Ο Ταφος ανήκει στον Μέγα Αλέξανδρο

Σ.Καργάκος για Αμφίπολη: "To ταφικό μνημείο ανήκει στον Μέγα Αλέξανδρο"  

Και ενώ πολλές είναι οι θεωρίες για τους ενοίκους του τάφου του Τύμβου Καστά, ο ιστορικός και συγγραφέας Σαράντος Καργάκος μιλώντας στο βραδινό δελτίο ειδήσεων του Alpha την Τρίτη είπε πως θεωρεί ότι το ταφικό μνημείο ανήκει στον Μέγα Αλέξανδρο.«Το μνημείο δείχνει ότι πρόκειται για τάφο επιφανέστατου ανδρός. Ποιος υπήρξε επιφανέστερος του Αλεξάνδρου;», τόνισε.
«Η Ολυμπιάδα δεν θα άφηνε το λείψανο του γιου της. Εδραιώνεται η πεποίθηση μου, ότι το προαίσθημα μου είναι αληθινό», πρόσθεσε, εξηγώντας ότι:
«Το γεγονός ότι δεν πήγε στη Βαβυλώνα όπου το λείψανο του Αλεξάνδρου έμεινε δύο χρόνια εκεί  ούτε παρακολούθησε τη μεταφορά του από την Αλεξάνδρεια στη Βαβυλώνα με κάνει να πιστεύω ότι με τρόπο μυστικό η γυναίκα αυτή που κυριάρχησε στη Μακεδονία μέχρι το 316 μπορεί να μετέφερε το λείψανο του γιου της στη Μακεδονία».

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Ταφος ανήκει στον Μέγα Αλέξανδρο"

Εισαγωγή στην απελευθέρωση

Του Νίκου Λυγερού
Συχνά θεωρούμε ότι τα σύνορα είναι ένας τοίχος κι ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα, όταν υπάρχουν κατεχόμενα. Ενώ ξεχνάμε ότι η πόρτα είναι η θάλασσα που ανοίγει μέσω του κλειδιού που είναι η στρατηγική. Όταν όμως καταλάβουμε την αξία της όλα τα πράγματα γίνονται δεδομένα και τα δεδομένα δεν είναι πια δεδομένα. Αυτή η διαφορά είναι που κάνει τη διαφορά. Τότε ο κόσμος γίνεται υπεραντικείμενο και η σκέψη, η μελέτη και η δράση. Με αυτά τα όπλα, η απελευθέρωση δεν είναι πια μια ουτοπία, αλλά μια πράξη που πρέπει να γίνει γιατί είναι η πρέπουσα. Δεν πρόκειται ποτέ ν’ αφήσουμε δικούς μας να παραμείνουν σκλαβωμένοι από κατοχικά καθεστώτα, όποια και να είναι γιατί το μόνο που σεβόμαστε είναι η Ανθρωπότητα που υπηρετούμε εδώ και αιώνες μέσα στο Χρόνο αδιάκοπα και ασταμάτητα, γιατί δεν υπολογίζουμε κανένα κοινωνικό ή ταξικό κόστος. Η ελευθερία με το θάνατο είναι η μόνη μας επιλογή γιατί αλλιώς η ζωή μας δεν έχει κανένα νόημα. Και η απελευθέρωση είναι ένα από το θεμελιακά μας στοιχεία με την έννοια ότι ακολουθεί τα νοητικά σχήματα της τοποστρατηγικής και της χρονοστρατηγικής. Έτσι ο καθένας που είναι όντως Έλληνας ελεύθερος ή νεκρός συνεχίζει αυτό το έργο ακάθεκτα. Τα Μικρά και τα Μεγάλα Κατεχόμενα είναι χειροπιαστά παραδείγματα που σχετίζονται άμεσα με αυτόν τον στόχο. Δεν κοιτάζουμε μόνο τις μάχες αλλά όλες τις ήττες και τις νίκες που μας χαρακτηρίζουν δίχως να κάνουμε το λάθος να διαχωρίσουμε ζευγάρια, όπως είναι οι Θερμοπύλες και η Σαλαμίνα, η Αμμόχωστος και η Ναύπακτος γιατί ο Ελληνισμός και η Χριστιανοσύνη παλεύουν για το ίδιο ιδανικό της ανθρώπινης ελευθερίας, αφού ακολουθούν τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Αν λοιπόν νιώθεις μέσα σου αυτήν την ανάγκη της απελευθέρωσης, τώρα ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος, αφού μαζί θα δώσουμε τις μάχες της.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=16169&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εισαγωγή στην απελευθέρωση"

Ο Ελληνισμός ως μαλάκιον Γενικής θεωρίας Σχετικότητας

Του Νίκου Λυγερού
Είναι σίγουρα μια ανορθόδοξη προσέγγιση να εξετάζουμε τον Ελληνισμό ως μαλάκιον της Γενικής θεωρίας της Σχετικότητας του Einstein και σίγουρα δεν είναι το μόνο μοντέλο, αφού θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε και άλλα όπως η έννοια του τριπλού σημείου επαφής των δυναμικών συστημάτων μέσω της έννοιας της βαλκανοποίησης ή του παράξενου ελκυστή της μορφοκλασματικής ανάλυσης. Σε κάθε περίπτωση το μαλάκιον είναι ένα ανθεκτικό σημείο αναφοράς όταν τα πράγματα δεν είναι γραμμικά. Σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να φανταστούμε την ιστορία ως το ανάλογο της βαρύτητας στη Γενική θεωρία και αυτή να είναι το θεμελιακό στοιχείο που τροποποιεί τους χάρτες, όπως η βαρύτητα παραμορφώνει τα συστήματα αναφοράς του Γαλιλαίου. Επίσης γνωρίζουμε ήδη την αλλαγή που προκαλεί η Ειδική θεωρία της Σχετικότητας με την εισαγωγή των μετασχηματιστών του Lorenz. Έτσι πρέπει να σκεφτούμε ότι λόγω σπανιότητας ο Ελληνισμός δεν μετασχηματίζεται γραμμικά και με ομαλό τρόπο. Κι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά του παραδείγματα, επειδή είναι και το πιο μακρόχρονο, είναι το βυζαντινό. Μόνο και μόνο γι’ αυτό το λόγο είμαστε ήδη υποχρεωμένοι να εισάγουμε την έννοια του μαλάκιου, αφού μόνο και μόνο το εμβαδόν και το σχήμα της επιφανείας σε συνάρτηση με το χρόνο και την εξέλιξή του είναι πολύπλοκα. Το Βυζάντιο, που διαρκεί έντεκα αιώνες, δεν μπορεί να εξεταστεί μόνο ανά έτος και είναι δύσκολο να συγκρίνουμε στο ίδιο πεδίο όλα τα σχήματα που παίρνει σε βάθος χρόνου. Έτσι το μαλάκιον της Γενικής θεωρίας της Σχετικότητας, που είναι ικανό να εφαρμοστεί πάνω στην καμπυλότητα του χωροχρόνου και να δώσει ένα σύστημα αναφοράς δίχως καθετότητα, δημιουργεί μια εικόνα ανάλογη όταν το ενσωματώνουμε μέσα στην ιστορία για να υπάρξει ένα ενιαίο σύστημα αναφοράς σε διαχρονικό επίπεδο, γιατί η γεωμετρική και μόνο έννοια του εμβαδού και της επιφάνειας μεταλλάσσεται τόσο πολύ στο χωρικό διάστημα που δυσκολεύει τον εντοπισμό της συνέχειας. Γι’ αυτό το λόγο προσπαθούν μερικοί ανά τους αιώνες να χρησιμοποιήσουν τέτοιου τύπου επιχειρήματα για να μην υπάρχει το μέτωπό μας. Το μαλάκιον, όμως, ενσωματώνει εξαρχής τις δομές του χρόνου και παραμένει το ίδιο ακόμα κι αν δεν υπάρχουν πια κάθετες. Έτσι ο Ελληνισμός, που λειτουργεί μόνο με διαχρονικές αξίες κι όχι συγχρονικές αρχές, είναι μια μαλακή οντότητα, που έχει όμως ανθεκτικότητα, αφού προσαρμόζεται μέσα στην ιστορία και δεν εκφυλίζεται. Έτσι γίνεται και με το μαλάκιον. Κατά συνέπεια, η χρήση ενός ισομορφισμού του τύπου Sidis μας επιτρέπει να θεωρήσουμε τον Ελληνισμό όχι μόνο ως ένα δώρο του Χρόνου στην Ανθρωπότητα, αλλά και ως ένα μαλάκιον της ιστορίας που εξηγεί και τον διαχρονικό του χαρακτήρα.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=16659&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Ελληνισμός ως μαλάκιον Γενικής θεωρίας Σχετικότητας "

Θουκυδίδης ο θεμελιωτής και ιδρυτής της Επιστήμης της Ιστορίας

Ο Μεγάλος επιστήμων, ιστορικός, πολιτικός και στρατηγός, γεννήθηκε στον Δήμο Αλλιμούντα(Άλιμος) της Αττικής.Ήταν γιος του Ολόρου, ο οποίος ήταν συγγενής του μεγάλου στρατηγούΜιλτιάδη. Αυτή η συγγένεια αποδεικνύεται και από το ότι όταν πέθανε, τάφηκε στο επίσημο Κιμώνειο νεκροταφείο, διότι ο πολιτικός και στρατηγός Κίμωνήταν γιος του Μιλτιάδη.Η μητέρα του Ηγησιούλη, ήταν κόρη του Βασιλιά της Θράκης Ολόρου, από αυτήν είχε κτήματα και ορυχεία χρυσού στην Θράκη, στην θέση Σκαπτή Ύλη.

Έτυχε σπουδαίας εκπαιδεύσεως και μορφώσεως, είχε ως δασκάλους τους Φιλοσόφους και παιδαγωγούςΑναξαγόρα και Αντιφώντα. Έφηβος, ενώ παρακολουθούσε τον Ηρόδοτο να διαβάζει ένα μέρος από την ιστορία του, από την μεγάλη συγκίνησή του δάκρυσε. Ο Ηρόδοτος όταν το παρατήρησε, είπε στον πατέρα τουΌλορο: «Οργά η φύσις του υιού σου προς τα μαθήματα Όλορε».

Το 430 π.Χ. που ήταν το δεύτερο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου, έπεσε στην Αθήνα φοβερός λοιμός, που τον είχαν μεταφέρει τα πληρώματα των Αθηναϊκών πλοίων, όταν επέστρεψαν από την Πελοπόννησο. Τότε ασθένησε σοβαρά και ο Θουκυδίδης και χάρη στην λεπτομερή περιγραφή της ασθένειάς του από τον ίδιο, από την εμφάνισή της έως και την ίασή του, γνωρίζουμε σήμερα το είδος του λοιμού και την τεράστια συμφορά που επέφερε στουςΑθηναίους και κατ’ επέκταση στον Ελληνισμό.
Τα επόμενα χρόνια πήρε μέρος σε διάφορες μάχες και ναυτικές επιχειρήσεις στον Κορινθιακό κόλπο με τονΦορμίωνα, το 428 π.Χ., στην Αιτωλία και Ακαρνανία το 426 π.Χ. με τον στρατηγό Δημοσθένη.Το 424 π.Χ. εξελέγη στρατηγός, αυτό το αναφέρει ο ίδιος στην ιστορία του, όπου και τον έστειλαν στην Αμφίπολη της Θράκης, επειδή γνώριζε την περιοχή. Ο στρατηγός των Σπαρτιατών Βρασίδας, εμφανίστηκε ξαφνικά στηνΑμφίπολη και σε διαπραγματεύσεις με τους ντόπιους και δίχως να δώσει μάχη, ειρηνικά κατέλαβε την πόλη.

Ο Θουκυδίδης βρισκόταν στην Θάσο όταν συνέβη αυτό, τον ειδοποίησε ο Φρούραρχος της ΑμφίποληςΕυκλέας, έτρεξε αμέσως στην Αμφίπολη, αλλά η παράδοση είχε γίνει. Πολέμησε εναντίον περισσοτέρωνΣπαρτιατών και κατόρθωσε να κρατήσει ελεύθερο το επίνειο της Αμφίπολης, Ηνιόνα.

Ο Θουκυδίδης στην εξορία,

Στην Αθήνα του απάγγειλαν κατηγορία, ότι δήθεν αυτός παρέδωσε την Αμφίπολη στονΒρασίδα, ο Θουκυδίδηςκατάλαβε ότι η κατηγορία είχε γίνει από τους πολιτικούς του αντιπάλους, δεν παρουσιάστηκε στο δικαστήριο και προτίμησε να αυτοεξοριστεί, διότι η ποινή θα ήταν θάνατος. Από το 424 μέχρι το 404 π.Χ., έμεινε κυρίως στα κτήματά του στην Σκαπτή Ύλη της Θράκης. Εκεί άρχισε να γράφει την λεπτομερή ιστορία του με επιστημονική μεθοδολογία. Οι λεπτομερείς περιγραφές και οι ακριβείς γεωγραφικές και τοπογραφικές αναφορές του, μας φανερώνουν ότι, έχοντας οικονομική ευχέρεια, ταξίδευε στα πεδία των μαχών, συγκέντρωνε και διασταύρωνε τις πληροφορίες που έγραφε για την Πελοπόννησο, την Ιωνία, την Ιταλία, την Σικελία και σε άλλα μέρη.Το 404 π.Χ., με το τέλος του πολέμου, ο Δήμος των Αθηναίων με ψήφισμά του κατόπιν εισηγήσεως του Οικοβίου, επέτρεψε την επιστροφή όλων των εξορίστων.

Ο Θουκυδίδης επανήλθε στην ταπεινωμένη και κατεστραμμένη Αθήνα. Πόσο έμεινε ακριβώς μας είναι άγνωστο, όπως το πότε και που πέθανε δεν το γνωρίζουμε ακριβώς, έχουν χαθεί αυτές οι πληροφορίες, μάλλον φαίνεται ότι πνίγηκε σε ναυάγιο.ΟΜαρκελλίνος που έγραψε τον«Βίο του Θουκυδίδη», μας αναφέρει ότι στον τάφο του ήταν στημένο ένα «Ικρίον» (κατάρτι), έτσι συνήθιζαν να κοσμούν τους τάφους αυτών που χάνονταν στα ναυάγια.Από τα έργα του, διέσωσε η κόρη του μόνο την ιστορία του η οποία αποτελείται από οκτώ βιβλία. Σε αυτά περιγράφει με πολλές και ακριβείς λεπτομέρειες όλα τα πολιτικά και τα στρατιωτικά γεγονότα του Πελοποννησιακού πολέμου, από το 431 έως το 411 π.Χ., η ιστόρηση αυτών μοιάζει πολύ με τα άρθρα των σημερινών καλών πολεμικών ανταποκριτών.

Το έργο του όμως σταματάει απότομα, φταίει προφανώς ο ξαφνικός του θάνατος, που δεν του επέτρεψε να το ολοκληρώσει.Τα υπόλοιπα χρόνια αυτού του πολέμου τα περιγράφει ο Ξενοφών στο έργο του «Ελληνικά».Σύμφωνα με τονΔιογένη τον Λαέρτιο, το έργο του το παρουσίασε με σεβασμό οΞενοφών,ο οποίος στηρίχθηκε σε αυτό. Τον χωρισμό του έργου του σε 8 βιβλία και 900 κεφάλαια, τον έκαναν αργότερα οιΑλεξανδρινοί σοφοί της Βιβλιοθήκης, όταν αντιγράψανε το έργο του και έκαναν περισσότερα αντίγραφα.Η χρονολόγηση που ακολουθεί ο Θουκυδίδης, είναι με τα χρόνια του πολέμου, χωρίζει τον χρόνο σε θέρος (8 μήνες) και σε χειμώνα (4 μήνες). Για μεγαλύτερη ακρίβεια χρησιμοποιεί τρεις συγχρόνως χρονολογήσεις, του Άργους, της Αθήνας και της Σπάρτης, επειδή οι αντίπαλοι δεν είχαν κοινή χρονολόγηση.Η χρησιμοποίηση των Ολυμπιάδων, σαν χρονική σταθερά για την χρονολόγηση, έγινε για πρώτη φορά από τονΤίμαιο τον Ταυρομένιο, (η περίφημη σήμερα Ταορμίνα της Σικελίας) 346 – 250 π.Χ. από την Μεγάλη Ελλάδα.Ο Θουκυδίδης είναι ο πρώτος ιστορικός της κλασικής αρχαιότητας που χρησιμοποιεί μεθοδικά την κριτική έρευνα, την διασταύρωση και την αξιολόγηση των πληροφοριών που συγκεντρώνει. Επίσης έχει απαράμιλλη παρατηρητικότητα και πλήρη αμεροληψία, καταπνίγοντας τις προσωπικές του πολιτικές προτιμήσεις.

Είναι ο πρώτος που αντιλήφθηκε την σπουδαιότητα του οικονομικού παράγοντα για την διεξαγωγή κάθε πολέμου, όπως είναι οι εφεδρείες, τα πολεμοφόδια, καθώς επίσης το ηθικό του στρατεύματος και η ψυχολογία των πολιτών. Πίστευε, ότι όλα τα γεγονότα έχουν ανθρώπινη αιτιολογία και σκοπό. Ο πόλεμος γίνεται είτε από την υπέρμετρη φιλοδοξία των ανθρώπων, είτε για τα εμπορικά και οικονομικά συμφέροντα.Η τύχη για αυτόν, δεν είναι παρά η αλληλουχία γεγονότων, τα οποία δεν έχουν προβλεφθεί πολλές φορές, που έχουν ενδοκοσμική αιτία και όχι θεϊκούς παράγοντες (εδώ αποδεικνύεται ότι ήταν και καλός φιλόσοφος και ότι, ήταν απαλλαγμένος από θρησκευτικές αγκυλώσεις, προλήψεις, προκαταλήψεις και εμμονές ).Ο Θουκυδίδης καταγράφει λεπτομερώς τους λόγους και τις δημηγορίες των πολιτικών αρχηγών και των στρατηγών, οι οποίες εκφωνήθηκαν προς τους πολίτες και τους στρατιώτες. Αυτά είναι και τα πλέον προσεγμένα μέρη της ιστορίας του, από τα 900 κεφάλαια του έργου του τα 180 είναι δημηγορίες.

Σαν επιστήμων ιστορικός, δεν σχολιάζει και δεν δείχνει καμία προτίμηση για τα πολιτεύματα των εμπλεκομένων. Εκδηλώνεται με δημοκρατικό τρόπο, αλλά στο βάθος διακρίνει ο ερευνητής μία σοβαρότητα προς μίαΑριστοκρατική Ηθική, Ιωνικής, Πυθαγόρειας, Σωκρατικής και Πλατωνικής υφής.

Ακολουθώντας τον τρόπο γραφής του μεγάλου τραγικούΑισχύλου, δημιουργεί και αυτός δικές του λέξεις «Πυργώνει ρήματα», ουδέτερα επιθέτων και μετοχών αντί για αφηρημένα ουσιαστικά. Από τον Θουκυδίδηεισάγονται πολλά νέα στοιχεία στην Τέχνη της ιστοριογραφίας, όπου σε συνδυασμό με την νηφαλιότητά του, το αντικειμενικό και απρόσωπο ύφος του, δίνουν στο έργο του απαράμιλλη αξία και τον κατατάσσουν μεταξύ των κλασικών συγγραφέων.

Συνοψίζοντας, ο Θουκυδίδης είναι ο πιο αξιόλογος ιστορικός της Αρχαίας Ελλάδας, είναι ο πρώτος που εφάρμοσε αμερόληπτα την κριτική στην ιστορική έρευνα και, αναζήτησε τις αιτίες πίσω από όλα τα ιστορικά στοιχεία, τα οποία τον απασχόλησαν κατά την συγγραφή του μνημειώδους έργου του.Δίκαια θεωρείται λοιπόν από τους ειδικούς ως ο θεμελιωτής και ιδρυτής της Επιστήμης της Ιστορίας. 
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Θουκυδίδης ο θεμελιωτής και ιδρυτής της Επιστήμης της Ιστορίας"

Ετυμολογία με κάρτες!

Με χαρά σας ανακοινώνω την κυκλοφορία του παιδικού βιβλίου μου, "Ετυμολογία με κάρτες" από τις εκδόσεις "Οσελότος".

Πρόκειται για μία πρωτότυπη μέθοδο εκμαθήσεως ετυμολογίας για παιδιά 5-12 ετών.

Τα παιδιά μέσω ζωγραφικής, χαρτοκοπτικής και παιχνιδιού με κάρτες μαθαίνουν παράλληλα ετυμολογία, σύνθεση και παραγωγή λέξεων, καθώς και χρήσιμες πληροφορίες αρχαιολογικού, ιστορικού ή μυθολογικού ενδιαφέροντος!

Μπορείτε να το ξεφυλλίσετε εδώ:

http://issuu.com/ocelotos/docs/etymologia_me_kartes

Αγορά μέσω διαδικτύου:

http://www.ocelotos.gr/cms/el/eshop#%21/~/product/category=1998867&id=34427429

Με εκτίμηση,
Ελένη Ωρείθυια Κουλιζάκη
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ετυμολογία με κάρτες!"

Μεγ. Αλέξανδρος………η κατάληψη της Πέτρας του Χοριήνη (327 π.Χ)

Γράφει ο Χείλων

Μόλις κατέλαβε και τον τελευταίο θύλακα αντίστασης στη Σογδιανή, ο Αλέξανδρος προέλασε προς την Παρειτακηνή. Τα περισσότερα βουνά της Παρειτακηνής ξεπερνούν σε ύψος τα 6.500 μ, τους περισσότερους μήνες του έτους καλύπτονται από χιόνια και το έδαφος είναι πολύ δύσβατο. Είχε πληροφορηθεί ότι πολλοί Παρειτάκες υπό τον ύπαρχο της περιοχής Χοριήνη και αρκετούς υπάρχους γειτονικών περιοχών είχαν συγκεντρωθεί σε μία οχυρή τοποθεσία, την αποκαλούμενη Πέτρα του Χοριήνη.

Η ακριβής τοποθεσία του εν λόγω βράχου είναι εντελώς άγνωστη και η πλειονότητα των ιστορικών αποφεύγει να κάνει οιαδήποτε εκτίμηση, ίσως διότι ο μεν Αρριανός τον τοποθετεί στην Παρειτακηνή ο δε Κούρτιος στην Ναύτακα. Στο παρόν άρθρο υιοθετείται η άποψη, που θέλει την Πέτρα του Χοριήνη κοντά σ’ έναν παραπόταμο του Ώξου, τον σημερινό Βακς και την διασαφηνίζουμε στο τέλος του άρθρου.

Η άποψη του Αρριανού

Ο εν λόγω βράχος είχε ύψος 20 στάδια (περίπου 3.697 μ) περίμετρο 60 στάδια (περίπου 11.092 μ.) ήταν απόκρημνος σε όλες τις πλευρές του και είχε μόνο μία πρόσβαση. Αυτή ήταν ένα φυσικό μονοπάτι τόσο στενό ώστε ακόμη και η διέλευση ενός ατόμου ήταν δύσκολη. Τέλος στη βάση του βράχου, υπήρχε βαθύ φαράγγι, που δυσκόλευε ακόμη περισσότερο την προσέγγιση στρατού.

Ο Αλέξανδρος, που πριν λίγες εβδομάδες είχε καταλάβει την θεωρητικά εξίσου απόρθητη Σογδιανή Πέτρα, προπαρασκεύασε προσεκτικά και συστηματικά την πολιορκία. Έκοψε τα πανύψηλα έλατα, που βρίσκονταν γύρω από το βράχο και κατασκεύασε σκάλες για να κατεβάσει το στρατό στο φαράγγι. Χώρισε τους άντρες σε τέσσερις βάρδιες, ανέλαβε την πρωινή και ανέθεσε τις τρεις βραδινές στους Περδίκκα, Λεοννάτο και Πτολεμαίο αντίστοιχα. Παρόλο που εργαζόταν ολόκληρη η στρατιά, με δυσκολία προχωρούσαν 20 πήχεις (περίπου 9 μ) το πρωί και ακόμη λιγότερο το βράδυ, διότι έπεφτε πυκνό χιόνι και υπήρχαν σημαντικές ελλείψεις στα εφόδια.

Όρη Τατζικιστάν

Όταν επιτέλους κατέβηκαν στο φαράγγι, έμπηξαν πασσάλους στο στενότερο σημείο του και κατασκεύασαν μία πρόχειρη πεζογέφυρα. Κατασκεύασαν προκαλύμματα, για να προφυλάσσονται από τα εχθρικά τοξεύματα και μόλις έφτασαν σε απόσταση βολής, άρχισαν να βάλλουν κατά των Παρειτακηνών στις επάλξεις. Οι υπερασπιστές του οχυρού, που μέχρι πρότινος αισθάνονταν απρόσβλητοι και μάλλον διασκέδαζαν με ότι θεωρούσαν ανώφελη προσπάθεια, θορυβήθηκαν. Ο Χοριήνης ζήτησε μέσω αγγελιαφόρου από τον Αλέξανδρο να του στείλει τον Οξυάρτη (πατέρας της Ρωξάνης και πεθερός του Αλεξάνδρου) ο οποίος όταν του ανέφερε τον τρόπο με τον οποίον συμπεριφέρεται ο βασιλέας σε όσους του αντιστέκονται και σε όσους προσφέρουν τη συμμαχία τους, ο Χοριήνης παραδόθηκε διατηρώντας την εξουσία που ήδη κατείχε.

Ο στρατός υπέστη μεγάλες κακουχίες και στερήσεις σε τρόφιμα κατά την πολιορκία, αλλά ο Χοριήνης μετά την παράδοσή του ανακούφισε τις επισιτιστικές τους ανάγκες χορηγώντας σιτάρι, κρασί και παστό κρέας για δύο μήνες. Όταν μάλιστα τους είπε ότι αυτά ήσαν λιγότερα από το 1/10 των εφοδίων που είχε συγκεντρώσει για τις ανάγκες της πολιορκίας, ο Αλέξανδρος τον εκτίμησε περισσότερο, διότι η απόφασή του να παραδοθεί βασιζόταν στη λογική και όχι στην ανάγκη.

Αυτή είναι η εκδοχή του Αρριανού. Στην εντυπωσιακή ασυμφωνία των πηγών για τα γεγονότα του 328 π.Χ., ο Κούρτιος θέλει τον Αλέξανδρο μετά την Πέτρα του Χοριήνη να απαλλάσσεται από τον Σπιταμένη και να διεξάγει την εκστρατεία στη Γαζάβα.

Η άποψη άλλων ιστορικών

Σύμφωνα με τους Κουίντο Κούρτιο Ρούφο (Quintus Curtius Rufus) Στράβωνaκαι Πλούταρχο, ο αντίπαλος του Μεγ. Αλεξάνδρου ονομαζόταν Σισιμίθρης, ήταν σατράπης της Ναυτάκας (σημερινό Σακριζάμπ στο Ουζμπεκιστάν) περιοχής των Σογδιανών και είχε εργαστεί σκληρά για να οχυρώσει τα περάσματα στην χώρα του και να τα καταστήσει αδιάβατα. Αυτός είχε καταφύγει, με τη μητέρα του και τα παιδιά, σε ένα φυσικό φρούριο που προστατευόταν από μια βαθιά χαράδρα, την οποία διέρρεε ορμητικός ποταμός. Ο Αλέξανδρος ωστόσο, κατασκεύασε ένα φράγμα και στη συνέχεια τα στρατεύματά του ανενόχλητα άρχισαν να τοξεύουν το φρούριο. Κατόπιν απέστειλε τον Οξυάρτη στον Σισιμίθρη ο οποίος μετά από αρκετούς δισταγμούς και ενάντια στις συμβουλές της μητέρας του, αποφάσισε να παραδοθεί. Ο Αλέξανδρος τον διατήρησε ως κυβερνήτη, διασφαλίζοντας την προοπτική της επαρχίας (Quintus Curtius, 8.2.19-33). Ο Σισιμίθρης παρέδωσε στον Αλέξανδρο ένα μεγάλο αριθμό υποζυγίων και 2.000 καμήλες, ο οποίος αργότερα προσφέρθηκε να ανταποδώσει με 30.000 υποζύγια τα οποία είχε λάβει ως λεία από τους Σάκες (Quintus Curtius, 8.4.19-20).

Στην Επιτομή του Μετς (Έργο με ιστορικές αναφορές ύστερης αρχαιότητας, το οποίο καλύπτει τις κατακτήσεις του Μεγ. Αλεξάνδρου μεταξύ Υρκανίας και νότιας Ινδίας. Ο συγγραφέας είναι ανώνυμος, αν και οι αναφερόμενες πηγές ταυτίζονται με αυτές του ιστορικού Κλειτάρχου) ο Σισιμίθρης αναγνωρίζεται επίσης ως κύριος της Ναυτάκας (Thomas, σ. 6, παρ. 19) αλλά ο συγγραφέας της Επιτομής αναφέρει επίσης τον Χοριήνη να έχει παραδοθεί στον Αλέξανδρο και να γίνεται κατόπιν σύμμαχός του (Thomas, σ. 9, παρ. 28-29) υπονοώντας ότι στο σπίτι του ο Αλέξανδρος συνάντησε την Ρωξάνη, την όμορφη κόρη του Οξυάρτη.

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο (Βίος Αλεξάνδρου 58.3-4) ο Αλέξανδρος πέτυχε την παράδοση του «απόκρημνου και απρόσιτου» βράχου χρησιμοποιώντας έξυπνα την δειλία του Σισιμίθρη. Ο Στράβων (11.11.4) τοποθετεί εσφαλμένα το βράχο του Σισιμίθρη στην Βακτριανή, συγχέοντάς τον με τον βράχο του Αριαμάζη και η σύγχυση συνεχίζεται με τον προσδιορισμό ως το καταφύγιο της Ρωξάνης. Επικαλούμενος ιστορικούς του Αλεξάνδρου, περιέγραψε το φρούριο με ύψος 15 στάδια και περίμετρο του 80 στάδια, στοιχεία που δεν ταιριάζουν με τα αντίστοιχα του Αρριανού και πιθανώς αναφέρεται στον «βράχο του Αριαμάζη».

Αλέξανδρος και Κρατερός σε κυνήγι ελάφου_μωσαϊκό_Πέλλα_300 π.Χ

Διασαφηνίσεις

Είναι σαφές από τις ανωτέρω αναφορές ότι ο Σισιμίθρης ήταν το ίδιο πρόσωπο που ο Αρριανός ονομάζει Χοριήνη, παρά την άποψη του A.B Bosworth ότι τα δύο ονόματα ανήκαν σε δύο διαφορετικά άτομα. Πιθανότατα Σισιμίθρης ήταν το σωστό όνομα. Ο Wilhelm Geiger ισχυρίζεται ότι Χοριήνης είναι επίθετο που αναφέρεται στην προέλευση του Σισιμίθρη, ενώ ο P. Faure ισχυρίζεται ότι ήταν τίτλος που σημαίνει «αρχηγός» ερμηνεύοντας την φράση του Αρριανού ως «ο βράχος του αρχηγού Σισιμίθρη». Η ύπαρξη όμως Αρμενικής ονομασίας Xorīan, Xorēam ή Xorēan, την οποία ο Heinrich Hübschmann συνδέει με τον Chorienes, δεν φαίνεται να ενισχύει την ερμηνεία ως τίτλου.

Το πιθανότερο είναι ότι Χοριήνης ήταν ονομασία ή αναφορά τοποθεσίας και οι ιστορικοί του Μεγ. Αλεξάνδρου, στους οποίους βασίσθηκε ο Αρριανός, εσφαλμένα την εξέλαβαν ως το όνομα του ιδιοκτήτη……….νομίζοντας ότι «βράχος Χοριήνη» σημαίνει «ο βράχος που ανήκει στον Χοριήνη». Ο ιστορικός W. Heckel πρόσφατα παρουσίασε μια παρόμοια ερμηνεία, αναφέροντας ότι η σύνδεση μεταξύ του ονόματος Χοριήνης (Chorienes) και της ονομασίας Kūh-e Nūr είναι πιθανώς εσφαλμένη

Η επαρχία της Παρειτακηνής στην οποία έδραζε το φρούριο του Χοριήνη, αποτελούσε τμήμα της Σογδιανής η οποία αντιστοιχεί στην σημερινή επαρχία της Χισάρ (Hesār) στο Τατζικιστάν. Ο δε βράχος πιθανότατα είναι το σημερινό όρος Kūh-e Nūr και ο χείμαρρος ο ποταμός Βακς.

Επανερχόμενοι στον Αρριανό, διαπιστώνουμε ότι μετά την Πέτρα του Χοριήνη ο Αλέξανδρος προχώρησε προς τα Βάκτρα, αφού έστειλε τον Κρατερό με 600 ιππείς, την τάξη του (Η μακεδονική φάλαγγα χωριζόταν σε τάξεις πεζών, οι οποίες αναφέρονται με το όνομα του ηγήτορά τους και στις οποίες υπηρετούσαν ομοεθνείς Μακεδόνες) και τις τάξεις των Πολυπέρχοντα,Άτταλου και Αλκέτα, εναντίον των Κατάνη και Αυστάνη, των μόνων Παρειτακηνών αξιωματούχων, που αρνήθηκαν να υποταχθούν. Έγινε σκληρή μάχη, κατά την οποία σκοτώθηκε ο Κατάνης, 120 ιππείς, 1.500 πεζοί και συνελήφθη ο Αυστάνης. Όλη η επικράτεια της τέως Αχαιμενιδικής αυτοκρατορίας είχε υποταχθεί πλέον στον Αλέξανδρο και εν όψει της επικείμενης εισβολής στην Ινδία ο Κρατερός προσκολλήθηκε στην υπόλοιπη στρατιά στα Βάκτρα.

Βιβλιογραφία – πηγές

Αρριανός Δ 18-19
Πλούταρχος «Αλέξανδρος» 23, 47.7
Διόδωρος ΙΖ β.κγ, λ
Κούρτιος 8.1.21, 43, 4.21-κ.ε
alexanderofmacedon.info
P. Faure, “La vie quotidienne des armées d’Alexandre”, Paris, 1982.
W. Geiger, “Alexanders Feldzüge in Sogdiana”, Programm der kaiserlichen Studienanstalt, Neustadt, 1884.
N. G. L. Hammond, “Three Historians of Alexander the Great”, Cambridge, 1983.
W. Heckel, “Chorienes and Sisimithres,” Athenaeum N.S. 64, 1986, pp. 223-26.
P. H. Thomas, ed., “Incerti Auctoris Epitoma Rerum Gestarum Alexandri Magni”, Leipzig, 1968.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μεγ. Αλέξανδρος………η κατάληψη της Πέτρας του Χοριήνη (327 π.Χ)"

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του DION, 29/08/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του DION, 29/08/2014 "

Το μεγαλύτερο γενεαλογικό δέντρο του κοσμου

 Το μεγαλύτερο γενεαλογικό δέντρο μπορεί να περηφανεύεται πως έχει ο 58χρονος γερμανός δάσκαλος Manfred Huchthausen καθώς βρέθηκαν πρόγονοί του οι οποίοι υπολογίζονται ότι έζησαν πριν από 3000 χρόνια και μάλιστα πολύ κοντά στην περιοχή που μένει σήμερα ο Manfred. ---

Η ΣπηλιάLichtenstein βρίσκεται κοντά στο χωριό του Manfred βαθιά μέσα στα βουνά Harz, και είναι το σημείο στο οποίο ανακαλύφθηκαν θαμμένοι οι συγγενείς του γερμανού δασκάλου. Η σπηλιά παρέμεινε κρυμμένη ως το 1980 ενώ μόλις το 1993 οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ότι μέσα της ήταν θαμμένοι 40 σκελετοί από την Εποχή του Χαλκού.

Οι ηλικίας 3000 ετών σκελετοί βρίσκονταν σε τόσο καλή κατάσταση ώστε οι ανθρωπολόγοι του Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν κατάφεραν να αποσπάσουν δείγμα DNA. Τότε ήταν που ταυτοποίησαν το δείγμα αυτό με τον Manfred Huchthausen, αλλά και άλλον έναν κάτοικο της περιοχής, τον Uwe Lange.

«Είναι παράξενο να στέκομαι εδώ, στην ίδια περιοχή στην οποία θάφτηκαν οι πρόγονοί μου. Ένιωσα περίεργα όταν κράτησα στα χέρια μου τα οστά, το κρανίο του προ-προ-προ πάππου μου ο οποίος έζησε πριν από 120 γενιές», είπε ο Manfred.
«Δεν μπορώ να το περιγράψω. Ανατρίχιασα. Δεν ήταν ακριβώς ωραίο συναίσθημα, ωστόσο, ήταν εκπληκτική εμπειρία την οποία δεν θα ξεχάσω ποτέ. Αυτές οι 120 γενιές βρίσκονται τόσο μακριά στο παρελθόν. Δεν έχουμε ιδέα τι συνέβη κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής, δεν ξέρουμε τι συνέβη σ’ αυτούς τους ανθρώπους», πρόσθεσε.
Η ανθρωπολόγος του Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν Susanna Hummel εξηγεί πώς έγινε αυτή η έρευνα. «Είναι μια μοναδική ανακάλυψη. Ενώ εξετάζαμε τα προϊστορικά οστά των αντρών, βρήκαμε μοναδικά γενετικά στοιχεία», είπε η Δρ. Hummel. «Θέλαμε να ανακαλύψουμε αν αυτά τα γενετικά στοιχεία υπήρχαν ακόμα στον σημερινό πληθυσμό της περιοχής, γι’ αυτό βάλαμε μια αγγελία στην τοπική εφημερίδα και ζητήσαμε από τον κόσμο να λάβει μέρος στην έρευνά μας -εμφανίστηκαν 270 άτομα. Δεν περιμέναμε ότι θα ήθελαν τόσοι άνθρωποι να μας βοηθήσουν.
Οι κάτοικοι της περιοχής έπρεπε να δώσουν ένα δείγμα σάλιου. Αποσπάσαμε DNA από το σάλιο και τελικά βρήκαμε ότι υπήρχαν δυο άντρες που είχαν παρόμοιο γενετικό κώδικα με κάποιον από τους προϊστορικούς σκελετούς», πρόσθεσε.
Η ανάλυση έδειξε ότι τα περισσότερα οστά ανήκαν σε ανθρώπους που αποτελούσαν μέλη της ίδιας οικογένειας. Όπως είναι αναμενόμενο οι δυο γερμανοί, ο Manfred και ο Uwe έχουν γίνει πια διασημότητες στην περιοχή τους.


BlogΘέα Portal v2

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το μεγαλύτερο γενεαλογικό δέντρο του κοσμου"

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "ΑΟΖ, Ζεόλιθος, Καινοτομία". Πολύκεντρο Μοιρών. 30/08/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "ΑΟΖ, Ζεόλιθος, Καινοτομία". Πολύκεντρο Μοιρών. 30/08/2014 "

Η γέννηση ενός αρχιπελάγους

H Δονούσα από ψηλά. Οι γεωλογικές διεργασίες που έδωσαν στο Αιγαίο Πέλαγος τη σημερινή του μορφή διήρκεσαν πολλά εκατομμύρια χρόνια και συνεχίζονται έως τις μέρες μας.

Πολύ πριν το Αιγαίο Πέλαγος αποτελέσει αντικείμενο διεκδικήσεων και διπλωματικών διενέξεων, η πολυτάραχη ιστορία του περιλάμβανε ηφαιστειακές εκρήξεις, σεισμούς, καταποντισμούς, ορογενέσεις, ακραίες καιρικές μεταβολές και πολλά ακόμα δραματικά γεγονότα. Από την ερχόμενη Τετάρτη, οι επισκέπτες του Ιδρύματος Ευγενίδου θα έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν πώς διαμορφώθηκαν, μέσω γεωλογικών διεργασιών διάρκειας 20 και πλέον εκατομμυρίων ετών, τα χαρακτηριστικά νησιωτικά τοπία που έμελλε να αποτελέσουν λίκνο πολιτισμών αλλά και πεδία βίαιων συγκρούσεων.

Μια πρωτοβουλία του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου, η πρωτότυπη έκθεση «ΑΙΓΑΙΟΝ: Η Γέννηση ενός Αρχιπελάγους» διοργανώνεται σε συνεργασία με το Μουσείο Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από τις αρχές του 2013 και μέχρι τον περασμένο Μάιο, η έκθεση φιλοξενήθηκε στο «Νόησις» - Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας, στη Θεσσαλονίκη, όπου υποδέχθηκε χιλιάδες επισκέπτες καθώς και πολυάριθμα σχολεία της Βορείου Ελλάδος. Μια εμπλουτισμένη εκδοχή της, ανασχεδιασμένη ειδικά για τους χώρους του Ιδρύματος Ευγενίδου, θα παραμείνει στην Αθήνα έως τον ερχόμενο Οκτώβριο, πριν συνεχίσει το ταξίδι της ανά την Ελλάδα και τον κόσμο.

Συνηθισμένοι καθώς είμαστε να υπολογίζουμε τον χρόνο σε εποχές, αιώνες ή, στην καλύτερη περίπτωση, χιλιετίες -όταν, για παράδειγμα, αναφερόμαστε σε αρχαιολογικές ανακαλύψεις και γεγονότα της Ιστορίας-, είναι ευκολότερο να φανταζόμαστε τα τοπία της Γης ως κάτι σχετικά σταθερό, ένα σκηνικό πάνω στο οποίο ανθρώπινοι πολιτισμοί ανθούν και παρακμάζουν, αφήνοντας το «στίγμα» τους, αλλά χωρίς τη δύναμη να προκαλέσουν πραγματικά ριζικές αλλαγές. Ποτάμια και έλη αποξηραίνονται, ισθμοί διανοίγονται, υπεραιωνόβια δάση εξαφανίζονται, βουνά σκάβονται από λατομεία, όμως οι οροσειρές, τα νησιά και οι θάλασσες παραμένουν στη θέση τους, συντηρώντας μια αίσθηση ιστορικής συνέχειας της ανθρωπότητας στο πέρασμα του χρόνου. Η έκθεση «Αιγαίον» μας προκαλεί να απαλλαγούμε αυτή την ψευδαίσθηση μονιμότητας και να προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε ότι τα πάντα γύρω μας έχουν μια αρχή και, αναπόφευκτα, ένα τέλος, αφού οι γεωλογικές διεργασίες συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Η άνυδρη Μεσόγειος

Απολιθώματα φυτών και ζώων, ευρήματα πρόσφατων υποθαλάσσιων ερευνών, ίχνη της παρουσίας των προγόνων του σύγχρονου ανθρώπου, εντυπωσιακά βίντεο και πανοραμικές φωτογραφίες νησιωτικών συμπλεγμάτων αφηγούνται την ιστορία της Αιγηίδος, της απέραντης χερσαίας έκτασης η οποία αναδύθηκε μέσα από τον μεγάλο ωκεανό της Τηθύος και κάλυπτε την περιοχή από το Ιόνιο έως τη Μικρά Ασία. Kατά μια έννοια, η σημερινή Μεσόγειος είναι κατάλοιπο του ωκεανού της Τηθύος – αν και για μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ολόκληρη η λεκάνη της Μεσογείου είχε μετατραπεί σε μια άνυδρη έρημο, που τελικά γέμισε με νερό από τον Ατλαντικό. Σταδιακά, ως αποτέλεσμα των μετατοπίσεων και συγκρούσεων των τεκτονικών πλακών, η ενιαία ξηρά της Αιγηίδος κατακερματίστηκε και ένα μεγάλο μέρος της βυθίστηκε ξανά στη θάλασσα. Ετσι γεννήθηκαν τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά, αλλά και τα γεωλογικά μνημεία της περιοχής, όπως το Απολιθωμένο Δάσος της Λέσβου, που δημιουργήθηκε πριν από περίπου 18 εκατ. χρόνια και διατηρήθηκε καλυμμένο κάτω από ένα στρώμα ηφαιστειακών υλικών. Αν και η έκθεση εστιάζει κατά κύριο λόγο στις εξελίξεις των τελευταίων 20 εκατ. ετών, ορισμένα από τα γεγονότα που περιγράφονται συνέβησαν έως και πριν από 150 εκατ. χρόνια.

Οι γεωλογικοί σχηματισμοί, που διατηρούνται ώς σήμερα, αφηγούνται μια πολυτάραχη ιστορία με σεισμούς, καταποντισμούς και ηφαιστειακές εκρήξεις.

Ένας απολιθωμένος κορμός ύψους 14 μέτρων από το υποτροπικό δάσος με προγονικές μορφές σεκόιας, που πριν από 18 εκατομμύρια χρόνια κάλυπτε την περιοχή της σημερινής Λέσβου, είναι ίσως το πιο εντυπωσιακό από τα αντικείμενα της έκθεσης. Ωστόσο, μεταξύ των εκθεμάτων, που από αυτή την εβδομάδα φιλοξενούνται στους χώρους του Ιδρύματος Ευγενίδου, περιλαμβάνονται εξίσου μοναδικά εκθέματα, όπως τα απολιθώματα οστράκων από τον ωκεανό της Τηθύος ή τα δύο κομμάτια ηφαιστειακής στάχτης με απολιθωμένα φύλλα δέντρων: το αρχαιότερο είναι περίπου 20 εκατ. ετών και εντοπίστηκε στην περιοχή του σημερινού Σιγρίου, ενώ το απολιθωμένο φύλλο ελιάς από τη Σαντορίνη είναι σαφώς νεότερο, καθότι η ηλικία του δεν ξεπερνάει τα 60.000 χρόνια. Οπως υπογραμμίζει ο διευθυντής του Μουσείου Απολιθωμένου Δάσους και αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Νίκος Ζούρος, οι απολιθωμένοι κορμοί δέντρων δεν προέρχονται μόνο από τα επιφανειακά πετρωμένα δάση της Λέσβου, αλλά και από τις υποβρύχιες έρευνες, που βρίσκονται σε εξέλιξη στην παράκτια ζώνη της νησίδας Νησιώπης, στα δυτικά του νησιού.

H πρώτη από τις τρεις ενότητες, με τίτλο «Μνήμες Γαίας - από την Τηθύ στο Αιγαίο», ανατρέχει στο πολύ μακρινό παρελθόν για να εξιστορήσει πώς «μέσα από τον ωκεανό δημιουργήθηκε η χερσαία ζώνη του Αιγαίου και πώς φτάσαμε στο σημερινό αρχιπέλαγος», εξηγεί ο κ. Ζούρος.

Η δεύτερη τιτλοφορείται «Στα νησιά του Ηφαίστου και του Ποσειδώνα» και εστιάζει στη δράση των ηφαιστείων, τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία του αρχιπελάγους. Ανάμεσά τους, τα ενεργά ηφαίστεια της Σαντορίνης, της Νισύρου, των Μεθάνων και του Σουσακίου, που ανήκουν στο ηφαιστειακό τόξο του Νοτίου Αιγαίου. Ορισμένα από τα πιο ποικιλόμορφα -και δημοφιλή- νησιά του ελληνικού αρχιπελάγους, όπως η Μήλος, η Λήμνος, η Θήρα, η Κίμωλος και η Σαμοθράκη, οφείλουν την ύπαρξή τους στην ηφαιστειακή δραστηριότητα.

«Γαία: Από τον μύθο στην επιστήμη» είναι ο τίτλος της τρίτης ενότητας, που περιστρέφεται γύρω από τα οικοσυστήματα του Αιγαίου. Η εξέλιξη της βιοποικιλότητας της περιοχής τα τελευταία 150 χρόνια αναδεικνύεται μέσα από την αντιπαράθεση αναπαραστάσεων προγονικών μορφών δέντρων και ζώων -ανάμεσά τους, μία κοντόλαιμη καμηλοπάρδαλη από τη σημερινή Χίο, ένας ελέφαντας νάνος από την Τήλο και ένα κρανίο αντιλόπης από την περιοχή της Σάμου- με τους σύγχρονους «απογόνους» τους. Παρουσιάζονται, επίσης, ευρήματα που τεκμηριώνουν την πρώιμη παρουσία των προγόνων του σύγχρονου ανθρώπου, καθώς και τρία εκμαγεία κρανίων ανθρωπιδών από τον ελλαδικό χώρο: του μακεδονικού ουρανοπίθηκου, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1988 στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής, του πεντελικού μεσοπίθηκου, προϊστορικού κατοίκου της Ευρώπης και της Δυτικής Ασίας, και του ανθρώπου των Πετραλώνων, από το ομώνυμο σπήλαιο της Χαλκιδικής. Οπως υπογραμμίζει ο κ. Ζούρος, η σημασία των φαινομένων που οδήγησαν στη γέννηση του Αιγαίου δεν είναι αποκλειστικά γεωλογική.

Υλικά πολιτισμού

Οι κινήσεις των τεκτονικών πλακών όχι μόνο διαμόρφωσαν το ανάγλυφο που αντικρίζουμε σήμερα, αλλά διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο και στην ανάπτυξη των ανθρώπινων πολιτισμών, προσφέροντας άφθονες ποσότητες ορυκτών πρώτων υλών, από τον οψιδιανό της Μήλου έως τον χαλκό της Κύθνου και της Σερίφου. Επιπλέον, για πολλές χιλιάδες χρόνια τα -ανεξήγητα- φυσικά φαινόμενα και οι καταστροφές αποτελούσαν έναυσμα για τη δημιουργία μύθων, έργων τέχνης και μεταφυσικών θεωριών, αφού η ανθρώπινη φαντασία σπεύδει να καλύψει τα κενά που αφήνει η ανεπάρκεια της γνώσης.

Το Ακρωτήριο Ταίναρο , το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας. Εκατομμύρια χρόνια πριν αποτελούσε κομμάτι της ενιαίας ξηράς Αιγηίδος.

Η έκθεση απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους, δεδομένου ότι το κοινό μπορεί να επιλέξει μεταξύ μιας πιο «επιφανειακής» περιήγησης, με έμφαση στα απτά εκθέματα και το πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό, ή να αποκτήσει βαθύτερες γνώσεις σχετικά με τη γεωλογική ιστορία του Αιγαίου, αφιερώνοντας περισσότερο χρόνο στην ανάγνωση των εύληπτων συνοδευτικών κειμένων και παρακολουθώντας το 15λεπτο ενημερωτικό βίντεο. Σύμφωνα, πάντως, με τον κ. Ζούρο, οι επισκέπτες θα χρειαστούν περίπου μία ώρα για να περιεργαστούν το σύνολο των εκθεμάτων, που παρουσιάζονται στο ισόγειο και τον πρώτο όροφο του Ιδρύματος Ευγενίδου.

Οι διαδικασίες, για την πραγματοποίηση της πρώτης έκθεσης για τη γέννηση του Αιγαίου που έχει διοργανωθεί ποτέ, ξεκίνησαν πριν από περίπου δύο χρόνια, αναφέρει ο κ. Ζούρος. Το αρχικό, πιο φιλόδοξο σχέδιο αφορούσε ένα αφιέρωμα στη δημιουργία ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατόν εξαιτίας των τελευταίων κοινωνικοπολιτικών συνθηκών.

Περιοδεία στην Ευρώπη και την Ασία

H έκθεση «ΑΙΓΑΙΟΝ: Η Γέννηση ενός Αρχιπελάγους» διοργανώνεται από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου σε συνεργασία με το Μουσείο Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και το Ίδρυμα Ευγενίδου, ενώ την παραγωγή και επιμέλεια έχει αναλάβει η Τetragon. Σχεδιασμένη εξαρχής με σκοπό να περιοδεύσει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ξεκίνησε το ταξίδι της από τη Θεσσαλονίκη. Θα παραμείνει στο Ίδρυμα Ευγενίδου από τις 3 Σεπτεμβρίου έως τις 23 Οκτωβρίου και στη συνέχεια κατά πάσα πιθανότητα θα μεταφερθεί σε ακόμη μία ελληνική πόλη, ενώ ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις με μουσεία και εκθεσιακούς χώρους στην Ευρώπη και την Ασία. Η εκπαιδευτική και επιστημονική αξία της έχει αναγνωριστεί από τα υπουργεία Ναυτιλίας και Αιγαίου, Τουρισμού, και Πολιτισμού και Αθλητισμού, τα οποία την έθεσαν υπό την αιγίδα τους. Επιπλέον, έχει εξασφαλίσει τη στήριξη της ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την UNESCO. 

Η είσοδος για το γενικό κοινό θα είναι ελεύθερη με σειρά προτεραιότητας. 

Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη έως Παρασκευή 5 με 8 μ.μ., Σάββατο και Κυριακή 10 π.μ. με 8 μ.μ. 

Τα πρωινά από Δευτέρα έως Παρασκευή θα γίνονται δεκτές σχολικές ομάδες των δύο τελευταίων τάξεων του Δημοτικού και όλων των τάξεων του Γυμνασίου και του Λυκείου, με ελεύθερη είσοδο κατόπιν συνεννόησης. 

Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση, στην ιστοσελίδα www.aegeon.org.gr.

Πηγή: Χρ. Σανούδου, Καθημερινή

Διαβάστε περισσότερα Ἔρρωσο: Η γέννηση ενός αρχιπελάγους http://erroso.blogspot.com/2014/08/blog-post_98.html#ixzz3BzGB3cqU

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η γέννηση ενός αρχιπελάγους"

Νέο βήμα στην Κυπριακή ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού
Τα αρχικά βήματα της κυπριακής ΑΟΖ έγιναν το 2003 με τη συμφωνία οριοθέτησης μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου. Στη συνέχεια θεσπίστηκε η ΑΟΖ το 2004. Ακολούθησε η συμφωνία οριοθέτησης μεταξύ Κύπρου και Λιβάνου το 2007. Και συμπληρώθηκε το 2010 με τη συμφωνία οριοθέτησης μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Με αυτόν τον τρόπο η Κύπρος πέτυχε τις πρώτες συμφωνίες της Ανατολικής Μεσογείου. Και με αυτήν την πράξη πέρασε στην επόμενη φάση με την υλοποίηση των γεωτρήσεων στο οικόπεδο 12, τον Οκτώβριο του 2011, τον Ιανουάριο του 2013. Παράλληλα η Κύπρος προχώρησε με τους γύρους αδειοδότησης για το οικόπεδο 12 στην αρχή και τα άλλα 12 οικόπεδα στη συνέχεια. Στο δεύτερο γύρο υπήρξαν 33 εταιρείες που υπέβαλλαν υποψηφιότητα με 15 κοινοπραξίες. Έτσι υπογράψαμε συμβόλαια με τη NOBLE (στο οικόπεδο 12) με την ENI-KOGAS (στα οικόπεδα 2,3, και 9), με την TOTAL (στα οικόπεδα 10 και 11). Με αυτά τα στοιχεία που αποτελούν στρατηγικά βήματα για την υψηλή στρατηγική της Κύπρου σε σχέση με τα ενεργειακά. Το ίδιο ισχύει και για την απόφαση για την κατασκευή ενός σταθμού υγροποίησης επί της ξηράς. Οι σχέσεις της Κύπρου, σε γεωπολιτικό επίπεδο, έχουν αλλάξει ριζικά με αυτές τις συμμαχίες. Και η επικύρωση της συμφωνίας με την Αίγυπτο, ήταν και πάλι ένα πολιτικό βήμα ενίσχυσης του όλου πλαισίου. Ενώ πολλοί έλεγαν αρχικά ότι η Αίγυπτος θα είχε επηρεαστεί από την Τουρκία. Τώρα η νέα επικύρωση που αφορά ουσιαστικά το πάχος της γραμμής οριοθέτησης που είναι βέβαια η μέση γραμμή ενισχύει ακόμα περισσότερο το πλαίσιο της συνεκμετάλλευσης των δύο χωρών σε περίπτωση ύπαρξης κοιτάσματος που δεν βρίσκεται ακριβώς πάνω στη μέση γραμμή αλλά στο πάχος της. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε πια μια ανθεκτική συμμαχία μεταξύ Αιγύπτου και Κύπρου που αφοπλίζει και τους πιο επιφυλακτικούς από τους αναλυτές. Αυτό είναι το νέο βήμα της κυπριακή ΑΟΖ.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=16602&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Νέο βήμα στην Κυπριακή ΑΟΖ"