Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΙΑ ΕΞΑΝΤΛΗΘΕΙ!!!

Με αυτή την ανάρτηση θέλω περισσότερο να σας προβληματίσω και λιγότερο να σας πληροφορήσω.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο θα διαβάσετε περισσότερο προσωπικές μου απορίες και γεγονότα, παρά συνηθισμένη καθημερινού τύπου βαρετή και συστημική ενημέρωση.

Σε αντίθεση με αρκετούς πολιτικούς, Ευρωπαίους και Έλληνες, εγώ πιστεύω πως δεν είμαστε ούτε διεφθαρμένοι, ούτε φοροφυγάδες, ούτε τεμπέληδες, μα πολύ περισσότερο δεν είμαστε ΗΛΙΘΙΟΙ.

Να το πάρουμε από την αρχή για να γίνω πιο κατανοητός :

Έχουμε έναν Πρωθυπουργό που διέδιδε επί χρόνια ως κόμμα πριν ακόμα εκλεγεί, ότι θα καταργήσει το μνημόνιο με ένα άρθρο και ένα νόμο και με το που σχημάτισε κυβέρνηση με ένα νόμο και ένα άρθρο ψήφισε το νέο μνημόνιο.

Έναν Πρωθυπουργό που θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ (που ο ίδιος δεν πληρώνει) και αντί για αυτό σχεδόν τον ‘’εγκατέστησε’’ ως μόνιμο μέτρο.

Έναν Πρωθυπουργό που θα έδινε ρεύμα σε 10.000 νοικοκυριά και δεν έδωσε ούτε σε 100.

Έναν Πρωθυπουργό που έλεγε ότι θα διαγράψει μονομερώς το χρέος και αντί αυτού ενίσχυσε το χρέος με την απραξία του.

Έναν Πρωθυπουργό που θα έφερνε επενδυτές και θα έβρισκε χρήματα από τους έχοντες αλλά αντί αυτού έκλεισε τις τράπεζες και έφερε capital controls.

Έναν Πρωθυπουργό που πήρε ως αποτέλεσμα δημοψηφίσματος ένα ηχηρό ΟΧΙ και το μετέτρεψε σε ηχηρότατο ΝΑΙ.

Έναν Πρωθυπουργό που πλασαριζόταν ως συμπονετικός και δίκαιος προς το λαό προκειμένου να αυξήσει την δημοτικότητα του και αφού τον αποκοίμισε και εξαπάτησε, του εξαργύρωσε την εμπιστοσύνη που εισέπραξε με ένα τρίτο μνημόνιο άκρως εθνοκτονικό και αντιδημοκρατικό.

Έναν Πρωθυπουργό που για να περάσει το μνημόνιο και τα προαπαιτούμενα αυτού, συνέπραξε με εκείνους που τόσα χρόνια κατηγορούσε.

Έναν Πρωθυπουργό που θα ‘’εκβίαζε’’ Μέρκελ και Σόιμπλε με επιχειρήματα κοινωνικής δικαιοσύνης , αλλά τελικά επέστρεψε πίσω εκβιαζόμενος.

Έναν Πρωθυπουργό που δεν έχει πει λέξη για το προσωρινό πόρισμα της επιτροπής της αλήθειας για το χρέος.

Έναν Πρωθυπουργό που θα έθετε ζήτημα διεκδίκησης πολεμικών αποζημιώσεων και κατοχικών δανείων αλλά τελικά και αυτό το ξέχασε.

Έναν Πρωθυπουργό που θα ενίσχυε τον αγρότη, τον συνταξιούχο, τον μισθωτό και τον μικρομεσαίο επιχειρηματία, αλλά αντί για αυτό ετοιμάζει περικοπές και λουκέτα.

Έναν Πρωθυπουργό που θα ενίσχυε την υγεία και την παιδεία αλλά αντί για αυτό σκοπεύει να τις ιδιωτικοποιήσει ώστε να χρειάζεται να βάλει βαθιά το χέρι στη τσέπη ο Έλληνας για να σπουδάσει και να φροντίσει την υγεία του.

Έναν Πρωθυπουργό που θα έβαζε τους καναλάρχες να πληρώσουν τα χρέη τους και να νομιμοποιήσουν τις άδειες τους, αλλά (πέρα από »τολμηρά» λόγια), ούτε που τους άγγιξε.

Έναν Πρωθυπουργό που βάπτισε τους λαθρομετανάστες ως πρόσφυγες ανοίγοντας τα Ελληνικά σύνορα για οποιονδήποτε επιθυμεί να εισέλθει στην πατρίδα μας. Δεν είδαμε σε άλλη χώρα να γίνεται αυτό. ΜΟΝΟ στην Ελλάδα.

Έναν Πρωθυπουργό που αρνήθηκε να δώσει θρησκευτικό όρκο πριν αναλάβει τα καθήκοντά του, όμως δέχτηκε να προχωρήσει στην δημιουργία τζαμιών.

Έναν Πρωθυπουργό που θα προστάτευε την πρώτη κατοικία αλλά αντί για αυτό ετοιμάζει κατασχέσεις.

Έναν Πρωθυπουργό που ψηφίστηκε από τον Ελληνικό λαό για να καταργήσει το μνημόνιο και αντί αυτού στο τέλος της διαπραγμάτευσης μας ανακοίνωσε πως πρέπει να ξανακερδίσουμε την χαμένη Εθνική μας κυριαρχία……και πολλά άλλα !!!!

Αυτός λοιπόν ο Πρωθυπουργός που έκανε τα αντίθετα από αυτά που είπε, απολαμβάνει την εμπιστοσύνη 229 βουλευτών και άνω.

Ο ρόλος του είναι να περνάει μέτρα και σε αυτό δεν βρίσκει καμία ισχυρή αντίσταση, αντιθέτως έχει ευρεία πλειοψηφία σε ότι θέλει να περάσει.

Έχει καμία σημασία αν οι βουλευτές αυτοί εκτός από κόκκινοι, είναι και μπλε και πράσινοι ;;

Λέτε να τον νοιάζει και πολύ, ποιο χρώμα αποδέχεται τα μέτρα που θέλει να περάσει;;

ή μήπως ο στημένος θίασος των διαφωνιών μεταξύ των κομμάτων έχει καμία σημασία.

Αφού στο τέλος ‘’Ναι σε όλα’’ θα πούνε οι ‘’μαλωμένοι’’….τι αλλάζει στο αποτέλεσμα ;

Απολύτως τίποτα.

Διότι είτε αψιμαχούν είτε όχι, τα μέτρα τα περνάνε και τον Έλληνα αυτό τον ενδιαφέρει και όχι οι εσωκομματικές και εξωκομματικές διαφορές.

Γιατί άλλο είναι να <<μαλώνεις>> για να φέρεις αποτέλεσμα και άλλο για να φέρεις ανθρωπιστική κρίση!!

Ας έρθουμε τώρα στο ζητούμενο.

Μια κυβέρνηση με την στήριξη του ίδιου του κόμματος του, έστω και μειωμένη λόγω διαρροών, η οποία όμως έχει και την στήριξη ακόμα τεσσάρων κομμάτων, γιατί να θέλει εκλογές ;

Και μάλιστα από έναν Ελληνικό λαό που πλέον έχει τιμωρητικές διαθέσεις και δεν υπάρχουν ούτε αγανακτισμένοι, ούτε αφελείς.

Διότι τώρα υπάρχουν θύματα και εξαπατημένοι.

Προδομένοι και θυμωμένοι.

Πληγωμένοι και αποφασισμένοι.

Τώρα όλα είναι αλλιώς.

Τρίτωσε το κακό και ο Έλληνας δεν συγχωρεί, ούτε ξεχνάει.
Θυμίζω, ΓΑΠ = μνημόνιο 1, Σαμαράς = μνημόνιο 2 και Τσίπρας = μνημόνιο 3.

Λέτε το σύστημα να μην γνωρίζει την ψυχολογία του Έλληνα ψηφοφόρου ;

Λέτε να μην ξέρουν τι κάνανε ή να μην ξέρουνε πως οι δικαιολογίες και τα ψέματα τέλειωσαν ;

Φυσικά και το ξέρουν.

Πάρα ταύτα μας πάνε σύντομα σε εκλογές.

Γιατί ;

Ας αναρωτηθούμε όλοι μαζί…γιατί ;

Σας φαίνεται φυσιολογικό ;

Πέσανε οι μάσκες ή δεν πέσανε ;

Έμαθε όλη η Ελλάδα ότι πλέον έχουμε πέντε φανατικά μνημονιακά κόμματα ή δεν το έμαθε ;; ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ και ΠΟΤΑΜΙ στηρίξανε τα μνημόνια ΝΑΙ ή ΟΧΙ ;;

Και όμως το σύστημα ξεκίνησε τις διαδικασίες για την διεξαγωγή κοινοβουλευτικών εκλογών.

Οι πιθανότητες εναντίον τους….τα γεγονότα φρέσκα…….η λαϊκή απογοήτευση νωπή……η λαική οργή έκδηλη…….εκείνοι όμως κόντρα σε κάθε προγνωστικό μας πάνε για εκλογές.

Και ξαναρωτάω…..ΓΙΑΤΙ ;

Ποιο είναι το κρυφό τους χαρτί αυτή τη φορά ;

Ο ΓΑΠ μας εξαπάτησε με την περίφημη ατάκα ‘’Λεφτά υπάρχουν’’…..και ενδώσαμε(Μνημόνιο 1)……….

Ο Σαμαράς μας εξαπάτησε λέγοντας ότι θα σκίσει τα μνημόνια και θα βγάλει τις κουκούλες….και πάλι ενδώσαμε…(Μνημόνιο 2)……

Και τέλος ο Τσίπρας μας είπε ότι θα καταργήσει τα μνημόνια και θα φέρει κοινωνική δικαιοσύνη………και πάλι ενδώσαμε….(Μνημόνιο 3).

Ο πολιτικός χρόνος είναι ελάχιστος.

Οι μαριονέτες που κατά καιρούς μας παρουσιάζουν γνωστές και οι περισσότερες δοκιμασμένες.

Και ρωτάω, αξίζει ;;

Αξίζει είτε με την λανθασμένη ψήφο μας, είτε με την αποχή μας, να αφήνουμε ανθελληνικά κόμματα να ρυθμίζουν τις ζωές μας για τις επόμενες σαράντα γενεές, ίσως και για πάντα ;;;

Περάσανε ανεπιστρεπτί οι αθώες εποχές (αν υπήρξαν ποτέ).

Τώρα πρέπει να είμαστε συνεχώς υποψιασμένοι και καχύποπτοι αλλά και λογικοί!!

Δεν είναι δύσκολο για ένα εκπαιδευμένο αυτί και μάτι να αποκωδικοποιήσει τις προθέσεις του συστήματος, φτάνει να το θέλει και να ασχοληθεί.

Είναι απλό.

Ότι μας διαφημίζουν ως καλό, είναι κακό.

Και το αντίστροφο.

Ότι μας παρουσιάζουν ως κακό είναι καλό.

Οι εξαιρέσεις είναι λίγες και αυτές για να θολώσουν τα νερά και για να έχουν εναλλακτικό άλλοθι ότι δήθεν ενημερώνουν αντικειμενικά.

Βλέπουμε λοιπόν πως το σύστημα είναι πανίσχυρο και αδίστακτο.

Φυσικά δεν μιλάω για το πολιτικό μόνο, ούτε καν για το Ελληνικό αλλά για το παγκόσμιο σύστημα.

Άλλωστε αυτό δεν ελέγχει όλα τα υπόλοιπα κράτη ;

Θέλετε να το ονομάσετε σιωνιστικό ;

Θέλετε να το πείτε λευκό αδερφάτο ;

Μαύρο αδερφάτο;

Τεκτονικό;

Ιμπεριαλιστικό ;

Μπιντελμπεργκικό ;

Πεφωτιστικό ;

Δεν έχει καμία σημασία πως θα το βαπτίσουμε όσο αυτό επιτυγχάνει αν όχι όλους, τους περισσότερους στόχους του και θύματα είναι πάντα οι λαοί.

Αυτό λοιπόν το σύστημα έδωσε εντολή να πάμε ξανά για εκλογές.

Λέτε να το αποφάσισε εν βρασμώ ;

Η μήπως πιστεύει κανείς πως δεν έχει προνοήσει – μελετήσει – οργανώσει – σχεδιάσει – προβλέψει την κάθε λεπτομέρεια κάνοντας ψυχρούς υπολογισμούς χιλιοστό χιλιοστό ;

Αναρωτηθείτε λίγο πόσα κόμματα ξεφύτρωσαν από το πουθενά τα τελευταία εφτά μνημονιακά χρόνια.

Κόμματα όχι τυχαία αν προσέξει κανείς πως κάθε ένα από αυτά είχε τουλάχιστον ένα πρόσωπο – κλειδί που συμπρωταγωνιστούσε σε όλες τις κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις.

Κόμματα τα οποία ιδρύθηκαν με άγνωστα κονδύλια, από άγνωστους χρηματοδότες και που τα κανάλια αμέσως αγκαλιάσανε.

Κόμματα τα οποία αν ήθελε το σύστημα ούτε έξω από την πόρτα του Αρείου Πάγου θα περνούσαν για να προχωρήσουν στην ίδρυση τους.

Κόμματα τα οποία αν ήθελε το ίδιο πάντα σύστημα τα εξαφάνιζε μέσα σε χρόνο ρεκόρ και τα οδηγούσε στην αφάνεια και την ανυπαρξία.

Όμως δεν το έκανε.

Αντιθέτως τους έδωσε βήμα, τους έδωσε τηλεοπτικό χρόνο, ραδιοφωνικό χρόνο και κάθε υποστήριξη για να γίνουν γνωστά και να παρουσιάσουν τις πολιτικές τους θέσεις στον Ελληνικό λαό.

Γιατί νομίζετε πως εδώ και τόσες δεκαετίες η χώρα μας όχι μόνο δεν μπορεί να ορθοποδήσει αλλά βουλιάζει όλο και περισσότερο στα χρέη και την παρακμή;

Διότι το σύστημα έτσι αποφάσισε.

Την οριστική διάλυση και τον πλήρη αφανισμό της Ελλάδας.

Δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να το καταλάβει αυτό κάποιος, διότι το ζει επί καθημερινής βάσης.

Προσοχή λοιπόν στο τι ακούμε και τι βλέπουμε.

Το σύστημα δεν είναι μαζί μας.

Είναι απέναντι μας.

Και τα media του ανήκουν.

Μην περιμένουμε να μάθουμε την αλήθεια μέσα από τα εργαλεία του συστήματος , γιατί θα εξαπατηθούμε για μια ακόμα φορά.

Ας εμπιστευτούμε τη καρδιά μας και τη λογική μας.

Ας εμπιστευτούμε την μνήμη μας.

Ας θυμηθούμε τι μας κάνανε εδώ και τόσα χρόνια όλα αυτά τα κόμματα που ψηφίζαμε.

Ας ρωτήσουμε τις καρδιές μας, πόσο πληγωμένες είναι, από την τόση προδοσία που υποστήκαμε..

Ας επιστρατεύσουμε την λογική μας και ας σκεφτούμε απλά, όχι σύνθετα.

Τι είναι αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία ;

Τα όσα μας λένε ότι θα κάνουν ή τα όσα κάνουν ;

Τι μένει τελικά ως υπόσχεση, τα λόγια που τα παίρνει ο αέρας ή οι πράξεις που είναι ορατές και αυταπόδεικτες ;

Όσο και να προσπαθήσουμε να θυμηθούμε τι κάνανε σε σχέση με τα όσα είπανε, δεν θα βρούμε σχεδόν τίποτα…

Γιατί τίποτα δεν κάνανε για το καλό μας…

Αντιθέτως κάνανε πολλά για το κακό μας…

Είναι δύσκολο να ξέρουμε τι ακριβώς μας ετοιμάζουν.

Μόνο να υποθέσουμε μπορούμε.

Και δυστυχώς δεν υπάρχει ούτε ένα υποθετικό σενάριο υπέρ μας.

Γι΄αυτό πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και έτοιμοι για όλα.

Είμαστε ακέφαλοι.

Δεν έχουμε κυβέρνηση.

Είμαστε ολομόναχοι.

Πρέπει να βασιστούμε σε εμάς και πουθενά αλλού.

Όσο βασιζόμασταν στο πολιτικό σύστημα, χάναμε.

Και δεν χάσαμε λίγα…. Χάσαμε σχεδόν τα πάντα.

Ας αφυπνιστούμε όλοι μαζί.

Ο χρόνος είναι εχθρός μας και σύμμαχός τους.

Μας έχουν διαλύσει την χώρα ή δεν μας την έχουν διαλύσει τόσα χρόνια τώρα;;

Αξίζουν λοιπόν την ψήφο μας ;;

Σας λέω λοιπόν, ότι και αν ακόμα δεν ξέρουμε τι να ψηφίσουμε σε αυτές τις εκλογές, ξέρουμε σίγουρα τι να ΜΗΝ ψηφίσουμε!!

Και αυτή η επιλογή δεν χρειάζεται ούτε καρδιά, ούτε ψυχή.

Δύο μόνο πράγματα απαιτεί.

ΜΝΗΜΗ και ΛΟΓΙΚΗ!!!!!

Και ως ΕΛΛΗΝΕΣ τίποτα από τα δύο δεν μας λείπει.

Και θυμόμαστε και λογικευόμαστε όταν πρέπει.

Ας δείξουμε την πόρτα της εξόδου λοιπόν, σε όλους όσους μας πλήγωσαν και μας ταπείνωσαν.

Ας διώξουμε από το πολιτικό προσκήνιο όλους εκείνους που εξευτέλισαν την εθνική μας περηφάνια μετατρέποντας μας από Έλληνες πολίτες σε υπόδουλους αποίκους, ξένων συμφερόντων, μέσα στην ίδια μας την χώρα.

Ας διώξουμε όλα τα προδοτικά κόμματα με την ψήφο μας.

Αυτό είναι το προτελευταίο μας χαρτί.

Το τελευταίο θα είναι να ξεσηκωθούμε!!!!!!

Αν και οι επόμενοι είναι ίδιοι σαν τους προκάτοχούς τους, τότε η μόνη και η τελευταία λύση είναι η επανάσταση.!!!!

Ειδάλλως δεν πρόκειται να σταματήσει το σύστημα μέχρι να μας αφανίσει δια προσώπου γης.

Δεν είμαστε πολεμοχαρείς, ούτε επαναστάτες.

Δεν θέλουμε πόλεμο, θέλουμε ειρήνη.

Δεν ζητήσαμε τίποτα, εκείνοι συνεχώς μας ζητάνε.

Δεν πειράξαμε κανέναν, εκείνοι συνεχώς μας ενοχλούν.

Δεν τους κλέψαμε τα υπάρχοντα τους, εκείνοι θέλουν τα δικά μας.

Μας έχουνε φτάσει στα κόκκινα.

Η υπομονή μας έχει εξαντληθεί.

Τίθεται πλέον θέμα επιβίωσης.

Το σπίτι του γείτονα μας καίγεται και είναι θέμα χρόνου να καεί και το δικό μας.

Μη μας αναγκάσουν να πούμε ‘’Η εσείς η εμείς’’.

Διότι τότε εκείνοι θα χάσουν.

Εμείς δεν έχουμε ΤΙΠΟΤΑ να χάσουμε πλέον

Και ας μην ξεχνάμε ποιοι είμαστε.

Έχουμε μια ένδοξη ιστορία χιλιάδων ετών, παγκοσμίως αναγνωρισμένη.

Πλανώνται πλάνη οικτρά όσοι νομίζουν ότι η Ελλάδα μας τελείωσε.

Αυτή η χώρα είναι ιερή γη και δεν σκλαβώνεται όσο και αν το θέλουν.

Αν αυτοί έχουν σύμμαχο τους τον διάβολο, εμείς έχουμε σύμμαχο μας τον Θεό.

Ας ευχηθούμε να πάνε όλα καλά.

Ο Θεός μαζί μας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Πως πηραν το ονομα τα Εξάρχεια και πως ο λοφος του Στρέφη...

O μπακάλης από την Κόνιτσα που έδωσε τ΄ όνομά του στα Εξάρχεια και πως το Νταμάρι του Στρέφη έγινε άλσος, εξαιτίας της κρεβατομουρμούρας.  
 Προς τα τέλη του 1800 ο Hπειρώτης Βασίλειος Έξαρχος ανοίγει ένα μεγάλο παντοπωλείο στη συμβολή των οδών Θεμιστοκλέους και Σόλωνος. Η φήμη του γρήγορα εξαπλώνεται, καθώς οι τιμές του, ειδικά στο λάδι, είναι ασυναγώνιστες. Όλοι οι Αθηναίοι σπεύδουν στον Έξαρχο να ψωνίσουν καλά και φθηνά προϊόντα. Η περιοχή γίνεται πλέον γνωστή με τ΄όνομα του μπακάλη και τη φωνάζουν Εξάρχεια. Βασίλειος Έξαρχος. Ξεκίνησε φτωχός απο την Κόνιτσα και έγινε σπουδαίος έμπορος στην Αθήνα.

 Σ΄αυτόν οφείλουν την ονομασία τους τα Εξάρχεια.
Μετά τον θάνατό του,  άφησε ένα μεγάλο ποσό ως κληροδότημα στο χωριό του και οι συγχωριανοί του στην Πουρνιά τοποθέτησαν την ορειχάλκινη προτομή του στην πλατεία του χωριού τους
Όλοι ξεχνούν την ονομασία «Προάστιον» που καθιερώθηκε από τη δεκαετία του 1830, όταν μια «χούφτα» μαστόρων από τις Κυκλάδες, την Πελοπόννησο και την Ήπειρο έφτασαν στην απελευθερωμένη Αθήνα, για να συμβάλλουν στην οικοδόμηση της πρωτεύουσας.
 Είναι οι μάστορες και οι εργάτες που εργάστηκαν για να κτιστούν τα Ανάκτορα του Όθωνα, το Πανεπιστήμιο, το Οφθαλμιατρείο, και άλλα σημαντικά κτίρια της πόλης. Σε κάθε στενό οι κάτοικοι έδωσαν ονόματα που είχαν σχέση με την Επανάσταση, γι΄αυτό και σήμερα οι δρόμοι των Εξαρχείων έχουν ηρωικά ονόματα, όπως Τζαβέλλα, Μεσολογγίου, Μάνης, Ναυαρίνου, Βαλτετσίου, Δερβενίων, Ζαλόγγου, Νικηταρά, Μαυροκορδάτου, Γραβιάς, Κωλέττη, Λόντου κ.α. 
Ο μεγαλύτερος δρόμος ήταν η οδός Προαστίου, η οποία το 1928 μετονομάστηκε σε Εμμανουήλ Μπενάκη.  
Τότε η περιοχή λεγόταν «Πιθαράδικα», επειδή εκεί υπήρχαν συγκεντρωμένα εργαστήρια, που κατασκεύαζαν πιθάρια. Το νταμάρι που έγινε ο λόφος του Στρέφη Μέχρι και την εμφάνιση του μπακάλη Βασίλη Έξαρχου οι Αθηναίοι προσφωνούσαν τη συνοικία και Πιθαράδικα, καθώς από εκεί αγόραζαν πιθάρια για τα σπίτια τους.
 Την πρώτη ύλη οι πιθαράδες την προμηθεύονταν από το λατομείο που βρισκόταν στον λόφο πάνω από τα Εξάρχεια και στα χρόνια της τουρκοκρατίας ονομαζόταν Πινακωτά (παραφθορά της τουρκικής λέξης Μπινεκντάσι, που σημαίνει πέτρα ή ψηλός βράχος). Εκτός από πηλό, το νταμάρι τροφοδότησε με πέτρα σχεδόν όλα τα σπίτια που έχτισαν οι φτωχοί Αθηναίοι .


Τα σημερινά Εξάρχεια, όπως ήταν το 1882! 

 Ο λόφος αποκτήθηκε από την οικογένεια του αξιωματικού Στρέφη, που κατοικούσε κοντά στο λατομείο και έτσι πήρε το όνομά του. Μιά μέρα η σύζυγος του αξιωματικού βρήκε τα απλωμένα ασπρόρουχα κατακόκκινα από τη σκόνη του λατομείου.
 Η κρεβατομουρμούρα ήταν τρομερή και ο αξιωματικος αναγκαστικά έστειλε στρατιώτες να πάρουν δέντρα από τη Γεωπονική Σχολή και να τα φυτέψουν στο λατομείο. Το 1914 για άγνωστους λόγους ο λόφος απαλλοτριώθηκε από το δημόσιο και μέχρι το 1940 διαμορφωνόταν συνεχώς σε μια καταπράσινη γωνιά για τους Αθηναίους. Χάρη στην μπουγάδα της κυρίας Στρέφη, το νταμάρι έγινε ένας υπέροχος λόφος αναψυχής.... 

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/o-mpakalis-pou-edose-t%ce%84-onoma-tou-sta-ex/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πως πηραν το ονομα τα Εξάρχεια και πως ο λοφος του Στρέφη... "

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΟ ΠΑΡΩΝ. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

Ενώ τις μέρες που διανύουμε το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων (ΠΓΔΜ) είναι κυρίαρχο, μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε να γίνεται γνωστό στην ελληνική κοινή γνώμη, ότι στο νότιο τμήμα των Σκοπίων υπάρχει ελληνική μειονότητα.
 Η μειονότητα αυτή στα μέσα του 19ου αιώνα ήταν όμως πλειονότητα σε μία εδαφική λωρίδα βόρεια των ελληνικών συνόρων, στην περιοχή που περιλαμβάνει την Αχρίδα, το Μοναστήρι, την Γευγελή και την Στρώμνιτσα και με όρια προς Βορρά το Κρούσοβο και τον Πρίλαπο. Εκεί ακριβώς βρίσκονται και τα όρια της ιστορικής και γεωγραφικής Μακεδονίας, διότι γεωγραφική Μακεδονία, ως όρος ανεξάρτητος και διαφορετικός από την ιστορική, δεν υφίσταται.
Τη διαφοροποίηση των όρων "γεωγραφική" και "ιστορική" Μακεδονία επέβαλαν οι Βούλγαροι εθνικιστές μετά το βουλγαρικό εκκλησιαστικό σχίσμα του 1870 βάζοντας τη Μακεδονία στην κλίνη του Προκρούστη, προεκτείνοντας τα όριά της βόρεια των Σκοπίων για να εξυπηρετήσουν τις επιδιώξεις τους και προετοίμασαν έτσι το έδαφος για την επινόηση από τον Τίτο του "μακεδονικού" έθνους το 1944.
Κατά τα μέσα του 19ου αιώνα οι χριστιανοί της Πελαγονίας (η περιοχή του Μοναστηρίου - Κρουσόβου που κατ΄ εξοχήν κατοικούνταν από Έλληνες) διακρίνονταν σε δύο γλωσσικές ομάδες: τους σλαβόφωνους, οι οποίοι ήταν κυρίως γεωργοκτηνοτρόφοι και τους βλαχόφωνους που προέρχονταν από την περιοχή της Μοσχόπολης της Βορείου Ηπείρου, απ' όπου είχαν μεταναστεύσει μαζικά κατά τον 18ο αιώνα, εξαιτίας των αλβανικών καταπιέσεων.
Η παιδεία, η εκκλησία και η κουλτούρα στην βόρεια αυτή μακεδονική ζώνη ήταν σε ελληνικά χέρια και η εθνική συνείδηση, όταν υπήρχε, ήταν ελληνική. Στο σύνολό τους οι χριστιανοί κάτοικοι είχαν το βλέμμα στραμμένο προς τον ελληνισμό και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Ειδικότερα, οι βλαχόφωνοι Έλληνες είχαν παρουσιάσει σημαντική οικονομική και πνευματική ανάπτυξη, ασκώντας τις τέχνες, τις επιστήμες και το εμπόριο και διατηρώντας σημαντικούς εμπορικούς οίκους στην κεντρική Ευρώπη, στην Αλεξάνδρεια κ.α.
Η δημιουργία βουλγαρικής εθνικής συνείδησης στην Πελαγονία, όπως και γενικότερα στον χώρο της Μακεδονίας, άρχισε με ρωσική πρωτοβουλία και οργάνωση, από το 1846 και εντάθηκε μετά το 1870, οπότε η βουλγαρική Εκκλησία (Εξαρχία) αποσπάστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο σλαβόφωνος πληθυσμός διχάστηκε: άλλοι παρέμειναν πιστοί στο Πατριαρχείο και στην ελληνική ιδέα και άλλοι θεώρησαν εαυτούς Βουλγάρους και προσχώρησαν στην Εξαρχία.
Οι βλαχόφωνοι, όμως, παρέμειναν στο σύνολό τους φανατικοί Έλληνες, παρά την ύπαρξη και δράση ισχυρής ρουμανικής προπαγάνδας, η οποία συνεπικουρούμενη από τον βουλγαρικό εθνικισμό και το οθωμανικό κράτος, προσπαθούσε να προσεταιρισθεί τους Βλάχους της περιοχής.
Την προσήλωση των Βλάχων της Πελαγονίας στον ελληνισμό επισημαίνει και ο Σκοπιανός ιστορικός Bitoski, ο οποίος αναφέρει ότι: "Αυτοί οι Βλάχοι, βαθμιαία καθίστανται η κύρια δύναμη στο πλευρό της Μητροπόλεως Πελαγονίας για την προώθηση της Μεγάλης Ελληνικής Ιδέας.
 Οι ναοί και τα σχολεία της πόλης του Μοναστηρίου ήταν κατά τα μέσα του 19ου αιώνα σε ελληνικά χέρια...". Παρόμοια είναι και η μαρτυρία του Γάλλου δημοσιογράφου Michel Paillares, ο οποίος περιηγήθηκε την Μακεδονία το 1904 : "Στο Μοναστήρι, όλοι οι Βλάχοι είναι Έλληνες ως τα βάθη της καρδιάς τους, με ελληνικές παραδόσεις και ιδανικά. Στέλνουν πάνω από δύο χιλιάδες παιδιά στα σχολεία του ελληνισμού, που τα πλουτίζουν με τις εισφορές τους.
Αυτοί βρίσκονται επικεφαλής του πιο σκληρού και αμείλικτου αγώνα εναντίον της Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Δημιούργησαν μια μυστική επιτροπή που είναι ο τρόμος των κομιτατζήδων. Ούτε ο μητροπολίτης ούτε ο Έλληνας πρόξενος μπορούν να μετριάσουν τον έξαλλο πατριωτισμό τους...".
Την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα ισχυρή παρουσία είχε ο βλαχόφωνος ελληνισμός, εκτός από το Μοναστήρι, στις πόλεις Σκόπια, Βελεσσά, Αχρίδα, στο Κρούσοβο και στα χωριά του βουνού Περιστέρι, Μεγάροβο, Τύρνοβο, Νιζόπολη, Γκόπεσι, Μηλόβιστα κ.ά.
Οι σλαβόφωνοι κάτοικοι που παρέμειναν πιστοί στο Πατριαρχείο και διατήρησαν ελληνική εθνική συνείδηση βρίσκονταν κατά μήκος των ελληνικών συνόρων στις περιοχές Μοναστηρίου, Γευγελής και Στρώμνιτσας. Εναντίον αυτών στράφηκε κυρίως η βουλγαρική προπαγάνδα και στρατιωτική δράση κατά την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα (1870-1908).
Οι Βούλγαροι, με επιμονή, παρά το αντίθετο λαϊκό αίσθημα που συναντούσαν στις εστίες του ελληνισμού, χάρη στην συμπαράσταση των Ρώσων, αλλά και των άλλων δυνάμεων όπως και του Πάπα, και κυρίως με τα άφθονα χρήματα της Σόφιας για δημιουργία σχολείων και εξαγορά συνειδήσεων, κατόρθωσαν να περιορίσουν το ελληνικό στοιχείο εκεί όπου άλλοτε κυριαρχούσε.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι στα Σκόπια, μετά την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (187, συγκεντρώθηκαν σε κείμενο διαμαρτυρίας κατά των Μεγάλων Δυνάμεων 10.000 ελληνικές υπογραφές. Η ελληνική κοινότητα εκεί, διατηρούσε δύο εκκλησίες, ημιγυμνάσιο, παρθεναγωγείο, και δημοτικό σχολείο με περισσότερους από 850 μαθητές. Ήδη στα τέλη του 19ου αιώνα οι Έλληνες κάτοικοι της πόλης των Σκοπίων περιορίστηκαν σε 2.000-3.000.

Πιο χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η υποχώρηση του ελληνικού στοιχείου στην ιστορική πόλη της Αχρίδας. Η Αχρίδα είναι κτισμένη στην θέση της αρχαίας πόλης Λύχνου, στο βορειοανατολικό άκρο της ομώνυμης λίμνης. Ακόμα και ο Constantin Jirecek, Τσέχος καθηγητής της Ιστορίας και υπουργός Παιδείας του βουλγαρικού κράτους, ομολογεί ότι "η Αχρίδα ήταν από τον 12ο αιώνα προμαχώνας του ελληνισμού στη Μακεδονία", ενώ ο Γερμανός Hermann Wendel την ονομάζει "ακρόπολη του ελληνισμού".
 Στα μέσα του 19ου αιώνα η Αχρίδα ήταν μεγάλο εμπορικό κέντρο με τουλάχιστον 8.000 χριστιανούς βλαχόφωνους όλοι με ελληνική εθνική συνείδηση και παιδεία.Από την Αχρίδα καταγόταν ο Αναστάσιος Πηχεών, βασικός πρωταγωνιστής των επαναστατικών κινημάτων της Βορειοδυτικής Μακεδονίας κατά τον 19ο αιώνα και ο Μαργαρίτης Δήμιτσας, κορυφαίος ιστορικογεωγράφος της αρχαίας Μακεδονίας, ο οποίος με τις έρευνές του κατέδειξε την ιστορική συνέχεια του ελληνισμού στη Μακεδονία. Ενδεικτικές της ακμής του ελληνισμού της Αχρίδας στα μέσα του 19ου αιώνα, είναι και η μαρτυρία του Ρώσου καθηγητή Victor Grigorovic ο οποίος γράφει ότι το 1845 στην Αχρίδα κυριαρχούσε η ελληνική γλώσσα, η βουλγαρική ομιλείτο μόνο σε στενό οικογενειακό κύκλο, ενώ δεν υπήρχε ούτε ένας που να μπορούσε να διαβάσει σλαβική γραφή.
Ο ελληνισμός μπορεί να μειώθηκε μέχρις εξαφανίσεως στην περιοχή της Αχρίδας και των Σκοπίων, παρέμεινε όμως ισχυρός καθ' όλη την διάρκεια του 20ού αιώνα στην περιοχή της Πελαγονίας με βασικά προπύργια το Μοναστήρι και το Κρούσοβο. Στο Μοναστήρι από το 1870 μέχρι το 1912 οργίαζαν ποικίλες εθνικές προπαγάνδες.
 Όμως, οι βλαχόφωνοι Έλληνες του Μοναστηρίου παρουσίασαν πρωτοφανή οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη κατά τον 19ο αιώνα, η οποία τους επέτρεψε να χρηματοδοτήσουν εκκλησίες, σχολεία και συλλόγους, με τα οποία μπόρεσαν να αντέξουν στις ξένες πιέσεις. Χαρακτηριστικό του εθνικού αυτοπροσδιορισμού της ίδιας κοινότητας είναι το υπόμνημα που απηύθυναν προς τις Μεγάλες Δυνάμεις το 1903, το οποίο κατέληγε: "...λαλούμεν ελληνιστί, βουλγαριστί, βλαχιστί, αλβανιστί, αλλ' ουδέν ήττον εσμέν άπαντες Έλληνες και ουδενί επιτρέπομεν ν' αμφισβητεί προς ημάς τούτο".
Στο Κρούσοβο τώρα, ορεινή βλαχόφωνη κωμόπολη βόρεια του Μοναστηρίου, ο ελληνισμός είχε ανέκαθεν συντριπτική πλειοψηφία. Οι Κρουσοβίτες ασχολήθηκαν με το εμπόριο και ανέπτυξαν την Παιδεία σε τέτοιο βαθμό ώστε ανέδειξαν πέντε καθηγητές των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης, μεταξύ των οποίων και ο Αλέξανδρος Σβώλος. Επίσης το ίδιο σπουδαίος αν και λιγότερο γνωστός, είναι και ο Δημήτρης Λάλας ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες μουσικούς, μαθητής, στενός συνεργάτης και φίλος του διάσημου μουσουργού Βάγκνερ. Μάλιστα τον βοήθησε στην τελειοποίηση του έργου του "Der Ring des Nibelungen" που αποτέλεσε τη βάση του γνωστού "Άρχοντα των Δακτυλιδιών".
Μετά την απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό τώρα, το 1912, και την υπαγωγή της περιοχής στο νεοσύστατο Βασίλειο Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων, που αργότερα ονομάστηκε Γιουγκοσλαβία, η κατάσταση του ελληνισμού άλλαξε προς το χειρότερο. Οι Σέρβοι έκλεισαν τα ελληνικά σχολεία και τις ελληνικές εκκλησίες και απαγόρευσαν την χρήση της ελληνικής γλώσσας.
 Μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού της Πελαγονίας μετανάστευσε στο ελληνικό έδαφος, κυρίως στην Φλώρινα και στην Θεσσαλονίκη, ενώ οι Σέρβοι μετέφεραν Βόσνιους και Κροάτες στην Πελαγονία με στόχο την εθνολογική αλλοίωση της περιοχής. Γενικά το γιουγκοσλαβικό κράτος με ποικίλες πιέσεις προσπάθησε επί σχεδόν τριάντα χρόνια να πείσει τους Βουλγάρους, Αλβανούς και Έλληνες κατοίκους της σημερινής Π.Γ.Δ.Μ. ότι είναι "Παλαιοί Σέρβοι" (Stari Srbji), οι οποίοι είχαν χάσει την εθνική τους ταυτότητα.
Παράλληλα, κατά την διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, οι βουλγαρικές δυνάμεις επιδόθηκαν και πάλι σε προσπάθεια εκβουλγαρισμού του ελληνικού στοιχείου. Χαρακτηριστικές των αλλεπάλληλων σερβικών και βουλγαρικών καταπιέσεων επί των ελληνικών πληθυσμών της Πελαγονίας, υπήρξαν οι διαδοχικές αλλαγές των ελληνικών επωνύμων: ο Παναγιωτίδης, π.χ. μετονομάστηκε από τους Σέρβους το 1913 σε Παναγιώτοβιτς, από τους Βουλγάρους το 1916 σε Παναγιώτωφ, από τους Σέρβους το 1919 πάλι σε Παναγιώτοβιτς, από τους Βουλγάρους το 1941 σε Παναγιώτωφ και τέλος από τους (Σλαβο-) "Μακεδόνες" του Τίτο το 1945 σε Παναγιωτόφσκυ.
Η κατάληξη των ελληνικών επωνύμων σε -σκυ υιοθετήθηκε ως μία ουδέτερη, σλαβικού χαρακτήρα κατάληξη, εφ' όσον η κατάληξη -ωφ θύμιζε Βουλγαρία και η κατάληξη -ιτς Σερβία. Μέχρι και σήμερα τα επώνυμα των ελληνικής καταγωγής κατοίκων της Π.Γ.Δ.Μ. φέρουν την κατάληξη -σκυ, με πρώτο συνθετικό το παλιό ελληνικό επώνυμο.
Και φθάνουμε στο σήμερα: Το επίσημο ελληνικό κράτος, πιστό στην πατροπαράδοτη έλλειψη οποιασδήποτε εξωτερικής πολιτικής για τις ελληνικές μειονότητες στις γειτονικές χώρες (Β. Ήπειρος, Κων/πολη, Ίμβρος - Τένεδος), αδιαφόρησε πλήρως και για την προσπάθεια αφελληνισμού της Πελαγονίας από το 1850 μέχρι και σήμερα. Αποτέλεσμα της μακροχρόνιας και συστηματικής προπαγάνδας και καταπίεσης, ήταν η προοδευτική προσχώρηση των σλαβοφώνων Ελλήνων της Πελαγονίας στην "μακεδονική" εθνότητα.
Όμως η πολύχρονη πλύση εγκεφάλου για εμπέδωση της "μακεδονικής εθνότητας" δεν πέρασε στους βλαχόφωνους κατοίκους της Πελαγονίας. Το μεγαλύτερο μέρος των Βλάχων του Μοναστηρίου και του Κρουσόβου μιλούν ακόμη τα ελληνικά και διατηρούν την ελληνική εθνική συνείδηση, ακόμη και όταν φοβούνται να την εκδηλώσουν ανοιχτά (κυρίως από το 1990 και μετά).
Οι στατιστικές του κράτους των Σκοπίων δεν αναφέρουν ελληνική μειονότητα.
 Είναι πιθανό ότι οι Έλληνες στο γειτονικό κράτος ανέρχονται σε περισσότερους από 100.000, χωρίς να είναι δυνατή ακριβής εκτίμηση.
Ελάχιστοι απ' όσους έχουν ελληνική καταγωγή τολμούν να εκδηλωθούν ανοιχτά, επειδή υπάρχει ένας απέραντος φόβος καθώς και η βεβαιότητα ότι το ελληνικό κράτος δεν πρόκειται να τους προστατεύσει.
 Όπως γίνεται συνήθως στην Ελλάδα, το κενό του ενδιαφέροντος για την μειονότητα της Π.Γ.Δ.Μ. προσπαθούν να καλύψουν ιδιωτικοί φορείς και μεμονωμένα άτομα. Τελείως ενδεικτικά αναφέρω ότι στο Πρίλεπ λειτουργεί φροντιστήριο ελληνικών η Κατερίνα Βίδα, η οποία υφίσταται συνεχείς ελέγχους από το καθεστώς. Στην πόλη των Σκοπίων ελληνικό φροντιστήριο λειτουργούσε η Ένωση Βλάχων με την Νόρα Γέρου.
Δυστυχώς οι αρχές το έκλεισαν καθαιρώντας την διοίκηση του συλλόγου και τοποθετώντας δοτή και ελεγχόμενη από αυτούς ηγεσία. Στην Ρέσνα, ο Νικόλας Κωνσταντινίδης αγωνίζεται για την δημιουργία ενός ιδρύματος ελληνικού πολιτισμού με επίσης τρομερές διώξεις από το καθεστώς. Στην αμιγέστερη ελληνική πόλη, το Κρούσοβο (ελληνο-βλάχικη κατά 90%) λειτουργεί φροντιστήριο ελληνικής γλώσσας, με τον Άλκη Στράλλα, που πηγαίνει από το Μοναστήρι.
Συμπερασματικά, στο Μοναστήρι και στα άλλα βλαχόφωνα κέντρα της Πελαγονίας ο ελληνισμός εξακολουθεί να υπάρχει, επιδεικνύοντας πρωτοφανή ανθεκτικότητα, σε πείσμα της νεοελληνικής άγνοιας και αδιαφορίας.
 Η πλήρης εγκατάλειψή του από το ελληνικό κράτος μετά το 1913 υπήρξε εθνική παράλειψη, που όμοιά της δεν θα βρει κανείς στην ιστορία των γειτονικών λαών Σέρβων, Βουλγάρων, Αλβανών και Τούρκων, όσο και αν ψάξει. Αψευδείς μάρτυρες άλλωστε της ιστορικής παρουσίας του ελληνισμού στον χώρο της Πελαγονίας είναι και τα σωζόμενα πάμπολλα αρχιτεκτονικά μνημεία, κοσμικά και εκκλησιαστικά.
 Στην Αχρίδα, το αρχοντικό της οικογένειας Ρόμπη είναι το κόσμημα της πόλης. Στο Κρούσοβο και το Μοναστήρι, σώζονται επίσης αρκετά από τα παλιά ελληνικά αρχοντικά της εποχής της ακμής του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Μεγαλύτερη ιστορική σημασία έχουν τα εκκλησιαστικά μνημεία, τα οποία, γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, υφίστανται συστηματική παραχάραξη. Ενδεικτική περίπτωση αποτελεί η κατεδάφιση μέρους της Μονής του Οσίου Ναούμ Αχρίδας και η ανέγερση στη θέση της ξενοδοχείου.
Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι οι Έλληνες ομογενείς σε όλη την ιστορική τους πορεία έχουν σταθεί άξιοι της ελληνικότητάς τους, την οποία δεν εγκατέλειψαν ούτε στην σύγχρονη εποχή της πτώσης των ιδεολογιών και της παγκοσμιοποίησης.
Την απέδειξαν δε, τόσο με την οικονομική και πνευματική ανάπτυξη που επέδειξαν, όσο και με την συμμετοχή τους στους εθνικούς αγώνες.
Η ελληνική μειονότητα των Σκοπίων είναι δυστυχώς η πιο αδικημένη, η πιο λησμονημένη και η πιο αγνοημένη από όλες τις ελληνικές μειονότητες και παροικίες του εξωτερικού.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΑΛΜΥΡΟΥ" (4/3/200
Αρθρο του Δημήτρη Τσούτσα*

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ"

Η έννοια του έθνους στην αρχαιότητα.

Επειδή έχουμε φτάσει στο σημείο, όπου θα πρέπει να δίνονται απαντήσεις και για τα πλέον αυτονόητα, κι επειδή η προπαγάνδα όταν μένει αναπάντητη, ισχυροποιείται στον μέσο νου ως η απόλυτη αλήθεια, καλό θα είναι να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτόν τον στείρο «αντιαρχαιοελληνισμό» που έρπει καιρό τώρα στα διάφορα μονοπάτια του διαδικτύου και όχι μόνο.

Πολλοί είναι λοιπόν αυτοί -κι ανάμεσά τους και αρκετοί «μορφωμένοι»- που υποστηρίζουν πως δεν υπήρχε το έθνος ως έννοια στους αρχαίους Έλληνες. Ένα ακλόνητο «επιχείρημα» είναι πως ο χώρος της Ελλάδος ήταν χωρισμένος σε πόλεις-κράτη που ενίοτε πολεμούσαν το ένα το άλλο.

Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, τους διαψεύδει η ίδια η ιστορία…

Παρ’ ότι η έννοια «εθνικό κράτος» και όχι απλά έθνος άρχισε να σχηματοποιείται, έτσι όπως την γνωρίζουμε σήμερα, κυρίως από τον 18ο αιώνα, εντούτοις ο όρος «έθνος» (αλλά και «γένος»), δεν ήταν άγνωστος στον αρχαίο κόσμο. Ο Ηρόδοτος συχνά χρησιμοποιεί τον όρο «έθνεο» για να περιγράψει τις διάφορες φυλές, ελληνικές και μη που είχαν κοινή καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία κ.τ.λ. (π.χ. «…Ἄβαντες μὲν ἐξ Εὐβοίες εἰσὶ οὐκ ἐλαχίστη μοῖρα, τοῖσι Ἰωνίης μέτα οὐδὲ τοῦ οὐνόματος οὐδέν, Μινύαι δὲ Ὀρχομένιοί σφι ἀναμεμίχαται καὶ Καδμεῖοι καὶ Δρύοπες καὶ Φωκέες ἀποδάσμιοι καὶ Μολοσσοὶ καὶ Ἀρκάδες Πελασγοὶ καὶ Δωριέες Ἐπιδαύριοι, ἄλλα τε ἔθνεα πολλὰ ἀναμεμίχαται…» [βιβλίο «Κλειώ»], «ἔθνεα Βοιωτῶν καὶ Χαλκιδέων» [βιβλίο «Τερψιχόρη»], «Μακεδόνων ἔθνεα» [βιβλίο «Ερατώ»] κ.ά.)

Η έννοια της πανελλήνιας εθνικής συνείδησης, έστω και σε πρώιμο στάδιο· και η γνώση ότι υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία που ενώνουν τις διάφορες ελληνικές φυλές και πόλεις-κράτη, κάτω από τον όρο «Έλληνες» δεν απουσιάζει («οἱ δὲ Ἕλληνες κατὰ τάξις τε καὶ κατὰ ἔθνεα κεκοσμημένοι ἦσαν» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Πολύμνια»]), όπως δεν απουσιάζει και η κατανόηση της ελληνικότητας («τὸ Ἑλληνικὸν ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Ουρανία»]). Τα ιστορικά τεκμήρια είναι αρκετά. Ενδεικτικά:

1. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, συμμετείχαν μόνο όσοι ήταν Έλληνες και την ευθύνη της εξακρίβωσης της καταγωγής των αθλητών, επιφορτίζονταν οι γνωστοί Ελλανοδίκες, ή Ελληνοδίκες (Έλλην+δίκη). Ο Ηρόδοτος αναφέρει μάλιστα, ότι απ’ αυτόν τον έλεγχο πέρασε και ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος ο Α’ κι αφού απέδειξε την ελληνικότητά του, τού επετράπη να συμμετάσχει στους αγώνες («πρὸς δὲ καὶ οἱ τὸν ἐν Ὀλυμπίῃ διέποντες ἀγῶνα Ἑλληνοδίκαι οὕτω ἔγνωσαν εἶναι. Ἀλεξάνδρου γὰρ ἀεθλεύειν ἑλομένου καὶ καταβάντος ἐπ᾽ αὐτὸ τοῦτο, οἱ ἀντιθευσόμενοι Ἑλλήνων ἐξεῖργόν μιν, φάμενοι οὐ βαρβάρων ἀγωνιστέων εἶναι τὸν ἀγῶνα ἀλλὰ Ἑλλήνων· Ἀλέξανδρος δὲ ἐπειδὴ ἀπέδεξε ὡς εἴη Ἀργεῖος, ἐκρίθη τε εἶναι Ἕλλην καὶ ἀγωνιζόμενος στάδιον συνεξέπιπτε τῷ πρώτῳ» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Τερψιχόρη»]).

2. Σε κείμενο που έγραψε ο Ισοκράτης με αφορμή τους εκατοστούς Ολυμπιακούς Αγώνες και το οποίο απέστειλε για ανάγνωση στην Ολυμπία, διαβάζουμε: «Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ’ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ’ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ’ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν, ὥστ’ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες…».

Δηλαδή: «Κατοικούμε σ’ αυτήν την χώρα, χωρίς να έχουμε εκδιώξει άλλους από εδώ, ούτε την καταλάβαμε βρίσκοντάς την έρημη, ούτε είμαστε μιγάδες ανακατεμένοι από διάφορα έθνη ανθρώπων, αλλά υπάρχουμε καλώς και γνησίως, διότι κατέχουμε την χώρα στην οποία γεννηθήκαμε και ζούμε καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας μας, αφού είμαστε αυτόχθονες…»(Πανηγυρικός, εδάφιο 24).

3. Στον «Πανηγυρικό» που εκφώνησε προς τους Αθηναίους ο Ισοκράτης, αναφέρεται σαφέστατα στο γένος των Ελλήνων: «Τοσοῦτον δ’ ἀπολέλοιπεν ἡ πόλις ἡμῶν περὶ τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὥσθ’ οἱ ταύτης μαθηταὶ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκε μηκέτι τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας».

Δηλαδή: «Είναι δε τόσο μεγάλη η απόσταση που χωρίζει την πολιτεία μας από τούς άλλους ανθρώπους ως προς την πνευματική ανάπτυξη και την τέχνη τού λόγου, ώστε οι μαθητές της έχουν γίνει διδάσκαλοι τών άλλων και κατόρθωσε ώστε το όνομα τών Ελλήνων να είναι σύμβολο όχι πλέον τής καταγωγής αλλά τής πνευματικής ανυψώσεως, και να ονομάζονται Έλληνες εκείνοι που παίρνουν τη δική μας μόρφωση και όχι αυτοί που έχουν την ίδια καταγωγή».

4. Στην μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.), ο Σιμωνίδης ο Κείος αφιέρωσε το εξής επίγραμμα: «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν» (Μετάφραση: «Αμυνόμενοι υπέρ των Ελλήνων οι Αθηναίοι στον Μαραθώνα, κατέστρεψαν τη δύναμη των χρυσοφορεμένων Περσών»). Να θυμίσουμε, ότι στην νικηφόρα μάχη του Μαραθώνα, απέναντι από τους 55.000 Πέρσες, μαζί με τους 10.000 Αθηναίους, συντάχθηκαν και 1.000 Πλαταιείς, ενώ υπήρχε και στρατιωτική βοήθεια 1.000 οπλιτών από την Σπάρτη, που όμως έφτασε καθυστερημένα στο πεδίο της μάχης.

Στην ναυμαχία της Σαλαμίνας που ακολούθησε το ίδιο έτος, ο Αισχύλος (ο οποίος συμμετείχε ενεργά στην μάχη του Μαραθώνα και στις ναυμαχίες του Αρτεμισίου και της Σαλαμίνας) μάς αφηγείται μέσα από την τραγωδία του «Πέρσες», τον παιάνα των Ελλήνων: «Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ’, ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων: νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών». (Μετάφραση: «Εμπρός, τέκνα των Ελλήνων, ελευθερώστε την πατρίδα, ελευθερώστε τα παιδιά σας, τις γυναίκες σας, τα ιερά των πατρογονικών θεών σας, τους τάφους των προγόνων σας· τώρα ο αγώνας είναι για τα πάντα»).

5. Έλληνες δεν λογίζονταν μόνο όσοι κατοικούσαν στον κυρίως ελλαδικό χώρο, αλλά και έξω απ’ αυτόν. Το 481 π.Χ., έναν χρόνο πριν την επική μάχη των Θερμοπυλών (480 π.Χ.), συγκλήθηκε πανελλήνιο συνέδριο στην Κόρινθο, για να αποφασιστεί η στάση που θα έπρεπε να κρατήσουν οι Έλληνες απέναντι στους Πέρσες. Προσκλήθηκαν επίσης οι Έλληνες της Μασσαλίας και της Κριμαίας, που δεν μπόρεσαν να προσέλθουν λόγω απόστασης, ενώ το παρόν έδωσαν οι Έλληνες της Κάτω Ιταλίας, οι Κρήτες, οι Κερκυραίοι κ.ά. Σ’ αυτό το συνέδριο δεν προσκλήθηκαν μόνο οι Έλληνες που είχαν υποταχθεί στους Πέρσες, δηλαδή οι Έλληνες της Κύπρου, της Αιγύπτου, της Ιωνίας, της Μακεδονίας κ.ά. Έχουν ιδιαίτερη σημασία δε, οι δύο εκ των αποφάσεων που τελικά ελήφθησαν και που όριζαν πως:

α) Οι Έλληνες να πολεμήσουν μέχρι θανάτου τους Πέρσες.

β) Να τιμωρηθούν όσοι Έλληνες πολεμήσουν με το μέρος των Περσών.

6. Τις παραμονές της ιστορικής μάχης των Πλαταιών (479 π.Χ.), όπου σύμφωνα και με το επίγραμμα του περιηγητή Παυσανία «Σε αυτόν το πόλεμο πολέμησαν: Λακεδαιμόνιοι, Αθηναίοι, Κορίνθιοι, Τεγεάτες, Σικυώνιοι, Αιγινήτες, Μεγαρείς, Επιδαύριοι, Ορχομένιοι, Φλειάσιοι, Τροιζήνιοι, Ερμιονείς, Τιρύνθιοι, Πλαταιείς, Θεσπιείς, Μυκηναίοι, Κείοι, Μήλιοι, Τήνιοι, Νάξιοι, Ερετριείς, Χαλκιδείς, Στυρείς, Ηλείοι, Ποτειδαιάτες, Λευκάδιοι, Ανακτορείς, Κύθνιοι, Σίφνιοι, Αμβρακιώτες και Λεπρεάτες», ο βασιλιάς των Μακεδόνων, Αλέξανδρος ο Α’, που είχε υποταχθεί στους Πέρσες, πάει κρυφά στο στρατόπεδο των Ελλήνων και τους μεταφέρει το στρατιωτικό σχέδιο του Μαρδόνιου και αιτιολόγησε την πράξη του, ότι ως Έλληνας δεν θα ήθελε να δει την Ελλάδα σκλαβωμένη: «αὐτός τε γὰρ Ἕλλην γένος εἰμὶ τὠρχαῖον καὶ ἀντ᾽ ἐλευθέρης δεδουλωμένην οὐκ ἂν ἐθέλοιμι ὁρᾶν τὴν Ἑλλάδα» («Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Καλλιόπη»).

7. Όπως εξιστορεί ο Αρριανός, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος νίκησε τους Πέρσες στην μάχη του Γρανικού ποταμού (334 π.Χ), αιχμαλώτισε όσους Έλληνες είχαν πολεμήσει ως μισθοφόροι στο πλευρό των Περσών και είχαν παραβιάσει την κοινή απόφαση, να μην πολεμήσουν Έλληνες εναντίον Ελλήνων, και τους έστειλε στη Μακεδονία για να εργαστούν σε καταναγκαστικά έργα. Παράλληλα έστειλε 300 περσικές πανοπλίες στην Αθήνα, ως ανάθημα στη θεά Αθηνά, με τη εντολή να συνοδεύεται από το επίγραμμα «Ἀλέξανδρος Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων»:

«ἔθαψε δὲ καὶ τοὺς μισθοφόρους Ἕλληνας, οἳ ξὺν τοῖς πολεμίοις στρατεύοντες ἀπέθανον. ὅσους δὲ αὐτῶν αἰχμαλώτους ἔλαβε, τούτους δὲ δήσας ἐν πέδαις εἰς Μακεδονίαν ἀπέπεμψεν ἐργάζεσθαι, ὅτι παρὰ τὰ κοινῇ δόξαντα τοῖς Ἕλλησιν Ἕλληνες ὄντες ἐναντία τῇ Ἑλλάδι ὑπὲρ τῶν βαρβάρων ἐμάχοντο. ἀποπέμπει δὲ καὶ εἰς Ἀθήνας τριακοσίας πανοπλίας Περσικὰς ἀνάθημα εἶναι τῇ Ἀθηνᾷ ἐν πόλει. καὶ ἐπίγραμμα ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσε τόδε. Ἀλέξανδρος Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων» («Αλεξάνδρου Ανάβασις», Βιβλίο Α).

8. Αιώνες αργότερα, τον 15ο αιώνα, όταν ο όρος «Έλληνας» είχε αποκτήσει μια αρνητική σημασία, ο Έλληνας φιλόσοφος Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός, «υπενθυμίζει» στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Εμμανουήλ Παλαιολόγο, πως «Ἑλληνες ἐσμέν ὧν ἡγεῖσθε καί βασιλεύετε, δέσποτα, ὡς ἡ φωνή ἡμῶν καί ἡ πάτριος παιδεία μαρτυρεῖ» (Μετάφραση: «Έλληνες είμαστε, αυτοί των οποίων είστε βασιλιάς, όπως η γλώσσα μας και η παιδεία μας μαρτυρούν»).

[Πηγή: arxaia-ellinika.blogspot.gr]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η έννοια του έθνους στην αρχαιότητα."