Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΠΩΝΥΜΟΥ ΣΟΥ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ (ΕΠΩΝΥΜΑ)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στον Ελλαδικό χώρο από τους ιστορικούς ακόμη χρόνους παρατηρείται ένα είδος επωνύμου σε σχέση με το πατρώνυμο και τον τόπο καταγωγής (π. χ. Περικλής Ξανθίππου Αθηναίος). Λίγους αιώνες αργότερα οι Ρωμαίοι δίπλα στο βαφτιστικό τους χρησιμοποίησαν το επώνυμο. Στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αρχίζει να καθιερώνεται το επώνυμο δίπλα στο βαπτιστικό χριστιανικό όνομα, όπως συνηθίζεται και σήμερα (Νικηφόρος Φωκάς, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος κ. ά. ). Στην πραγματικότητα από το 16ο αιώνα όλοι οι Έλληνες έχουν επώνυμο, ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν οι Τούρκοι έχουν αποχωρήσει, καθιερώνεται και θεσμικά στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.

Είναι φυσικό να υπάρχουν και επώνυμα με ξενική προέλευση, κυρίως τουρκική και βαλκανική, αφού οι λαοί αυτοί συνυπήρχαν στους περασμένους αιώνες στον ίδιο γεωγραφικό χώρο και με ρίζα αρβανίτικη, βλάχικη, σλαβική, τουρκική, εβραϊκή και τσιγγάνικη.

Επίσης, κυρίως στα νησιά μας, υπάρχουν και πολλά επώνυμα ιταλικής ή φραγκικής προέλευσης.

ΕΙΔΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

Η συλλογή και κατάταξη των επωνύμων σε κατηγορίες, ομάδες και τάξεις με βάση τη σημασία τους, συναντά σημαντικές δυσκολίες, κυρίως λόγω της ποικιλίας των εννοιών που εκπροσωπούν.

Μπορούμε να διακρίνουμε τα επώνυμα σύμφωνα με τη σημασία τους σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες, που δηλώνουν αντίστοιχα α) βαφτιστικό όνομα , β) καταγωγή , γ) επάγγελμα και δ) παρατσούκλια (ή προσωνύμια). Η κάθε κατηγορία περιλαμβάνει τις ομάδες και τις τάξεις της.

Έτσι έχουμε την παρακάτω διάταξη:

1. Επώνυμα που χρησιμοποιούν για ρίζα τους βαφτιστικά ονόματα (ή αλλιώς πατρωνυμικά ). Είναι το προχειρότερο είδος για να χαρακτηριστεί ένα άτομο και είναι μαζί με τα παρατσούκλια, το συχνότερο είδος των οικογενειακών ονομάτων. Πατρωνυμικά ονόματα είχαν οι αρχαίοι Έλληνες που τα κληρονόμησαν από τους προγόνους τους και τα μετέδωσαν στους μεταγενέστερους. Τα ονόματα αυτά χωρίζονται σε πολλές υποκατηγορίες. Μπορούμε να τα συναντήσουμε σε ονομαστική πτώση (π. χ Αργύρης), σε γενική (π. χ. Γεωργίου) αλλά και με πολλές καταλήξεις και υποκοριστικά (π. χ. Σπυρόπουλος, Στεφανίδης, Αθανασούλας κ.ά.).

2. Μητρωνυμικά είναι το οικογενειακό όνομα του ανθρώπου που επονομάζεται από το βαφτιστικό της μητέρας του.

3. Επώνυμα που δηλώνουν καταγωγή (ή αλλιώς εθνικά ). Τα οικογενειακά αυτά ονόματα φανερώνουν τον τόπο που γεννήθηκε ή έζησε αυτός που έχει το όνομα. Κυρίως αναφέρονται σε πόλεις, χωριά ή σε ευρύτερες γεωγραφικές περιοχές (επαρχίες, χώρες). Και εδώ οι καταλήξεις που συνηθίζονται είναι πάρα πολλές.

4. Επώνυμα που δηλώνουν επάγγελμα (ή αλλιώς επαγγελματικά). Η ποικιλία των επωνύμων αυτών παρουσιάζεται αρκετά μεγάλη, αφού μεγάλο είναι το πλήθος των επαγγελμάτων.

5. Παρατσούκλια. Τα οικογενειακά ονόματα που προέρχονται από παρατσούκλια εκφράζουν, όπως και εκείνα, ορισμένες ιδιότητες ή χαρακτηριστικά του παρανομασμένου. Τα παρατσούκλια ταξινομούνται σε πολλές ομάδες ανάλογα σε τι αναφέρεται ο χαρακτηρισμός.

6. Ξενικά οικογενειακά.

ΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥΣ

Τα οικογενειακά ονόματα δεν συνηθίζονται μόνο με τον αρχικό τους τύπο. Πολλά σχηματίζουν και παράγωγα οικογενειακά με διάφορες καταλήξεις καθώς και σύνθετα, με τη βοήθεια κάποιων λέξεων που χρησιμεύουν σαν πρώτο συνθετικό.

α) Καταλήξεις

Η κατάληξη ενός επωνύμου μας βοηθάει πολλές φορές να καταλάβουμε από ποιο μέρος της Ελλάδας είναι κάποιος. Αυτό συμβαίνει γιατί μερικά γεωγραφικά μέρη της χώρας μας έχουν τις δικές τους χαρακτηριστικές καταλήξεις. Έτσι λοιπόν έχουμε τις καταλήξεις:

-ίδης: Παυλίδης (Πόντιοι)

-άδης: Γεωργιάδης (Πόντιοι)

-ούδης: Παυλούδης (Μακεδονία, Θράκη)

-όγλου: Αρζόγλου (Μικρασιάτες)

-άκης: Καζαντζάκης (Κρήτη)

-άκος: Γιατράκος (Μάνη)

-πουλος: Δημόπουλος (κυρίως στην Πελοπόννησο)

-άτος: Γεωργάτος (Κεφαλονιά)

-έλης: Παπαδέλης (Μυτιλήνη)

-ούσης: Φιλιππούσης (Χίο)

β) Σύνθετα Οικογενειακά

Τα σύνθετα οικογενειακά έχουν για πρώτο συνθετικό επίθετο ή και ουσιαστικό. Το πρώτο συνθετικό είναι κυρίως παρατσούκλι (π.χ. Κοντογιάννης), επάγγελμα (π.χ. Παπαγιάννης) ή ακόμα και βαφτιστικό όνομα (π.χ. Μητροπάνος).

ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ

Βρετέας : Από το βρετός, ο ευρημένος, ο ευρετός 1) επί νηπίων το υπό των οικείων του εγκαταλειφθέν ή ευρεθέν υπό τινός βρέφoς το έκθετον 2) νήπιον υπό των γονέων τον αποτεθέν εμπρόσθεν της εκκλησίας είτε εν τη οδώ, ίνα ανάλαβη τη βάπτιση του ο πρώτος τυχόν διαβάτης. Σύνηθες στη Μάνη όπου ονομάζεται έτσι από πρόληψη πιστεύοντας ότι θα αποφευχθεί ο θάνατος. Επώνυμο από το 14ο αι με την αρχική μορφή Ευρετός.

Γιαννόπουλος : πατρωνυμικό, προέρχεται από το βαπτιστικό όνομα Ιωάννης, Γιάννης.

Ελισσαίου : Εβραϊκό όνομα. Σημαίνει ο θεός βοηθά, βλέπει.

Καπακλής : Τούρκικο kapak = καπάκι, kapakli = σκεπασμένος.

Κλάδη : Πιθανόν από τη λέξη κλαδί.

Κοντόπουλος : Προέρχεται από παρατσούκλι που οφείλεται σε σωματική ιδιότητα του ατόμου = χαμηλός, κοντός, όχι ψηλός + οπουλος.

Κοντούλη : Προέρχεται από το παρατσούκλι που οφείλεται σε . . . σωματική ιδιότητα του ατόμου = χαμηλός, κοντός, όχι ψηλός.

Κότσης : Ίσως από τη λέξη κότσι = αστράγαλος.

Κουτουμάνου : Από την κεφαλονίτικη ιδιωματική λέξη κουτουμάνος που σημαίνει το μικρό ευτραφές κουτάβι. Σπάνια σημαίνει και το μικρό παιδί με τα ίδια χαρακτηριστικά.

Μαυροειδή : Προέρχεται από παρατσούκλι που έχει σχέση με σωματική κατάσταση ή ιδιότητα του ατόμου που είναι μελαχρινός ή μαύρος. Μαύρος + ουσ. είδος. Επώνυμο από το 10ο αι. (Μαυροειδής Μιχάλης, ιερέας στην πόλη.)

Μητσέας : Επώνυμο που προέρχεται από το βαφτιστικό Δημήτρης υποκοριστικό Μήτσος + -έας.

Μποσίνη : Τούρκικο bos + ίνη = χαλαρός.

Μπούρας : Σλάβικη λέξη bura = τρικυμία, θύελλα, μπόρα ή από το από το αρβανίτικο burrei = άντρας, γενναίος.

Οικονομοπούλου : Συχνότατο ελληνικό επώνυμο κυρίως λόγω της σημασίας της λέξης οικονόμος ως εκκλησιαστικός αξιωματούχος, κληρικός υπεύθυνος για οικονομική διαχείριση εκκλησίας ή μοναστηριού.

Πανταζής : προέρχεται από την ευχή «πάντα να ζει!».

Περδικέα : Επώνυμο που προέρχεται από το ζωικό κόσμο. Το πουλί η πέρδικα το οποίο χρησιμοποιούσαν οι Βυζαντινοί + κατάληξη -εας.

Πέτρουλα : Πατρωνυμικό από το βαφτιστικό Πέτρος = ο ψαράς από την Καπερναούμ.

Ρήγας : Από το νεοελληνικό ρήγας, λαϊκότροπα ο βασιλιάς (μεσαιωνικό ρήγας). Προέρχεται από το ελληνιστικό ρηξ, αιτιατική ρήγα, που προέρχεται από το λατινικό rex.

Σαμαράς : Προέρχεται από το προσηγορικό (κοινής έννοιας) ουσιαστικό σαμάρι με την κατάληξη -ας με την οποία σχηματίζονται επαγγελματικά ουσιαστικά (ψωμάς, ψαράς):Στο σαμάρι υπάρχει η αρχαία ελληνική λέξη σάγμα (σέλα) από το ρήμα σάττω (=φορτώνω, συσκευάζω) και η λατινική κατάληξη -arium, -αριον. σαγμάριον - σαμάριον - σαμάρι. Τη λέξη τη δανείστηκαν από εμάς οι Τούρκοι και την έχουν στη γλώσσα τους ως σεμερ και σεμερσί = σαμαράs.

Σπεντζοπούλου : α) Ίσως από τη λέξη σπέντζα που σημαίνει ο καρπός της πιπεριάς ή β) σπέντζα κατά την τουρκοκρατία ήταν χρηματικός φόρος που εισέπρατταν οι σπαχήδες από τους εγκατεστημένους στα φέουδά τους χριστιανούς χωρικούς και ο οποίος ήταν ανάλογος με την έκταση και την ποιότητα του εδάφους αλλά και την οικογενειακή κατάσταση του φορολογουμένου + κατάληξη -οπουλος.

Φαληρέα : Είναι ο κάτοικος του Φαλήρου. Φαληρέας όμως κατά τον Πειραιά λέγεται και το Φάληρο.

Χρονόπουλος : Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των πατρωνυμικών προερχόμενο από το βαφτιστικό όνομα Πολυχρόνης +­οπουλος.

Ασλλάνι : από τη τούρκικη λέξη aslant που σημαίνει λιοντάρι.

Διονυσόπουλος : Από το βαφτιστικό όνομα Διονύσιος + κατάληξη ­οπουλος.

Λυμπερόπουλος : Από βαφτιστικό αρχαιοελληνικής προέλευσης Ολυμπιάς -Ολυμπιάδα - Λυμπιάδα - Λυμπία - Λύμπος- Λυμπέρης ή β)από την ξένη λέξη Iibero = ελεύθερος + -όπουλος.

Μέτσιος : Πατρωνυμικό όνομα από το όνομα Θωμάς.

Παπαδόπουλος : Γιος ή απόγονος του παπά (παπαδοπαίδι) ίσως το πολυπληθέστερο όνομα στην Ελλάδα + την κατάληξη -οπουλος.

Παπαχρόνης : Επώνυμο σύνθετo από τη λέξη παπά - που προέρχεται από την ιδιότητα του κληρικού παπά και το βαφτιστικό Χρόνης.

Πουλέτης : Προέρχεται από το πουλίτσι = πουλάκι και την κατάληξη-­έτης.

Σαμπαζιώτη : Πιθανόν από την τούρκικη λέξη sabau = άροτρο ή saban = ηλίθιος.

Σπανού : Από το παρατσούκλι που αποδίδεται σε σωματική ιδιότητα (άντρας που από τη φύση του δεν έχει καθόλου γένια) μεσαιωνικό σπανός συντομογραφία του ελληνιστικού σπαν (οπώγων)} που έχει αραιά γένια + -ος.

Σπυροπούλου : Από το όνομα Σπύρος + -όπουλος = γιος, απόγονος.

Ταμπάκου : Από τη τούρκικη λέξη tabak = βυρσοδέψης.

Χριστόπουλος : Προέρχεται από το βαφτιστικό όνομα Χριστός - ο έχων το χάρισμα. Η κατάληξη -οπουλος προσδιορίζει την Πελοπόννησο.

Αθηνέλη : Εθνικό οικογενειακό όνομα. Η κατάληξη -ελης προέρχεται από τη Μυτιλήνη, Αϊβαλί, Λήμνο, Έβρο, Έδεσσα.

Βασιλοπούλου : Είναι πατρωνυμικό με αρχική ρίζα το βαφτιστικό Βασίλειος + την κατάληξη -οπουλος.

Βλαχάκης : Ανήκει στην κατηγορία α) εθνικά που φανερώνουν προέλευση, β)με τη σημασία του χωρικού, άξεστου (χαρακτηρισμός Μάνης). Η ετυμολογία του ονόματος είναι γερμανική WΑIΗ (κελτικό) ή σλαβική vlach + - ακης.

Γεωργιόπουλος : Είναι πατρωνυμικό με αρχική ρίζα το βαφτιστικό όνομα Γεώργιος με προσθήκη την κατάληξη -oπoυλoς.

Καραγιαννίδης : Σύνθετο όνομα από τούρκικη λέξη kara = μαύρος, μελαχρινός + βαφτιστικό όνομα Γιάννης +κατάληξη - ιδης.

Κορωνιού : Ίσως είναι ο κάτοικος της Κορώνης.

Κουκέας : Από το δημώδες κουκί / κουκκί, το όσπριο της οικογένειας των ψυχανθών ελληνιστικό <κοκκίον.

Κουμουνδούρου : -ουρος μανιάτικη κατάληξη που δηλώνει ιταλικό αξίωμα.

Κωνσταντόπουλος : Γιος ή απόγονος του Κωνσταντίνου. Ο Κωνσταντίνος προέρχεται από το λατινικό Constantinus.

Μάλαμα : Επώνυμο που προέρχεται από το μάλαμα πολύτιμος λίθος.

Μαρινάκης : Ανήκει στην κατηγορία μητρωνυμικών προερχόμενο από το βαφτιστικό όνομα Μαρίνα + - ακης που προσδιορίζει τα Χανιά Κρήτης.

 Μποβολής ή Μπόβολης κατ’ άλλους.

Κατάγομαι από τον νομό Αιτ/νίας περιοχή Μεσολογγίου-παραχελωίτιδα.

Το επίθετο αυτό απαντάται στην περιοχή αυτή και στην Πελοπόννησο/Καλαμάτα,

Μάλλον από προγόνους προερχόμενους από την Αιτ/νία.

Έχει καταχωρηθεί και ως «Μπόβολας», αναφερόμενο σε πεσόντα αγωνιστή

κατά την Έξοδο του Μεσολογγίου.

Πιστεύω ότι προέρχεται από το μπόβολας ή μποβόλιας, μποβόλι, μποβόλια δηλ. σαλίγκαρος,

όπως ονομάζεται στην Στερεά-Ελλάδα-Ήπειρο.

Απαντάται επίσης ευρέως και στην Ιταλία, ως «Bovoli» (το επίθετο της μητέρας

του τέως πρωθυπουργού Ματέο Ρέντζι), που και εκεί έχει την έννοια

του κοχλία-σαλίγκαρου-κυκλικής σκάλας, γεγονός που δεν αποκλείει και Ιταλική προέλευση.

Νικόλης : Παρατσούκλι πατρωνυμικό. Από το όνομα του πατέρα Νικολή.

Παπαδάτος : Προέρχεται από τη λέξη παπάς και τη κατάληξη -άτος.

Τοπτσίου : Τοπτσί = κανόνι. Πιθανόν κάποιος πρόγονος ήταν καλός κατασκευαστής κανονιών.

Τριανταφυλλόπουλος : Από παρατσούκλι που έχει προέλευση από το λουλούδι τριαντάφυλλο.

Τσουμέα : cume-a < υδροδοχείο ή από τη τούρκικη λέξη comak = ρόπαλο.

Τσώκου : αραβική λέξη coku = σφυρί, αστράγαλος. Περιπαικτικά χαρακτηρίζονται οι κάτοικοι των Πραμάντων επειδή βγάζουν πολλούς χτίστες.

Φιλανδριανού : Σύνθετο όνομα από τη λέξη Φίλος + άνδρας.

Χρανιώτης : Πιθανόν δηλώνει τόπο.

Αθανασίου : Επώνυµο πατρωνυµικό από το βαφτιστικό όνοµα Αθανάσιος.

Αµπατζής : Από τη τούρκικη λέξη abaci = ράπτης ή πωλητής χοντρών ρούχων ή µάλλινων υφασµάτων.

Ανδρεάδης : Επώνυµο πατρωνυµικό από το βαφτιστικό όνοµα που προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό όνοµα Ανδρέας που σηµαίνει ανήρ = ανδρείος.

Βιτάκης : Από το όνοµα Βίτος - Βίκτωρ.

Βρυώνης : Από τη µεταγενέστερη µεσαιωνική λέξη βρυώνης είδος αµπέλου συχνό κατά την Παλαιολόγεια εποχή. Ο Οµέρ Βρυώνης οφείλει το όνοµά του στο χωριό Βρυώνη στη νότια Αλβανία. Στα νέα ελληνικά βρυωνιές είναι είδος Φυτού.

Γεωργαντάς : Επώνυµο πατρωνυµικό που προέρχεται από το βαφτιστικό όνοµα Γιώργος.

Δηµητρακόπουλος : Πατρωνυµικό επώνυµο από το βαφτιστικό όνοµα Δηµήτριος + -οπουλος.

Ζαΐµης : Από την τούρκικη λέξη ΖΑΙΜ = τιµαριούχος, τίτλος τιµητικός, επωνυµία για ολόκληρη τάξη.

Ζαχαροπούλου : Προέρχεται από παροµοίωση για να δηλώσει ορισµένες σωµατικές ή άλλες ιδιότητες του ανθρώπου από τη ζάχαρη + -οπουλος.

Καρδαράς : Επώνυµο που προέρχεται από το παρατσούκλι καρδάρα που σηµαίνει ξύλινο σκεύος.

Μαρινόπουλος : Προέρχεται από την κατηγορία των µητρωνυµικών από το βαφτιστικό όνοµα Μαρίνα + -οπουλος.

Ρακόπουλος : Από την τούρκικη λέξη raki = ρακί + κατάληξη - οπουλος.

Σταυρόπουλος : Επώνυµο πατρωνυµικό προερχόµενο από το βαφτιστικό όνοµα Σταύρος + παράγωγη κατάληξη - οπουλος.

Φρέσκος : Πιθανόν από παρατσούκλι.

Αγγελής : Πατρωνυµικό όνοµα, προέρχεται από το βαφτιστικό Άγγελος (αρχαίο ελληνικό όνοµα ):Ηταν αυτός που έφερνε ειδήσεις.

Αλεξοπούλου : Προέρχεται από το βαφτιστικό Αλέξης + κατάληξη ­οπουλος, που προσδιορίζει τη Πελοπόννησο. Αλέξιος - Ρωµαίος ευγενής - βυζαντινό όνοµα, συναντάται και στη Ρωσία.

Αναστασοπούλου : Πατρωνυµικό όνοµα από το βαφτιστικό όνοµα Αναστάσιος + κατάληξη -οπουλος.

Αντωνόπουλος : Πατρωνυµικό όνοµα από το βαφτιστικό όνοµα Αντώνιος + κατάληξη -οπουλος.

Γεωργίου : Πατρωνυµικό µε αρχική ρίζα το βαφτιστικό όνοµα Γεώργιος + κατάληξη, ανάλογα µε την περιοχή.

Γιαννοπούλου : Πατρωνυµικό που προέρχεται από το βαφτιστικό όνοµα Ιωάννης - Γιάννης.

Δασκαλάκης : Προέρχεται από το επάγγελµα του δασκάλου + κατάληξη - ακης που προσδίδει καταγωγή από Κρήτη.

Δουβαρά : Από τη τούρκικη λέξη d uνar = ντουβάρι.

Θάνος : Επώνυµο πατρωνυµικό προερχόµενο από το βαφτιστικό όνοµα Αθανάσιος.

Ιωάννου : Επώνυµο πατρωνυµικό που προέρχεται από το βαφτιστικό Ιωάννης.

Καραβίτης : Εθνικό οικογενειακό όνοµα (Καραβάς, Κύθηρα).

Κισόγλου : Από περσική λέξη kesis = καλόγερος παπάς χριστιανός +τούρκικη κατάληξη - ογλου = παιδί.

Κουλούκη : Από την τούρκικη λέξη kiIik = κουστούµι.

Κουρούπης : Από την αρχαία λέξη κορύπη = είδος δοχείων (κουρούπι) µεταφορικά µεθυσµένος.

Κυρκοριανός : Από το βαφτιστικό Κύρκος, που προέρχεται από το µεσαιωνικό Κύρικος κυρ(ιος) ικος ή και του βαφτιστικού Κυρ(ια)κος.

Λαγού : Παρατσούκλι από όνοµα ζώου.

Λεβαντή : Επώνυµο που συνηθίζεται σε ορθόδοξες πια οικογένειες στη Κύθνο.

Λιότσης : loci = φίλος <ανόητος βλάκας

Λαµπροπούλου : Πατρωνυµικό _ι προερχόµενο από το βαφτιστικό Λάµπρος = αυτός που λάµπει µεταφορικά = ονοµαστός περίφημος ή και από τη «Λαµπρή».

Λουκά : Ανήκει στην κατηγορία των πατρωνυµικών, προερχόµενο από το βαφτιστικό Λουκάς.

Λύρας : Από όνοµα Φυτού; ή άνθους (Λύρα).

Μακρέα : Επώνυµο που προέρχεται από το επίθετο µακρύς = ψηλός.

Μπιζίµης : Από τη τούρκικη λέξη bίΖίm = δικό µας.

Μπίνη : Από_τη τούρκικη λέξη bina = κατασκευή οικοδοµή.

Μπούρας : Σλάβικη λέξη bura = τρικυµία θύελλα µπόρα ή από το από το αρβανίτικο burrei = άντρας

Νικητέας : Επώνυµο πατρωνυµικό που προέρχεται από το βαφτιστικό όνοµα Νικήτας + -εας.

Ξυδέας : Επώνυµο προερχόµενο από παροµοίωση προκειµένου να δηλώσει ορισµένες σωµατικές και άλλες ιδιότητες του ανθρώπου,+-εας. (παρόµοια επώνυµα, καφές, παστός).

Παπαµικρούλης : Σύνθετο επώνυµο, παρατσούκλι. Αποτελείται από τη λέξη παπάς + το επίθετο µικρούλης.

Πετρόπουλος : Επώνυµο πατρωνυµικό από το βαφτιστικό Πέτρος +­οπουλος.

Στασινοπούλου : Από το βαφτιστικό όνοµα Στασινός, παραλλαγή του Αναστάσης και από την Ανάσταση του Χριστού. Από την παλαιολόγεια εποχή σε περιοχές όπως Θεσσαλονίκη - Σέρρες - Πόλη - Χαλκιδική και Αρκαδία.

Ταβουλαρέας : Επώνυµο βυζαντινό που κατατάσσεται στα βυζαντινά = συµβολαιογράφος. Από το ελληνιστικό ταβουλάριος = ο γραµµατοφύλακας, αρχειοφύλακας στο Βυζάντιο.

Χειλάς : Αυτός που κατεβάζει τα χείλη όταν θυµώσει, ο θυµώδης, ο δύστροπος.

Χριστοφιλέας : Σύνθετο επώνυµο από το βαφτιστικό όνοµα Χριστός = ο έχων το χάρισµα + Φίλος = Ο Φίλος του Χριστού + - εας.

Αβράµη : Επώνυµο πατρωνυµικό από το εβραϊκό βαπτιστικό όνοµα Αβραάµ.

Αγγελόπουλος : Επώνυµο πατρωνυµικό που προέρχεται από το βαφτιστικό όνοµα Άγγελος + κατάληξη –όπουλος.

Βαβαρούτσος : Ιταλοκατάληκτο σε –ουτσος, χωρίς ιταλική ρίζα (μανιάτικο).

Βλαχογιαννόπουλος : Σύνθετο επώνυμο. Αποτελείται από τη λέξη Βλάχος + το βαφτιστικό όνομα Γιάννης + κατάληξη -οπουλος.

Γεωργουδιός : Πιθανόν προέρχεται από το όνομα Γεώργιος.

Δρούγας : Επώνυμο που προέρχεται από παρατσούκλι. Από τη λέξη δρούγα που σημαίνει αδράχτι η οποία έχει σχέση με την αλβανική λέξη druge.

Εξαδάκτυλος : Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι που εκφράζει μια σωματική ιδιότητα (6 δάκτυλα).

Κουρέας: Επαγγελματικό επώνυμο + κατάληξη -εας.

Μαντέας : Από τη τούρκικη λέξη manda = βούβαλος ή και από τη λέξη μαντάτο.

Πουλακίδας : Επώνυμο που προέρχεται από το πουλίτσι = πουλάκι.

Πουλάκος : Επώνυμο που προέρχεται από το πουλίτσι = πουλάκι + κατάληξη -ακος.

Πρίφτης : Επώνυμο αρβανίτικης προέλευσης (παπάς). Συχνά το συναντάμε στην· Κορώνη τη Σπάλα και την Κερατέα.

Σίκαλης : Παρατσούκλι από το φυτό σίκαλη.

Στούπη : Παρατσούκλι από τη λέξη στούπα, στουπί (μάζα από υφαντικές ίνες που τοποθετείται μέσα στα καλαμά:ρια για συγκράτηση του μελανιού.

Φούντας : Παρατσούκλι πιθανόν από την ιταλική λέξη funda που σημαίνει θύσαννο, φούντα ή πολλές τρίχες μαζί.

Αράπογλου : Επώνυμο που προέρχεται από παρατσούκλι. Αράπης είναι ο μαυριδερός + τουρκική κατάληξη -ογλου που σημαίνει παιδί.

Αργυροπούλου : Επώνυμο που πιθανόν προέρχεται από το βαφτιστικό Αργύρης.

Γεωργακοπούλου : Πατρωνυμικό από το βαφτιστικό όνομα Γεωργάκης.

Γκιουλέκα : Επώνυμο που δείχνει ψυχικές πνευματικές ή ηθικές ιδιότητες. Από τη λέξη α) gul = τριαντάφυλλο ή β) gylle = βλήμα πυροβόλου.

Δημητρίου : Επώνυμο που προέρχεται από η γενική του ονοματος Δημήτριος.

Δημακουλέα :

Ζωγόπουλος : Προέρχεται από την αρβανίτικη λέξη ζόγκου = πουλί. Γράφεται και Ζώγκας και Ζώγος. Με το όνομα Ζόγκα φέρεται μεγάλος μεσαιωνικός αρχοντι­κός οίκος της Αλβανίας με έδρα το ανατολικό άκρο της Μεγάλης Μαλεσίας.

Καλαμουδάκος :

Καραγιώργη : Σύνθετο όνομα. Το α συνθετικό καρα=μαύρος και το β’ συνθετικό από το βαφτιστικό όνομα Γεώργιος.

Κισκήρα : Πιθανόν προέρχεται από την έκφραση «της κυράς» - Κισκήρας ή από την έκφραση «της χήρας».

Κοντοπούλου : Επώνυμο που προέρχεται από παρατσούκλι που έχει σχέση με σωματικά χαρακτηριστικά. Κοντός + οπουλος. Το παιδί του κοντού.

Κοτσονούρη : Σύνθετο όνομα που προέρχεται από παρατσούκλι. Ζώο με κομμένη ουρά. Αποδίδεται σκωπτικά σε κυνηγό.

Κουδούνη : Παρατσούκλι από αντικείμενο. Δείχνει ασχολία με μέταλλα.

Λάγιος : Παρατσούκλι από όνομα ζώου (λάγιο πρόβατο είναι το μελαχρινό πρόβατο.

Λαγωνικάκος : Πιθανόν παρατσούκλι από όνομα ζώου.

Λινάρδου : Από το βαφτιστικό Λινάρδος, ελληνική μορφή του φράγκικου ονόματος Lenard , Linardo .

Μαρινάκος : Μητρωνυμικό από το βαφτιστικό όνομα Μαρίνα+άκος.

Μπογιατζή : Από την τούρκικη λέξη boyaci = μπογιατζής.

Μπουγέα : Πιθανόν από την τούρκικη λέξη boga = ταύρος.

Νταβέας : <Νταβάς <Ταβάς = στρογγυλό ταψί Ίσως από τουρκική λέξη tava + καταλ. -εας.

Νταγκούλη : Το -λης είναι τούρκικο επίθεμα.

Ντανάκας : Ίσως από τη λέξη dana = μοσχάρι ή από την αραβική λέξη dana = σοφός, διαβασμένος.

Νυφούδη : Μητρωνυμικό όνομα που δηλώνει βαθμό συγγένειας.

Ξαρχάκου : Από τα βυζαντινά επαγγελματικά που προσδιορίζουν εκκλησιαστικά αξιώματα (έξαρχος + -άκος ).

Ξυπολύτου : Από τις ιδιωματικές παραλλαγές του ξυπόλητος, ο ανυπόδητος. Εξυπόλητος < ξυπόλητος.

Παπαδέας : (Παπάδι) Υποκοριστικό του παπάς. Σημαίνει ο γιος παπά, το παπαδοπαίδι που συνήθως είναι «διαβόλου αγγόνι». Το πειραχτήρι+ -εας

Παπαδοπούλου : Απόγονος του παπά (Παπαδοπαίδι). Ίσως το πολυπληθέστερο όνομα στην Ελλάδα.

Πέτρουλας : Πιθανόν από το βαφτιστικό όνομα Πέτρος.

Σκλήκα : Από το ρήμα κατασκέλλομαι = α) γίνομαι σκελετός, ξεραίνομαι, μαραίνομαι β) είμαι σκληρός ή παγωμένος και γ) η μετοχή παρακ. κατεσκληκώς –υια- ός = στρυφνός, αυστηρός.

Στραβολαίμου : Επώνυμο που προέρχεται από παρατσούκλι Σύνθετο από στραβός + λαιμός.

Τριανταφυλλόπουλος : Από παρατσούκλι που έχει προέλευση από λουλούδια.

Φιλίππου : Επώνυμο που προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό όνομα Φίλιππος. Η ετυμολογία του είναι από το φίλος + ίππος = ο φίλος των αλόγων.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ : Θα θέλαμε να τονιστεί πως τα οικογενειακά μας ονόματα και η σημασία τους δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να μας χαρακτηρίζουν. Προήλθαν και αναφέρονταν σε κάποιους προγόνους μας, χαρακτηρίζοντας το επάγγελμα τους, την καταγωγή τους ή κάποιο ελάττωμά τους, αλλά όχι εμάς.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. «Τα οικογενειακά μας ονόματα», Μανόλη Τριανταφυλλίδη, εκδ. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη1995.
2. «Ονόματα – Επώνυμα – Παρατσούκλια», Ανδρέα Καλαντζάκου, εκδ. Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα 2000.
3. «Νεοελληνικό Ετυμολογικό και Ερμηνευτικό Λεξικό», Αθανασίου Φλώρου, εκδ. Α. Λιβάνη «Νέα Σύνορα, Αθήνα 1980.
4. «Τα Νεοελληνικά Κύρια Ονόματα», Θεοδ. Σερεμετάκη και Μαρίας Δημητρίου, εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2003.
5. «Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας», εκδ. Πάπυρος, Αθήνα.
6. «Ελληνικά επώνυμα τούρκικης προέλευσης», Τομπαΐδη Δημ.,εκδ. Επικαιρότητα.

ΟΝΟΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΠΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ

1. ΠΑΝΤΑΖΗ ΕΥΓΕΝΙΑ

2. ΠΑΝΤΑΖΗ ΣΤΕΛΛΑ

3. ΠΑΝΤΑΖΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ

4. ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

5. ΣΟΥΛΑΝΤΙΚΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

6. ΣΠΑΝΤΙΔΕΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

7. ΤΟΠΤΣΙΟΥ ΚΕΤΙ

8. ΤΟΣΚΑ ΚΛΙΝΝΤΕΣ

9. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

10. ΤΣΕΡΠΕ ΓΡΗΓΟΡΙΑ

11. ΤΣΟΥΜΕΑ ΑΝΘΟΥΛΑ

12. ΤΣΟΚΟΥ ΤΖΕΙΣΙΚΑ

13. ΦΙΛΑΝΔΡΙΑΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

14. ΧΟΧΩΛΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

15. ΧΟΧΩΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

16. ΧΡΑΝΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ – ΙΑΣΟΝΑΣ

http://2gym-kalam.mes.sch.gr/onomata/eponyma.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΠΩΝΥΜΟΥ ΣΟΥ"

Τα ονόματα στην ελληνική μυθολογία.

Τα ονόματα στην ελληνική μυθολογία μόνο τυχαία δεν δίνοντας στους ήρωες, οι οποίοι συχνότατα χαρακτηρίζονταν και "ημίθεοι".
Το όνομα τού Ημίθεου Ηρακλή, γιού τού Δία και τής Αλκμήνης, προέρχεται από το κύριο όνομα «Ήρα» και το ουσιαστικό «κλέος» (δόξα), και σημαίνει «δόξα τής Ήρας». Στην ίδια οικογένεια ανήκουν και τα ονόματα Ηρακλείδης (ο γιός, ο απόγονος τού Ηρακλή), Ηράκλειος (εκείνος που ανήκει στον Ηρακλή, που είναι τού Ηρακλή) και Ηράκλειτος (ο φημισμένος, ο ένδοξος όσο και η Ήρα).
Από τον μέλλοντα «θήσω» (θα θέσω) τού ρήματος «τίθημι» (θέτω) προέρχεται το όνομα Θησεύς, που σημαίνει «αυτός που θα θέσει, που θα ιδρύσει». Ο Ήρωας Θησεύς (Θησέας), γιός τού Αιγέα και τής Αίθρας, είναι ο θεμελιωτής τής πόλης των Αθηνών και εμπνευστής τής γιορτής των Παναθηναίων.

Από το ρήμα «ιάομαι ιώμαι», που σημαίνει «γιατρεύω, θεραπεύω», και συγκεκριμένα από τον μέλλοντα «ιάσομαι» (θα γιατρεύσω, θα θεραπεύσω) προέρχεται το όνομα τού Ήρωα Ιάσονα, γιού τού Αίσονα και τής Πολυμήδης και αρχηγού τής Αργοναυτικής Εκστρατείας. Ιάσων
(Ιάσονας), λοιπόν, σημαίνει «αυτός που θα γιατρεύσει, που θα θεραπεύσει».

Το όνομα προέρχεται από τον μέλλοντα «πέρσω» (θα εκπορθήσω) τού ρήματος «πέρθω» (εκπορθώ) και σημαίνει «αυτός που θα εκπορθήσει».

Ο Ήρωας Περσεύς (Περσέας) είναι γιός τού Δία και τής Δανάης. Παρατηρούμε ότι τα ονόματα Θησεύς, Ιάσων και Περσεύς προέρχονται από τον μέλλοντα χρόνο των ρημάτων που τα παράγουν, γεγονός που υποδεικνύει ότι η ονοματοθεσία των τριών Ηρώων, κατά την παιδική τους ηλικία, επείχε θέση προφητικής αποκάλυψης ή, έστω, σαφούς προτροπής σχετικά με το μέλλον τους.

http://www.pronews.gr/istoria/265960_i-simasia-ton-onomaton-ton-imitheon

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα ονόματα στην ελληνική μυθολογία."

Τι σημαίνουν τα ονόματα δεκάδων ελληνικών νησιών;

Ο κ. Γιώργος Λεκάκης, συγγραφέας του βιβλίου «Αιγαίο-ετυμολογίες νήσων» τόνισε ότι «… κατά την αρχαιότητα υπήρχαν περίοδοι μεγάλων γεωλογικών αναταράξεων....  Oι ονομασίες των νησιών εξυπηρετούσαν και την ανάγκη καταγραφής των αναταράξεων αυτών. 
Για παράδειγμα το Αγκίστρι, ονομαζόταν Κεκρυφάλεια, και έτσι ο αρχαίος καταλάβαινε ότι επρόκειτο για ύφαλο» και προσθέτει: «Όποιος μπορεί και διαβάζει πίσω από τις λέξεις, θα γνωρίσει την προϊστορία της Ελλάδας. Το όνομα κρύβει μνήμη».
 Κεφαλονιά: Η Κεφαλονιά πήρε το όνομα της από τον ήρωα Κέφαλο, τον πρώτο ηγεμόνα του νησιού, ο οποίος ήταν Αθηναίος αρχηγός και γιος του Διονύσου. Ο Κέφαλος εκδιωχθείς από την Αθήνα για κάποιο φόνο, εξορίστηκε και εγκαταστάθηκε το νησί. Γι’ αυτό μάλιστα και η ορθή ονομασία είναι Κεφαλονιά με ένα λάμδα. 
Χίος: Το νησί απέκτησε το όνομά του από την Χιόνη, η οποία ήταν κόρη του Ποσειδώνα. Όταν γεννήθηκε στο νησί έπεσε χιόνι γι’ αυτό το μωρό ονομάστηκε έτσι και εξ αυτού το νησί Χίος. Λένε μάλιστα ότι όταν έφτασε ο Ποσειδώνας στο νησί ήταν έρημος και με το χιόνι που έπεσε το έδαφός του έγινε γόνιμο. 
Σάμος: Το όνομα προκύπτει από την μηκυναϊκή λέξη «σάμη» ή «σάμος», η οποία σημαίνει ύψωμα δίπλα στην ακτή. Η γεωμορφολογία της Σάμου επιβεβαιώνει αυτήν την ονομασία, αφού το νησί έχει αρκετά βουνά και υψώματα. 
Λευκάδα: Το όνομα της νήσου Λευκάδας μας το παραδίδει ο Όμηρος και προέρχεται από το «λευκάς» γιατί ήταν λευκογαία, είχε δηλαδή άσπρο χώμα. Το όνομα της νήσου Λευκάδας μας το παραδίδει ο Όμηρος και προέρχεται από το «λευκάς». Pixabay 
Κως: Από το «Κωfoς» (το f αντιπροσωπεύει το αρχαίο δίγαμμα), το οποίο σημαίνει νήσος με πολλά σπήλαια. Από το «κωfoς» προκύπτει η λέξη cave, στα αγγλικά, καθώς επίσης και το όνομα του καβουριού, το καβούκι του οποίου θυμίζει σπήλαιο. 
Τήνος: Το όνομά της προκύπτει από την αρχαία ελληνική ρίζα «ταν», η οποία μας έδωσε το «ταναός» που σημαίνει μακρύς, λόγω του σχήματός του νησιού. Αν και η λέξη «ταναός» δεν χρησιμοποιείται πλέον, παρ’ όλα αυτά από αυτή τη λέξη προκύπτει η «ταινία». 
Ιθάκη: Από το «ιθύς», που σημαίνει ευθύς, ίσιος, μακρύς. Η μακρόστενη νήσος. Από το «ιθύς» προκύπτει και ο ιχθύς, το ψάρι, επειδή είναι κι αυτό μακρόστενο.
 Σίφνος: Πήρε το όνομά της από τον ήρωα Σίφνο, ο όποιος ήταν γιος του ήρωα Σουνίου και πρωτοκατοίκησε το νησί. 
Παξοί: Το όνομά τους το πήραν από τη λέξη «πάθος», το ερωτικό πάθος. Ο Ποσειδώνας έχοντας ερωτευτεί παράφορα τη νύμφη Αμφιτρίτη, μπορούσε να την κάνει δική του μόνο αν της χάριζε μια δική της γη, όπως εκείνη του ζήτησε. Έτσι σήκωσε την κοσμική του τρίαινα, έκοψε ένα κομμάτι από την Κέρκυρα, το οποίο… μετακίνησε λίγο νοτιότερα και εκεί, στους Παξούς, στέγασε τον έρωτά του με τη νύμφη.
 Παξοί: Το όνομά τους το πήραν από τη λέξη «πάθος», το ερωτικό πάθος. Pixabay
 Αγκίστρι: Στα αρχαία χρόνια το νησί λεγόταν Κεκρυφάλεια, που σήμαινε κορυφή υφάλου, γιατί πρόκειται για ένα μικρό νησάκι σαν εξοχή υφάλου. Σήμερα ονομάζεται Αγκίστρι γιατί είναι αγκιστρωμένο στην Αίγινα.
 Πόρος: Ο Πόρος είναι στην ουσία δύο νησιά. Το ένα λεγόταν Σφαιρία από τον Σφαίρο, ηνίοχο του άρματος του Πέλοπα (ο οποίος σημειωτέον υπήρξε ονοματοδότης της Πελοπονήσου) ο οποίος Σφαίρος πέθανε και τάφηκε στο ένα νησί. Το άλλο νησί ήταν η Καλαυρία και ονομάστηκε έτσι επειδή είχε καλή αύρα. Τα δύο αυτά νησάκια γίνανε ένα και ονομάστηκαν Πόρος γιατί εκεί υπάρχει ένας μικρός πόρος, ένα πέρασμα δηλαδή που χωρίζει το νησί από τον Γαλατά. 
Φολέγανδρος: Αρχικά ονομαζόταν «Πολύκανδρος» γιατί είχε πολύ μεγάλο πληθυσμό. Ο πρώτος οικιστής της ήταν ο Φολέγανδρος, γιος του Μίνωα, ο οποίος έφερε στο νησί μεγάλο πληθυσμό Κρητών, χαρίζοντας παράλληλα το όνομά του σε αυτό. 
Σέριφος: Το όνομα προκύπτει από τη ρίζα «σερ», η οποία μας έχει δώσει το σέριφον, θαλάσσιο φυτό και διάφορα άλλα ονόματα βοτάνων. Σε συνδυασμό με το άφθονο χρυσάφι που είχε στην αρχαιότητα, σήμαινε ότι αυτά τα βότανα ήταν ισχυρά και ιαματικά. Επομένως, το όνομα Σέριφος, δηλώνει την πλούσια σε ιαματική χλωρίδα νήσο, με πλούσιο υπέδαφος. 
Αίγινα: Το κοντινό στην Αττική νησί, οφείλει την ονομασία του στην ελληνική μυθολογία και στην κόρη του Θεού Ασωπού Αίγινα, την οποία ερωτεύτηκε ο Δίας και την… ξεμονάχιασε στο νησί Οινώνη, το οποίο και μετονομάστηκε σε Αίγινα. 
Αλόννησος: Το όνομά της προκύπτει από την αρχαία ελληνική λέξη « αλς» (=θάλασσα) συν τη λέξη νησί. Πρόκειται δηλαδή για ένα νησί καταμεσής της θάλασσας. Το αρχαίο της όνομα ήταν Ίκος, ενώ το σύγχρονο της το πήρε επί Όθωνα, το 1838. Αλόννησος: Το όνομά της προκύπτει από την αρχαία ελληνική λέξη « αλς» (=θάλασσα) συν τη λέξη νησί. Wikimedia Commons 
Άνδρος: Από τον ήρωα Άνδρο ή Ανδρέα, ο οποίος ήταν περίφημος μάντης, τόσο σπουδαίος που του χάρισε το νησί ο Ραδάμανθης, αδελφός του Μίνωα. Ο Ραδαμάνθης θεωρείτο ο πιο δίκαιος άνθρωπος του κόσμου και όταν πέθανε συνέχισε να είναι δίκαιος γι’ αυτό και έγινε ο κριτής του Κάτω Κόσμου. Αυτός έκρινε ότι ο περιφημότερος μάντης της εποχής ήταν ο Άνδρος και έτσι αποφάσισε να του χαρίσει ένα ολόκληρο νησί. 
Αστυπάλαια: Ονομάστηκε έτσι γιατί υπήρξε ένα από τα παλαιότερα άστεα, δηλαδή πόλεις του Αιγαίου. Είναι το νησί που ενώνει τα Δωδεκάνησα με τις Κυκλάδες και βρισκόταν σε κομβικό σημείο για τους ναύτες. Γι’ αυτόν τον λόγο ιδρύθηκε στο νησί μια ολόκληρη πόλη, η οποία μάλιστα ήταν από τους πρώτους ναύσταθμους στο Αιγαίο. Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι το νησί πήρε το όνομα του από την κόρη του Φοίνικα και της Περιμήδης, η οποία υπήρξε αδελφή της Ευρώπης. Αμοργός: Το όνομά του ατμοσφαιρικού αυτού νησιού προκύπτει από την αμόργη, ένα φυτό από το οποίο οι αρχαίοι έφτιαχναν ένα εξαιρετικό λινάρι, ένα διάφανο λινό ύφασμα. Εξ ου και στην αρχαιότητα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή τα αμοργινά ιμάτια, από τα οποία έφτιαχναν τους καλύτερους χιτώνες. 
Εύβοια: Η χώρα με τα καλά βόδια, από τις πολλές αγέλες βοδιών που είχε εκεί. Ως γνωστόν τα βόδια καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες φαγητού και δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε μικρό νησάκι. Μάλιστα στα νομίσματα της Εύβοιας στην αρχαιότητα, σύμβολο ήταν η αγελάδα. Ζάκυνθος: Από τον Ζάκυνθο ο οποίος ήταν γιος του πρίγκιπα Τρώα, γενάρχη των Τρώων. Όταν τέλειωσε η τρωική εκστρατεία, ο Ζάκυνθος με τον λαό του έφυγε από την Τροία και κατοίκησαν σε ένα νησί που πήρε το όνομά του. 
Κύθηρα: Το όνομά τους σημαίνει «τα κρυφά» γιατί σε αυτά γεννήθηκε εν κρυπτώ η Αφροδίτη (κεύθω =κρύβω, επομένως Κύθηρα = τα καλά κρυμμένα). Ο μύθος λέει ότι η θεά γεννήθηκε στα κύματα κοντά στην Κύπρο, όμως την έβαλαν σε ένα κοχύλι για να κρατηθεί μυστική η γέννα της και την «έκρυψαν» σε ένα άλλο νησί μέχρι να μεγαλώσει. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι τα Κύθηρα στην αρχαιότητα ήταν ο… top προορισμός για γαμήλια ταξίδια, ένα νησί βαθιά… αφροδισιακό ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο.
 Κύθηρα: Το όνομά τους σημαίνει «τα κρυφά» γιατί σε αυτά γεννήθηκε εν κρυπτώ η Αφροδίτη (κεύθω =κρύβω, επομένως Κύθηρα = τα καλά κρυμμένα). Wikimedia Commons 
Λήμνος: Για το όνομά της υπάρχουν δύο ερμηνείες. Η μία ότι προκύπτει από το ρήμα λείβω που σημαίνει «πλήρης υδάτων», αυτός δηλαδή που έχει πολλά ύδατα (λίμνη, λημνιώνας σήμερα) και η άλλη από το λήιον πεδίον, δηλαδή την πολύ πλούσια πεδιάδα, φράση που πραγματικά αντικατοπτρίζει τη Λήμνο, η οποία ήταν και είναι ο σιτοβολώνας του Αιγαίου. Σήμερα η λέξη «λήιον» έχει αφήσει τα… απομεινάρια της στην λέξη «ληστής», αυτός δηλαδή που πάει να κλέψει κάποιον που έχει λήη, πλούτο. 
Μήλος: Πήρε το όνομά της από τον ήρωα Μήλο, ο οποίος κατοίκησε πρώτος το νησί. Ο Μήλος κάποτε πήγε στην Κύπρο, όπου γνώρισε τον Άδωνι και οι δυο νέοι έγιναν φίλοι με παροιμιώδη φιλία. Όταν πέθανε ο Άδωνις, ο Μήλος αυτοκτόνησε κάτω από ένα δέντρο το οποίο έκτοτε ονομάστηκε μηλιά. Αυτός ο Μήλος ήταν και ο πρώτος διδάξας της κουράς των προβάτων, ο πρώτος κτηνοτρόφος θα λέγαμε σήμερα, γι’αυτό και στα ομηρικά έπη «μήλος» σημαίνει πρόβατο. 
Νάξος: Στα αρχαία χρόνια το νησί λεγόταν Δία, γιατί είναι η μεγαλύτερη των Κυκλάδων και ως τέτοια πήρε το όνομα του μεγαλύτερου των Θεών. Όταν την αποίκησε ο ήρωας Νάξος, Γιος του Ενδημίωνα του εραστή της Σελήνης, ονομάστηκε από τον ήρωα με το σημερινό της όνομα. 
Πάρος: Το όνομα του νησιού σημαίνει «παραλία». Πάρος, λοιπόν, ένα νησί με ωραίες παραλίες. Αμφιβάλλει κανείς; 
Σκιάθος: Το όνομά της προκύπτει από την σκιά επειδή είναι πολύ σκιερή νήσος με πολλά δέντρα. Μία άλλη ερμηνεία αναφέρει ότι το όνομα προκύπτει από τη σκιά του Άθου, η οποία «πέφτει» πάνω στο νησί. Ικαρία: Πήρε το όνομά της από τον Ίκαρο, ο οποίος προσπαθώντας να πετάξει με κέρινα φτερά, έπεσε στη θάλασσα και τα κύματα ξέβρασαν το σώμα του στο νησί. Ικαρία: Πήρε το όνομά της από τον Ίκαρο, ο οποίος προσπαθώντας να πετάξει με κέρινα φτερά, έπεσε στη θάλασσα και τα κύματα ξέβρασαν το σώμα του στο νησί. Flickr
 Κρήτη: Το όνομά της σημαίνει κραταιή, αυτή που είναι κράτος. Κραταιή σημαίνει ισχυρή, δυνατή. Η Κρήτη υπήρξε η μεγαλύτερη θαλασσοκράτειρα του κόσμου και οι πρώτοι της φύλακες ήταν οι Κουρήτες από τους οποίους πήραν το όνομά τους οι Κρήτες. 


 

 

Πηγή: Το Ποντίκι Web...  
  http://www.mixanitouxronou.gr/kriti-naxos-paros-serifos-sifnos-egina-chios-ti-simenoun-ta-onomata-dekadon-ellinikon-nision/?fbclid=IwAR1dCCqHsPIFe8JnKFZgL__AEsEBIWAcBvnKmNBw6lCwu2vHDFTY9OldhpU
 http://www.mixanitouxronou.gr/kriti-naxos-paros-serifos-sifnos-egina-chios-ti-simenoun-ta-onomata-dekadon-ellinikon-nision/?fbclid=IwAR1dCCqHsPIFe8JnKFZgL__AEsEBIWAcBvnKmNBw6lCwu2vHDFTY9OldhpU

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τι σημαίνουν τα ονόματα δεκάδων ελληνικών νησιών;"

ΗΤΑΝ ΑΛΗΘΙΝΟΣ Ο ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ;

Είναι άξιον απορίας γιατί τα παρακάτω αρχαιολογικά ευρήματα δεν είναι γνωστά όχι μόνον στο ευρύ κοινό, αλλά ούτε καν σε πολλούς αρχαιολόγους. Μια γνωστή μου ιστορικός έλεγε πως "δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο να μην είχαν μιλήσει ή ανακαλύψει πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες".
 Η συμβολή της αρχαίας Ελλάδος είναι τεράστια στην οικοδόμηση του δυτικού πολιτισμού και η έκφραση ελληνορωμαϊκός πολιτισμός μειώνει λίγο τη συμβολή του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού που οι Ρωμαίοι αντέγραψαν (κακέκτυπα).
Μην ξεχνάμε ότι και η κάτω Ιταλία και Σικελία αποικήθηκαν πρώτα από τους Έλληνες.
Στην αναγέννηση, αλλά και τον διαφωτισμό, τα αρχαία ελληνικά αγαθά αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης σε όλους τους τομείς του πολιτισμού, από την τέχνη (αναγέννηση) ως την φιλοσοφία, τις επιστήμες, τις τέχνες και τα γράμματα.
 Μήπως σήμερα υπάρχει φθόνος για τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό όπου αποτέλεσε την απαρχή της δημοκρατίας, του θεάτρου, της τέχνης, των επιστημών (ας θυμηθούμε τον Δημόκριτο που ανακάλυψε το άτομο!), της φιλοσοφίας, του αθλητισμού (ολυμπιακοί αγώνες) και γενικά όλων όσων σήμερα θεωρούμε δεδομένα. 
Άλλωστε η απόκρουση των Περσών (αλλά και των Τούρκων στη νεότερη ιστορία) έχει τεράστια σημασία και η Ευρώπη θα ήταν διαφορετική σήμερα αν δεν είχαν απωθηθεί οι Πέρσες (και οι Τούρκοι Οθωμανοί). Δεν είναι τυχαίο το έμβλημα της Ακρόπολης με τον Παρθενώνα της Αθήνας ως σύμβολο παγκόσμιας κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.

Το ότι σήμερα οι ξένοι μελετητές φτύνουν χολή λέγοντας ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ομοφυλόφιλοι προσβάλλει τους ίδιους γιατί καταρχάς οι αρχαίοι ήταν αμφιφυλόφιλοι (όπως και όλοι οι αρχαίοι λαοί), αλλά η αγαμία ήταν επονείδιστη.
Τονίζουν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ομοφυλόφιλος, αν και τα ιστορικά στοιχεία είναι ελλιπή, άλλωστε είχε πολλές γυναίκες στο πλευρό του (όπως τη Ρωξάνη). Ομοίως λένε για τον Αχιλλέα με τον Πάτροκλο, αν και ήταν μυθικά πρόσωπα (ή μήπως όχι; Αυτό θα το δούμε παρακάτω).
Παράλληλα, υπάρχουν πολλές γενικεύσεις του στιλ ο Αλέξανδρος ήταν μακελάρης, αν και στην πραγματικότητα εκπολίτισε όλη την Νότιο-Δυτική Ασία και Αίγυπτο που αργότερα ο ισλαμισμός έφερε σε πρωτόγονα επίπεδα. Επίσης έσωσε την Ευρώπη από τους Πέρσες.
Παράλληλα, σε ντοκιμαντέρ του History Channel υπερτονίζεται η προσφορά των Ρωμαίων π.χ. σε πολεμικές τακτικές, όπλα και κατασκευές (αν και πράγματι επινόησαν το τσιμέντο), αλλά στην πραγματικότητα οι αρχαίοι Έλληνες ήταν αυτοί που πρώτοι ανέπτυξαν τις παραπάνω πολεμικές τακτικές (π.χ. ιερός λόχος της Θήβας, σάρισα των Μακεδόνων, πολιορκητικές μηχανές) και κατασκευές (από γέφυρες και υδραγωγεία ως πολυώροφα κτίρια και μάλιστα προϊστορικά όπως στη Σαντορίνη) και γενικά ανέπτυξαν όλες τις επιστήμες, τέχνες και γράμματα.
Παρά ταύτα, το ίδιο το χόλλυγουντ έχει ως θέμα συχνά την αρχαία Ελλάδα όπως στις πρόσφατες ταινίες Troy, Helen of Troy, Alexander, Argonauts, Hercules κτλ. Παράλληλα, τον Μάρτη του 2007 η Warner Brothers λανσάρει την ταινία "300" που αναφέρεται στους 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα που πολέμησαν τους Πέρσες στις Θερμοπύλες.
 Η ταινία, γυρισμένη εξ ολοκλήρου στο στούντιο, παρουσιάζει αρκετά ηρωικά τους Σπαρτιάτες να πολεμούν σχεδόν γυμνοί, ξεφεύγοντας επιτέλους από τον ψευδοπουριτανισμό, αν και στην πραγματικότητα οι αρχαίοι είχαν πανοπλίες, περικνημίδες κτλ
 Η ταινία ίσως δεν είναι απλά ριμέικ της παλιάς ταινίας (που είχε γυριστεί στην Ελλάδα: στην λίμνη Βουλιαγμένης στο Λουτράκι), αλλά σχετίζεται με την επικείμενη επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράν (Περσία). Αλλά και πάλι, τονίζεται η συμβολή των Ελλήνων στην απόκρουση των Περσών και την προστασία της Ευρώπης.
Πέρα από τους περσικούς πολέμους που περιγράφει πολύ ωραία ο Ηρόδοτος (ο πατέρας της ιστορίας) η αρχαιοελληνική γραμματεία έχει πολλά να επιδείξει. Πολύ γνωστός είναι ο τρωικός πόλεμος όπως περιγράφεται από την Ιλιάδα του Ομήρου. Το κείμενο αυτό έχει εμπνεύσει γενεές - γενεών και ακόμα και σήμερα έχουν γυριστεί ταινίες (πρόσφατα το "Troy"με τον Μπραντ Πιτ) με το θέμα αυτό. Βασίζεται όμως η ιστορία του τρωικού πολέμου σε πραγματικά γεγονότα;

Αναλύοντας στο κείμενο αυτό τις αρχαιολογικές αποδείξεις σχετικά με το αν ήταν αληθινός ο τρωικός πόλεμος ή όχι, θα ξεκινήσουμε από την γερμανική πρωτεύουσα. Στο Βερολίνο υπάρχουν γραπτές αναφορές για τον τρωικό πόλεμο. Υπάρχει αρχείο με επιστολές προς τον Αγαμέμνονα.
 Όπως αναφέρεται στην Ιλιάδα, ο Αγαμέμνονας, βασιλιάς της ελληνικής πόλης των Μυκηνών, τέθηκε επί κεφαλής μεγάλης εκστρατείας εναντίον της Τροίας (πόλης της Μ.Ασίας, κοντά στα Δαρδανέλια) που έπρεπε να τιμωρηθεί για την αρπαγή της Ελληνίδας βασίλισσας ωραίας Ελένης από τον Τρώα βασιλιά Πάρι. Ο Αγαμέμνων είχε συμμάχους από όλη την Ελλάδα και τα νησιά. Μετά από πολιορκία δέκα ετών η Τροία έπεσε. Μπορεί η παραπάνω ερωτική ιστορία να ήταν αιτία πολέμου μεταξύ υπερδυνάμεων της αρχαιότητας;
Τον 13ο αιώνα π.Χ. υπήρχαν μεγάλες αυτοκρατορίες στην εγγύς ανατολή: οι Βαβυλώνιοι (σε παρακμή πλέον), οι Ασσύριοι, οι Αιγύπτιοι και οι Χετταίοι στη σημερινή Τουρκία (Μ.Ασία) που η κυριαρχία τους έφτανε μέχρι το Αιγαίο. Την εποχή του χαλκού πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Χετταίων ήταν οι Χαττούσες (Hattusas).
Τον 13ο αιώνα π.Χ. ήταν από τις μεγαλύτερες πόλεις με ναούς (επικεφαλής θεός ήταν ο θεός της καταιγίδας), κατοικίες και ένα μεγάλο ανάκτορο. Στην περιοχή Boghazkou (200 μίλια ανατολικά της Άγκυρας) έγινε μια σημαντική ανακάλυψη: ένα διπλωματικό αρχείο γραμμένο πάνω σε πήλινες πινακίδες. Βρέθηκαν 7 αρχεία στο Boghazkou και το 1983 βρέθηκε ένα αρχείο ναού. Το τελευταίο φέρει ίχνη της φωτιάς που κατέστρεψε την περιοχή το 1180 π.Χ. Σημειώνεται ότι οι Χετταίοι κυριεύθηκαν από τους Ασσύριους.
Το 1906 Γερμανοί αρχαιολόγοι βρήκαν 2500 πήλινες πινακίδες με σφηνοειδή γραφή στο Boghazkou. Ήταν αρχεία του χετταϊκού υπουργείου εξωτερικών την περίοδο που έγινε ο τρωικός πόλεμος.
Οι πινακίδες μεταφέρθηκαν στο Βερολίνο και αποκωδικοποιήθηκαν μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο μουσείο της Περγάμου ο Έμλιχ Φόρερ, ένας Ελβετός μελετητής, εργάστηκε στη μετάφραση των πινακίδων όπου ανακάλυψε ονόματα γνωστά από τον Όμηρο, με επαναλαμβανόμενες αναφορές στην Τροία, τον Ατρέα (πατέρα του Αγαμέμνονα), τον Αλέξανδρο (ομηρική ονομασία του Πάρι) κτλ. Οι πινακίδες αναγνώριζαν μάλλον την Ελλάδα ως σημαντικό κράτος.
Παράλληλα με τα βασίλεια της εγγύς ανατολής, που προαναφέρθησαν παραπάνω, υπήρχαν οι πολύχρυσες Μυκήνες του Σλίμαν που ήταν το πλουσιότερο βασίλειο της Ελλάδος. Στις Μυκήνες είχε κυβερνήσει ένας μεγάλος βασιλιάς, ο Αγαμέμνων, και αυτόν μάλλον ο Χετταίος αυτοκράτορας είχε αποκαλέσει σε επιστολή του "αδελφό" και "ίσο". Στην δεκαετία του 1930 η θεωρία του Φόρερ απορρίφθηκε από την ακαδημαϊκή κοινότητα. Όμως, οι Έλληνες βρίσκονταν σε χετταϊκά κείμενα και ο μύθος του τρωικού πολέμου βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που κατέγραψε ο Χετταίος αυτοκράτορας Χαττούσιλις ο 3ος.
Μετά την αποκωδικοποίηση των κειμένων γραμμικής γραφής Β´ το 1952, γνωρίζουμε ότι οι Έλληνες την εποχή του χαλκού είχαν διπλωματικές σχέσεις με την Αίγυπτο. Στις Θήβες της Αιγύπτου (σημερινό Καρνάκ) υπήρχαν εμπορικές ανταλλαγές με Κρήτες και Έλληνες. Αιγύπτιοι διπλωμάτες, όπως έχει βρεθεί σε αιγυπτιακές επιγραφές, γνώριζαν τις ελληνικές πόλεις και ιδίως τις Μυκήνες.
Κατά τον Όμηρο, ο Αγαμέμνονας ήταν μεγάλος βασιλιάς της ηπειρωτικής Ελλάδος και νησιών όπως η Κρήτη και η Ρόδος. Αυτό (το ότι ήταν μεγάλος βασιλιάς) καταγράφηκε και από το χετταϊκό υπουργείο εξωτερικών. Ο Όμηρος αποκαλεί τους Έλληνες Αχαιούς.
Οι Χετταίοι, σε επιγραφές τους, αναφέρονται σε ένα ισχυρό βασίλειο στα Δυτικά τους: την Αχιάβα, εννοώντας προφανώς τους Αχαιούς (Έλληνες). Για το που βρισκόταν η Αχιάβα (στην οποία αναφέρονται οι χετταϊκές επιγραφές) υπάρχουν θεωρίες όπως ότι ήταν στην Θράκη ή Ανατολία ή Ρόδο ή ηπειρωτική Ελλάδα (με έδρα τις Μυκήνες). Η Αχιάβα, αναφέρουν οι χετταϊκές επιγραφές, ήταν θαλασσινό κράτος με ευρύτατες επαφές και σχέσεις με τους Χετταίους άλλοτε φιλικές και άλλοτε εχθρικές. Ο κυβερνήτης της Αχιάβα (Ελλάδας;) αναφέρεται ως "μεγάλος βασιλιάς" (Αγαμέμνων;).

Υπάρχει χετταϊκή επιγραφή που περιγράφει μια συνθήκη μεταξύ Χετταίων και του συριακού κράτους Αμούρου η οποία συντάχθηκε για τον αυτοκράτορα Τούντχαλις τον 4ο (υιός του Χαττούσιλις), μετά τον τρωικό πόλεμο (12ο αιώνα π.Χ.).

 Εκεί ο Τούντχαλις κατονομάζει τους βασιλείς που ήταν στην ίδια κατηγορία με αυτόν: τους βασιλείς της Αιγύπτου, της Βαβυλώνας, της Ασσυρίας και τέλος τον βασιλιά της Αχιάβα. Όμως στην επιγραφή η λέξη "Αχιάβα" ήταν διεγραμμένη και αυτό σημαίνει ότι ο βασιλιάς της Αχιάβα δεν ήταν πια στην ίδια κατηγορία με τους άλλους βασιλείς ή ότι οι όροι της συνθήκης δεν αναφέρονταν σε αυτόν. Παρά ταύτα, κάποιοι ερευνητές αποσυνδέουν τα ευρήματα αυτά από την Ελλάδα και τον Αγαμέμνονα.

Πάντως, υπάρχει ένα μεγάλο βασίλειο στα Δυτικά των Χετταίων που εμπλέκεται στρατιωτικά και διπλωματικά μαζί τους και διατηρεί εμπορικές σχέσεις με τη Συρία και άλλα κράτη. Και μάλιστα ονομάζεται Αχιάβα. Η περιγραφή ταιριάζει με τους Αχαιούς (Έλληνες), αν και υπάρχουν αρχαιολόγοι που αντιπαραβάλλουν το γεγονός ότι δεν υπήρχε μεγάλο μυκηναϊκό κράτος, αλλά πολλά μικρά που μάχονταν μεταξύ τους

 Άλλωστε η αρχαία Ελλάδα δεν ήταν ένα ενιαίο κράτος, αλλά ένα συνονθύλευμα από πόλεις - κράτη που συχνά μάχονταν μεταξύ τους, όμως ενώνονταν όταν είχαν να αντιμετωπίσουν κοινό εχθρό (Πέρσες).

Παρά ταύτα, οι παραπάνω αρχαιολόγοι δεν δικαιολογούν την αναφορά του Χετταίου αυτοκράτορα Χαττούσιλις του 3ου που αποκαλεί σε επιστολή του τον βασιλιά της Αχιάβα "αδελφό". Ήταν ο βασιλιάς της Αχιάβα ο Αγαμέμνων, ο βασιλιάς των Μυκηνών και αρχιστράτηγος των Αχαιών; Κάποιοι μελετητές αντιπαραθέτουν και πάλι ότι ακόμα και στην Ιλιάδα του Ομήρου ο Αγαμέμνων έπαιζε δευτερεύοντα ρόλο μπροστά στον Αχιλλέα, τον βασιλιά των Μυρμιδόνων.

Αρχαιολογικά στοιχεία επιβεβαιώνουν την παρουσία των Ελλήνων στη Μ.Ασία, στις παρυφές του κράτους των Χετταίων. Ελληνικά αγγεία βρέθηκαν σε 30 περιοχές. Σε πινακίδες της γραμμικής Β´ αναφέρονται 6 τοπωνύμια απ´ όπου οι Έλληνες πήραν Ασιάτισες δούλες, ενώ σε 3 μέρη της Νοτιοδυτικής Τουρκίας βρέθηκαν στοιχεία ότι κατοικούσαν Έλληνες με κυριότερη περιοχή τη Μίλητο (μιλάμε πάντα για την εποχή του χαλκού).
Τότε η Μίλητος είχε τείχος και ανάκτορο και σε νεκροταφείο της βρέθηκαν κτερίσματα εισαγόμενα από τις Μυκήνες. Η Μίλητος ήταν μυκηναϊκή αποικία ή μια περιοχή συνάντησης πολλών γειτονικών λαών. Σε πινακίδες γραμμικής γραφής Β´ αναφέρεται η Μίλητος ως περιοχή εισαγωγής Ασιάτισων δούλων από Έλληνες ηγεμόνες.

Όμως, κατά το χετταϊκό υπουργείο εξωτερικών, υπήρχε μια πόλη στην δυτική ακτή της Μ.Ασίας που ήταν υπό τον έλεγχο της Αχιάβα (Αχαιών - Ελλήνων;) και λεγόταν "Μιλαβάντα" και αργότερα "Μιλαβάτα". Υπήρχε μεγάλη διένεξη μεταξύ των Χετταίων και της Αχιάβα για την πόλη Μιλαβάντα. Ήταν η Μιλαβάντα η Μίλητος;

 Αν ναι, τότε η Αχιάβα είναι η ηπειρωτική Ελλάδα. Σε χετταϊκές πινακίδες περιγράφεται αντίγραφο της επιστολής του Χετταίου αυτοκράτορα Χαττούσιλις του 3ου προς τον βασιλιά της Αχιάβα, που δεν ονομάζει, γύρω στο 1250 π.Χ., την εποχή του τρωικού πολέμου.
 Είναι γνωστή ως επιστολή "Ταβακαλάβα" και αναφέρεται σε κάποιον αχρείο ονόματι Πιαμάραντο ο οποίος ήταν μάλλον τυχοδιώκτης βασιλικής καταγωγής με δράση στα ανοιχτά της Δυτικής Ανατολίας (στη Μ.Ασία) και που ήλθε σε σύγκρουση με την Αχιάβα (Ελλάδα;) και με τον αδελφό του: βασιλιά των Ελλήνων (αποκαλούμενο από τους Χετταίους ως) Ταβακαλάβα.

Ο Πιαμάραντος τρομοκρατούσε τους συμμάχους των Χετταίων στα δυτικά. Επίκεντρο της έριδας ήταν η πόλη Μιλαβάντα ή Μιλαβάτα στην δυτική ακτή της Μ.Ασίας που ήταν υπό τον έλεγχο των Αχιάβα (Ελλήνων;). Ο βασιλιάς των Χετταίων Χαττούσιλις ο 3ος, για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, έγραψε επιστολή στον βασιλιά της Αχιάβα όπου του αναφέρει τα μέρη που πέρασε ταξιδεύοντας δυτικά, από τα οποία αναγνωρίζουμε την πρωτεύουσα των Χετταίων: Χαττούσες (Hattusas).
Γύρω στο 1250 π.Χ. ο Χαττούσιλις, ξεκινώντας από τη πρωτεύουσα των Χετταίων Χαττούσες, εξεστράτευσε προς τα δυτικά.
Σε μια εβδομάδα έφθασε στην πόλη Sallaba (σημερινό Sivrihisar, 100 μίλια δυτικά της Άγκυρας στην Τουρκία;). Εκεί ο υιός του έφερε μήνυμα μη συμφιλίωσης με τον Πιαμάραντο. Μετά ο Χαττούσιλις έφθασε στο χετταϊκό φρούριο Hapanuba (Afion) και από εκεί συνέχισε προς την Τροία ή προς τη Σμύρνη ή στην ακτή απέναντι από την Κω.

Ο Χαττούσιλις ζήτησε βοήθεια από το λαό Λούκα, το λαό που κατοικούσε στην Λυκία της Μ.Ασίας (σημερινή Λυσία) και που έκανε επιδρομές σε διάφορες περιοχές, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Ο Χαττούσιλις μάλλον έστριψε νότια στην πόλη Vilivanda (Alabanda) και μάλλον συνέχισε φθάνοντας στο φρούριο Iyalanda όπου δέχθηκε επίθεση από επιθετικούς λαούς τους οποίους τελικά νίκησε. Στην ίδια πόλη (ως Alinda) υπάρχουν προγενέστερα οχυρωματικά έργα.
Εκεί ο Χαττούσιλις έστειλε επιστολή στον βασιλιά της Αχιάβα (Ελλάδα;) λέγοντας ότι: "ξεμείναμε από νερό και αφήσαμε φρουρούμενους τους 7000 αιχμαλώτους τους οποίους, όμως, πήρε ο Πιαμάραντος. Όταν ήλθε ο απεσταλμένος του αδελφού μου, δεν έφερε φιλικούς χαιρετισμούς και δώρο (όπως συνηθίζεται) από εσένα, αλλά ότι έδωσε εντολή στον κυβερνήτη της Μιλαβάντα να του παραδώσει τον Πιαμάραντο."

Ο Χαττούσιλις μάλλον πήρε πορεία βορειοδυτικά προς την θάλασσα, παράλληλα προς τη σημερινή λίμνη Μπάφα η οποία την εποχή του χαλκού σχημάτιζε κόλπο. Οι εκβολές του Μαιάνδρου ποταμού ήταν σε μεγάλο κόλπο όπου βρισκόταν η πόλη Μιλαβάντα (Μίλητος;). Ο Χαττούσιλις διαπίστωσε φθάνοντας στην Μιλαβάντα ότι ο Πιαμάραντος είχε φύγει και ότι ο μεγάλος βασιλιάς (Αγαμέμνων;) δεν του επέτρεπε να συλλάβει τον Πιαμάραντο.

Η κυριαρχία των Χετταίων στα δυτικά της Μ.Ασίας ήταν ασταθής. Η Τροία βρίσκεται στο στενό των Δαρδανελίων στην βορειοδυτική Τουρκία και εκεί έγιναν ανασκαφές αρχικά από τους Γερμανούς Σλίμαν και Ντέρκφελντ και τον Αμερικανό Μπλέγκεν. Ο Ντέρκφελντ ανακάλυψε την Τροία Νο 6 η οποία ήταν πρωτεύουσα ενός βασιλείου που είχε εμπορικές σχέσεις με τις Μυκήνες και καταστράφηκε την εποχή του Χαττούσιλις από σεισμό ή πόλεμο.

 Η Ομηρική Τροία ήταν ίσως η Τροία Νο 7 α. Ο Όμηρος αναφέρει την Τροία ως Ίλιον. Εκεί επιγραφές την αναφέρουν ως Taruisa και Wilusia. Την εποχή του τρωικού πολέμου, κατά τον Χετταίο αυτοκράτορα Χαττούσιλις τον 3ο, στην Wilusia οι Χετταίοι ήλθαν σε σύγκρουση με το στρατό της Αχιάβα (Έλληνες;). Ήταν τελικά η Wilusia η Τροία;

Στο βρετανικό Μουσείο φυλάσσεται συνθήκη μεταξύ του βασιλιά της Wilusia και του αδελφού του Χαττούσιλις, ίσως την εποχή του τρωικού πολέμου. Ο Χαττούσιλις ζητάει βοήθεια από τον δυτικό σύμμαχό του. Οι Αιγύπτιοι γνώριζαν ότι στους συμμάχους των Χετταίων ανήκε και ο λαός ονόματι Δάρδανοι, όνομα που δίνει ο όμηρος στους Τρώες!
Στη συνθήκη αναφέρεται ως πρίγκιπας της Wilusia ο Αλέξανδρος, όνομα που δίνει ο Όμηρος στον Πάρι, πρίγκιπα του Βιλίου της Τροίας και εραστή της Ελληνίδας βασίλισσας ωραίας Ελένης (συζύγου του βασιλιά της Σπάρτης Μενέλαου, αδελφού του Αγαμέμνονα) την οποία άρπαξε και αποτέλεσε την αφορμή της πολιορκίας της Τροίας από τους Έλληνες. Τελικά η Wilusia καταστράφηκε.

Ήταν η καταστροφή της Τροίας ή κάποιας άλλης πόλης; Ήταν ο Πάρις ο Χετταίος σύμμαχος;

Στο χετταϊκό αρχείο που σώζεται στο μουσείο του Βερολίνου καταλήγουμε ότι λίγο πριν την αναρρίχηση του Χαττούσιλη του 3ου στον θρόνο των Χετταίων το 1263 π.Χ. κάποιοι στα δυτικά προτεκτοράτα των Χετταίων έπαψαν να δηλώνουν υποταγή, στηριζόμενοι στο μεγάλο βασιλιά της Αχιάβα (Ελλάδας;). Η Wilusia (πιθανώς η Τροία) ήταν πιστή στους Χετταίους.
 Έτσι, δέχθηκε επίθεση από τους Έλληνες και καταστράφηκε. Το 1982 ανακαλύφθηκε κομμάτι επιγραφής που έδενε με την επιστολή του Τούντχαλις του 4ου, υιού του Χαττούσιλις. Αναφέρεται στο διάστημα 1220 - 1230 π.Χ. (μετά τον τρωικό πόλεμο) .
 Στην επιγραφή αναφέρεται ότι ο Αλέξανδρος (Πάρις;), ο πρίγκιπας της Wilusia (Τροία;), είχε πεθάνει και ότι στην θέση του οι Χετταίοι έβαλαν κάποιον φίλα προσκείμενο σε αυτούς ονόματι Βαλμού τον οποίον αργότερα τον εκθρονίσανε. Η περιοχή της Wilusia (Τροία;) δέχθηκε επίθεση και οι Χετταίοι στρατιώτες μεταφέρθηκαν δυτικά.

Ήταν η πόλη Wilusia, που παρέμεινε πιστή στους Χετταίους, η Τροία; Οι Χετταίοι θα αναγνώριζαν ότι η περιοχή Μιλαβάντα (Μίλητος;) ήταν υπό την σφαίρα επιρροής της Αχιάβα (Ελλήνων;). Όμως τα βασίλεια της Wilusia και της Αρζάβας ήταν στη σφαίρα επιρροής των Χετταίων

. Η κρίση πιθανώς κορυφώθηκε μεταξύ των 2 υπερδυνάμεων της εποχής. Ήταν η Τροία Νο 6 - με τα ωραία τείχη (που έχουν ανηφορική κλίση την οποία περιγράφει και ο Όμηρος) - ή η Τροία Νο 7α - με τα παραπήγματά της - η ομηρική Τροία;

Τελικά η Τροία έπεσε από τους Έλληνες ή από τους Χετταίους;

 Και ποια Τροία; 

http://www.globalusers.org/globaluser_gr/index.htm

JAMES MANOS

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΗΤΑΝ ΑΛΗΘΙΝΟΣ Ο ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ;"

ΑΦΟΥ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥΣ!!!!!!!!!!!!

ΚΑΠΟΙΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΜΕ ΕΠΕΚΡΙΝΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΔΙΑΝΟΟΥΜΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ!!!

ΩΣΤΟΣΟ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΑΥΤΟ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ - ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΩΣΤΟΣΟ ΤΟ ΕΧΩ ΑΝΑΛΥΣΕΙ ΔΕΚΑΔΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΠΤΥΧΕΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΑΡΘΡΑ ΜΕ ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ....<<ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ;;;>>
Ο ΘΕΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ - ΟΠΩΣ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ - ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΠΟΥ ΦΑΝΑΤΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΑΙΡΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΦΟΥ ΕΧΩ ΤΗΝ ΠΕΠΟΙΘΕΣΗ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ/ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ!!!

ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΑΝΘΑΣΤΑ ''ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ'' ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΤΑΝΟΩ ΟΤΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑΣ ΟΠΟΥ ΜΟΡΦΟΠΟΙΕΙΤΑΙ  ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΕΠΑΚΡΟ ΤΗΝ ΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΟΤΙ <<ΑΙΤΙΑ ΕΛΟΜΕΝΟΥ ΘΕΟΣ ΑΝΑΙΤΙΟΣ>> ΜΕ ΑΦΗΝΕΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟ Η ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΔΟΞΑΣΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΑΤΥΠΟΥ ΑΛΛΑ ΩΣΤΟΣΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΥ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΩΘΕΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ!!!

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ''ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ'' ΤΟ ΕΜΠΛΕΞΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΑΧΡΗΣΤΕΣ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΕΚΡΑΞΑΝ ΤΟ ...<<ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΘΕΟΙ>>...ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΠΟΥΡΔΑ ΟΛΚΗΣ ΑΦΟΥ Η ΛΑΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΕΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ Ο ΓΑΜΟΣ Η ΒΑΠΤΙΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΑΠΟΔΟΜΕΙ ΤΗΝ ΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΞΕΦΤΙΛΙΖΕΙ!!!!!!!

ΚΑΠΟΤΕ ΡΩΤΗΣΑΝ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΗΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΔΑΣΚΑΛΟ Δ . ΛΙΑΝΤΙΝΗ ΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΟΤΙ..........ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ!!

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΚΤΙΜΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑΤΙ Η ΣΩΣΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΝΟΗΤΙΚΗ ΑΦΕΤΗΡΙΑ!!

ΔΗΛΑΔΗ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ '''ΘΕΟΣ'''!!

ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΓΡΑΨΟΥΜΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΤΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ!!!!!!!

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ - ΟΠΩΣ ΔΙΑΚΗΡΥΤΕ ΚΑΙ Ο ΠΛΩΤΙΝΟΣ - ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΝΟΙΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΙΣΘΑΝΘΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ!!

ΕΤΣΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ - ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΝΑ ΑΜΦΙΤΑΛΑΝΤΕΥΟΜΑΙ - ΚΑΤΑΝΟΩ ΟΤΙ ΑΦΟΥ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥΣ!!

ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΑΚΟΥΜΠΩ ΜΕ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΜΟΥ ΑΦΟΥ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΚΑΤ΄ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΟΡΙΣΜΑ!!

ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΠΑΝΤΟΣ ΕΙΔΟΥΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΦΛΗΝΑΦΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΕΣ ΑΔΟΛΕΣΧΙΕΣ ΔΕΝ ΜΕ ΑΓΓΙΖΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΥΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ΕΝΤΟΝΟ ΦΑΡΙΣΑΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ - ΠΟΥ ΜΑΛΛΟΝ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ - ΑΦΟΥ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΥΝΤΕΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΔΙΟΡΑΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΠΑΝΩ ΜΑΣ!!!

Η ΚΑΛΟΣΥΝΗ Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Η ΑΓΑΠΗ Ο ΕΡΩΤΑΣ Η ΑΦΟΣΙΩΣΗ Η ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ Η ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ (ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΘΑΛΕΓΑ) ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΣΜΙΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΥ!!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΒΑΛΕΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Το Παιδομάζωμα: ένα φρικτό μεταπολεμικό έγκλημα

Ο Σουλτάνος ΣελήμA‘, ο οποίος και επέρασε δια τούτο εις την ιστορίαν με το επώνυμον του σκληρού, είναι πράγματι εκείνος όστις πρώτος εθέσπισε το παιδομάζωμα των χριστανοπαίδων, εκ των οποίων συνεκροτούντο τα περιβόητα τάγματα των γενιτσάρων(δείτε εδώ).Αλλά και οι Σουλτάνοι της ζοφεράς αύτης περιόδου του μεσαίωνος της Ανατολής δεν απέσπων από τας οικογενείας όλα τα παι­διά όπως ο Μάρκος...

ΕΠΙΣΗΜΟΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

 Η κατωτέρω «σύνοψις» των σχετικών με το παιδομάζωμα κατά την περίοδον από 1ης Ιουνίου μέχρι 15ης Αύγουστου πληροφοριών, μαρτυριών και αποδείξεων, τας οποίας συνέλεξε και εξηκρίβωσεν η Βαλκανική Επιτροπή του ΟΗΕ, είναι ένα «ντάϊτζεστ»,προπαρασκευασθέν από την γραμματείαν της Επιτροπής, ακριβώς ίνα χρησιμεύση από την αρμοδίαν υποε­πιτροπήν συντάξεως της συμπληρωματικής της εκθέσεως.
 Συνεζητήθη κατά την επίσημον δημοσίαν συνεδρίασιν της Επιτροπής, την 8ην Σεπτεμβρίου, εγκριθέν ως «ντοκουμέντον, υπ’ αριθ. Α)ΑΣ. 16)384 της 6ης Σεπτεμβρίου. Και εγένετο ομοφώνως δεκτόν ως ζήτημα υπ’ αριθ. 7 της ημερησίας διατάξεως της σχετικής δημοσίας συνεδρίασε ως της Βαλκανικής Επιτροπής. Είναι, συνεπώς, αδιάβλητον διεθνώς και επισημότατον.
 Ιδού τι λέγει: Το παιδομάζωμα εις την Αλβανίαν
 α)Γεγονότα: Μαρτυρούμενα παρ’ αυτοπτών, των οποίων ηλέγχθησαν η αξιοπιστία και αι μαρτυρίαι. 
β) Γεγονότα καταχωρηθέντα εις εκθέσεις ομάδων παρατηρητών της Επιτροπής· (Ομάδες υπ’ αριθ. 1 και 12. Μάρτυρες καταγεγραμμένοι υπό τους αριθμούς Μ: (μάρτυς) 58 59. 38, 51, 5Α, 55, 101. 106. 1C7, 108. 109, 125, 133. 
γ) Εκθέσεις και σχετικοί αποφάσεις της υπ’ αριθ. 1 υποεπιτροπής.  

Επί τη βάσει όλων αυτών των στοιχείων προκύ­πτουν τα εξής:

 1)   Μεταξύ 15 Ιανουαρίου και τέλους Απριλίου, τρεις φάλαγ­γες,έκαστη από 100 παιδάκια, συνοδευόμενα από συμμορίτας και δύο άλλαι φάλαγγες (ειδικώς εις τα τέλη Απριλίου αυταί, από60 η μία και 130 η άλλη παιδάκια) διήλθον δια του Βατοχωρίου.Αι μητέρες των παιδιών ηκολούθουν εις θλιβερωτάτην φάλαγγα κλαίουσαι.Τα παιδάκια απήχθησαν εις Αλβανίαν.Αι μητέρες, απαρηγόρητοι, επανήλθον την επομένην, εκδιωχθείσαι από τους συμμορίτας εις τα σύνορα. 
2) Από το Τρίγωνον διήλθον την 25ηνΜαρτίου (του Ευαγγε­λισμού) 500 παιδιά απαγόμενα προς την Αλβανίαν. Τρεις ημέρας αργότερα διήλθον από το ίδιο χωριό άλλα 300 παιδιά.
 3) Την αυτήν εποχήν εις άλλο σημείον των προς την Αλβανίαν συνόρων, εις την Ιεροπηγήν,μαζεύθηκαν από τους ληστάς 250 παιδάκια, απαχθέντα εκ των γύρω χωριών. Μέχρις Ιεροπηγής είχον συνοδεύσει τα παιδάκια πολλαί μητέρες και πατέρες, με οδυρμούς και σπαρακτικά κλάματα, προσπαθούντες να διασώσουν τα τέκνα των.Τα παιδάκια απήχθησαν βιαίως, οδηγηθέντα προς Αλβανίαν·
 4) Επίσης εις Αλβανίαν απήχθησαν, διακομισθέντα πάλιν δια Βατοχωρίου κατά το πρώτον 15θήμερον του Απριλίου εις διαφό­ρους «αποστολάς» από 100—150 εκάστη, τρεις χιλιάδες -3.000- εν συνόλω παιδάκια, βιαίως αποσπασθέντα από τας οικογενείας των.
 5) Παρά τας απεγνωσμένας προσπαθείας και αντιστάσεις των γονέων των, ανηρπάγησαν κατά την ιδίαν εποχήν 10 παιδάκια ειδικώς και συγκεκριμένως από το χωρίον Καλλονή.
 6)   Κατά τα τέλη Απριλίου αντάρται ήλθον εις Διποταμιάν δια το παιδομάζωμα.Μόνον δύο οικογένειαι του χωριού συγκατετέθησαν να δώσουν τα παιδιά των.
Οι λησταί, εν τούτοις, απήγαγον βιαίως άλλα 22 παιδιά, παρά τους δυναμένους να συγκινήσουν και θηρία οδυρμούς των μητέρων των και τας απέλπιδας προσπαθείας των πατέρων των. Οι συμμορίται έλεγαν ότι παίρνουν τα παιδιά να τους εξασφαλίσουν «καλύτερη τροφή και δημοκρατική μόρφωσι». 
7)  Τέλος, κατά τας τελευταίας ημέρας του Μαρτίου,απήχθησαν 720 εν όλω παιδιά από τας περιοχάς Γιαννοχώρι και Κομνηνάδες, οδηγηθέντα εις την Αλβανίαν, με πρώτον σταθμόν, εντός του αλβανικού εδάφους, το χωρίον Βιντέχοβα. 
Συνολικώς αναφέρονται ένδεκα διαπιστωθέντα τοιαύτα περι­στατικά απαγωγής παιδιών από τους συμμορίτας εις την Αλβα­νίαν κατά την ανωτέρω περίοδον.Το σύνολον των Ελληνόπουλων, τα οποία ανηρπάγησαν, κατά τα ένδεκα αυτά «περιστατικά», από τις αγκαλιές των γονέων των, ανέρχονται εις 5.172. Άρθρον, δημοσιευθέν εις τo«GiornaledellaSera» την 1-4-48 και αναφερόμενον εις το παιδομάζωμα, γράφει: «… Παραλλήλως οι συμμορίται ήρχισαν την τακτικήν τηςαπαγωγής κορασίδωναπό τα χωρία της παραμεθορίου περιοχής. 
Αι ελληνικαί αρχαί ανεκοίνωσαν τα ονόματα εκατοντάδων απαχθεισών γυναικών, 21 δε Ελληνικαί γυναικείαι οργανώσεις ύψωσαν την φωνήν του πόνου των διαβιβάσασαι τας διαμαρτυρίας των προς τας αναλόγους οργανώσεις όλου του κόσμου. Μερικαί συμμορίτισσαι αιχμαλωτισθείσαι προέβησαν εις κατα­πληκτικός αποκαλύψεις περί του τρόπου με τον οποίον οι άνδρες του Μάρκου συνηθίζουν να στρατολογούν και να μεταχειρίζωνται τας γυναίκας. 
Αλλά μίαν εύγλωττον απόδειξιν της αντιλήψεως την οποίαν έχουν οι συμμορίται του Μάρκου δια την γυναίκα, αποτελεί το εξής επεισόδιον: 
Εις το χωρίον Μεσοχώρι της Υπάτης το αρχηγείονμιαςσυμμορίας ωργάνωσε θεατρικήν παράστασιν ενός έργου της συμμορίτισσας Κούλας Μανέντα υπό τον τίτλον «Κάτω η Παρθενία». Εις τη παράστασιν υπεχρεώθησαν να παραστούν 70 κορίτσια προς διασκέδασιν των συμμοριτών, οι οποίοι μετά το τέ­λος της παραστάσεως τα ηνάγκασαν να παραδοθούν εις την διάθεσίν των
. Ήδη ο Μάρκος υιοθέτησεν εν άλλο σύστημα έτι αγριώτερον: Το παιδομάζωμα. Εις ορεινά χωρία των συνοριακών τμημάτων της χώρας οι συμμορίται απάγουν βιαίως τα παιδιά ηλικίας τριών μέχρι δεκα­τεσσάρων ετών από τας οικογενείας των και τα αποστέλλουν εις τας κομμουνιστικάς χώρας (Αλβανίαν, Βουλγαρίαν, Γιουγκοσλαυίαν, Ρουμανίαν και Ουγγαρίαν) δια να παιδαγωγηθούν εις τον κομμουνισμόν. 
Οι συμμορίται του Μάρκου και οι Ραδιοσταθμοί της Μόσχας και των δορυφόρων, οι οποιοι τους υποστηρίζουν, ομολογούν την αρπαγήν αυτήν των παιδιών! Το πρόγραμμα των σλαυοκομμουνιστών προβλέπει τον εκτοπισμόν 80.000 παιδιών, εκ των οποίων 30.000 θα σταλούν εις την Ουγγαρίαν, 30.000 εις την Ρουμανίαν και την Βουλγαρίαν και 20.000 εις την Γιουγκοσλαυίαν και την Αλβανίαν.
 Προς ποίον σκοπόν; Εν πρώτοις επιδιώκουν να κάμψουν δια του πόνου την αντίστασιν του παραμεθορίου πληθυσμού και να τον αναγκάσουν να εξυπηρετή και βοηθή την δράσιν των συμμοριτών από φόβον αντι­ποίνων κατά των παιδιών τα οποία ο Μάρκος και οι υποστηρικταί του κρατούν ούτω ως ομήρους 
Κατά δεύτερον λόγον επιδιώκουν να καταστήσουν τα αθώα αυτά παιδιά φανατικούς πράκτορας του κομμουνισμού, δια να τους εξαπολύσουν κατόπιν εις τας διαφόρους χώρας και κυρίως εις την Ελλάδα ως όργανα της πέμπτης φάλαγγος. 
Κατά τρίτον λόγον οι δορυφόροι επιδιώκουν να εκριζώσουν την Ελληνικήν φυλήν από τας παραμεθορίους περιοχάς, επί των οποίων τρέφουν ως γνωστόν, εξαπλωτικά σχέδια. 
Είναι εύκολον να φαντασθή κανείς την οδύνην και την αγανάκτησιν που επροκάλεσε το παιδομάζωμα μεταξύ όλου του Ελληνικού Λαού· Πρόκειται, ως ορθώς εχαρακτηρίσθη, περί του τερατωδεστέρου εγκλήματος της μεταπολεμικής περιόδου, θα έπρεπε να ανατρέξη κανείς εις τους πρώτους αιώνας της τουρκικής κυριαρχίας δια να συναντήση ανάλογα προηγούμενα. 
Ο Σουλτάνος ΣελήμA‘, ο οποίος και επέρασε δια τούτο εις την ιστορίαν με το επώνυμον του σκληρού, είναι πράγματι εκείνος όστις πρώτος εθέσπισε το παιδομάζωμα των χριστανοπαίδων, εκ των οποίων συνεκροτούντο τα περιβόητα τάγματα των γενιτσάρων.Αλλά και οι Σουλτάνοι της ζοφεράς αύτης περιόδου του μεσαίωνος της Ανατολής δεν απέσπων από τας οικογενείας όλα τα παι­διά όπως ο Μάρκος. 
Οι κομμουνισταί υπερέβησαν επί του σημείου αυτού και τον ναζισμόν, ο οποίος απεπειράθη, ως γνωστόν, να αλλοιώση τον εθνολογικόν χαρακτήρα της Πολωνίας και άλλων κατακτηθεισών υπ’ αυτού χωρών δια του εκτοπισμού των νέων».

 Η ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ 

Ο αείμνηστος
Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός απηύθυνε προς τον ΟΗΕ, προς το εν Γενεύη Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών και προς την Βαλκανικήν Επιτροπήν την κατω­τέρω τηλεγραφικήν έκλησιν δια το διενεργούμενον υπό των συμμοριτών παιδομάζωμα: Δεν παρήλθε μην, αφ’ ης ηναγκάσθην να διαμαρτυρηθώ εκ μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδος δια τας βιαιοπραγίας καιαρπαγάς γυναικώνυπό των συμμοριτών του Μάρκου και ιδού έτερον φρικιαστικόν έγκλημα παρά των ιδίων επιχειρούμενον με αναγκάζει να προσφύγω πάλιν προς Υμάς δια να ζητήσω επει­γόντως την ηθικήν αρωγήν σας προς περαιτέρω αποτροπήν του κακού.
Οι συμμορίται, εισβαλλόντες αιφνιδιαστικούς εις χωρία, κείμενα εις την μακράν συνοριακήν μας γραμμήν, αρπάζουν δια της βίας από τους γονείς των παιδιά δια να τα σώσουν δήθεν από την κακομεταχείρισιν, ην δοκιμάζουν από τον ελληνοαμερικανικόν ιμπεριαλισμόν, πράγματι όμως δια να τα χρησιμοποιήσουν ως ομήρους και τελικώς δια να μειώσουν την δύναμιν της ελληνικής εθνότητος.
Το ελληνικόν κράτος περιθάλπει και σώζει δια των ποικίλων οργανώσεών του, εν στενή συνεργασία με τους Συμμάχους του και άλλους φιλανθρώπους φίλους, τα παιδιά της Ελλάδος, τα οποία δεινώς εταλαιπωρήθησαν κατά την κατοχήν και από την συνεχιζομένην δυσπραγίαν.
 Είναι επομένως πλέον ψευδής ο ισχυ­ρισμός των συμμοριτών. Αληθές είναι ότι η ελληνική εθνότης, κατέχουσα από αιώνων την κρισιμωτάτην αυτήν θέσιν της Μεσογείου και έχουσα ως ακατάλυτον σύμβολον της ζωής της την πίστιν και τον σεβασμόν προς την αληθινήν ελευθερίαν του ανθρώπου, αποτελεί εμπόδιον εις τους παλαιούς κατακτητικούς σκοπούς των Σλαύων, οι οποίοι βοηθούν και οδηγούν κυριαρχικώς τους συμμορίτας και εν συνεργασία μετ’ αυτών επιδιώκουν την εξόντωσιν και εκρίζωσιν της ελληνικής εθνότητος. Αυτή είναι η αλήθεια. Η Ελ­ληνική Εκκλησία προ αυτής της απειλουμένης γενοκτονίας ποιείται έκκλησιν προς υμάς, ίνα καταβληθή πάσα δυνατή προσπάθεια και αποτραπή το έγκλημα τούτο, το οποίον δεν πλήσσει μόνον ένα Έθνος αλλά και τας θεμελιώδεις αρχάς του ανθρωπισμού και της θρησκείας.
 Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ. ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ
 Η απελευθέρωσις της περιοχής του Γράμμου απεκάλυψεν, εις όλην του την στυγνότητα, το φοβερόν δράμα των πληθυσμών της περιοχής. Και το αποκορύφωμα του δράματος αυτού υπήρξενη ανεύρεσις πεντακοσίων παιδιών, ηλικίας από τριών έως δεκαπέντε ετών,—εγκαταλελειμμένων εις τας αποκρημνούς κορυφάς και τας χα­ράδρας του Γράμμου — τα οποία οι συμμορίται, κατά την διάρκειαν της αλλόφρονος φυγής των προς την Αλβανίαν, δεν είχαν προφθάσει να παραλάβουν μαζί των.Τ
α ατυχή αυτά παιδάκια, απεριγράπτως αποσκελετωμένα, μόλις ο συμμοριακός εφιάλτης απομακρύνθη οριστικώς πλέον από τας περιοχάς, όπου διεξήγοντο αι μάχαι και αι εθνικαί δυνάμεις απηλευθέρωναν τας ως άνω περιοχάς, έντρομα και εξουθενωμένα από τας φρικτάς ημέρας πείνης και τρόμου, που είχαν διέλθει, εξήλθον από τα σπήλαια και τας χαράδρας, όπου εκρύπτοντο.
 Πολλά από αυτά είχαν να φάγουν επί ημέρας και χόρτα ακόμη άγρια του βουνού, διότι αι μάχαι, που εμαίνοντο καθ’ όλον το μήκος του Γράμμου, τα ημπόδιζαν να μετακινηθούν από τα κρη­σφύγετά των, δια την ανεύρεσιν τροφής, καταλλήλου, άλλωστε μόνον δι’ αγρίμια. Μαζί με τα παιδιά ήσαν και αρκεταί γυναίκες, καθώς και γέροντες, που μόλις εστέκοντο στα πόδια από τας κα­κουχίας και την αδυναμίαν και που το πρόσωπόν των πάντως έλαμπεν από αγαλλίασιν, διότι επί τέλους η ελευθερία και μαζί με αυτήν και λίγο ψωμί επανήρχοντο εις τας χαροκαμένας περιοχάς των.. 

Η τραγική έξοδος 

Το δράμα των ανθρώπων αυτών, γερόντων, γυναικών και παι­διών — ότι απέμεινεν από τους πληθυσμούς των περιοχών του Γράμμου και δεν εσαρώθη από το πέρασμα της συμμοριακής θυέλλης υπό μορφήν βιαίας στρατολογίας, καταναγκαστικής εργασίας παιδομαζώματος και δολοφονιών — ήτο πραγματικά απερίγραπτον. 
Την παραμονήν της εσπευσμένης φυγής των από τας περιοχάς του Γράμμου και μετά την διάσπασιν των θέσεών των από τας εθνικάς δυνάμεις, οι συμμορίται διέταξαν όλους τους κα­τοίκους — όσοι απέμειναν ακόμη — των χωρίων που εξεκένουν κατά την διάρκειαν της ίδιας νυκτός, να είναι έτοιμοι δια να τους ακολουθήσουν εις την Αλβανία. Την νύκτα όμως εκείνην, ακριβώς την παραμονήν της εορτής της Παναγίας, επραγματοποιήθη μία αληθής έξοδος από τα συμμοριοκρατούμενα ακόμη χωρία προς την ύπαιθρον παντός ό,τι απέμεινεν εις ανθρωπίνας ψυχάς και είχε την δυνατότητα να διαφύγη την συμμοριακήν επιτήρησιν. Μεταξύ αυτών, των διαφυγόντων, συγκαταλέγοντο και
300 παιδάκια, των οποίων η ανεύρεσις επραγματοποιήθη την 21ηνΣεπτεμβρίου. 
Ήδη τα παιδιά αυτά, μαζί με τους πλέον ασθενείς εκ των γερόντων και των γυναικών που συναπελευθερώθησαν, προωθήθησαν βραδέως και με διάφορα μέσα — λόγω της καταστάσεώς των — προς την Κόνιτσαν. 
ΣΤΥΓΕΡΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
 Σχετική περικοπή άρθρου των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» της 21-8-48 επιλέγει: «—Αι επαναστάσεις των μπολσεβίκων και των ναζί επανέφεραν εις την Ευρώπην πολλάς των τρομοκρατικών μεθόδων των σκοτεινών αιώνων και ιδιαιτέρως την μέθοδον των ομαδικών θανα­τώσεων ή εκτοπίσεων ολοκλήρων πληθυσμών. Τώρα οι ηγέται των κομμουνιστών εγκαινιάζουν νέαν μέθοδον,χρησιμοποιηθείσαν προ αιώνων εις την Οθωμανικήν Αυτοκρατορίαν, την μέθοδον του παι­δομαζώματος, δια να κάνουν τα παιδιά γενιτσάρους της σοβιετι­κής αυτοκρατορίας και μονάδας κρούσεως δια την επέκτασίν της. »Οι νέοι γενίτσαροι είναι Ελληνόπαιδες απαγόμενοι κατά χι­λιάδας υπό των Ελλήνων συμμοριτών και στέλλονται εις τα δορυφόρα κράτη δια να παιδαγωγηθούν ως πράκτορες του κομμουνι­σμού και συμμορίται του μέλλοντος».
 ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΣΤΑ ΣΛΑΥΪΚΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ
 Η αφιχθείσα την 27ηνΜαΐου εκ της Τσεχοσλοβακικής πρωτευούσης Ελληνίς κυρία Κούλα Ζωγράφου, η οποία παραμείνασα εις την Πράγαν προσήγγισε το περιφραγμένον με συρματοπλέγματα στρατόπεδον εις το οποίον κρατούνται πολυάριθμα Ελληνόπουλα, απαχθέντα από τας ορδάς του Μάρκου, καταθέτει: «Τα Ελληνόπουλα αυτά είναι τρομερά εξησθενημένα. Τα πρόσωπά των είναι ωχρά και ο φόβος είναι ζωγραφισμένος εις αυτά.Πολλά κλαίουν συνεχώς, ζητούντα τους γονείς των.Το θέα­μα το οποίον παρουσιάζει το στρατόπεδον είναι απεριγράπτως τραγικόν. 
Τα παιδιά έχουν υποχρεωθή vα αποκαλούνται μεταξύ των σύντροφοι. Έλληνες κομμουνισταί τα διδάσκουν επί τρεις ώρας καθημερινώς κομμουνιστικά μαθήματα. Η κυρία Ζωγρά­φου ετόνισεν ότι το θέαμα των χιλιάδων ασθενικών παιδιών, των στιβαγμένων εις το οικτρόν στρατόπεδον, έχει συγκινήσει όλους τους Τσέχους αντικομμουνιστάς. Πλην της Πράγας έχουν μεταφερθή Ελληνόπαιδες και εις άλλα σημεία της Τσεχοσλοβακίας. Ούτω εις το στρατόπεδον Μικούλωφ ενεκλείσθησαν περί τα 700 παιδιά, εις το παλαιόν γερμανικόν στρατόπεδον της πόλεως Άουσσιγκ παρά τα Τσεχοσλοβακογερμανικά σύνορα περί τα 800 και εις το στρατόπεδον παρά το Μπρνό της Μοραβίας άλλα 400 περίπου παιδιά αμφοτέρων των φύλων. Όλα αυτά τα δυστυχισμένα παιδάκιαηλικίας μέχρι 15 ετών,μεταξύ των οποίων υπάρχουν καιαρκετά νήπια ολίγων μηνών, ηρπάγησαν βιαίως υπό των συμμοριτών από διαφόρους περιφέ­ρειας της Βορείου Ελλάδος.Είναι απαρηγόρητα και κλαίουν συ­νεχώς ζητούντα να επιστρέφουν εις τους γονείς των. 
Δια τούτο τρο­μοκρατούνται αγρίως από τους ξένους φύλακάς των. Στεγάζονται στιβαγμένα σωρηδόν εις πεπαλαιωμένα ξύλινα παραπήγματα, κοι­μούνται επάνω εις αχυροστρωμνάς και διαιτώνται μάλλον ανεπαρκώς. Ιδίως υποφέρουν από έλλειψιν άρτου. Υπό έποψιν ενδύσεως η κατάστασίς των είναι αξιοθρήνητος. Φορούν ράκη, τα περισσό­τερα είναι ανυπόδητα και μερικά είναι τυλιγμένα με ένα κλινο­σκέπασμα δια να καλύψουν την γυμνότητα των. Πολλά μετεφέρθησαν εις τα πρόχειρα νοσοκομεία των στρατοπέδων συγκεντρώσεως διότι πάσχουν από τύφον, ψώραν και προχωρημένην αβιταμίνωσιν. Μεγάλη προσπάθεια καταβάλλεται δια να εμποτισθούν αι ψυχαί των με τας θεωρίας του σλαυοκομμουνισμού. 
Εις το Άουσσιγκ την επίβλεψιν των παιδιών έχει αναλάβει νεαρός Έλλην κομμουνιστής και τρεις διδασκάλισσαι κομμουνίστριαι, αι οποίαιπλην των μπολσεβικικών θεωριώνπροσπαθούν να τους μάθουν την σλαυοκομμουνιστικήν διάλεκτον. Όλα τα παιδάκια κατέχονται από την έμμονον ιδέαν παλιννοστήσεως εις τα χωριά των και ιδίως τα μεγαλύτερα εξ αυτών, παρ’ όλην την τρομοκράτησίν των, δεν παραλείπουν να εκδηλώνουν τα Ελληνικά των αισθήματα. Παραπονούνται δια την έλλειψιν Ελληνικού σχολείου και ζητούν επιμόνως μολυμβοκόνδυλα και τετράδια δια να γράφουν και μη λησμονήσουν την γλώσσαν των. Επίσης ζητούν να γράψουν εις τους γονείς των.
 Τέλος οι μικροί μάρτυρες ζουν ως φυλακισμένοι, διότι πάσα επικοινωνία των μετά του έξω του στρατοπέδου κόσμου είναι αυστηρώς απηγορευμένη. ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ Εις την Αμερικήν Η «The Boston Herald», την 20ηνΟκτωβρίου, έγραφεν: «Είκοσι χιλιάδες Ελληνοαμερικανοί της Βοστώνης έκαμαν έκκλησιν εις τας εφημερίδας της πόλεώς μας ζητούντες όπως δημοσιευθή εις αυτάς διαμαρτυρία κατά της απαγωγής των Ελληνοπαίδων». Εις την Τουρκίαν Δημοσιογραφικαί πληροφορίαι αναφέρουν ότι η υπό του Μάρ­κου απαγωγή των Ελληνοπαίδων γίνεται κατόπιν συμφωνίας αυτού μετά της Κόμινφορμ, η οποία και έδωσεν οδηγίας εις τας μεθοριακάς αρχάς της Αλβανίας και της Γιουγκοσλαυίας να παραλαμβάνουν τους απαγομένους Ελληνόπαιδας, να παρέχουν εις αυτούς τρόφιμα και ρουχισμόν και να διευκολύνουν την αποστολήν των εις την Ουγγαρίαν και την Γιουγκοσλαυίαν. Αι αυταί πληροφορίαι αναφέρουν ότι της εκπαιδεύσεως των απαχθέντων Ελληνοπαίδων ηγείται ο εν Άγκυρα άλλοτε πρεσβευτής της Γισυγκοσλαυίας συνταγματάρχης Σίμιτς, ο οποίος είναι σήμερον αρχηγός της Βαλκανικής Νεολαίας της Κόμινφορμ. 
Αι τουρκικαί εφημερίδες, δημοσιεύουσαι τας ανωτέρω πληρο­φορίας, χαρακτηρίζουν το παιδομάζωμα αυτό ως απάνθρωπον και ανήκουστον δια την σύγχρονον ιστορίαν πράξιν. Εις την Αγγλίαν Εκπρόσωπος του βρετανικού Υπουργείου των Εξωτερικών ομιλών προς δημοσιογράφους την 7ηνΟκτωβρίου κατεδίκασε σφοδρώς την υπό των συμμοριτών του Μάρκου απαγωγήν Ελληνοπαίδων. «Η αυτή μέθοδος, προσέθεσεν ο Βρετανός εκπρόσωπος, εφηρμόσθη και υπό των Γερμανών εν Πολωνία και εις άλλας χώρας, είναι δε μέθοδος την οποίαν ημείς ελεεινολογούμεν». Απάντων εις ερώτησιν, εδήλωσεν ότι δεν υπάρχει λόγος να αμφιβάλλη τις περί της αυθεντικότητος των πληροφοριών αυτών, καθ’ όσον αύται διεβιβάσθησαν και δια του Ραδιοσταθμού των ανταρτών. 
Εις την Ιταλίαν Το συμβούλιον της διακοινοβουλευτικής ενώσεως εδέχθη την 7-9-48 παμψηφεί πρότασιν όπως καταδικασθή το παιδομάζωμα ως έγκλημα κατά της διεθνούς ηθικής. ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗ Εις Στοκχόλμην, η διάσκεψις του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού απεφάσισε την 30 Σεπτεμβρίου παμψηφεί τον επαναπατρισμόν των απαχθέντων υπό των συμμοριτών Ελληνοπαίδων, οίτινες ευρίσκονται εις τας σλαυϊκάς χώρας. Προς τούτοις η διάσκεψις εξέδωκε την κάτωθι απόφασιν: «Η διεθνής Διάσκεψις εκφράζει ομοφώνως την ευχήν όπως οι Ελληνόπαιδες οι απαχθέντες πέραν των συνόρων επαναπατρισθούν το ταχύτερον». 
Ο πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Ερυθρών Σταυρών και ο πρόεδρος του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού κ. Οκόνορ, λα­βών τον λόγον μεταξύ άλλων εκπροσώπων, είπε ότι το ζητούμενον είναι το ελάχιστον όπερ δύναται να ζητηθή. Υπό το αυτό πνεύμα ωμίλησαν και πολλοί άλλοι εκπρόσωποι, ως και ο λόρδος Γούλτων της Αγγλίας, ο κ. Μόρρις της Αυστραλίας, ο κ. Λαμάρκ της Γαλ­λίας, ο κ. Σώλτερ της Βραζιλίας κα. Ο πρόεδρος της διασκέψεως είπεν ότι τα λεχθέντα απηχούν εις την ψυχήν πάντων. Η ανωτέρω απόφασις εψηφίσθη παρά 57 εκπροσώπων κυβερ­νήσεων και ισαρίθμων εκπροσώπων Ερυθρών Σταυρών. Εις την Σουηδίαν Η εφημερίς «Σβένσκα Μοργκενμπλάντετ» της Στοκχόλμηςεδημοσίευσεν άρθρον του επανελθόντος εκ δημοσιογραφικής περι­οδείας εν Ευρώπη συντάκτου της, εις το οποίον γίνεται ιδιαιτέρα μνεία περί των απαχθέντων Ελληνοπαίδων, των ευρισκομένων ήδη εις στρατόπεδα συγκεντρώσεως εν Τσεχοσλοβακία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Γιουγκοσλαυία και Βουλγαρία. 
Ο αρθρογράφος περιγράφει με τα ζοφερώτερα χρώματα την θλιβεράν κατάστασιν των ατυχών τούτων θυμάτων, ιδία εν Ουγ­γαρία, την οποίαν ιδιαιτέρως στιγματίζει και συνηγορεί υπέρ της ανάγκης αμέσου τερματισμού της απανθρώπου ταύτης εγκλημα­τικής μεταχειρίσεως των Ελληνοπαίδων ιδία εν Ουγγαρία, όπου υφίστανται μεγάλας στερήσεις, ως ο ίδιος αντελήφθη. Συνηγορεί επίσης υπέρ της επιστροφής εις την Ελλάδα των Ελληνοπαίδων και της παροχής Σουηδικής βοήθειας προς περίθαλψιν εις τα οργανωθέντα υπό της Βασιλίσσης Φρειδερίκης κέντρα περιθάλψεως εν Ρόδω και αλλαχού. Είναι τρομερόν, καταλήγει, να μεταφέρωνται τα παιδία ταύτα εις χώρας στερουμένας των πάντων. 
ΕΡΥΘΡΟI ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ
 Εις την ρωσικήν εκπομπήν της 17 Αύγουστου π.ε. η «Φωνή της Αμερικής»  είπε τα εξής: «Ο αποκλεισμός του Βερολίνου, αι συζητήσεις εις την Μόσχαν, ο πόλεμος εις την Ελλάδα και την Παλαιστίνην, παρεμέρισαν, ως ήτο φυσικόν,το γεγονός της απαγωγής υπό των συμμοριτών του Μάρκου 14.000 Ελληνοπαίδων, ώστε και τούτο να θεωρήται σήμε­ρον ως μία επί πλέον τραγωδία μεταξύ άλλων χιλίων. »Αι επί τούτου διαμαρτυρίαι των Δυτικών Δυνάμεων δεν έφερον αποτέλεσμα, όπως άλλωστε και όλαι αι άλλαι διαμαρτυρίαι των που απηυθύνοντο προς τας όπισθεν του Σίδηρου Παραπετά­σματος χώρας.Αλλά το γεγονός του παιδομαζώματος παραμένει και δεν δύναται κανείς να το αντιπαρέλθη όταν ευρίσκεται μάλιστα εις την Ελλάδα, διότι ευρισκόμενος εδώ κατανοεί ότι επιστρέφει εις την εποχήν του σκοτεινού μεσαίωνος και ενθυμείται τους «γενιτσάρους» των μέσων του 14ουαιώνος, που ήσαν και αυτοί εκτουρκισθέντα Ελληνόπουλα, βιαίως απαχθέντα από την Ελλάδα και αποτελέσαντα το αγριώτερον και φανατικώτερον στοιχείον του τουρκικού στρατού. Τελευταίως επί του ζητήματος αυτού περιήλθον εις χείρας μου ωρισμένα στοιχεία από τα οποία προκύπτει: 
1)Ότιη βιαία απαγωγή των Ελληνοπαίδων διετάχθη υπό της Κόμινφορμ.
Το σχέδιον της Κόμινφορμ αποβλέπει εις την δη­μιουργίαν κομμουνιστών — γενιτσάρων και εις την ανατροφήν των παιδιών αυτών εν τω πνεύματι της απολύτου αφοσιώσεως προς τον Στάλιν.
 2)Επί κεφαλής αυτού του «τραστ του παιδομαζώματος» ευρίσκεται μία γυναίκα — ηΜήτρα Τζίλας— υπουργός της παι­δείας της γιουγκοσλαυικής Λαϊκής Δημοκρατίας
.Η Μήτρα Τζί­λας είναι από τα πλέον ενδιαφέροντα πρόσωπα της Κόμινφορμ. Λέγουν δι’ αυτήν ότι ο εγκέφαλός της στερείται τελείως των συν­δετικών κέντρων και ότι εκ φύσεως είναι απάνθρωπος και σκληρά. Ακόμη και οι στενοί της φίλοι και συνεργάται εκπλήσσονται με τα διάφορα σατανικά σχέδιά της. 
3)Η ιδέα της απαγωγής των Ελληνοπαίδων ανήκει εις την Μήτραν Τζίλας.Αυτή είναι η εμπνεύστρια του σχεδίου και αυτή έπεισε την Κόμινφορμ να το εγκρίνη. 
Τούτο εγένετο όταν τα Σοβιέτ επείσθησαν ότι ο πόλεμος εις την Ελλάδα παρατείνεται και ότι δεν πρέπει να υπολογίζουν στη νίκη του Μάρκου. Τότε ακριβώς η Μήτρα Τζίλας απεφάσισεν εις την πράξιν να ελέγξη τας «παιδαγωγικάς μεθόδους» και ως πειραματόζωα δια το ανατριχιαστικόν αυτό πείραμα εξελέγησαν τα Ελληνόπουλα. 4)Εις την επικράτειαν της Γιουγκοσλαυίας ιδρύθησαν δια τα παιδιά αυτά έξη κλειστά εκπαιδευτικά κέντρα, όπου φοιτούν επίσης και τα παιδιά των Γιουγκοσλαύων πολιτικών εγκληματιών όπου η διαπαιδαγώγησις γίνεται επί τη βάσει καθαρώς κομμουνι­στικού προγράμματος.Πάσα επικοινωνία με τον έξω κόσμον απαγορεύεται αυστηρώς. Κατ’ ουσίαν αυτά τα σχολεία είναι φυλακαί. 
5)Το εκπαιδευτικόν προσωπικόν αυτών των σχολείων αποτελείται κατά μέγα μέρος από Ρώσους.
Η διδασκαλία γίνεται εις την ρωσικήν. Το κύριον μέλημα των παιδαγωγών είναι να μετα­δώσουν εις τα παιδιά αυτά τον ολοκληρωτικόν κολλεκτιβισμόν. Ούτω μακράν της πατρίδος και της οικογενείας μεγαλώνει η γενεά των νεαρών κομμουνιστών Γενιτσάρων. Και αυτό συντελείται κατά τον 20οναιώνα και υπό τα όμματα όλου του πεπολιτισμένου κόσμου. Δριμύ κατηγορητήριον Η άρνησις των δορυφόρων όπως επιστρέφουν τους απαχθέντας Ελληνόπαιδαςαπησχόλησε την 2αν Ιουλίου ε.ε τον Αμερικανικόν Τύπον.
 Εις μακρά άρθρα των αι εφημερίδες στιγματί­ζουν το απαίσιον παιδομάζωμα και ζητούν την άμεσον επέμβασιν του Ο Η. Ε. Ούτω η εφημερίς «Ηβνιγκ Στάρ» έγραψεν ότι η παραβίασις των εκ παραδόσεως κανόνων της διεθνούς ηθικής δεν πρέπει να αποφύγη τον συλλογικόν κολασμόν της πολιτισμένης ανθρωπότητος και ότι αποτελεί αύτη νέαν κηλίδα του κομμουνιστικού οικο­σήμου, το οποίον είναι ήδη κηλιδωμένον δια τόσον πολλών απανθρώπων πράξεων. 
Επίσης η εφημερίς «Ινκουάρερ» της Φιλαδελφείας τονίζει ότι οι κομμουνισταί θέλουν να εντάξουν τους νέους εις ομάδας καταναγκαστικής εργασίας και να τους μορφώσουν προς τας ολοκληρωτικάς των Αρχάς. 
Εις τα ελεύθερα έθνη λέγει τελικώς η εφημε­ρίς, εναπόκειται να επιτύχουν τον επαναπατρισμόν των παιδιών και να σταματήσουν κάθε τοιαύτην βάναυσον διαρπαγήν. Τέλος η εφημερίς «Τάϊμς της Ν. Ορλεάνης» εις άρθρον της υπό τον τίτλον: «Εν μεσαιωνικόν έθιμον» κατέληξεν ότι εφ’ όσον η Βαλκανική Επιτροπή διεπίστωσε το αληθές των Ελληνικών κα­ταγγελιών, «πρέπει να παύση να γράφη τόμους ολοκλήρους περί των δικαιωμάτων των παιδιών και των γυναικών και να επίδειξη τα δόντια της».


 ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ
 Αποσπάσματα από το βιβλίο: «ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΙΔΟΦΥΛΑΓΜΑ» ΕΚΔΟΣΕΩΝ Γ.Ε.Σ., ΑΘΗΝΑΙ 1949
 Πηγή: egolpion.com antexoume.wordpress.com                

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ    ΕΔΩ
 Αναρτήθηκε από ΙΛΑΡΧΟΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Παιδομάζωμα: ένα φρικτό μεταπολεμικό έγκλημα"