Αλεξάνδρειες: Όλες οι πόλεις τις οποίες έχτισε ο Αλέξανδρος

Όλες οι πόλεις τις οποίες έχτισε ο Αλέξανδρος αποτελούσαν μέρος στρατηγικού σχεδίου, που στόχο είχε την ανάμειξη του πληθυσμού και τον εξελληνισμό των κατακτημένων περιοχών.

Εκτός από την ίδρυση αυτών των πόλεων, μια σειρά από οχυρώσεις και άλλου είδους έργα κατασκευάστηκαν με σκοπό να υποβοηθήσουν την αύξηση της παραγωγής, τη δημιουργία χερσαίων και υδάτινων εμπορικών δρόμων, και τη διατήρηση της ηρεμίας στις κατακτημένες περιοχές.

Η πρώτη Αλεξάνδρεια που ιδρύθηκε, και συγχρόνως η πιο φημισμένη από όλες, ήταν η Αλεξάνδρεια η εν Αιγύπτω ( 331 π.Χ.). Ο Αλέξανδρος αντιλήφθηκε την αναγκαιότητα για την ίδρυση μιας πόλης στο Δέλτα του Νείλου που θα έδινε στις μεσόγειες πόλεις της Αιγύπτου μια διέξοδο στη θάλασσα, με πρόσθετο σκοπό η καινούργια πόλη να αντικαταστήσει στην οικονομική ζώνη της ανατολικής Μεσογείου την Τύρο της Φοινίκης.

Ο Αλέξανδρος επέλεξε ο ίδιος το σημείο στο οποίο θα χτιζόταν η πόλη, ενώ επέβλεψε και τη σχεδίαση της. Η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπως ακριβώς την οραματίστηκε ο Αλέξανδρος, εξελίχτηκε σε σημαντικότατο λιμάνι και μεγάλο εμπορικό σταθμό, ενώ σύντομα αναδείχθηκε σε λίκνο του ελληνικού πολιτισμού.

Στα χρόνια του Αλέξανδρου αλλά και λίγο αργότερα εμφανίστηκαν και άλλες πόλεις με το όνομα Αλεξάνδρεια. Οι ιστορικές πηγές της εποχής είναι πολύ φτωχές σε πληροφορίες γι’ αυτές τις πόλεις.

Τα περισσότερα στοιχεία τα αντλούμε από μεταγενέστερους συγγραφείς, περιηγητές, ιστορικούς και γεωγράφους, που όμως δεν συμφωνούν ούτε ως προς τον αριθμό των πόλεων ούτε ως προς τη θέση στην οποία κατασκευάστηκαν, και σε ορισμένες περιπτώσεις ούτε ως προς την ύπαρξη τους.

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι πληροφορίες για τις πόλεις συμφύρονται με μύθους και ιστορίες των λαών της Ανατολής. Το πιθανότερο, πάντως, είναι ότι ο Αλέξανδρος δεν ίδρυσε καμία άλλη Αλεξάνδρεια πριν από τη μάχη στα Γαυγάμηλα, το 331 π.Χ.

Ακολουθεί μια παρουσίαση των πόλεων για τις οποίες υπάρχει κάποια ιστορική και, σε ορισμένες περιπτώσεις, αρχαιολογική τεκμηρίωση σχετικά με την ύπαρξή τους.

Στη συνέχεια παραθέτουμε τις πόλεις με το όνομα Αλεξάνδρεια, που είτε ιδρύθηκαν μετά το θάνατο του μεγάλου στρατηλάτη είτε οι σχετικές με την ύπαρξη τους πληροφορίες ελέγχονται ως μάλλον ανακριβείς.

1. Αλεξάνδρεια η εν Αρείοις

Ιδρύθηκε στη διάρκεια του έτους 330 π.Χ., όταν ο Αλέξανδρος εισέδυσε στην περσική σατραπεία Αρεία ή Αρία ( σημερινό Αφγανιστάν). Βρισκόταν κοντά στην πρωτεύουσα της επαρχίας, Αρτακόανα, που ταυτίζεται με τη σημερινή πόλη Χεράτ. Πιθανολογείται πως ερείπια της βρίσκονται κάτω από τη μεσαιωνική ακρόπολη της σύγχρονης πόλης.

2. Αλεξάνδρεια η Προφθασία

Ιδρύθηκε το 330 π.Χ. στη Δραγγιανή, νότια της Φράδα ( σημερινό Φαράχ του Αφγανιστάν). Τοποθετείται βόρεια του ποταμού Ετύμανδρου (σημερινός Χέλμαντ). Η ίδρυση της δεν είναι επαρκώς στοιχειοθετημένη.

3. Αλεξάνδρεια η εν Αραχωσία

Ο Αλέξανδρος από την Αρεία κινήθηκε προς τη Δραγγιανή ( περιοχή ανάμεσα στο σημερινό Ιράν και Αφγανιστάν) και στη συνέχεια έφτασε στην Αραχωσία, πλησιάζοντας προς τους πρόποδες του Ινδικού Καυκάσου (Χίντου Κους). Εκεί ίδρυσε την Αλεξάνδρεια στην Αραχωσία, το χειμώνα του 330-329 π.Χ.

Ο Αρριανός δεν αναφέρει πουθενά στοιχεία για την ακριβή τοποθεσία της πόλης και τον τρόπο εποικισμού της. Πολλοί ερευνητές την ταυτίζουν με τη σημερινή πόλη του Αφγανιστάν Κανταχάρ.

4. Αλεξάνδρεια η Εσχάτη ή παρά τον Ιαξάρτην

Αφού ο Αλέξανδρος διέσχισε την οροσειρά του Ινδικού Καυκάσου, έφτασε στη Σογδιανή και στην πόλη Μαρακάντα ( σημερινή Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν). Από εκεί συνέχισε βορειοανατολικά και, όταν έφτασε στον Ιαξάρτη ποταμό, αμυντικοί λόγοι τον ανάγκασαν να ιδρύσει μια πόλη, το 329 π.Χ., την οποία εποίκισε με ντόπιους και Έλληνες μισθοφόρους που είχε μαζί του.

Είναι πολύ πιθανό μετά το θάνατό του η πόλη να άλλαξε όνομα από τον επόμενο κυρίαρχο της, τον Σέλευκο το Νικάτορα. Η πόλη βρίσκεται πολύ κοντά στην πόλη του Τατζικιστάν Χουντζάντ (πρώην Λενιμπάντ).

5. Αλεξάνδρεια η επί του Καυκάσου
Το καλοκαίρι του 327 π.Χ. ο Αλέξανδρος έφυγε από τη Σογδιανή και εισήλθε στη Βακτριανή , κινούμενος προς νότο, και στην Ινδία. Στην περιοχή των Παροπαμισάδων ίδρυσε μια νέα Αλεξάνδρεια, την επί Καυκάσου. Την εποίκισε με ντόπιους κατοίκους και βοηθητικό στρατιωτικό προσωπικό. Η πόλη βρίσκεται πολύ κοντά στη σημερινή πόλη Μπαγκράμ του Αφγανιστάν.

6 και 7. Αλεξάνδρεια Νίκαια και Αλεξάνδρεια Βουκέφαλος
Μετά τη νίκη του στον ποταμό Υδάσπη ( σημερινός Γχέλουμ στο Πακιστάν, παραπόταμος του Ινδού), το καλοκαίρι του 326 π.Χ., ο Αλέξανδρος ίδρυσε δύο νέες πόλεις, μία στην αριστερή όχθη του ποταμού, τη Νίκαια, και μία στη δεξιά, τη Βουκέφαλο(σημερινό Γχέλουμ). Την επίβλεψη της ανέγερσης των δύο αυτών πόλεων την είχε ο Κρατερός. Οι δύο πόλεις λόγω των μουσώνων χρειάστηκαν γρήγορες επισκευές.

8. Αλεξάνδρεια η παρά τον Ακεσίνην ποταμόν ή παρά τον Ινδόν

Γνωρίζουμε ότι ο Αλέξανδρος ίδρυσε, το 325 π.Χ., μια πόλη κοντά στον ποταμό Ακεσίνη (σημερινός Χενάμπ του Πακιστάν). Την επίβλεψη της ανέγερσης είχε ο Ηφαιστίωνας. Δεν γνωρίζουμε όμως το όνομα που της δόθηκε. Ο Αλέξανδρος εγκατέστησε στην πόλη κυρίως ντόπιους, αλλά και αρκετούς μισθοφόρους που δεν επιθυμούσαν να συνεχίσουν.

Ίσως τελικά η πόλη αυτή να ταυτίζεται με εκείνη που αναφέρει ο Διόδωρος και όχι ο Αρριανός, η οποία χτίστηκε στη συμβολή του ποταμού Ακεσίνη με τον Ινδό και είχε 10.000 κατοίκους. Την πόλη αυτή μερικοί την ταυτίζουν με την σημερινή πόλη Ουτς Σαρίφ του Πακιστάν.

8. Αλεξάνδρεια η Ωπιανή

Ο Αλέξανδρος ανέθεσε, το 326/325 π.Χ. στον Κρατερό να οχυρώσει την πρωτεύουσα των Μουσικανών. Στη συνέχεια τοποθέτησε φρουρά και μετονόμασε(;) την πόλη σε Αλεξάνδρεια.

9. Αλεξάνδρεια Ραμπάκια

Την άνοιξη του 325 π.Χ. εισέβαλε στη χώρα των Ωρειτών. Εκεί ανακατασκεύασε την πρωτεύουσά τους, Ραμπάκια. Την επίβλεψη μάλιστα του έργου την ανέθεσε στον Ηφαιστίωνα και μετονόμασε την πόλη σε Αλεξάνδρεια. Σήμερα η περιοχή ονομάζεται Μπέλα και βρίσκεται στο Μπαλουχιστάν.

10. Αλεξάνδρεια η εν Καρμανία

Ιδρύθηκε το 325 π.Χ. και τοποθετείται στο σημερινό Ιράν, στην περιφέρεια Κερμάν.

11. Αλεξάνδρεια η εν Σουσιανή

Για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της άρδρευσης τω περιοχών κοντά στον ποταμό Ευφράτη και των ελών της αραβικής περιοχής, έχτισε ανάμεσα στις εκβολές του Ευφράτη και του Τίγρη , το 324 π.Χ., την τελευταία Αλεξάνδρεια. Αργότερα μετονομάστηκε σε Σελεύκεια η προς Ελαιώ, πόλη που παρέμεινε στο προσκήνιο μέχρι την εποχή των Σασσανιδών.

Εκτός από τις παραπάνω πόλεις υπάρχει μια πλειάδα άλλων πόλεων με το όνομα Αλεξάνδρεια, των οποίων η ύπαρξη δεν τεκμηριώνεται επαρκώς ή οι πληροφορίες για αυτές είναι συγκεχυμένες. Μερικές από τις πιο γνωστές ήταν οι ακόλουθες:

Αλεξάνδρεια στη Μακεδονία ή στη Θράκη ( η κατά Μέλανα κόλπο). Αναφέρεται ότι την έχτισε ο Αλέξανδρος το 342 π.Χ., χωρίς όμως να υπάρχει καμία απόδειξη γι’αυτό. Αν δεν πρόκειται για μια αντανάκλαση της ίδρυσης των Φιλίππων, πιθανόν να είναι η πόλη που αναφέρει ο Πλούταρχος ότι ίδρυσε ο Αλέξανδρος στη Θράκη με το όνομα Αλεξανδρούπολη( καμία σχέση με τη σημερινή πόλη).

Αλεξάνδρεια η εν Γρανικώ – Αλεξάνδρεια η Τρωάς.

Αλεξάνδρεια η παρά την Ισσόν ή της Κιλικίας. Η πόλη αυτή μας είναι γνωστή από τον Στράβωνα. Πιθανόν να πρόκειται για μετονομασία πόλης ή για πόλη που ξαναχτίστηκε στους Ελληνιστικούς χρόνους για να θυμίζει τη μεγάλη μάχη. Σήμερα είναι γνωστή με το όνομα Αλεξανδρέττα ή Ισκεντερούν.

Αλεξάνδρεια η επί του Ώξου ή Ωξειανή. Χτίστηκε στη συμβολή του ποταμού Ώξου και του ποταμού Κόκχα. Ίσως ταυτίζεται με τη σημερινή πόλη του Ουζμπεκιστάν Καρσί.

Τέλος, οι παρακάτω πόλεις δεν είναι σίγουρο ότι κάποτε ονομάζονταν «Αλεξάνδρεια». Πρόκειται για πόλεις οι οποίες στους Ελληνιστικούς χρόνους ονομάζονταν είτε «Αντιόχεια» είτε «Σελεύκεια» :

•     Αλεξάνδρεια η Μαργιανή (σημερινό Τουρκμενιστάν). Ιδρύθηκε μάλλον από τους Σελευκίδες με το όνομα Αντιόχεια.
•     Αλεξάνδρεια η προς Πέρσας. Ίσως είναι η Αντιόχεια της Περσίδος. Υπήρχε σίγουρα πριν από το τέλος του 3ου αιώνα π.Χ. κοντά στο σημερινό Μπουσίρ.
•     Αλεξάνδρεια επί του ποταμού Τίγρη. Έχει ταυτοποιηθεί με τη Σελεύκεια του ποταμού Τίγρη. Ιδρύθηκε σίγουρα από τους Σελευκίδες.
•     Αλεξάνδρεια η εν Σκύθαις. Ιδρύθηκε κοντά στον ποταμό Ιαξάρτη, πιθανόν ανάμεσα στο 290 και το 280 π.Χ.
•     Αλεξάνδρεια της Μεσοποταμίας.
•     Αλεξάνδρεια η προς Λάτμον.

ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗhttp://ypogeia-drasi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_3237.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αλεξάνδρειες: Όλες οι πόλεις τις οποίες έχτισε ο Αλέξανδρος "

Η Ευδαιμονια ειναι το ζητουμενο της ζωης μας

Η Ευδαιμονία το ζητούμενο της ζωής μας ----

Ας γνωρίσουμε σήμερα την έννοια της ευδαιμονίας κατά τον Αριστοτέλη, μέσα από το αρχαίο κείμενο του Διογένη Λαερτίου.
...Τέλος δὲ ἓν ἐξέθετο χρῆσιν ἀρετῆς ἐν βίῳ τελείῳ.
...Σαν τελικό συμπέρασμα, αυτό που θεωρούσε ο Αριστοτέλης ως το πιο σημαντικό κριτήριο στην εξάσκηση της αρετής, ήταν ο έντιμος βίος.
(«Βίῳ τελείῳ» Αυτές είναι δύο πολύτιμες λέξεις, τις οποίες θα μπορούσαμε να αποστηθίσουμε και να φροντίσουμε από εδώ και στο εξής να χαρακτηρίζουν τις μελλοντικές μας πράξεις.)
ἔφη δὲ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν συμπλήρωμα ἐκ τριῶν ἀγαθῶν εἶναι·
Ισχυριζόταν επίσης ότι και η ευδαιμονία είναι το αποτέλεσμα τριών επιμέρους αγαθών:
τῶν περὶ ψυχήν, ἃ δὴ καὶ πρῶτα τῇ δυνάμει καλεῖ·
Το πρώτο αγαθό είναι η ευγενής Ψυχή, γεγονός όμως που θα πρέπει να αποδεικνύεται και στην πράξη και όχι μόνο σε θεωρητικό επίπεδο.
ἐκ δευτέρων δὲ τῶν περὶ σῶμα, ὑγιείας καὶ ἰσχύος καὶ κάλλους καὶ τῶν παραπλησίων·
Το δεύτερο αγαθό είναι η ευρωστία του σώματος, δηλαδή ό,τι αφορά στην υγεία στην δύναμη στην ομορφιά και στις παραπλήσιες ιδιότητες.
ἐκ τρίτων δὲ τῶν ἐκτός, πλούτου καὶ εὐγενείας καὶ δόξης καὶ τῶν ὁμοίων.
Το τρίτο αγαθό αφορά στα στοιχεία που προκαλούν ευδαιμονία και δεν αφορούν στο σώμα ή στην ψυχή μας, όπως για παράδειγμα ο πλούτος, η ευγενική καταγωγή, η αποκτηθείσα δόξα και τα παρόμοια.
(Διαπιστώνουμε επομένως πολύ εύκολα μετά από αυτήν την ανάλυση, ότι ένας πρόστυχος άνθρωπος, όσα πλούτη και ομορφιά και αν διαθέτει, δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρηθεί από τον Αριστοτέλη ως ευδαίμων. Διότι θα υπάρχουν πάντοτε κάποιες στιγμές στην ζωή του, που θα λειτουργεί η συνείδησή του και τότε θα κατανοεί τα ψυχικά του ελλείμματα.)
τήν τε ἀρετὴν μὴ εἶναι αὐτάρκη πρὸς εὐδαιμονίαν·
Η ύπαρξη κάποιας αρετής, δεν επαρκεί από μόνη της για να θεωρηθεί ένας Άνθρωπος ευδαίμων.
(Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε έναν άνθρωπο που διακατέχεται από την αρετή της φιλοτιμίας. Το γεγονός αυτό όμως δεν συνεπάγεται ότι είναι ο Άνθρωπος αυτός είναι και απαραιτήτως και ευτυχής. Αντιθέτως, πολλές φορές ακριβώς λόγω αυτής της αρετής του, θα μπορούσαν να προκύψουν στην ζωή του πολλά εμπόδια, που δεν θα του επέτρεπαν να ευτυχίσει.)
προσδεῖσθαι γὰρ τῶν τε περὶ σῶμα καὶ τῶν ἐκτὸς ἀγαθῶν,
Εκτός αν ο Άνθρωπος αυτός κατάφερνε να αποκτήσει συγχρόνως τόσο τα αγαθά που αφορούν στο σώμα του, όσο και έξω από αυτό.
ὡς κακοδαιμονήσοντος τοῦ σοφοῦ κἂν ἐν πόνοις ᾖ κἂν ἐν πενίᾳ καὶ τοῖς ὁμοίοις.
Καθότι κάποια στιγμή, όσο και σοφός και αν είναι, θα κακομοιριάσει όταν βρεθεί σε κατάσταση σωματικών πόνων ή σε κατάσταση φτώχιας ή και σε άλλες παρόμοιες καταστάσεις.
(Πράγματι η «σοφία» είναι ένα νοητικό αγαθό και από μόνη της, δεν επαρκεί για να προσδώσει στην ζωή μας ευδαιμονία. Βεβαίως, θα μπορούσε να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε άλλες αρετές που πιθανώς να μας οδηγήσουν στην ευδαιμονία υποκαθιστώντας τα υπόλοιπα σωματικά και υλικά αγαθά.)
τὴν μέντοι κακίαν αὐτάρκη πρὸς κακοδαιμονίαν,
Η κακία είναι αρκετή από μόνη της για να προκαλέσει σε έναν άνθρωπο δυστυχία,
κἂν ὅτι μάλιστα παρῇ αὐτῇ τὰ ἐκτὸς ἀγαθὰ καὶ τὰ περὶ σῶμα.
ακόμα και όταν ο άνθρωπος αυτός συναπολαμβάνει και τα σωματικά και τα λοιπά αγαθά.
τάς τ' ἀρετὰς ἔφη μὴ ἀντακολουθεῖν·
Σε αυτήν την περίπτωση, ο Αριστοτέλης έλεγε ότι αυτός ο άνθρωπος λόγω της κακίας του έχει διαγράψει κάθε άλλη αρετή.
(Παρατηρούμε ότι η κακία είναι από μόνη της ικανή να μην επιτρέψει καμμία αρετή να την πλησιάσει. Επομένως, ένας κακός Άνθρωπος δεν έχει καμμία ελπίδα να προχωρήσει στην προσωπική του Πνευματική εξέλιξη, παρά μόνο μετά από την λεγόμενη «Κάθαρση».)
ἐνδέχεσθαι γὰρ φρόνιμόν τινα καὶ ὁμοίως δίκαιον ὄντα ἀκόλαστον καὶ ἀκρατῆ εἶναι. Ενδεχομένως θα πίστευε κανείς, ότι ένας άνθρωπος ακόλαστος και ακρατής θα μπορούσε να είναι δίκαιος και λογικός.
(Αυτό όμως δεν μπορεί να ισχύει. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ένας κακός άνθρωπος, λόγω της κακίας του, χάνει κάθε αίσθηση δικαιοσύνης και λογικής.)
ἔφη δὲ τὸν σοφὸν ἀπαθῆ μὲν μὴ εἶναι, μετριοπαθῆ δέ.
Έλεγε επίσης, ότι αυτό που χαρακτηρίζει τους σοφούς, είναι ότι λειτουργούν γνωρίζοντας το μέτρο (μετριοπαθείς) και μπορούν να παραμένουν απαθείς.
(Βεβαίως, όπως θα πρέπει να έχουμε κατανοήσει δεν αρκεί η Σοφία για να μην έχει κανείς πάθη, αλλά χρειάζονται απαραιτήτως και οι Ψυχικές αρετές.)
Τήν τε φιλίαν ὡρίζετο ἰσότητα εὐνοίας ἀντιστρόφου·
Σχετικά με την φιλία, την καθόριζε σαν μία διαρκή εξισορρόπηση δύο αντιστρόφων και αγαθοποιών δυνάμεων.
(Πρόκειται για μία μαθηματική μέθοδο ανάλυσης που αναφέρεται στο βιβλίο του «Μετά τα Φυσικά» και σχετίζεται με την λειτουργία που αποδίδεται στο περίφημο «Ακίνητον Κινούν»)
ταύτης δὲ τὴν μὲν εἶναι συγγενικήν, τὴν δὲ ἐρωτικήν,
Αυτές δε, οι δύο μορφές των αγαθοποιών δυνάμεων, μπορούν να θεωρηθούν σαν μία μορφή συγγενικής αγάπης που είναι αντίστροφη προς την μορφή της ερωτικής αγάπης.
τὴν δὲ ξενικήν.
Υπάρχει επίσης και μία τρίτη μορφή αγάπης, η «φιλοξενία» που είναι αντίθετη προς τις δύο προηγούμενες.
εἶναι δὲ καὶ τὸν ἔρωτα μὴ μόνον συνουσίας, ἀλλὰ καὶ φιλ[οσοφ]ίας.
Βασικό συστατικά του έρωτα, δεν αποτελεί μόνο η συνουσία αλλά και η φιλοσοφική του διάσταση.
καὶ ἐρασθήσεσθαι δὲ τὸν σοφὸν καὶ πολιτεύσεσθαι, Ο Αριστοτέλης μάς συμβουλεύει το εξής: Τόσο η ερωτική φιλία μας, όσο και οι πολιτικές μας επιλογές, θα πρέπει να συγκεντρώνονται σε έναν σοφό άνθρωπο,
γαμήσειν τε μὴν καὶ βασιλεῖ συμβιώσεσθαι.
διότι ο γάμος με έναν σοφό άνθρωπο θα έχει σαν αποτέλεσμα μια βασιλική συμβίωση.
βίων τε τριῶν ὄντων,
Υπάρχουν τρεις μορφές που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν έναν βίο.

θεωρητικοῦ,πρακτικοῦ, ἡδονικοῦ, τὸν θεωρητικὸν προέκρινεν.
Ένας βίος που θα αφορά καθαρά στην φιλοσοφία,
ένας βίος που θα υποκινείται από τις χρηματικές απολαβές και
ένας βίος που θα προσφέρει μόνο απολαύσεις.

(Μεταξύ αυτών των τριών μορφών διαβίωσης, ο Αριστοτέλης μας συστήνει να ακολουθήσουμε τον πρώτο βίο.
Είναι προφανές ότι για να εξελιχθεί ένας Άνθρωπος πρέπει να δουλέψει πολύ σκληρά και να είναι απολύτως προσηλωμένος στον στόχο του, τον οποίο όμως πρέπει πρώτα να κατανοήσει. Αυτός είναι ο μοναδικός σκοπός της Φιλοσοφίας!)
εὔχρηστα δὲ καὶ τὰ ἐγκύκλια μαθήματα πρὸς ἀρετῆς ἀνάληψιν.
Τέλος, κάποιος που θα ήθελε να γίνει ενάρετος, θα πρέπει να παρακολουθήσει τον κύκλο μαθημάτων στο Περιπατητικό Λύκειο του Αριστοτέλη.
http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/10/i-eydaimonia-to-zitoymeno-tis-zois-mas.html 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ευδαιμονια ειναι το ζητουμενο της ζωης μας"

Τα 105 είδη υποδημάτων των αρχαίων Ελλήνων!

Στο τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου 2013 του περιοδικού

«Ελληνόραμα»

υπάρχει το παραπάνω 15σέλιδο άρθρο

του Γιώργου Λεκάκη,

μέλους της Εταιρείας Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας (ΕΜΑΕΜ) και της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων.

Το άρθρο αυτό μπορείτε να το διαβάσετε, να το αποθηκεύσετε

ή να το εκτυπώσετε από την παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:

http://www.lekakis.com/ypodimata.pdf

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα 105 είδη υποδημάτων των αρχαίων Ελλήνων!"

Από την οικονομία στη στρατηγική της ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Αν η οικονομία είναι γρήγορη είναι γιατί λειτουργεί με την κοινωνία και σχετίζεται με τη λήθη. Αν η στρατηγική είναι αργή είναι γιατί λειτουργεί με την Ανθρωπότητα και σχετίζεται με τη μνήμη. Μέσω της βραδύτητας εξετάζει τον κόσμο για να είναι με τον Χρόνο και όχι με τον καιρό. Διασχίζει όλο το χρονικό διάστημα οριζόντια, ενώ η οικονομία είναι κάθετη. Για αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την αξία της οριζόντιας διαχρονικής στρατηγικής και την αρχή της κάθετης σύγχρονης οικονομίας. Διότι στην πραγματικότητα το κάθετο ενισχύει το οριζόντιο και η διασταύρωση γίνεται διακλάδωση. Για αυτό το λόγο μελετούμε την ελληνική ΑΟΖ όχι μόνο μέσω της οικονομίας και της γεωοικονομίας, αλλά μέσω της τοποστρατηγικής και της χρονοστρατηγικής, αφού έχει σημασία το διαχρονικό στοιχείο. Επιπλέον η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ στη Μεσόγειο Θάλασσα και κανείς δεν μπορεί να πει ότι αυτό είναι μία λεπτομέρεια. Όμως για να αγαπήσουμε αυτήν την ΑΟΖ, όπως αγαπούμε και την Ελλάδα, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την έννοια της Χάρτας, όπως έκανε ο Ρήγας Φεραίος με τον Ελληνισμό. Έτσι με την Χάρτα της ελληνικής ΑΟΖ ο κάθε Έλληνας μπορεί να την αγαπήσει, αφού του εξηγεί ότι το απέραντο γαλάζιο είναι η απόδειξη ότι είμαστε μια γη θάλασσας. Μάλιστα η έννοια της ΑΟΖ ενισχύει και την ιστορικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που γίνεται όλο και περισσότερο Ευρώπη της ιστορίας. Η ΑΟΖ δείχνει επίσης επί του πρακτέου ότι δεν είμαστε μια γη που χάνεται μέσα στη θάλασσα, αλλά που ζει από αυτήν ακριβώς, όπως το κάνει εδώ και αιώνες. Κι αν η ΑΟΖ είναι τόσο ενοχλητική για μερικούς είναι ότι απλώς ενισχύει όλα τα νησιά μας και ειδικότερα τα ακριτικά. Γι’ αυτό και πρέπει να είμαστε προσεχτικοί και να διαβάζουμε τι γράφεται από την ιστορία και όχι τι λέγεται από την κοινωνία μέσω της διπλωματίας. Γιατί αν ξεχνάμε την ιστορία κινδυνεύουμε να μην θυμόμαστε πια ότι μερικοί έχουν έρθει στην ακτή, στην άκρη της θάλασσας μόνο και μόνο λόγω γενοκτονίας. Γι’ αυτό μέσω της στρατηγικής βλέπουμε ορθολογικά τα δεδομένα της οικονομίας ενώ μέσω της οικονομίας κοιτάζουμε παράλογα τα σχήματα της στρατηγικής. Πρέπει, λοιπόν, να ξεφύγουμε από την παγίδα της οικονομικής κατάστασης μέσω της δυναμικής της στρατηγικής για ν’ αρχίσουμε από τώρα το μέλλον της πατρίδας μας ή πιο συγκεκριμένα ακόμα την Ελλάδα του μέλλοντος αντί να περιμένουμε παθητικά δίχως προοπτικές. Διότι η ΑΟΖ δεν είναι μόνο μια πρόκληση του παρόντος, αλλά και μια πρόσκληση του μέλλοντος.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=13656&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Από την οικονομία στη στρατηγική της ΑΟΖ"

Αρχαίες ελληνικές πόλεις στην ελληνιστική Συρία

Στα ελληνιστικά χρόνια σημειώνεται ένας μεγάλος εποικισμός Επτανησίων στην Μέση Ανατολή. Αναφέρονται δυο πόλεις με το όνομα Λευκάς (δηλ. πόλη που έκτισαν άποικοι εκ Λευκάδος) επί Σελευκιδών: Η μια στην Ν. και η άλλη στην Β. σημερινή Συρία. Κι έτσι δικαιολογείται αρχαία πόλη με το όνομα Ιθάκη «παρά τον Ευφράτην», που αναφέρεται πιθανότατα κι αυτή στην έκταση της (νυν) Συρίας,πόλη κτισμένη από Ιθακησίους αποίκους.

Σχετική με την Ιθάκη ήταν και η Δολίχη (= επιμήκης, μακρυά, μακρόστενη > σχετ. το τοπωνύμιο Μακρόνησος). Έτσι σχετική με την Ιθάκη Συρίας θα ήταν και η Δολίχη Συρίας, πόλη στην περιοχή της Κομμαγηνής, επί της Γερμανικίας οδού, κατά τον Ευφράτη ποταμό. Ιδρύθηκε κι αυτή επί εποχής διαδόχων του Μεγ. Αλεξάνδρου. Επί Ρωμαίων αυτοκρατόρων εξέδωσε νόμισμα. Σ’ αυτήν ελατρεύετο ο Δολιχηνός Ζευς. Σπουδαίος ναός του υπήρχε εκεί. Διέθετε επίσημα θερμά λουτρά. Στα χριστιανικά χρόνια υπήρξε έδρα επισκοπής.


Οι νέοι άποικοι συνηθίζουν να δίνουν το όνομα της πόλεως καταγωγής τους στην νέα πόλη που νεοκατοικούν ή ιδρύουν. Έτσι έκαμαν και στην Μεσοποταμία του 4ου αι. π.Χ. Έτσι βρίσκουμε εκεί πόλεις κτισμένες – εκτός από Επτανησίους, όπως προανέφερα – από Μακεδόνες (Μακεδονόπολις, Αμφίπολις, Έδεσσα, Ανθεμουσιάς, Ευρωπός, κ.ά.), Πελοποννησίους, Στερεοελλαδίτες, Θράκες, Θεσσαλούς, Ηπειρώτες, κ.ά. (Το ίδιο έκαμαν και οι σύγχρονοι πρόσφυγες, όταν ξερριζώνονταν βιαίως από την Σμύρνη και την Φώκαια, λ.χ. και ίδρυαν στην νέα πατρίδα τους την Νέα Σμύρνη και την Νέα Φώκαια, αντιστοίχως, κ.ο.κ.).

Προς ανακαιφαλαίωσιν, στην Συρία των ελληνιστικών χρόνων υπήρχαν οι εξής αρχαίες ελληνικές πόλεις:

Στην Σελευκίδα (στην βόρεια Συρία) : Αμφίπολις, Αντιγόνεια, Αντιόχεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Απάμεια, Απολλωνία, Αρέθουσα, Αστακός, Αχαΐα, Βέρροια (πρόκειται για την νυν πρωτεύουσα της Συρίας, που εξακολουθεί να λέγεται παραφρασμένα Βηρυτός), Βοττιαίος δήμος, Γέφυρα, Γίνδαρος, Δάφνη, Διόσπολις, Δολίχη, Επιφάνεια (υπήρχαν 3 πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Ευρωπός, Ζεύγμα, Ημαθία, Ηραία, Ηράκλεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Θρακών κώμη (;), Ιεράπολις, Ιθάκη, Καλλίπολις, Κύρρος, Λαοδίκεια, Λάρισσα, Λευκάς, Λυσιάς, Μαρώνεια, Μέγαρα, Μελεάγρου, Χάραξ, Νεάπολις, Νικατορίς, Πέρινθος, Σελεύκεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Σέρραι (;), Τεγέα, Χαλκίς, Χαονία και Ωρωπός.

Στην επαρχία Κομμαγηνής: Αντιόχεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Αρσάμεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Γερμανίκεια, Σαμόσατα, Σελεύκεια και Στρατονίκεια.

Στην Κοίλη (δηλ. την νότια) Συρία: Αίνος, Ανθηδών, Αντιόχεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Αντιόχου φάραγξ, Απολλωνία (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Αρέθουσα, Αρσινόη (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Βρόχοι, Γάδαρα, Γάζωρος (;), Γέρασα, Γέρρα, Δημητριάς, Δίον, Ελλάς, Ηλιούπολις, Ηράκλεια, Ίππος, Λαοδίκεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Λευκάς, Λυσιάς, Ορθωσία, Πέλλα, Πιερία, Πτολεμαΐς, Σελεύκεια (υπήρχαν 3 πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Σκυθόπολις, Στράτωνος Πύργος, Τριπαράδεισος, Τύρος, Φιλαδέλφεια, Φιλωτερία και Χαλκίς.



ΠΗΓΕΣ:
Στ. Βυζάντιος.
Λεκάκης Γ. «Ιθάκη, το νησί του Οδυσσέα» (υπό έκδοσιν).
Droysen J. G. «Ιστορία των Επιγόνων του Μ. Αλεξάνδρου».

 http://ypogeia-drasi.blogspot.gr/2012/02/blog-post_1794.html?utm_source=blog&utm_medium=gadget&utm_campaign=bp_random

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αρχαίες ελληνικές πόλεις στην ελληνιστική Συρία "

ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ. Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΑΡΧΙΣΕ

Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ !!
Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στο πρόβλημα του Ισλάμ στην Γάλλια κι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες (Βέλγιο --Αγγλία κτλ) ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΟΥ-- --ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ !!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ. Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΑΡΧΙΣΕ"

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΕ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΑΞΙΑ

Ελληνική: Γλώσσα "χτισμένη" σε Μαθηματικά-------Η Ελληνική γλώσσα δεν είναι τυχαία γλώσσα. Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην Ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο.
Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα. Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα νέο Ελληνικά).
Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός. Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα λέξεις λόγω της μαθηματικών τιμών που έχουν.

Ένας από τους πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας. Οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό, έτσι αντίστοιχα τα μαθηματικά (αριθμοί) η γεωμετρία (σχήματα) η αρμονία(μουσική) και η αστρο-νομία (αστήρ=α-χωρίς- στήριγμα + φυσικοί νόμοιπου τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα, που με την συγκεκριμένη σειρά που αναφέραμε ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (=εκ -του- έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό. Έναν

Δημιουργό που δημιούργησε βάσει αυτών των τεσσάρων επιστημών. 27 σύμβολα-αριθμοί με αριθμητική αξία συνθέτουν το Ελληνικό Αλφάβητο, 3 ομάδες από 9 σύμβολα-αριθμούς η κάθε ομάδα, με άθροισμα κάθε ομάδας 45, 450, 4.500.
Για να δούμε μερικά παραδείγματα:

ΑΛΦΑ = 1+30+500+1= 532 =>5+3+2= 10 => 1+0= 1
ΕΝ = 5+50 = 55 => 5+5 = 10 => 1+0= 1
ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50= 360, όσες και οι μοίρες του κύκλου

Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την Ελληνική γλώσσα.

Η αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά καθίσαν και συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ» όπως όλες οι υπόλοιπες στείρες γλώσσες του κόσμου. Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα το οποίο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε.

Η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το Ελληνικό Αλφάβητο (το οποίο φυσικά δεν το πήραμε από κάποιον άλλον όπως θα δούμε παρακάτω διότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται).

Τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33 όσοι και οι σπόνδυλοι, οι 5 τελευταίοι σπόνδυλοι (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο και αντιστοιχούν στα 5 τελευταία άρρητα γράμματα τα οποία γνώριζαν μόνο οι ιερείς* ένα από αυτά ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον) η οποία στα λατινικά έγινε swstika και οι Ναζί το έκλεψαν και την ονομάσανε Σβάστικα. Το σύμβολο αυτό είναι του ζωογόνου Ηλίου (Απόλλωνα), οι Ναζί το αντέστρεψαν για να συμβολίσουν το αντίθετο του ζωογόνου Ήλιου, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου.

Υπήρχαν ακόμα κάποια γράμματα τα οποία στην πάροδο του χρόνου καταργήθηκαν όπως το Δίγαμμα (F), Κόππα (Q), Στίγμα (S'), Σαμπί (ϡ)

Ο Πυθαγόρας μας ενημερώνει για τα 3 επίπεδα της Ελληνικής γλώσσας τα οποία είναι τα εξής:
1. ομιλών
2. Σημαίνον (α. σήμα, β. σημαινόμενο)
3. Κρύπτον (α. διαστήματα β. κραδασμός γ. λεξάριθμος δ. τονάριθμος)
-Το πρώτο είναι η ομιλία
-Το δεύτερο είναι η σχέση του σήματος με το σημαινόμενο που θα αναλύσουμε παρακάτω
-Το τρίτο είναι το διάστημα (απόσταση & χρόνος), ο κραδασμός (που αφυπνίζει τον εγκέφαλο μέσω ιδιοσυχνοτήτων από τους δημιουργηθέντες παλμούς – Παλλάδα Αθηνά) ο λεξάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με αριθμούς) και ο τονάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με μουσικούς τόνους)

Το κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο άρα γράμμα=αριθμός=τόνος (μουσικός), πράγμα που φανερώνει ότι στη γλώσσα μας πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι).

Οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα ήταν:

1. Αριθμοί (μαθηματικά)

2. Σχήματα (Γεωμετρία)
3. Μουσική (Αρμονία)
4. Αστρονομία
οι επιστήμες αυτές είναι αλληλένδετες και βρίσκονται η μια μέσα στην άλλην όπως οι Ρωσικές μπαμπούσκες. Συνδυάστε τώρα το αλφάβητο που εσωκλείει αριθμούς και μουσικούς τόνους με τις 4 αυτές επιστήμες.

tip: Αστρονομία= αστηρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες.

tip 2: ο Πυθαγόρας άκουγε την αρμονία (μουσική) των ουρανίων Σφαιρών
Άρα μιλάμε μια γλώσσα η οποία έχει να κάνει με την ροή του σύμπαντος.
Η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για Η/Υ λόγω της μαθηματικότητας και μουσικότητας όχι μόνο του Αλφαβήτου-λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών που γεννώνται π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γίνεται:
συνΘεσις, επίΘεσις, κατάΘεσις, υπόΘεσις, εκΘεσις, πρόσΘεσις, πρόΘεσις, ανάΘεσις, διάΘεσις, αντίΘεσις κτλ κτλ αν τώρα αυτές τις λέξεις τις μεταφράσουμε στα Αγγλικά είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους.

Το ότι δεν γίνεται το Αλφάβητο να είναι αντιγραμμένο από κάπου αλλού φαίνεται από το ότι εν έτη 2300 π.Χ. (με μελέτες της Τζιροπούλου και άλλων και όχι το 800 π.Χ.) ο Όμηρος ήδη έχει στην διάθεση του 6.500.000 πρωτογενής λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες αν τις πολλαπλασιάσουμε Χ72 που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε ένα τεράστιο αριθμό ο οποίος δεν είναι ο τελικός, διότι μην ξεχνάμε ότι η Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα, ΓΕΝΝΑ.

ΑΝ συγκρίνουμε τώρα π.χ. την Αγγλική γλώσσα που έχει 80.000 λέξεις εκ των οποίων το 80% είναι Ελληνικές όπως μας ενημερώνει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, και μετρήσουμε ότι αυτή η στείρα γλώσσα εξελίσσεται 1000 χρόνια, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Όμηρος παραλαμβάνει μια γλώσσα η οποία έχει βάθος στον χρόνο 100.000 π.Χ? 500.000 π.Χ.? ποιος ξέρει...

ΌΜΩΣ η απόλυτη απόδειξη είναι η ίδια η μαθηματικότητα της, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του πλανήτη. Μην ξεχνάμε ακόμα το ότι ο Δημιουργός χρησιμοποιεί μαθηματικά για την δημιουργία, άρα η γλώσσα μας έχει αναγκαστικά σχέση με την πηγή (root-0/1).

Πριν όμως από το «Κρύπτον» υπάρχει το «Σημαίνον», δηλαδή η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών. Είπανε νωρίτερα ότι οι ξένες διάλεκτοι ορίστηκαν κατόπιν συμφωνίας, δηλαδή κάποιοι συμφώνησαν ότι το τάδε αντικείμενο θα το ονομάσουν «Χ», κάτι που κάνει τις γλώσσες στείρες, άρα δεν μπορούν να γεννήσουν νέες λέξεις, άρα δεν υπάρχει μαθηματικότητα, άρα δεν δύναται να περιγράψουν νέες έννοιες που υπάρχουν στην φύση, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος εφόσον δεν μπορεί να περιγράψει μέσω των νέων λέξεων καινούριες έννοιες μένει στο σκοτάδι, έτσι οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν γεννούν νέους εν αντιθέσει με όσους χρησιμοποιούν την Ελληνική.



Πως θα μπορούσε π.χ. ο Άγγλος ή ο Γάλλος ή ο Χ, Υ με μια λέξη που έχει 10 έννοιες να περιγράψει με ακρίβεια άρα και σαφήνεια μια βαθύτερη έννοια; πόσο μάλλον τις πολλαπλές πλευρές αυτής; δεν μπορεί, να λοιπόν το γιατί όλα ξεκίνησαν εδώ. Το Σημαίνον λοιπόν είναι η σύνδεση του σήματος με το σημαινόμενο, δηλαδή η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιο τρόπο που περιγράφει την έννοια που εσωκλείνει μέσα της.



Παράδειγμα: η ονοματοδοσία της λέξης ΚΑΡΥΟΝ (Καρύδι) προέρχεται από μια παρατήρηση της φύσης (όπως όλες οι λέξεις), δηλαδή όταν δυο κερασφόρα ζώα (Κριοί, τράγοι κτλ) τρα.κάρ.ουν με τα κέρ.ατα τους ακούγεται το «κρακ» ή «καρ», ο ήχος αυτός έδωσε το όνομα «κέρας» (κέρατο) το κέρας έδωσε το όνομα κράτα ή κάρα (κεφάλι) και το υποκοριστικό αυτού το Κάρυον (μικρό κεφάλι). το Κάρυον (καρύδι) μοιάζει καταπληκτικά με το ανθρώπινο κεφάλι και το εσωτερικό του με εγκέφαλο.



Το Υ είναι η ρίζα του ρήματος ΥΩ (βρέχω) όπου υπάρχει το Υ υπάρχει κοιλότητα (ή κυρτότητα) δηλαδή θηλυκώνει κάτι, η βροχή (υγρό στοιχείο) μπαίνει (θηλυκώνεται) μέσα στην γη.



Το μουσικό – αριθμητικό αλφάβητο δημιουργεί μουσικό – μαθηματικές λέξεις οι οποίες περιγράφουν αντίστοιχες έννοιες, οι οποίες προέρχονται από την παρατήρηση της φύσεως δηλαδή της Δημιουργίας άρα κατ επέκταση του ίδιου του Δημιουργού, αλλά η ερώτηση είναι πόσες χιλιετίες μπορεί να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και οι λέξεις δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων κρύβουν μέσα τους εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες αλλά κατόπιν εκτενέστατης παρατηρήσεως της φύσης;



Ευλόγως λοιπόν ο Αντισθένης μας υπενθυμίζει «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»



πηγή: hellas-now, .apocalypsejohn.com



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΕ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΑΞΙΑ"

'Ολα προέρχονται από τους Έλληνες]

“Deorum lingua est lingua Graecorum”

(Η γλώσσα των θεών είναι η Ελληνική γλώσσα)

“Totum Graecorum est”

(Όλα είναι Ελληνικά) *['Ολα προέρχονται από τους Έλληνες]

 

“Nihil Graeciae humanum, nihil sanctum”

(Τίποτα δεν είναι πιο ανθρώπινο, πιο ιερό από την Ελλάδα)

 

Marcus Tullius Cicero (106 b.c. – 43 b.c.) [Λατίνος κλασικός]

 

“‘Though Greece was conquered, she defeated the conqueror

and imported the arts in the uncivilized Latium”” 

 

(Παρ’ ότι η Ελλάς κατακτήθηκε, αυτή νίκησε τον κατακτητή

και εισήγαγε τις τέχνες στο απολίτιστο Λάτιο)

 

Quintus Horatius Flaccus (65 b.c. – 8 b.c.) [Ρωμαίος λυρικός ποιητής]

 

“What the mind and the heart is for a human being, Greece is for humanity”

(Ό,τι το μυαλό και η καρδιά είναι για το ανθρώπινο σώμα, είναι η Ελλάς για την ανθρωπότητα)

 

Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) [Γερμανός συγγραφεύς]

 

“Damned Greek, you found everything; philosophy, geometry,

physics, astronomy… you left nothing for us” 

 

(Καταραμένε Έλληνα ανακάλυψες τα πάντα, φιλοσοφία, γεωμετρία,

φυσική, αστρονομία… δεν άφησες τίποτα για εμάς)

 

Johann Christoph Friedrich von Schiller (1759-1805)

[Γερμανός ποιητής, φιλόσοφος και Ιστορικός]

 

“Greece was the real cradle of liberty in which the earliest

republics were rocked. We are the pupils of the great men,

in all the principles of science, of morals, and of good government”. 

 

(Η Ελλάς υπήρξε το αληθινό λίκνο της ελευθερίας στο οποίο σφυρηλατήθηκαν

οι πρώτες πολιτείες. Εμείς είμαστε οι μαθητές [αυτών] των μεγάλων ανδρών,

σε όλες τις αρχές της επιστήμης, της ηθικής και της καλής διακυβέρνησης)

 

William Cullen Bryant (1794-1878) [Αμερικανός ρομαντικός ποιητής]

 

"If in the library of your house you do not have the works of the ancient

Greek writers, then you live in a house with no light”. 

 

(Εάν στη βιβλιοθήκη του στπιτιού σου δεν έχεις τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων,

τότε ζεις σε ένα σπίτι χωρίς φως)

 

George Bernard Shaw (1794-1878) [Ιρλανδός θεατρικός συγγραφεύς]

 

“If it is true that the violin is the most perfect of musical instruments,

then Greek is the violin of human thought” 

 

(Εάν αληθεύει πως το βιολί είναι το τελειότερο των μουσικών οργάνων,

τότε Ελληνικό είναι το “βιολί” της ανθρώπινης σκέψης)

 

Helen Adams Keller (1880-1968) [Αμερικανίδα συγγραφεύς, "ακτιβίστρια" και λέκτωρ]

 

“The only way for us to become great, or even inimitable if possible, is to imitate the Greeks”

(Ο μόνος τρόπος για εμάς να γίνουμε σπουδαίοι ή ακόμη και απαράμιλλοι, αν αυτό είναι δυνατό, είναι να μιμηθούμε τους Έλληνες)

 

Johann Joachim Winckelmann (1717-1768) [Γερμανός ιστορικός και αρχαιολόγος]

 

“We have to admit that the whole Islam, except the religion, was Greek.

Betrayal against the Greeks by the Islamic nations, equals betrayal against their own nature” 

 

(Πρέπει να παραδεχτούμε πως όλο το Ισλαμ, εκτός της θρησκείας, ήταν Ελληνικό. Προδοσία

ενάντια των Ελλήνων από τα Ισλαμικά έθνη, ισούται με προδοσία ενάντια στην ίδια τους τη φύση)

 

Ibn Khaldun (1332-1406) [Άραβας ιστορικός, λόγιος, θεολόγος και πολιτικός]

 

“Except the blind forces of nature, nothing moves in this world which is not Greek in its origin” 

 

(Εκτός των τυφλών δυνάμεων της φύσεως, τίποτα δεν κινείται σε αυτόν τον κόσμο

που να μην είναι Ελληνικό στις καταβολές του)

 

Sir Henry James Sumner Maine (1822-1888) [Συγκριτικός νομολόγος και ιστορικός]

 

“In the Greeks alone we find the idea of that which we would like to be and produce… from the Greeks we take something more than earthly – almost godlike”. 

 

(Στους Έλληνες και μόνο βρίσκουμε την ιδέα αυτού που θα θέλαμε να είμαστε και να παράγουμε… από τους Έλληνες παίρνουμε κάτι περισσότερο από γήινο – σχεδόν θεϊκό)

 

Wilhelm Von Humboldt (1767-1835) [Διπλωμάτης, φιλόσοφος και λόγιος]

 

“It is great to descent from Greece, the land that gave the light to the world” 

 

(Είναι σπουδαίο να κατάγεσαι από την Ελλάδα, τη χώρα που έδωσε το φως στον κόσμο)

 

Victor Hugo (1802-1855) [Γάλλος ποιητής]

 

“We are children of the Greeks”

(Είμαστε παιδιά των Ελλήνων.)

 

Frederich II Βασιλιάς της Πρωσσίας (1712-1786)

 

[Πηγή ellinikoarxeio.com]

 

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "'Ολα προέρχονται από τους Έλληνες]"

Η Ιστορία του Μαραθωνίου από την αρχαιότητα ως την σημερινή εποχή

 

“Νενικήκαμεν!”, μια ιστορική φράση μετά από ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός, που χάρισε δόξα στη γενιά των Μαραθωνομάχων, περηφάνια στο Πανελλήνιο και ενέπνευσε τους καλλιτέχνες που λάτρεψαν την αρχαιότητα. 

Μια ιστορική φράση ειπωμένη από το μαραθωνοδρόμο που έδωσε σ’ αυτή τη στερνή του πνοή.

Μια από τις παραδόσεις θέλει να είναι ο Φειδιππίδης εκείνος που έφερε τη χαρμόσυνη είδηση.

Όμως φαίνεται ότι δεν ήταν στ’ αλήθεια αυτός.

Ο Φειδιππίδης έζησε και μετά τη μεγάλη νίκη – πιθανολογείται ότι προς τιμήν του καθιερώθηκε ο “δόλιχος δρόμος” ως ένα από τα ολυμπιακά αγωνίσματα, γιατί πρόσφερε στην πατρίδα του μεγάλες υπηρεσίες. 

Ο σημαντικότερος άθλος του αναφέρεται από τον Ηρόδοτο:“Μόλις προσόρμισαν τα περσικά πλοία στο Μαραθώνα, του ανατέθηκε η αποστολή να τρέξει το συντομότερο από την Αθήνα στη Σπάρτη για να ζητήσει τη βοήθεια των Σπαρτιατών.

Κάλυψε την απόσταση των 1.140 σταδίων -περισσότερα από διακόσια χιλιόμετρα- μέσα σε δύο μέρες”. Ήταν πράγματι άθλος! 

Το Σπάρταθλο, ο αγώνας δρόμου από τη Σπάρτη στην Αθήνα, καθιερώθηκε ως ανάμνηση του προσωπικού του άθλου, που τον συνδέει με τη μάχη του Μαραθώνα.

Και πάλι όμως δεν είναι γνωστός ο ακριβής χρόνος της επιστροφής του, ούτε καν ο χρόνος εκκίνησης από τη Σπάρτη.

Έστω λοιπόν κι αν έφτανε έγκαιρα στην Αθήνα, ασφαλώς δεν ήταν ο μόνος δρομέας για να του αναθέσουν αμέσως νέα αποστολή, αφού θα ήταν καταπονημένος. 

Το αγγελτήριο της νίκης έφτασε στην Αθήνα από έναν απλό μαραθωνοδρόμο οπλίτη, έναν από εκείνους που πολέμησαν και νίκησαν.

Αυτός ήταν ο Ευκλής.

Ο μαραθωνομάχος Ευκλής έγινε μαραθωνοδρόμος και διέτρεξε 42.195 μέτρα με την πανοπλία και τον οπλισμό του.

Οι διάφορες καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις που τον παρουσιάζουν να ξεψυχά γυμνός στα πόδια των Αθηναίων αρχόντων είναι υπέροχες, αλλά ανακριβείς.

Κι αυτό γιατί ο νικητής και μόνο αυτός έχει το δικαίωμα και αξίζει την τιμή να φέρει τα όπλα του.

 

Δημήτριος Βικέλας

Στην σύγχρονη εποχή ο πρώτος πρόεδρος της Δ.Ο.Ε., ο Δημήτριος Βικέλας ήταν ουσιαστικά εκείνος που με την εμπνευσμένη ομιλία του στο Παρίσι (στο κτίριο της Σορβόνης) τον Ιούνιο του 1894 έπεισε τα άλλα μέλη της Επιτροπής να συμφωνήσουν για την τέλεση των πρώτων σύγχρονών Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 1896.

Η εισδοχή του Μαραθωνίου δρόμου στο Ολυμπιακό πρόγραμμα της Αθήνας έγινε χάρη στον Γάλλο γλωσσολόγο M. Bréal (εισηγητή στη Γαλλία της συγκριτικής μεθόδου της ιστορικής γλωσσολογίας) ο οποίος αθλοθέτησε κύπελλο για το νικητή του αγωνίσματος.

Μάλιστα είχε γράψει σχετικά : «Αν η οργανωτική επιτροπή των Αθηνών εδέχετο να περιλάβει εις το πρόγραμμα των αγώνων την επανάληψιν του διασήμου εκείνου δρόμου, τον οποίον εξετέλεσε το πάλαι ο στρατιώτης του Μαραθώνος, ευχαρίστως θα προσέφερα το έπαθλον του νέου τούτο Μαραθωνίου δρόμου».

Ο Bréal, που είχε συγγράψει και βιβλία μυθολογίας, δεν γνώριζε την πραγματική απόσταση μεταξύ Μαραθώνα και Αθήνας που είναι περί τα 40 χλμ.

Όταν το πληροφορήθηκε θέλησε να κάνει πίσω αλλά ήταν πλέον αργά αφού το πρόγραμμα των 1ων Ολυμπιακών Αγώνων είχε εγκριθεί.

Επίσης κύπελλο αθλοθέτησε και ο μέγας εθνικός ευεργέτης Γεώργιος Αβέρωφ, ο οποίος είχε χρηματοδοτήσει με το τεράστιο ποσό του 1,8 εκατ. δρχ. την πλήρη ανακατασκευή (επιμαρμάρωση) του Παναθηναϊκού σταδίου, συμβάλλοντας έτσι καθοριστικά στην τέλεση των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων. 

Eτσι γεννήθηκε το αγώνισμα που συγκινεί εκατομμύρια ανθρώπους, χάρη, κυρίως, στον υπερβατικό χαρακτήρα του: ο δρομέας έρχεται αντιμέτωπος με τα όρια αντοχής του και καλείται να τα ξεπεράσει.

Η συναρπαστική ιστορία του Μαραθωνίου δρόμου ξεκίνησε στις 22 Μαρτίου 1896 (10 Μαρτίου με το παλαιό ημερολόγιο) όταν διεξήχθη στην Αθήνα ο πρώτος προκριματικός Μαραθώνιος δρόμος όλων των εποχών (για το πανελλήνιο πρωτάθλημα) στην αυθεντική διαδρομή.

Στον τελικό λάμβαναν μέρος 17 αθλητές από τους οποίους οι 12 ήταν Έλληνες. Υπήρχε μεγάλη αγωνία καθώς η Ελληνική κοινή γνώμη ήθελε έναν Έλληνα να κερδίσει το συμβολικό αυτό αγώνισμα.

Από νωρίς το Καλλιμάρμαρο στάδιο ήταν ασφυκτικά γεμάτο με τον κόσμο να αδημονεί ποιός προπορευόταν.

Ένας έφιππος έφερε το μεγάλο νέο: ήταν Έλληνας ήταν ο Λούης!!

Κατά την είσοδο του δρομέα στο στάδιο εκτυλίχθηκαν συγκινητικές στιγμές με ένα πλήθος να παραληρεί, γυναίκες έριχναν τα χρυσαφικά τους στον στίβο, και τον Διάδοχο Κωνσταντίνο να συνοδεύει τον Λούη στα τελευταία μέτρα του τερματισμού. 

Νικητής λοιπόν αναδείχθηκε ο Σπύρος Λούης  με 2:58:50.

Η επιτυχία του Έλληνα αθλητή έκανε τότε το γύρο του κόσμου αφού ήταν και η μοναδική πρωτιά μας στα αγωνίσματα του στίβου.

Ο Βασιλάκος πέτυχε 3:06:03 και φαίνεται ότι έχασε την πρωτιά επειδή καθυστερούσε συνομιλώντας με κόσμο που του έδινε συγχαρητήρια για την νίκη του!! (7’ πίσω από τον Λούη, που είναι και η μεγαλύτερη διαφορά χρόνου μεταξύ πρώτου και δεύτερου στην ιστορία των Ο.Α.).

Χρειάστηκε να περάσουν 96 ολόκληρα χρόνια για να ξανακερδίσει έλληνας αθλητής χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο σε αγώνα δρόμου (Βούλα Πατουλίδου στη Βαρκελώνη το 1992).

Ο Λούης έτρεξε 40 χιλιόμετρα (στον πρώτο και τελευταίο Μαραθώνιο της καριέρας του), όση είναι η πραγματική απόσταση μεταξύ Μαραθώνα και Αθήνας.

Ήταν τότε μόλις 21 ετών.

Ζήτησε δε ως ανταμοιβή για την επιτυχία του ένα άλογο και ένα κάρο για να μεταφέρει νερό αφού ασκούσε το επάγγελμα του νερουλά.
Έλαβε επίσης ως δώρα ένα εισιτήριο διαρκείας του Οργανισμού Σιδηροδρόμων (Σ.Ε.Κ.), μια ραπτομηχανή SINGER, 100 οκάδες κρασί και ένα επάργυρο κύπελλο.

Στον Ολυμπιακό Mαραθώνιο συμμετείχαν 17 δρομείς από 5 χώρες.

Ο μόνος ξένος που τερμάτισε ήταν ο Ούγγρος Κέλνερ στην τρίτη θέση.

Eτσι άρχισε η ιστορία του μαραθωνίου στην Κλασική Διαδρομή.

Aθήνα, Παναθηναϊκό Στάδιο, Oλυμπιακοί Aγώνες 1896. «Oταν ήρθε η σειρά του Σπύρου Λούη και ο αρειμάνιος νικητής του Mαραθωνίου δρόμου ανήλθε εις την εξέδρα, όλον το Στάδιο συνεκλονίσθη. Mια κραυγή ατελεύτητος, μυριόστομος, μια βοή ωσεί βροντή εξερράγη από παντός σημείου…». O Σπύρος Λούης, χρυσός μαραθωνοδρόμος στην πρώτη διεξαγωγή του αγωνίσματος, παραλαμβάνει τα βραβεία του ανεβασμένος στο βάθρο των νικητών (Aρχείο: «Mικρός Pωμηός»).

 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ιστορία του Μαραθωνίου από την αρχαιότητα ως την σημερινή εποχή"

Διάλεξη του Ν. Λυγερού "Ο Ποντιακός Ελληνισμός ως παράδειγμα ανθρωπιάς",...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού "Ο Ποντιακός Ελληνισμός ως παράδειγμα ανθρωπιάς",..."

ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Η δηλωση του επάγγελματος η ενος αξίωματος , γρήγορα καθιερώθηκε ως επώνυμο , καθώς διευκόλυνε την διάκριση ατόμων με το ίδιο όνομα σε κλειστές ιδίως κοινωνίες.----
Τα επαγγελματικά ονόματα εμφανίζονται ήδη από τα αρχαία χρόνια (Αιπολός , Βουκόλος , Ακέστωρ <γιατρός> , Ναυπηγός , και πολλαπλασιάζεται στα βυζαντινά χρόνια :Αμπελάς , Λαχανάς ,Ζωναράς ,Καμπανάρης , Γραμματικός ,Παλαιολόγος <που ασχολείται με τα παλιά>. Μια μεγάλη κατηγορία βυζαντινών επαγγελματικών ονομάτων περιλαμβάνει ονόματα κοσμικών και εκκλησιαστικών αξιωμάτων :Δομέστικος ,Δούκας , Λογοθέτης , Νοταράς , Σχολάριος <σωματοφύλακας του αυτοκράτορα>.
Αρκετά από τα βυζαντινά επαγγελματικά που προσδιορίζουν εκκλησιαστικά αξιώματα διατηρήθηκαν έως σήμερα είτε ως αξιώματα είτε ως επώνυμα χάρη στην εκκλησιαστική παράδοση :Δομέστιχος ,Έξαρχος ,-άκος , -ίδης , -όπουλος , Ευταξίας (ο επί <της ευταξίας> της εκκλησίας).Τα πιο συνηθισμένα παραγωγικά επιθήματα για τον σχηματισμό των νεοελληνικών επαγγελματικών είναι τα -άρης και ας.
- άρης:Αρκουδάρης ,Γελαδάρης.
-ας Ασβεστάς, Βαγενάς (βαρελάς).
Τα περισσότερα από τα ξένα επαγγελματικά που πέρασαν στη γλώσσα μας έχουν τούρκικη καταγωγή:Αλμπάνης και Ναλμπάνης (nalbant πεταλωτής) .
Ορισμένα από τα επαγγελματικά τουρκικής προέλευσης δηλώνουν αξίωμα:Βεζίρης , Δερβέναγας , Ζαΐμης , Κεχαγιάς .Το παραγωγικό επίθημα των επαγγελματικών τουρκικής αρχής είναι το -τζής /-τσής (-ξής ) ,Αλτιντζής -όγλου ,(altinci χρυσοχόος), Πεσμαζόγλου (pestamalci κατασκευαστής και πωλητής πετσετών μπάνιου).
Από τα ξένα επιθέματα επαγγελμάτων εκπροσωπούνται με περιορισμένα παραδείγματα τα ιταλικά -iere (Καροτσιέρης ,Κασιέρης , Μπαρμπέρης.κλπ) και -oro (Σπαγγαδόρος).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ"

Η Εκδίκηση της Γεωγραφίας

Η Εκδίκηση της Γεωγραφίας: η γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδος

Ραφαήλ Καλυβιώτης*

Ο γεωενεργειακός άξονας Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας διότι η Ευρώπη διακατέχεται από 'passive energy security'. Αυτό σημαίνει ότι ο μόνος τρόπος για να ανταπεξέλθει η τελευταία είναι μέσω εισαγωγής ενέργειας κατά 70% αφού δεν έχει βρεθεί κάποιος τρόπος να καινοτομήσει ούτως ώστε να είναι αυτάρκης, θεωρουμένη ως ο παγκοσμίως σημαντικότερος εισαγωγέας υδρογονανθράκων. 

Η συγκυρία είναι όντως ευνοϊκή για την Ελλάδα, αφού πλέον η Ρωσσία καιρό τώρα έχει απαλλαγεί από την 'δουλείαν του Ρίμλαντ' και δεν έχει ανάγκη να χρησιμοποιήσει τα θερμά ύδατα της Μεσογείου. Επομένως η Τουρκία χάνει τον ανασχετικό της ρόλο που την καθιστούσε αναγκαία για τον αγγλοσαξωνικό πόλο. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που η Τουρκία εισήγαγε το δόγμα του νεοθωμανισμού. Μέσω των εξουσιαστικών σχέσεων που προσπάθησε να εισαγάγει στον μουσουλμανικό κόσμο ήθελε να προτάξει την Ισχύ της στους ενεργειακούς πόρους.

Η Ελλάδα οφείλει να καλύψει συνδυασμένα το κενό μέσω αγωγών και εμπορικών πλοίων του ελληνόκτητου εμπορικού στόλου προτάσσοντας ως δικό της πόλο Ισχύος τον αγγλοσαξωνικό κόσμο και την ΕΕ διά μέσω του Ισραήλ. Το κλειδί αποκωδικοποίησης του μίτου βέβαια είναι στο αναθεωρημένο δόγμα Ουίλσον εκ μέρους του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, το οποίο δεν επιτρέπει ενεργητικές επεμβάσεις προς όφελος των ΗΠΑ στον υπόλοιπο κόσμο παρά μόνον εάν  συνίσταται 'ανθρωπιστικός λόγος'. 

Ο τελευταίος δεν θέλει ούτε να ακούει για νέα εστία εντάσεως στην Μεσόγειο ιδιαιτέρως έπειτα από την προσωρινή διπλωματική ήττα στην Συρία που εξελίσσεται σε ένα νέο Παλαιστινιακό διεκδικούμενο αυτήν την φορά από τις 'Μεγάλες Δυνάμεις'. Το Ισραήλ και το ισχυρό του λόμπυ αποτελεί σίγουρα μία ομάδα πιέσεως προς επίτευξη των κοινών στόχων αλλά αυτό δεν επαρκεί. Αντιθέτως, η πίεση μέσω του κουρδικού ζητήματος σε συνεργασία με το Ισραήλ είναι ο μοχλός εκείνος που δύναται να αφοπλίσει την Τουρκία εκμεταλλευόμενοι τις ανυπέρβλητες εσωτερικές της αδυναμίες. Η 'εκδίκηση της γεωγραφίας' είναι προ των πυλών.

*Ο Ραφαήλ Καλυβιώτης είναι διεθνολόγος

 

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/10/blog-post_6447.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Εκδίκηση της Γεωγραφίας"

Μάχη και χρονοστρατηγική προσέγγιση

Του Νίκου Λυγερού

Ένας απλός αλλά αποτελεσματικός τρόπος να εμβαθύνουμε τα νοητικά σχήματα της χρονοστρατηγικής, είναι να εξετάσουμε την έννοια της μάχης. Σε παραδοσιακό επίπεδο, η μάχη είναι εγκλωβισμένη σ’ έναν περιορισμένο χώρο και σ’ ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα. Με άλλα λόγια, θεωρείται συρρικνωμένη στον χωροχρόνο και μπορεί ν’ αποτελέσει μονάδα ενός πολέμου. Τα προβλήματα αρχίζουν σε αυτήν την παραδοσιακή προσέγγιση με τις μάχες που διαρκούν. Ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι πολιορκίες, και σίγουρα το ενδεικτικό είναι η πολιορκία του Ηρακλείου, που κράτησε 21 χρόνια και θεωρείται η μεγαλύτερη όλων των εποχών. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η γεωστρατηγική έχει ελάχιστα να πει, εκτός από το να αποδεχθεί ότι είναι εξαιρέσεις για τη θεώρησή της. Ενώ η τοποστρατηγική, που βασίζεται στις σχέσεις και όχι στις αποστάσεις, εξηγεί το πλαίσιο ιστορικά, αλλά περιγραφικά, και μόνο. Χρειάζεται η χρονοστρατηγική με τις χορδές της, για να εξηγήσει πραγματικά αυτό το φαινόμενο, αφού αποτελείται από διαχρονικές σχέσεις. Μια μοντελοποίηση του φαινομένου αυτού γίνεται με μια σειρά παρτίδων στο σκάκι. Ενώ κάθε παρτίδα είναι πρακτικά ανεξάρτητη από την άλλη, αφού τα πιόνια και τα κομμάτια επανέρχονται στις αρχικές τους θέσεις μετά το τέλος της παρτίδας, παρουσιάζεται ένα παράδοξο, όταν είναι οι ίδιοι δύο παίκτες που παίζουν στη σειρά. Σε πρώτο επίπεδο, βλέπουμε ότι παίζουν πολλές φορές το ίδιο άνοιγμα, ενώ πρακτικά θεωρούμε ότι είναι άσχετα μεταξύ τους. Σε δεύτερο επίπεδο, ο ένας παίκτης μπορεί να χρησιμοποιήσει το άνοιγμα που επέλεξε ο άλλος σε προηγούμενο αγώνα. Σε τρίτο επίπεδο, αντιλαμβανόμαστε στην ανάλυση, ότι το παίξιμο των παρτίδων επηρεάζεται από τα προηγούμενα. Στην πραγματικότητα, η απόσταση μέσα στη σκακιέρα δεν επαρκεί για την κωδικοποίηση. Και οι σχέσεις των κομματιών και των πιονιών δεν έχουν τα όρια μόνο μιας παρτίδας. Έτσι ενεργοποιούνται οι χορδές της χρονοστρατηγικής και πρέπει ο στρατηγιστής να τις έχει στη σκέψη του, για να κάνει μια σωστή ανάλυση και μια αποτελεσματική σύνθεση. Με τη χρονοστρατηγική προσέγγιση η διάρκεια της μάχης δεν είναι προβληματική πια, αλλά χαρακτηριστική. Κι έτσι καταλαβαίνουμε καλύτερα και τη ρήση του Clemenceau: Δεν υπογράφουμε συνθήκες για να τελειώσουμε τους πολέμους, αλλά για να τους αρχίσουμε. Η χρονοστρατηγική αποδεικνύει την ανθεκτικότητα της πολυκυκλικότητας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=13563&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μάχη και χρονοστρατηγική προσέγγιση"

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

ΑΝΘΡΩΠΩΝΥΜΙΑ η ονομασία του ανθρώπου με ένα η περισσότερα ονόματα είναι πανάρχαιο και πανανθρώπινο φαινόμενο.
Ήδη ο Όμηρος πιστεύει ότι η ανθρωπονυμία είναι πανανθρώπινη συνήθεια.Ο Αλκίνοος ρώτησε τον Οδυσσέα πώς ονομάζεται , και γιατί πρέπει να έχει και αυτός , όπως όλοι οι άνθρωποι, κάποιο όνομα. Ούμεν γάρ τις πάμπαν άνώνυμός έστ' άνθρώπων ,ού κακός, ούδέ μέν έσθλός, έπήν τά πρ'τα γένηται, άλλ' έπί πασι τίθενται , έπεί κε τέκωσι, τοκες .

Για τους Έλληνες κάθε ιστορική περίοδος έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ονοματοθεσίας της.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ Αγάθαρχος ο Σάμιος, Αγαθοκλής ο Κορίνθιος, Αγάθων ο Κορίνθιος, Αγαμήδης ο Αρχιτέκτων, Αγασικράτης ο Κορίνθιος, Άγναπτος ο Αρχιτέκτων, Αλκαμένης ο Αθηναίος, Αμμώνιος ο Αρχιτέκτων, Αναξικράτης ο Μηχανικός, Ανδρόνικος ο Κυρρήστης, Ανθέμιος ο Τραλλιανός, Αντιμαχίδης ο Αρχιτέκτων, Αντιστάτης ο Αθηναίος, Αντίφιλος ο Αρχιτέκτων, Απολλόδωρος ο Αθηναίος, Απολλόδωρος ο Δαμασκηνός, Απολλώνιος ο Αλεξανδρεύς, Απολλώνιος o Αρχιτέκτων, Αρισταίνετος ο Κυζικηνός, Αρίστανδρος ο Μεγαλοπολίτης, Αρκέσιος ο Τραλλιανός, Αρχέδημος ο Θηραίος, Αρχίας ο Κορίνθιος, Αρχίλοχος ο Αθηναίος, Ασκληπιάδης ο Κυζικηνός, Ασκληπιάδης ο Λαμψακηνός, Ασκληπιόδωρος ο Μηχανικός, Απαίος ο Μύσιος, Βαθυκλής ο Μαγνήσιος, Βούπαλος ο Χίος, Γιτιάδας ο Σπαρτιάτης, Γοργώνιος ο Αντιοχεύς, Δαίδαλος ο Αθηναίος, Δάφνις ο Μιλήσιος, Δεινοκράτης ο Ρόδιος, Δεινοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Δεξιφάνης ο Κνίδιος, Δημήτριος ο Εφέσιος, Δημοκλής ο Αρχιτέκτων, Δημοκόπος ο Συρακούσιος, Διοκλής ο Ρήγιος, Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, Διονύσιος ο Τμώλειος, Δίων ο Ιταλικός, Επικλής ο Συρακούσιος, Επικράτης ο Βυζάντιος, Ερμογένης ο Πριηνεύς, Ερμόδωρος ο Σαλαμίνιος, Ερμοκρέων ο Αρχιτέκτων, Ερμων ο Αρχιτέκτων, Ευθύδομος ο Αθηναίος, Ευπόλεμος o Αργείος, Ζήνων ο Κιτιεύς, Ηρακλείδης ο Μηχανικός, Ηρων ο Λίβυος, Θεοδόσιος ο Τριπολίτης, Θεόδοτος ο Αρχιτέκτων, Θεόδωρος ο Σάμιος, Θεόδωρος ο Φωκαεύς, Θέρσιλος ο Μεγαλοπολίτης, Θρασυμήδης ο Πάριος, Ικτίνος o Αθηναίος, Ιππίας ο Μηχανικός, Ιππόδαμος ο Μιλήσιος, Ισίδωρος ο Νεώτερος, Ισίδωρος ο Πρεσβύτερος, Ιωάννης ο Βυζάντιος, Κάλαισχρος ο Αρχιτέκτων, Καλλικράτης ο Αθηναίος, Καλλίμαχος ο Αθηναίος, Καλλίνος ο Κορίνθιος, Καρπίων ο Αρχιτέκτων, Κηφισόδοτος ο Αθηναίος, Κλεισθένης ο Ερετριεύς, Κλεομένης ο Συρακούσιος, Κλέων ο Σπαρτιάτης, Κόροιβος ο Αρχιτέκτων, Κύρος ο Ιταλικός, Λάκρατης ο Αρχιτέκτων, Λεωνίδας ο Νάξιος, Λίβων ο Ηλείος, Μεγακλής ο Αρχιτέκτων, Μελάνιππος ο Αρχιτέκτων, Μένεσθης o Αρχιτέκτων, Μεταγένης ο Κνώσσιος, Μεταγένης ο Ξυπέτιος, Μνησικλής ο Αθηναίος, Νίκων ο Περγαμεύς, Ξεναίος ο Μηχανικός, Ξενόδωρος ο Κορίνθιος, Ξενοκλής ο Χολαργεύς, Παιώνιος ο Εφέσιος, Παρμενίων ο Μακεδών, Περίπας ο Μηχανικός, Ποθαίος ο Συρακούσιος, Πολύκλειτος ο Αργείος, Πόντιος ο Αλεξανδρεύς, Πορίνος ο Αρχιτέκτων, Πυθέος ο Αλικαρνασσεύς, Πύρρος ο Αρχιτέκτων, Ροίκος ο Φιλαίου, Σάτυρος ο Πάριος, Σκόπας ο Πάριος, Σμίλις ο Αγινεύς, Σπίνθαρος ο Κορίνθιος, Σώσατρατος ο Κνίδιος, Τηλεκλής ο Σάμιος, Τηλεφάνης ο Φωκαεύς, Τροφώνιος ο Αρχιτέκτων, Φανέας o Δήλιος, Φίλαγρος ο Αρχιτέκτων, Φιλίσκος ο Αρχιτέκτων, Φιλοκλής ο Αχαρνεύς, Φίλων ο Ελευσίνιος, Χάρης ο Λίνδιος, Χειροκράτης ο Εφέσιος, Χερσίφρων ο Κνώσσιος. ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΙ Αγλαονίκη η Θεπαλίς, Αγρίππας ο Βιθύνιος, 'Αδραστος ο Αφροδισιεύς, Αέτιος ο Αντιοχεύς, Αισχύλος ο Αστρονόμος, Αλέξανδρος ο Πλευρώνιος, Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης, Αναξαγόρας ο Κλαζομενεύς, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αναξιμένης ο Μιλήσιος, Ανδρόνικος ο Κυρρήστης, Αντίπατρος ο Τύριος, Απολλώνιος ο Λαοδικείας, Απολλώνιος ο Μύνδιος, Απολλώνιος ο Περγαίος, Αρατος ο Σολεύς, Αρίσταρχος ο Σάμιος, Αριστείδης ο Σάμιος, Αριστόθηρος ο Αλεξανδρεύς, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αρίστυλλος ο Σάμιος, 'Αρπαλος ο Σάμιος, Αρριανός ο Μετεωρολόγος, Αρχέλαος ο Αθηναίος, 'Ατταλος ο Ρόδιος, Αυτόλυκος ο Πιταναίος, Αχιλλεύς Τάτιος, Βίων ο Αβδηρίτης, Βόηθος ο Σιδώνιος, Γέμινος ο Ρόδιος, Δαμάσκιος ο Δαμασκηνός, Δημόκριτος ο Αβδηρίτης, Δημόφιλος ο Αστρονόμος, Δικαίαρχος ο Μεσσήνιος, Διόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Αλεξανδρεύς, Δίων ο Νεαπολίτης, Δοσίθεος ο Πηλούσιος, Δωρόθεος ο Σιδώνιος, 'Εκφαντος ο Κροτωνιάτης, Ελικών ο Κυζικηνός, Επιγένης ο Βυζάντιος, Επίκουρος ο Σάμιος, Επιμενίδης o Κρης, Ερατοσθένης ο Κυρηναίος, Ερμιππος ο Καλλιμάχειος, Εύδημος ο Ρόδιος, Εύδοξος ο Κνίδιος, Ευκτήμων ο Αθηναίος, Εχεκράτης ο Φλιούντιος, Ηλιόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Ηρακλείδης ο Ποντικός, Ηράκλειτος ο Εφέσιος, Ησίοδος ο Ασκραίος, Ηφαιστίων ο Θηβαίος, Θαλής ο Μιλήσιος, Θεανώ η Θουρία, Θεοδόσιος ο Τριπολίτης, Θεόφιλος ο Εδεσσαίος, Θέων ο Αλεξανδρεύς, Θράσυλλος ο Αλεξανδρεύς, lκέτας ο Συρακούσιος, Ιουλιανός ο Λαοδικεύς, Ιουλιανός ο Αυτοκράτωρ, Ιππαρχος ο Ρόδιος, Ιππίας ο Μηχανικός, Ιππόνικος ο Πιταναίος, Ιωάννης Μαλάλας, Ιωάννης ο Φιλόπονος, Κάλλιππος ο Κυζικηνός, Κάρπος ο Αντιοχεύς, Κλεομήδης ο Κοσμογράφος, Κλεόστρατος ο Τενέδιος, Κόνων ο Σάμιος, Κριτόδημος ο Αλεξανδρεύς, Κρίτων ο Νάξιος, Λεπτίνης ο Αλεξανδρεύς, Λεωνίδας ο Αλεξανδρεύς, Λύσις ο Ταραντίνος, Μενέλαος ο Αλεξανδρεύς, Μέτων ο Αθηναίος, Νίκων ο Περγαμεύς, Ξέναρχος ο Σελεύκειος, Ξενοκράτης ο Χαλκηδόνιος, Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, Οινοπίδης ο Χίος, Παύλος ο Αλεξανδρεύς, Πορφύριος ο Τύριος, Ποσειδώνιος ο Απαμεύς, Πρόκλος ο Λύκιος, Πτολεμαίος Κλαύδιος, Πυθαγόρας ο Σάμιος, Πυθέας ο Μασσαλιώτης, Σέλευκος ο Σελεύκειος, Σωσιγένης o Αλεξανδρεύς, Σωσιγένης ο Περιπατητικός, Τεύκρος ο Κυζικηνός, Τίμαιος o Λοκρός, Τιμοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Υπατία η Γεωμετρική, Υψικλής ο Αλεξανδρεύς, Φερεκύδης ο Σύριος, Φίλιππος ο Μενδαίος, Φίλιππος ο Οπούντιος, Φιλόλαος ο Ταραντίνος, Χαλκίδιος ο Αστρονόμος, Χάρμανδος ο ΜαΘηματικός.

ΒΙΟΛΟΓΟΙ Αθήναιος ο Απαλικός, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αρχέστρατος ο Γελώος, Βόλος ο Μενδήσιος, Ιππων ο Σάμιος.

ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΟΙ Αισχυλίδης ο Αθηναίος, Αλέξανδρος ο Τραλλιανός, Αρατος ο Σολεύς, Ασκληπιόδοτος ο Αλεξανδρεύς, 'Ατταλος ο Φιλομήτωρ, Διοκλής ο Καρύστιος, Διονύσιος ο Περιηγητής, Διοσκορίδης ο Πεδάνιος, Κάσσιος ο Ιτυκαίος, Κρατεύας ο Ριζοτόμος, Νίκανδρος ο Κολοφώνιος, Ορειβάσιος ο Περγαμεύς, Πάμφιλος ο Αλεξανδρεύς, Φανίας ο Ερέσιος, Φλωρεντίνος ο Γεωπόνος, Χρύσιππος ο Κνίδιος.

ΓΕΩΓΡΑΦΟΙ - ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΟΙ Αγαθαρχίδης ο Κνίδιος, Αγαθήμερος ο Ορθωνος, Αγαθοδαίμων ο Αλεξανδρεύς, Αγαθοκλής ο Μιλήσιος, Αγαθοκλής ο Χίος, Αγάθων ο Σάμιος, Αγάκλυτος ο Περιηγητής, Αθηνόδωρος ο Αγχιαλεύς, Ακέσανδρος ο Κυρηνεύς, Ακεστόδωρος ο Μεγαλοπολίτης, Ακουσίλαος ο Αργείος, Αλέξανδρος ο Λύχνος, Αλέξανδρος ο Μύνδιος, Αλέξανδρος ο Πολυίστωρ, Αλκέτας ο Περιηγητής, Αμμιανός ο Αντιοχεύς, Αμμώνιος ο Αλεξανδρεύς, Αμύντας ο Βηματιστής, Αναξικράτης ο Εξερευνητής, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αναξιμένης ο Μιλήσιος, Ανδροίτας ο Τενέδιος, Ανδροσθένης ο Θάσιος, Ανδρων ο Αλικαρνασσεύς, Ανδρων ο Τήιος, Αντιφάνης ο Θραξ Αντώνιος Διογένης, Απελλάς ο Κυρηναίος, Απελάς ο Ποντικός, Απίων ο Πλειοστονίκης, Απολλόδωρος ο Αθηναίος, Απολλωνίδης ο Νικαεύς, Απολλώνιος ο Ρόδιος, Απολλώνιος ο Τυανεύς, Αππιανός ο Αλεξανδρεύς, 'Αρατος ο Κνίδιος, Αρισταγόρας ο Μιλήσιος, Αριστείδης ο Σάμιος, Αριστοκράτης ο Σπαρτιάτης, Αρμενίδας o Θηβαίος, Αρριανός ο εκ Νικομηδείας, Αρτεμίδωρος ο Εφέσιος, Αρχίας o Πελλαίος, Αρχίλοχος ο Πάριος, Ασκληπιάδης ο Κύπριος, Αυτόλυκος ο Πιταναίος, Βαίτων ο Βηματιστής, Βίων ο Αβδηρίτης, Βίων ο Σολεύς, Βωτθαίος o Γεωγράφος, Γέμινος ο Ρόδιος, Δαίμαχος ο Πλαταιεύς, Δημήτριος ο Καλλατιανός, Δημήτριος ο Σκήψιος, Δημοδάμας ο Μιλήσιος, Δικσίαρχος ο Μεσσήνιος, Διογένης ο Κυζικηνός, Διογένης ο Σικυώνιος, Διόδωρος ο Περιηγητής, Διόδωρος ο Σάμιος, Διονύσιος ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Βυζάντιος Διονύσιος ο Καλλιφώντος, Διονύσιος ο Περιηγητής, Διονύσιος ο Ρόδιος, Διονυσόδωρος ο Μήλιος, Εκαταίος ο Αβδηρίτης, Εκαταίος ο Ερετριεύς, Εκαταίος ο Μιλήσιος, Εκαταίος ο Τήιος, Ελλάνικος ο Λέσβιος, Ερατοσθένης ο Κυρηναίος, Ερμιππος ο Καλλιμάχειος, Εύδοξος ο Κνίδιος, Εύδοξος ο Κυζικηνός, Εύδοξος ο Ρόδιος, Ευήμερος ο Μεσσήνιος, Ευθυμένης ο Μασσαλιώτης, Ευκτήμων ο Αθηναίος, Ευσέβιος ο Καισαρεύς, Εφορός ο Κυμαίος Ζήμαρχος ο Κιλίκιος, Ζηνοθέμις ο Γεωγράφος, Ζώπυρος ο Αλεξανδρεύς, Ηλιόδωρος o Αθηναίος, Ηρακλείδης ο Κριτικός, Ηρακλείδης ο Στρατηγός, Ηρόδοτος ο Αλικαρνασσεύς, Ηρωδιανός ο Αντιόχειος, Ησίοδος ο Ασκραίος, Θεοδόσιος o Τριπολίτης, Θεόπομπος ο Χίος, Ιάμβουλος ο Σύριος, Ιππαλος ο Κυβερνήτης, Ιππύς ο Ρήγιος, Ισίδωρος ο Χαρακηνός, Ιστρος ο Καλλιμάχειος Ιωάννης Μαλάλας, Κλείταρχος ο Μακεδών, Κλεομήδης ο Κοσμογράφος, Κλέων ο Σικελιώτης, Κόνων ο Σάμιος, Κοσμάς ο Ινδοκοπλεύστης, Κράτης ο Μαλλώτης, Κτησίας ο Κνίδιος, Κτησιφών ο Γεωγράφος, Κωλαίος ο Σάμιος, Λύκος ο Ρηγίνος, Μαρίνος ο Τύριος, Μαρκιανός ο Ηρακλειώτης, Μαρσύας ο Πελλαίος, Μεγασθένης ο Ιων, Μενεκλής ο Αθηναίος, Μενεκράτης ο Ελαϊτης, Μένιππος ο Περγαμεύς, Μνασέας ο Πατρεύς, Νέαρχος ο Κρης, Νίκανδρος ο Θυατειρηνός, Νικίας ο Μαλλώτης, Νύμφις ο Ηρακλειώτης Νυμφόδωρος ο Συρακούσιος, Ξεναγόρας ο Ηρακλειώτης, Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, Ξενοφών o Αθηναίος, Ξενοφών ο Λαμψακηνός, 'Ομηρος, Ονησίκριτος ο Αιγινεύς Οφέλας ο Κυρηναίος, Πάππος ο Αλεξανδρεύς, Πατροκλής ο Μακεδών, Παυσανίας ο Περιηγητής, Πλάτων ο Αθηναίος, Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς, Πολέμαρχος ο Κυζικηνός, Πολέμων ο Περιηγητής, Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης, Πολύκλειτος ο Λαρισαίος, Ποσειδώνιος ο Απαμεύς, Προκόπιος ο Καισαρεύς, Πρωταγόρας ο Περιηγητής, Πτολεμαίος Κλαύδιος, Πυθέας ο Μασσαλιώτης, Ριανός ο Βηναίος, Σεραπίων ο Αντιοχεύς, Σιμμίας ο Ρόδιος, Σιμωνίδης ο Μεροεύς, Σκύλαξ ο Καρυανδεύς, Σκύμνος ο Χίος, Στέφανος ο Βυζάντιος, Στράβων ο Αμάσειος, Σωκράτης ο Αργείος, Σώσανδρος ο Κυβερνήτης, Τεύκρος ο Κυζικηνός, Τίμαιος ο Ταυρομένιος, Τιμοσθένης ο Ρόδιος, Τιμοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Φερεκύδης ο Αθηναίος, Φιλήμων ο Περιηγητής, Φίλων ο Γεωγράφος, Φιλωνίδης ο Χερσονάσιος, Χάρων ο Λαμψακηνός.



http://roumeliotikiestia.blogspot.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ"

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ Συμπατριώτες μας που ζουν και εργάζονται στις ΗΠΑ δημιούργησαν μία διαφημιστική καμπάνια με τον τίτλο I Am One Greece, με επίκεντρο την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Στο βίντεο συμμετέχουν οι γνωστοί σεφ Χριστόφορος Πέσκιας και Αργυρώ Μπαρμπαρίγου, ο συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης και πολλοί άλλοι.
Η καμπάνια παρουσιάστηκε στην εκδήλωση του Hellenic Initiative την προηγούμενη Πέμπτη, παρουσία του Αντώνη Σαμαρά και του Μπιλ Κλίντον. Στόχος της καμπάνιας είναι η κινητοποίηση όλων των Ελλήνων της διασποράς.Δειτε το βιντεο.




Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ"

Γνωρίζετε τι σημαίνει το επώνυμό σας;

Μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή σαν σκιά και συχνά μας χαρακτηρίζει. Ο λόγος για το επίθετό μας, που μπορεί να προέρχεται από ένα παρατσούκλι κάποιου προγόνου μας, πολλά, πολλά χρόνια πριν…

Το όνομα και το επίθετο αλλά και ο τόπος καταγωγής μας, δεν χρησιμεύουν μόνο στην αναγνώρισή μας αλλά και στην κοινωνική μας τοποθέτηση μέσα στο ευρύτερο σύνολο, που επινόησε άλλοτε δηκτικούς και άλλοτε ευφυείς χαρακτηρισμούς για να μας ξεχωρίζει.

Κάλλιο να σου βγει το μάτι…

Και αν όλα αυτά σας φαίνονται τρελά, σκεφθείτε πως τα περισσότερα επίθετα δεν είναι παρά εξευγενισμένα παρατσούκλια που μετατράπηκαν σε αξιοπρεπή ονόματα με την πάροδο των χρόνων.

Το παρατσούκλι-παρωνύμιο-παρασουσούμι-παραγκώμι-παρανόμι στιγματίζει ανεξίτηλα τα «θύματά» του που δεν μπορούν να αντιδράσουν στη σφοδρή επίθεση.

Χαρακτηριστικά του σώματος και του προσώπου, συνήθειες ή προτιμήσεις, επαγγέλματα και τόποι καταγωγής χρησιμοποιούνται κατά κόρον ως «στοιχεία ταυτότητας» σε μικρές κοινωνίες όπου όλοι γνωρίζονται με όλους σε τέτοιο βαθμό ώστε ακόμη και οι προσωπικές τους προτιμήσεις να γίνονται γνωστές και να αποτελούν το βασικότερο χαρακτηριστικό τους.

Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου παρατσούκλια προέρχονται από τα χρόνια του Βυζαντίου (Πωγωνάτος, Τραυλός), από τα σλαβικά (Μπέλος: άσπρος), τα βλάχικα (Γκίζας: μυζήθρα), τα εβραϊκά (Σαμψών: μικρός ήλιος) και από διάφορες ξένες γλώσσες κατακτητών.

Σήμερα, ένα γελοίο όνομα που προέρχεται σίγουρα από παρατσούκλι αποτελεί κατά κάποιον τρόπο ένα μειονέκτημα για τον κάτοχό του, που καταφεύγει είτε σε πλήρη αλλαγή του είτε σε παράφρασή του προκειμένου να επανακτήσει το χαμένο του κύρος. Ένα τέτοιο όνομα έχει διαπιστωθεί ότι είναι ικανό ακόμη και να ανακόψει τη σταδιοδρομία του κατόχου του, που διστάζει κάθε φορά που πρέπει να συστηθεί στους νέους συνεργάτες του.

Οι Αθηναίοι και οι «άλλοι»

Το δριμύ και καυστικό παρατσούκλι-που μετατράπηκε αργότερα σε επώνυμο- άνθησε από τον 19ο αιώνα, όπου ήταν ήδη φανερός ο ανταγωνισμός μεταξύ «αυτοχθόνων» και «ετεροχθόνων». Με σύμμαχο τα λαϊκά στρώματα και τις μικρές κοινωνίες των χωριών, το παρατσούκλι απόκτησε διαστάσεις επιδημίας στη δεκαετία του 1950, όταν η Αθήνα αποτελούσε τη «γη της επαγγελίας» για χιλιάδες επαρχιώτες που αναζητούσαν μια καλύτερη τύχη.

Το σύνθημα «Έξω οι βλάχοι από την Αθήνα» βρήκε οπαδούς στα πρόσωπα των γηγενών Αθηναίων, που έβλεπαν τις ρίζες της καταγωγής τους να ξεριζώνονται βίαια από τις ορδές των επαρχιωτών που ενώ τους μιμούνταν σε τρόπους και εμφάνιση, ωστόσο τους αποκαλούσαν περιφρονητικά «Αθηναίους».

Παλιές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου αντανακλούν ακόμη και σήμερα το στερεότυπο του «πρωτευουσιάνου» που χλευάστηκε από τους «πονηρούς και καπάτσους» επαρχιώτες. Το κομψό ή το υπερβολικά μοντέρνο ντύσιμο , οι ευγενικοί τρόποι αλλά και οι εξωφρενικές απαιτήσεις (π.χ. μπάνιο μέσα σε μπανιέρα και όχι σε σκάφη…) χαρακτήριζαν τους δυστυχείς Αθηναίους που έκαναν αμέσως αισθητή την παρουσία τους σε ένα χωριό.

Και αν η Αθήνα προκαλούσε τη χλεύη αλλά και τον φθόνο των επαρχιωτών, κάτι ανάλογο συνέβαινε και ανάμεσα στις επαρχιακές πόλεις που ανταγωνίζονταν μεταξύ τους, επινοώντας τα πιο αιχμηρά παρατσούκλια.

Αυστριακοί (οι Βολιώτες), Κοπέλια-Βρακοφόροι-Μουστακαλήδες-Σύντεκνοι (οι Κρητικοί), Βλάχοι (οι Θεσσαλοί και οι Ρουμελιώτες), Γκάγκαροι (οι Αθηναίοι), Καλαμαράδες (οι Έλληνες για τους Κύπριους), Κουμπάροι (οι Κύπριοι για τους Έλληνες), Μαουνιέρηδες (οι Πειραιώτες), Παγουράδες και Πλακουτσοκέφαλοι (οι Γιαννιώτες), Σακαφλιάδες (οι Τρικαλινοί), Σαρδελάδες (οι κάτοικοι της Πρέβεζας), Σκορδάδες-Σκορδία (οι Τριπολιτσιώτες και η Τρίπολη αντίστοιχα), Σούρδοι-Σουρδία (οι κάτοικοι της Κοζάνης και η Κοζάνη αντίστοιχα), Σύκα (οι Καλαματιανοί), Κατωαυλακιώτες (οι Πελοποννήσιοι λόγω του ότι βρίσκονται γεωγραφικά κάτω από το «αυλάκι», δηλαδή τον Ισθμό της Κορίνθου) και Πανωαυλακιώτες (οι Στερεοελλαδίτες).

Ο «Ψηλός», ο «Μπουλντόζας» και τα άλλα παιδιά…

Οι πολιτικοί ανέκαθεν βρίσκονταν στο στόχαστρο της καυστικής και άνευ ορίων σάτιρας. Εμφανισιακά ή άλλα χαρακτηριστικά τους έδωσαν αφορμές για ποικιλότροπα σχόλια και τους στιγμάτισαν με παρατσούκλια που χρησιμοποιούνται ευρέως ακόμη και από τον Τύπο, που δεν διστάζει να υποδαυλίζει την παραφιλολογία των παρατσουκλιών.

Έτσι, λοιπόν ποιος δεν θυμάται τις συχνές αναφορές του Τύπου στον Μιλτιάδη Έβερτ με το παρατσούκλι ο «Μπουλντόζας», στον Ηλία Τσιριμώκο, «ο Κατεψυγμένος», στον Στέλιο Παττακό, « ο Γόπας» λόγω της εμμονής του να μην πετιούνται οι γόπες στα πεζοδρόμια επί χούντας, στον Κώστα Σημίτη, « Ο Κινέζος», στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, «ο Ψηλός», στο Δημήτρη Αβραμόπουλο, «ο Καγκελάκιας», στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, «ο Φρυδάς» και ούτω καθεξής…

Γαύροι-Βαζέλες: σημειώσατε Χ

Το ποδόσφαιρο αποτελεί έναν πρώτης τάξεως χώρο για να ευδοκιμήσουν τα παρατσούκλια και ο χλευασμός. Ο άκρατος φανατισμός, η βία και το προαιώνιο μίσος μεταξύ των αντιπάλων εκδηλώνονται μέσα και έξω από τα γήπεδα, στα πολύχρωμα πανό αλλά και στις πολεμικές ιαχές των φιλάθλων, οι οποίοι απαγγέλουν ρυθμικά συνθήματα που περιέχουν τα «κοσμητικά» επίθετα: Βάζελοι, Γαύροι, Χανούμια, Βούλγαροι, Σκουλήκια και άλλα τέτοια κολακευτικά…

Μετάθεση στη Μποχαλία…

Ο στρατός επίσης δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τα δίχτυα των παρατσουκλιών. Προσπαθώντας ν’ απαλύνουν τον πόνο της «εξορίας», οι φαντάροι χαρακτηρίζουν ορισμένες περιοχές με βάση το (μαύρο) χιούμορ. Έτσι λοιπόν, μην απορήσετε αν ο γιος σας, σας ανακοινώσει πως μετατίθεται στην Γκασμαδία (Λέσβος), στην Γκατζολία (Θράκη) ή στην Μποχαλία (Κως). Αν σας μιλήσει για τους φίλους του τους «Τσαμπίκους», θα καταλάβετε πως βρίσκεται στη Ρόδο, ενώ οι Ούριοι θα το συντροφεύουν στη Σάμο! Μην ψάχνετε μάταια τον χάρτη αν μάθετε πως πήρε μετάθεση στην «Ουγκάντα». Σε απλά «φανταρίστικα» ελληνικά εννοεί ότι θα περάσει το υπόλοιπο της θητείας του στη Σάμο…

Πες μου το όνομά σου, να σου πως ποιος είσαι…

Μη νομίζετε όμως πως μόνο η καταγωγή μας αποκαλύπτει πολλά για τις συνήθειες ή τον χαρακτήρα μας. Ακόμη και το ίδιο το επώνυμό μας κρύβει έντεχνα ένα μεταμφιεσμένο παρατσούκλι που με λίγο ψάξιμο μπορεί να μας φανερώσει πολλά.

Εν αφθονία συναντάμε επώνυμα-παρατσούκλια στη Ρούμελη και την Άμφισσα ενώ σπανιότερα τα χρησιμοποιούν οι Μωραϊτες. Τα περισσότερα επώνυμα έχουν τις ρίζες τους σε τουρκικές λέξεις (όπως π.χ. της υπογράφουσας που το πρώτο συνθετικό είναι «καρά» =μαύρο) ενώ στα Επτάνησα και την Κρήτη, τα επώνυμα είναι απαλλαγμένα από τουρκικές επιρροές, έχουν όμως ιταλικές ρίζες.

Σπάνια είναι τα επώνυμα με βαλκανικές ρίζες, ενώ γαλλική είναι η επιρροή αρκετών κυπριακών επωνύμων. Ο Ανδρέας Καλαντζάκος, «έψαξε» ιδιαίτερα το θέμα και συγκέντρωσε τα αποτελέσματα της έρευνάς του σε ένα βιβλίο με τίτλο «Ονόματα-επώνυμα-παρατσούκλια» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ελεύθερη σκέψη». Από το βιβλίο αυτό και εμείς πήραμε τις πληροφορίες για τις εξηγήσεις κάποιων (όλων θα ήταν πρακτικά αδύνατο) επιθέτων που παραθέτουμε στη συνέχεια. Αν ανάμεσα σε αυτά ανακαλύψετε και το δικό σας και δεν σας ικανοποιεί η πραγματική σημασία του-παρακαλώ να το αντιμετωπίσετε με χιούμορ.

Άλλωστε, ως γνωστόν, τους φίλους-ευτυχώς-τους διαλέγουμε μόνοι μας, οι συγγενείς όμως και τα ονόματά μας αποτελούν προίκα μας δια βίου. Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα του Ανδρέα Καλαντζάκου για το τι σημαίνουν οι ρίζες των πιο γνωστών ελληνικών επιθέτων, τα πράγματα έχουν ως εξής:

-Αϊβαζής: κλητήρας (τουρκικά: ayvaz)

-Αργέντης: ασημένιος (ιταλικά: argento)

-Ασλάνης: το λιοντάρι (τουρκικά: aslan)

-Βεάκης: ο μπέης, ο κύριος (τουρκικά: bey)

-Βέγγος: το φαρμακερό φυτό (περσικά: benk)

-Βογιατζής: ο μπογιατζής (τουρκικά: boyaci)

-Βοναπάρτης: η καλή μερίδα (ιταλικά: buono parte)

-Βουγιουκλάκη: η μεγάλη (από το τούρκικο buyuk)

-Γαρμπή: η δύση (αραβικά: garb)

-Γκερέκου: πρέπει (τουρκικά: gerek)

-Δαφέρμος: ο βέβαιος, ο σταθερός (ιταλικά: da fermo)

-Δεληγιάννης: ο Τρελός Γιάννης (τουρκικά: deli)

-Ζαϊμης: ο εισπράκτορας φόρων (τουρκικά: zaim)

-Ζαλμάς: ο πρόστυχος (τουρκικά: calma)

-Ζαμπούνης: ο καχεκτικός, ο αδύναμος (τουρκικά: zabun)

-Ζολώτας: το χρυσάφι (ρωσικά: zoloto)

-Ζορμπάς: ο άτακτος, ο ταραξίας (τουρκικά: zorba)

-Ιωαννίδης: αυτός που πήρε την χάρη του Θεού (εβραϊκά: yohannou)

-Καβάφης: ο αδέξιος (τουρκικά: kavaf)

-Καζαντζάκης: ο χαλκωματάς (τουρκικά: kazanci)

-Κάλβος: ο φαλακρός (λατινικά: calvus)

-Καμμένος: η πέτρα (σλάβικα: kamen)

-Καραγκιόζης: ο μαυρομάτης (τουρκικά: Karagöz)

-Καραμανλής: αυτός που κατάγεται από την Καραμανία (τουρκικά: karamanli)

-Καρατζάς: το ζαρκάδι (τουρκικά: karaca)

-Καρατζαφέρης: η καμήλα (τουρκικά: kara cafer)

-Κατράκης: ο μοιραίος (αραβικά: kaderi)

-Κεντέρης: η λύπη (τουρκικά: keder)

-Κοεμτζής: ο χρυσοχόος (τουρκικά: kuyumcu)

-Κούγιας: ο πεταλωτής (σλάβικα: kuja)

-Λιάνη: δένω (γαλλικά: liane)

-Μακαρέζος: το καρούλι (τουρκικά: makara)

-Μαρής: ο τρελός (αρβανίτικα: mari)

-Ματσούκα: το ρόπαλο (λατινικά: maxuca)

-Μπαϊρακτάρης: ο σημαιοφόρος (τουρκικά: bayraktar)

-Μπότσαρης: το βαρελάκι (από τους Βένετους: bozza)

-Μπουρνάζος: ο μυταράς (τουρκικά: burnaz)

-Νάκας: ο ελαιογράφος (τουρκικά: nakkas)

-Νταϊφά: η ομάδα, το σωματείο (αραβικά: taife)

-Ντενίση: η θάλασσα (τουρκικά: denis)

-Πεχλιβάνης: παλαιστής (τουρκικά: pehlivan)

-Ρακιντζής: αυτός που φτιάχνει ή πίνει τσίπουρο (τουρκικά: raki)

-Σαντίκος: ο πιστός φίλος (τουρκικά: sadik)

-Σελιμάς: υγιής (τουρκικά: selim)

-Σεφέρης: το ταξίδι (τουρκικά: sefer)

-Σιμιτζής: αυτός που φτιάχνει και πουλάει κουλούρια (τουρκικά: simitci)

-Σκαρμούτσος: πάσσαλος (ιταλικά: scarmo)

-Τόκας: πόρπη (τουρκικά: toka)

-Τρίμης: παλληκάρι (αρβανίτικα: trim)

-Τσουκαλάς: ο μεγάλος τέντζερης (ιταλικά: zuca)

-Φέρτης: ο μοναχός (τουρκικά: fert)

-Φούντας: η φούντα (ιταλικά: η φούντα, ο θάμνος)

-Φυσσούν: η γοητεία (τουρκικά: füsun)

-Χαϊκάλης: το όνομα (τουρκικά: haikal)

-Ωνάσης: ο εραστής (τουρκικά: oynas)

(Από marcdio)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γνωρίζετε τι σημαίνει το επώνυμό σας;"