαρία 1909. τη Φλώρα 1911, την Ελένη 1914, την Καλλιόπη (από θεία με το όνομα Καλή) 1916, το Νικηφόρο 1918 και την Ειρήνη (μητέρα μου) 1921.

Ο Ιωάννης Δημητρίου Ψαρρός (1926), εγγονός του Τσικαλά, έγραψε σε ηλικία 18 ετών ποίημα για τα βάσανα της κατοχής (Η τετράχρονη σκλαβιά στην Κόρωνο), και υπήρξε επί πολλά χρόνια διευθυντής του ΙΚΑ Νάξου.
O Ιωάννης Ψαρρός, γιος του Απόστολου-Ιάκωβου Ψαρρού 1950 και εγγονός του Ιωάννη Ψαρρού 1899 (του Τσικααδογιάννη), είχε πρωτεύσει στις εισαγωγικές εξετάσεις στη Σχολή Ικάρων Μηχανικών Αεροπορίας, είχε αναδειχθεί πρώτος πανελληνιονίκης και τρίτος βαλκανιονίκης στον δρόμο των 1500 μέτρων κλειστού στίβου, και είχε πολυάριθμες πρώτες νίκες σε αγώνες δρόμου μεταξύ ανδρών των ενόπλων δυνάμεων.

Ο δάσκαλος Γεώργιος Αποστόλου Ψαρρός (1941), εγγονός του Τσικαλά, έχει γράψει ποιήματα για τη ζωή στην Κόρωνο βασισμένα σε προσωπικά του βιώματα. Ο ίδιος μαζί με την κόρη του Κυριακή έχουν γράψει το λαογραφικό βιβλίο Ταξίδι στις Μνήμες (2006). Ποιητικές συλλογές της αδελφής του Μαργαρίτας Λιατοπούλου-Ψαρρού έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις “Γκοβόστης”. Τρία ποιήματα του Γιώργου Ψαρρού από το βιβλίο του "Ποίηση και Λαογραφία"΄εμφανίζονται στην ανάρτησή μου "Κόρωνος Νάξου"

Παρατσούκλια

Κουφίτες, από τον Απόστολο Ψαρρό τον Κουφίτη

Δημητρίου 1849 γιου του Κουφίτη.

Τσικαλά 1870 από τον Γιώργο Ψαρρό τον Τσικαλά πρώτο γιο του Δημητρίου 1849.

Τσικαλαδοδημήτρη  από τον Δημήτριο Ψαρρό 1898 πρώτο γιο του Τσικαλά.

Τσικαλαδογιάννη από τον Ιωάννη Ψαρρό 1899 δεύτερο γιο του Τσικαλά. 

Τσικαλαδαποστόλη από τον Απόστολο Ψαρρό 1905 τέταρτο γιο του Τσικαλά.

Κουφίτη από τον Απόστολο Ψαρρό 1872 δεύτερο γιο του Δημητρίου 1849

Κουφιτολευτέρη 1878 τρίτου γιου του Δημητρίου 1849

Σπύρου 1861 γιου του Απόστολου Ψαρρού τουΚουφίτη.

Αρτίμη, από τον Αρτέμιο 1897 πρώτο γιο του Σπύρου 1861.

Παραπομπές

1.Τα περισσότερα στοιχεία για τα επώνυμα προέκυψαν από τις ακόλουθες πηγές:

(α) Ιακώβου Βισβίζη:
Ναξιακά νοταριακά έγγραφα των τελευταίων χρόνων των δουκάτων του Αιγαίου 1538-1577 (Επετηρίς του αρχείου της ιστορίας του ελληνικού δικαίου της Ακαδημίας Αθηνών, τόμος 4 1951)

(β) Αντωνίου Κατσουρού:
Ναξιακά δικαιοπρακτικά έγγραφα του δεκάτου εβδόμου αιώνος (Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τόμος Ζ΄ 1968 σελίδες 25-337) και
Ναξιακά δικαιοπρακτικά έγγραφα του δεκάτου έκτου αιώνος (Επετηρίς Μεσαιωνικού Αρχείου, τ. 5)

(γ) Δήμητρας Παντελιά- Γριτσοπούλου:
Δέκα προικοσύμφωνα από τη Νάξο (Περιοδικό Μνημοσύνη, τόμος 13)
Εικοσιέξι Ναξιακά Δικαιοπρακτικά Έγγραφα (Περιοδικό Μνημοσύνη, τόμος 14)
Δεκαοκτώ Έγγραφα από τη Νάξο (Περιοδικό Μνημοσύνη, τόμος 15)

(δ) Νίκου Κεφαλληνιάδη: Ο παλιός δήμος Κορωνίδας και τα χωριά του.
(Βιβλίο Κωμιακή, τόμος Α΄)

(ε) Τα μητρώα αρρένων του χωριού (1845 -1943) και τα μητρώα αρρένων των δήμων της Νάξου(1845 -1879)

(στ) Κατάσταση γεννήσεων στην Κόρωνο 1904 -1930 που ο Μανωλάς κατέθεσε φέτος (2010) στο Ιστορικό Αρχείο Νάξου. Ο Μανωλάς δεν έχει δημοσιοποιήσει τις πηγές στις οποίες βασίστηκε η σύνταξη αυτής της κατάστασης. Η κατάσταση γεννήσεων παρατίθεται στη συνέχεια σε αυτήν εδώ την http://diadromesgr.blogspot.gr/2011/04/2.htmlανάρτηση.

(ζ) Ιωάννου Χουζούρη: Λαϊκή Ποίηση για την Κόρωνο Νάξου και την ιστορία της

(η) . Ο δικτυακός τόπος “Greek lastnames-Ελληνικά επίθετα”. Στον δικτυακό αυτόν τόπο παρατίθενται συστηματικά οι πηγές των αναγραφομένων πληροφοριών.

(θ) Ο δικτυακός τόπος του Γεωργίου Α. Μανωλά «Επίθετα και οικογένειες της Κορώνου Νάξου». Ο συντάκτης δεν αναφέρει δημοσιοποιημένες πηγές των πληροφοριών του και όχι σπάνια, δεν αξιοποιεί σωστά τις πηγές που έχει στη διάθεσή του.

(ι) Στέφανου Ψαρρά: Ο κώδικας (σπάραγμα) του πρωτονοταρίου Ανωμερώ,Ιάκωβου Κουφόπουλου 1823-1828 (Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τόμος 20΄ 1968 σελίδες 273-338).

2. Μανόλη Τριανταφυλλίδη: Τα Οικογενειακά μας Ονόματα.

3. Χρυσούλας Τσικριτσή-Κατσιανάκη:
Κρητικά Επώνυμα Επαγγελματικά και Δηλωτικά Τίτλων και Αξιωμάτων 1981
Κρητικά Επώνυμα Ενετικής Προελευσης 1999

4. Χαράλαμπου Π. Συμεωνίδη: Εισαγωγή στην Ελληνική Ονοματολογία 1992

 5. Δημήτρη Τομπαϊδη: Ελληνικά επώνυμα από λέξεις τουρκικής προέλευσης 2002

6. Θανάση Κωτσάκη: Ναξιακά επώνυμα ιταλικής προέλευσης (Πρακτικά Γ΄Συνεδρίου «Η Νάξος Διαμέσου των Αιώνων»

7. Εμμανουήλ Κριαρά: Λεξικό της Μεσαιωνικής Δημώδους Ελληνικής Γραμματείας

8. Δημητράκου: Μέγα Λεξικόν Όλης της Ελληνικής Γλώσσης

9. Πάπυρος: Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας (σε CD)

12. Νίκου Κεφαλληνιάδη: Μονή, το χωριό της Παναγίας της Δροσιανής (σελίδες
50 και 57) .

13. Νίκου Κεφαλληνιάδη: Ρομαντικές ιστορίες στο Αιγαίο.

14. Περικλή Ζερλέντη-Φλώρου Κατσουρού: Νησιώτικη Επετηρίς, έτος πρώτον (σελίδες 155-159).

15. Αρχεία του Ellis Island (http://www.ellisisland.org)

17. Δημητρίου Λουκάτου: Παραλλαγή Ναξιακού Εκατόλογου από Χειρόγραφο του 1911 (Περιοδικό Λαογραφία τόμος 32)

18. Γεωργίου Μαστορόπουλου: Οι εκκλησίες της περιοχής Κωμιακής Νάξου. (Βιβλίο Κωμιακή, τόμος Γ΄)

20. Βασικείου Βλ. Σφυρόερα: Κυκλαδικά έγγραφα εξ ιδιωτικών συλλογών. Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομος Ε΄.

21α. Φιλιώς Χαϊδεμένου: Τρεις Αιώνες Μια Ζωή, εκδόσεις Λιβάνη 2005

22. Γεωργίου Στυλ. Μαστορόπουλου: Νάξος, Το Άλλο Κάλλος

23. Κωνσταντίνου Κατσουρού: Αναζητώντας το Μάρκο Σανούδο τον Α΄. Περιοδικό Φλέα, τεύχος 9, σελίδα 37

24. Περικλή Ζερλέντη: Ικετήριο Γράμμα των Φιλωτειτών προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κοσμάν τον από Αλεξανδρείας κατά του τιμαριούχου αυτών Χρυσάνθου Μπαρότση. Περιοδικό Νησιωτική Επετηρίς, τεύχος 1 (1918), σελίδες 137 – 140. Ας σημειωθεί ότι η αναφορά του ονόματος Ψαρός στο δημοσίευμα του Ζερλέντη μπορεί να οφείλεται σε λάθος αντιγραφής και το Ψαρός να αναφέρεται αντί του επωνύμου Ψαράς.

Γεννήσεις στην Κόρωνο ανά οικογένεια 1904 - 1930

Μια κατάσταση γεννήσεων στην Κόρωνο από το 1904 μέχρι το 1930 διαμορφωμένη σε αρχείο excel, έχει κατατεθεί από τον Γεώργιο Μανωλά στο ιστορικό αρχείο Νάξου. Έχει κατατεθεί επίσης και μια κατάσταση Μικρασιατών που σιτίστηκαν στην Κόρωνο το 1922. Τα έγγραφα στα οποία στηρίχτηκε η σύνταξη αυτών των καταστάσεων δεν εμφανίστηκαν ούτε έχει αναφερθεί πού βρέθηκαν τα στοιχεία. Παρά αυτά θεωρώ ότι η σύνταξη των δύο καταστάσεων έχει βασιστεί σε γνήσια έγγραφα και σίγουρα στοιχεία. Κάποια πολύ λίγα σφάλματα δεν αποκλείονται αλλά αυτό δεν αλλάζει καθόλου την γενική εικόνα. Θεωρώ ότι μπορώ να θεωρήσω ότι οι δύο καταστάσεις είναι αξιόπιστες. Επιπλέον είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες για τους χωριανούς μας και για τους λόγους αυτούς θα τις παραθέσω. Εύχομαι μόνο να κατατεθούν στο ιστορικό αρχείο της Νάξου και τα πρωτότυπα των εγγράφων που αξιοποιήθηκαν από τον συντάκτη των δύο καταστάσεων. Από την εξέταση των πρωτότυπων εγγράφων θα ήταν ενδεχομένως δυνατόν να προκύψουν και άλλα στοιχεία. Γιανα δείτε την κατάσταση των γεννήσεων, κάνετε κλικ εδώ.

Μικρασιάτες στην Κόρωνο το 1922

Ισχύουν όσα έχουν αναφερθεί στην προηγούμενη κατάσταση. Να προσθέσω ακόμη ότι οι τρείς τελευταίοι αναφερόμενοι εδώ είναι η Φιλιώ Χαϊδεμένου, η γιαγιά μικρασιάτισα που ίδρυσε το μουσείο μικρασιατικού ελληνισμού, η μητέρα της Ουρανία και ο αδελφός της Αντώνης. Ο πατέρας της Φιλιώς ήταν ο χωριανός Δημήτριος Ιωάννη Σιδερής (1846) από τους Μπέηδες που έζησε στα Βουρλά και χάθηκε κατά την καταστροφή όπως και οι πέντε γιοί του που είχε αποκτήσει από τον πρώτο του γάμο. Ο αναγνώστης προτρέπεται να ρίξει μια ματιά στο επώνυμο Σιδερής στο κεφάλαιο ¨Τα επώνυμα της Κορώνου και η ιστορία τους". Εκτός από αυτήν την περίπτωση και πέρα από το μεγάλο ενδιαφέρον που παρουσιάζει η ανακάλυψη κάποιου δικού μας, γενικότερο ενδιαφέρον μπορεί να παρουσιάζουν όλες οι περιπτώσεις, όμως δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για καμμιάν άλλη περίπτωση. Ελάχιστες μόνο πρόσθετες πληροφορίες υπάρχουν για τον Νεόφυτο Σαμψούντιο. Αναφέρονται στο κείμενο για το επώνυμο Σαμψούντιος.

Για να δείτε την κατάσταση των Μικρασιατών που ήρθαν στην Κόρωνο το 1922 κάνετε διπλό κλικ εδώ.

Καταγεγραμμένοι στα μητρώα αρρένων της Κορώνου

Στην κατάσταση που ακολουθεί παρατίθενται οι καταγεγραμμένοι ως στρατεύσιμοι στα μητρώα αρρένων της Κορώνου 1845 - 1943. Δεν υπάρχουν όμως στοιχεία για το έτος 1936. Ακόμη έχουν παραληφθεί  όσοι είχαν καταγραφεί μεν στα μητρώα αρρένων, αναφέρονταν όμως ως γεννημένοι σε άλλα χωριά της Νάξου. Στο σύνολο τους σχεδόν αυτές  οι περιπτώσεις αφορούν γεννημένους στην Κεραμωτή. Έχουν όμως περιληφθεί άτομα που έχουν γεννηθεί στα Βουρλά, στην Αθήνα ή αλλού. Όταν δεν αναφέρεται ο τόπος γέννησης πρόκειται για άτομο γεννημένο στο χωριό. Οι καταγεγραμμένοι έχουν καταταχθεί κατά σειρά με πρώτο κριτήριο το επώνυμο και δεύτερο το πατρώνυμο. Στο αρχείο υπάρχει για λίγες μόνο περιπτώσεις και το όνομα της μητέρας, όμως η σελίδα δεν χωρούσε άλλη στήλη.
Για να δείτε αυτήν την κατάσταση κάνετε διπλό κλικ εδώ

Ιωάννης Κουμερτάς (Περιηγητής)

http://diadromesgr.blogspot.gr/2011/04/2.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΠΩΝΥΜΑ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΟΡΩΝΟΣ"

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ

Η ΦΥΣΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΠΟΛΕΜΟΣ-
Και η θεοκρατική της αλλοίωση-----
«Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστι, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελεύθερους.» (Ηράκλειτος, Απόσπασμα 53.)
O πόλεμος θα μπορούσε να καθορισθεί ως η κοσμογονική δύναμη που υφίσταται στον μακρόκοσμο του Σύμπαντος, αλλά και στον ανθρώπινο μικρόκοσμο της καθημερινής μας ζωής. Το φαινόμενο του πολέμου θα μπορούσε να ερμηνευτεί σαν εκδήλωση του καθημερινού βιολογικού αγώνα για την επιβίωση ή σαν εκδήλωση της έμφυτης επιθετικότητας των όντων ή ακόμα και της υποσυνείδητης αντιπάθειας, που ελλοχεύει ανάμεσα στις κοινωνίες των ανθρώπων, των ζώων και των εντόμων. Οι κοινωνίες αυτές αναδείχθηκαν και επιβίωσαν μέσα απʼ τον πόλεμο, αφού το δυνατότερο είδος εξολόθρευε πάντοτε το πιο αδύναμο.
 Η μάχη, που συνεχώς υπάρχει ανάμεσα στα όντα, σκοπό έχει την επιβίωση και την επιβολή του δυνατότερου επί του αδυνάτου. Αυτό φαίνεται στις κοινωνίες των σπερματοζωαρίων, όπου υπάρχει ένας αδυσώπητος αγώνας ζωής και θανάτου για το ποιό απʼ όλα θα καταφέρει να διεισδύσει πρώτο στο ωάριο, για να το γονιμοποιήσει. Όλα τα άλλα θα πεθάνουν.
Η Φύση έχει νομοθετήσει την εξέλιξη των ειδών μέσα απʼ την επιβίωση του ισχυρού.
Ετυμολογικά η λέξη πόλεμος σημαίνει: ή το πόλεις μειούν = μείωση η ελάττωση της πόλης ή το πόλεις ολλύειν – όλεμος = εξολόθρευση, αφανισμός της πόλης («Μέγα Ετυμολογικό Λεξικόν», λήμμα Πόλεμος). Στο Σύμπαν ο πόλεμος είναι δημιουργός. Οι μεγαλύτεροι γαλαξίες καταβροχθίζουν τους μικρότερους, μαύρες τρύπες εξαφανίζουν ολόκληρα ηλιακά συστήματα ή πλανήτες, ενώ καταστροφές πλανητών γίνονται από συγκρούσεις με μετεωρίτες.
 Το σύστημα άμυνας του οργανισμού του εικονιζόμενου ανθρώπου βρίσκεται σε συνεχή πόλεμο με εξωγενείς η ενδογενείς παράγοντες. Στο ήρεμο φυσικό περιβάλλον γίνονται διαρκώς πόλεμοι. Στη θάλασσα τα μεγάλα ψάρια τρώνε τα μικρότερα. Στη στεριά τα πουλιά τρώνε τα έντομα, τα φίδια τρώνε τα ποντίκια, οι αετοί τα φίδια κ.τ.λ. Συνεχείς πόλεμοι γίνονται και σε διαστημικό επίπεδο. Άπειρες δυνάμεις ασκούνται για παράδειγμα κατά την περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο. Αν κάποια από αυτές υπερισχύσει κατά τι των άλλων, η τροχιά της Γης θα μεταβληθεί απότομα, θα δημιουργηθούν παλιρροϊκά κύματα και το «ειρηνικό» εικονιζόμενο τοπίο μπορεί σε δευτερόλεπτα να βρεθεί εκατοντάδες μέτρα κάτω από τη θάλασσα. Αυτό, που αντιλαμβανόμαστε ως ειρήνη επομένως, είναι στην πραγματικότητα ισορροπία πολλών εμφανών η αφανών φυσικών πολέμων.
Αλλά και μέσα στον οργανισμό μας υφίσταται διαρκώς ένας ανελέητος πόλεμος σε μοριακό επίπεδο καθʼ όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Το φυσικό σύστημα άμυνας του οργανισμού μας είναι φτιαγμένο από την Φύση πάντοτε έτοιμο να αντισταθεί και να πολεμήσει τόσο τους εξωγενείς παράγοντες που μας επιτίθενται, όπως τα βακτηρίδια, τους ιούς και άλλες ουσίες (αντιγόνα), ή και ενδογενείς παράγοντες και ιούς που γεννώνται απʼ το ίδιο το σώμα μας (αυτοαντιγόνα). Το δέρμα, οι βλεννογόνοι αδένες με την βλέννα, το στόμα με το σάλιο είναι τα πρώτα φράγματα έναντι των εισβολέων μικροβίων. Ακολουθούν οι χημικοί παράγοντες με ουσίες βακτηριοκτόνες, που βρίσκονται στο αίμα (λευκά αιμοσφαίρια), την λέμφο (λεμφοκύτταρα), το πλάσμα (πλασμοκύτταρα) και σε άλλα υγρά του σώματος. Τέλος οι κυτταρικοί παράγοντες, λευκοκύτταρα, φαγοκύτταρα, μακροφάγα, κύτταρα καθαριστές των νεκρών μικροβίων κ.α.
 Τα κύτταρα αυτά ονομάζονται αντισώματα και αποτελούν την απάντηση του οργανισμού στην επίθεση των αντιγόνων. Λειτουργούν αυτόματα και συντονισμένα με θαυμαστό τρόπο, εξολοθρεύοντας τους εισβολείς (βακτηριοκτονία), θυμίζοντας τους οργανωμένους στρατούς των ανθρώπων. Λειτουργούν ως κατάσκοποι, πληροφοριοδότες και πολεμιστές διαφόρων ειδικοτήτων. Αποκλειστικός σκοπός του πολυσύνθετου αυτού στρατού είναι η εξολόθρευση των εισβολέων. Αποτέλεσμα της νίκης αυτής είναι η ίαση και η υγεία και της αποτυχίας η αρρώστια και ο θάνατος.

Όμως ο Πλάτων στους «Νόμους» αναφέρει έναν ακόμα εσωτερικό πόλεμο, αυτόν που γίνεται σε ψυχικό επίπεδο ανάμεσα στις ανώτερες και κατώτερες ορμές μας, τα πάθη μας. Το να υπερισχύσει κάποιος σʼ αυτόν τον εντός του διεξαγόμενο πόλεμο αποτελεί την μέγιστη νίκη, και ο νικητής αναδεικνύεται «κρείττων εαυτού»: «Η πιο σημαντική νίκη, που μπορεί να πετύχει κάθε άνθρωπος, είναι αυτή επί του εαυτού του, ενώ αντιθέτως πολύ ταπεινωτικό είναι να νικιέται κάποιος απʼ τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό δείχνει ότι μέσα σε κάθε άνθρωπο μαίνεται ένας πόλεμος ενάντια στον εαυτό του» (Πλάτων, «Νόμοι» 626 Ε).
Ηθική και φιλοσοφία του Πολέμου
Ο πόλεμος αποτελεί πολύ παλαιό φαινόμενο στην ανθρώπινη Ιστορία. Ο πόλεμος των Ολυμπίων θεών εναντίον των Κρονίων ανέδειξε την νέα γενιά θεών, τους Ολυμπίους. Οι Πελασγοί από την Προκατακλυσμιαία εποχή έως και την Κλασική περίοδο ξεχώρισαν ως οι καλύτεροι πολεμιστές και αναδείχθηκαν ως οι ειδικοί του πολέμου. Όλα τα έθνη του αρχαίου κόσμου υπήρξαν πολεμοχαρή. Ο Κινεζικός πολιτισμός, ο Ιαπωνικός, ο Ινδικός, ο Περσικός, ο Αιγυπτιακός, ο πολιτισμός των Βίκινγκς, των Κελτών, των Αζτέκων, των Ίνκας, των Ινδιάνων και τόσων άλλων αρχαίων λαών καθιερώθηκαν και αναδείχθηκαν μέσω των πολέμων.
Στο συγγραφικό έργο του Νόννου, «Διονυσιακά», αναφέρεται η επιτυχημένη εκστρατεία των Ελλήνων έναντι των Ασιατών και των Ινδών. Η εκστρατεία αυτή ενέπνευσε και τον Μέγα Αλέξανδρο, που ακολούθησε την πορεία του Διονύσου. Τα πρότυπα του Αλεξάνδρου ήταν ο θεοποιημένος ήρωας και αρχηγός της παμπάλαιας Ασιατικής εκστρατείας, Διόνυσος, και ο μέγιστος ήρωας του Τρωικού Πολέμου, Αχιλλέας. Οι Έλληνες ήρωες πολεμιστές του Τρωικού Πολέμου ενέπνευσαν τους Κλασικούς Έλληνες, οι Τρώες τους Ρωμαίους κι όλοι αυτοί με την σειρά τους τον Δυτικό Κόσμο, που οικοδομήθηκε κυριολεκτικά στα πολεμικά πρότυπά τους.
Ο πόλεμος ειδικότερα ανέδειξε την ηθική, την κοινωνική και την πολιτική τάξη των Ελλήνων. Η πολεμική ανδρεία υπήρξε ένα απʼ τα υψηλότερα αγαθά για τους Έλληνες, που προτιμούσαν να πεθάνουν πάνω στην μάχη, χτυπημένοι μπροστά στο στήθος ή στην κοιλιά από δόρυ ή σπαθί και ποτέ πισώπλατα, κάτι που θα έδειχνε την δειλία τους.
Τα λόγια του Κρήτα ήρωα του Τρωικού Πολέμου Ιδομενέως μας λένε για την δειλία και την ανδρεία: «Διότι του δειλού η χροιά τέρπεται πότʼ εδώ και πότʼ εκεί, κι ούτε άτρεμο να κάθεται τον αφήνει η ψυχή του, αλλά γονατίζει και κάθεται πότε στο ένα πόδι και πότε στο άλλο και μέσα στην καρδιά του δυνατά στα στέρνα πατάσσει τον θάνατο φανταζόμενος, και πάταγος γίνεται οδόντων. Του γενναίου όμως δεν τέρπεται η χροιά ούτε πολύ φοβάται, απʼ την πρώτη στιγμή που θα καθίσει ελλοχεύοντας με άνδρες κι εύχεται τάχιστα νʼ αναμιχθεί στην φονική την μάχη, ούτε εκεί θα ωνείδιζε κανείς το μένος και τα χέρια σου. Διότι αν βαλλόσουν αγωνιζόμενος η κτυπιόσουν, ούτε στον αυχένα όπισθεν θα έπεφτε το βέλος ούτε στα νώτα, αλλά στο στέρνο η στην κοιλιά θα σʼ εύρισκε μπροστά, καθώς θα ωρμούσες με τους προμάχους στην συμπλοκή.» («Ιλιάς», Ραψωδία Ν 279-291.)
Απʼ τους Έλληνες φιλοσόφους ο πρώτος που εξέτασε το φαινόμενο του πολέμου ήταν ο Ηράκλειτος: «Ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων και βασιλεύς, και άλλους μεν θεούς ανέδειξε άλλους δε ανθρώπους και άλλους δούλους τους έκαμε και άλλους ελεύθερους» (Απόσπασμα 53). Κατά τον Ηράκλειτο ο πόλεμος αποτελεί τον πατέρα των όντων αλλά και τον βασιλέα, δηλαδή την δύναμη εκείνη που διαφυλάσσει την έννομη τάξη. «Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο πόλεμος είναι ξυνός-κοινός (δηλαδή δημιουργεί κοινότητα) και ότι η δίκη είναι έρις και ότι τα πάντα γίνονται και φθείρονται εξ αιτίας της έριδος.» (Απόσπασμα 80.) Εδώ ο Ηράκλειτος χαρακτηρίζει τον πόλεμο ως κάτι που δημιουργεί, «ξυνόν», κοινόν, δηλαδή κοινότητα, και δεν χωρίζει τους ανθρώπους, συσχετίζει δε τον πόλεμο με την έριδα, δηλαδή τον αγώνα.
Κατά τον Όμηρο η Έρις είναι θεότητα και αδελφή του θεού του πολέμου Άρη, η οποία διεγείρει στην μάχη: «Και η Έρις, άμετρα μανιασμένη, του ανδροφόνου Άρεως αδελφή και εταίρα, αυτή πολύ λίγο πρώτα σηκώνεται, όμως έπειτα στον ουρανό στηρίζει την κεφαλή και επί της γης διαβαίνει, αυτή και τότε όμοιαν έχθρα ανάμεσά τους έβαλε, ερχόμενη μέσα στον όμιλο κι αυξάνοντας τον στεναγμό των ανδρών.» («Ιλιάς», Ραψωδία Δ 440-445.) Κατά τον Ησίοδο («Θεογονία» 223) η Έρις είναι κόρη της Νύχτας και χαρακτηρίζεται «καρτερόθυμος», δηλαδή έχουσα καρτερική ψυχή.
Στο αντιπολεμικό έργο του («Έργα και Ημέραι», παρ. 11) ο Ησίοδος διακρίνει δύο είδη Ερίδων, την κακή και πολεμική, που δημιουργεί τις διχοστασίες και είναι αποφευκτέα και εκείνη που μας παρακινεί σε εργασία και είναι η επιθυμητή: «Άρα δεν ήταν μία η γενιά των Ερίδων, παρά πάνω στην Γη είναι δύο. Την μία θα την παίνευε, όποιος την καταλάβαινε, την άλλη θα την κατέκρινε, επειδή έχουν αντίθετη φύση. Διότι η μια, η καταραμένη, τον κακό τον πόλεμο και την μάχη σηκώνει, κανείς δεν την φιλεί θνητός, αλλά απʼ ανάγκη κατά τις βουλές των αθανάτων τιμούν την βαρειά Έριδα. Την άλλη πρώτη γέννησε η σκοτεινή η Νύχτα και την τοποθέτησε ο Ζευς, ο υιός του Κρόνου, που είναι εγκαθιδρυμένος ψηλά στον αιθέρα, στις ρίζες της Γης και είναι καλύτερη πολύ (απʼ την κακή Έριδα) για τους ανθρώπους. Αυτή και τον αδύναμο άνθρωπο τον παρακινεί για εργασία.»
Kατά τον Γερμανό φιλόσοφο Νίτσε ο Χριστιανισμός αποτελεί την πρώτη ιδεολογία που διέστρεψε ολοκληρωτικά τον φυσικό νόμο. Μέσα απʼ την παρά φύση δοξασία του επέβαλε την επικράτηση του ασθενικού και του αδυνάτου έναντι του ισχυρού και του υγιούς οδηγώντας τον ανθρώπινο πολιτισμό και την μέχρι τότε εξέλιξή του στον ξεπεσμό και την παρακμή.
Εδώ αξίζει να δούμε την άποψη ενός Σπαρτιάτη πολεμιστή, του Κλεομένη, περί των δύο μεγίστων ποιητών της αρχαίας Ελλάδος χωρίς σχολιασμό: «Ο Κλεομένης, ο γυιός του Αναξανδρίδη, έλεγε πως ο Όμηρος είναι ποιητής των Λακεδαιμονίων, ενώ ο Ησίοδος των Ειλώτων, ο ένας έλεγε πως πρέπει να γίνεται ο πόλεμος, ενώ ο άλλος πως να καλλιεργείται η γη» (Πλούταρχος, «Αποφθέγματα Λακωνικά»: Κλεομένης ο Αναξανδρίδεω §1).
Κατά τον Πλάτωνα κάθε νομοθέτης πρέπει να λαμβάνει υπʼ όψη του, ότι κάθε πόλη πρέπει να είναι προετοιμασμένη για πόλεμο. Η πολεμική ανδρεία είναι η σπουδαιότερη αρετή και ύψιστο αγαθό κάθε Πολιτείας, είναι η νίκη επί των εχθρών: «Διότι αυτό, που οι περισσότεροι άνθρωποι ονομάζουν ειρήνη, δεν είναι παρά μόνον ένα όνομα, αφού στην πραγματικότητα υπάρχει ένας ακήρυχτος πόλεμος μεταξύ όλων των πόλεων, που διεξάγεται κατά μία φυσική αναγκαιότητα.
 Και εξετάζοντας αυτό θα διαπιστώσεις, ότι ο νομοθέτης των Κρητών, όταν θεσμοθετούσε τους δημόσιους και ιδιωτικούς μας νόμους και μας τους παρέδωσε, απέβλεπε στον πόλεμο και μας κατέστησε υπεύθυνους για την τήρηση των νόμων, με την πεποίθηση ότι χωρίς την νίκη του πολέμου όλα όσα κατέχουμε, και τα κτήματά μας και οι θεσμοί μας, δεν έχουν καμμιά αξία, διότι όλα τʼ αγαθά των ηττημένων τʼ απολαμβάνουν οι νικητές.» («Νόμοι», Α , 626 α.)
 Ο Πλάτων δεν θεωρεί τον πόλεμο μεταξύ των ανθρώπων το καλύτερο αγαθό παρά ανάγκη, όμως όλοι πρέπει να είμαστε ετοιμοπόλεμοι και σε θέση να τον διεξάγουμε επιτυχώς, όταν χρειαστεί.

Το αρνητικό διαχρονικό χαρακτηριστικό των Ελλήνων ήταν οι εμφύλιοι πόλεμοι, οι οποίοι αποτελούν και ένα απʼ τα χείριστα είδη πολέμων. Ξεκινώντας απʼ τον Ατλαντικό πόλεμο της Αθήνας με την Ατλαντίδα, τον Τρωικό, τον Πελοποννησιακό, τον Θηβαϊκό, των Μακεδόνων εναντίον των Νότιων Ελλήνων και τέλος τον εμφύλιο πόλεμο των Επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου βλέπουμε, ότι οι τόσοι πολλοί εμφύλιοι έφεραν την καταστροφή και την μετέπειτα δουλεία στους Έλληνες. Οι ανελέητοι αυτοί εμφύλιοι αποδεκάτισαν ολοκληρωτικά τις ελληνικές πόλεις και επαρχίες της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας, με αποτέλεσμα την εισβολή των Ρωμαίων το 145 π.Χ. και την κατάλυσή της. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χτίστηκε στα ερείπια της Μακεδονικής και κυριάρχησε στον τότε γνωστό κόσμο πάλι μέσω του πολέμου. Η ρήση «αν θέλεις ειρήνη, προετοίμαζε πόλεμο» ανέδειξε την πολεμική αρετή και ανδρεία των Ρωμαίων, που πρότυπό τους είχαν την μέγιστη πολεμική αρετή των Σπαρτιατών.
Ο φυσικός καθολικής ισχύος νόμος του πολέμου γίνεται μεταξύ πραγματικών αντιπάλων. Ο ιερός θρησκευτικός πόλεμος γίνεται για ανύπαρκτο λόγο, για φαντασιακές οντότητες (Γιαχβέ, Αλλάχ κ.τ.λ.) κι αποτελεί εκτροπή της φυσικής έννοιας πόλεμος.
Ιεροί-θρησκευτικοί πόλεμοι
Κατά την διάρκεια της Ιστορίας εμφανίστηκαν πολλών ειδών πόλεμοι: οι επαναστατικοί, οι εμφύλιοι, οι ανταρτοπόλεμοι, οι απελευθερωτικοί, οι ολοκληρωτικοί, οι οικονομικοί, ο ψυχρός πόλεμος, ο πόλεμος νεύρων, οι ψυχολογικοί πόλεμοι, οι μικροβιολογικοί και χημικοί πόλεμοι, ο ατομικός και πυρηνικός πόλεμος κ.α.
Ο ιερός ή θρησκευτικός πόλεμος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Παλαιστίνη και καθιερώθηκε απʼ τον Μωυσή εναντίον των λαών της περιοχής. Ο πόλεμος αυτός ανέτρεψε όλα τα μέχρι τότε δεδομένα, αφού καταργούσε όλους τους ηθικούς πολεμικούς κανόνες. Σκοπός του ήταν η γενοκτονία και ολοκληρωτική εξολόθρευση των αντιπάλων, η ισοπέδωση των πόλεών τους και η πολιτιστική εξαφάνισή τους. Ο Γιαχβέ είναι ο πιο αιμοβόρος πολεμικός θεός απʼ όλους όσους έχουν εμφανιστεί μέχρι σήμερα.
 Σύμφωνα με τις εντολές του γενοκτονήθηκαν πολλοί από τους λαούς της Παλαιστίνης και εξαφανίστηκε ολοκληρωτικά ο πολιτισμός τους: «Θέλετε εκδιώξει πάντας τους κατοίκους της γης απʼ έμπροσθέν σας, και καταστρέψει πάντας τας εικόνας αυτών, και καταστρέψει πάντα τα χυτά είδωλα αυτών, και κατεδαφίσει πάντας τους βωμούς αυτών, και θέλετε κυριεύσει την γην, και κατοικήσει εν αυτή, διότι εις εσάς έδωκα την γην ταύτην εις κληρονομίαν.» («Αριθμοί» ΛΓ 52-53.) «Και θέλεις εξολοθρεύσει πάντα τα έθνη, τα οποία ο Κύριος ο Θεός σου θέλει παραδώσει εις σε. Ο οφθαλμός σου δεν θέλει σπλαγχνισθή διʼ αυτούς.» («Δευτερονόμιον» Ζ΄ 16.)
Τα δύο τέκνα του Ιουδαϊσμού, ο Ισλαμισμός και κυρίως ο Χριστιανισμός, μέσω του ιερού-θρησκευτικού πολέμου που εξαπέλυσαν κατέστρεψαν πολλούς εθνικούς πολιτισμούς. Ο ιερός-θρησκευτικός πόλεμος έγινε κατόπιν εμφύλιος και στράφηκε εναντίον αλλήλων. Το κάθε διαφορετικό αιρετικό δόγμα (ορθόδοξοι, καθολικοί, αρειανιστές, διαμαρτυρόμενοι κ.ά.) προσπαθούσε να εξοντώσει τα άλλα. Οι Σταυροφορίες ή «Πόλεμοι του Χριστού», που έγιναν για λογαριασμό του πάπα και των χριστιανών της Ευρώπης, χάραξαν το πνεύμα της δουλείας, της εκμετέλλευσης και της απομύζησης των αποικιών, που θα αναπτυσσόταν μερικούς αιώνες αργότερα. Η Τζιχάντ ή ιερός-θρησκευτικός πόλεμος των μωαμεθανών εναντίον των επί γης απίστων χριστιανών ήταν η απάντηση του Ισλάμ. Ο ιερός-θρησκευτικός πόλεμος εναντίον όλων πλέον συνεχίζεται ανελέητα μέχρι και σήμερα.
Χριστιανοί και μουσουλμάνοι καθιέρωσαν και ένα ακόμα είδος πολέμου, τον πόλεμο Εκκλησίας-Κράτους.
 Σκοπός του πολέμου αυτού είναι η υποταγή του κάθε κράτους στο εκάστοτε ιερατείο.
 Όσες φορές έγινε αυτό, τα κράτη αυτά υποβαθμίσθηκαν ή διαλύθηκαν. Ως παραδείγματα έχουμε την παρακμή και την διάλυση του Δυτικού Ρωμαϊκού Κράτους απʼ τον πάπα και το καθολικό ιερατείο, την πτώση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας απʼ την Ορθοδοξία, αλλά και τον πολιτιστικό ξεπεσμό και την αποδυνάμωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και όλων των άλλων ισλαμικών κρατών απʼ την θρησκεία τους. Αλλά και το σημερινό φεουδαρχικού τύπου κράτος μας οδεύει ταχέως στην διάλυσή του, λόγω της πνευματικής εξαθλίωσης και της οικονομικής και εξουσιαστικής απομύζησης, που ασκεί επάνω του η Εκκλησία.
Μέσα από όλες αυτές τις ζυμώσεις ο Δυτικός άνθρωπος υιοθέτησε δύο αντιμαχόμενες συνειδήσεις την Ελληνική και την Ιουδαιοχριστιανική, ενώ ο Αραβικός Κόσμος την Περσοαραβική συνείδηση σε συνδυασμό με την Ιουδαϊκή, οι οποίες ταίριαξαν τόσο πολύ μεταξύ τους, ώστε ταυτοποιήθηκαν απόλυτα. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στους πολλούς πολιτιστικούς και ιδεολογικούς πολέμους, που έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται στον Δυτικό Κόσμο ενάντια στον θρησκευτικό σκοταδισμό (Αναγέννηση, Διαφωτισμός), αναδεικνύοντας την σύγκρουση των δύο αντιθέτων ιδεολογιών και την απόλυτη σιγή και υποταγή του Άραβα ισλαμιστή ανθρώπου στην θρησκεία και κουλτούρα του (Περσοαραβική-Ιουδαϊκή). Άλλωστε Γιαχβέ και Αλλάχ είναι ακριβώς ο ίδιος θεός(*).
Το Κοράνι ενθαρρύνει τον πόλεμο και τον θάνατο για τον Αλλάχ, εξασφαλίζοντας τον Παράδεισο για τον «μάρτυρα» και την θεϊκή προστασία για την οικογένειά του.
Απʼ τις αρχές του 20ου αιώνα και εντεύθεν ο σύγχρονος άνθρωπος, οδηγούμενος πάντοτε απʼ το τρίπτυχο του ίδιου θεού (Γιαχβέ-Χριστός-Αλλάχ), εξελίχθηκε σε ον αυτοκαταστροφικό, αφού μέσω ενός νέου ανελέητου και χωρίς όρια πολέμου, που ξεκίνησε να διεξάγει εναντίον πλέον της Φύσης, εξαφάνισε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της ζωικής πανίδας και χλωρίδας. Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι χημικός και μικροβιακός και απειλεί πλέον ακόμα και την ίδια την ύπαρξή του. Τέλος αξίζει να σημειωθεί η απειλή του πυρηνικού πολέμου, που απειλεί κάθε είδος ζωής στον πλανήτη μας.
Βασίλειος Μαυρομμάτης
Σημείωση
(*) Σύμφωνα με ένα μουσουλμανικό μύθο ο κοινός πατριάρχης των Εβραίων, των χριστιανών και του Ισλάμ, Αβραάμ, (εξ ου και Ιμπραήμ) ή «ο φίλος του Αλλάχ» κατά τους μουσουλμάνους, όταν ήταν νέος, επιτέθηκε εναντίον ναού των αρχαίων θεών των Χαλδαίων στην Ουρ της Μεσοποταμίας, καταστρέφοντας μερικούς από αυτούς. Τότε οι στρατιώτες τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον βασιλιά τους. Εκείνος τον ρώτησε, γιατί το έκανε αυτό, και ο Αβραάμ απάντησε, ότι δεν πρέπει να πιστεύουν τους ψεύτικους θεούς τους παρά μόνο τον δικό του, τον ένα και αληθινό. Τότε ο βασιλιάς εξοργίστηκε και διέταξε τους στρατιώτες του να τον κάψουν στην φωτιά. Όμως ο Αλλάχ-Γιαχβέ θεός του έκανε «θαύμα» μετατρέποντας την φωτιά σε νερό και τα ξύλα σε ψάρια! Αυτά έγιναν λίμνη και έτσι ο Αβραάμ… σώθηκε.
 Ο Αβραάμ είναι ο πρώτος που κήρυξε τον «ιερό-θρησκευτικό» πόλεμο εναντίον όλων των πολιτισμών του Αρχαίου Κόσμου και αποτέλεσε το πρότυπο της εκτροπής της φυσικής έννοιας πόλεμος προς την θεοκρατία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ"

Το θάρρος της ελληνικής ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Όταν κάποιοι είναι άπιστοι μόνο τα γεγονότα μπορούν να τους αλλάξουν κι όταν κάποιοι κατηγορούν αυθαίρετα τους πάντες για τα πάντα, πάλι τα γεγονότα τους διαψεύδουν. Ποιος θυμάται πόσες κατηγορίες άκουσε ο Τάσσος Παπαδόπουλος όταν προωθούσε το θέμα της κυπριακής ΑΟΖ και των υδρογονανθράκων της Κύπρου; Σχεδόν κανένας εκτός από τους πολύ δικούς του, γιατί ξέρουν πόσο τον πλήγωναν. Η μεγάλη πλειοψηφία όμως βλέπει το αποτέλεσμα των πράξεών του και των αποφάσεών του όταν η προηγούμενη πλειοψηφία ήταν εναντίον του. Με το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και της θέσπισής της, ζούμε ανάλογες καταστάσεις μόνο που έχουμε ξεχάσει τι έχει γίνει στην Κύπρο κι επαναλαμβάνουμε τα ίδια σχέδια. Ενώ η πραγματικότητα γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη ακολουθώντας το ίδιο νοητικό σχήμα του Τάσσου Παπαδόπουλου. Έχουμε ενημερώσει όλες τις χώρες γύρω μας για το θέμα της θέσπισης, το ίδιο έγινε και με τις χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης και τώρα τις ΗΠΑ. Σε αυτό το πλαίσιο δεν αρκούμαστε να λέμε ότι θα θεσπίσουμε την ελληνική ΑΟΖ και να κάνουμε τις απαραίτητες οριοθετήσεις, αλλά αναφερόμαστε ντόμπρα και σταράτα για τα ευρήματα και τις εκτιμήσεις των μεγεθών των κοιτασμάτων δίχως κανένα περιορισμό, δίχως καμιά φοβία γιατί δεν αδικούμε κανένα και δεν καταπατούμε κανένα ανθρώπινο δικαίωμα. Αδιαφορούμε παντελώς για το θέμα των γκρίζων ζωνών, διότι υπάρχουν μόνο μέσα σε γειτονικές φαντασιώσεις και συνεχίζουμε το έργο μας ακάθεκτα δίχως καμιά παύση έως την υλοποίηση του οράματος και την εκτέλεση της αποστολής. Με πρακτικό τρόπο αποδεικνύουμε ότι το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ δεν είναι για εσωτερική κατανάλωση και κάνουμε αναφορές όπου μπορούμε σε διεθνές επίπεδο για να γίνει γνωστό το θέμα, έτσι ώστε η υψηλή μας στρατηγική να αρχίζει να επηρεάζει τα υπάρχοντα δεδομένα και να βλέπουν πια θετικά την πατρίδα μας, διότι αναγνωρίζουν τώρα ότι έχει προοπτικές και αποτελεί πρόσφορο έδαφος για σημαντικές επενδύσεις στον τομέα των υδρογονανθράκων. Έτσι φαίνεται το έργο μας, όχι με λόγια αλλά με πράξεις.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=12960&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το θάρρος της ελληνικής ΑΟΖ"

Τοποστρατηγική προσέγγιση της Μεσογείου

Του Νίκου Λυγερού

Τα νέα δεδομένα περί υδρογονανθράκων ενισχύουν την τοποστρατηγική προσέγγιση της Μεσογείου διότι αναδεικνύουν το πλαίσιο των αγωγών και των διακλαδώσεών τους. Έτσι η έννοια της τοπολογικής γειτονιάς εμπλουτίζεται και δημιουργεί νέες συμμαχίες που ανατρέπουν τωρινά δεδομένα. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι αντλούν από το παρελθόν, την δύναμή τους για την προσέγγιση του μέλλοντος. Υπάρχει μια επιστροφή στα θεμέλια λόγω της κρίσης για να δημιουργηθούν δομές με υποδομές βασισμένες πάνω σε υπερδομές που δεν είχαν αναδειχθεί λόγω της κυριαρχίας του παρόντος που έδινε την εντύπωση τη λειτουργική ενός κλειστού κόσμου. Πολλές χώρες που βασιζόταν στην αποκλειστικότητα της πηγής ενέργειας για να παραμείνουν σε αναχρονικά καθεστώτα, υποτίθεται θεμελιωμένα θρησκευτικά, αντιλαμβάνονται ότι τα ότι τα πράγματα αλλάζουν γιατί τα πάντα θα αλλάξουν σε αυτόν τον κόσμο. Το θέμα της αποκλειστικότητας θα λήξει για να εισέλθουμε σ’ ένα πεδίο πιο δημοκρατικό όπου το παράδειγμα του Ελληνισμού έχει ένα βαθύ νόημα. Κι αν το εξετάσουμε ακόμα πιο βαθιά το θέμα, τότε θα ανακαλύψουμε ότι ο ρόλος μας διαμορφώνεται από τη θέλησή μας και μόνο διότι τα γεωλογικά δεδομένα υπάρχουν εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Απλώς τώρα εμφανίζεται όλο και πιο φανερά η αξία της υψηλής στρατηγικής της θάλασσας που καθορίζει διαφορετικά τις σχέσεις των κρατών που έχουν πρόσβαση σε αυτή, στη Μεσόγειο. Έτσι πρέπει κι εμείς συνειδητά πλέον να μελετήσουμε τα διαγράμματα ροής και όχι μόνο τα διαγράμματα Voronoi για να υποστηρίξουμε σε επιχειρησιακό και τακτικό επίπεδο την υψηλή μας στρατηγική μέσα στο πεδίο δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης κι αντί να ασχολούμαστε με το δέντρο να κοιτάξουμε το δάσος για ν’ ανακαλύψουμε τρόπους ανθεκτικούς για να κινηθούμε αποτελεσματικά με βάση τον χρόνο κι όχι μόνο το χώρο, διότι αυτός είναι το κυρίαρχο στοιχείο μας σε αυτή τη νοητική αντεπίθεση της τοποστρατηγικής μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=12942&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τοποστρατηγική προσέγγιση της Μεσογείου"