Η ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Του Νίκου Λυγερού

Η ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πλέον μία πραγματικότητα. Και ταυτόχρονα η Ευρωζώνη έχει 18 μέλη πια με την ένταξη της Λετονίας. Έτσι με 28 κράτη-μέλη, η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα ακολουθήσει για αυτό το πρώτο εξάμηνο του 2014, τις γραμμές που επέλεξε η ελληνική προεδρία και στις οποίες θα δώσει έμφαση. Σε αυτό το πλαίσιο, θα υπάρξει και το πρόγραμμα για την έρευνα και την καινοτομία «ορίζοντας 2020». Αλλά το πιο σημαντικό πεδίο δράσης θα είναι η προώθηση των θαλάσσιων πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διότι η θάλασσα είναι μια πηγή ανάπτυξης αλλά και ευημερίας. Μόνο που χρειάζεται στρατηγική και ορθολογική σκέψη. Έτσι πρέπει να έχουμε μία ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική και ειδικά στον τομέα της ναυτιλίας όπου η Ελλάδα παίζει ένα σπουδαίο ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο εδώ και χρόνια. Αυτό σχετίζεται άμεσα με τη γαλάζια ανάπτυξη η οποία πρέπει να υλοποιηθεί μ’ ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει την υδατοκαλλιέργεια, την εκμετάλλευση θαλάσσιου ορυκτού πλούτου, τη γαλάζιο βιοτεχνολογία. Και αυτό σχετίζεται και με τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό αλλά και πρακτικά με τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Αδριατική θάλασσα και το Ιόνιο Πέλαγος δίχως να ξεχάσουμε την Ευρωπαϊκή Στρατηγική Θαλάσσιας Ασφάλειας. Αν εξετάσουμε λεπτομερειακά αυτά τα θέματα θα καταλάβουμε ότι είναι πυκνά για ένα εξάμηνο. Όμως είναι σημαντικό να επιτευχθούν για να προωθήσουμε σε γενικότερο πλαίσιο και το θέμα των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών για ν' ακολουθηθεί η επιλογή της στρατηγικής που ψηφίστηκε από το Ευρωκοινοβούλιο για την αξιοποίηση των ΑΟΖ και Υδρογονανθράκων σε ευρωπαϊκό πλαίσιο έτσι ώστε να υπάρξει συντονισμός κινήσεων μεταξύ των κρατών μελών και σε εσωτερικό επίπεδο αλλά και σε εξωτερικό. Η ελληνική προεδρία έχει να παράγει απαραίτητο έργο για να ενισχύσει την αξιοπιστία της χώρας και να κάνει καινοτόμες πράξεις. Η αποστολή έχει αρχίσει τώρα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14205&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης"

Ο χρόνος

Ζούμε σε ένα κόσμο που ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι οι κινήσεις, αναρίθμητες  κινήσεις των αντικειμένων από τα κύματα της θάλασσας του αέρα των σύννεφων και της βροχής των παντός είδος οχημάτων έως τις κινήσεις των ζωντανών οργανισμών και όχι μόνο, ήλιος η σελήνη και τα αστέρια φαίνονται να κινούνται αδιάκοπα σε κύκλους γύρω από τη γη μας. Για να συλλάβουμε την έννοια της κίνησης  χρειαζόμαστε μια άλλη  έννοια,  την έννοια του χρόνου , όλοι είμαστε εξοικειωμένοι με την έννοια αυτή καθώς συνειδητοποιούμε ότι ο χρόνος κυλά ασταμάτητα από το παρελθόν στο μέλλον και αυτά  τα δύο  χωρίζει μια φευγαλέα στιγμή το παρόν , όμως  αν σκεφτούμε τι είναι ο χρόνος τότε  θα έχουμε να επιλύσουμε ένα πρόβλημα που κανένας δεν έχει λύσει μέχρι σήμερα. Ο χρόνος όπως γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης  στο ποίημα του «Η Μαρίνα των βράχων» σμιλεύει σαν  γλύπτης  τον άνθρωπο  γιατι καθώς   μεγαλώνει γίνεται πλούσιος σε εμπειρίες σε γνώση, ενώ η αναφορά του ποιητή στον ήλιο δεν είναι μόνο για να δηλώσει την αρχή μιας νέας ημέρας  αλλά την ασταμάτητη ροή του χρόνου ,άλλωστε οι πρωτόγονοι πρέπει να συνειδητοποίησαν  το χρόνο μέσα από την καθημερινή ανατολή και δύση του ήλιου.

Άκουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση
Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα
Έχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη

Η μέτρηση του χρόνου

Ο άνθρωπος από την αρχή που  έκανε τα βήματα του πάνω στο πλανήτη έβαζε ερωτήματα στα οποία προσπαθούσε να βρει απαντήσεις . Οι απαντήσεις ήταν μια στοιχειώδης γνώση   την οποία προσπαθούσε να μετουσιώσει σε τεχνουργήματα  τα οποία θα έκαναν τη δύσκολη ζωή του κάπως άνετη.  Έτσι προέκυψαν τα πρώτα εργαλεία  τα οποία διαρκώς εξελίσσονται. Από τότε που άρχισε να ζει οργανωμένα και να καλλιεργεί τη γη  είχε την ανάγκη  μέτρησης χρόνου για να προγραμματίσει τις διάφορες εργασίες που σχετίζονταν με την καλλιέργεια της γης. Η μέτρηση του χρόνου έχει τις δυσκολίες της και  μπορεί να γίνει αν βασιστούμε σε ένα περιοδικό φαινόμενο. Η εναλλαγή της ημέρας και της νύχτας ήταν μάλλον το πρώτο περιοδικό φαινόμενο που παρατήρησε ο άνθρωπος και το χρησιμοποίησε σαν μονάδα χρόνου. Αργότερα παρατηρεί την εναλλαγή των εποχών κάτι αρκετά χρήσιμο για τον προγραμματισμό των καλλιεργειών. Το φεγγάρι,  πολύ οικείο, τον βοηθά να παρατηρήσει μια περιοδικότητα στις φάσεις (η διάρκεια είναι 29,5 ημέρες)  όποτε μπόρεσε να δημιουργήσει μια φυσική μονάδα χρόνου το μήνα. Τα Σεληνιακά ημερολόγια ήταν τα αρχαιότερα και τα απλούστερα Σεληνιακά ημερολόγια ήταν το Βαβυλωνιακό και το αρχαίο Ρωμαϊκό.

Σήμερα είναι παραδεκτό ότι ο Σουμεριακός πολιτισμός ήταν ο αρχαιότερος από όλους τους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας, που είχε συντάξει ημερολόγιο με ορισμένο αριθμό ημερών βασισμένο στις φάσεις της Σελήνης γιαυτό και στο πάνθεον των Σουμερίων, σπουδαία θέση κατείχε ο θεός της Σελήνης Ναννάρ. Το έτος τους, ήταν σεληνιακό με 12 μήνες των 29,5 ημερών ο καθένας.

Η χρήση του ρολογιού στη χώρα μας, μερικές δεκαετίες, πριν  δεν ήταν απαραίτητη. Ακόμα και τη δεκαετία του 50  ρολόγια εκκρεμή στα καμπαναριά των εκκλησιών έδειχναν την ώρα. Οι γεωργικές εργασίες γίνονταν με βάση των ήλιο  και σε πολλά χωριά το απογευματινό μάθημα στο δημοτικό σχολείο άρχιζε με το χτύπημα μιας καμπάνας !

 Ο υπογράφων έχει ακούσει διασκεδαστικές ιστορίες για ταξιδιώτες από τα γύρω χωριά οι οποίοι έπρεπε να ταξιδέψουν για τη Καλαμάτα, ξεκινούσαν με βάση τα αστέρια  ώστε με το πρώτο φως της να έχουν φθάσει στη πόλη, αλλά από λάθος υπολογισμούς  πολύ νωρίτερα περιμένοντας μια και δυο ώρες για έλθει το φως της ημέρας, όσο για την αναχώρηση συμβουλευόντουσαν τα ρολόγια τα οποία είχαν τοποθετηθεί σε περίοπτη θέση του καταστήματος.

Γι κάποιους οικισμούς που βρίσκονταν κοντά   στις γραμμές του τραίνου και σε απόσταση που ήταν ακουστό το σφύριγμα, ο ήχος, της   σφυρίχτρας αποτελούσε  ένα είδος ρολογιού ακόμη και όταν τα δρομολόγια γίνονταν με καθυστέρηση, το ρολόι χειρός ήταν πολύ ακριβό αξεσουάρ κάτι  σαν i-phone   για τα σημερινά δεδομένα. Η πρόσφατη ανακοίνωση ότι το 2014 το υπ αριθμό  ένα απειλούμενο  τεχνολογικό  είδος είναι το ξυπνητήρι δείχνει αν μη τι άλλο το πόσο γρήγορα κυλά ο χρόνος για την τεχνολογία κάνοντας  τις συσκευές να παλιώνουν ίσως πριν τις πολυχρησιμοποιήσουμε. 

Το έτος 1656 κατασκεύασε ο Ολλανδός, Christiaan Huygens (Χόυχενς, 1629-1695) ένα ρολόι με εκκρεμές. Αυτό το ρολόι έδινε την ώρα με ακρίβεια ενός λεπτού και αντικατέστησε τα μεσαιωνικά ρολόγια που είχαν απόκλιση ακόμα και μερικών λεπτών στη διάρκεια μιας ώρας. Το 1858 κατασκευάστηκε  το Big-Ben το πιο γνωστό εκκρεμές – ρολόι,  το οποίο βρίσκεται στο βόρειο άκρο του ανακτόρων του Ουεστμίνστερ στο Λονδίνο και το οποίο μετρά  με ακρίβεια δευτερολέπτου, δεν θα γινόταν και αλλιώς για να  είναι όπως πάντα οι Εγγλέζοι συνεπείς στα ραντεβού τους. Ίσως κανείς από τους κατασκευαστές των πρώτων ρολογιών δεν θα είχε σκεφθεί ότι η τεχνολογία θα έφτανε σε τέτοιο σημείο που το τελευταίο ατομικό ρολόι  θα έχανε ένα δευτερόλεπτο σε  100.000.000(ναι σωστά διαβάσατε ) χρόνια. Τα ατομικά ρολόγια  είναι απολύτως απαραίτητα στις διάφορες εφαρμογές  και μάλιστα πριν από λίγο καιρό εκτοξεύτηκε δορυφόρος, του συστήματος Γαλιλαίος, που φέρει το πιο ακριβές ατομικό  ρολόι που έχει τεθεί σε τροχιά. Το σύστημα το οποίο είναι η Ευρωπαϊκή απάντηση στο Αμερικανικό σύστημα γεωγραφικού προσδιορισμού θέσης, το γνωστό GPS

Ο χρόνος για τη Φυσική του εικοστού αιώνα

Στην αυγή του εικοστού αιώνα  τίποτα δεν προμήνυε  το τι θα συμβεί στις αντιλήψεις μας για το χρόνο αλλά και γενικά  τι θα επακολουθήσει όχι μόνο στον επιστημονικό γίγνεσθαι αλλά και στο κοινωνικό, ο κόσμος θα γνωρίσει δύο παγκόσμιους πολέμους με νεκρούς δεκάδες  εκατομμύρια.

Ο Αριστοτέλης πίστευε  ότι ο χρόνος είναι απόλυτος, το ίδιο και ο Νεύτωνας ο οποίος δέχτηκε  σκληρή κριτική από το φιλόσοφο Berkeley  ο οποίος υποστήριζε ότι όλα τα αντικείμενα στο χώρο και στο χρόνο είναι μια ψευδαίσθηση. Αριστοτέλης και Νεύτωνας ,  πίστευαν ότι το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί  μεταξύ δυο συμβάντων  είναι  γνωστό  αν χρησιμοποιηθεί μια συσκευή που να μετράει χρόνο. Ο χρόνος   όπως και όλους εμάς κυλάει χωρίς τίποτα να μπορεί να τον παρεμποδίσει, ποιός δεν θάθελε, κυλούσε  σηματοδοτώντας τα διαδραματιζόμενα μέσα στο χώρο χωρίς ο χώρος να συμμετέχει  παραμένοντας αδιάφορος και απαθής. Άλλωστε το μήκος  για το χώρο, η μάζα για την ύλη,  και χρόνος  αποτελούν τις βασικές φυσικές ποσότητες από τις οποίες προκύπτουν όλες οι άλλες  . Αυτές οι ποσότητες  όπως μαθαίνουν οι μαθητές  δεν επηρεάζει η μια την άλλη θεωρούνται μη συσχετιζόμενες και πρωταρχικές έννοιες  οι οποίες δεν επιδέχονται ορισμό  αφού όλοι μας είστε αρκετά εξοικειωμένοι με αυτές,  χρόνος λοιπόν δε ορμά ακάθεκτος από το παρελθόν στο μέλλον περνώντας από το παρόν  το οποίο δεν έχει χρονική διάρκεια σε αντίθεση με τα αλλά δύο . Ο χρόνος όπως είπαμε  αισθητοποιείται με βάσει τις αλλαγές δηλ κινήσεις των σωμάτων  οι

θεοὺς μὲν αἰτῶ τῶνδ᾽ ἀπαλλαγὴν πόνων, φρουρᾶς ἐτείας μῆκος, ἣν κοιμώμενος στέγαις Ἀτρειδῶν ἄγκαθεν κυνὸς δίκην ἄστρων κάτοιδα νυκτέρων ὁμήγυριν, 5 καὶ τοὺς φέροντας χεῖμα καὶ θέρος βροτοῖς λαμπροὺς δυνάστας, ἐμπρέποντας αἰθέρι, ἀστέρας ὅταν φθίνωσιν, ἀντολάς τε τῶν. καὶ νῦν φυλάσσω λαμπάδος τὸ ξύμβολον, αὐγὴν πυρὸς φέρουσαν ἐκ Τροίας φάτιν ἁλώσιμόν τε βάξιν·

οποίες γίνονται γενικά  με μικρές ταχύτητες. Το ερώτημα που έβαλε ο  Αϊνστάιν ήταν “πως θα αισθητοποιείται  ο χρόνος όταν τον μετράμε με βάση τη κίνηση του φωτός” το οποίο τρέχει με την  ταχύτητα των τριακοσίων χιλιάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Ο άνθρωπος από τους αρχαίους χρόνους χρησιμοποιούσε το φως για να μεταδώσει γρηγορότερα από οτιδήποτε άλλο, μηνύματα όπως στο απόσπασμα από την Τραγωδία Αγαμέμνων , όπου ο παρατηρητής στη φρυκτωρία περίμενε το φως από τη φωτιά που θα άναβαν οι νικητές,  που θα διέδιδε ταχύτητα το μήνυμα για την άλωση της Τροίας. Σήμερα ακόμη πάλι φως χρησιμοποιούμε για να μεταδώσουμε εικόνες, ήχο κτλ χωρίς πραγματικά να υπάρχει  μικρή καθυστέρηση, από το ένα μέρος του πλανήτη στο άλλο, απλά στην επιστημονική γλώσσα αυτό το φως δεν είναι αντιληπτό από τα μάτια μας και το ονομάζουμε ηλεκτρομαγνητικό  κύμα αλλά φως είναι και αυτό. H διορατικότητα του Αϊνστάιν να διατυπώνει απλά αλλά πολύ ουσιώδη ερωτήματα για  θεώρηση του χρόνου  μέσα από την κίνηση  με ταχύτητα όση περίπου το φως, πέτυχε κάτι  απρόσμενο: άλλαξε ριζικά τις αντιλήψεις για το χρόνο και το χώρο.

Ο χρόνος για τον Νεύτωνα   ήταν απόλυτος, το ίδιο και για τον καθένα μας. Αυτό σημαίνει ότι οι ιδιότητές του είναι τελείως ανεξάρτητες από την παρουσία ή μη, των υλικών σωμάτων και των μεταξύ τους αλληλεπιδράσεων Οι νόμοι της κίνησης (του Νεύτωνα)  πέτυχαν  να γκρεμίσουν την άποψη μέχρι  τότε, ότι υπάρχει  μια απόλυτη θέση στο χώρο. Παράλληλα  ο χώρος σχηματοποιείται από τη παρουσία των αντικειμένων και φαντάζει  στο ανθρώπινο μυαλό σαν μια ελευθερία  κίνησης προς τρεις μόνο διαφορετικές κατευθύνσεις που ονομάζουμε διαστάσεις του χώρου.  Το 1905    Ο Αϊνστάιν  έθεσε  τα αξιώματα, που για τους ειδικούς είναι τα αξιώματα της σχετικότητας, σε μια προσπάθεια να ξεπερασθεί το αδιέξοδο που είχε φτάσει η φυσική με αποτέλεσμα να προκύψει ριζική επέβαλε αναθεώρηση των ιδεών χώρου και χρόνου  , ο Αϊνστάιν χρεώνεται το γκρέμισμα του χρόνου από το θρόνο του.

Ο χρόνος χάνει την αυτοτέλεια του…. και μετατρέπεται σε μια τέταρτη διάσταση του χώρου, χρόνος και ο χώρος δεν  είναι ανεξάρτητες οντότητες πια, αλλά μια ενιαία, ο χωρόχρονος όπως ονομάζεται στη φυσική, ο  οποίος είναι μια συγχώνευση των δύο άλλων οντοτήτων    του χώρου και του χρόνου. Αν επιχειρήσετε να φανταστείτε ένα τετραδιάστατο χώρο όπως φανταζόσαστε το γνωστό χώρο των τριών διαστάσεων θα απογοητευτείτε, το ανθρώπινο μυαλό, η φαντασία μας, αδυνατεί να το κάνει, ο Γ Γραμματικάκης στο βιβλίο του η αυτοβιογραφία του φωτός  γράφει ″To χώρο τον βλέπουμε, περιφερόμαστε μέσα του. Όσον αφορά το χρόνο  απλώς έχουμε συνείδηση της παρουσίας του. Δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε  ούτε και να τον σταματήσουμε Ο χώρος είναι κάτι το εξωτερικό ο χρόνος υπάρχει μέσα μας.. Μπορούμε να αδράξουμε ένα αντικείμενο  του χώρου. Ο χρόνος -και αυτό αποτελεί τη τραγωδία μας - είναι εκείνος που μας αρπάζει..    ″                                                                                                                                                                                                                                      

Μια σημαντική συνέπεια των αξιωμάτων της σχετικότητας που έβαλε ο Αϊνστάιν είναι η αργή κύλιση του χρόνου-διαστολή στη γλώσσα των επιστημόνων- για κάποιον που κινείται πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός Η διαστολή του χρόνου ξαφνιάζει στο άκουσμα της. Ένα ρολόι που έχει ένας παρατηρητής ο οποίος κινείται σε σχέση με έναν άλλο που είναι ακίνητος, έχει διαφορετική ένδειξη(!) από το ρολόι του ακίνητου παρατηρητή και μάλιστα μικρότερη. Αυτό ισοδυναμεί με διαστολή του χρόνου, δηλαδή αργή κύλιση. Η βραδυπορία  του ρολογιού στη καθημερινή ζωή είναι ανεπαίσθητη γιατί κινούμαστε με πολύ μικρές ταχύτητες, ενώ είναι σημαντική σε φαινόμενα που η ταχύτητα πλησιάζει τη ταχύτητα του φωτός.

 Το παράξενο των διδύμων  ήταν μια έμπνευση των φυσικών για να εκλαϊκεύσουν το παράξενο της διαστολής του χρόνου. Και σύμφωνα με αυτό ο ένας από τους δίδυμους αδελφούς πραγματοποιεί  ένα πολύ μακρινό ταξίδι κινούμενος με ταχύτητα που είναι συγκρίσιμη με τη ταχύτητα του φωτός. Στο γυρισμό του  βρίσκει σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία τον αδελφό του σχεδόν έχει την ηλικία του πατέρα του που έχει πεθάνει προ πολλού. Το ρολόι του αδελφού, που παρέμεινε στη  γη, κυλούσε πιο γρήγορα σε αντίθεση με το ρολόι του ταξιδιώτη που κυλούσε πολύ πιο αργά. Δεν υπάρχει λοιπόν απόλυτος χρόνος  αντίθετα ο καθένας μας έχει το δικό του  χρόνο  και αυτό εξαρτάται από το που βρίσκεται και κύρια από το πως κινείται!.

Η αρχή του χρόνου

Η σύγχρονη κοσμολογία έχει αποδείξει ότι αρχή του χρόνου είναι η στιγμή μηδέν,  τότε δηλαδή που συνέβη  μια τεράστια σε έκταση έκρηξη(Big-bang) που δημιούργησε  το σύμπαν που σήμερα βλέπουμε  με τα μάτια μας και με τα τηλεσκόπια μας. Χρόνος δεν νοείται πριν από τη στιγμή μηδέν ούτε φυσικά και χώρος, όλη η μάζα των αστεριών των ήλιων και των γαλαξιών ήταν συρρικνωμένη σε πάρα πολύ μικρό  χώρο, χωρούσε στο κεφάλι μιας καρφίτσας.Tο σκηνικό δηλ ο χώρος και  χρόνος για τη παράσταση το σύμπαν , στήθηκε από τη στιγμή της δημιουργίας, δεν υπήρχε πριν . Τα συντρίμμια της έκρηξης απλώνονται από τη στιγμή αυτή μέχρι σήμερα  έτσι ο χώρος διαστέλλεται,  παράλληλα ο χρόνος κυλά  σταθερά και ένα ρολόι που θα έδειχνε μηδέν τη στιγμή της έκρηξης, ποιος να το είχε φτιάξει άραγε, θα έδειχνε σήμερα περίπου 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Πισωγύρισμα στο χρόνο;

Στο μικρόκοσμο που ζούμε  πάνω σ αυτόν το μοναδικής ομορφιάς πλανήτη που βαλθήκαμε το τελευταιο αιώνα  ,έχουμε την αίσθηση ότι ζούμε το παρόν ,όμως αν απλώσουμε το βλέμμα μας μια νύχτα μακριά από τα φώτα της πόλης  θα ατενίσουμε  τον έναστρο ουρανό με τα αμέτρητα άστρα  να στέλνουν το φως τους μέχρι τα μάτια μας. Η εικόνα που σχηματίζουμε, είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, δεν είναι εικόνα της στιγμής που κοιτάζουμε αλλά εικόνα του παρελθόντος . Χωρίς καλά να το συνειδητοποιούμε κάνουμε ένα ταξίδι στο παρελθόν, ένα γύρισμα πίσω στο χρόνο, καθώς ζούμε το παρόν  . Δεν ξέρω πόσοι το  έχουν σκεφθεί ότι σε κάποια από τα αστέρια  το φως έχει ξεκινήσει χιλιάδες χρόνια  πχ  όταν οι πρόγονοι μας με το Μεσσήνιο βασιλιά Αριστόδημο  μάχονταν τους γείτονες Σπαρτιάτες και από κάποια άλλα  το φως τους εκπέμφθηκε πριν δισεκατομμύρια χρόνια όταν το σύμπαν ήταν ακόμη “βρέφος”, άγνωστο αν τα αστέρια αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν μέχρι σήμερα η αν πεθαίνοντας κατέληξαν σε μια μαύρη τρύπα. Αυτές οι ματιές στο ουρανό δεν είναι τίποτα άλλο  από τη δυνατότητα να βλέπουμε το παρελθόν χωρίς  να έχουμε  ζήσει αυτά τα γεγονότα. Η δυνατότητα αυτή οφείλεται στο ότι το φως δεν διαδίδεται ακαριαία και ας τρέχει με την ιλιγγιώδη ταχύτητα. Όπως σημειώνει ο Γ Γραμματικάκης στο βιβλίο του   το γεγονός ότι το φως δεν διαδίδεται ακαριαία επιτρέπει στο σύμπαν να κρύβει(!) ζηλότυπα το σημερινό του πρόσωπο. Από την άλλη όμως ωσάν το φως να είχε τύψεις για την αδυναμία του αυτή να διαδοθεί ακαριαία  μας αφήνει να δούμε βαθύτερα στο χρόνο και στο χώρο. Ζούμε τελικά μέσα στο παρελθόν του Σύμπαντος και ποτέ μέσα στο παρόν του! Με αμφίδρομο τρόπο το δικό μας παρελθόν  ταξιδεύει  αιώνια στο αχανές του σύμπαντος. Έτσι αν κάποιο εξωγήινοι γείτονες μας  έχουν ανακαλύψει ένα πολύ καλό τηλεσκόπιο μπορεί, αυτή τη στιγμή, να δουν    την έκρηξη της  στη Χιροσίμα που έριξαν άφρονα όντα   που βρίσκονται μακριά τους σε απόσταση τέτοια που φωτός για να φτάσει κάνει 68 χρόνια. Το μήνυμα από το τηλεσκόπιο Arecibo ήταν ραδιοφωνική μετάδοση στο διάστημα μέσω ραδιοκυμάτων κατά τη διάρκεια τελετής για τον εορτασμό της αναδιαμόρφωσης του ραδιοτηλεσκόπιου Arecibo στις 16 Νοεμβρίου 1974. Στόχος του ήταν  το σφαιρικό σμήνος αστέρων M13 περίπου 25.000 έτη φωτός μακριά από τη γη, επειδή Μ13 ήταν μια μεγάλη και στενή συλλογή των αστεριών που ήταν διαθέσιμη στον ουρανό κατά τη χρονική στιγμή της τελετής. Το μήνυμα περιελάμβανε κωδικοποιημένες πληροφορίες για τη γνώση που έχει κατακτήσει ο άνθρωπος όπως οι βάσεις στα νουκλεοτίδια του DNA ,The number of nucleotides in DNA, and a graphic of the double helix structure of DNA μια γραφική παράσταση της δομής της διπλής έλικας του DNA μια γραφική φιγούρα ενός ανθρώπου, και έναA graphic of the Solar System γραφικό του Ηλιακού Συστήματος. Επειδή θα χρειαστούν 25.000 χρόνια  για να φτάσει το μήνυμα  στον προορισμό του και επιπλέον 25.000χρόνια-ζήσε Μάη μου- για απάντηση, το μήνυμα αυτό ήταν περισσότερο από μια επίδειξη ανθρώπινου τεχνολογικού επιτεύγματος παρά μια προσπάθεια για να συνομιλήσουμε με εξωγήινους. Έτσι λοιπόν η έννοια ότι ζούμε το παρόν του σύμπαντος έχει νόημα σε πολύ μικρή κλίμακα του χώρου, είναι μια ψευδαίσθηση όταν πια μιλάμε για γεγονότα σε τόση μεγάλη κλίμακα του χώρου που το φως κάνει πολύ μεγάλο χρόνο για να τον διατρέξει.

 Ο χρόνος είναι ένα μυστήριο

Η έννοια του χρόνου δεν απασχολεί όλους μας - στη σημερινή καταναλωτική κοινωνία τρέχουμε προσπαθώντας να μην μας προλάβει ο χρόνος - απασχολεί τους φιλοσόφους,  τους ποιητές  που αναζητούν το βαθύτερο νόημα του και τους φυσικούς που κυριολεκτικά σπαταλούν άπειρο χρόνο για τη διαλεύκανση του. Ο Berkeley (1685 -1753 )λέει ότι “κάθε φορά, που δοκιμάζω να κατασκευάσω μια απλή ιδέα χρόνου, αποσπώντας τον απ’ τη διαδοχή των ιδεών μέσα στο πνεύμα μου, ένα χρόνο που κυλά ομοιόμορφα και στον οποίο μετέχουν όλα τα όντα, αισθάνομαι, ότι έχω χαθεί και έχω μπερδευτεί σε δυσκολίες αξεδιάλυτες”. Τι είναι λοιπόν ο χρόνος; Μια απάντηση δίνει ένας διαπρεπής σύγχρονος θεωρητικός

 

 

φυσικός Lee Smolin  οποίος  όπως λέει: κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ενήλικης ζωής μου μελετώ το χρόνο, όμως  δεν βρίσκομαι κοντύτερα στην απάντηση απ' ότι όταν ήμουν παιδί. Είναι το μεγαλύτερο μυστήριο; Όχι, το μεγαλύτερο μυστήριο πρέπει να είναι, ότι ο καθένας μας είναι εδώ για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, και αυτό που το Σύμπαν μας επιτρέπει στο πλαίσιο της ύπαρξής μας είναι να θέτουμε τέτοιες ερωτήσεις. Και να μεταβιβάζουμε από παιδική ηλικία σε παιδική ηλικία τη χαρά της αναζήτησης, της ερώτησης και της μεταβίβασης της γνώσης για το τι ξέρουμε και τι δεν ξέρουμε.

Χρόνος είναι ό,τι μεσολαβεί και μετατρέπει.

Διαιρείται σε στιγμές.

Στιγμή είναι, βέβαια,

Όμως χωράει τ' αποκορυφώματα ένα τίποτε του χρόνου

.

  Κική Δημουλά ποιήτρια και ακαδημαϊκός

Παραπομπές

Μεταφραση του αρχαίου κειμένου

Παρακαλώ τους θεούς να με γλιτώσουν τον άμοιρο,

που τυραννιέμαι φυλάγοντας πλαγιασμένος               

πάνω στις βίγλες των Ατρειδών, σαν το σκυλί,

χωρίς τόσα χρόνια ν᾽ ανασάνω, χωρίς να σκολάσω.

Τη νυχτερινή σύναξη των άστρων την έμαθα,

και τα στολίδια του αιθέρα, τους φωτερούς δυνάστες,

που μοιράζουν τη ζέστη και την παγωνιά στους θνητούς,[5]

τους απόμαθα και στην ανατολή και στο βασίλεμά τους.

Και τώρα παραφυλάω της φωτιάς το σημάδι,

το πυροφάνι που θα μας φέρει από την Τροία το νόημα, το μήνυμα:

«Την κουρσέψαμε».

 

Αν ο χρόνος αποκτά σημασία μόνο με την κίνηση των φυσικών ρολογιών, τότε πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο χρόνος σταματάει στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας. Διότι όταν το άστρο φτάσει την κατάσταση της άπειρης πυκνότητας και άπειρου βαρυτικού πεδίου, καμιά περαιτέρω μεταβολή δεν μπορεί να συμβεί, και καμιά φυσική διεργασία δεν μπορεί να συνεχιστεί, που να δίνει νόημα στον χρόνο. Έτσι η θεωρία απλά επιβεβαιώνει ότι ο χρόνος σταματάει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο χρόνος"

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΥΘΕΑ---

Ελληνικές ονομασίες παντού - Σε όλο τον πλανήτη ! --



Όχι δεν είναι στην Ελλάδα! Που είναι; Στα νησιά Φερόες,πάνω από την Αλβιώνα (Αγγλία)! Ναι, αλλά από εκεί είχε περάσει ο Πυθεύς,στο ταξίδι του προς τον Βόρειο Πόλο!Ναι,αλλά μόνο αυτός;-----
Στο ταξίδι του ο Πυθεύς,ξεκινώντας από τη Μασσαλία το 347 π.χ.χ.,έφτασε και στη Θούλη!--

Που είναι;Στη Γροιλανδία και συγκεκριμένα:στις 76 μοίρες, 32' 15.98" Βόρεια και στις 68 μοίρες,50' 32.46" Δυτικά!------
Για να δούμε και κάποια άλλα ονόματα νησιών πάνω στον πλανήτη!

-Νήσος Ζευς(Jupiter)(ΗΠΑ)στις 27 μοίρες,01' 52.60" Βόρεια και 80 μοίρες,06' 04.83" Δυτικά.

-Νήσος Βασιλάκι ή Βασιλική(Παπούα),10 μοίρες,37' 49.22" Νότια,150 μοίρες,58' 38.01" Ανατ.

-Νήσος Σιδεία(Παπούα),10 μοίρες,34' 48.75" Νότια,150 μοίρες,54' 06.66" Ανατ.

-Νήσος Ανάκουσα(Παπούα),10 μοίρες,43' 01.12" Νότια,151 μοίρες,14' 31.72" Ανατ.

-Νήσος Αμυχή(πάνω από τις Μαλδίβες),11 μοίρες,06' 27.09" Β.,72 μοίρες,44' 03.34" Ανατ.

-Νήσος Ανδροτή;(Androth)========),10 μοίρες,49' 31.83" Β.,73 μοίρες,40' 17.73" Ανατ.

-Νήσος Πάχη(Ειρηνικός),2 μοίρες,05' 30.30" Νότια,146 μοίρες,25' 47.58" Ανατ.

-Επί της νήσου Upolou(Σαμόα),ίσως παραφθορά του ονόματος Απόλλων,

πόλις Απία,13 μοίρες,49' 51.46" Νότια,171 μοίρες,45' 07.31" Δυτικά και

χωριό Λοτοφάγο,14 μοίρες,02' 32.07" Νότια,171 μοίρες,34' 05.85" Δυτικά

-Νήσος Καναθέα(Φίτζι),17 μοίρες,16' 08.62" Νότια,179 μοίρες,08' 38.49" Δυτικά

-Νησιά Διομήδη(Βερίγγειος),65 μοίρες,47' 10.33" Βόρεια,169 μοίρες,03' 49.97" Δυτικά

-Νήσος Τρίτων(Πάρασελ,Φιλιππίνες),15 μοίρες,45' 52.69" Βόρεια,111 μοίρες,13' 24.54" Ανατ.

-Νήσος Μήνις(Φιλιππίνες),6 μοίρες,12' 07.63" Βόρεια,121 μοίρες,03' 14.78" Ανατ.

-Νήσος Λαμινούσα(Φιλιππίνες),5 μοίρες,32' 51.80" Βόρεια,120 μοίρες,55' 02.69" Ανατ.

-Νήσοι Αντίποδες(Τσάθαμ,Ν/Ανατολικά της Ν.Ζηλανδίας,που δυστυχώς το όνομά τους παραμένει στην ιστορία και στη γεωγραφία γραμμένο πάνω στον τοίχο μιας εκκλησίας!

Δείτε στη φωτογραφία!44° 14' 33.97 S 176° 14' 13.39 W

Και βέβαια να μη περνούν απαρατήρητα τα ονόματα Πολυνησία,Μελανησία,Μικρονησία,Φιλιππίνες,που είναι καθαρά ελληνικά!

Τι να μας πουν και για τις ονομασίες...Αρκτική και Ανταρκτική!

Αυτά είναι μόνο κάποια ενδεικτικά στοιχεία...

Άραγε,γιατί να έχουν ονόματα που θυμίζουν Ελλάδα;

alfeiospotamos



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ"

Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο !!! ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!!

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΠΡΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ:

-Οι ελληνικές πόλεις νοσούν. ---    

 Οι πολιτευόμενοι και διαχειριστές των κοινών δωροδοκούνται και εξαγοράζονται.  ----

 Κι όσο για τη μεγάλη μάζα των πολιτών, είτε δεν αντιλαμβάνονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες,----

 είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δεν αντιδρούν, βυθισμένοι όπως είναι στη  ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας.
Από τούτη την αρρώστια έχουν προσβληθεί παντού οι πάντες - απλώς, ο καθένας τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η συμφορά

δεν θα χτυπήσει τη δική του πόρτα, αλλά θα διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα εκμεταλλευόμενος τους κινδύνους των άλλων (...)

- Κι ενώ κανονικά όλες οι συζητήσεις γίνονται πριν απ' τα όποια γεγονότα, εσείς διαβουλεύεστε πάντα κατόπιν εορτής (...)

- Αφήσατε όλον αυτό τον καιρό να κυλήσει με συνεχείς αναβολές, μετάθεση των ελπίδων σας σε άλλους, αλληλοκατηγορίες

  και καταγγελίες.   Αυτά συνεχίζετε να κάνετε και σήμερα (...)

- Όλοι πρέπει να εξοργίζεστε εξίσου όταν βλέπετε ότι πολύ εύκολα κινδυνεύουν να κακοποιηθούν οι πιο φτωχοί και αδύναμοι πολίτες,

  ενώ οι βδελυροί και πλούσιοι μπορούν να αδικοπραγούν ατιμωρητί και να εξαγοράζουν πρόσωπα για να εκβιάζουν καταστάσεις (...)

- Στρέψτε το βλέμμα προς τους σημερινούς πολιτικούς: άλλοι από φτωχοί έγιναν πάμπλουτοι, άλλοι από άσημοι χόρτασαν τιμές,

  ορισμένοι έφτιαξαν σπίτια δίπλα στα οποία τα δημόσια οικοδομήματα είναι πιο σεμνά, κι όσο ο πλούτος της πόλης ελαττωνόταν,

  τόσο ο δικός τους αύξανε(...)

- Δεν είναι ασφαλώς ένα και δύο τα αίτια ένεκα των οποίων έφθασαν τα πράγματα εδώ.  Αλλά την κύρια αιτία θα τη βρείτε στο πρόσωπο   εκείνων που προτιμούν να σας είναι ευχάριστοι παρά να σας συμβουλεύουν ορθά.   Απ' αυτούς, πολλοί προσπαθούν να συντηρούν τη σημερινή κατάσταση γιατί αντλούν από αυτή δημοτικότητα και εξουσία - κι έτσι ούτε οι ίδιοι προνοούν για το αύριο, ούτε νοιάζονται για το αν εσείς προνοείτε (...)

- Βρίσκονται σε τέτοια εγκατάλειψη και σε τέτοια χάλια τα πράγματα, ώστε ακόμη όσοι μιλούν από τούτο το βήμα πρότειναν συνειδητά τα πιο βλαβερά μέτρα κι εσείς τα ψηφίζατε, πάλι δεν θα μπορούσαμε να βρεθούμε σε χειρότερη θέση (...)

ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ ΝΙΚHΦΟΡΟΥ ΛΑΜΠΙΡΗ,Ανδρέα Αρνακη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο !!! ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!!"

Η ΑΟΖ ως κυρίαρχο θέμα της Ελληνικής Προεδρίας

Του Νίκου Λυγερού

Με την Ελληνική Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπαίνουμε σε μια νέα φάση, η οποία θα δώσει έμφαση στην ενέργεια και στη θάλασσα. Σε αυτό το πλαίσιο, το θέμα της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης πρέπει να είναι κυρίαρχο, διότι είναι το πεδίο που ενσωματώνει και τις δύο έννοιες. Η ΑΟΖ δεν είναι μόνο ένα νομικό κείμενο χωρίς εφαρμογή. Είναι η υλοποίηση του Δικαίου της Θάλασσας για την πατρίδα μας. Φτάνει πια να αντέχουμε μόνο και μόνο τις πιέσεις και ειδικά τις οικονομικές. Πρέπει να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας γύρω από την ελληνική ΑΟΖ, η οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη της Μεσογείου και επιτρέπει την ένωση των ΑΟΖ των ευρωπαϊκών κρατών. Επιπλέον, υποστηρίζεται από την οριζόντια διαχρονική στρατηγική της Μεσογείου. Ο συνδυασμός των στρατηγικών των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Προεδρία προσφέρει μια νέα δυνατότητα για την πατρίδα μας. Έτσι σε συνέχεια όλων των προσπαθειών μας και των προσεγγίσεών μας με τις χώρες που σχετίζονται με το θέμα, μπορούμε όχι μόνο να περάσουμε στο στάδιο της ανακήρυξης, αλλά και να πετύχουμε την πρώτη οριοθέτηση με την Ιταλία. Ο συντονισμός των κινήσεών μας πρέπει να γίνει πράξη, για να υλοποιήσουμε αυτό το όραμα του ελληνικού λαού, που μπορεί να προσφέρει και ανάκαμψη και ανάπτυξη. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να προχωρήσει ορθολογικά και στρατηγικά η Βουλή των Ελλήνων, αλλά και οι διαπραγματευτικές ομάδες της Ελλάδας. Το πλαίσιο της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ιδανικό για να εξασφαλίσει την επίτευξη του στόχου, δίχως άλλες καθυστερήσεις επί του θέματος της ελληνικής ΑΟΖ. Διότι τα επιστημονικά δεδομένα προχωρούν και πρέπει τώρα το πολιτικό φάσμα να τα αξιοποιήσει. Αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα για την Ελλάδα μας, αφού η ΑΟΖ είναι απαραίτητη.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14149&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΟΖ ως κυρίαρχο θέμα της Ελληνικής Προεδρίας"

Οι γεωπολιτικές διαστάσεις της ΑΟΖ και του Ζεόλιθου

Του Νίκου Λυγερού

Λόγω έλλειψης γνώσεων και τεχνικών στους τομείς της ΑΟΖ και του ζεόλιθου, οι περισσότεροι νομίζουν ότι είναι γραφικές λεπτομέρειες της πατρίδας μας και ότι η ουσία είναι η οικονομική κρίση. Μόνο που από τότε που το λένε τίποτα δεν έχει αλλάξει και οι ίδιοι περιμένουν ακόμα το φως χωρίς να αντιληφθούν ότι έχουμε δύο φάρους στους οποίους μόνο μερικοί άνθρωποι έχουν δώσει σημασία. Κι όμως η ελληνική ΑΟΖ και ο ελληνικός ζεόλιθος έχουν εν δυνάμει γεωπολιτικές διαστάσεις όχι μόνο για τα νησιά και τη Θράκη, αλλά για ολόκληρη την Ελλάδα με επιπτώσεις σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το πιο ισχυρό στοιχείο είναι ότι δεν αποτελούν εκτονώσεις όπως τα περισσότερα που ακούμε συνεχώς, είναι στρατηγικές και εποικοδομητικές λύσεις σε ένα πραγματικό πρόβλημα. Επίσης είναι δεδομένα που επιτρέπουν την ανάκαμψη και την ανάπτυξη, δηλαδή ότι ξεπερνούν σε τάξη μεγέθους το αρχικό πρόβλημα. Ύστερα είναι, θέλουμε δεν θέλουμε, καινοτομίες όχι μόνο για την πατρίδα μας αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Έχουν λοιπόν τα γεωοικονομικά κριτήρια ως στρατηγικές δομές και κατά συνέπεια έχουν γεωπολιτικές διαστάσεις. Βέβαια για να το αντιληφθεί κανείς πρέπει να αποκτήσει τις απαραίτητες γνώσεις και να ξεπεράσει τα κοινωνικά εμπόδια για να μπορέσει να δει πέρα από τη μιζέρια. Έτσι θα αντιληφθεί τις προοπτικές που έχει η πατρίδα μας και θα καταλάβει ότι έχουμε περάσει στο επίπεδο του στρατηγικού σχεδιασμού αυτού του οράματος που δεν είναι πια ούτε αδιανόητο, ούτε ουτοπία. Διότι τώρα υπάρχουν ήδη ανθεκτικοί μαχητές που προωθούν τα δικαιώματα της πατρίδας μας δίχως να το βάζουν κάτω γιατί ξέρουν να ξεπερνούν τις δυσκολίες. Το να έχεις τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου κι ένα τεράστιο κοίτασμα ζεολίθου δεν είναι ούτε λεπτομέρεια ούτε φαντασία. Απλά πρέπει να περάσουμε όλοι στο στάδιο της συνειδητοποίησης αυτής της αξίας και να την αξιοποιήσουμε ορθολογικά και στρατηγικά. Και να μην παραμείνουμε στο στάδιο της ιδέας. Δεν έχουμε ανάγκη από πατέντες αλλά από καινοτομίες για την Ελλάδα του μέλλοντος. Και η ΑΟΖ και ο ζεόλιθος ανήκουν σε αυτές. Προσφέρουν και οι δύο μία νέα αντίληψη των δεδομένων κι επιτρέπουν ένα βαθύ σχεδιασμό που δεν έχει σχέση με τη καθημερινή. Το μέλλον μας είναι στη γη και στη θάλασσα ας περάσει και στο μυαλό μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14101&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι γεωπολιτικές διαστάσεις της ΑΟΖ και του Ζεόλιθου"

ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ Μεταξύ καραγκιόζηδων και τηλεμαϊντανών…

Κοιτάω μερικές φορές πίσω και σκέπτομαι ποιοι μας κυβέρνησαν από ορισμένα κρίσιμα πόστα και ομολογώ ότι λέω «πάλι καλά, θα μπορούσαμε να είχαμε πάθει ακόμη πιο μεγάλη ζημιά». ---Ψηφίσαμε, ανεχθήκαμε, στηρίξαμε πολύ ελαφρείς ανθρώπους για πολύ βαριές θέσεις ευθύνης.--- Ειδικά η γενιά των πολιτικών που βγήκε μέσα από τα κομματικά αμφιθέατρα της χούντας και της μεταπολίτευσης ήταν απερίγραπτη.


Έγιναν μαέστροι στην επικοινωνία και το παρασκηνιακό «μαγείρεμα», αλλά απεδείχθησαν άσχετοι ως κυβερνήτες και μάνατζερ. Στη θέση του Αβέρωφ, του Παπαληγούρα ή του Τρυπάνη μπήκαν καρικατούρες από νεοελληνική επιθεώρηση. Πώς να ξεχάσω τον υπουργό που μονίμως έπινε καφέ σε κάποιο στέκι γιατί «βαριόταν να πάει στο υπουργείο» ή τον άλλον που όντας υπουργός περνούσε προκλητικά με κόκκινο το φανάρι οδηγώντας τη μηχανή, χωρίς κράνος.
Το ζήτημα είναι πως αυτά τα πολλά επιφανειακά έκρυβαν πολύ βαθύτερες παθογένειες, γιατί οι άνθρωποι αυτοί υπήρχαν λόγω κομματικών μηχανισμών και προνομιακών σχέσεων με τα μέσα ενημέρωσης και τους ταγούς της χώρας. Και για να μην τα ρίχνουμε μόνο στο πολιτικό προσωπικό, θα πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε πως τεράστια ευθύνη για την παρακμή της χώρας έχει ένα ολόκληρο κατεστημένο –στον ιδιωτικό τομέα, τον πνευματικό κόσμο, σε εμάς τα μέσα ενημέρωσης– γιατί στήριξε ή ανέχθηκε τη σαπίλα της ελαφρότητας και του νεόπλουτου λαϊκισμού για πάρα πολλά χρόνια.

Το κακό είναι πως αυτοί οι άνθρωποι κυβέρνησαν σε μια χώρα που έχει δύο θεμελιώδη προβλήματα: δεν διαθέτει ισχυρούς θεσμούς και βασίζεται σε μια διαλυμένη δημόσια διοίκηση. Άλλο πράγμα είναι να έχεις καραγκιόζηδες πολιτικούς σε διάφορες θέσεις, αλλά να δουλεύει από κάτω η μηχανή της δημόσιας διοίκησης με τρόπο οργανωμένο και αποτελεσματικό, και είναι άλλο πράγμα να κυβερνούν οι καραγκιόζηδες μαζί με συμβούλους και διάφορους τύπους της νύχτας σε ρόλο εισπράκτορα.
Θέλω να πιστεύω ότι αυτές οι εποχές πέρασαν. Μετά, όμως, ανοίγω την τηλεόραση και βλέπω ορισμένους τηλεμαϊντανούς που έχουν αφήσει πίσω τους τον όλεθρο από όπου και αν πέρασαν να μας εξηγούν πώς θα βγούμε από την κρίση. Και το χειρότερο; Ο λαός αποφάσισε να αλλάξει τα φώτα στο πολιτικό σύστημα αλλά, με κάθε σεβασμό στους θεσμούς, ανέδειξε μια από τις χειρότερες συνθέσεις της ελληνικής Βουλής στη σύγχρονη ιστορία της. Από τον πολύ θυμό τυφλώθηκε και δεν τον πολυνοιάζει ποιον στέλνει να τον εκπροσωπήσει είτε γιατί «θέλει να τα κάνει μπάχαλο» είτε γιατί «και οι άλλοι πριν μήπως ήταν καλύτεροι;».

Κάπου ανάμεσα στο χθες που θέλουμε να ξεχάσουμε και το σήμερα που εξαντλείται στον θυμό και την παράνοια, καλό θα ήταν να βρούμε γρήγορα μια ισορροπία ως κοινωνία, αναδεικνύοντας νέες ιδέες, νέα ήθη και πραγματικά νέα πρόσωπα στην πολιτική. Γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε να βγάλουμε τα μάτια μας και να νοσταλγήσουμε κάποια ώρα το χθες…

Του Αλέξη Παπαχελά
ΠΗΓΗ: «http://www.kathimerini.gr/»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ Μεταξύ καραγκιόζηδων και τηλεμαϊντανών…"

Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΘΑΛΑΣΣΑ

Η Μεσόγειος Θάλασσα αποτελεί χώρο παγκοσμίου ενδιαφέροντος από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα. Γεωγραφικά συγκροτείται από τα κράτη της Ν. Ευρώπης, της Β. Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Κύριο χαρακτηριστικό η μεγάλη οικονομική και κοινωνική αντίθεση μεταξύ των χωρών που την περιβάλλουν. Από τα υπερανεπτυγμένα κράτη της Ν. Ευρώπης μέχρι τα υποανάπτυκτα της Β. Αφρικής.

Η Στρατηγική σημασία της Μεσογείου είναι σημαντική και μοναδική στον κόσμο, διότι είναι ο σύνδεσμος μεταξύ τριών Ηπείρων παρέχουσα τη δυνατότητα αφετηρίας στρατηγικών ενεργειών προς αυτές. Βρίσκεται δε επί των θαλασσίων οδών προς τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες της Μέσης Ανατολής, του Περσικού Κόλπου και της Κασπίας Θάλασσας. Ειδικότερα η θαλάσσια αρτηρία «Ατλαντικός-Μεσόγειος-Ερυθρά Θάλασσας-Ινδικός Ωκεανός» είναι ζωτικής σημασίας για το σύγχρονο κόσμο.
Στην Μεσόγειο καταλήγουν ή θα καταλήξουν, αν κατασκευάζονται ήδη, οι παρακάτω αγωγοί :
Μπακού – Τιφλίδα – Τσεϊχάν.
Μπουργάς – Αλεξανδρούπολη ο οποίος είναι ανταγωνιστικός με τον προηγούμενο.
Βlue Stream. Θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Ρωσία δια μέσου της Μαύρης Θάλασσας, της Βουλγαρίας, της Ελλάδας, θα καταλήγει στα παράλια της Ηπείρου και από εκεί μέσω της Αδριατικής στην Ιταλία.
Δύο αγωγοί φυσικού αερίου από την Αλγερία που ο ένας θα καταλήγει στην Ισπανία και από εκεί στη Γαλλία και άλλος μέσω Σαρδηνίας στην Ιταλία. Ήδη όμως για το φυσικό αέριο της Αλγερίας υπάρχουν άλλοι δύο αγωγοί στις ίδιες κατευθύνσεις.
Σημασία έχει εδώ να τονίσουμε τη σημασία του Αιγαίου Πελάγους ως πετρελαϊκής λεωφόρου διότι με την πληθώρα των νήσων που διαθέτει θα εξασφαλίζει τον έλεγχο όλων των πετρελαιοφόρων πλοίων. Σε αρκετές περιοχές του Αιγαίου υπάρχουν μεγάλες ποσότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου που εξηγούν κατά ένα μέρος το ενδιαφέρον της Τουρκίας. Στην θαλάσσια περιοχή νοτίως της Κύπρου έχουν εντοπισθεί επίσης μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων για την εκμετάλλευση των οποίων ενδιαφέρεται η κυπριακή κυβέρνηση. Ήδη η Κύπρος έχει προχωρήσει στον καθορισμό της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης σε συνεργασία με τα όμορα κράτη.
Οι χώρες της νότιας ακτής της Μεσογείου, δηλαδή η Αλγερία, το Μαρόκο, η Λιβύη, η Μαυριτανία και η Τυνησία συγκρότησαν από τις 17 Φεβρουαρίου 1989 με τη Συνθήκη του Μαρακές (Μαρόκο) την ένωση του Αραβικού Μαγκρέμπ (Αραβικός όρος που σημαίνει την περιοχή που δύει ο ήλιος και δηλώνει την περιοχή δυτικά του Νείλου μέχρι τον Ατλαντικό). Στόχος της ένωσης είναι η ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των χωρών-μελών της στον οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό τομέα και η απόφαση κοινής στρατηγικής ανάπτυξης. Στις επιτυχίες της ένωσης Μαγκρέμπ μπορούμε να κατατάξουμε την ενιαία στάση που τήρησαν στην κρίση του Περσικού Κόλπου. Τότε παρά τις δυτικές πιέσεις, όλοι οι κυβερνώντες έλαβαν υπόψη την κοινή γνώμη των χωρών τους και κατ΄αυτόν τον τρόπο μπόρεσαν να παρουσιάσουν μια αραβική ταυτότητα. Όμως το πρόβλημα της ένωσης είναι ο άκαμπτος ισλαμισμός, που αναπτύχθηκε κυρίως στην Αλγερία, αλλά απειλεί και τις λοιπές χώρες του Μαγκρέμπ.
 Τα χαρακτηριστικά των χωρών της νότιας ακτής είναι :
Η δημογραφική κατάσταση. Υπερπληθυσμός στη νότια ακτή (Βόρεια Αφρική) και υπογεννητικότητα στη βόρεια (Νότια Ευρώπη).
Η δύσκολη οικονομική κατάσταση.
Η μετανάστευση προς τη βόρεια ακτή της Μεσογείου.
Το ισλαμικό κίνημα που αναπτύσσεται για κοινωνικούς λόγους.

Η θαλάσσια μόλυνση. Υπόψη ότι τα νερά της Μεσογείου ανανεώνονται μια φορά κάθε 80 χρόνια και ότι το 30% του παγκόσμιου πετρελαίου διακινείται μέσω της Μεσογείου.
Στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας βλέπουμε να εκδηλώνεται στη Μεσόγειο το ενδιαφέρον διεθνών οργανισμών και μεγάλων δυνάμεων. Τα Στρατηγικά εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ στη Μεσόγειο είναι :
Η διασφάλιση της πρόσβασης στα αποθέματα πετρελαίου του Περσικού Κόλπου.
Η διατήρηση της στρατηγικής πρόσβασης στο Ισραήλ και
Η καλλιέργεια καλών σχέσεων με τις Αραβικές χώρες.
Στα πλαίσια των παραπάνω συμφερόντων, έντονη είναι η παρουσία του 6ου Στόλου στη Μεσόγειο και του 5ου Στόλου στον Περσικό Κόλπο. Η Αμερικανική παρουσία στην περιοχή ενδυναμώνεται με κύριους πολιτικούς στόχους «την καταπολέμηση της τρομοκρατίας» και την «προστασία των πετρελαϊκών αποθεμάτων». Κορύφωση του Αμερικανικού ενδιαφέροντος για την Αφρική αποτελεί η απόφαση της κυβέρνησης των ΗΠΑ της 6ης Φεβ. 2007 για τη συγκρότηση διακλαδικής διοίκησης της Africa Command (AFRICOM) η οποία ως χώρο ευθύνης θα έχει τη Μαύρη Ήπειρο, με εξαίρεση την Αίγυπτο.

Η Ε.Ε. ως οικονομική δύναμη έχει χορηγήσει σημαντική βοήθεια και συνεχίζει να είναι ο σημαντικότερος οικονομικός εταίρος τους. Η πλειονότητα των χωρών της Μεσογείου εξαρτάται εμπορικά από την Ε.Ε. Περισσότερο του 50% του εξωτερικού εμπορίου τους πραγματοποιείται με την Ε.Ε. ενώ στην περίπτωση των χωρών της Βορ. Αφρικής το ποσοστό αυτό είναι 70%. Η διάσκεψη για τη Μεσόγειο που οργανώθηκε το Νοέμβριο του 1995 στην Βαρκελώνη με ισπανική πρωτοβουλία ήταν σημαντική. Στο κείμενο της διακήρυξης εκφράζεται επανειλημμένα η ανάγκη να λειτουργήσει η Μεσόγειος ως σύνδεσμος και θάλασσα συνεργασίας μεταξύ των χωρών της βόρειας και νότιας ακτής. Συγκεκριμένα το κείμενο αναφέρεται στα παρακάτω θέματα:
Δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα.
Τρομοκρατία και χρήση βίας.
Οικονομική ανάπτυξη.
Προστασία του περιβάλλοντος.
Οικονομική βοήθεια, εκ μέρους της Ε.Ε.
Σεβασμός των πολιτιστικών διαφορών.
Παράνομη μετανάστευση.
Το σημαντικότερο όμως αποτέλεσμα της διάσκεψης ήταν η καθιέρωση από το 2010 της ευρωμεσογειακής ζώνης ελεύθερων συναλλαγών που θα δημιουργηθεί μέσω συμφωνιών που θα υπογραφούν από τα μέλη της Ε.Ε. και τις λοιπές Μεσογειακές χώρες.
Στο πλαίσιο της διαδικασίας της Βαρκελώνης πραγματοποιήθηκαν διάφορες ευρωμεσογειακές διασκέψεις στην Μάλτα, στη Μασσαλία, στη Βαλένθια και στην Κρήτη. Στη διάσκεψη της Στουτγάρδης το 1999 αποφασίσθηκε να συνταχθεί ο Ευρωμεσογειακός Χάρτης για την Ειρήνη και την Σταθερότητα. Όμως αυτή η απόφαση όπως και διαδικασία της Βαρκελώνης που προαναφέρθηκε συνιστούν κάποια εμπόδια στην υλοποίησή τους. Αυτά είναι :
Το Αραβο-Ισραηλινό πρόβλημα στη Μ. Ανατολή και η μη επίλυσή του.
Το νέο περιβάλλον ασφάλειας που διαμορφώθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001.
Τη συμμετοχή αρκετών ευρωπαϊκών κρατών στην αμερικανική εκστρατεία στο Ιράκ, που δημιούργησε μια καχυποψία στα αραβικά κράτη.
Τα διαφορετικά συμφέροντα μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών στην περιοχή της Μεσογείου.

Ήδη η Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζει τη διακήρυξη που υιοθετήθηκε από τη διάσκεψη κορυφής Ε.Ε.-Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας (4 Απριλίου 2000) ενώ από το Νοέμβριο του 2004 η Ε.Ε. έχει εκπονήσει ένα «Σχέδιο δράσης» για την υποστήριξη της Ειρήνης και της Ασφάλειας στην Αφρική στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας (ΕΠΑΑ) με σκοπό την υποστήριξη των Αφρικανικών κρατών στο να αποκτήσουν αυτόνομη δυνατότητα πρόληψης και διαχείρισης κρίσεων.

Προσφάτως ο Πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί διατύπωσε μια πρόταση για τη συγκρότηση της Μεσογειακής Ένωσης. Έναντι αυτής της πρότασης μερικά κράτη διετύπωσαν επιφυλάξεις με πρώτη τη Γερμανία, οι οποίες αναφέρονταν στις προσπάθειες της Γαλλίας να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα σε βάρος κάποιων ευρωπαίων εταίρων της. Αποτέλεσμα ήταν να επαναδιατυπωθεί η γαλλική πρόταση από Μεσογειακή Ένωση σε «Ένωση για τη Μεσόγειο» και να ενσωματωθεί η πρωτοβουλία στη «διαδικασία της Βαρκελώνης». Ο Πρόεδρος της Γαλλίας, με την πρωτοβουλία αυτή είχε δύο στόχους μεταξύ των άλλων. Πρώτον να μεταθέσει τον ατελέσφορο ευρω-αραβικό διάλογο με το Ισραήλ και να τον εντάξει στα πλαίσια ενός ευρω-μεσογειακού διαλόγου για τη Μ. Ανατολή και δεύτερον να δώσει στην Τουρκία ένα διακεκριμένο ρόλο στην «Ένωση για τη Μεσόγειο» σε αντιστάθμισμα του αποκλεισμού της από την Ε.Ε.

Η εμπλοκή του ΟΑΣΕ στη διαδικασία της ευρω-μεσογειακής συνεργασίας είναι σχετικά μικρή. Από τον Μάρτιο του 1994 η επιτροπή των επισήμων αντιπροσώπων του ΟΑΣΕ (τότε ΔΑΣΕ), αποφάσισε ότι όταν ζητείται, η Αλγερία, η Αίγυπτος, το Ισραήλ, το Μαρόκο και η Τυνησία θα προσκαλούνται στις συναντήσεις του Συμβουλίου Υπουργών και – ευκαιριακά – σε άλλες διασκέψεις για τις οποίες θα έχουν ειδικό ενδιαφέρον.

Πριν προχωρήσουμε στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ στα θέματα ασφάλειας της Μεσογείου, ας αναφερθούμε για λίγο στο ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης που και αυτό από μόνο του επηρεάζει την ασφάλεια στην περιοχή. Η καχυποψία που παρουσιάζεται από μερικά έθνη της Βορ. Αφρικής προς την Ε.Ε. οφείλεται μεταξύ των άλλων στα μέτρα περιφρούρησης στην περίμετρο της «Συνθήκης Σένγκεν» διότι εκλαμβάνεται από τους μεσογειακούς εταίρους ως προάγγελος μιας «Ευρώπης-φρούριο». Η Ελλάδα είναι επιφορτισμένη με τον έλεγχο του κυρίου όγκου των μεταναστών από Ασία και Αφρική προς την Ευρώπη. Το μεγαλύτερο μερίδιο από την ασφάλεια των ευρωπαϊκών συνόρων πέφτει στη χώρα μας.

Η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να χρησιμοποιεί δικούς της οικονομικούς πόρους για τον έλεγχο των λαθρομεταναστών. Μεγάλο πρόβλημα αποτελεί η συμπεριφορά της Τουρκίας η οποία όχι μόνο δεν συνεργάζεται στα θέματα λαθρομεταναστών, αφού θέλει να ξεφορτωθεί, αν ήταν δυνατό, όλους τους αλλοδαπούς, αλλά και δεν εφαρμόζει το πρωτόκολλο επανεισδοχής του 2001 για την εφαρμογή του άρθρου 8 της διμερούς Συμφωνίας για τους λαθρομετανάστες. Έχει επομένως ανάγκη η χώρα μας από μία ευρωπαϊκή στήριξη στο θέμα του ελέγχου της παράνομης μετανάστευσης.
Επανερχόμενοι στο ΝΑΤΟ παρατηρούμε ότι μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, η Συμμαχία επεδίωξε να επεκτείνει την μεσογειακή της προσέγγιση με δύο τρόπους : αφενός με τη δημιουργία ενός δικτύου μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης με τα μεσογειακά κράτη, που δεν είναι μέλη της και αφετέρου μέσω του προγράμματος για τον Μεσογειακό Διάλογο (Μ.Δ.).
Τα γεγονότα στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ που ενίσχυσαν τον Μεσογειακό Διάλογο κατά χρονολογική εξέλιξη ήταν :
Η διακήρυξη της Συμμαχίας το 1994 στις Βρυξέλες, σύμφωνα με την οποία η ασφάλεια της Ευρώπης επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από την ασφάλεια της Μεσογείου.
Η έναρξη του Μ.Δ. το 1995 που ξεκίνησε με επτά χώρες της περιοχής : Αίγυπτο, Αλγερία, Ισραήλ, Ιορδανία, Μαυριτανία, Μαρόκο και Τυνησία.
Η συγκρότηση τον Ιούλιο του 1997, κατά τη Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης, μιας ομάδας Μεσογειακής Συνεργασίας με αρμοδιότητα την προώθηση και την επίβλεψη της εξέλιξης του διαλόγου. Καθορίστηκε ότι παρέχεται η δυνατότητα στις χώρες του Μ.Δ. να συμμετέχουν σε διάφορους τομείς δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ ακόμη και στον στρατιωτικό τομέα. Στο πλαίσιο αυτό, δυνάμεις της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και του Μαρόκου συμμετείχαν στην IFOR που αναπτύχθηκε στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη μετά τα γνωστά γεγονότα.
Η απόφαση των Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ κατά τη συνάντησή τους στο Ρέκιαβικ το 2002 να συζητούν με τους εταίρους τους στο Μ.Δ. για τα θέματα τρομοκρατίας και γενικότερης ασφάλειας της Μεσογείου.
Στη μνημειώδη ομιλία του τον Ιούνιο 2003 στο Royal United Services Institute for Defence Studies (RUSI) ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Lord Robertson κατονόμασε τους τομείς στους οποίους το ΝΑΤΟ θα έπρεπε να αναβαθμίσει τη σχέση του με τους εταίρους του, στο πλαίσιο του Μ.Δ. : τρομοκρατία, διασπορά των ΟΜΚ, διαχείριση κρίσεων, αμυντική αναδιάρθρωση και στρατιωτική συνεργασία. Το αποτέλεσμα θα ήταν ένα πιο ασφαλές μεσογειακό περιβάλλον.

Πέρα από τα παραπάνω το ΝΑΤΟ συμβάλλει στη διατήρηση της ασφάλειας στην Μεσόγειο μέσω της επιχείρησης Active Endeavour, η οποία λειτουργεί με βάση το άρθρο V του Οργανισμού μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Σ΄αυτή την επιχείρηση συμμετέχει και η χώρα μας. Τα σκάφη του ΝΑΤΟ διενεργούν τακτικούς ελέγχους σε κομβικά περάσματα και σημαντικά λιμάνια της Μεσογείου ενώ συνοδεύουν και πλοία για την πρόληψη τρομοκρατικών ενεργειών.

Η Ελλάδα συμμετέχει στο Μ.Δ. και μάλιστα οργάνωσε το σεμινάριο «Μεσογειακού Διαλόγου» και την άσκηση «DOLPHIN-O6» στην Κρήτη την 11η Σεπτεμβρίου 2006. Η χώρα μας έλαβε την πρωτοβουλία να οργανώσει αυτό το σεμινάριο σε μια προσπάθεια να αυξήσει τη συνεργασία και την κατανόηση μεταξύ των χωρών του Μ.Δ. και να ενδυναμώσει τις σχέσεις τους με το ΝΑΤΟ. Επιπλέον η χώρα μας συμβάλλει στην ασφάλεια της Μεσογείου διαθέτοντας Μονάδες του Π.Ν. στην ειρηνευτική επιχείρηση «UNIFIL» στη θαλάσσια περιοχή του Λιβάνου. Αυτή η επιχείρηση, διεξάγεται υπό τη σημαία του ΟΗΕ ενώ η Active Endeavour, που προαναφέρθηκε, υπό το ΝΑΤΟ.

Κλείνοντας το θέμα για τη Μεσόγειο θα πρέπει να υπογραμμίσουμε και το αυξανόμενο ρωσικό ενδιαφέρον όπως αυτό αποδεικνύεται από την άφιξη, τον Ιανουάριο φέτος, στην Αδριατική, μιας ναυτικής δύναμης με επικεφαλής το αεροπλανοφόρο «Admiral Kuznetsov».
Ο σκοπός της επίσκεψης ήταν η εκτέλεση αεροναυτικών ασκήσεων και η επίσκεψη κρατών της Μεσογείου.
Η ρωσική δύναμη περιελάμβανε ένα αεροπλανοφόρο με 47 αεροσκάφη SU-33 και 10 ελικόπτερα, τέσσερα πολεμικά πλοία επιφανείας και επτά πλοία υποστήριξης. Η συγκεκριμένη άσκηση στόχευε στην εξασφάλιση ναυτικής παρουσίας στις επιχειρησιακά κρίσιμες περιοχές των ωκεανών, καθώς και στην επίτευξη των συνθηκών για την ασφάλεια της ρωσικής ναυσιπλοίας, σύμφωνα με την ανακοίνωση του ρωσικού ναυτικού. Η δραστηριότητα αυτή της Ρωσίας προκάλεσε το ενδιαφέρον του ΝΑΤΟ και κάποιων μεσογειακών κρατών. Ιδιαίτερα η ρωσική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου τελευταία φορά είχε εμφανιστεί ρωσική μοίρα το 1992, φαίνεται να έχει ανησυχήσει το Ισραήλ και τις ΗΠΑ εν όψει μιας πιθανής μελλοντικής επιχείρησης εναντίον του Ιράν.
http://www.elesme.gr/elesmegr/main.htm

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΘΑΛΑΣΣΑ"

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην εκπομπή "Αντιθέσεις", ΚΡΗΤΗ TV 28/12/2013...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην εκπομπή "Αντιθέσεις", ΚΡΗΤΗ TV 28/12/2013..."