Οι διφορούμενες προφητείες της Πυθίας που επηρέασαν την εξέλιξη της ιστορίας.

Αρχαίοι χρησμοί: Οι διφορούμενες προφητείες της Πυθίας που επηρέασαν την εξέλιξη της ιστορίας.--

Στις μέρες μας οποιαδήποτε αναφορά σε προφητείες θυμίζει επικίνδυνα συνωμοσιολογικές πένες και μεταφυσικά μυαλά, αν και στην αρχαιότητα οι πρόγονοί μας δεν έπαιρναν αψήφιστα τις βουλές των θεών και τα αποκαλυπτικά μηνύματά τους.

Η πρωθιέρεια του Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών, η εκάστοτε Πυθία, έπεφτε σε έκσταση και μετέφερε τη χρησμοδότηση του θεού προς τον ενδιαφερόμενο, καθώς όλοι έψαχναν να μάθουν τις θεϊκές διαθέσεις για τα σχέδιά τους.

Λακωνικοί, δυσνόητοι, αινιγματικοί και διφορούμενοι, οι χρησμοί της Πυθίας δεν ήταν παίξε γέλασε και η σωστή αποκωδικοποίησή τους ήταν υψίστης σημασίας για τα μελλούμενα του αρχαίου κόσμου, καθώς η απόκοσμη λαλιά της έδινε μορφή και υπόσταση σε εκστρατείες και πολιτικά γεγονότα που άλλαζαν τον τότε γνωστό πλανήτη…

Ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο χριστιανισμός και η ειδωλολατρία

Ο ρωμαίος αυτοκράτορας της πρωτοβυζαντινής περιόδου Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, περισσότερο γνωστός ως Ιουλιανός ο Παραβάτης ή Ιουλιανός ο Αποστάτης, ανέβηκε στο τιμόνι της Ρώμης το 361 μ.Χ., σε μια εποχή που ο χριστιανισμός κέρδιζε ολοένα και περισσότερο έδαφος στα εδάφη της αυτοκρατορίας. Παρά ταύτα, ο νέος καίσαρας όχι μόνο αποκήρυξε τη νέα πίστη αλλά έκανε και ό,τι περνούσε από το χέρι του για να την υπονομεύσει, καθώς ήταν ο μόνος παγανιστής αυτοκράτορας μετά τον Μέγα Κωνσταντίνο.

Έχοντας λάβει ευρύτατη κλασική παιδεία, ο ειδωλολάτρης Ιουλιανός δεν έβλεπε με καλό μάτι την εξάπλωση του χριστιανισμού, τον οποίο θεωρούσε ασύμβατο με τον ελληνικό τρόπο ζωής. Ήθελε διακαώς την επιστροφή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην εθνική θρησκεία και προσπάθησε όχι μόνο να αναβιώσει τα ειδωλολατρικά ήθη και έθιμα αλλά και να περιστείλει δραστικά την απήχηση του χριστιανισμού στα λαϊκά στρώματα.

Αφού αποκατέστησε λοιπόν επισήμως την εθνική θρησκεία το 362 μ.Χ. και απαγόρευσε σε χριστιανούς να διδάσκουν την κλασική παιδεία, στράφηκε κατόπιν στο Μαντείο των Δελφών θέλοντας να αναβιώσει την παλιά του δόξα. Αφού εκχώρησε στο μαντείο πλήθος προνομίων αλλά και τακτές εισφορές, έστειλε έναν έμπιστό του γιατρό, τον Ορειβάσιο, να συναντήσει την Πυθία και να τη συμβουλευτεί για τον καλύτερο δυνατό τρόπο αναβίωσης της αίγλης του μαντείου.

Παρά τις προσπάθειες του Ιουλιανού να επαναφέρει τα ήθη και τα έθιμα των αρχαίων Ελλήνων και να ξαναζωντανέψει το μαντείο, η απάντηση της Πυθίας (στον τελευταίο ποτέ χρησμό που έδωσε) θα σήμανε το τέλος του ιερού, το οποίο και εγκαταλείφθηκε τελικά. Όπως μας παραδίδει ο χριστιανός ιστορικός Φιλοστόργιος, η Πυθία αποφάνθηκε: «Είπατε τω βασιλήι , χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν ου μαντίδα δάφνην, ου παγάν λαλεούσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ» («πέστε του βασιλιά: γκρεμίστηκαν οι πλουμιστές αυλές εχάθη, δεν έχει ο Φοίβος πια καλύβι, ούτε προφητικιά έχει δάφνη μήτε πηγή που να λαλά και το μελητικό νερό βουβάθη» - μετάφραση Ν. Καζαντζάκη).

Η Πυθία προφήτευσε όχι μόνο το δικό της τέλος αλλά και την πτώση όλων των παλιών θεών. Όσο για τον Ιουλιανό, σε λιγότερο από 20 μήνες αργότερα θα ήταν κι αυτός παρελθόν, καθώς σε εχθροπραξία με τους Πέρσες το 363 μ.Χ. θα τρυπιόταν πισώπλατα από το δόρυ στρατιώτη και θα άφηνε την τελευταία του πνοή στη σκηνή του. Μαζί του πέθανε και ο παλιός κόσμος…

Ο Φίλιππος της Μακεδονίας και ο έλεγχος της Δελφικής Αμφικτιονίας

Ο πανίσχυρος μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος Β’ ένωσε υπό την ηγεμονία του τα υπόλοιπα ελληνικά βασίλεια της εποχής, θέτοντας ουσιαστικά τις βάσεις για την κατοπινή αλεξάνδρεια εκστρατεία. Και βέβαια από τη στιγμή που εδραιώθηκε στον θρόνο της Μακεδονίας και ενοποίησε το βασίλειό του, δεν ήταν δυνατόν να αγνοήσει την πανελλήνια αίγλη του Μαντείου των Δελφών, θέλοντας τώρα να αποσπάσει την εύνοια του Απόλλωνα αλλά και του σημαντικότερου θρησκευτικού κέντρου του κοινού των Ελλήνων.

Η ευκαιρία που τόσο έψαχνε του παρουσιάστηκε με τον Γ’ Ιερό Πόλεμο, όταν οι Φωκείς άρπαξαν τα χρήματα του μαντείου και ο Φίλιππος θέλησε να επαναφέρει τη νομιμότητα οδηγώντας τα στρατεύματά του κατά των ιερόσυλων Φωκέων. Ο ευσεβής Φίλιππος κατέφτασε με τους δαφνοστεφανωμένους οπλίτες του στο Μαντείο των Δελφών ως ελευθερωτής, έχοντας σκοπό να αποκτήσει τον έλεγχο της Δελφικής Αμφικτιονίας. Την απέκτησε σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Δημοσθένης να κατηγορεί τώρα την Πυθία ως «φιλιππίζουσα» (όπως μας λέει ο Πλούταρχος)!

Η Πυθία τον αντάμειψε με έξι χρησμούς για τα μελλούμενα, αν και εδώ μας ενδιαφέρει αυτός που απέσπασε το 359 π.Χ., όταν η πρωθιέρεια του παρήγγειλε: «Αργυρέαις λόγχαισι μάχου και πάντα κρατήσεις». Ο Φίλιππος κατάλαβε σωστά πως η Πυθία δεν αναφερόταν στις λόγχες των στρατιωτών του αλλά στα ασημένια νομίσματα που είχε μόλις κόψει, καλώντας τον ουσιαστικά να αποκτήσει οικονομική δύναμη παρά στρατιωτική υπεροχή.

Τα ορυχεία ασημιού και χρυσού των γειτονικών βασιλείων (όπως των Θασίων) μπήκαν έτσι στο στόχαστρό του και σύντομα τα απέκτησε, επιστρατεύοντας πια τον πλούτο του για πολιτικές δωροδοκίες, οι οποίες μετατράπηκαν στον ακρογωνιαίο λίθο της φιλίππειας διπλωματίας. Τα πλούσια κοιτάσματα του Παγγαίου σε χρυσό και άργυρο του έδωσαν την υπεροχή που τον εκτίναξε στον ρόλο του ρυθμιστή των ελληνικών πραγμάτων, συμβάλλοντας όσο τίποτε άλλο στην κοσμοκρατορία των Μακεδόνων…

Ο Γρίνος και η ίδρυση της Κυρήνης

Η αποικία της Θήρας στη Βόρεια Αφρική ήταν ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά, εμπορικά και θρησκευτικά κέντρα του ελληνικού κόσμου ήδη από την ίδρυσή της κατά το 630 π.Χ. Και μάλιστα όλα έγιναν όπως τα παρήγγειλε το Μαντείο των Δελφών, καθώς το αρχικό «όχι» του βασιλιά Γρίνου θα έφερνε πολλές αναποδιές στο βασίλειό του!

Ο χρησμός του Απόλλωνα το 639 π.Χ. προς τον βασιλιά της Θήρας Γρίνο (αναφέρεται τόσο στον Ηρόδοτο όσο και τον ρωμαίο ιστορικό Ιουστίνο), όταν ο τελευταίος απευθύνθηκε στο Μαντείο των Δελφών για τα δεινά που έπλητταν το νησί του, τον κάλεσε να αποικήσει τη Λιβύη. Ο βασιλιάς αρνήθηκε όμως λέγοντας πως είναι πολύ γέρος για τέτοιες περιπέτειες, την ίδια ώρα που δεν γνώριζε καν πού είναι η Λιβύη!

Κι έτσι αμέλησε τον χρησμό, αν και η θεϊκή μήνη θα έπεφτε σύντομα στη Θήρα μαστίζοντάς τη με εφτά χρόνια ξηρασίας. Όταν ο Γρίνος απευθύνθηκε ξανά στους Δελφούς, η Πυθία του θύμισε με νόημα τον παλιότερο χρησμό, πείθοντας έτσι τον Γρίνο να επιδοθεί στην εκστρατεία τόσο για την ανεύρεση της Λιβύης όσο και την κατάκτησή της!

Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ο δεύτερος αυτός χρησμός δόθηκε απευθείας στον Βάττο Α’, τον ιδρυτή της Κυρήνης και πρώτο έλληνα βασιλιά της Αφρικής, που είχε πάει στους Δελφούς ως φέρελπις νέος της Θήρας. Ο νεαρός έψαχνε να βρει θεραπεία για τα προβλήματα που είχε στον λόγο του και το μαντείο τον συμβούλευσε να εκστρατεύσει στη Λιβύη για να βρει τη λαλιά του! Όπως μας λέει ο Ηρόδοτος, ο Βάττος δυσανασχέτησε με τη χρησμοδότηση, λέγοντας εξοργισμένος ότι ήθελε να λύσει το προσωπικό του πρόβλημα και η Πυθία του έδινε εντολή να κάνει ανέτοιμος μια πολεμική εκστρατεία και μάλιστα σε ένα μέρος που κανένας δεν γνώριζε!

Ο Βάττος έφυγε με δυο καράβια όλα κι όλα, αποίκησε την Κυρήνη και βρήκε τελικά τη μιλιά του, αφού σύμφωνα με τον Παυσανία είδε ένα λιοντάρι «και τρόμαξε τόσο πολύ που λύθηκε η γλώσσα του»…

Ο Ονομάκριτος και οι πλαστογραφίες του

Ο αρχαίος κόσμος διαμορφώθηκε στο γενικό του περίγραμμα από τις ξακουστές εκστρατείες των Περσών και των Ελλήνων, καθώς στρατηλάτες όπως ο Ξέρξης και ο Μέγας Αλέξανδρος συνέβαλαν με τις κατακτήσεις τους τα μέγιστα στην επαφή ετερόκλητων λαών, πυροδοτώντας πολιτισμικά δάνεια, την ανάπτυξη του εμπορίου και την προαγωγή της γνώσης. Κι αν δεν ήταν μάλιστα οι τουλάχιστον ύποπτες προφητείες του χρησμολόγου Ονομάκριτου, ο κόσμος ενδέχεται να ήταν τελείως διαφορετικός!

Για τον αθηναίο ποιητή του 6ου αιώνα π.Χ., ο Ηρόδοτος μας λέει ότι απασχολούνταν στην αυλή του τυράννου Πεισίστρατου σκαρώνοντας στιχάκια που θα έμεναν τελικά γνωστά ως «Ορφικά» (πολλοί ιστορικοί αποδίδουν πράγματι στον Ονομάκριτο την ιερή γραμματεία του Ορφισμού!), αλλά και καταγράφοντας για πρώτη φορά τα ομηρικά έπη. Το μόνο πρόβλημα; Ότι οι σύγχρονοί του τον κατηγορούσαν ότι συμπεριλάμβανε και δικούς του χρησμούς στη συλλογή του ποιητή και χρησμοθέτη Μουσαίου (που λεγόταν πως ήταν μαθητής του ίδιου του μυθικού Ορφέα)!

Ο Ονομάκριτος επιμελήθηκε τη συλλογή των χρησμών του Μουσαίου κατά τη διακυβέρνηση του Ίππαρχου και πρέπει να προσέθεσε πολλά δικά του στοιχεία (όπως αναφέρει και ο Παυσανίας), καθώς για την υπόθεση αυτή εκτοπίστηκε από την Αθήνα. Δεν ξέχασε όμως ποτέ τον εξοστρακισμό του και όταν βρήκε τελικά άσυλο στην Περσία, έπεισε τον Ξέρξη με ένα νέο σώμα πλαστών χρησμών να εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδας!

Ο Ονομάκριτος, που παρουσιάστηκε στον πέρση βασιλιά ως κάτοχος όλης της ελληνικής γνώσης, προφήτευσε βολικά την εμφατική νίκη των Περσών έναντι των Ελλήνων, καθώς έτσι έλεγαν τα σημάδια (του!). Ο Ξέρξης πείστηκε για το νικηφόρο της εκστρατείας του, την οποία βάσισε λίγο πολύ σε ένα ψέμα! Την ίδια ώρα, οι πλαστοί ορφικοί ύμνοι του Ονομάκριτου έχουν φέρει τα πάνω κάτω στη φιλολογία, καθώς δεν είναι δυνατόν πια να διακριθούν τα αυθεντικά θρησκευτικά άσματα από τις παραχαράξεις του αθηναίου ποιητή…

Ο Λυκούργος και το σπαρτιατικό πολίτευμα

Το αν ο βασιλιάς της Σπάρτης και μεγάλος νομοθέτης ήταν πράγματι ιστορικό πρόσωπο ή μυθολογική μορφή είναι κάτι που συνεχίζει να προκαλεί τριγμούς στην Ιστορία, καθώς αγνοούμε ακόμα και την εποχή που υποτίθεται ότι έζησε και έδρασε. Ο Αριστοτέλης τον τοποθετεί στα χρόνια του Ιφίτου, περί το 884 π.Χ. δηλαδή, ενώ ο Ξενοφών τον θέλει να ζει περισσότερα από 200 χρόνια νωρίτερα, κατά την περίοδο των Ηρακλειδών.

Παρά τις ιστοριογραφικές περιπέτειες, ο βασιλιάς της Σπάρτης ήταν υπεύθυνος για το μεγαλύτερο μέρος της πολιτείας των Λακεδαιμονίων θέτοντας τις θεμελιώδεις αρχές του σπαρτιατικού πολιτεύματος, αν και ό,τι έκανε, το έκανε κάτω από την καθοδήγηση του Μαντείου των Δελφών. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Λυκούργος κατέληξε στη νέα του νομοθεσία («Ρήτρα») υπό την άμεση επίβλεψη της Πυθίας, εγκαθιδρύοντας τελικά ένα καθεστώς πολιτικής και κοινωνικής ευνομίας.

Όταν γέρασε μάλιστα και ένιωθε πως είχε φτάσει στα τελευταία του, επικαλέστηκε και πάλι το Μαντείο των Δελφών για να δεσμεύσει τους εφόρους και τον λαό του στη νομοθεσία του. Τους ζήτησε να του ορκιστούν πως αν δεν τους έφερνε αυτοπροσώπως νέο χρησμό από τους Δελφούς, τότε θα ίσχυε για πάντα το πολίτευμα που τους είχε παραδώσει. Εννοείται ότι έφυγε από τη Σπάρτη και δεν επέστρεψε ποτέ, κάνοντας τη λυκούργεια «Ρήτρα» να ζήσει για περισσότερα από 500 χρόνια…

Το ίδιο έκανε εξάλλου και ο Σόλων ο Αθηναίος για να εγκαθιδρύσει νομοθετικά τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία και να ανατρέψει τους ανηλεείς Δρακόντειους Νόμους: επικαλέστηκε χρησμό του Μαντείου των Δελφών για να φέρει τις σαρωτικότερες αλλαγές που είχε δει ποτέ δημοκρατική μεταρρύθμιση!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι διφορούμενες προφητείες της Πυθίας που επηρέασαν την εξέλιξη της ιστορίας."

Η Συνθήκη της Λωζάνης και ο χαλίφης Ερντογάν

-του Λεωνίδα Κουμάκη*---

Και ξαφνικά σεισμός: Ο ψευτο-χαλίφης Ερντογάν δήλωσε πως δεν του αρέσει πλέον η Συνθήκη της Λωζάνης. Γιατί η Τουρκία «ζημιώθηκε από την συμφωνία του 1923», γιατί «μας ανάγκασαν να δεχθούμε τη Συνθήκη της Λωζάνης» και γιατί «Παραχωρήσαμε τα νησιά μας» (εννοεί τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου). Έτσι απλά. 

Μετά από ένα σχεδόν αιώνα από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης (24 Ιουλίου 1923) - μια πολυμερή Διεθνή Σύμβαση, η οποία τίθεται υπό την προστασία της Τουρκίας από την μια μεριά και υπό την προστασία της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ιαπωνίας, της Ιταλίας, της Σερβίας, της Ρουμανίας και της Ελλάδος από την άλλη. 

Με άλλα λόγια, η Τουρκία, μόνη αντισυμβαλλόμενη απέναντι σε 6 χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, άρπαξε όσα εδάφη εξασφάλισε με την υπογραφή της συνθήκης (Ανατολική Θράκη, τα Ελληνικά νησιά Ίμβρος και Τένεδος, μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την Συρία και «φουσκωμένα» σύνορα της Τουρκίας με το Ιράκ), «απαλλάχτηκε» από εκατομμύρια χριστιανών της Μικράς Ασίας, υποχρέωσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως να εγκαταλείψει την επίσημη ιδιότητα του Εθνάρχη των Ελλήνων, «μάντρωσε» πολλά εκατομμύρια Κούρδων και άλλων εθνοτήτων μέσα στην «Τουρκική ταυτότητα», κατεξευτέλισε συστηματικά όλες ανεξαιρέτως τις υποχρεώσεις που ανέλαβε από την Συνθήκη, αλωνίζει προκλητικά μέσα στο Αιγαίο, καθοδηγεί με εντεινόμενη επιθετικότητα τους πράκτορες της ΜΙΤ τους οποίους έχει σκορπίσει μέσα στην Ελληνική Θράκη, δεν έχασε ευκαιρία πισώπλατης μαχαιριάς όταν αισθανόταν ασφαλής και μετά από όλα αυτά, και πάρα πολλά άλλα, έρχεται ο ψευτο-χαλίφης της Άγκυρας ένα πρωινό του Σεπτεμβρίου 2016 και μας λέει τώρα πως δεν «συμφέρει» πλέον στην Τουρκία η Συνθήκη της Λωζάνης!!  

Η επικίνδυνη αυτή κλιμάκωση της Τουρκικής προκλητικότητας και η ξαφνική έκρηξη του ψευτο-χαλίφη της Άγκυρας μόνο τυχαία δεν είναι. 

Η ανατολίτικη πονηριά του γνωρίζει πολύ καλά ότι η Τουρκία έχει παραιτηθεί πανηγυρικά, με τα άρθρα 20 και 27 της Συνθήκης της Λωζάνης, από κάθε δικαίωμα στην μαρτυρική Κύπρο ενώ η λύση του Κυπριακού πλησιάζει, με ορατό το ενδεχόμενο απόσυρσης των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής αλλά και σημαντικού αριθμού εποίκων.

Γνωρίζει επίσης πολύ καλά ότι η Συνθήκη της Λωζάνης επιβάλλει στην Τουρκία αποστρατικοποίηση της ζώνης των στενών, κάτι που της φάνηκε ιδιαίτερα επώδυνο της περίοδο της κρίσης των σχέσεων Ρωσίας – Τουρκίας μετά την κατάρριψη του Ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους. 

Τέλος –και πιο σημαντικό- γνωρίζει πως η Αιγυπτιακή κυβέρνηση έχει καταλήξει στην απόφαση να προχωρήσει σε υπογραφή συμφωνίας με την Ελλάδα για την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων ανάμεσα στις δυο χώρες σύμφωνα με την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας η οποία επιβάλλει τον συνυπολογισμό της επήρειας του Καστελόριζου στις θαλάσσιες ζώνες. Το γεγονός αυτό βάζει ταφόπετρα στα όνειρα της Τουρκίας να καταστεί αυτόκλητος συνέταιρος της Ελληνικής και Κυπριακής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Στις 7 Σεπτεμβρίου 2016 το άρθρο μας «Η «προσέγγιση» Ρωσίας – Τουρκίας» κατέληγε με την πρόβλεψη πως «η ώρα που η Ελλάδα και η Κύπρος θα έχουν την «κατάλληλη ευκαιρία» να αντιμετωπίσουν άπαξ διαπαντός την διαρκή νέο-οθωμανική επιθετικότητα και τον παράλογο επεκτατισμό της Ισλαμικής Τουρκίας, πλησιάζει. Και η χώρα μας πρέπει να είναι έτοιμη σε όλα τα «μέτωπα» που η Τουρκία κρατάει ανοιχτά με την απειλή χρήσης βίας εδώ και δεκαετίες». 

Οι δηλώσεις Ερντογάν για την Συνθήκη της Λωζάνης, η απόπειρα «εξαγωγής κρίσης» προς την Ελλάδα και «συσπείρωσης» του εσωτερικού μετώπου της Τουρκίας με ένα διαχρονικά δημοφιλή «στόχο» ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενος από όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις στην περιοχή μας. Άλλωστε η γενικότερη κατάσταση του γειτονικού γίγαντα με τα γυάλινα πόδια είναι σε όλους γνωστή: 

Η Τουρκία βρίσκεται απομονωμένη από εχθρούς και φίλους. Οι γερές «πλάτες» των «συμμάχων» μας που της επέτρεψαν να εισβάλλει εκ του ασφαλούς στην μαρτυρική Κύπρο, δεν υπάρχουν πλέον. Επί πλέον, αντιμετωπίζει ένα αιματηρό εμφύλιο πόλεμο με ολοένα και μεγαλύτερες απώλειες νέων, αθώων, ανθρώπων. Μπήκε στην κόλαση της Συρίας ελπίζοντας σε εδαφικά και πολιτικά οφέλη, παραγνωρίζοντας όμως τους τεράστιους κινδύνους να εγκλωβιστεί με δυσανάλογα μεγάλες απώλειες. Η Τουρκική οικονομία μετά το τεράστιο πλήγμα στον τουρισμό και την αστάθεια από την απόπειρα πραξικοπήματος της 15^ης Ιουλίου 2016, υποβαθμίζεται συνεχώς από όλους τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης. Η εσωτερική κατάσταση οδεύει επικίνδυνα σε μια ολοκληρωτική δικτατορία με συλλήψεις δεκάδων χιλιάδων Τούρκων κάθε «επαγγέλματος» – από στρατιωτικούς, πανεπιστημιακούς και δικαστικούς μέχρι δημοσιογράφους, δημόσιους υπάλληλους ή υπαλλήλους της ΜΙΤ.  

Ένας Τούρκος πολιτικός που μπήκε στην πολιτική πριν από 20 περίπου χρόνια «ξυπόλητος», σήμερα θεωρείται από τους πλουσιότερους πολιτικούς του κόσμου (περιοδικό Forbes), έχοντας μετατρέψει ολόκληρη την Τουρκία σε μια  προσοδοφόρα οικογενειακή επιχείρηση, χωρίς να μπορεί να τον καταγγείλει κανείς.

Συνεπώς όλες οι γενικότερες συνθήκες είναι ώριμες και κατάλληλες από κάθε άλλη φορά. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν έχουμε προετοιμαστεί σωστά ώστε να βάλουμε επί τέλους ένα τέλος στην διαρκή επιθετικότητα της Τουρκίας που εγκαινιάστηκε μετά την εισβολή στην Κύπρο του 1974.

Ευχόμαστε ολόψυχα πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας μας να αποδειχτούν άξιοι των περιστάσεων που παρουσιάζονται όχι συχνότερα από κάθε 100 χρόνια. Ευχόμαστε ολόψυχα να αξιοποιήσουν με επιτυχία την θετική συγκυρία που βρίσκεται διαμορφωμένη. Αυτό άλλωστε, είναι κάτι που θα το ανακαλύψουμε στην πράξη πολύ σύντομα…

________________________________________________________________

* Ο Λεωνίδας Κουμάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Πέρα και στην συνέχεια φοίτησε για δυο χρόνια στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο, πριν εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, λόγω της απέλασης του πατέρα του, το 1964. Στην Ελλάδα τέλειωσε το Γυμνάσιο Παγκρατίου στην Αθήνα και την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, από το 1967, άρχισε να εργάζεται σε ελληνική βιομηχανία (κλάδος ποτών) στην οποία παρέμεινε επί 30 συνεχή χρόνια και της οποίας διετέλεσε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής και Διευθυντής Εξαγωγών. Την δεκαετία 2003 - 2013 ασχολήθηκε με έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα - Μια πραγματική ιστορία» (1992) και «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997). Τον Δεκέμβριο του 1996 κυκλοφόρησε τον σύντομο «Αποχαιρετισμό».

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Συνθήκη της Λωζάνης και ο χαλίφης Ερντογάν"

Η μεγαλύτερη ντροπή στα χρόνια τη ελληνικής δικαιοσύνης.

Η μεγαλύτερη ντροπή στα χρόνια τη ελληνικής δικαιοσύνης ήταν η δίκη του Κολοκοτρώνη------

 Θα συνεχίσουμεσήμερα την αναφορά μας στον μεγαλύτερο ήρωα του ΄21, τον Γέρο του Μοριά και στην πρωτοφανή περιπέτεια που είχε, όταν οι βαυαροί πραιτοριανοί και οι Έλληνες πράκτορες τους, έβαλαν στόχο να μην αφήσουν ρουθούνι ζωντανό ανάμεσα στους ελευθερωτές της Ελλάδας από τον οθωμανικό ζυγό. 

Στα προηγούμενα κείμενα μας περιγράψαμε τις πρωτοφανείς συνθήκες κάτω από τις οποίες ο Κολοκοτρώνης συνελήφθηκε και οδηγήθηκε, μαζί με τον εξάδελφο του Δημήτριο Πλαπούτα, στις φυλακές του Ίτς Καλέ. Σήμερα θα δούμε κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες απ’ όσα τραγικά ακολούθησαν.

Σύμφωνα με το νόμο έπρεπε μέσα σε 24 ώρες από τη σύλληψη των Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα (που πραγματοποιήθηκε εν αγνοία των Ελλήνων υπουργών) να τους φανερώσουν την αιτία που τους πιάσανε. Ωστόσο οι δύο Αρχιστράτηγοι της επανάστασης περίμεναν τρεις ολόκληρους μήνες για να τη μάθουν! 
Η αλήθεια είναι ότι η δικαιοσύνη στην πατρίδα μας αμέσως μετά την απελευθέρωση (;) στεκόταν, ταιριαστή με τη δικαιοσύνη του γερμανού νομοδιδάσκαλου Μάουρερ και του εγγλέζου «ηθικοφιλόσοφου» Μάσσων (στην πορεία του χρόνου, και οι δυο τους αποδείχθηκαν βρομεροί ανθέλληνες). Τα γεγονότα απέδειξαν ότι η πραγματική αιτία της καθυστέρησης οφειλόταν στην προσπάθεια των βαυαρών να ανακαλύψουν ή επί το ακριβέστερο να δημιουργήσουν ψευδομάρτυρας, πότε φοβερίζοντας και άλλοτε λαδώνοντας, όπως παραδέχθηκε και ο πρεσβευτής της Πρωσίας στο Ναύπλιο, Λούτζι.

Ο Μάσσων ήταν ο πρώτος άνθρωπος που έβλεπε τον Κολοκοτρώνη (εκτός φυσικά από τους δεσμοφύλακες), ύστερα από τόσους μήνες που ήταν κλεισμένος στην φυλακή!

Μόλις κάθισε μαζί του άρχισε να παίζει την κωμωδία που είχε προμελετήσει. Ύστερα από τα τόσα τρομερά που παρουσιάστηκαν που τα δημιούργησαν οι βαυαροί και οι Έλληνες χαφιέδες τους, ο Κολοκοτρώνης αναρωτήθηκε ποια είναι αυτά τα φοβερά που ανακάλυψε η δοτή κυβέρνηση των βαυαρών! «Υπόσχομαι τιμίως» του είπε ο Μάσσων, «αν ομολογήσεις την αλήθεια, πως όχι μονάχα θα σε συγχωρέσει η κυβέρνησις αλλά θα σε στεφανώσει μ’ όσα αγαθά δε φαντάζεσαι».
 Όπως γράφει ο Φρανζής, «λαμπρότατα και στεφάνους εννοούσεν ο Μάσσων την προπαρασκευήν της λαιμητόμου (Γκιλοτίνα) υπό την οποίαν ήλπιζε να θέση τον Θοδωρή Κολοκοτρώνη, και άλλους».

Βλέποντας ο Μάσσων πως δεν είχε τίποτα να πετύχει από τον πεισματάρη Γέρο του Μοριά, έφυγε για να δει τί θα μπορούσε να ψαρέψει από τους άλλους φυλακισμένους, μεταξύ τους και ο Δημήτρης Πλαπούτας και άλλοι πολλοί.
 Ο Μάσσων δεν σταμάτησε ούτε στιγμή τις ανακρίσεις του, προσπαθώντας αδιάκοπα να ψάχνει για ψευδομάρτυρες κατηγορίας! Άμα λοιπόν άρχισε τις ανακρίσεις ο Μάσσων και «συνήλθε στο Ναύπλιο ένα μέρος ψευδομαρτύρων», με τα πολλά αποφασίστηκε να κριθούν ο Κολοκοτρώνης κι ο Πλαπούτας από το εγκληματικό δικαστήριο του Ναυπλίου, φροντίζοντας η σύνθεση του δικαστηρίου να ήταν ολότελα εχθρική στους κατηγορουμένους.
 Από τους δικαστές που απαρτίζανε το δικαστήριο η αντιβασιλεία λογάριαζε ως πιο φανατικούς εχθρούς των κατηγορουμένων τους Πολυζωίδη και Τερτσέτη! Τα γεγονότα απέδειξαν ότι έπεσαν πολύ έξω, αφού βασιλιάς γι΄ αυτούς τους τεράστιους δικαστές αναδείχτηκε η συνείδηση τους!!! Κολοκοτρώνης και Πλαπούτας νίκησαν τον τούρκο δυνάστη. Πολυζωίδης και Τερτσέτης νίκησαν την αδικία των ξένων που ήθελαν να μας κυβερνούν (όπως θέλουν και σήμερα) σαν δούλους ….

Με την έναρξη της δίκης Κολοκοτρώνης και Πλαπούτας ζητούν εξαίρεση των δικαστών Δημήτρη Βούλγαρη και Φωκά Φραγκούλη (ο άλλος ήταν ο Δημήτρης Σούτσος), επειδή πριν αρχίσει η δίκη και οι δύο τους εξέφρασαν γνώμη καταδικαστική! Τέσσερα ήταν τα «εγκλήματα» των Κολοκοτρώνη-Πλαπούτα, όπως διαβάζουμε στη σελ 166 στο βιβλίο του Δ, Φωτιάδη «Η Δίκη του Κολοκοτρώνη»: Γύρεψαν να «καταργήσουν το καθεστώς πολίτευμα του Έθνους», «παρεκίνησαν εις ληστείαν διαφόρους αρχιληστές» για να παραλύσουν τη βασική εξουσία και να ετοιμάσουν εμφύλιο πόλεμο, υπόγραψαν αναφορά σε ξένη δύναμη (τη Ρωσία) όπου μ’ αυτή γύρευαν την κατάργηση της αντιβασιλείας και ότι βοήθησαν τον κόντε Ρώμα στα σχέδια του να ζητήσουν οι Έλληνες από το βασιλιά της Βαυαρίας ν΄ ανακαλέσει τους δύο αντιβασιλείς δίνοντας στον τρίτο (Άρμανσπεργκ) όλη την εξουσία.

Επρόκειτο ασφαλώς για τεράστια ψέματα, αφού όπως είναι γνωστό ο Κολοκοτρώνης, ακόμα κι όταν στυγεροί εγκληματίες «αγωνιστές», δολοφόνησαν το 1824 τον γιο του Πάνο (εξαιρετικό πολεμιστή και μεγάλη ανιδιοτελής μορφή της επανάστασης), για το καλό της πατρίδας, δεν θέλησε να εκδικηθεί τους δολοφόνους του! 
Γιατί όπως χαρακτηριστικά έλεγε, δυο φορές βαφτίστηκε στη ζωή του: την μια με λάδι για να γίνει Χριστιανός και την άλλη με αίμα για τη λευτεριά της πατρίδας! Και για το καλό της πατρίδας θυσίαζε τα πάντα ο Κολοκοτρώνης!

Ο Γέρος του Μοριά, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα ζούσε απογοητευμένος λίγο έξω από το Ναύπλιο σε ένα ταπεινό σπιτάκι στην Πρόνοια, κοντά στην εκκλησιά του Άη Θεόδωρου που ο ίδιος έκτισε. 
Εδώ αποτραβήχτηκε ο μπροστάρης της απελευθέρωσης όταν ήρθαν οι Βαυαροί και κατάλαβε πως δεν τον γούσταραν, χωρίς να έχει καμία σχέση με όλα τα τραγικά που συνέβαιναν καθημερινά! «Ό,τι μπορούσα έκανα», γράφει στην σελίδα 196 των απομνημονευμάτων του που υπαγόρευσε στον Τερτσέτη. «Έκαμα το χρέος μου προς την πατρίδα και εγώ και όλη η φαμελιά μου. Είδα την πατρίδα μου ελεύθερη, είδα εκείνο οπού ποθούσα και εγώ και ο πατέρας μου και ο πάππος μου και όλη η γενεά μου, καθώς και όλοι οι Έλληνες. Απεφάσισα να πάω εις ένα περιβόλι, οπού είχα έξω από τ’ Ανάπλι. Επήγα, εκάθισα και απερνούσα τον καιρό μου καλλιεργώντας, και ευχαριστούμην να βλέπω να προοδεύουν τα μικρά φυτά οπού εφύτευα».

Οι Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και Δημήτριος Πλαπούτας καταδικάζονται τελικά εις θάνατον ως ένοχοι εσχάτης προδοσίας!
 Την απόφαση υπογράφουν οι Δ. Βούλγαρης, Κ. Σούτσος Και Φ. Φραγκούλης. Στα «πρακτικά» της δίκης δεν θα βρεις ποτέ την απόφαση. Στο τέλος της όμως θα βρεις δύο λευκά μέρη που άφησαν οι συντάχτες για να μπουν οι υπογραφές του Πολυζωίδη και του Τερτσέτη που με τη βία τους κάθισαν στις έδρες τους. «Τα λευκά αυτά μέρη του χαρτιού», γράφει ο Δ. Φωτιάδης, «είναι ίσαμε και σήμερα η μεγαλύτερη δόξα της δικαιοσύνης της πατρίδας μας».

Τελικά η θανατική ποινή με απόφαση του Όθωνα (που φοβήθηκε τη θύελλα των ταραχών και των εξεγέρσεων που θα ακολουθούσαν των εκτελέσεων – Την ίδια ανησυχία εξέφρασαν και οι πρόξενοι της Αγγλίας, Ρωσίας και Βαυαρίας, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και όχι γιατί αγαπούσαν την Ελλάδα), μετατράπηκε σε κάθειρξη 20 ετών. Όταν το άκουσε ο Κολοκοτρώνης είπε πάλιν τον ευτράπελο λόγο του: «θα τον γελάσω τον βασιλιά, δεν θα ζήσω τόσους χρόνους …». Την άλλη μέρα τους ανέβασαν στο Παλαμήδι. Εκεί όπου για ένδεκα μήνες έζησαν ένα πραγματικό κολαστήριο! Η δίκη και η καταδίκη των δύο από τους πιο γενναίους οπλαρχηγούς του ’21 θα αποτελεί, στους αιώνες των αιώνων, μια από τις μεγαλύτερες (αν όχι τη μεγαλύτερη) ντροπές της ελληνικής δικαιοσύνης.

Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού

a.avgoustis@hotmail.com

http://mignatiou.com/2016/09/i-megaliteri-ntropi-sta-chronia-ti-ellinikis-dikeosinis-itan-i-diki-tou-kolokotroni/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η μεγαλύτερη ντροπή στα χρόνια τη ελληνικής δικαιοσύνης."

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΟΤΑΝ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ!!

                                   Για το Αρχείο κάθε Έλληνα.! 

11 Ιανουαρίου 1828 ο Καποδίστριας απεβιβάσθη στην Αίγινα.

Ο Γ. Τερτσέτης στα « Απόλογα για τον Καποδίστρια » περιγράφει συνομιλία του Κυβερνήτη με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη: 

«Είναι καιροί πού πρέπει να φορούμε όλοι ζώνη δερματένια και να τρώμε ακρίδες και μέλι άγριο.

Είδα πολλά είς την ζωή μου, αλλά σαν το θέαμα όταν έφθασα εδώ εις την Αίγινα δεν είδα τί παρόμοιο ποτέ, και άλλος να μην το ιδή…

«Ζήτω ο κυβερνήτης ο σωτήρας μας, ο ελευθερωτής μας!»
εφώναζαν γυναίκες αναμαλλιάρες, άνδρες με λαβωματιές πολέμου, ορφανά
κατεβασμένα από τις σπηλιές.

Μαυροφορεμένες γυναίκες, γέροντες μου εζητούσαν να αναστήσω τους πεθαμένους τους, μανάδες μου έδειχναν εις το βυζί τα παιδιά τους και μου έλεγαν να τα ζήσω και ότι δεν τους απέμειναν παρά εκείνα κι εγώ και με δίκαιο μου εζητούσαν όλα αυτά, διότι εγώ ήλθα και σεις με προσκαλέσατε να οικοδομήσω, να θεμελιώσω κυβέρνησιν και κυβέρνησις και ως πρέπει ζει, ευτυχεί τους ζωντανούς, ανασταίνει και αποθαμένους διατί διορθώνει την ζημία του θανάτου και της αδικίας.

Δεν ζει ο άνθρωπος, ζει το έργο του, καρποφορεί, αν ο διοικητής είναι δίκαιος, αν το κράτος έχη συνείδησι, ευσπλαχνία, μέτρα σοφίας.

 
“…Ώς ψάρι εις το δίχτυ σπαράζει είς πολλούς κινδύνους ακόμη ή ελληνική ελευθερία.

Μου εδώσατε τους χαλινούς του κράτους.

Τίνος κράτους;

Μετρούμε είς τα δάκτυλα την επικράτειάν μας.

Τ’ Ανάπλι, την Αίγιναν, Πόρο, Ύδρα, Κόρινθο, Μέγαρα, Σαλαμίνα.

Ο Ιμπραΐμης κρατεί τα κάστρα και το μεσόγειο της Πελοποννήσου, ο Κιουτάγιας την Ρούμελη, πολλά νησιά βασανίζονται από αυτεξούσιο στρατό καί από πειρατείαν, τα δύο μεγάλα πολεμικά καράβια μας είναι αραγμένα ξαρμάτωτα εις τον Πόρο, η Αθήνα έφαγε πέρυσι τους ανδρειότερους των Ελλήνων.

Που το θησαυροφυλάκιον του έθνους;

Ακούω επουλήσατε και την δεκατία του φετεινού έτους πρίν σπαρθή ακόμα το γέννημα, ο τόπος είναι χέρσος, σπάνιοι οι κάτοικοι; σκόρπιοι είς τα βουνά και εις τα σπήλαια.

Το δημόσιο είναι πλακωμένο από δυο εκατομμύρια λίρες στερλίνες
χρέος, άλλα τόσα ζητούν οι στρατιωτικοί, η γη είναι υποθηκευμένη είς τους
Άγγλους δανειστάς, ανάγκη να την ελευθερώσωμε με την ίδια απόφασι ως την ελευθερώσαμε καί από τα άρματα του Κιουτάγια και του Αιγυπτίου. 

Δεν λυπούμαι, δεν απελπίζομαι, προτιμώ αυτό το σκήπτρο του πόνου καί των δακρύων παρά άλλο.

Ο θεός μου τάδωσε, το παίρνω, θέλει να με δοκιμάση.

Είμαι από τη φυλή σας, είς ένα μνήμα μαζί με σας θα θαφτώ, ό,τι έχω, ζωή, περιουσία, φιλίες είς την Ευρώπην, κεφάλαια γνώσεων αποκτημένα από τόσα θεάματα και ακροάματα συμβάντων του κόσμου είς τάς ημέρας μου, τα αφιερώνω είς την κοινήν πατρίδα… 

Κατεβαίνω πολεμιστής είς το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων πού είναι φυτευμένες είς ψυχές πολλών, τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένων πρακτικής ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών.  

Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση είς την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό, ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.” 

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΟΤΑΝ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ!!"

       

    ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΝΑΓΟΣ..

Στρατηγέ...μέσα σε 2 αιώνες μην θαρρείς ότι άλλαξαν πολλά από εκείνα που άφησες πίσω σου ...

Τότε η φλόγα της Πίστης σιγόκαιγε.....μέσα σε σκλαβωμένα στήθη..

Ο κλήρος συνέδραμε τα μέγιστα...4 αιώνες απόλυτου σκοταδισμού και πνευματικής πενίας..

Είμαστε μορφωμένοι οι Έλληνες εν έτει 2016 ....εν αντιθέσει με τους προγόνους μας....που παρόλη την ανάγκη τους.....για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...δεν παρέδωσαν ΧΡΙΣΤΟ και ΠΑΤΡΙΔΑ..έκαμαν ΑΓΩΝΑ...και τον κέρδισαν ..μια χούφτα Έλληνες ...υποταγμένοι στην ΙΔΕΑ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ...και όταν οι σισάνες σας έπαψαν να ρίχνουν στον εχθρό....άρχισε η αναμεταξύ μας αιώνια φαγωμάρα..για τα οφίτσια...

Οι άνθρωποι άλλαξαν ..τα οφίτσια όμως ΟΧΙ...η γλύκα της ΕΞΟΥΣΙΑΣ...αυτής καθ αυτής δεν έχει απουσιάσει στιγμή από τους θώκους....

Ένας Παπαφλέσσας θα μας ήταν αρκετός..ένας ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ...στρατηγέ..Μακρυγιάννη....και εσύ με τον Καραϊσκάκη...τον Διάκο...τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη...ένας ωσάν τον ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ ΚΑΛΟΜΕΡΗ-ΒΟΝΑΠΑΡΤΗ....θα μας ήταν αρκετός ΕΝΑΣ και ΕΛΛΗΝ....!!!...

Θυμήσου τι μας ένωνε και τι μας χώριζε....!!!....

Ευελπιστώ όμως...ότι κάπου εκεί ΕΞΩ...ετοιμάζεται αυτός ο ΑΛΛΟΣ....το καλό το ΔΕΚΑ...ξέρεις γιατί το πιστεύω ....ΓΙΑΤΙ από πάντα η πατρίδα....όσο και αν έπεφτε...από τα λάθη των αιρετών της...βρισκόταν λίγο προ του τέλους μας...ο ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ..και μαζί με τον λαό..συνοδοιπόρο....έβγαινε η πατρίδα ....νικήτρια....!!..

ΖΟΥΜΕ ΚΑΘΟΛΙΚΑ έναν οικονομικοκοινωνικό ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑ...που μας έχει κόψει τα φτερά και τις ΑΝΤΙΣΤAΣΕΙΣ...δεν ανθίσταται ουδείς..όλοι τρέχουν να καταβάλλουν ΕΝΦΙΑ...και φόρους.. ΟΛΟΙ.....΄ 

Μέρος του λαού πένηται...λιμοκτονεί...οι σωτήρες του..τρέχουν να σώσουν ...τον οιονδήποτε....άλλον ...που ήρθε ως ήρθε στην γη μας....και όχι εκείνον..

Φτύσιμο στα μούτρα μας...που θέλουμε και έχουμε την απαίτηση να βγούμε από αυτό το τέναγος όπου οι βαθρακοί συνοδεύουν με κλάματα ....τον δικό μας βουβό θρήνο...

ΔΕΝ ΚΙΝEIΤΑΙ ΟΥΔΕΙΣ στρατηγέ...

Αλήθεια τι θα μας έλεγες αν ήσουν εδώ μαζί μας;;;...

Εσύ ..ο Κολοκοτρώνης,ο Διάκος,ο Ανδρούτσος..ο δικός μου προπάππος ο Μπότσαρης, οι Τζαβελλαίοι....;;;;;......!!!!!!!

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

ΔΟΞΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΥΝ!!!!

Οι άνθρωποι θεωρούν την θρησκεία αναγκαία μόνον γιατί συνήθισαν σ'αυτή και χάνουν τον προσανατολισμό τους όταν η πρόοδος της γνώσης εκμηδενίζει την πίστη τους.

Η ηθική έχει φυσική προέλευση στηρίζεται είτε στη κοινωνική σύμβαση ή την ανάγκη και όχι στην θεία τάξη.

Η φύση είναι αδιάφορη απέναντι στο καλό και το κακό στην αρετή και την κακία ενώ ο ήλιος φωτίζει αδιάκριτα τους πονηρούς και τους αγίους.

Εάν η φύση μπορεί να έχει ηθική επίδραση η συμβολή της θα συνίσταται στην υπεροχή της ανηθικότητας.

Δεν είναι αναγκαίο να περιορίσουμε το ένστικτο και το πάθος γιατί τα εμπνέει στον άνθρωπο η φύση.

Η αρετή είναι σφάλμα ο σκοπός της ζωής είναι να ζεις και η μόνη σοφία είναι η ευτυχία.

Είναι καθαρή παραφροσύνη να υποθέσουμε ότι κάποιος άλλος εκτός από εμάς τους ίδιους μπορεί να μας δώσει την ευτυχία ή να μας κάνει δυστυχισμένους.

Δηλαδή η ευτυχία και η δυστυχία είναι πάντοτε το αποτέλεσμα της δικής μας συμπεριφοράς και ο καρπός των επιθυμιών μας.

Στο κράμα τάξης και σύγχυσης καλού και κακού δεν μπορούμε να διαπιστώσουμε καμιά σταθερή αρχή κανένα διαρκή κέντρο πραγματικότητας.

Εδώ μέσα βλέπουμε την αδιάκοπη άμπωτη και πλημμυρίδα της ζωής στην οποία η μόνη σκοπιμότητα μεταφυσικής τάξης είναι η αλλαγή!!!

Η ζωή είναι αλλαγή ένα αδιάφορο γίγνεσθαι και θανάτου.

Η ψυχή είναι μύθος που χάρη ευκολίας της αδύνατης διάνοιας μας τον τοποθετούμε πίσω από το κύμα των καταστάσεων της συνείδησης.

Όλες μας λοιπόν οι κρίσεις είναι περιορισμένες και συμβατικές και μόνον οι <<ΛΥΤΡΩΤΕΣ>> που εμφανίζονται κατά καιρούς μπορούσαν να συλλάβουν την απόλυτη αλήθεια.

Δεν είναι αναγκαίο να υποθέσουμε την ύπαρξη ενός δημιουργού ή μιας πρώτης αιτίας.

Είναι λογικότερο να πιστέψουμε ότι το σύμπαν υπήρχε από την αιωνιότητα και ότι οι μεταβολές που υφίσταται οφείλονται στις εσωτερικές και συμφυείς δυνάμεις της ίδιας της φύσης και όχι στην επέμβαση κάποιας θεότητας.

Η ύπαρξη ενός πραγματικού δημιουργού δεν θα μπορούσε ποτέ να αποδειχτεί από την ανθρώπινη λογική γιατί κάθε τι που υπάρχει πρέπει να είναι είτε ελεύθερο ή εξαρτημένο και ο θεός δεν μπορεί να είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Εάν ο θεός είναι τέλειος δεν θα είχε ανάγκη να δημιουργήσει ένα σύμπαν.

Εάν είναι ατελής τότε δεν είναι θεός.

Η δημιουργία δεν κινείται προς ένα τελικό σκοπό δεν υπάρχει πρόοδος το μόνο που υπάρχει είναι η αέναος επανάληψη.

Τέλος στην πραγματικότητα ένα άτομο δεν είναι το άτομο αλλά ένας κρίκος στην αλυσίδα της ζωής μια σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Καλή ενατένιση σε όλους σας!!!

Έγραψε ο : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ

Τα παρατσούκλια των κατοίκων κάθε Ελληνικης πόλης------
Δεν ξέρω αν έχει τύχει ποτέ να τ’ ακούσετε αλλά οι άνθρωποι που ζουν σε κάθε πόλη δεν ονομάζονται μόνο από την πόλη (π.χ. Θεσσαλονίκη – Θεσσαλονικιός) αλλά έχουν και κάποιες ειδικές ονομασίες ανα πόλη οι οποίες έχουν βγει για διαφορετικό λόγο σε κάθε μία.
 Ορίστε λοιπόν μερικές απ’ τις πόλεις. Για όποιες άλλες ξέρετε που δεν υπάρχουν, ή ξέρετε κάτι παραπάνω που δεν υπάρχει εδώ αφήστε σχόλιο.
+ Θεσσαλονίκη – Καρντασια:
Καρντασι είναι ο αδερφός στα τουρκικά. Παλιά επεφτε πολυ κοροϊδεμα από τους Αθηναίους επί του θέματος.
Σαλονίκη δε, γνωστή και ως Καρντασούπολη!
+ Έβρος (κυρίως Κομοτηνή) – Γκάτζοι ή Γκάτζολοι:
Στο Σουφλί του νομού Έβρου παλαιότερα υπήρχαν πολλά γαϊδούρια, τα οποία.... τα έλεγαν αλλιώς και γκάτζους. Έτσι οι φαντάροι έβγαλαν κοροϊδευτικά την περιοχή Γκατζολία και έμεινε να φωνάζουν τους κατοίκους Γκάτζολους. Η ιστορική αμαξοστοιχία 604 ΕΒΡΟΣ ΕΞΠΡΕΣ καλείται και Γκάτζος Εξπρές.
+ Πτολεμαΐδα – Καϊλαριώτες:
Αυτό συμβαίνει γιατί η πτολεμαϊδα λέγεται αλλιώς και Καϊλάρια. Επίσης λέγεται και λασποχώρι γιατί παλιά ήταν χωριό όλο λάσπες όταν έβρεχε.
+ Κοζάνη – Σούρδοι:
Λέγονται έτσι διότι προσποιούνταν ότι δεν άκουσαν κάτι – κοινώς ποιούσαν την νήσσαν – όταν φυσικά δεν τους συνέφερε. Και ενώ οι μεν υπόλοιποι Έλληνες τους δέχτηκαν με αυτήν τους τη νοοτροποία, οι δε Εβραίοι δεν κατάφεραν να στεργιώσουν ούτε στιγμή στην περιοχή. Στα βλάχικα σούρδος σημαίνει κουφός / βλάκας.
+ Κέρκυρα – Παγανέλια ή Φρανκολαντσέρηδες:
Αυτοί ονομάστηκαν έτσι γιατί παγανέλι στην κερκυραϊκή διάλεκτο σημαίνει περιστέρι και η Κέρκυρα (κυρίως οι πλατείες αλλα γενικά όλη η πολη της) είναι γεμάτη περιστέρια. Το φρανκολαντσέρηδες δεν ξέρουμε από που βγαίνει.
+ Ιωάννινα – Παγουράδες:
Λέγονται έτσι γιατί παλιά λέγανε ότι στην λίμνη στα γιάννενα καθρεπτίζοταν το φεγγάρι και οι γιαννιότες έτρεχαν με τα παγούρια για να μαζέψουν και καλά το μαγικό νερό!
 + Λάρισα – Πλατυποδαράδες ή Πλατύποδες ή Τυρόγαλα:
Αυτοί λέγονται έτσι λόγω του κάμπου που είναι επίπεδος και δεν βοηθάει στο σχηματισμό καμάρας στο πόδι. Το τυρόγαλα βγαίνει απ’ το τοπικό προϊόν.
+ Βόλος – Αυστριακοί:
Kυκλοφορούν διάφορες εκδοχές:
* Διότι οι Βολιώτες είναι τσιγκούνηδες – σαν τους Αυστριακούς
* Διότι είναι ψυχροί άνθρωποι – σαν τους Αυστριακούς
* Διότι είναι μοχθηροί – επί Τουρκοκρατίας, οι Αυστριακοί είχαν χειρότερη φήμη κι απ’ τους Τούρκους.
* Διότι στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μπήκε στον Παγασητικό ένα Αυστριακό πολεμικό, αν και εχθρικό, οι Βολιώτες το υποδέχθηκαν με μπάντες και αυστριακές σημαίες.
Αυτά τα λένε οι Λαρισαίοι. Οι εξηγήσεις που δίνουν οι ίδιοι οι Βολιώτες είναι:
* Επί Τουρκοκρατίας, η πόλη είχε διάφορα εμπορικά προνόμια ένα από τα οποία ήταν και η ύπαρξη Αυστριακού προξενείου και η δυνατότητα που είχαν οι Βολιώτες να εμπορεύονται υπό Αυστριακή προστασία.
* Μετά το 1881, που ο Βόλος ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος, η νέα διοίκηση φορολόγησε βαριά την Θεσσαλία. Μπήκε ένας ιδιότυπος νέος κεφαλικός φόρος σε όλους τους «Έλληνες το γένος» (κατά κύριο λόγο εμπόρους), κάτι το οποίο οδήγησε στους μαγαζάτορες να βάλουν ξένες, Αυστριακές σημαίες στα μαγαζιά τους για να αποφύγουν να φορολογηθούν.
Και υπάρχει και η εκδοχή της Φρικηπαίδειας.
* Ο Βόλος είναι μία πόλη στην κεντρική Ελλάδα. Γνωστή αυστριακή αποικία που εξελίχθηκε σε αποικία των ΕΛ, μετά την εκδίωξή τους από την αφιλόξενη προσωρινή τους κατοικία, την γνωστή υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας.
(Πηγή: http://www.slang.gr/lemma/show/Austriakoi_5697:Αυστριακοί)
+ Άρτα – Νερατζοκώλιδες:
Λόγω του ότι στην Άρτα έχουν πολλά νεράτζια και μεγάλους κώλους άρα έχουν κώλους σαν νεράτζια…
+ Πρέβεζα – Σαρδέλες:
Διότι λέγεται ότι βάζουν τις σαρδέλες στο κλουβί.
+ Αθήνα – Γκάγκαροι:
Γκάγκαρο ήταν το βαρύ ξύλο που ήταν κρεμασμένο με σκοινί πίσω από τις αυλόπορτες, τις οποίες έκλεινε με το βάρος του. {gaga στα τούρκικα το ράμφος – Lady gaga that can’t be good for you )
Γκάγκαρος λεγόταν επί τουρκοκρατίας ο Αθηναίος της ανώτερης κοινωνικής τάξης, ο οποίος στην πόρτα του είχε γκάγκαρο…
Σημαίνει σήμερα ο γνήσιος Αθηναίος.
+ Φλώρινα – Απόγονοι της Γιουργίας:
Γιατί η γιούργα ήταν η Γεωργία στα Φλωρινιώτικα. Ήταν η μεγαλύτερη που**να της Φλώρινας… Απ’ τις μεγαλύτερες βρισιές για τους Φλωρινιώτες.
+ Πόντος – Ντουντούμια / Τουρκούλια:
Δυστυχώς δεν εχω ιδέα από που βγαίνει αυτό.
+ Λέσβος – Γκαζμάδες:
Τη Μυτιλήνη τη λένε Γκασμαδία ή Κασμαδία οι φαντάροι που υπηρετούν εκεί, επειδή η στρατιωτική ζωή εκεί έχει πολύ σκάψιμο, σκάβουν ορύγματα. Επίσης υπάρχει και ο παλιός μύθος που λέει ότι (σύμφωνα με την στόμα-στόμα παράδοση των φαντάρων) όταν ήταν να φτιαχτεί το αεροδρόμιο της Μυτιλήνης, όλοι οι κάτοικοι πήγαν να συνδράμουν κρατώντας από έναν κασμά (και κανένας δεν κρατούσε φτυάρι ή σκαπέτι).
+ Καστοριά – Τσιρουνιάιδες:
Δυστυχώς δεν εχω ιδέα από που βγαίνει αυτό.
+ Σέρρες – Ακανέδες:
Λόγω του ότι στη πόλη των Σερρών φτιάχνονται ακανέδες (ένα είδος γλυκού σαν λουκούμι)…
+ Πάτρα – Μινάραδες:
Λίγο υποτιμητική λέξη για τους Πατρινούς που σημαίνει μαλάκας αλλά σε πιο light εκδοχή.
+ Ηράκλειο – Σουμπερίτες ή Καστρινούς:
Σουμπερίτες διότι στην κατοχή ο Σούμπερ είχε την έδρα του στο Hράκλειο και Καστρινούς επειδή το Ηράκλειο ονομαζόταν και Κάστρο.
+ Αγρίνιο – Βλάχοι:
Έτσι τους αποκαλούν οι μεσολογγίτες, οι οποίοι θεωρούν τον εαυτό τους πολύ διακεκριμένο.
+ Ναύπλιο – Κωλοπλένηδες:
Οι Aργίτες τους αποκαλούν έτσι διότι πλένονταν στις τούρκικες τουαλέτες.
+ Άργος – Πρασάδες:
Ως αντίποινα οι Aναπλιώτες τους έβγαλαν έτσι διότι έτρωγαν το πράσο με το οποίο χτυπούσαν το γαϊδούρι τους.
+ Καβάλα – Ψαροκασέλες:
Έτσι τους αποκαλούν οι Ξανθιώτες.
+ Αρκαδία – Σκορδάς ή Αβγοζύγης:
Σκορδάς λόγω των τοπικών προϊόντων και αβγοζύγης γιατί πρώτοι οι αρκάδες πουλούσαν αυγά βάσει του μεγέθους τους – των αυγών -.
+ Καλαμάτα – Σωματέμπορες:
Δυστυχώς δεν εχω ιδέα από που βγαίνει αυτό.
+ Κόρινθος – Λαΐδες:
Γιατί Λαΐδα ήταν μια εταίρα της αρχαιότητας από την Κόρινθο.
+ Κρήτη – Πέτσακες ή Σβούρους:
Μάλλον από Ρέθυμνο, Ηράκλειο. Ο ορεσίβιος ή χωρικός που κατεβαίνει στην πόλη με ιμπεριαλιστικές διαθέσεις ως προς γυναίκες, μπάρια κλπ. με τα γνωστά αξεσουάρ (4χ4, μαύρο πουκάμισο κλπ κλπ). Τείνει να αντικαταστήσει και στα Χανιά το «κούργιαλος». Σβούροι είναι οι κάγκουρες στην τοπική διάλεκτο.
+ Κως – Μπόχαλοι:
Γιατί στην τοπική διάλεκτο το μπουκάλι το λένε μποχάλι.
+ Ρόδος – Τσαμπίκοι:
Λόγω τοπικού ονόματος.
+ Τρίκαλα – Κασέρια ή Σακαφλιάδες:
Κασέρια λόγω τοπικού τυριού και Σακαφλιάδες λόγω του Σακαφλιά, ο οποίος έζησε την εποχή του Μεσοπολέμου, λίγο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και ήταν ο Δον Ζουάν της εποχής. Ήταν ένας ωραίος άντρας που είχε αναστατώσει την τρικαλινή κοινωνία με τα καμώματα του, ώσπου κάποιοι του στήσανε καρτέρι στα στενά σοκάκια του Βαρουσίου και τον μαχαιρώσανε (εξού και το γνωστό στιχάκι “Στα τρίκαλα στα δυό στενά σκοτώσανε τον σακαφλιά”). Το σακαφλιάς κατά λέξη σημαίνει ο φίλος της σάρκας.
Πηγή : http://salonicasunitedbitches.wordpress.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ"

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Η μια στις τέσσερις Αγγλικές λέξεις είναι Ελληνική!


Έρευνα του συγγραφέα Αριστείδη Κωνσταντινίδη αποδεικνύει το μέγεθος του δανεισμού λέξεων από την ελληνική γλώσσα.
Εκατόν πενήντα και πλέον, χιλιάδες (150.000) ελληνικές λέξεις, περιέχει η αγγλική γλώσσα και η διεθνής επιστημονική ορολογία.
Η μια στις τέσσερις αγγλικές λέξεις είναι ελληνική.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε η μοναδική εργασία του συγγραφέα από τη Θεσσαλονίκη κ. Αριστείδη Κωνσταντινίδη, που κράτησε 28 χρόνια και ανακοινώθηκε πριν λίγες μέρες, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου Αθηνών, αφήνοντας άναυδους επιστήμονες και ακροατήριο.
Το λεξικογραφικό ενδιαφέρον, είναι τέτοιο, που αποδεικνύει ότι η ελληνική γλώσσα, είναι η γλώσσα των επιστημών και της λόγιας έκφρασης, στην ..
αγγλική γλώσσα.
Μέχρι το 1991 όπως τόνισε ο κος Κωνσταντινίδης υπήρχαν δύο μόνο εργασίες για την επίδραση της ελληνικής γλώσσας στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο. Η μια για τη γαλλική γλώσσα με 1250 ελληνικές ρίζες, και η άλλη για τη γερμανική με 1450 λέξεις, πράγμα φτωχό για τον πλούτο της ελληνικής. Σήμερα, η αγγλική γλώσσα έχει λέξεις από τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Ηρόδοτο, τον Ιπποκράτη, το Θουκυδίδη, το Γαληνό.
Η επίδραση που έχει ασκήσει η ελληνική γλώσσα στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο και ιδιαίτερα στην αγγλική είναι εν μέρει γνωστή, αλλά όχι συστηματικά καταγεγραμμένη και τεκμηριωμένη. Οι δύο εργασίες που υπήρχαν η μια για τη γαλλική και η άλλη για τη γερμανική περιελάμβαναν περί τις 1500 ρίζες-λέξεις που όχι μόνο δεν έδιναν μια ολοκληρωμένη εικόνα της επίδρασης, αλλά αντίθετα, δημιουργούσαν παραπλανητική εικόνα, σε βάρος της ελληνικής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ"

1944 Η ανατίναξη του Ισθμού Κορίνθου από τους Γερμανούς

ΒΙΝΤΕΟ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "1944 Η ανατίναξη του Ισθμού Κορίνθου από τους Γερμανούς"