Η Τουρκία και η κουρδική ανεξαρτησία

Η Τουρκία απέναντι στην προοπτική της κουρδικής ανεξαρτησίας-------

Μετά από τη στενή συνεργασία μεταξύ Τουρκίας και Κούρδων του Ιράκ στον οικονομικό τομέα –κυρίως όσον αφορά στα ενεργειακά- αλλά και των τάσεων προσέγγισής τους μετά και την επίσκεψη του Κούρδου ηγέτη Μπαρζανί στο Ντιγιάρμπακιρ συνοδεία του Τούρκου πρωθυπουργού, οι δηλώσεις του Huseyin Celik, εκπροσώπου τύπου του κυβερνώντος κόμματος στους βρετανικούς Financial Times που υπονοούσαν την αποδοχή της ανεξαρτησίας του κουρδικού τομέα του Ιράκ προκάλεσαν αίσθηση.
---Με την συνεργασία του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων---
Άρθρο του Σπανού Ι. Κωνσταντίνου---------

Στις παρακάτω γραμμές προσπαθούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα για ποιό λόγο η Τουρκία υιοθετεί φιλοκουρδική ρητορική και προβάλλουμε τέσσερις λόγους που - ελπίζουμε ότι - την αιτιολογούν. Οι τουρκοκουρδικές σχέσεις χαρακτηρίζονται από διακυμάνσεις σε ένα φάσμα με άκρα την βιαιότητα και τις προσπάθειες ειρήνευσης του κατά καιρούς εξεγειρόμενου κουρδικού λαού στα εδάφη της Τουρκίας και παράλληλα την αμοιβαία επωφελή - οικονομικά τουλάχιστον – συνεργασία. Σε αυτό το πλαίσιο η νεότερη εξέλιξη που προκαλεί ενδιαφέρον είναι οι δηλώσεις από Τούρκους επισήμους περί αποδοχής της ενδεχόμενης ανεξαρτησίας των κουρδικών περιοχών του Ιράκ. Πρόκειται για σημαντική διαφοροποίηση σε σχέση με το παρελθόν όταν οι τουρκικές αρχές απειλούσαν με εισβολή στο Ιράκ σε περίπτωση που οι Κούρδοι ανεξαρτητοποιηθούν.



Από τα ανωτέρω προκύπτει το ερώτημα ποια είναι τα αίτια αυτής της εντυπωσιακής προσέγγισης – σε επίπεδο δηλώσεων τουλάχιστον - μεταξύ Τουρκίας και ιρακινού Κουρδιστάν. Υποστηρίζουμε ότι πρόκειται για μια στρατηγική με βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες στοχεύσεις. Ξεκινώντας με τους βραχυπρόθεσμους τουρκικούς στόχους διαπιστώνουμε κατά αρχάς ότι οι δηλώσεις αυτές γίνονται σε προεκλογική περίοδο και με ψηφοθηρικές προθέσεις. Τον Αύγουστο ο τουρκικός λαός θα ψηφίσει για πρώτη φορά τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας, ένα αξίωμα το οποίο ο νυν Πρωθυπουργός προσπάθησε ανεπιτυχώς επί του παρόντος να επενδύσει με πρόσθετες και περισσότερο αποφασιστικές συνταγματικές εξουσίες. Ως εκ τούτου ο πρόεδρος του ΑΚΡ έχει ανάγκη από ειρήνη η οποία αφενός θα του επιτρέψει να προσεταιρισθεί τις ψήφους των Κούρδων που πληθυσμιακά αντιστοιχούν στο 22% των Τούρκων πολιτών αλλά και θα συγκρατήσει το στρατό στα στρατόπεδα ούτως ώστε αφενός να συνεχιστεί ο διακανονισμός που έχει ξεκινήσει από πλεονεκτική θέση ο Ερντογάν με τους κεμαλικούς ενόψει της έκδοσης των δικαστικών ετυμηγοριών επί των ποινικών διώξεων ανώτατων αξιωματικών που εμπλέκονται στην υπόθεση «Βαριοπούλα» και αφετέρου να αποφευχθούν σοκαριστικά τηλεοπτικά πλάνα της επιστροφή νεκρών στρατιωτών εντός φέρετρων.



Δεύτερον, η Τουρκία βρίσκεται στην ευτυχή θέση της οικονομικής ανάπτυξης. Η οικονομική αυτή ανάπτυξη της βέβαια δημιουργεί αυξημένες ενεργειακές ανάγκες. Προς το παρόν η Τουρκία προμηθεύεται φυσικό αέριο και πετρέλαιο κυρίως από τη Ρωσία και το Ιράν. Αναμφίβολα η ενεργειακή της εξάρτηση από αυτές τις χώρες της δημιουργεί διπλωματικές περιπλοκές. Σε μια τέτοια κατάσταση η προσφορά πετρελαίου από τους Κούρδους δε θα μπορούσε να αγνοηθεί. Από το διεθνή τύπο φαίνεται ότι η τουρκική πλευρά έχει περισσότερο προσοδοφόρο και παραγωγική συνεργασία με τους Κούρδους του Ιράκ παρά με την σηιτοκρατούμενη κυβέρνηση της Βαγδάτης. Τρίτον, η οργάνωση ISIS τις συνιστώσες οργανώσεις της οποίας η Τουρκία επένδυσε και διευκόλυνε τη δράση τους πιστεύοντας ότι μπορούσε να κατευθύνει, έχει πλέον καταστεί ανεξέλεγκτη. Για την ακρίβεια πλέον όχι μόνο φαίνεται ότι η οργάνωση έχει αποτύχει να επιφέρει την ανατροπή του Σύριου προέδρου Ασσάντ αλλά απειλεί ευθέως την Τουρκία με πιο πρόσφατο και περιβόητο περιστατικό την απαγωγή δεκάδων Τούρκων από τη Μοσούλη συμπεριλαμβανομένων διπλωματικού προσωπικού και ανδρών της ασφάλειάς τους.



Η δυναμική αντίδραση στους αντάρτες της ISIS που επέδειξε το κουρδικό κομμάτι του Ιράκ, σε πλήρη αντίθεση με την υπόλοιπη χώρα μέχρι τα προάστια της Βαγδάτης, είναι πιθανόν να έχει εκτιμηθεί από την τουρκική κυβέρνηση. Τέταρτον, και υπό πιο μακροπρόθεσμη οπτική, ακόμα και αν πράγματι οι Κούρδοι κατοχύρωναν και de jure την ανεξαρτησία τους, θα ήταν ένα αδύναμο κράτος και σίγουρα όχι απειλητικό για την Τουρκία. Ένα Κουρδιστάν που θα περιοριζόταν στα εδάφη του Ιράκ, θα είχε πληθυσμό 5 εκ. κατοίκους, θα περικλειόταν από εχθρικώς διακείμενα απέναντί του κράτη και θα εξαρτιόταν σε συντριπτικό βαθμό από τις εξαγωγές των ενεργειακών του πόρων προς την Τουρκία ή μέσω της Τουρκίας. Ταυτόχρονα όμως θα ήταν και πολύ ισχυρό για τις λοιπές κουρδικές μειονότητες στις γειτονικές αραβικές χώρες έχοντας τη δυνατότητα να υποδείξει το ρυθμό των εξελίξεων και ως εκ τούτου να λειτουργήσει εμμέσως ως μοχλός πίεσης της Τουρκίας.



Επίσης, δε θα πρέπει να λανθάνει της προσοχής μας οι τεταμένενες σχέσεις μεταξύ των ηγετών των Κούρδων του Ιράκ και του ΡΚΚ. Μία ενίσχυση της δύναμης του Μπραζανί θα είχε επιπτώσεις μεταξύ άλλων και στην ισχύ της αντάρτικης οργάνωσης. Ασφαλώς τέτοιοι διπλωματικοί χειρισμοί απαιτούν επιδεξιότητα που δεν έχει επιδείξει επί του παρόντος η τουρκική εξωτερική πολιτική των τελευταίων χρόνων, παρόλα αυτά είναι ένα ενδεχόμενο που θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Πέμπτον, ένας άλλος εξωτερικός παράγοντας που προσπαθεί να προσεταιρισθεί τους Κούρδους είναι το κράτος του Ισραήλ. Η ισραηλινοκουρδική συνεργασία είναι πολυετής και πολυεπίπεδη συμπεριλαμβανομένης της ανταλλαγής πληροφοριών. Μια κουρδική ανεξαρτησία που θα εξασφαλιζόταν με την υποστήριξη του Ισραήλ, έναντι της θέλησης της Τουρκίας θα ήταν πλήγμα για την αξιοπιστία της και θα εξακόντιζε την ισραηλινή επιρροή πραγματικά προ των πυλών της, κάτι που δεδομένης της έντασης μεταξύ των κρατών είναι το λιγότερο ανεπιθύμητη για τους Τούρκους επιτελείς.



Και αυτό γιατί η Ιερουσαλήμ έχει αποδείξει ότι είναι πρόθυμη να αναπτύξει στρατηγικούς δεσμούς με όποιο κράτος έχει αντίστοιχη διάθεση με προεξάρχοντα τομέα αυτόν της ασφάλειας και σίγουρα αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στα κράτη της περιοχής της Μέσης Ανατολής και ειδικά όταν δεν είναι μουσουλμανικά. Επίσης, η δυνατότητα του Ισραήλ να συνδράμει τους εταίρους του με την όποια επιρροή του μέσω του εβραϊκού λόμπι στα αμερικανικά κέντρα λήψης αποφάσεων είναι κάτι επίσης απευκταίο για την Τουρκία για ένα τόσο σημαντικό θέμα όπως είναι το κουρδικό. Τέλος, θα μπορούσε να συμπυκνώσουμε την τελευταία μας παρατήρηση με μία αμερικανική φράση «talk is cheap». Πρόκειται για δοκιμασμένη και συχνή τακτική να διατυπώνονται ρητορικά προθέσεις που ενώ δεν δεσμεύουν αυτόν που τις εκφέρει μπορεί να προκαλέσει ένα κλίμα που να είναι θετικό για τα συμφέροντά του, και εν προκειμένω συμφέρον της Τουρκίας είναι να συνεχιστεί η ανακωχή του κουρδικού μετώπου.



Άλλωστε ο κύριος εξωτερικός δρων στην περιοχή οι ΗΠΑ έχουν ταχθεί αναφανδόν υπέρ της συνοχής του ιρακινού κράτους επιρρίποντας την ευθύνη για την κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού μπροστά στην επίθεση της ISIS στις ενδοφρατριακές αντιπαραθέσεις μεταξύ σηιτών και σουνιτών και πιο συγκεκριμένα στις πολιτικές επιλογές σηίτη πρωθυπουργού που αποξένωσαν την σουνιτική πλευρά και οι προσπάθειές τους είναι στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή της ανεξαρτητοποίησης περιοχών του Ιράκ. Θεωρούμε ότι η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου ιρακινού Κουρδιστάν μπορεί να είναι πολιτικά ανεκτή από μία κυβέρνηση λιγότερη «κεμαλική» όπως αυτή του ΑΚΡ δεδομένου ότι δεν έρχεται σε άμεση αντίθεση με τον ιδεολογικό της πυρήνα. Κάτι τέτοιο δεν θα ίσχυε για μια παραδοσιακή κεμαλική κυβέρνηση. Ο στρατός, θεματοφύλακας του κοσμικού χαρακτήρα της τουρκικής κοινωνίας, θα εκλάμβανε μία ανεξάρτητη κουρδική πολιτική οντότητα ως για δύο κυρίως λόγους.



Πρώτον, ένα πρώτο κρατικό μόρφωμα μπορεί να προκαλούσε τους Κούρδους της Τουρκίας να δημιουργήσουν ένα αντίστοιχο κράτος αυτή τη φορά στην επικράτεια της Τουρκίας. Και δεύτερον, μία ασφαλής βάση στα μετόπισθεν θα ήταν πηγή συνεχούς ενίσχυσης του αντάρτικου εντός της Τουρκίας καθιστώντας της τουρκική πολεμική μηχανή αναποτελεσματική. Και στις δύο περιπτώσεις η νομιμοποίηση του στρατού στα μάτια της τουρκικής κοινωνίας θα προσβαλόταν.. Οι παραπάνω διαπιστώσεις και προβολές στο μέλλον έχουν βάση υπό κάποιες προϋποθέσεις οι οποίες υφίστανται προς το παρόν αλλά κανείς δεν εγγυάται την σταθερότητά τους. Μεγάλες μεταβολές όσον αφορά την φερέγγυα εξασφάλιση της κουρδικής ανεξαρτησίας από κάποια μεγάλη δύναμη ή η ύπαρξη εναλλακτικών διεξόδων για την προσφορά του πετρελαίου και σημαντικότερο όλων, η αναζωπύρωση του κουρδικού αντάρτικου εντός της επικράτειάς της, αναμφίβολα θα αλλάξει και την αντίληψη της Τουρκίας για τον κατά πόσο ένα ανεξάρτητο ιρακινό Κουρδιστάν συνιστά απειλή.



Η Μέση Ανατολή βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα ρευστή κατάσταση με ταχείες εξελίξεις και όλοι οι δρώντες είναι αναγκασμένοι να προσαρμόζουν τη στάση τους με ανάλογο ρυθμό. Σε αυτό το πλαίσιο και σε μια περιοχή όπου ούτως ή άλλως η σταθερότητα λείπει, οι εντυπωσιακές διαφοροποιήσεις από όσα θεωρούμε ως περισσότερο σταθερά σημεία αναφοράς μάλλον θα είναι η νέα πραγματικότητα.

πηγή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Τουρκία και η κουρδική ανεξαρτησία"

Ο Ζεόλιθος ενάντια στη Μαργαρόνια

Του Νίκου Λυγερού

Φέτος στο Νομό Μεσσηνίας βλέπουμε ότι υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα με τη Μαργαρόνια. Είναι ένα έντομο που προσβάλλει συνήθως τη νεαρή βλάστηση αλλά και τον καρπό, περισσότερο στο σημείο επαφής δύο καρπών παρά μεμονωμένους. Στην ελιά, οι προνύμφες του εντόμου προσβάλλουν τις τρυφερές κορυφές των βλαστών, κλειστά άνθη αλλά και πράσινους καρπούς. Σημαντική ζημιά κάνει μόνο σε νεαρά δενδρύλλια, άρα είναι προβληματικό για τα φυτώρια ελιάς. Σε κάθε περίπτωση αυτό που παρατηρήσαμε είναι ότι στην περιοχή προσβολής της ελιάς από τη Μαργαρόνια, οι ελιές που έχουν ψεκαστεί με 3 kg ζεόλιθο για 200 λίτρα νερού, δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Έτσι βλέπουμε πρακτικά ότι ο ζεόλιθος λειτουργεί ενάντια στη Μαργαρόνια σε ανοικτό κάμπο κι όχι μόνο σε πειράματα εργαστηρίου. Είναι λοιπόν σημαντικό να ενημερωθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται οι καλλιεργητές για να προστατέψουν την παραγωγή τους πριν γίνει οποιαδήποτε προσβολή. Αυτή η εφαρμογή έχει νόημα για όλες τις περιπτώσεις. Κι αφού ξέρουμε ήδη ότι ο ζεόλιθος αντιμετωπίζει αποτελεσματικά και το δάκο, ο συνδυασμός των δύο είναι ακόμα πιο ουσιαστικός για τις ελιές της πατρίδας μας. Κατά συνέπεια μια θεσμική ενημέρωση είναι απαραίτητη και για την προσβολή της Μαργαρόνιας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=15841&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Ζεόλιθος ενάντια στη Μαργαρόνια"

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΕΛΛ. ΥΠΟΤΙΤΛΟΙ La légende des sciences

Σε όποιο σημείο της Ιστορίας και αν βρισκόμαστε, σε όποια κοινωνία, σ' έναν φοβερά εξελιγμένο πολιτισμό ή σε μια πρωτόγονη φυλή, μπορουμε να επισημάνουμε, πριν την ανάπτυξη της επιστήμης, μια κάποια γνώση. Σχεδόν πάντα υπάρχουν αριθμοί, σχήματα, ταξινομήσεις ζώων και γιατροί.

Αλλά η απαρχή της επιστήμης δεν βρίσκεται ακόμα εκεί. Γιατί;

Γιατί σε κάποιες στιγμές της Ιστορίας συμβαίνει κάτι πολύ περίεργο: Όλες οι μορφές γνώσης προχωρούν μαζί. Τα πάντα μεταβάλλονται και τα πάντα γεννιούνται.

Παραδείγματος χάρη, σήμερα τα πάντα αλλάζουν: Οι τεχνικές της γνώσης, φυσικά, η παιδεία, τα Μαθηματικά, η Φυσική, η Αστρονομία, η Χημεία, η Ιατρική κ.λπ. Ξαφνικά το σύνολο της γνώσης μοιάζει να προχωρεί σαν μεγάλο ποτάμι, σαν τεράστιος κορμός.

Πότε λοιπόν ξεκίνησε η επιστήμη και πού;

Θα πει κανείς πως είχε κάποιες απαρχές στην Κίνα, κάποιες στις Ινδίες, στη Βαβυλώνα, στην Αίγυπτο. Αλλά σ' εκείνες τις χώρες και σ' εκείνες τις εποχές δεν σημειώθηκε ακριβώς αυτή η μεγάλη πρόοδος.

Όμως τον 6ο και 5ο αιώνα π.Χ., στη χώρα των Ελλήνων σημειώθηκε αυτή η τεράστια πρόοδος. Και από τότε που ξεκίνησε αυτό το γεγονός θεωρούμε την Ελλάδα πηγή μας - δηλαδή, σε κάποια πράγματα, είμαστε ακόμα παιδιά των Ελλήνων.

Ο Θρύλος των Επιστημών (La Legende Des Sciences) είναι μια σειρά βραβευμένων ντοκιμαντέρ του Γάλλου φιλόσοφου και συγγραφέα Michel Serres και αναφέρεται στο θαύμα των Ελλήνων.

Το διαβάσαμε από το: Το θαύμα των Ελλήνων - Ελλάδα, αστείρευτη πηγή http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/08/blog-post_948.html#ixzz39dP5dt4c

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΕΛΛ. ΥΠΟΤΙΤΛΟΙ La légende des sciences"

Τα κάστρα της Έλλάδος

Αν ξεκινήσουμε να μετράμε ένα – ένα τα κάστρα της Ελλάδας, το πιο πιθανόν είναι να χάσουμε το μέτρημα.

Η Ελλάδα, λοιπόν, διαθέτει 800 κάστρα, που εξιστορούν τη δική τους ιστορία, τα ηρωικά κατορθώματα και την καθημερινότητα ενός ένδοξου παρελθόντος. Και ξεκινάμε την παρουσίασή τους με ορισμένα μόνο από τα πιο... ξακουστά, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Και έπεται συνέχεια...

Ρόδος το κάστρο των Ιπποτών

Η μεσαιωνική πόλη της Ρόδου έχει ανακηρυχθεί από την Unesco «Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς». Η παλιά πόλη της Ρόδου από την καινούρια χωρίζονται από το εκπληκτικά διατηρημένο βυζαντινό κάστρο.

Τα τείχη της καστροπολιτείας οικοδομήθηκαν από τους Ιππότες του τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ (Ιωαννίτες Ιππότες), οι οποίοι ενίσχυσαν την προϋπάρχουσα βυζαντινή οχύρωση δημιουργώντας ένα μοναδικό δείγμα οχυρωματικής αρχιτεκτονικής. Διαθέτουν έντεκα επιβλητικές πύλες – από τις οποίες ξεχωρίζουν η Πύλη Αμπουάζ και η Θαλασσινή Πύλη – αλλά και εντυπωσιακούς πύργους, γέφυρες και τάφρους.

Μεστά - Το μεσαιωνικό μαργαριτάρι της Χίου

Τα Μεστά είναι το πιο καλοδιατηρημένο «Μαστιχοχώρι» της Χίου, από τα ωραιότερα καστροχώρια του νησιού.

Το χωριό, το οποίο δεσπόζει σε μια μικρή κοιλάδα, κτίστηκε στα βυζαντινά χρόνια, σε πενταγωνικό και κλειστό τετράπλευρο σχήμα με δαιδαλώδη εσωτερικά δρομάκια, ενώ τα σπίτια που ήταν χτισμένα από την εξωτερική πλευρά έπαιζαν το ρόλο τείχους, έτσι δεν είχαν παράθυρα προς τα έξω. Το τοπίο είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό, καθώς ολόκληρο το χωριό θυμίζει λαβύρινθο. Λέγεται ότι χάρη στην αρχιτεκτονική αυτή μπορεί κάποιος να γυρίσει ολόκληρο το χωριό περπατώντας στις στέγες, χωρίς να πατήσει καθόλου στο έδαφος!

Κάστρο της Ναυπάκτου

Ένα από τα πιο όμορφα και καλοφτιαγμένα κάστρα στην Ελλάδα στο οποίο συνδυάζονται με μοναδικό τρόπο η ισχυρή ορεινή ακρόπολη, η οχύρωση της πόλης και το χαρακτηριστικό λιμενόκαστρο.

Το Κάστρο της Ναυπάκτου είναι ένα από τα πλέον καλοδιατηρημένα παραδείγματα φρουριακής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα και ένα από τα ωραιότερα κάστρα στην Ευρώπη.

Χτισμένο στον λόφο πάνω απ' την πόλη, το Κάστρο της Ναυπάκτου δελέασε κάθε τύπου και διαθέσεων λαούς να το αποκτήσουν. Έλληνες, Τούρκοι, Ενετοί, Άγγλοι, πειρατές κ.α. το χρησιμοποίησαν σαν ορμητήριό τους, βάζοντας ο καθένας και τη δική του σφραγίδα στην σημερινή εικόνα.

Κάστρο της Πάργας

Το ενετικό κάστρο με τους οκτώ πύργους έγινε... αυτό που βλέπουμε σήμερα το 1572 από τους Ενετούς. Αυτή, βέβαια, δεν ήταν η πρώτη φορά που το έχτιζαν: Η πρώτη του εκδοχή πήρε τείχη και οστά το 1401, καταστράφηκε όμως δύο φορές, μία το 1452 από τους Οθωμανούς που πολεμούσαν με τους Ενετούς για την κυριαρχία του Ιονίου, και μία το 1537 από τον Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, που πολύ πριν εμπνεύσει τον φανταστικό καπετάνιο του Μαύρου Μαργαριταριού ήταν ένας κανονικότατος τούρκος πειρατής της Μεσογείου. Το κάστρο, μαζί με την πόλη της Πάργας, άλλαξε κι αυτό πολλές φορές χέρια (από την κυριαρχία των Ενετών σε αυτή των Τούρκων, μετά των Γάλλων του Ναπολέοντα, εν συνεχεία των Βρετανών και ξανά των Τούρκων).

Κάστρο της Αστυπάλαιας

Το ενετικό «Κάστρο της Αστροπλιάς», όπως αναφέρονται σε αυτό οι ντόπιοι, ξεχωρίζει πάνω από την κατάλευκη Χώρα του μικρού νησιού. Κτισμένο των 13ο αιώνα επάνω στα ερείπια της αρχαίας Ακρόπολης, περιστοιχίζεται από σπιτάκια κυκλαδίτικου στυλ, οι εξωτερικοί τοίχοι των οποίων δημιουργούν ένα πραγματικό τείχος, με μικρά παράθυρα για πολεμίστρες.

Μονεμβασιά

Στη μαγευτική βυζαντινή καστροπολιτεία της νοτιοανατολικής Πελοποννήσου ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει εδώ και αιώνες, διατηρώντας έτσι ανέπαφη την εκπληκτική ομορφιά του τοπίου. Με φόντο πέτρινα πυργόσπιτα, στενά λιθόστρωτα και δαιδαλώδη σοκάκια, ο επισκέπτης πρωταγωνιστεί σε ένα μεσαιωνικό παραμύθι, γεμάτο εικόνες και χρώματα μιας άλλη εποχής. Στη Μονεμβασιά, γνωστή και ως «Γιβραλτάρ της Ελλάδας», κανείς δεν χρειάζεται χάρτη! Αρκεί να ακολουθήσετε τα πλακόστρωτα δρομάκια και να αφεθείτε στη μαγεία της ιστορίας ενός οικισμού που κάποτε «φιλοξενούσε» τους αυτοκράτορες του Βυζαντίου.

Πηγή

Πηγή 2

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα κάστρα της Έλλάδος"

Ζεόλιθος και Κολοκάσι

Του Νίκου Λυγερού

Το Κολοκάσι είναι εμβληματικό προϊόν της Κύπρου και ειδικά της περιοχής Σωτήρας, η οποία θα έπρεπε να έχει ήδη μια Προστατευμένη Ονομασία Προέλευσης. Οι ειδικοί γνωρίζουν βέβαια και τις πούλλες. Αλλά ας ασχοληθούμε με το Κολοκάσι που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής. Το επιστημονικό του όνομα είναι Colocasia esculenta και είναι γνωστό από τη ρωμαϊκή εποχή. Η Κύπρος είναι μια ιδανική περιοχή για την ανάπτυξή του. Παραδοσιακά το Κολοκάσι είναι μια βιολογική καλλιέργεια, ακόμα κι αν αυτό το στοιχείο δεν έχει αναδειχθεί από τους παραγωγούς. Τα φύλλα του έχουν την ιδιότητα του λωτού, δηλαδή είναι υπερυδροφοβικό και οφείλεται στην επιφάνειά του και στη νανομετρική του δομή. Έχει ως προϊόν χαρακτηριστικά της πατάτας και αναπτύσσεται μέσα στη γη. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ο ζεόλιθος μπορεί να του προσφέρει μεγάλη ανάπτυξη και ανθεκτικότητα, αφού καθαρίζει τη γη που βρίσκεται από τα βαρέα μέταλλα τις τοξίνες και τις ελεύθερες ρίζες. Στην ενσωμάτωση μπορεί να γίνει το ανάλογο της πατάτας αλλά μπορούμε βέβαια να εκμεταλλευτούμε και την περίοδο όπου καλύπτουμε τη βάση του φυτού με γη. Κι όσο αφορά το ψέκασμα με τη λεπτή πούδρα μπορεί να γίνει με το πότισμα. Έτσι η Κύπρος μπορεί ν’ αποκτήσει εύκολα ένα προϊόν που είναι βιολογικό εξ αρχής αλλά και ζεολιθικό, για να αυξήσει ποιοτικά τις οργανοληπτικές ιδιότητές του. Έτσι θα έχουμε ένα Κολοκάσι γνήσιο, παραδοσιακό προστατευμένο από το ζεόλιθο. Ένα ποιοτικό προϊόν μπορεί να γεννηθεί στην περιοχή Σωτήρας και να δώσει και το στίγμα του για την αναγνωρισιμότητά του.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=16004&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ζεόλιθος και Κολοκάσι"

Από την τέχνη του ανθρώπου στην ανθρώπινη τέχνη

Του Νίκου Λυγερού

Αρχίζουν όλοι οι άνθρωποι που δεν είναι τέρατα με την τέχνη, για να εκφράσουν το προσωπικό τους είναι γιατί δεν μπορεί να ειπωθεί με άλλο τρόπο. Είναι ατομική ανάγκη που δεν υπολογίζει τίποτε άλλο, γιατί η δημιουργικότητα πρέπει να ζήσει δίχως απαραίτητα να ελέγχεται. Όμως με την πάροδο του Χρόνου η ανθρωπιά παίζει ένα ρόλο όλο και πιο σημαντικό, γιατί το έργο τέχνης γίνεται σημείο αναφοράς για πολλούς ανθρώπους και αποκτά μια συλλογικότητα. Έτσι σιγά σιγά ο καλλιτέχνης μέσω του έργου αποκτά ένα άλλο ρόλο αφού εκφράζει κι άλλους κι όχι μόνο μιας εποχής. Με τις αναλύσεις του έργου, το περιεχόμενό του γίνεται κτήμα των ανθρώπων και ανήκει πια στη μνημοσύνη της υπερδομής που αποτελείται από την Ανθρωπότητα. Τότε δημιουργείται η αλλαγή φάσης κι αντιλαμβανόμαστε πλέον τι είναι η ανθρώπινη τέχνη, όπως το βλέπουμε και στις βυζαντινές εικόνες και τοιχογραφίες. Δεν είναι πια το άτομο που εκφράζεται αλλά ένα κομμάτι της Ανθρωπότητας, δηλαδή μια οντότητα που ξέρει τι σημαίνει κενότητα και παράγει ένα έργο για τους άλλους όχι πια γιατί ξέρει ότι μόνο οι άλλοι έχουν σημασία για τη συνέχεια της Ανθρωπότητας. Η ανθρώπινη τέχνη απ’ την αρχή θυσιάζει την ατομικότητα για τη συλλογικότητα μέσω της συνανθρωπιάς. Ως αξία τότε έχει νόημα μόνο αν ανήκει στην ιστορία της Ανθρωπότητας κι αδιαφορεί παντελώς για τις κοινωνίες που είναι καταδικασμένες να ζήσουν και να πεθάνουν μέσα στο παρόν, αφού ασχολούνται ως γέφυρα μόνο με το παρελθόν και το μέλλον. Από εκείνη τη στιγμή και μετά ως μνήμη μέλλοντος μπορεί να κατανοήσει την επινόηση των Δασκάλων, δηλαδή των υπηρετών της Ανθρωπότητας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=16012&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Από την τέχνη του ανθρώπου στην ανθρώπινη τέχνη"

Νικόλαος Χριστόφιλος:Ο τρέλλληνας

by ellas

Αναζητώντας τόσον καιρό τα ίχνη των Ελλήνων σε όλον τον κόσμο και ερευνώντας την τεράστια συμβολή τους σε επίπεδο πολιτισμού, τεχνών, επιστήμης και γενικότερα γνώσης σε όποιο μέρος του κόσμου και αν ταξίδευαν, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε την ιδιαίτερη παρουσία κάποιων μεγάλων προσωπικοτήτων που ξεχώρισαν συμβάλλοντας δυναμικά στα προβλήματα κάθε τόπου.

Γιατί οι Έλληνες, όπου κι αν πάνε, όπου κι αν βρίσκονται, δεν μπορούν με τίποτα να ξεχάσουν το «δαιμόνιο» που έχουν στο DNA τους και το οποίο τους κάνει να μεγαλουργούν!

Αναλόγως και ο Νικόλαος Χριστόφιλος, ο «τρέλληνας» της Αμερικής, που συνέδεσε το όνομά του με το πρώτο πείραμα στο διάστημα, το περίφημο Argus.

Ο Νικόλαος Χριστόφιλος γεννήθηκε το 1916 στην Βοστόνη και από παιδί εξέφρασε την αγάπη του και την κλίση του –όπως φάνηκε αργότερα-, στην ραδιοφωνία, κατασκευάζοντας μόνος του πομπούς και δέκτες.

Έπειτα αποφοίτησε και από την Σχολή Ηλεκτρολόγων και Μηχανολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και άρχισε να δουλεύει για την εταιρεία Wisk Inc, η οποία εγκαθιστούσε και συντηρούσε ανελκυστήρες. Κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής υποχρέωσαν την εν λόγω εταιρεία, σύμφωνα με τον Διευθυντή του Ινστιτούτου Διαστημικών εφαρμογών και Τηλεσκόπισης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, Ι. Δαγκλή, να εγκαταλείψει τους ανελκυστήρες και να αναλάβει την συντήρηση φορτηγών. Αυτό, για τον πολυμήχανο Χριστόφιλο, ήταν πιο πολύ παιχνίδι παρά δουλειά και του άφηνε πολύ ελεύθερο χρόνο για να μελετά πυρηνική φυσική και μάλιστα από γερμανικά βιβλία, αφού μόνο αυτά ήταν εύκολο να βρεθούν στην κατοχική Αθήνα.

Μετά τον πόλεμο ο Χριστόφιλος άνοιξε δική του εταιρεία για ανελκυστήρες αλλά ο έρωτάς του για την πυρηνική φυσική συνεχίστηκε και σύντομα άρχισε να στήνει δικές του θεωρίες. Το 1946 υπέβαλε αίτηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας για έναν επιταχυντή παρόμοιο στον σχεδιασμό του με το σύγχροτρον, τον κυκλικό επιταχυντή όπου συνδυάζονται ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία για να επιτύχουν φορτισμένα σωματίδια σε πολύ υψηλές ενέργειες. Ωστόσο, σύντομα ενημερώθηκε από τα περιοδικά φυσικής ότι ένας τέτοιος επιταχυντής είχε ήδη εφευρεθεί.

Απτόητος ο Χριστόφιλος, συνέχισε να σχεδιάζει επιταχυντές και το 1950 υπέβαλε αίτηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας για «την Αρχή της Ισχυρής Εστίασης» της δέσμης επιταχυντών.

Η αναγνώρισή του δεν άργησε να φανεί…

Το Γραφείο Ευρεσιτεχνιών των Η.Π.Α. του απένειμε το σχετικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1956, με τον αριθμό, 2,736,799.

Εν συνεχεία έγινε ερευνητής ενός από τα σημαντικότερα εθνικά ερευνητικά κέντρα των Η.Π.Α. Λόγω του απόρρητου χαρακτήρα των ερευνών στις οποίες συμμετείχε, μετακινήθηκε στο Εθνικό Εργαστήριο Livermore, όπου και παρέμεινε μέχρι και το τέλος της σταδιοδρομίας του.

Παρόλο που αφοσιώθηκε κυρίως στην επίτευξη της πυρηνικής σύντηξης, συμμετείχε και σε πλήθος άλλων πρωτοποριακών πειραμάτων, πολλά από τα οποία υπήρξαν καθοριστικά για τις μετέπειτα εξελίξεις σε διάφορους τομείς. Ένα από τα πιο γνωστά πειράματα που συνέλαβε ο Χριστόφιλος και πρότεινε στην κυβέρνηση των Η.Π.Α. ήταν και το Argus.

Το φιλερευνητικό του πνεύμα όμως δεν μπορούσε να σταματήσει εκεί…

Μετά την επιτυχή εκτόξευση του πρώτου τεχνητού δορυφόρου, του σοβιετικού«Σπούτνικ», ο Χριστόφιλος σκέφτηκε πως η προσπάθεια μαγνητικής παγίδευσης ηλεκτρονίων (ενός από τα κεντρικά στοιχεία της πυρηνικής σύντηξης) θα μπορούσε να δοκιμαστεί ως διαστημικό πείραμα σε πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις απ’ ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν να γίνει σε οποιοδήποτε εργαστήριο στην επιφάνεια της Γης.

Πρότεινε λοιπόν την εκτόξευση ατομικής βόμβας, η οποία με την έκρηξή της θα παρήγαγε ένα πολύ μεγάλο πλήθος ηλεκτρονίων υψηλής ενέργειας, τα οποία ακολούθως θα παγιδεύονταν από το μαγνητικό πεδίο της Γης και θα σχημάτιζαν ζώνες ή φλοιούς ηλεκτρονίων γύρω από τη Γη. Αν πράγματι τα ηλεκτρόνια, αντί να διασκορπιστούν ατάκτως στα πέρατα του διαστήματος, συγκεντρώνονταν και κατευθύνονταν από το γεωμαγνητικό πεδίο, θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να βλάψουν δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τη Γη.

Η πρότασή του συζητήθηκε και στην τελική απόφαση συνέβαλε το γεγονός ότι ανακαλύφθηκαν οι φυσικές ζώνες ηλεκτρονίων και πρωτονίων γύρω από την Γη, από τον Τζέιμς βαν Άλεν, με μετρήσεις των δύο πρώτων αμερικανικών δορυφόρων.
Επομένως, ο πρόεδρος Αιζενχάουερ συμφώνησε να ελεγχθεί η σκοπιμότητα του πειράματος. Ακολούθησαν πυρετώδεις διασκέψεις και σχεδιασμοί. Την Πρωτομαγιά του 1958 ο Αιζενχάουερ έδωσε το πράσινο φως για την διεξαγωγή του πειράματος.

Το πείραμα στήθηκε μέσα σε χρόνο ρεκόρ: σε λιγότερο από 4 μήνες όλα ήταν έτοιμα.

Στις 26 Ιουλίου του 1958 εκτοξεύθηκε ο Explorer-4, ο τρίτος δορυφόρος στην ιστορία των Η.Π.Α., ο οποίος θα παρακολουθούσε την εξέλιξη του πειράματος στο Διάστημα. Την1η Αυγούστου το Norton Sound του Πολεμικού Ναυτικού, με τους πυραύλους και τις βόμβες του πειράματος, απέπλευσε από το Σαν Φρανσίσκο με προορισμό τον Νότιο Ατλαντικό. Ταυτόχρονα απέπλευσαν άλλα δύο πλοία από λιμάνια της Ανατολικής Ακτής, για συμμετοχή στο πείραμα με παρατηρήσεις από την θάλασσα.

Η επιλογή της απομακρυσμένης περιοχής του πειράματος, περίπου 1800 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, έγινε για διαφόρους λόγους, με κυριότερο την μυστικότητα και ασφάλεια, καθώς και την ιδιαιτερότητα της γεωμετρίας του γεωμαγνητικού πεδίου στο Νότιο Ατλαντικό, που έδινε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας στο πείραμα.

Στις 27 και 30 Αυγούστου και στις 6 Σεπτεμβρίου εκτοξεύθηκαν τρεις ατομικές βόμβες των 2 χιλιοτόνων οι οποίες εξερράγησαν στα 200, 240 και 540 χιλιόμετρα αντίστοιχα. Τόσο οι μετρήσεις του Explorer-4 όσο και οι παρατηρήσεις από το έδαφος επιβεβαίωσαν την θεωρία του Χριστόφιλου: δημιουργήθηκε μια τεχνητή ζώνη σωματιδιακής ακτινοβολίας ανάμεσα στις δύο ζώνες βαν Άλεν, που μάλιστα διατηρήθηκε για περισσότερο χρόνο απ’ ότι είχε προβλεφθεί, αφού αυτή αποδομήθηκε έπειτα από δύο εβδομάδες και όχι σε μερικές μέρες όπως αναμενόταν. Επιπλέον, τα ηλεκτρόνια του Argus δημιούργησαν Σέλας –ήταν η πρώτη φορά στην Ιστορία που στους ουρανούς δημιουργήθηκε Σέλας από ανθρώπινη ενέργεια και όχι από φυσικά αίτια.

Η επιτυχία του Argus δικαίωσε τον «τρέλλληνα», στέλνοντάς τον στην κορυφή του επιστημονικού κόσμου και οδήγησε αργότερα σε πειράματα μεγαλύτερης έντασης.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Νικόλαος Χριστόφιλος:Ο τρέλλληνας"

Πήγασος: το φτερωτό άλογο.

Κατά τον Ησίοδο (Θεογονία 276-282), ο Πήγασος ήταν καρπός της ένωσης του Ποσειδώνα με τη Γοργώ Μέδουσα και ξεπήδησε από τον λαιμό της όταν την αποκεφάλισε ο Περσέας με τη συνδρομή της Αθηνάς. Κατά μια άλλη μαρτυρία, ο Πήγασοςγεννήθηκε από το αίμα που έπεσε στη θάλασσα. Τότε ο Περσέαςιππεύοντας αυτόν κατάφερε να διαφύγει τη καταδίωξη των άλλων δύο γοργόνων, αδελφών της Μέδουσας ή, με την πιο συνηθισμένη μορφή του μύθου, με τα φτερωτά σανδάλια του.



Γόνος, λοιπόν, του θεού των υδάτων ο Πήγασος, επόμενο ήταν και το όνομά του να παραπέμπει στο υγρό στοιχείο, στην πηγή, αφού μάλιστα γεννήθηκε κοντά στις πηγές του Ωκεανού, του μυθικού ποταμού που περιβάλλει τον κόσμο (Θεογονία 281-283).

Ένας άλλος μύθος παραδίδει πως η Iπποκρήνη, μια πηγή στην κορυφή του Eλικώνα της Bοιωτίας από την οποία αντλούσαν οι Eλικωνιάδες Nύμφες την έμπνευσή τους, ανέβλυσε όταν ο Πήγασος χτύπησε με την οπλή του τον βράχο.

Όταν οι Μούσες διαγωνίζονταν κάποτε στο τραγούδι με τις κόρες του Πιέρου, στον ποταμόΕλικώνα, μόλις άρχισαν το τραγούδι οι Πιέριες κόρες όλα είχαν σκοτεινιάσει. Αμέσως μετά, όταν ήλθε η σειρά των Μουσών, όλα φαίνονταν σαν να σταμάτησαν, ο Ουρανός, η Θάλασσα, τα ποτάμια, για να ακούσουν τους εξαίσιους ύμνους, ο δε Ελικώνας άρχιζε να υψώνει τη κορυφή του προς τον ουρανό από χαρά και υπερηφάνεια μέχρι που τον σταμάτησε ο φτερωτόςΠήγασος, με διαταγή τουΠοσειδώνα, λακτίζοντας τον με τις οπλές του. Από το λάκτισμα αυτό γεννήθηκε η πηγή του Ελικώνα, της οποίας τα νερά ενέπνεαν τις Μούσες, η καλούμενη και Ιπποκρήνη.

Kι άλλες πηγές, σύμφωνα με τις αρχαίες μαρτυρίες, ανέβλυσαν χάρη στο χτύπημα της οπλής του Πήγασου. 

Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση που επικρατούσε στη Κόρινθο ο Πήγασος ήταν κατ΄ εξοχήν Κορινθία θεότητα, για τον οποίο είχαν κοπεί και νομίσματα με τη παράστασή του. Λέγονταν ότι μόλις ο Πήγασος ξεπήδησε από τη Μέδουσα, πέταξε στηνΑκροκόρινθο και ξεδίψασε στα νερά της Πειρήνης πηγής εξ ού και "Πειρήνιος πώλος" το από τότε όνομά του. Στη συνέχεια οι παραδόσεις των Κορινθίωνσυσχετίζουν τον Πήγασο με τη παράδοση του Βελεροφόντη και της Χίμαιρας.

Εκεί, κοντά στην Κρήνη Πειρήνη, μια πηγή πλούσια σε νερά ακόμα και σήμερα, παραμόνεψε ο ήρωαςBελλεροφόντης το θεϊκό άλογο, κι όταν εκείνο πλησίασε να πιει νερό, το δάμασε περνώντας του - με την καθοδήγηση και συμπαράσταση της Αθηνάς - στο στόμα το χρυσό χαλινάρι, δώρο της ίδιας της θεάς των τεχνών (Πίνδ. O. XIII, 65. 78).  Ο Bελλεροφόντης πραγματοποίησε πολλούς άθλους καβάλα στον Πήγασο.

Ξεχωρίζει όμως, η εξόντωση τηςXίμαιρας, ενός τέρατος με σώμα λιονταριού, κεφαλή τράγου στη ράχη του και μια έχιδνα στη θέση της ουράς, που έσπερνε τον όλεθρο, κατακαίγοντας τα πάντα με τη φωτιά που ξερνούσε απ' το στόμα του. Δεν είχε, ωστόσο, παρά τα ανδραγαθήματά του, καλό τέλος ο Bελλεροφόντης.Μεθυσμένος από τους αλλεπάλληλους άθλους του, πίστεψε πως θα μπορούσε να φτάσει και στον Όλυμπο ακόμη, την κατοικία των θεών. Ο Δίας,ενοχλημένος από την ύβρι, πρόσταξε ένα έντομο και κέντρισε τον Πήγασο, οπότε αυτός αφηνίασε και πέταξε κάτω στη Γη τον αναβάτη του. Ο Πήγασος συνέχισε την πτήση του προς τον Όλυμπο, όπου έμεινε στην υπηρεσία του Δία, ως φύλακας και φορέας των συμβόλων του, κεραυνού και αστραπής, από το εργαστήριο του Ηφαίστου στον Όλυμπο. (Θεογονία 281-286, Απολλόδωρος ΙΙ 3, 4).

Σε μεταγενέστερους μύθους οΠήγασος αναφέρεται και ως άλογο της Ηούς στην οποία της τον πρόσφερε ως δώρο ο Δίαςγια να σέρνει το άρμα της.


Σε ακόμη μεταγενέστερους χρόνους ο Πήγασος θεωρήθηκε ως άλογο των Μουσών που ιππεύουν οι ποιητές και πετούν μαζί του ψηλά στο καλλιτεχνικό στερέωμα.

Τελικά οι θεοί πρόσφεραν στονΠήγασο μια αιώνια θέση στον ουρανό δημιουργώντας τονΑστερισμό του Πήγασου.

Τον  4ο αι. π.κ.χ. ο Eύδοξος, μαθητής του Πλάτωνα και εκπρόσωπος της πεποίθησης ότι η γη είναι σφαιρική, αναφέρεται για πρώτη φορά στον αστερισμό του «ιερού ίππου».


Από τότε ο αστερισμός τουΠήγασου μνημονεύεται μαζί με τα άλλα ουράνια σώματα από τον Άρατο (315-240 π.κ.χ.) στο έργο του Φαινόμενα, καθώς και από τον αστρονόμο Ίππαρχο (2ος αι. π.κ.χ.).
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πήγασος: το φτερωτό άλογο."

Η Απόφαση του ΥΠΕΚΑ για τα 20 ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα

Του Νίκου Λυγερού

Η απόφαση του ΥΠΕΚΑ αφορά την Προκήρυξη Διεθνούς Διαγωνισμού για παραχώρηση δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων σε είκοσι θαλάσσιες περιοχές στη Δυτική Ελλάδα και νοτίως της Κρήτης. Με αυτόν τον τρόπο μετά την ανακοίνωση των είκοσι οικοπέδων, η Ελλάδα περνά στο επόμενο στάδιο που είναι απαραίτητο για να ενεργοποιηθεί το όλο πλαίσιο. Η απόφαση βασίζεται στον Νόμο περί Υδρογονανθράκων 2289/1995, στην τροπολογία 4001/2011 και στην απόφαση με την ανακοίνωση των 20 θαλάσσιων οικοπέδων. Το σημείο 3 προβλέπει ότι η κατάθεση των προσφορών των εταιρειών γίνεται το αργότερο έως και την πρώτη εργάσιμη ημέρα μετά από έξι μήνες από την ημερομηνία δημοσίευσης Ανακοίνωσης της Πρόσκλησης Υποβολής Προσφορών στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το νομικό πλαίσιο υπόκειται στο Νόμο περί Υδρογονανθράκων και στο Προεδρικό Διάταγμα 127/1996. Η Σύμβαση Μίσθωσης βασίζεται στο καθεστώς Μίσθωμα/Φόρος. Η στρεμματική αποζημίωση ανά έτος έχει ως εξής:
Κατά την πρώτη Φάση Ερευνών: 50,00€/km²
Κατά τη δεύτερη Φάση Ερευνών: 100,00€/km²
Κατά την Τρίτη Φάση Ερευνών: 200,00€/km²
Με τη δήλωση περί εντοπισμού εμπορικά εκμεταλλεύσιμου κοιτάσματος υδρογονανθράκων αρχίζει το Στάδιο Εκμετάλλευσης. Το Στάδιο Εκμετάλλευσης διαρκεί είκοσι πέντε έτη με δυνατότητα παράτασης για δύο περιόδους πέντε ετών έκαστη, υποκείμενη σε αναδιαπραγμάτευση των όρων της σύμβασης.
Οι Συμβάσεις Μίσθωσης προς εκτέλεση μεταξύ των Μισθωτών και της Ελληνικής Δημοκρατίας διέπονται από το Ελληνικό Δίκαιο. Η έρευνα και η εκμετάλλευση πρέπει να διεξάγονται σε πλήρη συμμόρφωση με την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία για την ενέργεια και το περιβάλλον. Κάθε Αιτών θα καταβάλει στο Υπουργείο τέλος υποβολής αίτησης δύο χιλιάδων Ευρώ για κάθε Αίτηση. Η Αξιολόγηση προσφορών έχει διάρκεια 3 μήνες. Για την υποβολή αίτησης πρέπει να έχουν πληρωθεί οι ακόλουθες προϋποθέσεις: πληρωμή του τέλους υποβολής της αίτησης των 2.000 Ευρώ, Αγορά κατ’ ελάχιστον 1.500 χιλιομέτρων σεισμικών γραμμών PGS MC2D-GRE2012, συμπεριλαμβανομένων όλων των σεισμικών της περιοχής προς παραχώρηση. (Αν ο Αιτών είναι Κοινοπραξία, που αποτελείται από δύο μέλη, τρία ή τέσσερα μέλη η έκπτωση θα είναι της τάξης του 10% , 20% ή 30%) Αγορά της Έκθεσης Ερμηνείας δισδιάστατων δεδομένων του 2014 έναντι ποσού 50.000 Ευρώ. Οι Αιτούντες υποχρεούνται να παράσχουν εγγύηση σοβαρής πρόθεσης/ομόλογο προσφοράς ύψους 100.000 Ευρώ. Οι Αιτούντες πρέπει να αποδεικνύουν την ικανότητά τους με τη δραστηριότητά τους, την εμπειρία σε θαλάσσιες περιοχές με βαθυμετρίες άνω των 1.000 μέτρων, τα αποδεδειγμένα και πιθανά αποθέματα τα τελευταία 5 έτη, την παραγωγή υδρογονανθράκων σε εκατομμύρια βαρέλια ισοδυνάμου πετρελαίου τελευταία 5 έτη. Οι Αιτούντες πρέπει να προτείνουν ένα αντάλλαγμα υπογραφής σύμβασης και ένα αντάλλαγμα παραγωγής σε Ευρώ. Με αυτά τα δεδομένα ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι η Ελλάδα ετοιμάζεται επαγγελματικά για το μέλλον στην ενέργεια.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=16052&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Απόφαση του ΥΠΕΚΑ για τα 20 ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα"

Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο.

Για όσους δεν έτυχε να το γνωρίζουν…Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα…απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.

Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από την ελιά τής Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρίζουν στο ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, την γαλανόλευκη σημαία πού θ’ αντικατασταθεί από τον αγκυλωτό σταυρό.

Η εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα που στέκει αγέρωχος και όμορφος όπως πάντα.

Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.

Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα. Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος.. απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση.
“ΟΧΙ”!
Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές! Ξέρουν απ’ αυτά οι Έλληνες..

Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε κι αφού με τη βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε πολύ προσεκτικά, την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού. Ο εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί πάνω στα χέρια του. Κι ύστερα τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ’ ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του.

Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από το κενό: 60 μέτρα πιο κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, νεκρός πάνω στον βράχο, σκεπασμένος με το σάβανο πού διάλεξε.

Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, πού είναι επί κεφαλής των εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι και ο λοχαγός Έλσνιτς τής 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν τον ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών για να στείλουν μήνυμα στον Χίτλερ:

«Μάϊν Φύρερ, στις 27 Απριλίου, στις 8 και 10, εισήλθαμε εις τας Αθήνας, επί κεφαλής των πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, και στις 8 και 45, υψώσαμε την σημαία τού Ράϊχ πάνω στην Ακρόπολη και στο Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ».

Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο
ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει. Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ’ αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: “A Greek carries his flag to the death” (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).

Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλικάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του. Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους.

Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ’ όνομα του ευζώνου (κατά μια άλλη άποψη ήταν 17χρονος νέος της Εθνικής Οργανώσεως Νέων αλλά τι σημασία έχει; ).
Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ’ όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η Σημαία μας.

Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει. Κλείστε κι αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας κοντά στους άλλους.
Απαιτείστε να γραφτεί τ’ όνομά του στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας.
Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας, κάθε φορά που αντικρίζετε τη σημαία μας.
Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, έχει βυζάξει ποταμούς ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας.

Το αφιερώνουμε στους Ευρωπαίους.
Και κάτι άλλο:
Το να προσπαθεί κάποιος να εξαλείψει μιαν Ιδέα είναι σαν να προσπαθεί να… συνθλίψει τον αέρα με μια μυγοσκοτώστρα…

Κι ΕΜΕΙΣ οι ΕΛΛΗΝΕΣ είμαστε… πλήρεις ΙΔΕΩΝ…

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο."

Ο Οσαναγόρας και η Κυπριακή ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Μετά από την Αφροδίτη ως κοίτασμα του θαλάσσιου οικοπέδου 12 της Κυπριακής ΑΟΖ, έρχεται η σειρά του Οσαναγόρα στο 9. Ενώ το 12 είναι ένα από τα πιο φτωχά τεμάχια της Κυπριακής ΑΟΖ, το 9 είναι το πιο ακριβό από όλα. Γι’ αυτό το λόγο, 9 από τις 15 κοινοπραξίες των 33 υποψηφίων εταιρειών είχαν υποβάλει φάκελο γι’ αυτό το οικόπεδο. Τελικά η αδειοδότηση κατέληξε στην κοινοπραξία της ENI- Kogas που έκανε μια καλύτερη προσφορά από την κοινοπραξία Novatec, Gas Prom Bank και Total. Και τώρα βλέπουμε αντικειμενικά τη σοβαρότητα της ENI-Kogas, αφού αναμένουμε ήδη τη μεταφορά της πλατφόρμας γεώτρησης, για να εκτελέσει την αποστολή της στην Κυπριακή ΑΟΖ. Έτσι δεν θα έχουμε μόνο πρακτικά στοιχεία από την αμερικανική εταιρεία Nobel αλλά και από την ιταλοκορεατική κοινοπραξία. Με αυτόν τον τρόπο θα πάψουν και οι κριτικές των θεωρητικών προσεγγίσεων της ΑΟΖ. Και θα ενισχυθούν τα 13 θαλάσσια οικόπεδα της Κύπρου με έμμεσες επιπτώσεις και στα 20 θαλάσσια οικόπεδα της Ελλάδας. Όσοι λοιπόν αναρωτιούνται ακόμα πότε θα αλλάξουν τα δεδομένα, πρέπει να καταλάβουν επιτέλους ότι η ενέργεια δεν είναι μόνο για την οικονομία αλλά και για τη στρατηγική. Διότι είναι αυτή που ενεργοποιείται με την ένωση της κυπριακής και της ελληνικής ΑΟΖ. Γιατί η ΑΟΖ του Ελληνισμού ακολουθεί τη χρονική οριζόντια στρατηγική της Μεσογείου. Έτσι η Ανατολική Μεσόγειος μέσω της ενέργειας επιτρέπει την ανασυγκρότηση και την αναδίπλωσή μας στην περιοχή μας. Γι’ αυτό το λόγο, δείχνει στοιχεία της τοποστρατηγικής και αποτελεί εισαγωγή στη χρονοστρατηγική.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=16003&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Οσαναγόρας και η Κυπριακή ΑΟΖ"

Η Ελλάδα είναι το κερί του πολιτισμού μας

Λέγεται «Πρόμαχος» και είναι η ταινία που θα κάνει τους Βρετανούς να νιώσουν άβολα, τόσο για την κλοπή του λόρδου Έλγιν, όσο και για το γεγονός ότι συνεχίζουν να κρατούν τα γλυπτά του Παρθενώνα στο Βρετανικό Μουσείο.

Αρχές Φεβρουαρίου ξεκίνησαν τα γυρίσματα, μπήκε το νερό στο αυλάκι και πριν από λίγες ημέρες έγινε η avant premiere στο Λονδίνο παρουσία αρκετού κόσμου, ανάμεσα σε αυτούς και του ηθοποιού Στίβεν Φράι που είναι διαπρύσιος οπαδός της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα στο Μουσείο της Ακρόπολης.

Πρόκειται για μια ελληνο-αμερικανική έμπνευση των αδερφών Κόρτι και Τζων Βούρχη, οι οποίοι για τις ανάγκες της ταινίας έκαναν γυρίσματα, επάνω στον ιερό βράχο της Ακροπόλεως των Αθηνών. Για την ταινία δούλεψαν και αρκετοί φίλοι και συνεργάτες της StarSystemPro.

Ο τίτλος της ταινίας είναι ''Πρόμαχος'' και περιγράφει τον έρωτα δύο ανθρώπων και την κοινή τους προσπάθεια για την επαναφορά στην Ελλάδα, των κλεμμένων μαρμάρων του Παρθενώνα. Πρωταγωνιστούν ο Γιώργος Χωραφάς και η Κασσάνδρα Βογιατζή, οι δε προαναφερόμενες σκηνές, έγιναν παρουσία των ξαφνιασμένων ευχάριστα τουριστών-επισκεπτών της Ακροπόλεως και είχαν θέμα την ξενάγηση της Βογιατζή από τον Χωραφά στον ιερό χώρο.

Με το όνομα ''Πρόμαχος'' αναφέρεται από την αρχαιότητα, το τεραστίων διαστάσεων άγαλμα της Θεάς Αθηνάς στα προπύλαια της Ακροπόλεως,το οποίο ευρισκόταν στο σημείο από όπου επόπτευε και προστάτευε την αγαπημένη της πόλη, σύμφωνα με την τότε αντίληψη των Αθηναίων.

Το άγαλμα, έχει καταστραφεί και ενδεχομένως κομμάτια του να βρίσκονται και εκτός Ελλάδος.

Η ταινία, πέραν από την διαφήμιση της Ελλάδος, θα χρησιμοποιηθεί και ως ένα πρόσθετο μέτρο πίεσης προς την Βρετανική Κυβέρνηση, προκειμένου να επιστραφούν τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα στην γη τους, εκεί όπου ανήκουν.

Η προσπάθεια είναι πολλή σοβαρή από τους δυο ελληνο-αμερικανούς αδελφούς, συμπίπτει δε με την διεθνή διαμόρφωση ενός ευνοϊκού κλίματος, ειδικά από τις Επιστημονικές Κοινότητες, για την επιστροφή των γλυπτών στην χώρα μας. Το γεγονός μιας τέτοιας προβολής, δεν θα πρέπει να αφήσει ανεπηρέαστους τους Βρετανούς, οι οποίοι ήδη έχουν αρχίσει και συζητούν για κάποιες επιστροφές υπό τύπον ''δανείου'' κάποιων άλλων ''κλεμμένων'' από την Ιρλανδία και την Σκωτία. Πάντως, τον ξύλινο Θρόνο της Σκωτίας, τον προστατεύουν με δρακόντια μέτρα ασφαλείας μέσα στο Αββαείο του Γουέστμίνστερ, θεωρώντας ότι είναι δικός τους κι ας τον έχουν κλέψει και αυτόν!...

Οι δυο σκηνοθέτες, σε παλαιότερη συνέντευξή τους, είχαν πει στους δημοσιογράφους :
'«Μέσα από μια σύγχρονη ιστορία, η ταινία μας επιδιώκει να μιλήσει για την αναγέννηση της Αθήνας και της δικαιοσύνης. Όπως το άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου που ορθωνόταν στην Ακρόπολη, έτσι και οι ήρωες της ταινίας πρέπει να βρουν το κουράγιο να υπερασπισθούν αυτά που αγαπούν. Όραμά μας είναι να γυρίσουμε μια ταινία που θα αναβιώσει την αρχαία φωνή των Γλυπτών του Παρθενώνα και θα βρει απήχηση στους σημερινούς νέους».

Μετά το τέλος της πρώτης προβολής ο Στίβεν Φράι κατασυγκινημένος είπε στους δημοσιογράφους: «Η Ελλάδα είναι το κερί του πολιτισμού μας και αυτό δείχνει τούτη η ταινία. Ο καθένας θα μπορούσε να την αφιερώσω την μεγάλη γυναίκα της Αθήνας, την Μελίνα Μερκούρη που ήταν η πρώτη που κίνησε το θέμα της επιστροφής των γλυπτών στη γενέτειρά τους».

Πηγή: Πρόμαχος, η ταινία-ύμνος για τα γλυπτά του Παρθενώνα -Ηχηρό μήνυμα προς την Αγγλία για την επιστροφή τους [εικόνες&βίντεο] | Ειδήσεις και νέα με άποψη http://www.iefimerida.gr/node/165610#ixzz39MdNNW45

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ελλάδα είναι το κερί του πολιτισμού μας "