Αρχαίων Ηχοι

Αρχαίων Ήχων Άρμοσις


Η ταινία «ΑΡΧΑΙΩΝ ΗΧΩΝ ΑΡΜΟΣΙΣ» καταδεικνύει τη σημαντικότητα της Μουσικής σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής στον αρχαίο ελληνικό κόσμο και συνοδεύει τον Έλληνα σε όλους τους τομείς της ζωής του, από τη γέννηση ως το θάνατο, στον πόλεμο και στην ειρήνη, στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή.
Η Μουσική σε συνδυασμό με το λόγο και την όρχηση συνδέεται με το θεϊκό - μεταφυσικό στοιχείο, διαμορφώνει και εμπλουτίζει τους Μύθους, κυριαρχεί στη λατρεία, στην άσκηση της ιατρικής πρακτικής, διαπλάθει ήθη και φρόνημα.

Ο Έλληνας «κατακλύζεται» από Μουσική. Η μουσική του παιδεία του επιτρέπει να περνάει αβίαστα από το ρόλο του ακροατή στο ρόλο του δημιουργού. Κανένας δεν αποκλείεται από τη μουσική δραστηριότητα. Καθώς οι εποχές εναλλάσσονται και περνάμε από το Μύθο στην εποχή του Ομήρου και από την εποχή των Λυρικών στην Kλασική εποχή, η Μουσική παραμένει πάντοτε μία σταθερή αξία, αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητας, κριτήριο ευζωίας και βασικό χαρακτηριστικό του αριστοκρατικού ήθους.

Διατηρώντας τις απαραίτητες επιφυλάξεις ως προς την ταυτοποίηση των μουσικών οργάνων, παρουσιάζονται τα πιο ευρέως διαδεδομένα, ενώ παράλληλα, αποδίδονται μουσικά κομμάτια, που αποτελούν σημαντικότατα μουσικά τεκμήρια τα οποία έχουν διασωθεί.



Η διαχρονικότητα της μουσικής αν και δεν αποδεικνύεται μέσα από τον ήχο, υποδηλώνεται όμως
εύστοχα με το λόγο, όπου αυτός έχει διασωθεί ή μερικώς αποκατασταθεί.

Ο θεατής μέσα από την εικόνα και τον ήχο μεταφέρεται σε μία άλλη πραγματικότητα ζωντανή και γοητευτική που αποδεικνύει ότι η Μουσική είναι Ενιαία και Παγκόσμια.
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
http://www.youtube.com/v/_KXTVCET5mU?version=3&autohide=1&autohide=1&showinfo=1&feature=share&autoplay=1&attribution_tag=SF8-xuoxo7JYoey5jToCRA     http://hellas-diaggeleas.blogspot.gr/2013/11/blog-post_4323.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αρχαίων Ηχοι"

Εποικοδομητικές Στρατηγικές

Του Νίκου Λυγερού

Εδώ και μερικά χρόνια ακούμε φωνές στην πατρίδα μας που κατηγορούν τα πάντα γιατί όλα πάνε στραβά, λες και κάποτε πήγαιναν ίσια, γιατί δεν υπάρχει κράτος, λες και κάποτε υπήρξε. Στην αρχή πιστεύαμε ότι είχαν να πουν κάτι το ουσιαστικό αφού φώναζαν και τις ακούσαμε. Στην συνέχεια προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τις πρακτικές εφαρμογές από όλη αυτή τη βαβούρα. Τελικά είδαμε ότι δεν είχαν να προτείνουν τίποτα και αυτό που νομίζαμε ότι ήταν επαναστατικό δεν ήταν παρά μία εκτόνωση και δυστυχώς απολύτως τίποτα άλλο. Στο ενδιάμεσο η πατρίδα και ο λαός συνεχίζουν να πιέζονται οικονομικά και όλα αυτά δεν βοήθησαν σε τίποτα. Έτσι αποφασίσαμε να τα γράψουμε εκεί που ξέρουμε από παράδοση, οι γυναίκες σε αυτά που αγοράζουν συνέχεια και οι άντρες σε αυτά που έχουν από την αρχή! Με αυτόν τον τρόπο το τοπίο ξεκαθάρισε και επιτέλους μπορούμε να δούμε το μέλλον, αφού είδαμε αντικειμενικά το παρελθόν. Η πατρίδα μας δεν θέλει φωνές, θέλει σκέψεις και πράξεις. Γιατί από την αδράνεια, περάσαμε στην απραξία και δεν εφαρμόζουμε την αξιολογία, αλλά συνεχώς ασχολούμαστε με την αξιολόγηση και μετατρέψαμε την κοινή λογική που δεν έχει σχέση με τη λογική, σε δημόσια σκέψη που δεν έχει καμία σχέση με τη σκέψη. Έχουμε ομάδες θεραπείας, ενώ θέλουμε ομάδες κρούσης. Συνοπτικά, ντόμπρα και σταράτα, η πατρίδα μας χρειάζεται εποικοδομητικές στρατηγικές που δεν ασχολούνται με λόγια αλλά μόνο με εφαρμογές και πράξεις. Σε αυτό το πλαίσιο έχουμε την υψηλή στρατηγική της ελληνικής ΑΟΖ και τη στρατηγική του ελληνικού ζεόλιθου. Αφορούν όλους τους τομείς και δημιουργούν πραγματικές θέσεις εργασίας. Δεν είναι μόνο διπλώματα για θέσεις αλλά για να παράγουν ένα έργο εθνικό. Δεν είμαστε ένας λαός της μιζέριας έχουμε τη μεγαλοσύνη των Άθλιων του Ουγκώ. Δεν είμαστε ένας λαός της ελεημοσύνης, έχουμε τη γενναιοδωρία του Ελληνισμού. Δεν είναι λοιπόν με μέτρα εξοικονόμησης που θα δημιουργήσουμε οικονομία. Δίχως στρατηγική, η οικονομία είναι απλώς συνάλλαγμα. Πρέπει τώρα να επικεντρωθούμε και στις καινοτομίες και όχι στις πατέντες για να υπάρχουν και μόνο. Δίχως εξαγωγές, κάνουμε μόνο ανακύκλωση και δεν προσφέρουμε απολύτως τίποτα στην πατρίδα μας. Για να αλλάξει η κατάσταση πρέπει να λειτουργήσουμε στρατηγικά και να δημιουργήσουμε συμμαχίες. Διότι όλη η Ελλάδα δεν είναι μόνο εμπόριο. Είμαστε ένας ολόκληρος πολιτισμός που θαυμάζουν οι περισσότεροι λαοί της γης, γιατί ο Ελληνισμός είναι δώρο για την Ανθρωπότητα. Το κλαδί της ελιάς δεν είναι μόνο ένα σύμβολο, είναι ένας μύθος που αγγίζει το ανθρώπινο πνεύμα του κόσμου λόγω της καινοτομίας του Ελληνισμού. Γι’ αυτό δεν γονατίσαμε, δεν γονατίζουμε και δεν θα γονατίσουμε.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=13863&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εποικοδομητικές Στρατηγικές"

Η λαθρομετανάστευση για την Ελλάδα κορυφαίο Eθνικό θέμα....

Η λαθρομετανάστευση συνιστά για την Ελλάδα κορυφαίο Eθνικό θέμα....

Tου Περικλή Νεάρχου  Πρέσβυ ε.τ.

 Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και λαθρομετανάστευση!
 Η λαθρομετανάστευση συνιστά για την Ελλάδα κορυφαίο εθνικό θέμα. 

Η δημιουργία του δεν ήταν αναπόφευκτη.

Είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών και των ιδεοληψιών όλων αυτών που συνωστίζονται σήμερα στη Βουλή για να καταθέσουν προτάσεις για αντιρατσιστικό νομοσχέδιο με αφορμή τη Χρυσή Αυγή. 

Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ μια αποικιοκρατική χώρα ώστε να έχει δεσμούς και υποχρεώσεις προς τους λαούς πρώην αποικιοκρατουμένων χωρών. Δεν ήταν, δυστυχώς, και δεν είναι επίσης βιομηχανική χώρα ώστε να έχει μεγάλες ανάγκες ξένου, εισαγόμενου εργατικού δυναμικού. 

Αντιθέτως, ήταν μέχρι προσφάτως μια χώρα εκπομπής μεταναστών σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. 

Οι μετανάστες όμως αυτοί ήταν νόμιμοι. Με την άδεια και τον έλεγχο των ενδιαφερομένων χωρών. Είναι σημαντικό να υπογραμμίζεται αυτό για να μην γίνεται σκόπιμη σύγχυση από διάφορους καλοθελητές μεταξύ νομίμων μεταναστών και λαθρομεταναστών με τον γνωστό ισχυρισμό ότι «πήγαμε κι εμείς μετανάστες»! 

Η Ελλάδα δεν είχε επομένως κανέναν ουσιαστικό δικό της λόγο ν’ ανοίξει τα σύνορά της και ν’ ανεχθεί την παράνομη είσοδο στη χώρα, είτε με το πρόσχημα του πολιτικού πρόσφυγα είτε με την ιδιότητα του οικονομικού μετανάστη, ανεξέλεγκτων μαζών λαθρομεταναστών, που αριθμούν σήμερα πάνω από δύο εκατομμύρια τουλάχιστον. 

Ένα μεγάλο μέρος απ’ αυτούς είναι Μουσουλμανικού θρησκεύματος και προέρχονται από τις πιο φανατικές Μουσουλμανικές χώρες, όπως το Πακιστάν, το Μπανγκλαντές, το Αφγανιστάν, η Σομαλία. 

Χρειάζεται να υπενθυμίσει κανείς ότι η Ελλάδα δεν είναι οποιαδήποτε χώρα; Είναι μια χώρα, που ιστορικά, από την εμφάνιση του Ισλάμ τον 7ο αι. μ.Χ., αποτέλεσε θρησκευτικό και πολιτιστικό σύνορο, πρώτα ως Βυζάντιο και, στη συνέχεια, ως σύγχρονος Ελληνισμός.

 Είναι μια χώρα που σήμερα ακόμη εξακολουθεί να έχει προβλήματα με τη γειτονική της Τουρκία, η οποία επιστρέφει, με καλπάζοντα ρυθμό, σε ηγεμονικές αυτοκρατορικές ιδεολογίες του Οθωμανικού παρελθόντος της. Είναι μια χώρα που σήμερα, ευτυχώς, δεν έχει προβλήματα με τον άλλο Μουσουλμανικό κόσμο. 

Η άκριτη όμως εγκατάσταση μεγάλου αριθμού Μουσουλμάνων στην Ελλάδα δημιουργεί τον κίνδυνο να προκληθούν προβλήματα με όλο τον Μουσουλμανικό κόσμο. Γι’ αυτό μπορεί να φροντίσει, για τους δικούς της διπλωματικούς και στρατηγικούς λόγους, η Τουρκική πολιτική, που παρουσιάζεται ήδη ως προστάτης και κηδεμόνας των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα.

 Προσφάτως, ο Τούρκος πρωθυπουργός συνέδεσε το άνοιγμα της Σχολής της Χάλκης όχι μόνο με το θέμα των μουφτήδων της Μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη ως συνήθως, αλλά και με τη δημιουργία τεμένους στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη για τις ανάγκες όλων των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα. 

Η Ελλάδα είναι επίσης μια χώρα που μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή συμφώνησε με την Άγκυρα ανταλλαγή πλυθησμών. Η τελευταία οδήγησε στον ξεριζωμό όλων των Ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, που είχαν γλυτώσει από τις διώξεις και τις σφαγές.

 Οι Μουσουλμάνοι που έφυγαν ήταν μόνο μικρό κλάσμα των Ελλήνων προσφύγων της Μικράς Ασίας. Ο τραγικός ξεριζωμός του Μικρασιατικού Ελληνισμού ενίσχυσε, τουλάχιστον, την εθνική συνοχή της Ελλάδος, σε μια περιοχή που δεν έχει υπερβεί, δυστυχώς, ακόμη τα προβλήματα των εθνικών και θρησκευτικών διαφορών και μειονοτήτων. 

Πρόσφατο δραματικό παράδειγμα είναι η διάλυση της Γιουγκοσλάβίας, που ήταν, υποτίθεται, πρότυπο «πολυπολιτισμικής κοινωνίας» και αρμονικής συνεργασίας μεταξύ διαφορετικών εθνικών και θρησκευτικών ομάδων. 

Με τη μαζική εγκατάσταση στη χώρα, ως λαθρομεταναστών, εκατοντάδων χιλιάδων Μουσουλμάνων ανατρέπεται ουσιαστικά και μονομερώς η συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών και δημιουργείται στη χώρα ένα νέο πρόβλημα. Οι διαστάσεις και οι προεκτάσεις του τελευταίου δεν είναι άμεσα ορατές. 

Καλύπτονται από την ομίχλη και το θόρυβο της μικροπολιτικής και από θλιβερά και ανερμάτιστα ιδεολογήματα, που δεν έχουν σχέση με τα μεγάλα και ουσιαστικά προβλήματα της χώρας και τις ιδιαιτερότητές της.

Η λαθρομετανάστευση, εάν δεν ελεγχθεί αποτελεσματικά, μπορεί ν’ αποδειχθεί στο μάκρος του χρόνου σε Μαντζικέρτου Νέου Ελληνισμού 

Για όσους εξετάζουν προσεκτικά το πρόβλημα της λαθρομεταναστεύσεως, είναι πασίδηλη η γεωπολιτική του διάσταση. Η μαζική εγκατάσταση ξένων πληθυσμών, ειδικότερα Μουσουλμάνων, διασπά την εθνική συνοχή της χώρας. Δημιουργεί στον Ελληνικό εθνικό χώρο νέα γεωπολιτικά δεδομένα.

 Γεωπολιτική είναι η γεωγραφία και η πολιτιστική ταυτότητα του πληθυσμού. Η Άγκυρα το γνωρίζει καλά και γι’ αυτό πρωτοστατεί στη διοχέτευση, με κάθε τρόπο, Μουσουλμάνων λαθρομεταναστών στην Ελλάδα. Αρνείται επίσης συστηματικά ν’ αποδεχθεί οποιαδήποτε ουσιαστική συμφωνία επανεισδοχής. 

Η Ελλάδα κατέχει μια γεωγραφική θέση που την καθιστά υποχρεωτική είσοδο για τον μεγαλύτερο όγκο λαθρομεταναστών. Αυτο χρησιμοποιείται ως άλλοθι από τις πολιτικές δυνάμεις που πρωτοστάτησαν, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση, στην ανοχή της παράνομης μεταναστεύσεως, με άλλοθι τα ανθρώπινα δήθεν δικαιώματα και τις «αξίες» της Ευρώπης. 

Τα ανθρώπινα όμως δικαιώματα και οι «αξίες» της Ευρώπης δεν εμπόδισαν την τελευταία να επιβάλει τη γνωστή συμφωνία Δουβλίνο ΙΙ και να εμμένει, με πλήρη αδιαλλαξία, σ’ αυτήν. Κατηγορεί την Ελλάδα ότι δεν ελέγχει τα σύνορά της και ότι προάγει, με τη στάση της, τη λαθρομετανάστευση στην Ευρώπη. 

Η επιβολή της συμφωνίας αυτής στην κυβέρνηση Σημίτη αποτελεί ηχηρό ράπισμα σε όσους προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι δήθεν η ανοχή της λαθρομεταναστεύσεως είναι επιταγή της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.  

Στην πραγματικότητα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως υπάρχουν αφ’ ενός τα εθνικά κράτη, το καθένα από τα οποία μεριμνά για τα εθνικά του συμφέροντα, και, αφ’ ετέρου, οι υπερεθνικές τάσεις, που εμπνέονται από την παγκοσμιοποίηση και εκφράζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. 

Η δεύτερη αυτή τάση προάγει ενεργά την παγκοσμιοποίηση και την πολιτική της εθνικής αποδομήσεως, συστατικό στοιχείο της οποίας είναι και η προώθηση δημοσιογραφικών μεταλλάξεων στο όνομα της λεγόμενης «πολυπολιτισμικής κοινωνίας».

 Οι Ελληνικές κυβερνήσεις των δύο τελευταίων δεκαετιών, με πρωταγωνιστές τις κυβερνήσεις Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου, ανέλαβαν, αναλώμασι των εθνικών συμφερόντων της χώρας, να διαδραματίσουν στην Ελλάδα ρόλο «πρωτοπορείας» στην Ευρώπη υπέρ της πολιτικής των ανοικτών συνόρων και της ανοχής της λαθρομεταναστεύσεως ως δήθεν «προοδευτικής» πολιτικής. 

Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να διασπάσουν την εθνική συνοχή της χώρας και να στρώσουν το δρόμο για την εξέλιξη της λαθρομεταναστεύσεως, στην προοπτική του χρόνου, σε πραγματικό Μαντζικέρτ του Νέου Ελληνισμού; 

Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είχε αποστασιοποιηθεί προεκλογικά, υπό τη νέα σημερινή ηγεσία του, από την πολιτική οιονεί συμπλεύσεως, που είχε ακολουθήσει προηγουμένως. Ο σημερινός Πρωθυπουργός είχε καταγγείλει ως άοπλη εισβολή στη χώρα τη μαζική λαθρομετανάστευση και είχε διακηρύξει ότι «θα επανακτήσουμε τις πόλεις μας». 

Μετά όμως τον ορυμαγδό της Χρυσής Αυγής και την υποχρεωτική συμβίωση και αλληλεγγύη με το μεταλλαγμένο υπόλειμμα του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου, που όχι μόνο συνεχίζει την πολιτική Ραγκούση του Γιώργου Παπανδρέου αλλά επιπλέον πλειοδοτεί και επαυξάνει, έκανε στροφή και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. 

Προβάλλει γι’ αυτό ως άλλοθι το κοινό μέτωπο κατά του καταγγελλόμενου φασισμού της Χρυσής Αυγής και την προάσπιση της Δημοκρατίας. Με απλά λόγια, το μέγα θέμα της λαθρομεταναστεύσεως, που αποτελεί στρατηγική και γεωπολιτική απειλή για τη χώρα, υποτάσσεται στη συγκυρία του πολέμου κατά της Χρυσής Αυγής. 

Αντιμετωπίζεται μέσα από το πρίσμα του περιβόητου δήθεν ρατσισμού των Ελλήνων και της καταγγελλόμενης ξενοφοβίας, που προάγονται πλέον σε επίσημη κρατική πολιτική και ιδεολογία. Ασφαλώς, είναι σκόπιμο να παρθούν τα απαραίτητα μέτρα για την εγγύηση της δημοκρατικής τάξεως και της αποφυγής οποιασδήποτε αυτοδικίας ή αντιποιήσεως αρχής. 

Το εισαγόμενο όμως νομοσχέδιο δεν περιορίζεται σ’ αυτό. Εισάγει, με την ευκαιρία αυτή, πολιτική για τη λαθρομετανάστευση, που ανοίγει το δρόμο για τη νομιμοποίηση όλων των λαθρομεταναστών αλλά και την προοπτική του συναγωνισμού και της πλειοδοσίας μεταξύ των κομμάτων για τον προσεταιρισμό της ψήφου των λαθρομεταναστών, που θα μετατραπούν σε ψηφοφόρους με τη νομιμοποίησή τους. 

Υφέρπει στο νομοσχέδιο ο υποτιθέμενος συμβιβασμός στο θέμα της ιθαγένειας, πάνω στο οποίο είχε προσκρούσει προηγουμένως το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, που είχε προτείνει ο υπουργός της ΔΗΜΑΡ Αντώνης Ρουπακιώτης.

 Προβάλλεται ως βάση συμβιβασμού και ως φύλλο συκής για την απόκρυψη της στροφής της Νέας Δημοκρατίας η αποφυγή της άμεσης αποδόσεως της ιθαγένειας και η απόδοση μόνο του καθεστώτος του μονίμως διαμένοντος μετανάστη, σύμφωνα με τη σχετική Ευρωπαϊκή οδηγία. 

Σε ποιους όμως θα δοθεί και με ποιους όρους το καθεστώς αυτό; Πώς θα επιτευχθεί σ’ αυτό η επιδιωκόμενη ομοφωνία όλων των κομμάτων του λεγόμενου συνταγματικού τόξου; Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει, ως γνωστόν, την απόδοση σε όλους επισήμων εγγράφων, γιατί θα μπορέσουν έτσι, υποτίθεται, ν’ απεγκλωβισθούν από την Ελλάδα και να πάνε σε άλλες χώρες του κοινού Ευρωπαϊκού χώρου Σένγκεν. 

Οι δηλώσεις του Προέδρου του κόμματος της δεξιάς UMP στη Γαλλία και πρώην Προέδρου της Εθνοσυνελεύσεως, JeanFrançoisCopé, ήρθαν να υπενθυμίσουν ποια είναι η πραγματικότητα. Ο JeanFrançoisCopé έθεσε θέμα αποπομπής της Ελλάδος από τη Συμφωνία του Σένγκεν γιατί δεν ελέγχει αποτελεσματικά τα σύνορά της.  

Είναι προφανές ότι, στην περίπτωση που η Ελλάδα προχωρήσει σε νέα μαζική νομιμοποίηση λαθρομεταναστών, γιατί αυτό σημαίνει η παραχώρηση σ’ αυτούς επισήμων εγγράφων, οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, που έχουν πάρει ήδη αυστηρά μέτρα για τον έλεγχο της λαθρομεταναστεύσεως, θα αντιδράσουν άμεσα. 

Θα θέσουν θέμα αποχωρήσεως της Ελλάδος από τη Συμφωνία Σένγκεν και θα εφαρμόσουν, βεβαίως, τις γνωστές πρόνοιες της Συμφωνίας Δουβλίνο ΙΙ, επαναπροώθηση δηλαδή στην αρχική χώρα υποδοχής, την Ελλάδα, όλων των λαθρομεταναστών που θα έρχονταν από την Ελλάδα και τους οποίους δεν θα ήθελαν.

 Εν τω μεταξύ όμως η Ελλάδα θα τους είχε νομιμοποιήσει αποδίδοντάς τους το καθεστώς του μονίμως διαμένοντος, και δεν θα είχε το δικαίωμα να τους επαναπροωθήσει. Θα ήταν υπό την προστασία της σχετικής Ευρωπαϊκής Οδηγίας και γενικότερα του Ευρωπαϊκού δικαίου. 

Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά εάν γίνονταν διαπραγματεύσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αποδέχονταν προκαταβολικά ένα τέτοιο μέτρο οι άλλες χώρες. 

Ποιο είναι όμως σήμερα το κλίμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο απέναντι στη λαθρομετανάστευση από τρίτες χώρες, αλλά και στη μετανάστευση από χώρες-μέλη, που είναι απολύτως νόμιμη και προβλέπεται από τις Συνθήκες, φαίνεται από την πρόσφατη πρωτοβουλία ομάδας βορείων χωρών. 

Με πρωτοβουλία της Μεγάλης Βρετανίας τέσσερις χώρες-μέλη έθεσαν θέμα περιορισμού της μεταναστεύσεως από χώρες-μέλη του Ευρωπαϊκού Νότου!

Η λαθρομετανάστευση είναι μέγα θέμα και ένα από αυτά που εκτίναξαν την ασήμαντη προηγουμένως Χρυσή Αυγή. Δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως υποπαράγωγο του αγώνα κατά της Χρυσής Αυγής και ως δήθεν πρόβλημα ρατσισμού και ξενοφοβίας.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (Τεύχος 208)

 

http://www.veteranos.gr/2013/11/blog-post_4611.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η λαθρομετανάστευση για την Ελλάδα κορυφαίο Eθνικό θέμα.... "

Η αντίστροφη μέτρηση της απελευθέρωσης της Κύπρου

Του Νίκου Λυγερού

Πολλά έχουν ειπωθεί για το κυπριακό αλλά λίγα έχουν γίνει επί της ουσίας. Μια σημαντική φάση ήταν βέβαια η περίοδος του εθνικού αγώνα 1955-1959. Στη συνέχεια, όμως, βλέπουμε τη Συνθήκη Ζυρίχης-Λονδίνου του 1960 που προετοιμάζει το υπόβαθρο της εισβολής του 1974 δίχως να το αντιληφθεί η πλειοψηφία. Μετά ήρθαν ημερομηνίες σαν το 1975, 1977 και 1979 μόνο και μόνο για να προετοιμάσουν το 1983 και να κερδίσουν χρόνο. Από τότε έως το 2003 δεν έγινε απολύτως τίποτα παρόλο που κάθε αμερικάνικη τετραετία μας εξηγούσαν όλοι οι ειδήμονες ότι βέβαια θα λυθεί το κυπριακό. Η αλλαγή φάσης γίνεται με την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις 16 Απριλίου 2003 με ενεργοποίηση την 1η Μαΐου 2004 αλλά και τη θέσπιση της κυπριακής ΑΟΖ μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν. Ξαφνικά η Κύπρος άρχισε να αποκτά μια αληθινή γεωπολιτική οντότητα που είχε ξεχάσει εδώ και δεκαετίες. Τώρα μιλούσε με την Αίγυπτο το 2003, με τον Λίβανο το 2007 και το Ισραήλ το 2010 κερδίζοντας πρωτιές στην Ανατολική Μεσόγειο. Έτσι οι μόνες ουσιαστικές αλλαγές από την περίοδο της εισβολής είναι μόνο και μόνο οι ημερομηνίες που αφορούν την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ΑΟΖ. Τίποτα άλλο δεν έγινε όσο και να το θέλαμε. Έτσι πρέπει να κατανοήσουμε και την επινόηση της απελευθέρωσης της Κύπρου, διότι έχει αρχίσει πια η αντίστροφη μέτρησή της λόγω της ενεργοποίησης της κυπριακής ΑΟΖ και της αρχής της αξιοποίησής της εκεί όπου δεν υπήρχε Κύπρος πριν μερικά χρόνια. Είναι, λοιπόν, σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι το αδιανόητο έχει ξεκινήσει και η ουτοπία που παράγει έχει δημιουργήσει και το όραμα που έχουμε όταν θέλουμε πραγματικά να υπάρχει ο Ελληνισμός κι όχι να χαιρόμαστε όταν βυθιζόμαστε στα ρηχά λόγω οικονομίας αλλά όχι αρκετά βαθιά για να δούμε επιτέλους και τους υδρογονάνθρακες που περιμένουν τόσο καιρό να παίξουν έναν ενεργειακό ρόλο στην περιοχή. Ο Ελληνισμός με την ΑΟΖ έχει αποφασίσει ουσιαστικά να βάλει σε παρένθεση την κατοχή όπως έκανε προηγουμένως με την τουρκοκρατία, γιατί είναι ικανός να κάνει αυτό το κατόρθωμα και το έχει κάνει μέσω υψηλής στρατηγικής ακόμα και αν οι περισσότεροι δεν βλέπουν το συσχετισμό που υπάρχει με τη διαχρονική στρατηγική αλλά και τη Στρατηγική της Ανθρωπότητας που ακολουθείται εδώ και αιώνες. Μέτρα, λοιπόν, κι εσύ τις πιέτες για να δείξεις πόσος καιρός πέρασε και πόσο λίγο απομένει για να προχωρήσουμε αποτελεσματικά.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=13841&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Η αντίστροφη μέτρηση της απελευθέρωσης της Κύπρου"

ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΤΑΙΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΟΙ νεο ΕΛΛΗΝΕΣ---.Οι Παπανδρεου με αμερικανικα διαβατηρια μετα την υπηρεσια τους στον αμερικανικο στρατο ψηφιστηκαν Ελληνες πρωθυπουργοι-- μετα ηλθε ο Σιμητης [εβραιος]---- μετα ο Βενιζελος ειναι Τουρκος και ο Ελληνικος λαος οχι θυμα αλλα μεγας φελος.Το σηριαλ εχει ακομη πολλα επεισοδια.------

Η πρεσβεία των ΗΠΑ αποφάσισε: «Ευάγγελος Τούρκογλου» ο Βενιζελος!
---Του Στέφανου Χίου-----

Tα στοιχεία παρουσιάζονται από πανίσχυρες διεθνείς πηγές ως αναμφίβολα.-- Ο ευτραφής πολιτικός που υποκλίνεται στην τρόικα μαζί με τον σύγχρονο Τσολάκογλου της Δεύτερης Μετακατοχικής Κυβέρνησης της σκλαβιάς και της δουλοφροσύνης, έχει Τουρκικές ρίζες (είναι Τούρκος με στάμπα και γενετική «βούλα»), τις οποίες αλλοίωσε και απέκρυψε εσκεμμένα. Δεν το λέμε εμείς. 

Τον ξεμπροστιάζουν εδώ και 4 χρόνια οι «συνέταιροι» του εθνικού ξεπουλήματος: Οι φίλοι του οι Αμερικανοί. Το θέμα που δεν θέλει να θυμάται σαν τον χειρότερο εφιάλτη του, ο χοντρο-Μπένυ, εξακολουθούν να του το θυμίζουν πυκνά-συχνά, τα «συνεταιράκια» που κατά καιρούς αβαντάρει και σύρεται ενώπιόν τους στα τέσσερα: Ότι ο Υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος του Ελληνικού προτεκτοράτου λέγεται «Τούρκογλου» και έχει αλλάξει στο παρελθόν το Οθωμανικό του επώνυμο που θα το κουβαλάει σαν αλυσίδα μέχρι να παραδώσει πνεύμα Εις Κύριον.

Τα ντοκουμέντα της ντροπής

Αναμνήσεις από το παρελθόν ξύπνησαν στον Βενιζέλο τα Σκοπιανά μέσα προπαγάνδας που δεν αφήνουν τίποτα να πάει χαμένο. ΜΜΕ των Σκοπίων, το «Ντέβνικ», σε δημοσίευμα που παραθέτει, τον ξεμπροστιάζει. Πιο συγκεκριμένα αναφέρει ότι “ο αναπληρωτής πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, Ευάγγελος Βενιζέλος, έχει γεννηθεί με το επώνυμο Τούρκογλου που θα πει στα τουρκικά «γιος του Τούρκου», αλλά έχει αλλάξει το όνομά του, προκειμένου να προχωρήσει στην πολιτική του σταδιοδρομία.

Σύμφωνα με την γκεμπελικού τύπου αναφορά του ανταποκριτή του σκοπιανού πρακτορείου από τις Βρυξέλλες, οι πληροφορίες αυτές γνωστοποιήθηκαν από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα προς την έδρα τους και πρόσφατα παρουσιάσθηκαν από τα ‘Wikileaks’ που δημοσίευσαν εκθέσεις των διπλωματικών γραφείων προς τις ΗΠΑ, από όλον τον κόσμο. 

Και συνεχίζει το δημοσίευμα με μνησίκακο ύφος: Ο αρθρογράφος, της «Athens News» Μαρκ Δραγούμης είχε γράψει κάποτε, τον Φεβρουάριο του 1994, ως υπουργός Γενικής Γραμματείας και πληροφοριών, ότι ο Βενιζέλος ήταν αυτός που έπεισε τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, να επιβάλει εμπάργκο στη χώρα, λόγω της ονομασίας της», επεσήμαινε ο Δραγούμης, σύμφωνα με τον οποίο, το κίνητρο του Βενιζέλου για αυτή την ενέργεια ήταν «να κερδίσει ψήφους των εθνικιστών στην εκλογική περιφέρειά του, τη Θεσσαλονίκη».

Τα αμερικανικά WIKILEAKS άνοιξαν τις πληγές

Τρείς μέρες μετά τις εκλογές του 2009, ανάμεσα σε άλλες πρακτορίστικες και ύποπτες αναφορές σε Έλληνες υπουργούς και βουλευτές που έδιναν «ραπόρτο» και «ξέρναγαν» εθνικά μυστικά στις ΗΠΑ, εμπλέκουν και το όνομα του Βενιζέλου. Αυτόν τον στιγματίζουν διαφορετικά.

Εκείνο που αναφερόταν ποικιλοτρόπως στο διαδίκτυο και κυκλοφορούσε ως φήμη, επιβεβαιώνεται από τον ίδιο τον Αμερικανό Πρέσβη. Λέει ο Αμερικανός διπλωμάτης επί λέξει σε τηλεγράφημα που «κλέβουν» και αναδημοσιεύουν αργότερα τα WIKILEAKS ότι «ο Βενιζέλος γεννήθηκε σαν Τούρκογλου και προφανώς αργότερα άλλαξε όνομα...»

Ιδού και το τηλεγράφημα της Πρεσβείας:

Who's Who In The New Greek Government — Embassy Athens (Greece)
Reference id: 09ATHENS1535
Origin: Embassy Athens
Time: Wed, 7 Oct 2009 15:16 UTC
WHO'S WHO IN THE NEW GREEK GOVERNMENT 

1. (SBU)...
8. (SBU) Evangelos Venizelos: Leader of a PASOK faction that has traditionally been in opposition to Papandreou. A university professor of constitutional law born in 1957, Mr. Venizelos (nee Turkoglu) collided with Mr. Papandreou over the party leadership in 2007 - and decisively lost. 

Υποσημείωση: née also nee
adj.
1. Born. Used to indicate the maiden name of a married woman.
(1. Γεννηθείς σαν - Χρησιμοποιείται για να δείξει το πατρώνυμο μιας παντρεμένης γυναίκας)
2. Formerly known as.
(2. Τυπικά γνωστός σαν-χρησιμοποιείται σε καλλιτέχνες με ψευδώνυμο πχ.)
πχ. "Hillary Clinton nee Rodham" δηλ. Χίλαρι Κλίντον γεννηθείσα Ρόνταμ
Το nee υποδηλώνει λοιπόν στην αγγλική, το όνομα με το οποίο γεννήθηκε κάποιος και το οποίο άλλαξε για διάφορους λόγους στη συνέχεια

Εδώ πρέπει να σημειωθεί επίσης κάτι σημαντικό: Ότι το θέμα και η φημολογία για το επώνυμο του συγκυβερνήτη είχε κυκλοφορήσει έντονα την περίοδο της εσωκομματικής αναμέτρησης για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μετά την εκλογική ήττα του 2007. Διάφορα στελέχη του παπανδρεϊκού στρατοπέδου αλλά και ανώνυμοι σχολιαστές του διαδικτύου υποστήριζαν και έγραφαν, απαξιωτικά, ότι το πραγματικό όνομα της οικογένειας του Βενιζέλου ήταν "Τούρκογλου" και ότι το είχε αλλάξει όχι ο ίδιος, αλλά ο πατέρας του, όταν μετεγκαταστάθηκε από την Εύβοια στην Θεσσαλονίκη. 'Ενα από τα στελέχη που διακινούσαν μάλιστα αυτή την φήμη μετ' επιτάσεως στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ ήταν και ο (φανατικός υποστηρικτής τότε του gap) Στέφανος Τζουμάκας.

Ο ίδιος ο Βενιζέλος μπορεί εκείνη την περίοδο να άφηνε αναπάντητες πολλές επιθέσεις που δεχόταν στο πλαίσιο της πολύ σκληρής εσωκομματικής αναμέτρησης, αλλά για το συγκεκριμένο θέμα είχε αντιδράσει, θεωρώντας ότι επρόκειτο για χτύπημα κάτω από την μέση. Είχε λοιπόν στείλει επιστολή σε συντάκτες σχετικών δημοσιευμάτων, με την οποία διαβεβαίωνε ότι το όνομα της οικογένειάς του ήταν πάντοτε Βενιζέλος, παραπέμποντας ακόμη και σε σχετικά στοιχεία της γενέτειράς τους στην Εύβοια.

Η απορία που επομένως γεννάται είναι απλή. Ο Αμερικανός πρέσβης, όταν δύο χρόνια αργότερα έκανε την αναφορά στο "nee Turkoglu", δεν είχε υπόψη του αυτή τη διαβεβαίωση του κ. Βενιζέλου;
Ποιος τελικά έχει δίκιο; Ο «Βαγγέλης Τούρκογλου» ή ο τότε Αμερικανός πρέσβης;

elora

Πηγή: http://www.logiosermis.net/2013/11/blog-post_439.html#ixzz2lTnfgJeT

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΤΑΙΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ"

Εκφράσεις από τα Αρχαία Ελληνικά που χρησιμοποιούμε σήμερα [λίστα]

Μπορεί η επαφή των νεοελλήνων με την αρχαιοελληνική παράδοση και γλώσσα να είναι εξαιρετικά προβληματική, ωστόσο υπάρχουν λέξεις και εκφράσεις που πέρασαν αυτούσιες στην καθημερινότητά μας και ευτυχώς μας θυμίζουν το δοξασμένο παρελθόν.

• Αιδώς Αργείοι: όταν θέλουμε να καταδείξουμε αισθήματα ντροπής αναφερόμενοι σε κάποιον άλλο.
• Ειπώθηκε από τον Στέντορα (σε έντονο ύφος) προς τους Αργείους κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου, με σκοπό να τους ανυψώσει το ηθικό όταν ο Αχιλλέας αποχώρησε από τη μάχη. (Ομήρου Ιλιάδα – Ε 787)
• Αντίπαλον δέος: όταν αναφερόμαστε σε ισχυρό αντίπαλο. (Θουκυδίδης – Γ 11)
• Από μηχανής θεός: μη αναμενόμενη βοήθεια – λύση – συνδρομή σε κάποιο πρόβλημα ή δύσκολη κατάσταση. Προέρχεται από θεατρικό τέχνασμα στην αρχαία Ελλάδα που χρησιμοποιούσαν οι τραγικοί ποιητές όταν ήθελαν να δώσουν διέξοδο στη πλοκή του έργου και στο οποίο κατά τη διάρκεια της παράστασης εμφανιζόταν ένας Θεός επάνω σε εναέρια κατασκευή (γερανός).
• - Αρχή άνδρα δείκνυσι: όταν οι πράξεις – έργα χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο στον οποίο αναφερόμαστε. (Βίας ο Πριηνεύς – Σοφοκλής.... Αντιγόνη 62)
• Ασκός του Αιόλου: σε περιπτώσεις επικείμενων δεινών – καταστροφών. Ο Αίολος έδωσε έναν ασκό στον Οδυσσέα ο οποίος περιείχε ανέμους. Όταν λοιπόν οι σύντροφοι του Οδυσσέα άνοιξαν τον ασκό, απελευθερώθηκαν οι άνεμοι και παρέσυραν το πλοίο στο νησί των Λαιστρυγόνων. (Ομήρου Οδύσσεια Κ 1-56)
• Αχίλλειος πτέρνα: αδύνατο σημείο. Η φράση προέρχεται από το μύθο του Αχιλλέα, σύμφωνα με τον οποίο, όταν τον βύθιζε στο αθάνατο νερό η μητέρα του, επειδή τον κρατούσε από τη φτέρνα, στο συγκεκριμένο σημείο του σώματός του παρέμεινε θνητός.
• Βίος αβίωτος : ζωή ανυπόφορη. (Χίλων Ο Λακεδαιμόνιος)
• Γαία πυρί μειχθήτω: σε περιπτώσεις καταστροφής, όταν θέλουμε να δώσουμε έμφαση.
• Γη και ύδωρ: υποδηλώνει περιπτώσεις υποταγής , πλήρους υποχώρησης, παράδοσης άνευ όρων. Η φράση προέρχεται από τον Ηρόδοτο, σύμφωνα με τον οποίο οι Πέρσες απεσταλμένοι ζήτησαν από τους Σπαρτιάτες γη και ύδωρ σε ένδειξη υποταγής. (Ηροδότου Ιστορία V 17-18)
• Γόρδιος δεσμός: αναφέρεται σε περιπτώσεις δύσκολων προβλημάτων (άλυτων). Η φράση λέγεται σε περιπτώσεις δύσκολων καταστάσεων, όπως αυτή που αντιμετώπισε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν προσπάθησε να λύσει ένα πολύπλοκο κόμπο, το «γόρδιο δεσμό» τον οποίον σύμφωνα με τον χρησμό όποιος τον έλυνε θα γινόταν κυρίαρχος της Ασίας. (Αρριαννού 11 3)
• Δαμόκλειος σπάθη: απειλητικές καταστάσεις Η φράση προέρχεται από επεισόδιο που συνέβη μεταξύ του τυράννου των Συρακουσών Διονυσίου και του Δαμοκλή, ενός αυλικού κόλακα , όταν ο πρώτος θέλοντας να δείξει στο Δαμοκλή πόσο επικίνδυνο ήταν το αξίωμα του τυράννου τον έβαλε να καθίσει στο θρόνο, ενώ από πάνω του κρεμόταν ξίφος σε μια τρίχα αλόγου.
• Διέβην τον Ρουβίκωνα : σε περιπτώσεις που λαμβάνεται μία παράτολμη απόφαση. Η φράση αποδίδεται στον Ιούλιο Καίσαρα ο οποίος όταν το 49 π.Χ. αποφάσισε να κηρύξει εμφύλιο πόλεμο στην Ιταλία, πέρασε με το στρατό του τον ποταμό Ρουβίκωνα κατευθυνόμενος προς την Ρώμη.
• Δούρειος Ίππος: αναφέρεται σε περιπτώσεις δολιότητας, ή δώρων τα οποία υποκρύπτουν δόλο. Η φράση προέρχεται από τον Όμηρο και αναφέρεται κατά την περίοδο των Τρωικών πολέμων τότε που οι Έλληνες ενώ χάρισαν στους Τρώες ξύλινο άλογο μεγάλων διαστάσεων ως αφιέρωμα στους Θεούς, στο εσωτερικό του ήταν κρυμμένοι ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του, οι οποίοι άνοιξαν τις πύλες της Τροίας στους υπόλοιπους Έλληνες (Ομήρου Οδύσσεια λ 529)
• Δρακόντεια μέτρα: αναφέρεται σε περιπτώσεις λήψης αυστηρών – σκληρών μέτρων Η φράση προέρχεται από τον Δράκοντα (7ος αιώνας π.Χ) αρχαίο νομοθέτη των Αθηνών, ο οποίος ήταν γνωστός για τους αυστηρούς και σκληρούς νόμους που επέβαλε.
• Eξ απαλών ονύχων: αναφέρεται στην νηπιακή ηλικία κυριολεκτικά, ή σε παλαιότερη χρονική περίοδο μεταφορικά. Η φράση χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει τη νηπιακή ηλικία κατά την οποία ο άνθρωπος έχει μαλακά νύχια.
• Έπεα πτερόεντα: αερολογίες, αβάσιμα επιχειρήματα. Ομηρική έκφραση βασισμένη στην αντίληψη ότι τα λόγια όταν εκστομίζονται τα παίρνει ο αέρας. (Ομήρου Ιλιάδα Α 201)
• Επί ξυρού ακμής : στην κόψη του ξυραφιού, σε πολύ κρίσιμη κατάσταση, σε κρίσιμο σημείο. Ομηρική φράση η οποία ειπώθηκε από το Νέστορα στο Διομήδη στην προσπάθειά του να τον παροτρύνει για συμμετοχή στον πόλεμο εναντίον των Τρώων. (Ομήρου Ιλιάδα Κ 173)
• Εκατόμβη: Θυσία με πολλά θύματα, μεγάλη απώλεια. Εκατόμβη στην αρχαία Ελλάδα ονόμαζαν την θυσία κατά την οποία γινόταν προσφορά από εκατό βόδια στους θεούς. (Ομήρου Ιλιάδα Α 65)
• Ες αύριον τα σπουδαία: Αργότερα θα ασχοληθούμε με τα σοβαρά ζητήματα – θέματα, αναβολή. Τη φράση είπε ο Θηβαίος Αρχίας, όταν έλαβε το γράμμα που τον προειδοποιούσε ότι κινδυνεύει από τον Πελοπίδα. (Πλουτάρχου Πελοπ. 10)
• Ή ταν ή επί τας : Ή θα την φέρεις νικητής (ασπίδα) ή θα σε φέρουν επάνω της νεκρό.................ή θα επιτύχουμε, ή θα αποτύχουμε. Τη φράση έλεγαν οι Σπαρτιάτισσες μητέρες στα παιδιά τους, όταν τους έδιναν την ασπίδα για τον πόλεμο. (Πλουτάρχου Λακεδαιμ. Αποφθ.16)
• Ήξεις αφήξεις: Λέγεται όταν κάποιος αλλάζει συνεχώς γνώμη. Η φράση προέρχεται από το χρησμό του μαντείου των Δελφών « ήξεις αφήξεις ου θνήξεις εν πολέμω». Η θέση του κόμματος πριν ή μετά το αρνητικό μόριο ου, καθορίζει και τη σημασία του χρησμού.
• Κέρβερος: Σκληρός, ανυποχώρητος. Προέρχεται από το ομώνυμο τέρας που φύλαγε τον Άδη και δεν επέτρεπε την είσοδο.
• Κέρας Αμαλθείας: Παραπέμπει σε πλούτο – αφθονία υλικών αγαθών. Η φράση προέρχεται από περιστατικό όπου η Αμάλθεια έτρεφε το μικρό Δία με κέρατο κατσίκας γεμάτο γάλα και μέλι.
• Και συ τέκνον Βρούτε: Φράση που απευθύνεται σε πρόσωπα που προδίδουν την εμπιστοσύνη μας.Την είπε ο Καίσαρας, όταν αναγνώρισε τον Βρούτο ανάμεσα στους δολοφόνους του.
• Κόπρος του Αυγείου: Συγκεντρωμένες ατασθαλίες – καταστάσεις οι οποίες δύσκολα διορθώνονται. Η φράση προέρχεται από άθλο του Ηρακλή, κατά τον οποίο καθάρισε την κοπριά από τους στάβλους του Αυγείου.
• Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα: Λέγεται για όσους υπερηφανεύονται και καυχώνται για ανεπιβεβαίωτα κατορθώματα και καλούνται να αποδείξουν ότι λένε την αλήθεια. Η φράση προέρχεται από Αισώπειο μύθο σύμφωνα με τον οποίο κάποιος ισχυριζόταν ότι κάποτε στη Ρόδο έκανε ένα πολύ μεγάλο άλμα και του ζήτησαν να το επαναλάβει λέγοντάς του την παραπάνω φράση. (Αισώπου Μύθοι «Ανήρ Κομπαστής»)
• Mηδένα προ του τέλους μακάριζε : Μην βιάζεσαι να μακαρίσεις κάποιον πριν το τέλος. Με αυτή τη φράση σχολίασε ο Σόλωνας τους θησαυρούς του Κροίσου, όταν ο τελευταίος τους έδειξε με υπερηφάνεια. (Ηροδότου Ι 32 7)
• Κύκνειο άσμα: Η τελευταία ενέργεια – πράξη – έργο κάποιου. Προέρχεται από το τελευταίο τραγούδι του κύκνου πριν το θάνατό του. (Πλάτωνος Φαίδων 84 Ε)
• Ιστός της Πηνελόπης : Λέγεται για έργο που δεν τελειώνει. Η φράση είναι από τον Όμηρο όπου στην Οδύσσεια αναφέρεται στην Πηνελόπη η οποία ύφαινε ένα ύφασμα την ημέρα και το ξήλωνε τη νύχτα, θέλοντας να ξεγελάσει τους μνηστήρες μέχρι να γυρίσει ο Οδυσσέας από την Τροία. (Ομήρου Οδύσσεια τ 149)
• Κουτί της Πανδώρας : Εμφάνιση πολλών δεινών ταυτόχρονα. Η φράση προέρχεται από τη μυθολογία, σύμφωνα με την οποία ο Δίας για να τιμωρήσει τους ανθρώπους έδωσε στην Πανδώρα ως δώρο ένα κιβώτιο γεμάτο με όλες τις συμφορές, με αποτέλεσμα μόλις το άνοιξε να βγουν όλα τα δεινά, εκτός από την ελπίδα.
• Ο κύβος ερρίφθη: Η απόφαση έχει ληφθεί. Τη φάση είπε ο Καίσαρας όταν αποφάσισε να κηρύξει εμφύλιο πόλεμο. Οι λατινομαθείς ευρωπαίοι το λένε στα λατινικά alea jacta est.
• Προκρούστειος Κλίνη: Προσαρμογή κάποιας κατάστασης βάσει συμφέροντος. Προέρχεται από τον μυθικό κακούργο Προκρούστη ο οποίος έδενε τα θύματά του σε κρεβάτι κι έπειτα τους έκοβε ή εξάρθρωνε τα πόδια, προκειμένου να τους φέρει σε ίσο μήκος με το κρεβάτι.
• Μέμνησο των Αθηναίων : Μην ξεχνάς αυτόν που πρόκειται να εκδικηθείς.Τη φράση έλεγε καθημερινά ένας υπηρέτης στο Δαρείο (κατόπιν εντολής του) υπενθυμίζοντας ότι έπρεπε να τιμωρήσει τους Αθηναίους, διότι συμμετείχαν στην πυρπόληση των Σάρδεων. (Ηροδότου V 105)
• Μερίς του λέοντος : Το μεγαλύτερο μερίδιο. (Αισώπου μύθοι «Λέων και αλώπηξ»)
• Κομίζω γλαύκα εις Αθήνας : Όταν λέγονται ήδη γνωστά πράγματα. Η φράση λέγεται διότι στην Αθήνα η γλαύκα, η κουκουβάγια, ήταν γνωστή, σαν σύμβολο της Αθήνας και εικονιζόταν παντού, όπως στις στροφές των σπιτιών, στα νομίσματα κ.λ.π. (Αριστοφάνη, Όρνιθες, 301)

Πηγή: iefimerida.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εκφράσεις από τα Αρχαία Ελληνικά που χρησιμοποιούμε σήμερα [λίστα]"

Συνεχίζουμε με τα οικόπεδα 5 και 6 στην Κυπριακή ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Το Υπουργικό Συμβούλιο της Κύπρου αποφάσισε επιτέλους να ακολουθήσει ουσιαστικά την υψηλή στρατηγική της αξιοποίησης της κυπριακής ΑΟΖ, συνεχίζοντας το δεύτερο γύρο αδειοδότησης με τα οικόπεδα 5 και 6. Έτσι αρχίζει και η διαπραγμάτευση με την κοινοπραξία ENI-KOGAS στην οποία έχουν παραχωρηθεί τα οικόπεδα 2,3 και 9. Το ενδιαφέρον αυτής της νέας πράξης είναι ότι αφήνει πίσω όλες τις φοβίες μερικών δικών μας στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα, οι οποίοι δικαιολογούσαν το πάγωμα του δεύτερου γύρου για τα οικόπεδα 5,6,7 και 8. Ακούστηκαν επίσης ακραίες απόψεις που εξηγούσαν ότι αυτά τα οικόπεδα δεν θα ανοίξουν ποτέ λόγω των παρεμβάσεων της Τουρκίας. Βέβαια, τώρα, έρχεται η πραγματικότητα να ενισχύσει την υλοποίηση της υψηλής μας στρατηγικής και να απορρίψει όλες αυτές τις απόψεις. Διότι τα οικόπεδα 5 και 6 είναι μάλιστα τα πιο δυτικά από τα τέσσερα όπου δεν είχαν γίνει διαπραγματεύσεις, ενώ υπήρχαν πολλές υποψηφιότητες από τις εταιρείες και τις κοινοπραξίες του δεύτερου γύρου. Αυτή η παρατήρηση έχει σχέση έμμεση και με την ρητορική διακοίνωση της Ελλάδας αλλά και της θέληση της ENI ειδικά να συνεχίσει και να ενισχύσει τη σχέση της με την Κύπρο ενάντια στους λεονταρισμούς της Τουρκίας. Αν συνδυάσουμε αυτό το γεγονός με τις διαβουλεύσεις της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου αλλά και με την συμφωνία με το Ισραήλ για προστασία της κυπριακής ΑΟΖ, τότε η μεγάλη εικόνα αρχίζει να γίνεται ξεκάθαρη ακόμα και στους μη ειδικούς. Διότι διαμορφώνεται ένα ολόκληρο πλαίσιο πάνω στο οποίο μπορούμε να χτίσουμε εποικοδομητικά τα δομικά στοιχεία μιας διαχρονικής οριζόντιας στρατηγικής στην Ανατολική Μεσόγειο. Έτσι, αυτή η νέα πράξη αναδεικνύει ότι τα πράγματα που θεωρούσαν μερικοί ότι δεν αλλάζουν με τίποτα, αλλάζουν, και μάλιστα αλλάζουν ουσιαστικά όχι μόνο για να βοηθηθεί ο κυπριακός λαός από τις οικονομικές του δυσκολίες με έμπρακτες κινήσεις αλλά και την ίδια την Κύπρο για να πάψει επιτέλους να είναι μόνο και μόνο ένα κυπριακό πρόβλημα πάνω στο οποίο μοιρολογούμε αλλά δεν κάνουμε τίποτα επί της ουσίας. Ενώ τώρα με την κυπριακή ΑΟΖ και με τον φορέα υδρογονανθράκων της Κύπρου έχουμε εισέλθει σε μια άλλη φάση που δεν σχετίζεται μόνο και μόνο με βιώσιμες και δίκαιες λύσεις, αλλά με την απελευθέρωσή της από τον κατοχικό ζυγό. Τώρα ο Ελληνισμός έχει τη δυνατότητα να βάλει μια τελική παρένθεση στην κατοχή. Αυτή είναι η συμβολή της ΑΟΖ.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=13842&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνεχίζουμε με τα οικόπεδα 5 και 6 στην Κυπριακή ΑΟΖ"

Μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε ούτε ένας άνθρωπος

Το "πόρισμα Τσεβά" είναι ίσως ότι γνησιότερο έχει συνταχθεί, για τα τραγικά γεγονότα του Πολυτεχνείου, μέχρι σήμερα και είναι αποτέλεσμα ενδελεχούς έρευνας του νεαρού, τότε, εισαγγελέα για την υπόθεση του Πολυτεχνείου.---



Δεν είναι απαλλαγμένο από τις προσωπικές κρίσεις που σαφώς είχαν επηρεαστεί από το πολιτικό κλίμα της εποχής, αλλά δεν υποκύπτει στην μυθοπλασία περί "νεκρών του Πολυτεχνείου".----



Είναι το πρώτο επιστημονικό πόρισμα το οποίο εν συνεχεία αποδέχθηκαν όλοι οι ιστορικοί ερευνητές και που αναφέρει με σαφήνεια ότι μέσα στο Πολυτεχνείο κατά την διάρκεια της επιχείρησης εκκένωσής του δεν σκοτώθηκε ούτε ένας άνθρωπος.



Αντίιθετα περιγράφει με εξαιρετική ακρίβεια τους φόνους που έγιναν σε απόσταση περίπου 500 μέτρων από το Πολυτεχνείο, κυρίως από τους φρουρούς του υπουργείου Δημόσιας Ταξης και από τις στρατιωτικές περιπόλους, με αποτέλεσμα συνολικά 12 νεκρούς.



Εν συνεχεία η αριστερή μυθολογία διπλασίασε τους νεκρούς, προσθέτοντας και αυτούς που είχαν πεθάνει από εμφράγματα κατά την διάρκεια των επεισοδίων.



Τα ονόματα των νεκρών είναι γνωστά, αλλά κανένας δεν ανέφερε ότι οι άνθρωποι αυτοί (12 τον αριθμό), οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με τους εξεγερμένους φοιτητές, άλλα οι περισσότεροι ήταν μεροκαματιάρηδες που βρέθηκαν σε λάθος τόπο την λάθος στιγμή δεν σκοτώθηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο αλλά μακριά από αυτό.



Και βέβαια το ζητούμενο είναι ο ρόλος που έπαιξαν ορισμένοι αξιωματικοί άνθρωποι του Δημήτριου Ιωαννίδη, ο οποίος προκάλεσε όλο αυτό το μακελειό σε συνεργασία με πράκτορες της αμερικανικής πρεσβείας, προκειμένου να γίνει δυνατό το πραξικόπημα μία εβδομάδα αργότερα που σταμάτησε την πορεία εκδημοκρατισμού που είχε ξεκινήσει - κάπως άτσαλα - ο Γ.Παπαδόπουλος, αλλά βασικά για να τον ανατρέψουν και να εγκαθιδρύσουν δικό τους 100% κυβέρνηση



Οι λόγοι για τους οποίους οι Αμερικανοί είχαν αποφασίσει να "τελειώσουν" τον Γ.Παπαδόπουλο, δεν απέχουν και πολύ από τις αιτίες που προκάλεσαν το πριόνισμα και τελικά την πτώση του Κώστα Καραμανλή το 2007-2009: Το ενεργειακό και η προσπάθεια γεωστρατηγικής απαγκίστρωσης από τον εναγκαλισμό τους.



Τον Ιανουάριο του 1973,ανακαλύπτεται εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα πετρελαίου στην Θάσο και συγκεκριμένα στην θέση Πρίνος. Ανατολικά της Θάσου (θέση Μπάμπουρας) διακριβώνεται πολύ μεγαλύτερο κοίτασμα πετρελαίου (το οποίο μέχρι σήμερα παραμάνει αναξιοποίητο)..



Η κυβέρνηση του Γ.Παπαδόπουλου αποφασίζει η Ελλάδα να εξορύξει και να εκμεταλλευτεί χωρίς να εκχωρήσει στις αμερικανικές εταιρείες, το κοίτασμα του Πρίνου, παρά τις πιέσεις που υφίσταται από αμερικάνικες πετρελαϊκές εταιρείες για το αντίθετο.



Στο μεταξύ έρχεται η μεγάλη πετρελαϊκή κρίση: Το πετρέλαιο πάει από τα 3 στα 14 δολάρια το βαρέλι μέσα σε μια βραδιά με απόφαση του ΟΠΕΚ!



Από το σημείο αυτό αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την στρατιωτική κυβέρνηση υπό τον Γ.Παπαδόπουλο ο οποίος μάλιστα είχε προχωρήσει και σε εκλογές οι οποίες σαμποταρίστηκαν από το παλαιό πολιτικό κατεστημένο και τις ίδιες τις ΗΠΑ, φυσικά. Αυτός ήταν και ο λόγος που προχώρησαν σε μαζικές γορές πολεμικού υλικού από την Γαλλία και την Γερμανία.



Στο εσωτετρικό άλλωστε η οικονομική κατάσταση δεν ήταν καθόλου καλή. Η πετρελαϊκή κρίση είχε κτυπήσει καίρια την ελληνική οικονομία διακόπτοντας τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που επιτυγχάνοντο από το 1967 και μετά.



Οι ίδιοι οι αξιωματικοί των ΕΔ πληρώνονταν με ομόλογα του δημοσίου πενταετούς διάρκειας κάθε τρίτο μήνα, καθώς η φράση "τραπεζικός δανεισμός" ήταν άγνωστη.



Εν πάση περιπτώσει το κλίμα δεν ήταν καλό ή μάλλον ήταν κατάλληλο για να γίνει αυτό που έγινε με την εξέγερση του Πολυτεχνείου" και το μόνο που κατάφερε ήταν να έρθει η χούντα του Ιωαννίδη και η τραγωδία της Κύπρου εννέα μήνες αργότερα.



Δεν είναι τυχαίο ότι μετά το Πολυτεχνείο δεν υπήρξε καμία άλλη αντίδραση στο νέο, σκληρότερο στρατιωτικό καθεστώς, το οποίο κατέρρευσε από μόνο του τον Ιούλιο του 1974 μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρου...



Για την ιστορική αλήθεια σε ότι αφορά τα πραγματικά γεγονότα του Πολυτεχνείου, όμως, πάρτε βαθιά ανάσα και διαβάστε το πόρισμα του Τσεβά το οποίο παραθέτουμε ολόκληρο εδώ: Πόρισμα Τσεβά



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε ούτε ένας άνθρωπος"

Ελιά: Tο δώρο των θεών στη χώρα του Φωτός

 ΕΛΙΑ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ,ΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ----

 

Ελιά, σύμβολο γαλήνης, προστασίας, γονιμότητας.-Θεϊκό δώρο. Δέντρο του καλού συνδεδεμένο με την αναγέννηση και το φως.Σύμβολο ειρήνης και νίκης, σύμβολο αθανασίας και ευφορίας.

 

Η ελιά για τους αρχαίους Έλληνες ήταν σύμβολο των ολυμπιακών ιδεωδών, της Ειρήνης, της Σοφίας και της Νίκης.

 

Γι' αυτό και το μοναδικό βραβείο που έπαιρνε ο Ολυμπιονίκης ήταν ένα στεφάνι φτιαγμένο από κλαδί ελιάς, ο «κότινος». Μέσα στο ναό της Ήρας στην Αρχαία Ολυμπία, υπήρχε μια ελιά, η «καλλιστέφανος ελαία», από της οποίας τα κλαδιά φτιαχνόταν ο κότινος.

 

Το ελαιόλαδο ήταν το βραβείο για τους νικητές των περίφημων Παναθηναϊκών Αγώνων, που γίνονταν προς τιμή της θεάς Αθηνάς.

 

Στην αρχαία Αθήνα το βραβείο του νικητή στο αγώνισμα του δρόμου ήταν 700 αμφορείς που περιείχαν 2,5 τόνους ελαιόλαδο.

 

Στην αρματοδρομία το βραβείο ήταν 5 τόνοι ελαιόλαδο εξαιρετικής ποιότητας.

 

Ο μύθος λέει ότι ο Ηρακλής φύτεψε την ελιά, μετά την ολοκλήρωση των 12 άθλων του.

 

Οι Αθηναίοι στα νομίσματά τους απεικόνιζαν την Αθηνά με στεφάνι ελιάς στο κράνος της και έναν αμφορέα με λάδι ή ένα κλαδί ελιάς.

 

Με κλάδους ελιάς ήταν στεφανωμένο και το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός στην Ολυμπία, έργο του Φειδία, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.

Με λάδι έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες σπονδές στους βωμούς,άλειφαν επιτύμβιες στήλες και ιερές πέτρες.

 

Το κλαδί ελιάς που κρατούσε ένα περιστέρι ήταν για τον Νώε ο οιωνός ότι

η ανθρώπινη ζωή θα ξανάρχιζε στη γη, μετά τον βιβλικό κατακλυσμό.

 

Στην αρχαία Αίγυπτο πίστευαν ότι η θεά Ίσις, γυναίκα του Όσιρη, κρατούσε το μυστικό για την καλλιέργεια της ελιάς.

Το λάδι της ελιάς αποτελεί θρησκευτικό αγαθό.

 

Η ελιά συνδέθηκε συμβολικά και με άλλες θεότητες,κυρίως θεότητες της βλάστησης και της γονιμότητας.

 

Χρησιμοποιούνταν ως πένθιμη τροφή. Από την αρχαιότητα το λάδι της το χρησιμοποιούσαν στα ταφικά έθιμα και θεωρούνταν από τα σημαντικότερα πράγματα που στερούνταν οι νεκροί.

 

Αυτή η συμβολική πλευρά της ελιάς διατηρείται ως τις μέρες μας, μέσω της χρήσης του λαδιού στα βασικά χριστιανικά μυστήρια. 

visaltis.blogspot.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελιά: Tο δώρο των θεών στη χώρα του Φωτός"

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στη "Φωνή της Λεμεσού", 13/11/2013

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στη "Φωνή της Λεμεσού", 13/11/2013"

Οι Μινωίτες είχαν υπολογιστή!

              

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ – Οι Μινωίτες είχαν υπολογιστή!-----

Ο ερευνητής δρ Μηνάς Τσικριτσής ανέσυρε από τα αρχεία του Μουσείου Ηρακλείου ένα εύρημα που αλλάζει τη γνώση μας για τον μινωικό πολιτισμό: το πρώτο ηλιακό ρολόι και αναλογικό υπολογιστή γεωγραφικού πλάτους και εκλείψεων, που προηγείται του μηχανισμού των Αντικυθήρων κατά 1.400 χρόνια.---

Είναι διαστάσεων πυξίδας, αλλά έχει και «γιγάντιο αδελφό»: το πασίγνωστο Στόουνχεντζ!---
 

Αστρονομικό «γκάτζετ» του Μινωικού πολιτισμού εντόπισε έλληνας ερευνητής σε ξεχασμένα πλακίδια του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου.
 

Ο ερευνητής Μηνάς Τσικριτσής, κρατώντας στα χέρια του ένα ομοίωμα του «Υπολογιστή του Παλαιοκάστρου»

Στα τέλη Φεβρουαρίου μια παρουσίαση βιβλίου έλαβε χώρα στην κατάμεστη αίθουσα «Ανδρόγεω» του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης.

Αναλύοντας εκεί το περιεχόμενο του βιβλίου του, «Αστρονομία Κρητομυκηναϊκού Πολιτισμού», ο ερευνητής αιγαιακών γραφών δρ Μηνάς Τσικριτσής προέβη σε πρωτότυπες παγκοσμίως αποκαλύψεις, που αφορούν την τεχνολογία και την επιστημονική γνώση των Μινωιτών. Αποκαλύψεις οι οποίες προέκυψαν από την ερμηνεία παραστάσεων που απεικονίζονται σε δύο πλακίδια, από το Παλαίκαστρο Σητείας.

Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε ρωτήσαμε τον ερευνητή:

- Κύριε Τσικριτσή, πώς φθάσατε στη μελέτη αυτών των ευρημάτων;

 

«Τα τελευταία δύο χρόνια, ασχολούμενος με μινωικά ευρήματα που έχουν σχέση με την αστρονομία του κρητομυκηναϊκού πολιτισμού, έχω έλθει σε επαφή με πολλά ευρήματα αστρονομικού ενδιαφέροντος, τα οποία περιγράφω στο πρόσφατο βιβλίο μου.

 

Τις εικόνες της μήτρας από το Παλαίκαστρο τις βρήκα δημοσιευμένες στην “Αρχαιολογική Εφημερίδα” του 1900, αλλά και ως σκίτσα στο βιβλίο του ανασκαφέα της Κνωσού, Εβανς, “The palace of Minos, etc.”.

 

Ο Εβανς αναφέρει ότι οι εικόνες _ που βρέθηκαν χαραγμένες σε πλακίδια αργιλικού σχιστόλιθου του 15ου αι. π.Χ. _ εμφανίζουν σύμβολα της Σελήνης και του Ηλίου. Επειδή οι εικόνες δεν ήταν ευκρινείς, ζήτησα από το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου την άδεια να μελετήσω το εύρημα.

 

Ο διευθυντής κ. Γ. Ρεθεμνιωτάκης και η αρχαιολόγος Κ. Αθανασάκη με έφεραν σε επαφή με εικόνες υψηλής ανάλυσης.

Με βάση αυτές και τη συσχέτιση με άλλα αρχαιολογικά ευρήματα, αλλά και ιστορικά και αστρονομικά στοιχεία που αφορούν μονάδες μέτρησης χρόνου και πρόβλεψη εκλείψεων Σελήνης και Ηλίου, κατέληξα σε μία ερμηνεία για τη χρήση της μοναδικής αυτής μήτρας».

- Η οποία ερμηνεία, συνοπτικά, είναι;

«Οτι μέσω της μήτρας αυτής περιγράφεται αναλογικός υπολογιστής που μετρά χρόνο, προσδιορίζει γεωγραφικό πλάτος και προβλέπει σεληνιακές εκλείψεις!».

- Ενα τέτοιο επίτευγμα, στην εποχή των Αργοναυτών, ακούγεται αδιανόητο.

Πώς οδηγηθήκατε σε μια τέτοια ερμηνεία;

 

«Αρχικά μελέτησα και κατανόησα το πώς λειτουργεί ο δίσκος που αποτυπώνεται αριστερά στη μήτρα και έπειτα μελέτησα τον ακτινωτό δίσκο που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά της. Στο κέντρο του δίσκου εμφανίζεται ένας σταυρός _ ο οποίος παγκοσμίως θεωρείται σύμβολο απεικόνισης του Ηλίου.

 

Μεγεθύνοντας το εύρημα, απαρίθμησα 18 στιγμές γύρω από το σύμβολο του σταυρού και, κάτω από τον κύκλο, διέκρινα το σύμβολο της Σελήνης (με μορφή μηνίσκου) και 28 αριθμημένες στιγμές στον εξωτερικό κύκλο.

 

Αν οι 18 στιγμές γύρω από το σύμβολο του Ηλίου αντιπροσωπεύουν 18 χρόνια, τότε σωστά ο δημιουργός αυτής της εικόνας τοποθέτησε 28 στιγμές γύρω από το σύμβολο της Σελήνης, καθώς το πλήθος των σεληνιακών εκλείψεων ανά 18 χρόνια και 11 ημέρες είναι 28. Το φαινόμενο της επανάληψης των σεληνιακών εκλείψεων κάθε 18 χρόνια και 11 ημέρες ήταν γνωστό στους Χαλδαίους και το αποκαλούσαν “Σάρο”».

 

- Ομως… τα αρχαιότερα αρχαιολογικά ευρήματα αναφοράς του Σάρου από τους Χαλδαίους εντοπίζονται στο 750 π.Χ. Μια τέτοια γνώση της περιοδικότητας των εκλείψεων προϋποθέτει είτε ότι οι Μινωίτες είχαν προπορευθεί αστρονομικά ή ότι η γνώση αυτή προϋπήρχε στους Βαβυλώνιους ή τους Σουμέριους και την είχαν δανειστεί από εκεί. Επιπλέον, υπάρχει ένα deja vu: την ίδια πρόβλεψη βάσει του Σάρου την είδαμε και στον μηχανισμό των Αντικυθήρων!

 

«Είμαι πλέον βέβαιος ότι οι Μινωίτες ήταν από τους πρώτους _ αν όχι οι πρώτοι _ που ανακάλυψαν την έννοια του Σάρου.

Οσο για τον μηχανισμό των Αντικυθήρων, ορθά επισημαίνετε τον παραλληλισμό. Θεωρώ ότι το “νέο” αυτό εύρημα δεν μειώνει την αξία του ευρήματος των Αντικυθήρων, αλλά μετατοπίζει τον χρόνο δημιουργίας 14 αιώνες πίσω. Ξαναγράφουμε έτσι το κεφάλαιο εισαγωγής στην ιστορία των επιστημών, με αρχή τον “υπολογιστή του Παλαίκαστρου”, του 1500 π.Χ.».

 

- Για να προβλέψουν τις σεληνιακές εκλείψεις, οι κατασκευαστές του μηχανισμού των Αντικυθήρων χρησιμοποιούσαν έναν, απίστευτο για την εποχή τους, συνδυασμό γραναζιών. Σε αυτή τη μήτρα βλέπουμε να απεικονίζεται απλά ένα εγχάραγμα με κουκκίδες.

Πώς καταφέρνει να επιτελεί τον υπολογισμό;

 

«Είναι όντως ένα θαύμα κομψής λύσης στη μέγιστη απλότητα κατασκευής.

Δείτε:

Ο εσωτερικός κύκλος χωρίζεται σε δύο ημικύκλια, που το καθένα έχει 29 και 30 χαράξεις. Αυτά τα ημικύκλια αναπαριστούν δύο σεληνιακούς μήνες, 29 και 30 ημερών, που αρχίζουν και τελειώνουν με πανσέληνο.

 

Αν, κάθε ημέρα, μετακινούμε δεξιόστροφα μία βελόνα στον εσωτερικό κύκλο και κάθε 15 ημέρες μετακινούμε μια άλλη βελόνα αριστερόστροφα στην περιφέρεια με τα ακτινωτά τριγωνικά δόντια, παίρνουμε την πορεία της Σελήνης ως προς την πορεία του Ηλίου».

- Και γιατί αντιστοιχίζεται αυτή η διττή πορεία με τις σεληνιακές εκλείψεις;
«Αναλογισθείτε ότι έκλειψη σημαίνει στην πράξη “εξαφάνιση στη σκιά”. Αν το επίπεδο της τροχιάς της Σελήνης και της Γης συνέπιπταν, τότε θα είχαμε κάθε μήνα μια έκλειψη Ηλίου και μια έκλειψη Σελήνης. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, διότι οι τροχιές Σελήνης και Γης βρίσκονται σε επίπεδα που έχουν μεταξύ τους μια κλίση 5 μοιρών. Τα σημεία όπου το επίπεδο της τροχιάς της Σελήνης τέμνει το επίπεδο της γήινης τροχιάς λέγονται “σεληνιακοί δεσμοί”.
Οταν η Σελήνη βρίσκεται στη θέση της πανσελήνου και ο Ηλιος κοντά στη θέση ενός από τους δύο σεληνιακούς δεσμούς, τότε έχουμε έκλειψη Σελήνης. Αυτά τα δύο σημεία (οι δεσμοί) ολοκληρώνουν μια πλήρη περιφορά κάθε 18 χρόνια.
Ετσι, κάθε 12 μήνες, οι κόμβοι μετακινούνται τρεις θέσεις κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού, πάντα σε διαμετρικά αντίθετες θέσεις. Ο κύκλος της περιφέρειας με τις 58 οπές στον “υπολογιστή του Παλαικάστρου” αντιπροσωπεύει την περιστροφή των δεσμών.
Μετά το πέρας αυτής της περιόδου των 18,5 ετών επαναλαμβανόταν ο ίδιος κύκλος των σεληνιακών εκλείψεων. Τα στοιχεία πείθουν ότι οι κατασκευαστές της μήτρας είχαν ανακαλύψει αυτόν τον κύκλο κίνησης των δεσμών».

- Επαληθεύσατε στην πράξη ότι ο «υπολογιστής» αυτός βρίσκει σωστά τις εκλείψεις;
«Βεβαιότατα! Υπολόγισα την πρόσφατη ολική σεληνιακή έκλειψη, που έγινε στις 21 Δεκεμβρίου 2010, και έπειτα βρήκα ότι με την ίδια λογική λειτουργίας μπορούσα να προβλέψω τις εκλείψεις που θα συμβούν το 2011, όπως και άλλες που θα συμβούν τα έτη 2015, 2017 και 2018».

- Συναρπαστικό… Αλλά μιλήσατε και για υπολογισμό ωρών και γεωγραφικού πλάτους. Αυτοί οι υπολογισμοί πώς γίνονται;

 

«Δείτε: Αν προσανατολίσουμε τον κεντρικό σταυρό σε κατεύθυνση Βορρά – Νότου και τοποθετήσουμε στο κεντρικό βαθούλωμα μια βελόνα κατακόρυφα, τότε η σκιά της βελόνας δείχνει το σημείο του ακτινωτού δίσκου που αντιστοιχεί στην ώρα της παρατήρησης.

 

Φαίνεται λοιπόν ότι ο μηχανισμός αυτός μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ημερήσιο “ηλιακό ρολόι χειρός”, με ώρα που αντιστοιχεί σε περίπου 58 λεπτά _ δηλαδή, πολύ κοντά στην ώρα που χρησιμοποιείται σήμερα.

 

Θεωρώντας ότι κάθε τριγωνικός δείκτης του ακτινωτού τμήματος αντιστοιχεί σε περίπου μισή ώρα, οι πέντε κουκκίδες του κάθε δείκτη τον χωρίζουν σε 5 μικρότερες μονάδες χρόνου, διάρκειας περίπου 6 σημερινών λεπτών».

 

- Εφόσον αυτά επαρκούν για τον υπολογισμό της ώρας, τα υπόλοιπα σύμβολα της μήτρας τι σημαίνουν;

«Σωστά το παρατηρήσατε: στη μήτρα, πάνω από τον δίσκο, υπάρχουν τρία εργαλεία για τον προσδιορισμό του γεωγραφικού πλάτους.

 

Αν ο χρήστης του δίσκου χρησιμοποιούσε ως όργανα τις δύο βελόνες και την ημικυκλική λαβίδα που υπάρχει στο αποτύπωμα της πίσω πλευράς της μήτρας, και σημείωνε ανά εβδομάδα την άκρη της σκιάς όταν μεσουρανεί ο Ηλιος, τότε μπορούσε _ με τη γωνία ω που σχηματίζουν οι βελόνες _ να καταγράφει το γεωγραφικό πλάτος του τόπου όπου βρίσκεται.

 

Σε μελλοντική μετατόπισή του, δεν είχε παρά να μετρήσει τη σκιά της βελόνας στην αντίστοιχη εβδομάδα για να προσδιορίσει πόσο βόρεια κατευθύνθηκε, ώστε να μπορεί να επιστρέψει!».

- Κύριε Τσικριτσή, η ερμηνεία αυτή που δίνετε στη μήτρα πιστεύετε ότι είναι και η μοναδική;

«Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι η λογική της ερμηνείας μου στέφθηκε με επιτυχείς μετρήσεις τόσο των εκλείψεων όσο και της ώρας και του γεωγραφικού πλάτους. Ωστόσο το θέμα παραμένει ανοιχτό, διότι μπορεί κάποιος άλλος να προτείνει μια άλλη χρήση.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά στον πρώτο αναλογικό υπολογιστή της ανθρωπότητας _ και αυτός έχει μινωική προέλευση».

 

Τσικριτσή, ότι αυτή η ερμηνεία σας ανατρέπει πολλά από όσα πιστεύονται ως σήμερα για τον μινωικό πολιτισμό;..
«Θεωρώ ότι πρέπει να απεμπλακούμε από τις αγκυλώσεις που έχουν δημιουργήσει οι έως τώρα παραδοχές ότι αυτός ο πολιτισμός οικοδομήθηκε αντλώντας στοιχεία και γνώσεις του βαβυλωνιακού και του αιγυπτιακού.
Η κατανόησή του οφείλει να γίνεται με μια διαθεματική προσέγγιση στα λιγοστά καμένα ευρήματά του. Χαρακτηριστικά, θα αναφερθώ σε δύο γνωστές φωτογραφίες που εμφανίζουν μινωικά καράβια.
Το πρώτο καράβι απεικονίζεται σε ένα κυκλαδικό “τηγανόσχημο” σκεύος του 2300 π.Χ., με 14 ζεύγη κουπιών, πράγμα που μας παραπέμπει σε σκάφος μήκους 32 μέτρων. Σε μια άλλη παράσταση, από την τοιχογραφία της Σαντορίνης του 1640 π.Χ., διακρίνουμε ένα μεγάλο καράβι, με 26 ζεύγη κουπιών, που κατά τον συγγραφέα Cavin Menzies αντιστοιχεί σε σκάφος 54 μέτρων.
Η ναυτική αυτή εξέλιξη ακούγεται λογική για χρονική περίοδο 700 χρόνων.
Δεν είναι όμως λογικό ένας πολιτισμός που είχε αναπτύξει το θαλάσσιο εμπόριο από το 2800 π.Χ. έως το 1200 π.Χ. να μην είχε αναπτύξει αντίστοιχη επιστήμη και για τις ανάγκες του. Θα έπρεπε, εκτός των άλλων, να είχε αναπτύξει τα μαθηματικά και την αστρονομία.
Πράγμα που αποδεικνύουν αυτά τα ευρήματα!».

- Υπάρχει κάτι, κατά την όλη μελέτη σας, που σας εξέπληξε προς άλλη κατεύθυνση;

«Οντως, προέκυψε κάτι το συγκλονιστικό:

Οτι υπάρχει μεγάλη σύμπτωση της μήτρας με τον μεγαλιθικό σχηματισμό του Στόουνχεντζ! Την ιδέα μού την έβαλε ο γιος μου Δημήτρης, που σπουδάζει στην Αγγλία, ο οποίος παρατήρησε ότι η μήτρα έχει τον ίδιο αριθμό οπών (29 + 30 στον εσωτερικό κύκλο και 57 στον εξωτερικό) με αυτές του Στόουνχεντζ.

 

Εκεί, υπάρχει ο λεγόμενος “Κύκλος Ζ” από 29 οπές και γύρω από αυτόν ο “Κύκλος Υ” με 30 οπές.

 

O εξωτερικός τελικός κύκλος, που περιβάλλει όλο το Στόουνχεντζ, αποτελείται από 57 οπές και ονομάζεται Κύκλος Ομπρι (Aubrey Holes).

Επίσης, στο κέντρο του “ναού” υπάρχουν 19 πέτρες (το λεγόμενο Πέταλο από Γαλαζόπετρες), αλλά το ίδιο πλήθος μικρών οπών υπάρχει σε δύο περιοχές του εσωτερικού σταυρού της μήτρας του Παλαικάστρου».

 

- Αν αυτό δεν αποτελεί σύμπτωση και πράγματι το Στόουνχεντζ ήταν μια «μεγέθυνση» της μήτρας του Παλαικάστρου, πώς αιτιολογείτε τη συσχέτιση των δύο πολιτισμών; 

«Η κατασκευή του Στόουνχεντζ είχε αποδοθεί στους αρχαίους Κέλτες και στους Δρυίδες τους, αλλά τα ανασκαφικά ευρήματα τη χρονολογούν στη 2η χιλιετία π.Χ. Την εποχή του Χαλκού, οι γνωστοί πολιτισμοί που θα μπορούσαν να σχετισθούν με τέτοιον “ναό” θα ήταν οι μεσοποτάμιοι, ο αιγυπτιακός και ο κρητομυκηναϊκός.

 

Ωστόσο τα μόνα κυκλικά κατασκευάσματα που έχουμε σε όλους αυτούς είναι οι τύμβοι των Μυκηνών (του 16ου αι. π.Χ.) _ που όμως είναι τάφοι και όχι ναοί _ και το… λεγόμενο “δαχτυλίδι του Μίνωα”. Στο δαχτυλίδι αυτό διακρίνουμε ένα κυκλοτερές κτίσμα στην κορυφή ενός λόφου, που περιβάλλεται από ορθόλιθους.

 

Αν η κατασκευή αντιπροσώπευε ένα αστρονομικό παρατηρητήριο, θα μπορούσαμε να το συσχετίσουμε με την κυκλική δομή κατασκευής του Στόουνχεντζ. Ισως, τελικά, ο μινωικός πολιτισμός να είχε σχέση με τους “Υπερβόρειους” της Βρετανίας, όπως είχε γράψει ο Διόδωρος Σικελιώτης

 

 

Τον αποχαιρέτισα «ζαλισμένος». Στον νου μου φτερούγιζαν εικόνες από τον στρογγυλό ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς και το «τέμενος Απόλλωνος μεγαλοπρεπές, σφαιροειδές τω σχήματι» των Υπερβορείων, που περιέγραφε ο Διόδωρος. Μα… από εκεί δεν ήρθε ο Αβαρις ο Υπερβόρειος που έγινε φίλος του Πυθαγόρα;

 

 

Και ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης, που περιέπλευσε το 331 π.Χ. τη Βρετανία και «υπολόγισε το μέγεθός της»… μήπως είχε έναν μινωικό υπολογιστή για να βρίσκει τη θέση του πλοίου του στην ομίχλη; Μύρια απίστευτα κατορθώματα της ναυτικής μαεστρίας Ελλήνων και Φοινίκων θα έβρισκαν την εξήγησή τους αν μια τέτοια «πολυπυξίδα» ήταν το μυστικό των καπετάνιων από την εποχή των Αργοναυτών ως εκείνη του Αρχιμήδη (212 π.Χ.).

 

Σίγουρα ο Αρχιμήδης και οι σοφοί της Αλεξάνδρειας και της Ρόδου βρίσκονταν πίσω από τη μετεξέλιξή της στον «μηχανισμό των Αντικυθήρων», με όλη τη μικρομηχανική τελειότητα εκείνου. Αλλά αν η γνώση είχε τον σπόρο της στους Μινωίτες, τότε… μας μένουν πολλά ακόμη να ανακαλύψουμε για εκείνα που χάθηκαν στον ελληνικό Μεσαίωνα, στα χρόνια της κλιματικής αλλαγής, των σεισμών και των λιμών μετά τον Πόλεμο της Τροίας.

 

Κοίταξα στον ορίζοντα την Ακρόπολη με νέα μάτια: Αυτή η χώρα είναι τελικά ανεξάντλητη σε εκπλήξεις. Για την αποδοχή ή όχι της ερμηνείας του κ. Τσικριτσή μένει να αποφανθεί η επιστημονική κοινότητα. Αν τελικά ευσταθεί, ένας νέος πρόλογος θα έχει γραφτεί για την Ιστορία των Επιστημών, με κρητική υπογραφή!

 

 

 

Επάνω, μία «αναστήλωση» της εικαζόμενης αρχικής μορφής του Stonehenge και, κάτω, η αντιπαραβολή των ερειπίων με τον μινωικό υπολογιστή (tovima.gr)

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Μινωίτες είχαν υπολογιστή!"

Παρθενώνας... Το θαύμα των θαυμάτων και τα παράξενα μυστικά του

Υπάρχει ένας λόφος πολύ χαμηλός στο λεκανοπέδιο της Αττικής, που δεν δείχνει και ιδιαίτερα σπουδαίος. Κάτι όμως τον κάνει και ξεχωρίζει:
Πάνω του είναι χτισμένο το μεγαλύτερο αρχιτεκτονικό δημιούργημα, όχι μόνο ολόκληρης της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής, όχι μόνο ολόκληρου ίσως του αρχαίου κόσμου αλλά και του σύγχρονου. Η Ακρόπολη με τον Παρθενώνα. Ο Παρθενώνας είναι το τελειότερο οικοδόμημα όλων των εποχών, όπως έχουν παραδεχτεί όλοι οι αρχιτέκτονες παγκοσμίως.
Γιατί όμως και από τι ξεχωρίζει αυτό το οικοδόμημα; Οι λεπτομέρειες και τα μεγάλα μυστικά του, ήταν...
γνωστά στον ευρύτερο κόσμο της αρχαιότητας. Θα μπορούσαν σήμερα να γίνουν γνωστά ώστε να κατασκευαστεί ένας πανομοιότυπος Παρθενώνας; Πώς οι άνθρωποι εκείνης της εποχής κατείχαν όλες αυτές τις γνώσεις και πώς μπόρεσαν να τις εφαρμόσουν; Υπάρχουν πάρα πολλά αινίγματα από τα οποία, ελάχιστα εξηγούνται.
Σύγχρονοι επιστήμονες, έχουν παραδεχτεί πως ακόμα και με τα σύγχρονα μέσα και τα μηχανήματα που διαθέτουμε, είναι πρακτικά αδύνατον να μπορέσει να ξαναφτιαχτεί το ίδιο κτίσμα με τις ίδιες λεπτομέρειες!
Ο Παρθενώνας οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 447-438 π.Χ. Ο αρχιτέκτονας ήταν ο Ικτίνος και ο βοηθός του ο Καλλικράτης. Ο ρυθμός του ναού είναι ο δωρικός. Περιβάλλεται από μία κιονοστοιχία με οκτώ κίονες κατά πλάτος και δεκαεπτά κατά μήκος, μετρώντας τους γωνιακούς δύο φορές.
Ο ναός, με την κύρια είσοδο του, βλέπει ανατολικά. Το εσωτερικό μήκος του είναι 100 αττικά πόδια, δηλαδή 30,80 μέτρα . Μέσα σε αυτά τα νούμερα εκφράζονται καταπληκτικές αναλογίες! Ο αττικός πους (πόδι) είναι 0,30803 μέτρα ή αλλιώς 1/2Φ, όπου το Φ = 1,61803 εκφράζει την Χρυσή Τομή. Ο Χρυσός Αριθμός Φ ή αλλιώς ο αριθμός 1,618 συναντάται συχνά στη φύση, στις αναλογίες του προσώπου μας, του σώματός μας, στα λουλούδια και στα φυτά, στην Τέχνη, στους ζωντανούς οργανισμούς, στα κοχύλια, στις κυψέλες των μελισσών και σε πλήθος άλλα πολλά, ακόμα και στη δομή του σύμπαντος και στις τροχιές των πλανητών…
Η Χρυσή Τομή συνεπώς, είναι ένας από τους μέγιστους κανόνες για να εκφραστεί το Ωραίο. Το Ωραίο υπόκειται πάντα σε αυτούς τους κανόνες, γι’ αυτό και η επιστήμη της Αισθητικής σαφώς και ορθότατα ορίζει και διδάσκει πως υπάρχει αντικειμενικά Ωραίο, το οποίο τείνει πάντα στον χρυσό αριθμό Φ, (1,618) και ξεχάστε την λαϊκίστικη και ανόητη φιλοσοφία πως το Ωραίο είναι υποκειμενική υπόθεση και προσωπική αντίληψη του καθενός! Όσο δε περισσότερο οι αναλογίες πλησιάζουν προς τον αριθμό 1,618 τόσο πιο ωραίο είναι το δημιούργημα.
Η τελευταία αριστερή και δεξιά απόσταση μεταξύ των κιόνων,
(ανατολική πλευρά) είναι μικρότερη από τις άλλες που είναι μεταξύ τους ίσες.
Μέσα στον Παρθενώνα, όμως, στην κάθε αναλογία του, θα συναντήσουμε και κάτι άλλο: Την ακολουθία Φιμπονάτσι (Fibonacci). Δηλαδή την ακολουθία στην οποία ο κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων: 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, κ.λ.π. (κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων).
Επιπλέον, ο λόγος δύο διαδοχικών αριθμών της ακολουθίας τείνει προς την αποκαλούμενη Χρυσή Τομή, ή Χρυσή αναλογία, ή Αριθμό Φ.
Αλλά επίσης, μέσα στον Παρθενώνα, υπάρχει βέβαια και ο αριθμός π = 3,1416, ο οποίος εκφράζεται και αυτός με τη σχέση 2Φ2/10 = 0,5236 μέτρα . Οι έξι πήχεις μας δίνουν π = 3,1416, Κι αν υποθέσουμε ότι όλα αυτά ήταν γνωστά, τι θα λέγατε εάν πούμε ότι μέσα στο τέλειο αυτό οικοδόμημα θα συναντήσουμε και το Νεπέριο αριθμό e = 2,72, που είναι περίπου ίσος με Φ2 = 2,61802;
Αυτοί οι τρεις αριθμοί, εμπεριέχονται σε όλη τη φύση, υπάρχουν σε όλη τη Δημιουργία, και τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αυτά. Το αίνιγμα ωστόσο είναι μεγάλο: Γνώριζαν οι δημιουργοί του ναού αυτούς τους αριθμούς και τις μεταξύ τους σχέσεις, και πώς κατάφεραν να τους συμπεριλάβουν με τόση λεπτομέρεια και ακρίβεια σε ένα κτίριο;
Ο Παρθενώνας δεν έχει παράθυρα και αποτελεί αίνιγμα μεταξύ των αρχαιολόγων το πώς φωτιζόταν το εσωτερικό του σηκού. Υποστηρίζεται η άποψη ότι το φως έμπαινε από τη διάπλατα ανοιγμένη μεγάλη πόρτα, αν και αυτό είναι μάλλον αμφίβολο, διότι όταν ήταν κλειστή, ο νεωκόρος και οι λοιποί υπάλληλοι δεν θα μπορούσαν να κινηθούν μέσα σε αυτόν.
Η άποψη ότι χρησιμοποιούσαν πυρσούς δεν φαίνεται να ευσταθεί, καθώς δεν έχουν βρεθεί ανάλογα σημάδια αιθάλης. Γενικά επικρατεί η άποψη ότι στη στέγη υπήρχε κάποιο άνοιγμα, το οποίο ονομαζόταν «οπαίον», από όπου και εισερχόταν άπλετο φως. Αν δεν καταστρεφόταν η οροφή από το βλήμα του Μοροζίνι το 1669, όλα αυτά τα ερωτηματικά θα είχαν απαντηθεί.
Ο αρχαίος αυτός ναός δεν προσδιορίζεται από τον πέριξ χώρο, αλλά αντίθετα ο ναός είναι εκείνος που προσδιορίζει το χώρο με την ίδια του την εξωτερική εμφάνιση. Μοιάζει να ξεφυτρώνει μέσα από τη γη σαν να τον γέννησε ο βράχος πάνω στον οποίο πατάει, ή σαν να είναι θαυμαστή προέκταση του πετρώδους εδάφους.
Αυτό συμβαίνει διότι οι κίονες της περιστάσεως είναι τόσο «ζωντανοί», που δίνουν ρυθμό και κίνηση στο αρχιτεκτόνημα. Ο τρόπος και οι αποστάσεις των κιόνων δημιουργούν μια ξεχωριστή «προσωπικότητα» φωτοσκιάσεων, οι οποίες δίνουν στο θεατή την εντύπωση ότι κινούνται, ή ότι περπατούν.
Η στέγη του ναού, δίνει την αίσθηση ότι, παρά το τεράστιο βάρος της, ακουμπά πανάλαφρα στο όλο οικοδόμημα. Στην αρχιτεκτονική κατασκευή του Παρθενώνα δεν υπάρχει καμία ευθεία! Αντιθέτως, υπάρχουν ανεπαίσθητες καμπύλες και μάλιστα αδιόρατες, πού δίνουν όμως την εντύπωση ότι ο στυλοβάτης π.χ. είναι ευθύς και εντελώς επίπεδος. Ανάλογη είναι και η καμπύλη των επιστυλίων. Αυτό έγινε γιατί ο Ικτίνος προνόησε και έλαβε υπ’ όψιν του την φυσική ατέλεια του ανθρώπινου οφθαλμού. Έτσι δημιούργησε την οφθαλμαπάτη στον θεατή που κοιτάζει υπό ορισμένη γωνία τον Παρθενώνα, ότι ο ναός ανυψώνεται στον αέρα!
Οι κίονες, ως γνωστόν, υφίστανται μία εξόγκωση (η οποία καλείται «ένταση») στο μέσον περίπου του ύψους του κίονα. Εκείνο, που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι πως οι άξονες των κιόνων, όπως και το επιστύλιο με το διάζωμα, έχουν μια ανεπαίσθητη κλίση προς τα μέσα, που κυμαίνεται από 0,9 έως 8,6 εκατοστά . Αυτή η κλίση σημαίνει πως αν προεκτείνουμε νοερά τους άξονες προς τα πάνω, θα ενωθούν σε κάποιο ύψος σχηματίζοντας μια νοερή πυραμίδα.
Το σημείο πάνω από την κρηπίδα, στο οποίο ενώνονται οι νοερές πλευρικές επεκτάσεις των κιονοστοιχιών του Παρθενώνα, είναι περίπου 1.852 μέτρα . Αυτό, μετρούμενο, βρέθηκε ότι δημιουργεί έναν όγκο, που είναι περίπου ο μισός της Μεγάλης Πυραμίδας του Χέοπα στην Γκίζα της Αιγύπτου!
Ένα άλλο μυστικό, που όμως κατείχαν οι αρχιτέκτονές του, είναι η αντισεισμικότητα του κτίσματος. Εδώ και είκοσι πέντε αιώνες από την δημιουργία του δεν έχει πέσει, δεν έχει υποστεί καμία βλάβη, δεν έχει καμία ρωγμή. Αυτό οφείλεται κατά ένα λόγο στην πυραμιδοειδή κατασκευή του, όμως, ο Παρθενώνας, στην πραγματικότητα δεν «πατάει» απ’ ευθείας στο χώμα του γυμνού βράχου, αλλά πάνω σε χτισμένους κυβόλιθους, οι οποίοι είναι γερά δεμένοι και χτισμένοι επάνω στο βράχο διαμορφώνοντας με αυτόν τον τρόπο ένα επίπεδο.
Υπάρχουν όμως και πλήθος από μη επιστημονικά παράδοξα:
1. Η αινιγματική κατασκευή του ναού, κρύβει κι άλλα μυστικά. Κατά τη διάρκεια της ημέρας και όταν υπάρχει ηλιοφάνεια, όλες τις εποχές του χρόνου, οι προσπίπτουσες σκιές που δημιουργούνται πέριξ του ναού, δείχνουν κάποια συγκεκριμένα σημεία του πλανήτη. Για το ποια σημεία δείχνουν και το τι σημαίνουν, ερευνάται από ειδικούς και μη ειδικούς. Οι απόψεις είναι πολλές και δεν συγκλίνουν μεταξύ τους.

2. Αν κάποιος σταθεί στους πρόποδες της Ακρόπολης, επί της οδού Επιμενίδου και στρέψει προς τα πάνω το βλέμμα του, θα δει να διαγράφεται στο βράχο ένα… πρόσωπο! Από μια ορισμένη οπτική γωνία, παρουσιάζεται ένα ανδρικό κεφάλι, στο οποίο ξεχωρίζουν τα υπερόφρυα τόξα, τα μάτια, η μύτη και το στόμα. Το πρόσωπο μοιάζει σαν να κοιμάται (εντελώς τυχαία (;) η οδός θυμίζει τον Επιμενίδειο ύπνο) και φαίνεται ευδιάκριτα στο φόντο του ουρανού. Παιγνίδι της φύσης, ή σκαλισμένο επίτηδες στο βράχο; Πάντως στην αρχαία ελληνική γραμματεία δεν υπάρχουν καν ενδείξεις για κάτι παρόμοιο που να σκαλίστηκε από ανθρώπινο χέρι σ’ αυτό το σημείο του ιερού βράχου. Ούτε ο Παυσανίας κάνει κάποια αναφορά…
Στην ίδια πλευρά υπάρχουν κι άλλες δώδεκα φιγούρες, οι οποίες δεν είναι τόσο εμφανείς, ωστόσο όμως με προσεκτική παρατήρηση θα «αναδυθούν» από τον βράχο.

3. Πολλοί παρατηρητές έχουν διαπιστώσει πως πάνω από την Ακρόπολη και την ευρύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου των Αθηνών, κατά τη διάρκεια του χειμώνα, πολύ σπάνια εμφανίζονται μαύρα και «βαριά» σύννεφα, όσο σε άλλες περιοχές γύρω από το λεκανοπέδιο και την υπόλοιπη Αττική. Ειδικά άνοιξη και καλοκαίρι, ο ουρανός πάνω από την Ακρόπολη είναι πεντακάθαρος! Μάλιστα οι αρχαίοι Αθηναίοι, όταν ήθελαν να κάνουν μία πρόγνωση για τον καιρό, δεν κοιτούσαν ποτέ τον ουρανό πάνω από τον ναό, αλλά έστρεφαν το βλέμμα τους προς τις Αχαρνές, στην Πάρνηθα και σε συγκεκριμένο σημείο της, την κορυφή που φέρει το όνομα Άρμα. Το Άρμα λειτουργούσε σαν Μετεωρολογική Υπηρεσία γιατί εάν τα σύννεφα βάραιναν εκεί, προμηνυόταν άφθονη βροχή, ή εάν αυτό το κομμάτι του ουρανού ήταν γαλάζιο, καλοκαιρία.
Επίσης, η επίκληση προς τον Δία για βροχή, γινόταν μόνο με το βλέμμα στραμμένο προς την κορυφή της Πάρνηθας Άρμα, και όχι προς την Ακρόπολη. «Ύσον, ύσον φίλε Ζεύ, κατά της αρούρης των Αθηναίων και των πεδίων…» (Ρίξε βροχή, ρίξε βροχή φίλε Δία, πάνω στους αγρούς των Αθηναίων και στον κάμπο).

4. Μέσα στον Παρθενώνα, ο ναός της θεάς Αθηνάς, ακολουθεί τον άξονα Ανατολής-Δύσης. Την τελευταία λοιπόν ημέρα της γιορτής των Παναθηναίων (στα γενέθλια δηλαδή της θεάς Αθηνάς, την 28η Εκατομβαιώνος – 25 Ιουλίου) συνέβαινε ένα συγκλονιστικό γεγονός: Λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος, ανέτειλε ο Σείριος, το υπέρλαμπρο άστρο του αστερισμού του Κυνός, και έλουζε κυριολεκτικά με το φως του το χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς.

Με ή χωρίς μυστικά, η Ακρόπολη, ήταν, είναι και θα παραμένει πάντα το πιο γοητευτικό, το πιο λαμπρό, το πιο υπέροχο μνημείο του κόσμου!

ΠΗΓΕΣ:

1. Παυσανίας – Αττικά.
2. Ιωάννης Γιαννόπουλος, Μυστική Αθήνα & Αττική, Έσοπτρον 1998
3. Ελλάς, εκδοτικός οργανισμός Πάπυρος, α' τόμος, 1997
4. Περιοδικό, Αέροπος, τεύχος 3.
5. Το μυστήριο του Παρθενώνα – ΑΡΧΕΤΥΠΟ (άρθρο του κ. Σπ. Μακρή)

Υπάρχει ένας λόφος πολύ χαμηλός στο λεκανοπέδιο της Αττικής, που δεν δείχνει και ιδιαίτερα σπουδαίος. Κάτι όμως τον κάνει και ξεχωρίζει:
Πάνω του είναι χτισμένο το μεγαλύτερο αρχιτεκτονικό δημιούργημα, όχι μόνο ολόκληρης της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής, όχι μόνο ολόκληρου ίσως του αρχαίου κόσμου αλλά και του σύγχρονου. Η Ακρόπολη με τον Παρθενώνα. Ο Παρθενώνας είναι το τελειότερο οικοδόμημα όλων των εποχών, όπως έχουν παραδεχτεί όλοι οι αρχιτέκτονες παγκοσμίως.
Γιατί όμως και από τι ξεχωρίζει αυτό το οικοδόμημα; Οι λεπτομέρειες και τα μεγάλα μυστικά του, ήταν...γνωστά στον ευρύτερο κόσμο της αρχαιότητας. Θα μπορούσαν σήμερα να γίνουν γνωστά ώστε να κατασκευαστεί ένας πανομοιότυπος Παρθενώνας; Πώς οι άνθρωποι εκείνης της εποχής κατείχαν όλες αυτές τις γνώσεις και πώς μπόρεσαν να τις εφαρμόσουν; Υπάρχουν πάρα πολλά αινίγματα από τα οποία, ελάχιστα εξηγούνται.
Σύγχρονοι επιστήμονες, έχουν παραδεχτεί πως ακόμα και με τα σύγχρονα μέσα και τα μηχανήματα που διαθέτουμε, είναι πρακτικά αδύνατον να μπορέσει να ξαναφτιαχτεί το ίδιο κτίσμα με τις ίδιες λεπτομέρειες!
Ο Παρθενώνας οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 447-438 π.Χ. Ο αρχιτέκτονας ήταν ο Ικτίνος και ο βοηθός του ο Καλλικράτης. Ο ρυθμός του ναού είναι ο δωρικός. Περιβάλλεται από μία κιονοστοιχία με οκτώ κίονες κατά πλάτος και δεκαεπτά κατά μήκος, μετρώντας τους γωνιακούς δύο φορές.
Ο ναός, με την κύρια είσοδο του, βλέπει ανατολικά. Το εσωτερικό μήκος του είναι 100 αττικά πόδια, δηλαδή 30,80 μέτρα . Μέσα σε αυτά τα νούμερα εκφράζονται καταπληκτικές αναλογίες! Ο αττικός πους (πόδι) είναι 0,30803 μέτρα ή αλλιώς 1/2Φ, όπου το Φ = 1,61803 εκφράζει την Χρυσή Τομή. Ο Χρυσός Αριθμός Φ ή αλλιώς ο αριθμός 1,618 συναντάται συχνά στη φύση, στις αναλογίες του προσώπου μας, του σώματός μας, στα λουλούδια και στα φυτά, στην Τέχνη, στους ζωντανούς οργανισμούς, στα κοχύλια, στις κυψέλες των μελισσών και σε πλήθος άλλα πολλά, ακόμα και στη δομή του σύμπαντος και στις τροχιές των πλανητών…
Η Χρυσή Τομή συνεπώς, είναι ένας από τους μέγιστους κανόνες για να εκφραστεί το Ωραίο. Το Ωραίο υπόκειται πάντα σε αυτούς τους κανόνες, γι’ αυτό και η επιστήμη της Αισθητικής σαφώς και ορθότατα ορίζει και διδάσκει πως υπάρχει αντικειμενικά Ωραίο, το οποίο τείνει πάντα στον χρυσό αριθμό Φ, (1,618) και ξεχάστε την λαϊκίστικη και ανόητη φιλοσοφία πως το Ωραίο είναι υποκειμενική υπόθεση και προσωπική αντίληψη του καθενός! Όσο δε περισσότερο οι αναλογίες πλησιάζουν προς τον αριθμό 1,618 τόσο πιο ωραίο είναι το δημιούργημα.
Η τελευταία αριστερή και δεξιά απόσταση μεταξύ των κιόνων,
(ανατολική πλευρά) είναι μικρότερη από τις άλλες που είναι μεταξύ τους ίσες.
Μέσα στον Παρθενώνα, όμως, στην κάθε αναλογία του, θα συναντήσουμε και κάτι άλλο: Την ακολουθία Φιμπονάτσι (Fibonacci). Δηλαδή την ακολουθία στην οποία ο κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων: 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, κ.λ.π. (κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων).
Επιπλέον, ο λόγος δύο διαδοχικών αριθμών της ακολουθίας τείνει προς την αποκαλούμενη Χρυσή Τομή, ή Χρυσή αναλογία, ή Αριθμό Φ.
Αλλά επίσης, μέσα στον Παρθενώνα, υπάρχει βέβαια και ο αριθμός π = 3,1416, ο οποίος εκφράζεται και αυτός με τη σχέση 2Φ2/10 = 0,5236 μέτρα . Οι έξι πήχεις μας δίνουν π = 3,1416, Κι αν υποθέσουμε ότι όλα αυτά ήταν γνωστά, τι θα λέγατε εάν πούμε ότι μέσα στο τέλειο αυτό οικοδόμημα θα συναντήσουμε και το Νεπέριο αριθμό e = 2,72, που είναι περίπου ίσος με Φ2 = 2,61802;
Αυτοί οι τρεις αριθμοί, εμπεριέχονται σε όλη τη φύση, υπάρχουν σε όλη τη Δημιουργία, και τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αυτά. Το αίνιγμα ωστόσο είναι μεγάλο: Γνώριζαν οι δημιουργοί του ναού αυτούς τους αριθμούς και τις μεταξύ τους σχέσεις, και πώς κατάφεραν να τους συμπεριλάβουν με τόση λεπτομέρεια και ακρίβεια σε ένα κτίριο;
Ο Παρθενώνας δεν έχει παράθυρα και αποτελεί αίνιγμα μεταξύ των αρχαιολόγων το πώς φωτιζόταν το εσωτερικό του σηκού. Υποστηρίζεται η άποψη ότι το φως έμπαινε από τη διάπλατα ανοιγμένη μεγάλη πόρτα, αν και αυτό είναι μάλλον αμφίβολο, διότι όταν ήταν κλειστή, ο νεωκόρος και οι λοιποί υπάλληλοι δεν θα μπορούσαν να κινηθούν μέσα σε αυτόν.
Η άποψη ότι χρησιμοποιούσαν πυρσούς δεν φαίνεται να ευσταθεί, καθώς δεν έχουν βρεθεί ανάλογα σημάδια αιθάλης. Γενικά επικρατεί η άποψη ότι στη στέγη υπήρχε κάποιο άνοιγμα, το οποίο ονομαζόταν «οπαίον», από όπου και εισερχόταν άπλετο φως. Αν δεν καταστρεφόταν η οροφή από το βλήμα του Μοροζίνι το 1669, όλα αυτά τα ερωτηματικά θα είχαν απαντηθεί.
Ο αρχαίος αυτός ναός δεν προσδιορίζεται από τον πέριξ χώρο, αλλά αντίθετα ο ναός είναι εκείνος που προσδιορίζει το χώρο με την ίδια του την εξωτερική εμφάνιση. Μοιάζει να ξεφυτρώνει μέσα από τη γη σαν να τον γέννησε ο βράχος πάνω στον οποίο πατάει, ή σαν να είναι θαυμαστή προέκταση του πετρώδους εδάφους.
Αυτό συμβαίνει διότι οι κίονες της περιστάσεως είναι τόσο «ζωντανοί», που δίνουν ρυθμό και κίνηση στο αρχιτεκτόνημα. Ο τρόπος και οι αποστάσεις των κιόνων δημιουργούν μια ξεχωριστή «προσωπικότητα» φωτοσκιάσεων, οι οποίες δίνουν στο θεατή την εντύπωση ότι κινούνται, ή ότι περπατούν.
Η στέγη του ναού, δίνει την αίσθηση ότι, παρά το τεράστιο βάρος της, ακουμπά πανάλαφρα στο όλο οικοδόμημα. Στην αρχιτεκτονική κατασκευή του Παρθενώνα δεν υπάρχει καμία ευθεία! Αντιθέτως, υπάρχουν ανεπαίσθητες καμπύλες και μάλιστα αδιόρατες, πού δίνουν όμως την εντύπωση ότι ο στυλοβάτης π.χ. είναι ευθύς και εντελώς επίπεδος. Ανάλογη είναι και η καμπύλη των επιστυλίων. Αυτό έγινε γιατί ο Ικτίνος προνόησε και έλαβε υπ’ όψιν του την φυσική ατέλεια του ανθρώπινου οφθαλμού. Έτσι δημιούργησε την οφθαλμαπάτη στον θεατή που κοιτάζει υπό ορισμένη γωνία τον Παρθενώνα, ότι ο ναός ανυψώνεται στον αέρα!
Οι κίονες, ως γνωστόν, υφίστανται μία εξόγκωση (η οποία καλείται «ένταση») στο μέσον περίπου του ύψους του κίονα. Εκείνο, που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι πως οι άξονες των κιόνων, όπως και το επιστύλιο με το διάζωμα, έχουν μια ανεπαίσθητη κλίση προς τα μέσα, που κυμαίνεται από 0,9 έως 8,6 εκατοστά . Αυτή η κλίση σημαίνει πως αν προεκτείνουμε νοερά τους άξονες προς τα πάνω, θα ενωθούν σε κάποιο ύψος σχηματίζοντας μια νοερή πυραμίδα.
Το σημείο πάνω από την κρηπίδα, στο οποίο ενώνονται οι νοερές πλευρικές επεκτάσεις των κιονοστοιχιών του Παρθενώνα, είναι περίπου 1.852 μέτρα . Αυτό, μετρούμενο, βρέθηκε ότι δημιουργεί έναν όγκο, που είναι περίπου ο μισός της Μεγάλης Πυραμίδας του Χέοπα στην Γκίζα της Αιγύπτου!
Ένα άλλο μυστικό, που όμως κατείχαν οι αρχιτέκτονές του, είναι η αντισεισμικότητα του κτίσματος. Εδώ και είκοσι πέντε αιώνες από την δημιουργία του δεν έχει πέσει, δεν έχει υποστεί καμία βλάβη, δεν έχει καμία ρωγμή. Αυτό οφείλεται κατά ένα λόγο στην πυραμιδοειδή κατασκευή του, όμως, ο Παρθενώνας, στην πραγματικότητα δεν «πατάει» απ’ ευθείας στο χώμα του γυμνού βράχου, αλλά πάνω σε χτισμένους κυβόλιθους, οι οποίοι είναι γερά δεμένοι και χτισμένοι επάνω στο βράχο διαμορφώνοντας με αυτόν τον τρόπο ένα επίπεδο.
Υπάρχουν όμως και πλήθος από μη επιστημονικά παράδοξα:

1. Η αινιγματική κατασκευή του ναού, κρύβει κι άλλα μυστικά. Κατά τη διάρκεια της ημέρας και όταν υπάρχει ηλιοφάνεια, όλες τις εποχές του χρόνου, οι προσπίπτουσες σκιές που δημιουργούνται πέριξ του ναού, δείχνουν κάποια συγκεκριμένα σημεία του πλανήτη. Για το ποια σημεία δείχνουν και το τι σημαίνουν, ερευνάται από ειδικούς και μη ειδικούς. Οι απόψεις είναι πολλές και δεν συγκλίνουν μεταξύ τους.

2. Αν κάποιος σταθεί στους πρόποδες της Ακρόπολης, επί της οδού Επιμενίδου και στρέψει προς τα πάνω το βλέμμα του, θα δει να διαγράφεται στο βράχο ένα… πρόσωπο! Από μια ορισμένη οπτική γωνία, παρουσιάζεται ένα ανδρικό κεφάλι, στο οποίο ξεχωρίζουν τα υπερόφρυα τόξα, τα μάτια, η μύτη και το στόμα. Το πρόσωπο μοιάζει σαν να κοιμάται (εντελώς τυχαία (;) η οδός θυμίζει τον Επιμενίδειο ύπνο) και φαίνεται ευδιάκριτα στο φόντο του ουρανού. Παιγνίδι της φύσης, ή σκαλισμένο επίτηδες στο βράχο; Πάντως στην αρχαία ελληνική γραμματεία δεν υπάρχουν καν ενδείξεις για κάτι παρόμοιο που να σκαλίστηκε από ανθρώπινο χέρι σ’ αυτό το σημείο του ιερού βράχου. Ούτε ο Παυσανίας κάνει κάποια αναφορά…
Στην ίδια πλευρά υπάρχουν κι άλλες δώδεκα φιγούρες, οι οποίες δεν είναι τόσο εμφανείς, ωστόσο όμως με προσεκτική παρατήρηση θα «αναδυθούν» από τον βράχο.

3. Πολλοί παρατηρητές έχουν διαπιστώσει πως πάνω από την Ακρόπολη και την ευρύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου των Αθηνών, κατά τη διάρκεια του χειμώνα, πολύ σπάνια εμφανίζονται μαύρα και «βαριά» σύννεφα, όσο σε άλλες περιοχές γύρω από το λεκανοπέδιο και την υπόλοιπη Αττική. Ειδικά άνοιξη και καλοκαίρι, ο ουρανός πάνω από την Ακρόπολη είναι πεντακάθαρος! Μάλιστα οι αρχαίοι Αθηναίοι, όταν ήθελαν να κάνουν μία πρόγνωση για τον καιρό, δεν κοιτούσαν ποτέ τον ουρανό πάνω από τον ναό, αλλά έστρεφαν το βλέμμα τους προς τις Αχαρνές, στην Πάρνηθα και σε συγκεκριμένο σημείο της, την κορυφή που φέρει το όνομα Άρμα. Το Άρμα λειτουργούσε σαν Μετεωρολογική Υπηρεσία γιατί εάν τα σύννεφα βάραιναν εκεί, προμηνυόταν άφθονη βροχή, ή εάν αυτό το κομμάτι του ουρανού ήταν γαλάζιο, καλοκαιρία.
Επίσης, η επίκληση προς τον Δία για βροχή, γινόταν μόνο με το βλέμμα στραμμένο προς την κορυφή της Πάρνηθας Άρμα, και όχι προς την Ακρόπολη. «Ύσον, ύσον φίλε Ζεύ, κατά της αρούρης των Αθηναίων και των πεδίων…» (Ρίξε βροχή, ρίξε βροχή φίλε Δία, πάνω στους αγρούς των Αθηναίων και στον κάμπο).

4. Μέσα στον Παρθενώνα, ο ναός της θεάς Αθηνάς, ακολουθεί τον άξονα Ανατολής-Δύσης. Την τελευταία λοιπόν ημέρα της γιορτής των Παναθηναίων (στα γενέθλια δηλαδή της θεάς Αθηνάς, την 28η Εκατομβαιώνος – 25 Ιουλίου) συνέβαινε ένα συγκλονιστικό γεγονός: Λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος, ανέτειλε ο Σείριος, το υπέρλαμπρο άστρο του αστερισμού του Κυνός, και έλουζε κυριολεκτικά με το φως του το χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς.
Με ή χωρίς μυστικά, η Ακρόπολη, ήταν, είναι και θα παραμένει πάντα το πιο γοητευτικό, το πιο λαμπρό, το πιο υπέροχο μνημείο του κόσμου!

ΠΗΓΕΣ:

1. Παυσανίας – Αττικά.
2. Ιωάννης Γιαννόπουλος, Μυστική Αθήνα & Αττική, Έσοπτρον 1998
3. Ελλάς, εκδοτικός οργανισμός Πάπυρος, α' τόμος, 1997
4. Περιοδικό, Αέροπος, τεύχος 3.
5. Το μυστήριο του Παρθενώνα – ΑΡΧΕΤΥΠΟ (άρθρο του κ. Σπ. Μακρή)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Παρθενώνας... Το θαύμα των θαυμάτων και τα παράξενα μυστικά του "