Εκπαιδευτικός – μαθητής: ένα εκπληκτικό ζευγάρι

John Gascoigne Lake, 1903-1975, Winchelsea from Rye

Του Νίκου Τσούλια

      Το δίδυμο εκπαιδευτικός – μαθητής ίσως να είναι το πιο σπουδαίο θεσμικό και ανθρωπιστικό ταυτόχρονα ζευγάρι που έχει δημιουργήσει η κοινωνία. Και να γιατί. Είναι το μοναδικό ζευγάρι που διατηρεί αμείωτη τη λάμψη του στο διάβα των αιώνων, αρκεί να δούμε τη διαρκή ακτινοβολία της σχολικής αίθουσας όταν όλοι οι θεσμοί έρχονται και παρέρχονται και πάντως αλλάζουν το περιεχόμενό τους ανάλογα με τα σημάδια των καιρών. Είναι το μοναδικό ζευγάρι που διαμορφώνεται κυρίως από τις πρωτογενείς και από τις ευγενέστερες ανάγκες του ανθρώπου, αρκεί να σκεφτούμε ότι η σύστασή του εδράζεται στην απορία του ανθρώπου για τον κόσμο και για τον εαυτό του.

      Είναι το μοναδικό ζευγάρι που αναζητάει συστηματικά και υπεύθυνα το «θησαυρό που κρύβει κάθε παιδί μέσα του» και παράλληλα προσβλέπει και επιδιώκει τη δημιουργία του μέλλοντος με τον πιο συστηματικό και αποτελεσματικό τρόπο, αφού η σχέση του θεμελιώνεται στο μέγα ζήτημα της γνώσης και της μάθησης, στην εγκαθίδρυση της σχέσης του ανθρώπινου βλαστού με την πραγματικότητα!

      Το περιεχόμενο της θεσμικής του σύστασης του ζευγαριού είναι πλούσιο και ποικιλόμορφο. Εδώ τίθεται η μέγιστη ευθύνη της πολιτιστικής μεταβίβασης, της καλλιέργειας της πνευματικής ελευθερίας και του στοχασμού, της διαπαιδαγώγησης στην έννοια της αρετής, της προαγωγής της δίψας για μόρφωση σ’ όλη μας της ζωή. Εδώ συγκροτείται ο πυρήνας της επαγγελματικής εξέλιξης των νέων και της κοινωνικοποίησής τους και της σύστασης των ποικίλων ανθρώπινων σχέσεων. Γι’ αυτό η Μ. Μοντεσσόρι θα σημειώσει με το μοναδική παιδαγωγική της σύλληψη ότι «ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι συγκρίσιμος με εκείνον του ήλιου, γιατί είναι αυτός που φωτίζει εκείνα που πριν ήσαν αθέατα».

      Και απ’ εδώ αφορμάται το μη θεσμικό και συνάμα ουμανιστικό περιεχόμενο της σχέσης αυτού του ζευγαριού. Γιατί η παιδαγωγική σχέση είναι αυθεντική διανθρώπινη σχέση, που δεν συνάπτεται με καμιά άμεση οικονομική αναφορά, που δεν έχει κρυφές και ανομολόγητες σκοπιμότητες, που ο γαλαξίας της φωτίζει τη ζωή του ίδιου του ανθρώπου. Η παιδαγωγική σχέση είναι ένα πανηγύρι της ζωής. Είναι ένα παιχνίδι με τον χρόνο. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι η όλη εκπαιδευτική λειτουργία συνυφαίνει τη μεταβίβαση του φορτίου του παρελθόντος ενός πολιτισμού με την ανίχνευση και τη δημιουργία βασικών κρυσταλλώσεων του απροσδιόριστου μέλλοντος. Υπάρχει έστω θεωρητική περίπτωση να υπάρξει άλλο επάγγελμα στον αιώνα τον άπαντα που να μπορεί να χαρακτηριστεί ως λειτούργημα / επάγγελμα άσκησης καθηκόντων «πνευματικών γονέων»;

      Από τη διαμαρτυρία του μικρού παιδιού στο Δημοτικό σχολείο ότι τον πείραξε ο τάδεσυμμαθητής ή ότι δεν τον παίζουν στο ποδόσφαιρο μέχρι την «εξομολόγηση» των κρυφών ονείρων ή και ακόμα και των πιο προσωπικών φαντασιώσεων των μαθητών / μαθητριών στον καθηγητή / στην καθηγήτρια που έχουν αδυναμία στο Λύκειο καταδεικνύεται η βαθιά σχέση των δύο πλευρών του παιδαγωγικού ζευγαριού και αναδύεται η θεμελίωση μιας ουσιαστικής επικοινωνίας που δύσκολα τη συναντάει κανείς στο όλο στερέωμα των αλλοτριωμένων κοινωνικών λειτουργιών μας.

      Και δεν υπάρχει άνθρωπος – χρόνια πολλά μετά την αποχώρησή του από το σχολείο – που δεν θα έχει στη μνήμη της ψυχής του τουλάχιστον έναν δάσκαλο ή μια δασκάλα, έναν καθηγητή ή μια καθηγήτρια γιατί τον επηρέασε γόνιμα και δημιουργικά στο ξεκίνημα της κοινωνικής του ζωής, στο να ανοίξει τους δικούς του δρόμους στην επαγγελματική του εξέλιξη. Και είναι αυτό το φορτίο πάντα μεγάλο και πάντα γοητευτικό για τον παιδαγωγό. Μπορεί να ομολογηθεί μέσα από μια διαπίστωση και μια ερώτηση. «Ως εκπαιδευτικός πρέπει κάθε μέρα να στρέφομαι προς τους μαθητές και το λειτούργημά μου με την αίσθηση μιας νέας αρχής, γεμάτη αιώνια αβεβαιότητα. Τι θα μπορούσε να είναι πιο ενδιαφέρον;»[i].

      Ο εκπαιδευτικός μπορεί να είναι «απέναντι» από τον μαθητή / την μαθήτρια, αλλά οφείλει να είναι και δίπλα τους αίροντας το συμβολικό χαρακτήρα της μετωπικής διδασκαλίας. Και όχι μόνο αυτό. Κατ’ ουσίαν δάσκαλος και μαθητής αλλάζουν διαρκώς τους ρόλους τους, τη μια στιγμή έχει την ευθύνη των ερωτήσεων ο δάσκαλος και την ευθύνη των απαντήσεων ο μαθητής και αμέσως μετά το σκηνικό θα ανατραπεί, τη μια στιγμή ο μαθητής μαθαίνει από τον εκπαιδευτικό και αμέσως μετά θα είναι ο εκπαιδευτικός που θα μαθαίνει από τον μαθητή για τον τρόπο που μαθαίνει ο μαθητής για να τον εντάξει δημιουργικά στον τρόπο διδασκαλίας του.

      Και αν κάποιος εκπαιδευτικός έχει το θείο χάρισμα του στοχασμού και της μαιευτικής – του δασκάλου όλων των Ελλήνων και του Δυτικού πολιτισμού, του Σωκράτη -, τότε θα πλέκεται η διδασκαλία με ερωτήσεις και απαντήσεις και θα ανοίγουν τους δρόμους της γνώσης και θα οδηγούνται στην αλήθεια μαζί δάσκαλος και μαθητής. Υπάρχει πιο όμορφο «συμβάν» απ’ αυτό το οδοιπορικό της μάθησης και της αγωγής;

[i] A. Hargreaves & M. Fullan, (1995), H εξέλιξη των εκπαιδευτικών, Αθήνα: Πατάκης, σ. 265

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εκπαιδευτικός – μαθητής: ένα εκπληκτικό ζευγάρι"

Ιούλιος 2014: η αρχή του ελληνικού ζεόλιθου

Του Νίκου Λυγερού

Ο Ιούλιος 2014 είναι τελικά ο μήνας και το έτος του ελληνικού ζεόλιθου. Μετά από ένα μακρόχρονο αγώνα για τον ελληνικό ζεόλιθο βλέπουμε τα πρώτα χειροπιαστά αποτελέσματα. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και κλιματικής αλλαγής έδωσε την έγκρισή του για την τεχνική μελέτη έρευνας βιομηχανικού ορυκτού, συγκεκριμένα του ζεόλιθου, σε έκταση 99,161 στρεμμάτων στη θέση «ΚΟΚΚΑΛΟ» των Πετρωτών, του δήμου Ορεστιάδας, νομού Έβρου ,της εταιρίας «ΟΛΥΜΠΟΣ Α.Ε.» σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.669/77. Αυτή η έγκριση έχει χορηγηθεί με εντολή του Υφυπουργού ΥΠΕΚΑ Ασημάκη Παπαγεωργίου που είχε ενημερωθεί για τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά του ζεόλιθου και για τις δυνατότητες του ελληνικού ζεόλιθου τον Οκτώβριο του 2013 μέσω του πλαισίου των στρατηγικών αποθεμάτων της Ελλάδας. Έτσι από εκείνη την στιγμή είχε εις γνώση του όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να προχωρήσει το θέμα του ζεόλιθου. Τώρα είναι ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης που υπέγραψε αυτή την έγκριση. Το πιο σημαντικό αυτής της απόφασης είναι ότι η Ελλάδα ξεκινά επίσημα τις έρευνες για τον ζεόλιθο και στη συνέχεια την εξόρυξη που περιμένει εδώ και χρόνια ο ελληνικός λαός. Αυτή η αλλαγή φάσης θα προκαλέσει μια σειρά από οικονομικές επιπτώσεις και βέβαια θα ενεργοποιήσει νέες δραστηριότητες στη Θράκη μας. Έτσι ο ελληνικός ζεόλιθος θα μπει έμπρακτα στη ζωή μας για να βοηθήσει και τον τομέα της γεωργίας αλλά και της κτηνοτροφίας με τις βελτιώσεις και την αύξηση παραγωγής που επιτρέπει η στρατηγική του χρήση.

Έγκριση τεχνικής µελέτης έρευνας βιοµηχανικού ορυκτού (Ζεόλιθος),
σε έκταση 99,161 στρεµµάτων στη θέση «ΚΟΚΚΑΛΟ», Τ.Κ. Πετρωτών, δήµου
Ορεστιάδας, νοµού Έβρου, της εταιρείας «ΟΛΥΜΠΟΣ Α.Ε.». 

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=15809&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ιούλιος 2014: η αρχή του ελληνικού ζεόλιθου"

Έκθεση «Αντρέας Κάλβος και Γιώργος Σεφέρης: Δύο ποιητές στο Λούθ»

by ellas

Η έκθεση «Αντρέας Κάλβος και Γιώργος Σεφέρης: Δύο ποιητές στο Λούθ», που παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στο Λούθ, πόλη της βόρειας Αγγλίας, πραγματεύεται την ιστορία του ποιητή Ανδρέα Κάλβου και η ζωή του, από τότε που εγκαταστάθηκε σε αυτήν μέχρι και τον θάνατο του.

Ο Κάλβος μαζί με την σύζυγο του Καρλότα έζησαν στο Λουθ τα τελευταία χρόνια της ζωής τους μέχρι που ο θάνατος τον βρήκε εκεί, το Νοέμβριο του 1869. Έτσι, αν και επιθυμούσε να θαφτεί στο τόπο καταγωγής του, τη Ζάκυνθο, κηδεύτηκε, στο κοντινό γραφικό εκκλησάκι της Αγίας Μαργαρίτας, στο Κέντιγκτον.

«Ας μη μου δώση η μοίρα μου εις ξένην γην τον τάφον. Είναι γλυκύς ο θάνατος μόνον όταν κοιμώμεθα εις την πατρίδα», είχε γράψει κάποτε.

Για πολλά χρόνια κανείς δεν ήξερε που ακριβώς βρισκόταν ο τάφος του. Ανακαλύφθηκε το 1938. Τα οστά του όμως παρέμεναν εκεί για πάνω από μια 20ετία. Ώσπου, το 1960, με την επιμέλεια του τότε Πρέσβη της Ελλάδος στο Λονδίνο, Γιώργου Σεφέρη, μεταφέρονται στη Ζάκυνθο, μαζί με εκείνα της συζύγου του.

Ο Σεφέρης, με την σειρά του, δωρίζει στην εκκλησία της Αγίας Μαργαρίτας μια αναμνηστική πλάκα. Γι αυτό και η έκθεση κάνει ιδιαίτερη μνεία στο ιστορικό στοιχείο, της ανακομιδής των οστών του ζεύγους Κάλβου στην Ελλάδα.

Μάλιστα ιδιαίτερη αναφορά γίνεται και στην αναθηματική «πλάκα του Σεφέρη» η οποία ήδη έχει μεταφερθεί στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου, μετά την πώληση της Αγίας Μαργαρίτας, σε ιδιώτη.

Η επιτυχία της έκθεσης και η ανταπόκριση των κατοίκων της περιοχής ήταν τόσο μεγάλη που ο δήμος αποφάσισε να δώσει, σε οδό της πόλης, το όνομα του Ανδρέα Κάλβου. Παράλληλα, ο πρόεδρος του μουσείου του Λουθ ζήτησε να δωρηθεί στο μουσείο η έκθεση ώστε να εκτίθεται μόνιμα και να χρησιμοποιείται για εκπαιδευτικά προγράμματα.

Η πρόταση έγινε αμέσως δεκτή από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού και ήδη έχει μεταφερθεί στο Δημαρχείο της πόλης. Εκεί θα παραμείνει μέχρι τον Σεπτέμβριο, εως ότου ετοιμαστεί ο χώρος που θα την φιλοξενήσει στο μουσείο.

Εν το μεταξύ, έχει ξεκινήσει ένα είδος «κυνήγι χαμένου θησαυρού» για την εύρεση φωτογραφίας του Κάλβου καθώς, παραδόξως, δεν υπάρχει κάποιο σωζόμενο πορτραίτο του.

Στο πλαίσιο αυτό έχει δημιουργηθεί ειδική σελίδα στο facebook και σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με την ελπίδα να βρεθεί έστω και μια ομαδική φωτογραφία στην οποία θα απεικονίζεται ο Κάλβος.

Όπως δήλωσαν στο ΑΠΕ – ΜΠΕ οι υπεύθυνοι της καμπάνιας: «Η πόλη του Λούθ αντιμετωπίζει αυτό το «παιχνίδι» με ιδιαίτερο ενθουσιασμό». Είναι αξιοσημείωτο πως πέρυσι βρέθηκε μια φωτογραφία της συζύγου του Κάλβου, Καρλότας που είχε βγάλει ο διάσημος φωτογράφος της εποχής Ludensian.

Οπότε είναι πολύ πιθανό να βρεθούν και άλλες παρόμοιες φωτογραφίες στα οικογενειακά άλμπουμ των κατοίκων της περιοχής.

Παράλληλα, με πρωτοβουλία του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, το 2015, σχεδιάζεται η διοργάνωση ημερίδας με την ευκαιρία της επετείου των 150 χρόνων, από την άφιξη του ποιητή στην περιοχή (1865).

Επίσης, υπάρχει πρόταση για την «αδερφοποίηση» του μουσείου του Λουθ με το μουσείο Σολωμού – Κάλβου στη Ζάκυνθο.

Την έκθεση διοργάνωσε το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού σε συνεργασία με το μουσείο της πόλης του Λούθ. Την επιμέλεια είχε η εκπρόσωπος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού στο Ηνωμένο Βασίλειο και Μορφωτική Σύμβουλος της Πρεσβείας ΛονδίνουΒικτωρία Σολομωνίδου.

Η κ. Σολομωνίδου κάνοντας τα αποκαλυπτήρια της έκθεσης, σε μια εξαιρετικά φορτισμένη συγκινησιακά ατμόσφαιρά, μίλησε για τη ζωή και το πολυσχιδές έργο τουΑνδρέα Κάλβου και διάβασε το λόγο που είχε εκφωνήσει ο Γιώργος Σεφέρης το 1960.

Μετά το πέρας των εγκαινίων, λεωφορεία μετέφεραν τους παριστάμενους στο κοιμητήριο της Αγίας Μαργαρίτας. Εκεί έγινε κατάθεση στεφάνου και έλαβε χώρα μικρή τελετή στο μνημείο του Κάλβου και της συζύγου του.

Είναι αξιοσημείωτο πως μετά την δραστική παρέμβαση του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού το μνημείο επισκευάστηκε, από ειδικό παραδοσιακό λιθοξόο της περιοχής, και πλέον είναι ανοικτό στο κοινό για να το επισκέπτεται.

Όπως επεσήμανε ο παριστάμενος γνωστός μελετητής του Κάλβου, Λεύκιος Ζαφειρίου«το σημείο το οποίο επέλεξε η αρμόδια Αρχιεπισκοπή του Λίνκολν ως νέα θέση του μνημείου, βρίσκεται ακριβώς στην αρχή του μονοπατιού που χρησιμοποιούσε το ζεύγος Κάλβου κατά τους τακτικούς τους περιπάτους στην εξοχή του Κέντιγκτον».

Στην τελετή, μεταξύ των άλλων παρέστησαν ο δήμαρχος και αντιδήμαρχος του Λουθ, μέλη του δημοτικού συμβουλίου, ο πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. του μουσείου του Λουθ, εκπρόσωπος της Αρχιεπισκοπής του Λίνκολν, εκπρόσωπος της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας, εκπρόσωποι των τοπικών ΜΜΕ, καθηγητές σχολείων κ.α.

Οι εκδηλώσεις διοργανώθηκαν ως μέρος του του ετήσιου τοπικού προγράμματος Zero Degrees Festival (διότι το Λουθ είναι και στο βόρειο και στο νότιο ημισφαίριο, δηλαδή στο σημείο 0), με την ευκαιρία της Ελληνικής Προεδρίας στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με τη συμβολή του Γραφείου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο Λονδίνο.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Έκθεση «Αντρέας Κάλβος και Γιώργος Σεφέρης: Δύο ποιητές στο Λούθ»"

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού με τη Δέσποινα Οικονόμου στο Logos Radio 101,6. Κύπρος, 7/72014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη του Ν. Λυγερού με τη Δέσποινα Οικονόμου στο Logos Radio 101,6. Κύπρος, 7/72014 "

Εκπληκτική εφαρμογή: Μπείτε στην ακρόπολη από το σπίτι σας

Χάρη στην επιτροπή Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως (ΕΣΜΑ) και ΥΣΜΑ, μία ανανεωμένη ψηφιακή εφαρμογή της εικονικής περιήγησης στον βράχο της Ακρόπολης είναι γεγονός.

Ο επισκέπτης- με τη χρήση ενός υπολογιστή, τάμπλετ ή «έξυπνου» κινητού μπορεί να βρεθεί στον ναό της Αθηνάς Νίκης, στον Παρθενώνα, στο Ερέχθειο, και να απολαύσει την πανοραμική θέα της Αθήνας με ένα μόνο κλικ!

Ο Ιερός Βράχος είναι πλέον προσβάσιμος διαδικτυακά, γεγονός που αποσκοπεί στην παρουσίαση των αναστηλωτικών εργασιών που πραγματοποιούνται στην Ακρόπολη όσο και στην προώθηση της πρόσβασης στο σημαντικότερο μνημείο της πολιτιστικής κληρονομιάς μας.

Η εικονική Περιήγηση στα μνημεία Ακρόπολης αποτελείται από εικόνες και πανοράματα υψηλής καθώς και από λεπτομερείς φωτογραφικές απεικονίσεις επιλεγμένων εξωτερικών όψεων των αρχαίων τειχών που περιβάλλουν το βράχο. Κάθε άποψη συνοδεύεται από περιγραφικά στοιχεία σχετικά με τα μνημεία και επιλεγμένα σημεία ενδιαφέροντος.

Η φωτογραμμετρική αποτύπωση της επιφάνειας του βράχου σε μορφή χάρτη επιτρέπει τον προσανατολισμό και την πλοήγηση στα επιμέρους σημεία θέασης. Οι εικόνες προσφέρουν δυνατότητες αυξημένης εστίασης στις λεπτομέρειες των μνημείων που είναι δύσκολο να γίνουν ορατές κατά την επίσκεψη στο χώρο. Ακόμη, ο χρήστης μπορεί να αντιληφθεί τη θέση του μνημείου σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο ή ακόμα και να πραγματοποιήσει ένα εικονικό «περίπατο» επιλέγοντας τη δική του διαδρομή

Για να περιηγηθείτε στην Ακρόπολη πατήστε στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://acropolis-virtualtour.gr./

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εκπληκτική εφαρμογή: Μπείτε στην ακρόπολη από το σπίτι σας"

Οἱ εὐθύνες τῶν Βρετανῶν στὸ νὰ γίνει ξανὰ Χριστιανικὸς Ναὸς ἡ Ἁγία Σοφία τὸ 1918

Οἱ Βρετανοὶ ἀπέτρεψαν νὰ ξαναγίνει ἡ Ἁγία Σοφία χριστιανικὸς ναὸς τὸ 1918 ὅταν τὰσυμμαχικὰ στρατεύματα τῆς Ἀντὰντ προχώρησαν στὶς 13 Νοεμβρίου τοῦ 1918 στὴν κατάληψη τῆς Κωνσταντινούπολης. Τὴν ἀποκάλυψη αὐτὴ κάνουν τουρκικὰ δημοσιεύματα ἢ γιὰ κάποιους τὴνἐπαναφέρουν λόγω τοῦ μείζονος θέματος ποὺ ἔχει προκύψει μὲ τὴν μετατροπὴτῆς Ἁγίας Σοφίας σὲ τζαμί.

Ἀντιλαμβάνεται κανεὶς ὅτι ἂν συνέβαινε κάτι τέτοιο καὶ ἂν ὁ σταυρὸς θὰ δέσποζε ξανὰ μεγαλοπρεπὴς  στὸν τροῦλο τῆς ἁγίας Σοφίας, αὐτὸ θὰ ἦταν ἕνα γεγονὸς μεγάλης ἱστορικῆς συμβολικῆς ἀλλὰ καὶ ψυχολογικῆς σημασίας καὶ  θὰ ἐπηρέαζεἀποφασιστικὰ στὴν ὁριστικὴ ἐπαναφορὰ τῆς Πόλης στὰ ἑλληνικὰ χέρια.

Ἡ ἐμφάνιση ξανὰ τοῦ σταυροῦ στὸν τροῦλο τῆς Ἁγίας Σοφίας θὰ ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰμεγαλύτερα ἱστορικὰ χτυπήματα γιὰ τοὺς Τούρκους καὶ θὰ ἔδινε τὸ ἔναυσμα γιὰ τὴνἐκκένωση τῆς Πόλης ἀπὸ τὸ ἰσλαμικὸ στοιχεῖο, ὅπως ὑπολόγιζαν τότε καὶ....τὰσυμμαχικὰ στρατεύματα, σύμφωνα πάντα μὲ τὴν τουρκικὴ ἐφημερίδα.

Καὶ ἐνῶ ὅλα ἦταν ἕτοιμα καὶ εἶχαν ἤδη καταστρωθεῖ τὰ σχέδια γιὰ τὴν ἐκ νέου μετατροπὴ τῆς Ἁγίας Σοφίας σὲ χριστιανικὴ ἐκκλησία, σημειώθηκε ἀντίδραση ἀπὸτὰ μουσουλμανικὰ στρατεύματα τῆς βρετανικῆς αὐτοκρατορίας καὶ διατυπωθῆκαν κάποιες ἀπειλὲς ὅτι ἂν συνέβαινε κάτι τέτοιο θὰ ξεσηκώνονταν στὶς Ἰνδίες οἱμουσουλμάνοι ἐναντίων των Βρετανῶν καθὼς καὶ σὲ ἄλλες περιοχὲς ὅπου ἡβρετανικὴ αὐτοκρατορία ἐξουσίαζε μουσουλμανικοὺς πληθυσμούς.

Ὅπως ἀποκαλύπτει ἡ Zaman, οἱ πρῶτες σκέψεις του τότε βρετανοῦπρωθυπουργοῦ, Lloyd George, μετὰ τὴν κατάληψη τῆς Κωνσταντινούπολης ἀπὸτὰ στρατεύματα τῆς Ἀντὰντ τὸν Νοέμβριο τοῦ 1918, ἦταν ἡ ἄμεση παράδοση τῆςἁγίας Σοφίας στοὺς χριστιανούς. Μὲ τὴν κίνηση αὐτή, ὅπως ὑπολόγιζε ὁ Βρετανὸς πρωθυπουργός, θὰ σημειώνονταν μιὰ μεγάλη τάση φυγῆς τῶν μουσουλμάνων πρὸς τὴν Μικρὰ Ἀσία καθὼς θὰ φαίνονταν πὼς ἡ Πόλη ὁριστικὰ περνοῦσε ξανὰστὰ χέρια τῶν χριστιανῶν καὶ θὰ ἐπανέρχονταν στὸ πρωταρχικό της ὄνομα, δηλαδὴ ἀπὸ Istanbul στὴν Κωνσταντινούπολη.

Ὅσον ἀφορᾶ τὸ μουσουλμανικὸ χαλιφάτο ποὺ εἶχε μέχρι τότε τὴν ἕδρα του στὴν Κωνσταντινούπολη, θὰ μεταφέρονταν στὴν Προῦσα ἢ στὸ Ἰκόνιο καὶ ἔτσι μεγάλο μέρος καὶ τοῦ μουσουλμανικοῦ ἱερατείου θὰ ἔφευγε ἀπὸ τὴν Πόλη. Ἐξ ἄλλου, ὅπως ἀνέφεραν τότε οἱ βρετανικὲς πηγές, στὴν Κωνσταντινούπολη ἤδη ὑπῆρχαν ἑκατοντάδες τζαμιὰ καὶ ἔτσι ἡ ἀλλαγὴ τοῦ καθεστῶτος τῆς Ἁγίας Σοφίας καὶ ἡ ἐκ νέου μετατροπή της σὲ χριστιανικὸ ναὸ δὲν θὰ ἐπηρέαζε τὰ θρησκευτικὰ καθήκοντα τῶν μουσουλμάνων ποὺ θὰ παρέμεναν στὴν Πόλη. Διαφωνία ὑπῆρξε στὸ θέμα σὲ ποιοὺς θὰ παραδίδονταν ἡ ἁγία Σοφία.

Φυσικὰ τὴν πρώτη προτεραιότητα τὴν εἶχαν οἱ Ἕλληνες τῆς Πόλης, ὅπως ἀνέφεραν οἱ βρετανικὲς πηγές, καθὼς ἡ ἁγία Σοφία ἀποτέλεσε ἐπὶ χίλια χρόνια το σύμβολο τῆς ἑλληνικῆς ὀρθοδοξίας καὶ τώρα τὴν διεκδικοῦσε μὲ σοβαρὲς ἀξιώσεις τὸ ἑλληνορθόδοξο Πατριαρχεῖο. Ὑπῆρξαν ὅμως καὶ διεκδικήσεις ἀπὸ ρωσικῆς πλευρᾶς ἤδη ἀπὸ τὸ 1915 ἀπὸ τὸν Ρῶσο Trubetskoy καὶ  σχετικὲς ἀναφορὲς ἀπὸ τὸν γνωστὸ Ρῶσο συγγραφέα, Dostoyevski.

Τίποτα ὅμως ἀπὸ ὅλα αὐτὰ δὲν ἔγινε ἐξ’ αἰτίας τῶν δεύτερων σκέψεων τοῦ Λονδίνου, δηλαδὴ τοῦ κέντρου τῆς τότε μεγάλης βρετανικῆς αὐτοκρατορίας ποὺ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη διοικοῦσε τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ ἰσλαμικοῦ κόσμου καὶ μάλιστα εἶχε ὑπὸ τὴν κατοχὴ τῆς τὶς μεγάλες ἱερὲς πόλεις τῶν μουσουλμάνων, δηλαδὴ τὴν Μέκκα καὶ τὴν Μεδίνα. Τὸ θέμα ἔμεινε χωρὶς καμία ἐξέλιξη γιὰ νὰ φτάσουμε στὴν μικρασιατικὴ καταστροφὴ καὶ τὴν κατάληψη τῆς Πόλης ἀπὸ τὰ στρατεύματα τοῦ Μουσταφᾶ Κεμὰλ Ἀτατούρκ, στὶς 6 Ὀκτωβρίου τοῦ 1924.

Ἔτσι  χάθηκε μιὰ μοναδικὴ εὐκαιρία γιὰ τὸν χριστιανισμὸ ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ ποὺ θὰ ἐπέστρεφε μετὰ ἀπὸ τεσσεράμισι αἰῶνες στὸν ἱστορικὸ αὐτὸ ναό. Παρ’ ὅλα αὐτὰ ἡ Ἁγία Σοφία δὲν ἔμεινε σὰν τζαμὶ καθὼς ὁ Κεμάλ, ὅπως ἀναφέρει ἡ τουρκικὴ ἐφημερίδα, ἀποδέχτηκε κάποια νέα βρετανικὰ σχέδια γιὰ τὴν μετατροπή της σὲ μουσεῖο.  Τὸ σκεπτικὸ ἦταν ὁ ἱστορικὸς αὐτὸς ναὸς νὰ γίνει, ὅπως καὶ ἔγινε, παγκόσμιο ἀξιοθέατο ποὺ κάθε χρόνο δίνει στὴν τουρκικὴ οἰκονομία ἑκατομμύρια σὲ συνάλλαγμα ἀπὸ τοὺς ἐπισκέπτες ποὺ ἔρχονται ἀπὸ παντοῦ γιὰ νὰ θαυμάσουν αὐτὸ τὸ ἀριστούργημα τῆς ἑλληνικῆς ὀρθοδοξίας.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οἱ εὐθύνες τῶν Βρετανῶν στὸ νὰ γίνει ξανὰ Χριστιανικὸς Ναὸς ἡ Ἁγία Σοφία τὸ 1918"

Το ελληνικό πνεύμα δεν δανείζεται, προσφέρεται

Του Νίκου Λυγερού

Όταν θέλεις να κάνεις μια έκθεση που αναδεικνύει το ανθρώπινο σώμα μέσω της ελληνικής τέχνης, το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτείς δεν είναι να δανειστείς άλλα γλυπτά από την πατρίδα στην οποία δεν αποδέχεσαι να επιστρέψεις αυτά που έχεις αρπάξει μ’ ένα βάρβαρο τρόπο, αλλά αν με αυτόν τον τρόπο ακολουθείς το πρέπον και το ελληνικό φως. Διότι τα γλυπτά, και όχι τα μάρμαρα, δεν είναι μόνο εκθέματα, είναι κομμάτια του Ελληνισμού που ανήκουν στην Ανθρωπότητα και γι’ αυτό το λόγο μάλιστα ο Αρχαιολογικός χώρος της Ακρόπολης εντάχθηκε το 1987 στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας. Μόνο και μόνο η ιδέα ενός δανεισμού άλλων γλυπτών της Ακρόπολης για να οργανωθεί μια έκθεση στο British Museum είναι απαράδεκτη όσο επικρατεί η επίσημη στάση της Αγγλίας περί επιστροφής. Αν βέβαια θεωρείς ότι έχουμε ξεχάσει το θέμα και δεν διεκδικούμε πια την επιστροφή στην πατρίδα μας, δικαιολογείται αυτή η πρόταση. Μόνο που ο ελληνικός λαός δεν έχει ξεχάσει απολύτως τίποτα. Συνεχίζουμε τον αγώνα της επιστροφής, όχι για κάποιο λόγο εκδικητικό ή εθνικιστικό, αλλά γιατί είναι απλώς το πρέπον για τον Ελληνισμό και την Ανθρωπότητα. Το ελληνικό πνεύμα δεν δανείζεται, γιατί είναι προσφορά του Χρόνου στην Ανθρωπότητα. Έτσι δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι ξεχάσαμε ή ότι δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τίποτα σε αυτή την υπόθεση. Ο Ελληνισμός είναι μαχητικός, γιατί είναι της Δικαιοσύνης και δεν γονατίζει με τις δυσκολίες. Συνεχίζουμε, λοιπόν, πάντα ακάθεκτοι.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=15773&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το ελληνικό πνεύμα δεν δανείζεται, προσφέρεται"

Κατοχικό Δάνειο και Πολεμικές Αποζημιώσεις

Εστάλη στους Βουλευτές του Γερμανικού Κοινοβουλίου

Αγαπητέ Κύριε/Αγαπητή Κυρία Βουλευτή, Θέμα : Αίτημα – Πολεμικές Αποζημιώσεις

Κατά την τριήμερη επίσκεψη του στην Ελλάδα, που άρχισε την 5η Μαρτίου 2014 ο πρόεδρος της Γερμανίας Joachim Gauck, σε συνέντευξή του στην ελληνική εφημερίδα Καθημερινή και για το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δήλωσε: « Η Ελλάδα βίωσε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μία Γερμανική κατοχή ιδιαίτερα βίαιη… Ελληνοεβραίοι εξοντώθηκαν συστηματικά, Έλληνες τουφεκίστηκαν, κρεμάστηκαν, θανατώθηκαν με βάναυσο τρόπο, και πολλοί Έλληνες 

πέθαναν από την πείνα. Αυτό … μας επιβάλλει μια ιδιαίτερη ευθύνη … Δεν θα ήθελα να συζητήσω εδώ το νομικό ζήτημα των αποζημιώσεων, αλλά επιτρέψτε μου να πω το εξής: Δεν θέλουμε να αρνηθούμε την ηθική μας ευθύνη … Ωστόσο, αν και πολλοί Γερμανοί έχουν επίγνωση των Γερμανικών εγκλημάτων πολέμου σε άλλες χώρες, αγνοούν σε μεγάλο βαθμό το τι έγινε στην Ελλάδα».

Η πληρωμή των πολεμικών αποζημιώσεων που επιδικάσθηκαν στη Διάσκεψη των Παρισίων του 1946 αναβλήθηκε με τη Συμφωνία του Λονδίνου του 1953 «μέχρι την τελική διευθέτηση του προβλήματος των αποζημιώσεων». Η Ελλάδα έχει ζητήσει την πληρωμή των πολεμικών αποζημιώσεων, καθώς και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, το 1945, 1946, 1947, 1964, 1965, 1966, 1974, 1987, και 1995. Η Γερμανία έχει επίμονα αρνηθεί να πληρώσει. Γερμανοί αξιωματούχοι προβαίνουν σε δημόσιες δηλώσεις, όπως: «δεν υπάρχει νομική βάση για την Ελλάδα να διεκδικήσει αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Οι νομικοί λόγοι είναι πολύπλοκοι και δεν θα ήθελα να επεκταθώ…», «σαν Γερμανοί πάντα δεχτήκαμε την ηθική μας ευθύνη για ότι συνέβη στην Ελλάδα», «το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων δεν αποτελεί πλέον θέμα», «αυτό το θέμα έχει ρυθμιστεί εδώ και καιρό». Και όλες αυτές οι δηλώσεις χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία για το τι, πότε και γιατί έχει πληρωθεί.

Η Συμφωνία του Λονδίνου του 1953 ασχολήθηκε όχι μόνο με τις αποζημιώσεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και με τις αποζημιώσεις που οφείλονταν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που είχαν ακυρωθεί από τον Χίτλερ. Η Γερμανία πλήρωσε την τελευταία δόση αποζημιώσεων από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε Αμερικανούς δικαιούχους στις 3 Οκτωβρίου του 2010, σχεδόν 92 χρόνια μετά το τέλος αυτού του πολέμου.

Ο πρόεδρος της Ελλάδας, Κάρολος Παπούλιας, έθεσε το θέμα των εκκρεμούντων πολεμικών αποζημιώσεων και της πληρωμής του αναγκαστικού κατοχικού δανείου στον επισκέπτη Γερμανό πρόεδρο. Ο πρόεδρος Gauck αναγνώρισε ότι η Γερμανία επιβαρύνεται με το « ηθικό χρέος» για τα μαζικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν από Γερμανούς στρατιώτες σε αντίποινα κατά της αντίστασης, αλλά επανέλαβε ότι η Γερμανία δεν είναι διατεθειμένη να συζητήσει το θέμα των αποζημιώσεων. «Πιστεύω ότι ο νομική οδός για αυτό το θέμα έχει κλείσει», είπε, χωρίς να δώσει εξηγήσεις, αν και το θέμα έχει εγερθεί επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια στον Ελληνικό, Γερμανικό και διεθνή τύπο.

Έχει αναφερθεί ότι ο πρόεδρος Παπούλιας απάντησε στον Πρόεδρο Gauck ότι είναι «παράδοξο» οι Έλληνες να είναι φορτωμένοι με επώδυνα μέτρα λιτότητας και δεσμεύσεις, ενώ η Γερμανία να αρνείται να συζητήσει τις «ευθύνες της» που απορρέουν από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. « Η θέση σας ότι « δεν υπάρχει θέμα» είναι κάτι που εσείς ισχυρίζεσθε. Δεν μπορεί να προβάλλεται μονομερώς ως τελικό συμπέρασμα».

Η πληρωμή των αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου αποτελεί νομική υποχρέωση που υπαγορεύεται από τη συμφωνία της Διάσκεψης των Παρισίων του 1946 και τη Συμφωνία του Λονδίνου του 1953, καθώς και από τους όρους του δανείου. Αυτή δεν είναι μια ηθική υποχρέωση που μπορεί να ικανοποιηθεί με την αποδοχή ηθικής μομφής.

Μία από τις θεμελιώδεις αρχές της δικαιοσύνης είναι αυτή της συμμετρίας. Όπως ο πρόεδρος Παπούλιας υπαινίχθηκε στον πρόεδρο Gauck, όταν η Γερμανία απαιτεί από την Ελλάδα να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, η δικαιοσύνη δεν επιβάλλει επίσης στη Γερμανία να εκπληρώσει τις δικές της νομικές υποχρεώσεις που απορρέουν από τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο;

Θα εκτιμήσουμε ιδιαίτερα την υποστήριξή σας στην προσπάθειά μας να δοθεί λύση σε αυτό το υπό εκκρεμότητα θέμα δικαιοσύνης μεταξύ των λαών της Γερμανίας και της Ελλάδας. Πάνω από 200 000 άτομα από όλο τον κόσμο έχουν υπογράψει το Αίτημα μας, που είναι αναρτημένο με τις υπογραφές στο http://www.greece.org/blogs/wwii/

και ζητά από την Γερμανική κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα, που εκκρεμούν προ πολλού, πληρώνοντας το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, και τις πολεμικές αποζημιώσεις που επιδικάσθηκαν στην Ελλάδα από διεθνείς συμφωνίες.

Με εκτίμηση,

Κωνσταντίνος Τζάνος, Δρ Μηχανικός

Για το Φόρουμ Ελλήνων Καθηγητών Πανεπιστημίου και Διδακτόρων

Παρακαλώ επισκεφθείτε το http://www.greece.org/blogs/wwii/ και υπογράψτε το Αίτημα

Παιδιά της Αθήνας στην κατοχή. Από το φωτογραφικό αρχείο του Πολεμικού Μουσείου.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κατοχικό Δάνειο και Πολεμικές Αποζημιώσεις"

Ο δίσκος της Νέμπρα και ο αποικισμός της Β. Ευρώπης και της Γερμανίας από Έλληνες χιλιάδες χρόνια πρίν!

Η καλή και η ατάσθαλη Ιστορία.
Η Ιστορία είναι μία ερμηνεία του υλικού και άυλου πολιτισμού κάθε εποχής.
Η καλή Ιστορία.
Η άλλη, ή γραπτή, είναι πάντοτε το όργανο των ηγεμόνων και των νικητών. Ας διαβάσουμε λοιπόν την... Ιστορία όχι μόνο από τους σημερινούς ιστορικούς, αλλά κυρίως από τις αποδείξεις, τα υλικά μίας εποχής 3600 χρόνια πριν.
Είναι γνωστά τα ευρήματα στο Bernstorfer Berg της Βαυαρίας, και η συσχέτιση τους με τον ελληνικό πολιτισμό (εφημ. Καθημερινή, περιοδικό ΙΧΩΡ, Dr. Karl-Heinz Riedler), τα οποία αφήνουν πλέον ανοικτά ερωτήματα στην επιστημονική κοινότητα για ελληνικές ενδείξεις στην Γερμανία ακόμα πριν από το 1200 π.Χ.

Θρίλερ: Αρχαιολογία
Η ελβετική αστυνομία στις 23 Φεβρουαρίου 2002 μετά από συναρπαστική περιπέτεια που θα άξιζε να κινηματογραφηθεί, κατάσχει μέσα σε ένα ξενοδοχείο στη Βασιλεία (Basel, Ελβετία) κλοπιμαία από την εποχή του χαλκού. Ήταν αυτά που είχαν ευρεθεί από κυνηγούς θησαυρών τον Ιούλιο του 1999 στην Νέμπρα κοντά στην Λειψία (πρώην Ανατολική Γερμανία). Βέβαια, οι κυνηγοί θησαυρών δεν είχαν ιδέα τι τεράστιο αρχαιολογικό θησαυρό ανακάλυψαν.
Το αντικείμενο 32 εκατοστών το οποίο βρήκε ο ανιχνευτής μετάλλων το νόμιζαν (λόγω της ακαθαρσίας η οποία το κάλυπτε) ...για καπάκι! Αργότερα η αρχαιολογία ανακάλυψε ότι επρόκειτο για μια από τις αρχαιότερες απεικονίσεις του νυχτερινού έναστρου ουρανού: Ο δίσκος της Νέμπρα μαζί με δύο σπαθιά και εργαλεία!
Η συγκλονιστική ανακάλυψη
O Hans Christian Wunderlich του νομαρχιακού υπουργείου αρχαιολογίας, αποσπώντας ένα μικροσκοπικό κομματάκι από τα σπαθιά, καταφέρνει να χρονογραφήσει με απόλυτη ακρίβεια ένα συνταρακτικό γεγονός. Η κατασκευή εντάσσεται στο 1600 π.Χ. ! Την ίδια εξακρίβωση έκανε επίσης ο Dr. Ernst Pernicka, καθηγητής προϊστορικής αρχαιολογίας του πανεπιστημίου της πόλεως Tübingen, ο οποίος είναι επίσης προϊστάμενος του νεοσυσταθέντος Ινστιτούτου αρχαιομετρίας. Με την μέθοδο »210« την οποία ο ίδιος ανακάλυψε, αποδεικνύεται το αυθεντικό των ευρημάτων σε ποσοστό 99,9%. Βέβαια δεν είναι μόνο η χρονολογία το συνταρακτικό γεγονός, αλλά οι γεωγραφικοπολιτισμικές συγκυρίες. Μέχρι πρότινος οι γνώσεις που είχαμε για την αρχαία Γερμανία και την επιρροή ελληνικού πολιτισμού ήταν λίγες. Τώρα αλλάζει ριζικά το σκηνικό.
Ο δίσκος της Νέμπρα αδιάψευστη απόδειξη ελληνικής παρουσίας
Ο καθηγητής αστρονομίας του πανεπιστήμιου της πόλεως Μπόχουμ Wolfhard Schlosser, απέδειξε ότι επρόκειτο για ημερολόγιο, και μάλιστα βασισμένο στις Πλειάδες, έτσι ώστε οι χωρικοί να ξέρουν πότε να σπείρουν και πότε να θερίσουν. Ας μην ξεχνάμε ότι παρόμοιες συμβουλές για τους χωρικούς βασισμένες στις Πλειάδες έδινε και ο Ησίοδος πριν 2700 χρόνια. Και η ερώτηση: πώς ήξεραν οι Γερμανοί των αστερισμό των Πλειάδων; Και γιατί τις ονόμασαν επίσης Πλειάδες(Plejaden); Οι Πλειάδες ήταν γνωστές στους Έλληνες από την μυθική ακόμα εποχή, οι κόρες του Άτλαντος.
Ελληνική κατασκευή; 
Ο διάσημος αστρονόμος, ο οποίος έχει σπουδάσει επίσης φυσική και ιστορία, του πλανητάριου του Αμβούργου, ο Rahlf Hansen λέει ότι είναι γνωστό ότι η τεχνογνωσία με την οποία είναι λαξευμένος ο χρυσός στον δίσκο, προήλθε με σιγουριά από την Ελλάδα. Κατά δική του εκδοχή υπήρχε εξαγωγή τεχνογνωσίας από την Ελλάδα και την Τροία προς την Γερμανία.
Ο ιερός τομέας GOSECK
Ωχριούν οι πέτρες του Stonehenge στην Αγγλία μπροστά στην ηλικία της κατασκευής του Goseck. Είναι βλέπετε κατά 1800 χρόνια νεώτερες! Μόνο σε 25 χιλιόμετρα από το Γκόσεκ, βρέθηκε και ο δίσκος της Νέμπρα. Αλλά ας δούμε τι είναι αυτό το Γκόσεκ. Είναι ένα ξύλινο στρογγυλό οχύρωμα με τρεις πύλες και με τέφρωμα το οποίο χρονολογείται στο 5000 – 4800 π.Χ. Δύο από τις τρεις πύλες ήταν έτσι κατασκευασμένες ώστε να υποδεικνύουν με τις ηλιακές ακτίνες το χειμερινό ηλιοστάσιο.
Βέβαια, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι αστρονομικές γνώσεις προήλθαν από τους Χαλδαίους, Βαβυλώνιους ή ακόμα και Αιγυπτίους. Όχι για να τους υποτιμήσουμε. Είχαν όντως μεγάλο πολιτισμό, αλλά σε κύριο βαθμό η Αστρονομία τους ήταν βασισμένη όχι στον ήλιο, αλλά στην σελήνη! Η εκδοχή ότι οι αστρονομικές γνώσεις των αρχαίων Γερμανών έχουν την καταγωγή τους στην Μεσοποταμία είναι μάλλον ατυχής. Η πιθανότητα έντονης παρουσίας Ελλήνων στην Γερμανία καθώς οι Έλληνες πάντα βάση είχαν τον ήλιο, είναι μεγάλη.
Επίσης η εκδοχή να είχαν και κοινούς Θεούς φαίνεται τεκμηριωμένη. Και πιθανότατα και τον Θεό Παν. Βρέθηκαν στο Γκόσεκ υπολείμματα αυλού. Και ξέρετε πώς ονομάζουν οι Γερμανοί τον αυλό; Παν-φλέτε (Panflöte). Μετάφραση: η φλογέρα (αυλός) του Παν(ός). Αρθρογραφία:Περιοδικά Ιχώρ, ΡΜ History, Abenteuer Archäologie
Η παρουσία των Ελλήνων στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη είναι γεγονός τουλάχιστον πριν το 3000π.Χ.
Σύμφωνα με διατριβή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, πολυσχιδή μελέτη πολλών ετών, αναφέρει ότι πριν από 20.000 περίπου χρόνια επήλθε η τήξη των πάγων της Β.Ευρώπης και τούτο κατέστη η αφορμή για τον αποικισμό της απ' τα Ελληνικά φύλα του Νότου.
Άλλη πάλι έγκυρη τοποθέτηση του Ιδρύματος των Επιστημών της Σοβιετικής Ένωσης, κατέδειξε πως ο εκπολιτισμός της Βορείου Ευρώπης αλλά και της Νότιας Ρωσίας, προήλθε από αμιγώς Ελληνικά φύλα του Αιγαιακού χώρου, από το 15.000 π.Χ. ως και το 3.000 π.Χ.
Το εκπολιτιστικό αυτό έργο των Ελλήνων, ανεγνώρισαν όλοι οι Αρχαίοι Υπερβόρειοι λαοί κατά το απώτατο παρελθόν αποστέλλοντας συχνά προσφορές στον Ναό Του Πυθίου Απόλλωνος στον ομφαλό της Γης τους Δελφούς και στην γενέτειρα του Θεού τη Δήλο.
Ο Εποικισμός των Ελλήνων στην Βόρεια Ευρώπη αποτυπώθηκε στην Ελληνική Παράδοση ως η μετάβαση Του Απόλλωνος στην Υπερβόρεια Γη τους χειμερινούς Μήνες και με την επιστροφή-παλινόστηση – επαναπατρισμό των Ελληνικών φύλων στην Ελλάς (Κάθοδος των Δωριέων) περί το 2.000 π.Χ., η επιστροφή του Θεού στην Ελλάδα.
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο δίσκος της Νέμπρα και ο αποικισμός της Β. Ευρώπης και της Γερμανίας από Έλληνες χιλιάδες χρόνια πρίν!"

Θαλάσσια οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Ακόμα και με το επίτευγμα της Ελλάδας με τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα που πληρούν όλα τα γεωστρατηγικά κριτήρια, υπάρχουν δικοί μας που δεν κατάλαβαν τη σημασία αυτού του βήματος. Είναι προφανές ότι ξέχασαν ότι τα θαλάσσια οικόπεδα της Κυπριακής ΑΟΖ είχαν τεμαχιστεί πριν τη συμφωνία οριοθέτησης Κύπρος-Ισραήλ που έγινε το 2010. Στην πραγματικότητα, τα 20 θαλάσσια οικόπεδα της Ελλάδας ενισχύουν τις οριοθετήσεις που πρέπει να κάνουμε, αφού το οικόπεδο 1 αγγίζει τη μέση γραμμή με την Αλβανία, τα οικόπεδα 2, 4 και 5 αγγίζουν τη μέση γραμμή με την Ιταλία και τα οικόπεδα 16, 17, 18, 19 και το 20 αγγίζουν τη μέση γραμμή με τη Λιβύη. Κατά συνέπεια αυτά τα 9 οικόπεδα μπορούν να ενεργοποιηθούν χωρίς προβλήματα μόνο με τις αρμόδιες οριοθετήσεις της ελληνικής ΑΟΖ. Και όσοι δυσκολεύονται να καταλάβουν την επιτυχία αυτή πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι πρόκειται για ένα τεράστιο βήμα για τη δημιουργία της ελληνικής ΑΟΖ. Και αυτό το όραμα δεν είχε ποτέ στο παρελθόν αγγίξει τόσο πολύ την πραγματικότητα. Τώρα υπάρχουν τα οικόπεδα και από τον Σεπτέμβρη αρχίζει επίσημα ο γύρος αδειοδότησης και θα έχουμε μετά το απαραίτητο χρονικό διάστημα των 12 μηνών, όπου θα υποβληθούν οι υποψηφιότητες των εταιρειών και στη συνέχεια η αξιολόγησή τους. Σε αυτό το πλαίσιο η ΑΟΖ είναι απαραίτητη γιατί πρόκειται για κυριαρχικά δικαιώματα που πρέπει να ανακηρυχθούν για να υπάρξουν. Διότι πολύ απλά, τα θαλάσσια οικόπεδα βρίσκονται πέρα των εθνικών χωρικών υδάτων.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=15776&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Θαλάσσια οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ"