ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Το  topostext.org/  είναι μια συλλογή αρχαίων κειμένων και χαρτογραφημένων χώρων που σχετίζονται με την ιστορία και τη μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων από τη νεολιθική εποχή μέχρι τον 2ο αιώνα μ.Χ.

Το ToposText σχεδιάστηκε ως εφαρμογή για κινητές συσκευές. Το άνοιγμα παρουσιάζει αλφαβητική λίστα 5000+ ελληνικών πόλεων, αποικιών, ιερών, αρχαιολογικών χώρων, μουσείων και άλλων σημείων ενδιαφέροντος, δίπλα σε ένα χάρτη που δείχνει την τοποθεσία με το όνομα, την εικόνα (πόλη, ιερό, θέατρο κλπ) και τον αριθμό των αρχαίων αναφορών στη βάση δεδομένων ΤΤ. Τα κείμενα και ο κατάλογος και ένας βασικός χάρτης αποθηκεύονται στη συσκευή και δεν απαιτούν σύνδεση στο διαδίκτυο.

Ακριβείς συντεταγμένες για χιλιάδες ελληνικά ιστορικά μνημεία

Μια τεράστια, δωρεάν, φορητή βιβλιοθήκη κλασικών κειμένων στα αγγλικά

Πρόσφατες αρχαιολογικές πληροφορίες σε πολλές τοποθεσίες.

Ίδρυμα Αικατερίνη Λασκαρίδη 

ΠΗΓΗ https://topostext.org/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ"

     ΤΟΥΣ ΤΡΕΛΟΥΣ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΣΑΙ!!!

Άλλωστε τι είναι τελικά η τρέλα που όπως έλεγε και ο αγαπητός μας ηθοποιός Λάμπρος Κωνσταντάρας σε μια χαρακτηριστική κινηματογραφική ατάκα του :

<ΤΡΕΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ>>!!!!!!!!!!!!

Έτη φωτός μακριά η αντίληψη του Λάμπρου μας που μάταια οι ψυχαναλυτές σήμερα προσπαθούν να εντάξουν την τρέλα ως ψυχικό νόσημα και όχι σαν το έσχατο σύνορο της λογικής όπου ο άνθρωπος σπάει τα δεσμά του και απελευθερωμένος από το φόβο και την εγωπάθεια του γίνεται τότε η αδελφή ψυχή και θυσιάζει τα πάντα σε ότι αγαπάει!!!!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΒΑΛΕΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

 NA ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΓΙΑΤΙ ΘΑ  ΕΙΣΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΟΤΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ!!

AΝ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΜΑΣ, ΩΣΤΟΣΟ, ΛΙΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο <ΘΑΝΑΤΟΣ>> ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤ'ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΘΛΙΒΕΡΗ ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΠΟΝΟΥ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤ'ΟΥΣΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΠΟΥ Η ΨΥΧΗ , ΑΡΧΙΚΑ ΔΕΜΕΝΗ ΠΑΡΑ ΦΥΣΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ, ΑΠΟΣΠΑΤΑΙ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗ ΠΛΕΟΝ ΕΝΩΝΕΤΑΙ ΞΑΝΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΙΟΝ ΤΗΝ ΖΩΟΓΟΝΟ ΕΚΕΙΝΗ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ (ΑΥΤΗ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΧΕΙ ΚΛΗΘΕΙ ΤΣΙ, ΠΡΑΝΑ, ΤΑΟ, ΟΡΓΟΝΗ, ΑΙΘΕΡΑΣ, ΠΝΕΥΜΑ, ΚΛΠ)!!!!!!

ΔΙΧΩΣ ΠΕΡΙΦΡΑΣΕΙΣ, Ο ΘΕΙΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ΤΟ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ ΕΝΑΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΣ ΠΥΚΝΟ ΛΟΓΟ:

«ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΘΝΗΤΟΙ, ΘΝΗΤΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ, ΖΩΝΤΕΣ ΤΟΝ ΕΚΕΙΝΩΝ ΘΑΝΑΤΟΝ, ΤΟΝ ΔΕ ΕΚΕΙΝΩΝ ΒΙΟΝ ΤΕΘΕΝΩΤΕΣ»

ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΣ «ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΤΑΙ» ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ ΟΝΤΩΝ ΚΑΙ «ΠΕΘΑΙΝΕΙ» ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΨΥΧΩΣΕΙ ΤΗΝ ΒΙΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!

ΩΣΤΟΣΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΓΙΑΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΕΠΑΘΛΟ!!

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΟΥΝ ΔΕΝ ΕΞΗΓΟΥΝ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΣ ΑΦΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!!

ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΥ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ή ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΥ ΤA ΑΚΟΥΜΠΑΜΕ!!!

ΕΙΧΑ ΓΡΑΨΕΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΟΤΙ ΟΙ ΨΥΧΙΚΟΙ (ΔΗΛΑΔΗ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ) ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΙΟΜΑΣΤΕ!!

ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΑΛΙ ΨΥΧΙΚΟΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΜΕΣΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΥΛΩΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΥΡΑ (ΤΗΝ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΘΕΙΑ ΠΗΓΗ) ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΖΩΟΓΟΝΟ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ!!

ΒΕΒΑΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΤΟΝ ΑΠΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΦΑΝΤΑΖΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΝΑ ΖΕΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ ΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ!!!!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΒΑΛΕΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

H ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ «ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ» ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!!!!!

Αν θέλαμε να διακρίνουμε αδρομερώς την ανθρωπότητα, θα μπορούσαμε με βεβαιότητα να πούμε ότι διαιρείται σε τρεις κατηγορίες:

Σε αυτούς που φτιάχνουν αγάλματα, σε αυτούς που τα καταστρέφουν και στο επαμφοτερίζον πλήθος!!!!

Με άλλα λόγια: στους Δημιουργούς, τους Καταστροφείς και τους Αδιάφορους.

Το "επαμφοτερίζον πλήθος" είναι που κάνει τη ζυγαριά να γέρνει πότε από τη μια και πότε προς την άλλη κατεύθυνση.

Δημιουργικότητα και καταστροφικότητα φαίνεται πως έχουν κοινή ενεργειακή βάση, αλλά εντελώς διαφορετική πορεία.

Η πρώτη είναι δρόμος, ενώ η δεύτερη σύνδρομο!!!!!

Συχνά η ανικανότητα προς δημιουργία «δημιουργεί» ικανότητα προς καταστροφή!!!!!!

Υ.Γ

Τι είναι το σύνδρομο;;;

Σύνολο αντιδράσεων, τάσεων κτλ. που παρουσιάζονται συγχρόνως σε ένα άτομο ή σε μια κοινωνική ομάδα και που χαρακτηρίζουν αρνητικά κάποια συγκεκριμένη κατάσταση, στην οποία βρίσκεται το άτομο ή η ομάδα

Το επίθετο σύνδρομος προέρχεται από τις λέξεις συν και δρόμος (τρέξιμο), δηλαδή αυτός που τρέχει μαζί .

Κατ’ επέκταση σύνδρομο σημαίνει το σύνολο των συμπτωμάτων που συνοδεύουν μια νόσο.

Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών.

Η Ελλάδα στον Πρώτο Παγκοσμιο Πολεμο 

Με τις συνθήκες Νεϊγύ και Σεβρών επιδικάστηκαν στην Ελλάδα ολόκληρη η Θράκη μέχρι τα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, ενώ παράλληλα της παραχωρήθηκαν κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή της Σμύρνης, στα παράλια της Μικράς Ασία.

Στις 11 Νοεμβρίου 2018 ολοκληρώνονται 100 χρόνια από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, με εκδηλώσεις να είναι σε εξέλιξη σε όλη την Ευρώπη, ως υπενθύμιση πως κάποτε η (τόσο «μοντέρνα» και «πολιτισμένη» σήμερα) ήπειρός μας αποτέλεσε θέατρο τρομακτικών συγκρούσεων στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν- και μάλιστα θα τις επαναλάμβανε περίπου 30 χρόνια αργότερα, σε έναν «δεύτερο γύρο», εξίσου καταστροφικό.

Η κληρονομιά του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, αν και συχνά επισκιάζεται από αυτήν του Δευτέρου, είναι βαριά από πολλές απόψεις- και κάποιες χώρες τη φέρουν μεγαλύτερη, δεδομένης της συμμετοχής τους. Στην περίπτωση της Ελλάδας, θα έλεγε κανείς ότι είναι σε μεγάλο βαθμό ξεχασμένη (τουλάχιστον, συγκριτικά με αυτήν της Μικρασιατικής Εκστρατείας και Καταστροφής που ακολούθησε, και μετέπειτα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου), ωστόσο ο «Μεγάλος Πόλεμος» επηρέασε βαθύτατα και τη χώρα μας, η οποία είχε βγει νικηφόρα από τους Βαλκανικούς Πολέμους, έχοντας διπλασιάσει τα εδάφη της.

Η στάση της Ελλάδας

Η Ελλάδα τήρησε ουδέτερη στάση στην αρχή του πολέμου, το 1914 μεταξύ των δυνάμεων της Αντάντ (Entente– Γαλλία, Βρετανία, Ρωσία) και της συμμαχίας των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Ιταλία, η οποία όμως δεν τάχθηκε στο πλευρό των άλλων δύο κατά τον πόλεμο- αντ’αυτού, με τις κεντρικές δυνάμεις συντάχθηκαν η Βουλγαρία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία). Η δολοφονία του διαδόχου του αυστροουγγρικού θρόνου, αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου, και της συζύγου του στο Σεράγεβο, επέφερε την κήρυξη πολέμου της Αυστροουγγαρίας στη Σερβία στις 15/28 Ιουλίου 1914 (η πρώτη ημερομηνία αντιστοιχεί στο παλιό, ιουλιανό ημερολόγιο που χρησιμοποιούσε η Ελλάδα ως το 1923 και η δεύτερη στο δυτικό, γρηγοριανό), και ακολούθησαν η κήρυξη πολέμου από τη Γερμανία στη Ρωσία και τη Γαλλία και μετά από τη Βρετανία στη Γερμανία.

Πέραν της ουδετερότητάς της, η Ελλάδα είχε δεσμευτεί προς τη Σερβία ότι θα ενεργοποιούσε την ελληνοσερβική συνθήκη συμμαχίας εάν η Βουλγαρία στρεφόταν εναντίον της. Επίσης, τον Σεπτέμβριο του 1915 αποβιβάστηκαν στη Θεσσαλονίκη αγγλογαλλικά στρατεύματα προς υποστήριξη των Σέρβων, με την Αντάντ να υποστηρίζει, πως είχε, βάσει του ισχύοντος διεθνούς δικαίου, δικαίωμα να στείλει στρατεύματα στο ουδέτερο ελληνικό έδαφος. Ως εκ τούτου δημιουργήθηκε το Μακεδονικό Μέτωπο- και ακολούθως κλιμακώθηκε αυτό που θα γινόταν γνωστό ως Εθνικός Διχασμός, με την Ελλάδα να χωρίζεται σε δύο πλευρές: Αυτή του βασιλιά Κωνσταντίνου, που ήθελε συνέχιση της ουδετερότητας, και του Ελευθερίου Βενιζέλου, που ήθελε η Ελλάδα να περάσει στο πλευρό της Αντάντ.

Εν τέλει, δημιουργήθηκαν δύο κυβερνήσεις- της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όπου ο Βενιζέλος εγκατέστησε το 1916, μαζί με τον Παύλο Κουντουριώτη και τον Παναγιώτη Δαγκλή, την Κυβέρνηση Εθνικής Αμύνης και συγκρότησε στρατιωτικές δυνάμεις. Στην αντιπαράθεση αυτή επικράτησε ο Βενιζέλος, ο οποίος επέστρεψε στην Αθήνα και κήρυξε τον πόλεμο στις Κεντρικές Δυνάμεις, με τον Κωνσταντίνο να εκθρονίζεται τελικά το 1917: Είχε προηγηθεί έντονη σύγκρουση του βασιλιά με την Αντάντ, η οποία κορυφώθηκε με αγγλογαλλική επίθεση στην Αθήνα, στο πλαίσιο της οποίας βομβαρδίστηκαν και τα ανάκτορα από τον γαλλικό στόλο- ενώ έλαβε επίσης χώρα γερμανοβουλγαρική εισβολήστη Μακεδονία, με παράδοση του οχυρού Ρούπελ κατόπιν εντολής της Αθήνας και παράδοση του Δ′ Σώματος Στρατού, που εστάλη στο Γκέρλιτς της Γερμανίας).

Από τον Σεπτέμβριο του 1916 η προσωρινή κυβέρνηση του Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη είχε οργανώσει τρεις μεραρχίες, τη Μεραρχία Σερρών, τη Μεραρχία Αρχιπελάγους και τη Μεραρχία Κρήτης. Μετά την κήρυξη του πολέμου στις Κεντρικές Δυνάμεις, οι προσπάθειες για την ανασυγκρότηση του Στρατού επιταχύνθηκαν, με αποτέλεσμα το πρώτο εξάμηνο του 1918 η Ελλάδα να έχει παρατάξει στο πλευρό των Συμμάχων δέκα μεραρχίες. Οι συγκεκριμένες μονάδες εντάχθηκαν στις υπόλοιπες συμμαχικές δυνάμεις του Μακεδονικού Μετώπου.Οι κυριότερες μάχες στις οποίες έλαβε μέρος ο Ελληνικός Στρατός κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η Μάχη του Σκρα (17/30 Μαΐου 1918) και η Μάχη της Δοϊράνης (5/18 Σεπτεμβρίου 1918).

Μάχη του Σκρα

Στις 22 Μαρτίου/4 Απριλίου 1918 ο Αρχιστράτηγος Γκυγιωμά, διοικητής της Συμμαχικής Στρατιάς Ανατολής, διέταξε τον στρατηγό Ζερόμ, διοικητή της 1ης Ομάδας Μεραρχιών, να εκτελέσει ευρεία επίθεση, με σκοπό την αγκίστρωση των εχθρικών δυνάμεων στον τομέα ευθύνης του. Η ζώνη ευθύνης της 1ης Ομάδας Μεραρχιών εκτεινόταν από το χωριό Νότια έως τον Αξιό ποταμό και διέθετε την 122α Γαλλική Μεραρχία και το Σώμα Στρατού Εθνικής Άμυνας. Το ελληνικό Σώμα, υπό τον Αντιστράτηγο Εμμανουήλ Ζυμβρακάκη, αποτελείτο από τη Μεραρχία Αρχιπελάγους, τη Μεραρχία Κρήτης και τη Μεραρχία Σερρών. Απέναντι από τις συμμαχικές δυνάμεις βρισκόταν η η 5η Βουλγαρική Μεραρχία, η οποία αποτελείτο από επτά συντάγματα. Οι εχθρικές θέσεις ήταν οργανωμένες από τον Δεκέμβριο του 1917 και ήταν ενισχυμένες με ανθεκτικά καταφύγια και συρματοπλέγματα.

Στόχος της 1ης Ομάδας Μεραρχιών ήταν η κατάληψη του Σκρα ντι Λέγκεν: Σε πρώτο χρόνο θα καταλαμβανόταν το ύψωμα Σκρα και σε δεύτερο χρόνο θα καταλαμβάνονταν τα υψώματα Τουμουλούς και Σερφ Βολάν. Την κύρια επίθεση εναντίον του Σκρα θα αναλάμβανε η Μεραρχία Αρχιπελάγους, ενώ η Μεραρχία Σερρών θα κάλυπτε το δυτικό πλευρό της Μεραρχίας Αρχιπελάγους και θα καταλάμβανε τη γραμμή Λαγκαδιά-ύψωμα Σαγράδα-ύψωμα Μπλοκ Ροσέ. Η Μεραρχία Κρήτης θα κάλυπτε το δεξιό πλευρό της Μεραρχίας Αρχιπελάγους και θα καταλάμβανε τα υψώματα 789 και 459.

Στις 16/29 Μαΐου το συμμαχικό πυροβολικό έπληξε τους αντικειμενικούς σκοπούς της επίθεσης, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας εκτελέστηκαν βολές παρενοχλήσεως και καταστροφής. Την επομένη, στις 0455, εκτοξεύτηκε η κύρια επίθεση από τη Μεραρχία Αρχιπελάγους εναντίον του υψώματος Σκρα, με την υποστήριξη πυρών πυροβολικού. Ο καιρός ήταν νεφελώδης και βροχερός και ευνοούσε την επίθεση, γιατί τύφλωνε τα εχθρικά παρατηρητήρια. Όμως το απόκρημνο έδαφος και οι ισχυρά οργανωμένες εχθρικές θέσεις επέτειναν τις δυσχέρειες της επίθεσης. Η μεραρχία επιτέθηκε υποστηριζόμενη από το συμμαχικό πυροβολικό και μετά από σύντομο αλλά σκληρό αγώνα, τα ελληνικά τμήματα κατάφεραν μέχρι τις 0700 να καταλάβουν τα υψώματα Σκρα, Τουμουλούς και Σερφ Βολάν. Η αντίδραση του εχθρού περιορίστηκε σε εκτέλεση πυκνών φραγμών πυροβολικού επί του Σκρα. Αντεπιθέσεις που εκδηλώθηκαν από τα βουλγαρικά στρατεύματα για την ανακατάληψη των εδαφών, τόσο κατά το απόγευμα όσο και κατά τη διάρκεια της νύχτας, αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία από τα συμμαχικά στρατεύματα. Από την επομένη, 18/31 Μαΐου, άρχισε η οργάνωση των καταληφθέντων θέσεων. Συνελήφθησαν 1.835 Βούλγαροι αιχμάλωτοι και κυριεύθηκε άφθονο πολεμικό υλικό. Οι απώλειες της Μεραρχίας Αρχιπελάγους ανήλθαν σε 24 αξιωματικούς και 314 οπλίτες νεκρούς και 54 αξιωματικούς και 1.723 οπλίτες τραυματίες. Υπήρχαν, επίσης, 2 αξιωματικοί και 162 οπλίτες αγνοούμενοι.

Παράλληλα με τη Μεραρχία Αρχιπελάγους, η Μεραρχία Κρήτης εξαπέλυε και αυτή την επίθεσή της: Σε σύντομο χρονικό διάστημα κατέλαβε το ύψωμα 789, με την κατάληψη του υψώματος 459 να ολοκληρώνεται λίγο αργότερα. Συνελήφθησαν 210 Βούλγαροι αιχμάλωτοι, ενώ οι απώλειες της Μεραρχίας ανήλθαν σε 71 νεκρούς και 314 τραυματίες. Η Μεραρχία Σερρών, στο αριστερό, εξαπέλυσε επίθεση στις τα ξημερώματα της 17ης/30ής Μαΐου. Η μεραρχία κατάφερε μέχρι στις 0645 να καταλάβει τη γραμμή Λαγκαδιά-Σαγράδα-Μπλοκ Ροσέ, χωρίς να συναντήσει ισχυρή εχθρική αντίσταση. Συνελήφθησαν δεκαοκτώ Βούλγαροι αιχμάλωτοι και κυριεύτηκε μικρή ποσότητα πολεμικού υλικού. Οι απώλειες της Μεραρχίας ανήλθαν σε 32 νεκρούς και 113 τραυματίες.

Η νίκη των ελληνικών δυνάμεων στη μάχη του Σκρα αποτέλεσε την πρώτη σημαντική συμβολή του Ελληνικού Στρατού στη συμμαχική προσπάθεια κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, προκαλώντας ιδιαίτερα θετική εντύπωση στους Συμμάχους.

Μάχη της Δοϊράνης

Η μάχη της Δοϊράνης εντασσόταν στο ευρύτερο σχέδιο διάσπασης του Μακεδονικού Μετώπου του αρχιστρατήγου Φρανσέ ντ’ Εσπερέ, διοικητή της Συμμαχικής Στρατιάς Ανατολής.Το σχέδιο προέβλεπε κύρια επίθεση στην περιοχή Ντοπροπόλιε-Βέτερνικ-Κόζιακα και δύο δευτερεύουσες, μία στον τομέα Αξιού-Δοϊράνης και μία στον τομέα του Στρυμόνα.

Στον τομέα Αξιού-Δοϊράνης θα δρούσε η Βρετανοελληνική Στρατιά, υπό τον στρατηγό Μιλν, αποτελούμενη από δύο σώματα Στρατού. Στην τοποθεσία αμύνονταν τμήματα της 1ης Βουλγαρικής Στρατιάς. Η περιοχή μεταξύ του Αξιού ποταμού και της Δοϊράνης συνιστούσε μια ισχυρά οργανωμένη τοποθεσία, με πολυάριθμα βαθιά χαρακώματα και πλατιές ζώνες συρματοπλέγματος.

Το 12ο Σώμα Στρατού εκδήλωσε την επίθεσή του στις 5/18 Σεπτεμβρίου 1918, με την 22η Βρετανική Μεραρχία αριστερά και τη Μεραρχία Σερρών στα δεξιά, κατά της αμυντικής τοποθεσίας του υψώματος Πυραμίδα (Γκράν Κορονέ). Ο αγώνας υπήρξε σκληρός με βαρύτατες και από τις δύο πλευρές απώλειες. Η Μεραρχία Σερρών κατά την επίθεσή της κατάφερε να προωθηθεί εντός της εχθρικής τοποθεσίας, καταλαμβάνοντας τους πρώτους αντικειμενικούς σκοπούς, δηλαδή τα υψώματα Δοϊράνης, Τέτον και 340. Συνεχίζοντας την επίθεση, το 1ο Σύνταγμα Σερρών επιτέθηκε εναντίον του υψώματος Χιλτ. Όμως η 22η Βρετανική Μεραρχία συνάντησε σθεναρή εχθρική αντίσταση και, παρ’ όλο που ενισχύθηκε με το 3ο Σύνταγμα Σερρών, δεν κατάφερε να προωθηθεί εντός της εχθρικής τοποθεσίας. Τελικά η βρετανική μεραρχία αναγκάστηκε να υποχωρήσει, αφήνοντας ακάλυπτο το αριστερό πλευρό του 1ου Συντάγματος Σερρών, το οποίο συμπτύχθηκε για να μην αποκοπεί.

Στις 6/19 Σεπτεμβρίου το 12ο Σώμα Στρατού συνέχισε την επίθεσή του στο δυτικό τμήμα της λίμνης Δοϊράνης, χωρίς όμως επιτυχία. Η Μεραρχία Σερρών, παρά τα συνεχή πυρά του εχθρικού πυροβολικού, κατάφερε να καταλάβει το ύψωμα Χιλτ. Όμως και πάλι η αποτυχία της βρετανικής μεραρχίας αλλά και η ενίσχυση των βουλγαρικών τμημάτων είχαν ως αποτέλεσμα τη συγκέντρωση των εχθρικών δυνάμεων εναντίον του Χιλτ, την ανακατάληψή του από τα βουλγαρικά τμήματα και τη σύμπτυξη της ελληνικής Μεραρχίας. Τελικά το 12ο Σώμα Στρατού διέκοψε τις ενέργειές του και συμπτύχθηκε στις αρχικές θέσεις εξορμήσεως. Οι απώλειες της 22ης Βρετανικής Μεραρχίας ανήλθαν σε 165 αξιωματικούς και 3.155 οπλίτες νεκρούς και τραυματίες και των Ελλήνων σε 173 αξιωματικούς και 2.514 οπλίτες.

Παράλληλα, το 16ο Βρετανικό Σώμα Στρατού εξαπέλυσε την επίθεσή του στις 0300 της 5ης/18ης Σεπτεμβρίου, ανατολικά της λίμνης Δοϊράνης κατά του τομέα της Μπλάνγκα Πλάνινα. Την επίθεση ανέλαβε εξ ολοκλήρου η Μεραρχία Κρήτης, καλυπτόμενη από δεξιά από την 84η Ταξιαρχία της 28ης Βρετανικής Μεραρχίας. Η ελληνική Μεραρχία επιτέθηκε με δύο Συντάγματα στην πρώτη γραμμή, το 9ο και το 29ο. Τα ελληνικά τμήματα κατόρθωσαν να διανοίξουν διαδρόμους στα εχθρικά συρματοπλέγματα και να εισχωρήσουν σε μικρό βάθος εντός της εχθρικής αμυντικής τοποθεσίας. Δέχτηκαν όμως σφοδρότατα πυρά πυροβολικού και πεζικού, καθώς και αλλεπάλληλες αντεπιθέσεις, και καθηλώθηκαν. Παρά την ενίσχυσή τους  δεν επιτεύχθηκαν σημαντικά αποτελέσματα. Την επομένη επικράτησε ηρεμία στον τομέα και σταδιακά άρχισε η αντικατάσταση των ελληνικών τμημάτων πρώτης γραμμής.

Οι απώλειες της Μεραρχίας Κρήτης ανήλθαν σε 10 αξιωματικούς και 96 οπλίτες νεκρούς και 34 αξιωματικούς και 540 οπλίτες τραυματίες, ενώ των Βρετανών ανήλθαν σε 100 νεκρούς και τραυματίες.

Η επίθεση της Βρετανοελληνικής Στρατιάς στην περιοχή της Δοϊράνης είχε αποτύχει, αφού οι απώλειες ήταν μεγάλες και τα εδαφικά και τακτικά κέρδη ελάχιστα. Σύμφωνα με το Γενικό Επιτελείο, η κύρια αιτία της αποτυχίας ήταν η ανεπαρκής και αναποτελεσματική υποστήριξη των ελληνικών δυνάμεων από το βρετανικό πυροβολικό.

Το τέλος του πολέμου

Η συνθηκολόγηση της Βουλγαρίας και της Τουρκίας σήμανε την παύση των εχθροπραξιών στα Βαλκάνια. Ακολούθησε η Συνδιάσκεψη των Παρισίων, κατά την οποία υπογράφτηκαν η συνθήκη των Βερσαλλιών, μεταξύ των Συμμάχων και της Γερμανίας, η συνθήκη του Αγίου Γερμανού, μεταξύ των Συμμάχων και της Αυστρίας, η συνθήκη του Νεϊγύ, μεταξύ των Συμμάχων και της Βουλγαρίας και η συνθήκη των Σεβρών, μεταξύ των Συμμάχων και της Τουρκίας.

Με τις συνθήκες Νεϊγύ και Σεβρών επιδικάστηκαν στην Ελλάδα ολόκληρη η Θράκη μέχρι τα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, ενώ παράλληλα της παραχωρήθηκαν κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή της Σμύρνης, στα παράλια της Μικράς Ασίας- υλοποιώντας την πλειοψηφία των ελληνικών διεκδικήσεων, δημιουργώντας προσωρινά την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών.

Πηγή/ πληροφορίες από:
Γενικό Επιτελείο Στρατού: 100 Χρόνια από τον Α′ ΠΠ

 http://reporter24.gr/2018/11/11/i-ellada-ston-proto-pagkosmio-polemo-oi-dyo-megales-maches-tou-ellinikou-stratou/?fbclid=IwAR1qiCPWFKPtSrrtCDjKSekpNAQV2sDahKDeQJ22pApXB6y9iO2vLINPVf4

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών."

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ………

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ………
Ο λόγος που γράφω μέσα από το τέρας που λέγεται διαδίκτυο είναι για να προκαλέσω μια έλλογη ανταπόκριση σας που θα είναι μια νέα βάση ενατένησης και ίσως προβληματισμού!!

Πολλά είναι τα αλογοπαράλογα του ανεκράτητου διαδικτύου αλλά ένα δεν μπορεί κάποιος να του καταλογίσει ότι δεν φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά και δεν τους παλιντροπίζει!!

Αφού πολύ δύσκολα μπορούμε να συναντηθούμε τουλάχιστον ας γράφουμε τις σκέψεις μας ώστε να βελτιώνουμε το λογισμικό λειτουργίας μας!!

Κάποιος έλεγε ότι οι σκοτεινότερες γωνιές στην κόλαση είναι φυλαγμένες για εκείνους που διατηρούν την ουδετερότητα τους σε εποχές ηθικής κρίσης και νομίζω ότι είχε απόλυτα δίκιο!!

Με κάθε τρόπο ο καθένας μας θα πρέπει να συμμετέχει σε αυτό κολαστήριο και να προσπαθεί να ανασύρει μέσα από το δικό του ηθμό ότι πιο αγνό απλό και χρήσιμο που θα τον βοηθήσει στην πορεία της ζωή του !

Βέβαια πριν από όλα αυτά θα πρέπει να γνωρίσει τον εαυτό του πράγμα ίσως ανέφικτο όπως θα πει αργότερα ο μέγας δάσκαλος «Σωκράτης» αλλά ως βλέψη έχει την ομορφιά της Ελληνικής απλότητας και συνάδει με το πνεύμα της Ελληνικής φιλοσοφίας!

Έτσι πορευόμαστε στο καθημερινό γίγνεσθαι και είμαστε στα περισσότερα απλοί θεατές σε ότι συμβαίνει και αυτό που παίρνουμε δεν είναι αληθινή γνώση, αφού συχνά δεν το βιώνουμε προσωπικά, αλλά μνήμη αφού το διαβάζουμε και το καταχωρούμε στο αρχείο του μυαλού μας.

Πριν από πολλά χρόνια στο τέλος της δεκαετίας του 1970 που δεν υπήρχε καμία κοινωνική διαδικτύωση είχα την ευκαιρία να συναντήσω στο Χίλτον και να συνομιλήσω με τον διάσημο και αμφιλεγόμενο συγγραφέα «Έριχ Φον Νταίνικεν» που έγραφε τότε για τους εξωγήινους και την συνεχή και άμεση εμπλοκή τους στην εξέλιξη της ιστορίας του ανθρώπινου πολιτισμού!!

Σε κάποιο βιβλίο του έγραφε ότι στην νότια Αμερική στο κράτος του Ισημερινού είχε βρεθεί σε ένα απέραντο δίκτυο σπηλαίων μια απίστευτα μεγάλη βιβλιοθήκη με βιβλία όλα γραμμένα σε φύλλα χρυσού!!!!

Οι στοές του δικτύου των σπηλαίων ήταν όλες επιυαλωμένες πράγμα που έδειχνε ότι είχαν ανοιχτεί με θερμικό γεωτρύπανο μια τεχνολογία που παραπέμπει σε πυρηνικό γεωτρύπανο κάτι που μόλις σήμερα προσπαθεί να κατασκευάσει ο ιντερνετικός άνθρωπος!!

Τον ερώτησα τότε τον Νταίνικεν αν είχε πάει ο ίδιος εκεί και μου είπε ότι πήγε με ειδική άδεια από τις τοπικές αρχές έβγαλε μερικές φωτογραφίες που δημοσίευσε τότε στο βιβλίο του και μετά από αυτό και την έκταση που πήρε το γεγονός από την κυκλοφορία του βιβλίου του οι στοές σφραγίστηκαν με τσιμέντο και……………..!!!!!!!!!!!!!!!!

Για να μην κουράζω πιστεύω και αυτό φαίνεται όλο και πιο πολύ, ότι θα πρέπει να αρχίσουμε να εξηγούμε τον κόσμο μας μέσα από ένα διαφορετικό τρόπο ανάγνωσης ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΟΝΤΑΣ όμως την συλλογιστική μας!!!

Τελειώνοντας θα σος έλεγα διαπρύσια ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι παλαίφατος η ύπαρξη του χάνεται μέσα στον χρόνο και ασφαλώς ο πλανήτης που λέγεται Γη δέχεται συνεχώς επισκέψεις από διαστημοπόρους και εξερευνητές (που έχουν αφήσει παντού τα ίχνη τους) και που έχουν σοβαρό λόγο ύπαρξης και ανάμειξης στις ανθρώπινες δραστηριότητες!!

Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ………"

Τα πιο κοινά επώνυμα της Ευρώπης

Τα πιο κοινά επώνυμα της Ευρώπης που προέρχονται από επαγγέλματα

Ένας Πολωνός μηχανικός, συνεπαρμένος από την προέλευση και την ετυμολογία των λέξεων, έφτιαξε έναν χάρτη που εξηγεί τη κατανομή των επαγγελμάτων και πώς αυτά μετατράπηκαν σε μερικά από τα πιο κοινά επώνυμα ανθρώπων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης.

Τα πιο συχνά «επαγγελματικά» επώνυμα στην Γηραια Ήπειρο είναι τα «Μυλωνάς», «Σιδεράς» και «Παπάς»

Το πιο κοινό επώνυμο στη Βρετανία είναι το «Σμιθ», στην Ρωσία το «Κουζνέτσοφ», στη Γαλλία το «Λεφέβρ» και στη Σερβία το «Κοβάσεβιτς». Έχετε σκεφτεί ποτέ πως και τα τέσσερα αυτά επώνυμα σημαίνουν το ίδιο στην χώρα τους; Και μάλιστα, δεν δηλώνουν ένα όνομα, αλλά ένα επάγγελμα που είναι κοινό: το «σιδεράς»;

Ο Μάρτσιν Τσιούρα, ένας 48χρονος μηχανικός από την Πολωνία, έφτιαξε έναν χάρτη όταν συνειδητοποίησε ότι τα αγγλικά, τα πολωνικά, τα ολλανδικά, τα ρωσικά, αλλά και πολλά ακόμη γνωστά επώνυμα προέρχονται, ετυμολογικά ή μη, από το ίδιο επάγγελμα.

Μερικά από τα πιο κοινά επώνυμα που προέρχονται από επαγγέλματα είναι κατά σειρά εμφανίσεως στις ευρωπαϊκές χώρες  τα: Μυλωνάς (το όνομα Μίλερ σε διάφορες εκδοχές), Σιδεράς (το Κόβακς ή Κόβατς ή Κοβάσεβιτς ή απλώς… Σμιθ) και το Παπάς (Ποπόφ, Ποπέσκου, Πόπα ή Παπαδόπουλος).

Ας τα πάρουμε όμως αναλυτικά, πάντα με τη βοήθεια ενός συνοπτικού χάρτη:

Στην Αλβανία εκτός από το Χότζα που σημαίνει… «χότζας» δηλαδή ιμάμης, εξίσου κοινό είναι και το Πρίφτι (και Πρίφτης στα ελληνικά) που σημαίνει «ιερέας».

Στην Αυστρία τα δυο πιο κοινά επώνυμα που προέρχονται από επαγγέλματα είναι τα Γκρούμπερ (μεταλλωρύχος) και Χούμπερ (γαιοκτήμονας).

Στη Βόσνια το πιο κοινό επώνυμο είναι το Χότζιτς (=γιος του ιμάμη, κάτι σαν το δικό μας Παπαδόπουλος), ενώ στη Σερβία το Κοβάσεβιτς (=γιος του σιδηρουργού, σιδεράς) και το Πόποβιτς (=γιος του ιερέα). Το Κοβάσεβιτς (ή και Κόβασιτς) είναι το πιο κοινό επώνυμο και στην Κροατία.

Το Κόβακς ή Κοβάσεβιτς, στα λιθουανικά μεταφράζεται Καβαλιάουσκας και σημαίνει το ίδιο: ο γιος του σιδηρουργού. Είναι ένα από τα πιο κοινά επώνυμα στην Λιθουανία.

Αντίστοιχα, το συχνό επώνυμο Κοβάλσκι στην Πολωνία σημαίνει ακριβώς το ίδιο, όπως και σε συγγενικές χώρες όπως η Λετονία (με το επώνυμο Καλέις) και η Ρωσία (Κουζνέτσοφ = ο γιος του σιδηρουργού).

Οι Τσέχοι έχουν πολύ κοινό το επώνυμο Ντβόρακ (όπως, λόγου χάρη, ο μουσουργός του 19ου αιώνα Αντονίν Ντβόρακ) που σημαίνει γαιοκτήμονας, ενώ στην Εσθονία απαντάται συχνά το επώνυμο Σεπ που επίσης σημαίνει σιδηρουργός.

Το πιο συχνό φινλανδικό επώνυμο που προέρχεται από επάγγελμα είναι το Κινούνεν που σημαίνει «δερματέμπορος».

Επιλέξτε εδώ για να δείτε την εικόνα σε μεγέθυνση

Στην Γαλλία υπάρχουν πάνω από 230.000 άνθρωποι με το επώνυμο Μαρτέν κι άλλοι 100.000 με τα επώνυμα Ντιμπουά, Ρομπέρ, Τομά και Μπερνάρ, αλλά το πιο συχνό επώνυμο που προέρχεται από επάγγελμα είναι το Λεφέβρ που σημαίνει «σιδεράς» και το έχουν 75.000 Γάλλοι.

Στην Γερμανία τα επώνυμα που προέρχονται από επαγγέλματα αποτελούν την πλειοψηφία: περίπου 1% των Γερμανών ονομάζονται Μίλερ (μυλωνάς), ενώ ακολουθούν τα Σμιτ (σιδηρουργός), Σνάιντερ (ράφτης), Φίσερ (ψαράς) και Μάγερ (αγρότης).

Στη γειτονική Ουγγαρία πολλοί έχουν το επώνυμο Κόβακς (σιδηρουργός), Μέσαρος (κρεοπώλης) ή Σάμπο (ράφτης).

Σε Ρουμανία και Μολδαβία εκτός του Τσέμπαν (=βοσκός), τα πιο συχνά επώνυμα που προέρχονται από επαγγέλματα είναι τα Πόπα και Ποπέσκου (=γιος του ιερέα). Ομοίως και στην Βουλγαρία με το επώνυμο Ποπόφ να είναι εκ των πιο κοινων.

Στην Ουκρανία, συχνό επώνυμο είναι το «Μυλωνάς» (Μέλνικ).

Στην Ολλανδία το πιο συχνό επώνυμο που προέρχεται από επάγγελμα είναι το Μπάκερ (=φούρναρης), Ντε Μπερ (=γαιοκτήμονας) και Βίσερ (=ψαράς). Εξίσου συχνό είναι και ο Σμιτς (=σιδεράς) που στο Βέλγιογίνεται Ντε Σμετ ή Ντέσμετ.

Στη Μεγάλη Βρετανία οι άνθρωποι με το επώνυμο Σμιθ (σιδηρουργός) αποτελούν το 1.26% του συνολικού πληθυσμού, ενώ οι… σιδεράδες επεκτείνονται κατόπιν σε Πορτογαλία (πολλοί κάτοικοι ονομάζονται Φερέιρα που σημαίνει «σιδηρουργός») και στην Ιταλία (ένα από τα πιο συχνά επώνυμα είναι το Φεράρι ή το Φερέρο.

Στις σκανδιναβικές χώρες κυριαρχούν τα οικογενειακά επώνυμα (Αντερσον, Κάρλσον, Γιόχανσον, δηλαδή «ο γιος του Αντερς, ο γιος του Καρλ, ο γιος του Γιόχαν»), αλλά σε αρκετές περιπτώσεις συναντώνται επώνυμα όπως το Μίλερ ή Μόλερ (=μυλωνάς).

Και στην Ισπανία κυριαρχούν τα οικογενειακά επώνυμα (όπως λόγου χάρη Ροντρίγκεζ, Φερνάντες, Γκονζάλες που σημαίνει «του Ροντρίγκο, του Φερνάντο, του Γκονζάλο»), όμως το πιο συχνό επώνυμο που προέρχεται από επάγγελμα είναι το Μολίνα που σημαίνει μυλωνάς. Στη δε Καταλωνία, το πιο συχνό επώνυμο είναι το Φερέρ, δηλαδή «σιδηρουργός».

Στην γειτονική μας Τουρκία πιο συχνά απαντάται το επώνυμο Αβτσί που σημαίνει κυνηγός, ενώ στη χώρα μας ασφαλώς κυριαρχεί το Παπαδόπουλος (=γιος του παπά).

Τέλος, η Ιρλανδία έχει το πιο… cool επώνυμο όλων των εποχών, με όλους όσους λέγονται Μέρφι να είναι περήφανοι, καθώς στα αρχαία ιρλανδικά η λέξη σημαίνει «πολεμιστής της θάλασσας».

 in.gr

Κωνσταντίνος Τσάβαλος

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα πιο κοινά επώνυμα της Ευρώπης"

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ!!

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ!!

Για εκείνους που πιστεύουν ότι η Ελλάς είναι συνώνυμη με την Αθήνα, αποτελεί μομφή το γεγονός ότι κανείς από τους μεγάλους Έλληνες στοχαστές πριν τον Σωκράτη δεν ανήκε στη πόλη αυτή, μετά δε τον Σωκράτη, μόνον ο Πλάτων ήταν Αθηναίος.

Η μοίρα του Αναξαγόρα και του Σωκράτη, αποδεικνύει, ότι η θρησκευτική συντηρητικότητα ήταν ισχυρότερη στην Αθήνα παρά στις αποικίες, όπου ο γεωγραφικός αποχωρισμός είχε θραύσει τους δεσμούς της παράδοσης.

Ίσως η Αθήνα να είχε παραμείνει στο σκοτάδι και την μισαλλοδοξία μέχρι ανοησίας εάν δεν είχε δημιουργηθεί μια κοσμοπολιτική εμπορική τάξη και δεν έρχονταν στην Αθήνα οι σοφιστές.

Οι συζητήσεις της Εκκλησίας του Δήμου οι δίκες ενώπιον της Ηλιαίας και η ανάγκη να σκέφτονται οι άνθρωποι με λογική και να μιλούν με σαφήνεια και πειθώ, μαζί με τον πλούτο και την περιέργεια, συνετέλεσαν στο να δημιουργηθεί ζήτηση για κάτι άγνωστο στην Αθήνα πριν τον Περικλή – ανώτερη μόρφωση στα γράμματα , την ρητορική, την επιστήμη, την φιλοσοφία και την πολιτική.

Η ζήτηση στην αρχή δεν αντιμετωπίστηκε με την οργάνωση Πανεπιστημίων, αλλά με περιπλανώμενους δασκάλους, οι οποίοι νοίκιαζαν αίθουσες, και έδιναν εκεί τα μαθήματα τους και ακολούθως μετέβαιναν σε άλλες πόλεις για να τα επαναλάβουν.

Μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους, όπως ο Πρωταγόρας, καλούσαν τους εαυτούς τους ΣΟΦΙΣΤΕΣ δηλαδή δασκάλους της σοφίας.

Η λέξη αυτή έγινε δεκτή σαν αντίστοιχη της δικής μας έκφρασης <<Καθηγητής Πανεπιστημίου>>, και δεν είχε κακή σημασία, προτού η σύγκρουση μεταξύ θρησκείας και φιλοσοφίας προκαλέσει την επίθεση των συντηρητικών εναντίων των σοφιστών.

Η ιδιοτέλεια μερικών εξ αυτών έκανε τον Πλάτωνα να τους κατηγορήσει για χρηματισμό και έκτοτε επισκιάστηκε το όνομα τους.

Ίσως το κοινό να είχε κάποια αντιπάθεια εναντίων αυτών των δασκάλων από την πρώτη τους εμφάνιση, αφού η δαπανηρή διδασκαλία τους στην λογική και την ρητορική μπορούσε να αγοραστεί μόνον από τους πλούσιους, οι οποίοι έτσι αποκτούσαν ένα πλεονέκτημα κατά την εκδίκαση των υποθέσεων τους ενώπιον των δικαστηρίων.

Είναι αλήθεια ότι οι διασημότεροι σοφιστές ελάμβαναν ως δίδακτρα μεγάλα ποσά.

Ο Πρωταγόρας και ο Γοργίας λέγεται ότι ζητούσαν δέκα χιλιάδες δραχμές για την εκπαίδευση ενός μόνον μαθητή.

Ο Πρόδικος ο οποίος ήταν διάσημος σε όλη την Ελλάδα ζητούσε πενήντα δραχμές για την παρακολούθηση των μαθημάτων του.

Ο Πρωταγόρας ο πλέον περίφημος από όλους τους σοφιστές, γεννήθηκε στα Άβδηρα μια γενεά πριν τον Δημόκριτο.

Ενώ ζούσε, ήταν περισσότερο γνωστός και ασκούσε μεγαλύτερη επιρροή από τον Δημόκριτο.

Συμπεραίνουμε την φήμη του από τον ενθουσιασμό που δημιουργούσαν οι επισκέψεις του στην Αθήνα.

Ακόμη και ο Πλάτων ο οποίος δεν ήταν δίκαιος απέναντι των σοφιστών, τον σέβονταν και τον περιέγραφε ως άνθρωπο με ανώτερο χαρακτήρα.

Στο Πλατωνικό διάλογο που φέρει το όνομα του, ο Πρωταγόρας έχει καλύτερη εμφάνιση από το νεαρό τότε Σωκράτη.

Εδώ ο Σωκράτης ομιλεί ως σοφιστής και ο Πρωταγόρας φέρεται ως κύριος και φιλόσοφος, που ουδέποτε χάνει την ψυχραιμία του και ουδέποτε ζηλεύει την λάμψη του άλλου.

Παραδέχεται ότι αναλαμβάνει να διδάξει στους μαθητές του φρόνηση στις ιδιωτικές και δημόσιες υποθέσεις τους δηλαδή στην διεύθυνση του οίκου και της οικογένειας, στη τέχνη της ρητορικής ή της πειστικής ομιλίας και στην ικανότητα να κατανοούν και να διευθύνουν τις υποθέσεις του Κράτους.

Υπεραμύνεται των υψηλών διδάκτρων λέγοντας ότι είναι συνήθεια του, όταν ο μαθητής έχει αντίρρηση για το ζητούμενο ποσόν , να δέχεται ό,τι ποσόν κρίνει ο μαθητής δίκαιο, δηλώνοντας αυτό επισήμως ενώπιον ιερού βωμού – πράγμα απερίσκεπτο για ένα δάσκαλο ο οποίος αμφέβαλλε για την ύπαρξη των θεών.

Ο Διογένης ο Λαέρτιος τον κατηγορεί ότι είναι ο πρώτος πού << όπλισε τους συζητητές με το όπλο της σοφιστίας >> και η κατηγορία αυτή θα ευχαριστούσε τον Σωκράτη.

Ένας από τους πολλούς του τίτλους είναι ότι ίδρυσε την ευρωπαϊκή γραμματική και φιλολογία.

Πραγματεύτηκε την ορθή χρήση των λέξεων μας λέει ο Πλάτων και ήταν ο πρώτος που έκανε διάκριση μεταξύ των τριών γενών των ονομάτων και ορισμένων χρόνων και φωνών των ρημάτων.

Αλλά το κυριότερο είναι, ότι με αυτόν μάλλον παρά με τον Σωκράτη άρχισε η υποκειμενική άποψη της φιλοσοφίας.

Σε αντίθεση  προς τους Ίωνες, ενδιαφέρονταν ολιγότερο για τα πράγματα  και περισσότερο με την σκέψη, ήτοι ολόκληρη την λειτουργία του αισθήματος, της αντίληψης, της κατανόησης και της έκφρασης.

Ενώ ο Παρμενίδης απέρριπτε το αίσθημα ως οδηγό της αλήθειας, ο Πρωταγόρας, το δεχόταν ως το μόνον μέσον της γνώσης  και αρνιόταν να δεχτεί πάσα υπερβατική – πέρα των αισθήσεων – πραγματικότητα.

Δεν μπορεί να ευρεθεί απόλυτη αλήθεια,  έλεγε ο Πρωταγόρας, παρά μόνον οι αλήθειες εκείνες που ισχύουν για ορισμένους ανθρώπους υπό ορισμένες συνθήκες.

Οι αντιφατικοί ισχυρισμοί μπορεί να είναι εξίσου αληθείς, για διάφορους ανθρώπους ή σε διάφορο χρόνο.

Πάσα αλήθεια, καλοσύνη και παν κάλλος είναι πράγματα σχετικά και υποκειμενικά:  

<< Ο άνθρωπος είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων - περί εκείνων που υπάρχουν και περί εκείνων που δεν υπάρχουν, ότι δεν υπάρχουν ».

Στα μάτια του ιστορικού, ένας ολόκληρος κόσμος αρχίζει να τρέμει, όταν ο Πρωταγόρας αναγγέλλει αυτή την απλή γνώμη περί του ανθρωπισμού και της σχετικότητας.

Όλες οι καθιερωμένες αλήθειες και ιερές αρχές κλονίζονται.

Ο ατομικισμός βρήκε φωνή και φιλοσοφία.

Και οι υπερφυσικές βάσεις της κοινωνικής τάξης απειλούνται πλέον να διαλυθούν.

Ο απώτερος σκεπτικισμός αυτής της περίφημης αναγγελίας ίσως να παρέμεινε θεωρητικός, εάν ο Πρωταγόρας δεν τον εφάρμοζε προς στιγμή στην θεολογία.

Ενώπιον ομάδας διακεκριμένων ανδρών στην οικία του αντιδημοφιλούς ελευθερόφρονος Ευριπίδη, ο Πρωταγόρας ανάγνωσε μια πραγματεία, η πρώτη φράση της οποίας δημιούργησε πάταγο στην Αθήνα:

<<Όσον αφορά στους θεούς δεν γνωρίζω αν υπάρχουν ή όχι ή με τι ομοιάζουν. Πολλά πράγματα εμποδίζουν την γνώση μας το θέμα είναι σκοτεινό και η έκταση της θνητής μας ζωής είναι βραχεία>>

Η Αθηναϊκή Εκκλησία του Δήμου φοβισμένη από την δυσοίωνη αυτή εισαγωγή, εξόρισε τον Πρωταγόρα, διέταξε όλους τους Αθηναίους να παραδώσουν τυχόν αντίγραφα των γραπτών του και έκαψαν τα βιβλία στην αγορά.

Ο Πρωταγόρας έφυγε για την Σικελία και λέγεται ότι πνίγηκε καθ’ οδόν.

Ο Γοργίας ο Λεοντίνος συνέχισε αυτή την σκεπτικιστική επανάσταση, αλλά είχε την φρόνηση να ζήσει ως επί το πλείστον έξω από την Αθήνα.

Η σταδιοδρομία του ήταν χαρακτηριστική της ένωσης που υπήρχε μεταξύ φιλοσοφίας και πολιτικής στην Ελλάδα.

Γεννήθηκε περί το 483 π.Χ σπούδασε φιλοσοφία και ρητορική με τον Εμπεδοκλή και έγινε τόσο διάσημος στη Σικελία ως ρήτορας και δάσκαλος της ρητορικής, ώστε κατά το 427 π.Χ στάλθηκε από τους Λεοντίνους ως πρεσβευτής στην Αθήνα.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 408 π.Χ σαγήνευσε μέγα πλήθος με ένα λόγο του όπου έκανε έκκληση προς τους μαχόμενους Έλληνες να ειρηνεύσουν μεταξύ τους, για να αντιμετωπίσουν με ενότητα και εμπιστοσύνη την αναγεννηθείσα δύναμη της Περσίας.

Ταξιδεύοντας από πόλη σε πόλη , εξέθετε τις απόψεις του με ένα ρητορικό ύφος τόσον ευφυώς διακοσμημένο, τόσον συμμετρικά αντιθετικό σε ιδέες και φράσεις και τόσον λεπτά ισορροπημένο μεταξύ ποίησης και πεζού λόγου, ώστε με μεγάλη ευκολία προσείλκυε μαθητές που του πρόσφεραν εκατόν μνας για την διδασκαλία του.

Στα βιβλίο του <<Περί Φύσεως>> ήθελε να αποδείξει τρεις εκπληκτικές προτάσεις:

1) Δεν υπάρχει τίποτα .

2) Αν υπάρχει κάτι δεν υπάρχει τρόπος να γνωστεί.

3) Αν υπήρχε κάτι δυνατόν να γνωστεί η γνώση του δεν θα μπορούσε να μεταβιβαστεί από πρόσωπο σε πρόσωπο.

Ωστόσο δεν απομένει τίποτα άλλο από τα γραπτά του Γοργία.

Αφού δέχτηκε την φιλοξενία και τα δίδακτρα πολλών πολιτειών, εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλία και είχε την φρόνηση να ξοδέψει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του πριν πεθάνει.

Έζησε όπως μας βεβαιώνουν όλες οι πηγές, τουλάχιστον μέχρι ηλικίας εκατό πέντε ετών.

Και ένας αρχαίος συγγραφέας μας λέει ότι << ενώ ο Γοργίας έφτασε στην ηλικία των εκατό οκτώ ετών, το σώμα του δεν εξασθένησε από το γήρας, αλλά μέχρι τέλους της ζωής του ήταν σε αρίστη κατάσταση και είχε τις αισθήσεις νέου ανθρώπου>>.

Εάν οι σοφιστές όλοι μαζί αποτελούσαν ένα διασκορπισμένο πανεπιστήμιο, ο Ιππίας από την Ήλιδα αποτελούσε μόνος του πανεπιστήμιο.

Ήταν ο τύπος του πολυμαθούς σε ένα κόσμο όπου η γνώση δεν ήταν ακόμη απέραντη, ώστε να εκφεύγει σαφώς πέραν της διανοίας ενός ανθρώπου.

Δίδασκε αστρονομία και μαθηματικά και η συμβολή του στη γεωμετρία υπήρξε πρωτότυπη.

Ήταν ποιητής μουσικός και ρήτορας.

Δίδασκε φιλολογία, ηθική και πολιτική.

Ήταν ιστορικός και έθεσε τα θεμέλια της ελληνικής χρονολογίας συντάσσοντας το κατάλογο των νικητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Χρησιμοποιήθηκε από την Ήλιδα ως απεσταλμένος σε άλλες πολιτείες.

Γνώριζε δε τόσες πολλές τέχνες, ώστε κατασκεύαζε ιδιόχειρα τα ενδύματα και τα κοσμήματα του.

Τα φιλοσοφικό του έργο ήταν μικρό αλλά σημαντικό.

Διαμαρτυρήθηκε κατά της εκφυλιστικής επίδρασης της τεχνητής ζωής των πόλεων, αντιπαράθεσε την φύση προς τον νόμο και αποκάλεσε τον νόμο τύραννο της ανθρωπότητας.

Ο Πρόδικος ο Κείος συνέχισε το γραμματικό έργο του Πρωταγόρα.

Καθόρισε τα μέρη του λόγου και ευχαρίστησε τους πρεσβύτερους με ένα μύθο, όπου παρουσίασε τον Ηρακλή εκλέγοντα την Αρετή αντί της Κακίας.

Άλλοι σοφιστές δεν ήταν τόσο ευσεβείς.

Ο Αντίφων ο Αθηναίος ακολούθησε τον Δημόκριτο στον υλισμό και την αθεΐα και είπε ότι η δικαιοσύνη διέπετε από την σκοπιμότητα.

Ο Θρασύμαχος ο Χαλκηδόνιος (αν πιστέψουμε τον Πλάτωνα) ταύτισε το δίκαιο με την ισχύ και παρατήρησε, ότι η επιτυχία των φαύλων ενέπνεε αμφιβολία για την ύπαρξη των θεών.

Συνολικά οι σοφιστές πρέπει να συγκαταλεχθούν μεταξύ  των ζωτικότερων παραγόντων στην ιστορία της Ελλάδος.

Έφεραν την γραμματική και την λογική για την Ευρώπη.

Ανάπτυξαν την διαλεκτική, ανάλυσαν τις μορφές του επιχειρήματος και δίδαξαν στους ανθρώπους πώς να διακρίνουν και πώς να εφαρμόζουν τις πλάνες.

Με την παρόρμηση και του παραδείγματος τους, η λογική έγινε το κυρίαρχο πάθος των Ελλήνων.

Εφαρμόζοντας την λογική στη γλώσσα, προήγαγαν την σαφήνεια και την ακρίβεια της σκέψης και διευκόλυναν την ακριβή μετάδοση της γνώσης!!

Επιμέλεια/ιστορική ανάλυση : Γιώργος Χαβαλές

ΠΗΓΕΣ:

Αρκετοί τόμοι από την Αρχαιοελληνική Γραμματεία

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ!!"