Τα 17 ελληνικά Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς που ανέδειξε η Unesco

 Μία ξενάγηση σε εκπληκτικά 17 εκπληκτικά Μνημεία της χώρας μας!--------

  Η Ελλάδα έχει συνυπογράψει από το 1981 τη Συνθήκη της UNESCO για την προστασία των μνημείων και χώρων παγκόσμιας κληρονομιάς.

 

            Χάρη στη γεωγραφική της θέσης, υπήρξε ένα σταυροδρόμι πολιτισμών που έχουν αφήσει παντού τα ίχνη τους, από την αρχιτεκτονική μνημείων και των οικισμών, μέχρι τις διατροφικές συνήθειες.

 

            Η UNESCO με την καθιέρωση του θεσμού των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς θέλησε να προστατεύσει και να αναδείξει μνημεία, ομάδες κτισμάτων και χώρους με ιστορική, αισθητική, αρχαιολογική, επιστημονική, εθνολογική ή ανθρωπολογική αξία.

 

            Το Visit Greece μας ξεναγεί στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της χώρας μας. Το πρώτο μνημείο της ελληνικής επικράτειας που εντάχθηκε στον κατάλογο της UNESCO ήταν ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνος, το 1986. Ο κατάλογος έκτοτε αυξήθηκε εντυπωσιακά. Σήμερα περιλαμβάνει δεκαεπτά μνημεία σε όλη τη χώρα.

 

1. Ναός του Επικούρειου Απόλλωνος στις Βάσσες (1986)

 

Στο κέντρο της Πελοποννήσου, στις Βάσσες της αρχαίας Φιγαλείας, σε υψόμετρο 1130 μέτρων στέκει αγέρωχος και αειθαλής ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα. Εμπνευστής και κατασκευαστής του ναού θεωρείται ο Ικτίνος, μέγας αρχιτέκτονας της αρχαιότητας, που μαζί με τον Καλλικράτη σχεδίασε τον Παρθενώνα. Τον ναό μπορείτε να προσεγγίσετε από την Ηλεία, μετά από μια μαγευτική διαδρομή δίπλα στον ρου του ποταμού Νέδα, ή από την Τρίπολη και τη Μεγαλόπολη.

 

 

2. Αρχαιολογικός χώρος Ακροπόλεως Αθηνών (1987)

 

Στο βραχώδη λόφο της Ακρόπολης, που δεσπόζει στο κέντρο της σύγχρονης Αθήνας, βρισκόταν το σπουδαιότερο και μεγαλοπρεπέστερο ιερό της αρχαίας πόλης, αφιερωμένο, κατά κύριο λόγο, στην προστάτιδα θεά της, την Αθηνά. Με τον ιερό αυτό χώρο σχετίζονται οι σημαντικότεροι μύθοι της αρχαίας Αθήνας, οι μεγάλες θρησκευτικές εορτές, οι παλαιότερες λατρείες της πόλης αλλά και ορισμένα από τα καθοριστικά για την ιστορία της γεγονότα. Τα μνημεία της Ακρόπολης, αρμονικά συνδυασμένα με το φυσικό περιβάλλον, αποτελούν μοναδικά αριστουργήματα της αρχαίας αρχιτεκτονικής, που εκφράζουν πρωτοποριακούς συσχετισμούς ρυθμών και τάσεων της κλασικής τέχνης και επηρέασαν την πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία για πολλούς αιώνες αργότερα.

 

 

3. Αρχαιολογικός Χώρος Δελφών (1987)

 

 

Στους πρόποδες του Παρνασσού, στο υποβλητικό φυσικό τοπίο που σχηματίζεται ανάμεσα σε δύο θεόρατους βράχους, τις Φαιδριάδες, βρίσκεται το πανελλήνιο ιερό των Δελφών και το πιο ξακουστό μαντείο της αρχαίας Ελλάδας. Οι Δελφοί ήταν ο ομφαλός της γης, όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, συναντήθηκαν οι δύο αετοί που έστειλε ο Δίας από τα άκρα του σύμπαντος για να βρει το κέντρο του κόσμου, και για πολλούς αιώνες αποτελούσαν το πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο και το σύμβολο της ενότητας του αρχαίου ελληνισμού. Η ιστορία των Δελφών χάνεται στην προϊστορία και στους μύθους των αρχαίων Ελλήνων.

 

 

4. Ιερό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο (1988)

 

Στην ενδοχώρα της Επιδαύρου, σε μία περιοχή με ήπιο κλίμα και άφθονα πηγαία ιαματικά νερά, βρισκόταν το Ασκληπιείο, η έδρα του θεού ιατρού της αρχαιότητας και το σημαντικότερο θεραπευτικό κέντρο όλου του ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου. Ήταν το κύριο ιερό της μικρής παραθαλάσσιας πόλης της Επιδαύρου, αλλά η φήμη του και η αναγνώριση της σημασίας του γρήγορα ξεπέρασαν τα όρια της Αργολίδας και θεωρήθηκε από όλους τους Έλληνες ο τόπος όπου γεννήθηκε η ιατρική. Περισσότερα από διακόσια ιαματικά κέντρα σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο θεωρούνταν ιδρύματά του. Τα μνημεία του αποτελούν σήμερα όχι μόνο παγκοσμίου φήμης αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής τέχνης, αλλά και εξαιρετική μαρτυρία για την άσκηση της ιατρικής στην αρχαιότητα.

 

 

5. Άγιον Όρος - Άθως (1988)

 

Το Άγιον Όρος είναι η ανατολικότερη από τις τρεις χερσονήσους της Χαλκιδικής. Έχει μήκος περίπου 60 χλμ., πλάτος 8 μέχρι 12 χλμ.  Γύρω από την ονομασία και την παλαιότερη ιστορία του Όρους υπάρχουν πολλοί και διάφοροι θρύλοι και παραδόσεις. Οι αρχαίοι ονόμαζαν Ακτή ολόκληρη τη χερσόνησο. Οι πηγές αναφέρουν την ύπαρξη επτά πολισμάτων κατά τους προχριστιανικούς χρόνους: Σάνη, Θύσσος, Κλεωναί, Δίον, Ολόφυξος, Ακρόθωοι, Απολλωνία. Κατάλληλος σαν τοποθεσία ο Άθως συγκέντρωσε ήδη από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους πολλούς μοναχούς, που προέρχονταν από όλα τα σημεία της αυτοκρατορίας.

 

 

6. Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου (1988)

 

Στην καρδιά της Ρόδου, στη μεσαιωνική πόλη, πλανιέται ένα άρωμα ολοζώντανο και μυστηριακό, φερμένο μέσα από τους αιώνες. Το περιβόητο Τάγμα των Ιωαννιτών Οσπιταλιέρων Ιπποτών άφησε για πάντα την σφραγίδα του στο νησί. Αν περπατήσει κάποιος στην πάντα ζωντανή πολιτεία, θα ακούσει τον καλπασμό των αλόγων και τους ψιθύρους της ιστορίας.Η πολιτεία δεν ερήμωσε και δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ. Αποτελεί μια από τις σπάνιες επιβιώσεις του μεσαιωνικού κόσμου, που στέκει αλώβητη, με όλο της το σφρίγος και την ωραιότητα.

 

 

7. Μετέωρα (1988)

 

Τα Μετέωρα αποτελούν, μετά το Άγιο ΄Ορος, το μεγαλύτερο και με συνεχή παρουσία από την εποχή της εγκατάστασης των πρώτων ασκητών μέχρι σήμερα μοναστικό σύνολο στον ελλαδικό χώρο. Από τις ιστορικές μαρτυρίες συμπεραίνουμε ότι οι μονές των Μετεώρων ήταν στο σύνολό τους τριάντα. Από τις τριάντα αυτές μονές οι έξι λειτουργούν έως σήμερα και δέχονται πλήθος προσκυνητών. Υπάρχουν όμως και πολλά μικρότερα μοναστήρια εγκαταλελειμμένα. Τα περισσότερα από αυτά είχαν ιδρυθεί στον 14ο αι. Η ονομασία Μετέωρα είναι νεότερη και δεν αναφέρεται από τους αρχαίους συγγραφείς. Το όνομά τους το οφείλουν στον Άγιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη, κτήτορα της μονής της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (Μεγάλο Μετέωρο), ο οποίος ονόμασε έτσι τον «πλατύ λίθο>, στον οποίο ανέβηκε για πρώτη φορά το 1344.

 

 

8. Παλαιοχρηστιανικά και βυζαντινά μνημεία Θεσσαλονίκης (1988)

 

Ο κατάλογος των μνημείων περιλαμβάνει την Ροτόντα, τον ναό του Αχειροποίητου, το ναό του Αγίου Δημητρίου, τη Μονή Λατόμου, το ναό της Αγίας Σοφίας, την Παναγία των Χαλκέων, το ναό των Αγίων Αποστόλων, το ναό του Αγίου Νικολαόυ Ορφανού και το Ναό του Αγίου Παντελεήμονα.

 

 

9. Αρχαιολογικός χώρος Μυστρά (1989)

 

Μια επίσκεψη στο Μυστρά, έξι χιλιόμετρα ΒΔ της Σπάρτης, μεταφέρει τον ταξιδιώτη σε άλλη διάσταση, στην εποχή της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Η βυζαντινή καστροπολιτεία της Πελοποννήσου, αλώβητη από το χρόνο, γοητεύει με την ακαταμάχητη ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα υπέροχα μνημεία της: τα «Παλάτια των Παλαιολόγων», οι κατοικίες των ευγενών (Λάσκαρη, Φραγκόπουλου), οι επιβλητικές εκκλησίες (Αγίου Δημητρίου, Παντάνασσας) και τα μοναστήρια (Περιβλέπτου, Βροντοχίου) συνθέτουν ένα σκηνικό μεγαλείου αλλοτινών εποχών.

 

 

10. Αρχαιολογικός χώρος Ολυμπίας (1989)

 

Στη δυτική Πελοπόννησο, στην πανέμορφη κοιλάδα του ποταμού Αλφειού, άνθισε το πιο δοξασμένο ιερό της αρχαίας Ελλάδας, που ήταν αφιερωμένο στον πατέρα των θεών, τον Δία. Απλώνεται στους νοτιοδυτικούς πρόποδες του κατάφυτου Κρονίου λόφου, μεταξύ των ποταμών Αλφειού και Κλαδέου, που ενώνονται σε αυτή την περιοχή. Παρά την απομονωμένη θέση της κοντά στη δυτική ακτή της Πελοποννήσου, η Ολυμπία καθιερώθηκε στο πανελλήνιο ως το σημαντικότερο θρησκευτικό και αθλητικό κέντρο. Εδώ γεννήθηκαν οι σπουδαιότεροι αγώνες της αρχαίας Ελλάδας, οι Ολυμπιακοί, που γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια προς τιμήν του Δία, ένας θεσμός με πανελλήνια ακτινοβολία και λάμψη από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Η απαρχή της λατρείας και των μυθικών αναμετρήσεων που έλαβαν χώρα στην Ολυμπία χάνεται στα βάθη των αιώνων. Οι τοπικοί μύθοι σχετικά με τον ισχυρό βασιλιά της περιοχής, τον ξακουστό Πέλοπα, και τον ποτάμιο θεό Αλφειό, φανερώνουν τους ισχυρούς δεσμούς του ιερού τόσο με την Ανατολή όσο και με τη Δύση.

 

 

11. Αρχαιολογικός χώρος Δήλου (1990)

 

Στους αρχαίους χρόνους, ο μύθος της γέννησης του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος έκανε το νησί ιερό: κανένας θνητός δεν θα επιτρεπόταν να γεννηθεί στα χώματά του. Και, εφόσον επρόκειτο για λίκνο αθανάτων, κανένας θνητός δεν θα επιτρεπόταν ούτε να πεθάνει εκεί. Έτσι, εκτός από τη σπουδαιότητα που είχε ως θρησκευτικό και οικονομικό κέντρο, το νησί διατηρούσε και μια αποκλειστικότητα: ακόμα και στην περίοδο της μεγάλης άνθησης της Δηλιακής Συμμαχίας, οι γυναίκες που επρόκειτο να γεννήσουν, όπως και όσοι και όσες φαίνονταν να πλησιάζουν το τέλος της ζωής τους, στέλνονταν στο γειτονικό νησί της Ρήνειας. Όλος ο τότε γνωστός κόσμος αναγνώριζε την ιερότητα του νησιού και ήξερε τη μοναδικότητά του. Σήμερα, το νησί παραμένει μοναδικό σε ολόκληρο το γνωστό κόσμο: πουθενά δεν υπάρχει ένας τόσο μεγάλος φυσικός νησιωτικός αρχαιολογικός χώρος, τόσο μεγάλης σπουδαιότητας.

 

 

12. Μονή Δαφνίου, Μονή Όσιου Λουκά και Νέα Μονή Χίου (1990)

 

Το μοναστηριακό συγκρότημα της Νέας Μονής, το επιφανέστερο μνημείο των μεσαιωνικών χρόνων στη Χίο, ιδρύθηκε στα μέσα του 11ου αι. με αυτοκρατορική χορηγία. Η Ζωή και η Θεοδώρα, κόρες του βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Η΄ και ανηψιές του Βασιλείου Β΄ του Βουλγαροκτόνου, καθώς και ο αυτοκράτωρ Κων/νος Θ΄ ο Μονομάχος, τρίτος σύζυγος της Ζωής, στάθηκαν οι χορηγοί για την κατασκευή του μνημείου. Η ίδρυση της μονής συνδέεται με μοναστική παράδοση, σύμφωνα με την οποία στη θέση όπου κτίσθηκε το Καθολικό είχε βρεθεί από τρεις Χιώτες ασκητές θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, κρεμασμένη σε κλάδο μυρσίνης.

 

 

13. Αρχαιολογικός χώρος Ηραίου Σάμου (1992)

 

Η αρχαία Σάμος (Πυθαγόρειο) εθεωρείτο μία από τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαιότητας. Τόσο σε αυτήν όσο και στο χώρο του Ηραίου, τα παλαιότερα αρχαιολογικά ευρήματα χρονολογούνται στην 4η χιλιετία π.Χ. Η περίοδος της ακμής της Σάμου τοποθετείται χρονικά στα μέσα του 6ου αι. π.Χ. Το νησί ήταν μεγάλη ναυτική δύναμη και απέκτησε εμπορικές σχέσεις με τη γειτονική Μικρά Ασία και τις Μεσογειακές χώρες. Οι Σάμιοι ίδρυσαν αποικίες στην ακτή της Ιωνίας, στη Θράκη και τη Δύση.

 

 

14. Αρχαιολογικός χώρος Αιγών (Βεργίνα) (1996)

 

Η ανασκαφή του Καθηγητή Μανόλη Ανδρόνικου και των συνεργατών του στη Μεγάλη Τούμπα του χωριού Βεργίνα Ημαθίας, στην Κεντρική Μακεδονία, έφερε το 1977 στο φως τη σημαντικότερη αρχαιολογική ανακάλυψη του 20ού αιώνα στην Ελλάδα. Στη θέση της σημερινής Βεργίνας, στις υπώρειες των Πιερίων, υπήρξε η πρώτη αρχαία πρωτεύουσα του Μακεδονικού Βασιλείου, οι Αιγές. Ο χώρος των Βασιλικών Τάφων με το σύγχρονο στέγαστρό του φιλοξενεί σήμερα την κυρίως ανασκαφή, καθώς και την έκθεση των σημαντικότερων ευρημάτων από τους τάφους.

 

 

15. Αρχαιολογικοί χώροι Μυκηνών και Τίρυνθας (1999)

 

Τα πρώτα αρχαιολογικά σπαράγματα υποδεικνύουν ότι η περιοχή των Μυκηνών κατοικήθηκε ήδη από την 7η χιλιετία π.Χ., από τους προϊστορικούς χρόνους. Με θέση οχυρή και δεσπόζουσα, ανάμεσα στους κωνικούς και ήρεμους λόφους του Προφήτη Ηλία και της Σάρας και άφθονο νερό, αποτέλεσε ιδανικό τόπο για να εγκατασταθεί και να προστατευτεί ο άνθρωπος. Η μεγάλη ακμή των Μυκηνών, με τη μεγαλειώδη αρχιτεκτονική, τα γραπτά μνημεία και τον εκλεπτυσμένο πολιτισμό, ήταν στην ύστερη Εποχή του Χαλκού, ανάμεσα στο 1350 και το 1200 π.Χ.

 

 

Η οχύρωση του λόφου της Τίρυνθας (στο 8ο χλμ. του δρόμου Άργους - Ναυπλίου), που προφυλάσσει το ανακτορικό συγκρότημα, είναι τόσο εντυπωσιακή κατασκευή, ώστε οι αρχαίοι Έλληνες δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι ολοκληρώθηκε από ανθρώπινο χέρι. Έτσι, αρχιτέκτονες της Τίρυνθας θεωρήθηκαν οι Κύκλωπες, που έφερε μαζί του από τη μακρινή Λυκία ο μυθικός ιδρυτής της πόλης, ο Προίτος. Με την Τίρυνθα συνδέονται όλοι οι μεγάλοι ήρωες που διαθέτουν υπερφυσικές δυνάμεις. Ο Βελλερεφόντης, ο Περσέας, ο Ηρακλής. Πράγματι, η κατασκευή του τείχους είναι αδιανόητη και αποτελεί πρόκληση για τη λογική, ακόμα και του σημερινού επισκέπτη. Στέκεται κανείς εκστατικός μπροστά στην τέλεια συναρμογή αυτών των τεράστιων ογκόλιθων, μη μπορώντας να κατανοήσει ούτε πώς, ούτε ποιοι μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν τέτοιον μηχανικό άθλο.

 

 

16. Ιστορικό κέντρο (Χώρα), Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και Σπήλαιο Αποκαλύψεως στην Πάτμο (1999)

 

Η Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο αποτελεί ίσως το σημαντικότερο μοναστηριακό συγκρότημα του Αιγαίου Πελάγους. Ιδρυτής της μονής υπήρξε ο όσιος Χριστόδουλος (1088), ο οποίος με χρυσόβουλλο του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού έλαβε το νησί της Πάτμου απαλλαγμένο από φορολογικές υποχρεώσεις. Xτισμένη στην κορυφή βουνού, προφανώς στη θέση του ναού τηςAρτέμιδος και μίας παλαιοχριστιανικής βασιλικής, η μονή περιβάλλεται από ακανόνιστο ορθογώνιο αμυντικό περίβολο που χρονολογείται από το τέλος του 11ου αι. μέχρι τον 17ο αι.

 

 

17. Παλαιά Πόλη Κέρκυρας (2007)

 

Η στρατηγική γεωγραφική θέση της Κέρκυρας, στην είσοδο της Αδριατικής θάλασσας, προσδιόρισε από πολύ νωρίς τον ιδιαίτερο ρόλο που επρόκειτο να διαδραματίσει το νησί στην πλοκή της ιστορίας της Μεσογείου. Η Κέρκυρα, στο δρόμο των καραβιών και των μετακινήσεων, υπήρξε διαχρονικά αντικείμενο συνεχών διεκδικήσεων από όλους τους κατά καιρούς κυρίαρχους, πρωταγωνιστώντας σε όλα τα μεγάλα γεγονότα της πολιτικής ιστορίας της Ευρώπης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα 17 ελληνικά Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς που ανέδειξε η Unesco"

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

Απόφθεγμα του Ισοκράτη...είναι από τον Αεροπαγιτικό του λόγο----

Οἱ γὰρ κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον τὴν πόλιν διοικοῦντες κατεστήσαντο πολιτείαν οὐκ ὀνόματι μὲν τῷ κοινοτάτῳ καὶ πραοτάτῳ προσαγορευομένην,
ἐπὶ δὲ τῶν πράξεων οὐ τοιαύτην τοῖς ἐντυγχάνουσι φαινομένην, οὐδ' ἣ τοῦτον τὸν τρόπον ἐπαίδευε τοὺς πολίτας ὥσθ' ἡγεῖσθαι τὴν μὲν ἀκολασίαν
δημοκρατίαν, τὴν δὲ παρανομίαν ἐλευθερίαν, τὴν δὲ παρρησίαν ἰσονομίαν, τὴν δ' ἐξουσίαν τοῦ ταῦτα ποιεῖν εὐδαιμονίαν,
ἀλλὰ μισοῦσα καὶ κολάζουσα τοὺς τοιούτους βελτίους καὶ σωφρονεστέρους ἅπαντας τοὺς πολίτας ἐποίησεν.
και η μετάφραση
Διότι εκείνοι που διοικούσαν την πόλη τότε (ενν. στην εποχή του Σόλωνα και του Κλεισθένη),
δεν δημιούργησαν ένα πολίτευμα το οποίο μόνο κατ’ όνομα να θεωρείται το πιο φιλελεύθερο και το πιο πράο από όλα,
ενώ στην πράξη να εμφανίζεται διαφορετικό σε όσους το ζουν· ούτε ένα πολίτευμα που να εκπαιδεύει τους πολίτες
έτσι ώστε να θεωρούν δημοκρατία την ασυδοσία, ελευθερία την παρανομία, ισονομία την αναίδεια και ευδαιμονία την
εξουσία του καθενός να κάνει ό,τι θέλει, αλλά ένα πολίτευμα το οποίο, δείχνοντας την απέχθειά του για όσους τα έκαναν αυτά
και τιμωρώντας τους, έκανε όλους τους πολίτες καλύτερους και πιο μυαλωμένους

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ"

Tο δίκαιο του ισχυρού και η αλαζονεία της εξουσίας

Διάλογος Μηλίων και Αθηναίων ή το δίκαιο του ισχυρού και η αλαζονεία της εξουσίας-----

Το 416 π.Χ. και ενώ βρίσκεται σε ισχύ η Νικίειος Ειρήνη(421π.Χ.), την οποία  είχαν υπογράψει οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες, κλείνοντας με αυτήν, την πρώτη φάση του Πελοποννησιακού πολέμου, οι Αθηναίοι επιχείρησαν να εκβιάσουν τους Μήλιους για  να μπουν στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Οι Μήλιοι λόγω της δωρικής καταγωγής τους και θεωρώντας εαυτούς συγγενείς με τους Σπαρτιάτες είχαν κρατήσει ουδέτερη στάση στον Πελοποννησιακό Πόλεμο (431-404 π.Χ.).

Οι Αθηναίοι, με τριάντα δικά τους καράβια, έξι Χιώτικα και δύο Λεσβιακά, και με χίλιους διακόσιους οπλίτες, τριακόσιους τοξότες και είκοσι ιπποτοξότες Αθηναίους και περίπου χίλιους πεντακόσιους οπλίτες συμμάχους νησιώτες, εκστρατεύσανε εναντίον των Μηλίων και με την απειλή της βίας ζητούσαν να διαπραγματευτούν την προσχώρηση της Μήλου στην αθηναϊκή «συμμαχία».

Ο Θουκυδίδης, ο υπέρτατος αυτός ιστορικός, στο 5^ο κεφάλαιο της Ιστορίας(Ξυγγραφής) του, διασώζει και αφηγείται τον  διάλογο  Μηλίων και Αθηναίων, ο οποίος αποτελεί τον πυρήνα της επιστημονικής μελέτης των διεθνών σχέσεων.

Στον διάλογο, οι Αθηναίοι, αφού εξηγήσουν  στους Μήλιους  ότι θεωρούν επικίνδυνους  για την ηγεμονία τους όσους νησιώτες δεν έχουν ακόμα υποτάξει και ότι η συζήτηση που κάνουν, δεν μπορεί να στηριχτεί στην έννοια του δικαίου αλλά στο συμφέρον του ισχυρότερου, τους προτείνουν να  υποταχθούν στην αθηναϊκή ηγεμονία. Με κυνικό τρόπο, οι Αθηναίοι λένε στους Μήλιους , πως δεν τους ενδιαφέρει η φιλία τους, αλλά αντιθέτως  προτιμούν το μίσος τους, που θα είναι  η απόδειξη της δύναμής τους πάνω στους συμμάχους και τους υποτελείς τους.

Οι Μήλιοι απαντούν πως αν οι Αθηναίοι  αναλαμβάνουν  τόσο μεγάλους κινδύνους για να μην καταλυθεί η εξουσία τους  κι αν οι υπόδουλοι διακινδυνεύουν τόσο πολύ για να απαλλαγούν από αυτήν, τότε αυτοί που είναι  ακόμα ελεύθεροι , θα θεωρηθούν τελείως ανίκανοι και δειλοί, αν δεν φτάσουν στα έσχατα ώστε να μην υποδουλωθούν.

«Δεν χρειάζεται καθόλου να φτάσετε στα έσχατα, αν σκεφτείτε φρόνιμα. Διότι δεν αγωνίζεστε περί αρετής εναντίον ίσων αντιπάλων, όποτε θα ήταν ντροπή να υποχωρήσετε, αλλά αγωνίζεστε για τη σωτηρία σας. Επομένως δεν πρέπει να αντισταθείτε σε πολύ ανώτερούς σας». Ανταπαντούν οι Αθηναίοι για να λάβουν την εξής απάντηση των Μηλίων:

«Ωστόσο καμιά φορά το αποτέλεσμα του πολέμου εξαρτάται από την τύχη και όχι από την υπεροχή δυνάμεων. Αν τώρα εμείς, αμέσως χωρίς αντίσταση υποχωρήσουμε, δεν έχουμε καμιά ελπίδα σωτηρίας. Αν  όμως αντισταθούμε, υπάρχει ελπίδα να σωθούμε».

Ο διάλογος παρουσιάζεται από τον Θουκυδίδη με πολύ παραστατικό τρόπο, θυμίζοντας επεισόδιο αρχαίας τραγωδίας. Οι  Μήλιοι αφού συζήτησαν μεταξύ τους έδωσαν στους αλαζόνες  Αθηναίους την εξής περήφανη απάντηση:

«Ούτε την αρχική μας απόφαση αλλάζουμε ούτε θα επιτρέψουμε να καταργηθεί μέσα σε λίγο χρόνο η ελευθερία μιας πόλης που κατοικείται εδώ και εφτακόσια χρόνια. Πιστεύοντας  στην καλή τύχη εκ μέρους των θεών και στη βοήθεια των ανθρώπων και ιδιαίτερα των Σπαρτιατών, θα προσπαθήσουμε να τη σώσουμε. Σας ζητάμε να φύγετε από τη χώρα μας. Είμαστε φίλοι και με σας και με τους Σπαρτιάτες. Ας κάνουμε μεταξύ μας συνθήκες ωφέλιμες  και για τους δυο μας»

Η απάντηση των Αθηναίων ήταν άμεση, κυνική και ρεαλιστική:

«Όπως φαίνεται από την απόφασή σας, μόνο εσείς από όλους τους ανθρώπους πιστεύετε ότι τα μέλλοντα είναι πιο σίγουρα από αυτά που βρίσκονται μπροστά στα μάτια σας. Βλέπετε να πραγματοποιούνται τώρα τα αόρατα, επειδή αυτό επιθυμείτε. Θα αποτύχετε οικτρά παραδομένοι στις ελπίδες σας, στην τύχη και στους Σπαρτιάτες».

Η πολιορκία της Μήλου ξεκίνησε αμέσως, για να τελειώσει το χειμώνα του επόμενου έτους, όταν οι Μήλιοι εξαντλημένοι από την πείνα αναγκάστηκαν να  συνθηκολόγησαν άνευ όρων. Οι Αθηναίοι σκότωσαν όσους Μήλιους ενήλικους έπιασαν,  έκαναν δούλους τα παιδιά και τις γυναίκες και έστειλαν στο  έρημο νησί, πεντακόσιους  αθηναίους  κληρούχους για να το κατοικήσουν.

Οι Μήλιοι, αδύναμοι μπροστά σε δυνατούς, επικαλούμενοι τη δικαιοσύνη, διαπίστωσαν με τραγικό τρόπο, πόσο «δίκιο έχει ο δυνατός», ανεξάρτητα από το ότι πιθανότατα και αυτός να συντριβεί από όλους όσους συνέτριψε ή εκμεταλλεύτηκε. Η συμπεριφορά των Αθηναίων προς τους Μήλιους το 416 π.Χ.  ήταν  συνέπεια οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων που διαμόρφωσαν τη συνείδηση των Αθηναίων πολιτών έτσι που κίνητρα δράσης και κριτήρια απόφασης να είναι η διατήρηση και αύξηση της εξουσίας, η δίψα για δύναμη και  η χωρίς έλεος  χρήση της βίας. Η ανθρώπινη συνείδηση  διαμορφώνεται από τους θεσμούς και την εκάστοτε χρονική στιγμή που θα την επικαλεστούν για να διαμορφωθεί αυτό που καλούμε πολιτικό ήθος.

Ο Θουκυδίδης με τον διάλογο Μηλίων και Αθηναίων ίσως  θέλησε να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή για τη μεταμόρφωση της Αθηναϊκής Συμμαχίας σε ηγεμονία και εν τέλει σε τυραννίδα. Θυμίζει το τρίπτυχο της δραματικής ποίησης, Ύβρις-Τύσις-Νέμεσις. Η Νέμεση για τους Αθηναίους ήρθε  λίγο αργότερα στη Σικελία και κορυφώθηκε  με την ήττα  του αθηναϊκού στόλου στους Αιγός Ποταμούς, το 404 π.Χ.. Η  Αθήνα κρύφτηκε πίσω από τα τείχη του Πειραιά. Οι Αθηναίοι είχαν χάσει τον στόλο τους και τη δυνατότητα ανεφοδιασμού της πόλης τους και η λιμοκτονία ήταν θέμα μόνο μηνών. Οι Αθηναίοι τρομοκρατούνται από τη σκέψη ότι αυτά που είχαν κάνει σε άλλες πόλεις στη διάρκεια του πολέμου, σκοτώνοντας τους άντρες και υποδουλώνοντας τα γυναικόπαιδα, θα έπρεπε να τα υποστούν τώρα και οι ίδιοι. Η Σπάρτη, όμως, διάλεξε μια διαφορετική τύχη για την Αθήνα. Το πιο σημαντικό στο τέλος του πολέμου δεν ήταν το ότι νίκησαν οι Σπαρτιάτες, αλλά το ότι επέλεξαν, για τις δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες,  να μην καταστρέψουν την Αθήνα.

Ο διάλογος Μηλίων και  Αθηναίων διδάσκει αιώνια, πως η   «Ύβρις» μιας Υπερδύναμης φέρνει νομοτελειακά τη Νέμεση, γιατί καμιά υπερδύναμη δεν είναι κυρίαρχη για πάντα και η σθεναρή αντιπαράταξη των μικρών λαών απέναντι στην ξεδιάντροπη αλαζονεία των πάνοπλων ισχυρών, στο τέλος δικαιώνεται!

Ιωάννα Μπισκιτζή

Λέκτορας κλασικής φιλολογίας

Πηγές: Θουκυδίδου Ιστορίαι, Ε’ τόμος, μεταφρ.Ελευθερίου Βενιζέλου

C. Mosse, Το τέλος της Αθηναϊκής δημοκρατίας, Παπαζήσης, 1978

Β. Κρεμμυδά –Σοφ. Μαρκιανού, Ο Αρχαίος Κόσμος, Αθήνα 1982

Θουκυδίδης και σύγχρονες διεθνείς σχέσεις, Παναγιώτης Ήφαιστος, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών, εκδ. Ποιότητα

http://www.anogi.gr/p10233

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Tο δίκαιο του ισχυρού και η αλαζονεία της εξουσίας"

         

    Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 

Που στηρίχτηκε , συνεχίζει να στηρίζεται και θα στηρίζεται η παγκόσμια οικονομία ;

Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό .

Η παγκόσμια οικονομία στηρίζεται αποκλειστικά στην ανθρώπινη απληστία, στις ανάγκες των αισθήσεων μας και στην κακή Έριδα, όπως αυτή περιγράφεται από τον Ησίοδο.

Βγάλτε αυτά τα τρία (3) κακά από την εξίσωση και η παγκόσμια οικονομική φούσκα θα σκάσει με πάταγο σε 24 ώρες.

Ρωτήστε όποιο οικονομικό αναλυτή γνωρίζετε ντόπιο, η ξένο ,μικρό, η μεγάλο, οποιασδήποτε σχολής, η σκέψης, θα σας βεβαιώσει αυτό που μόλις διαβάσατε, όλα αρχίζουν και τελειώνουν στον άνθρωπο. 

Ο άνθρωπος με την διττή υπόσταση είναι υπεύθυνος για ότι συμβαίνει.

Οι ανάγκες της άπατης κοιλιάς του και της σάρκας του, μαζί με την κακή έριδα (ζήλεια), τον οδηγούν εκ του ασφαλούς στον αφανισμό.

3.500 χρόνια ύπαρξης του ανθρώπινου γένους δεν μας έχουν διδάξει τίποτα.

Μετά και την κατάρρευση του Καπιταλισμού, το σωτήριο έτος 2.008 μ.χ., η παγκόσμια κοινότητα, χωρισμένη σε κοινοπραξίες οικονομικών συμφερόντων, προσπαθεί άδικα να βρει λύσεις.

Οι G7 –G20 –G100 συνεδριάζουν σχεδόν κάθε εβδομάδα για τον ίδιο λόγο.

Όταν όμως δεν αγγίζεις τον πυρήνα του προβλήματος (ανθρώπινες ορέξεις), όταν απεναντίας ωθείς με κάθε μέσο τον ανθρώπινο παράγοντα στον άκρατο καταναλωτισμό, στην κάθε είδους βία χωρίς περιεχόμενο, απλά και μόνο για την τροφοδότηση του συστήματος που δεν οδηγεί πουθενά, τότε η καταστροφή σου είναι περισσότερο κοντά από ότι φαντάζεσαι.

Η λύση δεν είναι μερικές χιλιάδες άνθρωποι να συνεχίσουν να ζουν καλά, ενώ ο υπόλοιπος πλανήτης έχει ερημώσει.

Η λύση είναι όλοι επάνω στον πλανήτη να ζούμε εξ ίσου καλά.

Ο λόγος που ο απλός άνθρωπος συνεχίζει να τροφοδοτεί την τεράστια αυτή φούσκα και ότι αυτή συνεπάγεται, είναι η άγνοια όλων των παραμέτρων που τον αφορούν.

Ο Όμηρος έρχεται εδώ να βοηθήσει τον απλό άνθρωπο της ΓΗΣ δίνοντας του τις πληροφορίες που αγνοεί .

Του εξηγεί ποιος είναι και ποιο είναι το νόημα της ζωής του επάνω στον πλανήτη ΓΗ.

Του εξηγεί που οδηγεί η μέχρι σήμερα συμπεριφορά του προς τον εαυτό του και προς τους συνάνθρωπους του, εξηγεί πως η κάθε μορφής βία που πηγάζει από το σκεπτικό που ακολουθείτε σήμερα από τις μεγάλες δυνάμεις θα οδηγήσει το ανθρώπινο γένος της ΓΗΣ στην εξαφάνιση του από τα γαλαξιακά δρώμενα .

Του εξηγεί τι συμβαίνει στο γαλαξία εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια και τι είναι αυτό που οι δημιουργοί του περιμένουν από αυτόν να κάνει, για να γίνει όμοιος με τους υπόλοιπους Αργείους.

Η ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ 

ΑΠΛΑ – ΤΑΠΕΙΝΑ – ΣΟΦΑ φωνάζει η θεά Αθηνά μέσα από το Ομηρικό κείμενο της Οδύσσειας

Τι σημαίνει αυτή η τριπλή επιταγή της δημιουργού μας;;;

Σημαίνει πως αν θέλεις να ζήσεις αιώνια στα Ηλύσια πεδία του Άργου (βασιλεία των Ουρανών) στην ζωή σου επάνω στη ΓΗ πρέπει να κυριαρχούν αυτές και μόνο οι αξίες.

Σημαίνει πως μόνο ζώντας με αυτόν τον τρόπο θα τα καταφέρεις να γίνεις αθάνατο πνευματικό ον ισότιμο με τους γαλαξιακούς σου γείτονες.

Επίσης σημαίνει πως το σύστημα αξιών επάνω στο όποιο στηρίχτηκε διαχρονικά το ανθρώπινο γένος της ΓΗΣ ήταν λάθος.

Ήδη το διαπιστώσαμε (2008) και από τότε αναζητούμε απεγνωσμένα λύσεις που δεν υπάρχουν.

 
Η βίαιη προσαρμογή της Ευρωπαϊκής οικονομίας στην λιτότητα δεν αποτελεί λύση σε ένα σύμπαν που προσφέρει τα αγαθά του στον υπερθετικό βαθμό και δωρεάν στους κατοίκους του.

Το λάθος των μικρονόων διαχειριστών της τύχης μας είναι πως δεν έχουν καταλάβει την απλή αυτή αλήθεια βλέποντας μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς του κέρδους και της ικανοποίησης των μικρό-συμφερόντων τους.

Το σύστημα που επεβλήθη παγκόσμια από τον δυτικό λεγόμενο κόσμο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο απέτυχε παταγωδώς.

Η Αθηνά το δήλωσε με κάθε δυνατό τρόπο  <<οι αλαζόνες που οδήγησαν τον πλανήτη εδώ θα αφανιστούν μαζί με τους λαούς τους>>.

Ο πολύτιμος χρόνος που μας δόθηκε σπαταλήθηκε σε πόλεμους και αίμα μαζί με ανθρώπινη δυστυχία και πνευματικό σκοταδισμό στο όνομα του κέρδους 

Βλέπετε κάποιοι βρήκαν σαν λύση την αναμόχλευση της οικονομίας τους δημιουργώντας πόλεμους στον πλανήτη περιμένοντας να διαχειριστούν την ανοικοδόμηση των κοινωνιών που με το άλλο χέρι κατέστρεφαν.

Οι κανόνες που καταργούν τον άνθρωπο πρέπει να αλλάξουν.

 Η ανθρώπινη ψυχή έχει «ιδιόκτητη» και αυτός κουράστηκε μαζί μας.

Σύμφωνα με τις επιταγές του όλα τα δημιουργήματα του έχουν δικαίωμα στα βασικά αγαθά της ζωής όπως αυτός την σχεδίασε.

Ποια όμως είναι τα βασικά αγαθά της ζωής επάνω στη ΓΗ για τον θνητό με την διπλή υπόσταση;;;

Δικαιούται να γνωρίζει τον λόγο της ύπαρξης του ώστε να μπορεί να αποφασίζει τα του οίκου του.

Δικαιούται πλήρη πνευματική ελευθέρια για να είναι δημιουργικός και να επιλέξει την οδό της σωτηρίας του.

Δικαιούται δωρεάν τα αγαθά που απορρέουν από τον πλανήτη Ενέργεια καθαρό νερό και τροφή.

Σήμερα μετά 3.255 χρόνια ύπαρξης το ανθρώπινο γένος της ΓΗΣ μπορεί να υπερηφανεύεται πως έχει τα μέσα να προσφέρει όλα τα αγαθά του πλανήτη σε όλα τα μέλη του δωρεάν.

 
Όμως έχουμε εν τω μεταξύ εφεύρει το χρήμα τις εταιρείες και τα χρηματιστήρια που αποκλείουν κάτι τέτοιο.

Εκτός φυσικά αν όλοι μαζί αποφασίσουμε να τα καταργήσουμε για να σωθούμε τώρα που γνωρίζουμε που οδηγούν.

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ 

Το μεγαλιθικό ταφικό μνημείο του Αλέξανδρου στην Αμφιπόλη έκρυβε, μέσα στις διαστάσεις της ταφικής στοάς , πληροφορίες εξαιρετικού ενδιαφέροντος για τον πλανήτη.

Ποιες είναι οι πληροφορίες αυτές;;;

Η θεά Αθηνά μας ενημερώνει πως το 2015 μ.χ. η το 15 της εποχής του Υδροχόου είναι το έτος σταθμός για την ανθρώπινη γενιά της ΓΗΣ και ειδικά για την αγαπημένη της γενιά των Δωριέων.

Πως προκύπτει αυτό ;;;

Προκύπτει αβίαστα από τις διαστάσεις της ταφικής στοάς των θαλαμών και της εισόδου του τρίτου θαλάμου.

Πλάτος ταφικής στοάς 4,5μ Μήκος θαλαμών (1ος έξι (6) μέτρα-2ος 4,5 μέτρα -3ος έξι (6) μέτρα) πλάτος εισόδου τρίτου θαλάμου 1,5μ.

 Χωρίζει την οριζόντια πλευρά του τρίτου θαλάμου σε τρία ίσα μέρη 1,5μ το καθένα.

Πως προκύπτουν οι ημερομηνίες ;;;

Όλα στηρίζονται στην επιστημονική θεωρία της Μετάπτωσης των Ισημεριών και τους αριθμούς που την καθορίζουν.

Η Γη χρειάζεται 72 χρόνια για να διασχίσει μια μοίρα του Ζωδιακού κύκλου των 360 μοιρών.

Σε 45 μοίρες διασχίζει μια απόσταση 45 Χ 72 = 3240 ετών.

Και σε 60 μοίρες διασχίζει μια απόσταση 60 Χ 72 =4320 ετών 

Τι σημαίνουν αυτοί οι αριθμοί ;;;

Γνωρίζοντας ήδη από τον Όμηρο και τον δόμο των Μυκηνών την ημερομηνία σταθμό δημιουργίας του σύγχρονου ανθρώπου της ΓΗΣ (1240 π.χ. η 1080 της εποχής του Κριού) οι αριθμοί αυτοί σημαίνουν τα πάντα για εμάς.

Εδώ πρέπει να λάβουμε υπόψη και άλλη μια ημερομηνία σταθμό το έτος 2.000μ.χ. η ένα (1) της εποχής του Υδροχόου

Είναι η ημερομηνία που η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα μετά από δεκαετή προσπάθεια μέτρησε τα (3+3 = 6) δις «γράμματα» της Ελληνικής διπλής βίο-νάνο-έλικας η του γενετικού κώδικα του ανθρώπου

Ο πρώτος αριθμός λοιπόν σημαίνει πως 3240 χρόνια μετά την δημιουργία μας κατορθώσαμε να μετρήσουμε τα «γράμματα» του γενετικού μας κώδικα (1.080 +2.160 = 3.240] και 1.240 + 2.000 = 3.240).

Αν προσθέσουμε σε αυτόν τον αριθμό 15 χρόνια από το πλάτος της εισόδου του τρίτου θαλάμου θα έχουμε (3.240+15 = 3.255) χρόνια

Την ημερομηνία ανεύρεσης του ταφικού μνημείου από την ημερομηνία δημιουργίας μας.

Πράγματι το μνημείο αποκαλύφτηκε το 2.015 + 1.240 = 3.255 χρόνια .

Το σημαίνει ο αριθμός 4.320 ;;;

Ο αριθμός σημαίνει πως 4.320 μετά την άφιξη της Αθηνάς στη ΓΗ το δημιούργημα της θα ήταν σε θέση να μετρήσει τα (3+3 = 6 ) δις «γράμματα» του γενετικού του κώδικα .

Πράγματι η Αθηνά αφίχθη στη ΓΗ το (1) της εποχής του Κριού και τα «γράμματα» μετρηθήκαν το τέλος της εποχής των Ιχθύων (2.160 + 2.160 = 4320) χρόνια η (2.320 π.χ. + 2.000 μ.χ. = 4.320 χρόνια).

Μια άλλη σημαντική πληροφορία που μας δίνει η Αθηνά με τον αριθμό 4.320 είναι το τέλος της εποχής των Ιχθύων και η αρχή της τελευταίας εποχής του Υδροχόου.

Εάν πάλι προσθέσουμε στο 4.320 τα 15 χρόνια έχουμε την ανακάλυψη του ταφικού μνημείου το 2.015 έτος σταθμό για την Γήινη ανθρωπότητα.

Πως είναι δυνατό να προκύπτουν αυτά τα μελλοντικά γεγονότα από ένα αρχαίο μνημείο;;;

Η μόνη λογική εξήγηση είναι πως ο κατασκευαστής του μνημείου μας παρακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια ανελλιπώς και έχει την τεχνολογία να επηρεάζει τον ανθρώπινο εγκέφαλο κατά το δοκούν.

Γιατί είναι έτος σταθμός το 2015 η 15 του Υδροχόου ;;;

Διότι αυτό το έτος έχει επιλέξει η δημιουργός μας για να μας αποκαλύψει μέσω της κυρίας Περιστέρη το ταφικό μνημείο της Αμφιπόλης όπου βρίσκεται κρυμμένο το γενετικό της υλικό και το μέσο για το ταξίδι μας στον γαλαξία και την σωτηρία μας.

Είναι το έτος που με τον Ι.Δ. στα χέρια μας πρέπει να επιβάλουμε τον ορθό δρόμο του Οδυσσέα στον πλανήτη και να τιμωρήσουμε τους αλαζόνες που μας έφεραν έως εδώ.

Γιατί τίποτα από αυτά δεν συνέβη ;;;

Βασικά ο Ελληνικός λαός και οι κυβερνήτες του είναι ανέτοιμοι για κάτι τέτοιο.

Ο Υπουργός πολιτισμού σταμάτησε την ανασκαφή της Αμφιπόλης και η αρχαιολογική κοινότητα κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.

Μην βιάζεστε όμως γιατί το 2015 βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη.

Και αφού η θεά Αθηνά το προσδιορίζει σαν έτος σταθμό, θα πρέπει να είναι έτος σταθμός.

Τι θα ακολουθήσει λοιπόν στο μέλλον ;;;

Με κάθε επιφύλαξη, η ταπεινή μου γνώμη, κρίνοντας από τα πρόσφατα γεγονότα που αφορούν την πατρίδα μας και το παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι έχει ως εξής: 

Η θεά Αθηνά αποφάσισε να πάρει στα χέρια της την υπόθεση, που εμείς είμαστε ανίκανοι να διαχειριστούμε.

Το πρώτο μικρό θαύμα της ήταν το 61,3 ΟΧΙ στο πρόσφατο δημοψήφισμα. 
Όποιος πίστευε πως το ΟΧΙ θα κέρδιζε με τις τράπεζες κλειστές, 60 ευρώ την ημέρα και πλήρης πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ, να σηκώσει το χέρι του !!!

Ούτε η κυβέρνηση δεν το περίμενε!!!

Άλλωστε απεδείχθη πως είχε προετοιμαστεί για το ΝΑΙ.

Το δεύτερο μικρό θαύμα ήταν η αντίδραση των Κινεζικών και εν συνεχεία των Αμερικανικών χρηματιστηρίων. 

Το τρίτο δεν γνωρίζω ποιο θα είναι, όμως, όλα δείχνουν πως το παγκόσμιο, ληστρικό σύστημα, καταπάτησης της ανθρώπινης ψυχής, βρίσκεται κάτω από επίθεση δυνάμεων που είναι αδύνατο να ελεγχτούν ,με αφορμή την «μικρή», αλλά αγαπημένη, για κάποιους, Ελλάδα.

Προσευχηθείτε με όλη την ψυχή σας να σπάσει η φούσκα των παγκόσμιων αγορών!!

Καθίστε στον καναπέ σας και απολαύστε το.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Οι αιχμάλωτο πολέμου στην αρχαια Ελλαδα

Αιχμάλωτος πολέμου---

Με τον αρχικό όρο αιχμάλωτος, ή τον σύγχρονο αιχμάλωτος πολέμου, ορίζεται γενικά οποιοσδήποτε άνθρωπος που χάνει την ελευθερία του δια της βίας των όπλων και ειδικότερα «εν καιρώ πολέμου», σε αντιδιαστολή με τους συλληφθέντες υπό άλλης μορφής ένοπλης βίας ή απειλής (π.χ. υπό ληστών, πειρατών, τρομοκρατών, αγρίων ή ημιάγριων λαών κ.λπ.) που χαρακτηρίζονται "όμηροι".
Του ορισμού αυτού εξαιρούνται βεβαίως οι συλληφθέντες υπό νομίμων Αρχών στο εσωτερικό μιας χώρας για διάφορες αιτίες που χαρακτηρίζονται "κρατούμενοι".
Στη στενότερη έννοια του όρου περιλαμβάνονται μόνο οι συλληφθέντες μαχητές αντίπαλου στρατού και όχι ο «άμαχος πληθυσμός». Άλλωστε η λέξη αιχμάλωτος είναι αρχαία ελληνική που σημαίνει ο δια της «αιχμής» (του δόρατος) «αλωθείς» (κυριευθείς). Εξ ου και στην αρχαία Ελλάδα οι αιχμάλωτοι ονομάζονταν επίσης και «δορυάλωτοι»

Ιστορική ανασκόπηση

Η έννοια του αιχμάλωτου είναι τόσο παλιά όσο και οι πόλεμοι στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αρχικά, στους πρωτόγονους λαούς οι πόλεμοι ήταν τελείως εξοντωτικοί.
 Οι ηττημένοι όχι μόνο όφειλαν να υποταγούν στους νικητές αλλά και να εξαφανισθούν τελείως από «προσώπου της γης» (κατά την ιδιωματική έκφραση).
Δυστυχώς όμως αυτό παρατηρήθηκε και πολύ αργότερα και από πολιτισμένους αποικιοκρατικούς λαούς σε βάρος ιθαγενών κατοίκων νέων χωρών. Την εποχή εκείνη αιχμάλωτοι θεωρούνταν όχι μόνο οι μαχητές αλλά και ολόκληρος ο πληθυσμός μιας περιοχής (πόλης ή χώρας) που καταλαμβάνονταν με συνέπεια ν΄ ακολουθούν γενικές σφαγές αδιακρίτως γένους, ηλικίας κ.λπ. Η Παλαιά Διαθήκη βρίθει από παρόμοιες δραστηριότητες του «περιούσιου λαού».
Παρά ταύτα η διατήρηση της ζωής των αιχμαλώτων και η χρησιμοποίησή τους σε διάφορες εργασίες εμφανίζεται πολύ αργότερα με την εξέλιξη του πολιτισμού και μάλιστα επί οικονομικής βάσης, όταν έγινε αντιληπτή η ανάγκη εξεύρεσης περισσότερων εργατικών χεριών, παρά σε ηθική βάση, όπως πολλοί ερευνητές θέλουν να υποστηρίζουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν αυτό της αρχαίας Αθήνας, η Δημοκρατία της οποίας χρησιμοποιούσε τους αιχμαλώτους της στα μεταλλεία του αρχαίου Λαυρίου, αν και δεν είχε εξαλειφθεί ακόμη και η περίπτωση της θανάτωσής τους, ή όπως επίσης και οι είλωτες στην αρχαία Σπάρτη.
Έτσι σιγά – σιγά άρχισε να παρατηρείται η επιλογή των αιχμαλώτων προς διατήρηση της ζωής τους λαμβάνοντας υπόψη τη σωματική τους παράσταση, αλλά και της ομορφιάς των γυναικών. Η τύχη όμως αυτών που τους «χαρίζονταν η ζωή» στη πραγματικότητα ήταν χειρότερη από εκείνων που φονεύονταν, αφού οι αιχμάλωτοι πλέον ήταν σκλάβοι, «αντικείμενα», υπό την απόλυτη εξουσία των κυρίων τους.

Οι τύχες των αιχμαλώτων σε μεγάλες ιστορικές περιόδους του παγκόσμιου πολιτισμού αποτελούν χωρίς καμία αμφιβολία τα θλιβερότερα κεφάλαιά του. Τα πρώτα εν τούτοις βήματα βελτίωσης της τύχης αυτών παρατηρούνται στην αρχαία ιστορική Ελλάδα με την σημειούμενη «ανταλλαγή αιχμαλώτων», που όμως δεν μπόρεσαν στη συνέχεια να επικρατήσουν.
Τόσο στη περίοδο της Ρωμαιοκρατίας όσο και κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα η τύχη των αιχμαλώτων επανήλθε στη κατώτερη μοίρα του σκλάβου. Στις μακραίωνες περιόδους αυτές η τύχη τους εξαρτιόνταν κυρίως από την γενναιοψυχία των Ηγητόρων των εμπολέμων. Αυτός είναι και ο λόγος που καθιστά αδύνατη μια ευρεία και ενιαία ανασκόπηση του θέματος είτε κατά εποχή, είτε κατά έθνη.
Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια μιας κάποιας ευρύτερης κατοχύρωσης της ζωής των αιχμαλώτων ανιχνεύεται στη Γαλλική Επανάσταση, όχι τόσο αυτό καθ΄ αυτό επί των αιχμαλώτων, όσο στη διάδοση των ανθρωπιστικών ιδεών της, δίνοντας έτσι μια νέα κατεύθυνση στη διάσταση του θέματος. Έπρεπε όμως να περάσει άλλος ένας αιώνας, και λίγο περισσότερο, για να μπορέσει το ζήτημα των αιχμαλώτων να πάρει το δρόμο της οριστικής ρύθμισής του, το 1907 με την ίδρυση του Δ.Δ.Δ. της Κ.τ.Ε. που εξελίχθηκε στο σημερινό Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και την συνομολόγηση σχετικών διεθνών συνθηκών «περί αιχμαλώτων πολέμου», που όμως δεν έπαψαν αρκετές φορές και αυτές ακόμη να παραβιάζονται, τόσο στη διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, όσο ακόμα και νεότερα σε σημειούμενες εμπόλεμες ζώνες (Κύπρος, Παλαιστίνη, Ιράκ, Αφγανιστάν κ.λπ.).
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι αιχμάλωτο πολέμου στην αρχαια Ελλαδα"

ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ----

Η ιστορική αλήθεια αποτελεί την «καλλίστην παιδείαν προς αληθινόν βίον».

 Παρ' όλο που ο Καστοριάδης είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πλέον σύγχρονους βαθυστόχαστους διανοητές στον παγκόσμιο χώρο, εξ ου και η εκτίμηση που τρέφω γι' αυτόν, εντούτοις, το απόσπασμα αυτό δέχεται πολλές ερμηνείες, φαινόμενο που είναι κοινό στην εποχή μας όσον αφορά την διαστρέβλωση νοημάτων.

Προσωπικά πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος καλλιεργεί και αναπτύσσει το ένα από τα 2 δέντρα που φέρνει μαζί του (τού καλού ή τού κακού) ανάλογα με την Παιδεία που έχει, πρώτα μέσα στην οικογένειά του, έπειτα στο σχολείο και μετέπειτα μέσα στο κοινωνικό του περιβάλλον.  Δυστυχώς, ο ελληνικός λαός παρά την πλούσια πνευματική του κληρονομιά δεν είχε ποτέ και δεν έχει την σωστή Παιδεία μήτε μέσα στην οικογένειά του (αυτή έχει μπασταρδέψει από χρόνια) μήτε στο σχολείο (αυτό διαβρώθηκε από τους εγκάθετους... προοδευτικούς παιδαγωγούς) και τέλος μήτε από την κοινωνία μέσα στην οποία οι πολιτικοί και οι πνευματικοί ηγέτες (βλ. κομματάρχες και ιερατειο - οι κάποιες εξαιρέσεις ανάμεσα στους δεύτερους δεν αναιρούν τον κανόνα) όχι μόνο δεν έδωσαν παράδειγμα υψηλού ήθους προς μίμηση, αλλά αντίθετα προώθησαν την κλεψιά και την ασυνέπεια τα οποία και έγιναν παραδείγματα προς μίμηση.  Με λίγα λόγια ζούμε μέσα σ' ένα κόσμο σαρδανάμ που δεν είναι δυνατόν να παράγει το καλό.

Ο Πλούταρχος έχει απόλυτο δίκιο.  Πού βρίσκεται όμως η... "καλλίστη παιδεία" στις μέρες μας;  Μ' ενδιαφέρει πολύ να έχω μια απάντηση στο ερώτημα αυτό.  Διαφορετικά το απόσπασμα από τον Καστοριάδη γεννά πλείστα όσα ερωτήματα και υποψίες σχετικώς με το πως λέχθηκε και το πως μεταφέρθηκε και μάλιστα αν αναφέρεται στα γεγονότα που ζούμε σήμερα.

          Καρπουζης Νικος 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ"