Καθηγ. Ντιμιτρόφ: Οι Σκοπιανοί λένε ότι και ο ομηρικός Αχιλλέας ήταν Μακεντόνσκι...

«Θα τους προέτρεπα να ψάξουν μήπως βρουν την κιβωτό του Νώε στην περιοχή τους»...

«Είναι ώρα, οι συνάδελφοι από τα Σκόπια, να αρχίσουν να ερευνούν στην κορυφή ‘Γκαλιτσίτσα’ (κοντά στην Πρέσπα) μπας και βρουν εκεί την κιβωτό του Νώε, γιατί  υπάρχουν πολλές εικασίες και υποθέσεις ότι βρίσκεται εκεί», δήλωσε, ειρωνικά, ο Βούλγαρος καθηγητής Μποτζιντάρ Ντιμιτρόφ.

«Σύμφωνα με τους Σκοπιανούς, η κιβωτός του Νώε δεν κόλλησε στην κορυφή του Αραράτ, η κιβωτός κόλλησε στην κορυφή ‘Γκαλιτσίτσα» που βρίσκεται μεταξύ  της Μεγάλης Πρέσπας και της Οχρίδας», είπε ο Ντιμιτρόφ, ειρωνευόμενος στο έπακρο τους «επιστήμονες» συναδέλφους του, στα Σκόπια, οι οποίοι δήλωσαν ότι η κιβωτός του Νώε είχε κολλήσει σε κορυφή του νοτιοσλαβικού κράτους.

Ο Ντιμιτρόφ επέκρινε δριμύτατα  και μία επιστημονική διατριβή των Σκοπιανών που έλεγε ότι υπήρχε συγγενική σχέση μεταξύ του ήρωα του Τρωϊκού Πολέμου, βασιλιά των Μυρμιδόνων, Αχιλλέα και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στη διατριβή υπήρχε ο ισχυρισμός ότι ο Αχιλλέας ήταν μακρινός ...θείος του Μεγάλου Αλεξάνδρου από το σόι της μητέρας του. Άρα ήταν και αυτός Μακεντόνσκι...

Σκοπιανοί «επιστήμονες» σε συνέδριο στα Σκόπια ισχυρίστηκαν ότι η κιβωτός του Νώε ‘σκόνταψε’ στο ύψωμα της ‘Γκαλιτσίτσα’.

"Τεκμήρια" για την υπόθεση αυτή, ήταν οι μαρτυρίες από ένα βιβλίο που γράφηκε κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου ο συγγραφέας έλεγε ότι καθώς άνοιγαν ορύγματα στην περιοχή, βρήκανε παμπάλαια καδρόνια που έμοιαζαν από πλευρά πλοίου και  ότι η περιοχή ήταν  γεμάτη από οστά ζώων που δεν ζούνε στην περιοχή. 

Βρήκαν ακόμη και μια γραφή που δεν ήταν ...σλαβική.

 Άρα ήταν η κιβωτός του Νώε που είχε μέσα τα ζώα όλου του ...κόσμου.

Χαιρετίσματα!

--

The Hellenic Information Team

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Καθηγ. Ντιμιτρόφ: Οι Σκοπιανοί λένε ότι και ο ομηρικός Αχιλλέας ήταν Μακεντόνσκι..."

«Ellada, agapi mou»: Φιλελληνικό άρθρο στη Monde

Σε άρθρο του στη γαλλική εφημερίδα «Le Monde» με τίτλο «Ellada, agapi mou», ο Etienne Roland, πρώην διευθυντής της Γαλλικής Σχολής στην Αθήνα και καθηγητής της ελληνικής αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο Paris I Panthéon, καυτηριάζει την εικόνα που παρουσιάζουν για τη χώρα μας τα ξένα ΜΜΕ και όχι μόνο.

O καθηγητής εκφράζει τη δυσαρέσκειά του για τις επιθέσεις που δέχεται η χώρα μας, την οποία χαρακτηρίζει «κοιτίδα του πολιτισμού».

«Αισθάνομαι βαθιά ταπεινωμένος, όταν μία εφημερίδα τολμά να ισχυρίζεται, ότι η Ελλάδα είναι μία» χώρα ίσως λιγότερο «ευρωπαϊκή» απ” ό,τι φαίνεται», σημειώνει και προσθέτει:

«Νιώθω ταπεινωμένος, όταν οι Γάλλοι συμπατριώτες μου κάνουν αυτό το κακό στην Ιστορία και παρουσιάζουν τον μύθο του Έλληνα ψεύτη και πονηρού».

Στη συνέχεια ο κ. Roland, εξηγεί γιατί η Ελλάδα είναι μια ευρωπαϊκή χώρα και σίγουρα είναι περισσότερο ευρωπαϊκή από χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία.

«Δεν θα σταθώ παρά σε μερικά σημεία. Αν η Ελλάδα δεν είναι μία ευρωπαϊκή χώρα, ποιος αξίζει αυτόν τον τίτλο; Οι Γερμανοί ή η δόλια Αλβιώνα, της οποίας ο πιο μεγάλος της ποιητής, Byron, έχει ήδη κατηγορηθεί για τη λεηλασία της χώρας του Ομήρου;

Πιο ευρωπαϊκή είναι η Αγγλία που δεν θέλει καμία ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και κυρίως σε εκείνες τις χώρες που της στοιχίζουν χρήματα; Δεν είναι αυτή που έφερε στην Ελλάδα τον στρατό και τον βασιλιά στο τέλος του Β” Παγκοσμίου Πολέμου προκαλώντας έναν κατακλυσμό, τον οποίο η χώρα επρόκειτο να πληρώσει πολύ ακριβά; Και αυτό έγινε στη χώρα που μπορεί μάλιστα να καυχηθεί για την αντίστασή της κατά της ναζιστικής κατοχής», αναφέρει ο κ. Rolland.

Ο καθηγητής εξηγεί τους λόγους ο Βαλερί Ζισκάρ Ντ” Εστέν ήθελε την επιστροφή της Ελλάδας στην Ευρώπη και πάλεψε γι” αυτό.

«Ο Ντ” Εστέν ήθελε να επιστρέψει την Ελλάδα στην Ευρώπη επειδή, λέει, η δημοκρατία και η κουλτούρα προέρχονταν από αυτή τη χώρα. Ίσως, να υπήρχαν περισσότερα να πούμε γι” αυτή την αθηναϊκή δημοκρατία, τη δουλεία και τον ιμπεριαλισμό.

Αλλά η έμφαση είναι σε λάθος σημείο, γιατί το πρόβλημα δεν είναι να γνωρίσουμε πού γεννήθηκε η δημοκρατία, το πρόβλημα είναι να αναγνωρίσουμε ότι η ελληνική κουλτούρα, ας την πούμε ελληνορωμαϊκή, είναι το μοναδικό θεμέλιο μέσα σε μία Iστορία που δημιουργήθηκε μέσα σε αντιπαλότητες και παγκόσμιους πολέμους.

Αυτή η διάσημη ελληνική κουλτούρα έθρεψε την Αναγέννηση, τα γράμματα όπως και τις τέχνες, τους κλασικούς μας του 17ου αιώνα και εμπότισε τις ελίτ του 18ου αιώνα ανά τον κόσμο. Ο 19ος αιώνας έπαιξε έναν ουσιαστικό ρόλο στην εξάπλωση των ελληνικών τεχνών και γραμμάτων δημιουργώντας ένα ρεύμα «νεο-κλασικό» που το ξαναβρίσκουμε στο Εδιμβούργο – το οποίο ήταν ένα από τα κέντρα και όπου ήθελαν να χτίσουν έναν Παρθενώνα», σημειώνει.

Στη συνέχεια, αφού αναφέρεται στις επιδόσεις της Ελλάδας στις τέχνες και τον πολιτισμό, αλλά και στους μεγάλους Έλληνες του 20ού αιώνα, καλεί τους επικριτές της χώρας μας να αναρωτηθούν αν υπάρχει κράτος χωρίς χρέη.

«Όσο για τις κατηγορίες για απάτη και σπατάλη, ποια χώρα δεν σπατάλησε δεκάδες δισεκατομμύρια πρόσφατα;» αναρωτιέται, και καταλήγει ζητώντας «να μην αφήνουμε τους τεχνοκράτες να γονατίζουν τους φίλους μας».

«Δεν σημαίνει κάτι αν η Ελλάδα είναι περισσότερο ή λιγότερο ευρωπαϊκή, δεδομένου ότι τα θεμέλια της Ευρώπης δεν υπάρχουν χωρίς τον Ελληνισμό. Ανακαλούμε ότι η Ευρώπη είναι μία φοινικική πριγκίπισσα που την απήγαγαν οι Κρήτες, δημιουργώντας συγκρούσεις ανάμεσα στη Δύση και στην Ανατολή. Η Ευρώπη έχει επίσης ανατολίτικες ρίζες. Η Ευρώπη δεν υπάρχει για να θεμελιώσει τράπεζες και τραπεζίτες, υπάρχει για να θεμελιώσει μία κουλτούρα και μία κουλτούρα ελληνική είναι ένα από τα στοιχεία που μας ενώνουν. Δυστυχώς, υπάρχουν πια πολύ λίγα!

Ζήτω η Ελλάδα! Ας μην αφήνουμε τους τεχνοκράτες να γονατίζουν τους φίλους και αδερφούς μας και ακόμα λιγότερο να τους εξευτελίζουν και να μας εξευτελίζουν».

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«Ellada, agapi mou»: Φιλελληνικό άρθρο στη Monde"

ΜΕ ΥΠΕΡΥΘΡΟ ΦΩΣ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΤΟΥΝ 40.000 ΠΑΠΥΡΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

H έγκυρη βρετανική εφημερίδα Independent σε ένα άρθρο της...
... έγραψε... "Eureka! Εκπληκτική ανακάλυψη αποκαλύπτει τα μυστικά των αρχαίων Ελλήνων" .

Χιλιάδες χειρόγραφα που έως τώρα δεν μπορούσαμε να διαβάσουμε και που περιέχουν σπουδαία κείμενα της κλασσικής φιλολογίας τώρα μπορούν να διαβαστούν για πρώτη φορά με μια τεχνολογία που πιστεύεται ότι θα ξεκλειδώσει τα μυστικά των αρχαίων Ελλήνων.

Μεταξύ των άλλων θησαυρών που έχουν ήδη ανακαλυφθεί από μια ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης υπάρχουν και άγνωστα έως τώρα έργα κλασσικών γιγάντων όπως ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης και ο Ησίοδος.

Αόρατη με το κοινό φως, η ξεβαμμένη μελάνη γίνεται καθαρά ορατή κάτω από υπέρυθρο φως, με τεχνικές ανάλογες με την επισκόπηση από δορυφόρους.
Τα κείμενα της Οξφόρδης αποτελούν μέρος ενός μεγάλου αριθμού παπύρων που βρέθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα σε έναν αρχαίο σκουπιδότοπο της ελληνο-αιγυπτιακής πόλης του Οξυρύγχου.

Απομένουν χιλιάδες κείμενα να διαβαστούν μέσα στην επόμενη δεκαετία, περιλαμβανομένων έργων του Οβιδίου και του Αισχύλου. Υπάρχουν περίπου 400,000 κομμάτια παπύρων φυλαγμένα σε 800 κιβώτια στην Βιβλιοθήκη Sackler της Οξφόρδης και αποτελούν το μεγαλύτερο όγκο κλασσικών ελληνικών χειρογράφων του κόσμου.
Οι ακαδημαϊκοί χαιρέτησαν με ενθουσιασμό την νέα ανακάλυψη η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση κατά 20% των σωζόμενων ελληνικών έργων.

Μέσα στα έως τώρα άγνωστα κείμενα που κατόρθωσαν να διαβάσουν με την τεχνική αυτή, περιλαμβάνονται τμήματα της χαμένης από καιρό τραγωδίας «Επίγονοι» του Σοφοκλή, μέρος μιας χαμένης νουβέλας του Έλληνα συγγραφέα Λουκιανού του 2ου αιώνα, άγνωστο κείμενο του Ευριπίδη, μυθολογική ποίηση του ποιητή Παρθένιου του 1ου αι. π.Χ, έργο του Ησίοδου του 7ου αι., και ένα επικό ποίημα του Αρχίλοχου, ενός διαδόχου του 7ου αι. του Ομήρου, που περιγράφει γεγονότα που οδήγησαν στον Τρωικό πόλεμο.

«Είναι τα πιο φανταστικά νέα. Υπάρχουν δύο πράγματα εδώ. Το πρώτο είναι πόσο φοβερά επηρέαζαν τις επιστήμες και τις τέχνες οι Έλληνες. Το δεύτερο είναι πόσο λίγα από τα γραπτά τους σώζονται » λένε οι Άγγλοι επιστήμονες... conspiracyfeeds)

www.kontranews.gr

πηγή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΜΕ ΥΠΕΡΥΘΡΟ ΦΩΣ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΤΟΥΝ 40.000 ΠΑΠΥΡΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ! "

Έχεις αυτό που θες

Του Νίκου Λυγερού

Για την ελληνική ΑΟΖ και τον ελληνικό ζεόλιθο, πρέπει να σκεφθείς ότι έχεις αυτό που θες και αν το θες, έχεις αυτό που αξίζεις. Έχουμε στρατηγικό ορυκτό πλούτο και στη θάλασσα και στη ξηρά κι αναρωτιόμαστε ακόμα και τώρα τι πρέπει να κάνουμε για ν’αλλάξουμε τα δεδομένα της οικονομίας της πατρίδας μας έχουμε γεμίσει με ειδικούς ασχετοσύνης που δεν ξέρουν καν τι είναι επιστήμη για να δικαιολογήσουν πολιτικές απραξίες ενώ δεν μπορεί να υπάρχει καμιά δικαιολογία. Οι υδρογονάνθρακες και ο ζεόλιθος δεν είναι αφαιρετικές έννοιες μαθηματικών μοντέλων αλλά ελληνικής πραγματικότητας που πρέπει να αξιοποιήσουμε για ν’ αποφύγουμε και τις πιέσεις που δεχόμαστε από ενέργειες που καταπατούν παντελώς τους ανθρώπους και το περιβάλλον. Τώρα θέλουμε δε θέλουμε, οι ΑΟΖ και Ζεόλιθος ανήκουν στην υψηλή στρατηγική της Ελλάδας. Κι αν μερικοί λένε ότι είναι μόνο λόγω ανάγκης που εμφανίστηκαν αυτά τα θέματα πρέπει να θυμηθούν ότι ακόμα και ο Χριστός εμφανίστηκε για τον ίδιο λόγο. Σημασία έχει τώρα η υλοποίηση μιας αναμονής που έγινε ετοιμότητα λόγω της προετοιμασίας μας αφού τώρα γνωρίζουμε και τα μεγέθη και τα αποτελέσματα. Η πατρίδα μας χρειάζεται όχι μόνο ανάπτυξη αλλά πρώτα από όλα ανάκαμψη. Αυτό θέλει η πατρίδα και ο λαός μας, όλα τα άλλα είναι είναι απλώς λεπτομέρειες μικροπολιτικής.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=15615&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Έχεις αυτό που θες"

Το αιώνιο μυστήριο με την σορό του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ο Μέγας Αλέξανδρος, οι πρώτοι Χριστιανοί, η Καθολική εκκλησία και μια γνωστή κρύπτη με ένα κρυμμένο μυστικό. Μπορεί ο παρακάτω συσχετισμός ιστορικών γεγονότων και εικασιών να είναι πραγματικός; Σκέψου, έχει το δικαίωμα μια θρησκευτική εξουσία να αποκρύψει μια ιστορική "αλήθεια";

Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο μεγάλος αυτός αρχαίος Έλληνας στρατηλάτης, είναι σίγουρα μια από τις πιο γνώριμες προσωπικότητες της αρχαιότητας.

Στην Ελλάδα είναι γνωστός ως ο άνθρωπος που ένωσε τα διάφορα ελληνικά φύλα και μέσα από τις κατακτήσεις του μετέδωσε τον ελληνικό πολιτισμό σε ένα μεγάλο τμήμα του τότε γνωστού κόσμου.

Στην Περσία είναι γνωστός ως ο μεγάλος αντίπαλος. Σε χώρες από όπου πέρασε ή και δεν πέρασε λένε ιστορίες και θρύλους γι’ αυτόν. Στα βάθη της κεντρικής Ασίας υπάρχουν φυλές που ακόμη και σήμερα θεωρούν εαυτούς απόγονους του Αλέξανδρου και των στρατιωτών του.

Σε όλους αυτούς του θρύλους και τις ιστορίες σχετικά με τον Αλέξανδρο ήρθε πρόσφατα να προστεθεί και μια ακόμη. Ο Βρετανός μελετητής Andrew Chugg υποστηρίζει πως έχει εντοπίσει τη σορό του Αλέξανδρου.

Η περιγραφή των γεγονότων που εξιστορεί από την μια φαίνονται να ακολουθούν κάποια λογική, από την άλλη μοιάζουν με παραμύθι. Ας πάρουμε όμως
τα πράγματα από την αρχή.

Το 334 π.Χ. αφού ο Αλέξανδρος εδραίωσε την κυριαρχία του στην Ελλάδα, ξεκίνησε την εκστρατεία του ενάντια στην Περσική Αυτοκρατορία. Μετά από αλλεπάλληλες νίκες έφτασε στην Ινδία όπου νίκησε τον Πόρο στη μάχη του Υδάσπη το 326 π.Χ..

Στόχος του ήταν να συνεχίσει τις εκστρατείες αλλά οι στρατιώτες του αρνήθηκαν. Ο Αλέξανδρος δέχτηκε και ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής. Αφού οργάνωσε την αυτοκρατορία σταμάτησε στη Βαβυλώνα και άρχισε να καταστρώνει σχέδια για την κατάκτηση της Αραβικής Χερσονήσου.

Δεν πρόλαβε όμως να τα εκπληρώσει. Στις 10/11 Ιουνίου του 323 π.Χ., λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει την νέα εκστρατεία του, πέθανε. Δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα από τι.

Η πιο πιθανή εκδοχή είναι να πέθανε από ελονοσία. Λίγο πριν πεθάνει είχε οδηγήσει μια ανιχνευτική αποστολή σε παραποτάμους του Ευφράτη με ελώδεις περιοχές γεμάτες κουνούπια.

Το σώμα του Αλέξανδρου ταριχεύθηκε και φαίνεται πως σκοπός των υπασπιστών του, ή τελευταία του επιθυμία, ήταν να θαφτεί στη Μακεδονία ποτέ όπως δεν έφτασε εκεί. Με τον θάνατο του ξέσπασαν διαμάχες ανάμεσα στους αξιωματικούς του για την διαδοχή.

Ο Πτολεμαίος, ένας από τους στενότερους φίλους του Αλέξανδρου, πήρε την Αίγυπτο και μαζί το σώμα του Αλέξανδρου το οποίο μετέφερε στην Μέμφιδα. Αργότερα, ο γιος του Πτολεμαίου, Πτολεμαίος Β’ έχτισε ένα ένδοξο μαυσωλείο στην Αλεξάνδρεια και μετέφερε την σορό του Αλέξανδρου εκεί.

Στην Αλεξάνδρεια η σορός έμεινε με βεβαιότητα για τους επόμενους περίπου έξι αιώνες και έγινε αντικείμενο μεγάλων τιμών. Φημισμένοι Ρωμαίοι όπως ο Πομπήιος, ο Ιούλιος Καίσαρας και ο Αύγουστος Καίσαρας επισκέφθηκαν το μαυσωλείο για να αποδώσουν τιμή στον μεγάλο στρατηλάτη.

Όποιος επιφανής Ρωμαίος ή άλλος επισκεπτόταν την Αλεξάνδρεια, σχεδόν με βεβαιότητα πήγαινε και στο μαυσωλείο του Αλέξανδρου. Το 215 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Καρακάλας έκλεισε τον τάφο για το κοινό.

Τα ίχνη του μαυσωλείου γίνονται ισχνά προς το τέλους του 3ου αν και μια αναφορά του Πατριάρχη Γεωργίου που χρονολογείται στο 361 μ.Χ. φαίνεται να υπονοεί ότι το μαυσωλείο ήταν ακόμη ακέραιο.

Το 365 μ.Χ. η Αλεξάνδρεια γνώρισε ένα μεγάλο σεισμό και το επακόλουθο τσουνάμι φαίνεται πως κατέστρεψε το μαυσωλείο. Προς το τέλος του αιώνα υπάρχει αναφορά ότι το σώμα του Αλέξανδρου ήταν ακόμη εκεί.

Λίγο αργότερα όμως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι οι Αλεξάνδρειοι δεν γνώριζαν που βρίσκεται ο τάφος. Το ίδιο λέει και ο Θεοδώρητος λίγες δεκαετίες μετέπειτα. Μπορούμε λοιπόν να πούμε με αρκετή βεβαιότητα ότι η σορός του Αλέξανδρου χάθηκε γύρω στα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ.

Τι απέγινε; Πολλοί νομίζουν ότι όταν η Αυτοκρατορία έγινε Χριστιανική, οι Χριστιανοί καταλήφθηκαν από καταστρεπτική μανία και κατέστρεψαν πάμπολλα έργα τέχνης, κτίρια κλπ. Γιατί όχι λοιπόν και το σώμα του Αλέξανδρου.

Ο James Hannam όμως έχει αποδείξει με προσεκτική μελέτη των πηγών ότι τα περί καταστροφών από Χριστιανούς είναι ένας μεγάλος μύθος, δυστυχώς συχνά αναμασούμενος.

Αν το σώμα λοιπόν δεν καταστράφηκε, τι απέγινε; Το πιθανότερο είναι ότι με την εδραίωση του Χριστιανισμού στην Αίγυπτο προσκυνήματα στον τάφο του Αλέξανδρου δεν θεωρούνταν πλέον πρέποντα και έτσι το σώμα του ίσως αποθηκεύτηκε σε κάποια κρύπτη μέσα ή κοντά στο κατεστραμμένο πλέον μαυσωλείο.

Η ιστορία θα μπορούσε να τελειώσει εδώ, όμως έχει και συνέχεια και μάλιστα εντυπωσιακή. Λίγο μετά την εξαφάνιση της σορού του Αλέξανδρου εμφανίζεται μια άλλη σορός, η σορός του Ευαγγελιστή Μάρκου.

Είναι η εποχή που οι Χριστιανοί, σε συνέχιση αρχαίων παγανιστικών προτύπων, αρχίζουν να αποδίδουν τιμές σε λείψανα και σορούς αγίων ανθρώπων.

Κάθε πόλη "έπρεπε" πλέον να έχει το λείψανο της και για την Αλεξάνδρεια το πιο κατάλληλο ήταν αυτό του Ευαγγελιστή Μάρκου, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εδραίωση των πρώτων Χριστιανικών εκκλησιών της πόλης.

Υπήρχε όμως ένα διπλό πρόβλημα. Πρώτον, σύμφωνα με τις πλέον έγκυρες πηγές, ο Ευαγγελιστής Μάρκος μαρτύρησε στην Αλεξάνδρεια το 68 μ.Χ. και οι ειδωλολάτρες έκαψαν κατόπιν το σώμα του.

Δεύτερον, ακόμη και αν δεν το είχαν κάψει είναι γνωστό ότι οι Χριστιανοί δεν ταρίχευαν τους νεκρούς. Οπότε λοιπόν η σορός του "Μάρκου" αποκλείεται να ήταν η πραγματική σορός του Ευαγγελιστή Μάρκου. Τότε λοιπόν ποιανού ήταν;

Η Αίγυπτος βέβαια δεν έχει έλλειψη από ταριχευμένα σώματα. Τις περισσότερες φορές όμως αυτά είναι καλά κρυμμένα σε τάφους και είναι απίθανο οι Χριστιανοί να άρχισαν τις συλήσεις τάφων για να βρουν μια σορό.

Είναι πολύ πιθανότερο να βρήκαν τυχαία, ή εν γνώση την καλοδιατηρημένη σορό του Αλέξανδρου με το λευκό δέρμα και τα ξανθά μαλλιά και να την "βάφτισαν" Ευαγγελιστής Μάρκος.

Φυσικά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να αποδειχθεί και παραμένει μια εικασία. Το σίγουρο είναι ότι η σορός του Αλέξανδρου χάνεται από την ιστορία στα τέλη του 4ου αιώνα και πολύ σύντομα εμφανίζεται η σορός του Ευαγγελιστή Μάρκου που δεν μπορεί να ήταν όμως του Ευαγγελιστή Μάρκου.

Δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι, αλλά είναι πολύ πιθανό οι δυο σοροί να είναι στην πραγματικότητα μια, αυτή του Αλέξανδρου.

Η σορός του "Μάρκου" έμεινε στην Αλεξάνδρεια για περίπου 400 χρόνια. Το 827 μ.Χ. δυο έμποροι από την Βενετία μετέφεραν το σώμα στη Βενετία όπου και παραμένει μέχρι σήμερα σε μια κρύπτη στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου.

Υπάρχει λοιπόν μια σοβαρή πιθανότητα η σορός στην κρύπτη της εκκλησίας του Αγίου Μάρκου να είναι αυτή του Αλέξανδρου. Αν έχεις επισκεφθεί την Βενετία και την εκκλησία του Αγίου Μάρκου τότε ίσως να ήσουν σε απόσταση αναπνοής από τον μεγάλο αρχαίο στρατηλάτη χωρίς να το ξέρεις!

Υπάρχει τρόπος να μάθουμε αν αυτό το σενάριο αληθεύει; Ναι και όχι. Επιστημονικά, ναι. Μια προσεκτική μελέτη θα μπορούσε να επιβεβαίωση την ταυτότητα καθώς γνωρίζουμε για τραυματισμούς και άλλα χαρακτηριστικά του.

Στην πραγματικότητα μάλλον όχι. Η Καθολική Εκκλησία αρνείται να δώσει άδεια για να γίνει μια τέτοια μελέτη με το σκεπτικό ότι η σορός είχε εξεταστεί οπτικά το 1815 και 1835 όχι βέβαια με σκοπό να γίνει πιθανή ταύτιση με τον Αλέξανδρο αλλά για άλλους λόγους.

Το μυστήριο λοιπόν για το αν στην Βενετία υπάρχει η σορός του Αλέξανδρου ίσως παραμείνει μυστήριο για αρκετές δεκαετίες ακόμη.

Πηγή

Πηγη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το αιώνιο μυστήριο με την σορό του Μεγάλου Αλεξάνδρου"

Ζεόλιθος και Περιφέρεια

Του Νίκου Λυγερού

Η ανάδειξη του ελληνικού ζεόλιθου δεν είναι πια ένα όραμα αλλά μια πραγματικότητα για την περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Ο ελληνικός ζεόλιθος έχει μπει κυριολεκτικά στο πρόγραμμα της Περιφέρειας αφού τώρα γνωρίζει και τα οφέλη του ζεόλιθου. Πολλές περιοχές έχουν πια αποτελέσματα πρακτικά στον τομέα της γεωργίας αφού έχει γίνει ενσωμάτωση και ψέκασμα ζεόλιθου και βλέπουν πια την ποιότητα των προϊόντων. Τα σκόρδα της Νέας Βύσσας που αποτελούν το 70% της εθνικής παραγωγής, έχουν περάσει στη φάση της συλλογής. Έτσι όλοι μας μπορούμε να δούμε τη διαφορά στις οργανοληπτικές ιδιότητες. Τα σκόρδα που δοκιμάσαμε δεν είχαν καμιά σχέση με τα συμβατικά. Είναι πιο μεγάλα, δίχως μύκητες, με μια πανέμορφη λευκή βάση, ένα γνήσιο άρωμα και μια γεύση ασυναγώνιστη. Περιμένουμε ανάλογα αποτελέσματα και με τα σπαράγγια. Στο ενδιάμεσο η Περιφέρεια ενεργοποιείται όλο και πιο δυναμικά σε συντονισμό και με το Δήμο Αλεξανδρούπολης που έχει ζητήσει άδεια έρευνας για την περιοχή Κίρκης, την οποία επισκεφθήκαμε για να δώσουμε τα πρώτα πρακτικά δεδομένα για τον ζεόλιθο. Ο συνδυασμός αυτών των κινήσεων με την καταπολέμηση του δάκου για την προστασία των ελαιώνων, πρέπει να δώσει το παράδειγμα και σε άλλες περιοχές όσον αφορά στις εφαρμογές του ζεόλιθου γιατί είναι το μέλλον μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=15614&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ζεόλιθος και Περιφέρεια"

Από την Κρήτη ξεκινούν οι εκθέσεις για το Έτος Ελ Γκρέκο

Στις 20 Ιουνίου τα εγκαίνια

Από το Ηράκλειο της Κρήτης, τη γενέτειρα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, ξεκινά ο ελληνικός κύκλος εκθέσεων για το Έτος Ελ Γκρέκο, με αφορμή τη συμπλήρωση, φέτος, 400 χρόνων από τον θάνατο του κορυφαίου ζωγράφου.

Συγκεκριμένα, την Παρασκευή 20 Ιουνίου, στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης εγκαινιάζεται η έκθεση «Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος μεταξύ Βενετίας και Ρώμης» η οποία είναι αφιερωμένη στην ιταλική περίοδο του καλλιτέχνη. Η έκθεση θα διαρκέσει ώς τις 25 Οκτωβρίου και από τις 21 Νοεμβρίου ως και την 1η Μαρτίου του 2015 θα φιλοξενηθεί στο Μουσείο Μπενάκη, που τη συνδιοργανώνει μαζί με το κρητικό μουσείο.

Αντίστοιχες εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Άλεξ Μυλωνά-Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Παράλληλα, στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο θα παρουσιαστεί η έκθεση «Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος πριν από τον El Greco». Η έκθεση, που εγκρίθηκε από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, εστιάζει στην επίδραση που άσκησαν το κοινωνικό και καλλιτεχνικό περιβάλλον της Κρήτης στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του καλλιτέχνη. Θα διαρκέσει από 19 Νοεμβρίου 2014 έως 31 Μαρτίου 2015 και θα εμπλουτιστεί με μια σειρά έργων από Εφορείες Αρχαιοτήτων και δημόσια αρχαιολογικά μουσεία.

Μεταξύ αυτών ένας θησαυρός νομισμάτων από το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, ένα μετάλλιο για τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου από το Αρχαιολογικό Μουσείο Ρεθύμνου, η εικόνα του ζωγράφου Γεωργίου Κλόντζα (επίσης από τον Χάνδακα της Κρήτης) με θέμα την Κοίμηση της Θεοτόκου (δεύτερο μισό του 16ου αιώνα) από το μητροπολιτικό παρεκκλήσι του Ευαγγελισμού τής Παναγίας στην Κω, πλάκες από ταφικά μνημεία, πινάκια κ.ά.

Η έκθεση διαρθρώνεται σε τρεις ενότητες, που καλύπτουν χρονικά το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα και γεωγραφικά την περιοχή της Κρήτης και της ευρύτερης ανατολικής Μεσογείου.

Εξελίσσεται σπονδυλωτά σε όλους τους διαθέσιμους χώρους περιοδικών εκθέσεων του Μουσείου, με την πρώτη ενότητα, που φέρει τίτλο «H εικόνα της Κοινωνίας» να χωρίζεται σε τρεις μικρότερες: στην «Κρήτη της Βενετίας» με αναφορές στο Βασίλειο της Κρήτης, στους δρόμους του εμπορίου, στη ναυμαχία της Ναυπάκτου και στην στρατιωτική ισχύ, στην «Ύπαιθρο» που αναφέρεται στους πάροικους, τα χωριά και τους ναούς της υπαίθρου, τους φεουδάρχες και τις μονές και, τέλος, στην «Πόλη» που εστιάζει στην οχύρωση των πόλεων, το αστικό τοπίο, τη χρονογραφία του Γεωργίου Κλόντζα, τα μοναστικά τάγματα, τη θρησκεία, την αντιμεταρρύθμιση, τις κοινωνικές διαφορές, την οικοτεχνία, το χρήμα κλπ.

Η δεύτερη ενότητα έχει τίτλο «Λογιοσύνη και παραγωγή εικόνων» και θα ασχοληθεί με θέματα όπως η λογιοσύνη, η αγορά των εικόνων, τα εργαστήρια και οι ζωγράφοι, ενώ στην τρίτη ενότητα με τίτλο «Οι εικόνες» θα παρουσιαστούν οι εικόνες του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου «Ο Ευαγγελιστής Λουκάς» και «Η Προσκύνηση των Μάγων» από το Μουσείο Μπενάκη, «Η Κοίμηση της Θεοτόκου» από τη Μητρόπολη Σύρου, «Ο Άγιος Ιάκωβος προσκυνητής» από το Μουσείο Santa Cruz στο Τολέδο, «Ο Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος» από το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βαλένθια και «Ο Άγιος Φραγκίσκος και φρα Λεόνε» από την Πινακοθήκη της Μπρέρα στο Μιλάνο.

Η έκθεση θα πλαισιωθεί επίσης με 24 έργα από πολιτιστικούς φορείς της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Αυστρίας και από τον Ναό των Αγίων Αρχαγγέλων στο Σαράγεβο.

Πηγή: in.gr

Πηγη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Από την Κρήτη ξεκινούν οι εκθέσεις για το Έτος Ελ Γκρέκο "

Οι λύσεις του Λυκούργου για την αντιμετώπιση της κρίσης

Ένα από τα πρώτα μέτρα που έλαβε ο Λυκούργος ήταν η κατάργηση του νομίσματος και η αντικατάστασή του με δύσχρηστα ογκώδη σιδερένια νομίσματα...
Χιλιάδες χρόνια αργότερα, ένας μεγάλος του πνεύματος και της τέχνης, ο Ριχάρδος Βάγκνερ, τοποθετούσε στον χρυσό του Ρήνου όλα τα κακά του κόσμου. Το χρήμα ήταν το...... κακό και αυτό ο Λυκούργος το είχε διαπιστώσει πριν από 28 ολόκληρους αιώνες.

"Δεύτερο έργο του Λυκούργου, και το πιο τολμηρό απ' όλα, είναι... ο αναδασμός της γης. Υπήρχε τότε φοβερή ανισότητα και έρχονταν στην πόλη πολλοί ακτήμονες και άποροι επειδή τα πλούτη είχαν συσσωρευτή σε ελάχιστους.
Γι' αυτό, πολεμώντας την αναισχυντία και το φθόνο και το έγκλημα και την τρυφηλότητα και τα δύο
άλλα νοσήματα της πολιτείας, που είναι παλαιότερα και σοβαρότερα, τον πλούτο και τη φτώχεια, έπεισε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες να τα βάλουν όλα στη μέση για να γίνη αναδασμός και να ζουν μεταξύ τους όλοι ίσοι και μ ε ίση περιουσία, επιδιώκοντας να πρωτεύουν στην αρετή, σαν να μην υπήρχε καμιά άλλη ανάμεσά τους διαφορά και ανισότητα παρά αυτή που την ορίζει η καταδίκη του κακού και ο έπαινος του καλού πολίτη.
Και κάνοντας πράξη το έργο του μοίρασε την άλλη λακωνική γη σε τριάντα χιλιάδες κλήρους για τους περιοίκους κι αυτήν που αποτελούσε την Σπάρτη σε εννιά χιλιάδες (γιατί τόσοι έγιναν οι κλήροι των Σπαρτιατών).»ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΒΙΟΣ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ
«Λένε πως όταν κάποτε ο Λυκούργος, χρόνια πολλά μετά τον αναδασμό της γης, γύριζε από ένα ταξίδι και είδε να έχουν πριν λίγο θερίσει στους αγρούς, καμαρώνοντας τους σωρούς, ίσους τον ένα δίπλα στον άλλο, χαμογέλασε και είπε σ' αυ τούς που ήταν μαζί του, πως η Λακωνική ολόκληρη μοιάζει με χώρα που ανήκει σε αδέλφια, που μόλις έκαναν τη μοιρασιά».
Πρώτος ο Λυκούργος, πρώτη η Αρχαία Σπάρτη αντελήφθη αυτό που αργότερα έγινε η μάστιγα της ανθρωπότητας, την δουλεία του χρήματος! Κάποτε οι ισχυροί είχαν τον έλεγχο των υλικών αγαθών, σήμερα τα πράγματα έχουν αντιστραφεί, αυτοί που έχουν τον έλεγχο των υλικών αγαθών είναι και οι ισχυροί.
Αυτήν την αντιστροφή των πραγμάτων, αυτόν τον βιασμό της φύσης που επέρχετο προσπάθησε να προλάβει ο Λυκούργος περιορίζοντας στο ελάχιστο την κοινωνική αδικία, εγκαθιστώντας μια κατάσταση οικονομικής ισότητας μεταξύ των πολιτών και προχω ρώντας σε ένα πρακτικό μέτρο για την επίτευξη αυτού του σκοπού.
Στην κατάργηση των χρυσών και αργυρών νομισμάτων και στην αντικατάσταση τους με δυσκίνητα σιδερένια νομίσματα ούτως ώστε όταν καθιερώθηκε αυτό το μέτρο, όπως ανα φέρει ο Πλούταρχος, πολλών ειδών αδικήματα εξηφανίσθησαν από την Λακεδαίμονα. Πρώτος, δηλαδή ό Λυκούργος, "πρώτη η Αρχαία Σπάρτη ήταν η Πολιτεία εκείνη που κατήργησε τον χρυσό από βάση της οικονομίας της."
πηγή
Πηγή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι λύσεις του Λυκούργου για την αντιμετώπιση της κρίσης"

1912: ΟΤΑΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ!!!

!

 

*Η κορύφωση: Ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει τη Θεσσαλονίκη
*Μια σύγκριση του ηρωικού παρελθόντοςμε το παρόν, φυγοστράτων πολιτικών 
Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Σήμερα μας φαίνεται απίστευτο, αλλά υπήρξαν εποχές, που αρκετοί βουλευτές και οι πρώην βουλευτές, έσπευδαν να καταταγούν εθελοντικά στο στράτευμα όταν η Ελλάδα κινδύνευε!!! ‘Όχι όπως στις μέρες μας με τους πολλούς αστράτευτους κοινοβουλευτικούς άνδρες…

Και αυτό φάνηκε κατά τρόπο μεγαλειώδη στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912- 1913, οι οποίοι διπλασίασαν τότε την Ελλάδα.
Αρκετοί βουλευτές τότε αλλά και πρώην βουλευτές χωρίς να υπολογίζουν τα προβλήματα της ηλικίας τους, έσπευσαν να καταταγούν και να πολεμήσουν δίνοντας ακόμα και τη ζωή τους όπως για παράδειγμα, ο πρώην βουλευτής Κέρκυρας Λορέντζος Μαβίλης. 
Σήμερα, δεν γνωρίζουμε όλους τους κοινοβουλευτικούς άνδρες που έσπευσαν τότε να κάνουν το καθήκον τους και μάλιστα εθελοντικά.
Γνωρίζουμε όμως μερικούς, που τα ονόματά τους περιέχονται κατά τρόπο απροσδόκητο σε μια ανοιχτή επιστολή (31 Ιουλίου 1913) του τότε πολεμικού ανταποκριτή της εφημερίδας «Πατρίς» Β. Κατωπόδη. Ο Κατωπόδης έκανε το καθήκον του σαν στρατιώτης στα μέτωπα της Μακεδονίας και της Ηπείρου και σαν δημοσιογράφος, στέλνοντας δεκάδες ανταποκρίσεις στην εφημερίδα του  Σπ. Σίμου προσωπικού φίλου του Ελευθέριου Βενιζέλου. Ο Σίμος που ήταν τότε εκτός από διευθυντής της «Πατρίδος» και βουλευτής, είχε τοποθετηθεί ως πολιτικός σύμβουλος του στρατηγού Σαπουντζάκη στο μέτωπο της Ηπείρου.

*Ο τίτλος της επιστολής Χατζηγιάννη στη "Νέα Ημέρα".
Η διαμάχη Κατωπόδη- Χατζηγιάννη
Το καλοκαίρι του 1913 ξέσπασε μια διαμάχη, όταν ο δημοσιογράφος της «Νέας Ημέρας» Γρηγόριος Βασιλάς, με ανοιχτή επιστολή του γραμμένη στο Δεδέαγατς  (25 Ιουλίου 1913) επέκρινε Αθηναίους πολεμικούς ανταποκριτές, ότι έστελναν φανταστικές περιγραφές μαχών, που τις έγραφαν στα γραφεία τους
Ο βουλευτής  της Λάρισας Δημήτριος Χατζηγιάννης, με επιστολή του στην εφημερίδα «Νέα Ημέρα» (δημοσιεύθηκε στις 27 Ιουλίου 1913) είχε κατηγορήσει τον Τύπο, γιατί δεν έστειλε απεσταλμένους στην περιοδεία του ως μέλους κοινοβουλευτικής επιτροπής, στις περιοχές της Θράκης, τις οποίες είχαν καταστρέψει οι Βούλγαροι στρατιώτες υποχωρώντας. Υπογράμμιζε μάλιστα ότι η ελληνική κοινοβουλευτική επιτροπή δεν είδε Έλληνες δημοσιογράφους στα μέρη όπου σημειώθηκαν οι Βουλγαρικές θηριωδίες, όπως στο Δεμίρ Ισσάρ (σήμερα Σιδηρόκαστρο) στις Σέρρες και το Δοξάτο Δράμας. Τουναντίον, έλεγε, ότι συνάντησε ξένους δημοσιογράφους. Φυσικά εξαιρούσε τον Γρηγόριο Βασιλά, απεσταλμένο της «Νέας Ημέρας».
Ο Χατζηγιάννης κατηγόρησε ευθέως τους Αθηναίους δημοσιογράφους ότι έγραφαν περιγραφές μαχών από τα γραφεία τους είτε της Θεσσαλονίκης είτε της Αθήνας!

*Η κατάληξη της επιστολής Χατζηγιάννη με την υπογραφή του
Τότε ο Βασίλειος Κατωπόδης έστειλε ανοιχτή επιστολή κατακεραυνώνοντας τον Χατζηγιάννη για την υπηρεσία του στο Στράτευμα, στο οποίο είχε καταταγεί εθελοντικά (στον πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο), αν και ήταν ήδη βουλευτής.
«Ωσεί δε μνησικακών- έγραφε ο Κατωπόδης- διότι οι Έλληνες δημοσιογράφοι δεν σου έκαναν την τιμήν  να σου γίνουν ουρά, εκτρέπεσαι εις ύβρεις και συκοφαντίας κατά των μεν- ότι δήθεν δεν είδες Έλληνας δημοσιογράφους εις το στρατόπεδον ενώ πράγματι το αντίθετον συνέβη, ημείς ουδέποτε σε είδομεν- και δίδεις πιστοποιητικά ικανότητος εις τους δε, εις εκείνους δηλαδή, που σου έκαναν ουράν εις Γκιουμουλτζίναν και Δεδέαγατς…».
Ο Κατωπόδης αναφέρεται στην έντονη παρουσία του στις πολεμικές επιχειρήσεις και κατηγορεί ευθέως τον βουλευτή:
«Ως ενθυμείσαι πριν με συναντήσεις εις την Μακεδονίαν, με συνήντησες εις την Άρταν, όπου καθ’  ήν εποχήν οι Έλληνες ηγωνίζοντο εις τας οροσειράς της Αετορράχης και της Μανωλιάσας, συ στρατιώτης ων και βουλευτής μαζύ, προετίμας να κρύπτεσαι  επί μήνας ολοκλήρους κάμνων τον άρρωστον  εις το νοσοκομείον της Άρτας, εις τρόπον ώστε, η στάσις σου αυτή να γίνη κοινόν σκάνδαλον μεταξύ των φιλοτίμων  και πατριωτικοτάτων πολιτών της Άρτας. Ενθυμείσαι ότι τότε οσάκις ηρχόμην εκεί χάριν των δημοσιογραφικών αναγκών, απέστρεφον το πρόσωπόν μου μόλις σε συνήντων, διότι σε διαβεβαιώ ότι μου έκαμνες αποτροπιασμόν και αηδίαν όπως έκανεν αποτροπιασμόν  εις όλους τους πολίτας της Άρτας το να σε βλέπουν να στεγάζεσαι εις τα διάφορα νοσοκομεία και να τριγυρίζης εις τους δρόμους, καθ’ ην εποχήν τα παιδιά του λαού επλήρωναν εις αίμα τον πατριωτικόν φόρον εις τα βουνά της Μανωλιάσας. Ενθυμείσαι μάλιστα ότι αυτήν την εποχήν άλλοι βουλευταί ως ο Γρανίτσας, ο Αραβαντινός, ο Καφαντάρης, ο Νεγρεπόντης ηγωνίζοντο εις την πρώτην γραμμήν ή προσέφερον πολυτίμους υπηρεσίας εις τον στρατόν». 
Ο Κατωπόδης κατηγορούσε τον Χατζηγιάννη: «Συ, ο στρατιώτης, προτίμησες να προσκολληθείς εις την κοινοβουλευτικήν επιτροπήν και να γίνεις επιτιμητής του Τύπου, ο οποίος δεν παρηκολούθησεν την μεγάλην σου δράσιν!».
Εδώ όμως ο Κατωπόδης είναι άδικος. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο δεν έλαβαν μέρος οι βουλευτές με διαταγή του υπουργείου Στρατιωτικών. 
Ανταπάντησε αμέσως ο Χατζηγιάννης με νέα επιστολή του στη «Νέα Ημέρα» (1 Αυγούστου 1913) γράφοντας μεταξύ άλλων: «Εις την εκστρατείαν της Ηπείρου  έλαβον μέρος οικειοθελώς, ενώ ηδυνάμην και εγώ να μένω εις Αθήνας, ασθενήσας δε εκ των κακουχιών, όπως και χιλιάδες άλλαι στρατιωτών, μετεφέρθην εις νοσοκομείον  της Άρτης, όπου και ενοσηλεύθην». Και παραπέμπει  ονομαστικά σε γνωματεύσεις στρατιωτικών γιατρών. 
Στη διαμάχη παρενέβη και ο πολεμικός ανταποκριτής της «Νέας Ημέρας» στην ΄Ηπειρο Νικόλαος Χ. Λάσκαρις, ο οποίος σε επιστολή του στην εφημερίδα του (28 Αυγούστου 1913) κατηγορούσε μεταξύ άλλων τους Αθηναίους πολεμικούς ανταποκριτές ως «γράφοντες τον πόλεμον από το… κρεβάτι τους».


Βουλευτές φανταράκια στον πόλεμο
Ας δούμε όμως ποιοι ήταν οι βουλευτές, που επαινεί ο Κατωπόδης, ότι πολέμησαν ακόμα και στην πρώτη γραμμή, αλλά και ορισμένους άλλους:

• Ο δικηγόρος Παναγιώτης Αραβαντινός, που γεννήθηκε το 1882 και εκλεγόταν  βουλευτής Αργολιδοκορινθίας.

Εξελέγη βουλευτής από 28 Νοεμβρίου 1910 έως 29 Δεκεμβρίου 1911. Στη συνέχεια από 11 Μαρτίου 1912 έως 18 Απριλίου 1915 (δηλαδή όταν διεξάγονταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ήταν βουλευτής). Επανεξελέγη κατά τα έτη 1923-1925 και ως βουλευτής Ψαρών για τη Βουλή των ετών, 1928-1932, Πέθανε στις 27 Απριλίου 1932.

• Ο συγγραφέας Στέφανος Γρανίτσας  υπήρξε βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας.

Εξελέγη από 8 Αυγούστου 1910 έως 12 Οκτωβρίου 1910. Ακολούθως εξελέγη από 28 Νοεμβρίου 1910 έως 29 Δεκεμβρίου 1911 και  από 11 Μαρτίου 1912 έως 18 Απριλίου 1915 (δηλαδή όταν διεξάγονταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ήταν βουλευτής). Κατόπιν επανεξελέγη  στη Βουλή των ετών 1915-1920. Πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου 1915.

*Ο Στέφανος Γρανίτσας
Ο Στέφανος Γρανίτσας πολέμησε ως ανθυπολοχαγός. Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Πατρίς»  (6 Δεκεμβρίου 1912) το όνομα του Γρανίτσα, ως επικεφαλής δυνάμεως είχε γίνει περιώνυμο στην περιοχή του Σουλίου, μαζί με τα ονόματα των οπλαρχηγών Φουρτούνα (παλαιός Μακεδονομάχος), Κολοβού και Λεοντίου.
Σύμφωνα με την εφημερίδα "Νέα Ημέρα" (8-11-1912) ο οπλαρχηγός Γρανίτσας με 20 άνδρες βοηθώντας και τον Κρητικό οπλαρχηγό Κ. Μάνο βάδισε σε μια περίπτωση από τη Ζώριτσα της Άρτας και έφτασε στην κορυφή του βουνού, αφού καθ' όδόν εξουδετέρωσε μια συμμορία Τσάμηδων.

• Ο πολιτικός Γεώργιος Καφαντάρης γεννήθηκε το 1872 στην Ανατολική Φραγκίστα Ευρυτανίας.

*Ο Γεώργιος Καφαντάρης
Εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας από 20-2-1905 έως 1-2-1906, από 26-3-1906 έως 25-3-1910 και  από 11 Μαρτίου 1912 έως 18 Απριλίου 1915 (δηλαδή όταν διεξάγονταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ήταν βουλευτής).  Επανεξελέγη ως βουλευτής Ευρυτανίας κατά τα έτη 1915-1920, 1920-1922, 1923-1925 (Εθνοσυνέλευση) , 1926-1928, 1928-1932, 1932-1933, 1933-1935, το 1936 (από 26 Ιανουαρίου έως 4 Αυγούστου 1936).
Υπηρέτησε σε διάφορα υπουργεία και το 1924 ανέλαβε για σύντομη θητεία την πρωθυπουργία.
Όταν άρχισε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος παρουσιάσθηκε και κατετάγη στο Α΄Σύνταγμα.

• Ο Μιλτιάδης Νεγρεπόντης,  γεννήθηκε στη Μασσαλία.

Εξελέγη βουλευτής Αττικής από 28 Νοεμβρίου 1910 έως 20 Δεκεμβρίου 1911(Β΄ Αναθεωρητική Βουλή) από 11 Μαρτίου 1912 έως 18 Απριλίου 1915 (δηλαδή όταν διεξάγονταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ήταν βουλευτής) και από 31 Μαΐου 1915 έως 29 Οκτωβρίου 1915, από 12 Ιουλίου 1917 έως 10 Σεπτεμβρίου 1920. Διετέλεσε δύο φορές υπουργός Οικονομικών.
Αξίζει να σημειωθεί  ότι κατά τους Βαλκανικούς, διοργάνωσε πρώτος τη στρατιωτική υπηρεσία αυτοκινήτων και τη διηύθυνε κατά τη διάρκεια της θητείας του.

*Ο Μιλτιάδης Νεγρεπόντης
Σε χρονογράφημα της εφημερίδας «Χρόνος» (9 Οκτωβρίου 1912) με τίτλο «Ολίγη Λάρισα» και υπογραφή Μ. (ίσως είναι ο Τίμος Μωραϊτίνης) αναφέρεται στην είσοδο του Στρατού μας στη Λάρισα και προστίθεται:«Να και τα αυτοκίνητα του Στρατηγείου. Το έν οδηγεί με στολήν λοχίου του Μηχανικού ο κ. Μ. Νεγρεπόντης, ο βουλευτής Αττινοβοιωτίας. Φέρει μεταξύ βαθμοφόρων και τον φίλον κ. Γ. Ροϊλόν τον στρατιωτικόν ζωγράφον: Μετά το 1897, το οποίον έγινε αφορμή να ζωγραφίση την «Μάχην των Φαρσάλων» και τα «Δελέρια» μας ήλθεν και πάλιν δια να ζωγραφίση την Ελλάδα της Νίκης».

• Αλλά και ο επικρινόμενος από τον Κατωπόδη βουλευτής Λάρισας Δημήτριος Χατζηγιάννης, είχε πλούσια πολιτική δράση.

Το 1910 δημοσίευσε το έργο του «Το αγροτικό ζήτημα της Θεσσαλία». Το έργο αυτό συνέβαλε στην ενημέρωση της κοινής γνώμης για την δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν στις αρχές του 20ου αιώνα οι κολλήγοι της Θεσσαλίας. 

*Ο Δημήτριος Χατζηγιάννης
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 8 Αυγούστου του 1910. Επανεξελέγη στις 11 Μαρτίου 1912 (άρα ήταν βουλευτής όταν εξερράγη ο πόλεμος). Στη συνέχεια εξελέγη ξανά βουλευτής το 1932-1933 και το 1933- 1935. Από το 1927 μέχρι το 1932 ήταν γενικός γραμματέας του Αγροτικού Κόμματος. Πολιτεύθηκε και μετά την Κατοχή και το 1947 έγινε υφυπουργός Γεωργίας και τρία χρόνια αργότερα υπουργός.  Δήμαρχος Λάρισας από το 1955-1959 η πρώτη, 1959-1964 η δεύτερη και 1967-1969 η τρίτη θητεία του) στο δημαρχιακό αξίωμα. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας.
Και πρώην βουλευτές ανταποκρίθηκαν στο προσκλητήριο της πατρίδας
Υπήρξαν όμως και οι πρώην βουλευτές, που ανταποκρίθηκαν στο προσκλητήριο της πατρίδας και έσπευσαν στα πεδία των μαχών.
Ένας από αυτούς  ήταν ο Αλέξανδρος Ρώμας. Πρώην Πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Ζακύνθου.  Στο αξίωμα του προέδρου της Βουλής αναδείχθηκε τρεις φορές και προήδρευσε συνολικά σε 175 συνεδριάσεις.
Την πρώτη φορά εξελέγη Πρόεδρος στις 3 Νοεμβρίου 1897. Για δεύτερη φορά εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής στις 7 Απριλίου 1905. Την τρίτη φορά, αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής στις 24 Σεπτεμβρίου 1909.
Στενά συνδεδεμένος με τους Γαριβαλδινούς της Ιταλίας πήρε μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ως εθελοντής του τάγματος των Ερυθροχιτώνων. Ανδραγάθησε στο μάχη του Δομοκού και προήχθη στο βαθμό του ταγματάρχη. Προηγουμένως αναμίχθηκε ενεργά στους αγώνες στήριξης της Κρητικής Επανάστασης του 1897 και μεταφέροντας τρόφιμα και εφόδια στους Κρητικούς με πλοίο συνελήφθη αιχμάλωτος από τις ναυτικές μονάδες των Μεγάλων Δυνάμεων, που είχαν αποκλείσει τη Μεγαλόνησο.
Το 1909 δημιούργησε το σώμα των «Ελλήνων Ερυθροχιτώνων», το οποίο συντηρούσε με δικά του έξοδα.

*Η είδηση του τραυματισμού του πρώην Προέδρου της Βουλής Αλεξανδρου Ρώμα 
Πολέμησε επικεφαλής του σώματος αυτού κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους στη Σιάτιστα, στα Γρεβενά, το Μπιζάνι, τη Μονή Τσέπου και διακρίθηκε ιδιαίτερα στην μάχη του Δρίσκου, όπου και τραυματίστηκε στο χέρι τον Νοέμβριο του 1912. Όταν τον μετέφεραν στο ορεινό χειρουργείο, συνάντησε εκεί τον βαριά τραυματισμένο πρώην βουλευτή της Κέρκυρας και ποιητή Λορέντζο Μαβίλη. Τον συνεχάρη και λίγο μετά, ο Μαβίλης εξέπνευσε. Ο Ρώμας στο Δρίσκο προήχθη σε αντισυνταγματάρχη επί του πεδίου της μάχης λόγω του ηρωισμού που επέδειξε.
Ο Ρώμας είχε εκλεγοταν συνεχώς βουλευτής από το 1895 έως το 1909 όταν ανατικατέστησε τον Δ. Στεφάνου, Επανεξελέγη στην Α΄Αναθεωρητική Βουλή του 1910 και στη Βουλή των ετών 1912-1915 (άρα ήταν βουλευτής όταν εξερράγη ο πόλεμος). 

*Ο Λορέντζος Μαβίλης
Είδαμε ήδη και την περίπτωση του Λορέντζου Μαβίλη. Γεννήθηκε στην Ιθάκη, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως δικαστικός. Είχε αριστοκρατική καταγωγή και ισπανικές ρίζες από την πλευρά του πατέρα του. Νωρίς ήρθε σε  επαφή του με τον «σολωμικό» πνευματικό κύκλο της Κέρκυρας, πριν καταλήξει για σπουδές στη Γερμανία.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, αφοσιώθηκε στην ποίηση γράφοντας κυρίως σονέτα και υπερασπίστηκε με θέρμη την δημοτική ως εκλεγμένος βουλευτής Κερκύρας, όταν είχε κατηγορηθεί ο Παλαμάς.

*Η είδηση του θανάτου του ποιητή και πρώην βουλευτή Λορέντζου Μαβίλη
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει, στην εθελοντική συμμετοχή του στην Κρητική Επανάσταση, τον άτυχο  Ελληνοτουρκικό Πόλεμος του 1897, καθώς και στο γεγονός ότι έχασε τη ζωή του μαχόμενος στα βουνά της Ηπείρου κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο.
Ο Λορέντζος Μαβίλης είχε εκλεγεί βουλευτής στη Β΄ Αναθεωρητική Βουλή των ετών 1910-1911.

*Ο Ιωάννης Μακρόπουλος 
Ένας νεαρός φαντάρος, που τότε δεν είχε σχέση με την πολιτική ακόμα, πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και τραυματίσθηκε στη μάχη της Μπάνιτσας στην περιοχή της Φλώρινας. Ήταν ο Ιωάννης Μακρόπουλος από τη Λαμία, ο οποίος αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής στις 15 Δεκέμβριου 1952. Προηγουμένως, τον Ιανουάριο του 1945 συμμετείχε στην κυβερνητική αντιπροσωπεία, η οποία διαπραγματεύθηκε με το ΕΑΜ τη συμφωνία της Βάρκιζας.

*Ο Αγαμέμνων Σλήμαν 
Ένας άλλος Λαρισαίος βουλευτής που πήγε εθελοντής στον Βαλκανικό Πόλεμο ήταν και ο Αγαμέμνων Σλήμαν γιος του μεγάλου αρχαιολόγου Ερρίκου Σλήμαν και της Σοφίας Εγκαστρωμένου. Κατετάγη εθελοντικά στα σύνορα της Θεσσαλίας, πριν αρχίσει ο πόλεμος, όπως έγραψε ο «Χρόνος» στις 29 Σεπτεμβρίου 1912. Ο Σωματάρχης του, ζήτησε να τον πάρει ως γραφέα του, αλλά ο Σλήμαν δήλωσε ότι επιθυμεί να πολεμήσει.
Ο Αγαμέμνων Σλήμαν είχε εκλεγεί βουλευτής στη Βουλή των ετών 1905-1906 και αργότερα στην Α' Αναθεωρητική Βουλή του 1910, στη Β΄Αναθεωρητική Βουλή των ετών 1910-1911, στη Βουλή των ετών 1912-1915 (άρα ήταν βουλευτής όταν εξερράγη ο πόλεμος). Επανεξελέγη το 1915-1917 και το 1920-1922.
Στους βουλευτές έχουμε και την περίπτωση του βουλευτή Αττικής και Βοιωτίας Δημοσθένη Σωτηρίου, που είχε τραυματισθεί. Είχε εκλεγεί βουλευτής στη Βουλή των ετών 1912-1915 ("Νέα Ημέρα" 13-11-1912).
Άλλο παράδειγμα, είναι ο πρώην βουλευτής Θεμιστοκλής Οικονομόπουλος, που έδρασε σαν οπλαρχηγός και τραυματίσθηκε στο πόδι, στο ύψωμα του Αγίου Νικολάου («Πατρίς» 9 Δεκεμβρίου 1912). Είχε εκλεγεί βουλευτής Τροιζηνίας το 1905-1906 και Αργολιδοκορινθίας στην Α΄Αναθεωρητική Βουλή του 1910.
Ο πρώην βουλευτής Παπαναστασίου Αλέξανδρος, που είχε εκλεγεί βουλευτής Αρκαδίας στην Α΄ και στη Β' Αναθεωρητική Βουλή των ετών 1910 και 1911, κατετάγη στο Α΄ Σύνταγμα κατά την "Νέα Ημέρα". Το ίδιο και ο Αντώνιος Μαυρογορδάτος  βουλευτής Σύρου στις Βουλές (7-11-1912). των ετών 1885-1886, 1890-1892 και 1905-1906. Αργότερα εξελέγη στη Βουλής των ετών 1915-1915.
Υπήρξε όμως και ένα πρώην βουλευτής που έχασε τη ζωή του στον πόλεμο εκείνο. Πρόκειται για τον Γεώργιο Καπιτσίνη πρώην βουλευτή Επιδαύρου Λιμηράς. Σκοτώθηκε στη μάχη της Σιάτιστας. Το όνομά του περιλαμβάνεται στο Δελτιο Απωλειών του υπουργείου Στρατιωτικών που δημοσιεύθησε στις 11 Νοεμβρίου 1912. Είχε διατελέσει βουλευτής κατά τα έτη 1902-1904. Ήταν πρώην στρατιωτικός που είχε παραιτηθεί και για έξι χρόνια έζησε στην Αμερική. Κατετάγη ως υπολοχαγός Πυροβολικού αν και ήθελε να γίνει αεροπόρος ("Νέα Ημέρα" 13-11-1912).
Τέλος έχουμε και την περίπτωση του πατέρα του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Κυριάκου  Μητσοτάκη (1883-1944), που διετέλεσε  βουλευτής Χανίων της Κρητικής Πολιτείας και στον Βαλκανικό Πόλεμο του 1912, ηγούμενος σώματος Κρητών εθελοντών, πολέμησε στη Μακεδονία και την Ήπειρο.
Οι Κύπριοι αδελφοί μας
Στους πολέμους που έκανε η Ελλάδα, είχε πάντα τη συμπαράσταση  των Κυπρίων αδελφών, παρά το γεγονός ότι ήταν υπό τον ζυγό ξένων.  Σ' αυτoύς ειδικά τoυς αγώvες παρά τον Αγγλικό ζυγό, πoλέμησαv εθελοντικά oι βoυλευτές του κυπριακού κοινοβουλίου  Ευάγγελος Χατζηϊωάvvoυ, Νικόλαος  Κλ. Λαvίτης και o δήμαρχoς Λεμεσoύ και πρώηv βoυλευτής Χριστόδoυλoς Σώζoς.

*Ο δήμαρχος Λεμεσού Χριστόδουλος Σώζος
Ο Σώζoς μάλιστα, έχασε τη ζωή του στις 6 Δεκεμβρίoυ 1912  στα υψώματα τoυ Πρoφήτη Ηλία κοντά  στo Μπιζάvι, έχovτας δίπλα τoυ τov βoυλευτή Ευάγγελo Χατζηιωάvvoυ, πoυ τραυματίστηκε μάλιστα σoβαρά στo πρόσωπo, αλλά τελικά διέφυγε τov κίvδυvo.
Θα με ρωτήσετε γιατί αναμόχλευσα αυτήν την ιστορία. Μα, προφανώς για να τονίσω το ηρωικό πνεύμα και τον πατριωτισμό των πολιτικών της εποχής εκείνης, σε σχέση με πολλούς φυγόστρατους πολιτικούς της εποχής μας.
Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

*Οι προφυλακές του ελληνικού στρατού 

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "1912: ΟΤΑΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ!!!"

Η Ελισάβετ «αξιοποιεί» τον Αρχιμήδη

Σχεδιάζεται η ηλεκτροδότηση κάστρου χρησιμοποιώντας εφεύρεση του Αρχαίου Έλληνα

Η βασίλισσα Ελισάβετ αποφάσισε την ηλεκτροδότηση του κάστρου του Windsor χρησιμοποιώντας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και συγκεκριμένα το νερό.

Το σχέδιο για τη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τη κυκλοφορία του νερού, βασίζεται σε δύο τεράστιες τουρμπίνες, ο σχεδιασμός των οποίων βασίστηκε στους κοχλίες που είχε εφεύρει ο Αρχαίος Έλληνας μαθηματικός και μηχανικός Αρχιμήδης.

Σκοπός του Έλληνα από τις Συρακούσες ήταν να βρει ένα τρόπο προκειμένου να μπορεί να ανεβάσει το νερό σε μεγαλύτερο υψόμετρο ώστε να γίνει ευκολότερη η ύδρευση περιοχών που βρίσκονταν σε κορυφές λόφων.

Οι δύο σύγχρονες τουρμπίνες, οι οποίες και φέρουν το όνομα του Αρχαίου Έλληνα, λειτουργούν με βάση την αρχική εφεύρεση του Αρχιμήδη αν και όχι για τον ίδιο σκοπό: η λειτουργία τους περιορίζεται απλά να περιστρέφονται με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα με τη δύναμη του νερού.

Οι δύο αυτές τεράστιες «βίδες» που ζυγίζουν 40 τόνους η κάθε μία και έχουν μήκος που ξεπερνά τα 2 μέτρα, συνδέονται με μια γεννήτρια η οποία παράγει ηλεκτρική ενέργεια από την περιστροφή τους. Ο μηχανισμός αυτός θα εγκατασταθεί στον ποταμό Thames εξασφαλίζοντας την ηλεκτροδότηση του κάστρου.

Η βασίλισσα Ελισάβετ, έδωσε την έγκριση της για τη συγκεκριμένη κατασκευή, η οποία και κόστισε πάνω από 1 εκατ. λίρες, προκειμένου να εξασφαλίσει την ηλεκτροδότηση του κάστρου στο μεγαλύτερο τουλάχιστον ποσοστό από ήπιες μορφές ενέργειας που δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον.

Υπολογίζεται ότι οι «βίδες του Αρχιμήδη», όπως είναι και το όνομα που τους έχει δοθεί, θα οδηγήσουν σε μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα κατά 790.000 κιλά το χρόνο!

Πηγή: Newsbeast.gr

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ελισάβετ «αξιοποιεί» τον Αρχιμήδη"

Τα Μπαλόνια.

Μία ομάδα ανθρώπων συμμετείχε σ’ ένα συνέδριο. Ένας ομιλητής αποφάσισε να κάνει ένα ομαδικό πείραμα. Έδωσε σε κάθε σύνεδρο από ένα μπαλόνι, και ζήτησε από τον κάθε ένα να γράψει επάνω, με μαρκαδόρο, το όνομά του/της. 

Έπειτα, μεταφέρθηκαν όλα τα μπαλόνια σε άλλο δωμάτιο. Ακολούθως, οι σύνεδροι κλήθηκαν να πάνε στο δωμάτιο εκείνο και να βρουν, μέσα σε πέντε λεπτά, το μπαλόνι με το όνομά τους.

Έγινε πανζουρλισμός. Ο ένας έσπρωχνε τον άλλον, συγκρούονταν μεταξύ ...τους, αλληλοδιαμαρτύρονταν, σκέτος χαμός. Όταν πέρασαν τα 5 λεπτά, κανένας δεν είχε βρει το μπαλόνι του.

Έτσι, ο ομιλητής ζήτησε από τον καθένα να πάρει στα χέρια του ένα μπαλόνι στην τύχη, και να το δώσει σε όποιον είχε το όνομα που ήταν γραμμένο πάνω του. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά, όλοι κρατούσαν το δικό τους μπαλόνι. Και στο σημείο αυτό, ο ομιλητής άρχισε επιτέλους να εκφωνεί τον λόγο του:

«Αυτό που έγινε τώρα, είναι αυτό ακριβώς που συμβαίνει στην ζωή μας. Όλοι γυρεύουν και κυνηγούν παντού μετά μανίας την ευτυχία, χωρίς να ξέρουν που βρίσκεται. Εγώ λέω, λοιπόν, ότι η δική μας ευτυχία, αυτή που αφηνιάζουμε να την ανακαλύψουμε, βρίσκεται στην ευτυχία των άλλων ανθρώπων. Δώστε τους χαρά, και θα την βρείτε και εσείς. Αυτός για μένα, τόσο απλά, είναι ο σκοπός της ζωής».

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα Μπαλόνια."