Αρχαίοι ποταμοί των Αθηνών

Όταν την Αθήνα διέσχιζαν 700 ποτάμια, ρέματα και ρυάκια!

 Στην φωτογραφία απεικονίζεται ο Ιλισσός ποταμός μπροστά στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο το 1900

Στα τέλη του 19ου αιώνα, διέσχιζαν το λεκανοπέδιο 700 χείμαρροι, ποτάμια και ρυάκια. Η οδός Σταδίου ήταν ποτάμι και μπαζώθηκε μαζί με τον αρχαίο Ιλισό, Ηριδανό και Κυκλοβόρο. Από τότε συνέχεια «βουλιάζουμε»…

«Η καταιγίδα ήταν τόσο έντονη, που φούσκωσε το ποτάμι. Η γέφυρα παρασύρθηκε, με αποτέλεσμα η Αθήνα να κοπεί στα δύο». Η είδηση διαδόθηκε από στόμα σε στόμα σπέρνοντας τον φόβο στους κατοίκους της πόλης. Πότε και που συνέβη αυτό; Tο 1852, στην Αθήνα. Ποιο ήταν το ποτάμι που φούσκωσε; Η σημερινή οδός Σταδίου…Μάλιστα, στο ύψος του Αρσακείου υπήρχε και μία γέφυρα και η νεροποντή την παρέσυρε με αποτέλεσμα να κοπεί η Αθήνα στα δύο.

Τα ποτάμια εξακολουθούν να ρέουν κάτω από τους δρόμους της Αθήνας. Σε πολλά κτίρια κατά μήκος του δρόμου αντλούνται και σήμερα νερά, με υδραυλικά συστήματα, ενώ γεωτρήσεις του ΙΓΜΕ, απέδειξαν ότι οι περισσότεροι δρόμοι της Αθήνας κρύβουν ένα μπαζωμένο ρέμα ή ένα υπόγειο ποτάμι.

Ο Ιλισός, ο Ηριδανός, ο Κυκλόβορος, το Λυκόρεμα, ο Βουρλοπόταμος, ο Βοϊδοπνίχτης, ο Αλασσώναςείναι μερικά από αυτά

Σύμφωνα με 
μελέτη του ΕΜΠ, τα ανοιχτά ρέματα το 1945, είχαν μήκος 1.280 χιλιόμετρα και σήμερα, μόλις, 434χιλιόμετρα, μειώθηκαν, δηλαδή, σε ποσοστό 66,4% . Όπως, δε, προκύπτει από μελέτη του ΙΓΜΕ, πριν από μερικά χρόνια, το 80% των νερών της βροχής το απορροφούσε το έδαφος και μόλις το 20% έπεφτε στην θάλασσα, σήμερα το ποσοστό αυτό έχει αλλάξει δραματικά.

Αθήνα, 1937, κάλυψη Ιλισού.  Ο Διοικητής Πρωτευούσης (επί δικτατορίας Μεταξά) Κωνσταντίνος Κοτζιάς  επισκέπτεται τα έργα της κάλυψης Ιλισού.  Στις αρχές του 20ου αιώνα ολόκληρη η περιοχή μεταξύ Ιλισού και Υμηττού είχε κηρυχθεί αναδασωτέα και είχε φυτευτεί. Στη δεκαετία του ’50 ολοκληρώθηκε η κάλυψη της κοίτης του ποταμού και τη θέση του ποταμού πήραν οι οδοί Μιχαλακοπούλου, Βασιλέως Κωνσταντίνου και Καλλιρόης.  Το έργο είχε ξεκινήσει το 1939 και το θεμελίωσε ο Μεταξάς με τη χαρακτηριστική φράση : «Θάπτομεν τον Ιλισόν». Πηγή: Η Αθήνα μέσα στο χρόνο .

Καθίσταται, λοιπόν, σαφές, ότι τα πλημμυρικά φαινόμενα που συχνά – πυκνά σημειώνονται στο λεκανοπέδιο, δεν αποτελούν «κεραυνό εν αιθρία», αλλά είναι αποτέλεσμα των επιλογών μας και της στρεβλής ανάπτυξης που ακολουθήσαμε. Και οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί: μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, οι δομημένες επιφάνειες στην Αθήνα κάλυπταν το 25% του λεκανοπεδίου. Μετά το 1975, το 75% καλύφθηκε από δομημένες επιφάνειες και δρόμους δίκτυα, ενώ οι ελεύθεροι χώροι αποτελούν, μόλις, στο 4%.[...]

Τα ρέματα, χθες και σήμερα

Χάρτης των ποταμών και των ρεμάτων. Γραφική απεικόνιση ΤΑ ΝΕΑ (4 Ιουλίου 2009) 

Στα τέλη του 19ου αιώνα, διέσχιζαν το λεκανοπέδιο, 700 χείμαρροι, ποτάμια και ρυάκια. Το 1999, ο αριθμός τους ήταν μικρότερος των 70 (κάτω, δηλαδή και από το 10%) και σήμερα, δεν υπερβαίνουν τα 50. Που χάθηκαν; Μπαζώθηκαν και καταπατήθηκαν. Μόνο στο λεκανοπέδιο της Αττικής έχουν μπαζωθεί και τσιμεντοποιηθεί περίπου 550 χιλιόμετρα ρέματα και χείμαρροι. Κι αυτό, προκειμένου να πραγματοποιηθούν τα οικιστικά όνειρα των κατοίκων της Αθήνας, με τις γνωστές συνέπειες που και σήμερα (για πολλοστή φορά) βιώσαμε.

Ο Ιλισός το 1910 περίπου στο ύψος της οδού Καλιρρόης.

 Ο Ιλισσός, ήταν το μεγαλύτερο ποτάμι που διέσχιζε την Αθήνα… Ξεκινούσε από τον Υμηττό, για να καταλήξει στην θάλασσα. Παλιά ήταν ανοικτό. Σήμερα, κυλάει εξ ολοκλήρου υπογείως, κάτω από τη Μιχαλακοπούλου,  περνάει από την Βασ. Σοφίας (μπροστά από το Παναθηναϊκό Στάδιο), συνεχίζει στην Καλλιρρόης, για να καταλήξει μετά την Καλλιθέα στην θάλασσα.

  Ο  Ιλυσσός στο τέλος του 17 ο  αρχές του 18 ου αι. 

 Δύο Φωτογραφίες με παράσταση του Ιλυσσού στα τέλη  του 1600

Οι Αθηναίοι θεωρούσαν τον Ιλισό, ιερό και στις όχθες του διατηρούσαν βωμούς πολλών θεών, όπου τελούνταν τα Μικρά Μυστήρια, τα οποία σχετίζονταν τόσο με τα Ελευσίνια, όσο και με Διονυσιακές τελετουργίες.

Δύο φωτ. - Ο Ιλυσσός δίπλα στην Αγ.Φωτεινή 

Από το ιερό, αυτό, ποτάμι το μόνο που απομένει σήμερα εμφανές είναι η στεγνή και χορταριασμένη κοίτη του, δίπλα στην οποία είναι χτισμένη η Αγία Φωτεινή του Ιλισού

Τμήμα του Ηριδανού εντός του Κεραμεικού

 Στον Ιλισό χυνόταν ο Ηριδανός που ξεκινούσε από τον Λυκαβηττό και κατέβαινε από το Κολωνάκι. Κατά τη διάρκεια των εργασιών του Μετρό στην πλατεία Συντάγματος, ανακαλύφθηκε η αρχαία κοίτη του.
Ο ποταμός συνεχίζει στις οδούς Μητροπόλεως και Ερμού, στην Αρχαία Αγορά και καταλήγει στον Κεραμεικό.  Την κοίτη του Ηριδανού συνάντησε το Μετρό και στο Μοναστηράκι, γεγονός που ανησύχησε ιδιαίτερα τους υπεύθυνους, καθώς το ποτάμι φούσκωσε κάποιες φορές επικίνδυνα κατά τη διάρκεια των εργασιών.

Ένα τμήμα του Ηριδανού εντός του Κεραμεικού

Ακόμα και σήμερα, ο υπόγειος ποταμός κατεβάζει 20-30 κυβικά νερού την ώρα, ενώ τις βροχερές μέρες το νερό υπερδιπλασιάζεται και από τα νερά του πλημμυρίζει η Ποικίλη Στοά και η Αρχαία Αγορά.

Ο χάρτης της Αθήνας που σχεδίασαν οι Γάλλοι καπουτσίνοι μοναχοί γύρω στο 1670. Μπροστά βλέπουμε τον Ιλυσσό και δεξιά το γεφύρι του 

Από το Λυκαβηττό ξεκινούσε και ο Βοϊδοπνίχτης που χωριζόταν, με ένα μέρος του να περνάει από την οδό Δημοκρίτου και την οδό Ακαδημίας προς το Αρσάκειο.

Βλέπουμε τον Ιλυσσό σε ζωγραφική 2 αιώνες πριν και γυναίκες στην όχθη του 
.Η Αθήνα από τον Ιλισσό. Χρονολογία έκδοσης 1985 Έκδοση SKENE, James. Μνημεία και τοπία της Ελλάδος, 1838 – 1845, Αθήνα, Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος

Από τα Τουρκοβούνια ξεκινούσε ο Κυκλόβορος, ένας από τους μεγαλύτερους χειμάρρους της Αθήνας, που έφθανε στο Πεδίον του Άρεως και διαμέσου της οδού Μάρνη κατέληγε στην πλατεία Βάθη.

 ΑΘΗΝΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 1700 - ΕΓΧΡΩΜΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ STUART & REVETT Ο ΙΛΥΣΣΟΣ ΚΑΙ Η ΓΈΦΥΡΑ ΤΟΥ 

Το Παγκράτι και τον Βύρωνα διέσχιζαν ο Αλασσώνας και το ρέμα «Πήδημα της Γριάς» αντίστοιχα.

Ένα πανέμορφο ρέμα που διασχίζει τον αστικό ιστό των βόρειων προαστίων της Αθήνας και παρά την παντελή αδιαφορία των υπευθύνων, εξακολουθεί να προσφέρει προστασία σε πολλά φυτά και ζώα. Γνωστό και ως ρέμα Πολυδρόσου, η ιστορία του μεγάλου χειμάρρου χάνεται στα βάθη των αιώνων, από τότε που τα νερά του προσέφεραν τις κατάλληλες συνθήκες για τον επικοισμό της περιοχής. Από εδώ περνούσε ο αρχαίος δρόμος στον οποίο μεταφέρονταν τα μάρμαρα της Πεντέλης για το χτίσιμο της Ακρόπολης, ενώ σε όλη τη διαδρομή του είναι γεμάτο από απομεινάρια παλαιών εποχών, όπως φράγματα, νερόμυλοι και παλιά κτίρια. Το ρέμα πηγάζει από την Πεντέλη και ακολουθεί μια πορεία προς τα νότια περνώντας από τους δήμους Νέας Πεντέλης, Μελισσίων, Βριλησσίων και Χαλανδρίου πριν ακολουθήσει υπόγεια πορεία. Η διαδρομή στην οποία το ρέμα είναι ανοιχτό φτάνει τα 6 χλμ. Εντύπωση προκαλούν πολλά σημεία του, καθώς η μαιανδρική διαδρομή, η πλούσια βλάστηση και οι μικροί καταρράκτες μοιάζουν περισσότερο να ανήκουν σε μικρό ποτάμι κάποιου ορεινού δάσους παρά σε ένα ρέμα που τρέχει παράλληλα με τους πιο πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας.www.naturagraeca.com/

Το ρέμα του Ποδονίφτη κυλάει κάθετα τους δήμους Χαλανδρίου, Ψυχικού, Φιλοθέης και Ν. Ιωνίας, διασχίζει υπόγεια τη Λεωφόρο Κηφισίας καταλήγοντας στον Κηφισό.
Στο Φάληρο χύνονταν ο Βουρλοπόταμος (ή Ξηροτάγαρος) και το ρέμα της Πικροδάφνης.

Το ρέμα της Πικροδάφνης

Αθήνα με Ακρόπολη: μερική άποψη από τον Κυκλόβορο εκεί που είναι σήμερα η Πλατεία Μεταξουργείου. AUG. LOFFLER (1822-1866) (ζωγράφος) & A.FESCA (χαράκτης).Πηγή: Η Αθήνα μέσα στο χρόνο. 

Οι πανεπιστημιακές μελέτες συγκρίνουν την σημερινή τσιμεντούπολη με τις παλαιότερες διαμορφώσεις της, όπου γεωργικές εκτάσεις, χωράφια και ποτάμια διέσχιζαν τη γη.

Σε βενετσιάνικο χάρτη του 15ου αι .  ο Ιλυσσός και ο Κηφισσός δεξιά 

 Η εικόνα των πανάρχαιων ποταμών που πότιζαν την Αθήνα και απορροφούσαν τα νερά της βροχής έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Έτσι, κάθε φορά που βρέχει λίγο παραπάνω, λόγω των επιχωματώσεων και των αλλοπρόσαλλων οικιστικών σχεδίων, τα υπόγεια ποτάμια «φουσκώνουν» και πλημμυρίζουν ολόκληρες περιοχές υπενθυμίζοντάς μας την μακραίωνη ύπαρξή τους και χλευάζοντας τις όποιες (εκ μέρους μας) προσπάθειες εξαφάνισής τους. Μπαζώθηκαν 800 χιλιόμετρα ρεμάτων.

Κείμενο Δημήτρης Λάππας - «Καθημερινή»
Μέρος από τις  φωτογραφίες και η τεκμηρίωση είναι της Δέσποινα Δρεπανιά από την «Αθήνα μέσα στο χρόνο». 
Μέρος από τις φωτογραφίες - Αρχείο ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ 
Άλλες Πηγές: 
1- mixanitouxronou.gr
2- Αρχαιογνώμων 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αρχαίοι ποταμοί των Αθηνών"

Κύπρος 1570-1974

Του Νίκου Λυγερού

Όσοι προσπαθούν ν’ αναλύσουν το Κυπριακό, από το 1974 και μετά, δίχως να υπολογίσουν την πολιορκία που άρχισε το 1570, ακόμα και αν προσπαθούν να το συνδέσουν με τον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-1959 και τη Συνθήκη Ζυρίχης-Λονδίνου του 1960, δεν μπορούν να έχουν μία ολοκληρωμένη εικόνα, γιατί δεν εκτιμούν τη δύναμη τεκτονικών πλακών, που λειτουργούν ως ματριόσκα μέσω του πολιτισμού, της θρησκείας και του έθνους ακριβώς πάνω στο ίδιο κομβικό σημείο εδώ και αιώνες, γιατί θεωρούν μέσω αλυσίδας Markov ότι το μέλλον εξαρτάται αποκλειστικά από το παρόν που έχουν επιλέξει, ενώ επί της ουσίας κόβουν αυθαίρετα έναν αιωνόβιο δεσμό, που ζει διαχρονικά, από τον οποίο πολλές κινήσεις έχουν γίνει πράξεις και έχουν διαμορφώσει εντελώς το πεδίο μάχης, γιατί ανήκουν στο ίδιο πλαίσιο, από το οποίο πηγάζει το πεδίο που μετατράπηκε σε πεδίο δράσης, όχι πριν δεκαετίες αλλά πριν αιώνες και οι αναφορές στη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 και της Συνθήκης Βερολίνου αποδεικνύουν με την ύπαρξή τους ότι μια τοπική ανάλυση δεν πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα, αντιθέτως η ολική και η σύνθεση στη μεγαλύτερη σκακιέρα, όπου παίζει και η ισχύς της θάλασσας, διαφωτίζει το όλο πρόβλημα κι απορρίπτει κατηγορηματικά οποιαδήποτε προσέγγιση σε κοινοτικό επίπεδο, αφού η αλήθεια είναι ριζικά διαφορετική κι αφορά την απελευθέρωση της απεξάρτησης από κάθε βάρβαρο ζυγό, που προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια έως την ενεργοποίηση της υψηλής στρατηγικής της μεσοθάλασσας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=17705&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κύπρος 1570-1974"

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ?

Τουρκία: Η παράνοια της μεγαλομανίας ενός επικίνδυνου ουδέτερου

 

1. ΓΕΝΙΚΑ Το δημοσίευμα αυτό είναι απόρροια ερεθίσματος και αγανάκτησης, από τo ομολογουμένως απύθμενο θράσος των κατά καιρών ηγετών της Τουρκικής εξουσίας οι οποίοι δεν έχουν όρια, ούτε Ιστορικούς και πολιτισμικούς φραγμούς, στο να διατυπώσουν μια άποψη, αδιάψευστα αναληθής, αρκεί και μόνο να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας.

- ΠΡΩΤΟΝ: Tι είπε λοιπόν ο κ. Ερντογάν: «Η Θράκη είναι ταυτόχρονα και Θεσσαλονίκη, είναι Κομοτηνή και Ξάνθη, Κίρτζαλι και Βαρδάρης. Αν πάμε λίγο πιο πίσω, είναι Σκόπια και Πρίστινα, είναι Σεράγεβο. Η Θράκη είναι ο ζωντανός μάρτυρας της κοινής Ιστορίας μας στην Ευρώπη». Και! δεν είναι μόνο αυτός από τον χώρο της Τουρκίας, σταχολογώντας σας παραθέτω μόνο δύο ακόμη δηλώσεις ιστορικού σφετεριστικού παραλογισμού:

- ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Προ καιρού είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο, του μακαρίτη πρώην προέδρου της Τουρκίας OZAL, το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ σε γενικές γραμμές έλεγε:

Οι Τούρκοι είναι αυτόχθονες στην Μ. ΑΣΙΑ (Αιωνία Ελλάς)
Οι Τούρκοι είναι κληρονόμοι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας
Το Ελληνικό κράτος δημιουργήθηκε επάνω σε εδάφη της Τουρκίας.

- TΡΙΤΟΝ: Επίσης τον Νοε. 2006, σε ομιλία του στην ΡΩΜΗ ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας και μέχρι πρότινος Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Αμπντουλάχ Γκιούλ, στην προσπάθειά του να πείσει τους Ευρωπαίους Ηγέτες ότι η ένταξη της χώρας του είναι δικαιωματική, έφθασε στο σημείο να εμφανίζει την χώρα του ως τμήμα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Είπε μεταξύ άλλων: «Η Τουρκία είναι αναπόσπαστο τμήμα της πολιτιστικής γεωγραφίας της Ευρώπης. Η ιστορία έχει δείξει ξεκάθαρα ότι οι βασικές αξίες του Ευρωπαϊκού πολιτισμού έχουν τις ρίζες τους στην Ανατολία…» Και ακόμη συνέχισε για να στηρίξει τον εξωφρενικό συλλογισμό του: «…Αρχαίοι φιλόσοφοι και επιστήμονες όπως ο Διογένης, ο Θαλής, ο Ηρόδοτος, ο Όμηρος, ο Αναξαμένης και ο Ηράκλειτος είναι παιδιά της Ανατολίας…»

- ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Η Τουρκία του Κεμάλ το 1922, του Ετσεβίτ το 1974, και του Ερντογάν σήμερα, παρουσιάζεται σταθερή και αμετακίνητη στην επεκτατική Στρατηγική της [Δυτική Θράκη, β. Κύπρος, Γκρίζες Ζώνες, ΑΟΖ κ.λπ.]

Η Τελευταία επιθετική και επεκτατική δήλωση του Νταβούτογλου, πως η Τουρκία θα συνεχίσει να παραβιάζει και να καταπατά τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου, θέτει το πλαίσιο Κυπριοτουρκικών και Ελληνοτουρκικών σχέσεων. Δηλαδή! Πολιτικές και στρατιωτικές εντάσεις, απειλές, παραβιάσεις και καταπατήσεις επιδρομικού χαρακτήρα και Δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων εκ μέρους της Τουρκίας, έως ότου επιτύχει τους Στρατηγικούς τις στόχους. Οι οποίοι είναι σε πρώτη φάση, στην διανομή εκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων που εντοπίζονται στις Ελληνικές και Κυπριακές ΑΟΖ και σε δεύτερη φάση , στο εγγύς μέλλον, στην ανασύσταση της Νεοοθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Όμως, το κακό είναι ότι εμείς παραμένουμε απροετοίμαστοι στα ενδεχόμενα και με την τουρκική προπαγάνδα παραχάραξης της Παγκόσμιας αναγνωρισμένης Ελληνικής Ιστορίας, οι Τούρκοι να μένουν αναπάντητοι. Δεν αντιδρούν ούτε η Ευρώπη ούτε η Ελλάς η οποία μάλιστα θίγεται βαρύτατα. Έτσι, αξίζει τον κόπο να δούμε ιστορικά, για άλλη μία φορά, ποιοι είναι οι σημερινοί Τούρκοι κάτοικοι της Μικράς Ασίας:

2. ΠΟΙΑ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Θα χρειασθεί να κάμουμε μία πολύ μικρή στοιχειώδη αναδρομή στην Ιστορία για να δούμε, αφ’ ενός την προέλευση των σημερινών κατοίκων της Μ. Ασίας (Τουρκία) και αφ’ ετέρου ποιος είναι ο πραγματικός κτήτορας του εδάφους του σημερινού τουρκικού κράτους.

- Σύμφωνα με την παγκόσμια Ιστορία, δεν αναφέρεται προ του 1300 μ.Χ. πουθενά, χώρα ή κράτος ή έθνος με το όνομα Τουρκία.
- Πρώτη παρουσία του τουρκικού στοιχείου εμφανίζεται στην περιοχή του ΤΟΥΡΚΕΣΤΑΝ κατά τον 6ον μ.Χ. αιώνα με την ονομασία Σελτζούκοι. Εις την περιοχή αυτή ήλθαν, όπως είναι ιστορικά εξακριβωμένο, από τα βάθη της Μογγολίας όταν εξεδιώχθησαν από τους Μογγόλους. Ήταν λαός νομαδικός διάσπαρτος και έζων με λεηλασίες και καταστροφές, ίσως αυτός να ήτο και ο λόγος που εκδιώχθησαν από τους Μογγόλους.
- Η λέξη τούρκος προφανώς προήλθε εκ του ονόματος ηγέτου των, ΤΟΥΡΓΟΥΤ ή ΤΟΥΡΓΚΟΥΤ.

Οι Τούρκοι ιστορικά δεν αναφέρονται πουθενά, στην Παλαιά Διαθήκη των Αρχαίων Εβραίων, ως και στους πρώτους μεταχριστιανικούς χρόνους. Δεν αναφέρουν τίποτε γι’ αυτούς, ούτε οι Ρωμαίοι και λοιποί ιστορικοί ΦΛΑΒΙΟΣ, ΙΩΣΗΠΟΣ, ΠΛΙΝΙΟΣ, ΤΑΚΗΤΟΣ κ.λπ. διότι, απλά στην περιοχή αυτή δεν υπήρχε τουρκικό κράτος ή εθνότητα, απλά κατοικούσαν Έλληνες και διάφοροι άλλοι αυτόχθονες και Ελληνογενείς λαοί (Φρύγες, Βιθύνιοι, Κάριοι, Παφλαγόνες, Πόντιοι, Καππαδόκες κ.λπ.)

Περί τον 10ον αιώνα μ.Χ. πρωτοεμφανίζονται στην Ιστορία και στις ανατολικές περιοχές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Τον 13ο αιώνα μ.Χ. με αρχηγό κάποιο ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ ΣΑΧ ως αρχηγό, συγχωνεύονται με πειθαναγκασμό με τον μογγόλο κατακτητή των περιοχών της Μ. Ασίας ΤΣΙΓΙΣΧΑΝ ΤΕΜΟΥΤΣΙΝ και εγκαθίστανται το πρώτον εις την περιοχή των Ελληνικών Αδάνων της Μ. Ασίας.

- Το πρώτο Τουρκικό κράτος ιδρύεται επάνω στην ΙΩΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ το 1300 περίπου μ.Χ. από τον ΟΣΜΑΝ ή ΟΘΜΑΝ, εξ ου και οι ονομασίες ΟΣΜΑΝΛΙΔΕΣ ή ΟΘΩΜΑΝΟΙ.
- Το 1421 μ.Χ. στον τουρκικό θρόνο ανέρχεται ο ΜΟΥΡΑΤ Β΄, αυτός καταλαμβάνει την Θεσσαλονίκη και τα Ιωάννινα και φθάνει μέχρι την Κόρινθο και την Πάτρα το 1430 μ.Χ., μολύνοντας πλέον με την τουρκική βαρβαρότητα την Ιερότητα της Ελλάδος.

Το τεράστιο Ελληνο-Βυζαντινό κράτος συρρικνώνεται εμπρός στην τουρκομογγολική πλημμυρίδα και την αδικαιολόγητη δυτικοευρωπαϊκή απροθυμία και ολιγωρία για βοήθεια και όχι μόνον, ακόμη:

• Από την κακή διακυβέρνηση του Βυζαντινού Κράτους
• Την αδικαιολόγητη χαλάρωση της πάλαι ποτέ Στρατιωτικής ισχύος
• Την ανεξήγητο θρησκειολογία της εποχής και την ασυγχώρητη αδιαλλαξία του κλήρου για τα πρωτεία» , περιορίζεται η Βασιλεύουσα κοσμοκράτειρα της εποχής, σε μια μόνο πόλη. Το τέλος της είναι πλέον θέμα χρόνου. Τέλος, ο ΜΟΥΑΜΕΘ Β΄ ΤΟ 1453 μ.Χ. την 29η Μαΐου ημέρα Τρίτη και ώρα 3 μ.μ. κυριεύει την άλλοτε πρωτεύουσα της Οικουμένης. Με την ηρωϊκή θυσία του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου ΚΩΝ/ΝΟ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ από τον Μιστρά της Λακωνίας, τον οποίο ο ελληνισμός ανακήρυξε «Εθνομάρτυρα», πέφτει η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ στα χέρια του πιο Βαρβάρου τότε Στρατού.

Έτσι λοιπόν το κράμα των Οσμανλίδων ή Οθωμανών, Μογγόλων και λοιπών εξισλαμισμένων, δημιουργούν το τουρκικό κράτος επάνω στα ελληνικά εδάφη της ΙΩΝΙΑΣ – ΕΛΛΑΔΟΣ.

- Η Μικρά Ασία από την 3η π.Χ. χιλιετηρίδα κατοικήθηκε από τους ΙΩΝΕΣ αυτόχθονες κάτοικοι της Αττικής, της Μεγαρίδος και των Β.Δ. και Δυτικών παραλίων της Πελοποννήσου. Και από τα μέρη αυτά εξαπλώθηκαν στα Δ. παράλια της Μ. Ασίας, περιοχή η οποία από αυτούς ονομάστηκε ΙΩΝΙΑ, οι οποίοι μάλιστα στην συνέχεια, έφθασαν μέχρι τα σύνορα του ΙΡΑΚ, και την ΚΥΠΡΟ. Άποικοι οι Έλληνες, όχι κατακτητές, δεν αποίκησαν δια πολέμων στο χώρο αυτό. Εξ άλλου είχαν ήδη προηγηθεί από την Ηπειρωτική Ελλάδα οι ΠΕΛΑΣΓΟΙ πριν των ΙΩΝΩΝ. Ίδρυσαν πόλεις, εκπολίτισαν εντόπιους ημιαγρίους λαούς εδίδαξαν καλλιέργεια, ναυσιπλοΐα και τελικά απορρόφησαν τους προϋπάρχοντες κατοίκους. - Η Μ. Ασία από το 3000 π.Χ. μένει καθαρά πλέον με ελληνικό στοιχείο, γλώσσα, ήθη, έθιμα, πολιτισμός και θρησκεία Ελληνική.

Η ΙΩΝΙΚΗ αυτή Ελλάδα παραμένει Ελληνική μέχρι το 1453 μ.Χ. Τέλος ακόμη και σήμερα οι Τούρκοι την Ελλάδα την λένε Γιουνανιστάν δηλ. χώρα των Ιώνων και τους Έλληνες Γιουνάν δηλ. ΙΩΝΕΣ.

Ας μας πει ο κ. Ερντογάν, μια πόλη στην Μ. Ασία που να κτίστηκε από τους Τούρκους, τον πληροφορώ καμία. Απλά τα Ελληνικά ονόματα πόλεων-ποταμών και περιοχών, μετονομάσθηκαν σε Τουρκικά (Σμύρνη  Ισμίρ, Άλυς ποταμός  Κυξίλ Ιρμάκ = Κόκκινος Ποταμός κ.λπ.).

3. ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

- Το 1930 ο ΚΕΜΑΛ συγκρότησε επιτροπή Τουρκικής Ιστορικής έρευνας η οποία άρχισε να εργάζεται υπό τις οδηγίες του. Το 1932 επραγματοποιήθη το πρώτο Τουρκικό Ιστορικό Συνέδριο, το οποίο είχε και συνέχεια. Στο Συνέδριο αυτό, ο Γενικός Γραμματέας της επιτροπής (Reset Galip) και ένας Βουλευτής (Hassan Gemil) συνέβαλαν δι’ ανακοινώσεων των στην διαμόρφωση Τουρκικής ιστορικής θέσεως εξ 11 σημείων. Αυτή! θεμελιωμένη επί ανύπαρκτων παραγόντων κατέστη επίσημο κρατικό Δόγμα, το οποίο καθορίζει βασικά την εκπαίδευση του τουρκικού λαού και την τουρκική προπαγάνδα. Τα κυριότερα και πολύ συνοπτικά σημεία του Τουρκικού αυτού Δόγματος έχουν ως εξής:

• Οι Τούρκοι δεν ανήκουν στην κίτρινη ή την μογγολική φυλή, αλλά στην λευκή.
• Είναι ένας εκ των βραχυκέφαλων και αλπικών λαών, οι οποίοι, μεταναστεύσαντες εκ της κοιτίδας των του ανατολικού Τουρκεστάν, κυριαρχούν στην κεντρική, νότιο και ανατολική Ευρώπη.
• Από αυτόν τον Τουρκικό λαό προέρχονται όλοι οι πολιτισμοί (Αιγύπτου, Ελλάδος, Ινδίας, Κίνας και Μεσοποταμίας).
• Ειδικότερα ο Ελληνικός πολιτισμός δεν είναι ανεξάρτητος, είναι απλά απόγονος του Αιγιακού πολιτισμού.
• Ο Αιγιακός πολιτισμός εδημιουργήθη στην Ανατολία, κατόπιν επαφής του με τον ΧΙΤΤΙΤΙΚΟ και τον Τουρκικό πολιτισμό. • Οι Πελασγοί ήσαν μια φυλή συγγενής προς τους Τούρκους της Ανατολίας. (Μ. ΑΣΙΑ)
• Οι Έλληνες είναι ένα μικρό μέρος της μεγάλης Τουρκικής οικογένειας.
• Σύμφωνα με την θεωρία της Ηλιακής τουρκικής γλώσσας (κατά την διακήρυξη στο συνέδριο από τον Dilmen), η πρώτη ομιλουμένη γλώσσα εδημιουργήθη δια μετατροπής της Ηλιακής Ενέργειας εις ήχον, από τους Τούρκους επιστήμονες της Κεντρικής Ασίας, οι οποίοι μεταναστεύσαντες ανά τον κόσμο εδημιούργησαν τις υπόλοιπες γλώσσες.
• Άλλο επίσης σπουδαίο σημείο στο παραπάνω κρατικό Δόγμα της Τουρκίας που καθιερώθηκε είναι, η απόφαση κατάργησης του Ελληνικού και διεθνούς ονόματος «Μικρά Ασία» καθιερωμένου από τον 4ο μ.Χ. αιώνα και αντί αυτού η ονομασία με το γενικό όνομα «Ανατολία».

Επάνω στο καθ’ όλα πλαστό αυτό κρατικό Δόγμα της Τουρκίας και με οποιαδήποτε Κυβέρνηση στην εξουσία, η Τουρκία βάσει αυτού θεμελιώνει την Τουρκική παιδεία και ακόμη χωρίς να διστάζει με θράσος αυτά τα ανιστόρητα στοιχεία του Τουρκικού δόγματος, επιδιώκει, συστηματικά, σταθερά και με συνεχή προσπάθεια να περάσουν στην παγκόσμια ιστορία των λαών.

Αυτά τα στοιχειώδη και ιστορικά τεκμηριωμένα στοιχεία εις απάντηση του κομπασμού περί Θράκης κ.λπ. του Αξιότιμου κ. Ερντογάν.

4. ΣΧΟΛΙΑ - ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

Στο σημείο αυτό ήθελα να παραθέσω, στοιχειωδώς ορισμένες αλήθειες, οι οποίες ελέχθησαν από αξιόλογους ανθρώπους της ιστορίας και του πολιτισμού, μηδέ Τούρκων, του πνευματικού κόσμου εξαιρουμένων:

α. Ο Ονούρ Γιλντιρίμ, καθηγητής Οικονομολογίας στο Πολυτεχνείο Μέσης Ανατολής, αφού πρώτα αναφέρθηκε στο διεθνές Δίκαιο είπε: «…η ανταλλαγή πληθυσμών βάσει του διεθνούς Δικαίου θεωρείται εθνοκάθαρση…», δεν δίστασε επίσης ν’ αναφερθεί ότι: «…οι συνθήκες τρομοκρατίας κάτω από τις οποίες έγινε η ανταλλαγή των χριστιανικών πληθυσμών, προϋπήρχε ήδη από την εποχή των Νεοτούρκων, τουλάχιστον ένας στους τέσσερις Έλληνες απεβίωσε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης…» και συνέχισε ως ειδικός: «…Η οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας καθυστέρησε τουλάχιστον πενήντα χρόνια, εξαιτίας της αποκλήρωσης του Χριστιανικού Στοιχείου, που αποτελούσε την μεσαία επιχειρηματική τάξη της χώρας. (εφημ. «Σαμπάχ» 17-11-08).

β. Ο Χαλίλ Μπερκτάι, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Σαμπαντζί, με άρθρο του, καυτηρίασε την στρατηγική οικοδόμησης του Τουρκικού Έθνους πάνω στον φόβο και το μίσος του Τουρκικού λαού, προς κάθε εθνικό και θρησκευτικό, που δεν είναι δικό του (Εφημ. «Ταράφ» 20-11-08).

γ. Ο σοφός Άγγλος πολιτικός Γλάδστων είπε: «Οι Μωαμεθανοί Τούρκοι, δεν είναι οι πράοι Μωαμεθανοί των Ινδιών, ούτε οι ιπποτικοί Σαλαδίνοι της Συρίας, ούτε οι πολιτισμένοι Μαυριτανοί της Ισπανίας, οι Τούρκοι σχεδόν στο σύνολό τους από της εμφανίσεώς τους στην Μ. Ασία και στην Ευρώπη είναι το μοναδικό δείγμα της ανθρωπότητας, που έδειξε την μεγαλύτερη έλλειψη ανθρωπισμού. Από όπου πέρασαν, μια πλατειά κηλίδα αίματος, έδειχνε τα ίχνη της διαβάσεώς τους και σ’ όλη την έκταση της Κυριαρχίας τους, ο Πολιτισμός εξαφανίζετο. Πέρασαν δια πυρός και σιδήρου τους Βαλκανικούς λαούς και τον 16ον αιώνα έφθασαν προ των πυλών της Βιέννης, όπου ηττήθηκαν από τον Συμμαχικό Στρατό της Ευρώπης. Εάν είχαν τότε νικήσει, οι Τούρκοι, η Ευρώπη σήμερα θα ήταν χειρότερη από τις υπανάπτυκτες χώρες της Ασίας και Αφρικής.

Η Σημερινή Τουρκία, αν θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή χώρα, οφείλει ν’ ακολουθήσει το παράδειγμα της Γερμανίας. Να παραδεχθεί τις πολυάριθμες γενοκτονίες που διέπραξε. Να ζητήσει συγνώμη γι’ αυτές και να δώσει εγγυήσεις στην ανθρωπότητα και τον εαυτό της ότι δεν θα τις επαναλάβει. Μόνον έτσι θα απελευθερώσει συνειδησιακά την ψυχή των νέων Τουρκικών γενεών, από τα ερυνικά συμπλέγματα της ενοχής, που την κατατρέχουν και την εμποδίζουν ν’ αφομοιώσει ουσιαστικά τις μεγάλες αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Τέλος, ας αντιληφθεί κάποτε η Πολιτική και Στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας, ότι Το αίτημα των Ποντίων για την αναγνώριση της γενοκτονίας εμπεριέχει μια δυναμική, ένα μήνυμα, μια ελπίδα λύτρωσης προς την ίδια την τουρκική κοινωνία και τίποτε άλλο.









-Ο κ. Ιωάννης Μ. Ασλανίδης είναι Επίτιμος Δ/κτης της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων
Ελεύθερη Ζώνη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ?"

ΗΤΑΝ Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ;

Πρώτα   οφείλω  να  διευκρινήσω  οτι   υπάρχουν  πολύ  πιο  καυτά   ερωτήματα   που  οφείλουμε  (  εμείς  οι    Έλληνες )  να  απαντήσουμε  ( όπως  πχ   ΤΙ  ΕΛΛΑΔΑ  ΘΕΛΟΥΜΕ ;  ) .  Δεν  θα  καθίσουμε  να  μαλώνουμε    για  το  τί  συνέβη  στο  παρελθόν .  Αυτό  που  μας  ενώνει   (  ή  μας  χωρίζει  )  είναι  το   ΠΩΣ  ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ  ΤΟ  ΜΕΛΛΟΝ .

Επίσης   δεν  πρέπει  να  ξεχνάμε  οτι   πρίν  το  1453   το   ελληνόφωνο  κράτος   που  υπήρχε  δεν   αυτοαποκαλούνταν   "Βυζαντινή  Αυτοκρατορία"     αλλά  "Ρωμανία"  .  Έτσι  θα  το   αποκαλώ  απο  εδώ  και  κάτω .  Ο  όρος  "Βυζαντινή  Αυτοκρατορία"  επινοήθηκε  απο  κάποιον  Ευρωπαίο  ιστορικό   πολύ  μετά  το  1453 .

Αισθανόταν  λοιπόν   ΕΛΛΗΝΕΣ    οι  ηγέτες   της  Ρωμανίας ;  Εάν  "ΝΑΙ"   τότε  η  Ρωμανία  ήταν  η  συνέχεια   του  κράτους  του  Μ. Αλεξάνδρου .
Όλοι   οι  υπήκοοι   της  Ρωμανίας   δεν  ήταν  Έλληνες . Ο  Αιγύπτιος  ,  ο  Εβραίος , ο  Λίβυος ,  ο  κάτοικος  της  Ιβηρίας  δεν  αισθανόταν  Έλλην  έστω  και  εάν  γνώριζε   την  ελληνική  γλώσσα .


Θεωρώ  πιθανόν   οτι   οι  ηγέτες  της  Ρωμανίας    ΔΕΝ    ΑΙΣΘΑΝΟΤΑΝ  ΕΛΛΗΝΕΣ  .  Επομένως  δεν  έχουμε  το  δικαίωμα  την  ιστορία  τους  να  την   θεωρούμε  ΔΙΚΗ  ΜΑΣ   ιστορία .

Σε  ποιά  δεδομένα    στηρίζω  την  άποψή  μου :

1)  Ο  πατέρας   του  Μ. Κωνσταντίνου  καταγόταν  απο   την  Δαρδανία   και  η  μητέρα  του   απο  την   Βιθυνία .  Επομένως ,  η  πιθανότητα  να  είχε    ελληνική  εθνική  συνείδηση   είναι  πολύ  ασθενής . Μόνο  οι  τελευταίοι   αυτοκράτορες   της  Ρωμανίας  ( οι  Παλαιολόγοι )  υπάρχουν  ΑΣΘΕΝΕΙΣ ενδείξεις  οτι   είχαν  ελληνική  συνείδηση . Δείτε  για  πιο  πολλές   λεπτομέρειες  :  http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=509

2)  Ο  αυτοκράτωρ  Ιουστίνος   Α' (518-527 μχ )  καταγόταν  απο  την  Θράκη  ή   , κατ'  άλλες   πηγές , απο  την    Ιλλυρία  . Στην  εποχή  του  στο  παλάτι   έγραφαν  τα   επίσημα  έγγραφα  στην  λατινική  γλώσσα που  ο  Ιουστίνος  δεν  την  γνώριζε  .  Έπρεπε   να  γράψει  πάνω  στα  επίσημα   έγγραφα     "LEGI"  ( "το  διάβασα" )  και  δεν  ήξερε  να  το  γράφει .  Οι  αυλικοί  του  κάναν  ένα  ξύλινο  LETRASET   αλλά  και  πάλι  δεν  τούκοβε  το  μυαλό  να  το  χρησιμοποιήσει .  Έπρεπε  λοιπόν  ο  αυλικός   να  πιάσει  το  χέρι  του  αυτοκράτορα  και  να  το  καθοδηγήσει  στις  τρύπες  του  LETRASET   για  να  γράψει  την  λέξη . 
 Αν  ήταν  Έλληνες   οι  αυτοκράτορες  γιατί  δεν  χρησιμοποιούσαν  την  ελληνική γλώσσα ;  Αν  ο  Ιουστίνος  ήταν  Έλληνας   και   δυσκολευόταν  να  γράφει  και  να  διαβάζει  τα  λατινικά  ,  γιατί  δεν  εισήγαγε   την ελληνική  γλώσσα  στο   παλάτι ;


3)  Ο  αυτοκράτωρ   Ιουστινιανός  (  Πέτρος Σαββάτιος   αρχικά ) , ήταν  ιλλυρικής καταγωγής και  ανηψιός   του  Ιουστίνου   Α'  . Ο  ιστορικός   της  εποχής  του  Ιουστινιανού  , ο  Προκόπιος ,  περιγράφει  πώς   φερόταν   η  διοίκηση   στους  στρατιώτες :
" Αλλά  και  με  άλλες  πολλές  και  διάφορες   ζημιές  καταπονούσαν  τους  στρατιώτες  ,  σαν  ένα  είδος   συνεχιστές  των  πολεμικών   κινδύνων  :  άλλους   κατηγορούσαν  οτι  ήταν   Γραικοί  σαν  να  ήταν  των  αδυνάτων  αδύνατο  να  αναδειχθεί  γενναίος   ένας  άνθρωπος   που  κατάγεται   απο  την  Ελλάδα"  ( ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ  Ανέκδοτα ή  Απόκρυφη  Ιστορία ) .
Σε  άλλο  σημείο   του  ιδίου   βιβλίου  αναφέρει  :  "Μετά  απο  τους   Σαμαρείτες  άρχισε   να  καταδιώκει  τους  αποκαλούμενους  Έλληνες , υποβάλλοντάς  τους   σε  σωματικά  βασανιστήρια  και  αρπάζοντας  τα  χρήματά  τους . Ακόμα  και  όσοι  απ'  αυτούς  , στην  προσπάθειά  τους  να  γλυτώσουν  με  τα λόγια  απο  τις  επικείμενες  συμφορές , αποφάσισαν  να  ασπαστούν  δήθεν  την  χριστιανική  θρησκεία ,  αυτοί  λοιπόν  ,  τις   περισσότερες  φορές  ,  συλλαμβάνονταν   ύστερα  απο  λίγο  να  κάνουν  σπονδές και  θυσίες  και   άλλα  ανόσια  έργα..."

 Πρίν  τον  Ιουστινιανό και  ο  αυτοκράτωρ  Θεοδόσιος   είχε  κάνει   εκτεταμένους  διωγμούς  πιστών  της  Αρχαίας   Ελληνικής  Θρησκείας .  Βλέπε http://lofos.info/pythas/diogmoi.html 
Διάσημοι  άγιοι  του   χριστιανισμού  κατέστρεψαν  αρχαίους  ναούς  και  αγάλματα  .
 Βλέπε   http://lofos.info/pythas/symva.html

4)  Οι  μοναχοί   Κύριλλος  και  Μεθόδιος    κατασκεύασαν  καινούργιο   αλφάβητο   για  τους  Ρώσους .  Αν ήταν  Έλληνες  ,  γιατί  δεν  τους  έδωσαν  το   ΕΛΛΗΝΙΚΟ ;

5)  Επώνυμα   μέλη  του  ιερατείου   της  Ρωμανίας   έγραψαν  πολλά εναντίον  των  ΕΛΛΗΝΩΝ . Είτε  ιδεολογικά  κείμενα  είτε  ψαλμούς  και  αφορισμούς  στην  χριστιανική  τελετουργία  .   Βλέπε   http://lofos.info/pythas/ybristika.pdf  

6)  Η  Άννα  Κομνηνή   ( κόρη  του  αυτοκράτορα  Αλεξίου  Κομνηνού  )  έγραψε  την   "Αλεξιάδα"  ( την  ιστορία   του  πατέρα  της )  .  Εκεί μέσα  αποκαλεί  τους  κατοίκους  της  Ρωμανίας   "Ρωμαίους"  .  Πουθενά  δεν  τους  λέει    "Έλληνες"   . Και  μιλάμε  για  τα  έτη   1081  έως  1118 μχ  ! 

7)  Οι  Ρωμαίοι    έκαναν  ( υποτίθεται )  διωγμούς   κατά  των  χριστιανών . Κάποια  στιγμή  οι  χριστιανοί   γίνονται   οι  αφέντες  του  κράτους . Λογικά  θα  έπρεπε   να  μισούν  θανάσιμα  τους   Ρωμαίους .  Ω  του   θαύματος  όμως :  Διατηρούν  το  όνομα  "ΡΩΜΑΙΟΙ"    και  αρχίζουν  να  βρίζουν  τους  Έλληνες !  Ούτε   ΕΝΑ  "ανάθεμα"    εναντίον   Ρωμαίων !  Για  σταθείτε  ρε  παιδιά !  Τί  πάθατε  απο  τους  Έλληνες ;  Οι  Ρωμαίοι  σας  έρριχναν  στα  λιοντάρια .  Όχι   οι  Έλληνες . 
Τί  σημαίνουν  αυτά ;  Οτι  οι   Ρωμαίοι  διοικούσαν  και  πρίν  και  μετά  την  επικράτηση  του  χριστιανισμού . Απλώς  θεώρησαν  οτι  θα  διοικούσαν  πιό  εύκολα  εάν  επέβαλλαν   τον  χριστιανισμό   σαν  την  μία  και  μοναδική   θρησκεία  του   κράτους .

Προς  άρσιν  παρεξηγήσεων   οφείλω  να  διευκρινίσω  οτι  το  ελληνικό  έθνος   ΥΠΗΡΧΕ   και  αποτελούσε   σημαντικό  ποσοστό   του   πληθυσμού  της  αυτοκρατορίας  (  όταν  αυτή  εκτεινόταν  απο  την  Ιβηρική   έως  την  Αίγυπτο ) .  Οι   ΗΓΕΤΕΣ   όμως   είναι  που  δίνουν  το  όνομα  στην  αυτοκρατορία .  Το  ελληνικό  έθνος  υπήρχε  και  επι  Οθωμανικής  αυτοκρατορίας  .  Δεν  την   λέμε  όμως  "ελληνική"   διότι  οι  ηγέτες  ήταν  Τούρκοι   και  οι  Έλληνες  ήταν  ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ .  Έτσι  ακριβώς  υπόδουλοι  ήταν  οι  Έλληνες   επί  Ρωμανίας   .  Δεν  πρέπει  να  παραλείψουμε  να  τονίσουμε  οτι  οι  Έλληνες   ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ  ΝΑ  ΕΙΝΑΙ  ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ  !  Αυτό  το  θνησιγενές   ανθελληνικό  κρατίδιο - μαριονέττα   που  προέκυψε   το  1830   δεν  μπορεί  να   ονομασθεί  "ελληνικό"  .

Οι  λάτρεις  του  Βυζαντίου  υποστηρίζουν  κάτι   πρωτάκουστο : Οτι  μέχρι  το  306  μχ   οι  αυτοκράτορες   της  Ρώμης   ήταν  Ρωμαίοι  και  ξαφνικά  το  306  μχ  παίρνει  την  εξουσία   ένας   Έλληνας   (  ο  Μέγας  Κωνσταντίνος )  και  απο  τότε  ΟΛΟΙ   ΟΙ  ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ  (  ΜΗΔΕΝΟΣ  ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ )  ΕΙΝΑΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ .  Τερατώδες  φαινόμενο  σε μια  πολυεθνική  αυτοκρατορία !
Άλλο  τερατούργημα :  Ο  Πλάτων  ,  ο  Αριστοτέλης  ,  ο  Μ. Αλέξανδρος  αν  και  παγανιστές  είναι  "καλοί"   .  Ο  Ιουλιανός   ( παγανιστής  και  φιλλέλην  )  είναι   "Παραβάτης"  και  το  μελανό  στίγμα  στην  αυτοκρατορία .

Υπάρχουν  κάποιοι   που  λένε   "Δεν  θα  χαρίσουμε   σε  κανέναν  το  Βυζάντιο"  .  Δεν  θα  αρχίσω  πόλεμο  με  όποιον    νεοέλληνα  θέλει  να  οικειοποιηθεί  το  Βυζάντιο  αλλά  θα του  απαντήσω  αυτά  :

Υπήρξαν  πολλοί   πολιτισμοί .  Των  Ίνκας   ,  των  Αζτέκων  ,  των   Μήδων  ,  των  Κινέζων  κλπ  .  Δεν  ήταν  όλοι  δικοί  μας  .  Δεν  θα  αρχίσουμε  να  οικειοποιούμαστε  πολιτισμούς   που  δεν  έχουν  σχέση  με  εμάς .
Αν κάποια  μέρα  καθίσουμε  στο  τραπέζι  με  Ουαλούς  ,  Σκωτσέζους ,  Ιρλανδούς ,  Ισλανδούς  ,  Γαλάτες  κλπ  και πούμε  οτι  το  Βυζάντιο   ήταν  Ελληνικό  θα  μας  απαντήσουν :
Ασφαλώς   εσείς  οι  Έλληνες  τρελλαθήκατε  .  Πρώτα  βγάζετε   σπουδαίους  φιλοσόφους    και  έπειτα  λέτε  οτι  κάποιοι  βασιλιάδες  σας    έκλεισαν  τις  σχολές  τους  .  Και  εσείς  ,  σήμερα ,  επαινείτε   και  τους  δύο !
Τιμάτε  εξ'  ίσου  και  την  Αρχαία  Θρησκεία σας   και  εκείνους   που  την  κατεδίωξαν !
Ονομάζετε   " Έλληνες"   άτομα  που   καταφανώς  δεν  είχαν  σχέση   με  την  Ελλάδα  ,  μιλούσαν  λατινικά   και  αποκαλούσαν  τους   εαυτούς  τους  "Ρωμαίους"  !
Διεκδικείτε  την  κληρονομιά   ενός  κράτους  που  δεν  μπόρεσε  να   αναχαιτίσει  το  Ισλάμ ,  δεν  μπόρεσε  να  αναχαιτίσει  τους  τούρκους  , έκαψε  αρχαία  συγγράμματα  και διέσωσε   ελάχιστα  και  λέτε  οτι  είστε  περήφανοι  γι'  αυτό .
Αποφασίστε   τί  θέλετε  τέλος  πάντων  και   αφήστε  αυτές  τις  γελοιότητες  .

Ακριβώς  για  να  μην  φανώ  γελοίος   λοιπόν   θα  προτιμήσω  την   ειλικρινή    οδό  και  θα  απαρνηθώ  την  Ρωμανία  ως  κάτι  ξένο .  Μια  συμφορά  ήταν  για  μας  που  πάει ,  πέρασε  και  χάθηκε  και  χαίρομαι  γι'  αυτό .

Θα  πούν  κάποιοι  "Αν  απαρνηθούμε  εμείς  το  Βυζάντιο ,  θα  σπεύσουν  να  το   οικειοποιηθούν  οι  τούρκοι !"  .

Απαντώ :

1)  Κάποιοι  πολιτισμοί  και   έθνη  πεθαίνουν  χωρίς   διαδόχους   (  πχ   Σουμέριοι  , Άβαροι  ,  Βάνδαλοι   κλπ )  .  Αυτό  είναι  ένα  φυσιολογικό  φαινόμενο  που  πρέπει  να  το  αποδεχτούμε    .  Αν  οι  Μεξικανοί   ξεπέσουν  στην γελοιότητα   να  διεκδικήσουν  την  κληρονομιά   των    Σουμερίων   θα  πρέπει  να  τους  μιμηθούμε ;

2)  Αν  οι  τούρκοι   θέλουν  να   οικειοποιηθούν  τον   πολιτισμό   της  Ρωμανίας  ,  ας   γίνουν  πρώτα   χριστιανοί  (  όπως  οι  υπήκοοι  της  Ρωμανίας )  ,  ας   μιλήσουν  ελληνικά   (  όπως  οι  υπήκοοι  της  Ρωμανίας )  και  τότε  εγώ   πρώτος  θα  τους   ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΩ  ΩΣ  ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΥΣ  ΤΗΣ  ΡΩΜΑΝΙΑΣ !!!   Τολμούν  ;

3) Τα  εδάφη  της   Μ.  Ασίας   μας  ανήκουν  επειδή   εκεί  είναι  θαμμένοι  γίγαντες  του  πνεύματος   ΔΙΚΟΙ  ΜΑΣ  .  Μόνο  εάν  οι  τούρκοι    βγάλουν   σοφούς   ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ  θα  αποκτήσουν  δικαιώματα  σε  αυτή  την  γή . 

Ας   υποθέσουμε  οτι   επιμένουμε   να   ονομαζόμαστε    "κληρονόμοι  του  Βυζαντίου"  όπως  κάναμε  μέχρι  τώρα  .  Μας  βοήθησε  κανείς  να  πάρουμε  πίσω  τα  εδάφη  του  Βυζαντίου ;   Καθόλου .  Το  αντίθετο  θα  έλεγα !  Άρα  κέρδος   μηδέν .
Αφήσαμε   σε  δεύτερη  μοίρα   την  αρχαιοελληνική  κληρονομιά   και  τώρα  κινδυνεύουμε  ΝΑ  ΤΗΝ  ΧΑΣΟΥΜΕ   απο  μια  χούφτα    γελοίους  σλάβους   που  διακηρύττουν   οτι  είναι  κληρονόμοι  του  Μ.  Αλεξάνδρου ! 
Εάν  δεν  είχαμε   εβραϊκά   ονόματα και  τουρκικά   επίθετα   αλλά  μόνον  αρχαία  ελληνικά ,
εάν  φορούσαμε   την  αρχαιοελληνική  ενδυμασία ,
εάν  είχαμε   επαναφέρει   εν  μέρει  την  αρχαία  γλώσσα
εάν  τιμούσαμε  ( όχι  πιστεύαμε )   τους  αρχαίους   θεούς  και  ήρωες 

θα  τολμούσαν  ποτέ  γελοίοι   ορθόδοξοι  σλαβόφωνοι    να  διεκδικήσουν  την  κληρονομιά  του  Αλέξανδρου ;   
Σήμερα τολμούν .
 Τί  βλέπει    η  διεθνής  κοινότητα ;  Ένα  γελοίο  ορθόδοξο   σλαβόφωνο κρατίδιο  να  διεκδικεί   κάτι  αρχαίες  δάφνες   απο  ένα  άλλο  άθλιο -γελοίο  ορθόδοξο  ελληνόφωνο   προτεκτοράτο  .  Και  τί  την  νοιάζει   την  διεθνή  κοινότητα  ποιός  θα  κερδίσει   τις  δάφνες ;  Όποιος  και  να  τις  κερδίσει   σε  γελοία  χέρια  θα  πέσουν . 
Επομένως   λοιπόν   εμμένοντας   να  το  παίζουμε   "βυζαντινοί"  μόνο    απώλειες  έχουμε .
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΗΤΑΝ Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ;"

Αναβαθμισμένες οι εκτιμήσεις για την Αφροδίτη

Του Νίκου Λυγερού

Ενώ στην Κύπρο και στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα πολλοί που δεν μπορούν να πιστέψουν ότι έχουμε όντως φυσικό αέριο, έρχονται οι ίδιες οι εταιρείες που είναι υπεύθυνες για την εξόρυξη του κοιτάσματος Αφροδίτη να αναβαθμίσουν τις εκτιμήσεις τους για τα αποθέματα. Οι πετρελαϊκές εταιρείες Avner και Delek που έχουν η καθεμιά 15% των μετοχών της κοινοπραξίας με την Noble ήρθαν να συμπληρώσουν πλέον επίσημα τα δεδομένα του κοιτάσματος. Έτσι η εκτίμησή τους ανέβηκε κατά 12% και περάσαμε από το 4,1 στα 4,54 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου. Αυτό βέβαια είναι μια νέα ήττα για τους ηττοπαθείς που δεν αντέχουν τα θετικά αποτελέσματα του Ελληνισμού. Επίσης πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι οι εκτιμήσεις για το οικόπεδο 12, όπου βρίσκεται το κοίτασμα Αφροδίτη, αναγκαστικά θα ακολουθήσουν μια ανοδική πορεία, αφού έχουν βρεθεί ακόμα δύο μικρά κοιτάσματα, που στο σύνολο τους αντιπροσωπεύουν άλλο ένα κοίτασμα Αφροδίτη. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η αξία του οικοπέδου 12 ανεβαίνει αναγκαστικά ανεξαρτήτως από κάθε άποψη που είχαμε ακούσει από άσχετους ειδικούς που πάντα προσπαθούν να μειώσουν την αξία των δεδομένων, όταν τα βρίσκουν σκούρα. Η νέα κατάσταση λόγω εκτιμήσεων αλλάζει και τις προοπτικές της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου, όπου πια είναι επιβεβαιωμένο ότι υπάρχουν όντως κοιτάσματα μεγάλης οικονομικής αξίας και μάλιστα σε μια σχετικά μικρή περιοχή σε σχέση με το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Έτσι και η θέση της Κύπρου βρίσκεται ενισχυμένη, ειδικά την ώρα των διαπραγματεύσεων και με την Ελλάδα και την Αίγυπτο μετά από το όφελος της τριμέρους στο Κάιρο.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=17691&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αναβαθμισμένες οι εκτιμήσεις για την Αφροδίτη"

ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ

Αποτελεί πλέον κοινή συνείδηση ότι τα δημόσια οικονομικά της χώρας μας βρίσκονται σε τόσο απελπιστική κατάσταση ώστε προσελκύουν πλέον τους παγκόσμιους καρχαρίες σαν να «μυρίζονται αίμα» και συρρέουν για να μας κατασπαράξουν, απομυζώντας όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα από τα σχεδόν άδεια ταμεία μας.

Σ αυτές τις δύσκολες στιγμές υπάρχει πλέον εθνική ανάγκη να ευαισθητοποιηθούμε σαν καταναλωτές και να εξετάζουμε σχολαστικά τις ετικέτες των προϊόντων που αγοράζουμε από τις αλυσίδες λιανικής.
 Υπάρχει πλέον εθνική ανάγκη να προτιμάμε τα προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα, έστω και αν πρέπει να τα πληρώσουμε λίγο ακριβότερα!

Γιατί άραγε να τρώμε φασολάκια Κίνας, ρεβίθια Τουρκίας, φακές Καναδά, ρύζι Ινδίας, πατάτες Αιγύπτου, φιστίκια Συρίας, μακαρόνια Ιταλίας, σοκολάτες Ελβετίας, Ιταλίας ή Ισπανίας, ζάχαρη από τον Μαυρίκιο και χιλιάδες άλλα προϊόντα που αγοράζουμε χωρίς να μπαίνουμε στον κόπο να βλέπουμε που «στέλνουμε» τα λιγοστά χρήματά μας;
Είναι απίστευτο με πόση επιπολαιότητα πλουτίζουμε άλλες χώρες την στιγμή που εμείς κινδυνεύουμε να χρεοκοπήσουμε. Γιατί να αγοράζουμε εισαγόμενα νερά, αναψυκτικά και δεκάδες μπύρες από την Γερμανία, την Αμερική ή το Μεξικό; Χάθηκαν τα αναψυκτικά, τα νερά ή οι μπύρες που παράγονται στην Ελλάδα, με επενδύσεις που έκαναν ακόμα και ξένες (πολυεθνικές ή μη) εταιρίες που απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους στην χώρα μας.

Ακόμα και τους ηλιόσπορους τους εισάγουμε από την Αμερική (εμείς που έχουμε την μεγαλύτερη ηλιοφάνεια της Ευρώπης), ακόμα και το χαμομήλι που αγοράζουμε από τις αλυσίδες λιανικής είναι εισαγόμενο (αν είναι δυνατόν!), ακόμα και το φαγητό που δίνουμε στα ζώα μας (ζωοτροφές) εισάγεται από την Ολλανδία! Είμαστε ή όχι άξιοι της τύχης μας;
Συμπέρασμα: Προτιμάτε με επιμονή προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα γιατί είναι η πιο απλή και πρακτική λύση στα οικονομικά προβλήματα της χώρας μας.

Αναρτήθηκε από enlefko

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ"

EuroAsia Interconnector και ΑΔΜΗΕ - QUANTUM ENERGY LTD

Του Νίκου Λυγερού

Οι εξελίξεις με το καλώδιο EuroAsia Interconnector είναι σημαντικές τόσο σε ευρωπαϊκό επίπεδο με τις διάφορες άδειες που έχουν δοθεί μετά από την κατάθεση πολλών εξειδικευμένων εκθέσεων αλλά και σε εθνικό επίπεδο. Η αρχική κοινοπραξία μεταξύ της ΔΕΗ, της Quantum Energy Ltd και της Israel Electric Corporation εξελίσσεται, αφού η ΔΕΗ μεταφέρει τη συμμετοχή της στον ΑΔΜΗΕ. Η απόφαση πάρθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΕΗ αφού προηγήθηκε αίτημα του Διαχειριστή. Στην πράξη αφού η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη αν το πρόγραμμα ξεπερνούσε διάφορα στάδια ωριμότητας. Και αυτό έγινε. Επίσης ο ΑΔΜΗΕ είναι το ειδικό κομμάτι της ΔΕΗ που ασχολείται με την τοποθέτηση καλωδίου υψηλής τάσης, κατηγορία στην οποία ανήκει το EuroAsia Interconnector. Κατά συνέπεια βρισκόμαστε σε μια διαδικασία που ακολουθεί τη γενική στρατηγική της υλοποίησης αυτού του οράματος που ανήκει στα Projects of Common Interest της Ευρωπαϊκής Ένωσης και καταγράφεται σε επίσημο χάρτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τον Ιούνιο του 2013. Με αυτό τον τρόπο αυτό το θεαματικό πρόγραμμα αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά και στο επίπεδο του ελλαδικού χώρου, όπου θα γίνει η διασύνδεση μεταξύ της Κρήτης και της Αττικής. Ο ΑΔΜΗΕ έχει ήδη την εμπειρία με τη διασύνδεση μεταξύ Αττικής και Εύβοιας που ήδη υλοποιήθηκε με ένα ανάλογο υποβρύχιο καλώδιο υψηλής τάσης. Τώρα είναι και η Ελλάδα που ετοιμάζεται να συμβάλει τεχνικά στο όλο πρόγραμμα, πράγμα το οποίο ήταν αδιανόητο πριν μερικά χρόνια για τους περισσότερους.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=17668&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "EuroAsia Interconnector και ΑΔΜΗΕ - QUANTUM ENERGY LTD"

Τρεις καθηγητές Ιατρικής, μία ιδέα, ένα χάπι – επανάσταση

Από το εργαστήριο και την πατέντα, στα φαρμακεία όχι μόνο… της γειτονιάς μας, αλλά και της Αμερικής. Η κρητική «συνταγή» που βάζει τέλος στη γρίπη και τους ιούς.

Χειμώνας 2013. Τρεις πανεπιστημιακοί καθηγητές Ιατρικής στην Κρήτη δουλεύουν νυχθημερόν σε εργαστήρια και βοτανικούς κήπους για το χάπι – επανάσταση. Αυτό που θα συγκεντρώνει τον πλούτο της κρητικής διατροφής και υπόσχεται να καταπολεμήσει τη γρίπη, κρυολογήματα, αλλά και τον ιό Η1Ν1. Και το καταφέρνουν. Το σκεύασμα θα κυκλοφορήσει σύντομα στην ελληνική αγορά, σε απολύτως προσιτή τιμή (χωρίς ιατρική συνταγή), ενώ στα δύο επόμενα χρόνια, το «αβάφτιστο» (προς το παρόν) φαρμακευτικό σκεύασμα θα «ανοίξει φτερά» για Ευρώπη και Αμερική.

Η παγκόσμια πατέντα που περιλαμβάνει εκχυλίσματα βοτάνων και φρέσκου ελαιολάδου ανήκει στους καθηγητές Ιατρικής Ηλία Καστανά και Χρήστο Λιόνη, τον καθηγητή Βιολογίας Στέργιο Πυρίντσο και λανσάρεται στα ράφια των φαρμακείων από την εταιρία Olvos Science και σε συνεργασία με την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Ρεθύμνου.

«Πλέον περιμένουμε εναγωνίως την ονομασία του χαπιού που συγκεντρώνει τη σοφία της κρητικής γης στα συστατικά του», αναφέρει η ιατρική ομάδα στο WE του NEWS 247 που κρατά στα χέρια της το μυστικό – πατέντα με αντι-ιικές δράσεις.

Πόσο παλιά όμως είναι η ιστορία του αντιικού χαπιού που θωρακίζει τον οργανισμό και βοηθά στην καλύτερη άμυνά μας απέναντι σε ιογενείς λοιμώξεις; Και τελικά, ένα χάπι μπορεί να φέρει την «αναπτυξιακή Άνοιξη» στην Κρήτη; Τις απαντήσεις συζητήσαμε και αναλύσαμε με έναν εκ των τριών συνεφευρετών, Ηλία Καστανά.
Από την ιδέα, στο εργαστήριο και την παραγωγή

«Η αλήθεια και η ιστορία του σκευάσματος ξεκινά πριν 15 χρόνια. Όταν ο καθηγητήςΧρήστος Λιονής έκανε την πρώτη επιδημιολογική μελέτη στη νότια Κρήτη και είδε ότι άνθρωποι που κατανάλωναν αφεψήματα βοτάνων, είχαν μικρότερες επιπτώσεις κρυολογήματος ή γρίπης. Η μελέτη δημοσιεύτηκε το 1999 σε διεθνούς κύρους βιοιατρικό περιοδικό, το αγγλικό Lancet. Η επιτυχία των βοτάνων αποδόθηκε τότε στις αντιοξειδωτικές ιδιότητες τους».

Δέκα χρόνια μετά (το 2009), όταν ο τότε πρόεδρος της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Ρεθύμνου Νίκος Μπιρλιράκης είπε ότι η αγροτική μας παραγωγή πρέπει να στηριχθεί στην ποιότητα και ότι πρέπει να αναζητηθούν καινούργιες εφαρμογές (αν δεν θέλουμε να μάς υποσκελίσουν άλλες μεσογειακές χώρες χαμηλότερου εργατικού κόστους), κάποιοι τον κορόιδευαν. Δεν το έβαλε όμως κάτω. «Στην προσπάθειά του να αναπτύξει καινούργιες μεθόδους και προϊόντα για την Ένωση Ρεθύμνου, μάς κάλεσε στο γραφείο του και μάς ρώτησε τί μπορούμε να κάνουμε. Σε εκείνο το σημείο, έμαθε για την πατέντα μας, την αγκάλιασε και είπε απευθείας… Ξεκινάμε!».

Τι σημαίνει όμως προχωράμε και πόσο δύσκολος ήταν ο αγώνας απέναντι στα συμφέροντα μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών; «Κανένας πόλεμος από φαρμακοβιομηχανίες. Δεν παίζουμε “μπάλα” στον ίδιο χώρο. Εμείς μιλάμε για 100% φυτικό χάπι, χωρίς χημική επεξεργασία και με συγκεκριμένες ιδιότητες, οι άλλοι όχι. Εμείς χρησιμοποιήσαμε αιθέρια έλαια από θυμάρι, φασκόμηλο και δίκταμο σε συγκεκριμένες αναλογίες, τα μελετήσαμε στο εργαστήριο, είδαμε τη δράση εναντίων συγκεκριμένης κατηγορίας ιών, πατεντάραμε τον συνδυασμό αυτό – άλλωστε είναι διεθνής – και είδαμε ότι πρέπει να πάμε παρακάτω».

Ήταν εκείνη η στιγμή που η ομάδα αυξήθηκε κατά ένα ακόμη πολύτιμο μέλος. Τον καθηγητή Βιολογίας Στέργιο Πυρίντσο (με ειδίκευση στα φυτά), ενώ ταυτόχρονα, επικοινώνησε μαζί τους και η εταιρία «Olvos Science» (ανήκει στον όμιλο Galenica), προκειμένου το προϊόν να καταφέρει να φτάσει στα ράφια φαρμακείων.

«Ξεκινήσαμε αμέσως τις δοκιμές σε ανθρώπους. Πήραμε δόσεις αντίστοιχες με δύο φλιτζάνια αφεψήματα. Και αντί να βάλουμε οποιοδήποτε άλλο έλαιο για να διαλύσουμε το εκχύλισμα των αρωματικών φυτών, βάλαμε ελαιόλαδο. Συνεπώς, η πρώτη κλινική δοκιμή με το καινούργιο σκεύασμα έγινε τον Χειμώνα του 2013, σε συνολικά 100 άτομα. Πενήντα πήραν τις κάψουλες με το λάδι και πενήντα τις συνδυαστικές κάψουλες λαδιού με εκχυλίσματα αρωματικών φυτών. Πράγματι, παρουσιάστηκαν μικρότερες επιπτώσεις λοιμώξεων του αναπνευστικού, ενώ παράλληλα, λάβαμε από τον φάρυγγα, επίχρισμα για να δούμε εάν οι λοιμώξεις οφείλονται σε ιούς ή όχι. Είδαμε ότι τελικά το σκεύασμα βοηθά σε ιώσεις – κοινό κρυολόγημα, γρίπη, parainfluenza, ενώ είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό σε στελέχη του ιού H1Ν1. Tα αποτελέσματα ήταν θεαματικότερα, ιδίως στην τελευταία κατηγορία. Επομένως, καταλήξαμε στο ότι το προϊόν μας βοηθά στο να φύγουν γρηγορότερα τα συμπτώματα της γρίπης (σε ποσοστό 20%). Για παράδειγμα, εάν κάποιος δεν λάβει θεραπεία, ο ιός κάνει τον κύκλο του σε επτά ημέρες, ενώ με τοσυμπλήρωμα διατροφής που προτείνουμε, ο ιός εξαφανίζεται σε μόλις 4,5 ημέρες».
Το κρητικό χάπι πρόσω ολοταχώς στα φαρμακεία

Το κρητικό χάπι θα κυκλοφορήσει εντός των ημερών στα φαρμακεία, ενώ θα πωλείται χωρίς ιατρική συνταγή. Και μπορεί ακόμη να μην έχει βαφτιστεί, αλλά «περιμένουμε σε λίγες ημέρες την επίσημη ονομασία του. Η διαδικασία έχει φτάσει στο υπουργείο Εμπορίου και αναμένεται να κυκλοφορήσει με πρώτη ύλη (formulation) από την Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Ρεθύμνου».

Σύμφωνα με τους ερευνητές, το φυτικό χάπι με τη σφραγίδα της Κρήτης θα προστατεύει από λοιμώξεις του αναπνευστικού, θα ανακουφίζει από το κρυολόγημα και θα καταπολεμά την κοινή γρίπη. Σημαντικό κίνητρο για την παρασκευή του, αποτελεί η αναπτυξιακή κατεύθυνση του Αγροτικού Συνεταιρισμού Ρεθύμνου, αφού από τη στιγμή που το φάρμακο μπει στην παραγωγή, μέρος της σοδειάς θα προορίζεται για την παρασκευή της κάψουλας. Ήδη ο νέος πρόεδρος της Ένωσης Ρεθύμνου έχει αγκαλιάσει την προσπάθεια του προκατόχου του και είναι ένθερμος θιασώτης της προσπάθειας.

«Ήδη ο κόσμος το θέλει, το ζητάει». «Και θα είναι ακριβό;», τον ρωτάω αναπόφευκτα. «Υπολογίζουμε την τιμή μεταξύ 6 και 7 ευρώ το πολύ. Και συνιστούμε 2 κάψουλες την ημέρα, οι οποίες αντιστοιχούν με δύο κούπες από το φυτικό εκχύλισμα. Κάθε κουτί θα έχει 14 κάψουλες, οπότε το πραγματικό κόστος είναι κάτω από ένα ευρώ ανά ημέρα». Ωστόσο, ο κ. Καστανάς συνιστά προσοχή: «Η υπερκατανάλωση μπορεί να έχει βλαπτικά αποτελέσματα, ακόμη κι αν πρόκειται για ένα φυτικό προϊόν».

Σημειώνουμε ότι η πρώτη ύλη είναι αυστηρά από την ελληνική γη. «Ακόμη και το ελαιόλαδο που θα χρησιμοποιούμε, θέλουμε να διατηρήσει την ανώτερη ποιότητά του, σε σχέση με ό, τι κυκλοφορεί στην ευρεία αγορά ως τρόφιμο. Για το λόγο αυτό, η Ένωση Ρεθύμνου θα στραφεί στη συμβολαιακή γεωργία και μόνο». Απώτερος στόχος; Η ενίσχυση της εγχώριας αγροτικής παραγωγής, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και η αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου ζωής. «Δεν το κρύβω ότι η εν λόγω εφεύρεση μάς κάνει υπερήφανους, καθώς είναι ένα προϊόν που ξεκίνησε, ερευνήθηκε, ολοκληρώθηκε και παρήχθη εξ” ολοκλήρου στην Ελλάδα».

Και τελικά, πόση υπολογίζεται να είναι η παραγωγή αρωματικών φυτών και λαδιού, προκειμένου να καλυφθούν στο έπακρον οι ανάγκες; «Δεν μπορούμε ακόμη να μιλάμε με αριθμούς, αλλά γνωρίζουμε ήδη για παράδειγμα, ότι για να καλυφτεί η ζήτηση του χαπιού σε όλη την Ευρώπη, απαιτούνται 30 τόνοι λαδιού».

Εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε «Καλή Επιτυχία» στην ομάδα και ότι βρισκόμαστε σε στάση αναμονής για τα επόμενα καινοτόμα προϊόντα!

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τρεις καθηγητές Ιατρικής, μία ιδέα, ένα χάπι – επανάσταση"

Oι σημαντικότερες Tελετές που τελούνταν στην Αγορά της Αθήνας

Στα ιερά της Αγοράς τελούνταν θυσίες από ιδιώτες και οργανώσεις. Λίγα ιερά βέβαια αποτελούσαν τόπο σημαντικών θρησκευτικών εορτών, καθώς το κύριο θρησκευτικό κέντρο της πόλης ήταν η Ακρόπολη και η ζώνη που εκτείνεται μπροστά στη νότια κλιτύ του ιερού βράχου. Λόγω όμως της κεντρικότητας της θέσης της Αγοράς στην αθηναϊκή τοπογραφία, λόγω του συμβολισμού της ως καρδιάς της πόλης, αλλά και για πρακτικούς λόγους, η Αγορά ήταν επίσης θέατρο ποικίλων δραστηριοτήτων κατά τη διάρκεια εορτών των οποίων η κορύφωση λάμβανε χώρα αλλού.

Οι σημαντικότερες τελετές που τελούνταν στην Αγορά της Αθήνας είναι οι εξής:

1. Εορτή προς τιμήν του Ηφαίστου και λαμπαδηδρομία

Τα Ηφαίστεια τελούνταν στο ιερό του θεού. Η ημερομηνία της εορτής στο αθηναϊκό ημερολόγιο είναι άγνωστη. Πιθανόν να λάμβανε χώρα κατά τον τελευταίο μήνα της άνοιξης, το Μουνιχιώνα (μέσα Απριλίου-μέσα Μαΐου). Κύρια πηγή γνώσης για την εορτή αποτελεί μια αποσπασματική επιγραφή του 422 π.Χ., που αφορά την αναδιοργάνωσή της.

Οι σημαντικότερες εκδηλώσεις που σχετίζονται με την εορτή αυτή είναι οι διθυραμβικοί χοροί προς τιμήν του θεού, η λαμπαδηδρομία και η πομπή προς το ιερό, που κορυφωνόταν με τη θυσία μεγάλου αριθμού αιγοειδών. Η θέση της συγκεκριμένης αγωνιστικής τελετής στην εορτή δικαιολογείται από το ρόλο του Ηφαίστου ως θεότητας της φωτιάς.

2. Τελετές κατά τη διάρκεια των Μεγάλων Παναθηναίων

Η εορτή των Παναθηναίων τελούνταν κατά τη διάρκεια του Εκατομβαιώνα, πρώτου μήνα του αθηναϊκού ημερολογίου, το καλοκαίρι (μέσα Ιουλίου-μέσα Αυγούστου). Η πομπή τελούνταν στις 28 του μήνα, ημέρα των γενεθλίων της θεάς. Κάθε τέσσερα χρόνια όμως, ξεκινώντας από την αναδιοργάνωση της εορτής το 566 π.Χ. από τον επώνυμο άρχοντα Ιπποκλείδη, τελούνταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα τα Μεγάλα Παναθήναια, που περιλάμβαναν τότε θρησκευτικές τελετουργίες και αθλητικούς αγώνες.

Η εορτή των Μεγάλων Παναθηναίων αφορά ιδιαίτερα την Αγορά της Αθήνας, καθώς το μεγαλύτερο τμήμα της πομπής διέτρεχε το εμπορικό και διοικητικό κέντρο της πόλης, μέσω της λεγόμενης Παναθηναϊκής Οδού. Επιπροσθέτως, μια σειρά αθλητικών και μουσικών αγώνων, καθώς και δευτερεύοντα επεισόδια κατά τη διάρκεια της πομπής αφορούν κτήρια και σημεία της Αγοράς. Ταυτόχρονα, πρόκειται με ασφάλεια για το πλέον μαρτυρημένο θρησκευτικό γεγονός που συνδέεται με την Αγορά, αλλά και την καλύτερα γνωστή εορτή του αθηναϊκού κράτους. Στοιχεία για την εορτή είναι γνωστά από την Αρχαϊκή ως τη Ρωμαϊκή περίοδο.

Η εορτή αποκτά ιδιαίτερη λαμπρότητα κατά τη διάρκεια της αρχής των γιων του Πεισιστράτου, και ιδιαίτερα του Ιππάρχου (527-514 π.Χ.), και αργότερα την περίοδο του Περικλή, που ως αθλοθέτης το 442 π.Χ. έχτισε το Ωδείο. Την ίδια περίπου εποχή η παναθηναϊκή πομπή απεικονίστηκε στην ιωνική ζωφόρο του Παρθενώνα. Ιδιαίτερη λαμπρότητα όμως είχε η εορτή των Μεγάλων Παναθηναίων και κατά την Ελληνιστική περίοδο, με τη συμμετοχή ακόμη και βασιλέων από τα ελληνιστικά βασίλεια της Ανατολής.

Η διάρκεια της εορτής είναι άγνωστη. Με βάση τις τελετές και τους διάφορους αγώνες, πρέπει να υπολογίσει κανείς τουλάχιστον τρεις ημέρες. Κατά πάσα πιθανότητα όμως χρειαζόταν μία ολόκληρη εβδομάδα για την ολοκλήρωση όλων των αγωνισμάτων. Σε πρόσφατη μελέτη υποστηρίχθηκε ότι η εορτή με τα μεθεόρτια πρέπει να κρατούσε 8 ημέρες, από τις 23 ως τις 30 του μήνα, διάστημα κατά το οποίο η εκκλησία του δήμου δε φαίνεται να συνεδριάζει. Το 2ο αι. μ.Χ., σύμφωνα με το ρήτορα Αίλιο Αριστείδη, η διάρκεια της εορτής ήταν τετραήμερη. Μήνες πριν, η πόλη έστελνε σε όλες τις ελληνικές πόλεις της Ελλάδας, της Ασίας και της Ιταλίας, ειδικούς αγγελιαφόρους, τους σπονδοφόρους, για να καλέσουν τους Έλληνες να συμμετάσχουν. Στην Ελληνιστική περίοδο, οι αγγελιαφόροι ταξίδευαν ως τον Περσικό κόλπο και τη Βόρεια Αφρική.

Η εορτή των Μεγάλων Παναθηναίων, όπως και κάθε άλλη μεγάλη εορτή, περιλάμβανε την πομπή, που κατέληγε στο ιερό της θεάς και στη θυσία εκατοντάδων σφαγίων. Σημαντικό στοιχείο της πομπής όμως ήταν και η περιφορά του πέπλου ως την Ακρόπολη, όπου και έντυνε το ξόανο της θεάς που φυλασσόταν στο Ερέχθειο. Το φόρεμα της θεάς ήταν έτσι και αλλιώς ένα μοναδικό, εξαιρετικό αντικείμενο, που ύφαιναν οι εργαστίναι (εργάτριες), οι οποίες ανήκαν στις αριστοκρατικότερες οικογένειες της πόλης. Το υφάδι στηνόταν από τις ιέρειες και τις αρρηφόρους εννέα μήνες πριν, κατά τη διάρκεια της εορτής των Χαλκείων. Ο μάλλινος πέπλος ήταν ιστορημένος, δηλαδή διακοσμημένος, με θέματα από τη γιγαντομαχία (μάχη Γιγάντων και ολύμπιων θεών για την εξουσία), και ιδιαίτερα τη μάχη της Αθηνάς με τον Εγκέλαδο. Είχε ζωηρά χρώματα (μπλε και κίτρινο αναφέρουν οι πηγές) και αποτελούσε αντικείμενο θαυμασμού. Κάθε τέσσερα χρόνια ανανεωνόταν. Με την κατασκευή του κολοσσιαίου αγάλματος της θεάς, ο πέπλος απέκτησε τεράστιες διαστάσεις και πήρε θέση ιστίου ενός μεγάλου πλοίου τοποθετημένου σε ρόδες, με πλήρωμα ιερείς και ιέρειες με χρυσά και πολύχρωμα στεφάνια. Το άρμα-πλοίο συρόταν από το Δίπυλο ως το Ελευσίνιο. Σε εκείνο το σημείο ο πέπλος κατέβαινε και μεταφερόταν στα χέρια ως το ιερό της Αθηνάς στην Ακρόπολη, ενώ το άρμα-πλοίο φυλασσόταν στον Άρειο Πάγο, όπου το είδε ο Παυσανίας καθ’ οδόν προς την Ακρόπολη. Η τελετή αυτή μαρτυρείται στον 4ο αι. π.Χ. και πιθανόν να μην αποτελούσε τμήμα των κλασικών Παναθηναίων.

Στο κέντρο της ζωφόρου του Παρθενώνα, πάνω από την ανατολική είσοδο του ναού, απεικονίζεται ένα σύμπλεγμα πέντε μορφών: δύο μικρά κορίτσια προσεγγίζουν από τα αριστερά μια μεγαλόπρεπη γυναίκα, που συνήθως ταυτίζεται με την ιέρεια της Αθηνάς. Κάθε κορίτσι έχει στο κεφάλι του ένα σκαμνί και πάνω του ένα μαξιλάρι. Πλάτη με πλάτη με τη θεά, ένας γενειοφόρος άνδρας διπλώνει με τη συνεργασία ενός υπηρέτη το μεγάλου μεγέθους ύφασμα του πέπλου.

Τα Μεγάλα Παναθήναια ήταν η καλύτερη ευκαιρία για την πόλη της Αθήνας να επιδείξει το μεγαλείο της. Ολόκληρο το σώμα των κατοίκων της, πολίτες, γυναίκες και μέτοικοι, όλων των ηλικιών, αλλά και αγήματα των συμμάχων πόλεων, συμμετείχαν στην πομπή, απολαμβάνοντας διακριτούς ρόλους.

Την οργάνωση της εορτής αναλάμβαναν οι αθλοθέται, δέκα τον αριθμό. Η θητεία τους διαρκούσε 4 χρόνια, αλλά δεν είχαν καμία άλλη αρμοδιότητα. Επιλέγονταν με κλήρο, ένας από κάθε φυλή. Ο ρόλος τους ήταν να οργανώσουν την πομπή, τους μουσικούς, γυμνικούς και ιππικούς αγώνες, να κανονίσουν τα σχετικά με την κατασκευή του πέπλου και των επάθλων και να τα προσφέρουν. Δειπνούσαν δημοσία δαπάνη στη Θόλο, αρχίζοντας τις τελικές προετοιμασίες από την 4η ημέρα του μήνα.

Η πομπή κατευθυνόταν από τις εσχατιές της πόλης στο θρησκευτικό της κέντρο. Σημείο εκκίνησης, ήδη από την Αρχαϊκή περίοδο, ήταν η περιοχή του Κεραμεικού εκτός του τείχους της Αθήνας, ενώ κατά τον 5ο αι. π.Χ. οι συμμετέχοντες στην πομπή συγκεντρώνονταν στο λεγόμενο Πομπείο, όπου φυλάσσονταν και τα ιδιαίτερα εμβλήματα και αντικείμενα που ήταν απαραίτητα για την εκπλήρωση των διαφόρων τελετουργιών προς τιμήν της θεάς. Η πομπή εισερχόταν στην Αγορά από τη βορειοδυτική γωνία και κατόπιν έστριβε προς τα Ν-ΝΑ, διασχίζοντας το φαρδύ δρόμο (10-20 μ.) που είναι γνωστός ως Παναθηναϊκή Οδός, ως την Ακρόπολη. Η Παναθηναϊκή Οδός πλακοστρώθηκε μόλις τη Ρωμαϊκή περίοδο.

Επικεφαλής της πομπής τοποθετούνταν μαζί με τους ιερείς, οι κανηφόροι, κόρες από τις πλέον αριστοκρατικές οικογένειες, οι οποίες κουβαλούσαν στην κεφαλή το λεγόμενο κανούν, ένα καλάθι με προσφορές από σπόρους και κλαδιά. Πίσω τους περπατούσαν οι διφροφόροι, κρατώντας σκαμνιά και παρασόλια, πιθανότατα για να υπηρετούν τις κανηφόρους κατά τη διάρκεια της πομπής. Οι κανηφόροι πρέπει να ήταν ιδιαίτερα φροντισμένες, με πλούσια ενδύματα και πολύτιμα κοσμήματα. Την εποχή του Λυκούργου το αθηναϊκό κράτος παρείχε χρυσά κοσμήματα σε 100 κανηφόρους.

Στις πρώτες θέσεις της πομπής τοποθετούνταν τιμητικά και οι εργαστίνες. Επιγραφές αναφέρουν ότι μπορεί να εργάζονταν ως και 100 γυναίκες το χρόνο για την κατασκευή του πέπλου της θεάς, αν και στη ζωφόρο του Παρθενώνα, η ομάδα αυτή αντιπροσωπεύεται από τέσσερις κόρες που βαδίζουν με άδεια χέρια. Πλάι τους συναντά κανείς κόρες που κρατούν αγγεία, καθώς και ένα λιβανιστήρι, εξαρτήματα απαραίτητα για τη θυσία.

Η ζωφόρος του Παρθενώνα τονίζει ιδιαίτερα την παρουσία των νέων έφιππων Αθηναίων και των γενειοφόρων πάνοπλων ανδρών πάνω σε τέθριππα άρματα. Κατά τη διάρκεια της πομπής, στο κέντρο της Αγοράς, έδιναν μια ιδιαίτερα ριψοκίνδυνη παράσταση, κατεβαίνοντας από το άρμα που έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η άσκηση ονομάζεται αποβατικός αγών και οι συμμετέχοντες αποβάτες. Εναλλακτικά έχει προταθεί η άποψη ότι οι αποβάτες απλώς συνδύαζαν τη μεταφορά με άρμα με τον ένοπλο δρόμο, δηλαδή σε κάποιο σημείο της διαδρομής (στο Ελευσίνιο) κατέβαιναν από το άρμα και συνέχιζαν να τρέχουν ως το σημείο τερματισμού πεζοί. Σύμφωνα με φιλολογικές μαρτυρίες, το αγώνισμα αυτό τελούνταν ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα ιππικά αγωνίσματα στο χώρο της Αγοράς. Οι γραπτές πηγές σχετικά με την πομπή πάντως εστιάζουν περισσότερο σε πεζοφόρα τμήματα που παρελαύνουν παρά σε έφιππους και σε άρματα.

Στην πομπή συμμετείχαν και οι γέροντες, οι λεγόμενοι θαλλοφόροι, οι οποίοι επιλέγονταν με κριτήριο την ομορφιά τους. Αυτοί πορεύονταν κρατώντας χλωρά κλαδιά, μάλλον από τις ελιές της Αθηνάς. Οι μη Αθηναίοι πολίτες, οι μέτοικοι, λάμβαναν μέρος και αυτοί. Οι νεότεροι, εφόσον δεν είχαν το δικαίωμα να συμμετέχουν ανάμεσα στα ένοπλα τμήματα της πορείας, μετέφεραν δίσκους με προσφορές, φορώντας πορφυρά ενδύματα. Είναι οι λεγόμενοι σκαφηφόροι. Οι δίσκοι, από ασήμι ή χαλκό, ήταν περιουσία του κράτους. Περιείχαν γλυκίσματα και κυψέλες. Οι κόρες των μετοίκων μετέφεραν αγγεία για νερό, ενώ οι απελεύθεροι δούλοι και άλλοι βάρβαροι κρατούσαν κλαδιά βελανιδιάς. Όσο για τους συμμάχους και τους Αθηναίους αποίκους και κληρούχους, συμμετείχαν στην πομπή με αντιπροσωπεία η οποία πρόσφερε στη θεά έναν ταύρο και μια πανοπλία. Οι σύμμαχοι υποχρεώθηκαν από νόμο του 426/425 π.Χ. να συμμετέχουν. Στον 4ο αι. π.Χ., φαίνεται πως μόνο οι άποικοι των Αθηνών συμμετείχαν στην πομπή.

Η πομπή δεν ακολουθούσε μια ευθύγραμμη πορεία προς την Ακρόπολη, αλλά σταματούσε σε αρκετά σημεία της Αγοράς, σε ιερά και βωμούς, για την τέλεση χορών και προσφορών. Το γεγονός αυτό αναφέρεται από τον Ξενοφώντα, για τον ύστερο 5ο/πρώιμο 4ο αι. π.Χ., αλλά δεν είναι επακριβώς γνωστά όλα τα σημεία που γίνονταν στάσεις.

Η κατάληξη της πομπής στην Ακρόπολη ακολουθούνταν από θυσία στο βωμό μπροστά στον Παρθενώνα, τουλάχιστον από τα μέσα του 5ου αι. π.Χ. Στα 425 π.Χ. περίπου, ο αριθμός των σφαγίων ήταν τεράστιος, αν σκεφθεί κανείς μόνο τις 400 αποικίες και τις συμμάχους πόλεις που συμμετείχαν υποχρεωτικά στην εορτή. Η ίδια η πόλη ξόδευε ένα αρκετά μεγάλο ποσό για τη θυσία μεγάλου αριθμού βοδιών και αγελάδων. Εξάλλου, έχει υποστηριχθεί βάσιμα η άποψη ότι το όνομα του μήνα προέρχεται από τα 100 σφάγια που προσφέρονταν στη θεά κατά τη διάρκειά του.

Το κρέας τεμαχιζόταν και μοιραζόταν αρχικά στους αξιωματούχους και στα σημαντικότερα τμήματα της πομπής (κανηφόροι), ενώ το υπόλοιπο μαγειρευόταν και προσφερόταν στο λαό, όχι όμως στην Ακρόπολη, αλλά στον Κεραμεικό, όπου είχε αρχίσει η πομπή.

Η φωτιά αναβόταν από το δαυλό του νικητή μιας αξιοπερίεργης λαμπαδηδρομίας. Ξεκινούσε από το βωμό του Έρωτα στην Ακαδημία, έξω από το Δίπυλο, και μάλλον τερμάτιζε στην αρχή της ανηφόρας της Ακρόπολης. Η συνολική απόσταση ήταν περίπου 3 χλμ., γι’ αυτό και αποκαλείται από κάποιους συγγραφείς ο «μακρός δρόμος». Ο νικητής του αγωνίσματος έπαιρνε μια υδρία και 30 δρχ. Το έθιμο ανάγεται πιθανόν στην εποχή του Πεισιστράτου, που έχτισε το συγκεκριμένο βωμό.

Οι αθλητικοί αγώνες διεξάγονταν αρχικά στο χώρο της Αγοράς, προτού μεταφερθούν, γύρω στο 330 π.Χ., στο στάδιο που έχτισε ο Λυκούργος στην περιοχή του Ιλισού. Στο βόρειο τμήμα της Αγοράς έχει ανακαλυφθεί η θεμελίωση ενός σημείου εκκίνησης, με θέσεις για 10 δρομείς, που έτρεχαν κατά μήκος της Παναθηναϊκής Οδού (που για αυτό το λόγο αποκαλούνταν επίσης και δρόμος). Εκατέρωθεν της οδού έστηναν οι νικητές (φυλές ή άτομα) αναθήματα που μνημόνευαν τις νίκες τους στα Παναθήναια (ακόμη και αν τα αγωνίσματα λάμβαναν χώρα στο Στάδιο, το Ωδείο ή τον Ιππόδρομο, δηλαδή εκτός Αγοράς).

Περιλάμβαναν τα εξής αγωνίσματα: το στάδιο (αγώνα δρόμου), το πένταθλο (δίσκος, ακόντιο, άλμα, δρόμος, πάλη), την πάλη, την πυγμαχία και το παγκράτιο. Υπήρχαν τρεις ηλικιακές κατηγορίες: αγόρια, αγένειοι νέοι, άνδρες. Επίσης, πιθανόν από τον 4ο αι. π.Χ. να υπήρχε και ο δρόμος των οπλιτών.

Οι ιππικοί αγώνες αποτελούσαν ακόμη ένα σημαντικό αγωνιστικό στοιχείο της εορτής, στην οποία η παρουσία έφιππων νέων, όπως τουλάχιστον μαρτυρά η ζωφόρος των Παναθηναίων, ήταν ιδιαίτερα τονισμένη. Χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς που ήταν ανοικτοί σε όλους και όσους που προορίζονταν μόνο για τους Αθηναίους πολίτες. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν ο αγώνας αναβατών και οι αγώνες συνωρίδων και τεθρίππων, σε δύο υποκατηγορίες, για άλογα και πουλάρια. Τα αγωνίσματα που απευθύνονταν αποκλειστικά στους Αθηναίους, τα λεγόμενα πολεμιστήρια, περιλάμβαναν τον αποβατικό αγώνα, τον ακοντισμό αφ’ ίππου, κούρσα με στρατιωτική ενδυμασία σε άρμα και άλογο, και πομπή με συνωρίδα. Ένα ιδιαίτερο αγώνισμα ήταν μια ψεύτικη μάχη ιππικού, η «αντιππασία». Τα περισσότερα από αυτά τελούνταν στον ιππόδρομο της Αθήνας, που από τον 5ο αι. π.Χ. βρισκόταν κάπου στο Νέο Φάληρο.

Τα ομαδικά αθλήματα, στα οποία διαγωνίζονταν οι δέκα φυλές της Αττικής, είχαν επίσης ιδιαίτερη θέση στο αθλητικό πρόγραμμα των Μεγάλων Παναθηναίων. Κυριότερο ήταν το αγώνισμα του πυρριχίου, δηλ. του ένοπλου χορού που χόρεψε για πρώτη φορά η Αθηνά για να γιορτάσει τη νίκη των θεών επί των Τιτάνων. Και εδώ υπήρχαν οι τρεις ηλικιακές κατηγορίες που συναντάμε στα ατομικά αθλήματα. Το επόμενο άθλημα ήταν αυτό της ευανδρίας, ένα είδος καλλιστείων για αγόρια, μια αποκλειστικά αθηναϊκή ιδιαιτερότητα. Κάθε φυλή συμμετείχε με μια ομάδα απαρτιζόμενη από τους πιο εντυπωσιακούς της νέους. Το ύψος και η σωματική δύναμη, καθώς και η ομορφιά, έπαιζαν σημαντικό ρόλο. Η λεμβοδρομία τελούνταν μάλλον στον Πειραιά, και συγκεκριμένα από το κύριο λιμάνι ως το λιμάνι της Μουνιχίας.

Η εορτή περιλάμβανε, από την εποχή του Ιππάρχου, ραψωδικούς αγώνες, με το διαγωνισμό των ραψωδών στην από στήθους απαγγελία ραψωδιών από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Ο κάθε ραψωδός έπρεπε να συνεχίσει από εκεί που σταματούσε ο προλαλήσας, έτσι ώστε κατά τη διάρκεια του αγώνα να ακουστεί ολόκληρο το έπος. Οι μουσικοί αγώνες ήταν επίσης ιδιαίτερα σημαντικοί. Από το 442 π.Χ. όμως, όταν ο Περικλής ίδρυσε το Ωδείο που είναι γνωστό με το όνομά του, στη νότια κλιτύ της Ακρόπολης, όλοι οι καλλιτεχνικοί αγώνες μεταφέρθηκαν εκεί. Παλαιότερα όμως τελούνταν στην Αγορά, περίπου στο μέσο της μεγάλης πλατείας, σε ένα σημείο που αποκαλείται ορχήστρα. Έχουν βρεθεί οπές στις οποίες έμπαιναν οι πάσσαλοι που στήριζαν τις ξύλινες κερκίδες, τα λεγόμενα ικρία. Τραγικές παραστάσεις παρουσιάζονταν, υπό τη μορφή τετραλογιών, στο Θέατρο του Διονύσου.

Για τα έπαθλα πολύτιμες πληροφορίες παρέχουν επιγραφές και οι λεγόμενοι παναθηναϊκοί αμφορείς. Πρόκειται για τα έπαθλα των αγώνων, αμφορείς πήλινοι, διακοσμημένοι με τη μελανόμορφη τεχνική, γεμάτοι λάδι από τις ιερές ελιές της Αττικής στον Ελαιώνα, οι οποίες σύμφωνα με την παράδοση προέρχονταν από την πρώτη ελιά που φύτεψε η ίδια η Αθηνά στην Αττική. Μόνο οι μουσικοί λάμβαναν διαφορετικό έπαθλο. Οι κιθαρωδοί έπαιρναν χρυσοποίκιλτα στεφάνια αγριελιάς και χρηματικά έπαθλα. Αναλόγως με τη θέση κατάταξης στο διαγωνισμό, ποίκιλλαν η αξία του στεφανιού και το ύψος του χρηματικού ποσού. Οι αυλωδοί έπαιρναν κάπως χαμηλότερης αξίας έπαθλα και χρηματικά ποσά, ενώ στους μονωδούς άρπας και αυλού δίνονταν μόνο στεφάνια.

Οι δύο πρώτοι νικητές των αθλητικών αγώνων λάμβαναν έπαθλα που κυμαίνονταν από 60 ως 5 αμφορείς. Στα ιππικά αγωνίσματα τα έπαθλα ήταν μεγαλύτερα. Στα ομαδικά αγωνίσματα έπαθλο έπαιρνε μόνο η νικήτρια ομάδα. Στον πυρρίχιο και στο διαγωνισμό της ευανδρίας η νικήτρια ομάδα έπαιρνε ένα βόδι και 100 δρχ. Την εποχή του Αριστοτέλη, οι διαγωνιζόμενοι της νικήτριας ομάδας στην ευανδρία λάμβαναν και μία ασπίδα.

Σύμφωνα με μια πρόσφατη θεωρία, το πρόγραμμα της εορτής ήταν το εξής:
1η ημέρα: Μουσικοί και ραψωδικοί αγώνες
2η ημέρα: Αθλητικοί αγώνες αγοριών και αγένειων νέων
3η ημέρα: Αθλητικοί αγώνες ανδρών
4η ημέρα: Ιππικά αγωνίσματα
5η ημέρα: Ομαδικά αγωνίσματα ανά φυλή
6η ημέρα: Λαμπαδηδρομία και παννυχίδα (ολονυκτία). Πομπή και θυσία
7η ημέρα: Αγώνας αποβατών και λεμβοδρομία
8η ημέρα: Βραβεία, εορτασμοί

Δεν υπήρχαν θεωρεία ή κερκίδες, πλην ενός περιορισμένου τμήματος στη θέση όπου τον 4ο αι. π.Χ. ανεγέρθηκε ο Ναός του Πατρώου Απόλλωνος. Στα μέσα του 3ου αι. π.Χ., ο φιλομακεδόνας πολιτικός Δημήτριος, απόγονος του Δημητρίου Φαληρέως, ανέγειρε ένα βάθρο ψηλότερο από τη Στοά των Ερμών, προκειμένου να μπορέσει η Κορίνθια εταίρα που ήταν ερωμένη του να παρακολουθήσει την πομπή των Παναθηναίων, γεγονός που προκάλεσε αγανάκτηση.

3. Συνάθροιση των υποψήφιων μυστών των Ελευσινίων Μυστηρίων

Τα Μεγάλα Μυστήρια της Ελευσίνας ήταν μία από τις μεγαλύτερες εορτές του αθηναϊκού κράτους. Τελούνταν στα μέσα του μήνα Βοηδρομιώνα, στο τέλος του καλοκαιριού. Την εορτή σηματοδοτούσε μια κεντρόφυγος πομπή, αφού ένωνε το άστυ με την εσχατιά της επικράτειας της πόλης, δηλ. το δήμο της Ελευσίνας. Στο χώρο πάνω από την Αγορά, πιθανόν ήδη από τον ύστερο 6ο αι. π.Χ., είχε δημιουργηθεί ένα ιερό το οποίο ήταν αφιερωμένο στις δύο θεές της Ελευσίνας, τη Δήμητρα και την Κόρη, το Ελευσίνιο της πόλης. Εκεί μεταφέρονταν από το ιερό της Ελευσίνας ιερά αντικείμενα, προκειμένου κατά τη διάρκεια της μεγάλης πομπής να επανατοποθετηθούν στην αρχική τους θέση. Από τον 4ο αι. π.Χ. και εξής, οι έφηβοι της πόλης πήγαιναν στις 13 στην Ελευσίνα, διανυκτέρευαν σε ένα προάστιο της Αθήνας και επέστρεφαν στις 14, συνοδεύοντας τις ιέρειες με τα «ιερά πράγματα» μέσα σε στρογγυλά κουτιά, που ονομάζονταν κίσται, δεμένα με κόκκινες κορδέλες. Καταλήγοντας στο Ελευσίνιο, ο αξιωματούχος με τον τίτλο «φαιδυντής (καθαριστής) των δύο θεών» ανέβαινε στην Ακρόπολη προκειμένου να αναγγείλει στην ιέρεια της Αθηνάς ότι τα «ιερά πράγματα» είχαν φθάσει με ασφάλεια στην πόλη. Πιθανόν να διέτρεχαν την Αγορά της Αθήνας σε πομπή, κάτι τέτοιο όμως δεν αναφέρεται από τις πηγές μας.

Η εορτή των Μεγάλων Μυστηρίων ξεκινούσε την επομένη, στις 15 του Βοηδρομιώνος, με την τελετή που είναι γνωστή ως αγυρμός (συγκέντρωση). Ο άρχων βασιλέας, ο ανώτερος θρησκευτικός άρχοντας της Αθήνας, που είχε το γενικό πρόσταγμα της εορτής των Ελευσινίων Μυστηρίων, καλούσε το δήμο σε εορταστική συνάθροιση στην Ποικίλη Στοά, όπου παρουσία των σημαντικότερων αξιωματούχων του Ελευσινίου ιερού, του δαδούχου και του ιεροφάντη, γινόταν η επίσημη τελετή προκήρυξης της εορτής των Μυστηρίων. Όσοι επιθυμούσαν να μυηθούν συγκεντρώνονταν εκεί και ακολουθούσε η «πρόρρησις», μια διαδικασία που αποτελούσε, μετά την Κλασική περίοδο, καθήκον ενός ειδικού αξιωματούχου, του ιεροκήρυκα, ο οποίος προερχόταν από το ιερό γένος των κηρύκων. Με την πρόρρηση, που είχε συνταχθεί από τους δύο ανώτατους αξιωματούχους του Ελευσινίου ιερού, καλούνταν οι υποψήφιοι για μύηση να παρουσιαστούν. Το περιεχόμενο της πρόρρησης δεν είναι ακριβώς γνωστό. Απαγόρευε τη συμμετοχή σε όσους δεν είχαν καθαρά χέρια, δηλαδή είχαν χύσει ανθρώπινο αίμα ή ήταν υπαίτιοι ιεροσυλίας. Συμμετείχαν τόσο άνδρες όσο και γυναίκες, ελεύθεροι και δούλοι, αλλά αποκλείονταν οι βάρβαροι. Οι συμμετέχοντες έπρεπε εξάλλου να γνωρίζουν ελληνικά, ώστε να καταλαβαίνουν τους ιερούς λόγους που θα επαναλάμβαναν κατά τη διάρκεια της μύησης. Στους ύστερους χρόνους πάντως γίνονταν δεκτοί όλοι οι Ρωμαίοι πολίτες. Επίσης, οι υποψήφιοι μύστες έπρεπε να μην έχουν το κακό στην ψυχή τους και να έχουν ζήσει σύμφωνα με την ανθρώπινη και τη θεϊκή δικαιοσύνη. Όσοι δεν ικανοποιούσαν αυτούς τους όρους καλούνταν να απόσχουν από τη μύηση. Ασφαλώς περισσότερο ο φόβος της ιεροσυλίας παρά η έρευνα των αρχών ήταν συνθήκη ικανή για να αποκλείσει τους ανεπιθύμητους. Αναφέρεται ότι και κάποιοι επώνυμοι, όπως ο Απολλώνιος ο Τυανεύς, αποκλείστηκαν από τη διαδικασία.

Είναι πιθανό στο σημείο εκείνο να γινόταν κάποιου είδους καταγραφή των υποψηφίων, οι οποίοι έπρεπε να αποδείξουν ότι είχαν προηγουμένως μυηθεί στα Μικρά Μυστήρια, που τελούνταν στο ιερό εν Άγραις, στις όχθες του Ιλισού. Τους ζητούσαν επίσης να καταβάλουν την εισφορά τους για τη μύηση, που στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. έφθανε στο ποσό των 15 αττικών δραχμών, κάτι που αντιστοιχεί με 15 μεροκάματα ανειδίκευτου εργάτη. Οι υποψήφιοι έπρεπε επίσης να πληρώνουν ένα ποσό ημερησίως, κατά τη διάρκεια της εορτής, σε όλους τους εμπλεκόμενους αξιωματούχους και στους μυσταγωγούς, τους προσωπικούς ξεναγούς του κάθε μύστη, που τον συνόδευαν στις τελετές και προέρχονταν από τα δύο ιερά γένη, στους κήρυκες και στους ευμολπίδες. Οι μυσταγωγοί ήταν προφανώς επιφορτισμένοι με το καθήκον να καθοδηγήσουν τους υποψήφιους μύστες στις θυσίες και τις τελετουργικές πράξεις που έπρεπε να κάνουν για να προετοιμαστούν για τη μύηση. Το ποσό που συγκεντρωνόταν ήταν ιδιαίτερα υψηλό: μια επιγραφή του 4ου αι. π.Χ. αναφέρει ότι έπρεπε να παραδοθεί στην ιέρεια των δύο θεών ποσό άνω των 15.000 δρχ., προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα της εορτής. Το υπόλοιπο ποσό που συγκέντρωναν οι αξιωματούχοι προφανώς το μοιράζονταν μεταξύ τους. Μπορούμε να φανταστούμε ότι οι υποψήφιοι για μύηση ήταν τουλάχιστον 1.000 άτομα τη φορά.

Στη συνέχεια επιτρεπόταν στους υποψήφιους να εισέλθουν στο Ελευσίνιο και να δουν τα «ιερά πράγματα», αφού προηγουμένως έπλεναν τα χέρια τους με καθαγιασμένο νερό σε ένα λουτήριο έξω από το ιερό.

Την επόμενη ημέρα, οι μύστες οργάνωναν μια πομπή που κατευθυνόταν στη θάλασσα του Φαλήρου, προκειμένου να καθαρθούν με θαλασσινό νερό και να καταναλώσουν κρέας χοίρου που ήταν το ιερό ζώο της Δήμητρας. Οι υπόλοιπες τελετές της εορτής δεν αφορούσαν το χώρο της Αγοράς. Η χρήση της Αγοράς και της Ποικίλης Στοάς κατά τη διάρκεια του αγυρμού δείχνει να έχει πρακτική παρά θρησκευτική σημασία, καθώς ήταν το πιο πρόσφορο σημείο για τη συγκέντρωση ενός τόσο μεγάλου πλήθους, βρισκόταν κοντά στην έδρα του άρχοντα βασιλέα, τη Βασίλειο Στοά, και ήταν σχετικά εύκολα προσβάσιμη από το Ελευσίνιο της πόλης, που βρίσκεται ακριβώς πάνω από την Αγορά.

4. Εορτή του Διός Σωτήρος

Η εορτή αυτή ήταν η τελευταία του αττικού έτους και λάμβανε χώρα την τελευταία μέρα του Σκιροφοριώνα. Περιλάμβανε θυσία στο άγαλμα του Δία, ενδεχομένως στην Αγορά, μπροστά από τη Στοά του Δία. Σε αυτή τη θυσία έπαιρναν μέρος όλοι οι αξιωματούχοι της πόλης, με επικεφαλής τον άρχοντα βασιλέα. Συνακόλουθα, κάθε διοικητική δραστηριότητα, καθώς επίσης και η λειτουργία των δικαστηρίων, έπαυαν την ημέρα εκείνη. Δεν είναι γνωστό όμως αν στην εορτή συμμετείχε και ο λαός της Αθήνας ή αν αφορούσε μόνο τους αξιωματούχους που έπρεπε να παραλάβουν ή να παραδώσουν την αρχή (συμπεριλαμβανομένων των 500 βουλευτών). Ήταν κατ’ ουσίαν η εναρκτήρια τελετή του νέου έτους, έκφραση ευγνωμοσύνης της πόλης προς το Δία για την προστασία του κατά τη διάρκεια του παρελθόντος έτους και έκφραση της προσδοκίας για τη συνέχιση της ευημερίας της πόλης κατά το επόμενο έτος. Η πρωιμότερη αναφορά στην ιεροτελεστία αυτή βρίσκεται σε ένα λόγο του Λυσία που χρονολογείται στο 382 π.Χ.

5. Αγώνας οινοποσίας και ιερός γάμος κατά τη διάρκεια των Ανθεστηρίων

Τα Ανθεστήρια εορτάζονταν κατά τη διάρκεια του μήνα Ανθεστηριώνα, από τις 11 ως τις 13, διάστημα που αντιστοιχεί περίπου με το τέλος του Φλεβάρη. Η εορτή περιλάμβανε διάφορες δραστηριότητες σε αρκετά σημεία της πόλης, το επίκεντρο όμως των εορτασμών ήταν το ιερό του Διονύσου εν Λίμναις, στην περιοχή της όχθης του Ιλισού. Η εορτή αποτελούσε συνδυασμό οικιακών και δημόσιων δραστηριοτήτων. Στις δεύτερες αξίζει να αναφέρει κανείς τις δύο τελετές που γεωγραφικά σχετίζονταν με την Αγορά της Αθήνας. Η πρώτη, με την ονομασία Χόες, λάμβανε μέρος τη δεύτερη ημέρα της εορτής στο Θεσμοθετείον, δηλ. την έδρα των αξιωματούχων που ήταν γνωστοί ως θεσμοθέται, το οποίο πρόσφατα ο Camp ταύτισε με τη Στοά του Διός Ελευθερίου. Επρόκειτο για έναν αγώνα οινοποσίας: οι συμμετέχοντες, υπό την αιγίδα του άρχοντα βασιλέα, έπρεπε να πιουν απνευστί το περιεχόμενο ενός χου άκρατου οίνου (περίπου 3,2 λίτρα), καθισμένοι μόνοι σε ένα τραπέζι. Ο νικητής λάμβανε ως έπαθλο έναν ασκό κρασί (όπως ο Δικαιόπολις στους Αχαρνείς του Αριστοφάνη). Η τελετή πραγματοποιούνταν σε κλειστό χώρο. Αντίθετα, ο ιερός γάμος, ήταν ένας συνδυασμός τελετών σε ανοικτό και κλειστό χώρο.

Ο ιερός γάμος ήταν η μυστική ένωση του θεού Διονύσου με τη Βασιλίννα, τη σύζυγο του άρχοντα βασιλέα. Λάμβανε χώρα στο Βουκόλειον, ένα κτήριο που δεν έχει ταυτιστεί με ακρίβεια αλλά βρισκόταν κοντά στην Αγορά. Η τελετή όμως περιλάμβανε και την πομπή η οποία συνόδευε τη Βασιλίννα ως νύφη του θεού στο Βουκόλειον, από το ιερό του Διονύσου. Η πομπή ενδεχομένως να διέσχιζε την Αγορά.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Oι σημαντικότερες Tελετές που τελούνταν στην Αγορά της Αθήνας"

Η σωματική διάπλαση του Μεγα Αλεξανδρου

Μ. Αλέξανδρος : Πώς ήταν η όψη και η σωματική του διάπλαση ;-----
Η σωματική διάπλαση του Αλεξάνδρου δεν ήταν ανάλογη των επιτευγμάτων του. --Σε αντιδιαστολή προς το Δαρείο και την οικογένειά του, που ήταν ψηλοί, εκείνος ήταν τόσο μικρόσωμος, ώστε η μητέρα του Δαρείου να νομίσει ότι βασιλιάς ήταν ο πιο σωματώδης Ηφαιστίων και ώστε να χρειαστεί ένα τραπεζάκι για τα πόδια του, που δεν έφταναν ως το πάτωμα, όταν στα Σούσα κάθισε στο θρόνο του Δαρείου.
Επίσης λέγεται ότι δεν ήξερε κολύμπι, ωστόσο τίποτα απ’ αυτά δεν τον εμπόδιζε να μάχεται με γενναιότητα στη πρώτη γραμμή. Στη μάχη της Χαιρώνειας σε ηλικία μόλις 18 ετών λέγεται ότι διέσπασε πρώτος τις γραμμές του Ιερού Λόχου των Θηβαίων, στη μάχη του Γρανικού βρισκόταν ακριβώς πίσω από το τμήμα παραπλάνησης και γύρω απ’ αυτόν έγινε η πιο πεισματική ιππομαχία. Γενικά πολεμούσε στις τάξεις της βασιλικής ίλης του εταιρικού ιππικού, αλλά όποτε η κατάσταση το απαίτησε, ηγήθηκε και άλλων στρατιωτικών τμημάτων. Όταν οι Τύριοι αιφνιδίασαν και αποσυντόνισαν τον κυπριακό στόλο, μπήκε σε μία πεντήρη και κατάφερε να τους απωθήσει. Μόλις προκλήθηκε το καθοριστικό ρήγμα στα τείχη της Τύρου, ήταν από τους πρώτους που τα πάτησαν. Στην πολιορκία των Σαγγάλων βλέποντας ότι το ιππικό δεν μπορούσε να υπερβεί τα εχθρικά κωλύματα, ξεπέζεψε και επιτέθηκε στους Καθαίους επικεφαλής της φάλαγγας.
Σύμφωνα με τον μαθητή του Αριστοτέλη, τον φιλόσοφο Αριστόξενο τον Ταραντίνο, ο Αλέξανδρος ήταν ακριβώς όπως τον απεικόνιζαν οι ανδριάντες του Λυσίππου, το κεφάλι του έγερνε ελαφρά προς τα αριστερά και το βλέμμα του ήταν υγρό. Η επιδερμίδα του ήταν λευκή, κι επειδή τονίζεται επαρκώς ότι ο Απελλής έκανε λάθος στον πίνακα, που τον απεικόνιζε κεραυνοφόρο σαν τον Δία, και ότι τον απέδωσε πολύ μελαχροινό, συμπεραίνουμε ότι ήταν χαρακτηριστικά λευκός. Επιπλέον είχε μία ελαφρά κοκκινωπή απόχρωση στο πρόσωπο και δεν είχε γενειάδα, ενώ σε αρκετές παραστάσεις, όπως στο διάσημο ψηφιδωτό της Πομπηίας, απεικονίζεται με χαρακτηριστική φαβορίτα. Είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι κι άλλοι εταίροι, περίπου συνομήλικοί του, όπως ο Ηφαιστίων, απεικονίζονται επίσης χωρίς γενειάδα. Διάφοροι βασιλείς της ελληνιστικής περιόδου εμφανίζονται κι αυτοί αγένειοι οδηγώντας μας στο συμπέρασμα ότι ο Αλέξανδρος εισήγαγε αυτήν την τάση, ενώ ως τη γενιά του Φιλίππου, τόσο στα ελληνικά κράτη όσο και στα βαρβαρικά, η γενειάδα ξεχώριζε τους άντρες από τα αγόρια.
http://www.alexanderofmacedon.info/

https://theancientweb.wordpress.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η σωματική διάπλαση του Μεγα Αλεξανδρου"

Η σύνθεση της ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Όταν ασχολείσαι χρόνια με το θέμα της κυπριακής ΑΟΖ και στη συνέχεια έρχεται η ελληνική ΑΟΖ να το ενισχύσει, βλέπεις μια σειρά από πράγματα που το ένα ακολουθεί το άλλο, η μια απελευθέρωση ακολουθεί την άλλη. Είναι βέβαια επιπτώσεις της υψηλής στρατηγικής, αλλά και η επιλογή του Ελληνισμού να αξιοποιήσει ορθολογικά και στρατηγικά τη θάλασσα για να λύσει προβλήματα που παρουσιάζονται ως αποκλειστικά της ξηράς. Έχει σημασία να το συνειδητοποιήσουμε ως λαός του Χρόνου και της θάλασσας, για να δούμε μ’ ένα διαφορετικό τρόπο το μέλλον μας και ειδικά μέσω των νησιών μας, αφού είναι μεσοθάλασσες. Ακολουθούμε με αυτόν τον τρόπο ένα αρχαίο νοητικό σχήμα αφού λειτουργεί ήδη από εκείνη την εποχή, το οποίο είναι ότι η θάλασσα είναι η ασπίδα του Ελληνισμού. Δεν αποτελεί ένα όργανο επεκτατισμού η ΑΟΖ, αλλά ένα εργαλείο αντεπίθεσης όταν υπάρχει μία αδικία. Και αυτή υπάρχει συγκεκριμένα στα Κατεχόμενα, στα μικρά και στα μεγάλα. Έτσι η ΑΟΖ με τη δυσκολία που προκαλεί στις εχθρικές παρεμβάσεις ακολουθεί το νοητικό σχήμα του Lasker. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι για δεκαετίες έλεγε: μην ψάχνεις την καλύτερη κίνηση, αλλά την καλή, αυτή που ενοχλεί τον αντίπαλο. Αυτή που αλλάζει τα δεδομένα και τη σκακιέρα. Γιατί με την ΑΟΖ του Ελληνισμού, αλλάζουμε όχι μόνο τη γεωοικονομία, πράγμα το οποίο είναι το σπουδαιότερο για τους περισσότερους, αλλά και την τοποστρατηγική μέσω της χρονοστρατηγικής για τους ελάχιστους που έχουν το υπόβαθρο τη γλώσσα και τη σκέψη για να κάνουν τη θεμελιακή σύνθεση. Η ΑΟΖ δεν είναι βέβαια ένας στόχος από μόνη της, αλλά ένα ενδιάμεσο στο πεδίο δράσης της υψηλής στρατηγικής. Με αυτόν τον τρόπο πρέπει να την ερμηνέψουμε για να κατανοήσουμε την επινόησή της για την αξιοποίηση της ΑΟΖ από τον Ελληνισμό. Αλλιώς υπάρχουν πάρα πολλές χώρες που έχουν ΑΟΖ, αλλά όχι τις ίδιες δυνατότητες και βέβαια όχι τους ίδιους στρατηγικούς στόχους. Γι’ αυτό η ΑΟΖ είναι τόσο σημαντική για την Ελλάδα και την Κύπρο.

Πηγή: www.lygeros.org/articles.php?n=17661&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η σύνθεση της ΑΟΖ"