Το τείχος της ντροπής και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ

Οι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και Αϊχάν Καραγιουσούφ οι οποίοι είναι ταυτόχρονα και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ΣΥΡΙΖΑ στην Θράκη, αρέσκονται στο να αυτοαποκαλούνται «Τούρκοι» και να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους ώστε να υπηρετούν καλύτερα την επίσημη πολιτική της Άγκυρας, είτε μέσα είτε έξω από την Ελλάδα.

Οι παραπάνω βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου σε συνέντευξη τους στην μεγάλης κυκλοφορίας Τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» όταν εξελέγησαν, εκφράζουν την  αισιοδοξία τους πως «η νέα ελληνική κυβέρνηση θα λύσει τα μειονοτικά προβλήματα», «πως τρέφουν μεγάλη ελπίδα για τον Αλέξη Τσίπρα και τις πολιτικές που θα ακολουθήσει στα θέματα των μειονοτήτων» τονίζοντας πως «Ο Τσίπρας γνωρίζει καλά τα προβλήματά μας. Μας έχει πει ότι οι διακρίσεις εις βάρος των Τούρκων πρέπει να σταματήσουν. Επίσης έστειλε μήνυμα λέγοντας πως θα κατεδαφίσει το τείχος του αίσχους που έχει μήκος 12,5 χιλιόμετρα».

Οι ίδιοι βέβαια οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν παρέλειψαν να εκφράσουν «Τη δέσμευσή τους πως θα γκρεμιστεί το «τείχος της ντροπής» στα σύνορα της Ελλάδας στη Θράκη το οποίο υπάρχει αυτή τη στιγμή για να αποτρέπει την είσοδο μεταναστών στο Ελληνικό έδαφος».

Αν οι Κύριοι Ζειμπέκ και Καραγιουσούφ πιστεύουν πως πραγματικά υπάρχουν «μειονοτικά προβλήματα» στην Ελλάδα, τι θα πρέπει να θεωρούμε εμείς οι Κωνσταντινουπολίτες που εξοντωθήκαμε μεθοδικά από το Τουρκικό Κράτος και το Τουρκικό  παρακράτος στο οποίο φαίνεται να υποκλίνονται δουλικά οι ίδιοι; 

Είδαν ποτέ οι μειονότητες στην Ελλάδα απαγορεύσεις άσκησης επαγγελμάτων, απελάσεις  με μια βαλίτσα στο χέρι, πογκρόμ με καταστροφές, νεκρούς και τραυματίες, αφανισμούς με φορολογίες που είχαν σαν αποκλειστικό κριτήριο το θρήσκευμα, μυστικά διατάγματα που να δεσμεύουν τις περιουσίες τους, σύληση τάφων, ιερών και οσίων τους, εξορίες με αναγκαστική στράτευση και καταναγκαστική εργασία; Είδαν ποτέ την Θεολογική Σχολή ενός θρησκευτικού ιδρύματος ριζωμένου στον τόπο τους εδώ και 17 ολόκληρους αιώνες να φιμώνεται αιφνιδιαστικά και αυθαίρετα, με το «έτσι θέλω», εδώ και 45 χρόνια;

Ποια είναι λοιπόν τα προβλήματα τους; Μήπως το ντέρτι τους είναι να αποκαλούνται «Τούρκοι» όπως διατάζει το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής για την εξυπηρέτηση των επεκτατικών σχεδίων των σουλτάνων της Άγκυρας, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων την Συνθήκη της Λωζάνης που επιβάλλει να αποκαλούνται «μουσουλμάνοι»; Ή μήπως το ντέρτι τους είναι το πραγματικά καινοφανές «αίτημα» να εκλέγουν μουφτή «από τον λαό» με τους ίδιους πάντα στόχους;    

Δεν θα ήταν καλύτερα, οι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να μελετήσουνε την μεταχείριση που επιφυλάσσει η Τουρκία στην μειονότητα των 25 εκατομμυρίων Κούρδων μέσα στην Τουρκία ή των Τουρκοκυπρίων που υποτίθεται ότι «απελευθέρωσαν»; Δεν θα ήταν μήπως καλύτερα να διαβάσουν προσεκτικά τι λέει ο Τουρκοκύπριος διανοούμενος Σενέρ Λεβεντ μετά από 40 χρόνια «απελευθέρωσης» από τον «Ελληνοκυπριακό ζυγό»; Εκτός εάν το όνειρό τους είναι να πάθουν τα ίδια με τους Τουρκοκύπριους. Και άντε αυτοί, όπως και ο ψευτομουφτής τους, ας υποθέσουμε ότι «εργάζονται». Οι φιλήσυχοι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα τι τους φταίνε; Γιατί επιμένουν να τους κάνουν Τούρκους με το ζόρι; Τόσο πολύ θέλουν και αυτοί να έχουν την μοίρα των Κούρδων και των Τουρκοκυπρίων;

Είναι φανερό πως οι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, πλέουν σε πελάγη ευτυχίας πιστεύοντας πως βρήκαν στο πρόσωπο του σημερινού Έλληνα πρωθυπουργού τον «χρήσιμο ηλίθιο» που το Βαθύ Κράτος της Τουρκίας περιμένει υπομονετικά ολόκληρες δεκαετίες. 

Σήμερα η Ελλάδα πλημμυρίζει από χιλιάδες δυστυχισμένους ανθρώπους οι οποίοι αδυνατούν να βρουν διαφυγή προς την Ευρώπη. Οι ίδιοι άραγε θεωρούν ακόμα «τείχος της ντροπής» τον φράκτη του Έβρου; 

Πιστεύουν δηλαδή ότι πρέπει να κατεδαφιστεί ώστε να μπορεί η Τουρκία να στέλνει ανενόχλητη τα εκατομμύρια των δυστυχισμένων ανθρώπων που έχει συσσωρεύσει στα Μικρασιατικά παράλια,  παράλληλα με αυτούς που προωθεί καθημερινά στα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου, θησαυρίζοντας και θυσιάζοντας εν ψυχρώ άντρες, γυναίκες και παιδιά που σχεδόν καθημερινά χάνονται στα νερά του Αιγαίου;

Αφού λοιπόν το τείχος του Έβρου είναι «τείχος της ντροπής» κατά τους Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνους το θρήσκευμα, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και Αϊχάν Καραγιουσούφ, που μας λένε μάλιστα ότι αισθάνονται και «Τούρκοι», πως χαρακτηρίζουν το   τσιμεντένιο τείχος, ύψους τριών μέτρων που κατασκευάζει η Τουρκία στα σύνορά της με την Συρία στην επαρχία Κιλίς; 

Αν το δικό μας είναι «τείχος της ντροπής» τι είναι το Τουρκικό τείχος πίσω ακριβώς από το οποίο σκοτώνονται καθημερινά εκατοντάδες αθώοι άνθρωποι από πραγματικό πόλεμο στον οποίο συμμετέχει και η Τουρκία; Αυτό λέγεται ανθρωπισμός; Ή μήπως η λέξη αυτή δεν υπάρχει καθόλου στο λεξιλόγιο που τόσο θαυμάζουν;

 

 Τείχος ύψους τριών μέτρων από τσιμέντο στα Τουρκικά σύνορα προς την Συρία

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Οι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και Αϊχάν Καραγιουσούφ ας κάνουν μια προσπάθεια να περιορίσουν τον αχαλίνωτο «θαυμασμό τους» για «Ένα κράτος που έκανε όνομα στον κόσμο η βαρβαρότητά του» και που «τάισε και στους δικούς του ανθρώπους σκατά», σύμφωνα με τον Τουρκοκύπριο Σενάρ Λεβέντ ο οποίος ζει και σήμερα «από πρώτο χέρι» τα «αγαθά» της Τούρκικης κατοχής, την οποία φαίνεται πως ονειρεύονται διακαώς οι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν θα ήταν καλύτερα να ευχαριστούν τον Θεό που βρίσκονται και ζουν σε μια Ευρωπαϊκή χώρα που δεν σφάζει ούτε κατακρεουργεί την μειονότητα της, δεν φιμώνει τα ΜΜΕ, δεν φυλακίζει τους διανοούμενους και τους δημοσιογράφους ούτε χρησιμοποιεί τα δικαστήρια για την δίωξη όσων ασκούν ενοχλητικές «δραστηριότητες» για το κράτος, όπως διαχρονικά συμβαίνει στην Τουρκία; 

Αν βέβαια επιμένουν να αυτοαποκαλούνται «Τούρκοι» και να είναι τόσο μεγάλοι θαυμαστές της Τουρκικής «διοίκησης», δεν έχουν παρά να μετακομίσουν στην Τουρκία ώστε να ζήσουν και αυτοί από «πρώτο χέρι» όσα ζήσαμε εμείς οι Κωνσταντινουπολίτες και όσα ζουν σήμερα όχι μόνο οι Τουρκοκύπριοι αλλά και όσοι τολμούν να μιλήσουν κάπως δυνατά μέσα στην Τουρκία…

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΟΥΜΑΚΗΣ

                                         

Σημαντική σημείωση: Προσθέστε και την δική σας φωνή στην παγκόσμια εκστρατεία για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης! Υπογράψτε την έκκληση εδώ! Μετά την υπογραφή της έκκλησης (το αργότερο μέχρι τον Ιούλιο 2016) κάντε κλικ στις ενδείξεις Facebook, Twitter, E–Mail ώστε να διαδώστε την έκκληση σε γνωστούς και φίλους! Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ εδώ.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το τείχος της ντροπής και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ"

Ελληνικά επίθετα που προέρχονταν κυρίως από τουρκικές ρίζες

Το 1920 η εφημερίδα «Πειρασμός» έψαξε εν χρήσει τότε ελληνικά επίθετα που προέρχονταν κυρίως από τουρκικές ρίζες και σήμαιναν επάγγελμα. Ιδού λοιπόν κάποια από αυτά:
«Κουντουριώτης, Κουντούρης, Κουντουράς: Από το τουρκικόν κουντούρα δηλ το παπούτσι.
Καζαντζής, Καζαντζάκης, Καζαντζόπουλος: Από το καζάνι. Δηλαδή ο κατασκευαστής καζανιών και γενικότερα ο χαλκουργός
Κανταρτζής: Ο κατασκευαστής κανταριών και γενικότερα ο ορειχαλκουργός.
Τουφεξής: Από το επάγγελμά του οπλοποιού και του κατασκευαστού κοντακιών όπλων.
Καζάζης: Ο μεταξουργός.
Σέκερης: Ο ζαχαροπλάστης
Αμπατζής: Ο κατασκευαστής ορισμένου μάλλινου υφάσματος
Σαγιαξής: Ο κατασκευαστής επίσης ορισμένου είδους μάλλινου υφάσματος
Κιατίπης: Ο γραμματικός
Φεσάς, Φεσόπουλος: Ο κατασκευαστής φεσιών
Σαράφης, Σαραφίδης, Σαραφόπουλος: Από το σαράφης, αργυραμοιβός.
Ταμπάκης, Ταμπακόπουλος, Ταμπακάς: Από το ταμπάκης, ο βυρσοδέψης.
Χασάπης, Κασάπης, Χασαπίδης και Κασαπίδης: Από το χασάπης ή κασάπης, σφαγεύς, κρεοπώλης.
Αραμπατζής: Καραγωγεύς
Τσορμπατζής, Τσορμπατζόγλου: Ο προϊστάμενος εργασίας.
Μπαξεβάνης: Ο περιβολάρης
Καλαιτζής, Καλαντζόπουλος, Καλαντζάκης: Ο κασσιτερωτής
Καπιτσάλας, Καπιτσάλης και Καψάλης: Ο κεντητής ή κατασκευαστής ζωνών.
Κατιρτζής και Κατιρτζόγλου: Ο μουλαράς.
Τσαούσης, Τσαουσίδης, Τσαουσόπουλος: Ο λοχίας.
Βογιατζής, Βογιατζάκης, Βογιατζίδης: Ο βαφεύς
Κουγιουμτζής: Ο χρυσοχόος.
Χεκίμης, Χεκίμογλου: Ο ιατρός.
Καλεμκερής: Ο κατασκευαστής σταμπαρισμένων υφασμάτων.
Βερβέρης: Ο κουρεύς.
Γιουρούκος: Ο πλανόδιος.
Αλμπάνης και Ναλμπάντης: Ο πεταλωτής.
Σαμαρτζής και Σαμαρτζίδης: Ο σαγματοποιός
Κυρίτσης: Από το κυρετζής δηλ. ασβεστάς»
Αν δεν βρήκατε το δικό σας επώνυμο ψάξτε το καλύτερα … Για το δικό μου πάντως τα πράγματα είναι απλά: Σιταράς όλο και με κάποια σιτάρια θα είχαν να κάνουν οι παππούδες!
Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)
paliaathina.com 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελληνικά επίθετα που προέρχονταν κυρίως από τουρκικές ρίζες"

Στη Σμύρνη, όλα γίνανε για τα πετρέλαια

Νάνσι Χόρτον: Στη Σμύρνη, όλα γίνανε για τα πετρέλαια.----

Η Σμύρνη καίγεται! Καταγραφή από το πλοίο HMS King George V.----

Βασίλισσα της Μεσογείου και δόξα της
ήταν η Σμύρνη, η ωραία πόλη
και το πιο όμορφο μαργαριτάρι της Ανατολής.
Σμύρνη μου, ωραία πόλη!--

Καθώς η Νάνσυ Χόρτον καθόταν απέναντί μου, η πρώτη σκέψη μου ήταν μια κοινότυπη διαπίστωση: οι γυναίκες περιποιούνται τον εαυτό τους ανεξαρτήτως της ηλικίας τους. Και, φυσικά, τι εκπληκτική ομοιότητα με τον πατέρα της!

Τη συνάντησα στο σπίτι της στη Βούλα, δυο μήνες πριν συμπληρώσει τα εκατοστά γενέθλιά της. Με κοίταζε και μου χαμογελούσε με ένα χαμόγελο άδολο, παιδικό. Αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε για ποίηση. Κάποια στιγμή, έσκυψε, πήρε ένα βιβλίο από το τραπεζάκι που βρισκόταν μπροστά της και μου το έδωσε. Ήταν μια συλλογή ποιημάτων της.

Λίγο πριν την αποχαιρετίσω, εκείνη θα μου ζητούσε πίσω το βιβλίο για να το υπογράψει κι εγώ θα της ζητούσα να μου διαβάσει ένα ποίημα, όποιο ήθελε.

Επέλεξε ένα ποίημα του πατέρα της, Τζορτζ Χόρτον, προξένου της Αμερικής στη Σμύρνη το 1922. Είχε τίτλο «Στη γυναίκα μου». 

Το έγραψε για τη μητέρα της -και τρίτη κατά σειρά σύζυγό του- Αικατερίνη Σακοπούλου.

Ο δρόμος είναι μακρύς αγαπημένη μου.
Σου είπα πως πρέπει να προχωρήσω.
Πρόκειται για έναν σκονισμένο και κουραστικό δρόμο
χωρίς ούτε μια στάση ξεγνοιασιάς.
Και τότε αντιγύρισες και μου είπες
-μιλούσες ήρεμα και το χαμόγελό σου ήταν τόσο γλυκό-
«Αν αυτός ο δρόμος είναι αρκετά καλός για σένα,
είναι αρκετά καλός και για μένα».

[...] Κάποιο πρωινό του Σεπτεμβρίου του 1922 ένας άντρας στάθηκε στην είσοδο του κτιρίου που στεγαζόταν το Αμερικανικό Προξενείο. Από παντού ακούγονταν κραυγές τρόμου. Ξαφνικά, είδε ένα πλήθος απελπισμένων ανθρώπων να κατευθύνονται προς το μέρος του. Ο άντρας αυτός δεν ήταν άλλος από τον Τζoρτζ Χόρτον, που πριν λίγους μήνες διάβαζε στην κόρη του ποιήματα της Σαπφούς. Είναι ο ποιητής και διπλωμάτης που μέσα σε ένα βιβλίο εκατό σελίδων χώρεσε όλη την Κατάρα της Ασίας.²

«Μου διάβαζε Πλάτωνα και Θεόκριτο. Και για τη Σαπφώ, ω ναι, για τη Σαπφώ είχε μεγάλη λατρεία.

»Ο πατέρας μου ήταν ευχάριστος άνθρωπος και είχε πολύ χιούμορ. Όποτε έβρισκε την ευκαιρία να κάνει ένα αστείο, το έκανε. Ταυτόχρονα, ήταν ουμανιστής. Πάρα πολλοί άνθρωποι μου είπανε πως τους έσωσε τη ζωή στη Σμύρνη.

»Ήταν Γενικός Πρόξενος στη Σμύρνη. Όταν οι Τούρκοι διατάραξαν τις σχέσεις τους με την Αμερική, εκείνος υποχρεωτικά έπρεπε, εφόσον η Αμερική ήταν ακόμα ελεύθερη, να πάρει τα συμφέροντα από όλες τις Μεγάλες Δυνάμεις: Αγγλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία... Έπρεπε να πάρει την ευθύνη. 

Στο Κε της Σμύρνης κατά την Καταστροφή (φωτ.: Αρχείο Αρμενικού Μουσείου Γενοκτονίας)

»Η Σμύρνη ήταν μια πολύ ζωντανή πόλη. Διεθνής. Μιλούσαν όλες τις γλώσσες. Είχε πολλά σχολεία. Εγώ πήγα στη Γαλλική Σχολή, στις Καλογριές. Είχε πολλές Ελληνίδες που πηγαίνανε σε αυτό το σχολείο. Οι δασκάλες της, θεωρούνταν πρώτης τάξεως.

»Όταν έγινε η Καταστροφή δεν ήμουνα στη Σμύρνη. Στις αρχές του καλοκαιριού με πήρε ο θείος μου και πήγαμε στην Ελλάδα, στα βουνά. Στα Καλάβρυτα, συγκεκριμένα. Έμενα εκεί με τις θείες μου.

»Εμένα ο πατέρας μου δεν μου είπε τίποτα τότε. Σε ένα δεκάχρονο παιδί δε μιλάς για σφαγές...

»Ερχόταν ο τουρκικός στρατός από την Ανατολή και έσπρωχνε συνεχώς τους ανθρώπους προς την παραλία. Υπήρχε πανικός ανάμεσα στον κόσμο. Όλοι θέλανε να φύγουνε, μα βέβαια δεν υπήρχαν αρκετά πλοία. Κι από αυτά που υπήρχαν, πολύ λίγα πήραν κόσμο. Αυτό πρέπει να το πω στα αγγλικά... When he saw all the big mother-ships and people swimming in the harbour and only one taking people, he said “I had a feeling of great shame that I belong to human race”... Αισθάνθηκα μεγάλη ντροπή πως ανήκω στο ανθρώπινο γένος.

»Όλα γίνανε για τα πετρέλαια

»Ο πατέρας μου έπρεπε να φροντίσει για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Έπρεπε να φροντίσει τους υπηκόους για τους οποίους ήταν υπεύθυνος: να δει αν είχαν αρκετά τρόφιμα να φάνε ή χρήματα για να ζήσουν. Η αμερικανική κυβέρνηση του έστελνε χρήματα και εκείνος τα μοίραζε... Αγαπούσε πολύ τους ανθρώπους και βοηθούσε τους φτωχούς. Κάποιος που είχε ένα δωμάτιο κοντά στο προξενείο έλεγε πως κάθε μέρα έμπαιναν άνθρωποι και έλεγαν: “Ο Χόρτον έσωσε τη ζωή μας”.

»Τους έδινε γράμματα που ανέφεραν ότι εργάζονταν για το προξενείο. Και έβαζε τη σφραγίδα του προξενείου από κάτω... Έτσι, δεν μπορούσε να τους πειράξει κανένας.

»Ήταν φιλάνθρωπος με όλους, βοηθούσε και τους Τούρκους που είχαν ανάγκη. Πολλοί Τούρκοι είπαν πως το μόνο μέρος που ένιωθαν ασφάλεια, όταν ακόμα ήταν ο ελληνικός στρατός εκεί, ήταν το αμερικάνικο προξενείο».

[...] «Αμέσως μετά την Καταστροφή, ο πατέρας μου ήρθε στον Πειραιά», πρόσθεσε η Νάνσυ Χόρτον [...].

Πρόσφυγες στον Πειραιά (φωτ.: Αρχείο Ερυθρού Σταυρού)

«Μια γυναίκα που ήταν υπάλληλος στο αμερικανικό προξενείο και έφυγε με το ίδιο καράβι λέει ότι μόλις φτάσανε στον Πειραιά, εκείνος πήγε στην ελληνική κυβέρνηση, δεν ξέρω σε ποιο υπουργείο, και τους είπε να στείλουν καράβια. Οι πιο πολλοί πρόσφυγες μένανε προσωρινά στον χώρο του Τελωνείου Πειραιά. Έτρεξε να τους βρει φαγητό και τους μοίραζε και κάποια χρήματα...»

¹ Τζορτζ Χόρτον, απόσπασμα από το ποίημά του Η πόλη που μαρτύρησε
² Το βιβλίο του Τζορτζ Χόρτον εκδόθηκε πρώτη φορά το 1926 στην Ινδιανάπολη των ΗΠΑ και ο πρωτότυπος τίτλος του είναι The blight of Asia.

• Προδημοσίευση από το βιβλίο του Θωμά Σίδερη Άνθρωποι πίσω από τα παράθυρα που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Νότιος Άνεμος. Το υλικό για το βιβλίο έδωσαν συνεντεύξεις που έκανε για το ντοκιμαντέρ Σκιά στην Ψυχή.
• http://www.pontos-news.gr/article/147257/nansi-horton-sti-smyrni-ola-ginane-gia-ta-petrelaia

TAGS

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Στη Σμύρνη, όλα γίνανε για τα πετρέλαια"