Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΟΥ ΓΝΩΜΙΚΑ

Αρχαία Γνωμικά  ---
Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς. Και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελευθέρους.


άρεσε σε 8
Άνδρες πόλις και ού τείχη, ουδέ νήες ανδρών κεναί.
μτφρ: η πόλη [και η δύναμή της] είναι οι άντρες και όχι τα τείχη ούτε τα άδεια πλοία

άρεσε σε 7
Τα περί τας μάχας εκβαίνοντα παράλογα.

Πολύβιος, 203-120 π.Χ., Αρχαίος ιστορικός

Μέγα το της θαλάσσης κράτος.

(Είναι και στο θυρεό του Πολεμικού Ναυτικού)
άρεσε σε 5
Πόλεμος γαρ σχολείον αρετής εστί


άρεσε σε 5
Δια την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται.
μτφρ: όλοι οι πόλεμοι γίνονται για την απόκτηση υλικών αγαθών

άρεσε σε 14
Ειρήνη ανά γην κουροτρόφος.
μτφρ: η ειρήνη τρέφει γιους στον κόσμο

Πόλεμος ένδοξος, ειρήνης αισχράς αιρετώτερος.


άρεσε σε 4
Έστιν ο πόλεμος ουχ όπλων το πλέον, αλλά δαπάνης.
απόδοση: το πλεονέκτημα στον πόλεμο δεν το δίνουν τα όπλα αλλά τα χρήματα που δαπανώνται

άρεσε σε 3
Ποθεινόν εστι υγίεια νοσούσι καί πολεμουμένοις ειρήνη.
μτφρ: Λαχταρούν την υγεία αυτοί που είναι άρρωστοι, και αυτοί που πολεμούν την ειρήνη.

άρεσε σε 1
Επιγράμματα
Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν.


Λατινικά Ρητά
Inter arma silent leges
μτφρ: ανάμεσα στα όπλα (δηλ. στον πόλεμο) οι νόμοι σιγούν

άρεσε σε 1
Ultima ratio regum.
μτφρ: το υπέρτατο επιχείρημα των βασιλέων
χαραγμένο στα κανόνια του Μ. Φρειδερίκου της Πρωσίας

Si vis pacem para bellum
μτφρ: αν θες ειρήνη να ετοιμάζεσαι για πόλεμο

Dulce bellum inexpertis
μτφρ: γλυκύς φαίνεται ο πόλεμος σ’ αυτούς που δεν έχουν πείρα (από πόλεμο)
πρόκειται για μετάφραση στίχου του Πίνδαρου
Cedant arma togae.
μτφρ: ας υποκύψουν τα άρματα [οι στρατιωτικοί] στην τήβεννο [στην πολιτική εξουσία]

Ιστορικές φράσεις
Μην ανοίξετε πυρ πριν δείτε το ασπράδι των ματιών τους.

(στη μάχη του Bunker Hill [1775]. Επαναλήφθηκε από τον Andrew Jackson στη μάχη της Ν.Ορλεάνης)
Η Γαλλία έχασε μια μάχη αλλά η Γαλλία δεν έχασε τον πόλεμο!

(Σε ραδιοφωνικό μήνυμα μετά την ήττα της Γαλλίας το 1940 στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο)
Alors, c’ est la guerre!
μτφρ: Ώστε λοιπόν, πόλεμος!
(Η απάντησή του στον ιταλό πρεσβευτή. Η πραγματική διατύπωση του ΟΧΙ)
άρεσε σε 4
Ποτέ τόσο λίγοι δεν έκαναν τόσα πολλά για τόσους πολλούς.

(Δήλωση του μετά τη νίκη στη "Μάχη της Αγγλίας", την απόκρουση των επιθέσεων της Λουφτβάφε, το 1940)
άρεσε σε 2
Αφορισμοί
Η τρομοκρατία είναι ο πόλεμος των φτωχών και ο πόλεμος είναι η τρομοκρατία των πλούσιων.


άρεσε σε 4
Ο σκοπός του πολέμου δεν είναι να πεθάνεις για την πατρίδα σου, αλλά να κάνεις το άλλο καθίκι να πεθάνει για τη δική του.


άρεσε σε 1
Ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευθούμε στους στρατιωτικούς.


Οι στρατιώτες είναι η τροφή των κανονιών.


άρεσε σε 1
Και η πιο μικρή γνώση της ιστορίας δείχνει, ότι οι ισχυρές δημοκρατίες ήταν τα πιο πολεμοχαρή και αδίστακτα έθνη.


άρεσε σε 1
Πριν από την τηλεόραση, δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Μετά την τηλεόραση, κανένας.

Διαφήμιση του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου ABC

Ο πόλεμος είναι η σύγκρουση μεταξύ δύο κλεφτών, που είναι πολύ δειλοί για να καβγαδίσουν μόνοι τους.


Πόλεμος όλων εναντίον όλων
bellum omnium contra omnes
(φράση για να περιγράψει αυτό που συμβαίνει στη φύση)
άρεσε σε 2
Ο πόλεμος είναι όπως η αγάπη: πάντα βρίσκει έναν τρόπο.


άρεσε σε 2
Τον πόλεμο δεν πρέπει ούτε να τον φοβόμαστε ούτε να τον προκαλούμε.


Οι πόλεμοι συνήθως αρχίζουν δέκα χρόνια πριν πέσει ο πρώτος πυροβολισμός.

K. K. V. Casey

άρεσε σε 1
Σε όλους τους πολέμους, από τον Τρωικό μέχρι σήμερα, το κυριότερο κίνητρο υπήρξε η κλοπή, η αρπαγή, η λεηλασία.


άρεσε σε 3
Είτε ο πόλεμος είναι άχρηστος πια είτε ο άνθρωπος.


άρεσε σε 1
Ο πόλεμος είναι μια σειρά από καταστροφές που έχουν σαν αποτέλεσμα μια νίκη.


άρεσε σε 2
Δεν μπορεί να κάνεις αυτού του είδους τον πόλεμο. Δεν υπάρχουν αρκετές μπουλντόζες για να ξύσουν τα πτώματα από τους δρόμους.

(σχετικά με το ενδεχόμενο πυρηνικού πολέμου)
Κάθε πόλεμος, όταν πλησιάζει, παρουσιάζεται σαν μια αναπόφευκτη πράξη αυτοάμυνας απέναντι σε ένα μανιακό δολοφόνο.


Μόνο ένα νοσοκομείο δείχνει τι είναι ο πόλεμος.


Η εθνική βιομηχανία της Πρωσίας είναι ο πόλεμος.


Οι πόλεμοι συνήθως έχουν σαν αποτέλεσμα την επιτάχυνση της διαδικασίας της ιστορίας.

Pieter Geyl, 1887-1966, Ολλανδός ιστορικός

Δεν υπάρχουν πενήντα τρόποι για να κάνουμε πόλεμο. Υπάρχει μόνο ένας: ο βρώμικος.


Όταν οι πλούσιοι κάνουν πόλεμο, είναι οι φτωχοί που πεθαίνουν.


άρεσε σε 4
Κανείς δεν πρέπει να αρχίζει έναν πόλεμο αν δεν έχει ξεκαθαρίσει τους στόχους του: τι επιδιώκει με τον πόλεμο, πώς θα τον διεξάγει και τι θα κάνει αν τον κερδίσει. Κυρίως, δεν πρέπει να ξεκινήσει έναν πόλεμο αν δεν είναι βέβαιος ότι θα τον κερδίσει.


Δεν υπάρχει μέση οδός στον πόλεμο.


άρεσε σε 3
Ο πιο σίγουρος τρόπος να τελειώσεις έναν πόλεμο είναι να ηττηθείς.


άρεσε σε 1
Υπάρχουν δίκαιοι πόλεμοι. Δεν υπάρχουν δίκαιοι στρατοί.


Δεν πρέπει ποτέ να αφήνει κανείς να συνεχίζεται μια ανωμαλία για να αποφύγει έναν πόλεμο, γιατί δεν τον αποφεύγει, αλλά μόνο αλλάζουν οι συνθήκες προς όφελος των αντιπάλων του.


άρεσε σε 3
Πώς μπορείς να κάνεις πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, όταν ο ίδιος ο πόλεμος είναι τρομοκρατία;


Ο πόλεμος είναι η μόνη υγιεινή του κόσμου.


άρεσε σε 1
Αυτό που είναι αποτρόπαιο στον πόλεμο είναι ότι στερεί από τον άνθρωπο το δικό του προσωπικό αγώνα.


Στον πόλεμο, τα τρία τέταρτα έχουν να κάνουν με το χαρακτήρα και τις προσωπικές σχέσεις. Η ισορροπία δυνάμεων και εφοδίων μετράνε μόνο για το υπόλοιπο ένα τέταρτο.


άρεσε σε 1
Όλοι οι θεοί είναι νεκροί, εκτός από το θεό του πολέμου.


άρεσε σε 3
Μόνο οι νεκροί έχουν δει το τέλος του πολέμου.

(Φράση που έγινε δημοφιλής στην Αμερική, όταν τη χρησιμοποίησε ο στρατηγός McArthur. Αποδίδεται λανθασμένα και στον Πλάτωνα)
Είτε η ανθρωπότητα θα τελειώσει τους πολέμους είτε οι πόλεμοι θα αποτελειώσουν την ανθρωπότητα.


άρεσε σε 2
Πριν τον πόλεμο, η στρατιωτική επιστήμη μοιάζει με πραγματική επιστήμη, σαν την αστρονομία. Μετά τον πόλεμο μοιάζει περισσότερο με αστρολογία.


Ο πόλεμος δεν διευθετεί τίποτα.


Μια αυτοκρατορία που δημιουργήθηκε με πόλεμο, πρέπει να διατηρηθεί με πόλεμο.


άρεσε σε 1
Η ηρωική ποίηση γοητεύει αυτούς που δεν πάνε στον πόλεμο, και ακόμα περισσότερο αυτούς που ο πόλεμος τους κάνει τρομακτικά πλούσιους.


άρεσε σε 1
Μετά από κάθε πόλεμο κάποιος πρέπει να αναλάβει το συγύρισμα.


άρεσε σε 1
Η βία και η απάτη είναι, στον πόλεμο, οι δύο βασικές αρετές.


άρεσε σε 2
Όλος ο πόλεμος βασίζεται στην παραπλάνηση.


άρεσε σε 1
Ο πόλεμος εναντίον μια ξένης χώρας συμβαίνει μόνο όταν οι τάξεις με το χρήμα εκτιμούν ότι θα βγάλουν κέρδος από αυτόν.


άρεσε σε 1
Στον πόλεμο, οι πιο σύγχρονες λεπτότητες της επιστήμης είναι συνδεδεμένες με τις σκληρότητες της λίθινης εποχής.


άρεσε σε 2
Η πρώτη απώλεια όταν έρχεται ο πόλεμος είναι η αλήθεια.


άρεσε σε 1
Μ’ αρέσει ο πόλεμος, οι ευθύνες, η έξαψη. Η ειρήνη θα είναι κόλαση για μένα.


άρεσε σε 2
Πόλεμος είναι όταν αλληλοσκοτώνονται άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, επειδή κάποιοι άλλοι, που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν.


άρεσε σε 2
Δεν υπάρχει δόξα στον πόλεμο που να αξίζει το αίμα που κοστίζει.


άρεσε σε 3
Ο προληπτικός πόλεμος είναι σαν να αυτοκτονείς επειδή φοβάσαι το θάνατο.


άρεσε σε 1
Ο κόσμος είναι αρκετά γεμάτος με πληγές και ατυχίες, και χωρίς τον πόλεμο να τις πολλαπλασιάζει.


Χρειάζονται 15000 απώλειες για να εκπαιδευτεί ένας αρχιστράτηγος.


άρεσε σε 1
Απαγορεύεται να σκοτώνεις. Γι’ αυτό, όλοι οι δολοφόνοι τιμωρούνται, εκτός αν σκοτώνουν σε μεγάλους αριθμούς και υπό τον ήχο σαλπίγγων.


άρεσε σε 2
Οι ηγέτες που θέλουν να ξεκινήσουν έναν πόλεμο ξέρουν πολύ καλά ότι πρώτα πρέπει να παρουσιάσουν ή να επινοήσουν ένα πρώτο θύμα.


Η υποχρεωτική στρατολόγηση είναι λευκοί που στέλνουν μαύρους να πολεμήσουν κίτρινους για να προστατέψουν την πατρίδα που έκλεψαν από τους κόκκινους.

Gerome Gragni & James Rado, από το μιούζικαλ Hair
(αναφέρεται στο Βιετνάμ)
Ο πόλεμος δεν είναι περιπέτεια. Είναι αρρώστεια. Είναι σαν τον τύφο.


Όλη η πολεμική προπαγάνδα, οι κραυγές και τα ψέματα και το μίσος, έρχονται, όλα ανεξαιρέτως, από ανθρώπους που δεν πολεμούν.


Βρίσκω τον πόλεμο αποκρουστικό αλλά αυτοί που τον εγκωμιάζουν χωρίς να συμμετέχουν σ’ αυτόν, είναι ακόμα περισσότερο.


Ο πόλεμος ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις και την ενεργητικότητα του ανθρώπου προσδίδοντας αίσθηση ανωτερότητας σε όσους έχουν το κουράγιο να τον ξεκινήσουν.


Αυτοί που στον πόλεμο επιδιώκουν με κάθε τρόπο να σώσουν τη ζωή τους, αυτοί πεθαίνουν συνήθως άνανδρα και άδοξα.


άρεσε σε 1
Είμαι βέβαιος πως αν οι μητέρες από διάφορα έθνη μπορούσαν να βρεθούν όλες μαζί, δεν θα υπήρχαν πια πόλεμοι.


Ο πόλεμος δεν είναι τόσο επαχθής όσο η υποδούλωση.


Ο πόλεμος είναι η επαγγελματική απασχόληση των βασιλιάδων.


Ένας πόλεμος, ακόμα και ο πιο θριαμβευτικός, είναι εθνική συμφορά.


άρεσε σε 1
Ο πόλεμος αρχίζει όταν θέλεις, αλλά δεν τελειώνει όταν θέλεις.


άρεσε σε 2
Ένας μεγάλος πόλεμος αφήνει μια χώρα με τρεις στρατούς: ένα στρατό αναπήρων, ένα στρατό πενθούντων και ένα στρατό κλεφτών

Ανώνυμος Γερμανός

άρεσε σε 1
Τα πάντα στον πόλεμο είναι πολύ απλά, αλλά και το πιο απλό είναι πολύ δύσκολο.


Οι στρατηγοί των εμφυλίων πολέμων δεν θεωρούνται από κανέναν ήρωες.

Ανώνυμος

Οι στρατιωτικοί δεν ξεκινούν τους πολέμους. Οι πολιτικοί ξεκινούν τους πολέμους.


άρεσε σε 1
Ένας ηγέτης που δεν διστάζει πριν στείλει το έθνος του στη μάχη, δεν είναι κατάλληλος για ηγέτης.


Η τραγωδία του πολέμου είναι ότι χρησιμοποιεί ό,τι καλύτερο στον άνθρωπο για να βγάλει ό,τι χειρότερο στον άνθρωπο.


Το κακό για την εκπαίδευση των παιδιών είναι ότι οι αναμνήσεις των πολέμων γράφονται από αυτούς που δεν σκοτώθηκαν στον πόλεμο.


άρεσε σε 4
Όλοι οι πόλεμοι είναι εμφύλιοι πόλεμοι, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι αδέρφια.


άρεσε σε 1
Όταν ο κόσμος ζει σύμφωνα με τους ηθικούς νόμους και το Θεό, τα άλογα οργώνουν τα χωράφια. Όταν ξεφεύγει, το ιππικό παρατάσσεται στις πεδιάδες.


άρεσε σε 2
Ο Κρατισμός χρειάζεται τον πόλεμο. Μια ελεύθερη χώρα, όχι. Ο Κρατισμός επιβιώνει με τη λεηλασία. Μια ελεύθερη χώρα επιβιώνει με την παραγωγή.


Ο πόλεμος! Αυτό το τρελό παιχνίδι που τόσο αρέσει στον κόσμο να παίζει!


Ο πόλεμος είναι η πιο μαύρη αχρειότητα για την οποία η ανθρώπινη φύση είναι ικανή.


Ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι τραγωδία. Η εξόντωση εκατομμυρίων είναι στατιστική.


άρεσε σε 6
Δεν υπάρχει τίποτε που να έχει πετύχει ποτέ ο πόλεμος, που δεν θα μπορούσαμε να είχαμε πετύχει χωρίς αυτόν.


Μένει κανείς με τη φρικτή αίσθηση ότι ο πόλεμος δεν λύνει τίποτα, ότι το να κερδίσεις τον πόλεμο είναι το ίδιο καταστροφικό με το να τον χάσεις.


Στον πόλεμο, δεν υπάρχει υποκατάστατο για τη νίκη.


Το βασικό στον αιφνιδιασμό είναι η αστραπιαία ταχύτητα με μυστικότητα.


Υπάρχει κάτι πιο ανήθικο από τον πόλεμο;


Πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα.


άρεσε σε 1
Η πολιτική είναι αναίμακτος πόλεμος. Ο πόλεμος είναι αιματοβαμμένη πολιτική.


άρεσε σε 2
Υπήρξε υπερβολικά συχνά, υπερβολικά εύκολο για κυβερνήτες και κυβερνήσεις να παρασύρουν τους ανθρώπους σε πόλεμο.


Η οικονομική ευημερία από τον πόλεμο είναι σαν την ευημερία που φέρνει ένας σεισμός ή ένας λιμός.


Ο Θεός δεν παίρνει το μέρος των μεγάλων στρατευμάτων αλλά αυτών που πυροβολούν καλύτερα.


Ο πόλεμος διατηρεί την ηθική υγεία των λαών.


Ο πόλεμος δεν μπορεί να φέρει πραγματικά οικονομική ανάπτυξη (όχι άμεσα τουλάχιστον) δεδομένου ότι αύξηση του πλούτου ποτέ δεν μπορεί να προέλθει από καταστροφή αγαθών.


Άλλωστε οι περισσότεροι πόλεμοι παρουσιάζονται σαν ανθρωπιστικές εξορμήσεις για τη σωτηρία των ανθρώπων.


Οι λαοί δεν κάνουν πολέμους. Οι κυβερνήσεις τους κάνουν.


Όσο οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνηση δεν σκέφτεται το συμφέρον τους, είναι πιο εύκολο να οδηγηθούν στον πόλεμο.


Ο πόλεμος δεν είναι τίποτα λιγότερο από επιταχυνόμενη τεχνολογική αλλαγή.


Οι πόλεμοι των λαών θα είναι πολύ χειρότεροι από τους πολέμους των βασιλιάδων.


άρεσε σε 4
Δεν υπάρχει σημαία αρκετά μεγάλη για καλύψει τη ντροπή να σκοτώνεις αθώους ανθρώπους.


Ο πόλεμος είναι ο πολλαπλασιασμός του τέλειου εγκλήματος.


Θα πειστεί κάποτε το χοντροκέφαλο ανθρώπινο γένος ότι μεγαλύτερη μωρία και συμφορά από τον πόλεμο δεν υπάρχει, και από τα παθήματα του θα διδαχθεί κάποτε ότι πρέπει να τον καταργήσει, σαν υπερβολικά οδυνηρό και ακριβό τρόπο για επίλυση διαφορών;


άρεσε σε 1
Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη.


άρεσε σε 27
Επιδιώκουμε την ειρήνη επειδή παρέχει το κλίμα στο οποίο ευδοκιμεί η ελευθερία.


Τους ανθρώπους που ζουν ειρηνικά, δεν τους ξυπνούν οι σάλπιγγες, αλλά τα κοκόρια.


Στην Ελβετία, πεντακόσια χρόνια δημοκρατίας και ειρήνης, και ποιο ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμά τους; Το ρολόι-κούκος!


άρεσε σε 1
Αυτό δεν είναι ειρήνη. Είναι εικοσαετής κατάπαυση πυρός.

(Όταν είδε το κείμενο της συνθήκης ειρήνης μετά τον Α’ Παγκόσμιο. 20 χρόνια και 2 μήνες μετά άρχισε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος)
άρεσε σε 1
Ειρήνη δεν είναι η απουσία συγκρούσεων. Είναι η δυνατότητα να διαχειρίζεσαι τις συγκρούσεις με ειρηνικά μέσα.


Εφόσον κανένας δεν θα έχει μείνει για να συζητήσει για την ειρήνη μετά τον επόμενο πόλεμο, είναι καλή ιδέα να κάνουμε τη διάσκεψη ειρήνης πρώτα.


«Επί γης ειρήνη» θα σήμαινε το τέλος του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε.


Η ειρήνη στη Μέση Ανατολή θα έρθει όταν οι Άραβες θα αγαπούν τα παιδιά τους περισσότερο απ’ ό,τι μισούν εμάς.


Αν η ιστορία των τελευταίων πενήντα χρόνων μας διδάσκει κάτι, είναι ότι η ειρήνη δεν είναι επακόλουθο του αφοπλισμού, ο αφοπλισμός είναι επακόλουθο της ειρήνης.


Όλοι είναι ειρηνιστές ανάμεσα σε δυο πολέμους. Είναι σα να είσαι χορτοφάγος ανάμεσα σε δυο γεύματα.

Colman McCarthy, 1938- , Αμερικανός δημοσιογράφος & αναρχικός

Αν θέλεις να κάνεις ειρήνη, μη μιλάς με τους φίλους. Μίλα με τους εχθρούς σου.


άρεσε σε 1
Όλοι οι λαοί θέλουν ειρήνη, αλλά θέλουν μια ειρήνη όπως τους βολεύει.


Η ειρήνη δεν επιτυγχάνεται φωνάζοντας «ειρήνη».


άρεσε σε 1
Εάν επιθυμείς την ειρήνη, μη χτυπάς το τύμπανο ούτε για γιορτή.


άρεσε σε 1
Όποιος θέλει την ειρήνη μεταξύ των λαών πρέπει να πολεμήσει την κρατική εξουσία.


Δεν είναι αρκετό να μιλάει κανείς για Ειρήνη. Πρέπει να την πιστεύει. Και δεν είναι αρκετό να την πιστεύει. Πρέπει να δουλέψει γι’ αυτήν.


Αν θέλεις ειρήνη, να ετοιμάζεσαι για πόλεμο.


άρεσε σε 8
Το αντίθετο του πολέμου δεν είναι η ειρήνη. Είναι η δημιουργία.


άρεσε σε 1
Το να κατακτήσεις τον κόσμο καβάλα στ’ άλογο είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να ξεπεζέψεις και να κυβερνήσεις.


άρεσε σε 1
Στον πόλεμο: αποφασιστικότητα. Στην ήττα: απαντοχή. Στη νίκη: μεγαλοψυχία. Στην ειρήνη: καλή θέληση.


άρεσε σε 4
Είναι λυπηρό το γεγονός πως ετοιμαζόμαστε για τον Πόλεμο σαν μεγαλοφυείς γίγαντες και για την Ειρήνη σαν καθυστερημένοι πυγμαίοι.


Εκείνοι που μπορούν να κερδίσουν έναν πόλεμο, σπάνια μπορούν να κάνουν καλή ειρήνη και εκείνοι που μπορούν να κάνουν καλή ειρήνη, δεν έχουν κερδίσει ποτέ έναν πόλεμο.


άρεσε σε 2
Στην ειρήνη, οι γιοι θάβουν τους πατεράδες τους. Στον πόλεμο, οι πατεράδες θάβουν τους γιους.


άρεσε σε 2
Ναι, αγαπάμε την ειρήνη, αλλά δεν είμαστε πρόθυμοι να ματώσουμε γι’ αυτήν, όπως για τον πόλεμο.


Είναι πολύ πιο εύκολο να κερδίζεις τον πόλεμο παρά την ειρήνη.


Είναι ευκολότερο να οδηγείς ανθρώπους στη μάχη, διεγείροντας το πάθος τους, από το να τους συγκρατείς και να τους καθοδηγείς στον επίμονο μόχθο της ειρήνης.


Δεν υπήρξε ποτέ καλός πόλεμος ή κακή ειρήνη.


Καμιά χώρα χωρίς ατομική βόμβα δεν μπορεί να θεωρηθεί πραγματικά ανεξάρτητη.


άρεσε σε 1
Ο πόλεμος είναι μια δειλή απόδραση από τα προβλήματα της ειρήνης.


Κάθε κυβέρνηση έχει καθήκον να αποφύγει ένα πόλεμο όπως κάθε καπετάνιος έχει καθήκον να αποφύγει ένα ναυάγιο.


Είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε ειρήνη, ακόμα κι αν χρειαστεί να κάνουμε πόλεμο.


Ειρήνη είναι το μεσοδιάστημα μεταξύ δύο πολέμων.


Μια άδικη ειρήνη είναι προτιμότερη από ένα δίκαιο πόλεμο.


άρεσε σε 2
Αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε την ειρήνη, να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο.


άρεσε σε 3
Στη Μέση Ανατολή, δεν μπορείς να κάνεις πόλεμο χωρίς την Αίγυπτο και δεν μπορείς να κάνεις ειρήνη χωρίς τη Συρία.


Οι πόλεμοι πρέπει βεβαίως κατά κανόνα να αποφεύγονται. Αλλά είναι πολύ προτιμότεροι από μερικά είδη ειρήνης.


Το μισό μιας νίκης είναι η επιλογή του πεδίου μάχης. Το άλλο μισό είναι η επιλογή της κατάλληλης στιγμής.


Κανένα σχέδιο μάχης δεν επιβιώνει μετά την πρώτη επαφή με τον εχθρό.


άρεσε σε 1
Καμιά μάχη δεν αξίζει να τη δώσουμε εκτός από την τελευταία.


Δεν πρέπει να αρχίζουμε μια μάχη παρά μόνο όταν δεν έχουμε άλλη επιλογή, εφόσον από τη φύση της η έκβαση μιας μάχης είναι αμφίβολη. Από τη στιγμή όμως που θα αρχίσει η μάχη, οφείλουμε να νικήσουμε ή να πεθάνουμε.


Σε μια μάχη, πάντα ο νικητής πληρώνει το τίμημα.


Στον πόλεμο τίποτε δεν κατορθώνεται παρά μόνο με υπολογισμό. Ό,τι δεν έχει μελετηθεί σε βάθος και με λεπτομέρεια, δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα. Στον πόλεμο χρειάζονται ιδέες απλές και συγκεκριμένες.


Η μεγαλύτερη τέχνη στον πόλεμο είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς μάχη.


άρεσε σε 1
Με ρωτάτε τι θα έκανα για να διαφοροποιηθώ από τον Bonaparte. Λοιπόν, θα έχανα το Αούστερλιτς και θα κέρδιζα το Βατερλώ.

(Το ψευδώνυμό του -Malaparte- το διάλεξε επίτηδες σαν αντίθετο του Bonaparte )
Καθώς οι φωνές δεν μπορούν να ακουσθούν στη μάχη, τύμπανα και τρομπέτες χρησιμοποιούνται. Και καθώς οι στρατιώτες δεν μπορούν να δουν καθαρά, σημαίες, φανταχτερές στολές και λάβαρα χρησιμοποιούνται.


Η μάχη είναι σαν τη σαμπάνια. Χτυπάει γρήγορα στο κεφάλι, τόσο τους δειλούς όσο και τους ήρωες. Οποιοσδήποτε ανόητος μπορεί να είναι γενναίος στο πεδίο της μάχης, όπου ή θα φανείς γενναίος ή θα σκοτωθείς.


Μια μάχη είναι όργιο αταξίας.


Είναι η φαντασία που χάνει τις μάχες.


Τα πεδίο μάχης είναι ένα σκηνικό απερίγραπτου χάους. Νικητής βγαίνει αυτός που θα ελέγξει το χάος, το δικό του και των εχθρών.


Δεν θέλω να παραστήσω τον κυνικό, αλλά δεν υπάρχει ωραίος τρόπος να σκοτώσεις κάποιον.

Εκπρόσωπος του Αμερικανικού Πενταγώνου
(Απαντώντας σε κατηγορίες ότι οι Αμερικανικοί βομβαρδισμοί έθαψαν ζωντανούς Ιρακινούς στρατιώτες)
Δεν θέλω να στέλνω τους στρατιώτες μου στη σφαγή, θέλω να τους οδηγώ εκεί εγώ ο ίδιος.


Θα νικήσει αυτός που ξέρει πότε να πολεμήσει και πότε να μην πολεμήσει.


άρεσε σε 2
Όποιος έχει δει τα μάτια ενός στρατιώτη ετοιμοθάνατου στο πεδίο της μάχης, θα το καλοσκεφτεί πριν ξεκινήσει έναν πόλεμο.


άρεσε σε 1
Μια από τις πιο έντονες εμπειρίες του πολέμου είναι ότι ποτέ δεν μπορείς να ξεφύγεις από την αηδιαστική μυρωδιά ανθρώπινης προέλευσης.


Πιστέψτε με, τίποτε, εκτός μια χαμένη μάχη, δεν είναι τόσο θλιβερό όσο μια μάχη κερδισμένη.


Στον πόλεμο είναι από παπούτσια που ξεμένουμε πάντα.


Τα όπλα και οι βόμβες, οι πύραυλοι και τα πολεμικά πλοία είναι όλα σύμβολα της ανθρώπινης αποτυχίας.


Αν ένας υπουργός εξωτερικών αρχίζει να υπερασπίζεται μέχρι θανάτου μια «συμφωνία ειρήνης», πρέπει να είστε βέβαιοι ότι η κυβέρνησή του έχει ήδη παραγγείλει νέα θωρηκτά και αεροπλάνα.


άρεσε σε 2
Υπήρξαν μόλις 268 χρόνια τα τελευταία 3421 χωρίς πόλεμο.

(σσ: τώρα, άντε να είναι 300)
Αυτό το παράξενο αίσθημα που είχαμε στον πόλεμο… Βρήκες τίποτα στη ζωή σου από τότε που να είναι τόσο δυνατό; Ένα είδος υπέροχης ανεμελιάς, που μας ένωνε.


άρεσε σε 1
Για μένα, ο πόλεμος του ‘40 έμοιαζε με κακοργανωμένη εκδρομή.


Αν ξαναγίνει πόλεμος στην Ευρώπη, θα ξεκινήσει από κάποια μαλακία στα Βαλκάνια.


Η Ρωσία έχει δύο στρατηγούς που μπορεί να εμπιστεύεται: Τους στρατηγούς Ιανουάριο και Φεβρουάριο.


άρεσε σε 1
Αλλά έτσι ήταν ο πόλεμος. Το μόνο που μπορούσε να σκεφθεί υπέρ του ήταν ότι πλήρωνε καλά και ότι απελευθέρωνε τα παιδιά από την ολέθρια επίδραση των γονιών τους.


Η φράση «δεν υπάρχουν άθεοι στα χαρακώματα» δεν είναι επιχείρημα κατά της αθεΐας, είναι επιχείρημα κατά των χαρακωμάτων.

James Morrow, 1947 -, Αμερικανός συγγραφέας & άθεος

άρεσε σε 2
Αυτοί οι τύποι -οι Ναζί- είναι απίστευτα γελοίοι. Αν πάμε σε πόλεμο, θα είναι σαν να πολεμάμε έναν τεράστιο ζωολογικό κήπο.

(αναφορά στη Χιτλερική Γερμανία, προπολεμικά)
Δεν γνωρίζω κανένα λαό που να πλούτισε ύστερα από νίκη σ’ έναν πόλεμο.


άρεσε σε 1
Για τους πιο πολλούς ανθρώπους, ο πόλεμος είναι το τέλος της μοναξιάς. Για μένα, είναι η οριστική μοναξιά.


άρεσε σε 1
Ουδέποτε παυσόμεθα μαχόμενοι και πολεμούντες τοις κατέχουσι την Κωνσταντινούπολιν

(Από επιστολή του προς τον Πάπα. Το πρόβλημα τότε ήταν οι Λατίνοι)
άρεσε σε 1
Κάθε πολίτης πρέπει να είναι και στρατιώτης. Αυτό συνέβαινε με τους Έλληνες και με τους Ρωμαίους και πρέπει να ισχύει σε κάθε ελεύθερο κράτος.


άρεσε σε 1
Οι Μαραθωνομάχοι και οι Σαλαμινομάχοι δεν κέρδισαν την αιώνια δόξα επειδή ήταν «ωραίοι σαν Έλληνες». Την κέρδισαν επειδή κατέσφαξαν τους αντιπάλους τους με αδυσώπητη αποτελεσματικότητα και αιμοδιψή αποφασιστικότητα.


άρεσε σε 3
Δεν έχει καμιά απολύτως σημασία ποιος κερδίζει τον πόλεμο για κάποιον που είναι νεκρός.


Ο πόλεμος δεν εξευγενίζει τους ανθρώπους, τους μετατρέπει σε σκυλιά. Δηλητηριάζει την ψυχή.


άρεσε σε 2
Οι άνθρωποι ήταν πιο ευτυχισμένοι κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, όταν κάθε στιγμή διέτρεχαν τον κίνδυνο να σκοτωθούν και έπρεπε να παίρνουν συνεχώς αποφάσεις ζωής και θανάτου.


άρεσε σε 1
Ο πόλεμος είναι σαν μια ηθοποιό που γερνάει: Όσο πάει γίνεται όλο και λιγότερο φωτογενής και όλο και περισσότερο επικίνδυνος.


Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος ήταν το τελευταίο κυβερνητικό πρόγραμμα των ΗΠΑ που πέτυχε στην πράξη.


Είναι το πρώτο βήμα που, σε όλους τους πολέμους, φανερώνει τη μεγαλοφυΐα.


Ελπίζω να μείνω άνεργος σαν πολεμικός ανταποκριτής μέχρι το τέλος της ζωής μου.


Από το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου οι ΗΠΑ έκαναν τρεις μικρούς πολέμους και τους έχασαν και τους τρεις -όλους για τον ίδιο λόγο: ύβρις.


άρεσε σε 1
Το Βιετνάμ ήταν ο πρώτος πόλεμος που δεν υπήρχε λογοκρισία. Χωρίς λογοκρισία, πολύ συχνά δημιουργείται σύγχυση στην κοινή γνώμη.


Ας μην έχουμε αυταπάτες. Βρισκόμαστε σήμερα στο μέσο ενός Ψυχρού Πολέμου.

(Ναι, αυτός χρησιμοποίησε πρώτος την έκφραση "Ψυχρός Πόλεμος")
άρεσε σε 2
Αν οι στρατιώτες μου άρχιζαν να σκέφτονται, κανένας από αυτούς δεν θα έμενε στο στρατό.


Ο θάνατος έχει την τάση να ενθαρρύνει μια καταθλιπτική άποψη για τον πόλεμο.


Κέντρο καταρρέει. Δεξιά πτέρυγα υποχωρεί. Κατάσταση εξαιρετική. Επιτίθεμαι.

(από τηλεγράφημα προς το Γενικό Επιτελείο, στον Α’ Παγκόσμιο)
άρεσε σε 2
Η παρουσία του [Ναπολέοντα] στο πεδίο της μάχης ισοδυναμεί με διαφορά 10.000 ανδρών.


Σαράντα έξι χρόνια μετά τη φυγή του Μωάμεθ από τη Μέκκα, οι πιστοί του εμφανίστηκαν πάνοπλοι κάτω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης. Τους εμψύχωνε το ρητό του προφήτη, ότι για τον πρώτο στρατό που θα πολιορκούσε την πόλη των Καισάρων, όλες οι αμαρτίες ήταν συχωρεμένες.

(Η πρώτη πολιορκία από τους Άραβες [674-678], μια από τις πιο συναρπαστικές και πιο υποτιμημένες μάχες της παγκόσμιας ιστορίας)
άρεσε σε 1
Σε όλους τους πολέμους η Αγγλία κερδίζει μίαν μάχην. Την τελευταίαν.


Με την βοήθεια των Ουρανών έχω κατακτήσει μια τεράστια αυτοκρατορία. Αλλά η ζωή μου ήταν πολύ μικρή για να κατακτήσω ολόκληρο τον κόσμο.


άρεσε σε 1
Η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να συντρίψεις τον εχθρό σου, να τον κάνεις να συρθεί στα πόδια σου και να δει τις πόλεις του να γίνονται στάχτη, τους αγαπημένους του να κλαίνε και τις γυναίκες του στην αγκαλιά σου.


άρεσε σε 1
Ξενόγλωσσα
C'est magnifique, mais ce n'est pas la guerre.
μτφρ: είναι υπέροχο, αλλά αυτό δεν είναι πόλεμος [είναι τρέλα]
Pierre Bosquet, Γάλλος στρατάρχης
(σχόλιο για την ηρωική επέλαση της ελαφράς ταξιαρχίας στο κριμαϊκό πόλεμο, το 1854)
A la guerre comme a la guerre.
μτφρ: στον πόλεμο να κάνεις (ή να ανέχεσαι) ό,τι πρέπει να κάνεις στο πόλεμο
Γαλλική Παροιμία

Ευφυολογήματα
Ο πόλεμος είναι ο τρόπος που διάλεξε ο Θεός για να διδάξει στους Αμερικανούς Γεωγραφία.


άρεσε σε 3
Τα καλά νέα είναι ότι τελικά βρέθηκαν όπλα μαζικής καταστροφής. Τα κακά νέα είναι ότι βρέθηκαν στη Βόρεια Κορέα.

(σχόλιο σχετικό με τον πόλεμο στο Ιράκ)
Αν χάσω αυτόν τον πόλεμο, θ’ αρχίσω άλλον με το όνομα της γυναίκας μου.

(Εμπορική λογική)
Οι πόλεμοι δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν εκτός από αυτούς που σκοτώνονται.


Η ειρήνη είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα.

Ανώνυμος

Αν η στρατιωτική διοίκηση ήταν καλά οργανωμένη, δεν θα υπήρχε ο άγνωστος στρατιώτης.


Δεν μπορείς να πεις ότι ο πολιτισμός δεν προοδεύει. Σε κάθε πόλεμο σε σκοτώνουν με καινούργιους τρόπους.


Το να πολεμάς υπέρ της ειρήνης είναι σαν να πηδάς υπέρ της παρθενίας.


άρεσε σε 15
Τι θα κάνουμε εμείς οι Ευρωπαίοι σε περίπτωση πολέμου;
Θα παίξουμε κατευθείαν στον τελικό σαν διοργανώτρια χώρα.



άρεσε σε 1
Μπορώ να φανταστώ έναν κόσμο χωρίς πόλεμο, έναν κόσμο χωρίς μίση. Και μπορώ να φανταστώ εμάς να κάνουμε επίθεση σ’ αυτόν τον κόσμο, γιατί δεν θα το περίμεναν ποτέ.


άρεσε σε 1
Παραδοξολογίες
Ο κατάλληλος χρόνος να μη γίνεις πατέρας είναι 18 χρόνια πριν από έναν πόλεμο.


Μην ανησυχείτε για τον πόλεμο. Έχει τελειώσει πια, εκτός από τους πυροβολισμούς.


Πατάτες
Η ιδέα ότι αυτές οι σιδερένιες άμαξες θα μπορέσουν να αντικαταστήσουν το ιππικό είναι παρανοϊκή. Και σχεδόν αντεθνική.

Άγγλος επιτελικός μετά την επίδειξη ενός τανκ κατά τον Α' Παγκόσμιο.

Τα αεροπλάνα είναι ενδιαφέροντα παιχνίδια, αλλά χωρίς στρατιωτική αξία.

(Το είπε το 1911, λίγο πριν τον Α' Παγκόσμιο)
Πιστέψτε με, η Γερμανία δεν είναι σε θέση να αρχίσει πόλεμο.

(Το είπε το 1934…)
Κινηματογραφικές Ατάκες
Μ’ αρέσει η μυρωδιά των Ναπάλμ το πρωί. Μυρίζουν νίκη.

Ο Ρόμπερτ Ντυβάλ στο "Αποκάλυψη τώρα".

Στίχοι
Να εκμεταλλεύεσαι
κάθε λάμψη απ' τις ριπές των πολυβόλων
για να κρατάς σωστόν τον προσανατολισμό σου
πάντοτε παράλληλα στις γραμμές των δυο μετώπων.



Ξένες Παροιμίες
Απ’ το καλό σίδερο δεν κάνουν καρφιά, απ’ τους καλούς ανθρώπους, στρατιώτες.

Κινέζικη παροιμία



Πηγή : http://www.gnomikologikon.gr/catquotes.php?categ=1700#ixzz2IXusEqpS
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΟΥ ΓΝΩΜΙΚΑ"

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

ΤΕΛΙΚΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ : Η ΧΑΡΑ!!!!!

     


Για την αγάπη έχουν γραφτεί τόσα πολλά!!!
Προσπαθούμε κι εμείς να γράψουμε, να ορίσουμε, να αναλύσουμε, να κατανοήσουμε τι από όλα είναι.
Είναι Όλα ;
Εκ θεού πορευόμενη ή ο ίδιος ο Θεός ;
Ενέργεια και Φως ή πράξη εμπρόθετη, σκόπιμη και συνειδητή ;
Είναι εγγενής ιδιότητα, με την οποία γεννιόμαστε ή τη μαθαίνουμε, και την κατακτούμε ως ικανότητα σε όλη τη διάρκεια της θνητής μεν αλλά όμορφης και γοητευτικής Ζωής μας ;
Ίσως να μην είμαι ο κατάλληλος να απαντήσω στα ερωτήματα που απασχολούν το νου, την καρδιά και την Ψυχή από παλιά.
Από την Αρχή ….Αρχή.
Τότε που όπως λένε ήμασταν Ένα.
Όμως, πάντα έλεγα μέσα μου, δεν ξέρω αν είναι Φως κι Ενέργεια αλλά σίγουρα είναι Χαρά.
ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΑ!!!!!
Και είναι Ελευθερία.
Χαρά και Ελευθερία.
Στην ινδουιστική θρησκεία αναφέρεται ο όρος "ΆΤΜΑΝ".
Το εσωτερικό, δηλαδή, κομμάτι μας που είναι συνειδητό και "EΧΕΙ" επίγνωση.
Η συνειδητότητα!!!
Είναι η βαθύτερή μας, Αληθινή φύση. Ψυχή θα λέγαμε εμείς οι Δυτικοί, με τη διαφορά όμως ότι ψυχή (Άτμαν) και θεός (Μπράχμαν) είναι ένα και το αυτό και ας χρησιμοποιούν διαφορετικούς όρους.
Για τους ινδουιστές, η ψυχή (σας και η δική μου και του καθενός) είναι ίδια με την βαθύτερη, απεριόριστη, αυθύπαρκτη πραγματικότητα του Όλου σύμπαντος, το οποίο αποκαλούν Μπράχμαν, το ας πούμε αντίστοιχο σε μας της έννοιας του θεού.
Μόνο που ο "ΘΕΟΣ" για αυτούς είναι απρόσωπος, πηγή των πάντων.
Αποτελεί την ουσία του σύμπαντος.
ΘΕΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ!!!!!
Με λίγα απλά λόγια. ο εσωτερικός Εαυτός μας , το Αληθινό Είμαι ισούται με τον Θεό.
Είμαι Αυτό.
Ωραία θα πει κανείς.
Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Χαρά και την Αγάπη;;;
Έχουν και παραέχουν!!!
Παραθέτω εδώ ένα απόσπασμα από το ιστολόγιο του Ιπτάμενου Ολλανδού, το οποίο διαβάζοντας, πέταξα από τη χαρά μου!
"........Στο βιβλίο "Η σοφία των Βέδας" του J.C.Chatterij, αναφέρεται ο όρος "Άτμαν"( Ψυχή = Θεός όπως προείπαμε) τον οποίο και προσδιορίζει σαν:
"μια Οντότητα", σαν "ένα Είναι" η οποία "δεν αλλάζει" (επομένως άχρονη)", μία και κοινή για όλους τους ανθρώπους" (ονομάζεται επίσης Εαυτός και δεν έχει άμεση σχέση με το "εγώ"), και "είναι τόσο μικρή που δεν μπορεί να μετρηθεί αλλά ταυτόχρονα και άπειρα μεγάλη" (επομένως δεν έχει διαστάσεις).
"Αυτή η απώτερη Οντότητα είναι και αντίληψη / συναίσθηση /συνειδητότητα"
Είναι " το πραγματικό και απώτατο υποκείμενο που έχει εμπειρίες μέσα σε ένα άτομο".
"Αυτή η απώτερη Οντότητα είναι επίσης αίσθηση η οποία είναι η αίσθηση της χαράς"(ananda).
Αφού η χαρά "ΕΙΝΑΙ Η ΡΙΖΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑΣ".
Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι "υποφέρουμε μόνο όταν δεν μπορούμε να ζήσουμε όπως θα θέλαμε."
Και ότι "η δυστυχία δεν είναι η ουσιώδης φύση του Είναι"........"
Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΧΑΡΑΣ ΕΙΝΑΙ "ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ" ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ!!!!
Της Υπερσυνειδητότητας!!!
Της Υπερψυχής, αν θέλετε.
Και αποτελεί το έδαφος και τη ρίζα τόσο της αγάπης όσο και της ειρήνης.
Και τι δίνει Χαρά;;;
Μα η Αγάπη φυσικά:
Η Χαρά λοιπόν είναι Αίσθηση Θεία.
Είναι κομμάτι της Ουσίας τόσο της δικής μας όσο και Αυτού Που Πάντα Ήταν και θα Είναι Εκεί.
Είμαστε Αυτό!!
Και η Αληθινή, βαθύτερη μας φύση είναι και Συνειδητότητα και Αίσθηση Χαράς.
"Η ρίζα όλης της αγάπης, της ειρήνης και της ευτυχίας μας βρίσκονται μέσα μας".
Εντός!!
Τις κουβαλάμε μαζί μας.
Κάθε μέρα , όλη μέρα.
Μα πώς να χαρεί κανείς σε αυτόν τον κόσμο;;;;
Γιατί;;;;
Για ποιον λόγο;;;
Επειδή είμαστε Ζωντανοί θα έλεγα πρώτον και κύριον.
Ζούμε.
Βιώνουμε.
Δεν το επιλέξαμε, μας χαρίστηκε!!
Δώρο !!!!!
Ε μην το περνάμε μέσα στη γκρίνια, τη μαυρίλα και τη απελπισία.
Και όχι δεν ζω στον κόσμο μου.
Στην ίδια πραγματικότητα ζούμε.
Του πολέμου, οικονομικού και κοινωνικού.
Της ανασφάλειας και της μεταβολής.
Χαίρομαι όμως γιατί Είμαι Εδώ έστω και σε αυτό το δυσοίωνο ΤΩΡΑ!!!
Αλλά Είμαι Εδώ.
Κι αυτό δεν είναι καθόλου λίγο.
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Επιμέλεια παρουσίασης :Γιώργος Χαβαλές


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΕΛΙΚΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ : Η ΧΑΡΑ!!!!!"

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017

Η ομιλία του Κολοκοτρώνη στους Ελληνες.

Η ομιλία του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα.-----Αποτελεί την πνευματική παρακαταθήκη του Γέρου του Μωριά προς τη νέα γενιά.--- Εκφωνήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα και πρωτοδημοσιεύτηκε στις 13 Νοεμβρίου 1838 στην αθηναϊκή εφημερίδα «Αιών», που εξέδιδε ο ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων.

Στις 7 Οκτωβρίου 1838 ο γηραιός στρατηγός και εν ενεργεία Σύμβουλος Επικρατείας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης επισκέφθηκε το Βασιλικό Γυμνάσιο της Αθήνας (νυν 1ο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Αθήνας) για να παρακολουθήσει τη διδασκαλία του γυμνασιάρχη Γεωργίου Γενναδίου (1784-1854) για τον Θουκυδίδη. Τόσο εντυπωσιάστηκε από την «παράδοσιν του πεπαιδευμένου γυμνασιάρχου και από την θέαν τοσούτων μαθητών», ώστε εξέφρασε την επιθυμία να μιλήσει και ο ίδιος προς τους μαθητές. Την πρότασή του απεδέχθη ο Γεννάδιος και λόγω της στενότητας του χώρου και του πλήθους των μαθητών η ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ορίσθηκε για τις 10 το πρωί της 8ης Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα.

Το γεγονός μαθεύτηκε στη μικρά τότε Αθήνα και εκτός από τους μαθητές, πλήθος ανθρώπων «διαφόρων επαγγελμάτων και τάξεων» συνέρρευσε στην Πνύκα το πρωί της 8ης Οκτωβρίου για να ακούσει τον ηγέτη της Επανάστασης του '21. Ξαφνικά, στον χώρο της ομιλίας εμφανίσθηκε «σμήνος χωροφυλακής», αποφασισμένο να διαλύσει τη συγκέντρωση, επειδή προφανώς, ως βασιλικότερο του βασιλέως Όθωνα, τη θεώρησε αντικαθεστωτική. Όμως, μετά τη διαβεβαίωση του γυμνασιάρχη και των καθηγητών για το «αθώο της πράξεως», οι χωροφύλακες αποχώρησαν και η ομιλία έγινε κανονικά. Άλλωστε, ο Κολοκοτρώνης δεν αποτελούσε κίνδυνο για τη δυναστεία, αφού τα είχε βρει με τον Όθωνα και κατείχε μάλιστα το αξίωμα του Συμβούλου της Επικρατείας, δηλαδή του πολιτικού συμβούλου του βασιλιά. (Το Συμβούλιο της Επικρατείας εκείνης της εποχής, που ήταν πολιτικό σώμα, δεν πρέπει να συγχέεται με το σημερινό Συμβούλιο της Επικρατείας, που είναι δικαστικός σχηματισμός.)

Η oμιλία

Παιδιά μου!

Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.
Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.

Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη.

Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα· διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε.

Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.

Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.

Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!

Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ισως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του.

Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.

Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ' η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.

Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.

Τελειώνω το λόγο μου. Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων! Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι! Ζήτω η Ελληνική Νεολαία!



[Αναδημοσίευση από sansimera.gr]



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ομιλία του Κολοκοτρώνη στους Ελληνες."

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2017

Τα ονόματα που έδιναν οι Αρχαίοι Έλληνες... στους σκύλους τους


Αυτά ήταν τα ονόματα που έδιναν οι Αρχαίοι Έλληνες... στους σκύλους τους
Η Αταλάντη, η διάσημη κυνηγός της Ελληνικής μυθολογίας, ονόμασε το σκυλί της Αύρα. Ένα αρχαιοελληνικό βάζο του 560πχ απεικόνιζε την Αταλάντη με άλλους ήρωες και τα κυνηγόσκυλα τους να σκοτώνουν τον σπουδαίο κάπρο της Καλυδωνίας. 
Επτά ονόματα σκύλων αναγράφονται στο αγγείο (κάποια παραβιάζουν τον νόμο του Ξενοφώντα) ο Ορμητικός, ο Μεθέπων, ο Εγέρτης, ο Κόραξ, ο Μαρπσάς, ο Λάμπρος και ο Εύβολος.  Άργος λεγόταν ο πιστός σκύλος του Οδυσσέα, που πριν πεθάνει αναγνώρισε τον κύριο του μετά από είκοσι ολόκληρα χρόνια. 
Ο Ρωμαίος ποιητής Όβιδος (Ovid) δίνει τα ονόματα των 36 σκύλων του Ακταίωνα, του άτυχου κυνηγού της ελληνικής μυθολογίας που ξεσκίστηκε από την αγέλη του, ανάμεσα τους ήταν ο Τίγρης, η Λαίλαπα, ο Αίολος και ο Αρκάς.
 Ο Πόλουξ αναφέρει άλλα 15 ονόματα σε μία λίστα που βρέθηκε στην Κολουμέλλα. Η μεγαλύτερη όμως συντάχθηκε από τον λάτρη αυτών των ζώων Ξενοφώντα.
Διάσημα ονόματα ήταν: ο Λευκός, ο Μελανός, ο Άνθος, η Θύελλα, ο Θηρευτής, ο Σκαφτιάς, ο Φύλαξ και διάφορα άλλα. Ο Μέγας Αλέξανδρος τίμησε τον πιστό του σκύλο τον Πέριτα ονομάζοντας μια πόλη στο όνομα του. Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς υπενθυμίζουν να επαινούν τους πιστούς τετράποδους συντρόφους τους. Ο Άρειος, ο ιστορικός της μακεδονικής εκστρατείας, αναφέρει: «ένας πρέπει να αγγίξει το κεφάλι του σκύλου του, να το χαϊδέψει τραβώντας απαλά τα αυτιά του και να πει το όνομα του ή μια-δυο ενθαρρυντικές εκφράσεις, όπως “μπράβο” και “καλό σκυλί”.»
Ο Ξενοφώντας έγραψε για τα κυνηγόσκυλα τον 4o αιώνα π.Χ. και υποστήριξε πως τα καλύτερα ονόματα είναι μικρά, μία ή δύο συλλαβές, ώστε να προφέρονται εύκολα. Κανένα ελληνικό κυνηγόσκυλο δεν ονομαζόταν Θρασύβουλος ή Θουκυδίδης! Η σημασία του ονόματος ήταν πολύ σημαντική για την ψυχολογία αφεντικού-σκυλιού, ονόματα που εξέφραζαν ταχύτητα, κουράγιο, δύναμη, εμφάνιση και άλλες αξίες ήταν συχνά.
Ο ίδιος ο Ξενοφών ονόμασε το αγαπημένο του σκυλί «Ορμή».




ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα ονόματα που έδιναν οι Αρχαίοι Έλληνες... στους σκύλους τους "

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑΣ ΠΟΥ ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ!!

          Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑΣ ΠΟΥ                  ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ!!

Δεν υπάρχει σωτηρία για την ελληνική κοινωνία αν δεν καταρρεύσει η άρχουσα ελίτ…
Σε κάθε κοινωνία, διαμορφώνεται από την εξέλιξη των πραγμάτων, πάντα μια άρχουσα ελίτ σε σχέση με το υπόλοιπο κοινωνικό σώμα.
Αυτή η άρχουσα ελίτ είναι και εκείνη που δίνει τον τόνο και τον βηματισμό σε ολόκληρη την υπόλοιπη κοινωνία, είτε μέσω της μίμησης, είτε μέσω του τρόπου άσκησης της εξουσίας και των προταγμάτων που εκείνη θέτει.
Μια ελίτ που διακατέχεται από εθνικά κίνητρα, θα μεταδώσει ανάλογα εθνικά προτάγματα σε όλη την κοινωνία.
Μια ελίτ που εμφορείται από παραγωγικό πνεύμα, αναγκαστικά θα μεταδώσει την παραγωγική νοοτροπία στην κοινωνία.
Μια φυγόπονη, διεφθαρμένη και παρασιτική ελίτ, που ζει την καταναλωτική της ευδαιμονία με δανεικά, είναι επόμενο να….μεταδώσει ανάλογα πρότυπα και στην κοινωνία.
Είναι αδύνατο να έχεις μια παρασιτική και διεφθαρμένη ελίτ και να περιμένεις να έχεις μια υγιή και παραγωγική κοινωνία.
Αυτό απλά δεν γίνεται, όσο και αν προσπαθήσεις.
Η δική μας άρχουσα ελίτ, δεν είναι κάποια ελίτ που συγκροτείται από κάποια καλά ποιοτικά χαρακτηριστικά τα οποία θα μεταλαμπάδευαν στην κοινωνία αντίστοιχη ποιότητα.
Με την εκμετάλλευση των σάπιων και αντιδημοκρατικών θεσμών του πολιτεύματός μας, έχει επικρατήσει μια αυτόνομη, τυχάρπαστη και παρασιτική κρατικοδίαιτη ελίτ που αυτοαναπαραγάγεται κυρίως με βάση την κληρονομική διαδοχή και το πελατειακό σύστημα.
Γι΄ αυτήν την ελίτ, η κοινωνία αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τα κεκτημένα της.    
Δεν διστάζει να διαβάλλει την ελληνική κοινωνία στο εξωτερικό και ταυτόχρονα να την εξευτελίζει ως φοροφυγά, συλλαμβάνοντας και διασύροντας μεμονωμένους απλούς πολίτες, οι οποίοι δεν κάνουν τίποτε άλλο από να την μιμούνται, ενώ η ίδια που διδάσκει και προάγει τη διαφθορά, διατυμπανίζει υποκριτικά πως μόνο αυτή είναι ικανή να βγάλει την κοινωνία από την κρίση.
Δεν δίστασε κατά την διάρκεια της νεότερης ιστορίας, ούτε μπροστά στο ενδεχόμενο να προδώσει τη χώρα, ούτε στο να εμπαίζει εν ψυχρώ το λαό, αρκεί να εξασφαλίζει την επιβίωσή της, την κυριαρχία της επί της κοινωνίας και την κληρονομική διαιώνισή της.
Η ελληνική κοινωνία, δεν θα μπορέσει ποτέ να αλλάξει ρότα, αν πρώτα δεν καταρρεύσει η άρχουσα ελίτ που την «προάγει» και τις τρώει τις σάρκες.
Πως θα γίνει αυτό;
Μόνο με αλλαγή του αντιδημοκρατικού πολιτεύματος, ώστε να σπάσει το κέλυφος αυτής της ελίτ και μέσα από μια δημοκρατική δυναμική εναλλαγή να ανέρχονται πλέον κάθε φορά οι πολίτες με βάση τις ικανότητές τους και την ιδιαίτερη κοινωνική προσφορά τους.
Άλλωστε το ποιο πετυχημένο παράδειγμα για την συμβολή της εκάστοτε Ελίτ το έδωσαν στην κλασσική εποχή οι αρχαίοι Αθηναίοι όπου οι άνθρωποι του πλούτου ήταν υπόδειγμα (Περικλής κ.λπ) επιβεβλημένης και ανιδιοτελούς κοινωνικής προσφοράς και ανθρώπινης αλληλεγγύης μέσα σε ένα δυναμικό Δημοκρατικό πολίτευμα που θεσμικά από ενωρίς διαπαιδαγωγούσε τους πολίτες που έμελλαν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην Οικονομία αλλά και την κοινωνική συνοχή και ευημερία του κράτους/πόλης

Παρουσίαση/Επιμέλεια Γιώργος Χαβαλές από παλαιότερο άρθρο του Π. Χασάπη


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑΣ ΠΟΥ ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ!!"

Ο Θεός στις μεγαλύτερες θρησκείες του πλανήτη



Οι διαφορές μεταξύ των θρησκειών όσον αφορά στο πώς αντιλαμβάνονται τα θεία (από το ποιος είναι ο Θεός ή οι Θεοί, ποιες είναι οι ιδιότητες, το όνομα, οι νόμοι τους κτλ) έχουν αποτελέσει λόγους σημαντικών αντιπαραθέσεων, διενέξεων και διαφοροποιήσεων ανά τις χιλιετίες.
Αμέτρητοι άνθρωποι αυτού του πλανήτη έχουν λατρέψει θεότητες οι λατρείες των οποίων πλέον πρακτικά δεν υφίστανται- από το Δωδεκάθεο των αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων, μέχρι τους θεούς της αρχαίας Αιγύπτου, της Μεσοποταμίας, της νότιας Αμερικής αλλά και της Σκανδιναβίας.
Φτάνοντας στο σήμερα, σε δημοσίευμα του National Geographic εξετάζεται το πώς βλέπουν την έννοια του Θεού οι μεγαλύτερες θρησκείες που υπάρχουν στον πλανήτη αυτή τη στιγμή.Χριστιανισμός: Υπάρχει ένας Θεός και δημιούργησε τον κόσμο όπως περιγράφεται στη Γένεση. Είναι αιώνιος, παντοδύναμος, παντογνώστης, πάνσοφος και καλοκάγαθος. Ένα από τα πλέον περίπλοκα στοιχεία του χριστιανισμού είναι η τριαδικότητα του Θεού (Πατήρ- Υιός- Άγιο Πνεύμα), ο οποίος έχει μία ουσία, αλλά τρεις υποστάσεις. Το θέμα αυτό έχει αποτελέσει αντικείμενο εκτενούς ανάλυσης και θεολογικών διαφωνιών, που πολλές φορές έχουν οδηγήσει σε σημαντικές ρήξεις.
Ιουδαϊσμός: Η εβραϊκή αντίληψη για τον Θεό παρουσιάζεται στην προσευχή Σεμά: «Ο Κύριος είναι ο Θεός μας, ο Κύριος είναι ένα». Οι Εβραίοι λατρεύουν έναν θεό, παντοδύναμο και παντογνώστη, το μεγαλείο του οποίου δεν μπορεί να περιγραφεί επαρκώς με την ανθρώπιη γλώσσα. Ο Ιουδαϊσμός δεν πιστεύει στη φυσική «εκπροσώπηση» ή την περιγραφή του Θεού, λόγω προβληματισμών ότι θα θολώσει τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ του Θεού και της ανθρωπότητας. Βασικό κομμάτι της Ιουδαϊκής πίστης είναι ότι ο Θεός έχει «κλείσει συμφωνία» (διαθήκη) με τον εβραϊκό λαό στο Σινά, μετά τη φυγή από την Αίγυπτο. Για αυτό και κάποιες φορές οι Εβραίοι αποκαλούν τον Θεό «ελοχάι γισραέλ», δηλαδή «Θεό του Ισραήλ».
Ισλάμ: Οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι υπάρχει ένας θεός, ο Αλλάχ, που δημιούργησε το σύμπαν και βασιλεύει σε αυτό. Είναι αθάνατος, παντογνώστης και παντοδύναμος, αλλά επίσης δίκαιος και ελεήμων. Μπορεί το μεγαλείο του να είναι ατελείωτο, αλλά επίσης έχει στενή σχέση με τον καθένα ξεχωριστά, παρέχοντας καθοδήγηση και βοήθεια σε όσους τη χρειάζονται. Δεν έχει φύλο ή μορφή. Το θέλημά του περιγράφεται στο Κοράνι, το οποίο αποκάλυψε στον προφήτη Μωάμεθ, τον τελευταίο μιας γραμμής προφητών που περιελάμβανε τον Αβραάμ, τον Μωυσή και τον Ιησού. Οι απεικονίσεις του Μωάμεθ απαγορεύονται, κάτι που είχε επιτάξει ο ίδιος ο προφήτης, καθώς φαίνεται ότι είχε γνώση του ότι εάν απεικονιζόταν το πρόσωπό του, θα άρχιζε και η λατρεία του.
Ινδουϊσμός: Συνδυάζει τον μονοθεϊσμό και τον πολυθεϊσμό με έναν εξαιρετικά πολύπλοκο τρόπο. Οι ινδουϊστές πιστεύουν σε μια θεϊκή οντότητα, τον Βράχμαν, δημιουργό του σύμπαντος, που συνδέεται με τους πάντες και τα πάντα. Για είναι δυνατή/ καλύτερη αυτή η σύνδεση, ο Βράχμαν ενσαρκώνεται σε θεούς και θεές, που εμφανίζονται στην ινδουϊστική τέχνη και τα ιερά κείμενα. Υπάρχουν τρεις κεντρικές θεότητες: Ο Βράχμαν είναι ο δημιουργός, ο Βισνού είναι ο συντηρητής/ αυτός που διαφυλάσσει, και η Κάλι είναι η καταστροφέας.
Βουδισμός: Εν αντιθέσει με άλλες θρησκείες, δεν επικεντρώνεται στη λατρεία ενός θεού, αλλά στην πνευματική πρόοδο του ατόμου για να ξεπεράσει την άγνοια και τον παραλογισμό, έτσι ώστε να εξελιχθεί σε τέλειο ανθρώπινο ον. Κεντρική φυσιογνωμία είναι ο ιδρυτής, πρίγκιπας Σιντάρτα, που έγινε γνωστός ως Βούδας, ο φωτισμένος. Οι βουδιστές δεν λατρεύουν τον Βούδα, αλλά τα αγάλματα και οι απεικονίσεις του θεωρούνται έμπνευση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Θεός στις μεγαλύτερες θρησκείες του πλανήτη"

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017

Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας;

          
               Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας;
                            
                                   **NGO = Non-governmental organization = MKO
                                                         Ερωτήσειιιιιιςςςςς
Μ' αρέσει να ρωτάω!!! 

Να μαθαίνω!

Χρηματοδοτεί ο ΟΗΕ (και όχι μόνο) αδρά κάποιες ΜΚΟ;

Το χρήματα πάνε κατ΄ευθείαν στις ΜΚΟ χωρίς την διαμεσολάβηση των κρατών;

Aνήκουν αρκετές από αυτές τις ΜΚΟ σε κάποιον πολύ πολύ πολύ ισχυρό;

Και γιατί θα πρέπει πρώτα να "ξεσπιτώνουν" τον κόσμο και μετά να τον "βοηθούν";

Eίναι τόοοοοοοσο πολύ δύσκολο να δημιουργηθούν ουδέτερες ζώνες, όπου εκεί οι κάτοικοι θα είναι ασφαλείς στην χώρα τους;

Και τι θα κάνουν οι πρόσφυγες όταν τελειώσει ο πόλεμος;

Θα γυρίσουν πίσω στις χώρες τους;

αχψαχαχαχαχαχα
αχαχαχαχαχαχαχχα

Συγγνώμη....... οι ερωτήσεις μου, μου προκαλούν γέλια......

Δεν θα μπορούσαν λοιπόν να δημιουργήσουν ουδέτερες ζώνες και όλοι να είναι ευχαριστημένοι;

Γιατί δεν χρησιμοποιούν όλον αυτό τον πακτωλό δισεκατομμυρίων για να τους βοηθήσουν στην χώρα τους;

Γιατί μου φαίνεται ότι είναι κάτι εύκολο και αν υπάρχει βούληση μπορεί να γίνει μέσα σε μια νύχτα; Mηπως παραλογίζομαι;

Μήπως έχω παραισθήσεις;

Απλά... πολύ πολύ απλά.... μια ουδέτερη ζώνη!!!!!!!!!!!!!!

Οι κάτοικοι δεν θα αναγκαζόντουσαν να γίνουν πρόσφυγες, οι μεγάλες δυνάμεις θα εξακολουθούσαν να πουλάνε όπλα, το γεωπολιτικό παιχνίδι θα συνεχίζονταν, δεν ενοχλούνταν οι "ξενοφοβικοί", δεν θα ανέβαινε η ακροδεξιά και όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι.

Και μήπως παίζεται και κάτι ακόμα παραπάνω;

Μήπως αυτό το παραπάνω είναι τόσο επικίνδυνο που αν δεν ηττηθεί θα μπορούσε ο κόσμος να γυρίσει πίσω σε άλλες εποχές;

Κάτι σαν έναν σύγχρονο σκοταδισμό ας πούμε!!!!

Και μήπως αυτό το κάτι παραπάνω χρηματοδοτείται από δεξιά, έτσι όπως κοιτώ αυτή τη στιγμή τον χάρτη της γης;

Έχουμε λοιπόν φτάσει σε μία ανθρωπότητα, όπου "γ@μιέται ο Δίας" για να ρέει το χρήμα σε αυτόν τον πολύ πολύ ισχυρό; (και 2, 3 ακόμα) και για να υπερισχύσουν οι δεξιά στον χάρτη;

Ή δεν πάω και τόσο καλά στα μυαλά μου και γι αυτό βλέπω τόσο ξεκάθαρα τα φαντάσματα και κάποιες θεωρίες συνωμοσίας και όλα βαίνουν καλώς;

Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας;

Nα τρελαθώ τώρα ή αργότερα;;;;;; (αν δεν έχω τρελαθεί ήδη)!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας;"

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ


Ξεκινάμε το ταξίδι μας από την Κύπρο και την πρωτεύουσα Λευκωσία. Η ονομασία της ασφαλώς ετυμολογείται από το λευκός, αλλά χωρίς να ξέρουμε την ακριβή ετυμολογία. Το βέβαιο είναι πως η πρώτη ονομασία της πόλης ήταν Λευκόθεον, ενώ στα βυζαντινά χρονικά αναφέρεται ως Λευκουσία, πράγμα που οδήγησε πολλούς να την ετυμολογήσουν από το λευκή + ουσία, ενώ επίσης υπάρχει η παράδοση ότι την ανοικοδόμησε ο Λεύκος, γιος του Πτολεμαίου Α’. Όταν ήρθαν οι Λουζινιάν, την εποχή της Φραγκοκρατίας, παρετυμολόγησαν το όνομα με το ελληνικό νίκη κι έτσι προέκυψε το Nicosia, όπως είναι γνωστή η πόλη στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Η τουρκική ονομασία, Lefkoşa, έρχεται από τα ελληνικά.
Από τη Λευκωσία προχωράμε στη Μάλτα, το άλλο μικρό νησιωτικό κράτος. Εδώ η πρωτεύουσα λέγεται Βαλέτα, και πήρε το όνομά της από τον Ζαν Παριζό ντε λα Βαλέτ, τον μεγάλο μάγιστρο του τάγματος των Ιπποτών της Μάλτας, που υπεράσπισε με επιτυχία το νησί στη μνημειώδη πολιορκία από τους Τούρκους το 1565. Ένα πρόσφατο ελληνικό βιβλίο που περιγράφει μυθιστορηματικά αυτά τα γεγονότα, είναι η Πανάκεια του Παναγιώτη Κονιδάρη.

Από τη Μάλτα στην Πορτογαλία. Η Λισαβόνα είναι η πρωτεύουσα, Lisboa στα πορτογαλικά. Στα μεσαιωνικά λατινικά λεγόταν Ulisipona, στα κλασικά λατινικά Olisippo ή Ulisippo, Ολυσιπώνα την αναφέρει ο Στράβωνας, και σύμφωνα με το θρύλο την ίδρυσε ο Οδυσσέας (Ulysses), πράγμα που εξηγεί υποτίθεται τις ονομασίες αυτές, αν και πιθανότερη είναι η φοινικική ετυμολογία.
Επόμενος σταθμός, η Μαδρίτη, Madrid στα ισπανικά. Το όνομα από ένα φρούριο του 10ου αιώνα που λεγόταν Magerit στα αραβικά, το οποίο πολλοί θεωρούν ότι προέρχεται από το λατινικο Majoritum (major=μείζων, σπουδαίος) αλλά μάλλον το λατινικό είναι παρετυμολογία του αραβικού ονόματος.
Αλλά αφού βρεθήκαμε στην Ισπανία θα πάμε και στη Βαρκελώνη, Barcelona. Λεγόταν Βαρκινών την ελληνιστική εποχή και λέγεται πως οφείλει τ’ όνομά της στον Αμίλκα Βάρκα, τον Καρχηδόνιο στρατηγό που θρυλείται πως την ίδρυσε.

Δυο βήματα πιο πέρα είναι η Μασσαλία, πανάρχαια αποικία των Φωκαέων –το όνομα βέβαια δεν έχει ελληνική προέλευση, ίσως προέρχεται από κάποια ντόπια φυλή. Στα γαλλικά είναι Marseille, το επιπλέον r ίσως να το πήρε από τη συσχέτιση με τον θεό του πολέμου (Mars).

Ανεβαίνουμε στο Παρίσι, που πήρε τ’ όνομά του από τους Parisii, μια κελτική φυλή που ζούσε εκεί και που είχε πρωτεύουσα τη Lutetia ή Λουτέτσια, όνομα γνωστό στους φίλους του Αστερίξ. Ο Ιουλιανός, που είχε αγαπήσει το Παρίσι όπου έζησε χρόνια, έγραφε για «την φίλην Λουτεκίαν, ονομάζουσιν δε ούτως οι Κελτοί των Παρισίων την πολίχνην».
Το Λουξεμβούργο οι ντόπιοι το λένε Letzebuerg. Το όνομα ανάγεται σε ένα ερειπωμένο ρωμαϊκό κάστρο, πάνω στο βράχο του Μποκ, που το αγόρασε ο κόμης Σιγεφρείδος το 963, και ονομαζόταν Lucilinburhuc. Το πρώτο μισό της λέξης είναι το παλαιογερμανικό luzel που οδήγησε, μεταξύ άλλων, στο σημερινό αγγλικό little, ενώ στο δεύτερο μισό αναγνωρίζουμε την κατάληξη burg. Μικρό κάστρο επομένως, Καστράκι.
Μετά θα πάμε στις Βρυξέλλες, Bruxelles στα γαλλικά, παλιότερα Bruocsella, από το γερμανικό broka που θα πει βάλτος και το sali, δωμάτιο, κτίριο, δάνειο από το λατινικό cella. Παναπεί, σπίτι στους βάλτους.

Ανεβαίνουμε λίγο πιο πάνω στο Άμστερνταμ, Amsterdam. Πρόκειται για τον υδατοφράκτη (dam) πάνω στον ποταμό Άμστελ. Από εκεί και η γνωστή μάρκα μπίρας. Την εποχή του, ο Κοραής το έλεγε Αμστελόδαμον. Όμως, έδρα της ολλανδικής κυβέρνησης είναι η Χάγη, όνομα που το δανειστήκαμε από το γαλλικό Hague. Στα ντόπια λέγεται Den Haag, σύντμηση του ’s-Gravenhage, που σημαίνει «ο φράχτης του κόμη», απόηχος μιας εποχής που οι ευγενείς περίφραζαν απέραντες εκτάσεις.

Θα περάσουμε απέναντι, στο μεγάλο νησί. Λονδίνο, London η πρωτεύουσα, Londinium στα λατινικά και Λονδίνιον στη Γεωγραφία του Κλαυδίου Πτολεμαίου. Κατά μία θεωρία, προέρχεται από το κελτικό Linn-din, το φρούριο (din) στη λίμνη (linn). Όμως υπάρχουν και άλλες πολλές θεωρίες. Παλιότερα το λέγαμε και Λόντρα (από τα ιταλικά), απ’ όπου μας έχει μείνει το ουσιαστικό «Λονδρέζος».
Να ανέβουμε και μέχρι τη Γλασκώβη, Glasgow, που λέγεται πως πήρε τ’ όνομά της από τις κέλτικες λέξεις gael «πράσινο» και cau «κοιλότητα».
Πεταγόμαστε και στο πράσινο νησί δίπλα, την Ιρλανδία, και στο Δουβλίνο, Dublin, από το ιρλανδικό Dubh Linn, τη μαύρη λίμνη, από το σκοτεινό χρώμα των νερών του ποταμού Λίφεϊ. Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος το αναφέρει ως Έβλανα.
Κι από το πράσινο νησί στο παγωμένο, την Ισλανδία και το Ρέικιαβικ, Reykjavik, από το reykja=βγάζω καπνούς και το vik=κόλπος. Ο κόλπος που καπνίζει, εικόνα που παραπέμπει στις στήλες ατμού από τις θερμές πηγές.
Δεν αντέχουμε πολύ στο κρύο, περνάμε στη σκανδιναβική χερσόνησο. Όσλο στη Νορβηγία, Oslo, ίσως από το νορβηγικό Os, εκβολή ποταμού. Η πόλη καταστράφηκε εντελώς από πυρκαγιά και την ξανάχτισε ο βασιλιάς Χριστιανός το 1624, οπότε και ονομάστηκε Χριστιανία. Το 1924, στα τριακόσια χρόνια της ανοικοδόμησης, οι κάτοικοι έκριναν πως είχαν ξεπληρώσει το χρέος και ξαναπήραν το παλιό όνομα της πόλης.
Κατεβαίνουμε στη Δανία και στην πρωτεύουσα Κοπεγχάγη, Kobenhavn. Σημαίνει «λιμάνι των εμπόρων» (koben αγοράζω, havn λιμάνι). Εμείς τη λέξη την πήραμε από τα γερμανικά, Kopenhagen. Με το ίδιο όνομα έχουμε κι ένα γλυκό, κι ας μην το έχουν τα λεξικά.
Συνεχίζουμε προς τη Στοκχόλμη, Stockholm, μάλλον από το stock=πάσσαλος και το holm=νησί. Νησί πάνω σε πασσάλους ή των πασσάλων και πράγματι ο πυρήνας της πόλης είναι χτισμένος πάνω σε νησιά.
Πιο πέρα, το Ελσίνκι, Helsinki. Η πόλη ιδρύθηκε το 1550 από τον Γουστάβο Βάσα, βασιλιά της Σουηδίας, που την ονόμασε Helsingfors, από το όνομα του ντόπιου λαού και το fors που σήμαινε φρούριο. Το Helsinki είναι η φιλανδική εκδοχή της λέξης.

Θα περάσουμε στη Ρωσία, πρώτα στην Πετρούπολη ή Σανκτ Πέτερσμπουργκ, όπως την ονόμασε ο Μέγας Πέτρος που την έχτισε. Στη συνέχεια ονομάστηκε Πέτρογκραντ, από το 1924 Λένινγκραντ προς τιμή του Λένιν και από το 1991 ξαναπήρε το παλιό της όνομα.

Πιο πέρα η Μόσχα, Μοσκβά στα ρώσικα, από το όνομα του ποταμού που τη διαρρέει, που εμείς τον λέμε Μόσκοβα. Για την ετυμολογία του ποταμού υπάρχουν πολλές θεωρίες· φαίνεται ότι προέρχεται από μια λέξη που σήμαινε απλώς «νερό».
Περνάμε στα βαλτικά κράτη, και πρώτα στην Εσθονία. Πρωτεύουσα Τάλιν, Tallinn. Προέρχεται από το tan-linn «δανέζικο κάστρο», αφού η πόλη χτίστηκε από τους Δανούς. Μέχρι το 1917 η πόλη ονομαζόταν Reval, Ρεβάλ, αμμώδης όχθη.
Πιο δίπλα έχουμε την Λετονία με πρωτεύουσα τη Ρίγα, Riga, όνομα που προέρχεται μάλλον από το λετονικό ridzina «ρυάκι, ρεύμα».
Της γειτονικής Λιθουανίας η πρωτεύουσα, το Βίλνιους, Vilnius, πήρε το όνομά της από τον ποταμό Vilnija που τη διαρρέει.
Πιο κάτω έχουμε τη Λευκορωσία με πρωτεύουσα το Μινσκ, που πήρε κι αυτή το όνομά της από τον ποταμό που τη διαρρέει. Ο ποταμός αυτός σήμερα λέγεται Σβίσλοχ, αλλά παλιότερα ονομαζόταν Μεν.
Θα πάμε δυτικά στην Πολωνία. Πρωτεύουσα η Βαρσοβία, Warszawa, αλλά η ετυμολογία της άγνωστη ή αβέβαιη. Έχει ειπωθεί πως οφείλει το όνομά της σε κάποιον γαιοκτήμονα που λεγόταν Warsz. Εμείς πήραμε το όνομα από το γαλλικό Varsovie.
Πιο δυτικά, στη Γερμανία, το Βερολίνο, Berlin. Και πάλι νεφελώδης ετυμολογία, ίσως από μια σλάβικη ρίζα berl- που σημαίνει κάτι σαν βάλτος. Βέβαια, μερικοί Βερολινέζοι προτιμούν να παράγουν το όνομα της πόλης από το Bärlein, αρκουδάκι, επειδή ο θυρεός της πόλης απεικονίζει μια αρκούδα. Φυσικά, πρόκειται για παρετυμολογία. Από το 1949 έως το 1990 πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας ήταν η Βόννη (Bonn). Ετυμολογείται από το γαλατικό Bona «οχυρό».

Συνεχίζουμε στην Τσεχία, πρωτεύουσα η Πράγα, Praha στα ντόπια. Πιθανώς η προέλευση του ονόματος βρίσκεται στη λέξη pražati, που σημαίνει το καμένο δάσος, που το καίνε για να ανοίξουν τόπο για καλλιέργεια ή οικοδόμηση.

Πιο κάτω η Μπρατισλάβα, Bratislava, πρωτεύουσα της Σλοβακίας, πήρε το όνομά της από τον Μπράσλαβ, τον τελευταίο πρίγκιπα της Παννονίας γύρω στο 1000 (από τον ίδιο έχει ονομαστεί και η πόλη του Βρότσλαβ στην Πολωνία). Επί αιώνες ήταν γνωστή με το γερμανικό της όνομα, Πρέσμπουργκ, Pressburg, που το πρώτο συνθετικό προέρχεται από τον ίδιο άνθρωπο.
Στην Ουγγαρία έχουμε τη Βουδαπέστη, Budapest. Η σημερινή πόλη σχηματίστηκε το 1872 από την ένωση της Buda και της Pest, που βρίσκονταν στις δυο αντικρινές όχθες του Δούναβη. Η Βούδα μάλλον ετυμολογείται από σλάβικη λέξη που σημαίνει νερό (από εκεί και τα Βοδενά) ενώ η Πέστη από σλάβικη λέξη που σημαίνει καμίνι, φούρνος.
Πιο δίπλα, στην Αυστρία έχουμε τη Βιέννη, γερμανικά Wien. Έτσι λέγεται κι ένας παραπόταμος του Δούναβη, που τελικά ανάγεται στο κέλτικο vedunia=χείμαρρος. Οι Ρωμαίοι την έλεγαν Vindobona (κι αυτά είναι κέλτικες λέξεις που σημαίνουν άσπρο οχυρό, το bona το είδαμε άλλωστε και στη Βόννη). Τη Βιέννη αρχικά την είχαμε πει Βιέννα στα νέα ελληνικά· ίσως η καθαρευουσιάνικη γενική (της Βιέννης) να έδωσε τη νέα ονομαστική.

Να μην ξεχάσουμε και την Ελβετία, που έχει πρωτεύουσα τη Βέρνη, Bern. Ετυμολογείται πιθανώς από ινδοευρωπαϊκή ρίζα ber- (ελώδης τόπος), αν και πολλοί προτιμούν να την παράγουν από το παλαιογερμανικό bero «αρκούδα».
Πιο κάτω, στην Ιταλία, το Μιλάνο, Milano, είναι από το λατινικό Mediolanum, στα ελληνικά τα Μεδιόλανα, που θα τα θυμάστε από το διάταγμα των Μεδιολάνων, λέξη που ετυμολογείται από το medio και lanu=πεδιάδα στα γαλατικά, επειδή η πόλη χτίστηκε στο μέσο της πεδιάδας του Πάδου.
Ύστερα έχουμε την αιώνια πόλη, τη Ρώμη, Roma. Η παράδοση θέλει το όνομά της να προέρχεται από τον ιδρυτή της τον Ρωμύλο, αλλά σχεδόν σίγουρα το όνομα του Ρωμύλου είναι που προέρχεται από τη Ρώμη. Το έτυμο της Roma είναι αβέβαιο, αλλά μπορεί να προέρχεται από κάποια παλιότερη ονομασία του Τίβερη.

Επιστρέφουμε στα Βαλκάνια. Η Λιουμπλιάνα (Ljubljana) έχει επίσης άγνωστη ετυμολογία, αν και οι ντόπιοι αρέσκονται να την παράγουν από το σλαβικο ljub- που θα πει αγαπητός. Στα γερμανικά λεγόταν Λάιμπαχ (Laibach).
Στην Κροατία, το Ζάγκρεμπ (Zagreb) προέρχεται από το σλάβικο za (πέρα) και το greb (όχθη) διότι αρχικά ήταν πέρα από την όχθη του ποταμού Σάβου. Το αρχικό Ζα- το βλέπουμε και σε ελληνικά σλαβογενή τοπωνύμια, όπως τη Ζαγορά (πέρα απ’ το βουνό).
Στη Βοσνία, το Σαράγεβο οφείλει το όνομά του στο τουρκικό saray, το σεράι που ξέρουμε κι εμείς, με σλάβικη κατάληξη.
Στη Σερβία, το Βελιγράδι, Beograd, είναι η «άσπρη πόλη» (beo λευκός, grad πόλη), ίσως από τα νερά του Δούναβη. Οι Βυζαντινοί έλεγαν «τα Βελέγραδα».
Στο Μαυροβούνιο, η Ποντγκορίτσα (Podgorica) βρίσκεται περιτριγυρισμένη από βουνά· το όνομά της σημαίνει «κάτω από τα βουνά» (pod κάτω, gora βουνό). Από το 1946 έως το 1992 ονομαζόταν Τίτογκραντ, πόλη του Τίτο.
Τα Σκόπια (Skopje) παίρνουν το όνομά τους από κάποιον ιλλυρικό λαό που ίδρυσε την πόλη τον 2ο αιώνα μ.Χ. Οι Ρωμαίοι έλεγαν Skupi, ενώ οι Τούρκοι, που δεν μπορούν να προφέρουν το s- με άλλο σύμφωνο στην αρχή της λέξης, τα είπαν Uskup.
Τα Τίρανα (Tiranë) πιθανώς σχετίζονται με τους αρχαίους Τυρρηνούς.
Πεταγόμαστε στη Ρουμανία, που παρά λίγο να την ξεχάσουμε. Το Βουκουρέστι (Bucureşti) μπορεί να ετυμολογείται από κάποιον Bucur, βοσκό, που ήταν ο ιδρυτής της πόλης.
Θα κάνουμε μια παράκαμψη, ν’ ανέβουμε ως το Κισινάου της Μολδαβίας (Chisinau), από μια λέξη που θα πει «πηγάδι». Θα πάμε και στο Κίεβο (Kyiv), που η παράδοση το θέλει να οφείλει το όνομά του στον πρίγκιπα Kiy που το ίδρυσε, αλλά στην πραγματικότητα είναι αγνώστου ετύμου.
Και μετά γυρίζουμε προς τα κάτω, στη Σόφια. Οι Ρωμαίοι είχαν χτίσει εκεί μια πόλη που την είπαν Serdica, από το όνομα ενός θρακικού φύλου. Όταν ήρθαν οι Βούλγαροι, την ονόμασαν Σρέντετς (Sredets), αλλά οι Τούρκοι τη μετονόμασαν σε Sofiya, από το όνομα του τοπικού ναού της Αγίας Σοφίας, τον οποίο πάντως μετέτρεψαν σε τζαμί.
Για την Κωνσταντινούπολη, την πόλη που αξιώθηκε να ονομάζεται Πόλη, ξέρουμε ότι το Ισταμπούλ, Istanbul είναι μετεξέλιξη του ελληνικού «εις την πόλιν».
Η Άγκυρα, Ankara οφείλει την ονομασία της σε φρυγική λέξη που σημαίνει φαράγγι. Η ελληνική ονομασία είναι αρχαία και είναι παρετυμολογία.
Γυρίσαμε στα πάτρια εδάφη. Για τη Θεσσαλονίκη δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ετυμολογική, ξέρουμε πως την ονόμασε έτσι το 316 ο Κάσσανδρος, προς τιμή της συζύγου του της Θεσσαλονίκης που ήταν ετεροθαλής αδελφή του Μεγαλέξαντρου.

Όμως για την Αθήνα, τα πράγματα δεν είναι τόσο καθαρά. Οι αρχαίοι ήθελαν το όνομα της πόλης να προέρχεται από τη θεά Αθηνά, αλλά (όπως και στη Ρώμη με το Ρωμύλο) το αντίστροφο έχει συμβεί: η θεά πήρε το όνομά της από την πόλη. Το όνομα της Αθήνας είναι προελληνικό, ίσως από μια παλιότερη θεότητα, την Αθήνη. Όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις που είδαμε στο άρθρο αυτό, τα τοπωνύμια, επειδή είναι παμπάλαιες λέξεις, κρατάνε πεισματικά τα μυστικά τους.
http://users.lak.sch.gr/
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ"
Related Posts with Thumbnails