Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

Άρθρα του Νίκου Λυγερού για την καινοτομία

Η απαραίτητη καινοτομία για την Ελλάδα
Από την ύπαρξή μας ως Ελληνισμός, δεν ήμασταν ποτέ της ποσότητας. Δεν είναι ο φυσικός μας χώρος κι όσοι προσπαθούν να προωθήσουν την ιδέα της ποσότητας απλώς δεν σκέφτονται τις διαστάσεις που έχει μία χώρα σαν την Αμερική, την Κίνα ή την Ρωσία. Γι’ αυτό ο Ελληνισμός ήταν πάντα στον τομέα της ποιότητας, όπου η νοημοσύνη είναι απαραίτητη για να λύσει τεχνικά προβλήματα μ’ έναν πρωτοποριακό τρόπο. Βέβαια μερικοί θα πουν ότι μόλις γίνεται αυτό μετά οι άλλοι αντιγράφουν και έχουν τα μεγαλύτερα έσοδα. Πρώτον ξεχνούν ότι είναι η αλήθεια, και κατά συνέπεια το ξέρουμε, δεύτερο η μίμηση είναι η έκφραση του θαυμασμού. Επιπλέον ο Ελληνισμός ήταν πάντα της προσφοράς για την Ανθρωπότητα, άρα τόσο το καλύτερο αν άλλοι τον αντιγράφουν. Η ουσία είναι το θέμα της καινοτομίας στον τομέα της ποιότητας γιατί έτσι και μόνο έτσι δημιουργείται η διαφορά που κάνει τη διαφορά. Για τον Ελληνισμό, η καινοτομία είναι φυσιολογική και όχι σπάνια. Γιατί το σπάνιο δεν είναι σπάνιο για το σπάνιο. Μόνο που όταν μιλούμε για καινοτομία δεν αναφερόμαστε στις ευρεσιτεχνίες και τις λεγόμενες πατέντες. Η καινοτομία δεν είναι επίδειξη και μόνο. Είναι ικανή να προκαλέσει μία αλλαγή φάσης και τα πράγματα και η θεώρησή τους να είναι εντελώς διαφορετικά μετά την ύπαρξή τους. Στην καινοτομία το μόνο που είναι απαραίτητο είναι η νοημοσύνη. Όλα τα άλλα είναι τεχνικά εξαρτήματα. Έτσι όταν βλέπουμε νέους που λένε ότι δεν υπάρχει μέλλον στην πατρίδα μας, είναι απλώς επειδή δεν σκέφτονται, αλλά εξετάζουν τον κόσμο αποκλειστικά μ’ έναν τρόπο κοινωνικό. Ενώ ο μόνος τρόπος για να μην υπάρξει μέλλον, είναι να μην υπάρχει νοημοσύνη. Ακόμα κι αν μελετήσουμε τις επιστημονικές ανακαλύψεις, θα δούμε ότι σχεδόν όλες οφείλονται αποκλειστικά στο θέμα της νοημοσύνης που έχει συνδυάσει τη δυναμική της με τη μνήμη της σκέψης. Ο Ελληνισμός δίχως να το έχουν καταλάβει πολλοί από τους δικούς μας είναι, θέλουμε δεν θέλουμε, μία ζώνη καινοτομίας. Μόνο που αυτή δεν είναι του χώρου αλλά του χρόνου. Έτσι αν το συνειδητοποιήσουμε όλοι τότε η ευρηματικότητα και η πολυμηχανία θα μας φανούν φυσιολογικές στο πλαίσιο αυτό της καινοτομίας. Διότι όταν ένας τόσο μικρός λαός είναι ικανός να προσφέρει διαχρονικά τόσα πολλά στην Ανθρωπότητα δεν μπορεί να μην είναι καινοτόμος.

Νοημοσύνη και Καινοτομία
Πολλοί μπερδεύουν ασύστολα την έννοια της νοημοσύνης με αυτή της διαίσθησης. Και βέβαια είναι οι ίδιοι που ταυτίζουν την πατέντα με την καινοτομία. Μάλιστα σε πιο τεχνικό επίπεδο υπάρχει και η ανάμειξη της ανακάλυψης με την απλή δημοσίευση. Με αυτήν την ισοπέδωση των εννοιών καταλήγουμε είτε στην υπερβολή είτε στην απαξίωση. Διότι όλοι έχουν την εντύπωση ότι κάνουν το ίδιο ενώ αγγίζουν μόνο μία από αυτές τις έννοιες. Σε επιστημονικό επίπεδο είμαστε πάντα υποχρεωμένοι να δικαιολογήσουμε τη διαφορά για να γίνει κατανοητό το επίτευγμα. Διότι μια καινοτομία σαν αυτές του Tesla δεν είναι μόνο μία πατέντα. Διότι μία νοημοσύνη σαν αυτή του Einstein δεν είναι απλώς διαίσθηση. Και μία ανακάλυψη σαν αυτή του Galois δεν είναι μόνο και μόνο μία δημοσίευση. Επίσης σε αυτό το πλαίσιο εμπλέκεται και το θέμα της εφευρετικότητας που δεν είναι απλή δημιουργικότητα. Γι’ αυτό το λόγο εξετάζουμε συγκεκριμένα τον συνδυασμό της νοημοσύνης με την καινοτομία. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό μεθοδολογικά να εντοπίσουμε την αξία της απαγωγής σε σχέση με την επαγωγή και την συνεπαγωγή. Το πρωτοποριακό σκέλος της απαγωγής που της δίνει και τον ριζοσπαστικό της χαρακτήρα, είναι η επικινδυνότητα του συμπεράσματος αφού βασίζεται αναπόφευκτα σε πολύ λιγότερα στοιχεία. Κατά συνέπεια χρειάζεται μια διαχείριση κρίσης με την θετική και αποτελεσματική της έννοια. Σε αυτό το πεδίο η νοημοσύνη είναι απαραίτητη για την επίλυση αλλά και για την προσέγγιση. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα του ίδιου τύπου όπως το βλέπουμε στο παράδειγμα του Hardy και του Ramanujan. Αλλά χρειάζεται γνώσεις για να περάσει το στάδιο της καινοτομίας, η οποία θα έχει εφαρμογές. Διότι και αυτές είναι σημαντικές αφού αλλιώς μπορεί να εκφυλιστεί η διαδικασία και να καταλήξουμε απλώς σε μια πατέντα. Όσοι πιστεύουν ότι αυτό το κριτήριο δεν είναι απαραίτητο, μπορούν να εξετάσουν την ιστορία και την καταγραφή αυτών των ιδεών που άλλαξαν τη θεώρηση του κόσμου. Έτσι η νοημοσύνη και η καινοτομία, μπορούν να παρουσιαστούν ως ένα συνδυασμό που παράγει έργο κι όχι μόνο σκέψη. Δεν είναι φιλοσοφία αλλά πράξη.

Η καινοτομία του Αρχιμήδη
Όποιος θεωρεί ότι ο Αρχιμήδης ήταν απλώς ένας μαθηματικός, δεν γνωρίζει μαθηματικά και δεν ξέρει για παραγωγή έργου. Το πνεύμα του Αρχιμήδη που ανακαλύπτουμε όταν μελετάμε τα Άπαντά του, δεν έχει καμιά σχέση με μία απλή και διαδικαστική μαθηματική σκέψη. Δεν αναζητά μόνο την επίλυση ενός προβλήματος. Είναι ικανός να σκεφτεί για πρώτη φορά το πρόβλημα και να δημιουργήσει τη λύση πριν γίνει η επινόηση του από τους μαθηματικούς και όχι μόνο της εποχής του. Ακόμα και μερικές από τις τεχνικές του ενώ είναι σωστές και κατανοητές εκ των υστέρων, παραμένουν με στοιχεία για τα οποία δεν ξέρουμε με σιγουριά πώς τα ανακάλυψε. Ένα απλό παράδειγμα είναι το εξής. Στην διαδικασία της προσέγγισης του αριθμού π, χρησιμοποιεί δύο ανισότητες για την ρίζα του 3, τις οποίες δεν εξηγεί. Κι αν έχουμε βρει υπολογισμούς που θα μπορούσε να είχε εκτελέσει εκείνη την εποχή, δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι είναι οι ίδιοι. Επίσης για το θέμα του τετραγωνισμού του κύκλου ο Αρχιμήδης δεν έκανε ποτέ το λάθος να θεωρήσει ότι τον έλυσε. Στην πραγματικότητα μάλιστα κατάφερε να αποδείξει μία αντιστοιχία πολυπλοκότητας, πράξη που είναι κυρίαρχη στην τωρινή θεωρία της πολυπλοκότητας. Όμως η καινοτομία του Αρχιμήδη είναι ακόμη πιο εμφανή στον τομέα της ογκομετρίας στη γεωμετρία. Η προσέγγιση του είναι τόσο ριζοσπαστική που μοιάζει με τον απειροστικό λογισμό ενώ αυτός θα εμφανιστεί μόνο πολλούς αιώνες μετά. Έτσι το παράδειγμα του υπολογισμού της σφαίρας σε σχέση με τον κύλινδρο όσον αφορά στον όγκο είναι χαρακτηριστικό. Διότι είναι ικανός να δει διαφορετικά τις τρεις διαστάσεις σε σχέση με την κλασική προσέγγιση των μαθηματικών της εποχής του. Μάλιστα η σκέψη του έχει περισσότερο το στίγμα του πολυμαθή παρά του μαθηματικού και γι’ αυτό το λόγο κατάφερε ν’ ανακαλύψει τόσο ουσιαστικές έννοιες και άφησε πίσω τους άλλους για αιώνες. Η καινοτομία του Αρχιμήδη είναι πρώτα από όλα το αποτέλεσμα της ιδιοφυΐας του που δεν είχε βέβαια μαθηματικά όρια αλλά ήταν ικανή να κατανοήσει τον κόσμο και να επινοήσει μια νοόσφαιρα τόσο αποτελεσματική που άφησε το στίγμα της στην Ανθρωπότητα. Και μάλλον είναι αυτός ο λόγος που ο Leonardo da Vinci τον θεωρούσε ως μοντέλο του.

Γεωμετρική καινοτομία
Στον τομέα της κατάλυσης ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, προέρχεται από τη φθορά των στοιχείων που ενσωματώνουμε στους μεγάλους βιομηχανικούς αντιδραστήρες. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο μεγάλες τάσεις. Η μία χρησιμοποιεί ένα μονολιθικό στοιχείο που είναι εξολοκλήρου καταλύτης. Ενώ η άλλη βάζει στοιχεία ουδέτερα που έχουν μόνο μια επικάλυψη που δρα καταλυτικά. Σε αυτό το πλαίσιο, έχουμε εκμεταλλευτεί διάφορες γεωμετρίες από τις πιο κλασικές που είναι οι σφαίρες και οι κύλινδροι έως τις πιο μη συμβατικές που χρησιμοποιούν μεταλλικούς ή κεραμικούς αφρούς. Υπάρχουν πολλά αποτελέσματα με διάφορες αποτελεσματικότητες. Και σε αυτό το πλαίσιο ερευνούμε νέες δομές που βασίζονται σε άλλες ιδέες. Μια γενική ιδέα είναι η διάτρηση των στοιχείων έτσι ώστε να αξιοποιηθεί μια μεγαλύτερη επιφάνεια για να υπάρξει μεγαλύτερη απόδοση. Απλώς τα πράγματα δεν είναι απλά αφού οι διαφορετικές διαδικασίες δεν έχουν τα ίδια αποτελέσματα. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει μια παγκόσμια συνταγή για την παραγωγή αυτών των πολύτιμων στοιχείων. Αυτή η δυσκολία είναι δομική διότι ο χώρος των παραμέτρων που θέλουμε να βελτιστοποιήσουμε είναι πολλών διαστάσεων και η θεωρία έχει ελλείψεις σε τέτοιου τύπου εφαρμογών στο επίπεδο της χημείας. Από τη βιομηχανική πλευρά, έχουμε μία άλλη δυσκολία. Τα πειράματα είναι ακριβά και κανένας δεν θέλει ν΄ αλλάξει τόσο συχνά στους ογκωδέστατους αντιδραστήρες. Κατά συνέπεια, η μοντελοποίηση σε μικρότερο μέγεθος είναι απαραίτητη. Ο τομέας εκμεταλλεύεται εύκολα εμπειρικές λύσεις όταν προσφέρουν ένα σχετικά καλό αποτέλεσμα και δεν αλλάζει εύκολα μεθοδολογία. Όταν προσπερνούμε αυτά τα τεχνικά εμπόδια μπορούμε να εξετάσουμε εντελώς διαφορετικά τα προβλήματα, στα οποία αναφερθήκαμε. Έτσι εισάγουμε τη μορφοκλασματική ανάλυση για τον σχεδιασμό άλλων δομών πιο πολύπλοκων αλλά και πιο ανθεκτικών για τα καταλυτικά στοιχεία. Με αυτόν τον τρόπο καταθέσαμε μια πατέντα που έχει ως στόχο να αποδείξει την καινοτομία της προσέγγισης σε ερευνητικό επίπεδο. Αλλά μόνο τώρα περάσαμε στο στάδιο της γεωμετρικής καινοτομίας σε μοντέλα για βιομηχανικές εφαρμογές.

Η καινοτομία των υπερδομών
Οι υπερδομές από τότε που ο Marty επινόησε τις υπερομάδες το 1934, και ο Vougiouklis τη γενίκευσή τους στη δεκαετία του ΄90 έχουν εξελιχθεί κι έχουν αποδείξει ότι αποτελούν ένα δυναμικό κλάδο των μαθηματικών. Επιπλέον με τη στρατηγική δράση του Corsini αλλά και τις πολλαπλές εφαρμογές του Santilli έχουμε πλέον μια πιστοποίηση της αξίας τους σε πολλούς τομείς των επιστημών. Τώρα το θέμα του σχετικά μικρού κύκλου των ειδικών των υπερδομών εξηγεί και την έλλειψη αναγνωσιμότητας από το ευρύτερο κοινό. Αν θεωρήσουμε ότι το τελευταίο κριτήριο είναι στίγμα επιτυχίας, τότε η θεωρία των υπερδομών δεν έχει περάσει σε αυτό το στάδιο. Μπορεί ο καινοτόμος χαρακτήρας της να αποτελεί εμπόδιο, διότι πρέπει να γίνει κατανοητός για να γίνει αποδεκτή. Επί του πρακτέου έχουμε αντιληφθεί ότι η γενίκευση της προσεταιριστικότητας είναι μία δομική και νοητική δυσκολία ακόμα και για μαθηματικούς. Και ο συνδυασμός με το μέγεθος των αντικειμένων που παράγονται ακόμα και στο στάδιο των Hv-ομάδων δημιουργεί άλλο ένα εμπόδιο για την αποδοχή τους. Αντιθέτως θεωρούμε ότι αυτό ακριβώς το πλήθος είναι το μεγαλύτερο ατού της θεωρίας των υπερδομών γιατί επιτρέπει την αξιοποίησή τους για την κατασκευή μαθηματικών μοντέλων που θα είναι το υπόβαθρο για την περιγραφή φαινομένων στη φυσική και στη χημεία αλλά σίγουρα και στη βιολογία. Το θέμα είναι να υπάρχουν ερευνητές ικανοί να αντιληφθούν ότι αυτές οι υπερδομές μπορεί να είναι οι μαθηματικές οντότητες που είναι απαραίτητες για τα μοντέλα τους. Έτσι εμφανίζεται ένα άλλο πρόβλημα που είναι η διασύνδεση μεταξύ καθαρών και εφαρμοσμένων μαθηματικών. Διότι η θεωρία υπερδομών ανήκει εκ φύσεως στα καθαρά μαθηματικά και όχι στα εφαρμοσμένα. Σε τεχνικό επίπεδο αυτό το εμπόδιο μπορεί να ξεπεραστεί όπως έγινε παραδείγματος χάριν με τον τανυστικό λογισμό όταν εφαρμόστηκε στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Δίχως όμως αυτό να σημαίνει ότι έγινε ευρύτερα γνωστή. Πρακτικά για να είμαστε συγκεκριμένοι η καινοτομία της θεωρίας υπερομάδων θα φανεί όταν εξηγηθεί πιο αποτελεσματικά σε μαθητές.

Αποτελεσματικό παράδειγμα καινοτομίας
Όσοι πιστεύουν ότι η πατρίδα μας είναι πολύ μικρή για να μπορέσει να είναι ένας χώρος όπου μπορεί ν’ αναπτυχθεί η καινοτομία, ας εξετάσουν και ξένα παραδείγματα καινοτομίας. Έτσι η μελέτη όχι μόνο του νορβηγικού μοντέλου αλλά των περιπτώσεων της Ολλανδίας και της Ελβετίας αποδεικνύουν ότι το μέγεθος μιας χώρας δεν αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο για την αξιοποίηση της καινοτομίας. Βέβαια έχουμε συνηθίσει ν’ ακούμε μόνο και μόνο για τα μεγάλα παραδείγματα, όπως είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα. Μόνο που η συνήθεια σκοτώνει τη σκέψη και μετά δεν υπάρχει εξέλιξη. Αν επιπλέον προσέξουμε τα παραδείγματα της Ιαπωνίας, της Κορέας και της Ταϊβάν που είναι και αυτά μικρά σε σχέση με τα προηγούμενα μπορούμε να αντιληφθούμε ότι υπάρχει μια πρακτική. Η καινοτομία βασίζεται πρώτα από όλα σε ιδέες, θεωρητικές αρχικά και στη συνέχεια με πρακτικές εφαρμογές. Δεν είναι λοιπόν προαπαιτούμενο το μέγεθος της χώρας. Η Ελλάδα μέσω της Ιστορίας μπορεί να αποδείξει ότι ξέρει τι σημαίνει καινοτομία. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα σε διάφορους τομείς: στρατηγική, μαθηματικά ακόμα και ιατρική π.χ. με το τεστ Παπ. Επίσης με το Βυζάντιο, βλέπουμε ότι ξέρει να διατηρεί μια ισχύ και σε βάθος χρόνου. Ο Ελληνικός λαός είναι ευρηματικός και πάντα αναζητά την ελευθερία. Έτσι ο τομέας της ναυτιλίας όπου κατέχουμε την πρώτη θέση σε παγκόσμιο επίπεδο με τον εμπορικό μας στόλο δεν είναι τυχαία. Κι εδώ δεν είναι στην ποσότητα αλλά στην ποιότητα. Όταν λοιπόν συνδυάζουμε αυτά τα παραδείγματα με τα ιστορικά δεδομένα μας, βλέπουμε ότι υπάρχει μια συμβατότητα. Κι επειδή στην πατρίδα μας υπάρχουν προϊόντα σαν το ελαιόλαδο που είναι ουσιαστικά ασυναγώνιστα σε επίπεδο ποιότητας, γιατί να μην επενδύσουμε σε αυτά για να τα αξιοποιήσουμε πιο ορθολογικά αντί να ξεπουλούμε την πρώτη μας ύλη και ν’ αναρωτιόμαστε στη συνέχεια γιατί έχουμε τόσες οικονομικές δυσκολίες. Η πατρίδα μας μπορεί να υποστηρίξει μια ζώνη καινοτομίας και θα το κάνει. Απλώς θα ήταν καλό να το μάθουν κι οι συμπατριώτες μας για να αλλάξει το ηθικό τους.

Ελληνική ποιότητα και καινοτομία
Όταν έχεις μια χώρα σαν την πατρίδα μας κι αναρωτιέσαι τι μπορείς να κάνεις, είναι απλώς θέμα νοημοσύνης ή μάλλον έλλειψης. Η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από τον ήλιο και τη θάλασσα που είναι τεράστιες μορφές ενέργειας. Τώρα ξέρουμε ότι έχουμε μεγάλα αποθέματα υδρογονανθράκων και μέσω της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε ορθολογικά και στρατηγικά. Έχουμε επίσης υψηλή ποιότητα ζεόλιθου και μάλιστα σε μεγάλη ποσότητα, ο οποίος ως κλινοπτιλόλιθος έχει πάμπολλες εφαρμογές σε πολλούς τομείς. Έχουμε ένα από τα καλύτερα ελαιόλαδα στον κόσμο και μέσω μιας κάθετης ανάπτυξης μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά που κάνει τη διαφορά. Αυτά τα δεδομένα είναι αντικειμενικά. Αν προσθέσουμε τον πολιτισμό με όλα τα αρχαία και τα ιστορικά στοιχεία, τον τουρισμό με την ποικιλία των τοπίων που έχουμε, πώς να μη θεωρήσουμε ότι ο τόπος είναι μια ευλογημένη γη. Διότι η Ελλάδα είναι γη θάλασσας και αυτό είναι η ανθεκτικότητα και η καινοτομία μας. Εξετάζουμε συνεχώς τα οικονομικά δεδομένα κι έχουμε πήξει με ειδικούς που μας εξηγούν πάντα με καταστροφολογικό τρόπο ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Το πρόβλημα δεν είναι ότι το λένε γιατί τέτοιου τύπου ειδικών υπάρχουν και σε άλλες χώρες, αλλά ότι τους ακούμε και παραμένουμε στην αδράνεια. Η πατρίδα ξεπέρασε παγκόσμιους πολέμους, κατοχές, δικτατορίες, πείνα, φτώχεια κι είναι ακόμα όρθια και συνεχίζει να αποτελεί για πολλούς λαούς παράδειγμα αντίστασης λόγω Ελληνισμού. Γιατί αυτό είναι το ασύγκριτο πλεονέκτημά μας, ο Ελληνισμός, ο οποίος με το έργο του αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες καινοτομίες της Ανθρωπότητας. Έχουμε λοιπόν στη διάθεσή μας όλο αυτό το πολύτιμο υλικό, έχουμε ανθρώπινο δυναμικό και ερευνητές που διαπρέπουν στο εξωτερικό κι ακόμα αναζητούμε αν υπάρχει φως στο τούνελ. Μα όλη η Ελλάδα είναι φως από τότε που μετατρέψαμε την πέτρα σε μάρμαρο, από τότε που ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά. Ας το συνειδητοποιήσουμε και ας ξεφύγουμε από τη μιζέρια της καθημερινότητας.

Η καινοτομία του El Greco
Η καινοτομία του El Greco είναι τόσο σημαντική που αποτελεί παράδειγμα αναγνωρισιμότητας σε παγκόσμιο επίπεδο. Στον τομέα της ζωγραφικής η Ολλανδία έχει το ανάλογο με τους Van Gogh και Rembrandt. Και για τους δυο υπάρχουν μπογιές ζωγραφικής με το όνομά τους. Και οι δυο εταιρείες βέβαια είναι ολλανδικές. Τι θέλουμε να δείξουμε με αυτό το παράδειγμα; Οι Ολλανδοί γνωρίζουν την καινοτομία των δύο ζωγράφων τους και την αξιοποίησαν ορθολογικά και στρατηγικά ακόμα και σε αυτό το πρακτικό επίπεδο. Το ερώτημα είναι γιατί δεν υπάρχει κάτι το ανάλογο στην πατρίδα μας. Υπάρχει, όντως, κάποιος από τους δικούς μας που θεωρεί ότι ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος δεν είναι αρκετά αξιόλογος για να αξιοποιηθεί με αυτόν τον τρόπο; Μιλούμε πολύ για άτομα που ζωγραφίζουν γιατί είναι θέμα μόδας, ενώ οι ζωγράφοι είναι σπάνιοι ειδικά σε επίπεδο παγκόσμιας αναγνώρισης. Κι εμείς που έχουμε τον El Greco δεν ξέρουμε πολύ καλά ακόμα και το έργο του. Γιατί λοιπόν να μην υπάρχει ένα μουσείο αποκλειστικά αφιερωμένο σε αυτόν; Στην Ολλανδία είδαμε πρακτικά και βιωματικά μια έκθεση όπου παρουσιαζόταν όλο το εικαστικό έργο του Rembrandt. Παρόλο που υπάρχει ένα μουσείο Rembrandt στο Άμστερνταμ. Η διαφορά αυτής της έκθεσης με όλες τις άλλες ήταν απλή. Παρόλο που τα εκθέματα ήταν αποκλειστικά αντίγραφα και μόνο, υπήρχε όλο το έργο του ζωγράφου. Και το ερώτημα είναι γιατί να μην υπάρχει το ανάλογο στην πατρίδα μας για τον El Greco. Αφού η τεχνολογία υπάρχει και το ίδιο ισχύει για την τεχνογνωσία. Αυτό που θέλουμε να δείξουμε με αυτά τα παραδείγματα είναι πολύ απλό και διδακτικό. Αντί να θεωρούμε ότι όλα είναι βουνό και να μην κάνουμε τίποτα και να κλαίμε τη μοίρα μας, να αντιληφθούμε ότι το μόνο που είναι σπάνιο είναι να έχεις έναν El Greco και όχι να βρεις ιδέες για να αξιοποιήσεις τη φήμη του και το κλέος του. Στην πατρίδα μας έχουμε μια πρώτη ύλη ασύγκριτη και ανθρώπους πολύ ικανούς, ας τα συνδυάσουμε λοιπόν.

Η καινοτομία του Μουσείου Καραθεοδωρή
Η καινοτομία του Μουσείου Καραθεοδωρή οφείλεται στον Σάκη Λιπορδέζη και στην αγανάκτησή του όταν έμαθε για το έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, ενώ κανείς δεν του είχε πει απολύτως τίποτα για αυτό σε όλες του τις σπουδές στο μαθηματικό. Έτσι αποφάσισε να υπάρξει στη Θράκη το Μουσείο Καραθεοδωρή. Στην συνέχεια όταν αντιλήφθηκε ότι η οικογένεια Καραθεοδωρή αποτελεί ένα θησαυρό για την Ελλάδα, διεύρυνε το πλαίσιο του Μουσείου για να εντάξει τον Στέφανο, πατέρα του Κωνσταντίνου και τον Αλέξανδρο, θείο του Κωνσταντίνου. Τώρα το μουσείο βασίζεται πάνω σε αυτό το τρίπτυχο και έχει ήδη τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στην Θράκη και είναι ένας πόλος έλξης. Αν σκεφτούμε ορθολογικά ότι όλο αυτό το πεδίο δράσης, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σε έναν άνθρωπο, μπορούμε να αντιληφθούμε όχι μόνο πόσα του χρωστά η Κομοτηνή και η Θράκη μας, αλλά ολόκληρη η πατρίδα μας αφού δεν υπάρχει τίποτα το ανάλογο. Πρέπει λοιπόν να ενισχύσουμε αυτήν την ατομική προσπάθεια. Πρέπει να φέρουμε κι άλλες επιστολές του Καραθεοδωρή, όπως το κάναμε με την αλληλογραφία του με τον Einstein, τον Kneser και τον Rosenthal. Πρέπει να φέρουμε άλλα βιβλία των τριών διανοούμενων. Πρέπει να καθιερωθεί ένα βραβείο Καραθεοδωρή, υποτροφίες Καραθεοδωρή, για ταλαντούχους ερευνητές και προικισμένα παιδιά. Πρέπει να εντάξουμε το πνεύμα του Καραθεοδωρή στα βιβλία μας γιατί με το ύφος του και το επίπεδό του, είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση. Πρέπει να γίνει ένα ντοκιμαντέρ που να παρουσιάζει την εμβέλεια του έργου του και των εφαρμογών του στους τομείς της Σχετικότητας και της Θερμοδυναμικής. Αν όλα αυτά φαίνονται πολλά για μας, πρέπει να σκεφτούμε πόσα έκανε ο φίλος μας ο Σάκης ο Λιπορδέζης μόνος του μόνο με τις δυνάμεις του. Αυτό το παράδειγμα να έχουμε στο μυαλό μας και θα καταφέρουμε να προσφέρουμε περισσότερα ακόμα στην καινοτομία του.

Η καινοτομία του παρελθόντος
Μπορεί η έκφραση «Η καινοτομία του παρελθόντος» να φαίνεται παράλογη εκ πρώτης άποψης αλλά αν την συνδυάσουμε με την πτητική μηχανή του Leonardo da Vinci μπορούμε να αντιληφθούμε ότι όχι μόνο έχει νόημα αλλά μάλιστα αναδεικνύει ένα συγκεκριμένο νοητικό σχήμα και αυτό είναι της ξεχασμένης εφεύρεσης. Με άλλα λόγια η καινοτομία μπορεί να υπάρχει αλλά να μην γίνει αντιληπτή από τα άτομα που δεν έχουν τη νοημοσύνη του δημιουργού της. Το πρόβλημα της συγκεκριμένης καινοτομίας είναι ότι βρισκόταν στο επίπεδο του αδιανόητου για την τότε εποχή. Όταν ο εφευρέτης βρίσκεται σε μια υπερβολική ιεραρχία πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να μην γίνει κατανοητή η εφεύρεσή του. Γι’ αυτό το λόγο μάλιστα ο Leonardo da Vinci έγραφε ότι το πιο δύσκολο για μια ιδιοφυΐα δεν είναι να λύσει ένα πρόβλημα, αλλά να πείσει τους άλλους ότι το έχει λύσει. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός της απαραίτητης πληροφόρησης για να περάσει και να γίνει αποδεκτή μια καινοτομία. Για την πτητική μηχανή ο Leonardo da Vinci είχε σημειώσεις που αποτελούσαν ένα ολόκληρο βιβλίο. Όμως για αιώνες είχε ξεχαστεί αυτή η πολύτιμη ιδέα, γιατί δεν υπήρχε κανένας που να μπορεί να την ακολουθήσει, ακόμα και ο ίδιος του ο μαθητής. Έτσι, εκείνη την εποχή χλεύαζαν το Δάσκαλο της Αναγέννησης γιατί η κοινωνία ήξερε ελάχιστα για το ριζοσπαστικό εύρος του έργου του και της πολυμάθειάς του. Είναι λοιπόν σημαντικό να το έχουμε στο νου μας όταν εξετάζουμε μια ευρεσιτεχνία κι όταν την αξιολογούμε να γνωρίζουμε και τα ίδια μας τα έργα αλλά και τα όρια. Γιατί μπορεί στο μέλλον να είμαστε υπεύθυνοι για μια καινοτομία του παρελθόντος που δεν είχε αναγνωριστεί. Διότι χρειάζεται μεγάλη νοημοσύνη για ν’ αναγνωρίσουμε μια ιδιοφυΐα, αφού η κρίση μας δεν εξαρτάται μόνο από την ύπαρξή της.

Το πνεύμα της καινοτομίας
Το πνεύμα της καινοτομίας δεν είναι απλώς μια ατομική διάθεση. Η καινοτομία εξετάζεται πάντα σε συλλογικό πλαίσιο, διότι είναι πάντα σχετική με τα δεδομένα που υπάρχουν ήδη. Βέβαια αυτό δεν την εγκλωβίζει και μπορεί να είναι ριζικά διαφορετική σε σχέση με τις γνώσεις της εποχής. Μπορεί να είναι επίσης κι ένας διαφορετικός τρόπος για να εξετάσουμε γνωστά δεδομένα. Υπάρχει κι ένας άλλος παράγοντας που ονομάζεται Serendipity και αντιπροσωπεύει την ικανότητα να βρίσκουμε κάτι που δεν ψάχνουμε. Σε αυτό το πεδίο δράσης βέβαια είναι δύσκολο να χτίσουμε μια συγκεκριμένη στρατηγική παρόλο που σε ερευνητικό επίπεδο χρησιμοποιούμε τεχνικές του τύπου Brainstorming αλλά και Lateral Thinking. Όμως η επίλυση ενός προβλήματος παραμένει εξαρτημένη από τη θεωρία αποφάσεων. Έτσι βλέπουμε ότι υπάρχει μια διαφορά που κάνει τη διαφορά ακόμα και σε νοητικό επίπεδο. Γι' αυτό το λόγο όταν δημιουργήσαμε την πρώτη ειδική μας ομάδα το 1999, δεν επιλέξαμε συγκεκριμένους ανθρώπους αλλά δεχτήκαμε αυτούς που ήθελαν να κάνουν αυτό το καινοτόμο πείραμα πάνω στη σκέψη. Έτσι εμφανίστηκαν και οι έννοιες της ομαδικότητας και της συμπληρωματικότητας. Και από αρχικά προβλήματα για την ανάπτυξη της σκέψης μας περάσαμε και σε εικασίες. Έτσι με την πάροδο του χρόνου καταρρίψαμε παγκόσμιο ρεκόρ στην θεωρία αριθμών με τους πρώτους αριθμούς, στη θεωρία γραφημάτων με τα σύνολα με μερική διάταξη, στη συνδυαστική και στη θεωρία υπερδομών. Σε συνέχεια αυτής της καινοτομίας που επιτρέπει την ύπαρξη ενός μαθήματος με φοιτητές από διάφορους κλάδους και σε διάφορες ηλικίες, περάσαμε στο επίπεδο της συνεργασίας με μαθητές που είναι ικανοί να κάνουν αυτό που δεν μπορούν γιατί έχουν κατανοήσει την επινόησή μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Άρθρα του Νίκου Λυγερού για την καινοτομία"

Ο Βουτσαράς Δοξαπατρής

 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑ
Ο Βουτσαράς Δοξαπατρής υπήρξε βυζαντινός Έλληνας άρχοντας επαρχίας της Πελοποννήσου, καταγώμενος από τη Λακωνία, ο οποίος αντιτάχθηκε σθεναρά στην εισβολή και τελική κατάκτηση του Μωριά από τους "σταυροφόρους" Φράγκους της Δ' "Σταυροφορίας" το 1204.
 
Ο χρόνος, καθώς και ο ακριβής τόπος γέννησής του (γνωρίζουμε μόνον ότι ήταν Λάκων) είναι άγνωστος, πιστεύεται ωστόσο ότι, όπως και αρκετοί άλλοι πελοποννήσιοι άρχοντες, εξεγέρθηκε το 1201 κατά της δυσβάστακτης φορολογίας και της αναλγησίας και αδιαφορίας της κεντρικής διοίκησης στην Κωνσταντινούπολη. 
 
Παράλληλα μάλιστα με τον άρχοντα του Ναυπλίου Λεόντα Σγουρό και ανακήρυξε τον εαυτό του κύριο του «αρχοντάτου» του περίβλεπτου οχυρού Αρακλόβου, Ορεοκλόβου ή Ερεοκλόβου
 
(το πιο πιθανόν στο όρος «Χρυσούλι», σε υψόμετρο 980 μέτρων, αν και 24 συνολικά διαφορετικές τοποθεσίες από την Γορτυνία μέχρι τον Πάρνωνα διεκδικούν την ταύτισή τους με το συγκεκριμένο μεσαιωνικό οχυρό).
 
Η παλαιότερη αναφορά σε αυτόν γίνεται σε ελάχιστους στίχους του ελληνόγλωσσου «Χρονικού του Μορέως»:
 
«Και τότε ο πρωτοστράτορας, μισίρ Ντζεφρές εκείνος,
 
είπεν και εσυμβούλεψεν στην Αρκαδία να απέλθουν,
 
το κάστρον γαρ να επάρουσιν, ο τόπος να πλαταίνη,
 
να στείλουν κ’ εις το Αράκλοβον όπου κρατει τον δρόγγον,
 
όπου τα λέγουν τα Σκορτά, μικρὸν καστέλιν ένι,
 
αλλά εις τραχώνιν κάθεται, πολλὰ ένι αφιρωμένον·
 
λέγουν οκάποιος το κρατεί από τους Βουτζαράδες,
 
Δοξαπατρὴν τον λέγουσιν, μέγας στρατιώτης ένι·»
 
ενώ εκτενέστερη περιγραφή κάνει ο ιστορικός της εν Ελλάδι Φραγκοκρατίας Μίλλερ (William Miller, 1864 - 1945): «ένας ηρωϊκός πολεμιστής, ο Δοξαπατρής, φαίνεται πως αντιστάθηκε γενναία στο μικρό, αλλά οχυρό κάστρο του Αρακλόβου, το οποίο κυριαρχούσε σε κάποιο πέρασμα των αρκαδικών βουνών.
 
Ο σπάνιος ηρωϊσμός του, που τον μαρτυρούν λίγοι στίχοι του ελληνόγλωσσου Χρονικού, προκάλεσε ισχυρή εντύπωση στις ρομαντικές ψυχές.
 
Οι συντάκτες της αραγωνικής παραλλαγής του Χρονικού λένε πως κανένας δεν μπορούσε να σηκώσει το ρόπαλό του και πως ο θώρακας του ζύγιζε περισσότερο από 150 λίτρες.
 
Μια τοπική παράδοση διατήρησε το υπέροχο θάρρος της κόρης του, που προτίμησε να πεθάνει πέφτοντας από το κάστρο, παρά να γίνει παλλακίδα του κατακτητή».
 
Ο Αγώνας κατά των Φράγκων και το Ηρωϊκό τέλος
 
Ο Βουτσαράς Δοξαπατρής ήταν γιγαντόσωμος, πολεμούσε έφιππος με ισχυρή πανοπλία και έσπαζε τα κεφάλια των αντιπάλων με ένα βαρύ ρόπαλο, το οποίο ελάχιστοι διέθεταν την απαραίτητη μυϊκή δύναμη για να χειριστούν.
 
Από τον πρωτότυπο τρόπο μάχεσθαι του Βουτσαρά Δοξαπατρή, που θύμιζε τον Ηρακλή, λέγεται από κάποιους ότι έμεινε στην νεοελληνική η λαϊκή έκφραση «την έφαγε στο δοξαπατρί», με την οποία περιγράφονται τα κατακούτελα κτυπήματα.
 
Όταν το 1207 οι υπό τον Γουλιέμο Σαμπλίτη σταυροφόροι, που ξεκίνησαν από την Ανδραβίδα για να καταλάβουν όλη την ορεινή Ηλεία και Αρκαδία, απαίτησαν την παράδοση του κάστρου του που, στην περίπτωση που όντως έστεκε στο όρος «Χρυσούλι», εξουσίαζε το μοναδικό εύκολο πέρασμα ανάμεσα στα όρη Λύκαιο και Μίνθη.
 
Ο Βουτσαράς Δοξαπατρής αρνήθηκε και τους καθήλωσε για αρκετό καιρό, παρά το σαφές άνισο τού αγώνα, τόσο σε επίπεδο αριθμού πολεμιστών όσο και σε επίπεδο οπλισμού. Ο άρχων του κάστρου προέβαλε ηρωϊκή και έξυπνη αντίσταση.
 
Όμως τελικά σκοτώθηκε και το Αράκλοβο παραδόθηκε, ενώ η θυγατέρα του Μαρία, κατά την λαϊκή παράδοση αυτοκτόνησε (λέγεται πως γκρεμίστηκε από το κάστρο) για να μην πέσει ζωντανή στα χέρια των Φράγκων. 
 
Στην Μαρία Δοξαπατρή αφιέρωσε το 1857 το ομώνυμο έργο του («Maria Doxapatre», ένα ρομαντικό ιστορικό δράμα σε 5 πράξεις) ο δραματουργός Δημήτριος Βερναρδάκης, που τότε σπούδαζε με υποτροφία στην Γερμανία (η πρώτη έκδοση έγινε στο Μόναχο το 1858, στην Αθήνα παίχτηκε για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 1865).
 
Ο ποιητής Σοφοκλής Κ. Καρύδης έγραψε το 1868 το ποίημά του «Τα τέκνα του Δοξαπατρή», ενώ την γενναία αντίσταση του λάκωνα πολεμιστή απεικόνισε και ο Φώτης Κόντογλου σε μια τοιχογραφία του στο Δημαρχείο Αθηνών.
 
(Βλάσης Γ. Ρασσιάς, 2009,rassias.gr)
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Βουτσαράς Δοξαπατρής"

Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014

ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ.

ΤΑ ΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ --

THE MOST CHARACTERISTIC GREEK SURNAMES--
Ο μεσος ορος των ελληνικων οικογενειακων ονοματων μπορουμε να πουμε πως εχει τρεις εως εξι συλλαβες.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΑΤ΄ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Ααδαμοπούλου

Ααθανασόπουλος

Ααρών

Αβαβιάν

Αβαγιανέλη

Αβαγιάννης

Αβαγιάννος

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΤ΄ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Ωνάσης

Ωνασιάδης

Ωνάσογλου

Ωραιόπουλος

Ωραιοπούλουδος

Ωρολογαδέλη

Ωρολογάς

Ωρολογίδης

Ωρολογόπουλος

ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Τα ελληνικα οικογενειακα ονοματα ειναι κατα κανονα τα μεγαλυτερα και πολυσυλλαβοτερα απο τα οικογενειακα στις γνωστες μας ξενες γλωσσες.

Υπαρχουν επτασυλλαβα

Δακουμογιαννοπουλος,ΚοντογιαννακοπουλοςΣταματογιαννοπουλος

Υπαρχουν ομως και οκτασυλλαβα τα οποια εχουν και το ρεκορ.

Αναστασογιαννοπουλος

Βασιλογιαννακοπουλος

Παπαδημητρακοπουλος

Παπακωσταντινακοπουλος

ΤΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Τα μονοσυλλαβα οικογενειακα ονοματα ειναι σπανιωτατα.

Γρες,Δρυς,Ζης,Κλης,Μπρης,Ντρες,Ρες [ΧΙΟΣ]



Τζεν,Χλης [ΚΑΡΠΑΘΟΣ]
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ."

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Τα κεράσια του ζεόλιθου". 04/01/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Τα κεράσια του ζεόλιθου". 04/01/2014"

Οι Σαρακατσαναίοι

 Οι Σαρακατσάνοι και η Ιστορία τους----
Οι Σαρακατσαναίοι είναι ένα πανάρχαιο πρωτοελληνικό φύλο.---- Νομάδες κτηνοτρόφοι, ζούσαν στα βουνά το καλοκαίρι και το χειμώνα στα χειμαδιά διασκορπισμένοι σ' ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα.----
 
Κοιτίδα των Σαρακατσαναίων ήταν η οροσειρά της κεντρικής και νότιας Πίνδου και η Ρούμελη με επίκεντρο τα Άγραφα, χώρος που λόγω της γεωφυσικής του κατάστασης ήταν απάτητος, δεν ήταν γραμμένος πουθενά και γι' αυτό κατοικούνταν από αυτόνομους και ελεύθερους ανθρώπους.
 
Ο διασκορπισμός τους από την αρχική κοιτίδα τους προς την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα έγινε επί Τουρκοκρατίας και κυρίως τον 18ο αιώνα, στα χρόνια του Αλή Πασά.
 
Η ονομασία
 
Ως προς το όνομά τους υπάρχουν πολλές και διάφορες ετυμολογίες. Σύμφωνα με τη Σαρακατσάνικη παράδοση πήραν το όνομά τους από τους Τούρκους. Όταν έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης, οι Σαρακατσάνοι φόρεσαν μαύρα ρούχα, ως ένδειξη πένθους, και δεν υποτάχθηκαν στον κατακτητή.
 
Οι Τούρκοι τους έβλεπαν στα μαύρα και ανυπότακτους να μετακινούνται συνεχώς. Γι' αυτό τους ονόμασαν «Καρακατσάν» (καρά =μαύρος και κατσάν=φυγάς, ανυπότακτος ), δηλ. «μαύροι φυγάδες».
 
Από το Καρακατσάν με παραφθορά προήλθε η λέξη «Σαρακατσάνος».
 
Μια άλλη πιθανή ετυμολογία είναι από την τουρκική λέξη σαράν που σημαίνει «φορτώνειν» ή σιαρίκ (=κλέφτης) και την τουρκική μετοχή κατσάν=φυγάς, ανυπότακτος, (σαράν + κατσάν = Σαρακατσάνος) γιατί από καιρό σε καιρό φόρτωναν τα πράγματά τους και μετακινούνταν με τα κοπάδια τους και γι' αυτό τους έδωσαν αυτό το όνομα οι Τούρκοι.
 
Ήθη και έθιμα
 
Ανεξάρτητα από τις μετακινήσεις τους και τον εναλλασσόμενο τόπο διαμονής τους έχουν τα ίδια ήθη και έθιμα και κυρίως μιλούν την ίδια γλώσσα, την Ελληνική, απαλλαγμένη από ξένα στοιχεία, αναλλοίωτη, που φέρει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της δωρικής διαλέκτου.
 
Το ίδιο αναλλοίωτοι και αμόλυντοι από αλλόφυλες επιμειξίες παρέμειναν και οι Σαρακατσάνοι, οι «καταλαγαρώτεροι Έλληνες» όπως έγραψε ο Στέφανος Γρανίτσας.
 
Διατήρησαν τα έθιμα, τις συνήθειες και τους κανόνες συμπεριφοράς και διαβίωσης κατά τρόπο πιστό και αυθεντικό. Στηρίχθηκαν στα παραδοσιακά τους έθιμα και στην ελληνική τους ταυτότητα και δεν επέτρεψαν στην περιβάλλουσα αλλοεθνή και ξενόγλωσση κοινωνία να εισβάλλει στη δική τους.
 
Η οικονομική τους ευρωστία και αυτονομία και η διαβίωσή τους σε καλλίτερες υλικές συνθήκες τους οδήγησε, σε μια ουσιαστικά και τυπικά, εσωτερίκευση, τήρηση και εφαρμογή των εθιμικών κανόνων διαβίωσης και κοινωνικής συμπεριφοράς.
 
Η γλώσσα
 
Η χρήση μιας και μόνο γλώσσας, της Ελληνικής, αποδεικνύει ότι οι Σαρακατσιαναίοι είναι διαφορετικοί από τους Βλάχους, (οι Βλάχοι της Ελλάδας γνωστοί και με άλλα ονόματα κατά περιοχές, όπως: Κουτσόβλαχοι, Αρβανιτόβλαχοι, κ.τ.λ. ενώ οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται Βλαχόφωνοι Έλληνες) που μιλούσαν εκτός από τα Ελληνικά και τα Βλάχικα.
 
Επειδή η λέξη βλάχος χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει τον άνθρωπο που έχει πρόβατα, τον κτηνοτρόφο, τον βοσκό και επειδή η κτηνοτροφική ζωή ήταν κοινό τους στοιχείο, επήλθε σύγχυση πότε ένας βλάχος (=αυτός που έχει πρόβατα, ο κτηνοτρόφος, ο βοσκός) είναι Σαρακατσιάνος και πότε Βλάχος (=Βλαχόφωνο).
 
Με τη διαφορά όμως ότι οι Σαρακατσάνοι ήταν καθαροί νομάδες και δεν είχαν πουθενά χωριό, ενώ οι Βλάχοι ζούσαν νομαδικά και ημινομαδικά, ήταν πριν αιώνες εγκαταστημένοι σε χωριά και ασχολήθηκαν και με το εμπόριο, τις τέχνες και τα γράμματα, ενώ οι Σαρακατσάνοι στα μέσα του προηγούμενου αιώνα εγκατέλειψαν το νομαδισμό.
 
Αλλά και στην ενδυμασία, στα ήθη και έθιμα, στον τρόπο ζωής ξεχωρίζουν οι Σαρακατσαναίοι από τους Βλάχους, που δεν έρχονταν σε επιμειξία μεταξύ τους αλλά ούτε και επαγγελματικό αλισβερίσι είχαν.
 
Λαογραφία και παράδοση
 
Η ζωή
 
Ο τρόπος ζωής τους ήταν οργανωμένος με ένα είδος ποιμενικής συνεργασίας, το«Τσελιγκάτο».
 
Είτε βρίσκονταν στα βουνά για ξεκαλοκαιριό, είτε το χειμώνα στα χειμαδιά, αδέρφια, πρωτοξαδέρφια και δεύτερα ξαδέρφια έσμιγαν τα κοπάδια τους σε ένα είδος συνεταιρισμού, για την καλλίτερη παραγωγική συνεργασία και διάθεση των κτηνοτροφικών τους προϊόντων.
 
Αρχηγός του «Τσελιγκάτου» ήταν ο τσέλιγκας (αρχιποιμένας), πλούσιος κτηνοτρόφος, με πολλά πρόβατα, που ξεχώριζε για τις ικανότητές του: έξυπνος, δυναμικός, κοινωνικός, ευέλικτος, τολμηρός, έντιμος και δίκαιος, ανοιχτοχέρης.
 
Αυτός κανόνιζε σχεδόν τα πάντα που είχαν σχέση με το τσελιγκάτο (ενοικίαση βοσκοτόπων, πώληση γάλακτος και τυροκομικών προϊόντων, αρνιών, μαλλιών κ.τ.λ.).
 
Είχε όμως και κοινωνικό ρόλο στη στάνη: συμβούλευε - μαζί με τους γεροντότερους - και έλυνε διαφορές. Όλοι οι σμίχτες είχαν συμμετοχή στα κέρδη και τις ζημιές του κοπαδιού.
 
Του Αγίου Δημητρίου για το καλοκαίρι και του Αγίου Γεωργίου για το χειμώνα έκαναν λογαριασμό και απολογισμό των εσόδων και εξόδων του τσελιγκάτου και πάντα κρατούσαν παραστατικά (τεφτέρια).
 
Οι Τσοπαναραίοι ήταν αυτοί που είχαν λίγα ή καθόλου πρόβατα και δεν είχαν δικό τους τσελιγκάτο. Με τα πρόβατα αλλά και τα άλλα ζώα τους έδενε στενή σχέση. Τα φρόντιζαν και τα πρόσεχαν ιδιαίτερα, αφού ήταν γι' αυτούς όλη τους η περιουσία.
 
Το κονάκι
 
Το σπίτι των Σαρακατσάνων (το κονάκι), που το κατασκεύαζαν μόνοι τους, ήταν ένα καλύβι με σάλωμα και ήταν δυο τύπων:
 
α) το ορθό κονάκι (κωνοειδής καλύβα), που κατέληγε στην κορυφή του σε σταυρό και είχε στο κέντρο την εστία (φωτογώνι) και γύρω-γύρω διασκευασμένους χώρους όπου τοποθετούσαν ρούχα, είδη μαγειρικής κ.τ.λ., ενώ υπήρχε σταθερή θέση για το εικόνισμα
 
β) ο πλάγιος τύπος με δίρριχτη στέγη που κατασκευαζόταν από κορμούς δέντρων, ξύλα (πελεκούδια) και κλαδιά ελάτων (μπάτσες). Τα «κονάκια», ο οικισμός δηλ. το σύνολο των νομαδικών οικογενειών αποτελούσε τη Στάνη.
 
Στάνη και τσελιγκάτο δεν ταυτίζονταν. Μπορεί μια στάνη να είχε δυο ή περισσότερα τσελιγκάτα. Το αντίστροφο όχι.
 
Η οικογένεια
 
Η Σαρακατσάνικη οικογένεια ήταν πατριαρχική. Αυστηρή πειθαρχία και άγραφοι απαρασάλευτοι νόμοι όριζαν τη συμπεριφορά του κάθε μέλους της. Αρχηγός της οικογένειας ήταν ο άνδρας, ο πατέρας.
 
Στον πατέρα και τη μάνα υπήρχε απόλυτος σεβασμός. Το κορίτσι το χαρακτήριζε η ντροπαλοσύνη, η καλή ανατροφή και ο καλός ψυχικός κόσμος. Το αγόρι έπρεπε να ήταν σεμνό, συγκρατημένο στις πράξεις, τα λόγια και τους τρόπους του.
 
Ο στυλοβάτης όμως της οικογένειας ήταν η γυναίκα, που σήκωνε όλο το βάρος των ευθυνών.
 
Αυτή είχε καθημερινά αναλάβει όλες τις δουλειές του νοικοκυριού (να φέρει ξύλα, ν' ανάψει φωτιά, να φέρει νερό από τη βρύση με τη βαρέλα, να περιποιηθεί τα παιδιά, να κάμει το νοικοκυριό του κονακιού κ.τ.λ.), αλλά και τις εξωτερικές δουλειές των προβάτων (παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων, κατασκευή, στρώσιμο, ξέστρωμα μαντριών κ.τ.λ.). Η ρόκα, για το γνέσιμο του μαλλιού, ήταν η αχώριστη συντροφιά της.
 
Όπου κι αν πήγαινε την είχε μαζί της. Το γνέσιμο του μαλλιού ήταν για τη Σαρακατσάνα ευχαρίστηση και «σκόλη». Εκείνο όμως που την κρατούσε «σκλαβωμένη» ήταν ο αργαλειός. Η Σαρακατσάνα ήταν μια αφανής ηρωίδα της καθημερινής ζωής.
 
Έπρεπε να υπηρετεί την οικογένεια με θρησκευτική ευλάβεια και προσήλωση. Ενέπνεε όμως σεβασμό και έχαιρε εκτίμησης, ιδιαίτερα όταν γίνονταν μητέρα.
 
Πολιτισμός
 
Η παιδεία
 
Η παιδεία των Σαρακατσάνων ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Οι σκληρές συνθήκες ζωής και οι συνεχείς μετακινήσεις τους στις ορεινές περιοχές δεν επέτρεπαν τη μόρφωση των παιδιών τους σε σχολεία.
 
Κάποια τσελιγκάτα, το καλοκαίρι, με δικά τους έξοδα μίσθωναν δάσκαλο, συνήθως συνταξιούχο, για να δώσει κάποιες γνώσεις στα παιδιά. Τα παιδιά παρακολουθούσαν τα μαθήματα σε μια ειδικά διαμορφωμένη καλύβα, το «δασκαλοκάλυβο».
 
Είχαν όμως μια βαθιά αίσθηση του ελληνικού γλωσσικού οργάνου. Από τις αφηγήσεις τους διαπιστώνει κανείς μια λιτότητα και παραστατικότητα στην έκφραση, ενώ στα τραγούδια τους φαίνεται μια βαθιά αίσθηση του ρυθμού και του μέτρου.
 
Η θρησκεία
 
Οι Σαρακατσάνοι ήταν πιστοί χριστιανοί, χωρίς μεγάλη θεωρητική κατάρτιση. Τελούσαν όμως τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και ένιωθαν δέος για τα μυστήρια, ειδικά του γάμου και της βάπτισης.
 
Τις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης και τις ονομαστικές γιορτές τις γιόρταζαν με μεγαλοπρέπεια, όπου κι αν βρίσκονταν.
 
Κοινωνικές εκδηλώσεις
 
Γλεντούσαν συχνά με χορό και τραγούδια. Τα τραγούδια, προϊόν ιστορικής και συναισθηματικής εσωτερίκευσης γεγονότων και καταστάσεων, κατατάσσονται σε τρεις ενότητες: στα κλέφτικα, στα ποιμενικά και της λεβεντιάς, της Χαράς (γάμου) και της αγάπης, και του χωρισμού και της ξενιτιάς.
 
Οι χοροί τους λεβέντικοι, έχουν την καταγωγή τους στον αρχαίο ελληνικό ρυθμό. Το παίξιμο της φλογέρας - το κατεξοχήν μουσικό όργανο - για το Σαρακατσάνο τσοπάνη ήταν μια ιεροτελεστία.
 
Ιδιαίτερα γλεντούσαν, όταν γίνονταν κάποιος γάμος στο τσελιγκάτο. Ο γάμος μαζί με τη γέννηση των παιδιών αποτελούσε τους δυο κύριους πόλους της Σαρακατσάνικης κοινωνίας.
 
Ο γάμος ήταν ένα κοινωνικό φαινόμενο πολυδιάστατο, με ένα κύκλο πράξεων, στάσεων, συμβόλων και συμπεριφορών. Χαρακτηριστικό του ήταν η ενδογαμία. Κοινωνικός σκοπός του γάμου ήταν η αναπαραγωγή (γέννηση και ανατροφή παιδιών) και η κοινωνική κατανομή της εργασίας.
 
Αλλά, και το θάνατο περιβάλουν με ένα κύκλο εκδηλώσεων και πράξεων που φανερώνει ότι ήταν προετοιμασμένοι για το αναπόφευκτο αυτό γεγονός. Στις μετακινήσεις τους, στο ξεκαλοκαιριό ή το χειμαδιό, είχαν πάντα μαζί τους τη νεκροαλλαξιά.
 
Ιστορία και κληρονομιά
 
Ιστορία
 
Τα τσελιγκάτα συνέβαλαν αποφασιστικά στους αγώνες της ανεξαρτησίας. Στην επανάσταση του 1821 οι Σαρακατσάνοι ήταν τα στηρίγματα της κλεφτουριάς - όπως και όλοι οι άνθρωποι του βουνού - και της εξασφάλιζαν τα απαραίτητα.
 
Κάθε οικογένεια είχε δώσει κι από έναν κλέφτη.
 
Πολλοί ήταν και οι επώνυμοι Σαρακατσάνοι αγωνιστές (αρματολοί και κλέφτες) της προεπαναστατικής και της επαναστατικής περιόδου, όπως οι αρματολοί του Καρπενησίου Συκάδες, ο Β. Δίπλας, ο Χασιώτης και ο Λεπενιώτης (αδέλφια του Κατσαντώνη), ο Φαρμάκης, ο Γ. Τσόγκας, ο Αραπογιάννης, ο Λιάκος και κυρίως το καμάρι των Σαρακατσάνων, ο Κατσαντώνης, ο πολεμιστής και καπετάνιος των Αγράφων και των Τζουμέρκων.
 
Στον Μακεδονικό Αγώναβοήθησαν τα ελληνικά αντάρτικα σώματα ως οδηγοί, αγγελιοφόροι, τροφοδότες και σύνδεσμοι.
 
Περιέθαλψαν τραυματίες στις στάνες τους, διέθεσαν τρόφιμα, ιματισμό, μετέφεραν όπλα και συμμετείχαν οι ίδιοι στα αντάρτικα σώματα, όπως ο οπλαρχηγός Κ. Γαρέφης κ.α.
 
Ο Παύλος Μελάς συνεργάστηκε στενά με τους Σαρακατσάνους. Ανώνυμοι αγωνιστές επίσης αντιστάθηκαν σ' όλους τους κατακτητές.
 
Η κληρονομιά
 
Αυτό που άφησαν πίσω τους ως κληρονομιά οι Σαρακατσάνοι δεν είναι μαρμάρινα αγάλματα, πίνακες ζωγραφικής, βιβλία προγονικά, αλλά μας κληροδότησαν υπέροχα ξυλόγλυπτα και όμορφα υφαντά, αντικείμενα που φιλοτέχνησαν για να κάνουν τη ζωή τους ευκολότερη.
 
Η γυναίκα έφτιαχνε μόνη της τις αντρικές και γυναικείες φορεσιές. Μετά τον κούρο, το ξάσιμο του μαλλιού, το γνέσιμο, η ύφανση, το ράψιμο ήταν δικιά της δουλειά. Οι Σαρακατσάνοι δε φόρεσαν ποτέ άλλο ξενικό ύφασμα, παρά μονάχα υφάσματα δικής τους κατασκευής.
 
Η χαρακτηριστική σοβαρότητα των σκούρων χρωμάτων στις φορεσιές, τα υπέροχα χρώματα και σχέδια στις «παναούλες», τις μικρές ποδιές από χοντρό μάλλινο ύφασμα, ο ολοκέντητος κόκκινος φλάμπουρας του γάμου με θέματα αυστηρής συμμετρίας ανάμεσα και γύρω από τις τέσσερις γωνίες του σταυρού είναι μερικά από τα στοιχεία της Σαρακατσάνικης τέχνης.
 
Η σημερινή πραγματικότητα
 
Σήμερα η ποιοτική μεταβολή και ο κοινωνικός μετασχηματισμός των Σαρακατσάνων είναι πραγματικότητα.
 
Η κάθοδός τους από τα βουνά στις πεδιάδες, η εγκατάλειψη του πλάνητα βίου, η αγροτική διαβίωση (ένα μικρό ποσοστό ασχολείται με την κτηνοτροφία) αλλά και η ενασχόληση με ελεύθερα επαγγέλματα, η συμμετοχή τους στις μισθωτές υπηρεσίες, ιδιωτικές και δημόσιες, η ανάδειξή τους στην επιστήμη, τις τέχνες, τα γράμματα και την πολιτική διαμόρφωσαν μια Σαρακατσάνικη κοινωνία που συνδυάζει την παράδοση με τον εκσυγχρονισμό.
 
Ιδιαίτερα διέπρεψαν στις επιστήμες, αλλά δεν υπάρχει τομέας στον επαγγελματικό χώρο, στον οποίο να μην έχουν συμμετοχή οι Σαρακατσάνοι. Όμως οι αρχές τους και οι αξίες της ζωής δεν άλλαξαν. Φιλήσυχοι και φιλόξενοι, νομοταγείς, αξιοπρεπείς, εργατικοί και αξιόπιστοι διακρίνονται για το μαχητικό τους πνεύμα, το σφρίγος και την αγωνιστικότητά τους.
 
Η Π.Ο.Σ.Σ.
 
Από το 1960 και μετά, που οι Σαρακατσάνοι διασκορπίστηκαν στις πόλεις και τα χωριά, σαρανταπέντε πολιτιστικοί σύλλογοι και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Σαρακατσαναίων (ΠΟΣΣ) προσπαθούν να κρατήσουν και να συνεχίσουν τη Σαρακατσάνικη παράδοση και να αντισταθούν στην αφομοιωτική και ισοπεδωτική τάση της εποχής μας, με το να συγκεντρώνουν και να καταγράφουν τα Σαρακατσάνικα τραγούδια, να μαθαίνουν τους χορούς στους νέους, διατηρώντας δικά τους χορευτικά συγκροτήματα.
 
Με τα τμήματα γερόντων αναπαράγουν το πλούσιο και ανεξάντλητο υλικό, αφού οι γέροντες είναι οι μοναδικοί αδιάψευστοι μάρτυρες της Σαρακατσάνικης ιστορίας. Μεγάλη είναι η προσφορά στη διάδοση του Σαρακατσάνικου τραγουδιού, των Σαρακατσάνων τραγουδιστών, επαγγελματιών και μη, που έχουν ηχογραφήσει σε δίσκους και κασέτες τα τραγούδια τους.
 
Το Λαογραφικό Μουσείο Σαρακατσάνων στις Σέρρες, όπου εκτίθεται αυθεντικό υλικό απ' όλες τις περιοχές της Ελλάδας που έχει σχέση με τη ζωή και τη λαϊκή τέχνη των Σαρακατσάνων, έτυχεΕυρωπαϊκής αναγνώρισης και βραβεύτηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Μουσείων.
 
Υπάρχουν όμως μουσεία, μικρότερης ίσως εμβέλειας, και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας με υλικό από τη λαϊκή τέχνη και τη ζωή των Σαρακατσάνων. Υπαίθριοι παραδοσιακοί οικισμοί (Στάνες) σε διάφορα μέρη της χώρας κατασκευάστηκαν από συλλόγους και αναβιώνουν σκηνές από την καθημερινή ζωή των Σαρακατσάνων.
 
Έντυπο υλικό κυκλοφορεί για ενημέρωση των απανταχού Σαρακατσάνων, όπως η «Σαρακατσαναϊικη Ηχώ» που εκδίδεται από την Π.Ο.Σ.Σ., το ετήσιο περιοδικό «Σαρακατσαναίοι» από την αδελφότητα Σαρακατσαναίων Ηπείρου και το Ίδρυμα Σαρακατσάνικων Μελετών, το περιοδικό «Τα Δέοντα των Σαρακατσαναίων» από το Σύνδεσμο Σαρακατσάνων Φθιώτιδας κ.ά. Σε συνέδρια πανελλήνια και ημερίδες με εισηγητές διάφορους επιστήμονες συζητούνται ποικίλα θέματα σχετικά με τους Σαρακατσαναίους.
 
Το Πανελλήνιο Αντάμωμα στο ΠερτούλιΤρικάλων την τελευταία Κυριακή του Ιουνίου και άλλα τοπικά, σε θέσεις που συνήθως ξεκαλοκαίριαζαν οι Σαρακατσάνοι, που γίνονται κάθε χρόνο καθώς επίσης, συνεστιάσεις, συνάξεις και χοροεσπερίδες βοηθούν στη διατήρηση της παράδοσης αλλά και στη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των Σαρακατσάνων.
 
Τέτοια τοπικά ανταμώματα οργανώνονται στο Βελούχι (θέση Άγιοι Απόστολοι Μερκάδας) την πρώτη Κυριακή του Ιουλίου από το Σύνδεσμο Σαρακατσάνων Φθιώτιδας, στην Πάρνηθα (στη θέση Μόλα) του Αγίου Πνεύματος από τους Συλλόγους Σαρακατσάνων Αττικής, στο Γυφτόκαμπο (κεντρικό Ζαγόρι Ηπείρου) την πρώτη Κυριακή του Αυγούστου από την Αδελφότητα Σαρακατσάνων Ηπείρου, στην Ελάτεια Δράμας (θέση Μπουζάλα) στις 20 Ιουλίου από τους Συλλόγους Σαρακατσάνων Μακεδονίας και Θράκης κ.α. Επίσης στη Βουλγαρία (Σλίβεν) από την Ομοσπονδία Σ. Σ., που έχουν μείνει εκεί μετά το κλείσιμο των συνόρων, αλλά διατηρούν τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα της Σαρακατσάνικης παράδοσης.
 
Πολλοί είναι εκείνοι, Έλληνες και ξένοι, ερευνητές, λαογράφοι, κοινωνιολόγοι, ιστορικοί που ασχολήθηκαν και ασχολούνται με τη ζωή και τον πολιτισμό των Σαρακατσάνων, όπως οι λαογράφοι Αγγελική Χατζημιχάλη που μελέτησε τον ποιμενικό βίο των Σαρακατσάνων, και ο Ε. Μακρής, ο ανθρωπολόγος διδάκτωρ Άρης Πουλιανός που έδωσε νέα διάσταση στο θέμα της προέλευσης των Σαρακατσάνων, οι καθηγητές κοινωνιολογίας Γ. Καββαδίας, Δ. Μαυρόγιαννης, Gr. Hoeg, Glaube Fauriel κ.α.
 
Νικόλαος Γ. Ζυγογιάννης
Καθηγητής
Πρ. Πρόεδρος Πανελλ. Σ. Σαρακατσαναίων
 
(Πηγή: elassona.com.gr)www.greekgeneo.blogspot.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Σαρακατσαναίοι"

Η ένωση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου

Του Νίκου Λυγερού
Αν κάποιος άκουγε χωρίς να ξέρει τίποτα, ότι θα υπάρξει ένωση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου, θα έλεγε απλώς ότι είναι αδιανόητο. Αν άκουγε ότι θα είναι μια ηλεκτρική διασύνδεση, θα έλεγε ότι είναι ουτοπία. Ενώ αν μάθει για το EuroAsia Interconnector, θα πει ότι είναι όραμα. Αν επιπλέον πληροφορηθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα επιδοτήσει αυτό το σχέδιο, τότε θα ρωτήσει πότε θα γίνει, γιατί θα είναι πλέον θέμα χρόνου. Αν επίσης καταλάβει ότι αυτό γίνεται μέσα στο πλαίσιο της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, τότε θα συνειδητοποιήσει ότι αυτός ο στρατηγικός σχεδιασμός είναι η επόμενη πραγματικότητα και θα σκεφτεί πώς θα μπορέσει πια να αξιοποιήσει αυτό το γεγονός δίχως να επινοήσει ότι πρόκειται για ένα τεχνολογικό θαύμα, αλλά και μια στρατηγική καινοτομία. Αν συνδυάσει όλα τα στοιχεία μαζί, θα κατανοήσει ότι ακολουθεί μια διαχρονική οριζόντια στρατηγική μέσα στη Μεσόγειο που βασίζεται πλέον στην ενέργεια της θάλασσας, αφού η τροφοδότηση του ηλεκτρικού καλωδίου θα γίνεται με την καύση του μεθανίου που βρίσκεται στα κοιτάσματα της Ελλάδας της Κύπρου και του Ισραήλ. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η ένωση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου δεν είναι απλώς μια τεχνική λεπτομέρεια αλλά μια ένδειξη της εμβέλειας του όλου εγχειρήματος. Σε αυτό το πεδίο μπορούμε λοιπόν να χτίσουμε περισσότερα με τον νόμο περί υδρογονανθράκων αφού λειτουργεί ενισχυτικά για τις περιφέρειες. Η Κρήτη για την Ελλάδα μπορεί να γίνει HUB και για τα νησιά του Αιγαίου. Αυτή η νέα τροφοδότηση θα επιτρέψει μια καλύτερη κατανάλωση της ενέργειας που θα καλυτερέψει την ποιότητα της ζωής. Σε αυτό το επίπεδο, μπορεί να συνδυαστεί και η χρήση του ζεόλιθου και για τα δύο νησιά, ειδικά όταν θα αρχίσει η εξόρυξη του ελληνικού, αφού θα τροφοδοτεί και τις δύο χώρες. Έτσι θα υπάρχει άλλη μια ένωση μεταξύ της Κρήτης και της Κύπρου λόγω της Θράκης μας. Αν κάποιος έχει την ικανότητα να δει αυτή τη μεγάλη εικόνα, τότε θα καταλάβει ότι το μέλλον άρχισε. 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ένωση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου"

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Η ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Του Νίκου Λυγερού
Η ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πλέον μία πραγματικότητα. Και ταυτόχρονα η Ευρωζώνη έχει 18 μέλη πια με την ένταξη της Λετονίας. Έτσι με 28 κράτη-μέλη, η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα ακολουθήσει για αυτό το πρώτο εξάμηνο του 2014, τις γραμμές που επέλεξε η ελληνική προεδρία και στις οποίες θα δώσει έμφαση. Σε αυτό το πλαίσιο, θα υπάρξει και το πρόγραμμα για την έρευνα και την καινοτομία «ορίζοντας 2020». Αλλά το πιο σημαντικό πεδίο δράσης θα είναι η προώθηση των θαλάσσιων πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διότι η θάλασσα είναι μια πηγή ανάπτυξης αλλά και ευημερίας. Μόνο που χρειάζεται στρατηγική και ορθολογική σκέψη. Έτσι πρέπει να έχουμε μία ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική και ειδικά στον τομέα της ναυτιλίας όπου η Ελλάδα παίζει ένα σπουδαίο ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο εδώ και χρόνια. Αυτό σχετίζεται άμεσα με τη γαλάζια ανάπτυξη η οποία πρέπει να υλοποιηθεί μ’ ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει την υδατοκαλλιέργεια, την εκμετάλλευση θαλάσσιου ορυκτού πλούτου, τη γαλάζιο βιοτεχνολογία. Και αυτό σχετίζεται και με τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό αλλά και πρακτικά με τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Αδριατική θάλασσα και το Ιόνιο Πέλαγος δίχως να ξεχάσουμε την Ευρωπαϊκή Στρατηγική Θαλάσσιας Ασφάλειας. Αν εξετάσουμε λεπτομερειακά αυτά τα θέματα θα καταλάβουμε ότι είναι πυκνά για ένα εξάμηνο. Όμως είναι σημαντικό να επιτευχθούν για να προωθήσουμε σε γενικότερο πλαίσιο και το θέμα των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών για ν' ακολουθηθεί η επιλογή της στρατηγικής που ψηφίστηκε από το Ευρωκοινοβούλιο για την αξιοποίηση των ΑΟΖ και Υδρογονανθράκων σε ευρωπαϊκό πλαίσιο έτσι ώστε να υπάρξει συντονισμός κινήσεων μεταξύ των κρατών μελών και σε εσωτερικό επίπεδο αλλά και σε εξωτερικό. Η ελληνική προεδρία έχει να παράγει απαραίτητο έργο για να ενισχύσει την αξιοπιστία της χώρας και να κάνει καινοτόμες πράξεις. Η αποστολή έχει αρχίσει τώρα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης"

Ο χρόνος


Ζούμε σε ένα κόσμο που ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι οι κινήσεις, αναρίθμητες  κινήσεις των αντικειμένων από τα κύματα της θάλασσας του αέρα των σύννεφων και της βροχής των παντός είδος οχημάτων έως τις κινήσεις των ζωντανών οργανισμών και όχι μόνο, ήλιος η σελήνη και τα αστέρια φαίνονται να κινούνται αδιάκοπα σε κύκλους γύρω από τη γη μας. Για να συλλάβουμε την έννοια της κίνησης  χρειαζόμαστε μια άλλη  έννοια,  την έννοια του χρόνου , όλοι είμαστε εξοικειωμένοι με την έννοια αυτή καθώς συνειδητοποιούμε ότι ο χρόνος κυλά ασταμάτητα από το παρελθόν στο μέλλον και αυτά  τα δύο  χωρίζει μια φευγαλέα στιγμή το παρόν , όμως  αν σκεφτούμε τι είναι ο χρόνος τότε  θα έχουμε να επιλύσουμε ένα πρόβλημα που κανένας δεν έχει λύσει μέχρι σήμερα. Ο χρόνος όπως γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης  στο ποίημα του «Η Μαρίνα των βράχων» σμιλεύει σαν  γλύπτης  τον άνθρωπο  γιατι καθώς   μεγαλώνει γίνεται πλούσιος σε εμπειρίες σε γνώση, ενώ η αναφορά του ποιητή στον ήλιο δεν είναι μόνο για να δηλώσει την αρχή μιας νέας ημέρας  αλλά την ασταμάτητη ροή του χρόνου ,άλλωστε οι πρωτόγονοι πρέπει να συνειδητοποίησαν  το χρόνο μέσα από την καθημερινή ανατολή και δύση του ήλιου.

Άκουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση
Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα
Έχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη



Η μέτρηση του χρόνου

Ο άνθρωπος από την αρχή που  έκανε τα βήματα του πάνω στο πλανήτη έβαζε ερωτήματα στα οποία προσπαθούσε να βρει απαντήσεις . Οι απαντήσεις ήταν μια στοιχειώδης γνώση   την οποία προσπαθούσε να μετουσιώσει σε τεχνουργήματα  τα οποία θα έκαναν τη δύσκολη ζωή του κάπως άνετη.  Έτσι προέκυψαν τα πρώτα εργαλεία  τα οποία διαρκώς εξελίσσονται. Από τότε που άρχισε να ζει οργανωμένα και να καλλιεργεί τη γη  είχε την ανάγκη  μέτρησης χρόνου για να προγραμματίσει τις διάφορες εργασίες που σχετίζονταν με την καλλιέργεια της γης. Η μέτρηση του χρόνου έχει τις δυσκολίες της και  μπορεί να γίνει αν βασιστούμε σε ένα περιοδικό φαινόμενο. Η εναλλαγή της ημέρας και της νύχτας ήταν μάλλον το πρώτο περιοδικό φαινόμενο που παρατήρησε ο άνθρωπος και το χρησιμοποίησε σαν μονάδα χρόνου. Αργότερα παρατηρεί την εναλλαγή των εποχών κάτι αρκετά χρήσιμο για τον προγραμματισμό των καλλιεργειών. Το φεγγάρι,  πολύ οικείο, τον βοηθά να παρατηρήσει μια περιοδικότητα στις φάσεις (η διάρκεια είναι 29,5 ημέρες)  όποτε μπόρεσε να δημιουργήσει μια φυσική μονάδα χρόνου το μήνα. Τα Σεληνιακά ημερολόγια ήταν τα αρχαιότερα και τα απλούστερα Σεληνιακά ημερολόγια ήταν το Βαβυλωνιακό και το αρχαίο Ρωμαϊκό.

Σήμερα είναι παραδεκτό ότι ο Σουμεριακός πολιτισμός ήταν ο αρχαιότερος από όλους τους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας, που είχε συντάξει ημερολόγιο με ορισμένο αριθμό ημερών βασισμένο στις φάσεις της Σελήνης γιαυτό και στο πάνθεον των Σουμερίων, σπουδαία θέση κατείχε ο θεός της Σελήνης Ναννάρ. Το έτος τους, ήταν σεληνιακό με 12 μήνες των 29,5 ημερών ο καθένας.

Η χρήση του ρολογιού στη χώρα μας, μερικές δεκαετίες, πριν  δεν ήταν απαραίτητη. Ακόμα και τη δεκαετία του 50  ρολόγια εκκρεμή στα καμπαναριά των εκκλησιών έδειχναν την ώρα. Οι γεωργικές εργασίες γίνονταν με βάση των ήλιο  και σε πολλά χωριά το απογευματινό μάθημα στο δημοτικό σχολείο άρχιζε με το χτύπημα μιας καμπάνας !

 Ο υπογράφων έχει ακούσει διασκεδαστικές ιστορίες για ταξιδιώτες από τα γύρω χωριά οι οποίοι έπρεπε να ταξιδέψουν για τη Καλαμάτα, ξεκινούσαν με βάση τα αστέρια  ώστε με το πρώτο φως της να έχουν φθάσει στη πόλη, αλλά από λάθος υπολογισμούς  πολύ νωρίτερα περιμένοντας μια και δυο ώρες για έλθει το φως της ημέρας, όσο για την αναχώρηση συμβουλευόντουσαν τα ρολόγια τα οποία είχαν τοποθετηθεί σε περίοπτη θέση του καταστήματος.

Γι κάποιους οικισμούς που βρίσκονταν κοντά   στις γραμμές του τραίνου και σε απόσταση που ήταν ακουστό το σφύριγμα, ο ήχος, της   σφυρίχτρας αποτελούσε  ένα είδος ρολογιού ακόμη και όταν τα δρομολόγια γίνονταν με καθυστέρηση, το ρολόι χειρός ήταν πολύ ακριβό αξεσουάρ κάτι  σαν i-phone   για τα σημερινά δεδομένα. Η πρόσφατη ανακοίνωση ότι το 2014 το υπ αριθμό  ένα απειλούμενο  τεχνολογικό  είδος είναι το ξυπνητήρι δείχνει αν μη τι άλλο το πόσο γρήγορα κυλά ο χρόνος για την τεχνολογία κάνοντας  τις συσκευές να παλιώνουν ίσως πριν τις πολυχρησιμοποιήσουμε. 

Το έτος 1656 κατασκεύασε ο Ολλανδός, Christiaan Huygens (Χόυχενς, 1629-1695) ένα ρολόι με εκκρεμές. Αυτό το ρολόι έδινε την ώρα με ακρίβεια ενός λεπτού και αντικατέστησε τα μεσαιωνικά ρολόγια που είχαν απόκλιση ακόμα και μερικών λεπτών στη διάρκεια μιας ώρας. Το 1858 κατασκευάστηκε  το Big-Ben το πιο γνωστό εκκρεμές – ρολόι,  το οποίο βρίσκεται στο βόρειο άκρο του ανακτόρων του Ουεστμίνστερ στο Λονδίνο και το οποίο μετρά  με ακρίβεια δευτερολέπτου, δεν θα γινόταν και αλλιώς για να  είναι όπως πάντα οι Εγγλέζοι συνεπείς στα ραντεβού τους. Ίσως κανείς από τους κατασκευαστές των πρώτων ρολογιών δεν θα είχε σκεφθεί ότι η τεχνολογία θα έφτανε σε τέτοιο σημείο που το τελευταίο ατομικό ρολόι  θα έχανε ένα δευτερόλεπτο σε  100.000.000(ναι σωστά διαβάσατε ) χρόνια. Τα ατομικά ρολόγια  είναι απολύτως απαραίτητα στις διάφορες εφαρμογές  και μάλιστα πριν από λίγο καιρό εκτοξεύτηκε δορυφόρος, του συστήματος Γαλιλαίος, που φέρει το πιο ακριβές ατομικό  ρολόι που έχει τεθεί σε τροχιά. Το σύστημα το οποίο είναι η Ευρωπαϊκή απάντηση στο Αμερικανικό σύστημα γεωγραφικού προσδιορισμού θέσης, το γνωστό GPS

Ο χρόνος για τη Φυσική του εικοστού αιώνα

Στην αυγή του εικοστού αιώνα  τίποτα δεν προμήνυε  το τι θα συμβεί στις αντιλήψεις μας για το χρόνο αλλά και γενικά  τι θα επακολουθήσει όχι μόνο στον επιστημονικό γίγνεσθαι αλλά και στο κοινωνικό, ο κόσμος θα γνωρίσει δύο παγκόσμιους πολέμους με νεκρούς δεκάδες  εκατομμύρια.

Ο Αριστοτέλης πίστευε  ότι ο χρόνος είναι απόλυτος, το ίδιο και ο Νεύτωνας ο οποίος δέχτηκε  σκληρή κριτική από το φιλόσοφο Berkeley  ο οποίος υποστήριζε ότι όλα τα αντικείμενα στο χώρο και στο χρόνο είναι μια ψευδαίσθηση. Αριστοτέλης και Νεύτωνας ,  πίστευαν ότι το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί  μεταξύ δυο συμβάντων  είναι  γνωστό  αν χρησιμοποιηθεί μια συσκευή που να μετράει χρόνο. Ο χρόνος   όπως και όλους εμάς κυλάει χωρίς τίποτα να μπορεί να τον παρεμποδίσει, ποιός δεν θάθελε, κυλούσε  σηματοδοτώντας τα διαδραματιζόμενα μέσα στο χώρο χωρίς ο χώρος να συμμετέχει  παραμένοντας αδιάφορος και απαθής. Άλλωστε το μήκος  για το χώρο, η μάζα για την ύλη,  και χρόνος  αποτελούν τις βασικές φυσικές ποσότητες από τις οποίες προκύπτουν όλες οι άλλες  . Αυτές οι ποσότητες  όπως μαθαίνουν οι μαθητές  δεν επηρεάζει η μια την άλλη θεωρούνται μη συσχετιζόμενες και πρωταρχικές έννοιες  οι οποίες δεν επιδέχονται ορισμό  αφού όλοι μας είστε αρκετά εξοικειωμένοι με αυτές,  χρόνος λοιπόν δε ορμά ακάθεκτος από το παρελθόν στο μέλλον περνώντας από το παρόν  το οποίο δεν έχει χρονική διάρκεια σε αντίθεση με τα αλλά δύο . Ο χρόνος όπως είπαμε  αισθητοποιείται με βάσει τις αλλαγές δηλ κινήσεις των σωμάτων  οι


θεοὺς μὲν αἰτῶ τῶνδ᾽ ἀπαλλαγὴν πόνων,
φρουρᾶς ἐτείας μῆκος, ἣν κοιμώμενος
στέγαις Ἀτρειδῶν ἄγκαθεν κυνὸς δίκην
ἄστρων κάτοιδα νυκτέρων ὁμήγυριν,
5 καὶ τοὺς φέροντας χεῖμα καὶ θέρος βροτοῖς
λαμπροὺς δυνάστας, ἐμπρέποντας αἰθέρι,

στέρας ταν φθίνωσιν, ντολάς τε τν.
κα
νν φυλάσσω λαμπάδος τ ξύμβολον,
α
γν πυρς φέρουσαν κ Τροίας φάτιν
λώσιμόν τε βάξιν·

 
οποίες γίνονται γενικά  με μικρές ταχύτητες. Το ερώτημα που έβαλε ο  Αϊνστάιν ήταν “πως θα αισθητοποιείται  ο χρόνος όταν τον μετράμε με βάση τη κίνηση του φωτός” το οποίο τρέχει με την  ταχύτητα των τριακοσίων χιλιάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Ο άνθρωπος από τους αρχαίους χρόνους χρησιμοποιούσε το φως για να μεταδώσει γρηγορότερα από οτιδήποτε άλλο, μηνύματα όπως στο απόσπασμα από την Τραγωδία Αγαμέμνων , όπου ο παρατηρητής στη φρυκτωρία περίμενε το φως από τη φωτιά που θα άναβαν οι νικητές,  που θα διέδιδε ταχύτητα το μήνυμα για την άλωση της Τροίας. Σήμερα ακόμη πάλι φως χρησιμοποιούμε για να μεταδώσουμε εικόνες, ήχο κτλ χωρίς πραγματικά να υπάρχει  μικρή καθυστέρηση, από το ένα μέρος του πλανήτη στο άλλο, απλά στην επιστημονική γλώσσα αυτό το φως δεν είναι αντιληπτό από τα μάτια μας και το ονομάζουμε ηλεκτρομαγνητικό  κύμα αλλά φως είναι και αυτό. H διορατικότητα του Αϊνστάιν να διατυπώνει απλά αλλά πολύ ουσιώδη ερωτήματα για  θεώρηση του χρόνου  μέσα από την κίνηση  με ταχύτητα όση περίπου το φως, πέτυχε κάτι  απρόσμενο: άλλαξε ριζικά τις αντιλήψεις για το χρόνο και το χώρο.





Ο χρόνος για τον Νεύτωνα   ήταν απόλυτος, το ίδιο και για τον καθένα μας. Αυτό σημαίνει ότι οι ιδιότητές του είναι τελείως ανεξάρτητες από την παρουσία ή μη, των υλικών σωμάτων και των μεταξύ τους αλληλεπιδράσεων Οι νόμοι της κίνησης (του Νεύτωνα)  πέτυχαν  να γκρεμίσουν την άποψη μέχρι  τότε, ότι υπάρχει  μια απόλυτη θέση στο χώρο. Παράλληλα  ο χώρος σχηματοποιείται από τη παρουσία των αντικειμένων και φαντάζει  στο ανθρώπινο μυαλό σαν μια ελευθερία  κίνησης προς τρεις μόνο διαφορετικές κατευθύνσεις που ονομάζουμε διαστάσεις του χώρου.  Το 1905    Ο Αϊνστάιν  έθεσε  τα αξιώματα, που για τους ειδικούς είναι τα αξιώματα της σχετικότητας, σε μια προσπάθεια να ξεπερασθεί το αδιέξοδο που είχε φτάσει η φυσική με αποτέλεσμα να προκύψει ριζική επέβαλε αναθεώρηση των ιδεών χώρου και χρόνου  , ο Αϊνστάιν χρεώνεται το γκρέμισμα του χρόνου από το θρόνο του.

Ο χρόνος χάνει την αυτοτέλεια του…. και μετατρέπεται σε μια τέταρτη διάσταση του χώρου, χρόνος και ο χώρος δεν  είναι ανεξάρτητες οντότητες πια, αλλά μια ενιαία, ο χωρόχρονος όπως ονομάζεται στη φυσική, ο  οποίος είναι μια συγχώνευση των δύο άλλων οντοτήτων    του χώρου και του χρόνου. Αν επιχειρήσετε να φανταστείτε ένα τετραδιάστατο χώρο όπως φανταζόσαστε το γνωστό χώρο των τριών διαστάσεων θα απογοητευτείτε, το ανθρώπινο μυαλό, η φαντασία μας, αδυνατεί να το κάνει, ο Γ Γραμματικάκης στο βιβλίο του η αυτοβιογραφία του φωτός  γράφει To χώρο τον βλέπουμε, περιφερόμαστε μέσα του. Όσον αφορά το χρόνο  απλώς έχουμε συνείδηση της παρουσίας του. Δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε  ούτε και να τον σταματήσουμε Ο χώρος είναι κάτι το εξωτερικό ο χρόνος υπάρχει μέσα μας.. Μπορούμε να αδράξουμε ένα αντικείμενο  του χώρου. Ο χρόνος -και αυτό αποτελεί τη τραγωδία μας - είναι εκείνος που μας αρπάζει..                                                                                                                                                                                                                                          

Μια σημαντική συνέπεια των αξιωμάτων της σχετικότητας που έβαλε ο Αϊνστάιν είναι η αργή κύλιση του χρόνου-διαστολή στη γλώσσα των επιστημόνων- για κάποιον που κινείται πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός Η διαστολή του χρόνου ξαφνιάζει στο άκουσμα της. Ένα ρολόι που έχει ένας παρατηρητής ο οποίος κινείται σε σχέση με έναν άλλο που είναι ακίνητος, έχει διαφορετική ένδειξη(!) από το ρολόι του ακίνητου παρατηρητή και μάλιστα μικρότερη. Αυτό ισοδυναμεί με διαστολή του χρόνου, δηλαδή αργή κύλιση. Η βραδυπορία  του ρολογιού στη καθημερινή ζωή είναι ανεπαίσθητη γιατί κινούμαστε με πολύ μικρές ταχύτητες, ενώ είναι σημαντική σε φαινόμενα που η ταχύτητα πλησιάζει τη ταχύτητα του φωτός.

 Το παράξενο των διδύμων  ήταν μια έμπνευση των φυσικών για να εκλαϊκεύσουν το παράξενο της διαστολής του χρόνου. Και σύμφωνα με αυτό ο ένας από τους δίδυμους αδελφούς πραγματοποιεί  ένα πολύ μακρινό ταξίδι κινούμενος με ταχύτητα που είναι συγκρίσιμη με τη ταχύτητα του φωτός. Στο γυρισμό του  βρίσκει σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία τον αδελφό του σχεδόν έχει την ηλικία του πατέρα του που έχει πεθάνει προ πολλού. Το ρολόι του αδελφού, που παρέμεινε στη  γη, κυλούσε πιο γρήγορα σε αντίθεση με το ρολόι του ταξιδιώτη που κυλούσε πολύ πιο αργά. Δεν υπάρχει λοιπόν απόλυτος χρόνος  αντίθετα ο καθένας μας έχει το δικό του  χρόνο  και αυτό εξαρτάται από το που βρίσκεται και κύρια από το πως κινείται!.

Η αρχή του χρόνου

Η σύγχρονη κοσμολογία έχει αποδείξει ότι αρχή του χρόνου είναι η στιγμή μηδέν,  τότε δηλαδή που συνέβη  μια τεράστια σε έκταση έκρηξη(Big-bang) που δημιούργησε  το σύμπαν που σήμερα βλέπουμε  με τα μάτια μας και με τα τηλεσκόπια μας. Χρόνος δεν νοείται πριν από τη στιγμή μηδέν ούτε φυσικά και χώρος, όλη η μάζα των αστεριών των ήλιων και των γαλαξιών ήταν συρρικνωμένη σε πάρα πολύ μικρό  χώρο, χωρούσε στο κεφάλι μιας καρφίτσας.Tο σκηνικό δηλ ο χώρος και  χρόνος για τη παράσταση το σύμπαν , στήθηκε από τη στιγμή της δημιουργίας, δεν υπήρχε πριν . Τα συντρίμμια της έκρηξης απλώνονται από τη στιγμή αυτή μέχρι σήμερα  έτσι ο χώρος διαστέλλεται,  παράλληλα ο χρόνος κυλά  σταθερά και ένα ρολόι που θα έδειχνε μηδέν τη στιγμή της έκρηξης, ποιος να το είχε φτιάξει άραγε, θα έδειχνε σήμερα περίπου 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Πισωγύρισμα στο χρόνο;

Στο μικρόκοσμο που ζούμε  πάνω σ αυτόν το μοναδικής ομορφιάς πλανήτη που βαλθήκαμε το τελευταιο αιώνα  ,έχουμε την αίσθηση ότι ζούμε το παρόν ,όμως αν απλώσουμε το βλέμμα μας μια νύχτα μακριά από τα φώτα της πόλης  θα ατενίσουμε  τον έναστρο ουρανό με τα αμέτρητα άστρα  να στέλνουν το φως τους μέχρι τα μάτια μας. Η εικόνα που σχηματίζουμε, είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, δεν είναι εικόνα της στιγμής που κοιτάζουμε αλλά εικόνα του παρελθόντος . Χωρίς καλά να το συνειδητοποιούμε κάνουμε ένα ταξίδι στο παρελθόν, ένα γύρισμα πίσω στο χρόνο, καθώς ζούμε το παρόν  . Δεν ξέρω πόσοι το  έχουν σκεφθεί ότι σε κάποια από τα αστέρια  το φως έχει ξεκινήσει χιλιάδες χρόνια  πχ  όταν οι πρόγονοι μας με το Μεσσήνιο βασιλιά Αριστόδημο  μάχονταν τους γείτονες Σπαρτιάτες και από κάποια άλλα  το φως τους εκπέμφθηκε πριν δισεκατομμύρια χρόνια όταν το σύμπαν ήταν ακόμη “βρέφος”, άγνωστο αν τα αστέρια αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν μέχρι σήμερα η αν πεθαίνοντας κατέληξαν σε μια μαύρη τρύπα. Αυτές οι ματιές στο ουρανό δεν είναι τίποτα άλλο  από τη δυνατότητα να βλέπουμε το παρελθόν χωρίς  να έχουμε  ζήσει αυτά τα γεγονότα. Η δυνατότητα αυτή οφείλεται στο ότι το φως δεν διαδίδεται ακαριαία και ας τρέχει με την ιλιγγιώδη ταχύτητα. Όπως σημειώνει ο Γ Γραμματικάκης στο βιβλίο του   το γεγονός ότι το φως δεν διαδίδεται ακαριαία επιτρέπει στο σύμπαν να κρύβει(!) ζηλότυπα το σημερινό του πρόσωπο. Από την άλλη όμως ωσάν το φως να είχε τύψεις για την αδυναμία του αυτή να διαδοθεί ακαριαία  μας αφήνει να δούμε βαθύτερα στο χρόνο και στο χώρο. Ζούμε τελικά μέσα στο παρελθόν του Σύμπαντος και ποτέ μέσα στο παρόν του! Με αμφίδρομο τρόπο το δικό μας παρελθόν  ταξιδεύει  αιώνια στο αχανές του σύμπαντος. Έτσι αν κάποιο εξωγήινοι γείτονες μας  έχουν ανακαλύψει ένα πολύ καλό τηλεσκόπιο μπορεί, αυτή τη στιγμή, να δουν    την έκρηξη της  στη Χιροσίμα που έριξαν άφρονα όντα   που βρίσκονται μακριά τους σε απόσταση τέτοια που φωτός για να φτάσει κάνει 68 χρόνια. Το μήνυμα από το τηλεσκόπιο Arecibo ήταν ραδιοφωνική μετάδοση στο διάστημα μέσω ραδιοκυμάτων κατά τη διάρκεια τελετής για τον εορτασμό της αναδιαμόρφωσης του ραδιοτηλεσκόπιου Arecibo στις 16 Νοεμβρίου 1974. Στόχος του ήταν  το σφαιρικό σμήνος αστέρων M13 περίπου 25.000 έτη φωτός μακριά από τη γη, επειδή Μ13 ήταν μια μεγάλη και στενή συλλογή των αστεριών που ήταν διαθέσιμη στον ουρανό κατά τη χρονική στιγμή της τελετής. Το μήνυμα περιελάμβανε κωδικοποιημένες πληροφορίες για τη γνώση που έχει κατακτήσει ο άνθρωπος όπως οι βάσεις στα νουκλεοτίδια του DNA ,The number of nucleotides in DNA, and a graphic of the double helix structure of DNA μια γραφική παράσταση της δομής της διπλής έλικας του DNA μια γραφική φιγούρα ενός ανθρώπου, και έναA graphic of the Solar System γραφικό του Ηλιακού Συστήματος. Επειδή θα χρειαστούν 25.000 χρόνια  για να φτάσει το μήνυμα  στον προορισμό του και επιπλέον 25.000χρόνια-ζήσε Μάη μου- για απάντηση, το μήνυμα αυτό ήταν περισσότερο από μια επίδειξη ανθρώπινου τεχνολογικού επιτεύγματος παρά μια προσπάθεια για να συνομιλήσουμε με εξωγήινους. Έτσι λοιπόν η έννοια ότι ζούμε το παρόν του σύμπαντος έχει νόημα σε πολύ μικρή κλίμακα του χώρου, είναι μια ψευδαίσθηση όταν πια μιλάμε για γεγονότα σε τόση μεγάλη κλίμακα του χώρου που το φως κάνει πολύ μεγάλο χρόνο για να τον διατρέξει.

 Ο χρόνος είναι ένα μυστήριο

Η έννοια του χρόνου δεν απασχολεί όλους μας - στη σημερινή καταναλωτική κοινωνία τρέχουμε προσπαθώντας να μην μας προλάβει ο χρόνος - απασχολεί τους φιλοσόφους,  τους ποιητές  που αναζητούν το βαθύτερο νόημα του και τους φυσικούς που κυριολεκτικά σπαταλούν άπειρο χρόνο για τη διαλεύκανση του. Ο Berkeley (1685 -1753 )λέει ότι “κάθε φορά, που δοκιμάζω να κατασκευάσω μια απλή ιδέα χρόνου, αποσπώντας τον απ’ τη διαδοχή των ιδεών μέσα στο πνεύμα μου, ένα χρόνο που κυλά ομοιόμορφα και στον οποίο μετέχουν όλα τα όντα, αισθάνομαι, ότι έχω χαθεί και έχω μπερδευτεί σε δυσκολίες αξεδιάλυτες”. Τι είναι λοιπόν ο χρόνος; Μια απάντηση δίνει ένας διαπρεπής σύγχρονος θεωρητικός
 
 
φυσικός Lee Smolin  οποίος  όπως λέει: κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ενήλικης ζωής μου μελετώ το χρόνο, όμως  δεν βρίσκομαι κοντύτερα στην απάντηση απ' ότι όταν ήμουν παιδί. Είναι το μεγαλύτερο μυστήριο; Όχι, το μεγαλύτερο μυστήριο πρέπει να είναι, ότι ο καθένας μας είναι εδώ για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, και αυτό που το Σύμπαν μας επιτρέπει στο πλαίσιο της ύπαρξής μας είναι να θέτουμε τέτοιες ερωτήσεις. Και να μεταβιβάζουμε από παιδική ηλικία σε παιδική ηλικία τη χαρά της αναζήτησης, της ερώτησης και της μεταβίβασης της γνώσης για το τι ξέρουμε και τι δεν ξέρουμε.

Χρόνος είναι ό,τι μεσολαβεί και μετατρέπει.

Διαιρείται σε στιγμές.

Στιγμή είναι, βέβαια,

Όμως χωράει τ' αποκορυφώματα ένα τίποτε του χρόνου


 .

 

 
  Κική Δημουλά ποιήτρια και ακαδημαϊκός
Παραπομπές



Μεταφραση του αρχαίου κειμένου

Παρακαλώ τους θεούς να με γλιτώσουν τον άμοιρο,

που τυραννιέμαι φυλάγοντας πλαγιασμένος               

πάνω στις βίγλες των Ατρειδών, σαν το σκυλί,

χωρίς τόσα χρόνια ν ανασάνω, χωρίς να σκολάσω.

Τη νυχτερινή σύναξη των άστρων την έμαθα,

και τα στολίδια του αιθέρα, τους φωτερούς δυνάστες,

που μοιράζουν τη ζέστη και την παγωνιά στους θνητούς,[5]

τους απόμαθα και στην ανατολή και στο βασίλεμά τους.

Και τώρα παραφυλάω της φωτιάς το σημάδι,

το πυροφάνι που θα μας φέρει από την Τροία το νόημα, το μήνυμα:

«Την κουρσέψαμε».

 

Αν ο χρόνος αποκτά σημασία μόνο με την κίνηση των φυσικών ρολογιών, τότε πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο χρόνος σταματάει στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας. Διότι όταν το άστρο φτάσει την κατάσταση της άπειρης πυκνότητας και άπειρου βαρυτικού πεδίου, καμιά περαιτέρω μεταβολή δεν μπορεί να συμβεί, και καμιά φυσική διεργασία δεν μπορεί να συνεχιστεί, που να δίνει νόημα στον χρόνο. Έτσι η θεωρία απλά επιβεβαιώνει ότι ο χρόνος σταματάει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο χρόνος"

Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2014

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

Ελληνικές ονομασίες παντού - Σε όλο τον πλανήτη ! --



Όχι δεν είναι στην Ελλάδα! Που είναι; Στα νησιά Φερόες,πάνω από την Αλβιώνα (Αγγλία)! Ναι, αλλά από εκεί είχε περάσει ο Πυθεύς,στο ταξίδι του προς τον Βόρειο Πόλο!Ναι,αλλά μόνο αυτός;-----
Στο ταξίδι του ο Πυθεύς,ξεκινώντας από τη Μασσαλία το 347 π.χ.χ.,έφτασε και στη Θούλη!--

Που είναι;Στη Γροιλανδία και συγκεκριμένα:στις 76 μοίρες, 32' 15.98" Βόρεια και στις 68 μοίρες,50' 32.46" Δυτικά!------
Για να δούμε και κάποια άλλα ονόματα νησιών πάνω στον πλανήτη!

-Νήσος Ζευς(Jupiter)(ΗΠΑ)στις 27 μοίρες,01' 52.60" Βόρεια και 80 μοίρες,06' 04.83" Δυτικά.

-Νήσος Βασιλάκι ή Βασιλική(Παπούα),10 μοίρες,37' 49.22" Νότια,150 μοίρες,58' 38.01" Ανατ.

-Νήσος Σιδεία(Παπούα),10 μοίρες,34' 48.75" Νότια,150 μοίρες,54' 06.66" Ανατ.

-Νήσος Ανάκουσα(Παπούα),10 μοίρες,43' 01.12" Νότια,151 μοίρες,14' 31.72" Ανατ.

-Νήσος Αμυχή(πάνω από τις Μαλδίβες),11 μοίρες,06' 27.09" Β.,72 μοίρες,44' 03.34" Ανατ.

-Νήσος Ανδροτή;(Androth)========),10 μοίρες,49' 31.83" Β.,73 μοίρες,40' 17.73" Ανατ.

-Νήσος Πάχη(Ειρηνικός),2 μοίρες,05' 30.30" Νότια,146 μοίρες,25' 47.58" Ανατ.

-Επί της νήσου Upolou(Σαμόα),ίσως παραφθορά του ονόματος Απόλλων,

πόλις Απία,13 μοίρες,49' 51.46" Νότια,171 μοίρες,45' 07.31" Δυτικά και

χωριό Λοτοφάγο,14 μοίρες,02' 32.07" Νότια,171 μοίρες,34' 05.85" Δυτικά

-Νήσος Καναθέα(Φίτζι),17 μοίρες,16' 08.62" Νότια,179 μοίρες,08' 38.49" Δυτικά

-Νησιά Διομήδη(Βερίγγειος),65 μοίρες,47' 10.33" Βόρεια,169 μοίρες,03' 49.97" Δυτικά

-Νήσος Τρίτων(Πάρασελ,Φιλιππίνες),15 μοίρες,45' 52.69" Βόρεια,111 μοίρες,13' 24.54" Ανατ.

-Νήσος Μήνις(Φιλιππίνες),6 μοίρες,12' 07.63" Βόρεια,121 μοίρες,03' 14.78" Ανατ.

-Νήσος Λαμινούσα(Φιλιππίνες),5 μοίρες,32' 51.80" Βόρεια,120 μοίρες,55' 02.69" Ανατ.

-Νήσοι Αντίποδες(Τσάθαμ,Ν/Ανατολικά της Ν.Ζηλανδίας,που δυστυχώς το όνομά τους παραμένει στην ιστορία και στη γεωγραφία γραμμένο πάνω στον τοίχο μιας εκκλησίας!

Δείτε στη φωτογραφία!44° 14' 33.97 S 176° 14' 13.39 W

Και βέβαια να μη περνούν απαρατήρητα τα ονόματα Πολυνησία,Μελανησία,Μικρονησία,Φιλιππίνες,που είναι καθαρά ελληνικά!

Τι να μας πουν και για τις ονομασίες...Αρκτική και Ανταρκτική!

Αυτά είναι μόνο κάποια ενδεικτικά στοιχεία...

Άραγε,γιατί να έχουν ονόματα που θυμίζουν Ελλάδα;

alfeiospotamos



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ"
Related Posts with Thumbnails