Γιατί οι Έλληνες μισούν τους Τούρκους |
Για Τούρκους αναγνώστες:
Αγαπητέ Τούρκε, γιατί νομίζεις ότι η Ελλάδα υπολείπεται κάθε άλλης Ευρωπαϊκής χώρας και προσπαθεί να τις φτάσει από τότε που πρωτο-ιδρύθηκε, το 1827; Αν απαντήσεις «και τί με νοιάζει εμένα;», θα σου απαντήσω κ’ εγώ «τότε για ποιο λόγο διαβάζεις το παρόν;» Ο λόγος που η Ελλάδα αγωνίζεται να φτάσει άλλα έθνη σε τεχνολογία, δημοκρατία, ελευθερίες, δικαιοσύνη, και ότι άλλο χαρακτηρίζει μια σύγχρονη Δυτική χώρα, σχετίζεται άμεσα μ’ εσάς, τους Τούρκους· ή πιο σωστά, με τους προγόνους-σας. Αν έχεις αρκετή υπομονή να μάθεις γιατί η Ελλάδα υπολείπεται κάθε Δυτικής χώρας, θα δεις ότι η ίδια εξήγηση εφαρμόζει επίσης και στη δική-σου χώρα. Θα μάθεις για ποιο λόγο όταν θέλεις να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο πρέπει να το εισάγεις από μια τεχνολογικά πιο προηγμένη χώρα, ενώ στην Τουρκία δεν διαθέτεις την τεχνολογία να δημιουργήσεις το αμάξι, αλλά μόνο να το συναρμολογήσεις· για ποιο λόγο χρειάζεται να εισάγεις τον υπολογιστή-σου, την τηλεόρασή σου, το DVD-σου, και κάθε προϊόν υψηλής τεχνολογίας, που δεν μπορείς να δημιουργήσεις στην Τουρκία από πρώτες ύλες· για ποιο λόγο όταν χρειάζεσαι δικαιοσύνη με μεγαλύτερο κύρος από τη ντόπια αποτείνεσαι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και δέχεσαι ότι οι αποφάσεις-του υπερισχύουν της Τουρκικής δικαιοσύνης· γιατί, ενώ ίσως θα ήθελες η χώρα-σου να είναι παντοδύναμη και να δρα όπως θέλει, τουλάχιστον στην περιοχή-μας του κόσμου, στην πραγματικότητα δεν είναι παντοδύναμη και χρειάζεται τη συγκατάθεση άλλων πιο ισχυρών χωρών — όπως οι Η.Π.Α. — πριν ν’ αναλάβει διεθνή δράση. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να συνεχίσω, καταλαβαίνεις τί εννοώ. Μπορεί να πεις το εξής: «Κοίταξε, είμαστε στο νότο, ενώ εκείνα τα πιο ισχυρά και τεχνολογικά προηγμένα έθνη βρίσκονται όλα στο βορρά, οπότε πρέπει να υπάρχει κάποιος παράγοντας που σχετίζεται με τη γεωγραφική θέση κάθε χώρας, που αποφασίζει τη μοίρα-της. Η Ελλάδα είναι στο νότο της Ευρώπης, οπότε αυτός είναι ο λόγος.» Τότε θα ανταπαντούσα ότι η Ιταλία και η Ισπανία είναι επίσης στον Ευρωπαϊκό νότο, και πολύ θα ήθελα η Ελλάδα να ήταν τουλάχιστον ίση μ’ εκείνες. Π.χ. τόσο η Ιταλία όσο κ’ η Ισπανία φτιάχνουν αυτοκίνητα (η Ιταλία ειδικά, φτιάχνει μερικά από τα πιο φινετσάτα αυτοκίνητα στον κόσμο). Αλλά τί φτιάχνουν η Ελλάδα και η Τουρκία; Τσιγάρα, υφάσματα, ελιές, ξερά βερύκοκα, ξερά σύκα... Μάλλον θα πρέπει να υπάρχει κάποια άλλη εξήγηση. Μια που ανέφερα την Ιταλία και την Ισπανία, ας θυμηθούμε το εξής: υπήρχε ένας καιρός, μερικούς αιώνες πριν, που εκείνες οι Ευρωπαϊκές χώρες δεν ήταν περισσότερο αναπτυγμένες από τον υπόλοιπο κόσμο, έτσι δεν είναι; Υπήρξε ακόμα και καιρός που οι Άραβες Μουσουλμάνοι ήσαν ακόμα πιο αναπτυγμένοι από τους μεσαιωνικούς κατοίκους της Ευρώπης. Αλλά αργότερα οι Μουσουλμάνοι έμειναν στάσιμοι, κι ακόμα μπορούμε να πούμε πως κινήθηκαν και προς τα πίσω σε ορισμένους τομείς, την ώρα που κάτι το καινούριο άρχισε να συμβαίνει σε μέρη όπως η Ιταλία. Τί ήταν αυτό που άρχισε να συμβαίνει; Πώς ονομάζεται; Θα πρέπει να ήταν σημαντικό, γιατί από τον καιρό που εκείνο εμφανίστηκε, ο υπόλοιπος κόσμος μπορούσε να βλέπει πια μόνο τις πλάτες των πιο προηγμένων δυτικοευρωπαϊκών και άλλων χωρών, όπως οι Η.Π.Α., ο Καναδάς, η Αυστραλία, ή ακόμα και η Ιαπωνία — παντού όπου εκείνο εξαπλώθηκε. Εκείνο, που πρωτοεμφανίστηκε στην Ιταλία και πολύ γρήγορα διαδόθηκε σε κεντρική Ευρώπη και Αγγλία, ήταν τότε γνωστό με το όνομα Αναγέννηση, και ακολουθήθηκε σε κανα-δυό αιώνες από ένα άλλο “πράγμα”, ακόμα πιο δραστικό, που έγινε γνωστό με το όνομα Διαφωτισμός. Αλλά επειδή οι λέξεις αυτές μπορεί από μόνες-τους να μη σημαίνουν και πολλά, θα προσπαθήσω να περιγράψω με πολύ απλά λόγια το αποτέλεσμα που αυτές οι δύο έννοιες, συνδυαζόμενες, είχαν στον κόσμο. Το πιο ουσιαστικό αποτέλεσμα που είχαν η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός ήταν ότι ελευθέρωσαν τον κόσμο από τη μέγγενη που είχε επιβάλει η θρησκεία στο νου του ανθρώπου. Ο κόσμος μπορούσε τώρα να ψάχνει για εξηγήσεις φυσικών φαινομένων έξω από τα ιερά βιβλία-του. Έγινε κατανοητό ότι οι εξηγήσεις για φυσικά φαινόμενα βρίσκονταν εξετάζοντας το φυσικό κόσμο, και όχι μελετώντας τις γραφές. Έτσι ανέπτυξαν την επιστήμη. Και μαζί με την επιστήμη, την τεχνολογία. Η επιστήμη προσφέρει το θεωρητικό υπόβαθρο, το οποίο εφαρμόζει η τεχνολογία, που είναι ο καρπός του δέντρου που ονομάζουμε επιστήμη. Αν και η Δυτική επιστήμη έχει τις ρίζες-της στην αρχαία ελληνική σκέψη, οι πρώτοι πραγματικοί επιστήμονες — με τη μοντέρνα έννοια της λέξης, δηλαδή άνθρωποι που πραγματοποίησαν πειράματα προκειμένου να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν τις απόψεις-τους — εμφανίστηκαν ακριβώς εκεί και τότε, προς το τέλος της Μεσαιωνικής Ευρώπης. Ένας από τους πρώτους πραγματικούς επιστήμονες ήταν ο Ιταλός Γαλιλαίος Γαλιλέι (1564–1642), που πέθανε το έτος που γεννήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους επιστήμονες όλων των εποχών, ο Άγγλος Ισαάκ Νιούτον (ή Νεύτων, 1642–1727). Η εξάρτηση της επιστήμης από την ελευθερία του πνεύματος είναι απολύτως καθοριστική. Όταν η θρησκεία σου λέει: «Αυτή είναι η εξήγηση, και είναι ήδη γραμμένη στο ιερό-μας βιβλίο, μην ψάχνεις για κάτι το διαφορετικό! (Γιατί αλλιώς...)», τότε δεν μπορείς να έχεις επιστημονική πρόοδο, γιατί για να το έχεις αυτό οφείλεις να θέσεις υπό αμφισβήτηση τα πάντα, και να ελέγξεις(κοιτώντας τα δεδομένα των παρατηρήσεών σου) αν αυτό που πιστεύεις ισχύει ή όχι. Αν δεν αναρωτηθείς, εξετάσεις, ελέγξεις από μόνος-σου, αν νομίζεις ότι οι απαντήσεις υπάρχουν ήδη στο σχεδόν προϊστορικό βιβλίο-σου, δεν μπορείς να έχεις επιστήμη· επομένως ούτε τεχνολογία, τον καρπό της επιστήμης. Μπορείς να έχεις τον ναργιλέ-σου, αλλά όχι το διαδίκτυό σου· μπορείς να έχεις το χαμάμ-σου, αλλά όχι τον ηλιακό θερμοσίφωνά σου· μπορείς να έχεις τα υφαντά και τα αποξηραμένα βερίκοκα σου, αλλά όχι τις Φεράρι και τις BMW-σου. Τώρα έρχεται το δυσκολότερο μέρος, η “πικρή αλήθεια” που είναι πολύ δύσκολο για σας τους Τούρκους να την καταπιείτε. Αλλά διαβάζετε το παρόν κείμενο γιατί θέλετε να ξέρετε ποιος είναι ο βαθύτερος λόγος — κατά τη γνώμη του συγγραφέα — που οι Έλληνες σας μισούν, σωστά; Αλλιώς θα μπορούσατε να βγείτε απ’ αυτή τη σελίδα (ξέρετε, υπάρχει και το κουμπάκι στον περιηγητή-σας που σας πάει πίσω από ’κει που ήρθατε). Η πικρή αλήθεια είναι ότι αν ο Χριστιανισμός είναι ήδη κακή συνταγή για την ανάπτυξη της επιστήμης, τότε το Ισλάμ — με τη νοοτροπία τουλάχιστον που επιβάλλει στους πιστούς σήμερα —είναι ακόμα χειρότερη. Το Ισλάμ είναι ένας αληθινός φονιάς της επιστήμης. Και να γιατί: Παλιά, το Μεσαίωνα, η Χριστιανική Εκκλησία είχε απόλυτο έλεγχο και απόλυτη δύναμη. Ήταν αδύνατο να εκφράσει κανείς μια γνώμη αντίθετη με το δόγμα της Εκκλησίας, γιατί αν το έκανε κινδύνευε να θανατωθεί. Οι άνθρωποι δηλαδή ήταν εντελώς ανελεύθεροι να εξετάσουν κριτικά το οτιδήποτε. Οι απόψεις των θρήσκων επιβάλλονταν διά της βίας (μέσω απειλής βασανιστηρίων και θανάτου) στους λίγους που είχαν ανήσυχο πνεύμα και ήθελαν να ψάξουν και να μάθουν την αλήθεια μόνοι-τους. Στην αρχή του 17ου αιώνα, την εποχή του Γαλιλαίου, ήταν ακόμα επικίνδυνο να διατυπώνει κανείς γνώμη ενάντια στην Εκκλησία. Ο φιλόσοφος Τζιορντάνο Μπρούνο κάηκε στην πυρά το 1600, επειδή δήλωσε ότι ο Ήλιος είναι ένα άστρο σαν όλα τ’ άλλα (που είναι αλήθεια), και ότι υπάρχουν και άλλα νοήμονα όντα στο άπειρο σύμπαν (το οποίο δεν γνωρίζουμε ακόμα). Ο ίδιος ο Γαλιλαίος κινδύνεψε να έχει την ίδια τύχη επειδή υποστήριξε μια άλλη σωστή ιδέα: ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο, και όχι ο Ήλιος γύρω από τη Γη. Εντούτοις, με την έλευση της Αναγέννησης, αυτή η επιβολή ενός συνόλου δοξασιών στον καθέναν άρχισε να ξελασκάρει. Σιγά-σιγά η Εκκλησία άρχισε να χάνει τον απόλυτο έλεγχο, καθώς οι επιστημονικές ανακαλύψεις παρήγαγαν χρήσιμη τεχνολογία που είχε άμεση ωφέλεια στη ζωή των ανθρώπων, ενώ η πίστη στο Χριστό μπορούσε στην καλύτερη περίπτωση να απαλύνει τον ψυχικό πόνο. Στους αιώνες που ακολούθησαν η επιστήμη απέκτησε απόλυτο κύρος για ερωτήματα σχετικά με τον φυσικό κόσμο, ενώ η Χριστιανική θρησκεία περιορίστηκε στην “πνευματική” σφαίρα. Σήμερα, όταν λένε οι επιστήμονες ότι, π.χ., ο άνθρωπος και ο χιμπαντζής έχουν κοινό πρόγονο που έζησε μερικά εκατομμύρια χρόνια πριν, οι περισσότεροι Χριστιανοί αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι δική-τους δουλειά να πάνε και να πουν στους βιολόγους το τί είναι σωστό ή λάθος στη βιολογία. Αποδέχονται ότι το ιερό βιβλίο-τους, η Βίβλος, μπορεί να μιλά αλληγορικά όταν λέει για τον Αδάμ και την Εύα στα πρώτα δύο κεφάλαια. Υπάρχουν ακόμα και κάποιοι Χριστιανοί που πιστεύουν — και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά με το Ισλάμ — ότι η Βίβλος μπορεί να έχει ακόμα και λάθος σε μερικά σημεία, εφόσον γράφτηκε από προφήτες, που, σαν άνθρωποι που ήσαν, μπορεί να αντιλήφθηκαν το μήνυμα του Θεού με λάθος τρόπο. Οπότε οι πιο πολλοί Χριστιανοί κρατούν τις πίστεις-τους για τον εαυτό-τους, και δεν επιχειρούν να τις επιβάλλουν στους άλλους — και ιδίως στους επιστήμονες — αντιλαμβανόμενοι ότι μπορεί οι πίστεις-τους για το φυσικό κόσμο να είναι λανθασμένες. Αλλά το Ισλάμ διαφέρει. Δυστυχώς για το Ισλάμ, το Κοράνι υποτίθεται ότι δεν γράφτηκε από ανθρώπινα όντα, αλλά ότι είναι ο λόγος του ίδιου του Αλλάχ. Οπότε, πώς είναι δυνατό να έχει πει ο Αλλάχ κάτι που είναι λάθος; Και πώς μπορεί ο επιστήμονας να υποστηρίξει κάτι που αντιτίθεται σ’ αυτό που είπε ο Αλλάχ; Εκεί βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος. Το Ισλάμ δεν μπορεί ν’ αφήσει τον επιστήμονα ν’ αμφισβητήσει οτιδήποτε που θα αντίκρουε το Κοράνι, γιατί έτσι ο επιστήμονας θα εναντιωνόταν στο κύρος του Αλλάχ. Λόγω αυτού, το Ισλάμ πνίγει την ελεύθερη επιστημονική σκέψη και οδηγεί την επιστήμη σε θάνατο από ασφυξία. Πολλοί Μουσουλμάνοι προτιμούν να κρύβουν το κεφάλι-τους στην άμμο, πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει καμιά αντίθεση μεταξύ Κορανίου και επιστήμης. Δυστυχώς, υπάρχουν πάμπολλες. Για παράδειγμα, πώς μπορεί να λέγεται ότι η Σελήνη βρίσκεται «στο μέσον των επτά ουρανών» (Κοράνι, 37:6), και ότι τα αστέρια είναι «στο χαμηλότερο από τους επτά ουρανούς» (71:16), όταν ακόμα κ’ ένα παιδί γνωρίζει ότι τα αστέρια είναι αστρονομικά μακρύτερα από τη Σελήνη, κι ότι η Σελήνη είναι το φυσικό αντικείμενο που βρίσκεται πιο κοντά στη Γη από όλα τ’ άλλα; (Κι ας αγνοήσουμε το γεγονός ότι οι «επτά ουρανοί» είναι μια σκέτη ανοησία.) Πώς μπορεί ο Ήλιος να δύει σε μια λασπερή πηγή της Γης στη Δύση, φαινόμενο το οποίο είδε ο ταξιδευτής Ζουλ-καρνάιν (18:86), και πώς μπορεί ο Ήλιος να ανατέλλει από ένα άλλο σημείο της Γης στην Ανατολή, που επίσης επισκέφθηκε ο Ζουλ-καρνάιν (18:90); Δεν ήξερε ο συγγραφέας του Κορανίου ότι ο Ήλιος είναι σχεδόν 150.000.000 χιλιόμετρα μακριά από τη Γη, και ότι αν η σφαίρα του Ήλιου είχε το μέγεθος μιας μπάλας ποδοσφαίρου, τότε η Γη θα είχε το μέγεθος κεφαλιού καρφίτσας; Πώς μπορεί η Γη να έχει δημιουργηθεί πριν από τον Ήλιο, τη Σελήνη, και ακόμα και τα άστρα (2:29) όταν γνωρίζουμε ότι τα άστρα έχουν υπάρξει για περισσότερο από οκτώ δισεκατομμύρια χρόνια πριν από τη Γη; Πώς γίνεται να μη γνώριζε ο Αλλάχ ότι το 1/8 + 2/3 + 1/6 + 1/6 ισούται με 1,125 και όχι με 1; (4:11–12) Αυτά είναι μόνο μερικά από τα σημεία όπου το Κοράνι λέει κάτι που αντιτίθεται όχι απλά στην επιστημονική γνώση, αλλά και στην κοινή γνώση, και ακόμα και στην παιδική γνώση. (Ο αναγνώστης μπορεί να βρει πολύ περισσότερα εδώ.) Και όμως, το Ισλάμ είναι δεμένο “χειροπόδαρα” στην αντίθεσή του με την επιστήμη εξαιτίας της πίστης ότι το Κοράνι είναι ο κατευθείαν λόγος του Αλλάχ. Για να ευδοκιμήσει η επιστήμη υπό το Ισλάμ, το Ισλάμ πρέπει να αποδεχτεί ότι κάποιες θέσεις του Κορανίου μπορούν να εξεταστούν κριτικά, γιατί η εξέταση οποιασδήποτε άποψης και η αναζήτηση ενδείξεων (δεδομένων) βρίσκεται στην “καρδιά” της επιστημονικής σκέψης. Μα πώς μπορεί ο πιστός Μουσουλμάνος να εξετάσει κριτικά οτιδήποτε που υποτιθέμενα ειπώθηκε από τον Αλλάχ; Το Ισλάμ είχε αυτό το πρόβλημα από το ξεκίνημά του. Όταν πιστεύεις ότι ο ίδιος ο Αλλάχ είπε αυτό κ’ εκείνο, δεν μπορείς μετά να πας και ν’ ασκήσεις κριτική στα θέματα αυτά. Επομένως το Ισλάμ βρίσκεται στα μαχαίρια με την επιστήμη από τότε που πρωτοεμφανίστηκε. Κάποιοι μερικές φορές αναρωτιούνται γιατί το Ισλάμ έδειξε ορισμένα δείγματα επιστημονικής προόδου κατά τους πρώτους αιώνες της ύπαρξής του. Μα πρώτα-πρώτα, ο Ισλαμικός πολιτισμός αναπτύχθηκε ακριβώς την εποχή που το Ισλάμ ήταν εξαιρετικά ανεκτικό και άφηνε την ελεύθερη σκέψη να υπάρχει. Και δεύτερο, προσωπικά πιστεύω ότι τα επιτεύγματα της επιστημονικής προόδου που συντελέστηκε κατά τη λεγόμενη “Χρυσή Εποχή” του Ισλάμ είναι μάλλον υπερεκτιμημένα. Ποια μεγάλη ανακάλυψη μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά στο Ισλάμ της εποχής εκείνης; Εγώ μπορώ να σκεφτώ μόνο την ανάπτυξη της άλγεβρας. Κατά τα άλλα, οι Άραβες αντέγραψαν τη χρήση του χαρτιού από τους Κινέζους, τα λεγόμενα “αραβικά ψηφία” (0, 1, 2,...) από τους Ινδούς (συμπεριλαμβανομένης της έννοιας “το μηδέν είναι κι αυτό ένας αριθμός”), τη φιλοσοφία από τους Έλληνες, την αλχημεία και την ιατρική επίσης από τους Έλληνες. Ποιο σύγχρονο αντικείμενο, ιδέα, ή πρακτική — με την εξαίρεση της άλγεβρας — είναι κατευθείαν προϊόν της Ισλαμικής Χρυσής Εποχής; Εν πάση περιπτώσει, μόλις το Ισλάμ έκανε στροφή προς τις αρτηριοσκληρωτικές θρησκευτικές πρακτικές-του και κατέπνιξε την ελευθερία της σκέψης, γύρω στον 11ο αιώνα, ο πολιτισμός-του κατέρρευσε. Αυτό που μας ενδιαφέρει στη συζήτηση αυτή είναι ότι οι πρόγονοί σας έφτασαν στη Μικρά Ασία περίπου εκείνη την εποχή, κατά τον 11ο – 12ο αιώνα. Η Χρυσή Εποχή του Ισλάμ είχε ήδη τελειώσει, οπότε οι Σελτζούκοι και Οθωμανοί Τούρκοι συνάντησαν ένα Ισλάμ με διανόηση σε παρακμή. Όταν κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη, το 1453, οι Οθωμανοί κληρονόμησαν τη γραφειοκρατία των Βυζαντινών προκειμένου να διοικήσουν την αυτοκρατορία-τους. Έτσι μετέφεραν ένα αρχαϊκό σύστημα διακυβέρνησης (το Βυζαντινό) και ένα ανελεύθερο, καταπιεστικό σύστημα δοξασιών (το Ισλαμικό) σε όλους τους λαούς που υποδούλωσαν — συμπεριλαμβανομένων, φυσικά, και των Ελλήνων. Αυτό λοιπόν είναι το “θεμελιακό κακό” που βρήκε τους Έλληνες εξ αιτίας των Τούρκων. Δεν είναι οι θανατώσεις που υπέστησαν οι Έλληνες για ψύλλου πήδημα όσο ήσαν υπό τον Τουρκικό ζυγό· δεν είναι το παιδομάζωμα που έπαιρνε τα παιδάκια απ’ τις μάνες-τους για να μεγαλώσουν σαν γενίτσαροι στην Ανατολία· δεν είναι κανένας από τους άλλους λόγους που ανέφερα εν συντομία στην αρχή αυτής της στήλης. Είναι το γεγονός ότι ενώ η ανθρώπινη διανόηση απογειωνόταν στην Ευρώπη από το 17οαιώνα, κατά τις εποχές της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, οι Έλληνες έμειναν στα σκοτάδια της Οθωμανικής Ισλαμικής σκέψης, που ήταν ανίκανη να παράγει έστω και μία επιστημονική ανακάλυψη, έστω και ένα τεχνολογικό προϊόν που να βλέπουμε σήμερα και να το αναγνωρίζουμε ως προερχόμενο από ’κείνους, έστω και μία φιλοσοφική ιδέα που να μας έμεινε μέχρι σήμερα και να θεωρείται σημαντική. Διανοητικό σκότος ήταν αυτό που σκέπασε τους Έλληνες χάρη στους Οθωμανούς κατακτητές-τους. Αν εξετάσουμε προσεκτικά καθεμία από τις στρεβλές πρακτικές και λανθασμένες ιδέες που ταλανίζουν την Ελληνική κοινωνία σήμερα, θα δούμε ότι βρίσκονται σε αντίθεση με τις Ευρωπαϊκές αξίες και νόρμες, και σε σύμπνοια με τις Μεσανατολικές αξίες και νόρμες. Πρόκειται για τις αξίες και τον τρόπο σκέψης που οι Έλληνες κληρονόμησαν από τους Οθωμανούς κατακτητές-τους. Μου είναι πολύ δύσκολο να βρω έστω και μια θετική επιρροή των Τούρκων επί των Ελλήνων. Όσο και να προσπαθώ, δεν το καταφέρνω. Πάρτε, για παράδειγμα, την εξής ιδέα που βρίσκεται στο μυαλό του μέσου Έλληνα: για να προωθήσεις και να τελειώσεις τη δουλειά-σου όμορφα και γρήγορα, πρέπει να “λαδώσεις” τα γρανάζια της γραφειοκρατίας δίνοντας μυστικά ένα μικροποσό σε δημόσιο υπάλληλο. Από πού την κληρονομήσαμε αυτή την ιδέα; Όχι από τους Ευρωπαίους πάντως, έτσι δεν είναι; Όλοι ξέρουν ότι αυτό είναι το περίφημο “μπαξίσι” των Τούρκων — και όντως μερικές φορές χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη για ν’ αναφερθούμε στην έννοια. Ή πάρτε την ιδέα ότι για να ανελιχθείς κοινωνικά και να φτάσεις τους στόχους-σου δεν είναι απαραίτητο να αποκτήσεις προσόντα και να μάθεις νέα πράγματα· αυτό που είναι σημαντικό είναι να έχεις τις απαραίτητες διασυνδέσεις! Οι ικανότητές σου δεν μετράνε· οι διασυνδέσεις-σου, ναι. Ποια μοντέρνα κοινωνία βασίζεται σε τέτοιες αρχές; Ή, πάρτε την ιδέα πως για οτιδήποτε στραβό που συμβαίνει στη ζωή-μας πρέπει να περιμένουμε την Πολιτεία να επέμβει, σαν από μηχανής θεός, και να μας λύσει τα προβλήματα. Δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι για το μέλλον-μας· η Πολιτεία είναι. Ποια σύγχρονη Δυτική κοινωνία πιστεύει ότι η Πολιτεία είναι κάτι που στέκεται πάνω από το άτομο, και όχι κάτι που πρέπει να βρίσκεται υπό το διαρκή έλεγχο του ατόμου; Αυτή η παρατήρηση από μόνη-της μας λέει πάρα πολλά για τα δεινά της Ελληνικής (και φαντάζομαι και της Τουρκικής) κοινωνίας σήμερα. Ακόμα και η σοβαρότατη οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει στην Ελλάδα τον καιρό που γράφω το παρόν έχει τις ρίζες-της σε μια λανθασμένη ιδέα του μέσου Έλληνα. Η ιδέα λέει ότι για να ζήσεις μια ασφαλή και ξέγνοιαστη ζωή πρέπει να βρεις μια θέση στο δημόσιο, και ουσιαστικά να κοιμηθείς στο υπόλοιπο της ζωής-σου εκεί, παράγοντας ανεπαρκές έργο, αλλά λαμβάνοντας κανονικά το μισθό-σου. Ποια μοντέρνα κοινωνία υιοθετεί την ιδέα αυτή; Πηγαίνετε να εξηγήσετε σ’ έναν Αμερικανό αυτό το “όνειρο ζωής” — θα γελάσουν μαζί-σας. Δεν προσπαθώ να πω ότι οι Τούρκοι είναι υπεύθυνοι για την ελληνική οικονομική κρίση που άρχισε το 2010. Οι ίδιοι οι Έλληνες είναι φυσικά υπεύθυνοι γι’ αυτήν. Αλλά γιατί οι Έλληνες να συμπεριφέρονται με τέτοιους τρόπους που φέρνουν την καταστροφή στους ίδιους; Από πού προέρχονται αυτές οι ιδέες-τους; Γιατί κανένα άλλο Ευρωπαϊκό έθνος δεν έχει τόσο σοβαρά προβλήματα; Γιατί η Ελλάδα δεν είναι σαν μια Ευρωπαϊκή χώρα, στο κάτω-κάτω; Για καθένα από τα παραπάνω ερωτήματα αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν εύκολες, επιφανειακές απαντήσεις. Υπάρχουν όμως και απαντήσεις βαθύτερες, που χρειάζονται περισσότερο από μια στιγμή σκέψης για να τις αναλύσει κανείς, όπως και κάποια ιστορική γνώση πάνω στην οποία να βασιστούν. Η μη επιφανειακή απάντηση-μου στο ερώτημα του γιατί οι Έλληνες μισούν τους Τούρκους είναι ότι, κατά βάθος, εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε ότι αν δεν είχαμε μείνει υπό Οθωμανική κατοχή τον καιρό του Διαφωτισμού, δεν θα μας είχαν διαφύγει οι ιδέες που αναπτύχθηκαν τότε. Εκείνο τον καιρό, οι ελεύθεροι Έλληνες βρίσκονταν είτε στα βουνά (αποφεύγοντας τους Τούρκους αλλά μαχόμενοι ενάντια σε αρκούδες, λύκους, και τσακάλια), ή στο εξωτερικό, στην Ευρώπη. Η ελαχιστότατη διανοητική προσφορά των Ελλήνων της εποχής εκείνης, πράγματι, ήρθε από τους λίγους που ζούσαν στην Ευρώπη, οι οποίοι όμως είχαν πολύ μικρή επίδραση στην ελληνική κοινωνία και στον απλό κόσμο, που προσπαθούσε να επιβιώσει στην κατοχή, και δεν είχε καιρό ούτε μυαλά για τις κοσμοϊστορικές αλλαγές στη νοοτροπία και σκέψη που συνέβαιναν στην Ευρώπη. Λοιπόν, αυτά είναι εκείνα για τα οποία θα κατηγορούσα τους γείτονές μου. |